Drenica

[lirik]

PISHTARET E LIRISE JANE HEROJTE DHE HEROINAT E DRENICES



ME DRENICEN DHE DRENICARET DREJT PAVARESISE

Shkruan: FLORI BRUQI
http://www.beepworld.de/memberdateien/members33/ajetsahiti/drenica1.gif
http://www.beepworld.de/memberdateien/members33/ajetsahiti/uck.gif
Punoi M Sahiti
http://www.beepworld.de/memberdateien/members33/ajetsahiti/drenica_dance_and_costume.jpg
Vallja e Shotes ne veshje tradicionale nga Drenica
D R E N I C ES
Lumja ti Drenicë e Kuqe-Asnjë plumbë kurrë nuk e huqe! (Populli)
Për qështjen kombtare, Drenica asnjëher nuk i ka kursyer trimat!



HASAN PRISHTINA
http://www.beepworld.de/memberdateien/members33/ajetsahiti/hasan_prishtina.jpg
Hasan Prishtina
http://www.beepworld.de/memberdateien/members33/ajetsahiti/shqipniaetnike.gif
RIBASHKIMIN E KEMI TESTAMENT NGA HASAN PRISHTINA

[lirik]

Nga treva e Drenicës, nga Polaci, ishte edhe familja e Hasan Prishtinës (1878-1933). Ky ideolog, i shquar dhe udhëheqës i palodhur i kryengritjeve të përgjithshme për Pavarësinë e tokave shqiptare, tërë pasurin dhe jetën e dha për të mirën e kombit. Lirisht mund të thuhet se veprimtaria e tij luftarake gjatë muajve maj-gusht 1912 e përgatiten ngritjen e Flamurit në Vlorë. Në përfundim të kësaj flete po e citojmë shkrimtarin tonë të njohur Hivzi Sulejmanin, i cili shkruan: Kurrë ky vend, kjo anë me male dhe lugina mesatare, kjo Drenicë e papërkulur, nuk ka dashur të dijë për asnjë pushtet përveq pushtetit të vet. Kurkujt pra nuk i është nënshtruar. E prej ligjeve njerëzore që vlenin aty diqka ishte vetëm një: Ai i Lekës

"Luftën dhe kundërshtimin ndaj coptimit, do ta ndaloj vetëm kur të çlirohet dhe të bashkohet kombi im" (Hasan Prishtina)

[lirik]

Hasan bej Prishtina ka qenë një nga personalitetet dhe figurat më të shquara të Lëvizjes sonë Kombëtare. Mbiemri i vërtet i Hasan Prishtinës ka qënë Berisha. Me largimin e gjyshit të tij Haxhi Ali Berisha nga Polaci (Drenicë) në Vushtri, mbiemrin e ndryshoi nga Berisha në Polaci. Por mbas zgjedhjes së Hasan beut deputet në Kuvendin Popullor Turk, mbiemri u kthye nga Polanca në Prishtina pra, dhe u njoh si Hasan bej Prishtina. Shovinizmi i xhonturqëve kundër shqiptarëve dhe Shqipërisë, nxiti një urrejtje të deputetëve shqiptarë, antarë të Kuvendit Popullor turk, të cilët ndërrmorën një takim të fshehtë për fillimin e Kryengritjes (1909-1912) në Shqipëri.

Esat Pashë Toptani morri përsipër krahinën e Shqipërisë së Mesme dhe krahinën e Mirditës, Myfti Beu, Azis Pasha dhe Syrja Beu, morrën përsipër krahinën e Toskërisë. Ismail bej Qemali u nis për në Europë, për të mbledhur të holla dhe armë për kryengritjen. Hasan bej Prishtina morri përsipër organizimin e kryengritjes në Kosovë, bashkë me Barjam Currin dhe Isa Boletinin. Kjo kryengritje do të kurorëzonte më 28 nëntor 1912 shpalljen e pavarsisë së Shqipërisë së zvogëluar.

Hasan Prishtina ka qenë drejtor i së përditshmes ’’ZUKRE’’ (Afërdita) që ka dalë më 1911. Për arësye të gjendjes së jashtëzakonshme brenda dy vjetëve gazeta e ndërroi emrin rreth 20 herë, ku dolën 412 numra. Dhe emri i drejtorit shkruhej gabimisht si; ’’Pessembe Mebusu Hasan’’ (deputeti së enjtes).

Në vitin 1914, kur vjen për të drejtuar Shqipërinë princ Vidi, Hasan Prishtina zgjidhet ministër i punëve botërore të qeverisë së Durrësit. Më 1918, Hasan Prishtina, Kadri Prishtina (Hoxhë Kadriu), Bajram Curri dhe shumë të tjerë formojnë Komitetin ’’Mbrojtja Kombëtare e Kosovës’’ me përfaqësuesit e tyre në Romë dhe në shtetin mëmë Shqipëri.

Hasan Prishtina më 7 dhjetor 1921 u zgjodh nga Kuvendi Popullor Shqiptar kryeministër dhe ministër i jashtëm, por më 10 dhjetor 1921 ai jep dorëheqjen mbas kundërshtimeve të disa deputetëve që i kryesonte Ahmet Zogu. Kështu, për të shmangur gjakderdhjen midis shqiptarëve, Prishtina mbetet vetëm deputet i atij Kuvendi.

Me vendosjen e marrëdhënieve midis Shqipërisë dhe Mbretërisë Serbo – Kroate - Sllovene më 1922 Qeveria e Ahmet Zogut dhe e Xhaferr Ypit u hoqi të drejtën e deputetit në Kuvendin Popullor shqiptar, Hasan Prishtinës, Bajram Currit, Hoxhë Kadriut dhe shumë udhëheqëve të tjerë nga Kosova dhe filloi ndjekja për eleminimin e tyre. Kjo ishte marrëveshja që bëri kryeministri Ahmet Zogu me ministrin e jashtëm të mbretërisë Jugosllave z.Ninçiç më 1922.

Në janar të vitit 1922 qeveria e Tiranës lidhi marrëveshjen që ushtria serbe ta ndiqte Hasan Prishtinën dhe udhëheqësit e tjerë kosovarë edhe brenda territorit të shtetit shqiptar.

Në fund të muajt shkurt 1923, Hasan Prishtina dhe Barjam Curri u ngritën kundër rregjimit serb në Kosovë. Kjo kryengritje u shtyp sepse qeveria e Ahmet Zogut nuk i mbështeti. Mbas kësaj 3500 shqiptarë të Kosovës u përzunë nga trojet e tyre për në Turqi.

"TRADHËTARI" HASAN PRISHTINA

Më 26 shtator 1924 krahas Fan Nolit, Luigj Gurakuqit ishin dhe Hasan Prishtina, Bajram Curri, Bedri Pejani në Lidhjen e pestë të Kombeve në Gjenevë.

Përfaqësuesit e Kosovës Hasan Prishtina, Bajram Curri dhe Bedri Pejani kundërshtuan për genocidin që ndiqte Beogradi ndaj popullit shqiptar në Kosovë. Mbas rrëzimit të qeverisë së Nolit më dhjetor 1924 dhe ardhjen e Zogut me ndihmën e serbëve Hasan Prishtina largohet përgjithmonë nga toka e mëmëdheut, për t’u vrarë më 13 gusht 1933 në Selanik nga dorësi i Ahmet Zogut.

Deri në vitin 1962 Hasan bej Prishtina ishte cilësuar tradhëtar i kombit shqiptar. Kështu mbreti Zog e vrau, atëherë qeveria e asaj kohe e Enver Hoxhës e rivrau, sepse pseudohistorianët shqiptarë shfrytëzuan deri më 1962 dokumenta jugosllave dhe ruse për të bërë historinë e Shqipërisë dhe vlerësimet e disa figurave të ndritura politike shqiptare. Shumë dekada pas vrasjes së Hasan Prishtinës, eshtrat u sollën nga Selaniku për t’u rivarosur në një copë tokë në Kukës, pranë kufirit me Kosovën.

[lirik]

Hasan bej Prishtina ka qenë një nga personalitetet dhe figurat më të shquara të Lëvizjes sonë Kombëtare. Mbiemri i vërtet i Hasan Prishtinës ka qënë Berisha. Me largimin e gjyshit të tij Haxhi Ali Berisha nga Polaci (Drenicë) në Vushtri, mbiemrin e ndryshoi nga Berisha në Polaci. Por mbas zgjedhjes së Hasan beut deputet në Kuvendin Popullor Turk, mbiemri u kthye nga Polanca në Prishtina pra, dhe u njoh si Hasan bej Prishtina. Shovinizmi i xhonturqëve kundër shqiptarëve dhe Shqipërisë, nxiti një urrejtje të deputetëve shqiptarë, antarë të Kuvendit Popullor turk, të cilët ndërrmorën një takim të fshehtë për fillimin e Kryengritjes (1909-1912) në Shqipëri.

Esat Pashë Toptani morri përsipër krahinën e Shqipërisë së Mesme dhe krahinën e Mirditës, Myfti Beu, Azis Pasha dhe Syrja Beu, morrën përsipër krahinën e Toskërisë. Ismail bej Qemali u nis për në Europë, për të mbledhur të holla dhe armë për kryengritjen. Hasan bej Prishtina morri përsipër organizimin e kryengritjes në Kosovë, bashkë me Barjam Currin dhe Isa Boletinin. Kjo kryengritje do të kurorëzonte më 28 nëntor 1912 shpalljen e pavarsisë së Shqipërisë së zvogëluar.

Hasan Prishtina ka qenë drejtor i së përditshmes ’’ZUKRE’’ (Afërdita) që ka dalë më 1911. Për arësye të gjendjes së jashtëzakonshme brenda dy vjetëve gazeta e ndërroi emrin rreth 20 herë, ku dolën 412 numra. Dhe emri i drejtorit shkruhej gabimisht si; ’’Pessembe Mebusu Hasan’’ (deputeti së enjtes).

Në vitin 1914, kur vjen për të drejtuar Shqipërinë princ Vidi, Hasan Prishtina zgjidhet ministër i punëve botërore të qeverisë së Durrësit. Më 1918, Hasan Prishtina, Kadri Prishtina (Hoxhë Kadriu), Bajram Curri dhe shumë të tjerë formojnë Komitetin ’’Mbrojtja Kombëtare e Kosovës’’ me përfaqësuesit e tyre në Romë dhe në shtetin mëmë Shqipëri.

Hasan Prishtina më 7 dhjetor 1921 u zgjodh nga Kuvendi Popullor Shqiptar kryeministër dhe ministër i jashtëm, por më 10 dhjetor 1921 ai jep dorëheqjen mbas kundërshtimeve të disa deputetëve që i kryesonte Ahmet Zogu. Kështu, për të shmangur gjakderdhjen midis shqiptarëve, Prishtina mbetet vetëm deputet i atij Kuvendi.

Me vendosjen e marrëdhënieve midis Shqipërisë dhe Mbretërisë Serbo – Kroate - Sllovene më 1922 Qeveria e Ahmet Zogut dhe e Xhaferr Ypit u hoqi të drejtën e deputetit në Kuvendin Popullor shqiptar, Hasan Prishtinës, Bajram Currit, Hoxhë Kadriut dhe shumë udhëheqëve të tjerë nga Kosova dhe filloi ndjekja për eleminimin e tyre. Kjo ishte marrëveshja që bëri kryeministri Ahmet Zogu me ministrin e jashtëm të mbretërisë Jugosllave z.Ninçiç më 1922.

Në janar të vitit 1922 qeveria e Tiranës lidhi marrëveshjen që ushtria serbe ta ndiqte Hasan Prishtinën dhe udhëheqësit e tjerë kosovarë edhe brenda territorit të shtetit shqiptar.

Në fund të muajt shkurt 1923, Hasan Prishtina dhe Barjam Curri u ngritën kundër rregjimit serb në Kosovë. Kjo kryengritje u shtyp sepse qeveria e Ahmet Zogut nuk i mbështeti. Mbas kësaj 3500 shqiptarë të Kosovës u përzunë nga trojet e tyre për në Turqi.

"TRADHËTARI" HASAN PRISHTINA

Më 26 shtator 1924 krahas Fan Nolit, Luigj Gurakuqit ishin dhe Hasan Prishtina, Bajram Curri, Bedri Pejani në Lidhjen e pestë të Kombeve në Gjenevë.

Përfaqësuesit e Kosovës Hasan Prishtina, Bajram Curri dhe Bedri Pejani kundërshtuan për genocidin që ndiqte Beogradi ndaj popullit shqiptar në Kosovë. Mbas rrëzimit të qeverisë së Nolit më dhjetor 1924 dhe ardhjen e Zogut me ndihmën e serbëve Hasan Prishtina largohet përgjithmonë nga toka e mëmëdheut, për t’u vrarë më 13 gusht 1933 në Selanik nga dorësi i Ahmet Zogut.

Deri në vitin 1962 Hasan bej Prishtina ishte cilësuar tradhëtar i kombit shqiptar. Kështu mbreti Zog e vrau, atëherë qeveria e asaj kohe e Enver Hoxhës e rivrau, sepse pseudohistorianët shqiptarë shfrytëzuan deri më 1962 dokumenta jugosllave dhe ruse për të bërë historinë e Shqipërisë dhe vlerësimet e disa figurave të ndritura politike shqiptare. Shumë dekada pas vrasjes së Hasan Prishtinës, eshtrat u sollën nga Selaniku për t’u rivarosur në një copë tokë në Kukës, pranë kufirit me Kosovën.

[lirik]

PASURIA E HASAN PRISHTINËS NË SELANIK

Hasan Prishtina ka qenë shumë i pasur, por pasurinë ai e shkriu për çështjen kombëtare shqiptare. Ai pat mbledhur të holla për të çuar në shkollën normale të Elbasanit’ djemtë shqiptarë nga Kosova. Pasuri e patundëshme që i ka ngelur ende dhe që njihet botërisht është një ndërtesë shumë e madhe që ndodhet në qendër të Selanikut, anës detit në rrugën Vasilis Ollga (dikur zonë e privilegjuar). Ndërtesa është trekatëshe dhe rrethohet prej një oborri gjigant me siperfaqe rreth 1500 m katrorë, vlera e saj në tregun e shitjeve të banesave me truall arrin në shumë miljon dollarë amerikan. Thuhet se mjaft vite më parë pronën e kërkoi e mbesa e Hasan Prishtinës, por shteti grek nuk ia dha. Sot shtëpia është pronë shtetërore dhe funksionon si shkollë dhe Instuticion bamirës për personat shurdhmemecë dhe të verbër. Kjo ndërtesë për shqiptarët ka një vlerë historike. Vendosja në murin e saj të jashtëm e një pllake memoriale është gjëja më elementare për indentitetin e ndërtesës dhe kujtimin e këtij personaliteti. Është e drejtë dhe detyrë që përfaqësuesit e Kosovës të kërkojnë që kjo pronë e njeriut që nuk e ndali luftën për bashkimin e trojeve shqiptare të njihet dhe të zotërohet. Hasan Prishtina pranoi ma mirë me vdekë nëpër malet e Kosovës, se sa kolltukun e turpit në një ministri në Stamboll. Dhe fitimi i së drejtës do të ishte një shpërblim i merituar, një peng nderimi për këtë burrë të shquar shteti.

PËRSHKRIMI I ATENTATIT NGA GAZETA GREKE "MAQEDONIA E RE" Shkrimi i më poshtëm është marrë nga gazeta greke "Maqedonia e Re’’ e datës 14 gusht 1933, një ditë mbas vrasjes së Hasan Prishtinës, në Selanik, ku është shënuar se ai është pronar i ndërtesës së sotme "Shkolla e të Verbërve’’. Gazeta e kohës përshkruan vdekjen tragjike të atdhetarit, politikanit të madh Hasan Prishtinës. Ja dhe përshkrimi: "Një tjetër vrasje që u bë në rrugën Çimisqi, tronditi Selanikun. Politikani shqiptar Hasan Prishtina u vra në qoshen Çimisqi në Vogaxhiku, përpara bakallhanes ’’IVI’’. Shqiptari Ibrahim Çelo, 28 vjeçar, i papunë, qëlloi pesë herë ish-kryeministrin shqiptar Hasan bej Prishtinën. Vrasja u krye në orën 2 mbas dite më datë 13 gusht 1933. Në rrugën Çimisqi u pa një zotëri i moshuar, i mbajtur mirë dhe me tipare simpatike, të ecte përkrah e të fjaloste me një person të veshur mirë, i gjallë, sa e tradhëtonte dhe toni i zërit. Arritën në kryqëzimin e rrugës Çimisqi-Vogaxhiku dhe po drejtoheshin për tek bakallhane ’’IVI’’ dhe në largësi dy hapa nga kinkaleria e invalidit J.Janopullo. Njeriu me pamje të zymtë nxorri rrufeshëm revolverin e markes ’’SMITH’’ dhe shtiu kundrejt bashkëbiseduesit, i cili ishte Hasan bej Prishtina, që ra në trotuar. Kalimtarët e mbledhur nga të dy të shtënat, panë vrasësin të turret me mizori të parrëfyer mbi viktimën dhe t’i zbrazë edhe tre plumba të tjerë, dy në kraharor dhe të tretën në kokë, si e shtenë vdekjeprurëse, për të qenë i sigurtë për përfundimin e aktit të vrasjes. Fill pas krimit të tij vrasësi, që ti ikë rrezikut prej turmës së mbledhur që u vu për ta kapur, ia dha vrapit nga rruga Vogaxhiku. Nga tronditja ai ra në vitrinën e tregëtores ’’Beharnae’’ të cilës ia dëmtoi tendën, por rimori veten, për t’u turur drejt rrugës ’’Paleon Patron’’ ku u rrethua nga turma, që e ndiqte me synime të errëta. Vrasësi hyri në banesën e mjekut z.Dukidhis, ku dhe ju dorëzua rojes së policisë. Por nuk mundi t’i ik egërsimit të turmës. Kalimtarët që e ndoqën dhe banuesit fqinjë të çdo moshe, shtrese, pa ditur indetitetin e tij dhe as motivet e vrasjes, të indinjuar ndaj egërsisë që tregoi vrasësi ndaj viktimës, sa panë të vije skuadra e policisë, u turrën dhe ata duke thirrur: - Shqyjeni, shqyjeni, vrasësin. Ndërsa polici më kot përpiqej të shpëtonte antentatorin, turmat u turrën ndaj tij dhe nisën ta grushtojnë, duke i shkaktuar mavijosje në pjesë të ndryshme të trupit. Do ta kishin çarë përgjysëm vërtet, nëse nuk do ia mbërrinte të hynte në një tjetër shtëpi, në rrugën ’’Paleon Patron’’, ku u strehua nga i zoti i shtëpisë, i cili nxitoi tu mbyllte derën e jashtme turmave të zemëruara. Pas pak mbërriti sekretari i policisë, nëntogeri z.Zografo, dhe vrasësin e transferuan me motoçikletë në Seksionin e tretë të policisë. Hasan Prishtina, i mposhtur nga plagët, u dërgua ndërkohë në Spitalin Popullor, ku trupit të tij iu bë autopsia. Në orën 2.50 minuta pas dite oficeri Sotiriu nisi hetimet me përkthyes, pyeti vrasësin nëse e njeh gjuhën greke, ai u përgjigj se njeh gjuhën shqipe, frënge dhe gjuhën turke. Vrasësi nënvizoi se akti i tij u dedikohet motiveve politike. Ndërkaq pretendoi se ish-kryeministri i atdheut të tij ishte komit dhe bashkëpunonte me komitetin bullgaromaqedonas me qëllim që të vrisnin mbretin e Shqipërisë Ahmet Zogun. Planet, thotë antetatori, m’i tregoi Hasan Prishtina përpara pesëmbëdhjet ditëve, kur po vinim prej Vjene (Austri) dhe më bënte presion që të bëhesha unë kryetar i bandës komite dhe të shkoja në Tiranë ku të vrisja mbretin Ahmet Zogun. Prishtina, vijon vrasësi, më premtoi shpërblim mujor dhe një shpërblim dhuratë mbas aktit të vrasjes, por unë i kundërshtova këto propozime të tij, sepse jam pro regjimit te mbretit Ahmet Zogu dhe nuk dëshiroja të bëhem vegël e Hasan Prishtinës, të cilin në Shqipëri e quajne tradhëtar. Ibrahim Çelo jetonte në Nikea të Francës dhe ishte tregëtar frutash, ishte i martuar me një spanjolle, me të cilën kishte dhe fëmijë. Atje u njoh përpara disa vitesh me Hasan Prishtinën, që ish shpërngulur në Nikea për hir të shlodhjes dhe kishin lidhur marrëdhënie familjare. Gjatë njohjes midis tyre Hasan Prishtina i kish treguar për rininë, vërshtirësitë që kishte kaluar pas largimit nga Shqipëria në Turqi dhe Bullgari. Në Turqi pat gjetur miq të vjetër dhe bashkëluftëtarë kundër xhonturqve. Morri pjesë në një shoqatë të fshehtë me bashkatdhetarët e vet për çështjen shqiptare".

[lirik]

(Azem Bejtë Galica me Nusen e Maleve - Shotë Galica)

Azem Bejta u lind më 10 dhjetor 1889. I rritur në gjirin e një familje me tradita luftarake e patriotike, që nga fillimi u përcaktua për luftë të pakompromis me secilin që do t´i cenojë vatrat e të parëve.
Si fëmijë përjetoi ngjarje të hidhura dhe tragjike. Turqit ia vranë babanë dhe ia dogjën shtëpinë, duke i lënë të pastrehë. Rropatjet e kësaj familjeje nëpër dallgët e egra të jetës ia forcuan ndjenjën e atdhedashurisë dhe ia ngritën në një ideal të pashuar, për të cilin e dha edhe jetën. Tiparet e një trimi të paepur dhe të një vizionari të mprehtë u manifestuan që në rininë e hershme të këtij djaloshi. Si i vogël dallohej nga moshatarët. Ishte i zgjuar e i shkathtë. I pëlqenin shumë këngët e trimërisë dhe rrëfimet e pleqëve për ngjarje të ndryshme nga historia kombëtare. Në odat tona - shkolla, mori mësime të mira. Ky shpirt i shëndoshë qëndronte në një trup të shëndosh, siç do thoshin latinët. Edhe për zhdërvjelltësi ua kalonte të gjithëve. Në mundje, me çobanë ishte i pari. Por mbi të gjitha atë e cilësonin trimëria dhe guximi. Ende pa i mbushur 11 vjet me pushkën e dajës, e pati plagosur një serb të Selacit, (Stojanin) të cilit ia kishin frikën të gjithë.
Shumëherë burrat e Selacit (dajët e tij) dhe të Galicës bisedonin rreth asaj se kujt i ka ngja Azemi, dajëve apo babait? Kur nxeheshin shumë i qetësonte plaku i urtë i Galicës, mixha Rexhep duke u thënë: «O burra, pse po lodheni aq shumë. Kah t´gan mirë asht, dajtë tirma e babën trim.»
Gjatë viteve 1910 - 1912 shpërthyen kryengritjet e përgjithëshme për pavarësinë e tokave shqiptare. Më 5 maj 1912 Hasan Prishtina doli në Drenicë, ku e dha kushtrimin për një luftë mbarkombëtare kundër Perandorisë osmane.
Edhe Azemi, 20-vjeçar, u radhit në çetat kryengritëse të Drenicës, të udhëhequra nga Ahmet Delia i Prekazit. Kur drenicasit dhe shaljanët ishin nisur për luftë përbri tyre marshonte Isa Boletini, hipur mbi kalë e i shoqëruar nga disa trima. Në mes të shumë trimave i ra në sy djaloshi sypatrembur e i etshëm për luftë.
- I kujt është ai djalë? -pyeti Isa Boletini.
- I biri i Bejtë Galicës, Azemi - iu përgjigj njëri nga trimat që e shoqronte.
Isa e ngau kalin dhe iu afrua Azemit.
Pasi u përshëndet me të ia vuri dorën në krah dhe e përgëzoi: - Të lumtë ore djalosh trim. Ti paske vendosur ta dërgosh në vend amanetin e babait tënd, ta vazhdosh, rrugën e tij luftareke. Kjo është rrugë e vështirë por e lavdishme dhe e ndershme. Zemra mu bë mal nga gëzimi, sepse Bejta nuk paska vdekur. Shpirtin e tij luftarak po e shoh në sytë e tu të etshëm për liri. Ai e paska lënë një trim që do ta nderojë Kosovën dhe mbarë kombin. Me fat rruga e lavdisë, se një vend që lind brezni trimash nuk do të humbet kurrë...

[lirik]

B e t e j a t e atyre viteve qenë të vështira dhe të përgjakshme. Shtetet fqinje sodisnin dhe bënin plane djallëzore për copëtimin e trojeve shqiptare. E formuan aliancën ballkanike dhe atëherë kur bisha evro-aziatike po bënte përpëlitjet e fundit, në njërën anë, dhe shqiptarët ishin molisur nga betejat e pareshtura, në anën tjetër, ato u inkuadruan në luftë. Kështu, mbi tokat e posaçliruara shqiptare, u vërsulën si një lukuni ujqërish grabitqarë ushtritë serbo-malazeze. Secila mundohej të kafshojë një copë më të madhe nga trupi i gjakosur.
Nëse luftërat ballkanike për disa popuj ishin fatlume, se ua sollën lirinë, për shqiptarët e Kosovës ishin të kobshme, sepse u sollën robëri të reja. Fitorja e 28 Nëntorit ishte gjysmake.

K o s o v a u pushtua nga Serbia dhe Mali i Zi. Ato filluan terrorizmin mbi popullatën shqiptare. U sulmuan çdo gjë kombëtare: gjuha, flamuri, zakonet, feja, toponime e të tjera, me qëllim që të bëhen shpërngulje nga Kosova. Krahas atyre u hapën edhe shumë burgje e kampe turture. Në Drenicë kampi më famëkeq ishte ai i Runikut, ku u keqtrajtuan shumë dernicas.
Azem Bejta të gjihta këto ngjarje i përjetoi vetë, në vijën e frontit. Kurr nuk iu nda luftëtarëve të lirisë. Mori pjesë edhe në Betejën Legjendare të Merdarit, betejë kjo shumë e ashpër ku mbeten mijëra të vrarë.
Posa ishte kthyer nga betejat ishte arrestuar dhe burgosur. Disa ditë ishte mbajtur në stacionin e Tërnavcit. Për çdo ditë e detyronin të punoj në rrugën Mitrovicë - Pejë. Një ditë derisa po punonin në Vojtesh ra në konflikt me xhandarin që i shoqëronte (ruante). E qëlloi çekan duke e plagosur për vdekje. Atëherë e dërguan në kampin e Runikut. Atje kalonte shumë keq. Jeta ishte e rëndë dhe e mundimshme. Të burgosurit i kishin futur në një baltë të madhe midis një livadhi të rrethuar me tela xhembaçë e me roje të dyfishuara. Shumë vdisnin nga mundimet dhe torturat. Një ditë drenicasit e sulmuan kampin. Organet shtetërore, të mllefosur, i qesin në pushkatim të burgosurit. Azemi arrin të shpëtoj midis plumbave. Ishte fundi i vitit 1913.

[lirik]

Xhandarmëria serbe, e ndihmuar edhe nga një spiun shqiptar, vëhet në ndjekje të tij. E hetojnë dhe e rrethojnë në malet e Mikushnicës. I paarmatosur dhe duarlidhur plagoset në dorën e majtë (nga ky moment gishtat e kësaj dore i mbeten të palëvizshëm). Pas disa orësh kapet dhe dërgohet në burgun e Mitrovicës.
Të nesërmen ia arrestojnë edhe të dy vëllezërit: Seferin dhe Zenelin dhe bashkë me shumë të rinj nga Drenica i burgosin. Pas disa ditësh të gjithë i nisin për në Serbi. Pak ditë i mbajnë në Zajeçar e pastaj i transferojnë për në Pozharevc, në burgun më të rëndë të kohës.
Në burg jeta ishte e mjerueshme. I ushqenin sa për të mos vdekur. Mbi një vit e kaluan në vetmi të plotë, nëpër qelitë e nëndheshme përplotë lagështi, errësirë e myk. Krahas tyre mbi ta për çdo ditë ushtrohej edhe shumë torturë barbare e tipit mesjetar. Por, megjithatë, ata ishin të paepur.
Azemi ishte optimist dhe mbante qëndrim burrëror. Kurrë nuk u gjunjëzua as nuk humbi krenarinë. Në zemrën e tij kishte zënë vend dashuria për Kosovën. Ajo dashuri e mbante duke ia ushqyer shpirtin e tij që po vuante prapa grilave të hekurta. Tashmë ajo ishte shëndrruar në një ideal të pashuar jetësor. Gjithnjë shpresonte se një ditë do të kthehet në Kosovë dhe do ta vazhdonte luftën për çlirimin dhe pavarësimin e trojeve Shqipëtare. Shpesh e ëndrronte Kosovën e lirë. Këtë ua thoshte edhe shokëve. E shihte veten të lirë duke vepruar drejt saj. Si në vegim e dëgjonte zërin e mekur të nënë-lokës që e thirrte në rrugën e nderit, në rrugën e pavdekshmërisë...
Dhe, nuk vonoi shumë, ajo ditë e bardhë agoi. U këputen prangat, u shkallmuan dyert, u mbytën rojet dhe, u kapërcyen telat. Trimi vetë i shtati u gjend jashtë grilave në ajrë të pastër, i lirë, si shqipja e Alpeve shqiptare ...
Organet serbe, ai mëngjes pranveror i gjeti të hutuar. Linja telefonike ishte e ngarkuar me zëra të shqetësuar e tërë ankth:
- Alo...alo Komanda e Mitrovicës, a më dëgjoni? Jam drejtori i burgut të Pozharevcit. Të lutem, dëgjo me kujdes! Dje pasdite na ka ndodh një skandal shqetësues. Një grup të burgosurish është arratisur. Të gjithë janë nga rrethi juaj. Atyre u prinë ai djaloshi mustaqezi i quajtur Azem. Dy rojtarë i kemi gjetur të mbytur përdhunisht. Të lutem shumë, merri të gjitha masat për t´i kapur, se po e mori vesh lartmadhëria e pat jeta ime...
- Çfarë, çfarë?! -u çarkëdis komandanti - ikje nga burgu thua? Mos je i dehur... apo po tallesh me mua? Azem Bejta të arratiset nga ai burg me gjithë ato labirinthe enigmatike e mu ne zemër të mbretëris sonë. A guxon te ndodhë kjo ore sylesh? Jo, jo ende nuk më besohet se përndryshe do të çmendem. Kjo ëshë e tmerrshme, kjo është fatale. Medet ç´na paska gjetur ne që do të kemi punë me te. Kurrë më organet tona nuk do të kenë qetësi në këto anë. Lirisht xhandarët e postkomandave tona le ta lëshojnë Drenicën. S´do të ketë qetësi asë krali ynë në Beograd. Phu, ju marrtë djalli, ju marrtë, more kukuvajkat e dreqit!...
Të arratisurit ecnin drejt vendlindjes pa çarë kokën ç´po ndodhte në qarqet shtetrore. Pas një udhëtimi të gjatë e të mundimshëm, natën e ditën, maleve e fushave, të lodhur e të uritur, arritën në Kosovën e dashur. Ishte pranvera e vitit 1915.
Azemi pa humbur kohë, ende pa kaluar muaji, vendosi ta formaojë çetën e vetë luftarake. Bashkë me dy vllezërit dhe disa trima nga fshartrat përreth që u grumbulluan në Galicë. Nën hijën e Qarrit qindravjeçarë (Lisi i vorreve) e shtruan sofrën dhe u ulën rreth saj. Nëna Sherife ua solli flamurin shqiptar, që e kishte ruajtur në fund të arkës dhe pasi e shpalosi mirë e shtroi mbi sofër. Trimat me dorën e majtë në zemër e me të djathtën mbi flamur njëzërit u betuan:

«Betohemi në këtë flamur të shenjtë se sa të jemi gjallë do të luftojmë për lirinë e këtyre trojeve.

