Rruga e lumturisë - NAMAZI [Arkivi]

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:15

Ejani në shpëtim!

Falenderojm All-llahun Fuqiplotë për të gjitha të mirat që na ka dhënë. E falenderojmë që na ka bërë pasues së fesë së vetme të pranuar tek Ai dhe të pejgamberit të tij të fundit Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Prej dhuntive më të mëdhaja të All-llahut, subhanehu ve teala, është se ai na ka obliguar me namaz, me anë të së cilit na i fal mëkatet, na largon nga veprat e liga, na i shton shpërblimet dhe na ngritë gradat në xhennet.
Ebu Bekr Ibën Abdullah el Muzani ka thënë: "Kush është si ti, o bir i Ademit? Kurdo që dëshiron, e përdor ujin për të marë abdes, shkon te vendi për adhurim, fillon namazin pa përkthyes në mes teje dhe Zotit tënd!" (El Bidaje ven-Nihaje 9/256).

Vlera jashtëzakonisht e madhe e namazit

Padyshim se namazi ka vlerë shumë të madhe, ai është shenjë e besimtarëve, rrugë e pejgamberëve dhe besimtarët në ditën e gjykimit do të dallohen nga ajo se pjesët ku kanë marrë abdes do t’u ndriçojnë. All-llahu, subhanehu ve teala, në shumë ajete na urdhëron në mënyrë të prerë që ta falim namazin.
Ai, subhanehu ve teala, thotë:
"Faleni namazin dhe jepni zeqatin, dhe faluni me ata që falen." [Bekare: 43].
"Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me durim dhe me namaz, vërtet, ajo është e madhe (vështirë), por jo edhe për ata që kanë frikë (Zotin)." [Bekare: 45].
"Kryeni faljen (namazin) dhe jepeni zeqatin, e çfarëdo të mirë që e përgatitni për veten tuaj, atë e gjeni tek All-llahu. S'ka dyshim se All-llahu përcjell çdo veprim tuajin." [Bekare: 110].
"Vazhdoni rregullisht namazet, e edhe atë namazin e mesëm, dhe ndaj All-llahut të jeni respektues." [Bekare: 238]
"Robërve të Mi, të cilët besuan thuaju: "Ta falin rregullisht namazin dhe me atë që i furnizuam ata, të japin fshehtas e haptas, para se të vijë një ditë që në te nuk ka as kompensim as miqësi". .
"Ata janë njerëz që nuk i pengon as tregtia e largët e as shitblerja në vend për ta përmendur All-llahun, për ta falur namazin dhe për ta dhënë zeqatin, ata i frikësohen një dite kur do të tronditen zemrat dhe shikimet." [Nur: 37]
"Ti lexo atë që po të shpallet nga libri (Kur'ani), fal namazin, vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat, e përmendja e All-llahut është më e madhja (e adhurimeve); All-llahu e di ç'punoni ju." [Ankebut: 45].

Nuk ka arsyetim për lënien e namazit përveçse nëse çmendesh ose nëse të ka zënë gjumi (themi nëse të ka zënë gjumi, e jo nëse ke ra me flet) dhe të ka kaluar një namaz, në këtë rast posa të ngritesh prej gjumi duhet ta falish namazin që të ka kaluar.
Sipas Ligjit Islamik (sheriatit) të sëmurit duhet thënë: "Pastrohu si dhe sa të mundesh. Ulu qysh të mundesh, por mos e lësho namazin. Pastrohu me ujë, e nëse nuk ke ujë merr tejemmum, me dhè të pastër. Falu në këmbë, nëse kështu nuk mundesh, falu ulur, nëse nuk mundesh as kështu, falu i mbështetur në anën e djathtë apo i shtrirë në shpinë, e nëse as kështu nuk mundesh, atëherë lëvize kokën ose vetëm sytë, në kuptim të fjalëve të All-llahut: "Andaj, sa te keni mundësi ruajuni prej dënimit të All-llahut!" [Tegabun 16].
Poashtu edhe Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në shumë hadithe të tija na ka treguar vlerën e madhe që e ka namazi dhe dobitë e shumta që i fiton ai që e fal namazin.
Nga Ibën Umeri, radijAll-llahu anhuma, transmetohet se i Dërguari i All-llahut ka thënë: "Islami është ngritur mbi pesë (shtylla): dëshminë se nuk ka hyjni tjetër përveç All-llahut dhe se Muhammedi është i dërguar i All-llahut, kryerjen e namazit, dhënien e zekatit, vizitën Ka'bes dhe agjërimin e Ramazanit". (Buhariu dhe Muslimi)
Transmetohet nga Abdull-llah ibn Mes'ud, radijAll-llahu anhu, se ka thënë: "E kam pyetur Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: "Cila punë është më e dashur tek All-llahu i Madhëruar?" Tha: "Namazi në kohën e vet". I thashë: "Pastaj cila?" Tha: "Bamirësia ndaj prindërve". I thashë: "Pastaj cila?" Tha: "Xhihadi (lufta) në rrugë të All-llahut". (Buhariu dhe Muslimi)
Ebu Hurejre, radijAll-llahu anhu, thotë se e ka dëgjuar të Dërguarin e All-llahut duke thënë: "Çka mendoni, sikur të ishte një lumë para derës së njërit prej jush, në të cilin do të lahej për çdo ditë nga pesë herë, a do të mbetej në të ndytësi?" Të pranishmit thanë: "Nuk do të mbetej kurrfarë ndytësie". Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, atëherë tha: "Ky është shembulli i pesë kohëve të namazit. All-llahu me faljen e namazeve i shlyen mëkatet". (Buhariu)
Poashtu Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na ka mësuar që ti urdhërojmë fëmijët tanë që ta falin namazin.
Transmetohet nga Amr ibn Shuajb, ky nga babai i tij, e ai nga babai i vet, radijAll-llahu anhu, se i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Urdhëroni fëmijët tuaj për (të falë) namaz kur t'i kenë shtatë vjet, kurse detyroni me forcë kur t'i bëjnë dhjetë vjet…". (Hadith hasen, transmeton Ebu Davudi).
Andaj çdo prind duhet së pari ta fal namazin vet rregullisht, e pastaj ti mëson edhe fëmijët e vet që ta falin namazin dhe ta ndëgjojnë Krijuesin e tyre, sepse All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: "O ju që besuat, ruajeni veten dhe familjen tuaj prej një zjarri, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët…" [Tahrim: 6].
Muadh Ibën Xhebeli e këshilloi djalin e tij: "Djali im! Fale namazin sikur të jetë i fundit dhe paramendo se nuk do të mund të falesh edhe njëherë. Dije se besimtari vdes në mes dy veprave të mira, njërën të cilën e ka bërë dhe atë që ka pasur për qëllim ta bënë më vonë." (Sifetus-Safveh 1/496).
Kërcënimi ndaj atij që e lenë namazin
Vëlla i dashur musliman, pasi që e kuptove vlerën dhe rëndësinë e madhe që ka namazi për ne si musliman, atëherë dije se All-llahu, subhanehu ve teala, poashtu është kërcënuar me dënim të ashpër për atë që e lenë namazin.
Ibën Umeri, radijAll-llahu anhuma, thotë se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Mua më është urdhëruar që t'i luftoj njerëzit, derisa të dëshmojnë se nuk ka hyjni tjetër përveç All-llahut dhe se Muhammedi është i Dërguari i Tij, dhe derisa të falin namazin dhe të japin zekatin. E kur e bëjnë këtë, atëherë e kanë të mbrojtur prej meje gjakun dhe pasurinë e tyre, pos nëse i kanë hyrë në hak Islamit, e llogaria e tyre është te All-llahu". (Buhariu, Muslimi)
All-llahu [subhanehu ve teala] na tregon se synimi i shejtanit është që ta largon njeriun nga namazi. Ai thotë: "Shejtani nuk dëshiron tjetër, përveç se nëpërmjet verës dhe bixhozit të hedhë armiqësi mes jush, t'ju pengojë nga të përmendurit Zotin dhe t'ju largojë nga namazi…" [Maide: 91].
All-llahu [subhanehu ve teala] na tregon se hipokritët (munafikët) e falin namazin me pritesë, veni re: "e falin namazin", pra, cilësi e munafikëve është se e falin namazin me përtaci, e a thua çka mund të themi për atë që e lenë namazin tërësisht, e as nuk i kujtohet të falet?
All-llahu [subhanehu ve teala] na tregon se në ditën e gjykimit banorët e xhennetit do ti pyesin banorët e xhehnemit se pse kanë hyrë në xhehnem, e ata do të përgjigjën: "Ne nuk e falnim namazin..".
Kurse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Kush rregullisht e kryen namazin do t’i jetë dritë, shpëtim dhe dëshmi në ditën e Gjykimit, e kush nuk e kryen rregullisht atë, nuk do të ketë dritë, shpëtim e as dëshmi dhe në ditën e Gjykimit do të jetë me shoqërinë e Karunit, faraonit, Hamanit dhe Ubejj b. Halefit." [Imam Ahmedi].
Ibën Kajjimi, rahimehull-llah, duke e komentuar këtë hadith thotë: "Atë që nga falja e largon dëshira për pushtet, do të jetë i ringjallur pranë Faraonit; ai që e ka lënë namazin nga dëshira për pasuri do të ringjallet pranë Karunit; atë që kryelartësia dhe pozita e kanë penguar nga falja do të ringjallet në shoqëri të Hamanit, ndërsa nëse është në pyetje tregtia, atëherë do të ringjallet pranë Ubej b. Halefit."
Poashtu All-llahu, subhanehu ve teala, dhe Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na tërhjekin vërejtjen se lënia e namazit është vepër e kufrit.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: "(përqëndrohuni në atë fé) Të kthyer sinqerish tek Ai, kini frikë prej Atij dhe faleni namazin e mos u bëni nga idhujtarët." [Rum: 31].
Xhabiri, radijAll-llahu anhu, thotë: "E kam dëgjuar të Dërguarin e All-llahut duke thënë: "Në mes njeriut, shirkut dhe kufrit është lënia e namazit". (Muslimi)
Burejde, radijAll-llahu anhu, thotë se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Zotimi i cili na ndan neve dhe ata është namazi, andaj ai që e lë atë ka bërë kufr". (Tirmidhiu thotë: hadith hasen).
Shekik Ibn Abdull-llah, i cili ishte prej tabiinëve dhe ishte i njohur për devotshmëri, thotë: "Shokët e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk e konsideronin lënien e asnjë pune për kufr, përveç lënies së namazit." [sahih, transmeton Tirmidhiu].
Njëri nga selefët ka thënë: "O bir i Ademit! Ti ke nevojë për pjesën tënde në këtë botë, mirpo ti ke nevojë edhe më shumë për pjesën tënde në ahiret. Nëse kujdesesh për pjesën tënde në këtë jetë, atëherë ti do ta humbësh pjesën tënde në botën tjetër dhe së shpejti do ta humbësh pjesën tënde në këtë jetë gjithashtu. Nëse kujdesesh për pjesën tënde në ahiret, ti gjithashtu do ta fitosh pjesën tënde në këtë jetë me lehtësi." (Fedailudh-Dhikr f.19).
Vëlla i dashur! A nuk janë të mjaftueshme këto fakte që i paraqitëm që të vendosësh një herë e përgjithmonë se nuk do të lësh asnjë namaz pa falur, a nuk është kjo e mjaftueshme që të pendohesh te All-llahu për gabimet që i ke bërë dhe të kthehesh me të gjitha forcat kah Ai? Nxito dhe pendohu para se të jetë vonë, kthehu te Zoti yt me pendim të sinqertë... 
[I]Omer Islami,
9.6.2006

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:21

Namazi, rëndësia dhe frytet e tij

Agjërues i nderuar!

Ramazani është muaj i bekuar, është muaj i namazit, muaj i drejtimit kah All-llahu, kurse prej veprave më të mëdha që e afrojnë njeriun kah All-llahu dhe adhurimi më i ndershëm është namazi. Muslimanët edhe ma tepër jepen pas namazit gjatë muajit të Ramazanit, ditën e kanë agjërim e natën e kan namaz.

Agjërues të nderuar!

Rëndësia e namazit

Namazi në fenë Islame ka rëndësi shumë të madhe, është shtylla e fesë dhe elementi më i madh përbërës i fesë, vepra e parë për të cilën do të jep llogari besimtari në ditën e Kijametit, nëse namazi i pranohet, i pranohen tërë veprat e tija, nëse ai i refuzohet, tërë veprat e tija i refuzohen.
Namazi është shenjë e besimit, shpëtim nga dyftyrësia, ai që e ruan namazin e ka ruajtur fenë e tij dhe ai që e ka humbur namazin veprat tjera edhe më lehtë i humbë.
Njeriu e madhëron islamin aq sa e madhëron namazin, edhe ka hisë në islam aq sa ka hise në namaz.
Prej gjërave që e tregojnë rëndësinë e namazit është edhe ky fakt:
- All-llahu e ka shoqëruar namazin me besimin dhe tevhidin në shumë vende të Kur'anit:
(الم (1) ذَلِكَ الْكِتَابُ لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ (2) الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ) . (البقرة:3)
“Elif, Lam, Mim. Ky është libri në të cilin nuk ka dyshim, udhëzues për ata që frikësohen (nga All-llahu). Të cilët e besojnë të fshehtën, e kryejnë faljen dhe prej asaj që Ne i kemi furnizuar, japin”. (El-Bekare: 1-3).
Dhe:
(وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ) (البينة:5).
“E duke qenë se ata nuk ishin të urdhëruar me tjetër, pos që ta adhuronin All-llahun me një adhurim të sinqertë ndaj Tij, që të largohen prej çdo besimi të kotë, ta falin namazin, të japin zeqatin, se ajo është feja e drejtë”. (El-Bejjine: 5).
- All-llahu ka urdhëruar që të falet në udhëtim dhe kur në vendin tënd, në luftë dhe në paqë, kur të jesh i shëndosh dhe kur të jesh i sëmurë.
- Pastaj lëria e namazit është prej mëkateve më të mëdha, është mëkat më i madh se imoraliteti, se vjedhja, se konsumimi i alkoolit. Ai që e le namazin është i ekspnuar kërëcënimit të madh të All-llahut, madje lërja e namazit është mosbesim ndaj All-llahut [subhanehu ve teala]. Dijeratë musliman janë unanim se ai që e mohon namazin nuk është musliman, ai ka bërë kufër dhe mosbesim i cili e nxjer nga feja tërësisht. Kurse ai që e le nga përtacia dhe dembelia, dijetarët nuk janë të një mendimit rreth këtij personi. Disa kanë thënë se është njeri që ka bërë mosbesim të madh, i cili e nxjer nga milleti islam, e të tjerët kanë thënë se ka bërë mosbesimi i cili nuk e nxjer tërësisht nga milleti islam.
Shejhul-Islam ibn Tejmiu [rahimehull-llah] thotë: “
(( وأما تارك الصلاة فهذا إن لم يكن معتقداً لوجوبها ؛ فهو كافر بالنص والإجماع)).
“Sa i përket lërësit të namazit, nëse nuk beson se është obligim, ai është mosbesimtar, me teksteve nga burimet islame dhe sipas konsenzusit”.
(( ومن يمتنع عن الصلاة المفروضة ؛ فإنه يستحق العقوبة الغليظة باتفاق المسلمين ، بل يجب عند جمهور الأمة كمالك والشافعي وأحمد وغيرهم أن يستتاب فإن تاب و إلا قتل ؛ بل تارك الصلاة شر من السارق ، والزاني ، وشارب الخمر ، وآكل الحشيشة )) .
“Ai që nuk i fal namazet e obliguara, ai meriton denim të vrazhdë sipas pajtimit të të gjith muslimanëve, majde sipas shumicës së dijetarëve të ummetit, siç është Imam Maliku, Shafiiu, Ahmedi dhe të tjerët, duhet kërkuar nga ai të pendohet, nëse nuk pendohet të vritet. Ai që e lë namazin është më i keq se ai që vjedh, bën imoralitet, konsumon alkoolin, hashashin, etj”.
E kanë pyëtur për një njeri, të cilin njerëzit e urdhërojnë të falet, kurse ai nuk falet, çka duhet bërë kundrejt tij?
Është përgjigjur:
(( إذا لم يصَّل فإنه يُستتاب ، فإن تاب و إلا قتل والله أعلم )).
“Nëse nuk falet duhet kërkuar prej tij të pendohet, përndryshe vritet. All-llahu e di më së miri”.
Ai poashtu thotë:
(( ومتى امتنع الرجل من الصلاة حتى يُقتل لم يكن في الباطن مقراً بوجوبها ، ولا ملتـزماً بفعلها ، وهذا كافر باتفاق المسلمين كما استفاضت الآثار عن الصحابة بكفر هذا ، ودلت عليه النصوص الصحيحة كقوله -صلى الله عليه وسلم - : (( ليس بين العبد وبين الكفر إلا ترك الصلاة )) . رواه مسلم , وقوله : (( العهد الذي بيننا وبينهم الصلاة فمن تركها فقد كفر )) , وقول عبد الله بن شقيق : "كان أصحاب محمد لا يرون شيئاً من الأعمال تركه كفر إلا الصلاة" ؛ فمن كان مصراً على تركها حتى يموت لا يسجد لله سجدة ، فهذا لا يكون قط مسلماً مقراً بوجوبها . انتهى كلامه رحمه الله .
“Nëse një njeri nuk falet gjersa edhe dakordohet me vrasje, ai në brendësi nuk e pranon se është obligim, e as që e zbaton në jetën e tij. Ky njeri sipas pajtimit të të gjithë muslimanëve është mosbesimtar siç flasin argumentet e shumta nga sahabet, dhe në të cilën gjë aludojnë tekstet e vërteta, siç është hadithi i Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: “Mes robit dhe mosbesimit ka mbetur vetëm lërja e namazit”. (Muslimi) dhe fjala e Muhammediit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: “Marëveshja mes Nesh dhe atyreve është namazi, ai që e le namazin ka rënë në mosbesim”. Kurse Abdull-llah ibn Shekiki ka thënë: “Shokët e Muhammedit [alejhis-selam] asnjë vepër nuk e konsideronin mosbesim përveç lërjes së namazit”. Ai që insiston në lërje të namazit derisa të vdes, nuk bën asnjë sexhde për All-llahun, ky njeri nuk mundet të jetë musliman, i cili konfirmon se është obligim namazi”.

Agjërues të nderuar!

Kjo tregon rëndësinë e namazit, kurse frytet dhe vlerat e saja nuk munden të numërohen dhe rrumbullaksohen.

Prej fryteve janë:
- shpëton nga cilësimi me cilësi të dyftyrëshave,
- shpëton nga ringjallja me Faraonin, Karunin, Hamanin dhe Ubej ibn Halefin, sepse ai që e le namazin ringjallet me prijësit e kufrit siç ka treguar Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem].
- Është kënaqësi e syrit,
- Gëzim i shpirtit. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:
(( حبِّب إلى من دنياكم النساء والطيب ، وجعلت قرة عيني في الصلاة ))
“Më janë bërë të dashura nga dunjaja e juaj: gratë dhe parfymi, kurse kënaqësia e syrit më është bërë në namaz”. (Ahmedi dhe të tjerët, sahih).
Ibn Kajjimi [rahimehull-llah] thotë: “Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka lajmëruar se prej kësaj bote i janë bërë të dashura dy gjëra: gratë dhe parfymi. Pastaj tregon se kënaqësia e syrit i është bërë në namaz. Kënaqësia e syrit është përmbi dashurinë, sepse jo çdo i dashur të kënaqet syri me te, por syri kënaqet me gjërat me të dashura që duhen vetvetiu, e ky është vetëm All-llahut, përveç të Cilit nuk ka hyj tjetër”. Pastaj vazhdon dhe thotë: “Namazi është kënaqësia e syrit të njerëzve të dashuruar (në All-llahun) në këtë botë, pasiqë në te ka lutje me përkushtim drejt Atij, pa të cilin nuk kënaqen sytë, nuk qetësohen zemrat dhe nuk rehatohen shpirtërat. Me përmendjen e Tij begatohen, Atij i nënshtrohen dhe mposhten, Atij i afrohen, e sidomos në sexhde, e cila është gjendja kur robi është më afër Zotit të vet. Në këtë kontekst është edhe fjala e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]:
(( يا بلال! أرحنا بالصلاة )).
“Bilal! Na qetëso me namaz”. Kjo na tregon se reahtia e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] është në namaz, ashtu sikurse edhe kënaqësia e syrit të tij është në namaz. Sa dallim të madh ka mes kësaj thënie dhe thënies: të falemi e të rehatohemi nga namazi?!
I dashuruari në All-llahun, rehatia dhe kënaqësia e syrit të tij është në namaz, kurse shpërfillësi nuk ka hise në këtë gjë, por namazi është i rëndë dhe i vështirë për te. Kur të ngritet që të fal namazin, qëndron sikur të ketë shkelur në gaca, ashtu që namazi më i dashur për te është namazi më i nxituar dhe më i shpejtë, sepse ai nuk kënaqet në te e as që i rehatohet zemra në te. Robit, nëse i kënaqet syri me diçka, i rehatohet zemra me te, andaj i bëhet e vështirë largimi dhe ndarja prej tij. Ai që e ka zemrën e zbrazur nga All-llahu dhe ahireti, i cili është i sprovuar me dashuri ndaj dunjasë, ma së rëndi e ka namazin, kurse më së shumti e urren gjatësinë, edhe pse është i lirë, me shëndet dhe nuk ka punë”.

Agjërues të nderuar!

Prej fryteve të namazit janë edhe:
- është dritë në fytyrë, forcë në zemër dhe gjallëruese e gjymtyrëve. Namazi i tëri ngritet te All-llahu, dhe me vehte ka dritë dhe forcë argumentuese, sikurse drita e diellit, gjersa të paraqitet para All-llahut, e të dakorodhet me te dhe ta pranon, dhe thotë: të ruajtë All-llahu, sikurse me ke ruajtur mua.
- Namazi sjell rizkun, e shkatërron zullumin, largon imoralitetin dhe të këqijat, e mposht epshin, e zbret mëshirën, i mbron dhuntitë, i largon denimet, i zbulon brengat dhe mërzitë.
- Namazi e afron njeriun kah Zoti, njeriu është aq afër Zotit sa është afër pozitës së mirësisë (ihsanit), e sipas tij dallon edhe namazi, saqë i njejti namaz dallon mes dy njerëzve sikurse qielli me tokën, edhe pse kijami, rukuja dhe sexhdeja janë të njejta.
- Gjatë namazit mësohet injoranti, përkujtohet i ndershmi, trimërohet përtaci.
- Nëpërmjet namazit arrihet bamirësia në të mirë dhe devotshmëri, përhapet dashuria mes muslimanëve, sepse afërisa e trupit shkakton afërsi të zemrave.
- Namazi ndikon në mënyrë shumë interesante për të larguar të këqijat e kësaj dhe asaj bote, sidomos nëse ia jep hakun në përsosjen e jashtme dhe të brendshme. Asnjë e keqe e kësaj dhe asaj bote nuk refuzohen sikurse me namaz.
- Namazi i sjell shumë të mira në mënyrë të papërshkruar, sepse është kontakti mes All-llahut dhe robit. Nëpërmjet namazit happen dyert e të mirave dhe ndërpriten dhe pakësohen të këqijat dhe të metat. Nëse dy njerëz goditen me ndonjë fatkeqësi, të metë ose sëmundje, ai që fal namaz e ka në nivel më të vogël, përfundimin e ka më të mirë, kurse durimi dhe dakordimi me të është më i plotë dhe më i përsosur.
- Namazi është shkak që i lehtëson vështirësitë, i duron ngarkesat. Atëherë kur gjendja bëhet kritike, situate ngushtohet dhe arrinë zemrat deri në fyt,atëherë burrat e vërtetë e vërejnë vlerën e namazit me përulsi, e vërjenë ndikimin e mirë që ka dhe bereqetin e fryteve të tij.
- Namazi është shkaku më i madh për të shlyer mëkatet, për të ngritur shkallët, për ti shtuar të mirat, është shkak për moral të mirë, për fytyr të buzëqeshur, për shpirtmirësi dhe lartësi të shpirtit.
- Namazi është ndihmë shpirtërore që nuk ndërpritet, nozull moral i pashterun, është ushqimi dhe vaditja më e mirë e pemës së besimit, ajo e kultivon dhe e përforcon.
- Kujdesi për namazin e forcon vullnetin e njeriut për të bërë të mira, ia lehtëson adhurimet, i dobëson ose i largon shtytësit e të keqes nga vetveteja. Kjo është gjë e dëshmuar. Nuk mundesh të gjesh njeri që përkujdeset për namazin, qofshin farz ose nafile, e most ë shohish gjurmët e tij në veprat tjera.
- I dhënuri pas namazit është njeriu më i qendrueshëm gjat sprovave dhe më xhelozi për kufinjtë e All-llahut.
- Namazi është shërim për sëmundjet e shumta të shpirtit, siç është kopracia, zilia, lakmia, trishtimi, etj.
- Namazi i ka edhe dobitë e tija shëndetsore duke bërë lëvizjet e caktuara të namazit, të cilat i forcojnë gjymtyrët dhe e gjallërojnë trupin.
- Është i dobishëm për shumë sëmundje të barkut, pasiqë, njëkohësisht, është stërvitje edhe e trupit edhe e shpirtit.
- Nëse ia shtojmë kësaj edhe pastërtinë e përsëritur dhe dobitë që i ka ky pastrim. E tërë kjo është e dëshmuar.
- Namazi e forcon zemrën, e zgjëron gjoksin, e gëzon shpirtin. Të gjithë mjekët e dinë se puna për të rehatuar zemrën, për të qetësuar shpirtin, për të larguar brengat dhe mërzitë, pritja e mirë e ndodhive të jetës, konsiderohet prej shkaqeve që sjellin shëndet dhe i zvoglojnë dhimbjet. Kjo është e dëshmuar në namaz, sidomos në namazin e natës, në kohën e sehurit.
- Sipas medicinës moderne është vërtetuar se namazi sjell dobi të mëdha në mendje, pasiqë namazi me përulësi i ndihmon me të madhe mendjes. Këtë e thonë mjekët që nuk janë musliman. Ndoshta kjo është edhe sekreti i forcës së mendjes së sahabeve edhe atyreve që i pasojnë në mënyrën më të mirë.

Agjërues të nderuar!

Këto janë vetëm disa dobi dhe fryte të namazit. Aq sa ma shumë interesohet muslimani për namazin, aq sa ma shumë kujdeset për te, aq ma shumë i shtohen dobitë, i zmadhohet bereqeti, edhe e kundërta.
All-llahu yn, na bëjë nga ata që e falin namazin dhe nga ata që kënaqet syri i tyre në namaz.
Paqa dhe bekimi i All-llahut qofshin mbi Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem].
Shkroi: Muhammed ibn Ibrahim El-Hamed
Përshtati: Bekir Halimi


Bekir Halimi,
13.11.2002

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:22

Namazi, thesar i fshehtë

Klithja e fundit e modës në Amerikë është e ashtuquajtura “teknika e mendimit transcendental”, përkthimi tekstual i ‎së cilës bëzan: “të medituarit e thellë abstrakt”. Kjo modë ka ardhë nga India dhe paraqet një lloj të jogës. Sikurse ‎edhe të gjitha risitë tjera, edhe ajo ka gjetur pranim të gjërë në shoqërinë amerikane. Mbi të janë shkruar libra dhe ‎punime të shumta, janë organizuar edhe tubime e kongrese të numërta. Ithtarët e kësaj teknike numërohen në ‎miliona. Ajo, madje i ka edhe lajmëtarët e vet, emisarët dhe misionarët nëpër të gjitha kontinentet, të cilët me vete ‎bartin literaturën dhe e përhapin mësimin përkatës. Edhe unë pata rastin të takohem me njërin prej atyre misionarëve ‎në klubin “Xhezira” në Kajro, i cili, natyrisht, u mundua t`i favorizojë mësimet e tij.‎

Shkurtimisht, ato mësime kërkojnë prej ithtarëve të vet që disa minuta në ditë të xhveshen nga të gjitha preokupimet, ‎të lirohen nga të gjitha brengat. Dhe duke qenë të ulur ose të shtrirë në shpinë, duke i mbyllur sytë dhe duke i harruar ‎të gjitha, madje edhe vetëveten, të dalin nga lëkura e tyre dhe të kalojnë në gjendje të lirimit (xhveshje) të plotë... ‎në qetësinë e pavlerë të kotësisë (kurrgjësë)... Çdonjërit prej ithtarëve të tij, misionari ia zgjedhë formulën e caktuar, ‎të cilën ky e përsëritë. Ajo formulë, zakonisht përbëhet prej disa fjalëve në sanskritishte, të cilat për ithtarin nuk kanë ‎domethënie. Në të vërtetë, kanë kuptim aq sa i është e nevojshme t`i ndihmojnë që më lehtë ta xhveshë veten, të ‎lirohet nga kjo botë dhe t`i japë fund brengave, telasheve dhe tensioneve, duke kaluar kështu në tjetrën, botën ‎transcedentale, botën e qetësisë dhe shpëtimit.‎

Ajo teknikë, në të vërtetë është një lloj ftese, që mendjes t`i jipet pak pushim (çlodhje) nëpërmes së cilës shpirti do ‎të gjente qetësi dhe pushim nga të gjitha vuajtjet... Ai misionar m`i tregoi librat, revistat, punimet profesionale dhe ‎të dhënat statistikore të cilat vërtetojnë se shumë njerëz janë shëruar nga shtypja e gjakut, sëmundja e zemrës, ‎çrregullimeve hormonale dhe kokëdhembjes kronike, disa muaj pas përdorimit të kësaj teknike.‎

Në njërën prej këtyre punimeve qëndronte se si mjeku përcjellte shtypjen e gjakut të një sëmuri në kohën e seancës, ‎kurse aparatet regjistruan zvogëlim të dukshëm të shtypjes së gjakut, ngadalësim të pulsit dhe rivendosje të ‎baraspeshës midis përbërjes kimike të gjakut. Në bisedën e gjatë që e bëmë, ky misionar më tha se ka mbajtur disa ‎ligjërata pranë sqarimeve praktike të mësimit të tij, në të njejtin klub, por mu ankua se nuk ka gjetur mirëkuptim të ‎duhur të atyre që prezentonin, e as në jehonë e efekt të pritur, e as në përgjigje të thirrjes.‎

Iu përgjigja se ajo është gjë normale dhe e pritur, sepse, atë çka e flet dhe e propagon, për neve nuk është e re. Për ‎më tepër, ne si muslimanë, i ushtrojmë dhe i praktikojmë këto teknika pesë herë në ditë... Ato janë pjesë përbërëse ‎të lutjes sonë islame të cilën na e urdhëroi dhe sqaroi Pejgamberi ynë, salavati dhe selami qoftë mbi të. Namazi ynë ‎është i kushtëzuar me këtë përgatitje shpirtërore, që falësi plotësisht të lirohet nga brengat dhe preokupimet e tij, t`i ‎hudh të gjitha pas tij, ta braktisë vetëveten, dëshirat e tij, qejfet, mendimet dhe parafytyrimet duke thënë: ” Allahu ‎Ekber” (Allahu është më i Madhi).... Do me thënë: më i Madh se krejt këto. Të qëndrojë në sexhde plotësisht i qetë ‎dhe i dorëzuar, sikur ta lëshonte këtë botë...‎

Namazi ynë, megjithatë, dallon mbi teknikën të cilën ky misionar e përhapë dhe e rekomandon. Sepse, namazi nuk ‎është braktisje e botës së brengave dhe shqetësimeve dhe dalje në botën e zhvleftësisë absolute dhe qetësisë boshe... ‎Ne nuk ndihmohemi me formulat dhe talismane sanskrite të cilat nuk kanë kurrfarë kuptimi. Ne e lartësojmë Allahun ‎duke i lexuar Emrat e Tij: I Mëshirshmi, I Lartësuari, Zot i ditës së gjykimit. Kështu që, në këtë mënyrë, në zemrat ‎tona ta ballafaqojmë atë prezencë të bukur hyjnore që nuk ka si ajo të ngjashme.‎

Gjithashtu i thashë se namazi, besimtarit i ofron qetësi të plotë dhe pushim, të cilën ai e rekomandon, madje edhe më ‎shumë se kjo... Pastaj, namazi nuk është kurrfarë pushimi për mendje, veçse ripërtëritje e zemrës dhe hapje ‎shpirtërore, gjatë së cilës, besimtari pranon sasi të re të dritës, të ekspozuar të vazhdueshëm para mirësisë së Tij, ‎goditje të re të mëshirës dhe lëshim të ri mbështetjes së Zotit. Namazi është shumë frytëdhënës dhe moment i pasur, ‎në të cilën besimtari përtërinë lidhjen me burimin e fshehur nga e cila e nxjerr ekzistimn e tij. Ndarja me botën e ‎njollave, të këqijave dhe brengave, përcjellë takimin me botën e bukurisë. Qëkëndej edhe dobia e dyfishtë e namazit ‎për atë që e kryen.‎

Nëse muslimani e falë namazin me plotë koncentrim, prezencë, përkushtim dhe pastrim, ajo i bëhet ilaq për të gjitha ‎sëmundjet të cilat i përmendët, bile edhe më shumë se ajo, i thashë bashkëbiseduesit. Sikur të bëhej analiza e gjakut, ‎sikur të matej tensioni i gjakut dhe pulsi, pastaj të bëhej inçizimi i trurit gjatë kohës së namazit, do të vinim deri te ‎rezultate më të mëdha dhe më të shkëlqyeshme se sa ato rezultate të cilat ju i përmendët në teknikat tuaja, i thashë ‎atij... Mirëpo, fatkeqësisht, askush në Amerikë nuk shikon në Islam ashtu siç në të vërtetë është ai, e as që dikush ‎tenton që si të tillë ta studiojë.‎

Lutja islame do të mbetet thesar i fshehur, përmbajtjen e së cilës nuk e di askush, përveç atij i cili e kryen me ‎prezencë të plotë të shpirtit... All-llahu na thotë: “kryene lutjen”, e nuk thotë “lutuni”... Sepse, namazi i vërtetë ‎është ai, i cili kryhet dhe në të cilin marrin pjesë të gjitha organet pranë zemrës, mendjes dhe shpirtit...‎

Evropiani gabon në atë që ai mendon, se lutja islame përbëhet prej lëvizjeve të zakonshme dhe se ajo, më së shumti ‎çka mund të jetë, është pastrimi dhe fiskultura. Ai shikon vetëm anën formale, e nuk shikon më tutje... ‎

Të qëndruarit në namaz (kijami) është lartësimi i Allahut, pranë të theksuarit “Allahu Ekber” (Allahu është më i ‎Madhi). Pastaj, vijon ruku`ja, e pastaj me përulje dhe respekt të rënët në sexhde. Ajo është gjendje e dorëzimit dhe ‎lirisë së plotë, gjendje e pushimit të plotë shpirtëror, në të cilën është të shprehurit dhe të dëshmuarit e Lartësisë së ‎Zotit me fjalët: ”Falem para Përsosmërisë Tënde, O Zoti im i Lartë” (Subhane rabbijel-e`ala)... Shprehja “Subhane” ‎do të thotë se Atij askush nuk i është i barabartë... Kjo, në të vërtetë është, të pranuarit e pafuqisë së plotë që të ‎prezentohet dhe të paraqitet Madhëria e Tij. Pafuqia e gjuhës, pafuqia e fjalëve, pafuqia e mendjes që të përshkruhet ‎I Dashuri. Ky është kulminacioni shpirtëror i bisedave të fshehta. Kështu pra, namazi nuk është lëvizje e zakonshme ‎dhe e pakuptimtë. Namazi mbetet thesar i fshehur, mbi të fshehtat e së cilës dimë shumë pak, kurse të folurit mbi ‎namazin nuk ka fund.‎

Dr. Mustafa Mahmud

Nga gjuha arabe: Mesud Hafizoviç (rahmetullahi alejhi)‎

Përktheu dhe pershtati nga boshnjakishtja: Rijad Misini

Redaktoi/Ramadan Ramadani 
dr.Mustafa Mahmud,
29.3.2002

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:23

Disa dobi të namazit

1.Allahu i Madheruar i fal gjynahet me ane te pese namazeve.
2.Pese vaktet e namazit jane shlyese te gjynaheve nese gjynahet e medha jane shmangur.
3.Gjynahet e shkatarrojne robin prandaj duhet te ruhet nga ato me namaz
4.Muslimani arrin graden e te sinqerteve dhe shehideve ne baze te namazit, agjerimit, zekatit dhe sadakase se tij
5.Namazi eshte drite qe ndricon rrugen e robit ne dun`ja dhe ahiret.
6.Shumimi i sexhdeve dhe namazit eshte nje rruge per te shoqeruar Resulullahin ne xhennet
7.Dy rekate namaz jane me te dashura per te vdekurin sesa kjo bote dhe c`ka ne te.
8.Nje person qe hyn ne xhehenem, engjejt do ta nxjerrin nga ai duke e njohur nga shenjat e sexhdes.
9.Namazi behet shkak qe te zgjidhen nyjet qe shejtani lidh mbi koken e robit.
10.Ata qe falen naten perfitojne nje shperblim qe shume nga njerezit nuk e fitojne dot.
11.Falenderimet i shprehen Allahut me farzin dhe namazin e nates
12.Namazi me i dashur per Allahut eshte ai i Daudit ai falej nje te treten e nates dhe flente dy te tretat e tjera.
13.Allahu ka bere miresi mbi robin gjate nates ne te cilen eshte nje kohe kur duaja pranohet, dhe eshte mire qe muslimani ta kerkoje ate keshtu qe te fitoje miresi ne dun`ja dhe ahiret
14.dhe se namazi i nates eshte nje shenje e devotshmerise dhe takuas dhe falen gjynahet dhe e parandalon robin te bie ne to.

