Të tjerët për Dr. Rugovën.

[Zana_ch]

Petersen: Lamtumirë miku im, Ibrahim Rugova!


Kryeadministratori i Kosovës, Soren Jessen Petersen, në fjalën e tij, në ceremoninë e lamtumirës për Presidentin e Kosovës, Ibrahim Rugova, u shpreh se "Presidenti Rugova gjatë gjithë jetës së tij, bëri aq shumë për Kosovën dhe të ardhmen e saj". "Jemi këtu për t'i dhënë lamtumirën e ngrohtë kësaj figure që u përkushtua me shpirt dhe me mjete paqësore për të ardhmen e Kosovës", theksoi zoti Petersen.

Kryeadministratori, duke iu drejtuar familjes së Presidentit Rugova, e falenderoi atë për mbështetjen që i dhanë këtij njeriu që ofroi vetëm ngrohtësi. "Lamtumirë miku im, Ibrahim Rugova!" - përfundoi fjalimin kryeadministratori i Kosovës, Soren Jessen Petersen.






Kolë Berisha: Kur flet loti, fjala nuk ka vend


"Jemi të goditur nga një tragjedi e madhe, do të thoja gjithëkombëtare. Thonë se kur flet loti, fjala nuk ka vend. E pafuqishme të thotë atë që flet shpirti, ajo hesht. Sot po flet loti, sytë, dhembja, pikëllimi ynë i thellë", u shpreh nënkryetari i LDK-së, Kolë Berisha, gjatë fjalës në ceremoninë e lamtumirës për Presidentin Ibrahim Rugova.

Ai theksoi se "Kosova humbi njeriun i cili, me veprimet e tij, i ndërroi asaj rrjedhën e historisë". "Jemi mbledhur për të bërë nderimet, mbase jo të fundit, njeriut që lindi në një tokë të shenjtë e në një kohë jo të përshtatshme për Kosovën, të cilën me punën e tij intelektuale, politike dhe diplomatike arriti ta shkëpusë nga e kaluara e ta çojë në një epokë të re, që lidhet ngushtë me emrin e Rugovës. Historia do ta quajë epoka e ndritur e Rugovës", u shpreh zoti Berisha.

Në fjalën e tij nënkryetari i LDK-së theksoi se "në ato vite të stuhishme kur makineria policore dhe paramilitare e Millosheviçit ishte vërsulur për të pushtuar hapësirat e ish- Jugosllavisë, kur Kosova rrezikohej të shndërrohej e tëra në një varrezë masive, në një park nacional serb, ku do të mbillej një farë e re, por jo shqiptare, shkrimtari 40-vjeçar atëherë, duke iu përgjigjur zërit të atdheut, la punën e letrave për pak kohë, me një grup intelektualësh shqiptarë, me një program më shumë kombëtar se partiak, formoi Lëvizjen e parë legale, Demokratike Shqiptare".

"Duke promovuar për herë të parë një frymë të re filozofike e politike ndaj kësaj pjese të Ballkanit dhe Evropës, aplikoi rebelimin dhe vendosmërinë kolektive ndaj pushtetit serb, krijoi institucione të pavarura, theu propagandën mbi 200-vjeçare antishqiptare, dhe vuri bazat e forta të një shteti të ardhshëm dhe sovran të Kosovës", u shpreh nënkryetari i LDK-së, Kolë Berisha.






Nexhat Daci: Me mesazhet e Rugovës në finalen e madhe


Kosovë e mbështjellë me kostum të borës së zezë, me dhimbjen e madhe për liderin tënd historik, botë shqiptare e dinjitetshme në krenarinë tënde. Kosovë e fanarëve përplot dhembje në historinë tënde, gjithnjë e veçantë, e dinjitetshme, e ashpër në dukjen e jashtme, por thellësisht fisnike dhe gjithmonë ballëlart.

Kosovë e përlotur, e heshtur, por zonjë, që sot altarit të shenjtë të atdheut, bijve dhe bijave që kaluan legjendën e epokës më të re, Adem Jasharit, Shkëlzen Haredinajt, Zenel Pajazitit, Fehmi Aganit, imzot Mark Sopit, dhe Nënë dashurisë, Nënë Tereza, që nga sot i bashkohet simboli dhe prijësi i krenarisë sonë, që u bë legjendë për së gjalli, duke shpëtuar dhe ruajtur substancën tonë kombëtare nga fashizmi i fundshekullit XX, Presidenti ynë i respektuar, Doktor Ibrahim Rugova.

Kosova e liderit tënd shpirtëror dhe politik, Kosovë e luftës së popullit për liri, e prirë nga Ushtria Çlirimtare e lavdishme. Këta shpirtra që prehen në qetësinë e parajsës dhe të gjithësisë, janë fanarë që gjithmonë do të shndrisin ardhmërinë tënde të sigurt në bashkësinë e botës demokratike, të prirë nga SHBA me Bashkësinë Europiane.

President Rugova, në botën e përjetshme po të presin shpirtrat e mëdhenj të bashkëpunëtorëve tuaj në rrugën e paqes, lirisë, tolerancës dhe shtetësisë së Kosovës. Shpirtrat e akademikëve që Kosova me aq mund i krijoi si dhe shumë heronj e dëshmorë, që në përpjekjet shekullore u flijuan për lirinë e atdheut.

President i respektuar, Kosova e përlotur është në pikëllim të thellë, por me zemër besimtare që shpirti juaj, bashkë me plejadën e të parëve tanë, do të na prijë në finalen e madhe të pavarësisë në të cilën dinjitetshëm na udhëhoqët ju.

O Perëndi, të falemi e të lutemi që të përkujdeseni për këtë njeri të devotshëm të paqes, të lirisë, të barazisë dhe të dashurisë mes popujve dhe feve, përjetshëm të falenderojmë. Presidenti ynë i dashur, pushoni i qetë në parajsën e gjithësisë, sepse në këtë botën tonë kalimtare, asnjëherë nuk gjetët kohë pushimi.

Njëherë nga puna për ekzistencë dhe lufta për dije, penë e krijimtari e në dy dekadat e fundit nga puna prej arkitekti e strategu diplomatik për Kosovën e lirë, të dinjitetshme e të pavarur. Presidenti i Kosovës, ju e përmbushët ëndrrën tuaj, i bëtë themelet që Kosova të jetë shtet i lirë dhe i pavarur, krijuat mirëbesimin dhe filozofinë tuaj paqësore e ndërtuese, që të gjithë qytetarët, pa asnjë dallim, të gëzojnë liri të plotë dhe të drejta të barabarta.

E nderuara Bashkësi Ndërkombëtare në Kosovë, i nderuar zoti Soren Jessen Petersen. Kosova ju falenderon për ndihmën që po i jepni popullit dhe institucioneve të saj. Amerikë, mike e dëshmuar e popullit shqiptar prej shekujsh në vazhdimësi, Kosova nga zemra e thyer sot, përzemërsisht e përhershëm të është mirënjohëse për udhëheqjen brilante të ditëve vendimtare për shpëtimin nga shfarosja e popullit shqiptar në Kosovë.

Amerikë dhe Bashkësi Evropiane, frymëzues të Kosovës demokratike, shtet të gjithë qytetarëve që jetojnë dhe zhvillohen të lirë e të barabartë, të denjë për të gjitha etnitë e saj, na prini në finalizimin e projektit të Presidentit Rugova, i cili nga sot do të prehet i qetë në Kosovë, Dardaninë e tij antike. President, Zoti ju bekoftë bashkë me familjen tuaj, ndërsa Kosovën ju e bekuat me jetën dhe veprën tuaj. Faleminderit!"

[Zana_ch]

Shtypi i Prishtines: mbi 500 mije njerez nderuan presidentin Rugova


Data e Publikimit: 27/01/2006

Autori i Lajmit:
24 ore
Gazetat e Prishtinës sot shkruajnë gjerësisht për nderimet e larta kombëtare e ndërkombëtare dhe për praninë e madhe diplomatike në ceremoninë mortore të Presidentit Rugova.
"Mbi 500. 000 njerëz kanë marrë pjesë në nderimet më të larta kombëtare e ndërkombëtare në ceremoninë e varrimit të Presidentit Rugova", shkruan gazeta "Rilindja", që sot në një numër special ka titull kryesor “Bota nderoi”.
Ekskluzive në gazetën “Rilindja” janë tri intervista të Presidentit Rugova në periudha të ndryshme, e para para 12 vjetëve dhënë ATSH-së: ”Presidenti Rugova parashikoi dhe ndërtoi të ardhmen e Kosovës dhe të shqiptarëve”.
"Koha ime po vjen", është titulli kryesor, i shoqëruar me një foto të madhe të Presidentit Rugova në gazetën më të re të Kosovës, "Iliria Post", në numrin e saj të parë sot. “Kur flet loti, s’ka vend fjala” është një nga titujt e tjerë të kësaj gazete, që boton deklarata të personaliteteve kombëtare e ndërkombëtare që vlerësojnë Presidentin Rugova.
"Kosova dhe bota i dhanë lamtumirën e fundit Presidentit të Pavarësisë, Dr. Ibrahim Rugova", shkruan në faqen e parë gazeta “Zëri”. Një titull tjetër është deklarata e Havier Solanës: “Jam i mahnitur me dinjitetin e popullit të Kosovës në këto ditë të zisë dhe të pikëllimit".
"Perëndimi kërkon nga kosovarët të bashkohen për të mbushur boshllëkun pas vdekjes së Rugovës”, është titulli nga deklarata e nënsekretarit amerikan, Nicholas Burns. "Lamtumirë President, Rugova përcillet me Flamurin e Himnin e tij", është titulli kryesor në gazetën “Kosova Sot".
"Kosova u nda nga Presidenti i parë i saj, Ibrahim Rugova. Lamtumirë”, është kryetitulli në gazetën “Lajm ekskluzive”. Gazeta njofton se në varrimin e Rugovës ishin 36 delegacione shtetërore me rreth 200 anëtarë. “Lamtumirë President”, është kryeartikulli i gazetës “Koha Ditore”. Kjo gazetë paralajmëron: “Ahtisaari sot në Bruksel, të martën takohen ministrat e Grupit të Kontaktit”. “SHBA fton shqiptarët që t’i refuzojnë ata që i rreken dhunës’, është një titull tjetër në "Koha Ditore". "Prehu i qetë në dheun e Kosovës, Dardanisë antike, President Rugova", është titulli kryesor në gazetën "Bota sot".
"Presidentit Rugova iu dha lamtumira e fundit", është kryeartikulli i gazetës "Epoka e re" nga ceremonia e varrimit, e cila thekson edhe pjesëmarrjen e përfaqësuesve të lartë ndërkombëtarë dhe përfaqësuesve nga shumë vende të botës. "Pacifisti nderohet nga ushtarët", është titulli qëndror i gazetës "Express".
"Kosovarët i dhanë nderimet e fundit presidentit të ndjerë, Ibrahim Rugova, një ceremoni tejet e organizuar dhe me praninë më të madhe diplomatike në historinë e vendit", shkruan gazeta "Express"

[Espresso]

Befasia e fundit e Ibrahim Rugovës


Shkruan: Mero Baze

Të gjithë ata që menduan se Ibrahim Rugova iku pak para se të bënte realitet ëndrrën e tij për pavarësi, u gabuan. Dita e fundit mbi dhé e Ibrahim Rugovës, u bë në mënyrë të pabesueshme, dita e ëndrrës së tij për pavarësinë e Kosovës. Në një kryeqytet ende të pashënuar në asnjë hartë të botës si kryeqytet shteti, u ulën brenda një dite, 40 burra shteti nga vendet më të fuqishme të botës, për të nderuar kujtimin e Presidentit. Në asnjë rrethanë tjetër, në asnjë vend tjetër të botës, në asnjë shtet të njohur ndërkombëtarisht, vdekja e një presidenti nuk mund të përcillej me një ceremoni të tillë. Ceremonia e përcjelljes së Presidentit të Kosovës, Ibrahim Rugova, jo vetëm që është nga më madhështoret në historinë e Europës, por është, mbi të gjitha, një ceremoni që më shumë se sa përcolli Ibrahim Rugovën, përuroi shtetësinë e Kosovës. Një vend i cili aspiron pavarësi dhe nderohet në ditën e ikjes së presidentit me delegacione të nivelit të lartë, që nga SHBA deri në vendet skandinave, është një vend që praktikisht ka gëzuar brenda ditës njohjen ndërkombëtare të shtetësisë së tij.
Ajo që ndodhi dje në Kosovë ishte një njohje e pavarësisë së Kosovës, njohja e shtetësisë dhe vizionit të Presidentit Ibrahim Rugova për një Kosovë të pavarur.
Do të shkruhet gjatë në ditët që vijnë për atë ceremoni. Do të shkruhet dhe përshkruhet dinjiteti i shoqërisë së Kosovës dhe serioziteti i saj për t’u sjellë me dinjitet ndaj presidentit të vet. Do të përshkruhet përkushtimi i qytetarëve, të cilët në temperatura dhjetëra gradë nën zero, qëndruan për orë të tëra për të përcjellë simbolin e tyre. Por ata që e njohin Kosovën, pak a shumë e prisnin një reagim të tillë dinjitoz. Ajo që pak ishte llogaritur ishte legjitimiteti ndërkombëtar që iu dha vizionit të Presidentit të Kosovës për pavarësi. Prezenca e personaliteteve më të larta të Europës dhe SHBA-së, prezenca e thuajse e gjithë ministrave të Jashtëm të Europës dhe Bashkimit Europian, prezenca e anëtarit të Qeverisë amerikane, që solli mesazhin e Presidentit Bush dhe, mbi të gjitha, solemniteti me të cilin ata mbështetën vizionin e Ibrahim Rugovës, është legjitimimi de facto i pavarësisë së Kosovës.
Për çdo qytetar të botës që ka parë dje në ekran atë ceremoni, i është krijuar ideja se kemi të bëjmë me një shtet të respektuar, me një shoqëri të emancipuar, me një polici dhe forca të armatosura solemne dhe dinjitoze dhe, mbi të gjitha, me një respekt ndërkombëtar ndaj një presidenti që po përcillet. Asnjë shtet në botë nuk ka më shumë detaje për shtetësinë e tij se Kosova dje.
Të gjithë ata që menduan se Ibrahim Rugova iku pa e realizuar ëndrrën e tij, dje e panë se kishin gabuar. Ai na befasoi dhe ditën e fundit të tij mbi tokë. Na dëshmoi se ç‘fuqi kishte edhe i vdekur, për t’i dhënë Kosovës gjithë elementët e shtetësisë së saj.

(Marrë nga gazeta Tema)

[Zana_ch]

Ceremonia e Rugovës, një komb dy shtete

Serbia humbet përfundimisht sovranitetin mbi Kosovën


Kosova ka përcjellë dje me nderime Presidentin e saj të parë Ibrahim Rugova. I vënë në shtratin e Topit, trupi i pajetë i liderit kosovar ka udhëtuar në orën 9.15 drejt Pallatit të Sportit 1 Tetori, ku janë zhvilluar të gjitha homazhet dhe ceremonitë përkatëse. Më shumë se 36 delegacione të nivelit të lartë kanë marrë pjesë në këtë ngjarje të rëndësishme dhe me pasoja politike për rajonin dhe më gjerë, duke shënuar kështu ceremonialin mortor më të madh për një personalitet shqiptar.
Pasi është vendosur në sallën e Pallatit 1 tetori, i mbështjellë nga një flamur i Dardanisë, simboli shtetëror i Kosovës dhe i shoqëruar nga një muzikë funebre, delegacionet e ndryshme që kanë mbërritur njëri pas tjetrit në Prishtinë kanë bërë homazhet e rastit, duke parakaluar dhe vendosur kurora. Në këtë mori personalitetesh binin në sy krerët e shteteve ballkanike, përveç Serbisë dhe Greqisë, personalitete të larta të Vatikanit, Ministri i Jashtëm i BE-së Solana, kreynegociatori Ahtisari, përfaqësuesi amerikan, ish-kryeministri italian Masimo D’Alema, delegacioni rus, francez etj. Për nga madhësia dhe për nga përfaqësimi delegacioni shqiptar ishte më i madhi, duke shënuar një rast të paprecedent përderisa në të njëtin delegacion përfshiheshin Presidenti, Kryeministri, Kryetarja e Kuvendit, kreu i opozitës si dhe përfaqësues të kabinetit qeveritar.
Fillimi i ceremonisë
Himni kombëtar shqiptar dhe ai kosovar kanë sinjalizuar fillimin origjinal të homazheve, të cilat kanë sjellë në vëmendje një fakt të ri politik; një komb dhe dy shtete mund të përkufizohet e gjithë simbolika ceremoniale e djeshme në Prishtinë. Ceremonia është hapur rreth orës 13.00, e drejtuar nga Kryeredaktori i Radio Televizionit të Kosovës, Nebi Qena, i cili ka menaxhuar të gjithë protokollin e fjalimeve që janë mbajtur me këtë rast. “Jemi këtu bashkë për t’i dhënë lamtumirën e fundit presidentit tonë të dashur Ibrahim Rugova që duke nisur nga sot do të prehet në dheun kosovar apo dheun dardan siç e quante ai. Ju familje Rugova keni humbur të zotin e shtëpisë. Por ne të gjithë bashkë jemi këtu me miqtë tanë të Kosovës, Shqipërisë dhe shumë vendeve të tjera në mënyrë vllazërore për t’a përcjellë atë në banesën e fundit”, u shpreh ai. Fjalën hapëse e ka mbajtur kryeadministratori i Kosovës Petersen, i cili ka vlerësuar lart rolin dhe figurën e Rugovës në drejtim të paqes në rajon. “Lamtumirë miku im, Ibrahim. Koleksioni im në zyrë dhe shtëpi do të ma kujtojë gjithnjë Rugovën. Kujtimi për të do të vazhdojë të jetojë gjithnjë. Ibrahim Rugova u nda prej nesh, por le të prehet në paqe në tokën e tij”, u shpreh Petersen. Në radhë pas tij kanë përshëndetur Kosumi, Solana, kreu i Kuvendit të Kosovës Nexhat Daci si dhe përfaqësuesi i Shteteve të Bashkuara të Amerikës Alfonso Xhekson. Pas kësaj homazhet janë mbyllur për t’i hapur rrugën kortezhit që do të drejtohej drejt varrezave të dëshmorëve në lagjen Velanie të Prishtinës.
Kortezhi dhe varrimi
Për më shumë se 1 orë ka zgjatur kortezhi drejt varrezave të Velanies, i cili ka përcjellë trupin e Rugovës nën një turmë të madhe njerëzish që kishin mbushur bulevardin kryesor të Prishtinës hd errugët e tjera. Kortezhi është paraprirë nga trupat mbrojtëse të Kosovës, të cilat e kanë udhëhequr atë nëpër të gjithë qytetin. Mbërritja në varreza ka rezervuar një vend të posaçëm për delegacionet e shumta të cilat kanë parakaluar edhe njëherë përpara arkivolit me trupin e Rugovës. Pasa kësaj rreth orës 14.45 i shoqëruar nga muzikë funebre dhe nga të shtënat e arnëve lideri kosovar është përcjellë për në banesën e fundit nën sytë e trishtuar të kosovarëve, familjes dhe delegacioneve të huaja.


Delegacionet
Delegacioni i Shqipërisë
Delegacioni i Maqedonisë
Delegacioni i BE-së
Deleacioni i SHBA-së
Delegacioni i Vatikanit
Delegacioni i Gjermanisë
Delegacioni i Koracisë
Delegacioni i Sllovenisë
Delegacioni i Greqisë
Delegacioni i Britanisë
Delegacioni i Francës
Ish-kryeministri italian D’Alema
Bernard Kushner
Kryenegociatori Martin Ahtisari
Kryeadministratori Petersen

Petersen: Presidenti i ri nga LDK-ja


Presidenti i ri i Kosovës do të jetë nga partia e Ibrahim Rugovës, Lidhja Demokratike. Këtë e ka bërë të ditur kryeadministratori Soren Jesen Petersen, i cili u shpreh se tashmë për këtë gjë është rënë dakord. “Presidenti i ri i Kosovës do të jetë nga LDK-ja”, deklaroi Petersen në një takim të zhvilluar mes tij dhe me presidentin e Maqedonisë, Branko Cervenkovski. Ata kanë rënë dakord dje në Prishtinë për vazhdimin dhe stabilizimin e demokratizimit të Kosovës, si dhe krijimin e një rruge të qetë të procesit rreth përcaktimit të statusit të ardhshëm të Kosovës. Qëndrimi i fundit dëshmon qartë se komunitetit ndërkombëtar synon të investojë fort te subjekte që përfaqësojnë në mënyrë të pakundërshtueshme opsionin paqes në Kosovë për të mos lejuar spekulime nga Beogradi dhe ngarkesa të tjera politike.


Ish-ministrini jashtëm serb: Dita e varrimit të Rugovës, dita e pavarësisë së saj

Ish-Ministri i Jashtëm serb, Goran Svilanoviç ka shprehur dje mendimin e tij se ceremonia e varrimit të Presidentit të Kosovës Ibrahim Rugova de facto vulosi pavarësinë e saj. Madje sipas tij kjo datë duhet shpallur edhe pse jo zyrtarisht si data e pavarësisë së krahinës, përderisa ajo dëshmoi se tashmë çdo pretendim i Serbisë mbi territorin kosovar nuk ka më asnjë kredencial real. Svilanoviç citohet ta ketë bërë këtë deklarata nga agjencia e lajmeve Macedonia Press dhe nënkuptonb qartë se perceptimi i përgjithshëm i serbëve rreth këtij problemi po hyn në brazdën e realitetit. Vdekja e Rugovës, mesazhi i veprës së tij, jehona e ngjarjes në komunitetin ndërkombëtar janë elementë parësorë që në gjuhën diplomatike përkthehen mjaft qartë; Kosova është pjesë e të drejtës ndërkombëtare dhe ky është një fakt që duhet pranuar. Zëri i Svilanoviç është ndoshta i pari, por gjithsesi ai paralajmëron serbët se me këtë problem Serbia nuk duhet të humbasë energji të tjera, përderisa historia e ballkanit provon se askush nuk mund të sundojë fqinjin në këtë rajon të vështirë.


Fjalimet


Solana: Uniteti ruan vepërn e Rugovës
“E kam njohur Presidentin Ibrahim Rugova për shumë vite e kam takuar në shumë kohëra të vështira, por edhe në kohëra të mira dhe kam pasur biseda shumë të gjata. Rugova ishte një njeri që i kushtoi tërë jetën e tij për të drejtat e popullit të Kosovës. Por ai gjithmonë ishte një njeri i pastër, thellësisht i përkushtuar në arritjen e objektivave të tij me mjete të padhunshme. Për këtë ai është respektuar nga popujt e Europës dhe Botës. Unë sinqerisht shpresoj se trashëgimia e tij do të vazhdojë në Kosovë. Në këtë moment të vëshirë udhëheqësit e Kosovës duhet të tregojnë unitet, bashkimk, kemi shumë punë për të bërë. Të gjitha bashkësitë në Kosovë duhet të punojnë për një të ardhme të sigurt, kjo është mënyra e vetme për të arritur në statusin e ardhshëm të Kosovës dhe kjo është mënyra më e mirë për të respektuar kujtimin e Ibrahim Rugoves. U prehsh në paqe Miku im”, u shpreh Havier Solana.


Xhekson: SHBA humbi një mik
“Humbëm një mik. Kosovë përfundo punën e Rugovës”. Shefi i delegacionit të SHBA-së, Sekretari amerikan për Strehim e Zhvillim Urban, Alfonso Xhekson ka mbajtur një fjalim në nderim të Presidentit të ndjerë kosovar, Ibrahim Rugova ku ka shprehur ngushëllimet e SHBA-së për familjen Rugova e popullin kosovar. “Humbëm një mik të vërtetë, një mik të Shteteve të Bashkuara të Amerikës që gëzon respektin e tyre ashtu siç gëzon respektin e popujve të mbarë botës. Ne ju përcjellim një mesazh paqeje dhe ju themi se keni një mik dhe dëshirat më të mira nga SHBA. Tani është koha të bashkohemi së bashku dhe të përfundojmë punën e Rugovës të ndërtojmë këtë vend. Ju lutem mos ju shmangni kësaj rruge!”, tha Xhekson.


Daci: Rugova vuri themelet e pavarësisë
“Kosovë e liderit tënd, Kosovë e luftës, Kosovë, këta shpirtra që prehen në qetësi, janë fanarë të lirisë tënde. Rugova, në parajsën ku do të shkosh të presin bashkepunëtorët e tu, shpirtrat që u flijuan për lirinë e atdheut. Shpirtat tuaj do të na prijnë në plejadën finale. O Perendi të lutemi të kujdeseni për këtë njeri të paqes. Presidenti ynë pushoni i qetë në Parajsën e Qetësisë, rrugën tuaj do ta vazhdojmë ne. Ju vutë themelet që Kosva të jetë shtet i pavarur“. Më pas ai iu drejtuaë edhe palëve të huaja për t’i falënderuar edhe në emër të Ibrahim Rugovës, për ndihmën që po i japin vendit. “I nderuar z. Petersen. Kosova ju falënderon për ndihmën që po i jepni popullit. Amerikë edhe ty Kosova të është mirënjohëse për ndihmën e pandalur. Të gjithë Ju Ndërkombëtarë, na prini në rrugën e Ibrahim Rugovës“.

[Espresso]

Muzikë kishtare dhe flamuri i Dardanisë, simbolet e liderit të Kosovës
Përcillet në varrezat e dëshmorëve Ibrahim Rugova, Beogradi jashtë ceremonisë

Skerdiljad Zaimi

Në një diell rrezatues dimri, ora 14.45 në lagjen Velanie të Prishtinës i përcjellë nga sytë dhe lotët e trishtuar të atyre që ai i mbushte me shpresë, ka përfunduar rrugëtimin e tij Ibrahim Rugova, lideri shpirtëror i shqiptarëve të Kosovës. Më shumë se kaq Rugova fitoi një të drejtë historike shumë të rrallë ndër shqiptarë, të qënit njeri i madh, i përkushtuar ndaj një çështjeje që ai e ktheu në kauzë, pavarësi e Kosovës dhe triumf përfundimtar i lirisë në kontinentin e vjetër.
Ceremoniali i Rugovës, ku merrnin pjesë më shumë se 36 delegacione nga e gjithë Europa dhe bota mund të vlerësohet pa droje momenti më kulminant ku një figurë shqiptare njihet dhe repesektohet kaq gjerësisht nga të gjithë europianët, të cilët në agun e këtij mijëvjeçari njohën më së fundi nga afër dinjitetin dhe vlerën e shqiptarëve, simbiozë e të cilëve u bë kësaj radhe përfaqësuesi kosovar, i thjeshti dhe fisniku Ibrahim Rugova. Edhe në këtë çast të vështirë, ku Europa u rreshtua me vetëdije në krah të tij dhe të mesazheve universale të filozofisë paqësore të liderit kosovar, si një thirrje kumbuese e asaj që shqiptarët janë pjesë e perëndimit, udhëtimi mistik drejt banesës më të fundit është shoqëruar ndër të tjera edhe nga muzika meshtare katolike, në shenjë respekti për besimin fetar të Rugovës. I mbështjellë me flamurin e Dardanisë, një shqiponjë dykrenore me yllin gjashtëcepësh të Davidit përsipër, me fjalët amin, lideri kosovar pacifist Ibrahim Rugova përcolli në këtë mënyrë edhe një mesazh të ri për të gjithë kosovarët dhe shqiptarët në tërësi për atë se nga duhet të shkojë e ardhmja e tyre. Europa është familja e tyre dhe këtë Rugova e bëri të qartë deri në fund, jo vetëm si një rikthim i përgjakur i këtij kombi në mjedisin e vet shpirtëror, por edhe si një sfidë madhore për të gjithë mentalitetin ballkanik të përlyer nga dhuna reciproke në emër të qytetërimit. Dhe jashtë këtij kori të paqes të ngritur dje në Prishtinë mbi trupin e Rugovës, ka munguar sërish Beogradi, të cilin historia e futi si padashur në një qark të mbyllur dhe ironik brenda të cilit diplomacia serbe po vijon të luajë aktin e fundit të pasionit të saj tashmë të dështuar. Ajo që mund të thuhet në këtë rast është fakti se pas më shumë se treqind vjetësh, serbët kanë mbetur jashtë Kosovës dhe në një farë mënyre edhe jashtë Europës së vlerave humaniste, jo nëpërmjet luftës, por nëpërmjet paqes. Dhe këtë natyrisht e ndërtoi në mënyrë profetike Ibrahim Rugova, pasi dita e djeshme, e përcjelljes së tij për në banesën e fundit, vërtetoi në mënyrë të pakundërshtueshme atë ide që zuri fill në vitin 1989 dhe që po kurorëzohet së fundmi. Edhe në këtë moment faktori ndërkombëtar po bën të qartë se pavarësia kalon nga paqëtimi dhe harmonia e komuniteteve, një mesazh i vënë në praktikë që përpara 15 vjetësh nga lëvizja kosovare. Ky përjashtim i Beogradit, i cili nuk pranon të njohë realitetin ballkanik ku të gjithë janë të barabartë dhe nuk ka vend për dominim, është një hapësirë boshe, një zbrazëtirë që pasqyron dizavantazhe të mëdha në mentalitetin aktual. Prononcimi i qartë i Europës dhe i popullit kosovar, prania masive e të cilit në ceremoninë mortore rikonfirmoi vullnetin për paqe, është një shuplakë për demokracinë serbe e cila po kërkon integrimin e shpejtë pa u përshtatur me realitetin e ri historik. Në fund të fundit ajo që mund të thuhet pa droje në këtë fillim të ri për rajonin, është fakti se ballafaqimi i pafundëm serbo-shqiptar përfundoi dje një etapë të rëndësishme dhe shënoi një fitore për ne. Zgjedhja e Rugovës, në të gjitha drejtimet si dhe në metodë, që është edhe zgjedhja e kombit shqiptar, përfaqëson një fitore morale që sanksionon në mënyrë të pakundërshtueshme arritjen më të madhe të tij; çlirimin dhe njëkohësisht edukimin me frymë evropiane.

[sherri]

I gjithe ky nder qe ju be Presidentit,nga e mbar bota u sillen ne kete forum,u cituan gati te gjitha fjalimet kryesore.
Une deshta te ceki edhe nje nder qe i bane disa me mosepjesmarrje!!
Nder me mospjesmarrje (Refuzim nga Familja Rugova)na bene:Tadic Shkina,Rexhep Mjekrra,Adem Plemetini,Jakup Gerzholja&company,dhe disa Hiena tjere,une i falenderoje qe s'erdhen me ju pa surati ne ate dite pikllimi.

[Zana_ch]

New York Times: Të gjitha nderimet që mund t'i jep një shtet presidentit të vet

Data e Publikimit: 27/01/2006

Autori i Lajmit:
24 ore
Shqiptarët e Kosovës, të mbledhur në dhjetëra mijëra i dhanë lamtumirën e fundit presidenti të tyre Ibrahim Rugova, në një ceremoni që kishte të gjitha atributet e një funerali shtetëror, shkruan në numrin e sotëm e përditshmja amerikane the New York Times.

Për 16 vjet Rugova ishte një pacifist dhe lideri kryesor që luftoi për pavarësinë e Kosovës. Në vdekje, populli i tij i dha të gjitha nderimet që mund t'i jepë një shtet presidentit të vet. Kryeqyteti I Kosovës u ndal i tëri për gjashtë orë në një ceremoni në të cilën morën pjesë katër presidentë dhe mbi 40 delegacione të vendeve të ndryshme. Kortezhi i funeralit të presidentit u bartë nga Trupat Mbrojtëse të Kosovës, të cilët shqiptarët i konsiderojnë si ushtri mbrojtëse e Kosovës. Shqiptarët nga e gjithë Kosova në temperatura të acarit të madh erdhën për të marrë pjesë në ceremoninë e varrimit pas mbi katër ditë të një zie zyrtare. Në ceremoninë e varrimit kishin ardhur edhe pjesëtarë të diasporës shqiptare edhe nga vendet e largëta si Australia dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Fjala e kryeamdinistratorit të Kosovës në nderimin e fundit që i bëri presidentit sugjeronte se dëshira e Rugovës për një Kosovë të pavarur nuk ishte largë bërjes realitet, thekson the New York Times. "Presidenti Rugova la një boshllëk, por ai la edhe një vizion që do ta cojë Kosovën përpara. Ky është një vizion të cilin ai nuk jetoi ta shihte, mirëpo realizimi i tij do të arrihet përmes unitetit dhe zotimit të atyre që do ta ndjekin rrugën e tij", citon The New York Times, fjalën e kryeadministratorit Soren Jesen Petersen. Pamje filmike nga ceremonia e varrimit të presidentit dhanë edhe kanalet televizive amerikane, duke theksuar një pjesëmarrje masive të rreth një milion shqiptarëve të Kosovës në përcjelljen e përmotshme të presidentit të parë të tyre.

[Gentiani]

Befasia e fundit e Ibrahim Rugovës


Shkruan: Mero Baze

Të gjithë ata që menduan se Ibrahim Rugova iku pak para se të bënte realitet ëndrrën e tij për pavarësi, u gabuan. Dita e fundit mbi dhé e Ibrahim Rugovës, u bë në mënyrë të pabesueshme, dita e ëndrrës së tij për pavarësinë e Kosovës. Në një kryeqytet ende të pashënuar në asnjë hartë të botës si kryeqytet shteti, u ulën brenda një dite, 40 burra shteti nga vendet më të fuqishme të botës, për të nderuar kujtimin e Presidentit. Në asnjë rrethanë tjetër, në asnjë vend tjetër të botës, në asnjë shtet të njohur ndërkombëtarisht, vdekja e një presidenti nuk mund të përcillej me një ceremoni të tillë. Ceremonia e përcjelljes së Presidentit të Kosovës, Ibrahim Rugova, jo vetëm që është nga më madhështoret në historinë e Europës, por është, mbi të gjitha, një ceremoni që më shumë se sa përcolli Ibrahim Rugovën, përuroi shtetësinë e Kosovës. Një vend i cili aspiron pavarësi dhe nderohet në ditën e ikjes së presidentit me delegacione të nivelit të lartë, që nga SHBA deri në vendet skandinave, është një vend që praktikisht ka gëzuar brenda ditës njohjen ndërkombëtare të shtetësisë së tij.
Ajo që ndodhi dje në Kosovë ishte një njohje e pavarësisë së Kosovës, njohja e shtetësisë dhe vizionit të Presidentit Ibrahim Rugova për një Kosovë të pavarur.
Do të shkruhet gjatë në ditët që vijnë për atë ceremoni. Do të shkruhet dhe përshkruhet dinjiteti i shoqërisë së Kosovës dhe serioziteti i saj për t’u sjellë me dinjitet ndaj presidentit të vet. Do të përshkruhet përkushtimi i qytetarëve, të cilët në temperatura dhjetëra gradë nën zero, qëndruan për orë të tëra për të përcjellë simbolin e tyre. Por ata që e njohin Kosovën, pak a shumë e prisnin një reagim të tillë dinjitoz. Ajo që pak ishte llogaritur ishte legjitimiteti ndërkombëtar që iu dha vizionit të Presidentit të Kosovës për pavarësi. Prezenca e personaliteteve më të larta të Europës dhe SHBA-së, prezenca e thuajse e gjithë ministrave të Jashtëm të Europës dhe Bashkimit Europian, prezenca e anëtarit të Qeverisë amerikane, që solli mesazhin e Presidentit Bush dhe, mbi të gjitha, solemniteti me të cilin ata mbështetën vizionin e Ibrahim Rugovës, është legjitimimi de facto i pavarësisë së Kosovës.
Për çdo qytetar të botës që ka parë dje në ekran atë ceremoni, i është krijuar ideja se kemi të bëjmë me një shtet të respektuar, me një shoqëri të emancipuar, me një polici dhe forca të armatosura solemne dhe dinjitoze dhe, mbi të gjitha, me një respekt ndërkombëtar ndaj një presidenti që po përcillet. Asnjë shtet në botë nuk ka më shumë detaje për shtetësinë e tij se Kosova dje.
Të gjithë ata që menduan se Ibrahim Rugova iku pa e realizuar ëndrrën e tij, dje e panë se kishin gabuar. Ai na befasoi dhe ditën e fundit të tij mbi tokë. Na dëshmoi se ç‘fuqi kishte edhe i vdekur, për t’i dhënë Kosovës gjithë elementët e shtetësisë së saj.

(Marrë nga gazeta Tema)

[Urata]

E ardhmja, që buzëqesh me portretin e Tij

Shkruan: Sabit Rrustemi

Kosova, që nga dita e djeshme, figurën e madhërishme të Presidentit Dr.Ibrahim Rugova, e shenjtëroi përjetshëm. Ky shenjtërim ndodhi në pikë dite dhe para gjithë botës, midis Prishtinës. As nuk ishte sheshi Shën Pjetër, as sheshi i Gurit të Shenjtë në Mekë. Ishte epiqendra e Kosovës, tempulli ku populli ka lidhur besimin, Kuvendi i Kosovës, prej nga doli Njeriu i Shenjtë i Kohës Moderne, Emblema e demokracisë që mbylli një shekull dhe hapi tjetrin, me një emër të vjetër sa njerëzimi, Ibrahim dhe një mbiemër të moçëm sa bota vetë, Rugovë. Ky Shenjt i Ri, me emrin Ibrahim Rugovë, i besuar dhe i bekuar nga krejt populli, me uratën e Biblës dhe K’uranit, doli në Sheshin Skënderbeu. Kërkoi leje prej Tij, si atë ditë kur u përkul për herë të mbramë para përkrenares në Mauzoleun e Lezhës dhe, u nis drejt bulevardit me emrin e
Nënës Sonë, Nënë Terezës.
Mbështjellur me flamurin e Dardanisë Antike, Ai edhe përmes Arkëmorit ku i
kishte fshehur gjithë dhembjet tona, i jepte mesazhe të reja botës, për rrënjët tona të hershme, për qëndrimet tona të dinjiteshme, për krenaritë e dhembshme e të pandalshme, për sfidat e reja në udhën që ka hapur me dekada, i bindur se ky popull – si publiku më i mrekullueshëm i botës, nuk do ta nderonte vetëm duke u lutur dhe duke i hedhur lule për flijimin e tij të fundit (pas një mal flijimesh të deritashme), apo vetëm duke i shkuar pas, po, do ta çmonte dhe më shumë duke ecur pandalshëm në vizionin e tij prej misionari, me emrin e Tij dhe Bekimin e tij, edhe më tutje, drejtë
Ardhmërisë, asaj të ardhme që buzëqesh kudo tashmë me portretin e Tij –Kosova shtet Sovran dhe i Pavarur.
Përmes një celebrimi popullor, Ai do të vazhdojë tutje kah Bregu i Diellit, kah ai Diell i Lashtë i besimit ilir, duke nderuar me prehjen e tij të përkohshme prej Shenjti, Tempullin e Rinisë, atë rini që e deshi aq shumë, që e çmoi dhe, ia besoi vizionin e Tij, duke marrë botërisht, jo vetëm prej popullit të Tij, po edhe prej gjithë botës dhe miqëve përmes të cilëve e kish bërë të njohur vendin e tij, nderimet, falënderimet, dhe betimet më të reja për vazhdimin e rrugës së trasuar nga Ai. Ai do të prehej aty për pak orë, për ta nderuar për herë të mbramë, ashtu i shtrirë dhe i mbështjellur me flamurin dardan dhe rrethuar me lulet e këtij populli, Pranverën Studentore ‘81, prej gjirit të së cilës u brumos dhe më pas u shpall Republika e Kosovës, kryetar i së cilës u zgjodh po nga ky popull.
Më pastaj, pas gjithë atij përkushtimi pikëllues e të madhërishëm, Shenjti i Ri i këtij Shekulli, do të lëvizë rrugës së heroit që bashkoi tokën e tij të ndarë, duke shembur ata gurë të mallkuar kufijsh, Agim Ramadanit, për ta nderuar dhe njëherë me praninë e tij të përbotshme me krejt popullin që i rendte pas, me krejt atë popull që i shpiente atje në Majë, në Rrafshnaltë, atje ku prjenë përjetësisht vetëm të Shenjtit. Rrafshnalta, atje mu në Majë, po e priste me bardhësine e ftohtë të shtëpisë së amshueshme. Një shtëpi e bardhë, shtëpi ku pushojnë vetëm të shenjtit. Prej asaj Maje dhe përmes asaj Shtëpie, një pikë e bardhë bore e parë prej qielli, Ai do të lëshohej ngadalshëm thellësisë së tokës dardane, asaj thellësie që e njihte edhe symbyllur, në çdo kohë.
Populli nuk po i thoshte lamtumirën. As miqtë. As bashkëpunëtorët. As edhe
gjaku i tij më i afërt, Familja.
Populli nuk po ndahej nga Ai dhe nuk po ia thoshte këtë fjalë, sa e ëmbël
nganjëherë e, e hidhur përherë.
I gjithë ai publik si në atë rrafshnaltë si në çdo cep të etnisë dhe kësaj bote të përkohshme, ishte dëshmitar i një shenjtërimi të ri, në një mënyrë krejt të re, shqiptarçe.
Ishin të gjithë aty. Edhe ata që u nisën rrugës së tij prej fillimit, edhe ata që ndërkohë u ngjeshën radhëve të tij, edhe ata që në ecje e sipër, thyen udhë për pak, edhe ata që mëtuan udhë të tjera…ishin aty, edhe ata që nga larg e admiruar, edhe ata që e përkrahën e miq iu bënë…aty ishin. Dhe, mbetën të mrekulluar prej dhembjes së dinjitetshme të këtij populli, prej dhembjes rrezatuese të një Shenjti që doli nga gjiri i tij.
Kosova nga dita e 26 janarit 2006 është Kosova e Ibrahim Rugovës. Edhe Rugova është njëkohësisht Ibrahim Rugova. Apo nuk e tha kështu, një Motër Jona, Faqja e përlotur e saj që shetiti botën përmes ekranit. Epo, Shenjti, tash vetëm lakmohet, admirohet. Shenjti nuk preket. Vetëm shijohet e përjetësohet fjala e tij, vepra e tij.
Shenjtërishtë Shenjt, nuk mund të bëjë jetën e të gjallëve. Të gjallët vetëm mund të luten për Shenjtin e Vet.
Shenjtët i fitojnë vetëm popujt martir. Sepse dikush duhet t’ua ndriçojë rrugën. Dikush duhet t’u bëj dritë. Dhe, në dhënien e kësaj drite për popullin e vet, dikush duhet të digjet, si qiriri. Duke u djegur për dritë, fjalëve më lehtë iu besohet, profecive. A s’ishte martire Kosova? A s’e nxorri nga dhembja e saj e përgjakshme birin e saj që tashmë iu shëndrrua në Shenjt. E po kush nuk i beson këtij shenjtërimi, ai nuk është i besuari i këtij populli, kurrë. Ai është i mallkuari i tij. Populli ish ai që e zgjodhi. Populli ish ai që e ngriti në piedestal. Populli ish ai që e barti deri në rrafshnaltë.
Populli ish ai që e përjetësoi në shenjt të ri. Urime populli im. Shenjëtorhu përjetësisht me birin tënd, me Shenjtin tënd. Ai të nderoi edhe me shkuarjen në amshim. Tash, përkulu para tij dhe ec rrugës së tij si popull i qëndrueshëm, si popull i pavdekshëm.
Të lumtë!
Gjilan, 27 kallnor 2006

[Gentiani]

http://www.heute.de/ZDFmediathek/inhalt/18/0,4070,3759698-5,00.html

TV - Gjerman ZDF

[Murgesha]

Varrosja e iluzioneve

http://www.trepca.net/2006/presidenti/arkivoli5.jpg


27 janar 2007 /TN

Virion Graçi

Megjithëse e vjetër bota ku jetojmë, përsëri ne vazhdojmë ta çudisim, ta befasojmë, madje dhe në ditë solemne, edhe në ditë zie mbarëkombëtare.

Çudia vjen nga një pjesë e atyre që prezantohen dëshpërimisht si çlirimtarë të Kosovës. Këto trupa të Gardës Kombëtare refuzojnë të kryejnë, qoftë dhe formalisht, detyrën e tyre prej ushtarakësh-roje nderi në një ceremoni shtetërore. Argumenti është sa banal aq dhe primitiv - kanë inat ish-presidentin.

E para çështje që mund të nënvizohet lidhet me personat e anatemuar nga ish-presidenti: E dimë, qysh në kohën e deklaratave se me “pjella të UDB-së”, dr.Rugova ka shenjuar atë pjesë të guerileve shqiptare që me veprimet e saj ju jepte argumente antikosovare makinerisë gjenocidiste serbe dhe aleatëve të tyre të shumtë në botë.

Nëse këta ushtarakë karriere që shërbejnë sot në strukturat mbrojtëse të Kosovës e identifikojnë veten me personat e etiketuar si “pjella të UDB-së”, se ky është autodemaskim i madh për ata, është ekzagjerim i dhimbshëm dhe fat i keq për ne që shpresojmë diçka më të mirë për bashkëkombësit tanë.

E dyta çështje që del lidhet me detyrimet e ushtarakut. Edhe në rast lufte të armatosur, një ushtarak normal e ka për detyrë që të respektojë edhe armikun nëse e ka rob, ta ruajë e ta dorëzojë nëse ka të plagosur - duhet të kujdeset për atë ushtarin armik -derisa organe përgjegjëse të gjykojnë për të.

Edhe i vrarë, ushtari armik respektohet, nuk luan kush me kufomën e tij, nuk përçudnohet, nuk nxirret nga varri etj...etj... Kurse ushtarakët shqiptarë të Kosovës, në kohë paqeje, thyejnë urdhrin ushtarak, nuk përmbushin detyrimet e tyre profesionale në një ceremoni zyrtare ku merr pjesë gjithë populli shqiptar, e krahas tij, si kurrë ndonjëherë tjetër në historinë tonë - ndodhet për të na ngushëlluar elita politike evropiane e botërore.

E treta çështje lidhet me personin që ata refuzojnë. Është e tepërt të vlerësojmë për këtë rast portretin e dr. Rugovës. Po qëndrojmë te një fakt, që as vetë pseudoçlirimtarët kosovarë nuk e fshehin dot, të paktën 60 për qind e kosovarëve e duan dhe e kanë votuar rregullisht presidentin Rugova.

Kështu, asnjë president në botë nuk është kaq i votuar sa ishte ai, por është ndërkaq i respektuar nga çdo hallkë e shtetit. Një qytetar amerikan bëhet president kur e votojnë vetëm 51 për qind e atyre që shkojnë në votime, po ashtu një francez, një grek, një italian, megjithatë, detyrimet ndaj tij dhe figurës së tij i përkasin jo vetëm asaj shoqërie me të gjithë strukturën dhe superstrukturën e saj, por të gjithë brezat pasardhës kanë detyrime ndaj presidentëve e ish-presidentëve. Kështu ndodh në botën e qytetëruar.

E katërta çështje ka të bëjë me zgjidhjen e plotë të statusit të Kosovës.

Imazhi shembullor që krijoi populli shqiptar, andej e këndej kufirit me nderimet e qytetëruara e njerëzore kushtuar dr. Rugovës, hidhet përtokë botërisht nga Garda Kombëtare dhe nga një lider politik. Ky lider, i madh për nga ambiciet, shkon gjer te trupi pa jetë i presidentit, përulet para tij, bën thirrje televizive për unitet e durim dhe në zyrat e tij demonstrativisht nuk i vendos shenjat e zisë, madje, patetiken e orëve të para e zëvendëson me “keqardhje për presidentin e vdekur”.

Sidoqoftë, shërbimin më të keq çështjes së pavarësisë ja kanë bërë ushtarakët shqiptarë të Kosovës. Me të drejtë ndërkombëtarët dhe serbët mund të pyesin, këta që nuk respektojnë, qoftë dhe formalisht presidentin e tyre, vallë këta do t’i mbrojnë pakicat etnike, këta do t’i mbrojnë të drejtat e njeriut, këta do garantojnë kthimin normal të të shpërngulurve nga lufta, këta do të jenë garantuesit e rendit publik dhe aleatët strategjikë të perëndimit në Kosovë?

Druhem se me Rugovën vëllezërit tanë matanë kufirit do të varrosin edhe shumë iluzione. Qofsha i gabuar!

[Urata]

I Zgjedhuri



--------------------------------------------------------------------------------

27 janar 2006 /TN

Mustafë MAXHUNI


Thuhet se njerëzit e mëdhenj nuk janë rastësi në këtë botë.
Si duket ata me kohë krijohen për të qenë të mëdhenj. Pajisen ata me tipare për të qenë të mëdhenj.
Shkurt thënë ata zgjedhën nga diçka e fuqishme për tu bërë të tillë. Ata janë të zgjedhur të perëndisë.
Dr. Ibrahim Rugova ishte I tillë.

Pastaj me sjelljet, punën, veprimet, kontributin e tyre bëhen për tu zgjedhur edhe nga ata që i rrethojnë.

Në rrethanat çfarë ishim si komb Dr. Ibrahim Rugova u paraqit në skenën politike Kosovare ne momentin më të pikrishëm.

Atëherë kur ai ishte më se i pjekur në aspektin burrëror dhe intelektual. Në këtë gjendje ai nuk mund të ishte i rrëmbyeshëm. Guximin e pati të lindur e po ashtu edhe durimin gjerë sa të jetë arsyeja.

Ai ishte njeri i shtigjeve të gjata. Zaten për këtë ishte edhe i përgatitur me kohë, sepse sigurisht e ka ditur se i tillë duhet të ishte si udhëheqës i një populli të pamiq siç ishim ne.

Shqiptarët historikisht kanë luftuar gjithmonë por fatkeqësisht pa përkrahje dhe shumë herë të rreshtuar gabimisht. Të luftosh për çlirim të vendit tendë e të copëtohet ai nga të tjerët si pre lufte më duket se është e pakuptimtë.

Fishta do të thoshte “Mjaft luftove për të tjerët o fatkeq”

Kjo i ka ndodhur këtij populli në të kaluarën. Kjo për arsye se përpjekjet për çlirim kanë qenë të mbuluara me propagandë të paparë antishqiptare duke na quajtur rebel apo bandit.

Presidenti Dr. Ibrahim Rugova e zhveshi deri në lakuriqësi politiken e kamotshme serbe kundër-shqiptare e cila ishte çimentuar në qendrat botërore të vendosjes.

Janë të njohura atributet në kuptimin negativ që iu kishin veshur këtij populli të përvuajtur me shekuj.

Për ta kthyer disponimin e të tjerëve në të mirën tonë duhej bërë punë e madhe. Duhej takuar shumë personalitete me peshë. Duhej qenë i përgatitur intelektualisht dhe duhej pasur arsye dhe durim.

Dr. Rugova këto I kishte dhe kërkesat e tija I përsëriti deri në pafundësi, për dikë deri në bezdi.

E bëri të njohur botën pse shqiptarët ishin “rebel” në troje të veta dhe po të rebeloheshin prapë do të kishin arsye. E përshtati trenin.

Pastaj kërkoi ndihmë dhe përkrahje.
-
-
Dhe të dyja pasuan, edhe lufta e UÇK-së deri në sakrifikimin më sublim dhe e njohur ndërkombëtarisht e edhe përkrahja ndërkombëtare.
-
-
Forcat serbe u ndoqën nga Kosova.

Kjo ishte mrekullia atëherë.
-
-
Tani Ai iku në përjetësi. Mbeti PRESIDENTI I PARË I Kosovës së lire.

Lamtumirë zoti President

Prishtinë 27Janar 2006
Mustafë MAXHUNI

[Psikologu]

Kolonta e njerzve ecnin pa nderpre, lotet nuk dinin të ndalur nga fytyra, e dhimbaj ishte aq e madhe , ishte dhimbje qe me kohen do të rritet edhe me shumë si dhimbje , ishte ndjenjë mungese , e me kohen do të rritet më shumë kjo mungesë.
Te menqurit dhe puntoret pushojnë cdo here pas vdekjes, dhe vdesin vetem një here, per të mos vdekur kurrë, për të jetuar ne cdo vend e faqe libre e shembulli.
Bota beri nderin e nderimin dhe u tregoj atyre , të cilet edhe aromen e trandofilit ia ndakuan , të cilet edhe rrezet e diellit ia ndaluan , bota ju tregoj edhe atyre që fizikishtë i benë nderë , por jo me zemer , e kjo botë u tregoj kjartë se :
Si ore se keni ditur që ne mesin e juaj e kishit proftin e kombit , të cilin , si cdo profet tjeter të historis njerzore u munduat ta përbuzni, ta shkelni e vrisni edhe ta nenqmoni.
Me kohen rritet dhimbja , mungesa e te madhit tonë.
Femijet jatim pyesin sot:
Ku është baba i kombit tonë , qe edhe botes i dha shembullë e ehsmbelltyrë, pyesin te rriturit ;
Ku eshte kolosi i jonë , qe cdo here kishte buzqeshjen ne fytyr , e cdo here kishte fjalen e mirë edhe për ata qe nuk e deshten.
Po, profeti i jonë , kolosi , dijetari, prehet sot ne token e Dardanis së bekuar , që aq shumë e deshti dhe ju përkushtua.

Pushoftë në paqe dhe i qoftë dheu i lehtë i Dardanisë.

Lavdi
Lavdi
Cdo here vetem Lavdi

Lavdi vepres dhe jetes të të madhit dr :Ibrahim Rugova

[Urata]

I PAVDEKSHMI RUGOVA


http://www.trepca.net/2006/presidenti/presidenti_kosoves_dardanise_antike0_4v.jpg


--------------------------------------------------------------------------------

27 janar 2006 /TN

Hajro HAJRA (Arizonë, ShBA)

Deri dje shqiptarët kishin një Skënderbe, bëmat e të cilit krahasohen me veprat heroike legjendare të heronjve antikë. Ndonëse Selia e Shenjtë s’e ka shpallur ndonjëherë të shenjtë këtë mburojë të Evropës, të asaj pjese nga lind Dielli, shqiptarët prej kohësh e konsiderojnë shenjt të tyre.

Shqiptarët kishin një Nënë Tereze, humanisten me trup të vogël e me shpirt vigan, e cila nesër do të shpallet e shenjtë, sepse e shenjtë ishte vepra që bëri gjatë gjithë jetës së saj.

Sot, veç Skënderbeut e Nënës Tereze, shqiptarët kanë dhe Ibrahim Rugovën, legjendën e pavdekshme të Dardanisë, të Dërguarin e Zotit, siç e quajti një gazetar. Për afro dy dhjetëvjetësha ky parathënës i së ardhmes nuk i reshti përpjekjet titanike që ëndrra shekullore e shqiptarëve të Dardanisë të bëhet realitet...

Të tillë janë të dërguarit e Zotit: vijnë në këtë botë të heshtur, bëjnë një vepër të madhe në heshtje dhe po në heshtje ikin nga kjo botë...

Në katedralen që do të ngrihet në Dardani me bekimin e Profetit Rugova, do të duhej të preheshin trupi i Nënës Tereze dhe trupi i Ibrahim Rugovës. Ajo Katedrale nuk do të jetë katedrale e krishterë, por do të jetë Katedrale Shqiptare. Aty do të bëjnë pelegrinazh jo vetëm shqiptarët e të tri besimeve, por edhe njerëz nga mbarë bota.

[Urata]

Lamtumirë, President i Dardanisë

Shkruan: Ali Podrimja

I. Rugovës


Pa na kallëzuar ëndrrën deri në fund
për Dardanin
ike mik i dashur

Ja vjen koha jote
dhiareve ballkanike dëgjon
frymëmarrjen e marathonomakut

E zeza nuk është krejt e zezë
ka diçka të bardhë ku një popull
kërkon fatin

Në thue shpesh zura në Ty
më tmerronte qetësia jote
ku fshhej Kepi i Pikëllimës

Lamtumirë President i Dardanisë
perënditë tek bredhin tokave të zjarrta
do takohemi njëherë

Yll i këputur nga Grigja

Ulpianë, 24. 1. 2006

[Urata]

Flamurtarit të Bardhyllnisë


Shkruan: Qazim Rrushaj



~ Dr Ibrahim Rugovës ~


Këngë për Burrin - Elegji për Trimin!

Unë isha këtu që nga çasti i fillimit
Epokat e Para;
Dhe këtu ende jam; do të rri këtu... i palëkundur
Në vendin e lashtë e të bekuar të Dardanisë -
Bardhyllnisë
Për derisa të përmbytet e gjithë bota!

Vallë,
A do të ketë përmbytje të tjera -
Këtu nuk do të përfundojnë të gjitha;
Nëse pikëllimet s'do të mbarojnë për ne -
Që qenien tonë keq e ka mbërthyer!
Unë do të rri me ju -
Po të mbetemi havadis të burgosur për jetë!

Unë bredh nëpër qiellin e pakufishëm - i ngjitem botës ideale
Ku po shkes përmes kupës qiellore - po këtu jam përgjithmonë
Unë i burgosuri në përmasa të shtrëngatave të botës mjerane!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Unë sapo kthehem nga Bjeshkët e Sharrit -
Shpirtin e Nënës Terezë e gjej të shoqëruar
Me mrekullitë e Dardanisë - Bardhyllnisë!

Isha kudo nëpër botë për lutje -
Mirësinë s'e gjeta lehtë;
Unë vajta kudo, dhe i pashë të gjithë
Këtu jam - një i burgosur i vendit tim!
Pastaj, synova Madhinë e Gjithësisë -
Priamin e Dardanisë!
Mësova shumë nga mitologjitë mbi vendin tim
të Dardanisë - Bardhyllnisë;
Unë vrojta ndërluftuesit e kreshnikëve të mëdhenj
të Bacëve Bardhyllash
Me pikësynime të hershme që shfaqën gjallëri -
më shtuan bindjet dhe forcën time
Për pikëllime s'do të kemi nevojë -
janë bërë realizime qenësore, o populli im!

Unë bisedova me zanat e shqipeve të bardha
U bashkëfjalosa me hirësitë Bardhyllniane
Unë qëmtoj pak nga pak me profecitë e shekullit
Edhe më, Unë jam ende duke lypur - idealen!

Unë mblodha urtësinë që nga Hindia e qetë;
Unë provova lashtësinë e Bardhyllnisë për jetë
Unë dëgjova të gjithë atë që mund të dëgjohet
Në mënden time: digjem si flakadan i pavarësisë!

Unë vuajta tek duart e sunduesve despotik;
Unë vuajta skllavërinë nga pushtuesit e pashpirt
Unë vuajta unshinë - imponuar nga tiranët
Por kurrë s'mujtën të mposhtin Kullën Dardane!

Vëlla!

Pavarësinë e Bardhyllnisë e përpjesëtoj me ty;
Pavarësinë e saj të shenjt ta gëzoni edhe pa mu'!
Zemra do të përtërihet nga çastet madhështore
Po ta vendosni Flamurin Dykrenor Bardhyllian të valëvitet
Që valon ndër kohëra me lashtësinë katërmijë vjeçare
Vetëm atëherë, zemra dhe shpirti do t'më përmbushen!

Unë isha këtu që nga çasti i fillimit -
Epokat e Para
Dhe këtu ende jam
Unë do të rri këtu...i palëkundur
Derisa të fundoset krejtësisht bota!

Ndoshta pikëllimet do të kenë mbaruar
Që qenien tonë kaq rreptë e ka mbërthyer!

Unë do të rri këtu... këtu...!
Për të mos mbetur të burgosur për jetë!

Kalifornia (ShBA), 24 janar 2006

[Dilaver]

NUK PAGUHET T´IA FILLOJMË LUFTËS

Në shtojcën e së shtunave nga e përditshmja DELO e Lubjanës lidhur me vdekjen e Rugovës shkruan Ervin Hladnik Milharçiq, (gazetar i Dellos së Lubjanës dhe ish gazetar i Mlladinës së famshme sllovene)




--------------------------------------------------------------------------------

29 janar 2006 /TN


IBRAHIM RUGOVA
1944 – 2006

»Nuk do ta marrë për sipër përgjegjësinë për dy milionë njerëz, për të cilët do më vrajë ndërgjegjja. Jo, nuk dua« i patë thënë Blerim Shalës dhe Veton Surrojit, të cilët bënin presion mbi të, që ti thërret Shqiptarët në kryengritje nacionale.

Në janar të viti 1990 Ibrahim Rugova ishte ulur në banesën e tij prej pesëdhjetë metrash katrore në Prishtinë. »Nuk do ta marrë për sipër përgjegjësinë për dy milionë njerëz, për të cilët do më vrajë ndërgjegjja.

Jo, nuk dua« i patë thënë Blerim Shalës dhe Veton Surrojit, të cilët bënin presion mbi të, që ti thërret Shqiptarët në kryengritje nacionale.

Disa muaj më parë kishin themeluar bashkë Lidhjen Demokratike të Kosovës dhe krahinën e kishin futur në rrugën e demokracisë pluraliste drejtë shtetit të pavarur.

Rugova, nga një kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës derdhet në kryetar partiak.

Midis ndërtesave gri nga çimentoja, nga të cilët dhembnin sytë, dhe milicisë popullore jugosllave e cila krahinën e shihte si një arenë të krimit, ideja e sapolindur dukej bizare (e çuditshme).

Politikisht jorealiste. Dhe nga terminologjia i fundit të viteve të tetëdhjeta madje edhe e rrezikshme për shoqërinë.

Në ato çaste Rugova kishte rastin që të bëhej një politikan modern i Ballkanit dhe të fillonte luftën. Në vend të kësaj ai zgjodhi që në një copë të vogël toke, e cila nuk do të guxonte të jetë e rëndësishme, të bëhet politikan i madh.

Disa ditë më parë në rrugët e Prishtinës kishin dalë dyqind mijë demonstrues dhe kërkonin Republikë. Sikur të kërkonte që në demonstratat e ardhme të vinin të gjithë, në Prishtinë do vinin dy milion njerëz.

Arsyet për kryengritje ishin të shumta.

Kosova e kishte humbur autonominë, që e kishte si krahinë e Jugosllavisë socialiste. Në shënjestër ishte vënë sistemi i shkollimit në gjuhën shqipe, i cili në vitet që po vijonin ishte reduktuar vetëm se në shkollimin fillor dhe institucionet nacionale po zhdukeshin njëra pas tjetrës.

Në vend të këtyre nëpër rrugët e Kosovës po dilnin tanket e Armatës popullore Jugosllave. Shqiptarët të cilët në vitet e shtatëdhjeta dhe të tetëdhjeta po shihnin para vetes së tyre mundësinë e një zhvillimi në popull shtet-formues, e vërejtën rrugën e cila sërish po i shpjete në një ruralizëm të qytetarëve të dorës të dytë.

Rugovës i ndanë statusin e udhëheqësit nacional dhe nga ai po kërkonin që nga skllavëria t´i shpjete diku tjetër.

Ishte një kandidat jo i rëndomtë për një rol kësisoj. Në politikë kishte ardhur nga letërsia. Besonte në fuqinë e fjalës. Ishte i bindur, se fjala e arsyes do ta mundi nacionalizmin e çmendur. Në vitin 1989 Sllobodan Millosheviqi në Gazimestan iuu kishte folur dy milion Serbëve.

Rugova në këtë kohë po bisedonte me një gazetare të revistës “Der Spiegel”. Ai thoshte se në Kosovë do vij deri tek një luftë e llahtarshme, nëse përendemi nuk do të intervenojë. Por ishte vështirë t’i besohej.