Betohemi dhe bëjmë be se për Kosovë japim jetën sikurse me le».

[lirik]

Kjo çetë, e cila më vonë do të bëhet «Nëna e çetave kaçake te Kosovës», menjëher filloi aksionet e veta luftarake. Kështu nisën edhe ditët e tmerrit për xhandarët e posteve në Drenicë dhe për spiunët. Dhe gjatë trembëdhjetë vjetëve, sa ekzisoi kjo çetë, arriti t´i zhviloj mbi shtatëdhjetë beteja të suksesshme e fitimtare.

Marr nga libri "AZEM BEJTË GALICA" nga shkrimtari Bedri Tahiri. Botuar më 1995 nga shtëpia botuse SHKËNDIJA, në Prishtinë.

Bejtë Galica
Dikur, para më se 200 vjetësh, Galica ishte një fshat i vogël dhe i varfër siq ishin shumica e fshatrave shqiptare. Në mesin e atyre familjeve të pakta shquhej ajo e Abaz Bejtës. Ai i kishte tre djem: Azemin, Ferizin dhe Ibishin. Prej tyre dallohej Azemi. Ishte më trimi e më bujari. Azemi kishte vetëm një djalë, Bejtën.Bejtau lind në pranverën e vitit 1853 në Galicë. Që nga fëmijëria, duke qëndruar nëpër odat e fshatit, mori mësime të mira. Aty i lindi dashuria për atdheun e vet, për popullin shqiptar që po vuante nën zgjedhen turke dhe për qdo gjë kombtare. Krahas tyre, në anën tjetër, i shtohej urretja kundër pushtuesve që nuk po e linin rehat këtë tokë stërgjyshore.Azemi e martoi djalin (Bejten) në moshë më të re se moshatarët e tij, pse ishte mashkulli i vetëm në familje. E martoi me një vajzë nga Kutllovci, me të cilën i pati dy djem: Seferin dhe Zenelin. Pas pesë vjetësh i vdes gruaja e parë dhe Bejta rimartohet me Sherifen, bijën e Kurt Selacit që ishte i njohur në tërë Shalën e Mitrovicës për trimëri dhe menquri. Me të i pati edhe tre fëmijë: Azemin, Mihanën dhe Ademin. Edhe fëmijët Bejta i edukoi në frymën patriotike dhe luftarake. Këtë e bënte jo me fjalë, por me veprime konkrete duke marrë pjesë aktive në qdo kryengritje që organizohej kundër hordhive otomane.Qysh më 1890/91, kur Perandoria turke bëri përpjekje për ndryshime administrative në Vilajetin e Kosovës dhe për vendosjen e pushtetit në Drenicë, ai u gjend në radhët e para. Siq dihet Drenica i përkiste rrethit të Vushtrrisë. Sulltani ishte i interesuar që të krijojë një rreth të posaqëm në Drenicë, në mënyrë që ta kishte nën sundim të plotë këtë trevë të papërkulshme. Ai si vend të përshtatshëm caktoi lokalitetin midis tri fshatrave të mëdha të Drenicës, në mes Polacit, Llaushës dhe Prekazit. Pasi u bënë përgatitjet e duhura filloi puna me ndërtimin e Sarajit. U caktua edhe rendi kush kur duhet të dalë në punë "vullnetare". Për qdo ditë lartësoheshin muret e ndërtesës e bashkë me to rritej mllefi dhe urrejtja në zemrat e drenicasve. Dhe kur u caktua edhe kajmekami me nënpunësit e tjerë të Sarajit me emrin HAMIDI*vendësit u ngriten në këmbë. Kështu, më 14 janar 1891 afër 2 000 vetë të udhëhequr nga Ahmed Delia i Prekazit e sulmuan Sarajin. Kjmekami i ri, Kahremen beu dhe nëpunësit e tjerë, mezi shpëtuan nga flaka dhe lufta. Saraji u dogj, materiali u shpërnda dhe kështu pashai turk (Xhelil Pasha) dështoi, nuk arriti ta nënshtroj Drenicën, për qka koka e tij do të përfundonte në kamarën e turpit.Në këtë bejtej të përgjakshme u shqua edhe Bejtë Galica. Ai u kishte rënë në sy edhe auktoriteteve turke dhe pas disa ditësh arrestohet. Bashkë me një grup kryengritësish dërgohet në Shkup. Pashai turk kishte dalur në ballkon dhe po i vështronte të arrestuarit që ecnin kalldrëmeve të pluhrosura. I bëri përshtypje një burr i hajthëm. me tirq të zi e plis të mprehtë në kokë, i cili ecte krenarisht dhe me një mospërfillje. I urdhëroi rojet që t´ia brenda ashtu duarlidhur. Posa u fut i arrestuari në zyrë pashai e pyeti si të quajnë more djalosh i padëgjushëm?-Bejtë Azemi, por të gjithë me thërrasin Bejtë Galica, -iu përgjigj ai gjakftohtë e duke e shikuar në sy.-Hë, more lanet (shejtan) a e sheh se Perandoria jonë i ka duart e gjata sa t´ju arrijë edhe në ato malet tuaja të egra, ku gjeten vdekjen mijëra e mijëra ushtarë tanë- vazhdoi pashai.-Ore pasha- iu drejtua Bejta- vërtet Perandoria juaj i ka duart e gjata, por jetën e ka të shkurtër. Ato trojet tona, ku rriten shqipet nuk durojnë t´i shkelë këmbë e huaj. Nuk janë mësuar në robëri. Burra e gra luftojnë. Edhe vetë toka, po s´pati kush ta mbrojë, hapet dhe do t´ju përbijë të gjallë, por ikni sa s´është vonë...-Mjaft more zog kaurri - briti me zë hakërrues pashai i cili e kishte humbur durimin dhe nga nervoza filloi të dridhej.Ti do te kalbesh ne burgjet tona të errëta se je nga ajo farë e mallkuar, e cila duhet zhdukur me rrënjë. Ti na qenkshe mu nga ajo toka e shpallur haram që quhet Drebice, e cila nga nxori telashe me shum se e gjith europa. Nga ai vend ogurzi ishte edhe Millosh Kopili, i cili më 1389 me thikë të helmuar e therri sulltan Muratin I, që kishte ardhur për ta cliruar Kosovën nga te pafetë. Ai ua ka lënë amanet që të luftoni kundër nesh. Ka pesë shekuj që sundojmë tërë Europën e ju na e dogjet Sarajin e posangritur. Në shpirtin tuaj ka hyrë i paudhi dhe s´ju lë të qetë. Por ai që ngirtet kundër perandoris sonë të Shenjët do të pësoj kështu si ti, në qelitë tona të ftohta. Nga to do të dilni vetëm të vdekur... unë jam katil për rebelët si ju... Merreni e ma shporrni syshë këtë qafir! -u briti rojeve që qëndronin gaditu para derës se tij.Vërtet, Bejta u dënua me burgë të përjetshëm, me 101 vjet.-Me 1902 Porta e Lartë vendosi të bëjë reforma në Vilajetin e Rumelis. Për zbatimin e tyre u caktua Hilmi Pasha, i cili arriti në Shkupë më 12 dhjetor 1902. Ai për t´i mashtruar dhe përvetësuar shqiptarët në përkrahjen e reformave menjëherë e bëri amnestimin e disa të burgosurve. Në mesin e tyre u gjend edhe Bejtë Galica, i cili pasë 11 vjetësh doli nga burgu i Shkupit.Edhe pas daljes nga burgu Bejta nuk e ndali aktivitetin e vet luftarak e organizativ. U zgjodh udhëheqës i luftëtarve nga fshatrat: Galicë, Dubovcë, Mikushnicë, Beqiq dhe Krasaliq. Në muajin shkurt te vitit 1902 i përfaqësoi keto fshatra në tubimin e kretërve të Drenicës që u mbajt në kullën e Ahmet Delisë në Prekaz. Aty u vendos që të mbahet sa më shpejtë një kuvend i ngjashëm me ato të Gjakovës dhe të Llugës.Më 26 mars 1903 mori pjesë në fushën e Morinës, në Kuvendin historik të Drenicës, të cilin e udhëhoqi Ahmet Delia. Në te u vendos të kundërshtohen reformat turke. Pas tri ditësh, më 29 mars, mijëra dernicas, nën dretimin e Ramë Lutanit e morën Vushtrrinë pa pengesa të mëdha. Të nesërmen u nisen për në Mitrovicë për t´u ndihmuar vëllëzërve shaljanë, të cilët e kishin sulmuar qytetin dhe kërkonin dëbimin e menjëhershëm të konsullit rus Shcerbinit. B e t e j a qe e përgjakshme. U vranë mbi 300 shqiptarë. Nga kodra e Bairit sulmonin me topa. Aty qëndronte edhe Shcerbini, i cili edhe komandonte. Një ushtar shqiptar në ushtrinë turke, me emrin Ibrahim Halit Popovci, nga Suka e Gjilanit, duke i parë këto skena tmerruese e dredh pushken dhe e qëllon konsullin, i cili vdiq pas disa ditësh. Edhe në këto luftime u dalluan trimat që i udhëhoqi Bejtë Galica.Lëvizja anti-turke sa vinte e shtohej. Kryengritsit shqiptar kishin përfshir mbar Kosovën. Në muajin korrik 1907 shpërtheu revolta e armatosur në Drenicë. Të gjithë kryengritësit e kësaj treve ishtin grumbulluar rreth Rezallës dhe Devicit.Shemsi Pasha me forca të shumta gjendej në Mitrovicë. Atij i erdhi urdhri nga Stambolli që sa ma shpejt të shuhet me gjakë kjo kryengritje. Ky menjëher i nisi dy taborre nën drejtimin e major Vehbi Efendiut për në Drenicë. Posa arritën në Llaushë krusën pushkët e para. Vehbi Efendiyt iu desh të zbres nga kali dhe ta ruaj kokën e vet. Beteja e përgjakëshme e cila zgjati tërë ditën, u zhvillua midis Rezallës dhe Devicit. Aty mbesin te vrar shumë shqiptarë, në mesin e tyre edhe njëri nga prijësit e betejës- Bejtë Galica. Ai kishte mbetur keq përmbys. Një ushtar i kësaj ane e njeh dhe don ta kthejë mbar Vehbi Efendiu iu kërcënua: - Largohu more edepsëz se po të këpus me kamxhik. Ai është harambash që ka kundërshtuar dovlentin. Ashtu le të vdesë, përmbys!Kështu, në muajin korrik 1907, në fushën e nderit ra heroikisht patrioti dhe luftëtari 54 vjecar, Bejtë Galica. Pas një jave turqit ia dogjën shtëpin në Galicë duke i lënë pa kulm mbi kokë Sherifen me dy thjeshtrit (Seferin dhe Zenelin) dhe tre fëmijët e vet: Azemin, Mihanen dhe Ademin.Me vrasjen e Bejtë Galicës nuk u shua rezistenca e armatosur në këtë familje trime. Rrugën e tij do ta vazhdojnë të bijtë, sidomos djali i tretë,

[lirik]

HAMEZ JASHARI

Në qendrën e Dardanisë ilire, gjëgjësisht të Kosovës së sotme, shtrihet Drenica heroike. Kjo trevë kreshnikësh, që në antikë njihej me emrin Klapotnik na e përkujton qdo herë historinë tonë të lavdishme në shekuj. Ky emër kaq i dashur dhe krenar për ne, gjithmonë ka qenë dhe është tmerr për armiqtë tanë. Sa e sa herë armiq të ndryshëm provuan ta zhdukin nga faqja e dheut, por i lanë eshtrat në te. Kjo fole trimash u bë sinonim i rezistencës dhe i qëndresës mbarëshqiptare për liri dhe pavarësi kombëtare.
Drenica nuk dihet se si e mori emrin. Mund të jetë se kjo rrjedh prej fjalës dré - dréri, pasi që dikur drerë kishte mjaftë në këto vise bregore. Drenica përfshin një territor kodrinor ndërmjet Fushës së Kosovës në lindje prej Goleshit e Qiqavicë, maleve të Carralevës në jug, malit Mokna në veri dhe rrafshit të Dugagjinit në perëndim. Pra, ajo paraqet një territor kompakt, një tërësi gjeografike, në të cilën gravitojn mbi 100 fshatra. Në pikëpamje administrative është e copëtuar dhe fshatrat e saja u takojnë disa qendrave komunale: Skënderajt, Gllogovcit, Lipjanit, Vushtrrisë dhe Malishevës.

[lirik]

Drenica e Kuqe
Edhe pas vitit 1455, kur Kosova përfundimisht ra nën sundimin turk, Drenica mbeti e papërkulur dhe e panënshtruar. Kjo zgjati (mbi 400 vjet) deri rrethviteve 1850-1860, kur njëfar Jashar Pasha, sundimtar i Prishtinës, i pushtoi disa fshatra të kësaj treve, të cilat sot e kësaj dite njihen me emrin Drenica e Pashës. Siq tregojnë pleqtë, ky farë pashai erdhi nga drejtimi i Prishtinës dhe pa ndonjë kundërshtrim të fortë i pushtoi fshatrat deri te Qikatova. Kur e dëgjuan këtë drenicasit e morën si dhunë nderi, fyerje të rëndë dhe ia kthyen pushkën, duke mos e lënë të shkojë më tutje. Kështu pjesa tjetër e Drenicës, që nuk u nënshtrua por i mbrojti trojet e veta me armë e me gjak, u quajt Drenica e Kuqe. Pra, që nga ky moment historik, Drenica ndahet në dy pjesë.
1) Drenica e Kuqe ose Drenica e Epërme, në veri, që përfhsin pjeshën dërrmuese të fshatrava, afer tetedhjete fshatra.
2) Drenica e Pashës ose Drenica e Ultë, në jug, që përfshin diku rreth 20 fshatra.
Sidoqoftë, Drenica në historinë tonë kombëtare, mbetet territor i qëndresës shqiptare, që secilit pushtues i rezistoi me armë në dorë. Që nga
Beteja e Kosovës (1389) e deri më sot, nga kjo trevë dolën njerzë që me pushkë e me penë luftuan për qlirim dhe pavarësi kombëtare. Kështu, në luftën e parë kundër osmanëve, në Betejën e Kosovës, trimi drenicas, Millosh Nikollë Kopiliqi (nga Kopiliqi i Skënderajit) do ta plagosë për vdekje sulltan Mratin I . Edhe në luftën e mëvonshme antiosmane, që e udhëhoqi Austria, morën pjesë shqiptarët. Më 1689 pas Pikolomenit kishte rreth 6000 shqiptarë, shumica drenicas.

Emri
Drenicë ua shtinte frikën armiqve. Edhe vetë sulltanin nuk e linte të qetë në Stamboll. Sa e sa fermane u nënshkruan e sa e sa koka pashallarësh u prenë për të, por kot. Tërë Ballkani dhe Evropa ishin qetësuar e në Drenicë ende s´kishte pushtet të plotë turk. Edhe atëherë kur provuan ta vëjnë pushtetin, më 1891, dështuan: Saraji Hamidije në mes Llaushës, Polacit e Prekazit u rrënua plotësisht ndërsa kajmekami me gjithë nënpunësit e tjerë u dëbuan brenda natës.

[krijuesiii]

...une jame i Bindure se mos te ishte Drenica dhe Vlore ne sdo te kishim as shtet Shqipetare e as Kosovare...


...Drenice kam shume respekte per ty je Lulja e bukuris Shqipetare je Themeli i pathyer i Shtetit...

tungiii

[lirik]

...une jame i Bindure se mos te ishte Drenica dhe Vlore ne sdo te kishim as shtet Shqipetare e as Kosovare...


...Drenice kam shume respekte per ty je Lulja e bukuris Shqipetare je Themeli i pathyer i Shtetit...

tungiii
-------------------------------------------------------------------------------
Mund te them se e njoh at zonë Drenicen - vertetë ajo zonë shqiptare ka nje atdhedashuri shum interesante -
esht nji zonë patriotike e jashtzakonshme -meqense tash ne kto kohra fatkeqsisht ka ndryshua njeriu shqiptarë -------
nuk e di se si esht sot ------
por dikurë si e mbaj ne mendë-
at zonë ----------
dashuria per atdhe si aty ishte veshtir me pa dikun tjeter-
teper dashuri e flakt shum teper diqka ---


se kah e si ju buronte kjo dashuri per atdheun neper shekuj-
e si e qysh -
kjo esht e veshtir per tu spjeguar ---
ndoshta vet vetiu neper shekuj esht kultivuar nji ndjenjë e tillë por me vjen keq se keto kohra qe erdhen kohra teper egoiste kohra qe ndryshuan njeriun ne koosovë e ne trojet shqiptare -
patriotizmi sot nuk qmohet sa duhet dhe kjo esht fatkeqsi e madhe se ne qfar gjendje kemi ardhur

[Shqiptare_ne_Turqi]

...une jame i Bindure se mos te ishte Drenica dhe Vlore ne sdo te kishim as shtet Shqipetare e as Kosovare...


...Drenice kam shume respekte per ty je Lulja e bukuris Shqipetare je Themeli i pathyer i Shtetit...

tungiii

Paj tybe jam mbes Drenice dhe krenohem,...por,trima e trimeresha ka ne kater ené té Kosovés dhe té Shqipérisé ...

Nuk ésht ne dobi té kombit té shiqojm kaq ngusht ...

[lirik]

Un mendoj se drenica e pjese se poshtme nuk duhet te quhet drenica e e pashes-
esht ky nji gabim-
sepse ne kohrat kur kjo ndodhi qe pashai erdhi deri ne qikatovë dhe shqiptarët drenicas i dolen me kmesa sopata e kosa para -sepse ai kerkonte desh te pjekur dhe qika shqiptare ne qader-
per ushtrin e ti prandaj shqiptarët nga drenica u ndezen keq flakë pasi qe ky lloj poshtrimi ishte kunder kanunit kunder nderit te shqiptarve kundrr tradites shekullore nji sjellje e tillë e ndyrë nga pashallaret turq qe vinin njeri pas tjetrit per ta nenshtruar drenicen -
dhe ju quan fjalë drenicasve te ja bejn per hajr sundimin e te ju qojn desh e qika ne qadra pashallarve-
Katundet deri ku kishte ardhur pashai turk nuk ishin te shkelura por aty ju zu pritë shum her pashallarve ishin zona te caktuara deri ku lejoheshin me hy ushtria turke qe pastaj drenicasit te ngriteshin me vrull e hakmarrje dhe nuk mund te quajm drenicë e pashes at pjesen andej pasi qe edhe ata luftuan dhe as yta turku nuk mundi te ngulet pra iku edhe nga andej -
duke qenë se neper shekuj esht e lame me gjak ajo anë dhe pikrisht per shkka k u quajt e kuqe un mendoj qe komplet duhet te quhet e kuqe ashtu siq esht qujtur edhe para ardhjes se pashallarve aty -
Ne kohen kur thuhej drenoca e pashes per disa fshatra ne jug te drenices mendohej vetem deri ku kishte arrit me hy pasha por jo se u shkelen ato fshatra pra ushtria disa her ka mundur me hy por gjithmonë kan ik me humbje te pergjkur nga betjat e mdha e ma te vogla -
prandaj 500 vet rrezstencë turkut pasta bullgarve serbbve e te tjerve Drenica meriton te quhet kompplet ekuqe se pse ne qdo fshat u derdh gjak dhe le te quhet e kuqe komplet e jo te behen dallime ajo pjesa jugore e drenices te quhet e pashes vetem pse pashai ne kalim ka a hy aty -
por plani ka qenë q eme qeillim ti lenin pashallaret me hy deri ne dia zona pastaj ju binin me rrreptimë-
qaush pasahallarë kajmekam nizam ushtri neper shekuj aty jan ndjekur dhe jan perzanë te pergjakur prandaj le te quhet e kuqe Drenica shqiptare e Kosoves komplet e kuqe jo vetem pjesda e perme
sepse pashë nuk ka ma andej dhe meqense te gjith kan marr pjes neper kryengritje shekullore
nga secili fshat e nga familjet nga dy tre mashkuj neper shekuj le te quhet pra e kuqe drenica shqiptare e kosoves iliro dardane -komplet le te quhet pra drenica e kuqe edhe zyrtarisht siq esht quajtur neper shekuj dhe emri e kuqe i vjen nga derdhja e gjakut neper shekuj qysh nga kohrat e hershme historike le te quhet komplet e tillë pra -----------zyrtarisht

[lirik]

Paj tybe jam mbes Drenice dhe krenohem,...por,trima e trimeresha ka ne kater ené té Kosovés dhe té Shqipérisé ...

Nuk ésht ne dobi té kombit té shiqojm kaq ngusht ...
-------------------------------
Nuk esht fjala e nji shikimi ngusht apo gjerë-
por e nji kronikë historie qe perfshihet simbas shembullit te msimit shkollorë-
per ngjarjet npe r treva e regjione -
ku secila zonë ne kronikat e kohes esht pershkruar ne dokumente -
ku pastaj jan marr nga historiant neper arkiva te rretheve e komunave -
dhe mbi keto gnjarje e baza esht shkruar histroia -
spjegohet ne forma te tilla peer shkak te ngjarjeve aty -
keshtu spjegohet histroia shkollore-
nuk esht shtu siq po mendon ti ngusht e gjerë -
por esht kronologji e pershkrimeve historike dhe ngjarjeve te nji treve -
keshtu spjegohet secili rajon ne historin e literatures shqiptare ne pergjithsi sepse keshtu shkruhet historia shkollore-
kemi beteja e kaqanikut lidhja e prizrenit -vrasja e magjar pashes ne gjakovë -
kuvendi i pejes e kshtu me radhë keto jan thjesht pershkrime -
qe nuk kan te bejn me at qe thua ti ngusht e gjerë por spjegohen kryengritjet zakonet gjeografia statistika popullsia klima e nji vendi ne rajon sipas pershkrimit dhe dokumenteve qe kan nxjerrë historiant -secili regjion e ka keshtu ku spjegohen doket vallet ngjarjet e shum qka tjeter ne kronika kohore

[GURI SYLAJ]

Fale keti patriotizmi Drenica ishte zona me e mbrapametur e te gjitha trojeve shqiptare !Zona me e neperkembur e pushtuesve dhe zona ku armiku mundohej dhe gjente bukur shume bashkpuntore!
Po nje fjale e urte thot se ; "Minjet rrin ne hambaret plot drith"!
Por Drenica nuk ndryshon shume nga zonat tjera sepse me to lidhet edhe me teritor ,edhe me miqesi ,edhe me gjak e gjuhe edhe me ndihmen per njeri tjetrin .Drenica eshte pjese e Kosoves sikur edhe te gjitha pjeset tjera!
" Nuk po lufton Kelmendi po vendi...!"
Ndoshta edhe kjo ishte perparesi e Drenices sepse vendi ishte me i pershtatshem per te ju kundervu pushtueseve!
Gryka e Carraleves dhe Gryka e Llapushnikut ishin dy arterje kryesore ku mund te kalonte ushtria pushtuese .Ne te dy grykat kishte mundesi per perplasje edhe me ushtri me te forta ne numer e armatim!Pjeset tjera ishin me te sigurta si Qyqavica e Bjeshka e Berishes!
Lavdin , Drenica, nuk guxon me e marr si mendjemadhesi sepse pa pjeset tjera ,pa krahet e saje ,Drenica as nuk ka e as nuk do te kishte asnje vlere!
Nuk guxojm te krenohemi me "Albanine e Azem Bejtes " sepse ajo kishte vetem tri fshatra e armiqet kete e donin dhe e deshirojn edhe sot .
Nuk guxojm te kerenohemi me "Drenicen e Adem Jasharit" sepse ajo ka vetem njeqind e tri fshatar !
Duhet te krenohemi me luften dhe qendresen e tyre sepse ata nuk luftuan e as nuk qendruan per nje "Albani" te vogel e as per nje "Drenice" por per Trojet Etnike dhe per nje bashkim kombtare!

[>>{SpOnGeBoB}<<]

Le be mos shkruni qesina sene palidhe ani qaj krijusi hamomit qe pu perzijke si speci ne pasul.

Sha zoten sherri i qisajna drenices jena kane tu meten pa Kosove pa Vlore e pa kurgjo hiq tak.

Nisja qaty jo zhuj Selmanin jo daden Shote amo hiq mendja mos me ju fiqirue qe kallet zharave. A osht be qashtu ti Guri Sylaj se qishtu e kam lexue qka e ki shkrue qe nji budall si pe gjuke ni guri shoq edhe 99 te menqum adhe ata te zgjedhun me kukalle nuk po mujshin me hjeken. Edhe pernime shoq u que tane Avropa e Amerika menzi shoq qe kan hjeken qate gurin qe e gjujten qata drenica qatje.

Lirik, lexo knena qikjo pernime osht tema jote amo une kom drejten me jepen mendimin tem qashtu qysh une menoj. Nuk ka fill me ardhen edhe me ja nisen qysh din ti mu qarten qisajde jo qishtu e qishtu e qishtu, po me folen me argumenta.

[krijuesiii]

Paj tybe jam mbes Drenice dhe krenohem,...por,trima e trimeresha ka ne kater ené té Kosovés dhe té Shqipérisé ...

Nuk ésht ne dobi té kombit té shiqojm kaq ngusht ...

...O Valla se shikova ngushte si thua ti, dhe as nuk jam nip i Drenices e as vete sjam i Drenices, po duhet me thane te Verteten e me ja dhane hakune se eshte shume e Vertet ajo qe thote lirik-u se ne Drenice Nanat kane perkundure heronje e Trima te vertet e InshAllah perkundin nje jete te tere, se ne luften e Kosoves nje Nane e Drenices u kjane ne gjendje me i flijue 4 a 5 djeme per Liri ndersa nje ne gjilane ferizaj e Prishtine e gjetiu se ka marre gjumin naten prej tutes se mos po ja thirrin djalin ne UCK-e, e di i kame perjetuar njohure e bashkjetuar neper male me shume njerze te te gjitha rajoneve te Kosoves, edhe eshte e vertet se ka Trima gjithe andej ne boten Shqipetare, por sikur ne Drenice veq te rrejne se nuk gjene, mua me ka ra rasti quni 16 vjeqare ka ardhe ne UCK i Drenice me tregoj vetem mua qe i kishte 16 sepse te tjerev ju kishte thene 18 se UCK-ja ne ate kohe nuk pranonte njerze nen 18 vjete...


