Përseri Kodoshllëk Diplomatik Grek Për Kosovën

[Guri i madh]

Më 1 shkurt 2006 disa gazeta të Tiranës njoftonin se gjatë
mbledhjes së Internacionales Socialiste në Athinë kryetari
i Partisë Demokratike të Kosovës, Hashim Thaçi, kishte
takuar presidentin e Serbisë, Tadiç, i cili kuptohet ishte
në Athinë në emër të partisë serbe të cilës i përket. Po të
niseshe vetëm nga titujt e shkrimeve si ?Boris Tadiç takon
Hashim Thaçin? ( ?Metropol? 1 shkurt 2006), ?Takim i
shkurtër midis Tadiç dhe Thaçit? (?Republika?, 1 shkurt);
?Thaçi takon Tadiçin në Athinë? ( ?Tema?, 1 shkurt) dhe
sidomos nga titulli i madh në krye të faqes së parë të
gazetës ?Albania (http://osdir.com/ml/politics.region.albania.shqiperia/2006-02/msg00048.html#)?, po më 1 shkurt ?Papandreu: Ja si
zgjidhet Kosova?,mendja të shkon menjëherë tek takimi i
Fatos Nanos me Slobodan Milosheviçin, në nëntor të vitit
1997, po në kryeqytetin grek.
Atëherë kryeministrat e Shqipërisë dhe të Serbisë ishin në
Athinë për të marrë pjesë në një takim të llojit shtetëror,
jo partiak. Nano e Milosheviçi bënë një takim ?kokë më
kokë? dhe biseduan për një kohë relativisht të gjatë.
Atëherë u shpall hapur se takimin e kishte rregulluar me
ndërhyrjet e tij ndërmjetësuese kryeministri i Greqisë,
Simitis. Në të drejtën ndërkombëtare ky veprim i
kryeministrit të një shteti (Greqisë) për të mundësuar
takimin e kryeministrave të dy vendeve në marrëdhënie të
vështira ( Shqipërisë e Serbisë) quhet ?mision i vullnetit
të mirë?. Por në praktikën diplomatike e politike mund të
jetë edhe si një ?kodoshllëk diplomatik?, sidomos kur
mbahen parasysh rrethanat në të cilat Simitisi arriti të
mbyllte Nanon e Milosheviçin vetëm për vetëm si çiftin e ri
që të bisedonin, kur Simitis e dinte fare (http://osdir.com/ml/politics.region.albania.shqiperia/2006-02/msg00048.html#) mirë se
kryeministri shqiptar nga shumë bashkështetas të tij dhe
forca politike në Shqipëri e Kosovë dyshohej dhe akuzohej
publikisht se po bënte lojë të keqe politiko-diplomatike në
dëm të interesave kombëtare lidhur me çështjen e Kosovës.
Atëherë dhe më vonë ky takim Nano-Milosheviç ngjalli e
prodhoi shumë debate si në Shqipëri dhe në Kosovë, madje
nga një pjesë e politikës dhe e opinionit publik shqiptar u
dënua ashpër si një veprim me frymë tradhtare që po bënte
shefi i ekzekutivit të Shqipërisë me armikun e tërbuar të
shqiptarëve të Kosovës. Edhe vite më vonë kur Milosheviçi
ishte tashmë në bangon e të akuzuarve para Gjykatës
Ndërkombëtare për Krimet e Luftës në ish-Jugosllavi në
parlamentin e shtypin e Shqipërisë u bë sërish sherr për
ato që ishin biseduar në takimin pa dëshmitarë midis Nanos
e Milosheviçit.Për të mbrojtur politikën e tij të dhunës e
të genocidit në Kosovë Milosheviçi u deklaroi gjykatësve se
vetë kryeministri i Shqipërisë, Fatos Nano, kur ishin
takuar në Athinë i kishte thënë që Kosova ishte ?punë e
brendshme e Serbisë?. Kështu që çdo takim shqiptaro-serb në
nivele politikanësh apo pushtetarësh të lartë që mund të
bëhet në Athinë, qoftë ky edhe një ?takim i shkurtër?
menjëherë zymtësohet dhe bëhet i dyshimtë për shkak të
?kodoshllëkut diplomatik? që bëri diplomacia greke në vitin
1997 për përgatitjen e takimit të veçantë dhe të mbetur
enigmatik Nano-Milosheviç dhe të mistereve që kanë mbetur
pa u zbuluar mbi këtë takim.
Gazetat kanë bërë sqarime që ndihmojnë për të shmangur një
barabitje të këtyre dy takimeve, por gjithsesi nuk mund të
