Kafshët për Kurban

[hasanmehmeti]

Kafshët për kurban


Këto kafshë sillen në Xhaminë e Shenjtë për të kërkuar afërsinë dhe kënaqësinë e Allahut, i Cili thotë në Kuran:
وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ كَذَلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
“Devetë (therjen e tyre për kurban) ua kemi bërë prej dispozitave të Allahut e ju prej tyre keni dobi. Prandaj përmendeni emrin e Allahut duke qenë ato (gati për therrje) në këmbë dhe kur të shtrihen në tokë (dhe t’u dalë shpirti). Hani prej tyre dhe ushqeni nevojtarin dhe lypësin. Ne ua vëmë ato në shërbimin tuaj që ju të jeni mirënjohës”. (El-Haxh, 36).
Omeri ka thënë: “Bëni kurban, sepse Allahu e do kurbanin”. Profeti (a.s.) bëri kurban vullnetarisht njëqind deve për kënaqësi të Allahut.[1] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn1)



Kafshët më të mira për kurban


Dijetarët kanë rënë dakord se kurbani duhet të jetë prej kafshëve të mëposhtme, të cilat janë renditur sipas epërsisë që kanë në kurban: devetë, më pas lopët, pastaj delet e kështu me radhë. Deveja është më me përfitim për të varfërit për shkak të madhësisë së saj (më shumë njerëz mund të përfitojnë prej mishit të saj) dhe në mënyrë të ngjashme, një lopë është më e dobishme se një dele.
Megjithatë, ka një ndryshim mendimesh përsa i përket se çfarë është më e mira për një individ që të bëjë kurban duke ndarë një të shtatën e çmimit të tyre. Pra, të marrë pjesë në bërjen kurban të një deveje, lope apo dele. Në dukje, parapëlqimi nga kjo anë lidhet me atë që është me e dobishme dhe me përfitim për të varfërit dhe nevojtarët.



Numri minimal për të bërë kurban


Njeriu mund të zgjedhë të bëjë kurban çfarëdolloj kafshe. Profeti (a.s.) bëri kurban njëqind deve vullnetarisht. Numri minimal i kafshëve që një person është i detyruar të bëjë kurban është një dele ose një e shtata e një deveje apo lope (duke ndarë një të shtatën e çmimit të tyre). Një deve ose lopë mund të bëhet kurban në emër të shtatë personave.
Në lidhje me këtë Xhabiri ka thënë: “Ne e kryenim haxhin me Profetin (a.s.) dhe thernim një deve për shtatë veta ose një lopë për shtatë veta”.[2] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn2) Transmeton Muslimi dhe Ahmedi.
Nuk është e nevojshme që të gjithë ortakët të jenë të një mendjeje për të qenë kurbani i pranueshëm. Kështu, nëse disa e bëjnë për kënaqësi të Allahut, ndërsa të tjerët për të marrë mish, përsëri kurbani do të ishte i vlefshëm. Megjithatë, shkolla hanefite mendon se një kusht i domosdoshëm është se të gjithë ortakët duhet të kenë në mendje kënaqësinë e Allahut kur therin kurbanin.



Kur është e detyrueshme që të bëhet kurban një deve?


Bërja kurban e nje deveje është e detyrueshme për atë haxhi që kryen tavafin në gjendje papastërtie (xhunub) ose për një pelegrine femër, e cila kryen tavafin ndërsa është ende me menstruacione ose lehonë pas lindjes së fëmijës. Po ashtu, kjo është detyrë edhe për atë haxhi që kryen marrëdhënie seksuale me bashkëshorten pasi ka kaluar ditën në Arafat, por përpara rruajtjes apo prerjes së flokëve. Po ashtu, kjo gjë është e detyrueshme edhe për atë haxhi që betohet të bëjë kurban një deve. Pra, në të gjitha këto raste, ai duhet të bëjë kurban një deve dhe nëse nuk gjen dot një deve, atëherë, në vend të saj duhet të bëjë kurban shtatë dele.
Ibën Abasi transmeton se një burrë shkoi te Profeti (a.s.) dhe i tha se duhet të bënte kurban një deve, për të cilën ishte në gjendje ta përballonte si shpenzim, por nuk po gjente dot një të tillë. Për këtë, Pejgamberi (a.s.) i tha: “Bli shtatë dele dhe bëji kurban në vend të devesë.” [3] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn3) Kjo është transmetuar nga Ahmedi dhe Ibën Maxhe me një varg të sigurt transmetuesish.

