Vdekja!

[ideologu]

Fenomeni Vdekja!

A është Vdekja një dukuri krejtësisht e natyrshme e cila në praktikën e saj integrale, ndodhet në raporte konsoliduese e të mirëekulibruara me fenomenët tjerë themelorë të Gjithësisë?! Posedon një vlerë të njëjtë a homogjene sa i përket rëndësisë primordiale të përcaktimit të përgjithëshëm të rolit të saj në jetën e përditëshme të Njerëzimit!
A përbën ndoshta ajo në vete një element të artikulluar të kaotizmit makabresk e cila me efektin e saj riguroz e definitiv, vë ne crregullim të plotë të tërë harmoninë e organizuar të jetës së Njeriut mbi tokë?!
A është ajo një dukuri frikënxitëse! Tronditëse, tmerruese, e fatale! Dhe rrjedhimisht ne duhet të bëjmë gjithëcka që kemi në dispozicion të mundësive tona reale, për të bërë evitimin e pakushtësishëm e ultimativ të saj në cdo instancë potenciale të procesit natyror të quajtur Jetë!
Apo ajo me tiparet e saja autentike alternativisht në të vërtetë, është thjeshtë princip tejësisht transhendent i një realiteti irrealistik të krijuar nga paragjykimet e ndryshme subjektive, që për qëllim të vetëm aprior kanë nënshtrimin e plotësishëm të faktorit Njeri, aspiratave universale të tjetërsimit e të robërimit të automatizuar të tij, në kuadër të luftës së perjetëshme e të papushuar të klasave!
Të gjithë e dimë mirë se Vdekja është një dukuri e Natyrës e cila është e pashmangëshme për të gjithë. Me padiskutim! Në jetën e Njeriut të kësaj Bote si faktorë principalë të trajtimit, të Lindurit, Jeta, dhe Vdekja, konsiderohen të jenë dukuritë më eminentë të përvojës së tij globale! Dy fenomenët e parë qartë nga cdokush nga ne përjetohen si nocione relativisht pozitivë, dhe përgjithësisht të akceptueshëm! Ndërkaq Vdekja në anën tjetër, është definicion krejtësisht i urryer, që shumicën e Njerëzimit e tmerron paskajshmërisht, e me pamasë! Nuk do mendë se një konceptim i tillë për dukurinë e Vdekjes është paramenduar që në fillim, nga vet Krijuesi. Ergo, para edhe vet krijimit tonë si krijesa të gjalla, të planetit Tokë. Nuk ka dyshim! Mirëpo truri (funksional) njerëzor si produkt fenomenal i dhuruar nga Qielli i cili përndryshe akoma në asnjë mënyrë nuk është i ekzaminuar në tërësinë e tij komplete e deri në fund megjithate, gjithëmonë e pandërprerë vetes i përgaditë sfida e objektive të reja të hulumtimit në sferën e studjimit të plotësishëm e radikal të kësaj që ne e perceptojmë si Jetë. Për të qenë sa më pragmatik e sa më i suksesshëm në atë ndërmarrje përpos tjerash, edhe aspektet e fenomenit Vdekje, duhet natyrisht analizuar në mënyrë tejet të përafërt, e deri në imtësi të detajuar!
Punë kjo mjaft e ndërlikuar faktikisht, mirëpo me arritjen e rezultateve të shpresuara në domen, shumë paqartësi përfundimisht do të shihnin dritën e tyre në jetë, dhe asisoji botëkuptimet tanimë të ndërtuara të Njeriut si faktor relevant i Dimensionit Tonë, do të fitonin një kahje tërësisht tjetër! Një kahje diametrisht të kundërt nga kjo të cilën e posedojnë aktualisht!
Për të bërë një nismë të mirëfilltë në këtë projekt të madh, inicialisht Realiteti në të cilin po jetojmë sot, duhet medoemos vërë nën prizmën e ekzaminimit të thellësishëm, e pragmatik!
Në atë drejtim nënpyetjet kryesore mbi ate se cka është në të vërtetë Realiteti?!, a është ai në esencë mjaftësisht i akomoduar me përshpresimet e tona të sajuara për jetën që nga stadiumi i fëmijërisë?!, e a ia vlen që për hirë të mosperturbimit të rendit ekzistues e funksionues të etabluar në atë Realitet përgjat tërë këtij cikli të Jetës të bëhemi robër të pashpresë të perpetuitetit të tij kohor?!, kuptohet, vetëm cka e zëvendësojnë njëra tjetrën me papushim. Dhe zgjidhja e tyre imediate, metodike, e erudite në ndërkohë, në cdo aspekt të mundshëm të imagjinuar, na e lehtëson dukshëm rrugën e mëtutjeshme të arritjes deri në në fazën finale të atij projekti!
Pra cka është Realiteti?!
A është ai dukuri që në bazë korrespondon me të vërtetën (realen) e kompaktësisë së gjërë të Universit, apo ai është vetëm prodhim i fabrikuar e fiktiv i Njeriut vet, me objektiv unik e të vetëm në pronësi: manipulimin e abuzimin e si të njeriut ashtu edhe të ambientit përreth, me gjithëcka tjetër që ndodhet në te!
Kur kjo cështje njëherë të elaborohet me mbarësi e si duhet, dhe kur më pastaj nga ai proces përfundimisht të përfitohen njohuritë e perceptimet satisfaktore të projektuara, prej konceptit të Realitetit zhvendosemi menjëherë në ate të Jetës. Edhe aty krejt kuptueshëm në përdorim i fusim përafërsisht të njëjtët kriterë të evaluimit mendor njerëzor. Dhe më në fund të gjitha ato të arritura sistematike në mënyrë të kategorizuar, i orientojmë drejt analizimit të rrënjësishëm të dukurisë vijuese që mbetet: konceptit të fenomenit Vdekje!
Këtu sidoqoftë duhet në thelb nënvizuar se në këtë segment ndërlidhës ndërkohësisht, sqarimi filozofik i njërës dukuri në të madhe mundëson edhe definimin e së tjetrës më vonë. Ekstrakcionet e bëra nga e vërteta e pastërt apo e mundëshmja konkrete (probabiliteti) në të parën, efektivisht na shërbejnë konvenueshëm në eksperimentimet e rradhës në të dytën!
Edhe këtu pra disa lloje të nënpyetjeve si më parë: a është Jeta ajo që ne jemi të instruktuar të e përjetojmë?!; A është ajo e mjaftësishme për nivelin tonë të llojit të krijesës që kemi të imponuar si rol në jetë?!; Dhe a duhet tash ne vetëm sa për të ruajtur një të ashtuquajtur balanc të sendërtuar në të, me qëndrimet e tona të përzgjedhura indiferente dhe me mosangazhimin e duhur në saje të meremetimit të ideologjisë së vobekët prezente të Njeriut të Rëndomtë, të sakrifikojmë të tërë ardhmërinë idealiste të Njerëzimit në Planet?!
Pyetjet e së njërës rrjedhimisht nga vetvetiu bëhen në një aspekt edhe përgjigjet e së dytës! Ndonëse ashtu esencialisht vetëm kur në pah kemi cështjen e Vdekjes si ndodhi terrorizuese për Njeriun. Mosrrespektimi a mosidolatrimi i nocionit Jetë, kushtëzon konsekutivisht edhe mospërfilljen a indiferencën kundrejt nocionit Vdekje!
Sidoqë të jetë këtu në rradhë të parë hulumtohet vlera e vërtetë filozofike e dukurisë së fundit, e jo vetëm një e tillë e natyrës psikologjike të saj!
A është Vdekja me të vërtetë ashtu si që ne e njohim ate të jetë?! Etapë e fundit e Jetës! Eksperiencë e dhembëshme, dhe e vështirë! Me ogure ekstremisht tmerrënxitëse e tejet të kobëshme! Pozitë krejtësisht e parrugëdalje dhe për fatin tonë përfundimtare! Me pa asnjë gjasë shprese të shpëtimit nga ajo!
Shumica nga ne në jetë, gjithëkush kemi patur rastin të ndodhemi ndonjëherë afër Vdekjes kuptohet. Ka të tillë që me gjasi përgjat aktit të Vdekjes kanë qenë prezentë edhe personalisht. Vdekje të natyrshme apo vrasje makabre në periudha të ndryshme të luftës! Deri më tash cdosecili nga ne kemi dëgjuar versione të panumërta mbi definicionin e Vdekjes! Të arësimuarit intelektualë në anën tjetër përmes literaturës së shumtë të lëmisë së filozofisë me cdo siguri në kontekst kanë përfituar dituri rudimentare, kompetente, e didaktike, mbi karakterin dominues të dukurisë! Supozime e hipoteza të llojllojshme të natyrës parimore të këtij fenomeni në botën akademike me rregullësi, janë bërë dhe bëhen edhe sot gjithëkah në Botë. Mirëpo me sa është e njohur oficialisht, akoma ndonjë definicion ekzakt e institucional mbi vërtetësinë e tij koherente, nuk është arritur në asnjë aspekt relevant. Droja këtu ndërkaq është, që as në të Ardhmen nuk do të introduktohet ndonjë progresim i mirëfilltë, në këtë drejtim të selekcionuar!
Deri më sot pra si që shihet, shumëcka enigmatike në atë kërkim!
Predominante në fund gjithësesi do jetë cështja, se a do të vazhdojmë edhe më tutje me të njëjtin vendënumërim?! Me të përherëshmen ngecje në iluminim! Me pa asnjë hap të suksesshëm në horizont! Dhe për jetë e monë, të ngulfatur në injorancë! E të mbetur deri në vdekje, të katandisur në stagnim!
Ku të dihet!

nderime!

[lirik]

Shum gjëra i thua vet
nuk besoj se mund ti shmanget kush kti fenomeni
nji far domosdoshmërie paraqitet në kët sekret
te natyres
vdekja i ngjanë nji sekreti natyrorë

por edhe të natyrshmes

jeta tejet e gjatë mbushë gjithqka të përjetimit tonë dhe bëhet

bajat monotone neper shekuj

secila vazhdimisi e matutjeshme

rutinore fillon e vyshket dhe kalon ne vuajtje
per kto kushtzime nuk jemi ne fajtorë jemi krijesa te kushtzuara

paramendojeni sikur t e jetonim njimij vjet

gjithmonë me te njejten rutinë


ha pi fol ec kryej detyra perditshmëri

dhe kur mbushet gjithqka që ësht njohur dhe ësht shijuar


ather spontanisht ne nji far mentaliteti njezorë kerkohet diqka tjeter

kerkohet

ndrrimi por zgjedhja per ket nuk gjendet


imponohet nji ndjenjë monotone

dhe nevoja per ndrrime rrnjesore

te behemi perseri te ri nuk eksiston mundsia


si zgjidhje perendija e ka zgjedh vdekjen si fikje e te gjitha
kujtesave

dhe te qenshmes

dhe perjetimeve gjat jetes


vdekja esht shlyerje dhe errsirë tjetersim

fund i emocionit dhe perjetimeve

natyra me ligjet e saj krijoj tejtersim te pamshirshem ndaj njeriut



proces jo vetem per njeriun por per te gjitha qenjet dhe botaniken


edhe gjethet ndrrohen proces i pa shmangshëm



secili nga ne nuk do te kishte deshir t e jetoj njimi vjet



sepse do te mallengjehehsin per brezat e moshes dhe brezit tonë do te vuanim ma teper se do te knaqeshim
se vet për gjithqka qka i takonte brezit do te qujhej mallengjim
dhe vet njeriu do te

kerkonte te jet me brezin
te shkoj me brezin ku do

paramendoje pas njimij vjete nji jet tjeter me at qfar emban ne mend
nese ne do te jetonim njimij vjet do te mbanim ne mend bizantin

dhe nga ndryshimi i madh nuk e di se si do te ndjeheshim

jeta perbehet prej emocioneve dhe perjetimeve ka kushte te veshtirra kushtzohet
dhe ndrron neper afate kohore
nuk e ebesoj se do te ishte shum e mebel me ket struktur perberje qe e ekemi si qenje qe
mbushemi dhe hargjohemi


vdekja mund te quhet katandisje tragjike

si e veshtir per tu perjetuar

por si ndrrim

raduikal nga nji diqka ne diqka tjeter


ajo shuan emocionet dhe kujtesat e ksaj jete

shlyen gjtihqka dhe humben te gjitha lidhjet


me ket botë rutiinore te perditshme


dhe dikur mbushen te gjitha emocionet dhe
vetvetiu organizmi njerzor psiqika dhe shpirti kerkon ndrrime





ne e vrejm se dikur bëhet bajat edhe futbolli edhe muzika edhe ahengu



lodhemi prej pleqerie
prej mbushjeve rutinore

dhe vetem hovi rinorë na i mban ë knaqsitë e freskta


duke qen se vazhdimisht shpalosemi


si idealist

si e sheh ti kendveshtrimin jetsorë ne ardhmeri

per gjëra madhore pajtohem me ty


por ato ma teper ne kto kushte siq esht krijuar konstrukti njerzorë

ato mbeten ma teper subjekt imagjinata te idealeve

se sa realitet i nji praktike të mundshme

----------------

[Obama]

Jemi lindur per mos vdekur.

Në fakt, secili prej nesh ndërron Jetë.

Kalojm prej nje faze në një tjeter. (jo me reinkarcione si budistët, por ne jet reale)

Duke mos e prishur rendin e temës, kisha dashur te dij nese shkenca ka nje pozicion rreth perceptimit te vdekjes ?

Me respekt, dhe mir u takofshim atje.

[~AnnA~]

Duke mos e prishur rendin e temës, kisha dashur te dij nese shkenca ka nje pozicion rreth perceptimit te vdekjes ?

Me respekt, dhe mir u takofshim atje.

shpeshhere kjo ndjenje me pushton dhe me ben pesimiste, e di qe eshte nje gje qe do ndodhi dhe shyqyr eshte per te gjithe te pakten, por prape ndonjehere nuk gjej ngushellim...nejse,po i kthehem pyetjes pak me shkenctarisht...

Koha i gelltit gjithmone bijet e vet-thoshin greket e lashte.Njeriu njehere pat tentuar ta sfidoje kete fakt dhe deshtoi madje duke humbur eshte qetesin dhe lumturin e jetes.
Qe nga atehere vetem tani vone zhvillimi i papare i shkencave bioteknologjike ka marr guxim te shtroje pyetjen fillestare te njeriut mbi mundesin e "vdekjes se vdekjes".
Qytetrimet dhe njerzit gjithemon jan perpjekur te kuptojne vdekjen,semantiken e saj,dikush e ka pare ne te te keqen absolute e dikush te miren absolute.
Njeriu eshte qenje per te vdekur....

vdekja eshte prova me e forte qe na ben te ndjehemi te gjalle....

[turisti]

vdekja eshte prova me e forte qe na ben te ndjehemi te gjalle....

