Kur’ani - Burim I Udhëzimit Dhe Ndërtues I Jetës”

[Lapsi]

Me emrin Tend udhetoj (http://drejtesia.blogspot.com/2008/01/me-emrin-tend-udhetoj.html)




Njehere ne doren time kisha ca lule. Disa u vyshken, kurse njera me humbi, nuk e di se cka u be me te. Shume kohe e kerkova po kot, nuk e gjeta dot. Vertete po i ngjaja nje njeriu te shkretetires. Lodhje shume e pa rezultate, ehe, ndoshta deshta te behem nga njerezit qe shohin shume larg, ngase i dituri sheh shume larg, kurse i vuajturi edhe me larg...e ne kete rast jam nje i paditur po i vuajtur.E kuptova... jeta eshte sakrific... Bota nje mashtrim, e nuk mundesh te keshe ne dore ate qe e do per vete. Jam vetem nje udhetar... Ne kete rast vetes ia gjeta ngushellimin, mu kujtuan popujt e lasht, ata qe kishin ngritur civilizime dhe te njejtat kane vdekur, kulturat e tyre qe kane lulezuar e jane vyshkur, mbreterit qe kane mugulluar dhe jane zhdukur, kurse ne (njerezit) gjendemi ne te njejten hallke te zingjirit te madh te evoluciomit kozmik. Mendova thelle mbi keta ligje qe sundojne ne natyre e ne jete i vleresova ata, i pashe, nga ngjyrat shendritese te luleve deri te deget qe lekunden te pemet, nga bubullima e forte deri te zeri i zogjeve, ne cdo gje, ndieva reflektimin e Qenies me Fuqi te Pafundme.... verejta drite, nxehtesi...dukuri qe shfaqen dhe une duhet ti gjurmojme. Une udhetari i kesaj bote, qe eshte si nje liber i mbushur me ilustrime. Mundohem me e lexuar kete liber per te shtuar kulturen, pse jo edhe per me u lartesuar si njeri. E mos me u be si ata qe jetojne me sy lidhur per te mos pare, duke mos e ditur nga erdhi dhe nga shkon: qe vijne e ikin shpejt, pa lene asnje gjurme pas... E une jam duke menduar per Individualitetin e fshehte per syte. Para vetes shohe oqeanet, peisazhet e maleve dhe bahcet me ato pamje magjistare te shtrira neper siperfaqen e tokes. Ato jane reflektime te bukurive te pafundme te Tij qe me magjepsin...Cdo ze qe degjoje eshte thirje prej Tij dhe cdo gje eshte shenje e Tij. E ndjeje ekzistencen e Zotit ne natyre, edhe ne shpirtin tim. E une po vazhdoje udhetimin tim, jo per te kerkuar nje lule po per me e njohur Ate qe me ane te veprave te veta na ben te njohur Veten. Pra , jam ne nje rruge qe ska fund, per tu ndodhur gjithehere ne rrugen e Tij, duke kapercyer portat e hapura per tek Ai. O Udhezues! Te gjithe pasurin do ta harxhoje ne kete rrugen qe kam filluar, ngase ne Ty jam mbeshtetur dhe vetem TY te nenshtrohem... O Krijues ti je i gjithemeshirshem, me forco ne kete rruge se Ti je shpresa dhe qetesia e te mbeturve ne zi! Hape nje perde per mua dhe ma shero zemren time, shuaje urine time... O Zoti im nese une ne kete rruge kam be ndonje gabim, nese kam nuhatur eren e bukur te ndonje lule pa te drejte, me fal, nese kam prekur mbi te vertetat e larta qe skam mundur ti njohe , te kerkoje falje, me fal!


Agim Jakupi

[pranveruesi]

...e paske mpreh Lapsin mire ti ore, Allahu qofte i kenaqure me ty, ke nje kendveshtrim te urte te ngriture si kala gure mbi gure, e te renditure me shije te holle dhe perjetimin si shkas te shijes...


tungiii

[pranveruesi]

...te udhetoshe me Emrin e tije


La ila e ilallah eshte si nje membran e forte mbrojtese per Zemren, per Shpirtin per Dashurin per Nderin per mendjen e arsyes per te qene njeri aspirues ne gjithe kete kompleksitet ekzistues te krijuar nge Krijuesi Allahu Fuqiplote, qe te shohe horizontet pafundesin ne dukje, gjitheckane dhe asgjejen, fillimin dhe fundin ku ai qe me fali Shpirtine e kaq te mira per rrethe kerkon pake nga une, kerkon Faliminderimin dhe njohjen respektim dhe trajtimin me menyren meshirues te krijesave te tija, qe dhe une te shijoj Meshiren e tije kur te humb e kota dhe te filloje e perjetshmja...


