Cila poezi ju ka pylqyer me se shumti?????????

[Cool_Boy]

Pershndetje per te gjith

Eshte e vrete qe kemi shkruar teper poezi te bukur dhe asnjeres nuk mundemi te thojm se eshte e keqe por besoj se per te ghith juve ndoshta eshte ndonje poezi e veqant qe ju ka pylqyer me se shumti dhe e mbani ne zemer!!!

Cila poezi eshte e veqant per ju,cilin poezi do ta zgjidhni si me te miren dhe do ta shpallni poezia e forumit etj..

Tung

[mickoja]

te pershendes Cool Boy dashta ti pèrgjigjem pytjes tuaj.me te vertet ka shum poezia te bukura sa qe shum here befasohem se nga i merrni keto rreshta e fjalè te buta ndjehnike.pèr mua nuk ka me e bukura poezi se ka shum e shum qe mè pèlqejn.atèher vazhdoni te shkruani dhe me tutje kèshtu!!
I pèrshendes te gjith nga mickoja

[Agolli]

Mua me se shumti poezia e Naim Frasherit

Deshira

Zot!
Sot
Jam,
Kam,
Shoh,
Njoh,
Rronj,
Shkonj;
Kam gas
Dhe flas
E them
Të kem
Ditë,
Dritë,
Jetë,
Vetë,
Ah, dua,
Që thua,
Të mos vdes,
Po të mbes
Përjetë
Të ketë
Shpirti im
Pa mundim
Shëndenë
Të jenë
Me mua
Sa dua.
Sonte jam gjall',
E jam mirë,
Po kam dhe mall
E dëshirë,
Zot i vërtetë
I gjithësisë!
Të rronj përjetë
Ndaj njerëzisë!
Ti ke në dorë,
Çdo gjë që të duash;
Nukë je i gjorë,
Arrin që të thuash;
Pa bëhenë gjithë ç'dua,
Po të më dëgjosh mua,
Le të bëhetë thua,
Dhe gjithë janë bërë!
Atë që thua ti vetë,
Zot i math e i vërtetë!
Ajo bënetë në jetë,
Edhe mbaronet' e tërë!
Ti epi jetë njerëzisë,
Shto e beko dhe bagëtinë,
Se ti je Zot' i gjithësisë,
Në dorëz' e ke mirësinë
Njerëzis' epi jetë të gjatë,
Mundimet fare nga jeta ngreji,
Djepinë shkret' e lugënë thatë
Mos e shih kurrë, po mbushur leri.
Fal
Dhe ep
Gjithë ç'ke
Nga të mirat,
E të pështirat
Hidhi këtje,
A vari më ndonjë grep,
A mbuloji më ndonjë mal,
E lërë vetëm mirësitë,
Fal edhe dritë e jet' e ditë
Le të prëhet gjithë njerëzija
E të mos ketë kurrë të këqija;
Ligësitë, djallëzitë e marrëzitë
Le të mos rrojnë paskëtaj edhe një ditë
Veç mirësija në këtë jetë të mbretëronjë,
Urdhëri yt, puna jote, Zotth' i math e i vërtetë,
E vërteta le të rronjë, gënjeshtra le të pushonjë
Bëj si të duash, ç'të them unë Zot i vërtetë? Ti e di vetë!

Naim Frasheri

[Agolli]

KUR NJE MENGJES

Do te jete mengjes e une do te vi patjeter.
Mbi xhaketen time do te kene rene petale
Nga lulet e kumbulles se vjeter,
Nga lulet e thanes se tharet.

Ahere ti s'do te jesh zgjuar akoma.
Une do te them emrin tend ne xhame
Dhe do te vershellej te dashuren kengen tone:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Do vershellej ngadale-ngadale
E s'do prish gjumin tend te bukur.
Do bien mbi mua petale
E do ulet ne sup nje flutur...

E, kur syte te hapesh, do te shohesh
Romantikun e perjetshem ne xhame
Dhe kengen e dashur do njohesh:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Dritro Agolli :biggrin:

[Paradox_13]

Pershndetje per te gjith

Eshte e vrete qe kemi shkruar teper poezi te bukur dhe asnjeres nuk mundemi te thojm se eshte e keqe por besoj se per te ghith juve ndoshta eshte ndonje poezi e veqant qe ju ka pylqyer me se shumti dhe e mbani ne zemer!!!

