Kur Tirana zyrtare i kërkonte Francës ekstradimin e Abaz Kupit

[Psikologu]

Kur Tirana zyrtare i kërkonte Francës ekstradimin e Abaz Kupit
http://www.cdodite.com/fotografite/artikujt_foto410x/Kur_Tirana_zyrtare_i_kerkonte_Frances_ekstradimin_ e_Abaz_Kupit.jpgPër herë të parë revista "Shqip" publikon dokumente sekrete të nxjerra nga Arkivi i Ministrisë së Punëve të Jashtme në Tiranë, ku hidhet dritë mbi përpjekjet e qeverisë komuniste shqiptare në vitet 1952-’53, për të bërë të mundur ekstradimin e Abaz Kupit nga Franca.

Letra e plotë e Tiranës zyrtare e nënshkruar nga zv/ministri i Jashtëm i asaj kohe, Mihal Prifti dhe akuzat e hedhura ndaj ish-kreut të Legalistëve shqiptarë, i cili në atë kohe jetonte si azilant politik në Francë

Me anë të Ministrisë së Punëve të Jashtme dhe asaj të Drejtësisë, të bëjmë të gjitha përpjekjet tona dhe demarshet e duhura pranë qeverisë franceze, në mënyrë që ajo të na dorzojë sa më parë kriminelin e luftës, Abaz Kupin”. Kështu u shpreh në mes të tjerash, në fund të fjalës së tij në një prej mbledhjeve të Byrosë Politike të janarit të vitit 1952, kryeministri i qeverisë shqiptare dhe njëkohësisht Sekretari i Parë i Komitetit Qendror të PPSH-së, Enver Hoxha, i cili atë porosi të prerë, e dha menjëherë porsa zëvendësministri i Punëve të Jashtme, Mihal Prifti, përfundoi raportin “Mbi veprimtarinë e emigracionit reaksionar shqiptar në vende të ndryshme të botës”, që ishte dhe pika kryesore e rendit të ditës të asaj mbledhjeje.

Po cilat ishin hapat që ndërmori qeveria shqiptare e asaj kohe për ekstradimin e Abaz Kupit (kreut të legalistëve shqiptarë në Perëndim), nga Franca në Shqipëri dhe çfarë lëvizjesh diplomatike bëri ajo për të zbatuar atë vendim të Byrosë Politike? Për të gjitha këto bëhet fjalë në një numër të madh dokumentesh arkivore që mbajnë siglën “Tepër sekret”, të cilat i përkasin periudhës së viteve 1952-1953, kohë në të cilën filluan përpjekjet e para të qeverisë shqiptare për të bërë të mundur ekstradimin e kreut të Lëvizjes së Legalitetit, Abaz Kupi, nga Franca në Shqipëri. Këto dokumente, një pjesë prej të cilave po i publikojmë në këtë shkrim, nuk e kanë parë kurrë dritën e botimit dhe ato bëhen publike për herë të parë, pasi për gati gjysmë shekulli me radhë janë ruajtur në fondet sekrete të Drejtorisë së Përgjithshme të Arkivave të Shtetit Shqiptar.

[Psikologu]

Tirana: Na ekstradoni kriminelët e luftës

Kërkesën e parë për ekstradimin e kundërshtarëve të saj politikë ose të atyre që u quajtën “Kriminelë të luftës”, qeveria komuniste e Enver Hoxhës e kishte bërë që me mbarimin e luftës, në fundin e vitit 1944, kur ajo kishte ardhur në pushtet. Në fillim të listës së gjatë prej më shumë se 300 emrash, që Tirana zyrtare ua dërgonte në atë kohë disa shteteve Perendimore ku ishin strehuar emigrantët politikë shqiptarë, të arratisur nga vendi, figuronte emri i mbretit Ahmet Zogu dhe pas tij, i dyti në listë, vinte Abaz Kupi.

Ndonëse qeveritë e vendeve të ndryshme Perëndimore nuk iu përgjigjën asnjëherë pozitivisht qeverisë së Tiranës, dhe nuk ekstraduan asnjë nga personat që figuronin në atë listë të gjatë, ajo kërkesë vazhdoi të qëndronte në fuqi për vite me radhë. Nisur nga përgjigjet negative që i vinin për atë problem, dhe duke e parë të pamundur kërkesën e saj për sjelljen në Shqipëri të të gjithë personave që figuronin në atë listë, në fillimin e viteve ’50 qeveria komuniste e Tiranës ndryshoi taktikë dhe mendoi që atë gjë ta kërkonte me nota proteste vetëm për disa persona të veçantë, duke e filluar atë me Abaz Kupin.