...Une gabimtari e mekatari me mekate plote kame ngarrkuar thesin time plot e perplote, prandaj edhe e ndjej dhimbjen e ndjeja qastin kohen se isha ne erresiren qe po shendrriste me drita neoni, por qe kishin erresuar Zemren time e kishte ngurrurre ate...

...Vetem ateher kur balli ime preku me lehtesi token duke permendure emrin Tend te dashure. Vetem ateher ndjeva se edhe barra po letohej se Jeta ime po perjetonte nje ndriqim natyrore qe se kishte pase kurr me pare...

...Allahu ime i dashure pranoj penduesit qe pendohen me loqke e zemres fali dhe meshiroj ata qe fillojne e mbarojn punet,dite, udhetimet me Emrin tend...


tungiii

[Lapsi]

...te udhetoshe me Emrin e tije


La ila e ilallah eshte si nje membran e forte mbrojtese per Zemren, per Shpirtin per Dashurin per Nderin per mendjen e arsyes per te qene njeri aspirues ne gjithe kete kompleksitet ekzistues te krijuar nge Krijuesi Allahu Fuqiplote, qe te shohe horizontet pafundesin ne dukje, gjitheckane dhe asgjejen, fillimin dhe fundin ku ai qe me fali Shpirtine e kaq te mira per rrethe kerkon pake nga une, kerkon Faliminderimin dhe njohjen respektim dhe trajtimin me menyren meshirues te krijesave te tija, qe dhe une te shijoj Meshiren e tije kur te humb e kota dhe te filloje e perjetshmja...


...Une gabimtari e mekatari me mekate plote kame ngarrkuar thesin time plot e perplote, prandaj edhe e ndjej dhimbjen e ndjeja qastin kohen se isha ne erresiren qe po shendrriste me drita neoni, por qe kishin erresuar Zemren time e kishte ngurrurre ate...

...Vetem ateher kur balli ime preku me lehtesi token duke permendure emrin Tend te dashure. Vetem ateher ndjeva se edhe barra po letohej se Jeta ime po perjetonte nje ndriqim natyrore qe se kishte pase kurr me pare...

...Allahu ime i dashure pranoj penduesit qe pendohen me loqke e zemres fali dhe meshiroj ata qe fillojne e mbarojn punet,dite, udhetimet me Emrin tend...


tungiii Flm Pranverues... Ne jetojm caste, ata caste le te jene ne harmoni me imperativat e Tij...

[AlbaSoft]

Lapsi ke ardh per te shkruar vetem vazhdo te shkruash se te shkon per dor.

[Lapsi]

Nga cila do ane te shiqojme... nese mendojme thelle, do te bindemi ne ekzistencen e Tij

[Lapsi]

KUR’ANI - BURIM I UDHËZIMIT DHE NDËRTUES I JETËS” (http://drejtesia.blogspot.com/2008/01/kurani-burim-i-udhzimit-dhe-ndrtues-i_26.html)


