ecje Bulevardesh

[jadore]

ANKETA JONË:
Sa shqiptarë jemi në botë?
JEMI MË SE 27 MILIONË!!!
Nga shënimet e mia personale, nga burimet e mia që për shkak të sigurisë nuk mund t'i publikoj, e di dhe garantoj me kokë se në botë jemi - sa vijon: 2.643.711 në Shqipëri (se më se 700 mijë kanë ikur jashtë), në Kosovë - 1.742.389 e gjysmë, në Maqedoni - 847.599, në Mal të Zi - 132.741, në Serbi - 111.034, në Greqi - 784.341, në Turqi - 2.300.188, në Siri - 84.292, në Egjypt - 47.801, në Jemen - 184.300, në Izrael - 34, në Jordani - 179.202, në Kuvajt - 18.439, në Emiratet e Bashkuara - 165.704, në Arabi Saudite - 194.337, në Irak - 74.800, në Iran - 33.050, në Afganistan - 118, në Pakistan - 17.430, në Indi - 23.290, në Malejzi - 3.421, në Vietnam - 14, në Cejlon - 4, në Filipine - 5.314, në Bangladesh - 17.343, në Japoni - 94, në dy Koretë - 92, në Tajvan - 1, në Kinë - 56 "shqiptarë të ndershëm", në Bullgari - 64.329, në Rumani - 63.372... A U LODHËT VËLLEZËR SHQIPTARË?... Qe po e shkurtoj, por po ua ofroj shifrën e fundit, të përmbledhur: 27.087.493 e gjysmë shqiptarë, plus - 560 "shqiptarë të ndershëm", të cilëve po u mëshoj vijë menjëherë. Kush nuk më beson, le ta llogarisë vetë. Do t'i dalin kaq sa i thashë dhe - topi i allamonit nuk e luan!
("Ngucakeqi" nr.13/1999)

[jadore]

PO-E-ZI
BAHNHOF
(Një rrep për katundarin tim)
Ec shqiptari me duar n`xhepa
- kërrasin sorrat e askund plepa,
pëfundi rrugët cazë ngushtohen
re të nxira - përqafohen.
Dhe kokën kur ngritë shqiptari
qielli rrenë ngjyrë qelibari:
pa ambrellë, është pa "pare" -
dhe duarve n`xhep nisë, u vjen - marre!
Kërkon orën shqiptar-ngrati
e ka harruar te - avokati;
(s`kishte pare as për - ankesë
e ai s`është "Nënë Terezë"!)
Dhe ai ngutet me duar n`xhepa
- kërrasin sorrat e hiç kund plepa,
fillon shi dhe, i shpëton një: offff,
takim ka lënë ai, në - Bahnhof!
Shqiptar tjetër me duar n`xhepa
- të njejtat sorra pa të njëjtit plepa,
ec ngadalë ai, si - zotëri (...)
kërkëllojnë zorrtë se ka uri:
s`ka ngrënë bukë (ai) tash dy ditë
(me lek't'e fundit bleu qibrit!)
po as n`Hajm sot nuk i rrihej
n`vetmi cigarja i pihej...
Ec shqiptari pa kuptim
cak i tij kjo rrugë e pa këthim,
ec pa sherr - o, (ky i shkretë?)
ju ka bërë dita - tri vjet...
(I vjen turp ndaj nuk tregon
po dhe ky n`Bahnhof po shkon!)
Refreni:
Bahnhof i Frankfurtit, La Gare e Marsejit,
Station i Londrës, Bahnhof i Mynhenit
Bahnhof i Strasburgut, Stazione i Milanos
Järnvegstation i Malmes, Stanica e Pragës
La Gare e Parisit, Bahnhof i Hamburgut
Bahnhof i Cyrihut, Rautatieasema i Helsinkit
La Gare e Brukselit, Bahnhof i Shtutgardit
Bahnhof i Lucernit, Estazioñ i Madridit
Bahnhofa të Evropës dhe stacione të tjera
janë për zogj shtegtar, që kundërmojnë - herdhe
Po ka ca vite që kanë hyrë n`histori, që i vjen era!
Bahnhofet - pikëtakime të shqipeve pa çerdhe
Refreni i refrenit:
Ndalu o tokë, ndalu, se - dua të zbres
Në mos t`u jetoftë, unë nuk mund të vdes!!!
Tjetër kapuçbardhë me duar në xhepa
gjithë të njejtat sorra nëpër kurrfarë plepa,
në midis të qytetit si në një - objektivë
dhe xhepat e shtjerrë janë një - përspektivë!
Shikon ai raftet prinjas, nëpër shitore
dhe përbinë lëngun që i rrjedh prej goje
çdo gjë tash i duket si mollë e ndaluar
pse urinë në xham ia kanë vizatuar?
Ama shitësat presin ta zënë në thue
(Or gomar, unë s`vjedh, as mund, e as nuk due!
kot së koti bastard, më ke vënë pritë
nuk e kam pasur kurrë hajninë n`traditë)
Dhe ua bë shitësve, një: - hej, o shitës, fuck off
punë shumë më t`meçme kam n`Bahnhof!
("Ngucakeqi" nr.9-10/1998)

[jadore]

