Keshilla per muslimanet

[hasanmehmeti]

Sheikh Abdulmuhsin ibn Muhammed El-Kasim

(Imam dhe ligjërues në xhaminë e Pejgamberit alejhis-selam)


Falenderimet i takojnë Allahut, falja dhe përshëndetjet qofshin mbi të Dërguarin e Allahut, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe ata që i pasojnë ata deri në ditën e Kijametit.

Feja islame është feja që sjell lumturi dhe siguri. Allahu i madhëruar ka urdhëruar që ta përhapim atë nëpër horizonte. Me dritën e saj ndriçohen arabët dhe joarabët. Allahu ua ka bërë detyrë gjithë popujve që ta pranojnë atë dhe çdo fe tjetër veç saj nuk është e pranuar. Allahu i Madhëruar ka thënë:
“E kush kërkon fe tjetër përveç Islamit, atij kurrsesi nuk i pranohet dhe ai në botën tjetër është nga të dëshpëruarit.” (Ali Imran: 85)

Rrugët që ndihmojnë në udhëzimin e njerëzve që në kohën e Pejgamberit alejhis-selam kanë qenë nga më të shumtat, këshilla, letrat, hytbja dhe në këtë kohë është shumë e lehtë që fjalën ta çosh në cepat më të largët të tokës në një kohë shumë të shkurtër në të cilën më parë nuk mund ta çoje atë fjalë as në cepat e fshatrave apo qyteteve. Islami bëri që muslimanët të bashkohen në festën e përjavshme, në të marrin udhëzimet e fesë së tyre dhe urdhërat e ligjit të tyre, në një një fjalim (hytbe) me fjalë të shkurtëra që përmbajnë kuptim të madh dhe që kanë një ndikim të rrallë. Hytbet e dy Haremeve të Shenjta zënë një vend shumë të madh në zemrat e muslimanëve, arabët i njohin dhe kuptojnë fjalët e tyre ndërsa të tjerët heshtin dhe i dëgjojnë me vëmendje dhe zemrat e tyre përpiqen që t`i kuptojnë me sa të kenë mundësi. Muslimanët në gjithë botën janë vëllezër edhe pse janë larg njëri-tjetrit. Prandaj me qëllim që t`i kënaqim ata, t`i bashkojmë mendjet e tyre dhe që ta shuajmë etjen e tyre po ju dërgojmë atyre çdo ditë të xhumaje përkthimin e hytbeve të dy Haremeve që ata t`i kuptojnë ato dhe të punojnë sipas udhëzimeve që ka në to.

Lusim Allahun që t`i njësojë rreshtat e muslimanëve dhe ta bashkojë fjalën e tyre në të vërtetën. Me të vërtetë Ai është i mundshëm për këtë gjë. Falja dhe përshëndetjet qofshin mbi pejgamberin tonë, Muhammedin, mbi familjen dhe gjithë shokët e tij.

[hasanmehmeti]

VIZITOJI TË AFËRMIT

Shejhu: Abdul-Muhsin El-Kasim

3/11/1424H

Me të vërtetë falenderimet i takojnë Allahut, Atë e falenderojmë dhe vetëm prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Kërkojmë prej Allahut të na mbrojë prej të këqes së veteve tona dhe prej punëve të këqija. Atë që e udhëzon Allahu nuk ka se kush e humb dhe atë që Ai e humb nga rruga e drejtë nuk ka se kush e udhëzon. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar tjetër përveç Allahut dhe dëshmoj se pejgamberi ynë, Muhammedi është rob dhe i dërguari i Tij. Falja dhe përshëndetjet e Allahut qofshin mbi të, mbi familjen dhe shokët e tij.

Frikësojuni Allahut dhe dijeni se devotshmëria bën që të vijë begatia ndërsa largimi prej saj bën që të zbresi zemërimi (i Allahut).


O ju muslimanë! Islami ka për qëllim ndërtimin e një shoqërie islame ku mbizotëron mëshira, dashuria dhe vëllazëria mes njëri-tjetrit. Familja është njësia bazë e shoqërisë. Ajo e fiton lumturinë vetëm në sajë të devotshmërisë ndaj Allahut dhe në sajë të kujdesit për të afërmit.

Islami i ka dhënë rëndësi forcimit të lidhjeve farefisnore. Për këtë menjëherë pas urdhërit për njësimin e Allahut dhe për respektimin e prindërve, vjen urdhëri për ruajtjen e lidhjeve farefisnore. "Adhurojeni All-llahun e mos i shoqëroni Atij asnjë send, dhe silluni mirë ndaj prindërve, ndaj të afërmve ..." (En-Nisa: 36)

Ebu Ejub El-Ensari transmeton se një burrë erdhi tek Muhammedi sal-lallahu alejhi ue sel-lem dhe i tha: Më trego ndonjë punë që të më futi në Xhennet. Ai i tha: "Të adhurosh Allahun e mos t`i shoqërosh asgjë në adhurim, të falësh namazin, të japësh zekatin dhe të ruash lidhjet farefisnore." Transmetoi Buhariu dhe Muslimi.

Edhe popujt e tjerë para nesh janë urdhëruar për këtë gjë. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "(përkujtoni) Kur Ne morëm zotimin e bijve të Israilit: mos adhuroni tjetërkënd përveç All-llahut, të silleni mirë ndaj prindërve, ndaj të afërmëve ..." (El-Bekare: 83)

Muhammedi sal-lallahu alejhi ue sel-lem thërriti për një gjë të tillë që në fillim të profecisë së tij. Amru ibn Abese ka thënë: Në fillim të profecisë së Pejgamberit erdha në Meke dhe shkova tek ai dhe i thashë:

I thashe :Çfarë je ti?
Tha: "Pejgamber."
I thashë: Çfarë është pejgamberi?
Tha: "Më dërgoi Allahu."
Thashë: Për çfarë të dërgoi?
Tha: "Për të ruajtur lidhjet farefisnore, për të thyej idhujt dhe për njësimin e Allahut." Transmetoi Hakimi.

Hirakliu e pyeti Ebu Sufjanin për Muhammedin alejhis-selam se çfarë u thoshte. Ai u përgjigj: Thotë: Adhurojeni Allahun e mos i shoqëroni asgjë në adhurim. Na urdhëron për namazin, zekatin, nderin dhe për lidhjet farefisnore.

Për një gjë të tillë Muhammedi sal-lallahu alejhi ue sel-lem urdhëroi që në fillim të ardhjes së tij në Medine. Abdullah ibn Selam ka thënë: Kur erdhi Pejgamberi në Medine njerëzit filluan të shkonin tek ai. Gjëja e parë që dëgjova prej tij të thoshte ishte:
"O ju njerëz! Shpërndani përshëndetjen (selamin), jepni ushqim (sadaka), ruani lidhjet farefisnore dhe faluni natën kur njerëzit flenë që të hyni me paqe në Xhennet." Transmetoi Tirmidhiu dhe Ibn Maxheh.
Ebu Dherri ka thënë: Më porositi i dashuri im (Muhammedi alejhis-selam) që t`i ruaj lidhjet farefisnore edhe nëse më kthejnë shpinën. Transmetoi Tabaraniu.

Ruajtja e lidhjeve farefisnore është shenjë e besimit. Muhammedi alejhis-selam ka thënë:
"Kush beson Allahun dhe ditën e Kijametit le t`i ruajë lidhjet farefisnore." Transmetoi Buhariu dhe Muslimi.

Allahu i Madhëruar ka përmendur se jobesimtarët e Kurejshëve nuk i ruanin lidhjet farefisnore. "Ata nuk respektojnë te asnjë besimtar as farefisninë as marrëveshjen ..." (Et-Teube: 10)

Ruajtja e tyre është pjesë e respektimit të prindërve. Një burrë erdhi tek Pejgamberi alejhis-selam dhe i tha:
O i Dërguar i Allahut, a më ka mbetur më ndonjë gjë për të bërë si respekt ndaj prindërve të mi pas vdekjes së tyre?
Tha: "Po, të lutesh për ta, të kërkosh falje për ta, të plotësosh marrëveshjet e tyre si dhe të ruash lidhjet e të afërmve të tu me të cilët nuk mund të kesh afërsi veçse me anë të prindërve." Transmetoi Ebu Daudi.

Allahu i Madhëruar ka premtuar se do t`i ruajë lidhjet me atë i cili i ruan lidhjet farefisnore e kush fiton nga një gjë e tillë ka për të arritur çdo mirësi ndërsa atë që nuk e bën një gjë të tillë Ai e poshtërron dhe nuk mund ta lartësojë atë askush prej njerëzve.
"Atë që e poshtëron All-llahu nuk ka kush që mund ta nderojë." (El-Haxh , 18 )

Ruajtja e lidhjeve farefisnore bën që me lejen e Allahut të largohen nga personi fatkeqësitë.
Kur Muhammedit sal-lallahu alejhi ue sel-lem i zbritën ajetet e para të sures El-Alak u kthye i frikësuar duke u dridhur tek Hadixhja dhe i tha ta mbulonte, pastaj i tregoi për çfarë i ndodhi dhe tha: "U frikësova për veten time."
Ajo i tha: "Jo pasha Allahun, nuk të poshtërron Allahu asnjëherë sepse ti i ruan lidhjet farefisnore, nderon mikun ..." Transmetoi Buhariu.

Allahu i Madhëruar ka urdhëruar për kujdes dhe butësi ndaj të afërmve ashtu siç kujdesemi edhe për të varfërit.
"Dhe jepi çdo të afërmi të drejtën që i takon, edhe të varfërit, edhe atij në kurbet ..." (El-Isra: 26)
Të drejtës së tyre për dhënie dhe shpenzim i jepet përparësi ndaj të drejtës së të varfërve dhe jetimëve.
"Të pyesin se çdo të japin. Thuaj: Çfarë të jepni prej mirësisë le të jetë për të afërmit, për jetimët, për të varfërit, për kurbetçinjtë." (El-Bekare: 215)

Bujaria ndaj tyre ka shpërblim të shumëfishuar. Muhammedi alejhis-selam ka thënë:
"Sadakaja për të varfërin konsiderohet si sadaka ndërsa sadakaja për të afërmin konsiderohet si sadaka dhe si ruajtje e lidhjeve farefisnore." Transmetoi Tirmidhiu.

Të parët që meritojnë t`i jepet sadaka janë të afërmit e varfër. Ebu Talha dha sadaka kopshtin e tij. Muhammedi alejhis-selam i tha: "E shikoj të arsyeshme ta ndashë atë mes të afërmve." Atëherë ai e ndau atë mes të afërmve dhe xhaxhait të tij. Transmetoi Buhariu dhe Muslimi.

Ali ibn Ebi Talib (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: T`i jap sadaka një dirhem ndonjërit prej vëllezërve të mi është më e dashur për mua sesa t`i jap sadaka njëzet dirhem ndonjë tjetrit.

Esh-Sha`bi ka thënë: Nuk vdiq ndonjë prej të afërmve të mi e të kishte borxh veçse ia shlyeja atij borxhin.

Komshiu kur është prej të afërmve e meriton më shumë kujdesin sesa të tjerët. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit prej sheikhit)
"Adhurojeni All-llahun e mos i shoqëroni Atij asnjë send, dhe silluni mirë ndaj prindërve, ndaj të afërmve, ndaj jetimëve, ndaj të varfërve, ndaj fqinjit të afërt, ndaj fqinjit të largët, ndaj shokut pranë vetes ..." (En-Nisa: 36)
Thirrja e tyre drejt së mirës, udhëzimi dhe këshillimi i tyre është më parësor sesa ndaj të tjerëve.
"Dhe tërhiqju vërejtjen farefisit tënd më të afërt." (Esh-Shuara: 214)

Nderimi i të afërmve është detyrë por jo në kurriz të të tjerëve. "Kur të flisni (të dëshmoni), duhet të jeni të drejtë edhe nëse është çështja për (kundër) të afërmit ..." (El-En`am: 152)

Ruajtja e lidhjeve farefisnore sjell fryte të mëdha të cilat janë bazat e ndërtimit të jetës.
Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Ruajtja e lidhjeve farefisnore sjell dashuri në familje ...." transmetoi Ahmedi
ndërsa tek Buhariu dhe Muslimi "Kush dëshiron që t`i shtohet risku dhe t`i shtohen pasardhësit le të ruajë lidhjet farefisnore."

Ibnut-Tijn ka thënë: Ruajtja e lidhjeve farefisnore bëhet shkak për sukses në adhurime, për mbrojtje nga gjynahet dhe pas personit ngelet përkujtimi i tij për të mirë dhe është njësoj sikur nuk ka vdekur.

Ajo është një nga adhurimet më të nderuara.
Amru ibn Dijnar ka thënë: Pas farzeve nuk ka ndonjë hap që të ketë më shumë shpërblim sesa ai që hidhet drejt të afërmit. Shpërblimi për të është i shpejtuar në këtë dynja dhe ruhet edhe për në Ahiret.

Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Nuk ka ndonjë gjë me të cilën i bindem Allahut që t`i ketë shpërblimet me të shpejta sesa ruajtja e lidhjeve farefisnore." Transmetoi Bejhakiu.

Atij që i plotëson siç duhet të drejtat e të afërmve i është premtuar Xhenneti.
Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Banorët e Xhennetit janë tre:
Një njeri me pozitë që mban drejtësi,
një burrë i mëshirshëm e me zemër të butë ndaj të afërmve dhe muslimanëve
si dhe një person i pasur, i ndershëm që jep sadaka."
Transmetoi Muslimi.

Ajo bën që të forcohet dashuria, afrimiteti, lidhjet, të largohet armiqësia dhe urrejtja dhe të ndihet lumturi.

Ka shumë rrugë për t`u treguar bamirës me të afërmit dhe për të ruajtur lidhjet me ta: Buzëqeshja kur i takon, butësia në sjellje, fjalët e këndshme, vizitat, shoqërimi i tyre në gëzime dhe ngushëllimi në hidhërime, bamirësia ndaj atij që ka nevojë, këshillimi i tyre, ndihma e tyre në fatkeqësi, vizita e të sëmurit, falja e gabimeve. Shkurtimisht: Dhënia për ta e çdo mirësie që të mundesh dhe largimi prej tyre i çdo të keqeje.

Ajo është tregues i bujarisë së zemrës dhe origjinës së mirë, prandaj është thënë: Kush nuk rregullon familjen e tij nuk mund të të rregullojë ty, kush nuk largon të keqen prej tyre nuk mund ta bëjë këtë gjë për ty. Ruajtjen e lidhjeve farefisnore nuk mund ta kryejnë siç duhet veçse ata që janë largpamës dhe që përkujtohen.

Të afërmit nuk janë të pagabueshëm, prej tyre ndodhin gabime ndoshta edhe gjynahe të mëdha por nëse shikon diçka të tillë atëherë përpiqu të anosh nga falja sepse falja dhe toleranca janë prej cilësive të bamirësve e Allahu nuk i shton robit tolerant veçse krenari. Përgjigjiu të keqes së tyre me mirësi dhe pranoja shfajësimin e tyre kur gabojnë. Vëllezërit e Jusufit i bënë atij atë që i bënë por kur kërkuan të shfajësohen para tij ai ua pranoi shfajësimin dhe u soll me ta me mirësjellje dhe nuk i fyejti përkundrazi u lut për ta dhe i kërkoi Allahut falje për ta. "Ai tha: Sot nuk ka qortim kundër jush, All-llahu ju faltë juve e Ai është më mëshiruesi i mëshiruesve!" (Jusuf: 92)

Falua gabimet dhe pakëso qortimet që të vjelësh dashurinë dhe vëllazërinë, botësinë dhe pastërtinë. Vazhdo t`i vizitosh edhe nëse të largohen, fali edhe nëse gabojnë dhe tregohu bamirës ndaj tyre edhe nëse të bëjnë keq.

Mos i kërko llogari të afërmve dhe mos e bë qortimin tënd shkak që të të largohen. Ji bujar ndaj tyre dhe largoju kopracisë sepse ajo është shkak për largim.
Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Kujdes nga epshet se ato i shkatërruan ata që ishin para jush. I urdhëruan ata për kopraci dhe të tillë u bënë, i urdhëruan për padrejtësi dhe të padrejtë u bënë, i urdhëruan për t`u larguar nga njëri-tjetri dhe u larguan." Transmetoi Buhariu dhe Muslimi.

Shpërblimi i bamirësisë me bamirësi është i mjaftueshëm por më i miri është ai i cili i ruan lidhjet edhe kur të tjerët i ndërpresin.
Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Ai që ruan lidhjet nuk ka vepruar aq sa duhet por lidhjet i ruan si duhet ai i cili kur i largohen të afërmit ai u afrohet." Transmetoi Buhariu.

Abdullah ibn Muhejrizit i thanë: Kush është e drejta e të afërmve? Tha: T`u drejtohesh kur të drejtohen dhe t`i shkosh pas kur të kthejnë shpinën.

Një burrë erdhi tek Pejgamberi alejhis-selam dhe i tha: O i Dërguar i Allahut, kam disa të afërm të cilët i vizitoj e më largohen, u bëj të mira dhe më bëjnë keq, ëndëroj për ta ndërsa ata nuk duan t`ia dinë për mua.
Pejgamberi alejhis-selam i tha: "Nëse është siç thua atëherë me ty do të jetë ndihma e Allahut për sa kohë që do të vazhdosh kështu." Transmetoi Muslimi.

Çdo i afërm do të vijë ditën e Kijametit e do të dëshmojë për personin nëse i ka ruajtur lidhjet me ta ose jo.

"E (sipas dispozitave) farefisi ka më përparësi ndaj njëri-tjetrit (se sa ensarët e muhaxhirinët). Me të vërtetë All-llahu është i dijshëm për gjithçka." (El-Enfal: 75)

Ndërprerja e lidhjeve farefisnore është prej gjynaheve të mëdha dhe një gjë e tillë ka si ndëshkim mallkimin. "A pritet prej jush (hipokritëve) që nëse merrni sundimin (ose zbrapseni prej fesë islame) të bëni trazira në tokë dhe të ndërpreni lidhjet me të afërmit? Të tillët janë që All-llahu i mallkoi, i bëri të shurdhët dhe ua verbëroi shikimet e tyre." (Muhammed: 22-23)

Kthimi i shpinës mes të afërmve bëhet shkak për largimin e mirësive, për fund të keq të jetës dhe për ndëshkim të shpejtuar.
Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Nuk do të hyjë në Xhennet ai që ndërpret lidhjet farefisnore."
Transmetoi Buhariu dhe Muslimi.

Ibn haxheri ka thënë: Ai që ndërpret lidhjet farefisnore do të ndërpritet nga mëshira e Allahut, do të ketë ndëshkim të shpejtuar në dynja para Ahiretit.
Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Nuk ka ndonjë gjynah që e meriton më shumë t`i shpejtohet ndëshkimi i Allahut në dynja përveç atij që Ai ia ruan për në Ahiret sesa ndërprerja e lidhjeve farefisnore ..." transmetoi Tirmidhiu.

Ajo bëhet shkak për nënshtrim dhe poshtërrim, dobësi, vetmi dhe sjell vuajtje. Sahabët nuk e pëlqenin uljen me personat që nuk i ruanin lidhjet farefisnore. Ebu Hurejre (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) ka thënë: E nxit çdo person që nuk i ruan lidhjet farefisnore që të largohet nga ne. Ndërsa Ibn Mes`udi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) ishte ulur në një grumbull njerëzish pas faljes së sabahut dhe tha:
Për hir të Allahut i kërkoj atij që nuk ruan lidhjet farefisnore që të largohet prej nesh sepse duam të lusim Zotin tonë por dyert e qiellit janë mbyllur për shkak të atij që nuk i ruan lidhjet farefisnore.

Kush ka ndonjë armiqësi me të afërmit le të shpejtojë për t`u afruar me ta dhe le t`i fali e të tregohet tolerant sepse ai që fal dhe vepron të mira e ka shpërblimin tek Allahu.

Morali i mirë ka ndikim të madh tek lidhjet farefisnore prandaj tregohu i edukuar me ta e dije se kush ruan gjuhën e ka qetësuar veten e tij.

Ndërsa ajo që i bashkon zemrat në dashuri është dora që jep dhe bamirësia. Nëse përdor fjalë të bukura atëherë vepro edhe punë të mira që kështu të bashkohet rrjedhshmëria e gjuhës me frytet e bamirësisë.


Kerkoj Falje dhe Meshire nga Allahu xh ,h per vete dhe per ju andaj edhe ju bene nje gje te tille ngase Allahu xh.h eshte Fales dhe Meshirues

Lutja jone e fundit eshte:
Falenderimi dhe i tere Suksesi i takon Allahut xh.h

selamualejkum musliman nga vellau juaj ne Islam

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem.Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.


KËRKIMI LLOGARI NDAJ VETES

Falenderimet i takojnë Allahut, Zotit të Tokës dhe qiejve, Atij që i falenderon mirësitë, Atij që i fal të këqijat, Atij që gjithkujt i llogarit veprat e pastaj shpërblen për të mirat e ndëshkon për të këqijat dhe nuk bën padrejtësi as sa një grimcë. "... e nëse ajo vepër është e mirë, Ai e shumëfishon atë dhe vetë Ai i jep shpërblim të madh." (En-Nisa: 40) Dëshmoj se nuk ka të adhuruar tjetër përveç Allahut, të adhuruarit të krijesave, dhe dëshmoj se pejgamberi dhe zotëria ynë Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij. O Allah, fale, përshëndete dhe begatoje robin dhe të Dërguarin Tënd, Muhammedin, familjen dhe shokët e tij.


Frikësojuni Allahut dhe bindjuni Atij, frikësojuni asaj dite kur askush nuk mund të shlyejë gjë për asnjë tjetër por janë vetëm punët me të cilat vuan i keqi dhe gëzon i lumturi.

O robërit e Allahut! Allahu i Madhëruar dërgoi tek ju robin e tij Muhammedin alejhis-selam si përgëzues dhe paralajmërues, si thirrës në rrugën e Allahut dhe si pishtar ndriçues. Ai i zbriti atij Kur`anin e Nderuar si dritë e qartë. Nuk ka ndonjë mirësi veçse na ka lajmëruar dhe na ka urdhëruar për të e nuk ka ndonjë të keqe veçse ka ndaluar prej saj. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Asgjë nuk kemi lënë pas dore në libër nga evidenca." (El-En`am: 38 ) dhe "Ne ty të shpallëm librin sqarim për çdo send, udhëzim, mëshirë dhe përgëzim për myslimanët." (En-Nahl: 89)
Pejgamberi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: "Me të vërtetë hallalli është i qartë dhe harami është i qartë ndërsa mes tyre ka çështje të dyshimta të cilat nuk i dinë shumë njerëz. Kush i ruhet atyre me të vërtetë e ka mbrojtur fenë dhe nderin e tij ndërsa kush bie në to veçse ka rënë në haram si ai çobani që i kullot bagëtitë rreth një zone të ndaluar e nga çasti në çast mund t`i futen brenda. Çdo mbret ka zonat e tij të ndaluara ndërsa zonat e ndaluara të Allahut janë haramet. Me të vërtetë në trup ndodhet një copë mishi e cila kur është e saktë bën që edhe i gjithë trupi të jetë i saktë ndërsa kur ajo prishet edhe i gjithë trupi prishet. Ajo është zemra."
Transmetoi Buhariu dhe Muslimi nga Nu`man ibn Beshijr (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!)
Ndërsa në hadithin tjetër: "Allahu i Madhëruar ka caktuar detyra prandaj mos i humbisni ato, caktoi kufij prandaj mos i shkelni ato, bëri haram disa gjëra prandaj mos i veproni ato dhe pushoi ndaj disa të tjerave si mëshirë për ju prandaj mos pyesni për to."

Nëse mësove o musliman se cilat janë detyrat e Allahut ndaj teje dhe se çfarë të drejtash kanë të tjerët ndaj teje atëherë e ke detyrë t`i kërkosh llogari të fortë vetes, të vazhdueshme që të të lehtësohet llogaria në Ahiret. Ai që e ndien se Allahu është mbikqyrës i tij dhe i frikësohet Atij në gjithçka që vepron ose lë, do të ketë më pak mangësira në detyrat e tij, do t`i largohet të këqijave dhe do t`i kryejë si duhet të drejtat e të tjerëve ndaj tij. "Vërtet, ata të cilët ndaj madhërisë së Zotit të tyre kanë frikë. Ata të cilët u besojnë argumenteve të Zotit të tyre. Dhe ata të cilët nuk i përshkruajnë shok Zotit të tyre. Dhe ata të cilët japin (sadaka-zekat) nga ajo që u është dhënë dhe zemrat u dridhen sepse e dinë se do të kthehen te Zoti i tyre. Të tillët janë ata që shpejtojnë drejt të mirave dhe të parët do t’i arrijnë ato." (El-Mu`minun: 57-61)

Atij që ndien mbikqyrjen e Allahut, i frikësohet Atij dhe vepron ato gjëra që e afrojnë tek Ai dhe e largojnë nga gjynahet dhe haramet, do t`i qartësohet mendja, do t`i rregullohet gjendja dhe përfundimi i tij.
Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "E kush iu frikësua paraqitjes para Zotit të vet dhe ndaloi veten prej epsheve. Me të vërtetë Xhenneti është vendkthimi i tij." (En-Naziat: 40-41) Ai që i kërkon llogari vetes dhe e bën atë durimtare në adhurimin e Allahut, duke iu bindur kështu thënies së Allahut të Madhëruar (ky është komentimi i ajeteve) "Ai është Zoti i qiejve dhe i tokës dhe ç`ka ka në mes tyre, pra Atë adhuroje, e në adhurim ndaj Tij bëhu i qëndrueshëm. A di për Atë ndonjë emnak (adash)!" (Merjem: 65), "Urdhëro familjen tënde për namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, sepse Ne nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të furnizojmë ty (dhe ata), përfundimi i mirë është për të devotshmit." (Ta Ha: 132) dhe "O ju të cilët besuat, bëni durim, bëhuni të qëndrueshëm kundër armikut, rrini të përgatitur dhe frikësojuni All-llahut me shpresë se do të fitoni." (Ali Imran: 200) si dhe duke marrë shembull shokët e të Dërguarit të Allahut të cilët tregoheshin të kujdesshëm ndaj namazit.

Abdullah ibn Mes`udi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) për namazin me xhemat ka thënë: Ne kemi parë se nuk prezanton në të veçse ai që është munafik i njohur. Sillej personi i sëmurë duke u mbajtur mes dy të tjerëve derisa drejtohej në saf.
Ndërsa Umeri (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) ka thënë: O ju njerëz! Kërkojini llogari veteve tuaja para se të gjykoheni, peshojini ato para se të peshoheni dhe pregatituni për daljen e madhe përpara Allahut.

Kush i kërkon llogari vetes së tij dhe punon sipas Sunnetit, do t`i shtohen të mirat e do t`i pakësohen të këqijat, përfundimi i tij do të jetë i mirë, do ta takojë Zotin e tij e Ai do të jetë i kënaqur prej tij dhe do ta çojë në një vend të nderuar bashkë me pejgamberët, të sinqertit, dëshmorët dhe njerëzit e mirë e sa shoqëri e mirë që është ajo.

Kërkojini llogari veteve tuaja për fjalët që thoni sepse Allahu i Madhëruar thotë: (ky është komentimi i ajetit) "E ai nuk thotë ndonjë fjalë e të mos jetë pranë tij një mbikqyrës i gatshëm." [/b(Kaf: 18 )
[b]"Kurse mbi ju ka rojtarë! Shkrues të ndershëm (te All-llahu). Ata e dinë se ç`ka punoni." (El-Infitar: 10-12)
Kërkojini llogari veteve tuaja për punët që bëni se Allahu i Madhëruar thotë: (ky është komentimi i ajetit) "E kush e punoi ndonjë të mirë, që peshon sa grimca, atë do ta gjejë. Dhe kush punoi ndonjë të keqe sa grimca, atë do ta gjejë." (Ez-Zelzele: 7-8 )
Kërkojini llogari veteve tuaja për ato që fshehin në zemra se Allahu i Madhëruar thotë: (ky është komentimi i ajetit) "Dhe dijeni se All-llahu di ç`ka fshehni në vetvete, pra kini frikë prej Tij." (El-Bekare: 235)

Nëse ty o musliman nuk të bëhet i qartë gjykimi i një vepre në Sheriat atëherë pyet dijetarët për të. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Pyetni pra dijetarët nëse ju nuk dini."
(En-Nahl: 43)
Nëse muslimani bëhet i lëkundur për ndonjë çështje të dyshimtë le të ketë kujdes e mos ta veprojë sepse Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "E mira është ajo tek e cila të qetësohet zemra dhe vetja ndërsa gjynahu është ai i cili vërtitet tek vetja dhe e urren që ta dinë njerëzit." Vetja e qetësuar është ajo e cila do atë që e do edhe Allahu, urren atë që e urren edhe Allahu, është ajo e cila e ka besuar Allahun dhe është mbështetur tek Ai për gjithçka. Është ajo vete e cila e qorton të zotin e saj për mangësitë që tregon në kryerjen e detyrave dhe e qorton për veprimin e gjynaheve. Ndërsa zemra e mirë është ajo e cila ka shpëtuar nga pasimi i epsheve dhe nga dyshimet, ajo është zemra e cila di ta dallojë mirësinë nga gjynahu dhe të mirën nga e keqja kur ato ngatërrohen me njëra-tjetrën.

Ndërsa vetja e sëmurë me pasimin e epsheve dhe zemra e sëmurë me dyshime është ajo e cila nuk di të dallojë mes të mirës dhe të keqes kur ato ngatërrohen dhe nuk e do atë që e do Allahu, përkundrazi urren atë që do Allahu dhe do atë që e urren Allahu. "E ata, që në zemrat e tyre kanë anim nga e shtrembëta, ata gjurmojnë atë që nuk është e qartë për të shkaktuar fitne e kështu kërkojnë komentin e tyre. Por, përveç All-llahut askush nuk e di domethënien e tyre të saktë. Dijetarët e pajisur me dituri thonë: Ne e kemi besuar atë (që është e paqartë), të gjitha janë nga Zoti ynë!" (Ali Imran: 7)
"Por ata (idhujtarët), nuk ndjekin tjetër vetëm se paragjykime dhe ç`ka duan vetë, megjithëse prej Zotit të tyre u pat ardhur udhëzimi." (En-Nexhm: 23)
Prandaj kërkimi llogari vetvetes bashkë me pasimin e Sunnetit profetik janë rruga e vetme e shpëtimit.

Ndërsa ai i cili i plotëson vetes së tij epshet dhe e lejon atë të kullosë në lëndinat e humbjes, epsheve, shthurjes dhe e largon atë nga kujdesi për adhurimin e Allahut e largohet nga Sunneti i të Dërguarit të Allahut, ka arritur në një gjendje të keqe dhe përfundimi i tij do të jetë i keq. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Ju nuk fshiheshit (kur bënit mëkate) se do të dëshmojnë kundër jush të dëgjuarit tuaj, të parit tuaj dhe lëkurat tuaja, bile ju menduat se All-llahu nuk di shumë gjëra që ju bënit. Ai është mendimi juaj i gabuar, të cilin e patët ndaj Zotit tuaj, është ai që ju shkatërroi dhe tani jeni më të dëshpruarit. Nëse bëjnë durim, zjarri është vend i tyre, e nëse kërkojnë të kthehen në atë që e dëshironë (në kënaqësinë e Zotit), atë nuk do t`a arrijnë." (Fussilet: 22-24)

O robërit e Allahut! Gjendja e muslimanëve sot bën të domosdoshëm mendimin, meditimin korrigjimin dhe rregullimin e gjendjes së tyre sepse armiqtë e Islamit janë vërsulur mbi ta, fjala e tyre është përçarë, mendimet e tyre kundërshtojnë njëra-tjetrin, mes tyre janë shtuar bidatet, e keqja u vjen prej njeri-tjetrit, janë shtuar mbi ta fatkeqësitë. Çdo musliman e di se shkaku i gjithë kësaj është mangësia që ata kanë treguar në fenë e tyre. Por nëse ata rregullojnë ç`ka mes tyre dhe Zotit të tyre, Allahu ka për të rregulluar ç`ka mes tyre dhe njerëzve të tjerë si dhe problemet mes tyre. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Me të vërtetë All-llahu nuk e ndryshon gjendjen e një populli derisa ata ta ndryshojnë veten e tyre. Po, kur All-llahu vendos ta ndëshkojë një popull, atë nuk ka kush që ta zbrapsë. Ata, (njerëzit) nuk kanë mbrojtës tjetër përveç Tij." (Er-Ra`d: 11)

Hapi i parë për të rregulluar gjendjen e muslimanëve është rregullimi i personit dhe i grupeve të ndryshme e kjo duke i kërkuar çdo person llogari vetes së tij për gjithçka para se Allahu t`i kërkojë atij llogari se çfarë ka bërë për Islamin dhe a i është bindur, nënshtruar dhe e ka dashur Allahun? A i ka respektuar ndalesat e Allahut duke iu larguar atyre dhe duke i urryer ato? A e madhëron ligjin e Allahut? Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Pra, kështu: Kush madhëron atë që All-llahu e bëri të shenjtë, ajo është më e dobishme për të te Zoti i tij." (El-Haxh: 30)

A e madhëron muslimani Sunnetin profetik duke e mësuar dhe pasuar atë, duke urryer kundërshtimin e tij dhe bidatet që shpiken? A i plotëson muslimani të drejtat e prindërve, të afërmve dhe të muslimanëve të tjerë? A pendohet ai për gjynahet që bën dhe a qan për gabimet e tij? A shton ai çdo ditë dije, kuptim dhe punë të mira në fenë e Allahut e cila është Islami, feja të cilën e pëlqen Zoti i botëve? Zoti ynë i Madhëruar kërkon prej nesh që ta takojmë Atë në Ahiret me punë të mira e jo vetëm me pretendime. Ai na ka bërë detyrë që të jetojmë në dynja me sinqeritet në fjalët dhe veprat tona me të cilat i afrohemi Zotit tonë, e duam Krijuesin tonë. Allahu është Ai i cili nderon kë të dojë dhe poshtërron atë që poshtërron urdhërat e Tij. A mos vallë ka vuajtur ndokush për shkak të bindjes ndaj Allahut? Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Dhe thuaj: Veproni, All-llahu do ta shohë veprën tuaj, edhe i dërguari i Tij e besimtarët, e pastaj do të ktheheni te njohësi i të fshehtës dhe të dukshmes, e do t’ju njoftojë për atë që vepruat." (Et-Teube: 105)

Kërkimi i llogarisë që muslimani i bën vetvetes për çdo gjë të vogël ose të madhe sëbashku me kapjen fort pas Sunnetit profetik është varka e shpëtimit, rrugullatorja e jetës dhe fitorja me kënaqësinë e Allahut. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "O ju që besuat, frikësojuni All-llahut dhe le të shikojë secili se ç`ka ka bërë për nesër. Dhe frikësojuni All-llahut! Me të vërtetë All-llahu është i dijshëm për atë që punoni!" (El-Hashr: 18 )

Në hadith thuhet: "Ai të cilin e gëzon e mira e tij dhe e hidhëron e keqja e tij, është besimtar." Ndërsa nga Enesi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) transmetohet se ka thënë: Ju po veproni disa gjëra që në sytë tuaja janë më të holla se floku ndërsa në kohën e të Dërguarit të Allahut sal-lallahu alejhi ue sel-lem i konsideronim prej gjynaheve të mëdha. Transmetoi Buhariu.

"Me të vërtetë Allahu dhe engjëjt e Tij e lavdërojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, lavdërojeni atë (duke bërë salavate për të) dhe përshëndeteni me selam." (El-Ahzab: 56)

Shejhu: Ali Abdurrahman El-Hudhejfi
17/11/1424H

Kerkojmi falje dhe meshire nga Allahu xh.h per vete dhe per ju andaj edhe ju bene nje gje te tille ngase Allahu xh.h eshte Fales dhe Meshirues.

Lutja jone e fundit eshte :
Falenderimi dhe i tere Suksesi i takon Allahut xh.h

Esselamualejkum musliman nga vellau juaj ne Islam

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem.
Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.



Disa këshilla të dobishme për muajin e bekuar të Ramazanit.


Thotë All-llahu s.u.t:
O ju që besuat, agjërimi u është bërë obligim sikurse që ishte obligim edhe i atyre që ishin para jush, me qëllim që të bëheni të pëkushtuar në besimin e pastër islam.

Në këtë ajet All-llahu s.u.t. informon Ummetin e Muhammedit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) se Ai e ka bërë agjërimin obligim për ta, ashtu siç e ka bërë për popujt para tyre.
Kjo është një çështje e njohur tek të gjithë muslimanët që e lexojnë këtë ajet dhe e kuptojnë domethënien në mënyrë të qartë.
Por unë dëshiroj të flas për diçka tjetër, një çështje të cilën shumë pak njerëz e vënë re dhe ajo është thënia e All-llahut s.u.t:
Me qëllim që të bëheni të devotshëm.

All-llahu s.u.t. ku i urdhëron robërit e Tij ose i obligon ata me ndonjë ligj, zakonisht vetëm e jep urdhërin pa e shpjeguar urtësinë e këtij urdhëri.
Kjo sepse Urtësia e All-llahut s.u.t. duke dhënë urdhra mbi robërit e Tij, është që t’i provojë ata dhe në këtë mënyrë të bëhet e dukshme se kush i bindet Atij dhe kush jo.
Por në këtë ajet, All-llahu s.u.t. përmend diçka që nuk gjindet shpesh në Kur’an, e ajo është arsyeja për urdhrin e agjërimit.
Me qëllim që të bëheni të devotshëm.

Kështu, urtësia e agjërimit të besimtarëvë, nuk është vetëm që ata të provojnë veten e tyre nga kënaqësi, nga gjëra të lejuara dhe të mira edhe pse këto janë të obligueshme për agjëruesin, por kjo nuk është e vetmja gjë që kërkohet nga ky agjërim.

Urtësia e urdhërimit të agjërimit është që muslimanët të shtojnë bindjen ndaj All-llahut s.u.t. në muajin e agjërimit dhe të bëhen më të bindur sesa ishin para këtij muaji.
Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) e ka qartësuar këtë pikë të urtësisë me thënien e tij:
Ata të cilët nuk braktisin fjalët dhe veprat e këqija, All-llahu s.u.t. nuk ka nevojë që ata të lënë ushqimin dhe pijen e tyre.
Tra: Bukhariu.

Kuptimi i këtij hadithi është se All-llahu s.u.t. nuk dëshiron që agjërimi të jetë për besimtarët vetëm largim nga ngrënia dhe pirja, ata duhet gjithashtu të largohen nga ajo ç`farë All-llahu s.u.t. na e ka ndaluar, nga veprimet e pabindura ndaj Tij dhe nga fjalët dhe veprat e këqija.
Kështu pra i Dërguari i All-llahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) e thekson ajetin:
Me qëllim që të bëheni të devotshmëm.

Duhet që veprimet e adhurimit të na afrojnë tek All-llahu s.u.t. si rezultat i të larguarit nga ngrënia dhe pirja , gjithashtu nga veprimet e ndaluara si përgojimi, trillimet për të shkaktuar tek të tjerët zemërim, gënjeshtra etj.

Duhet që të gjithë muslimanët të jenë në dijeni se veprimet që e prishin agjërimin, nuk janë vetëm veprimet fizike (siç janë të ngrënit, të pirët dhe marrëdhëniet seksuale).
Disa nxënës dije i ndajnë gjërat që e prishin agjërimin në dy kategori dhe kjo është ajo ç`ka kam dëshirë të flas.

Është mjaft e rëndësishme për ata të cilët mbajnë hutbe dhe paralajmërojnë njerëzit gjatë ramazanit, që kur i përkujtojnë njerëzit, të përqendrohen më shumë në kategorinë e dytë të gjërave të cilat prishin agjërimin.

Kjo sepse njerëzit mendojnë se agjërimi është vetëm përmbajtja nga kategoria e parë pra të përmbahen nga gjërat materiale. Por gjindet dhe një kategori tjetër që e prish agjërimin dhe që mund të quhen gjëra jomateriale.

Sapo e lexuat se Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka thënë se:
Ata të cilët nuk braktisin fjalët dhe veprat e këqija, All-llahu s.u.t. nuk ka nevojë që ata të lënë ushqimin dhe pijen e tyre.

Prandaj ç`do agjërues duhet ta testojë vetveten, A është duke u përmbajtur vetëm nga gjërat materiale apo gjithashtu po përmbahet edhe nga gjërat jomateriale?

Qëndrimet dhe sjelljet a janë të mira kur vjen ky muaj i bekuar? Nëse përgjigjia është pozitive atëherë ai e ka përmbushur fjalën e All-llahut s.u.t.
Me qëllim që të bëheni të devotshmëm.

Ndërsa ai që e kufizon veten e tij gjatë agjërimit vetëm nga ushqimi dhe pija dhe vazhdon me sjelljet e këqija të cilat i kishte vazhdimisht dhe para Ramazanit, ky nuk është agjërimi që është kërkuar nga urtësia që është prapa urdhrit për agjërimin e këtij muaji të bekuar. Prandaj ne i këshillojmë dhe i kujtojmë vëllezërit muslimanë që ata t ‘ia kujtojn edhe kategorinë e gjërave jomateriale që e prishin agjërimin.

Kjo është ajo për të cilën unë desha t’ia kujtoj vëllezërve tonë, kështu që të mund të jetë shkak për shtimin e adhurimeve për tu afruar sa më shumë tek All-llahu s.u.t. në këtë muaj të bekuar të agjërimit, ku ne shpresojmë se All-llahu s.u.t. të na udhëheqë në përmbushjen e sukseshme të kësaj detyre me vlera të mëdha.

Për më tepër unë shpresoj se ju do të tregoni vëmendje në disa çështje të cilat janë neglizhuar nga shumica e muslimanëve, edhe nga ata që kanë njohuri.

Gjendet një hadith i cili shpesh neglizhohet për shkak të disa haditheve të tjera të cilët njerëzit nuk mund t’i pranojnë në praktikë dhe të veprojnë me të dy njëkohësisht.

Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka thënë:
Ummeti im do të vazhojë të ketë të mira për aq kohë sa të shpejtojë iftarin dhe ta vonojnë syfyrin.

Në këtë hadith përmenden dy çështje, të cilat janë lënë pas dore nga shumica e njerërzve dhe ato janë:
Shpejtimi i iftarit dhe vonimi i syfyrit.

Neglizhimi në lidhje me çështjen e parë e cila është shpejtimi i iftarit, në pikpamjen e disa njerëzve, ndodh se hadithi bie në kundërshtim me hadithin tjetër ku thotë Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem):
Në ummetin tim do të vazhdojë të ketë mirësi për aq kohë sa të shpejtojnë namazin e akshamin.

Kështu këtu kemi dy udhëresa për shpejtimin e dy çështjeve. Ajo shfaqet tek disa njerëz si pamundësi për të shpejtuar të dyja së bashku.
Por pranimi mes urdhërit për shpejtimin e iftarit dhe urdhërit për shpejtimin e namazit të akshamit është një çështje e lehtë. Është diçka që Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) na e ka bërë të qartë përmes veprimit dhe praktikës.
Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) e ka prishur agjërimin me tre kafshata, pastaj falte namazin e akshamit dhe hante përsëri nëse kishte nevojë që të hante përsëri.

Por sot ne kemi rënë në dy shkelje:

Së pari
Ne vonojmë ezanin nga koha e tij e ligjëruar. Pas kësaj vonese vjen një vonesë tjetër e cila është ulja për të ngrënë pa falur akshamin, përveç një pjese të vogël njerëzish të cilët kanë shumë dëshirë të falin namazin e akshamit në xhami.
Por shumica e njerëzve presin dëgjimin e ezanit dhe ulen në tavolinë për të ngrënë sikurse janë dukë ngrënë darkën apo drekën e jo vetëm duke prishur agjërimin.

Ezani këto ditë në shumë vende islame fatëkeqësisht dhe në Jordani (këtë e di nga studimet në shumë vende islame) ezani i akshamit therritet pas kohës së duhur, arsyeja e së cilës është se ne kemi braktisur rregullat islame dhe në të vërtetë ne varemi nga llogaritjet astronomike, varemi nga ora por këto orë janë bazuar në llogaritjet astronomike të cilat e llogarisin vendin sikur të ishte planet i rrafshët.
Në realitet toka ndryshon mes uljes së luginave dhe ngritjes së maleve. Nuk është korrekte që e njëjta orë të jepet për zona që përfshin bregdete, male etj. Jo, secila pjesë e tokës (vendit) ka kohën e saj, prandaj kudo është e mundur që në vendbanimin e tij, në qytetin apo fshatin e tij të shohë perëndimin e diellit me sytë e tij, ç`farëdo ore qoftë ajo.

Pastaj është shpejtimi për të cilin jemi urdhëruar jemi urdhëruar nga Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) në hadithin:
Në ummetin tim do të vazhdojë të ketë mirësi për aq kohë sa të shpejtojnë namazin e akshamin.

Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ishte i kujdesshëm duke e zbatuar sunnetin dhe duke na e mësuar atë.

Në hadithin e transmetuar nga Bukhariu, Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) na ka mësuar duke thënë:
Nëse nata shfaqet nga kjo anë (duke bërë me shenjë nga lindja) dhe dita është larguar nga këtej (dhe bëri me shenjë nga perëndimi) dhe dielli ka perënduar, agjërimi i agjëruesit është prishur (prishet).

Ç`farë do të thotë agjërimi i agjëruesit është prishur ?

Kjo nënkupton se ai ka hyrë në rregullin që duhet të prishë agjërimin. Më pas vjen rregulli i sipërpërmendur ku Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) nxit në shpejtimin e iftarit.
Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) e ka vënë në zbatim këtë gjatë një udhëtimi.

Transmeton nga Bukhariu se Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) urdhëroi një nga shokët e tij të përgatiste iftarin për të.
Ai i tha:
O i Dërguari i All-llahut, ka akoma kohë dita para nesh, (kuptimi është se drita e diellit e cila nuk kishte perënduar, ishte e qartë në perëndim).
I Dëruari (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) nuk iu përgjigj asaj ç`farë Sahabi i tha por ia theksoi urdhërin për të përgatitur iftarin.

Transmetuesi i hadithit thotë:
Ne mund të shihnim dritën para nesh (dritën e diellit). Kur ne e prishëm agjërimin thashë, nëse njëri prej nesh do të hipte mbi një deve ai do e kishte parë diellin.

Dielli kishte perënduar dhe Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) i tha njërit prej shokëve të përgatiste iftarin, Pse ?

Që të shpejtohen të mirat:
Në ummetin tim do të vazhdojnë mirësitë derisa të shpejtojnë yftarin.

Ajo që është e rëndësishme është se ne vëmë re se iftari që është ligjëruar të shpejtohet duhet të bëhet me disa hurma, pastaj ne duhet të shpejtojmë në kryerjen e namazit dhe pas kësaj njerëzit mund të ulen dhe të hanë ashtu siç dëshirojnë.
Kjo është çeshjta e parë të cilën dua t’jua kujtoj dhe kjo është si pranojmë dy çështje të cilat Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka urdhëruar në shpejtimin e tyre.

Urdhëri i parë është shpejtimi i prishjes së agjërimit dhe urdhëri i dytë është shpejtimi i kryerjes së namazit të akshamit.
Iftari duhet të prishet me disa hurma arabie, siç ndodhet në sunnet dhe nëse hurmat nuk janë të mjaftueshme edhe ndonjë gllënke ujë.
Pastaj mund të falemi me xhemat në xhami.

Çështja tjetër që dëshiroj të sqaroj është se ç`farë ndodhet në hadithin e mësipërm dhe të vonojnë syfyrin.

Ajo ç`ka kërkohet këtu është e kundërta e rastit të iftarit, më parë Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) na urdhëronte në shpejtimin e iftarit, ndërsa për syfyrin, ai duhet të vonohet.
Ajo ç`ka ndodh sot në të gjithë vendet është krejtësisht ndryshe. Disa njerëz e hanë syfyrin para shfaqjes së agimit, ndoshta një orë para.
Kjo nuk është e dobishme dhe është në kundërshtim me sunnetin e treguar nga Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) dhe nga praktika e tij.

Shokët e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) e linin syfyrin aq vonë saqë njëri prej tyre e dëgjonte gjithnjë ezanin dhe vazhdonte të hante, pra e vononte syfyrin.

Në të vërtetë është një hadith i saktë i thënë nga Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) i cili tregon lehtësimet që na ka ofruar islami.
Është një nga shtyllat e islamit (lehtësimi) për të cilën muslimanët janë krenarë për këtë veçanërisht në lidhje me agjërimin ku All-llahu s.u.t. përfundon ajetin e agjërimit me thënien:
All-llahu dëshiron lehtësira për ju dhe nuk dëshiron vështërsi.

Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka thënë:
Nëse njëri nga ju dëgjon thirrjen për lutje (ezanin) dhe ka enën në duart e tij, mos ta lëshojë atë derisa të ketë plotësuar nevojën e tij nga ajo (derisa të jetë ngopur).

Nëse donjëri nga ju dëgjon ezanin dhe ka enën në të cilën ka ushqim, si qumësht, ndonjë pije, ujë apo diçka tjetër ta marrë për syfyr dhe ai dëgjon ezanin, thotë ushqimi është i ndaluar për atë që ka ngrënë mjaft nga ajo dhe nuk është e lejuar për të, që të marrë përsëri qoftë pije apo frut kur ai ka ngrënë më parë.

Ndërsa per ate qe ka degjuar ezanin dhe nuk ka marrë as ushqim e as pije, Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka bërë të lejueshme për të. Prandaj ai e ka thënë në mënyrë të kuptueshme dhe në gjuhën e qartë arabe:
Nësë njëri nga ju dëgjon ezanin dhe e ka enën në duart e tij, mos e lini që ta lërë atë derisa të ngopet prej saj.

Në lidhje me thirrjen e ezanit këtu flitet për ezanin e dytë, dhe nuk është ezani i parë për të cilin thonë disa gabimisht se është ezani i agimit.
Ne duhet të dimë se nuk ka bazë se ezani i parë është ezani i agmit. Ezani i dytë është kur ne duhet të përmbahemi dhe kjo është thënë qartë në Kur’an ku All-llahu s.u.t. thotë:
Dhe hani e pini derisa qartë të dallohet peri i bardhë nga peri i zi në agim Bekare 187.

Pra ngrënia bëhet e ndaluar kur fillon koha e faljes së sabahut dhe nuk ka ndarje mes këtyre dyjave. Nuk ndalohet ushqimi dhe pija për më pak apo më shumë se 15 minuta para se të fillojë kaha e faljes së sahahut.
Për këtë nuk ka asnjë transmetim të sakte, sepse falja bëhet e detyrueshme dhe uqshqimi bëhet i ndaluar kur shfaqet agimi.

Hadithi i transmetuar nga Bukhariu dhe Muslimi nga Abdullah Ibn Umer ibn Hattabi (radiall-llahu anhuma) se Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka thënë:
Mos t’ju gënjejë ju ezani i Bilalit (nënkupton ezanin e parë) sepse ai e thërret ezanin për të zgjuar njerëzit që janë në gjumë dhe ai person që dëshiron për të ngrënë syfyr mund të hajë, prandaj hani e pini derisa Ibn Ummi Mektumi të thërrasë ezanin.

Ibn Ummi Mektumi (radiall-llahu anhu), emri i të cilit ishte Amr, ishte një burrë i verbër për të cilin zbriti fjala e All-llahut s.u.t:
Ai vrenjti (fytyrën) dhe u kthye. Ngase atij i erdhi i verbëri. Abese 1-2.

Ai thërriste ezanin e dytë ezani ku kuptohet se ngrënia dhe pirja bëhen të ndaluara dhe ajo është koha e faljes së sabahut.
Lind pyetja se si e ka thirrur ezanin kur ka qënë i verbër ?

Amr Ibn Ummi Mektumi (radiall-llahu anhu) ka hipur mbi çatin e xhamisë por nuk mund të shihte agimin. Ai priste derisa kalonte ndonjëri rrugës gjatë agimit dhe kështu kur ndonjëri shihte agimin duke u përhapur nepër horizont, i thonte atij është mëngjes, është mëngjes dhe pastaj ai thërriste ezanin.
Pra ezani i Amr Ibn Ummi Mektumit (radiall-llahu anhu) ishte pasi dukej agimi dhe shihej nga njerëzit ndërsa ecnin.

Siç shihet në këtë çështje ka gjërësi. Muezini mund të vonohet në thirrjen e ezanit derisa dëgjon njerëzit duke i thënë atij se është mëngjes. Pastaj i Dërguari i All-llahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka thënë:
Nësë njëri nga ju dëgjon ezanin dhe e ka enën në duart e tij, mos e lini që ta lërë atë derisa të ngopet prej saj.

All-llahu s.u.t. thotë në fund të ajetit në lidhje me agjërimin:
All-llahu ju dëshiron juve të lehtën dhe Ai nu do që t’i vështërsojë gjërat për ju. (Ai do që ju) duhet të plotësoni të njëjtin numër (ditësh) dhe që ju duhet të lartësoni All-llahun për atë që Ai ju ka udhëzuar juve drejt me qëllim që të jeni shumë mirënjohës dhe falenderues ndaj Tij. Bekare 185.

Bëhen disa kritika që bien në kundërshtim me këtë sunnet ku njëri thotë:
Nëse dikush dëgjon ezanin dhe ka ca ushqim në gojë ai duhet ta hedhe atë.
Kjo është e kritikueshme në Islam dhe tejkalon kufirin e fesë. Zoti i gjithë krijesave na paralajmron dhe na kujton neve në librin e Tij dhe në sunnetin e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) që ne nuk duhet të tejkalojmë kufijtë e fesë tonë.

Thotë All-llahu s.u.t. në Kur’anin fisnik:
O njerëz të librit mos kapërceni kufijtë e fesë tuaj dhe mos thoni për All-llahun asgjë përveç të vërtetës.

Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka thënë:
Rujuni nga tejkalimi i kufijve në fe, sepse ata që ishin para jush u shkatërruan nga tejkalimi i kufijve të fesë së tyre.

Pra kur i Dërguari i All-llahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) na ka bërë të qartë se ngrënja e syfyrit është në dorën e personit për të marrë anën më të thjeshtë duke thënë:
Nësë njëri nga ju dëgjon ezanin dhe e ka enën në duart e tij, mos e lini që ta lërë atë derisa të ngopet prej saj.

Pra është në kundërshtim me All-llahun s.u.t. dhe Profetit të Tij (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) kur një person thotë se ai që dëgjon ezanin dhe ka ushqimin e tij në gojë duhet ta hedhë atë në tokë.
Kjo është në kundërshtim me sunnetin dhe urdhrin e qartë të Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem).

Më kanë pyetur shumë herë për këtë hadith, për të cilin unë do t’ju paraprij juvë duke ju treguar se ky hadith gjindet në librat më me famë të sunnetit, tek suneni i Ebu Daudit dhe ky është libri tretë nga gjashtë librat e njohur, i pari i të cilëve është Sahihul Bukhari, i dyti Sahihul Muslim dhe i treti Suneni i Ebu Dautit.
Ky hadith gjindet gjithashtu në mustedrekun e Hakimit dhe musnedin e Ahmedit.
Kështu që hadithi është mjaft i njohur dhe i tregur nga Imamët e sunnetit në kohët e hershme dhe me një zinxhir të vërtetë transmetuesish.

Tani për të përfundur këtë bisedë, po e mbyll me thënien e të Dërguarit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem):
All-llahu s.u.t. dëshiron të lejuarat të veprohen ashtu siç do që detyrat të kryhen.
Dhe në një thënie tjetër:
Ashtu siç urren që kundërshtimet ndaj urdhrave të tij të veprohen.


Nga Shejkh:
Muhammed Nasiruddin Albani (All-llahu s.u.t. e meshirofte).

Lus Allahun xh.h qe te perfitoni nga keto keshilla dhe kete muaj te Madheruar ta prisni ashtu siq eshte me se miri dhe siq eshte i knaqur Allahu s.u.t.Duke lutur Allahun te jua pranoj .

Lutja jone e fundit eshte :Falenderimi dhe i tere Suksesi i takon vetem Allahut xh.h.

Es-selamualejkum we rahmetullah nga vellau juaj ne Islam

[Senada]

Kush deshiron te dije se ku eshte le t'i krahasoje veprat e evta me Kur'an e do ta shohi se cka fiton dhe cka humbet. Allahu e ka meshiruar ate njeri, i cili krahason veprat e veta me Kur'anin dhe kur e sheh se perputhet me te e falenderon Allahun dhe i lutet per sukses te madh. Por nese shef se veprat i ka ne kundershtim me mesimet e Kur'anit pendohet dhe perpiqet t'i pershtat.

Dijetari i shquar Hasan El-Basri thote: Sa i cuditshem eshte njeriu?!
Dy roje dhe percjelles kurre nuk e lene vete (njeriun dmth). Gjuha e tij eshte laps ndersa peshtyma e tij eshte boje e ai prape flet ate qe nuk i perket!
Njeri, deshiron te permenden veprat e tua te mira, ndersa urren te degjohen veprat e tua te keqinja! E akuzon tjetrin per shkak te dyshimit e sigurisht e di se dy meleke jane duke shenuar veprat dhe fjalet e tua.

I mencuri perpqiet qe dite e nate te punoje sa me shume vepra te mira, sepse ne shpirtin e tij eshte frika se ndoshta Krijuesi i tij nuk do ta meshiroje.

Po te mos ishin fisniket, toka do te copetohej, po te mos ishin te miret do te deshtonte i tere populli, po te mos ishin te diturit, njerezit do te ishin si kafshet, po te mos ishte pushteti, njerezit do te shkaterroheshin mes veti, po te mos ishin budallenjet, bota do te ishte rrenuar, po te mos ishte era gjithcka do te prishej dhe do qelbej!

Tri deshtimet me te medha jane:
-Udheheqesit te cilit i perkulesh (bindesh) e ai te mashtron.
-Fqinji, i cili e perhap te keqen tende, ndersa e fsheh te miren tende.
-Varferia, e cila sjell dhembje.

Nese e veren tek femija yt ate qe e urren, pendohu tek Allahu dhe kerko falje prej Tij, sepse kjo eshte pjese e karakterit tend, respektivisht, mekati yt, te cilin e ke bere me heret.

Onjeri, te jane dhene fjalet dhe veprat, por vepra eshte me me rendesi se fjalet. Ke jeten publike dhe private, por me me rendesi eshte jeta private se sa ajo publike. Ke aktin dhe pasojen, por dije se pasoja eshte me me rendesi se akti momental.

Besimtari nuk defrehet e te behet i pakujdesshem. Ai gjithnje mendon, prandaj ate do ta shikosh gjithmone te merakosur e te pikellueshem.

Kush kujdeset per veprat e veta, ai eshte si muxhahidi ne lufte, vetem se ky i fundit e ka shperblimin me te madh dhe me te mire.

[Senada]

( I tha nje burre Hasanit-nje dijetarit):

- O Ebu Sejjid! Me trego cfare eshte besimi?

Tha:)
Durimi dhe hijeshia!

Tha burri: E c'eshte durimi dhe hijeshia?

Tha Hasani:)
-DURIM eshte ta frenosh veten, ne kundershtimet ndaj Allahut, kurse HIJESHIA eshte kryerja e detyrave, qe t'i ka caktuar Allahu.

Njeri ! Kurre nuk mund t'i bashkosh besimin dhe tradhtine. Si mund te jesh besimtar, kur fqinji yt nuk eshte i qete prej teje?! E si do jesh musliman, nese prej teje nuk jane te qete njerezit e tjere?!

A nuk ka thene profeti: "Nuk ka besim ai, te cilit nuk i besohet, e as Fe ai qe nuk i lkryen premtimet!"

Ai poashtu ka thene: "Nuk eshte besimtar ai prej te keqes se te cilit friksohet fqinji i tij!"

Keshtuqe, O Njeri! Nuk je ne besimin e vertete derisa ua zbulon te metat te tjereve, e as vet nuk je pa to. Prandaj ne fillim largoi te metat e tua dhe leri te tjeret dhe te metat e tyre.

Nje njeri e nencmoi dhe e fyeu me fjale Ebu Dherrin, ndersa Ebu Dherri iu pergjigj: "Ne mes meje dhe xhehennemit ekziston nje pengese, te cilen nese e mposhti, atehere jam me i mire se ajo qe thua ti e nese nuk mund ta kaloje, atehere me te vertete jam me i keq se ajo qe ke thene ti"

El-Basri thote: jane dy lloj durime:
- durimi ne fatkeqesi dhe durimi nga mekatet.

Nje njeri fyeu tjetrin: dhe ky i fundit ia ktheu: "Sikur, te mos me degjonte Allahu, do t'a ktheja fyerjen"

Njeriu po s'qe i stolisur me durim e besim, ai pamedyshje se eshte i shkaterruar.


Te nxjerrura nga libri "NDIEJ SHUSHURIMEN POR MIKUN NUK E SHOH", autor Hasan El-Basri.

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem.
Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.




RREGULLI DHE QETËSIA


Vetet e njerëzve kërkojnë gjithnjë atë gjë që i qetëson, zemrat shpresojnë që të gjejnë dikë tek i cili të prehen ndërsa trupat kërkojnë që të rrethohen nga lumturia dhe paqja.

Mendimtarët e hershëm dhe ata të kohës së sotme kanë folur për shkaqet të cilat të ndihmojnë në arritjen e këtyre kërkesave dhe mënyrën e plotësimit të këtyre qëllimeve. Populli musliman në ditët e sotme me gjithë vështirësitë dhe shqetësimet që po kalon, është shumë i nevojshëm për të arritur çdo gjë e cila u siguron atyre një jetë të mirë dhe të kënaqshme. Jo vetëm kaq por i gjithë njerëzimi e ka të domosdoshme që të kuptojë shkakun se përse është krijuar si dhe ta dijë mirë se sado që të përparojë nuk ka për të gjetur shkallën e duhur për tu ngjitur drejt lumturisë së vërtetë dhe jetës së këndshme përveçse duke zbatuar atë që ua ka zgjedhur Krijuesi i tyre dhe ua ka dërguar me anë të vulës së profetëve, Muhammedit alejhis-selam.

* Besimi i plotë se Allahu është Zot dhe se Muhammedi alejhis-selam është rob dhe i dërguar i Tij , ky është parimi kryesor që të çon drejt realizimit të mbrojtjes prej Allahut dhe kujdesit të Tij.
Allahu i Madhëruar ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "Me të vërtetë atyre që thanë: Zoti ynë është Allahu. e pastaj u drejtuan (në rrugën e drejtë), atyre u vijnë engjëjt (në prag të vdekjes dhe u thonë): mos u frikësoni dhe mos u brengosni dhe përgëzohuni me Xhenetin i cili u është premtuar." (Fussilet: 30)
dhe ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "Dijeni se me të vërtetë të dashurit e Allahut (eulijatë) nuk kanë frikë e nuk brengosen. (Ata janë ata) Të cilët besuan dhe ishin të devotshëm." (Junus: 62-63)

Prandaj kush e zbaton një gjë të tillë, Allahu e do atë dhe e nxjerr nga errësirat në dritë duke e larguar atë nga errësira ose duke e larguar errësirën prej tij siç ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit)
"Allahu është mbikqyrës i atyre që besuan, i nxjerr ata prej errësirave në dritë. E kujdestarë të atyre që nuk besuan janë djajtë që i nxjerrin ata prej dritës në errësira." (El-Bekare: 257)

Er-Razi ka përmendur mendimin e njëjtë të komentuesve të Kur`anit se errësirat janë errësirat e kufrit ndërsa drita është drita e besimit.

* Plotësimi i Teuhidit, sinqeriteti në adhurimin e Allahut, lidhja e zemrës vetëm me Të, mbështetja e plotë tek Ai dhe mosshpresimi i dobisë apo largimit të së keqes nga ndonjë prej krijesave, të gjitha këto mundësojnë mbrojtjen e Allahut në tre drejtime:

- Mbrojtja që Allahu i bën dobive të robit në këtë dynja, në trupin e tij, pasardhësit e tij, familjen e tij dhe pasurinë e tij.

- Mbrojtja që Allahu i bën personit në fenë dhe besimin e tij duke e ruajtur atë prej dyshimeve që çojnë në humbje, prej epsheve të ndaluara dhe duke e mbrojtur fenë e tij në çastet e vdekjes duke e bërë të qëndrueshëm në besim.

- Mbrojtja që Allahu i bën robit të Tij pas vdekjes duke e bërë të qëndrueshëm në pyetjet që i bëhen në varr, duke e mbrojtur nga ndëshkimi i varrit, nga tronditja e madhe ditën e Kijametit dhe vuajtjet e saj, duke e futur në Xhenet dhe duke e shpëtuar nga zjarri.
Muhammedi alejhis-selam ka thënë:
"O djalë, vërtet unë po t`i jap disa këshilla:
Ruaje Allahun (urdhërat dhe fenë e Tij) që Ai të të ruajë ty.
Ruaje Allahun që ta gjesh Atë përballë (gjithmonë).
Nëse kërkon diçka, kërkoje atë prej Allahut dhe nëse kërkon ndihmë, kërkoje atë prej Allahut.
Dije se sikur i gjithë populli të grumbullohet për të të bërë një të mirë, nuk kanë për të bërë mirë përveç asaj që ka caktuar Allahu për ty.
Dhe sikur të grumbullohen që të të bëjnë një të keqe, nuk mund të të bëjnë të keqe tjetër përveç asaj që ka caktuar Allahu për ty.
Janë ngritur lapsat dhe janë tharë fletushkat."
Transmeton Tirmidhiu i cili ka thënë se hadithi është i saktë, hadithin e ka saktësuar edhe shejhul-Albani.

* Mosplotësimi i Teuhidit dhe i besimit e çon personin drejt së keqes dhe errësirave si dhe e largon atë nga mbrojtja e Allahut dhe nga kujdesi i Tij. Allahu i madhëruar ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "Prandaj largohuni nga ndytësitë e idhujve dhe largohuni prej fjalës shpifëse. Duke qenë të sinqertë në besim ndaj Allahut, dhe duke mos i përshkruar Atij shok, e kush i përshkruan shok Allahut, ai është sikur të bjerë nga qielli e ta rrëmbejnë shpendët ose si ai të cilin e hedh era e stuhishme në ndonjë vend të humbur." (El-Haxh: 30 -31 )

Ibn Xherijr në komentin e këtij ajeti thotë: Kush i bën shok Allahut, shembulli i tij në largimin nga udhëzimi dhe e vërteta, shkatërrimi i tij dhe largimi nga Zoti i tij është si shembulli i atij që bie nga qielli dhe e rrëmbejnë atë zogjtë apo e hedh era në ndonjë vend të humbur.

O vëllezërit e një besimi! Besimtari i vërtetë me akide të saktë, i cili e ka pastruar Teuhidin nga shirku dhe bidatet, atij Allahu i bën rrugëdalje dhe shpëtim nga çdo vështirësi që i del përpara, nga çdo sprovë dhe e keqe, Allahu i lehtëson atij rrugën drejt paqes dhe shpëtimit, i lehtëson atij çdo gjë që i nevojitet si dhe e furnizon atë andej nga nuk e pret dhe që atij as nuk mund t`i shkojë ndër mend.
Allahu i Madhëruar ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "E kush tregohet i devotshëm ndaj Allahut, Ai i bën atij rrugëdalje. Dhe e furnizon atë prej nga nuk e pret. E kush i mbështetet Allahut, Ai i mjafton atij." (Et-Talak: 2-3)

* Duke plotësuar Teuhidin dhe çdo gjë që lidhet me të, krijohet mundësia për të larguar të këqijat të cilat i shkaktojnë shejtanët prej njerëzve dhe xhindeve. Nga natyrshmëria e së keqes është se ajo është e armatosur mirë, godet pa i ardhur aspak keq, ndodh që të zotërojë mënyra me të cilat i largon njerëzit nga e vërteta, mundet që të zotërojë forcë materiale me të cilën të mashtrojë dhe tronditi zemrat e njerëzve. Por me gjithë këtë ata që e njësojnë Allahun me Teuhid të sinqertë dhe me besim të plotë, janë nën mbrojtjen e Allahut siç thuhet në ajetin e mëposhtëm: (Ky është komentimi i tij) "Me të vërtetë Allahu i mbron ata të cilët besuan. Allahu nuk e do asnjë tradhëtar, mohues." (El-Haxh: 38 )

O muslimanë! Me të vërtetë Kur`ani bën të qartë një të vërtetë të cilën shumë nuk e njohin. Kjo e vërtetë është se nuk mund të qetësohen zemrat, nuk mund të lumturohen dhe nuk mund të gjejnë kënaqësi përveçse me përkujtimin e Allahut. Allahu i Madhëruar ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "Me përmendjen e Allahut qetësohen zemrat." (Err-Rra`d: 28 )
Po, me të vërtetë që ato qetësohen duke ndier lidhjen e fortë me Allahun, sigurinë me Të, duke kuptuar mençurinë e krijimit të tyre dhe fundin që do të kenë. Qetësohen nga çdo e keqe apo sulm që mund t`u bëhet përveç asaj që u është caktuar, duke duruar ndaj saj.

Ibn Kajjimi (Allahu e mëshiroftë!) thotë: Zemra është e ashpër dhe nuk e zbut atë asgjë tjetër përveçse kthimi tek Allahu, ajo është e egër dhe egërsinë nuk ia largon asgjë tjetër përveç kthimit tek Allahu, në të ka hidhërim të cilin nuk e largon veçse kënaqësia e njohjes së Allahut, në të ka varfëri të cilën nuk e largon veçse dashuria e Allahut dhe kthimi tek Ai, përkujtimi i Tij, sinqeriteti ndaj Tij e sikur t`i jepej dynjaja dhe çdo gjë që ekziston në të, nuk kishte për ta larguar atë varfëri. Kush largohet prej Teuhidit ka për të kaluar një jetë të ngushtë e të vështirë, i ndëshkuar në të me hidhërime dhe fatkeqësi, me zjarr të kësaj dynjaje, me Xhehenem të kësaj jete para Xhehenemit të vërtetë. Ky ka për të qenë përfundimi i atij që sillet keq ndaj Zotit të tij në të kundërt të atij që është njësues i Allahut, ky ka për të gjetur shpërblimin e shpejtë në këtë botë, gëzim, lumturi, kënaqësi të trupit dhe të zemrës, të gjitha këto sepse ai u soll me nderim ndaj Zotit të tij, iu bind Atij, e deshi Atë dhe u kënaq me Të. Gëzimi i atij personi është më i madh se gëzimi i atij që është prej të afërmve të një prijësi bujar. (Mbaroi fjala e Ibn Kajjimit Allahu e mëshiroftë!)

Allahu i Madhëruar ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "Atë që Allahu dëshiron ta udhëzojë, ia zgjeron zemrën për (të pranuar) Islamin. Atë që dëshiron ta lërë të humbur, zemrën e tij ia bën shumë të ngushtë sikur të ngjitej në qiell. Kështu Allahu lëshon dënimin mbi ata që nuk besojnë." (El-En`am: 125)
dhe ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "E kush ia kthen shpinën udhëzimit Tim, do të ketë jetë të vështirë." (Ta-Ha: 124 )

Gjithashtu Allahu i Madhëruar ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "Kush bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, e duke qenë besimtar, Ne do t`i japim atij një jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do t`u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre." (En-Nahl: 97)
Ibn Kethijri ka thënë: Jeta e mirë përfshin çdo qetësi, në çdo fushë qoftë. Siç është lumturia, qetësia dhe zgjerimi i zemrës.

Siguria është kërkesa kryesore e jetës, është gjëja më e nevojitshme për gjithë njerëzimin pa të cilën nuk mund të plotësohen interesat personale dhe as ato të përgjithshme. Nuk mund të lulëzojë jeta dhe nuk mund të gjejnë njerëzit prehje përveçse kur ka siguri dhe qetësi. Një gjë e tillë me lejen e Allahut i krijohet besimtarëve dhe atyre që njësojnë Allahun me Teuhid siç ka thënë Allahu i Madhëruar: (Ky është komentimi i ajetit) "Ata që besuan dhe nuk e ngatërruan besimin e tyre me padrejtësi (besim të kotë), ata do të kenë siguri dhe ata do të jenë të udhëzuar." (El-En`am: 82)

Për këtë shkak ligji islam ka paralajmëruar dhe ka ndaluar rreptësisht nga çdo sulm apo shkatërrim që prish rendin dhe sigurinë. Allahu i Madhëruar ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "Mos bëni çrregullime në tokë pas rregullimit të saj..." (El-A`raf: 56) dhe ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "Ka ndonjë nga njerëzit që fjala e tij të mahnit, por vetëm në këtë botë, dhe për atë që ka në zemrën e tij, e paraqet Allahun dëshmues, e në realitet ai është kundërshtari më i rreptë. E posa të kthehet, ai në tokë vepron të bëjë shkatërrim në të, të asgjesojë të mbjellat dhe gjallesat. E Allahu nuk e do çrregullimin (fesadin)." (El-Bekare: 204-205)

Nga rregullat më madhështore të Sheriatit është mbrojtja dhe ruajtja e pesë gjërave më të domosdoshme: Feja, vetja, mendja, nderi dhe pasuria.

Për këtë janë caktuar shumë ligje që mbrojnë dhe ruajnë paprekshmërinë e këtyre pesë gjërave.
Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Nuk i lejohet muslimanit që të frikësojë një musliman tjetër."
Transmeton imam Ahmedi dhe Ebu Daudi.

Gjithashtu Muhammedi alejhis-selam ka ndaluar që personi të ngrejë armën në vendin e muslimanëve dhe ka thënë: "Mos t`i drejtojë ndonjëri prej jush vëllait të vet armën sepse nuk i dihet, ndoshta shejtani lëviz me dorën e tij (e kështu vret vëllanë e tij) dhe përfundon në një gropë me zjarr (në Xhehenem)."
Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
Gjithashtu ka thënë: "Kush i ngrin armët kundra nesh nuk është prej nesh."

Siguria është e bazuar në shumë parime të fesë islame dhe nuk ka të bëjë vetëm me muslimanët. Feja islame e cila është feja e parimeve më të larta dhe shembullore, ka caktuar rregulla dhe ka urdhëruar për çdo gjë që ndihmon në ruajtjen e sigurisë dhe rendit në vendet e muslimanëve. Jo vetëm kaq por Islami ka nxitur dhe urdhëruar pasuesit e tij që të ruajnë sigurinë e jomuslimanëve të cilëve u është dhënë besa apo leje për të qëndruar në tokën islame. Kështu, kushdo që jeton në tokën islame dhe në vendet ku banojnë besimtarët, Islami kujdeset për qetësinë dhe sigurinë në veten e tij, pasurinë dhe nderin e tij ashtu siç është përmendur në rregullat e legjislacionit islam. Ato nuk janë rregulla të caktuara për shkak nevojash apo përfitimi politik, përkundrazi ato janë detyra fetare të cilat duhet t`i zbatojë çdo musliman.

Islami krijon një shoqëri njerëzore, të lartë të cilën e gjykon Sheriati hyjnor i bazuar mbi drejtësinë, bamirësinë dhe mëshirën. Kjo shoqëri nuk dëshiron zhdukjen dhe shkatërrimin e njerëzimit, përkundrazi dëshiron udhëzimin dhe mirësinë e tij. Prandaj Islami e bazon bashkëpunimin me jomuslimanët në dy çështje kryesore:

- Sistemi moral i bazuar në faljen dhe lehtësimin e gjërave.

- Ruajtjen dhe mbrotjen e jetës dhe të drejtave si dhe largimin nga padrejtësia dhe armiqësia.

Ligji islam i siguron jomuslimanit një jetë të sigurt brenda shoqërisë islame. I bën detyrë muslimanit largimin e së keqes nga jomuslimani i cili me lejen e prijësit musliman, vjen në tokën islame për të punuar apo për ndonjë çështje tjetër të lejuar e cila është në dobi të muslimanëve.

Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Kush vret një njeri të cilit i është dhënë besa (prej kafirëve) nuk ka për ta ndier erën e Xhenetit edhe pse ajo ndihet dyzet vjet larg." Transmeton Buhariu.

Ndërsa nga Rifaa ibn Sheddad transmetohet se ka thënë: Kur po qëndroja pranë kokës së gënjeshtarit El-Muhtar ibn Ebi Ubejd i cili pretendonte se ishte profet, pasi u binda se ai ishte gënjeshtar, vendosa të nxirrja shpatën dhe t`i prisja kokën por mu kujtua një hadith të cilin na e kishte treguar Amru ibn El-Hamk se kishte dëgjuar Pejgamberin alejhis-selam të thoshte: "Kush siguron veten e tij tek një person dhe ai pastaj e vret atë, ditën e Kijametit do t`i jepet flamuri i tradhëtisë." Transmeton imam Ahmedi, Nesai dhe Tahaui me isnad të saktë.

Ndërsa në një transmetim tjetër nga imam Ahmedi dhe Tahaui thuhet: "Kush i lë në besë jetën e tij një personi dhe ai pastaj e vret, unë jam larg prej tij, edhe sikur i vrari të jetë kafir."

Ndërsa në një transmetim tek Abdurrazaku thuhet: "Çdo person i cili merr në besë dikë e pastaj e vret, ai nuk ka më mbrotje prej Allahut edhe nëse i vrari është kafir."

Kurtubi në tefsirin e ajetit: (Ky është komentimi i tij) "Me të vërtetë Allahu i mbron ata të cilët besuan. Allahu nuk e do asnjë tradhëtar, mohues." (El-Haxh: 38 ) ka thënë: Transmetohet se ajeti zbriti për shkak të besimtarëve të cilët pasi u shtuan në Meke dhe kafirët filluan t`i torturonin, disa prej tyyre u shpërngulën për në Abisini ndërsa disa të tjerë deshën që të vrisnin këdo që t`u jepej mundësia prej kafirëve, t`i tradhëtonin dhe mashtronin. Atëherë zbriti ky ajet në të cilin Allahu i Madhëruar premtoi se do t`i mbronte besimtarët dhe ndaloi ashpër nga mashtrimi dhe tradhëtia.

O ju muslimanë! Nuk ka për t`u rregulluar jeta e muslimanëve përderisa të drejtohen në urdhërat e Allahut, nuk ka për t`u larguar vuajtja dhe në vendin e saj të vijë paqja dhe qetësia përderisa t`i përgjigjen urdhërit të Allahut dhe të Dërguarit të Tij në çdo aspekt të jetës. Allahu i Madhëruar ka thënë: (Ky është komentimi i ajetit) "O ju që besuat, përgjigjuni (thirrjes së) Allahut dhe të Dërguarit kur ai (i Dërguari) ju fton për atë që ju jep jetë..." (El-Enfal: 24 )

Prej asaj që ju ka ftuar në të Allahu dhe i Dërguari i Tij është ruajtja e rendit dhe sigurisë në jetë, kjo është një përgjegjësi dhe amanet i madh që duhet ta mbajë çdo person që jeton mbi tokë.

Prej rregullave të mëdha të Islamit është: "Ndihmohuni mes vete në të mira dhe në të mbara, e mos u ndihmoni në mëkate e në armiqësi..." (El-Maide: 2)

Shejhu Husejn Ali Shejh
22/3/1424H


Lutja jone e fundit eshte :Falenderimi dhe i tere Suksesi i takon vetem Allahut xh.h.

Es-selamualejkum we rahmetullah nga vellau juaj ne Islam

[hasanmehmeti]

Esselamualejkum ue Rahmetullahi ue Berakatuhu .


Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem.
Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.


DHE JEPENI ZEKATIN

Feja islame ka përmbledhur ligje të cilat shërbejnë për rregullimin e kësaj jete dhe për ngritjen e një shoqërie shembullore bijtë e së cilës ndihmojnë njëri-tjetrin në vështirësitë e saj.

Islami ka treguar një kujdes shumë të madh për zgjidhjen e problemit të varfërisë. Shembull i tillë nuk është parë ndonjëherë, ndërkohë që studimet shoqërore dhe ekonomike e shikojnë problemin e varfërisë si një enigmë para së cilës bota është treguar e pafuqishme për ta zgjidhur dhe për t`i dhënë fund.

Për zgjidhjen e problemit të varfërisë në Kur`an dhe Sunnet është treguar një kujdes shume i madh dhe atij i është dhënë një rëndësi e madhe.
Për këtë në Islam është cakuar detyrimi i dhënies së zekatit e kjo dihet domosdoshmërisht. Për këtë detyrim kanë ardhur argumente të shumta në Kur`an dhe në Sunnet e për të ka rënë në mendim të përbashkët i gjithë umeti. Konsiderohet si njeri i prishur ai që nuk e jep atë ndërsa ai që e mohon detyrimin e tij konsiderohet si josbesimtar.
Zekati është një simbol i madh dhe një adhurim madhështor, është një detyrim periodik, burimet e të cilit janë të përhershme dhe dobia e tij është e vazhdueshme. Qëllimi i dhënies së tij është plotësimi i nevojave të të varfërve dhe të gjithkujt që ka nevojë derisa të jetë i aftë për të përparuar me forcat e tyre. Zekati është e drejta e të varfërve në pasurinë e të pasurve. Nuk ka vend për t`u përmendur dhënia e tij dhe nuk është një bamirësi që jepet sipas dëshirës. Zekati është një detyrim i shkallës më të lartë morale dhe fetare. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Këto janë ajete të Kur’anit dhe të librit të qartë. Janë udhërrefyes dhe përgëzim për besimtarët. Të cilët falin namazin e japin zekatin dhe të cilët besojnë bindshëm Ahiretin." (En-Neml: 1-3)
O ju muslimanë! Dhënia e zekatit është shkak për të shpëtuar nga çdo gjë e frikshme dhe është rruga për të fituar çdo të mirë. "Unë ua kam tërhequr vërejtjen për zjarrin e ndezur fort. Në të cilin nuk hyn tjëtërkush, përveç atij që është më i prishuri. I cili përgënjeshtroi dhe u zmbraps. Ndërsa ai që është më i devotshëm do të jetë larg tij. Ai që e jep pasurinë e vet e pastrohet." (El-Lejl: 14-18)
Pejgamberi alejhis-selam në haxhin e lamtumirës ka thënë: "Frikësojuni Zotit tuaj, falni pesë namazet tuaja, agjëroni muajin tuaj, jepni zekatin e pasurisë tuaj dhe bindjuni prijësave tuaj që të hyni në Xhennetin e Zotit tuaj." Transmetoi Tirmidhiu, Hakimi dhe Dhehebiu.
Kur`ani i Nderuar i ka drejtuar kërcënim të ashpër atyre që nuk e japin zekatin dhe atyre që nuk i japin rëndësi atij. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Ata të cilët e ruajnë arin e argjendin e nuk e japin për rrugën e All-llahut, përgëzoji për një dënim të dhembshëm. Atë ditë kur ajo (pasuri e deponuar) fërgohet në prushin e Xhehennemit, e me të u lyhen ballët, anët dhe shpinat e tyre (do t’u thuhet): Kjo është ajo që e depozituat për veten tuaj, pra shijoni atë që e depozitonit!" (Et-Teube: 34-35) Jo vetëm kaq por Allahu i Madhëruar e bëri dhënien e zekatit një nga cilësitë që e dallojnë besimtarin nga munafiku. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Munafikët dhe munafiket janë si njëri tjetri; urdhërojnë për të keqen e ndalojnë nga e mira dhe shtrëngojnë duart e tyre." (Et-Teube: 67)
Pejgamberi ynë sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka paralajmëruar ata që nuk e japin zekatin se do të kenë një ndëshkim të ashpër në Ahiret. Buhariu transmeton nga Ebu Hurejre (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Kujt i ka dhënë Allahu pasuri e ai nuk e jep zakatin e saj, do t`i shfaqet atij ditën e Kijametit një gjarpër tullac (figurë letrare që përdoret për të treguar gjarprin më të shpifur) i cili e kap personin nga faqet e pastaj i thotë: Unë jam pasuria jote, unë jam ajo që depozitoje (në dynja)." Pastaj Muhammedi alejhis-selam lexoi ajetin: (ky është komentimi i ajetit) "Ata, të cilët tregohen koprracë me të mirat që u dha All-llahu nga mirësitë e Tij, të mos mendojnë kurrsesi se ajo është në dobi të tyre. Përkundrazi, ajo është në dëm të tyre. Ajo e mirë me të cilën u treguan koprracë, në ditën e Kijametit do t’u mbështillet në qafën e tyre." (Ali Imran: 180)
Muslimi transmeton nga Ebu Hurejre (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Nuk ka ndonjë person që zotëron ar ose argjend e nuk e jep zekatin e tyre veçse ditën e Kijametit do t`i bëhen disa fletë prej zjarri e me to do të fërgohet në zjarr të Xhehennemit. Me to do t`i fërgohet balli, krahët dhe shpina. Sa herë që ato të ftohen do t`i vihen përsëri atë ditë që është sa pesëdhjetë mijë vjet, derisa të gjykohet mes robërve e pastaj do të shikojë rrugën e tij, ose drejt Xhennetit ose drejt Xhehennemit."
Një grua me vajzën e saj në dorë shkoi një ditë tek i Dërguari i Allahut. Ai pa në dorën e vajzës dy byzylyqe të trashë prej ari. I tha gruas: "A e jep zekatin e tyre?" Ajo tha: Jo. Ai i tha: "A të pëlqen që Allahu ditën e Kijametit të të vendosi në vend të tyre dy byzylyqe prej zjarri?" Ajo i hoqi dhe ia dha Pejgamberit alejhis-selam e i tha: Ato janë për Allahun dhe të Dërguarin e Tij. Transmetoi Ebu Daudi dhe Tirmidhiu.
O ju të cilët ju ka begatuar Allahu me begati dhe pasuri të shumta! Përkujtoni ata që vuajnë e kanë nevojë për ndihmë. Përkujtoni që prej gjynaheve dhe krimeve më të mëdha është kur të pasurit dhe bujarët i harrojnë të varfërit të cilët nuk kanë asnjë burim fitimi, gratë të cilat nuk kanë familje, jetimët të cilët nuk kanë baballarë, ata të cilët nuk kanë banesë ku të jetojnë. Feja juaj është e qartë në urdhërat e saj që ju kujtojnë detyrimin e dhënies së zekatit, për realizimin e të cilit duhet forca e prijësit por njëkohësisht edhe besimi në zemra. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Faleni namazin dhe jepeni zekatin." (En-Nisa: 77)
Ibn Mes`udi ka thënë: Jeni urdhëruar për të falur namazin dhe për të dhënë zekatin, nuk ka namaz për atë që nuk jep zekatin. Zoti ynë i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Por nëse ata pendohen, e falin namazin dhe e japin zekatin, atëherë i keni vëllezë në fe." (Et-Teube: 11)
O ju muslimanë! Duhet që populli musliman të kuptojë se prej shkaqeve të nënshtrimit dhe humbjeve të mëdha të tyre është mosplotësimi i detyrimit të dhënies së zekatit nga disa prej bijve të këtij populli. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "All-llahu do ta ndihmojë atë që ndihmon rrugën e Tij, e All-llahu është shumë i fuqishëm dhe krenar. (Ai ndihmon) Ata të cilët kur Ne u mundësojmë vendosjen në tokë, e falin namazin, japin zekatin, urdhërojnë për të mirë dhe ndalojnë nga e keqja. Dhe All-llahut i takon përfundimi i çështjeve." (El-Haxh: 40-41) Prej porosive të Sunnetit të Pejgamberit alejhis-selam për shoqërinë islame është se sa herë që në një popull shfaqet mosdhënia e zekatit, prej tokës largohen begatitë dhe ndodhin fatkeqësi dhe skamje.