Botën e kishte kapluar injoranca, në të mbizotëronin mendime të devijuara dhe drejtime shkatëruese. Krijesa më e bukur – njeriu gjendeshte në udhëkryq. Në te ishte shfaqur ligësia, ai e humbi rrugën dhe kishte ra në humnerën e frikshme të skepticizmit. Nuk dinte nga të orientohet, ai po i djeg duart me zjarrin të cilin e kishte ndezur për të harruar kush është ai vetë. Ai nuk ishte në gjendje t’i lexojë udhëzimet dhe shenjat që e rrethonin. Vërtetë ai udhëtonte në një horizont të pashpirtë... Gjendja e tij ishte e tëra në errësirë dhe çrregulli e rrënim, kishte harruar krijuesin e tij, fenë dhe vetën, thirrja e pejgamberëve që moti gjë e humbur dhe e padukshme. Rendet e shpikura nga njeriu, që për një kohë llogariteshin të suksesshme, me paraqitjen e dobësive dhe mangësive të tyre, po dështojnë. Në këtë kohë të paarsimit, ishte një vend ku errësira ishte edhe me e dendur se në vendet tjera. Vendet afër tij dalloheshin me disa të arritura, por Arabia ishte vetëm një vend i izoluar me një det të madh ranor. Ajo nuk ishte aspak nën ndikimin e kulturës. Kandilat e ndezur që moti ishin fikur. Nuk kishte shkolla, biblioteka, mendja e tyre ishte e mbushur me dyshime, sa që dituria e tyre ishte e ulët. Ishte vend pa pushtet , jetonin jetë të çuditshme me moral të degraduar. Jetonin të përçarë ne grupe dhe fise, ku çdo fis bënte përpjekje që të jetë suprimor ndaj fisit tjetër. Ekzistonte vetëm një ligj, ligji i xhunglës. Koncepte e tyre për moralin, kulturën dhe civilizimin ishin primitive. Jeta e njeriut, prona dhe nderi gjithmonë ishin të rrezikuara. Bënin jetë të vështirë, të çoroditur me tradita barbare, kënaqeshin në amoralitet, bixhoz, alkool. Vjedhja dhe plaçka ishin moto e tyre, kurse dhuna dhe vrasja, shprehi e tyre. Vajzat e tyre, për të mos pasur dhëndër, i varrosnin të gjalla. Kurse sa i përket besimit të tyre i mundonte e njëjta sëmundje që kishte kapluar tërë botën: adhuronin drunjë, gurë, idhujt...
Mirëpo, në atë kohë dhe në atë vend u shfaqën shkronjat këshilluese. Në horizont shfaqet drita, udhëzimi për njeriun, që është shenjë hyjnore, është fjalë e Krijuesit. Njeriu që s’dinte shkrim lexim, i zbret shpallja në shpellën Hira. Aty filloi të shpallet Kurani, që përmban mesazhe dhe ligje hyjnore i lindur në horizontin e njeriut duke zbritur nga lartësia e lartësive në masën e vlerave të njeriut, duke pasur parasysh unitetin trup-mendje-shpirt të tij! Kjo gjë që është lidhje e tokës me qiellin dhe qiellit me tokën, nuk fillon me urdhërin e adhurimit, në braktisjen e idhujve dhe putave, vajtimin e injorancës dhe dokeve e zakoneve të tij, por shpallja fillon me fjalën “Lexo”. Kjo ishte një ngjarje madhështore që hapi horizonte të reja për logjikimin e njeriut dhe studimin e mendimtarëve dhe historianëve. Piknisjen e artit, leximit dhe shkencës që do të jetë në emër të Zotit, do të përshkruhet me besim dhe njohjen e tij, duke ecur në rrugën e tij, në dritën e tij dhe udhëzimin e tij, dhe thotë : “ Lexo, me emrin e Zotit tënd i cili krijoi” (Alek: 1).
Pra, kjo dritë (Kurani që shpallet) që po shfaqej i referohet mendjes së shëndosh, ngase ai posedon njëfarë urtësie dinamike që e provokon mendjen dhe e gjallëron zemrën. E kjo urtësi funksionon në tre dimensione: përbrenda, jashtë dhe lartë. Përbrenda ai depërton në pjesët më të imta të zemrës dhe i mbërin thellësitë më të larta të mendjes.
Funksioni i jashtëm i përfshin të gjitha sferët e jetës dhe i mbulon parimet e të gjitha fushave të veprimtarisë njerëzore, duke filluar nga çështjet personale deri te marrëdhëniet ndërkombëtare.