Në te po shihnin vetëm se një ekzistencialist me shallin e tij karakteristik dhe cigare, i cili fliste me forcën e fjalës.

Kur e kishte themeluar partinë nuk e dinte mirëfilli se kujt do t’i shërbente ajo. Nuk po besonte se partia duhet të veproi si forcë politike, dhe jo si një institucion i cili vetëm se artikulon fjalët.

Në fillim të karrierës së tij politika ishte vetëm se diçka, lidhur me të cilën flitet. Ishte një diletant i mençur. Të bënte përshtypjen se nuk e kuptonte se pikërisht mbi supet e tija kishte rënë përgjegjësia për ta ndryshuar botën dhe jo që vetëm se të flitej për te.

Në çastin kur nga ai prisnin vetëm se që të gjejë fjalën e përshtatshme për kryengritje, së pari heshtej. Dhe pastaj ftoj Shqiptarët që të heqin dorë nga demonstratat, përkundër faktit se demonstratat ishin mënyra e vetme që në Kosovë të ndodhin ndryshimet.

Mirëpo, demonstratat masive, të tërë popullit, do të thoshte se mbi trupat e popullit do të vozisnin tanket dhe se do të fillonte lufta.

Njerëzve, të cilët e shikonin me çudi dhe me një zhgënjim të madh ia tërhiqnin vërejtjen, se mbase është ky shansi i fundit për një kryengritje të cilën do ta shihte ndokush, ju thoshte se: përpos konfliktit të hapur ka edhe rrugë të tjera dhe se nuk paguhet të futemi në luftë.

Në një tubim me pleqnarë të fiseve të ndryshme të Kosovës po shpjegonte se kryengritja do të thoshte një anihilacion i të gjitha ambicieve nacionale dhe se në vend të saj duhet të përgatitemi në një periudhë të gjatë të rezistencës së qetë. Njerëzit, të cilët ishin të mësuar të komandojnë, dhe jo të dëgjojnë, e dëgjuan. “Ne jemi të vjetër dhe mendojmë me të vjetën” i kishin thënë në fund. “Ti je njeri i ri dhe ti na udhëheq”.

I udhëhoqi nëpër rrugën e cila dukej rrugë e katastrofave. Represioni po rritej për një dhjetëvjetësh të tërë. U zhdukën të drejtat dhe dukej se Shqiptarët e kishin humbur edhe aftësinë e të folurit. Ngritën botën e tyre paralele të institucioneve nacionale që po i gjasonte shumë aparteidit.

Midis çasteve më të tmerrshme Rugova fliste, se nga ky vend do të lind një shtet i ri dhe i pavarur. Fliste me bindjen e një njeriu, i cili i din punët e veta. Edhe pse jo rrallë dukej se ai mbase ishte i vetmi njeri i cili besonte në këtë çështje.

Me një shkathtësi të politikanit të kalibrit shumë më të madh se vet ia kishte kurdisur kurthin Sllobodan Millosheviqit. Kur ishte përcaktuar se nuk do ta fillonte masakrën masive, por po përsiatej si pacifist të cilin dhuna e bën të vjell. Fjalimet e tija lidhur me të drejtat e njeriut nuk na qenë një retorikë mondane. Barabarësia dhe solidariteti ishin vlera, të cilat i respektonte me një seriozitet skajor.

Njëkohësisht i bënte edhe llogaritë e politikanit i cili kishte arritur deri te konkluzioni se pavarësinë e Kosovës mund ta garantojnë vetëm se Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Kosova ishte një vend zotit pas shpinës dhe jo aq atraktiv për botën.

Rugova kishte bërë llogarinë se ky vend mund të bëhet qendër e interesit pasi që për shkak të lojës bizare të rastësive këtu kryqëzoheshin interesa fatale. Shkatërrimi i dhunshëm i Jugosllavisë ishte në harmoni me frustracionet e Bashkimit Evropian i cili luftën në kontinentin e vet dinte vetëm se ta vëzhgonte.

Për krye Kosovës përshkonin frikat nga përhapja e fundamentalizmit islam dhe shpresat e Turqisë për një identitet evropian. Stabilizimi i lindjes dhe çështja e zhvillimit të shpejtë demokratik të shoqërive të prapambetura këtu po theksoheshin në mënyrën më agresive. George Bush plaku për Krishtlindje të vitit 1992, pasi që i kishte humbur zgjedhjet kishte thënë, se ky është territor amerikan.
Serbëve dhe Shqiptarëve ua kishte tërhequr vërejtjen se konflikti eventual do të kishte pasoja të rënda.

Shqiptarët i porositi se SHBA-të nuk do të bënin asgjë, nëse ata do ta fillonin luftën. Serbëve ju kishte thënë se do t’i sulmonte, nëse ata e fillojnë luftën.

Nuk ishte krejt e qartë, nëse mendonte seriozisht dhe se a kanë ndonjë peshë fjalët e kryetarit i cili sapo kishte humbur zgjedhjet. Mirëpo Rugova e kishte marrë me seriozitet dhe po i qetësonte kryengritësit për plotë tetë vjet rresht.

Luftën e filloj Millosheviqi dhe e humbi krahinën, e cila tanimë ishte e tija.

Rugova vdiq në çastin kur po duhej të fillonin bisedimet se çfarë shteti do jetë Kosova e pavarur.

Zgjati më se pesëmbëdhjetë vite por megjithatë në fund e fitoj lojën. Pas veti la së paku një argument, se nuk ka leverdi të fillosh luftën. Nuk është keq për letrarin, i cili në politikë hyri vetëm se përkohësisht, për derisa të mos paraqitet kush, i cili merret vesh në këto punë.

Shqipëroi:
Abedin Maliqi

Lubjanë 28.01.2006

[Psikologu]

Surroi: Presidentin Rugova nuk mund ta zëvendësojë askush

Prishtinë, 28 janar- Sipas Veton Surroit, lider i partisë Ora dhe anëtar i Ekipi Negociator, formën e veprimtarisë politike të Presidentit Rugova nuk mund ta zëvendësojë askush. "Nuk mund të ketë të atillë brenda LDK-së dhe jo vetëm brenda LDK-së, por as brenda partive të tjera, prandaj as mos të pretendohet një çështje e tillë", tha Surroi për gazetën "Koha ditore".
Por megjitatë, sipas Surroit, i takon LDK-së si obligim kushtetues që ta propozojë nga radhët e saj një kandidat për president të vendit, ndërkohë që ai kërkon që ky kandidat të jetë i pranueshëm edhe për të tjerët.
Në këtë rast të përcaktimit të LDK-së për njeriun e saj, thotë Suerroi, do të ishte mirë të konsultohet edhe opozita që të ketë ketë përkrahjen e plotë të saj.
Më tej Surroi thotë se nuk mund të ketë delegacion të Kosovës nëse nuk zgjidhet Presidenti i vendit, edhe pse, sipas tij, me vdekjen e Presidentit Rugova, fati i delegacionit ka marrë fund.
"Për Grupin Negociator vdekja e kryetarit Rugova do të thotë edhe fund i grupit ose i delegacionit, çfarë ka qenë, sepse delegacioni kosovar është ndërtuar mbi mundësinë e rolit prijës të Dr. Rugovës".
Ndërkaq duke folur edhe për zgjedhjen e kreut partiak të LDK-së, Surroi tha për gazetën "Express", se udhëheqja e saj duhet "të marrë përgjegjësinë historike në këto momente" dhe të vendosë se kush do të jetë kryetari i saj deri në zgjedhjet partiake. Ndërsa, shton "këtu ne nuk mund të përzihemi". Po në këtë intervistë, sipas Surroit, "brenda LDK-së ka struktura prodemokratike, por edhe struktura jodemokratike".
Ai tërheq vërejtjen se Kryesia e LDK-së gjatë propozimit të kandidatit të saj "ta ketë parasysh edhe një dimension historik, të reflektojë për atë që ndodhi gjatë ditës së varrimit dhe gjithë këto ditë. Kjo vdekje ka treguar nevojën e popullit të Kosovës që të jetë i unifikuar, të ndajë edhe pikëllimin edhe ambicien për të ardhmen", është shprehur Surroi.

[Psikologu]

Shtypi i Prishtinës për personalitetin e Presidentit Rugova, veprimtaritë për nder të tij dhe reagimet e mediave botërore

Prishtinë, 28 janar - Edhe sot shtypi i Prishtinës i shkruan për personalitetin e Presidentit Ibrahim Rugova, veprimtaritë që janë zhvilluar për nder të tij dhe reagimet e mediave botërore për ceremonitë mortore në Prishtinë në ditën e varrimit.
Kështu gazeta "Bota sot", në numrin e sotëm mbi gjysmën e faqeve të saja ia kushton Presidentit Rugova.
Në faqen e parë ka këta tituj: "Kodra e lotëve", një fotoreportazh nga Varrezat e Dëshmorëve, pastaj vlerësimin i Këshillit të Varrimit dhe tituj e dy komenteve: "Stina e luleve të ftohta" dhe "Askush nuk mund të bëjë çka t'i teket me institucionin".
Ndërkaq në brendësi të saj boton edhe disa komente të tjera, si: "Vetëm besnikëria jonë e plotëson mungesën e Presidentit Ibrahim Rugova", "Kosova bëri edhe një memorandum për shtetësinë e saj", "Shenjtërimi i përjetshëm", si dhe reportazhe e shkrime të tjera nga qytetet e tjera të Kosovës dhe diaspora.
Gazeta tjetër - "Koha ditore" në faqen e parë ka këtë titull: "Qytetarë të shumët vizitojnë varrin e Presidentit". Në faqet e mesme kjo gazetë boton një shkrm të gazetës britanike "Ekonomist", me titull "Ibrahim Rugova", si dhe një tjetër marrë nga gazeta "Shekulli" - "Varrosja e iluzioneve" lidhur me refuzimin e Gardës së së Kosovës që të marrë pjesë në ceromoninë e varrimit të Presidentit Rugova. Ndërkaq në shtojcën e saj të kulturës kjo gazetë boton një portret prej shkrimtari të Presidentit me titull "Rugova, portret shkrimtari", shkruar nga Mehmet Kraja dhe një tjetër të shkruar nga Ali Aliu me titull "Prijës dhe krijuesi" dhe një shkrim autorial të Ibrahim Rugovës me titull "Pse e shkrova librin për Pjetër Bobgdanin", si dhe në poezi të Ali Podrimjes: "Lamtumirë, President i Dardanisë".
Gazeta "Zëri" në faqen e parë ka si titull: "Qytetarët bëjnë homazhe para varrit të Presidentit Rugova" të shoqëruar me një fotografi. Ndërkaq në faqen e tretë boton një editorial redaksional me titull "Ecja e shpejtë ëe drejtim të bërjes së shtetit të Kosovës" dhe me mbititll "Dita e parë politike e Kosovës pas vdekjes së Presidentit Rugova. Kjo gazetë në faqet e mesme boton reagimet e mediave botërore për Presidentin Rugova.
Gazeta "Lajm ekskluziv" në faqen e parë shkruan se si është vlerësuar ceremonia e varrimit të Presidentit Rugova dhe një shkrim me titll "Kujt i përgjigjet Garda e Kosovës?", në të cilin
flitet për atë sesi Nuredin Lushtaku nuk lejoi që Garda e Kosovës ta varrosë Presidentin Rugova.
Edhe gazetat e tjera botojnë shkrime të ndryshme rreth Presidentit Rugova, reagime të ndryshme në këtë temë, por edhe për spekulimet e ndryshme për të zënë postin që mbante Presdenti Rugova.

[Psikologu]

Mediat më të rëndësishme botërore i kushtuan vend të posaçëm varrimit të Presidentit Rugova

Prishtinë, 28 janar - Mediat më të rëndësishme botërore i kushtuan vend të posaçëm varrimit të Presidentit të Kosovës Ibrahim Rugova. Ato potencojnë pjesëmarrjen në ceremoninë mortore të personaliteteve të rëndësishme ndërkombëtare dhe rolin e madh që kishte Presidenti Rugova në politikën dhe historinë e Kosovës.
Gazetat e huaja e cilësuan Presidentin Rugova patriot pacifist dhe thanë se njerëzit e Kosovës i bënë të gjitha nderimet që mund t'i bëhen një presidenti të shtetit.
Skaj Njuz: Pa një pasaardhës të qartë, vdekja e Presidentit Rugova e lë politiken kosovare në rrëmujë:
"Presidenti Rugova ishte njeriu që udhëhoqi luftën për pavarësi nga Serbia. Pa një pasaardhës të qartë vdekja e tij e lë politiken kosovare në rrëmujë", thotë rrjeti televiziv Skaj Njuz. Ndërkaq, Agjencia Frans Press ka njoftuar se vdekja e Rugovës ka krijuar zbrazëti dhe që të detyrojë Kombet e Bashkuara të shtyjnë bisedimet për statusin e ardhshëm të Kosovës.
Gazeta "Guardian" thotë se këto bisedime duhet të zgjidhin situatën në Kosovë me siguri duke konfirmuar pavarësinë e kushtëzuar që duket se do të kundërshtohet nga serbët. Kjo gazetë citon zyrtarët ndërkombëtarë të kenë thënë se mungesa e Presidentit Rugova do të ndihet shumë veçanërisht tash kur ai ka qenë mëse i nevojshëm për të udhëhequr negociatat që pritet të jenë të rënda rreth të ardhmes së Kosovës.
Gazeta greke "Katimerini" shkruan se pavarësia e Kosovës është vetëm çështje kohe.
Në Zvicër, diplomacia e të cilit është shprehur pro-pavarësisë së Kosovës, mediat thonë se shumëkush Rugova shihet si "baba i kombit". Ai simbolizonte rezistencën paqësore dhe duhej të drejtonte shumicën shqiptare drejt kompromisit në bisedimet për statusin final, thotë Suis Info.
Mediat kryesore franceze dhe ato të Zvicrës po japin raporte dhe komente rreth ceremonisë së varrimit të Presidentit të Kosovës.
E përditshmja e Lozanës "Mate" me shkrimin e titulluar: "Përshëndetja e fundit", shkruan se Ibrahim Rugova simbolizonte vullnetin e popullit të Kosovës për pavarësi dhe se varrimi i tij ishte i denj për një burrësheti. Prishtina gjatë përcjelljes së trupit të shoqëruar nga garda e TMK-së ishte hedhur totalisht e në heshtje, ndërkohë që nga të dyja anët e rrugës mbi shtratin e topit ku gjendej arkivoli i Presidentit të tyre Ibrahim Rugova vendoseshin lule.
"Le Mond": Ceremonia e varrimit të Presidentit Rugova nuk kishte asnjë karakter religjioz
E përditshmja gjenevase "Tribynë de Zhenevë" në tekstin e saj në faqen e dytë me titullin: "Lamtumira e fundit e kosovarëve për Rugovën", shkruan se Presidenti Rugova u varros në varrezat e dëshmorëve dhe u përcoll nga TMK-ja. Arkivoli ishte i mbuluar me flamurin të cilin ai vetë e kishte disenjuar, një blu e rrethuar me të kyqe dhe një shqiponjë dykrerëshe shqiptare në mes. Në varrim morën pjesë delegacione të numërta nga jashtë.
Në një shkrim autorial nga bashkëpunëtori special në Prishtinë, gazeta e njohur parisiene "Mond" në shkrimin e saj të gjatë të paralajmuar në faqen e parë me titull: "Varrimi i Ibrahim Rugovës midis islamizmit e katolicizmit", është marrë lidhur me spekulimet që kanë të bëjnë me konvertimin eventual të tij në besimin e krishterë. Në këtë shkrim thuhet se ceremonia e varrimit të Presidentit Rugova nuk kishte asnjë karakter religjioz.
"Mond", shkruan se mijëra kosovarë u ndanë nga Presidenti i tyre duke i dhënë përshëndetjen e fundit me dorë në zemër.

[Psikologu]

Thank You Mr President -
Good Bye !!! E gezofsh Pavarasine Kosove -


Udhëheqës botërorë Rugovën e quajnë një lider për pavarësi dhe udhëheqës historik të Kosovës

nga- Dervish JAHJAGA DHE Beqir SINA


E gezofsh Pavarasine Kosove - Pesheqeshin qe te la Rugova


Presidenti i SHBA-ve Xhorxh Bush i ka dërguar një letër ngushëllimi Familjes së Presidentit Rugova dhe popullit të Kosovës. "Me pikëllim të thellë e mora lajmin për vdekjen e Presidentit Ibrahim Rugova. Presidenti Rugova për shumë vite udhëhoqi fushatën për paqe dhe demokraci në Kosovë dhe fitoi respektin e botës për qëndrimin e tij parimor kundër dhunës.

Shtetet e Bashkuara kanë humbur një mik të vërtetë. Gjatë viteve të konfliktit, Ibrahim Rugova ishte zëri i arsyes dhe maturisë që i ndihmoi popullit të Kosovës për të vënë bazat për një të ardhme paqësore. Humbja e këtij zëri, në këtë kohë vendimtare, është posaçërisht tragjike për Kosovën. Më lejoni t'ju siguroj se Shtetet e Bashkuara mbesin të përkushtuara për të punuar me gjithë njerëzit e Kosovës për ndërtimin e një ardhmërie që është stabile, demokratike dhe përparimtare. Në emër të popullit të Shteteve të Bashkuara, unë dhe Laura i shprehim ngushëllimet tona familjes së Presidentit Rugova dhe gjithë popullit të Kosovës.

Sinqerisht, George W. Bush", theksohet në fund të mesazhit të Presidentit amerikan.



Sekretarja amerikane e Shtetit, Kondoliza Rajs, i shprehu të shtunën ngushëllimet e saj popullit të Kosovës për vdekjen e Presidentit Ibrahim Rugova. Përmes një deklarate, Sekretarja e Shtetit thekson se Presidenti Rugova e udhëhoqi popullin e tij në kohë të vështira dhe fitoi respektin e botës, për përpjekjet e tij për demokraci dhe paqe. Edhe në momentet e fundit kur luftonte me sëmundjen, Presidenti Rugova punoi për të sjellë unitet mes udhëheqësve të Kosovës dhe shpresë për popullin e tij”. “Vdekja e Presidentit Rugova, thuhet më tej në deklaratën e zonjës Rajs, ndodh në një moment kur Kosova ka hyrë në procesin politik për të përcaktuar të ardhmen e saj”.



Presidenti i Shqipërisë Alfred Moisiu ka dekoruar post mortum Presidentin e Kosovës Ibrahim Rugova me "Urdhërin e Flamurit Kombëtar". "Unë kam vendosur ta dekoroj Presidentin Rugova me Dekoratën më të lartë - Urdhërin e Flamurit Kombëtar", tha Moisiu duke i siguruar shqiptarët se do të realizohet sa më parë pavarësia e Kosovës. "Një Kosovë e pavarur të realizohet sa më parë:" tha ai, ndërsa porositi popullin shqiptarë dhe politikanët që të jenë të bashkuar dhe të ecin përpara, "për realizimin e ëndrrës së Rugovës dhe të gjithë shqiptarëve".



Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së Kofi Anan shprehu besimin se vdekja e udhëheqësit të Kosovës nuk do të pengojë procesin e negociatave



Kryeministri i Britanisë së Madhe Toni Bler, nëpërmjet një mesazhi në adresë të kryeparlamentarit Nexhat Daci, ka shprehur ngushëllime të sinqerta dhe keqardhje të thellë për vdekjen e Presidentit të Kosovës Ibrahim Rugova.



" Mendimet dhe lutjet tona janë me gruan dhe tre fëmijët e tij, gjatë kësaj periudhe kohore të vështirë. Presidenti Rugova ishte një forcë e rëndësishme në jetën e Kosovës, për shumë vjet. Popullariteti i tij në mesin e popullit të Kosovës dëshmon për mbështetje të gjerë për përpjekjet e tij joviolente për të ardhmen e Kosovës. Jam shumë i lumtur që kam pasur rastin të takohem me të. Shpreh keqardhje të thellë që vdekja e tij ndodhi në kohën kur sapo ka filluar procesi për statusin final të Kosovës. Puna e palodhshme e presidentit Rugova dhe vendosmëria e tij ka ndihmuar që kjo të ndodh. Pres që të gjithë liderët politik të Kosovës të vazhdojnë të ndërtojnë në përkushtimin e presidentit Rugova për një Kosovë ku të gjithë njerëzit, pa marrë parasysh përkatësinë etnike, racën apo religjionin, janë të lirë të jetojnë dhe të prosperojnë në mënyrë të barabartë. Kërkoj nga Qeveria e Kosovës dhe ekipi negociator dhe liderët tjerë të Kosovës që të mblidhen për këtë qëllim në negociatat që po i zhvillon presidenti Ahtisari".


Presidenti i Pakistanit Pervez Musharaf dhe kryeministri Shaukat Aziz ia kanë përcjellë ngushëllimet më të thella për vdekjen e Presidentit Rugova dhe popullit të Kosovës në këtë mënyrë. "Me pikëllim të thellë e morëm lajmin për vdekjen e Presidentit Rugova. Në këto momente pikëlluese, ne jemi me familjen e Presidentit Rugova dhe e popullin e Kosovës. Lufta e Presidentit Rugova për popullin e Kosovës do të mbahet mend për një kohë shumë të gjatë. Besoj se populli i Kosovës, edhepse i veshur në zi, do të gjejë forcë dhe do ta vazhdojë punën dhe për ta forcuar paqen dhe përparimin e Kosovës.

Ne lutemi për të. Zoti e bekoftë shpirtin e tij.


Richard Holbrooke, një nga diplomatët që ka luajtur një rol qendror në Ballkan, gjatë viteve 90 thotë se Presidenti Ibrahim Rugova ishte një udhëheqës i jashtëzakonshëm. Ish-ambasadori amerikan në Kombet e Bashkuara, tha se populli i Kosovës ishte me fat që u drejtua nga një njeri i tillë dhe tani duhet të punojë për të realizuar ëndrrën e Presidentit Rugova për pavarësi. Ambasadori Holbrook foli edhe për një ëndërr të tijën për të ardhmen e popujve të Ballkanit. Ambasadori Holbrooke e përmbledh me pak fjalë rolin e rëndësishëm të Presidentit Rugova për Kosovën.



“Kosova ndoshta nuk do të ekzistonte sot pa vizionin dhe këmbënguljen e tij”.


Kancelari i Austrisë Volfgang Shysel (Schuessel) ka deklaruar: "Ibrahim Rugova i dha trajtë politikës në Evropën Juglindore me personalitetin e tij të fuqishëm. Ai promovoi zgjidhje paqësore për konfliktin në Kosovë dhe punoi për të ardhmen e Kosovës pa menduar as për shëndetin e vet". "Austria do të vazhdojë me gjithë fuqinë e saj t'i mbështesë përpjekjet për arritjen e stabilitetit dhe paqes së qëndrueshme në Kosovë", tha kancelari austriak Volfgang Shysel.



Bob Hand, këshilltar në Komisionin Helsinki të Kongresit amerikan thotë se trashëgimia kryesore e Presidentit Rugova për Kosovën është se ai ishte njeriu i paqes. "Ai mbështeste pavarësinë e Kosovës dhe e shikonte arritjen e saj nëpërmjet mjeteve të padhunshme dhe pikërisht kjo do të jetë trashëgimia e tij. Shpresoj që trashëgimia e tij të mbetet e gjallë, që njerëzit të shikojnë arritjet e tij, të reflektojnë mbi këto arritje dhe të përpiqen të gjejnë në të ardhmen mënyra paqësore për të çuar përpara çështjen e tyre cilado qoftë ajo", tha Hend


Sekretari i jashtëm britanik Xhek Strau shpreh pikëllimin e tij për humbjen e figurës më të shquar të Kosovës. "Në këtë moment të vështirë për familjen Rugova dhe popullin e Kosovës, dëshiroj të shprehë simpatinë time dhe ngushëllimet e mija më të sinqerta për vdekjen e kryetarit Ibrahim Rugova", ka thënë sekretari i jashtëm britanik, Jack Strau. Ai e ka vlerësuar presidentin Rugova si një ndër figurat më të shquara të Kosovës. "Vdekja e tij vjen në kohën e procesit kur vendoset e ardhmja e Kosovës, për të cilën gjë kryetari Rugova ka punuar fuqishëm”, ka thënë Strau.



Shefi i Zyrës Amerikane në Prishtinë, Filip Goldberg, thotë se:" Kosova pa presidentin Rugova është një Kosovë e ndryshme, politikisht dhe në çdo mënyrë tjetër, por njerëzit këtu do ta respektojnë shumë trashëgiminë e tij dhe do të shkojnë përpara me idetë që u la ai. Presidenti Rugova ishte symbol i Kosovës në gjithë botën, ishte edhe simbol në Kosovë, mund ta shohësh këtë nga grupet e shumta të njerëzve që kalojnë para trupit të tij, në ndërtesën e Parlamentit. Ata po e bëjnë këtë me dinjitet dhe respekt shumë të madh dhe dashuri shumë të madhe. Është një pjesëmarrje e jashtëzakonshme.


Ati i Shenjtë Benedkti XVI ka ngushëlluar, dje, popullin dhe institucionet e Kosovës, me rastin e humbjes së parakohshme të Presidentit Rugova, përmes një telegrami ai shkruan :"Me marrjen e lajmit të trishtueshëm për humbjen e Presidentit të Kosovës Ibrahim Rugova, Lartmadhëria e Tij Papa, ngarkon Shkëlqesinë Tuaj për përcjelljen e ngushëllimeve të Tij të përzemërta për zinë që ka goditur popullin dhe administratën (institucionet) e Kosovës, ndërsa siguron afërsinë shpirtërore në këtë orë të sprovës. Në përkujtim të virtyteve solide civile që kanë inspiruar jetën dhe veprën në shërbimin shpirtmadh, që i ndjeri ka dhënë për bashkëqytetarët e Tij, Shenjtëria e Tij ka kërkuar nga Zoti bekime të plota për banorët e dashur të Kosovës."


Shkrimtari i madh shqiptar Ismail Kadare: Ibrahim Rugova, tash dihet jo më në hapësirën shqiptare, por edhe në atë evropiane dhe botërore është pranuar si një lider i shquar i Kosovës, si një nga liderët më të shquar të kom-bit shqiptar një njeri që u gjend në kohën e duhur në një moment të historisë shumë, shumë të rëndësishme për Kosovën dhe për gjithë kombin shqiptar. Kjo dashuri e popullit shqiptar, ky nderim që i bëhet sot, kjo jehonë e tij e dëshmon më së miri këtë që thashë.


Ish Presidenti amerikan Bill Klinton ka shprehur dhembjen e tij të thellë për vdekjen e Presidentit Rugova, duke e cilësuar humbje të madhe për Kosovën. "Në rend të parë, dua t'i shpreh ngushëllimet e mia të thella popullit të Kosovës, me rastin e vdekjes së Presidentit Rugova. Për mua është dhimbje personale, sepse pata nderin ta njoh personalisht dhe pata respekt dhe admirim të madh për të.

Me Presidentin Rugova jam takur shumë herë në Shtëpinë e Bardhë. Ka qenë kënaqësi, sa herë e kam takuar, sepse çdo herë më impresiononte me devotshmërinë dhe pasionin e tij për paqe, liri dhe për një të ardhme më të mirë për popullin e tij. Vdekja e Presidentit Rugova është humbje e madhe për Kosovën, por unë shpresoj se vdekja e Dr. Rugovës do t'i inspirojë të gjithë kosovarët që të vazhdojnë të punojnë më me ngulm për paqe dhe liri", thuhet në një deklaratë të ish Presidentit amerikan Bill Klinton.


Ish-Sekretarja amerikane e Shtetit Madeleine Albright, i ka shprehur ngushëllimet më të thella Familjes së Presidentit Rugova dhe tërë popullit të Kosovës. Në një prononcim për Express, të shtunën, Albright ka rikujtuar edhe një herë kohën që kishte njohur Presidentin Ibrahim Rugova, duke thënë se është e nderuar që e ka njohur atë. "Mbajmë zi për ndërrimin e jetës së Presidentit Rugova dhe e kujtojmë trashëgiminë e tij. E ka prekur jetën e gjithë neve... Dhe, unë isha e nderuar që e njoha", ka deklaruar Albright.


Kancelarja gjermane Angela Merkel,është shtangur, kur ka marrë lajmin për vdekjen e Rugovës. Përmes një deklarate zonja Mekel ka ngushëlluar familjen dhe shoqen e jetës së Presidentit kosovar, duke vënë në dukje reputacionin mirë që ai gëzonte në Gjermani: "Pozicionimi i Rugovës në anën e rrugës së padhunshme dhe demokracisë ka qenë porosia dhe amaneti për të gjthë ata, që mbajnë përgjegjësi politike në Kosovë," - ka deklaruar kancelarja Merkel, duke theksuar se e ardhmja e Kosovës është në Evropë.


Edhe ministri gjerman i Punëve të Jashtme, Frank Valter Shtajnmajer, u ka shprehur organeve zyrtare të Kosovës dhe popullit kosovar ngushëllimet për vdekjen e presidentit Rugova, i cili sipas ministrit socialdemokrat ka qenë i lidhur ngushtë me Gjermaninë. "Endërra e jetës së tij ka qenë pavarësia e Kosovës, për të cilën është përpjekur në mënyrë të palodhshme, si edhe integrimi i saj në familjen evropiane," - ka deklaruar Shtajnmajer të shtunën në Berlin.


Presidenti i Francës Zhak Shirak me një telegram ngushëllon familjen Rugova duke shprehur besimin se Kosova do t'i afrohet Bashkimit Evropian.

"Me pikëllim mësova për vdekjen e bashkëshortit tuaj, Kryetarit ibrahim Rugova. Në këto rrethana dhimbshurie, në emrin tim dhe në emër të Republikës franqeze ju shpreh ngushëllimet tona më të sinqertat. Ju lus që t'i përcjellni ato me një shprehje të simpatisë sime të thellë, fëmijëve tuaj Mendit, Ukës dhe Teutës.

Sot, Franca i jep homazhe rolit historik dhe kurajës politike që animuan Ibrahim Rugovën për të mbrojtur gjatë viteve 1990 të drejtat demokratike të popullit kosovar dhe për të punuar në kthimin e paqës dhe pajtimit në regjionin tuaj.

Mungesa e bashkëshortit tuaj, tani kur kanë filluar bisedimet për çështjen e statusit final, bëhet tani edhe më tragjike. Përgjegjësia tani i takon të gjithë përgjegjësve politik për të marrë përsipër amanetin e tij dhe të shpien në të mirë procesin e negociatave me një shpirt realizmi, tolerance dhe dialogu siç e kishte ai.
Franca shpreh urimin që Kosova do i tregohet besnike këtij zhvillimi të thellësimit të pajtimiy, provë kjo që Kosova do i tregohet besnike këtij zhvillimi të thellësimit të pajtimiy, provë kjo që Kosova duhet të kaloj për t’ju afruar Bashkimit Europian. Edhe njëherë, me ngushëllimet e mia, ju lutem pranoni, Zonjë, shprehjen e konsideratës sime më të lartë, dhe të solidaritetit tim të ndershëm në pikëllimin dhe dhimbjen tuaj".



Oto fon Habsburg (Otto von Habsburg), kryetar nderi i Unionit Paneuropian në mesazhin e tij të ngushëllimit për Presidentin Rugova shkruan: "I pikëlluar thellë nga lajmi për vdekjen e Presidentit Rugova ju përcjell juve dhe popullit të Kosovës ngushëllimet e mia të përzemërta. Zoti e shpërbleftë në përjetësi Gandin e Evropës për përpjekjet e tij të palodhshme në shërbim të popullit të vet, si mbrojtës heroik i të drejtave të njeriut, sundimit të ligjit dhe vetëvendosjes së popujve - synime bujare të jetës së tij në tokë. Duke përkujtuar përkushtimin e tij për çështjen e bashkimit të Evropës dhe Kosovës së tij si një anëtare e nderuar kësaj bashkësie, Otto von Habsburg, kryetar Nderi i Unionit Paneuropian".



Kryetari i Partive Popullore të Evropës Vilfrid (Wilfried) Martens, shkruan: "Familje dhe miq të Presidentit Ibrahim Rugova, Me pikëllim të madh mësova për shkuarjen nga jeta të Ibrahim Rugovës, të cilin kam pasur privilegj dhe kënaqësi ta takoj në raste të ndryshme. Ai ishte baba i përkushtuar dhe frymëzues për lirinë e Kosovës. Në emrin tim personal dhe të Partisë Popullore Evropiane ju përcjell në këtë mënyrë juve dhe qytetarëve të Kosovës ngushëllimet tona më të sinqerta për humbjen tuaj", thuhet në mesazhin e zotit Martens drejtuar familjes Rugova.



Kogresmeni demokrat i Nju Jorkut : Eliot Engel: Doktor Rugova ishte një njeri i shquar, ishte miku im dhe unë ndjehem mjaft i trishtuar për humbjen e tij. Por mendoj se ai do të dëshironte që ne ta vazhdojmë luftën për pavarësinë e Kosovës. Mendoj se ne duhet ta përdorim jetën e tij si një frymëzim dhe të shumëfishojmë përpjekjet për të punuar së bashku në mënyrë që liria dhe pavarësia e Kosovës të bëhet realitet.Pra do të shpresoja që vdekja e tij, në vend që ta ngadalësonte ecjen tonë drejt këtij objektivi, do të na japë shtytjen për të ecur përpara. Mendoj se të gjitha fraksionet politike në Kosovë duhet të bashkohen dhe ta mbajnë syrin në objektivin kryesor, që është pavarësia për Kosovën.


Dejvid Filips, Drejtor Ekzekutiv i Fondacionit Eli Vizel për Njerëzimin, i themeluar nga laureati i Çmimit Nobel, shkrimtari Eli Vizel, e ka njohur nga afër Presidentin Rugova. Zoti Filips shprehu besimin se udhëheqësit e shqiptarëve do të vazhdojnë punën në rrugën që ndoqi zoti Rugova, për të bërë realitet pavarësinë e Kosovës. Analisti i bëri këto komente ku paralajmëroi gjithashtu që të mos ketë zvarritje në procesin e negociatave për të shmangur një radikalizim të mundshëm të klimës politike në Kosovë.



Kryetari i Komisionit Evropian, Hose Manuel Baroso : Komisioni Evropian ka komunikuar se është i dëshpruar me lajmin mbi vdekjen e Ibrahim Rugovës. Kryetari i Komisionit Evropian, Hose Manuel Baroso tha se Rugova ishte lider jashtëzakonisht i respektuar. Komisioni Evropian e vlerëson lartë punën e presidentit Rugova si dhe angazhimet e tija për zgjidhje paqësore të problemit në Kosovë, ndërsa liderët e vendit inkurajohen që të vazhdojnë punën në këtë fryme, thuhet ne komunikatë.


Komandanti i KFOR it, Gjen. Lejt. Giuseppe Valotto :"Vdekja e Presidentit Rugova është një moment pikëllues për popullin e Kosovës. Si President i Kosovës, Z. Rugova ka promovuar mjetet paqësore për të sjellë ndryshime për popullin e Kosovës. Në emër të ushtarëve të KFOR it, i shpreh ngushëllimet e tij më të thella familjes së Z. Rugova."


Shefi i politikës së jashtme i BE-së, Havier Solana, u ka bërë thirrje liderëve të Kosovës të tregojnë "unitet dhe përgjegjësi" pas vdekjes së Presidentit Ibrahim Rugova,.

"Vdekja e Presidentit Rugova ndodh në një kohë me sfida të posaçme", ka thënë Solana në një kumtesë. "Urtia dhe autoriteti i tij do të mungojnë shumë. Në këtë moment të rëndë, unë u bëj thirrje liderëve të Kosovës, të tregojnë “unitet dhe përgjegjësi", ka shtuar ai. "Me të Kosova ka humbur liderin historik, i cili ia ka kushtuar jetën e tij mbrojtjes dhe promovimit të të drejtave të popullit të Kosovës", ka thënë Solana. "Presidenti Rugova ka qenë një burrë i paqes, i fortë përballë presioneve, por thellësisht i mbrujtur me idealet me idealet e mosdhunës", ka thënë Solana.


Ursula Plasnik në emër të Kryesisë të Unionit Evropian, Kryetarja e radhës , ka dërguar një telegram ngushëllimi familjes së Presidentit Rugova, institucioneve dhe gjithë popullit të Kosovës. "Gjatë karrierës së tij të jashtëzakonshme politike, Presidenti Rugova punoi pa lodhur për interesat e Kosovës, si një mbrojtës i paluhatshëm i mosdhunës, ai vazhdimisht ka insistuar në dialogun politik.
Fatkeqësisht ai nuk pati ia arriti të përfundojë misionin e tij politik. Në kohën kur statusi i Kosvës po negociohet, ne ftojmë të gjitha palët ta vazhdojnë trashëgiminë e tij për të bashkëpunuar dhe për të gjetur një zgjidhje që do të sjellë paqe, prosperitet, siguri dhe stabilitet të qëndrueshëm për Kosovën dhe popullin e saj", thuhet në mesazhin e ngushëllimit të nënshkruar nga Plasnik.



Presidenti i Kroacisë Stjepan Mesiç, ngushëllon popullin e Kosovës duke e porositur që të vazhdojë politikën e Rugovës. "Shqiptarët e Kosovës më vdekjen e Ibrahim Rugovës, kanë humbur udhëheqësin e tyre, politika e matur e të cilit ishte kruciale në momentin kyç politik në të cilin po futet Kosova. Shpresoj dhe besoj së përfaqësuesit legjitim të shqiptarëve të Kosovës do të dinë ta vazhdojnë rrugën e nisur nga ai, duke marrë vendime të qarta për popullin e Kosovës por, duke i ikur ekstremizmit të mundshëm i cili do të ndalonte arritjen e qëllimeve të nisura",- thuhet mes tjerash në deklaratën e kryetarit kroat, Stjepan Mesiq.



Kryenegocatori për bisedime diplomati finlandes Marti Ahtisari: "Me keqardhje dhe pikëllim të thellë mësova për vdekjen e Presidentit Rugova. I shpreh ngushëllimet e përzemërta në radhë të parë familjes së Presidentit Rugova dhe popullit të Kosovës", thuhet në një deklaratë të kryenegocatorit Marti Ahtisari. "Kosova ka humbur liderin e saj historik në këtë kohë vendimtare, kur bisedimet për statusin e Kosovës kanë hyrë në një fazë të rëndësishme. Ai ishte simbol i aspiratave të popullit të Kosovës dhe ia kushtoi jetën e tij promovimit të të drejtave të popullit të Kosovës me anë të mjeteve paqësore.

Isha shumë i impresionuar me vizionin e tij për të ardhmen, me përcaktimin e tij për të punuar për një Kosovë më të mirë dhe lidershipin e tij të ekipit negociator. Me kënaqësi kujtoj takimin tonë në Prishtinë gjatë udhëtimit tim të parë në Kosovë pasi isha caktuar Emisar Special. Pres që liderët politikë të Kosovës të tregojnë përgjegjësi dhe të mbeten të bashkuar dhe aktivisht të mbështesin përpjekjet tona të përgjithshme në realizimin e statusit të Kosovës" shkruan kryenegocatori për bisedime diplomati finlandes Marti Ahtisari.



Presidenti i Bankës Botërore, Pol Volfovic, i ka shprehur ngushëllime popullit të Kosovës për vdekjen e Presidentit Rugova, duke e cilësuar si luftëtar të madh për të drejtat e popullit të Kosovës. "Dëshiroj t'i shpreh ngushëllime të sinqerta popullit dhe qeverisë së Kosovës për humbjen e presidentit Rugova.

Rugova ka lënë pas vete një trashëgimi impresive të veprimit të përkushtuar për paqe dhe për realizimin e të drejtave të popullit të Kosovës. Unë e kujtoj atë si një luftëtar të madh për të drejtat e popullit të tij dhe si një njeri modern dhe të arsyeshëm. Në këtë moment vendimtar për Kosovën, shpresoj se shembulli i Presidentit Rugova do të ndiqet nga liderët e Kosovës. Banka Botërore do të vazhdojë ta përkrahë Kosovën në luftën e saj për një të ardhme më të mirë për popullin e saj", thuhet në mesazhin e presidentit të Bankës Botërore, Pol Volfovic.

[Psikologu]

Vdekjen e Rugovës, nuk e ndjen vetëm Kosova
por të gjitha Trojet Shqiptare


Nga Dervish JAHJAGA & Beqir SINA
Familja e tij humbi njeriun më të dashur e shumë të çmueshëm, ndërsa Kosova dhe rraca shqiptare humbën një udhëheqës të urtë, e të mençëm, një lider vizionar të rrangut botëror, dhe një politikan të klasit të lartë, personaliteti i të cilit ishte më i domosdoshëm dhe më i pazëvendësueshëm se kurrë në këto momente kardinale të fillimit të bisedimeve për vendosjen perfundimtare të statusit të Kosoves



ARHTURE AVENUE - BRONX (NY) Kosova, edhe sot, vazhdon të të jetë pa Presidentin e saj. Kosova vazhdon të përjetojë orët e fundit të ndarjes me udhëheqësin , politikanin, prijësin e pavarësisë dhe burrështetasin e madh të Kosovës z. Ibrahim Rugova. Kombi shqiptarë brenda dhe jashtë atdheut, vazhdon të jetë i tëri i mbuluar me zi. Shqiptarët, ngado vazhdojnë të përjetojnë humbjen e madhe.. Atmosfera e humbjes së një njeriu të rëndësishëm po ndihet gjithë gjithë andej. Në çdo familje mërgimtari, vendet e punës, shoqatat, organizatat, institucionet fetare, klubet e shqiptarëve në SHBA-s, si asnjëher në historinë e këtyre njërëzve nuk ka pasur hidhërim më të madh për një udhëheqës shqiptarë.

Dëshira e madhe e shumë mërgimtarëve padyshim që ka qënë ajo që edhe ata të merrinin pjesë në ceremonin e varrimit në Prishtinë, nesër, për të nderuar për herë të fundit Presidentin e Kosovës Dr. Ibrahim Rugovën. Çka do të tregonte edhe një herë atë respektin e jashtëzakonshëm që gëzonte Presidenti i parë i Kosovës tek shqiptarët e Amerikës. Dhe ndërsa vazhdojë homazhet, dhe gjithçka po përgatitet për ceremoninë e varrimit, që do të zhvillohet të nesër, kanë konfirmuar pjesëmarrjen e tyre deri tani në varrim shumica e krerëve të disa shoqatave, organizatave dhe personalitete të njohuar në diasporë - aktivistë të dalluar të çështjes shqiptare.


Organizata, shoqata, individë dhe përfaqësues insitucionesh vazhdojnë të dërgojnë mesazhe ngushëllimi. Partia Lëvizja e Legalitetit, ose ish - Organizata Kombëtare Lëvizja e Legalitetit me qëndër në Nju Jork shkrua me krytar Hakik Mena, dhe Dr. Fuat Myftija, Kryetari i Senatit te Veteraneve te PLL në Amerikë, thotë se :"



Na lejoni që në emër të legalistëve dhe mbretërorëve në Amerikë, t'ju shprehim ngushëllimet tona të sinqerta dhe vllazërore duke ndarë dhimbjen me popullin e Kosovës per humbjen tragjike të ideatorit të krijimit të shtetit shqiptar të Kosovës,liderit legjendar president Dr. Ibrahim Rugova!


Lajmi i zi dhe i .trishtueshëm i ndërrimit të jetës së presidentit Rrugova , njeriut i cili i dedikoi gjithë jetën e tij Kosovës duke predikuar paqe, liri e pavarësi ,tronditi thellë zemrat e të gjithe shqiptarizmit.Familja e tij humbi njeriun më të dashur e shumë të çmueshëm, ndërsa Kosova dhe rraca shqiptare humbën një udhëheqës të urtë, e të mençëm, një lider vizionar të rrangut botëror, dhe një politikan të klasit të lartë, personaliteti i të cilit ishte më i domosdoshëm dhe më i pazëvendësueshëm se kurrë në këto momente kardinale të fillimit të bisedimeve për vendosjen perfundimtare të statusit të Kosoves. Por fatkeqësisht fati u tregua kokëforte me punën madhështore dhe kolosale të Dr Rugovës, punë kjo që i ka fillimet e saj qe me krijimin e LDK-së organizatës së parë antikomuniste e deri me fitimin e shumëpritur të lirisë.


Vdekja e parakohshme nuk i dha atij as privilegjin e shume merituar të kurorëzimit dhe firmosjes se pavarësisë me prezencën e tij domethenëse si një lider historik dhe rezultativ i kauzës shqiptare. Kemi besim të plotë në klasën politike të Kosovës, që këtë dhimbje do t'a shndërrojnë në një përkushtim më të madh kundrejt relizimit të ëndrrës shekullore të shqiptarëve,njohjen ndërkombëtare të pavarësisë. I përjetshëm qoftë kujtimi I tij!



Sekretari Pashk Maksuti nga Partija Liberale e Kosoves, Dega e Partise Liberale te Kosoves per SHBA shkruan:"


Lajmin për vdekjen e Presidentit të Kosovës, Z. Dr. Ibrahim Rugova, e morëm me pikllim të madhë dhe ishte nji lajmë tepër i hidhur për Kosovën dhe për mbar Kombin shqipëtarë. Anëtarët e Degës së PLK-ës në SHBA, po ndajnë pikëllimin me të gjithë shqipëtarët në Kosovë dhe anë emban botës me rastin e vdekjes së Presidentit, Z. Dr. Ibrahim Rugova.


Pikëllimi është i madhë sepse Kosova, humbi presidentin e pavarësisë, nji personalitet të përmasave jo vetëm të trojeve Ilireke por edhe të gadishullit dhe me gjerë, luftëtarin e humanizmit, urtisë, simbolin e demokracisë, njeriun dhe udhëheqësin i cili në momentet me kritik diti të bashkoi të gjithë shqipëtarët për të vetmin qëllim që i'a dedikoi tërë veprën dhe jetën e tijë, për realizimin e pavaresis, të demokracisë e të sovranitetit të Kosovës.


Në këto ditë të vështira, në këto ditë kur po ndahet nga në Presidenti i parë i Kosovës, ne shprehim bindjen se klasa e jonë politike dhe i gjithë populli i Kosovës, do të jenë të bashkuar dhe me maturi do të vazhdojnë rrugën e Presidentit Z. Dr. Ibrahim Rugova si dhe të sëndërtoin ëndërrën dhe amanetin e tijë, për pavarësin, demokracin dhe sovranitetin e Kosovës. Anëtarët e Degës se Partisë Liberale të Kosovës në SHBA, i shprehin ngushllimet ma të thella familjes së Presidentit Rugova, Presidencës, Parlementit dhe Qeverisë së Kosovës, Kryesisë së LDK-s dhe të gjith popullit shqipëtarë anë e mbanë botës.


Një mesazh ngushëllimi dërgonë edhe Drejtori e pronari i "Qendrës Kulturore Informative Frosina" në Boston - Massachustts, të SHBA-s, Mr Van Christo me zonjën, Jane, dhe djalin, Zachary.



Unë dhe zonja ime Jane, jemi krenarë që kemi takuar për herë të parë Dr. Ibrahim Rugovën vite të kaluara në një nderim që ju bë atij në restorantin "Boston's Pier 4" i ftuar nga i ndjeri Anthony Athanas. Aty ne e patëm njohur atë, se ne shumë shpejt me djalin e vogël Zachary do të vizitonim Kosovën. Jemi ende jashtëzakonisht të impresionuar nga pritja që na ka bërë ai gjatë asaj vizite në Kosovë.


Mbas asaj vizite unë, pata rastin të flasë rreth kujtimeve të mija me Rugovën në Boston, Worcester - Massachusetts. Gjtihashtu, me Rugovën kemi folur edhe rreth vizitës në muzeumin e i cili i kushtohet Lidhjes së famëshme të Prizerenit. Rugova me filozofinë e tij të mënyrës paqësore dijti të shkëpusë Kosovën nga Serbia. Ai u bë një lider shqiptarë që nderohet e kujtohet gjatë nga të gjithë shqiptarët. I perjetshim qofte kujtimin i tij.



Luan H. Gashi n/kryetar i Partisë Lëvizja e Legalitetit



Vdekjen e Rugovës, nuk e ndjen vetëm Kosova por edhe të gjithë trojet shqiptare. Rugova u mësoi shqiptarëve diplomacinë e suksesëshme urtësinë e një politikani të moderuar, ku si rezultat i imponoi shqiptarëve respektin duke e konsideruar atë më tëper se nji lider politik- të një lideri shpirtëror. Rugova u mësoi shqiptarëve se vetëm nën haromonizim ndërpartiak mund të arrihet rruga e plot e në rafshin kombëtar.



Rugova e fillojë karjerën e tij me letrat shqipe, dhe e mbylli karjerën e tij si artitekti i pavarësisë së Kosovës. Por edhe si artitekti i bashkimit i të gjithë shqiptarëve në një rrugë të përbashkët. Pa dyshim që Rugova rreshtohet një ndër figurat nga më enciklopedike të shekullit të XX-të, e XXI -të, dhe vdekja e tij do të shihet si një humbje e madhe. Por ndjekja e parimve dhe indeve që ai i la pasë e ngre edhe ma lart figurën e tij të ndritur. Dhe, Kosova do të fitonte pavarësinë amanetin që Rugova la pasë.



Një shok më mori në telefon dhe më tregoi se presidenti Rugova ndërroi jetë, më besoni se kur më tregoi më erdhi dhimbje aq e madhe sikur të kishte vdekur babai im.Ibrahim Rugova ishte një njeri shumë i mençur dhe njeri shumë paqësor.
Naim Ramadani, Salt Lake City, Utah, SHBA
Me rastin e vdekjes së presidentit të Kosovës Dr. Ibrahim Rugova, shpreh ngushëllimet më të thella familjes së tij dhe popullit shqiptar dhe shpresoj se vendin e tij të pazëvendësueshëm do të kemi një lider të njëjtë që do të luftoj, për të drejtat e popullit dhe për pavarësinë e shtetit të Kosovës.
Ismet Rafuna, Nju Jork, SHBA
Dino Shehaj nga Miçigani në Amerikë, shpreh dhembjen e tij për humbjen e madhe që sipas tij, ka pësuar Kosova me vdekjen e z. Rugova.
"Ai bëri të njohur Kosovën dhe të vërtetën për Kosovën në botë, me filozofinë e tij të urtë e të mençur, ai alarmoi perëndimin dhe botën demokratike, për atë që po ndodhte në Kosovë", vlerëson figurën e z. Rugova në e-mailin e tij Lorik Maxharraj nga Amerika.
Në shumë prej e-maileve që kanë mbërritur ndjehet shqetësimi që vdekja e Rugovës ka ndodhur në një kohë kur pritej të niseshin negociatat për statusin e Kosovës.
Nga SHBA, Fatmir Aliqkaj u bën thirrje shqiptarëve që "në këto momente të bashkohen dhe të realizojmë ëndrrën e z. Rugova për pavarësi".
"Rugova u largua fizikisht në një moment kur e la Kosovën në emrbrion të pavarësisë," shkruan Mustafë Ismaili nga Toronto e Kanadasë që e cilëson z. Rugova "humanist e burrë shteti legjendar".
"Kosova humbi me të vërtetë një njeri të madh në kohën më kritike," shkruan po nga Kanadaja Ismet Breznica.

[Psikologu]

Hand: Rugova ishte njeriu i paqes; Nuk jam i sigurtë nëse ndonjë politikan tjetër i Kosovës mund të zërë vendin e tij
Zamira Edwards, Uashington




Në këto ditë zie kombëtare në Kosovë, çdo njeri, nga personalitetet më të larta deri tek njerëzit e thjeshtë, po e cilësojnë presidentin e Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova, si njeriun e paqes. Bob Hand, këshilltar në Komisionin Helsinki të Kongresit amerikan është takuar shumë herë me presidentin Rugova, si zyrtarisht dhe privatisht. Edhe për të, zoti Rugova është simboli i paqes.

Zëri i Amerikës: Zoti Hand, Dr. Rugova ka qënë udhëheqës i Kosovës për një kohë shumë të gjatë dhe me dinjitetin e maturinë e tij ai ka gëzuar respektin dhe mbështetjen e komunitetit ndërkombëtar. Cila është trashëgimia e tij?

Bob Hand: Mendoj se trashëgimia e tij kryesore për Kosovën, dhe këtë po e shikojmë në mesazhet e ngushëllimet, që po merr populli i Kosovës si dhe familja e miqtë e tij, është se ai ishte njeriu i paqes, ai mbështeste pavarësinë e Kosovës dhe e shikonte arritjen e saj nëpërmjet mjeteve të padhunshme dhe pikërisht kjo do të jetë trashëgimia e tij. Shpresoj që trashëgimia e tij të mbetet e gjallë, që njerëzit të shikojnë arritjet e tij, të reflektojnë mbi këto arritje dhe të përpiqen të gjejnë në të ardhmen mënyra paqësore për të çuar përpara çështjen e tyre cilado qoftë ajo.

Zëri i Amerikës: Dr. Rugova ndëroi jetë në një moment tepër kritik për Kosovën. Sot në Vienë do të kishin filluar bisedimet e para midis Prishtinës dhe Beogradit. Ato natyrisht u shtynë për më vonë. Si do të ndikojë mungesa e zotit Rugova në arenën politike në Kosovë?

Bob Hand: Mendoj se deri diku është një gjë e mirë që bisedimet u shtynë. Do të kishte qenë më e vështirë sikur presidenti Rugova të kishte ndërruar jetë pas fillimit të bisedimeve, pasi të ishin shprehur qëndrimet e të dy palëve, të ishin bërë kompromise, dhe pastaj gjërat të rishqyrtoheshin pas një ndryshimi aq të madh. Vdekja e zotit Rugova do të shkaktojë një farë vonese, së pari do të mbahet zia kombëtare, pastaj do të ketë negociata mes partive të ndryshme politike në Kosovë për të përcaktuar pasardhësin e tij dhe se si vdekja e tij ndryshon qëndrimet politike. Shpresoj që trashëgimia e tij të mbetet e gjallë, por kjo do të varet nga pasardhësi i zotit Rugova dhe lojtarët e tjerë në arenën politike të Kosovës. Ndërkohë, nga ana e Beogradit mund të ketë një farë testimi për të parë se çfarë ndryshimesh mund të ndodhin. Dhe natyrisht që në një gjendje të tillë pasigurie mund të ndodhin gjëra spontane dhe normalisht kjo më shqetëson më shumë sepse diçka e papritur mund të ndryshojë të gjithë pasqyrën politike në Kosovë. Kjo më shqetëson, por me këtë nuk dua të them se në arenën politike të Kosovës parashikoj ndryshime drastike. Pa dyshim, në qoftë se trashëgimia e zotit Rugova mbështetet nga partitë politike të Kosovës, kjo do ta bënte më të lehtë procesin e bisedimeve mbi statusin e Kosovës.

Zëri i Amerikës: Zoti Hand, Dr. Rugova vuante nga një sëmundje e rëndë dhe megjithëse diagnostikimi i tij nuk erdhi deri në shtator të vitit të kaluar, vdekja e tij pritej. Ndërkohë, ngushëllimet po vërshojnë nga e gjithë bota, duke filluar nga presidenti Bush, sekretarja e shtetit Rice, e shumë personalitete të tjera. A ka vënd që komuniteti ndërkombëtar të jetë i shqetësuar për të ardhmen e Kosovës?

Bob Hand: Pa dyshim që ekziston shqetësim sepse ekziston pasiguri, dhe kurdoherë që ka pasiguri, ekziston mundësia që një individ apo një grup të shkaktojë probleme. Megjithatë mendoj se edhe nëse zoti Rugova do të ishte gjallë dhe aktiv, në Kosovë ka mjaft tensione, pikpamjet rreth të ardhmes së saj janë kaq të polarizuara sa që komuniteti ndërkombëtar ishte dhe vazhdon të jetë shumë i shqetësuar. Duke pasur parasysh të gjitha zhvillimet në Kosovë, shqetësimi nuk mendoj se është shtuar. Unë vetë për shembull isha shumë i shqetësuar rreth Kosovës para një viti, para se të mësonim rreth sëmundjes së Dr. Rugovës. Shpresoj që udhëheqësit politikë të Kosovës, disa prej të cilëve janë shumë të talentuar, inteligjentë dhe të arsyeshëm, do të tregojnë mënçurinë për t’u përpjekur të vazhdojnë kursin që kanë ndjekur deri tani. Asgjë nuk do ta ndihmonte më shumë Kosovën në bisedimet mbi të ardhmen e saj se sa përmirësimi konkret i gjendjes në terren, si respektimi i të drejtave të pakicave, liria e lëvizjes dhe respektimi i shtetit ligjor.

Zëri i Amerikës: Ju përmendët disa vështirësi me të cilat përballet Kosova. Nëse do të identifikonit sfidën më të madhe me të cilën përballet sot Kosova, udhëheqësit dhe populli i saj, cila është ajo?

Bob Hand: Mendoj se sfida më e madhe pas vdekjes së zotit Rugova do të jetë përcaktimi i udhëheqësit të ri të Kosovës. Nuk mendoj se është e qartë se ndonjë prej politikanëve të Kosovës, pavarësisht se sa të talentuar mund të jenë ata, të jetë në gjendje të arrijnë bashkimin që arriti presidenti Ibrahim Rugova. Ai i organizoi shqiptarët në lëvizjen kundër sundimit serb të luftonin për aspiratat e tyre në mënyrë paqësore. Nuk jam i sigurtë nëse ndonjë politikan tjetër i Kosovës mund të zërë vendin e zotit Rugova. Dikush do të jetë presidenti i Kosovës dhe ai duhet të mos jetë figurë polarizuese, por të ketë aftësinë ta bashkojë popullin në këtë periudhë të vështirë.

[Zana_ch]

Solana për Rugovën dhe Kosovën pa të


Havier Solana, shef i diplomacisë evropiane mori pjesë në varrimin e presidentit Rugova, të cilin e cilësoi mik të tij.
Havier Solana ishte sekretar i përgjithshëm i NATO-s në kohën e bombardimeve ndaj objektivave serbe dhe thotë se edhe në atë kohë, por edhe pas saj zotin Rugova e ka parë si një udhëheqës të vendosur.

E vlerësoi dinjitetin e kosovarëve, gjatë homazheve për presidentin, si mbresëlënës, por u tha udhëheqësve kosovarë se ata duhet të mbushin boshllëkun e krijuar nga vdekja e presidentit Rugova sa më parë të jetë e mundshme.

Arbër Vllahiu bisedoi me zotin Solana dhe fillimisht e pyeti se si e kujtonte ai Rugovën?

SOLANA: E kam takuar në shumë raste gjatë viteve të kaluara. E konsideroj veten të jem mik i tij dhe mendoj se edhe ai e ka konsideruar veten si një mik imi. Kemi patur shumë biseda private, kemi kaluar ditë të gëzimit por gjithashtu edhe ditë të vështira.

E kujtoj dhe do ta kujtoj atë si një udhëheqës, një njeri të paqes dhe tolerancës, njeri që deshi të zgjidhë problemet me dialog dhe jo me mjete të dhunshme. Kjo do të duhej të ishte ideja dhe ndjenja që duhet ta mbajmë në zemrat tona dhe unë shpresoj se udhëheqësit e populli i Kosovës, do ta mbajnë në zemër për shumë vjet.

BBC: Zoti Solana nëse do të kujtoni kohët para luftës, gjatë bombardimeve të NATO-s kundër Jugosllavisë, ju atëherë ishit sekretar i përgjithshëm i NATO-s, dhe pas luftës, si e keni parë zotin Rugova në këto tri periudha të rëndësishme për Kosovën?

SOLANA: Mendoj se ai gjithnjë kishte në mendje të njëjtën gjë. Në kushte të vështira ai dëshironte të provonte të bënte gjithçka që ishte e mundur për popullin e tij. Sikundër e thashë në çaste të vështira, por edhe të gëzueshme, në çastet e vendimeve të rënda, ai gjithmonë kishte ide të njëjta në zemrën e tij, e që nënkuptonte të bënte më të mirën për popullin e tij dhe për Kosovën.

BBC: Zoti Solana, ku e shihni ju tani Kosovën, pas Rugovës?

SOLANA: Kosova sot ka humbur një udhëheqës shumë të rëndësishëm. Kjo është ironia e historisë që të humbësh një udhëheqës. Udhëheqësi vdes në një periudhë kur ishte më se i nevojshëm, pra në kohën kur bisedimet për statusin pritet të fillojnë.

Unë gjithashtu shoh që njerëzit po tregojnë një dinjitet të madh që është shumë mbresëlënëse. Pra njerëz që kanë pritur në radhë në temperatura shumë të ulta, por ata deshën t'i japin lamtumirën udhëheqësit të tyre, për disa udhëheqësin e vetëm që e takuan për shumë vjet.

Dhe ju e dini se ai ishte president për shumë vjet dhe për shumë gjenerata, ishte i vetmi udhëheqës që kishin. Ai pra ishte më shumë se udhëheqës, ishte edhe vëlla edhe baba i tyre, siç kanë dashur ta quajnë. Por dinjiteti i treguar nga kosovarët është diçka shumë mbresëlënëse.

Unë shpresoj se udhëheqësit do të sillen në të njëjtën mënyrë dhe do të reflektojnë dinjitetin e popullit, me një ndjenjë të bashkimit, të përgjegjshmërisë dhe me zemërgjerësi. Këto janë tri fjalë që do t'ua përcillja udhëheqësve politikë, por edhe udhëheqësit të ri që do të shfaqet, që t'i mbajnë thellë në zemër.

BBC: Por zoti Solana, çfarë trashëgimie la pas vetes presidenti Rugova?

SOLANA: Me e rëndësishmja është ndjenja e bashkimit e Kosovës. Ai e mbajti këtë ndjenjë të bashkimit me një vullnet të madh.

BBC: Zoti Solana a e shihni këtë periudhë të tashme për Kosovën, me probleme?

SOLANA: Jo, por kur krijohet boshllëku, një boshllëk i dimensioneve të këtilla, dhe mund të ketë tendenca për ta mbushur atë pa ndonjë përgjegjësi të nevojshme. Apeli im është apel i një ndjenje të përbashkët.

Mendoj se bashkësia ndërkombëtare do ta ketë më të lehtë dhe më mirë nëse ndjenja e bashkimit ekziston në Kosovë. Ne po e fillojmë një faqe të re, jo vetëm se një figurë shumë e rëndëshme ka shkuar, por edhe sepse procesi i bisedimeve do të fillojë. Tani më shumë se kurrë kjo ndjenjë e dinjitetit, zemërgjerësisë dhe ndjenjës së përbashkët është e nevojshme.

BBC: Procesi i bisedimeve pothuaj sapo ka filluar. Është bërë një shtyrje e takimeve në Vjenë për shkak të vdekjes së presidentit Rugova. Por a parashihni ju vështirësi në këtë proces, apo mbase pengesa të tij?

SOLANA: Ju e dini se ky proces nuk do të jetë një qind për qind i lehtë dhe do të ketë vështirësi në rrugë e sipër dhe nuk ka dyshim për këtë. Por kjo nuk do të jetë e lidhur me vdekjen e presidentit Rugova. Nëse secili sillet me përgjegjësi, atëherë nuk do të ketë probleme.

BBC: Pra ju besoni se kosovarët dhe posaçërisht udhëheqësit shqiptarë të Kosovës janë të pjekur që të tejkalojnë këtë gjendje?

SOLANA: Natyrisht se kjo është diçka që ata duhet të besojnë.