Përpiloi: Emin
Publikimi i parë: [email protected]
Redaktura: AlbIslam.Com 
Emin,
12.10.2001

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:27

Gradat e njerëzve në namaz

Njerëzit në namaz janë pesë grada:

a) Grada e atij që i bënë zullum vetvetes, ai i cili i lë të mangëta abdestin, kohën, rregullat dhe kufinjtë e tij.

b) Ai që kujdeset për kohën dhe kufinjtë, për rregullat e dukshme dhe për abdestin e tij, mirëpo nuk e posedon luftën e vetvetes kundër vesveseve. Kështu që nga e dërgojnë mendimet dhe cytjet andej edhe shkon.

c) I cili kujdeset për abdestin, rregullat dhe kufinjtë, lufton vetveten kundër vesveseve dhe mendimeve. Pra ky njeri është i angazhuar duke luftuar armikun e tij që mos tia vjedh namazin. Është edhe në namaz edhe në xhihad.

d) Ky është njeriu i cili kur ngritet të falë namaz, i plotëson rregullat dhe kufinjtë e namazit. E tërë zemra e tij angazhohet duke u kujdesur për rregullat dhe të drejtat e namazit, që mos ti kalojë asgjë prej tij. I tërë vullneti i tij është përqendruar në faljen e tij ashtu siç duhet. Domthënë e tërë zemra e tij është preokupuar me çeshtjen e namazit dhe adhurimin e Zotit të vet, [tebareke ve teala].

e) Ky njeri kur ngritet në namaz, ngritet, kurse zemra e tij mbetet e vjerur para All-llahut [subhanehu ve teala], duke e shikuar dhe duke qenë i mbushur nga dashuria dhe madhërimi i Tij…sikurse ta sheh ose ta vërenë…Vesveset dhe mendimet janë asgjësuar…Në namaz shtë i angazhuar me Zotin e vet. Kënaqet në namaz. Dallimi mes namazit të këtij dhe të tjerëve është sikurse dallimi mes qiellit dhe tokës.

I pari do të denohet, i dyti do të llogaritet, të tretit i shlyhen mëkatet me këtë namaz, i katërti shpërblehet, kurse i pesti i afrohet All-llahut, …sepse kënaqësia e tij është bërë namazi. 
Shiko librin: “El-Vabilus-Sajjib”, fq. 49.,
2.3.2001

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:27

Namazi-nga Ibn Kajjim [rahimehull-llah)

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:
( æÇÓÊÚíäæÇ ÈÇáÕÈÑ æÇáÕáÇÉ æÅäåÇ áßÈíÑÉ ÅáÇ Úáì ÇáÎÇÔÚíä ) ÇáÈÞÑÉ : 45 .
“Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me durim dhe me namaz, vërtet, ajo është e madhe (vështirë), por jo edhe për ata që kanë frikë (Zotin)”. (El-Bekare: 45).
( íÇ ÃíåÇ ÇáÐíä ÂãäæÇ ÇÓÊÚíäæÇ ÈÇáÕÈÑ æÇáÕáÇÉ Åä Çááå ãÚ ÇáÕÇÈÑíä ) ÇáÈÞÑÉ : 153 .
“O ju që keni besuar, kërkoni ndihmë me durim e me të falur, se vërtetë All-llahu është me durimtarët”. (El-Bekare: 153).
( æÃãÑ Ãåáß ÈÇáÕáÇÉ æÇÕØÈÑ ÚáíåÇ áÇ äÓÃáß ÑÒÞÇ äÍä äÑÒÞß æÇáÚÇÞÈÉ ááÊÞæì ) Øå : 132.
“Urdhëro familjen tënde të falë namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, ngase zne nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të frnizojmë ty (dhe ata), ardhmëria e mirë është e atij që ruhet”. (Taha: 132).
Kurse tregojnë librat e hadithit se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] kur e mundonte ndonjë punë, nxitonte në namaz. (Transmeton Ahmedi dhe Ebu Davudi, hadithi është sahih).
Namazi të sjell rizkun, ta mbron shëndetin, i largon të këqijat dhe sëmundjet, e forcon zemrën, ta zbardhë fytyrën, ta gëzon shpirtin, ta largon dembelinë, i aktivizon gjymtyrët, ta shtonë forcën, ta zgjëron gjoksin, ta ushqen shpirtin, ta ndriçon zemrën, t’i mbron dhuntitë, t’i largon fatëkeqësitë, të sjell bereqet, e largon shejtanin dhe të afron nga Rahmani.
Thënë shkurtë: ka ndikim të çuditshëm në mbrojtjen e shëndetit të trupit dhe zemrës dhe forcimin e tyre, i largon lëndët dëmtuese nga to. Namazliu më pak sprovohet me të metë, sëmundje ose bela, sesa ai që nuk falë namaz. Namazi ka efekt të çuditshëm në largimin e të këqijave të kësaj bote, sidomos nëse e plotëson në aspektin e brendshëm dhe të jashtëm, kështuqë mënyra më e mirë për të larguar të këqijat e dunjasë dhe ahiretit dhe për t’i fituar të mirat e tyre është namazi. Kurse sekreti i kësaj është se namazi është lidhja me Zotin, andaj, aq sa ma të fortë e ka lidhjen me Zotin aq ma shumë i hapen dyertë e të mirave dhe largohen shkaqet e të këqijave dhe lëshohen përmbi te lëndët e suksesit nga Zoti, shëndeti dhe forca, fitimi dhe pasuria, rehatia dhe kënaqësia, gëzimi dhe lumturia, të gjitha këto janë para tij dhe nxitojnë kah ai.
Marur nga: “Tibun-Nebevij”, Vëllimi i katërt i “Zadul-Meadit”, të Ibn Kajjimit [rahimehull-llah].

Ibn Kajjimi el Xhevzijju,
12.12.2000

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:28

Kthehu e falu, se ti nuk u fale

Falënderimi dhe lavdërimi i takon vetëm All-llahut, Zotit të botërave. Paqa dhe mëshira qofshin mbi Pejgamberin mëtë nderuar, Muhammedin, familjen e tij dhe mbi të gjithë shokët e tij.

Vëlla i dashur; kemi një këshillë të sinqertë vetëm për hir të All-llahut subhanehu ve teala. Ti je prej atyre që i duam për hir të All-llahut subhanehu ve te’ala. Kujdesi yt që të falësh namazin me xhemat është shenjë e mirë dhe rrugë e përqëndrimit. Ajo është përgjigje e thirrjes së Krijuesit dhe Zotit tënd, prejtë cilit shpreson shpërblimin dhe ke dro dënimin.

Falënderoje All-llahun që nuk je prej atyre të cilët e lanë namazin dhe nuk kujdesen për të, ashtu që uekspozohen shkatërrimeve. Resulull-llahu sal-lall-llahualejhi ve sel-lem ka thënë: "Marrëveshja mes neve dhe atyre (pabesimtarëve) është namazi; kush e len atë bëhet pabesimtar." (Transmeton Ahmedi dhe Ebu Davudi).

Ja edhe një sihariq, me hadithin i cili ta gëzon zemrën dhe ta shton punën, ku i Dërguari sal-lall-llahu alejhi we sel-lem thotë: "Shtatë grupe njerëzish do të jenë nën hijen e All-llahut atë ditë kur s'do të ketë hije tjetër pos hijes së Tij", e në mesin e tyre e përmendi" dhe njeriu zemra e të cilit është e lidhur me xhaminë." (Muttefekun alejhi).

Myzhde, o vëlla që falesh, për atë ti shkon në xhami para se të zbardhet dita, është drita e plotë ditën e Kijametit. Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem thotë: "Përgëzoi këmbësorët që shkojnë në xhami duke qenë errët, me dritë të plotë në Ditën e Kijametit." (Transmetojnë Ebu Davudi dhe Tirmidhiu).

Ne gëzohemi kur i shohim ato fytyra të bukura duke garuar për në xhami. Prej tyre ka njerëz që i ka mundur pleqëria, të rinj të cilët ia kthyen shpinën të kotave dhe harameve dhe bashkë me ta është edhe shpresa e këtij populli: fëmija i cili ende pa i mbushur të dhjetat, ua kalon të gjithëve dhe shkon e falet në safin e parë. Falënderimi i takon vetëm All-lahut për këtë begati të madhe. Vëlla musliman, sot janë zvogëluar ata që shkojnë në xhami. Ne kemi vetëm disa vështrime lidhur me ta, e ato nuk janë tjetër pos këshillë e sinqertë dhe pëshpëritje e vogël për të dashurit tanë. Ne e kemi obligim ta analizojmë gjendjen e atyre që falen, ngase po shohim gjëra që po e keqtrajtojnë namazin, p.sh. joqetësimi në namaz dhe falja e tij me shpejtësi; luajtja me qilimin apo zallin si dhe ikimi në gravura dhe zbukurime tjera ; lëvizja në namaz dhe ngritja e shikimit përpjetë; harresa dhe jokoncentrimi në namaz, kështuqë njeriu nuk e din se sa rekate i ka falur; mendimet e shumta dhe përkujtimi i gjërave të kësaj bote në namaz; luajtja me orën e dorës, shikimi në të apo rregullimi i rrobave; rënia në ruku e sexhde para imamit, e të tjera.

Ka edhe një varg paraqitjesh tjera që tregojnë jokoncentrimin dhe joqetësimin në namaz. Këtë e ka nënçmuar All-llahu subhanehu ve teala në Librin e Tij të ndershëm dhe në sunetin e të Dërguarit të Tij. O vëlla që e falë namazin, nuk ke ardhur në xhami për tjetër pos që ta fitosh shpërblimin e All-llahut subhanehu ve teala dhe t'i përgjigjesh thirrjes së Tij. Pse po e humb këtë të mirë me lëvizjet e tua të shumta në namaz dhe me moskujdesin tënd për të? A nuk e din se koncentrimi është shpirti i namazit dhe gjëja që e bën namazin të gjallë. Ai është fryt i besimit të fortë. Ose, ndoshta e falë namazin por nuk fiton gjë prej tij, pos pak? Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë:"Pasi ta falë njeriu namazin mund të fitojë prej shpërblimit të tij një të dhjetën, një të nëntën, një të tetën, një të shtatën, një të gjashtën apo gjysmën e tij." (Transmetojnë Ebu Davudi dhe Nesaiu).

Po ashtu është vërtetuar se Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë : "Njeriu më i keq është ai që vjedh prej namazit. (Njerëzit) thanë : Si o Resulull-llah? (Ai) tha: Nuk i plotëson rukutë dhe sexhdet e tij." (Transmeton Ahmedi).

Po ashtu ai ka thënë: "All-llahu nuk e shikon atë njeri i cili nuk e drejton kurrizin mes rukusë dhe sexhdes." (Transmeton Ahmedi), si dhe se: "Namazi i munafikut është kur njeriu e pret Diellin derisa të arrijë mes dy brinjëve të shejtanit, e pastaj çohet dhe i falë katër rekate (iqindinë) me shpejtësi, e nuk e përmend All-llahun në to pos pak", (Transmeton Muslimi).

Transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejra radijall-llahu anhu i cili thotë: "Hyri një njeri në xhami, e Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ishte ulur aty. Ky njeri u fal dhe erdhi e përshëndeti Resulull-llahun sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Ai ia ktheu selamin dhe i tha: “Kthehu e falu, se ti nuk u fale”. Shkoi u falë dhe u kthye përsëri, e Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem prapë i tha: “Kthehu e falu, se ti nuk u fale”. E kur erdhi për të tretën here, pasiqë Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem e urdhëroi që prapë ta përsërisë namazin, njeriu tha: “Pasha Atë i Cili të dërgoi me të vërtetën, nuk di më mirë se kjo, më mëso!”. “Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem tha: Kur të fillosh namazin, thuaj 'All-llahu ekber', pastaj lexo ç'të duash prej Kur'anit, e kur të biesh në ruku, qetësohu mirë, pastaj ngritu derisa të të drejtohet kurrizi! Kur të biesh në sexhde, qetësohu mirë në atë pozitë, pastaj ulu mes dy sexhdeve dhe qetësohu mirë e kur të biesh prap në sexhde qetësohu mirë edhe në atë pozitë! Kështu le të jetë i tërë namazi yt!”.

Transmeton Buhariu nga Hudhejfe ibnul Jemani radijall-llahu anhu se ky i fundit e ka parë një njeri duke u falur, por nuk i ka plotësuar rukutë dhe sexhdet si duhet. Atëherë i tha : “Ti nuk u fale dhe ta dish se po të vdesish duke falur këso namazi, nuk do të vdesish si pjesëtar i fesë së Resulull-llahut sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem”.

Transmeton Imam Ahmedi rahimehull-llah nga Ebu Mes'udi radijall-llahu anhu se Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "All-llahu nuk e pranon namazin a atij i cili nuk e qetëson kurrizin duke qenë në ruku apo sexhde". Në një transmetim tjetër thotë: "Përderisa nuk e drejton shpinën në ruku dhe sexhde". Këto janë argumente nga Sunneti se ai i cili nuk e drejton shpinën pas rukusë dhe sexhdes (d.m.th. t'i kthehet çdo pjesë e trupit në vendin e vet) në namaz, namazi i tij është i kotë. Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem po ashtu ka thënë: "Pesë namaze All-llahu i ka bërë obligim për robërit e Tij. Kush i falë ato, All-llahu do t'i japë të drejtë të hyjë në xhenet, e kush nuk i falë ato, ai s'do të ketë kurrfarë të drejte tek All-llahu. All-llahu nëse dëshiron e dënon e nëse dëshiron ia falë"

All-llahu thotë: "Kanë shpëtuar besimtarët. Ata të cilët namazin e tyre e falin me frikërespekt" (Mu'minun 1-2) d.m.th. të përulur e të qetësuar, Frikërespekt është qetësimi, dinjiteti dhe modestia. Gjithë kjo është rezultat i frikës ndaj All-llahut dhe mbikqyrjes së Tij. Hushuja (frikërespekti) është edhe kur zemra të dalë para All-llahut s. v. t. në namaz të dalë me përulje dhe e gjorë.

Transmetohet nga Muxhahidi r. a. se ai e ka lexuar ajetin :

". . . e ndaj All-llahut, të jeni respektues (në namaze)" (Bekare 238), e pastaj ka thënë: "Prej këtij respekti është rukuja e gjatë, leximi i shumtë duke qenë në kijam, frikërespekti, ulja e shikimit dhe modestia apo thjeshtësia për hir të All-llahut subhanehu ve te’ala. Frikërespektin e arrin ai i cili ia ka falur zemrën namazit dhe është i zënë vetëm me të. All-llahu subhanehu ve te’ala i ka përmendur këta njerëz me cilësitë e robërve të mirë, e për ta ka pregatitur falje dhe shpërblime të mëdha.

Gjendja e disa të devotshmëve:

Omer ibën Hattabi radijall-llahu anhu ka thënë: “Vërtetë njeriut mund t'i zbardhet mjekrra, e të mos e plotësojë asnjë namaz si duhet”. (Njerëzit) thanë: “Si ashtu?”.

(Ai) tha : “Nuk është i koncentruar, nuk është modest dhe nuk i drejtohet All-llahut si duhet”. Kjo fjalë e Omerit r. a. ka të bëjë me kohën e atëhershme. Ç'do të thonte vallë për ditën e sotit?!! Shumicën e njerëzve në namaz i marrin nëpër këmbë hallet e dunjasë. Është duke u falur, por me mendjen e tij shëtit në të gjitha tregjet, blen e shet, shton e pakëson. E gjithë kjo vjen vetëm prej pakujdesit të tij. Hasan el-Basriu ka thënë: "Amër ibën Abdulkajsi ka dëgjuar një grup njerëzish se si flasin për të habiturit në namaz dhe i pyeti: “A mund të ndodhë kjo?” (Ata) thanë: “Po”. (Ai) tha: “Vall-llahi, të më përzihen dhëmbët në zgavrën e gojës është më e dashur për mua, se sa kjo".

Vëlla i dashur, ku jemi ne ndaj tyre?!! Abdull-llah ibën Zubejri kur binte në ruku, mund të pushonte shpendi mbi shpinën e tij, ndërsa në sexhde dukej si i vdekur. Ne çuditemi prej këtij lloj namazi, sepse diçka të tillë sot nuk po shohim. Ejani, ejani t'i vizitojmë pak njerëzit e devotshëm! Ebu Bekër ibën Ajashi thotë : "E kam parë një here Habab ibën Ebi Thabitin duke qenë në sexhde. Sikur mos ta kisha ditur se falet, do të thoja se është i vdekur (sepse ka qëndruar shumë në sexhde). Ibnu Vehbi ka thënë : "E kam parë Sufjan eth-Thevriun njëherë në xhami pas akshamit. U fal, pastaj ra në sexhde dhe nuk u ngrit derisa thirri ezani e Jacisë”.

Atyre nuk u ka interesuar tjetër në namaz përveç All-llahu, ashtu që mes tyre dhe All-llahut nuk ka pasur kurrfarë pengese. I tërë mendimi i tyre ka qenë në namaz dhe si të koncentrohen sa më tepër. Ebu Abdull-llah en-Nebaxhi njëherë ishte duke u falur, kur papritmas një grup njerëzish e thirrnin atë, e ai nuk e ndali namazin. Pasi e kreu namazin, ata i thanë: “Ti je i keq.” (Ai) tha: “Pse?” (Ata) thanë: “Kur të thërritëm pse nuk e ndale namazin?!” (Ai) tha: “Unë nuk mendoj se një njeri duke u falur mund të dëgjojë diçka tjetër përveç asaj që lexon ai vetë”.

Një natë imam Buhariu rahimehull-llah ishte duke u falur, e një grerëz e kafshoi 17 herë. Kur e kreu namazin tha: "Shikoni, më paska kafshuar diçka" Ibnu Hajjani ka thënë: "Nuk e kam parë asnjëherë Muslim ibën Jesarin në namaz të kthyer në anë tjetër pos Kibles. Njëherë u rrëzua një pjesë e xhamisë, e njerëzit u frikuan se do të mbytet, por ai mbeti në xhami duke u falur pa u kthyer aspak dhe nuk e goditi asgjë". Hafs ibën Ejjubi njëherë u pyet: "Pse nuk e largon mizën kur të pengon gjatë namazit? (Ai) tha: “Nuk dua t'ia prish bukurinë namazit”. (Njerëzit) i thanë: “Po si duron atëherë?” (Ai) tha: “Kam dëgjuar se njerëzit e këqinj kur dënohen me rrahje, bëjnë durim, e pastaj lavdërohen dhe thonë se ata janë trima, ndërsa unë jam në namaz para All-llahut subhanehu ve te’ala. Andaj a më ka hije të lëvizë për një mizë?!!

Vazhdon

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:29

Njëherë Ebu Talha radijall-llahu anhu ishte duke u falur në kopshtin e tij, ku kishte një zog i cili erdhi e u ndal në një dru. Këtij i iku shikimi për një moment, kështu që kishte harruar se sa rekate i kishte falur. Shkoi te Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i tregoi për këtë që i ndodhi dhe i tha: "Kopshtin tim e lë për sadaka, jipja kujt të duash".
Kasim ibën Muhammedi ka thënë: "Dola një ditë prej shtëpisë. Kur dilja e kisha zakon që të shkoj deri te Ajsheja radijall-llahu anha dhe ta përshëndes. Atë ditë kur shkova, e gjeta duke e falur namazin e Duhasë (Ky namaz është sunet të falet. Koha e tij është prej lindjes së Diellit e deri në zenit sh.p.), dhe lexonte këtë ajet: "All-llahu na dhuroi të mira dhe na mbrojti prej dënimit të rreptë", dhe qante, lutej dhe e përsëriste këtë ajet. Prita shumë, por ajo nuk mundte më tepër të vazhdonte leximin (sepse qante shumë sh.p.). Mendova të dal në treg, t’i kryejë nevojat e mia e të kthehem prapë. Kështu edhe bëra. Kur u ktheva e gjeta Ajshen radijall-llahu anha në namaz duke qajtur, duke u lutur dhe duke e përsëritur të njëjtin ajet".

Transmetohet nga Hatim el-Esami rahimehull-llah se është pyetur për namazin e tij, e ai ka thënë: "Kur të vjen koha e namazit marr abdest mirë, pastaj shkoj në vendin ku dëshiroj të falem dhe ulem aty derisa të qetësohem mirë. Kur të çohem për t'u falur, Ka'ben e paramendoj para syve, urën e Siratit nën këmbët e mia, xhenetin në të djathtë, zjarrin në të majtë, melekun e vdekjes pas meje dhe mendoj se ky është namazi im i fundit. Shpresoj shpërblimin dhe i frikohem dënimit, e pastaj e marr tekbirin fillestar. Në namaz lexoj ngadalë, kurse në ruku dhe në sexhde me modesti. Në rekatin e fundit ulem mbi këmbën e majtë, e gishtin e madh të këmbës së djathtë e drejtoj drejt Ka'bes. Gjithë këtë mundohem ta bëjë sa më me sinqeritet, dhe nuk e di se a më është i pranuar ky namaz apo jo".

Ja si na këshillon Bekër el-Mizeni për kujdesin ndaj namazit dhe faljen e tij si duhet. Ai thotë: "Nëse dëshiron që të të bëjë dobi namazi yt, thuaj: “Me siguri s'do të kam rast të falem përsëri”. Edhe pse këta njerëz kujdesesh shumë për namazin shumë dhe e falnin si duhet, Othman ibën Ebi Dehrishi thotë:

"Çdoherë që fali namaz, kërkoj falje prej All-llahut, sepse nuk e di a ia kam dhënë hakun namazit". Vëllezër, dijeni se ka pasur njerëz që i kanë praktikuar ato për të cilat All-llahu subhanehu ve te’ala i ka urdhëruar edhe janë larguar prej gjërave që ai i ka ndaluar. Kur kanë parë se sa mëkate kanë bërë u demoralizuan shumë (e ata bënin shumë pak mëkate sh.p.), ashtu që trokitën në derën e All-llahut subhanehu ve te’ala dhe Ai i arsyetoi. All-llahu subhanehu ve teala thotë: "Unë sot i shpërbleva ata, për atë që ishin të durueshëm, ata janë fitimtarët." (Mu'minun 111) POR!! Si të arrihet hushuja (frikërespekti, devotshmëria) në namaz? Cilat janë gjërat që ndihmojnë për t'u arritur kjo?

Vëlla i dashur, ka disa shkaqe që nëse i vepron, ka shpresë se do ta arrishë hushunë në namaz.

Ato ndahen në dy pjesë: Së pari: shkaqe që nuk kanë të bëjnë me namazin, Ato janë:

1. Njëshmëria e All-llahut subhanehu ve teala;

2. Madhërimi i All-llahut subhanehu ve teala, sinqeriteti ndaj Tij dhe njohuria se All-llahu të shikon kudo që të jeshë:

3. Pasimi i përpiktë i Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem;

4. Veprimi i urdhërave të All-llahut dhe largimi prej ndalesave;

5. Të ushqyerit me hallall dhe largimi nga ushqimet e ndaluara të dyshimta, dhe

6. Lut All-llahut subhanehu ve teala që të të bëjë musliman të mirë.

Së dyti: shkaqe që kanë të bëjnë me namazin, ato janë:

1. Koncentrimi i fortë para se të fillosh namazin;

2. Paramendimi se para kujt do të dalësh tani;

3. Shpresa se do ta arrish shpërblimin e plotë prej All-llahut subhanehu ve teala;

4. Marrja mirë e abdestit dhe mosteprimi në derdhjen e ujit;

5. Qetësimi (lirimi) para fillimit të namazit. Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem thotë: "Nuk ka namaz në prezencë të urisë dhe nevojës" (Transmeton Muslimi);

6. Kujdesi për faljen e namazit me xhemat dhe shkuarja në xhami para ezanit;

7. Moslënia e sunneteve, posaçërisht namazin e vitrit dhe sunetet e sabahut. Po ashtu duhet të falësh edhe namaz nate;

8. Të menduarit rreth ajeteve dhe duave të cilat i lexon në namaz;

9. Mosshpejtini gjatë faljes së namazit;

10. Edukata në namaz, duke mos lëvizur pa nevojë dhe duke mos luajtur me diçka;

11. Kujdesi për dispozitat e namazit dhe edukatën në të. Shiko vetëm në vendin e sexhdes. Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "Faluni ashtu sikur më shihni mua duke u falur";

12. Përcjellja e imamit, ngase imami është caktuar për t'u përcjellë;

13. Largimi zemrës tënde prej dunjasë, ngase gjithë dunjaja me gjithë atë ç'ka në të nuk vlen tek All-llahu subhanehu ve teala asgjë;

14. Zgjedhja e vendit për namaz (ku nuk ka shumë zbukurime, fotografi apo zhurmë);

15. Falja e namazit sikur të jetë ky namaz i fundit;

O vëlla musliman, Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "Një musliman, nëse i falë namazet, merr abdest mirë, është i koncentruar dhe i plotëson rukutë, All-llahu ia falë të gjitha mëkatet, përveç të mëdhajave. . . ".

All-llahu na i përmirësoftë punët tona dhe na shpërbleftë më së miri e më së shtrenjti. O

Zot, kërkojmë mbrojtje prej zemrës e cila nuk të ka frikë, prej syrit i cili nuk loton për Ty dhe prej duasë e cila nuk pranohet. O Zot, na i falë mëkatet, neve, prindërve tanë dhe gjithë muslimanëve. Paqja dhe mëshira qoftë mbi Muhammedin, familjen e tij, shokët

e tij dhe mbi të gjithë ata të cilët e pasojnë atë në mënyrën më të mirë. AMIN 

ABBULMELIK EL-KASIM Shqipëroi: Omer Berisha 23/10/1420,
21.10.2000

http://www.albislam.com

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:30

Edukata e thirrjes së ezanit

Ezani është prej shenjave të fesë së Allahut, madje prej atyre më të mëdha. I cili lajmëron dhe me të cilin lejohet të filluarit e faljes së namazit farz.
Ka ca rregulla që kanë të bëjnë me thirrjen e tij të cilat duhet t'i kemi parasysh, dhe të kujdesemi për to, prej të cilave janë:
1- Qëllimi (nijeti) të jetë i mirë:
Muezini (thirrësi i ezanit) me këtë thirrje duhet të shpresojë në shpërblimin e Allahut për punën e tij, për shkak se për një vepër të tillë kanë ardhur disa hadithe të cilat tregojnë këtë shpërblim për muezinin. Nuk lejohet të kërkojë pagë mujore për thirrjen e tij, apo vendbanim në shtëpinë e xhamisë, apo për arritje të autoritetit ne masë etj. Pejgamberi paqja dhe bekimi i Allahut qoftë për të, lidhur me vlerën e myezinëve thotë: “Muezinët do të jenë njerëzit me qafat më të gjata Ditën e Gjykimit”
Ua tërhoqi vërejtjen atyre që kërkojnë shpërblimin e kësaj bote me këtë vepër duke i thënë Uthman b. Ebil Asit: “...Merre një muezin i cili nuk kërkon pagë për thirrjen e ezanit”, hadith ky i cili jep sinjal të qartë se muezini duhet ta thërret ezanin vetëm për të fituar shpërblim tek Allahu e jo për të holla. Por nëse thirrja e ezanit muezinin e pengon nga puna dhe për hir të kësaj thirrje ai obligohet të bllokohet nga kërkimi i riskut me ndonjë punë tjetër, atëherë nëse udhëheqësi apo prijësi ia jep një pagë të caktuar disa dijetarë e kanë lejuar një gjë të tillë për të mbijetuar.
2- Të jetë i kujdesshëm në kohën e thirrjes së tij:
Pra të ketë kujdes ta thërret ezanin në kohën e tij dhe të kujdeset sa të mundet për saktësinë e kohës së tij sepse ai është përgjegjës për namazin e njerëzve, iftarin dhe syfyrin e tyre, e mos t'ua humbë besimtarëve shpërblimin e plotë. Në një hadith “mursel” është cekur se” “Muezinët janë përgjegjësit e besimtarëve për namazin dhe nevojat tjera të tyre” . Po ashtu Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem thotë: “Muezinët janë përgjegjësitë e besimtarëve për iftarin dhe syfyrin e tyre”.
3- Ta ketë zërin e bukur:
Duhet të zgjidhet njeriu me zërin më të bukur dhe më të lartë për thirrjen e ezanit. Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem i pat thënë Abdullah b. Zejd b. Abdu Rabit: “…Shko tek Bilali dhe mësoja atë që e ke parë në ëndërr (ezanin), e ai le ta thërret atë, sepse e ka zërin më të lartë se ti…” . Andaj njerëzit duhet pasur kujdes në zgjedhjen e muezinëve që ta kenë zërin e bukur, e disa muezinë të cilët nuk e kanë zërin e bukur, ndonjëherë ndoshta bëhen shkak që njerëzit të mos kenë dëshirë ta dëgjojnë as ezanin. E një gjë e tillë, për fat të keq, sot është prezent në mesin tonë.
4- Të jetë i pastër:
Pra të jetë i pastër në maksimum sipas mundësive të tij (të jetë me abdes) gjatë thirrjes së ezanit, gjë të cilën duhet ta ketë parasysh muezini sipas mendimit të shumicës së dijetarëve.
5- Të thirret ezani nga një vend i lartë:
Kjo, për shkak që ta dëgjojnë sa më shumë njerëzit ezanin e tij: ”Bilali e thërriste ezanin mbi një shtëpi prej shtëpive të një gruaje të fisit Benu Nexhari, shtëpi e cila ishte prej shtëpive më të larta rreth xhamisë”. Kurse në kohën tonë zmadhueset e zërit që gjenden nëpër minaret e luajnë rolin e hipjes në vend të lartë sipas mendimit të disa dijetarëve.
6- Të thirret ezani i ngritur në këmbë:
Të gjithë dijetarët janë të këtij mendimi, siç pohon një gjë të tillë Ibën Mundhiri, Allahu e mëshiroftë, duke thënë: “Të gjithë dijetarët janë të mendimit se është prej sunetit që ezani të thirret në këmbë”.
7- Të thirret me zë të ngritur:
Duhet muezini ta ngritë zërin e tij sa të ketë mundësi më qëllim që ta dëgjojnë të gjithë njerëzit thirrjen e tij për namaz. “Bilali kur e thërriste ezanin, i fuste dy gishtat e tij tregues në veshë”, gjë e cila i ndihmon muezinit në ngritjen e zërit.
8- Thirrja e ezanit çift, kurse e ikametit tek:
Për këtë rregull transmeton Enes b. Maliku i cili thotë: “U urdhërua Bilali ta thërriste ezanin duke i përsëritur fjalët e tij nga dy herë (çift) kurse ato të ikametit t'i përsëriste vetëm nga njëherë (tek)”.
9- Praktikimi i sunetit gjatë thirrjes së tij:
Duke i pasuar fjalët e Pejgamberit, sal-Allahu alejhi ve selem, të cilat thuhen në ezan e duke mos shtuar fjalë tjera, e ato fjalë në ezan janë: “Allahu ekber (4 herë), esh-hedu en la ilahe ilallah (2 herë, esh-hedu enne Muhameden resulullah (2 herë), haj ales-salah (2 herë), haj alel fellah (2 herë), Allahu ekber, Allahu ekber, la ilahe ilallah”.
Kurse sunet gjatë leximit të ikametit është të thuhen vetëm këto fjalë: “Allahu ekber, Allahu ekber, esh-hedu en la ilahe ilallah, esh-hedu enne Muhameden resulullah, haj ales-salah, haj alel felah, kad kametis-salatu, kad kametis-salah, Allahu ekber Allahu ekber, la ilahe ilallah”.
10- Të thirret me “terxhië”:
“Terxhië” do të thotë, që muezini fillimisht dy shehadetet gjatë ezanit t'i thotë në vete, me zë të ulët, e pastaj t'i thotë ato me zë. Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, kur ia mësoi thirrjen e ezanit Ebu Mahdhures i tha: “Thuaj: Allahu ekber, Allahu ekber, Allahu ekber, Allahu ekber, Esh-hedu en la ilahe ilallah, esh-hedu en la ilahe ilallah, esh-hedu enne Muhameden resulullah, esh-hedu enne Muhameden resulullah", këto fjali deri këtu, i thua me zë të ulët, e pastaj i thotë me zë të lartë (deri në fund)…” .
Neveviu gjatë komentimit të sahihut të Muslimit thotë: “Në këtë hadith ka argument të qartë për medh-hebin e Malikut, Shafiut dhe Ahmedit si dhe për shumicën e dijetarëve të cilët thonë se “terxhiu” në ezan është prej sunetit, e që është leximi i dy shehadeteve me zë pasi t'i kesh thënë ato së pari në vete”.
11- Kthimi i kokës në të djathtë dhe në të majtë:
Muezini kur të arrijë tek fjala “haj ales-salah” duhet të kthehet në të djathtë, kurse tek fjala: “haj alel felah” në të majtë. Rregull të cilin e praktikonte Bilali gjatë thirrjes së ezanit, hadith të cilin e transmeton Ebu Xhuhajfe, I cili thotë: E pashë Bilalin duke e thirrur ezanin dhe e përcillja gojën e tij, ai e lëvizte kokën në të djathtë dhe në të majtë duke thënë: haj ales-salah, haj alel felah”. Thotë Neveviu në komentin e tij të sahihu Muslimit: “Dijetarët kanë disa mendime lidhur me mënyrën e lëvizjes së kokës, e në medhhebin tonë ka tre mendime, më e sakta prej tyre, e cila njëherazi është edhe fjala e shumicës së dijetarëve, se muezini kur thotë “haj ales-salah” e kthen kokën kah ana e djathtë, kurse gjatë fjalës së tij “haj alel felah” e kthen atë kah ana e majtë”.
12- “Tethuibi” gjatë ezanit të sabahut:
“Tethvib” do të thotë; t'i shtohet ezanit të sabahut pas fjalës :”Haj alel felah”, fjala “Es-salatu hajrun minen - nevm”, siç ja mësoi Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, Ebu Mahdhures, radij-Allahu anhu.
13- Ezani i parë i mëngjesit të thirret natën:
Pra të thirret ai para se të del agimi apo para se të hyjë koha e faljes së namazit të sabahut. Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, thotë: “Bilali e thërret ezanin e parë natën, e ju vazhdoni të hani e të pini (në syfyr) derisa ta thërret ezanin e dytë Ibën Umi Mektumi”.
14- Përsëritja pas muezinit:
ثshtë prej sunetit që ta përsërisim ezanin pas muezinit, vepër për të cilën thotë Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem,: “Kur ta dëgjoni ezanin përsëriteni ashtu siç e thotë muezini”. Mirëpo gjatë fjalës së muezinit “haj ales-salah, haj alel felah” duhet të zëvendësohet me fjalën “la havle ve la kuvete ila bilah”, sepse Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, kur e dëgjonte ezanin i përsëriste fjalët e tij, e kur arrinte tek fjala “haj ales-salah, haj alel felah”, thoshtë: "la havle ve la kuvete ila bilah”.
Kurse gjatë ezanit të sabahut pas fjalës “es-salatu hajrun minen nevm” e përsëritë të njëjtën fjalë, siç thotë edhe Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem.
15- Pasi muezini i lexon shehadetet të thuash fjalën “edhe unë, edhe unë” :
Për shkak se edhe Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, kur e dëgjonte muezinin duke e lexuar deklarimin e shahadetit thoshte “edhe unë, edhe unë” . Pra edhe unë dëshmoj sikurse ti një gjë të tillë.
16- T'i lexosh salavatet pas ezanit:
Thotë Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem: “Kur ta dëgjoni muezinin atëherë thoni ato fjalë që i thotë ai, e pastaj bini salavat mbi mua…” . E këto salavate lejohet të thuhen çfarëdo qofshin ato me kusht mos të jenë “salavatet ibrahimije” (ato që lexohen në fund të namazit. Sh. P.)
17- Ta lexosh lutjen e duhur pas ezanit:
Duhet të thuash pas ezanit ashtu siç ka ardhur në hadith; “Kush thotë këtë lutje pasi ta dëgjojë ezanin: “Allahume rabe hadhihid-davetit-tameh, ves-ssalatil kaimeh, ati Muhamedenil vesilete vel fedilete, veb ath-hu mekamen mahmuden el-ledhi veadtehu” do ta kaplojë ndërmjetësimi im Ditën e Gjykimit”.
Po ashtu thotë edhe lutjen tjetër siç është transmetuar në hadithin e vërtetë: “Kush thotë këtë lutje pasi ta dëgjojë muezinin: “Ve ene esh-hedu en la ilahe ilallahu vahdehu la sherike leh, ve esh-hedu ene Muhameden abduhu ve resuluhu, reditu bil-lahi raben, ve bi Muhamedin resula, ve bil Islami dina” do t'i falen gabimet e tij”.
18- Duhet të lutesh mes ezanit dhe ikametit:
Për arsye se Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, thotë: “Duaja mes ezanit dhe ikametit nuk kthehet prapë”. E padyshim se besimtari e ka obligim që t'i kërkojë kohët më të përshtatshme në të cilat pranohet duaja dhe t'i lutet Allahut në ato kohë.
19- Mos të largohet besimtari nga xhamia pasi të thërret ezani:
Nuk lejohet të dilet prej xhamisë pasi të thërret ezani përveç për ndonjë nevojë të rëndësishme. Ebu Hurejre kur e pa një njeri duke dalë nga xhamia pas ezanit të ikindisë tha: “Ky person e ka kundërshtuar Ebu Kasimin (Pejgamberin), sal-Allahu alejhi ve selem”.
20- Duhet lënë kohë të mjaftueshme mes ezanit dhe ikametit:
Të ketë aq kohë sa i mjafton atij që është duke marrë abdes ta përfundoje abdesin e tij, ai që është duke ngrënë ta përfundojë ngrënien e tij duke mos u ngutur. Mu për këtë I Dërguari, sal-Allahu alejhi ve selem thotë: “Mes ezanit dhe ikametit lejo kohë të caktuar aq sa i mjafton njeriut ta kryej nevojën dhe të marrë abdes i qetë, dhe sa i mjafton të uriturit të ushqehet”.
Këto ishin disa rregulla që kanë të bëjnë me ezanin e të cilat Allahu mi lehtësoi t'i tuboj, numri i tyre arrin njëzet. E falënderimi i takon Allahut, Zotit të gjithësisë.

