Hollbruk kërkon një prani më të madhe të Natos në Kosovë

[Peja-Boy]

Në një artikull që do të botojë nesër në gazetën Uashington Post, ish diplomati i njohur Richard Holbrooke thotë se Shtetet e Bashkuara dhe disa vende të Bashkimit Europian do ta njohin shpalljen e pavarësisë së Kosovës ndërkohë që Rusia do ta kundërshtojë atë dhe kjo do të krijojë tensione. Zoti Holbrooke bën thirrje që NATO-ja të shtojë praninë në rajon.

Diplomacia amerikane, thotë zoti Holbrooke, ka arritur në një masë të madhe të bindë shumicën e aleatëve europianë që ta njohin menjëherë pavarësinë e Kosovës, por NATO-ja ende nuk e ka parë të nevojshme të shtojë praninë e saj në Kosovë.

Zoti Holbrooke thotë gjithashtu në artikull se Presidenti Bush duhet të ndërmarrë një përpjekje të fundit personale për të bindur Presidentin rus Vladimir Putin./24 Nov 2007/F.F.

[Peja-Boy]

Nje batalion i forcave gjermane rezerve operacioanale te NATO-s, i perbere nga 550 ushtare do te zbarkoje ne Mitrovice ku do te vendosen ne kufi te vendit. Lajmi behet I ditur nga agjencia e lajmeve Kosovapress.

Disa dite me pare nje dite para zgjedhjeve NATO rriti sigurine ne vend duke vene ne gatishmeri nje batalion per cdo rast te mundshem destabilizimi ne vend./20 Nov 2007/V.H.

[Peja-Boy]

BE-ja po përgatitet që në rastin e Kosovës të gjejë një zgjidhje pa Rusinë
ë lidhje me Kosovën në WAZ lexojmë: "Me sa duket BE-ja po përgatitet që në rastin e Kosovës të gjejë një zgjidhje pa Rusinë. "BE-ja synon që në KS të arrihet një marrëveshje, por edhe po s'u arrit një e tillë, kjo s'do të thotë se botës i erdhi fundi" - tha Havier Solana në përfundim të takimit të MPJ në Bruksel. Gjithësesi në rast se shqiptarët e Kosovës do të shpallin në mënyrë të njëanshme pavarësinë, BE-ja do të ndodhej përpara një gjendjeje të vështirë. Shtete në të cilat jetojnë pakica të mëdha etnike, si Qiproja, Spanja apo Sllovakia shohin në një veprim të tillë një rast precedent. Për këtë MPJ portugez Amado, në funksionin e kryetarit të radhës së BE-së e la të hapur çështjen nëse në rrethana të tilla BE-ja do të ishte patjetër e vendosur njëzëri për njohjen e Kosovës. Po ashtu BE-ja është e shqetësuar, se pavarësia e Kosovës mund të shkaktojë trazira edhe në shtetin multi-etnik të Bosnje-Hercegovinës."

[Peja-Boy]

Rezikojme që të ecim somnabul drejt një lufte tjetër ballkanike

Andrew Rawnsley
18 Nenntor, 2007
The Observer

Mbi Kosovë dhe Bosnje mlidhen re të zeza vetëtuese, por as Gordon Brown as David Cameron flasin për këtë.
Sipas Neville Chamberlain, Ballkani është një vend fqinj për të cilin do preferonim të mos dime gjë. Brenda disa javësh, ne mund të ballafaqohemi me një krizë të rëndë dëshpëruese në regjionin më shpërthyes në Europë. Dhe, deri më tani ka pasur pak kureshtje për këtë në shumicën e mediave dhe tek politikanët tanë Alarmet ushtojnë, por pjesa më e madhe e Westminster është akoma në gjumë.
Ne do të duhej të dinim rezikun e injorimit të reve vetëtuese kur ato fillojnë të mblidhen mbi Ballkanin, i cili ka qenë arena e luftës së vetme ne Europë që nga viti 1945.
Ishte një konflikt i egër, me dimenzione gjenocidale që kushtoi së paku me 100,00 jetëra dhe çvendosi miliona njerëz. Dështimi për të vepruar kur Muslimanët u masakruan në Bosnje është shfrytëzuar nga propaganda e al-Kaedës. Kjo ekspozoi paaftësinë për të ardhur keq, të Unionit Europian dhe dëshmoi pafuqinë e Europës për të parandaluar konfliktin që po ndizet në fqinjësine e vet pa ndihmën e Amerikës.
Konflikti i nëntëdhjetës në Ballkan poashtu nxori në pah politikat dhe reputacionin e politikanëve britanik të kohës. Qëndrimi duarkryq ne kohen kur një përgjigje me ashpër mund të shpëtonte shum jetëra, është njolla e turpit e qeverisë së fundit konzervative
Ishte një reagim ndaj këtij dështimi që Tony Blair ndërmori një qasje më muskuloze ndaj konfliktit të mëvonshëm në Kosovë, që e shëndroi atë në një figure botërore. Kjo shpëtoi shum jetëra muslimanësh, edhepse Al-Kaeda nuk e përmend këtë.