.........atje nga kemi ardhun,ndoshta egziston njesoj administrata e cila kujdeset per shenimet e tona,parapergatitjen para se te vijme ne kete bote,i rregullon shenimet,sa do te jetojme ( :biggrin: ),i percakton karakteristka tjera dhe te pergjithshmet,nese gabon- ne kete bote ne jesim te pasun ja anasjelltas.....pergatitet gjthqka per udhetimin tone ne te panjofshem dhe me ne fund - LINDIM,pa ide se ku jemi,ne nje bote komplet te panjohur...e jetojme..........dhe me ne fund duhet te kthehemi atje dikund,ndoshta ne shtepi te perhershme dhe kjo naj kjarteson se :

te gjithe jemi te vdekur,vetem gjindemi perkosisht ne pushim vjetor.

[kroni i etheve]

un mendoj se eshte nje tem shum e qelluar dhe me ndjnja te pa pershkruara dhe kjo esht nje dukuri natyrore une kam lexuar pak per persona te cilet kan qen gjysem te vdekur te nje reviste e cila u quajt "Jeta pas Vdekjes" dhe aty ka qen nje person icili ka qen i vdekur dhe ju ka kthy shpirti prap me anen e mjkve ndersa aj tregon se si i ka pa te afermit e tij ne boten tjeter pas nje kohe aj ka ber vetvrasje se gjoja ne boten tjeter qenkq shum ma mise ketu.te nderur bashkbisedues nuk e di a esht e vertet por kshtu ka shkruar ne ket revist ndoshta ka edhe raste te tjera.

[GURI SYLAJ]

Njeriu nuk e ka te lehte qe njehere te notoj neper keto vale (shkrime) ne kete teme qe eshte si Oqean!
Per nga natyra une deshiroj te jem i thjeshte dhe edhe ketu temes po i qasem nga nje kand i veqant popullor!
Njani don me i ba bisht VDEKJES dhe thot do i mshifem Xhebrailit te mos me gjeje ku jam!
Mendoj e mendoj dhe u fut ne oxhak me mendimin se ketu eshte i sigurt!?
Erdhi VDEKJA dhe e gjet e po i tregon arsyen e vizites dhe po i thot dil ketu se i kam nja dy fjale!
Allahile a edhe ktu me gjete a?
Po more nga une nuk mund te mshifet askush .
Une mendova se ketu nuk me gjen ??
Jo more qysh jo po taksirati i yt koka me deke dhe ate ME FAQE TE ZEZE ( se erifi ishte ba fute ) nga oxhaku e me me pas prite si burrat bile te kisha marre me FAQE TE BARDHE!!
Per boten ,cfare ne e njohim, Lindja dhe Vdekja jan kufinjet ne mes te cilve neve levizim si qenje te gjalla dhe si "Vetedije"kete rruge e bejme ne forma te mundeshme dhe te ndryshme!
Edhe e para e edhe e dyta ,per neve jan ENIGME e keshtu edhe do te mbesin .Kjo nuk don te thote qe neve nuk duhet te ballafaqohemi edhe me Enigmen por NJEREZORE do te ishte qe me shum te kujdeseshim per Realen kurse keto dy pika te skajshme ne mes te ciave sillet bota ti marrim si nje detyrim qe nuk mund t'i iket .Bota ,te cilen neve e njohim,fillon me lindjen dhe mbaron me vdekjen dhe e tera qe shtrihet jasht ketyre dy pikave eshte e larget -e pa arriteshme per rezonimin ton qe jo njehere ,gjate jetes, bindet se NUK DIN!!
Populli thot;
Cka nuk ki qare,nuk eshte zor!!

[ideologu]

Allahile a un e pasna postu qat shkrim a?!
Fijjuuu po larg paskna shku brej (hahaha!)!
Zoti e di se shka kam nis me than aty. Po përmbajtje të koklavitun tek paska!

Cka dëshiroj të them me këte se unë personalisht në këtë moshë që kam sot (mbi 40 e uhuu) kam arritur të thyej shumë barriera e komplekse të të ashtuquajturit kod të sjelljes (e të mendimit edhe) të ngritura nga kush tjetër jo pos njeriut vetë! Qysh prej fëmijërisë së herëshme e pata vërejtur se hesapet me këtë botë nuk janë ashtu si duhet të jenë. Ciltëria e drejtësia në të nuk zënë gjithëmonë vendin e tyre të merituar. Kurrësesi! Për ate edhe gadi se gjithëherë për arësye të natyrës së qëndrimeve të mia revoltuese me kontinuitet isha aktor i situatave mjaft konfliktuoze në shoqëri. Të lëshuar pe kurrë nuk kam ditur. I tillë jam edhe sot kuptohet! Por sot në dallim prej të së kaluarës në të gjitha këto aspekte shikoj me paragjykime disi pak më të moderuara. Kam lexuar si shumica mjaft literaturë. Të shkrimtarëve të ndryshëm. Dhe si resultat i atij mundi kam ardhur në përfundim se dallimi prej një njeriu në tjetër, nuk është aq sa kujtohet. Në esencë njeriu është egoist e egocentrik, dhe akoma nuk kam hasur në vetëm edhe një për farë që është objektiv e modest! Modestia është një ndër cilësitë më bujare të njeriut si krijesë. Sikur ajo të ekzistonte kund kuptohet. Për ate edhe qysh moti kam përfunduar tërësisht me favorizimin apo idolatrimin e ndonjë personaliteti të shquar e të lartë. Qoftë ai i letërsisë, qoftë i shkencës, historisë, apo i politikës. Predispozitat tona origjinale që nga fillimi, të të gjithëve na janë përafërsisht të njëjta! Nuk besoj në legjendat ky më i menqur se ai, apo ai më trim se tjetri! Cdo gjë në jetë kushtëzohet e relatohet nga një sërë e faktorëve e të marrëdhënjëve paraprake vendimtare. E që pjesa dërrmuese e njerëzve ndodhen në gjendje të paarësimuar mjaftësisht, të mos thuhet në analfabetizëm, ajo sqarohet me anë të segmentit që bëra mbi përjetimin e Realitetit i cili na është servuar e imponuar jo ashtu si që duhet të jetë në tërësi, por ashtu si që dikush i hierarkisë mbretëruese ka dashur arbitrarisht të e përjetojmë! Ai Realitet natyrisht pastaj ka kontribuuar në keqësimin e kushteve materiale e jetësore të pozitës së ulët të Njeriut, dhe për ate edhe ndodhemi këtu ku jemi edhe sot. Në kaotizëm! Unë ti e ai i tjetri nuk jemi automatikisht më të menqur vetëm për faktin se kemi patur fatin të arësimohemi e të kryejmë shkollime. Të kishin qenë kushtet ndryshe edhe skena e tanishme do të ishte ndryshe! Mirëpo tash ajo është ashtu si është. Dhe për moment, nuk mundemi të efektuojmë modifikime të shumta. Përndryshe në këtë botë që nga fillimi i saj si një e tillë e civilizuar gjithëmonë për njeriun e thjeshtë ka patur pengesa në saje të hapësirës e mundësisë së iluminimit të tij! Sa më injorant të jetë ai, aq më i manipulueshëm do të jetë! Në anën tjetër disa koka të vërteta mendore për arësye të ruajtjes së jetës së tyre fizike, janë distancuar rregullisht nga cdo ideologji jokonvencionale. Qartë se aty këtu ka patur edhe të atillë që për hirë të ideve të tyre të pamposhtëshme nuk e kanë kursyer as jetën. Por ata në botë ishin të pakët! Tek ne konkretisht kemi disa intelektualë akademikë të renomuar të cilët në vend të konfliktuozitetit e të luftës kanë përzgjedhur heshtjen e qetësinë apatike. Kur mendoj më thellë, pikërisht edhe ky aspekt më ka shtytur të e përpiloj shkrimin e temës! Ata me siguri asisoji veprojnë për shkak se e parapëlqejnë Jetën para Vdekjes! Atëherë pra nëse ashtu, të bëjmë një hulumtim të hollësishëm në atë cështje, dhe të shohim se a janë ata në të drejtë kur bëjnë atë atë papërgjegjëshmëri imorale. Frika e pafrenuar e Vdekjes a duhet të ekzistoj tek një njeri i pjekur, e tek një intelektual i arrirë i domenit profesional?! Të analizohen faktet e dëshmitë një nga një në atë hulumtim nuk është punë e gabueshme! Nëse pas atij akti arrihet deri tek ndonjë argument qenësor inovativ, mirë shumë. Nëse jo prap kthehemi në baza të mëparëshme, dhe si të pandryshuar që do të jemi, do të vazhdojmë me jetën si edhe më parë! Mirëpo me sa po vërehet sot në Botë askund nuk janë duke u ndërmarrë iniciativa të këtilla përparimtare! E kjo me siguri që dikujt ato iniciativa iu janë anteriorisht edhe kundërshtare. Edhepse këtu duhet të potencohet se për të mundur të u kyqur integralisht në këtë cështje, njeriu me të vërtetë duhet të ketë eksperiencuar shumë cka në jetë. Qartë jo gjithëkush është i aftë të i kanalizoj mendimet e trurit deri në një paskajshmëri absolute! Të provohet të kërkohen edhe sekretet më të fshehura të botës së imagjinatës, nuk është edhe aq lehtë! Kohë të gjatë kushtëzon ajo ndërmarrje. Me padyshim!
Gjithësesi rrugë tjetër të daljes nga këto mure të ngritura të Realitetit zhgënjyes, për Njerëzimin nuk ekziston! Ndërkohësisht që për dikë si unë të predikoj mbi mosfrikën e Vdekjes, nuk paraqet vështirësi. Për dikë që nuk ka asgjë më të humbë e të sakrifikoj! Por si është gjendja për ate që i ngërthyer deri në fyt në histerinë e shijimit të dukurisë së Jetës edhe në ëndërr tmerrohet nga Vdekja. Për dikë që i stacionuar në një moshë të re të jetës kurrësesi nuk mund të paramendoj të ndahet nga përditëshmëria e krijuar e tij. Të lë prapa pasurinë! Familjen! Fëminë e bukur e simpatik! Vështirë shumë për një njeri që i takon dimensionit të thjeshtë të botës këtu poshtë. Përkundrazi për ata që janë zhvendosur në dimensione të tjera të perceptimit të Realitetit të Përgjithëshëm të Gjithësisë, ai problem nuk paraqet ndonjë ndërlikueshmëri të veqantë! Për atë punë edhe, të specializuar janë mendimtarët. Në ata dëshirojnë e kanë vullnet të punojnë me këso pyetje të rëndësishme ekzistencialiste e metafizke kuptohet!

[ideologu]

Të lindurit, Jeta dhe Vdekja!
Mjaft logjikshëm, në të parë!
Por trajtimi metodik, pak më i komplikuar sidoqoftë!
Ne nuk ishim ata të cilët ndikuam në shkaktimin e as njërës, as të dytës, e përfundimisht nuk mundemi të ndikojmë as në veprimin e së tretës! Këto dukuri janë krejtësisht jasht mundësive tona të involvimit të cfarëdokofshëm. Mirëpo mënyra e konkludimit logjik rreth natyrës probabile të dukurive të cekura, ekziston qartësisht e eksponuar në horizont! E tërë kjo mund të sqarohet thjesht me prezencën apo ekzistimin e Krijuesit!
Rrespektivisht me esencën e natyrës dhe të karakterit të tij funksionues. Meqë tashmë Ai ekziston, a është Ai i drejtë në raport me njerëzit apo është krejtësisht tiran dhe i pamëshirë?! Cila tezë korrespondon këtu?! Si është e krijuar Bota?! A për ndëshkim apo për jetesë?! Apo ndoshta për eksperimentim, a sprovë, e testim!
Pas shqyrtimit të njëpasnjëshëm të të gjitha supozimeve e hipotezave në atë lëmi, patjetër ndonjëherë njeriu arrin deri tek përfundimi i dëshiruar! E ai sa më përket mua, indikon se Vdekja nuk ka statut më të rëndësishëm se dukuritë tjera në fjalë, dhe se ajo në asnjë mënyrë nuk meriton aq shumë rrespekt të panevojshëm sa ne i kushtojmë sot!
Jemi të lindur, jetojmë, dhe vdesim, dhe asgjë ekstraordinare me atë rend të imponuar e të vazhdimshëm! Edhe pas Vdekjes për këndë është paramenduar paraprakisht, do të ketë jetë, për kënd jo, nuk do të ketë! Ne mbi ate me saktësi e konkretizëm nuk mundemi të dimë mjaftësisht, mirëpo supozime të kualifikuara mund me papengesë të bëjmë. Sipas këtyre të fundit del qartë se ata të cilët nuk kanë bërë padrejtësi e shëmtime markante mbi të pafajëshmit, duhet të jenë titularë të një jete tjetër, në një jetë tjetër! Rrjedhimisht, ata të cilët kanë gabuar madhërisht, do të pësojnë madhërisht! Ndonëse prapseprap mbi këto aspekte delikate, vetëm i plotfuqishmi Krijues është Ai i cili posedon të dhëna të plotësishme e definitive. Kush tjetër jo!
Sa për sqarim pak më ilustrativ mund të merret shembulli i vrasjes së një njeriu të drejtë! Apo në rast ekstrem edhe i një foshnje të njomë! Cka thot mendja në ato momente?! Natyrisht se ne të konstruktuar kështu si që jemi, ato akte i përjetojmë si makabre e tragjike. Por a janë ato me të vërtetë të tilla?! A ka nevojë Krijuesi të dërgojë këtu poshtë një monstrum për të e masakruar fëminë e pafajshëm?! Kur masakrimi ndodhë, a ka mundësi e aftësi Krijuesi të intervenoj?! Apo arma automatike e perpetruesit e thika e tij, qenkan më të fortë se edhe vet Projektuesi i kësaj Gjithësie?! Cila është?! Cka na rrefen logjika?! Sipas mendimit tim në këtë botë pa vullnetin e Krijuesit, nuk zë vënd asgjë që do të interpretohej makabre e tragjike! Nuk ka fuqi në këtë Univers që i ikë mbikqyrjes absolute të tij! Gjithëcka në botë është vetëm fiktive e prodhim i imagjinatës sonë të thjeshtë! Dhe asnjë foshnjë nuk pëson dhembje trishtuese, ashtu siq ne e perjetojmë! Një skenë është ajo të cilën ne e shohim me sy, dhe një krejtësisht tjetër, që me të vërtetë ngjanë prapa Realitetit tonë të akceptuar si qenësor e primar! Pra gjithëcka këtu merr formë relative, dhe asgjë nuk i adaptohet pozicionit tonë të mbetur inferior! Të mos harrohet se ne Njerëzit, në sipërmasat e Gjithësisë jemi krejtësisht të vegjël e insinjifikantë! Krijuesi nuk ka nevojë të paraqesë llogari për veprimet e tija në asnjë pikëpamje! Ne jemi krijesa të rëndomta të tija, me pasnjë të drejtë implikimi e vendimëmarrjeje! Cka na duhet ne në ndërkohë, është vetëm të rirreshtohemi në rrugë të drejtë, dhe të provojmë të mbledhim sa më tepër plusa për një mëshirësi eventuale të tij në perspektivë. Asgjë tjetër! Se kush, ku, e si vdes nuk është punë e jona ajo! Në aeroplan, i masakruar në përleshje, a në gjumë, ato janë kompetenca superiore të domenit të të madhërishmit Krijues! Vëni re se kjo nuk do të thotë në asnjë mënyrë që ne tash duhet krejtësisht të bëhemi pre e fatit tonë të instaluar mbi ne, dhe të mos tentojmë të bëjmë asnjë tentim në drejtim të preventimit të fatkeqësive kërcënuese e potenciale. Jo përkundrazi! Ne jemi të krijuar me qëllim të demonstrimit të zotësisë së vlerëshme poseduese, dhe vetëm asisoji mund të përfitojmë favorizimin e të madhit Krijues! Të këqiat duhet dëbuar! Luftërat parandaluar! Armikun luftuar! Në të kundërtën do të konsiderohemi si qenje të padobishme, dhe si të tillë nuk do të kemi gjasa të një përjetësie të projektuar!
Cdogjë ka qëllimin e vet të përpiluar që në nismë!
Cdogjë supervizohet me përpikmëri ekzakte! Mossinqeriteti, mashtrimi, dinakëria, e padrejtësia, me keqbërësinë e ligështinë, janë cilësi që nuk pranohen si kaluese në botën e mrekullueshme të Krijuesit Tonë të quajtur Zot!
Kështu mendoj unë!
E nuk di për të tjerët!
Në jetë sidoqëtë jetë siqë dihet dominon sentenca: "Cdosecili i gjallë, është bartës i përgjegjësive të veta personale!" Apo edhe ndryshe: "Cdonjëri në jetë, bart kryqin e vet të përzgjedhur!"
E unë qëmoti, jam mësuar të bartë përgjegjësitë e mia në këtë jetë! Duke njëkohësisht bartur, edhe kryqin mbi qafë kuptohet!

nderime!