Dr. AbdulAziz ibën Fet'hi Nida
Përktheu: Lulzim Susuri 
Dr. AbdulAziz ibën Fet-hi Nida,
12.1.2007

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:31

Namazi me rastin e zënies të diellit ose hënës

(Namazi i eklipsit, salatul Kusuf është emërtimi për namazin me rastin e zënies së diellit kurse Salatul Husuf për zënien e hënës. Sipas përllogaritjeve eklipsi total i hënës do mund të vërehet në Europë, Afrikë dhe pjesë të Azisë prej ora 23 në 03 03 2007, sh.r.)

Falenderimi i qoftë All-llahut azze ve xhel-le, Krijuesit të qiejve dhe tokës, Dhuruesit të territ dhe të dritës, Ai i cili krijoi Diellin dhe Hënën si dy argumente të fuqisë së Tij dhe na urdhëroi që mos ti bëjmë sexhde as Diellit as Hënës por t'i bëjmë sexhde Atij. Salavati e selami qoftë mbi Muhammedin, salallahu alejhi ve sel-lem. Krijimi i tokës dhe qiejve, harmonia e ligjeve qe ekzistojnë në të janë prej argumentëve më të qarta për fuqinë eTij. Sikur të mos ekzistojë një Krijues dhe Rregullues i tyre do të ndodhnin shumë çrregullime në atë të cilën ne e njohim si Univers. Koordinatat e lëvizjes së planetave dhe largësisë së yjeve janë aq precize sa që një ndryshim i vogël në të do të shkaktonte shkatërrime të mëdha në kosmos. Me gjithë atë All-llahu, azze ve xhel-le, me urtësinë e Tij ka caktuar disa ndryshime për ta përkujtuar njerëzimin se sa e madhe është fuqia e Tij dhe sa i dobët dhe i pafuqishëm është njeriu ndaj ligjeve të cilët i ka vendosur Sunduesi suprem, All-llahu azze ve xhel-le qoftë i lartësuar Ai.
Prej këtyre shenjave është kur Dielli për një kohë të shkurtër humbë shkëlqimin e dritës së Tij për shkak të qendruarit të Hënës në mes të tokës dhe diellit.
Kjo gjë ka qënë e njohur në kohën e Muhammedit, salallahu alejhi ve sel-lem, dhe ka qenë një rast i rëndësishëm se ka ndodhur në kohë kur vdiq djali i tij Ibrahimi dhe kur njerëzit akoma ishin nën ndikimin e besimeve të kota se kjo gjë ndodhë për shkak se ka ndodhur diç e madhe. Resulullahu, salallahu alejhi ve sel-lem, shpejtoi qe të shpjegojë se kjo gjë nuk ka ndodhur për atë shkak të cilin menduan ata dhe tha:
"Më të vërtetë Dielli dhe Hëna janë dy prej argumentëve të All-llahut (të fuqisë së Tij) dhe ato nuk e humbin dritën për shkak vdekjes së ndonjë personi as për shkak gjallërimit të tij dhe kur të ndodhë kjo faluni dhe luteni All-llahun (me frikërespekt) deri sa të largohet ajo qe ju ka ndodhë" (trasmeton Buhariu në Sahihun e tij 2\529 Muslimi 2\618 dhe tjerë)
Hadithet e Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem gjithashtu na tregojnë mënyrën se si falet ky namaz:
1 - Thirrja për këtë namaz bëhët me fjalët (ESSALATU XHAMIATUN) e cila dmth : Tubohuni për namaz. Këta na e trasmeton Abdullah ibn Amr ibnul As, radijallahu anhuma, në hadithin të cilin e trasmeton Buhariu (11\6382) dhe Ebu Davudi(4\1524) dhe tjerë.
2- Mënyra e të falurit është trasmetuar në hadithin të cilin e përcjell Aisheja, radijallahu anha, e cila thotë: "Kur ndodhi kjo, Resulullahu, salallahu alejhi ve sel-lem, doli në xhami dhe i rradhiti njerëzit në safe, pastaj mori tekbirin fillestar dhe lexoi Kur' an gjatë, pastaj mori tekbir dhe shkoi në ruku ku qëndroi gjatë por më shkurtë se sa qëndrimi i tij në këmbë. Pastaj u ngrit nga rukuja duke thënë: semia All-llahu limen hamideh dhe përsëri lexoi Kur'an gjatë, por më shkurt se sa leximi i Tij para rukusë. Pastaj mori tekbirin dhe shkoi në ruku ku qëndroi gjatë por më shkurt se sa qëndrimi i Tij në rukunë e parë, pastaj u ngrit duke thënë: semia All-llahu limen hamideh, Rabbena lekel hamd e pastaj shkoi në sexhde. Në rekatin e dytë veproi si në rekatin e parë. Pra, fali dy rekate me katër ruku dhe katër sexhde. Para se të përfundojë namazin, ndriçoi përsëri drita e diellit. Transmeton Buhariu 2/1046; Muslimi 2/619 dhe tjerë.
(Namaz mund të falet edhe vet, pa imam ose xhemat sh.r.)
3-Hutbeja pas namazit:
Prej sunetit është këshillimi i njerëzve pas namazit siç ka vepruar Muhamedi, salall-llahu alejhi ve sel-lem. Këtë e shohim prej haditheve të cilët i kanë transmetuar shumë shokë të Pejgamberit, salall-llahu alejhi ve sel-lem, si Ebu Musa el-Esh'ari, Esma dhe Ajsheja, radijall-llahu anhum.
4- Hukmi i namazit të kusufit:
Thotë ibn Haxheri: "Shumica e dijetareve janë të mendimit se është sunet i fortë edhe pse ka dijetar te cilët kanë thënë Vaxhib (Ebu Avene dhe Ibën Huzejme) 2/525
Mendimi më i vërtetë është se kjo është sunnet i fortë sepse Pejgamberi, alejhis-selam, nuk e ka cekur me namazet e obliguara të cilët ia ka treguar Beduinit dhe ka dëshmuar se do të jetë prej të shpëtuarve nëse i falë pesë kohët e namazeve të obliguara. Vall-llahu E'alem.
Përfundimisht e lus All-llahu azze ve xhel-le që të na udhëzojë në rrugën e drejtë të na përforcojë në të dhe të na mundësojë ta përhapim sunnetin në tokën e Tij.
Talha Kurtishi
Redaktoi: R.R. Publikimi i parë: AlbIslam.Com 10.1.2001

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:32

Falja e nafileve në shtëpi

Nga urtësia dhe mëshira e Allahut për këtë umet është edhe ajo që ua ka përcaktuar nafilet të cilat i plotësojnë farzet që kanë pasur mangësi. Midis farzeve më të çmuara në këtë fe bënë pjesë edhe namazi, të cilin çdo musliman është i obliguar t’a kryej pesë herë në ditë. Për çdo farz Allah xhele sh'anuhu ka paraparë nafile, i cili kryhet qoftë para ose pas farzit. Për shembull, Allahu xhele sh’anuhu, e ka caktuar zekatin i cili ipet një herë në vit, mirëpo sadakaja vullnetare mund të ipet gjatë tërë vitit.
Allahu xhele sh’anuhu e ka përcaktuar agjërimin e obligueshëm në muajin e ramazanit, mirëpo ekziston ekziston edhe agjërimin nafile i cili mund të kryhet gjatë tërë vitit, në pajtim me sunetin e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem. Gjithashtu edhe haxhin, muslimani e ka obligim të kryej gjatë jetës së tij, mirëpo nëse i jepet mundësia atë mund t’a kryej për çdo vit. Si edhe këto farze, edhe namazi i ka nafilet e veta para dhe pas tij.
Dobitë e faljes (kryerjes) së nafileve janë të shumta, ndërsa ne do t’i përmendim vetëm disa:
1) Vazhdimi me përkushtim në faljen e nafileve e forcon imanin dhe bindjen. Dihet se, e kjo edhe transmeton nga gjeneratat e para, se imani forcohet me nënshtrimin ndaj Allahu të Lartësuar, ndërsa dobësohet me nënshtrimin ndaj shejtanit, Transmetohet se imam Buhariu, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: ’’i kam shënuar 1800 njohës të hadithit të cilët kanë thënë: ’’Imani (besimi) është shqiptim me gjuhë dhe punë, gjegjësisht vërtetim me vepra, shtohet dhe zvogëlohet.’’ (Sahihul Buhari). Gjithashtu transmetohet se Ibën Muxhahidi ka thënë: ’’Kam qenë të ‘Ata ibën Ebi Rebbaha, kur ka hyrë djali i tij Jakubi dhe ka thënë: ’’Babë, disa shok të mi pohojnë se besimi i tyre është sikurse imani i melekut Xhibril’’, në çka i ati i tha: ’’O bir, dije se nuk është i njëjtë imani i atij që i nënshtrohet Allahut me imanin e atij që nuk i nënshtrohet Atij.”
Me faljen e nafileve njeriu i afrohet Zotit të tij, ngritet një shkallë derisa të mos arrij në shkallën e të vepërmirëve të sinqertë dhe derisa të mos e doj Allahu. Në hadithin e Ebu Hurejres transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Me të vërtetë Allahu i Lartësuar ka thënë: ’’Kush shfaq armiqësi ndaj mikut Tim, i kam shpallur luftë. Nuk më afrohet robi im me asgjë më të dashur te unë sesa me atë që ia kam bërë farz (obligim). Robi do të më afrohet pandërprerë përderisa të mos e dua. E kur ta dua, do të bëhem ndëgjimi i tij me të cilin ndëgjon, të pamurit e tij me të cilin sheh, duartë e tij të cilat i shtrin dhe këmbët e tij me të cilat ec. E nëse më kërkon, Unë i jap, nëse kërkon mbrojtje nga Unë, Unë do t’a mbroj’’.
2) Allahu është obliguar që t’i plotësoj farzet, në të cilat ka pasur ndonjë mangësi, me nafile të cilat i ka kryer ai person. Me sunet është vërtetuar se janë dy gjëra të cilat i plotësojnë mangësitë që kanë ndodhur gjatë namazit farz dhe që robin e Allahut e ngritin në shkallë më të lartë se që ka qenë. Gjëja e parë janë nafilet. Si dëshmi këtë e kemi hadithin të cilin e transmeton Ibën Kubejs në të cilin thuhet:’’Erdha në Medine, e pastaj e luta Allahun me fjalët: ’’O Zoti im, më mundëso të vendosem te robi yt i zgjedhur’’, e u vendosa te Ebu Hurejre, pastaj ia tregova lutjen time dhe i thashë:’’ Dëshiroj që të më tregosh ndonjë hadith të cilin e ke ndëgjuar nga Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, e prej të cilit do të kam dobi nga ai’’. Pastaj Ebu Hurejre tha: ’’E kam dëgjuar Pejgmaberin, salallahu alejhi ve selem, duke thënë: ’’Gjëja e parë për të cilin do të jap llogari njeriu në Ditën e Gjykimit është namazi, andaj nëse namazin e ka në rregull, ka shpëtuar, e nëse namazin nuk e ka në rregull është shkatërruar. Nëse namazi i tij i është i mangët (jo i plotë), Allahu do të thotë:’’Shikoni se mos ka robi im nafile, e plotësoni me nafile atë që e ka lënë mangu me farze. E pastaj do të jap llogari për veprat tjera.’’ (Ebu Davudi).
Gjëja e dytë e cila i plotëson namazet farze është istigfari (kërkimi i faljes) menjëherë pas dhënies së selamit, sikurse ka bërë Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem. Nga Subani transmetohet se ka thënë: ’’Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, pas përfundimit të namazit ka bërë istigfar tri herë dhe ka thënë: ’’O Allahu im, Ti je shpëtim dhe nga Ti është shpëtimi. I lavdëruar qofsh, O i Larmadhërishwm dhe Fisniku.’’. Pastaj Velidi e ka pyetur Evzaiun: ’’Si ka bërë istigfar Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem?’’ Ky iu përgjegj: ’’Ka thënë tri herë estagfirullah.”
Duhet ditur se istigfari pas namazit nuk është istigfar për mëkatet që janë bërë jashtë namazit, por istigfar për lëshimet që kanë ndodhur gjatë namazit. Shumica e muslimanëve sot nafilet i falin në xhami. E lusim Allahun që t’i shpërblej për këtë. Mirëpo, me faljen e nafileve në xhami ata e lëjnë diçka që është shumë më e vlefshme, e kjo është falja e nafileve në shtëpitë e tyre. Përjashtim bëjnë ato nafile të cilat edhe vet Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, i ka kryer në xhami, sikurse janë: namazi i taravive, tehijjetul mesxhid e të ngjashme.
Do ti përmendim disa hadithe të cilat qartë tregojnë në atë që nafilet është më mirë të falen në shtëpi sesa në xhami. Nga Jezida ibën Thabiti transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’O njerëz faluni në shtëpitë tuaja, me të vërtetë namazi më i mirë është ai i cili falet në shtëpi, përveq namazit farz”. (Muslimi). Te Ebu Davudi qëndron se Pejgamberi, salallahu alejhi ue sellem, ka thënë: ’’Namazi i secilit nga ju në shtëpinë e tij është më i mirë se namazi në këtë xhaminë time, përveq farzit.”
Nga Abdullah bin Shekika transmetohet se ka thënë: ’’E kam pyetur Aishen, gruan e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, se si i ka falur nafilet, e pastaj ka thënë: ’’Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, në shtëpinë time i ka falur katër rekate para farzit të drekës, e dilte dhe njerëzve ua falte farzin e drekës më xhami, e pastaj kthehej dhe i falte dy rekate pas farzit. Ua falte njerëzve farzin e akshamit në xhami, e pastaj kthehej e i falte dy rekate pas farzittë akshamit. Ua falte njerëzve namazinë e jacisë në xhami, e pastaj kthehej e i falte dy rekate sunet pas jacisë, e kur agonte i falte dy rekate të sunetit të sabahut.” (Muslimi) Në transmetimin tjetër thuhet: ’’Pastaj dilte e ua falte njerëzve sabahun.”
3) Nga Abdullah ibën Omeri transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Faluni në shtëpitë tuaja e mos i bëni varre.” (Buhariu dhe Muslimi).
ثshtë e ditur se namazi në xhaminë e Pejgamberit Pejgamberi salallahu alejhi ve selem e ka vlerën një mijë herë më të madhe se në xhamitë tjera, përveç se në Qabe. Edhe përkundër kësaj Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, sunetet i ka falur në shtëpi sikurse e kemi parë nga hadithet e mëparshme. Por edhe i nxiste sahabet e tij që t’i përmbahen asaj që ka bërë ai. Në hadithin e Abdullah bin Sad el Ensariut transmetohet se e ka puetur Pejgamberin, salallahu alejhi ve selem: ’’A është namazi im më i mirë në shtëpi ose në xhami?”. Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, i tha: ’’A nuk e sheh shtëpinë time sa është afër xhamisë, e unë përkundër kësaj më shumë dëshiroj të falem në shtëpinë time se në xhami, përveq farzeve.” (Ibën Maxhe).
Transmetim i ngjashëm shënohet edhe nga K’abi në të cilin thuhet: ’’Erdhi Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, në xhaminë Beni Abdul Esh-hel, e ua fali farzin e akshamit. Pasi që e falën akshamin, njerëzit u ngritën dhe filluan ti falin sunetet, ndërsa ky iu tha: ’’Me të vërtetë këtë namaz është më mirë të falet në shtëpi.’’ Ndërsa në transmetimin tjetër thuhet: ’’Në ju është që këtë namaz ta falni në shtëpi.” (Ebu Davudi). Duke i marrë këto argumente dijetarët janë pajtuar se namazi në Qabe (100.000 namaze), në xhaminë e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, (1000), dhe Mesxhidul-Aksanë (500) namaze, vlen vetëm për namazet farz. Ndërsa disa dijetarë thojnë:’’falja e nafileve në shtëpi është më i vlefshme se brenda vet Qabes.’’
Nga imam Tahaviu transmetohet se ka thënë: ’’Kush betohet se do të fal namaz nafile në njërin nga tri xhamitë (Mesxhidul harami, në xhaminë e Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, dhe në Mesxhidul Aksa), e nuk e bënë këtë, shpagimi i tij është që t’a fal atë në shtëpi ngase ngase nafilja është më e vlefshme në shtëpi.
Gjithashtu transmetohet nga Sehla bin Sadi se ka thënë: ’’Kam jetuar në kohën e Osman bin Afana, i cili i udhëhiqte njerëzit në namaz, dhe kur jepte selam të namazit të akshamit njerëzit shpejtonin kah dyert, kështu që nuk kam parë askënd që sunetet i falë në xhami, por shkonin në shtëpi dhe atje e falnin namazin (sunet). اfarë pamje ka qenë në kohën e Osmanit, e atëherë çfarë të thuhet për kohën e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, posaqërisht kur është fjala për dy rekate të namazit të akshamit, ngase transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’O njerëz, falni këto dy rekate në shtëpitë tuaja.’’(Ibën Maxhe).
Transmetohet nga Abdullahu, i biri i Ahmed ibën Hanbelit, që i ka thënë atit të tij: ’’E kam ndëgjuar se një njeri po thotë: ’’Kush i fal dy rekate të sunetit të akshamit në xhami, nuk e ka hequr nga vetja borxhin përderisa të mos i fal ato në shtëpi, ngase Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Me të vërtetë ky namaz falet në shtëpi’’, në çka imam Ahmedi i tha: ’’kush është ai njeri?’’ Djali iu përgjegj: ’’Abdurrahman ibën Ebu Lejle.” Atëherë imam Ahmedi i tha: ’’sa e mirë është ajo që flet ai.’’
Dobitë e faljes së nafileve në shtëpi
Dobitë e faljes së nafileve në shtëpi janë të shumta, ndërsa ne do ti përmendim tri:
1) Shpërblimi më i madh: Në këtë tregon edhe hadithi të cilin e transmeton Suhejb Rumi se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Namazi vullnetar i njeriut atje ku nuk e shohin sytë e njeriut, është më i mirë se namazi të cilin e shohin për 27 shkallë.” (Sahihul xhami’a; 3821.). Në disa transmetime nga Suhejb ibën Nu’mana transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Vlera e namazit vullnetar në shtëpi larg syve të njerëzve, është sikurse farzi ndaj nafiles.” (Sahihu tergib; 431.).
Në këto dy hadithe i gjejmë disa dobi: me faljen e nafileve në çfarëdo vendi larg syve të njerëzve arrihet shpërblim i shumëfisht, ngase Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Ku nuk e shohin njerëzit’’, e kjo mund të jetë shtëpia, hoteli, zyra, pushimorja etj.

Vazhdon

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:33

Duhet ditur se ai që nuk ka mundësi t’i fal nafilet përveç se para njerëzve, pra në xhami, është i obliguar t’i falë ato dhe të mos e lë shpërblimin e nafileve të cilin e ka përgaditur Allahu për to. Gjëja e parë që duhet të bëjë është t’a pastroj qëllimin e tij dhe ai hyn në kategorinë e atyre që kanë e kanë bërë nijjet për ndonjë vepër të mirë, mirëpo janë penguar me arsye. Shpërblimi i tyre është sikurse t’a kenë bërë atë.
2) Kryerja e një vepre të mirë në shtëpinë e vet dhe lëshimi i bereqetit në atë shtëpi, çka e vërtetojnë edhe këto hadithe. Nga Omer ibën Hattab transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’me të vërtetë namazi i njeriut që e falë në shtëpinë e tij është dritë për shtëpi, andaj i ndriçoni shtëpitë tuaja.” (Ahmedi, ibën Maxhe). Gjithashtu, hadithi të cilin e transmeton Xhabir se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Kur të falni namaz në xhami, lëreni ndonjë namaz edhe për shtëpi. Me të vërtetë Allahu jap hajr në shtëpinë në të cilën falen nafilet.” (Muslimi).
3) falja e nafileve në shtëpi është ikje nga hipokrizia dhe largim nga shirku i fshehtë. Në këtë tregojnë edhe këto transmetime. Hadithi të cilin e transmeton Seid Hudriu në të cilin thotë: ’’Doli Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, me një rast tek ne derisa ne po bisedonim për Dexhallin e na tha: ’’A doni t’iu lajmëroj se cilës gjë i frikohem për ju më shumë se Dexhalli?’’. ’’Gjithsesi o Pejgamber i Allahut’’, iu përgjegjëm. Tha: ’’Shirkut të fshehtë, ngritet njeriu që të falet e atëherë e zbukuron namazin e tij, ngase e vëren se dikush po e shikon.” (Ibën Maxhe, Ahmedi). Në hadithin tjetër të cilin e transmeton Muhamed bin Lubejad thuhet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, doli dhe tha: ’’O njerëz, ruajuni nga shirku i fshehtë!” I thanë: ’’E çka është shirku i fshehtë o Pejgamber i Allahut?’’ Tha: ’’Njeriu ngritet dhe falet, e pastaj e zbukuron namazin për shkak të njerëzve të cilët e shikojnë, ky është shirku i fshehtë.” (shënon Ibën Ebi Shejbe)
Për shkak të këtyre dhe transmetimeve tjera të shumta, gjeneratat e para e kanë fshehur adhurimin e tyre aq sa kanë pasur mundësi, kështu që nga Muhamed bin Kasim transmetohet se ka thënë: ’’jam shoqëruar me Muhamed bin Eslemin dhe kam ndëgjuar nga ai duke u betuar: ’’Nëse mund ta fsheh adhurimin tim, nga frika e hipokrizisë do ta fshehja edhe nga melekët të cilët më përcjellin.”
Në fund, falja jote e nafileve në shtëpi kontribuon në ngjalljen e shtëpisë sate, duke e bërë atë vend të nënshtrimit ndaj Allahut, vend ku zbresin melekët, vend ku Allahu do ta lëshoj bereqetin dhe mëshirën e Tij. Me faljen tënde të nafileve në shtëpi e mëson dhe nxit familjen tënde në nënshtrimin e drejtë ndaj Allahut të Lartësuar.
Në kohën e sotme, shtëpitë e disa muslimanëve i mallkojnë banorët e tyre dhe i ankohen Allahut në dhunën që ua bëjnë muslimanët, duke e lënë namazin dhe mexhliset ku përmendet emri i Allahut dhe ku mësohet feja e Allahut. Këto mexhlise (ndeja) të nënhstrimit ndaj Allahut të Lartësuar janë zëvendësuar me ndeja të mosnënshtrimit ndaj Allahut të Zotit të botëve, të përcjellura me gjëra të shumta të ndaluara në Islam, siq janë: alkoholi, bixhozi, muzika, përgojimi, përqeshja etj.
Nëse e shikojnë shembullin e një shtëpie të besimtarit të sinqertë dhe shembullin e shtëpisë së tjetrit i cili fenë e vet pothuajse e ka lënë, do të shohim se ky është shembulli sikurse i parfumerisë dhe varrit. Këtë na e tregon edhe hadithi të cili e transmeton Ebu Musa el Esh’ariu se Pejgamberi salallahu 'alejhi ue selem, ka thënë: ’’Shembulli i shtëpisë në të cilën përmendet emri i Allahut dhe i shtëpisë ku nuk përmendet është sikurse shembulli i njeriut të gjallë dhe të vdekur.” (Muslimi).
E lusim Allahun xhele sha’nuhu, që ta përmisoj gjendjen në shtëpitë tona, në shtëpitë e fqinjëve tanë dhe të gjithë muslimanëve të botës. AMIN!
Marrë nga: medinabosna.net
Përktheu nga gjuha boshnjake: Ebu Eljesa

medinabosna.net,
14.10.2005

http://www.albislam.com (http://www.albislam.com/)

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:35

Namazi i Kusufit/Eklipsës

Falenderimi i qoftë All-llahut azze ve xhel-le , Krijuesit të qiejve dhe tokës , Dhuruesit të territ dhe të dritës ,Ai i cili krijoi Diellin dhe Hënën si dy argumente të fuqisë së Tij dhe na urdhëroi që mos ti bëjmë sexhde as Diellit as Hënës por t'i bëjmë sexhde Atij. Salavati e selami qoftë mbi Muhammedin salallahu alejhi ve sellem.Krijimi i tokës dhe qiejve , harmonia e ligjeve qe ekzistojnë në të janë prej argumentëve më të qarta për fuqinë eTij . Sikur të mos ekzistojë një Krijues dhe Rregullues i tyre do të ndodhnin shumë çrregullime në atë të cilën ne e njohim si Univers. Koordinatat e levizjës së planetave dhe largësisë së yjeve janë aq precize sa që një ndryshim i vogël në të do të shkaktonte shkatërrime të mëdha në kosmos. Me gjithë atë All-llahu azze ve xhel-le me urtësinë e Tij ka caktuar disa ndryshime për ta përkujtuar njerzimin se sa e madhe është fuqia e Tij dhe sa i dobët dhe i pafuqishëm është njeriu ndaj ligjeve të cilët i ka vendosur Sunduesi suprem , All-llahu azze ve xhel-le qoftë i lartësuar Ai.

Prej këtyre shenjave është kur Dielli për një kohë të shkurtër humbë shkëlqimin e dritës së Tij për shkak të qendruarit të Hënës në mes të tokës dhe diellit .

Kjo gjë ka qënë e njohur në kohën e Muhammedit salallahu alejhi ve sellem dhe ka qenë një rast i rëndësishëm se ka ndodhur në kohë kur vdiq djali i tij Ibrahimi dhe kur njerzit akoma ishin nën ndikimin e besimëve të kota se kjo gjë ndodhë për shkak se ka ndodhur diç e madhe . Resulullahu salallahu alejhi ve sellem shpejtoi qe të shpjegojë se kjo gjë nuk ka ndodhur për atë shkak të cilin menduan ata dhe tha:

"Më të vërtetë Dielli dhe Hëna janë dy prej argumentëve të All-llahut (të fuqisë së Tij) dhe ato nuk e humbin dritën për shkak vdekjës së ndonjë personi as për shkak gjallërimit të tij dhe kur të ndodhë kjo faluni dhe lutëni All-llahun (me frikërrespekt) deri sa të largohet ajo qe ju ka ndodhë"

(trasmeton Buhariu në Sahihun e tij 2\529 Muslimi 2\618 dhe tjerë)

Hadithet e Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem gjithashtu na tregojnë mënyrën se si falet ky namaz:

1 - Thirrja për këtë namaz bëhët me fjalët (ESSALATU XHAMIATUN) e cila dmth : Tubohuni për namaz .Këta na e trasmeton Abdullah ibn Amr ibnul As radijallahu anhuma ne hadithin të cilin e trasmeton Buhariu (11\6382) dhe Ebu Davudi(4\1524) dhe tjerë.

2- Mënyra e të falurit është trasmetuar në hadithin të cilin e përcjell Aisheja radijallahu anha e cila thotë : " Kur ndodhi kjo, Resulullahu salallahu alejhi ve sel-lem doli në xhami dhe i rradhiti njerëzit në safe ,pastaj mori tekbirin fillestar dhe lexoi Kur' an gjatë, pastaj mori tekbir dhe shkoi në ruku ku qëndroi gjatë por më shkurtë se sa qëndrimi i tij në këmbë .Pastaj u ngrit nga rukuja duke thënë semia All-llahu limen hamideh dhe përsëri lexoi Kur'an gjatë por më shkurt se sa leximi i Tij para rukusë.Pastaj mori tekbirin dhe shkoi në ruku ku qëndroi gjatë por më shkurt se sa qendrimi i Tij në rukunë e parë , pastaj u ngrit duke thënë semia All-llahu limen hamideh ,Rabbena lekel hamd e pastaj shkoi në sexhde .Ne rekatin e dytë veproi si në rekatin e parë. Pra, fali dy rekate me katër ruku dhe katër sexhde. Para se të përfundojë namazin, ndriçoi përsëri drita e diellit. Transmeton Buhariu 2/1046; Muslimi 2/619 dhe tjerë.

3-Hutbeja pas namazit:

Prej sunetit është këshillimi i njerëzve pas namazit siç ka vepruar Muhamedi (salell-llahu alejhi ve sel-lem). Këtë e shohim prej haditheve të cilët i kanë transmetuar shumë shokë të Pejgamberit (salell-llahu alejhi ve sel-lem) si Ebu Musa el-Esh'ari, Esma dhe Ajsheja radijall-llahu anhum

4- Hukmi i namazit të kusufit:

Thotë ibn Haxheri: "Shumica e dijetareve janë të mendimit se është sunet i fortë edhe pse ka dijetar te cilët kanë thënë Vaxhib (Ebu Avene dhe ibn huzejme) 2/525

Mendimi më i vërtetë është se kjo eshtë sunnet i fortë sepse Pejgamberi a.s. nuk e ka cekur me namazet e obliguara të cilët ia ka treguar Beduinit dhe ka dëshmuar se do të jetë prej të shpëtuarve nëse i falë pesë kohët e namazeve të obliguara. Vall-llahu E'alem.

Përfundimisht e lus All-llahu azze ve xhel-le që të na udhëzojë në rrugën e drejtë të na përforcojë në të dhe të na mundësojë ta përhapim sunnetin në tokën e Tij.