Vazhdon kjo teme pasi nuk ka mundesi qe shkrimi me me shume se 1000 karaktere te postohet

[hasanmehmeti]

Vazhdimi i temes se mesiperme mbi Zeqatin

Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Nuk ndalon një popull dhënien e zekatit veçse Allahu ka për t`i sprovuar me skamje." Transmetoi Tabaraniu ndërsa Ibn Huzejme dhe Tabaraniu transmetojnë: "Atij që jep zekatin e pasurisë së tij i largohet e keqja e tij." Ibn Maxheh, Bezzari dhe Bejhakiu transmetojnë se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Nëse ndalojnë dhënien e zekatit, do t`u ndalohet uji nga qielli e sikur mos të ishin kafshët nuk do t`u hidhej shi." Hadithin e saktësoi Hakimi dhe i këtij mendimi ishte Dhehebiu.
O ju pasanikë të nderuar! Përkujtoni jetimët, të dobëtit, vejushat dhe të varfërit, ata kanë të drejtat e tyre të detyrueshme në pasurinë tuaj. Për to ju jeni përgjegjës dhe do t`u kërkohet llogari. Aliu (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) ka thënë: Allahu i bëri detyrë të pasurve muslimanë të japin një pjesë të pasurisë në masën e cila i bën dobi të varfërve e të varfërit nuk kanë për të vuajtur urie veçse për shkak të asaj që bëjnë të pasurit. Allahu ka për t`i kërkuar atyre llogari të ashpër.
Frikësojuni Allahut o robërit e Tij dhe jepeni zekatin e pasurive tuaja duke qenë të kënaqur në zemrat tuaja dhe duke larguar kështu të këqijat e pasurive tuaja, prandaj pastroni me të fenë dhe Ahiretin tuaj. "Merr prej pasurisë së tyre lëmoshë që t’i pastrosh me të dhe t’u shtosh të mirat dhe njëkohësisht lutu për ta, " (Et-Teube: 103)
O ti i cili nuk e jep atë që Allahu ta ka bërë detyrim, a nuk frikësohesh nga zemërimi i Allahut, a nuk frikësohesh nga fatkeqësitë që mund të të ndodhin në pasurinë tënde apo në trupin tënd e të mos mundesh ta shijosh më atë! Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Ka humbur robi i dirhemit, ka humbur robi i dinarit, nëse i jepet diçka kënaqet e nëse nuk i jepet gjë hidhërohet ..." transmetoi Buhariu. Në hadithin tjetër thuhet: "Çdo mëngjes dhe pasdite dy engjëj thërrasin: O Allah, gjithkujt që jep sadaka jepi kompensim, gjithkujt që nuk jep sadaka jepi shkatërrim." Transmetoi Buhariu.
O vëllezër të një besimi! Muslimanët ashtu si edhe të tjerët janë çuditur papritur nga një ngjarje e rëndë e cila të thinj flokët, para saj zemra dridhet, lapsat dhe gjuha nuk mund të përshkruajë dhimbjet. Bëhet fjalë për shpërthimet që ndodhën në kryeqytetin e Teuhidit Rijad, natën e të dielës së shkuar. Me e çuditshmja është se kjo ndodhi në atë muaj të cilin Allahu e ka lartësuar më shumë se të tjerët. Prandaj kjo ngjarje ishte një krim i madh i cili dëmtoi vendin dhe njerëzit. Të gjithë muslimanët e denoncojnë një akt të tillë kriminal, edhe dijetarët janë të një mendimi të përbashkët se ky ishte një krim i madh dhe një haram i madh. Ky akt është në kundërshtim të plotë me dy shpalljet, Kur`anin dhe Sunnetin. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) " Mos bëni çrregullime në tokë pas rregullimit të saj (pas ardhjes së pejgamberëve) ..." (El-A`raf: 56) dhe "All-llahu nuk e do shkatërrimin." (El-Maide: 64) Ky është një akt që e përmbledh thënia e Allahut të Madhëruar (ky është komentimi i ajetit) "E ata që dëmtojnë besimtarët dhe besimtaret, për ç`ka ata nuk janë fajtorë, ata kanë ngarkuar veten me shpifje dhe me një mëkat shumë të madh." (El-Ahzab: 58) Kjo është një ngjarje të cilën asnjë llogjikë apo fe nuk e pranon. Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Çdo musliman e ka haram gjakun, pasurinë dhe nderin e çdo muslimani tjetër." Transmetoi Muslimi. Në porosinë e tij në hytben e lamtumirës ka thënë: "Me të vërtetë gjaku, pasuria dhe nderi juaj është haram për njëri-tjetrin ashtu siç është e shenjtë kjo ditë në këtë vend." Transmetoi Buhariu dhe Muslimi. Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Besimtari vazhdon të jetojë i lirë në fenë e tij për sa kohë që nuk ka derdhur gjak të ndaluar." Ky akt vrau, dëmtoi, dogji, shkatërroi dhe prishi. Për çfarë gjynahu u vranë ata persona, me ç`të drejtë u shkatërruan ato ndërtesa, çfarë qëndrimi do të mbajnë ata persona që bënë këtë vepër kur të dalin para Allahut të Madhëruar ndërkohë që Ai i ka premtuar robërve të tij besimtarë: "Kush e vret një besimtar me qëllim, dënimi i tij është Xhehennemi, në të cilin do të jetë përgjithmonë. All-llahu është i hidhëruar ndaj tij, e ka mallkuar dhe i ka përgatitur dënim të madh." (En-Nisa: 93)
Ky akt kriminal është kundërshtim i mësimeve të Islamit i cili ka treguar kujdes të madh për të mbrojtur pesë gjërat më të domosdoshme të njeriut. Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Kush ngrin armët kundër nesh nuk është prej nesh." Dhe ka thënë: "Atë që i drejton vëllait të tij qoftë edhe një hekur e mallkojnë engjëjt." Transmetoi Buhariu.
Ky akt shkatërrues bëri që të frikësohen muslimanët, të vriten besimtarë dhe të shkelen marrëveshje. Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Kush del mbi popullin tim dhe rreh të mirët e të këqijtë, që nuk do t`ia dijë për besimtarët dhe nuk i plotëson marrëveshjet me ata që janë lidhur ato, ai nuk është prej meje e unë nuk jam prej tij." Transmetoi Muslimi.
Çfarë qëndrimi do të mbajnë ata që kryen këtë akt kur të dalin para Allahut i cili i ka paralajmëruar ata duke thënë: (ky është komentimi i ajetit) "Edhe ata që përveç All-llahut, nuk lusin zot tjetër dhe nuk vrasin njeriun që ka ndaluar All-llahu, por vetëm kur e meriton në bazë të drejtësisë, dhe që nuk bëjnë kurvëri, ndërsa kush i vepron këto, ai gjen ndëshkimin." (El-Furkan: 68) Si do të dalin para Tij ndërkohë që Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Gjynahet më të mëdha janë: T`i bësh shirk Allahut, të vrasësh dikë, të kundërshtosh prindërit dhe dëshmia e reme." Transmetoi Buhariu dhe Muslimi.

Pprap vazhdon tema e njejte mbi Zeqatin

[hasanmehmeti]

Pjesa e fundit e kesaj teme

Ku janë ata në lidhje me thënien e Pejgamberit alejhis-selam "Nëse dy muslimanë luftojnë me shpatat e tyre kundër njëri-tjetrit, vrasësi dhe i vrari janë në zjarr." Tha një prej shokëve të tij: O i Dërguar i Allahut, mirë vrasësi po i vrari? Tha: "Ai mezi priste ta vriste shokun e tij." Transmetoi Buhariu dhe Muslimi. Nëse kjo ndodh me atë që vetëm dëshironte ta vriste po ai që e vepron një gjë të tillë me qëllim!
Islami nuk e ka lënë të lirë çështjen e gjakderdhjeve dhe të vrasjes së personave të pafajshëm. Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Çdo gjynah Allahu mund ta fali përveç atij që vdes idhujtar dhe besimtarit që vret një besimtar me qëllim." Transmetoi Ebu Daudi, Hakimi dhe Dhehebiu. Ndërsa në transmetimin e Nesait thuhet: "Çdo gjynah mund ta fali Allahu përveç personit që vret me qëllim një besimtar dhe atij që vdes mosbesimtar." Islami e shikon vrasjen pa të drejtë të dikujt si diçka më të rëndë sesa zhdukja e gjithë tokës. Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Zhdukja e gjithë tokës është me lehtë tek Allahu sesa të vritet një person besimtar." Transmetoi Nesai me sened hasen.
Kjo ngjarje i ndodhi disa njerëzve të pafajshëm që po kalonin një kohë të këndshme në këtë muaj Ramazani kur papritur i ndodh një fatkeqësi e madhe pa bërë ndonjë gjynah dhe pa kryer ndonjë krim. Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Kush i jep besën se do t`i ruajë gjakun dikujt e pastaj e vret atë, ditën e Kijametit do të mbajë flamurin e mashtrimit." Po këto shpirtra njerëzish që jetonin në hijen e sigurisë të një shoqërie islame dhe në moralin e një shoqërie besimtare!? Gjakderdhja është diçka shumë e rrezikshme dhe për të llogaria është shumë e vështirë. Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Ditën e Kijametit i vrari vjen drejt Arshit duke e mbajtur vrasësin nga koka dhe thotë: O Zoti im ky më ka vrarë." Transmetoi Ahmedi. Buhariu dhe Muslimi transmetojnë se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Gjëja e parë për të cilën gjykohet mes njerëzve janë gjaqet."
Prandaj Abdullah ibn Umeri (Allahu qoftë i kënaqur prej të dyve!) ka thënë: Prej telasheve më të mëdha nga e cila personi nuk mund të dali është të derdhësh gjak padrejtësisht. Transmetoi Ahmedi.
I bëjmë thirrje atyre që vetja i lejoi të vepronin diçka të tillë që t`i frikësohen Zotit dhe Krijuesit të tyre se Allahu e pranon pendimin e atij që pendohet, rregullohet dhe vepron mirë.
Pejgamberi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: "Kush gabon le të pendohet e mos të vazhdojë në shkatërrim se sa më shumë të vazhdosh në të keqen aq më larg rrugës (së drejtë) je."
Zekati është një detyrim i ditur të cilit Sheriati i ka caktuar sasinë, kufijtë, kushtet dhe kohën e dhënies që muslimani të jetë i qartë në çështjen e tij dhe të dijë se çfarë ka për detyrë dhe kur. Prandaj çdo musliman duhet të pyesi dijetarët për të qenë sa më i qartë. "Pyetni dijetarët nëse jeni që nuk dini." (En-Nahl: 43)
Zekati është detyrë të jepet për arin dhe argjendin e gjykimin e tyre e marrin edhe kartmonedhat, zekati jepet për drithërat dhe hurmat, për bagëtitë dhe për mallrat e tregëtisë, për gjithçka që është caktuar për shitje qoftë tokë, banesë etj. Nëse mbushet një vit për këto pasuri llogaritet vlera e tyre sipas tregut dhe i zoti i tyre nxjerr për to zekatin sa një e dyzeta. Ndërsa për banesat që jepen me qera nuk jepet zekat por për vleftën e qerasë së mbledhur nëse mbush vitin jepet zekati.
Nga Shejhu Husejn Ali Shejh
20/9/1424H
Lutja jone e fundit eshte :Falenderimi dhe i tere Suksesi i takon vetem Allahut xh.h.
Es-selamualejkum we rahmetullah nga vellau juaj ne Islam

[Reana]

Ku janë ata në lidhje me thënien e Pejgamberit alejhis-selam "Nëse dy muslimanë luftojnë me shpatat e tyre kundër njëri-tjetrit, vrasësi dhe i vrari janë në zjarr." Tha një prej shokëve të tij: O i Dërguar i Allahut, mirë vrasësi po i vrari? Tha: "Ai mezi priste ta vriste shokun e tij." Transmetoi Buhariu dhe Muslimi. Nëse kjo ndodh me atë që vetëm dëshironte ta vriste po ai që e vepron një gjë të tillë me qëllim!
Islami nuk e ka lënë të lirë çështjen e gjakderdhjeve dhe të vrasjes së personave të pafajshëm. Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Çdo gjynah Allahu mund ta fali përveç atij që vdes idhujtar dhe besimtarit që vret një besimtar me qëllim." Transmetoi Ebu Daudi, Hakimi dhe Dhehebiu. Ndërsa në transmetimin e Nesait thuhet: "Çdo gjynah mund ta fali Allahu përveç personit që vret me qëllim një besimtar dhe atij që vdes mosbesimtar." Islami e shikon vrasjen pa të drejtë të dikujt si diçka më të rëndë sesa zhdukja e gjithë tokës. Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Zhdukja e gjithë tokës është me lehtë tek Allahu sesa të vritet një person besimtar." Transmetoi Nesai me sened hasen.
Kjo ngjarje i ndodhi disa njerëzve të pafajshëm që po kalonin një kohë të këndshme në këtë muaj Ramazani kur papritur i ndodh një fatkeqësi e madhe pa bërë ndonjë gjynah dhe pa kryer ndonjë krim. Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: "Kush i jep besën se do t`i ruajë gjakun dikujt e pastaj e vret atë, ditën e Kijametit do të mbajë flamurin e mashtrimit." Po këto shpirtra njerëzish që jetonin në hijen e sigurisë të një shoqërie islame dhe në moralin e një shoqërie besimtare!? Gjakderdhja është diçka shumë e rrezikshme dhe për të llogaria është shumë e vështirë. Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Ditën e Kijametit i vrari vjen drejt Arshit duke e mbajtur vrasësin nga koka dhe thotë: O Zoti im ky më ka vrarë." Transmetoi Ahmedi. Buhariu dhe Muslimi transmetojnë se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Gjëja e parë për të cilën gjykohet mes njerëzve janë gjaqet."
Prandaj Abdullah ibn Umeri (Allahu qoftë i kënaqur prej të dyve!) ka thënë: Prej telasheve më të mëdha nga e cila personi nuk mund të dali është të derdhësh gjak padrejtësisht. Transmetoi Ahmedi.
I bëjmë thirrje atyre që vetja i lejoi të vepronin diçka të tillë që t`i frikësohen Zotit dhe Krijuesit të tyre se Allahu e pranon pendimin e atij që pendohet, rregullohet dhe vepron mirë.
Pejgamberi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: "Kush gabon le të pendohet e mos të vazhdojë në shkatërrim se sa më shumë të vazhdosh në të keqen aq më larg rrugës (së drejtë) je."
Zekati është një detyrim i ditur të cilit Sheriati i ka caktuar sasinë, kufijtë, kushtet dhe kohën e dhënies që muslimani të jetë i qartë në çështjen e tij dhe të dijë se çfarë ka për detyrë dhe kur. Prandaj çdo musliman duhet të pyesi dijetarët për të qenë sa më i qartë. "Pyetni dijetarët nëse jeni që nuk dini." (En-Nahl: 43)


Cka thua Hasan ti per keta te ashtuajquajtur musliman te vendeve arabe te cilet po orkesterojne vrasjen masive te qytareve Irakiene te fese muslimane, dhe ne proces e siper po vrasin civile te moshave te ndryshme, kalimtare te rastit, femije, gra e pleq?????
Apo qellimisht po kidnapojne dhe egzekutojne punetoret e sherbimeve civile ne Irak, mesues, polic, punetor te sherbimeve te ndryshme shterore Irakiene??????
Shkrimi qenka shume me vend, por po me intereson, mos ka ndonje kuran tjeter qe po e lexojne keta bukuroshat e Arapistanit, se predikimet e tyre disi nuk perputhen ASPAK, me parimet e islamit te cilat i ke sjelle ketu!!!

[musl|m]

Pershendetje Reana, te pershendes dhe rrespekt se shifet nga shkrimet e tua qe lexon teper dhe deri me tani je i vetmi person qe e takova ne kete forum e te mos ket pike injorance ne te, shifet qe je nje personalitet mjaft i çmuar dhe ke vlera te shumta, po te kaloj ne teme dhe nese mundem te pergjigjem ne pyetjen tende, ne bote nuk ka njeri perfekt e lere me nje komb ne kete rast Arabet, askush nuk mund te thot se tegjith arabet jan shpirta qe shkelqejne dhe nuk gabojne aspak, sigurisht se edhe atje ka shum lloje njerzish njejt sikur tek xhdo popull tjeter, dhe nuk e kuptoj pse ti vet nuk e din ket? Un do te mundesha te shkruaj edhe me teper per kete çeshtje por nuk dua ta teproj pos nese ty te intereson do te shkruaj perseri.

[hasanmehmeti]

selamualejkum musliman

E nderuara Reana edhe ju vellait S|m3oNe dhe te gjithe ata qe do e lexojne kete teme ju beje me dije se kjo teme nuk eshte hapur per diskutime por per Keshilla per komunitetin muslimane dhe te gjithe ata qe kane deshir ti lexojne .
Nuk eshte puna qe nuk dua te pergjigjem dhe qe nuk kame pergjigjie per pyetjet e juaja qe i ke bere komunitetit musliman por tema nuk eshte hapur per nje gje te tille.
Dhe une te ftoj te hapesh nje teme te re ketú te komuniteti musliman apo ku te deshironi ju dhe e diskutojme nje problem te tille .

Pra te gjitha ata qe deshirojne te bejne kete teme arene diskutime , ju theme te hapeni nje teme tjeter se kjo nuk eshte hapur per diskutuar, por per te gjetur prehje ne keshillat qe i dhejne dijetaret Islam per ummetin musliman.

Dhe i kerkoj moderatorit te ketij forumi Islam qe shkrimet qe jane jashte teme , duke perfshire edhe shkrimin time te Largohen nga ketu.

esselamualejkum nga vellau juaj ne Islam

[nezi]

pikrisht nga keto shkrime, per fene doni te ktheni trevat shqiptare ne arene vellavrasese!

pikrisht ata muslimanet(taliban) po vrasin e ekzekutojne ne emer te zotit edhe vellezerit tane qe shkuan per kafshat goje ne vendet e tyre, njeherit edhe te japin kontributin e tyre ne ato vende makaber ! Ore njerez mos thoni se nuk jeni egoist ne ket aspekt ??
ne ket jete qe Zoti te dergoj te jetosh , dhe rrespektosh njeriun pa marre parasysh cfare religjioni i takon ..apo race , ju po punoni n ket Bot thjeshte per te gjeur vendin e juaj (sipash jush parajsen e preferuar ..por gaboheni nese urreni Njeriun !


A mendoni ju se pikrisht me keto predikime jeni ka i beni dem njeriut , femiut ne ket Bot..!

Mos u befasoni kure nje dit Femiu juaj bene vetvrasje pikrisht nga keto ide se do ik ne gjenetin e preferuar..duke ngre ne ajr te pafajshem !!

dhe nuk jeni ne gjendje te formoni nje femije me karakter permbajtesor ..te forte te jetoj e veproi, te perballoj edhe vuajtjet qe i ka jeta ne rrjedhe normale..!

Por mos harroni se pikrisht nga nje lendim i lehte ay me deshire pranon vdekjen ...!!1

ehuuu se cjeni shtuar keshtu nga keta pakistanezet e mallkuar qe erdhen ne kosove dhe sollen faren e sekteve te dreqit e birit .!
Ne vend se teuleni te edukoni gjeneratat e reja drejt shkollimit, t'i orjentoni drejt dyerve te dituris .., ju i orjentoni drejt tempujve fetar qe te punojne per nje bote tjeter??!!!

Ne vend se cdo fshat, e lagje te kete shkolla ata te mallkuar nga arabet na i mbushen me gjamia..dhe te rinjet e te rejat te jetojne per boten e pertejme..!!!!!

Sa qudiii.. doni te na ktheni ne shek. e 18.. te marrin rruget e anadollit aaaaaaaaaa???

[musl|m]

pikrisht nga keto shkrime, per fene doni te ktheni trevat shqiptare ne arene vellavrasese!

pikrisht ata muslimanet(taliban) po vrasin e ekzekutojne ne emer te zotit edhe vellezerit tane qe shkuan per kafshat goje ne vendet e tyre, njeherit edhe te japin kontributin e tyre ne ato vende makaber ! Ore njerez mos thoni se nuk jeni egoist ne ket aspekt ??
ne ket jete qe Zoti te dergoj te jetosh , dhe rrespektosh njeriun pa marre parasysh cfare religjioni i takon ..apo race , ju po punoni n ket Bot thjeshte per te gjeur vendin e juaj (sipash jush parajsen e preferuar ..por gaboheni nese urreni Njeriun !


A mendoni ju se pikrisht me keto predikime jeni ka i beni dem njeriut , femiut ne ket Bot..!

Mos u befasoni kure nje dit Femiu juaj bene vetvrasje pikrisht nga keto ide se do ik ne gjenetin e preferuar..duke ngre ne ajr te pafajshem !!

dhe nuk jeni ne gjendje te formoni nje femije me karakter permbajtesor ..te forte te jetoj e veproi, te perballoj edhe vuajtjet qe i ka jeta ne rrjedhe normale..!

Por mos harroni se pikrisht nga nje lendim i lehte ay me deshire pranon vdekjen ...!!1

ehuuu se cjeni shtuar keshtu nga keta pakistanezet e mallkuar qe erdhen ne kosove dhe sollen faren e sekteve te dreqit e birit .!
Ne vend se teuleni te edukoni gjeneratat e reja drejt shkollimit, t'i orjentoni drejt dyerve te dituris .., ju i orjentoni drejt tempujve fetar qe te punojne per nje bote tjeter??!!!

Ne vend se cdo fshat, e lagje te kete shkolla ata te mallkuar nga arabet na i mbushen me gjamia..dhe te rinjet e te rejat te jetojne per boten e pertejme..!!!!!

Sa qudiii.. doni te na ktheni ne shek. e 18.. te marrin rruget e anadollit aaaaaaaaaa???

Je kaq injorant ose naiv apo nuk ke lexuar asgje vetem lexon titullat dhe pastaj na flliq ketu me ate mllefin e flliqur qe e ke ne bark. Cfare dini ju ore zoteri i shkrete per Islamin e çka per boten e civilizuar, çfar edukate pretendon per femiun tend ore i shkret pretendon te edukosh femien tend me nje civilizim amerikan i cili nuk do ti mesonte gje tjeter pos droges, alokohlit, prostitucionit, bixhozit, mijera here e kam cekur por nuk ke lexuar siç thash me heret lexo dhe pastaj shkruaj mos u ben nga injorantet naiv, tek e fundit nese merzitesh te lexosh logjiko se thjesht eshte kjo matematike civilizimi amerikan dhe civilizimi islam, cili civilizim femiet i shendrron ne "gangster" ose "street boys" perndryshe rrugaq, po me krahason ti shkollen me xhamine, shkolle ne wc e te cilave nxenesit bejn marresira nga me te ndyrat, pin drogen dhe bejn zinane, ma krahason me xhamine ne te cilen femia meson si te rrespektoj, si te doj, si te nderoj, si te dhimbset, ne te cilen mesohen se çka eshte haram ose e ndaluar ne te cilen pengohen shum te kqija.

Me vjen keq per vetedijen tende qe e ke kaq te ulet, pa dyshim se shkolla na duhet me shum se xhamia, por shkollat e ketij shekulli te dreqit jan ashtu siç e thash te pakten fola per qytetin tim Kumanoven ne te cilen ka disa shkolla te mesme dhe kur kalon pran tyre te ngushtohet gjoksi nga gjerat qe i bejn te rinjet ne shkoll dhe rreth shkolles, perqindja eshte teper e vogel te themi 10% e nxenesve te mirfillt qe mesojne dhe nuk bejn gje tjeter ne shkolle pos edukimit, pjesa tjeter qe perben 90% nuk lexojn aspak, shkollen e perdorin si arsyetim per te dalur nga shtepia dhe pjesen me te madhe te kohes qe duhet ta kalojne ne shkolle e kalojne kafeneve qe jan me numer shum te madh per rreth shkollave, shkaku i kesaj eshte pikerisht ai civilizim dhe modernizim qe ju e kerkoni, shpresoj qe jo por nese ju vet femiet e juaj i edukoni ne ate menyre te nesermen mos te ju pelcasin zemrat kur vajza juaj do te nderroj jete ne wc te diskotekave nga doza e tepruar e droges, ose djali juaj te vritet e therret nga gangster te rruges per nje femer, ose kur femijet tuaj do te shkurorzohen ose divorcohen shum lehte nga bashkeshortet/et e tyre, Islami eshte arma me e forte per te mbrojtur nga keto te kqija, ajo qe ju ngatrroni Islamin me arabet dhe grupet teroriste qe perbehen prej disa arabeve nuke shte shkak qe ju ta urreni islamin dhe xhamite, terrorist te tille sot ka çdo komb, dhe nukmund te gjesh ne glob njeri perfekt e lere me komb perfekt, e kam then edhe me heret qellimi i vellaut eshte ndalimi nga e keqja dhe urdherimi ne te mire, e jo te nxitim ndokend te luftoj per xhennet, ajo eshte gjeja me e fundit qe i shkon ndermend nje muslimani, nderkaq ju e merrni te paren, shpresoj te marrin fund injoranca dhe naiviteti ne keto forume dhe njeher e pergjithmone te lexoni gjithçka e mepastaj te komentoni.

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem. Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.




MËSHIRA

Falenderimet i takojnë Zotit të botëve, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit, Krenarit, të Mençurit, të Urtit, të Gjithëdijshmit. E falenderoj Zotin tim për mirësitë e Tij të mëdha. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar tjetër përveç Tij, Ai ka emrat më të bukur dhe Ai është më i Larti, Madhështori. Dëshmoj se pejgamberi dhe zotëria ynë, Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij. Ai është pejgamberi i nderuar të cilin Allahu e dërgoi me udhëzim për në rrugën e drejtë. O Allah! Fale, përshëndete dhe begatoje robin dhe të Dërguarin Tënd, Muhammedin, familjen dhe shokët e tij të cilët kishin moralin më të lartë.

O ju muslimanë, frikësojuni Allahut me sinqeritet të vërtetë dhe dijeni se devotshmëria bën që personi të ngrihet në gradë dhe me të largohen të këqijat dhe fatkeqësitë. Dijeni o robër të Allahut se jeta ndërtohet mbi disa parime të larta tek të cilat varen dobitë dhe mirësitë. Prej atyre parimeve dhe cilësive të nderuara të cilat e bëjnë jetën të lumtur, është mëshira. Mëshira është një moral madhështor dhe cilësi e nderuar e cila i është dhënë të lumturve dhe i është privuar të këqijve. Mëshira ndodhet në rrënjët e krijesave dhe në gjithçka që ekziston prej gjallesave.
Ebu Hurejre transmeton se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Allahu ka njëqind mëshira. Prej tyre zbriti një dhe me të mëshirohen të gjitha krijesat saqë edhe kali apo deveja kur ngrijnë këmbën për mos të shtypur të vegjëlit e tyre. Ai (Allahu) mbajti nëntëdhjetë e nëntë pjesë mëshire për ditën e Kijametit." Transmetoi Buhariu.

Allahu i Madhëruar e ka zgjedhur mëshirën si një prej cilësive të Tij në përshtatje me madhërinë e Tij. Gjithashtu mëshira është një cilësi e nderuar tek krijesat. Ajo bën që krijesat të jenë të afrueshme me njëra-tjetrën, që i forti të ndihmojë të dobëtin duke e ndihmuar në atë që i bën dobi dhe duke i larguar të keqen, ajo bën që bijtë e Ademit të duhen mes njëri-tjetrit. Pra mëshira është pjesë e natyrshmërisë të cilën e krijoi Allahu por ndodh që disa njerëz ta fshijnë atë natyrshmëri me gjynahet që bëjnë e kështu vendin e mëshirës e zë një ashpërsi kryeneçe. Edhe pse mëshira është pjesë e natyrshmërisë që ka krijuar Allahu tek krijesat, Islami i dha asaj rëndësi dhe bëri të detyrueshme ndaj muslimanëve që ta kenë mëshirën një prej cilësive të tyre sepse feja islame është fe e mëshirës. Mësimet e saj nxitin për mirësi, drejtësi, paqe, për të vërtetën, për adhurimin e Zotit të botëve, për shkatërrimin e së kotës dhe për të shkulur rrënjët e së keqes. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) [/B]"E Ne nuk të dërguam ty (Muhammed) vetëm si mëshirë për të gjitha botët." (El-Enbija: 107)
[B]Abdullah ibn Amru (Allahu qoftë i kënaqur prej të dyve!) transmeton se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Mëshiruesit i mëshiron Mëshiruesi. Mëshironi ata që janë në tokë që t`ju mëshirojë Ai që është në qiell." Transmetoi Ebu Daud.

Nga Xhabir ibn Abdilah (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) transmetohet se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Atë që nuk mëshiron njerëzit nuk e mëshiron Allahu." transmetoi Buhariu dhe Muslimi ndërsa në një transmetim tjetër thuhet: "e kush nuk fal nuk ka për tu falur."
Në një hadith thuhet: "Shembulli i besimtarëve në dashurinë, mëshirën dhe afrimitetin mes tyre është si shembulli i një trupi të vetëm që kur një pjesë e tij është e sëmurë atëherë të gjithë pjesët e tjera vuajnë nga pagjumësia dhe temperatura."

Islami ka nxitur për të mëshiruar të vegjëlit, të mëdhenjtë dhe të dobëtit. Ibn Abbasi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) transmeton se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Nuk është prej nesh ai i cili nuk nderon të madhin prej nesh dhe nuk mëshiron të vogëlin prej nesh, që nuk urdhëron për të mirë e nuk ndalon nga e keqja." Transmetoi Ahmedi dhe Tirmidhiu.
Nga Aishe (Allahu qoftë i kënaqur prej saj!) transmetohet se një beduin erdhi tek Muhammedi alejhis-selam dhe i tha: Ju i puthni fëmijët ndërsa ne jo. Muhammedi alejhis-selam tha: "Unë nuk e kam në dorë që Allahu ta ka hequr mëshirën nga zemra." Transmetoi Buhariu dhe Muslimi.
Ebu Hurejre transmeton se ka dëgjuar Muhammedin alejhis-selam të thotë: "Me të vërtetë Allahu është i butë dhe e do butësinë. Jep për butësinë atë që nuk e jep për dhunën apo për diçka tjetër veç saj." Transmetoi Muslimi.
Jo vetëm kaq por Islami ka përfshirë me mëshirën e tij edhe kafshët e gjithçka tjetër sepse është feja e mëshirës, drejtësisë dhe paqes. Islami i ka urdhëruar muslimanët për mëshirë në kuptimet me të larta të saj.
Abdullah ibn Xha`fer (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) transmeton se Muhammedi alejhis-selam një ditë hyri tek kopshti i njërit prej ensarëve, aty ishte një deve. Kur ajo e pa atë rënkoi dhe sytë i lotuan. Muhammedi alejhis-selam iu afrua dhe e përkëdheli. Ajo pushoi. Ai pyeti "Kush është i zoti i saj?" Një djalosh prej ensarëve erdhi dhe tha: E imja o i Dërguar i Allahut. Ai i tha: "A nuk i frikësohesh Allahut për këtë kafshë të cilën Allahu ta bëri pronë tënden? Ajo u ankua tek unë se ti e lë të uritur dhe e trajton keq." Transmetoi Ahmedi dhe Ebu Daudi. Allahu i Madhëruar i mësoi atij gjuhën e devesë ashtu siç i mësoi Sulejmanit gjuhën e zogjve.

Ibn Mes`udi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) ka thënë: Ishim në udhëtim me të Dërguarin e Allahut. Ai u largua për nevojat e tij. Ne pamë një zog me dy të vegjëlit e tij, i morrëm të vegjëlit ndërsa zogu vinte rrotull. Erdhi Muhammedi alejhis-selam dhe na tha: "Kush e frikësoi atë për të vegjëlit e saj? Kthejani të vegjëlit."
Dhe pa një familje milingonash që e kishim djegur dhe tha: "Kush i ka djegur këto?"
Thamë: Ne o i Dërguar i Allahut.
Tha: "Nuk duhet që të dënojë me zjarr askush veç Zotit të zjarrit." Transmetoi Ebu Daudi.

Ibn Umeri (Allahu qoftë i kënaqur prej të dyve!) ka thënë: E ka mallkuar i Dërguari i Allahut atë që vendos si shënjestër diçka me shpirt. Transmetoi Buhariu dhe Muslimi.
Transmeton Nesai dhe Ibn Hibbani se Muhammedi alejhis-selam ka thënë: "Kush vret sëkoti një harabel, ai ka për tu ankuar ditën e Kijametit tek Allahu e do të thotë: O Zot, filani më vrau kot e nuk më vrau për ndonjë gjë të dobishme."

Prej mëshirës së Islamit është se ai i urdhëron pasuesit e tij që të mos i bëjnë padrejtësi jomuslimanëve.
Hisham ibn Hakijm ibn Hizam transmeton se ai kishte kaluar në Sham e kishte parë disa prej ithtarëve të Librit të cilëve u ishte dhënë besa, të lidhur për shkak të mospagimit të xhizjes dhe tha: Dëshmoj se kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut të thotë: "Me të vërtetë Allahu do t`i dënojë ata të cilët dënojnë njerëzit në këtë botë." Pastaj Hishami shkoi tek prijësi dhe i foli. Ai urdhëroi që ata njerëz të liroheshin.
Transmetoi Muslimi, Ebu Daudi dhe Nesai.

Njerëzimi ka nevojë shumë të madhe për këtë cilësi madhështore e cila nxit për plotësimin e të drejtave të prindërve dhe të afërmve, për ndihmesën e të dobëtve, të jetimëve, të pamundurve si dhe për ruajtjen e të drejtave të gjithkujt tjetër. Ajo bën që mos të derdhet padrejtësisht gjaku i muslimanëve apo i jomuslimanëve, të ruhet pasuria e tyre nga shkatërrimi. Ajo nxit për veprimin e punëve të mira dhe për largimin nga haramet. Njerëzimi ka nevojë të madhe për këtë cilësi në këtë kohë kur sundojnë epshet, kur secilit i pëlqen vetëm mendimi i tij dhe nuk merr parasysh Kur`anin dhe Sunnetin e as mendimet e dijetarëve. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "O ju të cilët keni besuar, frikësojuni All-llahut dhe thoni vetëm fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, ju shlyen mëkatet tuaja, e kush i bindet All-llahut dhe të dërguarit të Tij, ai ka fituar një fitore të madhe." (El-Ahzab: 70-71)

Vazhdon me ndihmen e Allahut subhanehu we teAla.>>>>

[hasanmehmeti]

vazhdimi i temes se mesiperme . " Meshira "

O robërit e Allahut, mëshirë do të thotë të tregohesh bamirës ndaj vetes tënde duke zbatuar detyrat që ka caktuar Allahu dhe duke u larguar nga ndalesat e tij. Mëshirë do të thotë të tregohesh bamirës ndaj krijesave duke vepruar çdo të mirë që i bën dobi robërve dhe rregullon vendin si dhe duke mos i dëmtuar apo bërë keq atyre. Kush vepron të gjitha këto, atë Allahu ka për ta futur në mëshirën dhe Xhennetin e Tij e ka për t`ia rregulluar çështjet. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) "... e mëshira Ime ka përfshirë çdo gjë. Atë (mëshirën) do ta caktoj për ata të cilët i ruhen mëkateve, e japin zekatin dhe për ata që argumentet tona i besojnë. Edhe për ata që pasojnë të Dërguarin (Muhammedin), Pejgamberin analfabet, të cilin e gjejnë të shkruar (të përshkruar me virtytet e tij) te ata në Teurat dhe në Inxhil, e që i urdhëron ata për çdo të mirë dhe i ndalon nga çdo e keqe, u lejon ushqimet e këndshme dhe u ndalon ato të pakëndshmet, dhe heq nga ata barrën e rëndë të tyre dhe prangat që ishin mbi ta. Pra, ata të cilët e besuan atë, e nderuan, e ndihmuan dhe pasuan dritën që u zbrit me të, ata janë të fituarit." (El-A`raf: 156-157)

O musliman! Zgjidhe mëshirën si një nga cilësitë e tua sepse jeta nuk rregullohet veçse me të dhe i pari që përfiton nga ajo cilësi në dynja dhe në Ahiret është ai që e ka atë. Në një hadith thuhet: "Banorë të Xhennetit janë tre:
*Prijësi i drejtë,
*një burrë që në zemrën e tij ka mëshirë për të varfërit dhe të afërmit si dhe *një burrë i varfër që ka familje por që nuk lyp."

O musliman! Mësoje fenë e Allahut, adhuroje Allahun me largpamësi dhe dije, mëshiroji krijesat e Allahut duke bërë të mira e duke mos i bërë keq atyre sepse Allahu do të të pyesi për të drejtat e Tij dhe për të drejtat e robërve të Tij "Ditën kur nuk bën dobi as pasuria e as fëmijët. Përveç atij që i paraqitet Allahut me zemër të pastër." (Esh-Shuara: 88-89)

O Robërit e Allahut! "Me të vërtetë Allahu dhe engjëjt e Tij e lavdërojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, lavdërojeni atë (duke bërë salavate për të) dhe përshëndeteni me selam." (El-Ahzab: 56)

Nga Shejhu Ali Abdurrahman El-Hudhejfi
10/11/1424H

Ndersa lutja jone e fundit eshte :
Falenderimi dhe i tere suksesi i takon vetem Allahut subhanehu we teAla

Esselamualejkum nga vellau juaj ne Islam

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem. Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.


PASTRIMI (EDUKIMI) I VETVETES



Falënderimet dhe lavdërimet janë vetëm për Allahun. Prej Tij kërkojmë falje dhe udhëzim. Atë që Allahu e udhëzon s'ka kush e humb dhe atë që Ai e humb s'ka kush ta udhëzojë.Dëshmoj se s'ka të adhuruar tjetër me meritë përveç Allahut, i Vetëm, i Pashok, siç dëshmoj se Muhamedi është robi dhe i Dërguari i Tij. Paqja, mëshira dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, familjen dhe shokët e tij.

Besimtarë myslimanë!Kijeni drojë Allahun sinqerisht sepse me devotshmëri lehtësohen çështjet dhe me të largohen të këqijat dhe të rrezikshmet.

Të nderuar besimtarë!

Allahu e përsosi dhe e përmbushi për ne fenë tonë, e plotësoi mbi ne Mirësinë e Tij dhe zgjodhi për ne Islamin si fé. Vendosi bazat e saj të forta dhe themelet e saj të fortifikuara. Në to, Ai përmblodhi çka është e dobishme për krijesat (njerëzit) duke i urdhëruar ata drejt së ndershmes dhe i ndaluar ata nga e ndyta. Me të vërtetë, prestigjin njeriu e arrin me fé, edukatë dhe me moral.Edukimi i nefsit (vetes) është ndihmë për pastrimin e zemrave dhe lehtësim për ecurinë e punëve. Nëse e kalon kufirin e moralit atëherë je bërë kundërshtar i tij dhe nëse nuk e përfill (e le) atë, atëherë bëhesh i nënçmuar. Për këtë bëji llogari vetes për çka ka kaluar dhe dije se çka ka shkuar nuk kthehet.
Gjithashtu dije se nga natyra e nefsit të dobët është të kërkosh arsyetime për atë çka ka kaluar dhe rron me shpresa të kota në atë çka i ka mbetur, ndërsa më i mençuri nga të gjithë këta është ai që e përmban vetveten. Kush e njeh vlerën pse ekziston, vrapon për të arritur më të vyerën që ekziston, sepse jeta i përngjan një sezoni dhe më aktivi në të zgjedh më të dobishmen.Dihet se ëmbëlsia në jëtë arrihet vetëm me ndekjen e Besimit të Pastër Islam, ndërsa i lumturi në të është vetëm ai që lakmon për grada të larta në Xhenet duke derdhur mund dhe përfituar nga dhuntitë që iu kanë dhënë.

Më e mira vepër me çka duhet të merret njeriu është mësimi i dijeve fetare, sepse pa to ka vetëm humbje e mjerim. Të vrapuarit dhe të lodhurit për dije fetare me çka njeriu kërkon me të lumturinë e të dy jetëve është më e mirë sesa lodhja për fitimin e kësaj dynjaje.Nga ana tjetër, kush kërkon siguri në këtë jetë le të mbikqyrë Allahun. Nëse robi e lëshon veten e tij në çdo gjë që ia dobëson devotshmërinë, atëherë le ta dijë që dënimi është afruar dhe po vjen. Të bësh keq dhe të mendosh se ajo është e mirë do të thotë të mashtrosh vetveten sikurse mëkatari i cili shikon shëndet të plotë dhe pasuri të bollshme dhe mendon që s'ka për të dënim! A nuk e sheh ai se pakujdesia në atë çka bën është dënim për të, siç edhe mëkati pas mëkatit është dënim për të!

Dënimi mund të vonohet nga Urtësia dhe Butësia (e Allahut), kështu që largoju mëkatit sepse një shkëndijë e vogël djeg një vend të tërë.Kush mediton në përuljen e vëllezërve të Jusufit kur i thanë atij: “ Ji mirëbërës ndaj nesh…”, do ta njohë se çka sjell mëkati dhe gabimi, dhe kush zhytet në llumin e epsheve e më pas kërkon si të përmirësojë zemrën, do ta shohë se pastrimi i të njollosurës është tepër i vështirë. Prandaj largohu nga çdo rrugë që të çon në gjynah, sepse po u afrove mund të biesh dhe më pas dalja nga ai nuk ka zgjidhje. Nëse e kaplon atë diçka e vështirë, durimi i tij do ta mundi të vështirën dhe kënaqja me kaderin (caktimin e Allahut) do ta shpëtojë atë.

Nefsi i njeriut është gjithmonë lakmues prandaj lakminë e tij ndaloje me frérë dhe nëse kërkon lumturi të përhershme në dynja, ajo do të jetë për ty e përkohshme dhe pak çaste ajo do të shkojë, prandaj qëndro pranë atyre që ti përfiton, pranë atyre që janë të mençur, të sinqertë në dashuri,të besueshëm për të fshehtën dhe zemërgjerë në vëllazëri.Liji vetvetes çaste t'i kërkosh Allahut në to nevojën që ke, çaste të vetëllogaritësh nefsin, çaste të përmbash gjymtyrët nga frika se mos gjuha do të nxjerrë diçka të fshehtë për to dhe dije se gjuha dhe syu janë të vetmet që duhen kontrolluar shpesh. S'ka dyshim që çdo shikim që hedh në haram të pakëson lumturinë, të humb shoqërinë dhe të shkatëron jetën.

Epshet dhe dëshirat e kësaj jete janë si rrjeta (e gjuetisë) që të kap dhe se nuk ka më të dobishme rrugë shpëtimi sesa stërvitja e nefsit dhe parapërgatitja e tij për të qenë gjithmonë vigjilent dhe i përkushtuar e mos t'ia dorëzojë frerët e tij epshit dhe lakmisë për të fituar atë çka posedon dynjaja.Nga faktet e shpagimit të veprës së keqe në këtë botë përmendim pikërisht atë çka ngjau me vëllezërit e Jusufit, të cilët pasi e shitën atë me një çmim të ulët, për pak grosh, zgjatën duart e tyre drejt tij (të përçmuar) duke i kërkuar të jetë mirëbërës dhe bamirës ndaj tyre.

Vëlla mysliman!

Mos u mashtro me rininë dhe shëndetin që gëzon sepse të paktë janë ata që vdesin të vjetër dhe të shumtë janë të rinjtë, dhe nëse e pastron brendësinë (nijetin) tënd, zemrat do t'i mbulojë mirësia dhe aroma do të rrethojë çka është përreth. Për këtë, shiko tek gjurmët që lë sinqeriteti dhe mos e shit krenarinë tënde me rënien në gjynahe dhe çdo virtyt të mirë mundohu ta arrish (përfitosh) sepse i uluri (ai që nuk punon) nuk arrin diçka nga pasioni i ulët që ka dhe plogështia që e ka kapluar.Mos bjer në përtaci se e mira që të ka ikur nuk të ka ikur vetëm se nga përtacia, dhe e mira që ke bërë nuk e ke bërë vetëm se nga pasioni dhe dëshira e madhe.

Largoju arrogancës dhe mendjemadhësisë.
Imam Ahmedi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij) thotë: [/B[B]]“ Nuk vlen të dëgjosh asgjë nga ai që e ngre (lavdëron) veten e tij ”.
Nëse i mbështetesh shkaqeve do të humbësh çdo gjë që pret prej tyre.
Allahu i Madhëruar thotë: “ …dhe në Ditën e (luftës së) Hunejnit, kur ju u gëzuat me numrin e madh të radhëve tuaja, por që nuk vlejti fare…” .Et-Teube 25

Vështro në gjendjen e Jakubit (paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të) dhe frikën që kishte për Jusufin se mos ujku ta hajë atë dhe ata (bijtë e tij) sollën këtë fjalë si argument për atë çka ndodhi.

Vëlla musliman!

Duhet të dish se Allahu ka përcaktuar çdo gjë që do të ndodhi dhe rrugët e saj deri në fund (prandaj mos iu mbështet shkakut fund e krye), sepse çështjet në dynja i kap ai që është i ngadalshëm dhe nuk i arrin ai që vrapon për to, fiton nganjëherë dembeli dhe gabon i vendosuri (aktivi).Dije se shkaqet janë rrugë që të çojnë në atë që kërkon dhe nuk janë ato çka ti dëshiron, e nëse mbështetesh në to plotësisht humbja do të jetë afër siç ndodhi me Sulejmanin (paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të) i cili tha: “ Do t'i vij (në shtrat) të njëqind grave në këtë natë që çdonjëra të lind djalosh…” dhe nuk tha: “ Nëse don Allahu ”. Për këtë arsye, asnjëra s'mbarti, përveç njërës prej tyre dhe ajo mbarti një fëmijë jo të plotë.

Për këtë, lum për atë që e njohu Shkaktarin (Krijuesin e shkaqeve) dhe iu mbëshet vetëm Atij. Ndaj shpresën dhe frikën vendosi në vendin që meritojnë , mos u druaj nga askush përveç Allahut e mos mbaj shpresë nga dikush që nuk jep. Sa herë që të merr etja në atë çka dëshiron, shtrije dorën e shpresës tek Allahu sepse Ai është më Bujari.Nga ana tjetër, duaja (lutja) është një armë tjetër për besimtarin e nëse ajo nuk i përgjigjet atij, edhe pse ai e përsërit atë (duanë) disa herë dhe nuk shikon asnjë ndryshim, atëherë çështja kërkon më shumë durim, sikurse sëmundja që kërkon shërim.

Vazhdon ne postimin tjeter>>>>>>>>

[hasanmehmeti]

Vazhdim i postimit te mesiperm me titull Pastrimi(edukimi) i Vetevetes


Bujaria dhe Butësia e Allahut janë të pafund dhe ndodh që në vonimin e përgjigjes së duasë të ketë mirësi më të madhe nëse do t'i përgjigjej shpejt asaj. Ndodh gjithashtu që përgjigjia të vonohet për arsye të tjera, si të ngrënit pasuri nga jo e lejuara, ose nga mossinqeriteti gjatë duasë, apo përkushtimi jo i duhur. Dënimi bëhet edhe më i madh kur ke bërë ndonjë gjynah dhe s'të është pranuar pendimi yt.E nëse sheh të ndodhë diçka e tillë, atëherë mundohu të kujtosh ndonjë mirësi (dhunti) që nuk e ke falenderuar Allahun për të, apo mëkat që nuk je penduar tek Allahu për të dhe ki kujdes nga largimi i dhuntive dhe kaplimi i zemërimit.

Gjithashtu ripërtëri nijetin (qëllimin) tënd për punë të mira vazhdimisht, edhe pse ti nuk i vepron ato, duke ditur se vdekja të kaplon befasisht. Puno në këtë botë që shpërblimin ta korrësh në botën tjetër dhe eduko pasardhës që ta përmendin Allahun pas teje. Vërtet një njeri që i bën këto nuk është i vdekur me atë të mirë që lë pas.

Të dashur besimtarë!

E plota (në ekzistencë) është e pakët, siç është i pakët edhe i ploti (në vepra), ndërsa kufiri i qetësisë (shpirtërore) është tek ndalimi dhe përmbajtja e nefsit (vetvetes) nga ajo që lakmon për tu përgatitur kështu për ibadet dhe për të përfituar virtyte të larta. Nëse qetësia e kalon këtë cak, atëherë shndërrohet në plogështi dhe përtaci.I mençur është ai që e përmend vdekjen natë e ditë në atë formë që le gjurmë të thella në zemër duke i prerë kështu çdo lakmi të nefsit (që ka për këtë dynja), sepse përkujtimi i vdekjes është mburojë nga e keqja dhe siguri nga kaplimi i tmerrshëm dhe i dhembshëm.

Vdekja e tjetrit është pamje e vdekjes tënde (nesër) dhe më e vështira gjë e obliguar (mbi robin) është durimi në ato që ka caktuar Allahu për të (e hidhura), siç edhe nuk ka më me vlerë sesa të kënaqurit me këtë caktim. Për këtë, mos u mërzit për atë që ka shkuar nga kjo botë dhe çdo gjë që të ngjet përfytyroje që ajo nuk ka ndodhur mbi ty.

Çudia më e madhe ngjet atëherë, kur pakujdesia ndaj botës tjetër arrin kulmin tek i vjetri që i ka kaluar të gjashtëdhjetat dhe ka rënë në shtatëdhjetë, pasi tashmë ai ka rënë në fundin e kësaj jete, dhe kush arrin këtë moshë vdekjen e ka pranë.

Çdo ditë që njeriu jeton ka fitim në të.
Profeti (paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të) thotë: “Besimtarit, jeta e tij (e gjatë), nuk i shton vetëm se mirësi”.
Muslimi

Dunjaja është si puna e fatit , çka të ka ardhur ty prej saj nuk është prej teje (sepse njeriu është i dobët) dhe çka të bën dëm ty nuk mund ta shpëtosh veten me forcën tënde dhe s'ka për njeriun pasuri më me vlerë sesa mendja dhe feja.

Nga Shejkh ABDUL MUHSIN MUHAMED EL-KASIM
29 Rebiuth-thani 1422 h - 20 Korrik 2001

Ndersa lutja jone e fundit eshte :
Falenderimi dhe i tere suksesi i takon vetem Allahut subhanehu we teAla.Kerkojmi falje dhe meshire nga Allahu subhanehu we teAla per vete dhe per ju andaj edhe ju bene nje gje te tille ngase Allahu subhanehu eshte Fales dhe Meshirues .

Esselamualejkum nga vellau juaj ne Islam

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem.
Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.



Njeriu dhe ecja e tij drejt plotësimit të vetvetes.


Me të vërtetë që All-llahu s.u.t. e dalloi njeriun nga shumë krijesa të tjera duke e pajisur atë me intelekt dhe me formën fizike më të bukur.

All-llahu s.u.t. nuk u mjaftua me kaq por njerëzve u dërgoi të dërguar dhe libra për t’ia bërë të qartë qëllimin se pse ata erdhën në këtë botë, ngaqë normalisht qëllimi i diçkaje (në këtë rast i njeriut), dihet vetëm prej atij i cili e ka krijuar atë gjë, dhe në këtë moment neve na bëhet e qartë që sekretin e ardhjes sonë në ekzistencë e di vetëm All-llahu s.u.t. sepse Ai na solli këtu në këtë planet që quhet Tokë.

Pikërisht Kur’ani, shpallja e fundit e All-llahut s.u.t. është e permbushur me dritë e udhëzim për njerëzimin na e bën plotësisht të qartë përgjigjen e pyetjes së parashtruar duke na thënë:
Dhe Unë (All-llahu) nuk i krijova njerëzit dhe xhindet veçse që ata të më adhurojnë vetëm Mua. Dharijat: 56.

Kështu, qëllimi i qenësishëm për të cilin është krijuar njerëzimi është adhurimi i Zotit.
Duke u nisur nga një fakt i tillë mund të konstatojmë me plot siguri se në qoftëse njeriu nuk beson dhe nuk e adhuron Zotin, si Krijues te tij ai patjetër ka për të adhuruar diçka tjetër objekt qoftë ai apo subjekt, me dëshirën e tij apo pa dëshirën e tij.

Këtë që unë pohova jo vetëm që është në përputhje me fenë Islame dhe me logjiken e shëndoshë, por me një fenomen të ngjashëm përballemi edhe në shfletimin e fletëve të historisë njerëzore.

Pati dhe ka edhe sot turma njerëzish pa shkencë, pa art e filozofi, por asnjëherë s’pati kolektivitet pa fe.

Secili nga ne që ka lexuar apo studiuar sado pak historinë e popujve dhe qytetërimeve të mëpërparshme, pa dilemë do ta shohë të shkoqitur tejet qartë këtë fenomen.

Kjo për arsyen e vetme siç dhe e thamë më lart që njeriu i tillë është krijuar me një boshllek në brendësinë e tij që patjetër duhet ta plotësojë me besim dhe me adhurim.

Andaj njeriu mund të jetojë në një vend pa shkencë, pa teknologji të përparuar dhe pa art, por ai assesi nuk mund të jetojë pa besuar e pa adhuruar diçka.

Deshi apo nuk deshi njeriu, zemrën e tij patjetër ka për ta lidhur me ndonjë objekt apo me ndonjë qenie të caktuar, dhe këtë realitet besoj se të gjithë ne e kemi hasur në vetet tona, pra secili nga njerëzit është i prirur që të anojë drejt një gjëje të caktuar për të kërkuar atë që të gjithë e kërkojnë pra harmoninë dhe lumturinë në këtë jetë.

Gjithashtu realiteti i cili na rrethon është një tjetër argument për vërtetësinë e këtij pohimi, pra të nevojës shumë të madhe që njerëzit kanë për t’iu përkushtuar diçkaje të caktuar.

Të gjithë jemi dëshmitarë se si shumë njerëz rendin pas mirëqenies materiale, garojnë për të pasur shtëpi shumëkatëshe, veturën sa më të fundit në prodhim, sa më shumë rezerva parash në banka, pajisjet shtëpiake duan t’i kenë të kohës, po ashtu bindja me ç`do kusht për t’iu përgjigjur dëshirave të lukthit (stomakut), divorcet e shumta sepse shijet u ndryshojnë vazhdimisht si shkak i alternativave të ndryshme që u ofron zbulimi dhe lakuriqësia e femrave e si pasojë kërkojnë të tjera lidhje bashkëshortore, ja pra se si të gjitha këto që përmenda më lart janë kthyer në qëllim për shumë njerëz.

Shikojmë njerëz që kanë ç`do gjë por nuk duan asgjë.

Përballemi me një fenomen të tillë ngaqë janë kthyer në qëllim për njerëzit krijesat e ndryshme e jo Krijuesi.

Në 1983 shkrimtari rus Aleksandër Solzhenjicin, fitues i çmimit Nobël në letërsi në vitin 1970, mbajti një ligjëratë në Londër dhe u përpoq të shpjegonte se pse i kanë rënë kaq të këqija mbi supe popullit të tij:
Gjysmë shekulli më pare, kur isha ende fëmijë, mbaj mend se kam dëgjuar disa të moshuar që jepnin shpjegimin e mëposhtëëm për fatëkeqësitë që i kishin rënë Rusisë:
Njerëzit e kanë harruar Zotin prandaj dhe ndodhi e gjithë kjo.

Për sa kohë që njeriu e mban zemrën e tij të lidhur me ndonjë tjetër pos Dhuruesit dhe Krijuesit të kësaj zemre ai është i destinuar të dështojë dhe njëkohësisht jeta kthehet në një fole brengash dhe kështu stresi sa vjen dhe rritet.

Çështja e zemrës pa dyshim që është shumë e rëndësishme dhe njëkohësisht delikate. Meqë zemra e ka këtë peshë dhe rëndësi kaq të madhe në jetën tonë, nuk duhet në asnjë moment që të jemi mospërfillës ndaj ecurisë për ta përmirësuar atë.

Shembulli i zemrës është i ngjashëm deri diku me shembullin e trenit, i cili është i ndërtuar dhe i prodhuar që të ecë vetëm mbi shinat e tij e në qoftë se ai për një moment del nga shinat pa mëdyshje që do të shkatërrohet e do të dëmtohet rëndë, normalisht i njëjti përfundim është edhe për pasagjerët.

Kështu në këtë mënyrë dhe zemra, në qoftë se ajo largohet nga lidhja, mbështetja, përkushtimi dhe bindja ndaj All-llahut s.u.t, Krijuesit të saj, ajo do të shndërrohet në një vatër që për pronarin e kësaj zemre do të jetë dhimbje, trishtim, mërzi, stres, hidhërim dhe vdekje.

Dije se All-llahu s.u.t, është Ai i cili është Dhuruesi i suksesit dhe i begative, nuk i derdh mirësitë e Tij në atë zemër që gjendet dikush tjetër përveç Tij.

Kur njeriu shmanget dhe largohet nga errësira e robërimit ndaj krijesave dhe epsheve të kësaj botë për tek drita e robërimit ndaj Zotit të Lartësuar atëherë ai ndihet i lirë dhe krenar, atëherë jeta e tij merr kuptimin dhe qëllimin e duhur sepse tashmë ajo është rikthyer në shinat e identitetit të saj.

Ndersa Lutja jone e fundit eshte :
Falenderimi dhe i tere Suksesi i takon Allahut subhanehu we teAla

Esselamualejkum nga vellau juaj ne Islam

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem.
Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.





Disa baza të Menhexhit.




Baza e parë. " Rruga është një "

Dije All-llahu s.u.t. të mëshiroftë se rruga që siguron mirësinë e Islamit është vetëm një dhe nuk mund të shumfishohet sepse All-llahu i Madhëruar e ka e ka caktuar shpëtimin vetëm për një rrugë dhe për një grup.

Ka thënë All-llahu s.u.t:
Ata janë partia (pala ose grupi) e All-llahut, dhe s’ka dyshim se pala e All-llahut janë të shpëtuarit.

Ka shkruar fitoren vetëm për këtë grup dhe ka thënë s.u.t:
Dhe kush e don All-llahun, të Dërguarin e Tij dhe ata të cilët besuan, dije se grupi i All-llahut janë fitimtarët (te shpetuarit).

Dhe sado të kërkosh në librin e All-llahut s.u.t. apo në Sunnetin e të Dërguarit të Tij (salall-llahu alejhi ue la alihi ue sel-lem), nuk do ta gjesh përçarjen e Ummetit në grupe dhe parti veçse të nënçmuar.

Thotë All-llahu s.u.t:
Dhe mos u bëni prej idhujtarve të cilët e përçanë fenë e tyre dhe u bënë grupe-grupe ku ç`do parti (ç`do palë) ishin të gëzuar për atë që kishin.

E si të aprovojë All-llahu s.u.t. përçarjen e Ummetit pasi e bashkoi dhe e lidhi atë për litarin e Tij dhe Ai e ka mbrojtur dhe larguar Profetin e Tij nga përçarja dhe i ka kërcënuar këto grupe.

Thotë All-llahu s.u.t:
Dhe s’ka dyshim, se ata të cilët e përçanë fenë e tyre dhe u ndanë në grupe, ti nuk i përket atyre në asnjë gjë, dhe çështja e tyre do të kthehet tek All-llahu, pastaj (Ai) do t’i lajmëroj ata për ç’ka punonin.

Nga Muauia i biri Ebu Sufjanit (radiall-llahu anhuma), tansmetohet se Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) i ka thënë shokëve të tij:
Ata të cilët ishin para jush prej idhujtarëve të librit u përçanë në shtatëdhjetë e dy grupe ndërsa ky Ummet do të përçahet në shtatëdhjetë e tre grupe, shtatëdhjetë e dy prej tyre janë në zjarr dhe njëri në Xhennet, dhe ky grup është xhemati (të bashkuarit).
Tra: Imam Ahmedi, Ebu Daudi, Daremiu, Tirmidhiu dhe shumë të tjerë. Sahih.

Thotë San’ani (radiall-llahu anhu):
Nuk është permëndur numri në hadith për të treguar të humburit e shumtë por është përmendur për të treguar rrugët e shumta të humbjes dhe njësimin e rrugës se vërtetë dhe këtë mendim e ndihmon komentimi i imamve të tefsirit në fjalën e All-llahut s.u.t. ku thotë:
Dhe mos pasoni rrugët të cilat ju përçajnë nga rruga e Tij.

Kanë thënë (Dijtaret e Tefsirit):
All-llahu s.u.t. ka përmëndur rrugët e humbura ne shumës për të treguar shumicën (shumësinë) e tyre (numrin e madh të tyre) dhe ka përmndur në njëjës udhëzimin e drejtë dhe rrugën e vërtetë për të treguar (njësimin) njëshmërinë saj.

Transmetohet nga Abdullah Ibn Mes’udi (radiall-llahu anhu) se ka thënë:
I Dërguari i All-llahut s.u.t, e bëri një vizë të drejtë dhe tha kjo është rruga e All-llahut s.u.t, dhe pastaj bëri të tjera në të djathtë dhe në të majtë të saj dhe tha:
Këto janë rrugë që në krye të secilës prej tyre është një shejtan i cili thërret në të.
Pastaj lexoi:
Dije s’ka dyshim se kjo është rruga ime e drejtë prandaj pasojeni atë dhe mos pasoni rrugët të cilat ju përçajnë (largojne) nga kjo rrugë.
Tra: Imam Ahmedi dhe të tjerët, Sahih.

Tregon ky hadith në tekstin e tij se rruga është vetëm një.

Thotë Shejkhul Islam Ibn Kajjim El-Xheuijje (rahimehull-llah):
…dhe kjo është për shkak se rruga (për te cilën jemi urdhëruar me e ndjekur) që të çon tek All-llahu është vetëm një dhe kjo rrugë është ajo për të cilët ka dërguar të Dërguarit e Tij dhe ka zbritur librat e Tij dhe nuk arrinë tek Ai askush veçse me këtë rrugë.

Dhe sikur njerëzit të vijnë nga ç`do rrugë tjetër dhe të kërkojnë të hyjne,nga ç`do derë tjetër, rrugët do të jenë të zëna dhe dyert do të jenë të mbyllura, veçse në këtë rrugë të vetme e cila është e lidhur me All-llahun s.u.t, dhe të çon tek All-llahu s.u.t.

Them ndërtesat e shumta e bëjnë këtë rrugë të duket e vështirë, dhe përçarja e ndarja në grupe ka qënë për shkak të butësisë dhe liberalizimit në mendimet dhe besimet që shpikën dhe po ashtu mos pëlqimi o bashkimit të njerëzvë me një rrugë të vetme dhe po ashtu nxitimi për të arritur tek frika nga mbartja e barës se rëndë në këtë rrugë të gjatë.

Thotë Shejkhul Islam Ibn Kajjim El-Xheuzijje (rahimehull-llah):
Kush e shikon rrugën të gjatë, do të dobësohet ecja e tij.


vazhdon me ndihmen e Allahut subhanehu we teAla.

esselamualejkum nga vellau juaj ne Islam

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem.
Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.



VAZHDIMI.

Disa baza të Menhexhit.

Baza e dytë: “ Pasimi i Kuranit Dhe i Sunnetit ” (sipas kuptimit të të parëve tanë të mirë).

Ajo gjë të cilën nuk kanë rënë ndonjëherë në kundërshtim muslimanët as në kohët e para dhe as në këtë kohë është se rruga në të cilën kënaqet All-llahu s.u.t. dhe ka urdhuar për të është, rruga e Kur`anit dhe e Sunnetit prandaj të gjithë kthehen të këto dy baza edhe pse ndryshojnë mënyrat e argumentimit në to.

Kjo gjë ndodh sepse All-llahu s.u.t. ka siguruar për qëndrimin në fe për atë i cili pason Kur`anin dhe na tregon në këtë (Kur`an) fjalën e besimtarëve xhin për të (Kur`anin):
O populli ynë, ne kemi dëgjuar një libër i cili ka zbritur mbas Musait si vërtetues i librave të mëparshëm, udhëzon për në të vërtetën dhe për në rrugën e drejtë.

Ashtu siç e ka siguruar për pasuesin e të Dërguarit ndaj të cilit All-llahu s.u.t. ka thënë:
E s’ka dyshim se ti udhëzon për një rrugë të drejtë.

Por ajo gjë e cila i ka bërë grupet islame të shtrembërohen dhe të dalin nga rruga e drejtë është qënja e tyre të pavëmendëshëm të një kushti të tretë i cili është përmendur në të dy shpalljet (Kur`ani dhe Sunneti), dhe ai është kuptimi i të parëve tanë të mirë ( si e kanë kuptuar ato Kur`anin dhe Sunnetin).

Surja Fatiha i ka përmbledhur të treja këto kushte në mënyrë të përsosur prandaj fjala e All-llahut s.u.t:
Na udhëzo në rrugë të drejtë.

I ka përmbledhur dy kushtet e para (Kur`anin dhe Sunnetin) ashtu siç përmendëm me lartë.

Ndërsa fjala e Tij, Në rrugën e atyre, të cilët i begatove, e ka përmendur kuptimin e të parëve tanë, për këtë rrugë edhe pse askush nuk dyshon se kush kapet prej Kur`anit dhe Sunnetit është udhëzuar në rrugë të drejtë por pasi kuptimi i njerëzve për Kur`anin dhe Sunnetin është edhe i saktë por mund të jetë edhe i sëmurë prandaj duhej për këtë çështje një kusht i tretë për ta hequr kundërshtimin mes njerëzve dhe ai është lidhja e kuptimit të pasardhëse me kuptimin e të parëve.

Ka thënë Ibn Kajjim El-Xheuzijje (rahimehull-llah):
Medito në një të fshehtë të mprehtë në përmendjen e shkakut dhe shpërblimit të këtyre tre grupeve, me fjalë të pakta dhe shumë domethënëse.
Begati që u ka thënë këtyre njërzve është udhëzimi i cili është dija e dobishme dhe puna e saktë (e mirë).

Dhe ka thënë:
Kushdo që është më i ditur për të vërtetën dhe më shumë pauses i saj është, më përparësor për rrugën e drejtë e s’ka dyshim se shokët e të Dërguarit të All-llahut (salall-llahu alejhi ue alaalihi ue sel-lem) janë më përparësor ndaj këtyre cilësive…
Prandaj e kanë komentuar të parët tanë (këtë Ajet), se ato janë, Ebu Bekri, Umeri dhe shokët e të Dërguarit të All-llahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem)

Në këto fjalë të tij All-llahu s.u.t. e meshirëofte ka kuptohet qartë se ata të cilët i ka begatuar më shumë All-llahu s.u.t. me dije dhe punë janë shokët e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem)

Sepse ne Kohen e tyre është zbritur Kur`ani dhe e panë udhezimin e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sl-lem) gjëra të cilat bënë të kishin kuptim të saktë te këto të dyja (Kur`ani dhe Sunneti).

Siç ka thënë Ibn Mes’udi (radiall-llahu anhu):
Kush dëshiron të pasojë një rrugë, le të pasojë rrugën e atyre që kanë vdekur sepse i gjalli nuk i sigurohet fitnes (sprovave).
Ata janë shokët e Muhammedit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ishin më të mirët e këtij ummeti me zemrat më të pastra dhe kishin dije të thellë.
Pra për këtë ummet ishin njerëzit që kishin më shumë dije dhe më të paktit në shtirje.
Vepronin me atë që dinin, dhe nuk e ngarkonin veten më shumë seç mundeshin.
Popull të cilët i zgjodhi All-llahu s.u.t. për të shoqëruar të Dërguarin e Tij, dhe për të mbajtur fenë e Tij.
Prandaj njihini mirësitë e tyre dhe pasoni gjurmët e tyre, kapuni sa të mundeni për moralin e tyre dhe fenë e tyre sepse ata ishin në rrugë të drejtë.

Dhe ka thënë gjithashtu:
All-llahu s.u.t. vështroi në zemrat e njerëzve dhe e gjeti zemrën e Muhammedit (salall-llahu alejhi ue alaalihi ue sel-elm) zemrën më të mirë, prandaj e zgjodhi atë për Veten e Tij s.u.t. dhe e dërgoi me dërgesën e Tij.
Pastaj pa në zemrat e njerëzve mbas zemrës së Muhammedit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) dhe gjeti zemrat e shokëve të tij zemrat më të mirat e njerëzve.
Prandaj i bëri ata Trashegues të Tij, të cilët luftonin për fenë e Tij.

Ata që ka për qëllim Ibn Mes’udi janë Sahabët (radiall-llahu anhum).

Ka thënë Imam Ahmedi (rahimehull-llah):
Bazat e Sunnetit tek ne, janë kapja për në rrugën e Sahabeve dhe marrja e shëmbujve të tyre (pasimi i tyre).

Thotë All-llahu s.u.t:
Të paret, prej muhaxhirëve dhe ensarëe dhe ata të cilët i pasuan me mirësi (me perpikmëri) All-llahu është i kënaqur prej tyre dhe ata janë kënaqur prej Tij.

Është përcaktuar perjudha e selefëve të cilët nuk lejohet ti kundërshtosh ne shpikjen e ndonjë kuptimi të cilin se kanë kuptuar me hadithin e Ibn Mes'udit (radiall-llahu anhu) i cili ka thënë:
Ka thënë Profeti (salall-llahu alajhi ue ala alihi ue sel-lem):
Njerrëzit më të mirë janë në shekullin tim, pastaj ata që i pasojne, pastaj ata që i pasojnë.
Pastaj vjen një popull që dëshmia e dikujt prej tyre paraprin betimin e tij dhe betimi i tij paraprin dëshmin....
Tra: Imam Bukhariu dhe Imam Muslimi.

Ka thënë Imam Abdul Hamid Ibn Badis (rahimehull-llah)
Islami, gjendet në Librin e All-llahut s.u.t, në rrugën e të Dërguarit të Tij (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sl-lem) dhe në ç'ka kanë qenë në të, të parët tanë në tre shekujt për të cilët Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka dëshmuar për mirësi.

Vazhdon me poshte me kete teme (baze te menhexhit) :Pasimi i Kuranit dhe Sunetit

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

[hasanmehmeti]

Për këtë bazë ka argumenta në Kur`an dhe në Sunnet.

Prej këtyre është fjala e All-llahut s.u.t:
Dhe kush e kundërshton të Dërguarin pasi i është s`qaruar (atij) udhëzimi, dhe pason rrugë tjetër përveç asaj të besimtarëve, e lëmë të ndjeke atë (rrugë) që pasun dhe e fusim atë në Xhehnem dhe sa përfundim i keq është ai.

Argumenti këtu gjendet në përmendjen e rrugës së besimtarëve përkrah me kundrshtimin e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) gjë për të cilën kundërshtuesi meriton kërcënim te ashpër edhe pse kundërshtimi i të Dërguarit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) në vetëvete mjafton për për këtë kërcënim.

Siç thotë All-llahu s.u.t:
Dhe s’ka dyshim, se ata të cilët e mohuan dhe penguan nga rrugën e All-llahut, dhe e kundërshtuan të Dërguarin, pasi ju sqarua atyre udhëzimi, ata nuk e dëmtojnë All-llahun në asnjëgj, dhe Ai do tua shkatërojë punët e tyre.

Prej argumenteve është edhe hadithi i Muauies (radiall-llhu anhu) që thotë, se i Dërguari All-llahut (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) u cua në mesin tonë dhe tha:
Ata që kanë qënë para jush prej idhtarëvë të librit, u ndanë në shtatëdhjetë e dy grupe, ndërsa ky ummet do ndahet në shtatëdhjetë e tre grupe, shtatëdhjetë e dy ne zjarr dhe një në Xhenet dha ai është xhemati.

Argumenti këtu është në cilësimin e grupit të shpëtuar me fjalën xhemat dhe ne te cilin (Hadith) Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem), nuk ka përmendur Kur`anin dhe Sunnetin.

Edhe pse nuk mundet qe ky grup të dalë nga këto të dyja (Kur`ani dhe Sunneti), eshtë e kuptueshme se ky është xhemati i cili ka kuptuar argumentet e të dy shpalljeve dhe ka punuar me këto të dyja ashtu siç ka dashur All-llahu s.u.t. dhe i Dërguari Tij (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem).

Siç dihet nuk ka patur në atë kohë xhemat tjerër veç shokëve të Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem), prandaj shumë prej dijetarëve kanë saktësuar rrugën tjetër të këtij hadithi i cili është transmetuar nga Hakimi dhe të tjerë se Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka thënë duke cilësuar grupin e shpëtuar me fjalën:
…ata janë, ata te cilët janë në atë ç`fare jam unë sot dhe shokët e mi.

Dhe prej argumenteve është edhe hadithi që transmeton Irbad Ibn Sarijje (radiall-llahu anhu) i cili ka thënë:
Na këshilloi Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) me një këshillë, nga e cila lotuan sytë dhe dhe u drodhën zemrat.
U cua një njeri dhe tha:
O i Dërguari All-llahut, kuptohet qe kjo ështe një këshillë lamtumire, prandaj na këshillo ne.
Tha Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem):
Ju këshilloj për devotshmëri ndaj All-llahut s.u.t, dhe, të dëgjoni e t’i bindeni edhe nëse ju udhëheq një rob abisinas, e s’ka dyshim se kush do të jetojë prej jush pas meje do të shikojë kundërshtime të mëdha (mosmarrëveshje, përçarje) prandaj e kini për detyrë të kaperni për Sunnetin Tim dhe Sunnetin e Prijsave të drejtë, kapuni prej saj me dhëmballë e kujdes nga gjërat e reja (të pa qëna më parë) se ç`do gjë e re është bidat (shpikje) dhe ç`do shpikje është humbje.
Tra: Ebu Daudi dhe të tjerët, e Saktesoi Shejkh Albani.

Argumenti në këtë hadith është bashkimi ndërmjet rrugës se Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) me rrugën e Prijsave të drejtë dhe pasimin e këtyre të dyja.

Pastaj mendo pak se si Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) e bëri këtë këshillë të tij si testament për ummetin e tij.

Pastaj mendo, se si Ai (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) vuri përballë përçarjeve (fitneve) kapjen pas kësaj rrugë, dhe për të mësuar nëse kuptimi i të parëve tanë të mirë është shkak për të shpëtuar nga përçarja.

Ka thënë Imam Shatibiu (ahimehull-llah):
Bashkangjiti Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem), Sunnetin e Prijsave të drejtë me Sunnetin e Tij (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) dhe prej pasimit të Sunnetit të Tij (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) është, pasimi Sunnetit të tyre, dhe gjërat e shpikura janë kundërshim i këtyre (rrugëve) dhe nuk janë prej tyre në asgjë.

Sepse Ata (radhiall-llahu anhum) në rrugën e tyre ose janë pasuesa të Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ose pasuesa të asaj ç`ka kuptuan nga rruga e Tij (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem), qoftë kjo në përgjithësi apo në hollesi (në detaje) në një mënyrë të veçantë që s’është për këdo, pra aspak më tepër se ç'farë ato kanë kuptuar.

Dhe po kështu ka thënë Imam Ibn Iz-zel Hanefi (rahimehull-llah) në spjegimin që i ka bërë fjalës së Imam Tahauiut (rahimehull-llah):
Dhe ata (te paret tanë), pasojnë Sunnetin dhe Xhematin dhe i largohen kundërshtimeve, mosmarrëveshjeve dhe përçarjeve.

Ka thënë Enes Ibn Malik (radiall-llahu anhu):
Nuk rregullohet fundi i këtij ummeti vetëm në atë (me atë mënyrë) që u rregullua fillimi tij.


Do vazhdoj me pjesen e trete inshaAllah:Pozita arrihet me Dije

Ndersa lutja jone e fundit eshte Falenderimi dhe i tere suksesi i takon vetem Allahut subhanehu we teAla

selamualejkum musliman nga vellau juaj ne Islam
Hasani

[ssara]

KESHILLA TE ARTA
Te jesh i buzeqeshur eshte shenje besimit.
Te ankohesh per cdo njeri te ben mendjemadh.
Buzeqeshja dhe fjala e mire jane armet e ketij shekuli.
Ndimesa behetme te dhene jo me te mare.
Trupin qe ushqehet me haram e djeg zjarri.
Mendjemadhin nuk e don as njeriu as allahu.
Ai cili nuk ka frike se mund te vdes pa besim, vdes pa besim.
Vesi i mire eshte te shohesh gjithmon te metat dhe gabimet tek vetja.
Te lexosh nje liber perfiton sa gjysma e asaj qe mund te perfitosh nga nje bisede.

[Tomori]

selamualejkum hasanmehmeti falimderes shume per keta postime te mrekullueshme, ishalla secilat shkronja tu befshin sevape.

[hasanmehmeti]

wealejkumuselam vella Tomori,

Shpresoj te jeni se pari mire me Iman, e pastaj me shendet dhe familje . Allahu te shperblefte per lutjen dhe selamin ne kete dunja dhe ahire

selamualejkum nga vellau juaj ne Islam
Hasani

[hasanmehmeti]

VAZHDIMI i pjeses se mesiperme

Disa baza të Menhexhit.





Baza e tretë:


“ Pozita arrihet me dije ”





Kjo bazë është nga bazat më të rëndësishme e gjashtë bazave sepse pikësynimi në këtë kapitull është sqarimi i themelit të punës për të cilën duhet të përpiqemi. Sepse disa njerëz kanë parë përpjekjet e shumta që bëjnë ata që ndjekin kufrin dhe humbjen dhe menduan se pozita mbi ta arrihet duke përballur mundin dhe përpjekjet e tyre me një përpjekje më të madhe se ajo dhe përdorën gjithëçka mundën prej mundësive për t’i kaluar ata dhe e lanë pas dorë dijen e sherjatit në një mënyrë jo të këndëshme.

E vërteta është se këta njerëz sado që të gjykohen nga ligjet e vëna nga vetë ata, dhe sado që ta përsosin udhëheqen dhe organizimin e punëve dhe sado që mund të shpenzojë e sado që të rruhen nga kurthet e armikut ata nuk do të arrijnë të kenë pozitë e as të udhëheqin në mënyrë të rregullt, derisa të kenë si bazë dijen e sherjatit dhe t’i njohin asaj dhe njerëzve të saj vlerat e tyre.

Ka thënë All-llahu s.u.t:
…i ngren All-llahu ata që besuan prej jush dhe ata të cilëve u është dhënë dije (në grada).

“ Ngremë në grada kë të duam ”

Ka thënë Imam Malik (rahimehull-llah):
Ngrihesh në grada, me dije.

Këtë gjë Imam Makik (rahimehull-llah) e ka marrë nga Shejkhu i tij Zejd Ibn Eslem (rahimehull-llah) i cili ka thënë për këtë ajet:
Ngremë në grada kë të duam.
S’ka dyshim se ka për qëllim dijen, me të cilën All-llahu ngre kë të dojë në dun`ja.

Kjo ngritje në dun`ja ndodh përpara Akhiretit siç tregon All-llahu i Madhëruar për Talutin të cilin e zgjodhi për të udhëhequr një popull prej Beni Israilve:
Dhe u tha atyre Profeti i tyre, All-llahu ua ka dërguar Taulin si mbret, thanë, Si mund t’i kalojë atij mbretëria ndaj nesh, kur ne kemi më shumë të drejtë se ai pët t’i patur ato, dhe atij nuk i është dhënë pasuri.
Tha Profeti:
S’ka dyshim se All-llahu e zgjodhi atë në mesin tuaj dhe i dhuroi atij dije dhe fuqi fizike dhe All-llahu ia jep mbretërinë kujt të dojë, Ai ka dije të gjerë.

Dhe në Sahihun e Muslimit (rahimehull-llah) transmetohet nga Amir Ibn Uathile (rahimehull-llah) se Nafil Ibn Abdul Harithi (rahimehull-llah), e ka takuar Umerin (radiall-llahu anhu) në Usfan (një vend), dhe Umeri (radiall-llahu anu) e kishte caktuar si pergjegjes së Mekkës.
I tha Umeri (radiall-llahu anhu)
Kë le ne Mekke si Zevendes për ti drejtuar njerëzit ?
U pergjigj Nafili:
Ibn Ebzan.
Tha Umeri:
E kush është ky Ibn Ebza ?
U pergjigj Nafili:
Një prej Robërve.
Tha Umeri:
Vure zevendes, dhe lejove t’i drejtoj Njerezit një Rob ?
U pergjigj Nafili:
Ai është lexues i mirë i Librit të All-llahut s.u.t. dhe Dijetar në çështjet e trashëgimnisë.
Tha Umeri:
Me te vërtetë Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ka thënë:
S’ka dyshim, se All-llahu s.u.t. me këtë libër i ngren disa dhe i ul me Të, disa te tjerë.

Prandaj All-llahu s.u.t. na ka informuar se i ka ngritur dijetarët e mirë të Beni Israilëve deri sa i ka bërë ata gjykatës ndaj tyre dhe të zbatojnë mbi ta ligjin e All-llahut.

Thotë All-llahu s.u.t:
Ne e kemi zbritur Teuratin në të cilin ka udhëzim dhe dritë, me të gjykuan Profetët të cilët ishin të bindur ndaj jehudive… gjykuan edhe dijetarët e devotëshem e paria fetare, sepse ishin të obligaur ta ruanin Librin e All-llahut dhe ndaj tij ishin dëshmues (se ishte prej All-llahut). Maide: 44.

Këta dijetarë të cilëve ju dhanë këto mundësi u cliësuan si njerëz që mësonin dije dhe ua mësonin atë te tjerëve.

Ka thënë All-llahu s.u.t:
Nuk i takon ndonjë njeriu të cilit All-llahu i ka dhënë Librin, gjykimin dhe e ka bërë atë Profet që t'u thotë njerëzve, Bëhuni robër të mi e jo të All-llahut (Por duhet t'u thotë), Bëhuni dijetarë të mësimeve të All-llaht, sepse u keni mësuar njerëzve librin, edhe vetë e keni stjuduar atë. Ali Imran: 79.

Në Librin e All-llahut s.u.t. gjenden dy ajete të ngjashëm me njëri tjetrin në shprehje.

Thotë All-llahu s.u.t. në Ajetin e pare duke treguar për Ibrahimin (alejhis-slam):
Dhe këto janë argumentet Tona, të cilat ia dhanë Ibrahimit kundër popullit të tij, ne i ngremë në grada kë të duam e s’ka dyshim se Zoti yt është i Urtë, i Dijshëm.

Dhe thotë All-llahu s.u.t. në ajetin e dytë duke treguar për Jusufin (alejhis-selam):
Ngremë në grada kë të duam dhe mbi ç`do njerin që ka dije, All-llah është me i Dijëshmi.

Ka thënë Shejkhul Islam Ibn Tejjmijje (rahimehull-llah) duke i komentuar këto Ajete:
Ka treguar All-llahu s.u.t. se i ngre në grada ata që dëshiron si në historinë e Ibrahimit (alejhis-selam) ashtu edhe në atë të Jusufit (aljhis-selam).

Ne historinë e Ibrahimit (alejhis-selam) tregohet për argumentet e qarta dhe të forta që i dha All-llahu s.u.t. Atij, për të diskutuar me popullin e tij, dhe për të larguar dëmet (të keqen) e armiqëve të tij nga feja.

Ndërsa në historinë e Jusufit (alejhis-selam) tregohet për dijen që i dha atij All-llahu s.u.t. në çështjet e politikës, të drejtimit dhe organizimit të punëve për të arritur dobitë e kërkuara.

Ajeti i parë tregon dijen e cila largon dëmet nga feja dhe i dyti për dijen e cila sjell dobi e po ashtu i pari flet për dijen në fjalë ndërsa i dyti flet për dijen në punë.

Drejtimi i çështjëve të dun`jase dhe atyre fetare është i ndërtuar mbi dijen sepse kjo është bazë e këtyre të dyjave.

Prandaj thotë Shejkhul Islam Ibn Tejjmijje (rahimehull-llah):
Edhe kjo është për shkak se All-llahu s.u.t. thotë në Librin e Tij:
Kemi dërguar të Dërguari tanë me argumenta të qarta dhe u kemi zbritur atyre Librin dhe peshoren që njerëzit të jetojnë në drejtësi dhe kemi zbritur hekurin në të cilin ka force të madhe dhe dobi për njerëzit në mënyrë që All-llahu të dijë se kush janë ata që e ndihmojnë Atë dhe të Dërgarit e tij në fshehtësi…

Tregon se ai e ka zbritur librin dhe peshoren që njerëzit ta zbatojnë dhe të jetojnë në drejtësi e po ashtu së bashku me këto të dyja ka zbritur edhe hekurin siç tregon në këtë ajet, prandaj feja ngrihet në këtë Libër udhëzues dhe shpata është ndihmuese.
… Dhe te mjafton Ty, Zoti yt si udhëzues dhe ndihmues.

Libri është origjina prandaj e para gjë me të cilën u dërgua Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) ishte ky Libër.