SHTYLLA E SELËS
E po çka nuk bën vaki. Kjo botë njëmend është e karrabythtë. Ju kishin karrabythur punët edhe Ukshinit në Gjermani. Qytetin nuk po ja u tregojë se po më shkon fytyra, megjithëse ajo që i kishte ngjarë Ukshinit, jo fytyra, po as astari nuk po i mbetej. "Zoti ja ka shkrua", tha gjyshja ime, se ne Ukshinin e kemi stërnip edhe gjyshja Nepë kishte dëgjuar për baterdinë, po nuk e merrke vesh. E dike që është puna e pështjellët, po ec e angllatisja, kur as vetë nuk po mund i bie në fije. E merrni vesh ju dhe nëse e kuptoni, të ma thuani. Unë vetëm po ua tëfilloj ...
...Ukshini nuk kishte letra edhe u martua me Gretën. Po, Greta me nja katërdhjetë e shtatë në bythë, po. Edhe me një vajzë përmbi të njëzetat, me emrin Sabine. Gjermania ka shumë Greta, po Sabine ka sa gjithë bota: sytë s'mund t'i çelësh prej tyre... Edhe mirë boll: u martuan Ukshini e Greta. Po lufta atje poshtë edhe t'ia ndoq babën Ukshinit, Musën. Musa erdh rreth e rrotull, nëpër Kaukaz, ka rusi, përkrye Finlandës e tup - në Gjermani. Mirëboll. Po as dy muaj nuk u bënë e Musa u dashurua "në letra", gjegjësisht në vajzën e Gretës, në Sabinën. Edhe ai tha: "për letra", ama shkoi te ofiçari, pa një - pa dy. U martua, bigajrihak. Baba i ve i Ukshinit (se gruaja i kishte vdekur qysh në kohën e Titës), iu bë dhëndërr djalit të vet, Ukshinit. A po e merrni vesh - Gruaja e Ukshinit, Greta, u bë vjehrra e vjehrrit të vet (babës së Ukshinit), Musës, ndërsa vajza e Ukshinit (e Gretës, kuptohet) u bë njerka e Ukshinit tonë! Punë o dreq...
Jo vetëm kaq. Ukshini e Greta pa u bërë prindër, vetëm nëntë muaj pas kurorzimit të babës Musë me Sabinën, vajzën e Gretës së Ukshinit, Musës e Sabinës u lindi djalë, gjegjësisht: gruaja e vjehrrit të gruas së Ukshinit, njëkohësisht dhe vajza e sajë lindën një çun që ishte vëlla i Ukshinit, si djali i babës së tij dhe nip i gruas së Ukshinit, si djalë i vajzës së sajë. Kështu automatikisht Ukshini u bë gjysh i vëllaut të vet përderisa ishte bashkëshort i gjyshës së tij!
Një muaj më vonë edhe Ukshinit e Gretës u lindi djalë .
...atëherë vjehrra e Ukshinit, që ishte motra e djalit të tij, u bë edhe gjyshja e tij. Ukshini u bë vëllau i djalit të vet, që është vëllau i nënës apo i njerkës së Ukshinit. Ukshini njëkohësisht është edhe dhëndërr i nënës së vet, përderisa gruaja e Ukshinit (Greta) është teze e djalit të saj, domethënë një djali që është nipi i babait të Ukshinit...
A e dini se sa e thjeshtë ishte jeta në fillim dha sa shumë u komplikua pastaj?!
Ukshini u martua për letra, baba i tij Musa gjithashtu, djali Ukshin u martua me Gretën e baba Musë me vajzën e Gretës, Sabinën.E se çka mund ta ketë kush kënd pastaj, ju shikoni e llogaritni, por vetëm me laps. Përmendësh nuk ia dilni dot. Dhe nëse kjo gjë përsëritet në jetën tuaj, ta dini se marrëdhënjet familjare nuk janë të thjeshta si që jemi mësuar ne shqiptarët (vëllaun ta kemi vetëm vëlla, babën vetëm babë, etj). Ato shumëfishohen në pafundësi dhe nuk është çudi nëse dikush dikë e ka vëlla, djalë, axhë, dajë, gjyshë, vjehërr, kunat, nip...dhe kushedi çka në të njejtën kohë.
As hyrja në Evropë nuk është e thjeshtë siç mendojmë ne. Për njëzetë vjet, një dreq e merr vesh çka do ta kemi njëri - tjetrin!!!
("Ngucakeqi" nr.7/1998)

[jadore]