[Psikologu]

Qeveria shqiptare pajton avokatin Zhuvenel

Pas porosisë së prerë të Enver Hoxhës dhe vendimit të Byrosë Politike të janarit të vitit 1952, që qeveria shqiptare të bënte të gjitha përpjekjet e duhura për të bërë të mundur ekstradimin e Abaz Kupit nga Franca në Shqipëri, Ministria e Punëve të Jashtme nisi dhe procedurat e para për zbatimin e atij vendimi. Siç shihet dhe nga dokumentet arkivore, përpara se Ministria e Jashtme në Tiranë të niste procedurat e saj për ekstradimin e Abaz Kupit nga Franca në Shqipëri, ajo fillimisht i tatoi pulsin qeverisë franceze, duke parë sesi do reagonte ajo për atë problem. Kështu, me anë të njerëzve të shërbimeve sekrete të Zbulimit Shqiptar (Sigurimi i Shtetit), që vepronin të kamufluar nën petkun e diplomatëve në përfaqësitë tona të akredituara kryesisht në Romë e Paris, Ministria e Jashtme e Shqipërisë u lidh me avokatin francez Zhuvenel, i cili botoi në gazetën “Humanite” (organ i Partisë Komuniste Franceze) një numër artikujsh kundër eksponentëve kryesorë të mërgatës politike shqiptare në Perëndim, duke i cilësuar ata si kriminelë lufte.

Por pas këtyre artikujve që shënuan dhe hapin e parë të përpjekjeve të Tiranës zyrtare mbi çështjen e ekstradimit të Abaz Kupit, ngjarjet nuk rrodhën ashtu sikurse i kishte menduar qeveria shqiptare, pasi dolën të tjera probleme. Pas artikujve të avokatit francez Zhuvenel, kreu i legalistëve shqiptarë në Perëndim, Abaz Kupi, i cili ishte dhe një nga personat më të anatemuar në shkrimet e gazetës “Humanite”, u indinjua pa masë. Ndaj akuzave të bëra në adresë të tij, ai nuk qëndroi duarkryq, por pajtoi një avokat tjetër francez dhe paditi për shpifje Zhuvenelin, duke e hedhur atë në gjyq. Pas kësaj, Ministria e Jashtme në Tiranë, nëpërmjet zëvendësministrit Mihal Prifti (në atë kohë ministër i Jashtëm ishte vetë Enver Hoxha), me anë të disa telegrameve i kërkonte legatës shqiptare në Paris që ajo ta mbante në korrent vazhdimisht për problemin që kishte dalë dhe ta njoftonte për kohën kur do të fillonte gjyqi ndaj avokatit francez Zhuvenel.

Po kështu, në ato telegrame Mihal Prifti i bënte me dije ambasadorit Behar Shtylla se qeveria shqiptare kishte vendosur të dërgonte në Paris dy dëshmitarë, Riza Sulon e Xhavit Qesen (Xhavit Qesja, funksionar i lartë i KQ të PPSH-së në atë kohë, kishte dhe lidhje krushqie me Kupin), për të dëshmuar kundër Abaz Kupit dhe për të mbrojtur avokatin francez Zhuvenel. Kjo gjë konfirmohet edhe në një nga telegramet e ambasadorit shqiptar të asaj kohe të akredituar në Paris, Behar Shtylla (në atë kohë quhej Ministër fuqiplotë), të dërguar në adresë të Ministrisë së Jashtme në Tiranë. Në atë telegram, që mban datën 14 janar 1952, midis të tjerash thuhet: “Bisedova me Nordmanin. Gjyqi do filloj me 4 shkurt, veç në rast se kundërshtarët kërkojnë atë ditë, gjyqi mund të vendosë të shtyjë. Sipas tij, amerikanëve nuk iu intereson të bëhet ky gjyq, edhe ne nuk kemi fitim të bëhet. Mendoj se Xhavit Qesja mjafton, por edhe të dy po të vijnë, mirë është. Vendet miq dërgojnë shahitë. Unë mendoj të vijë Xhaviti vetë. Ndërhymë për vizat në Ministrinë e Punëve të Jashtme. Çështja e Arif Sulos ka ditë, legata frënge aty është, ka njoftuar të jap vizën”. Behari.