BBC: Zoti Solana, kishte një ëndërr të qartë të zotiti Rugova dhe ajo ishte për pavarësinë e Kosovës. Faktorët ndërkombëtarë po bëjnë thirrje që kosovarët të ndjekin idetë e preisdentit të tyre. Por ëndrra fliste për pavarësinë?

SOLANA: Ju e dini se bisedimet për statusin përfundimtar po fillojnë. Dhe kjo është ajo që ai e deshi, ai ishte shumë i kujdesshëm që të emërojë njerëzit në ekip dhe ai e dinte se bisedimet do të jenë të domosdoshme. Tani nuk duhet humbur kohë dhe sa më shpejtë që të plotësohet struktura udhëheqëse e Kosovës duhet të ecet përpara dhe të vazhdohet rruga.

BBC: Zoti Solana, procesi i bisedimeve do të fillojë së shpejti. Por a shihni ju ndonjë afat kohor sa do të zgjasë i gjithë ky proces?

SOLANA: Unë nuk marr guximin të them se sa do të zgjasë procesi, por ai nuk do të duhej të ishte një proces shumë i gjatë.

Por ky do të duhej të ishte një proces ku të gjithë do të duhej të tregonin zemërgjerësi, siç e thashë dhe përgjegjshmëri.

Ne jetojmë në një botë të komplikuar dhe udhëheqësit duhet të tregojnë përgjegjësi në kohën në të cilën jetojmë.

BBC: Pra ju e shihni se problemi do të zgjidhet pasi të zgjidhen disa aspekte, ti quajmë teknike, siç është statusi i pakicave brenda Kosovës?

SOLANA: Më lejoni të them qartë se çështja e standardeve, decentralizimi dhe garancat se të gjitha pakicat kanë të drejtë të jetojnë të sigurta është fundamentale. Kjo është pjesë e trashëgimisë së presidentit Rugova.

BBC: Ku e shihni prandaj ju BE-në sot në raport me Kosovën? Sa mund ta ndihmoni ju tani Kosovën?

SOLANA: Siç e dini ekipi që sekretari i përgjithshëm i OKB-së, në veçanti zoti Ahtisaari është një evropian, brenda tij do të ketë përfaqësim nga BE-ja.

Por ndihma ekonomike do të vazhdojë dhe për këtë BE-ja është e përkushtuar dhe Evropa është thelbësore sepse në të ardhmen perspektiva e Kosovës është në Evropë dhe kjo ëndërr është e shumicës së kosovarëve.

BBC: Dhe si e mendoni se kosovarët tani do ta përmbushin këtë rrugë drejt Evropës?

SOLANA: Që të bëjnë atë që duhet bërë është që të përcjellin këshillat të cilat Komisioni Evropian do t'ua jap. Duhet të jenë efektiv në punën e tyre, të kenë përgjegjësi në udhëheqjen e vendit të tyre, të kenë një qeveri efektive, të kenë vizion për respektimin e pakicave, që është fundamentale sepse paraqet vlerat e BE-ja të cilat i kanë aq për zemër.

BBC: U keni bërë thirrje ju udhëheqësve shqiptarë që të zgjidhin menjëherë problemin e presidentit?

SOLANA: Sot nuk është dita të flitet për politikë. Është dita kur duhet t'i ofrohet dora një miku. Evropianët po ju japin dorën dhe si miq, pranojeni dhe të punojmë së bashku.

[Psikologu]

PEN Qendra: Shkrimtarët do ta çmojnë kontributin e Ibrahim Rugovës në letërsi si shkrimtar dhe dijetar

Prishtinë, 3O janar - PEN Qendra, një asociacion ndërkombëtar i shkrimtarëve, ka dërguat një mesazh ngushëllimi me rastin e vdekjes së Presidentit të Kosovës Ibrahim Rugova, i cili ishte edhe shkrimtar i njohur.
"Në emër të PEN it Internacional, ju shprehim ngushëllimet tona më të sinqerta me rastin e vdekjes së Ibrahim Rugovës.
President Rugova do të mbahet mend si njeriu që luftoi për integritetin e Kosovës dhe për të drejtat e qytetarëve të saj duke bërë qendresë paqësore në vlugun e krizës Ballkanike të viteve 1990. Shkrimtarët anekënd botës do ta çmojnë kontributin e tij në letërsi si shkrimtar dhe dijetar.
PEN i Internacional i shpreh ngushëllimet edhe zonjës së Ibrahim Rugovës si dhe të tre fëmijëve të tij", thuhet në fund të mesazhit.
të PEN Qendrës të nënskrua nga Jizhi Grusa, president dhe Xhoan Lidom Akerman, sekretar.

[Psikologu]

Leskaj propozon një përmendore për Ibrahim Rugovën dhe një shesh me emrin e tij në Tiranë

Tiranë, 3O janar - Nga Tirana vijnë sinjale që një nga sheshet e kryeqytetit të Shqipërisë të mbajë emrin e Ibrahim Rugovës ku do të ndërtohet edhe përmendorja e Presidentit të Kosovës. Këtë e ka bërë të ditur për media ministri i Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, Bujar Leskaj, i cili pasi ka shpalosur objektivat e institucionit që ai drejton për gjashtë mujorin e parë të këtij viti, ka përmendur edhe mundësinë e ngritjes së një përmendoreje të Rugovës në njërin prej shesheve të Tiranës, i cili, po ashtu, do të mbajë emrin e Presidentit të Kosovës. "Duke vlerësuar kontributin e shquar të Dr. Ibrahim Rugovës në fushën e kulturës së shkruar e në tërësi si mendimtar e politikan do të realizohet botimi i një përmbledhjeje studimesh për këtë figurë, si dhe në rastin më të volitshëm do t'i propozoj Këshillit të Ministrave që një nga sheshet e Tiranës të marrë emrin Ibrahim Rugova dhe për të përjetësuar këtë rilindas të fundit, të ngrihet një përmendore", ka thënë Leskaj.

[Psikologu]

Solana: Rugova në kushte të vështira provonte të bënte gjithçka që ishte e mundur për popullin e tij

Londër, 3O janar - Shefi i diplomacisë evropiane Havier Solana, i cili mori pjesë në varrimin e Presidentit Ibrahim Rugova, e vlerësoi dinjitetin e kosovarëve, gjatë homazheve për presidentin, si mbresëlënës, por u tha udhëheqësve kosovarë se ata duhet të mbushin boshllëkun e krijuar nga vdekja e Presidentit Rugova sa më parë të jetë e mundshme.
Në një bisedë për BBC-në Solana tha se Rugovën e konsideronte mik të cilin e kishte takuar në shumë raste gjatë viteve të kaluara. "E konsideroj veten të jem mik i tij dhe mendoj se edhe ai e ka konsideruar veten si një mik imi. Kemi patur shumë biseda private, kemi kaluar ditë të gëzimit por gjithashtu edhe ditë të vështira", u shpreh Solana.
"E kujtoj dhe do ta kujtoj atë si një udhëheqës, një njeri të paqes dhe tolerancës, njeri që deshi të zgjidhë problemet me dialog dhe jo me mjete të dhunshme. Kjo do të duhej të ishte ideja dhe ndjenja që duhet ta mbajmë në zemrat tona dhe unë shpresoj se udhëheqësit e populli i Kosovës, do ta mbajnë në zemër për shumë vjet".
Ndërkaq duke folur për për takimet para luftës, gjatë bombardimeve të NATO s kundër Jugosllavisë dhe pas luftës, Solana tha se Rugova "gjithnjë kishte në mendje të njëjtën gjë" dhe se "në kushte të vështira ai dëshironte të provonte të bënte gjithçka që ishte e mundur për popullin e tij".
"Në çaste të vështira, por edhe të gëzueshme, në çastet e vendimeve të rënda, ai (Rugova) gjithmonë kishte ide të njëjta në zemrën e tij, e që nënkuptonte të bënte më të mirën për popullin e tij dhe për Kosovën".
I pyetur se si shihte tani Kosovën, pas Rugovës, Solana u përgjegj, duke thënë se "Kosova sot ka humbur një udhëheqës shumë të rëndësishëm". "Kjo është ironia e historisë që të humbësh një udhëheqës. Udhëheqësi vdes në një periudhë kur ishte më se i nevojshëm, pra në kohën kur bisedimet për statusin pritet të fillojnë".
"Unë gjithashtu shoh që njerëzit po tregojnë një dinjitet të madh që është shumë mbresëlënëse. Pra njerëz që kanë pritur në radhë në temperatura shumë të ulta, por ata deshën t'i japin lamtumirën udhëheqësit të tyre, për disa udhëheqësin e vetëm që e takuan për shumë vjet".
Më tej Solana tha se Rugova "ishte president për shumë vjet dhe për shumë gjenerata, ishte i vetmi udhëheqës që kishin".
"Ai pra ishte më shumë se udhëheqës, ishte edhe vëlla edhe baba i tyre, siç kanë dashur ta quajnë. Por dinjiteti i treguar nga kosovarët është diçka shumë mbresëlënëse", u shpreh Solana, për ë shtuar se udhëheqësit kosovarë "do të sillen në të njëjtën mënyrë dhe do të reflektojnë dinjitetin e popullit, me një ndjenjë të bashkimit, të përgjegjshmërisë dhe me zemërgjerësi".
"Këto janë tri fjalë që do t'ua përcillja udhëheqësve politikë, por edhe udhëheqësit të ri që do të shfaqet, që t'i mbajnë thellë në zemër", tha veç tjerash Solana për BBC-në.

[Urata]

Shërbimi i fundit i Rugovës


Shkruan: Mentor Nazarko

Me mesazhin e presidentit Bush dhe papës Benedikt 16, praktikisht u mbyll me kulm cikli i të mëdhenjve të botës që nderuan kujtimin e Rugovës, duke e trajtuar atë si një burrë shteti. Nëpërmjet telegrameve, por dhe nëpërmjet delegacioneve dhe niveleve të kryesimit të tyre, bota në mënyrë indirekte anoi balancën nga krahu i kosovarëve në bisedimet për statusin e Kosovës. Nëse nuk do të ishte kështu, pra që prania dhe niveli i saj, niveli i telegrameve nuk do të interpretoheshin në këtë mënyrë edhe si anim balance, presidenti rus Putin do të dërgonte një telegram formal apo dhe Greqia, një mike tjetër e Serbisë, do të dërgonte delegacion të një niveli relativisht të lartë në Kosovë, të paktën ministër i Jashtëm. Nuk do të funksiononte alibia eventuale e grekëve se vendet e veçanta anëtare të BE-së u morën vesh për të ruajtur të njëjtin nivel përfaqësimi, pasi nuk ndodhi kështu me Slloveninë, anëtare e BE-së që ishte e përfaqësuar me presidentin e vet, Dërnovshek. Sigurisht në nivelin e përfaqësimit nuk përcaktoi vetëm shkalla e lartë e vlerësimit për Rugovën, por dhe faktorë të tjerë si, për shembull, roli që duan të luajnë vende të veçanta në negociata, afërsia gjeografike, koniunktura të brendshme- rasti i Maqedonisë etj, por ajo çka është thelbësore mbetet e palëkundur: nëpërmjet këtij niveli përfaqësimi, nderimi, fjalësh të mira, etj., fitoi Kosova. Dhe kjo erdhi si pasojë e një preteksti të dhimbshëm si vdekja e Rugovës që dhe duke u ndarë nga jeta shërbeu kauzën e popullit të tij.
Por vdekja e Rugovës shërbeu për mirë këtë kauzë dhe në një plan tjetër, atë të imazhit të shqiptarëve në botë. Për shkak të kësaj vdekjeje dhe me Rugovën si subjekt u dhanë shumë intervista, u shkruan qindra editoriale nga figura të spikatura të politikës dhe të medias botërore, të cilët vlerësuan Rugovën si shembullin e një politikani që në Ballkanin e luftës së egër ndëretnike propagandonte realizimin e aspiratave të kombit të vet me rrugë paqësore. Emri i tij u krahasua me Gandin, Martin Luter Kingun, me Moisiun që u end në shkretëtirë, me apostujt, me Nënë Terezën dhe prej këtyre krahasimeve imazhi i shqiptarëve doli sërish në një dritë të re dhe pozitive. Përkundër lajmeve me sfond negativ në shtypin dhe mediat ndërkombëtare me subjekt shqiptarët, Rugova me vdekjen e tij ndryshoi plotësisht tendencën: Ai ishte shqiptari i mirë, i njohur botërisht si i tillë në mediat botërore anembanë globit.
Në një mënyrë tjetër, ai shërbeu dhe brenda vendit të vet me vdekjen e tij. Pati shumë momente simbolike- Rugova ishte dhe mbeti njeriu i simboleve, -shalli, gurët, simbolet e katolicizmit, oxhaku i dhomës së pritjes, flamuri, himni etj-, të cilët në lindjen e një kombi a të një shteti e kapërcejnë vlerën origjinare të tyre. Pra, nga simbole të zakonshme, kthehen në momente pagëzuese të një identiteti të ri shtetëror. Kështu ndodhi me TMK-në, e cila u pagëzua si një Gardë Kombëtare e Kosovës, ndryshim nga misioni i saj i parë i pranuar ndërkombëtarisht si njësi emergjencash. Në fakt, kjo ndodhi pasi Rugova ishte pajtuar më parë me pjesë të UÇK-së që përfaqësonte Haradinaj apo pasi Rugova dhe njerëzit e tij të familjes apo të stafit kërkuan që ai të varrosej mu në mes të dy varrezave të Velanies, asaj të dëshmorëve të Luftës së Dytë Botërore dhe atyre të UÇK-së. Sigurisht, më afër atyre të UÇK-së. Pra vepra e pajtimit dhe afrimit me UÇK-në e një njeriu përgjithësisht intolerant në sjelljen e tij paqësore vazhdoi dhe pas vdekjes: Ky afrim i duhet Kosovës së vogël që përjeton megjithatë shumë ndarje tipike për një vend me histori si të sajën.
Në rastin e vdekjes së tij kryen provën e parë të pranimit dhe simbolet e shtetësisë së re të Kosovës, të krijuara prej tij që sigurisht presin të marrin dhe një miratim institucional siç ishin flamuri i ri apo himni që u vendosën krahas himnit dhe flamurit kombëtar të kombit. Dhe ky ishte një shërbim i Rugovës për popullin e vet: këto simbole mund të dukeshin të parakohshme kur ende nuk dihej vullneti i ndërkombëtarëve për statusin e Kosovës, por tani afirmimi i tyre edhe në funksion distancues prej shtetit amë për të qetësuar dhe të frikësuarit prej Shqipërisë së madhe i shërben Kosovës.
Dhe populli i tij me mënyrën që nderoi Rugovën, me rastin e pretekstit të dhimbshëm që ai ja ofroi me vdekjen e tij të parakohshme, e mirëkuptoi udhëheqësin e vet. Ceremonia e varrimit, nderimi popullor deri në kufijtë e vetësakrifikimit mes temperaturash të ulëta, që ngjau paksa me nderimin për Papën Gjon Pali i dytë, ishte një tjetër test i aftësive shtetformuese të kosovarëve. Ishte një test që u kalua në mënyrën më të shkëlqyer të mundshme. Vdekja e Rugovës ofroi shumë pretekste, pra dhe në këtë mënyrë ai shërbeu me vdekjen e vet. Pra, siç thoshte Kushneri në një editorial të “LE Monde”, “historia kaloi butësisht pranë tij”, dhe kur ai la tokën për t’u strehuar nën të.

Tiranë, 29 janar 2006

[Psikologu]

Ne Janar

Sa zemrat qajten e lotuan
e sa shpirtrat u shtrenguan
dhimbjet qe trupin e kapluan
për Ty , që të respektuan.

Sa kembet ecen neper borë
acari lotet ne fytyr u´a ngriu
toka mendonte se nuk ishin lot
por ishin të rreshura shiu.


Sa e sa pikllimi rritej
sa kolona shtohej e shtohej
ne si jetim të mjerë
per Ty , zemra na dobsohej.


Nderin dhe lavdin per Ty
e kemi pasur dhe do ta kem
ne Janar të vorrosem Ty
ne Janar edhe Skenderbeun.


Nuk ke vdekur kurrë
vetem jetë ke nderruar
ne cdo zemer e histori
do të jetosh cdo here i nderuar.

Dijetar, studjues dhe filozof
nderë e kombit të madhë shqiptar
Lavdi vepres dhe jetes tende cdo here
I nderuar, i madhi , Zotri Kryetar.

[Urata]

Dy fjalë ngushëllimi për Presidentin!


http://www.trepca.net/2006/foto/rugova_flamuri_dardan4.jpg

--------------------------------------------------------------------------------

30 janar 2006 /TN


- Historia e re e Kosovës ka emrin Tënd!

- Atëherë kur ke filluar të hysh në analet e historisë së re të shqiptarëve të Kosovës, ke hyrë edhe në fotografitë e mia. Ti e shkruaje historinë e re, e ne bënim përpjekje që të regjistronim gjithë këtë histori tënde të madhe.

- Ke qenë gjithmonë i pari.

Ilaz BYLYKBASHI, fotoreporter i “Rilindjes”

Ku ta gjej fjalën, ku ta marr forcën që të flas për vdekjen e presidentit Rugova. Nuk ma thotë goja e nuk ma do zemra që ta them se Ti presidenti ynë nuk je më në këtë botë!

Të kam parë e të kam njohur tash e njëzet vjet më parë. Ishe i rrallë, i veçantë, shumë i afërt për të gjithë.

Atëherë kur ke filluar të hysh në analet e historisë së re të shqiptarëve të Kosovës, ke hyrë edhe në fotografitë e mia. Ti e shkruaje historinë e re, e ne bënim përpjekje që të regjistronim gjithë këtë histori tënde të madhe.

Ke qenë gjithmonë i pari.

I pari i the Serbisë së në Ballkan jetojnë 7 milion shqiptarë dhe nëse është nevoja mund të bëhemi bashkë dhe të rrokim armët.

I pari nise projektin për pavarësinë e Kosovës.
I pari trokite në dyert e botës demokratike.
I pari hyre në Shtëpinë e Bardhë në Uashington.
Ti gjithmonë ishe i pari.

Në këto 16 vjet të betejës Tënde për Liri e Pavarësi, kalove e përballove mjaft sakrifica. Të kërcënuan, të arrestuan, të shanë e deshën edhe të të vranë, por ti gjithmonë mbete i pathyeshëm, i madh dhe i fortë.

Ti gjithmonë fole me më fjalë të ëmbla. Nga goja jote asnjë fjalë e rëndë, asnjë fjalë fyese, asnjë fjalë të keqe, as ndaj atyre që koritnin veten me fjalë ofenduese.

Ata të gjuanin me plumba të vdekjes e ti ua ktheje me pëllumba të paqes.

E tash si ta ngushëllojmë veten i Madhi Ynë që nuk je më në mes nesh, nuk po na prin i gjallë deri në fund të rrugës që e nise tash e 16 vjet më parë, rrugës së Pavarësisë.

Ti e nise i pari rrugën e Pavarësisë, ti i trasove të gjitha shtigjet e Pavarësisë!
E tash kur kjo rrugë është në përfundim e sipër, ti ike! Ike atëherë kur më së shumti na duhesh! Ti ike atëherë kur më së shumti të do Kosova, të do Pavarësia.

Nuk dua të vë shiritin e zi mbi fotografinë Tënde që e mbaj tash e sa vjet në shtëpi. Nuk dua të besoj se Ti më nuk do të na ngrohësh familjen tonë me buzëqeshjen Tënde të ngrohtë!

Por, i nderuari z. President, ne jemi krenar që të patëm për 16 vjet në krye të shtetit tonë Kosovës, në krye të lëvizjes tonë për Liri e Pavarësi.

Ne jemi të nderuar që ti ishe dhe do te mbetesh presidenti ynë i parë i Kosovës së lirë e demokratike.
Historia e re e Kosovës ka emrin Tënd!

Pavarësia e Kosovës ka emblemën Tënde!
I lehtë qoftë dheu i Kosovës, i madhi President Rugova!

Lavdi!

[Urata]

Hej po zbrazësi e madhe me ka mbërthyer
30 janar 2006 /TN

Ali ALAJ, (ShBA)

Oh! E shkretë po më dukesh oj Kosova jonë pa Njeriun që t’i shëronte plagët dhe ta qetësonte shpirtin,që ta dinte secilën dhëmbje në shtatin tënd shekujsh të përgjakur,që t’i numëronte varret dhe që zgjonte indinjatën.

Kosovë, he tokë e nëmur dhe e bekuar njëkohësisht, ku e ke Njeriun fjalëbutë e zemërmadhin, që me zërin e tij të bekuar, plotë dy dekada, e shpërtheu errësirën, heshtjen, injorimin dhe shkujdesjen e njerëzimit për kalavaret dhe golgotat shqiptare. Ai e tha troç : Evropë, Kosova është ndërgjegje jotja e vrarë.

Njeriu Kolos i mendjes dhe atdhedashurisë, ua renditi mëkatet mëkatarëve – që nëpër shekuj na kishin viktimizuar për të kënaqur ambiciet e tyre për të dëshmuar fuqi dhe për të kënaqur apetitet gjakatare të pjellës karpatiane….

He,Kosovë,e more në gjirin tënd Njeriun që t’i shënoi epokat,që ta davariti tisin e heshtjes që e kishte mbuluar vuajtjen tënde,që e shpërtheu mospërfilljen e Fuqive që këtu ë një shekull, e kishin prerë shtatin e tokave arbërore, duke vërvitur pjesë të atij trupi të lashtësisë ballkanike, ndër thonjtë e kuçedrave sllave. Pasi ta kishin përçudnuar emrin,me nofka e profka, të kishin ngujuar në varrin e quajtur Jugosllavi dhe aty e kishin ndërprerë rrëfimin për Ty.

Ishte Ibrahim Rugova ai që e rinisi rrëfimin.------Hej, Kosovë, po e zbrazët po më del,sot,pa Njeriun që të bëri emër dhe që ta ngriti zërin. Ku e ke diellin që të ngrohte, ku e ke çiltërinë, që ta hiqte qafe trishtimin që shpirtin ta kishte shqyer me dhjeta, me qindra vite. Ku e ke Njeriun që mbrunte shpresa reale për të mundur fatet tua fatale?

Ibrahim Rugova kishte mbushur veten me imazhe të tragjikes shqiptare dhe shkonte me to nëpër kancelaritë botërore,jo si një hije, po si një burrë-shteti. Me këdo që foli, anekënd metropoleve,ua shpalosi,eposet, legjendat,rrëfimet dhe traditat Arbënore.

E po e trishtë ke ngelur oj tokë dardane dhe sa hijerëndë je bërë në këtë pikëllim që të ka ngrirë dhe që të ka shndërruar në ftohtësi e gurë të heshtjes. Po ti Kosovë je mësuar me varre, me gjëma e vaje,apo,mbase ky varri i njomë i Njeriut Epokë të ka lëkundur deri në thellësi, me themele e me shpirt. Ke hak o dheu ynë, se vizionari i ardhmërisë sate u dogj dhe u përvëlua për lirinë tënde dhe, tashmë,u mbërthye në arkivol- që Ti të frymosh lirshëm.

Ai u bë theror dhe hyri në simfonitë e heroizmave shqiptare,për të na dhënë besim, shpresë, fuqi dhe guxim për ardhmëri. Biri yt i madh,si edhe pararendësit e kastës së tij,nuk përvetësoi asgjë tënden, pos që ta mori dhimbjen,pos që t’i mori plagët dhe vrragët. Ta mori edhe lotin për ta kthyer në buzëqeshje të rinive që nuk i patëm e që nuk i gëzuam kurrë.

Populli ynë gjithmonë pati ushtarë të lirisë. Pati e dha dëshmorë e heronj. Populli ynë pati e dha gjeneralë fushëbetejash. Dha trima deri te legjendat Adem Jashari, Sali Çeku, Agim Ramadani…Dhe, në ndërrim-shekujt e fundit dha edhe Strategun politik dhe diplomatik. E dha Ibrahim Rugovën,i cili i hapi dyert më ekskluzive të politikës botërore. Madje edhe dyert e kancelarive të njohura për antishqitarizmën e tyre ndër shekuj.

Ndaj,Kosova sot qanë birin e saj,që me dinjitet e përcolli në përjetësi. Por,oj toka jonë,ktheje këtë pikëllim në forcë që ta bësh jetë punën,veprën dhe amanetin e tij dhe të atyre që ranë për këtë dhe e për këtë nënqiell.

Të duhet forca për ta mposhtur plogështinë dhe ligështinë që mund të përpiqen ta mbjellin farërat e dreqit. Ibrahim Rugova me politikën e tij na solli në prag të pavarësisë,të cilën mund ta rrezikojnë vetëm mburravecët dhe plëng-prishësit, ata që gjuhën e djeshme prej gjarpri, sot mundohen ta “ëmbëlsojnë” me lojë perfide të fjalëve.

Ata që, në vend se Kosovën ta kenë përparësi dhe interesim, shënjestrojnë kolltuqe dhe pasuri. Këto ligësi mund t’i ndal vetëm vendosmëria dhe mendësia yte kolektive,plebishitare për pavarësi dhe liri.

Eh Kosovë,po goditje të madhe e të rëndë ke marrë në këtë fund-rrugëtim para pavarësisë,se vdekja ta mori birin e fjalës dhe zemrës sate bujare. Ta mori njeriun që ishte dinjitoz edhe në hidhërim,që ishte optimist edhe në zhgënjim. Ai nuk merrej me imtësi,me mentalitete ballkanike të puçeve e ndërskëmcave, komploteve e konspiracioneve, sepse moto,detyrë dhe përparësi e kishte ecjen politike,kombëtare, demokratike. Ai vetëm një gjë nuk e lejonte - s’e lejonte askë t’ia vrasë shpresën dhe besimin.

Kosovë, rrugët tua janë përplot kalimtarë, e megjithatë ato ngjasojnë boshe. Gjallëria jote nuk dallohet nga heshtja.

Alpet shqiptare janë strukur në lartësinë e tyre. Shkrepat që dikur shpërthenin hapësirë e qiell,tash janë ngrysur dhe ndrydhur nga dhembje që i ka mbështjell,si gjithkah dhe gjithçka gjetiu në trojet arbërore. Oshtima e tyre është kthyer në gjëmë të thellë,aq sa e thellë ndër mileniume është lashtësia e tyre. Çdo gjë në këtë tokë rënkon e loton. Ej,çfarë kanë këto male që po vajtojnë?Që po dridhen e lëkundën. Bjeshkët, me lisa e prroje, vajtojnë birin e këtij dheu,që i bëri nder atdheut.

Përse të kërkojmë më thellë?
Ai ishte sikurse ne –
Por,ishte më shumë se ne.
Esenca e tij flet përmes nesh.
Te Ai – ne gjejmë vetveten.

Ali Alaj
(SHBA – 29 Janar, 2006)

[Urata]

Dr. Rugova – rreze lirie


30 janar 2006 /TN

Haki BUNJAKU, Cyrih (Zvicër),

Me thërmijat e shpirtit e ndërtove lirinë dhe na nxorre nga robëria shekullore. Na ngrite në rangun e popujve më të civilizuar.

Bota heret ta zbuloi sensin e gjeniut të politikës, ndërsa për shumëkend prej nesh ishe libër i pa lexuar dhe shpesh i lexuar mbrapsht nga sykuqijt e lirisë. Asnjë amputim nuk i shkon natyrës Tënde.Ti ishe i madh dhe më i madh do të mbetesh në historinë e re,kreator i së cilës je Ti.

Ishe kryeparë në lëvizjen pozitive demokratike,ishe kryetar i Shtetit të Kosovës dhe tash je kryehero,që breznitë do të kujtojnë me rrespekt.

Vdekja të zuri në vlugun e punëve shtetërore e kombëtare, ta theu shpresën e flaktë për nënshkrimin e Pavarësisë, të cilën me sakrifica të mëdha e përgadite.

Vdekja jote e vuri lamentin kombëtar, ku lotë të vokt vërshojnë faqeve, por edhe derdhën në zemër.

Ishe prijsi ynë shpirtëror, ishe prijsi ynë politik, ishe kryetar i parë i Kosovës së lirë dhe do të mbetesh përjetë kryetar nderi.

Vlera e politikës Tënde të urtë e paqësore mund ta stimuloi vetëm çmimin Nobel postmortum për paqë.

Për të mirat sublime që bëri dr. Rugova për kombin, shqipëtarët fotografinë e Tij duhet ta mbajnë amuletë në qafë.

Të qoftë lavdi e përjetshme.

[Psikologu]

Me Ty do na njohë bota gjithmonë


(Një realitet për Figurën e Pavdekshme Kombëtare Dr Ibrahim Rugova)

O i Madhi Ibrahim Rugova!
Fizikisht po ndahesh nga ne, por shpirti Yt do të frymojë shekull pas shekulli e deri në amshim në çdo qenie arbërore, si një dritë prijëse në jetën qytetëruese, si një shpresë e pashuar drejt realizimit të aspiratave njerëzore e kombëtare. Jemi të sigurtë në këtë, sepse patëm fatin e madhe dhe historik të të njohim edhe nga afër, të të përqafojmë! Përqafimin me Ty e mbajmë në zemër gjithmonë, si një bekim me Shenjtin!
Ata që nuk të njohën, o që nuk deshtën të të njohin, edhe të shanë, edhe të kritikuan... Por Ti kurrë nuk ke rënë në nivelin e tyre, kurrë nuk ke njohur gjuhë të sharjes.... Ti ke vazhduar misionin e shenjtë në në çështjen kombëtare, nlë realizimin e aspiratave tona të shenjta, të drejta, të natyrshme! Ti o President i Parë e më i Madhi i republikës së Kosovës, nuk kr qenë vetëm lider e prijës i shqiptarëve nga Kosova, Ti ishe lideri mbarëkombëtar, ishe gjithmonë shpresa e kombit dhe drita e shqiptarisë, në këtë periudhë të ndërrimeve të shumta historike!
Sytë tanë sot janë të mbushur me lotë, por ne nuk do të qajmë. Nuk do të qajmë, sepse Vepra Jote Madhore shndritë gjithmonë krenarinë tonë, krenarinë arbërore. Me Ty do na njohë bota gjithmonë. Me Ty jemi regjistruar në faqet më të ndritura të qytetërimit të kulturuar, të vyeshëm, të drejtë, të qytetërimit me shpirtin plor dashuri e ndjenja paqeje, lirie, demoklracie, me të gjitha virtytet që i takojnë një kombi të civilizuar.

Lavdi të qoftë gjithmonë o prijësi Ynë historik!
Zoti e bekoftë emrin tënd të shkruar me shkronja ari në historinë arbërore dhe të njerëzimit mbarë!

Vitore Stefa - Leka, Trieste
Mardena Kelmendi, Trevizo

[Psikologu]

Presidenti i dardanëve

Shkruan: Gani MEHMETAJ

Hija e tij është ogur i mirë, kështu që edhe një kohë të gjatë do ta mbrojë Kosovën dhe shqiptarët e Kosovës. Ai do të jetë ora e mirë e shqiptarëve dhe frymëzimi për sakrifica e maturi. Shpresoj se puna e tij e gjatë dhe e ngulmët do të kurorëzohet me sukses.

Pavarësia është kompromis, pati deklaruar sa e sa herë presidenti Rugova, duke ua bërë me dije qarqeve ndërkombëtare se dikur gjakimi i shqiptarëve ishte Shqipëria Etnike. Ky gjakim edhe më tutje nuk është larg zemrës së tyre, mirëpo realisht pavarësia e Kosovës është problemi më imediat. Dhe ajo nuk përfshinte vetëm Kosovën e sotme dhe Shqipërinë administrative, Shqipëria Etnike shtrihet edhe më gjerë. Por për të qenë më kooperativë me bashkësinë ndërkombëtare jemi të gatshëm të pranojmë kompromisin, pra pavarësinë e Kosovës. Për shtetin e Dardanisë, këtë emërtim aq të shpeshtë në fjalorin politik - e jo vetëm politik të Rugovës, - presidenti i dardanëve ishte dhe mbetet burrështetasi më këmbëngulës në parimet dhe idealet e veta. Dardania si emërtim dhe si përcaktim ishte shumë i afërt për Rugovën. E pati filluar me flamurin e Dardanisë, me interesimin e trashëgimisë materiale e shpirtërore, në kërkimin e rrënjëve të traditës, të cilat u bënë element mbizotërues në festat kombëtare, në theksimin me mburrje të rrënjëve tona dhe me inkuadrimin e këtyre elementeve në shtetin modern. Ishte vizionar që krijoi konturat e shtetit të Dardanisë.
I qetë, i prajshëm, gjithherë i buzëqeshur, madje ndonjëherë nuk ngurronte që para publikut të qeshte kumbueshëm, me qeshjen e tij karakteristike, Rugova ishte burrështetasi më këmbëngulës dhe më i fortë moralisht që e patëm në Dardani. Ajo që u ka rënë në sy edhe të huajve është qëndrimi i tij në dukje i brishtë, komunikues më të gjithë, i prirë që edhe nga kundërshtarët të bëjë miq, por i pathyeshëm dhe i papërkulshëm në parimet për pavarësinë e Kosovës. Për realizimin e këtij projekti pati aq shumë sakrifica të shqiptarëve të Kosovës.

Hapësira e rrudhur e Dardanisë

Dikur një pjesë e pretendentëve për politikë të lartë të Kosovës, ishin dyshues për mundësinë e realizimi të pavarësisë. Tash po ata dyshues të zëshëm janë të gatshëm të marrin pjesë në grupet negociuese për finalizimin e pavarësisë. Dikur qeshnin me sarkazëm e mosbesim, duke mos e fshehur përshtypjen e tyre se puna e shtetit të Kosovës është si puna e ujit në havan, e rrah kot, se gjë nuk bëhet nga kjo. Këtë e kanë thënë shumë herë publikisht. Besojmë se tash turpërohen nga ajo që e thanë dhe që nuk doli ashtu si e menduan ata.
Derisa Rugova shpalonte projektin e tij shkallë-shkallë, duke filluar me territorin e Dardanisë (nuk përjashtohej mundësia që shteti i ardhshëm i Kosovës të quhet Dardani), gazetarët sharlatanë e të paarsimuar, shpesh edhe me kompleksin e inferioritetit ndaj serbit e përbuznin trashëgiminë dardane. Edhe më vonë kur presidenti synonte ta theksonte se jemi popull antik, pasardhës të dardanëve me traditë e kulturë shumë më të lartë se fqinjët, frymorët partizanë që mendonin se çdo gjë fillon nga koha e depërtimit të hordhive partizane, e përjetonin si blasfemi vënien në pah të përkatësisë sonë, duke e ndier veten keq. Madje, sa herë që presidenti e theksonte ndonjë moment nga jeta në Dardani, ata e banalizonin me togfjalëshin “dardhat turshi”. Ata sikur e kishin ngarkesë përkatësinë e tyre kombëtare dhe nuk donin që të jenë pasardhës të të Dardanëve. S’ka dyshim se nuk ishin pasardhës të Dardanisë, por mbetën surrogat i konglomeratit të papërcaktuar. Ata donin të krijonin një komb me rrënjë të dala në sipërfaqe.
Pavarësisht nga fushata e mediave, pavarësisht nga sarkazmi i të shkombëtarizuarve e mercenarëve, presidenti Rugova vazhdonte të hulumtonte rrënjët në Dardaninë antike, duke theksuar elementet e shtetësisë që në këtë kohë. Një komb dhe një shtet me traditë mbi 2000-vjeçare, që kërkon nënqiellin e vet dhe hisen në familjen evropiane, sepse të këtij kontinenti jemi. Dardania kishte hapësirë gjeografike shumë më të madhe sesa që ka Kosova e sotme, por një pjesë e kësaj gjeografie është zhvatur nga fqinjët, sikurse që një pjesë e popullatës po ashtu është dëbuar nga një pjesë e Dardanisë antike.
Rugova me një biografi të pasur politike, letrare e intelektuale, një personalitet karizmatik që rrezaton besim e entuziazëm ndër shqiptarët, ishte arsye e mjaftueshme dhe provokim i vazhdueshëm bashkëbisedimi për medie. Në bisedat private apo në ato publike ai ishte i lehtë në komunikim me të gjithë gazetarët. Por një pjesë e propozimeve të presidentit u komentuan me zjarrmi e në mënyra nga më të ndryshmet. Me debate u prit propozimi i presidentit për Flamurin e Dardanisë, himnin dhe simbolet presidenciale, këto elemente të shtetësisë të cilat tashmë ishin të gatshme. Pritej pranimi i pavarësisë nga qendrat e vendosjes. Megjithatë flamuri i himnit bën jetë aktive gjatë gjithë fushatës zgjedhore nëpër të gjitha qendrat më të mëdha e të vogla të Kosovës, ku u shpalua Flamuri i Dardanisë dhe ku u intonua himni “Kur ka ra kushtrimi n’Kosovë”. Flamuri e himni tashmë janë bërë shenjë emblematike në të gjitha tubimet me vulën presidenciale.
Me vetë faktin se me këto simbole Rugova e udhëhoqi fushatën zgjedhore më 2001 dhe më 2003, dëshmoi se shumica e shqiptarëve i tumir propozimet e tij. Respekti e entuziazmi me të cilën u pritën promovimet e këtyre elementeve të rëndësishme që e bëjnë një shtet, në një mënyrë apo tjetër ishin edhe një lloj fushate ku krahas promovimit të programit të LDK-së, përkatësisht prezentimit të presidentit Rugova, u bë fushatë për simbolet e shtetit. Partitë e tjera ende nuk kishin menduar për shtetin, ende luftonin ta vendosnin veten diku në hierarkinë më të lartë të pushtetit me UNMIK-un a pa UNMIK-un, mjafton të kishin një çikë pushtet.

Ora-rojë e shqiptarëve

Derisa shtypi i majtë dhe estabilishmentit politik, po ashtu i majtë që politikën e kishin mësuar nëpër fshatra të humbura apo dhoma me tym të diasporës, shkumëzonin kundër këtyre propozimeve, shtypi i matur dhe ai i djathtë, natyrisht se e tumirën këtë gjë. Disa udhëhoqën fushatën kundër këtyre simboleve pa ofruar asgjë për kundër argument, pos dëshpërimit të tyre pse këtë gjë e kishte bërë Rugova e jo dikush nga të përkëdhelurit e tyre. Çdo sukses të Rugovës e të Kosovës e përjetonin dështim të tyre.
Në Shqipëri propozimi i paraqitur nga presidenti Rugova në pjesën më të madhe u tumir. Ajo që ishte e rëndësishme u tumir nga të gjitha personalitetet relevante politike e shtetërore.
Presidenti i Shqipërisë, Alfred Moisiu, kryeministri Sali Berisha, dhe mbreti Leka Zogu, e mbështeten idenë e presidentin Rugova duke e vënë në pah se askush nuk të pranon, me flamur, himn e simbole të tjera të një shteti tjetër. Pra e theksonin se Kosova duhet të ketë simbolet e veta shtetërore, nëse pretendon të pranohet në OKB dhe ta ketë flamurin në Nju-Jork e organizmat e tjera ndërkombëtare. Këto i kishte parashikuar presidenti Rugova.

P.S. Vdekja e Rugovës më rrëqeth jo vetëm pse humbëm një personalitet të madh, më të madhin që e patëm në Kosovë, por me rrëqeth kur mendoj për të ardhmen e Kosovës, për negociatat, për statusin, për ata që do të bisedojnë në emër të tij, apo në vend të tij. Me mban shpresa se hija e tij dhe oguri i mirë i presidentit Rugova edhe një kohë të gjatë do ta mbrojë Kosovën dhe shqiptarët e Kosovës. Ai do të jetë ora e mirë e shqiptarëve dhe frymëzimi për sakrifica e maturi. Shpresoj se puna e tij e gjatë dhe e ngulmët do të kurorëzohet me sukses. Është fatkeqësi që ai nuk është më për ta gëzuar, sikurse që është fatkeqësi që nuk ishte ai për ta nënshkruar “Deklaratën e pavarësisë”.

Fragmente nga libri “Për shtetin e Dardanisë” (3)

[Psikologu]

Birit të Dardanisë



Në Antiken e vjeter Dardane
ne gjurmet e saj
themelin e vjeter e kerkove
që ta ndertosh të riun mbi të.


Me boten u njofem më shumë
e dora e jote
ndermejtsim i nderës dhe i dituris
per emrin e lashtë Ilirë
si trashegimi e trimeris dhe e kultures se vjeter.

Ne lotet e nxehtë , ngrihet dhimbja
e zerat therrisnin me zë të lartë
shpirterat shtrengoheshin aq shumë
dhe duart se bashku i pa bota
fal profetit të kombit , dijetarit
që ne token e vjeter Dardane
prapë ia ngriti nderen ,
vendit te shtrenjet Antik Dardan
ku biri i saj prehet dhe pushon
e zëri i tij cdo here ndegjohet
dhe do të ndegjohet.

[Psikologu]

Rugova, njeri i duhur në momentin e duhur për kombin shqiptar

Prishtinë, 24 janar - Çfarë do të thotë humbja e presidentit Rugova për Kosovën dhe procesin që ajo po kalon. A do të jetë Ekipi negociator ekip i unitetit edhe pa presidentin Rugova. Shkrimtari shqiptar me famë botërore, Ismail Kadare, vlerëson se vdekja e personaliteteve të shquara si Rugova natyrisht se është humbje për kombin shqiptar, porse shpesh-herë ndodh që aksioni i tyre, ëndrra e tyre, aspirata e tyre forcohet më tepër nga vdekja. Në një intervistë për "Kohën Ditore", Kadare jep vlerësimet e tija për Rugovën si personalitet, lider politik, e kritik letrar.

KD: Si e vlerësoni personalitetin e Ibrahim Rugovës?
Kadare: Ibrahim Rugova, tash dihet jo më në hapësirën shqiptare, por edhe në atë evropiane dhe botërore është pranuar si një lider i shquar i Kosovës, si një nga liderët më të shquar të kom-bit shqiptar një njeri që u gjend në kohën e duhur në një moment të historisë shumë, shumë të rëndësishme për Kosovën dhe për gjithë kombin shqiptar. Kjo dashuri e popullit shqiptar, ky nderim që i bëhet sot, kjo jehonë e tij e dëshmon më së miri këtë që thashë.

KD: Çfarë do të thotë vdekja e presidentit Ibrahim Rugova për Kosovën dhe cili mendoni se do të jetë ndikimi i kësaj në negociatat për statusin e Kosovës?
Kadare: Është sigurisht e drejtë ajo që thuhet se vdekja e njerëzve të shquar është një humbje e rëndë për vendin ku ata jetojnë dhe për të cilin punojnë, por nga ana tjetër unë mendoj se kjo është e dyfishtë. Ashtu si është e rëndë humbja ashtu edhe përfitimi që ata i sjellin vendit të tyre, e mira që ata i bëjnë vendit të tyre, nuk dobësohet nga vdekja. Përkundrazi shpeshherë ndodh që aksioni i tyre, ëndrra e tyre,
aspirata e tyre forcohet më tepër nga vdekja. Kështu që unë mendoj dhe shpresoj se vdekja e Ibrahim Rugovës, ndarja e tij me popullin shqiptar në këtë çast nuk do të jetë një gjë e keqe, por ka për t'u kthyer në një gjë të mirë. Vetë ky interesim i madh për të, botëror dhe evropian, është shumë prekës. Mua më kujton "kohën e artë", kur e gjithë Evropa u angazhua për të ndihmuar popullin e Kosovës, për të ndëshkuar Jugosllavinë, krimet e saj dhe e bombardoi Jugosllavinë, e ndëshkoi Jugosllavinë për hatër të shqiptarëve të Kosovës. Pak a shumë jehona e vdekjes së Rugovës më kujtoi këtë kohë kur interesimi i papritur për Kosovën, për statusin e saj, për lirinë, për tërë kombin shqiptar u gjallërua përsëri. E pra ja ku është një shembull konkret sesi ndarja me këtë njeri, vdekja e tij u kthye në të kundërtën.

KD: A mendoni se ka ndonjë fig-urë politike në Kosovë që do të mund ta zëvendësonte Rugovën si president?
Kadare: Kjo pyetje që më bëni ju, jo që është delikate, por është pyetje që nuk duhet të ma kishit bërë mua. Unë gjithmonë në kësi rastesh respektoj absolutisht vullnetin e popullit të Kosovës. Nuk guxoj të ndërhyj në këtë gjë, qoftë edhe me mendime. Është atje te ju që, dihet kjo gjë më mirë se kudo dhe ne të tjerët nuk kemi të drejtë të flasim për këso gjërash.

KD: A do të vërehet mungesa e Rugovës në ekipin negociator? A do të jetë ky ekip i unitetit edhe pas vdekjes së presidentit?
Kadare: Tashti unë mendoj se pikërisht kjo është provë e madhe, provë e rëndësishme për Ekipin negociues dhe për stafin drejtues të Kosovës. Në qoftë se tek ata kjo vdekje do të ndikojë për të keq, sigurisht është faji i tyre. Nëse do të ndikojë për të mirë është merita e tyre. Në të
dyja rastet është meritë e Rugovës që la këtë emër të rëndësishëm, hijen e vet të rëndësishme por them se si do të ndikojë, pozitivisht apo negativisht tashti varet nga ata, nga ekipi që drejton Kosovën.

KD: A mendoni se mungesa e Rugovës do të jetë minus për palën shqiptare kundrejt palës serbe në negociatat për status?
Kadare: Gjithçka varet se si do të shfrytëzohet tradita e Rugovës. Unë mendoj, s'kam asnjë dyshim se do të shfrytëzohet për të mirë. Domethënë nuk do të jetë minus, nuk do të jetë negative. Do të jetë pozitive, veç në qoftë se - për fat të keq ndonjëherë nga ne shqiptarët ndodhin gjëra të papritura - do të ndodhin gjëra të papritura të cilat nuk do t'i dëshironte askush.

KD: Çfarë politike mendoni se do të duhej të bënte tash pozita dhe opozita në Shqipëri kundrejt Kosovës?
Kadare: Unë mendoj se kjo duhet t'i bëjë një çikë më të kthjellët politikanët shqiptarë sepse unë e kam shprehur hapur mendimin tim, unë kam pasur vërejtje të rëndësishme për ta lidhur me konceptin, me vizionin e tyre për Kosovën. Kanë qenë disi të çoroditur, nuk kanë qenë të një mendjeje. Do të thotë gjersa ka qenë presidenti dhe kryeministri që u bashkua me të, që kanë pasur një vizion të qartë për Kosovën, nuk mund të themi se ky ishte rasti me disa ministra, anëtarë të qeverisë. Ata kanë qenë të çoroditur, të hutuar krejtësisht dhe me thënë të vërtetën kjo është për të ardhur keq se si në një shtet nuk ka një unifikim mendimesh për një gjë kaq të rëndësishme, është e palejueshme një gjë e tillë. Është fjala për pavarësinë ose pavarësinë e kushtëzuar të Kosovës. Unë e kam thënë mendimin tim, Shqipëria do të duhej të ishte e fundit që do të pranonte kompromise për Kosovën e jo e para siç ndodhi. Shqipëria e para shpalli një kompromis që asnjë shtet se kishte thënë ende domethënë, mori flamurin e negacionit në fillim. Saktësisht jo gjithë Shqipëria, por ministri i jashtëm shqiptar

KD: Si e vlerësoni Rugovën si kritik letrar?
Kadare: Rugovën e konsideroj dhe e kam quajtur gjithmonë kolegun tim, kolegun tonë, të shkrimtarëve të Shqipërisë. Unë personalisht edhe më tepër sepse ka qenë njeriu me të cilin në këtë pikëpamje jemi marrë vesh shumë mirë. Mendimet e tij, atashimi i tij për shkrimtarin e madh të mesjetës shqiptare, Pjetër Bogdanin ka përkuar absolutisht me mendimet e mia dhe unë këtë e kam shprehur publikisht. Veç kësaj kam kujtimin e mirë prej tij kur është botuar vepra ime komplete në Prishtinë, ishte Rugova ai që bëri parathënien e saj. Pra ne na ka lidhur gjithashtu një bashkëpunim, një miqësi letrare. Në planin politik dhe njerëzor, dihet s"ka pse të mos e them ka qëlluar kemi pasur mendime të njëjta shumicën e rasteve, por ka qëlluar që edhe kemi pasur mendime të ndryshme dhe unë e kam shprehur mendimin tim të ndryshëm ndaj tij haptas, jo nëpër kafene, por publikisht. Megjithatë pas kësaj ne kemi mbetur prapë miq. Në planin njerëzor nuk jemi acaruar asnjëherë. Domethënë pavarësisht nga kjo, mendimet e mia dihen publikisht, kemi mbetur miq dhe për fat të mirë viteve të fundit kemi qenë përsëri miq si më parë.

KD: Si i komentoni deklaratat e përfaqësuesve serbë se pasardhësit e Rugovës janë ekstremistë dhe pas vdekjes së tij ekziston frika se politika kosovare kundrejt serbëve do të jetë më ekstreme?
Kadare: Nuk dua ta besoj fare. Nëse pala serbe do të krijojë dramë në mënyrë artificiale kjo gjë është tjetër punë. Por nuk ka asnjë arsye që të parashikojë ogure të këqija, pa pasur asnjë bazë. Është tjetër punë se nganjëherë shtresave të shoqërisë, shteteve ju pëlqen që të krijojnë drama të paqena. Nëse pala serbe do të preket prej shqiptarëve ajo ka të drejtë ta ngrejë zërin në kupën e qiellit ta mbrojë veten e saj. Dhe jo vetëm ajo por mendoj se edhe kombi shqiptar do ta ngrejë zërin për mbrojtjen e serbëve nëse shqiptarët bëjnë dhunë kundër saj sepse kjo na turpëron të gjithëve. Por që të ngresh hipoteza, të ngresh hamendje, paragjykime kjo nuk është e hijshme dhe nuk lejohet në jetën e kombeve dhe në politikë.

KD: A do të merrni pjesë në varrim?
Kadare: Nuk besoj se nuk është edhe e nevojshme, atje tashti edhe varrimi po organizohet dhe është mirë të organizohet ashtu që e tërë vëmendja të përqendrohet tek personalitetet politike, për të cilët-Kosova ka aq shumë nevojë, për shtetet e ndryshme, nga Evropa nga e gjithë bota dhe nuk. duhet ta keni mendjen tek shkrimtarët. Vijnë apo s'vijnë nuk ka rëndësi shumë. Do të doja që ky varrim të jetë sa më madhështor meqë ai lidhet drejtpërdrejt me fatin e Kosovës.

[Psikologu]

Doneli: Dr. Rugova ishte përfaqësues i aspiratave për pavarësi

Uashington, 31 janar - Presidenti Ibrahim Rugova ishte një figurë dominuese në politikën e Kosovës, një fakt tregues se politikat e tij paqësore dhe qëndrimi i moderuar kishin gjetur vend në zemrat e shqiptarëve, tha analisti i Institutit Amerikan Enterprise, (Interprajz) Tomas Doneli.
Nuk është e rastit që Dr. Rugova ishte figura dominuese në politikën e Kosovës, tha më tej analisti Doneli dhe theksoi dy arsye: qëndrimin e tij paqësor dhe aftësinë për të bashkuar fraksionet.
Dr. Rugova ishte përfaqësues i aspiratave për pavarësi, por ishte njëkohësisht një njeri paqësor dhe me këtë qëndrim ai gjeti vend në zemrat e kosovarëve, u shpreh Doneli në një intervistë për "Zërin e Amerikës".
"Kosova ka njohur dhunë ekstreme dhe të gjithë shpresojmë që askush të mos dëshirojë më dhunë. Shpresojmë se edhe pas vdekjes së Dr. Rugova, fryma e tij të mbijetojë. Mendoj se momenti për radikalizim ka kaluar, që pas përfundimit të konfliktit dhe mendoj se kosovarët e kuptojnë se procesi politik që ka filluar dhe që po mbështetet nga Shtetet e Bashkuara dhe evropianët ka shumë gjasa t'i çojë drejt pavarësisë".
Mirëpo ai kërkoi nga liderët kosovarë të tregohen të moderuar dhe të duruar ngase, siç tha, procesi pritet të përfundojë me pavarësinë.
Pasi vuri në dukje dëshirën e Presidentit Rugova për politikë paqësore, Doneli shfaqi shpresën se kjo politikë jetë trashëgimia që la pas vetes Dr.Rugova.
Ky analist amerikan shprehu mendimin se "ka ardhur koha t'i afrohemi direkt urës së pavarësisë".
"Shtetet e Bashkuara dhe me sa duket edhe evropianët e kanë pranuar se pavarësia është e vetmja zgjidhje e pranueshme", tha Doneli, megjithëse, siç tha, "do të jetë e vështirë të bindet edhe Beogradi për këtë, por gjendja në Ballkan ka ndryshuar".
"Pasi të kalojë një periudhë e logjikshme zie për Presidentin Rugova, do të vijë koha për punë serioze për të shënuar përparim jo vetëm në Kosovë, por në mbarë rajonin që ishte ish-Jugosllavia. Është koha që popujt e rajonit të mësojnë përsëri të bashkëjetojnë në paqe dhe të kapërcejnë shkatërrimet që kaluan në 15 vitet e fundit", u shpreh në fund të kësaj intercvsiët analisti amerikan Tomas Doneli për "Zërin e Amerikës".

[Psikologu]

Në Kristiansand të Norvegjisë u mbajt debat me temën "Kosova pas Dr. Rugovës"

Kristiansand, 31 janar - Qendra mediatike "Gimle Mediasenter", një shkollë e gazetarisë, organizoi debat me temën Kosova pas Ibrahim Rugovës. Fillimisht foli Kore Meldhus, profesor, ndërsa për historinë e Kosovës foli profesori Keneth Andersen, ish- zëdhënës i parë për shtyp i forcave të KFORIT në Kosovë.
Nga Kosova me telefon u paraqit Dukagjin Gorani, ndërsa në pyetjet e të pranishmëve u përgjigj Daut Haxhaj, kryetar i Degës së LDK së, njëherit dhe anëtar i KP së së kësaj partie.
Pyetjet e të pranishmëve kishin të bënin me rrugën që do ta ndjekë Kosova pas vdekjes së ideatorit të rrugës së dialogut për njohjen e pavarësisë si dhe për gjasat që të radikalizohet situata.
Haxhaj theksoi, duke folur për momentin kur ka mësuar lajmin se Presidenti Rugova është ndarë nga jeta, qenë dilemë edhe për të si tani do të arrihet njohja e pavarësisë pa arkitektin e Kosovës. Por në ditët në vazhdim, sipas tij, është bindur s projekti i pavarësisë është kryer dhe tani mbetet të punohet në zhvillimin dhe prosperitetit e vendit.
Sa i përket boshllëkut që ka lënë Presidenti dhe mundësisë së përshkallëzimit të situatës, Haxhaj tha se të gjithë janë të vetëdijshëm se Presidenti Rugova ka qenë figurë e pazëvendësueshme, por në postin më të lartë të vendit duhet të vijë dikush për të çuar përpara proceset e tanishme në Kosovë.
"Kujtoj se Kryesia qendrore e LDK së dhe organet e tjera do të dalin me një kandidat për President të Kosovës që njëkohësisht do të udhëhiqte delegacionin për bisedime.
Sa i përket radikalizimit dhe përshkallëzimit të situatës, a shprehu mendimin se ditët e homazheve dhe dita e varrimit janë treguesi më i mirë për të gjithë se cilën rrugë duhet vazhduar udhëheqja e Kosovës.

[Psikologu]

Ministrat e BE së Presidentin Rugova e kanë cilësuar lider historik, kurse vdekjen e tij humbje të madhe

Bruksel, 31 janar - Ministrat e jashtëm të Bashkimit Evropian dje në Bruksel kanë porositur liderët kosovarë që t'i vazhdojnë përgatitjet lidhur me procesin për zgjidhjen e statusit të Kosovës, pas vdekjes së Presidentit Ibrahim Rugova. Shefi i diplomacisë evropiane Havier Solana i ka njofftuar për vizitën e tij në Prishtinë dhe për takimet që ka patur me liderët kosovarë.
Ministrat e BE së kanë shprehur edhe njëherë ngushëllimin e tyre për vdekjen e Presidentit Rugova, duke quajtur këtë humbje të madhe për kosovarët, duke cilësuar si lider historik, i cili tërë jetën ia kushtoi promoviit të të drejtave të qytetarëve të vendit të vetë.
Në konkluzat që janë miratuar në këtë takim, ministrat kanë bërë thirrje për lidershipin kosovar që të plotësojnë sa më parë që të jetë e mundur zbraztësirën e krijuar pas vdekjes së Presidentit Rugova dhe të përgatiten të luajnë një rol konstruktiv në procesin e negociatave që do të çojë deri te statusi i ardhshëm i Kosovës.
Përderisa ministrat e jashtëm të BE së diskutonin për Kosovën nga Prishtina në Bruksel kishte ardhur lajmi që Kryesia e Lidhjes Demokratike ka arritur pajtim të nominoi z. Fatmir Sejdiun për President të ardhshëm të Kosovës. Duke folur në konferencë për shtyp për këtë lajm, shefi për Politikë të Jashtme dhe Siguri i BE së, Havier Solana ka thënë se kandidimi i Fatmir Sejdiut për President të Kosovës është një lajm shumë i mirë. Ai u shpreh i kënaqur me faktin se LDK ja brenda një kohe relativisht të shkurtër arriti të dalë me një emër për President. "Tani vetëm duhet të dimë nëse i njëjti person do të ushtrojë edhe postin e Ekipit të unitetit që është edhe ekipi për negociata. Kjo është një çështje që ne ende nuk e kemi të qartë", ka thënë Havier Solana. Ai e ka quajtur zëvendësimin për Presidentin Rugova një gjë shumë të vështirë, prandaj ka thënë se është shumë i kënaqur që LDK ja gjeti zgjidhje në një kohë kaq të shkurtër për një problem kaq të vështirë.

[Urata]

Dardania Antike - Vendi Ynë i Shenjtë


Shkruan: Ndue UKAJ

(Ibrahim Rugovës)

Kur t’lypsej të veshësh lëkurën e Dardanisë antike të rrudhur e të përdhosur
Nëpër shekuj të harruar dhe pluhurosur
Ne s’dinim as për Florin as për Laurin
As për ëndrrën e ringjalljes


Na mësove shumë, o sa shumë,
Shkëmbinjtë dhe zemrat e ngurrëta t’i bëjmë të qajnë,
T’qajnë edhe gurët, edhe gurët të qajnë
Me lotin e tyre të ujisim shekujt në harrim
Kohët e zeza t’i zbardhim, t’i zbardhim kohët e zeza
Të mbjellim Pemën e Jetës

O Princ, kur tu kërkua të veshësh lëkurën e Dardanisë Antike
Hoqe të mbathurat nga këmbët
Dhe shekujt e harrimit i kap me shuplakë dore
Lak i lidhe shekujt fortë e më fortë
E me yllin e shenjtë në ballë ece e ece e ece...

Tundej e tundej pluhuri i kohëve të zeza
Na zihej fryma
A, nga buzët Tua dëgjonim:

Hiqni të mbathurat nga këmbët, sepse vendi ku shkelim është i shenjtë

Eh, ne trishtoheshim nga heshtja e magjishme e ëndrrave shekullore
Trishtoheshim nga nata e gjatë, o sa shumë e gjatë

Për premtimet e Tokës së Bekuar

Sa shpejt kënga mori malin, fushat, qielli këndonte, këndonin edhe zogjtë
Zogjtë bashkë më qiellin bashkë me fushat
E zëri Yt u shndërrua n’simfoni
Ne ecnim dhe dëgjonim peshën e rëndë,
O sa të rëndë të Fjalëve
Dardania, ky Vendi Ynë i Shenjtë

Ëmbël tingëllojnë, o sa ëmbël, tingujt e magjishëm të muzikës së fjalëve tua
Vendi ku shkelim është i shenjtë


Kur buzëqeshja t’ngrysej
Ne dridheshim në ankth, O Prijës Mojësi

Çdo të premte si Krisht na dëftove profecinë e ringjalljes
Të mësuar në pluhur e errësirë,
S’dinim as për dritë
As për këngën e dashurisë

Çdo kohe i dhe shpirt, me shpirt i mbushe kohët
Shekujt e harruar, shekujt në trishtim
T’pllandosur thellë e më thellë me shpirt të egërsuar
Historia e çnderuar përballej me egërsinë
Ballëhapur nëpër flakë zjarri ece e ece, derisa triumfove


Atë ditë kur vdekja t’i puthi buzët
Kënga t’u ndal ne maje gjuhe
Dardania u mbyt në Lot
Në lot u shndërrua Dardania
Qanin fushat, malet, o sa shumë qanin
Qante buzëqeshja jote, drithërimat dëgjoheshin n’qiell
Qante refreni i ëmbël i këngës, o sa përmallshëm qante
Që askush s’mund ta këndon më si Ti

Pluhuri shekullor i shkundur
S’jetonte
As Dardania e rrudhur
Vetëm fjalë të shenjta, të shenjta bekimi dhe dëftimi: Dardania e Shenjtë

Ne pamë ëndrrën tënd të fashitur nga vdekja
Sa triumfalisht këndohej
Jo vetëm nga ata që këndonin Ilirisht

Atë ditë kur vdekja t’i puthi buzët
Në humbëm diellin, ngrohtësinë e tij

Atë ditë ku vdekja t’i puthi buzët
N’ katër anë dëgjonim zërin e Kangës tande
Uashington, Bruksel, Vatikan, Londër, Berlin:
Kosova, Dardania, Ky vendi Ynë i shenjtë.

Atë ditë kur vdekja t’i puthi buzët
E Dardania u mbyt në lot

Qielli galdonte
Sa mrekullisht u bashkove me, më të dashurit e Tu, që aq shumë i mbaje në gojë,
Gjergjin e madh, Bogdanin, Nënë Terezën, Papa Gjon Palin e Dytë

Ne dridheshim, dridheshim deri në palcë dhe fshinim sytë, teksa kënga jote dëftohej e dëftohej:

Pas së Premtes së Vdekjes vjen E Djella e ringjalljes
Na shpalle Ringjalljen triumfalisht-por tash me sy të vdekur

Poetët mbetën pa fjalë, pa fjalë mbetën poetët

Grigja këndonte refrenin tënd, që askush s’mund ta këndon më si Ti,
Jehonte, o sa furishëm jehonte:
Grigja sa mirë këndonte: të duam Dardaninë Antike, këtë vendin Tonë të Shenjtë

[Murgesha]

Kohe meditimi ne mortin e Ibrahim Rrugoves



–nga Ilir Mati

Pergjithesisht, edhe laiket, mahniten nga magjia e tempujve te feve te ndryshme, te cilet imponojne miliona njerez ne bote . te meditojne ne qetesi hyjnore. Kohe meditimi ne shume kultura jane edhe castet e ngjarjeve te medha te poujve qe i perbejne. Fitoret ne lufte, humbjet, perkujtimet e bemave te zotit marruk te luftes Marsit, shakullimat natyrore, gjemat e medha, te gjitha kame mes tyre meditimin vetiak dhe shpesh here te krejt gjindjes. Meditim gjithmone per gjetjen e rrugeve per jete me te mire.

Ne shqiptaret ne doket tona, ato qe latinet i quanin mores, etrusket tradita, sllavet zakone, pra ne pervojen e grumbulluar, te ruajtur e te perdorur ne jeten e perditeshme, cast meditimi kemi edhe humbjen e njerezve te dashur, te shquar dhe shoqerisht te vyer. Jane caste kur koha ngrin. Ngrijne hasmerite, zemeratat. Ngrijne punet ne are, ngrijne dasmat dhe njerezit mblidhen per mort. Ngushellojne dhe ngushellohen. Shihen sy me sy e durojne ato qe edhe gurit po ti bien e shkaterrojne. Qajne halle e thurrin vaje, vargje e rapsodi. Presin miq e dashamire. Respektojne vdekjen edhe jeten.