Cila poezi eshte e veqant per ju,cilin poezi do ta zgjidhni si me te miren dhe do ta shpallni poezia e forumit etj..

Tung

Edhepse ka shume te tilla do ta veqoja ket poezi te autores Era_1


Nganjëherë dua të shkruaj një poezi,
gri,
me krah të një lakuriqi nate,
dhe me gjemba nëpër shpatulla,
një poemë vertikale,
tokësore,
vetmitare,
me rrënjë,
dhe me madhësinë e një gurí,
një poemë pa formula,
pa sekrete të trembura,
që të mendoj,
që të shkruaj vetveten,
e gatshme të hidhet nga ura,
ose të rrëzohet nga një avion.
Por shumë herë poezia më del e prerë,
dridhet,
ikën, vjen,
nuk është konstante,
e sëmurë,
maniake,
depresive,
dhe unë çdo natë tendos vargjet,
shtrihem në shpirtin tim,
e gatshme që të nis një poezi pa moshë,
pa frikë,
një poemë pa kocka dhe gjak,
memece dhe transparente,
sepse poezitë nuk flasin,
ato preferojnë të thonë gjërat në heshtje.

Te gjitha te drejtat te rezervuara nga Era1

[Albanian eX|PerT]

Poezite jane te shumta, te cilat na kane pelqyer, porse me ka befasuar ZARATRUSA ketu ne forumin tone, kishte nje bukuri te madhe te te shprehurit... suksese i nderuar!

[budo785]

NË MUNDSH

Në mundsh ta ruash arsyen kur bota humb fillin
E fajin ty ta hedh – dhe vetes ti besosh,
Sa herë të dyshojnë e s’të përfillin,
Por edhe dyshimet drejtë t’i gjykosh.
Në munsh të rrish në pritje, në pritje pa u lodhur,
A, kur të urrejnë, urrejtje mos të ushqesh
Madje ndaj shpifjeve të rrish pa folur
Me thjeshtësi, me to pa rënë ndesh.

Në mundsh të mendosh, por jo në shkatërrim
Të ëndërrosh por jo rob ëndërrimesh,
Dhe t’i trajtosh njëlloj e padallim
Ngadhnjim e shpartallim – burim mashtrimesh.
Në durofsh dot thënjet e tua të drejta
Në kurthe për tradhtarët, kopukët të t’i kthejnë
T’i shohësh të thyera gjërat më te shtrenjta
E prap t’i ndërtosh me vegla që nuk vlejnë.

Në mundsh fitoret që ke korrur t’i flijosh
Si në kumor, në një të vetme lojë,
Të rrezikosh, të humbësh, e prap t’ia fillosh
Dhe humbjen kurrë t’mos e zëshë në gojë
Në durofsh dot muskul, nerv, puls e zemër
Të të shërbejnë edhe kur gjithçka të duket e kotë,
E të qëndrosh kur s’ke më asgjë veç vullnetit
Që veç një fjalë “ QËNDRO” gjithnjë të thotë.

Në mundsh të flasësh me maskarenj, por nderin ta ruash
A të ecësh përkrah mbretit pa krenari që t'vërbon
Nëse armiku ose miku s’të bëjnë dot të vuash
Dhe gjithçka e çmon, por veç sa meriton.
Në mundsh të mbushësh dy minuta aq të rënda
Me vepra që peshojnë–Dije dhe mos ke asnjë dyshim
Se jotja do jetë bota me cka ka brenda
Dhe burrë të do jesh, o biri im!

( Çmimi Nobel për poezi, 1907 )

RUDYARD KIPLING
1865-1936

[prishtinasi]

Vetëm gjuhë Shqipërie




Bregu i Jonit dallgëshumë

Si Amfiteatër ngjan

Valë e detit nuk bën gjumë

Shkëmbin me kristal e lan.


Kaloj, shoh si spektator

Gjith’ bregun e dashurisë

Zoti e gdhendi me dorë

Gjer në kufijtë e magjisë.