[Psikologu]

Porositë për Behar Shtyllën

Pas njoftimeve të legatës shqiptare të Parisit, për fillimin e gjyqit ndaj avokatit francez Zhuvenel, Tirana zyrtare nuk u mjaftua vetëm me idenë e dërgimit në Paris të Xhavit Qeses, i cili do dëshmonte në gjyq kundër Abaz Kupit. Por, për t’i ardhur sadopak në ndihmë avokatit francez, qeveria shqiptare mendoi që atë gjyq ta shfrytëzonte dhe për të deklaruar publikisht vendimin e saj për të kërkuar ekstradimin e Kupit nga Franca.

Kjo gjë shihet më së miri dhe konfirmohet edhe nga një telegram i zëvendësministrit Prifti, dërguar ambasadorit Behar Shtylla në Paris. Në atë telegram, ku në fillim të tij thuhet “Tepër Sekret. Të shkruhet vetëm me dorë dhe me shkrim të pastër”, titullari i Ministrisë së Jashtme ka shkruar: “Këshillohuni me avokatët e Zhuvenelit dhe me miqtë e tij dhe na njoftoni urgjentisht nëse ata e shikojnë opportune që të kërkojmë që tani nga Qeveria Franceze, dorzimin e Abaz Kupit si kriminel lufte me qenë se ka deklaruar qëndrimin në Francë. Sipas informative që ka kjo Ministri, aty qëndron më të shumtën e kohës në Itali ku zhvillon aktivitetin e tij. Na njoftoni nëse tani me rastin e afrimit të hapjes së gjyqit, ndodhet në Francë apo gjetkë. Stop. Mihal”.(firma)

[Psikologu]

Përgjigja e ambasadorit Behar Shtylla

Pas kërkesës së Ministrisë së Jashtme në Tiranë, e cila i kërkonte ambasadorit të saj në Paris, Behar Shtylla, që të bisedohej me avokatët e Zhuvenelit, nëse qeveria shqiptare mund të kërkonte pranë qeverisë franceze ekstardimin e Kupit, ambasadori Shtylla i përgjigjet menjëherë shefave të tij në Tiranë, duke u dhënë shpjegime të hollësishme për ato që i kërkoheshin. Në telegramin e tij, që mban datën 19 janar 1952, në mes të tjerash shkruhet: “Dje kisha për çaj avokat “Zhuvelin” dhe Manjenin. Biseduam për procesin. Dje, “Normanin” e kish njoftuar avokati i Abaz Kupit se Abaz Kupi nuk do paraqitet në gjyq, gjoja se nuk e ditkam ku ndodhet tani. Tërheqja e Abaz Kupit ose është manovër ose pse e dinë që është elementi më i kompromentuar e më i dobët i akuzës. Më parë është hequr një rumun.

Ne menduam kështu: Të vazhdojmë përgatitjet sikur ai do të paraqitej, po të mos paraqitet materiali dhe dokumentat që kemi kundër tij të përdoren për të goditur të tjerët, e treta avokatët të gjejnë bazën juridike që Zhuveneli ta hedhë në gjyq Abaz Kupin për akuzë shpifarake duke tentuar kështu që ditën e parë ta kthejmë gjyqin në kundër akuzë. Mendojmë të vijë sidoqoftë një shahit (dëshmitar). Për vizën edhe sot ndërhymë por s’kanë dhënë përgjigje të saktë. Që sot filloi fushata në “Humanite”. Më 21 gjer më 24 Janar mblidhen në Londër krerët e kriminelëve të luftës të Europës Lindore. Aty do të marrin pjesë dhe disa socialistë të së djathtës, Spaak R. Ramadjer etj, Paul Rainot etj. Duket atje do të caktohet ndër të tjera dhe qëndrimi dhe shahitët e akuzojnë procesin e Juvenelit. Ka pak ditë që gazeta “Le’ Mond” shkroi tre artikuj të gjatë mbi emigracionin e Europës Lindore në Perëndim, për shqiptarët shkroi vetëm tri radhë. Këta artikuj filluan fushatën e reaksionit për procesin. Njoftoni Romën të na dërgojë relacionin mbi Abaz Kupin. Për gjithçka të re do ju njoftojmë”. Behari.