Nje nga keto caste meditimi eshte zia kombetare per humbjen e Ibrahim Rugoves. Humbje e paralajmeruar, shume here me shume e dhimbeshme prej shkakut te saj, prej semundjes qe ende sot mund edhe shkencen.
Meditojne bijte e shqipeve per fatin e tyre te nxitur, shtyre perpara drejt paqes dhe progresit edhe prej veprimit, mendjes dhe zemres te Ibrahim Rugoves. Rrine e mendohen shqiptaret per rrugen e bere, per kulturen e tyre te spikatur te mbijeteses, per shtegtimin nder kohra, qepur maleve te ashpra, duke kenduar brengat e veta nder kulla shekullore, lendina mahnitese si ato te grykes se Rugoves dhe burime madheshtore si ai i Drinit te Bardhe.

Shtegtim i gjate, vetem nder kohera, sepse ne hapsire aspak duket se kane levizur shqipet qe nga vendi ku kane ngjizur kulturen e tyre. Kulture, historia e te ciles, te pakten ne dy shekujt e fundit, eshte keqtrjtuar ne historiografi si pak histori te kulturave te tjera te planetit Toke. Dhe ne meditim, tek shohin shqiptaret se ne mortin e Rugoves vijne nga gjithe bota burra shtetesh, njerez te artit, te kultures, te shkences, njerez te paqes e te mendimit te lire, kuptojne se rruga e zgjedhur me prijes Ibrahim Rugoven eshte ajo e duhura, drejt paqes dhe progresit, me te gjithe ata popuj qe besojne tek shoqeria e hapur, e lire, e cila rregullon veteh me ligje te bazuar tek te drejtat e njeriut dhe zbatimi i tyre.

«Ngushellime ! Ju paste lene rrugen e mbare Ibrahim Rrugova dhe uraten per paqe e perparim ! » - shnderohet ne mendjen e shqiptareve cdo shprehje syshe, shtrengim dore, perqafim, pjesmarrje e miqve dhe dashamireve te huaj ne mortin e Ibrahim Rugoves.
Dhe tek shohin shqiptaret se prane Rrugoves, ne castin e lamtumires, jane afruar te gjithe ata qe i qeverisin, ne meditim e siper bejne lutjen:

« Lutemi qe te merrni shembull nga Ibrahim Rrugova, ju qe na qeverisni. Kuptoni se interesat e kombit ne kete cast udhekryq te historise sone, jane te tilla qe ju detyrojne te pushoni cdo mosmarrveshje mes vedit. Te pushoni nxitjen artificiale te xhelozise, rivalitetit politik. Te uleni e te konvergjoni mendimet dhe kendveshtrimet e ndryshme ne te mire te kuptimit, te shtrimit e te zgjidhjes te te gjitha problemeve qeverisese qe ka vendi i shqipeve. Ne te kunder do te coni uje ne mullirin e atij dhe atyre qe ne maje te gjuhes kane pasur, kane e do te kene fjalen se shqiptaret nuk dine te qeverisen. »

Tre dite zi kombetare, tre dite kohe meditimi, reflektimi, kuptimi te ceshtjeve te medha per te cilat jetoi, punoi e na la uraten Ibrahim Rrugova.
Shume uraten e Ibrahim Rrugoves e kuptuan keshtu : « Te doni Shqiperine do te thote te doni veten, te tjeret, mjedisin qe na rrethon dhe te verteten ne lidhje me jeten ne paqe e drejt progresit. »

[jadore]

Dardania Antike - Vendi Ynë i Shenjtë


Shkruan: Ndue UKAJ

(Ibrahim Rugovës)

Kur t’lypsej të veshësh lëkurën e Dardanisë antike të rrudhur e të përdhosur
Nëpër shekuj të harruar dhe pluhurosur
Ne s’dinim as për Florin as për Laurin
As për ëndrrën e ringjalljes


Na mësove shumë, o sa shumë,
Shkëmbinjtë dhe zemrat e ngurrëta t’i bëjmë të qajnë,
T’qajnë edhe gurët, edhe gurët të qajnë
Me lotin e tyre të ujisim shekujt në harrim
Kohët e zeza t’i zbardhim, t’i zbardhim kohët e zeza
Të mbjellim Pemën e Jetës

O Princ, kur tu kërkua të veshësh lëkurën e Dardanisë Antike
Hoqe të mbathurat nga këmbët
Dhe shekujt e harrimit i kap me shuplakë dore
Lak i lidhe shekujt fortë e më fortë
E me yllin e shenjtë në ballë ece e ece e ece...

Tundej e tundej pluhuri i kohëve të zeza
Na zihej fryma
A, nga buzët Tua dëgjonim:

Hiqni të mbathurat nga këmbët, sepse vendi ku shkelim është i shenjtë

Eh, ne trishtoheshim nga heshtja e magjishme e ëndrrave shekullore
Trishtoheshim nga nata e gjatë, o sa shumë e gjatë

Për premtimet e Tokës së Bekuar

Sa shpejt kënga mori malin, fushat, qielli këndonte, këndonin edhe zogjtë
Zogjtë bashkë më qiellin bashkë me fushat
E zëri Yt u shndërrua n’simfoni
Ne ecnim dhe dëgjonim peshën e rëndë,
O sa të rëndë të Fjalëve
Dardania, ky Vendi Ynë i Shenjtë

Ëmbël tingëllojnë, o sa ëmbël, tingujt e magjishëm të muzikës së fjalëve tua
Vendi ku shkelim është i shenjtë


Kur buzëqeshja t’ngrysej
Ne dridheshim në ankth, O Prijës Mojësi

Çdo të premte si Krisht na dëftove profecinë e ringjalljes
Të mësuar në pluhur e errësirë,
S’dinim as për dritë
As për këngën e dashurisë

Çdo kohe i dhe shpirt, me shpirt i mbushe kohët
Shekujt e harruar, shekujt në trishtim
T’pllandosur thellë e më thellë me shpirt të egërsuar
Historia e çnderuar përballej me egërsinë
Ballëhapur nëpër flakë zjarri ece e ece, derisa triumfove


Atë ditë kur vdekja t’i puthi buzët
Kënga t’u ndal ne maje gjuhe
Dardania u mbyt në Lot
Në lot u shndërrua Dardania
Qanin fushat, malet, o sa shumë qanin
Qante buzëqeshja jote, drithërimat dëgjoheshin n’qiell
Qante refreni i ëmbël i këngës, o sa përmallshëm qante
Që askush s’mund ta këndon më si Ti

Pluhuri shekullor i shkundur
S’jetonte
As Dardania e rrudhur
Vetëm fjalë të shenjta, të shenjta bekimi dhe dëftimi: Dardania e Shenjtë

Ne pamë ëndrrën tënd të fashitur nga vdekja
Sa triumfalisht këndohej
Jo vetëm nga ata që këndonin Ilirisht

Atë ditë kur vdekja t’i puthi buzët
Në humbëm diellin, ngrohtësinë e tij

Atë ditë ku vdekja t’i puthi buzët
N’ katër anë dëgjonim zërin e Kangës tande
Uashington, Bruksel, Vatikan, Londër, Berlin:
Kosova, Dardania, Ky vendi Ynë i shenjtë.

Atë ditë kur vdekja t’i puthi buzët
E Dardania u mbyt në lot

Qielli galdonte
Sa mrekullisht u bashkove me, më të dashurit e Tu, që aq shumë i mbaje në gojë,
Gjergjin e madh, Bogdanin, Nënë Terezën, Papa Gjon Palin e Dytë

Ne dridheshim, dridheshim deri në palcë dhe fshinim sytë, teksa kënga jote dëftohej e dëftohej:

Pas së Premtes së Vdekjes vjen E Djella e ringjalljes
Na shpalle Ringjalljen triumfalisht-por tash me sy të vdekur

Poetët mbetën pa fjalë, pa fjalë mbetën poetët

Grigja këndonte refrenin tënd, që askush s’mund ta këndon më si Ti,
Jehonte, o sa furishëm jehonte:
Grigja sa mirë këndonte: të duam Dardaninë Antike, këtë vendin Tonë të Shenjtë

---kur lexon, kupton ,ndjene ,nje perle te tille krijuese-nuk ke se si ,te mos ndjehesh e priviligjuar,si krijes, dhe te falenderosh Zotin-qe na krijojove neve- njeriun.- qe na jetesove jeten.. vetedijen, qe na fale intelektin ,na dhurove virtytin e amshueshmeris -krijimin....
--Zote na mbroj te gjitheve -e mbi te gjithe , larteso krijuesit dhe krijmtarine e tyre -eshe diqka hyjenore kjo.....


8ps.faliminderit Urata qe e solle kete poezi ketu)

[Urata]

Poezi për Ibrahim Rugovën

RUGOVA

Shkruan: Ferhat Ymeri

Rilindës Fisnik
Uratë e bekuar mbi greminë
Gemb i shpresës së bardhë
Ora e mirë e Fatit
Vegimtar i parë i Atlasit të
Arbërisë – Ardhmërisë – së Re

26 janar 2006, Kent, Washington
----


Ngushëllime Kosovë

Shkruan: Roi SHKRELI

Ngushëllime Kosovë,
për Njeriun e Kryetarin
per burrin e shqiptarin...

Vajtoje me vargjet e Nolit
këndoje me zërin e Fishtes
vërja plisin e Boletinit -
percille te Hasan Prishtina

Ngushëllime Kosovë
për prijsin e Kryetarin
për njeriun e vizionarin

Mbuloje me ngjyrën e Gandit
bekoje me gjuhen e Terezes
percille te Pjeter Bogdani.
vendose te Ismail Qemali

Ngushëllime Kosovë
për këtë njeri - Rugovë
për këtë burrë - Kosove

Ngushëllime Kosovë
për Njeriun me Shallin - flamur
për njeriun me Shallin - qiri

Ngushëllime Kosovë
për këtë njeri të madh
mbi dhe - e nën dhe...


New York 2006
--------

Emër e Mbimër – Kosovë

Shkruan: Demir Behluli

Kur përmendet emri Rugova
Mendohet Kosova
E kur zihet në gojë Kosova
Mendohet Rugova

Që mbante në qafë një shall
Se në shpirt kishte një hall

Dëshironte një Dardani të lirë
Me Himti e Flamur Kishte të madhe atë dëshirë
T'mos rirobërohet më kurrë

Ai rreth qafe mbante atë shall
Se në shpirt e mundonte ai hall

Gjithmonë në gojë kishte
Pavarësinë
E buza ëmbël i qeshte
Kosova të fitonte Pavdekësinë
Se ashtu shpirti ia deshte.

E rreth qafe lidhe atë shall
Se në shpirt kishte t'madhin hall

Gjilan, 26 janar 2006

[Arb]

Dy fjalë ngushëllimi për Presidentin!


Shkruan: Ilaz Bylykbashi

- Historia e re e Kosovës ka emrin Tënd!

- Atëherë kur ke filluar të hysh në analet e historisë së re të shqiptarëve të Kosovës, ke hyrë edhe në fotografitë e mia. Ti e shkruaje historinë e re, e ne bënim përpjekje që të regjistronim gjithë këtë histori tënde të madhe.

- Ke qenë gjithmonë i pari.

Ku ta gjej fjalën, ku ta marr forcën që të flas për vdekjen e presidentit Rugova. Nuk ma thotë goja e nuk ma do zemra që ta them se Ti presidenti ynë nuk je më në këtë botë!

Të kam parë e të kam njohur tash e njëzet vjet më parë. Ishe i rrallë, i veçantë, shumë i afërt për të gjithë.

Atëherë kur ke filluar të hysh në analet e historisë së re të shqiptarëve të Kosovës, ke hyrë edhe në fotografitë e mia. Ti e shkruaje historinë e re, e ne bënim përpjekje që të regjistronim gjithë këtë histori tënde të madhe.

Ke qenë gjithmonë i pari.

I pari i the Serbisë së në Ballkan jetojnë 7 milion shqiptarë dhe nëse është nevoja mund të bëhemi bashkë dhe të rrokim armët.

I pari nise projektin për pavarësinë e Kosovës.
I pari trokite në dyert e botës demokratike.
I pari hyre në Shtëpinë e Bardhë në Uashington.
Ti gjithmonë ishe i pari.

Në këto 16 vjet të betejës Tënde për Liri e Pavarësi, kalove e përballove mjaft sakrifica. Të kërcënuan, të arrestuan, të shanë e deshën edhe të të vranë, por ti gjithmonë mbete i pathyeshëm, i madh dhe i fortë.

Ti gjithmonë fole me më fjalë të ëmbla. Nga goja jote asnjë fjalë e rëndë, asnjë fjalë fyese, asnjë fjalë të keqe, as ndaj atyre që koritnin veten me fjalë ofenduese.

Ata të gjuanin me plumba të vdekjes e ti ua ktheje me pëllumba të paqes.

E tash si ta ngushëllojmë veten i Madhi Ynë që nuk je më në mes nesh, nuk po na prin i gjallë deri në fund të rrugës që e nise tash e 16 vjet më parë, rrugës së Pavarësisë.

Ti e nise i pari rrugën e Pavarësisë, ti i trasove të gjitha shtigjet e Pavarësisë!
E tash kur kjo rrugë është në përfundim e sipër, ti ike! Ike atëherë kur më së shumti na duhesh! Ti ike atëherë kur më së shumti të do Kosova, të do Pavarësia.

Nuk dua të vë shiritin e zi mbi fotografinë Tënde që e mbaj tash e sa vjet në shtëpi. Nuk dua të besoj se Ti më nuk do të na ngrohësh familjen tonë me buzëqeshjen Tënde të ngrohtë!

Por, i nderuari z. President, ne jemi krenar që të patëm për 16 vjet në krye të shtetit tonë Kosovës, në krye të lëvizjes tonë për Liri e Pavarësi.

Ne jemi të nderuar që ti ishe dhe do te mbetesh presidenti ynë i parë i Kosovës së lirë e demokratike.
Historia e re e Kosovës ka emrin Tënd!

Pavarësia e Kosovës ka emblemën Tënde!

I lehtë qoftë dheu i Kosovës, i madhi President Rugova!

Lavdi!

30 janar 2006

[Urata]

Prej estetit brilant deri te udhëheqësi emblematik


Shkruan: Faruk Tasholli

Intelektuali Ibrahim Rugova, mendoj unë, në botën shqiptare, do të mbahet mend me respekt për veprimin e tij në dy fusha kryesore të veprimtarisë së tij : letrare e kulturore dhe atë politike. Shfaqja e emrit të tij në vitet shtatëdhjetë, është edhe një shfaqje e re dhe moderne në avancimin e kritikës letrare shqiptare, është një mendimtari sovrane, në vlerësimin e letërsisë që nga antikiteti e këndej. E them sovrane, pasi regjimet politike ku jetonin shkrimtarët shqiptarë, nuk ishin pa ndikim, qoftë në formimin e tyre, qoftë në orientimin tematik e shprehës të autorëve. Ibrahim Rugova zhvillon një kritikë dhe një studim të letërsisë pa e ngarkuar me anët formale, pa u mbështetur në skemat stereotipe dhe pa u stërzgjatur jashtë esencave të artit. Përqëndrimi i tij në qenësinë e letërsisë dhe kriteri i fortë vlerësues, atë e radhisin ndër estetët brilantë, jo vetëm brenda letërsisë sonë.
Duhet shtuar këtu se deri në fund të viteve tetëdhjetë të shekullit të kaluar, Rugova ishte njeri me ndikim të madh në jetën kulturore e letrare të Kosovës. Me këtë rast duhet përmendur tribunat letrare, takimet e ndyshme letrare e kulturore, po edhe promovimet e veprave ku fjala e tij ishte vendimtare në krijimin e një opinioni të drejtë.
Po kështu, në veprimtarinë e gjithmbarshme botuese, mendimi i tij ushtroi një ndikim të jashtëzakonshëm. Le të na kujtohen dhjetëra recensione të veprave letrare që botonte “Rilindja”, pastaj Instituti Albanologjik etj. Mendimi i tij ishte i shkurtër, i qartë, i thellë, kreativ dhe vazhdimisht domethënës.
Në mesin e viteve tetëdhjetë, zëri i Ibrahim Rugovës do të ngritet kundër pozicionit të pafavorshëm të shqiptarëve në federatën jugosllave, kundër represionit dhe strategjisë negative që ndiqte politika jugosllave, e veçanërisht ajo serbe ndaj Kosovës. Ai duke shfrytëzuar takimet e ndryshme të shkrimtarëve në Novi Sad e Beograd, e tha të vërtetën për represionin në Kosovë, pra pikërisht në qendrat ku projektohej ai represion. Me këtë nxiti vëmendjen e shtypit slloven e ndërkombëtar dhe gradualisht hyri si intelektual në politikë. Vizioni i tij për Kosovën si shtet i pavarur dhe i integruar në sferën oksidentale të botës, bëri që kjo pikë e vogël në hartën botërore, të tërheq edhe vëmendjen e fuqive të mëdha për ndihmën konkrete dhe me rezultate të paimagjinueshme. Ai që nga viti 1968, jo vetëm që predikoi, por edhe punoi për pavarësinë dhe demokracinë e Kosovës. Prandaj, jo rastësisht, ishte dhe do të mbetet figura më emblematike prej udhëheqësi të shqiptarëve të Kosovës dhe më gjerë.

31.01.2006

[Zana_ch]

Rugova i bëri shqiptarët, mik të medhenjë dhe të përjetëshëm me Amerikën




Nga Dervish JAHJAGA & Beqir SINA


Klinton : "Gëzohem që Dr. Rugova, ka pasur një vizitë të rëndësishme në SHBA-s, dhe se takimet e tij me zyrtarët më të lartë të Adimistratës ishin të frytëshme për të dy palët", Ne jemi të vendosur në përpjekjet për rikthimin e të drejtave njerëzore dhe politike të popullit në Kosovë, ku Dr Rugova ka një rol të rëndësishëm dhe të admirueshem. Refuzimi i ndaj dhunës dhe durimi i tij përball represionit sërb, dëshmon një kurajo dhe largëpamësi"



ARHTURE AVENUE - BRONX (NY) Me Amerikën lidhjet e tija dhe vizioni që kishte Dr Rugova si dhe me këto vizita e takime që zhvilloi ai në Shtete e Bashkuara të Amerikës, gjithënjë e më tepër po kuptohej më mirë çështja shqiptare e Kosovës, si dhe lufta paqësore për liri e pavarësi. Rugova arriti të shpalosë në Washington D.C. planin prej dhjetë pikash, plan i cili solli edhe lirinë e ëndërruar të shqiptarëve më 9 qershor 1999-të. Vitë kur Sërbia, u shporrë një herë e përgjithmon nga Kosova. Rugova me Shtetet e Bashkuara të Amerikës u la shqiptarëve një mik të madhë dhe të përjetëshëm.



Më shkurt 1990 për herë të parë presidenti Rugova kryesoi një delgacion të gjërë intelektualësh në vizitën e parë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Dr. Ibrahim Rugova me një grup intelektualësh, gazetarë dhe aktivistë të njohur të të drejtave të njeriut si : Dr. Zekeria Cana, Zenun Celaj, indjeri avokat Bajram Kelmendi të ftuar nga kongresmeni republikan i njujorkut Josph DioGuardi zhvilluan një seancë dëgjimore të kryesuar nga kongresmenve Lantosh dhe Porter.



Më 8 - 9 - janar 1993 , realizohet vizita e dytë e kryetarit të Lëvizjes Demokratike të Kosovës në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Dr Rugova në krye të një delegacioni i shoqëruar nga z Shaqir Shaqiri pati një sërë takimesh me Administratën e Presidentit Gorge H. Bush(babai i këtij sot) dhe në institucione të tjera. Ai u takua me z Arnold Kantor n/sekretar për çështjet politike në Departamentin Amerikan të Shtetit. Në këtë takim u bisedua për ndihmën 5- milion dollar që kongresi amerikanë i dhuroi Kosovës. Vizita në Washington D.C. erdhi pasi më parë Rugova qe takuar në Bruksel me zotin Eagleburger. Rugova në këto takime këmbënguli për një intervenim ndërkombëtar në Kosovë, si rruga e vetme për të ndaluar konfliktin që po provokohej sistematikisht nga rregjimi sërb ndaj shqiptarëve.



Më 16 shkurt 1993- Presidenti Rugova filloi një vizitë tjetër në Shtetet e Bashkuara të Amerikës në Institutin Amerikan për Paqe dhe një takim me zyrtarin e lartë amerikanë Carnegie , Rugova kërkoi vendosjene trupave të OKB-ës në bashkëpunim me NATO-n në Kosovë, vënien e Kosovës nën protektorat ndërkombëtar deri në pavarësinë dhe neutralitetin e plotë të sajë.





Në maj 1994 - në Nju Jork, në katedralen kryesore San Patrick në Manhattan, i ndjeri kardinal John O'Cnor priti në një takim të veqantë Dr Rugovën dhe dha një meshë të veqantë me lutje për Kosovën në sallë ishin rreth 3.000 besmitarë. "Gëzohem që Dr. Rugova ka pasur një vizitë të rëndësishme në SHBA-s, dhe se takimet e tij me zyrtarët më të lartë të Adimistratës ishin të frytëshme për të dy palët", i shkruan presidenti Klinton kongresitit Engel dhe kogresites Molinari ". Ne jemi të vendosur në përpjekjet për rikthimin e të drejtave njerëzore dhe politike të popullit në Kosovë, ku Dr Rugova ka një rol të rëndësishëm dhe të admirueshem. Refuzimi i ndaj dhunës dhe durimi i tij përball represionit sërb, dëshmon një kurajo dhe largëpamësi", shkruan Presidenti Bill Klinton.



Më maj 1996- gjatë një vizite në SHBA-s Dr Rugova u takua më Sekretarin amerikan të Shtetit Warren Christopher dhe diplomatin e njohur amerikanë Kris Hill ku u njohë me nismën amerikanë për hapjen e misonit të parë amerikanë në Kosovë. Më 12 korrik kongersmeni Eliot Engel pret shiritine misionit amerikanë në Prishtinë.





Rugova u takua me ndihmësekretarin amerikan Strob Talbot






Dr. Ibrahim Rugova u takua në Uashington me Strob Talbotit, ndihmësekretarin shtetëror amerikan, i cili ishte edhe ushtrues i detyrës së sekretarit të shtetit.Takimi u zhvillua në një atmosferë të ngrohtë e miqësore. Zyrtari i lartë amerikan theksoi përkrahjen e fuqishme amerikane për lirinë dhe paqen në Kosovë dhe shprehu përkrahjen e madhe amerikane për rrugën paqësore të zgjidhjes së çështjes së Kosovës e për politikën e udhëhequr nga dr. Ibrahim Rugova.Dr Rugova e përshkroi gjendjen në Kosovë si shumë të rëndë e të rrezikshme për shkak të aksioneve të vazhdueshme të forcave serbe dhe masakrimeve të popullësisë në shtëpitë e veta.


Rugova kërkoi nga SHBA-të përkrahje edhe më të madhe për luftën paqësore të popullit të Kosovës për pavarësi dhe për zgjidhjen politike të çështjes së Kosovës. Ai i bëri thirrje administratës amerikane që të ndërmarrë masa preventive për evitimin e një masakre mbi popullin e pambrojtur të Kosovës. Dr. Rugova bëri thirrje që udhëheqja e SHBA-ve të marrë rolin prijës në zgjidhjen e çështjes së Kosovës.


Ndihmëssekretari shtetëror amerikan Strob Talbot e vlerësoi të rëndësishëm fillimin e procesit të bisedimeve mes Prishtinës e Beogradit. Ai premtoi angazhimin e vazhdueshëm të SHBA-ve në këtë proces. Në bisedë ishin të pranishëm edhe Robert Gelbardi, i dërguari i posaçëm për Ballkanin i Presidentit Klinton dhe i Sekretares së shtetit Medlin Ollbrajt dhe ambasadori i SHBA-ve në Shkup Kristofer Hill, i cili është angazhuar në procesin negociator në Kosovë.



Kryetari Rugova dhe anëtarët e delegacionit të Kosovës folën në Fondacionin Karnegi





Dr Rugova dhe anëtarët e delegacionit të Kosovës folën sot në Fondacionin Karnegi. Paraqitja u organizua nga Grupi Ndërkombëtar i Krizës, ndërsa dr. Ibrahim Rugova foli për gjendjen e rrezikshme në Kosovë dhe për nevojën e zgjidhjes së çështjes së Kosovës me mjete politike.





Më 28- maj 1998- Rugova takohet me Presidentin Klinton në Shtëpinë e Bardhë në Washington D.C, në orën 9:50, sipas kohës lokale, i shtrohet karpeti i kuq dhe ai zhvillon nje takim 40 minutash me presidentin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Bill Klinton. Më pasë ai takohet me Robert Galbardin, i dërguar special për Ballkanin i presidentit Klinton dhe i Sekretares së shtetit Medlin Ollbrajt. Vizita e kryetarit të Republikës së Kosovës në SHBA po përcillej me interesim nga mjetet e informimit publik.



Më vitin nëntor të viti 2000- në kremtimin e pesë vjetorit të Marrveshjes së Dejtonit Presidenti Rugova erdhi në Shetetet e Bashkuara të Amerikës, si presidenti i parë i Kosovës së lirë. Ai zhvilloi në këtë vizitë takime në Nju Jork, Detroit, Çikago dhe Washington D.C.





Presidenti Rugova më 2004 u nderua nga Komunuelthi i Pensilvanisë me mirënjohjen "Mik i SHBA-ve"




Në një ceremoni të zhvilluar më 26 prill 2004, në shtetin Pensilvania, Presidentit Rugova iu dorëzua mirënjohja "Mik i SHBA-ve" dhe "njeriu që punon për ta përmbyllur kornizën ligjore për pavarësinë e Kosovës".Zv.guvernatorja e Pensilvanisë znj. Katrin Bejker Noll, në një darkë të organizuar për nder të Presidentit Rugova, tha se miqësia e Ibrahim Rugovës ndaj SHBA-ve ka qenë jo vetëm në të mirë të Kosovës, por edhe të SHBA-ve. "Fryma juaj e ngrohtë e bashkëpunimit është një ideal drejt të cilit aspirojnë të gjithë njerëzit", tha zonja Noll. Ajo në emër të gjithë qytetarëve të Pensilvanisë i shprehu falënderim Presidentit të Kosovës për miqësinë ndaj Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

"Në emër të 12 milionë qytetarëve të Pensilvanisë, dua t'ju shpreh lavdatë për arritjet tuaja të jashtëzakonshme dhe t'ju falënderoj për miqësinë tuaj ndaj Shteteve të Bashkuara. Vazhdofshi me suksese të mëdha dhe paqe në gjithë përpjekjet tuaja në të ardhmen", tha mes tjerash në fjalën e saj, zonja Ketrin Bejkër Noll (Catherine Baker Knoll).
Ndërkaq, Presidenti Rugova, duke u falenderuar për këtë miërnjohje tha se "roli i Amerikës ishte i pazëvendësueshëm edhe në jetësimin e aspiratës shekullore të shqiptarëve". "Njohja sa më e shpejtë e pavarësisë së Kosovës do ta qetësonte këtë pjesë të Evropës dhe tërë botën",- tha Presidenti Rugova.



Më 19 shtator 2003 në Prishtinë, rreth 8.00 të mëngjesit, mbërriti ish-presidenti amerikan Bill Klinton, i cili qëndrojë për një vizitë njëditëshe në kryeqytetin e Kosovës, ku u nderua me çmimin doktor nderi i Universitetit të Prishtinës. Ish-presidentin Klinton në aeroportin e Prishtinës e priti dhe i dëshiroi mirëseardhje Presidenti i Kosovës Ibrahim Rugova, shefja e Zyrës amerikanë në Prishtinë, Mersi Ris etj. Në aeroportin e Prishtinës Klintonin e përshëndetën edhe disa qindra qytetarë. Ish-presidentit Bill Klinton në një ceremoni solemne të zhvilluar në amfiteatrin e madh të Fakultetit të Filologjkisë iiu dorzua titulli "Doctor honoris causa".



Një takim i veçantë i ish-presidentit amerikan Bill Klinton me Presidentin e Kosovës Ibrahim Rugova në mjediset e Universitetit të Prishtinës, takim që zgjati rreth 40 minuta dhe u zhvillua me dyer të mbyllura u biseduar rreth çështjes së Kosovës. Me mijëra qytetarë të kryeqytetit dhe nga viset e tjera të Kosovës, kishin ardhur për të përshëndetur ish-presidentin amerikna Bill Klinton dhe për ta falenderuar atë për të gjitha që ka bërë për lirinë e Kosovës si President i SHBA-ve.

[Urata]

Poezi për Ibrahim Rugovën

Elegji për Misionarin e Paqës
(kushtuar Ibrahim Rugovës)

Shkruan: Shefqet Dibrani

I
Misterioze duket Dardania me atë qiell të vërejtur
Udhët e saj kërkojnë shpëtimin nga gjëma dukej se ra tërmeti
Qiellit nën yje ngrysen mortin atë ditë dhe natë që ngurtësoi zia
Kudo në botë u hap pikëllimi për Misionarin e Paqes kur ra si lisi mbi tokë
Gjëma dhe dënesja u ndie gjatë trishtimi i kaploi njerëzit e gjallë

Në tokë e në qielli të janarit u ndie pikëllimi ishte dërguesi i Zotit që erdh nga gjithësia
Mërziteshin engjëjt në dimrin e ashpër përplot acar
U tundën ndjenjat siç tunden nga tërmeti malet akujt shkriheshin nga zemra jonë
Binin copë-copë nga përflakja e mbufatur dhembjet në gjokset djaloshare
Lulet këputeshin nga shtrëngimi në duart e ngrira të fëmijëve
Secili përkulej para tempullit, dashurisë
Para njeriut të urtë, përpara mirësisë
Ra erë e forte siç vjen çdo herë janari
Me ngrica në zemër përplot akuj të thepisur
Ranë të gjitha dashurit se loti piku në tokë nga mërzia
E mërzisë i vinte keq që prishi dashuritë shpresën
në acarin e ftohtë ndizej e diku fikej një qiri

II.
Hyre si engjëll në thellësinë e shpirtit dhe ngadalë e butë bëre strofullin në zemrën e njeriut
Askush s’të kuptoi sa thellë ishe futur në rrënjët dhe dejtë tanë
Ujana ujërave të turbullta që me kalimin e kohës u bë i kthjelltë si kristali
Që reflektonte ardhmërinë e qytetarit të prangosur në sakrificën e përjetshme
Për një kothere buke e një kokërr kripe
Në pranverë një gjeth qepe a një kokë hudhër por që duhej ruajtur nga fqinjët
Të mos qelbet goja se duhma jonë pat marrë dhen, ndonëse hudhra është e mirë për sytë
e ne humbëm udhën në oborrin tonë
Për vite nuk pamë derën as portat e tmerrit nga thika barbare që rrinte mbi kokë
Humbëm shpresën se do të vijmë në shekullin tonë e ky shekull s’qenka yni
Na grabiti emri dhe misioni juaj prej një profeti që vazhdimisht thyente arrat netëve të gjata të dimrave me borë
Të dimrave Alpin që rrasat e akullit dy metra të trasha na rrinin mbi kokë
Kur ngrihej sqepi i shqiponjës sa as dielli i verës nuk e çpinte kurrizin tonë
Nga siç thamë thika që na rrinte mbi kokë kur këmbët pikonin gjak
III
Ndër përroska gurgullima e ujit vazhdimisht prishte qetësin e poetit që
kërkonte metaforën e besimit të fjalës dhe tradhtisë
Që na rrinte në tehun e shpatës në çatitë tona ku kumria këndonte në pranverë
Ndërsa lejlekët pastronin moçalet e mbushura përplot bretkosa e zhapinj
Ujana e madhe kishte mbuluar pellgun e dashurisë
Shpresa për të tashëm dhe të nesërmen që do të vjen e kaluara ishte lanë në harresë
Por zbriten yjet nga qielli dhe ranë në grushtin tonë
Dhe këtë yjëzim dashurie ia solla engjëllit tim atij që dashuroi jetën time
Ardhmërinë e tim biri që sapo ka lindur kurse Durimi që moti ka shkuar të bëjë homazhe
mbi trupin tënd
Te vona ishte pagëzuar në uratën tuaj që ripërseritej në çdo fund jave
gjatë gjithë shekullit të kaluar
Kortezhi mortar sjell në yjësi trupin tënd, funerali që kurrë s’u sos sa në përrallat e Visar Zhitit që kishte parë vdekjen në Qafë Mali a Qafë Bari kurse kodra s’kishte bar e as mal se ishte bërë dashuri e tharë
Te vona ne u zgjuam sot pak më vonë se temperatura minus shtatëmbëdhjetë gradë
na i ngriu shpresat, te vona neve nuk na bëhet vonë edhe nëse funerali shtyhet për nesër sepse ka dy mijë vjet që funeralin nuk e zbritëm nga krahu por heronjtë i vargisëm në robëri
Dhe je i pari Engjëll që ke marrë udhë drejt kodrës ku prehesh, kurse shpirti juaj nga qielli shndritë
Te vona ne nuk zgjohemi se në Barakën ku kryeje meshën e fund javës aty ku predikimet i bëje ti Misionari Ynë tani ka ardhur meshtar një predikues që nuk njeh Zot as qiell e as tokë

Ai mbetet bastard i fjalës së shkruar i lutjes që pagëzon lirinë e demokracinë
Te vona ne ti shajmë edhe vitet tua, sidomos atëherë kur nuk je në mesin tonë
bile më lehtë ta pshurrim varrin se na fale fjalën nuk e dimë por sikur ta dimë atë fjalë Uratë nuk mundemi nuk mundemi me falur se mbetemi shqiptarë për ty që s’kishe armë çdo fund jave kishe fjalë e sikur ato t’i mori mali po atë të duhurën në vend Ameni gjithmonë e thoshe
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndejte asaj.
IV
Engjëlli Ynë u shkëput dhe kaloi mëtanë ku nuk flitet më
Na kundron si atëherë kur e shanin dhe ai miratonte
Dhe vazhdimisht lutej te zoti ti falte për padijen që nuk ditën të mos flasin
E flitnin kur nuk duhej e kur askush nuk i pyeste flisnin për të krijuar zhurmë e poterë
E nën timbrin e saj krimi bëhej i trishtët vazhdimisht
Tani diellin pranveror po e presin ata të cilët ky acar ua ka ngrirë këmbët
I presin lulet dhe dashuritë e përhershme dhe ndanë varrit do të vijmë vazhdimisht
Për ta kryer ritualin e Fundjavës që predikoje vazhdimisht
Tani je futur në zgafelle mermeri atje shtatë pashë nën dashurit dhe ngjitur je
nëntë pashë mbi projektin e ardhmërisë
Por gjithkah shndrit nuri juaj, dashuria dhe fjala që na le pas në këtë antikitet akullnajash
Përplot thashetheme dhe marrëzi planetare se orakujt nuk bien nga qielli kurse Djalli
vazhdimisht nga toka del
Nga kjo tokë që të mban lidhur peng e nuk të lë të të vdesësh
As nuk të le të emigrosh ndanë pusit në të cilin janë gozhduar përjetësisht anijet
që ankorojnë misionin paqësor të pavarësisë
Tani gjithçka vjen nga qielli qoftë edhe nga gozhda e ndryshkur me ndryshkun shekullor
Mbetën metaforat që interpretohen në secilën kohë biblike
Tek e fundja thyhen qypat pse kanë fshehur thesare shekullore
Si shira që lagin dashurit edhe në kohën kur bien meteorët
Dymijë vjet pas Krishtit Misionar i Parë në hapësirën Dardane që armë të vetme pate fjalën
Andaj çdo gjë që lidhet me fjalën në kuptimin pozitiv të saj
Të takon Misionar që rastësisht në tokën Dardane paska ardhur
V.
Të gjithë e kuptuam se ishe kalimthi në këtë botë
për të rrëfyer misionin e faljes edhe kur nuk falet
pastaj shpirti i tij në qiell te Zotat shkoi
të gjithë të gjithë e panë kur qielli hapi krahët dhe e mori

31 janar 2006, Zvicër
--------------


Shkruan: Ukë Tygjeci

Amaneti në vend
( Ibrahim Rugovës)

Kur ti qaje si fëmijë
gjyshi Rrustë të porositi:
-vajet e fëmijëve janë gëzim
-vajet e nënave janë mjerim!

Kur ti qaje si fëmijë
babai të pat thënë:
-bir, mos lejo vaje të nënave në Kosovë!

E ti, dyzetëditësh-more amanet:
-vuajtjet nga trolli i t'parëve për t'i hekë
-e fëmijët para kohe për t'i pjekë!

Urtinë tënde e ! bëre trimëri:
-bashkimi çdo herë krijon fuqi
-dija është rrugë për në histori!

Rrugën e pate plot pengesa:
-ca të rastit e shumë shekullore.

Amanetin e qove në vend:
-Kosovës i bëre histori
-popullit i dhe fuqi
-botës i dëshmove maturi!

31 janar 2006, Horgen-Zvicër

-----------


Shkruan: Julia Gjika

IBRAHIM RUGOVES

Ate qe askush nuk e shihte,
Ti e pe, ende udhen pa e nise:
Qiellin e kalter pertej reve,
Kosoven, lule te Lirise.

Tek shkembi i larte qajne valet
Era shkon e vjen si e marre.
Njerezit, gurret dhe druret
Kane ankth, kane acar.

Zjarrin qe te digjte ne zemer
Si trim e durove pa ankim.
Deri ne shtratin e vdekjes
Me dashurine fole, i Madhi Ibrahim.

Te ftohta ditet e ketij Janari,
Te ftohta murret neper oda,
Luadhet dhe malet e Kosoves,
Mbuluar nga ngrica dhe bora.

Nata harron te largohet,
shpirti po iken ca nga ca.
Zemra dhe truri i munduar
Ne duart e nates dhimbjet i la.

Lot i fundit i jetes rreshqet,
Njeriun e Madh paqja mbeshtjell.

1 shkurt 2006, ShBA

- - - -


Shkruan: Ali R. BERISHA

SIMFOHIA E PO E Zl-së

L ftohtë Qyteti
I ftohtë Janari
I ftohtë Ankthi

E thërras poezinë funebër për ndihmë
E ftohtë edhe ajo
nuk më lajmërohet
Sot edhe poezia ka qa
me sytë e saj të bukur.

I vjen keq t'ia shoh sytë me lot –
më çon te historia.

"Dymijenëntëqind vjet më parë
dy ushtarë dardanë
po u shkonin në ndihmë eladasve:
Dardaninë do ta lodhin!
Dardaminë do ta rrudhin!
Dardaninë do të përpiqen ta zhdukinl
Duke e furë brenda patkoit!"
Parandjeu ushtari i vjetër.
Jo - thotë i dyti:
Do të lind një njeri me I
Me emër të vetëpërkthyeshëm
Do të lind-jetojë-e-vdes si I - ja
Bota do t'ia vë pikën kësaj I - je
e do ta ringjall këtë DardanI."
Kështu këndon Aedi i lashtë,

Qyteti i veshet kodrës përpjetë.
e unë e kërkoi poezinë funebër
Janari ngadalë i jep fund vetvetes:
"S'do të ketë më vdekje janarësh''

Me hapa të ngadalshëm
ndërrojnë vend Ankth e KrenarI
në secilën simfonI

[Arb]

Familja e Heroit, Sali Cekaj

Kosova humbi strategun, vizionarin, prijesin shpirteror dhe historik - simbolin e pavaresise. Ne personalitetin e Tij ngertheheshin bujaria, intelektuali dhe vendosshmeria e nje burreshtetasi te kohes dhe te civilizimit Europian.

I qofte i lehte dheu i Kosoves martire!

[Arb]

Kolege nga Instituti Albanologjik i Prishtines
Dr Rugova ishte njeri me cilesi te vecanta njerezore qe pak njerez i posedojne, dhe kete e deshmuan vleresimet e shumta te personaliteteve boterore, te cilet deklaruan se ishin krenare qe paten mik, Ibrahim Rugoven. Ai hyri burrerisht ne analet kombetare e nderkombetare, se si duhet te jete njeriu i cili vihet ne balle te detyrave te medha.

Ne nuk kemi qene te vetedijshem, dhe nuk kemi ditur te cmojme sa duhet, e njeheresh s'kemi qene te vetedijshem me ke kemi pasur te bejme. Mirepo, vetem kur vdesin dhe mungojne njerezit verejme mungesen dhe vyrtytet e tyre te larta njerezore, kombetare dhe intelektuale.

[Zana_ch]

Mesazh ngushëllimi i Kofi Ananit dërguar familjes së Presidentit Rugova
Prishtinë, 3 shkurt - Sekretari i Përgjithshëm i Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, Kofi Anan, i ka dërguar një mesazh ngushëllimi, bashkëshortes së Presidentit Ibrahim Rugova, me këtë përmbajtje:
"E nderuara Znj. Rugova,
Dëshiroj t'ju shpreh ngushëllimet më të thella juve dhe familjes suaj për vdekjen e bashkëshortit tuaj, Presidentit Ibrahim Rugova, më 21 janar 2006.
Gjatë gjithë jetës së tij, bashkëshorti juaj ka treguar durim dhe sinqeritet në realizimin e vizionit të tij për Kosovën paqësore, demokratike dhe multietnike. Aftësitë e tij politike, qëndrueshmëria dhe modestia e tij për realizimin e këtij qëllimi do të mungojnë shumë në këtë kohë kur Kosova ka përpara sfidat, me të cilat do të përballet. Vlerësimi i lartë i Presidentit Rugova nga ana e bashkësisë ndërkombëtare është theksuar në kumtesën e Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, të dhënë menjëherë pas deklaratës sime publike më 21 janar.
Jam i sigurt se përkundër humbjes tragjike dhe të parakohshme, ëndrra e bashkëshortit tuaj për të bërë Kosovën një vend të sigurt dhe paqësor, në të cilin do të respektohen të drejtat e të gjithëve, do të përmbushet. Ju lutem të jeni të sigurt se Kombet e Bashkuara do të vazhdojnë të mbështesin popullin e Kosovës në drejtim të këtij qëllimi fisnik.
Në këtë kohë pikëllimi, lutjet e mia janë me ju, me familjen tuaj dhe popullin e Kosovës", thuhet në mesazhin e Kofi Ananit.

[Arb]

Familja e Heroit Azem Hajdari (Fatmira Hajdari)

Vepra e ketij njeriu te madh nuk do te shuhet kurre, Rugova luftoi furishem dhe ia ngriti zerin gjithe Shqiptareve, dhe e beri kete vend aq te vogel ta njihte e tere bota. Aq e vogel eshte Kosova, eshte Shqiperia, por askush si Rugova deri me sot nuk ka bere aq shume sa beri ai, qe zeri dhe imazhi i Shqiptareve te shenderrohej ne jehone vlerash.

Une sapo mora lajmin trishtues te ndarjes nga jeta te Presidentit, I thashe djalit birit, se babai nuk eshte me, por ne do te shkojme ne funeralin e Presidentit te Kosoves, mikut me te ngushte te babit, dhe Presidentit te Kosoves martire.

Une nuk mund te harroj kurre diten kur Rugova mberriti per here te pare ne Shqiperi, e Azemi sapo e takoi per here te pare ne Shqiperi, e Azemi sapo e takoi per here te pare nuk kishte gje qe e shkulte nga Rugova. Azemi sa here qe e takonte ate i hidhej ne qafe dhe e perqafonte, duke i thene: "Ku je more Presidenti im!"

Presidenti Rugova do te mungoj fizikisht, por ne mendjet dhe zemrat e githe Shqitareve, tashme eshte gdhendur si lapidar.

Une kujtoj me dhimbje takimin e fundit me Rugoven ne Presidencen e tij, kur ai me thirri dhe me dorezoj Medaljen e Arte te Lidhjes se Prizrenit, me emrin e Azemit. Sapo hyra ne rezidencen e tij e tij isha me djalin tim, Kirin, ai na priti tek shkallet me perqafoi, dhe me tha, "A je e forte?" Dhe I thashe, "do behem e forte se s'ben, pasi keshtu na do Shqiperia. Nderkohe djalit tim I tha se qenke rritur shume, e ne ato momente Rugoves iu mbushen syte me lote.

[Lulani]

Me rastin e vdekjes të Kryetarit tonë të Kosovës, Dr. Ibrahim Rugovës

EDHE PAS RUGOVËS- RUGOVA!

Kundërshtarët e Dr. Rugovës, rezilët e batakçinjtë - aktakuzat ia ngritur vetvetes në gazetat e veta dhe kanë ngelur me turp derisa të jetë jeta!!!

Shkruan: Kadri Mani

Si pasojë e sëmundjes së rëndë nga e cila vuante që disa muaj, ka vdekur presidenti i Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova. Njoftimi për vdekjen e presidentit Rugova, 62 vjeçar, u bë pas një takimi urgjent që kryeadministratori Jesen Petersen pati me liderët kosovarë.
Zëdhënësi Muhamet Hamiti, ka konfirmuar se Kryetari Rugova ka ndërruar jetë të shtunën, rreth orës 11.40 në rezidencën e tij në lagjen Velania të Prishtinës.

Dr. Rugova ka qenë një figurë poliedrike, në kurmin e të cilit trupëzoheshin vlerat shumështresore: morali, urtësia, dituria, paqja, virtyti, vizioni, këmbëngulësia...qe udhëheqës i intelektualëve, i gazetarëve dhe i letrarëve... si dhe Kryetar Legjendar i Kosovës.

Me rastin e vdekjes të Dr. Ibrahim Rugovës, u dalluan tri shtresa:

1.Shumica absolute e popullatës tonë shqiptare bërën homazhe me pikëllim e me krenari për udhëheqësin e vet, duke udhëtuar nga të gjitha anët e Kosovës, nëpër borë dhe acar, duke pritur në rreshta të gjata, disa prej të cilëve kërkuan edhe ndihmë mjekësore! Masat derdhnin lot çiltërie të dhembjeve njerëzore.

Ja disa nda nga bisedat të shkëputura në radhë:

-Kemi pritur 7 ditë në Bllacë, e të mos presim këtu për t`i dhënë Kryetarit tonë lamtumirën e fundit!

-Gruaja ime, mos hyn anash pa radhë! Je vonuar, shko në fund e zëreni radhën bashkë me shoqet tuaja!

-S’ka kush ta zëvendësojë!?

2.Shtresa e çoroditur, politikisht e dështuar, të cilët, si kameleonë që janë, i reflektonin të gjitha ngjyrat prej kameleonësh, si dhe të gjitha shtriqjet prej macesh përlëkurëse, duke u përpjekur që ta thoshin ndonjë fjalë të mirë për momentin, për përfitime të çastit, për demagogji, paçka se lexuesit e dinë mirëfilli se çfarë kanë thënë e çfarë kanë shkruar; dhe

3.Socialfashistët fatosnaniçka zemërkakiçka, në vend dhe në mërgatë, të cilët, si qaramanë që janë, naivë e primitivë, do të ngrenë dolli me gëzime e galdime sadistësh antikombëtarë dhe antiinstitucionalë- antinjerëzorë dhe antipavarësi!!

Kjo është skllota më e papërgjegjshme, në prag të idiotizmit epileptik; e në meset e tyre kanë përfunduar edhe disa “doktorë shkencash” në relacionet Prishtinë-Tetovë-Tiranë dhe më gjerë në vend dhe në botë, deri në Amerikë e në Australi, të cilët, të gjendur midis masave të gjera plot pikëllim, krenari dhe konsideratë, ata kundërshtarë të pacipë, të pa fe e të paatdhe, do të duken të hutuar, të hallakatur si shtazët, si shpezët e si insektet e alarmuara në prag të rrezikut për t`i shpëtuar jetët e veta mjerane!!!

Bisedat nëpër familje do të jenë të pashmangshme

Babi, mami, pse na “edukonit” se Dr. Rugova është tradhtar? - e masat milionëshe që po qajnë për Rugovën, a janë edhe ata tradhtarë? - hajmedet, o babi, o mami, sa shumë tradhtarë paska e sa pak “patriotë” paskemi ngelur!?! Kuku për ne!!

Armiqtë nuk duhet të marrin pjesë në varrim

Përmenden emrat e socialfashistëve që mund t’iu bashkëngjiten delegacioneve, trojka: Boris Tadiq- Fatos Nano-Vuk Drashkoviq!!! Po i këshillojmë me kohë, se atmosfera e opinionit kosovar nuk do ta përballonte këtë fyerje: Boris Tadiqi do të vinte në “territorin e vet, për ta nderuar Liderin e shqiptarëve”!! Fatos Nano do të na e përkujtonte Tubimin e Kretës, do të na i përkujtonte thëniet e tij prej një idioti epileptik, kur thoshte plot e përplot ligësi cinike, se dëshmorët e Gostivarit na qenkëshin naivë e primitivë, që dhanë jetën për flamur, e flamuri na qenkësh një leckë; se kryeqyteti i kosovarëve na qenkësh Beogradi!! Citohet që deputeti i Parlamentit të Kosovës, zotni Fadil Geci, duke mos ia dhënë dorën e vet të pastër, t`i ketë thënë Fatos Nanosit: largoje atë dorë të ndytë!! Kurse Vuk Drashkoviqi do të na i përkujtonte kërcënimet e veta çetnike se kush i ngritë dy gishtat do t’ua presë, e kush guxo ta ngrit flamurin shqiptar, do t’ia priste dorën!!

[Lulani]

LOT´ E VARG I DERDHI N`LETER
SE SI TI MA NUK KA TJETER

Lum´ Kosova që pat nji djalë
Mirë i rrinte në qafë nji shallë,
Lum´ e lum´ bante Kosova
Nderi i Kombit Ibrahim Rugova!
Lumja nana n´dritë që e qiti
Lumja shpija që e rriti,
Lum Dardania që t´pati ty
Për Vatan dritë e LIRI!

Kah u nise me nji grusht dhe
Për liri e për atdhe,
Gju më gju me burra t´botës
Me ja sjellë lirinë Kosovës.
Lumja nana n´dritë që e qiti,
Lum´ Kosova që të rriti
Mbete simbol dhe krenari
Lum´ ky popull që t´pati Ty!

Prina, prina t´thoshte Kosova
Gjithmonë n´ball´ Ibrahim Rugova,
N´shpirt e bajshe nji amanet
Që këtë popull n´dritë ta qet.
Lumja nana n´dritë që t´qiti
Lumja shpija që të rriti,
Lum´e lum´ populli që t´pat
Dymijë vjet i ke sjellë fat!

Qan Kosova e lshon kushtrim
Me shumë mallë e me gjëmim,
Loton Prishtina, loton Tirana...
Loton nusja e vajton nana:
Lamtumirë o bir Dardani
Lamtumirë për në botë t´amshueshme,
Vepra jote legjendare
Na e ka ba Kosov´n t´bekueshme!

Përkulem para veprës sate i nderuari Presidenti i parë i Kosovës.

[Urata]

Dimri i shkëputjes së madhe




Shkruan: Jeton KELMENDI

(Presidentit Rugova)

S’të kam parë
Kurrë
Kaq të heshtur
Guri ynë prej ari
Të shkosh përtej vetvetes
Matanë
A nuk gjete tjetër ditë

Të kodra e dëshmorëve
Gjatë
Ke për të pushuar
Ëndërro
Dhe lutu për Dardaninë

Dimri i vetmisë të ka rënë
Ndër vetulla
Gjithçka erdhi me lotin
Mot i madh
Dita e shkëputjes
Janar janari i zisë

Heshtak
I asaj që s’thuhet e flitej
Kolos i fjalës dhe i zhgjëndrrës
Si i mblodhe frymët
Ditën
Që kapërceu kufijtë

Malësor
Sa të madh të kishte fjala

Janar 2006 Prishtinë

[Urata]

LIDERI I FUNDSHEKULLIT

Qiellit shqiptar iu shkëput edhe një meteor

Duhet të jemi të fortë dhe të mbështetemi në fjalët dhe veprat e këtij vizionari i cili të kujton heronjtë epikë të trevave tona. Ai iku fizikisht nga ne por me bindje se do të vendoset në historinë kombëtare si hero kombëtar. Është dhe mbetet hero për ne ashtu siç mbetën në histori njerëzit e medhenj, për tzu përjetësuar në përmasa universale.

Shaban Peraj

Në trevat shqiptare, kudo ankth. E ne na mbante shpresa e fjalëve të tij "se me ndihmën e zotit dhe mjekëve do ta kalojë edhe këtë betejë"...por jo...
Erdhi ajo që të gjithë e prisnim, por nuk donim ta besonim. Ditë e zezë e shtuna e 21 janarit, kur lajmi i hidhur kaploi dheun: "sot në orën 11.38, vdiq Presidenti i Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova"...
Tërmet në zemrat tona, fytyra të shtangura, lot në faqe. Pse vallë jeta jonë kaloi me gjak e vaj, çfarë kemi bërë, o zot që kaq ashpër na dënoi, si tz shkoi moti me gjak e lot, oj shqiptari? Në kohën kur duhet tzi mblidhnim frytet e përpjekjeve tona shekullore, kur Kosova duhej të merrte frymë lirisht, kur sakrificat e të rënëve dhe të gjallëve duhej të kurorëzoheshin me çmimin e mëvehtësisë, ndodhë ajo që szduhej të ndodhte.
Qiellit të Kosovës iu shkëput një meteor i cili pesëmbëdhjetë vite shkëlqeu- shëndëriti atë qiell duke u përpjekur që ai qiell të ishte i pastër si loti, bile edhe me një gjysmë mushkërie e me frymë të ndarë, priste ditën e shumëpritur - Ditën e bardhë ku nuk dorëzohej, ashtu si Naimi kur thoshte "Jak o ditë e uruar, se të presë nuk vdes".
E nuk e priti. Pyes ku e ka fundin durimi ynë? U shkrinë breza të tërë e ne po vuajmë në Ballkan, në shekullin XXI. O Zot, sa vështirë është të përmbahesh para një vdekjeje kaq të rëndë, por...
Duhet të jemi të fortë dhe të mbështetemi në fjalët dhe veprat e këtij vizionari i cili të kujton heronjtë epikë të trevave tona. Ai iku fizikisht nga ne por me bindje se do të vendoset në historinë kombëtare si hero kombëtar. Është dhe mbetet hero për ne ashtu siç mbetën në histori njerëzit e medhenj, për tzu përjetësuar në përmasa universale.
Epizmi i popullit tonë kishte skalitur në shpirtin e tij burrëror mençurinë, gjakftohtësinë, kur në momentet më kritike arriti që kasapin e Ballkanit ta lënte "të nxirrte shkumë nga goja"- duke e përulur edhe para atyre që ndjenin simpati për te.
Mençurinë dhe vizionin e tij e tregoi edhe në raport me ata që e "sulmuan", të cilëve kurrë nuk ju kthye me fjalë të ashpra. Humbja është e vështirë pavarësisht se në cilën kohë ndodhë, por Ai nuk ndahet nga përpjekjet tona për ta çuar deri në fund amanetin e tij për një Kosovë shtet sovran e të pavarur. Në këto momente le të na ngushëllojë mendimi se Ai ishte një vizionar që e ka parashikuar edhe më herët pavarësinë e Kosovës, shumë më herët, atëherë kur pak kush e ka besuar një proces të tillë.
Vizioni i tij bëri që bota ta njohë më për së afërmi çështjen e Kosovës dhe simpatia për të si burrë shteti u shtri kudo në vendet demokratike.
Në fund mund të themi: krenohemi që e patëm, sepse lider të tillë në fundshekullin e kaluar nuk kishin arritur të nxjerrin shumë vende të tjera. Andaj, lavdi i qoftë dhe i lehtë qoftë dheu i Kosovës për të.

[Urata]

Prijës i llojit biblik

"Fjalët e mia do të jenë ushtri e padukshme, me kuaj dhe qerre lufte, dhe, unë, do tzi mposhti pa shpatë dhe shtizë, priftërinjtë e Jeruzalemit dhe cezarët" thotë Jezusi në veprën e poetit të madh libanez Khalil Xhubran (Jubran), "Jezusi, biri i njeriut".

Xhoana M. Perkaj

Të shtunën e kaluar, më 21 janar, ndërroi jetë Presidenti i Kosovës, shqiptari i cili ka besuar se forca shpirtërore e një populli mund ta mposhtë fuqinë brutale ushtarake të okupatorit. Ashtu siç kanë besuar esenët, se e Mira, në fund, ngadhnjen mbi të Keqen, duke e parafytyruar këtë si luftë të forcave të Dritës me forcat e Territ.
Hegeli ka thënë se secili popull ka liderët çfarë meriton. Ibrahim Rugova ka qenë prijës madhështor i popullit madhështor të Kosovës. në rrugën kalvarike që e kalonte Kosova që nga viti 1912, presidenti Rugova ishte ai prijës i llojit biblik i cili i printe popullit shqiptar në rrugën e tij të fundit e cila çonte në maje të Golgotës.
Populli i Kosovës ka pasur besim në prijësin e vet edhe atëherë kur tërë Ballkani, miqtë dhe armiqtë, prisnin që shqiptarët ta marrin barrën kryesore në shpërbërjen e godinës monstruoze të quajtur Jugosllavi. Ishte ky ndër momentet e rralla në histori kur shqiptarët u përmbajtën nga hyrja në një luftë të kotë dhe e pashpresë për ta. Aq më tepër kur Millosheviqi dual nga luftërat jugosllave si "arkitekt dhe garant i paqes në Ballkan".
Koha që vie do të tregojë se Dr. Ibrahim Rugova ishte lideri më i rëndësishëm shqiptar që nga Fan Noli. Përveç faktit se të dy i kanë prirë popullit të vet në kohën e kthesave vendimtare historike, ata i bashkon edhe fakti se edhe dr. Rugova si Noli, ka ëndërruar për kthimin e shqiptarëve në gjirin e popujve europianë. Si Noli, edhe dr. Rugova ka qenë, në radhë të parë, intelektuali i rangut më të lartë. Mediat elektronike europiane, të cilët e radhitën vdekjen e dr. Rugovës ndër lajmet kryesore të ditës, e cekën pikërisht faktin se ishte fjala për intelektualin i cili është shkolluar edhe në Sorbonë.
Kur vdiq vitin e kaluar Papa Gjon Pali II, papa i ardhshëm, dr. Joseph Ratzinger në fjalën e funeralit i tha edhe këto fjalë prekëse, duke iu drejtuar të të ndjerit: "Jam i bindur se tani je duke na shikuar nga dritarja e Babait tonë hyjnor". Të parët tanë pellazgë parafytyronin se shpirtërat e njerëzve të drejtë pas vdekjes pushojnë në fushat e Eliseut që është një vend i largët, diku në perëndim, përtej Oqeanit, vend i cili nuk njeh shi e borë, vend të cilin e freskon puhia e lehtë e Oqeanit. Aty nën Diellin e amshueshëm dhe yjet e kthijellta, jetojnë benjaminët e drejtë të perëndive. Kështu ëndërronin pellazgët. Sot, rruga më e famshme e kohërave moderne quhet Fushat e Eliseut (Champa dzElyses), ndërsa, himni i Europës së bashkuar përmes vargjeve të Schillerit dhe muzikës së Beethovenit, e lavdëron jetën si gëzim të amshueshëm në Fushat e Eliseut. Kush kishte thënë se këto Fusha janë të një populli i cili deri vonë ka qenë i harruar, diku në qoshin e Ballkanit.
A ka mundur të imagjinojë specializanti i ri i letërsisë, Ibrahim Rugova, duke ecur Fushave të Eliseut ato vite 1976 - 77, se do të vie dita kur shpirti i tij do të na shikojë nga lartësia hyjnore të legjendës pellazge?

[Arb]

Koment

IKONA SHQIPTARE

Dy ikona shqiptare të shekullit që e lamë dhe të mileniumit të ri. E Lumturshmja Nëna Terezë, në rrafshin humanitar e njerëzor. Dhe presidenti i
Kosovës, dr. Ibrahim Rugova, në rrafshin politik, udhëheqës dhe luftëtar
për pavarësinë e pjesës së ndarë të kombit shqiptar. Kombet dhe kulturat
botërore, edhe ato që numërojnë popullatë qindramilionëshe, kishin
dëshiruar që këto dy ikona shqiptare t'i kenë pjesë të trungut te tyre, të
humanizmit,të kulturës e politikës.Por, vetë Zoti ka dashur që nëpër
shekuj kombi shqiptar botës t'i dhurojë njerëz të mëdhenj. Që përmes
këtyre figurave ikona, si Mojsiu biblik, ta shpëtojë popullin shqiptar,
duke e udhëhequr sigurt drejt pavarësisë së shtetit të Kosovës.

Rrok BERISHA
[email protected]

Ikona e kombit shqiptar ndërroi jetë, duke lënë pas një vepër kolosole
prej një burrështetasi të përpjekjeve, të qëndresës, sakrificës, që përmes
opsionit paqësor dhe luftës, tërë jetën ia kushtoi çështjes madhore:
çlirimit të popullit shqiptar nga okupim shekullor serbosllav. Që ia
kushtoi pavarësisë së shtetit të Kosovës. Ikona shqiptare, dr. Ibrahim
Rugova, ishte bir i familjes së sakrificës, që dekada e dekada më parë
kontribuoi shumë në ruajtjen e gjenezës dhe të trojeve etnike.

Qëndresa e vazhdueshme kundër hordhive çetnike bëri që ky kolos i shekullit të kaluar dhe mileniumit të ri, të rritet me mallin e babës ,të axhës dhe të shumë familjarëve të tjerë, të cilët kishin rënë në altarin e lirisë,
për të mos vdekur kurrë. Në këto rrethana, lindi edhe betimi për ta
vazhduar rrugën drejt çlirimit dhe pavarësisë së Kosovës. Presidenti i
Kosovës, dr. Ibrahim Rugova, në rrugën e tij të gjatë e përplot sfida,
pati një urtësi, durim dhe një fuqi të pathyeshme, që të dalë në ballë të kombit atëherë kur askush nuk bënte ballë. I vetëdijshëm se për çështjen madhore të kombit duhet edhe sakrifica, dr. Ibrahim Rugova, ishte i pathyeshëm në vizionin e tij, për Kosovën e pavarur dhe shtet sovran. Këtë e tha edhe në vitet e 90-ta.

Opsioni i tij paqësor ishte aq i fuqishëm dhe human. Dhe e lidh këtë edhe
me gjenezën e tij, më të madhin Bogdanin dhe të Lumnueshmen Nënën Terezë.

Vizioni i tij i qartë, paqësor dhe orientimi i tij i drejt kah rrënjët e
vërteta të kombit, duke artikuluar me vepra dhe fakte se shqiptarët i
takojnë një civilizimi të lashtë evropian, këtë e ndjente gjithmonë në
shpirt, në jetë dhe në punën e tij të përditshme. Kjo veçori, prej një
intelektuali dhe lideri të një lëvizjeje gjithëpopullore, e më pas të një
Presidenti, e bënte më të fortë në vazhdimin e rrugës drejt pavarësisë
së shtetit të Kosovës. E përballi me sukses një regjin të egër
sllavokominist, duke organizuar veprimin e shtetit paralel, por duke mos e
lënë anash asnjëherë as mundësinë e luftës së armatosur për çlirimin e
Kosovës, në rast të dështimit të procesit paqësor.