Llojet e kurbanit

Kurbani mund të ndahet në dy kategori: i pëlqyeshëm (mustehab); i detyrueshëm (vaxhib).
Sa për kategorinë e kurbanit të pëlqyeshëm, një shembull është ajo çfarë kërkohet për haxhilerët që kryejnë vetëm haxhin (haxhin Ifrad) ose vetëm umren. Sa për kategorinë e kurbanit të detyrueshëm, ajo mund të ndahet në:
1,2- Atë që është i detyrueshëm për ata që kryejnë Haxhin kiran (duke ndërthurur haxhin dhe umren pa një pushim në mes), ose Haxhin Temettu’ (duke ndërthurur haxhin dhe umren me një pushim në mes).
3- Atë që është i detyrueshëm për haxhiun që lë pa kryer një rit të rëndësishëm (vaxhib) të haxhit, p.sh. goditjen me gurë, veshjen e ihramit në një mikat (një vend i caktuar për të hyrë në gjendjen e ihramit) ose bashkimin e ditës dhe natës kur qëndrohet në Arafat. Po ashtu, edhe në rastin e kalimit të natës në Muzdelife ose Mina apo largimi nga Meka pa kryer Tavafin el-Veda (rrethrrotullimin e Lamtumirës).
4- Atë që është i detyrueshëm (vaxhib) për haxhilerët që bëjnë diçka të ndaluar në gjendjen e ihramit, përveç marërdhenieve seksuale, si hedhje të parfumit apo rruajtje.
5- Atë që është i detyrueshëm (vaxhib) për kryerjen e një krimi brenda rrethinave të shenjta të Haramit, si gjuetia dhe prerja e drurëve atje. Të gjitha këto janë shpjeguar më lart në ndarjet përkatëse.

Kushtet e kurbanit

Kafsha për kurban duhet të plotësojë kushtet e mëposhtme:

1- Duhet të jetë dyvjeçare, përveç deles. Sa për delen, mund të bëhet kurban edhe një qingj gjashtëmuajsh, por duhet që të jetë i majmë dhe i shëndetshëm.
Sa për devenë, ajo duhet të jetë të paktën pesëvjeçare, lopa duhet të jetë dyvjeçare dhe dhia duhet të jetë të paktën njëvjeçare.
2- Kafsha për kurban duhet të jetë e shëndetshme dhe pa asnjë të metë fizike. Nuk duhet të jetë me një sy, nuk duhet të çalojë, nuk duhet të jetë me zgjebe apo të jetë shumë e dobët dhe e pafuqishme.
El-Hasani citon dijetarët të kenë thënë: “Nëse dikush blen një kafshë të shëndetshme për ta bërë kurban, por më vonë, përpara se ta therë kafsha sëmuret ose humb ndonjë sy apo fillon të çalojë, atëherë ai mund ta therë atë si kurban dhe kjo do t’i mjaftojë atij për të përmbushur detyrimin”. Transmeton Seid ibën Mensuri.



Përzgjedhja e kafshës për kurban


Maliku ka transmetuar nga Hisham ibën Urvah se babai i këtij të fundit u thoshte djemve të tij: “O bijtë e mi! Mos bëni kurban për hir të Allahut një kafshë të tillë që ju do ta ndjenit veten ngushtë po t’ia jepnit si dhuratë një mikut tuaj të ngushtë dhe të repsektuar. Allahu është më i Nderuari e më Bujari dhe Ai meriton më shumë se kushdo tjetër që t’i falet më e mira e asaj që keni”.[4] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn4)
Seid ibën Mensuri transmeton se, njëherë, Ibën Umeri hipi mbi një deve të hijshme, të cilën ai e pëlqente shumë dhe tha duke e admiruar: “E shkëlqyer! E shkëlqyer!”. Pastaj zbriti prej saj dhe i vuri shenjën e kurbanit për ta flijuar për kënaqësinë e Allahut.



