PDA

View Full Version : Dėshprimi dhe ballafaqimi i jetės


caki
11-02-04, 16:06
Dėshprimi dhe ballafaqimi i jetės

Njeriu lind, rritet, jeton, ballafaqon tė mirat dhe tė kqijat e jetės. Fakti se vetėm tė lindėsh don tė thot tė hysh nė njė jetė me vuajtje, por prap mė mirė tė jesh se mos tė jesh, sepse dhimbja ėshtė kur nuk ėshtė, asgjėsimi. Fėmija deri sa ėshtė nė krahror tė sė ėmės, nuk ndien vuajtje, sepse nuk ka nevoj qė tė kėrkoj ushqim pėr tė ushqyer,nuk ka mundim pėr zgjidhje e pėr pėrgjegjėsi as nga vetėvetja as nga tjetri, por i gjenė tė gjitha gati, edhe sa i pėrket zgjidhjeve tė veta. Posa lind fėmiju, gjėra e parė qė paraqitet nė tė, ėshtė qarja, si dėshprim i parė qė hynė nė jetė. Ky reagim i fėmisė paraqet se ka hyrė nė jetė, ku vetėm filloj tė ballafaqoj vuajtjet e jetės. Fėmiju deri sa fillon tė shpreh gjėrat me gjuhė e me shprehje tė sjelljeve, ai kėrkon me qarje. Qarja shpreh diēka jo e kėndshme, shpreh trishtim, shpreh ngulfatje. Sipas shumė filozofėve, “ngulfatja” ėshtė spjeguar nė disa mėnyra, mirpo ajo e cila ėshtė mė e sakt se ngulfatja ėshtė diēka jo fizike e biologjike, por shpirtėrore, e mbrendshme dhe shqisore. Ndjenja kur humb njė shpresė, kauzė e jashtme qė vjen nė kontakt me ndjenjat e mbrendshme dhe shkakton shprastėsi nė vetėveti, trishtim i errėt nė ndjenja. E gjithė kjo na spjegon se personi po ballafaqon njė jetė ku ėshtė e mbushur pėrplot me trishtime e shprastėsi.
Fėmiju rritet, merr njė kultur, edukim dhe moral. Moralin diku e merr prej dhunės diku prej vetėdisė. Morali i dhunės ėshtė agresiviteti i prindėrve, kur prindit vetėm me dhune e edukojn se nuk duhet reaguar ashtu, kurse morali i vetėdijės ėshtė se fėmiju e kupton se nuk duhet vepruar ashtu, sepse ėshtė nė dėmė tė vetėvetės e tė tjerėve. Personi inserohet nė shoqėri, krijon ideale personale rreth jetės, posedon deshira tė ndryshme pėr ta zbuluar botėn qė jeton, zgjohen ndjenjat qė tė njef persona mė tepėr. Nė fillim ishte dipendent i prindėrve, kurse tani dėshiron tė jetė indipendent prej tyre. Hyn nė jetėn shoqėrore dhe ballafaqon me shoqėri lloj lloj problemesh, lloj lloj peripecish, por edhe knaqėsi tė ndyshme, sidomos jetėn e bashksisė e jo mė tė vetėmisė. Nė shoqėri shef se shumė gjėra qė tjerėt posedojn ai nuk posedon dhe kėshtu e ndien vetėn tė prejashtuar prej rrethit shoqėror. Atėherė pėr tė mundur qė tė bėjė pjesė nė kėtė rreth, ai fillon ta maskeroj vetėn dhe karakterin e vet, fillon ti imitoj tė tjerėt. Mirėpo, kjo nuk e ndihmon, sepse realiteti ėshtė ai i cili ėshtė dhe deshton, e kjo e shtyn shpesh qė edhe tė kundėrshtoj me vetė jetėn, sepse nuk i posedon gjėrat qė kishte dėshiruar qė ti kishte. Nė kėtė mėnyrė e kupton se jeta ėshtė njė qenje e kufizuar, njė jetė qė nuk mund tė kuptohet e tė jetohet si dėshirojm ne, por vetėm ashtu si ipet mundėsija nga vet jeta. Atėherė shkon deri nė krizė tė mbijetesės, dhe njohjes sė vetėvetit. Lindin smundje tė ndryshme, lind kundėrshtimi me vetėvetėn, me karakterin personal, pytjet e ndryshme; pse jam kėshtu? Pse nuk mė pranon ky rreth shoqėror? Pse kam lindur qė tė vuaj? Kah po shkoj? Atėherė nė mbrendėsin e personit fillon njė grindje dhe njė sfidė nė mes vdekjes dhe jetės, disa arrin nė konklodim, qė tja marr jetėn vetėvetės, duke menduar se vetėm kėshtu do tė rregullohet ēdo send.
Njeriu per ta pranuar jetėn si e tillė, dhe pėr ta ndihmuar vetėvetėn, duhet menduar se ėshtė i linduar. Unė kam lindur, unė nuk kam zgjedhur asgjė. Askush nuk mė ka pytur se a dėshirojė tė jem nė kėtė botė apo jo, unė nuk e kam zgjedhur trupin tim, unė nuk e kam zgjedhur karakterin tim , por i kam gjetur tė pregaditur. Edhe smundja e cila mė kaplon, nuk ėshtė se unė e kam zgjedhur, kėshtu qė nuk duhet tė luftohet ndaj vetėvetės dhe tė brengosėsh pėr atė qė tė mundon dhe tė mungon.
Sa i perket smundjes, sot mjekėsia ka marr shumė pozit mbi tė, dhe po ju jep shpresė personave pėr mbijetes. Ėshtė e vėrtet qė mjeksia e sotshme ka arritur ti zhduk shumė epidemi, mirėpo nuk ka pushtet dhe nuk duhet qė ti frigoj personat nga njė gjė e cila ėshtė e pa sfidushme. Smundja duhet tė jetė si njė strument pėr personin qė ta kuptoj vetėn qė ėshtė njeri, dhe qė ka lindur e jo qė ėshtė asgjė, e atė smundje nuk e ka zgjedh vetė por as prindrit e tij. Nėse unė nuk kam karakter tė pėrshtatshėm pėr tjetrin nuk ėshtė faji im, sepse nuk e kam krijuar unė kėshtu, dhe nuk mundem ta ndrroj por vetėm ta edukoj. Duke i pasur parasysh gjitha kėto qė nuk mvaren prej nesh, personi mundet ti tejkaloj momentet e dėshpruara, dhe tė participoj nė jetėn shoqėrore mė mirė dhe mė i bindur, dhe nuk bėnė mė paragjykime pėr tė tjerėt, por shkon nė takim pėr tė qen i ndihmuar dhe pėr tė ndihmuar tjetrin. Duke i ballafaquar gjitha kėto, ėshtė i pregaditur qė ta ballafaqoj jetėn dhe ta organizoj jetėn mė mirė kah ardhmėrija, pa tentuar qė tė ik nga mundimi dhe vujtja.