...Valla bila Drenica kurr ska bere ndasi e dallime perkundrazi ka qene per Bashkime, kane qene gjakovare pejanet dhe te tjeret qe vini dhe i ndanin Ushtaret ne baza regjionale kame qene ne nje raste ne grup me pejan dhe erdhe kryredaktori i rilindjes ne Tirane qe ishte pejan dhe shperndante nga 50 DM vetem per pejan dhe mua shoket e mi me thane, kur te me pyete se ku e kam shpine te them se e kam te xhamia ne peje dhe ashtu ndodhi ajo ftyre turpesire me pyet vertet se ku e kisha shtepin une i thash si me thane shoket dhe ne ate raste nderhyri nje shoki i imi se kishte frike mos po sharroj e po me heton ai, po ti thosha se jam i Drenices a i Prishtines si kisha pa 50DM me sy, per Gjakovaret spo flas se ata jane si jahudite ushtaret gjakovare po sa e kane shkel kufinin e jane dale ne Shqiperi i kane pas kushtet super per jete keto jane ndaresi e nderuar Moter ne Turqi dhe jo te thuash nje te Vertet per nje vend qe lind Drangoj dhe Vizionista te medhenje te Liris Shqipetare...


tungiii

[Tinky-Winky]

Tyben e tybs kta fshatunart tan kohen jan konen kurkusha e kishe mile na po luftojme e po bohem dikusha edhe po shihen tash mas lufts se shka o konen puna e tyne dhe per shka kan luftue viq per qat kompleksin qe e kishin paten se qata djem qe perime kan luftua ata sot rnojn me ni sociall e disa tjer me ni rog temekes qe t shkretet tan kohen kan majt berdhog e kan shlirue kanalizime besa edhe kan ndertue shpija tshkavit bile bile njani prej qityne o rxue pre kulmit 40 grad xeht vers dhe ka dek ty ja qiten kulmin ni shpis shkavit edhe baba i vet deri von i merke 75 evra t leshit e qitash edhe qato ja kan nderpreren.nuk e keni provue luften lu qi po folni ngoni shka po ju thot qiky tinki pasha shpirtin e nons skini ren se kur kom qillue en loxh edhe kur kercitshit raketat tok tok ka 55 killa asoshne o shoq ski ren kur e kqyrsha kallashin tem mu doke si qaqkalic e dojsha mi gliren dhomt ev shoq sa interesant se kejt neper rove edhe maca e qen e krejt qa kish i ke paten neper rova se edhe hajvanati po e dike droen.raportojke sa mujke radio kosova e lire se armiku ka humbje t mdha ne njerz e shkavin se kishim as 100 metra larg e e rumi dreqit e hiqke majicen e qashtu cullak na zalibatke e skishim shka i bojm me kallasha veq i majshim qato pika deri sa zvike shkavi me artileri trand e tonashile zdishim as bythen ku ekemi ,paramenoni ni shok i lufts i jemi qe o meten qashtuqene mi thonen kur e kemi kalue kufinin e ka mar vesh qe se ka gjilponen e kallashit e se ka shkrepen as nu plumb e sot i mer 4 roga edhe gran gjipa 4x4 po lejini kulufet e mos boni hajgare me fukara e me ju qel vart e vjetra.shnetje

[lirik]

Katër breza në luftë
BEQIR NEBIH MEHA
(1936-1999)
MEJREME MARAJ-BERISHA
Familja e Emin Latit nga Prekazi i Ulët i Drenicës, e njohur si familja
Mehaj, është një ndër familjet e rralla emblematike të popullit.
Katër breza të kësaj familjeje luftuan dhe qëndruan në katër
periudhat historike të robërisë së Kosovës - vitet 1913, vitet 1918-24,
13 maji 1981 dhe vitet e fundit të luftës çlirimtare. Më 2 shkurt të
vitit 1936, në Prekaz të Ulët të Drenicës, u lind Beqir Meha. Nën
ndikimin dhe frymëzimin atdhetar të babait, gjyshit dhe xhaxhait,
Mehmetit, Beqir Meha me disa bashkëveprimtarë kanë zhvilluar
veprimtari atdhetare. Më 14 prill të vitit 1959, së bashku me Bislim
Tahirin, Adem Aliun, Sherif Musliun, Istref Osmanin,
Muhamet Qerimin dhe Ramadan Zenelin, arrestohet dhe më pas
dënohet për veprimtari antijugosllave. Ai dërgohet për ta vuajtur
dënimin në burgun famëkeq të Goli Otokut. Pas vuajtjes së dënimit,
Beqiri, së bashku me të vëllain Tahirin, për të ndihmuar në ngritjen
e familjes kërkon punë në Maqedoni, në Mal të Zi e gjetkë.
Në prill të vitit 1980, Tahiri bie në konflikt me policinë e asaj kohe
dhe për disa muaj rresht jeton ilegalisht te miqtë dhe te shokët.
Demonstratat e rinisë studentore të marsit dhe të prillit të vitit 1981,
Tahir Nebih Mehës i dhanë zemër dhe forcë për të vepruar fuqishëm
kundër forcave okupatore. Data e rrethimit qe caktuar 13 maji, një
datë e njohur e sigurimit jugosllav, pasi forcat policore marrin urdhër
për veprim. Herët në mëngjesin e majit 1981, qindra pjesëtarë të njësive
speciale dhe të ushtrisë jugosllave kishin rrethuar një rreze
të gjerë veprimi rreth Kullës së Tahir Nebih Mehës. Familja e
Tahir Mehës u bë kala dhe nuk iu dorëzua forcave okupatore, që
kishin vrarë nxënës dhe studentë në Prishtinë dhe në disa qytete të
tjera të Kosovës. Në rrethim ndodhej edhe Beqir Meha, me të gjithë
anëtarët e familjes. Bien pas 20 orë luftimesh babë e bir, kurse anëtarë
të tjerë të familjes plagosen. Më 22 janar të vitit 1998, kur forcat
serbe rrethojnë dhe sulmojnë shtëpinë e Shaban Jasharit, Beqir
Meha me Emin Latin (i riu) pozicionohen për sulm kundër forcave
serbe. Beqiri me Eminin dhe Nagip Mehemetin ishin ndër të
parët që kishin arritur te Jasharajt. Më 27 shkurt të vitit 1998, më urdhër
të komandantit Adem Jashari, Beqiri niset në drejtimin Qirez,
Likoshan e Gllanasellë me mision të caktuar. Më 28 shkurt, forcat
policore serbe ndeshën në veturën e Musa Jasharit dhe fillon shkëmbimi
i zjarrit. Në drejtim të vendit ku u zhvilluan luftimet niset edhe
Beqiri me shokë. Në këto luftime vriten disa policë serbë, po në këtë
përleshje bie edhe luftëtari Rexhep Rexhepi. Ndërkohë, gjatë
luftimeve që u zhvilluan deri në orët e vona të natës, në altarin e
lirisë bie edhe Beqir Brahim Rexhepi, ndërsa plagosen Musa
Jashari, Sabit Lladrovci dhe Sabit Geci. Për shkak të humbjeve të
pësuara, forcat serbe masakrojnë 24 pjesëtarë të Qirezit dhe Likoshanit.
Prej marsit 1998 e deri më 25 mars 1999, Beqir Meha ka luftuar në
rajonin e Zonës Operative të Drenicës. Ai kishte autoritet të
pakontestueshëm si vëlla i Tahir Mehës dhe si bir i Nebih Mehës,
por edhe si bashkëluftëtar i ngushtë i Jasharajve. Meqë ishte
kalitur në burgje dhe ndër betejat e luftës, ai gjendej gjithnjë në
ballë. Në mars të vitit 1999, në kohën kur kishte filluar ofensiva e
dimrit në Drenicë, Beqir Meha bashkë me bashkëluftëtarë ndodhej
në fshatin Rakinicë. Aty takohet me njësitin e fshatit Oshlan, i
cili sapo kishte arritur me armatim nga Shqipëria. Duke qenë se
luftimet zhvilloheshin në të gjitha anët, Beqiri merr përsipër për t'i
ndihmuar ushtarët në drejtim të Oshlanit në Zonën Operative të
Shalës. Rreth orës 23:00, të natës së 25 marsit të vitit 1999, Beqir
Meha bie në pritë të forcave serbe. Pas një luftimi të ashpër ballë për
ballë me forcat e armikut, ai plagoset rëndë, duke kaluar nëpër
fshatin Qubrel të Drenicës. Plagët e Beqirit ishin vdekjeprurëse.
Ra atë ditë marsi për të mos vdekur kurr

[lirik]

HAMËZ JASHARI - VALLJA E PËRJETËSISË DHE

„PASHALLËKU I QYQARLLËKUT“!



Shkruan: Mr. Kadrush Radogoshi * Prishtinë, 02. 03. 2009




Epopeja e Prekazit…



Epopeja e Prekazit me heroikën dhe tragjiken e saj e ndau kohën e Kosovës në dy periudha: e para e nënshtrimit, qyqarllëkut, zvetënimit dhe degradimit fizik e mendor, moral e shpirtëror dhe e dyta e qëndresës dhe heroizmit, kur shqiptarët u bënë të ndërgjegjshëm se janë faktori kryesor dhe vendimtar për zgjidhjen e drejtë të çështjes së Kosovës, pa nënvlerësuar faktorët e tjerë të rëndësishëm. Njëra nga figurat kryesore të kësaj epopeje është Hamëz Jashari, portretizimi i të cilit sa duket i lehtë në fillim, aq është i vështirë, kur provon ta bësh, për shkak të multidimensionalitetit të figurës dhe monumentalitetit, e cila duhet të vështrohet nga të gjitha pikëvështrimet e nevojshme. Sa herë më është kujtuar Hamëz Jashari, jam munduar t’i evokoj të gjitha çastet e kontakteve me të. Duke evokuar më imponohej dëshira për vlerësim dhe pastaj dëshira për t’ia caktuar vendin, që e meriton në radhorin e heronjve të kombit.



MESAZHI I HAMËZ JASHARIT: GJITHMONË SHKAU I PA BES A’KANË



Vallja e përjetësisë



Sa herë e kam kujtuar pamjen e tij fizike vazhdimisht më është kujtuar legjenda e valles shqiptare, Besim Zekthi, dhe pasardhësi i tij i denjë, Rexhep Çeliku. Ngjashmëria e fizikut të Hamzës me këta valltarë ishte e madhe: Ai kishte një bukuri epike. Vallja, që e filloi dhe e udhëhoqi së bashku me të vëllain Ademin dhe babanë e tij Shaban Jashari meriton të quhet me sintagmën lasgushiane ,,Vallja e përjetësisë”, e cila, në vetvete, përmban, në të njëjtën kohë, vallen e jetës dhe të vdekjes.

Sa herë e kujtoj Hamëz Jasharin më kujtohet njëra nga figurat më simbolike dhe më heroike të historisë kombëtare, më kujtohet Oso Kuka dhe fundi i tij heroik në Kullën e Barotit në Vraninë. Shkaku se pse Hamëz Jashari ma kujton Oso Kukën është i njohur për shumë pak njerëz, prandaj ndiej obligim moral e intelektual t’ia bëj të njohur opinionit të gjerë.



Në vitin 1990 u themelua Bashkimi i Sindikatave të Pavarura të Kosovës dhe në kuadër të këtij Bashkimi u themeluan shumë degë e ndër to edhe Dega e Metalistëve të Kosovës. I deleguar nga Sindikata e Pavarur e Fabrikës së Municionit të Gjuetisë në Skenderaj, Hamëz Jashari në Kuvendin Themelues të Degës u zgjodh anëtar i Kryesisë. Në Kryesinë e Degës së Metalistëve të Kosovës Hamza qëndroi nga themelimi e deri në dhjetor 1991, kur u ndesh për herë të parë me policinë serbe në Prekaz dhe filloi jeta e tij e luftëtarit të lirisë. Gjatë kohës sa Hamza ishte anëtar, Kryesia e Degës së Metalistëve të Kosovës i mbante mbledhjet e veta çdo të mërkurë. Hamza vinte me rregull dhe ishte i preokupuar për zgjidhjen e problemeve të punëtorëve shqiptarë, të cilat ishin pjesë e pandashme e çështjes kombëtare.



Vërtet e kishte pyetur Oso Kukën si të vepronte



Në një mbledhje të Kryesisë, në vitin 1991, në kohën kur Serbia po i fuste masat e dhunshme nëpër ndërmarrjet e Kosovës e në këtë kontekst edhe në Fabrikën e Municionit të Gjuetisë në Skenderaj, Hamza iu drejtua Kryesisë së Degës me këto fjalë: ,,Së shpejti do hyjnë masat e dhunshme edhe në ndërmarrjen tonë, ndërsa ne i kemi 20 tonelata barot. Punëtorët pyesin se ç’të bëjmë? Si t’ia dorëzojmë Serbisë që pastaj të na vrasë me të?”

Çështja e shtruar nga Hamza nuk u shqyrtua zyrtarisht, sepse për një pjesë të Kryesisë, të zhytur në qyqarllëkun e pacifizmit, u konsiderua si joserioze, për të mos thënë, si herezi, që e lëndonte ,,politikën e lartë”, e cila i zhvlerësonte potencialet kombëtare deri në pafundësi. Një pjesë tjetër e Kryesisë, e pakënaqur me politikën e gjumit dhe marrjes me vetveten, por e paaftë për t’u marrë me përgjegjësi të asaj natyre, buzëqeshi pa të keq, ndërsa dikush nga pjesëmarrësit i tha Hamzës:

- ,,Pyete Oso Kukën se çfarë thotë për zgjidhjen e këtij problemi!”

- ,,Oso Kukën e kam pyetur moti, po thash t’iu pyes edhe juve” - u përgjigj Hamza me temperamentin e tij të rrëmbyeshëm. Ngjarjet që pasuan dëshmuan se Hamëz Jashari, vërtet e kishte pyetur Oso Kukën se si të vepronte dhe porosinë e tij e kishte marrë në konsiderim.



Politika e gjumit të thellë



Hamza na kishte treguar se ishte anëtar i Partisë Republikane, sepse ajo parti në programin e saj nuk e përjashtonte luftën e armatosur si formën e fundit për ta arritur lirinë. Autori i këtyre rreshtave ishte i pranishëm, kur pas një mbledhjeje të Kryesisë në shtator të vitit 1991 Hamza bëri këtë dialog me njërin nga anëtarët e Kryesisë, të cilit, i pëlqente ,,politika e lartë”, kjo joshëse e gjumit të thellë:

- Qysh po ju shkojnë punët juve në Drenicë?



- Dhuna është duke rrezikuar qenien tonë si shqiptarë, po edhe si njerëz. Ka arritur kufirin e mosdurimit - iu përgjigj Hamza.



- Kështu është edhe tek ne, por me durim e pa rënë në provokime, besoj se do t’ia arrijmë qëllimit - e vazhdoi dialogun anëtari i Kryesisë.



- Ne i kemi bërë disa armë dhe, në rast nevoje, do të mbrohemi tha Hamza.



- Lëre, bre, Hamëz, se vijnë e jua marrin armët dhe u rrahin shuplaka fytyrës, siç po bëjnë anekënd Kosovës - ia ktheu Hamzës, i cili i nevrikosur, e pse jo edhe i fyer në sedër nga përgjigja e shokut, tha:



- Varet kujt ia marrin armët dhe kë e rrahin shuplaka fytyrës, Hamëz Jasharit dhe familjes së tij, Prekazit, besa tërë Drenicës, kurrën e kurrës.



Mic Sokoli i dytë

Nja dy - tre muaj më vonë Hamza me të vëllanë, tanimë të shndërruar në legjendë, Adem Jasharin, i filluan pushkët e lirisë, të cilat goditën trupat e hienave të uniformuara serbe. Nga ai çast Kosova nuk do të jetë kurrë më ,,Pashallëku i qyqarllëkut”, të shpallur si politikë e mençur, e urtë, e butë, dhe e moderuar. Që nga ky çast Kosova do të jetë vullkan për Serbinë, i cili njëherë e përgjithmonë do ta djegë policinë kolonialiste dhe etnocidale në Kosovë. Akti i fundit, pas më tepër se gjashtë vjetësh, me të cilin e mbylli kapitullin e fundit të jetës së tij, Epopeja e Prekazit dhe gjoksi i lënë në grykën e topit serb me kalibrin më të madh, s’ka se si të mos na e kujtojë figurën madhore të Lidhje së Prizrenit, Mic Sokolin. Hamëz Jashari, me trup atleti e hap elegant prej valltari si Besim Zekthi apo pasardhësi i tij Rexhep Çeliku, hyri në vallen e filluar nga Oso Kuka e të vazhduar nga Mic Sokoli. Në këtë valle përjetësie nuk hyri vetëm, por së bashku me të vëllanë Ademin, babanë Shabanin dhe të tjerët që i pasuan.

· Autori aktualisht është kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës

[lirik]

HAMËZ JASHARI - VALLJA E PËRJETËSISË DHE

„PASHALLËKU I QYQARLLËKUT“!



Shkruan: Mr. Kadrush Radogoshi * Prishtinë, 02. 03. 2009




Epopeja e Prekazit…



Epopeja e Prekazit me heroikën dhe tragjiken e saj e ndau kohën e Kosovës në dy periudha: e para e nënshtrimit, qyqarllëkut, zvetënimit dhe degradimit fizik e mendor, moral e shpirtëror dhe e dyta e qëndresës dhe heroizmit, kur shqiptarët u bënë të ndërgjegjshëm se janë faktori kryesor dhe vendimtar për zgjidhjen e drejtë të çështjes së Kosovës, pa nënvlerësuar faktorët e tjerë të rëndësishëm. Njëra nga figurat kryesore të kësaj epopeje është Hamëz Jashari, portretizimi i të cilit sa duket i lehtë në fillim, aq është i vështirë, kur provon ta bësh, për shkak të multidimensionalitetit të figurës dhe monumentalitetit, e cila duhet të vështrohet nga të gjitha pikëvështrimet e nevojshme. Sa herë më është kujtuar Hamëz Jashari, jam munduar t’i evokoj të gjitha çastet e kontakteve me të. Duke evokuar më imponohej dëshira për vlerësim dhe pastaj dëshira për t’ia caktuar vendin, që e meriton në radhorin e heronjve të kombit.



MESAZHI I HAMËZ JASHARIT: GJITHMONË SHKAU I PA BES A’KANË



Vallja e përjetësisë



Sa herë e kam kujtuar pamjen e tij fizike vazhdimisht më është kujtuar legjenda e valles shqiptare, Besim Zekthi, dhe pasardhësi i tij i denjë, Rexhep Çeliku. Ngjashmëria e fizikut të Hamzës me këta valltarë ishte e madhe: Ai kishte një bukuri epike. Vallja, që e filloi dhe e udhëhoqi së bashku me të vëllain Ademin dhe babanë e tij Shaban Jashari meriton të quhet me sintagmën lasgushiane ,,Vallja e përjetësisë”, e cila, në vetvete, përmban, në të njëjtën kohë, vallen e jetës dhe të vdekjes.

Sa herë e kujtoj Hamëz Jasharin më kujtohet njëra nga figurat më simbolike dhe më heroike të historisë kombëtare, më kujtohet Oso Kuka dhe fundi i tij heroik në Kullën e Barotit në Vraninë. Shkaku se pse Hamëz Jashari ma kujton Oso Kukën është i njohur për shumë pak njerëz, prandaj ndiej obligim moral e intelektual t’ia bëj të njohur opinionit të gjerë.



Në vitin 1990 u themelua Bashkimi i Sindikatave të Pavarura të Kosovës dhe në kuadër të këtij Bashkimi u themeluan shumë degë e ndër to edhe Dega e Metalistëve të Kosovës. I deleguar nga Sindikata e Pavarur e Fabrikës së Municionit të Gjuetisë në Skenderaj, Hamëz Jashari në Kuvendin Themelues të Degës u zgjodh anëtar i Kryesisë. Në Kryesinë e Degës së Metalistëve të Kosovës Hamza qëndroi nga themelimi e deri në dhjetor 1991, kur u ndesh për herë të parë me policinë serbe në Prekaz dhe filloi jeta e tij e luftëtarit të lirisë. Gjatë kohës sa Hamza ishte anëtar, Kryesia e Degës së Metalistëve të Kosovës i mbante mbledhjet e veta çdo të mërkurë. Hamza vinte me rregull dhe ishte i preokupuar për zgjidhjen e problemeve të punëtorëve shqiptarë, të cilat ishin pjesë e pandashme e çështjes kombëtare.



Vërtet e kishte pyetur Oso Kukën si të vepronte



Në një mbledhje të Kryesisë, në vitin 1991, në kohën kur Serbia po i fuste masat e dhunshme nëpër ndërmarrjet e Kosovës e në këtë kontekst edhe në Fabrikën e Municionit të Gjuetisë në Skenderaj, Hamza iu drejtua Kryesisë së Degës me këto fjalë: ,,Së shpejti do hyjnë masat e dhunshme edhe në ndërmarrjen tonë, ndërsa ne i kemi 20 tonelata barot. Punëtorët pyesin se ç’të bëjmë? Si t’ia dorëzojmë Serbisë që pastaj të na vrasë me të?”

Çështja e shtruar nga Hamza nuk u shqyrtua zyrtarisht, sepse për një pjesë të Kryesisë, të zhytur në qyqarllëkun e pacifizmit, u konsiderua si joserioze, për të mos thënë, si herezi, që e lëndonte ,,politikën e lartë”, e cila i zhvlerësonte potencialet kombëtare deri në pafundësi. Një pjesë tjetër e Kryesisë, e pakënaqur me politikën e gjumit dhe marrjes me vetveten, por e paaftë për t’u marrë me përgjegjësi të asaj natyre, buzëqeshi pa të keq, ndërsa dikush nga pjesëmarrësit i tha Hamzës:

- ,,Pyete Oso Kukën se çfarë thotë për zgjidhjen e këtij problemi!”

- ,,Oso Kukën e kam pyetur moti, po thash t’iu pyes edhe juve” - u përgjigj Hamza me temperamentin e tij të rrëmbyeshëm. Ngjarjet që pasuan dëshmuan se Hamëz Jashari, vërtet e kishte pyetur Oso Kukën se si të vepronte dhe porosinë e tij e kishte marrë në konsiderim.



Politika e gjumit të thellë



Hamza na kishte treguar se ishte anëtar i Partisë Republikane, sepse ajo parti në programin e saj nuk e përjashtonte luftën e armatosur si formën e fundit për ta arritur lirinë. Autori i këtyre rreshtave ishte i pranishëm, kur pas një mbledhjeje të Kryesisë në shtator të vitit 1991 Hamza bëri këtë dialog me njërin nga anëtarët e Kryesisë, të cilit, i pëlqente ,,politika e lartë”, kjo joshëse e gjumit të thellë:

- Qysh po ju shkojnë punët juve në Drenicë?



- Dhuna është duke rrezikuar qenien tonë si shqiptarë, po edhe si njerëz. Ka arritur kufirin e mosdurimit - iu përgjigj Hamza.



- Kështu është edhe tek ne, por me durim e pa rënë në provokime, besoj se do t’ia arrijmë qëllimit - e vazhdoi dialogun anëtari i Kryesisë.



- Ne i kemi bërë disa armë dhe, në rast nevoje, do të mbrohemi tha Hamza.



- Lëre, bre, Hamëz, se vijnë e jua marrin armët dhe u rrahin shuplaka fytyrës, siç po bëjnë anekënd Kosovës - ia ktheu Hamzës, i cili i nevrikosur, e pse jo edhe i fyer në sedër nga përgjigja e shokut, tha:



- Varet kujt ia marrin armët dhe kë e rrahin shuplaka fytyrës, Hamëz Jasharit dhe familjes së tij, Prekazit, besa tërë Drenicës, kurrën e kurrës.



Mic Sokoli i dytë

Nja dy - tre muaj më vonë Hamza me të vëllanë, tanimë të shndërruar në legjendë, Adem Jasharin, i filluan pushkët e lirisë, të cilat goditën trupat e hienave të uniformuara serbe. Nga ai çast Kosova nuk do të jetë kurrë më ,,Pashallëku i qyqarllëkut”, të shpallur si politikë e mençur, e urtë, e butë, dhe e moderuar. Që nga ky çast Kosova do të jetë vullkan për Serbinë, i cili njëherë e përgjithmonë do ta djegë policinë kolonialiste dhe etnocidale në Kosovë. Akti i fundit, pas më tepër se gjashtë vjetësh, me të cilin e mbylli kapitullin e fundit të jetës së tij, Epopeja e Prekazit dhe gjoksi i lënë në grykën e topit serb me kalibrin më të madh, s’ka se si të mos na e kujtojë figurën madhore të Lidhje së Prizrenit, Mic Sokolin. Hamëz Jashari, me trup atleti e hap elegant prej valltari si Besim Zekthi apo pasardhësi i tij Rexhep Çeliku, hyri në vallen e filluar nga Oso Kuka e të vazhduar nga Mic Sokoli. Në këtë valle përjetësie nuk hyri vetëm, por së bashku me të vëllanë Ademin, babanë Shabanin dhe të tjerët që i pasuan.

· Autori aktualisht është kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës
__________________

[lirik]

Homazhe pranë varreve të dëshmorëve në Landovicë
Myrfet Shasivari
Në Prizren u shënua 11-vjetori i rënies së komandantit të UÇK-së, Adem Jashari

Në kuadër të shënimit të 11-vjetorin e rënies së Komandantit të UÇK-së Adem Jashari dhe 53 anëtarëve të kësaj familjeje nga Prekazi, në Prizren u bënë homazhe dhe vënie e kurorave në varret e dëshmorëve të luftës së fundit në Landovicë. Qysh në orët e para ditës së sotme, në varrezat e dëshmorëve në Landovicë, udhëheqës të pushtetit komunal të Prizrenit, të kryesuar nga kryetari Ramadan Muja, bënë homazhe pranë varreve dhe lapidarëve të dëshmorëve. Homazhe dhe vendosje të luleve bënë edhe kryetarët e subjekteve të këtushme politike, familjarë të të rënëve dhe qytetarë të tjerë. Ndërkaq, në nderim të Epopesë së UÇK-së, zyrtarët e komunës së Prizrenit, në bashkëveprim me futbollistët e klubit të këtushëm “Liria”, zhvilluan takime miqësore me afaristë dhe sportistë nga Çikago e ShBA-së, të cilët po qëndrojnë për vizitë në Kosovë. Ndërsa dita e shtunë, do të jetë festë për prindërit e filloristëve të lagjes “Tusus”, kur pritet të bëhet përurimi i objektit të ri të shkollës fillore, në të cilin akt pritet të marrë pjesë edhe Ministrit i Arsimit në qeverinë e Kosovës, z. Enver Hoxhajt.
__________________
BAC,U KRY!

[Arb]

HAMËZ JASHARI - VALLJA E PËRJETËSISË DHE

„PASHALLËKU I QYQARLLËKUT“!



Shkruan: Mr. Kadrush Radogoshi * Prishtinë, 02. 03. 2009




Epopeja e Prekazit…



Epopeja e Prekazit me heroikën dhe tragjiken e saj e ndau kohën e Kosovës në dy periudha: e para e nënshtrimit, qyqarllëkut, zvetënimit dhe degradimit fizik e mendor, moral e shpirtëror dhe e dyta e qëndresës dhe heroizmit, kur shqiptarët u bënë të ndërgjegjshëm se janë faktori kryesor dhe vendimtar për zgjidhjen e drejtë të çështjes së Kosovës, pa nënvlerësuar faktorët e tjerë të rëndësishëm. Njëra nga figurat kryesore të kësaj epopeje është Hamëz Jashari, portretizimi i të cilit sa duket i lehtë në fillim, aq është i vështirë, kur provon ta bësh, për shkak të multidimensionalitetit të figurës dhe monumentalitetit, e cila duhet të vështrohet nga të gjitha pikëvështrimet e nevojshme. Sa herë më është kujtuar Hamëz Jashari, jam munduar t’i evokoj të gjitha çastet e kontakteve me të. Duke evokuar më imponohej dëshira për vlerësim dhe pastaj dëshira për t’ia caktuar vendin, që e meriton në radhorin e heronjve të kombit.



Eh, kaja nonen. Keta zagaret me Mr. e tituj te tjere dojne me la nam bre. Paske bo nomin qe paske nda "kohen e Kosoves" ne dy periudha.

O gabel qe punon ne Lidhjen e Shkrimtareve te Kosoves, Kosova, si Kosove, nuk ka dy periudha,as 10 periudha, as 500 periudha, por ka nje periudhe te vetme - perpjekjet e vazhdueshme (me dekada me rradhe) per clirim nga cetniket Shkije.

Kosova nuk nisi qendresen dhe heroizmin e saj me nje Hamez Jashari, apo me nje tjeter. Pse o burre shkruan gjera nuk qendrojne ne toke te bukes.

Cdo gjenerate, me dekada, ka dhene kontributin, ka bere qendresen, dhe heroizmin.

Shkurt e shqip, o Mr. pisimaluku, Kosova nuk u clirua as nga njerezit e "periudhes se qyqarllakut" as nga njerezit e "periudhes se qendreses, e heroizmit." Kosoven e cliroj NATO-ja. Shkruaje edhe ne balle, edhe ku te dush kete te vertete. Mos i ik kesaj te vertete, sepse duke i ikur kesaj te vertete, ti del e na ndan periudhat neper te cilat kemi kaluar si popull.

[shfletuesi_]

Eh, kaja nonen. Keta zagaret me Mr. e tituj te tjere dojne me la nam bre. Paske bo nomin qe paske nda "kohen e Kosoves" ne dy periudha.

O gabel qe punon ne Lidhjen e Shkrimtareve te Kosoves, Kosova, si Kosove, nuk ka dy periudha,as 10 periudha, as 500 periudha, por ka nje periudhe te vetme - perpjekjet e vazhdueshme (me dekada me rradhe) per clirim nga cetniket Shkije.

Kosova nuk nisi qendresen dhe heroizmin e saj me nje Hamez Jashari, apo me nje tjeter. Pse o burre shkruan gjera nuk qendrojne ne toke te bukes.

Cdo gjenerate, me dekada, ka dhene kontributin, ka bere qendresen, dhe heroizmin.

Shkurt e shqip, o Mr. pisimaluku, Kosova nuk u clirua as nga njerezit e "periudhes se qyqarllakut" as nga njerezit e "periudhes se qendreses, e heroizmit." Kosoven e cliroj NATO-ja. Shkruaje edhe ne balle, edhe ku te dush kete te vertete. Mos i ik kesaj te vertete, sepse duke i ikur kesaj te vertete, ti del e na ndan periudhat neper te cilat kemi kaluar si popull.


Thon pa kan sebebi nuk eshte kesmeti......... Do hynte natoja po te mos fillonin ato kacafytje me serbin... !!!??

[Arb]

Thon pa kan sebebi nuk eshte kesmeti......... Do hynte natoja po te mos fillonin ato kacafytje me serbin... !!!??

Kacafytjet me Shkijet nuk kane filluar vetem ne vitet 98-99. NATO-ja nuk ka hyre ne mbeshtjetje te qyqarllekut tone (si popull pergjithesisht) qe nuk ishim ne gjendje te luftojme Shkijet, por ne shpetimin e nje popullate qe ishte ne zhdukje e siper.

Histori te rrejshme kane zanat me shkru vec Shkijet. Neve nuk na ka hije kjo pune.

[shfletuesi_]

Kacafytjet me Shkijet nuk kane filluar vetem ne vitet 98-99. NATO-ja nuk ka hyre ne mbeshtjetje te qyqarllekut tone (si popull pergjithesisht) qe nuk ishim ne gjendje te luftojme Shkijet, por ne shpetimin e nje popullate qe ishte ne zhdukje e siper.