Pavarësisht nga kjo histori – ose pikërisht për shkak të kësaj - Gordon Brown s’kishte çfarë thoshte për zhvillimet e fundit alarmuese në Ballkan, kur ai mbajti fjalimin e tij të madh për politikën e jashtme në Mansion House. Nuk mund të jet padijeni, sepse unë e di që z. Brown foli për këtë privatisht me homologun e tij nga Slovenia, kur u takuan në Downing Street javën e kaluar. Në fjalimin e tij në Mansion House z. Brown vizitoi pjesën më të madhe të botës, por zgjodhi të anashkalonte tensionet nacionaliste që vlojnë në kontinentin e tij. Pasoi heshtja e njëjtë nga David Cameron kur ai shkoi në Berlin në fund të muajit të kaluar. Ishte një ecje e shpejtë nëpër pikat e nxehta të globit, por nuk kishte ç’të thoshte për pjesën më jostabile të Europës.
E kuptoj se pse dy lideret preferojnë që të mos shkojnë atje.
Janë kriza me tepricë që bëjnë gara për vëmëndjen e tyre the te publikut. Shikoni si u zëvendësua interesi për Burmën, Darfurin dhe Zimbabven me atë për Pakistanin. Në momentin kur trupat Britanike janë duke luftuar dhe vdesin në Afganistan dhe Irak, asnjeri nuk do ta sjelli nder mend mundesinë që konflikti mund të ndizet më afër shtëpisë. Ne jemi rritur me të menduarit për politikën e jashmtme në kuptimin e konflikteve në Lindjen e Mesme, ose sfidat e Kinës, ose ambiciet nukleare të Iranit. Kështu është më lehtë – ndoshta edhe më komode – të neglizhosh konfliktet etnike që ziejnë në fqinjësi.
Që të jemi të sinqertë, janë disa politikanë britanik që janë të vetëdijshëm për atë që po ndodh. Ata që i kushtojnë vëmëndjen kësaj janë me të vërtetë të brengosur. Liam Fox, sekretari i mbrojtjes, javën e kaluar na tërhoqi vërejtjen se mu tani, mund të jemi buzë krizës më të madhe ballkanike, që nga nëntëdhjeta e hershme. Dhe vazhdoi më tej: 'Duhet të sigurohemi që nuk do të rime duarkryq në kohën që një tjetër konflikt po zhwillohet. Ai, e dha paralajmërimin e tij gjatë fjalimit në dhomën e komuneve. Dhe, natyrisht kjo nuk u publikua kurrë.
Edhe ministri i jashtëm, David Miliband është i ndergjegjshëm për rezikun që rritet. Ai u tha shokëve të tij se ky është një test i madh për Britaninë dhe Europën. Kërcënimi I konfliktit të vazhduar ishte pjesë e kontekstit të fjalimit të fundit të ministrit të jashtëm, ku ai sugjeroi që Europa duhet patjetër të bëjë më shumë për të rritur kapacitetin diplomatik dhe ushtarak. Në të gjitha takimet e tij me homologët Europjan mbizoteronte Ballkani.
Në qendrën e krizës që po grumbullohet është statusi I Kosovës. Intervenimi ushtarak këtu në plan të pare u pa si lufta “e mire” e Toni Blerit., përkundër asaj “të keqe” në Irak. Perëndimi veproi për të shpëtuar muslimanët e persekutuar. Nuk kishte dosje të dyshimta ose fjalë për armë të shkatërimit në masë dhe nuk kishte naftë. Ndonëse egzistojnë dallimet e dukshme, megjithatë kemi leksionin e përbashkët nga Kosova dhe Iraku
Luftërat janë shum më të lehta për ti fituar sesa paqet. Intervenimi mund të jet efikas - ashtu siç ishte në Kosovë – për parandalimin e masakrave të civilëve. Veprimi ushtarak mund të largojë diktatorët, si që konflikti ndihmoi iniciativën për largimin e Slobodan Milosheviçit. Por kur lufta më në fund mbaron, është politika që duhet te jep një zgjidhje të qëndrueshme
Tetë vite pasi Nato spostoi forcat serbe, e ardhmja e Kosovës akoma eshte e kontestuar.
Veç kërcënimit nga konflikti I përtëritur, pjesa ma e madhe e rugëve të trafikut te drogës dhe njerëzve kalon nëpër Ballkan. Terorizmi islam është një arsye tjetër për ankth. Ballkani ishte një vend për trajnimin e xhihadistëve. Plani afatgjatë i BE që të zgjërojë anëtarësinë në të gjitha shtetet ish jugoslave duke I lidhur me demokracinë, sundimin e ligjit dhe prosperitetin.