SHQIPTAROLOGJI
HERONJTË DHE TË TJERËT
Lindja dhe vdekja, rëndom janë të vëna largalargë që njeriu të bëjë diçka me jetë të vet në ndërkohë. Sypozojmë diçka të mirë, të nevojshme po se po e të vlershme, sidomos. Në atë diçkaje, dikush identifikohet me hobin, dikush me ndjonjë marrëzirë të veten, po dikush me një të arritur ose me një heroizëm. Janë biografitë ato që definojnë ose provojnë të definojnë nerëz, jo për ndonjë katalogizim, po për të shembëllyer. Sepse dikur miti shërbente për harmonizimin e natyrës njerëzore, e tash në këtë "shërim" janë ligjet, kodi moral, estetika, dhe do marifete të tjera. Por ky shkrim nuk pretendon të shabllonizojë kualitetet njerëzore. Përpiqet vetëm të meditojë rreth mundësive divergjente njerëzore. Nuk është prandej ndonjë befasi që vëllau i ndonjërit nga Luigjat të ketë qenë i krisur, ose vëllu i ndonjë nga sulltanët të ketë qenë infantil. Bota njeh fate të ndryshme dhe do të jetë e detyruar të vazhdojë me fate po aq të ndryshme. Thjeshtë, kjo botë vlenë vetëm për faktin se nuk na detyron të gjithëve të bëhemi heronjë.
Pikë së pari, që mos të lëmë mundësi keqkuptimi, lavdi heronjëve, që fundja janë model i çdo njeriu normal, por modelet kryesisht gjenden jashtë sferës së mundësive. Për ndryshe koncepti gjeni nuk do të kishte kuptim. Sidomos nëse gjysma nesh do të qemë të tillë. Por falë zotit që nuk jemi.
E tashi më nëpër tokë.
Keni vërejtur se sa të pakënaqur jemi me tjetrin, se sa shumë vërejtje mund t'i bëjmë, se sa shumë të meta ia gjejmë qoftë edhe vetëm duke pritur autobusin në stacion lokal. Shkurt, të gjitha ato që do të kishim dëshiruar t'i kemi, ne i hetojmë të mungojnë të tjetri, ama nuk e themi dot se nuk i kemi as vetë. E përse? Se, vjen autobusi e nuk kemi kohë?!
Jo. Po, sytë tanë kanë një optikë të gabuar: shohin jashtë. E prapa syve, në thellësi, është një masë e përhitur që nganjëherë, ose bukur shpesh ose fare shpesh harron se është atje prapa dhe se optika e asaj mase do të duhej të shihte brendinë. Dhe për këtë duhet provokimi. Po përse njeriu jashtë nuk e provokon shtazën tonë të vogël që kemi në brendësi, në mënyrë që ne, brenda vetës tonë të venerojmë se sa pak shqiptarizëm na ka qëlluar, sa pak morali e sa pak vetëdija kombëtare, megjithëse vetëdija është vetëdije e nuk do të duhej të kanalizohet sipas nevojave urgjente që shfaqen në sferën e interesit të çastit.
Jo or, jo, të gjithë nuk jemi të detyruar të jemi heronjë. Edhe po të jemi të detyruar, të gjithë nuk mundemi. Disa nesh nuk guxojmë. Nga kush? Nga frika jonë, natyrisht. Dhe frika na është e nevojshme, apo jo? Çka do të bënim ne pa të? Ose ta thjeshtojmë tezën. Dhe të deklarohemi haptas: po qe, jemi frikacak. Prandej mos na detyroni, sidomos mos na e shihni për të madhe. Nëse kërkoni prej nesh që të jemi heronjë, ne do të bëhemi çkado tjetër, por jo heronjë.Edhe tradhtarë. Po, thonë se tradhtarët shkaktohen nga nevoja e mbrendshme për heroizëm të domosdoshëm, por mundësitë e vullneti nuk përkojnë me faktorin historik. Megjithëse edhe tradhtari është - figurë historike.
Mirë, fjala ishte për heronjtë. Tradhtarët do t'i lëmë në një vathë të posaçme. Heronjtë do t'i respektojmë, do të sillemi me pietet që e meritojnë, edhe dëshmorëve do t'u këndojmë lavd, por ne jemi një shumicë e njerëzve të rëndomtë, qe për të qenë heronjë nuk kemi kaçik, e për të rënë dëshmorë nuk kemi pasur fat as guxim. Pos nëse kjo ngjet rastësisht, në ç`gjë nuk besoj. Prandaj, na duroni si të tillë çfarë jemi, ju lutëm. Se ne e dijmë se koha kërkon trima, heronjë, rrotela. Po le të kërkojë ajo, dhe le t'i gjejë, lirisht.
Ne, shumica jemi krejtësisht të rëndomtë. Dhe, ta dini: poqëse jemi të gjithë heronjë, vaj halli për ne. E, mos e dhashtë zoti që të gjithë të biem dëshmorë, sepse nëse biem të gjithë, nuk mund të jemi as dëshmorë më. S`ka kush ta bëjë vlerësimin. Njeriu është e vetmja njësi për matjen e vlerave njerëzore.
("Ngucakeqi" nr.5/1998)

[jadore]