Caki

suzi
21-01-05, 12:43
:x

suzi
21-01-05, 12:44
:x

Agroni22
21-01-05, 18:13
komplimente caki

Kosovare
19-04-05, 19:42
caki te lunmt per keto shkrime po ja njriu i shkret nga nji her as qe ka fuqi te analizoj se kush esht ka vjen e nga shkon.

LOJETARI
19-06-06, 00:38
Dėshprimi dhe ballafaqimi i jetės

Njeriu lind, rritet, jeton, ballafaqon tė mirat dhe tė kqijat e jetės. Fakti se vetėm tė lindėsh don tė thot tė hysh nė njė jetė me vuajtje, por prap mė mirė tė jesh se mos tė jesh, sepse dhimbja ėshtė kur nuk ėshtė, asgjėsimi. Fėmija deri sa ėshtė nė krahror tė sė ėmės, nuk ndien vuajtje, sepse nuk ka nevoj qė tė kėrkoj ushqim pėr tė ushqyer,nuk ka mundim pėr zgjidhje e pėr pėrgjegjėsi as nga vetėvetja as nga tjetri, por i gjenė tė gjitha gati, edhe sa i pėrket zgjidhjeve tė veta. Posa lind fėmiju, gjėra e parė qė paraqitet nė tė, ėshtė qarja, si dėshprim i parė qė hynė nė jetė. Ky reagim i fėmisė paraqet se ka hyrė nė jetė, ku vetėm filloj tė ballafaqoj vuajtjet e jetės. Fėmiju deri sa fillon tė shpreh gjėrat me gjuhė e me shprehje tė sjelljeve, ai kėrkon me qarje. Qarja shpreh diēka jo e kėndshme, shpreh trishtim, shpreh ngulfatje. Sipas shumė filozofėve, “ngulfatja” ėshtė spjeguar nė disa mėnyra, mirpo ajo e cila ėshtė mė e sakt se ngulfatja ėshtė diēka jo fizike e biologjike, por shpirtėrore, e mbrendshme dhe shqisore. Ndjenja kur humb njė shpresė, kauzė e jashtme qė vjen nė kontakt me ndjenjat e mbrendshme dhe shkakton shprastėsi nė vetėveti, trishtim i errėt nė ndjenja. E gjithė kjo na spjegon se personi po ballafaqon njė jetė ku ėshtė e mbushur pėrplot me trishtime e shprastėsi.
Fėmiju rritet, merr njė kultur, edukim dhe moral. Moralin diku e merr prej dhunės diku prej vetėdisė. Morali i dhunės ėshtė agresiviteti i prindėrve, kur prindit vetėm me dhune e edukojn se nuk duhet reaguar ashtu, kurse morali i vetėdijės ėshtė se fėmiju e kupton se nuk duhet vepruar ashtu, sepse ėshtė nė dėmė tė vetėvetės e tė tjerėve. Personi inserohet nė shoqėri, krijon ideale personale rreth jetės, posedon deshira tė ndryshme pėr ta zbuluar botėn qė jeton, zgjohen ndjenjat qė tė njef persona mė tepėr. Nė fillim ishte dipendent i prindėrve, kurse tani dėshiron tė jetė indipendent prej tyre. Hyn nė jetėn shoqėrore dhe ballafaqon me shoqėri lloj lloj problemesh, lloj lloj peripecish, por edhe knaqėsi tė ndyshme, sidomos jetėn e bashksisė e jo mė tė vetėmisė. Nė shoqėri shef se shumė gjėra qė tjerėt posedojn ai nuk posedon dhe kėshtu e ndien vetėn tė prejashtuar prej rrethit shoqėror. Atėherė