Talha Kurtishi,
10.1.2001

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:36

Rëndësia e namazit dhe xhematit

Rezyme e hutbes:
Islami dhe imani janë dhunti e madhe/ Rëndësia dhe vlera e namazit/ Lënia e namazit është krim/ Namazi me xhemat është obligim/ Çka ndodh me ata që vonohen nga namazi me xhemat/ Vlera e shkuarjes në xhami/ Edukimi i fëmijëve në namaz

O ju musliman!
Keni frikë All-llahun, subhanehu ve teala,, sepse devotshmëria është fitoreja më e madhe, kurse respekti ndaj Zotit është pozita më e lartë.
يٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ [آل عمران:102].
“O ju që besuat, kini frikë All-llahun me sinqeritet të vërtetë dhe mos vdisni, pos vetëm duke qenë muslimanë (besimtarë)!” (Ali Imran: 102).
O ju musliman!
All-llahu na ka dhuruar shumë begati dhe në to rrotullohemi dhe jetojmë. Pa dyshim se dhuntia më e madhe është dhuntia e Islamit dhe Imanit. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُواْ قُل لاَّ تَمُنُّواْ عَلَىَّ إِسْلَـٰمَكُمْ بَلِ ٱللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلإِيمَـٰنِ إِنُ كُنتُمْ صَـٰدِقِينَ [الحجرات:16].
“Thuaj: "A ju ia bëni me dije All-llahut fenë tuaj (duke thënë: ne besuam), kur All-llahu është Ai që e di ç'ka në qiej dhe ç'ka në tokë dhe All-llahu është i dijshëm për çdo send".” (El-Huxhurat: 16).
Andaj falënderone All-llahun shumë për këto dhunti që ua ka dhënë, pasiqë me këtë ju ka bërë populli më i mirë që keni dalur për njerëzimin, ju ka udhëzuar drejt kësaj feje, në të cilën nuk asnjë mëdyshje e dilemë.
Pa dyshim se prej shenjave dhe simboleve më të mëdha dhe më të dukshme të kësaj feje është namazi, i cili konsiderohet shtylla e dytë e Islamit.
Namazi pas shehadetit është oblgimi më i domosdoshëm, adhurimi më i mirë dhe më shpresëlënëse. Ai që kujdeset për namazin është kujdesur për fenë e tij, ai që e ka humbur namazin, tjerat obligime edhe ma lehtë i humbë. Është shtylla e fesë dhe koka e emanetit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((رأسُ الأمر الإسلام، وعمودُه الصلاة)).
“Koka e kësaj gjëje është Islami, kurse shtylla e sajë është namazi”. (Sahih, Ahmedi).
All-llahu, subhanehu ve teala, namazin e ka bërë kënaqësi për sytë e besimtarëve dhe strehim për të mërziturit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, “kur i binte mbi kokë ndonjë ngushticë, nxitonte në namaz” (Hasen, Ahmedi) dhe thoshte:
((وجُعِلت قرّةُ عيني في الصلاة))
“Më është bërë kënaqësia e syrit tim në namaz”. (Sahih, Ahmedi).
Shpesh herë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, bërtitke:
((يا بلال، أرِحنا بالصلاة))
“Bilal, na qetëso me namaz”. (Sahih, Ahmedi).
Ashtuqë gëzimi, qetësia e zemrës dhe lumturia e shpirtit për te ishte namazi.
Namazi është vepra më e mirë të cilën e synon njeriu në çdo brengë, sepse në te ka mposhtje dhe përulje, demonstrim të ngratësisë dhe nevojës, lujte dhe lavdërim, mirënjohje dhe madhërim, përkulje para All-llahut, të Lartë e të falënderuar.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((إنَّ أحدَكم إذا كان في الصلاة فإنّه يناجي ربّه)) متفق عليه.
“Njeriu kur është në namaz, ai flet me zë të ulur me Zotin e vet”. (Buhariu dhe Muslimi).
O ju musliman!
Namazi është mjeti më i madh që sjell siguri dhe e ndalon krimin, mjeti më i sukseshëm për edukim në nderë dhe vlerë:
وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ إِنَّ ٱلصَّلَوٰةَ تَنْهَىٰ عَنِ ٱلْفَحْشَاء وَٱلْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ ٱللَّهِ أَكْبَرُ [العنكبوت:45].
“… fal namazin, vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat, e përmendja e All-llahut është më e madhja (e adhurimeve); All-llahu e di ç'punoni ju.” (El-Ankebut: 45).
Namazi është sekreti i suksesit, baza e shpëtimit, vepra e parë për të cilën jep llogari njeriu, nëse namazin e ka në rregull tërë llogarinë do ta ketë në rregull, nëse namazin nuk e ka në rregull, tërë llogarinë nuk do ta ketë në rregull. Kujdesi për namazin është argument i vërtetësisë dhe besimit, kurse labiliteti në te është argument i humbjes dhe dështimit. Rruga e namazit është e njohur, ai që kujdeset për namazin, do ta ketë dritë, argument dhe shpëtim në Ditën e Kijametit, kurse ai që nuk kujdeset për te, nuk do të ketë dritë, as argument, e as shpëtim në Ditën e Kijametit, kurse në këtë ditë do të ringjallet me Karunin, Faraonin, Hamanin dhe Ubej ibn Halefin. Ai që kujdeset për pesë kohët e namazit, për rukunë, sexhden, kohën e tyre, duke e ditur se është detyrë e jona para Zotit, e meriton xhennetin.
Namazi ofron inspirime dhe mëshira, dhunti dhe bereqete.
Namazi i shlyen mëkatet, i ngritë shkallët, i shton shpërblimet.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((أرأيتم لو أنَّ نهرًا بباب أحدكم يغتسل فيه كلَّ يوم خمسَ مرّات، هل يبقى من درنه شيء؟!)) قالوا: لا يبقى من درنه، قال: ((فذلك مَثَل الصلوات الخمس؛ يمحو الله بهنّ الخطايا)) متفق عليه.
“Si thoni, nëse një lum kalon rreth derës së dikujt prej jush e lahet në te pesë herë gjatë ditës, a i mbete ndonjë njollë? Thanë: nuk i mbetet. Tha: kështu është me namazin, All-llahu me te i shlyen mëkatet”. (Buhariu dhe Muslimi).
Namazi është një adhurim që shkakton lindjen e shpresës në vlugun e erësirave, e shpëton të hedhurin në devijime, e mer të dëshpruarin dhe të demoralizuarin dhe e nxjerë në rrugën e shpëtimit dhe jetës:
وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَىِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ ٱلَّيْلِ إِنَّ ٱلْحَسَنَـٰتِ يُذْهِبْنَ ٱلسَّـيّئَـٰتِ ذٰلِكَ ذِكْرَىٰ لِلذكِرِينَ [هود:114].
“Dhe fale namazin në dy skajet e ditës, e edhe në orët e afërta (me ditën) të natës. S'ka dyshim se veprat e mira i shlyejnë ato të këqijat. Kjo është një këshillë për ata që pranojnë këshillat”. (Hud: 114).
O ju musliman!
Ajo që na trupëron dhe që na e mërzitë zemrën është kjo e keqe që është përhapur në mesin e muslimanëve, moskujdesi i tyre për namazin; një pjesë e kanë lënë krejtësisht, kurse pjesa tjetër herë herë falet. Në këtë koha ka humbur vlerë namazi, njerëzit janë larguar prej tij, të pakët janë ata që e falin dhe shumë ata që e neglizhojnë.
Imam Zuhriu, rahimehull-llah, thotë:
دخلتُ على أنس بن مالك رضي الله تعالى عنه بدمشقَ وهو يبكي، فقلت له: ما يبكيك؟ فقال: لا أعرفُ شيئًا مما أدركتُ على عهدِ رسول الله إلاّ هذه الصلاة، وهذه الصلاةُ قد ضُيِّعت. أخرجه البخاري.
“Hyra te Enes ibn Maliku, radijall-llahu anhu, në Damask dhe e gjeta duke qajtur. I thasë: pse qanë? Tha: asgjë nga koha e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk njoh përveç këtij namazit, mirëpo edhe ky namaz është nëpërkëmbë”. (Buhariu).
O ju musliman!
Prej mëkateve më të mëdhaja dhe krimeve më të qarta është lënia e namazit me qëllim dhe vonimi i tij nga koha e vet, nga përtacia dhe dembelia.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((العهد الذي بيننا وبينهم الصلاة، فمن تركها فقَد كفر)) أخرجه أحمد
“Marëvshja mes nesh dhe atyreve është namazi, ai që e len namazin, ai ka bërë kufër”. (Sahih, Ahmedi).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((بين الرجل والكفر ـ أو الشرك ـ تركُ الصلاة)) أخرجه مسلم
“Mes njeriut dhe kufrit ose shirkut është lënia e namazit”. (Muslimi).
Ikja e namazit është sikur fatëkeqësia e humbjes së pasurisë, mallit, gruas dhe fëmijëve.
O ju të pranishëm! Dëgjoni këtë hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem:
((من فاتته صلاة فكأنما وُتر أهله وماله)) صححه ابن حبان
“Atij që i ka ikur një namaz, sikur të kishte humbur familjen dhe pasurinë e tij”. (sahih, Ibn Hibbani).
Hidhërimi dhe mllefi i All-llahu e kaplojnë atë njeri që e len namazin. Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((من ترك الصلاةَ لقي الله وهو عليه غضبان)) أخرجه البزار
“Ai që e lë namazin, e takon All-llahun të mllefosur me te”. (daif, Bezzari).
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِى فَقَدْ هَوَىٰ [طه:81]
“… e atë që e zë hidhërimi Im, ai ka mbaruar”. (Taha: 81).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke na e tërhjekur vërejtjen thotë:
((لا تتركنَّ صلاةً متعمِّدًا، فمن فعل ذلك فقد برئت منه ذمّة الله وذمّةُ رسوله)) أخرجه الطبراني
“Mos e le namazin me qëllim, sepse ai që e vepron këtë, nuk ka garancën e Zotit dhe të Pejgamberit”. (sahih, Taberaniu).
Abdull-llah ibn Shekiku, rahimehull-llah, thotë:
كان أصحابُ رسول الله لا يرونَ شيئًا من الأعمال تركُه كفر غير الصلاة. أخرجه الترمذي.
“Sahabet e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, lërjen e asnjë vepre nuk e konsideroni kufër përpos namazit”. (Sahi, Tirmidhiu).
O ju musliman!
Moskujdesi për namazin është një bela shumë e madhe, shkakton vështirësi dhe ngushticë në jetën e kësaj bote, në var dhe në ahiret.
فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُواْ ٱلصَّلَـوٰةَ وَٱتَّبَعُواْ ٱلشَّهَوٰتِ فَسَوْفَ يَلْقُونَ غَيًّا [مريم:59]
“E pas tyre (të mirëve) erdhën pasardhës të këqij, që e lanë namazin e u dhanë pas kënaqësive (trupore), e më vonë do të hidhen në çdo të keqe (ose në Gaja)”. (Merjem: 59).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((إنّه أتاني الليلة آتيان، وإنهما ابتعثاني، وإنهما قالا لي: انطلِق، وإني انطلقتُ معهما، وإنا أتينا على رجلٍ مضطجِع، وإذَا آخرُ قائم عليه بصخرة، وإذا هو يهوي بالصخرة لرأسه، فيثلغ رأسه ـ أي: يشدقه ـ، فيتدهدَه الحجر ها هنا، فيتبع الحجَر فيأخذه، فلا يرجع إليه حتى يصحّ رأسُه كما كان، ثم يعود عليه فيفعل به مثلما فعل المرّةَ الأولى))، قال: ((قلت لهما: سبحان الله، ما هاذان؟ فقالا ـ في آخر الحديث إخبارًا لرسول الله عمّا رأى ـ: أمّا الرجل الذي أتيتَ عليه يُثلغ رأسه بالحجر فإنّه الرجل يأخذ القرآن فيرفضه، وينام عن الصلاة المكتوبة)) أخرجه البخاري. “Më erdhën natën dy njerëz, më morën dhe më thanë: ec. Eca me ta. Erdhëm te një njeri i shtrirë, kurse tjetri qëndronte përmbi te me gurë, e goditke me gurë në kokën e tij. Ia shtypte kokën, e shkonte guri larg. Shkonte pas gurit dhe e mirte sërish, derisa kthehej, koka i bëhej si ka qenë. U kthente dhe përsëri ia bënte të njejtën gjë. Tha: u thashë: subhanall-llah, kush janë këto dy njerëz? Thanë: njeriu që i shtypej koka është njeriu që ka mësuar Kur'an dhe e ka refuzuar dhe ai që flen nga namazi obligativ”. (Buhariu).

Vazhdon

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:37

O rob i All-llahut!
Si ka mundësi të mos ketë vlerë te ti namazi, kur ai është kapitali yt kryesor dhe me te imani yt është i shëdoshë?! Si ka mundësi mos të ketrë vlerë namazi te ti, kurse ti e lexon kërcënimin e All-llahut, subhanehu ve teala:
فَوَيْلٌ لّلْمُصَلّينَ ٱلَّذِينَ هُمْ عَن صَلَـٰتِهِمْ سَاهُونَ [الماعون:4، 5]؟!
“Pra shkatërrim është për ata që falen, të cilët ndaj namazit të tyre janë të pakujdesshëm”. (El-Maun: 4-5)?!
Si dakordohesh të cilësohesh me cilësi të munafikave, për të cilët All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
إِنَّ ٱلْمُنَـٰفِقِينَ يُخَـٰدِعُونَ ٱللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُواْ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ قَامُواْ كُسَالَىٰ يُرَاءونَ ٱلنَّاسَ وَلاَ يَذْكُرُونَ ٱللَّهَ إِلاَّ قَلِيلاً [النساء:142]؟!
“Munafikët përpiqen të mashtrojnë All-llahun (duke u paraqitur rrejshëm si besimtarë), por All-llahu mbizotëron dinakëritë e tyre. Ata edhe kur falen, falen me përtaci dhe vetëm sa për t'u dukur te njerëzit dhe fare pak e përmendin All-llahun”. (El-Munafikun: 142).
O ju musliman!
Namazi është një adhurim shumë i madh, asnjëher nuk bjer ky obligim nga njeriu, edhe në trishtim, edhe në luftë, edhe në sëmundje, edhe në vështirësi, përveç gruas që është në ciklin e saj dhe në lehoni.
All-llahu subhanehu ve teala, thotë:
حَـٰفِظُواْ عَلَى ٱلصَّلَوٰتِ وٱلصَّلَوٰةِ ٱلْوُسْطَىٰ وَقُومُواْ لِلَّهِ قَـٰنِتِينَ فَإنْ خِفْتُمْ فَرِجَالاً أَوْ رُكْبَانًا فَإِذَا أَمِنتُمْ فَٱذْكُرُواْ ٱللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ [البقرة:238، 239].
“Vazhdoni rregullisht namazet (faljet), e edhe atë namazin e mesëm, dhe ndaj All-llahut të jeni respektues (në namaze). E nëse keni frikë (nga armiku), atëherë faluni duke ecur ose duke kalëruar, por kur të jeni të siguruar, përkujtojeni (me namaz) All-llahun ashtu si u mësoi Ai për atë që ju nuk dinit”. (El-Bekare: 238- 239).
Falne namazin në kohë, merne abdestin mirë, kujdesuni për rukunë, sexhden, kijamin, përuljen, nëse dëshironi të vjelni frytet, fuqinë dhe rehatinë.
O ju musliman!
Shumë argumente të vërteta dhe të qarta flasin për faljen e namazit me xhemat.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلوٰةَ وَآتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱرْكَعُواْ مَعَ ٱلرَّاكِعِينَ [البقرة:43]
“Faleni namazin dhe jepni zeqatin, dhe faluni me ata që falen (bini në rukuë me ata që bien)”. (El-Bekare: 43).
All-llahu, subhanehu ve teala, i thot Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i cili duke qenë në mejdani e luftës dhe vështirësisë së betejës:
وَإِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ ٱلصَّلَوٰةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مّنْهُمْ مَّعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَكُونُواْ مِن وَرَائِكُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَىٰ لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَكَ [النساء102]
“Kur të jesh ti (Muhammed) bashkë me ta dhe ju falë namazin, një grup prej tyre, duke i bartur armët, le të vijë e le të falet me ty (grupi tjetër në roje), e kur të bien në sexhde (të kryejnë një reqatë), këta le të qëndrojnë mbrapa jush (në roje) e le të vijë grupi tjetër, që nuk është falur, e të falet me ty dhe le t'i bartin armët dhe të jenë në gjendje gadishmërie…”. (En-Nisa: 102).
Abdull-llah ibn Mesudi, radijall-llahu anhu, thotë:
(مَن سرّه أن يلقى الله غدًا مسلِمًا فليحافِظ على هؤلاء الصلواتِ حيث يُنادَى بهنّ، فإنّ الله شرع لنبيكم سُننَ الهدى، وإنّهنّ من سُنن الهدى، ولو أنكم صلّيتم في بيوتكم كما يصلّي هذا المتخلِّف في بيته لتركتم سنّةَ نبيكم، ولو تركتم سنةَ نبيّكم لضللتم، ولقد رأيتُنا وما يتخلّف عنها إلا منافقٌ معلوم النفاق، ولقد كان الرجل يؤتَى به يُهادَى بين الرجلين حتى يُقام في الصفّ) أخرجه مسلم.
“Cili gëzohet që ta takojë nesër All-llahun si musliman, le të kujdeset për këto namaze, kur thirret ezani për to. Sepse All-llahu i ka bërë ligj Pejgamberit tuaj sunnetet e udhëzimit, edhe këto janë nga sunnetet e udhëzimit, e nëqoftëse ju faleni në shtëpi sikurse falet ky i vonuar, do të linit sunnetin e Pejgamberit tuaj, e nëse lini sunnetin e Pejgamberit tuaj, do të devijonit. Në kohën tonë vetëm munafiku i qartë vonohej nga namazi me xhemat. E mernin njeriun e sëmruë dy veta për krahu derisa e sjellnin në saf”. (Muslimi).
Ju o rini!
Ju që jeni të fuqishëm dhe të rinjë. Shikoni Abdull-llah ibn Ummi Mektumin, radijall-llahu anhu, i drejtohet Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke i thënë:
يا رسولَ الله، قد دَبَرت سنِّي ورقّ عظمي وذهب بصري، ولي قائدٌ لا يلايمني قيادُه إيّاي، فهل تجد لي رخصةً أصلّي في بيتي الصلوات؟ فقال رسول الله : ((هل تسمعُ المؤذّن في البيت الذي أنت فيه؟)) قال: نعم يا رسول الله، قال: ((ما أجدُ لك رُخصةً، ولو يعلَم هذا المتخلِّف عن الصلاةِ في الجماعة ما لهذا الماشي إليها لأتاها ولو حبوًا على يدَيه ورجليه)) أخرجه الطبراني في الكبير[17].
“O i Dërguar i All-llahut, jam plakur, jam dobësuar dhe nuk shoh. Kam një udhëheqës, i cili nuk më udhëheq si duhet. A kam lehtësim që të falem në shtëpi? Tha: a e dëgjon ezanin në shtëpinë ku gjindesh? Tha: po. Tha: nuk gjej për ty lehtësime, po ta dinte ky që vonohet nga namazi me xhemat, se çfarë vlere ka ai që shkon në namaz me xhemat, do të vinte zvarras në dorë ose në këmbë”. (Taberaniu, ky transmetim është daif, kurse pjesa e parë është e vërtetë).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, u hidhërua shumë me ata që vonohen nga namazi me xhemat, andaj edhe tha:
((لقد هممتُ أن آمر بالصلاة فتُقام، ثمّ آمر رجلاً يصلِّي بالناس، ثمّ أنطلِق معي برجال معهم حُزَم من حَطب إلى قومٍ لا يشهدون الصلاة، فأحرّق عليهم بيوتهم بالنار)) متفق عليه
“Vendosa që ta urdhëroj dikend të thërret ikametin, e dikend tjetër tua fal namazin njerëzve, e unë me disa njerëz përplot me drunjë të shkoj te ata njerëz që nuk marrin pjesë në namazin me xhemat e tua djeg shtëpiat e tyre me zjar”. (Buhariu dhe Muslimi).
Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, thotë:
(لأن تمتلئ أذُنا ابنِ آدم رصاصًا مُذابًا خيرٌ له من أن يسمعَ النداء ولا يجيب).
“Ti mbushen njeriut veshët me plumb të shkrier është më mirë për ate që dëgjon ezanin dhe nuk i përgjigjet”. (Ibn Ebi Shejbe).
Ti që qëndron në shtëpi dhe nuk shkon ta falish namazin me xhemat, dëgjo këtë hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem:
((من سمع المناديَ بالصلاة فلم يمنعه من اتِّباعه عذر لم تُقبَل منه الصلاة التي صلّى))، قيل: وما العذرُ يا رسول الله؟ قال: ((خوفٌ أو مرض)) أخرجه أبو داود وغيره[20].
“Kush dëgjon ezanin për namaz dhe nuk e pengon ndonjë arsye, ati nuk i pranohet namazi që e fal”. I thanë: çka është arsye? Tha: “Frika ose sëmundja”. (Albani thotë: i vërtetë, përveç sqarimit të arsyetimit. Ebu Davudi).
Kjo fatëkeqësi shtohet nëse njeriu që vonohet nga namazi me xhemat është ai, të cilin e pasojnë njerëzit dhe e kanë shembull. Edhe më shumë është gabim kur njeriu që ka dije vonohet nga namazi me xhemat. Omeri radijall-llahu anhu, thotë:
(ما بال أقوامٍ يتخلّفون عن الصلاة، فيتخلَّف لتخلُّفهم آخرون، لأن يحضروا الصلاة أو لأبعثنَّ عليهم من يجافي رقابَهم).
“Çka është puna e atyreve që vonohen nga namazi me xhemat, e për shkak të tyre, të vonohen edhe tjerët nga namazi me xhemat. Ose do të merni pjesë në namazin me xhemat, ose do tu dërgoj kush do tua prek qafat tuaja”.
O ju musliman!
Këto janë argumentet dhe faktet që e shpalosin të vërtetën. Shumë qartë kanë treguar pejgamberët sikur mos të ishte shurdhia e zemrave, rruga është e qartë sikur mos të na e kishin përllomur mëkatet.
O ju musliman!
Ata që nuk marin pjesë në namazin me xhemat janë shtuar në kohën tonë, njerëz të fuqishëm, e dëgjojnë ezanin mëngjes e mbrëmje, mirëpo nuk i përgjigjen, e as që kujtohen. Gjuha e tyre miret me gjëra të kota, zemrat e tyre në gaflet, janë përllomur me mkate, kanë humbur mundin në këtë jetë, janë fundosur ne devijim dhe verbërim.
Janë mbuluar me gjumin e shekullit, janë preokupuar me fitimet, lozjet dhe dëfrimet e tyre, poqëse në xhamia do të gjenin fitime të kësaj bote, edhe nëqoftëse janë pak, do të nxitonin. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((والذي نفسي بيده، لو يعلم أحدُهم أنّه يجد عرقًا سمينًا أو مِرماتين حسنتين لشهِد العِشاء)) متفق عليه.
“Pasha Ate në Dorë të të Cilit është shpirti im, po ta dinte dikush prej tyre se në xhami do të gjente mish të majmë ose eshtra të mirë, do të merte pjesë në namazin e jacisë me xhemat”. (Buhariu dhe Muslimi).
O ju musliman!
Muslimanët e kanë obligim, kryetarët, dijetarët, pushtetarët, të kujdesen për ata që nuk falen dhe të shtyhen në namazin me xhemat.
Ubej ibn Kabi, radijall-llahu anhu, thotë:
صلّى بنا رسول الله يومًا الصبحَ فقال: ((أشاهدٌ فلان؟)) قلنا: نعم، ولم يشهَد الصلاة، ثم قال : ((أشاهد فلان؟)) قلنا: نعم، ولم يشهد الصلاة، فقال : ((إنّ أثقلَ الصلاة على المنافقين صلاةُ العشاء وصلاة الفجر، ولو تعلمون ما فيهما من الرغائب لأتيتموهما ولو حَبوًا)) أخرجه أبو داود.
“Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na e fali namazin e sabahut një ditë dhe tha: a është filani i pranishëm? I thamë: po, edhe pse nuk ishte në namaz. Pastaj tha: filani a është i pranishëm në namaz? I thamë: po, edhe pse nuk ishte i pranishëm në namaz. Atëherë tha: namazi më i rëndë i munafikëve është namazi i jacisë dhe sabahut. Po ta dinit se çfarë të mira ka ne to, do të vinit edhe zvaras”. (sahih, Ebu Davudi).
O robërit e All-llahut!
Ti që vjen në xhami me përtaci dhe dembeli e shumë kohë kalon në gjëra të kota, e nuk e di se xhamia është shtëpia e Zotit dghe vendi më i dashur te All-llahu?!
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((المسجدُ بيتُ كلِّ تقيّ، وتكفّل الله لمن كان المسجد بيتَه بالروح والرحمة والجواز على الصراط إلى رضوان الله إلى الجنّة)) أخرجه الطبراني
“Xhamia është shtëpia e çdo të devotshmit, All-llahu i ka garantuar atij që xhaminë e ka shtëpi të vehten me shpirt, mëshirë dhe kalim të siratit drejt kënaqësisë së All-llahut dhe xhennetit”. (Taberaniu. Pjesa e parë është e vërtetë, kurse pjesa tjetër është shtesë e dobët).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((سبعة يُظلّهم الله في ظلِّه يومَ لا ظلّ إلا ظلُّه))، وذكر منهم: ((ورجلٌ قلبُه معلَّق بالمساجد)) متفق عليه.
“Shtatë persona do të hyjnë nën hijen e All-llahut, atë dit që ska hije tjetër pëvreç hijes së tij (prej tyre): njeriu që e ka zemrën të lidhur për xhami”. (Buhariu dhe Muslimi).
Ti që vonohesh nga namazi, ti që nuk kujdesesh për namazin, ti që preokupohesh me gjërat tjera nga namazi, të ka ikur një e mirë shumë e madhe dhe një shpërblim gjigantë.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((من غدا إلى المسجد أو راح أعدَّ الله له في الجنة نُزُلا كلّما غدا أو راح)) متفق عليه
“Kush shkon në xhami, ose vjen nga xhamia, All-llahu subhanehu ve teala, i përgadit në xhennet vendbanim çdo herë që shkon dhe vjen”. (Buhariu dhe Muslimi).
Ai që pastrohet në shtëpi, pastaj niset për në shtëpinë e Zotit që ta kryej obligimin që ka para Zotit, çdo hap që e ban i shlyhet një mëkat, çdo hap që e ban ngrite një shkallë. Njeri që më së shumti fiton shpërblime nga namazi është ai që më shumë ecë , vazhdojnë njerëzit të vonohen nga namazi, derisa ti vonojë All-llahu tërëisht nga mëshira e Tij. All-llahu na ruajtë nga humbja dhe dështimi.
فِى بُيُوتٍ أَذِنَ ٱللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا ٱسْمُهُ يُسَبّحُ لَهُ فِيهَا بِٱلْغُدُوّ وَٱلآصَالِ رِجَالٌ لاَّ تُلْهِيهِمْ تِجَـٰرَةٌ وَلاَ بَيْعٌ عَن ذِكْرِ ٱللَّهِ وَإِقَامِ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَاء ٱلزَّكَـوٰةِ يَخَـٰفُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ ٱلْقُلُوبُ وَٱلأبْصَـٰرُ لِيَجْزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُواْ وَيَزِيدَهُم مّن فَضْلِهِ وَٱللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ [النور:36-38].
“(ajo dritë) Është në shtëpitë (xhamitë) që All-llahu lejoi të ngrihen, e që në to të përmendet emri i Tij, t'i bëhet lutje Atij mëngjes e mbrëmje. Ata janë njerëz që nuk i pengon as tregtia e largët e as shitblerja në vend për ta përmendur All-llahun, për ta falur namazin dhe për ta dhënë zeqatin, ata i frikësohen një dite kur do të tronditen zemrat dhe shikimet. (ata i luten) që All-llahu t'i shpërblejë më së miri për atë që punuan dhe për t'ua shtuar të mirat nga Ai. All-llahu e dhuron pa masë atë që do”. (En-Nur: 36- 38).
O ju musliman!
Kujdesuni për fëmijët tuaj, kontrolloni ata dhe mos i haroni, sepse ata jane emanet në qafën tuaj. Urdhëroni që të falin namazin dhe të marin pjesë në namazin me xhemat. Stimuloni dhe frikësoni, edukoni që ta duan ahiretin, bahuni për ta shembëlltyrë e mirë:
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِٱلصَّلوٰةِ وَٱصْطَبِرْ عَلَيْهَا لاَ نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُكَ وَٱلْعَـٰقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ [طه:132]
“Urdhëro familjen tënde të falë namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, ngase Ne nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të furnizojmë ty (dhe ata), ardhmëria e mirë është e atij që ruhet”. (Taha: 132).
Kurse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((مُروا أبناءَكم بالصلاة وهم أبناء سبع سنين، واضربوهم عليها وهم أبناءُ عشر سنين)) أخرجه أحمد.
“Urdhëroni fëmijët tuaj në namaz kur ti kenë shtatë vjet, e rrihni nga pak kur ti mbushin dhjetë vjet”. (sahih, Ahmedi).
Kujdesuni nga gjërat që i largojnë nga përmendja e All-llahut, nga namazi dhe nga adhurimet, insistoni në lutjet tuaja drejtuar All-llahut që tua përmiërson fëmijët tuaj dhe fëmijët e mbarë muslimanëve.
All-llahu ynë na i gëzo zemrat dhe na i lumturo shpirtat duke i udhëzuar të rinjtë dhe të rejat tona, All-llahu ynë, bëri pasardhësit tanë, djemtë dhe vajzat tona, që të kujdesen për namazin. All-llahu ynë, na i prano lutjet tona, na dhuro siguri në vatan, mirësi në pasardhës dhe shpëtim në ahiret.
All-llahu ynë, bëre Islami dhe muslimanët krenar, mposhte shirkun dhe idhujtaërt dhe shkatërro armiqtë e fesë…

Shejh Salah El-Budejr
Imam dhe hatib i Xhamisë së Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në Medinë
Mbajtur më 21. 1. 1425
Përktheu: Bekir Halimi
Bekir Halimi,
19.3.2004

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:38

Adhurimi dhe gradat e dashurisë

E gjithë feja është përfshirë në termin Ibadet. Një hadith sahih tregon se Xhebrali, alejhi selam, erdhi tek i Dërguari, alejhi selam, në formën e një njeriu të panjohur dhe e pyeti atë për Islamin.
Pejgamberi, alejhi selam i tha: “Islami është: Të dëshmosh se s`ka të adhuruar tjetër, me të drejtë, përveç Allahut dhe Muhamedi është i Dërguari i Tij, të falësh namazin, të japësh zekatin, të agjërosh Ramazanin dhe të kryesh haxhin në Meke nëse ke mundësi. Xhebraili e pyeti: “Çfarë është imani? Ai tha-: Imani është të besosh Allahun, engjëjt e Tij, Librat e Tij, të Dërguarit e Tij, Ditën e Gjykimit, kaderin në të mirë e në të keqe. Xhebraili pyeti: Çfarë është ihsani: Ai tha-: Të adhurosh Allahun sikur e sheh, edhe pse ti nuk e sheh, Ai të sheh ty. Në fund të hadithit i Dërguari, alejhi selam, tha: “Ishte Xhebraili erdhi t`ju mësojë fenë tuaj” Muslimi
Të gjitha këto janë pjesë e fesë Islame. Fjala din (fe) përmban në vetvete kuptimin e përgjërimit e të nënshtrimit që nënkupton: Ta adhurosh, t’i bindesh Allahut e të jesh i përulur para Tij, kjo është feja e Allahut, Islami. Fjala ibadet ka gjithashtu kuptimin e nënshtrimit dhe përuljes. Në arabisht një rrugë mund të përshkruhet si “tarik mu`abed” rrugë e lëmuar (ky është kuptimi gjuhësor i fjalës ibadet, sh.r) dhe njerëzit ecin lehtësisht në të. Por lloji i ibadetit që ne jemi urdhëruar të kryejmë, përfshin nënshtrimin dhe dashurinë maksimale ndaj Allahut.
Llojet e dashurisë
Shkalla më e lartë e dashurisë është tatajum (magjepsje e plotë), ndërsa shkalla më e ulët e dashurisë është alakah, kur zemra është e lidhur ngushtë me atë që do, pastaj vjen sababeh (tërheqje), kur zemra zbrazet nga çdo gjë tjetër, pastaj garam (pasion) kur dashuria asnjëherë nuk largohet nga zemra, pastaj ashk (dashuri e flaktë) dhe përfundimisht tatajum. Kur thuhet që një person “Tejeme Allah” e do shumë Allahun, kjo nënkupton se ai e adhuron Allahun dhe i robërohet Atij sepse e do.
Kur një person nuk e pëlqen dikënd por megjithatë i nënshtohet atij, ky nuk është adhurim e as robërim, sikurse nuk konsiderohet adhurim nëse do dikënd por nuk i nënshtrohesh atij. Ngjashëm me këtë, është ai njeri që mund të dojë fëminë ose mikun, por as kjo nuk konsiderohet adhurim e as robërim. Ndërsa në adhurimin e Allahut duhet patjetër të jenë të pranishme dashuria dhe nënshtrimi. Njeriu duhet të ketë dashurinë më të madhe për Allahun, e Ai duhet të jetë më i madhëruar për robin se çdo gjë tjetër, sepse asnjë nuk meriton dashuri dhe robërim të plotë përveç Tij. Dashuria maksimale ndaj të tjerëve përveç Allahut, është dashuri e pa vlerë, ndërsa madhërimi i të tjerëve përveç Allahut është adhurim i kotë. Allahu i Madhëruar thotë:
قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَآؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
“Thuaju (O Muhamed): Në qoftë se etërit tuaj, djemtë, vëllezërit, bashkëshortet, të afërmit tuaj, pasuria që ju keni fituar, tregtia tek e cila keni frikë humbjen dhe vendbanimet tuaja ku ju gjeni kënaqësi, janë më të dashura për ju se Allahu dhe i Dërguari i Tij dhe se lufta në rrugën e Tij, atëherë pritni derisa Allahu të sjellë Vendimin e Tij, Allahu nuk e vë në rrugë të drejtë popullin e pabindur.” Teube 24
Vetëm për Allahun
Dashuria dhe bindja e plotë duhet të jenë vetëm për Allahun, të Dërguarin dhe për të fituar kënaqësinë e Tij.
يَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَن يُرْضُوهُ إِن كَانُواْ مُؤْمِنِينَ
“... e më e drejtë është që ata të kënaqin Allahun dhe të Dërguarin e Tij nëse janë besimtarë.” Teube 62
Ibadeti dhe gjërat që janë të lidhura me të, si mbështetja e plotë në Allahun, frika e të tjera si këto, duhet të jenë vetëm për Allahun, ashtu siç thotë Allahu:
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَلاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ
“Thuaj (O Muhamed): O ithtarë të librave të parë! Ejani te një fjalë që është e drejtë dhe përbashkët mes nesh dhe jush: Të mos adhurojmë askënd përveç Allahut, të mos i vemë shok Atij në adhurim, e të mos marrim të tjerë për zota përveç Tij. Pastaj në qoftëse ata largohen, thuaju: Dëshmoni për ne se jemi muslimanë.” Ali Imran 64
وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوْاْ مَا آتَاهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ سَيُؤْتِينَا اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللّهِ رَاغِبُونَ
“Sikur të ishin kënaqur me atë që u dha Allahu dhe i Dërguari i Tij, e të thonin: Allahu është mëse i mjaftueshëm për ne! Allahu do të na furnizojë nga begatitë dhe i Dërguari i Tij nga lëmoshat. Tek Allahu i kthejmë shpresat tona duke iu lutur Atij.” Teube 59
Vetëm Allahut dhe të Dërguarit të Tij i takon të japin, Allahu thotë:
مَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاء مِنكُمْ وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
“... Dhe çfarëdo që t`ju japë i Dërguari, merreni dhe çfarëdo që ai jua ndalon hiqni dorë prej saj dhe kini frikë Allahun. Vërtet Allahu është i Ashpër në ndëshkim.” Hashër 7
Allahu është i Vetmi që na mjafton neve, Allahu thotë:
الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَاناً وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ
“E ata (besimtarëve) të cilëve njerëzit (hipokritë) u thanë: Vërtet, populli (idhujtarët) ka grumbulluar kundër jush (një ushtri të madhe) kështu që frikësojuni atyre.
Por kjo në të vërtetë vetëm ua shtoi besimin dhe thanë: “Ne na mjafton Allahu dhe për ne Ai është Rregulluesi më i mirë i punëve.” Ali Imran 173
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
“O Pejgamber! Allahu është mëse i mjaftueshëm për ty dhe për besimtarët që të ndjekin ty.” Enfalë 64
Ajeti i fundit ka kuptimin: “I mjaftueshëm për ty dhe për ata që të ndjekin ty, është Allahu. Kush mendon se ajeti ka kuptimin: Allahu dhe besimtarët bashkë me Të, të mjaftojnë ty, ka bërë një gabim të madh.” Allahu thotë:
أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ
“A nuk është Allahu më i Mjaftueshmi për robin e Tij?” Zumer 36
Si përfundim, ne mund të themi se termi rob (abd) ka kuptimin e atij që i është robëruar Allahut, që i nënshtrohet dhe i ndjek ligjet universale të caktuara prej Tij.

shejhulislam Ibën Tejmijje

pjesë nga "el-Ubudijje'
perktheu: Ilir Delija
redaktuar për AlbIislam.Com

(sh.r. Ky libër së shpejti pritet të botohet nga Sh.B. NuN-Shkup)

Ibën Tejmijje,
19.12.2003

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:39

Pse falem?!

Miku im i dashur, es-selamu alejkum. Kam dëgjuar disa fjalë të cilat dëshiroj të t'i shkruaj në këtë letër, me shpresë se do të kenë efektin që kanë pasur në mua.
Shumica e njerëzve sot sillen me neglizhencë ndaj namazit dhe e lënë pas dore, për disa bile është një barë e rëndë. Nëse i përkujton për namazin, ata të përmendin lloj-lloj arsyesh. Disa arsyetohen se janë të zënë me punë shumë të rëndësishme, disa arsyetohen duke thënë se i kanë rrobat e papastra, andaj edhe nuk munden të falen, e kur të kthehet në shtëpi do ti ndërron rrobat dhe do të falet, edhe pse në këtë gjë është gënjeshtar. Tjetri pranon se është i dobët në këtë drejtim dhe e përsëritë fjalën: All-llahu na udhëzoftë. Kurse një grup tjetër, janë të pamoralshëm, krenohen me mëkate, dhuntitë e All-llahut i përballojnë me përbuzje, e nënçmojnë namazin dhe namazlitë, edhe pas kësaj pretendojnë se janë musliman. Vallë, çka kanë këta njerëz që kur përmendet All-llahu u ngushtohet zemra, e kurse kur thërriten në mëkate ata thonë: dëgjuam dhe respektuam.

فَمَا لَهُمْ عَنْ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ(49)كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ(50)فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ(51)

"Po çka kishin ata që largohesin prej këshillës (Kur'anit)? Ata ishin si gomarë të trembur (të egër). Që ikin prej luanit (ose prej gjahtarit)". (El-Mudethir: 49-51).

Eja vëllau im, të analizojmë qëndrimet e tyre dhe të shohim shkaqet për të cilat ata e lënë namazin. Vallë namazi është gjobë të cilën duhet paguar, ashtu siç paguhen disa gjoba dhe taksa të padrejta? Ose vallë namazi është vetëm për të humbur kohën, kurse njeriu s'ka kohë tepër që ta harxhon në gjëra të padobishme? Ose namazi është princip i detyrueshëm, ashtu siç janë edhe principet e ndonjë shteti diktatorial? Vallë namazi ia përkufizon liritë njeriut dhe e pengon nga realizimi i tyre? Vallë namazi është një gjë lejuar, e kush do e fal e nuk shpërblehet dhe kush nuk do nuk e falë e nuk denohet? Vallë, All-llahu ka nevojë për namazin tonë? C'farë dobi fiton njeriu nga namazi? Cila është humbja që e përfiton nëse e lë namazin? Pse…? Si…? Etj.

Shumë pyetje sillen në mendjen e njeriut, e inspiron shejtani edhe epshi i tij, e nëse nuk mundet të gjejë përgjigje, dobësohet dhe nënçmohet, vepron negativisht dhe devijon, i zbukurohen punët e këqija, kurse mendimi i keq i bëhet më i qëlluari dhe kapet për te. E ndihmon me polemika sterile, me shpresa boshe, gjersa të hedhet shtatëdhjet vjet në zjar të xhehenemit pa hetuar. E nëse di të përgjigjet mirë, i asgjëson dilemat, e arbitëron mendjen dhe logjikën dhe sjellë argumente me të cilat e mposhtë dhe e dobëson epshin e tij.

Le të fillojmë tani t'i japim përgjigje këtyre pyetjeve një nga një. Do të mundohemi t'i japim aso përgjigje që nuk lënë vend për dyshimin e ndonjë njeriu, e nëse edhe pas kësaj ia kthejnë shpindën namazit, atëherë ata janë zullumqarë.