REKLAME
BLENI FLAMUJ
Bleni flamujtë tanë, flamujtë tanë janë flamujtë më kuq e zi në botë. Shqipet e flamujve tanë janë aq të natyrshme, veç që s'bëjnë ve, dhe kanë gjak të vërtetë shqiptarë. Ato i kanë kokat më të mëdha se të flamujve të tjerë. Kthetrat e shqipeve në flamujtë tanë janë të mprehta dhe nuk e lëshojnë asnjë armik. Flamujtë tanë i kanë shtizat më të lira dhe më të gjata në botë, dhe e kanë pëlhuren më kualitative kështuqë nuk i shpon as plumbi i shkaut. Bleni, se flamujtë tanë ju mbajnë ngrohtë se kanë ngrohje qendrore dhe valojnë më së miri në botë, valojnë edhe kur nuk ka erë, dhe nuk kërkojnë të ushqehen, as nuk shpenzojnë benzin. Ata vetvetiu vihen në krye të turmave, shkaktojnë erë që të mund të valojnë në erë të vet, dhe e trembin armikun flamujtë tanë, sepse kanë zemër trime. Bleni flamujtë tanë, se janë flamujtë më liridashës në botë. Shesim edhe flamuj me përvojë revolucionare e patriotike. Shesim flamuj të harrnuar me copa zemrash, flamuj të qepur me enë të gjakut, flamuj me bazë të shëndoshë patriotike, flamuj të edukuar e të formuar kombëtarisht, flamuj të lindur nëpër beteja e të sprovuar në robëri të plotë, me shkolla të kryera për patriotizëm, flamuj me plagë kombëtare dhe me biografi të pastruara nga mbeturinat komuniste. I shesim të larë e të pastruar nga tradhtitë, të çiltër dhe të ndershëm, me paradispozita çlirimtare.
Flamujtë tanë janë flamujt më të lirë në botë. Nuk grisen pa nevojë dhe valojnë saherë të doni. As shpenzojnë energji, as kërkojnë vitaminë, as e humbin kohën kot. Edhe kur janë të paguar, i shërbejnë kombit të vet. Përvoja e gjatë në robëri i bën ata veteranë të luftës çlirimtare. Blejini dhe binduni në rolin e tyre historik, janë të disponuar gjeografikisht ata, dhe vetëm me flamujtë tanë mund t'i ndërroni kufinjtë ndërkombëtarë dhe ta shkërdheni Kartën e Helsinkit.
Urdhëroni e ejani, dyqani ynë është në fund të kombit, rruga e robërisë shekullore, numri i lirisë, dera e parë në drejtim të sheshit patriotik, kati i përçarjes tradicionale.
("Ngucakeqi" nr.4/1998)

[jadore]

DIALOG SHUL SHQIPXHEMA:"Eh, të ishe shqipe mali, tash ishim kënaq duke folur".
RREMA:"Unë nuk di gjuhë tjetër, e ky nuk di shqip..."
XHEMA:"Kështu pa një gjuhë të huaj, je si sakat..."
RREMA:"Paj, ndoshta di anglisht? Kurrë nuk e kam provuar."
XHEMA:"Jo, as ky nuk di se turinjtë i paska, disi..."
RREMA:"Pa folur me njeri, është vështirë. Po mërzitem..."
XHEMA:"Nuk është jetë kjo, nuk ke me kë e ndërron një fjalë."
RREMA:"Kur e ke njeriun tënd, edhe koha kalon më shpejtë."
XHEMA:"E bë ndonjë dert, qanë ndonjë hall, harron..."
RREMA:"Njeriu yt është i yti, apet se apet..."
XHEMA:"Kohë e vështirë. Nuk ke njeri pranë..."
RREMA:"Vdes e nuk ka kush të qanë shqip, në gjuhë të nënës."
XHEMA:"Pse nuk provoj frengjisht? Belte di... Jo, valla."
RREMA:"Veç njëherë ta dëgjoj një fjalë shqip e të vdes..."
XHEMA:"Xhytyrym është njeriu që nuk di gjuhë tjetër pos..."
RREMA:"Po përse nuk di shqip ky përdesuz?"
XHEMA:"Ndonjë fjalë është dashur ta mësoj, teveqeli."
RREMA:"Ah pisi, as një fjalë shqip, ky farë burri..."
XHEMA:"Kur është myrteqyp... Nuk di shqip, kulovi."
RREMA:"Po lypka asish nënën ky që nuk di shqip..."
XHEMA:"Uh, nënën e tij, po si nuk ka mësuar pak shqip..."
RREMA:"Valla qenka për stupc, që një shoq nuk ia gjenë:"
XHEMA:"Ky pis, gjithëçka mendon për mua, tash..."
RREMA:"A thua po më shanë?... Hë, nënën e tij..."
XHEMA:"Çfarë është ky, ma mbërthen me nënë e babë..."
RREMA:"Ja qi e ja bëj edhe unë këtij... kujton ky..."
RREMA:"Lokën ja shkërdhefsha nëse më shau. E, më shau..."
XHEMA:"Për zotin ky më shanë. Ta qi e ta shkërdhej. A ndjeve?"
RREMA:"Hu, nënën ta shilofsha, a mua më ke gjetur, a..."
XHEMA:"Tash të kallxoj unë ty, bre ti qifsha shtatë nëna!"
RREMA:"Se nuk po e di unë... Ta qi e ta shkërdhej..."
(pas 43 minutash)
XHEMA: Qyre, mos shajë se ta shkërdhej nënëlokën.
RREMA: Ta qi e ta shkërdhej, a shqiptarë tek je, a?
XHEMA: Bre mut, po mendon se nuk po të kuptoj...
RREMA: More tek je shqipe se pa ta kajtë loken...
XHEMA: I qofshë falë gjuhës që po flet, se... A di ti bre?
RREMA: Kujt po i thua?... Mua, a?!... Po unë ty...
XHEMA: Të bëj që të kanë e zeza nënë... Qen!
RREMA: Pisi!... Kujton që të duroj unë?!... He, nënën...
(1 minut e 34 sekonda më vonë)
RREMA: O, A KA TURK QË NA NDANË, SE U BËMË KAHRE?!...
XHEMA: O, A KA TURK A SHKA QË NA HYN NDËRMJET, SE U BE MUTI SA SANA...
(Konstantimi: Po fort i kishte marrë malli për shoqi-shoin, "SHQIPET E MALIT"!!!)
("Ngucakeqi" nr.1/1998)