Shqiptarët e Kosovës – shumica dominuese e provincës – kërkpn pavarësinë nga Serbia. Më e shumta që Beogradi thot se mund të tolerojë është autonomia e gjërë. Europa, megjithë pretendimet për të folur në një zë të qartë botës, është i ndarë. Greqia dhe Spanja janë të kujdesshëm ku kanë të bëjnë me idenë që Kosova të bëhet shteti më i ri i Europës. Madridi nuk do që të inkurajojë secesionistët e vet Baskë. Greqia është e agjituar me Maqedoninë. Britania dhe Franca dhe shumica e pjsës së mbetur e Europës përkrahin një Kosovë të pavarur nën një koncept të ri të BE mbikqyrjes dizajnuar për të garantuar një sjellje të mirë nda minoriteteve.
Duke shtuar të dyja, kompleksiteitin dhe kërcënimin, e ardhmja e Kosovës ësht e ngatruar në luftën e re të ftohtë në mes të Uashingtonit dhe Moskvës. Amerika mbështet pavarësinë, Rusia, aleate tradicionale e Serbise është kundër. U tentua marreveshja në fillim të vitit por Rusia deklaroi so do të përdorte veton në Këshillin e Sigirimit të KB për të parandaluar pavarësinë e kushtëzuar për Kosoven.
Tani koha është shumë e shkurtë. Mandati i forcës paqeruajtëse të BE në Bosnje skadon këtë javë po kontestohet nëse ligjërisht mund të vazhdohet në rastë se Rusia përdor veton. 10 dhjetori është afati i fundit për marrëveshje në Kosovë. Gati të gjithë janë të mendimit që nuk do të ketë marreveshje. Dhe gjërat vërtet të frikshme kërcënojnë të fillojnë të ndodhin.
Shqipatrët e Kosovës flasin për të bërë deklarimin unilateral të pavarësisë nga Serbia. Kjo mund shkaktojë një reaksion zinxhir nëpër gjithë Ballkanin perëndimor pasi minoriteti serb do fillonte revoltën dhe Beogradi do të përgjigjej me shkëputjen e Republika Serbska nga bosnja. Nuk dua të parashikoj më të keqen, por ka një arsye të forte për të qenë i frikësuar në një regjion që vlon nga rivaliteti nacionalist dhe urejtja etnike, dhe ku mijëra njerëz mbajnë kalashnikova nëpër dollapet e robave. Një nga paralajmërimet më të zymta ka ardhur nga komandanti i BE forcave në Bosnje. Ai ka folur për nevojën e Europës për të qenë më e gatshme intervenon ushtarakisht në rast të shpërthimit tjetër të luftës.
Miliona njerëz u bënë refugjat kur regjioni u përfshi nga lufta. Nëqoftëse politikanët britanik mendojnë se në këtë moment kanë problem me kontrolimin e migracionit, do të kenë problem shum më të madh nëse Ballkani do të jetë në flakë. Do vetëm një ditë me tren për të mbëritur nga Prishtina në St Pancras.
David Cameron i deklaroi audiences ne Berlin se ai do ta modelonte politikën e jashtme krejtësisht ndryshe nga Tony Blair. Në vend të intervencionizmin liberal, lideri konzervator tha se ai do të vinte në radhë të pare “sigurinë kombtare”. Ishte një qasje ndaj botës me një politikë të jashtme me egoizëm ngushtë të definuar që çoi në inaktivitet të pashpresë të qeverisë kur konflikti mori hov nëpër Ballkan në nëntëdhjetën. Ky është burimi turpit të vazhdueshëm për së paku disa konzervativëve. Liam Fox tha: “Nuk jemi pa pjesën tone të fajit”. Do të rijë David Cameron duarkryq duke thënë se s’ka të bëjë me ne, nëqoftëse Ballkani anon drejt një konflikti? Ose, lideri konzervativ do të pajtohet me zëdhënësin e mbrojtjes që ne duhet të veprojmë.
Sa I përket Gordon Brown, edhe ai poashtu arriti në Nr. 10 i vendosur që ai duhet të ket qasje ndaj botës, ndryshe nga Tony Blair. Ai beson se aktiviteti ndërkombëtar I paraardhësit të tij e ka shkëputur qeverinë nga qëllimet domestike, e ndau fuqinë punëtore dhe shkaktoi pakënaqësi të gjërë në vend posaçërisht me rastin e Irakut. Para se të zgjidhej kryeministër, shokët e z. Brown e lëvdëruan atë duke thënë “Gordoni nuk bën luftëra”. Problemi është se konfliktet mund të kenë shprehi të keqe që t’ju gjejnë kudo që të jeni. Kaq, Ballkani na ka mësuar deri tani.
/21 Nov 2007/A.F.