Kërkesa e Ministrisë së Punëve të Jashtme të Shqipërisë pranë legatës franceze në Tiranë

[Psikologu]

Nata e protestës e qeverisë shqiptare për ekstradimin e Abaz Kupit

Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës Popullore të Shqipërisë me urdhër të Qeverisë së saj ka nderin t’i njoftojë Legatës së Francës në Tiranë me lutje që t’ia transmetojë Qeverisë së saj sa më poshtë vijon: Nga informatat që ka Qeveria e Republikës Popullore të Shqipërisë rezulton se krimineli i luftës dhe armiku i popullit shqiptar Abaz Kupi, ndodhet në Francë dhe banon në Paris në adresën 11, Rue Massaset XVI. Krimineli i luftës dhe armiku i popullit shqiptar Abaz Kupi ka qenë bashkëpunëtor i ngushtë i okupatorit gjerman dhe i Qeverive kuislinge që ekzistonin në Shqipëri në okupacionin fashist dhe nazist.

Ai ka qenë iniciatori dhe organizatori kryesor i organizatës tradhëtare Legaliteti. Në bashkëpunim me ushtrinë e okupatorit gjerman dhe të qeverive kuislinge, si dhe në bashkëpunim me forcat mercenare të organizatës tradhëtare “Balli Kombëtar”, Abaz Kupi ka luftuar aktivisht kundër Ushtrisë Nacional- Çlirimtare dhe popullit shqiptar. Ai veçanërisht është përgjegjës për të gjitha shkatërrimet dhe grabitjet, për vrasjet e patriotëve dhe të popullsisë në krahinat e Shqipërisë së mesme si në Krujë, Mat, Peshkopi, në rrethet e Tiranës, në Prezë, Tujan, Shëngjergj, Selbë, Shën-Pal e gjetiu. Abaz Kupi ka qenë inspiruesi i masakrave të trishtueshme dhe të pashembullta të 4 Shkurtit 1944 në Tiranë.

Veprimtaria kriminale dhe anti-popullore e këtij krimineli lufte dhe armiku të popullit shqiptar, bashkëpunimi i tij me okupatorët fashist dhe qeveritë kuislinge si dhe gjithë akuzat që rëndojnë mbi të janë të njohura publikisht dhe të faktuara në mënyrë të plotë dhe të padiskutueshme. Për t’i shpëtuar ndëshkimit të drejtë të popullit shqiptar për krimet e rënda që ka kryer gjatë okupacionit kundër tij, në pragun e çlirimit të Shqipërisë, Abaz Kupi me ndihmën e anglo-amerikanëve kaloi në Itali e së andejmi në Francë ku sot ka vendbanimin e tij dhe nga ku vazhdon aktivitetin e tij armiqësor kundër Republikës Popullore të Shqipërisë dhe popullit Shqiptar. Komisioni Qendror i Shqipërisë për krimet e luftës si dhe Qeveria e Republikës Popullore të Shqipërisë, duke u mbështetur në deklaratën e Moskës të tre fuqive të mëdha të botuar në tetor të vitit 1943 si dhe mbi vendimet e mëpastajme të marra nga fuqitë aleate mbi dorëzimin e kriminelëve të luftës kanë kërkuar pranë Komisionit Qendror për krimet e luftës në Londër, si dhe nga Qeveritë e Shteteve të Bashkuara të Amerikës të Britanisë së Madhe dhe të Italisë, dorëzimin e kriminelëve me kombësi shqiptare ose të huaj që gjatë luftës kanë kryer krime dhe kanë bashkëpunuar me agresorët fashistë dhe nazistë në kurriz të popullit shqiptar.

Në të gjitha këto kërkesa, emri i kriminelit të luftës dhe armikut të popullit shqiptar Abaz Kupi figuron në krye të listës së kriminelëve të kërkuar për t’u dorëzuar. Qeveria e Republikës Popullore të Shqipërisë duke i bërë të ditur sa më sipër Qeverisë Franceze për aktivitetin armiqësor dhe kriminal të Abaz Kupit, duke u mbështetur në deklaratën e Moskës të vitit 1943 të të tre fuqive të mëdha mbi dorëzimin e kriminelëve të luftës si dhe në vendimet e mëvonshme të fuqive aleate mbi këtë çështje, e bindur se vepron me frymën e kartës të Organizatës së Kombeve të Bashkuara dhe me interesin e përbashkët të popujve dhe të paqes dhe duke marrë parasysh se aktualisht Abaz Kupi ndodhet me banim në Francë nga ku vazhdon aktivitetin e tij armiqësor kundër Republikës Popullore të Shqipërisë dhe popullit shqiptar, kërkon nga Qeveria Franceze të procedojë sa më parë në dorëzimin e këtij krimineli lufte dhe armikut të popullit shqiptar, Qeverisë së Republikës Popullore të Shqipërisë. Qeveria e Republikës Popullore të Shqipërisë dëshiron nga Qeveria Franceze që të ketë sa më shpejt që të jetë e mundur një përgjigje mbi sa kërkohet në këtë notë. Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës Popullore të Shqipërisë me këtë rast i shpreh Legatës së Francës në Tiranë sigurimet e konsideratës së saj më të lartë.