pėr tė mundur qė tė bėjė pjesė nė kėtė rreth, ai fillon ta maskeroj vetėn dhe karakterin e vet, fillon ti imitoj tė tjerėt. Mirėpo, kjo nuk e ndihmon, sepse realiteti ėshtė ai i cili ėshtė dhe deshton, e kjo e shtyn shpesh qė edhe tė kundėrshtoj me vetė jetėn, sepse nuk i posedon gjėrat qė kishte dėshiruar qė ti kishte. Nė kėtė mėnyrė e kupton se jeta ėshtė njė qenje e kufizuar, njė jetė qė nuk mund tė kuptohet e tė jetohet si dėshirojm ne, por vetėm ashtu si ipet mundėsija nga vet jeta. Atėherė shkon deri nė krizė tė mbijetesės, dhe njohjes sė vetėvetit. Lindin smundje tė ndryshme, lind kundėrshtimi me vetėvetėn, me karakterin personal, pytjet e ndryshme; pse jam kėshtu? Pse nuk mė pranon ky rreth shoqėror? Pse kam lindur qė tė vuaj? Kah po shkoj? Atėherė nė mbrendėsin e personit fillon njė grindje dhe njė sfidė nė mes vdekjes dhe jetės, disa arrin nė konklodim, qė tja marr jetėn vetėvetės, duke menduar se vetėm kėshtu do tė rregullohet ēdo send.
Njeriu per ta pranuar jetėn si e tillė, dhe pėr ta ndihmuar vetėvetėn, duhet menduar se ėshtė i linduar. Unė kam lindur, unė nuk kam zgjedhur asgjė. Askush nuk mė ka pytur se a dėshirojė tė jem nė kėtė botė apo jo, unė nuk e kam zgjedhur trupin tim, unė nuk e kam zgjedhur karakterin tim , por i kam gjetur tė pregaditur. Edhe smundja e cila mė kaplon, nuk ėshtė se unė e kam zgjedhur, kėshtu qė nuk duhet tė luftohet ndaj vetėvetės dhe tė brengosėsh pėr atė qė tė mundon dhe tė mungon.
Sa i perket smundjes, sot mjekėsia ka marr shumė pozit mbi tė, dhe po ju jep shpresė personave pėr mbijetes. Ėshtė e vėrtet qė mjeksia e sotshme ka arritur ti zhduk shumė epidemi, mirėpo nuk ka pushtet dhe nuk duhet qė ti frigoj personat nga njė gjė e cila ėshtė e pa sfidushme. Smundja duhet tė jetė si njė strument pėr personin qė ta kuptoj vetėn qė ėshtė njeri, dhe qė ka lindur e jo qė ėshtė asgjė, e atė smundje nuk e ka zgjedh vetė por as prindrit e tij. Nėse unė nuk kam karakter tė pėrshtatshėm pėr tjetrin nuk ėshtė faji im, sepse nuk e kam krijuar unė kėshtu, dhe nuk mundem ta ndrroj por vetėm ta edukoj. Duke i pasur parasysh gjitha kėto qė nuk mvaren prej nesh, personi mundet ti tejkaloj momentet e dėshpruara, dhe tė participoj nė jetėn shoqėrore mė mirė dhe mė i bindur, dhe nuk bėnė mė paragjykime pėr tė tjerėt, por shkon nė takim pėr tė qen i ndihmuar dhe pėr tė ndihmuar tjetrin. Duke i ballafaquar gjitha kėto, ėshtė i pregaditur qė ta ballafaqoj jetėn dhe ta organizoj jetėn mė mirė kah ardhmėrija, pa tentuar qė tė ik nga mundimi dhe vujtja.