Shikoj, Borsh, Dhërmi, Palasë

Llogoranë përmbi Vlorë

Duket se më Zotin flas

Sikur qiellin prek me dorë.


Ndenja pak për një pushim

Për një kafe në Himarë

Aty pashë vetëm trishtim

Shkëmb e valë duke qarë.


Qe prishur vel i magjisë

Vala ishte pikëlluar

Shkëmbin kishin bërë pis

Greqisht mbi të kishin shkruar.


Në bregun tonë amfiteatër

Luhen veç pjesë dashurie

Gjuhë tjetër s’pranon dot

Veçse gjuhë Shqipërie.

[rovena]

te lumt ishte shum prekese

[prishtinasi]

Kjo botë...




Kjo botë bërë copë e çikë,

Si brekët e një vrome,

Kjo botë e vjetër bie erë,

Llagëmi dhe kufome.



Kjo botë e shkretë,

Ka të vërtetë,

Mizerjen dhe shëmtimin,

Dhe fallco, fallco,

Vetëm fallco,

Aromën dhe shkëlqimin.

[Paradox_13]

Edhe nje vit
Ne mua po varroset edhe nje vit
Ndersa bashk me vitin po vdes
Edhe nje pjese e jetes sime
Qe kurr nuk pushoi se dashuri
Puhine prekese te pranveres
Visoret me vese te vaket verore
Shiun sherues te vjeshtes
Dhe druret e durimeve dimerore.

Autori M.A.

[Dea_A]

Shqipetri dhe Vdekja
Mbi vuajtje ngritet ,mbi gjemen e mordjes,
dhe kur e pandeh, te vdekur,perjetesisht,
pa themjan te priftit,pa lutjen e hoxhes
Ai ngritet nga hisri,qendron vertikalisht.

Vetullengrysur,si bjeshka hijerende,
hedh dy hapa ,pertej vdekjes shkon,
qivurin e hekurt e shkel me dy kembe,
Valle c'hironi, dhe Zotin e mohon!?

Keshtu ndodh me stine e me vjete,
dhe askush s'e di,nga c'inat eshte krijuar ,
mbi kete bote te piste ,nuk njeh autoritet,
njeh vetem te drejten per t'u rebeluar .

I ashper ,i rrepte ,stoik si nje shkembe ,
me vdekjen perleshet, e mund e pushton ...
e mberthen ne fyt,e kafshon me dhemb,
dhe pertej ligjeve te natyres,kaleron .

Larg e me larg ,shkon tutje ,nuk ndalet,
plihur cojne zingjiret ,qe i terheqe zvarre,
si nje zog i mocem ,tretet e ringjallet,
vdekjen e peqeshe ,vdekjes i bene balle.

Mbi fatin e zi ,qe ia percaktoi Zoti,
shkel me hapa te rende ,me hapa plumb,
i nxire nga betejat,nga flaka dhe baroti,
pluhurin e vdekjes ,nga trupi e shkund .

Dhe keshtu ,me shekuj te tere perseritet,
Shqiptari dhe Vdekja ,luften nuk e ndalin,
here njeri ngrihet poshte ,pastaj tjetri ngritet,
Vdekja thirret n'Zot ,Shqiptari n'Idealin !!!

Albion Topia (Pokeri )

[Dea_A]

Shqiptari dhe Vdekja
Mbi vuajtje ngritet ,mbi gjemen e mordjes,
dhe kur e pandeh, te vdekur,perjetesisht,
pa themjan te priftit,pa lutjen e hoxhes
Ai ngritet nga hiri,qendron vertikalisht.

Vetullengrysur,si bjeshka hijerende,
hedh dy hapa ,pertej vdekjes shkon,
qivurin e hekurt e shkel me dy kembe,
Valle c'ironi, dhe Zotin e mohon!?

Keshtu ndodh me stine e me vjete,
dhe askush s'e di,nga c'inat eshte krijuar ,
mbi kete bote te piste ,nuk njeh autoritet,
njeh vetem te drejten per t'u rebeluar .

I ashper ,i rrepte ,stoik si nje shkembe ,
me vdekjen perleshet, e mund e pushton ...
e mberthen ne fyt,e kafshon me dhemb,
dhe pertej ligjeve te natyres,kaleron .

