Patrik Mur asht fshatar

[Fshatari]

Gjithëmonë i kam nda mendimet e këti fshatari amerikan. Logjikon drejt ashtu siç logjikojnë gjithë fshatarët e Kosovës.
Ju ftoj t'a lexoni me vëmendje. Do të bindeni se nuk ka ndonji simpati të veçantë për "poçavrat" e evropës, mu si unë!
"Patrik Moore, analist i Radios Evropa e Lirë, ka deklaruar se Sergei Lavrov dhe zëdhënësi i ministrisë së Jashtme Kaminin e dinë shumë mirë se vendet e Quintit, me përjashtim të Rusisë, janë duke u përgatitur për opsionet tjera, po qe se Rusia vë veto në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara.
“Kjo nuk është diç e re”, ka thënë ai, duke shtuar se Lavrov po synon të frikësojë partnerët e jashtëm me qëllim të evitimit të skenarëve alternativë në rast të vetos ruse.
“Por, të gjithë e dinë se këta skenarë janë diskutuar dhe do të vazhdojnë të diskutohen. Logjikën e frikësimit të të tjerëve ai e ka mësuar në Akademitë e ish Bashkimit Sovjetik”, tha Moore.
Ai vlerëson se pozicion rus synon që të frikësojnë dhe përçajë Perëndimin. “Ata dërgojnë mesazhe se janë fuqi botërore dhe dëshirojnë të shfrytëzojnë pavarësinë e Kosovës si precedent në ish republikat sovjetike. Ata janë duke shfrytëzuar këto avantazhe pa pasur nevojë të paguajnë çmimin për to, sepse Kosova nuk është afër territorit të tyre dhe nuk është një çështje me ndikim në politikën dhe shoqërinë ruse” tha Moore.
Ai po ashtu u shpreh për pozicionin evropian që “kërkon pretekste për të mos bërë asgjë”, duke rikujtuar se ishin SHBA-të ato që lëvizën gjerat edhe në vitet edhe 90-ta edhe sikur që bëjnë edhe tani".
Kur mendoj se shqiptarët synojnë t'i përkasin nji ditë(diku në vitet 3540) evropës së mykun gadi më lëshojnë ment!

[Albanian eX|PerT]

Wisner: Pavarësi nëse nuk ka marrëveshje

I dërguari amerikan për statusin e Kosovës, ambasadori Frank Wisner, ka thënë se po bëhen të gjitha përpjekjet që statusi i Kosovës të zgjidhet edhe para takimit të presidentëve Bush dhe Putin në SHBA në fillim të muajit korrik. Në një intervistë me BBC-në, ambasadori Wisner ka thënë se konsensusi ndërkombëtar për të ardhmen e Kosovës është më i rëndësishëm për vetë Kosovën dhe të ardhmen e saj në strukturat euro-atlantike.

Mirëpo ambasadori amerikan ka thënë se durimi ka kufi dhe se rezoluta duhet të kalojë sa më shpejtë në Këshillin e Sigurimit.

Wisner ka shtuar se përkrah nevojën e bisedimeve shtesë, por në rast të mos arritjes së një marrëveshjeje atëherë duhet pranuar pavarësia e Kosovës. Ai ka thënë se SHBA-ja fuqishëm qëndrojnë mbështetje të arritjes së pavarësisë së Kosovës dhe të zbatimit të plotë të planit të Ahtisaarit.

[Albanian eX|PerT]

I ngarkuari amerikan në procesin e zgjidhjes së statusit të Kosovës ambasadori Frank Ëisner, tha në Prishtinë se Kosova do të jetë një vend i pavarur dhe se alternativë tjetër nuk ka I ngarkuari amerikan në procesin e zgjidhjes së statusit të Kosovës, ambasadori Frank Ëisner, përcolli në Prishtinë mesazhin se nuk ka alternativë tjetër përveç pavarësisë së Kosovës, por sipas tij që të arrihet ky synim kërkohet edhe pak kohë. Në këtë mënyrë, amasadori Ëisner, konfimoi në Prishtinë se do të ketë një shtyrje të lehtë deri në zgjidhjen e statusit derisa të arrihet një konsensus ndërkombëtar.Procesi për arritjen e pavarësisë së Kosovës kërkon kohë më të gjatë se sa dëshirojnë kosovarët apo SHBA-të. Është shumë e rëndësishme që pavarësia e Kosovës të arrihet në KS-it të OKB-së përmes një rezolute të pranuar dhe e cila i hap rrugën Kosovës të pranohet në NATO dhe në BE-së, tha Frank Ëisner. Në Tiranë presidenti Bush, tha se në dëshirojmë që të gjithë të dëgjojnë se SHBA-së, mbështesin pavarësinë e Kosovës. Ai tha se, në do të punojmë me federatën ruse dhe diplomatët perëndimorë që të gjejmë një gjuhë të përbashkët, mirëpo nëse kjo nuk arrihet atëherë SHBA-së do të thonë mjaft. Kosova do të jetë e pavarur, tha Frank Ëisner. Është shumë e rëndësishme që në Kosovë të ketë qetësi dhe disiplinë, faktorë këta që e kanë karakterizuar muajt e shkuar Kosovën dhe liderët e saj. Ne besojmë se në Kosovë, do të ketë unitet dhe udhëheqësit politikë kosovarë do të punojnë ngushtë më komunitetin ndërkombëtar, në mënyrë që Kosova të shkojë përpara drejt pavarësisë thotë, Frank Ëisner. Presidenti i Kosovës Fatmir Sejdiu, thotë se Kosova do të vazhdojë të punojë ngushtë me faktorët ndërkombëtar, dhe përsëriti qëndrimin se Kosova nuk mund të jetë peng e kundërshtarëve të pavarësisë. Sidoqoftë, pala kosovare duket se është e përgatitur edhe për një shtyrje të lehtë të zgjidhjes së statusit të Kosovës mirëpo, jo që kjo të zgjatet pa fund. Udhëheqësit kosovar përsëritën qëndrimin se do të jenë partner më bashkësinë ndërkombëtare në zgjidhjen e çështjes së Kosovës.