Shenjimi i kafshës për kurban dhe vënia e një qaforeje


Ish’ar (ose shenjim) do të thotë se një deve apo lopë që do të theret është shenjuar duke i prerë në njërën anë gungat në kurriz. Kjo shërben për të shënuar se ato janë të caktuara për t’u bërë kurban, kështu që askush nuk duhet t’u bëjë atyre ndonjë dëm.
Edhe taklidi ose vënia e një qaforeje do të thotë të vendosësh një copë lëkure rreth qafës së një kafshe për kurban për ta shenjuar atë si të tillë. Profeti (a.s.) i vuri qafore deleve që ai kishte përcaktuar për kurban dhe i dërgoi ato në Mekë me Ebu Bekrin, kur kreu haxhin në vitin e nëntë.[5] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn5)
Është vërtetuar se Profeti (a.s.) i vuri qafore kafshëve të tij për kurban, i shenjoi ato dhe veshi ihramin për të kryer umren në kohën e Hudejbijes.[6] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn6) Shumica e dijetarëve, përveç Ebu Hanifes, janë të mendimit se shenjimi i kafshëve për kurban është një veprim i pëlqyeshëm.

[hasanmehmeti]

Urtësia e Isharit dhe Taklidit


Urtësia pas këtyre dy veprimeve ka të bëjë me nderimin për urdhërat e Allahut dhe kjo është një shprehje e këtij nderimi. Veç kësaj, kjo shërben si një mjet për t’i bërë me dije njerëzit se këto kafshë janë rrugës për në Shtëpinë e Shenjtë, që të theren atje për kënaqësinë e Tij.


Hipja mbi kafshët që janë caktuar për kurban


Lejohet hipja mbi kafshët që janë caktuar për kurban. Po ashtu është dhe përfitimi prej tyre si devetë, lopët etj.
Allahu i Madhëruar thotë në Kuran:
لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ
“Ju keni dobi nga ato (shenja-kurbanë) për një kohë të caktuar, e pastaj vendi i tyre është te Shtëpia e Lashtë”. (El-Haxh, 30).
Dahaku dhe Atau kanë thënë: “Përfitimi prej tyre këtu e ka kuptimin te përdorimi i tyre për t’i ngarë kur është e nevojshme dhe përfitimi prej qumështit dhe leshit të tyre”. Fraza “një kohë e caktuar” lidhet me periudhën që nga koha kur një haxhi e shenjon kafshën për ta bërë kurban derisa ajo të theret. Për sa u përket fjalëve: “… dhe pastaj vendi i tyre është te Shtëpia e Lashtë” lidhet me ditën e Kurbanit, pikërisht ditën e dhjetë të Dhul-Hixhes.
Ebu Hurejra transmeton se Profeti (a.s.) pa një burrë që po tërhiqte devenë e tij për në vendin e kurbanit. Profeti (a.s.) i tha: “Hipi!” Burri iu përgjigj: “Është kafshë për kurban”. Profeti (a.s.) i tha dy a tri herë: “I mjeri ti, hipi!” [7] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn7) Transmeton Buhariu, Muslimi, Ebu Daudi dhe Nesaiu.
Gjithashtu, ky është mendimi i Ahmedit, Is’hakut dhe pajtohet me një qëndrim të mirënjohur të Malikut. Ndërsa Shafiu mendon se një person mund t’i hipë një kafshe të tillë, nëse e ka të nevojshme.