Caki


A eshte vuajtje deshprimi apo eshte vetem mosaftesi mendore per t“i dhene kahjen e duhur ndjenjave qe lindin ne situata te ndryshme qofte ajo edhe ne momentet e para te jetes dmth lotet e pare qe siq thuhet me larte jane lote te deshprimit .Sa ka mundesi njeriu te kontrolloj dhimbjen permes mendjes dhe sa ndikon dhimbja ne krijimin e mendjes .Cfare roli luan rrethi neper te cilin kalon njeriu gjate jetes se vet dhe se sa ka mundesi njeriu te lirohet komplet nga komplekset shoqerore te krijuara gjate ketyre shekujve .Si do te dukej bota ne kete rast .A ka mundesi njeriu te ndryshoj teresisht filozofine e te jetuarit (menduarit ) .
Harmonia ne mes te asaj qe ndodhe dhe asaj qe ndiejme shkarkohet ne kujtese qe varesisht nga intesiteti dhe fuqia goditese mbetet apo edhe zhduket si dicka qe ne e definojme si perjetim .Perjetimi i takon se kaluares dhe mvaret vetem nga kujtesa . E tashmja nuk ekziston fare sepse nuk e lejon dinamika ,e ardhmja munde te quhet edhe si prejudikim apo spekulim cka nuk munde edhe te kapet ne koordinata .
Cka e ndalon njeriun qe te mos kenaqet me dhimbje .Ndjenjat ,shqisat apo mendja e manipuluar nga paragjykimet .Apo eshte arsyeja ajo qe e dallon nga kafshet tjera .Po arsyen njeriu e krijoj vete apo e huazoj nga dikush tjeter .Sa e vlene te besohet ne ate qe njeriu krijoj deri me tani ?.Pse te besojme se jemi ne rruge te drejte ?Zoti ,po pse te besojme se zoti eshte krijuesi dhe shkarerruesi yne .?
Nese ne te gjitha keto pyetje nuk gjejme pergjigje apo edhe nese pergjigja gjindet pyetja prape jeton c“ka hamamin i japim veti siklet .Mundet edhe ndryshe ,per ate njeriu posedon mundesin e te menduait .