Funksioni i lartësuar i Kura’nit përqëndrohet në Një Zot Fuqiplotë. Çdo gjë që ka qenë, që është apo që do të jetë, duhet të analizohet në këtë fokus: në praninë aktive të zotit në Gjithësi. Duke i pasur këta për bazë i dërguari i Zotit që ishte i pashkolluar, fliste me aq dituri dhe urti saqë askush para tij nuk kishte folur kështu dhe askush pas tij nuk do të flasë më. Morali i tij ishte Kur’ani. Ai u fut në kopshtin e bukurisë ku si të vetmin udhërëfyes dhe udhëzues do ta pranoje Kur’anin Fisnik. Andaj paraqitet para popullit të vetë si filozof, reformator dhe modelues i kulturës dhe civilizimit; politikani i famshëm, udhëheqës i madhë, gjykatës dhe si gjeneral i pacënueshëm. Ky transformim i madh ndodhi një herë, shembullin e të cilit historija nuk ka mundur ta përsërisë edhe një herë tjetër; shpërthimi në formë tufani kur njeriu vërtitej në vërbullën e egërsisë së injorancës. Shumëkush pyeste ç’kërkon Kur’ani prej nesh të punojmë, si kërkon të jetë besimi i jonë, morali, gjendja dhe sistemi ynë i vërtetë në jetë? Gjëja më e rëndësishme të cilën ia solli Kur’ani njerëzimit është parimi i tolerancës, duke e njohur tjetrin, me ç’rast nuk ka dhunë në fe. Nën hijen e këtij parimi i cili u jetësua në praktikë, kjo shpallje u manifestua me parime të madhërishme, ai u referua mendjes e jo motiveve, pasi Kur’ani është për popullin i cili logjikon, mendon, ai iu drejtohet njerëzve të cilët dijnë. Parimi i tij është ligj, kurse mrekullija e Kur’anit është e përhershme, çudirat e të cilit janë të pafundëta.
Duke qenë Kur’ani libri që mëson njeriun, me ekuilibrat më të imta, në kuptimin e esencës e jetës, të vërtetën dhe urtësinë, bëri që populli i cili ishte luftëdashës, i paarsimuar, i padiciplinuar dhe i fundosur në luftëra fisnore të përgjakshme t’i bashkoj nën një flamur, ligj, fe, kulturë e civilizim. Rregullat Kur’anore ndëruan mënyrën e të menduarit të tyre, shprehitë dhe moralin e tyre. Natyra e tyre jo e nënshtruar dhe krenare u kthye në nënshtrim dhe përulje ndaj ligjit të Zotit. Barbarët u bënë njerëz të civilizuar, mizorët në njerëz të drejtë dhe të përulur ndaj Zotit. E gjithë kjo e arritur është meritë e Kur’anit Fisnik që urdhëron drejtësin e vërtetë, lirinë e vërtetë, barazinë e vërtetë, nderin, vyrtitin, ndalon dhunën, politeizmin, padrejtësinë, injorancën, kamatën, gënjeshtrën, dëshminë e rremë. Përsëri është vetëm Kur’ani, libri që i merr në mbrojtje bonjakun, të varfërin dhe viktimën, i ul në të njëjtën karrige mbretin me skllavin, komandantin me ushtarin, akuzuesin me të akuzuarin, dhe i gjykon.
Padyshim, ura e cila solli deri këtu është intelekti. Intelekti i pasur është ai që i pranon udhëzimet dhe këshillat hyjnore, sepse ato janë nga i Urti për të mençurit dhe për të zotët e mëndjes. Rendi që u formua nga udhëzimet e Kuranit, nuk është rend i dalur për një vend të caktuar dhe për zgjidhje të një problemi , por është rend i cili u përgjigjet problemeve njerëzore në çdo kohë dhe ambient. Burimi i tij është hyjnor. Andaj vetëm nëse i marrim për bazë parimet dhe udhëzimet Kuranore do jemi të aftë ti largojmë kontradiktat që na kanë kapluar. Ngase Kurani është busull e sigurt jetësore... Është libër mbi gjithë librat , udhëzues dhe këshillues, ndërtues i jetës, që flet për konceptet e jetës(familjare,ekonomike, sociale, pastertisë, veshjes), paqes, moralit, lirisë, barazisë, besimit, mirësisë, devotshmërisë, vëllazërisë...
Historia mjafton si dëshmitare për këtë!