[lirik]

I nderuar ideologu
ne mesin e faqes nde r te tjera me ra ne sy edhe nji diqka intresante
a jemi në kët botë vetëm të ndëshkuar për vuajtje apo edhe t ejejtojm si njerz
Të vjetrit i kam ndegju duke thënë në gjuhen popullore shtat dit jan në kët dynja gjashtë idhnim e nji sefa
pra siq shihet vuajtja ma teper e percjell njeriun gjat jetes dhe un jam kunder vuajtjeve aq të mdha që na u paracaktuan në kët botë kur i kujtoj lotete dhimbjet katastrofat vaujtjet tragjeditë dhe njerzt që ma kurr nY jet nuk vijnë në vetvete me duken shum gjëra aq paradoksale
aq absurde aq te pa kuptimta pse njeriiu duhet te vuaj kaq shum mendoj s ekto jan dhimbje teper të rënda dhe shtrohet pyetja pse u dashka jeta me gjith kot dhimbje
nuk flas nga pesimizmi mos me keqkupto´ por shepsh her them gjithqka ne djall te mallkuar le te shkoj
qka u mor vesh gjith kto katastrofa i paska jeta
nji urë kaluese tragjike qenka dhe ne poezit e mia ka shum prej tyre që nuk jan ne forum e kam shkruar nji titull pse neper vuajtje
dhe grindje me zotin pra te dy kto vjersha i kam ne krijimet e mia q enuk i kam qit ne forume
dhe aty ka shumqka ku un ne ato vargje portestoj kunder nji jete te tillë ka shum mos pajtime me gjithat krijuesit nuk ke fuqi as nuk ke gjasa me i ndalu vperimin e peraracaktuar modelin e ksaj jete siq ai e ka nderttuar
kalimi neper detyrim vuajtje pse ne shum vargje te mia poetike jan shtjelluar kto tema sepse kam kaluar vet neper disa vuajtje dhe dhimbje
ne shum raste njerzit me kan quajtur poet i dhimbjes edhe para se me u njoft neper forume kush ka lexuar matereiale te miat ather

por poezie esht kerkuese emocionale neper fondet dhe hapsirat e pa fund te te gjitha fenomeneve
dhe te arsyeve te qenshmes eksistenntes

njeriu pamvarsisht te gjitha ktyre na del i pa fuqishem per t e ndrruar diqka ktu dhe vet rrejdhat e jetes jan plot mundiime e sakrifica gjithqka perben mundin dhe vuajtjen edhe vet vrapi pas ekzsitences
prandaj un e kam thanë e dhe ne nji vend se kemi ardh per te permbushur deshirat e dikuj në planet

ose per te permbushur nevojat qe paraqet toka per banorë dhe interesat esaj te jetes dhe formess s evet njeriu e mbush ket vakum dhe esht objekt pak gzimi emashtrimi e shum vuajtje

[lirik]

Un jam duke percjell me vemendje secilin detal qka ke shkrue dhe qka ke dashtë me thanë dhe jam duke pa se ne shum qellime ku e ke synimin e gjith ksajë por po e them njeriu esht vetem nji kukull ne te gjitha lojrat me mish ky esht mendimi im esht objekt i deshires se dikuj vuan ma teper s ete gjith edhe se kafsha s e ka emocion dhe menquri ka vuajtje dhe nuk po flas nga pesimizmi
por po them se qdo kund perballet me luften dhe mundimin vaujtjen pse aathere erdhem per te vuajtur a nuk jemi te destinuar per ket qellim
asnji variant tjeter jetsor dhe alternativë nuk ka qe jeta te tjetersohet ndoshta me nji kusht
nese njerzt behen ma te zgjuar dhe e zgjasin jeten e i ndihmojn shum njeri tjetrit qe te ken saa ma pak vuajtje
nese zhvillohet deri ne at masë vetedija qe njeriut ti zvoglohen barret dhe vuajtjet e jetes
por vdekjes esht e pa mundur te ju shmangen qenjet e gjalla q ejan mbi dhe

[lirik]

nuk edi se qka do te sjellin zhvillimet qe vijn po provohen gjithfar lloj qelizash e shkencas h
sa do te jet njeriu i aft per qudira shkencore por procesi i lindjes vdekjes dhe jetes me vuajtje vazhdon te jet perseritje e njejet shekullore me te gjitha dhimbjet dhe peripetit e veta
te habisin kto te verteta nga njiher thosha pse kam ardh ne ket botë q ju desht kujt kjo
pse te jem ai un qe e pashë boten pasi duhet te vdes jam qenje vdekatare
si nuk e pat ket fat dikush tjeter
pra ne te gjith filozofin e ksaj shihet pendimi
pse
sepse e dijm qe jemi kalimtar kndej dhe ftofemi mandej kah vullneti
vuajm kur e paramendojm jemi te te vetedishem dhe ne fakt nji jet jemi ropatur per nji qellim perfundimtar per vdekjen anuk esht katatsrof kjo ndersa ne vdekjen ne nuk njohim asgje
ne at proces ne nuk kemi kurfar njohurish pamvarsisht se qka fantazojn njerzt

[lirik]

un mendoj se vdekja esht nji shuarje perfundimtare dhe njjjeriun e shoh vetem si nji rrogtarë te ksaj bote ashtu si i kemi ne kafsht sheerbtor edhe dikush na ka ne
ne jemi ne sherbim te jetes dhe globit

[lirik]

shrerbim kalimtar neper breza qe perfundon me orarin e caktuar tragjik
dhe nuk di si te quhet ky emer tjeter
ne poezit e mia e kam emruar me nji emer por nuk po e shkruaj ktu

[lirik]

sherbimi qe i bejm ne planetit tokes punes vlimit te jetes shihet dhe ne fund qka ne fund fundi dhe qka pas fundit krymba qe han mish ne ne jemi trup per ushqyerje a nuk esht kjo fyerje per trupin tonë q ekrymbat te ushqehen me ne

un nuk jam i menqur do te ishte poezia ime me ket titull ekam shkrue nji poezi un nuk jam i menqur
dhe secili varg shkon neper pseehe
u habitem me sherbimet qe i bejm ne ztokes djhe me trajtimin qe e perjetojm ema ne fund krymbat me qelb ushqehen me ne
tragjike gjithqka tragjike per njeriun si qenje me vetedije pra jemi sherbim i ushqimit per insekte

por kur kthehemi ne anen tjeter e mendojm per shpirtin na paraqiten qudira gjithfar lloje dhe variante te trajtave e te menyrave te ti se si ai pretendon te jet qiellorë
ose esht qiellorë nuk jam specialist i gjithqkajave dhe dijeve dhe te gjitha sferave
por nganjiher them trupi dhe shpirti ku si pse bashk e pse ndahen ne fund kujt i sherben kjo
shum gjerman po i djegin kufomat q ete mos behen ushqim krymbash po e lanë me nen shskrim ket veprim
te njeriu po paraqiten tash lloj lloj te menduarit rreth ksaj dhe po mendohem edhe un shpeshher
disa her i kemi pas kto tema me njerz dhe arset pse duan tash ti djegun kufom,a ejo ma ti varrosin
gjithnji e ma teper po paraqiten variante ddhe botkuptime te ndryshme

nganjiher me shkon mendja e them a jemi objekt dhe destinim i krymmbave qellim material ushqimi
per insekte

nganjiher vetja ne duket maronet ne duar te natyres s e pamshirshme e cila gjat jetes dhuron edhe bukuri por ne krahasim me vuajtjet q e vijn githqka me duket mashtrim

shpesh gjendem ne mes te nji mendimi te detyruar dhe te nje dije te ekuilibruar
dhe nuk di per cilen te percaktohem ma teper dijen e ekuilibruar natyrishte adhoroj shum por
mendimet e detyruara me qojn kah disy imponime rreht vet konceptit te thelbit jetë dhe mbarë filozofis se sajë
gjenialitetet dhe diagnostifikimet si dhe te mistershmet shpesh her takohen si nji trekandsh
ne jeten time ku analitike me dergon neper pafundsi dhe mos gjetje te
formules pse gjithqka kshtu dhe kjo pse gjithqka kashtu imponon pastaj anime te ndryshme
kah e perbuzshmja fatalja estetikja motivuesja tragjika dhimbja perfunduesje definuesja pseh ja
adhuruesja dhe gjthqka rreth eksistetentes dhe pas eksistentes
te gjitha kto jan nji kopleksitet teper psecifik kur merren ne definime kur merren ne shqyrtime kur merren per tu zjgedhur dhe per tu percaktuar kur merren per te shoshitur ne te gjith filo zofinë e arsyeeve dhe te tipeve dhe te vet gjithqkajes qe perben jeten dhe vdekkjen e te kureshtjen pas jetes per shpirtin dhe idenë apo te qenshmen q emund te vazhdoj ne forma tjera te quhet e jetuar

kur isha i ri njerzit me shikonin me dyshim kishte edhe asi qe menonin se jam ndoj budallë e flas vetmevete
si shpirtë poeti gjithnji kam menduar ku do te shkoj shpirti dhe transformimi
per transformimin mendoja ne trajta dhe forma
njeriu dhe trupi i tij ne vdekje a mund te shendrrohen ne diqka tjeter
eshtrat mbesin gjat por as ata gjithnji nuk qendrojnë ahyjm pastaj ne qenje tjera te nytres ne botanikë ne lule ne sallat ne druj ndersa shpirti ynë ku kah hyn e ku shkon
prinnderit me thonin te mos mendoj aso gjërash se per mishen time jan thellsi te demshme se gjithqka e din zoti por mua me mundonin gjithnji thellsirat edhe sot nuk ju ndahem

pikrisht per kto fenomene kam menduar s ene jemi ne sherbim te natyres ashtu siq esht plehu
dhe kalojm neper tajta te ndryshme transformohemi sepse natyra vazhdon te mbijetoj ndersa truoat tan nuk jan ma prezent
shperberja emishit tonë sheprndahet ne dhe varret gjithmon nuk jan ato ndryshojnë
ndersa plehnimet tarnsformohen trupi yne sherben ne natyr ashtu si trupi i kafshve prandaj mendoj
nganjiher s emos jemi objekte ne sherbim

disa sheknctarë po perpiqen neper shkencave te fizikes te te spjegojn fenomenin jemi bij te zotit apo te rastesisë
nes ejemi bij te rastesisë ather jemi rob nes ejemi bij te zotit a mund te besojm sipas gjykimeve te pas vdekjes se do te jetojm si shoirtë nji pas jetë apo jan kto vetem opiume te optimizmave
sa pe ti mbajt njerzt ne vullnet ose jan vertet fenomene
qe aftesia njerzore nuk i perthtekon ti zberthej pe r at s eesht i kufitzuatr
truri njerzore per perceptime t etilla mbetet mister enigmë

shpesh her jam perpjekur te analizoj dhe te zberthej njerz libra dijetar q ekam lexuar por kam has ne
veshtrisi te mdha te feniomenit dhe intresantes jam ba objekt i luhatjeve te ndryshme neper mendime
por gjithnji me ka dal pse pra psehja dhe fenomenet e saj
prandaj edhe e kam shkruar titullin e vargjeve pse neper psehe
nuk di sa e kan kuptuar lexuesit poezin time dhe neper shum analiza te jetes
jam munduar ti zberthej kto enigma
nji nder vargjet e mia esht e dhe titulli i poezi s hiqi
qe simbolizon vdekjen prej hiqin ne hiq pas hiqit hiq pse neper hiq o hiq
kah shkohet prej hiqit ne hiq
pra filozofija e thanun me simbolikë te versieoneve dhe trajtave jetsore e pas jetsore esht shprehur te un edhe neper mes vargjeve te mia
edhe ket e kam shkruar ktu ne forumin dardania

natyra esht nji organizim fminor qe te prodhoj risi te verteta pa rënë në anarkinë e universit
thot nji biolog franqez
dhe kjo me shtyn te mendoj ete thellohem ne ket thënje te kti dijetari a qendron ne fakt kjo
ather nese kjo qendron kjo teori njeriiu po del objekt i sherbimit
te natyres pra me vet vdekjen e vet behet prodhim i s e vertetes
duke kaluar vazhdimisht dhe duke u mishruara neper trajta dhe forma por gjithmon ne sherbim te natyres

njeriu i takon materjes dhe materja ju nenshtorhet ligjeve te for´ta te fi zikes por veoprimet njerzore i takojnë lirisë dhe fitzika nuk e spjegoin dot kët paradoks pra ky apo jo
po ku ben pjes liria ather nes e jo ne ligjet ematerjes te cilen fizika dot nuk e spjegon
por i bën dredha
te ndryshme pasi kjo nuk i nenshtorhet materjes
dhe perben disciplinë ne vete fenomen liria kujt i takon dhe ku ben pjes kjo nes ejo ne ligjet e materjes

disa astrobiolog mundohen ta gjejn origjinen e jetes kerimet jashttoksore intelegjente
dhe deri sa nuk gjendet origjina e jetes veshtir mund te gjendet edhe rsee vdekjes dhe pas vdekjes
nese shendrrohemi ne materje apo ne liri si obejtive apo subjektive gjithqka mebetet akoma ne vulat eshkences dhe te dijeve te holla
jan mbi nji milard yje ku kerjkohet origjina ndersa kanalet e radios hyjn vetem ne nji miljon deri me tani
komunikimi vazhdon por shkenca esht ne perspektive vetem ne shum e shum breza akoma shqisat e trurit nuk an arrit nivelin
e zhvillimit per kompleksitete te tilla aq shkencore

[~AnnA~]

Te lindesh dhe pastaj te vdesesh...Kjo eshte absurditet!!!
Kjo vdekja po me tmerron vetem kur e mendoj edhe pse e di qe asgje tjeter nuk eshte e sigurte ne kete jete pervec vdekjes....