[Fshatari]

"Wisner: Pavarësi nëse nuk ka marrëveshje"!
Wisner-i ka harrue se para i jave "mbështeste me forcë planin e Ahtisaar-it". Si duket dje ia inspiroi nji plan të ri kajdanov(nuk e di origjinën e këtij mbiemri po irlandez a amerikan nuk asht...!).
Ahtisaari i mbështetun edhe nga Wizneri ka përfundue se bisedimet kanë rezultue të kota dhe nuk ka nevojë të bisedohet ma shumë. "Krejt bota" e ka pas mbështet propozimin e ahti marrit.Madje edhe wizneri. Ai që pranon kontradikcionin : duhet/nuk duhet të bisedohet, në të njëjtin moment, për të njëjtën çështje, cilado qoftë ajo, e ka logjikën e sëmurë, asht logjikë e jashttoksorve, nuk i përket gjykimit të banorve të planetit tanë. Pra ky asht varianti i gabuem!
Varianti tjetër, që lexohet në "filigran" asht:Kosova duhet të merret vesh me serbinë dhe duhet të pranojë se asht "pjesë e patjetërsueshme" e saj, sepse, siç e din mirë, uizneri, serbia nuk pranon kurfarë forme të pavarësisë të Kosovës!Kjo asht e vetmja marrëveshje që wizneri shpreson të arrihet, e do farë "rrini larg Kosovës" e s'di çfarë tjetër, janë pallavra të pa krip!
Përfundim logjik : Kosova duhet të shpall vetë pavarësinë sepse nuk ka pas, nuk do të ketë marrëveshje me serbinë meqenëse pavarësia që e kanë fitue vetë, me gjakun e tyne, asht e "pa negociueshme"!
"Mjaft ma me bisedime; Kosova asht e pavarun", i tha Bushi Wiznerit dhe u këthye në Washington!

[Albanian eX|PerT]

Ndihmës/sekretari amerikan i Shtetit, Daniel Fried, paralajmëron Beogradin se Kosova do të bëhet shtet i pavarur, me ose pa rezolutën e KS-së

Serbia shpreson kot
në iluzionet e Rusisë

Pavarësisht qëndrimit të pandryshuar të presidentit rus, Vladimir Putin, Kosova do të bëhet në një apo tjetër mënyrë, shtet i pavarur, tha ndihmës/sekretari amerikan, Daniel Fried, pak minuta përpara diskutimit për Kosovën në samitin e G8-ës. Sipas tij, edhe nëse nuk do të ketë marrëveshje, një gjë është e sigurt, nuk ka më kthim të Mbretërisë së Dushanit, nuk ka kthim të Jugosllavisë, nuk ka kthim të Bashkimit Sovjetik, dhe kurrë nuk do të ketë as kthim të Kosovës në Serbi.

[beku]

Dorëheqjet për të shurdhët

Tani pas shtyrjes janë te arsyeshme dorëheqjet politike, Për te pasur sukses procesi për Kosovën, për te pasur suksesin me të mundshëm pavarësia e Kosovës, ata duhet ta bëjnë dorëheqjen vendim te tyre, vendim të Kosovës.


Nga Bekim Rexhepi



Pse duhet të ndodhin dorëheqjet politike, në dobi të procesit të Pavarësisë së Kosovës?. Për këtë pyetje, shumë kush do të gjente përgjigjeje e favorshme, nëse do të kishte para dhe sysh realitetin dhe serinë e ngjarjeve politike në Kosovë dhe rreth saj. Një dorëheqje politike në përputhje me vetë/kërkesën moralizuese e ndihmon procesin aktual, që të mos/dështoi Kosova dhe të tjerët për Kosovën. Kur themi vetë/kërkesë moralizuese kam mbështetje në teorinë politike e cila sqaron se kur një klasë politike dështon ne prognozat e saj, ajo më nuk do të mund të tregoi as edhe minimumin e vetë në vazhdimësisë e saj politike edhe për kohë te tjera.
Klasa politike edhe pse ka te drejtën e vet te vetëvlerësimit të saj, ka gjithashtu edhe të drejtën tjetër, po ashtu, te vetëkritikës së vetvetes aty ku çalon. Duke mos i bërë kritikë vetvetes, klasa politike e ka ngarkuar spektrin tjetër ( i’a ka qitur gjuhen jashtë institucionit të politikës), ta bëjnë kritikën. Kjo kritikë e “gjuhës se ashpër”siç e quajnë ata shpesh,nuk mund të jetë apo të bëhet prej qëllimit dhe arsyes brenda ati botëkuptimit politik të klasës aktuale... Edhe pse Klasa politike apo institucionet tona politike nuk kanë vesh për kritikat, ato po tregohen akoma më shumë te dëmshme për vendin duke i qëndruar procesit në rolin e spektatorit politik. Klasa jonë politike, më shumë duket informale sa i përket Kosovës, sesa qe Serbia ne fakt po bën për Kosovën. Dikush mund të thotë me te drejtë se “dy kundërshtar racor politik po hamendin 100 të tjerë”. Kjo tregon se Kosova më pak ka bërë për vete sesa qe Serbia ka bërë për Kosovën, qe ajo te jetë pjesë e pa ndashme e sovranitetit apo e vet saja.

Përçmimi i kombit



Tani pas shtyrjes janë te arsyeshme dorëheqjet politike, Për te pasur sukses procesi për Kosovën, për te pasur suksesin me të mundshëm pavarësia e Kosovës, ata duhet ta bëjnë dorëheqjen vendim te tyre, vendim të Kosovës. Por, ne fakt që të ketë dorëheqje ka fare pak gjasa, sepse veprime moralizuese nga ta nuk mund te priten, më se paku prej tyre. Madje nuk kemi as edhe prova shënjuese se ka pasur në te kaluarën, ndonjëherë fleksibilitet politik ne dobi te Kosovës prej tyre. Pushtetarët e Kosovës, pozitat e tyre i kanë marr me pak merita politike, por, për ti dhënë këto pozita vështirë se e bëjnë të mundshmen. Ata akoma janë në gjendje te nakatosin popullin, çoftë edhe me ndonjë fatkeqësi tjetër,për shkak te pozitave te tyre qe akoma nuk mund të quhen pozita e nderit të tyre sepse janë pozita akoma prej servilizmi apo solidarizmit me regjimin aktual. Sido çoftë politika (e hiq bërjes) dhe pozitat (e pa pozitë) e tyre, vazhdon të mbetet veprimtaria e tyre më joshëse në publikun apo arenën shqiptar. Nuk e kemi te vështirë, madje as edhe të kuptojmë se pse politika për ta është dhe mbetet burimi i mbijetesës së lehtë. Të gjithë do ta duan një politik të tillë për një mbijetesë të lehtë por kur ajo dëmton kombin dhe interesin e vendin, ajo politikë më nuk mbetet burim për mbijetesë personale apo grupore, por mbetet mashtrim denigrim i gjithçkaje. Askush nuk mund ta mohoj se nuk po ndodhë përçmimi i kombit, duke ia përçmuar luftën dhe lirinë djemve më të mirë të Kosovës. Ky mëshikëzim i politik i Kosovës dëshmon, gjithashtu se duhet të ndodhin qëndrime më të vendosura në drejtim të lirisë dhe shtetëzimit të vendit. Dhe Jo, më me veprime spektakulare prej spektatori politik.

www.bekimbeu.de

[Fshatari]