Ai qëndroi në Mekke dhe nuk urdhëroi për te Luftuar, derisa u Forcua për luftë. Prandaj ata të cilët përfytyrojnë ngritjen e një shteti Islam vetëm me ndonjë ndjenjë të flakë Islame dhe mendim të zhveshur nga argumentet e Sherjatit të cilin e quajnë mendim Islam, Dhe diçka boshe nga dija Islame të cilin e quajnë kulturë Islame, dhe se mësimi dhe dija janë pjesë që vijnë pas këtyre, Këta njerëz kërkojnë te arrijnë Kulmin, të cilin e kërkojnë pa patur fuqi e as shkaqe.

Forca e parë, është forca (fuqia) e fesë për të cilën All-llahu s.u.t. ka premtuar se do t’i ndihmojë besimtarët.

Thotë All-llahu s.u.t:
Është e drejta Jone, që t’i ndihmojmë Besimtarët.

Prandaj për këtë Shejkhul Islam Ibn Kajjim el-Xheuzijje (rahimehull-llah) thotë:
Dhe pas luftës ndaj armiqëve të All-llahut s.u.t. të cilët janë jashtë Islamit është luftimi (ndergjegjsimi i vetetvetes) që duhet t’i bëj robi vetes së tij për fenë e All-llahut s.u.t. siç ka thënë Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem):
Luftëtar, është ai i cili e lufton veten e tij në bindje te All-llahut s.u.t, dhe emigrues është ai i cili braktis ato gjëra që i ka ndaluar All-llahu s.u.t.
Tra: Ahmedi dhe të tjerët. Sahih.

Atëherë lufta ndaj vetes është më përparësore sesa lufta ndaj armiqve të jashtëm dhe është bazë për të.

Sepe s’ka dyshim se ai i cili nuk lufton veten e tij që të veproj ato gjëra për të cilat është urdhëruar dhe të lërë ato gjëra për të cilat është ndaluar dhe ta luftojë atë (veten) për hirë te All-llahut s.u.t. nuk do të ketë mundësi që te luftojë armiqtë e jashtëm.

E si mundet të luftojë armikun e jashtëm kur armikun e tij që e ka mes dy supeve është sundues ndaj tij, nuk e ka luftuar atë dhe nuk është përpjekur për të fituar ndaj tij.
Prandaj nuk do të ketë mundësi që të dalë për të luftuar armikun e tij derisa të luftojë veten e tij.

Është sprovuar robi me këta dy armiq, të cilët duhet ti luftojmë dhe ndërmjet këtyrë të dyve është një armik i tretë që nuk mundet t’i luftosh dy të parët veçse (pa) e luftuar këtë.

Dhe ai qëndron mes këtyre të dyve mes këtyre të dyve duke frenuar robin ndaj luftës që bën ndaj atyre të dyve dhe e nënçmon, e frikëson atë dhe nuk ndalon së futuri te ky rob mendime dhe përfytyrime të këqia se gjoja në luftën e dy të tjerëve ka vështirësie duhet të saktifikosh gjëra të mëdha siç janë epshet dhe lezetet.

Pra, nuk mundet të luftoj këta dy armiq veçse duke luftuar këtë të parin, prandaj luftaj ndaj tij është bazë e luftës ndaj dy të tjerëve dhe ky është Shejtani mallkuar.

Ka thënë All-llahu s.u.t:
S’ka dyshim se shejtani është armiku juaj, prandaj konsiderojeni atë armik.

Urdhëri që ta konsiderojmë atë armik, është që të përpiqemi me të gjitha mundësitë për ta luftuar atë sikur të jetë një armik i cili nuk ndalon e nuk pushon se luftuari robin më shumë se numri i frymëmarrjeve të tij.

Këto fjalë të Ibn Kajjmit (rahimehull-llah), janë shumë të mira dhe të qarta, këto saktësojnë rrugën e atyre të cilët i gjuajnë të tjerët me gurë dhe shtëpitë e tyre janë prej xhami, Dhe në të njëjtën kohë i madhërojnë shumë shkaqet materjale derisa mendojnë se armiku i tyre për shkak të tyre është forcuar.

Dhe e vërteta është se armiku nuk mund të hyjë tek ata veçse mbasi shtëpitë e tyre janë rrenuar.
D.m.th nuk munden Muslimanët për shkak të fuqisë së armikut të tyre por për shkak të dobësimit të besimit. Edhe nëse zhvishen duart e tyre prej shkaqeve, ju mjafton All-llahu s.u.t. për ç`ka u mungon.

Ka thënë Shejkhul Islam Ibn Kajjim El-Xheuzijje (rahimehull-llah):
Betohem në All-llahun s.u.t, se nuk mundet të të dëmtojë ty armiku yt vetëm atëherë kur të këtë lënë Kujdestari (All-llahu s.u.t). Prandaj mos mendo se shejtani i mallkuar të ka fituar, porse Ruajtësi (All-llahu s.u.t.) të ka lënë.

Sikurse e vure re, ty të bëhet harram (të ndalohet) përkujdesja e All-llahut s.u.t. ndaj teje nëse lë ato gjëra për të cilat je urdhëruar dhe vepron të ndaluarat, ashtu siç ti do të jesh i ndihmuar nëse zbaton fenë e All-llahut s.u.t. në urdhëra dhe ndalesa.

Prandaj gjithëçka kthehet tek dija, me të cilën njihen të lejuarat dhe të ndaluarat.

Vazhdon InshaAllah me Bazen e katërt:
“ Kritika ndaj atij me të cilin bie ndesh feja e vërtetë, është pjesë e urdhërimit për të mirë dhe ndalimit nga e keqja ”




selamualejkum we rahmetullah we bereketuhu,
vellau juaj ne Islam. Hasani

[SoKoLi-i-Maleve]

Nese vertet e don dhe adhuron Zotin tend dhe njef besimin tend ,atehere me siguri do te nderojsh dhe respektojsh krijesat e Zotit dhe sdo ja bejsh apo kujtojsh kujt cka ske deshir me ta be kush,Zoti i ka krijue te gjitha sepse i kan peqyje dhe i ka dasht dhe i don ato. Nese ti I urren apo keqperdor krijesat e Zotit a nuk je tue punue direkt apo indirekt kunder Krijusit. Mendo pak?

[ssara]

Keshilla islame

Sinqerisht dhe ne teresi dorezoju Allahut xh.sh. ne te gjitha qellimet dhe ruaju nga hipokritet ne fjale dhe ne vepra.
Ndiqe sunnetin e te Derguarit te Allahut xh.sh me fjale, me vepra dhe me sjelljen tende te teresishme.
Frikesohu nga Allahu xh.sh. dhe vendos ne menyre te paluhatshme se do t’i kryejsh te gjitha urdherat e Tij dhe te largohesh nga gjithQka qe e ka ndaluar.
Sinqerisht pendohu Allahut xh.sh. dhe lutu per faljen (ben istigfar)
Le te jete Allahu xh.sh. ne mendjen tende ne te gjitha veprimet.
Ne teresi dorezoju rregullave fetare, ngase vete Islami eshte marre nga fjala arabeperkushtim, dhe mos u mundo qe me mendjen tende t’i njohish te gjitha, sepse mendja ka kufij pertej te cileve nuk mund te kalosh, ashtu siQ ka shikimi largesine e fundit gjer te e cila arrin dhe nuk kalon.
Shoqerohu me njerezit e ditur (alime) dhe sillu bukur ndaj tyre dhe perpiqu, t’i duash dhe te sherbehesh me diturine e tyre. Te gjitha keto ua ben shprehi edhe f emijeve tuaj, ngase dijetaret jane pasardhes (trashigimtare) te te derguarve te Allahut xh.sh.
Degjoj vazet (ligjeratat) dhe sherbehu me to.
Te verteten pranoje nga secili dhe ruaju nga kokefortesia dhe mendjemadhesia.
Besimi (itikad) pershtate me Kur’anin dhe synnetin dhe ruaju besimit dhe fjaleve, qe shpiejne jashte fese.
Beso fuqimisht ne Allahun xh.sh. , meleket e Tij, Librat ( e Tij), Pejgamberet dhe diten e Gjykimit, dhe se gjithQka Qka ndodh behet me lejen dhe caktimin e Allahut xh.sh.
Mos ndiq verberisht aske deri sa te mos e vertetosh drejtesine e saj per te cilen te therret.
Kur’anin mos e komento sipas mendimit tend, por mbeshtetu ne te dhenat burimore te tefsirit
Behu i durueshem me arritjen e diturise dhe mesoji te tjeret, sepse me i miri eshte ai qe kerkon diturine dhe i meson te tjeret.
Doemos gjeje (siguroje) nje liber nga fikhu i hanefive.
Bleje Rijadusalihin, librin per Muhammedin a.s. (Nurul-Jekinga Hudariu) dhe librin per zikrin (El-ezkar) nga imam Neveviu.
Shmangiu literatures pornografike dhe librave, te cilat jane ne kundershtim me mesimin Islam.
Behu gjithnje i pari ne vepra te mira per te cilat do te shperblehesh dhe do te arrish shperblimin e te gjithe atyre, te cilet marrin shembull ne ty

[ssara]

MBI PASTERTINE


1. Ne toalet (banjo) hyn me kemben e majte. Para hyrjes thuaje: “eudhu bil-lahi mineshejtanirraxhim” dhe ne te, mos fol asgje. Dil me kemben e djathte dhe thuaj doven tjeter:”Gufranek”.
2. Shmangu nga kryerja e nevojes ne rruge dhe hiqe ate ku pushojne njerezit ngase ajo I shqeteson ata.
3. Mos u kthe nga kibla e as ne anen e kunderte prej saj gjate kryerjes se nevojes, kur gjendesh jashte lokaleve.
4. Largohu kryerjes se nevojes ne kembe, qe te ruhesh nga urina.
5. Pastrohu pas nevojes se vogel me uje ose gure (ne mungese te ujit) perdore leter, ose me njeren dhe me tjetren Qka eshte edhe me mire.
6. Mos e perdore doren e djathte per pastrimin e hundes, larjes pas nevojes, as per Qfardo pune tjeter te ndyre, por perdore doren e majte.
7. Synetoj djemte e tu sa jane ende te vegjel, sepse te berit synet eshte nje nga rregullat islame.

[ssara]

MBI ABDESTIN


1. Ruaje abdestin, perserite dhe mundohu te jesh vazhdimisht me abdest.
2. Mos bjer ne gjume (te flesh) pa abdest
3. Para abdestit thuaje bismilahin.
4. Pastroje dhembet me misvak (brushe) me rastin e Qdo abdesti dhe para kryerjes se namazit.
5. Me rastin e abdestit laje-shperlaje mire gojen dhe hunden, perpos nese agjeron.
6. Laji mire te gjitha pjeset e trupit, kaloje doren neper mjekerr dhe ndermjet gishtave te duarve dhe te kembeve dhe plotesoje abdestin tend.
7. Gjithnje fillo me doren e djathte.
8. Lage (jepi mes) tere kokes.
9. Veshet laj mire nga ana e mbrendshme dhe e jashtme.
10. Pas Qdo abdesti, nese ke mundesi fali dy rekate namaz

[hasanmehmeti]

VAZHDIMI.



Disa baza të Menhexhit.



Baza e katërt:



“ Kritika ndaj atij me të cilin bie ndesh feja e vërtetë, është pjesë e urdhërimit për të mirë dhe ndalimit nga e keqja ”





Jo pa qëllim e kam përgatitur këtë kapitull, sepse disa njerëz të dobët në vetëvete, të pakët në dije kur dëgjojne dhe shikojnë këto kritika u ngushtohen atyre zemrat duke mos e pëlqyer këtë gjë e mendojnë se veprimi i tyre është më i mirë për të ruajtur nderet e muslimanëve.

Duke hedhur një vështrim të shpejtë në historinë e dijetarëve gjejmë se nuk ka pasur kohë prej kohëve pa patur kritika ndaj kundërshtarëve edhe nëse këta ishin prej muslimanëve të zgjedhur.

Prandaj pasi gjithë Xhematet Islame punojnë në të kundërtën e asaj që quhet kritikë ndaj personit dhe paralizimit të urdhërimit në të mirë dhe ndalimit nga e keqja duke argumentuar se gjoja kështu mbulojmë muslimanët, apo duhet që të ngremë kurthe kundër qafirave e justifikime të tjera boshe si këto të cilat i bëjnë mendjet e zymta të mashtrohen në këtë kohë që dija fetare është lënë në prapavijë, e pashë të arsyeshme që të kthej hakun (të vërtetën në vendin e tij):

Që të shkatërohet i shkatëruari duke qënë i sqaruar dhe të jetoj i gjalli (ai që do të jetoj) duke qënë i sqaruar (në qartësi).

Ata të cilët i ndyjne gjuhët e tyre duke kundërshtuar me mospëlqim kritikat ndaj të kotës edhe nëse në disa prej tyre mund të ketë mirësi (khajr) dhe janë pa probleme në fe veçse veprimi i tyre ngandonjëherë është dobësi në ambicje e herë të tjera është dobësi e arritjes së kuptimit të të vërtetës dhe të saktës, bile në të vërtetë kjo s’është gjë tjetër veçse largim dhe kthim shpine ndaj hendeqeve të fesë së All-llahut s.u.t. dhe mbrojtjes së saj dhe në këtë çast është ai i cili pushon (hesht) ndaj së kotës dhe nuk thotë të vërtetën (hakun) si ai i cili flet në të kotën në gjynah.

Ka thënë Ebu Alij Ed-Dekik (rahimehull-llah):
Ai i cili hesht ndaj të vërtetës është një shejtan që hesht dhe ai i cili flet me të kotën është një shejtan që flet.

Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem) na ka lajmëruar për përcarjen e këtij ummeti në shatëdhjetë e tre grupe dhe i shpetuari ndër këta, është vetëm për një grup i cili është në rrugën e Profetit (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem).

A duan këta njerëz ta quajnë apo ta (konsiderojnë), bëjnë ummetin një grup të vetëm dhe t’i bashkojnë ata edhe pse në to ka besime të ndryshme ?
Apo kjo është një thirrje në paralizimin (pengimin) e fjalës së teuhdit. Prandaj kini kujdes!!! Dhe nuk janë argumentet e tyre veçse disa fjalë kot dhe boshe, dhe prej tyre:

Mos e përcani safin nga brenda!

Mos ngrini pluhur nga jashtë!

Mos i nxisni përcarjet mes muslimanëve !

Bashkohuni në ato gjëra për të cilat biem dakort dhe le të justifikojmë njëri-tjetrin në ato gjëra që kundërshtohemi, etj…

Dhe besimi më i dobët është që këtyre njerëzve tu thuhet:
A kanë pushuar këta që flasin në të kotën, në mënyrë që të heshtim, apo ata e sulmojnë akiden e pastër në të shikueshmet dhe të dëgjueshmet (TV, radio, apo c`do mënyë e mjet) dhe nga ne kërkohet që të heshtim ? Insha`all-llah jo!!!

I kërkojmë All-llahut s.u.t. të ruaj c`do musliman nga argumenti (justifikimi) i çifutëve të cilët janë përcarë dhe kundërshtues së librit të tyre e megjithatë ata shfaqin se gjoja janë të bashkuar dhe të një mendimi.

All-llahu s.u.t. i ka përgënjeshtruar ata duke thënë:
I mendon ata të bashkuar por zemrat e tyre janë të përcara.

Dhe prej shkaqeve që ata u mallkuan ishte ajo që ka thënë All-llahu s.u.t. për ta:
Ata nuk ndalonin (njëri-tjetrin) nga një e keqje që e bënin.

Prandaj kur shikon ndokë që kritikon dikë tjerër qoftë në cështjet të fikhut (për ato që janë të padiskutueshme) apo ndonjë fjalë bidati atëherë falenderoje këtë njeri për mbrojtjen që i bën Islamit me aq sa ka mundësi dhe mos e nëncmo me fjalën e ulët:
Pse nuk shkruan kundër qafirave (krishterëve apo komunistve) ?

Sepse njerëzit llogariten për mundësitë që kanë, dhe kundërshtimi i të kotës është detyrë sidoqoftë lloji i saj dhe c`do musliman ka pozicionin e vet në këtë ummet.

(Marrur nga:
Kritika ndaj kundërshtarit është prej bazave të fesë.
I Shejkh, Bekr Ebu Zejd (All-llahu s.u.t. e ruajt).

Dhe si bazë për këtë kapitull janë argumentet të cilat kanë ardhur për urdhërimin në të mirë dhe ndalimin nga e keqja siç është fjala e All-llahut s.u.t:
Dhe le të jetë prej jush një grup të cilët thërrasin për në mirësi dhe urdhërojnë për të mira dhe ndalojnë nga e keqja, ata janë të shpëtuarit.

Ka thënë Shejkhul Islam Ibn Tejmijje (rahimehull-llah):
Urdhërimi për kapjen mbas sunnetit dhe ndalimin nga bidatet është nga urdhërimi për të mira dhe ndalimi nga e keqja dhe kjo gjë është nga punët më të mira.

Prandaj nuk duhet që xhematet Islame të cilat egzistojnë sot, t’u ngushtohen zemrat nga këto kritika sepse kjo punë është zbatim i drejtësisë dhe dëshmisë për All-llahun s.u.t. gjëra për të cilat na ka urdhëruar qoftë edhe në vetet tona apo të afërmit tanë.

Thotë All-llahu s.u.t:
O ju të cilët keni besuar, jini zbatues të drejtësisë dhe dëshmues për All-llahun, qoftë edhe ndaj veteve tuaja, apo prindërve dhe të afërmëve tuaj, nëse është i pasur apo i varfër përsëri All-llahu është më përpasor se këta të dy, prandaj mos pasoni epshet ne mënyrë që të mos mbani drejtësi, edhe nëse dredhini apo ktheni shpinën atëherë All-llahu ndaj asaj që punoni është i lajmëruar.

“ Dredhia ” është gënjeshtra edhe “ kthimi i shpinës ” është fshehja e së vërtetës siç ka thënë Shejkhul Islam Ibn Tejmijje (rahimehull-llah):
Atëherë si mund t’i pëlqej një besimtari një dua (thirrje) e cila fsheh gabimet duke i mbuluar atë me lajka (shtirje) politike mbas këtij ajeti?!

E s’ka dyshim se xhelozia (për fenë) të cilën All-llahu s.u.t. e ka vendosur në zemrën e c`do besimtari ndaj fesë së tij, e nxit njeriun që të zbatojë këtë detyrë, siç ka thënë Profeti (salall-llahu alejhi ue ala alihi ue sel-lem):
Dhe s’ka dyshim se All-llahu s.u.t. është xheloz.




Fund i kesaj keshille mbi menhexhin .






Nga Shejkh:
Ebu Beker El-Xhezairi (All-llahu s.u.t. e Meshirofte).




Ndersa lutja jone e fundit eshte:
Falenderimi dhe i tere Suksesi i takon vetem Allahut subhanehu we teAla.

Esselamualejkum we rahmetullah we bereketuhu
Nga vellau juaj ne Islam
Hasani.

[Albanian eX|PerT]

Këshilla për rininë

Falënderimet dhe lavdërimet i takojnë Allahut subhanehu ue teala, i Cili ka thënë: ".Ne ju patëm sugjeruar atyre që iu pat dhënë libri para jush, e edhe juve që të keni frikë nga Allahu." suretu en-Nisaë: 131.
Selamet dhe përshëndetjet tona janë për të dërguarin e Allahut, Muhamedin alejhi selam, i cili ka thënë: "U porosisë juve me devotshmëri ndaj Allahut të Madhëruar, dëgjueshmëri dhe nënshtrim ndaj sunduesit."
Devotshmëria është përulje dhe nënshtrim ndaj Allahut subhanehu ue teala, duke i zbatuar Urdhërat e Tij dhe duke u larguar nga Ndalesat e Tij, dhe me anë të së cilës arrihet lumturia në këtë botë dhe në botën tjetër.
Këto janë disa këshilla të vlefshme islame në sfera të ndryshme, si në adhurime, marrëdhënie ndërnjerëzore, moral e mirësjellje si dhe në sfera të tjera jetësore. Ia drejtojmë këto këshilla rinisë islame, e cila kujdeset për njohjen e asaj që i shërben si përkujtim, sepse përkujtimi i bën dobi muslimanëve. Shpresojmë tek Allahu i Lartmadhëruar që ai i cili i lexon apo i dëgjon të ketë dobi prej tyre, si dhe ta shpërblejë atë që i ka shkruar, i ka shpërndarë apo ka punuar me to. Tek Allahu mbështetemi dhe Ai na mjafton neve.
Këto këshilla janë:
1. Ki nijet (qëllim) të pastër vetëm për Allah dhe ki kujdes nga syfaqësia në fjalë dhe punë.
2. Paso sunetin e Pejgamberit alejhi selam në çdo fjalë, vepër apo moral.
3. Ki frikë Allahun subhanehu ue teala, angazhohu në kryerjen e të gjitha obligimevedhe në largimin nga të gjitha ndalesat.
4. Pendohu tek Allahu subhanehu ue teala me një pendim të sinqertë dhe shpeshto istigfarin (kërkimin e faljes).
5. Ki parasyshë Allahun xhel-le ue ala në çdo lëvizje apo qëndrim tëndin, dije se Allahu të sheh, të dëgjon dhe e di se çfarë fsheh në zemren tënde.
6. Beso në Allahun subhanehu ue teala, në engjujt e Tij, në librat e Tij, në të dërguarit e Tij, në Ditën e Fundit dhe në caktimin e Tij: të së mirës dhe të së keqës.
7. Mos paso askënd me një pasim të verbër dhe mos u bëj lajkatar.
8. Ji i pari në punë të mira, që të shpërblehesh për ato punë dhe për të gjithë ata që të pasojnë ty në to.
9. Lexo për veten tënde dhe për familjen tënde librin: "Rijadu Salihin" dhe librin: "Zadul Mead" të dijetarit të njohur Ibn Kajjim.
10. Kushtoji rëndësi abdesit, ripërtërije atë dhe qëndro vazhdimisht i pastër nga çdo papastërti.
11. Kushtoji rëndësi faljes së namazit në fillim të kohës së tij, dhe faljes me xhemat në xhami, sidomos jacinë dhe sabahun.
12. Mos ha gjëra që kanë erë të rëndë si qepë apo hudhër (para shkuarjes në xhami) dhe mos pi duhan, sepse e dëmton veten dhe muslimanët.
13. Ji i kujdesshëm për faljen e namazit me xhemat me qëllim që të arrishë shpërblimin që është në të.
14. Jepe zeqatin dhe mos u bëj përtac ndaj atyre që e meritojnë atë.
15. Shko në namaz të xhumasë herët dhe ki kujdes që të mos vonohesh deri pas ezanit të dytë e që të jeshë prej gabimtarëve.
16. Agjëro muajin e Ramazanit me besim të plotë duke shpresuar që Allahu subhanehu ue teala do t'i falë mëkatet e mëparshme dhe ato të mëvonshme.
17. Ki kujdes nga prishja e agjërimit të ndonjë diteje gjatë Ramazanit, pa ndonjë arsye fetare, e të jeshë prej mëkatarëve.
18. Falu gjatë netëve të Ramazanit, posaçërisht gjatë natës së Kadrit, me besim dhe llogaritur veten tek Allahu subhanehu ue teala, që të të falen ty mëkatet e kaluara.
19. Shpejto për ne Haxh dhe Umre nëse ke mundësi dhe ke kujdes nga vonesa në kryerjen e tyre.
20. Lexo Kur'anin dhe medito rreth kuptimeve të tij, zbato urdhërat e tij dhe largohu nga ndalesat e tij që të jetë argument dhe ndërmjetësues për ty para Allahut xhel-le ue ala Ditën e Gjykimit.
21. Vazhdo dhe shpeshto përmendjen e Allahut, fshehurazi dhe haptazi, në këmbë, ulur apo shtrirë dhe ke kujdes nga harresa e tij (dhikrit).
22. Prezanto në vendet e dijes, sepse ato janë prej kopshtijeve të xhenetit.
(Këshilla numër 23 mungon dhe nuk gjendet as në kopjen origjinale të fletushkës në gjuhën arabe, sh.p.)
24. Ule shikimin tënd nga gjërat e ndaluara dhe mos shiko pa kontroll, sepse shikimi është shigjetë e helmuar nga shigjetat e Iblisit.
25. Mos e lësho rroben tënde poshtë nyjes së këmbës dhe mos ec me mburrje e mendjemadhësi.
26. Mos vish mëndafsh dhe mos u stolis me ar, sepse ato janë të ndaluara për meshkujt.
27. Mos u përngjaj grave dhe mos lejo që gratë tuaja tu përngjajnë burrave.
28. Lësho mjekrrën, sepse Pejgamberi, alejhi selam, ka thënë: "Shkurtoni mustaqet dhe lëshoni (rritini) mjekrrat."Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
29. Mos ha dhe mos pi vetëm se hallall dhe do të jeshë prej atyre që ju pranohen lutjet.
30. Fillo me Bismilah kur të fillosh ngrënien dhe pirjen, ndërsa kur të përfundosh Falendëroje Allahun, thuaj: " Elhamdulilah."
31. Ha, pi, jep dhe merr me të djathtën.
32. Ki kujdes nga zullumi (padrejtësia) sepse ajo është errësirë Ditën e Gjykimit.
33. Mos e shoqëro vetëm se besimtarin dhe mos ta hajë ushqimin tënd vetëm se i devotshmi.
34. Largohu nga marrja, dhënia dhe ndërmjetësimi në rryshfet, sepse ai që e bën këtë është i mallkuar.
35. Mos e kërko kënaqësinë e njerëzve duke e hidhëruar Allahun subhanehu ue teala, e që Allahu të hidhërohet me ty.
36. Respekto udhëheqësitë tuaj në çdo gjë të lejuar me sheriat dhe lutu për përmirësimin e tyre.
37. Ki kujdes nga dëshmia e rrejshme dhe fshehja e dëshmisë. Ka thënë Allahu subhanehu ue teala "...sepse ai që e fsheh atë, ai është mëkatar, me zemrën e vet, Allahu di për atë që veproni." Suretu el-Bekare: 283
38.Urdhëro për në të mirën dhe ndalo nga e keqja. Ka thënë Allahu subhanehu ue teala: ".urdhëro për punë të mira e ndalo nga të këqiat, dhe përballo me durim çdo gjë që të godet..." Suretu Llukman: 17
Punë të mira janë çdo gjë që ka urdhëruar Allahu dhe i dërguari i Tij, kurse të këqiat janë çdo gjë që ka ndaluar Allahu dhe i dërguari i Tij.
39. Largohu nga të gjitha gjërat e ndaluara (haramet): të voglat dhe të mëdhat, mos bëj mëkat ndaj Allahut subhanehu ue teala dhe mos e ndihmo askënd në mëkat.
40. Mos iu afro prostitucionit. Ka thënë Allahu subhanehu ue teala: "Mos iu afroni imoralitetit (zinasë), sepse vërtetë ai është vepër e shëmtuar dhe është një rrugë e keqe."El-Israë: 32
41. Sillu mirë me prindërit e tu dhe ki kujdes nga mosrespektimi i tyre.
42. Mbaj lidhje farefisnore dhe ki kujdes nga shkëputja prej tyre.
43. Sillu mirë me fqiun tënd dhe mos e mundo atë.
44. Shpeshto vizitat e të mirëve dhe të vëllezërve të tu nga feja.
45. Duaj dhe urrej për hirë të Allahut subhanehu ue teala sepse kjo është prej pjesëve më të rëndësishme të imanit.
46. Rri më njeri të mirë dhe largohu nga i keqi.
47. Shpejto në kryerjen e nevojave të muslimanëve dhe fut në zemrat e tyre gëzim.
48. Pajisu me butësi, durim dhe tolerancë dhe ki kujdes nga vrazhdësia dhe nxitimi.
49. Mos ia ndërprej fjalën tjetrit, por ndëgjoje atë.
50. Pëshëndete me selam atë që e njeh dhe atë që nuk e njeh.
51. Kur të japësh selam shprehe me fjalë (es-selamu alejkum) e mos u mjafto vetëm me lëvizjen e dorës apo të kokës.
52. Mos e ofendo askënd e as mos e cilëso me cilësi të këqija.
53. Mos e mallko askënd, madje as kafshët e as gjërat e ngurta.
54. Ki kujdes nga shpifja ndaj njerëzve ne nderin e tyre, sepse kjo është prej mëkateve të mëdha.
55. Ki kujdes nga nemimja(e që është): bartja e fjalëve në mes të njerëzve me qëllim fesadi (përçarjeje).
56. Ki kujdes nga gibeti(e që është): t'ia thuash vëllaut tënd atë që e urren.
57. Mos e frikëso asnjë musliman e as e mos e mundo atë.
58. Pajto në mes të njerëzve, sepse ajo është prej punëve më të mira.
59. Fol mirë ose përndryshe hesht.
60. Ji i drejtë dhe mos gënje, sepse gënjeshtra shpie deri në mëkate, kurse mëkatet të shpien ne zjarr.
61. Mos ji dyfytyrësh që t'iu paraqitesh disave me një fytyrë kurse të tjerëve me një fytyrë tjetër.
62. Mos u beto në emër të dikujt tjetër përveç Allahut xhel-le ue ala dhe mos e shpeshto betimin, edhe nëse është për të vërtetën.
63. Mos e nënçmo tjetrin, sepse askush nuk është më i mirë se tjetri vetëm se në devotshmëri.
64. Mos shko te fallxhorët, parashikuesit dhe magjistarët dhe mos u beso atyre.
65. Mos fotografo (vizato, pikturo) njerëz apo ndonjë gjallesë, sepse ata që e bëjnë këtë janë prej njerëzve që do ta kenë dënimin më të rëndë në Ditën e Gjykimit.
66. Mos mbaj në shtëpinë tënde fotografi të gjërave që kanë shpirt, e që të mos lejosh hyrjen e melekëve në të.
67. Kërko mëshirë për atë që teshtinë duke i thënë jerhamukallah "Allahu të mëshiroftë" nëse ai ka thënë: elhamdulilah.
68. Mos e praktiko fishkëllimën e duartrokitjen.
69. Shpejto për në pendim nga çdo mëkat dhe punën e keqe pasoje me një punë të mirë, që ta fshijë të parën, si dhe ki kujdes nga fjala: "do ta, do ta" (lënia e punëve për më vonë).
70. Shpreso në faljen dhe mëshirën e Allahut dhe ki mendim të mirë për Allahun subhanehu ue teala.
71. Frikësohu nga dënimi i Allahut subhanehu ue teala dhe mos e mendo veten të shpëtuar (të sigurtë) nga ai dënim.
72. Bëj durim gjatë sprovave dhe falenderoje Allahun në begati.
73. Shpeshto punët e mira shpërblimi i të cilave të mbetë edhe pas vdekjes, si: ndërtimi i xhamive dhe shpërndarja e dijes.
74. Kërko nga Allahu xhenetin dhe kërko prej Tij mbrojtje nga zjarri.
75. Shpeshto selamet dhe pëshëndetjet (salavatet) e tuaja ndaj Pejgamberit alejhi selam.
Paqa dhe mëshira e Allahut qoftë përgjithmonë mbi të, familjen dhe shokët e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Përgatiti: Daru el-Kasim
Përktheu nga arabishtja: Arben Ahmetaj (Ebu Abdurrahman)
25/10/1425 h - 07/12/2004
Forumi i përkthimeve, Rijad </SPAN>
Daru el-Kasim,
8.4.2005

[Albanian eX|PerT]

Si ta shfrytëzojmë kohën?!

Vlera e kohës, rëndësia e sajë, si ta ruajme kohën, ku ta shfrytëzojmë dhe të metat që pengojnë shfrytëzimin e sajë. Krejt këto mundeni ti gjeni në këtë artikull.
Koha është gjëja më e shtrenjtë që kujdesesh për te
Mirëpo shoh se më së lehti të kalon

الوقتُ أنفسُ ما عنيتَ بحفظه وأراهُ أسهلَ ما عليكَ يضيعُ
· Ai që përcjellë lajmet e njerëzve dhe gjendjen e tyre, kupton se si e kalojnë kohën dhe si e jetojnë jetën e tyre, kupton se shumica e krijesave e humbin kohën kot, janë të privuar nha dhuntia e shfrytëzimit të kohës dhe jetës, andaj i shohim se si harxhojnë kohën dhe jetën e tyre në gjëra që nuk sjellin asnjë të mirë.
· Njeriu habitet me gëzimin e tyre për kalimin e ditëve dhe ndërimin e muajve, duke haruar se çdo minutë, bile çdo sekondë, që u kalon nga jeta e tyre, i afron më shumë nga varri dhe ahireti dhe i largon nga dunjaja.
إنَّا لنفرحُ بالأيام نقطعها وكل يوم مضى جزءٌ من العمرِ
Gëzohemi me ditët që i kalojmë
Kurse çdo ditë që kalon është një pjesë e jëtës tonë.
· Pasiqë koha është tërë jeta jonë, është ymri i vërtetë i njeriut, kurse ruajtja e sajë është baza e çdo të mire, kurse humbja e sajë është fillimi i çdo të keqe, ishte e domosdoshme për ne të ndalemi që të sqarojmë vlerën e kohës në jetën e muslimanit dhe obligimet e tij ndaj kohës së vet, mjetet që i ndihmojnë në ruajtjen e kohës dhe gjërat ku mundet ta shfrytëzojë kohën e vet.
E lusim All-llahun [subhanehu ve teala] që të na bëjë prej atyreve që u zgjatet ymri dhe u shtohen veprat e mira dhe të na dhurojë shfrytëzim të mirë të kohës.

Vlera e kohës dhe rëndësia e sajë

Nëse një njeri mëson vlerën dhe rëndësinë e një gjëje, është i shtrenjtë dhe kujdeset për te, kjo është gjë normale, andaj nëse muslimani kupton vlerën dhe rëndësinë e kohës, sigurisht se do të jetë më i kudesshëm në shfrytëzimin e kohës në gjëra që e afrojnë drejt All-llahut [subhanehu ve teala]. Imam Ibn Kajjimi [rahimehull-llah] e sqaron këtë të vërtetë duke thënë:
“Koha e njeriut në realitet është ymri i tij i vërtetë, lënda e jetës së tij të përhershme në dhuntitë e vazhdueshme dhe lënda e jetës së rëndë në vuajtje të dhimbshme. Ajo kalon sikurse retë. Ai që e ka kohën për All-llahun dhe e kalon me All-llahun, sigurisht se ajo është heta dhe ymri i tij, përndryshe nuk i llogaritet pjesë e jetës së tij…Nëse i kalon koha në pakujdesi, lozje dhe shpresa të kota, ose vepra më e mirë që e bënë është gjumi dhe dembelia, atëhere vdekja e tij është më e mirë për jetën e tij”.
Ibn Xhevziu [rahimehull-llah] thotë:
“Njeriu duhet të dijë nderin dhe pozitën e kohës së tij dhe nuk duhet të kalojë asnjë çast në vepra që nuk janë adhurim, duke i dhënë përparësi më të mirës e më të mirës, qofshin fjalë ose vepra. Vazhdimisht le të ketë nijet për të bërë mirë, duke mos u lodhur aspak, në vepra që mundet trupi i tij ti realizojë”.
Kur'ani dhe sunneti i kanë dhënë rëndësi të madhe kohës më llojlloj formash dhe mënyrash. All-llahu [subhanehu ve teala] është betuar në te dhe në disa pjesë të sajë në fillimin e disa sureve, siç është dita, nata, mëngjesi, paradita, pasdita, etj.
All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:
{ واللَّيْلِ إِذَا يَغْشى والنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى }
“Pasha natën që me errësirë mbulon gjithësinë! Pasha ditën kur ajo shkrepëtin!”. (El-Lejl: 1-2).
{ وَالْفَجْرِ وَلَيَالٍ عَشْرٍ }
“Pasha agimin! Pasha dhjetë netët!”. (El-Fexhr: 1-2).
{ وَالضُّحَى وَاللَّيْلِ ..}
“93:1. Pasha paraditën! Pasha natën kur shtrinë errësirën!”. (Ed-Duha: 1-2).
{ وَالْعَصْرِ إِنَّ الإِنْسَانَ لَفِيْ خُسْر} .
“Pasha kohën!Nuk ka dyshim se njeriu është në një humbje të sigurt”. (El-Asr: 1-2).
Është e ditur se All-llahu nuk betohet në krijesat e Tija, nëse ato nuk kanë vlerë dhe rëndësi të madhe, që tua tërhjek vëmendjen njerëzve nga to dhe tu sqaron dobinë e madhe që sjellin ato.
Kurse Sunneti i Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka ardhur që të përforcojë vlerën e kohës dhe të konfirmojë se njeriu është përgjegjës për te në Ditën e Kijametit.
Muadh ibn Xhebeli [radijall-llahu anhu] thotë se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:
))لا تزول قدم عبد يوم القيامة حتى يُسأل عن أربع خصال : عن عمره فيم أفناه، وعن شبابه فيم أبلاه، و عن ماله من أين اكتسبه وفيم أنفقه، وعن علمه ماذا عمل فيه(( [ رواه الترمذي وحسنه الألباني ] .
“Nuk do ti lëvizin këmbët birit të ademit në Ditën e Gjykimit derisa nuk pyetet për katër gjëra: për jetën ku e ka harxhuar, për rininë, ku e ka kaluar, për pasurinë, ku e ka fituar dhe ku e ka harxhuar dhe për diturinë, çka ka vepruar me te”. (hadithi është hasen, transmeton Tirmidhiu).
Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka sqaruar se koha është dhunti prej All-llahut andaj edhe duhet falënderuar ate për këtë dhunti, përndryshe miret dhe tërhiqet. Falënderimi ndaj kësaj dhuntie bëhet duke e shfrytëzuar në vepra të mira, në respekte dhe vepra të mira që mbesin:
)) نعمتان مغبون فيهما كثير من الناس : الصحة، والفراغ (( [ رواه البخاري ] .
“Dy dhunti shumica e njerëzve nuk i përfillin: shëndetin dhe kohën e lirë”. (Buhariu).

Obligimi i muslimanit ndaj kohës së vet

Pasiqë koha e paska këtë vlerë të madhe, saqë konsideorhet jeta e vërtetë, atëhere muslimani ka obligime ndaj kohës së vet, duhet ti mësojë këto obligime dhe ti ketë parasysh. Prej këtyre obligimeve janë edhe këto:

1- Kujdesi që ta shfrytëzojë kohën
Nëse njeriu kujdeset me të madhe ndaj pasurisë së vet dhe e ruan ate, duke e ditur se pasuria vjen e shkon, atëhere edhe ma shumë duhet të kujdeset për kohën e vet dhe ta shfrytëzojë në vepra ku qëndron e mira e dunjasë dhe ahiretit, vepra që i sjellin të mira dhe lumturi, sidomos kur ta dije se ajo që i kalon nuk i kthehet më.
Selefi [rahimehumull-llah] kujdeseshin me të madhe për kohën, sepse ia dinin vlerën. Ata kujdeseshin që mos tu kalojë asnjë ditë, as gjysmë dite ose ma pak se kjo, pa fituar dituri të dobishme, ose pa bërë vepra të mira, ose pa luftuar vetveten, pa i bërë ndokujt mirë, etj.
Hasan Basriu [rahimehull-llah] thotë: “Kam takuar njerëz që më shumë kujdeseshin për kohën e tyre se sa ju që kujdeseni për dinarët e juaj”.

2- Rregullimi i kohës
Prej obligimeve të muslimanit ndaj kohës është rregullimi i sajë mes obluigimeve dhe veprave të ndryshme fetare ose profane, me qëllim që mos të shtypin njëra tjetrën, ose ta shtypë vepra pa vlerë atë me vlerë.
Një burrë i mirë thotë: “Koha e njeriut është vetëm katër pjesë, e ska të pestën: dhunti, sprovë, respekt dhe mëkat. Në secilën kohë All-llahu kërkon një hise për adhurim, të cilin e meriton pasiqë është Zot: nëse e kalon kohën në vepra të mira, le ta dije se kjo është dhunti e All-llahut, Ai e ka udhëzuar në këtë vepër dhe i ka mundësuar që ta realizojë; kush e kalon kohën në dhunti, le ta falënderon Ate; kush e kalon kohën në mëkate, le të bëjë teube dhe istigfar; kurse kush e kalon kohën në sprova, le të kënaqet me caktimin e All-llahut dhe le të durojë”.

3- Shfrytëzim i kohës boshe
Koha boshe është dhunti të cilën nuk e përfillin shumica e njerëzve, i shohim duke mos e falnëderuar All-llahun për këtë kohë, nuk e vlerësojnë ashtu siç duhet. Ibn Abbasi [radijall-llahu anhu] thotë:
))نعمتان من نعم الله مغبون فيهما كثير من الناس : الصحة، والفراغ(( [ رواه البخاري ] .
“Dy dhunti shumica e njerëzve nuk i përfillin: shëndetin dhe kohën e lirë”. (Buhariu).
Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka nxitur që të shfrytëzohet koha duke thënë:
))اغتنم خمساً قبل خمس …" وذكر منها : "… وفراغك قبل شغلك" [ رواه الحاكم وصححه الألباني ] .
“Sfrytëzoji pes gjëra para pesë të tjerave, mes tyre përmendi edhe: “kohën e lirë para se të angazhohesh”. (hadithi është sahih, transmeton Hakimi).
Një burrë i mirë thotë: “Posedimi i kohës së lirë është dhunti shumë e madhe, nëse besimtari e përbuzë këtë dhunti, duke ia hapur vetvetes derën e epshit dhe i dorëzohet udhëheqjes se tij, pa dyshim se All-llahu ia çrregullon këtë dhunti të zemrës dhe ia largon atë pastërti që e ka ndier në zemër”.
Andaj njeriu i mençur duhet ta mbushë kohën e lirë me vepra të mira, përndryshe dhuntia e kohës boshe bëhet denim për atë njeri. Andaj më herët kanë thënë: “koha boshe për burrat është denim, kurse për gratë lëvizje të epshit”.
Mjete që të ndihmojnë në ruajtjen e kohës

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

1- Llogaria e vetvetes
Kjo vepër është mjeti më i mirë që i ndihmon besimtarit në shfrytëzimin e kohës në respekte ndaj All-llahut [subhanehu ve teala], është metodë e burrave të mirë dhe rrugë e njerëzve të devotshëm. Llogarit vetveten dhe për çdo ditë pyete: sot çka ke bërë? Në çfarë veprash e ke kaluar ditën? A i ke shtuar veprat e mira ose i ke shtuar mëkatet?

2- Edukimi i vetvetes në ambicje të lartë
Ai që edukon vetveten në vepra të larta dhe largim nga veprat e ulta, pa dyshim se do të kujdeset që ta shfrytëzojë kohën maksimalisht, kurse ai që ka ambicje të lartë, pa dyshim se nuk kënaqet me vepra të vogla, kurse detyrat vijnë sipas vullnetit.
Poeti thotë:
إذا ما عَلا المرءُ رام العلا ويقنعُ بالدُّونِ من كان دُونَا
Kur të ngritet njeriu kërkon lartësinë
Kënaqet me të ultën ai që është u ulët

3- Shoqërimi i njerëzve që e ruajnë kohën e tyre
Shoqërimi i njerëzve të tillë dh epërzierja me ta, kujdesi që të jesh sa ma afër tyre dhe ti keshë shembëlltyrë, të ndihmon në shfrytëzimin e kohës, të forcon shpirtin që ta shfrytëzosh kohën e jetës në vepra të mira. All-llahu e mëshiorftë ate që ka thënë:
إذا كنتَ في قومٍ فصاحِب خِيارَهم ولا تصحبِ الأردى فتردى مع الرَّدِي
عن المرءِ لا تَسَلْ وسَلْ عن قرينهِ فــكلُّ قـــريــنٍ بــــــالمقـــــــــارَن يــقتــــــدِي
Nëse jeton me një popull, shoqëro të zgjedhurit e tyre
Mos shoqëro të poshtrin e bëhesh i poshtër
Mos pyet për një njeri, por pyet për shokun e tij
Sepse shoku shokut i ngjet

4- Njohja e gjendjes së selefit me kohën
Njohja e gjendjes së tyre dhe leximi i jetëpërshkrimit të tyre, pa dyshim se i ndihmon shumë muslimanit në shfrytëzimin e mirë të kohës. Ata njerëz janë njerëzit që më së miri e kanë kuptuar vlerën e kohës dhe rëndësinë e jetës. Ata kanë dhënë shembullin më të mirë në shfrytëzimin e minutave të jetës dhe shfrytëzimin e çasteve në respekte ndaj All-llahut [subhanehu ve teala].

5- Llojllojshmëri e veprave me të cilat shfrytëzohet koha
Sepse shpirti sipas natyrës së vet shpejt mërzitet dhe ikë nga një gjë e përsëritur, nadaj llojllojshmëria e veprave e ndihmon shpirtin në shfrytëzimin e kohës maksimalisht.

6- Kuptimi se ajo kohë që kalon nuk kthehet më
Secila ditë që kalon, secila orë që ikë, secili moment që përfundon, nuk ka mundësi të kthehet, andaj edhe nuk ka mundësi të kompenzohet. Kjo është domethënja e fjalës së Hasan basriut i cili ka thënë:
"ما من يوم يمرُّ على ابن آدم إلا وهو يقول : يا ابن آدم، أنا يوم جديد، وعلى عملك شهيد، وإذا ذهبت عنك لم أرجع إليك، فقدِّم ما شئت تجده بين يديك، وأخِّر ما شئت فلن يعود إليك أبداً" .
“Çdo ditë që i vjen birit të Ademit i thotë: biri i Ademit, unë jam ditë e re, dëshmitar për veprat tuaja, nëse shkoj kurrë nuk kthehem, vepro çka të dëshirosh do ta gjeshë para vehtes, le pas dore çka të dëshirosh, dije se kurrë nuk do të kthehet”.

7- Përkujto vdekjen dhe momentin e dhënjes së shpirtit
Kur të niset njeriu të largohet nga dunjaja dhe të drejtohet nga ahireti, do të shpreson që ti jipet një çik kohë që të përmirësojë atë qe e ka prishur, të bëjë atë që e ka lërë pa bë, mirëpo kot e ka, i ka përfunduar koha e punës dhe i ka ardhur koha e llogarisë dhe shpërblimit. Andaj përkujtimi i këtij realiteti e bënë njeriun të kujdesshëm në shfrytëzimin e kohës në gjëra që e kënaqin All-llahun [subhanehu ve teala].

8- Largohu nga shoqërimi i njerëzve që humbin kohën kot
Shoqërimi i njerëzve përtac dhe përzierja me ata që e humbin kohën kot, është derdhje e energjisë pa vend dhe humbje e kohës. Fundi i fundit njeriu krahasohet me shokun e vet, andaj Abdull-llah ibn Mesudi [radijall-llahu anhu] thotë:
"اعتبروا الرجل بمن يصاحب، فإنما يصاحب الرجل من هو مثله" .
“Kosideroni njeriun me shokun e vet, sepse njeriu e shoqëron të ngjajshmin me vetveten”.

9- Përkujto pyetjen për kohën në Ditën e Kijametit
Atë ditë kur do të qëndron njeriu para Zotit të vet, atë ditë të vështirë dhe kur do të pyetet për kohën dhe jetën e tij, si e ka kalaur, ku e ka harxhuar dhe në çka e ka shfrytëzuar?
Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
لا تزول قدم عبد يوم القيامة حتى يُسأل عن أربع خصال : عن عمره فيم أفناه، وعن شبابه فيم أبلاه، و عن ماله من أين اكتسبه وفيم أنفقه، وعن علمه ماذا عمل فيه(( [ رواه الترمذي وحسنه الألباني ] .
“Nuk do ti lëvizin këmbët birit të ademit në Ditën e Gjykimit derisa nuk pyetet për katër gjëra: për jetën ku e ka harxhuar, për rininë, ku e ka kaluar, për pasurinë, ku e ka fituar dhe ku e ka harxhuar dhe për diturinë, çka ka vepruar me te”. (hadithi është hasen, transmeton Tirmidhiu).
Përkujtimi i këtij momenti të ndihmon në kujdesin ndaj kohës dhe shfrytëzimin e sajë në gjëra që e kënaqin All-llahun [subhanehu ve teala].

Gjendja e selefit në ruajtjen e kohës

· Hasan Basriu ka thënë:
"يا ابن آدم، إنما أنت أيام، إذا ذهب يوم ذهب بعضك".
“Biri i Ademit ti je ditë, nëse kalon një ditë të kalon një pjesë e ytja”.
"يا ابن آدم، نهارك ضيفك فأحسِن إليه، فإنك إن أحسنت إليه ارتحل بحمدك، وإن أسأت إليه ارتحل بذمِّك، وكذلك ليلتك" .
“Biri i Ademit, dita është mysafir te ti, andaj kujdesu për te, se po i bëre mirë, shkon duke të falënderuar, e po i bëre keq, shkon duke të qortuar. E njejta vlen edhe për natën”.
"الدنيا ثلاثة أيام : أما الأمس فقد ذهب بما فيه، وأما غداً فلعلّك لا تدركه، وأما اليوم فلك فاعمل فيه" .
“Dunjaja është tre ditë; dita e djeshme e cila ka shkuar, e nesërmeja, të cilën ndoshta nuk e arrinë dhe e sotshmeja, andaj puno në këtë ditë”.
· Abdull-llah ibn Mesudi [radijall-llahu anhu] thotë:
"ما ندمت على شيء ندمي على يوم غربت شمسه، نقص فيه أجلي، ولم يزدد فيه عملي" .
“Për asgjë nuk pendohem, sa pendohem për ditën, në të cilën ka perenduar dielli, më është shkurtuar jeta, kurse nuk i kam shtuar veprat”.
· Ibn Kajjimi [rahimehull-llah] thotë:
"إضاعة الوقت أشد من الموت؛ لأن إضاعة الوقت تقطعك عن الله والدار الآخرة، والموت يقطعك عن الدنيا وأهلها" .
“Humbja e kohës është më e rezikshme se sa vdekja, sepse humbja e vdekjes të largon nga All-llahu dhe ahireti, kurse vdekja të largon nga dunjaja dhe banorët e sajë”.
· Serri ibn Mufsili [rahimehull-llah] thotë:
"إن اغتممت بما ينقص من مالك فابكِ على ما ينقص من عمرك" .
“Nëse brengosesh kur të pakësohet pasuria, ma shumë duhesh të qajshë për pakësimin e jetës tënde”.

Ku ta shfrytëzojmë kohën tonë?
Hapësirat për të shfrytëzuar kohën janë të shumta, kurse muslimani duhet ti zgjedhë më të përshtatshmet dhe më të dobishmet. Këto hapësira janë:

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

1- Memorizimi i Kur'anit dhe mësimi i tij
Kjo është vepra më e mirë në të cilën duhet ta harxhojë muslimani kohën e vet. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka nxitur në mësimin e Kur'anit duke thënë:
"خيركم من تعلم القرآن وعلمه" [ رواه البخاري ] .
“Më i miri prej jush është ai që e mëson dhe ua mëson tjerëve Kur'anin”. (Buhariu).

2- Kërkimi i diturisë
Gjenerata e selefit kujdeseshin me të madhe që ti shfrytëzojnë kohët e tyre në kërkimin dhe nxënjen e diturisë, sepse kishin kuptuar nevojën e madhe që kishin për te, e cila ishte më e madhe sesa nevoja e tyre për ushqim dhe pijë. Shfrytëzimi i kohës në kërkimin dhe nxënjen e diturisë ka mënyra të ndryshme, prej tyre janë: pjesmarja në ligjerata të rëndësishme, dëgjimi i audio shiritëve të dobishëm, leximi i librave me vlerë, blerja e tyre, etj.

3- Përmendja e All-llahut
Asnjë vepër nuk e mbush tërë kohën sikurse është dhikri, përmendja e All-llahut [subhanehu ve teala]. Është hapësirë pjellore dhe e lehtë, e cila nuk kërkon prej muslimanit para ose mund. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka porositur një as’hab duke i thënë:
"لا يزال لسانك رطباً من ذكر الله" [ رواه أحمد وصححه الألباني ] .
“Le të mbetet gjuha jote e largur nga përmendja e All-llahut”. (hadithi është sahih, transmeton Ahmedi).
Sa bukur është kur zemra e besimtarit është e banuar me përmendje të All-llahut, kur flet All-llahun e përmend, kurse nëse lëviz, sipas urdhërave të Tij lëviz.

4- Shtimi i veprave vullnetare
Është një hapësirë shumë e rëndësishme në shfrytëzimin e kohës së jetës dhe është një el;ement shumë me rëndësi në edukimin e shpirtit dhe pastrimin e sajë. Është shansë për të kompenzuar mangësinë e cila shkaktohet gjatë kryerjes së obligimeve. Kurse përmbi krejt këtë është shkak për të arritur dashurinë e All-llahut. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
" ولا يزال عبدي يتقرَّب إليَّ بالنوافل حتى أحبه" [ رواه البخاري ] .
“Vazhdon robi im të më afrohet me vepra vullnetare derisa ta Dua”. (Buhariu).

5- Thirrja në rrugë të All-llahut, urdhërimi në të mirë dhe largimi nga të këqijat dhe këshillimi i muslimanëve
Thirrja në rrugë të All-llahut është detyrë e pejgamberëve. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:
قُلْ هَذِهِ سَبِيْلِي أَدْعُو إِلَى اللهِ عَلَى بَصِيْرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِيْ [ يوسف : 108 ]
“Thuaj: “Kjo është rruga ime, e vënë në fakte të qarta, e që unë thërras te All-llahu, unë dhe ai që vjen pas meje. Larg të metave është All-llahu, e unë nuk jam nga idhujtarët.” (Jusuf: 108).
Andaj, vëlla i nderuar musliman, kujdesu që të shfrytëzosh kohën duke thirrur në rrugë të All-llahut, duke mbajtur ligjerata, duke shpërndarë libra dhe shirita, duke i thirru të familjes, të afërmit dhe fqinjët.

6- Vizita e farefisit dhe përkujdesi ndaj tyre
Kjo vepër është shkak për të hyrë në xhennet, për të arritur mëshirën dhe për tu zgjëruar rizku. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
"من أحب أن يُبسط له في رزقه، ويُنسأ له في أثره، فليصل رحمه" [ رواه البخاري ].
“Kush dëshiron që ti zgjërohet rizku dhe ti shtohet jeta, le të përkujdeset ndaj farefisit”. (Buhariu).

7- Shfrytëzimi i kohëve të përditshme me vlerë
Siç janë rastet pas farzeve, mes ezanit dhe kametit, në pjesën e tretë të natës, gjatë dëgjimit të ezanit, pas namazit të sabahut deri në dalje të diellit. Krejt këto kohëra shoqërohen me adhurime të vlefshmem, në të cilat nxitë sherijati, andaj me shfrytëzimin e tyre muslimani fiton shpërblim të madh.

8- Mësimi i shkencave të dobishme
Siç është kompjuteri, gjuhët, zanatet e ndryshme, me qëllim që ti bëjë dobi vetvetes dhe muslimanëve përreth tij.
Këto janë shanse të përshtatshme, mjete të ofruara dhe hapësira të llojllojshme, i kemi përmendur si shembuj, sepse hapësirat e veprave të mira nuk munden të numërohen, që ta shfrytëzosh kohën, përskaj të detyrave kryesore tuaja.

Të meta që e mbysin kohën

Gjinden disa të meta dhe pengesa të shumta që ia humbin besimtarit kohën, saqë ka mundësi që edhe tërë jeta t’i kalon, nëse nuk i kupton dhe nuk mundohet që të lirohet prej tyre. Këto të meta dhe pengesa janë:

1- Gafleti, mospërfillja
Është një sëmundje shumë e rezikshme, me të cilën janë infektuar shumë musliman të sodit, gjersa e kanë humbur ndenjën për vlerën e kohës. Kur'ani na e ka tërhjekur vëmendjën nga gafleti, saqë pronarët e sajë i ka bërë lëndë djegëse të xhehenemit duke thënë:
وَلَقَد ذَرَأنَا لِجَهَنمَ كَثِيرًا منَ الجِن وَالإِنسِ لَهُم قُلُوبٌ لا يَفقَهُونَ بِهَا وَلَهُم أَعيُنٌ لا يُبصِرُونَ بِهَا وَلَهُم ءاذَانٌ لا يَسمَعُونَ بِهَا أُولَـئِكَ كَالأنعام بَل هُم أَضَل أُولَـئِكَ هُمُ الغاَفِلُونَ (179) [ الأعراف : 179] .
“Ne krijuam shumë nga xhinët e njerëzit për xhehennem. Ata kanë zemra që me to nuk kuptojnë, ata kanë sy që me ta nuk shohin dhe ata kanë veshë që me ta nuk dëgjojnë. Ata janë si kafshët, bile edhe më të humbur, të tillët janë ata të marrët”. (El-A’raf: 179).

2- Tesfivi- zvaritja dhe vonimi
Është e metë e cila e shkatërron kohën dhe e mbytë jetën. Për fat të keq, fjala “do ta bëjë nesër”, është bërë simbol i shumicës së muslimanëve dhe zakon i tyre. Hasan basriu [rahimehull-llah] thotë:
"إياك والتسويف، فإنك بيومك ولست بغدك"
“Ruaju nga zvaritja, sepse ti vlen me (shfrytëzimin) ditën e sodit, e jo me ditën e nesërme”.
Vëlla i dashur, kujdesu nga zvaritja, sepse ske garancë se do të jetosh deri nesër, nëse të garantohet jeta deri nesër nuk sigurohesh nga pengesat e rastësishme ose angazhimet e papritura. Dije se çdo ditë dhe secila kohë i ka obligimet e veta, nuk ke kohë boshe në jetën tënde. Pastaj zvaritja në ibadete shkakton që të bëhet e zakonshme lërja e adhurimeve, siç thotë poeti:
تزوَّد من التقوى فإنك لا تدري إن جنَّ ليــــلٌ هـــــل تعــيشُ إلــى الفجــــرِ
فكم من سليمٍ مات من غير عِلَّةٍ وكم من سقيمٍ عاش حِيناً من الدهرِ
وكم من فتىً يمسي ويصبح آمناً وقــــد نُسجتْ أكفانُه وهــــو لا يـــــــدري
Furnizohu me devotshmëri se nuk e di
Nëse të vjen nata, a jeton deri nesër
Sa njeri i shëndosh ka vdekur pa asnjë sëmundje
Dhe sa të sëmurë kanë jetuar gjatë kohë
Sa djelmosha ngrysin dhe gdhinë të sigurtë
I janë qendisur qefinat, mirëpo ai nuk e di.
Vëlla i nderuar nxito në shfrytëzimin e kohës së jetës tënde me adhurime dhe largohu zvaritjes dhe përtacisë, sepse në varre ke shumë njerëz të vrarë bga kjo fjalë “do ta bëjë nesër”.
Zvaritja është një shpatë e cila e këputë njeriun nga shfrytëzimi i frymëmarjeve të veta në rrugë të All-llahut, andaj kujdesu e mos u bë viktimë e sajë.
Paqa dhe bekimi i All-llahut qofshin mbi Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], familjen, shokët dhe gjithë ata që e pasonjë në mënyrë më të mirë deri në Ditë të Kijametit.
Shqipëroi: Bekir Halimi



</SPAN>
Marur nga nje fletushke e përgaditur nga "Darul-Vatan".,
27.4.2001

http://www.albislam.com (http://www.albislam.com)

[Albanian eX|PerT]

Koha, gjë e shtrenjtë për besimtarin

Vëllezër muslimanë! Sot po shohim shumë njerëz që e humbin kohën kot duke mos përfituar asgjë nga ajo… Po shohim njerëz që janë krejtësisht arrogant ndaj kohës së tyre aq të shtrenjtë… Kjo kohë ikën për të mos u kthyer më vetëm në ditën e Gjykimit, ku njeriu do të thotë: ‘ah sikur do të kthehesha edhe një herë e do ta shfrytëzoja kohën e do të isha prej vepër mirëve’… (Kur`ani, 39:56-58)
Ja seç tregon një musliman i cili kohën e tij e shpenzoi kot duke mos përfituar asgjë nga ajo:
U ula një ditë dhe vendosa të pendohesha për kohën dhe për momentet e shkuara kot gjatë jetës sime. U ula dhe thirra një prej çasteve. Një prej atyre çasteve që kish shkuar dëm në jetën time, në punë të pa vlera. Pra thirra ato çaste kur kisha bërë ndonjë gabim a ndonjë punë të pavlefshme dhe iu drejtua çastit: O çast kërkoj prej teje të kthehesh të të përdor për punë të ndershme dhe të hairit. Ah gjë që nuk bëhet ! –ma ktheu çasti. O çast të lutem shumë, kthehu të lutem shumë se jam penduar dhe dua ta shfrytëzoj kohën, të përfitoj e të ndreq fajin që kam bërë. E qysh mund të kthehem unë? Kur faqet e tua të kota më kanë mbuluar! Bëj të pamundurën të lutem shumë kthehu o çast! Hë, po të ishte në dorën time mbase edhe do të kthehesha, por qysh mund ta bëj unë këtë. Tashmë fletët e punëve tua janë mbyllur kanë marrë rrugën për tek Krijuesi. Dhe ti këtë duhet ta dish. Mbaje vesh mirë! Ti këtë duhet ta dish. Mbaje vesh mirë! Çastet janë miq të mirë dhe dëshmojnë mirë për atë që e ka harxhuar kohën në rrugë të mira e të ndershme, ashtu siç janë armiq të rreptë të atyre që i kanë harxhuar ato për punë të pa ndershme. E pra, unë jam prej atyre çasteve që dëshmojnë kundër teje në ditën e “Gjykimit”. Po të them që jam penduar! A më dëgjon, përgjigjmu të lutem shumë.
O ti, që humb kohën kot, a nuk e kupton që deri tani për të kthyer një çast humbe shumë çaste të jetës tënde. A mendon se mund të kthehen kështu çastet? Unë ja seç mund të të bëj ty: Mbaje, mbaje vesh mirë, përpiqu që pas sodit të bësh punë të mira, sepse vetëm të mirat do ti fshinë të këqijat. Hajde shko tani dhe mendohu. Por të mendohesh gjatë ama për sa të thashë, dhe mos harro këtë: se në radhë të parë lutje dhe falje duhet ti kërkosh vet All-llahut fuqiplotë. Shfrytëzo pra kohën, puno mirë me nder e me faqe të bardhë pas sodit. A dëgjove ç`të thashë? Shfrytëzo pra kohën e puno mirë pas sodit, këtë mos e harro kurrë. Unë kaq kisha për të thënë. (Marrë nga: “Kthehu tek Krijuesi”)
Pra vëllezër muslimanë të gjithë të vrapojmë e mos ta lëmë të na iki kot koha jonë e shtrenjtë, sepse koha vazhdimisht të merr me vete ne rrjedhën e saj të pandalshme. ‘Dhe për secilin afat ekziston dëshmi e caktuar’. {Kurani 13:38}
Dëgjojmë jo rrallë herë vëllezër se ka njerëz që nuk e shpenzojnë kohën ashtu siç duhet (pra për të përfituar prej saj) madje ato e shajnë këtë kohë të shtrenjtë. Për këta njerëz thotë Pejgamberi, alejhis-selam, në një hadith kudsij, All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë: ‘Më shqetëson njeriu i cili shanë kohën dhe fatin, kurse unë e drejtoi kohën dhe e përcaktoj fatin. Gjithçka është në Dorën time. Unë e ndërroj ditën dhe natën’. {Transmeton Buhariu dhe Muslimi}
Thotë një fjalë e urtë: Derisa pyesim ç`duhet filluar, koha për të filluar kalon. Hajne (poet gjerman 1797-1856) (Bota e mendimeve, Adnan Mehmeti, f. 206). Andaj të mos presim, të mos ngurrojmë dhe të mos bëhemi pesimist por të punojmë fort, në mënyrë që të përparojë feja jonë Islame dhe shoqëria shqiptare. Të cilat kanë rënë në një gjumë të thellë…
I lumi ai, që e shfrytëzon kohën me dije! Transmetohet nga Buhariu, radijallahu anhu, Xhabiri, radijallahu anhu, thotë: ‘Pejgamberi, alejhis-selam, i varroste në një varr nga dy veta në Uhud, pastaj pyeste: Kush ma shumë di Kur`an, nëse e tregonin kah ndonjëri, atij i jepte përparësi në varr.’ {Buhariu}
Nëse këtë post e ka pasur i dituri pasi që ka vdekur, paramendo se cilin post duhet të ketë kur ky njeri i dijes të jetë gjallë, nga i cili kanë dobi jo vetëm njerëzit po edhe kafshët në vendet e tyre…
Është për të ardhur keq se të rinjtë shqiptarë sot po e shpenzojnë kohën pas: Telenovelave, Formula Uno-s, futbollit, për të mos thënë programeve të turpshme; ndërsa kjo kohë kalon për të mos u kthyer më deri në ditën e Gjykimit…
Transmetohet se Amr ibëni Abdi Kajsit, njërit prej tabiinëve, duke ecur një person i tha: Ndalu të flasim bashkë!
Ai ia ktheu: Ndaloje diellin! D.m.th ndaloje kohën që të ndalem e të flasim bashkë. (Revista “Burimi” nr. 5, faqe 35.)
Sa larg jemi ne me këta njerëz!... Vallë, a duhet ta marrim si shembull këtë vullnet të hekurt për përparim?
Ja disa fjalë të urta për kohën dhe shfrytëzimin e saj:
1. Koha s`vjen pas teje, ti shkon pas kohës. (N. Frashëri)
2. Koha është aleati, shoku më i mirë i të drejtit. (Pinari-poet grek 518-442 para e.r)
3. Koha është si paraja, mos e humbisni, që të kini sa më shumë. (Franceze)
4. Koha vrapon pa u kthyer prapa. (Latine)
5. Koha është si shpata, nëse ti nuk e prêt atë, të prêt ajo ty.
6. Koha vjen për atë që di ta presë
E mbi të gjitha këto, betimi i Krijuesit të gjithësisë mbi kohën është sinjali më i madh, se koha është sekreti i mbarësive dhe i sukseseve tona në jetë, po ditëm ta administrojmë siç duhet. All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë në Kur`anin e Madhërueshëm: ‘Pasha natën, që me errësirë mbulon gjithësinë! Pasha ditën, kur ajo shkreptin!’ (Lejl:1-2)
‘Pasha agimin! Pasha dhjetë netët!’ (EL-Fexhr 1-2)
‘Pasha paraditen! Pasha natën, kur shtrin errësirën!’ (Ed-Duha:1-2)
“Pasha kohën” (EL-Asr:1)
Më poshtë, po jap disa shembuj nga njerëzit e mëdhenj të Islamit se si e shfrytëzuan ato kohën e tyre me punë jashtëzakonisht të dobishme:
1. Ibën ul-Ethiri shkroi librat e tij më të shkëlqyer si Xhami`ul-Usul dhe en-Nihaje, duke qenë i gjymtë. (Psikologjia Islame “Mos u trishto” (Aid el-Karni) faqe 156-157)
2. Serhesiu, librin e tij të njohur el-Mebsut që përmban 15 vëllime, e shkroi për shkak se ishte i mbyllur në pus!
3. Ibën el-Kajjimi shkroi Zadul Mia`d-in gjatë udhëtimit!
4. Kurtubiu e shkroi komentimin e Sahih Muslimit duke udhëtuar mbi shpinën e devesë.
5. Ibën Tejmije, më tepër se gjysmën e librit të tij Fetva Ibën Tejmije e shkroi duke qenë në burg!
6. Ebu A`la el-Mearri, të gjitha veprat e tij i ka shkruar duke qenë i verbër. (Psikologjia Islame “Mos u trishto” (Aid el-Karni) faqe 156-157)

E sa të tjerë të dalluar, që u dëbuan nga punët dhe pozitat e tyre zyrtare, por pastaj iu përveshën shfrytëzimit të kohës dhe punës vullnetare dhe i ofruan popullit dituri të dyfishtë.
Andaj vëllezër musliman të përpiqemi edhe ne që ta shfrytëzojmë kohën e mos ta lëmë të na iki kot, ngase ‘koha është anije, që nuk e hedh kurrë spirancën’… Zoti na bëftë prej atyre që e shfrytëzojnë kohën në dobi të njerëzimit. Amin!

Përgatiti: Mirsad SYLJA
(autori është nxënës në kl. e 10 në medresenë “Haxhi Sheh Shamia”-Shkodër) </SPAN>
Mirsad SYLJA,
30.3.2007

[SoKoLi-i-Maleve]

Se a lutesh ne xhami,teqe,apo tyrbe,asht e drejta e jote ,asht e drejta e ndergjejejes tende ne mardhenje me Zotin qe ti beson dhe i lutesh.Por Kurr mos e harro qe Zoti te ka lindun nder Shqiptar,me gjuhe e tradita te veqanta,te rrethuem me vllazen dhe motra qe i luten Zotit ne menyra te ndryshme,(tradita),kjo asht pasuri kulturore dhe shpirtnore,qe duhet perdor te gjitha se bashku per perparimin dhe ngritjen dhe mireqenjen e Kombit tand Shqiptar qe Zoti te ka dhan ne mbikqyrje,me lindjen tande ne ket komb.Mos harro se e ke detyr nga Krijusi,sepse Ai e di ma se miri pse te ka lind mu bash ktu.

[Albanian eX|PerT]

Se a lutesh ne xhami,teqe,apo tyrbe,asht e drejta e jote ,asht e drejta e ndergjejejes tende ne mardhenje me Zotin qe ti beson dhe i lutesh.Por Kurr mos e harro qe Zoti te ka lindun nder Shqiptar,me gjuhe e tradita te veqanta,te rrethuem me vllazen dhe motra qe i luten Zotit ne menyra te ndryshme,(tradita),kjo asht pasuri kulturore dhe shpirtnore,qe duhet perdor te gjitha se bashku per perparimin dhe ngritjen dhe mireqenjen e Kombit tand Shqiptar qe Zoti te ka dhan ne mbikqyrje,me lindjen tande ne ket komb.Mos harro se e ke detyr nga Krijusi,sepse Ai e di ma se miri pse te ka lind mu bash ktu.
Keshilla per muslimanet, eshte e hapur ne rubriken: MESIME NGA KURANI! Sokol, kjo ironija yte spo me pelqen aspak, kerkoj nga moderatori ta mbaje temen me te paster ne kete aspekt, e ti largoj postimet qe skane te bejne me mesime kuranore e profetike!

[SoKoLi-i-Maleve]

Keshilla per muslimanet, eshte e hapur ne rubriken: MESIME NGA KURANI! Sokol, kjo ironija yte spo me pelqen aspak, kerkoj nga moderatori ta mbaje temen me te paster ne kete aspekt, e ti largoj postimet qe skane te bejne me mesime kuranore e profetike!


Expert.........!
E di qe spreferon logjiken dhe te verteten, preferon vetem copy and paste,( simbas udhzimeve qe ke marr) por i nderuar une nuk isha jasht teme,mos ke frik cka mbjell do korrish.

[Albanian eX|PerT]

Këta janë ata që i don Allahu Subhanehu ue teala

Falėnderimi i takon Allahut tė botrave, e falėnderoj pėr bukurin e mėshirės sė Tij dhe fisnikėrinė e faljes sė Tij, me falėnderim nėnshtrues qė tregon Madhėrinė e Tij dhe falėnderues i dhuntive tė Tij, salatet dhe selamet qofshin mbi atė qė ėshtė dėrguar mėshirė pėr njerėzimin dhe zotėrinė e pejgamberėve pejgamberi ynė dhe shembulli ynė udhėzuesi ynė mėsuesi ynė i tė gjitha tė mirave dhe treguesi i udhėzimit dhe devotshmėrisė Muhamed ibn Abdullahu Alejhi Selam...
Mė Pastaj:
Me tė vėrtet se ka prej muslimanėve disa lloje tė njerėzve qė i donė Allahu subhanehu ue teala dhe e zbret ndaj tyre pėlqimin e lum pėr ata tė dashur te Allahu dhe lum pėr ata qė kanė fat kėtė lumturi nė takimin e tij, e pėr atė shkrova nė kėtė temė e ndoshta lexuesit e pasojnė kėtė dhe bėhen prej atyre tė cilėve hynė nėn mėshirėn dhe pajtimin e Zotit tė tyre dhe iu jep atyre dashurin e Tij xhele xhelaluhu, ngase ajo dashuri dhe kėnaqėsi e pajtim ėshtė qėllimi i ēdo besimtari dhe dėshirė e ēdo adhuruesi.


Nėse e marrim dhe shfletojmė Librin e Allahut-Subhanehu ue teala dhe i mendojmė ajetet e Tij subhanehu ue teala dhe sunetin e tė dėrguarit tė Tij alejhi selam, do tė kuptojmė se kush janė ata qė meritojnė dashurin qė ti donė dhe ti duan edhe Melaqet me tė, dhe t’iu bėnė pranimin atyre nė tokė, siē ėshtė Transmetuar Nga Ebi Hurejre(Allahu qoftė i kėnaqur me tė) nga i dėrguari alejhi selam se ka thėnė: <<Nėse e donė Allahu robin e thirr Xhibrilin, Allahu e donė filanin e duaje edhe ty, dhe e donė edhe Xhibrili, e thirr Xhibrili nė Qiell (ehlu Semaė) se Allahu e donė filanin dhe dune edhe ju, dhe e duan edhe ehlu semai pastaj i vendohet pranimi nė tokė .>> [Transmeton Imam Buhari]

E cilėsitė e tė dashurve te Allahu dhe tė afėrmve janė tė shumta nė librin e Tij (Kuranin) dhe nė Sunetin e tė dėrguarit alejhi selam, po i pėrmendim disa si shembuj e jo pėr tė thėnė se janė vetėm kėto nė vijim..
Allahu Subhanhu ue teala donė nga robėrit e tij :



1. Penduesit: (Ai qė pendohet-bėnė tewbe):
Thotė Allahu subhanehu ue teala: {5:39. E kush pendohet pas punės sė keqe (vjedhjes) dhe pėrmirėsohet, s’ka dyshim All-llahu ia pranon pendimin, All-llahu ėshtė qė falė shumė, ėshtė mėshirues.} . Thotė Allahu Subhanehu ue teala: {6:54. E kur tė vijnė ty ata qė i besojnė ajetet tona, thuaju: "Selamun alejkum, Zoti juaj ia ngjeshi vetes mėshirėn. Kushbėn prej jush ndonjė tė keqe pa dije, e mandej pas asaj (tė keqe) pendohet dhe pėrmirėsohet, s’ka dyshim se All-llahu ėshtė qė falė shumė dhe ėshtė Mėshirues.}. Thotė Allahu subhanehu ue teala: {25:70. Pėrveē atij qė ėshtė penduar dhe ka bėrė vepėr tė mirė, tė tillėve All-llahu tė kėqijat ua shndėrron nė tė mira. All-llahu ėshtė mėshirues, ndaj Ai falė shumė.}.
Nga Ebu Hurejre (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) thotė: ka thėnė i dėrguari alejhi selam: << Kush pendohet para se tė lind dielli prej perendimit ia pranon Allahu pendimin atij.>>[Transmeton Muslimi]
E Argument pėr dashurin e Allahut ndaj penduesve ėshtė edhe fjala e Allahut subhanehu ue teala: { 2.222.All-llahu i do ata qė pendohen dhe ata qė ruhen prej punėve tė ndyta e tė neveritshme.}

Por pėr pendimin kanė cekur dijetarėt disa kushte tė cilat janė:

1.Tė jet pendimi i Sinqert ndaj Allahut subhanehu ue teala
2.Pishmanlleku pėr atė qė ka kaluar nė mėkate
3.Largimi nga mėkati menjėher, ngase nuk pranohet pendimi me vazhdueshmėrin e mėkateve.
4.Tė vendos qė mos tė kthehet mė nė atė mėkat nė tė ardhmėn.
5.Tė jet pendimi para pėrfundimit tė kohės d.m.th (http://d.m.th/) para lindjes diellit nga perendimi apo para prezantimit tė daljes shpirtit.
6.Nėse ėshtė mėkati nė lidhshmėri me robėrit si : Marrja e pasurive pa dėshiren e personave duhet tiu kthehet atyre gjėrat e tyre e nėse ėshtė mėkati si: Pėrgojim apo Nemijme (bartje fjalėve) duhet qė tė pastrohet nga kjo dhe lutje nė fshehtėsi pėr ata qė i ka pėrgojuar dhe pėrmendja e tė mirave nė ato vende ku i ka pėrmendur pėr tė keq.



2. Pasuesit e Sunetit tė Pejgmaberit Alejhi Selam:
E kėta janė ata tė cilėt i pasojnė gjurmėt e pejgamberit alejhi selam me pasimin e tyre ndaj gjitha ēėshtjeve tė jetės si nė haje nė pije nė veshje nė pamje nė adhurim nė madhėniet mbledhore dhe ata familjare, dhe mendues nė historin e tij alejhi selam pėr tė gjetur kėrkesėn e tij nė pėrballim tė kėsaj bote dhe ēka gjindet nė tė prej gėzimeve brengave lumturive dhe mėrziave, Transmeton Enesi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) se disa persona prej shokėve tė pejgamberit alejhi selam, pyetėn grat e pejgamberit alejhi selam pėr punėn e tij nė msheftėsi e thanė disa prej tyre: Nuk do tė martoj gra dhe than disa: Nuk do tė ha mishė., e thanė disa: nuk do tė flej nė shtart , e Falenderoj Allahun dhe i dėrgoj salawate e tha: << Ēka ėshtė puna e disa njerėzve qė kanė thėnė kėshtu e kėshtu , Por unė falem dhe fli, agjėroj dhe ha, dhe i martoj grat e kush largohet nga suneti im nuk ėshtė prej mua (nesh). >>[Transmeton Muslimi]
E argument pėr dashurin e Allahut subhanehu ue teala pėr atė qe e pason tė dėrguarin alejhi selam ėshtė fjala e tij subhanehu ue teala: {3:31. Thuaj: "Nėse e doni All-llahun, atėherė ejani pas meje qė All-llahu t’ju dojė, t’ju falė mėkatet tuaja, se All-llahu ėshtė qė fal shumė, mėshiron shumė.}



3. Tė Drejtit:
E ata janė: Qė bėjnė drejtėsi nė tė gjitha ēėshtjet me veten dhe me tė tjerėt dhe argument pėr dashurin e Allahut ndaj tyre ėshtė fjala e tij subhanehu ue teala: {60:8. All-llahu nuk ju ndalon tė bėni mirė dhe tė mbani drejtėsi me ata qė nuk ju luftuan pėr shkak tė fesė, e as nuk ju dėbuan prej shtėpive tuaja; All-llahu i do ata qė mbajnė drejtėsinė }




4. Ata qė bėjnė mirė:
E ata janė: Tė cilėt shpenzojn pėr veten e tyre dhe pėr tė tjerėt duke shrpesuar vlerat e Allahut subhanehu ue teala dhe shpėrblimet e tij dhe nuk e permendin atė qė e japin me tė mir e as me tė keq, e argument dashurin e Allahut ndaj tyre ėshtė fjala e Allahut subhanehu ue teala: {2:195. Dhe jepni pėr nė rrugė tė All-llahut e mos e hidhni veten nė rrezik dhe bėni mirė, se me tė vėrtetė All-llahu i do bamirėsit. }



5. Ata qė dėshirojn takimin e Allahut subhanehu ue teala:
Kush e dėshiron takimin e Allahut e donė edhe Allahu takimin e tij, nuk dėshiron vdekjen e tij, por njeriu besimtar kur ti ofrohet pėrfundimi (exheli) i tij dhe fillon tė jap shpirtin nė kėtė moment pėrgėzohet pėr pajtimin e Allahut dhe e donė takimin e Allahut subhanehu ue teala dhe e donė Allahu takimin e tij, ndėrsa njeriu Jo besimtarė (qafir) kur ti vjen pėrfundimi dhe fillon dalja e shpirtit pėrgėzohet pėr urrejtjen e Allahut ndaj tij dhe e urren takimin e Allahut dhe e urren Allahu takimin e tij, argumenti i kėsaj ėshtė ajo qė ėshtė Transmetuar nga Ubade ibn Samit (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) nga i dėrguari alejhi selam qė ka thėnė: (Kush e dėshiron takimin e Allahut, Allahu e dėshiron takimin e tij, dhe kush e urren takimin e Allahut e urren Allahu takimin e tij, ka thėnė Aishja apo disa prej grave tij, me tė vėrtet se ne se duam vdekjen, ka thėnė nuk ėshtė ajo, por besimtarit nėse i afrohet vdekja pėrgėzohet me pajtimin e Allahut dhe fisnikėrinė e Tij e nuk ka asgjė mė tė dashur para Tij dhe e dėshiron takimin e Allahut dhe e dėshiron Allahu takimin e tij, dhe se Jo Besimtari (Qafiri) nėse i ofrohet vdekja pėrgėzohet me dėnimit e Allahut dhe dėnimet e tij e nuk ka gjė mė tė urryer para tij se sa ajo qė urren takimin e saj dhe e urren Allahu takimin e tij.) [Transmeton Buhari]




6. Ata qė ofrohet te Allahu me adhurime nafile dhe ata qė pėrmendin Allahun shumė
:
Me tė vėrtet se gjėja mė e mirė qė kalon nga koha ėshtė ajo kohė qė janė tė angazhuar zemra e gjymtyrėt dhe gjithė trupi nė pėrmendjen e Allahut subhanehu ue teala nė ēdo moment dhe nė ēdo gjendje ngase ata qė pėrkujtojnė Allahun Allahu i pėrmend dhe i pėrkujton Thotė Allahu subhanehu ue teala: {2.152. Pra ju mė kujtoni Mua (me adhurime), Unė ju kujtoj juve (me shprėblim). Mė falėnderoni e mos Mė mohoni.}
Transmeton Ebu Hurejre(Allahu qoftė i kėnaqur me tė) thotė: ka thėnė i dėrguari alejhi selam, Thotė Allahu subhanehu ue teala: ( Unė jam aty kur mė kujton robi mua, dhe unė jam me tė kur mė pėrmend, e nėse mė pėrmend nė veten e tij, e pėrmendi nė vetėn time, e nėse mė pėrmend nė ndonjė grup e pėrmendi nė grup mė tė mirė se ai, e nėse ofrohet te unė njė pėllėmbė ofrohem te ai sa njė krah, e nėse ofrohet te unė njė krah ofrohem te ai sa njė pash, e nėse mė vjen duke ecur unė i vij duke shpejtuar-vrapuar-) [Transmeton Buhari]
Pra afrimi te Allahu subhanehu ue teala bėhet me nafile prej adhurimeve si Namazi, Agjėrimi, Dhėnia e lėmoshės, pėrmendja e Allahut subhanehu ue teala me falėnderim dhe madhėrinė dhe kėrkim tė faljes .

[Albanian eX|PerT]

8. Tė Dashuruarit pėr Allah:
Me tė vėrtet se tė dashuruarit pėr Allah i thirr Allahu ata dhe ai e din mė mirė gjendjen e tyre dhe ua zbret atyre pajtimin e tij dhe mirėsinė dhe fisnikėrinė dhe i mbulon nėn hije ditėn e kiametit atė ditė kur s’ka hije po hija e tij subhanehu ue etala.
Ka transmetuar Ebu Hurejre (Allahu qoftė i kėnaqur me tė): <<Thotė Allahu ditėn e kiametit ku janė ata tė dashuritė pėr Madhėrinė Time ti mbuloj nėn hijen Time ditėn kurė s’ka hije pos hijes Time.>> [Transmeton Muslimi]





9. Tė Pastėrtitė dhe ata qė zbukurohet pėr Allah:
Pastėrtia ėshtė heqja e papastėrtisė nga trupi dhe rrobet dhe vendet e adhurimit tė Allahut subhanehu ue teala, pra i donė robėrit e pastėr siē thotė subhanehu ue teala: {9.108. aty ka burra qė dėshirojnė tė pastrohen mirė, e All-llahu i do tė pastrit.}.
Ndėrsa zbukurimi duhet tė jetė pėr Allah pa mendje madhėsi dhe pa i nėnēmuar robėrit e Allahut siē ėshtė transmetuar nga Abdullah Ibn Mesudi (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) : Nga i dėrguari alejhi selam se ka thėnė: <<Nuk hy nė Xhennet kush ka nė zemrėn e tij njė grimcė prej mendjemadhėsisė, ka thėnė njė njeri: Po njeri dėshiron qė tė jetė veshja e tij e bukur dhe mbathja e tij e bukur, ka thėnė: Me tė vėrtet se Allahu ėshtė i bukur dhe e donė bukurin, mendjemadhėsia ėshtė mospranimi i hakut dhe nėnēmimi i njerėzve.>> [Transmeton imam Muslimi]
E Allahu subhanehu ue teala na ka urdhėruar qė tė zbukurohemi pėr ēdo namaz apo shkuarje nė xhami pėr adhurim ku ka thėnė: {7:31. O bijtė e Ademit, vishuni bukur pėr ēdo namaz (lutje), hani dhe pini e mos e teproni, pse Ai (All-llahu) nuk i do ata qė e teprojnė shkapėrderdhin .}



10.Personat qė pėrdorin misuakin:
Pėrdorimi i Misuakut ėshtė sunet i tė dėrguarit tonė alejhi selam, ka qenė kur ėshtė zgjuar nga gjumi ka filluar me Misuak e kur hynte nė shtėpi fillonte me misuak, Transmeton Aishja (Allahu qoftė i kėnaqur me atė) Nga i dėrguari alejhi selam: <<Misuaki ėshtė pastrues i gojės dhe pajtim kėnaqėsi pėr Zotin>> [Transmeton imam Buhari]
Nga Ebi Umame (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) Se i dėrguari alejhi selam ka thėnė: <<Pėrdorni misuakun se misuaku ėshtė Misuaki ėshtė pastrues i gojės dhe pajtim kėnaqėsi pėr Zotin, nuk mė ka ardhur Xhibrili e tė mos mė porosis pėr misuakun deri sa u frikova se do tė obligohet ndaj meje dhe ndaj umetit tim dhe sikur mos tė kisha frik pėr ti rėnduar umetin do t’ia kisha obliguar atyre, dhe unė pėrdori misuakun deri sa kam frik se po i fshij pėrparėsen e gojės.>> [Transmeton Imam Ibn Maxheh nė Sunenin e tij].