[lirik]

ana keni thënë një definicion te vulosur per te cilin shum njerz nuk po pajtohen duke menduar s epas vdekje vazhdon ne forma te shpirtit do me thënë ju nuk jeni te nji mendje me ata q emendojn kshtu apo jo

[~AnnA~]

ana keni thënë një definicion te vulosur per te cilin shum njerz nuk po pajtohen duke menduar s epas vdekje vazhdon ne forma te shpirtit do me thënë ju nuk jeni te nji mendje me ata q emendojn kshtu apo jo

ke te drejte lirik,se shumica e njerezve mendojne per nje jete te dyte...apo si te them...mendojne qe jeta eshte si materja,qe kalon nga nje forme ne formen tjeter...une nuk besoj per nje jete te dyte...kjo eshte e verteta sado e hidhur qe te jete...religjiozet mendojne se vdekja nuk eshte gje tjeter,pervec vazhdim i kesaj jete,por ne nje hapsire tjeter....meqe eshte vazhdim i kesaj jete,pse t'a bejme vazhdimin dikund tjeter vend??? perse mos vazhdojme ne Toke???

une mendoj,qe e vetmja jete pas vdekjes,jan veprat e njerezve...pra,ato jan qe jetojne dhe me tej edhe pse ne si njerez nuk jemi ne kete jete...me kete dua te them se,nese vdesim atehere n'a mbyllet nje kapitull,por nuk dmth qe libri digjet...dhe pikerisht ky liber me veprat tona eshte ai qe jeton dhe jo ne si qenie...te pakten keshtu e mendoj une...

[lirik]

faleminderit ana shum per ket mendim te per te kjartë dhe falenderoj edhe ideologun qe ka dhënë mendime mjaft te mira dhe meriton te analizohet aq sa mundemi paraqitja e ti

[lirik]

faleminderit anna me fal se harrova me ta shkrua emrin

[SANTANA-29]

Mendimi i vdekjes na genjen, e harrojmë te jetojme jetën!
Sekreti i vetëm i qenjes sone njerëzore është se një ditë do vdesim.

[SANTANA-29]

Vdekja i jep kuptim jetës. Vdekja ne saje te një procesi natyral, qe thotë; ' çdo gjë qe lind vdes', e nëse kjo vdekje te konsideroj fundi absolut i ekistences se tij, do ishte edhe me i pakuptimte edhe vet jeta jonë. Do ishte i bukur dhe i thjeshtë sikur te ilustronim rastin e vdekjes se njeriut me atë te botës bimore. Ato lindin ne pranvere, e zhvillohen ne vere, e plaken ne vjeshte e vdesin me në fund ne dimer - kshtu mund te veshtrohej edhe jeta e njeriut - i cili kalon nga një shkalle ne tjetrën, por pa harruar se edhe ajo bime qe lindi dhe vdiq - nuk ishte fundi - nuk u zhduk, por iu pershtaten kushtet e rrethanat dhe u paraqit prap ne ekzistenc.€šKy ishte një ilustrim i thjeshtë, sepse jeta e njeriut dhe qëllimi i saj.--

[ideologu]

Pyetje me vend liriku!

Projekti Jeta sipas cdo gjase të mundur të rezonimit nuk duhet të jetë gjë tjetër pos një skenë e provimit të gjithëmbarshëm të si të Njeriut ashtu edhe të Gjallëresave të tjera të krijuara në Botë! Deri më sot në jetë normalisht nga shumë filozofë negativistë e fatalistë të renomuar na kanë arritur supozime e hipoteza të shumta se ndoshta jeta në realitet fillimisht ishte paramenduar të jetë edhe Ferr! Mirëpo këto logjikime sipas meje nuk mundë të qëndrojnë në esencë, pasiqë predispozitat e kësaj Jete në asnjë pikëpamje nuk korrespondojnë me ato të Ferrit. Nuk do të thot kjo tash që dikundë në Gjithësi dimensioni i Ferrit nuk ekziston, por thjeshtë kjo botë nuk i përmbushë kriteret e një vendi të tillë.
E Vuajtja e Mjerimi në anën tjetër si faktorë të qenësishëm në Botë mund të sqarohen me atë paragrafin e perceptimit të Realitetit që u thekësua më herët! Njëherë shtrohet pyetja se cka është Realiteti në të cilin po jetojmë?! A është ai objektiv, i konkretëshëm, e i vërtetë?! Dhe mëpastaj analizohen edhe dukuritë e rradhës, Vuajtja dhe Mjerimi!
Ti tregove lirik dikund se sa ke hequr në jetë!
Ndjeva keqardhje natyrisht! Mirëpo sikur ti të dish se nëpër cfarë vuajtje kam kaluar unë, të siguroj se trishtohesh! Garant! Sidoqoftë në Botë ka soshë edhe më tragjike se të miat. Pa dyshim! Dhe ato vuajtje e mjerime sipas cdo spekulimi të mirëfilltë analitik e logjik, tregohen të jenë të intencionuara apo edhe të projektuara nga lartë. Nga Krijuesi! Nuk ka këtu vend për rastësi. Ate edhe vet e ceke më duket dikund! Këto janë punë të mëdhenja. Mirëpo ne të gjallët ashtu jemi të ndërtuar të i përjetojmë gjërat e ndodhitë! Ne gjithëcka e ndërlidhim me Jetën këtu poshtë! Ndryshe jo. Këtu po flasim filozofi e zakonisht në te qasje të nivelizuar gjejnë vetëm ata të cilët me intelektin e tyre kanë arritur dimensione të tjera të ekzistimit. Të tillë shumë kjo botë nuk ka. Por disa edhe ndodhen aty këtu!
Në Realitetin tonë të imponuar cka konsiderohet si e drejtë dhe e vijës konvencionale?! Cfarë definimi i jepet normave përcaktuese të normalësisë së Njeriut?! Duke kaluar nëpër hulumtimin e analizimin e rregullave dhe të ligjeve të artificializuara në atë Realitet, efektivisht arrihet edhe deri tek një zonë krejt tjetër e mundësive të rezonimit, në të cilën qartë shihet se ai Realitet nuk qenka ashtu siq e kemi imagjinuar të jetë! Prej aty pastaj analizojmë edhe dukuritë e përmendura Vuajtjen dhe Mjerimin! A është me të vërtetë vuajtje nëse njeriu kalon kohë gjatë pa bukë?! A torturohet rëndë! Masakrohet! A është mjerim nëse ai njeri ka mbetur pa asnjë anëtarë të familjes?! Vërtetësia e dukurive këtu poshtë nga vetvetiu sqarohen nga vërtetësia e dukurisë lartë! Realitetit! Ergo: nëse Realiteti nuk është i qëndrueshëm e i vërtetë, as Vuajtja e Mjerimi nuk qenkan të tillë! Gjithëcka qenka fiktive! Përjetim po, por jo i tillë siq ne jemi të instruktuar të e perceptojmë: fatkeq, i pamëshirshëm, e tragjik! Jam i bindur se ka plot njerëz të cilët kanë qenë dhe janë objekt të gjallë të këtyre fenomenëve dhe në rast nevoje do të kishim mundur të i marrim deklaratat e tyre si dëshmi konkrete për analizim. Kan hequr e kanë vuajtur një periudhë dhe prapseprap gjë e keqe nuk i ka gjetë! Te e fundit një ndër ta jemi nëse jo më tepër unë dhe ti për ilustrim. Unë për vete edhe pas gadi 25 viteve në "ferr", tash asgjë nuk më mungon. Jam saksalem! Gjë që nuk mund të thuhet për disa që unë njoh që duke i hyrë në hak Cështjes e Popullit janë bërë mjaft të pasur por kurrënjëfarë harmonie ekzistenciale në jetën e tyre nuk e kanë gjetur. Paramendo sa keq! Me miliona në konto dhe prap i mjeruar! Ha! Kanë menduar ata se kjo Botë nuk ka zot! Jo ka edhe të madh madje! Më tutje kjo gjendje që ata atje poshtë i turmenton me sa kuptoj unë, është vetëm një nismë e asaj që ka për të ndodhur dikur më vonë! Por sidoqoftë ai sektor prapseprap siq thamë mbetet në pronësi të Krijuesit, dhe ne nuk mund të dimë shumë hollësira mbi te! Ne aty mundemi vetëm të spekulojmë! Por megjithate sipas cdo gjasie universale dikush që i ka shkaktuar vdekje e masakrim një fëmiu të pafajshëm, përkundër realitetit që ne përjetojmë se ai tani dëfrehet dhe jeton mirë e si i pabrengë, nuk mund të e gëzoj jetën krejt i paprekur! Nuk mundet ai dikush të e ndjej veten krenar e të lumtur! Por ku të dihet! Obligimi ynë si të gjallë sidoqë të jetë është që për gjat kësaj jete këtu të provojmë atyre individëve t´ jau idhëtojmë jetën. Të i bëjmë të pinë nga medicinat e tyre të përgaditura për ne! E se a do të kemi sukses në atë ndërmarrje ajo mvaret krejtësisht nga vet natyra e ngritjes sonë intelektuale e nga implikueshmëria e nevojshme në ato suaza!
Pra a duhet Vuajtja të jetë e lejuar nga Zoti!
Mendimi im është se po, nëse ajo është e imagjinuar të funksionoj si lëndë testimi e kualifikimi i Njeriut në këtë Jetë!
A është krijuar Jeta për të jetuar?!
Përgjigja është Jo! Nuk ka vend për një aktivitet të tillë në këtë Botë për Njeriun! Pas Vdekjes ndoshta! Por jo para!
Dikund në temë pastaj u cekë se ka dëshmi që persona të caktuar të kenë arritur edhe për së gjalli të e shohin Vdekjen! E rrespektivisht në një rast ku i shtriri për vdekje edhe ka depërtuar në dimensionin tjetër dhe kur aty ka parë se të jetuarit qenka më i konvenueshëm se në botën këtu poshtë, ka përzgjedhur Vetëvrasjen si opcion shpëtimi nga kjo Botë. Personalisht jam kundërshtar i rreptë i alternativës së Vetëvrasjes meqë ajo në vete përmban elemente mjaft të apostrofuara të ligështisë! U sollëm në këtë Jetë dhe ajo aq e vështirë e e vrazhdë na qenka që tash ne na duhet të ikim qëkëtej. Jo! Për ikje vend kund nuk ka! Ti ikë nga një derë, dhe nga dera tjetër futesh me dhunë brenda! Kundër vullnetit të Krijuesit nuk guxojmë të shkojmë! Dhe keq a mirë (e siq po shihet vetëm keq mjerisht), ne duhet patjetër të qëndrojmë! Gjithësesi!
Për të mos dalë tash prej teme e të shqyrtojmë variantet e ndryshme të krijimit të gjallëresave të kësaj Bote, po e lëmë me kaq! Jo sikur të ishim krijuar kështu, jo ashtu, e me rradhë! Në ckadoqë të ishim krijuar, filozofia principale mbetet ajo e njëjta: kjo Jetë është proces i obligueshëm i Gjithësisë, dhe ne patjetër duhet të e kalojmë ate!
Me dëshirë apo me detyrim!
Zgjedhja është e jona!
Me padyshim!

nderime!

[lirik]

I nderuar ideologu vuajtjet e shqiptarve jan te mdha dhe te shumta
ka njerz qe nat e dit e presin ne endrra te dashurin qe ja kan kidnapua serbt
E VUAN E KJANë
vajton nat e dit

ka njerz qe e kan fut ne kapaka neper kapaka te trishtueshem
te qelijave te errta q e me ta shti gishtin ne sy nuk shihje kurgja ne botë



as nuk dinte nejriu s e ku esht

nuk kishte as ajr te mjafteushem e se me nga dy tri dyer ishte
hermetike
provonin ta qmendinnin shqiptarin e mjerë
ne qenkemi komb q e paskemi lind per vuajtje


por per vuajtjet tona askush nuk i jep pes pare

vetem prapanicen e vet e shikojnë

sakrficat e tjerve nuk ju bejn hiq pershtypje

po na kepqerdorin dhe po tallen me ne

po na shajn po na fyejn disa

kshtu qenka jeta

me pas qenë te kombit izraelit me neve kurr izraeli nuk ish sjell kshtu

por na kish ndihmue qe te kthehemi ne atdhe
na kishte kekru me lista
mos me na lan neper duar te huaja
ndersa ne kur na shohin atje mendojnë se mos jam ardh me marr far pozite
e me lyp diqka

me vjen keq per vuajtjet tua ideologu sinqerisht


bile para do kohe jam takuar me nji shok te bashkvuajtjeve

dhe i kujtuam disa vuajte tonat atij
i shpetoj loti
me erdhi aq keq prej asaj situate se atij i ka ndodh shum qka
nuk paska ma keq s e me pa burrin tue kja
mandej na kujtohej
nga a kaluara rrenqethse

27 muja ai njeri ka ndejt ne nji vend ne serbi i izoluar
duke ja que kriminelat e provokatort
per ta shkatrruar
ka fol vet me vete
neper qeli i mjeri sa shum ka vuajt ai shok i imi medet
sa e sa ka raste te tilla zi e terr kan ba ne ne ne
hasmi shekullorë
nastradini ka than kush u rrxu prej dardhe le te vjen le te me sheh

tjeter kush nuk po ta besojke

vetem ai qe esht rrxue prej dardhe

meqense e dhe ti qenke rrxue prej dardhe


ka qen mir me u taku me pi ndoj kafe ndojher bashk miqsisht

shqiptart e mjer kan vuajt jo te gjith por nji pjesë po

me fal ideologu qe dola pak prej teme vazhdojm me temen

[ideologu]

Nuk ka dert për dalje nga tema i nderuar!

