Njoftimet pejgamberike pėr ardhjen e Muhammedit a.s.

[Pause_Print_Scroll]

Njoftimet pejgamberike pėr ardhjen e Muhammedit a.s.
Autor: Nexhat Ibrahimi

“Para se tė tė sajoj nė barkun e nėnės, unė tė kam ditur; para se tė dalėsh nga krahėrori i nėnės, unė tė kam kushtuar, pėr tė dėrguar tė tė gjithė popujve tė kam vendosur…”. (Dhjata e vjetėr, Jeremia, 1, 1-5).
''Isha i dėrguar edhe atėherė kur shpirti i Ademit pezullonte nė horizontin e tokės dhe detit.” (Muhammedi a.s.).
Hyrje
Qysh nė mėsimet e para nė mėsim-besim apo nė leximet e para tė librave islame pėr fillestarė, muslimanėt mėsojnė se Islami ėshtė feja mė e vjetėr dhe njėkohėsisht feja mė e re. Kur’ani mėson se Islami ėshtė nga Ademi a.s. deri te Muhammedi a.s.. Ēdonjėri pejgamber mėson se pas tij do tė pasojnė pejgamberė tė tjerė pėr vazhdimin e misionit pejgamberik deri te Muhammedi a. s. – vula e pejgamberisė (hatem’ul-enbijai). “Ardhja e Muhammedit a.s. ėshtė lajmėruar si sihariq nga kulla e pejgamberisė sė tė gjithė pejgamberėve tė ardhur para tij”.[1] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn1) Muhammedi a. s. unjėson nė tėrėsi shumicėn e sunnetit (traditės) tė pejgamberėve tė kaluar. Ai agjėron agjėrimet e tyre tė obligueshme dhe tė paobligueshme, bėn hixhretin, sepse kėtė e bėn edhe Ibrahimi, Musai dhe shumė tė dėrguar tė Zotit pėr tė arritur suksesin e fesė sė tyre. Me dėrgimin e Muhammedit a. s. u pėrmbyll periudha e gjatė e shpalljes hyjnore, e cila do tė manifestohet si mėshirė hyjnore deri nė Ditėn e Fundit pėr njerėzinė dhe botėn.

[Pause_Print_Scroll]

Muhammedi a. s. ndėrmjet tė djathtėve
dhe tė majtėve

Muhammedi a.s. ishte personifikim i tri synimeve zanafillore, tė cilat i njohim nėpėrmjet Musait, Isait dhe vetė Muhammedit a.s.[2] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn2) Deri sa judaizmi nė mesin e kėtyre tri religjioneve paraqiste tendencėn e majtė, Zotin e drejtėsisė dhe Shpėtimtarin e botės sė dukshme, kurse kristianizmi tendencėn e djathtė dhe Zotin e dashurisė, Islami me Muhammedin a.s. do ta bėjė simbiozėn e tyre tė fatshme, duke u bėrė religjion i botės dhe i shpirtit.[3] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn3)
Kur’ani pranon, nė parim, tė gjitha kėto konvergjenca-divergjenca me vetė aktin e urdhėresės qė Muhammedi a. s. me pjesėtarėt e vet njė kohė nė namaz tė kthehet drejt Jerusalemit. Tė kuptohet ky akt si duhet domethėnė tė bėhemi tė vetėdijshėm se Jerusalemi me Tempullin e vet, ėshtė trashėgimtar i madh i monoteizmit dhe se urdhėresėn e tė kthyerit nė namaz drejt Mekes Islami nuk e ka obliguar deri sa paraprakisht, me respekt tė madh, nuk ua ka bėrė me dije muslimanėve se Ibrahimi, Musai, Isai dhe pejgamberė tė tjerė, prej Zotit kanė sjellur tė vėrtetėn e njėjtė, unike nė boshtin e saj dhe tė amshueshme.
Mirėpo, ndriēimi i kėsaj ēėshtjeje do tė hasė nė disa probleme, nė disa vėshtirėsi tė pakapėrcyeshme sikurse ėshtė pėrcaktimi i suazės historiko-kohore dhe kulturore-tradicionale, meqė tema e lajmit, njoftimit tė gėzueshėm ėshtė shprehje e pėrbashkėt e tė tri traditave tė shpallura shpirtėrore, kurse gjurmė tė caktuara do tė gjejmė edhe nė religjionet e pashpallura dhe traditat shpirtėrore, sikurse nė brahmanizėm, zoroastrizėm etj. Nė anėn tjetėr, ēėshtja e lajmit, njoftimit tė gėzueshėm ėshtė ngushtė e lidhur edhe me problemin e pritjes mesianiste nė atmosferėn e mjediseve tė ndryshme religjioze-kulturore.
Vėshtirėsi tjetėr paraqet edhe historicizmi, i cili ėshtė i pranishėm nė shumicėn e librave tė shenjta. Ky historicizėm duke u pėrpjekur ta vendos rregull logjik dhe koherent nė periodizimin e tė vėrtetave tė shpallura, ka krijuar njė radhitje kronologjike artificiale tė pėrmbajtjes sė atyre librave tė shenjta, duke krijuar kėshtu konfuzion dhe paqartėsi edhe mė tė madhe nė vlerat themelore tė besimit tė shpallur, ndėr tė cilat radhitet edhe lajmi i gėzueshėm nė lidhshmėrinė e vet me mesianizmin [4] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn4).
Vėshtirėsi jo mė tė vogla ka sjellė edhe pėrkthimi i teksteve biblike nga gjuha e shenjtė e Shpalljes nė njė gjuhė tė traditės dhe kulturės krejt tjetėrfare, duke ndikuar drejtpėrdrejt nė synim dhe interpretim tjetėrfare. Po ashtu, kjo ishte edhe shenjė e ndarjes esenciale tė traditės sė re shpirtėrore me atė tė vjetrėn, kurse janė ruajtur vetėm konceptet formale tė jashtme tė huazuara nga tradita paraprake shpirtėrore.
Kėtė konstatim mund ta vėrejmė nė shumė aspekte, tė cilat ne nuk do t’i trajtojmė me kėtė rast, por do tė theksojmė se ēarjet janė mė shumė tė jashtme dhe artificiale, qė kanė ndikuar nė format e ndryshme tė mesianizmit. Kėtė ‘tjetėrfarėsi’, kėtė diversitet tė mesianizmit nė esencė e shohim brenda arketipit unikal tė shpalljes dhe traditės, tė portretizuar dhe tė paraqitur nė klima tė llojllojshme shpirtėrore dhe tė pėrcaktuar tjetėrfarėsisht me nocione, shifra dhe emra. Sikurse qė gjatė tėrė historisė Zoti ėshtė shpallur Njė dhe i Vetėm dhe ėshtė quajtur Jehovė, Elo, Elohim dhe Allah, ashtu edhe nė tė gjitha shpalljet e shenjta ėshtė paralajmėruar po i njėjti pejgamber - pėrmbarues i shpalljeve tė Zotit dhe pejgamberisė - Muhammedi a.s.[5] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn5)
Arketipi unikal i tė gjitha Shpalljeve dhe traditave shpirtėrore ėshtė fakti se tė gjitha gjuhėt e shenjta tė Shpalljeve janė shkruar me alfabet i cili shkruhet nga e djathta nė tė majtė, sikur qė ėshtė gjuha sanskrite, aramite, hebraike dhe arabe.[6] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn6)
Edhe fakti se tė dėrguarit e Zotit janė zgjedhur pėr misionin e tyre pejgamberik qysh nė periudhėn paraekzistenciale dhe se me ardhjen e pejgamberėve nė botė kemi vetėm konfirmimin formal tė asaj zgjidhjeje, tregon nė rrėnjėn unikale dhe tė pėrbashkėt tė tė gjitha shpalljeve tė Zotit. Nė tė tri traditat e shpallura shpirtėrore, Ademi a. s. ėshtė vetėm parimi singularo-plural i ekzistencės sė gjinisė njerėzore, por jo edhe njeriu i parė, sepse para tij qenė emėrtuar dhe paracaktuar felajmėtarėt – tė pėrzgjedhurit e Zotit.
Nė Dhjatėn e vjetėr thuhet:
“Para se tė tė sajoj nė barkun e nėnės, unė tė kam ditur; para se tė dalėsh nga krahėrori i nėnės, unė tė kam kushtuar, pėr tė dėrguar tė tė gjithė popujve tė kam vendosur …”. (Jeremia, 1, 1-5).
Muhammedi a.s. ka thėnė:
''Isha i dėrguar edhe atėherė kur shpirti i Ademit pezullonte nė horizontin e tokės dhe detit.” (Hadith).
Punimi nuk ka pėr qėllim zhvlerėzimin e doktrinave joislame, por prezantimin e pikėpamjes islame mbi fenomenin e njoftimit tė gėzueshėm. Kėtė temė e trajton edhe Kur’ani, por edhe shumė shkencėtarė islamė tė religjioneve komparative, nga herėt e deri nė ditėt aktuale. Pėr shkak tė qėndrimeve diametralisht tė kundėrta me hebraikėt dhe kristianėt nuk besojmė se sė shpejti kėto tri tradita shpirtėrore do tė takohen dhe do t’i unjėsojnė qėndrimet rreth fenomenit tė njoftimit tė gėzueshėm dhe tė mesianizmit. Nuk mendojmė se me kėtė punim do tė zgjidhet problemi. Mendojmė se me kėtė punim do tė inicojmė rast pėr biseda komparative qė traditat shpirtėrore tė shpallura nga Zoti por tė ndara nga faktorėt e jashtėm, njė ditė tė ulen dhe tė krijojnė urė pajtimi dhe mirėkuptimi ndėrmjet veti.

[Pause_Print_Scroll]

Shkrimet e shenjta mbi ardhjen


e Muhammedit a.s.



Paralajmėrimet pejgamberike mbi lajmin e gėzueshėm mbi pejgamberinė e Muhammedit a.s.:
“Ai ėshtė pėrmendur nė librat e profetėve tė mėparshėm.” Esh-Shuara, 196).
“Kurse ty tė kemi dėrguar vetėm nga mėshira ndaj botėrave.” (El-Enbija`, 107).
“Ne nė Zebur, pas Tevratit, kemi shkruar se token do ta trashėgojnė robėrit e mi tė mirė.” (El-Enbija`, 105).
“Sikur mos tė ishe ti, O Muhammed, Unė kėtė botė nuk do ta krijoja.” (Hadith kudsij).
Posa Zoti vendosi ta nxjerrė nga xhenneti Ademin dhe Haven si mėkatarė, njėkohėsisht ua dhuroi edhe mėshirėn dhe mirėsinė e Tij. Zoti nuk dėshiroi qė fatin e njerėzve t’ia lėshojė mashtrimeve tė shejtanit, por u premtoi atyre shpallje nėpėrmjet tė dėrguarve tė tij, nė fillim tė tė cilėve ishte Ademi a.s..[7] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn7) Nėpėrmjet engjėllit, Xhibrilit, Zoti i ftoi tė gjithė popujt e botės nė rrugėn e drejtė, tė gėzimit dhe bujarisė, qė tė bėhen tė barabrtė nė jetėn e amshueshme shpirtėrore nėn mėshirėn e Zotit. Kjo ndodhi nė historinė njerėzore. Pejgamberėt njė pas njė ftonin njerėzit nė besim tė drejtė, kurse aleancat e vjetra prisheshin e tė rejat vendoseshin, qė tregon nė dashurionė e pafund tė Zotit Krijues e Mėshirues. Kėto aleanca janė tė njohura nėpėrmjet shenjave tė njohura pėr njerėzinė: Molla e Ademit (nė fyt), ylberi i Nuhit, synetimi i Ibrahimit, Deveja e Salihut qė del nga shkėmbi, Pllakat e Musait me Dekalogun, Libri i dashurisė (Inxhili) i Isait dhe La ilahe il-la'll-llah e Muhammedit a.s. etj. Tė gjitha kėto shenja janė nė shėrbim tė shenjės sė fundit: La ilahe il-la'll-llah, e cila paraqet pėrfundimin dhe pėrkryerjen e tė gjitha misioneve pejgamberike. Tė gjithė pejgamberėt kanė paralajmėruar se Muhammedi a.s. do tė jetė pėrfundimi, pėrsosja dhe shenja universale e ardhjes sė tė dėrguarit mė tė zgjedhur tė Zotit, Muhammedit a.s.
Ndonėse popujt e zgjedhur tė Zotit tregoheshin jobesnikė, sikurse hebraikėt, Zoti megjithatė nuk i braktisi dhe gjithnjė sharton filiza tė ri, Shpallje tė reja, pėrfundimisht me Isain a.s., duke iu pėrmbajtur premtimit tė Tij kaherė tė dhėnė nė xhennet Ademit a.s. dhe Ibrahimit a.s.:
“Dhe i pranoi disa fjalė tė Zotit tė vet.”. (El-Bekaretu, 37).
“… Nga unė do t’u vijė njė udhėrrėfim …”. (El-Bekaretu, 38).
“O Izraelitė! Kujtone dhuntinė time qė ju kam dhuruar dhe plotėsoni besėn qė ma dhatė, t’ju plotėsoj edhe unė besėn time. Frikėsohmuni vetėm mua!
Besoni asaj qė po ua shpallė, e cila ua vėrteton atė ēka e keni ju, dhe mos jinni tė parėt qė nuk i besoni! Dhe mos bleni fundrrina me fjalėt e mia dhe frikėsohmuni vetėm mua! “ (El-Bekaretu, 40-41).
“Falne namazin dhe jepni zekatin dhe pėrkuluni me ata qė pėrkulen.” (El-Bekaretu, 43).
“Ata qė pasojnė Pejgamberin, ferrėfyes analfabet (ummij), tė cilin e gjejnė tė paralajmėruar nė librat e veta, nė tevrat dhe Inxhil …”. (El-A’raf, 157).
Zoti, nga mėshira e Tij, nė fund nuk lidhi kontratė me hebraikėt, por zgjodhi ta dėrgojė pejgamberin e fundit, por jo vetėm hebraikėve, por tėrė njerėzisė, qė rrjedh nga loza e Ibrahimit a.s.
Esenca e natyrės sė fjalėve tė shpallura tė Zotit, sipas traditės islame, nuk ėshtė kurrfarė akti i personifikimit. Fjala e Zotit nuk ėshtė plotėnia e individualizimit (uosobljenosti) fizik tė Zotit, por shenjė e plotėsinė sė pranisė sė Zotit, e cila, herė-herė manifestohet nė apoteozat antropomorfe dhe dėftimet e llojllojshme vizuele (rrufeja e cila godet Izraelitėt frikacakė, bubullima nė flakė e Musait, rrėnimi i malit, dėftimi vizuel i Xhibrilit) e tė ngjashme. Prania e Zotit ėshtė e pėrhershme dhe e ngahershme, por gjithnjė tjetėrfare nga perceptimet e krijesave. Asnjė shpallje i Zotit gjatė historisė nuk ka qenė manifestim tekstual i personifikimit tė Zotit nė trup e gjak. Ēdo shpallje e Zotit ka qenė e sendėrtuar nė mėnyrė tė veēantė, kurse zbulimi i Zotit gjithnjė ka qenė e fshehur nga shikimi njerėzor:
“Nuk ka asnjė njeri me tė cilin ka folur Allahu, pėrveēse me frymėzim ose pas ndonjė perdeje ose tė dėrgojė ndonjė tė deleguar dhe i shpall me lejėn e Tij ēka dėshiron Ai. Me tė vėrtetė Ai ėshtė i urtė.” (Esh-Shura, 51).
“Askush nuk ėshtė sikur ai!” (Esh-Shura, 11).
“Atė nuk mund ta arrijnė shikimet, e ai i mbėrrinė shikimet.” (El-En’am, 103).
Pejgamberėt e Zotit shkonin njėri pas tjetrit, gjithnjė duke dėshmuar Njė tė vetmin Zot, dhe me ta kalonin edhe misionet e tyre pjesėrisht tė suksesshme apo tė pasuksesshme, pėr tė ardhur nė fund tė ciklit pejgamberik Muhammedi a.s.. Ai konfirmoi vėrtetėsinė dhe burimėsinė e tė gjithė pejgamberėve tė deritashėm, tė cilat pjesėrisht ishin humbur, zhdukur, fshehur, ndėrruar apo ndryshuar.
Shumė pejgamberė para tij, me plotė vrull nė zemėr, tė motivuar nga pėshpėritja misterioze tė Xhibrilit paralajmėron emrin e gjallė tė Zotit nė shpirtin e molisur dhe jobesnikė tė njeriut, duke mbjellė gėzimin dhe shpresėn pėr ardhjen e shpejtė tė pejgamberit tė fundit:
“Dhe Unė tė zgjodha pėr vete.” (Ta Ha, 41).
“…Unė tė kam bėrė tė dashur nga gjithkush dhe tė rritesh nėn mbikqyrjen time.” (Ta Ha, 39), dhe duke krijuar bėrthamėn shpirtėrore pėr gjeniun universal shpirtėror tė misionit tė ardhshėm tė suksesshėm tė Pejgamberit tė Islamit, emrin e tė cilit Zoti e ka pėrmend gjatė shpalljeve pejgamberike mijėvjeēare.