Histori te rrejshme kane zanat me shkru vec Shkijet. Neve nuk na ka hije kjo pune.

Po qdo here aty kan filluar.......

[>>{SpOnGeBoB}<<]

Shihe mara edhe Tinky tekoka tu shkrue qisajde. Edhe mire ja ke ba se qitu kena me shkrujten te tema qe e ka hapen ma se pari qeky Liriku. Ani qka qe nuk e kena ni mendim amo te tema e qatina psimiletit Pupit mos me shkru edhe kena me t`ja fut sankciona se o ardhen e ka kopju temen e lirikut ani kishe po qkruj diqka vetum ja ka fut qashtu meka edhe vatikani. Bile tanve ju boj thirrje me ja bojkutue qatina Pupit temen. Bile mu kane si qita moderatort ja kisha bo qatina tana temat bashke me ni vend.


Sha zoten qitu ja paska qillue qaj Radogosha edhe sha zoten nuk e di ku jeton qeky se nuk e kisha lane pa ja pague nji dreke prej ne supe e deri ne tatli, se qishtu bash qishtu pa ekivoka duhet mu shkrue historia drejte edhe rraste me te verteten para qashtu qqysh o kane edhe qysh duhet mu kane edhe nuk ka nevoje mi qiten as meke para e as vatikan mbrapa.

Pernime de a ta permen kush Hamz Jasharin. Hiq kerkush shoq tak. A per mendimin tem qaj osht legjenda e legjendave, se shoq qeky rrast o dalen para kamerave edhe i ka kallezue per qka e ka qiten pushken ne krah e pse pi duhet me bajten. Amo normal qetyne ju ka dasht ni legjend tjeter si vllau i tina, qe kush digjue nuk ja ka nji llaf.

Per mue Hamz Jashari, shoq mbetet figura ma i qmuar e shqiptarit qe me thjeshtesine e tina e te mbshtjellun ne brumin e shqiptarit ju ka kallezue para kamerave nji dynjeje ne TV per qka ka dalen.

A tane qita intelektuallat qe ka shkrue deri qitash jam i bindun qe per nji porci qebapa edhe ka nji birre peja kane shkrue rrena sa kane mujten edhe tu u munue me ndreqen e paketue me cellofan te verteten.

Sha zoten mare ti Arb, jo hiq qishtu po une qatina po ja paguj dreken a ti qiti paret me ja pague fare pije se qeky Radogosha rrast te e paska shkrue te verteten qesi hovi edhe po me vjen mire.

[Guri i madh]

DRENICA ka me qka të krenohet po mos te harrojm se edhe HALIT TERRNAFCI esht DRENIC po edhe AHMET DOBRUNA po edhe MUJ LUTANI



po mos te harrojna se 5 drenicak kan shkue në varrimin e aleksander rankoviqit në vitin 1984 ,po mos te harrojna se shum drenicak kan qen në tubimin e GAZIMESTANIT kur e pat organizue slloba


drenicen e dua aq sa e dua vetvehten po realitetin duhet me fol

[Pupi]

Kacafytjet me Shkijet nuk kane filluar vetem ne vitet 98-99. NATO-ja nuk ka hyre ne mbeshtjetje te qyqarllekut tone (si popull pergjithesisht) qe nuk ishim ne gjendje te luftojme Shkijet, por ne shpetimin e nje popullate qe ishte ne zhdukje e siper.

Histori te rrejshme kane zanat me shkru vec Shkijet. Neve nuk na ka hije kjo pune.


Këto fjalë mjerisht janë të vërteta, nga gjithsejtë 7-8 apo edhe 10 milion Shqiptar sa jetojm sot në trojet Shqiptare në Ballkan, neve vërtet do ta kishim mundur çdonjërin nga fqinjët tanë.
Kjo edhe arsyeja që na i veshën rrobat e pamatura për trupi.

[Llapjani_HH]

DRENICA ka me qka të krenohet po mos te harrojm se edhe HALIT TERRNAFCI esht DRENIC po edhe AHMET DOBRUNA po edhe MUJ LUTANI



po mos te harrojna se 5 drenicak kan shkue në varrimin e aleksander rankoviqit në vitin 1984 ,po mos te harrojna se shum drenicak kan qen në tubimin e GAZIMESTANIT kur e pat organizue slloba


drenicen e dua aq sa e dua vetvehten po realitetin duhet me fol
Guri, disa po e përmendin edhe Azem Bejtën e Shotë Galicën, kurse drenicakt përpara kishin pas than:
Azem Bejta e Shot Galica ta pan sherrin krejt Drenica.

Qit thanje ma kan tregue vet drenicakt.

Ngoj kur t'na shpallin tradhtar edhe t'na shpallin luft qitash :biggrin:

[Tinky-Winky]

qysh mara ska me shka krenohet drenica po une hasret jam bo me dal deri en pazar qe na kan cukat kryet me asoshne muzika me qitelia njani thote ,,hajde plak se te fali krajli" e ai qetri ,, e lash shoten nmal me trima" e tonashile kur shkon ma anejnaj njani me ni kasetofon palidhje qe e kish pa lidhen me akumlator tja futke ,,a zemer hajde bone pak ma nxeht" qe bash me ta trubullue miden e berkit ev shoq na kan mlue katunarija veq tuj krenue po rin, tyben e tybs skini ren kesh ni dit en drenas po kuj palla pere shoten e azemin spi hajke skisha qa shishe postera t adelins e zanfins ta mer menja je n ulqin, ani me boe mi pa ato dadat me faqe t kuqe kur kalojsha une asajde si diqysh me ju ardh mare e ulshin kryet edhe kish sa dush anejnaj qi po krenoshin me kupin e fatmir limen e me thaqin edhe tash ja kishin pa nisen meu krenue me qat dafinen qe po thote la vida lloka e me bosa e shka hamamin po di une veq krejt qeter dynje atje, vlojshin qajtoret shoq njani bile i kish pa vjeren 2 kobure me ni qajtore e e kish pa qiten aty sliken e mic sokolit tuj dal topit perpara o zdojsha gjo veq me ma lishue edhe njiher kangen e leunores mos ma prek ti shka drenicen qe tuj i shkruez qito shkrola terqejt pum qohen e direkt me ta kam kallashin edhe 2 bume e me tdal anejnaj ures veriut e me ti bo qerpaz shkijet.shnetje

[Pupi]

A dini sa po m'vje mir kur po i shoh minoritetet qe po interesohen per Drenicen.

[lirik]

Guri, disa po e përmendin edhe Azem Bejtën e Shotë Galicën, kurse drenicakt përpara kishin pas than:
Azem Bejta e Shot Galica ta pan sherrin krejt Drenica.

Qit thanje ma kan tregue vet drenicakt.

Ngoj kur t'na shpallin tradhtar edhe t'na shpallin luft qitash :biggrin:
------------------------------------------------
Azem Bejta nuk do te ksihte jetue vetem as mbijetue por e kan mbajt drenica populli-
ja kan rrit mbesa e nipa e ja kan kqyr nanen e ja n kujdes per gjithqka i kan gjet fyshek e i kan tregua kan shku ne ndihm sa her esht rrethue-por ju
keni mara k me folë me inati i keq esht inati burrni esht me folë drejt -
te fortit kurr nuk ja ha hakun dhe mundohem me ja e ngritë e me e ruajt -
ndersa te disa ishte e kunderta -
Drenica ne asnji moment nuk e ka lanë Azemin vetem as Shoten KAN PRE KIE LOP DESH trimi kaqaku dan deroci i cili u vra ishte bashkluftar i azem bejetes sa her i ka que kie lop desh Azemit edhe mollat ne breena i qitte e ja qonte-
NDERSA DRENCASIT MA TE BESES E KAN RUAJT NEPER KULLA NE MAL KURR NUK KAN TREGU KU ESHT ASNJIHER E KAN DIT VENDIN KU PO MJEKOHET PREJ PLAGVE KURR NUK KAN TREGU-
PALLAVRA DHE LLAFE TE LIGA DIKUSH I LIG I KA SHPIF E TI I PASKE NDEGJU MOS I NDEGJO PROPAGANDAT E TELLALVE TE SERBIS SE TE MASHTROJN-
AZEMI KA VRA AQ SHUM SERBIJAN QETNIK PA HESAP POR EEDHE SHOKT E TI -
sepse nuk ka luftu vetem Azemi por tregojn per qerim libovecin e halit bajramin e Bajram
Ternafcin Kamer Llaushen Shaban Mangjollin Mursel Ahmetin te birin e Ahmet Delisë
e per Mehmet Delinë qe kan kenë shejtarë si reja e qiellit -
qe kan qen aq shejtarë sa nuk ju ka huq pushka serbet prandaj kan qit djepa ne zjerm per sde gjalli ne Drenicë qysh ather me 1913 e me 1919 e 1924 por edhe ne mes te ktyre viteve sa her kan ba masakra e sulme sa her jan zbraps asnjiher nuk kan fituar edhe kur jan ardh me shum ushtri jan terhequr dhe merre me mend nga nji drenicë e vogel e varfer e paarmatosur si duhet-
vetem Azem Galica me shokë i ka mbi shtatdhjet e dy beteja qe nijhen plus beteja re vogla me nga dhjet e pesemdhjet gjandar qe sa esa her ju ka qit bomba betejat e AZEM gALCIES jan betejat ma te famshme te nji kryetrimi te shqiptarisë te cilit nuk i gjendet shoqi per burrni e trimni ai ka lanë me qindra qudira siq tregojn njerzt edhe njerzt e krajlit edhe franqezt i ka qudit austriakt e te deleguarit e krajlit vet ahmet zogu esht trem prej ti kur e ka rrethue ne krasniqe e ja ka vra disa gjenneral e ushtar e zefin e vogel
-e i ka than vi ne tiranë e me krejt beglert e tu te vras veq nji kime floku me u mungue Hasan prishtines e Bajram Currit -
Ahmet Zogu nuk ka guxu me i vra atdhetart vetem per shkak te kercnimit te Azemit-
sepse ka qen nji trim i veqant mbi dhe -as ne kufi nuk kan guxu me i dal para as gjandarmeria serbe as ajo e zogut se i qitte fare tregojn se sa esa oficera serb jan destabilizu psiqikisht prej ti e britmave te tij gjandar e uhstar kur ai turrej mbi ushtri me me bomba e rrethatore duke i qfaros si pulat ai prej kali evitte shenjen tregojnë se Azem Galicë nuk lindë ma nana .


JAN KTO QKA PO FLET TI O LLAPI

[lirik]

Azemin e ka mbajt drenica me shpirtë si ne oda si kaqak si gjithqka i ka dhanë i ka siguru fishek armë e qka ka mundur i ka dhanë me ngranë e me pi e ka mjeku me barna popullore sa her sht varue e plague ne beteja mjekt popullor te drenices sa her ja kan nxjer r plumbat por plumbi i fundit ku i ka ngecur ne shtyllen kurrizore kur ja ka luajt mjeku popullor me dana me ja nxjerrë ka pasë teper gjakderdhje -
dhe nuk ka shpetuar si herave tjera se ather nuk ka pas metoda me dhan gjak se edhe gjakun do te ja kishte dhanë drenica -sepse drenica e ka dasht Azemin secila kullë dhe secili katun i kan ndihmuar gjithmonë ne rrethime me e qa rrethimin -prandaj pse e perqeshni kaq shum drencien q esht kjo
zili ky inati -pse drenica shqiptar jan ashtu siq jeni edhe ju nuk po flitet ktu per banglladesh por per komb shqiptar drenica pjes e kombit shqiptar jan

[lirik]

DRENICA ka me qka të krenohet po mos te harrojm se edhe HALIT TERRNAFCI esht DRENIC po edhe AHMET DOBRUNA po edhe MUJ LUTANI



po mos te harrojna se 5 drenicak kan shkue në varrimin e aleksander rankoviqit në vitin 1984 ,po mos te harrojna se shum drenicak kan qen në tubimin e GAZIMESTANIT kur e pat organizue slloba


drenicen e dua aq sa e dua vetvehten po realitetin duhet me fol

---------------------------------------
Guri i madh po me vjen keq por ky ësht dezinformim-qe po thue se ne varrim te rankoviqit kan marrë pjes pesë drenicas -
varrimin e rankoviqt e kan dit vetem organet shtetrore ma sekrete dhe esht varrosur ne sekretin ma te madh ket gje e kam lexuar disa her ne shtyp dhe ne nji liber te vet titos qe e kam gjet ne slloveni ku kam lexuar ne at literatur shum intresante -
veprimet e rankoviqit ne jugosllavi e kryesiosht ne kosovë ka ken nji liber i rrallë -
qe mua me ka ra ne dorë nepermes nji slloveni ather dhe ekam lexuar e ja kam kthye -
por nuk kam gjet shqiptar mbi dhe ather qe te me perkrah me e kopju e me e perkthy ne shqip -
sepse aty tito esht mundue me shfjasu vetveten e me ja lanë te gjitha gjynahet rankoviqt-aty shkruante se si shqiptart tredheshin me urdher te rankoviqit ne cilat fshatra e kan pritë rankoviqin ja kan qitë qikat fmerat e nuset ku e tregonte edhe lagjen e familjen e personin por ne token e drenices rankoviqi nuk ka shkele kurr se nuk ja ka mbajtë as millosheviqi jo se as ati nuk ja ka mbajt as te deleguarit e krajlave -
se as atyre nuk ua ka mbajt as pashallarve as sulltanve se as atyre nuk ua ka mbajt -
te merremi vesh pra ne drenicë rankoviqi nuk ka hy ne asnji kullë as nuk ka ngranë buk as nuk e ka prit kush kjo aspak nuk qendron e kam lexuar at liber ku rryma e titos organet kuadrat gazetart e ish jugosllavis dhe shtetti i kan dhan shenimet ku dhe ne cilat fshatra ishte rankoviqi ndera per varrimin e tij esht dhen urdher special te mos dihet se ku do te varroset shkruante ne liber -jam interesuar ekstra per ket problem dhe kam lexuar po ashtu ne shum gazeta -
dhe jkjo qe thua 5 drenicas kan marr pjes ne varrim te rankoviqt me vjen keq por kurren e kurres nuk q e ndron kjo-as nuk esht e vertet paske ndegju dezinformatë dikun -
me vjen keq por je gabim

[>>{SpOnGeBoB}<<]

qysh mara ska me shka krenohet drenica po une hasret jam bo me dal deri en pazar qe na kan cukat kryet me asoshne muzika me qitelia njani thote ,,hajde plak se te fali krajli" e ai qetri ,, e lash shoten nmal me trima" e tonashile kur shkon ma anejnaj njani me ni kasetofon palidhje qe e kish pa lidhen me akumlator tja futke ,,a zemer hajde bone pak ma nxeht" qe bash me ta trubullue miden e berkit ev shoq na kan mlue katunarija veq tuj krenue po rin, tyben e tybs skini ren kesh ni dit en drenas po kuj palla pere shoten e azemin spi hajke skisha qa shishe postera t adelins e zanfins ta mer menja je n ulqin, ani me boe mi pa ato dadat me faqe t kuqe kur kalojsha une asajde si diqysh me ju ardh mare e ulshin kryet edhe kish sa dush anejnaj qi po krenoshin me kupin e fatmir limen e me thaqin edhe tash ja kishin pa nisen meu krenue me qat dafinen qe po thote la vida lloka e me bosa e shka hamamin po di une veq krejt qeter dynje atje, vlojshin qajtoret shoq njani bile i kish pa vjeren 2 kobure me ni qajtore e e kish pa qiten aty sliken e mic sokolit tuj dal topit perpara o zdojsha gjo veq me ma lishue edhe njiher kangen e leunores mos ma prek ti shka drenicen qe tuj i shkruez qito shkrola terqejt pum qohen e direkt me ta kam kallashin edhe 2 bume e me tdal anejnaj ures veriut e me ti bo qerpaz shkijet.shnetje

Sha zoten mara ti Tinky-Winky, shume mire ja paska ba qe ke shkue me vizitue e mi kqyren qysh po jetojne njerzit qatje. Jo sikur njani shoq qe o jeten arbeitschllos e qitash vjen i qel ka 3 tema edhe ata mas 20 vjetve i bjen mend qe te paska dikund drenice. A pe din kur pata kallezue nihere qitu ne forum. E pata pyten njanin i kahit be je ? tha pej Drenice. Ani mire boll edhe menova me pyten po cillit vend pej Drenice a Drenas a Skenderaj a cillit vend, kur shoq qajo ftyra ma kthej tha une jam pej Malisheve. Hec mos i hin nji kallballak shuplaka jepja ftyres. Po sha zoten edhe njana masnej qishtu me ka pas thane njihere kur e pyta e kahit je? me tha pej Banjes Pejes, amo jam Drenice. Sha zotin sahi jane qeto qe pi shkruj edhe me mushen nji thes ke qesishna njerez te sakatum qe qashtu thojne. Ja kane jepen ka 20 marka te qeverija e bukoshit masnej fill ja kane shtue edhe ka dy zero edhe sot e asajna dite halo kallzojne sa paret i kane jepen per Kosove.


Kqyre se kismet veres kena me shkue qatje ne Drenice te qeky Restoranti ku tekoka Mic Sokoli vjerre ta porositum pershesh me kos ka nji kalanice, pej te madhajava edhe ka ni birre Peje.

[lirik]

Sha zoten mara ti Tinky-Winky, shume mire ja paska ba qe ke shkue me vizitue e mi kqyren qysh po jetojne njerzit qatje. Jo sikur njani shoq qe o jeten arbeitschllos e qitash vjen i qel ka 3 tema edhe ata mas 20 vjetve i bjen mend qe te paska dikund drenice. A pe din kur pata kallezue nihere qitu ne forum. E pata pyten njanin i kahit be je ? tha pej Drenice. Ani mire boll edhe menova me pyten po cillit vend pej Drenice a Drenas a Skenderaj a cillit vend, kur shoq qajo ftyra ma kthej tha une jam pej Malisheve. Hec mos i hin nji kallballak shuplaka jepja ftyres. Po sha zoten edhe njana masnej qishtu me ka pas thane njihere kur e pyta e kahit je? me tha pej Banjes Pejes, amo jam Drenice. Sha zotin sahi jane qeto qe pi shkruj edhe me mushen nji thes ke qesishna njerez te sakatum qe qashtu thojne. Ja kane jepen ka 20 marka te qeverija e bukoshit masnej fill ja kane shtue edhe ka dy zero edhe sot e asajna dite halo kallzojne sa paret i kane jepen per Kosove.


Kqyre se kismet veres kena me shkue qatje ne Drenice te qeky Restoranti ku tekoka Mic Sokoli vjerre ta porositum pershesh me kos ka nji kalanice, pej te madhajava edhe ka ni birre Peje.

---------------
Qy valla masllahata jeni ju dy- edhe ky tinki winki- qe i ka fjalt gjysen tallavisht e gjysen tagjikisht -
e do talibanisht -fjalor i i pa zbuluar dri me tani -
qy veq kur te ndegjojsh edhe ndoj dit interesimine akademikve botrorë -
per fjalorin tuaj e te fillon radio roshovia radiio kerrstina radio teneqja e radoi qypalla e radio ibreti -

bile e keni nje gjuhë ngapak te perzieme edhe me tunguzisht .-
fjalorë qe po u bëj be mundet me u shitë edhe ne kirgizi e gjunglistan e ne qypyrli -
kogja zanatë ja keni humorit budallicë-
ky humori juaj budallistan ka qen i mirë me u shitë ne ne tarapangjë ne shtetin e bullicave -
atje ndoshta e kishin ble per bunguer - se qe besa kryet me gunga kur te ua kishin pa -hala pa dalë ne pazarë e kishit shitë humorin e gjamahirisë e te burundit gjymsh s ejo mahi eu na keni dalë mashkuj qe mos me i pas kush qy na kanqt
krejt na keni knaq e ka marr vesh edhe qypistani humorin tuaj
-heu po lum vatani qe ju ka e nana shqiptare- pasha zoten vështirë esht me ua gjetë qiftat edhe nder tamil e tulgjahile tugjipallë leshkisht ë e pangjab-
bile bile edhe ma larg ne gjibuti e nigeri e haramistan edhe ne buquk bedatë e ushkurhane -
e shoh qe per ma te menqur se ju nuk ban ma nana-bile edhe nji kangë me vargje ua kisha kushtu -
veq po droj se mos po thoni na para teje kena qkru -na kush je ti ti je xerro per neve per qata nuk ua shkrujta -
se thojsha me thoni
kur ti nuk ke dit me qkru-na kena qkru me ket far gjuhe gjuhë qulltallave

qy valla qasi si ju ka plot qe edhe para skenderbegut ishin-

ani skenderbegu qka esht ai per ju kurgja hiq -

bile ju keni me ja kalu edhe nifar lec tupecit e taqyp qakes a ja keni ndie zanin -

ai ka ken ë ne za edhe ma nalt se skenderbegu-qy -
a nuk ja keni ndei zanin a -
po ju gjith kto mendë more qe i keni ja keni ndie sigurisht -veq po bani hajgare jo jo ja kendie qysh jo -
po bile shyhret jeni ju -pa juve nuk ka shyhret forumi dardania veq gaz jeni -
edhe paskit shnetë qy edhe buka ju hahet faqet si top i keni sigurisht edhe tul nkrye boll keni qlka po ua nien hiq mos te ua nien more shakllapavni tallava knaqnu

shyqyr qe ju ka dada zhade shum te afert me gjak -e knaqet krenohet me ju ne milet

m' duket kusheri jeni qy -ne mos qofshit nji trup e nji shpirtë qe besa u knaqt edhe po beni humor me drencien edhe me miletin bravo


edhe po dojshit me e shyhretu drenicen qy ---

valla po te bej be qe kur te shkelni ju at tokë-
kan me dalë turlifar lula-
qe as emrin nuk kan me ua dit mileti-ti tinki winki edhe ky spongebob lum nana kosov per juve qe ju ka -

[>>{SpOnGeBoB}<<]

Hej ti lirik, kqyre kur t`diskutojna per teme atehere rri qishtu te tema ani qe osht tema jote.
Sha zoten me ja nisen me ti korrigjue qito hartimat qysh je tu i shkrue, sha zoten kishe pritue me ardhen me shkrue ma.

He a mos je edhe ti pej Drenice sikur njani pej Malisheve qe me pat thane qe mahet me Drenice.

Shkrujna qysh shkrujna nuk ka gejle, na jena ardhen qitu me msue gjuhen hale ma shume amo qishtu tu i paven do qisajde qysh po shkrujn, sha zoten kam dro qe edhe 200 vjet shkojn e nuk mund e msojna sahi richtig shyp me shkrue.

Edhe na nuk jena tane shkrimtare qishtu me shkrue sikur ti. Qitash rri ne teme edhe lena me shkrue se vehte qishtu pi prishni temat jo tu diskutue per tema po ja nisni fill me qita diskutust e tana mule mu ankue qatje posht, e pse be pi leni qita me shkrue qishtu.

[Guri i madh]

---------------------------------------
Guri i madh po me vjen keq por ky ësht dezinformim-qe po thue se ne varrim te rankoviqit kan marrë pjes pesë drenicas -
varrimin e rankoviqt e kan dit vetem organet shtetrore ma sekrete dhe esht varrosur ne sekretin ma te madh ket gje e kam lexuar disa her ne shtyp dhe ne nji liber te vet titos qe e kam gjet ne slloveni ku kam lexuar ne at literatur shum intresante -
veprimet e rankoviqit ne jugosllavi e kryesiosht ne kosovë ka ken nji liber i rrallë -
qe mua me ka ra ne dorë nepermes nji slloveni ather dhe ekam lexuar e ja kam kthye -
por nuk kam gjet shqiptar mbi dhe ather qe te me perkrah me e kopju e me e perkthy ne shqip -
sepse aty tito esht mundue me shfjasu vetveten e me ja lanë te gjitha gjynahet rankoviqt-aty shkruante se si shqiptart tredheshin me urdher te rankoviqit ne cilat fshatra e kan pritë rankoviqin ja kan qitë qikat fmerat e nuset ku e tregonte edhe lagjen e familjen e personin por ne token e drenices rankoviqi nuk ka shkele kurr se nuk ja ka mbajtë as millosheviqi jo se as ati nuk ja ka mbajt as te deleguarit e krajlave -
se as atyre nuk ua ka mbajt as pashallarve as sulltanve se as atyre nuk ua ka mbajt -
te merremi vesh pra ne drenicë rankoviqi nuk ka hy ne asnji kullë as nuk ka ngranë buk as nuk e ka prit kush kjo aspak nuk qendron e kam lexuar at liber ku rryma e titos organet kuadrat gazetart e ish jugosllavis dhe shtetti i kan dhan shenimet ku dhe ne cilat fshatra ishte rankoviqi ndera per varrimin e tij esht dhen urdher special te mos dihet se ku do te varroset shkruante ne liber -jam interesuar ekstra per ket problem dhe kam lexuar po ashtu ne shum gazeta -
dhe jkjo qe thua 5 drenicas kan marr pjes ne varrim te rankoviqt me vjen keq por kurren e kurres nuk q e ndron kjo-as nuk esht e vertet paske ndegju dezinformatë dikun -
me vjen keq por je gabim




po dy po i permendi se tre tjer jan të avansuar nga PDKja njeri ishte ALI QALLAPEKU I TERSTENIKUT e i dyti ishte MUJ LUTANI I TURIQEFCIT e ne privat mundem me te tregue edhe per do miq te tyre

[lirik]

Guri i madh kur te hyn këmba ime ne oden e drenices -
ose në oda tjera qelen muhabetet-
kam shokë e miq qe mundem te informohem per ket rast-
por sikur të ishte e vertetë kjo-
në at kohë veshi im të mos e kapte-
nje gjë të tillë- ësht qudi - sepse nga drenica ti ken shkua dikush rankoviqit
ne vorrim-
ket po e ndegjoj per her te parë ne jeten time-esht diqka e re per mua kjo-

nga nji vend kaq heroik kaq vend i trimave e patriotave -me vjen keq por nuk mund ta besoj me duket e pa besueshme -
por a mund te na e spjegosh pra si ndodhi kjo- e qyshë ne qfar menyre -
ose nese nuk mundesh publikisht ma spjego ne privat-por nese mundesh publikisht para lexuesve do te ishte shum interesant kjo-
sa per spiunat mund te them se kishte ne mbarë kosoven esht e vertetë -

por ata kan qenë te urryer nga populli si domos ne drenicë vetem nesa kan punuar msheftas-
se spiunat nuk kan pas vend neper oda-
as neper dasma as neper vende publike--- sepse vet vendi nuk i ka duruar te tillët per shkak se vendi ishte patriotik me brum patriotik neper shekuj -

por sa i perket spiunave serbia qellimin kryesorë per ta shpartalluar drenicen -

perfundimisht aty e ka pasur pra shkatrrimi i drenices ka ken qellim final i serbisë -
dhe serbia nuk e ndryshon as sot planin per drenicen-
ne shenjeester e mbanë gjithmonë-
ket duhet ta dij publiku lexuesi shhqiptarë-

un gjithnji neper oda e kam degjuar ket fakt tregonin njerzt por edhe intelektualt profesort e shum dijetarë e tregonin ket fakt -
se serbi ne drenicë ma se tepermi koncentrohej per te ndertuar aty rrjetin e spiunimit-
por i ka has sharra ne gozhdë nuk i ka ecë-
nuk perjashtohet mundsia qe te ket regrutuar edhe aty njerz -
por nuk ka pas sukses aty te jesh i bindur -se jo -
pastaj edhe fjalë ka shum mileti-

posht e perpjet-----------


ka shum dezinformime -------
sepse rankoviqi ishte e i izoluar nen mbikqyrjen e shtetit-------
dhe nuk ka pasë te drejt vizitash te pa kontrolluara deri sa ka vdkur diku ne vende sekrete-------
qe i dinte vetem shteti ------prandaj lidhjet e ti nese i ka pasë ne kosovë dikun pas rrezimit te ti-----
ato nuk kan vle ma -----sepse rankoviqi me vite ishte ne arreste shtepiake nen mbi kqyrjen e nji garde speciale te shtetit -siq shkruhej ne shtypin e asaj kohe pra-

[lirik]

Qy valla masllahata jeni ju dy- edhe ky tinki winki-edhe ky spongebob -
qe i ka fjalët gjysen tallavisht e gjysen tagjikisht -
e do talibanisht -fjalorë i ipa zbuluar dri më tani -
qy--------- veq kur të ndëgjojm edhe ndoj dit interesimine akademikve botrorë peer fjalorin tuaj -
e te fillon radio roshovia radiio kerrstina radio teneqja e radoi qypalla e radio ibreti -
me folë per zbulimet tuaja etimologjike gramatike---

bile e keni nje gjuhë ngapak të përzieme edhe me tunguzisht .-

fjalorë që po u bëj be mundet me u shitë edhe në kirgizi e gjunglistan e në qypyrli -

kogja zanatë ja keni humorit budallicë-

ky humori juaj budallistan--- ka qenë i mirë me u shitë në tarapangjë ne shtetin e bullicave -

atje ndoshta e kishin ble për bunguer -

se qe besa kryet me gunga kur të ua kishin pa -hala pa dalë në pazarë e kishit shitë humorin e gjamahirisë -e të burundit--- gjymysh s e jo mahi ---

eu na keni dalë mashkuj që mos me i pasë kush qy- na kanqt

krejt na keni knaqë e ka marr vesh edhe qypistani humorin tuaj avdall

-heu po lum vatani qe ju ka- e nana shqiptare- pasha zoten vështirë esht me ua gjetë qiftat edhe nder

tamil e tulgjahile tugjipallë leshkishtë e pangjab-

bile bile edhe ma larg në gjibuti e nigeri e haramistan ---

edhe ne buquk bedatë e ushkurhane -

e shoh qe per ma të menqur se ju nuk ban ma nana-bile edhe nji kangë me vargje ua kisha kushtu -

veq po droj se mos po thoni na para teje kena qkru -
e mandej thoni kush je ti ti je xerro per neve per ata nuk ua shkrujta -
se thojsha mq thoni kurgja nuk po dijshe -

kur ti nuk ke ditë me qkru-na kena qkru me kët far gjuhe gjuhë qull'tallave

qy-----
valla qasi si ju ka plot qe edhe para skenderbegut ishin-

ani skenderbegu qka esht ai per ju kurgja hiq -

bile ju keni me ja kalu edhe nifar lec tupecit e taqyp qakes a ja keni ndie zanin -


ai ka ken ë ne za edhe ma nalt se skenderbegu-qy -

a nuk ja keni ndei zanin a -

po ju gjith kto mendë more qe i keni ja keni ndie sigurisht zanin -veq po bani hajgare jo jo ja keni ndie qysh jo -

po bile shyhret jeni ju -pa juve nuk ka shyhret forumi dardania veq gaz jeni -

edhe paskit shnetë qy--- edhe buka ju hahet faqet si top i keni sigurisht edhe tul n krye boll keni qka po ua nien -
hiq mos te ua nien more shakllapavni tallava knaqnu

shyqyr qe ju ka dada zhade shum te afert me gjak -e knaqet krenohet me ju ne milet

m' duket kusheri jeni qy -ne mos qofshit nji trup e nji shpirtë qe besa u knaqt edhe po beni humor me drencien edhe me miletin bravo


edhe po dojshit me e shyhretu drenicen qy ---

valla po te bej be qe kur te shkelni ju at tokë-
kan me dalë turlifar lula-
qe as emrin nuk kan me ua dit mileti-ti tinki winki edhe ky spongebob lum nana kosov per juve qe ju ka -




-----------------------------------------------------------------

E rregullova pak e qetha se ky lektori spongebobi më bëri vrejtje
dhe më tha korigjoje shkrimin

[Guri i madh]

atdheu quhet toka ku më ka rae koka


të gjitha trevat shqiptare e kan historin e lavdishme


deshta në privat me komunikue me juve LIRIK po nuk pata sukses


shqiptart kan jetue edhe në brigjet e lumit danub nga smedreva e knej të gjith kan luftue para dy shekujve


nese historia e kombit shqiptar shkruhet veq nga vitet 1913 e kendej


ne nuk mundemi para botes me deshmue se jemi kombi ma i vjter në gadishullin ballkanik


e qka esht edhe ma keq kta patriotat e hoteleve të tiranes komandantat e canhanit të krumes po tentojn me formue nji histori edhe ma te re vetem prej 1999 e kendej

[Tinky-Winky]

Kush ma shleu shkrimen qe ja pata destinue qetinaj lirik plagjiatures , mas mi fshini shkrimet se ky herifi vet po lyp fesat e tonashile po ankohet.o lirik shko gjeje naj sponzor e boto far vjershe t lodht se sja paske haberin drenices ti.shnetje



I nderuari Tinky-Winky,

mos ju drejto anetarit por drejtoju Temës, përndryshe të fshihet shkrimi.