11. Tė Ofruarit te Allahu me kryerjen e obligimeve dhe pėrkujdesjen ndaj tyre:
Prej fisnikėrisė Allahut ndaj robėrve tė Tij tė cilėt e adhurojnė vetėm Atė duke mohuar tjerėt, se ai i donė ata tė cilėt i pėrgjigjen urdhrave tė Tij dhe i bėjnė obligimet qė u janė obliguar atyre vazhdimisht dhe i veprojnė ata pa pėrtaci, nga Ebu Hurejre (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) thotė: Ka thėnė i dėrguari alejhi selam: << Vėrtet Allahu i Madhėrishėm ka thėnė: "Kushdo qė tregon armiqėsi ndaj mikut (velij) Tim, unė do t'i shpall luftė. Me asgjė robi Im nuk mund mė mirė tė mė afrohet, pos me atė me ēfarė Unė e kam obliguar dhe vazhdimisht robi Im mė afrohet me vepra tė mira (nafile), derisa ta dua, e kur ta dua, Unė bėhem veshi i tij me tė cilin dėgjon; syri i tij me tė cilin sheh; dora e tij me tė cilėn sulmon fuqishėm; kėmba e tij me tė cilėn ec. I kėtilli nėse mė kėrkon diē, do t'ia jap, e nėse kėrkon mbrojtje nga Unė, do ta mbrojė atė". >>[Transmeton Buhari (Rijadusalihin)]




12. Tė devotshmit
Ata tė cilėt kanė frikė Allahun dhe janė devotshėm nė fshehtėsi dhe nė dukuri dhe tė cilėt vendosin ndėrmjet tyre dhe dėnimit tė Zotit tyre mburojė duke pasuar urdhrat e tij dhe largimi nga ndalesat e tij, Thotė Subhanehu ue teala: {3:76. Jo, (nuk ėshtė ashtu si thonė ata) po kush e pėrmbush amanetin e vet (ėshtė besnik) dhe ruhet nga mėkatet, s’ka dyshim, All-llahu i do ata qė ruhen.}




13.Durimtarėt:
E durimtarėt janė banorė tė Xhennetit dhe u ėshtė pėrgatitur Xhenneti durimtarėve dhe janė pėrmendur durimtarėt nė mė shumė se njė vend nė Kuranin Famėlartė dhe nė Sunetin e tė dėrguarit alejhi selam, nga edhe ai ka bėrė durim nga tė gjitha qė e kanė kapluar atė nė thirrjen e tij pėr ne fenė e Allahut subhanehu ue teala, dhe i ka lėvduar Allahu subhanehu ue teala durimtarėt nė rrugė tė tij dhe iu ka premtuar atyre Xhennetin dhe pajtimin e tij thotė subhanehu ue teala: { 3:146. E sa pejgamberė pati qė sė bashku me tė luftuan turma tė mėdha besimtarėsh dhe pėr atė qė i goditi nė rrugėn e All-llahut, ata nuk u dobėsuan dhe as nuk u pėrulėn. All-llahu i do durimtarėt.}



14.Ata qė mbėshteten nė Allahun subhanehu ue teala:
Mbėshtetja nė Allahun ėshtė argument pėr shtuarjen e Besimit dhe ngrtja e tij nė shpirt, ngase ēdo herė qė ėshtė besimtari mė i fort dhe mė i mbėshtetur nė Allahun nė gjitha ēshtjet e tija tregon kjo pėr besimin e fort tė tij dhe lidhshmėrin e tij me Zotin e tij e pėr kėtė ėshtė shpėrblimi i kėsaj qė tė meritoj dashurin e Allahut suibhanehu ue teala e pėr argument kemi fjalen e tij subhanehu ue teala ku thotė: { 3:159. Ti ishe i butė ndaj atyre, ngase All-llahu tė dhuroi mėshirė, e sikur tė ishe i vrazhdė e zemėrfortė, ata do shkapėrderdheshin prej teje, andaj ti falju atyre dhe kėrko ndjesė pėr ta, e konsultohu me ta nė tė gjitha ēėshtjet, e kur tė vendosėsh, atėherė mbėshtetu nė All-llahun, se All-llahu i do ata qė mbėshteten.}


Pra o tė dashurit e mi, kėta ishin disa cilėsi qė i donė Allahu subhanehu ue teala nė robėrit e tij, pra a po na dukem shumė pėr vetėn tonė qė tė cilėsohemi me njė cilėsi prej kėtyre cilėsive e tė kemi pėr qėllim me tė afrimin te Allahu subhanehu ue teala e tė fitojmė me tė pajtimin e tij dhe tė na arrij dashuria e tij edhe neve, edhe pse kjo ėshtė e domosdoshme pėr ne qė te jemi tė cilėsuar me kėta cilėsi tė gjitha, na furnizoftė Allahu mua dhe ty me dashurin e tij dhe lusim atė qė tė zbret ndaj nesh pajtimin dhe kėnaqėsinė e tij dhe tė na bėj prej atyre qė i bėjnė obligimet e tij vazhdimisht, dhe ti bėjmė kėta vepra me sinqeritet pėr hir tė tij ngase ai ėshtė pamės;dėgjues dhe pėrgjigjes.
E pėr nė fund Falėnderimi i takon Allahut subhanehu ue teala, Saletet dhe Selamet qofshin mi tė dėrguarin e Tij Muhamedin alejhi selam dhe mbi familjen e tij dhe mbi pasuesit e tij deri nė ditėn e gjykimit.




<IMG height=2 width="100%" vspace=9>
''E kush ėshtė nė rrugė mė tė mirė se ai qė thrretė nė rrugėn e All-llahut,qė bėn vepra tė mira dhe qė thotė:''Unė jamė prej Muslimanve''?
" Dhe gjithmone pas veshtiresise vjen lehtesimi" Ashtu si pas stuhise dielli fillon te ndrije perseri,.... edhe per ty

[Albanian eX|PerT]

Falja e sabahut tregon sa e dona All-llahun

Gëzimi i atij djali ishte i pamasë kur një ndërmarrje e njohur e pranoi atë të punoi për ta. Ai fluturonte mbi hënë dhe ai ishte kandidati i vetëm i pranuar. Ai nënshkroi kontratë që përmban në vete se ai duhet të pranojë respektimin e orarit të ndërmarrjes, dërgimin e raporteve javore rreth aktiviteteve të tij, dhe pranimin se do të ndëshkohej nëse shkelte rregullat...
Më vonë, djaloshi takoi menaxherin e tij dhe i tha, “Prej nesër e tutje, unë nuk do të vijë në kohë, dhe gjithashtu nuk do t’i dërgoi raportet javore në kohë në vend që të vonohen vetëm pak. Gjithashtu unë nuk do të të lejojë që të më dënosh mua, dhe nuk ke të drejtë që të më përjashtosh nga puna.”
Në qoftë se imagjinojmë një situatë të tillë, ne do qeshnim me sjelljen e atij djaloshi. Askush nuk do ta shoh ndryshe pos si një person të çmendur. Si mund dikush të marrë të drejtë, duke marrë parasysh se ai nuk i plotëson obligimet e tij?!
Ndaj, pse shumica prej nesh bëjnë vepra të tilla madje edhe më të këqija? (Sikur që ne
bëjmë mëkate më të mëdha kundër Ligjit të All-llahut të Madhëruar). Si mund që njeriu shpirtërisht i shëndoshë ti lejoi vehtes të gëzoj mirësitë e All-llahut: siç janë ushqimet, pijet, veshjet dhe kënaqësitë jetësore; ndërsa nuk i kryen obligimet me të cilat Ai e ngarkon, siç është p.sh. Namazi?! Dhe madje edhe nëse falet, ai atë nuk e kryen në kohë të vete ose e kryen shpejt e shpejt sikur gjeli (me shpejtësi dhe pa kujdes). Ai gjithashtu nuk përputhet me të falurit e vet e as që e kupton atë që thotë.
Duke u bazuar në një anketim të bërë nga web-faqja Islamway.com që përfshiu mbi 4000 persona, rezultatet janë si vijon:
- 14% prej tyre asnjëherë nuk e kryen namazin në kohë;
- 16% prej tyre rallë herë e falin në kohë;
- 33% shpesh e falin në kohë;
- 35% preh tyre gjithmonë e falin në kohë.
Subhanall-llah! Ne nuk flasim rreth jurisprudencës rreth të cilës dijetarët nuk qenë në ujdi ose rreth një suneti të cilin kush dëshiron e kryen e kush dëshiron jo. Ne flasim rreth ABC-së së Islamit. Ne flasim rreth faljes të cilën All-llahu e bëri obligim për të gjithë muslimanët – cilat do qofshin kushtet e tyre.
Atëherë kur All-llahu i Madhëruar i urdhëron muslimanët të falin, Ai ua tërheq vërejtjen rreth vonesës së tij, duke thënë: " Mjer për ata që falen, - të cilët ndaj namazit të tyre janë të pakujdesshëm. (El Maun 107: 4-5)
Komentatorët thonë se kuptimi i këtij verseti është vonimi i faljes pas kohës së caktuar. Ata gjithashtu thonë: “Vejl (Mjer)” është një luginë qartë e zezë në Xhehennem. A nuk i besojmë Fjalët e Allahut?
Shumica e muslimanëve e neglizhojnë kohën e sabahut sikur të mos ishte aty. Prandaj ata e falin atë shumë më vonë. Në vazhdim, disa prej tyre e falin mu para namazit të drekës. Disa nuk do ta falin kurrë ose do ta falin më pastaj. Ndaj pse gjithë ky dembelllëk yni, a e meriton All-llahu i Gjithëfuqishëm këtë? A nuk proklamojmë ne se e dona më shumë se gjithçka tjetër? Kur dikush prej neve e dashuron dikend me dashuri të sinqertë, ai dëshiron ta takojë atë. Ai do të mendojë shumë për të. Kur të ketë takim me të, ai nuk mund të flejë deri sa ta takojë atë që e do. Ndaj, të tillë janë ato faltorë të cilët nuk e falin namazin e sabahut në të vërtetë për dashuri ndaj All-llahut. A i respektojnë në të vërtetë ata urdhërat e Tiij? A dëshirojnë ta takojnë Atë?
Të paramendojmë se një multimilioner i ofron njërit nga punëtorët e tij për çdo ditë nga 1000$, vetëm me një kusht, që punëtori për çdo ditë doemos ta thirrë punëdhënësin e tij në mëngjez që ta zgjojë dhe të ik. Kjo gjë e thjesht, punëtorit nuk do t’i kushtojë më tepër se disa minuta në ditë. Kjo ofertë e shkëlqyeshme dhe shpirtëgjërë do të zgjatë derisa punëtori të vazhdojë rregullisht ta zgjojë punëdhënësin e tij. Përndryshe, oferta e tij do të ndërpritej menjëherë, dhe nga punëtori do të kërkohet që t’i kthejë të gjitha të hollat që i ka pranuar, në qoftë se neglizhon vetëm një herë ta zgjojë punëdhënësin pa arsye. Ndaj, nëse ti, vëllau im musliman, do të ishe ai punëtor, a do ta neglizhoje ta thirrje shtëpinë e punëdhënësit? A nuk do të kujdeseshe të fitoje për çdo ditë nga një mijë dollarë? Me siguri që jo – dhe nëse ndodh që një mëngjez të dështosh – mundohu që të arsyetohesh se në të vërtetë nuk qenë në gjendje ta zgjosh?
Për All-llahun është shembulli më i lartë, ndaj çfarë me ty vëllau im i dashur drejt Zotit, All-llahut të Gjithëfuqishëm? Ai është i Një i Vetëm, që të jep ty mënyrën e jetesës dhe që të dhuroi ty me çdo gjë, këto mirësi janë krejtësisht shumë më tepër se një milionë dollarë në ditë. Është Ai i Gjithëfuqishëm i Cili thotë: “Dhe Ai ju dha gjithatë që e kërkuat (që kërkoi nevoja juaj) dhe, edhe në qoftë se përpiqeni t’i numëroni të mirat (në numër). Vërtet, njeriu është i padrejtë dhe shumë për përbuzës.”
A nuk meriton ky Zot i Gjithëmëshirshëm, Dhuruesi më i madh, që të zgjohesh për Të çdo mëngjez rreth orës 5 (gjatë verës kurse gjatë dimrit edhe më vonë) dhe ti falënderosh Atij vetëm pesë deri në dhjetë minuta për dhuntitë e mëdha të Tij?
Gjykimi ndaj atyre që neglizhojnë faljen e sabahut në kohë:
All-llahu i Madhëruar thotë: “Kur të kryeni namazin (e frikës) përmendeni All-llahun, kur jeni në këmbë, ulur, të
mbështetur. E kur të qetësoheni (nga lufta), atëherë faleni namazin në mënyrë të rregullt, pse namazi është obligim (për kohë) i caktuar për besimtarët.” [En Nisa, 4: 103]
Islami është një rrugë e logjikshme jetese... Është sikur një marrëveshje në mes Zotit të Madhëruar dhe robit të Tij të përulur. Duke u bazuar në këtë marrëveshje, robi kryen detyrime të caktuara para All-llahut. Me respekt ndaj këtyre obligimeve, All-llahu do t’i dhuroj robit të drejtat dhe privilegjitë. Është e pandjeshme që ju të pajtoheni me kontratën, dhe, menjëherë pastaj, ju të bëni çfarë të doni dhe të neglizhoni çfarë nuk ju pëlqen. All-llahu i Madhëruar në Kur’an thotë: “O ju që besuat, hyni në islamin e tërësishëm (Përqafoni fenë islame në tërësi), e mos ndiqni rrugën e djallit, sepse ai është armik i juaji i hapët.” [El-bakare, 2 : 208]
Komentuesit e Kur’anit thonë: Kjo nënkupton të pranosh Islamin me të gjithë legjislaturën dhe rregullat. All-llahu u hidhërua me Benu Israilët kur ata kryen atë që donin nga Feja e Tij dhe neglizhuan të tjerat. Mu për këtë, Ai iu drejtua atyre duke u thënë: “Pastaj qe, ju jeni ata që mbytni njëri-tjetrin, i dëboni disa prej jush nga vendi i tyre duke bashkëpunuar kundër tyre si është mëkatë e padrejtë, e nëse ata bien te ju në robëri, ju jepni konpensim për (t’i liruar) ata, e dëbimi i tyre nga vendi është i ndaluar për ju. A e besoni një pjesë të librit, e tjetrën e mohoni? Ç’mund të jetë ndëshkimi ndaj atij që punon ashtu prej jush, pos poshtërim në jetën e kësaj bote, e në ditën e gjykimit ata hidhen në dënimin më të ashpër. All-llahu nuk është i pakujdesshëm ndaj asaj që veproni ju.” [El-Bekare: 2 : 85]
Pejgamberi, paqja e All-llahut qoftë mbi të, ata që nuk e kryejnë namazin e Sabahut dhe jacisë me xhemat i konsideron munafikë. Ndaj çfarë mendoni për ata të cilët nuk e falin fare, as me xhemat e as të vetmuar në shtëpi?
● Pejgamberi (paqja e All-llahut qoftë mbi të): “Nuk ka falje (namaz) më të rëndë për hipokritët (dyftyrshët) se sa namazi i sabahut dhe i jacisë. Dhe sikur ta dinin ata çfarë ka në to (çfarë shpërblimi, thevabi), ata do të kujdeseshin për të ashtu që do të vinin madje duke u zvarritur.” (Transmeton Buhari)
● All-llahu i Madhëruar përmend se heq dorë nga ata që neglizhojnë obligimin e namazit. Përveç kësaj, Pejgamberi, paqja e All-llahut qoftë mbi të, thotë: “Mos e leni kryerjen e namazit qëllimisht ngase kushdo që vepron ashtu, nga ai do të heq dorë All-llahu dhe Pejgamberi i Tij.” (Transmeton Imam Ahmedi)
Ashtu dëshiron, vëllau dhe motra ime muslimane, që më të afërmit të heqin dorë nga ty? Ndaj si e neglizhon namazin dhe ashtu shkakton që All-llahu të heq dorë nda ty?
Mirë... çfarë duhet të bëjë unë?
● Çdokush prej neve duhet ta rregulljo alarmin e orës që të ngrihet ta falë namazin e sabahut.
● Ne duhet që namazit t’ia japim statusin e tij në jetët tona, dhe ne duhet ti disiplinojmë punët tona në koordinim me kohët e rregullta të namazit. (për fat të keq, ne thjesht veprojmë të kundërtën).
● Ne duhet të flejmë më herët dhe të zgjohemi për sabahun dhe mandej të shkojmë në punë. Manjëherë pas sabahut, All-llahu ndanë rizkun e njerëzve.
● Çdokush prej neve duhet të kërkojë shoqëri e cila do ta zgjojë atë për faljen e sabahut. Përveç kësaj, ata duhet ta ndihmojnë njëri-tjetrin në kryerjen e veprave të mira.
● Ne duhet gjithnjë të bëjmë duanë e natës (para fjetjes, në të cilën kërkojmë nga Allahu që të na ndihmojë në namazin tonë.
● Të ndjehemi fajtorë në qoftë se na ik dhe një namaz i vetëm. Madje, ne duhet të premtojmë që kurrë nuk do të përsëritet një mëkat i tillë.
Le të na bëjë All-llahu prej atyre që në të vërtetë e duan Atë. Le të na jep sinqeritet në fjalë dhe në vepra. (Amin) Përfundimisht, çfarëdo që në këtë artikull është e drejtë, është vetëm se dhuratë nga All-llahu. Dhe çdo gabim apo mangësi është prej meje apo shejtanit.
Shkruar nga një anëtar i IANA-s.
Solli në shqip: Ebu Jasin </SPAN>
[I]Ebu Jasin,
18.8.2006
</SPAN>

[Albanian eX|PerT]

Kush sprovohet më së shumti?

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: “Njerëzit që më së shumti sprovohen janë pejgamberët, pastaj ata që janë më afër tyre, pastaj ata që janë më afër tyre. Sprovohet njeriu aq sa ka fe, ai që ka fe të madhe i shtohet sprovimi, kurse ai që është i dobët në fe, i lehtësohet sprovimi. Sprovohet besimtari aq, sa që ecë në mesin e njerëzve, duke mos mbetur në te asnjë mëkat”. (Buhariu).
Hadith madhështor me domethënie gjigante. Fjalë të zgjedhura të cilat mund të dalin vetëm nga njeriu i zgjedhur, i cili nuk flet nga hamendja, por nga shpallja që i shpallet nga i Dituri, i Urti.
Ky është një hadith bazë sa i përket temës së sprovimit, e ai që e analizon këtë hadith do t’i mjaftojë për ta kuptuar esencën e çështjes së sprovimit.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në këtë hadith me pak fjalë e sqaron krejt atë që duhet të dihet në lidhje me sprovat. Hadithi ndahet në tri pjesë, ku secila prej tyre tregon një çështje të caktuar:
1. “Njerëzit që më së shumti sprovohen janë pejgamberët, pastaj ata që janë më afër tyre, pastaj ata që janë më afër tyre.”
Kjo pjesë e hadithit na bën të qartë një të vërtetë të madhe, e ajo është se: Ligji i All-llahut në këtë botë është se Ai do t’i sprovojë besimtarët, e nga ky ligj nuk përjashtohet askush, as krijesat më fisnike – pra të Dërguarit, alejhimus-selam.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: “A menduan njerëzit të thonë: “Ne kemi besuar, e të mos vihen në sprovë?” Ne i sprovuam ata që ishin para tyre, ashtu që All-llahu gjithqysh do t'i dallojë ata që e thanë të vërtetën, do t'i dallojë dhe gënjeshtarët”. [Ankebut: 2-3].
Kështu Ai, subhanehu ve teala, na bën të ditur se sprova është gjë e pashmangshme, janë sprovuar të dërguarit, janë sprovuar ata që ishin para nesh dhe do të sprovohen ata që do të vijnë pas nesh. Kështu ka caktuar i Dituri, i Urti. Fundi fundit, e tërë jeta është sprovë, siç thotë Ai, subhanehu ve teala: “Ai është që krijoi vdekjen dhe jetën, për t'ju provuar se cili prej jush është më vepërmirë…” [Mulk: 2].
Pastaj All-llahu, subhanehu ve teala, tregon se sprovat janë të llojllojshme, duke thënë: “Ju patjetër do të sprovoheni si në pasurinë tuaj, si në vetën tuaj, madje do të dëgjoni ofendime të shumta prej atyre që u është dhënë libri para jush, e edhe prej idhujtarëve, po në qoftë se duroni dhe ruheni, ajo është gjëja më vendimtare”. (Ali Imran: 186).
Nga mëshira e Tij, All-llahu, tebareke ve teala, na i mëson dy gjëra për ti kaluar sprovat me sukses, e ato janë:
1. Durimi,
2. Devotshmëria.
Pra, gjëja e parë që na mëson Resulull-llahu, alejhis-selam, në këtë hadith është se sprovat janë të pashmangshme, se me to do të sprovohen të dërguarit dhe pasuesit e tyre deri në Ditën e Gjykimit.
2. “Sprovohet njeriu aq sa ka fe, ai që ka fe të madhe i shtohet sprovimi, kurse ai që është i dobët në fe, i lehtësohet sprovimi.”
Pasi që na e qartësoi se sprovat janë ligj i All-llahut dhe se do të sprovohen të gjithë, në këtë pjesë i Dërguari i All-llahut na tregon kriterin në bazë të cilit njerëzit sprovohen, e ai është: imani (besimi).
Kjo është drejtësia e All-llahut, azze ve xhel: E sprovon atë që ka besim të dobët me sprovë më të vogël, sepse ai mund të durojë më pak dhe meriton shpërblim më të vogël, kurse atë që ka besim të madh e sprovon më shumë, sepse ai mund të durojë më shumë dhe meriton shpërblim më të madh.
Nëse imani është i madh, sprovat janë të asaj grade, e nëse është i vogël, aq janë edhe sprovat. Ky fakt i jep vullnet, kurajo dhe shpresë të sprovuarit, sepse:
• Sprova e tij tregon se ai ka besim, tregon se ai është në rrugën e drejtë, në rrugën e të dërguarve dhe njerëzve të mirë, sepse ata janë sprovuar me sprovat më të rënda.
• Sprova – nëse kalohet si duhet – është në dobi të të sprovuarit, e assesi në dëm të tij. All-llahu i Madhërishëm me anë të sprovës do t’ia fshijë mëkatet dhe do t’ia ngritë gradat e tija në xhennet.
Të dashur vëllezër! A nuk mjafton ky fakt që të na ndihmojë të mos dëshpërohemi dhe të mos demoralizohemi kur të goditemi me ndonjë sprovë, por të durojmë dhe të shpresojmë në shpërblimin e All-llahut?
3. “Sprovohet besimtari saqë ecë në mesin e njerëzve, duke mos mbetur në te asnjë mëkat”.
Pasi që tregoi se sprova është ligj i All-llahut dhe pasi që e tregoi kriterin në bazë të të cilit njerëzit sprovohen, në këtë pjesë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na tregon urtësinë e cila qëndron pas sprovave, sepse All-llahu është i Urtë dhe ska mundësi të veprojë diçka kot, mirëpo Ai e bën atë me një qëllim të caktuar, qëllim i cili padyshim se është i drejtë dhe i urtë.

Besimtarët kanë dobi të mëdha nga sprovat, edhe atë:
- All-llahu nga mëshira e Tij me anë të sprovave na i fal mëkatet tona dhe na i ngritë gradat tona në xhennet.
- Sprovat e kalitin personalitetin e besimtarit dhe e përsosin, e bëjnë të durueshëm dhe të qëndrueshëm, të aftë dhe të kujdesshëm, e bëjnë të përgaditur për ta bartur emanetin e “mëkëmbësit në tokë” mbi supet e tij dhe për ta kryer këtë funksion ashtu si duhet. Dihet se ai që e fiton një gjë pa mund, nuk i’a din vlerën dhe shumë shpejt e humbë, kurse ai që e fiton me mund, i’a din vlerën dhe lufton me mish e me shpirtë që ta ruaj atë.
- Sprovat i pastrojnë rradhët e besimtarëve nga munafikat, dyftyrëshat dhe të luhatshmit në fe.
Pejgamberi, alejhis-selam, ka thënë: “E çuditshme është çështja e besimtarit. Çështja e tij është krejt mirë për të dhe nuk është e tillë për askënd tjetër. Nëse besimtarin e godet gëzimi, ai falënderon (All-llahun), e kjo i sjell dobi, kurse nëse e godet e keqja, ai bën durim (sabër) andaj edhe kjo i sjell dobi (shpërblim)”. [Muslimi].
Pjesa “dhe nuk është e tillë për askënd tjetër” na sqaron se pabesimtarët (kafirat) nuk e fitojnë këtë mirësi nga sprovat. Ato janë dënim për ta.
Kjo është ajo që All-llahu na e lehtësoi nga nxjerja e përfitimeve nga ky hadith i madh. Ku e kemi qëlluar, ajo është nga mirësia e All-llahut, e ku kemi gabuar, ajo është nga dobësia jonë dhe nga shejtani.
E lusim All-llahun, tebareke ve teala, që të na mëson atë që është e dobishme dhe të na mundëson të kemi dobi nga ajo që e mësojmë. Amin. </SPAN>

Omer Islami,
25.11.2005

[Albanian eX|PerT]

Këshillë bashkëshortëve

Këshillën time e filloj duke treguar rreth Luftës së Dytë Botërore, Armatës britaneze dhe shkretëtirës egjiptase! Njërës nga betejat më vendimtare, që ndodhi më 1942 gjatë Luftës së Dytë Botërore, e quajtur beteja El-Alemejn, e quajtur ashtu sipas vendit në Egjiptin verior. ثshtë e mirënjohur që gjermanët okupuan Afrikën Veriore dhe arrritën deri në Egjipt. Shpresonin ta pushtojnë Kanalin e Suezit, mandej të pushtojnë fushat e naftës në Iran dhe Irak, mandej ta sulojnë Bashkimin Sovjetik nga jugu, etj.
Britanezët qenë të qëndrueshëm që asnjëherë të mos e lejojnë të ndodh ajo, ndaj sollën ushtarakun më të mirë, gjeneralin Berndard Montgomerin që të udhëheq ushtrinë e tyre me qëllim të ndalimit të gjermanëve dhe përparimit të tyre. Ndodhi një betejë e vërtetë. ثndrrat gjermane nuk u realizuan, britanezët marrin fitoren ndërsa shumë luftëtar vdiqën dhe u varrosën në shkretëtirën El Alemejn.
Ajo që neve na intereson, nuk është ndodhia mes britanezëve dhe gjermanëve. Ne na intereson që pas luftës, shumë familjarë të ushtarëve të rënë në El Alemejn, erdhën të vizitonin varret e tyre. Disa nga ata, lanë ca fjalë të gdhendura në varret e tyre. Ndër ta, gjenden fjalët e një vejushe të re angleze e cila i shkroi burrit të saj: “Për Botën, ti qe vetëm ushtar, por për mua, ti ishe Bota e tërë!”
Ndaj, gjatë martesës, ju nuk fitoni vetëm bashkëshorte, ju fitoni gjithë botën. Nga tani e në botën e ardhshme, bashkëshortja jote do të jetë partneri yt në jetë, bashkëudhëtar dhe shoku më i mirë. Do t’i ndajë me ty çastet, ditët dhe vitet. Do ta ndajë me ty gëzimin dhe dëshpërimin, sukseset dhe dështimet, ëndrrat dhe frikësimet tua. Kur do të jesh i dobët, ajo më së miri do të kujdeset për ty; kur të kesh nevojë për ndihmë, do të bëjë gjithë ç’ka mundet; kur të kesh ndonjë sekret, ajo do ta ruajë më së miri; kur të kesh nevojë për këshillë, ajo do ta jep. Ajo gjithnjë do të jetë me ty. Kur të zgjohesh në mëngjes, gjëja e parë që shohin sytë tua është ajo.
Gjatë ditës, ajo do të jetë me ty, në qoftë se në një moment nuk është me ty, fizikisht, ajo do të mendojë për ty me gjithë zemër, mendime e shpirt. Kur të shkoni të flini, ajo do të jetë gjëja e fundit që e sheh; madje edhe kur flenë ti, sërish do ta shohësh atë në ëndërr. Shkurtë, ajo do të jetë e gjithë bota për të dhe ti do të jesh e gjithë bota për të.
Përshkrim më i mirë të cilin personalisht e kam lexuar ndonjëherë e që përshkruan afërsinë e bashkëshortëve për njëri-tjetrin, paraqet ajeti Kur’anor: 'Ju jeni veshja e tyre dhe ato janë veshja e juaj.’
Bashkëshortët janë sikur petku për njëri-tjetrin, ngaqë ia sigurojnë njëri-tjetrit mbrojtjen, konforitetin, mbulesën, ndihmën dhe pasurinë. Paramendoni sikur të udhëtonit në Alaskë pa veshje! Bashkëshortët tanë na sigurojnë në të njëjtën mënyrë mbrojtjen dhe konforitetin, mbulesën dhe ndihmën, në udhëtimet tona në këtë botë sikur veshja që do të na nevojitej në udhëtimin tonë në Alaskë.
Relacioni mes bashkëshortëve është gjëja më e shenjtë nga të gjitha relacionet: vlera e dashurisë dhe kujdesit, intimitetit dhe afërsisë, mëshirës dhe mirëkuptimit dhe qetësisë e cila mbushë zemrën e bashkëshortëve. Kjo paraqet vepër Hyjnore. Vetëm Zoti me fuqinë e pakufizuar, mëshirën e pafund dhe Urtësinë e shkëlqyer, mund të forcojë këto ndjenja të shkëlqyera në zemrat e bashkëshortëve.
Faktikisht, Allahu na kujton ata që shkojnë shenjave të Tij në Univers, janë ndjenjat në zemrat e bashkëshortëve ndër shenjat e Tij që duhet udhëzuar qeniet njerëzore kah Ekzistenca e Tij.
Siç qëndron në Kur’an, (Er-Rum 21): “Dhe nga faktet (e madhërisë së) e Tij është që për të mirën tuaj, Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë), ashtu që të gjeni prehje te ato dhe në mes jush krijoi dashuri dhe mëshirë. Në këtë ka argumente për njerëzit që mendojnë.”
Mirëpo zemra e njeriut nuk është qenie e palëvizshme, ajo është mjaft dinamike. Dashuria mund të thahet dhe zbehet. Lidhja bashkëshortore mund të dobësohet nëse për të nuk kemi kujdes. Lumturia në bashkëshortësi nuk vjen vetvetiu. Fati konstant kërkon dhënie dhe sakrificë konstante nga të dy anët. Që pema e dashurisë bashkëshortore të mbijetojë, të mbetet e gjallë dhe ta vazhdojë rritjen, toka duhet të jetë e palodhshme, e mirëmbajtur dhe e kujdesur. Ndaj, ja këtu disa këshilla si ta mirëmbajmë këtë pemë, që vazhdimisht të rritet:
Në botën tonë, jetojmë një jetë dinamike, të rrethuar me tabela të dendura dhe të stërmbushur me afate. Për bashkëshortët, kjo domethënë, ndoshta më nuk do të gjeni kohë që të kaloni së bashku, të vetmuar dhe larg nga obligimet. Këtë nuk duhet ta lejoni asnjëherë të ndodh! Mundohuni që periodikisht të gjeni kohë, të kryeni ndonjë punë, larg nga bota tjetër. Kujtoni se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, gjente kohë që të shkojë i vetëm me bashkëshorten Aishen radijallahu anha, në shkretëtirë, për të garuar. Fillimisht ajo ia kalonte, mirëpo pasi fitoi pak në peshë, filloi ai t'ia kalojë...
Dil rregullisht jashtë me të dhe bëni çfarëdo lloj aktiviteti. Shkoni në bregdet. Vizitoni familjen dhe shokët.
Shkoni në xhami, në piknik etj. Kujtoni se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ndante kohë që të shkojë me gruan e tij të shohë lojërat e etiopianeve të reja.
Gjithmonë të kesh romansë në jetë. Jeta moderne gati e transformoi qenien njerëzore në robot apo high-tech - maqina pa emocione.
Shfaqja e emocioneve është e nevojshme që ta ruajmë lidhjen bashkëshortore, larg nga dryshku dhe dezintegrimi. Mbaje mend, do të shpërblehesh nga Allahu për çdo emocion që tregon ndaj gruas tënde. Ashtu siç thotë Resulullahu, salallahu alejhi ue selem: “Do të shpërbleheni për gjithë ku kërkoni kënaqësinë e Allahut, madje edhe për ushqimin që vëni në gojë të bashkëshortes.” Asnjëherë mos e nënçmo vlerën për gjëra që duken të vogla, ashtu siç është vënia e ushqimit në gojë të gruas, hapja derën e veturës etj. Kujtoni se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, vënte gjurin e tij që bashkëshortja të shalonte devenë... Mundohu që gjithnjë të gjesh kohë për lutje të përbashkët.
Forcimi i lidhjes mes teje dhe Allahut është garantim më i mirë që lidhja jote bashkëshortore, të mbetet gjithnjë e fortë. Kjo do të rezultojë me pasje të qetësisë më të madhe në shtëpinë tënde. Kujto si Pejgamberi, salallahu alejhi ue selem, gjithnjë tregonte lutje dhe dëshira për bashkëshortët e ri, të cilët zgjoheshin natën të falen, ai madje udhëzonte që nëse njëri prej tyre ngrihet, le ta thirr tjetrin që nuk është ngritur, madje edhe me stërpikje me ujë në fytyrën e tij/saj.
Mundohu që gjithnjë me vepra a me fjalë të jesh i mirë ndaj bashkëshortes. Bisedo me të, buzëqeshu, kërko këshillën e saj, pyete për mendimin e saj, harxho kohë të vyeshme me të dhe kujto se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Më të mirët nga ju janë ata që janë më të mirë ndaj bashkëshorteve...”
Në fund, është rutinë që bashkëshortët të japin besën në dashuri dhe nder, deri sa vdekja të mos i ndajë. Unë mendoj se kjo besë është jo e mirë, por e shkëlqyeshme, mirëpo jo e mjaftueshme! Nuk mjafton vetëm ta dashurosh bashkëshorten. Gjithashtu duhet të duash atë që ajo do. Familjen e saj, dashamirët e saj duhet të jenë edhe dashamirë për ty. Mos u bë si kolegu im, i cili nuk kënaqej që, prindërit e bashkëshortes së tij, të vijnë në vizitë, për disa javë. Ai sinqerisht asaj i thotë: ‘Nuk i dua prindërit tu’. Natyrisht se e shikoi me hidhërim dhe ia ktheu: ‘Edhe unë nuk i dua prindërit tu’.
Gjithashtu, nuk mjafton ta duash deri sa vdekja t’ju ndajë. Dashuria nuk duhet të ndërpritet dhe ne besojmë që, ekziston bota tjetër pas kësaj. Atje ku ata të cilët bëjnë gjëra të drejta në këtë botë, do të bashkohen me bashkëshortet dhe pasardhësit e tyre. Shembull më i mirë është Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, dashuria e të cilit ndaj Hatixhes radijallahu anha, vazhdoi edhe pas vdekjes së saj. Edhe shumë vite pas vdekjes së saj, ai asnjëherë nuk harroi që kur të therë ndonjë dele, një pjesë t’ia dërgonte shoqeve të saj...
Duaje bashkëshorten tënde dhe atë që ajo do, dhe atë, jo deri në vdekje, por deri sa të bashkoheni përsëri në botën tjetër.
Inshaallah!

Sherif Muhammed

Përktheu: Ebu Jasin
Redaktoi: O. B.
</SPAN>
Sherif Muhammed,
18.9.2006

http://www.albislam.com

[Albanian eX|PerT]

Një porosi dashamirëse

Vëlla i dashur, sa më vjen turp kur e mar lapsin për të shkruar letër ty. Shembulli im i ngjan një borxhliu i cili vjen për ta kthyer borxhin me vonesë. Ky njeri ec përreth murit dhe e troket derën, duke iu lutur All-llahut që mos ta hapë derën borxhdhënësi, por le të jetë ai që e hapë derën ndonjë fëmijë i tij i vogël, që tia jep borxhin atij dhe të ikë me të shpejtë dhe të fshehet ngta ai një kohë të caktuar. Mendoj se unë nuk dalloj shumë nga ky borxhli. Sa shumë kam dëshirë ta dërgojë këtë letër nëpërmjet ndokujt që të njeh ose të ka farefis, ose tek e fundit të vjen era e ta mer këtë letër për ta dërguar ty, që të ma lehtëson lodhjen e takimit me ty, i cili është i përzier me turp borxhliu. Mirëpo dëshira dhe shpresa ime është e lidhur me natyrën dhe moralin tënd të lartë, i cili më jep guzim të qendroj para teje me këtë letër në dorë, duke mos më shoqëruar frika e e borxhit.


Ndjenja shumë të çuditshme më kapluan kur lexova letrën tënde, ku kërkoje nga unë këshillë: vallë këto janë ndjenja të gëzimit për vazhdimin e besimit dhe dashurisë mes nesh?!


Ose ndjenja e frikës se nuk kam forca ta kryej këtë detyrë?!


Ose ndjenja e dobësisë që më ndalon ta këshilloj atë që ka pozitë të lartë të fesë dhe moralit?!


Ditë të tëra nuk munda ta përcaktoj realitetin e ndjenjave të mia dhe qëndrimin tim ndaj kësaj letreje, derisa përfundova në dy gjëra që s'pranojnë të tretën: ose ta kthej këtë letër ose mos ta kthejë.


Që këto dy solucionet ishin shumë të fuqishme saqë nuk mundesha ti jipen njërës dhe mbetesha në mëdyshje. Mirëpo vendosa ta kthej këtë letër, për ta kryer obligimin tim fetar ndaj besimtarëve, e ndoshta All-llahu bën që të ketë dobi për mua dhe për ty në këtë prosi.


Pika e parë: shoqëruesi yt në këtë rrugë.


Vëlla i nderuar. Sa e rëndë është rruga dhe sa e largët për ate që udhëton vetëm, të cilët nuk marin me vehte shoqërues që do tia lehtëson vështirësitë e rrugës dhe udhëtimit. Muslimani në këtë jetë është udhëtar, ka nevojë për shoqërues në këtë udhëtim, ndihmëtar në këtë betejë, gjersa të arrijë te qëllimi dhe synimi i tij. Sa i lumtër do të jetë ai njeri që ka shoqëruesin e vet në këtë rrugë një njeri të mençur, mendjeprehtë dhe të devotshëm! Sa fatkeq do të jetë nëse shoqëruesi i tij nuk do të jetë i tillë!


Besimtari është i fuqishëm me vëllezërit e tij, kurse i dobët kur të jetë i vetëm, andaj do të mbetët i fuqishëm derisa është në shoqërinë e njerëzve të zgjedhur dhe burrave të mirë, sepse “ujku e hanë delen që ndahet nga kopeja”.


Ndihem shumë budalla kur flas për rëndësinë e vëllaut të sinqertë dhe shoqërisë së mirë. Kjo është një e vërtetë që është bërë prej gjërave të padiskutueshme!


Ndoshta disa djelmosha të cilët kanë kaluar një kohë të gjatë në udhëzim do ta kontestonin porosinë e shoqërimit me njerëz të mirë dhe të kapurit fort për ta, mirëpo ata janë në gabim në këtë kontestim, sepse besimtarët në çdo rast, pa marë para sysh se çfarë shkalle ka arritur kanë nevojë për vëllezër të vet, bile edhe Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e porositë All-llahu duke i thënë:


“Përkufizoje veten tënde me ata që lusin Zotin e tyre mëngjes e mbrëmje, e që kanë për qëllim kënaqësinë (razinë) e Tij, dhe mos i hiq sytë e tu prej tyre e të kërkosh bukurinë e kësaj bote dhe mos iu bind atij që ia kemi shmangur zemrën e tij prej përkjtimit ndaj Nesh dhe i është dhënë epshit të vet, pse puna e tij ka mbaruar”. (18:28).


Sa çmenduri e madhe është kryelartësia!!


Pika e dytë: shoqëria kërkon kujdes.


Gabim është, bile është mendjelehtësi të mendosh qe shejtani do të dorëzohet nga lufta nga disfata e parë që do ta përjeton në këtë luftë, ose do të largohet prej nesh nga qëndrimi i jonë parë serioz me vetveten. Nëse pak më parë aludova në rëndësinë e shoqërisë së mirë, atëherë medoemos të aludoj në dy pika të cilat shejtani me të madhe mundohet të na i imponon:


a) të mendojmë se kemi gjetur shoqëruesin e mirë pasi që shoqërohemi me një shoqëri të mirë. Kjo na shtyen të besojmë se jeton me një mik të mirë nga vet fakti pse ai shoqërohet më një grup në përgjithësi i mirë, duke haruar se dobia e madhe vjen nga njerëzit e veçantë të atyre burrave të mirë. Disa njerëz zgjedhin njerëzit më të dobët nga kjo shoqëri dhe prej tyre marin sjelljen dhe moralin e tyre, duke lënë pas shpine burrat e zgjedhur dhe të veçantë prej tyre, me argument se kjo shoqëri në përgjithësi është e mirë. Vazhdon në dobësim dhe ulje me këtë mik të vetin derisa ta harojë vehten dhe ti kalojnë shumë të mira.


Ibn Kajjimi rahimehull-llah tregon të metat e shoqërimit me disa vëllezër dhe thotë:


“shoqërimi me vëllezër është dy llojesh:


Një: shoqërim për rehati dhe kalim kohe. Ky shoqërim është më i dëmshëm sesa i dobishëm, dëmi ma i vogël është prishja e zemrës dhe humbja e kohës.


Dy: shoqërim me vëllezër për bashkëpunim në gjetjen e shkaqeve të shpëtimit, për të këshilluar njëritjetrin në të vërtetë dhe në durim. Ky shoqërim është prehu më i mirë dhe më i dobishëm, mirëpo i ka tre të meta: zbukurimi para njëri tjetrit, bisedimi dhe shoqërimi ma tepër se nevoja dhe shndërrimi në epsh dhe adet që nuk e luan rolin e vet.


b) të mjaftohesh me rolin e mësuesit dhe edukatorit. Edhe pse ky rol është shumë i ndershëm dhe i rëndësishëm, mirëpo, gjithashtu, kujdesi për tu shoqëruar me njerëz të vyeshëm, të mençur dhe të devotshëm është gjë e rëndësishme. Krejt kjo me qëllim që mos të bëhet mendja e njeriut, me kalim të kohës, mendje fëmije në trup të burrit. Maturia është e mirë dhe e kërkuar në çdo gjë.


Pika e tretë: jetë pa shpirtë.


Sa jetë e keqe është jeta pa shpirtë. Tek e fundit smund të ketë jetë pa shpirtë, andaj secili që kërkon vazhdim të jetës pa shpirtë është sikur ai që kërkon të pamundurën. All-llahu thotë:


“Po kështu me urdhërin tonë Ne të shpallëm edhe ty shpirtin (Kur'anin).” (Esh-Shura: 52)


Subhanall-llah! All-llahu quajti Kur'anin shpirtë, andaj kuptojmë se ska jetë të vërtetë pa Libër të All-llahut dhe ska lumturi në dunja dhe ahiret pa Libër të All-llahut. Kur'ani është kënaqësia e atyreve që kërkojnë kënaqje dhe lumturi, është litar i All-llahut i fortë dhe rruga e Tij e drejtë.


Gjëja që ma së miri e edukon njeriun dhe i edukon shokët e vet është ulja me frikërespekt me Kur'anin, larg nga të metat dhe njollat e kësaj bote. Sa e mirë është lidhja me litarin e qiellit, atëherë kur këputen litarët e tokës! Sa mirë është hyrja në dyert e qiellit, atëherë kur mbyllen dyert e tokës! Kënaqësinë më të madhe e përjeton njeriu me Librin e All-llahut, atëherë kur pushojnë sytë dhe thellohen njerëzit në gjumin e tyre, atëherë ngriten burrat e mirë për të lexuar Fjalën e All-llahut me frikërespekt të sinqertë dhe me modesti të plotë, atëherë i mbulojnë melekët me mëshirë, sepse “Vërtet, leximi i Kur'anit në agimit është e përcjellur”. (17:78).


Kujdesu të lexosh Kur'an, ta mësosh përmendsh, të lexosh libra të tefsirit, të meditosh rreth ajeteve të Kur'anit dhe të jetosh duke lexuar pjesë të caktuar për çdo ditë. Asnjëherë mos e këput kontaktin tënd me Librin e All-llahut, duke u larguar nga lozjet dhe pengesat e kësaj bote.


“Mirëpo, këtë nuk e arrin kush, pos atyre të durueshmëve, dhe nuk e arrin kush, pos atyre me virtyt të lartë”. (41:35).


Pika e katërt: bëhu njeriu më i mëshirshëm ndaj njerëzve.


Vëlla fisnik. Sa të dhemb kur të shohish ndokend që ka probleme. Të dhemb ajo që i dhemb atij dhe qanë për atë që qan ai.

Sa i mëshirshëm je kur ndokush e zgjat dorën, sinqerisht, për ti ndihmuar.

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

Sa ma i mëshirshëm je kur e lodh veten për ti ndihmuar, duke i dhënë përparësi edhe para vehtes.


Mirëpo dije se, të mëshiroftë All-llahu, do të jesh njeriu më i mëshirshëm ndaj njerëzve, atëherë kur do t'i thërrasish në rrugë të All-llahut, atëherë kur do tua paraqesish dritën e udhëzimit dhe kur ti shpëtosh nga errësira e lajthitjes.


Thirrja në rrugë të All-llahut është detyrë e Pejgamberëve që kanë qenë para nesh, kurse ne kemi nder të bëjmë të njejtën punë dhe të ecim të njejtën rrugë. Dije se thirrja më e madhe në rrugë të All-llahut është edukimi i fëmijëve ta duan All-llahun dhe ta duan Pejgamberin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], largimi i tyre nga kënetat e amoralitetit. Këtë e thamë në këtë kohë kur një grup njerëzish e nënvlerësojnë detyrën e edukatorëve duke i etiketuar se janë shkurtëpamës, mendojnë sipërfaqësisht dhe miren me arsimimin e fëmijëve.


Vëlla i dashur.


Edukimi i djemve të rinj në ibadete dhe devotshmëri është sfera më e lartë e thirrjes në rrugë të All-llahut, rezultatet e të cilës nuk i sheh askush përveç atij që është largpamës, të cilëve All-llahu ua ka mundësuar ti kuptojnë këto gjëra. Andaj, ata që mendojnë sipërfaqësisht dhe që kërkojnë rezultatet të shpejta le të kullosin livadhet e mendjelehtësisë së tyre dhe le tia lënë këtë gjë atyreve që e meritojnë.


Edukatorët janë prodhuesit e burrave, ngritësit e civilizimeve dhe ndryshuesit e historisë. Secila thirrje që posedon sa ma shumë edukator të sinqertë, është thirrje e cila zgjat shumë kohë, është thirrje që i thellon rrënjët thellë në tokë, thirrje të cilës nuk mund ti bëjë dëm asnjë sprovë dhe fortunë.


Pika e pestë: mos u bë qiri.


E mjeri qiri. Sa i dhimbshëm është fakti që ai digjet për ti ndriçuar tjerët!


Sa i dhimbshëm është fakti që të digjet thirrësi për njerëzit, e ata të ndriçohen me këtë dritë!


Kam për qëllim, lënjen pas dore të vetvetes kur të arrijë njeriu një etapë të jetës së vet duke menduar se plakja i mjafton nga edukimi personal i vetvetes, ose marja me aktivitet të davetit mjafton nga kujdesi për vetveten. Kjo është një rrezik i madh, sepse ai që se ka një gjë nuk mundet me ta dhënë. Pastaj , thirrësi vazhdimisht është në pozitë të shembëlltyrës, andaj duhet gjetur metodë për edukim personal, metodë për ta ngritur imanin e vet, metodë për tu kujdesur për zemrën dhe për ta kultivuar devotshmërinë e tij, që mos të bëhemi sikur qiriu, të digjemi e tjerët të kënaqen me dritën tonë.


Pika e gjashtë: trashëgimia e pejgamberëve.


Edhe pse thirrja në rrugë të All-llahut është e rëndësishme dhe me vlerë, ashtu sikur përmendëm ma parë, mirëpo mundet ti bëhet shkatërrim nëse nuk ka bazë të fortë dhe material origjinal, nëse nuk ka dituri fetare. All-llahu thotë:


“Thuaj: "Kjo është rruga ime, e vënë në fakte të qarta, e që unë dhe ai që vjen pas meje. Larg të metave është All-llahu, e unë nuk jam nga idhujtarët". (12:108).


Secila thirrje, pa marur para sysh aktivitetin e saj, është thirrje e zbrazët nëse nuk përmban dituri të pjekur, bile mundet të jetë thirrje në injorancë, andaj dalja e xhemateve të devijuara është rezultat i thirrjeve të zbrazura nga dituria fetare e vërtetë.


Secili ibadet që nuk bëhet në përputhje me udhëzimin e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], pa marur para sysh sa shumë është, është mangësi dhe e metë, sidomos kur i mungon dituria e sherijatit. Dalja e xhemateve të devijuara të asketëve është vetëm rezultat i përhapjes së madhe të injorancës në radhët e tyre.


Në dituri ka jetë të cilën nuk e di ai që se ka shijuar ëmbëlsinë dhe kënaqësinë e saj. Besoj se po pati njerëz të zgjedhur në një shoqëri, atëherë dijetarët janë të parët e tyre. All-llahu thotë:


“Po All-llahut ia kanë frikën nga robërit e Tij, vetëm dijetarët”. (35: 28)


Pika e shtatë: sinqeriteti që ka nevojë për sinqeritet.


All-llahu thotë:


“...për t'ju sprovuar se cili prej jush është më vepërmirë”. (67: 2)


Pra, All-llahu i Lartësuar në këtë rast ka bërë bazë të mbivlerësimit, mirësinë, e nuk e ka bërë numrin e madh, pra sqenka me rëndësi numri i madh, por lloji dhe gjinia e mirë.


Ma së miri që ndihmon në përmirësimin e një vepreje dhe meritimin e cilësisë “i mirë”, është sinëeriteti. Bile sinqeriteti është materiali i vërtetë i një vepre, sepse pa te, ekzistimi i një vepreje dhe mosekzistimi është i barabartë.


Vëlla i nderuar. Sa vuajnë njerëzit e drejtë për sinqeritet, mirëpo nuk është kjo gjë problem, sepse hapi i parë drejt arritjes është vuajtja për atë gjë. Por medoemos duhet shoqëruar këtë me durim dhe insistim, nëse dëshiron të arrijë njeriu në qëllimin dhe synimin e vet, edhe pse kjo mund të vonon. Vazhdimisht ke dro nga mahnitja me veprat tuaja, sepse disa dijetarë të selefit kanë thënë: “kush mendon se në sinqeritetin e tij ka sinqeritet, atëherë sinqeriteti i tij ka nevojë për sinqeritet”.


Vëlla i nderuar. Këto porosi që i kam përmendur, për të cilat, unë, vall-llahi, kam ma shumë nevojë se ti, ndoshta nxisin te ti ambicje të punës dhe gjallëri të prodhimit, kurse kjo është ajo që e shpresoj. Ndodh që njeriu në fillim mos të mundë të arrijë realizimin e krejt këtyre gjërave, mirëpo s'prishë punë. Le të provon sërish, le të lufton, le të duron derisa të arrijë qëllimin e vet. Mos mendo se kjo gjë është e lehtë, por është një synim për të cilin njerëzit kanë dhënë edhe shpirtin. Zbritja çmimin gjëjës së shtrenjtë për të arritur këtë qëllim, All-llahu të drejtoftë në rrugë të drejtë, “E ata, të cilët luftuan për hir Tonë, Ne, me siguri do t'i orientojmë rrugës për te Ne”. (29: 69).


Në fund, vëlla i nderuar. Kërkoj falje për mangësinë që kam shprehur gjatë këshillimit tim dhe sjelljes së keqe që kam paraqitur gjatë përmirësimit tënd. Ky është mund i njeriut më pak dituri, andaj shpresoj se do të ma falish dhe nuk do të ma zësh për të madhe dhe dije, të mbroftë All-llahu, se këto fjalë i kam shkruar pas një mëdyshje të madhe, sepse e dija se jam i dobët dhe kam pak dituri.
All-llahun e lus që të më ndihmojë mua dhe ty në realizimin e aspiratave tona, të na i fal gjërat që i bëjmë pa dije dhe tejkalimin e kufijve tona.


pregaditi:
Bekir Halimi
publikimi i parë:
AlbIslam.Com
3.3.2000</SPAN>
Albislam.Com,
8.8.2003

[Albanian eX|PerT]

NJE DITE NE JETEN E MUSLIMANITE

-Ae ke lutur Allahun tri here te shpieje new Xhennet, ngase ai qe e pyet Allahun,subhane hu we te´ala,qe te dergoj ne Xhennet,Xhenneti i thot:"o Zot fute ne Xnennet!"?
-A ke kerkuar ndoj here shpetim nga zjarri te Allahu xhel-le shanuhu,nga se per ate qe e ben kete XHehnemi thot:"Shpetoje o Zot nga zjarri"!?
-A e ke lexuar diq nga fjalimet e Resulullahut,Sal-lallahu ´alejhi we selem?
-A ke menduar te largohesh nga shoqeria e lige?
-A ke provuar ti pakesosh te qeshurit dhe shakat?
-A ke qajtur nga friga prej Zotit tend?
-A ke bere dhikrin e mengjesit dhe te nates?
-A ke kerkuar me te vertet shwhadet(te behesh shehid),ngase Resulullahu,s.a.w.s.,thot:ai qe do te kerkoj me te vertet shehadet nga Allahu dote jap graden e shehidit edhe nese vdes ne shtratin e tij".
-A eke lutur Allahun xh.sh qe te forcoj ne fene e tij.?
-A e ke blere nje liber te ri me tematik islame per te pasur njohuri lidhur me fene tende?
-A ke kerkuar falje te mekateve per besimtare dhe besimtare,ngase ateher perqdo mu´min dhe mu´mine edhe ti ke veper te mire?
-A e ke falenderuar Allahun xh.sh per begadite islamit?
-A e ke falenderuar Allahun xh.sh per dhurimin e sqisave te degjuarite,e shikuarite dhe begadite tjera?
-A eke dhene sadakan per te varferit dhe te pa fuqishmite?
-A e ke lene zemerimin per shkak te vefsit tend dhe ke filluar te mos zemerohesh pos per shkak te Allahut,az-ze ve xhel-le?
-A ke ndejtur pa u krenuar dhe lavduar me veteveten?
-A ke vizituar vellaun islam dhe ke qen i sjellshem me te?
-A e ke ftuar familjen tende vellezrite,fqinjte dhe te tjeret me te cilet je ne kontakte drejte Allahut te Madheruar?



marr nga :ALI IBNI MUHAMMED-SULLTAN EL-KARIU

[Lijanna]

Keshille kerkuesit te diturise

Falënderimi i takon vetëm All-llahut [subhanehu ue teala], Atë e falënderojmë dhe prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Kë e udhëzon All-llahu në rrugë të drejtë nuk ka kush e largon nga ajo (rruga e drejtë) dhe kë e le në humbje Ai, nuk ka kush e udhëzon në rrugë të drejtë. Paqja, mëshira dhe shpëtimi i All-llahut qoftë mbi krijesën më të zgjedhur të Tij, Muhammedin [sal-lAll-llahu 'alejhi ue sel-lem], mbi familjen e tij të ndershme, mbi shokët-as’habët e tij besnikë dhe mbi të gjithë pasuesit e Rrugës së Drejtë. Dëshmoj se nuk meriton të adhurohet askush tjetër pos All-llahut dhe dëshmoj se Muhammedi [sal-lAll-llahu 'alejhi ue sel-lem] është rob dhe i dërguar i All-llahut.
Duke parë sjelljen e një pjese të kosiderueshme të nxënësve të dijes (Talibul-ilm) të cilët mirren me nxënien e diturisë për përfitimin e të mirave materiale në këtë botë dhe duke mos i kushtuar kujdes kënaqësisë së All-llahut të Madhëruar, i zgjodha këto fjalë që do të mund t’i lexoni në vazhdim të këtij shkrimi ashtu që duke shpresuar në ndihmën e All-llahut të përfitoj unë dhe ju të cilët e lexoni. E lusim All-llahun e Madhëruar që këtë vepër të na pranoj si pjesë e veprave tona të mira dhe gjithashtu e lusim All-llahun e Madhëruar që edhe lexuesve të këtij shkrimi t’u bëj dobi leximi i tij.
Transmetohet nga Muadh ibn Xhebeli se Pejgamberi [sal-lAll-llahu 'alejhi ue sel-lem] ka thënë:
“Biri i Ademit nuk mund të hapërojë Ditën e Kijametit para se t’ju përgjigjet 4 (katër) pyetjeve:
- Jetën e vet ku e kaloi;
- Rininë e vet ku e çoi;
- Pasurinë e vet si e fitoi dhe ku e harxhoi dhe
- Diturinë e vet ku e praktikoi”.
Vëllezër të nderuar! Ky hadith është barrë e rëndë për bartësit e diturisë, sepse nesër All-llahu i Madhëruar pa dyshim do t’i pyesë sa e praktikuan diturinë e vet dhe ç’vepruan me të. Ashtu do të pyetet edhe çdo i moshërritur për dhuntitë e All-llahut që ia dhuroi, ç’veproi me to. Dhuntitë e jetës, të rinisë, të pasurisë dhe në fund të diturisë. Me diturinë All-llahu [subhanehu ue te'ala] e dalloi njeriun nga shtazët. Dituria është dhunti shumë e çmueshme, prandaj Allahu ia fal vetëm atij që e do. Ndërsa falënderimi ndaj këtij ni’met (dhuntie) është të veprosh sipas saj dhe t’ua mësosh të tjerëve. Kush merr dituri dhe vepron sipas saj, vetëm ai ka marr dituri dhe meriton të quhet Dijetar dhe Edukator. E kush mëson diçka e pastaj e fsheh nga njerëzit, kurse ata kanë nevojë për diturinë e tij, do të gjuhet Ditën e Kijametit me gaca të zjarrit. Ndërsa ai që mëson dhe nuk vepron sipas asaj që e ka përvehtësuar, i përngjanë gomarit të ngarkuar me libra të çmuar. Gjëja që më së shumti e frikësonte Muhammedin [sal-lAll-llahu 'alejhi ve sel-lem] për ummetin pas vdekjes së tij ishte munafiku i dijshëm.
Munafiku i dijshëm! Parashtrohet pyetja si është e mundur që njeriu të jetë njëkohësisht dijetar dhe munafik?!
Munafik i dijshëm është ai dijetar që gjuhën e ka të mprehtë kurse zemrën e zbrazët nga frika ndaj All-llahut [subhanehu ue te'ala]. Nga Aliu r.a. transmetohet se Pejgamberi [sal-lAll-llahu 'alejhi ue sel-lem] ka thënë:
“Vërtet, unë nuk brengosem për ju nga ndonjë besimtarë apo mushrik. Besimtarin e mbron imani i tij, kurse mushrikun e asgjëson kufri i tij. Por brengosem për ju nga ndonjë munafik që diturinë e ka vetëm në gjuhë. Flet për atë që ju e doni, kurse punon për atë që ju e urreni”.
Vëllezër të nderuar, ky pra është ai që kokën e ka përplot dituri, kurse zemrën e ka të zbrazët nga frika ndaj All-llahut [subhanehu ue te'ala]
Shtrohet pyetja se:
Cila është shenja e frikës ndaj All-llahut [subhanehu ue te'ala]?
Shenja e frikës ndaj All-llahut [subhanehu ue te'ala] është të vëndosh kufi mes vetes dhe mëkateve.
Por, çka e ndihmon njeriun t’ia ketë frikë All-llahut [subhanehu ue te'ala]?
Në këtë aspekt njeriun e ndihmon përkujtimi i vdekjes dhe ahiretit. Kjo i pastron zemrat e damkosura dhe ia zvogëlon njeriut lakminë ndaj kësaj bote. Pejgamberi [sal-lAll-llahu 'alejhi ve sel-lem] na ka lënë dy këshilltarë. Njëri flet e tjetri hesht. Ai që flet është Kur’ani, ndërsa ai që hesht është vdekja. Këta dy këshilltarë mjaftojnë për besimtarin. Zemra e besimtarit fillon të varfërohet pikërisht kur e kaplon harresa e vdekjes.
A nuk kuptohet nga kjo se besimtari e nënçmon jetën dhe e urren atë?
Jo, vëlla i dashur! Çdo ditë për besimtarin është me vlerë. Gjatë jetës ai e adhuron All-llahun, është i dobishëm për krijesat e tij dhe i kontrollon veprimet e veta. Kjo është për njeriun arë e ahiretit. Sot mbjell në këtë botë, nesër korr në botën tjetër.
Vëllezër të nderuar! Kjo botë në peshojën e All-llahut nuk peshon as sa krahu i mushkonjës. Vetëm në dunja i bëhet mëkat All-llahut, vetëm në të kundërshtohen urdhërat e Tij, prandaj edhe është e mjerë. Armiqtë e All-llahut në këtë botë argëtohen dhe sillen me arrogancë, ndërsa dashamirët e Tij shtypen dhe torturohen. Të mjerët ne, në qoftë se na tërheq kjo botë dhe e harrojmë botën tjetër (ahiretin). All-llahu dunjanë ia jep atij që do, por edhe atij që nuk e do, kurse fenë dhe ahiretin ia jep vetëm atij që e do. Dine se nuk ka vlerë feja pa dituri, por edhe nuk ka vlerë edhe dituria pa vepër. Po ashtu edhe vepra nuk ka vlerë pa sinqetitet në të. E lusim All-llahun e madhërishëm që të na ndihmojë me kujdesin dhe suksesin e Tij, ashtu që të jemi prej atyre që mësojnë për të vepruar, që veprojnë për ta treguar sinqeritetin dhe janë të sinqertë për ta fituar kënaqësinë e All-llahut dhe Xhennetin e Tij.
www.klubikulturor.com (http://www.klubikulturor.com)

[Lijanna]

- Ti përshëndesësh ata që i njeh dhe ata që nuk e njeh.

- Buzëqeshja është sadeka: “Buzëqeshja në fytyrën e vëllait tënd është sadeka” Hadith sahi.

- T’i drejtohesh me fjalë të mira njerëzve. Allahu i Lartësuar thotë: “…dhe njerëzve u thuani fjalë të mira…” (El Bekare: 83)

- Të jesh i thjeshtë me njerëzit dhe jo mendjemadh.

- Thirri njerëzit me emrat që janë më të dashur për ta. Kështu ka vepruar edhe i Dëguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të.

- Të jesh i butë me ta. “Allahu ia jep të butit atë që nuk ia jep të ashpërit.” (Muslimi)

- T’u iu bësh thirrje që t’i përmbahen fesë e atë duke përdorur urtësinë dhe fjalë të qeta. “Ti (Muhammed) thirr për në rrugën e Zotit tënd me urtësi e këshillë të mirë” (En Nahl: 125)

- T’i ndihmosh sipas mundësisë. “Ndihmohuni mes vete me të mira dhe në të mbara.” (El Maide: 2)

- Të mendosh të mirën për ta, të largohesh nga paragjykimet. “O ju që keni besuar, largohuni prej dyshimeve të shumta …” (El Huxhurat: 12)

- Përballoji gabimet e tyre.

- Prano arsyetime prej atyre që nuk janë sjellur mirë ndaj teje.

- Shakaja me ta të jetë e drejtë dhe mos të jetë e tepërt. I Dërguari i Allahut ka bërë shaka, por e ka folur gjithmonë të vërtetën.

-Të ua mësosh fenë në bazë të nivelit të mendjes ose të kuptuarit të tyre.

- Të jesh i sinqertë në bisedë me ta. “Frikësojuni Allahut dhe të jeni me ata të drejtit.” (Et Teube: 119)

- T’i përmbahesh premtimit.

- T’i përgjigjesh ftesës, vetëm nëse ke arsye ose nëse te ftuesi ka harame atëherë mund të mos i përgjigjesh.

- Këshilloji ata të cilët gabojnë me metodat më të mira. “Ti (Muhammed) thirr për në rrugën e Zotit tënd me urtësi e këshillë të mirë” (En Nahl: 125)

- Mos i nëncmo të dobëtit prej tyre. “E ska dyshim se tek Allahu më i ndershmi ndër ju është ai që më tepër është i ruajtur (këqijat)…” (El Huxhurat: 13)

- Të bisedosh me ta në bazë të kuptuarit dhe pozitës së tyre.

- Të kesh sjellje të mira që të jesh shembull për të mirë te ata. “Vërtet ti je në një shkallë të lartë të moralit” (El Kalem: 4)

- Dhurimi i dhuratave. “Dhuroni që të duheni” (Buhariu)

- Të ua duash të mirën sic ia do vetvetes. “Nuk beson askush prej jush derisa nuk ia do vëllaut të vet atë që ia do vetvetes” (Buhariu dhe Muslimi)

- Vizita për hir të Allahut e jo për ndonjë interes tjetër. “Veprat vlerësohen sipas qëllimit” (Buhariu)

- Ji shembull i mirë për ta që të ndikohen prej teje.

- Përmbaju sjelljes gjatë bisedës ose diskutimit për ndonjë cështje.

- Të ua përfitosh zemrat për fenë dhe për të mirën.

- Kur të jesh në makinë mos i ngushto, por hapjau rrugën.

- Nëse dikush të përcjellë dicka jo të mirë nga njerëzit sigurohu para se të gjykosh për të.

- Mos e shpeshto të përzierën me njerëzit e të prishet zemra, dhe as mos u largo prej tyre por qëndro në mes.

- Largohu nga grindjet me njerëzit dhe mos e ngre zërin gjatë bisedës. “Unë jam garant për një shtëpi në mes të xhennetit atij (besimtari) që e flak grindjen mes veti, edhe nëse ka të drejtë…” (Ebu Davudi)

- Bëju mirë njerëzve me pasurin tënde, kohën tënde e kjo të bëhet vetëm për hir të Allahut dhe jo me qëllim që të lavdërojnë njerëzit.

www.pertymoter.net (http://www.pertymoter.net)

[Shqiptare]

Tregim i marrë nga faqja www.pertzmoter.net (http://www.pertzmoter.net)


Thuhet se profesori qëndroi para nxënësve, me vehte kishte disa mjete aftësimi.
Kur filloi mësimi profesori duke mos folur asgjë nxori një enë të madhe të xhamit bosh. Filloi duke e mbushur enën e xhamit (me topa të golfit).
Më pas pyeti nxënësit: Se ena e cila ishte në dorën e tij a është e mbushur ose bosh? Nxënësit thanë: është plot.
Profesori e mori një sunduk të vogël të mbushur me guralecë, derdhi brenda enës së xhamit, më pas e tundi fortë derisa u shpërndanë guralecët në vendet boshe ndërmjet topave të golfit. Më pas i pyeti përsëri nxënësit: Se a është ena e mbushur? Nxënësit ranë dakort përsëri se: është e mbushur.
Më pas profesori e mori përsëri një sunduk të vogël të mbushur me rërë. E zbrazi në enën e xhamit. Nuk diskutohet se rëra i mbushi boshllëqet e ngelura në të. Profesori i pyeti përsëri nxënësit: Se a është ena e mbushur? Nxënësit u përgjigjën njëzëri: Se ena është e mbushur.
Më pas profesori e nxori një filxhan kafe. E zbrazi mbi përbërësit brenda enës. Nxënësit qeshën nga veprimi i tij. Pasi që nxënësit u qetësuan nga të qeshurit, filloi profesori bisedën duke thënë: Tani dëshiroj që ta dini se cka është kjo ngjarje.
Kjo enë i ngjason jetës së cdonjërit prej jush.

Topat e golfit imitojnë gjërat e domosdoshme në jetën tënde, si: Fenë tënde, parimet, sjelljen, familjen, fëmijët, shëndetin dhe shokët e tu. Që nëse e humb (cdo gjë) dhe ngelin këto gjëra vazhdon jeta jote, e mbushur dhe e qëndrueshme.

Ndërsa guralecët imitojnë gjërat e rëndësishme në jetën tënde: Punën, shtëpinë makinën…etj.

Rëra imiton gjërat e tjera, ose të themi gjërat e thjeshta. Sikur të kisha vendosur sëpari rërën në enë, nuk do të ngelte vend për guralecët ose për topat e golfit. E gjithë kjo përputhet me jetën tënde aktuale.

Nëse e harxhon kohën dhe mundin tënd për cështje të kota, nuk do të ngelet vend për cështjet të cilat të interesojnë, prandaj duhet të jesh shumë i kujdesshëm dhe para së gjithash për gjërat e domosdoshme, për jetën dhe vendosmërinë tënde, kujdesu për lidhjen me fenë tënde (Islamin). Ji i kujdesshëm ndaj fesë, parimeve dhe karakterit tënd.
Dhuroji dhuratë partnerit të jetës tënde si dhe shprehja atij/asaj dashurinë që ke ndaj tij/saj. Ki besim gjithmonë se do të keshë kohë të mjaftueshme edhe për cështjet e tjera, dhe gjithmonë kushtoji rëndësi topave të golfit së pari, sepse këto janë gjërat të cilat meritojnë që t’i kushtohet më së shumti rëndësi.
Definoji përparësitë, sepse të tjerat janë thjesht: rërë!

Ndërkohë që profesori e përfundoi bisedën, njëri nga nxënësit e ngriti dorën duke thënë: Ti nuk na e sqarove se cfarë imiton kafeja?
(Buzëqeshi) profesori dhe tha: Unë jam i gëzuar që pyete, e hodha edhe kafen që të ua sqaroj juve, se sado që jeta jote të jetë e mbushur plot , do të ngelet hapësirë, për një filxhan kafe.

Përktheu: Merita Rexha

[Shqiptare]

Mësova se më të lumturit janë ata, të cilët kanë përmbushur zemrat e tyre me dashurinë e All-llahut, dhe janë të përmalluar për Te. Ndërsa të tjerët jetojnë në iluzione, që nuk përmban tjetër përpos përjetime të dynjas kalimtare.
Dhe se dituria e vërtete është dritë që Allahu hedh në zemër, siç ka thënë imam Maliku, Allahu e mëshirofte! Nuk është vetëm me të mbledhur shumë përmendësh.
Dhe se begatia e diturisë në vete dhe tek njerëzit është aq sa është i lidhur personi me Kur'anin Famëlartë dhe aq sa të kujdesët për te.

Dhe të nderohet dijetari në mesin e umetit aq sa i pason ai gjurmet pejgamberike, ngase nga kjo rrjedh nderi mbi te. Ndersa dijetari i lidhur me dynja po të jetë prijës, ai është dëmtuesi me i madh i dinit.
Dhe se dijetarin që e përgadit qeverija e prishur për vetëdijen e gjëndjes se popullit, nuk është tjetër pos buri e koordinuar nga qeveria, dhe ai do jetë kazme për rrenimin e atij populli.
Dhe se s'ka mundësi të mëkëmbët një umet i përparuar dhe as që të përcjellet mesazhi e tij, pa rregullore politike të nxjerrura nga besimi dhe sheriatit islam.
Dhe perderisa në mësin e umetit nuk ka njerëz besnik, që e bartin këtë mesazh sipas rregullorës politike të këtij dini dhe nuk veprojnë me te, atëherë ata do të jenë një kope që do t'i drejtojë tagjija dhe kamxhiku në ahurin e roberimit.
Dhe se organizimin për rizgjimin islam nuk ka mundësi ta bëjë askush tjetër përveç atyre që janë gjithmonë të gatshëm që të veprojnë per islamin. Ndërsa ata që e përfaqësojnë këtë organizim, nëse nuk kanë aftësi që t'i përmbushin skajet e projektit të këtij organizimi dhe kuadro, do të deshtojë në udhëheqjen e këtij organizimi.
Dhe se obligimi më i madh i sistemit politik në islam është vuarja e kurorës së krenarisë mbi kokën e umetit. E një gjë e tillë nuk mund të realizohet pa praktikimin e sheriatit.
Dhe se ai umet, i cili ia kthen shpindën xhihadit nuk e meriton e as nuk do të ketë krenari.
Dhe se krimi me i madh i sistemit të mykur arab, i gjunëzuar në krye të udhëheqës së popullit të tij, është humbja e krenarisë së umetit që ia sollën duke shmangur sheriatin e Allahut dhe dorezimin e tij në dorën e armikut. Ndërsa, ai cili u jep këtë të drejtë është edhe me kriminel sesa ata. Ndërsa, ai i cili i shpërbën umetit për Allahun do të sheh miresi, nderë, fitore dhe suksese (prej anës se Allahut). E nëse e godet ndonjë sprove në rrugën e Tij, Allahu do të zbret në zemrën e tij qetësi dhe durim prej nga nuk e mendon. Dhe do të dërgojë mbi te ëmbelsira në kohërat më të nëvojshme prej nga ai s'e kujton. Dhe kështu do të jetë nën strehimin e Tij dhe i nderuar me krenari deriqë ta takojë Allahun [subhanehu ve teala].
Dhe prej nderit më të çmueshem është që Allahu të të radhisë në rreshtin e ushtarëve të Tij. Atëherë, mos u brengos ndaj vuajtjeve në rrugën e Tij ngase durimi zbret me te, dhe së qetësia aty gjindet. Për këtë Thotë Allahu [subhanehu ve teala]:

إنّ مع العسر يسرا
"E, pa dyshim se me vështirësisë është lehtësimi" [El-Inshirah, 5]

E nuk ka thënë se pas vështirësis, por me veshtiresinë është lehtesimi.
Dhe se njëriu më budalla është ai që është mashtruar me mençurin e tij, fuqin dhe përpjekjet e tija. Realiteti është se disa njerëz perdorën nga ana e Allahut dhe të tjerët janë në fatin e shejtanit, dhe Allahu nuk i përdore per fenë e tij, përveç të sinqertit dhe ata qe u kanë mbeshtetur vetëm Atij.
Dhe mësova se duaja është çelësi i çdo të mire dhe nuk perjashtohet nga kjo e mirë askush përveç atij qe e ka përjashtuar vetën e tij.
Dhe se sprova nuk ka ilaç tjetër përpos durimit dhe për ziliqarin nuk ka shërim tjetër përpos që t'i mbeshtetë Allahut dhe t'i anashkalojë ato që e mundojnë.
Dhe se zilia gjithëherë ka sjellë pengesa dhe vështirësi në realizim e projekteve gjatë thirrjes islame. Gjithashtu ajo ka shkaktuar vonesë në realizimin e qellimeve te tyre. Prandaj, nuk ka ilaç me të mirë për zilaqarin se sa sinqeriteti.
Dhe se mbeshtetja e sinqertë në All-llahun është në sekretin e shpëtimit më të madh. Për këtë fituesit më të mëdhej ishin ata që i tejkaluan të tjerët në xhenet. E ata janë shtatëdhjetëmijë veta qe do të hynë pa dhënë llogari, ngase ishin me të sinqertit në tevekul (mbeshtetje në Allahun).
Dhe se burri i mirë që është sprovuar me burgim ose do t'i shtohet vlera e mirë dhe vendosshmeria ose i keqësohet gjendja edhe bie nga vlerat – Allahu na ruajt. Kurse të pakët janë ata që qëndrojnë në atë gjendje që kan qenë.
Dhe se sinqeriteti është më e kushtueshme e atyre që veprojnë për islam, për atë duhet që çdo aktivist duhet nxitur për ta arritë këtë, duke ia lenë synimet e tyre në dijenin e Allahut.
Dhe s'ka me injorant se ai, i cili mashtorhet me fjalët e pretenduesve para se t'i sheh veprat e tyre, dhe se ai i cili mashtrohet me veprat e tyre në kohën e liris para se t'i sheh ata në kohën e sproves.
Dhe se mësimet e vërteta të besimit janë në fushat e xhihadit dhe ballafaqimit me injorancen. Këtë e kemi vërejtur qartazi në irak, që mund ta marrim si shëmbull. Për një kohë shumë të shkurtë, trimat besimtarë, i njohën këto mësime dhe i punuan ato, në ate kohë kur e gjithë kjo u injorua nga ata, të cilët me dekada me rradhë ishin mesuesa të kësaj lëmie dhe nuk mjaftuan me kaq. Përdorën diturin e tyre në luftë kundër besimit (tevhidit) dhe pjestarëve të tij.
Mësova se për çdo send ka ilaç përveç marrëzisë. Të largohesh nga ata është rehati shpirtrore, edhe pse sprova me to është e domosdoshme, s'ka të ikur. E mendjelehtësia është shënja më e madhe e marrëzisë.
Dhe se qëndrimi në parime është shenja me e madhe e butësisë dhe urtësisë.

............ vazhdimi......

[Shqiptare]

Mësova dhe se çështjet që gjinden tek thirrësat islam dhe që hasin mospajtime në to janë pesë:
1. Çështje që as nuk meriton të emërtohet çeshtje.
2. Çështje që nuk duhet ndalur shumë tek to, por aq sa u takon.
3. Çështje që duhet të ndalur para tyre edhe pse diskutimi në to është i lehtë dhe i afërt.
4. Çështje që meriton të merret qendrim i prerë ndaj kundershtarit.
5. Çështje e cila meriton distancim dhe braktisjen e kundershtarin.
E ngatërrimi mes tyre është i madh në fushën e thirrjes, e perzierja mes tyre dhe lakmisë së vetvetës është edhe më e shumtë.


Mësova se njerëzit janë tre shkallësh:
• Njerëz që aftesitë mendore të tyre i kanë te kufizuara tek disa përsona të veçantë, nuk mendojnë me gjatë sesa rreth e përqark tyre. Dhe në bazë të kësaj dhe marrin qëndrimet e tyre.
• Ndërsa një grup tjetër e kufizon të menduarit e tyre në ndodhi, nuk posedojnë një vizion të mëtutjeshëm. Kështuqë, çdo ndodhi i merr ata djathtas e majtas dhe sa herë që kalon një ngjarje angazhohen me ngjarjën tjetër.
• Ndërsa një grup tjetër kanë synime dhe dëshira të morishme, duke poseduar mendime të përgjithshme të plota, dhe të menduarit e tyre përqëndrohet në atë burim dhe përpiqet të përfshijë në tërësi, t'i përmisojë dhe orientojë njerëzit ashtu siç duhet në këtë fushë.
Pra, të parët stagnojnë në bregdet. Ata që vijojnë pas tyre zhytën në ujë të turbullt. Ndërsa pala e tretë është ajo që di të notojë në oqean. Sepse Allahu [subhanehu ve teala] për çdo send ka krijuar mundësi .
Mësova se e tërë intelegjenca është dallimi i shkallëve të mirësis dhe shkallëve të së keqës dhe të u ipet perparesi më të rëndësishmëve në kohërat specifike. Përndryshe, vetëm t'i dallosh të mirën nga e keqa është lehtë për çdokend.
Dhe se nga gabimet e mëdha është mosnjohja e ndryshimeve të karakterit të njerëzve gjatë aplikimit të projektëve islame. Ngase çdokush është i paraprirë për të punuar atë për të cilën është krijuar. Andaj, ka mundësi që një projekt të jetë i përshtatshëm për një mjedis e të dështojë në një mjedis tjetër, ashtu siç mund të jetë i përshtatshëm për një person dhe nuk i përshtatët një tjetrit.
Dhe se butësia e urtësia bashkë me besnikërinë dhe qëndrueshmërinë janë sekretët e suksesit të aktiviteti të davetit (thirrjes).
Dhe se xhihadi është organimzimi i gjithë umetit dhe nuk mund të ketë sukses në atë mjedis që nuk përgaditën për atë.

Dhe se burrat janë katër llojesh:
• Një lloj burrash që mund të mos i shohësh në kohën e paqës dhe qetësisë. Mirëpo, kur ndodhë ndonjë vërull a rrëmujë shpejtojnë drejtë teje për të të dalë në ndihmë.
• Një lloj tjetër i burrave që janë prezent në kohën e qetësisë, mirëpo në kohërat e vështira kur ndodhë ndonjë rrëmujë, fshihen dhe nuk dukën.
• Një lloj burrash që nuk turpërohen që të ka braktisur në kohën kur pate nëvojë për ta dhe pastaj të vijnë kur ai ka nëvojë për ty.
• Dhe një tjetër që kurr nuk të afrohet përpos kur dëshiron që të dëmtojë.
I pari është burrë besnik me plot kuptimin e fjalës.
I dyti është shoqërues i një rruge të shkurtë.
I treti është mashtrues.
I katërti është armik. Edhe pse ai armiqësia e tij është në dobinë tënde, mirëpo ai këtë nuk e heton.

Poashtu, gratë janë katër llojesh :
• Njera që është burrëreshë dhe ngritet në pozita të larta që ndodhë që shumica e burrave të mos kenë mundësi ta arrijnë këtë pozitë.
• Një grua e bekuar, motër e ndershme, ndihmuese në të mirë gjithëherë kur ka mundësi dhe arsyetohet kur nuk ka mundësi.. Në mesine e umetit ka shumë të tilla të bereqetshme saqë disa prej tyre kanë më shumë sukses dhe bereqet në davet sesa shumë disa të tjerë që pretëndojnë se janë davexhi –thirrësa.
• Një grua e mbuluar, si shumica e femrave besimtare, të pastërta nga sprovat e ato janë vepërmirat dhe fidan i burrave.
• Dhe një lloj tjetër që janë litarë nga litarët e shejtanit, që me to shejtani gjuan fatin e zjarrit –Allahu na ruajt prej llojit te tyre! Ashtu siç është cekur në hadith: “ Mallkoni se ato janë të mallkuara!“

Dhe se të rinjtë nga mesi i të mirëve janë gjithashtu katër lloje:
• Një i ri, i udhëzuar me sinqeritet dhe përqafues i së vërtetës me besnikeri, i motivizuar, vullnetlartë, keta janë shtyllat e islamit dhe ardhmëria e tij.
• Një i ri, që nuk është si ky që përmendëm më lartë. Mirëpo, është shpirtmirë. Shoqërohet me llojin e parë, u bë i lumtur me këtë shoqërim dhe përfitoi.
• Një i ri, që kalon kohën e lirë me të rinjtë e mirë, ai do të jetë njeri prej dyve: ose mërzitet dhe e le shoqërimin e tyre dhe anon në sprovat e dynjas ose ka për ta goditur era e udhëzimit dhe ndryshon e permiresohet gjendja e tij.
• Dhe një ri, i cili e llogarit vetën mes tyre, mirëpo është shpirtkeq dhe rrallë herë ndodhë që të jetë i përqëndrueshëm me ta.

Dhe se studentët islam janë gjithashtu katër llojesh:
• Studenti i sinqertë, i mallëngjyer në dituri, është i qëndrueshëm si hekuri. Këtij do t'i dhurohet trashegimia profetike.
• Studenti që përpiqet me mundësit e tija, këtë nuk ka për ta humbë Allahu [subhanehu ve teala], ashtu siç kan thënë dijetarët: Perpiqu në studime se do të të vijë ndihma (suksesi).
• Studenti që e humbë kohën në çështje diskutabile dhe me polemika të kota. Pra, ky e ka humbur bereqetin e diturisë dhe do të deshpërohet për humbjen e mundësive. E nëse nuk zgjohet dhe merr vetëdijën do të mbesë i dëshpëruar për tërë jeten.
• Dhe studenti që me diturin e tij don të ketë përfitime të kësaj bote. Këta janë kaloresit e djajve. Nëse arrijnë që këta të kenë ndonjë pozitë, mjer Islami nga ata.
Mësova dhe se përpjekjet e njerëzve të rëndomtë, që dëshirojnë te hecin në këtë rrugë, e përmbushin jetën e tyre me vepra të mira.
Ndërsa përpjekjet e disa të veçantëve është shfrytëzimi i veprave të mira në kohërat më të vlefshme.
Ndërsa perpjekjet e atyre më të veçantëve është që të realizojne pozitat më të larta që Allahu ka percaktuar për adhurim ndaj tij. E në veçanti ato lloje të adhurimëve që kanë të bejnë me zemrën. Kështuqe ata janë të përgaditur çdoherë në këtë front.
Dhe se kush vepron mirë gjatë natës shpërblehet gjatë ditës. E kush vepron mirë gjatë ditës shpërblehet gjatë natës.
Dhe kush i ka raportët e pastërta me Allahun dhe dhuntitë do t'i ketë të tilla. Ndersa ai, i cili i dobëson marredheniet me Allahun dhe shpërblimin do ta këtë të tille.
Dhe çdo sprovë, saqo që të jetë e madhe, është e vogël në syrin e atij që kjo botë nuk ka peshë për të, por jeton për botën e përherëshme. Dhe çdo sprovë është e rëndë dhe e pakalueshme për ata që lakmojnë shumë në këtë dunja dhe nuk shpresojnë fare Ahiretin.
Poashtu, çdo mashtirm i shjetanit është i dobët në syrin e atij që nuk jeton për këtë botë, por jeton për Ahiret.
Dhe shumica e prishjeve dhe ndamjeve mes njerëzve dhe mes familjeve është nga pasojat e mëkatëve dhe pakujdesia ndaj të përmendurit e Allahut [subhanehu ve teala].
Dhe ata që kanë karakter të vrazhdë nuk mund të shijojne bukuri dhe mirësi në jetën e tyre dhe nuk dine fare për ndjenjat e dashurisë së pastër. Dhe se ata të ulëtit dhe të lehtët nuk shikojnë bukuri përveç me syrin e epsheve të ndaluara .
Dhe i mashtruar i vërtetë është ai, i cili e ka lidhur zemrën e tij me njerëzit dhe shumica e njerëzve janë të sprovuar me njerez.
Thotë All-llahu i njerëzve:


قل أعوذ بربّ الناس ، ملك الناس ، إله الناس"Thuaj: “Mbështetem (mbrohem) me Zotin e njerëzve! Sunduesin e njerëzve, Të adhuruarin meritor të njerëzve!" [En-Nas, 1-3]


Dhe mesova se s'ka njeri pa te meta dhe gabime, por e gjithë çështja është në shpirtmirësi dhe dashuri të së mirës ndaj besimtarëve. Çdo njeri duhet të orvatët të veprojë drejtë apo së paku të përpiqët që t'ia qëllojë. E kush do të jetë i këtillë Allahu ka për t'ia mbuluar të metat e tija para krijesave dhe do t’ia falë të metat dhe do t’ia mundesojë të këtë përfundimin nga kjo botë me vepra të mira.
Lus Allahun që t'na furnizojë nga mirësia e Tij, t'na japë shendet, t'na i mbulojë të metat dhe të na dhurojë perfundim të mirë dhe t'na i përmison gjëndjen në këtë botë dhe ahiret, neve dhe të gjithë besimtarëve! Amin

Shkroi: Sh. Hamid bin Abdullah El-Alij
Përktheu:
Ankebut.com

[Lijanna]

Keshilla eshte detyre...