Në këtë shtet paralel të Dr. Ibrahim Rugovës, në mënyrë institucionale bëheshin përgatitjet edhe për luftën me moton "Mbrojtja e pragut të shtëpisë", si një formë e arsyeshme, me bazë reale, si detyrim se " nga shtëpia nuk kemi ku shkojmë". E gjithë kjo strategji e tij, pati sukses dhe zgjoi interesim dhe simpati, që u shndërrua edhe me përkrahje, si një vizion dhe qasje e drejtë e një populli për liri dhe pavarësi.

Kjo e bëri dr. Ibrahim Rugovën ndër figurat më emblematike të kombit në shekujt e fundit, si në rrafshin e shkencës, por më shumë në atë të politikës shqiptare ,duke tejkaluar kufijtë etnik shqiptar, dhe më gjerë. Shekulli që lamë pas dhe mileniumi i ri, mund te themi se ishte i dy figurave madhore shqiptare.

I të Lumnushmes Nëna Terezë, e cila botën e mbushi përplot mirësi e dashuri, duke dëshmuar se shqiptarët janë komb i lashtë, janë një popull i civilizuar dhe me shpirt human. Këtë ajo u tregoi në vepër anë e kënd
botës, duke u lutur edhe për kombin e vet, në çdo vend, në çdo takim. Në
anën tjetër, një bir i familjes së saj shqiptare fuqishëm sinkronizon
gjithë jetën e Nënlokës së Lumnushme në një formë tjetër-atë politike, duke
i dhënë përherë përparësi paqes, zgjidhjes së problemeve kombëtare
shqiptare në mënyrë paqësore.

Ai, me vendosmëri dhe urtësi, gjeti forcë që
t'i bashkojë shqiptarët, që ta çmojnë e ndërtojnë paqen, por edhe luftën
mëpas si opsionin e fundit, në shërbim të çështjes së kombit e të shtetit
të Kosovës. Historia do të flas kur do të shëtitë nëpër shekuj, se pas
epokës së Skënderbeut, do të mbetet Epoka Rugova, a Rugovizmi.

Kjo, Presidentin Rugova e ka ngritur në piedestalin e figurave më emblematike të kombit, e ka bërë ikonë të kombit shqiptar, duke e radhitur pas të Madhit
Gjergj Kastriotit- Skënderbeut, arqipeshkvit Pjetër Bogdani, të Lumnushmes
Nenës Terezë. Kjo edhe bëri që Dr. Ibrahim Rugova të bëhet i dashur edhe
për kombet dhe shtetet e forta, të bëhet mik i gjithë botës demokratik,
vizioni politik i të cilit mahniti edhe prijësit dhe udhëheqësit e kombeve
më të mëdha, të cilët në fazën më kritike nuk hezituan që ta shpërblejnë
humanizmin, urtësinë dhe sakrificën e lëvizjes paqësore me dekada të dr.
Rugovës, që u shpërblye me intervenimin e NATO-s.

Pra, dr. Ibrahim Rugova, mendja , guximi dhe fuqia e tij, është dhuratë e Zotit. Është dhurata që dr. Ibrahim Rugovën na e dërgoi si shpëtimtar të kombit. Si shpëtimtar të udhëheqjes së drejtë, të unifikimit. Na e dërgoi Zoti për të na shpëtuar nga shfarosja, ashtu si e pati dërguar Mojsiun biblik për ta shpëtuar popullin e zgjedhur të Zotit.

Dr. Ibrahim Rugova, me veprën e tij, përafrohet me ikonat biblike. Me filozofinë e tij,sfidoi jo vetëm një makineri të madhe vrastare në këtë pjesë të Evropës, por një sistem të tërë komunist. Ai sfidoi dhunën në emër të paqes. Sfidoi robërinë duke na sjellë pavarësinë, duke i dhënë fund një herë e përgjithmonë robërisë shekullore të kombit.

[Psikologu]

Të humbesh një njeri të madhë , një politikan , kolos , gjuhtar, studjus e një gjeni të kombit , nuk është vetem humbje , por është me shumë se humbja, edhe pse veprat , puna dhe emri nuk vdesin kurrë, ato janë dhe do të mbeten ashtu cdo here në vendin e parë.
Njerzit vdesin e lindin , sepse natyra i ka ligjet e saja që askush nuk mundet të i ndalë, por ata qe vdesin për të mos vdekur kurrë , ata janë të pavdekshem , ata janë ne mesin tonë cdo here , janë frymezimi i jonë , janë forca e jone , janë edhe ndera e jonë , e keshtu ishte dhe do të jetë i madhi i kombit dr ;Ibrahim Rugova.

Ne freskit e pranveres , ne acaret e dimrit dhe ne rrezet e diellit të veres, cdo here do të shofim fytyren e qeshur të viganit tonë , cdo here do të kemi shpirtin e thyer , por edhe do ti kujtojmë fjalet e tija të embla që të ecim drejtë qellimit dhe rruges që ai na ka mesuar , qe ai ishte betuar , e pastaj buzqeshja e tij do të rritet cdo here e me shumë , shpirti i tij do të jetë cdo here e me i qetë dhe më i pushuar.
Pra, mos t
ë ndalemi ne rrugen qe e kemi amanet nga kolosi i jonë , atë rrugë duhet ta kryejmë deri ne fund , duke ne ditur se cdo here e kemi ne krahun tonë , ne mbeshtetjen tonë deri ne realizimin e qellimit , pra me ne e kemi cdo here të madhin e kohrave;
Dr:Ibrahim Rugova

Lavdi jetes dhe vepres..

Lavdi, Lavdi

[Greta]

Lavdi, jetes dhe vepres se Ibrahim Rugoves.


I qofte i lehte dheu i Kosoves qe aq shume e deshti.


Lavdi,lavdi.


Me perulje,

Greta

[Arb]

NJERIU QE I PRIU PAVARESISE SE KOSOVES

Shkruan: Teki Dervishi

Cili lider Shqiptar, vitin e ardhshem, do te vere nenshkrimin e pare ne dokumentin historik te Paveresise se Shtetit te Kosoves? Do ta vere Ai qe I vuri themelet e Shtetit te pare te Kosoves? Ai qe populli I Kosoves e zgjodhi ne dy referendume dhe ne zgjedhjet nacionale te para tre vjeteve. Ai eshte dr. Ibrahim Rugova, President I Shtetit te Kosoves.

1. (Kush do ta nenshkruaj dokumentin zyrtar te Pavaresise)

Ne vitin 2005 do te nenshkruhet (zyrytarizohet) Pavaresia e Shtetit te Kosoves. Ky fakt tashme u shpall zyrtarisht nga instancat me te larte te Fuqive te Medha, sidomos nga ato te SHBA-se.

Cili lider Shqiptar, vitin e ardhshem, do te vere nenshkrimin e pare ne dokumentin historik te Paveresise se Shtetit te Kosoves? Do ta vere Ai qe I vuri themelet e Shtetit te pare te Kosoves? Ai qe populli I Kosoves e zgjodhi ne dy referendume dhe ne zgjedhjet nacionale te para tre vjeteve. Ai eshte dr. Ibrahim Rugova, President I Shtetit te Kosoves.

Prijesi I pare, Lideri I Kosoves, dr. Ibrahim Rugova, menjehere pas luftes (pas hyrjes se trupave te NATO-s ne Kosove), tha: "Tash Kosova, faktikisht, eshte e pavarur. Pritet vetem njohja formale e kesaj Pavaresie! Dhe keshtu u be!"

Presidenti Rugova e tha kete I pari. Sot kete fakt e vertetojne personalitete te medha te SHBA-ve dhe te Europes. Te gjithe thone: "Pavaresia de fakto e Kosoves, ne menyre de jure, do te zyrtarizohet ne vitin 2005." Eshte ky personaliteti suprem I kohes sone te sakrifices, njeriu qe me urtesine e tij intelektuale, nuk lejoj te shkeputet vazhdimesia e Levizjes Kombetare ne Kosove.

Makineria e propagandes Serbe nje shekull kishte satanizuar ceshtjen e Kosoves, dhe e kishte bindur boten se Shqiptaret jane popull komunist, lindor, popull antiperendimor. Sot, bota shpall publike sondazhe qe vertetojne se 95 per qind e popullit te Kosoves, eshte pro-Amerikan, qe do te thote pro-Perendimor.

2. (Themeluesi I Insitucioneve te para te Shtetit te Kosoves)

Qe kur dihet, Shqiptaret kane luftuar per liri, per te drejten me elementare njerezore, per shtetformim. Por u desh te dilte ne skenen historike Personaliteti suprem I dr. Rugoves, qe I dha emer qellimit dhe idealeve te Rezistences Historike paqesore dhe ushtarake Shqiptare - Pavaresine!

Ai tha se, "Nuk luftojme per fe, nuk luftojme per ideologji, nuk luftojme as per shoqeri civile (qe do te thote socialiste), por luftojme per te drejten kombetare, qe do te thote per shtet. Pa shtet nuk mund te kete kurrnje lloj lirie, kurrnje lloj drejtesie!"

Se shkenca thote: "Kombi eshte shteti!" Kur nje popull eshte I pavarur dhe di te shtetformohet, ne liri, ai mund t'I sendertoj te gjitha qellimet e veta fetare, ideologjike, qytetare, sociale, arsimore, kulturore etj.

Dhe, keshtu, zgjedhjet para tre vjeteve krijuan institucionet e para te Shtetit te Kosoves. Kjo ishte e arritura me e madhe e Kosoves, qe kur dihet per Kosoven, krijimi I institucioneve te para te Shtetit. Tre vjet vazhdon sakrifica e te gjitheve qe u bejne sfide atyre forcave desktruktive politike qe I pengonin dhe I pengojne keto institucione, ne te cilat institucione u angazhuan te gjithe ata qe kane kontribuar per lirine e Kosoves, me nje fjale te gjithe ata qe I zgjodhi populli I Kosoves.

Sot, ne "emer" te fushates parazgjedhore, propagandistet meskine mohojne kontributin e madh te institucioneve te para te Shtetit te Kosoves, duke fajesuar themeluesit e ketyre institucioneve per situaten e rende sociale.

Ata qe kane heshtur deri dje, ata qe e kane ngritur flamurin e majtizmit te Nanos ne Kosove, sikur nuk kuptojne se shteti modern dhe zhvillimi ekonomik I nje vendi te shkaterruar nga lufta nuk behet dot per vjet jete institucionale, ne fazen kur shteti ende eshte nen protektoratin e Fuqive te Medha, pra kur ende, formalisht, nuk eshte pranuar.

Kosova per keta tre vjet te udheheqjes se Presidentit Rugova e ka bindur boten se ajo di te bej shtet, se populli I Kosoves, eshte pro-perendimor, e jo pro-lindor, ndaj Fuqite e Medha sot e pranojne zyrtarisht se pavaresia formale e Shtetit te Kosoves do te njihet ne vitin 2005.

3. (Njeriu qe Kosoven e beri qender politike te Botes)

Kush e institucionalizoj I pari ceshtjen e Kosoves? Derisa ne skenen politike Shqiptare nuk u paraqit individi suprem I dr. Ibrahim Rugoves, per Kosoven eshte folur vetem neper tavolinat diplomatike konspirative te Fuqive te Medha, te cilat nuk kane lejuar internacionalizimin e ceshtjes se Kosoves, nen trysnine e euro-komunisteve dhe te disa vendeve te medha pro-Ruse dhe pro-Kineze.

Pse, pikerisht sot, I vetmi Personalitet Shqiptar qe pranohet, dekorohet, nderohet dhe cmohet lart nga te gjitha instancat kulturore dhe politike te shteteve me te medha perendimore, eshte dr. Ibrahim Rugova, Presidenti legjitim I Kosoves?

Sepse, populli I Kosoves asnjehere nuk e ka nderprere vazhdimesine e rezistences se tij kunder okupatorit Serb, por I pari qe ngriti zerin para mediave gjitheboterore per ceshtjen e Kosoves ishte dr. Ibrahim Rugova.

Ishte fillimi I dekades se fundit te shekullit XX. Kryetari I atehershem I Shoqates se Shkrimtareve te Kosoves, Zoteri Ibrahim Rugova, ne takimin e pare te intelektuale Shqiptare dhe Serbe ne "Francuska 7," te Beogradit, I dha nje leksion nokdauni Akademise shoveniste te Shkencave dhe te Arteve te Serbise.

E nxori ne pah superioritetin e diturise dhe te kultures politike Shqiptare midis taborrit te armiqeve shekullore. I beri te ndihen inferiore! Intelektualet qe Serbet I marrin per me te medhenjte e tyre, u ndien te vegjel dhe te mjere para madheshtise intelektuale te dr. Ibrahim Rugoves. Ishte trimeri e jashtezakonshme te nxjerresh publikisht te gjithe atute historike te Shqiptareve, pikerisht midis atyre qe I kishin falsifikuar ato me pasion shovenist, militarist dhe levanist.

Kryetarin e atehershem te Shoqates se Shkrimtareve te Kosoves e versulen qindra gazetare nga te gjitha anet e botes. Para tyre, cdo dite, fliste dr. Ibrahim Rugova, I vetmi Ai, dhe nuk kaloi as nje vit dhe nga keto qendrime te guximshme, dhe ceshtja e Kosoves, rreshqiti nga tryezat diplomatike te spekulanteve anti-Shqiptare, dhe keshtu, ceshtja e drejte e Kosoves u internacionalizua definitivisht dhe perfundimisht.

Dhe keshtu, Bota Perendimore Euro-Atlantike e zbuloi Personalitetin me te cilin do te punoj gjate gjithe nje dekade, deri ne Pavaresine perfundimtare te Kosoves. Perendimi e pranon partner pune vetem dr. Rugoven, asnje tjeter! Po, Ibrahim Rugoven - njeriun me te preferuar te Fuqive te Medha! Njeriu qe Kosoven e beri qender politike te botes! Njeriun e Uashingtonit!

Dhe ne fund, para nje muaj, pritja madheshtore qe iu be Presidentit Rugova ne Shqiperi, dhe deklaratat e te gjithe lidereve te Shqiperise, pa perjashtim, e vulosen Personalitetin suprem politik dhe intelektual, prijesin historik te Kosoves.

Ishte viti 1967, vjeshte. Ishim studente. Bashke me Shaqir Shaqirin dhe Jusuf Gervallen, ne nje dhome konvikti, bisedonim me Rugoven e Ri. Ai tha se, "edhe Naimi thoshte se Dielli lind ne Perendim."

"Ne jemi djep I Botes Perendimore," na tha qe atehere. Na tregoi per takimin e tij me themeluesin e arsimit Shqip, Ernest Koliqin, njeriu qe hapi shkollat e para ne cdo qytet dje ne cdo fshat me te madh te Kosoves. Rugova I ri, Koliqin e kishte vizituar ne Rome, se bashku me dr. prof. Zejnullah Rrahmanin.

Pas pesedhjete vitesh komunizmi, hapin e pare drejt djepit te Shqiptarizmit, Perendimit, e zune nje dege e vogel studentesh te Universitetit te Prishtines.

Ibrahim Rugoves iu deshten tridhjete vjet udhe qe ta bej Kosoven te vendoset ne themelin e trashegimise, dhe te tradites se saj Perendimore.

Sot tere bota e di se Kosova eshte Shtet Perendimor. Shtet qe nen udheheqjen e Liderit te saj suprem, arriti Pavaresine e saj ne vitin 2005.

Prishtine, 19 Tetor, 2005.

[Zana_ch]

http://www.trepca.net/2006/presidenti/arkivoli1.jpg


AMANETI I PRESIDENTIT RUGOVA: ARKIVOL NGA AMERIKA!



Nga Dalip Greca, Nju-Jork



Eshte zbuluar dhe nje nder amanetet e fundit te presidentit te ndjere te Kosves, Dr. Ibrahim Rugova.Nder kerkesat e fundit te tij ka qene edhe sjellja e nje arkivoli nga Amerika per ta percjelle nga kjo bote.Kjo kerkese eshte mesuar ne çastet e pasvdekjes dhe eshte percjelle nga presidenca e Kosoves per ne Amerike.Amaneti i dr. Rugoves i eshte besuar miqeve te tij ketu ne Nju Jork, familjes te vellezerve Gojçaj.Ka qene John Gojçaj, i biri Pashkut, qe ka marre mesazhin prej Prishtines.

Keshilltari i Presidentit Rugova, Sali Cacaj, permes telefonit, e ka njohur John Gojçajn me kerkesen e fundit te presidentit, nje dite pasi kishte ngjare morti, pra te dielen me 22 janar. Keshilltari e ka lene amanetin e presidentit tek familja Gojçaj dhe ka mbyllur telefonin, i bindur se arkivoli-amanet do te vinte ne Prishtine ne kohen e duhur.

Djemte e Gojçajve u moren me plotesimin e amanetit qe u percolli Prishtina. Nuk ishte aq i lehte plotesimi i kesaj kerkese, po te kemi parasysh se ajo mberriti ne Nju Jork te dielen, nje dite pas vdekjes. Edhe John-i, thote se ka qene shume veshtire qe te realizohej ky amanet per arsye kohe, pasi u percoll ne nje kohe te vone dhe se ishte shume veshtire qe te gjendej nje mundesi transportimi per ne Prishtine ne menyre emergjente. Perfundimisht arkivoli eshte gjetur ne nje sherbim funerali ne Allerton ne Bronx-Nju Jork.Pasi u realizua blerja nga Vincenti dhe Agustini, u bene perpjekje per te gjetur nje linje fluturimi drejt Tiranes e me pas te kalonte ne Prishtine.Kjo mundesi nuk u realizua pasi nuk u gjet asnje fluturim i lire ne ate linje. U zgjodh rruga tjeter, arkivoli u dergua ne Milano dhe qe andej per ne Prishtine.

Leka me tregon se arkivoli mberriti ne Prishtine ne kohen e duhur, fale perpjekjeve te djemeve te familjes, te cilet nuk e lane amaneti ne rruge.

Nderkohe miqte e Rugoves, Leka dhe Pashku u nisen per ne Prishtine per te marre pjese ne funeralin e presidentit se bashku me nje delegacion te madh te LDK-se me ne krye kryetarin Agim Rexha.

Lek Gojçaj thote pas kthimit nga varrimi se ishte detyrim moral qe amaneti i presidentit te Kosoves te mos mbeste ne rruge por te plotesohej.

Kur e pyes Leken se çfare mendon per arsyen qe e ka shtyre presindentin te linte nje amanet te tille, ai me pergjigjet:Presidenti Rugova iku nga kjo bote duke e leshuar te gjithe besimin e tij tek Amerika. Ai besoi se Amerika, vendi i lirise dhe demokracise do t(ia sillte pavaresine Kosoves se martirizuar, ashtu siç i hoqi nga shpina represionin serb.Ai per gjithaçka i besonte Amerikes se bekueme dhe sa here kthehej per ne Kosove pas vizites, ndjehej i lumturuar. Kjo mund te jete nje nga arsyet pse edhe arkivolin e kerkoi nga Amerika. Une mendoj se kjo eshte nje kerkese sa simbolike, aq edhe shpirterore... Ne na jen mire, shton Leka qe amaneti i presidentit na u adresua neve si familje. Ne jemi miq te kahershem te tij dhe e ndjejme te lehtesuar veten qe e plotesuam nje nga amanetet e tij, ndryshe do te na mbeste plage ne shpirt.

Shpesh nuk m(i kane kuptuar mesazhet qe kam percjelle per presidentin Rugova, edhe ne ato urimet qe kam bere ne gazeten tuaj Illyria, me raste festash. Une kam thene shpesh se Dr. Ibrahim Rugova eshte nga ata qe perendia ia kishte dhene kombit tone, siç i kishte dhene ne nje kohe te caktuar Nene Terezen, shenjtoren shqiptare, siç i pat dhene ne kohet me te hershme edhe Gjergj Kastriotin(Skenderbeun). Dr. Ibrahim Rugova erdhi tamam si shenjt dhe iku si i tille. Ai besoi se nje dite liria e Kosoves do te vinte dhe nuk e humbi kurre shpresen. Ai iku me pavaresine ne prag te dyereve te Kosoves, ai iku por i la popullit te vet nje vemendje shume te madhe nderkombetare.E pame me sy se sa madheshtore ishte ikja e tij. Edhe me vdekjene vet dr. Rugova i sherbeu kombit te vet, ia rriti shpresat Kosoves. Kurre nuk na kane pare syte nje vemendje aq te madhe nderkombetare ne raste te tilla.Se si e ndjeva veten kur preka arkivolin e tij, arkivolin prej Amerike. Sikur ndjeva shpirtin e tij te lehtesuar.Mbaj mend se ne ato çaste pershperita me vete:Prehu i qete ne dhe(un e Kosoves se lire, i shtrenjti president! Ti e kereve detyren tende!Ti u sakrifikove per t(i sherbyer popullit tend!

Nuk me harrohet shprehja e nje plaku qe takuam atje. Ai se ç(formuloi nje fjali qe me mbeti ne mendje.Selim Spahiu ia thonin emrin. Ai,kur u takua me ne, tha:" Edhe strajcen me bajte ne krah, mos iu ndani rruges se dr. Ibrahim Rugoves, vetem ajo eshte rruga e drejte, qe nuk humb ne pyll.

Ndersa Pashku, kur shkroi ne Librine Zi, i dridheshin duart, por ama fjaline qe i tha shpirti, e shkroi:

Ghandi i dyte

Ylli i drites.

Shenjti shqiptar

Nene Terezes i perngjan...

Edhe une shenova me dridhje dore fjaline qe me tha zemra ato çaste dhimbjeje. Tek shkruaja ato fjale me vinte ne mendje portreti i tij, miqesia e tij e sinqerte, takimet e panumerta qe nga viti 1991.

Me pas Leka me tregon se ishte e pazevendesueshme miqesia me dr. Rugoven. Mbaj mend thote ai se ne shume intervista qe dhashe per radiot e televizionet e atjeshme, ne njeren e krahasova Gjergj Kastriotin, nene Terezen dhe Ibrahim Rugoven. E quajta te helmuar shekullin qe shkoi se na mori nene Terezen, po keshtu kete fillimshekulli se na la pa Rugoven, por jemi krenar se kemi fituar nej shenjtereshe, siç eshet nene Tereza dhe nje simbol, qe eshte Rugova.

... Humbem nje mik te rralle, ndersa Kosova dhe kombi shqiptar, humben nje udheheqes te pazevendesueshem.



Kush jane vellezerit Gojçaj?

Leke Pashko Gojçaj kane emigruar ne Amerike nga Malesia, fshati Sukrugj ne mesin e viteve (70 te shekullit te kaluar. Tani jetojne ne rrethinat e Nju Jork-ut, ne nje shtepi moderne, ne zonat me te pasura te ketij shteti. Ne vitin 1999 shtepine e vellezerve Gojçaj e kerkuan per ish presidentin Klinton. Madje u be dhe nje emision televiziv ne nje kanal prestigjioz te Nju Jork-ut. Gazetari komentonte:" Kjo eshte nje shtepi ideale per presidentin Klinton.Ka shume dhoma, ndodhet mes nje gjelberimi magjepes, ka liqenin e vet, ka dhe pompen e benzines ne oborr. Çfare i mungon tjeter kesaj shtepie"

Ato dite u shkrua ne shtypin serb se shqiptaret po ia falnin shtepine presidentit Klinton si dhurate per bombardimin e Serbise. Ndersa Leka sqaroi po ato dite median; nuk eshte e tamam e verteta ashtu:" Ne i thame kompanise qe u interesua se vertete shtepia eshte vleresuar me me shume se 4 milione dollar, por per presidentin Klinton ne nuk i veme çmim, le ta marre sa te doje ai! Ne te vertete presidenti bleu ne te njejten zone, por nje shtepi ne permasa me te vogla; ai eshte fqinje me nje tjeter familje shqiptare nga Kosova, me njerin prej vellezerve Osmani.

Gojçajt, per te qendruar te lidhur me rrenjet e vendlindjes, kane rindertuar edhe nje shtepi ne vendlindje, ne Malesi. Shtepia eshte e madhe, dykateshe. Madje kur u perurua ajo u mblodhen per ta festuar me shume se 100 te ftuar, te krishtere e myslimane.Çdo vere familja shkon atje per pushime.

Por familja Goçaj permendet edhe per atdhetarizmin e saj ndaj çeshtjes kombetare. Ata jane ideatoret, realizuesit dhe sponsoret e shtatoreve te Nene Terezes, te ngritura neper vendbanimet e shqiptareve. Kjo shtatore , veper e tre skulptoreve nga tre besimet; katolik, orthodoks dhe musliman; Vasil Rakaj, Sadik Spahija dhe Vasiliev Nini nga Shqiperia, se pari u perurua ne vendlindje, ne Tuz te Malit te Zi, ne tetor te vitit 1997. Me pas, me 10 shtator 2000, shtatorja u vendos ne Nju Jork. Me 2 korrik 2002 nje shtatore tjeter u vendos ne Prishtine. Kjo ishte nje perpjekje e vellezerve Gojçaj per t(i bashkuar shqiptaret me ane te simboleve kombetare. Perpjekja nuk mbaron ketu, nje shtatore e Nene Terezes eshte vendosur ne qytetin problematik te Mitrovices, nje tjeter ne ate te Struges, nje ne Michigan. Kesisoj vellezerit Gojçaj jane kthyer ne institucion. Ate qe nuk e ka bere nje shtet e kane realizuar dy vellezerit atdhetar.

Ata kane tentuar qe shtatoren e Nene Terezes ta vendosin edhe ne mjediset e Kombeve te Bashkuara por deri tani nuk kane gjetur mbeshtetjen e duhur nga Misioni Shqiptar ne Nju Jork.

[Zana_ch]

Bujar LESKAJ: Ibrahim Rugova, formula shqiptare më frytdhënëse

Janë shumë të rrallë rastet në Krestomacinë e shqiptarëve të mëdhenj të të gjitha kohrave ku të rrijë krah për krah, kulturologu, politikani që shndërrohet në lider shpirtëror, dhe përmasa humane si tek Ibrahim Rugova.
Jemi sot këtu për të promovuar korpusin e veprave të plota të tij dhe ju bëj të gjithëvë ftesë që këtij akti të përpiqemi t'i gjejmë një sintoni me kohën dhe do të kuptojme se jemi të vonuar. Ajo e ka trajtuar këtë vepër, këtë mendim dhe veprim, duke respektuar ligjësitë që shoqërojnë të pazakonshmen.
Veset e racës vepruan ndaj Rugovës dhe kundër Rugovës. Ishte një reagim meskin, një përballje e kahmotshme e mediokritetit me intelektualitetin, e politikës vizionare e moderne me derivatet negative të saj, të shqiptarësisë së kulluar që kërkon të integrohet me ideologjinë e stepave dhe zëdhënësit e tyre shqiptarë e jo shqiptarë.
Por tubimi ynë është i dobishëm. Këtu gjënden nivele të larta të mendimit intelektual e politik shqiptar që sot bëhen zëdhënës të ndjesisë që Ibrahim Rugova, presidenti i Kosoves, Gandi bashkëkohor, esteti dhe teoricieni i letërsisë është formula shqiptare më frytdhënëse.
Është kështu, sepse ai u ushqye dhe vazhdon ta bëjë me doktrinën e Pjetër Bogdanit, Nënë Terezës dhe Papa Gjon Palit. Ai mbështetet në filozofinë dhe politikën euroatlantike, dhe veçanërisht atë amerikane. Të shkuarën kulturore shqiptare e racionalizoi në bashkëkohësi dhe më tej, duke krijuar kështu një mendim politik të llojit të veçantë. Kosova, trualli i madh, ku prej dekadash është konservuar krimi, po kthehet në tokë paqeje. Kjo ishte metamorfoza sfidë e Rugovës, alkimia e civilizimit shqiptar. Në këtë betejë të madhe, ai ndriçoi, ai fitoi.
Kur kombit shqiptar i qasej ora e ligë andej dhe ketej kufirit, kur perandoria e së keqës shfaqej në format e veta të idhta, atje si pushtim i huaj e këtu si urrejtje klasore dy burra: Ibrahim Rugova dhe Sali Berisha patën tagrin dhe përgjegjësinë të rrinin brenda përkufizimit kantian "duhet të reagosh ndaj së keqës që të mos bëhesh fajtor për triumfin e saj".
Ju premtoj sot se nga ky moment Ministria e Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve të Shqipërisë do të jetë në lartësinë e vëmendjes që kjo veper meriton, duke bërë të njëjtën gjë që po bëjmë sonte edhe në rrethet e tjera të vendit e në auditore më të gjëra. Ftoj të gjithë studiuesit dhe kritikët e veprës së Rugovës që të paraqesin pranë nesh punimet e tyre, sepse shumë shpejt do të përgatisim një botim special përmbledhës.
Dhe së fundi me lejoni të bëj një konsideratë personale si qytetar, djalë i Vlorës dhe deputet i Vlorës: Pas Skënderbeut, në çetën e profetëve të kombit, Ibrahim Rugova zë të parin vënd.
Fjala e ministrit të Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve mbajtur në promovimin e veprës së plotë të Presidentit Ibrahim Rugova

----------
Autori është ministër i Turizmit dhe i Kulturës në qeverinë e Shqipërisë

[Urata]

Telegram ngushëllimi familjes së Kryetarit të Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova



6 shkurt 2006 /TN

Nga Rexhep Kastrati

Telegram ngushëllimi

E nderuara familje e kryetarit Rugova,
Ju lutem pranoni ngushëllimet e mia të sinqerta për ndarjen nga jeta e kësobotshme e dr. Ibrahim Rugovës, kryetar i Kosovës! Ngushëllimet, ju lutem t’i pranoni edhe nga familja ime, e cila bashkëndien ende me pikëllim të thellë largimin nga kjo jetë e njeriut që i dha shumë Kosovës, i dha shumë kombit shqiptar, dhe ishte buzë realizimit për të gjallë të projektit për shkëputjen zyrtare të Kosovës nga Serbia, përkatësisht për njohjen formale të pavarësisë së Kosovës.

Por e nderuara familje e kryetarit Rugova, duhet të jeni krenare që nga gjiri juaj doli ky personalitet për të cilin pati aq shumë nevojë Kosova dhe shqiptaria në tërësi, duke u bërë kështu personalitet për largimin e të cilit nga kjo botë u bënë për t’u ngushëlluar shqiptarët në përgjithësi, si ata që bashkëpunuan sinqerisht me të, si ata që e përkrahën, si ata që e votuan, ashtu edhe ata që qoftë se kanë punuar dhe punojnë për interesa kundërkombëtare, ose se ua ka pas errësuar sytë dhe mendjen ambicia e sëmurë për pushtet, e kanë sharë, e lkanë fyer, e kanë penguar, e kanë spiunuar dhe që nuk e kanë votuar.

E nderuara familje e kryetarit Rugova,
edhe unë dhe familja ime jemi dhe do të jemi afër jush. Unë dhe familja ime, në mënyrë të sinqertë, jemi lutur për dr. Ibrahim Rugovën, kryetarin e Kosovës, është lutur për shpirtin e tij dhe me emocione i ka përcjellë të gjitha ato që kanë ndodhur gjatë tërë ceremonisë së homazheve dhe të varrimitj, ashtu siç i ka përcjellë me iritim edhe ngushëllimet hipokrite nga ata që u futën në skenën politike të Kosovës me qëllimin e vetëm për të rrënuar politikisht kryetarin e Kosovës, e bashkë me të edhe filizofinë politike të tij, dhe të lakejve të tjerë që e bënë punën e spiunit për të vështirësuar dhe për të pamundësuar punën edhe ashtu të rëndë të këtij njeriu të madh të shqiptarisë.

E nderuara familje e kryetarit Rugova,
duhet t’ju kërkoj falje që ngushëllimet e mia dhe të familjes sime po jua shprehi në këtë kohë dhe në këtë mënyrë, por duhet t’ju lutem që të më mirëkuptoni, pasi që as unë, e as familja ime nuk kemi dashur që ngushëllimet tona të sinqerta, keqardhja jonë e sinqertë për ndarjen nga jeta e kësobotshme e kryetarit të Kosovës të jetë në të njëjtën kohë me ngushëllimet hipokrite të të gjithë mjeranëve që nuk lanë gjë pa bërë kundër dr. Ibrahim Rugovës, bile edhe në Ekipin Negociator të formuar nga kryetari i Kosovës, dhe të do farë njerëzve të lig që ditën i bënin himne, kurse natën e spiunonin, e sabotonin dhe e shantazhonin. Në anën tjetër, e nderuara familje e kryetrait Rugova, duhet t’ju informoj se ka mbi katër vjet që më kanë bllokuar nga jeta publike ata që kanë punuar në vazhdimësi kundër dr. Ibrahim Rugovës, që e quanin atë mbret dhe që ishin të etur për t’ia zënë vendin për të gjallë të tij. Dhe gjithë kjo se me këmbëngulje kam mbrojtur filizofinë politike të dr. Rugovës dhe personalitetin e tij, si dhe nuk kam lejuar që të bëhem pjesë e klaneve dhe e grupeve të ndryshme me orientim kundërrugovë dhe karrierist.

Krejt në fund, e nderuara familje e kryetarit Rugova,
ju lutem që bashkë me shqiptarët e vullnetit të mirë, bëhuni mbrojtëse e veprës kombëtare të dr. Ibrahim Rugovës, edhe atëherë kur ambicia e sëmurë për pushtet, mund t’ua errësojë arsyen gjithë atyre që janë të thirrur që ta vazhdojnë në mënyrë dinjitoze rrugën e kryetarit të Kosovës. Lutja ime mbështetet në faktin se tashmë ju nuk jeni si çdo familje tjetër shqiptare, pasi që ju jeni familja e kryetarit të parë zyrtar, kryetarit shpirtëror të njeriut që krijoi historinë dhe që edhe vetë u bë histori!


Prizren, më 6. 2. 2006
Rexhep Kastrati me familje

[Urata]

Vizitorët thonë se gjithmonë do ta vizitojnë vendin ku pushon udhërrëfyesi i Kosovës, Presidenti Rugova

http://www.kosova.com/~news/foto/2006/060206_fotohomazhe1.jpg




Prishtinë, 6 shkurt - Në ditën e nëntë të homazheve në Varrezat Përkujtimore në Velani, që kur iu dha lamtumira e fundit Presidentit Ibrahim Rugova, qytetarët e Kosovës po vazhdojnë t’i bëjnë në shenjë nderimi për krijuesin e shtetit modern të Kosovës.
Njëra nga pikat më të larta të Prishtinës, është shndërruar në vendin më të vizituar që nga krijimi i këtij qyteti, që ka një listë të vogël vendvizitash.
Pak kohë më parë Prishtina filloi të tërheqë vëmendjen e vizitorëve ditorë, me vënien e monumentit të Skënderbeut, kryeheroit shqiptar në qendër të qytetit, pas të cilit Dr.Rugova besohet të jetë figura më madhështore kombëtare shqiptare. Këtij monumenti historik i është bashkuar, që nga vdekja e Presidentit Rugova, varri i tij, që qysh tash ka fituar emrin e një vendi peligrinazhi, që bashkon vendvizitat turistike dhe ato të shenjta, që nuk ndodhet anjë vend tjetër i tillë në Kosovë. Për shqiptarët kjo e dyta është rrënjosur në vetëdijen e tyre, për njeriun më meritorë për krjimin e shtetit modern të Kosovës, nga e cila u nda në përfundim të këtij procesi, që siç thoshte ai të njohjes formale të pavarësisë, njohje që pret të zyrtarizohet më së largu në vjeshtën e këtij viti.

http://www.kosova.com/~news/foto/2006/060206_fotohomazhe2.jpg



Në shenjë nderimi për këto vlera si dhe për ruajtjen e qenies shqiptare nga tmerret e luftës, dhe për shumë kujtime dhe vlerësime të tjera që ruajnë qyetarët për të, edhe këto ditë acari, vizitat e mijëra qytetarëve të ardhur në mënyrë të organizuara dhe spontane nga të gjitha viset e Kosovës si dhe nga viset tjera shqiptare, kanë vazhduar edhe sot. Në mesin e këtyre delegacioneve që kanë bërë vizita dhe kanë vendosur kurora lulesh ishte edhe ai i kryesuar nga ministri i Pushtetit Lokal, Lutfi Haziri, që shoqërohej nga i gjithë stafi drejtues i kësaj ministrie. Ndërsa, ndër grupet më të mëdha që kanë ardhur sot, ishte vizita e shkollës së mesme ekonomike nga Podujeva, ndërsa nuk ndërpriteshin as për një çast vizitat familjare dhe ato në grupe të vogla.
Poashtu vizitat kanë vazhduar edhe gjatë uikendit, në mënyrë të organizuar ishin qindra qytetarë dhe nxënës nga Gjilani, pastaj nga Dardana, një delegacion i kryesuar nga kryetari i Degës së LDK-së dhe i qytetit, Shaip Surdulli, që kishin udhëtuar me autobusë.
Shumë qytetarë të Kosovës, qoftë edhe rastësisht kur i bie të vijnë në Prishtinë, nuk kthehen nga kryeqyteti pa vizituar vendin ku pushon udhërrëfyesi i tyre, Presidenti Rugova, me të cilin fati i tyre ishte i lidhur pashkëputshëm. Dhe ua shpërbleu, si askush tjetër në histori. Ndërsa, ata sot sikur po përpiqen t’ua kthejnë këtë borxh.
Ndërsa, dita e zisë po mbaron sot, por bashkë me pikëllimin zyrtar dhe velin e zisë, asgjë më tepër. Zbrazëtia e thellë që ka lënë në politikën dhe në kujtesën shqiptare, qytetarët po përpiqen ta gjejnë këtë ngushëlli të paktën duke vazhduar nderimin për presonalitetin e Presidentit Rugova.
Edhe në ditët e tjera dhe në gjithë të ardhmen do të vazhdojnë homazhet dhe nderimet, në "Varrezat Përkujtimore".
Ato nuk marrin fund, sot, sepse sapo kanë filluar. Gjer më sot do të kenë qenë rreth gjysmë milioni për homazhe pas lamtumirës së fundit.
"E vlerësojmë shumë, ka qenë shumë i mirë", thotë Bedrije Mulliqi, nga Prishtina, që është vetëm një nga ata mijëra njerëz që vijnë për herëv të dytë e të tretë për homazhe. "Dhe do të vijë edhe shumë herë të tjera. Gjithëherë do të vijmë", thotë ajo.

[MemphiSx]

Poezi te Ibrahim Rugoves


NANES

Sonte t'kemi qendise ne ball-
Me kater sy.
Me i tufez shikime-
Me ndriqime me teper.



RREZEVE NE DUAR

Rreze te bukura,kur keni ardh
ne duart e mija-
A ka shume mot?
-Sot.
Kush ju krijoi kaq te kendshme
e te kuqe-
Si prej zjarri?
-Vllaznit.
Qka thane per ju-
A shume a pak?
-Gjak.



KANGA PER KANGEN

Asht veshtire me e ba
Zemren gur
Dhe me ia thane kanges sa here
te duesh.
Por,ma bukur
S'ka
Mandej-
Veten prej saj s'mundesh
me e nda!


PORTRETI PER LOT

Trupi i femise
Me nje gjyse kemishe-
Nji pjese i asht zhduke
Neper therrat e jetes.

E brijte i kane dale
Me doren e shtrime kerceu
Si gardh i vjetruam-
I hudhun n'harres

Sy-
Thellue ne gropeza
E buze trashe
Si dy rrathe qerepi
Te kalluan ne flake
Te ngopuna shkrume

Fytyra e ajun
Prej lotve-
E zvoglue shum Gati
Ka humbe prej flokeve...

Shekulli i njezete
(Shekulli i atomit)
Ka shtri krahet anembane
E njerzit thone:
-"Po perparojme!"

Jam mbush me lot
Kur te pashe ne gazete
Ne syt e botes-
O shoku im
Prej kujt e ke?!

[MemphiSx]

DARDANIA ANTIKE,VENDI YNE I SHENJTE
IBRAHIM RUGOVES



Kur t'lypsej te veshesh lekuren
e Dardanis antike
te rrudhur e te perdhosur
Neper shekuj te harruar
dhe pluhurosur
Ne s'dinim as per Florin
as per Laurin
As per endrren e ringjalljes

Na mesove shume
o sa shume
Shkembinjte
dhe zemrat e ngurta
t'i bejme te qajne
T'qajne edhe guret
edhe guret te qajne
Me lotin e tyre te ujisin
shekujt ne harrim
Kohet e zeza t'i zbardhim
t'i zbardhim kohet e zeza
Te mbjellim Pemen e Jetes

O Princ
kur te kerkuan te veshesh
lekuren e Dardanis Antike
Hoqe te mbathuratnga kembet
Dhe shekujt e harrimit i kap
me shuplake dore
Lak i lidhe shekujt
forte e me forte
E me yllin e shenjte ne balle
ece e ece e ece.....

Tunde e tundej pluhuri
i koheve te zeza
Ne na zihej fryma
A,nga buzet Tua degjonim:

Hiqni te mbathurat nga kembet
sepse vendi ku shkelim
eshte i shenjte

Eh,ne trishtoheshim
nga heshtja e magjishme
e endrrave shekullore
Trishtoheshim nga nata e gjate
o sa shume e gjate

Per premtimet e Tokes se Bekuar

Sa shpejt kenga mori malin
fushta
qielli kendonte,kendonin edhe zogjte
Zogjte bashke me qiellin bashke me fushat
E zeri Yt u shnderrua n'simfoni
Ne ecnim dhe degjonim peshen e rende
O sa te rende te Fjaleve
Dardania,ky Vendi Yne i Shenjte

Embel tingellojne,o sa embel
tingujt e magjishem te muzikes se fjaleve tua
Vendi ku shkelim eshte i shenjte

Kur buzeqeshja t'ngrysej
Ne dridheshim ne ankth
O Prijes Mojsi

Qdo te premte si Muhamedi
na deftove profecine
Te mesuar ne pluhur e erresire
S'dinim as per drite
As per kengen e dashuris

Qdo kohe i dhe shpirt
me shpirt i mbushe kohet
Shekujt e harruar
shekujt ne trishtim
T'plandosur thelle e me thelle
me shpirt te egersuar
Historia e qnderuar perballej
me egersine
Ballehapurneper flake zjarri
ece ece ece......

[MemphiSx]

KOLOSIT

(Ibrahim Rugoves)



Nje ankth po me zgjon nga shtrati
dhe ai ankth serish me ve ne shtrat
ne dhomen time qendron vigu
ai lekund
e lekundja e tij me kujton
djepin e nenes
qe ne foshnjeri me perkundi
ne kaptellen e tij
heret gdhenda
emrin e babait tim
edhe aroma e ketyre luleve
te fresketa
kete nate po luan me mua
ajo me zgjon mall
per kengen e vjeter
qe tani s'mund ta kendoj
mbi buzet e mia rendon
shkrumbi i vdekjes
e tik-taku i zemres
po me ngadalesohet
Por
Une jam nje ANTE
ANTE qe hapa deren e arenes
dhe shpertheva kudo
ne Ballkan
Evrope
dhe Bote
Hapu qielli
Hapuni porta
qepallat e mia po mbyllen
Diqka po me dhemb
Ah!
Me varrosni siq e meritova
ne ate arene ku hapa porten
se ajo arene
do te me qetesoje
nga aty serish
do te jehoj zeri im
do te troket ne dritaret tuaja
burra,gra,femije,e te rinje
Gezofshi kete PAVARSI!

[Lulani]

Ibrahim Rugova
aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Wechseln zu: Navigation, Suche

Ibrahim Rugova (1944-2006)Ibrahim Rugova (* 2. Dezember 1944 in Cerrca; † 21. Januar 2006 in Prishtina) war von März 2002 bis zu seinem Tod Präsident des Kosovo. Er galt als eine der Symbolfiguren des gewaltfreien Kampfes der Kosovaren um die Unabhängigkeit ihres Landes.

[Bearbeiten]
Leben
Rugova studierte Philosophie und promovierte 1984 in Literatur an der Universität Pristina. 1988 wurde er Präsident des Schriftstellerverbands des Kosovo. Er war Gründer und Vorsitzender der Demokratischen Liga des Kosovo (LDK), die als Antwort auf die Aufhebung der Autonomie des Kosovo durch Slobodan Milosevic 1989 gegründet wurde. Das im Kosovo lebende albanische Volk proklamierte am 2. Juli 1990 die Unabhängigkeit des Kosovo. In einer international nicht anerkannten Wahl wurde Rugova am 24. Mai 1992 zum Präsidenten der selbstausgerufenen „Republik Kosova“ der Albaner gewählt und 1998 im Amt bestätigt. Unter Rugovas Führung bauten die Albaner ein paralleles Verwaltungs-, Gesundheits- und Bildungssystem auf, Rugova selbst setzte sich für eine gewaltfreie Lösung des Konflikts mit Serbien und das Prinzip des passiven Widerstandes ein.

1999 kam es nach Operationen von serbischer Armee und Sicherheitskräften gegen die UÇK zu Luftangriffen der NATO auf Jugoslawien (siehe Kosovo-Krieg). Daraufhin wurde Rugova interniert. Er erschien im jugoslawischen Fernsehen im Gespräch mit Slobodan Milosevic, als ob er Verhandlungen über die Zukunft des Kosovo führe und äußerte sich in einem Interview gegen die Bombenangriffe der NATO. Er konnte Anfang Mai 1999 nach Italien ausreisen und kehrte nach Beendigung des Krieges Mitte Juli 1999 in das Kosovo zurück.

Bei den 2001 durch die UNO ausgerichteten freien Parlamentswahlen im Kosovo gewann die LDK die Mehrheit, Ibrahim Rugova wurde nach Parteikonflikten aber erst am 4. März 2002 zum provisorischen Präsidenten des Kosovo gewählt. Als solcher verfolgte er eine Politik enger Kooperation mit der Europäischen Union und den Vereinigten Staaten. 2005 wurde er im Amt bestätigt.

Am 15. März 2005 entging Rugova einem Bombenanschlag unverletzt. Am 5. September 2005 wurde bekannt, dass Rugova, über viele Jahre seines Lebens hinweg sehr starker Raucher, an Lungenkrebs erkrankt war. Während er den Vorsitz der LDK aufgab, führte er sein Präsidentenamt bis zu seinem Tod am 21. Januar 2006 weiter.

Der Präsident Rugova wurde am Donnerstag, den 26. Januar 2006 in Pristina beigesetzt. Der Sarg von Präsident Rugova wurde durch Pristina auf dem Rücken einer Ehrenkanone der Kosovoalbanischen Armee geführt. An der Zeremonie nahmen zehntausende Kosovaren teil, die ihrem Präsidenten auf dem Weg zu seinem Grab die letzte Ehre erwiesen.

An seiner Trauerfeier nahmen international hoch angesehen Gäste teil unter anderem war der Slowenische, Kroatische, Bosnische, Mazedonische und Montenegrinische Präsident, Michelin Calmy-Rey aus der Schweiz, Salih Berisha (Albaniens Ministerpräsident) eine Delegation aus Schweden, Norwegen, USA und Japan, der EU Generalsekretär Javier Solana und viele andere vertreten.

Er wird von den meisten Kosovaren als Vater der Nation bezeichnet sogar auch als der "Ghandi des Balkans". Dr. Rugova gilt als der erste Präsident in der Geschichte von Kosovo. Präsident Rugova hatte einen Traum, das Kosovo in die Unabhängikeit zu führen, diesen er sich leider nicht erfüllen konnte vor seinem Tod.

[Lulani]

Lidhja Demokratike e Kosovës
aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
(Weitergeleitet von Demokratische Liga des Kosovo)
Wechseln zu: Navigation, Suche
Die Lidhja Demokratike e Kosovës (LDK, Demokratische Liga des Kosovo) ist die führende Partei der Albaner im Kosovo. Sie wurde im März 1989 als Widerstandsorganisation gegen die serbische Minderheitsherrschaft unter anderem von Ibrahim Rugova gegründet, dem späteren Präsidenten des Kosovo. Wichtigstes politisches Ziel der LDK ist die Gründung eines unabhängigen Staats Kosova.

Bei den Kommunalwahlen am 28. Oktober 2000 gewann sie über 60 Prozent der Stimmen. Bei den Parlamentswahlen vom 23. Oktober 2004 kam die LDK auf 45 Prozent.

[Urata]

Bota përparimtare ia ka vetëm edhe një borxh dr. Rugovës


http://www.trepca.net/2006/presidenti/presidenti_varrimi_24_01_2006_nderimet.jpg


--------------------------------------------------------------------------------

8 shkurt 2006 /TN

T’ia shpërblejë edhe zyrtarisht përpjekjet e tij paqësore për pavarësi. Ia ka më borxh të mos e zhagisë më zyrtarizmin e saj. Ia ka më borxh të mos lejojë ndonjë alternativë tjetër pos kësaj. Se shkel mbi parimin e vet për paqë. Shkel mbi kulturën e lartë politike të këtij populli, kulturë kjo që u pasqyrua përmes figurës së ndritur të Presidentit tonë. Po shkel edhe mbi mundin e vet që e dha, për ta ndalur dhunën serbe në shqiptarë. Ajo ( bota përparimtare) këtë detyrim duhet ta shlyejë sa më parë ndaj dr. Ibrahim Rugovës...

Nazmi LUKAJ

Pjesëmarrja aq e madhe e popullit për t’i bërë homazhe Presidentit në një mot shumë të acartë, dhe në ditën e varrimit të Tij, ishte nderimi që ia bëri ai dr. Ibrahim Rugovës për angazhimin 16-vjeçar për pavarësinë e Kosovës. Me të drejtë u tha se ai varrim ishte edhe një rireferendum popullor. Emri i Presidentit ishte i lidhur ngushtë me pavarësinë. Prandaj populli u mblodh i madh e i vogël për ta nderuar Atë. Bota, edhe një herë, u bind se sa të përkushtuar janë shqiptarët në rrugën që ua trasoi dr. Rugova.

Edhe një herë, shqiptarët i dëshmuan asaj se, pos kësaj rruge, çdo alternativë tjetër për ta është e papranueshme. Edhe një herë, ia bënë të qartë se kulti që kanë krijuar për personalitetin e Presidentit, është kulti që rrjedh nga synimi i vetëm i tyre-pavarësia, që e kanë njëjtësuar me emrin e Ibrahim Rugovës. Prandaj, nderimi aq i madh që iu bë nga populli, është nderimi që ia bëri ky (populli) vullnetit të vet për pavarësi.

Bota(përparimtare) e çmoi politikën paqësore të Presidentit tonë për liri. E quajti Gandi i Kosovës. Ajo e përkrahu luftën e armatosur, sepse dr. Rugova ia hapi rrugën për ta pasur argumentin se Serbia nuk deshi me paqë ta zgjidhë çështjen e Kosovës.

E shpëtoi pa e masakruar militarët dhe paramilitarët e Milosheviqit, kur e zunë rob lufte. Se politika e tij paqësore dhe e mençur kishte krijuar shumë miq në botë. Ajo e kishte bindur botën se populli shqiptar është një popull shumë i civilizuar. Dhe, si tillë, e meriton t’i heqet qafe dhuna serbe. Politika vizionare e Presidentit, tash të ndjerë, bëri që bota përparimtare të vendosë t’i thotë ndal asaj dhune. E ndali, dhe këtij populli ia solli lirinë.

Tash ajo ( bota përparimtare) ia ka vetëm edhe një borxh dr. Rugovës: t’ia shpërblejë edhe zyrtarisht përpjekjet e tij paqësore për pavarësi. Ia ka më borxh të mos e zhagisë më zyrtarizmin e saj. Ia ka më borxh të mos lejojë ndonjë alternativë tjetër pos kësaj. Se shkel mbi parimin e vet për paqë. Shkel mbi kulturën e lartw politike të këtij populli, kulturë kjo që u pasqyrua përmes figurës së ndritur të Presidentit tonë.

Po shkel edhe mbi mundin e vet që e dha për ta ndalur dhunën serbe në shqiptarë. Ajo ( bota përparimtare) këtë detyrim duhet ta shlyejë sa më parë ndaj dr. Ibrahim Rugovës. Duke e shlyer këtë detyrim ndaj Tij, zhduk çdo mundësi të daljes në skenë të një politike radikale. Nëse s’e bën këtë, përpjekjeve paqësore të Ibrahim Rugovës për pavarësi, do t’i mbetet borxh.

E, mbi vete, do ta marrë përgjegjësinë e radikalizmit të mundshëm. Shqiptarët askush më s’do të mund t’i fajësonte për asgjë. Këtë detyrim duhet ta jetësojë ndaj Njeriut që u thirr në parimet e saj: në parimet e paqes. Duhet ta jetësojë për ta nderuar deri në fund politikën paqësore të Gandit tonë. Për t’i nderuar parimet e veta, të cilat i proklamoi
Ai.

Populli dhe emri i dr. Rugovës ishin, dhe janë një. Kjo u dëshmua, edhe një herë, në varrimin madhështor që ia bëri populli. A ka shembull më të fortë për t’ia përkujtuar botës përparimtare detyrimin që ka ndaj kësaj figure, ndaj ikonës së Kosovës? Ky detyrim duhet të jetë ndërgjegjja e saj...

[Arb]

Familja e Komandant Drinit

Kosova humbi intelektualin dhe burreshtetasin me te shquar te saj, i cili do te rradhitet ne panteonin e personaliteteve me te shquara te historise se popullit Shqiptar.

Presidenti i ndjere, Dr. Ibrahim Rugova gjate punes dhe angazhimit te tij shumevjeqar, me filozofine e politikes se tij te matur me shume mund e sakrifica arriti ta sfidoj politiken agresive shekullore Serbe, dhe ia solli lirine popullit te Kosoves.

Presidenti Rugova per jete do te mbetet lideri historik, shpirteror e hyjnor i Shqiptareve. Familja dhe femijet e Komandant Drinit, kurre nuk do ta harrojne miresine dhe respektin e Presidentit Dr. Ibrahim Rugova, qe tregoi per familjen tone.

Nen patronazhin e Dr. Rugova u mbajt akademia perkujtimore me rastin e pesevjetorit te vrasjes mizore te me te dashurit tone, Ekremit - Komandant Drinit. Familja e Komandant Drinit nga zemra ngushellon familjen Rugova, dhe institucionet e Kosoves, per ndarjen e hershme nga jeta te Presidentit tone te dashur.

[Urata]

Elegji PËR misionarin QË ARMË E PAT FJALËN

Shkruan: Shefqet DIBRANI

(Kushtuar Ibrahim Rugovës)

I
Misterioze duket Dardania me atë qiell të vërejtur
Udhët e saj kërkojnë shpëtimtarin
nga gjëma dukej se ra tërmeti
Qielli me yje ngrysi mortin atë ditë
atë natë që ngurtësoi zia
Kudo në botë u hap pikëllimi për Misionarin e Paqes
kur ra si lisi mbi tokë
Gjëma dhe dënesja u ndie gjatë, trishtimi i kaploi njerëzit
e gjallë

Në tokë e në qielli të janarit u ndie pikëllimi
ishte dërguesi i Zotit që erdh nga gjithësia
Mërziteshin Engjëjt në dimrin e ashpër përplot acar
U tundën ndjenjat siç tunden nga tërmeti malet
akujt shkriheshin nga zemra jonë
Binte dhembja copë-copë nga përflakja e mbufatur
mbi gjokset djaloshare
kurse lulet këputeshin nga shtrëngimi
në duart e ngrira të fëmijëve
Secili përkulej para tempullit, dashurisë
Para njeriut të urtë, përpara mirësisë
Ra erë e fortë siç vjen çdo herë janari
Me ngrica në zemër përplot akuj të thepisur
Ranë të gjitha iluzionet, loti piku në tokë nga mërzia
E mërzisë s‘i vinte keq pse prishi dashuritë, shpresën
Jashtë në acarin e ftohtë ndizej, e diku fikej një qiri
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


II.
Hyre si Engjëll në thellësinë e shpirtit dhe dalëngadalë
Heshtur e butësisht bëre strofullin në zemrën e njeriut
Askush s’të kuptoi sa thellë ishe futur në rrënjët tona
Ujana që sillte ujëra të turbullta u bë i kthjelltë si kristali
pastaj reflektonte ardhmërinë e qytetarit të prangosur
në sakrificën e përjetshme
Skamja e tij matej me një kothere buke e një kokërr kripe
Në pranverë zakonisht hante bukën me një gjeth qepe
një kokë hudhre por vazhdimisht ruhej nga fqinjët
të mos i qelbej goja se duhma jonë pat marrë dhen
ndonëse thuhet: hudhra është e mirë për sytë
ne humbëm udhën në oborrin tonë
Për vite nuk pamë dritën as derën për të dal nga tmerri
ku thika barbare rrinte mbi kokë të njeriut
Shpresën kishim humbur se do të qëndrojmë deri
në shekullin tonë e për çudi as ky shekull s’qenka yni
na paska grabitur emri dhe misioni juaj prej një profeti
që vazhdimisht thyente arrat netëve të gjata
e dimrave me borë
Të atyre dimrave Alpin që bëhen rrasat e akullit
dy metra të trashë, të cilat gjithmonë na rrinin mbi kokë
Acar dimëror që ngrihej sqepi i shqiponjës
sa as dielli i verës nuk e çmpinte kurrizin tonë
Nga siç thamë: thika na rrinte mbi kokë edhe atëherë
kur këmbët na pikonin gjak
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


III
Ndër përroska gurgullima e ujit vazhdimisht prishte
qetësin e poetit që kërkonte metaforën
e besimit të fjalës apo tradhtisë
Shemra na rrinte në tehun e shpatës, në çatitë tona
kurse kumria këndonte në pranverë
lejlekët pastronin moçalet e mbushura përplot bretkosa
Ujana e madhe kishte mbuluar pellgun e dashurisë
shpresa për të tashëm dhe të nesërmen që do të vjen
e kaluara ishte lanë në harresë
Por zbriten yjet nga qielli dhe ranë në grushtin tonë
Dhe këtë yjëzim dashurie ia solla Engjëllit tim
atij që dashuroi jetën time
ardhmërinë e tim biri që sapo ka lindur, kurse Durimi
që moti ka shkuar të bëjë homazhe mbi trupin tënd
Te vona ishte pagëzuar në uratën tuaj që përsëritje në
çdo fund jave gjatë gjithë shekullit të kaluar
Kortezhi mortar sjell në yjësi trupin tënd, funerali që
kurrë s’u sos mësa në përrallat e Visar Zhitit
që kishte parë vdekjen në Qafë Mali a Qafë Bari kurse
kodra s’kishte bar e as mal se ishte bërë si truri i tharë
Te vona ne u zgjuam sot pak më vonë se temperatura
minus shtatëmbëdhjetë gradë na i ngriu shpresat
Te vona neve nuk na bëhet vonë edhe nëse funerali
shtyhet për nesër
sepse ka dy mijë vjet që “funeralin e pafundmë” nuk e
zbritëm nga krahu por heronjtë i vargojmë në robëri
Je i pari Engjëll që ke marrë udhë drejt Kodrës ku tani
do të prehesh në përjetësi
kurse shpirti juaj nga qielli do të shndritë sofrën tonë
Te vona ne nuk zgjohemi se në Barakën ku kryeje
meshën e fundjavës aty ku predikimet i bëje ti
Misionari Ynë
tani ka ardhur meshtar një predikues që nuk njeh as fe
as Zot, as qiell, as tokë as Atdhe
që do të mbetet bastard i fjalës së shkruar
i lutjes që pagëzoi lirinë e demokracinë
Te vona ne ti shajmë edhe vitet tua, sidomos atëherë
kur nuk je në mesin tonë
bile më lehtë ta pshurrim varrin se na fale fjalën
nuk e dimë por sikur ta dimë atë Fjalë-Uratë
nuk mundemi, nuk mundemi me falur se ne duhet të
mbetemi shqiptarë

E për ty që s’kishe armë çdo fund jave kishe fjalë
e sikur ato t’i mori mali dhe Amenin tuaj ne na fali
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


IV
Engjëlli Ynë u shkëput dhe kaloi mëtanë ku nuk flitet më
Na kundron si atëherë kur e shanin dhe ai miratonte
Dhe vazhdimisht lutej te Zoti ti falte për padijen që nuk
ditën të mos flasin
E flitnin kur nuk duhej e kur askush nuk i pyeste
flisnin për të krijuar zhurmë e potere
E nën timbrin e saj krimi vazhdimisht bëhej i trishtët
Tani diellin pranveror po e presin ata të cilët ky acar ua
ka ngrirë këmbët
I presin lulet dhe dashuritë e përhershme se ndanë varrit
do të vijmë vazhdimisht
Për ta kryer ritualin e Fundjavës që predikoje si paqe e
misionit tuaj
Tani je futur në zgafelle mermeri atje shtatë pashë
nën dashurit dhe ngjitur je
nëntë pashë mbi projektin e ardhmërisë
Por gjithkah shndrit nuri juaj, dashuria dhe fjala që na le
pas në këtë antikitet akullnajash
Përplot thashetheme dhe marrëzi planetare
Orakujt nuk bien nga qielli kurse Djalli
vazhdimisht nga toka del
Nga kjo tokë që të mban lidhur si Anteun
peng e nuk të lë të të vdesësh
As nuk të le të emigrosh ndanë pusit në të cilin
janë gozhduar përjetësisht anijet
ato të cilat ankorojnë
misionin paqësor të pavarësisë
Tani gjithçka vjen nga qielli qoftë edhe nga gozhda e
ndryshkur në mileniumin shekullor
Mbetën metaforat që interpretohen
në secilën kohë biblike
Tek e fundja thyhen qypat
pse kanë fshehur thesare shekullore
atëherë kur shirat lagin dashurit
atëherë kur bien meteorët
Dymijë vjet pas Krishtit Misionar i Parë në hapësirën
Dardane që armë të vetme pate fjalën
Andaj çdo gjë që lidhet me fjalën
në kuptimin pozitiv të saj të takon Ty Misionar
që rastësisht në tokën Dardane paska ardhur
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


V.
Të gjithë e kuptuam se ishe kalimthi në këtë botë
për të rrëfyer misionin e faljes edhe kur nuk falet
pastaj shpirti Yt në qiell te Zotat shkoi
të gjithë të gjithë e pamë
kur qielli hapi krahët dhe të mori
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj
Amen!...
Zvicër, 31 janar 2006

[Zana_ch]

Ne Amerike Rugova ishte mik i madh edhe i Kishes edhe i Xhamise shqiptare

Shkruan BEQIR SINA, Nju Jork

BENSONHURST - BROKLYN (NY) Qytetarët të Kosovës, të të gjitha trevave shqiptare e diaspora shqiptare në botë, në mënyrë madhështore, me nderime më të larta shtetërore, me pjesëmarrjen e tyre përcollën me dhimbjen e madhe në për në banesën e fundit, Presidentin e parë të Kosovës, Prof. Dr. Ibrahim Rugovën.

Mendohet se të paktën gjatë atyre ditëve kanë qënë afro një milion(1.000.000.000) njerëz nga e gjithë Kosova, dhe, nga të gjitha viset e tjera shqiptare; si nga diaspora shqiptare në botë, e tjerë që me dhembje të thellë, me lotë në sy, me një nderim dritëlëshuar, i dhanë edhe lamtumirën e fundit Presidentit shpirtëndritur, Presidentit të parë të Kosovës, dr. Ibrahim Rugova ,"George Washingtonit të Kosovës" - "Gandit të Ballkanit". Kryegazeta e botës "The New York Times", dotë shkruante, se varrimi i tij ishte një rast i rrallë në historinë, e udhëheqësve botërorë.