Kodra

[Guri i madh]

edhe sot në serbi egzistojn emra të katuneve shqiptare psh


esht fshati i qujtur SELLO ; KATUN po shum fshatra të kosoves jan formue me ato toponime qe i kan pas në shkinin e sotshme si psh zhabar sot esht fshati zhabar periferi e mitrovices ose terrstenik sot i kemi dy terrstenika në kosov nji te drenasi e nji te peja

ose fshati bllac te theranda bllaca esht edhe në serrbi


edhe kta nuk e kan lshue vendin e tyre prej desherie edhe kta kan rezistue aq sa kan pas mundsi


po mbi vlersimet e nji regjioni ose nen vlersimi i nji regjioni tjter per mue jan te pa pranushem

[lirik]

edhe sot në serbi egzistojn emra të katuneve shqiptare psh


esht fshati i qujtur SELLO ; KATUN po shum fshatra të kosoves jan formue me ato toponime qe i kan pas në shkinin e sotshme si psh zhabar sot esht fshati zhabar periferi e mitrovices ose terrstenik sot i kemi dy terrstenika në kosov nji te drenasi e nji te peja

ose fshati bllac te theranda bllaca esht edhe në serrbi


edhe kta nuk e kan lshue vendin e tyre prej desherie edhe kta kan rezistue aq sa kan pas mundsi


po mbi vlersimet e nji regjioni ose nen vlersimi i nji regjioni tjter per mue jan te pa pranushem


------------------------------------------------------------------------
Nuk jemi duke bë vlersime ose nen vlersime por duke pershkruar ngjarjet e nji vendi realisht sipas te kaluares dhe me vjen keq qe nuk ishe ne gjendje ta dokumentoje -
pjesmarrjen e pes drenicasve ne varrimine rankoviqit -kjo akuzë esht akuzë e rëndë per drenicen dhe imazhin e sajë dhe me sa kam pa gjat duiskutimeve tua ne asnji vend nuk ke folë diqka me simpati per drenicen -
por kryekput kunder me keqardhje them se qenke i helmuar me ndjnejen e dashakeqsisë te nji treve shqiptare-
sa me perket mua zemra me rrahhë njejet per te gjitha regjionet shqiptare por ketu ne jemi duke pershkruar diqka hstorike kulturore dhe ngjarje te se kaluares nuk ka te bej me mbi vlersime -nese don ti me e zhbë historinë e drencices me vjen keq por kjo nuk mund te behet nese ti na thua mos shkruani per Ahmet Delinë PER Azem Galicen kmaer loshin e shum trima tjerë te famshem te asaj ane ose ndoshta edhe ti i mohon se nuk te kam pa kurr qe ke shkruar diqka per ta me vjen keq per edukim te gabueshem qe e ke -
po e perseris edhe njiher ajo qe thua ti se pes drenicas moren pjesë ne varrimin e rankoviqit ishte thejeshtë imagjinatë e jotja qe nuk ka kurfar bazash reale askund as neper dasma as neper dneja as kekrund nuk esht folë nji gja e tillë as qe ka ekzistuar -
i pari je ti qe thua -sikr te ishte kjo e vertet pa u fol dikun apo shkruar kjo nuk do te ishte e mundur prandaj thejsht ose je i manipuluar nga shpirtrat elig qe e gjelozojnë drenicen kreshnike e shihet kjo sidomos pas lufte ose e ke qit prej vetes prandaj me akuza kaq te renda per nji regjion shqiptar kaq te vuajtur nga e kaluara mos fol pa
baza sepse ather duhet me pergjegjsi morale me dokumentua para krejt kosoves e shqiptarve -

[lirik]

Un e kuptoj se ti ke urrejtje ndaj pdk s -
dhe e urren edhe hashim thaqin e kam pa ne shkrimet tua-
qe ka shum tendeca por jo shum te verteta me vjen keq per ket sinqerisht -
un nuk jampartiak prandaj jam i kujdesshem se qka flas pa fakte nuk percaktohem asnjiher per dikend
por mos mendo asnjiher se thaqi esht djallë e i zi -
e te tjeret qenkan engjuj - e dijm ne secili se si ka vepruar-
as nuk jam mbrojt s i pdk s -dhe as nuk jam sipmatizant i tyre ket dije qind per qind dhe nuk behem partiak i asnji partie edhe sikur te me paguajn me nga pes mi euro ne ditë ky esht parim i imi mos harro pra -

jo pra nese partia apo diksuh ata bejn diqka te keqe as baben tim nuk e njoh-

se le ma ta mbroj dikend tjeter por kur thua -
se tre drenicas prej te cilve kan marr pjesë ne varrimine e rankoviqit-i ka favorizuar pdk ja
esht vnerë i yti partiak -

e kuptoj disponimin dhe simpatinë partiake e antipatinë -
por kjo nuk duhet me ken shkas me e urrejt njeriu nji regjion-
apo nji parti per shkak te disa personave -
sepse nuk esht ndergjegje as edukim patriotik ky -
opozita duhet me ken e shendetshme dhe reale vllazrore qe terheq vrejtjen konstruktivisht me ndjenja te sinqerta te dhimbjes e brenges per atdhe -
nga dhimbja ndaj vatanit e kombit dhe e ka lufte n konstruktive-
garen politike duhet zhvilluar mbi bazat e shendetit te arsyes atdhetare per pushtet e dashamirsinë vllazrore por jo armiqsore tendencioze -
e jo me folë me dezinformime e shtrembrime krahinore e partiake provincialiste deri ne armiqisi-

sepse kjo perben errsirë te zezë meskine dhe nuk paraqet aspak patriotizem -
por kahje diqka krejt tjeter shum te rrezikshme -prandaj brezi duhet te shkollohet ete vetedijsohet me sa ma shum dritë porgresive e e vlerave afirmuese duke zgheruar opciionet ne jeten e alternativeve zhvillimore

ajo qe ti thua se qenkan edhe tre drencas te favorizuar nga pdk qe kan marr ë pjesë ne varrimin e rankoviqit-
e i ka favorizuar pdk ja -
aspak nuk ta mbush mendjen ose ke ndegjuar gabim ose e ke nga vetvetja -sepse nji gabim te tillë kurr nuk guxon ta bej nji parti e krahut te luftes sa do e kush e di qfar partije me ken ajo-
por ngjitjet nuk jan te mira nuk ka ma e keqe se ngjitja -
ne duhet te msohemi me pluralizem dhe demokraci mbi parimet e fakteve e sinqeritetit e konstruktivitetit -
te shendetshe mbi bazat e kultures dhe edukates pluraliste e mbi bazat e porgresit -e idesë kombtare te shendoshë e politikes se vrejtjeve te shendosha e pluraliste me alternativa ma te mira se partia tjeter mbi bazat e fakteve por jo mbi qthurjen dhe dezinformimet qe ju ngjajnë propagandave te zeza teper te trishtuara -
kurrsesi mbi bazat e inateve e primitivizmave dhe tendencave provincialiste e te kqia destruktive per qellime te ngushta nuk duhet me ushqy ide te tilla errsire -
me i ngjitë diqka dikujë -
esht diqka shum e keqe un kam pervoja ne keto dezonformime-
sepse jam bindur qind per qind kur esht kapë personi me fakt kur ka shpifë diqka pastaj e ulte koken per dhe -jam njeri me pervoja qe kam qenë edhe ne rregullat eilegales ne sitemine treshit per veprimtari kombtare dhe kam pasë pergjegjsi aktive e organizative per rajonin e caktuar -
prandaj edhe kam pas kontribut ne sherbim te atdheut pa dallime-sa per temat drenica e regjione tjera ato ekzistojn ku do neper libra jo püer tu nda por per tu spjeguar ngjarjet ku do e ne secilin vend veq e veq kjo kshtu e ka kuptimin pse te pengon ty atdhetarizmi dhe perpjekjet shekullore per liri e trimat i shqiptarve drenicas ket nuk e kuptoj-por me ka ra ne sy se flisni me tendenca e pa baza per at regjion shqiptarë pse je i dipsonuar nga ato motive nuk e di ti e din por me vjen keq per ket edukim tendin

[GURI SYLAJ]

Propozoj qe te gjitha keto shkrime t'i botojme dhe kjo te jete" Historia e Re e Drenices!!??"

Thjeshte dhe sinqerisht - po me dhimbeset DRENICA !?

[>>{SpOnGeBoB}<<]

Propozoj qe te gjitha keto shkrime t'i botojme dhe kjo te jete" Historia e Re e Drenices!!??"

Thjeshte dhe sinqerisht - po me dhimbeset DRENICA !?



Hej qka u ba mara ti Guri qitash a apet me shkru ndrysh historijen po thue a.


Sha zoten mara lirik, qysh e pava qysh e kishte troskiten qat hartimin tand ja jepa nji sy edhe po mu dushin edhe 5 argat mi marren me sakica qatje me troskiten tane diten e lume, amo nasht le qashtu be se nuk ka gejle, ani qe na akuzove per tallava amo 80 % percent te qatyne llafave qe i ke shkrue vehte ti jane tallava e pertej, bile kur u ktheva me kqyren qysh kena shkrujten na, tane llafat u perputhshin me kongresin e drejtshkrimit te Berlinit 1878, a u pat ba qatehere unisimi i gjuhes shqipe, qysh e dij une po atehere u kanen qikjo pune.

Jo sha zoten na mu koriten hiq, po ruju ti mos u korit masi tekoke tu shkrue me emen e mbiemen qysh po thue edhe sha zoten nuk i dihet nashta zatetmi najhere e nuk osht mire mu koriten qishtu.

Tinky -Winky, le mos u nguc qitash me lirikin se sha zoten qitash per qitash tane qita armiqt tane edhe te qetina Lirikit i kena shenjester e qishtu kah ti nxajna kena me ti kokrraven shoq :tongue:

[lirik]

Historia e Drenasit
Territori i komunës së Drenasit(ish-Gllogocit) shtrihet në pjesën e Kosovës qendrore.

Sipërfaqja e gjithëmbarëshme e kësaj komuneje përfshinë 290 km2 apo 2.66 përqind të sipërfaqëse së territorit të Kosovës.
Gjithë kjo trevë ,e cila përbëhet nga 42 vendbanime është e rrethuar me Malet e Berishës, Kasmaqit, Qyqavicës, Goleshit dhe Lipovicës(Blinajës).

Këto male shtrihen në të dy anët e Luginës së lumit Drenica. Sipërfaqet e tokës së Luginës së Drenicës i përshkon sistemin e ujitjes “Ibër”.

E veçanta tjetër e kësaj treve është miniera dhe shkritorja e “Feronikelit”,si dhe disa gurore.
Nëpër këtë komunë kalojnë lumi Drenica dhe Vërbicë,uji i të cilave shfrytëzohet për nevojat e ujitjes së tokave bujqësore.

Kjo komunë,në pikëpamje të ndërlidhjës tokësore lidhet më pjesët tjera të Kosovës më anë të hekurudhës Fushë Kosovë-Pejë dhe rrugës magjistrale Prishtinë – Bushat(Komoran)-Pejë ,dhe rrugët ndërkommunale Shalë- Lipjan dhe Bushat-Drenas-Skënderaj.

Sipas regjistrimit të fundit,kjo trevë kishte një popullsi prej mbi 67,000 banorëve ,ndërkaq sipas vlerësimeve të fundit tani janë mbi 73,000 banorë.
Popullata e kësaj komuneje jeton në 42 vendbanime : në 36 fshatra, 2 qendrave urbane, 3 lokaliteteve dhe qendrës së Drenasit.
Vështruar nga përberja gjinore,popullatën e Drenasit e përbëjnë 51.3% meshkuj dhe 48,7% femra.
Komuna është e banuar ekskluzivisht vetëm nga Shqiptarët.

Komuna është themeluar para Luftës së Dytë Botërore si njësi sociale,politike dhe administrative e veqantë.
Gjatë tetëdhjetë vjetëve të fundit zhvillimi ekonomik ka qenë tepër i ulët, sepse pushtetet e kaluar antipopullore të dirigjuara nga qendra ndoqën një politikë specifiike diskriminuese sidomos ekonomike.

Përkundër kësaj kjo komunë ka hedhur disa hapa drejt transformimit gradualisht (ndonëse të ngadalshëm) të
strukturave të saj ekonomike,
bujqësore, arsimore, shëndetësore dhe industriale.
Sidomos në përmirësimin e strukturës së zhvillimit komunal ka ndikuar, ndërtimi I rrjetit arsimor-edukativ, rrjetit të shërbimit shëndetësor dhe-
intensifikimi-
I zhvillimit bujqësor- është bërë sidomos pas ndërtimit të sistemit të ujitjes “Ibër…”-
,ndërkaq një lëvizje
pozitive -
në ekonominë e pazhvilluar të Drenasit
është shënuar pas ndërtimit të kompleksit “Feronikelit”.

[Antika]

Hej qka u ba mara ti Guri qitash a apet me shkru ndrysh historijen po thue a.



:tongue:
Dashni msus,duhet të ndryshohet ndoshta,pse dashni msus të doket që ka shkru dikush histori siq duhet aa,vetëm populli mund t'a "shkruaj "siq duhet.Historianët tane le të flejnë se u bënë mirë për shendet.

[lirik]

Prej Olimpit të shpirtit, Adem Jashari ka kundruar kurdoherë Drenicën martire, Kosovën kreshnike, kufijtë e rudhur etnikë, ashtu si fytyra e një gruaje të mbytur brengash.
Drenica! Kjo vatër e ngrohtë e shqiptarizmës, kjo derë e çelur e burrërisë, ai kuvend emblematik për lirinë,
ajo strehë e sigurtë e flamurit -
dhe shqiponjës- brenda palëve të mëndafshta që gatitet të marrë rrugën nëpër furtuna.
Drenica! Aty më së pari Kraleviq Marku, i turpëruar dhe munduar prej Musa Arbanasit, shekuj më parë, thërriste në ndihmë gorska vilat (zanat e malit) dhe ato nuk iu përgjigjën.
Gorka vilat u trembeshin çiltas zanave shqiptare- sepse këto të fundit, sipas besimit shqiptar të kryehershëm,
ishin kurdoherë në ruatje të trimave që luftonin për të mbrojtur trojet amtare, prej pushtuesve të huaj.

[lirik]

Drenica e Shotës dhe e Azemit, një shpërfillje e hapur ndaj Londrës së vitit 1913, një përballje e mundimshme ndaj dhunës dhe gjenocidit serb, përplasje tragjike fatesh njerëzore përmes kumbimit të këmbanave të ferrparajsës. Një çift yllor shqiptarësh, të cilët atëherë kur bashkëkombasit e tyre i thërriste vdekja (nisur ç`prej Beogradit) ata i përgjigjeshin jetës me jetën e tyre, i përgjigjeshin të ardhmes me pushkët, fishekët, trimërinë dhe më pas me pranverat e tyre. Drenica e Shaban Polluzhës një kështjellë gjaku dhe eshtrash, në detin e asaj murtaje të kuqe kur vëllau vriste vëllanë për hirë të disa dogmave ardhur prej Uraleve. Por kësaj radhe, gjëmimi i armëve të Polluzhës me burrat që e rrethonin, nuk do të ndante asesi në Beograd. Ato gjemime do të ngarendnin deri në dyert e kancelerive të Evropës, duke u shndruar në muzikë funebre jo vetëm për të ardhmen e shqiptarëve, por të krejt popujve ballkanikë, të cilët do të jetonin në terrin e gjatë të diktaturës komuniste.Çfat i madh për Drenicën, për ata male, livadhe dhe ujra që e rrethojnë! Ajo i kumtonte Evropës shpirtin e trazuar shqiptar, që nuk mund të regëtinte përmes kënetës e baltrave të regjimit totalitar, por që rrihte deri në çastin e mbramë për lirinë e amëshuar. Tek e mbramja, lashtësia dhe lavdia e Drenicës, është një pikë takimi e historisë së shqiptarëve, simbol recistence i pakontestueshëm në çdo kohë.
10 vjet pas ciklonit Polluzha, më 28 nëndor të vitit 1955, në Prekaz të Drenicës, së bashku me të qarat e një foshnje, Drenica do të parandjente një tjetër kumt mesianik. Drenica dhe krejt trojet shqiptare, duket se përshkënditeshin nga lindja e djalit të tretë në kullën e Shaban Murat Jasharit. Ardhur vonë asaj mbrëmje në shtëpi,plaku trim Shaban duke kërkuar një rast sadopak të fshehtë për të kremtuar festën e të parëve të vet, 28 nëndorin ka thyer zakonin e burrit (nuk e shohin fëmijën e sapolindur) dhe ka mbështjellë djepin me flamurin kuqezi. S`ka munguar baca Shaban të verë edhe alltinë mbi flamur, duke shpallur në këtë mënyrë kredon e përjetshme të fisit të vet, luftën pa fund ndaj shkijve dei në agun e bardhë të lirisë. Kjo skenë madhore do të merrte udhën sakaq drejt eposit. Eposet shqiptarë kanë ligje tejet të rreptë për mesazhet që bartin dhe përcjellin.
Ç`ka e rriti djalin Adem? Trishtimi i përhershëm për Kosovën e mbuluar në rroba të zeza robërie. Nderimi i madh për të parët e tij, të cilët e patën mbrojt me pushkë dhe jetë çdo pëllëmbë të Drenicës dhe tokës arbërore. Respekti për krejt ata breza që ndonëse provuan mbi supe makinën dhunuese të mizorive serbe, askurrë, edhe në çastet më të rëndë nuk e humbën besimin në ditën e bardhë që do të agonte. (Kreshnikët e dikurshëm betoheshin në diell, ndonëse ky ishte elemnt parapagan). Herët ai do të ndjente në rininë e vet, se e ndante një mur i madh prej mitit të egër serb, i cili justifikonte shfarosjen masive të shqiptarëve nga trojet e tyre autoktone. Herët ai do të mësonte prej të atit se trimëria e burrit nuk mund të filloj tek dera e fqinjit. Ndërsa nga e ëma, gruaja Zahide (derë bajraktari prej Gecajve të Llaushës) do të ndigjonte këngët e trimave, ato këngë që rridhnin së bashku me borërat dhe ujrat e Drenicës, drejt dhe në eposet trimërore shqiptare. Këto e rritën trimin Adem, siç rrisin furtunat shtatin e lisave.

[lirik]

Kështu nisin aksionet luftarake mbi policinë e armikut, fillimisht në Drenicë, e për t'u përhapur më vonë ne Dukagjin, shalë te bajgores llap në Drini e kudo në Kosovë.
UÇK po bëhëj shpresë për popullin dhe tmerr për armikun, armikut po i rrëshqiste dheu nën këmbë, pasigurinë e shihte të çdo kaçube.
Adem Jashari ishte kudo.
Ai po bëhej legjendë.
Ai ishte kudo ku sulmohej armiku, ai ishte në çdo cep të Kosovës.
Vetëm frikacaket nuk mund t'i besonin trimërive e të bëmave të Adem Jasharit, ata nuk dëshironin ndeshjen me armikun dhe sa herë që çeta e tij sulmonte e vriste policinë kriminale të armikut do të thonin: "Këta janë dorë e zgjatur e armikut, janë të Sheshelit apo të Arkanit etj.", - dhe kjo nuk ishte diçka e re, dikush duhej të mbulonte kolaborimin me Beogradin, por paraprakisht duhej akuzohej tjetri.

[lirik]

Adem Jashari, ndryshimet që po bëheshin në vitet 90, i shihte me optimizëm, prandaj sinçerisht e vendosmërisht nisi angazhimin e tij në sferën ushtarake, për organizimin e luftës çlirimtare. Adem Jashari dhe çeta e tij nuk ishin nisur në rrugën e luftës për liri për hirë të këtij apo atij lideri, pse ky apo ai i paskan sytë e zinj. Ata ishin nisur për çlirimin e Kosovës pa bërë llogari meskine, k**ieriste apo grabitëse. Ata e donin Kosovën e lirë e të pavarur. Ata ishin të liruar nga ideologjizmat, veç shqiptarizmës. Adem Jashari dhe çeta e tij ndryshimet politike që ndodhen në vitet 90 i priti me optimizëm, besoj shumë, por nuk do të kalojë shumë kohë dhe do të zhgënjehen se kasta e "re" e politikajve po bëhej pengesë e rrjedhave të reja të historisë, po ngulfaste shpirtin luftarak të shqiptarëve liridashës. Kur në fund të vitit 1991, në Kosovë po bëheshin arrestime të të gjithë atyre që ishin përgatitur në Shqipëri, Adem Jashari do të njoftojë çetën e tij dhe të kërkojë nga ata, që të ishin vigjilent se çdo natë armiku mund t'iu trokaste në porta. Ai do t'iu thotë shokëve: "Armët nuk i kemi marrë që t'ia dorëzojmë armikut, por që ta luftojmë deri në fishekun e fundit".

[lirik]

I DRENICES KA QENë HEROI DHE ATDHTARI I FLAKT ABEDIN BALA-DJALOSHI I GJATë TRIM ME SY TE KALTER BUKUROSH PATRIOT QUBARDHADHAK HERO KOMBTARë PAMVARSISHT SE -
HEROJT SOT NUK RRESPEKTOHEN NGA SHTETIT NGA KOMBI SIDOMOS DRENICA E KONTRIBUTIT TE MADH KOMBTARë QELLIMISHT LIHET ANASH DUKE E PERBUZUR E MOHUAR
TE TJERET ME ANASHKALIME QKA UN MENDOJ S ENUK ESHT F ER AS BURRNI AS NUK E SHT E DREJTë KJO
ESHT NJI GABIM FATAL QE TI MOHOHET DIKUJ PUNA AQ E MUNDISMHME SHEKULLORE
Që E BëRI PER ATDHE SI DRENICA KRESHNIKE KRENARIA E KOMBIT

ME ABEDIN BALAJN

ME TE CILIN VET KAM NDEJT NE BURG NE KAZAMETET JUGOSLLAVE KAN PA SYT E MI

SHUM QKA NE JETë-

POR NJERI AQ ATDHETARë DHE VETMOHUES RRALLë MUND Të SHEH NJERIU SI AI-


ATDHETARIZMI I TIJ ISHTE QUDIJA VET ISHTE FENOMEN -

jeta e tij ishte si nji ,kashtel ne krahasim me gatishmerin e tij per sakrificë,dhe per atdhe.



ABEDIN BALA ISHTE VIZATUES AI ISHTE TALENT I VëRRTETë NESE DO TE ISHTE AI GJALLë SOT NE PIKTURAT E TIJ NE MUND TA SHIHNIM SI TE GJALL ë
MIC SOKOLIN E AZEM GALICEN SKENDERBEUN--



AI ISHTE FENOMENI VET I VIZATIMIT NJERI I ARTIT-

AI ISHTE QELIZë SHPIRTI I PIKTURES
ISHTE TRIM SIQ JAN DRENICASIT SHQIPTARë TIPIK KARAKTERISTIK-

ATIJ AS SYRI NUK I TREMBEJ NGA ASGJë HIQ -

EDHE SIKUR NJI ARMATë N JERZ TI TURRESHIN SYTë I KISHTE SHQIPONJë-
ISHTE ISHTE NJI MEHMET GRADICë I DYTë -

ASHTU EDHE E THERRISNIN SHUM SHOKë NE BURG



NJERIU Që KISHTE NDEJTë TREMBDHJET MUAJ NE BURG USHTARAK I LIDHUR-

NEN HETIME I MALTRETUAR NE POSTOJNë TE SLLOVENISë I KEQTRAJTUAR POR KURR NUK U NENSHTRUA NUK U DORZUA PARA ARMIQVE KRENARI E QENDRESë TE TILLë KAN VETEM HEROJT -
PA DYSHIM

DHE SAPO E KISHIN ZJGIDHUR NGA PRANGAT AI U KISHTE RA BOKS HUNDVE ARMIQVE
ARMIQVE OFICER SERB QETNIK USHTRAKA NE BURGUN E PSOTOJNES QE E RUANIN

KA PAS SHUM PERLESHJE NE BURG ME ARMIQ E NJIHER I A KAN LëSHUR QENIN E POLCIS ë
QE EDIN I GJITH BURGU KET FAKT -

POR ABEDINI E KA PLASë QENIN E POLICISë ME DUAR NE FYT-

DHE UA KA HEDHë PARA KAMBVE POLICVE SI NJI KRESHNIK:


VET KAM QENë PREZENT DHE E KAM NDIHMUAR NE NJI RRETHIM TE MADH QE EDIJN TE GJITH TE BURGOSURIT QE NA KAN PA TE TE GJITHA NACIONALITETEVE SE SI NA RRETHOJ NJISI E MADHE POLICIORE NE BURG -

KU E KAN PA ME SY TE GJITH TE BURGOSURIT PERLESHJEN TONë TE SHQIPTARVE ME POLICI
QE DONIN ME NA PSOHTRUE -

ABEDINI KA SJELLë GJITHMONë MBI TA ATA GJITHMON E KAN SULMUAR
ATJER NUK EKZISTONTE IDEJA E NENSHTRIMITT E SHQIPTART ISHHTE KOHë TJETER

PSE E SULMOMIN ABEDIN BALEN GJITHMONë POLICIA QETNIKEE ME URDHER TE BEOGRADIT QETNIK JA PSE:
AI ISHTE NJI KëNGTARë I SHKëLQYER-

ISHTE TRIM QE NUK PëRKULEJ-

ISHTE I DENUAR NE USHTRI ME )9 VITE BURG ME AKUZA NGA KAZERMA USHTARAKE -

ME MONTIMETE NJOHURA TE SIGURIMIT USHTARAK SERB NE POSTOJNë KU U DENUAN AFRO TRIDHJET SHQIPTARë ME MONTIME E GENJESHTRA SERBOQETNIKE -


dhe montime -

se gjoja kan dasht ta helmojnë ushtrinë E TE MARRIN TANKET E TE NISIN LUFTEN KUNDER JUGOSLLAVISë-

e prrallat e agjentures kriminale serbe,-

dhe te koss it sigurimi ma qetnik ushtarak-

i perber kryesisht nga serbiant me shpirt qetniku armiq shekullorë te shqiptarve.

mbas gjasht javë gjykimi në sallë provokuesit qetnik ushtarak jan habitur me zgjuarsinë dhe qendresen qe e dha trimi Abedin Bala ne mbrojtjene ti si dhe njohjet qe kishte ne histori e ne dialog
ushtarak politik historik te provikuimeve e te dijeve tjera ishte i jashtzakonshem siq tregoujn njerzit
por ekam pa edhe vet qendrimin dhe aftesitë e ti-
KY djalosh ishte nga katundi Korreticë te kroni i mbretit thuhet komuna e drenasit -
duke mos arritë ta nenshtrojnë ne asnji menyrë e mbyten e vranë ne burg ne vitin 1985 me urdher te beogradit deri sa nga komisionete shumta republikane u detyruan te deshmojnë siq flitej ather ne burg nga shum njerz u detyruan te japin llogari ne organet e larta sllovene dhe te tregojn shkresen dhe urdhrin e beogradit per ekzekutimine Abedin Balaajt Heroitt e kombit romansierit piktorit kengtrarit
politokolog historian dijetar intelegjent e me te gjitha te mirat ishte ai njeri fisnik dhe djalosh bujarë i rrallë qe nuk ishte djalë nane nga serbet apo jugosllavetq e guxonte me prek ë shqiptarin kur ai ishte aty apo ndegjonte ja pra pse u vra-
SA ISHTE GJALLë ABEDINI n e tregimet e tij tregonte per keqtrajtimet qnjerzore ndaj tij dhe te burgosurit mbesnin me sy hapur se sa qetnik e njerz te poshter jan armiqt tonë shekullorë serb sa te pa meshirë se si mund te bebin zullume te tilla ne njerz te pafajshem deshmon se kunder ketyre bishave populli shqiptar ne te ardhmen nuk guxon te jet ne armatim i pa pregatitur por duhet ti rrij gati serbisë ne te gjitha gatishmeritë sepse nuk i dihet se si ndrrohen kohrat -
le te jet kjo si pervojë e te mos ndodhin ma gabimet e se kaluares

[lirik]

Citim:
Postuar më parë nga angert
ABEDIN BALA SHKRUANTE ROMANE NE BURG DHE KJO I TERBONTE ARMIQT shovenist -

q e per dit ia rrisnin dosjen e per dit ia percjellnin shkrimet ne beograd siq tregonin njerzt ne burg aq shum ne sy te keq e kishin Abedinin sa qe te gjith e dinin se te gjallë nga burgu nuk do te leshojnë sepse shiheshin veprimet e udb s e provokimet e perditshme ndaj ti
Abedin Bala me urdher te presidentit te kosoves duhet te shpallet heroi i popullit .
qendresa e tij ishte tejet madheshtore ai ra herooikisht
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''



I nderuar angert, te falenderoj per shkrimet e shumta dhe mjaft interesante qe ke sjelle ne kete teme.Une personalisht kam vetem nje pyetje, dhe ajo ka te beje me ate pjese qe e citova me larte. Keni ndonje shkrim apo a gjendet diku ndonje shkrim nga Abedin Bala? Do te na interesonte te gjitheve dhe do te kishim nderin te e lexojme. E kam parasysh qe ju si te burgosur e keni pasur te pamundur te mbani diqka nga shkrimet e tij ne burg,por athua ka arritur Abedini apo dikush tjeter te nxjerr jashte grilave te burgut diqka qe do te mund ta lexonim.