përjashtohet fare njëfarë analogjie, sidomos përsa i përket
pasioneve politike greke për të luajtur rolin e ?kodoshit
diplomatik? edhe në këtë rast. Gazetat i kanë njoftuar
lexuesit e tyre në Shqipëri se takimi i shkurtër qenka bërë
gjatë një pritje të organizuar nga Presidenti i Greqisë
Papulias për pjesëmarrësit e mbledhjes së Internacionales
Socialiste. Pra një takim në dukje i rastit, siç mund të
jenë qindra buzëqeshje, përshëndetje me gjest, shtrëngime
duarsh, apo edhe shkëmbim batutash midis të fturave në
raste të tilla. Por takimi Thaçi-Tadiç nuk mund të ishte
një rutinë e tillë dhe nuk ka qenë një rutinë e tillë. Ai
qe një gjest diplomatiko-politik i përgatitur nga
mikpritësit grekë dhe nga drejtues të Internacionales
Socialiste.
Shtypi përmend se kishte dëshmitarë e të pranishëm në takim
për të lënë shteg për mistere e sekrete. Gazeta ?Albania?
shkruan se ? sipas të njëjtave burime takimi i Tadiçit me
Thaçin është bërë me inisiativën e udhëheqësit grek të
opozitës, shefit të Partisë Socialiste PASOK, Jorgos
Papandreu?. Shefi i mëparshëm i PASOK-ut, Simitis, më 1997
mori nismën të takonte Nanon me Milosheviçin në një takim
pushtetarësh.. Shefi i tanishëm i PASOK-ut opozitar,
Papandreu, paska marrë nismën të takojë Tadiçin me Thaçin.
Që takimi ka qenë i organizuar e dëshmon dhe fakti tjetër
që e përmend gazeta ?Metropol? se : ?Në takimin e Tadiçit
me Thaçin ka marrë pjesë edhe sekretari i përgjithëshëm i
Internacionales Socialiste, Ajala dhe kryeministri bullgar
Sergej Stanishev?. Kështu bëhet dhe më e përligjur pyetja
?misioni vullnetit të mirë? për të vënë në kontakt
politkanët e Serbisë e të Kosovës në prag të nisjes së
bisedimeve të Vienës, apo përsëri një ?kodoshllëk
diplomatik? grek si në vitin 1997 kur po afrohej përplasja
e madhe shqiptaro-serbe në Kosovë?!
Njoftimi i shkurtër i gazetës ?Republika ? në Tiranë ka
pothujase atë redaktim dhe ato formulime si të gazetave të
tjera, veçse përmend se i referohet Televizionit të Serbisë
për lajmin që jep. Gazeta ?Tema? e Mero Bazes bën një
reportazh më të gjatë duke iu referuar agjensisë së lajmeve
?Beta? që me sa dimë është agjensi beogradase me të cilën
Mero ka qenë në marrëdhënie të ngushta prej vitesh. Në
reportazhin e ?Temës?, përveç elementëve që kanë gazetat
tjera gjejmë edhe fjalinë: ?Tadiç ka deklaruar se takimi i
shkurtër nuk ka qenë një takim i mirëfilltë por një takim
në mes të 200 të ftuarve në pritjen e organizuar. Për fat
të keq nuk ka pasur takim veçse janë këmbyer disa fjali në
prani të dhjetra njerëzve në një rreth?. Sipas ?Temës?
zëdhënësja e PDK-së ka mohuar të ketë patur takim të
drejtpërdrejtë, vetëm kanë mundur të përshëndeten gjatë
kohës që është mbajtur konferenca.
Por ato fjalët që janë këmbyer në prani të dhjetra njerëzve
, siç thotë Tadiç dhe që i përmendin gjithë gazetat, janë
shumë domethënëse për natyrën politike të takimit edhe nëse
ky ka qenë një ?takim në këmbë?. Tadiç ka shfrytëzuar
rastin që të vazhdojë edhe në Athinë provokimin e shëmtuar
që bëri ndaj shqiptarëve kur kërkoi të ishte i pranishëm në
ceremonitë mortore për të ndjerin Ibrahim Rugova me qëllim
që t?i dëshmonte botës edhe në ditën e zisë së shqiptarëve
se Kosovën e quan dhe e trajton si pjesë të Serbisë. Në të
gjitha njoftimet e gazetave të Tiranës , që duket se janë
marrë nga burime beogradase , është theksuar se Tadiç duke
i dhënë dorën Thaçit : ? ka shprehur keqardhjen që nuk i