Agim JAKUPI- Shkup

[Lapsi]

Nuk përfiton nga begatitë e Allahut dituri dhe besim vetëm se ai që e njeh veten e tij dhe qëndron me të në fuqinë e vet, e nuk e tejkalon në atë që nuk i takon, e nuk thotë se "Kjo është e imja", mirëpo bindet se ajo është e Allahut, me Allahun dhe prej Allahut." (Ibn Kajjimit)

[AlbaSoft]

Kurani eshte udherefyes per te gjithe njerezit qe i besojne Fjales se Zotit dhe qe deshirojne te jetojne me te ,sepse ai eshte fjale e Zotit.

[premium]

Me të vërtetë Kur'ani është libri i jetës me norma dhe principe bindëse e praktike, të punës, ... QETESIMI I ZEMRAVE ME TE PERMENDURIT E ALLAHUT ...

[Lapsi]

Jo rastesisht e postova ate thenie te Ibn Kajimit... Kur ta njohim veten do ta njohim Zotin, krijuesin e gjithesise i cili me fuqin e Tij krijoi gjthecka. Kurani, pa marre parasyshe nga cili kend te veshtrohet ka qene dhe mbetet libri qe nuk ka ndryshime dhe qe i pergjigjet cdo kohe

[Lapsi]

ISLAMI DHE POLITIKA NDËRKOMBËTARE

Dr. Shefqet Krasniqi


A flet islami për politikën dhe të drejtën ndërkombëtare? Kush ishte i pari i cili ka folur e shkruar për politikën ndërkombëtare? Sa shekuj paraprijnë myslimanët në këtë politikë?


Nuk ka dyshim aspak se politika është pjesë e islamit siç e argumentuam javën e kaluar, dhe se Pejgamberi a.s., i pari i myslimanëve, ka qenë, përpos të tjerash, edhe udhëheqës politik. Por, jo vetëm kaq. Ai ka bërë edhe politikë të jashtme me të tjerët, gjegjësisht me jomyslimanët. Ai me atë politikë të mirëfilltë arriti ta ndryshojë jo vetëm gadishullin arabik, por edhe tërë botën.

Është shumë e njohur politika e tij me hebrenjtë e Medinës pas shpërnguljes së tij atje, e cila politikë është pjesë e "Kushtetutës (kartës) së Medinës".

Pastaj marrveshja e tij me mekasit idhujtarë në vitin e gjashtë hixhri dhe se çfarë politike të shkëlqyshme bëri për t`iu shmangur konfliktit me mekasit të cilët refuzonin ta lejonin të futet në Mekë për vizitën e Qabes. Pastaj politika e tij me të krishterët të cilët banonin në disa krahina të gadishullit arabik që ishin nën ndikimin e Perandorisë Romake.

Është e njohur politika e tij ndaj shteteve fqinje dhe të tjera të asaj kohe, se si secilit perandor apo mbret të asaj kohe iu dërgoi letër nëpërmjet ambasadorëve të ndryshëm rreth 15 vendeve të ndryshme,ashtu që ishte lider i parë që dërgoi ambasadorë në vendet e tjera.

Ashtu siç janë të njohura delegacionet e shumta nga i gjithë gadishulli arabik që vinin një nga një në Medinë, kryesisht gjatë vitit të nëntë hixhri për të debatuar rreth islamit dhe politikës së tij për interesin e gjithë gadishullit arabik.

Këto dhe shumë çështje të tjera janë dëshmi e qartë për politikën e jashtme, apo ndërkombëtare të ndjekur nga Pejgamberi a.s., fakte këto të cilat i vërtetojnë edhe shumë ajete dhe hadithe profetike, të cilat qartazi flasin për një politikë të tillë në të gjitha rastet dhe situatat.

Të njëjtën politikë e kanë ndjekur edhe kalifët e ardhur pas Pejgamberit a.s., në pushtet. Është e njohur politika e kalifit Umer ndaj të krishterëve të Jerusalemit dhe Xhamisë së Aksasë atje në vitin 17 hixhri, 638 lunar se çfarë të drejta të mëdha iu dha të krishterëve, banorëve të atyre vendeve.

Një politikë të tillë e kanë vazhduar myslimanët edhe më vonë gjatë gjithë periudhës sa kanë qenë sundues të botës.

Nuk mund ta harrojm politikën e liderëve të Andaluzisë (Spanjës së sotme) ndaj shteteve të tjera evropiane të krishtere.