Por duhet qartësuar gjithësesi se koncepti këtu përqëndrohet në aspektin filozofik të shqyrtimit dhe aty ai tërësisht e ndryshon natyrën e vet iniciale! Se përndryshe problem nuk ka!
Të gjitha tragjeditë, vujatjet, e dhembjet, e shkaktuara në Jetë i qëndrojnë besnik esencës së tyre vetëm kur shikohen nga prizmi i Realitetit, të cilin siq thamë e kemi të imponuar të e perceptojmë sipas dëshirës së Krijuesit! Mirëpo tash meqë autenticitetin e tij e kemi vërë në studjim hulumtues, gjithëcka përnjëherë merr kahje diametrisht të ndryshme! Pozicionet nuk janë më të njëjta!
Kur bisedohet për këto dukuri nuk duhet të zhvendosemi prej një dimensioni në tjetrin me pakontrollim ngaqëse atëherë mund të e humbim edhe orientimin e esencës së problematikës!
Ndërkaq në lidhje të drejtë me temën sa për ilustrim e me shpresë që subjekti i përdorur të mos banalizohet tepër, do të kishim marrur prap shembullin e masakrimit të njerëzëve! Konkretisht e të tanëve shqipëtarë gjatë luftës! Lexova me një vend për një familje e cila në valën e fushatës ofensive të paramilitarëve cetnikë përkundër sugjerimeve kategorike e intensive të shoqërisë se duhet të e lëshojnë fshatin dhe të ikin në malin përreth, ata vendosin të mbesin aty dhe të mos largohen fare! Kur cetnikët aty arrinë dhe si të vampirizuar që ishin me papërshkrim, të gjithë anëtarët e asaj familje të madhe i masakrojnë deri më një! Të gjallë i kanë hudhur në bunarin e shtëpisë dhe pastaj mbi ta kanë hedhur blloqe të mëdha të betonit për të e mbuluar tërësisht bunarin! Tash aty lind pyetja se cka ndodhi me ata njerëz në realitet?! Të ikur patën mundësi, por nuk ikën. Pse ashtu?! A nuk patën mendë sa duhet (edhepse ato reagime efektuohen vetëm me instinkte të automatizuara qartë!) a si?! Apo Krijuesi ata i ka krijuar në këtë jetë sa për të shijuar trishtimin, fatkeqësinë, e vdekjen mizore, dhe asgjë tjetër?! Cila duhet të jetë! Cka na mëson logjika?! A ka nevojë Zoti të përdoret nga paramilitarët cetnikë (të cilët as nuk janë të këtij dimensioni tonë por të ndonjë ferri të largët të Gjithësisë), për të ndëshkuar njerëzit në Botë?! Kush është aty fajtor për atë akt makabër e të shëmtuar të masakrimit?! A cetnikët, a Krijuesi?! Nëse Krijuesi është i plotfuqishëm dhe gjithëcka ka nën supervizion të tij konstant, cetnikët nuk do të kishin patur asnjë gjasë të bëjnë atë që bënë! E po pra Krijuesi qenka përgjegjës! Kush?! Duke e endur kësisoji trurin andej e këndej vite me rradhë, më në fund del edhe përgjigjja e duhur e e pritur! E ajo sa më përket mua është, se Realiteti i përjetuar na qenka mjaft fiktiv! I pavërtetë! Që do të thotë se të masakruarit e tragjedisë, nuk kanë vdekur fare! Sa të dojnë gurë e beton le të hudhin mbi ta cetnikët, se asnjë efekt të paramenduar nga ata vetë, nuk do të ketë ai akt shtazarak! Po si u bë që të gjallët që nga larg ishin dëshmitarë të atij monstruoziteti?! Madje edhe në disa situata diku tjetër, dikush edhe i shpëton atyre seancave vampireske! E aty qëndron edhe sekreti! Ne e përjetojmë Realitetin ashtu si e përjetojmë, dhe ndërkohë Realiteti vazhdon të zhvillohet e të funksionoj me esencën e tij të vërtetë, që është krejt ndryshe nga ajo të cilën ne e shohim! Esenca e vërtetë e tij për dispozicionet tona, mbetet e pakapëshme! E papërceptuar! Ashtu shkon puna e kësaj Bote, e e këtij Krijuesi. Ndryshe jo!
Më tutje në jetë kam patur mundësinë të kuvendoj me individë revolucionarë, të cilëve përgjat torturave të ndryshme të periudhave të luftës, për së gjalli i ju janë nxjerrë sytë nga koka. Edhe asnjë dhembje të vetme nuk kanë përjetuar!
Mrekulli është bota, bashkatdhetarë!
E drejtuar nga vet Krijuesi e jo Bushi, Putini, e tash Obama! Ne jemi të vegjël në këto rrethana universale! Krejtësisht! Kurnjëfarë rëndësie primordiale nuk e kemi në to!
Njerëzit e gjallë, një pjesë e mirë e tyre, dëshmorët e rënë në luftë i konsiderojnë si dështakë! Naivë e humbës! Ata të cilët "ditën" të i gjejnë vrimat e miut për të shpëtuar nga Vdekja, ata ishin të menqur! Kësisoji fiqirojnë shumica nga ato të mjerat krijesa. Mirëpo si që po shihet është drojë që e vërteta të jetë krejt ndryshe! Ata të cilët u flijuan për Cështje të mos kenë vdekur kurrë por përkundrazi të kenë kaluar në një jetë të lumtur e të pabrengë, dhe këta të mbetur në vrimën e miut, për ilojalitetin e për poshtërsinë e treguar kundrejt Krijuesit, të kenë humbur cdo shpresë të jetës. Si këtu, ashtu edhe në ndonjë jetë tjetër.
Unë njëherë në Vendlindje pata dëgjuar një rrëfim për një udbash shqipëtar i cili me tërë shpirt e trup ndodhej në agoni të pafundë trishtuese! Ndonëse askush nuk ushtronte dhunë fizike mbi te natyrisht. Ai kodosh thuhej, as ditën e as natën nuk rehatohej në psikë. Në ëndërra i kishin pas dalur rregullisht siluetat e të vdekurëve që ai i ka përgaditur për botë tjetër! Fytyrat e të torturuarëve, e britmat e piskamës së fëmive të vegjël gjatë bastisjes së shtëpisë së një atdhetari, kuptohet që i kanë lënë mbresa psikike të tmerrshme e traumatike atij renegati të pabesë! Mendje është ajo! Njeriu nuk mund të e kontrolloj ate në cdo situatë si të dëshiroj vetë! Dhe ky fakt medoemos indikon se edhe ne të tjerët që sot jetojmë relativisht pa probleme, duhet të i jemi mirënjohës Krijuesit për një ecuri të tillë! Të qetë! Ngase ne vetë nuk ndikojmë shumë cka në atë drejtim kurrë!
Pastaj në filozofi nuk merren vetëm rastet e vrasjeve makabre gjithëmonë si model analitik për sqarimin e dukurive Vuajtje e Vdekje! Ka shumë parametra tjerë në Jetë që kualifikohen të jenë të së njëjtës relevancë parimore! Nëmos edhe më keq! Vetëmia e përherëshme e një të mërguari politik, jeta brenda mureve të larta për një të burgosur të së njëjtës kategori, e turmentimet kronike mentale të njeriut të sëmurë psikik, në shumë rrethana konsiderohen të kenë statut edhe më të rëndë se vetë Vuajtja transitive e e rastit, dhe Vdekja! Ku ka më Vuajtje se të zgjohesh ditë për ditë e të detyrohesh të jetosh jetën si i hendikepuar fizik permanent për shembull?! Me dhembje konstante të trupit tërë ditën e tërë natën! Ku ka më Vdekje se të jetosh përjetë i humbur në një dhé të huaj, me pa asnjë shpresë të kthimit ndonjëherë në Atdhé?! Vuajtja e Vdekja instante posedojnë efektin e tyre momentan dhe për një kohë relativisht të shkurtër, gjithëcka përfundon! Ndërsa në alternativat e cekura të fundit, asgjë nuk merr fund! Cdo cast e sekund aty, ka madhësinë e Ferrit!
Unë personalisht sa për fund kisha shtuar se edhepse nuk jam i invalidizuar as në trup e as në mendje, në këtë gjendje të mjerueshme në të cilën ndodhem sot, me pangurrim fare e kisha parapëlqyer Vdekjen! Madje shpesh kur shohë pleqë të moshës mbi tetëdhjetvjeqare shumë iu kam lakmi. Të kishte qenë e mundur në vendë e kisha ndërruar moshën time me të tyren. Në atë mënyrë do të isha shumë më afër "stacionit të fundit"! Sa më afër tij, aq më larg mundimeve të mia terrorizuese të kësaj jete të poshtër e perfide! Nuk ka më keq se të jetosh me patjetërsi! Kam qëlluar dikush që nuk besoj në dukurinë e Vetvrasjes, dhe tash kam mbetur as andej as këndej!
Përndryshe vlen të thekësohet edhe njëherë se në Vdekje si që e shohin të gjallët nuk besoj aspak! Ajo për mua nuk ekziston. Dhe kur shohë njerëz pranë varreve me fytyrë të ngrysur pikëllimi, më irritojnë pamasë! Edhepse ata të gjorët nuk kanë edhe shumë faj! Aq dinë, e aq bëjnë! Te varret e asnjërit nga ata të mitë që "kanë vdekur" asnjëherë nuk kam qenë për vizitë, për arësye se kam bindje të patundëshme se ata në asnjë aspekt nuk ndodhen në dhé, por diku tjetër! Preferueshëm në Qiell natyrisht, por kurrësesi jo në varr! Dhe mënyra se si "të gjallët" ndjejnë keqëardhje për "të vdekurit", më është krejtësisht repulsive! Sikur të dëshirojnë të thojnë "të mjerë ju që vdiqët, dhe lumë ne që mbetem gjallë"! Cfarë standardi hipokritik ky! E pamundur! Kur dihet se ata mbi këto dukuri as njohuritë edhe më elementare nuk i posedojnë! Mirëpo prap siq thash shumica edhe nuk e dinë që janë duke vepruar jodrejtë e gabueshëm, por sidoqoftë me rastin e kalimit afër varrezave kur po jam i thelluar në mendime, sjellja e tyre irracionale po më pengon tepër!
Në vazhdim për të mos e shëndërruar këtë temë në një diskutim dialogues unë për vete do të pushoj së komentuari për një kohë, dhe asisoji do të i lë pak rradhën edhe të tjerëve të i shprehin mendimet e tyre konstruktive mbi këtë cështje!
Nëse ka të tillë kuptohet!
A ndoshta nuk kanë se me cka cka të na dalin në skenë! Sidoqoftë vlen të potencohet se mosdituria në këto suaza, nuk është aq dramatike sa edhe kujtohet! Menquria nuk përkufizohet me vetëm njohuritë e lëmisë së filozofisë. Kurrësesi! Dikush është i prirë për ato punë, e dikush për punë tjera. Ne nuk jemi të krijuar të gjithë me parakushte krejtësisht identike! Për ate edhe fakti i mosnjohjes së thellësishme të dukurive filozofike, nuk është ndonjë defektuozitet i pranuar!
Cka është patetike dhe indinjuese në të kundërtën me padyshim, është mënyra se si disa me forma e intencione të hapura, provokative, e perverse, tentojnë me cdo kusht të shkaktojnë konfusion, grindje, e përqarje në këso mjedise të lira të debatimit shoqëror! Me qëllim natyrisht të vetëm të prishjes së nivelit të atmosferës së përgjithëshme dominuese në to! Asgjë tjetër! Por karakterët e tillë për veprimet e tyre të poshtërsishme e idiotike, me siguri janë të porositur nga ndonjë prapaskenë armiqësore dhe e huaj politike!
Garantuar!

nderime!

[lirik]

shum bukur i nderuar ideologu të përgzoj per mjeshtrinë e renditjes se fjales
teper tragjike mbrndija dhe vuajtjet ankimet dhe optika mashtruese jetsore e cila ofron ma teper mashtrim per nji qellim te sajë
pra edhe te vjetrit kan thanë per jeten se esht mashtrim
fjala jote me shum mjeshtri me shum stil e rendisur ne secilin
rresht me arsye dhe qellim me rendisje te jashtzakonshme bukur
dhe me intelgjencë rendi bukur tregimin radhen dhe percaktimet
paraqet dhimbjet dhe gjithqka tjeter esenciale qoft e vujatjes qoft e
praktikes jetsore qoft e tragjikes qoft e zakonshmes qof e te psjegueshmes jetsore ngjarjes ete gjitha elementeve qe ajo perben edhe detalet e ngjarjeve i lidh dhe i spjegon mirë
gjithkun gjeta lidhshmeri menquri tregim perfekt dhimbje dhe vuajtje eshoh te ti vuajtjen dhe njeriun e vujatur dhe ndjej nji lloj vuajtje duke pa vuajtje t e tillë qenke vertet njeri i vuajtur
po e njihshe vuajtjen un vuajtjet e mia i ka pershkruar ne nji roman te cilat dua te lexohen pas vdekjes sime por niuk kisha dasht q e ato te bien ne dor te fmijve te mi nuk dua qe ata te dijn shum
ne lidhje me vuajtjet e mia
dua qe fmijt e mi te riten ne tjera rrethana dhe nuk ua deshiroj fatin tim
nuk shplaosem shum me ta rreth vuajtjeve te mia kur flas per vuajtjet e te burgosurve politik
kam ndejt me nji te burgosur ne te cilin kan ushtruiar shum zullum ne serbi
dhe sot vuan i destabilizuar neper depresione dhe i deshtuar
i mjerë serbet e pooshter kishin bë qmos ne te
te burgosurti politik flasnin ngapak per vuajtjet por te gjitha nuk i shpalosin para familjeve
kur takohen nemes vete po nganjiher disa por po them sikur te krijohen filma
e te ua tregojm botes se qka perjetuan shqiptart masakra ndjekje v burgje dhe
tmemrre pse kshtu perjetoj ky popull sa e pashembullt vuajtja e ti
un besoj se te gjitha kto vuajtje serbia q e i shkaktoj ka per ti paguar kam besim te zoti
zoti ndoshta nuk ngutet por me klaimin e kohes serbia do te paguaj gjithqka
nga vet zoti ka për ti ardh# denimi per hatanë që e bëri mbi nji popull të pafajshëm

Kur bisedoj me disa gjeerman nganjiher e shoh se nuk kam mundsi te ua spjegoj vuajtjet e shqiptarve
ata disi i shmangen degjimit t e tyre e shoh nuk kan fuqi shpirti as nuk i perballojn dot kto
ndegjime ata jan disi intresant prandaj europa nuk na i beson shum vuajtjet se
edhe nuk na i njeh qka don me than te vuash e te mos kesh ti thuash
sa e tmerrshme nganjiher them do te kisha investuar vetem ne filmae arte per ta paraqit vuajtjen epopullit shqiptar dhe me dhun i kisha detyruar te gjith popujt dhe te gjitha shtresat qe detyrimisht ti shikojn filmat per nji popull per trishtimet
pastaj le te binden e t enjohin s ekush esht serbi popullit kinez po te kisha mundsi secilen familje kineze do te detyroja te shohin vuajtjet shekullore shqiptare
ket ua kisha ba me detyrim te gjith popujve te botes deri sa ta shohin qenjen kriminele serbe se kuhs jan kta katila kriminel pervers te cilet shkaktuan hatanë mbi dhe llahtarin te cilin as vet toka nuk e duron dot

si i mban toka serbet kjo fuket poashtu teper intresante

të bësh diqka te till te pa shembullt mbi dhe kjo nuk spjegohet me kurfar sfere me kurfar
mundsie njerzore nuk e kap logjika njerzroe sadizmin kriminal dhe psikopatinë shizofrene te veprimeve te tilla makabre kanibaleske
por me ka trishtuar edhe sjellja absurde epopullit tim para kti kanibalizmi
te gjith ne e dijm se drazha mihajloviqi mendonte te fiutej ne kosovë për të bë kerdi mbi gratë dhe fmijtë e mbi popullin shqiptarë por populi athere u que ne kambë dhe dlnin neper pazare
se doli kushtrimi
e kangen
qohuni burra pleq e te ri shitni dhen e shitni dhi te gjith me e ble nga i pushk per shpi
te gjith nga i pushk me shum fyshek te gjith shqiptart ma ba gajret
mos me elan drezhen me hi
bleni pushk bleni singi mos me e lan drazhen me hi