[Pause_Print_Scroll]

Njoftimi pėr ardhjen e Muhammedit a. s. deri nė kohėn e Biblės


Qysh pejgamberi i parė, Ademi a.s., nė dyert e xhennetit ka parė emrin e Muhammedit a.s.: “ku emri mbi dyert e xhennetit me shkronja prej dritės ishte i shkruar.”[8] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn8)
Paralajmėrimet pejgamberike pėr Muhammedin a.s. ishin tė shkruara edhe nė Vede dhe Purane, nė bazė tė tė cilave tekste shkencėtarėt komentuan dhe kosntatuan se ato kanė tė bėjmė me Muhammedin a.s. Kėto paralajmėrime shkencėtarėt i gjejnė edhe nė Dhjatėn e vjetėr dhe tė re.
Nė vazhdim do t’i cekim tekstet e disa librave tė shenjta. Nė Atharva Veda shkruan:
''O popull, dėgjoje kėtė me kujdes! Njeriu i vlefshėm pėr falėnderim (i lavdėruari, d.m.th (http://d.m.th/). Muhammedi, kuptimi i emrit tė Pejgamberit nė gjuhėn arabe) do tė ngritet nga populli. Ne do ta marrim tė Mėrguarin nėn mbrojtjen tonė nga 60 mijė e 99 armiqė, transporti i tė cilit ėshtė 20 deve … Ai i dha Maham Rishit 300 kuaj arabė, 10 mijė lope, 100 dukatė dhe 100 rrathė. …”. (Atharva Veda, Kanda 20, Sukta 127, Mantra 1-3).
Sama Vede, fragmenti 6 dhe 8, nė pjesėn e dytė tė kėtij libri tė shenjtė nė pėrfolje tė Tekstit kemi: Ahmedi (Muhammedi) pranoi Ligjin nga Krijuesi i tij, i cili ėshtė plotė urtėsi. Nga ai shkėlqen drita sikur rrezet e Diellit.
Disa komentatorė indusė tė Vedeve mbetėn tė hutuar para kėtyre lajmeve, e sidomos para fjalės “Ahmed” dhe se domethėnien e saj e kanė pėrzier me disa kuptime induse dhe ka marrė kėtė kuptim: ''Me tė vėrtetė unė jam i vetmi i cili e ka pranuar urtėsinė e vėrtetė nga Ati.” Por, shumica e komentuesve tė vedeve kanė konfirmuar auteticitetin e kėtij teksti dhe nocionin “Ahmed” e kanė pėrkthyer si emėr tė pėrveēėm.
Nė Phavishya Purane, nė autenticitetin e tė cilit ka dyshuar Arija Samaj, por Sanatanist Pandit dhe shumica e Hindusėve e kanė konfirmuar se ajo ėshtė autentike. Lajmėrimi ėshtė si vijon:
“... Malechha (i cili i pėrket vendit tė huaj dhe fletė gjuhėn e huaj) mėsuesi shpirtėror do tė lajmėrohet me shokėt e tij. Emri i tij do tė jetė Muhammed. Ragja (Bhaj) pas larjes sė kėtij Maha dev Arab nė ‘Panchgavya’ dhe nė ujėrat e Gangit (dmth. Pas pastrimit tė tij nga tė gjitha mėkatet), i ofroi dhuratat e admirimit tė tij tė sinqertė, duke i treguar ēdo respekt, i tha: “Tė nėnshtrohem!” “O ti, nderi i njerėzisė. Banor i Arabisė, ti ke mbledh forcė tė madhe ta mbysėsh djallin, kurse ti ke qenė i mbrojtur nga armiqtė tu. O ti, fotografia e Zotit mė tė shenjtė, Krijuesit mė tė madh, unė jam robi yt, mė merr si atė qė shtrihet nė kėmbėt tua.” ….[9] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn9)
Nė tekstin origjinal tė kėtij profetizimi, fjala e pestė nga e majta nė tė djathtė ėshtė emri i Pejgamberit tonė. Aty madje shkruan edhe emir i vendit nė tė cilin ėshtė i lindur Pejgamberi.
Pasuesit e religjionit parsi kanė dy looje tė librave tė shenjta: “Dasatir” dhe “Zend Avesta”, tė cilat janė tė njohura si Dhjata e vjetėr dhe e re e religjionit parsi.
Nė “Dasatir” me nr. 14, i cili ėshtė i lidhur me emrin Sansahil, jo vetėm qė ekziston konfirmimi i mėsimit tė Islamit por edhe lajmi i qartė mbi ardhjen e Muhammedit a.s.:
“Kur persianėt tė bijnė poshtė nė moral, do tė lindet njė njeri nė Arabi pasuesit e tė cilit do ta rrėzojnė fronin dhe fenė e tyre, kurse pushtetarėt renarė do tė ngadhėnjehen. Shtėpia e cila ka qenė e ndėrtuar dhe nė tė cilėn shumė idhuj janė vendosur, do tė pastrohen nga ata dhe njerėzit asaj do t’i drejtohen gjatė kohės sė lutjes. Pasuesit e saj do t’i nėnshtrojnė qytetet e Persisė dhe pėrreth saj. Njerėzit do tė pėrzihen ndėrmjet veti. Njerėzit e ndershėm tė Persisė dhe tė tjerėt do t’i bashkangjiten pasuesve tė tyre.”[10] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn10).
Profetizmi ėshtė i pėrfshirė nė librin i cili gjithnjė ka qenė nė duar tė Parsėve kurse fjalėt e tij nuk lejojnė komentim tė dyfishtė.

[Pause_Print_Scroll]

Bibla njofton pėr ardhjen


e Muhammedit a.s.



Nė bazė tė njoftimeve kur’anore, hulumtuesit islamė, sikur edhe disa tė tjerė, pohojnė se edhe Dhjata e vjetėr dhe Dhjata e re njoftojnė pėr pejgamberinė e Muhammedit a.s. Mirėpo, kėto njoftime nga disa autorė kristianė interpretohen tjetėrfare, si prototipa tė hershėm tė Jezusit istorik dhe Krishtit tė besimit, tė cilėt sėrish do tė kthehen nė mbarim tė kohės. Mirėpo, shkencėtarėt muslimanė janė kategorik se njoftimet e mėhershme pejgamberike sigurishtkanė tė bėjnė me pejgamberin e islamit, Muhammedin a.s. Kėshtu mendojnė edhe emrat e mėdhenjė tė shkencės islame, si: Muhammed Asad, Sa'id Havva, Mawlana Abdul Haqq, Mahmud Abbas Akkad, Ahmed Deedat dhe shumė tė tjerė.
Pėr kėtė arsye, e me qėllim sqarimi, do t’i theksojmė nė mėnyrė kronologjike njoftimet pejgamberike toriane dhe ungjėllore mbi Muhammedin a.s..
Bibla, Ligji i Pėrtėrirė, 18, 15-18, flet qartė mbi dėrgimin e pejgamberit, i cili do tė jetė sikur Mojsiu, midis vėllezėrve izraelitė, d.m.th (http://d.m.th/). midis Ismailit ose arabėve:
“Mė tha Zoti mua (Mojsiut): E mirė ėshtė e gjithė ajo ēka thane, e Unė do t’u dėrgoj atyre njė tė dėrguar tė ngjashėm me ty (Musain) nga mesi i vėllezėrve tė tyre, e fjalėt e mia do t’i vendosė nė gojėn e tij (atij tė dėrguari) dhe ai do t’ju flasė meēdo gjė qė Unė e urdhėroj, e ai qė nuk u bindet fjalėve tė atij i cili flet me emrin Tim, Unė do tė jem hakmarrės i tij pėr atė (kryeneqėsi). Ndėrsa i dėrguari qė merr guxim tė bėjė mendjemadhėsi dhe tė flasė nė emrin Tim ēka unė nuk e urdhėrova ose qė flet nė emėr tė zotėrave tė tjerė pėrveē Meje, le tė vritet (a ii dėrguar). Nėse pėrgjigjesh e thua nė zemrėn tėnde: Si mund t’i dalloj fjalėt me tė cilat Zoti nuk foli , atėherė ky ėshtė argumenti yt: Atė ēka i dėrguari e tha nė emrin Tim dhe nuk u realizua, nuk ėshtė fjalė e Zotit, por ai i dėrguar e bėri atė qė ta madhėrojė vetveten, prandaj ti mos iu friko atij.” [11] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn11)
Nė fragmentin e cituar mė lartė Muhammedi a.s. ėshtė lajmėruar pėr pejgamber pa dyshim, sepse fraza vėllezėrve izraelitė nuk mund tė ketė kurrfarė kuptimi tjetėr, pos qė ata janė ismailitėt, kurse ata kurrė nuk kanė pasur pejgamberė deri nė kohėn e Muhamedit a.s. Nė Ligjin e Pėrtėrirė (34, 10) gjejmė po ashtu se nė Izrael mė kurrė nuk ėshtė paraqitur pejgamber i barabartė me Mojsiun, qė shpie tė mendojmė se pejgamberi i premtuar ėshtė ndėr ismailitėt, pra ndėr arabėt:
“Nuk doli mė nė Izrael njė profet i ngjashėm me Mojsiun, me tė cilin Zoti fliste sy pėr sy.” [12] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn12)
Dhjata e vjetėr thekson edhe kėtė:
“Ajo pa qerre dhe ēifte kalorėsish, disa prej tė cilėve kishin hipur mbi gomarė dhe tė tjerė mbi deve, dhe i vėzhdoi me kujdes, me shumė kujdes.” (Isaia, 21, 7).
Isaia nė vision ka parė dy kalėrues: njėri nga ata ishte mbi gomar, kurse tjetri mbi deve. Ai nė gomar ishte Jezu krishti, sepse ashtu hyri nė Jerusalem, kurse ai nė deve ishte Muhammedi a.s., sepse deveja ishte mjeti kryesor transportues nė Arabi.[13] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn13)
Nė librin e Dhjatės sė vjetėr Kantiku i Kantikėve (5, 16) ėshtė teksti vijues (i transkribuar nga gjuha hebraike):
“Hikko mamittadim vikullo Mahamadim zehdudi vezem raai benute yapus halam.”
Pėrkthimi:
“Goja e tij ėshtė vetė ėmbėlsia; po, ai ėshtė Muhammedi, mė i dashuri. Ky ėshtė i dashuri im, ky ėshtė miku im, o bija tė Jerusalemit.” [14] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn14)
Mbreti Samuelli e emėrtoi pejgamberin qė do tė vijė me “Muhamadim”. Nė hebraishte sufiksi “lah” ėshtė pėrdorur pėr tė shprehur respektin, sikur shprehja “Eloha”, qė do tė thotė Zot, i theksuar nė Bibėl si “Elohim”. Sė kėndejmi ėshtė e qartė se Solomoni ka pėrmendur emrin e Pejgamberit qė do tė vijė si “Muhammed”. Por, si duket, njė gabim ėshtė bėrė, me/pa qėllim, me pėrkthimin e emrit tė pėrveēėm si mė i dashuri. Madje edhe pėrkthimi mė i dashuri ėshtė i tillė qė shumė mire i pėrshtatet Muhammedit a.s.
Pėrkthimi i kėtij vargu nė gjuhėn kroato-serbe nė botim tė vitit 1968 ėshtė:
“Tė folurit i ėshtė i ėmbėl dhe i tėri ėshtė prej dashamirėsisė. I tillė ėshtė i dashuri im, i tillė ėshtė miku im, o bija tė Jerusalemit”.[15] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn15)

[Pause_Print_Scroll]