"I dërguari i BE-së për statusin, Shtefan Lehne mbërriti dje në një vizitë të paparalajmëruar në Prishtinë*..."!(*mulli ku hyhet e dilet sipas qejfit).
Mos gaboni me marr ndonji hap të "njianshëm", tha në mes tjerash lehn se prishet krejt proçesi i "pavarësisë" së Kosovës. Ky proçes asht historik për Kosovën, lehu shtefeni, duke vlerësue se proçeset e tillë zgjasin me mijëra vjetë, madje nuk realizohen kurrë hiç! Boni gajret bre burreca, lehu prap shtefeni. O na kemi me pas "kooperativitet" të vazhdueshëm me "bashkësinë serb", ia kthyen llapjan sejdiu e hashim pondla, në të vërtet!
Vetëm kryeministri ia boni pak me dije këtij zagarit të sollanës se "qeveria që unë drejtoj duhet të dij saktësisht datën" e shpalljes të pavarësisë të Kosovës.
Këtu shtefeni u zu shum n'gusht e sakaq, kaloi te nji temë tjetër!
Jam i vetëdijshëm se ky postim e ka vendin në rubrikën e gjuhëve të huaja ( me latinishtën) po masi lidhej "tërthorazi" me politikë, haj thash ta postoj çitu.
Fjalitë në vijim u dedikohen nxansve dhe studentave që mësojnë latinisht : në fakt, para se të largohej nga Prishtina ashtu siç kishte ardh, pa paralajmërue, shtefen lehu për herën e fundit ( ai po lehke mu si qentë endacak të Prishtinës; i këshilloj të kujdeset se komuna e Prishtinës mund të organizojë nji seancë gjuetie; nuk iu dihet tekeve të shqiptarve...) dhe tha :"Veni, Vidi, Vici"!
Qe i përkthim i lirë për ata që nuk e kanë për objekt studimi romanistikën :
Shqip:"Erdha, leha e leha sa mujta si zagarët endacak e rrugaç të Prishtinës; m'çkërdhyen mirë ! U Shpurra si pshurra tue lanë nji erë të keqe prej mutit në Kosovë"!
Nëse keni ndonji version ma të mirë të përkthimit të citatit të famshëm të Cezarit, mos ngurroni e postone këtu. Përvoja e latinistve do më ndihëmonte në perfekcionimin e kësaj gjuhe të vdekun...!
Vademecum! Mos më leni të vetmuem!
Fshatari

[sunshine]

Dështimi Gjigand

Marrë nga “Dagens Nyheter”, e përditshmja më e madhe suedeze “MIRËSEVJEN NË UNMIKISTAN!” (1)

Shkruan: Maciej Zaremba

Ky ishte shansi i madh dhe misioni i madh i OKB-së. UNMIK-u do ta ndërtonte Kosovën e ardhshme prej rrëzës. Tetë vjet më vonë, shumëkush në Kosovë dëshiron ta flakë kolonializmin e kaltër. Në katër reportazhe, reporteri i shpërblyer Marciej Zaremba e heton një dështim gjigand.

Shoferi i taksisë shan gjermanisht dhe godet timonin. Përreth ushton jehona e borive. Një Nisan Patrol i madh e ka bllokuar udhëkryqin. Aty brenda një thatanik me grada e tund marshin dëshpërimisht. “Ja tash prapë!”, - ulurin shoferi im. Pastaj i plas diçka në bark dhe fillon të qeshë. “Ha ha, së pari turqit, pastaj serbët – e tash? Na ka invaduar Pakistani! Na ndihmo, o Zot! Ku jemi kështu? Kësaj i thonë Katanga afrikane!”.

Mu kështu ulëriu. E se si i erdhi ndërmend Katanga, këtë s’e di as vet.
Po ku ndodhemi, vërtet? Polici që s’mund ta vozisë kerrin është pakistanas, shihet nga uniforma. Aeroporti ku aterrova është islandas. Ndërsa kalojmë nëpër rrugën kryesore të quajtur Bill Klinton (portreti i të cilit na qesh nga fasadat) në mobil më plingon një mesazh ku dikush më dëshiron mirëseardhje në Monaco. Te semafori tjetër më plingon prapë. Tash jam i mirëseardhur në Serbi.

Sikur të mos e dija se ku jam, sikur të më kish shkarkuar dikush këtu, a do ta gjeja se ku jam? Sigurisht që jo. Udhëzimet e zjarrfikjes në “Grand” Hotel të Prishtinës janë në shumë gjuhë, veç jo në gjuhën e pastrueses.
Por edhe ky është një informacion. Në këtë vend, s’qenka menduar që edhe vendasit mund të flenë nëpër hotele.

Por kur të del gjumi në mëngjes nga një tingull prerës, që sikur vjen nga vemëzat e ndryshkura, e kupton përnjëherë se ku ndodhesh. Prapa dritareve të hotelit ngrihet një re e zezë, që kridhet, kthen, gjuhet anash. Korbat e njohur të Prishtinës… Dikur moti, provinca Kosovë e mori emrin e vet nga mullizezat. Tashti është invaduar edhe nga korbat. Thonë se kjo ndodh për shkak të kufomave.

“Revolucion”, më thotë Albin Kurti duke pirë kapuçino, “do të bëjmë revolucion”. Kur e thotë këtë për herë të tretë, njerëzit nisin të shikojnë kah ne. Ata e njohin, na japin vështrime memece, por i mprehin veshët.

Ai s’të duket si revolucionar. Duket si student i moshuar nga Berkeley. Pak i rrumbullt nga orët para datorit, syze, lëkurë të zbehtë, duar të buta e të bardha. Por pamja mashtron. Albini Kurti është idoli i rinisë, e kjo s’është pak këtu ku çdo i dyti është nën 25 vjeç. Para dhjetë vjetësh, kishte frizurë rasta e u printe protestave studentore kundër Millosheviçit. Kur i dështuan aksionet paqësore, u bë përkthyes i të huajve e ideolog i UÇK-së.

Tashti ai ka aq njerëz sa ta tapetojë tërë vendin me fjalën Vetëvendosje, që është emri i lëvizjes së tij. Askush nuk dyshon se mund ta nxjerrë popullin në rrugë.

Albin Kurti na siguron se revolucioni i tij do të jetë paqësor. Njëqindmijë njerëz do ta rrethojnë UNMIK-un, policinë dhe Gjykatën Supreme. Do të qëndrojnë sa të ketë nevojë. Një javë, një muaj. Pastaj kolonializmi do t’ia mbathë; ai që po ia copëton vendin, po ia vjedh bashkëqytetarët, e po ia dhunon femrat. Nëse dua ta di se ku kanë shkuar paratë e Kosovës, thotë Kurti, duhet të shikoj vilat e reja në Londër. Apo në Amsterdam. Nëse dua të mësoj për moralin e pushtetit kolonial, duhet të shkoj në bordelet e Prishtinës. “Ato nuk ekzistonin fare më parë”.

Jashtë endet xhipat, agregati i dizelit ushton, Albin Kurti më citon deklaratat e OKB-së, Malkolm X dhe liderët e luftërave antikolonialiste. “Të gjithë kanë të drejtën e vetëvendosjes!”. Mund të ishte fare lehtë Kongoja e viteve 1960. Por jemi në Kosovë, dy hapa prej Romës. Dhe pushteti kolonial, që u dashka flakur, jemi ne – unë e ti, lexues i dashur. Dmth., edhe Suedia, ithtarja më e flaktë e një OKB-je, e cila ka tetë vjet që sundon Kosovën; apo Unmikistanin në slangun lokal, mbas fjalës UNMIK: United Nations Interim Administration Mission in Kosovo.