-------
mandej kanga kndohet
drazh mihajli shkja i zi
thot n kosova njiher me hi
e me i nxanë shqiptartte gjallë
shpirt e zemer me ua kall
me i lidh burrrat si n patkue
me gra te tyne kem me lue
me pre fmi e me pre djepa
me ju kndue qyqet n per shkrepa
zemra ne bark me ju plas shqiptarve
me u marr bijat baballarve
sa te esht nata ata me vajtue
djepat prap me u rrotullue
le te plas baba e nana ne bark
kem me i shtui n kular e qark
lakuriq me ngreh si perpjet
lkur e mish kemi me u rjep
ne kazan te val shqiptar me qit
me nxjer sy e me u pre gjit
gravve te tyne e qika te reja
e me lan po nuse te veja
per qetnik me i pas n hyzmet
kush te don gji kush kryet ua pret
kush te don me to me lue
me krye te tyne ne gjak skurrue
mos me lan as qik as grue #
as
vash te re per pa e qnejrzue
meu pre bb e me u pre vlla
kan me pa mbi dhe hata
--------------------

kshtu mendonin ather qetnikt e drazha mihajloviqit
qe vetm ne sangjak ene bosnje e ne novi pazar kan nxjerr sy e gji t egrave me kilogram
dhe kan ba tmere te pashembullta
ater populli shqiptar dilnin ne treg dhe u aramatosen e u besatuen
shka te gjall qetnik mos me lan me hi ne kosovë rrreth tre trena qetnik i ka shfaros mehmmet gradica me shokë q evinin me hi njeni mbas tjetrit ndersa shaban plluzha me shum vullnetar i shkoj ne dnihm sangjakut dhe shum vullnetar shqiptar ather shum qetnik kan vra duke ei ndjek ne drejtim te serbis qetat qetnike te drazh mihajlit
serbet gjithnji kshtu kan mendue kso veprimesh me ba nder shqiptar tash ata dhe ma te kqija i
mendojn populli shqiptar duhet me dijt qfar bishe e ka ne kufi pa pushk nuk ben mendejt ma asnji shpi shqiptare

[Dallandyshja_718]

Ne fakt ne ishim te vdekur u ngjallem, do t'vdesim,,,dhe pastaj perseri do te ngjallemi... eshte proces ky qe te gjitha krijesat e perjetojne, pra eshte urdher i Atij qe ka "telekomanden",,, njerzit vetem mund te "qesin fall" e verteta dihet dhe eshte, ate vetem duhet kerkuar, studjuar dhe keshtu do t'a kemi me lehte edhe t'a presim momentin e VDEKJES, qe e kemi shume afer:frown:. Edhe pse eshte gjeja me "e hidhur" qe nuk i kemi shpetim, une per vehte lutem Zot m'e bjen vdekjen duke te kujtuar dhe falenderuar TY...:smile:

Jete te gjate! :wink:

[ideologu]

Dallëndyshe jona!

Gabohesh nëse vërtetë ushqen mendime të tilla të errëta mbi Jetën e që akoma je e re dhe nuk je e goditur me adversitetet e amertumit dhe pafatësitë e kalverit, të ekspozuara në paraqitjet e shkrimeve këtu!
Filozofia e mesazhit të konceptit të temës përndryshe inicialisht, nuk është që Jeta të urrehet në cdo aspekt të qenësisë së saj, por Vdekja si dukuri frikënxitëse e tmerruese, të mos rrespektohet në tërësi, dhe me panevojë!
Ne të gjallët në Jetë u sollëm për arësye të caktuar! Nuk ka këtu rastësi! Gjithëcka sa na përket neve ishte anteriorisht e mirëpërgaditur, dhe deri në detaj e planifikuar!
Erdhëm në Botë të jetojmë, andaj edhe duhet jetuar! Pamvarësisht natyrës së problemeve dhe vështirësive që do të hasim, përgjat këtij procesi të quajtur Jetë! Dekurajimi i pabazë shpirtëror, e humbja e tërësishme e motivacionit dinamik në atë drejtim, janë tipare tejet zhvleftësuese, që kurrësesi nuk konsiderohen si të pranueshme dhe të kualifikuara për njeriun e gjallë, krijesën e këtij Planeti të Gjithësisë!
Prandaj nëse nuk vuan nga ndonjë sëmurje e rëndë psikike a fizike, të këshilloj të mos e lusësh Zotin për të e dërguar vdekjen me pakohë! Ngaqëse në atë mënyrë manifestohet qartë se ti me aso qëndrime të sajuara tenton haptas, të i ikësh përgjegjësive të deleguara tona që kemi në këtë jetë! E veprimet e tilla nuk do mendë nuk janë aspak apropriative e të lejuara, në këto raporte universale të mbretërisë, së të plotfuqishmit tonë, Krijues!
Sidoqë të jetë për sa i përket vuajtjeve dhe mjerimeve të jetës së vrazhdë e të pamëshirë, ekziston një njeri që dikur pat bërë përshkrimin më fantastik e më surrealist në botë, në formë të rradhitjes në vargje, me ekselencë mahnitëse!
E ai me padyshim është mendimtari ynë më prominent i të gjitha kohërave, i pavdekshmi, atë Fan Stilian Noli!
Në vazhdim pra vijon një ndër poezitë më të famëshme të krijimtarisë së tij letrare! Poezi me leximin e së cilës do të keni mundësi të relaksoni qenjën tuaj të turmentuar me pamasë! Të shëroni pakëz shpirtin me këto nyansime maestralisht të spikatura! Të përkatësisë së një bote, të lartësuar, e hyjënore!

nderime!




Anës Lumenjve

Arratisur, syrgjynosur,
Rraskapitur dhe katosur
Po vajtonj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.
Ku e lam' e ku na mbeti,
Vaj-vatani e mjer mileti,
Anës detit i palarë,
Anës dritës i paparë,
Pranë sofrës i pangrënë,
Pranë dijes i panxënë,
Lakuriq dhe i dregosur,
Trup e shpirt i sakatosur.

Se ç'e shempnë derbederët,
Mercenarët dhe bejlerët,
Se ç'e shtypnë jabanxhinjtë,
Se ç'e shtrythnë fajdexhinjtë,
Se ç'e pren' e se ç'e vranë,
Ç'e shkretuan anembanë,
Nënë thundrën e përdhunës
Anës Vjosës, anës Bunës.

Çirem, digjem i vrerosur,
Sakatosur, çarmatosur,
As i gjall', as i varrosur,
Pres një shenj' e pres një dritë,
Pres me vjet' e pres me ditë,
Se ç'u tera, se ç'u mpaka,
Se ç'u çora, se ç'u mplaka,
Lark prej vatrës dhe prej punës,
Anës Rinit, anës Tunës.
Çakërdisur, batërdisur,
Përpëlitur dhe zalisur,
ËndËronj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.

Dhe një zë vengon nga lumi,
Më buçet, më zgjon nga gjumi,
Se mileti po gatitet,
Se tirani lebetitet,
Se pëlcet, kërcet furtuna,
Fryhet Vjosa, derdhet Buna,
Skuqet Semani dhe Drini,
Dridhet beu dhe zengjini,
Se pas vdekjes ndriti jeta
Dhe kudo gjëmon trumbeta.
Ngrehuni dhe bjeruni,
Korini dhe shtypini,
Katundar' e punëtorë,
Që nga Shkodra gjer në Vlorë!

Ky ilaç e ky kushtrim
më bën djal' e më bën trim,
më jep forc' e më jep shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.
Se pas dimrit vjen një verë,
që do kthehemi njëherë,
pranë vatrës, pranë punës,
Anës Vjosës, anës Bunës.

Arratisur, syrgjynosur,
Raskapitur e katosur,
brohoras me bes' e shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.

[Dallandyshja_718]

I nderuar Ideologu!
Ka mundesi qe je me i ngirtur ne aspektin arsimor, je edhe me orator/shkrimtar, ke edhe me shume ide,,,te uroj per t'gjitha, respektoj edhe mendimet idete tua...nje jam e sigurt se asnje nga thenjet e mia nuk mund t'i demantosh bile as me shkence se lere me filozofi...
Mund t'i paraqesesh 100 ide, poashtu mund t'i realizojsh te gjitha, nese nder to nuk eshte ideja e kundert e temes tende, ate te garantoj se nuk mund t'a realizojsh askurrrrrr...
Edhe pse nje shprehje thot "Never say never" ketu ka perjashtim, sepse askurr ajo ide nuk te realizohet...Per ate thashe eshte kohe e humbur t'ia gjejme ilachin Vdekjes, ajo "sherohet" duke e perkujtua e jo duke e injorrua...:smile:
Pershendetje nga Dallandyshja!

[ideologu]

Me cka po lidhum që tërrxoj!

Ha dallëndyshe bi!

Tkuptoj unë ty se ti ashtu e kupton të vërtetën e kësaj bote po lexoj npaq kohë edhe njëherë do nga shkrimet dhe e sheh se unë pikërisht Vdekjen e cilësoj si jo të hidhur! Aty qëndron edhe vet boshti i gjithë problematikës në analizim!
Sidoqoftë më vjen mirë që i ke përkushtuar vëmendje temës, karakteristikë që në vete indikon se ti duhet të jesh një vajzë e aftë e intelektuale! E sa për nyancat e natyrës së kundërt e oponuese që paraqiten në debat nuk ka dert shumë, meqë qëllimi principal këtu është, trajtimi i nivelizuar i subjektit në fjalë! Cdogjë tjetër me kohë do zë vendin e vet të duhur e të paramednuar në kontekst!
Pa asnjë dyshim!

nderime!

[lirik]

te ideologu shoh analitiken neper procese shpalosje ne thelbe te fenotipeve por shoh edhe pesimizma
ne te cilat edhe ka arsye por jeta ka edhe bukuri
te ideologu shoh se ka arsimim dhe aftesi emancipuese te dijeve shoh se ka edhe
peershkrime te filozofikes edhe arteve tjera jetsore si dhe dramave
jeta mbi te cilen u dnertua e gjith shpirtsia dhe filozofija e saj paraqet nji kompaktesi
qudirash dhe enigmash ka edhe bukuri ilustrime dhe bukuri ka edhe vetmashtrime se qellim per
qetsim te njeriut apo te mos themi pushim ne te te milarddten sekondë gzimi pas mundimeve te perditshme ecje dhe ecje vete ecje per kafshaten e bukes gjithmon ne luajtje te fulqive qe un e quaj jetë për të ngrënë dhe mbjetesë ose vrap neper defoermime per qellim pasurije dhe siguri pozicioni
te ideologu shoh vizione dhe aftesi ne kerkime te asaj qe mund te quhet finale
te ideologu shoh edhe disa peprjekje per te mos e quajt krejt jeten ferr
me nj fjal shoh diskutime mjaft me menqura por jo edhe te gjitha pa vrejtje
sidomos ne formulen kur ma teper e kerko vdekjen s e jeten

[lirik]

në këngen time rreth drazha mihajloviqit paraqitet nji lloj elementi nji lloj vrapi llahtari frige alarmi trubullire per mbrojtje dhe mbijetesë edhe ky vrap kjo ttollovi perben aktin ose elementin se jeta esht e vshtirë se don angazhim se don maksimum se don garë vrap per mbijetes s e nuk sigurohet leht se esht e komplikuar s e pak ka lezet ma shum ka vuajtje dhe si e tilë ka elemente ferri mbi tokë
sepse paraqitet nevija e aftesive per mbijetes te cilat shpesher njeriu nuk i ka
me kto kushte perendia e ka sjell njeriun ne tokë qe ai te mos arrrij te ju perballoj sfidave
ka ferre mbi tokë ka njerz qe e kan humb dinjitetin ka gra qe jan dhunur dhe jeta e tyre esht ba ferr
jan nda nga te dashurit nga burrri nga fmijt jan kriju perqrje e hendeqe ftoftsie
ka psime qe i ngjajn ferrit mbi tokë gjithsesi

[turisti]

VDEKJA - stacioni i fundit i kesaj bote..........:biggrin:

[GURI SYLAJ]

VDEKJA - stacioni i fundit i kesaj bote..........:biggrin:

VDEKJA-Ajo qe ia lidhe gryken thesit pa e kqyre hiq cka ka brenda!!!

[~AnnA~]

Vdekja-shpata qe te rrin pas koke kudo qe shkon dhe qe mund te te presi koken,kudo qe te jesh :)

[turisti]

Vdekja-shpata qe te rrin pas koke kudo qe shkon dhe qe mund te te presi koken,kudo qe te jesh :)

VDEKJA - send me i afert se kemisha n'trup.:biggrin:

[GURI SYLAJ]

VDEKJ-edhe nese eshte bukuroshja e universit , ne takimin me mu , ka leje te vonohet sa te doje .Nuk do te merzitem fare duke e prite.Por me ike nuk munet qare pa ardhe me u taku me mu s'ka!!!

[AlbaSoft]

Vdekja është njëra prej pak gjërave në jetë që është e sigurt se do të ndodhë. Ajo është një gjë njëqind për qind e sigurt.

Me rrespekte nga Albasoft.

[turisti]

Vdekja - informata e fundit te cilen e pranon truri yne.

[turisti]

VDEKJA - fundi i borgjeve,ahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha hahahahahahahahahahahahahahahahaha. !