Miqesisht: Foleja_

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

ATHER ISHA ME PSEUDONIMIN ANGERT NE AT FORUM TASH JAM ME PSUDONIMIN LIRIK
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Xheladin Gashi Komandant-Plaku

--------------------------------------------------------------------------------

Plaku luftoi krahpërkrah heronjëve të kombit, Adem e Hamzë Jasharit, Zahirit, ...-Shkruan Sherif Krasniqi

Vdekja mizore na ndau nga shoku, miku, veprimtari e luftëtari sypatrembur i UÇK-së, nga prindi, vëllau e babai juaj, por edhe i yni, gjenerali Xheladin Gashi.

Plaku, ka qenë dhe do të mbetet, personalitet i rrallë kombëtar, i cili tërë jetën e tij ia kushtoi atdheut. Nuk është dobësi për të qarë për burra të tillë, kur e dimë se Xhela ishte ndër ideatorët dhe themeluesit e parë të UÇK-së.

Ai i dha forcë UÇK-së, në kohërat më të vështira. Edhe atëherë kur dikush dyshonte në të, edhe atëherë kur na mungonin pushkët e mjetet, edhe atëherë kur e shpallnin të shpartalluar UÇK-në.

Vëllezër e motra, ta nderojmë deri në fund veprën e tij madhështore dhe emblematike. Xhela ynë do të mbetet i pashuar, kandil ndër breza.

Dhimbjen për këtë simbol të bashkimit dhe qëndresës, duhet ta shndërrojmë në forcë, në fuqi e në bashkim. Ashtu siç dëshironte edhe Plaku, të na shihte të bashkuar e të fortë.

Po kthehemi në retrospektivë. Xheladin Gashi, u lind në vitin 1946 në Bushat, ku e kreu shkollën fillore, për të vazhduar drejt shtigjeve të diturisë në Prishtinë dhe në Shkup ku edhe diplomoi. Edhepse punoi si drejtor shkolle dhe arsimtar, veprimtarinë ilegale e filloi qysh në vitet e shtatëdhjeta, në bashkpunim me Azem Sylën. Në vitet e nëntëdhjeta, me ndryshimin e rrethanave politike, Plaku ishte i bindur se duhej të kërkoheshin metoda të tjera për çlirimin kombëtar. Së bashku me Xhavit Halitin, Azem Sylën dhe Nait Hasanin, Plaku do të ishte bashknënshkrues i themelimit të UÇK-së, e gjithashtu edhe antar i Shtabit të Përgjithshëm. Edhepse në mesin e djemve të rinjë në moshë siç ishin Nait Hasani, Zahir Pajaziti, Sokol Bashota, Rexhep Selimi, Bislim Zogaj e të tjerë, ai ishte më energjiku dhe më i palodhshmi në shtrirjen, organizimin, masovizimin dhe forcimin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Plaku shoqëroi dhe luftoi krahpërkrah dëshmorëve dhe heronjëve të kombit shqiptarë, Adem e Hamzë Jasharit, Zahir Pajazitit, Mujë Krasniqit e shumë dëshmorëve të tjerë. Plaku ishte bashkluftëtar i Hashim Thaqit e Kadri Veselit, Musë e Sahit Jasharit, Haki Drenicës e shumë luftëtarëve të lirisë, rradha e të cilëve është e gjatë që të përmenden. Si komandant i logjistikës në Tropojë, armatosi me pushkë e me moral luftëtarët nga të gjitha anët e Kosovës, e këtë praktikë e vazhdoi edhe pas luftës, ku u vendos në krye të Miqëve të TMK-së, organizatë që i mbështet tri shtyllat kryesore të shtetësisë së Kosovës.

Gjeneral Xheladin Gashi nuk punoi kurrë për vetveten, por vetëm për çështjen e përgjithshmë. Gjenerali nuk e priti pranverën, por ai e solli atë, punoi e luftoi për ne. Toka jonë me lehtësi pranon të tillë burra, por kombi ynë gjithmonë ka nevojë për rigjenerimin e qelizave, që e përbëjnë tërësinë tonë, këmbë e kokë. Subjektet e dalura nga UÇK-ja, TMK-ja dhe Miqtë e TMK-së, e ndajnë dhembjen krenare me ju.
I lehtë i qoftë dheu i tokës mëmë.
Lavdi Dëshmorëve të Kombit
Lavdi Xheladin Gashit

[lirik]

XHELADIN GASHI –„ PLAKU“ NUK KURSEU ASGJË NGA VETJA E TIJ, QË NE SOT TË JETOJMË DHE FRYMOJMË LIRSHËM

SHKRUAN : GANI HALILI


E nderuara familje e gjeneralit të UÇK-së, Xheladin Gashi-Plaku

Të nderuara familje të dëshmorëve

Të nderuar bashkëluftëtarë, shokë, miq, invalidë dhe veteranë të UÇK-së

Të nderuar pjesëtarë të TMK-së


Pjesëmarrës të nderuar



Ky fill pranvere për Drenicën, Kosovën qe i kobshëm pasi pushoi së vepruari zemra e njeriut të orëve të para të ilegales, njëri ndër organizatorët, bashkënënshkruesit dhe drejtuesit e UÇK-së, bashkëluftëtarit të UÇK-së, themeluesit të institucioneve të pasluftës, ai që nuk kurseu asgjë nga vetja e tij që ne sot të jetojmë dhe frymojmë lirshëm; është ky gjenerali i UÇK-së, Xheladin Gashi, i njohur me nofkën Plaku.Ky lajm ishte tronditës për familjen, të afërmit,miqtë,shokët, si dhe për të gjithë ata që e njohën, ditën për veprimtarinë, angazhimin, sakrificën dhe përkushtimin e të madhit Xheladin Gashi.


Xheladin Gashi u lind më 25.05.1946 në fshatin Bushat(ish-Komoran).Shkollën fillore e kreu në Bushat, për të vazhduar më pas në Shkollën Normale në Prishtinë, të cilën e përfundoi më 1968 dhe për të mos u ndalë me kaq dhe vazhduar me Shkollën e Lartë, drejtimi Kimi-Biologji në Shkup, të cilën e përfundoi në vitet ‘72/73. Fillimisht punën e vet e filloi arsimtar e më pas drejtor në shkollën fillore në fshatin Nikaj (ish-Nekoc), për të vazhduar më pas arsimtar i lëndës biologji në Bushat. Me angazhimin e vet brumosi shumë gjenerata ku krahas mësimit të lëndës së biologjisë, mbolli dhe kaliti ndjenjat patriotike, kombëtare dhe liridashëse në shumë gjenerata.


Disa nga nxënësit e tij edhe sot flasin dhe evokojnë me admirim përkushtimin e mësuesit Xhelë prej profesionisti si mësues, njëherit sikur kishin nuhatur diçka më tepër se prej mësuesit diçka më preokupuese se sa detyra e shenjtë e mësuesit çka u dëshmua më vonë me daljen në skenë të UÇK-së. Xheladin Gashi punën e vet për çështjen kombëtare në formë ilegaleje e filloi rreth viteve ’70-ta së bashku me Azem Sylën dhe shokët tjerë. Që atëherë shërbimi sekret serb dhe policia serbe e vunë në shënjestër, ku me dhjetëra herë merret, maltretohet dhe burgoset.


Rreth viteve ‘90-ta rrethanat e reja politike kërkonin angazhime të reja. Me veprimtarinë dhe angazhimin e tij u bë sinonim i luftës çlirimtare, i cili ishte ndër organizatorët e parë dhe drejtuesit e UÇK-së, ishte bashkënënshkrues i themelimit të UÇK-së bashkë me shokët: Azem Syla, Xhavit Haliti dhe Nait Hasani. Ishte anëtar i Shtabit Qendror të UÇK-së, i cili zhvilloi aktivitete më tutje në strukturimin dhe zgjerimin e UÇK-së anekënd Kosovës në bashkëpunim të ngushtë me Nait Hasanin, Rexhep Selimin, Zahir Pajazitin, Sokol Bashotën, Lah Ibrahimin, Bislim Zogajn, Selman Krasniqi dhe shokët tjerë të gjallë apo dëshmorë.



Xheladin Gashi ishte bashkëluftëtar i ngushtë i komandantit legjendar Adem Jashari, Mujë Krasniqi, Zahir Pajziti dhe shumë dëshmorëve tjerë.


Gjenerali i UÇK-së, Xheladin Gashi ishte strumbullari i logjistikës së UÇK-së, ishte furnizuesi dhe shpërndarësi kryesor i armatimit për ushtarët e UÇK-së, ishte mbështetësi kryesor i çdo ushtari që shkonte për t’u armatosur. Me përfundimin e luftës, i pangopur me angazhimet dhe veprimet për Kosovën vazhdoi në sendërtimin e institucioneve të pasluftës.

Fillimisht në Qeverinë e Përkohshme të Kosovës e më pas në Kuvendin Komunal të Drenasit në postin e zv.kryetarit dhe së fundi në Shoqatën “Miqtë e TMK-së”.


Këtu e gjeti veten më së miri pasi ishte plotësisht i pakënaqur me përkujdesjen institucionale të kategorive më të çmuara dhe të lavdishme të shoqërisë:familjet e dëshmorëve. Fëmijët e dëshmorëve dhe bonjak, invalidëve dhe veteranëve të UÇK-së, TMK-së dhe së fundi i veprimtarisë së tij të jetë pranë tyre dhe të jetojë me hallet dhe problemet e këtyre kategorive.


I preokupuar së tepërmi, sidomos për fëmijët e dëshmorëve tregon ky moment që do ta shkoqis dhe potencoj që pata rastin ta përjetoj unë së bashku me Bislim Zogajn jo më larg se para dhjetë ditësh, kur i madhi Xheladin përpëlitej me jetë e vdekje.


Me tonin imperativ kërkoi nga ne takim urgjent së bashku me Nait Hasanin, dr.Shkëlzen Sylajn, Musë Jasharin. Nesër në ora 15.00 dua të jeni komplet tek unë (ishin fjalët e tij edhe pse vështirë kuptohej pasi sëmundja e pengonte të fliste).


Me kërkesën e Plakut i njoftova të lartcekurit dhe vërtet ishim të saktë në terminin e caktuar nga ai. Kërkoi të shkruhej dhe të njoftohemi lidhur me mënyrën e organizimit të kampingut për fëmijët e dëshmorëve, të cilin organizim e kishte bërë para një viti. I caktoi orarin e grupeve,numrin e tyre dhe strategjinë më avancuese se sa vitin e kaluar.


Ky ishte amanet dhe mesazhi i tij për shokët e tij dhe institucionet që edhe më tutje të vazhdohet me përkushtim për këto kategori. Përkushtimi i gjeneralit, komandant Plakut, sakrifica dhe vepra e tij do të mbetet përherë e gjallë dhe shembull për ne dhe gjeneratat që do të vijnë. Lavdi e përjetshme veprës, sakrificës dhe përkushtimit për çështje kombëtare deri në momentet e fundit të jetës së gjeneralit Xheladin Gashi.



LAVDI !

[lirik]

#3
Llapi
Syri i Shqiponjes




Anëtarësuar: 08-08-2002
Postime: 10,236


KJO PRANVERË-Shkruan Mehmet Bislimi


Plaku kurdoherë ishte në krah të shokëve tanë- luftëtarë si: Adem e Hamëz Jasharit, Azem Sylës, Hashim Thaçit, Kadri Veselit, Xhavit Halitit, Nait Hasanit, Rexhep Selimit, Sokol Bashotes, Bislim Zogajt, Ali Abazit, Emrush Xhemailit e shumë e shumë emrave të tjerë. Në mesin e firmave që u hodhën për themelimin e Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës është edhe firma e gjeneral Xheladin Gashit- Plakut e cila nuk do të thahet kurrë në historinë më të re të Kosovës. Ai deshi që Kosova të jetë e lirë mbi të gjitha, dhe për të nuk kurseu një jetë të tërë, ai edhe kur u sëmurë, pra edhe në shtratin e vdekjes nuk u dorëzua, pyeti shokët se çka ishin duke vepruar për Kosovën, dhe hijen e vdekjes e vuri në lojë!... Ai i priti shokët me humor, duke i forcuar ata moralisht, ai na la amanet që të vazhdojmë: përderisa të mos plotësohen aspiratat tona dhe amanetet e dëshmorëve tanë.

Sa herë që vjen pranvera na kujton shumë ngjarje të rënda, të madhërishme, kthesa të mëdha për fatin e Kosovës dhe në mënyrë të pamohueshme shkatërrimin e ish Jugosllavisë nga demonstratat e fuqishme shqiptare që tunden themelet e asaj kreatore përfundimisht. Kjo Jugosllavi nuk u ribë më ngase më në fund e vrau edhe me pushkë Ushtria Çlirimtare e Kosovës e ndër ato shumë pushkë, pa dyshim ishte edhe pushka e gjeneral Xheladin Gashit - Plaku.

Si në rastin e parë, pra me 1981, kur plaku ishte në kulmin e pjekurisë, ishte edhe punëtor arsimi, nga ku jepte idetë dhe kontributin e pa shmangshëm te brezi i ri për t'i armatosur ata me idenë e fuqishme në shërbim të çlirimi të atdheut tonë të dashur. Shumë nga ata nxënës të plakut dje, u bënë ushtarë të lirisë sot, dhe pa dyshim se do të jenë ndërtues të shtetit të Kosovës nesër. Është fakt i pa mohuar se pranvera ka marrë me vete edhe shumë lule tjera të Kosovës, si komandantin legjendar- dhe siç e mori edhe Plakun tanë vitin e kaluar më 21 mars.


Eh, mars, mars!... Gjeneral Xheladin Gashi, lindur e rritur në gjirin e Kosovës së zhuritur, me varfërinë mbi kokë si edhe shumë nga fëmijët tjerë të Kosovës, por jo të pa shpresë. Ai u shkollua me shumë sakrificë e përpëlitje, pa mundur të shmangej nga kthetrat e skamjes.

Mirëpo kjo gjendje nuk e gjunjëzoj plakun dhe shokët e tij të idealit që një ditë të mendojnë edhe ndryshe. Ata kujtuan me respekt bijtë e popullit tonë, bijtë e sakrificës si Fazli Grajqevcin, Adem Demaçin e shumë e shumë të tjerë.

Ata punuan, prandaj edhe nuk u ndalen me kaq, pra vetëm me kujtimet, ata vepruan pa ndalur ditë e natë, ata quan në vend amanetet e tyre, ata sakrifikuan për të tjerët, ata nuk pushuan për as një çast, ata çështjen e atdheut e vunë mbi të gjitha, ata jetën e vet e vunë peng në altarin e lirisë së popullit të Kosovës, ata i dolën vdekjes për ballë dhe i thanë: Ja ku jam! Ata nuk vepruan të veçuar, por në bashkërendim me shokët duke i ngjeshur radhët me organizim të mirëfilltë- të vetëdijshëm se vetëm kështu mund të arrihet diçka, të bindur se vetëm kështu mund të fitohet. Këtu edhe fillon lidhja e zinxhirit që pushtuesi Jugosllav dhe shërbëtoret e tij, kishin menduar se e kishin këputur një herë e përgjithmonë.

Në Mbledhjen e Katërt të Përgjithshme të Lëvizjes Popullore të Kosovës që u mbajt vëren e 1993 se bashku me plakun ishim të deleguar nga bazat tona.

Ai nga Këshilli i rrethit të Drenasit, dhe unë nga Këshilli i rrethit të Skenderajt. Aty kam parë madhështinë, qetësinë dhe filozofinë e plakut, ai kishte mendimin e avancuar dhe tepër largpamës për zgjidhjen e çështjen e shqiptarëve të Kosovës.

Ai mbështeste pa hamendje tezën dhe idenë se ishin pjekur kushtet për veprime luftarake kundër pushtuesit. Plaku, këtë mundësi e shihte si një, dhe të vetmen, prandaj kërkonte përgatitje dhe sakrifica nga të gjithë ne sa ishim aty. Plaku, nuk u ndal kurrë së vepruari në këtë drejtim, si në furnizim me armatime, në organizimin e radhëve, në trajnimin e tyre, në shërbim të logjistikës, në ndihmë të strehimit të popullatës në Kosovë dhe Shqipëri, në mbështetje morale të tyre etj.

Plaku kurdoherë ishte në krah të shokëve tanë- luftëtarë si: Adem e Hamëz Jasharit, Azem Sylës, Hashim Thaçit, Kadri Veselit, Xhavit Halitit, Nait Hasanit, Rexhep Selimit, Sokol Bashotes, Bislim Zogajt, Ali Abazit, Emrush Xhemailit e shumë e shumë emrave të tjerë. Në mesin e firmave që u hodhën për themelimin e Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës është edhe firma e gjeneral Xheladin Gashit- Plakut e cila nuk do të thahet kurrë në historinë më të re të Kosovës.

Plaku kurrë nuk rrihte gjoksin e kurrë nuk çirrej e nuk fliste në vetën e parë, ai gjithmonë thoshte: Shokët! Plaku veproi edhe në diasporë, duke biseduar e bashkërenduar me bashkatdhetarët tanë anë e kënd Zvicrës e më gjerë, për t'i bindur ata që të ndihmohet UÇK- ja si e vetmja shpresë e popullit tanë e cila pa dyshim se flamurin e triumfit mbi barbarinë Serbe do ta ngriti në piedestalin më të lartë të lirisë.

Plaku jetoi dhe veproi pa shikuar mbrapa, ai rrugëtoi vetëm drejt, ai nuk u ankua kurrë nga hallet e jetës, atë nuk e mundi kurrë lakmia për pushtet, as smirëzia kundër të tjerëve.

Ai deshi që Kosova të jetë e lirë mbi të gjitha, dhe për të nuk kurseu një jetë të tërë, ai edhe kur u sëmurë, pra edhe në shtratin e vdekjes nuk u dorëzua, pyeti shokët se çka ishin duke vepruar për Kosovën, dhe hijen e vdekjes e vuri në lojë!... Ai i priti shokët me humor, duke i forcuar ata moralisht, ai na la amanet që të vazhdojmë: përderi sa të mos plotësohen aspiratat tona dhe amanetet e dëshmorëve tanë. Pranvera na e mori plakun për t'na e hequr një lulëkuqe nga kopshti ynë i dashurisë njerëzore- duke i dhuruar dëshmorëve të kombit tanë në mesin e tyre edhe një lulëkuqe të freskët. Lavdi jetë dhe veprës së Xheladin Gashit- Plakut.

PLAKU

E përbuzi të djeshmen
Me vdekjen u tall
Në përqafim të së nesërmes
Amshim...
S'ishte futur rastësisht
Në shërbim të atdheut
Prandaj rrugëtoi
Qetë e
Vertikalisht
Plaku

Mars 2006, Mehmet BISLIMI

[lirik]

XHELADIN GASHI HYRI NË LEGJENDË

NE PËRKUJTIM TE VEPREËS SË LAVDISHME TE XHELADIN GASHIT - PLAKUME XHELADIN GASHIN DHE AZEM SYLËN MË BASHKOI UÇK-JA

LETËR

Nga Abdullah Prapashtica, me 19 Mars 2008

E nderuara Familje e, të nderuar bashkëluftëtar, miçë të nderuar të Xheladin Gashit - Plaku!Në pamundësi që sot të jam i pranishëm mes juve, po ju drejtohem me këtë letër për të ju treguar se pavarësisht pse kundër dëshirës time jam me mija kilometra larg nga Atdheu, me mendje me shpirt jam dhe do të mbesë gjithmonë në mes e juve dhe nga këtu në mërgim i ndaj të gjitha hidhërimet e gëzimet bashkë me ju!.Me Xheladin Gashin – Plakun u njoftova posa hyra në radhët e UÇK përmes të Azem Sylaës, Komandant i Shtabit të Përgjithshëm, para se të formohej Qeveria e Luftës në Kosovës, dhe pastaj Ministër i Mbrojtjes pas themelimit të saj. Në atë kohë rrugën e par për në veri të Shqipërisë e bëmë bashkë dhe Plaku filloi të më njoftoi me detyrat me të cilat do të ballafaqohem ne përegaditjen e Operacionit Shigjeta. Pasi që nga ai morra vesh se do të marr detyra drejtuese ne Qendrat Stërvitore të UÇK në Shqipëri, ati i thash se: “kur u ndava nga puna e nga familja ne Gjermani u nisa për në Kosovë për tu përpjekë me shkaun që ma terrorizonte popullin e atdheun tim e jo për tu ndal këtu”!. Ai me tha shkurte e prerë: “në Ushtri nuk ka dëshira por detyra që duhet zbatuar si pas urdhrave të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK”. Pastaj u takuam edhe herëve tjera gjatë luftës e pas luftës dhe sa herë që takoheshim ky njeri më hynte edhe me shumë ne zemër. Ai qëndrimi i ti burrëror, me fjalë të pakta e të matura prej një kreshniku tipik të Drenicës së lavdishme.Por, kur flas për Xheladin Gashin që tani është në legjendë, nuk mund të mos i them edhe disa fjalë për Komandantin Azem Syla sepse ata ishin për UÇK si dy gjymtyrë të një trupi. Nuk më vjen mirë që nuk po ndriçohet edhe vepra e jeta luftëtarëve të gjallë që luajtën rolë vendimtar në momentet më të rëndësishme historike gjatë luftës së UÇK, si është roli i Komandantit të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK, Azem Syla dhe të zëvendësit të ti Sokol Bashota! Lavdi për jetë e mote Komandantit Legjendar Adem Jasharit dhe gjithë heronjve e dëshmoreve të ren, por as atyre nuk do të ju vinte mirë që të mos respektohen si duhet edhe shokët e tyre që rastësisht janë sot gjallë! Sidomos Azem Syla i cili kurrë nuk e kishte mendjen te vetvetja por gjithmonë kujdesej për të tjerët. Burrë që i ka fjalët e pakta dhe i le veprat të flasin vet! Por, ja se sot nuk ka kush ti sheh veprat por më shumë dominon zhurma e demagogjia!Detyrë e secilit shqiptarë është të e nderon dhe afirmon të vërtetën dhe vlerën, sepse sot kur u nisë zgjedhja e çështjes së Popullit Shqiptar që ishte nën sundimin e Beogradit pjesë - pjesë që nga 1878, më shumë se kurrë duhet potencuar emrat e atyre që dha kontributin më të madh që kjo të ndodh, sepse ata do të jen shembuj për brezat e ri që të vazhdojnë pune që akoma nuk është kryer!Vetëm ata popuj që ka kësi njerëzish si Xheladin Gashi – Plaku dhe vetëm ata popuj që nuk flejnë nën sundimin e huaj dhe që janë të gatshëm të sakrifikojnë edhe gjakun e bijave e të bijve te vet për lirinë e Kombit e të Atdheut, e meritojnë që të ekzistojnë dhe detyrojnë të respektohen edhe nga miqtë edhe nga armiqtë e tyre. Ata popuj që nënshtrohen para mashtrimeve e para shtypjes së pushtuesve, vet janë fajtor pse janë të përbuzur dhe pse gjithkush i merr nëpër këmbë!


Pikërisht pse Atdheu dhe Kombi i ynë kishte, ka dhe do të ketë gjithmonë bija e bijë si Xheladin Gashi që me vëllezër e me djem e vajza e me nipa e mbesa hyn ne luftë për liri, kombi i ynë nuk di të humb kurrë! Ashtu si bën Dëshmorët tan të shtrenjtë, që i dolën edhe brezat e ri do ti dalin zot vendit të vet edhe me jetët e tyre. Populli i ynë i mbijetoi sundimet shekullore bizantine, romake, osmane dhe po i mbijeton edhe mezeritë sllavo-greke edhe okupimet e huaj nazifashiste të Evropës së vjetër dhe të Evropës së re. Duke ju falënderuar m Luftëtarëve si Xheladin Gashi – Plaku dhe Dëshmorëve të Kombit e familjeve të tyre që i dhanë ata, si dhe duke ju falënderuar edhe luftëtarëve të gjallë që e vazhdojnë luftën për remizimin e qëllimeve të tyre, ne sot akoma flasim dhe jetojmë shqip!Edhe pse mbi Atdheun dhe Kombin ton përsëri janë grumbulluar retë e zeza të Fuqive té vjetra evropiane , agimi i ditës së lirisë nuk është më larg. Kombi dhe Atdheu i ynë nuk do të lejoi më kurrë që të hynë nën sundimin e huaj tiran! Sepse ne e kemi një rini kreshnike që nuk do të pranoi as një zgjedhje tjetër për pos lirisë së plote dhe bashkimit kombëtar ne një shtet dhe nën një flamurë të vetëm!

LAVDI DËSHMORËVE TË RËN DHE LUFTËTARËVE TË GJALL TË KOMBIT

[lirik]

Në kujtim të bashkëluftëtarit Xheladin Gashi



Tri vjet pa gjeneral Xheladin Gashin - “Plakun”



· Xheladini, i njohur mes bashkëmendimtarëve dhe bashkëluftëtarëve me pseudonimin “Plaku” një periudhë të ilegalitetit e kaloi në mesin e luftëtarëve të komandantit legjendar Adem Jashari, në Prekaz dhe baza të tjera. Së bashku me Mujë Krasniqin e bashkëluftëtarë të tjerë, ai lëvizte kudo ku kishte nevojë nëpër Kosovë. “Plaku” ka qëndruar edhe në mesin e bashkëluftëtarëve të Jablanicës, por edhe në baza të tjera të Nerodimes duke mbajtur kontakte me veprimtarë.



· Foto: Komandant Xheladin Gashi – „Plaku“

· Foto: Xheladin Gashi me bashkëluftëtarët e tij



Shkruan: Azem SYLA

Prishtinë, 20. III. 2008



Para tre vjetësh nga ne u nda Xheladin Gashi, një burrë me virtyte të rralla. Për njerëz, si “Plaku”, vetëm kur më nuk janë mes nesh, kuptojmë se ç’vend kishin zënë dhe sa të mëdhenj janë ata në jetën tonë.



Xheladinin e kam njohur që në fillim të viteve të shtatëdhjetë, si punëtor të arsimit. Që në atë kohë shquhej me qëndrime që dallonin nga të tjerët. Ishte pedagog i disiplinuar dhe i përkushtuar në punë me nxënësit. Ai sikur nuk kënaqej me veprimtarinë thjesht arsimore. Sado që kishte një lloj liberalizmi në vitet e shtatëdhjeta, Xheladinit i lexohej në sy pakënaqësia me gjendjen e përgjithshme politike dhe statusin e shqiptarëve nën Jugosllavinë titiste.



Vitet tetëdhjetë ishin vite kur u sprovuan veprimtarët e shumtë me ngjarjet tashmë të njohura. Ndodhën demonstratat, por edhe burgosjet. Në këtë periudhë të ballafaqimit të elementit patriotik me strukturat e pushtetit zyrtar Xheladini ka mbajtur qëndrime të drejta dhe të pa luhatura përgjatë gjithë zhvillimeve politike. Në fillim të viteve të 90, Xheladin Gashi u bë pjesë e veprimtarisë themeluese të formacionit politiko - ushtarak, Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.



Në të gjitha detyrat dhe angazhimet Xheladini ka shpalosur energji të mëdha, përkushtim, kujdes dhe ka qenë shembull i veprimtarit të palodhshëm. Ai nuk njihte për vështirësi dhe pengesa, kur ishte për t’u kryer një punë, një porosi ose mbajtje lidhjesh midis njerëzve të ilegales së asaj kohe. Angazhimi i tij serioz bëri që në një moment të vlerësohet si e domosdoshme forma e kalimit në jetë ilegale.