Koha e prerjes së kurbanit


Dijetarët kanë mendime të ndryshme rreth kohës së prerjes së kurbanit. Sipas Shafiut, kurbani duhet bërë ditën e Nehrit (ditën e Kurbanit), të dhjetën ditë të Dhul-Hixhes dhe gjatë ditëve të Teshrikut (dita e njëmbëdhjetë, e dymbëdhjetë dhe e trembëdhjetë e Dhul-Hixhes). Imam Shafiu e bazon këtë te fjalët e Profetit (a.s.): “Të gjitha ditët e Teshrikut janë ditë për Kurban”.[8] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn8) Transmeton Ahmedi.
Nëse dikujt i kalon koha e prerjes së kurbanit, atëherë ai duhet të therë një kafshë më vonë për ta zëvendësuar. Maliku dhe Ahmedi mendojnë se, pavarësisht nëse therja e një kafshe është e detyrueshme apo akt vullnetar adhurimi, ajo duhet bërë gjatë ditëve të caktuara. Gjithashtu, shkolla hanefite ka të njëjtën pikëpamje në lidhje me pelegrinin që kryen Haxhin Temettu’ apo Haxhin Kiran. Ky haxhi duhet të therë kafshën gjatë ditëve të caktuara (teshrikut).
Përveç këtij lloji kurbani, të tjerë kurbanë mund të theren në çdo kohë gjatë vitit.
Këta lloje kurbanësh aplikohen për përmbushjen e ndonjë betimi, shlyerjen e mëkateve, kurbanin si akt vullnetar adhurimi etj.
Ebu Seleme ibën Abdurrahmani dhe En-Nahiu kanë treguar se koha për therjen e kurbanit është që nga dita e Kurbanit deri në fund të muajit Dhul-Hixhe.


Vendi i therjes së Kurbanit


Kurbani, qoftë i detyrueshëm apo vullnetar, nuk mund të bëhet përveçse në rrethinat e shenjta të Haremit. Haxhiu mund të bëjë kurban kafshën që ka caktuar për këtë qëllim kudo që të jetë brenda këtyre rrethinave.
Xhabiri transmeton se Profeti (a.s.) ka thënë: “E gjithë Mina është vend për therjen e kurbanëve, e tërë Muzdelifa është vend për të kaluar natën dhe të gjitha rrugët e Mekës janë vendkalime dhe vende për të bërë kurbane”.[9] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn9) Transmeton Ebu Daudi dhe Ibën Maxhe.
Megjithatë, për haxhiun është më e pëlqyeshme që ta therë kurbanin e vet në Mina. Për atë që kryen umren, është e pëlqyeshme që ta therë kurbanin afër Merves, meqë ky është vendi ku haxhilerët dalin nga gjendja e ihramit, si për haxhin ashtu edhe për umren.
Maliku ka transmetuar se atij i kishin thënë se Profeti (a.s.) kishte thënë në Mina: “Ky është një vend për të therur kurban dhe e gjithë Mina është vend për therjen e kurbanit”. Duke folur rreth umres, Profeti (a.s.) ka thënë: “Kjo (Merva) dhe të gjitha rrugët e Mekës janë vende për therjen e kurbanëve”.[10] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn10)



Therja e deveve më këmbë

Pëlqehet që devetë të theren gjatë kohës që ato qëndrojnë më këmbë me këmbën e majtë të lidhur si në hadithet e mëposhtme:
1) Muslimi transmeton nga Zijad ibën Xhubejri se Ibën Umeri hasi një burrë që po therte një deve ndërsa ajo rrinte ulur. Ai i tha burrit: “Lëre të ngrihet dhe lidhja këmbët, se ky është suneti i Profetit tënd”.[11] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn11)
2) Ebu Daudi transmeton nga Xhabiri se Profeti (a.s.) dhe shokët e tij i thernin devetë për kurban me këmbët e majta të lidhura dhe duke qëndruar mbi tri këmbë.[12] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn12)
3) Hakimi transmeton nga Ibën Abasi në lidhje me vargun kuranor: “...andaj përmendeni emrin e Allahut duke qenë ato (të përgatitura për therrje) në këmbë …” (El-Haxh, 36), se ai intepretonte se ka kuptimin “duke qenë të përgatitura dhe duke qëndruar mbi tri këmbë.
Sa për lopët dhe delet, është e pëlqyeshme që ato të theren duke qenë shtrirë. Sipas disave, nuk është e pëlqyeshme që të theret më këmbë një kafshë që duhet të theret shtrirë dhe anasjellas. Të tjerët nuk pajtohen me këtë dhe mendojnë se nuk është e papëlqyeshme.
Pëlqehet që haxhiu ta therë kafshën me duart e veta nëse është e mundur, përndryshe, ai mund të caktojë dikë tjetër ta bëjë këtë në vend të tij, por duhet që të jetë i pranishëm vetë aty.