[Tomori]

ABAZ KUPI - PINJOLL I NACIONALIZMIT TË KULLUAR DHE BESNIK I IDEVE DHE PRAKTIKËS PERËNDIMORE TË QEVERISË SË MBRETIT ZOG
-- nga Luan Gashi
Quins NY: Asht nji kenaqesi, qe sot gjindemi para nji figure heroike, politike, patriotike e fisnike, sic ishte Abaz Kupi. Sot, gjindemi para nji trimi legjendar, para nji komandanti, para nji koloneli, majori dhe sic e thirrshin bashkfshataret e tij kapedan ose sic e thirri vizionari largpames, strategu dhe themeluesi e drejtuesi i shtetit te pare shqiptar Mbreti Zog, Abazi im.Sot, ne shenje respekti kujtojme kete hero vigan, ku jeta e tij asht plot kujtime e ngjarje dhe ndodhina historike, ne periudhen ma kulminante, i cili Heroi ka qene aktori ne levizjet kombetare te shekullit XX, duke nderue kombin dhe vetveten.
Abaz Kupi, lindi me 6 gusht 1892, ne nje lagje te quajtun Varosh ne Kruje. Ai u rrit ne nje familje heroike e patriotike ne nje dhome burrash ku bisedohej per Shqipni, per flamur per trimni, per bese e burrni.
Historia e lavdishme e Kupeve fillon para Abazit, si me te atin Hasanin dhe te afermit Osmanin dhe Brahimin. Te gjithe keto paraardhes te Abazit, shquheshin si figura parësore. Koloneli, edukaten e celikte e kishte marre nga topraku (oxhaku), aty ku trashegohej legjenda e Skenderbeut. Ai qysh i ri spikati me ndjenjen e dashnise per vendlindjen dhe urretjen per pushtuesit turq, duke kontribue me bashkmoshataret ne grumbullimin e fishekeve.
Ne vitin 1914, filloi levizja rebeliste apo me mire me thane levizja e Haxhi Qamilit. Ketu Abaz Kupi naltesohet, duke mbrojtun flamurin Shqiptar. Perfaqesuesit rebelist me ne krye nji far trathtari Llan Hoxha, donin te perdhosnin Flamurin tone kombtar, ndersa Abazi mbrojti flamurin dhe turkomanit i tregoi vendin me nji plumb.
Rebelistet jo me kaq, donin te shkaterronin edhe kishen shqiptare ne Rreshen, kurse shpirti fisnik dhe human i Abaz Kupit spikati dukshem duke luajtur rolin kryesor ne mbrojtje te kishes shqiptare. Ai kishte fillue me u ndigjue dhe me i dale zani e nami si Kapedan, ashtu sikurse e therrshin me respekt te madh asokohe.
Ne periudhen e fillimit te shekullit XX, apo siq do ta quajme periudha e Rilindjes apo e Rizgjimit Kombetar (sikurse eshte shprehur profesori i nderuem Arshi Pipa), Shqipnia ishte e ndame fise e fise, tarafe tarafe. Kujtojme, se ishte koha e cubave, se ishte koha e gishtit dhe ishte koha e grupeve rivale.
Mbreti Zog u ba vete Mbret dhe jo me trashigim si bir Mbreti, por tue kalue neper te gjitha fazat e rregullta politike e ushtarake te nje njeriu qe kishte synim te Maja e Kodres. Ai vinte nga nje familje qe kishte sunduar ne Mat, prej nje familje me gjak princor, ku bisedohej politika e sundimit dhe e fuqise. Kjo ishte faza e pare e stervitjes per me hyp tek Maja e Kodres. Permbi gjithcka ishte se Ai kishte le per me u ba Princ, me u ba i pari nder te pare, se ne Shqipni nuk ishte e lehte me u ba Princ veq se rjedh nga nje famlje e madhe. Kishte dhe familje te tjera te njohuna, por ai ishte vete personi qe kishte le me te gjitha elementet intelektuale dhe ushtarake dhe u ba i pare nder te pare.