Kur OKB-ja zbarkoi këtu para tetë vjetësh, na priten si çlirimtarë. Që atëherë, ka suedezë që janë plagosur e kanë vdekur për këtë mision. Afër 1 miliard euro (ndihma më e lartë) i kemi shpenzuar për siguri, shtet ligjor, ndihmë ikanakëve, arsim dhe zhvillim ekonomik. E tashti na ndodh që të na pështyjnë, e të na sabotojnë kerrin. Në tetor na e qiten një tualet para UNMIK-ut, duke na thënë që të dhiejmë aty, e jo mbi tërë Kosovën. “Mënyra e vetme për ta mbajtur Kosovën të pastër është t’ju flakim juve prej këtu”, na përshëndeste Albin Kurti.

Çka don ky njeri? Në bisedë me mua është mondan, i nuancuar e i kulturuar. Madje ma citon psikoanalitikun francez, Zhak Lakanin. Në traktet e veta është më brutal: ekziston një kolonë e pestë brenda vendit, serbët lokalë. Ata thonë se i duan rehat kishat e veta, por ne e dimë se ç’plane thurin ata…
Këso fjalë gjejnë terren në këto troje, ku “i huaj” gjithmonë ka qenë sinonim për “armik” dhe ku protesta paqësore rrallë ka prurë rezultate.

Dikush thotë që Albin Kurti dëshiron të bëhet at i kombit, Garibaldi: shtatore në qendër, e emrin në libra të historisë. Por shumëkush garon për këtë status gjatë kësaj vere 2007: që të bëhet ndërtuesi i shtetit, burri që me vendosmëri, dhelpëri apo dhunë ia pushtoi lirinë një populli të poshtëruar. “Nuk duam mision të OKB-së në Kosovë, po mision të Kosovës në OKB!”, thërret Kurti. Një aventurier? Ndoshta. Veçse ky zemërim kundër UNMIK-ut mbi të cilin kalëron ai, nuk është shpikja e tij.

Lexoj te një buletin i OKB-së me titullin folës “Early Warning Report” se sall 30 për qind të kosovarëve ndjejnë besim për OKB-në. Para katër vjetësh, kjo shifër ishte dyfish më e lartë. Çdo i dyti është gati të marrë pjesë në protestë të organizuara kundër bashkësisë ndërkombëtare. Athua veç pse OKB-ja s’po u jep atë shtet që e dëshirojnë me mish e shpirt?

Në ndarje, Albin Kurti ma jep një trakt. Janë udhëzimet për evakuimin tim. “Ten Comandments of Evacuation” është lexim i hidhur për miqtë e OKB-së. “Mos harro portretin e Kofi Ananit… Mos e merr ashensorin se ndoshta s’ka rrymë, remember? Mos e çaj kokën për vendasit. Mendo veç për veten tënde, ashtu si ke menduar tërë kohën këtu. Por, para së gjithash, mos e harro Kosovën. Se s’do ta gjesh kurrë më një mision si ky, ku ke mundur të sillesh si ta ka dashur qejfi”.

Para se të ndahemi, Albin Kurti më thotë: “A të kujtohet Algjeria? Ata që i shporrën francezët e kishin shkruar “liri, barazi, vëllazërim”, në fletoret e veta. Ne do ta shporrim administratën e UNMIK-un duke u thirrur në idealet e larta të OKB-së, që ju i keni tradhtuar këtu në Kosovë”.

Unë, në fakt, erdha në Kosovë për shkak të idealeve. E pse besoja se s’ka vend më të përshtatshëm prej ku mund ta shohim avenynë e ardhmërisë.
Misioni në Kosovë nuk është sall më i madhi në historinë e OKB-së. Ky është edhe i vetmi ku bashkësia ndërkombëtare ka marrë përgjegjësinë e plotë për një vend ku gjithçka është mbyllur. Pra,këtë radhë jo vetëm që sigurojmë paqen dhe pompojmë ujë të pijes – e ndërtojmë një rend krejt të ri prej zeros: premë ligje, stërvitim policë, vendosim shenja trafiku, shkruajmë planprograme të shkollave dhe vjelim taksa. Shteti i parë i OKB-së pra, provizor vërtet, por komplet, kur të gjitha parimet, prej barazisë para ligjit gjer te ndalimi para semaforit të kuq, mund të sajohen pa asnjë pengesë nga askush, për t’ua lënë pastaj të gatshme një demokracie lokale.

Nëse i besojmë Albin Kurtit, gjithçka ka mbaruar në skëterrë.

Ndoshta ai veç do ta njollos OKB-në? Po, ai është revolucionar, e ka nevojë për armiq. Por ja, e kemi edhe Marian, një eksperte suedeze që vajti në Kosovë si ithtare e OKB-së e u kthye me depresion klinik: “Imazhi im për botën është rrëzuar. E kam humbur besimin. S’kam mundur të besoj kurrë se njerëz të OKB-së mund të sillen në atë mënyrë”.

E si qenkan sjellë, pra? T’ia nisim nga efektet.

I numëroj kamerierët në kafe-barin e “Grand” Hotelit në Prishtinë. Si një tufë e korbave melankolikë, ata rrinë ulur si klloçka rreth aklave të dritareve. Janë njëzetenjë persona. E pra, është e natyrshme që u merr kohë ta gjejnë mysafirin e vetëm në këtë mjedis. Një njeri më shumë s’luan rol.
Sipas statistikës, këta 21 shërbyes bëjnë pjesë në atë gjysmë të popullsisë që ka punë. E njëjta vlen edhe për ata çuna pranë 660 pompave të benzinës ku s’qaset njeri. Në vendin e OKB-së ka një stacion të benzinës çdo 6 km, një rekord fantastik që zbulon se shumë prej këtyre ndërmarrjeve nuk merren sall me karburante por – sikur edhe hotelet – lajnë para të pista të drogave, armëve dhe trafikimit. (VIJON)

(Maciej Zaremba është kontribuues i rregullt në “Dagens Nyheter”. Ai është shpallur dy herë Gazetar i Vitit nga Shoqata e Gazetarëve të Suedisë. Përktheu nga suedishtja: Shqiptar OSEKU)

[beku]

ZGJEDHJE PËR MOSZGJEDHJE


Nuk mund të quhet legjitime një politikë e cila ka skaduar nga legjitimiteti i dhënë popullor, dhe e cila venë “arsyen” për tu vetlegjitimuar, prapë për mandat të vazhdueshëm politik duke shpërfillur rregullat politike mbi të drejtën e pushtetit meritor.