[jadore]

"NA KA QUA DUDIJA LETËR..."
S`KA LEZET - PA GAZEPPo, m`kujtohet, tre vllaznit e m`dhej` paten shkua n`Gjermani, e Rrahim agën e lanë te shpija me ne gratë me punua tokên e i thanë m`e lvrua fellë. Rrahim agën s`e kanë pasë bash vlla, po qashi disi. E, i patëm zënë nuse Rrahim agës - nuk asht qi nuk i patme zanë, po miku qitke kajde. E na, gjenjen e mirë, vaklla . U mushem jo veç traktora po edhe video e televizora... Na u pat ba shpija si radiostanicë pej kabllave.
Paj vjeshtë ish, veç vike era shtalba, kumbulla e pestil. E na shnosh si molla. Kur na thirri Rrahgim aga e tha: hajdeni me pa si rrnojnë gjinja e meçum, i thame: ani valla, edhe na po kena qejf m`i pa qysh rrënojnë gjinja e meçëm. Rrahim aga i hujdisi kabllat, i shtini gjithëcilin n`vend t`vet, e lëshojë televizijen e ja rrotulloi vidies. Kur çka me pa? Të dualen nja tri gra disi si na, e t`i kcyen ni mashkulli disi si Rrahim aga, e çnuk ato e shtrydhu na. Ishin kanë t`hazdista e copricullak. Si mazujka... Uh, qyqe, niherë m`u terruen sytë. Çka asht kjo punë k`shtu? Rrahim aga na foli mirë e kadalë: qyre, na jemi katunarë e nuk dimë qysh rrnojnë hallki. Ata ia dinë lezeti kësaj dynjeje. A p`i shihni çka po bajnë? Edhe këta njerëz janë sikur na, veç janë t`meçum, zoti i ka kurtalisë me mend... E fol Rrahim aga e kqyru na, e fol ai e nxeju na. U bame flakë. Dikur Rrahim aga na tha: dishnju edhe ju. Tybe fjala e Rrahim agës ra me vend se unë veç i kisha shpërthye pullat e xhaketës se flaka nisi me m`dalë. Deshnu, deshnu... çka t`bajnë dynjeja, bojna edhe na. E t`ja krisme me Rrahim agën si me i pa krye treqind shkolla bash për qasi punëve.
I bame valla do ditë, qashtu disi. Po, po, me lezet. More dita na dukej treqind sahatë e gjatë. Kur e bajke zoti aksham, te trija i ndihmojshim shoqja shoqes `t`i kryejmë punët sa më shpejtë, i vejshim thminë n`gjum e turr në odë te Rrahim aga. Rrahim aga pritke si asht mas mirit: me gisht n`vidie e me kablla... n`dorë.
Po ajo kurva e dreqit, qika e madhe e kunatit, kish pa folë bre zoti e plastë atje ku asht. E na mos di. E erdhen burrat prej Gjermanie, ndejen ni javë e shkuan. Po çfarë t`shkume. As dej n`Mitrovicë nuk ishin kanë shkua e t`kthehen pak para gjysmës së natës. Vinë te shpija e u afrohen dritareve t`odës. E shpalojnë pak perden kur çka me pa: tri gra cullak me Rrahim agën n`midis. E t`i bajnë gati alltijat e t`qesin të tretë përniherë. Demek, mos të dihet cili e vrau vllanë e vet. Ra Rrahim aga i pashpirt e na dy kunatat e hangrëm nga një plumb, njara n`kamë e tjetra n`elë t`bythës, qashtu si na ka zanë puna, de. Nuk e di ti çfarë zjarrmie ish me t`hi plumi kur s`duhet e ku s`duhet... Qe ku e kam shejën, a p`e sheh? Po nasht, pasha t`madhin zot nasht se gjithmonë asht kanë: s`ka lezet pa gazep.
Nejse, se e zgata. Shkoi Rrahim aga si mos t`ish kanë. Ai farë djali, e s`u muerr vesh kush e vrau. U mshel ai llaf. Marrja met n`terr.
Shkuen shumë vjet, kur erdh nifarë profesori i madh qi pajtojke gjaqet. Vallahi gjith m`duket qi e ka pasë emnin Anton, po m`vret e s`di për llagep... E po. Duel kunati i madh para tan ati hallki e tha: gjakun e vëllavit po ia fali pop`llit e flamurit. Me gojë t`vet tha... Qysh nuk e fal gjakun e Rrahim agës, që e ka vra me dorë t`vet?
Fort selam po t`baj me shkrum t`Rrahim agës në buzë e me zjarmi andej e kendej. Po e di ti, de.
("Ngucakeqi" nr.5/1998)

[jadore]