Ekzistojnė edhe njoftime tjera pejgamberike mbi Muhammedin a.s. nė Dhjatėn e vjetėr[16] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn16), por pėr shkak tė hapėsirės nuk do tė ndalemi mė tepėr.
Hulumtuesit muslimanė kanė pohuar se edhe nė Dhjatėn e re gjenden disa njoftime tė llojit tė tillė.
Ėshtė interesant tė pėrmendet edhe rasti i monakut kristian Behira, i cili gjatė njė vizite tregtie tė Ebu Talibit dhe Muhammedit (mbase 9 apo 12 vjeēar) nė Siri u takua me karvanin, Ebu Talibin dhe Muhammedin a.s.. Monaku Behira kishte trashėguar ca libra nga priftėrinjtė mė tė vjetėr dhe nė bazė tė pėrshkrimeve nga ato libra dhe tė asaj qė shihte te Muhammedi i ri, dalloi se djaloshi i ri do tė bėhet i dėrguar i Zotit ndėr arabėt, ashtu siē ėshtė premtuar dhe njoftuar nė librat e shenjta.[17] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn17) Kėtė ndjenjė e kishte edhe Vereka, i cili besonte se ardhja e pejgamberit tė ri do tė ndodh gjatė jetės sė tij.[18] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn18)
Edhe qėndrimi i mbretit abesinas (etiopias) Negus kundrejt emigrantėve muslimanė dhe delegacionit kurejshit politeist vėrteton se tekstet biblike e njihnin njoftimin pėr ardhjen e pejgamberit Muhammedit a.s.[19] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn19)
Edhe Isai a.s. e paralajmėron dhe garanton ardhjen e Muhammedit a.s. si fund tė hierohistorisė, ose si fund tė pejgamberisė dhe dėrgueshmėrisė:
“Kam edhe shumė tė tjera pėr t’ju thėnė, por tani s’mund t’i kuptoni. E kur tė vijė ai – Shpirti i sė Vėrtetės – Ai do t’ju udhėzojė ta njihni tėrė tė vėrtetėn.” [20] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn20)
Isai a.s., nė Ungjill, pohoi:
“Unė po shkoj qė tė vijė i zoti i kohės”. (Gjoni, 16, 8).[21] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftn21)
Fenomeni dhe personaliteti i Muhammedit a. s. ėshtė i papėrshkrueshėm. Tė jesh njeri i zakonshėm dhe Felajmėtar-Pėrmbarues i shpalljes sė Zotit dhe tė jesh objekt i njoftimeve pejgamberike mijėvjeēare, tė jesh shkak bazor i krijimit tė botės dhe shenjė e lavdishme pėr shkak tė tė cilit ėshtė derdhur mėshira dhe bujaria e Zotit mbi tė gjitha botėrat, ėshtė fenomen qė njeriun e vė para sprovave tė dhembshme nė lajthim me pasoja tragjike.
Tė jesh njeri-pejgamber, i dashur nga Zoti mė shumė se tė gjithė njerėzit dhe engjėjt, tė jesh i zgjedhuri i Zotit e tė mos jesh skutė misterioze, as shenjtor, as biri i Zotit, ėshtė fenomen tė cilin mund ta kuptojnė vetėm besimtarėt e sinqertė. Vėrtetė, Muhammedi a.s. asnjėherė nuk pretendoi tė bėhet personalitet i mistifikuar, as entitet bashkėhyjnor, pėrkundėr faktit se tėrė shpallja hyjnore ishte zbuluar nėpėrmjet tij.
Pra, Muhammedi a.s. ishte: “Thuaj: ‘Unė jam njė njeri sukur ju, qė po mė shpallet se Zoti juaj ėshtė – Njė Zot. ….” El-Kehf, 110.

[Pause_Print_Scroll]

Nė vend tė pėrmbylljes



Muhammedi a.s. ėshtė pejgamberi i fundit i Zotit. Ai ishte ‘nebij’, ‘resul’ dhe ‘ulu’l-adhmi’, dhe simbolikisht ishte simbioz e tėrė asaj qė tė gjithė pejgamberėt njė nga njė ishin nga fillimi i pejgamberisė.
Nėpėr tė gjitha misionet pejgamberike para Kur’anit pėr tė ėshtė njoftuar si pėrmbarues i shpalljeve tė Zotit (hatem’ul-enbija`) pėr tė gjithė njerėzit e botės dhe pėrsosės i udhėzimit hyjnor. Ajeti kur’anor “Ty nuk do tė thuhet asgjė qė nuk u ėshtė thėnė pejgamberėve pėrpara teje” (Fussilet, 43), duhet komentuar edhe ashtu se tė gjithė tė dėrguarve tė Zotit, marrė sė bashku, Allahu ua komunikoi atė qė Muhammedit a.s. tė vetėm ia komunikoi nė tėrėsi. Pėr kėtė arsye ai ėshtė i zgjedhur, sepse kėta pejgamberė atė e paralajmėrojnė, kurse ai e konfirmon, e vulos dhe e pėrmbaron misionin e tyre.

[Pause_Print_Scroll]

ENDNOTAT


[1] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref1) M. Fethullah Gylen, Dritė e pashuar – Hz. Muhammedi s.a.v.s., Tiranė, 2004, fq. 12.

[2] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref2) Shih observime interesante rreth tri feve qiellore, judaizmit, kristianizmit dhe islamit: Alija Izetbegovic, Islam izmedju Istoka i Zapada, Beograd, 1988, fq. 183 e pas.

[3] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref3) Alija Izetbegovic, op. cit., fq. 185-186 dhe 188.

[4] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref4)http://www.mm.co.ba/art42.html (http://www.mm.co.ba/art42.html) (Rešid Hafizovię, Poslanička navještenja ''Radosne Vijesti'' o dolasku Poslanika Muhammeda a.s.).

[5] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref5) Shih gjerėsisht: http://www.mm.co.ba/art42.html (http://www.mm.co.ba/art42.html).

[6] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref6) Sipas: http://www.mm.co.ba/art42.html (http://www.mm.co.ba/art42.html).

[7] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref7) Se Muhammedi a. s. ėshtė takuar me Ademin a.s. dhe me pejgamberė tė tjerė ka shumė tekste. Shih: Walter Beltz, Mitologija Kur’ana - Ceznja za rajem, Zagreb, 1982, fq. 56-58. Shih edhe: Muhammed Asad, Poruka Kur’ana, Sarajevė, 1425 h./2004, fq. 409-410.

[8] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref8) Sipas: http://www.mm.co.ba/art42.html (http://www.mm.co.ba/art42.html). Krhs.: Walter Beltz, op. cit., fq. 56.

[9] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref9) Sipas: http://www.mm.co.ba/art42.html (http://www.mm.co.ba/art42.html); Phavishya Purana, Parv 3, khaud 3, adhya 3, shalok 5-8, sipas: Mustafa Spahic, Pogovor, nė: Martin Lings, Muhammed s.a.v.s., Sarajevė, 1996, fq. 431.

[10] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref10) Dasatir, 14, sipas: Martin Lings, op. cit., fq. 431.

[11] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref11) Krahaso edhe pėrkthimin sipas: Bibla – Dhjata e vjetėr dhe Dhjata e re, Tiranė, 1995, fq. 222. Krahaso komentin: Rahmetullah El-Hindi, Triumfi i tė vėrtetės, Shkup, 1426/1996, fq. 136-137.

[12] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref12) Sipas: Bibla – Dhjata e vjetėr dhe Dhjata e re, Tiranė, 1995, fq. 242. Krahaso komentin: Rahmetullah El-Hindi, op. cit., fq. 137-138; Hasan Baxhil, Dialog ndėrmjet tė krishterit dhe muslimanit, Prishtinė, 2001, fq. 55-59.

[13] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref13) Hasan Baxhil, op. cit., fq. 62-63.
Ibn Kethiri nė historinė e tij tė pejgamberėve pohon se trashėgimtar i ismailit ėshtė vetėm Muhammedi a.s.. Gjerėsisht: Ibn Kethir, Kazivanja e vjerovjesnicima, Zenica, 1420 h./1999, fq. 194-195.

[14] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref14) Nė Biblėn e pėrkthyer nė Tiranė, 1995, fjalėn nė orgjinalin hebraisht MAHAMADIM (Muhammedi) e pėrkthejnė si “ai ėshtė tėrheqės nė ēdo pikėpamje”, pėr t’iu shmangur pranimit tė pejgamberisė sė Muhammedit a.s.. Shih: http://www.mm.co.ba/art42.html (http://www.mm.co.ba/art42.html).

[Pause_Print_Scroll]

[15] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref15) “Govor mu je sladak i sav je od ljupkosti. Takav je dragi moj, takav prijatelj moj, o kęeri jerusalimske”. Shih gjerėsisht: http://www.mm.co.ba/art42.html (http://www.mm.co.ba/art42.html).

[16] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref16) Kėto tekste i ka pėrpunuar sidomos Seid Havva dhe Mawlana Abd Al Haqq. Shih: Bibla, Zanafilla, 17, 20 dhe 49, 10; Psalmi 45; Isaia 42; 54; 65, 1-6; Danieli 2. R. El-Hindi, op. cit., fq. 140.

[17] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref17) Monaku Behira pas njė dialogu me njerėzit e karvanit dhe me Ebu Talibin tha: “Largojeni kėtė djalosh prapa nė vendin e tij dhe ruane nga hebraikėt, sepse, pėr Zotin, nėse ata mėsojnė atė ēka di unė, ata sigurisht do t’i bėjnė keq. Djalit tė vėllait tėnd do t’i ndodhin gjėra madhėshtore.” Ibn Hisam, Poslanikov zivotopis, Sarajevė, 1998, fq. 35-37. Krhs.: Ebu Bekr Siradzuddin, op. cit., fq. 37-38.

[18] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref18) Ibn Hisam, Poslanikov zivotopis, Sarajevė, 1998, fq. 35-37. Krhs.: Ebu Bekr Siradzuddin, op. cit., fq. 37-38. Muhammed Husejn Hejkel, Zivot Muhammedov a.s., Sarajevė, 1425 h./2004, fq. 157-160.

[19] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref19) Ibn Hisam, Poslanikov Zivotopis, Sarajevė, 1998, fq. 61-64. Ebu Bekr Siradzuddin, op. cit., fq. 105 e tutje. Muhammeed Husein Hejkel, op. cit., fq. 176 e tutje.

[20] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref20) Gjoni, 16, 12, 13, sipas: Ulfe Azizussamed, Islami dhe Kristianizmi, Tetovė, botimi II, 1997, fq. 19-20. Krahaso: Ungjillin e Shėn Barnabės i pėrkthyer nga dorėshkrimi i Imperial Library nė Vjenė. Oxford.
M. Fethullah Gylen, Dritė e pashuar , op. cit., fq. 12-13.

[21] (http://us.f372.mail.yahoo.com/ym/Compose?box=Inbox&Mid=9814_12322371_191382_1731_561_0_51710_1487_134 28932&inc=&Search=&YY=45106&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b#_ftnref21) Shih: Letra e Apostullit Judė, 1-25; Ungjilli sipas Mateut: 13, 31-33; 20,1-16; 13, 21-43; 3, 1-2; Zbulesa: 2, 17 dhe 26; Ungjilli i Gjonit: 14, 24-26. R. El-Hindi, op. cit., fq. 140.

[falma_lotin]

Njohja e Rrasulit konsiston në dijen dhe besimin e sinqertë të zemrës se ai është i dërguari i Allahut
Ai është i dërguari i Allahut ndaj gjithë njerëzimit sikurse thotë Allahu:

"O njerëz! Unë jam i dërguari i Allahut për të gjithë ju."
apo:
"Ne nuk të kemi dërguar ty ndryshe veç si të dërguar ndaj (të gjithë) njerëzve, duke i përgëzuar dhe paralajmëruar ata."
Trasmetohet në Sahih Bukhari nga Xhabir ibn Abdullah që Rrasuli tha: "...Çdo i dërguar qe dërguar veçanërisht tek populli i tij, kurse unë jam dërguar tek të gjithë njerëzimi".

Mesazhi që Rrasuli solli është edhe për xhinët. Allahu thotë:

"Dhe (kujto) kur Ne dërguam drejt teje (o Muhamed) një grup të vogël xhinësh të dëgjojnë Kur'anin dhe sapo u gjendën tek ti, thanë: " Dëgjoni në heshtje!" dhe kur mbaroi, ata u kthyen tek shokët e tyre si këshillues. Ata thanë: "O populli ynë! Me të vërtetë që kemi dëgjuar një libër të zbritus pas Musës, duke vërtetuar ç'ka ardhur para tij. Ai të udhëzon tek e vërteta dhe tek Udha e drejtë. O populli ynë! Përgjigjuni thirrësit të Allahut dhe besojeni atë. Ai (Allahu) do tu falë ju mëkatet dhe do t'u shpëtojë nga ndëshkimi i dhimbshëm. Dhe kushdo që nuk i përgjigjet thirrësit të Allahut ai nuk mund të shpëtojë në tokë dhe nuk do të ketë asnjë mbrojtës për të veç Allahut. Të atillët (kush nuk beson të dërguarin) janë në gabim dhe humbje të qartë".

Ai thirri në të njëjtën fe si edhe të gjithë profetët e tjerë para tij, Islamin, sikurse thotë Allahu:

"Ai ka urdhëruar për ju të njëjtën fe që urdhëroi për Nuhun, të njëjtën që të kemi shpallur ty (o Muhamed)dhe atë që urdhëruam për Ibrahimin, Musën dhe Isën duke thënë: ejani në fe dhe mos u përçani..."

Dhe feja me të cilën Rrasuli erdhi është e vetmja fe e pranuar nga Allahu dhe pas ardhjes së tij askush nuk mund të adhurojë Allahun veçse sipas mënyrës dhe përmbajtjes që Rrasuli solli tek ne. Allahu deklaron:

"Feja (që është e pranuar) nga Allahu është Islami"
"Dhe kushdo që dëshiron fe tjetër nga Islami, (atij) nuk do t'i pranohet kurrë dhe në ditën e gjykimit do të jetë nga të humburit .

Rrasuli ka thënë sipas Muslimit sipas Abu Hurreirës që: " Pasha Atë në duart e të Cilit është jeta e Muhamedit, kush nga Jehuditë apo të krishterët dëgjon për mua por nuk beson tek ajo me të cilën unë jam dërguar, dhe vdes ashtu (si kefër), ai do jetë nga banorët e xhehenemit.

Gjithashtu njohja e të dërguarit konsiston në të diturit dhe të besuarit se Rrasuli nuk ishte më tepër se njeri të cilit i ishte shpallur nga Allahu se s'ka zot veç Allahut.

"Thuaj! Unë nuk jam tjetër veç se njeri si edhe ju, por më është shpallur (nga Allahu) se Zoti juaj është Një..." .

Dhe duke besuar se Muhamedi për gjithçka që na informoi qoftë në përgjithësi dhe qoftë në mënyrë të detajuar, na informoi sipas asaj që Allahu i shpalli atij.

"E ai s'flet nga mendja e tij, s'është tjetër veç shpallje që i shpallet"

Dhe duke besuar se Ai na solli të tërë udhëzimin e Allahut pa harruar apo fshehur apo neglizhuar asgjë nga ai por duke na dhënë shpjegimin më të mirë për të.

"Dhe s'ka pyetje që ata të drejtojnë ty, por Ne të shpallim të vërtetën dhe shpjegimin më të mirë për të " .

Dhe se është e detyrueshme që ai të ndiqet në gjithçka dhe absolutisht:

"E gjithçka që i dërguari u jep merreni, dhe gjithçka që ai u ndalon hiqni dorë nga ajo"

Dhe nëse kemi mosmarrëveshje mes nesh duhet t'i rikthehemi librit të Allahut dhe synetit të të dërguarit të Tij dhe ky është kusht për të qenë besimtarë.