Urdhërimi për të mirë dhe ndalimi nga e keqja është pjesë e veprave islame të adhurimit dhe kjo kërkohet nga ata që kanë mundësi ta bëjnë, aq sa kanë mundësi.
All-llahu subhanehu ve teala në thotë Kuran: “Besimtarët e besimtaret janë miq të njeri-tjetrit. Ata urdhërojnë për të mirë dhe ndalojnë të keqen…” (Et-Tevebe: 71).
Allahu besimtarët i ka përshkruar se ftojnë në vepra të mira dhe largojnë nga ato të këqijat. Në këtë ajet, All-llahu na tregon se një nga cilësitë kryesore, me të cilën duhet të karakterizohet çdo besimtar e besimtare, është këshillimi i të tjerëve për kryerjen e veprave të mira dhe lënien e veprave të këqija. Kurse Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) thotë: “Nëse dikush prej jush sheh diçka të keqe, duhet të përpiqet ta ndryshojë me dorën e tij; nëse nuk mundet, atëherë (duhet të përpiqet ta ndryshojë) me gojë, e nëse nuk mundet as me gojë, atëherë (duhet të përpiqet ta ndryshojë) me zemër, por ky është besimi më i dobët” (Transmetom Muslimi). Ky hadith udhëzon për atë që është gjykimi i së keqes dhe largimi nga veprat e këqija, aq sa është e mundur , është obligim. Kjo do të thotë se largimi nga veprat e këqija, me gjuhë dhe duar është obligim aq për sa është e mundur, ndërsa miratimi i veprave të mira dhe gjykimi i atyre të këqija, me zemër, është obligim i prerë i cili nuk bie nga askush, keshtu është i humbur ai i cili nuk bën së paku kaq.
Lënia e kësa detyre të rëndësishme, mund të sjell pasoja katastrofale për shoqërinë dhe është shkak kryesor i përhapjes degjenerimit, imoralitetit dhe veprave të pandershme.
Allahu tregon se shkaku i mallkimit të çifutëve ishte pikërisht lënia e kësaj detyre.
Nga ana trejtër edhe Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem na paralajmëron për këtë, në mënyrë që të përfitojmë nga gabimet e popujve të mëparshëm dhe t’i evitojmë ato: “Nëse njerëzit e shohin të keqën dhe nuk e ndryshojnë, Allahu do t’i përfshijë me dënimin e Tij”.
www.pertymoter.net (http://www.pertymoter.net)

[Lijanna]

Ta ruajë fenë e tij nga shirku, bidati dhe nga mëketet.

Të pastrojë zemrën nga sëmundja e zilisë dhe urrejtjes.

Largimi nga vendet e fitnes që të shpëtosh nga rreziku i tyre.

Llogaritja e vetvetes për cdo ditë, që t’i zbulosh të metat e tua.

Luftimi i vetvetes për punë të mira. "E ata, të cilët luftuan për hir Tonë, Ne, me siguri do t’i orientojmë për te Ne, e nuk ka dyshim se Allahu është në krahun e bëmirësve" (El Ankebut: 69)

Durimi në bindje ndaj Allahut. "Allahu i don Durimtarët" (Ali Imran: 146)

Durimi në largimin prej mëkateve, duke pasur parasysh shpërblimin prej Allahut të Lartësuar.

Leximi i Kur’anit vazhdimisht. "Lexojeni Kur’anin sepse ai do të ndërmjetësojë në ditën e kijametit për ata që e lexojnë." (Muslimi)

Bërja dua që Allahu të të udhëzojë ty. "Më thirrni Mua, Unë ju përgjigjem.” (Gafir:60)

Zgjedhja e shoqes e cila i frikësohet Allahut se njeriu është në fenë e shokut të vet.

Qortimi i vetvetes kur të biesh në mëkat.

Mos të të pëlqejë vetvetja kur të veprosh ndonjë punë të mirë, sepse kjo është dhunti nga Allahu, "Por, sikur mos të ishte dhuntia e Allahut ndaj jush dhe mëshira e Tij, atëherë ju, pos një pakice, do të ndiqnit rrugën e djallit" (En Nisa: 83)

Të ndiesh gjithmonë se ke mangësi në bindjen e Allahut të Lartësuar. Përkujtimi i vdekjes.

Largoje vetveten nga vesveset dhe rreziqet e këqija.

Perktheu: M. Rexha

[valiii]

Qortimi i dyftyrëshave. Dyftyrëshat i ka sqaruar Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, në fjalën e tij: "Do jenë ndër njerëzit më të poshtër tek Allahu në ditën e gjykimit dyftyrëshat. Ai që del para disa njerëzve me një fytyrë kurse para tjerëve me një fytyrë tjetër"
تجدُ من شر الناس يوم القيامة عند الله ذا الوجهين. الذي يأتي هؤلاء بوجه وهؤلاء بوجه
(Buhari 6058, Muslim 2525, Ahmed 7296, Tirmidhi 2025, Ebu Davud 4872 dhe Malik 1864) Kurtubiu thotë: Dyftyrëshi është njeriu më i poshtër shkaku se gjendja e tij është si gejndja e munafikut, kur ai është i pështjellur me pavërtetësi dhe gënjeshtra, ndërhyrës për të përçarë ndër njerëz. Dhe thotë Nevevi: është ai që shfaqet para çdo grupi me ate çka ato i kënaq, dhe u shfaqet atyre se është me këte dhe se është në kundërshtim me të kundërtën a atyre gjërave. Kjo vepër e tij është nifak i pastër, rrenë, mashtrim, hile dhe ka për qëllim kuptimin e sekreteve të të dyja palëve, dhe kjo është lloj mirësjellje i ndaluar. Thotë: por ai që me këtë ka për qëllim pajtimin mes dy grupeve të njerëzve është duke bërë një punë të lavdërueshme. Dhe tha dikush tjetër pos tij se: dallimi në mes këtyre dyve, se ai që është për tu qortuar është ai i cili i lavdëron çdo grupi punën e tyre dhe të njëjtën punë e nxjerr si të keqe tek grupi tjetër, dhe qorton çdo grup tek grupi tjetër, kurse ai që është i lavdëruar sjell çdo grupi fjalët që janë të mira për grupin tejtër dhe arsyeton çdonjërin grup tek ai tjetri, dhe përcjell çka do që mundet nga e bukura dhe mbulon të shëmtuarën…(Fethul Bari v.10, f.490)

[valiii]

Falenderimi i takon All-llahut, që është i vetëm; paqja dhe shpëtimi i Tij qofshin mbi profetin Muham-med, që nuk ka tjetër pas tij, mbi familjen dhe shokët e tij.

لا إلـه إلا الـلــه

“LA ILAHE IL-LALL-LLAH”

(Nuk ka Zot tjetër, pos All-llahut)

قال تعالى : "فاعلم أنه لا أله ألا الله …" سورة محمد ، أية 19.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “Atëherë, dije se nuk ka Zot tjetër pos All-llahut,…”. Suretu Muham-med, ajeti 19.

و قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : "من مات وهو يعلم أنه لا اله إلا الله دخل الجنة".

Thotë i dërguari i All-llahut (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të): “Kush vdes, duke e ditur se nuk ka të adhuruar të vërtetë, veç All-llahut, hyn në xhen-net”.

Ky njësim patjetër duhet të bie e të burojë nga zemra, dhe ajo duhet ta dijë atë e të punojë me ato gjëra që janë në pajtim me këtë. Për këtë dituri na urdhëron All-llahu i lartësuar, sepse ajo është dituria për njësimin e Tij. Ajo është detyrë e domosdoshme për çdo musliman (për çdo njeri) dhe nuk përjashtohet nga kjo asnjë nga krijesat, çfarëdo qoftë ajo.

Rruga e dijes për njësimin (nuk ka të adhuruar të vërtetë veç All-llahut) ka këto kushte:

1- Më e madhja: të mendojë njeriu për emrat, cilësitë dhe veprat e All-llahut të lartësuar, të cilat tregojnë plotësimin dhe madhështinë e Tij. Për këtë adhurim të Zotit njeriu duhet të përpiqet me të gjitha mundësitë.

All-llahu është Ai, i Cili meriton çdo lavd, falenderim, madhështi dhe bukuri.

2- Të dijë se All-llahu i lartësuar është i vetëm në adhurim, është Ai, i Cili vendos vetë për gjithë krijesat.

3- Të dijë se All-llahu është i vetëm (nuk ka shok) për mirësitë e jashtme dhe të brendshme fetare dhe jetësore dhe kjo ka lidhje me zemrën.

4- Të shikojë dhe të dëgjojë për mirësitë dhe ndihmën e shpejtë, të cilat ua zbret All-llahu i lartësuar të dashurve të tij, si dhe për ndëshkimin që u jep armiqve (politeistëve).

Kjo dije është thirrje që All-llahu është Një, dhe vetëm Ai meriton të adhurohet.

5- Të njohë cilësitë e idhujve, të cilat disa i marrin për zota dhe i adhurojnë bashkë me All-llahun. Këto idhuj janë të mangët nga të gjitha anët dhe të varfër. Ato (idhujt) nuk kanë pushtet që të bëjnë as mirë e as keq. Ato nuk kanë në dorë as jetë, as vdekje dhe as ringjallje. Ato nuk mund të ndihmojnë dhe as t’i bëjnë dobi as edhe një grimce të vogël (atomi). Ato nuk mund të afrojnë të mirën dhe as të largojnë të keqen.

Dhe për këtë është e domosdoshme të dimë që All-llahu është Një, që nuk ka të adhuruar të vërtetë veç Tij dhe të gjitha adhurimet e tjera janë të kotë, të pavlerë dhe nuk lejohen.

6- Të dijë se të gjitha librat e zbritur nga All-llahu i lartësuar për tek profetët, vërtetojnë njësimin e All-llahut.

7- Të dijë se më të veçantët e krijesave, të cilët janë më të plotë në moral, arsye e dije janë profetët dhe dijetarët, të cilët kanë dëshmuar All-llahun si të vetmin Zot të adhuruar me të drejtë.

8- Të dijë se argumentet të cilat na i jep Zoti në horizont dhe në vetet tona tregojnë njësimin e madhërimin e Tij, krijimin, mjeshtërinë, urtësinë dhe gjëra të tjera të shumta të panjohura nga ne për krijesat e Tij.

Këto janë rrugët, të cilat All-llahu i lartësuar i ka shumuar, në mënyrë që të ftojmë krijesat me “Nuk ka të adhuruar të vërtetë, veç All-llahut” dhe këtë ftesë e filloi me librin e Tij.

Njeriu patjetër duhet të arsyetojë dhe të ketë siguri e dituri për këtë. Ai duhet të bashkohet, dhe të fusë themele e të ndërtohet mbi bazat e njësimit në të gjitha anët.

Kështu ngulitet ky besim dhe kjo dituri në zemër të njeriut, kështu bëhet besimi si malet e larta dhe nuk lëkundet nga dyshimet e fantazitë edhe pse shtohen kotësitë dhe përngjasimet, atij veçse i shtohet plotësimi.

Dhe për këtë ai anon në shikimin e argumentit dhe urdhërit të madh. Ky arsyetim është në Kur’anin e nderuar dhe çdo mendim e gjykim duhet të bazohet në ajetet e tij, të cilat janë fjala e All-llahut të nderuar.

Kur’ani është porta më e madhe për dijen e njësimit dhe përfitohen prej tij shpjegime të shumta, që mund të gjenden vetëm aty.

Së fundi, dëshmija “nuk ka të adhuruar të vërtetë veç All-llahut” kërkon sinqeritet në adhurim dhe të gjitha gjërat e tjera që adhurohen (njerëz, engjëj etj) janë adhurime të kota.

Merita e adhurimit i takon vetëm All-llahut, i Cili është i vetëm.

قال تعالى: "ذلك بأن الله هو الحق وأن ما يدعون من دونه هو البطل …" سورة الحج ، أية 62.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “Kjo, ngase All-llahu është Ai i vërteti, dhe atë që lusin ata pos tij është e kotë …”. Suretu El Haxh, ajeti 62.


Punë, të cilat bien në kundërshtim me fjalën

[valiii]

Falenderimi i takon All-llahut, që është i vetëm; paqja dhe shpëtimi i Tij qofshin mbi profetin Muham-med, që nuk ka tjetër pas tij, mbi familjen dhe shokët e tij.

لا إلـه إلا الـلــه

“LA ILAHE IL-LALL-LLAH”

(Nuk ka Zot tjetër, pos All-llahut)

قال تعالى : "فاعلم أنه لا أله ألا الله …" سورة محمد ، أية 19.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “Atëherë, dije se nuk ka Zot tjetër pos All-llahut,…”. Suretu Muham-med, ajeti 19.

و قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : "من مات وهو يعلم أنه لا اله إلا الله دخل الجنة".

Thotë i dërguari i All-llahut (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të): “Kush vdes, duke e ditur se nuk ka të adhuruar të vërtetë, veç All-llahut, hyn në xhen-net”.

Ky njësim patjetër duhet të bie e të burojë nga zemra, dhe ajo duhet ta dijë atë e të punojë me ato gjëra që janë në pajtim me këtë. Për këtë dituri na urdhëron All-llahu i lartësuar, sepse ajo është dituria për njësimin e Tij. Ajo është detyrë e domosdoshme për çdo musliman (për çdo njeri) dhe nuk përjashtohet nga kjo asnjë nga krijesat, çfarëdo qoftë ajo.

Rruga e dijes për njësimin (nuk ka të adhuruar të vërtetë veç All-llahut) ka këto kushte:

1- Më e madhja: të mendojë njeriu për emrat, cilësitë dhe veprat e All-llahut të lartësuar, të cilat tregojnë plotësimin dhe madhështinë e Tij. Për këtë adhurim të Zotit njeriu duhet të përpiqet me të gjitha mundësitë.

All-llahu është Ai, i Cili meriton çdo lavd, falenderim, madhështi dhe bukuri.

2- Të dijë se All-llahu i lartësuar është i vetëm në adhurim, është Ai, i Cili vendos vetë për gjithë krijesat.

3- Të dijë se All-llahu është i vetëm (nuk ka shok) për mirësitë e jashtme dhe të brendshme fetare dhe jetësore dhe kjo ka lidhje me zemrën.

4- Të shikojë dhe të dëgjojë për mirësitë dhe ndihmën e shpejtë, të cilat ua zbret All-llahu i lartësuar të dashurve të tij, si dhe për ndëshkimin që u jep armiqve (politeistëve).

Kjo dije është thirrje që All-llahu është Një, dhe vetëm Ai meriton të adhurohet.

5- Të njohë cilësitë e idhujve, të cilat disa i marrin për zota dhe i adhurojnë bashkë me All-llahun. Këto idhuj janë të mangët nga të gjitha anët dhe të varfër. Ato (idhujt) nuk kanë pushtet që të bëjnë as mirë e as keq. Ato nuk kanë në dorë as jetë, as vdekje dhe as ringjallje. Ato nuk mund të ndihmojnë dhe as t’i bëjnë dobi as edhe një grimce të vogël (atomi). Ato nuk mund të afrojnë të mirën dhe as të largojnë të keqen.

Dhe për këtë është e domosdoshme të dimë që All-llahu është Një, që nuk ka të adhuruar të vërtetë veç Tij dhe të gjitha adhurimet e tjera janë të kotë, të pavlerë dhe nuk lejohen.

6- Të dijë se të gjitha librat e zbritur nga All-llahu i lartësuar për tek profetët, vërtetojnë njësimin e All-llahut.

7- Të dijë se më të veçantët e krijesave, të cilët janë më të plotë në moral, arsye e dije janë profetët dhe dijetarët, të cilët kanë dëshmuar All-llahun si të vetmin Zot të adhuruar me të drejtë.

8- Të dijë se argumentet të cilat na i jep Zoti në horizont dhe në vetet tona tregojnë njësimin e madhërimin e Tij, krijimin, mjeshtërinë, urtësinë dhe gjëra të tjera të shumta të panjohura nga ne për krijesat e Tij.

Këto janë rrugët, të cilat All-llahu i lartësuar i ka shumuar, në mënyrë që të ftojmë krijesat me “Nuk ka të adhuruar të vërtetë, veç All-llahut” dhe këtë ftesë e filloi me librin e Tij.

Njeriu patjetër duhet të arsyetojë dhe të ketë siguri e dituri për këtë. Ai duhet të bashkohet, dhe të fusë themele e të ndërtohet mbi bazat e njësimit në të gjitha anët.

Kështu ngulitet ky besim dhe kjo dituri në zemër të njeriut, kështu bëhet besimi si malet e larta dhe nuk lëkundet nga dyshimet e fantazitë edhe pse shtohen kotësitë dhe përngjasimet, atij veçse i shtohet plotësimi.

Dhe për këtë ai anon në shikimin e argumentit dhe urdhërit të madh. Ky arsyetim është në Kur’anin e nderuar dhe çdo mendim e gjykim duhet të bazohet në ajetet e tij, të cilat janë fjala e All-llahut të nderuar.

Kur’ani është porta më e madhe për dijen e njësimit dhe përfitohen prej tij shpjegime të shumta, që mund të gjenden vetëm aty.

Së fundi, dëshmija “nuk ka të adhuruar të vërtetë veç All-llahut” kërkon sinqeritet në adhurim dhe të gjitha gjërat e tjera që adhurohen (njerëz, engjëj etj) janë adhurime të kota.

Merita e adhurimit i takon vetëm All-llahut, i Cili është i vetëm.

قال تعالى: "ذلك بأن الله هو الحق وأن ما يدعون من دونه هو البطل …" سورة الحج ، أية 62.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “Kjo, ngase All-llahu është Ai i vërteti, dhe atë që lusin ata pos tij është e kotë …”. Suretu El Haxh, ajeti 62.


Punë, të cilat bien në kundërshtim me fjalën

[valiii]

“LA ILAHE IL-LALL-LLAH”.

Dije o vëlla musliman se All-llahu i lartësuar e bëri detyrë për të gjithë robët e Tij, hyrjen dhe kapjen në islam dhe ka ndaluar kundërshtimin e asaj që iu zbrit profetit Muham-med (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të), i cili i ftoi njerëzit për njësim.

All-llahu i lartësuar e ka bërë të qartë, se kushdo që e ndjek islamin, vërtet është drejtuar dhe kushdo që i kthen shpinën, vërtet ka humbur.

Po kështu në shumë ajete Kur’ani na thotë që të kemi kujdes nga llojet e shirkut dhe të mohimit.

Për këtë, përmendin dijetarët, muslimani del nga feja e tij (islami) në shumë lloje. Këto e prishin njësimin e tij dhe lejohet pastaj gjaku dhe malli i tij.

Shkurtimisht disa nga këto rrugë të rrezikshme janë:

1- Politeizmi (adhurimi i shumë zotave) në adhurimin e All-llahut.

قال تعالى : "إن الله لا يغفر أن يشرك به ويغفر ما دون ذلك لمن يشاء…" سورة النساء ، أية 48.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “S’ka dyshim se All-llahu nuk falë (mëkatin) t’i përshkruhet atij shok (idhujtarinë)…”. Suretu En Nisaë, ajeti 48.

2- Ndërmjetësimi i dikujt tjetër midis teje e Zotit. Ai, i cili i kërkon ndihmë këtij ndërmjetësi, i lutet atij dhe mbështetet tek ai, vërtet ka mohuar.

3- Kush beson se udhëzimi dhe gjykimi i dikujt tjetër, është më i mirë se i profetit Muham-med (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të), ai është mohues.

4- Kush nuk mohon politeistët, kush dyshon në mohimin e tyre dhe ai i cili lavdëron idetë e tyre, ai ka mohuar.

5- Kush urren diçka, e cila ka ardhur prej profetit Muham-med (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të) edhe sikur të punojë me të, vërtet ka mohuar.

قال تعالى : "ذلك بأنهم كرهوا ما أنزل الله فأحبط أعمالهم…" سورة محمد ، أية 9.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “Këtë për shkak se ata e urrejtën atë që e zbriti All-llahu, prandaj atyre ua zhduk veprat”. Suretu Muham-med, ajeti 9.

6- Kush tallet me shpërblimin dhe ndërshkimin e Zotit, të cilat i ka njoftuar profeti (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të) ose me ndonjë gjë brenda fesë islame, ai ka mohuar.

قال تعالى : "… قل أبا لله وءايته ، ورسوله ، كنتم تستهزءون. لا تعتذروا قد كفرتم بعد إيمانكم …". سورة التوبة ، أية 65-66.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “…Thuaju: A me All-llahun, librin dhe të dërguarin e Tij talleni? Mos kërkoni fare ndjesë, ju pasiqë besuat , keni mohuar…”. Suretu Et Teube, ajeti 65-66.

7- Kush vepron magjinë ose kënaqet me të, ai ka mohuar.

قال تعالى : "… وما يعلمان من أحد حتى يقو لا إنما بحن فتنة فلا تكفر…". سورة البقرة ، أية 102.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “… E ata të dy nuk i mësonin askujt (magjinë) para se t’i thonin: “Ne jemi vetëm sprovë, pra mos u bë i pafe!…”. Suretu El Bekare, ajeti 102.

8- Kush ndihmon dhe bashkëpunon me politeistët kundër besimtarëve, ai me të vërtetë ka mohuar.

قال تعالى : "… و من يتولهم منكم فإنه ، منهم إن الله لا يهدى القوم الظالمين." سورة المائدة ، أية 51.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “… E kush prej jush i miqëson ata, ai është prej tyre. Vërtet All-llahu nuk vë në rrugë të drejtë popullin zullumqarë”. Suretu El Maide, ajeti 51.

9- Kush beson se mund të gjejë një sheriat (ligj) më të plotë se ai i profetit Muham-med (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të), ai është mohues.

قال تعالى : "… و من يبتغ غير الإسلام دينا فلن يقبل منه وهو في الأخرة من الخاسرين". سورة العمران ، أية 85.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “E, kush kërkon fe tjetër, përveç fesë islame, atij kurrsesi nuk i pranohet dhe ai në botën tjetër është nga të dëshpëruarit”. Suretu Ali Imran, ajeti 85.

10- Kush e di, dhe i kthen shpinën fesë së Zotit, nuk e mëson dhe nuk punon me të, ai ka mohuar.

قال تعالى : "… و من أظلم ممن ذكر بآيات ربه ، ثم أعرض عنهآ إنا من المجرمين منتقمون". سورة السجدة ، أية 22.

Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “E, kush është më zullumqarë se ai që këshillohet me ajetet e Zotit të vet, e pastaj u kthen shpinën atyre? Ne me siguri do të hakmerremi kundër kriminelëve”. Suretu Es Sexhde, ajeti 22.

Nuk ka dallim në të gjitha këto gjëra, dhe këto janë të rrezikshme. Prandaj është detyrë për muslimanin që të ketë frikë dhe kujdes për veten e tij.

Kërkojmë mbrojtje prej All-llahut për punët tona, në mënyrë që të mos marrim zemërimin dhe dënimin e Tij, paqja dhe mëshira e All-llahut qoftë mbi më të mirin e krijesave, profetin Muham-med, familjen dhe shokët e tij.

Fjala e një të mençuri:
“Humbja e kohës është më keq se vdekja, sepse humbja e kohës të shkëput ty nga Zoti, kurse vdekja të shkëput ty nga bota dhe banorët e saj”.

[Lijanna]

Qendro nje cast dhe veshtro

Rremuje...zhurme...zera...njerez qe shkojne e vijne...makina, dhune, gjakderdhje, vjedhje, konkurence, urrejtje...etj.
Ditet ikin para syve te tu dhe ti nuk i arrin dot. Sillesh ne nje verbull dhe nuk e di se per ku, bota tundet nen kembet e tua, kurse ti ende se ke te qarte se cfare po ben, bile ende nuk e ke vrare mendjen PSE JETON?

Merzitesh per hic gje, e te rritet femija para syve te tu, kenaqesh...te dobesohesh shikimi dhe vendos syze, krenosh se te rrin mire, te bien dhembet njeri pas tjetrit dhe vendos te tjere, kenaqesh buzeqesh, te keputen gjunjet dhe fillon te mbash shkop, bile e zgjedh te bukur pasi ka me teper personalitet...edhe ende nuk e di njeri, se cdo gje qe ndodh rreth teje apo tek ti, do te thote afrim drejt FUNDIT.

Sirenat e stacionit te fundit po bien...nga libri yt nuk kane ngelur vecse edhe pak faqe... eshte libri i jetes tende.
Tani je rritur dhe gjithcka qe mendon eshte vetem se si te fitosh sa me shume para dhe pushtet per te ardhmen....Zgjohu njeri pa shiko pak rreth vetes...qendro pak vetem dhe shikoje veten tende ne pasqyre! Ndoshta nuk do ta njohesh veten sepse monotonia e jetes te ka larguar nga ajo.

Per pak caste mbylli syte dhe riktheje njehere shiritin e jetes tende qe nga fillimi, qe ate dite kur linde dhe fillove te qaje, me pas u forcove dhe zeri t’u trash, dhe fillove te egersoheshe me cdo njeri rreth vetes, fillove t’i sfidoje te gjithe bile edhe nenen dhe babain tend.

Te parin kraheror qe e braktise ishte krahrori i nenes tende, tek e cila preheshe kur ishe femije. Ky tani qe po ze ekranin e kujteses tende eshte djali yt. Zeri i tij po trashet, por mos u gezo....ai po fillon te te bertas por tani mos u hidhero, sepse historia po rikthen vetveten...!

Po per takimin me Zotin tend cfare ke pergatit?
LLogarite veten para se toka te te rreshqas nen kembet e tua, para se te te len fuqite, te afermit, para se te te pushoje se rrehuri zemra. Mendo per fundin qe po i ofrohesh!

Perzgjedh nga revista ‚Argumenti’

[Lijanna]

Largoje vetveten nga vesveset dhe rreziqet e këqija.

Ta bësh të qartë se përmirësimi (udhëzimi) i nefsit është në dorë të ALlahut.

Ta dish se nefsi ka të këqija, në hadith sahi thuhet: “Dhe kërkoj mbrojtje nga të këqiat e vetvetes tonë", largoji këto të këqia.

Mos u dëshpëro nga përmirësimi dhe udhëzimi i shpirtit.

Nuk mund të përmirësohesh vetëm se me adhurimin e Allahut dhe përmbajtja e urdhërave të Tij.

Shpirti ndien dhembje nga mëkatet dhe kundërshtimi.


Nefsi ka nevojë për Allahun në çdo moment. "Ju keni nevojë për Allahun" (Fatir: 15)

Përmirësimi i vetes ka nevojë për kohë të gjatë.

Sheriati të tregon se si ta përmirësosh nveten, prandaj përmbaju atij.

Kujtoji vetës se kjo dynja është e shkurtër dhe kalimtare.

Gjithmonë kujto ahiretin dhe se ai është i përgjithmonshëm.


Plogështia është e mundshme në cdo nefs, por ki kujdes mos të jetë vazhdueshme me ty.

Kuro veten me të përmendurit e Allahut të Lartësuar dhe llogaritje të vetvetes.

Nëse bën ndonjë mëkat shpejtohu në istigfar dhe pendim.

Shoqërohu me ato të cilët janë më të mirë se ti në fe që të shtohet aktiviteti yt.

Nëse bën mëkat ndiej keqardhje sepse në hadith thuhet: "Keqardhja është pendim."

[Shqiptare]

Askush nuk shpëton nga sprovat

Kur sprovohen në mënyrë të tillë besimtarët dhe të përqendruarit në fenë e Allahut, atëherë të mos u shkoj nëpër mend jobesimtarëve, injorantëve dhe atyre që pasojnë epshet, se do të shpëtojnë nga sprovat, dhimbjet dhe mundimet, të cilat nuk ka dyshim se për ata do të jenë shumë e shumë më të mëdha nga ato të besimtarëve. Allahu thotë:
"Elif, Lam, Mim. A mendojnë njerëzit se do të lihen pa u trazuar ngaqë thonë: ‘Ne besojmë’ dhe nuk do të sprovohen?
Dhe sigurisht që Ne i sprovuam ata të cilët ishin para tyre. Dhe vërtet që Allahu do ta bëjë të njohur (të vërtetën e) atyre që janë të vërtetë dhe (po kështu) vërtet që Allahu do ta bëjë të njohur (gënjeshtrën e) atyre që janë gënjeshtarë (edhe pse Allahu di gjithçka para se t’i vërë ata në provë). Apo ata që bëjnë poshtërsi, a mos mendojnë se ata mund të na kalojnë Ne (pa u dënuar nga Ndëshkimi Ynë)? Sa i lig është gjykimi i tyre! Kushdo që shpreson për Takimin me Allahun dhe sigurisht që Përcaktimi i Allahut po vjen. Dhe Ai është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri. Dhe kushdo që përpiqet, ai përpiqet vetëm për veten e vet. Sigurisht që Allahu është i Lirë nga çdo nevojë për askënd në univers."Ankebut, 1-6.
Ibn Kajim el Xheuzije -Allahu e mëshiroftë!- thotë në lidhje me komentimin e këtij ajeti: "Allahu i Madhëruar në këtë sure ka përmendur se Ai patjetër do t’i sprovojë robërit e Tij, në mënyrë që të dallohet i drejti nga gënjeshtari, besimtari nga qafiri, ai që e falënderon dhe e adhuron Atë të vetëm, nga ai i cili e lë pas dore adhurimin e Tij dhe adhuron në vend të Tij të tjerët. Ai në këtë sure ka treguar për gjendjen e tyre në këtë botë dhe ato që i presin në botën tjetër. Më pas Ai tregon gjendjen e prijësve në sprova, profetëve dhe pasuesit e tyre dhe atë që do të përfitojnë ata në botën tjetër. Ndërsa ata të cilët pretendojë se besojnë dhe që mendojnë se nuk sprovohen, Ai i ka qortuar duke u bërë të ditur se nuk është ajo që ata mendojnë Urtësia e Tij tek krijesat…
Po ashtu Ai ka qortuar edhe ata të cilët nuk e besojnë Atë dhe të dërguarit e Tij nga frika se mos vihen në sprovë, duke menduar se me këtë që po veprojnë po shpëtojnë nga sprovat. Por këta njerëz janë të pavëmendshëm ndaj sprovave, të cilat i kërcënojnë ata, vërtetë se para tij gjenden sprova, mundime e dënim shumë herë më shumë nga ato prej të cilave ai është larguar.
Njerëzit, pas ardhjes së profetëve, janë mes dy zgjedhjesh: ose të thonë besuam, ose të thonë nuk besuam dhe të vazhdojnë në kundërshtimin e Zotit të tyre. Ata që thonë besuam do t’i sprovojë Allahu, në mënyrë që sprovat të nxjerrin në pah besimin dhe përqendrimin e tij në fenë e Allahut. Ndërsa ata të cilët nuk besojnë të mos mendojnë se me mohimin e tyre ata do të shpëtojnë, përkundrazi ata to t’i kapin sprova dhe mundime shumë herë më të mëdha se sprovat e besimtarëve…
Patjetër që çdo person do të sprovohet, besimtarë apo jobesimtarë qoftë, porse besimtari përjeton mundime dhe dhimbje në këtë botë më pas ato mbarojnë e në botën tjetër ato kthehen në kënaqësi. Ndërsa jobesimtari përjeton kënaqësi në fillim (pra në këtë botë) pastaj ato ndërpriten dhe menjëherë pas tyre ai nuk do të përjetojë vetëm se dhimbje, mundime e dënim të pa imagjinueshëm.” Shefau el-Alil 345-346.
Allahu për këtë thotë në Kuran:
"Jo, por (ju njerëz) e doni shumë jetën e shpejtë të kësaj bote. Dhe e lini pas shpine të Pastajmen (Ahiretin). Disa fytyra atë Ditë do të jenë që shkëlqejnë, duke parë Zotin e tyre. Dhe disa fytyra do të jenë të nxira, (të zymta, të mjeruara), Duke menduar se ndonjë fatkeqësi shkatërruese është duke u rënë sipër. Por kur të arrijë (shpirti) tek fyti (te gryka, në dalje e sipër), Dhe kur të thuhet (nga të afërmit): ‘Kush mund ta shërojë dhe ta shpëtojë atë nga vdekja?’ Dhe ai (që po jep shpirt) do ta kuptojë më në fund se ishte ndarja (koha e vdekjes); Dhe t’i bashkohen këmbët me njëra-tjetrën. Drejtimi atë Ditë do të jetë drejt Zotit tënd (Allahut)! Kështu pra, ai (mosbesimtari) as nuk besoi, as nuk u fal (në namaz)! Por përkundrazi, ai përgënjeshtroi dhe ktheu shpinën. Pastaj shkonte gjithë krenari drejt familjes së vet duke i pëlqyer vetja. Mjerë për ty (o njeri mosbesimtar)! Dhe pastaj (prapë) mjerë për ty! Përsëri mjerë për ty (o njeri jobesimtar)! Dhe pastaj (prapë) mjerë për ty"! Kijame, 20-35.
Pra Allahu i Madhëruar ka qartësuar në këto ajete përfundimin e besimtarëve dhe të atyre të cilët ia kthyen shpinën Allahut dhe pëlqyen jetën e kësaj bote para ahiretit. Ndaj le t’i bëj apel çdokush prej nesh vetvetes së tij dhe ta pyesë atë se kë nga këto dy përfundime dëshiron?
Si përfundim, meqenëse njerëzit besimtarë qofshin apo jo do të vihen në sprovë e do të kenë mundime, atëherë lum për atë i cili zgjedh të jetë besimtar dhe të sprovohet e mundohet në këtë dynja, me sprova e mundime kalimtare dhe mjerë për atë që zgjedh mos bindjen ndaj Allahut dhe sprovat e mundimet e jetës tjetër që janë të përjetshme e pa fund.
Një herë një çifut i varfër dhe i vobektë pa një dijetar musliman të pasur që kishte hipur në një kalë të stolisur dhe i tha:
-Ç’është me ju xhanëm, besoni se Muhamedi, profeti juaj ka thënë: "Dynjaja është burg për besimtarin (musliman) dhe xhenet për qafirin." (Muslimi), kurse ti je në bollëk e unë i varfër e në gjendje të mjerueshme, të lutem si ta kuptoj një gjë të tillë? Dijetari me qetësi ia ktheu:
-Të vërtetën ka thënë Profeti ynë, kjo begati që jam unë në krahasim me atë që i është përgatitur besimtarit në xhenet nuk llogaritet, prandaj dhe ai është në këtë botë si në burg, ndërsa gjendja që ti je tani në krahasim me atë që i ka përgatitur Allahu jobesimtarëve është si të ishe në xhenet.
E lusim Allahun të na bëjë besimtarë të denjë, të na bëjë prej atyre të cilët sprovat nuk u sjellin vetëm se të mira, siç ka thënë Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!): "E habitshme është çështja e besimtarit! Vërtet çështja e tij është e gjitha mirësi dhe një gjë e tillë nuk është vetëm se për të. Atij nëse i vjen ndonjë mirësi, ai falënderon dhe kjo është dobi për të, por edhe nëse i vjen ndonjë fatkeqësi dhe ai bën durim sigurisht që edhe kjo është dobi për të." (Muslimi, 2999)
Betohem në Allahun se Profeti ka thënë të vërtetën. Nëse besimtarit i dhurohen mirësi dhe ai është falënderues ndaj Allahut, sigurisht që Ai do t’ia shtojë atij mirësitë, por nëse e godasin fatkeqësitë dhe ai duron atëherë ato janë shlyerje gjynahesh.
Edhe njëherë, lum për atë që ka zgjedhur këto sprova e mundime, të cilat nuk vijnë vetëm se me mirësi për besimtarin dhe mjerë për atë që i ka zëvendësuar ato me sprovat dhe mundimet e kësaj bote dhe botës tjetër, të cilat janë të pa fundme dhe të padurueshme dhe në të cilat nuk ka as edhe një lloj mirësie, porse vetëm vuajtje dhe mjerim!
E lusim Allahun të na bëjë besimtarë të devotshëm! E lusim Allahun të na dhurojë xhenetin Firdeus, të na bashkojë në të me profetët dhe të mirët! E lusim Allahun t’i kthejë muslimanët në fenë e Tij me një kthim të bukur!
Kjo ishte e tëra dhe paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të dërguarin e Allahut, Muhamedin, familjen e tij dhe të gjithë besimtarët e vërtetë deri në Ditën e Gjykimit! Amin!
Bledar Haxhiu
27.10.2006

[Shqiptare]

Ja tetë mënyra të rritjes së imanit.


Ibni Kajjim ka thënë: “Nëse në zemër mbillet pema e dashurisë dhe vaditet me ujin e sinqeritetit dhe me pasimin e zotëriut të njerëzve do t’i japë të gjitha llojet e fruteve në çdo kohë në emër të Allahut, rrënjët e saj janë thellë në zemër të besimtarit, ndërsa degët e saj janë të lidhura me Sidretul Munteha”.
Kur njeriu i dëshmon dy dëshmitë dhe e njëhson Allahun ka mbjellur farën e imanit ose do të kujdeset për të, e të bëhet pemë e madhe ose do ta lë të vyshket e të prishet.
Gjëja ndër më të rëndësishmet për të arritur te akidja e ehli sunneh ëe xhemaah, është të kuptuarit e domethënies së imanit (besimit) se iman është të besuarit me zemër, të shqiptuarit me gojë dhe të vepruarit me gjymtyrë, imani shtohet me bindjen ndaj Allahut dhe dobësohet me kundërshtimin e Tij.

Ja tetë mënyra të rritjes së imanit.

1- Njohja e Allahut të Lartësuar.
Njohja e Allahut të Lartësuar është mënyra e parë për rritjen e imanit (besimit). Nuk është njohje e tij vetëm njëhsimi me gjuhë, por a e ke njohur Allahun e Lartësuar me emrat, lartësinë, madhështinë dhe cilësit e Tij të përsosura, që të mbushet zemra me dashuri dhe frikë sëbashku e më pas ta adhurosh Atë me këto cilësi.
Kur njeriu e njeh Zotin e Tij dhe beson në Të shpërthejnë burimet e hajrit në zemër dhe shpërndahen nëpër gjymtyrët e tij në bazë të dijes dhe forcës së imanit (besimit) për aq sa e njeh ky njeri Zotin e tij dhe e adhuron Atë.
Dija është rruga e njohjes së Allahut.
Më i ditur te Allahu është ai njeri i cili i frikësohet Atij më së shumti. Allahu i Lartësuar thotë: “… po Allahut i kanë frikën nga robërit e Tij vetëm dijetarët …” (El Fatir: 28)
Cdo musliman duhet ta forcojë themelin e fesë së tij duke studiuar akiden (besimin) e saktë dhe duke iu ruajtur besimit të prishur.

2- Të medituarit mbi domethënien e Kuranit.
Në kohën e sotme shumë prej muslimanëve e lexojnë Kuranin por rëndësia e tyre është që të bëjnë hatmen (leximin e të gjithë Kuranit) pa medituar në domethënien e tij dhe pa i kuptuar shprehjet. Të medituarit në domthënien e Kuranit është ndër shkaqet më të rëndësishme për rritjen e imanit. Allahu i Lartësuar për cilësitë e besimtarëve të sinqertë thotë: “E besimtar të vërtetë janë vetëm ata, të cilët kur përmendet Allahu u rrënqethen zemrat e tyre, të cilëve kur u lexohen ajetet e Tij u shtohet besimi, dhe që janë të mbështetur vetëm te Zoti i tyre.” (El Enfal: 2)
Allahu i Lartësuar na ka urdhëruar që të meditojmë në domethënien e Kuranit ku thotë: “(Ky është) libër i begatshëm. Ne ta shpallëm ty këtë, që t’i studiojnë argumentet e tij që të marrin mësim prej tij ata që kanë mend.” (Sad: 29)
Ndërsa ai i cili vetëm e lexon dhe nuk mediton në domethënien e ajeteve, për të thotë i Lartësuari: “A nuk e studiojnë me vëmendje Kur’anin? Por jo, ata janë zemra që kanë drynat e vet.” (Muhammed: 24)
Ibni Kajjim ka thënë: Nëse dëshiron që të përfitosh prej Kuranit bëje që zemra jote të jetë prezent gjatë leximit dhe dëgjimit të tij, lëshoje dëgjimin tënd dhe koncentrohu kur dikush të drejtohet me të, sepse ky është fjalim i Allahut për ty me gjuhën e të Dërguarit të Tij. Allahu i Lartësuar thotë: “Në të gjitha këto, për atë që ka mendje të shëndoshë dhe që i ka vënë veshin me vëmendje, ka argumente.” (Kaf: 37)

3- Njohja e të Dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të.
Njohja e të Dërguarit, sires (autobiografisë), mrrekullive të tij, me këtë rritet imani dhe beson jobesimtari.
Nuk plotësohet imani i besimtarit derisa të jetë i Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, për të më i dashur se vetvetja e tij.
Allahu i Lartësuar thotë: “Thuaj: Nëse e doni Allahun, atëherë ejani pas meje që Allahu t’ju dojë…” (Ali Imaran: 31)
Cdo musliman duhet ta lexojë sirën e të Dërguarit të Allahut, të njohë karakterin e tij mrekullitë tij, ta marrë atë për shembull dhe ta pasojë në të gjitha punët e tij.

4- Të medituarit në krijimet e Allahut.
Të medituarit në ato cfarë i ka krijuar Allahu i Lartësuar, është ndër ibadetet më madhështore. Këtë shumica e muslimanëve e kanë harruar tani. Kjo është mënyra më e rëndësishme për arritjen e të vërtetës dhe largimi nga dyshimet, si dhe rritjen e imanit.
Kur ka zbritur thënia e Allahut të Lartësuar: “Në krijimin e qiejve e të tokës, në ndryshimin e natës dhe të ditës, ka argumente të qarta për ata që kanë arsye dhe intelekt.” (Ali Imran:190) I Dëguari i Allahut paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, ka thënë: Mjer për atë që e lexon e nuk mediton në të.
Shiko përreth teje, në qiell dhe tokë, kodra dhe pemë, si dhe shiko në cdo fryt që e han, përkundrazi shiko në veten tënde sepse të shikuarit në vetveten të mjafton. Allahu i Lartësuar thotë: “Edhe në tokë ka argumente për ata të bindurit. (20) Po edhe në veten tuaj. A nuk jeni ka e shihni.” (Edh Dharijat: 20-21)

5- Të vepruarit e sa më shumë nafileve pas farzit.Të shpeshtuarit e nafileve sjellën dashurinë e Allahut ndaj teje, prandaj fal nafile pas farzit, si namaz nate, agjëro të hënën dhe të enjtën, jep sadeka. Cdo punë e mirë shkakton rritjen e imanit në zemër. Sepse është rruga e cila sjellë dashurinë e Allahut. Në hadith kudsij thuhet: “Nuk më afrohet robi im me asgjë më të dashur te Unë sesa me atë që ia kam bërë farz (obligim). Robi do të më afrohet pandërprerë përderisa të mos e dua. E kur ta dua, do të bëhem ndëgjimi i tij me të cilin ndëgjon, të pamurit e tij me të cilin shikon, duart e tij të cilat i shtrin, dhe këmbët e tij me të cilat ec, e mbrotje nga Unë, Unë do ta mbroj. Nëse më lutet do t’i përgjigjem e nëse më kërkon do t’i jap.” (Sahihul Buhari)

6- Të afruarit nga veprat e mira.
Të afruarit nga ambientet e hajrit ta rrisin imanin, ndërsa të afruarit nga gjërat e ndalura ta dobësojnë imanin.
Largoje zemrën tënde nga filmat dhe telenovelat, nga këngët, nga lakmia e të shikuarit e haramit, dhe largimi nga shoqëria e keqe dhe shoqërohu me besimtarë. I Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të ka thnë: “Shembulli i shoqëruesit të mirë është si shembulli i bartësit të miskut. Nëse nuk arrin të marrësh prej tij atëherë bile të arrinë era e tij. Shembulli i shoqëruesit të keq është si shembulli i farkatarit, nëse nuk ndytesh me katranin e tij do të arrijë tymi.” (Muttefekun Alejhi) dhe thotë: “Njeriu është në fenë e shokut të vet, cdonjëri prej jush le të shikojë se cilin e shoqëron.” (Ebu Davudi)

7- Dhikri (të përmendurit e Allahut të Lartësuar)
I Dërguari i Allahut paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të ka thënë: “Dallimi ndërmjet atij që e kujton Allahun dhe atij që nuk e kujton, është si i gjalli me të vdekurin.” (Buhariu)
I Dërguari i Allahut ka thënë: Fjalët më të mira pas Kur’anit janë katër, e ato janë nga Kurani, Subhanall llahi wel hamdulil lahi we la ilahe il lall llahu wall llahu ekber…” (Muslimi)

8- Thirrja në rrugë të Allahut.
Allahu i Lartësuar thotë: “Nga ju le të jetë një grup që thërret në atë që është e dobishme, urdhëron për punë të mbara dhe ndalon nga e keqja.” (Ali Imran: 104) dhe thotë: “Kush është në rrugë më të mirë se ai që thërret në rrugën e Allahut, që bën vepra të mira, dhe që thotë unë: Unë jam prej muslimanëve” (Fussilet: 33)
I Dërguari i Allahut ka thënë: “Feja është këshillë, thamë: Për kë o i Dërguari i Allahut? Tha: Për Allahun, librin e Tij, për imamët e muslimanëve, dhe njerëzit e rëndomtë prej tyre.” (Muslimi)

[Shqiptare]

NAMAZI I PAKUJDESSHËM


E kujton gjyshën dhe vërejtjet e saja që namazin e tij ta kryen me kohë: »Djali im, nuk duhet lënë namzin deri në momentin e fundit!« Gjyshja e tij ishte shtatëdhjet vjeçare, por, sa herë që e dëgjonte ezanin, menjëherë ngrihej dhe i përgjigjej thirrjes së myezinit.
Ai, përkundrazi, kurrë nuk mundi ta mposhtë egon e tij, të ngritet menjëherë e të falet. Çfarëdo pune të bënte, namazi ishte në rend të fundit dhe çdo herë e kryente me shpejtësi të madhe që të arrijë me kohë. Duke menduar për këtë, u ngrit dhe e kuptoi se i kishin mbetur vetëm pesëmbëdhjetë minuta deri në ezanin e jacisë. Shpejtë morri abdest dhe filloi të falë namazin e akshamit.
Derisa bënte tesbih, sërish e kujtoi gjyshën e tij dhe filloi t’i vie turp nga lutjet e veta. Ajo u falte me aq përulësi dhe qetësi. Filloi me duanë e tij, pastaj e lëshoi kokën në sexhde dhe për një kohë qëndroi në atë pozitë. Kishte qenë tërë ditën në shkollë dhe ishte shumë i lodhur…
Papritmas, e zgjoi një zë i çuditshëm, zhurmë dhe bërtimë. Filluan ta kaplojnë djersët e ftohta. Shikoi rreth vetes, në secilën anë që shikonte – shihte shumë njerëz. Turmë e madhe. Disa qëndronin të ngrirë, duke shikuar rreth vetit, disa vraponin herë djathtas e herë majtas, krejtësisht të humbur, përderisa disa prej tyre ishin gjunjëzuar me duar të mbledhura, vetëm duke pritur… E kaploi një frikë e madhe dhe panikë kur e kuptoi se ku gjendet. Kjo ishte Dita e Gjykimit!!!
Derisa ishte gjallë kishte ndëgjuar për dhënjen e llogarisë në Ditën e Gjykimit, por kjo i dukej shumë largë! A thua kjo mund të jetë fryt i imagjinatës së tij, diçka çka mendja e tij kishte trilluar?! Jo, pritja dhe frika ishin aq të mëdha – është e pamundshme që kjo të jetë e pavërtetë. Hulumtimet ende vazhdonin. I dëshpruar filloi të vrapojë herë tek njeri e herë tek tjetri duke pyetur se a e kishin thirrur emrin e tij. Askush nuk kishte mundësi t’i përgjigjet.
Papritmas, ndëgjoi një zë duke thirrur emrin e tij, turma e njerëzve filloi të ndahej duke i bërë rrugë për të kaluar. Dy veta e kapën për dore dhe e tërhiqnin përpara. Kaloi në mes të turmës duke mos shikuar fare. Melekët e sollën deri në qendër dhe aty e lanë. Derisa koka e tij ishte e përulur, e gjithë jeta e tij i kalonte para syve, si të jetë ndonjë film.
E shikontë babain e tij duke vrapuar nga ligjerata në ligjeratë, duke hargjaur shëndetin e tij në rrugën e islamit. E shikonte nënën e tij duke ftuar mysafir në shtëpinë e tyre, duke shtruar sofrën e mbushur me të gjitha të mirat. Filloi të mbrohet: »Edhe unë gjithnjë isha në atë rrugë. I kam ndihmuar të tjerët, e kam përhapur fjalën e Zotit, namazin e kam kryer, kam agjëruar Ramazanin. Të gjitha obligimet e All-llaht i kam kryer, ndërsa ato që i ka ndaluar, nuk i kam bërë« Filloi të çajë dhe të mendojë për atë sa e ka dashur All-llahun. E dinte se të gjitha që i bëri në jetë nuk ishin aq sa e meriton All-llahu. E dinte se All-llahu është Mbrojtësi i vetëm i tij…
Djersitej dhe dridhej sa asnjëherë në jetën e tij. Sytë e tij ishin të ngulitur në peshojën e veprave, duke pritur vendimin. Më në fund, vendimi është marrë. Dy melekë, duke mbajtur fletët në duart e tyre, u kthyen në drejtim të turmës. Këmbët i kishte para kolapsit. I mbylli sytë posa filluan të lexojnë emrat e atyre të cilët shkojnë për në Xhehennem. Emri i tij ishte i pari. U gjunjëzua dhe filloi të bërtasë me zë të lartë »Si mund të jamë unë për në Xhehennem? Tërë jetën time i kam shërbyer të tjerët, e kam përhapur fjalën e All-llahut në mesin e njerëzve të tjerë…«
I humbi shikimi, filloi të dridhej në tërë trupin. Ata dy melekë e kapën për duar. Përderisa këmbët i zvarriteshin, ata e tërhiqnin nëpër turmë në drejtim të humnerës së Xhehennemit. Bërtiste, dhe i dëshpruar mendonte se a ka ndokush prej njerëzve që mund t’i ndihmojë… I thërriste të gjitha veprat e mira të cilat i kishte bërë: ndihmën të cilën ia kishte bërë babait të tij, agjërimin e tij, namazet e tij, Kur’anin të cilin e kishte lexuar, pyeste se amund t’i ndihmojë ndonjëra vepër të cilën e kishte kryer!? Por, melekët edhe më tej e tërhiqnin në drejtim të Xhehennemit.
Iu afruan zjarrit. Shikimi i tij i fundit pas vete… A nuk kishte thënë Resulullahi s.a.v.s., i pastër është ai person i cili pastrohet në lumë pesë herë në ditë, ashtu edhe namazi i kryer pesë herë në ditë pastron nga gjynahet?! Filloi të bërtasë: »Namazi im? Namazi im? «
Melekët nuk u ndalën dhe arritën buzë grëminës së Xhehennemit. Filloi ta ndien nxehtësinë e zjarrit në fytyrën e tij. Shpresat e fundit ishin humbur, është dënuar në zjarr të përhershëm…Njëri nga melekët e shtyri në zjarr dhe ai filloi të bie, duke shikuar fundin i cili afrohej sa më shumë … Papritmas, një dorë e fortë e kapi dhe e tërhoqi prapa. E fshiu pluhurin nga fytyra dhe para veti pa një plak me mjekërr të gjatë dhe të bardhë. E pyeti: » Kush je ti?« Plaku u përgjigj: »Unë jam namazi yt«
»Po ku ishe deri tani? Më shpëtove në momentin e fundit! edhe pak dhe do të përfondoja në fund të Xhehennemit!«
Plaku buzëqeshi dhe tha: » Po, edhe ti mua më ke kryer gjithmonë në momentin e fundit, a ke harruar?!«
Në atë moment i hapi sytë dhe e ngriti kokën nga sexhdeja. Ishte tërësisht i djersitur. Ndëgjonte zërat të cilat vinin nga jashtë dhe ndëgjoi ezanin e jacisë. Menjëhërë u ngrit dhe shkoi të marrë abdest.
“Pra shkatërrim është për ata që falen, Të cilët ndaj namazit të tyre janë të pakujdesshëm”. (El Ma’un, 4,5)

[Shqiptare]

Shkaqet e shkatërrimit të popujve

Sa e sa prej popujve dhe vendbanimeve i ka shkatërruar Allahu, disa prej tyre ende ndihen gjurmët e tyre, ndërsa disa të tjerë nuk dihen as gjurmët e tyre. A thua ku janë ata? Ata shkuan tek Allahu? Ai i ka shkatërruar dhe i ka asgjësuar dhe nuk ka lënë prej tyre asnjë. A thua ky është një zullum prej Allahut? Thotë Allahu:
“Allahu nuk i bën mizori askujt, por ata i kanë bërë zullum vetes së tyre.”
“E sikur banorët e këtyre vendbanimeve të kishin besuar dhe të ishin ruajtur, Ne do t'ju hapnim begati nga qielli e toka, por ata përgënjeshtruan, andaj i dënuam me shkatërrim për atë që merituan.”

Sa nga njerëzit i ka shkatërruar Allahu për shkak të mëkateve të tyre, për shkaqet që do ti cekmi më poshtë.

“Sa e sa gjenerata i kemi shkatërruar pas Nuhut. Mjaft është Zoti yt vëzhgues i mëkateve të robërve të Tij.” Isra, 17.
Allahut nuk i fshihet asgjë dhe nuk bën dallim në mes popujve, Ai është i drejtë, nëse e shkatërron një popull për shkak të disa gjynaheve, Ai shkatërron edhe popujt e tjerë për shkak të atyre gjynaheve. Kjo është urtësia e Allahut.

Shkaqet e shkatërrimit të popujve
Nëse në një popull gjendet një shkak prej këtyre shkaqeve dije se atë vendbanim, atë popull, atë shoqëri e pret shkatërrimi i menjëhershëm apo i mëvonshëm.

Zullumi

Mizoria (zullumi) është prej shkaqeve më kryesore që Allahu me të e shkatërron një popull. Thotë Allahu:
“Ja, kështu është ndëshkimi i Zotit tënd, kur dënon vendet që janë zullumqare. Vërtet, ndëshkimi i Tij është i dhembshëm, i ashpër.” Hud, 102.
Sa zullum bëhet sot në disa vende. Zullumi që bëhet ndaj Allahut, zullumi që e bëjnë njerëzit në mes vete. Sheh shumicën e punëtorëve dhe ata të cilët punojnë me paga që kalojnë disa muaj dhe nuk e marrin hakun e vet që kanë punuar. Sa ka njerëz të këtij lloji ka që punëtorit të tij nuk ia jep rrogën e punës? Sa njerëz ka që vijnë dhe qajnë dhe ankohen nga zotëria i tij i cili ia ka ndaluar kafshatën e fëmijëve të tij? Presin me muaj të tërë dhe nuk marrin asgjë prej asaj që kanë punuar, jo vetëm kaq, por edhe nëse ia kërkon zotërisë së tyre i kërcënohen me lloj-lloj kërcënime. Zullumi më i madh është kur u bëhet zullum besimtarëve të cilët e njësojnë Allahun, zullum ndaj thirrësve në Islam, zullum ndaj miqve të Allahut. Nëse këtyre u bëhet zullum, dije se ai vend i ka shpallur luftë Allahut dhe ky vendbanim nuk pret tjetër përveç se t’i vijë Allahu me urdhrin e tij për ta shkatërruar atë. Ja se ç’thotë Allahu:
“Ato janë fshatra (vendbanime) që kur bënë zullum, Ne i shkatërruam dhe për shkatërrimin e tyre u patëm caktuar kohë të sakta.” Kehf, 59.

Thotë shejhul islam Ibën Tejmije: “Allahu e shkatërron një shtet zullumqar edhe nëse është mysliman, edhe nëse banorët e tij janë mysliman edhe nëse janë namazxhi shkatërrohen ata për arsye se kanë bërë zullum. Kujdes mizorisë, sepse Allahu e ka ndaluar zullumin ndaj vetes dhe gjithashtu e ka bërë haram ndaj robërve të Tij.

Luksi dhe begatitë e shumta

I gjen disa njerëz që veshin rrobat më të mira dhe banon në pallatet me luksoze dhe blen mjet udhëtimi më të shtrenjtin dhe ky luksoz ndikon dhe e çon njeriun pastaj në mëkate dhe në haram. Gjersa ai duke qenë në këtë gjendje e harron Allahun, i harron urdhrat e Allahut dhe nëse dikush e urdhëron atë në të mirë dhe mundohet ta ndalojë nga të këqijat i vjen mërzi. Thotë Allahu: “Kur duam të shkatërrojmë ndonjë vend (popull), i urdhërojmë pasanikët (parinë) e atyre (të jenë në rrugë), e ata kundërshtojnë; atëherë zbatohet dënimi i merituar kundër tyre dhe i shkatërrojmë krejtësisht.” Isra, 16.

Nëse do ta dish se Allahu do ta shkatërrojë një popull dëgjo në shenjat e tij. Allahu urdhëron ata që kanë shumë pasuri me dhënien e zeqatit, me faljen e namazit, i urdhëron ata që të gjykojnë me ligjin e Allahut dhe respektimin e të Dërguarit të Tij. Pra, e kanë kundërshtuar urdhrin e Allahut dhe nuk shikojnë në të varfrit e vendit të tyre, në ata që janë të gjorë, nuk shikojnë në të dobëtit. Pra, nëse do ta dish se ky popull a është më afër shkatërrimit apo më afër qëndrimit, shiko në njerëzit e pasur të atij populli, në njerëzit e lartë të atij populli, a janë ata që e praktikojnë fenë e Allahut apo jo dhe nëse jo, atëherë dije se ata janë më afër shkatërrimit se sa qëndrimit.

Thotë Allahu:
“Urdhërojmë pasanikët (parinë) e atyre (të jenë në rrugë), e ata kundërshtojnë; atëherë zbatohet dënimi i merituar kundër tyre dhe i shkatërrojmë krejtësisht.”

Mohimi i begative të Allahut

Disa njerëz i gjen që Allahu i ka dhënë shumë begati, ndërsa ata nuk e falënderojnë Allahun dhe e harron hakun që ka ndaj Allahut për këtë begati.

Shumimi i hipokritëve

Prej shkakut të shkatërrimit të popujve është edhe kur i marrin në duar punët e muslimanve hipokritët të cilëve nuk u takon që t’i udhëheqin muslimanët. Hipokritët të cilët e paraqesin Islamin dhe e fshehin kufirin, i luftojnë miqtë e Mëshiruesit, i luftojnë thirrësat që thërraisn në rrugën e Allahut, i luftojnë ata që janë të kapur pas fesë së Allahut, ndërsa në anën tjetër paraqesin veten si mysliman dhe pas tërë kësaj ata flasin edhe ne emër të muslimanve. Siç ka thënë Pejgamberi: “Kur çështjet i marrin në dorë ata që nuk e meritojnë, prite Kiametin.”
Thotë Allahu: “E paraqesin veten se ata po mundohen që t’i përmirësojnë punët e muslimanve, ndërsa disa prej tyre thonë: ‘O popull, unë po frikësohem që juve mos t’ju rrokë shkatërrimi, frikësohem se do të shkapërderdhet kjo shoqëri, frikësohem se mos po ju ndërrojnë juve fenë tuaj dhe për këtë unë i mbyta këta, për këtë i burgosa’.” Paraqitet hipokriti se e mbron këtë fe dhe këtë shoqëri. Kjo është njëra prej shenjave që e shkatërron këtë popull.

vazhdon........

Përgatiti: Shaban Murati
14.04.2007

[Shqiptare]

Shkaqet e shkatërrimit të popujve - II

Marrja e jobesimtarëve për miq

Sheh disa njerëz të cilët i bëjnë miq armiqtë e Allahut, por bëhen armiq të besimtarëve. Thotë Allahu: “Ata që e mohuan të vërtetën janë miq të njëri-tjetrit.” (Enfal, 73)
Pra, nëse muslimanët nuk bëhen miq të njëri-tjetrit dhe nuk duhen në mes tyre, do të përhapet fesadi dhe shkatërrimi në tokë. Siç thotë Allahu: “E nëse nuk e bëni atë (të ndihmoni e të kujdeseni për njëri-tjetrin), bëhet trazirë dhe rrëmujë e madhe në tokë.” (Enfal, 73)
D.m.th. shkatërrim që përfshin shoqërinë, shkatërrim që përfshin popuj të shumtë dhe i shpartallon radhët e muslimanëve për një shkak, sepse i kanë bërë miq armiqtë e Allahut dhe kanë lënë pas dore robërit e Allahut, sepse ndihmat dhe të gjitha të tjerat i dërgojnë për jobesimtarët, por që muslimanët vdesin urie, ata nuk merakosen fare.

Lënia e urdhërimit në punë të mira dhe ndalimi nga të këqijat
Thotë Allahu: “Ruajuni nga e keqja (nga dënimi), që nuk godet vetëm ata që bënë mizori prej jush, (por edhe të mirët) dhe ta dini se All-llahu është ndëshkues i rreptë.” (Enfal, 25)
Dhe të gjithë ne e dimë shembullin e anijes, të cilën Pejgamberi e ka marrë shembull duke thënë: “Shembulli i atyre që urdhërojnë në punë të mira dhe i atyre që nuk urdhërojnë në punë të mira është sikur shembulli i disa njerëzve që kanë hipur në anije dhe ata që janë poshtë në anije marrin ujë prej atyre që janë lart. Dhe një ditë thonë: “Sikur ta kishim bërë një vrimë në anije, që mos t’i pengojmë ata duke marrë ujë dhe të marrim prej poshtë.”
Pra, nëse ata që janë sipër nuk i ndalojnë në këtë veprim, atëherë do të fundosen të gjithë. E, nëse e ndalojnë këtë veprim, atëherë do të shpëtojnë të gjithë.
Pra, nëse ne nuk i ndalojmë ata që bëjnë keq, nëse ne nuk i ndalojmë zullumqaret nga zullumi i tyre dhe nuk i themi atij që ka bërë zullum se ti je zullumqar, ndërsa atij që është gabimtar se ti je gabimtar, atëherë do të fundosemi të gjithë. Nëse i ndalojmë këto gjëra, atëherë do të shpëtojmë të gjithë.

Përhapja e kamatës
Nëse në një popull paraqitet kamata, dije se ata janë në luftë me Allahun dhe të Dërguarin e Tij; i godet fatkeqësia, i godet varfëria, i godasin borxhet e mëdha dhe atë shoqëri e sundojnë armiqtë e Allahut.

Thotë Allahu: “O ju që besuat, keni frikë All-llahun dhe nëse jeni besimtarë të sinqertë, hiqni dorë prej asaj që ka mbetur nga kamata.” (Bekare, 278)
Lëre kamatën edhe nëse është një dinar, edhe nëse është një dërhem, edhe nëse është një euro. E, si është puna me ata të cilët marrin me miliona euro kamatë? Si është puna me ata të cilët e kanë mbushur shtëpinë dhe shoqërinë e tyre me kamatë?

“E në qoftë se nuk e bëni këtë (nuk hiqni dorë nga kamata), atëherë binduni se jeni në konflikt me All-llahun dhe të Dërguarin e Tij.” (Bekare, 279)

Shtetet e vogla frikësohen nga lufta kundër shteteve të mëdha dhe nuk kanë mundësi të mbrohen. Por si është çështja kur Allahu i shpall luftë një populli që punon me kamatë? E, nëse Allahu i shpall luftë ndonjë populli, a thua si do ta luftojë atë?
A nuk e shkatërroi Allahu një popull me zë të tmerrshëm? A nuk i shkatërroi Allahu të tjerët me erë të fuqishme? A nuk shkatërroi Allahu shumë njerëz me ujë të furishëm, me ngritjen e detit, siç ndodhi me cunamin, siç ndodhi me uraganin Katrina të Amerikës? A nuk janë këta shembuj nga të cilët duhet të marrim mësim?
Nuk e di urdhrin e Allahut askush përveç Tij. Deti çdo ditë kërkon leje prej Allahut që t’i fundosë njerëzit, sepse hidhërohet nga gjynahet e njerëzve. Po ashtu, toka nuk mund t’i mbajë ata të cilët bëjnë shkatërrime në tokë dhe kërkon leje nga Allahu që të lëkundet me gjithë ata. Por mëshira e Allahut ndaj nesh bën që ne të jetojmë ende. Pra, thotë Allahu se nëse nuk e lini punën me kamatë, Allahu atëherë do t’ju shpall luftë juve.
Po ashtu, Pejgamberi salallahu alejhi ue selem thotë: “Nuk ka ndonjë popull që paraqitet në të kamata, përveçse Allahu do t’i marrë ata me vite të tëra.” D.m.th., do t’i godasë thatësi e madhe, do të futen në borxhe të mëdha dhe njeriut nuk do t’i dalë rroga as për të mbajtur familjen e vet për shkak se është i zhytur në borxhe.

Lënia e luftës në rrugën e Allahut
Nëse një popull e ka lënë luftën në rrugën e Allahut, dije se atë popull e pret një shkatërrim. Thotë Allahu: “Dhe jepni për një rrugë të All-llahut e mos hidhni veten në rrezik dhe bëni mirë, se me të vërtetë All-llahu i do bamirësit.” (Bekare, 195)
Thotë një shok i Pejgamberit salallahu alejhi ue selem: “Ky ajet ka zbritur për ne pasi luftuam në rrugë të Allahut dhe e ndihmoi Allahu këtë umet me ne. Thamë: Sikur të kthehemi në shtëpitë tona dhe në arat tona të punojmë, të mbjellim. Dhe Allahu e zbriti këtë ajet.”
Pra, nëse njerëzit e lënë luftën në rrugën e Allahut dhe janë të kënaqur me të mirat e kësaj bote, me të mbjellat e tyre, me firmat e tyre, me dyqanet e tyre, Allahu i poshtëron ata dhe nuk e largon këtë poshtërim derisa të kthehen në dinin e Allahut.

Përhapja e amoralitetit
Nëse në një popull janë përhapur të këqijat, dije se ai popull është afër shkatërrimit. Prandaj shohim nëpër rrugë e nëpër spitale fëmijë që nuk e dinë se kush është nëna e tij. Edhe përhapja e shtëpive publike dhe e prostitutave më së shumti rrjedh nga ata që bëjnë muzikë dhe merren me këto gjynahe, siç është thënë: “Muzika është posta e zinasë”. Vëllezër të nderuar, sot shtetet perëndimore ankohen prej përhapjes së zinasë me të madhe dhe për përhapjen e sëmundjeve të ndryshme, të cilat nuk po gjejnë shërim, siç është sëmundja e Sidës, për të cilën thuhet se në vitin 2000 në mbarë botën kanë qenë përafërsisht 40 milionë të sëmurë.

Fjalë përmbledhëse rreth shkaqeve të shkatërrimit të popujve
Thotë Pejgamberi salallahu alejhi ue selem: “O ju muhaxhirë, nëse sprovoheni me pesë gjëra, e lus Allahun që mos t’ju zënë: Nuk shfaqet amoraliteti haptas në një popull përveçse në atë popull do të përhapet murtaja dhe sëmundje që nuk kanë qenë te të parët tuaj.”
Sa është i përhapur amoraliteti sot në shoqëri, madje edhe haptas? Bëhen reklama, ftohet haptazi në amoralitet dhe prostitucion përmes gazetave pornografike, përmes kanaleve pornografike, besa edhe përmes kanaleve publike. Këto sëmundje, të cilat janë sot tek ne dhe prej te cilave nuk ka shërim, sëmundje të cilat nuk kanë qenë të përhapura në mesin e të parëve tanë, kanë ardhur si rezultat i përhapjes së amoralitetit, si shkak i përhapjes së zinasë e kështu me radhë.

[Preshevar]

Keshilla per martese te lumtur!
(http://www.ilirida.net/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=735)
(http://www.ilirida.net/index2.php?option=com_content&task=view&id=735&pop=1&page=0&Itemid=27)
(http://www.ilirida.net/index2.php?option=com_content&task=emailform&id=735&itemid=27) Postuar nga Burhan


Nusja dhe dhendrri te emocionuar dhe te mahnitur me dasmen dhe martesen, vetem disa muaj me vone, e kuptojne se martesa nuk eshte detyre e lehte, por ajo merr shume mund dhe durim. Keshillat e meposhtme jane per burrin dhe per gruan qe te marrin shume shperblime ne kete lidhje te mrekullueshme dhe te nderlikuar.

Hyj ne martese me qellim te paster

Te dy bashkeshortet duhet te hyjne ne martese me qellimin e paster: Vete martesa eshte nje akt i adhurimit dhe secili nga bashkeshortet do te shperblehet. Allahu do te jete i kenaqur me ta dhe ky do te jete elemeneti me vendimtar i sigurimit te paqes, stabilitetit dhe lumturise ne jeten martesore. eshte e rendesishme te ceket se kur akti i adhurimit vazhdon per nje kohe te gjate, atehere behet e domosdoshme te perterihet nijeti dhe te qendrohet ne rrugen e drejte duke fituar shume dobi.

Mos mbani shpresa joreale

Para marteses, njerezit shpesh kane ide joreale per burrin (gruan) e ardhshem te tyre, posacerisht persosmeri ne te gjitha aspektet. Kjo rralle ndodh ne realitet dhe mund te sjell probleme dhe shqetesime te panevojshme. Ne duhet ta dime se Allahu, xhele shanuhu, i krijoi njerezit si qenie te papersosura, qe do te thote se gjate jetes mund te behen shume gabime. Duke pasur parasysh jopersosmerine e njeriut, ne do te jemi perzemersisht te befasuar dhe te kenaqur kur burri yne eshte me i mire se sa kemi shpresuar.

Theksoji te mirat e burrit tend

Perderisa askush nuk eshte i pajisur me te gjitha cilesite e mira, theksimi duhet te bie mbi cilesite positive qe i ka burri. Inkurajimi, lavderimi dhe mirenjohja duhet t’i shprehet rregullisht burrit sepse i forcon keto cilesi dhe ben dobi edhe ne paraqitjen e cilesive te tjera. Duhet te behen perpjekje per injorimin e vetive negative, sic ka thene Pejgamberi alejhi selam: “Besimtari nuk duhet te kete inat kunder besimtares. Ai mund te mos e pelqeje ndonje veti te saj, por mund te gjej dicka te mire te ajo qe e kenaq.” (Muslimi)

Behu shoku me i mire i burrit

Mundohu te kujtosh se cfare mendon ose ben shoku me i mire per burrin tuaj. Kjo nenkupton ndarjen e interesave, pervojave, endrrave, deshtimeve dhe merzitjeve. Kjo mund te nenkuptoje kuptimin e deshirave dhe jodeshirave te burrit dhe perpjekjen per ta kenaqur ate ne cdo menyre te mundshme. Shoku me i mire eshte gjithashtu dikush qe eshte i sigurte per t’i besuar dhe per t’u mbeshtetur ne te. Bashkeshorti duhet te jete shok qe njeriu deshiron ta mbaje gjate gjithe jetes.

Te kalosh kohen e vecante me te

Nuk eshte e mjaftueshme te ndani shujtat, punet e perditshme dhe bisedat e shkurtra se bashku. Bashkeshortet, gjithashtu, duhet te gjejne kohe te perqendrohen per ta forcuar lidhjen e tyre. Shpesh cifti eshte i zene me detyrat e tyre te ndara dhe harrojne te punojne ne njerin prej elementeve me te rendesishme ne jete. Koha e vecante mund te jete edhe dicka modeste, bisede e gjate, te ecurit e gjate ne natyre(sheti), etj..

Shprehni ndjenjat shpesh

Ky mund te jete koncept shume ‘perendimor’ dhe dicka qe disa njerez veshtire mund ta plotesojne, por eshte e rendesishme te jesh i hapur dhe i sinqerte per ndjenjat positive dhe negative. Komunikimi duhet te jete gjithmone i hapur dhe edhe ndonje shqetesim mund te nxis vemendjen e bashkeshortit shume shpejt. Arsyeja e kesaj eshte se ajo qe fillon si shqetesim i vogel mund te rritet ne problem te madh nese nuk drejtohet sic duhet. “Tretmani i qete” nuk ka qene kurre ilac per dicka.

Pranoj gabimet dhe kerko falje

Ashtu si e lusim Allahu te na fale neve kur gabojme, ashtu duhet te veprojme edhe me bashkeshortin. Njeri i forte eshte ai i cili e pranon gabimin, kerkon falje nga tjetri dhe punon shume per t’i ngritur pikepamjet e tij per te ndryshuar. Kur personi nuk deshiron ta beje kete, atehere do te kete pak perparim dhe rritje ne martesen e tij.

Kurre mos i paraqit gabimet e te kaluares

Mund te jete shume e prekshme per personin tjeter t’ia kujtosh gabimet e kaluara. Ne Islam, pergjithesisht, nuk eshte e pelqyeshme te jetohet ne te kaluaren. Dikush mund t’i kujtoje gabimet qe jane bere ne menyre qe ato te mos perseriten me, por kjo s’duhet te behet jashte mase. Natyrisht, si njerez, ne s’jemi ne pozite t’i gjykojme personat tjere. Keshilla mund te ipen, por jo ne menyre te demshme.

Befasoni njeri-tjetrin kohe pas kohe

Kjo nenkupton te sjellim ne shtepi ndonje dhurate te vogel ose lule, pergatitjen e nje shujte te vecante, te vishesh dhe ta zbukurosh vetveten (kjo s’vlen vetem per femra), etj.. Pak imagjinate mund te beje shume. Ideja eshte te ndryshojme pak ne martese dhe ta largojme rutinen e merzitshme qe mund te ndikoje negativisht ne martese.
Te kesh sens per humor
Ky aspekt i vecante mund te sjelle atmosfere ne shtepi. Gjithashtu, duhet te kuptosh se kjo karakteristike i pelqen burrit tend dhe per kete shkak ai kerkon ta kaloje kohen me ty.

Disa keshilla per diskutime dhe mospajtime

Fillo me qellimin per ta zgjidhur ceshtjen. Nese te dy bashkeshortet e kane kete qellim dhe planifikojne te keshillohen se bashku, ka me shume mundesi se do te kete zgjidhje te suksesshme.
Perkujto se duhen dy veta per t’u grindur. Nese vetem nje person zgjedh te mos sjelle prova, atehere s’do te kete argument. Pergjithesisht, ai qe ka gabuar flet me se shumti.
Te dy bashkeshortet nuk duhet te zemerohen ne te njejten kohe. Nese njeri prej bashkeshorteve zemerohet, me se miri eshte qe tjetri te mundohet te mbetet i qete dhe i permbajtur.
Kurre mos i bertisni njeri-tjetrit pervec kur digjet shtepia. Natyrisht, djegia e shtepise nuk ndodh shpesh, e keshtu duhet te ndodh edhe me bertimen.
Kurre mos shko per te fjetur me nje diskutim te pazgjidhur. Kjo eshte njera prej gjerave me te keqija qe mund te ndodhin ne martese dhe duhet te largohet sa me shume qe mundet. Kjo shkakton cenimin e ndjenjave dhe pergjithesisht acaron problemin.
Nese njeri bashkeshort duhet te fitoje, le te fitoje bashkeshorti juaj. Mos u mundo te fitosh vete; kjo eshte arsyeja kryesore qe diskutimet behen te nxehta.

[Albanian eX|PerT]

Letër studentit musliman

Nga: Sejjid Hassan el Benna

(I lindur më 1906 në Egjipt, Hassan el Benna, rrjedh nga një familje dijetarësh. Më 1928, ai formoi shoqërinë e quajtur Ikhvan el-Muslimin (Vëllezërit Myslimanë). Kjo lëvizje, që kishte për qëllim ripërtëritjen e Islamit u shtri shpejt nëpër Egjipt e rajon. Në dhjetor 1948, Organizata e Vëllezërve Myslimanë u shua përderisa mijëra nga anëtarët e saj u arrestuan. Hassan el Benna i pati shpëtuar arrestit për tu vrarë në shkurt të vitit 1949.

Letër Studentit Mysliman është përkthimi i një letre të cilën Hassan el-Benna i shkroi njërit prej nxënësve të tij i cili atëbotë po studionte në Perëndim. Këshillat e sinqerta që përmban kjo letër burojnë nga vlerat dhe karakteri i përhershëm i Islamit. Përmes saj, ai përpiqet t’ia përkujtoj të adresuarit dhe në të vërtetë gjithë myslimanëve, se qëllimi primar në jetën e një myslimani është ta kënaq Allahun dhe të jetoj sipas ligjit të Tij të shenjtë. Po ashtu, kjo letër na jep të kuptojmë se studimi nuk duhet të jetë vetë fundi i çdo gjejë dhe se qëllimi primar i studimit nuk është përfitimi i të mirave materiale. Myslimani duhet të dallohet në studimet e tij në mënyrë që të punoj për Islamin dhe t’i shërbej njerëzimit.)

Vëllai im në islam (mbrojtja dhe kujdesi i Allahu qofshin mbi ty). Falënderimet qofshin për Allahun, përveç Tij tjetër nuk ka. Paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi Muhamedin, i cili u dërgua mëshirë për mbarë njerëzimin, mbi familjen e tij, shokët dhe gjithë ata që ndjekin rrugën e tij deri ne Ditën e Gjykimit.

Paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi ty tash kur udhëton me një qëllim të përkryer dhe synim fisnik, dhe atëherë kur të kthehesh me një përgatitje të theksuar për një mision bujar.

Paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi ty përderisa i shërben Islamit me frytet më të përsosura të shkencës dhe diturinë më të mirë .

Vëllai im më i dashur, shpejtë ke për tu gjetur në mesin e njerëzve që nuk i ke njohur më herët, me sjellje dhe tipare me të cilat nuk je mësuar. Në ty ata do të shohin shembullin e një myslimani. Andaj ki kujdes që të shohin në ty shëmbëlltyrën më të mirë dhe imazhin më të bukur, në mënyrë që ta kuptojnë se fjala ‘Mysliman’ shpreh virtyt dhe fisnikëri.

Me vete ke një besë të çmuar, ajo është bashkëshortja jote e ndershme, çmoje këtë. Ndaj saj të jesh shokë besnik. Siguroj asaj qetësi dhe lumturi. Ndaje lumturinë me të, duke qenë i kujdesshëm në të drejtat tua dhe të mos jesh neglizhent gjatë kryerjes së detyrave tua.

Lexo këto pak fjalë që burojnë nga dashuria dhe sinqeriteti im ndaj teje, si një vëlla më i vjetër që i dëshiron vëllait dhe motrës së tij dëshirat më të mira dhe një jetë të lumtur.

1. O vëllai im, dallohu për nga respekti ndaj Allahut (xh.sh.) në të gjithë sjelljet tua. Kuptoje se Ai vazhdimisht vështron sipër teje, të sheh dhe posedon çdo gjë për të cilën ke nevojë - kudo që të jesh. Ai di tradhtinë e syve tu dhe gjithçka që zemra jote fsheh. Përpiqu që Allahu mos të sheh ndryshe, përveçse është i kënaqur me ty.

Mos u bë i pa kujdesshëm në respektimin e atij që është Një (i Lartësuar dhe i Madhërishëm është Ai), përndryshe djalli do të depërtoj në ty dhe do të pushtohesh nga teket e dëshirat tua. Beso, vëlla i dashur, se nëse një zemër është e vetëdijshme nga vështrimi i Allahut, djalli kurrë nuk do t’i afrohet asaj. Mirëpo, kur ajo largohet nga Allahu, e keqja bëhet tërheqëse për të dhe shpejt do ta vërshojnë lakmitë dhe dëshirat trupore. Kështu që, bashkoje zemrën me shikimin e Allahut dhe në vigjilje kërko strehim prej mjedisit dhe mos u bë në mesin e të shkujdesurve.

2. Kryej detyrat tua obliguese me të cilat të ka urdhëruar Allahu, në kohën e tyre të caktuar. Mos i lë pas dore me pretekst për t’i kryer më vonë, ngase je i zënë me punë apo arsye tjera justifikuese. Ky është një mashtrim i vetvetes: ‘E mos shko pas dëshirave se ato të shmangin prej rrugës së Allahut’ (Sad, 26).

Gjithashtu kuptoje vëllai im i dashur se askush nuk afrohet tek Allahu me diçka më të dashur tek Ai se sa kryerja e detyrave obliguese në kohën e tyre, siç theksohet në sahihun e Buhariut. Andaj ke mendjen e mos i lë pas dore ato e as mos ndiej përtaci për t’i kryer; ato janë e drejta e Allahut mbi ty. Qëndro i pa lëkundur në namaz dhe plotësoje agjërimin.

Vështirësitë që i do t’i përjetosh gjatë agjërimit në tokën e Perëndimit do të mundësoj ty një shpërblim të vlefshëm dhe një pasuri më tepër në llogarinë tënde; është një kënaqësi tek Zoti yt si dhe nder për ty. Kështu që mos tento të prishësh agjërimin, përpos nëse nuk je në gjendje ta kompletosh atë. Nuk kam nevojë të këshilloj më shumë për detyrat obliguese, në fund të fundit ato janë kapitali yt. A mund ta imagjinosh dikë që ka humbur kapitalin e tij, çfarë do të jetë gjendja e tij nesër?

3. Kurdo që të kesh kohë kryej detyra vullnetare si shenjë nënshtrimi. Fali namazet sunnete. Shto lutjet tua për të kërkuar falje dhe shto falënderimin ndaj Zotit tënd Bujar. Mbaje në mend se, lutja e atij që është në rrugëtim apo atij që është larg atdheut, do të përgjigjet; prandaj, shto lutjet tua në fshehtësi dhe me përulësi. Vazhdo përkujtimin ndaj Allahut.

Profeti pat këshilluar Aliun që vazhdimisht ta lag gjuhën e tij duke përkujtuar Allahun. Mos braktis rrugën që të qon drejt asgjëje tjetër përpos detyrave dhe nënshtrimit, ato janë një lloj investimi që i shumon shpërblimet. Përkujtimi i Allahut në mesin e një populli të shkujdesur është si një fener ndriçues. Kështu që, shfrytëzoje këtë kohë, sepse është një stinë për të mbjellë shpërblimet e Botës tjetër, vetëm për ata që dëshirojnë të zënë këtë mundësi dhe të përfitojnë nga kjo stinë.

4. Shto leximin e Kuranit të Famshëm me kuptim dhe shpjegim. Është shërim për shpirtin dhe qetësim për zemrën. Përcakto një pjesë për ta lexuar në fillim të ditës dhe një tjetër në fund të saj, që të kesh kështu një fillim të mbarë dhe një fund të mirë.

5. Në qejfet e jetës dhe kënaqësitë e kësaj bote, do të gjesh atë që përkul zemrën, impresionon mendjen, tërheq syrin dhe huton atë shpirti i të cilit është i dobët. Mos lejo të joshesh nga to, sepse ato të largojnë nga vlerat dhe bëjnë që të harrosh botën tjetër: ‘Dhe mos ia ngul sytë bukurisë së kësaj jete me të cilën i bëmë të kënaqen disa prej tyre (mosbesimtarë), e për t’i sprovuar me të, sepse shpërblimi i Zotit tënd është më i mirë dhe është i përjetshëm. Urdhëro familjen tënde të falë namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, ngase ne nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të furnizojmë ty (dhe ata), ardhmëria e mirë është e atij që ruhet (Ta Ha: 131-132)

[[[...vazhdon...]]]

[Albanian eX|PerT]

Ji i vetëdijshëm vëlla i dashur se në shikim të Allahut gjithë këto kënaqësi nuk peshojnë as sa krahu i mushkonjës dhe nuk të qojnë as te nderi e as te virtyti. Ato nuk janë tjetër përveç se manifestime të qejfeve dhe gracka të joshjes. Andaj ke kujdes që mos të lejosh djallin të mashtroj, përndryshe do të zhytesh në greminën e mëkatit dhe korruptimit.

Gjithmonë përkujto fjalët e Allahut: ‘Njerëzve u është zbukuruar dashuria ndaj të këndshmeve, ndaj grave, djemve e ndaj pasurisë së grumbulluar nga ari e argjendi, ndaj kuajve të stolisur, bagëtisë e bujqësisë. Këto janë kënaqësi të kësaj bote, po tek All-llahu është e ardhmja më e mirë’.(Ali Imran:14). Libri i Allahut përsërit këto fakte ditë e natë. Andaj mos u bë në mesin e atyre që i japin përparësi jetës së kësaj bote para Botës tjetër, apo në mesin e atyre që mashtrohen nga pamja e jashtme e gjërave pa gjykuar esencën e tyre.

Gjithë kënaqësitë që na ka sjellë qytetërimi aktual do të rezultojnë në asgjë tjetër përveç dhimbjes. Një dhimbje që do të pushtoj kënaqësinë e tyre dhe largoj ëmbëlsinë. Prandaj shmangu ëndjes materiale të këtyre njerëzve; mos lejo që të komandohesh dhe të mashtrohesh, nëse dëshiron të jesh në mesin e trashëguesve.

6. Vëlla i dashur, atë që Allahu e ke bërë Haram (të ndaluar) për ne, ata njerëz e konsiderojnë Hallall (të lejuar) për vete. Kështu që, kur bëjnë një akt të ndaluar, as nuk do të ndihen të turpëruar e as nuk do të mundohen t’i shmangën për të mos e përsëritur. Ti as nuk duhet të pajtohesh me teket e tyre e as të përzihesh me ta në mëkatet e tyre. Përndryshe, nuk do të lëshohesh pa u përgjigjur para Allahut dhe nuk do të kesh justifikim ditën e Gjykimit.

