Pse realpolitika është me rëndësi për botën muslimane ?

[Dr. Leone]

Pse realpolitika është me rëndësi për botën muslimane


Në këtë fundjavë u shënuan më shumë vrasje në territoret e okupuara të Palestinës pasiqë radhët e forcave të tërbuara izraelite shtinë pa dallim në popullatën civile arabe. Në mesin e të vrarëve u gjend edhe katërmbëdhjet vjeçarja e cila ndodhi të qëndronte në vend dhe kohë të gabuar.

Në Irak, populli gjenë veten të kurthuar në një shtet të ndarë në pjesë, me zona të ndaluara fluturimi bë pjesën veriore dhe atë jugore. Popullata e zakonshme nuk gëzon më të drejtën të fluturoj lirisht në vendin e tyre, për ata, hapsira e tyre ajrore nuk është më e tyre.

Në Iran, fat i njëjtë e pret popullin në tërësi. Krahas të arriturave spektakulare të bëra nga lëvizja reformiste në krye me Ajetullah Muhammad Khatamin dhe pasuesit e tij, Irani është duke u radhitur në të ashtuquajturën “Axis of Evil” dhe emërohet si kërcënim për paqën botërore.

Nëse çfarëdo shteti tjetër në botë duhet të vuaj një fat të tillë, çdonjëri do të kishte pritur të dëgjohet një kundërshim dhe mospranim i njërëzishëm. Paramendo, nëse mundesh, reaksionin sikur Japonia të ndahej rastësisht në tri pjesë, me zona të ndaluara fluturimi në veri dhe jug. Ose sikur India papritmas të kategorizohet si “Axis of Evil” vetëm pse thjeshtë posedon teknologji nukleare dhe armë për shkatërrim masiv. Ose sikur SHBA-ja të pushtoj një vend fqinjë dhe të filloj të vendoset ilegalisht atje.

Por, kur gjëra të tilla ndodhin në shtetet e sotme muslimane, lajthitjet e tilla konsiderohen si normale dhe mirren sit ë vërteta. Në vend të një kritike të hapur dhe të ndershme ndaj kontraditave dhe paradrejtësive në rendin e sotëm botëror përkundrazi ne tashëm veç jemi të ngopur me banalitete dhe shfajësime të cilat janë temë dite. Paqja, na thuhet, anjëherë nuk mund të arrihet në vendet arabe, sepse ato janë të karakterizuara si shtete jo stabile, jo demokratike dhe jo funksionale. Të gjitha llojet e faljeve mund (dhe janë) të gjinden si spjegim për çështjet e pazgjidhura politike që ne i shohim nnë lindjen e mesme sot. Duke u nisur nga teoritë e auto – gjenocidit, kollapsit structural dhe mvarshmërisë intelektuale deri te format tradicionale të ‘rrënjosura’ korrupsionit dhe qeverisjes së gabuar, popujt lindjes së mesme janë patolugjuar dhe janë shndërruar në çështje të parëndësishme në botë. E fundit është se ata nuk janë të aftë ta qeverisin vetveten.

Ky lloj i racizmit të paparishikueshëm ka lëshuar rrënjë dhe është bërë sedimentar në botën që ne jetojmë sot. Këto paragjykime aq thellë janë rrënjosur sa që shumë nga ne as nuk shqetësohen të pyesin logjikën prapa kësaj. Edhe më bëmirësit dhe mendjehapurit mes nesh mund të pranojnë se një pamje e tillë e pregatitur e politikës së muslimanëve arab është më së miri si një karikaturë e gabuar ose më së keqi si një e pavërtetë instrumentale, por pak zëra të protestës janë dëgjuar përgjatë shumë viteve.

Dy faktorët kryesor i ndaluam shtete muslimane ta marrin vetën dhe të dya ata së bashku kanë të bëjnë me kulturën dominante të Realpolitikës, e cila po e qeverisë botën sot.

Për fillim, askush nuk e merr më botën muslimane seriozisht e më së paku nga të ghithë muslimanët vetën e tyre, thjeshtë për arsye se as edhe dy shtete muslimane nuk mund të rrinë duarkryq përderisa një shtet tjetër arab ndahet në pjesë dhe sektorizohet në blloqe sikur që ngjau me Irakun. Ata vazhdojnë të qëndojnë të heshtur dhe duarkryq pa nxjerrur asnjë protestë, për arsye se kjo i përshtatet interesave strategjike të tyre. Iraku i dobësuar, do të nënkuptonte më shumë leverdi për vendet tjera arabe duke shpresuar të fitojnë një përparësi në luftën e shtrenjët për dominim dhe hegjemonitet në regjion. Rst i njëjtë ndodhi edhe kur Libia u bombardua në copë e thërrime në vitet e 80-ta dhe shtetet arabe qëndronin ulur në vendet e tyra përderisa ishin duke shiquar anën tjetër. Rast tjetër në fjalë është ehe deminizimi i Iranit sot. Disa liderë arab do të të dëshironin të ngrejnë zërin në mbrojtje të Iranit për arsye të thjeshtë se ata do të rrezikonin biletat e tyre të klasës së parë për në Shtëpinë e Bardhë në një të ardhme të afërt. Sido që të jetë, gjithashtu ekzistojnë ehe paragjykimet e vjetra arabe ndaj persianëve, iranianët asnjëherë nuk kanë qenë të mirëseardhur në kryeqytetet e botës arabe.