Shpërblimi i kasapit me mish kurbani


Nuk është e lejueshme që kasapi të shpërblehet me mishin e kafshës. Megjithatë, një kasapi mund t’i jepet një hise e caktuar e mishit për bamirësi. Kjo mbështetet në thënien e Aliut: “Profeti (a.s.) më urdhëroi të kujdesesha për devetë e tij që do të thereshin për kurban dhe të shpërndaja mishin, lëkurët e çdo gjë tjetër të tyren (nevojtarëve), por ai më kishte urdhëruar që të mos i jepja ndonjë hise kasapit”. Pastaj, ai tha: “Ne do t’ia japim atij nga vetja jonë (e jo nga kurbani)”.[13] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn13) Transmeton “Grupi”.
Ky hadith tregon se haxhiut i lejohet të caktojë dikë tjetër për të therur kafshën në vend të tij dhe t’ua shpërndajë mishin, lëkurën dhe pjesë të tjera të dobishme të saj njerëzve të tjerë, por atij nuk i lejohet që t’i japë si shpërblim kasapit ndonjë hise prej tij, si pagesë për punën e kryer.[14] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn14)
Megjithatë, një kasap duhet të paguhet për punën e tij siç ka thënë Profeti (a.s.): “Ne do t’i japim nga vetja jonë”.
Është transmetuar se El-Haseni ka thënë: “Nuk ka asgjë të keqe në
dhënien e lëkurës së kafshës kasapit”.[15] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn15)

[hasanmehmeti]

Ngrënia e mishit të kurbanit

Allahu i urdhëron muslimanët që të hanë kafshët e therura për kurban:
فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبائس الفقير
“Hani nga ato (mishin) dhe ushqeni nevojtarin e varfër!”. (El-Haxh, 28)
Në pamje të parë, ky urdhër vlen si për kurbanin e detyrueshëm dhe për atë vullnetar. Juristët kanë mendime të ndryshme mbi këtë temë.
Ebu Hanife dhe Ahmedi janë të mendimit se haxhiu mund të hajë nga kurbani i bërë për haxhin Temettu’[16] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn16) ose haxhin Kiran[17] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn17) apo i flijuar vullnetarisht, por nuk mund të hajë ndonjë kurban tjetër.[/URL][URL="http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn17"] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftn16)
Maliku mendon se haxhiu mund të hajë nga një kafshë e bërë kurban si dënim për prishjen e haxhit të mëparshëm, për moskryerjen e haxhit, për kurbanin e bërë nga haxhiu që kryen haxhin temettu ose çfarëdo kafshe tjetër të bërë kurban, përveç asaj të flijuar si dëmshpërblim për vrasjen e një kafshe të egër e ajo që është bërë kurban për ndonjë detyrim të haxhit që është lënë për shkak të ndonjë sëmundjeje apo atë që është bërë nijet për të varfërit dhe që është flijuar vullnetarisht, përveçse kur ekziston frika se kafsha do të dëmtohet përpara se të arrijë në vendin e kurbanit.
Shafiu mendon se personit nuk i lejohet të hajë nga një kurban i detyrueshëm, p.sh. një kurban i detyrueshëm i bërë për dënim ose një i tillë i bërë për vrasjen e një kafshe të egër ose një që flijohet për prishjen e haxhit, ose për haxhin Temettu apo haxhin Kiran.
Po ashtu, edhe atë për të cilin haxhiu është zotuar. Megjithatë, në rastin e kurbanit vullnetar, një person mund të hajë prej tij vetë si edhe t’u japë dhe të tjerëve.