"...dhe nëse keni çfarëdo mosmarrëveshje, referojani Allahut dhe të dërguarit të Tij po qe se besoni tek Allahu dhe tek Dita e Fundit..."

"Po jo pasha Zotin tënd! Ata nuk besojnë derisa të të marrin si gjykatës (ty o Muhamed) në çdo mosmarrëveshje të tyren dhe nuk gjejnë në zemrat e tyre as rezistencën më të vogël ndaj gjykimit tënd por i nënshtrohen atij me përkushtim të plotë" .

Dhe se gjykimi i Rrasulit është absolutisht gjykimi i Allahut dhe kush nuk beson të dërguarin e Allahut nuk beson Allahun.

“Ata që nuk besojnë Allahun dhe të dërguarit dhe duan që të bëjnë dallim mes Allahut dhe të dërguarve duke thënë ne besojmë në ca por mohojmë të tjerat dhe mundohen të gjejnë rrugë të mesme, ata janë në të vërtetë qafira. Dhe Ne kemi pregatitur për mohuesit një ndëshkim përbuzës”.

Dhe askush nuk duhet të ndjekë hamendjen apo mendimet e dikujt tjetër duke lënë mënjanë ç'ka Rrasuli solli. Allahu thotë:

"O ju që besoni! Mos i vini vehtet tuaja para Allahut dhe të dërguarit të Tij, por kini frikë Allahun..."

Dhe nëse gjykimi i Rrasulit na është bërë i qartë, nuk ka më lëvizje majtas e djathtas por ai merret dhe gjithçka tjetër që bie në kundërshtim me të braktiset.

Allahu thotë: "Nuk i takon asnjë besimtari apo besimtarje që kur Allahu dhe i dërguari i Tij kanë vendosur për një çështje, që ata të zgjedhin ndonjë zgjidhje tjetër për atë çështje. E kush nuk i bindet Allahut dhe të dërguarit të Tij, kanë dalë në rrugë të shtrembër dhe në humbje të hapët.”

“Ata që nuk besuan dhe penguan të tjerët nga rruga e Allahut edhe pse u qe sqaruar rruga e drejtë dhe kundërshtuan të dërguarin, ata s’mund t’a dëmtojnë aspak Allahun. Ai do t’ua shkatërrojë veprat e tyre.O ju që besoni! Bindjuni Allahut dhe të dërguarit dhe mos i shkatërroni veprat tuaja”.

“Kush kundërshton të dërguarin pasi i bëhet e qartë e vërteta dhe ndjek rrugë tjetër nga besimtarët i japim ç'ka zgjedhur dhe do t’a hedhim në xhehenem. Sa përfundim i keq.

“ Përgjigja e besimtarëve kur i drejtohen Allahut dhe Rrasulit të Tij për gjykim është vetëm: Dëgjojmë dhe bindemi. Këta janë të suksesshmit. Ata që i binden Allahut dhe të dërguarit dhe i frikësohen Allahut e plotësojnë detyrën e tyre ndaj Tij, këta janë fitimtarët”.

[Albanian eX|PerT]

Argumente për profetësinë e Muhamedit

Imam Ali ibn Abi Izz el-Hanefi


Argumente për profetësinë e Muhamedit </SPAN></B>


</SPAN>

Imam Ali ibn Abi Izz el-Hanefi </SPAN></I>


</SPAN></I>
Ne besojmë se Muhamedi është robi i Tij i zgjedhur, profeti i Tij i përzgjedhur dhe i Dërguari i miratuar. </SPAN>


</SPAN>
Të tri termat: \'i zgjedhur\', \'i përzgjedhur\' dhe \'i miratuar\' janë pak a shumë sinonime. Ajo që duhet theksuar këtu është se përsosmëria qëndron në vërtetësinë e robit ndaj Allahut të Lartësuar. Sa më i vërtetë të jetë robi, më shumë përsoset dhe më shumë lartësohet. Kushdo që beson se krijimi mund të çlirohet nga lidhja e robërisë ndaj Allahut, sado që të arrijë dhe sado lart të ngrihet më Të, është robi më injorant nga të gjitha krijesat. Allahu thotë: </SPAN>
"</SPAN></B>
Më tej, Allahu flet për profetin Muhamed si rob, sa herë që kërkon ta nderojë:</SPAN>
"I Madhëruar është Ai që e ngriti robin e Tij brenda një nate." (Isra, 1)</SPAN>


</SPAN>
(Si përkundër asaj që u tha më sipër) shumë teologë dhe polemizues kanë debatuar se madhështia e profetëve dhe të dërguarve varet tek forca e mrekullive të tyre. Nuk ka dyshim se mrekullitë janë dëshmi të forta. Por, mrekullitë nuk janë e vetmja dëshmi. Si më të vërtetët ashtu dhe më gënjeshtarët pretendojnë se janë profetë. Por, kur futet në mes mendja e shëndoshë, nuk ka shumë vend për dyshime. Përkundrazi, detajet rrethanore flasin në emër të vetes. Ne e dimë se dhe për çështje të zakonshme, ekzistojnë një sërë rrugësh nëpërmjet të cilave mund të njohim pretendentin e vërtetë nga ai i rremi. </SPAN>
Jo më për ata që pretendojnë profetësinë? </SPAN>
Hasan bin Thabiti e ka qëlluar:</SPAN>

"Dhe nëse tek ai nuk do të kishte shenja të qarta </SPAN></I>

dëshmitë do të kishin arritur nëpërmjet transmetimeve." </SPAN></I>


</SPAN>

Nuk ka pasur raste që të ketë dalë ndonjë profet i rremë, e që injoranca, gënjeshtrat dhe mashtrimet e tij djallëzore të mos kenë qenë të kuptueshme për këdo që ka të paktën një fije logjikë e që nuk ka ndonjë vështirësi në zbulimin e gënjeshtrës. Kjo ngase nuk ka burim profetik që të mos urdhërojë ca gjëra e të mos ndalojë ca të tjera. Prandaj, është pikërisht fusha e veprimtarisë, aty ku manifestohet e vërteta. Në anën tjetër, një mashtrues nuk mund t\'ia hedhë lehtë, pa bërë gjëra apo pa informuar (rreth së Padukshmes) duke u gjendur përballë më shumë se një rruge. Një profet i vërtetë është e kundërta e tij. Për të qenë më të qartë, nëse do të kishte dy pretendentë për profetësi, njëri do të ishte mashtrues e tjetri i vërtetë, atëherë çështja pashmangshmërisht do të përfundonte më daljen e pavërtetësisë së njërit dhe me qartësinë e vërtetësisë së tjetrit: dhe nëse kjo do kohë. Vërtetësia dhe virtyti janë simotra. Ashtu siç janë gënjeshtra dhe shtrembërimi simotra në anën tjetër. Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë në një hadith të ruajtur në sahihun e Buhariut dhe Muslimit: "Kapuni pas së vërtetës! E vërteta çon tek devotshmëria, ndërsa devotshmëria çon në Parajsë. Njeriu vazhdon ta thotë dhe ta ndjekë të vërtetën, derisa të llogaritet tek Allahu si i \'vërtetë\'. Kujdes nga gënjeshtra, sepse gënjeshtra çon në mungesën e besimit, ndërsa mungesa e besimit, çon në Zjarr. Njeriu vazhdon të gënjejë, apo ta pasojë gënjeshtrën, derisa të llogaritet tek Allahu prej gënjeshtarëve." </SPAN>


</SPAN>
Epo kur ne jemi në gjendje të dallojmë një gjë fare të thjeshtë si të vërtetë apo të pavërtetë tek sjellja e një njeriu, si mund të kalojë kaq lehtë pa u vënë re një profet i rremë? Askujt nuk mund t\'i shpëtojë pa dalluar profeti i vërtetë nga ai i rremi. </SPAN>


</SPAN>

Ne e dimë se Hatixheja, Allahu qoftë i kënaqur me të, e pranoi vërtetësinë e Profetit (a.s) nisur nga përvoja personale. Për pasojë, në kohën kur ai i shfaqi asaj shqetësimin duke i thënë: "Kam frikë për jetën time," ajo u përgjigj: "Kurrë, Pasha Zotin! Ai nuk ka për të të braktisur. Ti i mban lidhjet fisnore, flet të vërtetën, i gjendesh pranë të dobëtit, e nderon mikun, punon për të varfrit dhe përkrah të drejtën." </SPAN>


</SPAN>

Nexhashiu kërkoi t\'i recitoheshin ca vargje nga ajo që Profeti (a.s) pretendonte se po i shpallej. Dhe kur dëgjoi një pjesë të shpalljes tha: "Pasha Zotin, kjo dhe ajo që iu shpall Musait, kanë të njëjtën dritë burimore." </SPAN>


</SPAN>

Uaraka bin Naufal tha diçka të ngjashme kur i treguan se çfarë kishte përjetuar Profeti (a.s). Uaraka nuk ishte njeri i thjeshtë. Ai ishte konvertuar në Krishterim dhe kishte aq njohuri sa të ishte i aftë t\'i shkruante librat e mëparshëm në arabisht. Kur Hatixhja, Allahu qoftë i kënaqur me të, i tregoi për atë që i ishte shpallur Profetit (paqja qoftë mbi të) tha: "Kjo është e ngjashme me atë që iu shpall Musait." </SPAN>


</SPAN>
Për më tepër, Allahu i Lartësuar ka lënë disa shenja ku tregon se si i ndihmoi të Dërguarit e Tij dhe si i shkatërroi ata popuj që i përgënjeshtruan, siç është përmbytja e popullit të Nuhut, mbytja e Faraonit bashkë me ushtrinë, etj. Allahu tregon historitë e profetëve, njëri pas tjetrit, në suren Shura, si ajo e Musait, Ibrahimit, Nuhut dhe të tjerëve dhe i përshkruan kështu: </SPAN>


</SPAN>


Ndërsa ne e dimë nga transmetimet e besueshme që flasin në detaje për jetën e profetëve, të njerëzve të devotshëm si dhe për kundërshtarët e tyre, dhe jemi të sigurt për vërtetësinë e tyre. Dhe kjo mund të kuptohet në shumë mënyra:


</SPAN>
Së pari ata e paralajmëronin popullin e vet se ç\'ndëshkim poshtërues do të binte mbi ta nëse do të vazhdonin në kryeneçësi e mosbindje. </SPAN>
Së dyti, ajo që ndodhi më pas ishte se dukej hapur që ata do të vazhdonin në mosbesim, si mbytja e Faraonit dhe përmbysja e popullit të Lutit, etj. </SPAN>

Së treti, kushdo që studion jetën dhe veprat e profetëve (paqja qoftë mbi ta) do të binden për karakterin e tyre të lartë dhe nuk ka sesi të dyshojë për pavërtetësi.


Përsa i përket Profetit tonë, rasti i tij është aq i qartë sa të mohosh mesazhin e tij është njësoj sikur të mohosh Vetë Allahun e Lartësuar dhe të thuash se ai ka qenë tiran- larg kësaj të mete


Sqarim</SPAN></B>: Nëse dikush ka menduar se Muhamedi (a.s) nuk ka qenë profet, por një udhëheqës tiran, kjo nënkupton se ai ka gënjyer për Zotin; se u solli njerëzve diçka të pashpallur prej Tij duke vazhduar më vonë ta bënte të ligjshmen të paligjshme dhe të paligjshmen të ligjshme, të shfuqizonte Shkrimet e mëparshme, të masakronte njerëzit dhe të shkatërronte ndjekësit e vërtetë të profetëve të mëparshëm. Teksa korrte fitore pas fitoreje, pohonte se gjithë këtë e bënte me urdhër të Zotit. Vetë Zoti e shihte se ai gjithçka e bënte në emër të Tij, duke i tëhuajzuar pasuesit e së vërtetësPër më tepër, Ai iu përgjigj lutjeve të tij, shkatërroi armiqtë e tij dhe e lartësoi emrin e tij mbi çdo emër tjetër. Epo që Allahu të lejojë dikë të bëjë gjithë këto gjëra në emër të Tij, ku në vend që ta çrrënjosë, e ndihmon në përmbushjen e planeve, kjo mund të ndodhë vetëm nëse Allahu vetë është tiran, një Qenie shtypëse dhe që i tejkalon kufijtë. Kështu pa diskutim, njerëzit do të besonin se kjo botë nuk ka një Krijues. Po të kishte pasur Krijues, do ta kishte ndaluar këtë njeri nga gjithë këto. Madje do ta kishte ndëshkuar me një alamet ndëshkimi për kënaqësinë e pjesës tjetër të botës. Thjesht \'soditja\' nuk i shkon as një mbreti të thjeshtë të kësaj bote. Vallë si mund t\'i shkojë Mbretit të të gjithë mbretërve dhe Udhëheqësit të të gjithë udhëheqësve?

Kush mund të thotë se gënjeshtarët kanë pasur sukses dhe kanë arritur madhështi në ditët e tyre? Së pari, nuk kanë qenë tërësisht të suksesshëm dhe së dyti, nuk ka pasur situatë të re që donin të krijonin, e të ketë zgjatur vetëm për pak kohë. Ndërsa të dërguarit e Allahut dhe pasuesit e tyre ia arritën ta nxirrnin në krye atë që kishin themeluar. Allahu ka thënë: "E ata thone: "Ai eshte poet, po presim kohen ta zhuke". Thuaj: "Pritni, se edhe une do te pres me ju" (Tur, 31-31)

("Edhe paganet ishin te sigurte se nese profeti ishte i rreme, do te shkatrrohej edhe burimi me i mire do te pritej prej nderhyrjes Hyjnore")


www.vizion-islam.com (http://www.vizion-islam.com)

[Albanian eX|PerT]

DASHURIA PËR PEJGAMBERIN, ALEJHI'S SELAM
Murad b. Ahmed el Kudsijj
Falënderimet i takojnë Allahut ndërsa përshëndetjet qofshin mbi Muhammedin, familjen, shokët dhe mbarë pasuesit e tij!
Dashuria (المحبة) ne kuptimin filologjik emërton ruajtjen e respektit apo dashurisë se ndërsjellë (المودة) ndërsa ne kuptimin fetar, ajo do te thotë:
"Është simbol i lidhjes se zemrës dhe animit te saj kah ajo qe donë", ose
"Animi i zemrës instinktivisht, logjikisht dhe me dituri kah ajo qe i përshtatet dhe e sheh si te mire."