Larg e me larg ,shkon tutje ,nuk ndalet,
pluhur cojne zingjiret ,qe i terheqe zvarre,
si nje zog i mocem ,tretet e ringjallet,
vdekjen e peqeshe ,vdekjes i bene balle.

Mbi fatin e zi ,qe ia percaktoi Zoti,
shkel me hapa te rende ,me hapa plumb,
i nxire nga betejat,nga flaka dhe baroti,
pluhurin e vdekjes ,nga trupi e shkund .

Dhe keshtu ,me shekuj te tere perseritet,
Shqiptari dhe Vdekja ,luften nuk e ndalin,
here njeri ngrihet poshte ,pastaj tjetri ngritet,
Vdekja thirret n'Zot ,Shqiptari n'Idealin !!!

Albion Topia (Pokeri )

[Albanian eX|PerT]

Shqiptari dhe Vdekja
Mbi vuajtje ngritet ,mbi gjemen e mordjes,
dhe kur e pandeh, te vdekur,perjetesisht,
pa themjan te priftit,pa lutjen e hoxhes
Ai ngritet nga hiri,qendron vertikalisht.

Vetullengrysur,si bjeshka hijerende,
hedh dy hapa ,pertej vdekjes shkon,
qivurin e hekurt e shkel me dy kembe,
Valle c'ironi, dhe Zotin e mohon!?

Keshtu ndodh me stine e me vjete,
dhe askush s'e di,nga c'inat eshte krijuar ,
mbi kete bote te piste ,nuk njeh autoritet,
njeh vetem te drejten per t'u rebeluar .

I ashper ,i rrepte ,stoik si nje shkembe ,
me vdekjen perleshet, e mund e pushton ...
e mberthen ne fyt,e kafshon me dhemb,
dhe pertej ligjeve te natyres,kaleron .

Larg e me larg ,shkon tutje ,nuk ndalet,
pluhur cojne zingjiret ,qe i terheqe zvarre,
si nje zog i mocem ,tretet e ringjallet,
vdekjen e peqeshe ,vdekjes i bene balle.

Mbi fatin e zi ,qe ia percaktoi Zoti,
shkel me hapa te rende ,me hapa plumb,
i nxire nga betejat,nga flaka dhe baroti,
pluhurin e vdekjes ,nga trupi e shkund .

Dhe keshtu ,me shekuj te tere perseritet,
Shqiptari dhe Vdekja ,luften nuk e ndalin,
here njeri ngrihet poshte ,pastaj tjetri ngritet,
Vdekja thirret n'Zot ,Shqiptari n'Idealin !!!

Albion Topia (Pokeri )
Si duket u zhduk mundesia e te qenurit anonim! Pokeri, te pershendes!

[Prishtinasja_]

Kjo eshte nje nga poezite e mia me te preferuara nga letersia shqiptare .:smile:


Mall

Ca pika shiu rane mbi qelq.
Per ty une befas ndjeva mall.
Jetojme te dy ne nje qytet,
Dhe rralle shihemi sa rralle.

Edhe m'u duk pak e cuditshme
Si erdh kjo vjeshte, ky mengjes.
Me qiejt e ngrysur pa lejleke
Dhe shirat pa ylber ne mes.

Dhe thenia e vjeter e Heraklitit
Sec m'u kujtua sot per dreq:
"Te zgjuarit jane bashke ne bote,
Kurse te fjeturit jane vec".

Ne c'enderr kemi rene kaq keq,
Qe dot s'po zgjohemi valle?...
Ca pika shiu rane mbi qelq
Dhe une per ty sec ndjeva mall.

Ismail Kadare

[Dea_A]

Si duket u zhduk mundesia e te qenurit anonim! Pokeri, te pershendes!
Eshte nje nder poezit qe me ka pelqyer me se shumti ,ska te beje me asgje tjeter !Expert !