Në ceremoninë e varrimit të Presidentit të Kosovës Ibrehim Rugova, morën pjesë veq familjarëve, edhe udhëheqës dhe politikanë shqiptarë nga Kosova, Shqipëria dhe të gjitha trevat. Morën pjesë personalitetet ndërkombëtare si edhe 37 delegacione të Bashkimit Evropian, Komisionit Evropian, të SHBA-së, NATO-s dhe të Selisë së Shenjtë, ndër ta presidentë, kryeministra dhe ministra të qeverive . Dërguan telegrame e mesazhe ngushëllimi në emër të familjes, institucioneve të Kosovës dhe popullit të sajë, mbretër, presidentët, kryeminstrat, profesorë, doktorë, artista, sportista, shkencetarë e dijetarë nga mbarë bota.
Rugova tregojë se ishte mik i shumë shqiptarëve në Amerikë. Ai ishte mikë si i myslimanëve, i katolikëve, i ortodoksve dhe i bektashinjëve. Ai ishte i vetmi udhëheqës politik shqiptarë, që kreu më shumë se cildo politikanë shqiptarë në SHBA-s, vizita në ranjget më të larta. Ai ishte i vetmi politikanë shqiptarë, që u pritë zyrtarisht nga presidenti i SHBA-s, në Shtëpinë e Bardhë. Ai zhvilloi në SHBA-s, mbi 20 - udhëtime zyrtare . Vdekjen e parakohshme të Presidentit Rugova, shqiptarët e Amerikës e kan përjetuar shumë rëndë. Ai ka qenë një strateg, që diti të bashkojë shqiptarët në këto vizita për mirësi, për mirëqenie dhe për bashkëpunim. Ai u la shqiptarëve të Amerikës, shumë miq të mëdhenj, të cilët, më pasë e vlerësuan shumë angazhimin e tij paqësor për një Kosovë të pavarur e sovrane, e cila, së shpejti me ndihmën e SHBA-s, e faktorit ndërkombëtarë do të realizojë edhe ëndrrën e kahmotëshme të popullit të Kosovës- Pavarësinë e Kosovës.

Ai është i vetmi udhëheqës politik shqiptarë, që ka vizituar , ashtu si asnjëtjetër - Kishën Katolike shqiptare në Amerikë, Kishën Ortodokse, Teqen Bektashiane, ose Xhamitë Islamike shqiptare në Amerikë. Ai ka qenë i ngrohtë dhe i nderuar e i respektuar, në takimet si me Baba Rexhepin, si me Hirësinë e Tijë Imam Vehbi Ismailin, me Imam Isa Hoxhën, me kancelarin e Kishës Ortodokse At Arthur Liolinin, me At Rrok Mirditën e dom Pjetër Popajn.

U pritë gjatë vizitave nga Dom Pjetër Popaj, Kisha Katolike Shqiptare "Zoja e Shkodrës"- "Our Lady of Shkodra" në Hartsdale, New York, "Our Lady Of The Albanians" Albanian Catholic Church në Bevelry Hills, MIchingan nga Dom Ndue Gjergji,Kisha Katolike "Shën Pali" St. Paul's Albanian Catholic Church në Rochester, Michingan nga Dom Anton Kçira. Kryepeshkopata Ortodokse Shqiptare ne Amerike në South Boston, Massachusstes . Katedralja Ortodokse Shqiptare e Shën Gjergjit Saint George Albanian Orthodox Cathedral në South Boston, Massachusstes nga Very Reverend Arthur E. Liolin, Chancellor,St. Peter and St. Paul Albanian Orthodox Church në Philadelphia, Pansilvenia nga Reverend Stephen Siniari . Albanian American Islamic Center Qendra Islamike Shqiptaro- Amerikane Albermarle Road në Brooklyn New York ,Teqe Bektashiane në North Line Rd Taylor, Michingan dhe nga .Hiresia e Tij Imam Vehbi Ismaili.

Ai ishte simbolika i thënëjes së Vaso Pashës: "Feja e shqiptarit është shqiptaria"?! Shqiptarët në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, përher ishin krenar që patën gjatë gjithë vizitave në SHBA-s, një udhëheqës të tillë,shqiptarë, i cili me mençuri, largëpamësi dhe urtësi, diti t'a udhëheqi edhe në periudhën më të vështirë të historisë sonë, popullin shqiptarë. Personaliteti i Tij dhe respekti ndaj Tij në të gjithë botën, vizioni i Tij për një Kosovë të lirë, demokratike e të pavarur, ishte dhe do të mbetet udhërrefim për të gjithë shqiptarët brenda dhe jashtë atdheut të tyre.
Për Nder dhe Kujtim të Prof. Dr. Ibrahim Rugovës, shkruan At Arthur E. Liolin në mesazhine ngushëllimit.

Presidenti Ibrahim Rugova ishte një studjues dhe fisnik mendjendritur, që i vuri aftësinë dhe talentet e tija në shërbim të popullit të tij: shqiptarëve të Kosovës. Ai mishëroi të gjitha ato cilësi të cilat karakterizojnë qenjen e denjë njerëzore që udhëhiqet nga parime zemergjere në fshirjen e padrejtësive për këdo që vuan prej tyre. Ai e pa këtë mision si një thirrje dhe detyrë të posaçme dhe e kreu me dinjitet, fuqi, ndjeshmëri dhe mençuri.

Ai u përpoq që me gjithë zemër t’i bënte thirrje natyrës më fisnike të qenjeve njerëzore, në një përpjekje për të zgjidhur dilemat tmerruese të një rajoni të turbullt. Emri i tij do të qendrojë përgjithmonë në panteonin e atyre burreshtete te rralle që iu përgjigjën të keqes me të mirë. Shqiptarët kudo vajtojnë humbjen e atij që bëri aq shumë për çështjen e tyre të drejtë, të arritjes së pavarësisë mëse të merituar të popullit të tij.

Ishte një nder dhe një bekim që e njoha shkruan At Arthur E. Liolin

[Urata]

Dr. Ibrahim Ukë Rugova Kolosi më i madhë i kombit

9 shkurt 2006 /TN

Nga Selim HASANAJ

Nuk thotë populli kot se njeriu qenka më i fort se guri. Po edhe po të ishte zemra prej graniti at ditë të kobshme janari do të pëlciste. Dhe si mos të bëhet zemra copë-copë kur Dardanisë i vdiq biri më i madhë i saj, i shejti Ibrahim Rugova.

Unë si mergimtar larg Dardanisë me trup por me shpirt dhe me zemer jo, mbeta i shtanguar, lotet rridhnin dhe rrjedhnin dhe burimi i tyre nuk shterr kurr.

Nuk mund të gjejë ngushllim sepse kolonat e pafundme të baballarve, nënave , motrave, vëllëzërve dhe edhe fëmijve nga të gjitha viset shqiptare që merdhinin rrugëve per ti bë homazh Liderit, Presidentit, Prisit shpirtnor por më së shumti të Shejtit Ibrahim Rugova më binden per të saten herë që Unë duhet të jem krenar, se të gjithë shqiptaret duhet të jemi krenar se jemi shqiptarë, pasardhësa të Dardanve dhe Pellazgo-Ilirve perderisa nga ky gjak dhe ky gen i kësaj race lindi si Engjul, u rrit në Kolos dhe iku në Amshim si i Shejt Dr. Ibrahim Ukë Rugova .

Nuk kam si mos të jem krenar pasi edhe një Havier Solan nuk mundi ti permban lotët, lotet nuk mund ti permbanin pothuaj që të gjithë, jo vetem ithtaret dhe pasuesit partiak të Dr.Rugovës por që të gjith ata që kanë njerzi, që kan dinjitet, që e duan atdheun dhe kombin e vet, ndersa lot nuk u delnin vetem atyre.që rastësisht i thonë vetit shqipfolsa, që rastësisht dhe fatkeqësishtë mendojnë se janë dikushi, vdekja e Shen Ibrahimit nuk u bëri pershtypje vetem atyre që NANEN e kanë në Beograd ndersa BABËN në Athinë dhe Moskvë. Dhe që kishte ndytsira të tilla u binda gjatë percjelljes së ceremonisë së permortshme të Shen Ibrahimit, por disa të tillë i kamë edhe këtu në Norvegji.

Në Norvegji pos Deges së LDK-së në Kristiansand dhe një grupi të konsiderueshem të shqiptarve të krahinës Østfold në jug të Norvegjisë perkatsishtë në qytetin Fredrikstad nen organizimin e mësuesit të gjuhës amtare Zekë Salihaj pothuaj se asgjë tjeter nuk u bë që ta perkujtojmë dhe ti bëjmë homazh birit më të madh të Dardanisë neper të gjitha kohrat.

Bile sipas disa informatave që kam SHKSH " RILINDJA" në Oslo as që donte të dëgjojë ndersa nuk është fort moti kur Kryesia e saj dergon faktura neper tërë Norvegjinë dhe kerkonë ndihmë finansiare nëpër bashkatdhetarë.
Nuk kanë faj mjeranat sepse kështu i ka mësua Baca Adem Demaqi. Le të presin edhe këta mjerana edhe Adem Maskarallaku dhe kur të vdesin Koshtunica e Drashkoviqi le të hapin librin e zisë.

[beku]

përmbaruesi

nga beubeku

Në krye të fushatës anti Shqipëri padyshim se konkuroi për t'u vënë Ibrahim Rugova si "terminator" (përmbarues).

1.Rugova: barazimi i Shqipërisë me Serbinë

Si meritë e veçantë e Rugovës shpesh u paraqite "pavarësia" e tij nga udhëheqja e Shqipërisë. Kjo, megjithkëtë, është thikë me dy presa: ka anën e vet të mirë dhe anën e vet të keqe. Por Rugova bëhej njëlloj si Nano dhe barazohet me të, e ndoshta bëhej më i dëmshëm kur barazon Shqipërinë me Serbinë. Ky barazim bëhet shpesh nga Rugova i cili e kishte bërë zakon të shprehej: "Kosova e hapur njëlloj si ndaj Shqipërisë edhe ndaj Serbisë", "Kosova e pavarur nga Serbia dhe Shqipëria", "Kosova të ketë simbolikën (flamurin, himnin, stemën etj.) e veçantë nga Shqipëria" etj. Pse këto ide, ndjenja dhe veprimtari janë edhe të gabuara, edhe të dëmshme për shqiptarët?
Barazimi i Shqipërisë me Serbinë, edhe sikur të mos kishim asnjë ndjenjë, të ishim njerëz pa ndjenja e pa moral apo robot, është mendërisht i gabuar, shumë i gabuar. Le të analizojmë disa aspekte:
Së pari, "rugovistët" mund të thonë se këto shprehje ai i përdorë për taktikë, për t'i mbushë mendjen botës se nuk kërkohet "Shqipëria e Madhe" apo "Kosova e Madhe", por në të vërtetë ai e do edhe Shqipërinë, edhe bashkimin kombëtar. Bota kërkon sot nga udhëheqësit shqiptar (të Shqipërisë e të Kosovës) të garantojnë se nuk kërkojnë bashkimin. Mirëpo, bashkimi është fazë e mëvonshme, mbasi të arrihet pavarësia etj., etj.
a) Qoftë edhe si taktikë ka një kontradiktë logjike, është, siç u tha, mendërisht e gabuar. Në qoftë se Rugova "taktizon" kur e barazon Shqipërinë me Serbinë, atëherë edhe Nano "taktizonë" kur "e barazojnë" Kosovën me Serbinë por në të vërtetë e do bashkimin kombëtar. Pra, në qoftë se të dy palët taktizojnë, dhe taktizojnë siç u kërkohet, në të njëjtin drejtim, atëherë nuk kuptohet se pse Rugova nuk shkonte mirë me udhëheqësit e Shqipërisë dhe pse duhet lavdëruar për "pavarësinë" nga udhëheqësit e saj.
b) Rugovës i lejohej "të taktizojë" siç ia kërkon bota, ndërsa udhëheqësve të Shqipërisë nuk u lejohet. Teorikisht edhe kjo mund të jetë, por atëherë duhet treguar se Shqipëria është në gjendje të përballet me presionin botëror, ndërsa Kosova nuk është në gjendje, prandaj Shqipërisë nuk i lejohet të taktizoj ndërsa Kosovës i lejohet. Mirëpo nga të dhënat e njohura deri tani del se Shqipëria nuk është shumë më e fuqishme se Kosova në arenën botërore sa të mos ketë nevojë të "taktizojë".
c) "Rugovistët" thonë se Rugova "taktizoi" ndërsa udhëheqësit e Shqipërsië janë me ndjenja, me të vërtetë kundër bashkimit kombëtar. Në fakt këta të fundit kurrë nuk kanë arritë deri në këtë gradë që ka arritë Rugova sa të barazojnë Kosovën me Serbinë, siç e barazon Rugova Shqipërinë me Serbinë, kurr nuk janë shprehë se Serbia dhe Kosova janë njëlloj për ta, se kërkojnë marrdhënie të njëllojta etj. Prandaj, një mundësi tjetër, po kaq e bazuar është edhe që Rugova ishte me ndjenja, me të vërtetë kundër bashkimit kombëtar ndërsa udhëheqësit e Shqipërisë vetëm "taktizojnë" por në të vërtetë e duan bashkimin kombëtar. Mundësia për t'i vërtetuar apo hedhë poshtë këto dy pohime është e njëllojtë, prandaj askush nuk mund të thotë se di diçka të sigurtë për to (për ndjenjat).Nga ato që të gjithë mund të shohin, të kontrollojnë e të vërtetojnë janë qëndrimet e njëllojta, praktikat e njëllojta, veprimtaritë dhe sjelljet reale. Nga njohja e këtyre mund të thuhet vetëm se, ose të dy palët taktizojnë dhe atëherë nuk ka kuptim pse Rugova ka bërë mirë që është "prishë" me udhëheqjen e Shqipërisë, ose të dy palët janë kundër bashkimit kombëtar dhe atëherë përsëri nuk ka kuptim pse janë "prishë". Nga pikëpamja kombëtare në të dy rastet Rugova del njëlloj si udhëheqësit e Shqipërisë dhe nuk ka asnjë gjë për t'u lavdëruar pse është "prishë" me ta.
Së dyti, barazimi nga Rugova i Shqipërisë me Serbinë është i gabuar edhe faktikisht. Serbia ka kryer krime dhe i ka shfarosë shqiptarët e Kosovës për shekuj me radhë. Pa shkuar shumë herët në shekuj, vetëm në fund të shekullit XIX Serbia ka dëbuar e ka shfarosë me thika e plumba, në dimrin që ka ngrirë mijëra shqiptar nga rrethi i Nishit gati gjithë popullsinë shqiptare që edhe sot janë "muhaxhirë" në vendin e vet në Kosovë. Serbia u ka ndaluar gjuhën shqipe, simbolikën shqiptare, i ka dhunuar e torturuar për të ndërruar besimin fetar, i ka përzënë për Turqi, i ka varrosë shqiptarët e Kosovës të gjallë në varre masive. Këso lloj krimesh ndaj Kosovës, sa del nga dokumentet që njihen deri sot, nuk ka kryer asnjëherë Shqipëria. Por Rugova e barazon Shqipërinë me Serbinë, vendos simetri, kërkon të ketë marrdhënie të njëllojta, të jetë njëlloj e hapur etj. Kjo siç shihet është gabim sepse nuk mbështetet në dokumente, nuk ka fakte se Shqipëria dhe Serbia kanë qenë njëlloj ndaj Kosovës, prandaj kur Kosova të fitoj pavarësinë t'i trajtoj njëlloj si Shqipërinë, si Serbinë.
Së treti, në qoftë se Rugova e ka fjalën për barazim të Shqipërisë me Serbinë në shekuj atëherë barazimi nuk ka kuptim sepse për vitet e shekujt para shpalljes së pavarësisë nuk ka kuptim termi Shqipëri sipas kufijve që ka sot, atëherë Kosova është vetë Shqipëri. Në qoftë se e ka fjalën për periudhën mbas shpalljes së pavarësisë, atëherë prap nuk mund të provohet se shteti i quajtur Shqipëri ka kryer të njëjtat krime që ka kryer Serbia ndaj Kosovës. Shteti i quajtur Shqipëri mund të mos e ketë ndihmuar sa duhet Kosovën në luftën kundër Serbisë, ndonjëherë mund t'i ketë sjellë edhe dëme me politikën e vet, por kurrë nuk barazohet me Serbinë në krimet që ka kryer Serbia ndaj Kosovës. Shqipëria ndoshta nuk e ka ndihmuar shumë Kosovën por së paku jo rrallë ia ka lehtësuar dhimbjet e ia ka fashuar disa plagë. Kur iknin të tmerruar e të frikësuar nga ushtritë serbe shqiptarët e Kosovës jo rrallë dhe masivisht kanë gjetë strehim në Shqipëri si në "kohën e Zogut", si në "kohën e Majkos", gjatë gjithë shekullit. Ndoshta nuk ka ofruar luks, por varfërinë e vet e ka nda me buajri me shqiptarët e Kosovës që nuk dinin ku të fusin kokën nga frika prej ushtarëve serbë. Por Rugova thotë se Shqipëria dhe Serbia duhen trajtuar njëlloj, se Kosova e pavarur do t'i trajtoj njëlloj si Serbinë, si Shqipërinë.
Ky barazim është i gabuar si mendim edhe po të mos shqyrtohet fare me ndjenja p.sh. me ndjenja dashurie për kombin, apo me vlerësim moral si një barazim imoral. Thjeshtë nuk qëndron si mendim. Për ta barazuar Shqipërinë me Serbinë Rugovës do t'i duhen shumë dokumente, fakte e të dhëna që të provojnë se Shqipëria ka shfarosë qindra mijë shqiptar, i ka pastruar etnikisht territoret shqiptare si Serbia sanxhakun e Nishit, se shqiptarët e Kosovës kanë ikë masivisht nga frika e ushtarëve të Shqipërisë dhe kanë gjetë strehim buajr në Serbi etj., etj. Nuk është çudi që Rugova të nxisë historianët "rugovistë" ose këta ta bëjnë vetë një fushatë për të "vërtetuar" se Shqipëria e mjerë dhe e cunguar ka kryer të njëjtat krime ndaj Kosovës si edhe Serbia. Në logjikën e deritashme të "rugovistëve" çka thotë Rugova është e pagabueshme, prandaj nuk duhet lënë pa dëshmuar se edhe barazimi i Shqipërisë me Kosovën kur e bën Rugova është i drejtë, i vërtetë dhe i saktë, përndryshe udhëheqësi lihet në baltë. Sidoqoftë në shkallën e tanishme të dijeve Rugova e ka gabim kur e barazon Shqipërinë me Serbinë. Pra, edhe Rugova gabon, e gabon randë: bën faj (dhe krim ndaj të vërtetës, moralit, ndjenjave dhe interesit të shqiptarëve, por këto njëherë do të lihen mënjanë).
Së katërti, duke e barazuar Shqipërinë me Serbinë, Rugova bën edhe një gabim tjetër: barazimin e Shqipërisë me udhëheqësit e saj politik. Ndoshta Rugova "lavdërohet" jo pse është "pavarësuar" nga Shqipëria, por nga udhëheqësit e Shqipërisë. Ky është një interpretim, por nuk del dhe nuk është kuptimi i politikës së tij të shprehur në moton "Kosova njëlloj e hapur si ndaj Shqipërisë edhe ndaj Serbisë", "Kosova njëlloj e pavarur si nga Serbia edhe nga Shqipëria". Rugova kur flet vetë barazon Shqipërinë me Serbinë dhe jo udhëheqjet e dy vendeve. Se e ka fjalën për udhëheqjen e Shqipërisë është vetëm interpretim i fanatikëve rugovistë. Megjithatë në të dy kuptimet barazimi është i gabuar. a) As në nivel udhëheqjesh, udhëheqësit e Shqipërisë dhe udhëheqsit e Serbisë nuk kanë qenë njëlloj kriminal ndaj Kosovës. As Nano, as Berisha as ndonjë tjetër nga Shqipëria nuk ka dërguar tanket, qentë, paramilitarët për të vrarë, shqyer, përdhunuar gratë, fëmijët e pleqtë e Kosovës, por këtë e ka bërë udhëheqja e Serbisë, inteligjenca e Serbisë, shoqëria civile e politike serbe, dhe do ta bëj prapë mbas pak vitesh në qoftë se ndiqet politika e Rugovës e barazimit të Shqipërisë me Serbinë. b) Në qoftë se kur thotë Shqipëri ka parasysh udhëheqjen politike, atëherë prap bën gabim që i barazon termat, bën po atë gabim që bënin enveristët kur barazonin Shqipërinë me Enverin. Por Shqipëria nuk është identike me udhëheqsit e saj dhe barazimi i Shqipërisë me ta është gabim i rëndë mendor që është vërtetuar disa herë.
Së pesti, Rugova lavdërohet se "është pavarësuar" nga udhëheqësit e Shqipërisë kurse në fakt bën të njëjtin gabim që kanë bërë tradicionalisht udhëheqësit e Shqipërisë. Kjo do të thotë se Rugova nuk është "pavarësuar" po ka mbetë skllav i skemës mendore tipike të udhëheqësve të Shqipërisë në 90 vjetët e fundit. Që nga shpallja e pavarësisë e deri sot udhëheqësit e Shqipërisë, në mënyrë tipike, kanë besuar se mbrenda kufijvë që ju vunë Shqipëria do të mundej të zhvillohet ekonomikisht e të ndërtonte rend politik stabil, se do të forcohej e atëherë do të bashkohej me Kosovën. Po bëhen 100 vjet me këtë ide, janë provuar lloj-lloj sistemesh politike e ekonomike dhe Shqipëria e coptuar nuk ka mundur as të zhvillohet ekonomikisht dhe as të stabilizohet politikisht. Kur tani në Shqipëri këtë gjë e kanë kuptuar gati të gjithë, në Kosovë del Rugova dhe mbron të njëjtin mendim të vjetruar e të përgënjeshtruar të udhëheqejs së Shqipërisë, sipas të cilit, Kosova e pavarur, mbrenda atyre kufijve të cunguar do të jetë në gjendje të forcohet ekonomkisht e të ndërtoj një rend stabil politik.
Kosova dhe Shqipëria janë pjesë të një të tëre dhe nuk mund të zhvillohen të pavarura nga njëra-tjetra. Shqipëria është në varësi të Kosovës dhe këtë tani po e kuptojnë gati të gjithë në Shqipëri. Ideja se një Shqipëri e fortë dhe e begatë do të ishte tërheqëse për Kosovën i ka shtyrë shume shtete të fuqishme të ndjekin politika e të veprojnë për ta mbajtë të dobët e jostabile dhe ia kanë arritë. Edhe Kosova është në varësi të Shqipërisë, dhe këtë gjë që e dinin (por edhe e tepronin në Kosovë) tani duan ta shpërfillin duke i përgaditë vetes një të ardhme si të Shqipërisë gjatë shekullit të kaluar. Në Shqipëri që në fillim ka qenë zhvilluar një ide e saktë e tipit: "Pa Kosovë e Çamëri, nuk ka Shqipëri!". Një kohë të gjatë është dashur të zhvillohet një luftë e vështirë dhe e rëndë mendore për të heqë iluzionin se Shqipëria mund të zhvillohet pa pjesët që iu shkëputën. Tani po aq e saktë dhe, edhe më e saktë është se: "Pa Shqipëri e Çamëri, nuk ka Kosovë!". Besimi se Kosova mund të zhvillohet e të stabilizohet "e pavarur" nga Shqipëria është një iluzion edhe më i rrezikshëm se i udhëheqësve të Shqipërisë se Shqipëria mund të zhvillohet "e pavarur" nga Kosova. Por këtij problemi nuk dua t'i shkoj më tej këtu dhe nuk është mirë të bëhet objekt i shumë debateve. Tani duhet argumentuar se Kosova e pavarur është e mundur (por të vetëdijshëm se ëshë vetëm fazë kalimtare drejt bashkimit). Çka duhet uruar është që "pavarësia" e Kosovës nga Shqipëria të mos zgjasë sa "pavarësia" e Shqipërisë nga Kosova, dhe Kosova të mos i përsërisë rrëmujat dhe problemet që i kanë ardhë Shqipërisë nga kjo "pavarësi". Sidoqoftë disa në Kosovë, duke përfshi edhe idetë e Rugovës, të kujtojnë ato rryma serbofile e grekofile shqiptare, ato rryma e grupe joshqiptare që e shikonin me gëzim coptimin e Kosovës nga Shqipëria si çlirim prej Kosovës dhe "malokëve". Në këtë kuptim Rugova nuk është "pavarësuar" nga Shqipëria, por vetëm ka mbetë një kopje e pjesës më të gabuar dhe më të neveritëshme të mendimit politik të Shqipërisë.
Së gjashti, Rugova vendoset në pozicion të kundërt me mendimin e rilindësve shqiptar dhe në krah të atyre që tradicionalisht njihen si serbofile e grekofil, si bashkëpuntorë të vetëdijshëm a të pavetëidjshëm të kryerësve të krimeve ndaj shqiptarëve. Edhe në kuptimin më të pafajshëm pavarësia e Kosovës krijon një gjendje të ngjashme me periudhën e Rilindjes Kombëtare Shqiptare, gjendjen e ekzistencës së disa vilajeteve shqiptare. Por ndryshe nga rilindësit që shpallën programin e bashkimit të vilajeteve shqiptare në një njesi të bashkuar politike-kombëtare përballë rrezikut sllavo-grek, Rugova kërkon mbajtjen e vilajeteve të ndara dhe trajtimin e një vilajeti shqiptar (Shqipërisë) njëlloj si rreziku sllav e grek. Nuk është puna tek ironizmi ndaj tij, sikur ëndërroka të quhet Ibrahim Pashë Rugova, vali i Kosovës me qendër në Prishtinë etj. Problemi është se nuk mund të merret lehtë si lajthitje mbasi ky lloj të menduari njihet. Të heqësh sotë dorë nga ideja e bashkimit të "vilajeteve" kur nuk është heqë dorë në kohë shumë më të vështira, ndërmjet dy luftrave botërore, në kohën e ndarjes së botës në blloqe e të perdes së hekurt, të heqësh dorë tani që premisat për bashkim janë më të mirat, do të thotë se pikërisht ky është shqetësimi. Tani shqetësimi nuk vjen nga pamundësia, por nga mundësitë që janë krijuar për bashkim dhe prandaj duhen gjetë mënyra për ta ndaluar. Ky është program i vjetër dhe jo ambicie të Rugovës për titullin Ibrahim Pashë Rugova, ndonëse ambiciet e individit dhe roli i tyre në ngjarjet politike nuk është pa rëndësi.
Si përfundim mund të thuhet se e shqyrtuar vetëm mendërisht, logjikisht, pa ndjenja dhe gjykim moral barazimi nga Rugova i Shqipërisë me Serbinë dhe ideja për ta pavarësuar Kosovën nga Shqipëria e për të pasë marrdhënie të njëllojta si me Serbinë edhe me Shqipërinë është e gabuar, e pabazuar.
E shikuar nga këndvështrimi moral dhe ndjenjësor ky barazim dhe kjo politikë është thellësisht imorale dhe armiqësore ndaj shqiptarëve si komb. Por kjo nuk do të shqyrtohet hollësisht këtu.
Është imorale në pikëpamje intelektuale, sepse të shpifësh, të barazosh dy gjëra që nuk janë të barabarta, që madje ndryshojnë rrënjësisht, në pikëpmaje të etikës intelektuale është thëllësish imorale, është fyerje e arsyes, e ratios. Është imorale në pikëpamje njerëzore barazimi i viktimës me kriminelin sepse Shqipëria jo rrallë ka qenë edhe vetë viktimë e krimeve serbe ndërsa Rugova e barazon Shqipërinë me Serbinë, viktimën me kriminelin. Është imorale në pikëpamje politike sepse barazon mikun me armikun, sepse mban të njëjtin qëndrim si ndaj vëllait që ndoshta nuk ka qenë aq i mirë por nuk ka kryer krime me armikun që e ka shfarosë. Është imorale politikisht sepse, siç thoshte Karl Shmit (Carl Schmit), edhe në qoftë se në jetën private ka ndonjë vlerë porosia "duaje armikun tënd" në politikë porosia "duaje armikun tëndë" nuk vlenë. Është imorale sepse gjatë gjitëh shekullit Shqipëria ka strehuar shqiptarët e Kosovës të ndjekur nga serbët dhe ka nda me ta kafashatën e vet të varfër, ndërsa tani Rugova e barazon me Serbinë duke treguar mosmirënjohjen e vetë. E mosmirënjohja është ves i ulët moralisht etj.
2. Rugova: "dealbanizacija Kosova i Metohije"
Pikëpamjet e Rugovës qofshin edhe për taktikë janë të rrezikshme sepse janë në vijën e nacionalizmave serbë e grekë dhe sepse janë ide gjenerike, ide lindëse, që lindin një program të tërë antishqiptar. Pikëpamjet e Rugovës përmbajnë një program të tërë, karaktersitik për lëvizjet e fuqishme për krijimin e një kombi që përfshijnë nga lufta, ideologjitë, riinterpretimi i historisë, letërsia e veçantë, krijimi i miteve e deri tek heraldika, muzika etj. Sepse programi i Rugovës parashikon krijimin e një kombi të ri, e kombit kosovar. Sipas Rugovës shqiptarët duhet të harrojnë se janë shqiptar dhe të bëhen kosovarë. Por për këtë tani është shumë vonë.
Kombi shqiptar është formuar mbi bazën e kritereve etnike-kulturore, ose sipas modelit "gjerman" dhe jo mbi bazën e shtetësisë, ose modelit "francez". Prandaj për shqiptarët ka qenë i vetëkuptueshëm dallimi ndërmjet kombit e shtetësisë. Prandaj shqiptarët edhe pse kanë jetuar në shtete të ndryshme (romak, bizantin, osman, sllav, grekë) nuk e kanë identifikuar veten sipas shtetësisë. Prandaj shqiptarët në ish-Jugosllavi nuk e kanë identifikuar veten me Jugosllavinë, nuk e kanë parë veten si jugosllavë por si shqiptarë.
Programi i Rugovës e godet kombin në themelin e vet, në llojin e identitetit, dhe jo në çështje anësore. Ai është program i tipit "francez", jugosllav dhe serbo-grek. Ndoshta sepse Rugova ka njëfarë shkollimi në Francë, ndoshta sepse është ndikuar nga jugosllavizmi, ndoshta sepse nuk di çka bën. Por të gjitha këto janë pa rëndësi. E rëndësishme është përmbajtja e programit.
Së pari, programi i Rugovës për kombin kosovar është i të njëjtit tip me programin komunist të jugosllavizmit. Jugosllavizmi ka qenë një përpjekje për të barazuar kombin me shtetësinë. Në regjistrimin e popullsisë në ish-Jugosllavi në rubrikën e kombësisë mund të bëhej regjistrimi "jugosllav", sipas shtetësisë. Numëri i jugosllavëve ka qenë gjithnjë shumë i vogël në të gjitha kombet e ish-Jugosllavisë, por programi ka ekzistuar. Tani në emër të shtetësisë së Kosovës, Rugova kërkon të ndërrohet simbolika kombëtare si flamuri, hymni etj. Rugova, sipas modelit "francez" dhe jugosllav komunist kërkon epërsinë e shtetësisë ndaj kombit, heqjen dorë nga simbolika kombëtare për hirë të simbolikës shtetërore.
Edhe në qoftë se ky është një "taktizim" për të plotësuar disa kushte që Kosova të njihet në arenën ndërkombëtare si shtet më vete e për këtë i duhen simbole dalluese nga Shqipëria kjo duhet të bëhet shumë e qartë prej tij sepse përpjekjet për të përdorë kriteret ideologjike dhe shtetërore për përkufizimin e shqiptarëve dhe kosovarëve si dy kombe të ndryshme janë nxitë nga dikush edhe në Shqipëri.
Që më 1992 duke u nisë nga kriteri i shtetësisë, Spartak Ngjela, tani njeriu i parapëlqyer i Berishës (edhe ky i specializuar në Francë) shprehej se shqiptarët dhe kosovarët janë dy kombe të ndryshme si austriakët dhe gjermanët. Fatos Lubonja, njeriu i parapëlqyer i Veton Surroit, i përmbahet kriterit ideologjik-shtetëror kur ngulë këmbë se shqiptarët dhe kosovarët përbëjnë dy kombe të ndryshme sepse kanë jetuar në shtete dhe ideologji të ndryshme, sepse kosovarët e duan Enver Hoxhën, ndërsa shqiptarët e urrejnë etj. Mendimi i Lubonjës është në vijën e Leninit që i dallonte kombet sipas regjimit dhe ideologjisë në kombin socialist dhe kapitalist. Kjo përpjekje ka qenë bërë veçanërisht në ish-Gjermaninë Lindore për t'i paraqitë si dy kombe të ndryshme gjermanët socialistë nga gjermanët kapitalistë sipas shtetësisë dhe ideologjisë së ndryshme, përpjekje që nuk ka pasë sukses as atje. Edhe grekët nuk pranojnë të ketë kombësi tjetër asnjë person që ka shtetësi greke ose fe ortodokse.
Atë që nuk e arriti jugosllavizmi do ta përfundojë Rugova: ndërrimin e kuptimit të vetes nga shqiptarët si komb, ndërrimi i kriterit mbi të cilin e kuptojnë identitetin e vet: nga etnik-kulturor në kriterin shtetëror. Ka shumë mundësi që programi i Rugovës të dështoi siç ka dështuar jugosllavizmi, kombi socialist etj., por dhimbje e plagë shkakton, sidomos kombit plot vuajtje të tjera, kombit shqiptar. Tani është shumë vonë që shqiptarët të identifikojnë veten mbi bazën shtetërore e jo shpirtërore, të zevendësojnë kuptimin e vets si komb mbi bazën etnike me kuptimin mbi bazën e shtetësisë sipas tipit "francez", "leniniste" ("lubonjist"), "jugosllavist" etj.
Së dyti, programi i Rugovës është në vijim të programit serb për "deshqiptarizimin e Kosovës" ose "dealbanizacija Kosove". Një prej shqetësimeve më të mëdha të nacional-shovinizmit serb gjatë viteve '80 ka qenë mbrojtja e Kosovës nga ndikimi i Shqipërisë. Sipas serbëve Kosova po ndikohej nga Shqipëria çka shfaqej në tekstet shkollore e deri tek simbolika e njëjtë. Nën programin e dealbanizmit të Kosovës u kërkua ndryshimi i pamjes së flamurit, stemave etj., etj. Ndaj këti programi nacionalshovinist serb ka pasë një qëndresë, derdhje gjaku e dhënie jetësh nga shqiptarët, një përbashkim me njëri-tjetrin dhe një veprimtari madhështore për ruajtjen e simbolikës kombëtare. Tani programin e nacionalshovinizmit serb kërkon ta çoj në fund Rugova: ta pastroj Kosovën nga ndikimet e Shqipërisë, nga simbolika e njëjtë kombëtare etj.
Së treti, simbolika "e Shqipërisë", flamuri, hymni, etj., nuk janë simbole shtetërore por janë simbole kombëtare, që u takojnë gjithë shqiptarëve si komb dhe jo vetëm Shqipërisë si shtet. Ato janë bërë simbole shteti sepse u krijua një cop shtet shiqptar dhe synohej forcimi i simbolikës kombëtare. Por ato janë simbole të Kosovës po aq sa të Shqipërisë. Lufta për mbrojtjen e falmurit, gjuhës, himnit etj., etj., nuk ëshë zhvilluar më shumë në Shqipëri se në Kosovë. Ato më lehtë ndërrohen (modifikohen) në Shqipëri me një vendim të Kuvendit dhe ka më pak pasoja negative se në Kosovë.
Së katërti, programi i Rugovës përputhet me synimet afatgjata të nacionalshovinizmit grek e serb për të argumentuar dhe për të realizuar se nuk ka komb shqiptar, se shqiptarët e Kosovës dhe të Shqipërisë janë dy kombe të ndryshme. Shqiptarët kanë argumentuar se janë një komb, se kanë prejardhje e, rrejdhimisht, gjuhë, histori, traditë, simbole etj., etj., të përbashkëta. Tani atë që nuk e kanë arritë nacionalizmi grek e serb sepse është bërë qëndresë, synojnë ta arrijnë përmes Rugovës që do të veçoj simbolikën e ndoshta edhe historinë, traditën etj., të Kosovës nga Shqipëria.
Shkurt në programin e Rugovës nuk ka asgjë të re veç ideve të nxjerra nga programet dhe praktikat e nacionalshovinizmave grekë e serbë: të barazimit të kombit me shtetin dhe të coptimit të kombit shqiptar në "kombe" të ndryshme.
Edhe njëherë duhet theksuar se, edhe nëse është "taktizim" (për ta gënjyer botën, sikur bota të ishte teveqele) shfaqjet e tij mbartin një rrezik të madh sa as vetë programet nacionalshoviniste greke e serbe nuk kanë mundur të shkaktojnë. Ndaj këtyre përpjekjeve serbe e greke shqiptarët kanë qenë syçelë dhe kanë bërë qëndresë. Ndërsa kur realizohen nga Rugova njerëzit mund të gënjehen dhe kur ta kuptojnë do të jetë vonë, jo se do shndërrohen në komb tjetër, por se do të mbeten në mes të rrugës, pa identitet të fortë, pa bazë zhvillimi. Edhe në qoftë se Rugova nuk e dëshiron seriozisht dhe sinqerisht fushatën e paracaktuar vetëm të shkaktoj vuajtje por jo të ketë sukses për krijimin e dy kombeve të ndryshme, taktikën e tij do ta përdorin të tjerë shqiptarë që janë me vullnet të plotë në shërbim të armiqëve të shqiptarëve. Edhe në qoftë se Rugova si person "taktizon" elektorati dhe simpatizantët e tij mund ta marrin seriozisht dhe të fillojnë punën për të argumentuar secili në fushën e vet se janë komb i ndryshëm nga kombi shqiptar, me histori, heraldikë, simbolikë, gjuhë etj., të ndryshme. Edhe në qoftë se Rugova "taktizon" personalisht këtë mund ta marrin seriozisht kundërshtarët e tij real, serbofilët e grekofilët e paguar e të papaguar shqiptar.
Thamë se ai është një program gjenerik që përfshinë shumë mundësi për veprimtari antishqiptare. Kur thamë se përfshinë deri heraldikën kjo do të thotë se p.sh. në emër të studimit të stemave për stemën e Kosovës do të argumentohet historia e ndryshme e Kosovës nga historia e Shqipërisë. Të tjerë për të provuar të drejtën e Kosovës për shtetësi do të argumentojnë se Kosova ka histori të ndryshme nga historia e Shqipërisë. Të tjerë, siç propagandon Kastriot Myftaraj në Tiranë, do të thonë se Kosova dhe Shqipëria kanë dy gjuhë të ndryshme dhe se gegët duhet të fillojnë luftën për t'u çliruar nga sundimi gjuhësor i toskëve etj., etj. Nuk ka gjë se këto nuk qëndrojnë si argumente. Zhurma do të jetë aq e madhe sa krijohen përshtypjet, paragjykimet dhe frustracionet jokritike iracionale masive. Kontrollojeni shtypin, median përgjithësisht dhe do të shihni se si atë çka nuk e arritën për shekuj nacionalizmat serb e grekë po përpiqen ta arrijnë përmes shqiptarëve. Çështjes së bashkimit kombëtar të shqiptarëve, çështjes shqiptare do t'i jepet një zgjidhje: nuk ka një komb shqiptar. Këtë e thoshte Spartak Ngjela dhjetë vjet më parë: çështja shqiptare është e zgjidhur. Shqiptarët dhe Kosovarët janë dy kombe të ndryshme. Këtë përpiqet të realizoj Rugova: të krijojë dy kombe të ndryshme.
Siç shihet, qoftë edhe si "zbulim" Rugovës nuk i takon ndonjë meritë për këto ide, sepse nuk janë të reja, sepse janë shumë të vjetra dhe Rugova vetëm sa i është bashkëngjitë një rryme që vepron me kohë në radhët e shqiptarëve për t'i copëzuar shpirtërisht mbasi i kanë copëzuar territorialisht.
Së pesti, programi i Rugovës është në përputhje me programin nacionalshovinist grek e serb që mbas coptimit territorial të realizohej coptimi shpirtëror i kombit shqiptar. Në të vërtetë Lubonja këtë e paraqet si gjendje të arritur, por dallimet që përmend ai janë shumë sipërfaqësore për të provuar se janë krijuar dykombe të ndryshme. Ndërsa idetë e Rugovës prekin krakakteristika themelore dhe mbi programin e tij mund të preket edhe vetë gjuha, historia e tredita si elemnte kyç të vetëpërkufizimit të identitetit. Ata që i coptuan territoret dhe kombin shqiptar kanë shpresuar se nga jeta në shtete të ndryshme do të largohen shpirtërisht. Kështu ajo që mund të quhej çështje shqiptare do të zgjidhej për disa dekada. Mirëpo deri tani kjo strategji nuk ka ecur. Dhe siç vë në dukje Baleta, ndoshta për ironi të historisë, bota që i kishte coptuar u detyrua të ndërhynte ushtarakisht në mbrojtje të asaj pjese të shqiptarëve që kishte parashikuar të asimilohen shpejt nga shteti serb, në mbrojtje të shqiptarëve të Kosovës. E, siç hamendëson më një ironi të shkëlqyer Baleta, ndoshta ndërhynë ushtarakisht kundër serbëve edhe si ndëshkim pse për një shekull nuk arritën t'i asimilojnë shqiptarët e t'iu ndërrojnë ndjenjën e identitit kombëtar. Por atë që nuk u bë për një shekull synon ta realizoj në të mirë të serbëve për pak vite vetë Rugova: ndërrimin e identietit shqiptar dhe shkëputjen shpirtërore të shqiptarëve të Kosovës nga pjesët e tjera të kombit.
Pra, në shumë drejtime Rugova del si "terminator", përmbarues i politikave serbo-greke e ndërkombëtare kundër shqiptarëve që kanë mbetë në mes, pa u realizuar. Këtu hyn zbatimi deri në fund i ndërrimit të kriterit të identitetit kombëtar nga etnik në shtetëror (jugosllavizmi). Dhënia fund e çështjes shqiptare mbas coptimit territorial duke krijuar dy kombe të ndryshme dhe kështu nuk ka më problem shqiptar. Coptimi e ndarja territoriale le etjen dhe dëshirën për bashkim, ndërsa ndarja shpirtërore i jep fund përgjithnjë.
Dhe, me njëfarë "gjakftohëtësie" cinike ndaj vetes mund të themi se, sikur të ishte e mundur ndoshta s'do të kishte asgjë tragjike veç detyrimit moral ndaj të parëve tanë që kanë vuajtur të na lënë një identitet. Por krijimi i një kombi të ri kosovar në vend të kombit shqiptar në Kosovë tanimë është i pamundur dhe vetëm shkakton vuajtje tragjike të mëdha, ndoshta edhe më të mëdha se ato që na kanë rënë në kokë për shekuj. Sepse në vend se t'i bashkojmë forcat për të mbrojtë veten, ende e vëmë veten në dyshim jemi apo nuk jemi shqiptar. Mbas shekujsh që vijnë që nga fillimi i botës Rugova u thotë shqiptarëve: harroni që jeni shqiptarë. Tani e tutje jeni kosovarë. Edhe me kaq nacionbalshovinizmi grek e serb e ka realizuar në personin dhe me personin Ibrahim Rugova një pjesë të rëndësishme të programeve të veta antishqiptare. Në vend se të merremi me programe si të zhvillohen, të përparojnë, të përmirësojmë jetën tonë na kthejnë në çështje që as do të duhej të diskutoheshin: jemi apo nuk jemi komb, jemi apo nuk jemi një komb etj. Dhe thonë pastaj se Serbia ka marrë fund, kur ajo na sundon po aq mirë përmes personave dhe rrymave tona shqiptare.

[beku]

Beku mos e perserit këtë shkrim!


Ja ku e keni temen e hapur mund te vazhdoni aty.


http://www.dardania.de/v2/board/viewtopic.php?t=7340


Bond

[Arb]

Nje muaj pa Presidentin Rugova

Engjujt ndërrojnë jetë duke fluturuar http://www.trepca.net/2006/presidenti/rugova_zgjedhjet.jpg- Vdekja të gjithë i palos përtokë, vetëm engjëjt vdesin në qiell, ndërrojnë jetë duke fluturuar! - Ata nuk bijnë përtokë, në fakt ata nuk vdesin kurrë, ata ngjiten më lart! - Ata shkojnë në parajsë! Lum Engjëjt për vdekjen e tyre! Shkruan: Bajrush MORINA “Oh Zoti im!”. Mbase kjo ka qenë ofshama e fundit para se Atij t’i binte shkopi prej dore (bambusi te Ghandi). Ka disa ditë që Ai mbahej me shkopin e tij ndihmës, saherë që ngrihej nga shtrati dhe bënte ndonjë hap nëpër dhomë. Ai nuk preferonte të ecte me shkop ndihmës por mjekët ia preferuan, mjekët amerikanë. Ai kishte besim të madh te Amerika, Ai kishte besim të madh te Zoti. * * * Një foshnje trejavëshe po dëneste së qari, kur u dëgjuan do krisma. Vaji i foshnjes jehoi deri vonë në janarin e ftohtë të Dimrit të Madh, derisa krismat u tretën në male. Ky vaj nuk pushoi asnjëherë ne jetë nga përkëdhelja e babait. Ai u rrit jetim pa babë. Si “djalë i nënës” shkoi në shkollë me “vonesë” por si bir i babës martir u përgatit si është më së miri në jetë. Pyetni jetimët pa prind sa e rëndë është jeta pa prind, përkëdhelni kokën e fëmijëve jetimë të Kosovës, sa të brishta i kanë flokët, fshijuani lotët në faqe sa të ngrohta i kanë fytyrat, merrni në përqafim sa të përmallshëm që janë ata, fëmijët jetimë të Kosovës që janë pa babë apo pa nënë, të vrarë në luftë! Ai u rrit pa baba, pa përkëdheljen dhe përqafimin e babait, me vaj në buzë e me lot në faqe, pa babain që t’ia ndalë vajin e t’ia fshijë lotin. Ai kurrë në jetë nuk pati kë ta thërriste me emrin: baba! Vëjeni dorën në zemër: paramendojeni veten pa njërin prind, që nuk e keni parë kurrë në jetë! Apo, aq më rëndë: merreni me mend jetën e fëmijëve tuaj pa njërin prind! Ah çfarë dhembje në shpirt! Mos mendoni më kështu se do të ju mbushen sytë me lot. Por dijeni, dijeni mirë se Ai u rrit me sy të përlotur sa herë që shihte ndonjë fotografi të babait apo sa herë që nëna i fliste për babain “...që një ditë do të kthehet në shtëpi”. * * * Derisa rrugët vlonin nga truma e masës, një mendje me një pendë në dorë po shkruante ligjin e të drejtës, të lirisë, të paqes, të pavarësisë. “Ata po na gjuajnë me plumba vdekjeprurës, e ne do t’ua kthejmë me pëllumba të paqes. Ne jemi kundër dhunës. Ne duam që me paqe e me dialog t’i zgjidhim mosmarrëveshjet tona. Ne e duam lirinë dhe Pavarësinë që na takon. Pavarësia e Kosovës është e vetmja zgjidhje që do ta qetësonte rajonin dhe këtë pjesë të Evropës e të botës. Unë insistoj që Pavarësia e Kosovës të njihet sa më parë drejtpërdrejtë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimi Evropian”. Kjo ishte filozofia më e thjeshtë politike që predikoi Ai për gati dy decenie. Gjithçka tjetër përtej kësaj filozofie politike ishte ose aventurë e përgjakshme ose lojë e rrezikshme me zjarr, ose edhe prapaskenë jo e ndershme politike. Atij ia kanë vrarë babain serbët kur ka qenë vetëm foshnje trejavëshe, të tjerët ose i kanë patur prindërit ambasadorë në Meksikë e Spanjë ose shefa të UDB-së serbe në Kosovë! Ai ka guxuar i pari të flasë kundër okupimit serb. Madje edhe ka kërcënuar se “...Në qoftë se Serbia përpiqet që përsëri të shtyp identitetin tonë kombëtar, atëherë do të ketë një kryengritje. Unë vetëm mund t’i paralajmëroj serbët: edhe ata janë një popull i vogël!”. Të tjetër në këtë kohë ose kanë studiuar e jetuar në Beograd, ose kanë formuar degë të UJD-it në Prishtinë. Vetëm Ai ka organizuar referendumin, zgjedhjet paralele, formimin e Institucioneve paralele.... Të tjetër ose e ftonin popullin të dilnin e zgjedhje të Serbisë ose “varrosnin dhunë” me arkivole të zbrazura dhe bënin zhurmë nga ballkonet me çelësa të banesave e të veturave. Ai dhe vetëm Ai pati guximin të kthehej dhe të qëndronte në Kosovë pas përfundimit të Konferencës së Rambujesë në Parisë. Të tjerët ose u vendosën në hotelet luksoze të Tiranës, ose e ftonin popullin që mos të largohet nga Kosova ndërkaq vetë, rruanin mjekrrat, mbulonin fytyrat dhe si lepujt (pardon: si “komandantët e Ballacës”) kalonin kufirin për në Maqedoni. Të vërtetën për dhunën e krimet serbe si dhe arrestimin e dhunshëm e dëshmoi vetëm Ai në Tribunalin e Hagës. Të tjetër ose dëshmuan për takimet e fshehta me Stanishiqin e bashkëpunëtorët e tyre nëpër banesat private duke u servuar atyre edhe mish derri, ose i hanin fjalët e tyre duke thënë se; “..nuk më kujtohet kur jam zgjedhur komandant apo nuk më kujtohet kur ka ndodhur kjo ose ajo betejë!” Vetëm Ai i fitoi katër herë zgjedhjet e lira të pas luftës në Kosovë. Të tjetër shpresonin në “mëshirën” e tij ose në fitoret që do t’i korrin në zgjedhjet e vitit 2222. Vetëm Ai fliste pa ndërprerë për Pavarësinë dhe kërkonte njohjen e drejtpërdrejtë të Pavarësisë së Kosovës. Të tjerët ose kërkonin konferenca e takime ose edhe Pavarësi të cunguar e të kushtëzuar. Dhe në fund.... Në fund vetëm para Tij u përkul i gjithë populli i Kosovës dhe shprehën dhembje mbarë bota demokratike perëndimore. Për të tjerët do të marrim vesh herdokur vetëm përmes përkujtimeve në faqet e fundit të gazetave. * * * Vdekja të gjithë i palos përtokë, vetëm engjëjt vdesin në qiell, ndërrojnë jetë duke fluturuar! Ata nuk bijnë përtokë, në fakt ata nuk vdesin kurrë, ata ngjiten më lart! Ata shkojnë në parajsë! Lum Engjëjt për vdekjen e tyre!

[Arb]

T.Bernard: Franca e konsideron Presidentin Rugova pjesë të trashëgimisë së vet kulturore

Prishtinë, 14 korrik - "Kemi ardhur me gjeneralin Somare për të shprehur kujtimet tona për Presidentin Rugova, jo vetëm për rolin e tij si burrë shteti, por edhe për përfshirjen e tij mjaft impresionuese që ka pasur me kulturën franceze".

Kështu u shpreh sot shefi i Zyrës franceze në Prishtinë Tieri Rejnard, që shoqërohej nga gjenerali Somare, pasi vuri lule mbi varrin e Presidentit Ibrahim Rugova, me rastin e 14 Korrikut Festës Kombëtare të Francës. Diplomati francez tha se Ibrahim Rugova ka studiuar në Paris dhe se Franca e konsideron pjesë të trashëgimisë së vet kulturore.

"Siç e dini Presidenti Rugova ka folur gjuhën frënge rrjedhshëm, andaj Franca e ka konsideruar atë si pjesë të trashëgimisë së saj kulturore. Ai ka studiuar në Paris gjatë rinisë së tij dhe kjo është arsyeja kryesore pse ne sot bëmë këtë vizitë tek varri i Presidentit Rugova".

Nga ana e tij edhe gjenerali Somare tha se të gjithë e kanë vlerësuar Presidentin Rugova. "Ai ka qenë pjesë e kulturës franceze, prandaj unë ndiehem shumë i priveligjuar që jam sot këtu para varrit të tij".

"Sot është Dita Kombëtare e Francës dhe 14 Korriku është Dita e Pavarësisë së Francës. Për këtë arsye kjo vizitë këtu është vetëm një gjest i vogël simbolik për të kujtuar nderin e Presidentit Rugova", tha ai.

Presidenti Ibrahim Rugova në vitet '7O dy herë ka qëndruar për studime të letërsisë në Paris te profesori i famshëm Rolan Bart (Roland Barthes). Ndërkaq, në vitin 1996 Ibrahim Rugova është shpallur doktor nderi i Universitetit VIII të Parisit.

[Arb]

Presidenti Rugova përkujtohet në Tiranë si ikonë e pavarësisë dhe Shqiptarizmës

Tiranë, 29 shtator- Presidenti dhe lideri historik i shqiptarëve Ibrahim Rugova, është përkujtuar në një simpozium në Tiranë kushtuar figurës së tij, si politikan, studiues, shkrimtar, për figurën e tij prej intelektuali, për vizionet ekonomike e integruese brendashqiptare, në kuadër të muajit të kulturës Kosovë-Shqipëri, të organizuar nga dy ministritë përkatëse.

Ky ishte një takim si sprovë për të prezantuar figurën komplekse të intelektualit të madh, Presidentit Rugova, e cila është vlerësuar nga folësit si ikonë e shqiptarëve dhe e pavarësisë, ku morën pjesë akademikë, shkrimtarë, politikanë dhe personalitete të kulturës dhe figura të tjera.

Kolë Berisha, kryetar i Kuvendit të Kosovës, tha se 40 vjeçari Rugova, në fund të viteve të '80-ta, sapo kishte përfunduar librin, "Strategjia e kuptimit", po vazhdonte tashmë ta ndërtonte filozofinë kombëtare të strategjisë së mbijetesës dhe pavarësisë.

Berisha, si njëri nga bashkëpunëtorët shumëvjeçar të Presidentit Rugova, ka përkujtuar edhe momentet e njohjes me Rugovën dhe më pas me përshkrimin e figurës së tij nga kjo njohje.

"Ai qëndronte mbi meskinitetet e ditës, ndiqte yllin e vet dhe nuk luhatej si atëherë kur e shanin, si atëherë kur e lavdëronin, si kur e përkëdhelnin, si kur e akuzonin. As dehej nga lavdërimet, as brengosej nga shpifjet e trillimet; as entuziazmohej nga fama - nga himnizimi...", Berisha.

Ai tha se madhështia e Presidentit Rugova nuk përkulej as përballë vlerësimeve, si Ikonë shqiptare, Ikonë e pavarësisë. Dr.Rugova, tha më tej Berisha, nuk tundohej nga asgjë që mund të provonte ta shmangte nga qëllimi parësor.

"Ai kishte synim shtigjet e gjata. Nuk kishte energji të humbiste kot, Ai e dinte rolin e tij. E njihte vetveten. E dinte përcaktimin e tij. Ai ecte drejt cakut. Nuk ndalej. Ecte ngadalë, por sigurt. Ai merrej me çështjet madhore.

Pos Kosovës, të gjitha të tjerat ishin çështje të vogla për të. Vetëm Kosova për të ishte e madhe", tha Berisha. Duke përkujtuar saktësinë e politikës së Rugovës ai tha: "Të gjithë jemi dëshmitarë me sa saktësi kishte parashikuar ngjarjet dhe zhvillimet në Kosovë. Ibrahim Rugova ishte aq modern, sa edhe tradicional".

Berisha përkujtoi edhe figurën prej intelektuali të I.Rugovëse, që dëshmohej me diskutimet për historinë, për gjeografinë, për etnologjinë, për etnografinë, për folklorin, për pedagogjinë, për metodikën, për astronominë, për tradicionalen dhe për modernen.

Berisha kujtoi se sa i veçantë ishte Rugova në komunikim, në takimet me miqtë, me politikanë e me diplomatë të ndryshëm. "Në biseda me ta, ai përpiqej të gjente pika të përbashkëta, pika ofruese, sepse i duheshin miqtë, kryesisht nga Perëndimi: 'Unë jetoj në Evropë dhe, në këtë kontekst, të mirat apo të këqijat mund t'i kem nga Evropa', iu përgjigj, në një darkë pune për personalitetet më të larta të Malajzisë", tha Berisha.

Ndërsa, ministri i Kulturës, Astrit Haraçia, Presidentin Rugova e përshkroi si njeri që fliste pak dhe shkurt, ndërsa fjalinë "Pavarësi për Kosovën", e kishte shndërruar në sentencë, si një fjali që ngërthen tërë përpjekjen shekullore të shqiptarëve për liri, tha Astrit Haraçia.

Në një kohë, tha ai, pjesa më e madhe e eminencës shqiptare kalkulonte opsione të llojllojta për zgjidhjen e çështjes së Kosovës. Pas gati dy dekadave, sot të gjithë e përfaqësojnë opsionin e Rugovës të përmbledhur në fjalin e tij të thjeshtë "Pavarësi për Kosovën".

"Me skarifica të mbinatyrshme i ndejti pranë dhe realizoi programin e Presidentit Rugova, duke luftuar dhe rezistuar kundër robërisë, duke e përkrahur me shpirt dhe sakrifica të jashtzëzakonshme punën dhe veprën politike të Presidentit Rugova", tha Haraçia.

Në këtë simpozium kanë diskutuar edhe akad.Rexhep Ismajli, prof.Sabri Hamiti, Dr.Ali Aliu, Resul Shabani, Bujar Leskaj, ministri i Kulturës së Shqipërisë, Masimo Januçi, ambasador italian në Tiranë, Luan Malltezi, Florian Mima, Ndriçim Kulla, Marengelen Vergli e Fahri Balliu.

QIK-u

[Giovanni]

Kosovo. E' morto Ibrahim Rugova


Il presidente dello Stato balcanico è deceduto a Pristina. Era da tempo malato di cancro. La diagnosi della malattia a settembre



http://www.corriere.it/Hermes%20Foto/2006/01/21/rugova--180x140.jpgIbrahim Rugova con l'ex-cacelliere tedesco Helmut Schroedere in una foto di repertorio (Reuters)

PRISTINA - Il presidente kosovaro Ibrahim Rugova, soprannominato «Il Ghandi dei Balcani», da tempo sofferente per un cancro ai polmoni, è morto a Prisitina per un tumore al polmone. Rugova aveva 62 anni. Rugova ed è stato il leader della lotta per l'indipendenza della minoranza albanese dalla Serbia.
La morte di Rugova è arrivata a quattro giorni dall'inizio dei primi colloqui diretti a Vienna tra serbi e albanesi sullo status del Kosovo, amministrata dalle Nazioni Unite dal giugno del 1999, mediati dall'inviato dell'Onu, Martti Ahtisaari. La diagnosi di tumore per Rugova era stata confermata ufficialmente lo scorso mese di settembre.
«Il presidente Ibrahim Rugova è morto alle 11.40. Ha condotto la sua battaglia contro il cancro con grande dignità e coraggio fino all’ultimo respiro», ha dichiarato Muhamet Hamiti, il suo portavoce. «Era circondato dalla sua famiglia, dal suo medico personale e dai medici americani che lo seguivano». La bandiera della residenza di Rugova è stata abbassata a mezz’asta e le televisioni kosovare hanno interrotto la programmazione per trasmettere musica classica. Personale, guardie del corpo e vicini si sono radunati in lacrime all’esterno dell’edificio, in collina. Deserte le strade di Pristina, con la gente incollata alla radio o agli schermi.
Rugova è stato il primo presidente della provincia, eletto nel 2002.
La provincia è al momento amministrata dalle Nazioni Unite, e stanno per partire i negoaziati per decidere il suo status futuro. Da una parte ci sono gli albanesi, che vogliono la piena indipendenza, dall'altra i serbi, che invece spingono perché rimanga parte della Serbia-Montenegro.
Si apre ora anche la lotta alla successione. Presidente ad interim dovrebbe essere nominato l'attuale capo del parlamento. Rugova è stato alla guida del più importante partito politico della provincia, la Lega democratica del Kosovo, capace di vincere due elezioni generali consecutive dall’inizio dell’amministrazione Onu. Lo scorso anno, era scampato a un tentativo di attentato quando una bomba nascosta in un cestino della spazzatura era esplosa al passaggio del suo convoglio.

[GjIlAnAsI_cSi]

Dr. Ibrahim Rugova: njeriu, intelektuali, burri i shtetit


Nji vit ma parë, në Kosovën dardane u shue feneri i disidencës politike, ideatori dhe ndërtuesi i rezistencës paqësore dhe flamurtari i lëvizjes për pavarësinë e Kosovës. Emni i tij ishte Ibrahim Rugova, jetim qysh në moshën dyvjeçare, me babën e babëgjyshin të masakruem nga komunistët serbë. Siç thoshte ai vetë: ”I masakruen si kafshët!” sepse ishin shqiptarë, e qenia shqiptar në ish-ndërtesën shtetnore artificiale të quejtun Jugosllavi ishte apriori nji krim. Viktimat shqiptare ishin kriminelë ”sepse nuk ishin sllavë”. Banorë të atyne trojeve tremijëvjeçare, ata ruejtën traditat që trashëguen brez mbas brezi pa devijue dhe pa asnji dëshirë me e zëvendsue me nji tjetër jo-shqiptare. Besnike te ketyne traditave qe perbajne vlerat autentike shqiptare te beses, nderit, burrenise, mikpritjes, guximit civil e ushtarak, ata mbeten shqiptare. Ky qendrim ndaj se kaluemes ka qene dhe qendrimi kryesor i mendimit politik te Dr. Ibrahim Rugoves qe, si intelektual i mirefillte, perseriste:” Aty ku mbarojne vlerat shqiptare, fillon anti-shqiptarizmi!”


<>Une e njoha njeriun, intelektualin dhe ma vone burre-shtetin Dr. Ibrahim Rugova, para se te njihej ne bote si “Kryetar”, e ma vone si “Presidenti Ibrahim Rugova”. Emni Rugova rimonte me ate Kosova, e bahej edhe ma i lehte me u permende, e ripermende, qofte ne mesin e masave te gjana kosovare qe adhurojshin figuren e tij – shpesh here te vetmueme – qofte tek te huejt qe u terhoqen nga manifestimet masive, burrenore e te patundeshme te Kosoves dardane. Ne mes te asaje krahine te martirizueme, ky idhull i vuem ne shenjester, ecte me koke nalt e hapa te lehte si bashkevendsit e tij ne shpatet e shtigjet e zonave malore qe e kishin linde. Rreziku? Po, por krahas me te edhe mosperfillja e rrezikut qe i rrinte mbi koke…!


<>Ne takimin tim te pare, fund prilli 1990, Washington,D.C., u njohem ne rrethana jo te zakonshme. Ka qene Deshmia (Hearings) para Kongresit amerikan, ku Rugova dhe 14 intelektuale kosovare erdhen per here te pare ne kryeqytetin amerikan, “…me internacionalizue problemin e Kosoves”. Ka qene nji fitore bindese, mbrese-lanese dhe ndoshta determinante e diteve te mavoneshme. Nga dhjete deputete dhe senatore amerikane, vetem nji, me origjine serbe, foli ne mbrojtje te Serbise millosheviqiane. Tre prelate ortodoks serbe folen gjithashtu. Asnji efekt. Serbia nuk kishte argumente, aq ma pak te drejte me paraqite pikepamjen e saje ne nji kohe kur pushka serbe vriste cdo dite shqiptaret e Kosoves, burgoste klasen intelektuale, nxirrte nga puna punetorin shqiptar, shtypte me police e taksa bujkun shqiptar, dhe ndiqte me terbim e denonte pa arsye rinine studenteske shqiptare ne Kosove. Fola edhe une ne mbrojtje te Kosoves. Deshmia e Prillit 1990 ne Washington, D.C., vulosi vertetesine e kobit serb ne Kosove.