[Albanian eX|PerT]

1. Dashuria për Allahun

Thotë Allahu:
" يا أيها الذين آمنوا من يرتد منكم عن دينه فسوف يأت الله بقوم يحبهم ويحبونه
54. O ju që besuat! Kush largohet prej jush nga feja e vet (i bën dëm vetes) s'ka dyshim se All-llahu do ta sjellë një popull që Ai e do atë (popull) dhe ata e duan Atë (Zotin)". (Maide, 54)
" إن الله يحب التوابين
All-llahu i do ata që pendohen dhe ata që ruhen prej punëve të ndyta e të neveritshme". (Bekare, 222)
إن الله يحب الذين يقاتلون في سبيله صفاً كأنهم بنيان مرصوص
4. All-llahu i do ata që luftojnë në rrugën e Tij, të rreshtuar si të jenë ndërtesë e fortifikuar". (Saff, 4)
" ومن الناس من يتخذ من دون أنداداً يحبونهم كحب الله
165. E nga njerëzit ka asish që në vend të All-llahut besojnë idhujt, që i duan (i madhërojnë) ata, sikur (që besimtarët e vërtetë e duan) All-llahun". (Bekare, 165)
" قل إن كنتم تحبون الله فاتبعوني يحببكم الله
31. Thuaj: "Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu t'ju dojë". (Ali Imran, 31)
Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Enesi se një njeri e kishte pyetur Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam:
" متى الساعة؟ قال: وما أعددت لها قال: ما أعددت لها من كثير صلاة ولا صوم، ولكني أحب الله ورسوله قال: أنت مع من أحببت
Kur është kiameti?
E çka ke përgatitur ti për të? –pyeti Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam.
Nuk kam përgatitur shume namaz dhe agjërim por megjithatë unë e dua (shume) Allahun dhe te dërguarin e Tij.
Ti do te jesh (ne Xhennet) me ata qe i do –ia ktheu Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam".

[Albanian eX|PerT]

2. Dashuria për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam

Kjo dashuri ka kuptim te animit te zemrës kah Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam, ne te cilin vërehen qarte shenjat e favorizimit te tij ndaj çdo kujt tjetër, dhe këtë për arsye, qe obligojnë dashurinë e tij, logjikisht dhe fetarisht.

3. Lidhjet në mes dashurisë per Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam dhe për Allahun e Madhëruar.

Ka thënë Ibni Tejmije: "Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam duhet për hire te Allahut, respektohet për hire te Allahut dhe pasohet për hire te Allahut".
Thotë Allahu:
" قلْ إِنْ كَانَ آَبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
24. Thuaj (o i dërguar): "Në qoftë se etërit tuaj, djemtë tuaj, vëllezërit tuaj, bashkëshortet tuaja, farefisi juaj, pasuria që e fituat, tregtia që frikoheni se do të dështojë, vendbanimet me të cilat jeni të kënaqur, (të gjitha këto) janë më të dashura për ju se All-llahu, se i dërguari i Tij dhe se lufta për në rrugën e Tij, atëherë, pritni derisa All-llahu nuk vë në rrugën e drejtë njerëzit e prishur". (Tewbe, 24)
Buhariu dhe Muslimi transmetojnë nga Enesi se:
" ثلاث من كن فيه وجد بهن حلاوة الإيمان: أن يكون الله ورسوله أحب إليه مما سواهما
Kush i posedon tri cilësi ai veç ka shijuar ëmbëlsinë e besimit: Ta do Allahun dhe të dërguarin e Tij me shume se çdo kë tjetër…".

4. Dispozita për dashurinë për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam

Thotë Allahu:
" قلْ إِنْ كَانَ آَبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
24. Thuaj (o i dërguar): "Në qoftë se etërit tuaj, djemtë tuaj, vëllezërit tuaj, bashkëshortet tuaja, farefisi juaj, pasuria që e fituat, tregtia që frikoheni se do të dështojë, vendbanimet me të cilat jeni të kënaqur, (të gjitha këto) janë më të dashura për ju se All-llahu, se i dërguari i Tij dhe se lufta për në rrugën e Tij, atëherë, pritni derisa All-llahu nuk vë në rrugën e drejtë njerëzit e prishur". (Tewbe, 24)
Buhariu transmeton se Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam ka thënë:
" فوالذي نفسي بيده لا يؤمن أحدكم حتى أكون أحب إليه من والده وولده والناس أجمعين
Pasha Atë, ne dorën e te Cilit është shpirti im, nuk do te ketë askush besim te përsosur përderisa unë te mos jem tek ai me i dashur se fëmiu, prindi dhe tere njerëzit tjerë".
Buhariu transmeton nga Abdullah b. Hishami se derisa ishim me Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam, ai ia kapi dorën Omerit. Omeri i tha:
" يا رسول الله لأنت أحب إلي من كل شيء إلا من نفسي
O i dërguari i Allahut! Për Zotin ti je me i dashur tek unë se çdo gjë me përjashtim te vetes sime".
Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam i tha:
" لا والذي نفسي بيده حتى أكون أحب إليك من نفسك
Jo, pasha Atë, ne dorën e te Cilit është shpirti im, nuk do te jesh besimtar i mire përderisa unë te mos jem edhe me i dashur se sa vetja jote".
Omeri tha: فإنه الآن، لأنت أحب إلي من نفسي Tani o i dërguari i Allahut je edhe me i dashur se sa vetja ime. الآن يا عمر Tani o Omer (u plotësua besimi yt) –ia ktheu Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam.
Çka vërejmë në këtë hadith:
· Dashuria për vetveten është gjë natyrale ndërsa për te tjerët çështje e lire dhe zgjedhore,
· Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam i jepet përparësi edhe ndaj vetes sonë,
· Omeri ve veten ne provim dhe kalon me sukses.

5. Shkaqet dhe motivet e dashurisë për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam

· Dashuria për te do te thotë dashuri për Allahun e Madhëruar.
· Allahu e zgjodhi dhe e deshi atë. Muslimi transmeton nga Vathile b. Eska' se:
" إن الله اصطفى كنانة من ولد إسماعيل، واصطفى قريشاً من كنانة، واصطفى من قريش بني هاشم، واصطفاني من بني هاشم
Allahu zgjodhi kenanët nga bijtë e Ismailit, prej tyre zgjodhi kurejshitët, prej tyre zgjodhi hashimitët dhe prej tyre me zgjodhi mua (Muhammedin, alejhi's salatu ve's selam)".
Buhariu transmeton nga Ebu Hurejra se:
" إذ أن الله إذا أحب عبداً نادى جبريل أني أحب فلاناً فأحبه
Kur Allahu ta do ndonjë njeri e thërret Xhibrilin: Unë e dua filanin andaj duaje edhe ti".
· Mëshira e madhe e tij për ummetin e vet islam dhe kureshtja e tij për udhëzimin e tyre. Thotë Allahu:
" لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ
128. Juve ju erdhi i dërguar nga lloji juaj, atij i vie rëndë për vuajtjet tuaja, sepse është lakmues i rrugës së drejtë për ju, është i ndijshëm dhe i mëshirshëm për besimtarët". (Tewbe, 128),
" وما كان الله ليعذبهم وأنت فيهم وما كان الله معذبهم وهم يستغفرون
33. Po All-llahu nuk do t'i dënojë ata, derisa ti (Muhammed) je në mesin e tyre dhe All-llahu nuk do t'i dënojë, derisa ata kërkojnë falje (istigfarë)". (Enfal, 33)
Muslimi transmeton nga Ibni Amri se Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam lexoi këtë ajet:
" رب إنهن أضللن كثيراً من الناس فمن تبعني فإنه مني ومن عصاني فإنك غفور رحيم. وإن تعذبهم فإنهم عبادك وإن تغفر لهم فإنك أنت العزيز الحكيم
36. Zoti im! Ata vërtet i shmangin (nga rruga e drejtë) shumë njerëz. E kush më respekton mua, ai është i imi (në fe), e kush më kundërshton mua, atëherë Ti je që fal dhe që mëshiron". (Ibrahim, 36),
...e pastaj ngriti duart për dua e tha:
" اللهم أمتي أمتي وبكى، فقال الله يا جبريل: اذهب إلى محمد وربك أعلم فسله فأتاه جبريل فسأله، فأخبره بما قال: وهو أعلم، فقال الله يا جبريل: اذهب إلى محمد فقال: إنا سنرضيك في أمتك ولا نسوءك
O Zoti im! Te lus për ummetin tim, te lus për ummetin tim!, dhe qau. Allahu i tha Xhibrilit: O Xhibril! Shko te Muhammedi dhe pyete se perse qanë, edhe pse Zoti e di pse ai po qanë? Shkoi Xhibrili dhe e pyeti pastaj u kthye tek Allahu dhe e lajmëroi, edhe pse Allahu e di pse ai qante. Allahu iu drejtua Xhibrilit: Shko tek Muhammedi dhe thuaji: Ne do te bëjmë te kënaqur me ummetin tënd dhe nuk do te bëjmë te ndihesh keq!".
Buhariu transmeton nga Ebu Hurejre se:
" لكل نبي دعوة مستجابة، فتعجل كل نبي دعوته، وإني اختبأت دعوتي شفاعة لأمتي يوم القيامة، فهي شاملة إن شاء الله من مات من أمتي لا يشرك بالله شيئاً
Çdo pejgamber ka patur ne dispozicion një dua, qe patjetër i është pranuar dhe çdo njeri prej tyre e ka shfrytëzuar atë ndërsa unë e kam fshehur atë për ta shfrytëzuar si ndërmjetësim për ta në Ditën e Kiametit. Ajo, nëse do Zoti, është për te gjithë ummetin tim qe vdesin pa me shoqëruar asgjë".
· Këshillimi për ummetin e vet. Thotë Allahu:
"لقد منّ الله على المؤمنين إذ بعث فيهم رسولاً من أنفسهم يتلو عليهم آياته ويزكيهم ويعلمهم الكتاب والحكمة وإن كانوا من قبل لفي ضلال مبين
Është e vërtetë se All-llahu u dha dhuratë të madhe besimtarëve, kur ndër ta nga mesi i tyre dërgoi të dërguar që atyre t'u lexojë shpalljen e Tij, t'i pastrojë ata, t'ua mësojë Kur'anin dhe sheriatin, edhe pse, më parë ata ishin krejtësisht të humbur ". (Ali Imran, 164)
· Ishte njeri me moral te larte. Thotë Allahu:
" وإنك لعلى خلق عظيم
Vërtet, ti je në një shkallë të lartë të moralit!". (Nun, 4)

[Albanian eX|PerT]

6. Forma te dashurisë se Allahut të Madhëruar për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam.

– E zgjodhi për kumtues te shpalljes se Tij te fundit. Thotë Allahu:
" الله أعلم حيث يجعل رسالته
Më së miri All-llahu e di ku ta vërë dërgesën (risalen) e vet". (En'am, 124),
" يا أيها النبي إنا أرسلناك شاهداً ومبشراً ونذيراً
45. O ti Pejgamber, Ne të dërguam ty dëshmues, lajmëtar përgëzues e qortues". (Ahzab, 45)
– Ia zbriti atij Kur'anin, siç thotë:
" لقد آتيناك سبعاً من المثاني والقرآن العظيم
87. Ne të kemi dhënë ty shtatë (ajete) që përsëriten (Fatiha përsëritet në rekate të namazit) edhe Kur'anin e madhërueshëm". (Hixhr, 87)
– Ia zgjeroi – pastroi- gjoksin, siç thotë:
" ألم نشرح لك صدرك
A nuk ta hapëm Ne gjoksin tënd?". (Inshirah, 1)
– Allahu e lëvdoi atë e tha:
" إن الله وملائكته يصلون على النبي
Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin". (Ahzab, 56)
– Allahu e nderoi atë me dostllëk (miqësi). Imam Muslimi nga Xhundubi se:
" سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَبْلَ أَنْ يَمُوتَ بِخَمْسٍ وَهُوَ يَقُولُ إِنِّي أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ أَنْ يَكُونَ لِي مِنْكُمْ خَلِيلٌ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَدْ اتَّخَذَنِي خَلِيلًا كَمَا اتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلًا وَلَوْ كُنْتُ مُتَّخِذًا مِنْ أُمَّتِي خَلِيلًا لَاتَّخَذْتُ أَبَا بَكْرٍ خَلِيلًا
E kam dëgjuar Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam duke thënë pese dite para se te vdiste: Unë nuk e marre askënd si halil (dost-mik) pos Allahut ngase Allahu me ka bere dost (halil) ashtu siç e ka bere edhe Ibrahimin. Sikur unë ta merrja ndokë për te tille, sigurisht se do ta merrja Ebu Bekrin…".([1] (http://www.kbi-vushtrri.com/dashuriperpejgamberin.html#_ftn1))
– Mëshirë për te gjitha botet, siç thotë Allahu:
" وما أرسلناك إلا رحمة للعالمين
E Ne të dërguam ty (Muhammed) vetëm si mëshirë për të gjitha krijesat". (Enbija, 107) Imam Muslimi transmeton nga Ebu Hurejre se Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam i ishte thënë: Lutu kundër pabesimtarëve!, ndërsa ai kishte thënë:
" إني لم أبعث لعاناً، وإنما بعثت رحمة
Unë nuk jam dërguar si mallkues por si mëshirë".

7. Forma te dashurisë sonë për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam.

– Pasimi dhe nënshtrimi ndaj tij, siç na mëson Allahu:
" قل إن كنتم تحبون الله فاتبعوني يحببكم الله
Thuaj: "Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu t'ju dojë". (Ali Imran, 31),
" فلا وربك لا يؤمنون حتى يحكموك فيما شجر بينهم ثم لا يجدوا في أنفسهم حرجاً مما قضيت ويسلموا تسليماً
65. Për Zotin tënd jo, ata nuk janë besimtarë (të asaj që të zbriti ty as të asaj para teje) derisa të mos zgjedhin ty për të gjykuar në atë konflikt mes tyre, e pastaj (pas gjykimit tënd) të mos ndiejnë pakënaqësi nga gjykimi yt dhe (derisa) të mos binden sinqerisht". (Nisa, 65),
" فليحذر الذين يخالفون عن أمره أن تصيبهم فتنة أو يصيبهم عذاب أليم
prandaj, le të ruhen ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të të dërguarit) se ata do t'i zë ndonjë telashe, ose do t'i godasë dënimi i idhët". (Nur, 63),
" مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَنْ تَوَلَّى فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا
80. Kush i bindet Pejgamberit, ai i është bindur All-llahut, e kush e refuzon, Ne nuk të dërguam ty roje kundër tyre". (Nisa, 80),
" وما كان لمؤمن ولا مؤمنة إذا قضى الله ورسوله أمراً أن يكون لهم الخيرة من أمرهم
36. Kur All-llahu ka vendosur për një çështje, ose i dërguari i Tij, nuk i takon (nuk i lejohet) asnjë besimtari dhe asnjë besimtareje që në atë çështje të tyre personale të bëjnë ndonjë zgjidhje tjetërfare". (Ahzab, 36)
– Nderimi dhe respektimi i tij. Muhammed b. Munkediri kur e përmendte Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam qante aq shume saqë te pranishmeve iu vinte keq për te dhe e mëshironin. Ibni Mehdiu kur lexonte ndonje hadith, urdhëronte njerëzit për qetësi dhe thoshte:
" لا ترفعوا أصواتكم فوق صوت النبي ولا تجهروا له بالقول كجهر بعضكم لبعض أن تحبط أعمالكم وأنتم لا تشعرون
O ju që keni besuar, mos ngreni zërin tuaj mbi zërin e Pejgamberit dhe mos iu ngërmoni atij si i ngërmoheni njëri-tjetrit, e të zhduken veprat tuaja duke mos ditur ju". (Huxhurat, 2)