Një: Shoku im. Namazi nuk është gjobë e cila duhet paguar, e as taksë në para e cila duhet dhënë, por është emanet, pronari i së cilës pesë herë në ditë shikon se si do të sillesh ndaj këtij emaneti, a do ta ruash ose do ta hedhish nëpërkëmbë, a do të jeshë i sinqertë dhe besnik ose do ta neglizhoshë.
Po, nuk është gjobë e as taksë, por është konfirmim i të vërtetës dhe falënderim ndaj dhuntive, argument për pastërtinë e shpirtit, shprehje e dashurisë dhe nderimit që e ke ndaj All-llahut [subhanehu ve teala]. A nuk sheh se të gjithë njerëzit madhërojnë ndokend në shpirtin e tyre, i madhërojnë ata që i mendojnë se janë më me vlerë dhe më të dobishëm, u kthehen atyreve në vështirësi dhe gjëra të komplikuara, kërkojnë bereqetin e tyre në raste të ndryshme dhe marin simbole të cilat i përkujtojnë çdo herë që i harojnë.
A nuk i sheh të krishterët të cilët e konsiderojnë për zot Isaun [alejhis-selam], kurse kryqin e kanë simbol, të cilin e vëndojnë mbi kishat e tyre dhe e vjerin në qafë, për ta përkujtuar çastin dramatik, sipas tyre! C'kanë çifutët të cilët e adhurojnë Uzejrin, i adhurojnë varet e ndryshme, dhezin qiri dhe u luten. Ata ma fetar nga radhët e tyre e vëndonjë një kapelë në majë të kokës, si shenjë e tyre! Kurse nga dita që kanë ardhur në Palestinë, yllin gjashtë rema e konsiderojnë simbol të tyre. C'kanë mexhusët që adhurojnë zjarin, e hindusët që adhurojnë lopën, e ata batonij të cilët adhurojnë djallin?!
Të gjithë këta njerëz adhurojnë zotra përveç All-llahut, i shenjtërojnë dhe u falen dhe u afrohen, edhe pse janë të kota sikurse mendimet e tyre shterpe, nuk u sjellin dobi e as dëm. Mirëpo prap se prap, nuk ua mohon faljet e tyre, kurse e mohon faljen time, edhe pse është e vërtetë, ka pozitë dhe dobi!
Ata, çfarë dobi fitojnë nga ata falje të ndryshme, çka mund tu ndihmojnë zotërat e tyre, a u përgjigjen lutjeve të tyre, a e kuptojnë gjuhën e tyre, a e dinë se çka u bënë dobi e çka u bënë dëm, a i furnizojnë, a i ngjallin, a i shërojnë, a e largojnë prej tyre të keqen, a e sjellin shiun, a i ngjallin bimët, etj?!
Ata asgjë nga kjo nuk mund të bëjnë, mirëpo prap se prap i adhurojnë, në thellësi të shpirtërave të tyre i konsiderojnë të shenjtë dhe të vlefshëm, edhe këtë konfirmim e tregojnë nëpërmjet faljeve të tyre.
Shoku im, nëse një njeri ta jep një pjesë të ëmbëlsisë, ose të ndihmon gjatë bartjes së valigjeve, ose të udhëzon në rrugë, ose e shtynë me ty veturën tënde që të ka mbetur në rrugë, ose ta afron diç që të ka rënë, a nuk i thua këtij njeriu: të falëmenderit, a nuk e nderon dhe vlerëson veprën e tij dhe shpreson tia ktheshë këtë të mirë ma mirë se sa të ka bërë ai?! Po, edhe unë si ti jam njeri, i cili nuk e harojë të mirën, e konfirmojë bamirësinë, ia dijë për nderë atij që më ka bërë mirë, falënderohem për dhuratë. Aq sa ma shumë më bënë mirë, aq ma tepër i falënderohem. Vallë a ka dhurues të të mirave dhe bamirës më të madh sesa All-llahu, i cili ma ka dhuruar mendjen dhe shqisat, më ka dhënë rizk të mirë, më ka dhënë shëndet dhe fuqi, më ka udhëzuar në fe të vërtetë, më ka dhënë familje dhe evlad, më ka lindur në vend të mirë mes shokëve të mirë dhe fqinjëve të ndershëm?!
Jo, nuk ka në gjithësi qenie që më ka bërë mirë më shumë se All-llahu, vallë a nuk duhet ta falënderoj për këto dhunti, pasiqë e falënderoj njeriun i cili më ka bërë të mira ma të vogla se kjo?! Besoj se edhe ti je me mua në këtë falënderim ndaj All-llahut dhe se më përkrahë në këtë drejtim, bile ndoshta edhe më detyron nëse sheh tek unë dobësi dhe mangësi në këtë drejtim, pasiqë nuk ke dëshirë të jem njeri që i përbuzi të mirat dhe i mohoj ato.
Falënderimi vjen mvarësisht nga vlera e dhuratës dhe pozita e dhuruesit. Falënderimi im ndaj atij që ma jep një copë ëmbëlsirë nuk është sikur falënderimi im ndaj atij që më jep një kuti me ëmbëlsira! Nuk është njejtë kur të kërkojë lapsin që më ka rënë nga një fëmijë dhe nga një i vjetër! Forma e falënderimit të cilën e Do All-llahu prej meje është të vëndojë ballin tim në tokë, në shenjë të pranimit të Zotërisë së Tij, në shenjë të shenjtërimit të hyjnitetit të Tij dhe në shenjë të pranimit të mirësisë së Tij.
Njerëzit përkulen para idhujve të ndryshëm edhe pse ata në realitet asnjë të mirë nuk ua kanë bërë, bile i devijojnë nga e vërteta dhe udhëzimi. Shumë njerëz e ulin kokën para kryetarëve dhe mbretërve, pse mos ta uli kokën para Mbretit të mbretërve, Krijuesit të gjithësisë, Zotit të qiejve dhe tokës, i Cili bënë dobi dhe dëm, jep dhe ndalon, ngjallë dhe vdes dhe bënë llogari për gjëra të mëdha dhe të vogla?!

Dy: Miku im i dashur. Namazi nuk është humbje kohe. Sepse njeriu kur ikë nga zhurma e punës, nga zërat e atyreve që vijnë dhe shkojnë, përvidhet nga lodhja e shitblerjes, polemikave dhe pazarllëqeve, mësimit apo mësimdhënies, ose realizimin e kërkesave të klientëve dhe ndalet në vendfaljen e tij, larg prej të gjitha këtyre gjërave, i qetësohet shpirti, i rehatohet zemra, i pushon trupi, i fiket hidhërimi, i kufizohet epshi dhe ndalet disa minuta duke iu drejtuar Atij që e do.
Kërkon prej Tij ndihmë dhe përkrahje, kërkon forcë për të mira, durim në luftim të epshit, falje nëse gabon ndaj ndokujt prej krijesave me shiqim të zymtë, ose fjalë të vrazhda, ose sjellje të egër. Pra, këto minuta, janë mbushje me energji dhe freskim.
Nga kjo pikë e lartë, Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] kur mërzitej dhe dëshpërohej në ndonjë gjë, nxitonte në namaz dhe nëse kthehej i lodhur nga ndonjë betejë, i thoshte Bilalit [radijall-llahu anhu]: "Na qetëso me namaz". Që të jetë namazi qetësim nga lodhjet e jetës dhe problemet e saja. Njeriu është i krijuar i dobët, me forcë të kufizuar, nuk ka mundësi të punojë vazhdimisht, andaj ka nevojë për pushim trupor dhe shpirtëror, e këtë nuk e ka përveç se në namaz, kurse pushimi është gjysma e jetës. Për këtë, All-llahu e ka bërë natën pushim, kurse gjumin rehati. Sa kohë kalon njeriu në namaz? Nëse zgjatë, nuk zgjatë ma shumë se një çerek ore. Atëherë, o ti njeri i mençur tregohesh koprac për këtë pjesë të vogël të kohës, përballë këtyre dhuntive që i fiton nga namazi, kurse orë të tëra i kalon në vizita dhe ndeja të ndryshme!

Vazhdon

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:40

Tre: shoku im i dashur. Namazi nuk është princip politik i ndonjë kryetarit diktatorial, i cili e detyron popullin e tij me vullnet ose pa vullnet t'i zbatojnë mendimet e tija. Namazi është zbatim i një feje, të cilën e pranon njeriu nga bindja dhe dëshira, nuk ka detyrim e as përdhunim, sepse "s'ka përdhunim në fe". Nuk është princip politik i cili ndryshon prej kohës në kohë, ose mvaret nga mendimet e kryetarëve. Nuk është kanun njerëzor, i cili shkruhet sot dhe polemizohet nesër, ndryshohet pasnesër që të ç'rrënjoset krejtësisht ditën tjetër. Ose vonohet zbatimi derisa të caktohen përgjegjësit, ose derisa ta vërteton pushteti më i lartë. Eshtë një rukën (pjesë përbërëse) i Islamit, është rukni më kryesor i Islamit, pas dëshmisë. E ti o musliman, pasiqë je i kënaqur me këtë fe me vullnet të lirë dhe dëshirën tënde, askush nuk të ka detyruar, atëhere duhet ti zbatosh urdhërat e kësaj feje tërësisht. Sigurisht ti e di se secili njeri është i obliguar të respektojë ligjet e vendit ku jeton, nëse nuk i respekton është mes dy gjërave: ose do ta respekton me nënshtrim, ose do të jep dorëheqje nga nënshtetësia e atij vendi dhe do të largohet nga ai vend.
Habitem, mund një njeri ti frikohet policit e nuk i frikohet Zotit, Krijuesit të qiejve dhe të tokës?! Shiko me mua edhe një herë. Nëse dhezet llamba e kuqe ndalen me dhjetra vetura, bile me qindra, e asnjë veturë nuk mund të kalojë, edhe nëse në ato vetura gjinden njerëz të mëdhenjë. Vallë, si ka mundësi njeriu mos të kalon në llambë të kuqe të semaforit, kurse kanë guxim të thejnë ligjet e All-llahut dhe ti shkelin kufinjtë e Tij, ta sfidojnë me mëkate dhe harame?! Vallë, kjo është argument për plotësinë e mendjes së tyre?! Gjyko ti, dhe bëhu i drejtë!

Katër: Namazi nuk është përkufizim i të drejtave të njeriut e as pengim nga zbatimi i lirive të veta. Të gjithë njerëzit janë të pajtuar se ata nuk janë kafshë të cilat jetojnë mbi ruzullin tokësor, ashtu sikurse jetojnë edhe kafshët nëpër male, por kanë liri dhe liria e tyre është absolute, sikurse në besim ashtu edhe në vepra edhe në fjalë, mirëpo janë të kufizuara me ligj të përgjithshëm, po sikur mos të ishte ky ligj dhe këto rregulla, kurrë nuk do të rregullohej jeta, as që do të lindnin popuj, e as që do të rregulloheshin gjërat në bazë në dobisë së ndërsjelltë mes njerëzve, bile as që do të vazhdonte gjinia njerëzore.
Edhe hipikët, të cilët bëjnë çdo gjë që u bjer ndër mend, të cilët jetojnë nëpër rrugë sikurse qentë endacak, nuk kanë mundësi t’i kundërshtohen ligjit të shtetit ose urdhërave të pushtetit. Bile edhe kafshët nëpër male kanë ligj, sipas të cilin jetojnë. Po të pyesish ndonjë të specializuar në biologji do të sqaronte vërtetësinë e asaj që jam duke e thënë. Ndoshta shembulli më i afërt është shembulli i disa bletave të cilat ndihmohen mes vehte dhe i mizave të cilat i ndihmojnë njëra tjetrës në mbledhjen e mbeturinave të ushqimit.
Edhe ti, o musliman, je i lirë në çeshtjet e tuaja personale, hanë ose agjëron, flenë ose nuk flenë, udhëton ose nuk udhëton, blenë ose shetë, kurse kjo liri është e përshkuar me një sistem hyjnor dhe e kufizuar me kufinj të sherijatit. Prej lirisë tënde është të tërhiqesh disa minutë nga puna jote që të pushosh në xhami, ku do ta ktheshë forcën dhe aktivitetin tënd dhe të dalish nga xhamia i mbushur me energji nga ndihma hyjnore e ta kryesh detyrën dhe misionin tënd.
Prej lirisë tënde është që të jeshë i kufizuar me sistemin hyjnor, i cili ti ka ofruar të gjitha shkaqet e lumturisë dhe komoditetit në dynja dhe ahiret.
Prej lirisë tënde është që mos ti nënshtrohesh asnjë fuqie tokësore, pasiqë fuqia e All-llahut është me ty, e të mbron dhe të ndihmon.
Prej lirisë tënde është të thuash, të duash, të veprosh atë që dëshiron, të shkruash atë që të pëlqen, të tregtosh me çka dëshiron, me kusht që mos të kalosh kufijtë tuaja, sepse me kalimin e kufinjve tua, i mer nëpërkëmbë të drejtat dhe kufinjtë e tjerëve. Këtë e ndalon Islami por edhe ligjet njerëzore.

Pesë: shoku im i dashur. Namazi nuk është gjë e lejuar, sikurse gjërat e thjeshta të jetës, nëse e vepron nuk shpërblehesh dhe nëse nuk e vepron nuk denohesh. Përkundrazi, është gjë e prerë dhe rigoroze. Ka kohë të caktuar, formë të veçantë, metodë të dalluar, plan të vizatuar, nuk ke të drejtë ta devijosh me shtesë ose pakësim, ose ta ndryshosh me dhënie përparësi ose vonim. Eshtë mu sikur kafshata e cila vëndohet në gojë e jo në veshë. Eshtë mu sikur ajri, i cili depërton nga hunda dhe goja në mushkëri e jo nga këmbët. Nëse ti mund ta urdhërosh rahjen e zemrës tënde, ose punën e mushkërive tua, atehëre fol edhe për namazin.
Namazi i ngjanë kryerjes së detyrës tënde, nëse je nëpunës, ose shitblerjes, nëse je tregtar, nëse e kryen detyrën tënde dhe vazhdon punën tënde, në fund të muajit e mer shpërblimin tënd, rrogën dhe e mbush xhepin tënd me fitim. Kurse po mungove nga puna dhe nuk e kreve detyrën tënde, nuk do ta marish rrogën e as nuk do të fitosh.
Shumë herë jep llogari njeriu edhe për gjërat e lejuara ashtu sikurse jep për gjërat obligative. Nëse një njeri në mes nate, e hap zërin e radios deri në fund, ose fillon të këndosh me plotë gojë, sigurisht se do tu pengosh fqinjëve tuaj dhe do të qortojnë, do ta trokasin derën që tia ndalish zërin radios ose të heshtish, përndryshe do të denohesh! A nuk është dëgjimi i radios gjë e lejuar për ty, e dëgjon kur të duash dhe si të duash, atëherë, pse e kufizon lirinë tënde?!
Do të përgjigjeshim duke thënë: t'i e ke përkufizuar lirinë tënde me ligj të veçantë ose të përgjithshëm, të cilin nuk guxon ta kalosh. Atëherë si do të jetë puna me robët e All-llahut, të cilët i kanë besuar Hyjnitetit dhe Zotërimit të Tij, janë të kënaqur me fenë dhe sherijatin e Tij, vallë janë të lirë në ibadetin dhe namazin e tyre, ose janë të kufizuar me urdhëra dhe të detyruar t'i zbatojnë?!

Gjashtë: Po. Namazi është nevojë e domosdoshme, të cilën e kërkon jeta e njeriut, ashtu siç e kërkon ushqimin dhe pijen. Ashtu sikurse ushqimi dhe pija janë lënda e trupit dhe jetës, ashtu është namazi mbajtës i shpirtit dhe lënda e qetësisë, e ngritë pronarin e sajë nga gjërat pa vlerë, saqë drejtohen të gjitha gjërat e tija ashtu sikurse ai drejtohet në namaz.
Namazi është vija ndarëse mes besimit dhe mosbesimit. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: "Mes mosbesimit dhe besimit është lënja e namazit".
Cka fiton Islami nga këta musliman falsifikat, të cilët i kundërshtojnë urdhërat e tij?! A nuk i ngjanë fëmiut të padëgjueshëm, i cili është me prejardhje nga ndonjw familje e ndershme, mirëpo aspak nuk u ngjanë atyre me sjellje?! A mund tw shpresojmë të mira pwr njeriu, i cili aspak nuk shpreson për vehten e tij të mira?!
Ne muslimanët, nuk dëshirojmë të jemi sikur shkuma, numërojmë me qindra milion, kurse të mirët në radhët tona tw numrohen me dhjetra. Por një plumb i mbushur me barut, me të cilin mundemi ta vrasim armikun është më mirë sesa të kemi një grusht me plumba pa barut. A ka mundësi të ngritet një godinë me njëqind shtylla, nëse në mes nuk ka shtyllë, kurse shtylla e mesme dhe kryesore është namazi.
Namazi është gjë e domosdoshme në jetën e njeriut, sepse ia përmirëson sjelljen, ia përsosë natyrën, e pengon nga vendi i prishjes dhe devijimit dhe largon nga amoraliteti dhe punët e këqija. Si ka mundësi të bëjë mëkat ai njeri, i cili e di se do të qëndrojë para All-llahut, kurse ky qëndrim nuk pranohet prej tij, nëse nuk është i pastërt edhe në shpirtë edhe në zemër edhe në trup. A nuk keni parë se shumica e muslimanëve e lanë alkoolin kur zbriti ajeti:

يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ

"O ju që besuat, mos iu afroni namazit duke qenë të dehur, derisa të dini se ç'flitni,..". (En-Nisa: 43).

Si ka mundësi t'i afrohen namazit, kur ata janë ndotur me ndytësirën e alkoolit?! Ata doemos duhet t'i afrohen sepse duhet falur pesë herë në ditë, për këtë duhet larguar tërësisht nga alkooli, që të jenë vazhdimisht të gatshëm për ta takuar All-llahun e Madhërishëm.

Shoku im. Namazi është peshojë me të cilën njeriu i peshon veprat e veta që i ka bërë mes dy namazeve, ashtu sikurse e llogaritë mjeku temperaturën herë pas here. Nëse veprat e tija janë të mira i thotë: duro dhe vazhdo, e nëse i ka të këqija, i thotë: kthehu dhe përqendro. Kur ta dëgjojë muezinin duke thënë: All-llahu Ekber, i kujtohet dhe kupton se All-llahu është më i Madh se sa puna në të cilën është, andaj largohet prej dunjasë dhe i përgjigjet ftesës së All-llahut.

Të jeshë i bindur, se njeriu që falet, është njeriu nga i cili shpresohet mirësi dhe fe, edhe pse mund ta gjeshë shpesh herë të devijuar, mirëpo do të vjen dita kur ky namaz do ta largojë nga punët e këqija, sepse ky njeri në namaz lexon Kur'an, ai edhe pse shumë herë e lexon Kur'anin pa vëmendje, do të vijë çasti dhe momenti kur do të jetë i vëmendshëm, e do të lexojë ajete që do tia dridhin zemrën dhe do të zgjohen emocionet e të mirës te ky njeri. Këtë e ndihmon ajeti:

وَأَقِمْ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنْ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ

"…fal namazin, vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat,…". (El-Ankebut: 45). Kurse ai që nuk falet nuk lexon Kur'an, e ai që nuk lexon Kur'an nuk përfiton nga Kur'ani, andaj mbetet në devijim dhe lajthitje.

Shtatë. Vëllau im i dashur. All-llahu [subhanehu ve teala] nuk ka nevojë për namazin tënd, por ne kemi nevojë që t'i falemi, Ai ska nevojë për krijesat, kurse mbarë krijesat janë të varfura për Te.

يَاأَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمْ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ(15)إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ(16)وَمَا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ(17)

"O ju njerëz, ju keni nevojë për All-llahun e All-llahu nuk ka nevojë për ju; Ai është i falënderuari. Po të dojë Ai, juve ju zhduk e sjell krijesë të re. E për All-llahun ajo nuk është e vështirë". (Fatir: 15-17).

All-llahu [subhanehu ve teala] i ka krijuar njerëzit, të xhveshur, të zbathur, me duar të zbrazta, me trup të dobët dhe me mendje të ngurtë, nuk dinë të bëjnë dallim me hurmës dhe gacës, nuk mund t'i bëjnë vetvetes as dëm e as dobi, i ushqen e i forcon, i përkrahë me shëndet, mendje e pasuri, çdo gjë që ka mbi tokë e qiej ia nënshtron njeriut, i dhuron dhunti të brendshme dhe të jashtme, e a pas këtyre dhuntive që ia jep njeriut, Ai Mbreti i mbretërve, në Dorën e Tij janë depotë e qiejve dhe tokës, ka nevojë për namazin tonë?!

Jo, ai aspak s'ka nevojë për namazin tonë, por namazi ynë është deklaratë e qartë për dashurinë tonë ndaj Tij, pranim i dhuntive që na i ka dhënë. Kurse ata që e neglizhojnë namazin, edhe atyreve All-llahu u ka dhënë dhunti po sikur neve, ndoshta edhe ma shumë se neve, mirëpo ne i konfirmojmë dhuntitë e All-llahut, kurse ata i mohojnë. Ata kanë haruar ditën kur kanë lindur, atë ditë kur nuk posedonin asgjë, e kanë haruar ditën kur do të vdesin dhe të gjithë pasurinë që e kanë tubuar do t'ia lënë pasardhësve të tyre, ata do të kënaqen me atë pasuri, kurse ata do japin llogari. Këta njerëz janë treguar kryelartë ndaj adhurimit të All-llahut dhe i kanë kalur kufinjtë e Tij, andaj fundi i tyre është në xhehenem.

إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ(60)

"…e ata që nga mendjemadhësia i shmangen adhurimit ndaj Meje, do të hyjnë të nënçmuar në Xhehennem". (Gafir: 60).

Pse mbetesh musliman, o ti që nuk falesh, pasiqë je i panevojshëm për Islam?! Pse nuk falesh nëse je i bindur në Islam?! A të vjen keq të të thonë se je fetar dhe i frikohesh All-llahut?! A gëzohesh nëse të thonë se je mëkatar dhe e sfidon All-llahun?! Vallë, si ka mundësi të respektosh kryetarët tu, kurse nuk respekton All-llahun?! Vallë, kryetarët janë më të vlefshëm te ti sesa All-llahu?! All-llahu është më i larti dhe më i madhi.

Husejn ibn Ubejdi erdhi te Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] për ta qortuar ate për shkak të sfidimit të mushrikëve kurejshitë, qortimin e ëndërave dhe idhujve të tyre. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e la pa tekst, i solli argument të fuqishëm dhe e kundërshtoi të kotën me fjalë të vërtetë, e cila e detyroi t'i nënshtrohet dhe të pranon të vërtetën edhe pse më parë e kishte zemrën e ngurtë. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: Husejn, sa zotëra beson? Tha: shtatë në tokë dhe një në qiell! Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: Kur të vijnë vështirësitë, kujt i lutesh? Tha: Atij që është në qiell. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: Kur të shkatërrohet pasuria kujt i lutesh? Tha: Atij që është në qiell. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha: O Husejn, vetëm Ai që është në qiell të përgjigjet, kurse ti Atij i bënë ortak. Husejn bëhu musliman që të shpëtosh".

Unë të tham ty, o njeri që nuk falesh, që ke haruar se All-llahu të kontrollon dhe se vdekja të pret: falu nëse dëshiron të shpëtosh nga denimi i All-llahut, është turp për ty, t'i lutesh All-llahut në vështirësi e ta harosh në bollëk.

Tetë: vëllau im i dashur. Ajo që e fiton nga namazi është krejt mirë, nga namazi fiton ti edhe vëllezërit tuaj musliman. A nuk ke dëshirë që të t'i falë mëkatet All-llahu që i ke bërë në të kaluarën?! Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: "A tu tregojë gjëra me të cilat shlyhen mëkatet dhe ngriten shkallët? Thanë: po, gjithsesi, o i dërguar i All-llahut. Tha: Marja abdest në vështirësi, hapat e shumta për në xhami dhe pritja e namazit pas namazit. Kjo është sikur gatishmëria e xhihadit". Nëse All-llahu t'i falë mëkatet, gëzohen vëllezërit tuaj musliman, sepse ata të dëshirojn ty atë që i dëshirojnë vetvetes.

Vazhdon

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:42

Dobitë e namazit janë të shumta, janë aq saqë nuk ka mundësi të numërohen ose t'i shkruaj lapsi, pasiqë është urdhër Hyjnor, me të cilin e adhurojnë njerëzit All-llahun.

قُلْ لِعِبَادِي الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خِلَالٌ(31)

"Robëve të Mi, të cilët besuan thuaju: "Të falin rregullisht namazin dhe me atë që i furnizuam ata, të japin fshehtas e haptas, para se të vijë një ditë që në te nuk ka as kompensim as miqësi". (Ibrahim: 31) .

1- All-llahu ka përmbledhur të mirat e namazit më shprehje shumë përmbledhëse dhe shumë të shkurtër.

وَأَقِمْ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنْ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ

"…fal namazin, vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat,..". (El-Ankebut: 45). I mbetet njeriut që të numëron krejt veçoritë, nëse nuk mundet t'i numërojë të tërat, atëherë së paku le ti kujtohen disat prej tyre.

Nëse, ti, i largon gjërat amorale nga vetvetja jote, ia shkulë rrënjët nga sjellja jote, atëhere të pastrohet feja, të filtrohet shpirti, të shërohet zemra, i ke të mira gjymtyrët, kurse po i largove të këqijat, e ke mbytyr një mikrob shumë të dëmshëm në shoqërinë tënde, e me këtë siguron fenë, vetveten dhe familjen.

2- Namazi të ndihmon në vështirësi dhe për të zgjedhur situatat e komplikuara. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ(45)

"Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me durim dhe me namaz, vërtet, ajo është e madhe (vështirë), por jo edhe për ata që kanë frikë (Zotin)". (El-Bekare: 45).

Namazi është rehati e mendjes dhe e trupit tënd nga punët e jetës dhe lodhja e punës. Eshtë elementi kryesor që i ndërlidhë muslimanët mes vehte dhe i barazon, të mëson në rregull dhe ngritje nga çdo gjë e kësaj bote, e pastron zemrën nga epshi, nga armiqësia dhe zilia, e mbron gjuhën, shikimin dhe dëgjimin, mer edukatë dhe sjellje, mësohesh t'i zbatosh obligimet dhe detyrat në çdo kohë, edhe kur ke edhe kur nuk ke vullnet.

3- S'ka dyshim se namazi ka edhe dobi shëndetësore gjatë qëndrimeve në te edhe pse ne nuk i dijmë këto gjëra.

Muslimanët e mëparshëm urdhërat e All-llahut i pranonin duke mos kërkuar shkakun dhe dobinë e tyre, por i zbatonin ato pa asnjëfar komentimi. Mirëpo dobësia e elementit fetar në jetën e muslimanëve të kësaj kohe i detyron këshilluesit, që për të udhëzuar dhe këshilluar njerëzit, të mendojnë dhe analizojnë mbi vlerat e kësaj feje madhështore, që ti paraqesin para njerëzve.

O musliman!

- Të këshilloj që të falesh dhe të kujdesesh për namazin tënd, sepse askush nuk të bënë dobi para All-llahut, askush nuk e mer mëkatin tënd, askush nuk do të polemizojë për ty me All-llahun, askush nuk do të mund të të mbrojë nga dwnimi i Tij, nuk do të bënë dobi as pasuria e as familja, nuk do të mbesin as autoriteti e as fama. Do të pendohesh për këtë mangësi, atë ditë që aspak nuk të bënë dobi pendimi, do të vjen vdekja në befasi, në çastin kur ti nuk e pret, andaj pregaditu, mendo për gjendjen tënde dhe mer këshillë nga ata që kanë qenë para teje.

- Dije se gjëja e parë për të cilën do të pyetë All-llahu në ditë të Kijametit është namazi, nëse namazin e ke në rregull, pastaj të pyet për zekatin, agjërimin e haxhxhin, nëse me namazin nuk je në rregull, atëhere për asgjë tjetër nuk do të pyetesh.

- Dije se lënia e një namazi obligativ me qëllim, shkakton largimin e mbrojtjes së All-llahut dhe garancës së Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem].

- Mos u bë musliman falsifikat, i cili një namaz e falë e dhjetë tjera nuk i falë dhe mos u përngjajë munafikëve të cilët kur ngriten për në namaz, ngriten me përtesë.

- Kujdesu mos të thotë shejtani në gjuhën tënde, atë që e thotë në gjuhën e shumë muslimanëve falsifikat: namazi nuk është me rëndësi, me rëndësi është zemra e pastërt, edhe pse nuk falemi, ne nuk i bëjmë dëm askujt. Ata janë duke gënjyer, ata fyejnë All-llahun dhe Pejgamberin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem].

-

إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمْ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا(57)وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا(58)

"E s'ka dyshim se ata janë, të cilët e fyejnë All-llahun dhe të dërguarin e Tij, ata i ka mallkuar All-llahu në Dynja e në Ahiret dhe për ta ka përgatitur një dënim të dhembshëm. E ata që fyejnë besimtarët dhe besimtaret, për çka ata nuk janë fajtorë, ata kanë ngarkuar veten me shpifje dhe me një mëkat shumë të madh". (El-Ahzab: 57-58). Aka fyerje më të madhe për All-llahun, se sa bërje mëkate ndaj Tij?! A ka dëmtim më të madh për Pejgamberin sesa mosrespektimi i urdhërave të tij?! A ka fyerje ma të madhe për muslimanët se sa mosnderimi i fesë së tyre dhe pasimi i rrugëve tjera?!

- Nëse sheh njerëz që falen dhe bëjnë mëkate, duhet të dishë se ata nuk janë të pagabueshëm, mëkatet e tyre nuk kanë lidhje me namazin e tyre, fundi i fundit, ti nuk je llogaritës i tyre, e as që do të japish llogari për ta. Je i bindur, se ata do të largohen nga këto mëkate ndonjë herë. Pastaj, pse nuk bëhesh ti edhe ma i mirë se ata, bëhu shembëlltyrë për ta dhe këshilltarë i tyre. Bëhu prej atyreve që e largon namazi nga gjërat e neveritshme dhe amorale, e mos u bë prej atyreve që mos kryerja e faljes i largon prej All-llahut.

- Falu, nëse je i mençur, sepse njeriu i mençur nuk e le namazin. Mos u bë nga ata që nuk e përdorin mendjen dhe shqisat e tyre në gjëra që u bëjnë dobi, por i pasojnë epshet dhe shejtanin. All-llahu [subhanehu ve teala] për ta thotë:

وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنْ الْجِنِّ وَالْإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِكَ هُمْ الْغَافِلُونَ(179)

"Ne krijuam shumë nga xhinët e njerëzit për xhehennem. Ata kanë zemra që me to nuk kuptojnë, ata kanë sy që me ta nuk shohin dhe ata kanë veshë që me ta nuk dëgjojnë. Ata janë si kafshët, bile edhe më të humbur, të tillët janë ata të marrët". (El-A'raf: 179).

- Falu, nëse je njeri i lirë dhe me nderë, e mos u bë sikur ata mëkatarët e të shkatërruarit.

- Falu, nëse je prej atyreve që i falënderon të mirat dhe nuk i haron.

- Falu, nëse me të vërtetë je musliman, mos i kundërshto fjalët tuaja me veprat tuaja e të bëhesh prej munafikëve.

- Falu, nëse dëshiron të shpëtosh nesër nga dwnimi i dhembshëm, mos u trego kryeneç dhe mos insisto në mëkate, e të sundon shejtani dhe të bëhesh nga të humburit.

- Falu, nëse je bamirës ndaj prindërve tuaj, sepse nëpërmjet namazit lutesh dhe kërkon falje për prindërit tuaj.

- Falu, nëse ua dëshiron të mirën fëmijëve tu dhe gruas tënde dhe bëhu shembëlltyrë për ta. Si ka mundësi të falen ata nëse ti vet nuk falesh. A dwshiron ti shohish nesër duke u djegur ata në xhehenem?!

- Falu, nëse ia dëshiron të mirën vendit tënd, sepse kush nuk i bënë mirë vetvetes, as vendit të vet nuk mundet t'i bëjë mirë. Pastaj si ka mundësi që All-llahu tua ruan vendin dhe të mirat në te, nëse ata e mohojnë dhe nuk e falënderojnë?! Fundi i fundit, kafirat e botës, janë duke i sunduar muslimanët nga shkaku i lënies së namazit dhe bërjes së mëkateve!

- Falu, nëse e do All-llahun, sepse njeriu i dashuruar kënaqet duke biseduar në vetmi me të Dashurin e vet, le të jetë namazi një pjesë e këtij kontakti.

- Falu, nëse i frikohesh All-llahut të Madhërishëm, sepse i është kërcënuar atij që nuk falet me xhehenem, kurse ti nuk ke mundësi të durosh nxehtësinë e diellit, e si ke mundësi të durosh nxehtësinë e zjarit të xhehenemit?! Dije se zjari i kësaj bote është një e shtatëdhjeta pjesë e xhehenemit. Zjari i ahiretit, është errësirë, duhet të udhëtojë shtatëdhjet vjet derisa të bjer në fund.

فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ(40)عَنْ الْمُجْرِمِينَ(41)مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ(42)قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ(43)وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ(44)وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ(45)وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ(46)حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ(47)فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ(48)فَمَا لَهُمْ عَنْ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ(49)كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ(50)فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ(51)بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً(52)

Vazhdon

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:43

"Që janë në Xhennete e i bëjnë pyetje njëri-tjetrit, Përkitazi me kriminelët (e u thonë):

"Cka u solli juve në Sekar?" Ata thonë: "Nuk kemi qenë prej atyre që faleshin (që bënin namaz); Nuk kemi qenë që ushqyenim të varfërit; Dhe kemi qenë që përziheshim me të tjerët në punë të kota. Dhe kemi qenë që nuk e besonim ditën e gjykimit. Derisa na erdhi e vërteta (vdekja)!" E tanimë, atyre nuk u bën dobi ndërmjetësimi i ndërmjetësuesve, Po çka kishin ata që largohesin prej këshillës (Kur'anit)? Ata ishin si gomarë të trembur (të egër). Që ikin prej luanit (ose prej gjahtarit). Veç kësaj, secili prej tyre dëshironte t'i jepej libër i posaçëm (i hapët, i qartë)". (El-Mudeththir: 40-52).

- A të gëzon nëse në Ditë të Kijametit të thonë se je kriminel dhe tu thotë Zoti melekëve të ashpër:

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ(30)ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ(31)ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ(32)إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ(33)وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ(34)فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ(35)وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ(36)لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ(37)

"U thuhet zebanive: Kapeni atë, vëjani prangat! Pastaj atë shtijeni në Xhehennem...Mandej, lidheni atë me një zinxhirë të gjatë shtatëdhjetë kutë. Pse ai ka qenë që nuk besoi All-llahun e madhëruar. Ai nuk nxiste për t'i ushqyer të varfërit. Ai sot nuk ka këtu ndonjë mik. As ushqim tjetër përveç të të shplarave. Që atë nuk e ha kush, pos mëkatarëve". (El-Hakka: 30-37).

- sigurisht se ti qwndron me mua kur tham se lërja e namazit është mëkat, atëherë pse nuk e falë?! A ke garancë prej All-llahut se do ta falë këtë mëkat?! A nuk e kë dëgjuar këtë udhëzim, të cilin ia ka dhënë All-llahu Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]:

قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(15)

"Thuaj: "Vërtet, unë i frikësohem dënimit të ditës së madhe, nëse nuk i përulem Zotit tim". (El-En'am: 15). Mos je ti më i nderuar te All-llahu sesa Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]?! Nëse Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] është më me nderë te All-llahu dhe i frikësohet denimit të Tij, vallë çka mbetet për ty?!

- Vëllau im i dashur. Nëse të kërcënohet një polic se do të mbyllë në burg ose nëse të kërcënohet ndonjë kryetar, kurë nuk do të rahatoheshe, do të frikoheshe dhe trishtoheshe. Mirëpo si do të jetë puna, nëse të kërcënohet Hakmarësi, ku do të shkosh dhe ku do të fshehesh?!

- A do të shpëton të qajturit dhe keqardhja kur do ta shohish zjarin?! Cfarë të mirë rezervon për në ahiret, nëse në dunja nuk falesh?! Cfarë humb nëse falesh?! Cfarë të gëzon, të jeshë më të lumturit në xhennet apo me të humburit në xhehenem?!

- Falu, njihe All-llahun kur ke bollëk që të tw njohë Ai ty kur je në vështirësi.

- Falu, e mos u bë musliman vetëm me emër dhe mos u bënë shkaktar i shkatërrimit të Islamit, por bënu prej atyreve që thonë:

Baba im është Islami

Kur të tjerët krenohen

Me Kasin ose Temimin (dy fise tw njohura arabe sh.r.)