7. Mos u shoqëro me vajzat e tyre, dhe mos lejo që mes teje dhe atyre të lind ndonjë miqësi e veçantë apo lidhje emocionale. Nëse ky lloj shoqërimi është mëkat edhe për të tjerët, atëherë ky mëkat është dy fish më i madh për ty dhe ti e di mirë domethënie e kësaj. Edhe pse në mesin tonë ti njihesh si njeri i besueshëm dhe modest, po ta përmendi këtë, si paralajmërim karshi gremisë së mëkateve, në mënyrë që këmbët tua kurrë mos të rrëshqasin.

8. Sa i përket alkoolit, mos iu afro atij dhe mos përdor mjedisin si justifikim, sepse kur Allahu e bëri Haram, Ai ishte në dijeni për të gjitha llojet e mjediseve, mirëpo Ai nuk përjashtoi ndonjë vend apo popull nga ky ndalim. Allahu e bëri të ndaluar për të gjithë, pa dallime apo përjashtim. Andaj ke kujdes dhe mos lejo që ai të zë vend në barkun tënd, në të kundërtën do të mbetej si një pikë e zezë në lëkurë të pastër.

Qëndro i vendosur sa më shumë që të mundësh para pijes së parë. Sepse kur mendja humbet, vijon edhe pija e dytë dhe e tretë, me anë të së cilave ke rënë në humnerë, nga e cila është vështirë të ikësh, pasi se ke diskriminuar vetën dhe të tjerët. Pastaj, edhe sikur t’i largohesh këtij mëkati me keqardhje e pendim, prapë nuk mund të krahasohesh me pastërtinë origjinale dhe besueshmërinë madhështore që ke gëzua dikur.

9. Mos shijo gjësend në ato restauronte që shërbejnë ushqime haram, si mish derri apo ngordhësira. Në atë që është hallall ke zëvendësimin dhe kënaqësi. Andaj mos provo haramin dhe mos lejo që trupi yt të rritet me të, përndryshe zjarri është ai që meriton ai trup. Allahu ka ndaluar atë që është e pa pastër: ‘...e që i urdhëron ata për çdo të mirë dhe i ndalon nga çdo e keqe, u lejon ushqimet e këndshme dhe u ndalon ato të pakëndshmet’ (Araf: 151)

10. Sa u përket kazinove, klubeve të natës, dhe vendeve tjera të kota, koha jote është shumë më e çmuar për tu humbur në to. Kam parë thënien, koha është flori, por nuk jam pajtuar me të. Koha është shumë më e vlefshme se floriri, sepse koha është jetë. Nuk është e vërtetë se jeta jote s’është gjë tjetër pos një grumbull orësh përfundimin e të cilave kurrë nuk mund ta di? I dashuri vëlla, bëhu i rreptë me kohën tënde dhe mos e harxho atë përveç në atë që është e rëndësishme, dhe merr kënaqësi vetëm nga ajo që është e ligjshme.

Në qiej ka qetësi kurse në tokë ka bukuri. Në kopshte ka freski kurse në ty ka gjurmë. Në det ka fuqi kurse në ajër ka ushqim. Merr nga të gjitha këto qetësi për shpirtin dhe shërim për mendjen tënde. Dhe mos e humb kohën duke qenë i shkujdesur, kjo do të pengonte nga të mirat dhe drejtoj drejt së keqes.

11. Bëhu kritik, me mendjemprehtësi, bëhu i drejtë dhe mundohu t’i njohësh njerëzit si duhet. Mos lejo që mirësia jote të bëj të harrosh të keqen e tyre, dhe e keqja e tyre të lëndoj sa të harrosh të mirën e tyre. Më saktë, studioj ata ashtu si bën një hulumtues apo pedagog. Rretho me dituri gjithë punët e tyre, pastaj me një sy të mprehtë, shqyrtoje atë. Shfaqi të mirat që ke gjetur tek ata njerëz dhe ai populli, dhe kthehu fitimtar dhe i përkrahur. Diçka tjetër pos kësaj, lë prapë tek ta dhe mos u kthe përderisa ke ç’pluhurosur duart tua dhe ke zbrazur mendjen nga e gjithë ajo.

Atje do të gjesh një grup njerëzish të cilët çnderojnë të Dërguarin tënd, përgënjeshtrojnë Kuranin tënd dhe turpërojnë popullin tënd. Mos u ul me njerëz të tillë, derisa ta ndërrojnë temën e diskutimit, çoftë edhe nëse të duket e domosdoshme të futësh në dialog me ta. Diskuto me ta në mënyrën më të mirë. Shpjegoju atyre të mirën që di ti dhe shmangu polemikave që qojnë në urrejtje dhe rebelim (fitne).

‘Është e vërtetë se ti nuk mund ta udhëzosh atë që do ti, por All-llahu udhëzon kë të dojë dhe Ai është që di më së miri për të udhëzuarit’ (Kasas: 56)

Vëlla i dashur, mbaje mend se thirrja e njerëzve përmes shembujve praktik është shumë më e mirë se thirrja e tyre përmes fjalimit. Është më frutdhënëse dhe më e dobishme ta përdorësh karakterin tënd të lëvdueshëm, përsosjen e vetës tënde dhe sjelljet e çiltra që të mbrohesh dhe të ftosh ata në fenë dhe kombin tënd. Kurdo që të jepet mundësi për të mbajtur një fjalim apo ligjëratë në ndonjë vendtubim apo shoqëri të tyre, përgatitu mirë për të. Zgjidh diçka që nuk nxit trazira dhe nuk cenon integritetin e dikujt. Mos u druaj nga pozita e tyre, sepse ndihma e Allahut është me ata që janë të sinqertë. Bëhu pozitiv, dhe mos nënçmo besimin e të tjerëve, përkundrazi shpjegoju atyre mirësinë e brendshme dhe zbuloju besimin tonë. Duke vepruar kështu, ti ke promovuar si duhet vetëdijesim dhe nxitje.

Në fund, edhe pse ka shumë për të thënë, po ndaloj, ngase kam frikë se sikur ta zgjasja këtë bisedë më shumë, ti mund të harrosh shumicën e asaj që ta kam thënë; sepse të folurit e tepruar mund të hutoj nga ajo që thuhet. Atëherë, dhashë Allahu që të bëheni nga trashëgimtarët më të mirë dhe siguria e Tij të ju shoqëroj kudo.

Allahu ju ruajt dhe ju ktheftë në mirësi, ashtu si kanë dëshirë të sinqertit. Unë i lë në dorë Allahut fenë tuaj, obligimet si dhe rezultatet e veprave tuaja. Le të jetë paqja dhe bekimi i Allahut me ju. Amin.

Nga anglishtja: Jeton Mehmeti

[Albanian eX|PerT]

MBAJ MEND!
“Dhe mbaj mend, se Ai që zotëron thesaret e qiejve e të tokës, ta ka dhënë lejen që t’i lutesh dhe ta ka premtuar pranimin e lutjes. Ai ka urdhëruar t’ia kërkosh Bekimin, që të mund të të bekojë dhe t’ia kërkosh Mëshirën, që të mund të të mëshirojë. Ai nuk ka vendosur ndonjë pengesë midis teje e Vetes, që do mund të të veçonte prej Tij. Ai s’të kërkon të gjesh ndërmjetësues midis vetes dhe Atij. Dhe nëse ti gabon, Ai s’ta ka ndaluar të pendohesh. Ai s’nxiton në të ndëshkuar dhe nuk e poshtëron të penduarin as kur meriton të poshtërohet. Ai s’është i kursyer në pranimin e pendesës dhe s’të merr me dhunë në pyetje për mëkatet që ke bërë. Ai s’të zhgënjen me Mirësinë e Tij. Ai e quan pendesën virtyt e përkushtim ndaj Tij, kurse qëndrimin larg mëkatit veprim të perëndishëm
Ai e quan ‘një’ secilin prej mëkateve të tua dhe e quan ‘dhjetë’ çdonjë prej virtyteve të tua.
Ai ta mban hapur portën e pendesës; ta dëgjon thirrjen, sa herë që i flet, dhe e di ç’i pëshpërit, sa herë i pëshpërit. Thuaja nevojat e tua, zbuloje veten përpara Tij, qaja hallet vetëm Atij, kërkoja Atij largimin e brengës, lypja Atij ndihmën për punët e tua dhe lutju mëshirës së Tij për thesaret që s’ka fuqi të t’i japë tjetërkush e që janë vetëm jetëgjatësia, shëndeti i trupit dhe bollëku i mjeteve të jetesës. Ai t’i ka dhënë në duar çelësat e tyre qysh në çastin që të tregoi si t’ia kërkosh.

Pra vetëm lutju, dhe lutja do t’i hapë dyert e thesareve të Tij sa herë që të duash: Mëshira e Tij do të të vijë si krua ujëshumë në ditë thatësire e zije. Mos u zhgënje po t’u vonua pranimi i saj, se lutja miratohet në pajtim me përmasën dhe natyrën e vërtetë të qëllimit të saj. Herë-herë vonohet që lutësi të presë shpërblim më të madh e durimtari të shpresojë dhuratë më të mirë. Ndodh që të kërkosh diçka e të mos jepet, e kjo se do të jepet diçka më e mirë në vend të saj; mund të humbasësh diçka tjetër, që të të jepet një e mirë e vërtetë, e kjo se ke kërkuar gjëra që rrënojnë fenë, po të jepen. Pra, ji i matur kur kërkon, lutu për gjëra vërtet të dobishme, me vlera të përjetshme e pa pasoja që mund të të dëmtojnë një ditë. Se nëse do lutesh për pushtet e pasuri, mbaje mend, biri im, që ato s’mund t’i kesh përjetë me vete dhe veç të këqija do të të sjellin në jetën tjetër.”

[Shqiptare]

BASHKËSHORTJA JUAJ ËSHTË E GJITHË BOTA PËR TY


Kur të martohesh, nuk merr vetëm grua, por e merr gjithë botën. Prej këtij momenti e tutje, ajo çdo ditë do të jetë partneri yt, shoqëruesi yt dhe shoku yt më i ngushtë.
Ajo do të ndajë momentet me ty, do të ndajë ditët, lotët. Ajo do të ndajë kënaqësinë dhe dëshpërimin me ty, sukseset dhe dështimet, ëndrrat dhe frikat. Kur të sëmuresh ajo do të kujdeset më së miri për ty, kur të duhet ndihmë, ajo do të bëjë çmos për ty.

Kur të kesh ndonjë sekret, ajo do ta ruajë; kur të duhet këshillë, ajo do ta jep këshillën më të mirë. Ajo çdoherë do të jetë me ty: kur të ngrihesh në mëngjes, gjënë e parë që sytë e shohin është ajo; gjatë ditës ajo do të jetë me ty, nëse për ndonjë moment ajo nuk është me ty fizikisht, ajo do të mendojë për ty, duke u lutur për ty me gjithë zemër, mendje dhe shpirt; kur bie të flesh natën, gjënë e fundit që sytë e tu e shohin është ajo; dhe kur je duke fjetur e sheh atë edhe në ëndërr. Thënë shkurt, ajo do të jetë e gjithë bota për ty, njëjtë siç je ti e gjithë bota për të.
Përshkrimin më të mirë që deri tani e kam lexuar ku përshkruhet afërsia ndërmjet bashkëshortëve është ky ajet kur’anor, që thotë: “…ato janë prehje për ju dhe ju jeni prehje për ato…” (Bekare, 187).
Vërtet, bashkëshortët janë si prehje (mbulesë/mbulim) për njëri-tjetrin për shkak se ata njëri-tjetrit i ofrojnë mbrojtje, komfor, mbulesë, përkrahje dhe ëmbëlsi që prehja/mbulimi ua ofron njerëzve. Paramendoni një udhëtim nëpër Alaskën e ftohtë të pa mbuluar! Bashkëshortet tona na ofrojnë të njëjtën shkallë të komforit, mbrojtjes, mbulesës, dhe përkrahjes në udhëtimin e jetës në këtë botë, njëjtë sikurse mbulimi gjatë udhëtimit nëpër Alaskë.
Marrëdhëniet ndërmjet dy bashkëshortëve janë më interesantet nga të gjitha marrëdhëniet njerëzore: sasia e dashurisë dhe ngrohtësisë, intimja dhe afërsia, mëshira dhe ngushëllimi, paqja dhe qetësia që mbush zemrat e bashkëshortëve është thjesht e papërshkrueshme. Sqarimi i vetëm racional për këto ndjenja më interesante nga të gjitha ndjenjat njerëzore është se: ky është një akt i Allahut, subhanehu ve teala: “Allahu krijoi për ju bashkëshorte nga vetë lloji juaj…” (Nahl, 72).
Vetëm Allahu ynë i Gjithëfuqishëm, subhanehu ve teala, me fuqinë e Tij të pakufishme, mëshirën e pafund, dhe mençurinë e madhe mund t’i krijojë dhe t’i vendosë këto ndjenja të çuditshme e të paprekshme në zemrat e bashkëshortëve. Në fjalë, Allahu, subhanehu ve teala, i rikujton ata që i kërkojnë shenjat e Tij në gjithësi, se këto ndjenja në zemrat e bashkëshortëve janë ndërmjet shenjave që duhet t’i udhëzojnë njerëzit për ekzistimin e Tij, siç thotë në Kur’an: “Dhe nga faktet (e madhërisë së) e Tij është që për të mirën tuaj, Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë), ashtu që të gjeni prehje tek ato dhe në mes jush krijoi dashuri dhe mëshirë. Në këtë ka argumente për njerëzit që mendojnë” (Rrum, 21).
Mirëpo, Allahu, subhanehu ve teala, e di se zemra njeriut nuk është një send i ngurtë, ajo ndonjëherë është e dobët, e ndonjëherë është dinamike. Ndjenjat ndryshojnë me kohë. Dashuria mund të dobësohet dhe vyshket. Lidhja martesore mund të dobësohet nëse nuk i kushtohet kujdesi i duhur.
Lumturia në martesë nuk mund duhet të merret falas; lumturia e vazhdueshme kërkon dhënie të vazhdueshme nga të dyja palët. Që druri i dashurisë martesore të mbahet gjallë e të rritet, toka, dheu duhet të mbahet, mirëmbahet, ujitet dhe t’i kushtohet kujdes.
Mos harro se i Dërguari ynë, Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka gjetur kohë të shkojë në shkretëtirë dhe të garojë më bashkëshorten e tij, Ajshen. Ajo në fillim e ka fituar atë, mirëpo më vonë, pasi kishte shtuar pak në peshë, ai kishte filluar ta fitojë atë.
Mos harro se do të shpërblehesh nga Allahu, subhanehu ve teala, për çfarëdo emocioni që ia tregon bashkëshortes tënde. Për këtë Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “Madje edhe ushqimin që e vendos në gojën e gruas tënde është sadaka.”
Asnjëherë mos e nënçmo rëndësinë e gjërave, që në shikim duken të vogla, siç është vendosja e ushqimit në gojën e bashkëshortes, hapja e derës së veturës, etj.. Mos harro se Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, zakonisht ka zgjatur këmbën (gjurin) për t’i ndihmuar gruas së tij të hip në deve.
Përpiqu të gjesh kohë që të dy të faleni së bashku. Përforcimi i lidhjes ndërmjet juve dhe Allahut, subhanehu ve teala, është garancia më e mirë që lidhja juaj martesore çdoherë do të jetë e fortë. Paqja dhe rehatia me Allahun, subhanehu ve teala, çdoherë do të rezultojë me paqe dhe rehati në shtëpi.
Mos harro se Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i ka lavdëruar çiftet bashkëshortore që janë zgjuar për të falur namaz nate së bashku. Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, madje edhe ka nxitur atë që zgjohet më herët të zgjojë bashkëshortin/bashkëshorten edhe nëse është e nevojshme, duke ia lagur fytyrën me ujë. Çdoherë mundohu të jesh sa më i mirë me gruan në fjalë dhe në vepra. Fol me të, buzëqeshi, kërko këshillën e saj, kërko mendimin e saj, kalo kohë të mirë me të dhe mos harro se Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “Më të mirët prej jush janë ata që janë më të mirët me gratë e tyre”.
Dhe më në fund, është e zakonshme që bashkëshortët pohojnë se i duan dhe i nderojnë bashkëshortët e tyre deri në vdekje. Besoj se ky pohim është i mirë, madje i shkëlqyeshëm, mirëpo nuk mjafton vetëm kjo! Nuk mjafton vetëm ta duash gruan. Duhet të duash atë që ajo e do. Familjen e saj, të afërmit e saj duhet të bëhen edhe të afërmit e tu. Mos u bë si një mik i imi, i cili ishte dëshpëruar se prindërit e bashkëshortes do t’i vinin mysafirë për disa javë. Ai drejt dhe thjesht i kishte thënë bashkëshortes: “Nuk i dua prindërit e tu”. Natyrisht, ajo me mllef e ka shikuar drejt në sy dhe i ka thënë “As unë nuk i dua prindërit e tu”.
Po ashtu, nuk mjafton ta duash atë deri në vdekje. Dashuria nuk duhet të përfundojë asnjëherë dhe ne besojmë se ka jetë pas vdekjes ku ata që kanë bërë vepra të mira në këtë botë do të bashkohen me bashkëshortët. Shembulli më i mirë në këtë kuptim është Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dashuria e të cilit për Hatixhen, bashkëshorten e tij për 25 vjet është zgjeruar dhe ka përfshirë të gjithë ata që ajo i ka dashur, dhe ka vazhduar edhe pas vdekjes së saj. Kishin kaluar shumë vjet nga vdekja e saj dhe ai asnjëherë nuk e harroi atë, dhe çdoherë që priste ndonjë edh (kurban) në shtëpinë e tij, ai do të dërgonte një pjesë familjes së Hatixhes, radijallahu anha.

Marrë nga:
Revista periodike fetare kulturore shkencore “Drita e besimit” nr.7, shkurt 2007
Organ i Unionit të Studentëve Shqiptar në Medinë

[Albanian eX|PerT]

2. Mos u hidhėro!

Hidhėrimi tė çon deri tek morali i keq, sepse hidhėrimi t'i shkatrron nervat dhe tė bėn qė tė grindesh me tė tjerėt. All-llahu [Subhanehu ve Teala] na ka ndaluar nga kėto sjellje e padashur tek Ai. Gjithashtu edhe i Dėrguari i All-llahut [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] na ka nxit qė tė mos hidhėrohemi.
All-llahu [Subhanehu ve Teala] nė Kur'anin famėlartė thotė:
"…Dhe ata qė e frenojnė mllefin, qė ua falin (tė keqen) njerėzve, e All-llahu i do bamirėsit." [Ali imran, 134]
Erdhi nje njeri tek i Dėrguari i All-llahut [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] dhe i tha: "O i Dėrguari i All-llahut, mė kėshillo! I Dėrguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: Mos u hidhėro! I tha prap: Mė kėshillo! I tha i Dėrguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: Mos u hidhėro! I tha prap: Mė kėshillo! I tha i Dėrguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: Mos u hidhėro! Kėshtu disa herė."
I Dėrguari i All-llahut [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] ka thėnė pėr atė qė ka falimentuar: "I falimentuar ėshtė ai i cili vjen nė Ditėn e Gjykimit, ka plotėsuar namazin e tij, ka plotėsuar agjėrimin e tij, ka plotėsuar dhėnien e zekatit, por e ka fyer (sha) kėtė e atė, e ka mallkuar kėtė e atė, dhe ėshtė bėrė prej tė falimentuarve, sepse All-llahu [Subhanehu ve Teala] ia ka marrė tė mirat e tij dhe ia ka dhėnė atyre qė i ka fyer e i ka mallkuar."
I Dėrguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thėnė: "Nuk ka dozė tė shpėrblimit mė tė madhe tek All-llahu [Subhanehu ve Teala] sesa frenimi i mllefit."
I Dėrguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thėnė: "Kush e frenon mllefin, dhe ai ka mundėsi qė ta shfaqė atė (mllefin), All-llahu e thirrė atė nė Ditėn e gjykimit para tė gjitha krijesave, derisa ky njeri ta zgjedh njė nga hyritė e xhenetit".
Dhe si pėrfundim i kėsaj ėshtė se hidhėrimi ėshtė ēelėsi i shumė sherreve dhe prishjes sė moralit, dhe prej gjėrave qė mė sė shumti takohet muslimani kėtyre ditėve qė tė ēojn deri tek hidhėrimi janė: Telashet, kokėēarjet, papastėrtia, gringja pėr kafshatėn gojės, por me anė tė Kur'anit dhe Sunetit tė mudohet qė ta kthej edukatėn dhe moralin tek besimtari.

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

.....................687

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Ilija Ebu Ma´di i thuri keto vargje:

THa: QIelli eshte nxire! E u mrrol ne fytye.

I Thashe: Buzeqesh, mjafton vrazhdesia ne qiell, behu ti i clire.

Tha: Rinia me kaloi, e hodhi si mbeturine te kroi.

I Thashe: Buzeqesh, dhimbjet e rinise qe mban ne tru copetoje, se ne kete jete askush pergjithmone s´qendroi.

Tha: Ajo qe ,e ishte me e shtrenjta ne dashurine time, e helmoi shpirtin tim, e me la te djegur ne perkujtime. I Theu te gjitha premtimet dhe pasi zemra ma pervetesoi, shpirtin me eshte vrare, shpresat mr jane fshire, fytyra buzeqeshjeve iu tha lamtumire, e si mund te qesh kur vdekja e shpirtit me la pershqesh?!

I thashe: Buzeqesh, ngrihu sypattrembur, trego se jeton dhe ende nuk ke vdekur. Perballoje flaken e trathtareve, mos lejo nje kembe fytyren te a prek.

Tha: Tregtia s´me ecen, dita - dites me humbet e ne hiq me tretet.
Njelloj si i ngrati ne shkretetire, s´gjen nje pike uje per te pire, i shrire ne pluhur i vdekur mbetet.
Njelloj si vajza e bukur e zbehte, e semure; kolle me copa gjaku nxjerr, s´ka dobi kur te njejten vjell!

I thashe: Buzeqesh, se ti sike baretat dhe sherimin e saj ne dore. E ndoshta buzeqeshja jote te shume te tjere hidherimiet i korr.
Tjeter kush qe kriminel, ai fajrot le te ngele, me veprat e tyre mos u zemero, e shpirtra njerezish ende s´ke vrare!

Tha: SI te gezohem kur armiqte rreth meje me zera e tyre me trishtojne?! Kur cerdhen time me zogjte e mia, me rrethojne!

I thashe: Gezohu dhe krenohu, nuk do te ta kishin shkelur ujqerit oborrin, po te mos kishe famen e njerezise. Ti je njeri qe akullin ke thyer, per kete te versulen e te vijne me te rrembyer!

Tha: Festave ju doli lajmese, para pragjeve jane, mua sikur me thone `Robat e reja dhe lodrat femijet ku i kane?! PEr kete obligim te pandare ndaj te dashurve qe kam, syri e zemra pareshtur me qan. Kur dora nuk me arrin, e xhepat e shqyera te holla nuk mbajne!

I Thashe: Buzeqesh, mjafton ti qe ne mesin e tyre je i gjalle, nuk je i vdekur e i ndare, qe te lajne festen me lot e syve e perseri mos me te pare!

Tha: Netet e mia me dhane ujin e hidhur, nga vuajtjet te shtrydhur.

I thashe: Buzeqesh, nga ky uje pive mos rri duke u dridhur. Ndoshta te tjeret kur t´ju shohin te qeshur do ju bashkengjiten, vuajtjet anash duke i hedhur.
Valle, athua te pasuron hidherimi, apo ta humb pasurine gezimi?!
Shoku im i dashur, buzet e tua nese qeshin nuk kane üer te plasur, dhe asnje fytyre nga te qeshurit para kohe s´eshte plakur! Buzeqesh si shkendije e zjarrte, qe lundron dhe vallezon ne qiellin e mjegulluar.

Tha: Buzeqeshja asnjeri ne kete bote s´e pergezon, perderisa deshi apo s´deshi ai ne kete dunja vjen, dhe ashtu ngadale dikur shkon.

I thashe: Buzeqesh, perderisa je gjalle dhe ende s´ke vdekur, se pasi te mbullohesh me dhe kurre s´ke per te qeshur!


M´falni nese kam ber donje gabim shtypje.

ME respekt...

[Albanian eX|PerT]

Kibla e zemrave te devotshme

16.06.2007 11:21

Në brendinë e qytetit të vjetër aty ku zemra gurllullonte valë valë , si jehonë brenge stilizohej një ndjenjë e mbështetur për mur. Nuk kishte as mamanë as babanë , e vetme e harruar nga koha dhe jeta si strofull e pëllumbave blu mallëngjente , shkëlqente , thërriste pandalë drejtë karizmës së pastër njerëzore. Ishte i vetëm përderisa nuk i besonte Zotit , i vetëm përderisa heshte përballë çdo filantropi demagogjikë në histerinë e numrave të syrgjynosur dhe lyer me brenga strategu. Ishte dite e diel kur unë u nisa për në rrugën e gjatë të murnajës së fshatit tonë. Kaloja rrugës si një lum i shterpur dhe harroja çdo servilizëm të mahnitur nën thundrat e botës pafund. Isha i kobshëm! Orientim i vetëm i mendjes dhe zemrës sime ishte shndërruar egoja e cila me fliste për kënaqësitë në ferr. Egoja mahnitej nga ficizienti , ajo fliste me kimistin, fshihej pas biologut , fliste për sociologun , por ne asnjë çast nuk me orientonte kah Zoti i Plotfuqishëm. Kush është Zoti , kush është Zoti , ku është Ai , bërtisja si një i çoroditur rrugëve të humbura të dynjasë. Nuk dija pse kam ardhur dhe kah të shkoj , kisha harruar mendjen , më kishin lënë veshët në sorollatjen patologjike të mizantropit fashist. Në vete ndjeja se jam i lirë si një sorkadhe e bredhur pas gjetheve të verdha të vjeshtës. Pasqyroja çdo mendim të renditur si një flagrant i vdekur i bukurisë. Thellohej në çdo shkronjë, në çdo çast të hedhur mbi mur si përroskë e hidhëtisë. Kisha harruar se pas çdo çasti , vjen një çast tjetër që më pyet , më ledhaton , ose edhe me humb, më sulmon ! Por , nuk mund të besoja se çastet më humbin, më venisin, më vrasin, më pushkatojnë. Ja arritën qëllimit , më hudhën në anën tjetër të medaljes së jetës.

Përderisa flisja me veten papritmas mu ofrua një i thinjur dhe me një mjekër të bardhë shëndërriste nga drita e tij , buzëqeshja e tij më frikoi në vend që të më gëzoi , më turpëroi nga pamja e tij. Më afroi në pusin e zemzemit dhe më tha shpirti pi o zemër e etur , pi o shqiptar i tretur , pi e çelu oj blegërin e fshehur pas sensit tim.. Isha në transformimin më të madh që mund të ndodhte në botën e shpirtrave , atë sentimentalizëm virtuoz që mund të humbej në botën e hapur të mençurisë sizifike.
Nga bota e nxehur e saharasë që më vlonte si afishe e zverdhur e drenushës mu kujtua plaga e mbjellur si rezultat i dezorientimit tim bashkë më popullin tim drejtë krijimit të putit , për putin dhe drejtë putit. Po , po populli im putit i ra në sexhde dhe orientoi veten kah ai, Bushit i ra në sexhde , Skenderbeut i ra në sexhde , Rugovës i ra në sexhde!!! Ahh , populli im i mjerë , ahh populli im i mjerë! Duke vajtuar protagonisti ynë zbret nga deveja dhe i fshin sytë prej lotit e niset për në rrugën e Mërgimit .

Letër nga mërgimi- I dashur besimtar! Të njoftoj se filantropi yt i dikurshëm u shëndërrua në një mysliman magjikë me prejardhje arvanitase. Kam bërë të mundur që ky mysliman tashmë i rilindur për së dyti të punojë në institutin për hulumtime statistikore. Është martuar dhe ka dy fëmijë. Sivjet ka themeluar themeluar fondin për ndihmën e studentëve shqiptar në trojet shqiptare , ku ky fond të ardhurat kryesore do t`i ketë prej xhematit të xhamisë sonë.

Hulumtimin e dukurive negative në shoqëri e ka bërë përditshmëri , pritet që së shpejti të botojë edhe librin e tij të parë. Rrugës për në një seancë shkencore në Mekke , aty drejtë gjirit Persik , vdes , vdes me fjalën e fundit , mos harroni shqiptar , kibla e zemrave të devotshme është All-llahu , All-llahu... Pas shehadetit që iu ishte përkujtuar nga ana e një mikut të tij në autobus , ky shpirt i lirë prej zemreje të devotshme , kaloi në botën e xhenetit

[Preshevar]

Ah, sikur ta dinte populli im se ç’është xhehenmi?!

--------------------------------------------------------------------------------

Vallë a dini diç për xhehenemin ?


Zjari, All-llahu na ruajtë nga ai

Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] shpesh lutej dhe thoshte:

"All-llahu im, kërkoj prej Teje xhennetin dhe ajo që më afron te ai, qoftë fjalë ose vepër, dhe strehohem te Ti nga zjari dhe ajo çka më afron te ai, qoftë fjalë ose vepër. Të lus që çdo caktim që e ke bërë për mua të jetë mirë për mua".

Malik ibn Dinari thoshte:

"Po të gjeja ndihmëtar, do t’i shpërndaja anë e mbanë botës që të thërrasin: o ju njerëz, kujdesuni nga zjari, kujdesuni nga zjari.

Ata Sulejmiu thoshte:

"Kur të përmendet xhehenemi nuk më ëndja as ushqimin e as pijen".

Tavusit i shtrohej shtrati, shtrihej dhe rrotullohej në te ashtu siç rrotullohet kokrra në tavë. E pastaj ngritej, e drejtohej nga kibleja deri në mëngjes dhe thoshte:

"Përkujtimi i xhehenemit e largoi gjumin nga ata që i frikësohen atij".

Zjari, vallë e dini se çka është zjarri

Transmeton Imam Muslimi në sahihun e tij nga Abdull-llah ibn Mesudi [radijall-llahu anhu], i cili tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Do të sjellin atë ditë xhehenemin, i cili do t’i ketë shtatëdhjet mijë frerë, secilin fre do t akapin shtatëdhjet mijë melek për ta tërhjekur".

1- Nxehtësinë më të madhe ose acarinë më të madhe që e ke përjetuar ndonjëher në jetën tënde dije se ajo është vetëm një frymëmarje e xhehenemit.

Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Është ankaur zjari te Zoti i saj dhe ka thënë: Zoti im, njëra pjesë ma han tjetrën. Atëherë All-llahu i lejoj që të ketë dy frymëmarje: një një dimër dhe një në verë. Kjo është kur e dnieni nxehtësinë më të madhe dhe acarinë më të madhe të zemheririt". (Buhariu dhe Muslimi).

Abdull-llah ibn Omeri [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Kur të shtohet të nxehtit, namazin falne kur të ftohet, sepse të nxehtit e madh është nga zierja e xhehenemit". (Buhariu dhe Muslimi).

2- Zjari i dunjasë është një pjesë e shtatëdhjet pjesëve të saja.

Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Ky zjari juaj, të cilin e dhez biri i Ademit është një pjesë e shtatëdhjet pjesëve të zjarit të xhehenemit. I thanë: o i Dërguar i All-llahut! Edhe kjo mjafton. Tha: ajo është edhe ma e nxehtë për gjashtëdhjet e nëntë pjesë, secila pjesë është e nxehtë sikurse nxehtësia e sajë". (Buhariu dhe Muslimi).

3- Vështirësitë dhe telashet më të mëdhaja që i përjetoni nuk krahasohen me një fundosje në te.

Enes ibn Maliki [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Do të sjellin njeriun që më së shumti është kënaqur, mirëpo që është banor i xhehenemit, Ditën e Kijametit, dhe do ta fusin një her në xhehenem, e pastaj do ti thonë: Biri i Ademit, a ke parë ndonjëher të mira? A të ka kaluar ndonjë kënaqësi? Do të thotë: Jo, vall-llahi, o Zot. Pastaj do të sjellin njeriun që më së shumti ka vuajtur në dunja, mirëpo që e meriton xhennetin, do ta fusin një her në xhennet, e do ti thonë: Biri i Ademit! A ke parë ndonjëherë të keqe? A ke kaluar ndonjë vështirësi? Do të përgjigjet: jo, vall-llahi, o Zot! Nuk kam parë asnjëher vështirësi a të keqe". (Muslimi).

4- Denimi më i lehtë

Ebu Seid Hudriu [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Njeriu nga banorët e zjarit me denim më të vogël është ai që vishet me këpucë të zjarta, nga nxehtësia e tyre vlojnë trutë". (Buhariu).

5- Në te do të hyjnë edhe njerëz pa llogari.

Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Do të del nga zjari një qafë, e cila ka dy sy që shohin, dy veshë që dëgjojnë dhe gjuhë që flet, e do të thotë: jam autorizuar për tre lloj njerëzish: për secilin tiran kryeneç, për secilin që i lutet edhe tjetërkujt përveç All-llahut dhe për vizatuesit". (transmeton Ahmedi dhe Tirmidhiu, kurse shejh Albani thotë se hadithi është sahih).

6- Xhehenemi është shumë i thellë.

Utbe ibn Gazvani transmeton nga Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem]:

"Një shkamb i madh do të hudhet nga buza e xhehenemit, e do të fluturon në te shtatëdhjet vjet pa arritur në fund". (transmeton Tirmidhiu, kurse shejh Albani ka thënë se hadithi është sahih).

Kurse Enesi tregon një hadith merfu’:

"Poqëse hedhet një gurë sa shtatë hilafate hidhen nga buza e xhehenemit, do të fluturojnë shtatëdhjet vite, pa arritur në fund". (transmeton ibn Hennadi, kurse shejh Albani thotë se është hadith sahih).

Na shpëto o Zot, na shpëto.

7- Xhehenemi nuk ngopet.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

"(Përkujto) Ditën kur Ne Xhehennemit i themi: "A je mbushur?" E, ai thotë: "A ka ende?". [ Kaf: 30 ].

Enes ibn Maliku [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Do të vazhdohet të hidhen njerëz në xhehenem, kurse ajo vazhdimisht thotë: "???? ???? ???????"- "a ka ende", gjersa ta vëndon mbi te Zoti i Krenarisë këmbën e vet, e ajo të mbledhet palë palë e të thotë: mjaft më, mjaft më, pasha Krenarinë dhe Bujarinë tënde. Kurse në xhennet do të mbetet edhe më tej tepricë, për të cilën All-llahu do të krijoj krijesa, të cilat do ti banojë në tepricën e xhennetit". (Buhariu dhe Muslimi).

8- Xhehenemi i ka shtatë dyer.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

"E s'ka dyshim se Xhehennemi është vendpremtimi i të gjithë atyre. Ai (Xhehennemi) i ka shtatë dyer, çdonjëri prej tyre ka shtegun (derën) e caktuar (nëpër të cilën do të hyjë)". [ El-Hixhr: 43- 44 ].

9- Ushqimi i banorëve të xhehenemit është zekumi. Vallë a e dini se ç’është zekumi?!

Ibn abbasi [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Poqëse një pikë e zekumit pikon në këtë botë, do tua prishte njerëzve tërë jetën e tyre, vallë si është puna e tij, që këtë e ka ushqim?!". (transmeton Tirmidhiu, shejh Albani thotë se hadithi është sahih).

Ebu Derda [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Banorët e xhehenemit do të uriten. Harojnë denimin në të cilin gjinden dhe kërkojnë ndihmë në ushqim, e u jipet ndihma ushqim nga barishte me ferra helmuese, i cili as nuk trash e as nuk ngop. Sërish kërkojnë ushqim, e u jipet ushqim nga therrat. Ju kujtohet se në dunja ata ushqimin e dërgoni te poshtë në fyt me ujë, andaj kërkojnë ujë, atëhere u jipet valë e nxehtë, i cili u derdhet nga kazanat e hekurt, e kur u afrohet fytyrs, ua djeg fytyrën, e nëse u depërton në ushqim ua bënë barkun copë copë. Atëherë thonë; thërritni mbikqyrësit e xhehenemit, kurse ata do tu përgjigjen: a nuk ju erdhën pejgamberët më fakte. Do të thonë: gjithsesi. Atëherë do tu thonë: lutuni, e lutja e pabesimtarëve është e kotë. Do të thonë: thërritne Malikun. Do t’i drejtohen atij duke i thënë: Malik le të le të na shkatërron Zoti jot. U përgjigjet: ju do të mbeteni këtu". A’meshi tregon: më ka ardhur lajmi se mes lutjes së tyre dhe përgjigjes së Malikut kalojnë njëmijë vjet. Do tu thuhet: lutne Zotin tuaj, sepse askush s’është më i mirë se sa Zoti juaj. Atëherë do të thonë: "Zoti ynë. Na zotëroi fatkeësia jonë, e ishim popull i lajthitur. Zoti ynë, na nxjer nga kjo, e nëse kthehemi atëherë jemi zullumqar. Atëherë u përgjigjet All-llahu: "Heshtni e mos flitni". Në këtë moment u humbin të gjitha shpresat nga çdo e mirë dhe fillojnë të vajtojnë, mjerohen dhe t’ju vjen keq". (Tirmidhiu).

Vëllezër…

Çka pastaj?!

A nuk duhet nxituar në pendim para se të vdesim që të garantohemi nga e keqja e xhehenemit?1

Vëlla, qaj për mëkatin tënd sot, para se ta qajsh nesër me gjak.

Ebu Musa [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Banorët e zjarit do të qajnë, saqë edhe anija mundet të lundrojë në lotët e tyre. Ata do të qajnë me lotë gjaku". (transmeton Hakimi, kurse shejh Albani thotë se hadithi është hasen).

Vëllezër…

Rujuni nga zjari, sepse nuk e dini se sa vështirë është atje!

Rujuni nga zjari duke bërë mes jush edhe zjarit pengesë!

Ofroni flijime tani para se të ikë mundësia!

Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Bëni mes jush dhe zjarit pengesë, po qoftë se edhe me një gjysmë hurme". (Taberaniu, hadithi është sahih).

[Preshevar]

Edhe për fund disa ajete që flasin për banorët e xhehenemit:

"Po disa prej tyre i besuan atij (Muhammedit), e disa e refuzuan. Për ta mjafton zjarri i Xhennemit. Është e vërtetë se ata që mohuan argumentet Tona, do t'i hudim në zjarr. Sa herë që u digjen lëkurat e tyre, Ne ndërrojmë lëkura të tjera që të shijojnë dënimin. All-llahu është i plotëfuqishëm, i drejtë. ata që besuan dhe bënë vepra të mira, Ne do t'i fusim në Xhennet nën të cilin burojnë lumenj, ku do te jenë përgjithmonë. Aty kanë edhe bashkëshorte të pastra e hije të mrekullueshme". [ en-Nisa: 55- 57 ].

"O bijtë e Ademit, juve ju vijnë të dërguar nga mesi juaj, ju përkujtonë faktet e Mia (shkoni pas tyre). E kush ruhet dhe përmirësohet, për ta s'ka as frikë as s'kanë përse të pikëllohen. E ata që i konsideruan të rreme faktet tona dhe kryelartësi u larguan prej tyre, ata janë banues të zjarrit dhe në të janë përjetë. Kush është më mizor se ai që trilin shpifje ndaj All-llahut, apo i përgënjeshtron argumentet e Tij? Ata e arrijnë pjesën e tyre që u është caktuar (në shënime) deri kur t'u vijnë atyre të dërguarit tanë (mekaiket) t'ju marrin shpirtine u thonë: "Ku janë ata që pos Zotit i lutshit?" Ata thonë: "Kanë humbur prej nesh" dhe ashtu dëshmojnë për vete se ishin mohues (kafira). (All-llahu) Ju thotë: "Hyni në Xhehennem me atë popull që ishte para jush nga xhinët dhe nga njerëzit (e që ishin si ju). Sa herë që një gruphyn në të, e mallkon atë të mëparshmin derisa kur të arrijnë në të të ggjithë, grupi i fundit i tyre thotë për grupin e parë: "Zoti ynë, këta (pari) na kanë humbur neve (nga rruga e drejtë), pra shtoju dënimin me zjarr atyre!" (All-llahu) Thotë: "Për secilin (grup) është (dënimi) i shtuar, por ju nuk po dini. Të parët e tyre (paria) të mbramëve të tyre ju thotë: " Ju nuk keni përparësi ndaj nesh (pse vetë keni bërë kufur), shijone pra dënimin për atë që e fituat!" Nuk ka dyshim se ata që përgënjeshtruan argumente Tona dhe nga mendjemadhësia u larguan prej tyre, atyre nuk u hapen dyert e qiellit dhe nuk do të hyjnë në Xhennet deri të përbirojë devja vrimën e gjilpërës. Ja, kështu i shpërblejmë kriminelët. Për ata është përgattitur shtrat nga zjarri dhe mbulojë (mga zjarri).

E kështu pra i shpërblejmë zullumqarët. Ata që besuan dhe bënë vepra të mira, e Ne as që obligojmë ndoken çka nuk ka mundësi (të veprojë), të tillët janë banues të Xhennetit dhe në të janë përgjithmonë. Nga zemrat e tyre kemi hequr (kemi zhdukur) çdo gjë që ishte krijuar nga zilia (nga urrejtja), janë në Xhennet, ku rrjedhin lumenj, e ata thonë: "falënderojmë All-llahun që na udhëzoi për këtë (për iman, për punë të mira,na hoq zilinë, na futi në Xhennet), pse sikur të mos na drejtonte All-llahu, ne nuk do të dinim të udhëzoemi. Vërtet, të dërguarit e Zotit na e thanë të vërtetën dhe ne i besuam!" E atyre u drejtohet thirrje: "KY është Xhenneti, iu dha juve për atë që vepruat. Ata të Xhennetit i thërrasin (i pyesin) banuesit e zjarrit e u thonë: "Ne e gjetëm të vërtetë atë që na e pat premtuar Zoti në, e ju (banues të zjarrit) a e gjetët të vërtetën atë që pat premtuar Zoti juaj?" Ata (banuesit e zjarrit) thonë: "Po". Atëherë në mes të tyre (mes dy grupeve) thërret një zë: "Mallkimi i All-llahut qoftë mbi zullumqarët!"". [ El-A’raf: 35- 44 ].

"9:34. O ju që besuat, vërtet një shumicë e parisë fetare e jehudive dhe e të krishterëve, në mënyrë të paligjshme e hanë pasurinë e njerëzve dhe pengijnë të tjerët nga rruga e All-llahut. Ata të cilët e ruajnë arin e argjendin e nuk e japin për rrugën e All-llahut, lajmëroji për një dënim të dhëmbshëm.

9:35. Atë ditë kur ajo (pasuri e deponuar) fërgohet në prushin e Xhehennemit, e me të (ashtu zharavë) lyhen ballët, anët dhe shpinat e tyre (do t'u thuhet): "Kjo është ajo që e dispozituat për veten tuaj, pra shijoni atë që e depozitonit!"". [ Et-teube: 34- 35 ].

"Ata që mohuan të dërgarit e vet thanë: "Për Zotin, ne do t'ju dëbojmë nga vendi ynë, ose ju domosdo do të ktheheni në fenë tonë!" E atyre (të dërguarëve) Zoti u shpalli; Ne gjithqysh do t'i shkatërrojmë zullumqarët. Dhe pas tyre Ne do t'ju vendosim në atë tokë. E këtë (ndihmë) për atë që i frikësohet pranisë Sime dhe i frikësohet dënimit Tim. Ata (të dërguarit) e kërkuan ndihmën, ndërsa çdo kryelartë idhnak pësoi dështim. E pas tij (kryelartit) është Xhehennemi, në të cilin i jepet ujë të ndyrë (që rrjedh prej lëkurave të djegura. Përpiqet ta përbijë, po nuk mund ta gëlltis atë, atij i vjen vdekja nga të gjitha anët (sipas shenjave shkatërruese), po ai nuk vdes (e të shpëtojë prej vuajtjeve), atë e pret dënim shumë i rëndë. Shembulli i veprave të atyre që nuk besuan është si hiri, të cilin me puhi e shkapërderdh era në ndonjë ditë të stuhishme, e ata nuk mund të realizojnë asgjë nga veprat që kanë bërë, e ky është ai dështimi i madh". [ Ibrahim: 13- 1.]

[hasanmehmeti]

Rinia- dhimbje dhe shpresë

Namazi është dritë


Namazi dhe mospërfillja e tij ishte pyetja e parë e anketës. A je prej atyre që në përpikmëri e kryen namazin? Përgjigja ishtë e hidhur - tridhjetë e nëntë përqind u përgjigjen: ndonjëherë; katër përqind thanë: jo; pesedhjetë e gjashtë përqind thanë: po; (Allahu i mëshiroftë të rinjtë tanë, vallë çdo të kishte thënë ky dijetare sikur të shihte realitetin e rinisë në vendet tona të cilët e kanë nëpërkëmbër shtyllën e fesë tonë – namazin, Allahu i udhëzoftë në udhë të drejtë. sh.p.) e gjithë kjo duke patur prasysh faktin se pjesmarrësit e anketës ishin të rinj që anonin kah dëfrimi dhe jovigjilenca fetare, mirëpo nuk duhet të harrojmë se ne jetojmë në vendin e Teuhidit (besimi i pastër në njëshmërinë e Allahut), jetojmë në gurrën e islamit, vendin e sigurisë, imanit, xhamive, tubimeve shkencore fetare dhe mësimit të kur’anit. Për këtë arsye them se rezultati të bën të ndihesh keq dhe të dëshpron sepse bëhet fjalë për një shtyllë prej shtyllave të fesë.
Gjatë disa bisedave dhe takimeve me ca të rinj m’u bë e qartë një mospërfillje e çuditshme tek ata ndaj namazit. Disa prej tyre u betuan se nuk kanë hyrë në xhami. Disa thanë: nuk jam falë përveç për shkak turpit dhe për të bërë lajka. Disa falen mirëpo shumë rrallë, disa të tjerë thanë: nuk mund që të lihet pas dore namazi në asnjë gjëndje pa marrë parasyshë shkallën e degjenrimit. Unë mundem që të sjellë argumente nga kur’ani dhe sunneti dhe fjalëvë të selefit (të parët tanë të mirë) që aludojnë në obligueshmërinë ë faljes së namazit me xhemat. Këto argumente janë të njohura për atë që i kërkon ato.
Unë e di se ti i di o vëlla i ri mirëpo i drejtohem logjikës tënde dhe them:
Së pari: a pajtohesh që njerëzit ta dinë se ti nuk falë, nëse thua se jo atëherë dije se Allahu e di.
Së dyti: ti e kërkon lumturinë dhe qetësinë shpirtrore dhe nëse ka novoje e blenë atë me gjithë pasurinë që e posedon – siç thua vet. Po të shikosh spitalet e sëmudjeve shpirtërore apo vendet ku bëhet rukje (lexim i Kur’anit për të sëmurë) do të habitesh nga dëshprimet, mërziat, pikëllimet dhe brengat e njerëzve që do t’i vëresh, e Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: " Namazi është dritë" (Muslimi) – është dritë për zemrat. Allahu (subhanehu ve teala) thotë: " E kush ia kthen shpinën udhëzimit Tim, do të ketë jetë të vështirë dhe në ditën e kijametit do ta ringjall të verbër." (Ta ha-124)
E si mund ndryshe t’i kthehet shpina udhëzimit të Allahut përveç se me lënien e namazit?
Namazi është lidhja yte me Allahun (subhanehu ve teala) Subhanallah (i madhëruar qoftë Allahu)! Shiko përgjigjen e kësaj pyetje në anketë:
A je i lumtur? Pesëdhjetë e pesë përqind përgjigjen: ndonjëherë; gjashtë përqind përgjigjen: po. Kjo përqindje nuk dallon shumë nga përqindja e sipërthënë e atyre që linin namazin. Pra krahaso! eshtë në pyetje nanazi, çelësi i lumturisë dhe bari i saj. Ai që është i përpiktë në aplikimin e këtij obligimi është në gjendje të mirë çfardo që ndodhë.
Së trteti: Allahu (subhanehu ve teala) thotë: "Falni namazin dhe jepni zeqatin, dhe falnu me ata që falen (bini në rukuë me ata që bijnë)." (Bekare-43) ky tekst kur’anor qartë tregon në obligueshmërinë e faljes së namazit me xhemat e sikur të ishte për qëllim vetem falja (d.m.th. – falja pa marrë parasysh me xhemat apo vetëm) atëherë do të mjaftonte të thuhej " Falni namazin". Dije se Allahu nuk ka toleruar lënien e namazit me xhemat edhe në rrast lufteje porse urdhëroi që namazi të kryhet me xhemat edhe atëherë kur është më vështirë, Allahu (subhanehu ve teala) thotë: "Kur të jesh ti (Muhammed) bashkë me ta dhe ju falë namazin, një grup prej tyre, duke i bartur armët" (Nisa-102)
Pejgamberi alejhis-selam nuk lëshoi pe as për të verbërin i cili përvëç asaj se kishte humbur shikimin e kishte shtëpinë larg, rruga s’ishte e sigurtë, nuk kishtë ndihmës që do ta shpienjte në xhami, megjith këtë Allahu nuk e liroi nga obligimi i faljes së namazit me xhemmat.
Pejgamberi a.s i tha atij: "A e dëgjon ezanin?
Ai u përgjigj: po.
Pejgamberi tha: përgjigjju.
Në një transmetim tjetër qëndron: " nuk mund të gjej arsye për ty" (Muslimi)

O ti i ri që nuk falesh, apo që nuk je i përpiktë në kryerjen e namazit.. a mund pas gjith këtyre argumenteve të gjeshë arsyetim për lënien e namazit?
Nëse ata nuk kanë arsye.. cila do të jetë arsyeja yte nesër para Allahut, kur do të pyetesh që në fillim për çështjen e namazit? Cila është arsyeja yte – e ti je i shëndoshë, i rehatuar?
Së katërti: A të pëlqen o i ri të vdesish si lënës i namazit, apo mospërfillës i këtij obligimi?
Një larës i kufomave të të vdekurve thotë: E sollën një të vdekur të cilin e mbanin babai dhe vëllëezërit e tij. Ia hoqëm rrobet dhe e përgatitëm për ta larë. Allahu i kishte dhënë fuqi trupore dhe lëkurë shumë të bardhë. Duke rrotulluar kufomën për ta larë papritmas ngjyra e e lëkurës së tij u ndërua në ngjyrë shumë të zezë. M’u shtangën duart dhe m’u zgurdulluan sytë nga frika dhe lemeria. Dola prej dhomes së larjes dhe e pyeta të atin e djalit të vdekur për këtë çështje e ai më tha: ai nuk ka falur namazin. Larësi thotë: i thash familjes së të ndjerit: merreni këtë kufomë dhe lanie ju, dhe kështu larësi refuzoi të lajë këtë kufomë e gjithashtu edhe imami i xhamisë refuzoi t’ia falë namazin e xhenazes.
Allahu na mbroftë – as nuk lahet kufoma e as që ia falin muslimaët namazin, nuk vorroset te varret e muslimanëve. Ky ishte gjykimi i Allahut për këtë të ri, a ka përfundim më të keq se ky?
O i ri! Dëgjo pra para se të mos bëhesh prej atyre që nuk iu falet namazi i xhenazes. Përgjigjiu thirrjes së fesë përderisa mundesh dhe mos të të mashtrojë fakti se akoma nuk të ka gjykuar Allahu. Ne gëzohemi kur të shohim në xhami, dëshprohemi kur nuk nuk e shkële pragun ë xhamisë. Ne nuk kemi në dorë udhëzimin, kush udhëzohet e ka për vete e kush devijon e ka poashtu për vete, mirëpo deri kur kështu? Deri kur do t’ia privosh vetvetes lumturinë dhe qetësinë? Kënaqësia më e madhe në botë është që me këmbët e tua të shkosh në xhami. Pyeti falësit e namazit që shkojnë natën në xhami ecur, ata do të tregojnë.

vazhdon bidhni teAla>>>

esselamualejkum
hasanmehmeti

[Shqiptare]

Besimtari e jobesimtari e dëshirojnë lumturinë. Shumica e njerëzve nuk e gjejnë rrugën kah lumturia, por gjithnjë dëshirojnë lumturinë edhe pse shumica gabojnë dhe nuk e gjejnë atë rrugë.


Njerëzit e kërkojnë dhe pretendojnë se lumturia mund të arrihet kur njeriu është i pasur, ka autoritet, pozitë, famë etj.
Të gjithë e dimë nga jeta e përditëshme se lumturia e cila arrihet nga këta faktorë është shumë jetëshkurtër, shumë e zbehtë, shumë e tejdukshme dhe nuk meriton të quhet lumturi në kuptimin e fjalës.
Padyshim, ekzistojnë pengesa të shumta në rrugën drejt lumturisë, disa pengesa që mund të arrihet deri te lumturia janë:

1. Kufri (mosbesimi) ky është shkaku më i madh pengimit të lumturisë, përfundimi i cili do të jetë shumë i keq dhe me një pafatësi të përjetëshme. Këta njerëz do të jetë të palumtur me kuptimin e vërtetë të të palumturisë, dhe të tillët gjithmonë i shoqëron e keqja, zemërimi dhe ndihen të pavlerë

2. Veprimi i mëkateve
Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Robi kur të bën mëkate, në zemrën e tij vendoset një pikë e zezë, e nëse largohet dhe pendohet, i pastrohet zemra, nëse u kthehet mëkateve, i shtohen ngjyra e zezë, gjersa t’ia mbulon tërë zemrën”.
Mëkatet janë errësirë njëra mbi tjetrën, kurse zemra sëmuret dhe dobësohet nga shkaku i mëkateve dhe gabimeve. Ndodh që ajo të vdes tërësisht, e kur të vdes zemra, shkatërrimi është i pashmangshëm dhe humbja e patjetërsueshme. Mëkatet shkaktojnë mossuksesimn e diturisë, heqjen e rriskut, ngurtësinë e gjoksit, vështërsinë e gjërave, vdekjen e befasishme, pakësimin e jetës, ikjen e turpit, xhelozisë, sjelljes dhe moralit nga zemra. Ato largojnë dhuntitë, sjellin dëmet, asgjësojnë bereqetin e jetës si dhe e përballin njeriun me lloj lloj dënimesh në dynja e ahiret.

3. Zilia dhe xhelozia
Zila është dukuri e rrezikshme, madje edhe Allahu ka urdhërua që t’i largohemi të keqës dhe zilisë së ziliqarit.
“Ziliqari s’është kurrë i qetë, ai është zullumqari i vetëvetës. Sic edhe kanë thënë: “Sa mirë dhe sa e drejtë është zilia, fillon me pronarin e saj e pastaj e mbyt atë”.
Xhelozi e ziliqari jetojnë në zjarrin djegës të përhershëm derisa të mirat e tjetrit nga prona t’i largojnë.

4. Urrejtja ndaj të tjerëve
Thotë Allahu xhel-le shanehu në Kur’an: “Dhe mos lejo në zemrat tona farë urretjeje ndaj besimtarëve…” (El-Hashër: 10)
Allahu i përshkruan besimtarët se si luten dhe ia drejtojnë Atij fjalët e lartshënuara në lutje, ngase urrejtja është njëra nga pengesat e lumturisë.

5. Zemërimi i tepërt
Padyshim se edhe hidhërimi është njëra nga pengesat e lumturisë e të kënaqësisë. I Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: “Nuk është i fuqishëm ai i cili e mund dikë në mundje, por i fuqishëm është ai i cili përmbahet në hidhërim.” (Transmeton Buhariu dhe Muslimi)

6. Zullumi (padrejtësia)
Edhe padrejtësia është ushqim jo i shëndoshë dhe ka përfundim shumë të hidhur.

7. Frika nga dikush tjetër perveç Allahut
Frika nga dikush tjetër, e jo nga Allahu xhel-le shanehu shkakton fatkeqësi dhe poshtërim. Ibrahimi alejhi selam popullit të vet i deklaron: “Unë nuk u frikësohem atyre që ju ia bëni shok Atij” (El-En’am: 80).

8. Pesimizmi
Pesimizmi është pengesë e lumturisë dhe të shkakton ngarkesë psikike.
Pesimizmi të mbjellë ftohtësi dhe ngurtësi në shpirt si dhe të bënë të bllokuar para lëvizjes jetësore. Të ndal dhe të bën të palëvizshëm, të zhduk përparimin personal, ta vdes zemrën.
Njerëzit më të vrazhët, të zymtë, e të mërzitur janë ata që i ikën punës dhe nuk angazhohen me diçka.

9. Paragjykimet
Paragjykim është e kundërta e mendimit të mirë. Pejgamberi alejhi selam ka thënë: “Largojuni nga paragjykimet se paragjykimet janë gënjeshtra të mëdha” (Transmeton Buhariu dhe Muslimi)

10. Mendjemadhësia (arroganca)
Pejgamberi i Allahut, Muhamedi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: “Nuk do të hyjë në xhenet ai në zemrën e të cilit do të ketë madje edhe një grimë të mendjemadhësisë”. Pastaj një njeri e pyeti: “Po nëse njeriu dëshiron të posedojë rroba dhe këpucë të bukura? Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem u përgjigj: “Me të vërtetë Allahu është i bukur dhe e don bukurinë, ndërsa mendjemadhësia është të refuzuarit e bukurisë dhe nënçmimi i njerëzve” (Transmeton Muslimi)
Njeriu që është mendjemadh, jeton vazhdimisht jetë të mjerë e të palumtur.

11. Zemra e cila është e lidhur me dikënd tjetër perveç Allahut.
Nga pengesat e lumturisë është edhe zemra e cila është e lidhur me dikend tjertër perveç Allahut, se të gjitha lidhjet mund të këputen dhe copëtohen përveç lidhjes së Allahut xheleshanehu, të gjitha dyert mbylllen përveç derës së Tij.

12 Droga
Disa gabimisht mendojnë se lumturia qëndron në konsuminin e drogave dhe në dehje, mirëpo më të vërtetë këto janë shkaktare të palumturisë, mjerimit, pikëllimit, humbjes së shpresave, vuajteve, shkatërrimit jo vetëm të individit por edhe të shoqërisë.

[Preshevar]

Mrekullia më e madhe



All-llahu xh.sh. neve na sprovon. Mbajmë qëndrim ndaj sprovave , por në vend të këtij qëndrimi i llogarisim punët me Shpalljen Hyjnore...




Dikush i tha hazreti Bajezid Bistamijut:
"Shejh , kemi parë atë dhe atë. Mashallah , ai i cili i ka ato mrekulli mundet të ecë edhe nëpër ujë."
Hazreti Bajezid Bistami u përgjigjë :
"E mirë është , por ajo nuk është dicka e madhe "
Në ndërkohë dikush tjetër tha:
"Ndërsa ata munden edhe në qiell të fluturojnë sikur pëllumba" .
Hazreti Bistami u përgjigjë:
"E mirë është , por ajo nuk është ndonjë mrekulli e madhe.."
Njerëzit e habitur përreth këtij shejhu , nuk munden ta mbajnë veten dhe i thanë Shejhut:
"Pra , cka është sipas teje kerameti ( mrekullia) i drejtë?"
Hazreti Bajezdi Bistami pak heshti , e ngrehu intonacionin e zërit dhe tha:
"Mrekullia më e madhe është kur i sheh pabesimtarët dhe të paudhëzuarit se si udhëzohen në rrugën e drejtë. Kur ato fillojnë të falen dhe sinqerisht të bëhen robër të All-llahut xh.sh. Kur e dikton se është treguar ajo mrekulli e madhe- kur veset e këqija i ndryshon me veset e mira. Nuk ka keramet( mrekulli) më të madhe se ajo. "
All-llahu xh.sh. neve na sprovon. Mbajmë qëndrim ndaj sprovave , por në vend të këtij qëndrimi i llogarisim punët me Shpalljen Hyjnore , kuptimi i jonë mbi fenë dhe All-llahun e Mëshirshëm e marrim si kriterin më të vërtetë , dhe të fundit. Ashtu sic thotë i Madhërishmi: "Ata (mohuesit) nuk e njohën All-llahun sa duhet njohur Atë kur thanë; "All-llahu nuk i shpalli gjë asnjë njeriu!" Thuaj: "Kush e zbriti librin, me të cilin erdhi Musai e që ishte dritë e udhërrëfyes për njerëz, e të cilin ju e bëni të shpërndarë në letra, që disa i prezentoni, kurse shumicën e fshehni. Dhe u mësuat çka nuk e dinit ju as prindërit tuaj? Thuaj: (e zbriti) All-llahu". Mandej lëri ata që luajnë në atë kotësinë e tyre."(6:91)

Duhet që neve të na bëhet e qartë se i Madhërishmi neve na llogaritë në "dobësitë" e tona; kur do të kërkojmë falje , All-llahu na falë të gjitha. Por Ai nuk donë dhe nuk na falë kur flasim për të atë që se dimë dhe ia mveshim shumë gjëra atij , ku vetëm e intepretojmë atë cfarë Ai thotë në Kur`an: "kush është më gabimtar i madh se sa ai që trillon rrenë ndaj Zotit, ose thotë: "Mua po më shpallet e nuk i është shpallur asgjë, ose se sa ai që thotë: "Do të thur diçka të ngjashme me atë që e ka zbritur All-llahu". E, sikur t'i shihje mizorët kur janë në agoni të vdekjes, e engjëjt kanë shtrirë duart e veta (me ndëshkim) e (u thonë): "Shpëtojeni pra vetveten (nëse mundeni)". "Tash përjetoni dënimin e turpshëm për shkak se e thoshit të pavërtetën për All-llahun, dhe ndaj argumenteve të Tij ishit kryeneç".(6:93)
Sic ka thënë Muhammedi a.s.:" A dini kush janë besimtarët më të mirë? Nga ju janë besimtarët më të mirë ato cka sjellen mirë me gratë e tyre." ( Ebu Hurejre , shënon Tirmidhiu)
Është dicka tjetër të shkaktojmë dhimbje , por me imanin shikohet drejtë në mundësitë që të tjerët t`i kuptojmë , mëshirojmë , t`i qetësojmë. Dashuria ndërmjet njerëzve sigurt është shenja më dalluese se në mesin e tyre ka edhe besim ose iman.
Dashuria ndaj tjetrit , ndaj atij për të cilin jetojmë , me të cilin punojmë së bashku , me të cilin biem së bashku në sexhde para All-llahut , dashuria e këtillë është treguesi më i mirë se nga vetja dhe për veten kemi zgjedhur një rrugë të hajrit dhe të frytshme
Në njërën prej rasteve ato njerëz që e kanë urryer Pejgamberin a.s. kanë theksuar një identifikim të tij dhe kanë thënë:" Dhashtë Zoti që të vdes". Kur Hazreti Aisha në të ka reaguar ashpër , Muhammedi a.s. në formë qetësuese i ka thënë;" Aishe , All-llahu dëshiron mirësi ndaj të gjithëve."( hadithin transmeton Aisha , ndërsa shënojnë Buhariu dhe Muslimi).
Kur i kemi provuar të gjitha , të gjitha mëkatet kanë qenë pjesë e jona , nuk jemi në të drejtë t`i themi dikujt se jemi në të drejtë. Më nuk është me rëndësi se sa jeta jonë përshtatet me Sheriatin , sa jemi dyftyrësha , se sa jemi matrialista. Është me rëndësi që të tregojmë se jemi në të drejtë. Na bëhet e qartë se veten e dojmë ndërkaq tjerët i urrejmë dhe na bëhet e qartë se ajeti kur`anor është i theksuar për ne : "Vërtet ka kaluar një periudhë kohore, që njeriu nuk ekzistonte fare si një diçka i përmendur."(76:1)
E di fatkeqësisht se sa veta i kam rënduar me fjalë , se sa i kam plagosur në zemër sot , i kam përgojuar dhe kam folur keq për to. Dhe njëashtu për fat të keq nuk e di se sot ose këtë muaj sa vetave ia kam falur , dikujt që i kam ndihmuar , e dikënd që e kam ledhatuar. Sic thotë All-llahu xh.sh. shpesh në Kur`an se jeta është e shkurtë , Tek Ai do të kthehemi ndërsa : Secili njeri është peng i veprës së vet.(74:38) , Dhe a nuk është mirë që të jemi peng për dashurinë dhe paqën , dhe të bëhemi armiq të urrejtjes dhe dhunës? Pejgamberi a.s. urdhëron dhe thotë: "Nuk do të hyni në Xhennet , përderisa nuk bëheni besimtar , dhe nuk do të besoni përderisa nuk dashuroheni ndërmjet vete. Dëshironi që të ju tregoj se cka shton dashurinë ndërmjet juve; shpërndani selamin( paqen) ndërmjet jush!"
(Hadithin e trasnmeton Ebu Hurejra , ndërkaq është i shënuar në Sunenin e Muslimit) .

Nga Boshnjakishtja: Hamdi NUHIJU

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Sillu me te Tjeret sic Deshiron qe te sillen me Ty..!!!


Nje i urte ka thene se ai qe kerkon gabimet e te Tjereve eshte si miza - ulet ne ate qe eshte e keqe. DIsa njerez jane te ,olepsur me fjalen `POR `Sahere qe u permend dikend, ata do te te thone dicka si, `Ai ka ndonje te mire , por ...`
Ajo qe vojon pas fjales `POR` eshte kritika, fajesimi, censura..!!!

"Mjer per secilin qe ofendon e perqesh" ( Kuran, 104:1)

"..qe eshte pergojues e qe mbart fjale nder njerz" (Kuran, 68:11)

" Dhe mos e pergojoni njeri - tjetrin" ( Kuran, 49:12)


Sa me te drejte te jemi me te tjeret, aq me shume do te na Respektojn.
Edhe e Kunderta eshte e Vertete. Asnje Njeri i Mencur nuk mendon se do te Fitoje Respektin dhe Lavderimin e te tjereve duke i Percmuar ata dhe ulur Vlerat e Tyre.

" Te Mjerat ata qe mangut masin e peshojne" ( Kuran, 83:1)

[Shqiptare]

Dasma e Fatimes, radija-Allahu anha



Fatimja, radija-Allahu anha, ishte bija më e re e Profetit tonë të dashur (salallahu alejhi ue selam). Prej të gjithë fëmijëve, ajo ishte më e dashura për të. Ai ka thënë: “Mbretëresha e grave në Xhenet është Fatimja.” Ai gjithashtu ka thënë: “Fatimja është pjesë e trupit tim. Kushdo që e ofendon atë, më ka ofenduar mua.”

Kur Fatimja, radija-Allahu anha, arriti moshën pesëmbëdhjetëvjeçare, propozimet për martesën e saj filluan të vinin nga familje të ngritura dhe të njohura. Por, Profeti (salallahu alejhi ue selam) qëndronte pa u përgjigjur.

Aliu, radija-Allahu anhu, i cili në atë kohë ishte 21 vjeçar, ka thënë: Po më vjen në mend se unë duhet të shkoj ta bëj një propozim formal, por atëherë po mendoj: “Si mund të kryhet kjo kur unë nuk posedoj asgjë.” Më në fund, i nxitur nga mirësia e Profetit, shkova te ai dhe ia shpreha synimin tim për ta martuar Fatimen, radija-Allahu anha. Profeti, salallahu alejhi ue selam, ishte tepër i kënaqur dhe pyeti: “Ali! A ke diçka t’i japësh asaj si Mehër?” Iu përgjigja: ‘Përveç një kali dhe një parzmoreje nuk kam asgjë.’
Profeti, salallahu alejhi ue selam, tha: “Ushtari duhet, natyrisht, ta ketë kalin e tij. Shko dhe shite parzmoren tënde.”
Kështu, Aliu shkoi dhe ia shiti parzmoren e tij Uthmanit, radija-Allahu anhu, për 480 dërhemë dhe ia dorëzoi ato Resulullahut, salallahu alejhi ue selam. Bilalli, radija-Allahu anhu, ishte i urdhëruar nga Profeti, salallahu alejhi ue selam, të sjell parfum dhe disa gjëra të tjera dhe Enesi, radija-Allahu anhu, ishte dërguar t’i thërrasë: Ebu Bekrin, Uthmanin, Talhan, Zubejrin dhe disa prej ensarëve, radija-Allahu anhum.

Kur erdhën këta njerëz dhe u ulën, Profeti, salallahu alejhi ue selam, recitoi Khutbah (fjalimin) e Nikahut dhe ia dha Fatimen, radija-Allahu anha, Aliut, radija-Allahu anhu, për martesë. Ai njoftoi: “Ju kam të gjithë juve dëshmitarë se ia kam dhënë bijën time Fatimen për martesë Aliut për 400 mithkalë të argjendit dhe Aliu ka pranuar.” Ai pastaj ngriti kokën e tij dhe bëri dua duke thënë: “O Allah, krijo dashuri dhe harmoni në mes këtyre dyve. I beko ata dhe u jep atyre fëmijë të mirë.” Pas Nikahut, u shpërndanë hurmat.

Kur erdhi koha që Fatimja, radija-Allahu anha, të shkojë te shtëpia e Aliut, radija-Allahu anhu, ajo ishte dërguar pa ndonjë zhurmë, britmë e vaj e përcjellur nga Umu Ajmanja, radija-Allahu anha. Pas namazit të jacisë, Profeti, salallahu alejhi ue selam, shkoi te shtëpia e tyre, mori leje dhe hyri. Ai kërkoi një legen me ujë, i vuri duart e tij të bekuara në të dhe i spërkati me ujë të dytë: Aliun, radija-Allahu anhu dhe Fatimen, radija-Allahu anha dhe bëri dua për ta.

Profeti, salallahu alejhi ue selam, i dha bijës së tij të dashur një byzylyk të argjendit, dy shtresa të Jemenit, katër dyshekë, një batanije, një jastëk, një filxhan, një mulli dore për bluarje, një shtrat pa dyshek, një lëkurë të vogël të ujit dhe një shtambë të lëkurës.

Në këtë mënyrë të thjeshtë, u solemnizua dasma e bijës së udhëheqësit të botës. Në rregullat vijuese të Sunetit, dasma bëhet shumë e thjeshtë dhe e lehtë për ta kryer.

Disa rregulla të nxjerra nga martesa e lartpërmendur

1. Shumë zakone që i përkasin fejesës janë në kundërshtim me Sunetin. Në fakt, shumë janë kundër Sheriatit dhe konsiderohen mëkate. Propozimi gojor dhe përgjigjja janë të mjaftueshme.

2. Vonimi i panevojshëm i Nikahut i të dyve: djalit dhe vajzës pasi ta kenë arritur moshën e martesës është e gabuar.

3. Nuk ka asgjë të keqe ta ftojmë dikë të afërt për shoqërim me rastin e Nikahut. Megjithatë, s’duhet të mundohet njeriu për mbledhjen e njerëzve nga vendet e largëta.

4. Është e përshtatshme që dhëndrri të jetë disa vite më i vjetër se nusja.

5. Nëse babai i vajzës është ndonjë dijetar ose i devotshëm dhe i aftë për ta bërë Nikahun, atëherë ai duhet vet ta solemnizojë martesën.

6. Është më mirë të ipet Mehri si i Fatimes dhe njeriu duhet të përpiqet ta bëjë këtë. Por nëse dikush nuk ka mjete atëherë nuk ka gjë të keqe nëse ipet më pak.

7. Është plotësisht joislame për atë që nuk posedon mjete, t’i sjellim borxhe me qëllim që të kemi martesë madhështore.

8. Është ide e gabuar të mendohet se respekti i tjetrit mund të humbet nëse njëri nuk mund të bëjë martesë ekstravagante dhe të thërrasë shumë njerëz. Cili është respekti ynë në krahasim me atë të Resulullahut (salallahu alejhi ue selam)?

9. Në ditët e sotme praktikohet përzierja e burrave me gra që është mëkat dhe plotësisht në kundërshtim me Sheriatin.

10. Në Islam nuk ka asgjë të ngjashme me ndejat e fejesës të ashtuquajtura ‘party’.

11. Kujdes të madh duhet t’i kushtohet namazit në rastet e martesave prej të gjithëve: nuses, dhëndrrit dhe të gjithë pjesëmarrësve.

12. Është joislame të paraqitet nusja në skenë.

13. Harxhimet e panevojshme që i sjellin familja e nuses në mbajtjen e ahengut nuk kanë bazë në Sheriat.

14. Takimi i çiftit të fejuar në vend publik ku djali mban dorën e vajzës dhe i vë unazën në gishtin e saj është joislame.

15. Është joislame për çiftin e fejuar (pa nikah) ta takojnë njëri-tjetrin dhe të dalin së bashku.

16. Tri gjëra duhet të lindin në mendje kur t’i jipen vajzës dhuratat në kohën e Nikahut:
- Dhuratat duhet t’i jipen brenda mundësive (nuk është e lejuar të mirret hua, kredi për dhurata të tilla);
- Të ipen sende me vlerë;
- Shfaqja nuk duhet të bëhet çfarëdoqoftë që të mirret.

17. Është Sunet për familjen e dhëndrrit të bëhet Walimeh.
Shënim: Në Walimeh, njerëzit duhet ushqyer lehtë dhe s’duhet bërë harxhime ektravagande dhe të vie deri te borxhi.

18. Të vonohet Nikahu pas fejesës është joislame.

Disa zakone

Në metodën e imituar të Perëndimit muslimanët kanë pranuar shumë zakone të cilat janë joislame dhe janë treguar të pakënaqur me to.
Ja disa shembuj:
- Paraqitja e nuses në skenë;
- Thirrja e mysafirëve për dasmë nga vendet e largëta;
- Pranimi i mysafirëve në ndërtesë publike;
- Njerëzit e nuses bëjnë shpenzime të panevojshme duke bërë aheng i cili nuk ka bazë në Sheriat. Duhet kujtuar se Walimeh është gosti e bërë nga dhëndrri pas martesës.

Është në kundërshtim me Synetin (dhe praktikë e disa fiseve jomuslimane në Indi) të dëshirohet, shpresohet për kërkimin e dhuratave për dhëndrrin prej njerëzve të nuses. Ne duhet ta kujtojmë gjithmonë se i Dërguari ynë (salallahu alejhi ue selam) nuk i dha Aliut, radija-Allahu anhu, diçka përveç duasë.

[Shqiptare]

Për të arritur lumturinë bashkëshortore ndërmjet bashkëshortëve duhet të mbizotërojë dashuria, mirëkuptimi dhe respekti. Ato e mbrojnë martesën prej problemeve dhe konflikteve. Por nuk ka shtëpi pa probleme, qofshin të vogla apo të mëdha.
Duhet që bashkëshorti të kuptojnë se gruaja përjeton shumë vështirësi e mërzitje që mund të jenë disa herë më të mëdha se hallet e tij. Gruaja është një krijesë delikate që kërkon kujdes dhe ndihmë. E po qe se ti o vëlla (bashkëshort) jeton larg ndjenjave të saj, atëherë kush do të merret me të? Ajo nuk dashuron tjetër veç teje dhe nuk ka shok veç teje. Dije se qëndrimi i saj në shtëpi nuk nënkupton rehat e qetësi, përkundrazi ajo ka mjaft punë, kush merret me fëmijët dhe edukimin e tyre? Kush merret me gatimin, larjen, pastrimin, sistemimin e shtëpisë? Të gjitha këto punë kanë lodhje mendore e fizike, sikurse edhe puna jote jashtë familjes? E nëse zanatin tënd do ta ndërroje me të sajin s’kishe për të vazhduar dot më tepër se një orë. Profeti (a.s) e ka barazuar punën e femrës në shtëpi me luftën për hir të Allahut, që është prej adhurimeve më të mëdha.
Për ju bashkëshortë po shtrojmë disa këshilla për të hyrë në zemrën e një gruaje dhe është detyrë e juaja t’i praktikoni ato.

Njohja

Njih natyrën e personalitetit të saj, sepse çdo grua ka personalitetin e saj dhe për çdo personalitet gjenden çelësat që mundësojnë kuptimin dhe bashkëpunimin me të.

Dashuria

Ta duash atë ashtu siç është, dashuri pa kushte, duke i lënë pas të metat apo momentet e dobësisë së saj, pra, ti ta duash atë me gjithë qenien e saj, me të gjithë bukurinë dhe mangësitë e saj; me gjithë forcën dhe dobësinë e saj.
Ta duash atë, sepse dashuria është nga mirësitë më të mëdha që ia ka dhuruar Allahu dy bashkëshortëve dhe prej saj burojnë lumenjtë e gëzimit, suksesit dhe shpëtimit.

Kënaqësia

Të jesh i kënaqur prej saj edhe nëse sheh ndonjë të metë tek ajo, pasi nuk gjendet në tokë një grua e përsosur (ose një burrë i përsosur) dhe patjetër do të gjesh një të metë në cilëndo grua që do të martohesh me të, edhe sikur ta zgjedhësh atë, pasi të të paraqiteshin ty të gjithë gratë e tokës. Pra, kënaqësia është çelësi i një jetese të gëzuar dhe nëse urren tek ajo diçka, duro, se Allahu i shpërblen durimtarët.

Kritika

Mos e bëj shprehi kritikën e saj, sepse gruaja nuk e do atë që e kritikon shpesh (edhe sikur kritika të jetë me vend), sepse kjo kritikë e përsëritur është argument i refuzimit dhe përgojimit të dashurisë.

Respekti

Ta respektosh atë, sepse ajo së pari është njeri që e ka nderuar Allahu i lartësuar, së dyti është gruaja jote, të cilën e zgjodhe atë midis grave të tjera, së treti është nëna e fëmijëve të tu, së katërti është ajo që ruan sekretet dhe gjërat personale tuaja dhe së pesti është ruajtëse e qetësisë, rehatisë dhe kënaqësisë tënde.

Kuptimi

Të kuptosh shqetësimet fiziologjike të saj (të përmuajshmet, shtatzëninë, lindjen) dhe të kuptosh gjendjen shpirtërore të saj gjatë tyre.

Gëzimi

Gëzimi i saj të jetë një nga qëllimet e tua më të rëndësishme.

Ndjenja

Ti shfaqësh ndjenjat e tua pozitive për të pa pasur turp.

Përmbajtja

Të përmbash veten (ndjenjat e tua) negative kundrejt saj në momentet e mërzitjes dhe të përpiqesh të gjesh shfajësim apo diskutim dhe, nëse nuk gjen, mjafton të dish se nuk ka njeri pa gabime dhe të meta.

Zbukurimi

Zbukurohu për të ashtu siç dëshiron ti që të zbukurohet ajo për ty.

Përkujdesja

Nuk mendoj se shikimi i televizorit është më i rëndësishëm se përkujdesja ndaj gruas. Bëje atë të ndiejë përkujdesjen dhe përgjegjësinë tënde, sepse kjo të bën ty një burrë të vërtetë në sytë e saj, sepse gruaja gjithmonë ka nevojë të ndiejë dikë që e ruan atë dhe përkujdeset për të.

Përkrahja

Gruas i pëlqen gjithmonë që të ndiejë se burri i saj qëndron pranë saj për ta mbrojtur, mbështetur, ndihmuar në çdo situatë që i shfaqet, sepse kjo ndjenjë i jep asaj fuqi dhe forcë në përballimin e situatave.

Dyshimi

Ruaju dyshimit në lidhjet e tua me gruan tënde, pasi dyshimi sjell armiqësi dhe është çelësi që hap dyert për të keqen, të cilat nuk kanë qenë të hapura më përpara.

Ndjesia

Gruaja dëshiron gjithmonë të ndiejë që burri i saj është i kënaqur me të, dhe kjo me feminilitetin e saj, p.sh. me shijen në seleksionimin e parfumeve që i përdor, me elegancën, me mënyrën e rregullimit të flokëve, me personalitetin, me zgjuarsinë që e karakterizon atë, me guximin e saj, me nivelin e saj kulturor dhe edukativ. Ajo pret prej bashkëshortit gjithmonë një fjalë për pëlqimin e tij dhe pëshpëritjen e kënaqësisë së tij.

Shmangia

Shmang rrahjen e gruas tënde ose turpërimit të saj, sepse s’është burrëri që të rrahë burri gruan, dhe s’është prej moralit të mirë që të shohin fëmijët e tu nënën e tyre në këtë gjendje. Kujto gjithmonë se, nëse ke ti një vajzë, a do të dëshiroje që ta rrihte atë burri i saj, sido që të ishin shkaqet?

Rëndësia

Trego gjithmonë rëndësinë që ka ajo tek ty, përpiqu ta mohosh fjalën që përforcon se burri nuk i jep rëndësi gruas; përpiqu me sa të mundesh të shfaqësh rëndësinë e madhe që ka gruaja për ty sikur ajo është qendër e jetës tënde, pasi kjo e gëzon atë së tepërmi dhe i dhuron asaj ndjenjën më të madhe të sigurisë tek vetvetja. Kjo bën që të zgjerohet përfshirja e gjërave, rëndësive të përbashkëta që afrojnë largësinë e mirëkuptimit dhe bashkëpunimit me të… Dhe sigurisht, me këtë vëmendje arrihet peshorja midis jush dhe qetësia në jetën e saj.

Nxitja për të ecur përpara

Ndihmoje në formimin e një figure pozitive dhe dalluese të saj përpara fëmijëve, pasi kjo bën të mundur marrëdhënien e mirë midis saj dhe teje dhe e pajis atë me një forcë më të madhe mbi praktikimin e rolit të saj edukativ me ta.
Përpiqu t’i shfaqësh asaj në nivelin emocional, mendor dhe kulturor gjithmonë përzemërsi, dashuri dhe simpati, sepse gruaja, sado që të jetë me personalitet të fortë, gëzohet kur gjen burrin e saj që e mbron, tregon simpati dhe e nxit të ecë përpara.

Krenohu me të.

Bëje atë të ndiejë gjithmonë që ti krenohesh me të, thuaja këtë nga çasti në çast, veçanërisht përpara fëmijëve të tu, pasi kjo e bën atë të kënaqet, të ndihet krenare dhe të ndiejë thellë vetveten.
Nëse e do atë nderoje dhe nëse e urren atë mos u sill keq me të, sepse këto janë cilësi që e karakterizojnë burrin e pastër, bujar dhe madhështor, ashtu si e ka cilësuar Pejgamberi ynë: “Nuk e urren besimtari besimtaren; po nuk i pëlqeu tek ajo diçka, ka për t’i pëlqyer diçka tjetër.”

Dhe së fundi, që të realizosh këtë ka një kusht të vetëm, gjatë përdorimit të çelësave për hyrjen në zemrën e gruas duhet që ta bësh këtë me të gjithë dashurinë tënde, me mënyrë natyrale dhe me qëllim të sinqertë që të mos dalë ky afrimitet në dyfytyrësi apo rol teatral.

[Shqiptare]

Martesa ka qëllimet dhe synimet e veta, prej të cilave do t’i theksojmë vetëm disa:



Zoti i Madhërueshëm i ka krijuar njerëzit në tokë dhe në të ka caktuar ekzistencë të përkohshme, e cila është e lidhur me të lindurit e fëmijëve dhe shumëzimin e përgjithshëm të racës njerëzore. Pikërisht për këtë si dhe për të tjera shkaqe të arsyeshme, martesa islame urdhërohet dhe rregullohet me ligj.
Martesa konsiderohet ndër vendimet më serioze të jetës së njeriut. Martesa është një institucion fetar, të cilin sikurse edhe institucionet tjera fetare, myslimanët janë të obliguar t’i respektojnë, që t’i përmbahen plotësisht dhe ta aplikojnë në jetë. Martesa është hapi më i rëndësishëm të cilin krijesa njerëzore do ta kishte bërë në interes të të mirave dhe lumturisë personale.

Nga ajetet kur’anore dhe një numër i madh i haditheve të Pejgamberit, alejhi selam, shohim se muslimanëve u rekomandohet martesa. Allahu thotë në Kur’an:
“Martoni të pamartuarit (e të pamartuarat) tuaja dhe skllavët (e skllavet) tuaja të ndershme. Nëse janë të varfër, Zoti do t’i begatojë nga dhuntitë e Tij...” (En-Nur: 32)
Muhamedi, alejhi selam, gjithashtu e porositi martesën duke thënë: “Martohuni dhe shumëzohuni, sepse unë krenohem me ju ndaj popujve të tjerë në Ditën e Gjykimit.”
Nga historia e njerëzimit shohim se të gjithë popujt e lashtë, si p.sh.: sirianët, babilonasit, egjiptasit, grekët, etj. martesës i kanë kushtuar rëndësi të madhe.

Islami na mëson se martesa është “gjysma e fesë”. Për shkak se plotëson aq shumë nevoja themelore të individit dhe shoqërisë, martesa shihet si një shtyllë prej guri në të cilën mbështetet e tërë jeta muslimane. Kur dy njerëz martohen dhe familjen e tyre e drejtojnë sipas dëshirës së Zotit, ata me të vërtetë kanë filluar rrugën për në Xhenet.

Ekzistojnë mendime të ndryshme rreth vlerësimit të martesës, po i citojmë vetëm disa:
- Martesa shërben si bazë e fesë dhe e shtetit, ngase duke shërbyer si mjet për shtimin e njerëzimit, ajo i siguron jetë fesë dhe shtetit.
- Martesa është themel i bashkësisë njerëzore, me anë të së cilës mund ta dimë se sa vlen një burrë ose një grua.
- Martesa është mjeti më i mirë për mbrojtje nga prostitucioni dhe prishja morale.
- Martesa është në shërbim të kulturës dhe të njerëzimit, e cila na ruan nga krimet dhe mëkatet.
- Martesa na nxit në punë dhe angazhim, të cilat duhet t’i orientojmë në të gjitha drejtimet.
- Martesa është mjet, që i shpie popujt deri te fuqia, ndërsa bijtë e tyre deri te mirëqenia, lumturia dhe fama.
- Martesa është kopsht i lumturisë, mbrojtës i shëndetit dhe synimi më fisnik i gjinisë njerëzore.