[Albanian eX|PerT]

Eshte nje nder poezit qe me ka pelqyer me se shumti ,ska te beje me asgje tjeter !Expert !
Sigurisht, per kete tregon edhe vet tema, e qe per juve kam bindje se gjithenje jeni ne teme, duke mos lakuar jasht saj, porse ekspozimi i identitetit te dikutj xy, s'me pelqeu, porse sidoqofte, me fal per nderhyrjen motrushe.

te pershendet fort
albanian

[Paradox_13]

Fryma e Shtrigave

Rruga e njerezimit eshte e gjate
Dhe i barte njerezit dhe sendet
Neper rrugen e trasuar qe s'kthehen
Por ajo nganjeher ben perjashtim
Duke i kthyer kalimtaret
Sendet dhe dukurit e vjetra
Qe i ka percjell njeher
Njeher kure te gjithe e dinim
Se kan ikur per te mos u kthyer.
Ja pra sa rende kemi gabuar
Dhe sa shume jemi mashtruar
Kure nuk besonim ne shtriga
Kure e mohonim pranin e tyre
Dhe kure i fiknim dritat naten
E nuk i mbyllnim dyert mire
Kush eshte pra ai bire nene
Qe s'beson ne frymen e shtrigave...??


Respekt per autorin M.A.

[prishtinasi]

Gjendet e vërteta...


Këndova nga zemra,

Në një shkretëtirë,

Dhe fjala dhe kënga,

M’u bënë xhevahirë.



Këndova gjith’ jeta,

Këputa zinxhirë,

Gjendet e vërteta,

Dhe në shkretëtirë!...

[Rammstein_1979]

....i pash disa poezi te mira ..te gjitha ishin te mira...mirpo ato qe mu duken me origjinale edhe me te kuptuara , thjesht te mira me plot kuptim ...ishin nga Legenda:smile: ashtu mu duken shum te kuptushme dhe origjinale te dalura vet nga Lgenda. :wink: ...shum te mira me pelqyen . pershendetje , rrespekt.

[prishtinasi]

Iliriana Sulkuqi







SHTËPITË TONA…



(Ua kushtoj miqve dhe kolegëve të mi në mërgim)



Shtëpia ime me qera

Ka vetëm kukulla me gjuhë të huaj…

…Edhe ca lule nderë e tharë

që loti ynë i përvuan…



Shtëpia ime me qera –

Këmbadoraz në dhe të huaj,

Pret paranë nga unë të marrë... -

Vdes veten… Si do ta paguaj?!…



Shtëpia ime, kudo qofsh,

Mbi Diell a nën Hënë,

Bëmu një vatër nënkrese, moj,

T’paguaj dhe pa ngrënë!



Shtëpizë, ëndërr që më ftohesh,

Jepmë zë, paç Hirin tënd!

Shëtita pash më pash dhe Ferrin

Por prushin tënd s’ma dogji dot!


I. Sulkuqi

[Linka_pz]

Mëmëdheu

Mëmëdhe quhetë toka
ku më ka rënurë koka,
ku kam dashur mëm'e atë,
ku më njeh dhe gur' i thatë
ku kam pasurë shtëpinë,
ku kam njohur perëndinë,
stërgjyshët ku kanë qënë
dhe varret q'i kanë vënë,
ku jam rritur me thërrime
ku kam folur gjuhën time,
ku kam fis e ku kam farë,
ku kam qeshur, ku kam qarë,
ku rroj me gas e me shpres,
ku kam dëshirë të vdes.




Nje nder me te mirat e poeteve tane

[Albanian eX|PerT]

KOHA

Ē'ishte nuk ėshtė, ē'ėshtė nuk do tė jetė
Ja ky ėshtė njė nocion sekret!
Pėr mė tė afėrmen ndodhi tė zbuluar
Koha ėshtė e pėrmalluar!

Prej gotės sime pika-pika burojnė gjėra tė reja
Unė nė shtrojerėn time ditė e natė!
Kokrra-kokrra i numėroj ndodhitė
Me ēdo kėnd njoftohem, por i ēuditshėm ėshtė njoftimi.

Dikujt i hipi-dikush mė hip, dikė e mbuloi pikėllimi!
Nuk ishte nė banket, faji im apo i yti qe?
Rruga ime nuk ėshtė qė ta lė gotėn tė presė
Lidhjen time sytė e fallxheshės nuk e njohin.

Nuk i arrin shigjeta nė cak
Nuk e ka pamjen e dijetarit
Ky gjak nuk ėshtė i agimit
Po ėshtė shenjė e perėndimit.