Duke u mbështetur në këtë parim të rëndësishëm të islamit, jo vetëm prijësit fetarë dhe politikë që kanë shtjelluar e trajtuar politikën ndërkombëtare, por se edhe ulemaja, apo dijetarët islamë që nga fillimi janë marrë me këtë çështje dhe e kanë shtjelluar detajisht, bile më mirë se çdokush tjetër.

Muhamed Bin Hasen Esh-Shejbani (i vdekur më 189 hixhri), nxënësi i Ebu Hanifes, është njeriu i parë që ka shënuar libër të veçantë për raportet ndërkombëtare, i quajtur "Kitabus Sijeril Kebir" (historia e madhe), libër ky i cili është në pesë vëllime dhe numërohet bazë në këtë sferë dhe para më shumë se 12 shekuj.

Me këtë libër Shejbaniu ia kalon për më shumë se shtatë shekuj holandezit Grotius (1583-1645) i cili quhet: "baba i ligjit apo politikës ndërkombëtare" , ashtu siç ia kalon edhe juristëve të tjerë të krishterë që kanë qenë bashkëkohës të Grotius, apo para tij si: Vitoria, Suarez e Vasquez etj.

Duke pasur parasysh vlerën e madhe të këtij libri në këtë sferë dijetarët botërorë e të drejtave ndërkombëtare kanë vendosur që ta formojnë një institut në Gutenberg të Gjermanisë me emrin "Instituti i Shejbanit për të drejtat ndërkombëtare" , institut ky i cili ka për qëllim studimin e personalitetit të Shejbanit dhe mendimeve të tij rreth politikës ndërkombëtare dhe botimin e shpërndarjes së librave të tij. E të gjithë juristët e tjerë që kanë ardhur pas tij dhe kanë shënuar në këtë sferë kanë përfituar nga mësimet e këtij juristi të madh islam.

Më vonë kanë shënuar edhe shumë dijetarë apo juristë islamë në lidhje me këtë temë, bile pak nga librat e legjislaturës islame gjen që nuk kanë cekur kapituj të veçantë për politikën dhe të drejtën ndërkombëtare.

E drejtë kjo që anashkalohet nga pothuajse e tërë bota perëndimore, ashtu siç anashkalohet edhe shkenca e mjekësisë, matematikës, farmacisë, astronomisë, letërsisë, fizikës e shumë shkencave të tjera, të cilat kanë buruar nga myslimanët dhe për të cilat kanë mbajtur bajrakun e tyre me shekuj.

Anashkalohen nga fantazimi tyre fetar, sepse nuk donë ta pranojnë realitetin se myslimanët ua kanë çelur sytë botës dhe se ata vërtet kanë merita të mëdha për civilizimin e sotëm jo vetëm të Evropës, por të tërë botës. Por, megjithatë, ka edhe të atillë që pranojnë realitetin dhe e thonë të vërtetën dhe se historia nuk do t`ua harrojë asnjëherë ato të mira të shumta që i kanë bërë myslimanët për botën në çdo sferë të zhvillimit e të përparimit.

Zoti i pastë shpërblyer të gjithë ata që kanë punuar për të mirën e njerëzimit, e neve na mundësoftë që të punojmë e të lëmë gjurmë të mira pas vete! Amin dhe deri në javën e ardhshme me një temë tjetër. Selam alejkum ve rahmetullah!

[murrizi]

ISLAMI DHE POLITIKA NDËRKOMBËTARE

Dr. Shefqet Krasniqi


A flet islami për politikën dhe të drejtën ndërkombëtare? Kush ishte i pari i cili ka folur e shkruar për politikën ndërkombëtare? Sa shekuj paraprijnë myslimanët në këtë politikë?


Nuk ka dyshim aspak se politika është pjesë e islamit siç e argumentuam javën e kaluar, dhe se Pejgamberi a.s., i pari i myslimanëve, ka qenë, përpos të tjerash, edhe udhëheqës politik. Por, jo vetëm kaq. Ai ka bërë edhe politikë të jashtme me të tjerët, gjegjësisht me jomyslimanët. Ai me atë politikë të mirëfilltë arriti ta ndryshojë jo vetëm gadishullin arabik, por edhe tërë botën.