[ideologu]

Une për veti u myta qe sa vjet me rradhë tu e pritë e katije nuk po vjen!
Me ni rast bile u takum sy um sy po kur e pa se une jam tha jo! jo!;- ti jo; ncuk:- ja bani. Ëë ëë! Mu turisti:- tha o ka mvyn po kurqysh sjom ka e gjoj; a mos e ke pa se ku asht tu u mshef- mveti, pash nerën! E une kuptohet nuk i kallxova asaj që tan ditën nkafe tforumit rri tuj bo hajgare me qika! Se mu dhimt i shkreti.
A sa për Annën tha ajo qaq bukuroshe edhe e urt asht që e kam vendos me lanë me ërrnu majspakti nja 95 vjet. Masanej tha ajo, qika osht moderatorre. E une ata nuk i nguci! Se janë gjin tdrejt! Gjyna!
Kurse për qat dallandyshën moshmadhore (tekoka ma e vjetër se une he hajrlikoft) që po fluturojke her natan e her ketan edhe tash nkra qati uliksit osht parku e pi cicirron te veshi, mtha se osht nji qikë krejt me mend plot edhe se une duhet me ngu se ajo ma mirë i di punt. Për qata tha qashtu qysh tka than duhet edhe me ba: -natë e ditë ka 30 herë shahadet me ra. Une shumë i du tha gjint që mbin te komt per mi shkel si urë. Se ata e di qe i kom hazër. Kur t kom qef muj mi jau mor shpirtin fill, hiq pa u lodh!
Para se mu nda ja bana, aman Vdekje e dashun po t´lutna merrëm natan se nuk pom rrihet hiq ktu me kta insanat e ksaj bote. Rri rri se nuk e ki qaq keq- mtha! Me rend, tha- shkojnë kto punë!; miremo për met harru nuk tharroj. Hiq mos u mrzit! Edhe vazhdoj tutje me ni tkshyrme si t´shtremt e me nënqmim.
Kogja azganin je ka e qet me do nasihate tua qetu, që kishe nuk tutësh prej meje:- tha; "Veq ta shohum kur tvin dakiku e t´vi t´sreditna te dera;- Tkallxoj se a tutesh, a nuk tutesh! Ty as mendja nuk ta merr se sa e rrezikshme jam kur dikush tum provokojn! Flak për goje qes kur tnervozona!"
-Jo jo, thash dekë e nerume, dallash ti paskan dho nformatat! Krejt shpifje i paske, e akuza t´montume!
- Se pasha mixhën Ilaz Hudra që ne treg shet falc kundra, keqkuptim i madh tekoka bo; Nuk t´kam provoku e ofendu oj e gjorë kund fare, po veq deshta qetyne nejrzve tmi të racës shqiptare, me ju kallxue cok se ti nuk je e rrezikshme, dhe e tmerrshme, llahtare!
- Andaj edhe drojë të madhe, për ty nuk duhet treguar;
- që edhe në gjumë duke fjetur, me pamasë tu friguar!
Ec ec- e tha the qafën; -Mos mu ban ktu dipllomat!; Nuk kam tash kohë për tye! Edhe kur t´folsh me mu najher tjetër, mos mi qit fjalt t´ thurrne n´ vargje. Se haberin nuk ja paske!
Dhe ia therri dika ka drejtimi i Irakut e Afganistanit. Se mehesap krejt urgjentisht e me imell e kishin thirrë amerikant: Shkaku i terroristav!
O faliminerës pra ja bana oj e veshun mantillzi, me kosën përmbi supe!
Se vërtetë një grue kull tekokshe, frajericë mangupe!

nderime!

[lirik]

--------------------------------------------------------------------------------

në këngen time rreth drazha mihajloviqit paraqitet nji lloj elementi nji lloj vrapi llahtari frige alarmi trubullire mbijetese

nevojë per mbrojtje dhe mbijetesë
edhe ky vrap i mundues i pa shpirtë
kjo ttollovi perben aktin ose elementin ngarkues tejngarkesë


se jeta esht e vshtirë

se don angazhim

se don maksimum

se don garë vrap per mbijetesë
se nuk esht e lezetshme
se esht nji lloj denimi ndeshkuese
qe njeriun e sterngarkon jasht mase dhe jasht fuqie qe ai e perballon

s e nuk sigurohet leht

se esht e komplikuar

s e pak ka lezet

ma shum ka vuajtje

dhe si e tilë ka elemente ferri mbi tokë
sepse nuk dihet arsyeja pse krijuesi e ka lanë kaq te mundimshme mos me ja ndie lezetin dhe kaq te shkurtë
ktu del edhe esenca e pseheve dhe ankesave te njeriut
se a jemi vegla dhe a kemi ardur vetem per qellim transporti dhe kalimi ne ket botë ne ket urë loti dimbje tragjedie qe ta kalojmë sepse dikuj i intreson ky kalvarë
edhe pse ka qaste shum te bukura vdekja del gjithmonë si nji lloj kandari
qe nuk i shihet as qellimi as pas veprimi as psehja dhe psehet pse e ka leju dhe pse e merr jeten
jeta ne del nganjiher ferr mbi tokë me aq pasoja sa q enuk te duhet as lumturia ma

jeta esht mund ne secilin hap sepse paraqitet nevoja e aftesive per mbijetes
te cilat shpesher njeriu nuk i ka
me kto kushte perendia e ka sjell njeriun ne tokë qe ai te mos arrrij te ju perballoj sfidave

ka ferre mbi tokë

ka njerz qe e kan humb dinjitetin

ka gra qe jan dhunur dhe jeta e tyre esht ba ferr

jan nda nga te dashurit nga burrri nga fmijt
jan kriju perqarje e hendeqe ftoftsie

ka psime qe i ngjajn ferrit mbi tokë gjithsesi
ktu deshta dhe ishte qellimi i nji kenge shembujt e vuajtjeve
dhe psehet e vdekjeve e para psehet

kush i kupton i kupton qellimet e thenjeve te mia kush nuk i kutpon
nuk kemi qka i bëjmë

[ideologu]

Jo i nderuar!
Jeta nuk është Ferr! Në asnjë pikëpamje!
Përkundër të gjitha përvojave të poshtërsishme, të hidhura, e infernale, të përballuara në të!
Sa për argumentim komplementues e në saje të ilustrimit sa më adekuat të cështjes në kontestim, do të kisha mundur këtu të sjell një mori të peripetive rrënqethëse të jetës së të nderuarit Autori (të banizuar), prej nga automatikisht mund të konstatohet se Jeta me padyshim i posedon shumë nga tiparet e elementit të Ferrit, por prapeprap në fund nuk mund të definohet si i tillë! Arësyeja kryesore për këtë moskualifikim të paraqitur është se Jeta Jonë e ka fundin e vet paraprakisht të caktuar dhe të mirëkornizuar në cdo detaj. Ndërsa Ferri sipas logjikës funksionale të Njeriut paramendohet të jetë një dimension i përjetshëm i dënimit e i ndëshkueshmërisë, me pa asnjë gjasë të mundëshme të mëshirësisë në të!
Vetkuptohet ndërkohësisht që Jeta për shumicën e të gjallëve të këtij Planeti këtu, imagjinohet të jetë një proces tejet i gjatë, dhe mjaft i mundimshëm! Mirëpo për disa të tjerë sidoqoftë ajo në esencë nuk është gjë tjetër pos një periudhë e shkurtër e transitive për një botë krejtësisht tjetër e të vërtetë. Apo ndoshta thjeshtë të vetëm një bote tjetër. Ku të dihet!
Në kategorinë e këtyre të tjerëve me siguri do të duhej të bënin pjesë ata njerëz që me të vërtetë janë të goditur rëndë nga praktikat tejësisht të vrazhdëta të institucionit të drejtësisë së Jetës! Të hendikepuarit për jetë! Të persekutuarët politikë të opinionit të lirë! Të torturuarit e kazamatëve golgotiane të Armikut! Të burgosurit e rëndë të Cështjes së Shenjtë Kombëtare! Të mërguarit e përjetëshëm të Veprimtarisë së Denjë Clirimtare!...
Për të gjithë këta, Jeta është e shkurtër! Dhe Vdekja në të efektivisht, pëmban natyrë krejtësisht shpëtimtare e absolvente! Ajo si dukuri për ta, është e uruar, dhe e mirëseardhur. Porta e vetme e rezolucionit vendimtar të fatit tragjik të tyre, të imponuar në këtë jetë!
Më tutje diku më lartë ke cekur se nuk duhet njeriu në jetë të jetë pesimist!
Këtu në aspektin e të shqyrtuarit analitik të këtyre dukurive filozofike me pondus të konkretizuar përmbajtës, asësesi nuk mund të flitet për Pesimizëm! Por vetëm për realizëm. Pesimizmi është element i spikatur i dimensioneve të tjera qarkulluese në Shoqëri! Mbi te mundë të bëhet fjalë ekskluzivisht kur Jeta si fenomen natyror, i përmbushë tërësisht të gjitha normat e saja të konfinuara të definicionit posedues, të teorizuar nga Njeriu! Ajo duhet të jetë së pari në thelbësi e optimuar për kushtet dhe qëllimet adekuate anteriorisht të projektuara të atij Njeriu, për të mundur pastaj në princip, të implementuar funksionin e dukurisë Pesimizëm! Nuk është pesimist ai që është i pastrehë sot! E që bukë nuk ka të hajë!Nuk është pesimist ai i cili me rregullësi iu është nënshtruar formave të ndryshme inhumane të torturimit regjimor! Nuk jemi pesimistë ne ata të cilët edhe pas tërë kësaj periudhe të gjatë kohore, akoma nuk gëzojmë të drejtën njerëzore të kthimit të papenguar në Atdhé! Të drejtën e të qenurit Njeri i Lirë!
Jo ne në kontekst jemi realistë! Që në procesin e manifestuar apropriativ të kundërtive preokopuese që na rrethojnë, bëjmë vetëm trajtimin e vërtetë e objektiv, e të së Vërtetës Predominante! Asgjë tjetër!
Ndërsa sa i përket Lumturisë së pretenduar si dukuri ekzistuese në Jetë do të kisha nënvizuar kategorikisht, se ajo në asnjë instancë nuk është e plotëvlerëshme dhe absolute, kund në Botë! Lumturia personale potenciale nuk mundë kurrësesi të ngritet, mbi pafatësinë e mjerë e të huaj! Ajo në ato aspekte automatikisht e humbë të tërë integralitetin dhe vërtetësinë e saj primare që mban, dhe si e tillë natyrisht herët a vonë, shëndërrohet në një Palumturi të Thjeshtë, e Totale!

nderime!

[Dallandyshja_718]

VDEKJA - fundi i borgjeve,ahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha hahahahahahahahahahahahahahahahaha. !

VDEKJA - fillimi i hesapeve...hahahahahhahah

[Dallandyshja_718]

Une për veti u myta qe sa vjet me rradhë tu e pritë e katije nuk po vjen!
Me ni rast bile u takum sy um sy po kur e pa se une jam tha jo! jo!;- ti jo; ncuk:- ja bani. Ëë ëë! Mu turisti:- tha o ka mvyn po kurqysh sjom ka e gjoj; a mos e ke pa se ku asht tu u mshef- mveti, pash nerën! E une kuptohet nuk i kallxova asaj që tan ditën nkafe tforumit rri tuj bo hajgare me qika! Se mu dhimt i shkreti.
A sa për Annën tha ajo qaq bukuroshe edhe e urt asht që e kam vendos me lanë me ërrnu majspakti nja 95 vjet. Masanej tha ajo, qika osht moderatorre. E une ata nuk i nguci! Se janë gjin tdrejt! Gjyna!
Kurse për qat dallandyshën moshmadhore (tekoka ma e vjetër se une he hajrlikoft) që po fluturojke her natan e her ketan edhe tash nkra qati uliksit osht parku e pi cicirron te veshi, mtha se osht nji qikë krejt me mend plot edhe se une duhet me ngu se ajo ma mirë i di punt. Për qata tha qashtu qysh tka than duhet edhe me ba: -natë e ditë ka 30 herë shahadet me ra. Une shumë i du tha gjint që mbin te komt per mi shkel si urë. Se ata e di qe i kom hazër. Kur t kom qef muj mi jau mor shpirtin fill, hiq pa u lodh!
Para se mu nda ja bana, aman Vdekje e dashun po t´lutna merrëm natan se nuk pom rrihet hiq ktu me kta insanat e ksaj bote. Rri rri se nuk e ki qaq keq- mtha! Me rend, tha- shkojnë kto punë!; miremo për met harru nuk tharroj. Hiq mos u mrzit! Edhe vazhdoj tutje me ni tkshyrme si t´shtremt e me nënqmim.
Kogja azganin je ka e qet me do nasihate tua qetu, që kishe nuk tutësh prej meje:- tha; "Veq ta shohum kur tvin dakiku e t´vi t´sreditna te dera;- Tkallxoj se a tutesh, a nuk tutesh! Ty as mendja nuk ta merr se sa e rrezikshme jam kur dikush tum provokojn! Flak për goje qes kur tnervozona!"
-Jo jo, thash dekë e nerume, dallash ti paskan dho nformatat! Krejt shpifje i paske, e akuza t´montume!
- Se pasha mixhën Ilaz Hudra që ne treg shet falc kundra, keqkuptim i madh tekoka bo; Nuk t´kam provoku e ofendu oj e gjorë kund fare, po veq deshta qetyne nejrzve tmi të racës shqiptare, me ju kallxue cok se ti nuk je e rrezikshme, dhe e tmerrshme, llahtare!
- Andaj edhe drojë të madhe, për ty nuk duhet treguar;
- që edhe në gjumë duke fjetur, me pamasë tu friguar!
Ec ec- e tha the qafën; -Mos mu ban ktu dipllomat!; Nuk kam tash kohë për tye! Edhe kur t´folsh me mu najher tjetër, mos mi qit fjalt t´ thurrne n´ vargje. Se haberin nuk ja paske!
Dhe ia therri dika ka drejtimi i Irakut e Afganistanit. Se mehesap krejt urgjentisht e me imell e kishin thirrë amerikant: Shkaku i terroristav!
O faliminerës pra ja bana oj e veshun mantillzi, me kosën përmbi supe!
Se vërtetë një grue kull tekokshe, frajericë mangupe!

nderime!

Ideologu, vec mos na fut me mendue se je TI "Azraili" se fill t'leshohna me dhurata, jo per tejter por se mos po nxjerrim noj vit ma shume...ani me njoftesi, kuptohet...
Eee si kishe me u kap brijave malit more Ideologu, sikur t'dishe se kur vjen, ani fushe t'ishte dukt, njaq t'lehte i kishe pas hapat...hahahahhahah Se me i fol...paj tybe n't'kish dale fjala...jo per tejter, por koha nuk t'kish premtue...hahahahha

P.S. Pershendetje i nderuar

[selvija]

vdekja është e frikshme, por akoma më e frikshme do të ishte po të dinim se do të jetonim përgjithmonë e nuk do të vdisnim kurrë ...

Por ? Se ku do shkojm dhe q'far na pret .nje gje qe askush nuk di...

[turisti]

vdekja është e frikshme, por akoma më e frikshme do të ishte po të dinim se do të jetonim përgjithmonë e nuk do të vdisnim kurrë ...

Por ? Se ku do shkojm dhe q'far na pret .nje gje qe askush nuk di...


Njesoj te pret si kur ke ardhe - e nuk ke dit se ku po shkon..............:biggrin: A po e shef se sa eshte pergjegjja e lehte ????? :biggrin:

[ideologu]

Sa për hajgare!

A m´ paske ra ntrag përafërsish se kush tekkokna oj dalldyshe a?!