është dhënë mundësia të merrte pjesë në varrimin e
kryetarit Rugova?. Pra nuk i ka shprehur keqardhjen për
vdekjen e Rugovës, që do të ishte gjëja e vetme që duhej të
bënte, por ka shprehur keqardhje që nuk iu dha mundësia të
çonte deri në fund provokimin.
Gazetat nuk kanë asnjë njoftim se si ka reaguar Thaçi pas
këtyre fjalëve.Përkundrazi gazetat shkruajnë se Thaçi i
paska thënë Tadiçit se Kosova duhet të bëhet e pavarur?.
Përsëri nuk ka asnjë element të qartë të kuptosh se si ka
rrjedhur biseda që i ka mundësuar Thaçit të thotë këto
fjalë. Në reportazhin e ?Temës? janë edhe këto fjali: ?Duke
folur për përmbajtjen e bisedës Tadiç ka thënë se e
rëndësishme në bisedën me Thaçin është fakti që kreu i
PDK-së gjatë fjalimeve që ka mbajtur ka thënë se është e
nevojshme që sa më parë të fillojnë bisedimet e
drejtpërdrejta të Beogradit e Prishtinës për të ardhmen e
Kosovës dhe duhet sa më parë të bëjmë diçka për jetën e të
gjitha pakicave,e para së gjithash të serbëve në Kosovë?.
Nuk kemi si ta vërtetojmë nëse Thaçi i ka thënë diçka të
tillë Tadiçit, apo në fjalime të tjera në Athinë që i ka
kuptuar kështu Tadiçi. Por përsëri duhet të mendojmë se
edhe Tadiçi po ndjek shëmbullin e Milosheviçit dhe për të
përsëritur se çështja e Kosovës është çështje e brendshme e
Serbisë. Tadiç pretendon se vetë Hashim Thaçi qenka
shprehur për ?bisedime të drejtpërdrejta shqiptaro-serbe
për të ardhmen e Kosoëvs dhe për të rregulluar pikësëpari
punën e serbëve në Kosovë?. Një tjetër pasojë e
?kodoshllëkut diplomatik? grek për të bërë takime midis
politkanëve serbë e shqiptarë në Athinë.
Deri tani kemi dëgjuar nga politikanët shqiptarë të Kosovës
deklarata të prera ?e ardhmja e Kosovës nuk mund të
bisedohet me Serbinë?. Mbase janë këto zëra serbe që e kanë
detyruar HashimThaçin të paraqesë një ?platformë politike?
se ?Çka është e mundshme e çka jo në procesin e zgjidhjes
së statusit?, botuar në gazetën e Tiranës ?Shekulli? më 3
shkurt 2006, ku qysh në dy fjalitë e para theksohet : ?Viti
2006 është viti vendimtar për Kosovën. Bashkësia
ndërkombëtare do të marrë një vendim historik për të
ardhmen e saj?. Pra krejt ndryshe nga sa pretendon Tadiçi
se Thaçi qenka shprehur për ?bisedime të drejtpërdrejta
serbo-shqiptare për të ardhmen e Kosovës?.
Edhe një herë kemi provën se çfardo takimi serbo-shqiptar
me ?kodoshllëk grek? mund të keqpërdoret nga serbët për
propagandën e tyre mashtruese e provokuese. Kur Milosheviçi
tha në Hagë se ish-kryeministri i Shqipërisë Fatos Nano e
kishte quajtur gjatë takimit në Greqi (Kretë) në vitin 1997
çështjen e Kosoëvs si punë të brendshme të Serbisë nuk ka
qenë larg të vërtetës. Edhe nëse Nano nuk ishte shprehur
tamam kështu politika e Nanos, e Partisë Socialiste, e
PD-së së Berishës, dhe e shumë partive të tjera në Shqipëri
për vite me radhë në thelb çështjen e Kosovës e
konceptonin, madje e trajtonin në mjaft raste edhe
publikisht si një ?çështje të brendshme të Serbisë?. Kurse
fjaët që Tadiç i atribuon Hashim Thaçit pas ?shtrëngimit të
duarve? në Greqi tingëllojnë edhe më keq sepse deklaratat e
vazhdueshme të politikanëve shqiptarë të Kosovës kanë qenë
ndryshe. Madje tani edhe në Shqipëri ata (http://osdir.com/ml/politics.region.albania.shqiperia/2006-02/msg00048.html#) që nuk shkonin më
tej se kërkesa për një ?Kosovë demokratike? në kuadër të
një ?Serbie demokratike?, Ballkani demokratik me prirje
drejt integrimit europian po deklarohen si mbështetës të