8. Njerëzit ne respektin ndaj Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam

² Arrogance. Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Seid el Hudrijj se: Derisa ishim tek Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam, i cili ndante një pre lufte, erdhi Dhu'l Huvejsare nga fisi beni temim dhe tha: O i dërguari i Allahut! Bëhu i drejte ne ndarje! Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam ia ktheu:
وَيْلَكَ وَمَنْ يَعْدِلُ إِذَا لَمْ أَعْدِلْ قَدْ خِبْتَ وَخَسِرْتَ إِنْ لَمْ أَكُنْ أَعْدِلُ فَقَالَ عُمَرُ يَا رَسُولَ اللَّهِ ائْذَنْ لِي فِيهِ فَأَضْرِبَ عُنُقَهُ فَقَالَ دَعْهُ فَإِنَّ لَهُ أَصْحَابًا يَحْقِرُ أَحَدُكُمْ صَلَاتَهُ مَعَ صَلَاتِهِمْ وَصِيَامَهُ مَعَ صِيَامِهِمْ يَقْرَءُونَ الْقُرْآنَ لَا يُجَاوِزُ تَرَاقِيَهُمْ يَمْرُقُونَ مِنْ الدِّينِ كَمَا يَمْرُقُ السَّهْمُ مِنْ الرَّمِيَّةِ
Mjere për ty! E kush ndan drejtësi nëse unë nuk ndaj. Nëse e bej një gjë te tille kam humbur dhe jam shkatërruar.
Omeri i tha: Me lejo o i dërguari i Allahut t'ia pres qafen me shpate.
Lere atë ngase ai ka shoke, qe ju e urreni namazin me ta, e urreni agjërimin me ta, ata lexojnë Kur'an por leximi nuk kalon me gjate se fytin e tyre. Ata dalin prej fesë ashtu siç del shigjeta e cila godet gjahun nga ana e kundërt e me te nuk kapet asgjë…".
² Ekstremitet dhe tejkalim kufijsh ne respekt. Për ta shëruar këtë duhet terapia vijuese:
· duhet bere dallim ne mes se drejtës se Allahut dhe te Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam,
· duhet dalluar respektin e lejuar dhe te ndaluar, ngase i lejuari është ai, qe ka baze ne fe dhe qe kryekëput d.t.th.: pasimi i tij, derisa i ndaluari është respekt me çka atij nuk i takon. Imam Ahmed transmeton nga Enesi se një njeri kishte thënë:
" يا محمد، يا سيدنا، وابن سيدنا، وخيرنا وابن خيرنا فقال: ((عليكم بقولكم ولا يستهوينكم الشيطان، أنا محمد بن عبد الله، عبد الله ورسوله، والله ما أحب أن ترفعوني فوق منزلتي التي أنزلني الله عز وجل
O Muhammed, o zotëriu ynë dhe biri i zotëriut tone, më i miri prej nesh dhe biri i më të mirit prej nesh.
Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam i tha: Mbahuni për fjalës suaj (keni kujdes se çka flisni) dhe le te mos mbizotërojë djalli mbi ju. Unë jam Muhammedi, i biri Abdullahut, rob dhe i dërguar i Allahut. Pasha Allahun! Unë nuk dua të më ngritni mbi pozitën qe ma ka dhënë Zoti im!".
Buhariu transmeton nga Ibni Omeri:
" لا تطروني كما أطرت النصارى عيسى بن مريم، فإنما أنا عبد فقولوا: عبد الله ورسوله
Mos bëni me mua siç bën të krishterët me Isain, te birin e Merjemes, ngase unë jam rob. Thuani: Rob dhe i dërguar i Allahut".
Imam Ahmedi nga Ibni Abbasi përmend se një njeri i kishte thënë Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam:
" ما شاء الله وشئت، فقال له: أجعلتني واللهَ عدلاً، بل ما شاء الله وحده
Çka të do Allahu dhe të duash ti!
Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam i tha: A më bëre të ngjashëm me Allahun, jo çka të dua unë por çka të do vetëm Allahu".
² Përkujtimi dhe dëshira e pamjes së tij. Imam Muslimi transmeton nga Ebu Hurejre se:
" من أشد أمتي لي حباً ناس يكونون بعدي يود أحدهم لو رآني بأهله وماله
Prej njerëzve që mua më donë më së shumti janë njerëzit, që do të vijnë pas meje që për të më parë do ta jepnin familjen dhe pasurinë".
Ahmedi transmeton nga Enesi se Pejgamberi, alejhi's salatu ve's selam ka thënë:
"يقدم عليكم غداً أقوام هم أرق قلوباً للإسلام منكم)) قال : فقدم الأشعريون فيهم أبو موسى الأشعري، فلما دنو من المدينة جعلوا يرتجزون يقولون: غداً نلقى الأحبة محمداً وحزبه فلما أن قدموا تصافحوا فكانوا هم أول من أحدث المصافحة
Nesër do te vijnë ca njerëz, qe kane zemrat me te buta se sa ju për Islam. Te nesërmen erdhën esh'arijjunët, në mesin e te cilëve edhe Musa Esh'ariu. Kur u afruan afër Medinës filluan të recitonin dhe thoshin: Nesër do t'i takojmë te dashurit: Muhamedin dhe grupin e tij. Kur erdhën u përshëndeten dorë për dore. Ata ishin të parët qe bene shprehi këtë përshëndetje dorë për dore.".
Bilallin ne momentet kur po vdiste gruaja e thërriste: Mjere për mua!, ndërsa ai thoshte:
وفرحاه!!غدا نَلقَىَ الأحبة ، محمداً وصحبه
Lum për mua! Nesër do t'i takoj te dashurit: Muhammedit dhe shokët e tij.
² Dashuria për familjen dhe farefisin e tij. Imam Muslimi transmeton nga Zejd b. Erkami:
" ألا أيها الناس فإنما أنا بشر يوشك أن يأتي رسول ربي فأجيب، وأنا تارك فيكم ثقلين: أولهما كتاب الله فيه الهدى والنور، فخذوا بكتاب الله، ثم قال: وأهل بيتي اذكركم الله في أهل بيتي
O njerëz vëni re! Unë jam njeri dhe ka gjasa qe i dërguari i Zotit tim (meleku i vdekjes) te vie dhe t'i përgjigjem. Ne mesin tuaj po i lë dy gjera të rënda: Librin e Allahut se pari, ne te cilin është udhëzimi dhe drita andaj ju kapuni për librit te Allahut. Pastaj tha: ...dhe familjen time. Keni dro Allahun ne lidhje me ta".
² Dashuria për Sunnetin e tij dhe ftuesit per ne Sunnetin e tij. Allahu i Madhëruar thotë:
" والذين جاءوا من بعدهم يقولون ربنا اغفر لنا ولإخواننا الذين سبقونا بالإيمان
10. Edhe ata që kanë ardhur pas tyre e thonë: "Zoti ynë, falna neve dhe vëllezërit tanë që para nesh u pajisën me besim". (Hashr, 10)

9. Gjurmët e dashurisë për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam.

Ø Zhvillimi dhe kultivimi i vetisë (tiparit) për dashurinë e sinqerte për Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam.
Ø Te jete i devotshëm dhe pasues i Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam.
Ø Te jete pasues i denje duke iu shmangur risive-bidateve.
Ø Te jete i stolisur me tipare dhe virtyte te moralit te Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam.
Ø Te jete ne rruge te drejte e jo ithtarë i sekteve apo ideologjive te ndryshme.
Ø T'i doje dijetaret dhe thirrësit – promotorët e Sunnetit.
Ø Te përballojë fatkeqësi dhe sprova ne rrugën e thirrjes për ne fenë e Allahut dhe përkrahjen e saj.
Burimi: www.alminbar.net (http://www.alminbar.net/)
Përshtati: Sedat Gani Islami
22-3-2007, e enjte
Vushtrri, Kosovë

http://www.kbi-vushtrri.com/dashuriperpejgamberin.html

[Albanian eX|PerT]

Pyetja:
Ku ka lindur Muhammedi a.s.?

Përgjigjja:
Falënderimi dhe mirënjohja i takojnë Allahut të Plotfuqishëm, salavatet dhe përshëndetjet tona qofshin mbi Muhammedin alejhi selam, mbi familjen, shokët dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin këtë rrugë deri në Ditën e Kijametit.
Muhammedi (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!) ka lindur në Mekë. Tanimë ai vend shfrytëzohet për bibliotekë të Mekës dhe nuk është larg nga Haremi i Mekës – Qabes. Për më tepër në vijim po japim ca foto që tregojnë vendin ku ka lindur i Dërguari i Allahut, Muhammedi alejhi selam. Allahu e di më së miri!
Bahri Curri, 22.11.2006


http://www.fjalaebukur.com/sq/images/stories/vendlindjap1.jpg

[Albanian eX|PerT]

MUHAMMEDI [ALEJHIS-SELAM] - SIMBOL I PAQES, MĖSHIRĖS DHE TOLERANCĖS
(http://www.dardania.de/vb/upload/) (http://www.dardania.de/vb/upload/) (http://www.dardania.de/vb/upload/)Shkruar nga Minire Ceka

Minire Ceka

“Nėse madhėshtia e qėllimit, thjeshtėsia e mendimit dhe rezultatet e arritura janė tri kritere tė gjenialitetit njerėzor, kush mund tė marrė guximin tė krahasojė cilindo njeri tė madh nė historinė njerėzore me Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]?”
(Lamartini)

Nė kėtė mėnyrė e pėrshkruajnė Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] shumė jomuslimanė.
Ndėrsa si duhet ta pėrshkruajmė ne atė, njeriun i cili ishte, ėshtė dhe gjithmonė do tė jetė udhėrrėfyes yni nė arritjen e kėnaqėsisė sė All-llahut tė Madhėrishėm; mėsuesit qė na mėsoi si tė veprojmė nė kėtė jetė tė pa lakmueshme pėr syrin dhe shpirtin e njė muslimani tė vėrtetė; shembull i mirėsisė, moralit tė lartė, tolerancės, solidaritetit, pėrkushtimit ndaj All-llahut dhe fesė sė vetme tė drejtė, Islamit? Ēfarė duhet tė themi pėr njeriun i cili ėshtė i lartėsuar nga tė tjerėt me virtytet mė tė larta; pėr tė cilin lirisht mund tė themi qė ėshtė Kur’ani mbi tokė; hėnėn qė ndriēoi jetėrat e miliona personave me rrezatimin e vet Islamit nė veprat e tij; shpėtimtarin tonė, ndėrmjetėsimin e tė cilit insha’All-llah e arrijmė duke ndjekur rrugėn e tij?



Mund tė themi shumė, por pėrsėri kjo do tė jetė shumė pak, sepse nuk ka fjalė qė njeriu ka shpikur e qė denjėsisht mund ta pėrshkruajnė personalitetin e ngritur tė Muhammedit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]. E vetmja mėnyrė pėr ta bėrė kėtė ėshtė nėpėrmjet tė folurit tė zemrės e cila me gjithė forcėn e vet dashuron kėtė Pejgamber tė All-llahut, qė ushqehet duke e pėrkujtuar Muhammed Mustafanė [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhe duke i dėrguar salavate, dhe e cila forcohet nė aspektin e moralit dhe zbutet nė aspektin empatik dhe altruistik duke mėsuar pėr jetėn e tij tė ndritshme. Zemėr e cila vuan qė nuk kishte mundėsinė qė sė paku pėr pak kohė tė kish shijuar afėrsinė e tij, por e cila gjithashtu ėshtė e bindur se me arritjen e devotshmėrisė do tė ketė mundėsinė tė jetė fqinj me tė nė ahiret.
Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] erdhi si shpėtimtar pėr mbarė njerėzimin. Me ardhjen e tij si Pejgamber, nė kėtė botė u rregulluan shumė gjėra si: imoraliteti, tradhtia ndaj vėllait, dredhitė qė bėheshin nė ato kohėra etj. Ai e solli paqen dhe lumturinė ndėrmjet njerėzve. Sjellja dhe morali i tij kanė bėrė qė shumica e njerėzve tė marrin rrugėn e Islamit pasi qė duke lexuar jetėn e pejgamberit Muhammed [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhe kanė vėrejtur ndershmėrinė, mėshirėn dhe gjithė pėrpjekjet e tij pėr tė drejtuar Ummetin drejt rrugės sė vėrtetė, si dhe arritjen e kulminacionit nė fe dhe moral.
Pejgamberi Muhammed [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ishte dritė e sjellur nga vet Zoti i plotfuqishėm, tė cilėn dritė e shpėrndau nė gjithė Ummetin. Tė tjerėt u vunė kundėr tij duke menduar se do tė mund ta mposhtin, por ai ishte i aq durueshėm sa mundohej t’i kthente tė njėjtit me urtinė e fjalėve dhe veprave tė tij, duke i ngulitur ato nė zemrat e tyre me dashuri, respekt, e jo me forcė. Kėshtu, ai nė emėr tė Zotit arriti tė dominojė pėrgjatė tėrė Arabisė, Persisė, Horosanit, Indisė, Sirisė, Abisinisė dhe shumė vendeve tė tjera. 1/3 e tėrė botės sė banuar i takonin vetėm njė njeriu tė vetėm i cili nuk mundohej pėr poste, pėr pushtet dhe fronte, por vetėm pėr mėshirėn dhe dashurinė e tė madhit All-llah. Nuk ishte shpata ajo qė ia siguroi Islamit vendin nė botė, por modestia e plotė, thjeshtėsia e Pejgamberit, tė qenit rigoroz ndaj obligimeve, guximi dhe trimėria, respekti ndaj prindėrve dhe miqve, dhe si kulminacion, besimi dhe bindja e paluhatshme ndaj Zotit dhe Pejgamberit tė tij.
Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] gjithė punėn qė e bėnte, e bėnte pa asnjė interes. Ai nuk la as edhe njė fotografi me tė cilėn do tė adhurohej nga pasuesit e tij, pėr shkak se donte qė e gjithė vėmendja dhe adhurimi tė ishin pėr All-llahun e Plotfuqishėm dhe mėshirėplotė, Njė dhe i vetėm. Ishte themelues i 20 perandorive tokėsore dhe 1 perandorie shpirtėrore; sjelljet e tij dėshmonin se ai ishte i dėrguar, lajmėtar e jo udhėheqės fitimtar. Ka qenė shumė i dėshpėruar kur dikush mbetej nė zinxhirin e injorancės dhe mosbesimit. Ishte i mėshirshėm dhe tolerant ndaj bashkėqytetarėve tė vet dhe triumfin e tij e kurorėzoi me mėshirė dhe falje. Gjatė kohės qė predikonte fenė, u bė mjet i nėnēmimit, sulmeve, torturave dhe ishte i detyruar tė largohej nga vendlindja e vet, Mekka, dhe tė shpėrngulet nė Medine. Braktisi ēdo gjė pėr hir tė pėrhapjes sė besimit, e jo pėr interes vetjak. Kishte pėr qėllim krijimin e njė shteti islam, ishte modest dhe i thjesht. Gjatė gjithė kohės, qeverisi me drejtėsi dhe kurrė nuk u mundua qė sundimin ta bėjė trashėgim pėr familjen e tij. Duke marrė parasysh tė gjitha kriteret me tė cilat do tė matej madhėshtia njerėzore, e qė ai i posedonte, me tė drejt pyesim: A ekziston njeri mė i madh se ai?
Ai ėshtė njė ndėr reformatorėt mė tė mėdhenj tė njerėzimit, atij i takon lavdia mė e madhe, qė e udhėhoqi njerėzimin nė dritėn e vėrtetė, nė drejtėsi dhe paqe dhe pengoi gjakderdhjen e tė pafajshmėve. Ai ishte njė njeri i drejtė dhe i ndershėm tė cilin e pasonin njerėz tė drejtė dhe tė ndershėm, njerėz tė cilėt e meritonin respektin e njeriut me moral mė tė lartė nė tėrė rruzullin tokėsor; njeriun me mėshirė mė tė madhe dhe njėkohėsisht mė tolerant se tė gjithė. Njeriun i cili edhe nė momentet e fundit tė jetės sė vet e luste Zotin pėr mėshirė pėr Ummetin e tij.
Ishte dinjitoz Pejgamberi i All-llahut me tė mėdhenjtė, e modest me tė vegjlit, gjė qė bėnte ta donin tė dy palėt. Ishte i pa shkolluar, por ndikonte shumė te njerėzit, ashtu sikur mėsuesi te fėmija; asnjėherė nuk e ngriti veten mė lart se tė tjerėt; kafshatėn e gojės e ndante me skllevėrit dhe ēdo herė mundohej tė jetė i barabartė me tė tjerėt si krijesa tė All-llahut.
Ata qė e njihnin mirė Pejgamberin e All-llahut, Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], e pėrshkruanin atė nė mėnyrė tė rrjedhshme dhe tė drejtė.
“Ai nuk e ka qortuar askėnd, kurrė tė keqen nuk e ka kthyer me tė keqe, ua falte tė tjerėve, ishte tolerant, asnjėherė nuk e ka kėnaqur veten me hakmarrje, nuk i ka dėmtuar ndjenjat e shėrbėtorit ose robit, e as qė i ka shqetėsuar ndonjėherė shtazėt. Atė qė ka ardhur me ndonjė lutje tek ai, kurrė nuk e ka kthyer prapė”. Kėshtu e pėrshkruan Aishja [radijall-llahu anha] Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem].


Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

Ndėrsa Aliu [radijall-llahu anhu] ka thėnė: “Pejgamberi ka qenė gjithmonė i disponuar, fytyrė ndritshėm dhe natyrė mirė, modest, kishte pamje tė rėndomtė, i mėshirshėm, zotėronte moral tė lartė. Kurrė nuk ka pasur temperament dhune e as qė ka qenė zemėrgurė, asnjėherė nuk ka pėrdorur fjalė tė pakėndshme, s’ėshtė mburrur me gabimet e njerėzve dhe kurrė nuk i ka zbuluar tė metat e tyre...”
Politikani dhe burrėshtetasi i madh, themeluesi i Gjermanisė, Bizmarku, e pėrshkruan Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] si njė personalitet tė jashtėzakonshėm dhe thotė se jo rastėsisht Zoti e zgjodhi atė e jo dikė tjetėr nė skenėn e ngjarjeve mė tė rėndėsishme nė botė si predikues tė fesė sė pastėr dhe tė vėrtetė dhe se njerėzimi vetėm njėherė ka parė njė figurė tė tillė unikale, siē ishte Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem].
Ēfarė virtyte tjera duhet tė ketė njė njeri cili bėn qė ēdo kush qė e lexon biografinė e tij tė pėrqafojė Islamin apo tė shprehė fjalė miradije pėr tė arriturat e tij, pa marrė parasysh se cilės fe i takojnė apo i kanė takuar mė parė.
Kjo na bėn qė tė jemi tė vetėdijshėm se ēfarė njeriu na ka caktuar Zoti si vulė predikuese, ta pasojmė dhe t’i kryejmė detyrat me tė cilat ai na ka urdhėruar nė emėr tė Zotit tė Plotfuqishėm.
Do ta pėrmbyll kėtė ese me njė fragment tė njė poeti turk me prejardhje shqiptare, Mehmet Akif Ersoji:
Bota me tėrė atė qė ka,
Respekt kanė pėr atė Mustafa,
Borxh i ka kjo shoqėri,
Borxh i ka ēdo njeri,
Borxh i ka kėtij tė pafajshmi njerėzia,
Me kėto fjalė nė Mahsher na tuboftė Perėndia



1 KKy tekst mori Ēmimin e Parė nė lėmin e prozės (eseistikės) nė Konkursin letrar dhe shkencor me temė: “Muhammedi [alejhis-selam] - simbol i paqes, mėshirės dhe tolerancės”, tė shpallur nga Forumi Rinor Islam me rastin e Vitit tė Ri Islam - HIXHRI 1428

http://www.furkan.com.mk/vepra/index.php?option=com_content&task=view&id=36&Itemid=26 (http://www.furkan.com.mk/vepra/index.php?option=com_content&task=view&id=36&Itemid=26)

[Albanian eX|PerT]

Vlera e dhikrit të Allahut në Kur'anin Fisnik

Shkruar nga Bahri Curri
e enjte , 21 korrik 2005

Vlera e dhikrit të Allahut në Kur'anin Fisnik


Allahu i Lartësuar thotë: "Pra, ju më kujtoni Mua (me adhurime), Unë ju kujtoj juve (me shpërblim). Më falënderoni e mos më mohoni." Po ashtu thotë: "Për ata që e përmendin Allahun me përkujtim kur janë në këmbë, kur janë ulur dhe kur janë të shtrirë.." [Ali Imran, 191]
Po ashtu thotë: [B]"Ti përmende shumë Zotin tënd dhe madhëroje mbrëmje e mëngjes." [Ali Imran, 41] Po ashtu thotë: "Ti përmende Zotin tënd në vete (heshtas), me respekt e me dro." [A'rafë, 205] Poashtu thotë: "Po ti përmende Zotin tënd dhe plotësisht përkushtoju Atij." [Muzzemmil, 8]

Dobitë e dhikrit të Allahut
1.E përzë shejtanin, e thyen dhe e shkatërron.
2.Kënaq Allahun azze ve xhel-le.
3.Eviton brengën dhe pikëllimin nga zemra.
4.I jep zemrës gëzim, ngazëllim dhe kënaqësi.
5.Forcon zemrën dhe trupin.
6.Shndrit fytyrën dhe zemrën.
7.Sjell rrizkun dhe të mira.
8.Është fidanishte dhe kopsht i xhenetit. Transmeton Xhabiri ga Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i cili ka thënë: "Kush thotë: "Subhanallahi ve bihamdihi" do të mbillet për të një pemë (palme) në xhenet."
9.Dhikri bën që Allahu dhe melaiket të bëjnë dua dhe salavat mbi atë që bën dhikër.

Vlera e salavatit mbi Pejgamberin sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem në Kur'anin Fisnik
Allahu i Madhëruar thotë: "Është e vërtetë se Allahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhëronie pra atë (duke dërguar salavate) dhe përshëndeteni me selam." [Ahzabë, 56] Poashtu thotë: "Ai ju mëshiron juve e edhe engjëjt e Tij për t'ju nxjerrur juve prej errësirave në dritë. Ai është shumë mëshirues ndaj besimtarëve." [Ahzabë, 43]

Dobitë e salavatit mbi Pejgamberin sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem
1.Zbatimi i urdhërit të Allahut të Lartësuar.
2.Miratimi i Allahut për salavatin mbi Pejgamberin sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem.
3.Miratimi i melaikeve në këtë.
4.Arritja e dhjetëfishit të shpërblimit dhe salavatit për një herë që bie salavat.
5.Ngritja për dhjetë shkallë.
6.I shkruhen dhjetë sevape dhe i fshihen dhjetë gjynahe.
7.Shpreson në përmbushjen e lutjes së tij kur e fillon falënderimin e Allahut me të (salavat).
8.Me këtë fiton ndërmjetësimin (shefa'atin) e Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem.
9.Robi me këtë afrohet në Ditën e Kijametit afër Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem.
10.Robi me këtë përgëzohet me xhenet para vdekjes së tij.
11.Me këtë robi shpëton nga llahtaria dhe tmerri i Ditës së Kijametit.
12.Me këtë fiton mëshirën e Allahut.

Rastet kur lexohen salavatet mbi Pejgamberin
1.Në teshehudin (uljen) e parë, në fund të kunutit dhe në fund të namazit pas teshehudit.
2.Në namazin e xhenazes pas tekbirit të dytë.
3.Në hutben e namazit të xhumasë, të namazit të bajrameve dhe të namazit të shiut.
4.Pas përgjigjies së muezinit, para ikametit dhe tek duaja.
5.Kur hyjmë në xhami dhe kur dalim nga ajo.
6.Kur të përmendet dhe kur të shkruhet emri i tij.
7.Kur të njohtohemi për ndonjë humbje apo për ndonjë nevojë, në fillimin dhe mbarimin e ditës.
8.Pas përfundimit të abdesit dhe hyrjes në shtëpi.

Vlera e lutjes Allahun (duasë) në Kur'anin Fisnik
Allahu i Lartësuar thotë: "Zoti im, më falë edhe mua nga ana Juaj një pasardhës (fëmijë) të mirë, vërtet, Ti je dëgjues i lutjes." [Ali Imran, 38] Poashtu thotë: "O Zoti im! Më bën mua nga ata që e falin namazin, e edhe prej pasardhësve të mi dhe pranoje lutjen time o Zot!" Poashtu thotë: [I]" Zoti juaj ka thënë: Më thirrni Mua, Unë ju përgjigjem, e ata që nga mendjemadhësia i shmangen adhurimit ndaj Meje, do të hyjnë të nënçmuar në xhehenem." [Gafir, 60]

Dobitë e lutjes Allahun (duasë)
1.Është argument i imanit të tij në Allahun dhe të mbështetjes në Të.
2.Kjo shkakton zbritjen e mëshirës dhe largimin e fatkeqësive.
3.Duaja është e dashur te Allahu.
4.Është nënshtrim ndaj Allahut dhe largim i hidhërimit të Allahut.
5.Hap gjoksin, zhduk brengën e pikëllimin dhe i lehtëson punët.

Kohë dhe vende, në të cilat Allahu i përgjigjet duasë-lutjes
1.Nata e Kadrit.
2.Dita e Arafatit.
3.Muaji Ramazan.
4.Nata e xhumasë, dita e xhumasë dhe ora e xhumasë.
5.Pjesa e fundit e natës.
6.Në kohën e syfyrit.
7.Takimi i rreshtave (grupeve) në dyluftim në luftë.
8.Mes ezanit dhe ikametit.
9.Në sexhde.
10.Pas namazeve farze.
11.Në syfyr.
12.Kur imami në namaz thotë: Vel-led-dal-lin.
13.Kur pin ujë zem-zem.
14.Kur gjeli këndon.
15.Kur muslimanët mblidhen në mexhlis të përkujtimit.
16.Kur bjen shi.
17.Në kohën e iftarit.

Vendet, në të cilat Allahu përgjigjet në lutje:
1.Me rastin e qëndrimit në Safa dhe Merve, ngase Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka ardhur në Safa, shikoi në drejtim të Qabes, i ngriti duart duke e falënderuar Allahun dhe e luste Atë çfarë dëshironte.
2.Me rastin e hedhjes së guralecëve në Mine, në vendet e shenjta, vërtetohet se Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem i ngriste duart tek xhemeratet (vendet ku hidhen guralecët gjatë haxhit) dhe lutej.
3.Brenda Qabes, ngase Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem kur hynte në të lutej në një skaj të tij.

Kushtet e duasë
1.Të jesh i bindur se Allahu është i Vetmi që mund të të përgjigjet në lutje.
2.Falënderimi ndaj Allahut dhe salavati mbi Pejgamberin.
3.Kërkimi nga Allahu gjërat e lejuara me kushtet e duasë.
4.Mendimi i mirë për Allahun.
5.Mosnxitimi.
6.Ushqimi, pija dhe veshja të jenë hallall.

Rregullat e duasë
1.Dije se nevoja për Allahun dhe nënshtrimi para Tij, kërkesa e ndihmës prej Tij haptas dhe fshehtas janë prej kushteve të rëndësishme në përgjigjien e duasë.
2.Nuk prish punë nëse ngriten duart me rastin e duasë, ngase Pejgamberisal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "Kur robi i drejton duart kah Allahu, Allahu turpërohet t'i kthejë ato bosh." [Hadith i vërtetë]
3.Mos e fërko fytyrën me duar pas duasë, sepse kjo nuk ka ardhur nga Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, madje Izz bin Abduselam thotë: "Këtë nuk e bën përveç atij që është injorant." [Në librin e tij: "Sahihul edhkar min kelam hajril ebrar"]


http://www.fjalaebukur.com

[Albanian eX|PerT]

LINDJA E MUHAMMEDIT ALEJHIS SELAM

Shkruar nga Sulejman Osmani


Muhammedi alejhi selam lindi në mëngjesin e ditës së hënë më 20 prill të vitit 571 e.r. ky vit veçohet edhe me sulmin që deshi ta bëjë Ebreheja (një mbret nga Jemeni) ndaj Qabes dhe në histori njihet si ‘viti i elefantit’.