Nga Bekim Rexhepi

Kështu do ti quante shumë kush zgjedhjet e ardhshme në Kosovë, te cilat akoma po shtyhen, për më pak shkaqe dhe për më shumë arsye, ajo që më teprinë e vet më dominuese është kinse zgjidhja e statusit politik të Kosovës. Më që statusi politik i Kosovës, po zvarritet tash e sa vite, veçmas dy viteve te fundit ka hyrë në procesin e vet për tu definuar dhe për tu ndërlikuar, brenda agjendës së interesimit ndërkombëtar.
Përpos shtyrjes se zgjedhjeve që do të duhej të mbaheshin në Kosovë, nuk kemi as edhe ndonjë angazhim politik seriozë që për këto zgjedhjet të ardhshme të mund te fokusohemi në një datë, më saktësisht se kur ato do të zhvilloheshin, me rregullat demokratike në Kosovë. Shtyrja e zgjedhjeve për kohë të tjera dhe të papërcaktueshme, vazhdon te mbetet edhe më tutje dimension demoralizues për politikën vendore dhe ata qe kanë sjellë tek kjo gjendje padyshim janë pushtetarët tanë, Presidenti, GUK-i (Grupi i Unitetit të Kosovës), Qeveria, Kuvendi partitë (pozitë pa opozitë) etj. Manipulon i tyre me mandatin tani po e sfidon qytetarët. Qytetari ynë nuk po e sfidon klasën e vet te papërgjegjshme, jo pse nuk di këtë rrugë sfiduese, por se toleranca popullore është dhe mbetet enigma me e rrezikshme për ata që luajnë me nervin e ndërgjegjshmërisë popullore. Zgjedhjet e ardhshme që u lidhen me zhvillimet e theksuara për statusin e Kosovës, vazhdojnë të mbesin margjina më politike për të cilën nuk duan te lodhen më të interesuarit. Tani nga kjo gjendje duket së më se paku ka te interesuar për zgjedhje politike, sepse pushteti është ndarë në katër, dhe ky pushtet i ndarë në katër ka më pak të interesuar qe të ketë zgjedhje të tjera, të cilat pa dyshim se do të mund të ndryshonin, përbërjen e re apo të ardhshme pas rezultateve të dhëna nga zhvillimi i zgjedhjeve që do të mbaheshin, sepse më në përfaqësim të tillë nuk do te kishim këtë përbërje me katër apo më me pak ...?!
Mos mbajtja më kohë e zgjedhjeve i thyen rregullat politike dhe abuzon me legjitimitetin, i cili tash e dy vite po vet mandatohet. Një politikë e delegjitimuar me mandat dy vjeçar po thellohet në krizë dhe po mëshikzohet në procesin e ndërlikuar të zgjedhjes së statusit politik të Kosovës. Çdo klasë politike që është e delegjitimuar nga mandati i përcaktueshmërisë së zgjedhjeve te kaluar nuk është e dënueshme të mbajë mbi supe akoma më shumë besimin dhe vullnetin e qytetarëve për më shumë mandat, i cili pra pamohueshëm ka skaduar. Elektorati mund të pajtohet më këtë gjendje të tillë delegjitime, por nëse do të kishim një qytetari demokratike dhe reagimin e domosdoshëm të saj atëherë kjo gjendje do të ishte një anarki vërtet politike. Çfarëdo vendimi politik që do të vinte nga ky pushtet i skaduar apo delegjitim do të shpallej i rrezikshëm, ngase sipas qytetarisë demokratike ata përplasin dhe lëndojnë keq investimin e mëdha politik për siguri dhe stabilitet e vendit.
Nuk mund ta lëmi në koshiencën e keq menaxhimit të politikës aktuale, vullnetin politik të qytetarëve, sepse çdo rrëshqitje e paqëllimshme politike, e një klase te pandërgjegjshme në këtë gjendje do të bëhej një gabim i madh dhe gjithashtu do të kishim një pafalshmëri politike e kombëtare për vetën.
Nuk mund të quhet legjitime një politikë e cila ka skaduar nga legjitimiteti i dhënë nga populli, dhe e cila venë “arsyen” për tu vetlegjitimuar, prapë për mandat të vazhdueshëm politik duke shpërfillur rregullat politike mbi të drejtën e pushtetit meritor. Anarkia politike në një vend mund të ushqehet nga këto vese te prapta, për ta mbajtur pushtetin jashtë skadimit të legjitimitetit, jashtë besimit dhe vullnetit të shoqërisë. Çdo justifikim i tillë dhe çdo shtyrje e tillë për zgjedhjet e ardhshme në Kosovë është denigrim për zgjedhësit. Ndaj arsyet e më hershme, që tanimë janë zhveshur fare nga kuptimësia e vendimit te tyre kinse për shtyrje të zgjedhjes së statusit të Kosovës, nuk qëndrojnë, nuk dresojnë turinë për të mos pasur zgjedhje të reja dhe të ndershme për vendin dhe demokracinë.
Qëndrimi i politikës aktuale për ta mbajtur vetveten, akoma në pushtet me paarsyen e fortë për të zgjedhur statusin politik të Kosovës, tregon se ajo nuk është e interesuar në suksesin e procesit nëpër të cilin po kalon Kosova, apo është e interesuar që më hiç legjitimitet të përmbyllë procesin deri në fund të tij, pavarësisht skadimit te mandatit të tyre politik.
Kuptoi se Kosova nuk mund të hy e sigurt dhe stabile, me një kuadrati politike që është delegjitimuar qe dy vite.
Të mos lejojmë që Kosovën ta udhëheqin edhe më tutje delegjitimuesit e vullnetit dhe besimit të popullit dhe legjitimuesit e besimit dhe vullnetit të vetvetes.

28.06.2007

[sunshine]

Korrupsioni e shtjerr ekonominë dhe e zgropon drejtësinë

Shkruan: Maciej Zaremba

Në vitin e tetë të misionit ë OKB-së, pas mëse 22 md eurove të shpenzuara në një rajon sa provinca suedeze e Skanisë, e me popullsi veç 2 mil, lulëzon ekonomia e zezë, ndërsa e bardha është para kolapsit. Ekziston një shpjegim standard i kësaj mizerie: për sa kohë që nuk është nxjerrë pavarësia prej Serbisë, askush s’guxon të investojë në këtë vend. E besueshme. Por çfarë investimesh u dashkan për të mbjellë tranguj!?

I shetis të gjitha tregjet për të gjetur produkte lokale. Sapuni – prej Bullgarisë. Këmishat – prej Tajvanit. Ndoshta mielli? Çek. Uji i pijes nga Hungaria. Brutoprodhimi kombëtar i Kosovës është më i ulët se i Ruandës, prandaj të duket surrealiste të blesh domate turke e sallta italiane – në një vend bujqësor arat e të cilit shtrihen bjerrë.