pavarsisë së Kosovës. Këtë po e bëjnë edhe Berisha e Nano,
edhe Besnik Mustafaj që para pak muajsh ishte ende partizan
i flakët i një statusi të Kosovës të lidhur me Serbinë nën
etiketën ?pavarësi e kushtëzuar?.
?Kodoshllëkun diplomatik? grek për një takim Tadiç-Thaçi në
një pritje të Presidentit të Greqisë, jo më në një sallon
intimiteti, siç veproi Simitisi kur bëri ?kodoshllëkun? pët
takimin Nano-Millosheviç, e dëshmojnë edhe më qartë
përgjigjet që Jorgos Papandreu ka dhënë për dy pyetje
lidhur me Kosovën të bëra nga ?i dërguari i posaçëm në
Athinë? i gazetës ?Albania? të Tiranës, Jani Gjoca.
Papandreu ka bërë një koment interpretues gati si ai i
Tadiçit mbi fjalimin që ka mbajtur Thaçi. Papandreu e ka
cilësuar si arritje të rëndësishme të Internacionales
Socialiste që Tadiçi i socialistëve serbë, Rama i
socialistëve nga Shqipëria, Thaçi i socialistëve nga Kosova
ishin në mbledhje dhe mund të shkëmbenin mendime ?për të
krijuar klimën e dialogut të mëtejshëm në zgjidhjen e
formës së qeverisjes e të statusit?. Papandreu do që kjo
punë të kryhet me bisedime midis shqiptarëve dhe serbëve.
Papandreu vë si kusht ?pa folur pë genocide kombëtare?. Pra
synon të shfajsohen krimet e Serbisë , sikurse kërkon eedhe
Drashkoviçi. Papandreu kërkon që çështja e Kosovës të
zgjidhet në interes të gjithë Ballkanit, duke ngushtuar
kështu kërkesat e mirëfillta shqiptare. Papandreu ka
përsëritur propagandën bajate se shqiptarët e serbët duhet
të frymëzohen nga pajtimi franko-gjerman për të zgjidhur
problemet midis tyre dhe për të ?kapërcyer armiqësitë e
vjetra?. Papandreu pohon se ka mendime të kundërta për
pavarësinë e Kosovës dhe ngulmon që të bëhet dialog vetëm
për një zgjidhje të pranueshme për të gjithë, pra që
çështja e Kosovës të vihet në vartësi të manipulimeve serbe
greke. Kuptohet që politika greke ka qenë e mbetet
mbështetëse e politikës serbe dhe çdo ?mision i vullnetit
të mirë? që do të premtojnë pushtetarët e partiakët grekë
në fakt do të jetë ?kodoshllëk diplomatik? për t?i shërbyer
më tej politikës së Serbisë.
Politika qeveritare greke këtë rol e luajti hapur fare disa
ditë para se të mblidhej në Athinë Internacionalja
Socialiste. Më 23-24 janar 2006 në Athinë u mbajt mbledhja
e radhës e Vendeve të Europës Juglindore (SEECP). Shqipëria
u përfaqësua nga sekretari i përgjithëshëm i Ministrisë së
Jashtëme, Roland Bimo, meqenëse ministri i jashtëm Mustafaj
nuk mund të shkonte për shkak të ceremonive mortore për
Presidentin e Kosovës. Në shtyp është shkruar për një
fërkim qëndrimesh midis ministrit të jashtëm të Serbisë,
Drashkoviç dhe përfaqësuesit të Shqipërisë, Bimo, lidhur me
pasqyrimin e problemit të Kosovës në deklaratën
përfundimtare të mbledhjes. Drashkoviç kërkonte që në
formulim të përmendej vetën rezoluta e KS të OKB nr.1244,
ku siç dihet mbështetet shumë diplomacia serbe për të
provuar se bashkësia ndërkombëtare e ka vendosur me kohë që
Kosova të jetë nën sovranitetin e Serbisë. Drashkoviçi nuk
ka pranuar kurrsesi që në rezolutë të figuronin gjurmë të
pikëpamjes së paraqitur nga delegacioni i Shqipërisë që të
merret parasysh vullneti i popullit të Kosovës për
vetëvendosje. Si përfundim grekët që ishin mikpritësit e
takimit kanë mbajtur hapur anën e Serbisë duke lejuar vetëm
një formulim që kënaqte Drashkoviçin. Kjo e vërteton edhe
një herë se fjalët e Papandreut thënë për gazetën ?Albania?
janë demagogji për të maskuar ?kodoshllëkun diplomatik? në
dobi të Serbisë.