Një ndarje e tillë tregon ekzistencën e përçarjeve të vërteta brenda botës muslimane dhe shkakton tallje dhe përqeshje me thirrjet e shpeshta dhe të zëshme për një vëllazërim universal mes muslimanëve. اfarë lloji i umetit qëndron, kur të tjerët i ekspozohen prerjev, shpronësimit, injorimit deh shtypjes?

Duke falenderuar mendimeve të tilla të kufizuara dhe intereseat vetjake, bota muslimane vazhdon të mbetet e ndarë dhe në mosmarrveshje me vetën e saj. Kjo do të thotë se nuk ekziston një zë i vetëm dhe i bashkuar që del nga komuniteti global i mëse një miliard shpirtrave, dhe kjo gjithashtu do të thotë që të gjithë ne llogaritim në asgjë kur është fjalë për konsideratat e Realpolitikës. Një komunitet që numërin një miliard njerëz është më i parëndësishëm se sa klubet rrotulloese që takohen, nëse një komunitet i tillë nuk mundet sa edhe të veprojë së bashku.

Kjo na shpie tek faktori i dytë i realpolitikës së sotme, nëse pjesë tjetër e mbetur e botës jo muslimane nuk e përfillë botën muslimane, kjo është për shkak se ne nuk llogarisim në skenën e gjërave. Pse në botë duhet një shtet jomusliman sikurse Japonia, Kina, Tajlanda, Brazili ose Argjentina të ngrejnë zërin e tyre për të drejtat e muslimanëve, ku vetë muslimanët nuk janë në gjendje ta bëjnë një gjë të tillë për veten e tyre? Dhe pse dueht sot ndonjë shtet jomusliman në botë të qëndroj në anën e shteteve dhe popujve të shtypur musliman (dhe dukë bërë këtë përfitojnë mmlefin e SHBA-së së fuqishme) nëse bota muslimane nuk mund të qëndroj si një bllok i bashkuar në vetvete?

Fakti qëndron në atë se realpolitika dominon marrëdhëniet ndërkombëtare dhe shtetet qofshin ato muslimane ose jomuslimane do të veprojnë sipas interesave të tyre. Asnjë shtet nuk do të rrezikoj deteriorizmin me fuqitë e mëdha perëndimore përderisa nuk ekziston një fuqi kundërshtuese që barazon dominimin. Në gjendjen e tashme prezente ku vetëm një supërfuqi predominon dhe të gjithë të tjerët janë të trembur në heshtje dhe dorëzim, të ngrehesh kundër Washingtonit do të jetë një vetvrasje e qartë dhe e thjeshtë politike.

Kështu që për popujt musliman që të përfitojnë mbështetje dhe respekt nga shtetet dhe popujt e tjerë jomusliman, më së pari duhet të klasifikojmë prioritet tona. Qeveritë muslimane dhe liderët politik dueht të heqin dorë nga logjika makiaveliste e mbështetjes së shteteve thera të fuqishme me qëllim të shkeljes së fqinjëve të tyre musliman. Kooperimi konomik duhet te intensifikohet, kështu që bota muslimane së paku mundet të prezantoj veten e saj si një treg e bashkuar, me nje fuqi të konsiderueshme ekonomike. ثshtë e nevojshme që shqetësimet tona ti komunikohen dhe arrijnë audiencës së gjerë ndërkombëtare e cila është plurale, multikulturore dhe e ndryshme. Por, para se gjithash ne duhet të veprojmë dhe të mendojmë se një komunitet duke pranuar se interesat e muslimanëve tjerë janë gjithashtu ehe interesat tona. Ne nuk mund të presim nga jomuslimanët të kujdesen rreth gjendjes së vështirë të muslimanëve diku tjetër përderisa ne vet nuk e bëjmë një gjë të tillë. Deri atëhere e gjithë ajo që mund të thuhet për umetin global musliman dueht të kufizohet tek librat historike dhe përrallat, sikurse ajo qartazi nuk e kziston sot – dhe – tani.


Dr. Leone