Pse janë kështu? Sepse, më thotë zotëri Bajrami në Odën Ekonomike, njerëzit fitojnë më shumë duke u shitur përtypës ndërkombëtarëve sesa duke punuar tokën. Por edhe sepse gjykatat e OKB-së as pas tetë vjetësh s’kanë arritur të saktësojnë se kujt i përkasin arat. Së fundi, dhe kjo e zemëron më së shumti, se OKB-ja e ka lejuar Evropën t’i plandos çmimet e artikujve të vet ushqimorë në Kosovë. E pra, kjo është goxha e çuditshme: një litër qumësht që vije prej Sllovakisë, sa vjen e bëhet më e lirë gjatë rrugës. Një kanaçe e importuar Coca-Cola këtu mund të blihet për sall 2 euro.
Më kujtohet shoferi që thërriste për Afrikën dhe kuptoj që e kishte me vend. Ekonomia kosovare është tamam koloniale. Veçse afrikanët së paku i kishin lëndët e para, për t’i këmbyer ato me rrobaqepëse. Kosova s’i ka as ato, meqë xeheroret (plumb, zink, argjend) janë bjerrë. Është një simbolikë goxha e qëlluar kjo që Kosova bukvalisht jeton nga mbeturinat. Produkti parësor i eksportit janë hekurishtet. Por ky e mbulon sall një përqind të importit.
Si është e mundur athua që ky vend i OKB-së me qymyr sa ta ndriçojë krejt Ballkanin, e ku janë investuar 3 md euro në dy elektrana, nuk prodhon rrymë sa t’i mjaftojë as për veten, por ndotje 70 përqind më të larta se norma e EU-së? Kosovës nuk i duhet shumë, 600 megavat, as sa prodhon një reaktor suedez në Forsmark tamam jo. Por shumica kanë rrymë veç pak orë në ditë, e disa fare.
Nuk do ta lodh më lexuesin me statistikë. Veç do t’i jap ca pamje të shkurta që sinjalojnë nivelin e problemeve dhe dëshpërimin e njerëzve: Një lopë franceze nga BE subvencionohet në Kosovë me 2.5 euro në ditë, e çdo i dyti kosovar jeton me të tretën e asaj shume. Dhe e din që viti tjetër nuk do të jetë aspak më i mirë. Nëse e plaçkitin, hajni nuk gjindet, ndonëse ky është vendi më i dendur me policë në Evropë. Nëse kërkon tokën e vet, gjykata ngrit supet: në gjykata ka 30 000 lëndë të pazgjidhura. Nëse sëmuret, spitali i kërkon t’i merr me vete barnat e fashat. Nëse është serb a rom mund t’i digjet edhe shtëpia – ndërsa ushtari i Natos bën sehir.
Po, këto kanë ndodhur, madje shumë herë. Një zhgënjim i pafalshëm, por mjerisht aspak i pakuptueshëm.
Kam shpenzuar muaj të tërë për të kuptuar se ç’ka ndodhur me këtë mision, vetëm për të zbuluar se ekziston një mënyrë më e lehtë: Merre një kuvendar komunal suedez, tregoja Unmikistanin, hierarkitë, listat e pagave, shefat, gjithçka – dhe pyete nëse mund të udhëhiqet kështu një qytezë suedeze. “E paimagjinueshme”, më është përgjegjur ajo, “nëse s’do që qytezën ta marrin në dorë bandat e motoçiklistëve.”
Në fakt nuk ka ndonjë shpjegim të thjeshtë për këtë debakël, por ekziston një monstër, njëfarë metode fantazmë në tërë këtë çmendi. Në këta artikuj, kam vendosur t’ia kërkoj emrin kësaj metode.
Misionet e OKB-së janë të vështira për t’u vlerësuar, meqë janë ikëse. Bashkësia ndërkombëtare ka trup të madh por kujtesën e zogut. Përgjegjësit ndërrohen gjithnjë, raportet harrohen, shikimi drejtohet gjithnjë qëllimisht para, qysh viti i kaluar quhet histori antike. Kosova është përjashtim nga ky rregull. Për herë të parë, ne dimë për gabimet tona, madje më shumë se duam të dimë. Për fat të mirë, dy fenomene suedeze janë shkaktare të këtij dallimi.
I pari quhet Inga-Brit Ahlenius. Kur ajo u bë tepër e pavarur për shijen e qeverisë Persson, në nëntor 2003, iu dha detyrë të ndërtonte zyrës e auditorit në Kosovë. Fenomeni tjetër quhet Ombudsmani i Drejtësisë, një detyrë kjo që parlamenti suedez e themeloi më 1809. Kofi Ananit iu duk që Kosovës do t’i bënte mirë një institucion që do ta mbikëqyrte OKB-në. Por askush s’mund ta dinte se personi që do t’ia jepnin detyrën do ta merrte atë me aq seriozitet. E para gjë që bëri Inga-Brit Ahlenius në Kosovë ishte ngritja e tabelave: “Kurrë mos harroni se çdo cent i shpërdorur është vjedhje prej të varfërve. Gustav Möller (1884-1970), ministër social suedez.” E pasta, zonja Ahlenius tok me OLAF-in, që është organ antikorrupsion i BE-së, u vu ta hetonte aeroportin ndërkombëtar të Prishtinës. Ata besonin se hetimet do të mirnin gjashtë muaj. Ato morën përmbi dy vjet.
Kur u përmblodh raporti më 2006 nga zonja Ahlenius, që atëbotë ishte bërë shefe e auditimit për tërë OKB-në, në OKB shpërtheu stuhia. Sipas raportit, një numër i zyrtarëve e kishte plaçkitur me vjet ndërmarrjen. Korrupsioni dhe keqdrejtimi ishin “sistematike” por mund të vazhdonin pa dënim meqë kreu i OKB-së në Kosovë nuk krijonte rutina të kontrollit dhe s’lodhej për të ndërhyrë kundër mashtrimeve dhe korrupsionit: Guvernatori i Kosovës i kishte marrë 33 raporte për keqësi, por i kish strukur shumicën prej tyre në sirtar të tavolinës.
Nëse OKB-ja vazhdon ta injorojë korrupsionin e vet, paralajmëroi Ahlenius, atëhere kjo do ta kërcënojë tërë misionin.
Njerëzit në Kosovë këtë e kishin kuptuar qysh moti. Lëmshi në aeroportin e Prishtinës ishte fejton në shtypin lokal: mitot për viza, për punë, taksa të zhdukura për transport, nepotizmi… Por tek tashti do të niste fshesa, apo jo?
Veni re vazhdimin. Guvernatori Jessen-Petersen u hodh në kundërsulm. Në aeroport s’ka korrupsion, tha ai, raporti ishte i pabazë, ishte humbje kohe ta përmendje kot. Aeroporti ishte një ndërmarrje e mbarë, madje storje e suksesit. Jessen-Petersen ishte i kënaqur pse kish zbatuar 21 prej gjithsejtë 74 rekomandimeve të UNMIK-ut.
Pa të shohim pak se çka iu pat dukur Jessen-Petersenit e paarsyeshme për t’u dënuar, e madje edhe për ta përmendur.
Aeroporti në Prishtinë ka sot trafik sikur ai në Luleo, portin polar të Suedisë. Por ndërsa në Luleo ka 100 të punësuar, në Prishtinë janë mbi 500. Ata u bënë kaq në kohën e Jessen-Petersenit. Atij ia dhanë me kohë një raport (377/04) se çka ishte shkaku. Ai s’bëri asgjë. Mua më mori 6 muaj ta nxjerr këtë raport sekret nga OKB-ja në Nju Jork. Ai është i shkurtër, tërë emrat janë fshirë. Por me ndihmën e burimeve nga Prishtina, mund ta rikonstruktosh tërë vargun e ngjarjeve.
Aeroportit i duhet një shef i personelit. Sipas rregullave të OKB-së, vendpunimi duhet të anonsohet. Por drejtori britanik Ioan Woollet e merr një jaran të vetin, ta quajmë Smith. Pastaj nis një veprimtari e ethshme. Gjatë verës 2004, Smithi punëson tre veta në ditë. Disa dinë pak anglisht, tjerëve u mungon çdo kualifikim por do ta përforcojnë nënndarjen e ekonomisë. Gra jashtëzakonisht të bukura, vërejnë dëshmitarët. Madje disa janë fituese në gara bukurie.
Pas katër muajsh, personeli është dyfishuar, nga 23 në 486 vetë. Janë gati 200 vetë më shumë se ç’duhet. Por atëhere mr Smith e ka lëshuar Kosovën (për të shërbyer në Sudan). Edhe mr Wollett ia ka mbadhur nga Unmikistani. Askush s’e di saktësisht se sa para e vjelën në Kosovë, por dihet që ishin miliona. Mitoja për punësim në aeroport ishte mes njëmijë e tremijë euro. Por femrat atraktive mund të paguanin edhe me “shërbime intime”, thonë burimet prishtinase. Pos britanikëve, edhe nja dhjetë vendorë ishin të përzier në këtë treg të shërbimeve.
Le t’i kujtojmë premisat. Pas urrejtjes etnike, korrupsioni është problemi më i madh i Kosovës. Ai e shtjerr ekonominë dhe e zgropon drejtësinë. E megjithatë, një grup i individëve guximtarë veprojnë mu ashtu si i ka këshilluar OKB-ja. Ata e sfidojnë shoqërinë vendore (“mos fol keq kurrë për të tutë”) dhe marrin mbi krye rreziqe të mëdha kur flasin me hetuesit. Një person është vrarë tashmë. Se ç’i kërcënon femrat, këtë as që kam nevojë ta them. E pra, këta meritojnë admirim dhe mbështetje. Por shih se çfarë “keqkuptimi”. Del se kriminelët gëzonin mbrojtjen e OKB-së.
Ata që i besuan OKB-së e kanë marrë një leksion që zor se do ta harrojnë. Natyrisht që pyet njeriu, pse ndodh kështu? Mos ishin Jessen-Peterseni dhe burrat e tij ndoshta të kërcënuar nga mafia lokale? Kjo së paku do të ishte dramatike. Por druaj se shkaku ishte më i trivial se kaq.
Jessen-Peterseni ishte guvernatori i pestë i Kosovës brenda po aq viteve. Tingëllon e pabesueshme, por duket qartë që OKB-ja mendon se mund ta ndërtosh një shtet me punësime të përkohshme. E pra, si rezonon një guvernator i huaj, që llogarit se mund të rrijë sall një vit a dy, e që ia ka vënë syrin një pozite më të majmë? Ngrit tonin, flak nga puna kolegët e korruptuar, grindet me kumbarët e tyre në Nju Jork? Rrezikon raporte negative? Apo është më mirë të raportosh suksese?
Në vjeshtën 2005, Jessen-Peterseni shpreson të bëhet kreu i UNHRC-rë, pra mbrojtës i parë i të drejtave të ikanakëve. Atë vjeshtë, ai hedh poshtë të gjitha njëmbëdhjetë propozimet e OIO-së për luftim të korrupsionit. (Propozimi i nëntë, për shembull, sugjeronte që punësimet të bëhet në bazë meritash.)
Raporti i tij vjetor për KS të OKB-së nuk flet asgjë për realitetin e përditshëm të provincës. Por si reklamë për vet Jessen-Petersenin, ai raport është kryevepër.