Dr. Rugova erdhi i shoqenuem nga Secret Service qe i akordoi Qeveria amerikane, me qe vazhdimisht flitej per mundesine e nji atentati kunder jetes tij. Por une e pashe te qete. Mbas Deshmise, u gjeta prane tij. Ule prane ne nji tavoline te rrumbullaket, ai mbante nji cigare vazhdimisht te ndezun – e qe nuk u shue deri sa u shue jeta e tij. Koken nalt por syte e ulun e ngjite mbi nji gazete amerikane mbi tryeze, i heshtun dhe i menduem. Roja amerikane me bani pershtypje, e ne nji cast kur u ba heshtja ne salle, e pyeta:


2


- Dr. Rugova, duket se gjendja e juej ashte mjaft kercenuese ne Kosove. Si e


kaloni?


Ai me shikoi, e tue vue doren e tij mbi gjunin tim u pergjegj:


- Profesor, karshi dritares sime ne Prishtine gjindet nji koder…afer 500 metra larg.


<>Aty ashte vendose nji top i artilerise serbe…me gryke drejt apartmentit tim…Ata presin… une punoj e pres…Profesor! Jetojme me litar ne gryke…!”



<>Shikova perseri fetyren e tensionueme te Dr. Rugoves, dhe admirova qendrimin e tij te permbajtun para nji rreziku te ketill. Nuk tha asnji fjale te rande kunder serbeve, megjithe se ai ziente permbrenda nga deshprimi qe linde tek i pambrojtuni-viktime. Ai ishte i vendosun per nji politike aktive qe ai e shihte pa arme. Rezistenca aktive paqesore qe ai predikoi ishte forma konkrete e saj. “Nji lufte ne Kosove ashte nji katastrofe per shqiptaret … Serbet kane pushken dhe pushtetin,; na kemi te drejten dhe autoritetin…!”

Dhe kjo ishte e padisktueshme. Mbrenda pese muejve ekzistence, Lidhja Demokratike e Kosoves qe ai dhe koleget e tij kishin themelue numronte afer 600.000 anetare, dhe afirmohej si njena nga levizjet ma efektive, dhe me ta forta ne ish boten komuniste, dhe pa dyshim levizja ma e madhe ne ish-Jugosllavine!



Ma vone Dr. Rugova do te spjegonte: “Jemi para nji dileme: para terrorit milloshevi-qian: a duhet te terhiqemi qe ne fillim, ta denojme por mos te reagojme? Ashte ma efektive puna jone me e tejkalue kete situate tue e demaskue terrorin serb para botes se qytetnueme (ashtu si Gandhi qe perpiqej me turpenue Imperatorine Britanike para botes se qytetnueme per krimet koloniale ne Indi) e me fitue simpatine e botes si viktime e pafajshme qe refuzon dorezimin?”



Pergjegja e pare e Dr. Rugoves u dha botenisht ne Washington,D.C. ne ate prill historik te 1990-s, dhe qe u njoh ma vone si “vija e Rugoves”: Jo agresionit, Jo shtypjes, Jo nenshtrimit, Jo dhunes si arme qendrese te patundun deri ne fitoren finale, te larget ndoshta, por te sigurt.



<>Dr. Rugova refuzoi ti pergjigjej dhunes me dhune, gjakut me gjak, urrejtjes me urrejtje e hakmarrje ashtu si vepronte agresori serb. Ky ndryshim rranjesor e transformoi ate nga nji politikan i rendomte i dites, ne nji burre shteti qe hape shtigje te reja, ne toke te pa lavrueme. Keshtu flet sot Historia! Dy gazetare francez, M.Allaine dhe X.Galmiche shkruejne: “Kjo ishte rruga e ‘rezistences’ politike e civile e inspirueme nga nji intelektual i formuem ne shkollen qe refuzon dhunen, ne shkollen e universalitetit te te drejtave, dhe te demokracise”.


Une e shikoj kete qendrim si shprehje e nji patriotizmi te ri e modern qe hidhte rranje ne trojet dardane. “Shqiptaret e Kosoves, pa dyshim populli ma i shtypun ne ish-Jugosllavine, kane linde si populli ma i lire!” (Antoine Garapon, gjykates frances)


Ky patriotizem i ri kosovar perbuzete “rendin publik” dhe “qetesine” qe ofrojshin burgjet terroriste millosheviqiane, perjashtuese sistematike te vullnetit qytetar dhe te drejtave qytetare per pjesemarrje ne “shtet”. Ky patriotizem i ri ishte perbuzeja e nji qendrimi





3


<>imoral te papranueshem, i nji perspektive politike qe sakrifikonte te drejten e cdo individi me qene, e me jetue, i lire. Ky patriotizem i ri qe andrroi Ibrahim Rugova ishte i menduem mire e koshient, sepse duhej luftue forca e se keqes qe poshtenon ne menyren ma shtazore dinjitetin e qytetareve, sidomos te asaj pjese te pambrojtun te shoqenise qe vuen pa za, qe vajton e mbulon lotet me duer qe dridhen…! Atehere, rezistenca merr kuptimin e saj ma fisnik, ushqen shpirtent e te gjithe qenieve te revoltue-me, dhe linde frymen e solidaritetit gjithekosovar, sikur don me thane:” O vella, o moter! Une jam me ju! Ju jeni ne zemren time, ne mendjen time, si nji deshmitar i gjalle i mesazhit tuej ringjalles qe premton shpresen, shpresen e lirise per te gjithe njerezimin!”


<>
Megjithe “vrasjen kolektive te nji populli te heshtun’ (Christine Von Kohl), Dr.Rugova, arkitekt i rezistences aktive paqesore qe krijoi nji shoqeni te re shqiptare ne Kosove, dek-laronte, besnik i bindjeve te tia te thella: “Na garantojme se nuk do tekete hakmarrje; na nuk do ta lejojme!” Me kete, shkruejne dy gazetaret frances, “…populli i Kosoves ashte angazhue nga Ibrahim Rugova me adaptue vlerat politike dhe shpirtenore te Europes.”


<>
Nga ketu, tek thanja se nji Kosove e lire dhe e pavarun, dhe hymja e saj ne Europe

qe ka qene per idealistin Ibrahim Rugova nji element i fatit shqiptar, ashte vetem nji hap. Ai punoi per kete hap historik, e studjoi ate, e perpunoi, dhe me nji konfidence te plote ne ta ardhmen e Kosoves, priti per momentin e duhun me realizue kete element te fatit shqiptar. Kjo ka qene andrra e tij qe ai e shihte si te pandame nga bindja ne idealizmin e politikes amerikane, orientim qe u ba shtylla e politikes kosovare. Stanley Hoffman i Universitetit Harvard do ta quente ma vone:”…rhe Mother Theresa aspect of the American diplomacy.” Per Ibrahim Rugoven ky qendrim politik u ba “an article of faith” i diplomacise kosovare. Dhe nuk u genjye!



Me 3 shkurt 1994, Dr Ibrahim Rugova i Kosoves se shtypun takohej me Presidentin W.J.Clinton, ne Shtepine e Bardhe. Aty, ai kerkoi – i pari politikan i Kosoves – mbrojtjen nderkombetare te Kosoves per disa vjet me qellim qe te qetesohet situata, e njikohesisht te vendosen, e te forcohen, institucionet demokratike ne Kosove. Menjifjale, nji “trusteeship system” te perkoheshem. Ruejtja e popullsise kosovare nga masakrat serbe, ka qene, per Dr. Rugoven, gur themeltar dhe opsion pa alternative!


*


Ne prill te vitit 2000, pikerisht dhjete vjet mbas Deshmise para Kongresit ne Washington , D.C., vizitova Kosoven e lire, ne shoqeni te mikut tim Hajdar Bajraktari.


Presidenti Rugova u tregue bujar e na ftoi per darke ne residencen e tij private. Ne ate familje, mikpritja e Zonjes Fana Rugova e bani darken edhe ma te kandeshme. Na shoqenonte, shoku i ngushte e besnik i Presidentit, Dr. Alush Gashi, nji intelektual me perspektive, keshilltar politik i Presidentit Rugova. Kolegu i im dhe une folem shtrue mbi pershtypjet tona per Kosoven. Presidenti ndigjonte ne heshtje e me kujdes, por dukej qartesisht i kenaqun dhe mjaft optimist. Here mbas here i referohej diteve te veshtira te praneveres 1999, kur ai dhe e gjithe familja u mbajten “peng” ne shtepi te vet nga policet serbe. Por une nuk diktova shenja urrejtje, as fryme hakmarrje ne thanjet e tia, sikur nuk deshironte me lejue te kaluemen e hidhun me helmue atmosferen e se tashmes, dhe aq ma shume damtimin e se ardhmes se Kosoves. “Kemi nevoje per gjithcka, na tha, sidomos


4


per rruge te mira…rruget jane arteriet e gjakut per trupin e Kosoves.” Ne dalje na tregoi koleksionin e mineraleve te Kosoves, per te cilin ai ishte mjaft krenar.





Heren e fundit e pashe ne vitin 2004 gjate vizites se tij te fundit ne SHBA. Ne nji hotel te New Yorkut, e ne shoqeni te mikut tim pejan, Ramadan Gashi, e pershendeta me mall, dhe mjaft i shqetesuem per shendetin e tij te dobet. Edhe ai e priti mire kete takim. Tani ma nji personalitet politik me dimensione nderkombetare, ai e ndiente plotesisht barren e rande te fatit qe peshonte mbi shpatullat gjysem te kerrusuna te Presidentit te lodhun. Ate dite me dorezoi edhe “Medaljen e Arte te Lidhjes se Prizrenit” qe me kishte akordue me rastin e 125 vjetorit te asaj ngjarje historike. Une e falnderova!


<>
Gjate bisedimit koke-me-koke foli ma shume per problemiet e ndertimit te institucio-neve demokratike ne Kosove, dhe perhapjes se edukates demokratike ne mes te kosovare-ve. Dukej i eksituem, pak i shgenjyem, dhe tregonte shenja padurimi, qe une interpretova si rrjedhime te gjendjes tij shendetesore.



U ndame me nji perqafim te ngrohte e te gjate, sikur e kuptuem te dy se ky do te ishte takimi yne i fundit. Sot, nji vjet mbaa vdekjes tij, mbaj akoma te fresket kujtimin e atij takimi, dhe rikujtoj me mallengjim, e respekt, njeriun dhe punen e tij madheshtore, mendimin e tij fisnik, e aktin e tij guximtar e parimor.


<> Me humbjen e tij, Kosova ka humbe birin e saj qe ka munde vdekjen. Por, Kosova sot celebron edhe jeten e tij te pasun! Pushofte ne paqe te perhershme!





Baldwin, New York

[GjIlAnAsI_cSi]

RUGOVA MEDITANS (Kritika letrare e Ibrahim Rugovës)


Shkruan: Kujtim M. Shala

1. Rugova meditans

L. Poradeci e quante Gj. Fishtёn poet meditans dhe militans, pёr ta karakterizuar dyfish, nё dy fusha: tё mendimit e tё veprimit.
Nё kёtё frymё, sintagma Rugova meditans, titull i tekstit tim, veçon I. Rugovёn mendimtar, nё fushё tё letrave shqipe, duke ditur se karakterizimi i dikurshёm i Lasgushit pёr Fishtёn, vlen po aq pёr Rugovёn, pёr mendimtarin e pёr prijёsin e shqiptarёve tё Kosovёs.
Me pёrjashtim tё vjershave tё shkruara herёt, e gjithё vepra e Rugovёs ёshtё diskursive.
Prapa Rugovёs meditans radhiten gjashtё tituj: Prekje lirike (1971), Kah teoria (1978), Strategjia e kuptimit (1980), Vepra e Bogdanit 1675-1685 (1982), Kahe dhe premisa tё kritikёs letrare shqiptare 1504-1983 (1986), Refuzimi estetik (1987).

Libri i parё, Prekje lirike, krejt i veçantё, ёshtё ndёrtuar nga tekste kritike qё rikrijojnё tekstet e interpretuara, pёr tё identifikuar, nё shumё pika, kritikёn letrare me letёrsinё. Kёtu, mendimi ka ikur nga retorika e vet, pёr te retorika e figurёs dhe e diskursit poetik pёrgjithёsisht. Sa pёr tё eksplikuar mё tej: Rugova, kur shkruan pёr Lorkёn, bёn tё vetin diskursin e Lorkёs dhe e kryqёzon atё me emocionin e vet tё leximit; kur shkruan pёr Lasgushin, diskursin e Lasgushit e kështu me radhë.
Diskursi i Rugovёs te ky libёr provon kritikёn letrare si vepёr letrare, si krijuese tё kuptimeve. Këtu Rugova ёshtё thellësisht subjektiv dhe subjektivizmi/subjektiviteti, i shpallur, i prekshёm, veti statutare/pёrcaktuese e diskursit tё tij.

Te Kah teoria, Rugova, tash mendimtar me retorikёn e mendimtarit, definon e karakterizon kritikёn letrare dhe mendimin për letёrsinё, pasi ka definuar e karakterizuar letёrsinё. Duke qenё letёrsia njё differentia specifica, krijim, edhe kritika letrare, si disiplinё me objekt letёrsinё, ёshtё krijim, qё mban pёrbrenda kritikёn si kategori (mjet shqyrtimi).
Objekti i dyfishtё: teoria e letёrsisё / teoria e kritikёs, Kah teoria e bёn libёr teorik/metakritik.
Vetё titulli (Kah teoria) jep orientimin e autorit e tё diskursit: Teoria.

Strategjia e kuptimit ёshtё libёr eseistik, kritik e teorizues. Duke iu referuar natyrёs sё trefishtё tё kёrkimit, autori ka strukturuar librin nё tri pjesё: I. Ese, II. Kritikё, III. Teori e poezisё shqipe.
Objekt i pёrbashkёt i librit ёshtё Kuptimi, ndёrsa strukturimi teksteve shenjon dominimin e tipit tё kёrkimit nё secilёn nga pjesёt: sё pari diskursi eseistik, nё tё cilin hapet e problematizohet çёshtja; sё dyti leximet kritike, vlerёsuese; sё treti vёshtrimi teorik, nё tё cilin problemi preket/vёshtrohet nga disa anё, si fenomen, dhe insistohet nё argumentime mё konkrete.
Vetё objekti themelor, Kuptimi, pёrpos qё krijon boshtin qё mban pjesёt e librit e tekstet qё bёjnё pjesёt, ka imponuar interpretimin semantik; njё produkt i “përkthimit” të modelit gjuhësor të N. Çomskit në model për kërkimet letrare.

Ndërkaq, Vepra e Bogdanit 1675-1685 ёshtё monografi. Projekti themelor i Rugovёs nё kёrkimet letrare. Aty, zbulohet e lexohet teksti i Bogdanit, duke u fshirё distanca kohore: teksti i djeshёm ringjallet nё leximin e sotёm.
Nga paraqitja e nga kёrkimi i gjenezёs sё veprёs sё Bogdanit, Rugova kalon te struktura e saj e tek interpetimi.
Nё planin e metodёs, Vepra e Bogdanit 1675-1685, nё esencё, ёshtё njё kёrkim struktural/semiotik: lexim i tekstit si sistem kodesh/shenjash tё mbushura mesazhe/kuptime. Rugova analizon strukturat. Hap kodet, pёr t’i hapur kuptimet. Lexon shenjat, pёr ta hapur universin e librit.
Nё fjalёn e mbajtur me rastin e shpalljes Doktor nderi (Honoris Causa) i Universitetit Parisi VIII, Sorbonё, Francё, mё 1996, Rugova e quante veten Nxёnёs tё vogёl tё Bartit tё madh. Nё aventurёn semiologjike te Vepra e Bogdanit 1675-1685 ai ёshtё Trashёgimtar i madh i Bartit tё madh.

Te Kahe dhe premisa tё kritikёs letrare shqiptare 1504-1983 Rugova rishtas ka pёr objekt kritikёn letrare. Kёtu, teoria kthehet nё praktikё kёrkimi. Kahe dhe premisa... ёshtё njё tipologji teorike/historike, esencialisht pёrshkruese e komentuese, e kritikёs shqiptare; pёrshkrimet/komentet bёjnё qё tipologjia tё mos sforcohet.
Duke qenё i pёrbёrё edhe nga njё Bibliografi e gjerё, e komentuar, e teksteve kritike, libri merr edhe status udhёzuesi nё fushёn e metakritikës. Ndërsa, metodiciteti i kërkimit e bën shumë të përdorshëm.

Edhe pse ndёrmjet janё dy librat monografikё (Vepra e Bogdanit... e Kahe dhe premisa...), Refuzimi estetik vijon Strategjinё e kuptimit, qoftё nё planin e fushёs sё interpetimit, qoftё nё atё tё strukturimit. Refuzimi estetik pёrbёhet nga shkrime tё viteve 1980-1986 dhe pёr referencё/objekt themelor ka letёrsinё bashkёkohёse. Tё shkruara nё kohёn e botimit tё veprave qё kanё pёr objekt, tekstet e kёtij libri i dominon vlerёsimi. Rugova komunikon gjallё me veprat e me fenomenet dhe vlerёson nё tipin e avangardёs estetike, siç e pёrcakton vetё.
Duke lexuar veprat e kohёs nёn vetёdijen mbi refuzimin estetik, Rugova provon vlerёn dhe funksonin e veçantё tё letёrsisё (si qenёsi pёrballё idesё e kёrkesёs pёr letёrsi nё funksion social: ideologjik, politik etj.).
Rugova vlerёson autorёt bashkёkohorё dhe bashkёkohёsinё, gjithnjё duke patur vetёdijen pёr vёshtirёsitё e vlerёsimit tё parё, nё distancё tё vogёl ose nё mungesё distance. Procesualiteti ёshtё veti themelore e Strategjisё sё kuptimit dhe e Refuzimit estetik. Duke shmangur kurthet e procesualitetit, edhe pse vlerёsues i parё, Rugova ёshtё vlerёsues i thellё. Nё shumё kuptime, koha i dha tё drejtё, duke i bёrё vlerёsimet e tij pjesё të rëndësishme tё traditёs sё leximit dhe orientuese/determinuese të kërkimeve letrare. Vlerësimet e tij tashmë jetojnë edhe në vlerësimet e të tjerëve për librat e njëjtë.


2. Teoria:
Letërsia / Kërkimet

Shkrimin diskursiv të Rugovës përherë e shoqëron vetëdija mbi letërsinë si differentia specifica (aktivitet krijues i veçantë). Në përputhje me objektin (letërsia), edhe kërkimi bëhet i veçantë, i brendshëm, me burim vetë letërsinë. Rugova, edhe kur pranon ndihmën e disiplinave të tjera për studimin e letërsisë, njeh për themelore shkencën letrare.
Leximi i letërsisë si model i veçantë, i vetes, kur zbresim nga teoria tek empiria letrare shqipe, problematizohet vetiu, duke qenë e njohur natyra e thellë ideologjike e një pjese të madhe të saj, prandaj marria e funksioneve të jashtme, vënia në shërbim të ideologemave. Rugova kërkon e zbulon daljen relative nga kjo skemë te moderniteti shqiptar e, pёrfundimisht, te letërsia bashkëkohore e Kosovës. Letërsia në Shqipëri vijon të jetë fytyrë e ideologjisë, prandaj në funksion të saj.

Koncepti pёr letërsinë si differentia specifica, në diskurs teorik, është shtruar, trajtuar e provuar te Letërisa si differentia specifica. Koncepti i tillë, me një pikëprerje me estetikën ontologjike/fenomenologjike, me pikëpamjen e Hegelit mbi statusin/funksionin e artit e me teorinë e J. Lotmanit mbi artin si informacion artistik, ndërtohet duke njohur empirikisht ndërrimin e statusit të letërsisë e tё arteve nga misionare, nëpёrmjet procesit të transformimit/diferencimit, në veprimtari krijuese. Duke gjykuar përbrenda letërsisë shqipe, diferencimi i tillё nënkupton fundin e letërsisë së mitit nacional dhe lindjen e letërsisë për vete. Ky transformim, në fushë të studimit, kërkon leximin e letërsisë si medium që nuk pasqyron, por që krijon botën e vet. Kjo shpie te kërkimi i modeleve letrare/tekstore, duke i njohur si të veçanta; si struktura që prodhojnë e mbajnë botën e veprës.
Diferencimi i letërsisë dhe i arteve kushtëzohet e shoqërohet nga natyra e hapur e tyre. Duke pasur referencë të deklaruar teorinë estetike e semiotike të U. Ekos (Vepra e hapur), Rugova afrimon leximin/receptimin si zgjedhje të lirë të receptuesit. Vepra e hapur është produkt i poetikave të avangardës ose i poetikave personale jonormative; receptimi i saj esencializon receptuesin përkrah autorit/krijuesit. Vepra e hapur ndërton recepientin, duke e aktivizuar atë në principin e apertativitetit.
Duke pranuar e afirmuar artin e recepientin e tillë, Rugova pranon e afirmon Individin, mendimin individual, përballë kolektivitetit. Kjo është shenjë e madhe, e përhershme, e modernitetit.

Kritika letrare, në përgjithësimin teorik të Rugovës, është aktivitet që vë komunikimin e parë me veprën letrare. Ajo është tjetër nga Teoria, Historia e letërsisë dhe Estetika. Kritika rri ndërmjet Teorisë e Praktikës, Shkencës e Artit, dhe, së pari, ka karakter vlerësues. Realisht, ky është një tip i kritikës.
Autori ynë niset nga etimologjia e fjalës kritikë, skicon historinë e konceptit kritikë, paraqet, komenton e vlerëson metodat e kërkimit, për të arritur përgjithësimet për kritikën letrare si disiplinë.
Duke përgjithësuar lidhur me metodat e kërkimit, Rugova nënvizon ”dy baza metodologjike nga të cilat niset kritika letrare”: 1. vepra letrare produkt i jashtësisë dhe 2. vepra letrare produkt absolut artistik, d.m.th. vepra letrare si mimesis, vepra letrare si poiesis.

Te teksti me titullin Mjeti kritikë Rugova diferencon pikëpamjen e vet mbi kritikën letrare (disiplinë), duke e definuar atë si krijm që aplikon kategorinë kritikë, e cila është formë e njohjes, proces/mjet. Aplikimi i drejtë i kategorisë, prodhon kritikën shkencore, mendon teoricieni ynë.
Rugova mbron natyrën dyfishe të kritikës letrare: statusi njohës (gnoseologjik) dhe vlerësues (aksiologjik). Principi kritik përmbushet duke kaluar nga njohja te vlerësimi.

Kritika letrare atribuon kuptimet. Çdo interpretim është një mundësi interpretimi. Kuptimi i prodhuar (vepra) dhe kuptimi i atribuuar (interpretimi) s´kanë si të përputhen në të gjitha pikat. Vepra hesht, Intereptimi bëhet zë i saj. Kritika moderne, duke njohur fiaskon e kritikës tradicionale në kërkimin ekskluziv të kuptimit të implikuar, bëhet atribuuese. Argumentimi i referohet atribuimit e jo kuptimit të implikuar. Argumentimi shpie te konceptet “që përfaqësojnë përvojën interpretuese dhe përvojën krijuese”. Pra, përvoja interpretuese del nga përvoja krijuese në procesin e atribuimit të argumentuar të kuptimeve.
Atribuimi, në esencë, është produkt i leximit të gjuhës në planin e dytë (si konotacion) dhe i aktivizimit të strukturës së thellë të tekstit, i mbushjes së kësaj strukture me kuptime. Kritika, e kryqëzuar me semantikën, kërkon e interpreton fushën e konotimit tekstor.

Jeta e kritikës është e barabartë me lirinë e kritikut, me shumësinë e kërkimeve. Rugova gjykon monizmin në kërkimet letrare, si skematizim që pamundëson individualitetin.
Mjeti kritikë përgjithëson dijen mbi kritikën në e përtej kritikës letrare. Kritika (kategori) është karakterizuesja themelore e kërkimit letrar dhe e kërkimit të shkencave humane përgjithësisht.
Të kritikosh, do të thotë të vësh në krizë. Vënia në krizë prodhon debatin. Debati siguron thyerjen e skemave, përjashton normativitetin final, shtyn dijet përpara. “Është e vërtetë shikuar në aspektin sociokulturor se kritika është treguesi më i mirë për stabilitetin e një shoqërie. Pra aty ku ka liri, ka edhe kritikë, e ku ka kritikë ka edhe liri. Dhe, shoqëritë e meset e ndryshme që janë të ndieshme ndaj kritikës, dëshmojnë se ende nuk janë të zhvilluara në frymën e tolerancës dhe kufizojnë me dogmatizmin. Prandaj duhet kuptuar njëherë e përgjithmonë se gjërat dhe çështjet e ndryshme duhet të shikohen në mënyrë më demokratike. Për ta përforcuar këtë po shprehemi me një mendim paradoksal të Roman Jaboksonit se, uniteti i shkencës, me këtë rast edhe i kritikës, qëndron në diversitet, e jo në pajtimësi siç qëndron uniteti politik, çfarë do të thotë se fusha e parë hulumton e kërkon, kurse fusha e dytë gjendet në veprim aktual, ku pajtimësia është e domosdoshme. Rezulton: nuk duhet të frikohemi nga mospajtimet e argumentuara në fushën e mendimit, sepse na pasurojnë, po të frikohemi nga pajtimet servile, që sjellin inkuadrimin e të paaftëve në fushën letrare e kulturore.”, konkludon Rugova te Strategjia e kuptimit.


vazhdon..

[GjIlAnAsI_cSi]

vazhdimi..

3. Kritika / Metakritika

Kritika letrare e I. Rugovës, në pikat themelore, është aplikim i teorisë së tij për kritikën. Përgjithnjë, kritika e tij njeh objektin e vet si një differentia specifica.
Duke shkruar, në pjesën më të madhe, për vepra të bashkëkohësisë, Rugova leximin e sotëm (kritikën) e mat me kohën sot. Leximi i parë (kritika) është hyrje e konditë në procesin e formulimit të teorive, ndaj kapërcimi i përhershëm i Rugovës te teorizimet, del krejt i natyrshëm: mbi rrjetin e kritikave për veprat e caktuara, fitohet diskursi që përgjithëson këtë rrjet. Domethënë, kritika, nё njё nivel tё caktuar, aplikon teorinë, ndërsa vetë hap rrugë për teorizime/përgjithësime mbi korpusin e teksteve të vlerësuara, për të synuar të bëhet instrument edhe vetë. Kёrkesa e Rugovёs pёr njё kritikё argumentuese, pёrkon me kёrkesёn pёr bashkëjetesë ndërmjet Kritikës e Poetikës; relacion në të cilin kritika aplikon principet e poetikës, bëhet diskurs argumentues.

Te Strategjia e kuptimit dhe te Refuzimi estetik procesi që përshkruam përmbushet duke qenë objekt kërkimi një korpus tekstesh; te Vepra e Bogdanit 1675-1685 objekt është një vepër. Te kjo e fundit aplikohet/provohet teoria, ndërsa rezultatet e kërkimit përgjithësohen, për t’u parë të vlershme për letërsinë e tipit të veprës së Bogdanit.
E thënë më ndryshe, Rugova aplikon e provon teorinë dhe nga praktika e kërkimit formulon pёrgjithёsime teorike. Vepra letrare bëhet objekt i teorisë e burim i përgjithёsimeve/formulimeve të reja teorike.
Pjesën e dytë të librit Strategjia e kuptimit e përbëjnë kritikat recensioniste për poetët: A. Podrimja, Rr. Dedaj, B. Musliu, E. Basha, S. Hamiti etj. Kritika e tillë esencializon vlerësimin.
Po ky tip kritike përbën edhe pjesën e dytë të librit Refuzimi estetik; vetëm se tash bëhen referencë edhe autorë të tjerë dhe, përpos poetë, edhe prozatorë.
Vepra e Bogdanit 1675-1685 hyn në tipin e kritikës që kërkon provën; procedurë që karakterizon diskurset akademike. Zhanri përputhet me diskursin; kemi përpara një studim monografik. Por, Rugova provon se diskurset akademike s’jetojnë pa pasionin e kërkimit. Diskursi i Rugovës te Vepra e Bogdanit... është diskurs i dashuruar (R. Bart). Në këtë diskurs, Bogdani i ngjan Rugovës sa ky Bogdanit.
Rugova rigjen kohën dhe modelin kulturor të veprës së Bogdanit, në shembullin e Kurtiusit, jep gjenetikën e veprës, duke paraqitur, përshkruar e duke sjellë informacione; analizon e interpreton tekstin në principin srukturalist/semiotik të R. Bartit.
Vepra e Bogdanit analizohet si shfaqje e retorikës së Mesjetës, nëpërmjet një Retorike të strukturës. Ndërsa, interpretohet në principin e Semiologjisë së diskurstit. Lënda e Retorikës së vjetër është bërë objekt i Retorikës së re.

Përfundimisht, format e kritikës letrare të I. Rugovës janë: recensioni e kritika introduktore, kritika procesuale, kritika eseistike e kritika akademike. Në varësi me formën, merr ngjyrё edhe diskursi i tij: forcohet ose reduktohet statusi vlerësues.

Titulli Kahe dhe premisa të kritikës letrare shqiptare 1504-1983 përcakton objektin themelor dhe shtrirjen e kërkimit. Rugova ka përpara gjithë kritikën shqipe dhe bën objekt kahe e premisa të saj. Kahe ka kuptimin e orientimit, interesimit, ndërsa premisat janë pikënisjet teorike dhe rezultatet e kritikës. Duke gjykuar se ta interpretosh kritikën, do të thotë ta interpretosh letërsinë me ndërmjetësim, Rugova aplikon periodizimin e letërsisë shqipe tash në fushën e kritikës. Kështu, kahet themelore të kritikës vihen në kohë, ndërsa premisat kushtëzohen nga kahet.
Koha e shpie kërkimin te kontekstet sociokulturore; kahet te fenomenet; premisat te shtrati teorik i fenomeneve.
Përballë distinksionit, të pranuar, ndërmjet historisë së kritikës e teorisë së kritikës, Rugova kryqëzon këto principe e domene. Te studimi i tij, kërkimi diakronik identifikohet me sistematikën: leximi i teksteve sipas rendit kohor të shfaqjes.
Te Kahe dhe premisa..., Rugova paraqet, përshkruan, karakterizon e komenton, d.m.th. pozicionohet, prandaj edhe vlerëson. Pozicionimet e tij, në rend të parë, janë karakterizime të mëtejme të objektit dhe rrallë shqiptohen mospranime, meqë ai lexon kritikën duke pasur parasysh modelin kulturor e sociokulturor të shfaqjes së saj. Që të eksplikohet më tej: Rugova nuk e gjykon kritikën e djeshme nga sot, ndërsa kur ka përpara kritikën bashkëkohore, redukton maksimalisht vlerësimin dhe përshkruan e karakterizon.
Proceduralisht, kërkimi metakritik i Rugovës: paraqet, përshkruan, komenton, vlerëson dhe argumenton, gjithnjë duke pasur për burim tekstet-objekt dhe teorinë e kritikës (instrument).
Kahe dhe premisa... është sprova më e gjerë e I. Rugovës dhe sprova më e gjerë metakritike në kërkimet shqipe. Ky libër është bërë referencë themelore në këtë fushë kërkimesh. Është një libër-model.


4. Estetikë dhe Ideologji

Diskursi eseistik/teorik i Rugovёs pёrherё prek çёshtje aktuale, tё ndieshme. Rugova ballafaqon pikёpamjet e kundёrta dhe vlerёson ato. Pozicionimet e tij përcillen nga argumente, tё cilat vetiu pёrfaqёsojnё pikёpamje autoriale, prandaj propozojnё zgjidhje. Pikёpamjet autoriale tё Rugovёs artikulohen duke u matur me referencat, me dijen mbi çёshtjen e diskutuar.
Nё kёtё pikё, do t’u referohemi dy teksteve tё tij: Njё korrektor estetikoteorik (Kah teoria) dhe Refuzimi estetik (nga libri me po kёtё titull), nё tё cilёt Rugova rivё, mbron e afirmon distinksionin ndёrmjet Estetikёs e Ideologjisё/Politikёs. Ky ёshtё njё problem i moçёm e i ri, me fillesё te filozofia e Platonit dhe ajo e Aristotelit. Prapa emrit tё Platonit vihet estetika ideologjike, e artikuluar fuqishёm te Republika, ndёrsa prapa emrit tё Aristotelit estetika ontologjike. Estetika ideologjike e zhvendos objektin estetik nё fushё tё sociales dhe të ideologjisё; studimet sociologjike/sociologjizuese e ideologjike/ideologjizuese tё artit.
Estetikёn ideologjike Rugova e sheh tё shtrirё nga Antika te shek. XX, te Sartri e Lukaçi. Kёrkesё e pёrhershme e saj ёshtё vёnia e artit/letёrsisё nё funksion social/ideologjik/politik. Kjo ёshtё kёrkesa pёr art/letërsi tё angazhuar, e skematizuar fundёsisht te letërsia e realizmit socialist. Letërsia e realizmit socialist, si teoria/kanoni i saj, ёshtё produkt i ideologjisё, ndaj vihet nё funksion tё ideologjisё. Letёrsia e tillё e humbet funksionin estetik.
Estetika ideologjike e realizmit socialist, duke e thjeshtёzuar skemёn fundësisht, kanonizoi tipologjinё bardh e zi: nё njё anё “letёrsia pёrparimtare”, nё tjetrёn “letёrsia reaksionare”. Rugova vihet pёrballё skemёs sё tillё, duke njohur autonominё e qenёsisё e tё objektit estetik. Kёshtu ai shtyhet tek estetika ontologjike.
Konturat e estetikёs ontologjike i dha Aristoteli, duke ndarё tё bukurёn (estetika, arti) nga e mira (etika). Estetika ontologjike njeh objektin estetik, aktin estetik dhe efektin estetik (si produkt tё tyre). Atributi i pёrsёritur (estetik) pas objektit, aktit e efektit shenjon domenin (estetika), natyrёn/funksionin e artit dhe refuzon ideologjinё. Refuzimi i tillё ёshtё shtruar e trajtuar sёrish, mё gjerёsisht e mё thellё, tek eseja e njohur Refuzimi estetik.

“Refuzim do tё thotё tё mos pranosh, tё mos pranosh atё qё tё imponohet, e kjo varet nga qёndrimi personal dhe nga ia i pёrgjithshёm”. Kjo ёshtё fjalia e parё e esesё Refuzimi estetik; njё pёrkufizim/konkluzion dhe njё çelёs pёr ta lexuar tekstin. Refuzimi ёshtё alternativё e pranimit, vёnё pёrballё imponimit, i cili prek të gjitha sferat e jetёs sё njeriut.
Letёrsia, si artet, ёshtё sistem autonom. Autonomia e tillё sigurohet nga refuzimi estetik, i cili buron nga vetё kjo autonomi. Ndёrsa, autonomia bëhet e mundur nga qenёsia estetike e veprёs letrare.
Refuzimi estetik, tradicionalisht, realizohet me kategori tё brendshme, si: satira, sarkazma, grotesku etj. Kategoritё e tilla konstituojnё atё që do ta quaja Estetikё tё refuzimit.
Qenёsia estetike mban letёrsinё gjallё, funksionale dhe me ndikim jetёgjatё pёrballё politikёs, shtetit e pushtetit. Refuzimi estetik ёshtё manifestim i brendshёm i kёsaj qenёsie, përballë jashtësisë përplot imponime.
Rugova skicon raportin politika - letёrsia nё kohё tё ndryshme, pёr tё arritur te konkluza se ato përherë janё “dy fusha tё kundёrta, tё ndara”. Politika do ta kufizojё e ta kontrollojё letёrsinё, ndёrsa kjo e refuzon, pёr tё jetuar mё gjatё se politika. Politika lidhet me njё kohё; letёrsia shkon pёrtej kohёs sё shfaqjes dhe jeton e ndikon nё pёrputhje me mjaftueshmёrinё/manifestimin e qenёsisё estetike.
Politika ёshtё veprimtari pragmatike. Letёrsia ёshtё qenie estetike.
Politika mund tё zhvillojё diskurs represiv nё relacion me letёrsinё. Letёrsia mbrohet e ekziston nё vete nёpёrmjet refuzimit estetik.


5. Shekulli i Ibrahim Rugovës

I. Rugova ёshtё njё nga themeluesit e kritikёs letrare moderne nё Kosovё. Megjithatë, Rugova mbetet figurё me tё cilёn, mё shumё se njё shkollё e kritikёs, identifikohet një mënyrë e të menduarit, njё model/qark kulturor: Prishtina e viteve ’70-tё tё shek. XX. Qarku kulturor i Prishtinës ka modelin e vet letrar, tё pёrfaqёsuar fuqishёm nga A. Pashku, A. Podrimja, Z. Rrahmani etj.; modelin kritik, me autoritet themelor S. Hamitin. Rugova bёn bashkё e pёrfaqёson kёto modele, nё cilёsinё e mendimtarit, ndaj fjala pёr Rugovёn ёshtё fjalё pёr ikonën e qarkut.
Ky qark tashmё ka krijuar trashёgiminё e vet nё fushё tё krijimit e tё mendimit.

Brezi i Rugovёs, pёrballё ideologjisё mbi literaturёn, krijoi ideologjinё e literaturёs; mendimin qё buron nga literatura e qё provё e ka vetё atë.
Çelësi për ta lexuar Rugovën përballë kritikës së kohës është libri Prekje lirike. Ky libër refuzon leximin e jashtëm/sociologjizues/ideologjizues, dominant në kulturën letrare shqipe, dhe provon fuqishëm kritikën si rikrijim të veprës letrare. Aty, normën e leximit e përcakton estetika e tekstit letrar e jo skemat sociale. Veprën e prodhon diskursi letrar; ajo përmbush këtë diskurs, duke qenë një shfaqje konkrete e tij, dhe asnjë strukturë tjetër.
Prekje lirike, një titull figurë në ballë të një libri diskursiv. Prekja është figura e komunikimit; lirike është atributi që shenjon komunikimin subjektiv, të butë (lirik) me tekstin letrar. Për të dalë nga paradoksi, këtë titull do të duhej ta lexonim si shenjues të diskursivitetit të relativizuar, të kryqëzuar me diskursin letrar e shpesh të tretur në këtë diskurs. Prekje lirike është figura e komunikimit me tekstin në mungesë distance. Subjektivizmi shpallet “ideologji” e interpretimit.
E përbërë nga lexime krejt personale, Prekje lirike është kritikë letrare e një poeti. Subjekti është hapur plotësisht përpara teksteve, për t’i hapur ato. Çdo shenjë e tekstit, qoftë emocioni, qoftë retorika, qoftë interpretimi, ruan e reflekton natyrën e subjektit.
Diskursi i Rugovës, duke relativizuar kufirin ndërmjet tekstit letrar e tekstit diskursiv, provon diskursin letrar si amëz të metadiskurseve.
Prekje lirike mban tekstet me të cilat Rugova hyri në botën e komunikimeve letrare, duke qenë krejt i hapur. U bë sistematik te Kah teoria e tutje. Ai nisi jetën në letërsi si Krijues, e vijoi si Rikrijues dhe e mbylli si Klasifikues/Sistematizues.

Duke karakterizuar pёrfundimisht:
Rugova teorizon e propozon studimin e specializuar tё letёrsisё.
Diskurin e tij e shoqёron pёrherё njё fill përgjithësues, prandaj universalizues.
Tё gjitha trajtat e kritikёs letrare vihen nё funksion tё njohjes e tё vlerёsimit tё veprёs letrare. Rezultatet e kёrkimit, nga kёtu, mundёsojnё diskursin teorik/pёrgjithёsues. Kjo ilustron kёrkesёn e pёrhershme tё Rugovёs pёr t’u marrё me fenomenet.
Në diskursin e pastër kritik, Rugova kërkon stukturat, pastaj interpreton, në fund vlerëson.

Vepra e I. Rugovёs ёshtё njё nga trashёgimitё e mёdha tё modernitetit shqiptar. Duke reflektuar veten pёrtej kohёs sё shfaqjes, vazhdon tё jetё njё determinuese e gjallё e kёrkimeve letrare te ne.
Ajo ruan e reflekton frymёn e mendimtarit e të njeriut Ibrahim Rugova. Reflekton natyrën e hapur të Njeriut dhe asketizmin e thellë të Mendimtarit.
Vepra është shenjë ideale e identitetit. Një idealitet i obejktivuar. Ajo mban gjallë Autorin; pse jo edhe Njeriun.
Vepra e Rugovës tashmë po bëhet objekt studimi. Kjo është edhe një shenjë se ajo po shndërrohet në vepër klasike. Vetëm veprat e tilla mbeten gjallë.
Një vepër klasike më s’mund quhet Zbulim, por Vlerë, Identitet.
Unë, sot, vetëmsa po tërheq vëmendjen: Jetojmë në Shekullin e Ibrahim Rugovës.

[Arb]

Familjes Rugova iu dorëzua dekorata e presidentit Moisiu akorduar ish kryetarit Rugova Këshilltarët e Presidentit të Shqipërisë, Afrim Krasniqi dhe Muhamet Kapllani, i kanë dorëzuar sot familjes Rugova, dekoratën e lartë që presidenti Alfred Moisiu i ka akorduar ish kryetarit të Kosovës, Ibrahim Rugova. Me këtë rast këshilltari Muhamet Kapllani tha se kjo dekoratë i jepet njërit nga figurat më të shquara të kombit shqiptarë.

[Arb]

Presidenti Bamir TOPI perkujton (ne fjalin e tij ne Parlamentin e Kosoves) ikonen e Shqiptareve - Presidentin Rugova

"Te gjithe ne kthejme me mirenjohje dhe respekt mendimin tone drejt ikones se rezistences, te mbijeteses, te vuajtjes, por edhe te shpreses se popullit te Kosoves. Urtesia, mirenjohja njerezore, shpirti i tij i paqes, durimi, por edhe besimi tek e drejta e udheheqesit, Ibrahim Rugova, mbeten parime dhe vizione projektuese per te ardhmen e vendit tuaj."

[Arb]

http://video.google.com/videoplay?docid=-1378702910718029609&q=rugova&total=334&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=4

[Arb]

Albert Rohan ishte kthyer në Ballkan, tash në Kosovë, ndërkohë që mbante postin e Sekretarit të Përgjithshëm në Ministrinë e Jashtme austriake në vitin 1990.

“Ideja ishte që ta alarmonim bashkësinë ndërkombëtare me atë se çfarë po ndodhte në Kosovë”, tregon ai arsyet e kësaj vizite. Njeriun e parë në Prishtinë që kishte takuar Albert Rohan ishte Ibrahim Rugova, kryetar i LDK’së.

Rohan e Rugova, në fakt, ishin takuar edhe më parë në Vjenë në njërën nga odisejadat paqësore që ai i bënte me qëllim të informimit të opinionit botëror për gjendjen në Kosovë.

Në një takim me Ibrahim Rugovën, diplomati Rohan sjell ndër mend njërin nga aspektet
më interesante të këtij takimi.

“Askush nuk po e nderon politikën e mjeteve paqësore. Herët a vonë, grupet më radikale do të vijnë dhe t’ju pyesin se çfarë keni arritur me këto politika paqësore”, i kishte thënë Rohan liderit kosovar të asaj kohe.

“Ajo që kemi arritur është se ne, kosovarët, jemi ende këtu”, ju kishte përgjigjur pacifisti i përjetshëm, përgjigje të cilën më vonë Rohan e kishte konsideruar interesante dhe shumë inteligjente.

Express

[Peja-Boy]

Arberie Hadergjonaj per DR.Ibrahim Rugova

Oh moj dardani antike gjuje vellon e lashtesise,
Rrok-lahuten ti kreshnike per babain e Pavaresise
Qka tha aj Ibrahim Rugova ne Prishtine kur mbylli syte
Moj Kosove per ty punova siq punon qiriu per drite..!

Ref(2x):
Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet,
Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret
Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet
Se ti je Gand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret

Ibrahim Rugova:
"Dhe ajo eshte nje kerkese e gjithe popullit dhe nuk mund ta injoroj askush "

Oh moj dardani antike shkundi malet plot me bor
Ne brilant ta ktheva lotin moj e shtrenjta nanë Kosove...
ç'tha Ballkani ç'tha Europa per ty Ibrahim Rugove
Emrin tand ka mar epoka me beku lirin n`Kosove

Ref(2x):
Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet,
Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret
Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet
Se ti je Gand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret

Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet,
Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret
Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet
Se ti je Gand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret

Ref(2x):
Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet
Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret
Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet
Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vreeeeet

[Urata]

From The Times


Ibrahim Rugova
Steadfast leader who became 'Kosovo's Gandhi' with his passive resistance in the fight for independence
December 2, 1944 - January 21, 2006
RECOMMEND?
WITH his characteristic red scarf, which he swore he would not remove until Kosovo became free, Ibrahim Rugova was a leading figure in the politics of the Balkans from the late 1980s until his death. His political life was devoted to the cause of Kosovan freedom, but if he was unflinching in his objective he was equally determined upon the means to its attainment: he was, and it was an analogy he was not shy of using himself, Kosovo’s Gandhi, a man dedicated to peaceful resistance and to the achievement of one’s goals by nonviolence.
Ibrahim Rugova was born in a small village in the Istog area of Kosovo in 1944. It was a turbulent time in Kosovo. During the Second World War the area had been included in Albania, the majority of Kosovo’s inhabitants being, like Rugova, ethnic Albanians. After the Germans had withdrawn, Serbian communist partisans reimposed rule from Belgrade. And this they did with considerable brutality. On January 10, 1945, they shot Rugova’s father and grandfather. They were but two of the many who died during the reimposition of Belgrade’s authority, an authority which was to be maintained with great strictness until the second half of the 1960s.

Rugova finished his secondary schooling in the town of Peja, graduating in 1967 before moving on to the University of Pristina, where he was a student in the Faculty of Philosophy’s Department of Albanian Studies until 1971. He then enrolled as a research student concentrating on literary theory and receiving his doctorate in 1984 for his thesis The Directions and Premises of Albanian Literary Criticism, 1504-1983.

As part of his advanced studies he spent 1976-77 at the École Pratique des Hautes Études in Paris where his supervisor was the redoubtable Roland Barthes. In Pristina he also edited the student newspaper Bota e Re (New World) and the magazine Dituria (Knowledge). In the early 1970s he worked in the Institute for Albanian Studies in Prishtina. He also continued his journalistic activities, serving as editor-in-chief of the Institute’s periodical Gjurmime albanologjike (Albanian Research). Like most intelligent men and women of his generation, Rugova joined the Communist Party, primarily as a means of ensuring a decent career. As a conscientious academic he published a number of works in his own field and in 1988 was elected president of the Kosovo Writers’ Association. This appointment came with potential political change — and danger.

By the late 1980s tensions between Serbs and Albanians in Kosovo were rising rapidly as President Slobodan Milosevic of Serbia sought to tighten the central control over Kosovo which had been relaxed under the Yugoslav constitution of 1974. The writers’ association became an important factor in the Albanian protests, and eventual resistance, to the reimposition of Belgrade’s control. When Milosevic’s regime produced new constitutional proposals in 1989, Rugova was one of the 215 who signed the Appeal of Kosovo Intellectuals against the proposal. He was immediately expelled from the Yugoslav League of Communists and pushed into the maelstrom of political dissidence. In December 1989 he was a founding member of the Democratic Alliance of Kosovo (LDK) and was immediately chosen as its leader.

Rugova’s response to the tightening of Serbian control in Kosovo was passive resistance. This included the boycott of elections: to vote would imply recognition of the legitimacy of the existing state power. This did not greatly upset the Serbian authorities. Having refused to have anything to do with the Belgrade parliament, the Kosovan deputies then went underground, declared Kosovo a republic and established a virtual parallel state. This conducted both parliamentary and presidential elections, Rugova winning both the latter. The parallel government, operating from a grubby building in Pristina, provided Kosovo’s Albanians with education and medical services, most of the money coming from Kosovan Albanians abroad.

In the late 1990s Rugova’s star waned temporarily. When the Dayton Accords brought no change in Kosovo’s status, many questioned his policy of passive resistance. In 1998 the appearance of the Kosovo Liberation Army (KLA) presented a direct threat to his domination of the Kosovan political scene. During the Nato campaign of 1998-99 Rugova appeared to have been elbowed aside, and when the Rambouillet conference met the United States treated the leader of the KLA as a more important figure than Rugova. But Rugova did not make his position any more credible by his own conduct: he appeared on Serbian television with Milosevic in an appeal for an end to the bombing campaign, though it is quite possible that this was done under duress.

The damage was not long-lasting. When the United Nations Mission in Kosovo (UNMIK) established a new system of government in the area, Rugova returned to his former dominant position. In the elections of October 2000 the LDK won 58 per cent of the votes and on March 4, 2002, Rugova was elected President.

As President, Rugova maintained that the only long-term solution for Kosovo, which was still technically part of Serbia, was that it should become independent. Nothing else would satisfy its Albanian population, he argued, and that an independent Kosovo would serve as a buffer state between Serbia and Albania and would therefore make the Balkans more stable. Rugova was equally insistent that independence had to be secured not with Kalashnikovs but through negotiated agreements with all the parties concerned. This was not to the taste of the heirs of the KLA, but in November 2004 Rugova took an uncharacteristic gamble and made Ramush Haradinaj, the former KLA commander, Prime Minister, even though he was under investigation for alleged war crimes. With crucial negotiations with the United Nations on Kosovo’s future on the horizon, Rugova wanted to unite all Albanians.

These negotiations were approaching a critical stage when, in August 2005, Rugova was flown to a US military hospital in Germany. It was later announced that he had lung cancer.

Rugova at times showed an inflexibility which perhaps came from his training in literary theory, but most of those who met him found he possessed a personal, quirky charm, represented not only in his red scarf but also in his passion for geology. After official business had been completed, all visitors were shown the presidential collection of crystals and then given a sample as a present. It was a carefully graded process with leaders of delegations receiving theirs wrapped in a small velvet cloth while the others had to be content with a napkin. The size of the crystal could also reflect Rugova’s pleasure, or otherwise, at the outcome of the meeting and as a result diplomats in Pristina were constantly comparing notes.

His dedication to peaceful resistance and non-violence brought Rugova a number of awards, including the peace award of the Paul Litzer Foundation in Denmark in 1995, and, three years later, the European Parliament’s Sakharov Prize. He was awarded the degree of Doctor Honoris Causa by the University of Parisin in 1996.

He is survived by his wife, Fana, and their three children.

Ibrahim Rugova, President of Kosovo, was born on December 2, 1944. He died on January 21, 2006, aged 61.

PRINT
EMAIL

[Rozafa]

Sejdiu: Presidenti Rugova - njeriu që bëri epokë


Me rastin e datëlindjes së 65-të të presidentit historik të Kosovës, dr. Ibrahim Rugova, pasardhësi i tij, presidenti i Republikës së Kosovës, Fatmir Sejdiu vendosi kurora lulesh dhe bëri homazhe te varri i dr. Rugovës.

http://img20.imageshack.us/img20/1880/rugova.jpg (http://img20.imageshack.us/i/rugova.jpg/)

Presidenti Sejdiu tha se jemi sot pranë varrit të dr. Ibrahim Rugovës, pranë varrit të njeriut i cili bëri epokë zhvillimesh në fundin e shekullit të kaluar dhe në fillimin e këtij shekulli.

”Unë erdha sot me bashkëpunëtorët e mi, një pjesë e të cilëve kanë qenë bashkëpunëtorë të ngushtë edhe të Presidentit Rugova sikur edhe unë vet, për të shënuar simbolikisht krahas gjithë asaj që e bëjmë esencialisht, ecjen dhe kujtimin e përhershëm për Presidentin historik të Kosovës, dr. Ibrahim Rugova. Njeriun që bëri epokë në zhvillimet më të rëndësishme të fundshekullit të kaluar dhe të fillim shekullit që jetojmë tash dhe njeriu që i mungon shumë Kosovës”, tha Presidenti Sejdiu.

Rruga jonë, synim i yni do jetë integrimi i Kosovës në BE, në NATO, për të arritur që të realizojmë synimin dhe vizionin e themeltarit të shtetit të Kosovës, dr. Ibrahim Rugova, u shpreh Sejdiu.

“Kujtimi për të është i gjithmonshëm, vepra e Tij, prej kolosit të dijes edhe të luftëtarit për rezistencë dhe liri të vendit, do të jetë fanar ndriçues në ecjen tonë të mëtejshme. Për ne është me rëndësi që vizioni i Tij, dhe vizioni i gjithë atyre që u shkrinë dhe ranë për Kosovën të jetë i realizuar në kuptimin më të mirë, me Kosovën shtet demokratik, të prosperimit të përhershëm, dhe me Kosovën që pandalshëm karshi sfidave që ka, ec në realizimin e vizionit themelor të trasuar që herët, po edhe të Presidentit Rugova në këtë rast që është themeltar i vet shtetit të pavarur të Kosovës, për të qenë të integruar në Bashkimin Evropian, në NATO, për të pasur të pashkëputshme miqësinë me Shtetet e Bashkuara të Amerikës”, vijoi presidenti Sejdiu.

[Guri i madh]

st1\:*{behavior:url(#ieooui) }http://www.zemrashqiptare.net/images/articles/2009_11/11313/u1_XhaferLeci.jpgReagim ndaj shpifjeve prej 19 kapitujsh me titull: "Realpolitika e Ibrahim Rugovës", publikuar në webfaqen Pashtriku.org


URREJTJA PATOLOGJIKE E SHERADIN BERISHËS PËR DR. IBRAHIM RUGOVËN



NgaXhafer Leci

Gjithçka që ka shkruar dhe që shkruan Sh. Berisha për Dr. Ibrahim Rugovën është e thënë në kontekstin më negativ të fjalës, duke u përpjekë që këtë figurë të madhe kombëtare ta nxjerr si të pa vlerë!? Por, e ka kot, sepse, siç duket Sh. B. vuan keq nga psikomania ndaj figurës emblematike të Ibrahim Rugovës, ose ka edhe shumë psikofobi ndaj presidentit historik të Kosovës, gjegjësisht ndaj kryetarit karizmatik të LDK-së. Qëndrimet e tij abuzive janë vërejtur qartë që disa vite rresht në disa publikime-kopjime të tij të deritanishme kushtuar Dr. Rugovës. Që, Sh. Berisha është “historian” i cili merret me politikë këtë e kemi mësuar vetëm kohëve të fundit!!

Madje, në shkrimet-kopjimet e tij herë na paraqitet në rolin e zbuluesit të SHIK-ut, duke hapur dosjet e "udbashëve" dhe intelektualëve shqiptarë, herë si “historian” e herë si “hulumtues”, duke gjurmuar vetëm anët negative në biografinë e dr. I. Rugovës.

Megjithatë, po i kthehemi temës se pse po merremi me Sheradinin në këtë shkrim-reagim. Jo, se ia vlen me polemizuar me të, por më shumë për me konstatuar se shkrimet e tij dhe të disa të tjerëve për Dr. Rugovën dhe LDK-në, të botuara kohë pas kohe në disa webfaqe, sidomos ato tek webfaqja personale e tij (www.pashtriku.org (http://www.pashtriku.org/)), janë kryekëput trilluese, përplot me gënjeshtra dhe insinuata shpifëse, për të cilat në çdo shtet ligjor autori i tyre do të dënohej me burg ose me gjoba të mëdha në të holla. Dhe, habitemi se si udhëheqësit LDK-së dhe të LDD-së si dhe të apostrofuarit në shkrimet-kopjimet e tij të porositura kundër dr. Ibrahim Rugovës nuk ngritin aktakuzë ndaj Sheradinit, duke e denoncuar në gjykatat përkatëse për shpifjet që ai u bënë figurave nacionale dhe intelektuale të Kosovës në krye me Dr. I. Rugovën...!?http://www.zemrashqiptare.net/images/articles/2009_11/11313/u1_IbrahimRugova.jpgSi t’iu besosh p.sh. “fakteve” të tij për formimin e Degës së LDK-së në Gjermani të cilat fund e krye janë trilluese. Për shembull, asnjë datë e cekur prej këtij “hulumtuesi” nuk qëndron, por edhe asnjë e vërtetë tjetër rreth historisë politike të subjektit më të madh partiak të Kosovës nuk është ashtu siç thotë të cilat ky ia ofron lexuesve të pakët të webfaqes së tij private?!

LDK-ja, Dega në Gjermani, është formuar në Stuttgart-Esslingen më 5 maj 1990, ku unë, Xhafer Leci, kam qenë pjesëmarrës, dhe as atëherë e as në janar të 1990-tës në Këshillin nismëtar nuk ka qenë Prof.dr. Ali Aliu , siç shpif Sheradini, por kjo ka qenë vetë iniciativë e patriotëve në Gjermani, Zvicër dhe Slloveni, ku në këshillin nismëtar ka marrë pjesë kolonel Naim Maloku, veprimtar nga Sllovenia, tani deputet në Parlamentin e Kosovës".
Fondi humanitar është udhëhequr nga z. Marjan Tunaj dhe ka qenë i vetmi fond që ka qenë transparent në mërgatë dhe i regjistruar pranë institucioneve shtetërore gjermane. Dhe të gjithë atyre që kanë kontribuar me ndihma financiare i është lëshuar vërtetimi përkatës. Ndërsa, Fondi i Aachen-it ka ndihmuar arsimin, shëndetësinë si dhe ka zbutur në masë edhe varfërinë e mijëra punëtorëve shqiptarë në Kosovë të cilët pushtuesi serb i largoi nga puna.

[Guri i madh]

Dega e LDK-së në Gjermani ka qenë bartëse kryesore për formimin e Fondit të 3%-shit. Ka pasur mosmarrëveshje dhe përplasje mes kryeministrit në ekzil z. Bujar Bukoshi dhe strukturave të LDK-së, por jo në masën siç pretendon “historiani” zbulues Sh. B. nga Ludwigsburgu.

Me gjithë të drejtën e shprehjes së mendimit të lirë, duhet shtruar pyetjen publikisht; se në emër të kujt Sh. B. i jep të drejtë vetes që kur shkruan për dr. I. Rugovën dhe LDK-në ta dezinformojë opinionin rreth punës dhe angazhimeve politike dhe kombëtare të dr. Rugovës, duke i shtrembëruar faktet e historisë më të re të Kosovës dhe popullit shqiptar, pra duke pohuar gjëra krejtësisht të pavërteta, para së gjithash, kokë me vete dhe i pa autorizuar nga askush!? (Le të mbetet rezervë mundësia e porosisë partiake, PDK-së, meqë edhe vëllaun e ka funksionarë të kësaj partie në Prizren), ngase vetëm mercenarizmi mund ta bëjë të bardhën të zezë, ashtu siç përpiqet ta bëjë Sheradini në këto "hulumtimet" e tij psikofobike kundër dr. Ibrahim Rugovës.

Për këtë, kërkojmë nga strukturat udhëheqëse të LDK-së si dhe ish udhëheqësit e saj që ta ngritin zërin kundër gënjeshtrave që po lanson që disa vite rresht Sh. Berisha, me qëllim për ta mbrojtur të vërtetën e kohës dhe ngjarjeve, sepse ata që dje e digjnin flamurin e dr. Rugovës nëpër rrugët e Kosovës, ngase bartte të gjitha tiparet kombëtare, janë pikërisht ata të cilët Ditën dhe festën e Flamurit kombëtar e hoqën nga kalendari i festave shtetërore të Kosovës.

Sh. Berisha djallëzisht dhe paturpësisht sulmon figurat e dëshmuara të kombit, në veçanti dr. I. Rugovën, i cili tri herë radhazi ishte i zgjedhuri i popullit të Kosovës. Në qendër të denigrimit nga ana e këtij shpifësi ordinerë janë edhe figurat e njohura të shkencës, kulturës dhe të politikës si akademikët Fehmi Agani, Mark Krasniqi, etj.

Rezistenca paqësore e presidentit Rugova me formimin e institucioneve paralele, kuptohet se nuk kishte pushtet ekzekutiv, por kishte pushtet absolut moral në Kosovën e viteve 1990/99, si vullnet i shprehur unanimisht nga populli i Kosovës. Vetë presidenti Rugova dhe LDK-ja kanë thënë disa herë: “se derisa të shteren të gjitha mjetet paqësore do provojmë të arrijmë pavarësinë pa luftë, por nuk i përjashtojmë mundësitë tjera...”, që nënkuptonte qartë luftën.
Kjo politikë dhe mençuri u zbatua në harmoni të plotë me vullnetin e shumicës së popullit tonë si dhe të shumë vendeve mike të botës perëndimore.

Një kapitull të tërë Sh. Berisha ia kushton burgosjes dhe gjyqit të Mr. Ukshin Hoti. Qëllimi është i qartë, të denigrohet me çdo kusht figura madhore e dr. Rugovës. Citojmë atë çka thotë Sheradini: "Dr.Ibrahim Rugova, meqë ishte kryetar i shumëfishtë i "organeve përgjegjëse të Republikës të Kosovës" pa ngurrim dhe zëshëm them, se ai është përgjegjësi kryesor politik i "alternativës shqiptare", për burgosjen e tretë të Ukshin Hotit." Si argument sjell librin e Nafi Çegranit, ku autori përmend emrat e disa intelektualëve shqiptarë si "shërbëtorë të regjimit jugosllav", por jo edhe emrin e dr. Ibrahim Rugovës.

[Guri i madh]

Sheradin enveristi, duke fajësuar alternativën kosovare të kryesuar nga dr. Rugova, shfajëson pushtuesin serb. E vërteta është se Mr. Ukshin Hotit Serbia nuk ia fali atë përkrahjen e hapur që ai u bëri demonstratave të vitit 1981, ashtu siç u hakmor edhe ndaj avokatit Bajram Kelmendi me djem për aktakuzën e përgatitur kundër Millosheviçit dhe regjimit të tij kriminal të cilën ia kishte dërguar Tribunalit të Hagës.

Rrjedhimisht, dr. I. Rugova nuk ka asnjë lidhje me arrestimin e Ukshin Hotit. Megjithatë, pa dashur ta mbroj presidentin historik të Kosovës, dua të shpreh mendimin tim për ta denoncuar këtë lloj përpjekjeje për denigrimin e figurës të tij.

Bota shqiptare nuk i kishte besuar trikut të Millosheviçit, atëherë kur ai e montoi atë pamjen televizive për ta diskretituar para popullit të tij figurën historike të Ibrahim Rugovës. Edhe ata rugovistë që gjendeshin në pranverën e vitit 1999 para sulmeve të majtistëve shqiptarë bashkë me Ibrahim Rugovën deklaronin nga kampet e refugjatëve: “Ani, ai e di se çfarë bën” dhe mesazhi i shqiptarëve ishte i qartë: “Ne kemi besim të plotë në Rugovën, pavarësisht çfarë thonë dhe shpifin komunistët”. “Ne e duam atë, edhe nëse ai ka bërë ndonjë gabim”. Pra, populli e pranonte politikën e tij në tërësi sepse e dinte se Rugova ishte i pa luhatshëm në politikën e tij paqësore dhe kombëtare.