Agimi i ardhshėm pret qė e djeshmja
dhe e sotmja tė bėhen legjendė!
Kjo mendje ka zbuluar fuqitė e fshehura tė natyrės
Mendja ėshtė mė e rrezikshme se rrufeja nė ēerdhe!

Ciklonet, hapėsira e tyre, detyrat dhe anijet mbi ta
Tallazet e detit e mbrojtja e tyre
Kėto dredha janė ligje natyre
Siē janė ciklonet, detet e rrethi i tyre.

Po lind bota e re e vjetra po zhduket
Bota e vjetėr po emigron nė muzeun e kohės
Pa marrė parasysh furtunat, qiriu rri i kallur
Si i varfri qė e ka thėnė nė njė fjalė para diktatorit!

MUHAMED IKBALL, Kajro

[Skofiar]

Spleen

Sonte sikur ta kisha afër me deshirë,
Do ia puthja puthjen ashtu në flagrancë
Nuk di pse mendon se jam i pamëshirë,
Dashuria nuk duron fragrancë.

Sonte do ia laja lotin me lotin e ngrohtë,
Do ia jepja sytë e mi dhuratë për ditëlindje,
Të ngrohet me ta kur natën të ketë ftoftë,
Kam frikë për té e për veti, flas me bindje.

Herë më thotë se jam gjithçka, edhe Zot
Pesë minuta më vonë më quan zemër dry
Kur duket që gjithçka merrë formë të kot
Me paraqitet si ëndërr mes ëndërrash mbrëthy’


Spleen

[Fshatari]

Mëmëdheu

Mëmëdhe quhetë toka
ku më ka rënurë koka,
ku kam dashur mëm'e atë,
ku më njeh dhe gur' i thatë
ku kam pasurë shtëpinë,
ku kam njohur perëndinë,
stërgjyshët ku kanë qënë
dhe varret q'i kanë vënë,
ku jam rritur me thërrime
ku kam folur gjuhën time,
ku kam fis e ku kam farë,
ku kam qeshur, ku kam qarë,
ku rroj me gas e me shpres,
ku kam dëshirë të vdes.





Nje nder me te mirat e poeteve tane










Me lejën e Linkës-Pz, s'u durova pa e raportue në vazhdim njërën ndër poemat më të dhimbshme të letrave shqiptare, Vaje të kolosit të poezisë shqiptare, Çajupi :

Vaje


Që ditën që vdiqe, që kur s'të kam parë,
Lotët që kam derdhur s'më janë dhe tharë!...
Shumë vjet u bënë, sot u mbushëndhjetë
Që kur më ke lënë dhe s'të sho ndë jetë!
Ndë ç'kopshte me lule ke qëndruar vallë?
S'të vjen keq pë mua" S'të vjen mall për djalë?
O Ëngjëll i bukur mos mëno në botë,
Ktheu të të shomë të na mbeten lotë.
Motëmot që rrojtëm bashkë s'më hurreve.
Atje tek rri janë qipariz' e varre...
Ktheu të të shomë , mos na le për fare!
Mos na le të gjorë, me zëmër të ngrirë;
Ktheu të gëzonesh kur të shoç të birë:
E ke lënë foshnjë, tani u bë burrë;
S'harrite t'a rritje, s'të ka parë kurrë!
Për ty, shumë herë, çoç do të më thotë,
Po s'munt t'i përgjigjem se më mbytin lotë!
Kthej kokën me nj' anë dhe vështroj përpjetë...
Duke përshpëritur, te Zot' i vërtetë.
O Zot i vërtetë, s't'erdhi keq për djalë
Kur i more mëmën dhe më le të gjallë?
Të më kesh marrë dotë qe më mirë,
Me se rrojnë foshnjat? Ç'i rrit çilimitë?
dashuri e mëmës dhe përkëdhelitë.
O Zot, të jam falë, mos më le të mjerë:
Dërgom Efgjeninë t'a sho dhe një herë.
-"Pse s'kuvendon mirë, more punë-bardhë?
"Cili vdiq një herë dhe prapë ka ardhë?
"Gjithë humbasën gruan, mëmën a babanë,
"Po ata që mbetën, si ti nukë qanë:
"Të vdekurit lotë s'e bien në jetë,
"Po lutu dhe falu të riç djalën vetë"-

Doje drit' o Qiell, more dritën time,
Dhe më mbushë jetën plot me hidhërime!...
Tani rroj pa shpresë, ndaj s'dua të rroj,
Se dhe Perëndinë tani s'e besoj!...