[Ethnic Albanian]

Justice for 9/11

video dokumentar:

http://video.google.com/videoplay?docid=-649993991751648213

[SoKoLi-i-Maleve]

Video e perrallave te thurura nga njerz te ligj qe vuajn nga skicofrenija.

[Naki]

Nju Jork: Në vijim mund të lexoni projectrezolutën e re nga Këshilli i Sigurimit të Kombeve të Bashkuara për Kosovën.\13.07.07\

http://www.rtv21.tv/site/img/images/content/news/SC.jpg



Këshili i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara, nëpërmjet projekt rezolutës së re për Kosovën, njofton se pritet që së shpejti faktori ndërkombëtar të pranojë se çështja e statusit Kosovës është Sui Generis.
Kjo për shkak se bazuar në rrethanat specifike të krijuara për Kosovën, të cilat kishin zënë fill qysh prej fillimit të shkatërrimit të aparatit politik të ish Jugosllavusë e deri tek dhuna masive e ushtruar në luftën e fundshekullit, Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara ka lënë të kuptohet se çështja e Kosovës ka hyrë në binarë të rinjë.
Këshilli i Sigurimit bënë sërish thirrje për respektimin e misionit ndërkombëtar në Kosovë, duke iu referuar raporteve përkatëse dhe rezolutave paraprake të nxjerra në këtë organizatë.
- KS i pranon të arriturat në planin e plotësimit të standardeve në Kosovë dhe gatishmërinë institucionale për vazhdimin e këtij procesi.
- KS bënë thirrje për vazhdimin e bashkëpunimit me Gjykatën Ndërkombëtare për krime lufte në republikat e ish Jugosllavisë.
- KS çmon përmbajtjen e planit të së dërguarit special, Marti Ahtisarit, lidhur me procesin e përcaktimit të statusit të Kosovës.
- KS kërkon angazhimin e lidershipit kosovar për bashkëpunim me përfaqësimin civil ndërkombëtar në Kosovë, i cili do të jet faktor ekuivalnet me përfaqësimin e BE-së dhe të misioneve tjera në Kosovë, veçmas në këtë fazë të proceseve.
- Duke llogaritur në kapacitetet politike të misionit ndërkombëtar në Kosovë, KS kërkon fuqizimin e këtij misioni pas fazës së tranzicionit.
- KS apelon tek Sekretari i Përgjithshëm, Ban Ki Mun, për prezantimin e raporteve të reaj lidhur me situatën rreth çështjes së të zhvendosurve dhe personave të pagjetur.
- Sipas KS, misioni ndërkombëtar në Kosovë duhet të vazhdojë, në mënyrë që të mos pushojë mbështetja për zhvillimin demokratik të Kosovës, që do të ishte parakusht për zgjidhjen sa më të shpejtë të statusit.
Prania ndërkombëtare ushtarake në Kosovë duhet të konsistoj në të mirë të:
- vendosjes së sigurisë gjithnjë e më të madhe në vend, derisa institucionet kosovare të marrin përgjegjësitë e veta.
- krijimit të mundësive reale për ruajtjen e mjedisit nëpër territoret e Kosovës duke vepruar paralelisht me kosovarët.
- fillimit të trajnimeve të reja të forcave të sigurisë në Kosovë, për të krijuar kuadro profesionale në të cilat Kosova do të mund të llogariste.
- avancimit të politikave për integrim në strukturat euro atlantike.
- kundërpërgjigjies ndaj dhunës së ushtruar në çfardo forme
- përparimit në elementin e lëvizjes së lirë të të gjitha komuniteteve në Kosovë.
- shkatërrimit të armëve ilegale
- ruajtjes së simboleve fetare dhe kombëtare dhe
- mbështetjes së misionit të organizatave të ndryshme.
Ndërkaq, për misionin e Sigurisë Evropiane dhe Politikës Mbrojtëse, KS rekomandon:
- realizimin e hetimeve të rasteve kriminale dhe të atyre të natyrave të ngjashme, duke respektuar ligjin dhe duke përkrahur çdo faktor të hetuesisë që vepron në Kosovë.
- vazhdimin e punës së përbashkët midis organeve kosovare të drejtësisë dhe të prokurorëve ndërkombëtar, për të ndihmuar sundimin e ligjit dhe sigurinë e përgjithshme.
- vendosjen e një fryme të re në rafshin e sigurisë, që do të manifestohej me një bashkëpunim të ngushtë midis forcave të sigurisë në Kosovë dhe institucioneve mbrojtëse të Serbisë, gjithnjë duke u bazuar në udhëzimet e pranisë ndërkombëtare për siguri në vend.\13.07.07\