LABI
05-09-07, 19:35
A eshte vuajtje deshprimi apo eshte vetem mosaftesi mendore per t“i dhene kahjen e duhur ndjenjave qe lindin ne situata te ndryshme qofte ajo edhe ne momentet e para te jetes dmth lotet e pare qe siq thuhet me larte jane lote te deshprimit .Sa ka mundesi njeriu te kontrolloj dhimbjen permes mendjes dhe sa ndikon dhimbja ne krijimin e mendjes .Cfare roli luan rrethi neper te cilin kalon njeriu gjate jetes se vet dhe se sa ka mundesi njeriu te lirohet komplet nga komplekset shoqerore te krijuara gjate ketyre shekujve .Si do te dukej bota ne kete rast .A ka mundesi njeriu te ndryshoj teresisht filozofine e te jetuarit (menduarit ) .
Harmonia ne mes te asaj qe ndodhe dhe asaj qe ndiejme shkarkohet ne kujtese qe varesisht nga intesiteti dhe fuqia goditese mbetet apo edhe zhduket si dicka qe ne e definojme si perjetim .Perjetimi i takon se kaluares dhe mvaret vetem nga kujtesa . E tashmja nuk ekziston fare sepse nuk e lejon dinamika ,e ardhmja munde te quhet edhe si prejudikim apo spekulim cka nuk munde edhe te kapet ne koordinata .
Cka e ndalon njeriun qe te mos kenaqet me dhimbje .Ndjenjat ,shqisat apo mendja e manipuluar nga paragjykimet .Apo eshte arsyeja ajo qe e dallon nga kafshet tjera .Po arsyen njeriu e krijoj vete apo e huazoj nga dikush tjeter .Sa e vlene te besohet ne ate qe njeriu krijoj deri me tani ?.Pse te besojme se jemi ne rruge te drejte ?Zoti ,po pse te besojme se zoti eshte krijuesi dhe shkarerruesi yne .?
Nese ne te gjitha keto pyetje nuk gjejme pergjigje apo edhe nese pergjigja gjindet pyetja prape jeton c“ka hamamin i japim veti siklet .Mundet edhe ndryshe ,per ate njeriu posedon mundesin e te menduait .


Njeriu kur gjendet perballe disa situatave te veshtira te cilat nxisine ndjenjen e pesimizmit, fillon te meditoj me vete veten , te pyes veten ( ne kete staze cdo njeri eshte filozof ne vete ) ...

Njeru ne keto rrethana , apo si KARL JASPERS i quane SITUATA KUFITARE - peson DISFATEN, ne fakt behet i vetedijeshem per DISFATEN E PAEVITUESHME TE TIJ, QE E PRET .... Keso situata mund t'krijohen si psh ( ne rastin e vdekjes se ndonje te afermi, dashuri, ne rastet e ndonje vdekje tragjike , aksidenti ne trafik , fatkeqesie natyrore , raste te ngjashme ) .

Ne keto rrethana, situata njeriun e kaplon kjo ndjenje e disfates (pesimizmit, skepsit, pasigurise ) dhe fillon te meditoj me veten , te flas me veten duke i shturare vetes pyetje KUSH JAM UNE ?! PREJ NGA VIJ UNE ?!

TE ECI , APO T'MOS ECI

Kjo jete s'ishe e askujt
kjo jete ishe e rreme
...

....
...

Domira
16-09-07, 11:46
Jeta eshte sfide, gjate rrugetimit te se ciles disa besojne ne Zot e disa jo.