Sasia e mishit që duhet të hahet nga kurbani

Një person që bën kurban mund të konsumojë pa asnjë kufizim çfarëdo sasie mishi që mund të dëshirojë. Po ashtu, ai mund të falë apo japë për bamirësi sasinë që dëshiron. Disa prej dijetarëve kanë thënë se një person mund të hajë gjysmën dhe të japë gjysmën tjetër për bamirësi, ndërsa disa të tjerë kanë thënë se mishi duhet të ndahet në tri pjesë; njërën pjesë mund ta mbajë për vete, një pjesë tjetër ta shpërndajë dhe pjesën e mbetur ta japë për bamirësi.


Shkëputur nga libri "Fikhu Suneh"
Autor: Sejjid Sabik
Përkthyer nga një grup përkthyesish
Nxjerrja e Haditheve: Bledar Albani


Referencat:

[1] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref1) Buhariu 1718.

[2] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref2) Muslimi 3174, Ahmedi 13/37.

[3] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref3) Hadith Daif. "El Irva" 1062. E ka nxjerrë Ibën Maxheh 3136, Ahmedi 1/311, 312.

[4] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref4) Maliku 756.

[5] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref5) Buhariu 1702, 1703, Muslimi 3188, 3190, Ebu Daudi 1755, Nesai 2785, Ibën Maxheh 3096.

[6] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref6) Buhariu 1694, 1695, Ebu Daudi 1754.

[7] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref7) Buhariu 1689, 2755, 6160, Muslimi 3195, Ebu Daudi 1760, Nesai 2798.

[8] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref8) Hadith Hasen. "Es Sahiha" 2476. E ka nxjerrë Ahmedi 4/82, Bejhakiu 9/295.

[9] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref9) Hadith Hasen Sahih. "El Mishkat" 2596, "Sahihul Xhami" 4536. E ka nxjerrë Ebu Daudi 1937, Ibën Maxheh 3012.

[10] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref10) Maliku 1/393.

[11] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref11) Buhariu 1713, Muslimi 3180, Ebu Daudi 1768.

[12] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref12) Hadith Mursel Sahih. "El Irva" 4/365. E ka nxjerrë Ebu Daudi 1767, Bejhakiu 5/237.

[13] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref13) Buhariu 1707, 1716, 1717, 1718, 2299, Muslimi 3167, Ebu Daudi 1769, Ibën Maxheh 3099, 3157.

[14] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref14) Dijetarët muslimanë, në unanimitet, janë të mendimit për moslejimin e shitjes së lëkurës së kurbanit, apo e ndonjë pjese të tij.

[15] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref15) Ibën Ebi Shejbe 4/298.

[16] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref16) Në të cilin haxhi dhe umra janë të ndërthurura me një pushim në mes.

[17] (http://www.rrugetepaqes.net/fikh/haxhi/haxhi7.html#_ftnref17) Në të cilin haxhi dhe umra janë të ndërthurura pa një pushim në mes.

ps/Bond kerkoj falje per shkronjat, por shpresoj se ju do i permiresoni.

[Guri i madh]

une e pata nji pytje vitin e kalum e kam ble nji dele per kurban do me than ktu në gjermani po delja ka pas kontakte me derra gjat kullotjes a bahet kabull a jo

[hasanmehmeti]

une e pata nji pytje vitin e kalum e kam ble nji dele per kurban do me than ktu në gjermani po delja ka pas kontakte me derra gjat kullotjes a bahet kabull a jo

ska gje Guri ,nuk eshte ndytur. Dhashte Zoti te shperblej dhe ta kete pranuar ate veper.

ia kalofsh mire.
hasani