[Peja-Boy]

Le Monde: Beogradi kërcënon Kosovën me ndarje dhe embargo

Beogradi nxit ndarjen e veriut të Kosovës dhe e kërcënon atë me embargo, në rast të shpalljes së pavarësisë, shkruan sot "Le Monde" duke e interpretuar deklaratën e ministrit serb për Kosovën, Sllobodan Samarxhiq, për mundësinë e organizimit të strukturave paralele në komunat serbe.



Pushteti në Serbi “nxit kërcënimin për ndarjen e veriut të Kosovës si dhe kërcënojnë me embargo tregtare dhe mbylljen e kufijve, në rast se shqiptarët shpallin pavarësinë e Kosovës, pas 10 dhjetorit”, shkruan “Le Monde”.

Pas fitores së, Hashim Thaçit, në zgjedhjet e 17 Nëntorit “ish- shefit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Beogradi, nëpërmjet ministri për Kosovë- Sllobodan Samarxhiq, ka iniciuar mundësinë e organizimit të strukturave paralele në Kosovë, siç kishin bërë dikur shqiptarët, gjatë regjimit të Millosheviqit", shkruan “Le Monde”.

[Peja-Boy]

Shqipëria, në këmbë për Kosovën

Një tubim i madh është zhvilluar dje në Tiranë, në mbështetje të pavarësisë së Kosovës. Shqipëria është ngritur në këmbë jo vetëm në kuadrin institucional dhe atë politik për të përkrahur popullin e Kosovës në vullnetin e tyre të shprehur qartë për një Kosovë-shtet i pavarur dhe pjesë e Evropës së Bashkuar. Një nismë qytetare, e cila ka marrë një përkrahje shumë të gjerë është finalizuar dje, pikërisht dy ditë para zgjedhjeve parlamentare dhe lokale të Kosovës, si dhe një muaj para datës së përfundimit të negociatave shtesë për statusin. Në qendër të kryeqytetit shqiptar, është theksuar me fuqi të ambifikuar "PO"-ja e shqiptarëve të Republikës së Shqipërisë në përkrahje të Kosovës, që koha nuk pret më dhe duhet shpallur menjëherë pavarësia e saj.