Xheladini, i njohur mes bashkëmendimtarëve dhe bashkëluftëtarëve me pseudonimin “Plaku” një periudhë të ilegalitetit e kaloi në mesin e luftëtarëve të komandantit legjendar Adem Jashari, në Prekaz dhe baza të tjera. Së bashku me Mujë Krasniqin e bashkëluftëtarë të tjerë, ai lëvizte kudo ku kishte nevojë nëpër Kosovë. “Plaku” ka qëndruar edhe në mesin e bashkëluftëtarëve të Jablanicës, por edhe në baza të tjera të Nerodimes duke mbajtur kontakte me veprimtarë.



“Plaku” qëndroi një kohë edhe në botën jashtme, gjithmonë duke pasur vizion të qartë se në rrugën e çlirimit të Kosovës nuk ka asnjë çast hamendjeje, dyshimi a lëkundjeje. Përkundrazi, ai angazhohej pa ndalur në mobilizimin politik të njerëzve dhe në forcimin logjistik të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.



Si anëtar i strukturave të larta qendrore të UÇK-së, Xheladin Gashi u dëshmua veçanërisht në ditët e luftës në vitet 1998 / 1999, kur kreu me përgjegjësi të lartë detyrën e Komandantit të UÇK-së në Veri të Shqipërisë. Shpirti i sakrificës, vetiniciativa, përkushtimi dhe aftësitë organizative të “Plakut” u shpaluan në ngjarjet e vrullshme të luftës, kur u ballafaqua me përgatitjet në terren, me vullnetarët e shumtë, me operacione ushtarake dhe detyra të tjera, që i kryente me ndërgjegje të lartë.



Pas luftës Xheladin Gashi bëri një jetë modeste. Ndonëse me gjendje të rëndë shëndetësore, ai nuk u ndal për të dhënë kontributin e tij në institucionet që po ngriheshin pas luftës. Në kuadër të Shoqatës “Miqtë e Trupave Mbrojtëse të Kosovës” kontribuoi në ngritjen e strukturës organizative me seriozitetin që e shquante kudo që angazhohej. “Plaku” ishte i palodhshëm dhe kurdoherë i gatshëm për të ndihmuar familjet e dëshmorëve dhe fëmijët jetimë, që ballafaqoheshin me vështirësi nga më të ndryshmet.



Me sjelljen e tij në jetë “Plaku” kishte bërë miq kudo. Në çdo periudhë të angazhimit kishte krijuar lidhje me veprimtarë të shumtë. Të gjithëve u binte në sy karakteri i tij i fortë. Ishte fjalëpakë por shumë i vendosur dhe i qetë. Xheladini më është gjendur pranë në situata të ndryshme jetësore. Me të më lidhin ngjarje të shumta dhe kujtime që do të jenë objekt i shkrimeve të natyrës tjetër.
__________________

[lirik]

Gjeneral Plaku, një jetë e shkrirë për atdheun

21 Mars 2009
Gjeneral Plaku, një jetë e shkrirë për atdheun

Fadil Bajraktari

Gjeneral Xheladin Gashi – Plaku ishte një person që nuk mendonte për vete, nuk i lakmonte pozitat dhe pasurinë, por në vazhdimësi breng të veçantë kishte çlirimin e atdheut, pas luftës fëmijët e dëshmorëve dhe familjet e tyre.(Në 4 vjetorin e ndarjes 25.05.1945-21.03.2005)

Tri ditë para se të ndërronte jetë, në mesin e atyre dhembjeve shpirti i Plakut ishte trazuar, jo nga sëmundja, por ngase kishte dëgjuar se familjen e dëshmorit të kombit Tahir Sinani e kishin larguar nga shtëpia ku banonte në Prizren. “Qysh bre me nxjerrë në rrugë familjen e Tahir Sinanit, po a e din ky popull kush ka qenë Tahir Sinaini dhe çfarë ka bërë për këtë komb”, ishin fjalët që kishte shqiptuar me vështirësi dhe dëshpërim gjenerali.

Gjeneral Plaku, kujtohet me respekt, dashuri dhe krenari nga bashkëluftëtarët, familjaret dhe të gjithë ata që e njohën, si njeri me virtyte të rralla, i cili deri në frymën e fundit të jetës së tij punoi dhe veproi në shërbim të atdheut dhe popullit të tij, duke u mbetur besnik qëllimeve dhe dielave të veta.

Zonja Shefkie, shoqja e jetës së gjeneral Plakut kujton me mburrje dhe krenari veprimtarinë që ai kishte filluar në fillim të viteve të 70-ta bashkë me Azem Sylajn.

Ajo në retrospektivë thekson momente të veçanta nga jeta e Xhelës. “Qysh në fillim të veprimtarisë Xhela kishte rregulluar orarin në punë. Të hënën, të martën, të mërkurën dhe të enjten mbante orët e mësimit, ndërsa që nga e premtja pasdite deri të dielën në mbrëmje nuk vinte në shtëpi. Çdo herë udhëtonte këmbë, pa ndje kurrë lodhje dhe ankime, çdo herë kishte një vullnet të madh. Ato pak para që i merrte në arsim i shpenzonte për këtë qellim. Kishte një bindje se vetëm me luftë do të çlirohemi, për këtë thoshte që duhet të punojmë shumë pa ra në sy të askujt, sepse vetëm në heshtje dhe të palodhur mund ta arrijmë këtë qëllim.”

Ai ishte i vetëdijshëm për forcën e madhe që armiku kishte koncentruar në Kosovë, dhe për këtë qellim mendonte ne bashkimin e popullit shqiptar. Në fillim të viteve 90-ta, kur ishte organizuar Lëvizja për pajtimin e gjaqeve, PLAKU (pseudonimi në ilegalitet) me një grup studentësh, që vinin nga të gjitha trojet shqiptare dhe intelektual të tjerë kishte përshkuar tërë trevën e Drenicës dhe më gjerë, duke arritur rezultate, dhe fal tyre u pajtuan pothuaj se të gjitha familjet në hasmëri.

Po ky nuk ishte aktiviteti i vetëm për bashkimin dhe përgatitjen e popullit për një luftë që do të fillonte, kishte bërë regjistrimin e popullatës, ekonomisë familjare në vendlindjen e tij, për të ditur saktë se me çka mund t’i kundërvihemi armikut. Po ashtu përmes videoprojektorit, ushtrimeve dhe literaturës kishte përgatitur një grup të rinjsh për dhënien e ndihmës së parë, ndërsa një grup më të madh stërvite për luftime, dhe çdoherë takimet me ta i linte herët në mëngjes. Po ashtu kishte bindur shumë qytetar që të lëshonin troje falas për të gjithë shqiptarët e shpërngulur në mërgim që dëshironin të ktheheshin në Kosovë.

Shefkija tregon se në vitet `93-`95 rrethi i bashkëpunëtorëve të Xhelës u rrit. “në shtëpinë tonë vinin dhe rrinin me javë të tëra Nait Hasani, Rexhep Selimi,... e shumë të tjerë, në atë kohë nuk ia dinim emrin e vërtet asnjërit, dhe tërë kohën rrija duke shikuar, kisha frikë se mos po vije policia serbe e na i zen djemtë.”

Ajo tregon se pas arrestimit të Nait Hasanit, Xhela erdhi dhe me tregoi se do të largohej nga shtëpia, pasi qëndrimi i mëtejmë në shtëpi është i rrezikshëm, pas dy ditësh, më 1 shkurt, herët në mëngjes policia serbe e kishte rrethuar shtëpinë tonë, atë mëngjes arrestoi Ilirin, djalin e Xheladin Gashit, i cili po ashtu ishte i kyçur në UÇK, ndërsa gjeneral Plakun nuk arrin ta kapin kurrë, madje policisë serbe i ishte lëshuar një urdhër në momentin që ta takonin ta vritnin, për këtë qellim mbante në vëzhgim 24 orë shtëpinë dhe anëtarët e familjes Gashi. Në stacionin e policisë në Bushat, që ishte vetëm pak metra larg shtëpisë Gashi, policia serbe kishte vendosur disa familje rome, në mënyrë që të përmes tyre të kontrollohej çdo lëvizje në këtë familje.

Pastaj zonja Shefkie kujton kohën sa kishte qëndruar bashkë me Xheladinin në Krumë. “Merrej me organizimin dhe sistemimin e ushtarëve që vinin nga mërgimi e Kosova. Të gjithëve u duhej armatim, veshmbathje, ushqim për të hyrë në vijë të frontit, përveç problemeve për t’i siguruar të gjitha këto, ai ishte i rrezikuar nga serbët, spiunët dhe disa shqiptarë të pandërgjegjshëm që shfrytëzonin këtë situatë për qëllime përfituese.”

Nga të gjitha këto kujtime të mbushura krenari dhe vuajtje, ajo kujton me dhembje brengen e madhe që Plaku kishte për fëmijët e dëshmorëve dhe familjet e tyre. “Shkuam me Xhelën që t’i vizitojmë fëmijët e dëshmorëve që si udhëheqës i shoqatës “Miqtë e TMK-së” ua kishte mundësuar të shkonin 700 fëmijë për pushime në Rugovë, kur u kthyem në shtëpi e pashë që i dolën lotët, e pyeta, pse po qanë, më tha se po qaj për ata fëmijë, dhe po ta jap fjalën se vitin tjetër së pari do t’i dërgoj të vishen e të mbathen me rroba të reja e pastaj do t’i dërgoj në pushim, se nuk i lë të shkojnë kështu më. Dhe amaneti i tij fundit që ua ka lënë disa shokëve të tij ishte që mos të ndërpritet dërgimi i fëmijëve në bjeshkët e Rugovës, por të përmirësohen kushtet edhe më mirë.”

Njëri nga udhëheqësit e SHP të UÇK-së, Rexhep Selimi deklaroi se me Xheladin Gashin-Plakun, është njohur në pranverën e vitit 1994, bashkë me Mujë Krasniqin -Kapuçin, Sokol Bashotën e Nait Hasanin.

“Ato ishin rrethana të veçanta, deri atëherë dhe gjithsesi kohë shumë e rëndësishme në fazën e vënieve të themeleve të para të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Roli Plakut ishte shumë i rëndësishëm në përpjekjet e tij shumë të suksesshme për themelimin e strukturës së organizimit ushtarak dhe në vënien dhe mbajtjen e lidhjeve të këtij organizimi me lëvizjet jashtë vendit dhe me persona të caktuar në LPK. Duke marrë parasysh edhe moshën e tij dhe njëkohësisht edhe vitalitetin e tij fizik përkundër moshës, gatishmërinë dhe urtësinë e tij karshi nesh si më të rinj, ishte Mujë Krasniqi, i cili në atë kohë ia vuri nofkën Plaku, nofkë të cilën e mbajti gjatë gjithë aktivitetit të tij para dhe gjatë luftës, e edhe pas luftës deri në vdekje,” theksoi Selimi.

Siç kujton Selimi veprimtaria e Plakut ishte shumë e bujshme edhe para themelimit dhe aktivitetit të UÇK-së, kohë për të cilën mund të flasin shumë bashkëveprimtarët e tij të atëhershëm. Por, veprimtaria e tij në themelimin, organizimin dhe zhvillimin e UÇK-së ishte veprimtari e cila jo vetëm la gjurmë por edhe përcaktoi kahe të rëndësishme. “Ai, qysh në fillim kontribuoi në trazimin e linjave të para të komunikimit ne mes shumë grupimeve dhe personave në strukturën e UÇK-së, theksoi ai, për të shtuar se, Plaku qysh në themelimin e parë të strukturës së UÇK-së ishte anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të saj, që në atë kohë quhej Shtabi Qendror. Në saje të volumit të madh të aktiviteteve dhe rolit të tij në UÇK, ai u detyrua që janar 1997 të kalojë në arrati dhe ilegalitet të plotë të veprimit dhe të lëvizjes, ku nga kjo kohë kemi qëndruar dhe vepruar bashkë me Plakun, Mujë Krasniqin e me shumë bashkëluftëtar tjerë në Prekaz, në shtëpinë e Adem Jasharit e Sahit Jasharit, pastaj në Jabllanicë në familjen e Lahi Brahimajt, në Llaushë në familjet e Jetullah e Sabit Gecit e në shumë vende e baza të tjera të UÇK-së.”

Selimi tregon se pas shumë aktiviteteve dhe rendimit të vështirësive në terren ku vepronim, Plakun e sugjeruam dhe e dërguam në një mision tjetër në Shqipëri për të siguruar një mbështetje shumë të nevojshme në atë kohë për UÇK-në, atë të mbështetjes logjistike me armatim pajisje e mobilizim. “Ishte koha më vendimtare që një njeri dhe personalitet kyç i UÇK-së ta luante këtë rol, sidomos para përhapjes dhe shpërthimit të luftës së hapur frontale në mes UÇK-së dhe forcave serbe, situatë e cila po afrohej nga dita në ditë dhe e cila jo shumë kohë më vonë edhe ndodhi.”

Me shpërthimin e luftës dhe ballafaqimit frontal me forcat serbe, roli i Plakut në organizimin dhe udhëheqjen e Komandës së Logjistikës në Krumë e Kudo në Shqipëri ishte padyshim një rol shumë i rëndësishëm, që veç Plaku dhe njerëzit si ai mund ta bënin një punë të tillë vetëmohuese.

[lirik]

Ai diti, mundi dhe e udhëhoqi gjithë mbështetjen logjistike dhe mobilizimin e luftëtarëve vullnetarë që vinin nga të gjitha anët e botës. Domosdo kjo ishte jo vetëm një punë e madhe, e lodhshme dhe që kërkonte angazhim maksimal, por ishte edhe punë me shumë përgjegjësi, punë të cilën mundi dhe diti ta bëjë vetëm Xheladin Gashi. Gjatë aktivitetit të tij në udhëheqjen e Komandës së Logjistikës së UÇK-së, Plaku jo vetë që ia arriti të krijojë një rrjet të pashembullt të furnizimit të UÇK-së, por ai diti që edhe të mbledh rreth vetës njerëz shumë të përkushtuar për luftën dhe lirinë, djem nga Kosova e nga Shqipëria, siç ishin Haki Drenica e Qamil Cahani me shumë bashkëluftëtarë tjerë këndej e andej kufirit, që shumë prej tyre ranë heroikisht në kalim të kufirit. Plaku gjeti në Hasin e andej kufirit një trevë që e priti dhe e mbështeti fort, si në Krumë, Kukës, Cahan, Vlahne, në Tropojë e ne gjithë zonën e andej kufirit, njerëz të cilët ishin shumë të lidhur me fatin e vëllezërve të tyre që luftonin në luftë kundër Serbisë. Ajo zonë kufitare e Hasit dhe Tropojës, e priti dhe e mbështeti shumë Plakun në punën e tij, e cila zonë tani ruan kujtime dhe respekt të lartë për të madhin gjeneral Xheladin Gashi,” tregon Rexhep Selimi.

Ish-ministri i Rendit në Qeverinë e Përkohshme, Rexhep Selimi vlerëson se gjeneral Xheladin Gashit nuk i mjaftoi vetëm puna e tij në luftë, edhe pas përfundimit të luftës ai u angazhua në mbështetje të ish-bashkëluftëtarëve të tij duke u angazhuar dhe udhëhequr Shoqatën “Miqtë e TMK-së” derisa i pushoi trupi.

Xhavit Haliti, po ashtu ish-anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, kujton se komunikimet e para me Xheladin Gashin-Plakun kanë filluar 1994, për mes shkresave, kurse për herë të parë janë takuar në Tiranë, në një mbledhje të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së.

Për kontributin e Xheladin Gashit si në Kosovë, po ashtu edhe në diasporë, ai tha se ka pas një kontributi të jashtëzakonshëm në Kosovë, sepse ka qenë njëri ndër drejtuesit e UÇK-së për vetë faktin se ai ka qenë anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

“Për moshën e tij ka qenë e paimagjinueshme që të jetë çdo kund me gjeneratën e re, i shoqëruar nga Rexhepi, Naiti, Sokoli, Adem Jashari dhe nga të gjithë këtë burra të mëdhenj të Kosovës, të cilët ia sollën së bashku lirinë këtij vendi,” thekson Haliti.

“ Ne Shqipëri ka drejtuar një operacion mjaftë të rend dhe të rëndësishëm me mjaft telashe të mëdha, pra ka drejtuar trajtimin e armatimit, të cilët nga pjesa e veriut të Shqipërisë ka ardhur në Kosovë”, thekson Haliti.

Kur shohim veprimtarin e pandalshme që bëri gjeneral Plaku gjatë një jete të tërë në shërbim të atdheut, me dhembje duhet të theksojmë se personat që udhëheqin institucionet e Kosovës nuk gjetën asnjëherë kohë dhe mundësi që të nderojnë sado pak këtë figurë të madhe të atdheut tonë. Do t’i theksojmë dy çështje të veçanta, Ministria e Shëndetësisë kishte pranuar që të paguajë shërbimet për shërimin e tij në Turqi, të cilat obligime ende nuk ia ka kryer. Po ashtu edhe Kuvendi Komunal i Drenasit i kishte thënë familjes Gashi se faturën e varrimit të gjeneral Plakut do ta paguajë komuna.

I pyetur nga Kosovapress, se pse nuk është bërë kjo pagesë, edhe pse është shumë simbolike, nënkryetari i KK të Drenasit Gani Halilaj i deklaroi përmes telefonit Kosovapress-it: “Ka mbetur si mungesë e orientimit dhe dedikimit të mjeteve, pasi nuk po dimë si t’i arsyetojmë, më është thënë nga financierët.”

Për ironi, apo ndoshta është edhe rastësi, të fatit të Gjeneralit amaneti që të dërgohen fëmijët e dëshmorëve në bjeshkët e Rugovës për pushime këtë vit nuk u realizua, Shoqata “Miqtë e TMK-së” shpalli të mbyllur veprimtarinë e saj, të cilën Plaku e udhëhoqi me palodhshmëri, madje edhe në ditët kur ishte sëmurë, ndërsa dega e PDK-së në Drenas, e cila për katër herë radhazi sa Plaku ishte shef i Shtabit zgjedhor i kësaj dege, PDK-së i dhuroi maksimumin e votave, tani kjo degë nuk e ka fuqinë dhe organizimin që e kishte.

Xheladin Gashi u lind më 25.05.1946 në fshatin Bushat (ish-Komoran). Shkollën fillore e kreu në Bushat, për të vazhduar më pas në Shkollën Normale në Prishtinë, të cilën e përfundoi më 1968 dhe për të mos u ndalë me kaq dhe vazhduar me Shkollën e Lartë, drejtimi Kimi-Biologji në Shkup, të cilën e përfundoi në vitet ‘72/73. Fillimisht punën e vet e filloi arsimtar e më pas drejtor në shkollën fillore në fshatin Nikaj (ish-Nekoc), për të vazhduar më pas arsimtar i lëndës biologji në Bushat. Rreth viteve ‘90-ta rrethanat e reja politike kërkonin angazhime të reja.

Me veprimtarinë dhe angazhimin e tij u bë sinonim i luftës çlirimtare, i cili ishte ndër organizatorët e parë dhe drejtuesit e UÇK-së, ishte bashkënënshkrues i themelimit të UÇK-së bashkë me shokët: Azem Syla, Xhavit Haliti dhe Nait Hasani. Ishte anëtar i Shtabit Qendror të UÇK-së, i cili zhvilloi aktivitete më tutje në strukturimin dhe zgjerimin e UÇK-së anekënd Kosovës në bashkëpunim të ngushtë me Nait Hasanin, Rexhep Selimin, Zahir Pajazitin, Lah Ibrahimin dhe shokët tjerë.

Gjatë luftës ishte komandant i Zonës së Veriut të UÇK-së, në Qeverinë e Përkohshme ishte zv/ministër i Rendit, pas zgjedhjeve të para të pushtetit lokal ishte nënkryetar i KK të Drenasit, dhe në fund udhëheqës i Shoqatës “Miqtë e TMK-së”./ky shkrim është publikuar me 20 mars 2006, vitin e kaluar dhe ketë vitë nuk është organizuar asnje akademi apo organizim as nga zyra e kryeministrit as nga shoqatat e dalura nga lufta/
__________________

[lirik]

KUR NE LUFTENE NOVI PAZARIT U SHPALL KUSHTRIMI I VULLNETARVE -

SHQIPTARëT E DRENICES SI SI GJITHMONë SI SHQIPET E LEHTA SI GJITHMONë PATRIOT TE FLAKT E TRIMA PER ATDHE NEPER BETEJA -
U GRUMBULUAN NE NJISI VULLNETARE PER TE DESHMUAR BETEJA TE RREPTA HEROIKE -

ME HORDHITë QETNIKE TE QETNIKVE SERBIJAN NE N UDHHEQJEN E DRAZHA MUIHAJLOVIQIT MARKOVIQIT DREKALOVIQIT-

iSHTE VITI 1943 QETNIKT PO BENIN MASAKRA-

NE POPULLISINë SHQIPTARE E BOSHNJAKE NE BOSNJE E SANGJAK DUKE MASAKRUAR DHE DHUNUAR GRA E PRE DJEPA DUKE Bë KERDI MIZORE-
VULLNETARET E SHQIPTRAVE TE DRENICES U GRUMBULLUAN NE QETA VULLNETARëSH DHE SE BASHKU ME VLLEZERIT SHQIPTARë TE ZONAVE TJERA TE MOBILIZUAR ME NJI RREPTESI TE PA SHIOQE RANë MBI QETNIK SI I FMASHMI MEHMET GRADICA ISUF GRADICA REGJEP MIKUSHNICA MULLA ILAZ BROJA LAH LIBOVECI E SHABAN GALICA SHABAN POLLUZHA SHUM NGA KETA NJERZ E SHUM TJERë NJERZ ME AUTORITET NGA DRENICA GRUMBULLUAN VULLNETARë SHQIPTARë DHE U DOLEN PARA QETNIKVE ME NJI TRIMERI TE PASHOQE BETEJAT SHUM HER KAN KEN FYT PER FYTI ME QETNIK E SHUM HER NE DISATANCA JO TE LARGTA NEPER LLOGORE KU SHQIPTART KAN BE KERDI NE NJISITET QETNIKE TE SERBVE -

[lirik]

deshmorë i parë shqiptarë ne betejat me qetnik ne novi pazarë ra deshmori i kombit hysen lekaj nga polaci i drenices ballë per ballë me qetnik ne beteja heroike trim i qartur e sy pa trmebur
pasi kishte be kerdi te madhe me qetnik hyseni shpeshehr ua kthente bombat qetnikve ishte nji shejtarë i p shoq qe siq tregojn deshmitart ne llogore kokë qetniku nuk guxonte me que krye sepse
pushka e hysenit e merrte ne lule te ballit

[lirik]

gjat betejave me qetnik jan vra edhe shum shqiptarë drenuicas e plagosur ne betejen en ovi pazarit por shum her vehten duke e paguar-
Ne ato beteja ra Ramë zuka ahmet galica trim i qartur kusheri i Azem Galices trimi i rrallë kamer tushila e ramë krasaliqi shaban shipoli sali regja vetem ne nje aksion shqiptart siq tregohet kishin vra rreth treqind qetnik dhe kishin shpetuar nga maskarat e qfarosja krejt popllusinë e sangjakut sepse qetnikt kishin ndermend me hy edhe thell ne bosnje-
qetnikt ju ankoheshin komanndantve gjerman qe te ndalnin turrin e shqiptarve -

[lirik]

Ne Ato Beteja Ishte Edhe Daja Im Ibrahim Mujani Si Dhe Agjallaret E Mi Mustafë Dhe Hetem Ferizi Si Dhe Shum Kusheri Te Babait Tim Te Fisit Ferizi E Lagjeve Tjera -
Siq Tregojn Te Vjetrit Ne At Luftë Nga Kullat E Drenices-

Nga Nji Shtepi Kan Marrë Pjes D Eri Ne Gjasht Mashkuj Nga Nji Shpi E Dy E Tre Po Ashtu Nga Nji Shpi Ne Betejat E Mdha Me Qetnik-

[lirik]

Sasdik Lutani Shaban Ppolluzha Mehmet Gradica Te Gjith Kishin Mbledhur Deri Nga Treqind Vullnetarë Shqiptarë Nga Drenica Legjendare Dhe Kishin Luftuar Me Nji Heroizem Te Pa Shoq Ne Te Gjitha Zonat Andej Me Armikun Serbian Qetnik-
Si Dhe Ne Shum Beteja Tjera Duke Mbrojt Kufijt E Kosoves -
Ne Luftra Te Shpeshta Ete Pergjakshme Sa Her Sulmonin Qetnikt Andej E Ne Drejtim Te Koloshinit- E Lugut Te Mitrovices Kah Lugina E Ibrit

[shfletuesi_]

Vend qe askush smundi ti bej Rezistenc as keta te fundit NATO ( ushtaret rus ) qe per inati i sollen por dhe ketu hasen ne rezistenc ku nje i ri nga Drenica i terhek Kallashin nje Ushtari Russ dhe e godet per vdekje....

Ja ketu ka rrenjet Shteti i Kosoves... per ata qe se din...

[lirik]

Ymer Fazlija Cen Bajraktari E Miftar Bajraktari Kishin Mbledhur Po Ashtu Deri Nga Dy Treqind Vullnetarë-

Neper Drenicë Dhe Ne Brigada Vullnetare

Ua Kishin Ndalur Turrin Bandave Te Njsiive Qetnike-

Qe Doni n Komplet Sangjakun Ta Qitnin Fare -

Ato Beteja Jan Shum Te Lavdishme-

Dhe Pati Te Vrarë E Te Plagosur Nga Ana E Shqiptareve Por Njistë Qetnike Jan Thye Ku Do-

Dhe Jan Vra Numer I Madh I Tyre-

Si Hakmarrje Pastaj Qetniket E perzier Te Veshur Si Partizan -

Gjat Sulmit Mbi Drenicë Si Hakmarrje Kan Masakruar Shum Shqiptarë Drenicas-

Rreth Tridhjet Mashkuj Te Masakruar Kan Ken Te Maskruar Ne Terstenik-


E Sa E Sa Tjer Te Fshatrave Tjera-


Por Siq Tregohet Ne Betejen E Qetnikve Me


Vullnetart E Shaban Polluzhes S mE hemet GardiCes Ne Drenicë Vetem Ne Terstenik-

Te Drenices Qetnikt I Kan Humbur Tri Brigada-

Ku Siq Tregohet Me Kerr Me Llotra Kan Bajtur Kufoma SHKIET -

Por Jan Hakmerrë Ne Popllsinë Civile SHQIPTARE Pastaj -

Deri Kur Vriten Shaban Polluzha E Me hemet Gradica Regjep Gjeli E Tjeret Shqiptarë Trima Te Ksaj Ane-

Qe Ishin Aq Trima Si Skyftera -

U Vranë Edhe Ne Drenicë Ballë Per Ballë Me Brigadat Qetnike-

Dhe Mbeten Heroj E Deshmorë Te Kombit Per Lirinë Atdheut Te Dashures Kosovë Dardane

[lirik]

Shote Galica


Shote Galica, emëruar në lindje si Qerime Galica, (1895 - 1927) ishte luftëtare e shquar e çetave kryengritëse kosovare për çlirimin dhe bashkimin kombëtar të të gjitha viseve shqiptare dhe për një regjim shtetëror demokratik në Shqipëri, Heroinë e Popullit. Pa përfillur terrorin e armikut dhe ligjet e ashpra të fesë e të kanunit luftoi heroikisht për 12 vjet me radhë kundër pushtuesve serbë, austrohungarezë e bullgarë.
Shote Galica mori pjesë në më shumë se 40 aksione të rëndësishme kundër armikut. Kundërshtoi me konsekuencë politikën e dhunës e të terrorit të regjimit shovinist të Beogradit ndaj popullsisë shqiptare, shpronësimin e shpërnguljen e saj dhe kolonizimin sllav të trevave shqiptare. Më 1919 mori pjesë në Kryengritjen e Rrafshit të Dukagjinit, ndërsa më 1922-1923 luftoi për mbrojtjen e Zonës Neutrale të Junikut, e cila shërbente si bazë për kryengritjen e Kosovës e të Malësisë. Në korrik 1924 mori pjesë në mbrojtjen e zonës së lirë të Drenicës (Arbanisë së Vogël). Në korrik 1924 pas vdekjes së të shoqit Azem Galicës, vazhdoi luftimet në krye të çetës së tij. Së bashku me qindra luftëtarë të Kosovës në dhjetor të 1924 luftoi kundër ushtrive intervencioniste serbe e bjellogardiste dhe mercenarëve të Ahmet Zogut. Humbi në luftime nga masakrat e shovinistëve serbë 22 anëtarë të familjes.
Nga fundi i vitit 1926 Shote Galica u vendos në Shqipëri, ku vdiq në Fushë Krujë e braktisur nga regjimi zogist

[lirik]

DERI KUR DO TË KËRCASË PUSHKA E TRADHËTISË NË DRENICË?

--------------------------------------------------------------------------------

DERI KUR DO TË KËRCASË PUSHKA E TRADHËTISË NË DRENICË?

Prekazi i Ahmet Delisë, Prekazi i Tahir e Nebih Mehës, Prekazi i Adem Jasharit, edhe ti Drenicë e Azem Galicës, e Shaban Polluzhës, Bajraktarit të Llaushës, e Mehmet Gradicës, hapi sytë se po të vriten meshkujt në prag të shtëpisë nga tradhëtarët e kriminelët!