Veme ne dukje se Mbreti Zog perballej me nje veshtiresi shume te madhe: me bashkimin e fiseve, tarafeve ne dobi te kombit, nje veshtiresi te tille kishte ndeshe edhe me Abaz Kupin. Levizjet e tij patriotike Mbreti i studionte, jo vetem te Abazit por edhe te te gjithe te tjereve. Kur ishte nevoja, per interesat e nalta kombtare te Shqipnise, i ftonte per bisedime edhe kundershtaret e tij me nje zemergjensi dhe largpamsi prej nji udheheqsi.
Xhelozite e fqinjeve ishte te pasosuna ndaj Shqipnise. Keshtu serbo-malazias, kishin fillue planet per te marre Shkodren, vater kjo teper e rendesishme. Shteti shqiptar kishte marre sinjalin si dicka po e kanoste vendin e shqiponjave. Abazi me gjithese kishte marredhenie te akullta me Ahmet Zogun, ai e kishte pyetur vehten, se kur eshte nevoja per Shqipni nuk kursej asgje.
Abazi mblodhi vullnetaret e vet dhe iu bashkangjit menjihere ne ne vitin 1920 ne Luften e Koplikut, ku operacioni ushtarak ne ate kohe drejtohej drejtperdrejte nga Ahmet Zogu. Me 1921, fill pas Koplikut, serbet filluan tentativat per te krijue te ashtequajtunen Republika e Mirdites. Mirepo kjo anderr u shue ne saj te zotesise se Ahmet Zogut dhe ne saj te gatishmerise te Abaz Kupit dhe Bajram Currit.
Ma vone ne vitin 1922, shteti shqiptar ndeshet me kryengritesit dibrane. Elez Isufi, me forcat e tij kishte avancue drejt Tiranes. Ne saj te marredhenieve te ngurta, qe ekzistojshin mes Zogut dhe Abazit, ky u ishte bashkangjite kryengritesve, por kur e pa dhe u bind se Shqipnia ishte ne pikpyetje ne zhdukje Abaz Kupi u ndal dhe tha: “Shqipnia mbi te gjitha”. Konsulli anglez i bindi kryengritesit, se Shqipnia asht drejt zhdukjes dhe kjo kryengritje e pakuptimte vecse e shpejton shperberjen e kombit me te lashte ne Europe.
Pas shume ngjarjeve, mbas shume veprave, mbas shume levizjeve, Zogu kishte arrit me krijue besimin per nji bashkepunim me Abaz Kupin, ndersa Abazi kishte forcue besimin me nji logjike te shendoshe, qe Zogu me veprimet e tij te matura diplomatike dhe ushtarake po del si nje shpetimtar i Shqipnise. Ketu nji kontribut te pazevendesueshem kishte dhane miku i dy figurave te rendesishme historike, negociatori, patrioti nga Tirana i quajtur Sene Elezi, per bashkimin e dy burrave te medhenj Ahmet Zogun me Abaz Kupin.
Ah cfare kenaqesie ndien shpirti i njeriut kur sheh se ne ate kohe burrat e shquar te kombit shqiptar, kane lane pas krahesh bindjet dhe grindjet politike e jane bashkuar ne interes te kombit shqiptar. Sikur te vepronin keshtu edhe politikanet shqiptare sot, qe as nuk e kane mendue ndonjehere nje veprim te tille, qe si shembull pozitiv e solla pak me lart nga historia!?
Me 1925, Zogu ishte Kryeminister. Atij i duheshin njerez si Abaz Kupi. Nderkaq, ai duke e vleresuar lart figuren e Kupit, i beson atij detyren e Komandantit dhe ma vone te Kapedanit. Abazi, si Kapedan shquhej dhe rolin kryesor i kishte kushtue pajtimit te gjaqeve, me te cilin kishte patur nji sukses te vecante. Gjithashtu kishte krijuar stabilitet dhe qetesi. Ne ate kohe shteti shqiptar perfaqesohej denjesisht ne Kruje nga Abaz Kupi. Per pune te mira qe bani dhe besimin qe krijoi tek shteti, ai u caktue nga Mbreti per te kontrollue nji turbullim qe u shkaktue ne Vlone. Me forcat e veta dhe zotesine e tij, ai u nis ne Vlone,duke vu rregull dhe qetesi. Me ndjeshmerine e nji atdhetari te flakte, vlonjatve u tha se: “E dua Vlonen taman si Krujen time”.