[Guri i madh]

Hashim Thaçi, partneri i duhur i Serbisë


http://www.telegrafi.com/fo/opinione/f.0206030004569_m.jpg
Ilir Meta

Cili mund të jetë interlokutori ynë në Kosovë?, - më pyeti Zoran Gjingjiq, kryeministri i ndjerë i Serbisë në maj të vitit 2002. "Hashim Thaçi" - iu përgjigja pa asnjë mëdyshje, duke vërejtur një habi të lehtë në sytë e tij. Habia ia la vendin shumë shpejt përqendrimit të tij në pritje të argumenteve.

Në atë kohë, Hashim Thaçi ishte kryetar i PDK-së, partia e dytë në koalicionin qeverisës, por që i kishte dhënë asaj kryeministrin zotin Bajram Rexhepi. Në kuptimin institucional, Thaçi mund të mos ishte njeriu më përfaqësues për të nisur një proces komunikimi me Serbinë, proces që nisi shumë kohë më pas, me ndërmjetësimin ndërkombëtar. Por, pa asnjë dyshim, ai ishte më i përshtatshmi.

Hashim Thaçi ishte i shpenguar për të filluar një dialog me Serbinë, i cili kërkonte kurajo të madhe politike e vizion të qartë. Ai ishte i çliruar nga çdo lloj ndrojtje për një dialog të tillë që krijonte klimë shprese për të hedhur pas të kaluarën konfliktuale.

Së pari, askush nuk mund ta akuzonte e t‘i kërkonte llogari Thaçit se po komunikonte me Beogradin. Askush nuk mund të vinte në dyshim qëllimet e mira dhe konstruktive të ish-drejtuesit politik të UÇK-së për të ndryshuar historinë, por tani, përmes dialogut dhe bashkëpunimit.

Ndërkohë, megjithëse Thaçi kishte qenë një luftëtar dhe drejtues i UÇK-së, ndaj tij nuk u ngrit ndonjë akuzë nga Gjykata e Hagës, për krime apo atrocitete. Ai kishte qenë thjesht një luftëtar për lirinë e popullit të tij dhe jo kundër popullit serb. Lufta për të nuk ishte një vokacion, por një zgjedhje e detyruar nga makina shtypëse e Serbisë së drejtuar nga Millosheviqi. Thaçi kishte provuar se zgjidhte marrëveshjen para konfliktit. Ishte ai që kishte firmosur Rambujenë, duke bindur edhe më radikalët, me qëllim që të shmangte luftën.

Unë, personalisht, isha i bindur për këtë, sepse edhe si kryeministër i Shqipërisë dhe më pas ministër i Jashtëm, në ato vite, në politikën e hapjes dhe bashkëpunimit me Serbinë gjithnjë kisha pasur edhe mbështetjen e Hashim Thaçit.

Për fat të keq, takimi që ne shpresonim midis Gjingjiqit dhe Thaçit nuk u realizua dot, pasi në mars të vitit 2003, kryeministri Gjingjiq u vra dhe bashkë me të edhe një gatishmëri e guximshme për kohën për të ngritur ura të forta komunikimi dhe bashkëpunimi midis shqiptarëve e serbëve.

Sot, në vitin 2008, gjashtë vjet pas asaj bisede, jam akoma më i bindur për atë çka i thashë kryeministrit serb në atë ditë të majit 2002: Hashim Thaçi është partneri i duhur i Serbisë në Kosovë.