-Falu, se me këtë u ndihmon vëllezërve të mirë musliman, duke ua shtuar numrin, duke e pakësuar armikun e tyre dhe numrin e munafikëve.

-Falu, se me këtë vepër e kënaq All-llahun dhe e hidhëron shejtanin dhe i largon kurthet e kurthtarëve.

-Falu, sepse namazi e largon erësirën e devijimit dhe lajthitjes në dunja, futë në zermën tënde dritë dhe udhëzim, ta ndriçon erësirën e varrit dhe të bënë dritë në urën e ditës së Kijametit.

-Falu, sepse namazi është ndihmesa më e madhe në braktisjen e mëkateve dhe pranga ma e vështirë për shejtanin dhe epshin.

-Falu, sepse llogaria është e rëndë, kurse Llogaritësi i Gjithmundshëm. Dije se kafshët kur do të shohin se ku përfundojnë njerëzit mëkatarë, do të thonë: e falënderojmë All-llahun që nuk na ka bërë si ju, nuk shpresojmë xhennet, mirëpo as që frikohemi prej zjarit. Këtë ditë, krimineli do të shpresojë të jetë dhe.

إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَالَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا(40)

"Ne ua tërhoqëm juve (idhujtarëve) vërejtjen për një dënim të afërt, në ditën kur njeriu (besimtar) shikon se çka i kanë sjellë duart e veta, e jobesimtari thotë: "Ah, sa mirë do të ishte për mua sikur të isha dhe". (En-Nebe': 40).

Më në fund, vëllau im, falu se edhe unë falem, ta dua ty atë që ia dua vehtes, pasiqë të kam vëlla nga feja.

Falu në shenjë respekti ndaj All-llahut, i Cili thotë:

حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَى وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِينَ(238)

"Vazhdoni rregullisht namazet (faljet), e edhe atë namazin e mesëm, dhe ndaj All-llahut të jeni respektues (në namaze)". (El-Bekare: 238). Dhe nga frika që mos të ringjalleni në grupin e mosbesimtarëve, pasiqë Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: "Marrëveshja mes neve dhe juve është namazi, kush e le, ka bërë kufër".

Falu, sepse pasha All-llahun, përveç të Cilit s'ka hyjni tjetër, unë mundohem të jem këshilltari yt.

Na bëftë All-llahu prej atyreve që i dëgjojnë fjalët dhe i pasojnë ato ma të mirat. Paqa dhe bekimi qofshin mbi Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], mbi familjen dhe mbi shokët e tij. Falënderimi qoftë për All-llahun.

Abdur-Reuf Hanavi

Përktheu: bekir halimi

Abdur-Reuf Hanavi,
2.2.2001



http://www.albislam.com

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:55

Lidhja e radhëve në namaz
Revista el-Huda

Ibn Umer [radiallahu anhu] transmeton se i dërguari i Allahut [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:"Rregulloni radhët e juaja [drejt], se vërtet engjëjt falen në radhë. Radhitni krahët e juaj, mbyllni zbrazëtirat, mbështetni duart për vëllanë e juaj dhe mos lini zbrazëti për shejtanin. Kushdo që e lidh një radhë [saf], Allahu e mban atë; kushdo që e ndërpret një radhë, Allahu e nderpret atë." [Ahmed, Ebu Daud, en-Nesa'i dhe të tjerët. Shiko Sahi ul-Xhami nr.1187]

Kushdo që është falur me grupe të ndryshme njerëzish mbas gjase ka përjetuar situatën në vijim: Kur radhiteni për namaz, personi afër jush s'lejon që shputat e juaja t'i prekin të tyret; nëse orvateni t'u afroheni atyre, ata largohen, nëse ngulmoni në këtë ka mundësi që të shpërthejë belaja.

Dëshmia për të qëndruar katër gishtërinj larg?

Shumica e njerëzve, të cilët qëndrojnë larg fqiut të tij gjatë namazit me xhemat, e bëjnë këtë vetëm nga shprehija. Nuk do të ishte me vend që të pohohet se kjo është e bazuar në ndonjë medhheb të caktuar, ngase kjo s'do të gjindej në mësimet e librave burimore të medhhebit. Për shembull, në librin e famshëm të fikhut Hanefi "Hashije" nga Ibn Abidejn, përmendja e vetme e mosprekjes së shputave të fqiut gjatë namazit, është në rastin e burrit kur falet me bashkëshorten e tij! Ngjashëm, kjo s'është përmendur në "el-Um" të esh-Shafi'i. Mirëpo, opinioni se është e lejueshme që të qëndrohet katër gishtërinj larg nga personi i afërt, është përmbledhur në disa libra krahasues të fikhut.1 Ky opinion, që ne shpresojmë ta paraqesim, është supozim i pabazë, dhe zbatimi i mëtejshëm i kësaj shkel tekste të shumta të përgjithshme e të veçanta, të cilat mësojnë se si të qëndrohet në radhë për namazin e përbashkët. Veç kësaj, mënyra në të cilën faleshin shoqëruesit [sahabët] në praninë e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam] është dëshmi për t'u ndjekur nga muslimanët, posaçërisht kur ai [salallahu alejhi ue selam] tha, "… se vërtet unë mund t'ju shoh prapa shpinës sime…" [el-Buhari] Dhe ai e tha këtë pasi urdhëroi shoqëruesit t'i ndreqin radhët e tyre. Po të mos e zbatonin urdhërin e tij si duhet, apo po ta tepronin në këtë, atëherë ai, duke pasur mundësi që ta shohë këtë, me siguri do t'i ndreqte edhe më tej. Dhe kjo është dëshmi kundër atyre që pohojnë se interesi në këtë çështje paraqet teprim.

Për më shumë, ky opinion kërkon nga personi që falet të bëjë një akt shtesë, dmth të largohet, ndërsa po të mos lëvizte kur personi afër tij e vendos shputën e tij afër të tijës, ai do të vepronte më pak, dhe veprimi më i pakët është rregulli në namaz po nuk u dëshmua ndryshe! Kjo është veçanërisht e vërtetë në dritën e tekstit, siç do të dëshmojmë nëse lejon Allahu.

Urdhëri për të drejtuar radhët dhe mbyllur zbrazëtirat, dhe se kjo është uaxhib [detyrim]

Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:"Bëjeni të mirë qëndrimin tuaj në namaz." [Ahmed dhe Ibn Hiban. Saktësuar nga el-Albani në Sahi ul-Xhami nr.195] Dhe:"Vendosni radhët [drejt], dhe bashkohuni…" [el-Buhari, Muslim, dhe të tjerët].

Imam el-Begaui komentoi fjalën 'terasuw' [këtu është përkthyer si bashkim] duke thënë, "Thënia e tij 'terasuw' do të thotë të ngjiturit bashkë derisa të mos ketë zbrazëti në mes. Siç ka thënë Allahu:"Vërtet, Allahu i do ata që luftojnë në rrugën e Tij në radhë sikur të ishin një mur i ngurtë [mersusen]." [es-Saf:4] Do të thotë se ata bashkohen me njëri-tjetrin. Në këtë ka dëshmi se imami duhet të kthehet nga njerëzit për t'i urdhëruar ata që t'i drejtojnë radhët e tyre."2

Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] po ashtu ka thënë:"Drejtoni radhët, se vërtet drejtimi i radhëve është pjesë e plotësimit të namazit." [el-Buhari dhe Muslim], për të cilën imam esh-Sheukani konstatoi, "Nga kjo kuptohet që drejtimi i radhëve është uaxhib." [Nejl ul-Autar]

Dhe ai [salallahu alejhi ue selam] urdhëroi:"Mbyllni zbrazëtirat… [Ahmed, Ebu Daud, en-Nesa'i dhe të tjerët. Shiko Sahi ul-Xhami nr.1187]

Urdhërimi i veprës me anë të foljes, e cila shoqërohet me 'Lamin' e urdhërimit

Midis shenjave të mirënjohura të një detyrimi apo uaxhibi, në usul ul-fikh, është kur folja urdhëruese të jetë paraprirë nga shkronja Arabe lam. Ky lloj lami është i njohur si lam el-amr, apo lam urdhërues. Kurdo qoftë që kjo të përdoret, atëherë në kuptojmë se adresimi paraqet një detyrim, përveç nëse kjo shoqërohet me një akt apo thënie, e cila tregon se kjo është vetëm rekomandim. Në tekstin vijues, lami i tillë i paraprin foljes, duke na lënë të kuptojmë se thënia është një detyrim:"Vendosni radhët [drejt], [në një transmetim këtë e vijon:Pasha Allahun, ose do t'i vendosni radhët [drejt], ose Allahu do të hedhë përçarje në zemrat e juaja." [Ebu Daud, Ibn Hiban. Sahi, shiko Sahih et-Tergib uet-Terhib nr.512 dhe shtesa gjindet në Ebu Daud, shiko Sahi ul-Xhami nr.1191]

Dhe:"Ose drejtoni radhët, ose Allahu do të bëjë që përçarja të shfaqet në fytyrat e juaja." [el-Buhari, Muslim dhe të tjerët]

Imam en-Neueui shpjegon siç vijon:"Do të thotë se hidhërimi, armiqësia dhe mospajtimi do të shfaqen në zemrat. Sikur thuhet, 'Fytyra e filanit ndryshojë ndaj meje.' Kjo do të thotë, 'fytyra e tij tregon mospëlqim ndaj meje.' Pra, dallimi i tyre në radhët është një lloj i dukshëm i përçarjes, dhe dallimet e dukshme së jashtmi janë shkak për përçarjen e brendshme."3

Vazhdon

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:56

Përmednja e 'la' së ndalimit

La-ja e ndalimit quhet kështu nga që do të thotë, "Mos e bëj këtë e këtë." Në të gjitha rastet e tilla të ndalimit [nehi], kjo nënkupton që akti është haram, përveç nëse është i shoqëruar nga një akt apo thënie që tregon se kjo është vetëm e papëlqyeshme.

Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

• Mos lini zbrazëtira për shejtanin [Ahmed, Ebu Daud, en-Nesa'i dhe të tjerët. Shiko Sahi ul-Xhami nr.1189]

• Mos u dalloni, se zemrat e juaja do të përçahen. [Muslim, Ahmed, en-Nesa'i dhe të tjerët.]

• Mos i bëni gjoksat të çregullt, se zemrat e juaja do të përçahen.

• Mos i lini radhët e juaja të çrregullta, se zemrat e juaja do të përçahen. [Ebu Daud, en-Nesa'i dhe të tjerët. Shiko et-Tergib uet-Terhib nr.513]

PARALAJMËRIM

Paralajmërime kundër zbrazëtirave

Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:"Ruajuni nga zbrazëtirat." Do të thotë në namaz. [et-Taberani në el-Kebir dhe të tjerë, shiko es-Sahiha nr.1757]

Zbrazëtirat e ftojnë shejtanin

Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:"Drejtoni radhët dhe radhitni krahët, dhe bashkoni duart me vëllezërit e juaj, dhe mbyllni zbrazëtirat, se vërtet shejtani hyn mes jush nëpërmjet tyre mu siç hyn qengji i vogël." [Ahmed, et-Taberani dhe të tjerët dhe kjo është sahi.]4

Paralajmërim i ashpër për shkëputjen nga Allahu

"Kushdo që lidh radhën, ai mbahet nga Allahu; kushdo që ndërpret radhën, Allahu e ndërpret atë." [Shiko shënimin për hadithin e parë.] Dhe një paralajëmrim i tillë s'do të bëhej për një vepër, e cila thjesht është e rekomanduar.

Sjellja e shoqëruesve [sahabëve]

Goditja në shputat

Umer dhe Bilal [radiallahu anhu] - nga të dytë është transmetuar të kenë goditur shputat e njerëzve me qëllim për të drejtuar radhët.5 Dhe siç konstatoi Ibn Hazm, ata s'do ta goditnin dikë po që se ai [salallahu alejhi ue selam] s'do ta mendonte nje detyrim.

Shpjegimi i "Drejtoni radhët"

Enes [radiallahu anhu] transmetoi se në el-Medine ai qe pyetur nëse po shihte ndonjë gjë të ketë ndryshuar nga koha e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam], me ç'rast u përgjigj:"S'po shoh ndonjë ndryshim, përveç që nuk po i drejtoni radhët si duhet." [el-Buhari]

Do të na mjaftonte të kuptojmë thënien e tij 'tekimune es-sufuf' se thjesht kjo do të thotë, radhët e juaja janë zigzag dhe nuk po i drejtoni ato. Por, transmetimi në vijim nga Enesi [radiallahu anhu] na e ndriçon kuptimin e vërtetë të drejtimit të radhëve:"[Pas ngritjes për namaz, para tekbirit, i dërguari i Allahu [salallahu alejhi ue selam] tha:] Drejtoni radhët e juaja dhe bashkohuni, se vërtet ju shoh prapa shpinës sime." [Dy transmetime të ndara nga el-Buhari dhe Muslim.] Në një transmetim Enesi shtoi:"Pashë që njëri nga ne do të ngjitte krahun e tij për krahun e shokut të tij, dhe thembërën me thembërën e tij, dhe po ta bënte këtë sot ndokush, ndonjëri nga ju do të ikte sikur gomar i pashtrueshëm."6

En-Nu'man bin Beshir [radiallahu anhu] ka thënë:"… kështu që pashë një njeri duke ngjitur krahun për krahun e shokut të tij, dhe shputën për shputën e tij, si dhe nyjen e këmbës për nyjen e këmbës së tij." [el-Buhari]

Argumenti se ngushtimi i radhëve pengon nga koncentrimi

Pas tërë këtij vlerësimi, disa njerëz ngulmojnë që qëndrimi afër njeri-tjetrit gjatë namazit ua humbë mendjet atyre. Për shkak të këtij problemi, ata besojnë se është më me vend që namazi i tyre të pranohet nëse qëndrojnë më larg personit afër tyre. Sidoqoftë, ky është një arsyetim i varfër, nga që paaftësia e ndokujt për t'u koncentruar gjatë namazit s'është arsye për të që ta nxisë shejtanin të hyjë në radhët. Dhe qartë urdhërimi e po ashtu edhe mirësia është me njerëzit që falen afër e jo veças, siç ka thënë pejgamberi [salallahu alejhi ue selam]:"Më i miri nga ju është ai që ka krahërorin më të favorshëm në namaz." [Ebu Daud dhe të tjerët. Ky është hasen sipas el-Albanit, Sahih ul-Xhami nr.3264]

Çështjet që kanë të bëjnë me këtë

Kur dy veta janë duke u falur…

Ibn Haxher transmeton nëpërmjet Ibn Xhurejxh, i cili tha:"I thashë Attasë, 'Njeriu që falet me një njeri tjetër, ku duhet të qëndrojë ai?' Ai tha, 'Në anën e djathtë të tij.' Thashë, 'Ai duhet të vijë paralelisht me të derisa të radhitet me të, dhe asnjëri të mos jetë më mbrapa se tjetri?' Tha:'Po.' Thashë:'A pëlqen që ai të barazohet me të derisa të mos mbetet më zbrazëtirë mes tyre?' Tha:'Po." [Fet'h ul-Bari – Kitab el-Ethan nr.57]

Ndalimi i faljes mes shtyllave apo kolonave

Është e detyrueshme për njerëzit që të radhiten ose përpara, ose përmbas pragut të çfarëdo strukture arkitektonike në xhami. Kjo është përftuar nga transmetimet ne vijim.

Mu'auije bin Kurreh transmeton se babai i tij ka thënë:"Ne qemë ndaluar që të radhitemi mes '[I]es-seuari' [gardhe, mure, shtylla, etj] gjatë kohës së të dërguarit të Allahut [salallahu alejhi ue selam], ai na largoi nga këto." 7

Dhe, Abdul-Hamid bin Mahmud ka thënë:"U fala me Enes bin Malik një të Premte. U falëm në anën e kundërt të seuari, dhe u zhvendosëm përpara apo së prapthi, ngase Enesi tha që ndaloheshim nga kjo gjatë kohës së të dërguarit të Allahut [salallahu alejhi ue selam]." [Ebu Daud, en-Nesa'i, et-Tirmidhi dhe të tjerët me zinxhir të vërtetë transmetuesish.]

Është transmetuar nga Ibn Mes'ud [radiallahu anhu] të ketë thënë:"Mos u radhitni mes [I]seuari."8

el-Bejheki komentoi:"Kjo ngase shtyllat [i parandalonin të lidhnin] radhën." Imam Malik ka thënë:"Nuk ka dëm në radhët mes shtyllave nëse nuk ka vend në xhami." Dhe, Ibn Kudame ka thënë:"S'është e papëlqyeshme për imamin të qëndrojë mes seuari, por vetëm për ndjekësit, nga që ajo i ndërpret radhët e tyre…"9

Ebu Hanife ka thënë:"Është e papëlqyeshme të qëndrohet mes dy shtyllave, apo në kënde, apo mes enklavave…"10

Të falurit i vetëm përmbas radhës

Janë disa transmetime që ndalojnë faljen e personit përmbas radhës. Kjo që vijon është një shembull. Ali bin Shejban ka thënë:"U falëm pas tij – dmth pejgamberit - dhe pejgamberi i Allahut [salallahu alejhi ue selam] e përfundoi namazin. Ai e pa një njeri duke u falur i vetëm përmbas radhës. Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] priti derisa ai e përfundoi namazin e pastaj i tha: Kthehu dhe falu, ngase s'ka namaz për atë që falet i vetëm përmbas radhës." [Ibn Khuzejme 1569. Shiko Irua ul-Galil nr.541]

Tërheqja e ndokujt së prapthi nga radha

Nuk ka ndonjë dëshmi të vërtetë për tërheqjen e personit nga radha përpara për të formuar një radhë të re kur namazi tashmë ka filluar dhe jeni të vonuar. Madje, teksti që e mbështet këtë është shumë i dobët apo i shpikur.11

Çfarë duhet të veprohet në këtë rast?

Meqenëse është vërtetuar se transmetimet mbi urdhërimin për të tërhequr dikë së prapthi s'janë të vërteta, atëherë s'është e lejueshme që kjo të veprohet, madje është e detyrueshme të mbyllen zbrazëtirat në radhët, e nëse jo, atëherë ai duhet të falet i vetëm dhe namazi i tij do të jetë korrekt, ngase ai ka bërë gjithë atë që mund të bënte dhe ka ndjekur atë që është ligjëruar, dhe Allahu ka thënë [domethënia]:"Allahu nuk e ngarkon asnjë shpirt përtej mundësive të tij." [el-Bekare:286]

Albanian eX|PerT

31-03-07, 01:57

Rregullat e adbesit
nga shejh Allame Salih Ibn Feuzan Ibn Abdillah Ibn Feuzan
Burimi: el-Mulekhes el-Fikhi, vëllimi 1, f.31-35

Dije, o musliman, se abdesi ka kushte, detyrime dhe akte të rekomanduara. Kushtet dhe shtyllat duhet të përmbushen nëse njeriu është i aftë për këtë, që abdesi të jetë korrekt. Përsa u përket akteve të rekomanduara, ato e përsosin abdesin dhe në to ka shpërblim shtesë, e nëse këto lihen, atëherë rregullsia e abdesit s'do të ndikohej nga kjo.

Kushtet janë Islami, intelekti, vitet e pjekurisë dhe qëllimi [nijeti]. Pra, abdesi i mosbesimtarit dhe i të çmendurit s'është i vlefshëm, as i të riut që s'mund të gjykojë si duhet, as i atij që s'ka për qëllim të marrë abdes por vetëm dëshiron të freskohet apo të lajë ndonjë pjesë të trupit për të larguar papastërtinë.

Kusht i abdesit është që uji të jetë i pastër dhe pastrues, sepse nëse është i papastër, kjo s'do të ishte pranueshme. Nga kushtet e abdesit është se uji duhet të jetë i lejueshëm. Nëse uji përfitohet në mënyrë të paligjshme apo merret në mënyrë joislamike, atëherë abdesi s'është korrekt.

Nga kushtet e abdesit është që ai [abdesi] të paraprihet nga pastrimi i organeve gjenitale duke përdorë ose ujë, ose gurë.

Po ashtu kusht është edhe largimi i gjërave që do ta pengonin ujin ta prek lëkurën. Pra, është detyrim për atë që merr abdes që ta heqë atë që e mbulon pjesën trupore të abdesit, qoftë baltë, brumë, qiri, pisllëk i mbledhur apo bojë e trashë; që uji të rrjedhë drejpërdrejt në lëkurën e pjesës së trupit pa pengesë.

Përsa u përket detyrimeve [uaxhib] të abdesit, ato janë gjashtë:

1. Larja e tërë fytyrës, dhe larja e gojës dhe e hundës është pjesë e kësaj. Pra, ai që lan fytyrën e tij dhe e lë larjen e gojës dhe hundës apo njërën nga këto, atëherë abdesi i tij s'do të ishte korrekt, sepse fytyra dhe hunda janë pjesë të fytyrës.

Allahu ka thënë:"Lani fytyrat e juaja." [el-Maide: 7]

Ai urdhëron që e tërë fytyra të lahet, kështu që kushdo që lë diçka nga kjo, ai nuk i bindet urdhërit të Allahut. Po ashtu pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] e lante gojën dhe hundën e tij.

2. Larja e dy duarve përfshirë edhe bërrylat, për shkak të thënies së më të Lartit:"Dhe duart e juaja deri në bërryla." [el-Maide: 7]

Domethënë: përfshirë bërrylat. Dhe për shkak se pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] i lante me ujë bërrylat e tij, ndërsa në një tjetër hadith "Ai i lante duart e tij deri në krah," që tregon se bërrylat përfshihen në larje.

3. Fshirja e tërë kokës, kurse veshët janë pjesë e kokës nga thënia më të Lartit:"Fshini kokat e juaja." [el-Maide: 7]

dhe thënia e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam]:"Veshët janë pjesë e kokës."1 Pra, larja e vetëm një pjese të kokës s'është e pranueshme.

1. Transmetuar nga Ibn Maxhe, ed-Darakutni dhe të tjerë pos tyre.

4. Larja e dy shputave së bashku me nyjen [e këmbës]. Për shkak të thënies së më të Lartit:"Dhe shputat e juaja deri në nyje." [el-Maide: 7]

Kjo vërtetohet nga hadithet që përshkruajnë abdesin e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam] dhe vërtet në to qëndron se nyjet përfshihen në larje.

5. Marrja e abdesit sipas renditjes [siç përmendet në ajetin], që së pari të lahet fytyra, pastaj dy duart, pastaj të fshihet koka, pastaj të lahen shputat për shkak të thënies së më të Lartit:"O ju që besoni! Kur të përgatiteni për namaz lani fytyrat e juaja, duart e juaja deri në bërryla, fshijeni kokën, dhe lani shputat e juaja deri në nyje." [el-Maide: 7]

Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] merrte abdes sipas kësaj renditjeje. Dhe ai [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:"Allahu s'do ta pranojë abdesin përveç në këtë mënyrë."2

2. Transmetuar nga Ebu Daud dhe të tjerët veç tij.
6. el-Muwalat, dhe domethënia e kësaj është se secila pjesë e trupit që është përmendur të lahet në seri në mënyrën që s'do të kishte zbrazëti mes larjes së njërës pjesë dhe pjesës tjetër që është larë përpara, por që larja e tyre të jetë e njëpasnjëshme, duke e larë njërën pas tjetrës, nëse për këtë ka mundësi.

Këto janë detyrimet e abdesit, të cilave duhet përmbajtur ndërsa merret abdesi në pajtim me atë që Allahu përmend në Librin e Tij. Dijetarët ndahen në mendime përsa i përket rregulles së të thënit 'bismilah' në fillim në abdesit, se a është kjo detyrim [uaxhib] apo Sunet, por të gjithë mbajnë qëndrimin se kjo është ligjëruar, kështu s'është e përshtatshme që kjo të lihet.

Përsa i përket ndonjë gjëje, e cila është plotësuese e asaj që u përmend në përshkrimin e abdesit të pejgamberit [salallahu alejhi ue selam], atëherë kjo është e rekomanduar [mustehab]; ai që e bën këtë do të ketë shpërblim shtesë, ndërsa ai që e lë atë asgjë se parandalon nga kjo.

Për këtë shkak disa nga Fukahatë [Juristët] e quajnë këtë veprim suneni i abdesit, duke menduar në aktet e rekomanduara. Sunenet e abdesit janë:

1. Siuak – momenti për të është kur të lahet goja, që goja të pastrohet me këtë dhe t'i mundësohet individit gjendja e duhur e adhurimit për të lexuar Kur'an dhe për t'iu lutur Allahut, më të lartit dhe të fuqishmit.

2. Të lahen duart tre herë para larjes së fytyrës në fillim të abdesit, për shkak të hadithit që përmend këtë, nga që duart janë mjeti që mbart ujin nëpër tjerat pjesë të trupit, kështu që larja e tyre është një masë parandaluese për abdesin.

3. Të fillohet me larjen e gojës dhe hundës para larjes së fytyrës, për shkak se me to është filluar në hadith. Dhe, në këtë duhet bërë përpjekje nëse nuk jemi agjërueshëm, dhe domethënia e përpjekjes në larjen e gojës është lëvizja e ujit nëpër tërë gojën, ndërsa në larjen e hundës mendohet në futjen e ujit deri në pjesën e epërme të saj [hundës].

4. Ndër aktet e rekomanduara të abdesit është hollimi me ujë i mjekrrës së dendur, në mënyrën që do ta mbërrinte pjesën e brendshme, dhe larja e gishtërinjëve të dorës, si dhe gishtave të shputave.

5. et-Tejemum – që të fillohet me dorën dhe shputën e djathtë para të majtës.

6. Përsëritja e larjes deri në tre herë, kur të lahet fytyra, duart dhe shputat.

Këto janë kushtet, shtyllat dhe aktet e rekomanduara të abdesit. Është me rëndësi që t'i mësoni këto dhe të përpiqeni t'i zbatoni në çdo abdes, që abdesi i juaj të jetë i plotë dhe në pajtim me përshkrimin e ligjëruar, dhe që ju të arrini shpërblimin.

Lusim Allahun që ta na e shtojë diturinë e dobishme dhe veprat e mira, neve dhe juve.

Albanian eX|PerT

04-04-07, 17:05

NAMAZI I PAKUJDESSHËM

E kujton gjyshën dhe vërejtjet e saja që namazin e tij ta kryen me kohë: »Djali im, nuk duhet lënë namzin deri në momentin e fundit!« Gjyshja e tij ishte shtatëdhjet vjeçare, por, sa herë që e dëgjonte ezanin, menjëherë ngrihej dhe i përgjigjej thirrjes së myezinit.
Ai, përkundrazi, kurrë nuk mundi ta mposhtë egon e tij, të ngritet menjëherë e të falet. Çfarëdo pune të bënte, namazi ishte në rend të fundit dhe çdo herë e kryente me shpejtësi të madhe që të arrijë me kohë. Duke menduar për këtë, u ngrit dhe e kuptoi se i kishin mbetur vetëm pesëmbëdhjetë minuta deri në ezanin e jacisë. Shpejtë morri abdest dhe filloi të falë namazin e akshamit.
Derisa bënte tesbih, sërish e kujtoi gjyshën e tij dhe filloi t’i vie turp nga lutjet e veta. Ajo u falte me aq përulësi dhe qetësi. Filloi me duanë e tij, pastaj e lëshoi kokën në sexhde dhe për një kohë qëndroi në atë pozitë. Kishte qenë tërë ditën në shkollë dhe ishte shumë i lodhur…
Papritmas, e zgjoi një zë i çuditshëm, zhurmë dhe bërtimë. Filluan ta kaplojnë djersët e ftohta. Shikoi rreth vetes, në secilën anë që shikonte – shihte shumë njerëz. Turmë e madhe. Disa qëndronin të ngrirë, duke shikuar rreth vetit, disa vraponin herë djathtas e herë majtas, krejtësisht të humbur, përderisa disa prej tyre ishin gjunjëzuar me duar të mbledhura, vetëm duke pritur… E kaploi një frikë e madhe dhe panikë kur e kuptoi se ku gjendet. Kjo ishte Dita e Gjykimit!!!
Derisa ishte gjallë kishte ndëgjuar për dhënjen e llogarisë në Ditën e Gjykimit, por kjo i dukej shumë largë! A thua kjo mund të jetë fryt i imagjinatës së tij, diçka çka mendja e tij kishte trilluar?! Jo, pritja dhe frika ishin aq të mëdha – është e pamundshme që kjo të jetë e pavërtetë. Hulumtimet ende vazhdonin. I dëshpruar filloi të vrapojë herë tek njeri e herë tek tjetri duke pyetur se a e kishin thirrur emrin e tij. Askush nuk kishte mundësi t’i përgjigjet.
Papritmas, ndëgjoi një zë duke thirrur emrin e tij, turma e njerëzve filloi të ndahej duke i bërë rrugë për të kaluar. Dy veta e kapën për dore dhe e tërhiqnin përpara. Kaloi në mes të turmës duke mos shikuar fare. Melekët e sollën deri në qendër dhe aty e lanë. Derisa koka e tij ishte e përulur, e gjithë jeta e tij i kalonte para syve, si të jetë ndonjë film.
E shikontë babain e tij duke vrapuar nga ligjerata në ligjeratë, duke hargjaur shëndetin e tij në rrugën e islamit. E shikonte nënën e tij duke ftuar mysafir në shtëpinë e tyre, duke shtruar sofrën e mbushur me të gjitha të mirat. Filloi të mbrohet: »Edhe unë gjithnjë isha në atë rrugë. I kam ndihmuar të tjerët, e kam përhapur fjalën e Zotit, namazin e kam kryer, kam agjëruar Ramazanin. Të gjitha obligimet e All-llaht i kam kryer, ndërsa ato që i ka ndaluar, nuk i kam bërë« Filloi të çajë dhe të mendojë për atë sa e ka dashur All-llahun. E dinte se të gjitha që i bëri në jetë nuk ishin aq sa e meriton All-llahu. E dinte se All-llahu është Mbrojtësi i vetëm i tij…
Djersitej dhe dridhej sa asnjëherë në jetën e tij. Sytë e tij ishin të ngulitur në peshojën e veprave, duke pritur vendimin. Më në fund, vendimi është marrë. Dy melekë, duke mbajtur fletët në duart e tyre, u kthyen në drejtim të turmës. Këmbët i kishte para kolapsit. I mbylli sytë posa filluan të lexojnë emrat e atyre të cilët shkojnë për në Xhehennem. Emri i tij ishte i pari. U gjunjëzua dhe filloi të bërtasë me zë të lartë »Si mund të jamë unë për në Xhehennem? Tërë jetën time i kam shërbyer të tjerët, e kam përhapur fjalën e All-llahut në mesin e njerëzve të tjerë…«
I humbi shikimi, filloi të dridhej në tërë trupin. Ata dy melekë e kapën për duar. Përderisa këmbët i zvarriteshin, ata e tërhiqnin nëpër turmë në drejtim të humnerës së Xhehennemit. Bërtiste, dhe i dëshpruar mendonte se a ka ndokush prej njerëzve që mund t’i ndihmojë… I thërriste të gjitha veprat e mira të cilat i kishte bërë: ndihmën të cilën ia kishte bërë babait të tij, agjërimin e tij, namazet e tij, Kur’anin të cilin e kishte lexuar, pyeste se amund t’i ndihmojë ndonjëra vepër të cilën e kishte kryer!? Por, melekët edhe më tej e tërhiqnin në drejtim të Xhehennemit.
Iu afruan zjarrit. Shikimi i tij i fundit pas vete… A nuk kishte thënë Resulullahi s.a.v.s., i pastër është ai person i cili pastrohet në lumë pesë herë në ditë, ashtu edhe namazi i kryer pesë herë në ditë pastron nga gjynahet?! Filloi të bërtasë: »Namazi im? Namazi im? «
Melekët nuk u ndalën dhe arritën buzë grëminës së Xhehennemit. Filloi ta ndien nxehtësinë e zjarrit në fytyrën e tij. Shpresat e fundit ishin humbur, është dënuar në zjarr të përhershëm…Njëri nga melekët e shtyri në zjarr dhe ai filloi të bie, duke shikuar fundin i cili afrohej sa më shumë … Papritmas, një dorë e fortë e kapi dhe e tërhoqi prapa. E fshiu pluhurin nga fytyra dhe para veti pa një plak me mjekërr të gjatë dhe të bardhë. E pyeti: » Kush je ti?« Plaku u përgjigj: »Unë jam namazi yt«
»Po ku ishe deri tani? Më shpëtove në momentin e fundit! edhe pak dhe do të përfondoja në fund të Xhehennemit!«
Plaku buzëqeshi dhe tha: » Po, edhe ti mua më ke kryer gjithmonë në momentin e fundit, a ke harruar?!«
Në atë moment i hapi sytë dhe e ngriti kokën nga sexhdeja. Ishte tërësisht i djersitur. Ndëgjonte zërat të cilat vinin nga jashtë dhe ndëgjoi ezanin e jacisë. Menjëhërë u ngrit dhe shkoi të marrë abdest.
“Pra shkatërrim është për ata që falen, Të cilët ndaj namazit të tyre janë të pakujdesshëm”. (El Ma’un, 4,5)

E përkthyer nga boshjnakishtja

http://islamgjakova.net

Albanian eX|PerT

06-04-07, 13:45

Falja e namazit të sabahut mbronë nga sëmundjet e zemrës [/URL] (http://ankebut.com/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=107) [URL="http://ankebut.com/index2.php?option=com_content&task=emailform&id=107&itemid=53"]
Studimi më u fundit mjeksor - Oman, 7 Mars 2007

Agjënsia e lajmëve Islame shpallë studimet më të fundit mjeksore për shërimin e sëmundjeve të zemrës dhe arteriosklerozës. Është zbuluar se falja ditore e namazit të sabahut në kohën e vet është mënyra më e mirë për t'u shëruar nga sëmundjet e zemrës dhe arterioskleroza.

Sëmundjet më të shpeshta të zemrës janë ç'rregullimet e rrahjeve, që ndodhin nga lëndët mpikëse të zemrës dhe arterioskleroza, shkak i së cilës është pushimi i gjatë i trurit.

Një grup mjekësh nga Jordania kanë vërtetuar se ç'rregullimet e rrahjeve të zemrës është sëmundja më e rrezikshme, e cila i kanosët zemrës. Gjithashtu dhe arterioskleroza dhe tromboza (dobësia dhe bllokimi i gjarkullimit të gjakut), që shkak kryesor i këtyre sëmundjeve është gjumi i gjatë, qoftë ai ditën apo natën.

Studimet mjeksore kanë konstatuar se njeriu kur bën gjumë të gjatë pakësohen tepër të rrehurat e zemrës, nuk i kalon 50 të rrehura në një minutë. E kur pakësohen të rrehurat e zemrës gjaku kalon nepër kanalet e veta shumë ngadal dhe kjo dukuri sjellë rënien e kriprave dhe yndyrës. Shkak i kësaj njeriu kanoset me arteriosklerozë apo trombozë (dobësimin e arterive apo bllokimin e tyre) e kjo shkakton në zemër ç'rregullimin dhe dobësimin e rrahjeve gjithashtu shkakton dobësimin e arterieve, të cilat do të transferojnë gjakun nga zemra e në tru e që nga kjo shkaktohet apopleksia (pushimi i trurit), e cila e vën jetën në rrezik.

Ky studim mjeksor bën të ditur se është e domosdoshme që të ndërpritet gjumi i gjatë, gjegjësisht të mos kalojë më tepër se katër orë. Pas kësaj periudhe të gjumit, për ta vënë zemrën në sistemin e duhur, duhet që të bëhën levizje trupore së paku 15 min. E këto levizje duhet të jenë ditore dhe të bëhën në oret e para të mëngjesit.

Me fjalë të tjera, falja e namazit të sabahut në kohën e vet dhe duke shkruar në xhami është ushtrimi i duhur pas gjumit për të shëruar sëmundjet e zemrës.

Në këtë studim gjithashtu përmendet se një musliman, i cili e ndërpret gjumin e tij dhe falë namazin e sabahut duke dalur në xhami bën riparimin dhe sistemimin e rrehjeve të zemrës dhe ruan arteriet e saja. Sidomos tek ata që bëjnë më tepër se tetë orë gjumë ditor.

BaNu Ne JeT I sInQeRt

10-04-07, 16:27

Un po e baj shkurt....FALENI DHE LUTENI sa ma shum,...se veq kur ben NAMAZ e ndjen veten te knaqur dhe te lir....

Ju pershendes

Albanian eX|PerT

10-04-07, 21:46

VllĖZĖR DHE MOTRA MENDOHUNI
MIR PER KĖTĖ…
Nese ALLAHU tė jepė ty 70 vite jetė ..