Është shumë e njohur politika e tij me hebrenjtë e Medinës pas shpërnguljes së tij atje, e cila politikë është pjesë e "Kushtetutës (kartës) së Medinës".

Pastaj marrveshja e tij me mekasit idhujtarë në vitin e gjashtë hixhri dhe se çfarë politike të shkëlqyshme bëri për t`iu shmangur konfliktit me mekasit të cilët refuzonin ta lejonin të futet në Mekë për vizitën e Qabes. Pastaj politika e tij me të krishterët të cilët banonin në disa krahina të gadishullit arabik që ishin nën ndikimin e Perandorisë Romake.

Është e njohur politika e tij ndaj shteteve fqinje dhe të tjera të asaj kohe, se si secilit perandor apo mbret të asaj kohe iu dërgoi letër nëpërmjet ambasadorëve të ndryshëm rreth 15 vendeve të ndryshme,ashtu që ishte lider i parë që dërgoi ambasadorë në vendet e tjera.

Ashtu siç janë të njohura delegacionet e shumta nga i gjithë gadishulli arabik që vinin një nga një në Medinë, kryesisht gjatë vitit të nëntë hixhri për të debatuar rreth islamit dhe politikës së tij për interesin e gjithë gadishullit arabik.

Këto dhe shumë çështje të tjera janë dëshmi e qartë për politikën e jashtme, apo ndërkombëtare të ndjekur nga Pejgamberi a.s., fakte këto të cilat i vërtetojnë edhe shumë ajete dhe hadithe profetike, të cilat qartazi flasin për një politikë të tillë në të gjitha rastet dhe situatat.

Të njëjtën politikë e kanë ndjekur edhe kalifët e ardhur pas Pejgamberit a.s., në pushtet. Është e njohur politika e kalifit Umer ndaj të krishterëve të Jerusalemit dhe Xhamisë së Aksasë atje në vitin 17 hixhri, 638 lunar se çfarë të drejta të mëdha iu dha të krishterëve, banorëve të atyre vendeve.

Një politikë të tillë e kanë vazhduar myslimanët edhe më vonë gjatë gjithë periudhës sa kanë qenë sundues të botës.

Nuk mund ta harrojm politikën e liderëve të Andaluzisë (Spanjës së sotme) ndaj shteteve të tjera evropiane të krishtere.

Duke u mbështetur në këtë parim të rëndësishëm të islamit, jo vetëm prijësit fetarë dhe politikë që kanë shtjelluar e trajtuar politikën ndërkombëtare, por se edhe ulemaja, apo dijetarët islamë që nga fillimi janë marrë me këtë çështje dhe e kanë shtjelluar detajisht, bile më mirë se çdokush tjetër.

Muhamed Bin Hasen Esh-Shejbani (i vdekur më 189 hixhri), nxënësi i Ebu Hanifes, është njeriu i parë që ka shënuar libër të veçantë për raportet ndërkombëtare, i quajtur "Kitabus Sijeril Kebir" (historia e madhe), libër ky i cili është në pesë vëllime dhe numërohet bazë në këtë sferë dhe para më shumë se 12 shekuj.

Me këtë libër Shejbaniu ia kalon për më shumë se shtatë shekuj holandezit Grotius (1583-1645) i cili quhet: "baba i ligjit apo politikës ndërkombëtare" , ashtu siç ia kalon edhe juristëve të tjerë të krishterë që kanë qenë bashkëkohës të Grotius, apo para tij si: Vitoria, Suarez e Vasquez etj.

Duke pasur parasysh vlerën e madhe të këtij libri në këtë sferë dijetarët botërorë e të drejtave ndërkombëtare kanë vendosur që ta formojnë një institut në Gutenberg të Gjermanisë me emrin "Instituti i Shejbanit për të drejtat ndërkombëtare" , institut ky i cili ka për qëllim studimin e personalitetit të Shejbanit dhe mendimeve të tij rreth politikës ndërkombëtare dhe botimin e shpërndarjes së librave të tij. E të gjithë juristët e tjerë që kanë ardhur pas tij dhe kanë shënuar në këtë sferë kanë përfituar nga mësimet e këtij juristi të madh islam.

Më vonë kanë shënuar edhe shumë dijetarë apo juristë islamë në lidhje me këtë temë, bile pak nga librat e legjislaturës islame gjen që nuk kanë cekur kapituj të veçantë për politikën dhe të drejtën ndërkombëtare.