REKLAMË
Në dyqanin tonë kemi çdo gjë që na ka qëlluar, duke nisur prej specave të racës ilire, përkrye lakrave pellazgo-iliro-thrrakase, nëpër kollomoqa të karakterit të fortë shqipëfolës - dardan, patate që në zemër kanë idenë për bashkim të trojeve shqiptare, kastraveca të formave kombëtare e karakterit nacional, e deri te qepët arbërore, hudhrat arnautase e karrotat arvanitase... Pastaj suxhuktë, oh, suxhuktë! Nga më të mirët që njeh kjo koqe dhe, suxhuk shqiptarë me mish viçi të kualifikuar, suxhuk kombëtarë të punuar nga mishi i lopëve që veç që nuk kanë folur shqip, aq të mençura e të vetëdijësuara që kanë qenë. Qepët tona nacionale, secila veç e veç, disponon me çërtifikatën e lindjes që dëshmon se është nga Kosova Kreshnike me "K" shumë të madh. Edhe për lakrat kemi siguruar dëftesa të kualiteteve morale e politike dhe edhe ato dëshmohen për origjinë qindpërqind shqiptare. Po, kemi dhe zarzavate të tjera që trashëgimia kombëtare i solli brez pas brezi deri në ditën tonë. Pasuli ynë është me dy krerë, sallatat tona janë si emblemat mesjetare të principatave të Arbërit, hudhrave tona u vjen erë shqiptari, feferonkat tona janë të mbushura barot dhe djegin tamam shqiptarqe. Urdhëroni e ejani në dyqanin tonë "ARDHMËRIA SHQIPTARE" dhe do të gjeni edhe çka nuk kemi fare, edhe çka nuk kemi pasur kurrë. Edhe ato i shesim lirë. Etiketat e çmimeve i keni falë. Ejani vëllëzër, si u ka hije stërnipërve të... (Nuk po më kujtohet, bre Selë, stërnipër të kujt thojshim?!)
("Ngucakeqi" nr.3/1998)

[jadore]

DIALOG SHUL SHQIPHASANI: Ulu, Hysen. Çka po sillesh si pordha n'klina?
HYSENI: Përse të ulëm? Si të ulëm? Ku të ulëm?
HASANI: N'bythë ulu, Hysen. Ulu n'bythë, po të them!
HYSENI: Qyre, mbëshele, se veç je shqiptar, se...
HASANI: Sepse ti s'di të mendosh në këmbë. Ulu në "mythë"!
HYSENI: Nuk dua të ulem, Hasan! Kqyri punët tua!
HASANI: Ulu bre, ulu! Çka je qua si kari n'darsmë?
HYSENI: Qyre ti... Mbylle se po ta... Çka po kujton?
HASANI: Ulu Hysen, se të rrafi e të bëj... Ulu, thashë!
HYSENI: Po kënd e rrafë, ti, bre ty ta asihsha... ta kësihësha!
HASANI: Ulu po të them, se të prisha, Hysen!... Uluuuu!
HYSENI: Po, a di ti bre nënqimë qi unë jam... a di ti a jo?
HASANI: Shqiptar zemër dai?!... Zemër mut je, Hysen.
HYSENI: Qyre, veç po na sheh kush pasha një zot... Se pasha t'madhin...
HASANI: Ulu n'bythë, Hysen, se unë e di kush muti je; ulu, dhe mos shiko anash se askush nuk po na sheh. Se, pasha një zot, të bëj që të qanë e zeza nënë qysh jam hidhërua n'shka!
HYSENI: Qe bre burrë, u ula.Pse s'po kallxon çka ke? Pse po hidhërohesh?... Për ty bëj edhe më shumë... Pse nuk po më tregon? Hë... A t'u ula?!... A t'u kam ulë mirë?... A t'u kam ulë për qejfi, Hasan?
HASANI: Merr frymë thellë, nxjerri duart prej xhepave!
HYSENI: Duert i nxjerri, a me marrë frymë s'marr!
HASANI: Merr Hysen. Se ta ngjeshi gojës si me ta pa lënë baba.
HYSENI: Paj, për me i nxjerr prej xhepit, më duhet të ngritem apet...
HASANI: Të duhet, Hysen. Për ndryshe, të hypi shqelma.
HYSENI: Po e nxjerri veç njarën, Hasan. Për hatër tënd, se...
HASANI: Për zor po e nxjerr, Hysen. Prej tute. E di tutën, ti.
HYSENI: Hasan, ma ke shtrua zullumin. Nuk të duroj.
HASANI: Duron Hysen, duron. Se, të dërmoj. Të prishi...
HYSENI: Burrë, kem qëlluar shqiptarë. A jem Mic Sokola?
HASANI: Muta jem, Hysen. Çfarë Mic Sokolash unë e ti?
HYSENI: Mos e ofendo kombin shqiptarë, Hasan... Mos.
HASANI: Po çfarë kombi shqiptarë unë e ti, o muti i keq!
HYSENI: Po m'frynë dika. E ka lënë dikush derën çelë...
HASANI: Po t'frynë, Hysen, po t'frynë. Ta ka lënë dikush derën e Çarshisë çelë, e di. Ja çfarë Mic Sokolash jemi. O kuku për kombin që na ka, po çfarë shqiptarësh jem unë e ti? E pe kur kaloi një milic shka e çkulan, si e ulëm kokën, e gadi u dhiem ndër veti? A qasi shqiptarësh jem, a? ...Paj pasha një zot, veç më vjen marre e tybe as na pranojnë, se, jau ulim erzin, se pa t'marrë për krahu e me dalë n'atë anë të rrugës. A po i sheh magjuptë? E me hy ndër ta, e mos me i thanë veti shqiptarë, më... Veç s'ka hije, se ua prishim rodin edhe atyre... Paj "me ne i shanë tana miletet", thoshte baba im, bre Hysen...
HYSENI: Aaaa, hajgarexhi je ti, Hasan. Të njoh unë...
("Ngucakeqi" nr.4/1998)