Shoqëria civile dhe e gjithë politika shqiptare organizuan mbajtjen e këtij manifestimi në sheshin "Nënë Tereza" në kryeqytet, për të shprehur fuqishëm zërin e shqiptarëve pro pavarësisë së Kosovës. Grupi organizator i protestës, i cili përbëhet nga përfaqësues të disa organizatave joqeveritare dhe të gjitha partive politike në vend, ka lëshuar një deklaratë, ku theksohet se "Dëshirojmë t‘ju njoftojmë se shqetësimi i shkaktuar nga zvarritja e përcaktimit të statusit përfundimtar të Kosovës dhe tensionimi i situatës që vjen si rrjedhojë, na ka nxitur ne, një grup përfaqësuesish të shoqërisë civile dhe forumeve rinore të partive politike të të gjitha drejtimeve, që të organizojmë manifestimin për pavarësinë e Kosovës. Me anë të këtij manifestimi, ne duam t‘u bëjmë thirrje aktorëve ndërkombëtarë që të njohin pavarësinë e Kosovës, duke respektuar vullnetin e shumicës së popullsisë së saj dhe duke garantuar stabilitetin dhe integrimin euroatlantik të rajonit. Organizatorë të "Marshimit për Kosovën", janë katër organizata të shoqërisë civile: Lëvizja "Mjaft", Instituti Liberal Shqiptar, Tifozat Kuq e Zi dhe Forumi i Mendimit të Lirë, si dhe Partia Demokratike, Partia Socialiste, Lëvizja Socialiste për Integrim, Partia Republikane dhe Partia Demokrate e Re.

Pjesë e kësaj nisme është edhe nënshkrimi i një peticioni që i drejtohet OKB-së dhe treshes negociatore, SHBA, BE, Rusi. Në tekstin e peticionit, i cili është firmosur nga qytetarët me vullnetin e lirë të tyre theksohet: "Ne, nënshkruesit e këtij peticioni, dëshirojmë të shprehim shqetësimin tonë lidhur me vonimin e përcaktimit të statusit përfundimtar të Kosovës dhe shprehim mbështetjen tonë për njohjen e Kosovës si një shtet i pavarur dhe sovran. Ne besojmë se një Kosovë e pavarur dhe demokratike garanton të drejtat dhe prosperitetin e gjithë qytetarëve të vetë, pa dallim përkatësie kombëtare, fetare apo racore dhe është e domosdoshme për stabilitetin e rajonit dhe integrimin e tij në Bashkimin Evropian. Si rrjedhojë, me anën e këtij peticioni, i bëjmë thirrje OKB-së dhe trojkës negociatore, që t‘i japë fund negociatave dhe të zbatojë planin "Ahtisaari", i cili e çon Kosovën drejt pavarësisë, siguron një paqe të drejtë dhe të qëndrueshme në Ballkan dhe përshpejton integrimin evropian të rajonit". Tubimin e mbrëmshëm e kanë mbështetur organizata nga të gjitha trevat shqiptare, por edhe nga diaspora. Në një deklaratë të tij, edhe Këshilli Kombëtar Shqiptaro-Amerikan (KKSHA) përgëzon nismën dhe përshëndet pjesëmarrjen për herë të parë të grupeve të ndryshme rinore nga shoqëria civile dhe të gjitha grupeve politike për të mbështetur këtë çështje kaq të rëndësishme për shqiptarët dhe Ballkanin në përgjithësi.

"Fushata serbe për pastrimin etnik të shqiptarëve të Kosovës në vitin 1999 rezultoi në më tepër se 12,000 të vrarë, 1.3 milionë refugjatë si dhe shkatërrimin e 65% të pronave. Më shumë se 600,000 refugjatë kosovarë arritën të arratiseshin përmes kufirit në Shqipëri. Gjatë 78 ditëve të bombardimit nga NATO-ja për të ndaluar gjenocidin, familjet në të gjithë Shqipërinë hapën dyert për kosovarët, duke u dhënë atyre bukë, strehë dhe përkujdesje", thuhet në deklaratën e Këshillit Shqiptaro-Amerikan.