[Naki]

Çorientim në Kosovë për shkak të shtyrjeve për statusin

Linda Karadaku-Ndou
Zëri i Amerikës
14-07-2007

Grupi negociator i Kosovës ka qenë në pozitë të vështirë që prej muajsh për shkak të shtyrjeve të njëpasnjëshme të zgjidhjes së statusit të Kosovës, por aktualisht, pozita e këtij grupi është në pikë kritike sepse është vështirë t’u shpjegosh tani qytetarëve të Kosovës se cfarë arriti ky grup ndërkohë që është shumë e dukshme se cfarë nuk u arrit.
Jo më kot, nënsekretari i shtetit Daniel Frid i vlerësoi anëtarët e grupit publikisht si patriotë dhe dje, ministri i jashtëm francez bëri të njëjtën gjë. Por problemi është sesi po perceptohen dhe si do të vazhdojnë të perceptohen në të ardhmen e afërt anëtarët e këtij grupi nga vetë populli i tyre që u besoi mandatin për të punuar me komunitetin ndërkombëtar në zgjidhjen e problemit të statusit. Njëri nga anëtarët e grupit, Veton Surroi, iu drejtua me letër kolegëve të tij, një letër që më shumë dukej se i ishte drejtuar qytetarëve të Kosovës sesa grupit të unitetit.
Zoti Surroi paralajmëroi se koncepti i pavarësisë së Kosovës përmes një rezolute në Këshillin e Sigurimit ka dështuar, por se çdo veprim për shpallje të njëanshme të pavarësisë, duhet të bëhet në partneritet me bashkësinë ndërkombëtare. Surroi, paralajmëroi se ndarja e Kosovës është rrezik real që nga viti 1999, ndërkohë që ministri I jashtëm francez Bernard Kushner dhe kryeadministratori ndërkombëtar Joakim Rucker, e hodhën poshtë mundësinë e ndarjes.
“Ky është një fund i vështirë për një proces të vështirë. Do ta bëjmë bashkë, mos u shqetësoni”, tha dje në Prishtinë ministri i jashtëm francez Bernard Kushner.
“Nuk u plotësuan pritjet”, pohoi kryeadministratori ndërkombëtar i Kosovës, Joakim Rycker.
Kryeministri Agim Çeku nga ana tjetër ka ndjekur kohët e fundit një linjë më të guximshme, duke folur hapur për dështimin e një faze të procesit, që është pavarësia përmes rezolutës së Këshillit të Sigurimit. Kryeministri ka hedhur poshtë edhe cdo mundësi për ndarje të Kosovës duke thënë se zgjidhja për Kosovën duhet të jetë e bazuar pashmangshmërisht në paprekshmërinë e tërësisë territoriale të saj.
“Janë disa gjëra shumë të qarta, është shumë e qartë që Këshilli I Sigurimit nuk mund ta miratojë një rezolutë që do ta mbështeste pakon apo rekomandimin e Ahtisarit ashtu siç është”.
Anëtari tjetër I grupit negociator, kryetar i Partisë Demokratike në opozitë, Hashim Thaci, ka ruajtur një qëndrim të pandryshueshëm, duke përsëritur se pavarësia do të arrihet në një mënyrë a në një tjetër ndërkohë që ka hedhur poshtë mundësinë madje edhe të hedhjes në tryezë të idesë së ndarjes.
“Për Kosovën nuk do të ketë ndarje, nuk do të ketë as përpjekje për të diskutuar, lëre më për ta shtruar seriozisht nga autoritetet kosovare. Pavarësia e Kosovës është vullneti dhe sakrifica e 2 milion qytetarëve të Kosovës dhe kjo do të ndodhë shumë shpejt në një formë a në formën tjetër. Natyrisht, roli I Këshillit të Sigurimit është dobësuar, por ne do ta gjejmë rrugën më të shpejtë, më të shkurtër për zyrtarizimin e pavarësisë”.
Presidenti Sejdiu ka qenë në një pozitë më të vështirë se kolegët e tij, si president, kryetar i grupit negociator dhe kryetar i partisë me numrin më të madh të deputetëve në parlamentin e vendit. Duke ruajtur gjuhën diplomatike, Sejdiu është munduar të tregojë se ka një kufi deri ku mund të shkohet duke pritur dhe njëkohësisht, duke e pasur gjendjen nën kontroll brenda vendit.
“Aktualisht, po punohet në një draft të rezolutës në Këshillin e Sigurimit, por nëse dështohet të arrihet kompromisi ndërkombëtar për këtë rezolutë, Kosova do t’i shikojë edhe mënyrat alternative të zgjidhjes së statusit të saj”.
Grupi negociator pritet të mblidhet në fillim të javës së ardhshme, për të vendosur se çfarë do të bëjë. Detyra e këtij grupi tani është dyfish e vështirë, duhet të dalë me kërkesa konkrete alternative për mënyrën e vazhdimit të procesit sipas këndvështrimit të Prishtinës; të formulojë qartë se çfarë do të kërkojë dhe cfarë mund të jetë e gatshme të pranojë Prishtina në takimin me sekretaren amerikane të shtetit Kondoliza Rice, gjatë takimit të 23 korrikut në Washington; dhe ajo që është me rëndësi për të brenda vendit, çfarë do t’i ofrojë popullit të vet si mënyrë për të arritur pavarësinë e premtuar. //kk//