[jadore]

SHQIPTAROLOGJI
SHQIPONJAT NË RREZIK!Shqiponjat nuk e kanë natalitetin tonë. Duket se "shqipanat" janë meshkuj përtacë. Ndryshe nga ne që jemi më pak të rrezikuar, shqiponjat janë në rrezik të madh. Ne do të rezistojmë edhe ndonjë dhjetëvjetësh, por ato janë në zhdukje e sipër. Sorrat po shtohen vazhdimisht, sidomos sorrat e zeza, ose "sorrat shkina", si u thonë ndryshe, ndërsa shqiponjat, edhe pak vite e do të zhduken nga Alpet Shqiptare, nga Ballkani, Evropa, dhe më gjërë. Por ne jemi të brengosur me zhdukjen e shqiponjave nga Alpet Shqiptare - se, ku dhemb dhëmbi, shkon gjuha. Sepse nuk mund të përfytyrojmë ditën kur nga të gjitha "shqipet tona" të mbetet vetëm shqiponja në flamur! Ajo do të jetë katastrofë, jo ekologjike (se për katastrofa ekologjike nuk na e ndien kalemi!) po katastrofë kombëtare. E në ndërkohë, ne "bijtë e shqipeve" çka leshin po bëjmë? Çka po bëjmë për ardhmërinë tonë "bukvale"? A i mjaftojnë ardhmërisë duart në xhepa, edhe në qofshin xhepat e shkyer? Kur mos të dijmë cilët janë gishtat e cili është karuci, kombi e ka pisk!
Ardhmërisë nuk i mjaftojnë spermatozoidet. Nuk është njësoj ku hudhen ata "plisbardhë të vegjël". Nëpër W.C.-të e stacioneve evropiane të trenit nuk mund të sigurohet nataliteti. As nëpër Hajme. E sidomos nëpër gryka të mitrave të evropianeve të etshme për karuc. Nataliteti sigurohet në truall tënd, në arë tënde, brenda pragut tënd (bënë edhe në fqinjësi). Dhe kot e thotë shkenca: ardhmëria është në trupat qiellorë, në udhëtime kozmike. Jo, ardhmëria jonë është në mitrat tona. "Bijtë e shqipes" duhet t'i vënë në lëvizje koçet, në lëvizje dhe në drejtimin e duhur, se spermën nuk e vë në lëvizje era siç e vë polenin e luleve. Ose, "ta pastrojmë" pak fjalorin sa s'na kanë rënë dhëmbët nga fjalët e pista?!
Shqiponjat vërtetë kanë qenë krenaria e majave të bjeshkëve. Shkëmbinjtë e thepisur nuk kanë kuptim pa shqiponjat, gadi si edhe flamuri që "është mësuar me të" dhe nuk di të valojë ndryshe. Me kohë, historia krijon harmonitë e veta, dhe harmonia, gjegjësisht harmonitë janë - zoti vet. Çdo gjë është prodhim i harmonisë. Edhe njeriu, edhe virusi, edhe piruni. Gjërat e kërkojnë njëra - tjetrën, e gjejnë, dhe krijojnë vazhdimësinë. Civilizim do të thotë - kontinuitet. Prandaj shkenca provon mundësitë, prandaj religjioni provon dogmat, prandaj fati profon krajatat. Antropologët mendojnë se që nga fillimi i racës njerzore, në planetën tonë kanë marrë frymë rreth 80 miliardë njerëz. Merreni me mend: 80 miliardë. Po çka janë 7-8 milionë shqiptarë sot, ose - 70-80 milionë gjithësejt? Ç'fat ishte ai kur 100 milionë ilir u reduktuan në 6 milion shqiptarë? Domethënë, shqipet po çalojnë. "Bijtë e shqipeve" po shterrin duke pritur ardhmërinë në vend që ta krijojnë. Sepse ardhmëri është njeriu. Qoftë edhe shqiptarë, që do ta shquajmë prioritet. Pse mos të shkruajmë shqip kur mendojmë shqip? Ose shul shqip: mos u shpenzoni kot. Sepse shkenca thotë: një mashkull, në jetën normale e të shëndoshë prej meshkulli, "nxjerr në treg" pikërisht 80 miliardë spermatozoidë të gatshëm që në rrethana normale të shndërrohen në njerëz. Qofshin edhe shqiptarë, pse jo? Civilizimi mbrohet nëpërmjet një populli, numrat mbrohen përmes një tipi. Tetëdhjetë miliardë, aq sa do të ketë pasur njerëz planeta jonë e lodhur dhe e dërmuar me këta rrathë civilizues?!
Shqiponjat vërtetë janë në rrezik. Po zhduken shqiponjat. Sorrat po shtohen gjithnjë, sidomos sorrat e zeza, veçmas ato. Dhe i keni parë: shqiponja rri vetëm, sorrat rrijnë bashkë. A t'i fajsojmë shqiponjat për egoizëm?! Jo, nuk kemi kohë. Duhet të brengosemi, qoftë edhe në një gazetë për "humor e satirë". Sepse, a mund të mirret me mend data (që nuk është larg) kur, nga të gjitha shqiponjat e Alpeve Shqiptare, do të mbetet vetëm ajo që është në flamur?
Atëherë as asaj nuk do t'i mjaftojnë "dy krerë që ka", ore ju, budallenjtë më të mençur në botë!
("Ngucakeqi" nr.8/1998)