Ndërsa shpifjet e llojit të Sheradinit dhe sheradinëve tjerë kundër dr. Rugovës, më shumë se çdo kënd tjetër i demaskojnë dhe denigrojnë vetë akuzuesit. Dhe kjo në publicistikë quhet vetëvrasje me dorën tënde.

Mirëpo të bën përshtypje fakti: pse ndodh pikërisht tani, në këtë periudhë të sulmohet nga një grusht njerëzish njeriu më i madh i të gjitha kohërave shqiptare? Për mendimin tim, sa më shumë ngushtohet rrethi i njerëzve të cilët e sulmojnë me metoda staliniste figurën dhe veprën e madhe të Ibrahim Rugovës, aq më e qartë bëhet se ky rreth shqiptarësh kanë ngrënë dikur një çorbë të prishur dhe tash vazhdojnë ta vjellin atë. Është në stilin serb të linçimit, denigrimi që i bëhet Ibrahim Rugovës. Ndërsa vetë serbët gërmojnë shtatë pash nën tokë për t’i sajuar heronjtë e vet dhe për t’i përdorë në shërbim të orekseve pushtuese. Mjerisht, ne shqiptarët kur e bëjmë punën e serbëve marrim dhe i denigrojmë vetë figurat më madhore të kombit që na i ka dhuruar Zoti. Ky grusht njerëzish nuk kursejnë as Ibrahim Rugovën edhe pse për të (I. Rugovën) bota demokratike ka shkruar me dhjetëra libra duke e ngritur në piedestalin e personaliteteve më të shquara botërore.

Ndoshta kalemxhinjtë anti-Rugovë mendojnë se përnjëmend do të kenë sukses në denigrimin e figurës së tij. Harrojnë se shpifjet vetëm se arkivohen diku dhe i zë pluhuri, ndërsa brezat që do të vijnë do të ndjehen të turpëruar për këto lloj paçavuresh, që etërit e tyre shkruajnë sot kundër liderit historik të shqiptarëve dr. Ibrahim Rugovës.

Në traditën shqiptare një fjalë e urtë thotë: “armikun vraje, por për inat mos e shaj”. Nëse Ibrahim Rugova me filozofinë e tij politike i ka eklipsuar idetë politike të mbrapshta të kalemxhinjve të sotëm, ky nuk është faji i mençurisë të tij, por është faji i injorancës së këtyre kalemxhinjve. Nëse disa njerëz, të ashtuquajtur shqiptarë, vazhdojnë ta konsiderojnë Rugovën “armik”, ata nuk munden që ta vrasin atë me shpifje dhe trillime. Ibrahim Rugova ka qenë dhe mbetet idoli i gjithë shqiptarëve. Sa më shumë kohë që do të kalojë, aq më shumë do të rritet fuqia e filozofisë së tij politike, mahnitëse për kombin dhe botën.

Më 1992 dr. Rugova, në kthim nga një vizitë e bërë në Amerikë, ndaloi në Zvicër për të takuar bashkatdhetarët. Në një hotel në Lugano, biznesmeni Hajdin Sejdija shtroi një darkë për nder të mysafirit shumë të respektuar, dr. Ibrahim Rugovës. Këngëtari i njohur tiranas Luan Zhegu, (dikur kandidat për deputet i Partisë Socialiste, por që nuk fitoi) i këndonte Enver Hoxhës. Dr. Rugova, duke e konsideruar si nonsens ekstrem këngët për diktatorin E. Hoxha, madje në Zvicrën demokratike u kishte thënë enveristëve, se për mua këndoni sa të doni, por Enver Hoxha ka vdekur. (Është fjala jo vetëm për vdekje fizike, por për vdekje ideologjike.) Luani menjëherë kishte ndërprerë këngën për Hoxhën, duke vazhduar me këngë të tjera. Sipas Sheradinit, i pranishëm ishte edhe Xhavit Haliti, i cili i thotë Rugovës: "Duam të fusim armë e të formojmë ushtri në Kosovë." Dr. Rugova përgjigjet: "Unë s mund t ju pengoj, por mos i thoni kujt se jeni marrë vesh me mua." Dhe, duke u nisur nga këto dy fjali, qofshin edhe të gjata, Sheradini vazhdon me një lum fjalësh dhe akuzash bajate.

Mendoj se përgjigja e dhënë nga dr. Rugova ka qenë shumë korrekte. I mençuri Rugovë e dinte mirë se aty kishte njerëz në shërbim të Sigurimit famkeq të UDB-ës shqiptare. Ai e dinte gjithashtu se Sigurimi Shqiptar, duke qenë partner besnik i UDB-s jugosllave për gjysmë shekulli me radhë kishte denoncuar të gjitha grupet dhe organizatat ilegale liridashëse të Kosovës. Ndërkohë, në Shqipëri kishte dënuar me burg të rëndë, pothuajse, të gjithë ish të burgosurit politikë të Kosovës, të cilët pas vuajtjeve të shumta kërkuan shpëtim në shtetin amë, duke filluar nga profesor Selman Riza, akademik Shaban Basha, Qazim Bllaca, Aziz Zhilivoda, Hoxhë Marevci, Hoxhë Visoka, Zeqir Rashica, Murteza Bajraktari, Qerim Jakupi, Esat Myftari, Idriz Zeqiraj, Gani Demiri, Ymer Llugaliu, Hysen Bukoshi, Shefqet Kelmendi, Istref Kelmendi, Selim Kelmendi, (i vrarë në burgun e Burrelit), Ibish Kelmendi, Bardhyl Kelmendi, Namik Luci, Nazmi Berisha, Sytki Hoxha, Shefqet Kaçaniku, Jahir Haliti, Jetullah Gashi, Ramë Sejda-Berisha, Remzi Selimi-Bushi, Avdullah Zagora, Fazli Deliu, Ismet Boletini, Istref Hoti, Mehmet Zeneli-Thaçi dhe shumë të tjerë.

Dr. Rugova i dinte gjithashtu intrigat përçarëse të Sigurimit Shqiptar brenda Lëvizjes të Kosovës në mërgatë, nëpërmjet ambasadave. Ambasadorët shqiptarë morën përsipër gjoja "pajtimin" e grupeve të përçara. Por, ata thelluan përçarjen,duke u thënë veç e veç, në Vjen e Stamboll, "mos lëshoni pe, se ju keni të drejtë!" Këto poshtërsira të lakejve të Enver Hoxhës i ka denoncuar besnikërisht ish i burgosuri politik Sabri Novosella, njëri nga negociatorët e grupeve. Mosbesimin total që dr. Rugova kishte karshi komunistëve të Shqipërisë dhe të qeverisë të tyre komuniste e ka shprehur hapur edhe në takimin me presidentin Klinton. Veç tjerash, ai i kërkoi Shtëpisë së Bardhë rikthimin e profesor Sali Berishës në pushtet, sepse është në të mirën e Shqipërisë dhe të Kosovës.

Të vonuar duken Xhavit Haliti e Sheradin Berisha me shokë lidhur me përgatitjen për luftë. Dr. Rugova shumë më herët punonte për këtë. Tashmë kishte siguruar pikat për ushtrimet ushtarake të djemve të Kosovës. Ishin ndarë edhe detyrat për zonat gjithëpërfshirëse të Kosovës. Në qendër të organizimit ishte vënë juristi i diplomuar Sali Çekaj, i cili mbulonte edhe zonën e Dukagjinit. Ai kishte kontaktuar edhe me Adem Jasharin dhe Zahir Pajazitin që përfaqësonin Drenicën dhe Rrafshin e Kosovës me Gollakun.

[Guri i madh]

Kur disa kokëkrisur kërkonin fillimin e luftës më 1992 dr. Rugova i kuptojë hilet e sllavëve. Ai nuk pranoi kërkesat e Kroacisë për hapjen e Frontit të Jugut, siç i thonin atëherë, duke i ditur se cilat do të ishin pasojat e kësaj nisme fatale për Kosovën. Por, ua hodhi topin e lojës nga Prishtina në Lubjanë, Zagreb dhe Sarajevë, sepse atyre u takonte fillimi i luftës me Serbinë, meqë i kishin të organizuara ushtritë republikane, gjë që Kosovës i mungonte. Rrjedhimisht, dr. Rugova e shpëtoi Kosovën nga një asgjësim total, për të cilin ishin marrë vesh sllavët e Jugut.

Shokët e Sheradinit i shpallin heronj edhe persekutorin edhe viktimën tij, pra edhe Fadil Hoxhën edhe Shaban Polluzhën, të cilët kanë luftuar me njëri - tjetrin. I pari, përkrah regjimit jugosllav, i dyti kundër Jugosllavisë. Të një mendjeje janë edhe enveristët e sotëm të Kosovës, Rexhep Qosja dhe Hashim Thaçi.

Enveri i vogël, Hashim Thaçi angazhoi TMK-në për ta përcjellë me nderime të larta shtetërore vrasësin e Shaban Polluzhës me shokë! Tek varri i Fadil Hoxhës H. Thaçi, në mes tjerash tha se neve e vazhduam luftën aty ku e latë ju...! Dhe, vërtetë ashtu bënë disa nga garda e enveristëve të rinj të instruktuar nga mbeturinat e Sigurimit të Enver Hoxhës, duke filluar nga vrasja e ministrit të mbrojtjes Ahmet Krasniqi në Tiranë për të vazhduar me vrasjet seriale politike në Kosovë. Dhe, të gjithë të vrarit ishin pasues të së djathtës së Shaban Polluzhës.

Rugova është kritikuar ashpër pse kinse po e krahason Shqipërinë me Serbinë, kur ai thoshte se ne jemi të hapur ndaj të gjithë fqinjëve, si ndaj Shqipërisë, si ndaj Serbisë etj. Edhe ata që dikur për të gjallë të dr. Rugovës kërkonin kokën e tij, tani po e kopjojnë atë, duke përsëritur pothuajse të gjitha ato që Rugova kishte thënë shumë vite më parë. Kush tjetër para Ibrahim Rugovës kërkoi bisedime me ndërmjetësimin e palës të tretë? Kush tjetër kërkoi protektorat civil dhe ushtarak ndërkombëtar për një periudhë kalimtare për Kosovën? Kush tjetër foli para dr. Rugovës për ndërtimin e autostradës Durrës –Kukës- Merdare dhe marrjen në shfrytëzim të Portit të Shëngjinit nga Kosova? Për të gjitha këto parashikime profetike, tëra në vitet 90-ta nga dr. Rugova, u bënë realitet në vitet e para të shekullit 21. Populli i Kosovës dhe mbarë kombi shqiptar i gëzuan parashikimet e tij gjeniale dhe mori pagëzimin meritor lider shpirtëror i shqiptarëve. Kur Rugova shpaloste parashikimet e tij para shqiptarëve, Rexhep Qosja me komunistët e tij tallej dhe i quante "ëndrra me sy hapur të kryetarit të LDK-së!"

Dr. Rugova kritikohej pse nuk pranoi një qeveri që Rexhep Qosja me kompani e kishin bërë sipas planit të socialistëve të Shqipërisë. Në atë biçim qeverie kishin ndarë dy poste për LDK-në, dr. Ibrahim Rugova - president dhe një ministër të arsimit! Të gjitha ministritë tjera i kishin marrë vetë! Kjo ishte qesharake dhe askush nuk mund ta pranonte pa i matë forcat realisht. Zgjedhjet e pas luftës dëshmuan qartë falsitetin e asaj qeverie të kompozuar në zyrat e Tiranës komuniste. Në nivel të Kosovës R. Qosja fitoi 3600 vota, pra më pak se sa një ashkali dhe nuk arriti të bëhet as delegat i Kuvendit të Kosovës!!!

[Guri i madh]

Akuzohej Rugova se, kinse ai kërkonte vëzhgues të huaj për hulumtimin e forcave të armatosura të Kosovës...! Si për rastin e plagosjes së rektorit serb Papoviq, që të gjithë e dimë se Rugova në pyetjen e gazetarëve vendas dhe të huaj ka thënë: “neve nuk e dimë kush qëndron prapa këtij sulmi”.
E vërteta është krejt tjetër. Ata që i ftojë I. Rugova si vëzhgues në krye me gjeneralin në pension z. William Voker e shpëtuan Kosovën nga një asgjësim kolektiv gjenocidi të përgatitur nga Beogradi kundër popullatës të pa mbrojtur shqiptare të Kosovës. Rolin që luajti William Voker së bashku me mbi 2000 vëzhgues tashmë këtë e dinë të gjithë shqiptarët dhe bota mbarë.

Kush e sabotoi luftën? Kjo pyetje vazhdon të përsëritet qysh prej dhjetë vjetësh, edhe pse pyetja ka marrë përgjigje të saktë me kohë. Luftën e Kosovës e sabotoi e majta komuniste e Kosovës, në bashkëpunim të ngushtë me Sigurimin komunist të Shqipërisë. Kërkesës për bashkëpunim dhe koordinim të aksioneve luftarake të Presidentit Rugova disa majtistë përçarës iu përgjigjen me rrahjen e deputetëve në Drenicë. Dhe, po të mos ishte intervenimi i shpejt i familjarëve të njërit nga deputetet e marrë peng që kërkuan llogari sipas Kanunit, komunistët fanatikë do t`i pushkatonin të gjithë, ashtu siç kanë bërë me shumë veprimtarë të tjerë për të cilët hapnin lajme të rreme sikur ishin bashkëpunëtorë të pushtuesit, ose mund të jetë vrarë nga pushtuesit.
Sabotimi i luftës vazhdoi me ndërhyrjet qëllim këqija për shkarkimin e kuadrit ushtarak profesional, duke emëruar njerëz të papërvojë ushtarake. Bash për këtë komandantët e zgjedhur nuk arritën ta mposhtin në beteja pushtuesin, por me aksionet që i bënin më së shumti e pësonte popullata civile. Nga qindra veta të vrarë në komunën e Rahovecit, Drenasit etj. ishin civilë të pa armatosur, pra të pa mbrojtur! Mungesën e rezultateve në luftë , duhet shikuar nisur nga "mësimet" komuniste të Ibrahim Kelmendit të dhëna para gati tri dekadave, se për t`ia rritë namin luftës tonë, organizatës tonë, duhet të vriten qoftë edhe shokët tanë, pavarësisht se edhe ata po luftojnë kundër pushtuesve serbë! "Mësimet" dhe metodat se si duhet të faktorizohet një luftë, një aktivitet i pabërë i Ibrahim Kelmendit, i denoncon bindshëm bashkëpunëtori i tij i dikurshëm, Fahridin Tafallari, në qershorin e këtij viti (2009) në faqet e Internetit, me titull: "Ibrahim Kelmendi ka ndikim në vrasjen e vëllezërve Gërvalla dhe Kadri Zeka", kur thotë: “Pas vrasjes së TRE YJEVE, një ditë, duke diskutuar me mua, Ibrahimi më thotë, se ne “shokët” e tyre, vetë duhet t’i vrasim shokët tanë... për të ngritur lart emrin e organizatës…!? Kjo thënie e tij e tmerrshme më befasoi shumë dhe i ktheva përgjigjen aty për aty, tepër, tepër i befasuar se emri i organizatës nuk mund të ngrihet lartë kur asaj i vriten prijësat...dhe vazhdova duke i thënë, se edhe po qe se duhet ngritur emri i organizatës, atëherë duhet të vriteshim unë dhe ti e ndonjë tjetër dhe JO Jusufi, Kadriu e Bardhoshi!!!”
(Faridin Tafallari)

[Guri i madh]

(Faridin Tafallari)

Për të qenë edhe më i plotë sabotimi i luftës, veglat e UDB-së shqiptare dhe asaj jugosllave, në koordinim të Tiranës zyrtare ekzekutuan në mes të Tiranës ministrin e mbrojtjes të Republikës të Kosovës, kolonel Ahmet Krasniqin. Pastaj do të vriten edhe oficerë, policë dhe ushtar të përzgjedhur të forcave të armatosura të Republikës së Kosovës të organizuara në luftën për çlirim të Kosovës nga Presidenti historik dr. Ibrahim Rugova.

Kush dhe pse bëri dy atentate kundër Ibrahim Rugovës, sepse ai ishte pengesa e pakalueshme për Serbinë dhe veglat e saj në Kosovë, me ideologjinë e përbashkët sllavo-komuniste. Vrasja e tij do të ishte humbja e Kosovës dhe këtë e donin disa nga krerët enveristo-kumunistë të Tiranës.

Pse majtistët e Kosovës e dogjën flamurin dardan të ideuar nga dr. Rugova me simbole të Dardanisë antike? Këta "trima" rrugësh e kafenesh të cilët dogjën flamurin dardan, pse nuk e dogjën këtë që projektuan të huajt me sugjerimin e Serbisë pa asnjë shenjë të identitetit kombëtar?! Janë po këta sejmen që e pranuan pa asnjë vërejtje!

Stërvitja ushtarake e djemve të Kosovës në Shqipëri ishte projekt i Presidentit Ibrahim Rugova me shokë. Rrjedhimisht, Adem Jashari ka qenë ushtar i Ibrahim Rugovës. Me rastin e masakrës në Prekaz ai shpalli katër ditë zije kombëtare dhe kjo u respektua në të gjithë Kosovën. Shqiptarët nderuan me dinjitet këtë dhimbje të madhe dhe nuk i hapën dyqanet dhe bizneset tjera, nuk punuan gjatë atyre katër ditë të zisë kombëtare. Më vonë dr. Rugova me dekret të veçantë e shpalli Adem Jasharin "Hero të Kosovës". Akuzohej Rugova se nuk i vizitoi Jasharët. Por, e heshtin atë çfarë kishin thënë ata që spekulonin në emër të familjes Jashari, madje pa qenë fare të autorizuar. Veç kësaj mungonte siguria. Komunistët e donin me çdo kusht pushtetin, ndaj edhe e gjuajtën në shtëpi dhe rrugë, bile në mes të Prishtinës. Atëherë, si mund të udhëtonte fushave dhe arave të Drenicës, kur i përgatiteshin prita dhe pusi?Të gjitha spekulimet tjera në relacionin dr. Rugova dhe Jasharajt janë manipulime dhe shpifje të radhës të komunistëve-enveristë.

Ata që e akuzojnë Rugovën për mbajtën e zgjedhjeve në vitin 1998, çirreshin se Presidentit i ka mbaruar mandati, Parlamentit gjithashtu, prandaj nuk i njohnin as njërin dhe as tjetrin. Vërtet, lufta ishte në prag, koha për zgjedhje nuk ishte e favorshme. Por, lufta kërkonte mobilizim dhe organizim në përshtatje me kushtet dhe mundësitë që kishte Kosova. Dr. Rugova ishte njeri i matur, i mençur, njihte mirë edhe raportin e forcave, prandaj donte që shqiptarët të pajtoheshin të ishin të bashkuar në luftën për liri. Prandaj, mori vendimin e vështirë, por të imponuar nga mosnjohja e organeve institucionale nga ana e përçarësve të cilët dirigjoheshin nga komunistët e Tiranës zyrtare. Pjesëmarrja në zgjedhje qe masive, bojkotuesit kishin njëfarë emri, por jo edhe anëtarësi. Fitorja ishte bindëse dhe legjitimiteti i Presidentit Rugova ishte i pakontestueshëm për shqiptarët e Kosovës dhe komunitetin ndërkombëtar.

Në shumë vende të botës zhvillohen luftëra me vite e dekada dhe megjithatë mbahen edhe zgjedhje. Përmendim këtu Çeçeninë, Afganistanin, Palestinën e tjera. Edhe Palestina që nga viti 1947 është në luftë me Izraelin, mbi një milionë të vdekur dhe të plagosur, e shumë të tjerë të shpërngulur me dhunë ndër vende tjera të botës dhe megjithatë janë mbajtur disa palë zgjedhje. A thua mos qenka dashtë të presin kur të çlirohet Palestina që palestinezët t`i mbajnë zgjedhjet e tyre parlamentare?!

Mero Baze në librin e tij “Shqipëria dhe lufta në Kosovë” (f. 91) shkruan: “Zgjedhjet në Kosovë dhe fillimi i betejës diplomatike të shqiptarëve. Shqiptarët e Kosovës votuan për presidentin dhe zgjedhjet parlamentare më 22 mars 1998. Zgjedhjet u cilësuan të paligjshme nga autoritetet serbe, por u zhvilluan me një miratim në distancë të vendeve perëndimore dhe kryesisht SHBA-ve. Zgjedhjet u paraprinë nga debate të ashpra brenda shqiptarëve për mospjesëmarrje në to. Adem Demaçi, kundërshtari kryesor i Rugovës, u tërhoq nga kandidimi disa kohë para zgjedhjeve, ndërsa Luljeta Beqiri, vetëm javën e fundit. Rugova fitoi bindshëm si president i Kosovës, ndërkohë që zgjedhjet nuk u mbajtën në disa pjesë të Kosovës të prekura nga masakrat, si rasti i Drenicës.
(Mero Baze)

Sheradini përmend edhe librin e Mehmet Krajës “Vitet e Humbura” ,fjala është për vitet që vërtet i ka humbur M. Kraja, duke mbetur pa asnjë post, vlerë e kredibilitet. Mirë e ka titulluar librin për vete, tani ka kohë le ti vjatoi vitet e veta të humbura. Kur është për akuza sheradinët, Mehmet Krajën, Nafi Çegranin etj. i quajnë njerëz të UDB-së… Ndërsa kur u nevojiten për interesa të veta i marrin si shembuj të mirë edhe UDB-ashët! Dr. I. Rugova nuk i ka humbur vitet e punës së tij, por i ka realizuar të gjitha projektet dhe vendimet e marra me shokë për pavarësisë së Kosovës.

Kush e propozoi i pari formimin e Gardës Kombëtare nga radhët e TMK-së për pritjen e mysafirëve burrështetas tjerë nga vendet e botës të cilët do të vizitojnë Kosovën...? Natyrisht, i kujdesshmi Rugovë i cili ishte i përkushtuar për të bërë një shtet dinjitoz të modelit tërësisht perëndimor, urdhëroi krijimin e kësaj trupe.

Shoku Sheradin është zgjatur tej mase rreth marrëveshjes për arsimin dhe Organizatën ndërmjetësuese italiane Shën Exhidio. Ai nuk i kursen në akuza dy viganët e mendimit filozofik shqiptar, të cilët i vunë themelet e shtetit të Kosovës. Është e vërtetë që ata biseduan me Millosheviçin dhe vartësit e tij për t`i nxjerrë nxënësit shqiptarë nga podrumet. Ndoshta fituan pak klasë mësimi dhe shkolla dhe këtë e dinin edhe ata, madje shumë më mirë se ne, por fituan shumë në rrafshin ndërkombëtar. Millosheviçit dhe regjimit të tij ia çjerrën maskën. Për ata që kanë pesë fije tru në kokë e dinë se Rugova dhe Agani fituan shumë nga kjo marrëveshje dhe Millosheviçi humbi keq. Ndërsa kokëtulët nuk arritën ta kuptojnë kurrë këtë sukses politik të Kosovës.

Disa vite pas lufte isha për vizitë te një miku im, me vete kisha gazetën “Bota sot”, një mysafir cili ishte aty tek ai miku, nuk dua t’ ia përmendi emrin,
me pyeti; Xhafer të pëlqen Borba sot, unë ja kthej Borba është gazet serbe e kjo është “Bota Sot” gazetë shqiptare, dhe mos ofendo se kjo nuk të bënë nder.
Pse e urreni ju disa “Boten Sot” i them unë atij? Sepse kjo gazetë nxitë dhe krijon urrejtje ma kthen ai. Jo, jo i them unë atij, “Bota Sot” zbulon krimet dhe kjo i pengon dikujt. Cilat krime me pyet ai? A nuk i di ti vrasjet, plagosjet, etj, i them atij?
Deri me tani më thotë ai “janë pre vetëm disa lisa të vegjël, duhet të priten edhe shumë të tjerë për të ardhur tek lisi më i madh...”!?
Hë, i them unë, a e paskeni vendosë ta vrisni edhe Presidentin Rugova a?!?

[Guri i madh]

<!--[endif]-->

Milazim Krasniqi, asnjë argument, fakt e provë nuk ka sjell për këtë gënjeshtërtë tij; kur ka qenë në Shtab, me kënd ka biseduar dhe çka kanë biseduar?
E vërteta për takimin e LDK-së me përfaqësues të Shtabit është: Delegacioni i LDK-së shkoi në Shtab të UÇK-së, në Drenicë për bisedime rreth organizimit të përbashkët të luftës. Përfaqësuesit e Shtabit jo vetëm që nuk biseduan me ta, por i lidhen, ua mbyllën sytë dhe i rrahën. I shpëtuan nga më e keqja vëllezërit e Gjergj Dedës që kërcënuan për hakmarrje Bardhyl Mahmutin në Zvicër dhe Rexhep Qosjen në Prishtinë. Për këtë rast më gjerësisht lexo librin e historianit akademik Zekeria Cana“ ''Ditari i Robërisë".

Ndërsa Milazim Krasniqi ishte në krye të grupit bandë, që intrigonin me majtistët e Kosovës dhe zyrtarët komunistë të Tiranës për eliminimin politik të kryetarit Rugova. Komploti u zbulua nga kuadri i LDK-së në diasporë. Milazimi si kapobandë i diskredituar u largua me bisht ndër këmbë, duke u strehuar në bazën e tij në PDK-në. Ndërsa shokët e tij të intrigës përfituan nga zemërgjerësia e dr. Rugovës dhe sot, në mungesë të tij po ia bëjnë gjëmën LDK-së. Milazim Krasniqi është njeriu i interesave personale dhe materiale. I biri i tij Memli, një Rapper Hip Hop, tani zëdhënës i Thaçit, vajza Teuta punonjëse në RTK, gruaja i punon në spital. Ai, për shërbimet intriguese e përçarëse në radhët e LDK-së është shpërblyer shumëfish nga PDK-ja, duke marrë post në Universitet dhe honorare tjera të majme. Milazimi është njeri i “kalemit” dhe i ka bërë hesapet mirë duke ditur se në LDK një familje e tërë nuk mund të privilegjohet kaq shumë.

Kush dhe pse e prishën marrëveshjen në Osllo, ku ishte vendosur që kolonel Ahmet Krasniqi të jetë ministër i mbrojtjes? Për këtë duhet të flasin pjesëmarrësit e kësaj marrëveshje: Dr. B. Bukoshi, Adem Demaçi, Xhavit Haliti etj. Jo vetëm kaq, por Ahmeti u ekzekutua në krye të detyrës në qendër të Tiranës. A nuk do të thotë kjo se vrasësit ishin sabotues të luftës?

Kush e bëri listën për likuidimin e 9 intelektualëve më të mëdhenj të Kosovës si; Dr. I. Rugova, akademikët F.Agani, Mark Krasniqi, Sabri Hamiti, Zekerija Cana, kryeminstri B. Bukoshi etj., dhe i dhjeti më radhë ishte nga Shqipëria gazetari Mero Baze. "Kam duruar deri tash katër lista vdekjesh nga kjo racë dhe do të duroja edhe njëqind të tjera nga “daja”(Azem Syla), nga “Zeka” (Milaim Zeka) dhe të gjitha pseudonimet që fillojnë me emra zvarranikësh dhe përfundojnë me pseudonimet e Enver Hoxhës, duke u inkurajuar nga proverbi shqiptar se “qeni që leh, nuk të ha”, por tashmë ky lloj qeni që po leh për hesap të Serbisë e Greqisë, e cila në fakt ka treguar se së paku dhëmbë ka. Ndaj ka ardhur koha që të lidhen këta zagarë .
(Mero Baze)

Për takimin e presidentit Rugova më 1992 me Presidentin Clinton në Amerikë, disa majtisto-komunistë nga xhelozia atëherë thoshin: " Kjo është një fotografi e montuar, nuk është e vërtetë se Rugova është takuar me Clintonin...". Por, në telegramin e ngushëllimit që ish presidenti Clinton u dërgonte shqiptarëve, me rastin e vdekjes së të madhit Rugovë shkruante: "E kam pritur disa herë në Shtëpinë e Bardhë Presidentin Rugova..." Dhe, tani pyesim batakçinjtë komunistë, a i besoni mikut të madh të Kosovës, çlirimtarit të vërtetë të Kosovës, zotit Bill Clinton?!

Ibrahim Rugova në librin “Pavarësia dhe Demokracia”, Prishtinë 1991,.f. 235
i ka përfshi të gjitha takimet dhe intervistat e tij nga periudha 1989-1991, të cilat
nuk mund t’ i shtrembërojë Sheradin Berisha dhe as të tjerët, sepse ato janë origjinale dhe mirë të dokumentuara.
Sheradin komunsti spekulon, madje edhe e akuzon Hollbrookun dhe C. Hillin për besimin që kishin tek dr. Rugova, duke e konsideruar Ibrahim Rugovën si njeriun kyç në procesin e negociatave me Serbinë."

[Guri i madh]

Adem Demaçi i kërkoi Hollbrookut eliminimin politik të Rugovës me arsyetimin absurd se "Ibrahim Rugova është politikan i dështuar, duhet të tërhiqet nga skena politike!?" Këtij bllofi të madh dhe inatçor diplomati Hollbrook do t`i përgjigjej : "Gjendjen në mes të shqiptarëve të Kosovës e cilësoj diçka tragjike, sepse e kemi shumë të vështirë të gjejmë negociatorë në palën e saj ushtarake (UÇK)". Kjo nënkupton se Demaçi me shokë nuk përfaqësonin askënd, sepse siç e pranon edhe Fatmir Limaj, para Tribunalit të Hagës, se shumica e luftëtarëve ishin nga radhët e LDK-së, oficerët e shkolluar kishin organizim hierarkik institucional, pra nën komandën e Presidentit të Kosovës. Ndërkohë që pushtuesit serbë i vrisnin bujqitë dhe barinjtë e fshatrave të Kosovës, Demaçi, "përfaqësuesi politik i Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së," lëvizte rrugëve të Prishtinës, krejt i pa shqetësuar nga askush!!

Ndërsa, bashkëpunëtorët e tij bridhnin në relacionin Zvicër, Gjemani, Tiranë, ku intrigonin me zyrtarët komunistë vendorë, duke uzurpuar median vizive (emisionin për Kosovën), nga ku i lansonin të ashtuquajturat "Komunikata të SHP të UÇK-së," që ishin kryesisht përçarëse, duke sulmuar e kërcënuar më shumë LDK-në dhe Presidentin Rugova, se sa pushtuesit vrasës. "Komunikatat" ishin gjithë mburrje, por pa mbulesë reale, madje larg çdo etike. Edhe vet "zëdhënësi" Jakup Krasniqi do t`i zhvleftësonte në Hagë, duke i quajt "propagandë lufte!" Ndërsa, "ushtria" e Demaçit me shokë mbeti gjithnjë rezervë, duke organizuar mbledhje në sallat luksoze të Evropës nën "komandën" e Mujë Rugovës, rektorit të sotëm të Universitetit i zgjedhur me SMS-të e qeverisë Thaçi!!!
M.Rugova, dikur në Perëndim deklaronte se; neve mundemi ta ndërrojmë fenë e gjithçka tjetër por kurrë nuk mund të na largoj askush nga rruga që ndjek Dr. I. Rugova. I. Rugova asnjëherë nuk është marrë me largimin e dezertorëve, asnjëherë nuk është dobësuar me ikjen e dezertorëve, përkundrazi është forcuar.

Në pyetjet kur i bënin gazetarët se Rexhep Qosja dhe Adem Demaçi po të kritikojnë
Rugova përgjigjej: R. Qosja është intelektual i pavarur, ndërsa A. Demaçi është simbol i rezistencës kombëtare, duke mos dashur të flas asnjë fjalë kundër tyre, kjo e madhështonte pjekurinë dhe maturinë e I. Rugovës.

Thirrjet për unitet dhe unifikim të faktorit ushtarak të Adem Demaçit me shokë ishin falso, sepse ata kërkonin të pamundurën, eliminimin politik të njeriut të parë të Kosovës, Presidentit Ibrahim Rugova, në një kohë kur Presidenti i kishte mobilizuar të gjitha strukturat ushtarake dhe civile për luftë dhe mbrojtje.

Jakup Krasniqi nga hotelet luksoze të Tiranës thoshte: "Ibrahim Rugova që moti i ka shkëputur lidhjet me popullin. Politikën duhet ta udhëheqin forcat e reja. Ibrahim Rugova nuk ka krijuar kapital politik për ta drejtuar UÇK-në", si dhe përrallisje tjera të kësaj natyre. Dhe, këto deklarime linçuese bëheshin edhe atëherë kur votimet ishin bërë, madje me pjesëmarrje shumë të madhe dhe fitore të LDK-së, si parti dhe e dr. Rugovës si President ishte absolute. Partitë bojkotuese ishin pa asnjë peshë reale, sepse veç kryesive, anëtarësia e tyre mund të bartej me pak autobusë!

Çdo mendje e shëndoshë me një gjykim të pa anshëm nxjerrë konkluzionin se kundërshtarëve të Tij nuk u interesonte uniteti dhe unifikimi i veprimeve, por eliminimi i LDK-së dhe i kryetarit të saj, njëherësh President i Kosovës nga skena politike. Dhe, jam krejt i bindur se po të mos ishin ndërkombëtarët në Kosovë pas dëbimit që u bëri NATO-ja pushtuesve, disa stalinistë të cytur nga SHISH-i Tiranës do ta shkaktonin luftën civile në Kosovë dhe Serbia do të ishte bërë sunduese e përjetshme e trojeve dardane. Ne i kemi dëgjuar qysh gjatë luftës kuadrin aktual të Kosovës nëpër kafenetë e Tiranës duke thënë se "pa gjak nuk ia lëshojmë pushtetin LDK-së!" Edhe në praninë e ndërkombëtarëve e gjakosën Kosovën, duke vrarë kuadrin e përzgjedhur të LDK-së si dhe kuadrin ushtarak që e bënë luftën, përfshirë këtu edhe kreun e luftës në krye të detyrës Ahmet Krasniqin.

[Guri i madh]

Cili ishte synimi arritjeve politike në arenën ndërkombëtare të Begradit, për linçimin, degradimin para popullit shqiptar të Dr. I. Rugovës dhe A. Demaçit, në kohën më të vështirë që përjetonte Kosova gjatë bombardimeve të forcave të NATO-s, më 1999, kur edhe filloi spastrimi kolektiv i shqiptarëve të Kosvës?!?
Unë mendoj se marrja peng e Dr. Rugovës në Beograd, kishte si qëllim që populli të hutohet dhe ta konsideroi atë si tradhtar... Gjithashtu mos pengimi i lëvizjeve të lira të A. Demaçit që populli ta humbë besimin te këto dy figura madhore të popullit tonë.
Pra ky ishte synimi i politikës serbe; përçaj e sundo, dhe ata të cilët nuk e kuptojnë këtë, merren kot me politikë. Mirëpo, për fat të mirë shumica e shqiptarëve e kuptuan këtë lojë të rrezikshme të Beogradit dhe i ikëm më të keqes, vëllavrasjeve në masë të madhe.

Sh. Berisha përpiqet me kot ta vejë në luhajë patriotizmin e Ibrahim Rugovës. Ai na servon pyetjen provokative të diplomatit gjerman Loni Fischer drejtuar Rugovës: "A mendoni që Kosova do t`i bashkohet Shqipërisë?"

Dr. Rugova përgjigjet mençurisht: "Ne kërkojmë të trajtohemi të barabartë me popujt e Jugosllavisë", sepse ishte viti 1991 dhe vetëm kjo përgjigje duhej dhënë. Por, edhe variantin e bashkimit e ka thënë me kohë, e ndoshta edhe i pari nga personalitetet e Kosovës. Bashkimin e kërkon edhe komunisti Emrush Xhemajli, por ideologjia e tij sllavo-bizantine veç sa e largon mundësinë e bashkimit. Nuk bëhet bashkimi me fjalë e intriga , por me punë dhe vepra si ajo e Ibrahim Rugovës, që arriti kulmet e miqësisë me Amerikën zëmadhe, solli NATO-n në Kosovë, duke përzënë Serbinë nga trojet tona. Pastaj krijoi premisat, përgatiti terrenin për pavarësinë dhe sot konsiderohet si themelues i pakontestueshëm i shtetit të Kosovës. Infrastrukturë e afrimit dhe e bashkimit të kombit është edhe ndërtimi i autostradës Durrës –Kukës- Morinë nga kryeministri Sali Berisha. Ndërkohë që këtë bashkim nuk e duan aleati i partisë së Sheradinit, Edvin Rama, i cili e cilëson si "rrugë që nuk të çon askund!" Dhe, për hatër të Edvinit, kryeministri Thaçi me shokët e tij përfshi këtu edhe presidentin kukull Fatmir Sejdiun me shokë, nuk morën pjesë në përurimin e kësaj vepre madhore kombëtare, edhe pse nuk mungoi kryeministri i Turqisë, Rexhep Taip Erdogan.

Sheradini, duke kopjuar të tjerët akuzon dr. Rugovën pse nuk i përkrahu demonstratat e studentëve, madje me një rast as nuk i priti? Përgjigja është krejt e thjeshtë. Një parti e orientimit majtist ekstremist i futi hundët në organizimin e pavarur të studentëve, anashkaloi të zgjedhurit legal dhe emëroi disa nga anëtarët e rinj të kësaj partie majtiste. Qëllimi i tyre ishte ta vënin nën kontroll rininë studentore që në një rast oportun ta ndërsenin kundër institucioneve legale të Kosovës. Mjerisht, pjesë e këtij manipulimi u bë edhe rektori Ejup Statovci, i cili më parë kishte refuzuar firmosjen e Apelit të 215 intelektualëve! Demonstratat ishin të zbehta dhe me pjesëmarrje simbolike, sepse drejtuesit e emëruar nga strukturat jashtë organizimit studentor konsideroheshin të dhunshëm, prandaj edhe bojkotoheshin. Dr. Rugova ishte njeri i matur, ishte shembull dhe simbol uniteti, nuk mund ta rehabilitonte dhe ligjësonte një klan ilegal dhe të paligjshëm. Në të kundërtën do të binte ndesh me masën prej shumë mijëra studentëve të cilët ishin fyer dhe anashkaluar nga grupi i vetë zgjedhur.
Megjithatë në ato protesta një numër i madh personalitetesh dhe anëtarë nga radhët e LDK-së patën marrë pjesë, si p.sh.Presidenti i sotëm Fatmir Sejdiu, cilit policia serbe ja pati thye dorën dhe, një kohë të gjatë e ka mbajt në gips. Ky grup i pa dijshëm të rinj degjeneroi gazetën e parë opozitare të pushtetit komunist "Bota e re", e drejtuar dikur nga studenti i shkëlqyer Ibrahim Rugova me shokë. Me një anarshizëm rrugësh filluan botimin e shkrimeve denigruese, përçarëse, të cilat në ato kohë të vështira i shkonin përshtat vetëm armikut. Ky grup nuk u mjaftua me kaq, por gazetën e dashur studentore e kthyen në paçavurën "Epoka e re" duke u bërë zëdhënëse e gjithë llumit në rang kombëtar, sa që arritën deri në shpifjen monstruoze sikur Ibrahim Rugova paska fjetur në shtëpinë e Millosheviçit!!! Ja, ky është "studimi historik i realpolitikës të Ibrahim Rugovës" të autorit Sheradin Berisha!

[Guri i madh]

Sheradini shkruan se si e survejonte Zyra e LDK-së në Tiranë veprimtarinë "terroriste" të UÇK-së në Shqipëri. Fillimisht, fjalën terroriste duhet liruar nga thonjëzat për ta futur në thonjza "UÇK-në", sepse në mes të Tiranës terroristët komunistë vranë ministrin e luftës Ahmet Krasniqin. Dhe, ata që vrasin kreun e luftës pikërisht në kohë lufte nuk kanë asnjë lidhje me UÇK-në e vërtetë. Janë këta shkatërrimtarë përçarës që kërkonin qindra mijëra marka nga Zyra e Përfaqësisë së Kosovës në Tiranë. Dhe, kur merrnin përgjigjen logjike se "ne disponojmë vetëm paratë që nevojiten për funksionimin normal të kësaj Përfaqësie", përçarësit shantazhonin personelin e saj me pusulla makabre: "Në emër të popullit, për tradhti të lartë, jeni të dënuar me vdekje dhe do të ekzekutoheni në rastin më të parë të mundshëm." Dhe, pasonte firma: "Shtabi i Përgjithshëm i UÇK-së". Kjo është "lufta" reale që bënin disa "shtabistë çlirimtarë" në Tiranë!!!

Me kërcënime të tilla arritën ta përzënë kreun e Përfaqësisë. Shefat e tyre emëruan Xhavit Halitin dhe tani kërkonin pushtimin e Përfaqësisë. Por, reagimi i dr. Rugovës ishte i shpejt duke emëruar personin tjetër institucional në Zyrën e Përfaqësisë të Kosovës. Vlen të theksohet se shantazhimi bëhej nën ombrellën e Sigurimit komunist shqiptar. Dhe, shteti i Rexhep Mejdanit, edhe pse ishte i informuar për këtë krim të rëndë, duke e penguar punën normale të personelit të Përfaqësisë, madje në kohë lufte, kurrë nuk ndërhyri për të marrë masa sigurie dhe për të goditur shantazhuesit!

Një tjetër dezinformim banal që bën Sheradin komunisti është kur thotë se Fondi i Achenit "specifikoi destinimin e këtyre mjeteve vetëm për nevojat financiare të kryetarit të LDK-së, Ibrahim Rugova dhe të strukturave të partisë!" Kjo nuk qëndron fare dhe për këtë kemi dhënë shpjegimet më parë. Por, Sheradini e lidh këtë me "bojkotin që i bëri LDK-ja në Gjermani kryetarit të Sindikatave të Kosovës, profesor Hajrullah Goranit!" Vlerësimet paushalle janë gjithmonë të gabuara. Për të keqen e tij, këtë gabim ai e përsërit në gjithë "studimin e tij historik" të marrëzishëm. Kosova kishte një Qeveri të përkohshme në ekzil, (edhe pse Sheradini thotë se duhej të qëndronte në Kosovë, gjë që përjashtohej një mundësi e tillë), kishte edhe një fond zyrtar, tashmë të konsoliduar të shprehur në 3 %-in obligativ dhe moral nga paga mujore ose të ardhura të tjera nga byroja e punës apo nga ndihma sociale, që mërgimtarët tanë përfitonin në shtetet ku jetonin.

Së pari, mërgimtarët në Gjermani ashtu si të gjithë qytetarët e Kosovës ishin përcaktuar për fondin zyrtar dhe nuk mund të ndaheshin në një fond tjetër. Fondet humanitare, si dhe fonde që kanë bërë emër për të mirë si: "Shoqata Nëna Tereze" dhe "Shoqata Rugova" anëtarësia e tyre ishin pagues të rregullt edhe të Fondit qeveritar. Mërgimtarët kur humbën punën minatorët ishin solidarizuar masovikisht duke tubuar ndihma për ata. Por, tani ishin krijuar rrethana krejt tjera. Punën e humbën dhunshëm, pothuajse të gjithë ish të punësuarit në ndërmarrjet e ndryshme si dhe në administratë. Tashmë ndihmat duhet të ishin të centralizuara dhe të mbikëqyrura zyrtarisht duke i financuar nevojtarët me prioritet.

Së dyti, profesor Gorani vinte në Gjermani gjithmonë nëpërmjet Zvicrës, madje i shoqëruar nga emra dhe fytyra shumë të dyshimta. Ata nuk paguanin as në Fondin e qeverisë dhe as në ndonjë fond humanitar. Ishin anarkistë dhe ashtu edhe si Serbia nuk i njihnin institucionet e Kosovës. Megjithatë, në nderim të profesor Goranit paguanin sallat dhe e prisnin si mysafir të lartë nga atdheu. Kjo është një e vërtetë e parë dhe e përjetuar edhe nga unë Xhafer Leci. Jo rrallë jemi provokuar nga shoqëruesit e profesor Goranit duke e lavdëruar në prezencën tonë në sallat e mbushura me mërgimtarë diktatorin Enver Hoxhën dhe regjimin e tij të urryer. Megjithëkëtë, për respekt të mysafirit, jemi përmbajtur.

Për të qenë "studimi historik" i Sheradinit sa më “gjithëpërfshirës” kundër Dr. I. Rugovës kanë kontribuar kryesisht dezertorët nga LDK-ja, duke e braktisur të djathtën progresive për t`u bërë sahanlëpirës në të majtën ekstreme. Dhe, kjo e majtë është përgatitur vite me radhë duke vjelë fonde dhe duke vënë gjoba bizneseve të ndryshme për të blerë mercenarë të shkolluar, të kalemit që të bardhën ta bëjnë të zezë.Njëri prej tyre, Milazim Krasniqi "gabimet" e vitit 1990 i denoncon në qershor të viti 2000! Ky është parimi dhe dinjiteti i këtij komunisti të maskuar, dikur në radhët e të djathtës tonë! Të këtij soji janë edhe disa biçim ministrash që u katapultuan me servilizëm, dikur në të djathtën dhe tani që humbën postet e pamerituara u kthyen për ta lëpirë grazhdin e ndotur komunist. Këta janë zvarranikë pa kurriz dhe pa fije morali kombëtar.

Një urrejtje dhe mllef të madh shfrynë Sheradini për inteligjencën e Kosovës. Këtu imiton idolin e tij Enver Hoxhën i cili duke mos mbaruar as edhe një semestër studimesh, nga inati ekzekutoi dhe burgosi disa gjenerata intelektualësh në Shqipëri! Po citojmë “historianin” Sh. Berisha: "Elita intelektuale shqiptare ishte vënë në shërbim të regjimit komunist(!)" Hedhja baltë mbi pjesë më vitale të kombit, inteligjencën e cila diti ta mbrojë për mrekulli qenien tonë kombëtare, është një dëshmi tjetër e punës "serioze" e "studimore" që bën Sh.Berisha në shkrim-kopjimet e tij shpifarake e denigruese. Një përgjithësim i tillë është pjellë vetëm e njeriut me defekte intelektuale.

Dilemat dhe polemikat shqiptare se kush e solli NATO-në në Kosovë nuk kanë të ndalur, por gjëja më e rëndësishme është çlirimi i Kosovës nga regjimi kriminal dhe hegjemonist i Beogradit, pra shpëtimi ynë nga shfarosja kolektive. Derisa Sheradini thotë se LDK-ja ishte kundër UÇK-së njëjtë sikur ata intelektualët si akademik R. Qosja, dr. A. Vinca e të tjerë, të cilët me deklarimet e tyre shkaktonin përçarje brenda forcave politike shqiptare. UÇK-ja nuk ishte ushtri private e askujt. Ajo ishte e popullit, atë e donim dhe e ndihmonim të gjithë fizikisht, materialisht dhe moralisht. Çdo ushtar ishte i dashur dhe i respektuar, sepse e kishte kapur pushkën për ta luftuar armikun shekullor. Disa tjerë thonë se masakra e Reçakut e solli Rambujen dhe NATO-në në Kosovë. Të tjerët thonë masakra e Jasharajve, dhe disa tjerë thonë Rugova, dhe kështu me radhë.

Më të zëshmit janë ata që thonë se UÇK-ja e solli NATO-n në Kosovë. Unë personalisht mendoj se të gjithë këta faktorë që i përmenda më lartë i kanë kontribuar ndërhyrjes të NATO-s në Kosovë. Meritat e UÇK-së janë të pa kontestueshme, ajo ishte forca më reale në terren e cila dhunës masakruese serbe filloi t’i përgjigjej me pushkë, pra UÇK ishte në mbrojte të popullit. Por roli dhe kontributi politik i dr. I. Rugovës dhe i LDK –së në gjithë këtë fitore të shqiptarëve ishte dhe mbetët i pazëvendësueshëm, ajo kishte njerëzit e vet në fronte të luftës dhe fronte tjera të cilët i kontribuonin luftës. Në këtë rast po përmend disa nga meritat e LDK-së, meqë kam qenë anëtar i saj dhe në rrjedhat e proceseve dhe zhvillimeve politike gjatë gjithë kësaj periudhe për të cilën po flasim.

[Guri i madh]

1. Në Stuttgart të Gjermanisë më 17-18 janar 1999 u mbajt konferenca e degëve të LDK-së për diasporë. Temë e kësaj konference ishte gjendja e vështirë në Kosovë, lufta gjenocidiale masakruese nga forcat serbe kundër shqiptarëve si dhe organizimi i luftës. Ishin pjesëmarrës të gjithë kryetarët e degëve, i ndjeri komandant S. Çekaj, ministri i financave mr. Isa Mustafa si dhe shumë mysafirë nga Kosova. Hafiz Gagica, kryetar i degës të LDK-së në Gjermani dhe koordinator i degëve tjera në diasporë, ishin të ftuar edhe përfaqësuesit e komunitetit izraelit për Gjermani, kryetari z. Ignjat Bubis i cili gjatë diskutimit të tij tha: “Unë do t`u shkruaj të gjitha qeverive të botës dhe organizatave qeveritare dhe jo qeveritare që në qendër të Evropës, në këtë rast në Kosovë, nuk guxon të këtë masakra siç bëri Hitleri me ne izraelitët. Dhe me të vërtetë Ignjat Bubis i shkroi dhe lajmëroi qeveritë botërore, sidomos atë të Amerikës, ku komuniteti izraelit atje ishte i fuqishëm.

2. Ataqë thoshin se Rugova po i sjell në Kosovë vëzhguesit ndërkombëtarë për t’i zbuluar grupet e armatosura shqiptare të cilat po luftojnë kundër ushtrisë serbe, e që Rugova i quajti “dorë e zgjatur e UDB-së”. S`ka dyshim se kjo deklaratë kërkon studim nga historianë, diplomatë, politikanë dhe studiues të pavarur. Ndoshta kemi nevojë edhe për ndihmë të studiuesve dhe ekspertëve të huaj. Kjo deklaratë e Presidentit Rugova nuk ka të bëjë asgjë me ushtarët e lirisë, por dihet se cilët ishin ata që gjatë tërë kohës së luftës në Kosovë flinin rehat në Tiranë dhe bënin pazare rreth Kosovës me F. Nanon dhe F. Klosin, për të cilët edhe sot mendojmë se janë në shërbim të politikave serbo-greke. Gjithashtu, bënin biznese të pista personale me paratë e mërgatës të vjela në emër të luftës duke blerë shtëpi dhe troje në Tiranë, Durrës dhe gjetiu për ta vazhduar këtë “biznes” edhe pas luftës në Kosovë me uzurpimin e pronave shoqërore, tashmë nën ombrellën e të ashtuquajturës "Qeveri e Përkohëshme" e përbërë nga dajallarët, kushërinjtë dhe miqtë.

3. Ata që thonë se Reçaku dhe miku i madh i shqiptarëve, Uliam Voker e sollën Rambujen dhe se Rambuje e solli NATO-n në Kosovë, atëherë lind pyetja: kush e solli Vokerin në Kosovë si vëzhgues me ata dy mijë njerëz të tjerë që i përmendëm më sipër? Askush tjetër veçse kërkesa e përsëritur e dr. Ibrahim Rugovës. Vetëm inatçorët budallenj mund ta mohojnë këtë të vërtetë absolute. Vetëm militantizmi komunist mohon çdo moral njerëzor, për të realizuar interesat e ngushta partiake. Por, kjo është e dështuar, meqenëse ngjarjet nuk janë zhvilluar shekuj më parë, por vetëm para një dekade dhe kur ekziston dokumentacioni përkatës si dhe njerëzit e gjallë dëshmitarë të kohës dhe këtyre ngjarjeve.

4. Kush e solli Zyrën amerikane në Prishtinë? Pa mëdyshje se është dr.Rugova. Dhe, është dashur mund e mençuri për ta ripërtëri miqësinë e vjetër me popullin e madh amerikan të cilën e pati dëmtuar shumë idhulli i enveristëve të Kosovës, lakeu Enver Hoxha.

5. Kush kërkonte që nga fillimi i viteve të `90-ta protektorat ndërkombëtar ushtarak dhe civil në Kosovë? Dr. Rugova apo jo? Një kuadër komunist mjaft destruktiv dikur në mërgim thoshte: "Ibrahim Rugova sillet që tetë vjet nëpër zyrat e Evropës dhe të Amerikës, nuk solli gjë konkrete. Nuk ka gjë prej kësaj politike." Kjo, pra ishte shkurtëpamësia dhe mëria patologjike e komunistëve të cilët, jo vetëm që nuk ndihmonin daljen nga rrethi i hekurt serbosllav, por e pengonin dhe sabotonin në mënyra të ndryshme çdo nismë të mbarë të njerëzve të mençur dhe të përkushtuar për liri dhe pavarësi, siç ishte vizionari dr. Ibrahim Rugova.

6. Pse qenë kritikuar zgjedhjet e viti 1998? Ishin ato një legjitimitet i opinionit të brendshëm dhe të jashtëm se ky vend ka zot shtëpie, apo jo? Me kënd do duhej të bisedonin aq shumë funksionarë dhe diplomatë të huaj të cilët atëbotë e vizitonin Kosovën, po qese Kosova nuk kishte udhëheqës-president legjitim etj.?

Edhe shumëçka ka për t’u thënë, sepse Kosova u gjend në mes dy zjarresh: të pushtuesit dhe vendorëve të cilët e gjakosën pamëshirshëm Kosovën. Vranë gjatë luftës dhe pas luftës, madje kuadro dhe luftëtarë të devotshëm për liri dhe pavarësi! Dhe, pse duheshin vrarë atdhetarët tanë?! E tmerrshme, vetëm për të marrë pushtetin dhunshëm, njësoj sikur komunistët dhe fashistët.
Nuk po flasë për shumë nga figurat e jetës politike të ideologjisë të Sheradinit.
Si për vrasjet, plagosjet, plaçkitjet, gjobitje,uzurpimet, se po t’i numëroja siç ka bërë Sheradini për Dr. I. Rugovën dhe disa bashkëveprimtarë të tij, atëherë do të më duhej ta shkruaj një libër të tërë.
I përmenda tri raste të rëndësishme për ta vërtetuar se kush e sabotonte luftën?
Vrasjen e Ministrit të Mbrojtjes kolonel A.Krasniqi, maltretimin e delegacionit të LDK-së dhe të partive tjera të cilët kishin shkuar në Shtab të UÇK-së për të biseduar për organizimin e luftës, etj, etj.

Ato fotografi të Rugovës me kriminelin Millosheviq në Beograd që vazhdimisht për disa vite rresht Sheradini i reklamon në faqen e tij të internetit nuk janë gjë tjetër përpos turpi i tij prej inkuizitori. E vërteta është se ato fotografi janë bërë disa vite më parë nga marrëveshja për arsim të cila janë shfaqë kur është marrë peng Rugova nga policia e kriminelit të Ballkanit Millosheviç, i cili e kishte aranzhuar atë takim të dhunshëm të Rugovës me të, dhe po mos të ndërhynte qeveria mike e Italisë bashkë me Papa Gjon Palin e –II-të, dr. I. Rugova kurrë më nuk do kthehej i gjallë në Kosovë.

Po të merresha edhe unë me shpifje si Sheradini, që është përpjekë të thotë diçka, për të mos thënë asgjë, dhe po të shkruaja unë për takimet e Hashim Thaçit me kompani, nga takimi i tij dhe Xh. Halitit me priftërinjtë serbë Artemije etj, në Graçanicë më 1999, si dhe tani për takimet tjera në vazhdim e sipër, do më duhej kohë e gjatë dhe shumë punë e madhe.

Sheradini dhe sheradinët si ky asnjëherë nuk e kanë njohur Rugovën si president të Kosovës, që d.m.th. se kanë qenë kundër vullnetit të shumicës së popullit shqiptar të Kosovës, dhe fundja as Serbia dhe as Rusia nuk e kanë njohur kurrë, ashtu siç nuk po e njohin as tani Kosovën e pavarur!
Ndërsa, kur u konvenon për të bërë ndonjë akuzë ndaj tij, atëherë ia njohin të gjitha postet që ka pasur dr. Rugova.

Sheradin Berishën e kam takuar 3 herë në tubime: në Ludwigsburg në klubin”Bardhoshë Gërvalla”në vitet 1990-ta në një tubim që zhvillohej në kuadër të intelektualëve shqiptarë për Gjermani, dhe në atë tubim pati marrë pjesë edhe ish i burgosuri politik Kadri Osmani. Pastaj, në Sindelfingen me 1998 në një mbledhje që zhvillohej në kuadër të LPK-së, ku u fol më së shumti për luftën, ku kërkova fjalën dhe ma dhanë ku dhe diskutova. Në Mannheim në dhjetor 1999, dhe për pos një përshëndetjeje asnjëherë me Sheradin Berishën nuk kemi biseduar për çështjenkombëtare. Asokohe nuk kam mundur ta marrë me mend se ky njeri mund të vjell kaq shumë helme kundër figurës më të madhe të shqiptarëve në historinë e re të Kosovës Dr. I .Rugovës. Pretendimin e madh që ka pasur për të shkruar një “studim historik” për historinë më të re të Kosovës është e qartë se bie ndesh me realitetin e ngjarjeve dhe aktorëve real të tyre, që në esencë i gjithë ky mundim i tij shpreh vetëm inatin dhe urrejtjen patologjike që Sh. B. ka kundër themeluesit të vërtetë të shtetit të Kosovës, dhe ai është gjeniu i letrave dhe politikës shqiptare i fundshekullit 20-të dr. Ibrahim Rugova. Pa marrë parasysh faktin se a e pranon këtë apo jo artikullshkruesi i pamfletit prej 19 kaptinash përplot me shpifje, trillime dhe xhelozi kundër arkitektit të pavarësisë së Kosovës, i cili me punën dhe veprën e tij ka hyrë përjetësisht në historinë mbarëkombëtare shqiptare.
Dhe për fund, tash me 1 nëntor 2009 me rastin e vizitës së ish Presidentit amerikan Bill Clinton në Prishtinë, u vërtetua edhe njëherë miqësia e madhe që kishte krijuar Dr. I. Rugova me liderët, qeverinë dhe popullin mik amerikan, falë të cilëve Kosova sot është shtet i pavarur dhe i njohur ndërkombëtarisht nga 63 vende të botës.

<!--[endif]-->

Xhafer Leci
Gjermani,
Nëntor, 2009

[sherri]

Mero Baze: Ibrahim Rugova iku. Me po aq qetësi sa përballoi gjithë betejat e paimagjinueshme politike dhe historike, përballoi dhe sëmundjen e qartë të tij. Aq të bukur tentoi ta bënte ikjen, sa shumë kush, nisur nga magjia politike e tij, filloi të besonte dhe tek magjia biologjike e mundjes së kancerit të mushkërive.

Për vite të tëra sa herë kam pas rastin ta takoj atë dhe t’i vizatoj si gazetarë miqtë dhe armiqtë e tij, më ka injoruar përshkrimin që i kanë bërë.

Nuk kam dëgjuar asnjëherë të pranojë dhe të shprehet për kundërshtarët për kritikët dhe ata që e sulmonin.

Nuk jetoi gjatë, por tashmë shikoj se dhe kaq pak jetë sa pati, i mjaftoi t’i bindte të gjithë se kishte të drejtë.

Iku gati pa asnjë armik, pa asnjë kundërshtar, pa asnjë rival dhe kam frikë, pa asnjë pasardhës.

Siç mund të ikte një i dërguar i zotit për shqiptarët.

[Guri i madh]

Personalitet e mdha kombtare qe e meritojn respektin e popullit her pas here e korigjojn te kaluren e tyre siq esht i madh Ismajl kadare edhe kerkojn falje --------------------------------------------------------------------------------------------




Sonte në KTV mund të ndiqni: *** 17:40 Express *** 18:55 Marketing *** 19:00 LAJMET E MBRËMJES *** 19:40 Sporti në KTV *** 20:05 Pulsi *** 21:15 Serial: “ LALE ” epis. 207 *** 20:15 N’Darkë *** 22:20 Dokumentar: “Njerëzit dhe kujtimet flasin” *** 22:55 Marketing *** 23:00 Interaktiv ...




Kadare kërkon falje, Rugova kishte të drejtë

http://www.koha.net/repository/images/f1_24kadare1372067297.jpgPublikuar: 24.06.2013 - 11:49Prishtinë, 24 qershor - Ai kishte kritikuar ashpër Ibrahim Rugovën në veprën e tij “Ra ky mort e u pamë”, por shumë vjet më vonë, shkrimtari i madh shqiptar me renome botërore, Ismail Kadare, e pranon se koha e ka dëshmuar se e drejta ishte në anën e Rugovës.

"Është e vërtetë që i kam kritikuar Rugovën dhe Demaçin. Ju tash mund të mendoni se unë do të them se kisha të drejtë me kritiken që i bëra Rugovës. Jo, koha e dëshmoi së e drejta ishte në anën e Ibrahim Rugovës. Unë e kisha kritikuar, kisha qenë i ashpër me të, ai më fali në takimin që kishim në shtëpinë e tij menjëherë pas luftës, ishte meritë e tij. Ai vdiq në paqe, ne u pajtuam, ishim miq“, kështu ka thënë Kadare javën e kaluar gjatë një pritjeje në Këln.

Ai së bashku me bashkëshorten e tij, shkrimtaren Helena Kadare, ishin ftuar me iniciativën e Luan Krasniqit së bashku me Asociacionin Shqiptar për Kulturë dhe Integrim.

Në një ambient të mbushur me shqiptarë, Kadare u pyet rreth raporteve të tij me Ibrahim Rugovën dhe Adem Demaçin. Duke iu drejtuar të pranishmëve ai dhe tha se autori i romanit “Krushqit janë ngrirë”, i cili me këtë libër, përmes botimeve në gjuhën angleze dhe frënge, i bëri të njohura në shkallë planetare, qysh në vitin 1983, kërkesat e studentëve për Republikën e Kosovës tha se “kishte qenë ëndrra ime ta takoj presidentin e Kosovës”.

Sa i përket Demaçit, Kadareja tha se ai e ka tepruar pa dyshim me kritikat ndaj tij, mirëpo Demaçi, megjithatë gaboi për Rambujenë, shkruan “Zëri”. Teksa pritej me kurreshtje nga të pranishmit të shpalosë qasjen e tij për gjendjen e shqiptarëve, ai që e kishte ftuar Luan Krasniqi në fjalën e tij, në shqip dhe në gjermanisht, tha se më lehtë e ka pasur në ring se të mbajë një fjalë para Kadaresë.

Megjithëse rrjedha e fjalës së tij brilante e dëshmoi të kundërtën, fjalët e tij e impresionuan jo vetëm publikun, por edhe vetë Kadarenë. Kampioni i dyfishtë europian foli për rrugën që e çoi atë deri te takimi i tij i parë me Kadarenë në Tiranë vitin e kaluar, në shënimin e 100-vjetorit të pavarësisë.

Fillimisht, tha ai, gjithçka pikënisjen e ka në Berlin, në takimin e tij në përvjetorin e dytë të shpalljes së pavarësisë me ambasadorin dr. Vilson Mirdita. Pasi mori serinë e veprave të tij në 20 vëllime, botim i “Onufrit“ të Tiranës, ai lexoi shumë vepra të shkrimtarit shqiptar, por libri “Mbi krimin në Ballkan“ ishte një lektyrë tronditëse për të.

Luan Krasniqi tha më tej se idetë dhe mendimet e Kadaresë vazhdimisht e përcjellin dhe se për të është një nder i madh që të bëjë diçka për veprën e tij. Luan Krasniqi i impresionuar nga Kadare ishte ai që e ndihmoi botimin në gjuhën gjermane të librit-intervistë të Ismail Kadaresë “Çlirimi i Serbisë prej Kosovës“, vitin që shkoi. (…)