Rreth mrekullive që ndodhën në natën e lindjes së Pejgamberit alejhi selam flasin shumë burime të ndryshme, nga ato të vërteta dhe të pavërteta. Ato që na kanë arritur me varg interpretësh (sened) të vërtetë duhet të pranohen dhe të argumentojmë me to, ndërsa ato që nuk janë të sigurta dhe kanë dyshime, duhet shikuar në to dhe studiuar. Asgjë nuk duhet të pranojmë e as të refuzojmë pa u mbështetur në argumente.
Vitet e para të fëmijërisë së tij i kaloi në fisin Beni Sead, sipas traditës së mekasve, të cilët i dërgonin fëmijët e tyre në fshat larg qytetit. Aty qëndroi pesë vjet, e në këtë kohë ndodhi edhe hapja e gjoksit të Muhammedit alejhi selam, andaj e frikësuar nga kjo ngjarje, Halimeja (gruaja, e cila kishte marrë në mbikëqyrje) e kthen atë te nëna e tij.
Kur i mbushi gjashtë vjet, nëna e mori në rrugë për në Medinë për t’i vizituar disa të afërm të saj, por duke u kthyer rrugës vdes në vendin e quajtur ‘El Ebvau’, i cili gjendet rreth 40 km larg Medinës, e me të mbeti ta vazhdojë rrugën shërbëtorja Ummu Ejmen. Muhammedi alejhi selam mbeti edhe pa nën, e babin as që e kishte parë, por mërzia iu shtua edhe më tepër kur vdiq gjyshi i tij, i cili e kishte marrë atë në mbikëqyrje pas vdekjes së nënës. Tash muhammedi alejhi selam kishte tetë vjetë kur gjyshi i kishte arritur të njëqin e njëzetat. Pas vdekjes së gjyshit, atë e mori në përkujdesje xhaxhai Ebu Talibi. Dy herë udhëtoi së bashku me të deri në Siri. Herën e parë gjatë rrugës, në qytezën Busra në veri të Shamit, u takua me priftin e quajtur Behira, i cili i frymëzuar nga lajmërimet e Tevratit për Pejgamberin që do të vie, e porositi xhaxhain e tij që të mos e marrë me vete në rrugë, ngase frikohej se mos do t’i bënin keq çifutët e Sirisë.
Udhëtimin e dytë për Siri e bëri me karavanin e Hatixhes, kurse ajo e mahnitur me sinqeritetin e tij kërkoi që të martohen.
Muhammedi alejhi selam atëbotë i kishte 25 vjet, kurse Hatixheja 45 vjet. Që të dy e pranuan njëri tjetrin me dëshirë, e si rezultat i kësaj ishte jeta e tyre e lumtur me respekt të ndërsjellë. Gjatë jetës bashkëshortotre me të Pejgamberi alejhi selam nuk kishte grua tjetër, kurse për dashurinë që kishte ndaj saj flasin shumë hadithe. Ajo ishte e vetmja me të cilën pati fëmijë 9përveç Marisë, e cila i kishte lindur një djalë, i cili quhej Ibrahim, e që kishte jetuar vetëm tetëmbëdhjetë muaj).
Kështu jetoi Muhammedi alejhi selam i paprekur nga çdo e keqe, në mesin e një shoqërie të shaktërruar në të gjitha aspektet. Marrëdhëniet njerëzore kishin marrë tatëpjetën. Luftërat ndërfisnore zgjatnin me vite, e në besim kishin devijuar nga e vërteta. Qaben e kishin mbushur me idhuj, të cilët i adhuronin për zotëra. Vajzat e tyre i varrosnin për së gjalli dhe vërtet ishte një krizë e rëndë shoqërore. Muhammedi alejhi selam nuk ishte i kënaqur me këtë gjendje. Asnjëherë nuk i shoqëronte as në lutjet e tyre, e as në tubimet, në të cilat pinin dhe dëfreheshin. I shtyrë nga kjo gjendje, filloi të vetmohej në shpellën “Gari Hira” dhe siç tregojnë burimet e transmetuara, aty qëndronte gjatë tërë muajit të Ramazanit, dhe kohë pas kohe vinte në shtëpi që të furnizohej me gjëra të nevojshme (hadithin lidhur me këtë e transmeton Buhariu në Sahihun e tij, shiko: “Fet’hul bari”, vëll. I, f. 30-31).
Rreth asaj se si e adhuronte Allahun nuk ka burime të sigurta, por anohet në atë se lutej sipas Sheriatit të ndonjë Pejgamberi të mëparshëm. Dihet se arabët deri vonë i përmbaheshin besimit të Ibrahimit alejhi selam, derisa një mekas i quajtur Amr bin Luhej solli nga Siria një idhull dhe me këtë idhujtaria e zëvendësoi besimin që e kishin trashëguar nga gjyshi i tyre, Ibrahimi alejhi selam. Për dallim nga të tjerët, Muhammedi alejhi selam kurrë nuk i bëri ibadet ndonjë idhulli, nuk i ra në sexhde dhe nuk kërkoi fatin nga zotërat e imagjinuar. Allahu e zgjodhi dhe e ruajti nga çdo e keqe. Ia pastroi zemrën duke qenë fëmijë i vogël. Tregohet se si bari në Mekë, Muhammedi alejhi selam ishte marrë vesh me një shok të tij që t’ia ruajë delet derisa ky të shkonte në një dasmë, e cila po bëhej nga të parët e Mekës. Por në të hyrë të Mekës, nga tingujt e një melodie hyjnore, atë e zuri gjumi dhe nuk diti asgjë për veten deri të nesërmen, kur e zgjoi vapa e madhe.E njëjta ngjarje i ndodhi edhe një herë tjetër, andaj këto janë dëshmi se Allahu ka dashur ta ruajë dhe veçojë.
Kur Muhammedi alejhi selam i mbushi të katërdhjetat, Allahu e dërgoi mëshirë për mbarë njerëzimin, thirrës në Rrugën e Tij dhe kandil që ndriçon.
Ajetet e para të Kur’anit i zbritën në shpellën Hira (aty ku vetmohej) duke e urdhëruar që të mësojë dhe lexojë në emër të Allahut, i Cili ka krijuar qiejt, tokën dhe gjithë atë që ekziston.
Tash do të fillojë një sistem i ri njerëzor. Botën do ta ndritë besimi i pastër, i bazuar në Njësinë e Zotit xhel-le shanuhu. Fjala e Tij do të lartësohet e besimi monoteist do të formojë shtetin e parë islam i bazuar në ligjin e Allahut dhe Sunnetin e Pejgamberit alejhi selam. Si rezultat i këtyre mësimeve lindën gjenerata, të cilat kurrë më nuk u përsëritën. Luftuan për Islam me pasuri dhe shpirt. Allahu u premtoi Xhenetin dhe kënaqësitë e tij. Të gjitha këto ishin si rezultat i edukatës së bazuar në mësimet hyjnore të Islamit.
Rruga deri në fitore ishte e gjatë dhe me plot pengesa, por besimi i vërtetë në të Vetmin Zot dhe durimi i pashembullt ishin mbi të gjitha.
Sahabët, të bindur në Pejgamberin alejhi selam, përcillnin çdo gjë që bënte ai, e imitonin edhe nëse nuk e dinin qëllimin, duke ditur se nuk flet tjetër përveç asaj që i shpallet nga Allahu xhel-le shanuhu. Prej këtu zë fill një bazë e re islame që do të quhet Sunnet, ose gjithçka që ka të bëjë mbi të Dërguarin e Allahut – Muhammedin alejhi selam.





Referencat:
1.”Es-Siretu en-nebevie es-sahiha”, Ekrem Dijaul Omeri, vëll. I, f. 99-101, 106-111, 113-114, 125.
2.”Mustedreku” i Hakimit, vëll. III, f. 182.
3.”Suneni” i Tirmidhiut, vëll. V, f. 590.
4.”Sijer ve megazi”, Ibn Is’hak, f. 79-80.
Marrë nga libri “Sunneti bazë e Sheriatit”



http://www.fjalaebukur.com

[Albanian eX|PerT]

GJENEALOGJIA E MUHAMMEDIT ALEJHIS SELAM

Shkruar nga Sulejman Osmani

Kur flitet për shkencën e Hadithit duhet ditur se bëhet fjalë për bazën e dytë të Sheriatit Islam dhe pjesën e dytë të vahjit-Shpalljes nga ana e Allahut xhel-le shanuhu. Kjo shkencë bazën e ka në të Dërguarin e Allahut, Muhammedin alejhi selam, i cili nuk flet asgjë tjetër përveç asaj që i është shpallur nga Allahu.

Para se të flitet për Hadithin si shkencë ligjdhënëse duhet ditur diç për Muhammedin alejhi selam, duke filluar nga gjenealogjia e tij e mëhershme, pastaj një vështrim të shkurtër të periudhës kohore prej lindjes deri në dërgimin e tij për pejgamber. Duhet studiuar gjenealogjinë dhe periudhën para dërgimit për pejgamber, ngase në të ka argumente të gjalal për atë se Allahu e ka përgatitur dhe zgjedhur për të dërguar mëshirë për mbarë njerëzimin.
Emri ‘arab’ do të thotë ‘vend i pa bimë ose tokë e thatë, e cila nuk ka ujë’. Këtë emër këto vende e bartën që nga kohët më të hershme e kështu edhe banorët që jetuan në to.
Paraardhësi më i largët i Muhammedit alejhi selam është Ibrahimi alejhi selam, i cili rrjedh nga Iraku i sotëm, nga qyteza e quajtur ur, e cila gjendet në bregun perëndimor të lumit Eufrat në afërsi të Kufes. Për këtë kanë vërtetuar studimet shkencore dhe gjurmimet që janë bërë në ato vende. Pastaj Ibrahimi emigroi në haran, e prej këtu në Palestinë, të cilën e bëri qendër të thirrjes së tij. Kishte shkuar edhe deri në Egjipt ku Faraoni deshti t’i bëjë një të keqe gruas së tij, por kur u bind për moralin e familjes së Ibrahimit alejhi selam ia dhuroi një robëreshë (sipas disave një princeshë egjiptase) të quajtur Haxhere me të cilën Ibrahimi alejhi selam u martua më vonë pasi ishte kthyer nga Egjipti në Palestinë. Këtu u lindi një djalë, të cilin e quajtën Ismail, por nga zilia që shprehi gruaja e parë, Sara, ndaj Haxheres, Ibrahimi u detyrua ta largojë atë. Ai duke kërkuar vendstrehim për familjen e tij u ndal në një vend të pabanuar dhe pa bimë, pranë Qabes, e cila deri atëherë nuk ishte ngritur, kurse Meka e sotme ishte një vend i shkretë, ashtu siç na e përshkruan edhe Kur'ani lutjen e Ibrahimit për pasardhësit e tij: “Zoti ynë! Unë një pjesë të familjes sime e vendosa në një luginë ku nuk ka bimë e pranë Shtëpisë Tënde të Shenjtë. Zoti ynë! (I vendosa aty) që të falin namazin, pra bën që zemrat e disa njerëzve të mallëngjehen për ata dhe për të falënderuar me mirënjohje, furnizoi ata me fruta.”
Ismaili filloi jetën në mekë, e cila pas burimit të Zemzemit filloi të bëhet vend i banuar, kurse babai i tij, Ibrahimi, e vizitonte herë pas here. Nga këto vizita më të njohura janë katër. Në njëren prej tyre ia kishin ngritur themelet Qabes. Ismaili u martua me një vajzë nga fisi Xhurhum, i cili më herët kishte ardhur nga Jemeni dhe banonte diku në afërsi të Mekës, por më vonë me lejen e familjes së Ismailit u shpërngulën në Mekë. Ismaili, i cili jetoi 137 vjet dhe ishte 13 vjet më i vjetër se Is’haku, kishte 12 djem, të cilët u shpërndanë nëpër Siujdhesën Arabe, kurse njëri prej tyre i quajtur Kajdar bin Ismail mbeti në Mekë, e këtu vazhduan jetën edhe pasardhësit e tij, nga të cilët rrjedh Adnani, njëri nga gjyshërit e Muhammedit.
Rreth vargut të gjenealogjisë së Pejgamberit alejhi selam janë bërë shumë studime. Disa nga dijetarët janë munduar që atë ta lidhin pa shkëputje deri te Ademi alejhi selam, por më reale është se nesebin-vargun e Pejgamberit alejhi selam mund ta ndajmë në tre pjesë:
1.Pjesa e parë: Radhitja e lozës duke filluar nga Muhammedi alejhi selam deri te Adnani është e vërtetë pa farë dileme, e këtë e vërteton vetë Muhammedi alejhi selam.
2.Pjesa e dytë: Prej Adnanit deri te Ibrahimi alejhi selam, në të ka të vërteta dhe të pavërteta, edhe Pejgamberi alejhi selam kur arrinte te Adnani ndalej dhe thoshte: [I]“Kanë gënjyer gjenealogët”, do të thotë se nga kjo pjesë ka të vërteta dhe të pavërteta.
3.Pjesa e tretë: prej Ibrahimit alejhi selam deri te Ademi alejhi selam, nuk ka dyshim se në këtë pjesë ka gjëra të pavërteta, të cilat nuk mbështeten në farë argumenti dhe si të tilla nuk duhet marrë për bazë.
Kur thamë se në pjesën e dytë ka të vërteta dhe të pavërteta, me këtë kemi për qëllim radhitjen e paraardhësve, e sa i përket asaj se Muhammedi alejhi selam rrjedh nga Ibrahimi alejhi selam nuk ka kurrfarë dileme dhe është e vërtetë se Zoti e ka zgjedhur nga më të zgjedhurit. Siç transmeton Imam muslimi në Sahihun e tij, Pejgamberi alejhi selam ka thënë: “Me të vërtetë Allahu ka zgjedhur nga të bijtë e Ibrahimit Ismailin, e nga bijtë e Ismailit Kinanen, pastaj ka zgjedhur nga bijtë e Kinanes Kurejshët, nga Kurejshët bijtë e Hashimit dhe nga bijtë e Hashimit më ka zgjedhur mua.”
Familja e Pejgamberit alejhi selam ishte e njohur edhe me pozitë të lartë në shoqëri. Ajo kishte në mbikëqyrje Qaben dhe bënte organizimin e haxhit. Ata i kishin edhe çelësat e Qabes, punë këto që ishin më të ndershmet. Burimi i Zemzemit u rigropua në kohën e gjyshit të tij, e me këtë fituan nder dhe autoritet nga të gjithë. Gjyshi i Pejgamberit alejhi selam, Abdulmutalibi kishte dhjetë djem, e më i vogli ishte babi i muhammedit alejhi selam, Abdullahu, të cilin e donte më së shumti. Është i njohur betimi që e bëri Abdulmutalibi se nëse Allahu i fal dhjetë djem, njërin do ta therë për kurban, por pas shortit u zëvendësua me njëqind deve. Kur Abdullahu mbushi 25 vjet, babi e martoi me Eminen, të bijën e Vehbit, me të cilën kaluan jetë të shkurtër, por të lumtur. Abdullahu kishte shkuar në Medinë te disa të afërm të tij (sipas disa historianëve në Siri për qëllime tregtare), por në të kthyer u sëmur nga një sëmundje e shkurtër, por e rëndë dhe vdiq në afërsi të Medinës. Kjo ndodhi dy muaj para lindjes së Pejgamberit alejhi selam.






Referencat:
1.”El Mu’xhemul vesit”, grup autorësh, f.591.
2.”Fet’hul bari”, Ibn Haxher, vëll. VI, f. 458-459.
3.”Hadhel habib ja muhib”, Ebu Bekr Xhezairi, f. 17.
4.”Es Siretu en-nebevijjetu es-sahiha”, Ekrem Dijaul Omeri, vëll. I, f. 90-91.
5.Muslimi me koment të Neveviut, vëll. XV, f. 26.
6.”Mustedreku” i Hakimit, vëll. II, f. 605.

Marrë nga “Sunneti bazë e Sheriatit”



http://www.fjalaebukur.com