Martesa ka qëllimet dhe synimet e veta, prej të cilave do t’i theksojmë vetëm disa:

1. Ruajtja e gjinisë njerëzore
Martesa nënkupton shtimin e gjinisë njerëzore dhe paraqet faktorin kryesor për vazhdimësinë e saj derisa të jetë kjo botë. Allahu thotë në Kur’an:
”O ju njerëz! Kinie frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje (njeriu) dhe nga ajo krijoi palën (shoqën) e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe kinie frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin (akraballëkun), se All-llahu është mbikëqyrës mbi ju.” (En-Nisa: 1)
”All-llahu krijoi për ju bashkëshorte nga vetë lloji juaj, e prej bashkëshorteve tuaja - fëmijë e nipa dhe ju furnizoi me (ushqime) të mira. A besojnë ata të pavërtetën, e të mirat e All-llahut i mohojnë?” (Nahl: 72)

2. Sigurimi i trashëgimtarëve ligjor, ngase duhet ditur se kush kë e trashëgon me ligj.

3. Sigurimi i bashkëshortëve në pikëpamje morale, sepse pa sigurim të jetës morale nuk ka as rregull të mirë shoqëror.

4. Edukimi i mirë i fëmijëve në pikëpamje fetaro-morale, ngase pa edukim të mirë të rinisë, bashkësia njerëzore nuk ka lumturi dhe mirëqenie të vërtetë.

5. Mbajtja e gruas dhe e fëmijëve sepse duhet ditur se kujt i takon kjo detyrë, etj.

Jeta martesore përmban në vete edhe tensione, por ajo jetë të siguron atë lloj të relaksimit për të cilën qenia njerëzore ka nevojë natyrale.
Jeta moderne përmban mbi vete aq shtypje dhe sprova sa që do të mund ta shkatërronin edhe lidhjen më stabile. Për këtë arsye është e domosdoshme që bashkëshortët të respektojnë të drejtat e njëri-tjetrit dhe të ndihmohen mes vete.
Çelësi i parë për martesë të lumtur është ta duash Allahun dhe të praktikosh parimet e Tij në çdo situatë dhe lidhje. Për një martesë të suksesshme është tepër e rëndësishme të merrni parasysh nevojat dhe karakterin e partnerit tuaj. Në martesën muslimane, përgjegjësi dhe detyra kanë si burri edhe gruaja dhe që të dy, individualisht janë përgjegjës para Zotit për veprat e tyre.

[valiii]

Nuk i kisha kaluar të tridhjetat kur gruaja ime lindi fëmiun tonë të parë. Akoma vazhdoj dhe kujtoj atë natë me shokët e mi, në një prej vendeve të pushimit ku kalonim natën, të mbushura me fjalë dhe biseda të kota, madje edhe me pergojime dhe harame të tjera.
Isha unë ai që e mbaja fjalën më së shumti në mesin e shokëve duke përgojuar dhe u tallur me njerëz, kurse shoket e mi qeshnin dhe kenaqeshin me këtë.

Këtë natë kam qeshur shumë. Posedoja talent të çuditshem në imitimin e njerëzve, saqë edhe zërin e ndryshoja sikur zëri i personit që e imitoja. Tallesha me secilin, saqë edhe shoket e mi nuk i kurseja nga kjo.

Kujtoj këtë natë, ku u talla me një të verbër që lypte në treg. Ia vura këmbën përpara, zuri në kembën time dhe u rrezua. Më tha diçka por nuk e mora vesh se ç'foli. Shokët dhe të gjithë njerëzit që ishin në treg qeshnin.

U ktheva ate natë shumë vonë në shtëpi si gjithherë dhe gjeta gruan time duke më pritur. I vinte keq për gjendjen time, me pyeti me zë të ulet dhe të dobësuar: Rashid, ku ishe? Ia ktheva me shaka: Në Mars, tek shoket si zakonisht.

Ishte tepër e lodhur. Mori të flasë por lotët e kishin ngulfatur: Rashid, jam lodhur shumë, dhe me duket qartë se më është afruar koha e lindjes.
Ndjeva në vetën time se kam qenë i pakujdesur për të. Ka qenë e duhur të jam me i kujdesur për të dhe me afër saj, dhe te rrij më pak natën jashte shtepisë, veçanerisht në muajin e saj të lindjes.

E dergova në spital me shpejtësi, hyri në dhomen e lindejs dhe filloi t'i ndjejë dhimbjet e lindjes. Me orë të tëra prita lindjen, derisa më humbi durimi duke pritur dhe thash të shkojë në shtëpi, dhe lashë numrin e telefonit tek përgjegjësit, që të më thërrasin kur të lindë .U ktheva në shtëpi të pushojë.

Pas një ore më lejmëruan për të më përgezuar për lindjen e djalit, Salimit. Shkova në spital mënjëherë. I pari që më takoi me pyeti për numrin e dhomës dhe informatet tjera për shoqën time. Kërkuan prej meje të paraqitësha së pari të doktoresha, që ishte kujdesur për shoqën time. Bertita me vrazhdësi: Çfarë doktoreshe! Me rëndesi është ta shohë djalin tim. Por me detyruan që të shkoj tek doktoresha.

Hyra tek ajo dhe me lejmeroi se lindja e djalit tuaj është me të meta. Më këshilloi që të pajtohem me caktimin e All-llahut, pastaj me tha se djali juaj ka deformim të madh në të dy sytë e tij dhe kjo konkludon se djali juaj është i verbër. E ula kokën dhe u mundova t'i ndali lotet dhe mënjëherë kujtova lypsin e verbër, të cilin e kisha rrezuar në treg dhe qeshen njerezit me te. Thashë: Subhanallah ç'ka të mbjellësh korrë. Qëndrova kështu për një çast dhe nuk dija se çka të thoja. Mu kujtua gruaja dhe djali. Falënderova doktoreshen për butesinë dhe sjelljen e saj dhe shkova ta shoh gruan dhe djalin.

Gruaja nuk ishte e deshpëruar për atë që na kishte goditur, ishte besimtare e forte në caktimin e All-llahut dhe e kënaqur me te. Shpesh me këshillonte që të mos tallem me njerëz, dhe e perseriste shpesh mos i përqesh njerëzit!

Dolem prej spitalit, doli edhe Salimi i vogël me ne. Në të vërtetë, nuk u kujdesësha shumë për Salimin. E konsideroja sikur të mos ishte prezent në shtëpi, saqë kur qante shumë ikja nga dhoma e fjetjes dhe dilja në sallon dhe flija. Ndërsa gruaja ime kujdesej shumë për te dhe e donte shumë. Kurse unë, jo që e urreja, mirëpo nuk mund ta doja, nuk e di pse...?!
Rritej salimi dhe filloi të zvarritej. Kur mbushi afër gjashtë vjetë filloi të mundohej të ecte. Vërejtem tek ai se ishte edhe i gjymtë në kembë.
Pas Salimit, që ishte fëmiu ynë i parë, lindi dhe Umeri dhe Halidi. Kalonin vitet, rritej Salimi dhe rritëshin edhe vëllezërit e tij.

Nuk e pelqeja te rrija në shtëpi, si gjithmonë isha me shokët e mi. Në të vërtet, isha bërë si loder në duart e tyre. Nuk shpresonte gruaja ime se unë mund të përmisohesha. Porse ajo gjithmonë lutej që të më udhëzonte All-llahu dhe nuk hidherohej prej veprimeve të mija të pamatura. Hidherohej vetëm kur shihte moskujdesjen time ndaj Salimit dhe interesimin tim te madh për vëllezërit e tij.

Rritej Salim por rritej edhe brengosja ime për te, nuk e refuzova kërkesën e gruas sime që ta regjistroj Salimin në një shkollë për të nxënësit me të meta.
Isha i pakujdesshem ndaj kohës dhe vitet shkonin, ditet me ishin bërë të njëjta, punë-gjumë, ushqim dhe qendrim im në orët e vona të natës, kjo ishte dita dhe jeta ime.
Ishte ditë e xhuma, u zgjova në ora njembedhjetë të drekës, për mua ishte akoma herët. Kisha një takim, në një gosti me kishin ftuar, u vesha bukur, u parfumosa dhe vendosa të dal.

Duke kaluar nëpër koridorin e shtëpisë, papritmas ma tërhoqi vërejtjen Salimi duke qarë shumë me një zë të madh. Ishte hera e parë që vërejta Salimin duke qarë, që prej kur ishte i vogel. Dhjete vite kishin kaluar e unë nuk i jam afruar atij. U mundova ta injoroj sikurse nuk po e dëgjoj, mirëpo nuk u mbajta, dëgjova zërin e tij duke thirrur nënë e tij kurse unë isha prezent. Ktheva koken kah ai, pastaj u afrova tek ai dhe i thashë: Salim, pse qanë? Çfarë ke?

Sapo dëgjoi zërin tim u ndal nga të qajturit dhe kur ndjeu se jam afër tij filloi të prekë përreth tij me dy duart e tija të vogla. E kuptova se po mundohet të lergohet nga unë, sikur don të me thonte: , "Tash gjete kohë të interesohesh për mua, ku ishe që dhjete vite?!" Hyri në dhomën e tij e unë i shkova nga pas. Në fillim refuzoi të më tregonte shkakun se pse qante. U mundova te sillem butë me te deri sa filloi te me tregoi problemin.
Ishte vonuar Umeri, i cili e dërgonte atë në xhami për namaz të xhumasë, ishte frikuar se nuk do te gjente vend në saffin e parë, thirri Umerin dhe thirri nënën e tij, porse nuk i përgjigjej askush dhe qau. I shikoja lotët e tija, që i rridhnin nga sytë e verbër. Subhanallah thashë, une isha i verber e jo ai!

Nuk e mbajta dot vetën deri në fund të fjalës së tij, vendosa doren time mbi gojën e tij dhe i thash: Për këtë ke qarë, o Salim? Ma ktheu: Po.
I harrova shoket e mi, e harrova gostinë, që kisha për të shkuar, dhe i thash: O Salim, mos u hidhero! A e din se kush do të dërgojë ty sot në xhami? Tha: Sigurisht Umeri porse ai vonohet gjithmonë. Ia ktheva: Jo Umeri, por unë do të dërgoj sot në xhami.
U habit Salimi, nuk e besonte këtë, mendoi se po bëja shaka me te dhe filloi të qajë. Ia fshiva lotët e tija me dore dhe e kapa për dore. Desha ta dërgojë me veturë, porse refuzoi duke me thënë: Xhamia është afër dhe kam dëshirë të eci deri në xhami.

Nuk e kujtoja herën e fundit që kam hyrë në xhami, porse ishte hera e parë që ndjeva frikë dhe pendim për ato vite të gjata, që me kishin shkuar pa falur namaz.
Kishte qënë xhamia e mbushur me besimtarë, por, për Salimin gjeta një vend në rreshtin e parë. Dëgjuam hutben e xhumasë së bashku dhe u fal Salimi afër meje. Në fakt unë u fala afër tij.

[valiii]

Pasi mbaroi namazi, kërkoi prej meje që t'ia afroi Kuranin. U habita! Si do të lexon kurse ai është i verbër?! Ne fillim e injorova kërkesën e tij, mirëpo u frikova mos po i shkaktoj plagë në vetën e tij dhe ia dhashë Mus'hafin. Kërkoi prej meje që t'ia hapi Mus'hafin tek sureja Kehf. Fillova ta shfletojë Mus'hafin deria sa e gjeta në përmbajtje suren Kehf. E mori, e vendosi përpara vetës dhe filloi ta recitojë surën me sy të mbyllur.
O All-llah! - thash i çuditur. Ai e ka mësuar tërë suren Kehf.

U turperova prej vetës, e kapa një Mus'haf që të lexoj, ndjeva një dridhje në vete nga frika. lexova e lexova dhe e luta All-llahun të më falë dhe të më udhëzojë. Fillova të qajë i penduar me një zë sikur fëmijë. Disa njerëz akoma ishin të pranishëm në xhami duke falur nafile, u turpërova prej tyre dhe u mundova të mos e marrin vesh që po qajë.
Paspak ndjeva dorën e vogël të Salimit duke prekur fytyren time, duke m'i fshirë lotët, që më kishin mbuluar. E afrova dhe e shtërngova për gjoksi duke e përqafuar, e shikova njëherë dhe tash në vete: Ti nuk je i verbër, por unë jam i verbër.

U kthyem në shtëpi. Grauja ime ishte brengosur shumë për Salimin. Mirëpo, kur mori vesh se unë kam qenë me të në xhami dhe kam falur namazin me te, brenga e saj u kthye në gëzim. Nga kjo ditë nuk kam lënë namaz pa falur në xhami.
Braktisa shoqërinë e shfrenuar të natës dhe bëra shoqëri më të mirë, shokë të xhamisë, të cilët i njoftova në xhami dhe shijova ëmbelsinë e imanit me ta.
Mësova shumë gjëra prej tyre, që dunjaja m'i kishte harruar.

Nuk leja ligjërate, që mbahej në xhami e që nuk prezentoja në to, e bëra hatme edhe Kur'anin disa herë në muaj, u lidh gjuha ime me permendjen e All-llahut në çdo kohë, me shpresë që të më falë All-llahu për përgojimet dhe gjynahet tjera që i kisha bërë.
U afrova me afer familjes si kurrë më parë.

Një ditë, vendosen shokët e mi të mirë të shkojnë në një vende largë nga shtëpia ime, për të bërë thirrje në Islam. Në fillim, nuk isha i vendosur të shkojë me ta, por pasi fala namaz istihare dhe lajmërova bashkëshortën time, që mendova se do të refuzonte, por përkundrazi u pajtua me vendimin tim dhe me nxiti në këtë qëllim. Ishte hera e parë që e lajmeroja gruan time për shkuarje në një vend jo të shfrenuar dhe te urrejtur e të mbushur me harame.

U drejtova kah Salimi, i tregova për udhëtimin tim, me kapi me dy krahet e tij të vegjël dhe më përqafoj duke u lutur për mua.
Mungova në familje afërsishte tre muaj e gjysëm. Gjatë kësaj kohe thirrja në telefon sa herë që më jepej mundësia, bisedoja me bashkeshorten dhe femijet.
Filloi të më kapë një mallë i madh. Ah... sa me mori malli për Salimin.
Kisha dëshirë ta ndegjoja zërin e Salimit, ai ishte i vetmi qe nuk kisha biseduar me te prej që kisha udhëtuar. Nuk e dija shkakun, ose është në shkollë mendoja ose në xhami ne kohen kur thirrja.

Sa herë që bisedoja me bashkëshortën, i tregoja për mallin që me kishte marrur për Salimin, kurse ajo qeshte e gëzuar dhe duke me përgezuar për te. Vetem se në herën e fundit kur bisedova , nuk e dogjoja të qeshuren e saj, si zakonisht, për habi kishte ndërruar zërine saj. I thash t'i dërgonte selam Salimit nga unë. Ma ktheu: Inshallah, dhe pushoi.

Pasi që erdhi koha e kthimit në shtëpi u gëzova shumë. Kur u ofrova derës së shtëpisë trokita dhe shpresoja që ta hapë deren Salimi. Papritmas, e hapi derën Halid, i cili akoma nuk i kishte mbushur katër vite. E përqafova dhe e barta me krahet e mi, kurse ai bertiste: Babi... babi...! Nuk e di, sa hyra në shtëpi ndjeva një ngushtim në vetën time, kërkova ndihmë nga All-llahu prej shejtanit të mallkuar.
Ndejta me gruan time, pashë se ishte e vërenjtur në fytyrë, nuk ishte sikur herave të tjerave. U mundua të paraqitej si e gëzuar për ardhjën time. E pyeta se çka ndodhur? M'u përgjigj: Asgjë!

Në çast m'u kujtua Salimi. I thashë: Ku është Salimi? Uli kokën e saj dhe nuk m'u përgjigj, ndërsa në fytyrën e saj filluan t'i rrjedhin lotët. Bërtita prap: Ku është Salimi? Nuk foli askush. Më pas m'u afrua Halidi i vogël duke belbezuar dhe tha: Baba, Salimi ka shkuar në xhenet tek All-llahu. Gruaja filloi të qajë me të madhe gati sa nuk u perplas për tokë dhe dola nga dhoma e pikëlluar për ndarjen e Salimit.
Pas kësaj, mora vesh se dy javë para se të mbërrija Salimin e kishte goditur një temperaturë e madhe dhe ethe dhe bashkëshortja e kishte dërguar në spital. Mirëpo, sëmundja i ishte rënduar u nda nga kjo botë.
Salimi nuk ishte i verbër por unë isha i verbër.
O All-llah, sa kënaqësi është ta shijosh ëmbëlsinë e imanit!
All-llahu e mëshiroftë Salimin! E njohu All-llahun edhe pse ishte i verbër. Sa e sa njerëz sot posedojnë shqisa të shëndosha por nuk shohin dhe nuk e njohin All-llahun [subhanehu ve teala].

[Shqiptare]

Bëhu i sinqertë në lutjen tënde drejtuar Allahut të Lartësuar dhe mos lut askënd përveç Tij, ngase duaja është adhurim (ibadet), madje ndër ibadetet më të rëndësishme dhe më të vlefshme, sepse Allahu i Lartësuar pranon vetëm atë që është e sinqertë për Të. Ai thotë: “Dhe (mua më shpallet) se vërtet xhamitë janë veçantë për ta adhuruar Allahun, e mos adhuroni në to askënd tjetër me Allahun!” (Xhin, 18)
Gjithashtu thotë: “Pra, adhurojeni Allahun me një adhurim të sinqertë ndaj Tij, edhe pse jobesimtarët e urrejnë atë (adhurimin).” (Gafir, 14)
Ndërsa Ibn Abasi, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, thotë: “Kur të kërkosh, kërko prej Allahut. Nëse kërkon ndihmë, kërko prej Allahut.”1
Duro dhe mos nxito në përgjigje. Nëse durimi yt mbaron, atëherë ti do të jesh humbës, je sjellë keq me Allahun. Ebu Hurejra transmeton se i Dërguari i Allahut ka thënë: “I pranohet lutja (lutësit) përderisa nuk nxiton e thotë: “Luta, por nuk m’u pranua lutja.”2
Gjithashtu, nga ai transmetohet se ka thënë: “I pranohet lutja (e lutësit) përderisa nuk lutet për ndonjë mëkat ose për ndërprerjen e lidhjeve familjare dhe përderisa nuk nxiton.” I është thënë: “O i Dërguar i Allahut, ç’është nxitimi?” Tha: “Të thotë: “Bëra lutje, bëra lutje dhe nuk shoh se më është pranuar.” Me këtë rast pikëllohet dhe e lë lutjen (duanë).”3
Pendohu për të gjitha mëkatet dhe kthehu tek Ai, ngase shumicën e atyre që ankohen nga mospranimi i lutjeve e kanë kapluar mëkatet. Mëkatet janë pasojë e çdo fatkeqësie. Vëlla i dashur, shembulli i mëkatarit në lutjen e tij është si shembulli i njeriut i cili lufton me ndonjë mbret të kësaj bote për një kohë të gjatë dhe pastaj shkon dhe i kërkon mbretit ndonjë të mirë. Çfarë mendon për këtë njeri? A do të arrijë ta realizojë kërkesën e vet? Do ta realizojë vetëm nëse dashuria e njeriut për mbretin është e sinqertë dhe e çiltër.
Kujdesu që kafshata e gojës të jetë hallall (e lejuar). Mos e fut në barkun tënd haramin (të ndaluarën). Nëse njeriu stoliset me këto që thamë, atëherë do të vërejë gjurmët e pranimit të lutjeve të veta. I Dërguari i Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “O ju njerëz! Allahu është i mirë dhe nuk pranon veçse të mirën." Ai i urdhëroi besimtarët sikurse i urdhëroi të Dërguarit dhe u tha: “(Ne u patëm thënë): "O ju të dërguar, hani atë që është e lejuar dhe e mirë dhe bëni vepra të mira se Unë e di atë që ju veproni.” (Muminun 51). Gjithashtu thotë: “O ju që besuat, hani nga të mirat që ua kemi dhënë dhe falënderoni Allahun, nëse jeni që vetëm Atë e adhuroni.” (Bekare, 172)
Pastaj përmendi njeriun i cili ka udhëtuar gjatë me flokë të shpupuritura dhe të pluhurosura dhe që i shtriu duart e tij kah qielli (duke thënë): “O Krijues, o Krijues!”, kurse ushqimi i tij është haram, pija e tij haram, veshmbathja e tij haram dhe është ushqyer me haram. E, si do t'i pranohet lutja?!'"
Sa’d bin ebi Vekasi, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, është bërë i njohur në mesin e sahabëve për pranimin e lutjeve të tij. Kur bënte dua, lutja e tij ngrihej dhe nuk kthehej vetëm se me realizimin e asaj që kërkoi. Ai thotë: “Çdo kafshatë që kam futur në gojë e di nga ka ardhur dhe si ka dalë.” Pikërisht këtu qëndron fshehtësia e pranimit të lutjeve, pra, kafshata e lejuar.
Ki mendim të mirë për Allahun e Lartësuar. Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se i Dërguari i Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Luteni Allahun duke qenë të bindur në pranimin e lutjes. Vërtet Allahu nuk e pranon lutjen nga zemra e pakujdesshme.”4
Vëlla i dashur, të jesh i bindur për pranimin e lutjes. Allahu pranoi lutjen e krijesës më të keqe, Iblisit, i cili është më i keq se ti.
Mos e tepro në lutjen tënde. Teprimi këtu ka për qëllim çdo lutje që është në kundërshtim me urtësinë e Allahut Fuqiplotë, në kundërshtim me ligjin dhe urdhrin e Tij, ose përmban në vetvete të kundërtën e asaj që ka lajmëruar Ai. Allahu thotë: “Luteni Zotin tuaj të përulur e në heshtje, pse Ai nuk i do ata që e teprojnë.” (Araf, 55)
Mos iu lut Allahut për atë që nuk të përket ty, si diçka nga pozitat e të Dërguarve, mos e tepro në lutje duke përmendur çdo hollësi të panevojshme, ose duke kërkuar atë që nuk të lejohet të kërkosh, për shembull diçka nga haramet (të ndaluarat), ose ta ngresh zërin gjatë lutjes e të ngjashme me këto.
Urdhëro për të mirë dhe ndalo nga e keqja. Hudhejfeja, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, thotë se i Dërguari i Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Pasha Atë në dorën e të Cilit është shpirti im, ose do të urdhëroni për të mirë e do të ndaloni nga e keqja, ose do të zbresë Allahu dënimin mbi ju. Kështu që do t’i luteni Atij, por nuk do t’ua pranojë lutjet.”5
Filloje lutjen me falënderimin e Allahut, pastaj dërgo salavate e selame mbi të Dërguarin e Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, e pastaj lutu për atë që ke nevojë. Kthehu në drejtim të kibles, zgjidh shprehjet më të mira e kuptimplota, por s’ka fjalë më kuptimplote dhe më të mira sesa ato që kanë ardhur në Kuran dhe në hadithin e vërtetë, ngase ato kanë më shumë bereqet dhe janë shprehje përmbledhëse.
Kërko momente dhe kohë të vlefshme. Këto janë mbrëmja e natës së Arafatit ndër netët e vitit, netët e muajit të Ramazanit ndër muajt e vitit, e sidomos dhjetë netët e fundit të tij, e veçanërisht nata e Kadrit, dita e xhuma ndër ditët e javës, fundi i natës, koha mes ezanit dhe ikametit, koha kur zbret shiu, etj..
Shfrytëzo momentin kur je në sexhde, pas namazit, në muajin e Ramazanit, etj..
Shfrytëzo rastet kur je në vështirësi, kur je në udhëtim, kur je i sëmurë, kur je i dëmtuar, etj..
Ngriji duart gjatë lutjes. Selmani, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, transmeton se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Allahu është i turpshëm, është fisnik. Atij i vjen turp që, kur një rob i Tij i ngre duart, t’ia kthejë atij të zbrazura.”6
Paraprije lutjen nga ndonjë vepër e mirë, si namazi, agjërimi, sadakaja… A nuk e sheh vëlla se më tepër shpresohet në pranimin e duasë pas namazit, ngase është bërë pas një vepre të mirë. Prandaj, vëlla i dashur, provo të lutesh pas një pikë loti nga frika e Allahut Fuqiplotë, ose pas ndonjë pune që i ke mbaruar ndonjë vëllai, ose pas sadakasë që ke dhënë në errësirën e natës…
Lute Allahun me emrat e Tij të bukur. Ai thotë: “Allahu ka emrat më të mirë, andaj Atë thirreni me ata.” (Araf, 180)
Fillo me lutjen për veten tënde, pastaj për prindërit e tu e pastaj edhe për vëllezërit e tu muslimanë, për dijetarët e për burra të mirë e të ndershëm.
Në fund, vëlla i dashur, mos u dëshpëro nëse nuk sheh përgjigje, nëse lutja jote s’pranohet. Ndoshta të është përgjigjur Allahu duke të të larguar ndonjë sprovë dhe fatkeqësi për të cilën ti s’ke njohuri, ose nuk të është përgjigjur, duke e ditur se ajo që ke kërkuar s’është e mirë për ty; pasuria që ke kërkuar ndoshta do të bënte që ti të prisheshe e të largoheshe nga Allahu, ose ke kërkuar djalë e Allahu e ka ditur që ai, kur të rritet, nuk do të të respektojë, ose ke kërkuar ndonjë punë, por ajo punë të hap rrugët e haramit (së ndaluarës). “Por mund që ju ta urreni një send, e ai është shumë i dobishëm për ju, dhe mund që ju ta doni një send, e ai është dëm për ju.” (Bekare, 216). Ndoshta nuk të është përgjigjur ngase ti ke futur haram në riskun tënd, ose sepse Ai dëshiron të shohë këmbënguljen tënde gjatë lutjes në fundin e natës. Allahu di më së miri!

[Preshevar]

Q ë n d r o p ë r n j ë ç a s t … d h e v ë s h t r o



Rrëmujë… Zhurma… Zëra… Njerëz që shkojnë e vijnë… Makina dhe kamionë që buçasin. Dhunë… gjakderdhje… vjedhje… teknologji… konkurencë… urrejtje… kurthe… zhvillim… revolucion shkencor… luftra... ditë që ikin dhe veniten para syve të tu dhe nuk i arrin dot. Fëmijët e tu të rriten para teje, kurse ti në një vorbull sillesh dhe nuk e di se për ku. Njëri të shtyn djathtas, një tjetër majtas, një i tretë të shkakton një tronditje që të zien koka. Bota tundet nën këmbët e tua, kurse ti akoma s’e di se çfarë po bën, bile akoma se ke vrarë mendjen se pse jeton. Je i trullosur, i hutuar. Kënaqesh pa e ditur se për çfarë, mërzitesh për hiç gjë…të rritet fëmija para syve të tu, kënaqesh…Të dobësohet shikimi dhe vendos syze, krenohesh se të shkojnë shumë…të bien dhëmbët njëri pas tjetrit dhe vendos të tjerë dhe i kënaqur buzëqesh…Të këputen gjunjët dhe fillon të mbash shkop, bile e zgjedh të bukur, pasi ka më tepër personalitet, krenohesh… Doktori të jep disa ilaçe për qetësimin e zemrës dhe ti kënaqesh me ngjyrat e bukura të kutisë së këtyre ilaçeve.
Dhe akoma nuk e ke kuptuar o i shkretë se çdo gjë që ndodh rreth teje apo tek ty do të thotë afrim drejt fundit. Sirenat e stacionit të fundit po bien... Nga libri yt nuk kanë ngelur veçse pak faqe. Është libri i jetës tënde, faqen e parë të të cilit e fillove me veprat dhe veprimet e tua të para. Me ëndrrat dhe iluzionet e tua që ditën e parë kur erdhe në këtë jetë dhe fillove të qaje pa e ditur se përse qan. Pastaj të çelej fytyra kur qeshje për lodrat e tua. Kurse tani je rritur dhe nuk qan më, qoftë edhe për gjëra të mëdha, ndoshta edhe të qeshurën e ke shumë të rrallë. Nuk të bën përshtypje asgjë. Gjithçka që mendon është të fitosh sa më shumë para dhe pushtet për të ardhmen tënde dhe të fëmijëve të tu.
Zgjohu vëllai im, pa shiko pak rreth teje… Qëndro pak i vetëm dhe shikoje veten tënde në pasqyrë, ndoshta nuk do ta njohësh, sepse monotonia e jetës të ka larguar nga ajo.
Për pak caste mbylli sytë dhe riktheje një herë kasetën e jetës tënde që nga fillimi, që atë ditë kur linde dhe fillove të qaje, më pas ti fillove të zvarriteshe nëpër qilim dhe dalëngadalë fillove të ecje me këmbët e tua. Ti s’e mban mend se sa herë je rrëzuar dhe je ngritur prapë, derisa mësove të ecje me këmbët e tua.
Më pas u forcove dhe zëri t’u trash dhe fillove të egërsoheshe me çdo njeri rreth teje. Fillove t’i sfidoje të gjithë, bile edhe nënën dhe babain tënd. Të parin krahëror që braktise ishte krahërori i nënës tënde, tek i cili preheshe kur ishe fëmijë dhe duart e saj të ledhatonin flokët e tu të butë. Më pas kërkove një tjetër prehje dhe një tjetër jetë për të shuar zjarrin rinor, i cili tashmë ishte ndezur tek ty. Të vunë një kusht sa për fillim. Të braktisësh nënën dhe babain që të jetosh i lumtur këtë jetë të re, buzëqeshe dhe the se kjo është shumë e lehtë.
Ky që tani po të zë ekranin e kujtesës tënde është djali yt, i cili po rritet, por mos u kënaq… Zëri po i trashet, por mos u gëzo… Ai po fillon të të bërtasë, por tani mos u dëshpëro…, sepse historia po rikthen vetveten… Allahu (xh. sh) kështu vendos drejtësinë dhe ekuilibron jetën. Kështu ishe edhe ti më parë, a nuk të kujtohet?! Pra, mbylli sytë i dashur dhe kërko për një pikë loti që asnjëherë nuk e ke lëshuar, gjeje dhe qaj për vetveten, për jetën tënde që të kaloi, për çfarë të ka ngelur. Qaj për ditët që i kalove nëpër kënaqësi mashtruese, nëpër mëkate.
Tani, pra, çfarë ke përgatitur për takimin me Zotin tënd, i Cili do të të marrë në llogari shumë shpejt?
Çfarë do t’i thuash Krijuesit tënd që të krijoi sytë, veshët dhe të përsosi në këtë pamje kaq të bukur? Ai të dha shëndetin, pasurinë, postin, gruan dhe fëmijët, çfarë, pra, ke vendosur t’i thuash ditën kur do të dalësh para Tij?
Atje do të jetë stacioni i fundit dhe a të ka shkuar ndërmend ndonjëherë se çka atje?
Nxehtësi… Djersë… Dielli do të qëndrojë mbi kokat e njerëzve… Zjarr… llavë… ujë i valuar që të rrjep lëkurën dhe të nxjerr mishin nga kockat. Njerëzit kanë për të qëndruar ashtu në atë vend 50000 vjet dhe pastaj do të kalojnë në një urë më të hollë se tehu i shpatës. Tërë këto gjëra në një errësirë të tmerrshme dhe shumë prej njerëzve do të bien nga kjo urë për në xhehenem.
Do të shpëtojnë vetëm ata njerëz që kanë fituar kënaqësinë e Allahut (xh. sh)… Ata përpara do të kenë një dritë që do t’ua ndriçojë rrugën… Do të jenë në një hije që do t’i mbrojë nga ajo vapë e tmerrshme. Hije që buron nga Arshi i Allahut (xh.sh)… Do të qëndrojnë nëpër frone prej drite dhe do t’i kenë zili tërë njerëzit…
Pra, zgjidh, o miku im, në cilin grup dëshiron të jesh?
Vendos një peshore për punët e tua dhe peshoji ato përpara se të t’i peshojë Zoti yt në ditën e gjykimit.
Llogarite vetveten, para se të të rrëshqasë toka nën këmbë, para se të të lënë miqtë dhe të afërmit, para se të të lënë fuqitë të të shkojë pasuria.
Llogarite vetveten, para se doktori të t’i heqë shpresat për t’u shëruar...
Llogarite vetveten, para se të shikosh sytë e të afërmve dhe miqve të tu të qajnë për ty të pashpresë, duke thënë pse po na le?, pyetje që as ti nuk ia di përgjigjen.
Atëherë do të pendohesh, pasi nuk e ke ndjekur udhëzimin e Zotit tënd, do të pendohesh që ti nuk e ke njohur asnjëherë Atë. Dhe do të kërkosh të kthehesh prapa që të plotësosh ç’ka ke lënë, por do të jetë vonë dhe do të të thuhet: “Jo”, në asnjë mënyrë, a nuk të mjaftoi jeta që jetove? Aty tu dhanë shumë shanse për t’u udhëzuar dhe ti asnjëherë nuk i more parasysh.” Më pas do të hapet një gropë dhe do të të mbulojnë me dhé, përfundimisht e le këtë botë. Ike për t’u ndarë nga miqtë e tu, ata të lanë të vetëm, të la edhe pasuria jote dhe ua dhanë të tjerëve, ajo pasuri për të cilën u mundove tërë jetën për ta fituar, tashmë është në duart e të tjerëve. Pastaj do të harrojnë, ashtu siç u harruan edhe të tjerë para teje. …Ashtu të vetëm aty në varr do të të vijnë engjëjt dhe do të marrin në pyetje, më pas do të dënohesh për indiferencën tënde ndaj Allahut, Krijuesit tënd, të cilin nuk doje ta njihje kurrë dhe ta adhuroje. Ashtu nën tortura do të thërrasësh: “O njerëzit e mi, ju lutem jepni lëmoshë nga pasuria që lashë, jepuani të varfërve.” Por ata nuk mund të dëgjojnë, bile ata sikur thonë: “Për çfarë pasurie flet, ajo nuk është më e jotja. Ajo është e të tjerëve tashmë.” Përsëri do të thërrasësh kësaj rradhe me zë më të përvuajtur: “Ju lutem o fëmijët e mi, falni disa namaze për mua, agjëroni disa ditë për mua, lexoni pak Kuran për mua, ndoshta më lehtësohet sadopak ky dënim në të cilin jam.” Por ata edhe kësaj here duket sikur thonë: “Nuk kemi kohë të tepërt për ty, ashtu siç edhe ti nuk pate kohë për ne, bile ti nuk e gjete kohën as për veten tënde.” Atëherë do të pendohesh shumë për veten tënde, për këto ditë, për këto orë, për këto para, për këtë shëndet. Për indiferencën tënde ndaj Krijuesit tënd.
Pra, vëllai im!

Zgjohu tani…sa i ke akoma shëndetin, pasurinë dhe kohën!

Zgjohu tani…para se të ngushtohen horizontet dhe të errësohet gjithçka para syve të tu!

Zgjohu tani…para se të mbytesh në vorbullën e jetës!

Zgjohu tani…para se të të ikë drita e syve e të shurdhohen veshët dhe zemra të ndalojë së rrahuri!

Zgjohu tani…para se të të mbarojnë ditët dhe orët e tua!

Zgjohu tani…para se të thuash: “I mjeri unë dhe të të thuhet: “Nuk vlen tashmë, ka mbaruar gjithçka dhe punët e tua Allahu (xh.sh) i ka marrë për t’i gjykuar.””

Zgjohu tani…dhe fillo një faqe të re! Jeto dhe adhuro Krijuesin tënd, Allahun e Mëshirshëm, i Cili është i Vetmi që e meriton adhurimin. Jeto me Islamin deri në fund të jetës tënde, që t’i japësh asaj një motiv të denjë për të jetuar.

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

http://burimi.net/images/bismicol.gif
Ne Emer te Allahut, Meshiruesit, Meshireberesit

istiharja

Ka thene i Derguari i Allahut - Muhamedi a.s.:
"Lumturia e birit te Ademit varet nga te qenurit i lumtur me çka Allahu i ka dhene atij,
mërzia e birit te Ademit vjen nga mosfalja e Isti'hares,
dhe pakenaqesia e birit te Ademit rezulton nga qenia jo i kenaqur me çfare Allahu i ka dhene atij."

Hadith - al-Tirmidhi # 2151. [I cilesuar si Sahih dhe Hasen]




Duaja e Istihares eshte transmetuar nga Xhabir Ibn 'Abdullah i cili ka thene se: "Profeti, alejhi selam (paqja qofte mbi te), na mesonte te bejme Istiharen per gjithe çeshtjet/punet tona, ashtu siç na mesonte suret e Kuranit. Ai (profeti) na thoshte: 'Nese ndonjeri prej jush mendon te beje diçka, le te fale dy rekate namaz (jo prej namazit farz) dhe te thoje (pas namazit) duane e Istihares..."

Pra, Namazi i Istihares eshte ai namaz ne te cilen ne myslimanet pyesim Allahun e gjitheditur dhe qe i ka shkruar tashme ceshtjet tona, se cilen rruge duhet te marrim. Per te falur namazin e Istihares, njeriu duhet te fale dy rekate namaz (jo-farz), dmth ato mund te jene dy rekate sunet ose nafile dhe mund te falet ne çdo kohe te dites apo nates. Si i tille mund te sherbeje edhe nje namaz sunnet i ndonje vakti, por duke i vene si nijet pervec namazit te synetit edhe nijetin e Istihares.
Per shembull, le ta zeme se do te falesh namazin e sabahut (synetin), atehere ver ne zemren tende si nijet " Une po fal synetin e sabahut dhe njekohesisht edhe namazin e istihares". Ne kete namaz, pasi ke falur dy rekate te zakonshem me Fatihane, nje sure dhe te gjitha te tjerat sipas rregullit, ulu ne uljen e fundit tek "Etehijatu..." ,thuaj ato qe thua zakonisht dhe pasi te japesh selam dhe te besh pak dhikr pas selamit si psh. estagfirullah, estagfirullah, estagfirullah, Subhanallahi uel hamdulilahi ue la ilahe ilallah uallahu ekber, etj. thuaj kete dua , qe quhet "Duaja e istihares" (ne qofte se nuk e dime permendesh, por desherojme te falim kete namaz, atehere mund ta mbajme copen e letres me duane te shkruar afer vetes dhe pastaj, pas selamit, ta marrim letren ne gjunje dhe ta lexojme duane.
DUAJA E ISTIHARES (Arabisht)
http://burimi.net/images/dua%20istihares.gif

"Allahumme in-ni estekhiruke bi ilmike. Ue estakdiruke bi kudretike, ue es'eluke min fadlikel-adhim.
Fe inneke takdiru ue la akdiru, ue ta'lemu ue la a'ëlemu, ue ente 'allamul - gujub.
Allahumme, in kunte ta'ëlamu enne hadheI emru (emerton ketu nevojen tende) hairun li fi dini ue ma'ashi ue akibeti emri ue 'axhilihi ue axhilihi fakdirhu li ue jes-sirhu li thumme barik li fihi.
Ue in kunte ta'ëlemu en-ne hadhel emru sherrun li fi dini ue me'ashi ue akibeti amri ue 'axhilihi ue axhilihi fasrifhu anni uesrifni anhu uakdir li al-hajre haithu kana thum-ma ardini bihi"

DUAJA E ISTIHARES (Shqip)

" O Zot, me diturine Tende kerkoj hajrin! Kerkoj ndihme prej fuqise Sate, kerkoj prej te mirave te Tua te shumta, sepse Ti je
i gjithefuqishem, e une jam i dobet, Ti di cdo gje e une nuk di, Ti je Ai qe i di te fshehtat.
O Zot, nese kjo pune e imja (emeron ketu deshiren, hallin, etj) eshte hajr per fene dhe jeten time, per kohen e tashme dhe te ardhmen, bej te mundshme qe te realizohet, lehteso dhe beko.
E nese kjo pune eshte e demshme per fene dhe jeten time , per te tashmen dhe te ardhmen dhe per ne ahiret, largoje prej meje dhe me largo mua nga ajo, me percakto hajrin kudo qofte, pastaj me bej te kenaqur me te."

Pergjigja e lutjes se ketij namazi mund te vije ne menyra te ndryshme, si psh. dikush (mysliman) te keshillon me nje keshille te çmuar ne lidhje me çeshtjen tende, ne enderr ndoshta, apo ne zemer ndihesh e frymezuar dhe e qete ne vendimin tend dhe se kjo eshte rruga e drejte dhe qe do Allahu.
Pejgamberi a.s. ua mesonte as'habeve duane e istihares siç ua mesonte suret e Kuranit dhe i porosiste qe ta bejne praktike per cdo pune te rendesishme. Thoshte : "Kur ndokush prej jush deshiron te vendose per ndonje pune te rendesishme, le t'i fale dy rekate namaz e pastaj te thote: ....dhe u thoshte duane e istihares.

Rastet per te cilat perdoret duaja e Istihares jane ta panumerta, si psh para se te niseni ne ndonje udhetim, para se te vendosni per martese, per fushen e studimeve qe duhet te ndjeke, etj, dmth ne çdo situate qe ke te besh me pasiguri dhe duhet te marresh vendim.

Dhe se fundi theksojme se eshte e rendesishme te kesh besim dhe te mbeshtetesh tek Allahu: "... e kur të vendosësh, atëherë mbështetu në Allahun, se Allahu i do ata që i mbështeten (Atij)."
(Sure Ali Imran, 3:159)

[ssara]

Këshilla për bukurinë (javascript:void(0)) (javascript:void(0)) (javascript:void(0))


Për buzë atraktive
Fol fjalë të ëmbla.
Për sy të bukur,
Kërkoje të mirën në njerëz.

Për shtat të hedhur,
Ndaje ushqimin me të varfërit.
Për flokë të bukura,
Lëre fëmijën t’i ledhatojë ato një herë në ditë.
Për drejtpeshim,
Ec me të diturit se kurrë nuk do të ecësh vetë.

Njerëzit duhet të përtërihen, të rigjallërohen, dhe të përmirësohen;

Kurrë mos u inatos me askend!
Përkujto, nëse të duhet ndonjëherë një dorë ndihmëse, do ta gjesh në fund të krahut tënd.
Kur të plakesh, ti do të zbulosh se ke dy duar; njërën për t’i ndihmuar vetes, tjetrën për t’iu ndihmuar të tjerëve.

Bukuria e gruas nuk është në rrobat që i vesh,
Trupin që ka, ose mënyrën që ajo i kreh flokët.
Bukuria e gruas duhet të shihet në sytë e saj
Sepse ata janë pasqyrë e zemrës së saj, vendi ku dashuria jeton.
Bukuria e gruas nuk është në kozmetikën e saj,
Por bukuria e vërtetë e gruas reflektohet nga shpirti i saj
Është dashamirësia që ajo me zemër dhuron,
ndjenja që ajo tregon.
Dhe, bukuria e gruas, me kalimin e viteve, vetëm rritet!

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Shum Bukur eke Shenu ssara....pershendetje..!!!

[Psikologu]

Këshilla seksuale islame ?!

Imam Ayatolla Khomeini - Lideri Suprem i Revolucionit Islamik, ne Librin e tij "Tahrirolvasyleh", Edicioni i Katert, Darol Elm, Gom, Iran, 1990 - lidhur me 'Mesimet e Islamit mbi Seksin me Femije dhe Kafshe' shprehet:

citat:
"Njeriu mund te kete kenaqesi sexuale me femije te vegjel sa edhe nje foshnje. Nderkaq ai nuk guxon te 'penetroje'. Neqoftese ai penetron duke lenduar femiun, ai duhet te merr pergjegjesine per ekistencen e saj gjate gjithe jetes se vet. Kjo vajze, sidoqofte nuk numerohet si njera nga kater grate e perhershme te tij. Poashtu, ky njeri nuk ka te drejte te merr per grua motren e kesaj vajze"

citat:
"Njeriu mund te kete sex me kafshet si dele, lope, deve e te tjera. Nderkaq, ai duhet te vret kafshen, pasi te kete perjetur orgazmin. Ai nuk guxon te shes mishin e kesaj kafshe ne fshatin e vet, porse shitja e atij mishi ne fshatin fqinje eshte e lejuar."

[jadore]

Këshilla seksuale islame ?!

Imam Ayatolla Khomeini - Lideri Suprem i Revolucionit Islamik, ne Librin e tij "Tahrirolvasyleh", Edicioni i Katert, Darol Elm, Gom, Iran, 1990 - lidhur me 'Mesimet e Islamit mbi Seksin me Femije dhe Kafshe' shprehet:

citat:
"Njeriu mund te kete kenaqesi sexuale me femije te vegjel sa edhe nje foshnje. Nderkaq ai nuk guxon te 'penetroje'. Neqoftese ai penetron duke lenduar femiun, ai duhet te merr pergjegjesine per ekistencen e saj gjate gjithe jetes se vet. Kjo vajze, sidoqofte nuk numerohet si njera nga kater grate e perhershme te tij. Poashtu, ky njeri nuk ka te drejte te merr per grua motren e kesaj vajze"

citat:
"Njeriu mund te kete sex me kafshet si dele, lope, deve e te tjera. Nderkaq, ai duhet te vret kafshen, pasi te kete perjetur orgazmin. Ai nuk guxon te shes mishin e kesaj kafshe ne fshatin e vet, porse shitja e atij mishi ne fshatin fqinje eshte e lejuar."

me shume indinjate e them , nje kaliber i nje intelektuali mendoj qe nuk do provokonte intelektin e lexuesit deri ne shkalle te tille ..
per sygjerim ..
....mendja e njeriut mund te kaloj dimensione te tjera te tjetersimit ,mendoj qe do ishte me e drejte te hulumtoni literatura te ndryshme psikoanalitike qe shkenca i sqaron lidhje me trurin e njeriut ,perceptoret qe nxisin ate deri tek tjetersimi i karakterit ndaj epshit dhe tek pastaj te gjinden paralele nese feja i lejon ato ,te ipet shpjegimi ..

p.s.

...me gjithe respektin qe per ju si person gezoni nga ana ime psikollog , them qe nje kahje e tille e "studimeve" tuaja ne kete drejtim vetem sa cekujlibron lexuesin e ketij postimi , nje citat i tille nuk e vetedijeson asnje ,vetem qka sjell huti dhe aversion ndaj provokimeve ..
pse jemi ketu ..? .. te degjenerojme nje shoqeri ,te krijojme ndasi dhe urrejtje qofte dhe fetare , apo te punojme per nje te mire te perbashket ...!! vetem kete pergjigje pres nga nje tru intelektuali ..!!
ju pershendes me zhgenjim, jador

[Artisti]

me shume indinjate e them , nje kaliber i nje intelektuali mendoj qe nuk do provokonte intelektin e lexuesit deri ne shkalle te tille ..
per sygjerim ..
....mendja e njeriut mund te kaloj dimensione te tjera te tjetersimit ,mendoj qe do ishte me e drejte te hulumtoni literatura te ndryshme psikoanalitike qe shkenca i sqaron lidhje me trurin e njeriut ,perceptoret qe nxisin ate deri tek tjetersimi i karakterit ndaj epshit dhe tek pastaj te gjinden paralele nese feja i lejon ato ,te ipet shpjegimi ..

p.s.

...me gjithe respektin qe per ju si person gezoni nga ana ime psikollog , them qe nje kahje e tille e "studimeve" tuaja ne kete drejtim vetem sa cekujlibron lexuesin e ketij postimi , nje citat i tille nuk e vetedijeson asnje ,vetem qka sjell huti dhe aversion ndaj provokimeve ..
pse jemi ketu ..? .. te degjenerojme nje shoqeri ,te krijojme ndasi dhe urrejtje qofte dhe fetare , apo te punojme per nje te mire te perbashket ...!! vetem kete pergjigje pres nga nje tru intelektuali ..!!
ju pershendes me zhgenjim, jador


E tani, pse ti e nderuara jador nuk e kritikon ate qen bir qeni i quajtur Ajetullah a qysh e ka emrin per ato shkrime qe ka bere, por i kapesh Psikologut i cili po ju a qet marrezirat e te semureve psiqik islamik.

A mos i perkrah ti keto sende te cilat i ka shkrue ai ?

Po qfare je ti moj, trego te verteten se ke filluar me gjeni, pastaj nuk dije se qka do te thote definicioni gjeni, pastaj fillove me mrekullira nga qielli, pastaj fillove me fe islame e tash po sulmon dhe po zhgenjehesh nga nje i cili marrezirat e te ashtuquajturve te devotshem islamik, po i qet ne shesh.

Ah moj jador qe dita dites po e humb respektin, merre si te duash.


Artisti

[jadore]

E tani, pse ti e nderuara jador nuk e kritikon ate qen bir qeni i quajtur Ajetullah a qysh e ka emrin per ato shkrime qe ka bere, por i kapesh Psikologut i cili po ju a qet marrezirat e te semureve psiqik islamik.

A mos i perkrah ti keto sende te cilat i ka shkrue ai ?

Po qfare je ti moj, trego te verteten se ke filluar me gjeni, pastaj nuk dije se qka do te thote definicioni gjeni, pastaj fillove me mrekullira nga qielli, pastaj fillove me fe islame e tash po sulmon dhe po zhgenjehesh nga nje i cili marrezirat e te ashtuquajturve te devotshem islamik, po i qet ne shesh.

Ah moj jador qe dita dites po e humb respektin, merre si te duash.


Artisti



nuk e kritikoj e as qe dua bile, sepse aq kap intelekti i mases dhe aq thone, aq dine ,.... sypozojme qe vertet ato fjale jane nga librat e shenjet ...?...atehere pse nuk i hulumtojne ato ...!!, fjala e shenjet u shkrua per krejte njerzimin neper kohe ,jo gjithemone intelekti i qenjes njeri pati kete shkalle te nivelit ,... marrim shembull , kush me garanton mua qe ti si artist ateist ,nuk ke nje cast tjetersimi dhe humb kontrollen ,se je njeri de me aftesi te kufizuar dhe ne halocilacione siper ,nuk dine te dalloje mbesen tende dy vjeqare, apo apo , nga nje super yll kinemaje .. dhe pastaj te duhet te shfletosh ndoshta librin e shenjet te gjesh ngushllimin per te vetmen arsye qe je vetem nje krijese qe mekati te humbi arsyen dhe logjiken ..!!
qfare sqarime tjera pret nga une .. !!...ah po ...
...kush jam une .. jador , askush tjeter, dhe mendoj qe te gjitha keto nuk i perkrahi ( kur me pyet )ashtu siq nuk perkrahi iden utopike qe gjithmone duhet te kem nje armik dhe ta luftoj siq pretendojne tjeret ....
...tjeter , postoj dhe them ne spontanitet por origjinal ate qe mendoj si jador , ( mrekullit e mija qe dergova ishte diq personale, pse per mua pat vleren e derguesit dhe gjurmet deshta ti le mes jush .. artistat kuptojne shume gjera, mos me kerko me shume sqarime te lutem )
...tjeter..nuk pres respekt ,te lutem,... kuptoni te gjithe , jam kjo qe jam , tregohem vetevetja ketu aq sa dij , shpresoj qe te pakten nje lexues i vetem te vetedijesohet ne moment te caktuar nga pasimi i leximit neper postimet e mija ..
hm , tjeter qfare te intereson artist , drejtimi im fetar me siguri qe po ..
ok , ju hjeki merakun ..
... jam kombinim besimesh , ... per hyjenoren besim kam monoteizmin, besoj vetem ne Krijuesin, vetem ne raportin vetevetja ime dhe Ai ,pa perzier njeri tjeter dhe rrymat fetare ,
..per njerzoren ,persoshmerine dhe komunikimin mes njerzesh dhe njeriun ( vteveten) e praktikoj budizmin , aty e gjej kompromisin ,tolerancen dhe arsyeshmerin per nje mirkuptim idilik ..por as kete ti nuk e kupton , ( pastaj ja lene fajin jador-es ti ,hahaha)
..krishterizmin dhe pse e kam te analizuar sado pak ,them qe gjeta shume antagonizma nga vete njeriu ,
..ateizmin nuk ja praktikova vetit , pse kur kuptova qe kemi nje mendje relevante pash qe jemi shume te cekte , keshtu nuk me mbet tjeter artist , te kem durimin e budes mes njerzesh dhe nenshtrimin e pervuajtur per perfeksionin e universit qe Krijuesi me deshmon .. e une i perkulem vetem te shenjetes dhe perfeksionit ( as kete nuk e ke ditur apo ..!!)
ke pytje tjera , ta shpetoj reputacionin qe me ka mbetur ..!!

[Artisti]

Ojjjjj jadoreeee hahaha, shiqo rep. tend se ke menduar qe une te kam dhene negativ eh,e mos mendo qe Artisti te ka dhene negativ, ta shkrujta te teren ne koment. Dije njehere e pergjithmone qe une nuk jam nje qe kam inat, ia them njerit ne sy sikur ty qe te kam thene gjithmone, por me erdhi qudi sikur me vjen gjithmone qudi rreth shkrimeve tua, ne vend qe t'i sulmosh ata qe e meritojn ti kapesh gjithmone rreth atyre qe aspak nuk kane te bejne me ty.Kjo po ta humb seriozitetin dhe respektin.Nuk kerkoje asnje sqarim nga ti, kam te drejten te beje pyetjen, ke te drejten te heshtesh.

Sa per shembullin qe e ke marre, ti nese mendon se dikur halucinacionet tua arrijne ate shkalle qe te marrezohesh, atehere edhe do te marrezohesh, sepse ti tere jeten e ke ne mendje ate marri, pra mos mendo aso punesh dhe do te jeshe gjithmone reale, do ta kontrollosh veten dhe kurre nuk do te keshe lufte me vetveten ( halucinacione).Une nuk jam aq mendje lehte dhe mund ta kontrolloje veten time ne qdo situate, e ti, ti ruju se e paske ne mendje ate pune.

Ty te deshiron Artisti suksese ne mbizoterimin e vetes tende.

.

[jadore]

Ojjjjj jadoreeee hahaha, shiqo rep. tend se ke menduar qe une te kam dhene negativ eh,e mos mendo qe Artisti te ka dhene negativ, ta shkrujta te teren ne koment. Dije njehere e pergjithmone qe une nuk jam nje qe kam inat, ia them njerit ne sy sikur ty qe te kam thene gjithmone, por me erdhi qudi sikur me vjen gjithmone qudi rreth shkrimeve tua, ne vend qe t'i sulmosh ata qe e meritojn ti kapesh gjithmone rreth atyre qe aspak nuk kane te bejne me ty.Kjo po ta humb seriozitetin dhe respektin.Nuk kerkoje asnje sqarim nga ti, kam te drejten te beje pyetjen, ke te drejten te heshtesh.

Sa per shembullin qe e ke marre, ti nese mendon se dikur halucinacionet tua arrijne ate shkalle qe te marrezohesh, atehere edhe do te marrezohesh, sepse ti tere jeten e ke ne mendje ate marri, pra mos mendo aso punesh dhe do te jeshe gjithmone reale, do ta kontrollosh veten dhe kurre nuk do te keshe lufte me vetveten ( halucinacione).Une nuk jam aq mendje lehte dhe mund ta kontrolloje veten time ne qdo situate, e ti, ti ruju se e paske ne mendje ate pune.

Ty te deshiron Artisti suksese ne mbizoterimin e vetes tende.

.
artist..!!
postimi i pare mu duk me i ngritur , prandaj morra mundin te ju pergjigjem , ky i fundit eshte shume i cekte , shume here pyes jeni i njejti autore ..!!
mgjithate ... nese gjene kohe dhe interesim kuptohet per pasurim intelekti , emri Frojdi ,dhe studimet e tij ju thene gje , kerkoni ne librarine apo bibloteken e qytetit , pastaj te vertetosh toremat ktheju Librit te shenjet, shume bukur pershkruan psiciken dhe perceptoret e vetedijes se njeriut ne te jetuar , ( pra nuk bhet fjal ne postimin tim te me parshem te etiketoj ty, mua apo tjetrin ketu )
PS:
me kete rast pershendes punen dhe iniciativen e nickut Lab , per kontributin qe jep me postimet e tij , qe njeriu vitual shqiptare te edukohet dhe mesoj ..

[Artisti]

artist..!!
postimi i pare mu duk me i ngritur , prandaj morra mundin te ju pergjigjem , ky i fundit eshte shume i cekte , shume here pyes jeni i njejti autore ..!!
mgjithate ... nese gjene kohe dhe interesim kuptohet per pasurim intelekti , emri Frojdi ,dhe studimet e tij ju thene gje , kerkoni ne librarine apo bibloteken e qytetit , pastaj te vertetosh toremat ktheju Librit te shenjet, shume bukur pershkruan psiciken dhe perceptoret e vetedijes se njeriut ne te jetuar , ( pra nuk bhet fjal ne postimin tim te me parshem te etiketoj ty, mua apo tjetrin ketu )
PS:
me kete rast pershendes punen dhe iniciativen e nickut Lab , per kontributin qe jep me postimet e tij , qe njeriu vitual shqiptare te edukohet dhe mesoj ..



Te deshiroje suksese ne mbizoterimin e vetes tende !!!


.

[SoKoLi-i-Maleve]

me shume indinjate e them , nje kaliber i nje intelektuali mendoj qe nuk do provokonte intelektin e lexuesit deri ne shkalle te tille ..
per sygjerim ..
....mendja e njeriut mund te kaloj dimensione te tjera te tjetersimit ,mendoj qe do ishte me e drejte te hulumtoni literatura te ndryshme psikoanalitike qe shkenca i sqaron lidhje me trurin e njeriut ,perceptoret qe nxisin ate deri tek tjetersimi i karakterit ndaj epshit dhe tek pastaj te gjinden paralele nese feja i lejon ato ,te ipet shpjegimi ..

p.s.

...me gjithe respektin qe per ju si person gezoni nga ana ime psikollog , them qe nje kahje e tille e "studimeve" tuaja ne kete drejtim vetem sa cekujlibron lexuesin e ketij postimi , nje citat i tille nuk e vetedijeson asnje ,vetem qka sjell huti dhe aversion ndaj provokimeve ..
pse jemi ketu ..? .. te degjenerojme nje shoqeri ,te krijojme ndasi dhe urrejtje qofte dhe fetare , apo te punojme per nje te mire te perbashket ...!! vetem kete pergjigje pres nga nje tru intelektuali ..!!
ju pershendes me zhgenjim, jador

Heret a vone njeriu e tregon vehten,e nxjerr koken,si kan than te vjetrit :mos e dvete se te kalxon vete,edhe ti ashtu veprove ,te falenderoj.

[jadore]

me shume indinjate e them , nje kaliber i nje intelektuali mendoj qe nuk do provokonte intelektin e lexuesit deri ne shkalle te tille ..
per sygjerim ..
....mendja e njeriut mund te kaloj dimensione te tjera te tjetersimit ,mendoj qe do ishte me e drejte te hulumtoni literatura te ndryshme psikoanalitike qe shkenca i sqaron lidhje me trurin e njeriut ,perceptoret qe nxisin ate deri tek tjetersimi i karakterit ndaj epshit dhe tek pastaj te gjinden paralele nese feja i lejon ato ,te ipet shpjegimi ..

p.s.

...me gjithe respektin qe per ju si person gezoni nga ana ime psikollog , them qe nje kahje e tille e "studimeve" tuaja ne kete drejtim vetem sa cekujlibron lexuesin e ketij postimi , nje citat i tille nuk e vetedijeson asnje ,vetem qka sjell huti dhe aversion ndaj provokimeve ..
pse jemi ketu ..? .. te degjenerojme nje shoqeri ,te krijojme ndasi dhe urrejtje qofte dhe fetare , apo te punojme per nje te mire te perbashket ...!! vetem kete pergjigje pres nga nje tru intelektuali ..!!
ju pershendes me zhgenjim, jador

sokol i maleve , lexoni dhe nje here kete postim ...
nese keni ndjekur punen e jador-es nga fillimi e deri me sot keni te drejte qe thuani nuk devijova nga kursi qofte ajo ne temat politika , bota shpirterore etje ... mvaret e gjitha se si ju i kuptoni dhe i merrni gjerat ..
e analizoj kete postim timin drejtuar psikollogut ndahet ne tri shtyllat kryesore..
1.eshte vrejtja qe ja beje , qe nje intelektual , e ka per dertyre dhe obligim moral qe shoqerine ta orjentoj ne drejtim te dijes , ta ngis ate nga injoranca ,dhe paditurija
2.eshte obligim moral i cilit do qe veteveten e njeh si intelektual , te hulumtoj mesoj dhe pasuroj intelektin e tij ,dh te gjitha keto ti tranmentoj ne mase per qellimin prap te njejte te ngiteten njohurite e mases ,popullit ..
3. eshte pa maturi e nje intelektuali nese aftesine e tij intelektuale e perdore ne drejtimin negative, per nxitje urrejtje , shtremrim faktesh , apo krijim tensionesh ..
pra jador ishte dhe mbet e njejte me moton e saj , te persosesh veteveten me njohuri , ti transmetosh ate tjetrit te ngisesh vleren e mirfillte tek tjeret , mendoj qe eshte obligimi me i veshire qe duhet te kaloj nje intelektual, e te jesh i forumuar dhe ngitur te punosh per te miren e te tjereve rreth teje , eshte me shume se devoteshmeri , patriotizem apo kulture...
prap them , te gjitha citatet e mija prekin vetem fillimin e nje kodeksi juve te tjereve ju mbetet ti kuptoni ato , e qe te sqarohen ju duhet hulumtim ne literatura , mendoj qe eshte forma me e persosur per ngitje dhe pasurim intelekti , e keto sinjale ja dergova dhe nickut psikollog , e tij eshte sa ka kohe dhe deshire per zbulime labirinthesh te trurit te njeriut qe shkenca i analizon ..
me kupton sokol ...!!

[tetovari_088]

Këshilla seksuale islame ?!

Imam Ayatolla Khomeini - Lideri Suprem i Revolucionit Islamik, ne Librin e tij "Tahrirolvasyleh", Edicioni i Katert, Darol Elm, Gom, Iran, 1990 - lidhur me 'Mesimet e Islamit mbi Seksin me Femije dhe Kafshe' shprehet:

citat:
"Njeriu mund te kete kenaqesi sexuale me femije te vegjel sa edhe nje foshnje. Nderkaq ai nuk guxon te 'penetroje'. Neqoftese ai penetron duke lenduar femiun, ai duhet te merr pergjegjesine per ekistencen e saj gjate gjithe jetes se vet. Kjo vajze, sidoqofte nuk numerohet si njera nga kater grate e perhershme te tij. Poashtu, ky njeri nuk ka te drejte te merr per grua motren e kesaj vajze"

citat:
"Njeriu mund te kete sex me kafshet si dele, lope, deve e te tjera. Nderkaq, ai duhet te vret kafshen, pasi te kete perjetur orgazmin. Ai nuk guxon te shes mishin e kesaj kafshe ne fshatin e vet, porse shitja e atij mishi ne fshatin fqinje eshte e lejuar."

Nga gjith ajo literatur islame zotrit psikolog kjo i paska pelqyer shum.
Keshillat per muslimanet ma smiri mund ti gjesh ne Kur'an dhe ne Hadithin Muhamedit a.s e jo nga njerez te cilet kan shpikur gjithqka vetem per me ba nje far kariere
Sipas mendimit tim dhe sipas gjith asaj qe kam lexuar un deri sot kjo qe ka shkruj qeki far lideri suprem n iran nuk esh aspak e vertet

Flm per mirkuptim

[Shqiptare]

Sikur Islami te ishte fe jo e paqes dhe te mbeshteste sjellje te pahijshme dhe gjithcka negative, sikur na paska shkruar ky far Khomeini, sigurisht qe, le qe feja Islame nuk do te ekzistonte ne faqen e dheut por edhe vete Zoti xh.sh. nuk do te bente qe kjo fe e pastert, e paqes dhe e miresise te jetonte kaq gjate, madje me shekuj te tere e edhe te jete e pandryshueshme sipas aspektit hyjnor te saj!!!

Kini kujdes cfare flisni per fene te cilen Zoti xh.sh. e zbriti me Urdherin, Meshiren dhe Plotfuqishmerine e Tij!

Gjithcka qe s'ka baze ne Librin e shenjte Kur'an dhe ne sunetin (veprat) e Muhammedit a.s. nuk duhet besuar, aq me pak kur dihet qarte se nga kush jane shkruar ata propaganda negative!

Islami si fe gjithmone do te jete ne shenjester te te pafeve, e jona (muslimaneve) eshte qe ta mbrojme ate duke sjellur argumente dhe fakte te qarta!

Fjalet,shkrimet ne pergjithesi, qe s'kane baze argumentin dhe faktin jane genjeshtra te kulluara!

E kane kot ata qe perpiqen ta ndyjne Islamin, aq me pak perpara muslimaneve te devotshem qe Zoti xh.sh. i ka sjellur ne kete bote per ta mbrojtur kete fe paqesore,paqedashese dhe te pastert!

Me respekt,
Shqipja

[Psikologu]

E kane kot ata qe perpiqen ta ndyjne Islamin, aq me pak perpara muslimaneve te devotshem qe Zoti xh.sh. i ka sjellur ne kete bote per ta mbrojtur kete fe paqesore,paqedashese dhe te pastert!¨

Cdo gja që eshte e shkruar , sidomos nga dijetaret islam , nuk mund të quhet e ndryrë, sepse ata e kan shkruar , ata skan pasur me shumë baza se ku të bazohen , e as kompetenca .
Cilat do të ishin ato baza se ku dhe kush do të bazohej ?
Asnjera nga ato, sepse , edhe Homeni ka shkruar qe lejohet martesa me te mitur , pra bazuar ne atë martesen e profetit me nje të mitur.
Nuk e di se kend do ta quanit ju të pa fe ?!
Feja e ketyre qe e quan ti dhe shumë si ti të pa fe , ka egzistuar 5 shekuj me heret sesa islami dhe duke u bazuar ne keto fe , atehere vjen Kurani si një liber i shkruar nga dora e njeriut.
Sikur muslimanet të e thonin se Muhamedi ka ditur të shkruaj , atehere nuk do të i besohej Kuranit , por fakti eshte se ai nuk ka qenë analfabet , ai ka ditur të shkruaj fare mirë dhe të lexoj mirë , por Kurani , formulohet nga khalifet shumë vjet pas vdkjes së Muhamedit.
Profecia , ketu shtjen ne dyshim shumë gjera :
Sepse asnje urdher Muhamedit nuk i eshte dhanun nga Zoti por nga engjelli Gabriel, tash ;
Kush eshte me i madhe , Zoti apo Gabrieli?!
Libri i Khomeinit eshte dalur nga ai , sepse ai sot per sot , cmohet si një dijetar i fortë i islamit , atehere si të i mohohet dituria.Ti thua se duhet bazuar ne Kuran , por edhe ne kUran , ka shumë gabime , urrejtje dhe shumë trillime , të cilat me deshirë do të ua sjelli ketu , nese doni .
Se Muhamedi ka ditur të shkruaj , kemi ketë fakt:

Hadithi i Ibn Sadës përmend tërthorazi faktin që ai shkruante. Ibn Sadi shkruan:
"Profetin, Allahu ta bekojë atë, u sëmur të enjten. Pas kësaj ai, Ibn Abaz filloi të vajtojë e të thotë: "Mjerë kjo e enjte! Çfarë e enjte"! Sëmundja e Profetit, Allahu e bekoftë atë, u keqësua; ai tha: "Sillni një kamare me bojë dhe diçka për të shkruajtur. Unë do të (shkruaj për ju) një dokument dhe ju kurrë nuk do të keqtrajtoheni". (Ibn Sadi, f.302)

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Butësia

Muslimanët e vërtetë janë dashamirës, të mëshirshëm dhe tolerantë. All-llahu xh.sh. njerëzit e tillë i cilëson si vijon:
"...dhe që e frenojnë mllefin, që u falin (të keqen) njerëzve, e All-llahu i do bamirësit".

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Drejtësia dhe respektimi i të drejatve të njeriut

Drejtësia dhe respektimi i të drejtave të njeriut janë parime themelore të Fesë Islame. Allahu i Mdhërueshëm na këshillon:
"... dhe jini të drejtë! All-llahu njëmend i do të drejtët".
Në vitin 632, Muhammedi a.s. mbajti hutben e tij të njohur (Hutbeja e lamtumirës) para më se njëqind mijë muslimanëve. Ai u tregoi të pranishmëve se përfundimisht të gjithë njerëzit tashmë kishin të drejta të barabarta dhe se jeta e tyre, pasuria e tyre dhe nderi i tyre ishin të pacenueshme...
"Nuk është musliman i mirë ai që nuk e do për tjetrin atë që e do për vete".

[tetovari_088]

¨
Ti thua se duhet bazuar ne Kuran , por edhe ne kUran , ka shumë gabime , urrejtje dhe shumë trillime , të cilat me deshirë do të ua sjelli ketu , nese doni .



Ne kuran gabime-asesi nuk eshte e vertet perkundrazi ne Kuran ka mrekulli te cilat nuk mund te jene veper e nje njeriu para 14 shekujve sic ishte Muhamedi a.s si per shemull kjo statistike e disa fjaleve te permendura ne Kur'an:

Fjala/Përkthimi/Sa her asht përmendur në kuran
Al-Dunya Bota 115
Al-Akhira Ahireti 115

Al-Mala'ikah Meleket 88
Al-Shayateen Shejtani 88

Al-Hayat Jeta 145
Al-Maout Vdekja 145

Al-Rajul Mashkulli 24
Al-Mar'ha Femra 24

Al-Shahr Muaji 12
Al-Yahom Dita 365
Al-bahar Deti 32
Al-bar Toka 13
Nëse i bashkojm numrin e detit dhe tokes se përmendur asht 45 . Tash nëse e bejm ni llogari kjo del:
Uji :::: 32/45 X 100% = 71.11111111%
Toka ::: 13/45 X 100% = 28.88888888%
Naltë ështe përqindja e ujit dhe përqindja e tokës që e dim kësaj dite . Pra kjo esht edhe ni mrekulli e famshme e kuranit.

[uliksi31]

Diskutues te nderuar,

Ju terheqim verejtjen qe te i permbaheni temes, Keshilla per Musliman, perndryshe cdo shkrim qe eshte jasht teme, nxit urrejtje, percarje nderfetare do te fshihet pa paralajmerim. Falemderit

Uliksi

[Preshevar]

Si ta kuptojmë Islamin ?

Eshtë çudi, se muslimani mendon se mund të sillet kundër ligjeve të Allahut (xh.sh), se mund të tradhëtojë, të gënjejë, të vjedhë, t'u dorëzohet epsheve dhe të pranojë mekatet, të refuzojë pjesëmarrjen në ndërtimin dhe zhvillimin e shoqërisë Islame; dhe me këtë praktikisht të ndihmojë në ndërtimin dhe zhvillimin e shoqërisë joislame e cila mbështetet në dhunë, devijim dhe mëkate; dhe pas gjithë kësaj, me disa rekate namaz që kryen gjatë ditës së tij (?!), mendon se mund ta zhveshë shpirtin e tij joislam dhe se mund të krahasohet me një musliman të vërtetë.
E njëjta çudi ndodh edhe me "muslimanen"; ajo mendon se mund t'i thyejë dispozitat e Allahut dhe mund të tradhëtojë, të gënjejë, të xhelozojë e të përgojojë, të dalë lakuriq, duke i ndihmuar kështu vendosjes së shoqërisë joislame, dhe pas tërë kësaj, të mendojë se "nijeti i pastër" në zemër mund të largojë nga ajo petkun joislam dhe se mund të krahasohet me një muslimane të vërtetë.
Megjithatë, është fakt se shoqëria Islame nuk ka qenë e tillë për aq kohë sa njerëzit e kanë kuptuar drejt atë.
Si e kanë kuptuar nocionin Islam muslimanët e parë?!
Pa dyshim, muslimanët e parë e kanë kuptuar Islamin shumë më ndryshe se sa ne sot. Ata nuk kanë qenë të kënaqur me kryerjen e një numri të caktuar ibadetesh, dhe nuk e kanë menduar se është e mundshme t'i drejtohen sinqerisht Allahut gjatë ibadetit, e pastaj, në jetën e tyre të përditshme, të kthehen dhe të pranojnë ndonjë rrugë tjetër përveç asaj Islame. Islami është i tillë siç e ka kuptuar atë Profeti (a.s.), shokët e tij dhe ata që i pasuan me të mira. Ai është dorëzim i plotë ndaj Allahut me tërë qënien. Çdo mendim, çdo ndjenjë dhe çdo cast e moment i përjetuar duhet të jetë i udhëhequr dhe i harmonizuar me ligjet që i ka urdhëruar Allahu (xh.sh.). Dëshmia se vetëm Allahu është Zot dhe Muhamedi i dërguar i Tij, si kushti i parë i Islamit, nuk është kuptuar si deklarim verbal për përkatësinë islame.
Jo, patjetër që jo. Me fjalën La ilahe ila Allah- Nuk ka zot tjetër veç Allahut, ata kanë manifestuar dhe kanë besuar se Allahu është i Vetmi dhe poseduesi i paprekshëm i gjithçkaje që ekziston, se Ai është Programuesi i Vetëm dhe Kontrollues i gjithçkaje që ndodh dhe se vetëm Atë duhet të adhurojnë. Atij i duhet frikësuar dhe caktimi dhe kufijtë e Tij duhen respektuar. Kanë besuar bindshëm se vetëm Ai dhuron jetë dhe se vetëm Ai e cakton momentin e fundit, atë të vdekjes. Gjithashtu kanë besuar se drejtimi apo robërimi i kujtdoqoftë, përveç Tij, dhe mashtrimi se ndonjë qenie apo ndonjë forcë udhëheq në këtë botë jetën e tyre, pos Tij, paraqet shirk të rëndë, prej të cilit i janë lutur Allahut që t'i mbrojë e t'i ruajë.
Gjithashtu, nga të dëshmuarit se Muhamedi është i dërguari i Allahut, ata kanë kuptuar se ai dhe vetëm ai është i zgjedhuri dhe i autorizuari ta përcjellë këtë udhëzim, në pasimin e të cilit obligohen njerëzit.
Kjo paraqet shkurtimisht të dëshmuarit se ka vetëm një Zot dhe Muhamedi është i dërguari i Tij. Kuptim ky, nëse me të vërtetë instalohet dhe përforcohet në vetëdijen e njeriut, është konfirmim i mjaftueshëm se ai është musliman, sepse ajo në esencë paraqet Islamin dhe garanton jetën e njeriut, dhe e drejton në rrugë të drejtë, rrugë që të shpie tek Allahu i Madhërueshëm.
Asnjëri prej brezave të mëparshëm të muslimanëve nuk ka besuar se mund të jetë musliman i vërtetë duke pasur vetëm nijetin e mirë, kurse gjatë jetës t'u lëshohet cytjeve, t'u gëzohet komoditeteve, t'i shmanget mundimeve dhe rreziqeve dhe të merret me tradita të papranueshme joislame.
Ata e kanë kuptuar se vetëm praktikimi dhe të jetuarit e Islamit në botën e realitetit quhet në të vërtetë Islam. Asnjëri prej tyre nuk shtirej se mund të ishte musliman i vërtetë vetëm me nijetin e mirë, e të lejonte që shoqëria rreth tij të jetojë jetë joislame; sepse pa marrë parasysh se parimisht ti nuk pajtohesh me ta, ti praktikisht zbaton zgjedhjen e tyre, nëse nuk tenton ta shndërrosh këtë shoqëri të humbur në shoqëri muslimane, e cila e beson Allahun dhe i përmbahet normave që Ai ka vënë.
Një prej pikave që dëshiroj të ndaloj më shumë është se, një gjë shumë të rëndësishme të cilën e kuptuan muslimanët e parë është se adhurimi në Islam ka kuptim gjithpërfshirës, dhe se ai në të vërtetë përfshin çdo aktivitet njerëzor.
Një nga karakteristikat më të rëndësishme të rrugës Islame është se ajo është rrugë e devotshmërisë, e cila nuk kufizohet vetëm në ritualet e njohura siç janë: namazi, agjërimi apo zekati, por ka kuptim shumë më të gjerë dhe shumë më të thellë.
Devotshmëria është në realitet lidhje e përhershme me Allahun dhe kjo lidhje, është burimi kryesor prej të cilit buron gjithçka. Namazi, agjërimi, zekati, haxhi, apo llojet e tjera të adhurimeve, janë vetëm çelësat, ato janë shifra apo kode për të hyrë në adhurimin e vërtetë dhe fenë e drejtë. Këto janë stacione në rrugë, në të cilat udhëtarët ndalin dhe furnizohen me nevojat e rrugës. Vetë rruga me tërë gjatësinë e saj është adhurim përderisa të jetë e drejtuar kah Allahu.
Adhurimi vlen dhe ka kuptim vetëm si mënyrë e jetesës që përfshin tërë jetën, vlen dhe ka kuptim nëse është mënyrë e sjelljes dhe e punës, mënyrë e të menduarit dhe e të kuptuarit, plan dhe program që ka kurs të fortë, në të cilin në çdo moment shihet dhe dihet se çfarë duhet dhe çfarë nuk duhet bërë. Ky është kuptimi i adhurimit në Islam.
Kuptimi i adhurimit në Islam nuk është asketizëm dhe murgëri, dhe nuk mund të ndodhë që njeriu të ketë frikë ndaj Allahut vetëm në sexhde dhe pasi të kryejë namazin atë ta mundë përsëri lakmia, pasioni dhe kapadaillëku, apo pasiviteti kundrejt obligimeve të kësaj bote dhe punës.
Adhurimi është udhëtim gjatë të cilit njeriu kohë pas kohe furnizohet me gjërat e domosdoshme. Në atë rrugë zemra mban masë të gjallë dinamike e cila në mënyrë permanente nxit dhe fton për punë.
Islami është shumë i qartë në shikimin e punës si një lloj adhurimi. Kjo është ajo rrugë për të cilën thërret Islami, dhe në të cilën bazohet edukimi dhe arsimimi, rrugë që është e kushtëzuar me sinqeritet dhe devotshmëri ndaj Allahut.
Ajo çka u munduam të shpjegojmë më sipër, është se njerëzit sot mundohen ta minimizojnë Islamin vetëm si një religjon, si gjithë të tjerët. Ky është botëkuptim shumë i gabuar, sepse Islami nuk është thjesht një religjon por, është shumë më tepër se kaq.
Islami më tepër se të jetë teori është praktikë, pra, Islami është një mënyrë jetese, dhe që të jesh musliman duhet më parë të sillesh dhe të jetosh si i tillë.
Besoj se Islami i ka përgjigjet për çdo gjë që i nevojitet njeriut; qoftë për jetën e përditshme, qoftë edhe për probleme që dalin herë pas here gjatë rrugës.
Le ta jetojmë Islamin, sepse vetëm atëherë do ta shikojmë madhështinë dhe rëndësinë e kësaj feje të zbritur nga vetë Zoti.

nga Namir Lapardhaja

[hasanmehmeti]

ES-SELAMU ALEJKUM UE RAHMETULL-LLAHI UE BERAKATUHU.

Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka te adhuruar tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102)
"O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju." (En-Nisa:1)
"O ju besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." (El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë - udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu 'alejhi ue ala alihi ue sel-lem.
Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, ç`do shpikje është bid'at dhe ç`do bid'at është lajthitje, e ç`do lajthitje çon në zjarr.





Besimi në All-llahun.






Besimi në All-llahun do të thotë të bindurit e fuqishëm se All-llahu është Zot, Sundues, Sundues dhe Krijues i ç`do gjëje.
Se vetëm Ai meriton t’i bëhet ibadet me anë të, namazit, agjërimit, duasë, shpresës, frikës, përuljes dhe dëgjesës. Se ai posedon të gjitha cilësitë e përsosmërisë, dhe se Ai është larg ç`do të metë.

Imani, besimi në All-llahun përfshinë tri gjëra:

1. Të besuarit se vetëm All-llahu është Krijues dhe Sundues i të gjithave (teuhidur-rububijje).

2. Të besuarit se vetëm Atij mund t’i bëhet ibadet (teuhidul-uluhijje).

3. Të besuarit se vetëm Atij i takojnë emrat dhe cilësitë e përsosmërisë (teuhidul esma’i ues-sifat).

Prandaj njeriu nuk mund të jetë besimtar në All-llahun përderisa nuk beson se All-llahu është Sundues i të gjithave dhe se Sundues tjetër nuk ekziston, se vetëm Ai është Zot dhe se vetëm Ai mund të adhurohet, dhe se Ai është plotësisht i përsosur me cilësitë dhe emrat e Vet dhe se askush tjetër nuk është i përsosur dhe i përkryer.

Këta janë tre lloj të teUhidit që i ngërthen domethënia e Imanit ndaj All-llahut e me sa vijon detajisht do të sqarojmë ç`donjërin prej tyre.

1) Teuhidur-rububijje:
Teuhidur-rububijje shkurtimisht do të thotë:

Bindshmëria e fuqishme se All-llahu është Krijues dhe Sundues i të gjithave dhe se tjetër Sundues nuk ekziston.

Fjala Rabb në gjuhën arabe do të thotë pronar, udhëheqës e, rububijjeti i All-llahut mbi krijesat e Veta do të thotë se vetëm Ai dhe i Vetmi Ai i ka krijuar ato, se vetëm Ai është pronar dhe se vetëm Ai i mirëmbanë ato dhe udhëheqë me to.

Prandaj Teuhidur-Rububijje do të thotë pranimi se All-llahu është i Vetmi Krijues i të gjitha krijesave dhe i Vetmi Pronar i tyre, se vetëm Ai i ngjallë dhe i vdesë ato, se Vetëm Ai u sjellë dobi apo dëm dhe se Vetëm Ai i pranon lutjet e krijesave, po qe se gjenden në situatë pa shtegdalje.

Se vetëm Ai mund të bëjë me ta `çka të dojë Vet, se vetëm Ai me të vërtetë jep dhe merr, se vetëm Ai krijon dhe se në duart e Tij janë të gjitha.

All-llahu na thotë:
Vetëm Ai krijon dhe sundon, I Lartësuar është All-llahu, Sundues i botëve. A’raf: 54.

Në këtë lloj të teuhidit bënë pjesë edhe besimi në përcaktimin e All-llahut besimi se ç`do gjë që ndodh, ndodh me dijeninë, vullnetin dhe fuqinë e All-llahut. (Sherhul ‘Akidetit-Tahauijje, f. 76-77; Tejsirul ‘Azizil Hamid, f. 17-18)

Me fjalë të tjera ky lloj i teuhidit do të thoshte:
Të kuptuarit dhe të pranuarit se iniciator i njëmendtë që me të vërtetë vepron në këtë Gjithësi është vetëm All-llahu me krijimin, udhëheqjen, ndryshimin, drejtimin (e lëvizjes), rritjen dhe zvogëlimin, ringjalljen dhe vdekjen dhe me veprime të tjera, dhe se në tërë këtë askush nuk i shoqërohet Atij.

Kur’ani tejet qartë flet për këtë lloj të teuhidit. Gati se asnjë kaptinë e Kur’anit nuk e lë pa e përmendur atë, apo bile pa treguar atë në të në mënyrë të zhdrejtë.

Ky është themel i llojeve të tjera të teuhidit, ngase vetëm Ai është Krijues i njëmendtë, Sundues dhe Udhëheqës, i Cili meriton t’i bëhet ibadet (ç`do formë e adhurimit), që T’i shprehet dhe T’i drejtohet përulja dhe bindja.

Dhe vetëm Ai është meritor që T’i drejtohet falënderimi, dhikri, duaja, shpresa, droja e të ngjashme. Pra, ç`ka do qoftë nga ibadeti mund t’i kushtohet vetëm Atij i Cili posedon pushtet absolut dhe udhëheqë me të gjitha. (Tefsirul Kurtubi, 5: 395; Sherh Mulla Ali El-Kari`i alel fikhil ekber, f. 9)

Nga ana tjetër, vetëm Ai është Krijues i njëmendtë, Sundues dhe Udhëheqës, që i meriton cilësitë madhështore, të bukura dhe të përsosura. Për shkak se këto cilësi mund t’i posedon vetëm Sunduesi i të gjitha botëve, sepse, është e pamundur t’i përshkruhet pronësia dhe sundimi dikujt që nuk është i gjallë, që nuk dëgjon, nuk sheh, që është i pafuqishëm, memec, që nuk është në gjendje të bëjë atë që dëshiron vet dhe që nuk është i përkryer në të folmen e vet dhe në veprat e veta. (Fet’hul Mexhid, f. 13; El es’iletu uel exhuibe, f. 29-30)

Andaj gjejmë se Kur’ani e përmend këtë lloj të teuhidit në kontekst të hamdit (falënderimit), të ibadetit, të nënshtrimit, të përkushtimit All-llahut dhe në kontekst të shpjegimit të cilësive të lartësuara dhe emrave të bukur të Tij.

Në kontekstin e hamdit (falënderimit) ç`do myslimanë në ç`do rekatë këndon:
Falënderimi i përket vetëm All-llahut, Zotit të botëve. Fatiha: 1.

All-llahu s.u.t. thotë:
Pra, falënderimi i përket vetëm All-llahut, Zotit të qiejve dhe Zotit të Tokës - Zotit të Gjithësisë. Xhathije: 36.

Në kontekstin e nënshtrimit dhe përkushtimit (devocionit) Atij, All-llahu thotë:
Thuaj, Rruga e All-llahut është e vetmja rrugë e drejtë, dhe neve jemi të udhëruar t’i bindemi Zotit të Gjithësisë. En’am: 71.

Në kontekstin e të drejtuarit dhe mbështetjes vetëm Atij, All-llahu thotë:
Thuaj, Me të vërtetë, namazi im dhe adhurimi im, jeta ime dhe vdekja ime, i përkasin vetëm All-llahut, Zotit të Gjithësisë. En’am: 162.

Në kontekstin e sqarimit se vetëm All-llahu mirret për mbrojtës e askush tjetër, All-llahu thotë:
Thuaj, A të marr për mbrojtës dikë tjetër përveç All-llahut, Krijuesit të qiejve dhe të Tokës! Ai ushqen (botën), e Atë askush nuk e ushqen.
Thuaj, Mua më është urdhëruar që të jem i pari nga ata që përulen, dhe, kurrësesi mos u bënë nga ata që i bëjnë shok Atij. En’am: 14.

Në kontekstin e duave, All-llahu thotë:
Vetëm Ai krijon dhe sundon! I lartësuar është All-llahu, Zoti i Gjithësisë! Lutjuni Zotit tuaj përulshëm dhe ngadalë (në vete)! Ai, me të vërtetë, nuk i do ata që luten me zë të lartë. A’raf: 54-55.