Ti do tė shpenzosh :
24 vite nė gjume

14 vite nė punė

8 vite nė argetim

6 vite nė tavolionen e bukes

5 vite nė veturė

4 vite nė bisedė

3 vite nė edukim

3 vite nė lexim
3 vite nė shikim tė TV-sė

Nese ti falesh 5 herė nė qdo ditė, ti do ti japish Allahut 5 muaj nga jeta jote.

A mundemi ti ndajm 5 muaj nga 70 vite tė jetes tone pėr Allahun?

Ejani pra ti ndajmė se paku 5 muaj nga jeta jonė pėr Allahun
Allahu na mėshiroft tė gjithve

Lijanna

19-04-07, 21:04

Si te falet namazi?

Namazi është shtylla kryesore e fesë Islame. ثshtë ibadet (adhurim) i cili bëhet për Zotin me zemër, me gojë dhe me trup, pesë herë në ditë. Ky adhurim e mban njeriun në kontakt të vazhdueshëm me Krijuesin e tij dhe me të Adhuruarin e tij, si dhe i ndihmon të jetë gjithmonë në përputhshmëri me fenë e All-llahut të Lartësuar dhe e largon nga të këqiat. All-llahu i Lartësuar në Kur'an thotë: “Ata nuk ishin të urdhëruar me tjetër, pos që ta adhuronin Allahun sinqerisht që të largohen prej çdo besimi të kotë, ta falin namazin, ta japin zekatin, se ajo është feja e drejtë.” (El-Bejjine: 5). Pastaj thotë: “Faleni namazin, ngase namazi largon nga punët e irrituara dhe të këqia, e përmendja e All-llahut (që namazi e përmban është) më e madhe!” Kurse Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë për rëndësinë e namazit thotë: “اka mendoni nëse dikush nga ju e ka para shtëpisë një lum dhe pastrohet në të pesë herë në ditë, a mbetet në trupin e tij ndonjë papastërti?! Të pranishmit thanë: “Jo, nuk mbetet”. Pastaj Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha: “Ashtu edhe me pesë namazet All-llahu i fshinë mëkatet (e vogla)”. Me fjalë të shkurtëra dhe në mënyrë të lehtë, në vazhdim do ta tregojmë formën se si falet namazi, duke u bazuar në hadithet e vërteta të cilat për shkak të shkurtimit të lëndës nuk do t'i përmendim. I Dërguari, Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Faluni ashtu siç më shihni mua duke u falur!” Në vijim le të përcjellen këto hapa:

1.Të merret abdest, ngase kjo është kusht i namazit. Abdesti merret në këtë mënyrë, thuhet:

bismil-lahirrahmanirrahim (me emrin e All-llahut, të Gjithmëshirshmit, Mëshiruesit të Posaçëm);

-lahen duart tri herë; -shpërlahet goja dhe hunda tri herë;

-lahet fytyra tri herë;

-lahen duart deri në bërryla tri herë duke filluar me dorën e djathtë;

-preket koka me duar të lagura (mes-h) dhe gjithashtu edhe veshët;

-lahen këmbët deri në nyje tri herë duke fillluar me këmbën e djathtë.

Në rast të mungesës së ujit, gjymtyrët lahen nga një herë.

Abdestin e prishin këto gjëra: kryerja e nevojës së madhe, urinimi, dalja e gazrave, vjellja me qëllim, gjumi dhe humbja e vetëdijes.

2. Të kthehet kah Kibleja (Qabeja në Mekkë), që është në juglindje, duke pasur për qëllim me zemër faljen e namazit përkatës, por nuk ka nevojë të shqiptohet nijjeti me gojë, ngase një gjë të tillë nuk e ka bërë Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], e as as'habët (shokët) e tij [radijall-llahu anhuma]. Para vetes vendoset një trup kah i cili falet, (quhet sutre) dhe nuk duhet lejuar asnjë njeri a kafshë të kalojë ndërmjet namazxhiut dhe sutres.

3. Të thuhet ezani:

All-llahu ekber, All-llahu ekber

All-llahu ekber, All-llahu ekber

Eshhedu en la ilahe il-lallah Eshhedu en la ilahe il-lallah

Eshhedu enne muhammeden resulullah Eshhedu enne muhammeden resulullah

Hajjales-salah Hajjales-salah

Hajjalel-felah Hajjalel-felah

(As-salatu hajrun minen-neum As-salatu hajrun minen-neum) vetëm në namazin e sabahut

All-llahu ekber All-llahu ekber

La ilahe il-lallah
All-llahu është më i madhi, All-llahu është më i madhi, All-llahu është më i madhi, All-llahu është më i madhi, Dëshmoj se nuk ka të adhuruar përveç All-llahut, Dëshmoj se Muhammedi është i dërguari i All-llahut, Dëshmoj se Muhammedi është i dërguari i All-llahut, Eja në namaz, Eja në namaz, Eja në shpëtim, Eja në shpëtim, (Namazi është më i dobishëm se gjumi, Namazi është më i dobishëm se gjumi) All-llahu është më i madhi, All-llahu është më i madhi, Nuk ka të adhuruar përveç All-llahut.
vazhdon...

Lijanna

19-04-07, 21:05

Para namazit farz thuhet ikameti, që është i ngjashëm me ezanin:

All-llahu ekber, All-llahu ekber

Eshhedu en la ilahe il-lallah

Eshhedu enne muhammeden resulullah

Hajjales-salah

Hajjalel-felah

Kad kametis-salah

Kad kametis-salah

All-llahu ekber All-llahu ekber

La ilahe il-lallah

( All-llahu është më i madhi, All-llahu është më i madhi, Dëshmoj se nuk ka të adhuruar përveç All-llahut, Dëshmoj se Muhammedi është i dërguari i All-llahut, Eja në namaz, Eja në shpëtim, Namazi po fillon Namazi po fillon All-llahu është më i madhi All-llahu është më i madhi Nuk ka të adhuruar përveç All-llahut.

4. Të ngriten duart deri në vesh apo supe duke thënë: All-llahu ekber (All-llahu është më i madhi), pastaj të shikohet në vendin e sexhdes. Të vendoset dora e djathtë mbi të majtën dhe së bashku të vendosen në gjoks.

5. Të thuhet lutja e hapjes: subhanekall-llahumme ve bihamdike ve tebarekesmuke ve teala xhedduke ve la ilahe gajruke. (I pastër je nga të metat dhe i lavdëruar, o All-llah, emri yt është i bekuar, e lartë është pozita Yte dhe nuk ka të adhuruar përveç Teje).

Dhe thuhet: Eudhubil-lahi minesh-shejtanirr-rraxhim Bismil-lahirr-rrahmanirr-rrahim Elhamdulil-lahi rabbil alemin Err-rrahmanirr-rrahim Maliki jevmiddin Ijjake naëbudu ve ijjake nestein Ihdinas-siratal mustekim Siratal-ledhine enamte alejhim Gajril magdubi alejhim ve leddalin. Amin. (Kërkoj strehim tek All-llahu nga shejtani i mallkuar, Me emrin e All-llahut, të Gjithmëshirshmit, Mëshiruesit të Posaçëm Lavdërimi i takon All-llahut, Zotit të botëve, Të Gjithmëshirshmit, Mëshiruesit të posaçëm Sunduesit të Ditës së gjykimit Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm nga Ti ndihmë kërkojmë, Na udhëzo në Rrugën e drejtë, Në rrugën e atyre të cilët i ke begatuar me të mira, E jo në të atyre që je hidhëruar në ta, Dhe as në të atyre që janë të humbur. Amin). (Pranoje o Zot!). Pastaj thuhet ndonjë sure a pjesë nga Kur'ani, për shembull: Bismil-lahir-rahmanir-rahim. “Vel asër. Innel insane le fi husër. Il-lel-ledhine amenu ve amilussalihati, ve tevasau bil hakki, ve tevasau bissabër.”

(“Pasha kohën. Vërtetë njeriu është në humbje.Përveç atyre që besojnë, bëjnë vepra të mira, porosisin njëri-tjetrin t'i përmbahen të vërtetës dhe të durojnë.”) ose Bismil-lahir-rahmanir-rahim. “Inna eëtajnakel kevther. Fe sal-li li rabbike venhar. Inne shanieke huvel ebter.”

(“Ne vërtetë të dhamë ty shumë të mira. Andaj ti falu dhe therr kurban për Zotin tënd. E s'ka dyshim se urrejtësi yt është i farësosur.”) ose Bismil-lahir-rahmanir-rahim. “Kul huvallahu ehad. Allahussamed. Lem jelid ve lem juled ve lem jekun lehu kufuven ehad.”

(Thuaj: Ai All-llahu është Një! Allahu është Ai që çdo gjë ka nevojë për Atë. Ai nuk ka lindur kë, e as që është i lindur. Dhe askush s'është i barabartë me Të.”), etj. Kjo lexohet me zë në namazin e sabahut, akshamit dhe jacisë.

6. Të bëhet rukuja (përkulja) duke thënë: All-llahu ekber (All-llahu është më i madh), dhe duke i ngritur duart deri në vesh apo supe. Ashtu i kërrusur, drejtohet mirë shpina, e duart vendosen në gjunj, e në këtë pozitë thuhet: subhane rabbijel-adhim (i pa të meta je o Zoti im i Madh). Mirë është të thuhet kjo tri apo më shumë herë.

7. Të ngritet nga rukuja duke thënë: semiallahu limen hamideh (All-llahu e dëgjon atë që e falënderon), duke i ngritur duart deri në vesh apo supe. Pas ngritjes thuhet: rabbena ve lekel-hamd (o Zoti ynë, Ty të takon lavdërimi).

8. Të bëhet sexhde duke thënë: All-llahu ekber (All-llahu është më i madh) do të thotë lëshohet me duar dhe vendoset në tokë balli, hunda, shuplakat e duarve, gjunjët dhe majet e gishtave të këmbës. Në këtë pozitë thuhet: subhane rabbijel-aëla (i patëmeta je o Zoti im i Lartë). Kjo thuhet tri apo më shumë herë.

9. Të ngritet koka duke thënë: All-llahu ekber (All-llahu është më i madh) dhe të ulet mbi këmbën e djathtë. Në atë pozitë thuhet: rabbigfirlij, rabbigfirlij (më fal,o Zot).

10. Të bëhet sexhdeja e dytë duke thënë: All-llahu ekber (All-llahu është më i madh) dhe bëhen po ato veprime që janë bërë në sexhden e parë. Kështu është falur një rekat.

11.Të ngritet koka nga sexhdeja duke thënë: All-llahu ekber (All-llahu është më i madh) dhe një çast të shkurtër qëndrohet ulur, e duke u mbështetur me grushta në tokë ngritet në këmbë dhe fillon rekatin e dytë. Ashtu i ngritur thuhet: Bismil-lahirr-rrahmanirr-rrahim, sureja: elhamdulil-lahi rabbil alemin… dhe njëra nga suret e Kur'anit.

12. Nëse namazi është dy rekatësh (siç është sabahu dhe xhumaja) pas ngritjes nga sexhdeja e dytë qëndrohet ulur duke peshuar mbi këmbën e majtë, kurse gishtat e këmbës së djathtë mbesin të kthyera kah Kibleja. Në këtë pozitë, dora e djathtë vendoset mbi kofshën e djathtë dhe bëhet grusht, e gishti tregues drejtohet kah Kibleja, kurse dora e majtë mbi kofshën e majtë.Pastaj thuhet:

Ettehijatu lil-lahi vessalavatu vettajjibatu, esselamu alennebijji ve rahmetullahi ve berekatuhu, esselamu alejna ve ala ibadil-lahissalihin. Eshhedu en la ilahe il-lallahu ,ve eshhedu enne muhammeden abduhu ve resuluhu.

(Përshëndetjet janë për All-llahun, lutjet Atij dhe punët e mira. Paqja, mëshira dhe bekimi qoftë për të dërguarin e Tij. Paqja qoftë mbi ne dhe mbi të gjithë robërit e mirë të All-llahut. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar përpos All-llahut dhe se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij). Në vazhdim thuhet: Allahumme sal-li ala muhammedin ve ala ali muhammed, kema sal-lejte ala ibrahime ve ala ali ibrahime inneke hamidun mexhid. Allahumme barik ala muhammedin ve ala ali muhammed, kema barekte ala ibrahime ve ala ali ibrahime inneke hamidun mexhid.

(O All-llah, mëshiroje Muhammedin dhe pasuesit e Muhammedit, siç e ke mëshiruar Ibrahimin dhe pasuesit e Ibrahimit. O All-llah bekoje Muhammedin dhe pasuesit e Muhammedit, siç e ke bekuar Ibrahimin dhe pasuesit e Ibrahimit, Ti je i Lavdëruar dhe i Madhëruar). Pastaj kërkohet strehim nga All-llahu prej katër gjërave: Allahumme inni eudhubike min adhabi xhehennem, ve min adhabil kabr, ve min fitnetil mahja vel memati, ve min fitnetil mesihiddexhal. (O All-llah, kërkojë strehim te Ti nga dënimi i xhehennemit, nga dënimi i varrit, nga sprova e jetës dhe e vdekjes dhe nga sprova e Dexhxhxhallit). Më pastaj kërkohen nga All-llahu të mirat e dynjasë dhe ahiretit, dhe lutet për prindërit e të gjithë muslimanët:

Rabbena atina fiddunja haseneten ve fil ahireti haseneten ve kina adhabennar. Rabbenagfirlij ve li validejje ve lil mu'minine jevme jekumul hisab. (Zoti ynë, na jep në dynja të mira dhe në botën tjetër të mira dhe na ruaj nga dënimi i zjarrit. Zoti ynë, më fal mua, prindërit të mi dhe besimtarët në Ditën e llogarisë). Namazi përfundon duke dhënë selam e duke kthyer kokën në anën e djathtë me fjalët:
Esselamu alejkum ve rahmetullah (Paqja dhe mëshira e All-llahut qoftë mbi ju), dhe në të njëjtën mënyrë jepet selam në anën e majtë. Kështu falet sabahu dhe xhumaja (pra rekatet farz).
vazhdon...

Lijanna

19-04-07, 21:09

13. E nëse namazi është trerekatësh (akshami), atëherë lexohet vetëm: Ettehijjatu lil-lahi vessalavatu… dhe Allahummme sal-li ala muhammed… e pastaj duhet ngritur në këmbë duke u mbështetur me grushta në tokë dhe ngriten duart deri në veshë apo në supe, duke thënë: All-llahu ekber. (All-llahu është më i madh) Në pozitën vertikale vendosen duart mbi gjoks, ashtu siç u sqarua më lart dhe lexohet vetëm: Elhamdu lil-lahi rabbil alemin… (e s'është gabim nëse lexohet ndonjë sure pas kësaj), bëhet rukuja, sexhdet dhe më në fund bëhet ulja dhe thuhen ato dova që u sqaruan më lart dhe jepet selam. Kështu është falur akshami (pra rekatet farz). Kurse në namazet katërrekatëshe (ikindia dhe jacia) falen edhe dy rekate pas uljes së parë.Do të thotë duhet ngritur në këmbë, ku thuhet: El hamdu lil-lahi…, bëhet rukuja, dy sexhdet dhe prapë duhet ngritur në këmbë ku thuhet: El hamdu lil-lahi, bëhet rukuja dhe dy sexhdet dhe bëhet ulja e dytë ashtu siç u sqarua më lart dhe jepet selam. Kështu falet ikindia dhe jacia (pra rekatet farz).

14.Pasi është kryer namazi, bëhet dhikri pas namazit. Së pari thuhet tri herë: Estagfirullah (Kërkojë falje nga All-llahu), e më tutje: Allahume entesselam ve minkesselam tebarekte ja dhel xhelali vel ikram (O All-llah Ti je i Përsosur dhe nga Ti është shpëtimi, qofsh i bekuar o Zot i Madhështisë dhe Bujarisë). Pastaj Ajetul kursij (Tesbih dova):

All-llahu la ilahe il-la hu. El hajjul kajjum. La te' hudhuhu sinetun ve la neum. Lehu ma fissemavati ve ma fil ard. Men dhel-ledhi jeshfeu indehu il-la bi idhih. Jaëlemu ma bejne ejdihim ve ma halfehum. Ve la juhitune bi shejin min ilmihi il-la bi ma sha. Vesia kursijjuhussemavati vel ard. Ve la jeuduhu hifdhuhuma ve huvel alijjul adhim.

(All-llahu është Një, nuk ka të adhuruar përpos Tij. I Gjalli, Mbikqyrësi i përhershëm. Atë nuk e kap as kotja, e as gjumi. E Tij është ç'ka në qiej e në tokë. Kush mund të ndërmjetësojë tek Ai, pos me lejen e Tij. E di të tashmen dhe të ardhmen, e nga ajo që Ai di, të tjerët dinë vetëm aq sa Ai do. Kursija e Tij është sa qiejt dhe toka, kurse kujdesi iTij ndaj të dyjave nuk i vie rëndë. Ai është i Larti, i Madhi).

Pastaj thuhet: Subhanallah (33 herë) (i patëmeta është All-llahu),

El hamdulil-lah (33 herë) (i lavdëruar qoftë All-llahu),

All-llahu ekber (33 herë) (All-llahu është më i madhi) dhe në fund: La ilahe il-lallahu vahdehu la sherike lehu, lehul mulku ve lehul hamdu ve huve ala kul-li shejin kadir. (Askush s'meriton të adhurohet përpos All-llahut, Ai s'ka partner, Atij i takon krejt sundimi dhe lavdërimi dhe Ai ka mundësi për çdo gjë).

___________________________

*Siç u pa më lart një rekat përbëhet prej: - tekbirit fillestar (shiko HAPIN 4); - leximit të subhanekallahumme…, elhamdulil-lahi… dhe sures (shiko HAPIN 5); - rukusë (shiko HAPIN 6) dhe - dy sexhdeve (shiko HAPIN 8, 9 dhe 10).

*Në fund të dy rekateve bëhet ulja (shiko HAPIN 12). *Nëse namazi është dyrekatësh përfundohet me selam (shiko HAPIN 12 në fund). *Nëse namazi është tre apo katër rekatësh atëherë falet edhe një, respektivisht dy rekate dhe bëhet ulja e fundit (shiko HAPIN 12). Numri i rekateve të:

Namazi/rekatet
sunnetit të parë
farzitsunnetit të dytë

SABAHU
2
2

DREKA
4*
42

IKINDIA
4
4

AKSHAMI

32

JACIA

42

XHUMAJA
22 ose 4*

Vërejtje. Sunnetet katër rekatëshe falen duke i ndarë dy nga dy rekate.

Pejgamberi alejhis-selam lidhur me sunetet e pesë namazeve thotë: “ç'do musliman që i falë çdo ditë dymbëdhjetë rekate vullnetarisht, pra jo të obliguara, All-llahu ia ndërton një shtëpi në Xhennet.”

Në namazin e SABAHUT, AKSHAMIT dhe JACISث tekbiret (shqiptimet All-llahu ekber në fillim të namazit dhe gjatë ndërrimit të pozitës në namaz), Elhamdu lil-lahi… dhe sureja ( këto të dyja vetëm në dy rekatet e para) thuhen me zë të lartë.
Namazi falet njejtë, si për meshkujt ashtu edhe për femra, ngase Pejgamberi alejhis-selam nuk ka bërë dallim mes formës së namazit të meshkujve dhe të femrave, me përjashtim se femra duhet t'i mbulojë disa pjesë të trupit më shumë se mashkulli.

www.albislam.com (http://www.albislam.com)

uliksi31

20-04-07, 00:57

Perberja e nje reqati duhet te jete ne kete menyre:

Tekbir- farz

Nij-jeti- sun-net

Subhaneke eudhu bil-lahi- sun-net

el-Fatiha- farz

Sure mbas Fatiha- farz

Ruku- farz

Subhane R... A... ose dua ma teper- sun-net

Semi Allahulime hamideh- farz

Rab-bena lek el hamd- sun-net

Sexhde- farz

Subhane Rab-biel eala ose dua me teper- sun-net

Ngritja e e gishtit tregues- sun-net

Te ndejunit, Etehijatu- Vaxhib- Sun-net i fort, rekomandim

Dua ndejun-t sun-net dhe

Me dhen selam- sun-net

Po qe se jame gabim, shpresoj se Ai te me fal gabimin.

P.S. Ne ruku dhe sexhde nuk bene te lexohet nga Kur'ani, por vetem lutje dua.

Lijanna

22-04-07, 16:19

O ju njerëz! Kini frikë Allahun dhe dijeni se përqendrimi në namaz është ai që e lartëson dhe e bën atë të vlefshëm. Allahu i ka cilësuar profetet dhe njerezit e Tij vepërmirë duke thënë për ta në Kuran: “...Ata përpiqeshin për punë të mira, na u luteshin duke shpresuar dhe duke u frikësuar, ishin respektues ndaj Nesh”. (Enbija,90) Po kështu dhe në suren Fatir ajeti 28, thuhet: “Dijetarët janë ata të cilët i frikësohen më tepër Allahut nga robërit e Tij.” Si dhe në suren Isra ajeti 107-109: “...atyre të cilëve u është dhënë dijeni para tij, kur u lexohet atyre, ata bien me fytyrë duke bërë sexhde. Dhe thonë: ‘I Lartësuar është Zoti ynë, premtimi i Zotit tonë është i realizuar, dhe duke qarë bien me fytyra ( kur e dëgjojnë Kuranin) dhe ai ua shton edhe më tepër devotshmërinë (khushunë).”
Baza e të përqendruarit është është butësia e zemrës, qetësia dhe modestia e saj. Nëse përqendrohet zemra, menjëherë përqendrohen dhe gjymtyret e gjithë trupit, sikurse thotë dhe hadithi i Muhamedit (alejhi selam): “Me të vërtetë, në trupin e njeriut është një copë mishi, nëse rregullohet ajo, atëherë është i rregullt i gjithë trupi, e ajo është zemra.” (Buhariu dhe Muslimi) Nëse dikush e ka përqendrimin vetëm në gjymtyrë e jo dhe në zemër, ky është përqendrim hipokrizie. Një ditë Umeri pa një djalë i cili e mbante kokën ulur dhe i tha: “O ti, ngrije kokën sepse frika (khushja) nuk tregohet me uljen e kokës dhe se ky veprim nuk ia shton përqendrimin zemrës, por frika e cila arrin në zemër është vetëm ajo e cila arrihet me njohjen e madhështisë së Allahut. Kush e njeh Allahun më shumë i frikësohet më tepër Atij.” Ndër shkaqet kryesore për të arritur frika në zemër është të thelluarit në të kuptuarit e fjalëve të Allahut (Kuranin). Allahu i Lartësuar thotë në suren Hashër, ajeti 21: “Sikur Ne ta zbrisnim këtë Kuran në ndonjë kodër do ta shihje atë të strukur e të çarë nga frika e Allahut.” Allahu i Lartësuar i ka cilësuar besimtarët e librave të mëparshëm me fjalën, të frikësuar, të përqendruar kur i dëgjonin ajetet e Kuranit. Këtë e vërteton fjala e Allahut në suren Isra ajetet 107-109, ku thuhet: “...atyre të cilëve u është dhënë dijeni para tij, kur u lexohet, ata bien me fytyrë duke bërë sexhde. Dhe thonë: ‘I Lartësuar është Zoti ynë, premtimi i Zotit tonë është realizuar, dhe duke qarë bien me fytyra ( kur e dëgjojnë Kuranin) dhe ai ua shton dhe më tepër devotshmërine (khushunë).” Allahu i ka qortuar ata që i kanë zemrat e tyre të ngurta ndaj ajeteve të Kuranit. Allahu thotë në suren Hadid ajeti 16: “A nuk është koha që zemrat e atyre të cilët besuan të zbuten me përkujtimin e Allahut dhe me atë të vërtetë që zbriti, e të mos bëhen si ata, të cilëve u është dhënë libri më parë e zgjati koha dhe zemrat e tyre u shtangen, e shumë prej tyre janë jashtë rrugës.” Si dhe ajeti 22 në suren Zumer: “...Të mjerët ata që i kanë zemrat e tyre të ngurta nga përkujtimi i Allahut, ata janë në një hubmje të qartë”. Profeti (alejhi selam) i kërkonte mbrojtje Allahut prej zemrës e cila nuk frikësohet. Transmeton Muslimi se i dërguari (alejhi selam) ka bërë këtë dua: “O Allah, unë të kërkoj mbrojtje nga dija e cila nuk ka dobi prej saj, nga zemra e cila nuk frikësohet, nga vetja e cila nuk ka të ngopur dhe nga duaja e papranueshme!” Allahu i Lartësuar i ka obliguar robërit e Tij me obligime ku të shfaqet përqendrimi i zemrës dhe i gjymtyrëve. Ndër më të mëdhatë e këtyre është namazi. Prandaj dhe i ka lavdëruar ata të cilët në namazin e tyre janë të përqendruar duke thënë: “Me të vërtetë, kanë shpëtuar besimtarët, ata të cilët në namazin e tyre janë të përqendruar.” (Muminun,1-2)
Thotë Muxhahidi, një komentues i Kuranit nga tabiinët: “Kur ndonjeri nga dijetarët çohej për të falur namazin, kishte frikë prej Allahut të çonte shikimin në diçka, të kthente kokën, të luante me guraleca apo të mendonte në diçka nga çështjet e dynjasë, vetëm se në harresë, deri sa të ishte në namaz.” Muslimi vërteton një hadith nga Othmani se i dërguari (alejhi selam) ka thënë: “Nuk ka ndonjë musiman që kur vjen koha e namazeve farze, e merr abdesin në mënyrën më të mirë, e shton përqendrimin (khushunë), e përmirëson rukunë, vetëm se Allahu ia fal të gjitha përveç gjynaheve të mëdha, e kjo është e gjithë koha (periudha e shkruar).”
vazhdon...

Lijanna

22-04-07, 16:22

O robërit e Allahut!
Përqendrimi në namaz ka disa shkaqe, prej të cilave më kryesoret janë:
Përkujtimi i madhështisë së Allahut para të Cilit po qëndron, përkujtimi se Allahu është afër robit të Tij, e sheh dhe e dëgjon atë, di se ç’ka në zemrën dhe ndërgjegjen e tij, si dhe turpërimi nga Zoti i Tij. Shkaqe të tjera që ndikojnë në përqendrimin në namaz është dhe vendosja e dorës së djathtë mbi të majtën dhe vendosja e të dyjave mbi gjoks në shenjë nështrimi përpara Allahut të Madhëruar. Kur është pyetur Iman Ahmedi për këtë veprim u përgjigj se kjo paraqet nështrimin para Krijuesit të Madhëruar. Prej shkaqeve të përqendrimit në namaz është dhe eliminimi i lëvizjeve që s’janë pjesë e namazit. Një nga besimtarët e mëparshëm kur shikonte dikë që i lëvizte duart e tij jashtë lëvizjeve të duhura i tha: “Sikur të ishte e përqendruar zemra jote do të ishin të përqendruara dhe gjymtyrët e tua.” Këtë fjalë e kishte dëgjuar nga i dërguari (alejhi selam). Ka disa njerëz që kur falen i lëvizin së tepërmi këmbët, duart apo fërkojnë hundët, sa që shqetësojnë edhe të tjeret, e kjo tregon për mospërqendrim në namaz. Gjithashtu, nga shkaqet e përqendrimit në namaz është dhe prezantimi i zemrës në të dhe moszënia e saj me çështjet e dynjasë dhe problemet e saj. Pra qëndrimi përpara Allahut me zemër të frikësuar dhe të larguar nga diçka jasht namazit. Largimi i vëmendjes nga namazi është i ndaluar. Shpërqëndrimi nga namazi, sipas dijetarëve është dy llojesh:
1.Shpërqendrimi i zemrës nga Allahu duke e zënë atë me punët e dunjasë, duke mos e përqendruar atë në Allahun e Madhëruar. Transmeton Muslimi në librin e saktë të tij një hadith nga Muhamedi (alejhi selam) ku flitet për mirësinë e abdesit: “... e nëse ai falet, e falenderon Allahun, e nderon dhe e madhëron Atë me atë që Ai e meriton, pastaj e largon zemrën e tij nga çdo gjë tjetër, pastrohet nga gjynahet sikurse ka qenë në ditën kur e ka lindur nëna.”

2. Shpërqendrimi duke e hedhur shikimin majtas ose djathtas duke e ditur se mbajtja e shikimit në vendin e sexhdes ndikon për përqendrimin në namaz dhe për mos shkëputjen e vëmendjes tek objektet që na rrethojnë.
Muslimi transmeton se Aishja e pyeti të dërguari (alejhi selam) se ç’është shpërqendrimi nga namazi, ai iu përgjigj: “Shpërqendrimi është vjedhje me të cilën shejtani mundohet t’ia pakësojë sevapet njeriut.”
Ahmedi dhe Tirmidhiu transmetojnë një hadith nga Harith el Esharij nga i dërguar (alejhi selam) se ai ka thënë: “Allahu e udhëzoi Jahjan, të birin e Zekerijas me pesë fjalë që të punonte me to dhe të urdhëronte beni israilët që të punonin me to, përmendi prej tyre: Allahu ju urdhëron të falni namazin, sepse me të vërtet, Allahu vazhdon ta mbajë shikimin në fytyrën e robit të Tij, derisa njeriu të mos shpërqendrohet nga namazi, prandaj kur të faleni mos e largoni vëmendjen prej tij.”
Ahmedi transmeton nga Ebu Dherri se i dërguari (alejhi selam) ka thënë: “Allahu vazhon të qëndrojë përball robit të Tij kur është në namaz, deri sa të mos shpërqendrohet nga namazi, e nëse e largon vëmendjen prej tij, atëhereë edhe Allahu e largon shikimin nga robi i Tij.”

O robër të Allahut!

Me të vërtetë, namazi me të gjithë pjesët përbërëse të tij, si: qëndrimi në këmbë, në sexhde, dhikri që bëhet në këto pozicione është nështrim ndaj Allahut të Madhëruar.” Në suren Bekare ajeti 238, thuhet: “... dhe ndaj Allahut të jeni respektues (në namaze). Si dhe ajetin 43, po në suren Bekare: “... dhe bini në ruku (përkuluni) me ata që e bëjnë rukunë”. Sepse me te vertete rukuja (përkulja) është bindje ndaj Allahut dhe nështrim para Tij me githë trupin. Prandaj dhe mendjemëdhnjtë refuzuan t’i përkulen Allahut të Madhëruar për këtë arsye iu tërhoq vëmendja duke u thënë: “Dhe kur u thuhej atyre: ‘Përkuluni!’, ata nuk përkuleshin. Atë ditë është mjerim për ata që përgënjeshtruan.” Po kështu dhe sexhdja është një prezantim më i madh i nështrimit që robi i bën Zotit të tij. Kur njeriu vendos pjesët e tij më të nderuara në tokë, duke e nështruar dhe zemren e tij për Allahun e Lartësuar në shenjë modestie dhe frike ndaj krijuesit të tij. Një veprim i tillë e bën besimtarin të jetë më afër Zotit të tij, siç ka thënë dhe i dërguari (alejhi selam): “Me të vërtetë, njeriu është më afër Zotit të tij kur është në sexhde.” Allahu i Lartësuar ka thënë të dërgurit (alejhi selam): “... vazhdo me sexhde dhe afrohu Zotit tënd!”
Iblisi pasi refuzoi t’i bënte sexhde Ademit (alejhi selam) meritoi mallkimin dhe përçmimin e Allahut. Politeistët dhe politeistet refuzuan t’i bënin sexhde Allahut në këtë botë, për këtë arsye nuk do t’u mundësohet rënia në sexhde ditën kur do ta takojnë Zotin e tyre, siç thonë edhe ajetet 42-43 në suren Kalem: “Ditën kur ashpërsohet çështja deri në kulm (në Kiamet), e ata do të ftohen për të bërë sexhde, po nuk munden. Shikimet e tyre janë të përulura dhe ata i kaplon poshtërimi, kur dihet se ata kanë qenë të ftuar të bëjnë sexhde sa ishin të shëndoshë (e ata talleshin).” Buhariu transmeton nga Ebu Seid el Hudri se ka dëgjuar të dërguarin duke thënë: “Kur shfaq Zoti ynë Kërcirin e Këmbës së Tij, i bien në sexhde të gjithë besimtarët dhe besimtaret, mbetet vetëm ai që ka rënë në sexhde në këtë botë sa për t’u dukur dhe t’u dëgjuar, kur shkon për t‘i bërë sexhde Allahut shpina e tij transformohet në një pjesë të vetme (e palëvizshme). Ibn Kethiri thotë se ky është një hadith i njohur të cilin e transmetojnë Buhariu, Muslimi dhe të tjerë veç tyre.
Ndër shkaqet që ndikojnë në përqendrimin në namaz është dhe përkujtimi i cilësive të larta të Allahut të Lartësuar si, i Lartësuari, i Madhëruar kur të jesh në sexhde apo ruku. Kur kujton këto cilësi duket sikur thua: O Allah, unë ndaj teje jam i nështruar dhe i bindur ndërsa Ti je i Madhëruar i Lartësuar, prandaj dhe duhet thënë në ruku “Subhane Rabi el adhijm” (larg nga të metat është Zoti im i Madhëruar), në sexhde të themi “Subhane Rabi el ala” (larg nga të metat je o Zoti im i Lartësuar).
www.klubikulturor.com (http://www.klubikulturor.com)

Lijanna

27-04-07, 09:22

Shkaqet e sehvi-sexhdes në namaz janë tri:

- Shtimi në namaz

- Lënia mangut dhe

- Dyshimi

- Shtimi

Shtimi është kur njeriu shton p.sh. ndonjë ruku, sexhde, kijam (qëndrimi në këmbë gjatë leximit të fatihas dhe leximit nga Kur’ani) apo ndonjë ulje (teshehud).

- Lënia mangut

Lënia mangut është kur njeriu lë mangut p.sh. ndonjë rukn (shtyllë) apo vaxhib të namazit.

- Dyshimi

Dyshimi është kur njeriu dyshon se sa rekate ka falur, tri apo katër rekate?

Sa i përket shtimit, nëse njeriu shton diç në namaz, ndonjë ruku apo ndonjë sexhde dhe këtë e vepron qëllimisht, atëherë namazi i tij është i pavlefshëm, sepse nëse ai shton diçka në namaz, ai ka rënë në kundërshtim me fjalën e Allahut dhe të të Dërguarit (salallahu alejhi ve sel-lem):

"Kush punon diç që është në kundërshtim me çështjen (sunetin) tonë, ajo vepër është e refuzuar." (Tra.Muslimi).

Ndërsa, nëse njeriu shton diçka në namaz nga harresa, atëherë namazi i tij është i vlefshëm, mirëpo ai duhet të bëjë sehvi-sexhde pasi të ketë dhënë selam. Argument për këtë e kemi hadithin e Ebu Hurejres (radijallahu anhu), ku i Dërguari (salallahu alejhi ve sel-lem) kishte dhënë selam pas dy rekateve në namazin e drekës apo të ikindisë dhe dikush ia përkujtoi gabimin, atëherë i Dërguari (salallahu alejhi ve sel-lem) plotësoi atë që kishte mbetur, dha selam dhe bëri dy sexhde (pas selamit). (Tra.Buhariu dhe Muslimi).

Poashtu kemi hadithin e Ibni Mes’udit (radijallahu anhu), ku i Dërguari (salallahu alejhi ve sel-lem) kishte falur drekën me pesë rekate. Pasi që përfundoi, ia përkujtuan duke e pyetur se a është shtuar diç në namaz, atëherë i Dërguari (salallahu alejhi ve sel-lem) tha:"Çka është shtuar?" I thanë:"Ke falur pesë rekate." Atëherë, i Dërguari (salallahu alejhi ve sel-lem) u kthye nga kibla, mblodhi këmbët dhe bëri dy sexhde. (Tra.Buhariu dhe Muslimi).

www.mburoja.net

Lijanna

02-05-07, 23:05

Namazi pas kohes se caktuar

Allahu i Lartësuar ka caktuar kufij kohorë për faljen e çdo namazi. Pra, namazi duhet të falet brenda këtyre kufijve të caktuar, brenda kohës së caktuar. Nëse kjo kohë e caktuar për një namaz të caktuar ka kaluar, atëherë ky namaz i cili falet jashtë kohës së caktuar quhet namaz kaza. Dijetarët janë të mendimit se nëse dikush ka harruar të falë namazin në kohën e duhur, ose ka fjetur gjatë kohës së namazit, atëherë është e detyrueshme që personi ta falë kaza atë namaz që ka humbur.
Kjo bazohet në hadithin e Profetit alejhi selam, i cili ka thënë: “Nuk ka pakujdesi kur dikush është në gjumë, por harresa ndodh kur dikush është zgjuar. Kur dikush harron të falë namazin, ose është në gjumë, atëherë ai duhet ta falë namazin kur të kujtohet për të.”
Ndërsa nëse një personi i bie të fikët dhe është i pavetëdijshëm, nuk është e nevojshme që ai person ta përsërisë namazin nëse nuk ndërgjegjësohet në një kohë të mjaftueshme për t’u pastruar dhe për ta falur namazin në kohën e duhur.