Thaçi është tashmë kryeministër i Kosovës dhe kryetar i partisë më të madhe në vend. Rrethanat e sotme janë edhe më favorizuese që ai të luajë rolin e lidershipit dhe udhëheqësit vizionar e kurajoz, për të sjellë një erë të re në marrëdhëniet midis shqiptarëve dhe serbëve, duke dhënë kështu një kontribut të rëndësishëm jo vetëm për Kosovën dhe Serbinë, por për gjithë rajonin.

Tashmë Thaçi nuk është më vetëm luftëtari i lirisë, por një politikan i pjekur e i moderuar. Dhe në Kosovën e sotme ka një duet luajal Thaçi-Sejdiu, që ka moderacionin dhe vullnetin për të çuar me guxim përpara zhvillimin e Kosovës dhe për të konsoliduar rolin e saj në rajon e më gjerë.

Dikush mund të pyesë, pse Thaçi është zgjedhja më e mirë për Serbinë? Natyrshëm kjo pyetje nuk mund të marrë përgjigje para se t‘i përgjigjemi një pyetjeje tjetër: Po serbët, çfarë kërkojnë në Kosovë? Përgjigjen më të mirë ia ka dhënë Presidenti Ahtisari dhe plani i tij, që do të jetë në themel të pavarësisë së Kosovës e që parasheh së pari respektimin e të drejtave dhe siguri për minoritetin serb. Integrim i tyre në jetën sociale, ekonomike e politike të Kosovës, respekt për kulturën, për objektet e kultit e trashëgiminë.

Përgjigjen e kësaj pyetjeje dhe përqasjen e tij për Kosovën multietnike, Hashim Thaçi e ka shprehur në një artikull të gazetës "International Herald Tribune", në nëntor 2005, kur sapo kishte filluar procesi për përcaktimin e statusit përfundimtar të Kosovës. "Ndoshta, shkruan Thaçi, motivimi më i mirë për të gjithë ne do të ishte që Bashkimi Evropian të pranonte Kosovën, Serbinë dhe Malin e Zi, si tri vende të pavarura, të cilat kanë zbatuar të njëjtat standarde të zhvillimit demokratik, mbrojtjes së minoriteteve dhe garancive ekonomike, nën ombrellën e NATO-s. Në këtë mënyrë, i gjithë rajoni mund të çarmatoset, të ketë kufij të hapur, lëvizje të lirë të njerëzve, mallrave e shërbimeve, të ketë sundim të fortë të ligjit dhe një ekonomi të qëndrueshme. Atëherë dhe vetëm atëherë urrejtjet dhe konfliktet e së kaluarës mund të kyçen me të vërtete në memorien kolektive dhe të mos ringjallen në eksperiencën e çdo brezi pasues".

Në detyrën e saponisur të kryeministrit, Thaçi po e realizon këtë përqasje të tij në mënyrë konkrete. Integrimi i komunitetit serb dhe pakicave të tjera në qeverinë e tij, është një hap i parë. Ai është i ndërgjegjshëm se liria e Kosovës nuk mund të jetë e sigurt dhe e qëndrueshme pa lirinë e minoritetit serb. Kosova është vërtetë para momentit historik të pavarësisë së saj dhe kjo nuk ka kthim. Sfida për Kosovën dhe për kryeministrin e saj është të menaxhojë gjithë problematikën e pas-pavarësisë, në mënyrë të veçantë marrëdhëniet me Serbinë dhe me serbët e Kosovës. Suksesi i tij në këto sfida do të varet shumë edhe nga mbështetja ndërkombëtare, e cila, nga ana e saj, do të varet pikërisht nga mënyra se si Thaçi e qeveria e tij do të respektojë të drejtat e serbëve.

6 vjet më parë, më 14 shkurt 2003, katër javë para se të vritej, në një intervistë me "Zërin e Amerikës", Gjingjiq shprehu gatishmërinë për një takim me Hashim Thaçin, si një politikan, i cili mund të zbatonte gjërat për të cilat mund të arrihej mirëkuptim dhe kompromis. Ky takim ka mbetur akoma për t‘u bërë nga njerëz me atë kurajo dhe vizion që kishte Gjingjiq. /shqip/