[jadore]

LETRA PA ADRESË
Populli nuk ka adresë. Sidomos populli ynë e ka adresën e çaprapikët, më të shprisht se gjakun. Nëse u drejtohesh atyre të Shqipërisë, nuk të marrin vesh ata të Kosovës, nëse u drejtohesh atyre të Kosovës nuk të lexojnë në Shqipëri, nëse u drejtohesh shqiptarëve të Maqedonisë, hidhërohen ata në Mal të Zi... Nëse u drejtohesh "të gjithë shqiptarëve në trojet tona" të hidhërohen 7-8 qind mijë në diasporë, nëse u drejtohesh me "shqiptarë të botës" ka rrezik që ndonjë refugjat yni të ngelet jashtë kontekstit sepse ka arritur në ndonjë planetë tjetër... Nëse u drejtohesh me "vëllezër shqiptarë" hidhërohen motrat, nëse u drejtohesh me "vëllezër e motra" hidhërohen hallat, e kështu - përherë dikush mbetet jashtë fonisë kombëtare, gjë që shkakton kakofoni. Por kjo edhe nuk është qenësore: kjo vetëm dëshmon - përse problemi që duam të shtrojmë, venalohet në kontekstin melodramatik "letra pa adresë" dhe asgjë më shumë as më mirë...
E problemi që duam të sheshojmë është i ashpër. I rreptë. Dikush do ta quaj edhe antishqiptarë. Por shqiptari ka nevojë të jetë pakëz antishqiptarë në momente të caktuara, jo në nivel të tradhtisë po në nivel të komunikimit jashtë kanuneve. Jashtë shablloneve të traditës. Jashtë formulave nacionale.
Për shembull: katër virtytet tona kombëtare (mes tjerash) janë: mëshira, burrnija, mikrëpitja dhe besa. Mëshira - në kuptimin e "mirësisë" demek, zemrës njerzore, humanizmit!
Së pari: MËSHIRA!... a ka gjë më të tmerrshme se mëshira në luftë? Ajo është katastrofa vetë. Pikërisht në mëshirë - humbet lufta. Dhe kësaj duhet hypur shqelma sa më parë. Nëse don të keshë mëshirë në luftë, lere edhe luftën dhe mos e bë fare!
E dyta: BURRËRIJA! Çka të duhet burrërija në diplomaci? Politika është arti i rrenës, diplomacia është arti i mashtrimit. Çka i duhet kësaj burrërija? Që ta falimentojë? Lere të gjorën për oda burrash se në diplomaci, burrërija është dekor i rremë!
E treta: MIKËPRITJA. Po sa shumë bukë i dhamë të huajit e sa shumë dajak e robëri na dha si kundërshpërblim! Hudhe në bërrlog të traditës mikëpritjen, sepse atë e kemi pasur për të huaj (më shumë), dhe duke u ofruar kafshatën kemi dashur t'u hyjmë në zemër të tjerëve, e kemi harruar se kafshata nuk shkon në zemër por në lukth. Del nga zorra e trashë! (mikëpritja, jona!)
E katërta: BESA. Çfarë institucuioni është ajo? Në një botë krejtësisht të pabesë (të pabesë, sepse të gjithë luftojnë për ekzistencë), ne e kemi shpikur besën. Po duket se na e kanë shpikur të huajt dhe na e kanë ngjeshur që me të të na e pijnë gjakun më mirë. Çka të duhet besa në këtë botë të pabesë, o shqiptari im? Po a sheh ku të solli besa që e deshe dhe me të cilën u krenove. Po a di se dymijë vjet po të presin të tjerët në besë, e ti po shet mend se je i besës, ta hangërt dreqi besën. Atë që s'mund ta keshë për veti, mos e ruaj për të huajin, o fara e dreqit! Se u rrope duke rënë viktimë e besës e burrërisë, urtësisë e butësisë tënde nëpër shekuj të pamëshirë, të egër, të ashpër e të pabesë.
Ti je viktimë e zemrës sate, shqiptari im i mirë!
("Ngucakeqi" nr.14/1999)

[jadore]

epilog

http://shkreli.net/dardan/media/Atje%20poshte%20po%20fryen%20era%20-%20Dardan%20Shkreli.mp3

[>>{SpOnGeBoB}<<]

Sa deshta me kqyren kush tekoka tu shetiten qitu ne Bulevard

Ev zhade be, sha zoten nuk po hecka qisajde se te e paskan mushen qete bulevardin pordhe qaj Hasani edhe Hyseni. Ev shoq po a nuk paten ku me ja lshue a pa qare me ardhen ne bulevard me krisen a.

[jadore]

Sa deshta me kqyren kush tekoka tu shetiten qitu ne Bulevard

Ev zhade be, sha zoten nuk po hecka qisajde se te e paskan mushen qete bulevardin pordhe qaj Hasani edhe Hyseni. Ev shoq po a nuk paten ku me ja lshue a pa qare me ardhen ne bulevard me krisen a.

opaaaaa,
e qysh deshte ti tjeter ti identifikosh vllaznit..??
P.s.
mos ma prish randevune ..

[Scooby-Doo]

wow po a munesh mem kalllxu kur u zgjove nga kjo enderr ne cilin krah ke ka flen.