[Ma-Origano]

edhe une cuditem qe jane kaq te bukura por edhe un po shtoje disa poeyi te bukura...

[Ma-Origano]

Denim......................me vdekje
Argetim..................i persosur
Shthurje..............e trurit
Ure..........................ku mund te kaloje cdo lloj rendese.
Rrezik........................nga zjarri
Ikje............................nga te vetmuarit.

[Ma-Origano]

Me fjalen DASHURI ndjej

JET
Pa dashuri ska jet...................

[Paradox_13]

..........
Dhe fjalet hargjohen
mbetet vetem frymarrja e shqetsuar
ndergjegjja e plagosur
nyjet reumatike qe kercasin si dergje pranvere
njerzit hecin trotuareve
dhe hedhin bishtat e cigareve mbi barin e shkelur
askush nuk e qane koken perse dridhet nje buze apo nje muskul
qe pervidhet neper nje fytyre pa qehre
ani
do te ecim pran e prane
bashkarisht do te kalojme zebren nga ane te kunderta
mos mendo se do ta lejoj zemren te klithe
as zjarrin te ndizet
une jam luftetare i madh mike
nuk i le kalorsit e vrerit te marshojne neper bebzat e mia
as tellallet e deshprimit te kapin megafonet
ok
qdo gje ne rregull
jeta rjedh andej nga ia leme shtegun hapur
ne jemi pergjegjes per rrjedhen e saje
mos mendo
nuk me befasojne fjalet e prera
moti kam mesuar te lexoj hieroglifet e vjetra
dhe fjalet ti kafshoj shkronje per shkronje
ok
mos e lodh koken shume
ke vepruar mire
asnjeher zemren mos e injoro ne jete
qdo gje ne rregull
edhe kjo eshte menyre
per te qitur pike te madhe ne fund te fjalise
pike qe peshon me tonelata .

[Paradox_13]

...ik De

ik....
ik shpejt
pa e kethyer koken prapa asnjeher
sepse zemra do te te liget
dhe kembet nuk do te te bejne...
do te mbetesh
as ketu as atje
ne mes'hapsire
apo kushedi q'far dimenzioni tjeter
do te ngatrrohesh
neper keto kabllo te pashpirta teli
qe nuk lene te ikesh
as andej
as kendej
madje as puthjet
as perkdheljet
nuk i lene te kalojne ne tjetren ane
ik...
ik shpejt
asnjeher koken mbrapa mos e kthe
sepse zemra do te liget
dhe kembet nuk do te te bejne
e une,
une....
do te pres ketu
pran ketij ekrani te nemitur
si sy viqi
qe as ngushllon
as nxite.......
koken prapa mos e kthe…
ik
ik de . . .

[lirik]

Mendoj Se Poezia E Kiplingut E Qmimit Nobel ësht Aq Brilanteske Me Fjal Aq Te Qelluara Ku Secila Fjal Paraqet Shkencë Dhe Maje Të Vertet Arti Ne Vetvete
Mendoj S E Kjo Poezi Esht E Pa Zavendesushme

[tin-a]

Ngadale vdes

Dalengadale vdes ai qe behet skllav i zakonit,
qe perserit te njejtat gjera çdo dite,
qe nuk ndryshon rrugë,
qe nuk rrezikon,
qe nuk ndryshon ngjyren e veshjeve,
qe nuk i flet atij qe nuk e njeh.
Dalengadale vdes ai qe nuk permbys tryezen,
qe eshte i pakenaqur nga puna,
qe nuk rrezikon sigurine nga pasiguria per te ndjekur nje enderr,
qe nuk i lejon vetes asnjehere ne jete te thyeje rregullat e vendosura.
Dalengadale vdes ai qe nuk udheton,
qe nuk lexon,
qe nuk degjon muzike,
qe nuk zbulon hijeshi tek vetja e tij.
Dalengadale vdes ai qe shperfill krenarine e tij,
qe nuk i le te tjeret ta ndihmojne,
qe i kalon ditet duke u qare per fatin e tij te keq,
qe ankohet per shiun qe nuk pushon.
Dalengadale vdes ai qe i shmanget projektit para se te filloje,
qe nuk pyet per gjerat qe nuk i di, dhe
qe nuk pergjigjet per gjerat qe di.
E shmangim vdekjen me doza te vogla,
duke kujtuar gjithmone se te jesh gjalle
kerkon nje perpjekje shume me te madhe
se thjesht fakti qe marrim fryme.
Vetem durimi i paepur
do te na beje te arrijme
lumturine me te madhe.