Në kontekstin e ibadetit, All-llahu thotë:
Përse të mos e adhuroj Atë, i cili më ka krijuar. E, te Ai do të ktheheni ju. Ja Sin: 22.

O njerëz, Adhuroni Zotin tuaj, i Cili u ka krijuar juve dhe ata para jush, që të ruheni nga ndëshkimi. Zoti është Ai, që për ju Tokën e ka bërë shtrat dhe qiellin ndërtesë; i Cili prej qielli lëshon shira dhe bënë që të rriten frutet, ushqim për ju. Prandaj mos i bëni me vetëdije shok All-llahut, sepse ju e dini (që Ai nuk ka shok). Bekare: 21-24.

Me të vërtetë, vetëm Krijuesi i qiejve, i Tokës dhe i ç`do gjëje që gjendet në to, eshtë i Vetmi i Cili meriton që njeriu ta pranojë për Zot dhe për mbrojtës, dhe tërësisht t’i dorëzohet Atij, që duatë e veta t’ia drejtojë Atij dhe të mbështet tek Ai.

Nga ana tjetër vërejmë se Kur’ani ndërlidhë rububijjetin e All-llahut i cili pasqyrohet në sundimin e Tij me qiejt e me Tokën dhe me ç`do gjë që ekziston në to me konservimin e tyre me emrat e Tij të bukur dhe me cilësitë e Tij të lartësuara.

Kuptoi fjalët e All-llahut në ajetin Kursijj:
All-llahu është, s’ka tjetër zot përveç Tij i Gjalli dhe i Përjetshmi.
Atë nuk e kaplon as kotja as gjumi, Të Atij janë të gjitha ato që gjenden në qiej dhe në Tokë. Kush mund të angazhohet për ndokend pa lejen e Tij ?! Ai di ç`do gjë që ka ndodhë përpara dhe ç`do gjë që do të ndodhë në të ardhmen.
Por, njerëzit, nuk dinë asgjë nga dijenia e Tij, përveç që Ai ka dashur t’ua tregojë.
Froni (Madhëria) i Tij përfshinë qiejt dhe Tokën dhe Atij nuk i vie rëndë t’i ruajë ato. Ai është shumë i Larti, i Madhëruari. Bekare: 255.

Me të vërtetë, Ai që i ka krijuar qiejt dhe Tokën është i Vetmi që jeton përgjithmonë dhe kurrë nuk vdes, i Cili i mirëmbanë të gjitha, di ç`do gjë, kujdeset për çdo gjë, i Cili është më i Lartësuari, më Madhështori.






--- VAZHDON ---

[hasanmehmeti]

Pastaj përqëndrohu në këto fjalë të All-llahut:
Ne e krijojmë njeriun dhe Na dimë çka pëshpërit shpirti i tij, sepse Ne jemi më afër se damari i qafës së tij. Kaf: 16.

E si mos të dinte Ai, i Cili ka krijuar ç`do gjë dhe është i informuar hollësisht. Mulk: 14.

Pra, nuk ka kurrfarë dyshimi se Ai i Cili i ka krijuar të gjitha krijesat, i mbikëqyrë ato dhe se Ai di ç`do gjë ç’veprojnë ato.

E, për sa i përket atyre, të cilët pranojnë se All-llahu është Sundues dhe Krijues i të gjithave, por nuk e veçojnë nga hyjnitë e tjerë, por së bashku me Të adhurojnë edhe të tjerët, dhe që nuk e veçojnë sipas emrave dhe cilësive të Tij, duke i mohuar ato apo duke i krahasuar ato me cilësitë e krijesave të tjera, apo duke i komentuar ato në kuptimin figurativ që nuk ka bazë, atyre teuhidi i këtij lloji nuk do t’u shërbejë dhe assesi nuk do t’i nxjerrë ata nga rrethi i mosbesimit në rrethin e imanit.

All-llahu na tregon në Kur’an se jobesimtarët (mushrikët) kanë pranuar se All-llahu është i Vetmi Krijues, por përkundër kësaj kanë mbetur mushrikë(Sherhul"Akidetit-Tahauijje, f. 79: Fet'hul Mexhid, f. 17; Tejsilu Azizil-Hamid, f. 17; Tathirul i'tikaf, f. 5), ngase nuk e kanë veçuar All-llahun në uluhijjetin (hyjninë) e Tij, por i kanë adhuruar edhe të tjerët përveç Tij. Dhe për shkak se ata nuk i kanë bërë teuhid All-llahut në emrat dhe cilësitë e Tij, ashtu që disa i mohonin dhe nuk i besonin atyre.

Prandaj All-llahu thotë për ta:
Shumica e tyre nuk i besojnë All-llahut, por i bëjnë shok Atij. Jusuf: 106.

Mufessiri i njohur Muxhahidi (rahimehull-llah), gjatë komentimit të këtij ajeti thotë:
Imani i tyre në All-llahun është pranimi se ne na ka krijuar All-llahu s.u.t. dhe se Ai na furnizon që të gjithëve, por ata krahas këtij pranimi i bëjnë ibadet edhe të tjerëve përveç Atij. (Tefsirut-Taberi, 16: 28)

Një pjesë e ulemasë nga gjeneratat e para ka thënë:
Ku t’i pyesish.
Kush i ka krijuar qiejt dhe Tokën ?
Ata përgjigjen.
All-llahu, por megjithëkëtë e adhurojnë tjetër kë. (Këtë e përmend Ibni Kethiri prej Ibni"Abbasit, Muxhahidit, 'Ata'as, 'Ikrimes, Esh-Sha'biut, Katades, Dah-hakut dhe Abdurrahman b. Zejd b. Eslemit. Shih: Tefsir Ibni Kethir, 2: 494; Tefsiru Taberi, f. 78)

All-llahu na thotë në Kur’an se edhe mushrikët kanë besuar se All-llahu është Krijues, Furnizues dhe Sundues:
E, nëse i pyet kush i ka krijuar, ata, me siguri, do të thonë. All-llahu, , nga po ia mbajnë atëherë ? Zuhruf: 87.

Thuaj, Kush ju ushqen juve nga qielli dhe nga Toka ? Ose, kush mund të krijojë të dëgjuarit dhe të pamurit ? Dhe kush mund të nxjerrë të gjallin nga i vdekuri dhe të vdekurin nga i gjalli ? Dhe kush i drejton gjërat ? Ata do të thonë, All-llahu, E ti (o Muhammed!) Thuaj, E, përse atëherë nuk i frikësoheni Atij ? Junus: 31.

Nga ajetet e cituara shihet qartë se, gjithsecili që pranon se All-llahu është Zot i të gjithave, njëherit nuk është edhe ai që e ka besuar All-llahun si të Vetmin Zot, të Cilit i bëhet ibadet dhe i Vetmi të Cilit i përkasin të gjitha emrat e bukur dhe cilësitë e përsosmërisë. (Fet'hul Mexhid, f. 18; Sherhul Mulla Ali El-Kari`i alel fikhil ekber, f. 9)

Shumica e njerëzve nuk mohojnë Krijuesin dhe udhëheqjen e Tij me krijesat, por shumë mosbesime të tyre rrjedhin nga adhurimi i tjetërkujt përveç All-llahut.


--- VAZHDON ---

[Preshevar]

Me emrin Tend udhetoj

Njehere ne doren time kisha ca lule.
Disa u vyshken, kurse njera me humbi, nuk e di se cka u be me te.
Shume kohe e kerkova po kot,
nuk e gjeta dot.


http://img147.imageshack.us/img147/6578/mediumvoyageurdk0.jpg



Vertete po i ngjaja nje njeriu te shkretetires. Lodhje shume e pa rezultate, ehe, ndoshta deshta te behem nga njerezit qe shohin shume larg, ngase i dituri sheh shume larg, kurse i vuajturi edhe me larg...e ne kete rast jam nje i paditur po i vuajtur.E kuptova... jeta eshte sakrific... Bota nje mashtrim, e nuk mundesh te keshe ne dore ate qe e do per vete. Jam vetem nje udhetar... Ne kete rast vetes ia gjeta ngushellimin, mu kujtuan popujt e lasht, ata qe kishin ngritur civilizime dhe te njejtat kane vdekur, kulturat e tyre qe kane lulezuar e jane vyshkur, mbreterit qe kane mugulluar dhe jane zhdukur, kurse ne (njerezit) gjendemi ne te njejten hallke te zingjirit te madh te evoluciomit kozmik. Mendova thelle mbi keta ligje qe sundojne ne natyre e ne jete i vleresova ata, i pashe, nga ngjyrat shendritese te luleve deri te deget qe lekunden te pemet, nga bubullima e forte deri te zeri i zogjeve, ne cdo gje, ndieva reflektimin e Qenies me Fuqi te Pafundme.... verejta drite, nxehtesi...dukuri qe shfaqen dhe une duhet ti gjurmojme. Une udhetari i kesaj bote, qe eshte si nje liber i mbushur me ilustrime. Mundohem me e lexuar kete liber per te shtuar kulturen, pse jo edhe per me u lartesuar si njeri. E mos me u be si ata qe jetojne me sy lidhur per te mos pare, duke mos e ditur nga erdhi dhe nga shkon: qe vijne e ikin shpejt, pa lene asnje gjurme pas... E une jam duke menduar per Individualitetin e fshehte per syte. Para vetes shohe oqeanet, peisazhet e maleve dhe bahcet me ato pamje magjistare te shtrira neper siperfaqen e tokes. Ato jane reflektime te bukurive te pafundme te Tij qe me magjepsin...Cdo ze qe degjoje eshte thirje prej Tij dhe cdo gje eshte shenje e Tij. E ndjeje ekzistencen e Zotit ne natyre, edhe ne shpirtin tim. E une po vazhdoje udhetimin tim, jo per te kerkuar nje lule po per me e njohur Ate qe me ane te veprave te veta na ben te njohur Veten. Pra , jam ne nje rruge qe ska fund, per tu ndodhur gjithehere ne rrugen e Tij, duke kapercyer portat e hapura per tek Ai.

O Udhezues!
Te gjithe pasurin do ta harxhoje ne kete rrugen qe kam filluar, ngase ne Ty jam mbeshtetur dhe vetem TY te nenshtrohem...

O Krijues ti je i gjithemeshirshem, me forco ne kete rruge se Ti je shpresa dhe qetesia e te mbeturve ne zi!

Hape nje perde per mua dhe ma shero zemren time, shuaje urine time...

O Zoti im nese une ne kete rruge kam be ndonje gabim, nese kam nuhatur eren e bukur te ndonje lule pa te drejte, me fal, nese kam prekur mbi te vertetat e larta qe skam mundur ti njohe , te kerkoje falje, me fal!



Nga: Agim Jakupi

[xnjeri]

Paramendoj mekatet tua sikur shkuma e detit!


Kjo teme me pelqeu…desha t’ue ofroj edhe juve.



Nje dit, i paramendova dallgët e detit, e pastaj e paramendova shkumen që sjellin keto keto dallgë në breg det.

Thash: sikur mekatet e mia te ishin sikur kjo shkum, si do te m’i falte Allahu keto mekate?

Para se t’i permedim gjërat qe i shlyejn mekatet edhe nese jan si shkuma e detit, le ta shohim shkumen e detit si është

http://i222.photobucket.com/albums/dd264/MnAfee5_Group/1-4.jpg?t=1199633851

http://i222.photobucket.com/albums/dd264/MnAfee5_Group/2-4.jpg?t=1199633856

http://i222.photobucket.com/albums/dd264/MnAfee5_Group/3-3.jpg?t=1199633860

[xnjeri]

A e din cfar duhet te thëm që të me shlyhen mekatet edhe nese jan si kjo shkuma e detit?





”Nuk ka mbi siperfaqen e tokes ndonjë që thot:

<<La ilahe ilallah, wallahu ekber we la haule we la kuwete ila bilah>>

E te mos I falen gjunahet edhe nese jan sa shkuma e detit”





Kush thot kur te shtrihet ne shtrat për të fjetur:

”Estagfirullaje la ilahe ila huwel hajjul kajjum we etubu ilejh”

(tri her, Allahu ia fal mekatet edhe nese jon sa shkuma e detit.)




”Namazi i Duhas I shlyn mekatet edhe nese jan sa shkuma e detit”

[xnjeri]

Le t’i shkikojm edhe disa foto tjera te shkumes se detit




*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
http://i222.photobucket.com/albums/dd264/MnAfee5_Group/4-3.jpg?t=1199633948

http://i222.photobucket.com/albums/dd264/MnAfee5_Group/5-2.jpg?t=1199633953

http://i222.photobucket.com/albums/dd264/MnAfee5_Group/6-2.jpg?t=1199634031


http://i222.photobucket.com/albums/dd264/MnAfee5_Group/7-2.jpg?t=1199634036

http://i222.photobucket.com/albums/dd264/MnAfee5_Group/8-2.jpg?t=1199634041

[xnjeri]

A nuk po e sheh o rob i Allahu qe shkuma e detit gati e ka permbyt qytetin ne tërsi?!

I Lartmadhëruar je o Allahu im i cili fal mekatet atyre qe nuk te bejn shirk ty edhe nese jan si shkum a e detit, edhe nese jan sa toka e qielli



”Kush thot 100 her ne dit:


<<Subhanallahi we bihamdihi>>
I falen mekatet e tij edhe nese jan sa shkuma e detit”




”Kush thot ne mengjes apo ne mbremje:

<<La ilahe ilallahu wahdehu la sherike leh, lehul mulku we lehul hamdu we huve ala kulli shejin kadir>>
I fallen gjunahet edhe nese jan sa shkum ae detit”

Allahu mi falt mekatet e mia, mekatet e prinderve te mi dhe mekatet e gjith Ymmetit te Muhammedit alejhi selam Amin Amin Amin we ahiru dawana enilhamdulilahi rabil alemin.


Pergaditi:
Burim Dalipi

[rilinda]

xnjeri, a bën t'i përkthesh lutjet (ato që nuk i ke përkthyer)?!
Edhe a kanë efekt nëse thuhen shqip?

[Preshevar]

Nuk ka shperblim pa sprova

Besimi ne Allahun xh.sh nuk eshte ceshtje gjuhe se si do ta shprehim me bukur, as luks me te cilin njeriu kenaqet, e nuk eshte dekor qe e zbukuron, nuk eshte profesion me te cilin jetohet...



Nga: Agim JAKUPI


" A mendoni ju, se do te hyni ne xhennet, e ende nuk e keni shijuar ate qe e kane shijuar ata, te cilet para jush kane qene dhe zhdukur? Ata i kane ndermuar mospasjet dhe semundjet, dhe aq qene shqetesuar, qe edhe i derguari edhe ata qe kane besuar me ta, kane bertitur:"Kur do te vije me ndihma e All-llahut?" Ja, ndihma e All-llahut eshte vertete afer!"

(El-Bekare:214)



Besimi ne Allahun xh.sh nuk eshte ceshtje gjuhe se si do ta shprehim me bukur, as luks me te cilin njeriu kenaqet, e nuk eshte dekor qe e zbukuron, nuk eshte profesion me te cilin jetohet...Rruga e fese eshte e mundimshme, me pengesa te shumta dhe te rrezikshme. Jeta e besimtarit eshte vetem provim dhe varg i sprovave te panderprera, te cilat shpesh e trondisin ne shpirt e qe ndonjehere e cojne ne deshprim.
Nje besimtar mund te jete i uritur, skamnor, te jete i ofenduar, i demtuar, semure, jorehat dhe te jetoj ne jostabilitet: „Ata i kane ndermuar mospasjet dhe semundjet". Kete e kane perjetuar edhe te derguarit. Nga goditjet e medha qe i kane gjetur edhe te derguarit edhe besimtaret, ata kane beritur :"Kur do te vije me ndihma e All-llahut?"
Kjo nuk eshte karakteristik e nje kohe, as e nje misioni te te derguarit te caktuar, as vendit te lidhur per kete apo ate shpallje. Ky na paraqitet si parim kryesor i ekzistences se njeriut, nje ligj qe e rregullon shoqerine e teresishme njerezore...
" A mendoni ju, se do te hyni ne xhennet, e ende nuk e keni shijuar ate qe e kane shijuar ata, te cilet para jush kane qene dhe zhdukur?
Fukaralleku, demet, ofendimet jane te natyres matriale, qe paraqesin kokecarje dhe pasoja qe mund te zgjasin shume dhe qe ve njerezit ndermjet kokecarjes dhe shpreses ne ndihmen e te Gjithfuqishmit All-llah: ?" Ja, ndihma e All-llahut eshte vertete afer!"
Kur besimtari te jete i sigurt ne ndihmen e All-llahut, gjithsesi se kjo duhet te jete e udhehequr sipas parimeve fetare, fukaralleku per te eshte e parendesishme, do ti kthehet qetesise dhe ne te do te mbisundoje shpresa qe e cone ne fitore.... E kur flasim per fitore, nuk e kemi per pasuri, per para, per ngritje te pallateve te perkohshme te kesaj bote (faraonet dhe mbreterit kane fjetur ne ar, por pasuria e tyre nuk iu bene dobi, All-llahu nuk ka nevoje per para e gjera matriale, por ai nga ne do BESIM, PERKULJE DHE RESPEKTIM TE LIGJIT TE TIJ). Andaj, besimtari duhet qe me lehtesi ti perballoje fukarallekun dhe te sakrifikoje ne emer te All-llahut e te behet krenar, ngase, ndihma dhe shperblimi i All-llahut ate do ta percjelle.

var tmp; tmp = document.getElementById("news_content").getElementsByTagName("a"); for(i=0; i

[xnjeri]

xnjeri, a bën t'i përkthesh lutjet (ato që nuk i ke përkthyer)?!
Edhe a kanë efekt nëse thuhen shqip?

Jo nuk e kan te njetin efekt sikur arabisht.. edhe nuk jan te gjata qe te jet e veshtir te mesohen permendsh, mundohu t'i mesosh permendsh

[rilinda]

Jo nuk e kan te njetin efekt sikur arabisht.. edhe nuk jan te gjata qe te jet e veshtir te mesohen permendsh, mundohu t'i mesosh permendsh

Qysh mu lut për diçka kur nuk e kuptoj!?!

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Per femrat dhe motar muslimane
Te vendosin buzekuq ne buzet e juaj sinqeritetin dhe fjalen e Zotit.
Te jete vathi i juaj degjimi i kuranit dhe i fjaleve te mira.
Te jete rimeli i juaj ne kenaqesine e Zotit dhe duke u larguar nga gjynahet.
Te jete unaza e juaj kenaqesia dhe besnikeria ndaj burrit dhe ruajtja e nderit te saj.
Te jete varsja e juaj turpi .
Te jete rrobja e juaj devotshmeria dhe frika ndaj Allahut .
Te jete boja e flokeve te juaj dituria islame ne baz te kuranit dhe sunetit
Te Perpiqesh qe sa me pak te te duken pjeset (islamikisht) te turpshme te trupit: mos vish tesha te shkurta, te ngushta ose te tejdukshme. Burri yt le te martohet per bukurine tende shpirterore, e jo ate trupore (trupi humb bukurine pas nje kohe, kurse shpirti eshte i perjeteshem)
Te Mos lexosh revista dhe libra me tematike "te ndyte", mos shiqo filma dhe mos degjo muzike, se keto ta roberojne shpirtin, te bejne te jetosh ne boten e enderrave dhe ta dobesojne te mbajturit mend.
Te Shoqerosh me besimtare, qe te keshilloheni njera me tjetren.
Kudo qe je, beju shembull per muslimanet dhe femrat tjera.

[BaNu Ne JeT I sInQeRt]

Nga Ebu'l Abbas Abdullah ibn Abbasi, radijall-llahu anhuma, trasmetohet se ka thene: "Nje dite kam qene pas te derguarit te All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, dhe me tha:
' Oj moter, do t'i mesoj disa fjale: Kije ndermend All-llahun, All-llahu do te te ruaje ty. Kije nder mend All-llahun, All-llahun do ta gjesh para teje. Kur te kerkosh, kerko prej All-llahut. Nese kerkon ndihme, kerko prej All-llahut. Dije, sikur tere populli te tubohej qe te te ndihmoje ne dic, nuk do te te ndihmonin, pervec ate cka te ka caktuar All-llahu. E nese do te tuboheshin qe ne dic te te bejne dem, nuk do te te demtonin, pervec ne ate cka All-llahu tash me te ka caktuar. Jane ngritur lart pendat dhe jane thare faqet ( d.m.th. cdo gje eshte caktuar dhe mbaruar )
( Tirmidhiu, i cili thote: hadith hasen sahih )
Ne trasmetimet e tjera, pervec te Tirmidhiut, qendron:
" Kije ndermend All-llahun, do ta gjesh para vetes. Njihe All-llahun ( kur je ) ne bollek, All-llahu do te njeh ty ne veshtiresi. Dhe dije, ajo qe nuk te ka goditur, as qe ka mundur te te godase, kurse ajo qe te ka goditur, nuk ka mundur te mos te godase. "
O njeri lidhu me Zotin tend se Ai ste le kurre ne balte por krijesat te zhgenjejne qofshin ato dhe prinderit tu ose te afermit e tu.
Dije se Allahu i ka ne dore cdo ceshtje dhe mos iu frikeso asgjeje pervec Atij .Te gjithe jane krijesa dhe nje dite te gjithe do te kthehen tek Ai.Behu trim dhe krenohu me te miren dhe i turpshem ne veprimin e te keqes.
Dije se verte ndihma eshte me durim, gezimi me deshperim, kurse pas cdo veshtiresie ka lehtesi.
Mos u bej kurre pesimist se Zoti eshte Ai qe i shikon roberit e tij besimtar dhe nuk i le ato ne balte bej durim .A nuk i shikon qafirat Allahu i ka furnizuar dhe ua largon demet atyre shpesh here po per ty a Thua se nuk mendon .JO kurre por Ai deshiron te ngreje ty ne grada te larta ne xhenet deshiron te fali gjynahet te cilat ti i ke kryer qe kur te dalesh para TIJ te jesh i paster dhe keshtu te begatoje me xhenetin e TIJ.
Dije se cdo dhimbje ka nje fund .Vertet Islamin po e luftojne po kjo eshte sprove per ty sa ti do te kontribosh ne ruajtjen e kesaj feje madheshtore A do te besh tregti me Zotin tend.
A doni tju njoftoj per nje thenje te derguarit salallahu alejhi we selam.Te jepni pasurine dhe veten tuan ne rrugen e Tij .Vertet Xheneti eshte pasuri e perjetshme.A nuk e shikon sa punon ne kete dynja sa lodhesh me Zor se e blen nje shtepiu kurse Allahu ta ka lehtesuar xhenetin me 12 namaze synet ne dite te dhuron nje shtepi ne xhenet.apo kush ja kryn vllaut te vte nje pun ka mere sevap sa me nejte nje muaj ne xhmi e te pejgaberit salallhu aljhi ve selem ,dhe ka vpra te shumta si kta. SUBHANLLAH sa leht te ka bere zoti te fitosh xhentin ja pra mos e lesho kete shfritezoje para se te te kalon koha e shfritezimt .

[rilinda]

Per femrat dhe motar muslimane
Te vendosin buzekuq ne buzet e juaj sinqeritetin dhe fjalen e Zotit.
Te jete vathi i juaj degjimi i kuranit dhe i fjaleve te mira.
Te jete rimeli i juaj ne kenaqesine e Zotit dhe duke u larguar nga gjynahet.
Te jete unaza e juaj kenaqesia dhe besnikeria ndaj burrit dhe ruajtja e nderit te saj.
Te jete varsja e juaj turpi .
Te jete rrobja e juaj devotshmeria dhe frika ndaj Allahut .
Te jete boja e flokeve te juaj dituria islame ne baz te kuranit dhe sunetit
Te Perpiqesh qe sa me pak te te duken pjeset (islamikisht) te turpshme te trupit: mos vish tesha te shkurta, te ngushta ose te tejdukshme. Burri yt le te martohet per bukurine tende shpirterore, e jo ate trupore (trupi humb bukurine pas nje kohe, kurse shpirti eshte i perjeteshem)
Te Mos lexosh revista dhe libra me tematike "te ndyte", mos shiqo filma dhe mos degjo muzike, se keto ta roberojne shpirtin, te bejne te jetosh ne boten e enderrave dhe ta dobesojne te mbajturit mend.
Te Shoqerosh me besimtare, qe te keshilloheni njera me tjetren.
Kudo qe je, beju shembull per muslimanet dhe femrat tjera.

Krejt me i bo, k'ta: "mos dëgjo muzikë"- kurrë nuk do të mund ta përfilli.

[valiii]

Qysh mu lut për diçka kur nuk e kuptoj!?!

Egziston një libërth i vogël që quhet " Mburoja e muslimanit ", në të cilin i ke të gjitha lutjet që i nevojiten njeriut, të gjitha i ke arabishte ( me shkronja latine ) dhe të perkthyera shqip.
Gabim është të pohohet se duat që recitohen në shqip nuk kanë efekt, thuaji qysh të vie më lehtë, kryesorja që të ketë efekt nevojitet të thuhen me zemer/besim/iman.
Në hyrje të këtij libërthi e ke hadithin kudsij ( Thenie te Allahut, te interpretuara nga Muhammedi a.s.) ku Allahu thotë : “Unë jam ashtu siç më parafytyron robi. Jam me të kur më perkujton. Nëse më kujton në vehte, edhe Unë e kujtoj në vehte; nëse më kujton në tubime, Unë e kujtoj në tubime edhe më të mira, nëse më afrohet një pëllëmbë, i afrohem një krah, nëse më afrohet një krah, i afrohem një pash, dhe nëse më afrohet me ecje, i afrohem me shpejtësi.”

[rilinda]

Egziston një libërth i vogël që quhet " Mburoja e muslimanit ", në të cilin i ke të gjitha lutjet që i nevojiten njeriut, të gjitha i ke arabishte ( me shkronja latine ) dhe të perkthyera shqip.
Gabim është të pohohet se duat që recitohen në shqip nuk kanë efekt, thuaji qysh të vie më lehtë, kryesorja që të ketë efekt nevojitet të thuhen me zemer/besim/iman.
Në hyrje të këtij libërthi e ke hadithin kudsij ( Thenie te Allahut, te interpretuara nga Muhammedi a.s.) ku Allahu thotë : “Unë jam ashtu siç më parafytyron robi. Jam me të kur më perkujton. Nëse më kujton në vehte, edhe Unë e kujtoj në vehte; nëse më kujton në tubime, Unë e kujtoj në tubime edhe më të mira, nëse më afrohet një pëllëmbë, i afrohem një krah, nëse më afrohet një krah, i afrohem një pash, dhe nëse më afrohet me ecje, i afrohem me shpejtësi.”







Aha, se përpak kesh tu i besu xnjerit. Bile kesh përpak me besu që Zoti s'koka me shqiptarinë!

[valiii]

Aha, se përpak kesh tu i besu xnjerit. Bile kesh përpak me besu që Zoti s'koka me shqiptarinë!


Po de, edhe une e pata me ta mat impulsin, se a e ke bere pyetjen si provokim apo me sinqeritet... e mora vesh edhe ti cenke bere "pionere" perhajr perhajr ...

[rilinda]

Po de, edhe une e pata me ta mat impulsin, se a e ke bere pyetjen si provokim apo me sinqeritet... e mora vesh edhe ti cenke bere "pionere" perhajr perhajr ...

O Val, edhe unë po ua mas pulsin juve.
E pas përgjigjes që e mora nga xnjeri, u binda që pas shkrimeve të tij që po i bën fshihet dikush tjetër e n'përgjigje u duk ai (i vërteti).


Shëndet!
Rilinda- dora vet.

[SoKoLi-i-Maleve]

Jo nuk e kan te njetin efekt sikur arabisht.. edhe nuk jan te gjata qe te jet e veshtir te mesohen permendsh, mundohu t'i mesosh permendsh

A vetem arabisht paskan efekt a? Sa cudi?

[BE LK]

xnjeri, a bën t'i përkthesh lutjet (ato që nuk i ke përkthyer)?!
Edhe a kanë efekt nëse thuhen shqip?

Rilinda, Lutjet mund te behen ne c'far do lloje gjuhe dhe kane te njejtin efekt. Nese e lut zotin me zemer te paster e sinqerte ai kete kerkon prej njerezve, e jo me e lut ne gjuhen arabe.

Ndersa Kurani duhet te thuhet ne ritet t faljes (Namazeve) ne arabisht, sepse keshtu eshte me mire.

Profeti Muhamed A.s. thote: Allahu nuk Shikon Trupat Tuaj e as fizjonomine tuaj, por zemrat tuaja !

Ajo qe kerkon zoti eshte zemra e paster, e jo gjuha e bukur...!

Lutu ne gjuhen shqipe me sinqeritet, e do kesh kenaqesine e zotit me shume se nje qe e lut Arabisht e me zemer Cop, cop...!

Tung!

[BE LK]

Jo nuk e kan te njetin efekt sikur arabisht.. edhe nuk jan te gjata qe te jet e veshtir te mesohen permendsh, mundohu t'i mesosh permendsh

I dashur Xnjeri......


Spo arrij te kuptoj kete llogjiken tuaj te ketyre fjaleve, nese e din dicka thuaje. e nese jo atehere hesht. Mos u mer me gjera qe nuk i din, sepse nuk e ke këte te drejte.

Ebu hanife thote: Njeriu eshte i lire ne ate qe din, e eshte i burgosur ne ate qe nuk din..!

Keshtu, mos thuaj gjera sipas mendjes tende. Ose ne fund thuaj, kete nuk e di por u ne mendoj keshtu. ok..!

Pa dasht me te dhene argumente per rrezikun e kesaj, dua te te them, Mos mer persiper gjera qe nuk i din, e te shtysh njerezit si puna ime te mendojne se je X...Njeri...!

Mea-selame..!

[BE LK]

O Val, edhe unë po ua mas pulsin juve.
E pas përgjigjes që e mora nga xnjeri, u binda që pas shkrimeve të tij që po i bën fshihet dikush tjetër e n'përgjigje u duk ai (i vërteti).


Shëndet!
Rilinda- dora vet.

Oj Rilinde, sa e kishem Pulsin e zemres, se ka ca dite qe nuk kam qene mire me tensionin...:biggrin::tongue:

[hasanmehmeti]

Edhe ti kur te mesohe njehere qe ne secilin afishim te mos mirre me punen e moderatrove e stafit shume me mire do te jete.

Secilin shkrim qe mirre me moderator e me staf do ta fshij ty dhe secilit.


Me nderime Bond

[uliksi31]

I dashur Xnjeri......


Spo arrij te kuptoj kete llogjiken tuaj te ketyre fjaleve, nese e din dicka thuaje. e nese jo atehere hesht. Mos u mer me gjera qe nuk i din, sepse nuk e ke këte te drejte.

Ebu hanife thote: Njeriu eshte i lire ne ate qe din, e eshte i burgosur ne ate qe nuk din..!

Keshtu, mos thuaj gjera sipas mendjes tende. Ose ne fund thuaj, kete nuk e di por u ne mendoj keshtu. ok..!

Pa dasht me te dhene argumente per rrezikun e kesaj, dua te te them, Mos mer persiper gjera qe nuk i din, e te shtysh njerezit si puna ime te mendojne se je X...Njeri...!

Mea-selame..!

Te pershendes BELK, kjo eshte pergjigje adekuate, e shkurt dhe e qart. Bile ti si hafiz i Kur'anit kur e thua kete e bene edhe me madhshtore pergjegjen.
Me leximin e dy tre haditheve nuk mjafton te perfaqsohet as spjegohet feja islame.
Uliksi

[pleshti]

E vertet Ulliksi31, shumica nga "muslimanet" shqiptar qe po shkrujn ne forume shqiptare, ja u kan spjegu si duket nga dy tri sure e tri kater hadithe e po ju duket vetja se me dijetar se keta nuk ka. Une kisha vetem nje keshille. Mbane besimin ne zemrat tuaja, e largohuni nga flliqja e kesaj feje me veprimet e shkrimet e juaja vetem sa e keni demtuar e zhyt ket fe ne grope te *****. Keni frige nga Allahu qe kaq shum po e trumbetoni.
Adminet e moderatoret e forumit duhet ti mbajn sa me larg prej ketu keto flliqesira qe shpirtin e kan te shitur te djalli e jo te Allahu.

Pleshti dora vet.

[BE LK]

E vertet Ulliksi31, shumica nga "muslimanet" shqiptar qe po shkrujn ne forume shqiptare, ja u kan spjegu si duket nga dy tri sure e tri kater hadithe e po ju duket vetja se me dijetar se keta nuk ka. Une kisha vetem nje keshille. Mbane besimin ne zemrat tuaja, e largohuni nga flliqja e kesaj feje me veprimet e shkrimet e juaja vetem sa e keni demtuar e zhyt ket fe ne grope te *****. Keni frige nga Allahu qe kaq shum po e trumbetoni.
Adminet e moderatoret e forumit duhet ti mbajn sa me larg prej ketu keto flliqesira qe shpirtin e kan te shitur te djalli e jo te Allahu.

Pleshti dora vet.

Plesht....

Ne nuk po kerkojme dhjame nga pleshti, keshtu qe skemi nevoje per ironite tuaja.

Shpirtin e zemrat tona i din me mire ai qe i ka krijuar, nuk i dine as pleshtat e as morrat....!

Me te mira BE LK

[SoKoLi-i-Maleve]

Meso ma shum per Islamin:http://pergjigje.com/Islam/index.htm

[BE LK]

Meso ma shum per Islamin:http://pergjigje.com/Islam/index.htm
Eu sa i zgjuar......!

Me habite me keto linke e keshilla....!

Mos doje me thene Keshilla per te krishteret, a??

Se kjo eshte thjeshte nje permbledhje e disa kristjaneve....!

Sa keq, nuk te eci prap me duket.....!

[xnjeri]

I dashur Xnjeri......


Spo arrij te kuptoj kete llogjiken tuaj te ketyre fjaleve, nese e din dicka thuaje. e nese jo atehere hesht. Mos u mer me gjera qe nuk i din, sepse nuk e ke këte te drejte.

Ebu hanife thote: Njeriu eshte i lire ne ate qe din, e eshte i burgosur ne ate qe nuk din..!

Keshtu, mos thuaj gjera sipas mendjes tende. Ose ne fund thuaj, kete nuk e di por u ne mendoj keshtu. ok..!

Pa dasht me te dhene argumente per rrezikun e kesaj, dua te te them, Mos mer persiper gjera qe nuk i din, e te shtysh njerezit si puna ime te mendojne se je X...Njeri...!

Mea-selame..!

Kur mendon se di dicka...dije se nuk din asgje.

Ktu ka nje keq kuptim dhe nje peshtjellim. Dallon duaja -lutja- prej te ashtu quajtures "dhikr"
Unë nuk kam thën se Allahu nuk eshte per shqiptaret e as qe lutjet -duat- nuk ben të thuhen shqip. Por un i kam sjell disa trnsmetime e qe jan dhikr e jo dua -lutje-. Prandaj thuhen ne gjuhen arabe e jo ne gjuhen shqipe. Eshte mir me ditë kuptimin e tyre bile edhe duhet me ditë, por thuhen ne gjuhen qe jan then nga i Derguari i Allahut Muhammedi alejhi selam.
Kurse lutjet mund te behen dhe te thuhen edhe ne gjuhen shqipe bile nuk ka asnje problem. Lutu per cdo gje qe ke nevoj, per cdo gje qe te intereson, per cdo gje ia vlen te lutet. Po mos na haroni edhe neve me lutjet tuaja

[xnjeri]

O Val, edhe unë po ua mas pulsin juve.
E pas përgjigjes që e mora nga xnjeri, u binda që pas shkrimeve të tij që po i bën fshihet dikush tjetër e n'përgjigje u duk ai (i vërteti).


Shëndet!
Rilinda- dora vet.

Paragjykimet jan mekat

[xnjeri]

O Val, edhe unë po ua mas pulsin juve.
E pas përgjigjes që e mora nga xnjeri, u binda që pas shkrimeve të tij që po i bën fshihet dikush tjetër e n'përgjigje u duk ai (i vërteti).


Shëndet!
Rilinda- dora vet.

Nese dikush fshihet pas pergjigjeve tuaja, mos mendo se te gjith e kan keshtu>
Rilinda, ti vertet paske nevoj per nje rilindje.

[BE LK]

Kur mendon se di dicka...dije se nuk din asgje.


Ktu ka nje keq kuptim dhe nje peshtjellim. Dallon duaja -lutja- prej te ashtu quajtures "dhikr"
Unë nuk kam thën se Allahu nuk eshte per shqiptaret e as qe lutjet -duat- nuk ben të thuhen shqip. Por un i kam sjell disa trnsmetime e qe jan dhikr e jo dua -lutje-. Prandaj thuhen ne gjuhen arabe e jo ne gjuhen shqipe. Eshte mir me ditë kuptimin e tyre bile edhe duhet me ditë, por thuhen ne gjuhen qe jan then nga i Derguari i Allahut Muhammedi alejhi selam.
Kurse lutjet mund te behen dhe te thuhen edhe ne gjuhen shqipe bile nuk ka asnje problem. Lutu per cdo gje qe ke nevoj, per cdo gje qe te intereson, per cdo gje ia vlen te lutet. Po mos na haroni edhe neve me lutjet tuaja

Dale, dale, mos e mer me yrysh.........

NJe vajze qe quhet Rilinda te pyeti, a ban me i perkthy keto "lutjet" dhe me u lut shqip.

Ju pergjigjeni, se nuk kane te njejtin efekt ne shqip. Nuk the se keto nuk jane lutje por Dhikr, (Dhikr- permendje e zotit.). Kjo duhej sqaruar per autoren e pyetjes.

Nuk te tha kush se ke thene se All-llahu nuk eshte me shqipetaret, por zotnia juaj duhej te sqaronte dicka.

1- Lutjet ndahen ne dy kategori.

a- Lutje te perveqme,
b- lutje te pergjithshme.

a- Lutje te perveqme, jane ato lutje qe profeti Muhamed S.A.W.S ka keshilluar te behen ne kohe dhe vende te ndryshme dhe keto eshte mire te thuhen me te njejtat fjale qe ka thene i derguari i zotit.
por ka dhe dicka shume njerez nuk kane mundesi me i mesu dhe kjo nuk nenkupton se u bie vlera nese thuhen ne shqip, ska asnj problem.

b- Lutje te pergjithshme, jane ato lutje qe njeriu ben ne cdo moment, ne cdo gjendje qe ndodhet, ne cdo kohe e menyre. Pra keto lloj lutjesh mund te behen shqip, ose kinezqe nese je kinez, se kjo eshte gjuha jote e zoti e kupton cfar do lloj gjuhe.

Biles une mendoj. Se eshte me mire te behen ne gjuhen tende edhe nese din arabisht, sepse llogjikisht gjuha jote eshte gjuhe qe e ndjen e e kupton me shume se gjuhet e tjera. (Ky eshte mendimi im.)

2- Dhikri eshte permendje qe i behet zotit, qe ndahet ne shume kategori. Por ne dy kryesisht, asht usiq jane lutjet, dheker qe profeti e ka keshilluar dhe dhikr qe mund te besh ti ne cdo moment. Dhikri eshte mire te behet arabisht, po nese nuk din apo ske mundesi me i mesu permendesh behet dhe ne shqip pa me te voglin problem. Zoti shikon Zemrat tuaja.


Kjo ishte e gjitha, qe ju nuk patet guximin ta thoshit, por thate disa fjale qe gabuat rende me to...!



p.s. Kur mendon se di dicka...dije se nuk din asgje.! Kjo eshte thejne madheshtore, por para se gjithash duhet tja thuash vetes, pastaj te tjereve, ne kohen dhe vendin e duhur....


C'do te mire BE LK

[4peace]

*


E kemi pakëz si vështirë të lirohemi nga klishetë, paragjykimet…

Kështu është edhe me këtë rast kur shtrohet pyetja “pse jo në gjuhën shqipe?” Shumica e atyre që e shtrojnë këtë pyetje, e shtrojnë nga dy arsye (botëkuptime) kryesore.
1) Duke menduar se shqip luten të gjithë të tjerët pos muslimanëve.
2) Duke menduar për “patriotizmin e lartë” (me bateria) se vetëm shqip duhet të bëhen të gjithat.

Të parët (1) mendojnë kështu duke i nisur nga ajo se gjoja (p.sh.) të krishterët luten vetëm shqip. Këta harrojnë se, prapseprap, Bibla është përkthyer (në shqip) më vonë se Kur’ani. Prandaj edhe shumë lehtë vihet në përfundim se kush lutet apo është lutuar më së fundi në gjuhë të huaj. Madje në gjuhë latine apo greke. Cila shpallje/zbulesë është shpallur/zbuluar në gjuhën latine? Asnjëra. Dhe, prapseprap ajo përdoret. Kush e ka përcjellë varrimin e Papës së fundit mund ta vërtetojë se më shumë u “këndua” në latinisht se sa italisht apo gjuhë tjetër.

Të dytët (2), për ta dëshmuar “patriotizmin e lartë” të tyre, me qëllim që t’i shmangen me çdo kusht “gjuhës së terroristëve”, tregojnë alergji të jashtëzakonshme sa here të jet në pyetje gjuha e shpalljes/zbulesës (Kur’anit), pra, gjuha arabe. Kurse, në rast se vie në shprehje anglishtja, atëherë, jo që e mbyllin njërin por të dy sytë, duke e harruar shumë shpejt “patriotizmin” e tyre “të lartë”….
Kush ka mësuar ndonjë orë muzikë/edukatë muzikore, e din se në muzikë ka nota. Edhe gjuha e shpalljes/zbulesës ka nota, që kanë tingull të veçantë. Për ta shpjeguar gjithë këtë më duhet të elaboroj shumë. Megjithatë mendoj se kjo është e mjaftueshme për ata që kuptojnë. Prandaj edhe jam i mendimit të njëjtë me shpjegimin e “xnjeri”-it.

Kurse e gjithë kjo s’ka të bëjë aspak me mohimin e gjuhës shqipe. Andaj, kush s’ka mundësi për të parën (“xnjeri”), bën edhe me të dytën (BE LK). Me këtë rast, më kryesorja është vetëdija hyjnore, duke qenë i vetëdijshëm se KRIJUESI ekziston. Kurse ti i lutesh ATIJ me sinqeritetin tend më të madh. Kjo, pra, është shumë më me rëndësi se ajo “a në shqip, në arabisht a në latinisht…”


Gjitha të mirat!



***

[xnjeri]

te lumt o vllai dashr 4peac... ke then fjalë madhështore...vertet cdo gje pas ketyre fjalve eshte e tepert.

[Preshevar]

Zot i Mëshirshëm,

Na bën që vetëm Ty të shërbejmë! Të largohemi nga mëkatet! Të flasim të vërtetën! Të mendojmë mirë!

Të bëjmë vepra të mira! Të ruhemi nga haku i juaj! Zot i Përjetshëm!

Na jep dituri të dobishme! Mos na lejo të na mashtrojë suksesi! Por as suksesi të na dëshpërojë! Zot i Plotfuqishëm!

Nëse na merr pasurinë, na lërë shpresën! Nëse na jep sukses, na jep fuqi dhe dëshirë ta mposhtim humbjen!

Nëse na merr begatinë e shëndetit, jepna begatinë e besimit! Zot i Gjithëdijshëm!

Na mëso që toleranca është shkalla më e lartë e fuqisë, ndërsa dëshira e hakmarrjes, shenja e parë e dobësisë! Zot i Drejtë!

Kur gabojmë ndaj njerëzve, jepna fuqinë e kërkimfaljes! Ndërsa kur njerëzit gabojnë ndaj nesh, jepna fuqinë e faljes! Zot i Madhërishëm!

Nëse ne të harrojmë Ty, Mos na harro Ti, neve!



Burbuqe REXHA

[rilinda]

Paragjykimet jan mekat

Edhe të flasësh (shkruash) palidhje është mëkat.

[BE LK]

Edhe të flasësh (shkruash) palidhje është mëkat.
Mekatet dhe zemrat i din Zoti, keshtu qe linja ne kopetenca te tij...............!

[Preshevar]

P E N D I M I ...


Njëherë një grup prej njerëzish gjatë një nate udhëtonin rrugës e cila ishtë mbuluar me gurë…

http://mesazhi.com/images/news/4312.jpg

Një zë i erdhi nga qielli duke iu drejtuar atyre se kushdo që prej juve merr këto gurë do të pendohet, dhe kushdo që nuk i merr do të pendohet… Tani, njerëzit ishin të hutuar… Si mund të jetë kështu?... Qoftë nësë i marrim apo jo gurrët ne do të pendohemi!...Sidoqoftë, disa prej tyre morrën ca gurë ndërsa disa nuk morën… Në mëngjes kur ata mbërinë në shtëpitë e tyre, ata panë se gurët u kthyen në diamant… Tani, ata njerëz të cilët nuk morën gurët filluan të ndjejnë keqardhje duke thënë "Nëse vetëm do kishim marrë ca gurë…" Ata njerëz të cilët morën ca gurë gjithashtu filluan të pendohen duke thënë "Pse nuk morëm më shumë gurë..??? Të dyja anët përfunduan duke u penduar…

Të dashur Muslimanë, i njejti incident do të zë vend edhe me neve në ditën e gjykumit… Ata njerëz të cilët kaluan kohën e tyre në gjëra të panevojshme do të fillojnë të pendohen duke shikuar drejt atyre të cilët zënë pozitat të larta në parajsë duke kaluar kohën në rrugë të All-llahut… Tani, ata të cilët kanë fituar pozitë në parajsë do të fillojnë të pendohen duke shikuar tek ata të cilët bënë më shumë se ata dhe janë me status më të lartë…"
Ah! Sikur të bënim më shumë që ta kënaqnim All-llahun…!!!"

Përktheu: Jehona PERQUKU

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Një Ilahi shumë e bukur nga vëllezërit Xhaferi

"Pendimi"

http://fr.youtube.com/watch?v=1LFPJmnkZvg (http://fr.youtube.com/watch?v=1LFPJmnkZvg)

[hasanmehmeti]

Tetë mesele





Es-selamu alejkum

Dijetari pyeti nxënësin: Sa kohë ke që më shoqëron?
Nxënësi: Tridhjetë e tre vjet.
Dijetari: Çfarë ke mësuar prej meje gjatë kësaj kohe?
Nxënësi: Tetë mesele.
Dijetari: Inna lilah ve inna ilejhi raxhiun, tërë ymri më kaloi me ty dhe ti vetëm tetë mesele paske mësuar prej meje?!
Nxënësi: O mësues nuk kam mësuar çështje të tjera dhe nuk dua të gënjej.
Dijetari: M’i trego ato mesele që ke mësuar.
Nxënësi:

Meseleja e parë është: Vërejta se çdo njeri ka një të dashur dhe, kur shkon në varr, largohet prej tyre, andaj të dashurit e mi bëra veprat e mira, e kur të hy në varr, edhe ato do të hyjnë me mua.


Meseleja e dytë: Analizova fjalën e Allahut:
“E kush iu frikësua paraqitjes para Zotit të vet dhe ndaloi veten prej epsheve, xheneti është vendi i tij”. (En-Naziat: 40- 41).
Andaj e detyroj veten të luftoj epshin tim, që të qëndroj në adhurime ndaj Allahut.

Meseleja e tretë:
Kuptova se të gjithë njerëzit ruajnë gjërat që kanë vlerë, që të mos i humbasin, pastaj analizova fjalën e Allahut:
“Ajo që e keni pranë vetes është e përkohshme, e ajo që është te Allahu është e përjetshme...”. (En-Nahl: 96).
Për këtë, çdo herë që më binte në dorë ndonjë gjë me vlerë e drejtoja tek Allahu që të ma ruante Ai.

Meseleja e katër:
Kam analizuar krijesat dhe kam vërejtur se secili mburret me pasurinë ose sojin e tij, pastaj analizova ajetin Kuranor:
"... e s'ka dyshim se te Allahu më i ndershmi ndër ju është ai që më tepër është ruajtur (këqijat)". (El-Huxhurat: 13).
Andaj punova për devotshmëri, që të jem i nderuar tek Allahu, azze ve xhele.

Meseleja e pestë:
Kam analizuar akuzat që njerëzit i bëjnë shoqi-shoqit dhe mallkimet që i bëjnë njëri-tjetrit dhe kam kuptuar se origjina e tërë kësaj është zilia. Pastaj kam shikuar ajetin Kuranor:
"...Ne kemi përcaktuar ndër ta gjendjen e jetës në këtë botë; ...". (Ez-Zuhruf: 32).
Andaj e flaka zilinë, u largova prej njerëzve dhe kuptova se ndarja është prej Allahut, andaj s’kam pse t’i kem zili njerëzit.

Meseleja e gjashtë:
I shoh njerëzit si armiqësohen me njëri-tjetrin, i bëjnë zullum njëri-tjetrit dhe luftojnë njëri kundër tjetrit, e pastaj shikova ajetin Kuranor:
"Djalli është armik i juaji, pra edhe ju konsiderojeni armik...". (Fatir: 6).
Andaj braktisa armiqësinë e krijesave dhe u përcaktova vetëm për armiqësinë e djallit, shejtanit.

Meseleja e shtatë:
I shoh njerëzit se si e lodhin veten dhe e poshtërojnë duke kërkuar riskun, madje, edhe futet në gjëra që nuk i lejohen e pastaj shikova ajetin Kuranor:
"Nuk ka asnjë gjallesë në tokë që Allahu të mos ia ketë garantuar furnizimin e saj...". (Hud: 6).
Kuptova se edhe unë jam një prej këtyre gjallesave, andaj u angazhova me detyrat e mia ndaj Allahut dhe nuk merrem me gjërat që m’i siguron Allahu.

Meseleja e tetë:
I shikoj krijesat dhe mësoj se çdo krijesë i mbështetet krijesave të ngjashme me të, ose për pasurinë, ose për shëndetin e tij, ose për postin e tij, e pastaj shikova ajetin Kuranor:
"Kush i mbështetet Allahut, Ai i mjafton atij...". (Talak: 3).
Andaj braktisa mbështetjen në krijesa dhe u mundova të mbështetem tek Allahu, azze ve xhele.
Mësuesi i tha: Allahu të bekoftë.

Përshtati: Bekir Halimi

[Jana]

I dashur Zot, unë të falenderoj për këtë ditë.
Të falenderoj se jam në gjendje të dëgjoj dhe shoh këtë mëngjes.
Unë jam i bekuar sepse ti je një Zot që fal dhe kupton.
Ti ke bërë aq shumë për mua, dhe ti vazhdon të më bekosh.
Më fal për gjithçka që kam bërë, kam thënë që nuk ka qenë e mirë për ty.
Unë kërkoj faljen tënde.
Të lutem më ruaj nga çdo rrezik dhe lëndim.
Më ndihmo të nis këtë ditë me qëndrime të reja dhe plot falenderim.
Më lejo të nxjerr më të mirën nga secila ditë, kështuqë mund të qartësoj
mendjen dhe mund të dëgjoj nga ti.
Të lutem më zgjero mendjen që unë të mund të jem në gjendje të pranoj
gjithçka dhe të mos ankohem e rënkoj për gjëra të cilat s'mund t'i
kontrolloj.
Dhe përgjigja më e mirë është kur unë jam i shtyer përtej kufinjve të mij.
Unë e di se kur mund të lutem, ti dëgjon zemrën time.
Vazhdo të më bësh të dëgjoj vullnetin tënd.
Vazhdo të më bekosh mua që unë të mund të jem si bekim i të tjerëve.
Më mbaj të fortë që unë të mund të ndihmoj të dobëtit...
Më mbaj lartë që unë të kem fjalë inkurajuese për të tjerët.
Unë lutem për ata që kanë humbur dhe s'mund të gjejnë rrugën.
Lutem për ata që keqkuptohen dhe keqgjykohen.
Unë lutem për ata që nuk të njohin Ty. Lutem për ata që do e fshijnë këtë
mesazh duke mos e ndarë me të tjerët.
Lutem për ata që nuk besojnë.
Por unë të falenderohem ty se unë besoj.
Unë besoj se Zoti ndryshon gjërat dhe njerëzit.
Unë lutem për të gjithë vëllezërit dhe motrat.
Për secilin nga anëtarët e familjeve të tyre.
Unë për paqe, dashuri dhe gëzim në shtëpitë e tyre dhe që çdo dëshirë e
tyre të plotësohet.
Unë lutem që çdo sy që lexon këtë mesazh e di se nuk ka asnjë problem,
gjendje që është më e madhe se Zoti.
Çdo betejë është në duart tuaja të luftosh.
Unë lutem që këto fjalë të pranohen ne zemrat e atyre që lexojnë këtë.
Nëse ke bërë këtë lutje, shtoje një numër në katrorin e forward kështuqë
njerëzit do e shohin sa njerëz janë lutur, Zoti i bekoftë.
Vetëm përsërit këtë frazë dhe shih se si vepron Zoti.
Zot, unë të dua dhe kam nevojë për ty, eja në zemrën time të lutem

[hasanmehmeti]

T'i gëzosh muslimanët... art i shpirtrave të bardhë


Gëzim i papërshkrueshëm kaplon zemrën e njeriut, kur ai i gëzon të tjerët, kontribuon për gëzimin e tyre ose ua lehtëson dhembjen... është gëzim që mund ta ndjejnë vetëm shpirtrat e pastër si loti, të cilët vazhdimisht kanë një shpresë – të arrijnë kënaqësinë e Zotit dhe një preokupim – të gjenden në çdo rrugë të hairit.
Kjo jetë është përplot lodhje, vështirësi, sprova, probleme e dhembje, sado që largohen ato, së shpejti kthehen në vuajtje, në asnjërën prej tyre nuk ka momente të çiltra, përpos momenteve të adhurimit të sinqertë që bëjmë kundrejt Zotit të botëve.

Njerëzit, të gjithë njerëzit, kanë nevojë t’u shtrihet dora e mëshirës, që do t'i qetësojë në momentet e fatkeqësisë, do t'ia lehtësojë dhembjet dhe do t’ua lagë fytin kur ato i mbulon thatësia...


Ata që kanë përvojë më të madhe në këtë jetë e dinë bindshëm se njerëzit me nam më të madh janë ata që i këshillojnë të tjerët me dije të dobishme, ata që i shpëtojnë të tjerët nga problemet, ata që ua lehtësojnë të tjerëve vështirësitë dhe ata që japin mundin t'i gëzojnë të tjerët.

Ndalu pak, të shikojmë rastin interesant, kur njëri prej shokëve të Dërguarit, salAllahu alejhi ue selem, thirri një mysafir që desh ta nderonte dhe t’i falte gëzim, mirëpo ushqimi s’mjaftonte, kështu që shoi qiriun dhe shtirej se është duke ngrënë derisa mysafiri e sosi ushqimin dhe u ngop. Atëherë, zbret një ajet për të regjistruar këtë ngjarje të vogël në sy të njerëzve, por e madhe në peshoren e sjelljes dhe vlerave, prandaj Allahu vlerësoi këtë në shkallë të lartë, duke thënë: "...por duan t’u bëjnë më mirë të tjerëve sesa vetes, edhe pse vetë janë nevojtarë..." (Hashër 9).

Ata i jepnin përparësi ngopjes së lukthit të mysafirit, para lukthit të tyre, ata vlerësuan më të shenjtë gëzimin e shokut sesa gëzimin e vet, dhe kështu arritën një lloj tjetër të gëzimit, i cili është më i madh dhe më i lartë...


Përkujto së bashku me mua rastin e atij sahabiu që shpejtoi me tërë forcën drejt tre personave që kishin munguar nga lufta, me qëllim t'u kumtonte lajmin e gëzuar se Allahu ua kish falur gabimin e t'i mbushte ato zemra me dashuri, gëzim, lumturi dhe ngazëllim. Ai, madje, nuk duroi të arrinte tek ata, por prej së largu thërriste me tërë zërin që kishte: O Ka'b b. Malik, myzhde... Ka'bi rrëfen: Menjëherë u përula në sexhde, se e kuptova që kishte ardhur rrugëdalja, ngase Resulullahu, salAllahu alejhi ue selem, pas namazit të sabahut kishte lajmëruar njerëzit se Allahu na ka falur gabimin dhe njerëzit me të shpejtuar vinin të na uronin, te dy shokët e mi kishte shkuar dikush tjetër, ndërsa drejt meje ish nisur me kalë njëri që para meje kishte pranuar Islamin dhe kur arriti te kodra, zëri i tij vinte më shpejtë se kali; kur dëgjova nga ai lajmin e gëzuar, hoqa rrobat e mia dhe ia dhurova atij pasi më dha myzhdenë, ndërsa nuk kisha rroba të tjera. Pas kësaj, huazova rroba dhe dola me shpresën për të takuar Resulullahun, salAllahu alejhi ue selem, ndërsa njerëzit grupe-grupe më takonin e më uronin pendimin. Kur e përshëndosha të Dërguarin, salAllahu alejhi ue selem, fytyra e tij shkëlqente nga gëzimi dhe më tha: "Gëzohu me këtë mirësi, që nuk të ka kapluar që nga dita kur të lindi nëna".


Shiko çfarë gëzimi e kaploi të Dërguarin, salAllahu alejhi ue selem, dhe shokët e tij me rastin e kësaj mirësie që i ndodhi shokut të tyre, Allahu qoftë i kënaqur me të gjithë ata.

Përveç kësaj, lexo edhe këtë hadith të vërtetë, Ebu Hurejre radijAllahu anhu rrëfen se i Dërguari salAllahu alejhi ue selem, ka thënë: "Nga veprat që Allahu do më së shumti janë futja e gëzimit në zemrën e besimtarit, largimi i mërzisë, larja e borxhit të tij dhe t'i japë ushqim, kur ka nevojë". (Shënon Bejhekiu, Albani në Sulsiletu Sahiha nr. 1494 thotë se ky hadith është hasen).


Në një transmetim të Taberaniut thotë: "Vepra më e dashur tek Allahu, pas farzeve, është futja e gëzimit te myslimani, t'ia mbulosh të metat, t'ia zbusësh urinë ose t'ia plotësosh nevojat".

Ai gjithashtu shënon nga Ajsha, radijAllahu anha: "Kush fut gëzimin në një familje myslimane, Allahu do t'i japë vetëm një shpërblim: Xhenetin".


Po ashtu, shënuar nga Enesi: "Kush e takon vëllanë mysliman me diç për ta gëzuar, Allahu do ta gëzojë atë në ditën e Kiametit".

Resulullahu, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë: "Kush i heq myslimanit një brengë prej brengave të dynjasë, Allahu do t'i heqë atij një brengë prej brengave të Kiametit, kush ia lehtëson dikujt vështirësinë, Allahu do t'i japë lehtësime në dynja dhe ahiret. Allahu është në ndihmën e robit, përderisa ai është në ndihmë të vëllait tij".


Lexues i nderuar, kjo sjellje është ibadet, nëse kemi parasysh nijetin e mirë, madje, kjo është prej punëve më të dashura tek Allahu i lartësuar... Medito, pra.

Ndërsa shoqëritë – të cilat janë duke përjetuar konfliktet e shumta për interesa personale – janë të varfra për ta kuptuar këtë madhështi, e cila këlthet drejt nesh: Nxitoni të silleni butë me njerëzit, t'ua hiqni atyre brengat, t'ua lehtësoni dhembjet, t'i ushqeni të uriturit, t'ua lani borxhet borxhlinjve dhe ta gëzoni të dëshpëruarin.


Kur vetë thirrësit të mësojnë madhështinë e futjes së gëzimit te myslimani dhe të punojnë sipas saj, atëherë do të japin një shëmbëlltyrë të gjallë në një shoqëri që e kemi humbur prej disa kohësh.

Sa të lartë ishin ata njerëz të mirë, me shpirtra të bardhë, që vazhdimisht punonin për t'i gëzuar vëllezërit e tyre, pyesnin për hallet e tyre dhe kontribuonin për ta ndihmuar të dëshpëruarin, për ta shëruar të sëmurin dhe për t'ua zgjidhur problemet, pavarësisht çka u kushtonte kjo gjë: lodhje fizike, harxhim pasurish apo harxhim kohe. Të gjitha këto, me shpresë që të fitonin buzëqeshjen e të dëshpëruarit, e cila i gëzonte pamasë, dhe të hynte në listën e veprave të mira për Ditën e Takimit.


Sa mund kishte dhënë i Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, me shpresë që t'i bënte dobi njerëzve dhe t'i gëzonte ata në dynja dhe ahiret. Ajsha radijAllahu anha, rrëfen se e kishin pyetur njëherë: A falej Resulullahu, salAllahu alejhi ue selem, ulur ndonjëherë? Po, atëherë kur e lodhën njerëzit. (Muslimi).

ElKasimi, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: "Plotësimi i nevojave dhe bërja e tyre pa ndonjë lutje është detyrë për vëllezërit, madje, ato kanë përparësi përpara nevojave personale.

Kjo është shkallë-shkallë, më e ulëta është: Plotësimi i nevojës së dikujt pasi të lut (kërkon) ai, mirëpo duke qenë fytyrëçelur, fytyrëqeshur dhe i gëzuar. Disa kanë thënë: Nëse kërkon nga vëllai që ta kryejë një punë dhe ai nuk e bën, përkujtoja sërish se ndoshta ka harruar, nëse tani nuk e kryen atëherë falja xhenazen dhe lexoje ajetin: "...ndërsa të vdekurit, Allahu i ngjall". Kishte prej gjeneratave të para, njerëz që interesoheshin për hallet e familjeve të shokëve deri në dyzet vjet pas vdekjes së shokut, shkonin çdo ditë për të shikuar nevojat e tyre dhe për t’u dhënë nga pasuria personale. Pra, mund të thuhet se ajo familje humbiste vetëm trupin e babait, madje, nga shoku i babait arrinin gjëra që nuk i arrinin sa ishte babai gjallë.

Kishte prej tyre që vinin te shtëpia e tjetrit, ua kryenin nevojat pa u vënë re nga shoku nevojtar, atëbotë ishte e dukshme dhembshuria dhe vëllazëria, ngaqë dhembshuria jote, nëse nuk arrin të ndjehet edhe me problemet e vëllait tënd, atëherë s'ka hair në atë dhembshuri. Mejmun b. Mehrani kishte thënë: "Nëse shoqërimi me dikë nuk të bën dobi, atëherë s'humbet asgjë edhe nëse armiqësohesh me të". Pra, nevoja e vëllait tënd për ty duhet të jetë sikur nevoja jote, madje, edhe më e rëndësishme.

Duhet të interesohesh kur ai ka nevojë dhe jo të tregohesh pavramendas për hallet e tij, siç interesohesh për hallet tua e jo ta detyrosh që ai të kërkojë ndihmë prej teje. Po ashtu, mos mendo se ai të ka ndonjë hak ty pse i ke kryer një problem, përkundrazi të ndjehesh mirë pse ka pranuar ndihmën dhe kontributin tënd". (Tehdhibu meu'idhatil mu'minin).


E kanë pyetur Imam Malikun: Cilën vepër do? “T'i gëzoj myslimanët, unë kam dhuruar veten në shërbim për të larguar brengat e myslimanëve” – ishte përgjigjur.

Ebu Seidi, Allahu qoftë i kënaqur me të, rrëfen: “Gjatë një udhëtimi me të Dërguarin, salAllahu alejhi ue selem, erdhi një njeri me një kafshë të tij e filloi të lëshojë shikimin djathtas-majtas (mos vallë do ta ndihmonte kush), ndërsa Resulullahu, salAllahu alejhi ue selem, tha: “Kush ka kafshë tepër, le t’ia japë atij që nuk ka, kush ka nozull më shumë, le t’i japë atij që nuk ka” dhe përmendi disa lloj pasurish saqë u bindëm se nuk kemi hak në pasurinë shtesë”. (Muslimi 3258).



Njeriut të mirë nuk i fshihen metodat e futjes së gëzimit te vëllai mysliman. Ai e përgëzon me myzhde, i tregon lajmet e mira që i priste, ia lan borxhin, i jep dhurata, ia shpreh dashurinë që ka kundrejt tij për hir të Allahut, tregon bujarinë ndaj familjes së vëllait, fëmijëve apo shokëve të tij, ia mëson ndonjë dije të dobishme, e nderon në mesin e të tjerëve, nxiton t’ia plotësojë dëshirat çdoherë, e këshillon me të mirë në të mirë si dhe shumë metoda tjera, që dihen dhe janë të njohura, por kjo është vetëm përkujtim. Madje, mund ta gëzosh vëllain mysliman duke thënë vetëm një fjalë të vetme mirësie, duke bërë një buzëqeshje të sinqertë ose duke e përshëndetur për dore ngrohtësisht. Medito, pra!!!



Autori: Halid Rusheh
nga arabishtja: Omer BERISHA
Marrë nga revista Albislam nr.57

[hasanmehmeti]

Epopeja së Kosovës së Re

Shkruan Dr.Shefqet Krasniqi


Isha duke shfletuar diçka, kur ja më ranë në dorë disa foto të kufomave të familjes Jashari -Allahu i pastë Mëshiruar-, të masakruara nga ushtria dhe policia serbe në marsin e vitit 1998. Fotografi këto të cilat bashkë me
fëmijët filluam ti shikojmë, fillova t’ju shpjegoi atyre se kush janë ato kufoma dhe se tashmë janë mbushur njëmbëdhjetë vite të plota nga ajo ngjarje e madhe e cila e ndërroi gjendjen e popullit shqiptar për 180 shkallë me emrin e Allahut xh.sh. Fillova ta kthej mendjen në të kaluarën, atëherë kur këto fotografi më kishin rënë në dorë në marsin apo prillin e atij viti të mbushur më gjak përderisa isha student në universitetin islamik të Medinës së Shenjtë, ku nëpërmjet atyre fotove dhe shumë të tjerave u mundonim së bashku me shok që ta informojmë popullin arab mysliman për vuajtjet e popullit shqiptarë në Ballkan. Foto këto të cilat i ruaj edhe sot e kësaj dite sepse ato na sjellin një kujtim shumë të ithtë ngase ai vit do të mbahet në mend për një kohë të gjatë për vuajtjet dhe torturat e përjetuara nga ushtria , policia dhe paramilitarët serb, e siç thotë populli “mos na raft me harru”, por të njëjtën kohë ai vit ishte gjithashtu një kujtim i ëmbël, - së paku unë mendoi ashtu-, ngase ishte viti më rezistues i shqiptarëve ndaj okupatorit fashist. Ishte vit kur burrat e mëdhenj vendosën ta japin e ta flijojnë më të shtrenjtën për më të shenjtën, ta japin jetën për ta fituar lirinë, ishte viti kur tashmë ishin përhapur gjithë andej nëpër Kosovë celula ushtarake të cilat e stimulonin popullin për një rezistencë ndaj një armiku shumë të vrazhdë, po qe besa edhe shumë të fortë. Më kujtohet kur shumë kush në atë kohë nuk mundej ta merrte me mend se një ushtri kaq e vogël, siç ishte UÇK-ja ti dalë para gjithë atij arsenali ushtarak serb. Në një far mënyre edhe nuk kishin aq faj ngase ata shikonin dhe gjykonin sipas ligjeve të rëndomta luftarake ku zakonisht i forti e mund të dobëtin, për atë arsye edhe disa nga ta nuk nguronin të thoshin se: “këta djem dojn me na çu poshtë”. Përderisa dëgjoja këto biseda më kujtohej një ngjarje të cilën e ka cekur Allahu xh.sh në Kuran në kaptinën Bekare prej ajetit 246-252 ku personazh kryesor i kësaj ngjarjeje ishte një djalosh shumë trim dhe guxarimtar i quajtur me emrin Davud, i cili më vonë edhe shpallet pejgamber nga ana e Allahut të Madhëruar. Zhvillimi i ngjarjes në pika të shkurtra është se: populli “benu israil” –izraelitët- ishin të okupuar nga një armik gjakpirës dhe ishin të interesuar që të çlirohen nga ai armik, për këtë i thanë pejgamberit të tyre (në atë kohë izraelitët kishin pejgamber): Na cakto një mbret, apo prijës i cili do të na prij në luftë kundër armikut tonë. Pejgamberi ju tha: keni kujdes nëse u caktohet ndonjë mbret, apo prijës për t’ju prirë për luftë atëherë duhet ti bashkangjiteni atij për luftë, për çka edhe ia dhanë besën. Pejgamberi i tyre e luti Allahun, i cili ua caktoi Talutin për mbret dhe prijës për luftë. Pas një kundërshtimi të gjatë të tyre rreth zgjedhjes së këtij njeriu për prijës ata vendosën që të dalin në luftë kundër Xhalutit dhe ushtrisë së tij e cila ishte shumë më e madhe dhe më e përgatitur sesa ushtria myslimane e Talutit. Me të nisur për në betejë shumica e ushtrisë thanë se nuk mundë të luftojmë kundër asaj ushtrie të madhe të Xhalutit, për çka edhe u kthyen dhe ikën. Në ushtri mbeti një grup i vogël i prier nga udhëheqësi i tyre Taluti ku në mesin e asaj ushtrie ishte edhe djaloshi i ri Davudi a.s. Ky grup i vogël edhe pse askund nuk ishte i barabartë me armikun as në numër e as në përgatitje ushtarake, bile edhe i dezertuar nga shumica e popullit të tyre, megjithatë vendosmëria e madhe për tu çliruar nga armiku, pastaj bindja e fortë në Allahun se Ai kë të dojë e triumfon dhe kë të dojë e mposht ndikoi që ti dalin ballë atij armiku, të mbështetur në Allahun duke thënë: “ ...sa prej grupeve të vogla kanë mundur grupe të mëdha me emrin e Allahut. Me të vërtet Allahu është me ata që bëjnë sabër?!...”(Bekare:249).


Dhe subhanallah në betejën e parë dhe qysh në dy luftim djaloshi i ri Davudi vrau mbretin Xhalut me çka u shpartallua ushtria dhe fituan robërit e Allahut, fituan ata që merituan fitoren, fituan të dobëtit dhe humbën të fortit. Ngadhënjyen atëherë kur pak kujt ia merrte mendja se kanë për të fituar, atëherë kur sipas ligjeve dhe rregullave ushtarake nuk ishte e mundur e as logjike të fitojnë. Por kur u lidhen me Krijuesin e gjithësisë, me të Pamposhturin u bënë të fortë, u trimëruan dhe vendosën që me tërë fuqinë dhe mundësin e tyre të mbështetur në Allahun ti dalin para armikut dhe nuk mungoi rezultati.

Edhe Ushtria Çlirimtare e Kosovës e udhëhequr nga komandanti legjendar Adem Jashari nuk është larg kësaj ngjashmërie me këtë ngjarjeje ngase i gjithë populli kishin rënë dakord për tu çliruar, por jo edhe për të luftuar, shumë nga ta nuk ishin të gatshëm të ballafaqohen me armikun e fortë për atë arsye ia mësyn Blacës e Morinës, shumë prej tyre duke u fshehur edhe nën dimitë e grave të tyre, sepse donin të jetonin dhe përtonin të vdisnin për liri. Kështu që mbeti një numër i vogël por që armikut i doli mjaft nga se me emrin e Allahut ishin shkaktar për çlirimin e vendit dhe shijimin e kësaj lirie, ku tashmë e gëzojnë barabartë edhe ata që kanë derdhur gjak, po edhe ata që kanë ikur, “nasht”, le ta gëzojnë të gjithë, sepse liria është për të gjithë edhe pse nuk e kanë sjellë të gjithë, por te Allahu nuk janë të barabartë, Ai u jap meritorëve meritat e duhura atë ditë kur nuk ka njoftësi dhe ryshfet, e ajo ditë do të vijë shumë shpejt. Inshallah e gëzojmë këtë liri, dimë ta ruajmë dhe ta mbajmë. Zoti i pastë Mëshiruar dëshmorët tanë.
Amin

Nga Gazeta Epoka e Re.

[hasanmehmeti]

Jeta e këndshme



Autor: Shejh Muhamed Muhtar Esh Shenkiti

Jeta, ose punon në të mirë të njeriut ose është kundër tij. Jeta është orë dhe sekonda, ditë dhe vjet që i kalojnë pranë duke e shpënë (me veprat e tij) në Dashurinë dhe Kënaqësinë e Allahut derisa të futet në mesin e njerëzve që kanë korrur sukses dhe në Kopshtet e Parajsës; ose t’i kundërvihen atij, duke e shpënë (me veprat e tij) në Flakët e Zjarrit dhe në Zemërimin e Atij, Sunduesit të Drejtë, Allahut.

Jeta, ose do të bëjë të qeshesh dhe të kënaqesh me të për disa çaste për çfarë pastaj do të qash përjetësisht (në amshim) ose do të bëjë të qash për disa çaste për çfarë pastaj do të qeshesh dhe do të kënaqesh përjetësisht (në amshim).
Jeta, ose është një begati e madhe për njeriun, ose një vuajtje e pakëndshme kundër tij.
Kjo është jeta të cilën e jetuan brezat e mëhershëm, gjyshërit dhe stërgjyshërit tanë dhe të gjithë ata që ishin para nesh. Të gjithë ata i janë kthyer Allahut me atë çfarë kanë punuar (me veprat e tyre).
“Jeta” i referohet çdo çasti të vetëm që jetohet dhe çdo ore që kalohet brenda saj. Dhe përmes këtyre çasteve, ne jetojmë këtë jetë tonën e cila është argument për ne ose kundër nesh.
Prandaj, njeri i suksesshëm dhe i lumtur është ai njeri që e kupton jetën dhe e pranon realitetin dhe natyrën e saj të vërtetë. Sepse, pasha Allahun, kjo është ajo jeta që disa njerëz shpesh i bën të qajnë, duke mos iu tharë kurrë lotët e tyre, ndërsa disa të tjerë shpesh i bën të qeshen, por këto të qeshura dhe gëzime kurrë më nuk do t’u kthehen.
Të dashurit e mi, Allahu e ka bërë këtë jetë vetëm sprovë, provim, për ta sqaruar natyrën e vërtetë të robërve të Tij. Prandaj, i lumtur është ai njeri i cili ka korrur sukses (në këtë provim) me Mëshirën e Allahut, ndërsa i mjerë dhe i privuar (nga shpëtimi) është ai njeri për të cilin është bërë e ndaluar Kënaqësia e Allahut (përmes këtij provimi).
(Dije se) çdo orë të cilën e jeton, Allahu ose është i kënaqur me ty në atë orë (me veprat e tua) ose është i hidhëruar, Allahu na shpëtoftë. Për këtë arsye (përmes asaj ore) ose i afrohesh Allahut ose largohesh edhe më shumë nga Ai.
Prandaj mund të ndodhë që ti të jetosh një çast të vetëm me dashuri dhe me bindje ndaj Allahut (me veprat e tua) me të cilat do të falen të këqijat dhe mëkatet e tërë jetës tënde. Por, mund të ndodhë që të jetosh një çast të vetëm në të cilin shmangesh nga Rruga e Allahut, duke u larguar nga Nënshtrimi ndaj Tij, që pastaj bëhet shkak që pjesën tjetër të jetës ta kalosh në vuajtje dhe në mjerim. E lusim Allahun për Sigurinë dhe Faljen e Tij.
Në këtë jetë ekzistojnë dy “thirrës” të ndryshëm: I pari është gjithçka që thërret kah Mëshira, Kënaqësia dhe Dashuria e Allahut (qofshin ato mendime apo veprime). Thirrësi tjetër është gjithçka që fton në të kundërtën e saj. (E tillë) është lakmia ose pasioni që shtyn njeriun kah e liga, ose trilli mëkatar i çastit që mund te dërgojë në përfundim të keq (vdekja në rrethana të këqija duke bërë mëkate).
Kështu mund të ndodhë që njeriu për një çast të jetës së tij të qajë; të qajë nga keqardhja dhe nga pendimi për shkak të mosbindjes ndaj Zotit të tij; dhe (për hir të këtyre lotëve) Allahu t’ia shndërrojë të bëmat e tij të liga në vepra të mira (në regjistrin e tij).
Por, sa e sa njerëz vazhdojnë të bëjnë mëkate? Sa e sa njerëz ende bëjnë të liga? Sa e sa njerëz vazhdojnë ta distancojnë veten (nga Allahu), duke u larguar sa më larg Zotit të tyre (me veprat e veta)? Kështu, të gjithë ata janë larg Kënaqësisë së Allahut që për ta është krejt e panjohur dhe e huaj.
Pastaj u vjen atyre ajo orë, ai çast i përpiktë (për t’u penduar), të cilit do t’i referohemi si “jetë e këndshme”, në atë mënyrë që ata derdhin lot të pendimit dhe të keqardhjes sa të mund të ndizet fija e dhimbjes në zemrat e tyre. Vetëm kështu njeriu kupton sa gjatë ka qenë i ftohur ndaj Allahut, dhe sa gjatë ka munguar tek Zoti i tij, saqë të mund të thotë, “Vërtet, po i kthehem Zotit tim i penduar, i nënshtruar dhe duke shpresuar në Mëshirën dhe në Kënaqësinë e Tij!”
Ky çast (për t’u penduar) është çelësi i lumturisë dhe i kënaqësisë për njeriun, kohë e pendimit. Kjo punë është siç thonë dijetarët, “Vërtet, njeriu bën plot mëkate, por në qoftë se është vërtet i sinqertë në pendimin e vet, Allahu do t’ia shndërrojë te këqijat e tij në vepra të mira”. Kështu, edhe jeta e tij pastaj bëhet e dëlirë dhe e këndshme, për hir të dëlirësisë dhe të çiltërsisë së atij pendimi, për hir të sinqeritetit në pikëllim dhe për hir të dhimbjes së ndjerë në brendësi.
E lusim Allahun, Madhështorin, Zotin e Arshit të Nderuar, që t’i japë jetë këtij thirrësi të bekuar që thërret brenda zemrave tona për në Mëshirën e Tij dhe për në dhimbjen të cilën duhet ta ndjejmë kur jemi të shkujdesur ndaj Allahut dhe ndaj Urdhrave të Tij.
Vëlla i dashur, secili prej nesh duhet t’ia bëjë vetes një pyetje, duhet ta pyesim veten tonë për ditët dhe netët, të cilat i kalojmë të zgjuar pa përfituar asgjë prej tyre?

Sa orë kalohen në këtë mënyrë?

Sa njerëz kanë qeshur në këtë jetë? Dhe (ajo çka është më e rëndësishmja) a ka qenë Allahu i kënaqur me këto të qeshura?
Sa kohë është kaluar për dëfrim dhe për gëzim në këtë jetë?

A ka qenë ky gëzim për Kënaqësinë e Allahut?

Sa net pa gjumë janë kaluar?

A ka qenë ky qëndrim pa gjumë (dhe ajo çfarë keni punuar gjatë atyre netëve), për Kënaqësinë e Allahut?

Dhe kështu me radhë, (këto janë) pyetjet që njeriu duhet t’ia bëjë vetes së tij. Por dikush mund të çuditet pse duhet të parashtrojë pyetje të tilla (ku është qëllimi i tyre)?
Po! Duhet patjetër të bësh këso pyetje pasi që nuk kalon asnjë çast i vetëm madje as sa çel e mbyll sytë, asnjë çast i rrufeshëm në jetën tënde, përveç se je duke provuar dhe përjetuar Begatitë e Allahut? Prandaj, nga droja dhe nga nënshtrimi ndaj Allahut, njeriu duhet të jetë i vetëdijshëm tërë kohën për madhështinë e Begative që i janë dhuruar.
Nga kjo drojë është ta ndjesh sinqerisht dhe ta pranosh se ushqimi të cilin e hamë, i takon Allahut dhe Ai e siguron atë.
Pastaj ne e shuajmë etjen me ujin e krijuar nga Allahu. Pastaj ne strehohemi dhe jemi nën hijen e një çatie të siguruar nga ana e Tij. Pastaj ne ecim mbi tokën e krijuar nga Ai. Pastaj ne pa asnjë dyshim jemi duke provuar dhe jemi duke përjetuar Bujarinë dhe Mëshirën e Tij. E çfarë ua merr mendja se mund t’i ofrojmë Atij si shpërblim?
(Prandaj është me rëndësi) që njeriu ta pyes veten për këto gjëra.
(Për shembull) mjekët pohojnë se në zemrën e njeriut ekziston një lëndë, përmbajtja e së cilës po të rritej apo po të ulej vetëm për 1%, njeriu do të vdiste menjëherë… Prandaj (kujto) nën mirësjelljen apo mirësinë e kujt është duke u kënaqur njeriu, çfarë mëshire dhe çfarë dhembshurie të Allahut është duke e provuar dhe duke e përjetuar njerëzimi!
(Edhe në qoftë se) njeriu e pyet veten vetëm për Mëshirën e Allahut, kur të gdhihet në mëngjes, duke dëgjuar, duke parë, duke qenë i fuqishëm, kush është Ai që ia ruan dëgjimin? Kush është Ai që ia ruan shikimin? Kush është Ai që ia ruan mendjen? Kush është Ai që ia ruan shpirtin e tij?
Ai duhet patjetër ta pyesë veten, kush qenka Ai që ia mbron të gjitha këto dhunti? Kush qenka Ai që i dhënka shëndet dhe mirëqenie?
(Kujtoji ata) ata që janë të sëmurë, të shtrirë mbi shtretër të bardhë (në spitale), ata që janë në dhimbje duke rënkuar (nga sëmundja), pasha Allahun, përmes këtyre begative të mëdha Allahu na shfaq Dashurinë e Tij ndaj nesh. Begatitë e mëdha të shëndetit të mirë, të mirëqenies dhe të sigurisë, të gjitha këto na jepen me të vetmin qëllim që të mund ta jetojmë një jetë të këndshme.
Allahu, i lavdëruar dhe i lartësuar qoftë, i dëshiron dy gjëra nga robi i Vet: e para është që ai t’i kryejë detyrimet e tij (p.sh. namazin) dhe e dyta, t’i braktisë dhe të përmbahet nga të gjitha ato të cilat ia ka ndaluar Allahu.
Sa për atë i cili pohon se derisa një njeri është i afërt me Allahun, do të ketë një jetë me vuajtje dhe me kufizime, ai njeri pa dyshim se ka gabuar rëndë në mënyrën se si e percepton ai Allahun.
Sepse, pasha Allahun, nëse nuk e pastron dhe nuk e përmirëson jetën tënde duke iu afruar Zotit tënd, atëherë kurrë nuk do ta arrish një gjë të tillë me asnjë send tjetër.
E në qoftë se nuk e pastron dhe nuk e stolis jetën tënde duke i kryer detyrimet ndaj Tij dhe duke i braktisur të gjitha ato që Ai t’i ka ndaluar, atëherë pasha Allahun, këtë nuk do ta arrish me asnjë gjë tjetër.
Njeriu mund t’i përjetojë të gjitha kënaqësitë që mund t’i ofrojë jeta, por pasha Allahun, ai kurrë nuk do të përjetojë diçka që është më e këndshme, më e bukur sesa nënshtrimi ndaj Allahut duke i kryer detyrimet ndaj Tij dhe duke lënë gjithçka që Ai na ka ndaluar.
Ti je i urdhëruar me dy gjera nga Allahu ose te vjen urdhri qe te veprosh ose te mos veprosh . Sa here qe dëshiron te veprosh diçka pyete veten: “A ta ka lejuar Allahu këtë apo jo?” Pra për çdo gjë që dëshiron të punosh.
” Pasi që vetë qenia njerëzore i takon Allahut, të gjitha zemrat i takojnë Allahut dhe të gjithë shpirtrat i takojnë Allahut, atëherë, njeriu u dashka, sa herë që dëshiron të bëjë diçka ose të përmbahet nga ajo, ta pyesë veten, a do të jetë Allahu i kënaqur me të (me atë veprim)? Nëse po, atëherë le ta punojë atë. Ose, nëse Allahu nuk do të jetë i kënaqur me atë veprim, atëherë ai duhet ta përmbajë veten.
Sepse, pasha Allahun, njeriu nuk punon diçka apo nuk përmbahet nga ajo punë, duke kërkuar Mëshirën e Allahut, e mos ta kënaqë Zotin e vet me një gjë të tillë.

vazhdon me posht...

[hasanmehmeti]

vazhdimi...


Për këtë arsye, lumturia e vërtetë dhe jeta e këndshme mund të gjenden vetëm duke iu afruar Allahut.
Duke iu afruar Kujt? Mbretit të mbretërve, Mbajtësit të Qiejve dhe të Tokës, Atij të cilit i takon i Gjithë Pushteti, i gjithë krijimi, dhe rregulli i përsosur dhe masa e gjithçka që ekziston.
Kështu mund të shihni njerëz që janë tërë kohën të shqetësuar dhe të këputur, mund të shihni njerëz që kanë të gjitha që dëshirojnë, por pasha Allahun, do ta shihni se shumica e atyre që kanë gjithçka që dëshirojnë vuajnë nga probleme shpirtërore, nga ankthi dhe nga depresioni, shumica e tyre janë jashtëzakonisht të pikëlluar dhe të pakënaqur me jetën e tyre.
Shko dhe kërko njeriun më të pasur dhe do ta kuptosh se ai është prej njerëzve më të mjerë në këtë botë. Pse? Sepse Allahu ka caktuar që rehatia dhe qetësia e shpirtit të gjendet në të qenit afër me Të dhe ka përcaktuar çelësin e jetës së këndshme dhe të dashur në raportin e këndshëm dhe të dashur me Të.
(Po qe se marrim vetëm) njërën prej 5 faljeve të detyrueshme ditore të namazit; në çastin e plotësimit të rukusë dhe të sexhdes apo në çastin e plotësimit të nënshtrimit të tij ndaj Zotit të vet, menjëherë pas daljes nga vendi i faljes, njeriu ndjen një lehtësim dhe qetësim të madh brenda vetes së tij!
Pasha Allahun, edhe në qoftë se do ta shpenzonte tërë pasurinë e botës (në përpjekje për ta blerë këtë ndjenjë), ai nuk do të kishte mundësinë ta gjente shtegun deri tek ajo.
Kështu jeta e këndshme gjendet vetëm duke iu afruar Allahut. Një jetë e kënaqshme, e qetë do të gjendet vetëm duke iu afruar Allahut. Në qoftë se njeriu nuk e pastron dhe nuk e përmirëson jetën e vet përmes kësaj lidhjeje të ngushtë, atëherë me çka tjetër do ta bëjë një gjë të tillë…?

RkQaRLSNyKY