Abdurrezaku transmeton nga Nafiu, se njëherë Abdurrezaku u sëmur dhe humbi ndërgjegjen. Kur ai u ndërgjegjësua, nuk e fali namazin e humbur. Gjithashtu, Hamd bin Selemeja transmeton nga Junus bin Ubejdi, se Hasan El Basriu dhe Muhamed bin Sirini kanë thënë se ai të cilit i bie të fikët nuk duhet ta përsërisë namazin që mund të ketë humbur.Ndërsa për lënien e namazit me qëllim, shumica e dijetarëve thonë se është mëkat i madh dhe namazi i humbur duhet të falet. Imam Maliku dhe Imam Ebu Hanifeja thonë se nëse një person e lë me qëllim një namaz ose disa namaze, atëherë ai duhet t’i falë ato para se të falë namazin që ka kohën e vet. Kështu veprohet edhe nëse i ka humbur të pestë namazet dhe gjatë kësaj kohe mund të ndodhë që të humbë edhe namazin e kohës. Gjithashtu, ata thonë se nëse personi ka humbur më shumë se pesë namaze, ai duhet të fillojë me namazin të cilit i ka hyrë koha dhe më pas të falë namazet e humbura.
Pasi çdo namaz ka një kohë të caktuar kur fillon dhe nuk mund të falesh para kësaj kohe, gjithashtu ka edhe një kohë të caktuar kur mbaron dhe askush nuk duhet ta falë atë pas kohës së tij.

Allahu i Lartësuar nuk ka lënë asnjë justifikim për asnjë person i cili duhet të falë namaz që ta shtyjë atë nga koha e caktuar, madje as në raste lufte, frike, sëmundjeje, sado e rëndë qoftë ajo, ose gjatë udhëtimit.
Argument për këtë janë fjalët e Allahut të Lartësuar: “Kur të jesh ti (Muhamed) bashkë me ta dhe u fal namazin, një grup prej tyre, duke i bartur armët, le të vijë e le të falet me ty (grupi tjetër në roje), e kur të bien në sexhde (të kryejnë një rekat), këta le të qëndrojnë mbrapa jush (në roje) e le të vijë grupi tjetër, që nuk është falur, e të falet me ty dhe le t’i bartin armët dhe të jenë në gjendje gatishmërie.” (Nisa, 102)
“ E nëse keni frikë (nga armiku) , atëherë faluni duke ecur ose hipur mbi kuaj…”(Bekare, 239)
Muslimani nuk duhet të flejë me qëllim kur vjen koha e namazit dhe ta humbë atë, e pastaj ta përdorë gjumin si shfajësim që nuk u fal. Gjithashtu ai nuk duhet të neglizhojë shkaqet që e ndihmojnë që të falet, por duhet të përdorë të gjitha shkaqet që e çojnë te falja e namazit.
Humbja e një namazi me qëllim është një gjynah i madh, madje aq i rëndë, saqë disa dijetarë kanë thënë se ai që vepron kështu është jobesimtar. Prandaj, ai person duhet të pendohet sinqerisht, sipas mendimit të dijetarëve.
Në lidhje me faljen kaza të namazit të lënë me qëllim, ka një dallim në mendimet e dijetarëve, nëse do të pranohet ai namaz kur falet pas kohës së vet. Shumica e dijetarëve kanë thënë se njeriu duhet të falë namazin kaza dhe se ky namaz është i vlefshëm, edhe pse personi është gjynahqar (nëse nuk pendohet, e Allahu e di më së miri).
Namazet kaza falen në të njëjtën mënyrë si namazet e zakonshme. Nëse personi futet në xhami dhe ka një namaz kaza për të falur, ai duhet t’i bashkohet xhematit me nijetin e faljes së namazit kaza. Kështu, nëse një person ka humbur drekën dhe vjen në xhami në një kohë që xhemati po fal ikindinë, ai duhet t’i bashkohet xhematit me nijetin e faljes së drekës dhe nuk ka gjë pse imami ka nijet tjetër. Atëherë më pas ai mund të falë ikindinë.
Si muslimanë, ne duhet të jemi të kujdesshëm e të përpiqemi të falim çdo namaz në kohë, pasi Allahu thotë në Kuran: “...pse namazi është obligim (për kohë) i caktuar për besimtarët.” (Nisa, 103)
Në përmbledhjet e Buhariut dhe të Muslimit nga Abdullah ibn Mesudi transmetohet se një njeri e pyeti të Dërguarin e Allahut: "Cila vepër është më e dashur tek Allahu?” I Dërguari alejhi selam i tha: “Namazi në kohën e vet”...

Lijanna

05-05-07, 14:24

Namazi i istihares

Namazi i istihares është një sunet që Profeti alejhi selam e ka përcaktuar për këdo që dëshiron të bëjë një veprim, por heziton sepse nuk di çfarë të zgjedhë mes dy a më shumë zgjedhjeve. Istihare në arabisht nënkupton të kërkosh udhëzim për të marrë një vendim lidhur me diçka. Në terminologjinë e sheriatit, istihare do të thotë të kërkosh udhëzim (për vendimin e duhur) përmes namazit dhe lutjes së transmetuar për sa i përket istihares në lidhje me atë që është më e mira sipas dijes së Allahut.
Argumenti për namazin e istihares vjen nga hadithi i rrëfyer nga Xhabiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, dhe i transmetuar nga Buhariu: “Profeti alejhi selam na mësonte të bëjmë istiharen për gjithë çështjet tona, ashtu siç na mësonte suret e Kuranit. Profeti alejhi selam na thoshte: “Nëse ndonjëri prej jush mendon të bëjë diçka, le të falë dy rekate namaz (jo prej namazit farz) dhe pastaj të thotë: “Allahumme in-ni estekhiruke bi ilmike. Ue estakdiruke bi kudretike, ue es'eluke min fadlikel-adhim. Fe inneke takdiru ue la akdiru, ue ta'lemu ue la a'ëlemu, ue ente 'allamul - gujub.
Allahumme, in kunte ta'ëlamu enne hadhel emru (përmend këtu me emër problemin tënd) hairun li fi dini ue ma'ashi ue akibeti emri ue 'axhilihi ue axhilihi fakdirhu li ue jes-sirhu li thumme barik li fihi.
Ue in kunte ta'ëlemu en-ne hadhel emru sherrun li fi dini ue me'ashi ue akibeti amri ue 'axhilihi ue axhilihi fasrifhu anni uesrifni anhu uakdir li al-hajre haithu kana thum-ma ardini bihi.”
(O Zot, me diturinë Tënde kërkoj hairin! Kërkoj ndihmë prej fuqisë Sate, kërkoj prej të mirave të Tua të shumta, sepse Ti je i Gjithëfuqishëm e unë jam i dobët, Ti di çdo gjë e unë nuk di, Ti je Ai që i di të fshehtat. O Zot, nëse në dijen Tënde kjo punë e imja (përmend këtu me emër problemin tënd) është hair për fenë dhe jetën time, për kohën e tashme dhe të ardhmen, bëj të mundshme që të realizohet, lehtëso dhe beko. E nëse në dijen Tënde kjo punë është e dëmshme për fenë dhe jetën time, për të tashmen dhe të ardhmen dhe për në ahiret, largoje prej meje dhe më largo mua nga ajo, më përcakto hairin kudo qoftë, pastaj më bëj të kënaqur me të.) Transmetuar nga Buhariu.
Ibn Hixhri duke komentuar këtë hadith ka thënë se istihareja nënkupton t’i lutemi Allahut që të na ndihmojë të bëjmë një zgjedhje, që nënkupton të zgjedhim më të mirën mes dy gjërave kur duhet të zgjedhim mes tyre. Istihareja është një nënshtrim ndaj urdhrave të Allahut dhe një dëshmi praktike e asaj që askush nuk ka fuqi nga vetja e tij. Kjo do të thotë se njeriu i kthehet Allahut duke u përpjekur të bashkojë të mirat e kësaj bote me ato të botës tjetër. Për të arritur këtë ne duhet të përulemi para Allahu të Lartësuar. T’i lutemi Allahut të Lartësuar përmes namazit ose lutjeve është shprehje e nevojës sonë për të dhe falënderim drejtuar Atij.

Arsyet e namazit të istihares
Të katër shkollat juridike islame janë të pajtimit se namazi i istihares praktikohet në rastet kur një person nuk di si të marrë vendimin e duhur. Në rastet kur dihet se një gjë është e mirë ose e keqe, si për shembull veprat e adhurimit, bërja e veprave të mira ose e veprave të këqija, nuk ka nevojë të falet istihare. Nuk ka vend për të falur istiharen kur bëhet fjalë për gjëra që janë të detyrueshme, haram ose mekruh, por istihareja ka të bëjë me gjëra që janë të lejuara. Istihareja pra falet kur njeriu duhet të zgjedhë mes dy gjerave të lejuara, si për shembull kur duhet të zgjedhë se në cilin vend të shkojë për të marrë dije, ose me cilin a me cilën duhet të martohet, ose kur vendos për ndonjë çështje për të cilën ka hezitim mes zgjedhjeve. Imam Neveviu ka thënë se është mustehab që përpara se të falet namazi i istihares, të konsultohet dikush që personi e njeh si të sinqertë, me përvojë dhe i besueshëm si dhe që njihet për dije fetare.
www.pertymoter.net (http://www.pertymoter.net)

Preshevar

07-05-07, 16:41

Namazi i atij që nuk e ka kënduar thelbin e Kur’anit (suren el-Fatiha) gjat faljes është i paplotësuar (i mangët) dhe i ka përsëritur këto fjalë tri herë. Dikush i tha ebu Hurejres: A duhet ta këndojmë edhe pas imamit kur edhe ai këndon Fatihën? Ai tha: këndojeni në heshtje, se e kam dëgjuar të Dërguarin e All-llahut a.s. duke thënë:

All-llahu a.xh. ka thënë:
“E kam ndarë namazin ndërmjet Meje dhe robit Tim në dy gjysma, dhe ai (robi) do ta fitojë atë për të cilën është lutur.”

Kur robi thotë:
“El hamdu lil-lahi rabbil alemin”; All-llahu a.xh. thotë:
“Robi Im më lavdëroi.”

Kur robi thotë:
“Er-rahmanir-rahim”; All-llahu a.xh. thotë:
“Robi Im më lartësoi.”

Kur robi thotë:
“Maliki jeumid-din”; All-llahu thotë:
“Robi Im më lavdëroi (robi Im i është bindur Madhërisë Sime).”

Kur robi thotë:
“Ijjake na’budu we ijjake nesta’in”; Ai thotë:
“Kjo është ndërmjet Meje dhe robit Tim dhe ai do ta fitojë atë, për të cilën është lutur.”

Kur robi thotë:
“Ihdinas-siratal mustekim, siratal ledhine en amte alejhim, gajril magdubi alejhim we led-dalin”; Ai thotë:
“Kjo është për robin Tim, dhe ai do ta ketë atë që e ka kërkuar.”

Albanian eX|PerT

17-06-07, 16:00

Nuk ishte prej atyre që falin Namazin!

Ishim në një udhëtim për Dave në Jordani. Një ditë prej ditëve, falem namazin e xhumasë në një nga xhamiat e qytetit Zarka. Në këtë udhëtim ishin me ne edhe disa nxënësa dhe një dijetarë nga Kuvajti. Derisa ishim ulur në xhami dhe njerëzit ishin shpërnda, papritmas disa njerëz po hyjnë në xhami në formë jonormale dhe të trishtuar dhe duke thirrur: Ku është hoxha... ku është hoxha ?
Erdhën tek hoxha, i cili ishte prej Kuvajti dhe i than: Hoxhë i nderuar, kemi një xhenaze, është djali i ri, vdiq sot në mëngjes në një aksident rrugor, e ne kur e hapem varrin e tij dhe e vendosem djalin në varr, papritmas na doli një gjarpër i madh aty, dhe ne ende nuk e kemi varrosur atë djalë, nuk dimë si t’ia bëjmë!

Rrefyesi i kësaj ngjarje thotë:
U ngritëm sëbashku me hoxhën dhe shkuam deri tek varri, shikuam në varr dhe pamë gjarprin e madhe, i cili u rrotullonte në varrë, kokën e kishte brenda kurse bishtin jashta, sytë i kishte spikatur dhe i shikonte njerëzit.
Hoxha tha: leni ketë varr, hapeni një varr tjetër! Thotë treguesi i ndodhisë: Shkuam dhe hapem një varr tjetër, që largësia e varrit që e hapëm nga ai i të parit i kishte diku 100 metra. Filluam ta hapnim varrin tjetër, kur u afruam se përfunduari nga çelja prapë u shfaq po i njëjti gjarpër. Hoxha tha: shikoni varrin e parë! Shkuam tek varri i parë, kur përsëri gjarpri doli nga toka në varrin e parë.
Në fund hoxha tha: Edhe nëse do të hapim varr të tretë dhe te katërt përsëri do të del ky gjarpër. Nuk na mbet tjetër përveç të përpjekemi që ta nxjerrim jashtë nga varri.
I sollën disa vegla që ta nxjerrnin dhe me ndihmen e Allahut arritëm që ta nxjerrim jashtë varrit. Pasiqë e nxorrën gjarprin, ai filloj të qëndrojë në buzë të varrit. Të gjithë njerëzit e shikonin atë, i kaploj frika kurse disave ju binte të fikët, që disa u desh të ndërhyje ndihma e parë për t'i shoqëruar deri në spital.

Erdhi policia dhe rrethoi vendin dhe ndaloi që dikush t'i afrohet varrit përveç dijetarëve dhe të afrimëve të vdekurit.
Atëherë kur u soll xhenazja dhe e futën në varr, papritmas gjarpri që qëndronte buzë varrit lëvizi me një lëvizje aq të shpejte saqë çoi pluhur të madh, dhe u fut në varrin e djaloshit, ndërsa ata të cilët ishin ne varr duke e varrosur dolën nga frika e madhe.
Gjarpëri filloi ta rrotullojë dhe ta shtrëngojë trupin e të vdekurit. Filloj nga këmbët e tija derisa arriti tek koka. E shtërngonte aq shumë sa edhe eshtrat ia thyente. Thotë rrefyesi i kësaj ngjarje: Nuk mbeti asnjë njeri që nuk e dëgjoi zërin e eshtrave duke u thyer.
Kur u qetësua situata dhe pluhuri filloi te bie, u afruam tek varri që të vështrojmë, pamë se djaloshin e kishte rrethuar gjarpëri, e ne nuk kishim mundesi të ndërmarrim diçka.
Hoxha tha: Mbulojeni varrin! Pastaj shkuam tek prindi i tij dhe e pyetem për jetën e djalit të tij.
Babai i tij tha: Djali im ishte djalë i mirë, i edukuar me moral të lartë, i dëgjueshëm por e kishte një të metë: “Nuk ishte prej atyre qe falin Namazin”. Kërkojmë mbrojtjen e Allahut nga përfundimi keq.

Vëlla i dashur dhe motër e nderuar :

Kjo ngjarje duhet të jetë mësim për ata të cilët nuk e falin namazin dhe një stimulues që të pendohen e ti drejtohen Allahut, nga kjo vepër e keqe, para se të kaplojë dora e ashpër e melekut të vdekjes, e para se të thuash: “O i mjeri unë që kam lënë mangu respektimin ndaj All-llahut dhe që kam qenë prej atyre që talleshin, Ose të mos thotë: “Ah, sikur të më kishte udhëzuar All-llahu (në rrugë të drejtë) e të kisha qenë prej atyre që janë të ruajtur!, Apo, kur ta shohë dënimin të thotë: “Sikur të isha kthyer edhe një herë e të isha bërë prej atyre bamirësve!" [ez-Zumer:56-58]

Ndërsa përgjigja për ty do të jetë: “Jo, ty të patën ardhur argumentet e Mia, e ti i përgënjeshtrove ato, u bëre kryeneç dhe ishe prej atyre që nuk besuan.” [ez-Zumer: 59]

Përktheu:
Bexhet Dernjani
16 janar 2007

Preshevar

18-06-07, 11:43

Një mesazhë i vogël.

http://www.youtube.com/watch?v=9zUHOLzUCp8

Albanian eX|PerT

18-06-07, 13:52

Dobitë e Namazit

Falënderimet dhe lavdërimet i takojnë vetëm Allahut [Xhele Shanuhu], salavatet qofshin mbi të dërguarin e Tij Muhammedin (SalAllahu Alejhi ve Selem), familjen e tij, shokët e tij dhe gjithë muslimanëve që ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Nuk ka dyshim se falja e namazit ka dobi të shumta dhe mirësi, do ti cekim insha Allah disa prej tyre:

1. Namazi të largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat.

Allahu [Xhele Shanuhu] thotë:

"Vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat, e përmendja e All-llahut është më e madhja (e adhurimeve); All-llahu e di ç'punoni ju."

2. Namazi është vepra më e mirë pas shehadetit (fjalës La ilahe il-lAllah)

Transmetohet se Abdullah ibn Mesudi (RadijAllahu Anhu) ka thënë:

"E kam pyetur pejgamberin (SalAllahu Alejhi ve Selem) për veprat më të mira? Më tha: ´Namazi në kohën e tij.´ "
(Buhariu dhe Muslimi)

3. Me namaz Allahu [Xhele Shanuhu] e ngrit robin e Tij dhe ia shlyen mëkatet.

Pejgamberi (SalAllahu Alejhi ve Selem) thotë:

"Shpeshtoni sexhdet, se me të vërtetë çdo sexhde që e bën, Allahu [Xhele Shanuhu] do të të ngris një shkallë dhe do ta shlyej një mëkat."
(Muslimi)

4. Namazi është ndriçim për te, në dunja dhe ahiret (në këtë botë dhe botën tjetër).

Pejgamberi (SalAllahu Alejhi ve Selem) thotë:

"Përgëzoni ata që shkojnë nëpër errësirë në xhami, sepse ata do të kenë ndriçim të plotë në Ditën e Gjykimit."(Tirmidhiu - sheikh Albani ka thënë se hadithi është sahih)

5. Namazi i shlyen gabimet dhe mëkatet.

Ka thënë Pejgamberi (SalAllahu Alejhi ve Selem):

"A e shihni, sikur të kalonte ndonjë lum pranë shtëpive të juaja, dhe sikur ju të laheshit pesë herë në ditë, athua do t´ju kishte mbetur ndonjë papastërti?" Thanë të pranishmit: "Nuk ka mundësi të mbetet ndonjë papastërti," Pejgamberi (SalAllahu Alejhi ve Selem) tha: "Kështu është çështja e faljes së pesë kohëve të namazit, Allahu [Xhele Shanuhu] i shlyen me to mëkatet."
(Muslimi)

6. Allahu [Xhele Shanuhu] i fal mëkatet që bëhen në mes të dy namazeve.

Pejgamberi (SalAllahu Alejhi ve Selem) thotë:

"Çdo person që merr abdest ashtu si duhet dhe e fal namazin, Allahu [Xhele Shanuhu] do t'ia fal mëkatet që i bën mes këtij namazi dhe namazit që vjen pas tij."
(Muslimi)

7. Allahu [Xhele Shanuhu] do ti përgatit falësit të namazit gosti në Xhennet sa herë që shkon për sabah dhe mbrëmje.

Pejgamberi (SalAllahu Alejhi ve Selem) thotë:

"Ai i cili shkon në namazin e mëngjesit apo të mbrëmjes, Allahu [Xhele Shanuhu] do ti përgatit atij gosti në xhennet sa herë që shkon në mëngjes dhe mbrëmje."
(Buhariu dhe Muslimi) [Gosti ka për qëllim atë çka përgatit pronari i shtëpisë për mysafirët e tij]

8. Ai i cili shkon për ta falur ndonjë namaz në xhami, ai e ka shpërblimin sikur të jetë në namaz derisa të kthehet.

Pejgamberi (SalAllahu Alejhi ve Selem) thotë:

"Çdo person i cili merr abdest ashtu si duhet dhe shkon në xhami, ai është në namaz derisa të kthehet."
(Hakimi - sheikh Albani ka thënë se ky hadith është sahih)

9. Melaiket luten për falësin e namazit sa të qëndroj ai në vendin ku është falur.

Pejgamberi (SalAllahu Alejhi ve Selem) thotë:

"Melaiket luten për falësin e namazit sa të qëndroj ai në vendin ku është falur, duke thënë: O Allah mëshiroje atë, o Allah falja mëkatet, o Allah pranoja pendimin, dhe kështu luten derisa të ngritet apo të flas."
(Buhariu dhe Muslimi)

10. Namazi i shlyen mëkatet.

Pejgamberi (SalAllahu Alejhi ve Selem) thotë:

"Falja e pesë kohëve të namazit, xhumaja deri në xhuma, ramazani deri në ramazanin tjetër, janë shkaktarë për shlyerjen e mëkateve që bëhen mes tyre, nëse i largohemi mëkateve të mëdha."
(Muslimi)

Së fundi e lusim Allahun Subhanehu ue Teala që të na bëj prej atyre që i kushtojnë kujdes namazit, dhe e falin atë në kohën e vet, sepse me të vërtetë vdekja është shumë afër dhe gjëja e parë për të cilin do të japim përgjegjësi para Allahut do të jetë namazi, e nëse namazin nuk e kemi kryer atëherë do të jemi në një humbje të madhe.

E lusim Allahun [Xhele Shanuhu] të na i falë mëkatet tona, të prindërve tanë dhe të gjithë muslimanëve.

autor: Eroll Nesimi

Preshevar

18-06-07, 14:34

Rėndėsia e namazit nė KuranI lusim tė gjithė ata qė pėr ndonjė arsye tė caktuar nuk e kanė kryer rregullisht namazin, tė pendohen sinqerisht te Krijuesi i tyre dhe tė fillojnė ta falin atė, nė mėnyrė qė tė shpresojnė nė shpėrblimin e Tij! Allahu ėshtė Falės dhe i Mėshirshėm!
Namazi ishte obligim edhe pėr shoqėritė e mėhershme
Ibrahimi (a.s.) i lutej Zotit qė ta bėjė atė dhe familjen e tij prej falėsve tė namazit.(14:37-40)
Ismaili (a.s.) urdhėronte familjen e tij qė tė falte namazin. (19:55)
Zoti i udhėzoi pasardhėsit e Ibrahimit (a.s.) pėr faljen e namazit. (21:73)
Llukmani e kėshillonte tė birin pėr faljen e namazit. (31:17)
Beni Israilėt u urdhėruan me namaz. (5:12)
Musai (a.s.) ėshtė urdhėruar qė tė falė namazin rregullisht. (10:87, 20:14)
Meremja urdhėrohet qė tė falė namaz. (3:43)
Isai (a.s.) thotė se Allahu e ka porositur me namaz gjatė gjithė jetės sė tij. (19:31)
Ithtarėt e librave janė urdhėruar qė tė falin namazin. (95:5)

Falja e namazit ėshtė shpėtim pėr besimtarėt
Namazi ėshtė thjesht pėr Allahun, Zotin e botėve. (6:162)
Duhet t’i kthehemi nė tėrėsi Allahut gjatė ēdo namazi. (7:29)
Allahu na porosit tė kėrkojmė ndihmė me durim dhe namaz. (2:45)
Ne duhet tė falim namaz dhe ta urdhėrojmė familjen tonė pėr kėtė. (20:132)
Kur bėhet thirrja pėr namaz ditėn e premte duhet shpejtuar pėr nė xhami. (62:9)
Namazet duhet tė falen me rregull, e posaēėrisht ai i ikindisė. (2:238)
Namazi largon nga tė shėmtuarat dhe tė irrituarat. (29:45)
Djalli dėshiron qė pėrmes verės dhe bixhozit t’i largojė njerėzit nga namazi. (5:91)
Besimtarėt qė e falin rregullisht namazin do tė shpėrblehen me xhenetet e Adnit.
(13:22)
Besimtarėt e devotshėm e falin rregullisht namazin. (2:177, 22:35, 24:56, 42:38, 6:92)
Allahu do t’i ndihmojė ata qė falin namaz. (22:41)
Ata qė e falin namazin do tė gjejnė shpėtim. (22:77)
Besimtarėt e sinqertė nuk i pengon as tregtia e largėt e as shitblerja nė vend pėr tė falur namazin, ata i frikėsohen njė Dite kur do tė tronditen zemrat dhe shikimet. (24:37)
Vargjet e Kuranit janė udhėrrėfyese dhe lajmėtare tė mira pėr ata qė e falin namazin. (27:1-3, 31:2-4)
Ata qė e falin namazin shpresojnė njė fitim tė pafund. (35:29)
Ata qė e falin namazin do tė kenė shpėrblim tė madh. (4:162)
Hipokritėt e falin namazin me pėrtaci. (9:54, 4:142)
Ata qė e lėnė namazin dhe jepen pas kėnaqėsive tė kėsaj bote do tė hidhen nė zjarr. (19:59)
Njė nga karakteristikat e personave qė do tė hidhen nė zjarrin e Sekarit (njė nga nivelet e ferrit-xhehenemit) ėshtė moskryerja e namazit. (74:43)

Dispozitat e namazit
Namazi ėshtė obligim i caktuar (me kohė) pėr besimtarėt. (4:103)
Nuk bėn tė falet namazi nė gjendje tė dehur ose tė papastėr. (4:43)
Besimtarėt janė tė pėrulur dhe tė kujdesshėm gjatė faljes sė namazit. (23:1-2) Ata i kushtojnė kujdes kohės sė namazit. (23:9)
Para faljes sė namazit, duhet tė marrim abdes. (5:6)
Zoti i botėrave na urdhėron qė tė vishemi bukur gjatė ēdo namazi. (7:31)
Kur tė pėrfundojė namazi, duhet punuar dhe duhet pėrkujtuar shpesh Allahu. (62:10)
Nga frika mund tė falim namaz edhe duke ecur apo duke kalėruar. (2:239)
Nė udhėtim, namazi mund tė shkurtohet. (4:101)

I lusim tė gjithė ata qė pėr ndonjė arsye tė caktuar nuk e kanė kryer rregullisht namazin, tė pendohen sinqerisht te Krijuesi i tyre dhe tė fillojnė ta falin atė, nė mėnyrė qė tė shpresojnė nė shpėrblimin e Tij! Allahu ėshtė Falės dhe i Mėshirshėm!

Maxi

18-03-09, 15:44

Namazi për fillestar

Muhammedi a.s ka thënë:
"Shtylla e fesë është namazi..."

Dhe:
“...Islam është:
1. Të dëshmosh se s'ka hyjni tjetër pos All-llahut dhe se Muhammedi është i dërguari i Tij;
2. Ta kryesh faljen e namazit,
3. Ta japish zekatin,
4. Ta agjërosh muajin Ramadan dhe
5. Ta kryesh haxhin nëse ke mundësi''

Namazi përbëhet nga pjesët të quajtura rekate
Në vazhdim në tabelë tregohet nga sa rekat ka namazet:

http://www.faljaenamazit.com/images/tabela_rekateve.gif

Llojet e namazeve

Çdo namaz, qoftë farz ose sunnet falet për hir të Zotit dhe askujt tjetër.
Namazet farz janë obligim nga Zoti për çdo musliman të vetëdijshëm, dhe për mosfaljen e tyre pa shkak pason dënimi në këtë jetë dhe pas vdekjes.
Namazet sunnet është mirë që të falen ngase ato i ka falur edhe Muhammedi a.s. gjithmonë kur ka patur mundësi. Në tabelë janë cekur 12 rekatet sunnet që Muhammedi a.s. zakonisht i ka falur dhe e ka lavdëruar faljen e tyre duke thënë: “Çdo musliman që vullnetarisht falë 12 rekate gjatë ditës për hir të All-llahut pos farzeve, All-llahu do t’ia ndërtojë një shtëpi në Xhennet.” Ndërsa në një rast ai ka thënë: “Katër rekate para dreke, dy pas dreke, dy pas akshamit, dy pas jacisë dhe dy para sabahut”. Transmetohet se ai ka falur namaz edhe pas ikindisë dhe para akshamit. Ai ka thënë: “Ndërmjet çdo ezani dhe ikameti ka namaz” dhe këtë e ka përsëritur 3 herë, pastaj ka thënë: “Për atë që dëshiron.”
Namazi i vitrit nuk është mirë të lihet pa falur, edhe pse nuk është farz. Muhammedi a.s. atë nuk e ka lënë pa falur.
Përveç këtyre namazeve, Muhammedi a.s. ka falur edhe namaze të tjera vullnetare, si për shembull është çuar natën dhe ka falur namaz nate, ose ka falur namaz pas lindjes së diellit, ose kur është zënë dielli, ndërsa ndonjëherë ka falur namaz para se të ndërmarrë ndonjë vendim të rëndësishëm për ndonjë çështje të kësaj bote. Këto janë namaze vullnetare dhe kryerja e tyre edhe pse nuk është e domosdoshme, çmohet shumë.

Si të falim namazin? ps| kliko te ai namaz që ke dëshirë të shohish.

http://www.faljaenamazit.com/Fillim/falja.asp

Allahu xh.sh. ua pranoft namazin të gjithë besimtarëve të sinqert!

Maxi

18-03-09, 15:54

Falja e suneteve
Falja e suneteve dy rekatëshe bëhet si falja e sabahut, ndërsa falja e suneteve katër rekatëshe bëhet si falja e drekës, me atë që duhet patur për qëllim (nijet) faljen e tyre!

hasanmehmeti

29-05-09, 10:44

PERGEZIME MBI VLEREN E NAMAZIT

Falenderimi i takon Allahut, Zotit të botërave. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi zotërinë e të Dërguarëve, e në vijim:
Vëlla musliman! Po të drejtohem ty me disa përgëzime të mëdha mbi vlerën e namazit të cilat po ti paraqes si më poshtë:

* Përgëzim se namazi është vepra më e mirë.
Është pyetur i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): Cila është vepra më e mirë? Ai tha: "Kryerja e faljes në kohën e saj." [Trans. Muslimi]

* Përgëzim se namazi është lidhjet mes robit dhe Zotit të tij.
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Me të vërtetë që kur ndokush prej jush falet, ai komunikon me Zotin e tij." [Trans. Buhariu]

* Përgëzim se namazi është shtylla e fesë.
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Çështja më e rëndësishme është Islami, shtylla e tij (Islamit) është namazi dhe maja më e lartë e tij është lufta në Rrugën e Allahut-Xhihadi." [Trans. Tirmidhiu]

* Përgëzim se namazi është dritë
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Namazi është dritë" [Trans. Muslimi dhe Tirmidhiu]

* Përgëzim se namazi është largim nga hipokrizia
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Nuk ka namaz më të rëndë për hipokritët se sa namazi i Sabahut dhe i Jacisë e nëse do ta dinin se ç'farë vlere ka në to, do të vinin qoftë edhe duke u zvarritur." [Muttefekun alejhi]

* Përgëzim se namazi është mbrojtje e siguri nga Zjarri
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Nuk do të hyjë në Zjarr askush që është falur para lindjes së diellit dhe para perëndimit të tij (d.m.th: namazin e sabahut dhe të ikindisë)." [Trans. Muslimi]

* Përgëzim se namazi të parandalon nga veprat e ndyta e të irituara
Thotë Allahu i Lartësuar: "Ti lexo atë që të shallet nga Libri dhe plotëso faljen e rregullt të përcaktuar. Vërtet që falja parandalon nga veprat e ulëta e të irituara."

* Përgëzim se namazi është ndihmues në çështjete e rëndësishme
Thotë Allahu i Lartësuar: "Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me durim dhe namaz." [El-Bekare:45]

* Përgëzim se namazi në kolektiv është më i vlefshëm se namazi vetëm
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Namazi në kolektiv është më i vlefshëm se namazi vetëm me njëzetë e shtatë gradë (shkallë)." [Muttefekun alejhi]

* Përgëzim me lutjen që bëjnë engjëjt për mëhirë e falje gjunahesh për ata që falen
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Engjëjt bëjnë lutje për secilin nga ju përsakohë të qëndrojë në vendin ku ai u fal nëse nuk ka prishur avdesin. Ata thonë: O Zoti ynë! Fale atë! O Zoti ynë! Mëshiroje atë." [Muttefekun alejhi]

* Përgëzim për faljen e gjynaheve
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Kush merr avdes dhe e përsos atë pastaj shkon për të falur namazin e obliguar dhe e fal atë së bashku me njerëzit ose në kolektiv apo në xhami, Allahu if al gjynahet e tij."
[Trans. Muslimi]

* Përgëzim për daljen e gjynaheve nga trupi
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Përfytyroni sikur para derës së ndonjërit prej jush të rridhte një lumë e ai të lahej në të pesë herë në ditë, a mbetet nga papastërtia e tij ndonjë gjë? Thanë: Nuk mbetet nga papastërtia e tij asgjë. Tha: Ashtu është edhe shembulli i pesë namazeve, Allahu i fshin gjynahet me to." [Muttefekun alejhi]

* Përgëzim për përgatitjen e një vendbanimi në Xhenet
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Kush shkon në xhami apo kthehet nga ajo, i përgatit Allahu atij një vendbanim në Xhenet për çdo herë që shkon e që kthehet." [Muttefekun alejhi]

* Përgëzim se çdo hap i bërë për në xhami të fshin një gjynah dhe tjetri të ngre një gradë
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Kush pastrohet në shtëpinë e tij pastaj shkon për në një shtëpi prej shtëpive të Allahut për të kryer një obligim nga obligimet e Allahut, njëra nga hapat e tij i fshin një gjynah kurse tjetra e i ngre një gradë." [Trans.Muslimi]

* Përgëzim për atë që shkon herët në xhami me shpërblim të madh
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Sikur ta dinin njerëzit se ç'vlere ka në thirrjen e ezanit dhe në safin-rreshtin e parë të faljes e nuk do të kishin mundësi tjetër për ti zënë ato vetëm se me short, atëherë do të hidhnin short, e sikur ta dinin vlerën e shkuarjes herët në xhami do të garonin për në të." [Muttefekun alejhi]

* Përgëzim se ai që rri në pritje të namazit është njësoj sikur të jetë në namaz
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Ç'donjëri prej jush vazhdon të jetë në namaz për sa kohë që ai e mban të mbyllyr atë, nuk e pengon atë që të shkojë tek familja e tij veçse namazi." [Muttefekun alejhi]

* Përgëzim se atij që i përputhet thënia "amin" me atë (thënien amin) të engjëjve, i fallen atij gjynahet e kaluara
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Nëse ndonjëri prej jush thotë "amin" dhe engjëjt në qiell thonë "amin" dhe këto të dyja përputhen, atëherë i falen atij gjynahet e kaluara." [Muttefekun alejhi]

* Përgëzim për ruajtjen nga ana e Allahut të Madhëruar
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Kush fal namazin e sabahut është në garancinë e Allahut, kështu që kujdesu o ti biri Ademit që mos të të heqë Allahu ndonjë pjesë prej garancisë së Tij." [Trans. Muslimi]

* Përgëzim për dritën e plotë në Ditën e Gjykimit
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Përgëzojeni atë që shkon nëpër errësirë për në xhami me dritën e plotë në Ditën e Gjykimit." [Trans. Ebu Daudi dhe Tirmidhiu]

* Përgëzim me Xhenet për atë që e fal vazhdimisht namazin e sabahut dhe të ikindisë me xhemat
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Kush fal dy të ftohtat (sabahun dhe ikindinë) do të hyjë në Xhenet." [Muttefekun alejhi]

* Përgëzim me kalimin e Urës së Siratit për në Xhenet
Ka thënë i Dërguari i Allahut (Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të): "Xhamia është shtëpia e çdo të devotshmi dhe Allahu i ka garantuar atij që xhamia është shtëpia e tij frymë e mëshirë, si dhe kalimin e Urës së Siratit drejt kënaqësisë së Allahut, drejt Xhenetit." [Trans. Taberani dhe e ka saktësuar El-Alabani]

Të përzgjedhura
Nga libërthi:
30 Përgëzime mbi vlerën e namazit
Përgatiti: Ijd El-Anezij
Përktheu: Arjan Ahmesula

Uel-hamdu lilahi Rabbil Alemin!

selam alejkum
Hasani.