Shkruan: Gani GECI

Ju që vratë Azem Ahmetin nga Prekazi, nipin e Ahmet Delisë, ju nuk jeni asgjë më shumë se tradhtarë, dorë e zgjatur e UDB-së dhe KGB-së, dorë që di t*i vrasë vetëm burrat e mëdhenj, nipat e familjeve më të mëdha të Drenicës dhe të Kosovës. Ju që lavdëroni Qendrën e Krimit, ju që mbroni dhe këshilloheni nga UDB-ja e Beogradit, ju që këshilloheni nga Fatosi, ju nuk keni punë më të madhe për kombin përpos të vrisni shqiptarët. Ju që kurrë nuk keni vrarë asnjë shka, as para luftës e as gjatë saj, ju që prindërit e gjyshërit tuaj i burgosën, i vranë dhe i shfarosën baballarët dhe gjyshërit tanë.
Baballarët e juaj luftuan kundër Ahmet Delisë në anën e shkijeve, baballarët e juaj luftuan kundër Mehmet Gradicës dhe Jusuf Gradicës, baballarët e gjyshërit tuaj luftuan kundër Shaban Polluzhës dhe kundër Bajraktarit të Llaushës, baballarët e juaj e vranë Sefer Haxhinë në vitin 1947, tash ju tani luftoni prapë për serbin e për rusin, luftoni kundër nipit të Ahmet Delisë.
Ju që gjatë luftës vratë Ismet Rrahmanin, drejtorin e shkollës së Açarevës. Ju që menjëherë pas luftës vratë Haki Imerin, profesorin e nderuar në tërë Kosovën. Ju që vratë drejtorin e shkollës së Qubrelit, Xhafer Behramin, së bashku me të birin. Ju që plagosët drejtorin e shkollës së Polacit, Sejdi Kocën. Ju që rrahët Ismet Veliqin. Ju që vratë Bekim Kastratin. Ju që vratë Besim Dajakun.
Ju, jo, jo, ju nuk jeni shqiptarë. Ju jeni vetëm shkije, ose gjaku juaj është i përzier me të shkaut se, ai që është shqiptar dhe ka gjak shqiptari nuk i bën këto poshtërsi e tradhti.

Edhe kush ka mbetur pa u vrarë në Drenicë?

[lirik]

A jeni ju ata që e vratë nipin e Shaban Polluzhës? A i vratë nipat e Bajraktarit të Llaushës? A e vratë nipin e Azem Çunit? A e vratë nipin e Shaqë Kocës? A e vratë, tash edhe nipin e Ahmet Delisë? Ju me dorën tuaj tradhtare e vratë Drenicën, i vratë shtëpitë më të mëdha, e vratë historinë e Drenicës! Por unë e di mirë se ju mësimet i keni marrë prej Stalinit, sepse edhe ai i kishte vrarë mbi 20 milionë rusë për të mbajtur mirë pushtetin. Por edhe një e di, se historia nuk shkruhet për sot, por ajo do të shkruhet për të gjitha veprat e juaja. E gjithë bota po ju shikon se me të vërtetë jeni të marrë, të pacipë, të liq, ju vrani natën, ngase nuk keni guximin për të vrarë ditën, sepse komunistët gjithmonë kanë qenë tinzarë, gjithmonë kanë qenë tradhtarë, sepse ata nuk kanë Atdhe, ata nuk kanë Fe. Komunistët kanë vetëm ideologji.
E di se ju i përngjani -17 Nëntorit- të Greqisë. E di se ju u përngjani Brigadave të Kuqe të Italisë. E di se ju u përngjani bandave të kriminelit Millosheviq? E di se ju i përngjani Sadamit. E di se ju u përngjani talibanëve. Por, ju nuk u përngjani shqiptarëve as me doke as me sjellje. Puna e juaj po tregon se ju jeni serbë. Vepra juaj po tregon se jeni qyqarë e tradhtarë. Vepra juaj nuk lidhet as me Fe, as me Atdhe, por as me Kanun.
Lexojeni, o të mjerë Kanunin, sepse edhe Kanuni të tregon se vrasja tinëz është tradhti.

Pse e vratë nipin e Ahmet Delisë?

Po pse e vratë Azem Ahmetin, o tradhtarë? Ai nuk ka qenë as kryetar Komune, por as kryetar Kosove. Por ai pas luftës ka ndërtuar nja 40 shtëpi në Prekaz me anë të Fondit të Qeverisë së Republikës së Kosovës, i ka strehuar së paku 40 familje me qëllim që fëmijët e tyre të mos vdesin nga të ftohtit. Për rindërtim i është dashur të shkojë çdo ditë te Bukoshi. Të gjithë e dimë se Begu ka respektuar shtetin e Kosovës. Po sikur të ishte Azemi afër shtëpisë së tij në çastin kur donin t*ia merrnin shpirtin me siguri se nga dheu do të dilte Ahmet Delia për t*i ndihmuar nipit, të cilin po e sulmojnë prapë një rremë komite.
O Prekazi i Ahmet Delisë! O Prekazi i Tahir e Nebih Mehës! O Prekazi i Adem Jasharit, kthjellohu, sepse t*është vrarë mashkulli tinëzisht nga dora tradhtare! Oj Drenica e Azem Galicës! Oj Drenica e Shaban Polluzhës! Oj Drenica e Bajraktarit të Llaushës! Oj Drenica e Mehmet Gradicës, kthjellohu pak se pushka e tradhtisë po kërcet në Drenicë! Kthjellohu Drenicë, kthjellohu sa nuk është vonë! Kthjellohu se kemi për detyrë të bëjmë Kosovën shtet! Kthjellohu se e kemi edhe rastin e mirë, se po e humbëm, një Zot e di se kur do të vijë herën tjetër. A thua Azem Ahmeti duhej të vritej vetëm pse ishte nipi i Ahmet Delisë, tani kur po përgatitet përkujtimi i 100-vjetorit të rënies së Tij. Dhe për nderë të këtij 100-vjetori ju ia vratë nipin duke dashur që t*ia dërgoni porosinë Ahmet Delisë se edhe pas 100 vjetëve dora e tradhtisë vepron në Drenicë!

Bota Sot, 20 mars 2003
__________________

[lirik]

Nji leter reaguese ashper e gani gecit nga llausha -
gect e llaushes jan dera nipat e bajrakltarve qe ishin ne lufte te perhershme e pushtuesit neper shekuj-
bajraktari i llaushes me treqind e ma teper shqiptarë vullnetarë drenicas tr her radhazi kan shkuar
shqiptart ne anen e kufirit edhe ne vitin 1878 per ta mbrojtur kufirin nga pushtimi serb dhe kan mbetur gjat disa betejave mbi treqind shqiptarë shqiptarë drenicas te vrarë andej vetem gjat nji beteje jan vra fyt per fyt me serbe bullgar ku varret edhe sot e ksaj dite ju kan mbet atje-
deri sa bajraktari i drenices me vullnetarë luftonte ne kufijt e kosoves me bullgar e serb e me sukses ssa her i ka zmbrapsur ne anen tjeter trimi i rrallë si skyfter dan gradica me vullnetarë shqiptarë nga drenica mbronte kufijt lindorë te kosoves reth treves se gollakut me vullnetart e ti -
deri sa u edhe nadejj shum shqiptarë drenicas jan vra e varret akoma andej i kan

[lirik]

E kuptoj reagimin e Gani gecit dhe gzohem qe drenica nuk shkoj ma andej ne qerime hesapesh -
e ne ndonje luftë vllavrasese per shkak te ndasive partiake ma ne fund u krijua qetsjija dhe paqja
me pelqen shum qe shqiptart ne ato anë si dhe ne rrafsin e dukqgjinit jan qetsuar e nuk do te kisha deshirë qe per bindje partiake te ket zemerime e qerime hesapesh-
un nuk jam partiak dhe e kam nga dhimbja peer popullin tim te shum vuajtur -
un te gjith shqiptart nji soj i trajtoj pa dallim

[lirik]

Panteonit të historisë së lashtë e të re të kombit shqiptar, nuk i kanë munguar asnjëherë njerëzit e mëdhenj, jeta, vepra e të cilëve është vënë pa kursim në shërbim të kombit, të lirisë së tij, të zhvillimit e përparimit; dhe sot ata burra të mençur, dijetarë të mëdhenj, trima e komandantë legjendarë, rrezatojnë frymëzim dhe krenari për çdo shqiptar kudo që ndodhet.

Shqipërisë, e ndodhur në një rajon gjeostrategjik të rëndësishëm dhe me fqinj që gjithmonë kanë lakmuar trojet e saj, hisorikisht i është dashur që mbijetesën ta paguajë jo vetëm me mund e sakrifica të panumurta, por edhe me shumë gjak të bijve të saj. Paradoksi më i madh i grykësive qëndron se akoma sot, në fillimet e mijëvjeçarit të tretë, ka fqinj, si serbë, të zbritur nga Karpatet, që kërkojnë të derdhet gjak. Për fatin e keq të shqiptarëve edhe të “mëdhenjtë e Evropës” nuk kanë qenë aq dashamirës; është qëndrimi i tyre, që trojet shqiptare, akoma, sot e kësaj dite, janë të ndara në pesë shtete dhe vuajtjet nuk kanë të sosur. Në rrugën e gjatë të luftëtarëve për liri kombëtare, që përcillnin nga një brez tek tjetri mesazhin e luftës për çlirim kombëtar, ecën shumë, por ne do bëjmë fjalë për Legjendën e kohëve të reja, Adem Jasharin.



Adem Jashari lindi në Prekaz të Drenicës, më 28 nëntor 1955, në një familje me tradita atdhetare. Ishte rastësi e bukur, lindi në Ditën e Flamurit, ditën e fitoreve më të lavdishme të popullit shqiptar. Xha Shabani, babai i Ademit, që kishte edhe dy djem më të mëdhenj, Rifatin dhe Hamzën, është marrë me bujqësi, por pas Luftës së Parë Btërore, për një kohë ka ushtruar profesionin e mësuesit. Adem Jashari, si gjithë djalëria shqiptare, u rrit dhe u edukua në një mjedis familjar dhe shoqëror me tradita të lashta kombëtare, ku pushka dhe çiftelia bashkëjetonin të pandara në kullat e gurta. Me interes të veçantë e krenari të ligjshme, ai dëgjonte rëfimet për Ahmet Delinë e Tahir Mehën, për Shaqir Samkën e Shaban Polluzhin, për Emin Latin e Azem e Shote Galicën, etj. I dëgjonte, por edhe fliste për bëmat e tyre. Adem e Hamëz Jashari betohen para varrit të Tahir Mehës se nuk do të lëshonin pushkën nga krahu deri në fitore. Demonstratat e vitit 1981 e ngjarjet e Pranverës së madhe studentore të po atij viti, u shndërruan në Lëvizje të madhe popullore, dhe mbajtën ndezur shpresën e lirisë e Çlirimit, duke ndikuar fuqishëm në brezin që organizuan dhe udhëhoqën Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Adem Jashari dhe çeta e tij janë dhe mbeten në histori – bërthama kryesore e UÇK.

Durimi i gjatë plogështon shpirtin e dalngadalë shuan shpresën e besimin dhe ul dinjitetin, duke u kthyer në nënshtrim poshtërues. Vazhdimi më tej ishte vdekje për së gjalli. Makina çnjerëzore serbe nuk ndalej. Ndaj duheshin ide e mendim i ri atdhetar, veprim e aksion i parreshtur, ku formohen e përsosen personalitetet politike dhe ushtarake. Ditët e bardha një kombi nuk i vijnë vetë, por nga atdhetarët e shquar, burrat e mençur, trima e të paepur. Të tillë trojet shqiptare kanë lindur në çdo kohë.

Adem Jashari ishte i qetë, kishte fjalë pak, por me peshë. Ishte i qartë për rreziqet e sakrificat që kërkoheshin, por i vendosur në rrugën e çlirimit dhe me besim të madh për fitoren. Lufta nuk mund të fitohej lehtë, prandaj Adem Jashari me shokë shkoi në Shqipëri për t’u përgatitur në Akademinë Ushtarake “Skëndërbej”, në Tiranë. Atje, ai u dallua jo vetëm për dashurinë që kishte për armët, por edhe për përvetësimin e shpejtë të artit të përdorimit të tyre dhe të taktikave të luftës çlirimtare. Ademi ishte i kuvendit, por edhe i aksionit e betejës. Gëzonte respektin, dashurinë dhe besimin e mbarë shqiptarëve në Kosovë.

Në kullën kala të Jasharajve shpesh mblidheshin grupet e militantëve, bërthama e UÇK –së, e debatonin për rrugën që do të ndiqnin e aksionet që do të kryenin. Përfundimi i tyre ishte: “Liria nuk falet, por fitohet” dhe më tej betimi: “Ja liri, ja vdekje!” Filloi kështu një etapë e re, jo thjesht një rezistencë ndaj rregjimit policor serb, që bënte çfarë desh në vatrat shqiptare, por aksione konkrete e të pandërprera, që gjithnjë e më shumë zgjeroheshin anembanë Kosovës. Kështu filloi epoka e re, Epoka e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Pjesëmarrja e përfaqësuesve të UÇK-së, dhe fjala e zjarrtë e tyre, mbajtur në varrimin aq dinjitoz të mësuesit Halit Geci, të shkollës “Përparimi” në Llaushë, më 28 nëntor 1997, shënoi jo vetëm daljen hapur para publikut të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, por njëkohësisht shënonte edhe një etapë të re të luftës çlirimtare, e organizuar në njësi të rregullta ushtarake, që do të bëheshin shpresë për popullin e çlirimtarë të Kosovës. Tashmë në organizim, në numër, në armatim e në taktika luftarake ushtria ishte shumë më lart nga ana cilësore, por ajo që e dallonte nga makina ushtarake kobzezë e Serbisë ishte guximi, vendosmëria në fitore, ideali, shpirti i tyre atdhetar e luftarak, që nuk kishte të krahasuar. Arritja në këtë nivel nuk ishte e lehtë, pasi kishte edhe nga ata me një farë ndikimi, që mendonin e propogandonin se rruga më e mirë ishte ajo e rezistencës dhe protestës paqësore. Rradhët e UÇK –së u shtuan dhe me gra e vajza luftëtare, kështu e njeh historia, përkrah burrit e vëllait edhe gruaja edhe motra për mbrojtjen e votrës dhe trojeve shqiptare.

Forca e UÇK-së ndihej kudo e gjithnjë e më fuqishëm. Në krye të saj ishte Adem Jashari me bëmat e tij që e kthyen në legjendë. Për armikun ishte bërë e qartë se së pari duheheshin hequr nga trojet e tyre, gjallë ose vdekur, Adem Jashari dhe krejt familja Jashari. Janë të njohura, jo vetëm për shqiptarët e Kosovës, por për gjthë shqiptarët kudo që ndodhen, rrethimet në Jasharaj e gjetkë, që bënte armiku me qindra e mijëra forca policore e ushtarake dhe përdorimin e tankeve, autoblindave dhe helikopterëve. Në çdo rast, në çdo betejë, në sulm apo në mbrojtje, trimëria dhe guximi i Ademit dhe shokëve të tij ishte e madhe.

Lufta ishte e ashpër, mijëra të rënë në beteja, në fushën e nderit. Pleq, gra dhe fëmijë të vrarë e masakruar, mijëra të tjerë të torturuar, burgosur e zhdukur; më shumë se gjysma e popullësisë e shpërngulur, qindra fshatra të shkatëruar plotësisht, etj. Çdo familje, e tërë Kosova, në njërën ose tjetën mënyrë ishte e përfshirë në luftën për çlirim dhe sakrifikoi për të. Shumë familje paguan çmimin më të shtrenjtë të lirisë. Në krye të tyre qëndron familja e Jasharëve.

Adem Jashari ishte trim i madh, ishte legjendë, por nuk ishte i vetëm. Në krahë të tij ishin dhe shumë e shumë trima, se jo më kot thuhet “Trimi i mirë me shokë shumë”. Ata, sup më sup si malet, i jepnin forcë e frymëzim njësive luftarake të UÇK –së, në ndeshjen për jetë a vdekje me ushtrinë shoviniste të Serbisë. Të vendosur në altarin e lirisë, të paharuar do të ngelen e do të përkujtohen me dashuri e respekt brez pas brezi luftëtarë, si: Hamzë Jashar, vëllai i Ademit, Fehmi e Xhevë Lladrovici, Mujë Krasniqi, Luljeta Shala, Adem Galica, Mustafa Shyti, Bekim Berisha, Bedri Shala, Zahir Pajaziti, Haki Zejnullahu, Enver Haliti, Murat Haliti, Edmond Hoxha, Bektesh Haliti, Rifat Mëziu, Nezir Ymeri, Nazm Muzlliaj, Halit Hasllani, Hamit Hajrizi, Sinan Hoti, Halit Gecaj, Selim Selimi, Hamet Kaçiku, Ganimete Gjilani, Myrvete Maksutaj, Ismet Jashari, Ilir Konushevici, Ardian Krasniqi, Hyzri Talla, Jetë Hasani, Muhamet Malësori, Rexhep Rexhepi, Muhamet Gjeli, Nezir Gjeli, Agim Ramadani, Vesel Demaku, Naser Kodra, Kapllan Ahmeti, Haxhi Ahmeti, Lec Gradica, Agim Zeneli, Xheladin Kurtaj, Gazmend Baliu, Muhamet Gashi, Imer Alishani, Ibrahim Mazreku, Rasim Kiçina, Besim Halilaj, Naser Kelmendi, Abedin Rexha, etj.

Ademi ra heroikisht me 6 mars 1998 për të ngelur i gjallë në përjetësi. Të gjithë e pamë atë në krismat e armëve e të fishekzjareve më 17 shkurt 2008, në urimet e lotët e gëzimit të shqiptarëve në ditën e pavarësisë së Kosovës, në raportimin: “Bacë u kry!”, të shokut të tij të armëve e kryeministrit të sotëm të Kosovës. Kështu ka qënë e kështu ngelet, brezat përcjellin përjetësinë.

[lirik]

O ju Familje Jashari, edhe në qoftëse s'jam kërkushi JU PERKULEM, JU PERKULEM, JU PERKULEM ME GJAK ME MISH ME SHPIRT DHE ME ZEMER.

nji vajzë e re nga mitrovica tregon rreespektin per jasharajt e prekazit dhe fisin e tyre luftarak

[lirik]

Sabri Sollaku, kryetar i Shoqatës se Komunave të Shqipërisë, i cili i printe delegacionit të përberë nga 14 kryetarë komunash, gjatë vizitës në Prekaz, të hënën tha se të vizitosh Kosovën e të mos vish në Prekaz, është asgjë. “Historia e Prekazit është histori e lavdishme, është histori që bartë vlera, edhe pse tepër e dhimbshme. Janë momente dhe emocione të veçanta pasi Prekazi, dhe sidomos familja Jashari, dhe heroi Adem Jashari, që është ndër heronjtë më të mëdhenj të shqiptarisë, i ka dhënë shumë Kosovës, por edhe Shqipërisë. Rrallë ka ndodhë në Evropë që një familje të japi kaq shumë në emër të lirisë. Ndihem krenar që jemi këtu. Familja juaj është nderi i të gjithë shqiptarisë. Heroizmi juaj ia ka rritur vlerat heroizmit shqiptar” tha Sollaku. Ky delegacion, i cili shoqërohej nga Sazan Ibrahim, përfaqësuese e Asociacionit të komunave të Kosovës dhe Sami Lushtaku, kryetar i komunës së Skenderaj, u pritën edhe nga familja Jashari. Murat Jashari, tha me këtë rast se “ Shumë heronj kanë rënë duke shqiptuar emrin e Shqipërisë Mëmë, andaj po të mos ishte Shqipëria, patriotizmi dhe lufta nuk do të kishin nivelin që e kanë. Ju jemi mirënjohës për tërë përkrahjen në rrugëtimin tonë drejtë lirisë, e sidomos gjatë kohës se luftës, duke filluar nga strehimi e tutje, dhe pas saj në nivelin diplomatik. Ju përgëzoj për anëtarësim në NATO që bashkë me pavarësinë e Kosovës, janë 2 të arriturat më të mëdha të popullit shqiptar. Me këto suksese dhe integrimet tjera, po bëhet bashkimi i gjymtyrëve të trungut shqiptar të ndarë nëpër shekuj”, tha në fund Murati, duke u falënderuar për vizitën.

[Arb]

Te ishin gjithe keto fjale qe jane shkru per Drenicen, edhe vepra mire ish kon...

[lirik]

Te ishin gjithe keto fjale qe jane shkru per Drenicen, edhe vepra mire ish kon...


valla more arb me ja pasë inti kraleva kshtu drenices edhe te ti kam pa e disa shqiptarë
te mjerë-
thue se drenica esht komb tjeter e jo shqiptarë-
sa larg jeni nga vetedija patriotike
se sa te mjerë jeni e te pa shkolluar

[Arb]

valla more arb me ja pasë inti kraleva kshtu drenices edhe te ti kam pa e disa shqiptarë
te mjerë-
thue se drenica esht komb tjeter e jo shqiptarë-
sa larg jeni nga vetedija patriotike
se sa te mjerë jeni e te pa shkolluar

Kadal o vjershagji!

Nuk eshte Drenica ne ndonje planet tjeter. Dijme per te bamat e te pa bamat e Drenices, keshtu qe mos i zmadhoni gjanat.

[GURI SYLAJ]

Kadal o vjershagji!

Nuk eshte Drenica ne ndonje planet tjeter. Dijme per te bamat e te pa bamat e Drenices, keshtu qe mos i zmadhoni gjanat.

E Arb edhe ty mos te vije inati .
Qishtu e kan kto sene .Na shit trimni e ata shty kufinin!

Pasha mu, mos ken me na nimu nuk pat me na nal as Drini e as Deti!!

[lirik]

Kadal o vjershagji!

Nuk eshte Drenica ne ndonje planet tjeter. Dijme per te bamat e te pa bamat e Drenices, keshtu qe mos i zmadhoni gjanat.
------------------


Un vjershagji e ti llafegji cilat qenkan ato të pa bëmat e drenices -
Azem galica e Shaban Pollluzha Mehmet gradica e myftyr bajraktari jan figura -
q e mbahen ne mend nga njerzit qe akoma jan gjallë diku diku ndoj plak-
e Ahmet delija e Tahir Meha -
e Emin Lati jan vra ne vitin 1981 ne prekaz
ndersa Adem Jashari me vlelzrit bane e fisin e vet me 1998-
ku po jeton ti ne cilin planet -
nes e e ke inati drenicen shko jeto ne kralevë ti me gjith ata qe e kan inati drenicen e shqiptarve trima neper shekuj qendrestare-
ju na tranuet me nji ramush haradin po drenica me mija e mija kamer losha e azem bejta i ka pas ë qka dreqin keni qe keni luajt mendh ju si mos me pas ken shqiptarë hiq he dreqi ju marrt po paski mozamakeq a mos po keni qef me hi ne drenicen shqiptare qetnikt e drazha mihajloviqt e te millosheviqit a qka jeni que peshë q epo mundoheni me ja mohue qdo lloj kontributi e ne luftë drenica drenica drenica kur e nis drenica luften-
e pas lufte pshtyj e moho e shtyj me brryla -
ma zi se serbet qe ekan shty drenicen neper kohra duke e shkatrruar se bashku me truqt qe pes shekuj nuk e lan te qetë duke i qit tatim mbas tatimi e duke i be presione-
ebizanti e car dushani e te gjith duke u munduar ta shkelin tash po mundohen ta shkelin disa shqiptar disa shqiptar qe i kan zavendsu serbt nuk ka nevoj ma me ardh serbi se disa shqiptar jan hstue ne numer boll kunder drenices dhe e kryejn punen e serbisë pa problem thjesht pa pare veq nga inati e smira fukaralleku i shpirtit qe kan dhe fukaralleku mendorë-
per qfar planeti flet ti per drenicen o fukara i mendjes kur un po e tregoj nji histori te vertetë qe din gjith bota po kto figura historike msohen edhe neper shkolla -
pER SHABAN POLLUZHEN EMEHMET GRADICENE SHUM TJERë E DIN E GJITH BOTA QE KAN LUFTUAR NE SAGNJAK E NE DRENICë JAN VRA PO LIBRAT HISTORIKE TE KOMBIT PO DO ME I MOHUE O SAKAT NE KRYE A PO QFAR SHQIPTARI JE TI BRE

[lirik]

E Arb edhe ty mos te vije inati .
Qishtu e kan kto sene .Na shit trimni e ata shty kufinin!

Pasha mu, mos ken me na nimu nuk pat me na nal as Drini e as Deti!!




-------------------------------------------------------

KET FJALEN MOS ME KEN ME NA NIMU NUK LAN AS DRINI

O GURI SLYAJ
MOS E PERDOR SHPESH-

SE NUK KA DJALë NANE NE BALLKAN QE MATEJ ME TEKNIKEN SERBE TE RUSVE-

QE NUK JA MBANTE AS ANGLISë VETEM ME UA MSY AS GJERMANIT E ITALISë -
E JO MA NJI DRENICE TE LODHUR PER BUK -

E BOJKOTUAR NE TE GJITHA ANET-

LE TI KISHIN TE BARARABARTA ARMET SERBIA E DRENICA -

MANDEJ TE SHOHIM SE SI DO TE ISHINNDA HESAPET -

SI DO TE NDAHESHIN ATA TE BIJT E SHKINES ME DRENICEN NE BETEJA -

NUK LUFTOHET ME FUKARALLAK NEPER KEMBE
ME MOSKEN E BEOGRADIN E ARMATOSUR DERI NE DHEMB ME POTENCIAL RAKLETASH E ATOM E AVIACIION TANKE E DRENICA ME PUSHKE GJUETIJE

LENI PRRALLAT PASH ë ZOTIN SE NA PRRALLIST KREJT ME KTO VETEDIJE TE VOGLA

[lirik]

POR NE KOHEN E AZEM GALICES tregojn pleqt ma vonë qe ekan perjetue at luftë se kur jan gjetur gjenzet kufoma shkie jan gjetur te zhytur te dhier prej tij e sa ka pas qe jan destabilizu psiqikisht-
prej pskames se Azem galices sa ka pas te mbytru ne limin klina ene sitnicë duke ikur porej tij-
serbet ne tershan kak ken ne porita e nuk kan guxu me qit ne shum raste kur azemi me komitene tij kalonte keto jan fakte te gjalla se pleqt ishin diorekt perjetuesit dhe koha kur isha un as nji fjalë-
nuk ka ken ndryshe per veq ashtu si ishte e si ekan perjetuar-
perse po e zvogloni trimrinë shqiptare kaq shum o ledekista

[GURI SYLAJ]

O burr ,mos u sekletis kaq shume se ketu ishte fjala per shqiptaret ne pergjithesi !
Une nuk po mohoj asgje por as nuk po i vjerri hudrat ku duhet me mi mrri dikush!!
Une mundohem me qen pak real se e kishin pa vet njanin pse po ia man hapt??

Qyre burra tha ; Une hapt ia maje e edhe hapt ma qet!!


Besom qe e njoh mire edhe historin e Drenices edhe do luftra te saj edhe do burra te saj por bindu se nuk ndryshon fare nga pjeset tjera as me trimni as me burrni as me hajni ,as me tradhti ,as me ....tybe treqin tybe nje ...Thes !!
Po e shoh se ju nuk permendni kurrkun Hoxh Avdin ,Rifat Berishen ,Tahir Berishen ,Banush Sedllarin nuk dij ndoshta edhe nuk keni ndie per kta burra se per kta te vonit nuk po te flas , kta kan kohe ende me e vra kengen e tyre!!!

[Arb]

Paske dal shinave tash me ka krejt. Te paska tregu fort mire Guri Sylaj, s'ke pse i thur lavdi Drenices, eshte thjeshte nje toke Shqiptare, me vlerat e veta, e marrite e veta, ashtu sikur edhe rajonet tjera Shqiptare.

[lirik]

Paske dal shinave tash me ka krejt. Te paska tregu fort mire Guri Sylaj, s'ke pse i thur lavdi Drenices, eshte thjeshte nje toke Shqiptare, me vlerat e veta, e marrite e veta, ashtu sikur edhe rajonet tjera Shqiptare.



--------------------------
Me vjen keq se sa shkurt mendoni -
un nuk kam dalë me i thur lavdi drenices ju nuk kuptoni un as nji regjioni te kosves
e asnji mahalle apo shtepie nuk kam qejf me mbet diqka qe nuk shkruhet un i dua shum gjurmt e shkrimit-
gjithqka qe nuk shkruhet vdes kisha dasht te jem neper kohra gjithkqah vetem e vetem qe ti shrkuaj te gjitha ngjarjet -
un jam dalë vetem per drenicen ktu por a keni sy ne ballë ju per secilin regjion po shkruaj at qka di edhe pse shum shenime me kan humbur dikurë qe i mbaja se jeta ime ishte nji ikje dikurë gjithkund nuk mund tio merjja fletoret me vete kah kam pas levizir ne jeten ilegale -
me sa duket ktu nese keni sy me pa un te gjitha rajonet i kam qitë me ua shkrue -
gjithqka qe kan kush din po ju sy nuk po keni qka kam me ju bë un juve bre vlla kur jeni te pa sy e nuk shihni-
Nuk jam un nji njeri qe nji katundi ia shkruaj vlrren e ngjarjet etjetrit ja mohoj qka te ka
vlera e pa vlera ja shkruaj edhe katundit tjeter njet si kti por nuk kan te gjitha katunet te njejtat ngjarje -prandaj mos u beni te ndjeshem flitet per meritat e jo per dallimet-
se dei sa na ka ba nji nanë nuk ka dallime po jeni hallkatë krejt qka keni bre vllazni qka

nese ne i radhisim tridhejt kenge ndonjeren do ta shpallim ma te miren pra esht qeshtje meritash por kurfar dallimesh nuk ka ktu secili qe ka merita le te shkruhen ato per te gjith ka -
dhe meritat mos i ngatrroni me dallime se nuk ka m apa lidhje se kjo e mos u bëni inatgji nese dikush thot katuni tjeter dijn ma mirë jan ma talenta per bujqsi se sa ky katuni tjeter pra jemi gjithnji te meritat e jo te dallimet se mbrenda nji gjuhe enji kombi nuk ka se si me u dallu diqka per veq meritave kush qka ka punue por te gjith as nuk jan engjuj as nuk kan merita-
edhe vllaun qe ta ka marue nana edhe ai ndoshta mund te ketr merita e gabime -
prandaj mos beni tragjik ndaj meritave e gabimeve por ti dallojm ato sipas arsyve fakteve e korrektesive - sepse ku nuk ka korrektesi nuk ka kulturë ai vend quhet barbar si na u dukte ne kur serbia na i mohonte meritat -e na diskriminonte -