Shiko! Sipas rregullave të forumit dardania është e ndalume pasinqertësia e rrena kështuqë mu patjetër po m´ bje me tregu vetëm të vërtetën edhe katije mos me ia dhan lakut. E pranoj që me tri raste kam ikë si strujë prej vdekjes taman që masi iu afrova e e pash prej ngatit që ajo vet ishte e ftoft si struja. Miremo për ndallim prej shumkujt une ate kam pas guxim me nguc e provoku. (Sa për përshkrim këtu duhet me qartsu se fjala asht për ikje nga paramilitart qetnik e jo dicka private! Se për private me sa e maj mend gjith tjert kan ikë prej meje e jo e kundërta). Edhe tu e ditë se e e vnoj jetën nlojë vetiniciativisht jam kthy n´ Vendlindje me hesap e me rrezik e temin. I pregaditun natyrisht se vdekja mund mem rastis në cdo moment. Mirëpo kur patrollat në vend që të shtin për të goditur për vdekje tentonin të më kapin gjallë aty automatikisht në shprehje erdh natyra instinktive e mekanizmit të mbrojtjes së shpirtit, të mosdorëzimit të pakushtësishëm. Për ate edhe ikja menjëherë u ba fakt . Edhe cfarë ikje se. Vrapues i vërtetë. 60 km n´sahat e komt mas qafe mshkojshin tuj nga.
Pastaj oj herife nuk asht trimi trim vetëm nja që burrnisht e man burgun apo nja tjetër që sypatrembur e shijon vdekjen, por trim asht edhe ai që pa asnjë frike t´mundshme, e ekzekuton veprën, rrespektivisht në raste kyqe pa ngurrim fare, e sfidon Jetën. (inshalla dikush mkupton se cka po du me than, se unë për veti hiq jo!). Sidokoft nuk asht aty puna. Nuk asht marre me i ikë Vdekjes. Marre asht me ikë palidhje. Na qata kishe po diskutojmë ketu. A duhet me i ikë (me ju tut) Vdekjes a nuk duhet?! Une mendimin tem e dhash, se kurrësesi nuk duhet me u frigu. Edhpese ajo kuptohet asht vetëm teori. Ku medit zoti mos thasht e mem ardh deka sonte nashta edhe shastrisna pej tute. Cka sban vaki. Une ku me dit se sa jam azgan tash nket moshë. Ktuniher nime jom kon trim me flet por tash punat pak kanë ndryshu. Ma shumë jam tuj flet se sa jam trim pom doket. E ku medit! Bile tu fol për kto sene si shumë keto koht e fundit sot kur dola me u shatit u ërrxova nkokërr...shpinës e desh kesh ka e thej krahin. Qaq shum që mdhimti sa kujtova mos nashta edhe jom dek. Se a e di nuk ban shum e shum me ba hajgare me dekën. Se asaj filhall i kcen teli e vjen pa prit e pa kujtu e ta ngjet për qafe. Po nejse! E sa i përket pra temës ju tjert tash duhet mem bind se unë jam gabim nato mendimet e mia! Une përveti qeshtu!
Kurse sa i perket do lavdimeve se po ditshna me fol mirë muj me thon se normal ajo punë për mu se une, pom vje keq me thon se nashta zihet si lavdim, me profesion jam mësues. Bile arsimtar me kshyr holl e holl. Nfshatin tim te lindjes kam punu plot 4 vjet si arsimtar i bazave të arsimit teknik. Masi pata punu ma herët nja 6 vite si kurril i shkollës. E aty si msues i msojsha nxansit e katunit se qysh marohen bigat e kerrit, qysh marohen koshat pej thuprrav t´lejthis, qysh bishtat e sakicës, e keshtu me rradhë. Bile edhe rregullat e trafikut iau msojshum fëmive se ncillën anë të rrugës duhet me i gra bullicave e qysh duhet m lon traktorat me kapercy tpart. E qashtu. Punë katundi mo! Tana masanej une edhe disa guhë botnore i di. Si p. sh. suedisht, norvegjisht, danisht e besa kapak edhe gjermonisht. Kështuqë prej moti une shum i aft jom kon. Bile mthojke me ni vakt baba rahmetlia: he djal jem he, edhe pak e gati ma i meqmi nkrejt katunin ki me u bo. Hoxha jonë ka pas medresën e kryne e gjithë e llogaritshin si mat zot!

Sa për pahajgare!

Të nderuarë anëtarë të Dardanisë!
Dëgjoni mirë këndej e të mos thuani pastaj se nuk jau kam tërhequr vërejtjen e duhur me kohë!
Jam mëse mirënjohës për lavdërimet e komplimentet e arritura nga disa nga ju këtu, por ju bëj me dije se unë nuk harxhoj kohë me shkrimet e mia për të arritur ndonjë efekt të tillë! Arsyeja ime e vetme e angazhimit në këtë forum është e natyrës krejt kombëtare, e asësesi e asaj private!
Unë përndryshe sa i përket nivelit të intelektualitetit, as që kam nevojë të orientohem nga fjalët e përzgjedhura të përurimeve të bashkëbiseduesëve, për të e ditur rangun a peshën objektive e të vërtetë në hierarkinë ekzistuese të shoqërisë së sotme aktuale! Cdokush e di vendin e vet të pozicionuar! Ky është fakt!
Mirëpo në mënyrë identike fakt është edhe dituria se këtu përgjat tërë kësaj kohe si anëtar i këtij mjedisi virtual, kam patur rastin të hetoj prezencën e padiskutueshme të individëve të shkallës së lartë të arsimimit kompetent! Për të mos shkaktuar keqkuptime të përgjithëshme do të kisha preferuar të mos bëj paraqitjen publike të emrave rrespektivisht nofkave të tyre këtu, por mjafton të thuhet se numri i tyre nuk është në asnjë mënyrë i vogël e i pakonsiderueshëm! E që tash ata në vend të zgjedhjes së implikueshmërisë direkte në trajtimin e halleve e të problemeve qenësore të këtij kombi tonë kanë zgjedhur indiferencën a heshtjen, ajo është një dukuri në vete, e cila duhet patjetër herët a vonë të aktualizohet si cështje urgjente e shqyrtimit profesional e adekuat! Nuk është punë edhe aq e nderëshme sjellja apo mentaliteti i tillë dominues në mesin tonë! Aspak! Ikja nga përgjegjësitë e deleguara nga vetë Jeta në këtë Botë për një intelektual të denjë do të duhej të ishte një mossukses i pashoq, në ecurinë e tij si prirës e avangardist i këtij Populli të vuajtur tonë të mjerë! Masa e thjeshtë e jonë e gjora përveq ne të shkolluarëve intelektualë, asnjë tjetër shtyllë mbështetjeje nuk ka në jetë. E nëse edhe ne e zhgënjejmë dhe e dështojmë ate në cdo instancë, ajo në asnjë kuptim më tutje nuk do të mundet të funksionoj e ndarë, e të mbijetoj! A e keni vërejtur se si cdo punëtor i pashkolluar e i thjeshtë shqipëtar, me krenari të lartësuar e hyjënore e konsideron vetën, të jetë i pamëposhtur e i vërtetë kombëtar! Shpresat e vetme të tyre në cdo cast të jetës së tyre të mundimëshme e mizore, iu janë drejtuar vetëm nga ne e askush tjetër! Nuk e dinë të gjorët se shumica nga ata të ashtuquajturë intelektualë të Kombit për parim kryesor të jetës së tyre e kanë përvetësuar moton: "cdokush për vete!". Ata përkundër kësaj poshtërsie të paparë historike të këtyre të fundit, me kontinutet të pandërprerë besimin e tyre të plotë e kanë vendosur në duar të tyre! Pamvarësisht pasojave të shkakëtuara eventuale! Ai gjest fisnik i Popullit Tonë, të nderuar bashkëtadhetarë, është njësoj sikur kur dikush i pafajshëm, naiv, e me dituri jo aq të mjaftueshme për këtë Botë, të dorëzohet me jetën e tij të zhveshur të vërë si investim, pa hamendur fare për sakrificat e mundëshme të tija në Jetë! Populli ynë përndryshe edhe është i pafajshëm, naiv, e me dituri jo të plota mbi procesin e dinamikës së Jetës! Ne ate nuk duhet shkelur a mëkëmbur kurrë në Jetë! Meqë ai akt do të ishte mëkat i madh i Pabesisë Kombëtare! Meqë Ai është pjesë e jona e Tërësisë! Ne pa ate pjesë nuk kemi as gjasën më të vogël të ekzistimit në Planet! Krijuesi të shkretët njerëz i krijoi me qëllim të provimit të tyre në këtë Jetë. Qartë! Mirëpo i Madhërishmi Ynë Qiellor edhe për ne të tjerët posedon, po të njëjtin objektiv! Andaj mosrrespektimi i jetës së të voglit tonë bashkëkombëtar në nevojë e emergjencë, automatikisht sinjifikon edhe dështimin tonë gradual e eventual! E dështimi i ngadalshëm e gradual një ditë, medoemos do të përfundon në dështimin total, një ditë tjetër. Pa asnjë dyshim!
Në ndërkohë këtu duhet potencuar, se nuk do të ishte aq i hijeshëm konservimi i rezonimit të mbarësishëm se e tërë bara e përgjegjësisë duhet patjetërsisht të iu hudhet mbi supe vetëm politikanëve tanë aktualë! Në asnjë aspekt! Ne të gjithë e dimë se kush na janë ata. Për ate edhe nuk kemi nevojë të humbasim kohë në analizimin e veprimtarisë e veprimeve të tyre! Ndonëse ne sikur të ishim pak të më unjisuar dhe më solidarë, garantuar se do të kishim mundësi edhe të ndërrimit të kursit të sotëm të politikës sonë mbretëruese! Mirëpo sidoqoftë këtu në prizmë të parë të implikueshmërisë, vëhet dispozicionimi i ynë krejtësisht apolitik në zgjidhjen e situatës së mjerueshme në Komb! Krejt pamvarësisht vullnetit e mundësive të klasës sonë politike aktuale!
Të shihet një i pastrehë dhe një i pabukë i endur në ato toka të tona autoktone, të lavdishme, e stërgjyshore, dhe të mos ndërmerret asnjë iniciativë e duhur konkrete e ndihmës së shpejtë humanitare për një intelektual të arritur, do të duhej të ishte përvoja më e hidhur ekzistuese në këtë Botë! Turpësia absolute dhe e paskajshme!
Cdokush nga ne në mënyrë të padiskutueshme posedojmë kushte e hapësirë të mjaftueshme për të bërë intervenime apropriative në atë kontekst! E që ate askush nga ne nuk e bëjmë në asnjë rast, është një fakt që kurdoherë do të na hakëmirret shtrenjtë!
Në cdo pikëpamje të jetës sonë të etabluar e të qetë!

nderime!

[lirik]

jeta dhe vdekja jan dy komponente
të shpikura nga nji superfuqi
që të dyja jan
të trishtueshme
dhe trajta të ndryshueshme
që përbëjnë lojen e universit
apo sherbimin e ndonji krijuesi kompetent i ksaj qështje te natyres
pjesë e universit në të cilin bëjmë pjes ë edhe ne njerzit
sepse në univers bëjm pjes edhe ne
meqense nuk jemi as të fillimit as te m,barimit
njeriu në rastin e jetes përbëhet nga instikti dhe
dëshira vdekjen e konsideron mosnjohje
dhe ndryshim i panjohur që paraqet llahtarë
nga mashtrimet dhe vetmashtrimet kozmetike qe sjell jeta vdekja përbën
domosdoshmëri të dhunshme që imponon frigen nga ajo
duke mos e njohur dhe duke mos e dashtë por duke e uurryer dhe
instiktivisht si dhe me cetedije duke ju shmangur me vrapin dhe angazhimin deri nëmajat ma të larta të luftes per mbi jetesë
duke tentuar me qdo kusht që të mbetemi në jetë bileedhe kur ajo ma dúhet
përshembull shohim smundje te pa shpresa por ato luftohen per te ju shpetuar kthetrave te tyre dhe qellimi final na paraqitet instikti përpjekja për të mbetë në jetë duke ekonsideruar ate si diqka te mirë te domosdoshme shpetimtare
në fakt edhe pse ajo paraqet ndoshta ma llahtarë dhe ma shum deshtime se vdekja te disa raste per shembull te smundjeve të rënda
vdekja si proces dhe fenomen vdektarë e pa njohur
që nuk ja njohim qenshmërinë
sepse na duket errrsirë
vështrisi
tjetërsim që para qet llahtarë katastrofë shihet si lemeri dhe domosdoshmëri
ku me instiktin njerzor secili ikë dhe i shmanget edhe ata qe e duan dhe kalojn ne vetvarje ose vetvrasje shkojn me vetbindje se jan duke shkuar drejt nji errsire dhe drejt nji tmerri drejt nji diqka te stervuajtshme qe qenja njeri me vetedijene ti e ka dro dhe i frigohet
por arsyet nganjiher jan misteri i vendosmerive ato kn aq shum pesha sa qe edhe instiktin e dominojnë
ligji i instiktit dhe arsyeve që përbën jeten e sfidojnë vdekjen dhe jeten mvaret se deri ku shkojnë baraspeshat dhe animet
dikush merr vendim q ë të mos jetoj ma ky vendim merret nga pesha dhe lloji i vuajtjes
mbi bazat e fatkqesive të mdha që sjell jeta e pa mëshirë dhe e mundimshme
gjithqka ne ket kordinim qe si duket e ka krijuar kush që ne po mendojm se ësht krijiuesi
shihen prefekte elementet dhe vet teatri struktura si dhe vet përbërja e elementeve qe perbejn jeten si jetë me te gjitha komponentet karakteristike dhe strukturale qe ajo me ato aftesi instiktesh dhe arsyesh i ik vdekjes por me t e njejtat ato kur ato marrin bindje dhe trajta te ndryshme kerkoin ndrrimin e jetes me vdekjen
njeriu përbëhet prej shum specifikave prej shum hollsive dhe përbërjeve të cilat ndertojnë strukturene tij bindjet vetedijet nenvetedijet informimet
dhe vetedijen mbi jeten dhe vdekjen mbi peshat e sajë vleren dhe domosdoshmeritë si dhe llojin e vendimeve dhe raporteve jetë vdekje
ne mes te jetes dhe vdekjes sillet qenja njerzore nepr relacionet kohore dhe vet ekzistencen kohore ne te cilen ekziston dhe përbën jeten
nga përbërja jestore dhe faktori kahje zhvillim pozicion gjendje sasi nga vet situatat mvaret vendimi sifida dhe lloji i saj friga dhe mundja e saj per te marr vendime
drejt jetes apo drejt vdekjes
ka njerz q eme vetedije shkojn ne vdekje ne akte heroike jo pse i nuk i tremben dhe nuk jan te vetedisjhem per pasojat se ai ne pak sekonda nuk do t ejet ma por akti arsyeaja instikti nen vetedija per qellimin e shtynë shtu siq e shtyn tjetrin te mbijetoj e te mos vdes
i njejti sikur te ishte para fatkeqsis se ndoj vershimi apo natyre apo ndopj termeti zjarri dot e bënte qmos te mbijetoj
jeta i ngjanë nganjiher nji lojet teatrale dhe tragjikomizmi detyrues obligues insttiktiv
ka raste kur njeriu me gjith vetedijen se qfar pasojash ka dhe qka esht ajo
e eme gjith logjiken qe e ka e sfidon jeten dhe e kekron vdekjen por ne te njejtat sekonda te atij vendimi nese paraqitet nji termet instkti i tij do te luante loj tjeter
jeta perbehet prej lemerive llahtareve trimrive vetmohimeve intstikteve vetedijeve nen vetedijeve emocioneve te gjitha ngjajn ne do gjykime dhe zhvillime imponuese teatrale tragjikomike ku njeriu esht qenje figure si ne lojë shahu brenda hapsire