Sa vuni qetesine dhe rregullin ne qytet, ai u kthye me respekt nga Vlona e Pavarsise dhe u prit me ngrohtesi nga Mbretnia Shqiptare per sherbim te nalte ndaj shtetit.
Erdhi 7 prilli, nji dite e zeze per popullin shqiptar. Ducja, me ane te Konti Ciano-s, kishte hartue planin me pushtue Shqipnin. Italia po merrte hovin e Gjermanise, Parlamenti shqiptar ne ato dite te zeza, mblidhet dhe unanimisht hodhi poshte planin e zi te Italise. Ata urgjentisht filluen pergaditjet ne popull. Mehdi Frasheri, nji nder patriotet dhe intelektualet e asaj kohe, bante propaganda qe fashizmi te pritet me rezistence. Populli shpirtnisht ishte i pergaditun per lufte. Perpara kesaj gjendje te rende, Mbreti Zog, duke pa planin ogurzi, ma te rendesishme e quajti Mbrojtjen e Durresit. Pikat e tjera ku do te perqendrohej rezistenca me arme ne dore ishin Shkodra, Shën Gjini, Vlona dhe Saranda. Mbreti me nji besim te plote, caktoi Abaz Kupin si komandant i operacionit ushtarak te mbrojtjes.
Ai menjiherë filloi organizimin per rritjen e rezistences antifashiste ne Shqipni. Keshtu vullnetare te panumert nga e gjithe vendi, i bashkangjiteshin komandantit. Lufta kudo vazhdonte ne menyre te pameshirshme, kunder nji ushtrie teper te motorizueme per kohen. Luftarve te lirise ne token e shqipeve nuk u trembej syni aspak dhe komandanti Kupi ishte ne vijen e pare te frontit duke derdh pa pushim plumba mbi pushtuesit kemishzinj. Durresi i lashte po bahej tym e flake. Italianet te befasuem nga kjo rezistence e vendosun e shqiptareve, filluen te dergojne perforcime te kualifikueme ne te gjitha drejtimet ku luftohej. Nderkohe vritet Mujo Ulqinaku, nji nder luftaret ma te permendun te kohes dhe simbol i lirise per te gjithe brezat. Italianet per te dobesue pikat e forta te rezistences, u kishin ofrue disa trathtarev te kombit edhe flori, qe te sabotonin luften dhe te gjenin menyren per te kompromentue Komandantin Abaz Kupi, por me kot, se Kupet asnjihere nuk i ka lakmue etja per flori ne dem te interesave kombtare.
Heroizmin e popullit, te komandantit dhe luftetareve te tjere antifashiste rapsodi popullor do ta perjetesoje ne kengen e vet me keto vargje historike:
“…Sjam italjan, por jam shqyptar,
Sqaj per fmij, e sqaj per djal,
Nuk jam burre me ngrane flori,
Do te luftoj une per Shqipni
Per Flamurin Kuq e Zi…”
Shtypi nderkombetar, gazetat e kohes shkruenin, se trimat shqiptare po mposhtin nji ushtri moderne. Cërcilli vete thoshte se si po heshte Europa. Agresori kishte fillue me avancue si rrjedhim i epersise tekniko-ushtarake. Ne keto momente te pashprese, Mbreti Zog, i pikelluem shume detyrohet qe me dhimbjen ne shpirt te largohet nga Atdheu se bashku me familjen dhe princin e vogel Leka te porsa lindun. Ai gjithnje mendonte dhe shpresonte qe se shpejti nji dite do te kthehej ashtu sikurse e kthyen anglezet dhe francezet ne kohen e Nolit. Po te gjykojme sot me gjakftohtesi dhe pa pasione politike, koha na sjell nji argument te forte, sikurse e dini edhe ju te nderuem pjesemarres ne kete ceremoni perkujtimore, se Ahmet Zogun e prune ne pushtet per asyen e forte qe ne Shqipni te mos depertojne bolsheviket e rusise, te importuem pa kursim nga Noli