--> Pablo Neruda

[dardana78]

ZGJIDH E MERR

A te duhen luftetare
Gjithe botes ti vesh zjarr
Do arratine te marre
Merr nja dhjete Kosovare

Njerez te zgjuar me lezet
Qe i gjen ne cdo ane
Qe te bejne hallve e salep
Keto jane mjeshtrit Dibrane

A do njerez per aheng
Per tryeze e per kuvend
Burra e gra kercejne me loder
Keta i gjen vec ne Shkoder


A te duhen genjeshtare
Matrapaz e kokethare
Qe reren ta shesin per fare
Merr Krutane dhe je i lare

Po qefli a te duhen
qe me jevge dine te kruhen
Zonja qe pjellin cdo vit
vetem Elbasani rrit

Do ministra Kolonjare
Qe mbahen per burra me mend
Duan kudo te jene te pare
Ne mexhlis dhe ne Kuvend

Do budallenj qe vec hane
Hajvane me dy kembe
Pasuri sdijne te vene
Merr shetit gjithe Myzeqene

A do te ruash florine
Katandine e shtepine
Me dy qofte mbushin shtepine
Ec e merr Gjirokastrite

Do te hysh te besh qejf
Sofer shtruar si per mbret
Pasterti per hismet
Te tille gjen vec ne permet

A do male me debore
Trima te forte e malesore
Fort bujare e burrerore
Shko ne Kukes i ke ne dore

Keta Matjane burra te zote
Qe dikur kane bere barot
Sa i njeh gjithe vendi mbare
Jane te afte per xhandare

A do trima sejmene
Kaperdisur kudo vene
Pa i zene gjumi mos flene
Per te tre Mirditore bejne bene

Do dembele per Stamboll
Mos u lodh te bezdisesh dynjane
Ne Tirane rresht tabane
Vetem te zgjatesh nje dore

Do per pune nje Korcar
I ke bujq e ushtare
Te gjithe bashke vene ne are
Koke e kemb si ke te share

Halli madh per Skaparline
Ka rrezik te hedh dhe dru
Dy ministra le te rrine
Se na duhen dhe pa tru

A do urte njerezit te rrine
Ne komande te kesh ushtrine
Ne trabjat te kesh njerezine
Merr gjithe laberine

Or te gjore harruam Vloren
Se kjo pune lahet me gjak
Dy shirit e nje medalje
Kesaj gjeje i ve kapak

A te duhen sharlatane
Qe te lepihen ne cdo ane
Qe te percajne vatane
Ke sa te duash Tropojane !

FAN S. NOLI

[dardana78]

Kur të Jesh Mërzitur Shumë
Dritero Agolli

Këtu s'do të jem, do jem larguar;
Nën tokë i tretur si të tjerët,
Në kafenenë e preferuar
Nuk do më shohin kamarierët.

Dhe nëpër udhët ku kam ecur,
S'do ndihet kolla ime e thatë,
Mbi varrin tim do të rrijë i heshtur
Një qiparis si murg i ngratë.

Ti do trishtohesh atëherë,
Se s'do më kesh në dhomë të gjallë,
Dhe, kur në xham të fryje erë,
Do qash me erën dalëngadalë.

Po kur të jesh mërzitur shumë.
Në raft të librave kërkomë,
Atje i fshehur do të jem unë,
Në ndonjë varg a ndonjë shkronjë

Mjafton qeë librin pak ta heqësh
Dhe une do zbres, do vij pas teje;
Ti si dikur me mall do qeshësh,
Si një blerim pas një rrëkeje.