E drejtë kjo që anashkalohet nga pothuajse e tërë bota perëndimore, ashtu siç anashkalohet edhe shkenca e mjekësisë, matematikës, farmacisë, astronomisë, letërsisë, fizikës e shumë shkencave të tjera, të cilat kanë buruar nga myslimanët dhe për të cilat kanë mbajtur bajrakun e tyre me shekuj.

Anashkalohen nga fantazimi tyre fetar, sepse nuk donë ta pranojnë realitetin se myslimanët ua kanë çelur sytë botës dhe se ata vërtet kanë merita të mëdha për civilizimin e sotëm jo vetëm të Evropës, por të tërë botës. Por, megjithatë, ka edhe të atillë që pranojnë realitetin dhe e thonë të vërtetën dhe se historia nuk do t`ua harrojë asnjëherë ato të mira të shumta që i kanë bërë myslimanët për botën në çdo sferë të zhvillimit e të përparimit.

Zoti i pastë shpërblyer të gjithë ata që kanë punuar për të mirën e njerëzimit, e neve na mundësoftë që të punojmë e të lëmë gjurmë të mira pas vete! Amin dhe deri në javën e ardhshme me një temë tjetër. Selam alejkum ve rahmetullah!

Padyshim. Tema në fjalë tëreheq vërtetë diskutim ( t'gjiglohen gishtat).
Këtu mes nesh nuk kërkohet ti shpalosim titujt akademik (nëse dikush ato edhe i ka ?) por mbase e keni sjellur këtu, atëher me po këta antar që jemi, edhe do ta diskutojm. a po ?
Një lutje kam unë ama,
A ka mundësi ta "ngrijm" për një javë, derisa të kalojn zgjedhjet Lokale në Kosovë, dhe më pas ta zhvendosim, pse edhe jo te politika ndërkombëtare, nga edhe do "llafosnim" ?!

[Lapsi]

Padyshim. Tema në fjalë tëreheq vërtetë diskutim ( t'gjiglohen gishtat).
Këtu mes nesh nuk kërkohet ti shpalosim titujt akademik (nëse dikush ato edhe i ka ?) por mbase e keni sjellur këtu, atëher me po këta antar që jemi, edhe do ta diskutojm. a po ?
Një lutje kam unë ama,
A ka mundësi ta "ngrijm" për një javë, derisa të kalojn zgjedhjet Lokale në Kosovë, dhe më pas ta zhvendosim, pse edhe jo te politika ndërkombëtare, nga edhe do "llafosnim" ?! Nje gje qe nuk arrije te kuptoj ketu eshte sjellja e anetareve. Nese dikush ka ndonje kunje per dicka nuk do te thote se te gjithe i kane faj. Sa i perket titujve shkencor, nuk mund t'ia heq ngase nuk dua te behem injorante e te mohoje dicka qe ne fakt ekziston.
Cka dua te them, kjo vlene per te gjithe anetaret e forumit: Ne qoftese i gjykoni njerezit, asnjehere nuk do te keni kohe qe ti doni ata.
Ju mirepres per debate konstruktive, por do te terhiqem sa here qe do te perdoren fjale ofenduese kunder meje

[panta_rhei]

Ok shefqet,
Jemi që jemi shqiptarë, nuk po shkojmë fort larg në këtë qasje:
Cili ishte qëndrimi i shteteve islamike ndaj çështjes së Kosovës në kohën sa ishim nën okupim dhe pas saj? Le të themi, nëse doni, edhe, qëndrimi i politikës ndërkombëtare islame?!

Ne, iu nënshtruam Amerikës, perëndimit dhe krishterizmit, dhe e refuzuam ndihmën e vendeve islame???!!!
Jo, aspak.
Vetëm pas luftës në Kosovë, nuk jam i sigurtë por, janë ndërtuar së paku 1500 xhami. Do të ndërtohet një katedrale.

Ose, si shpjegohen afërsitë e përhershme të bartësve kryesorë të islamit gjatë historisë, me kishën ortodokse (kujto patrikanen e Stambollit)... marrëdhëniet e vazhdueshme dhe të shkëlqyesme me rusinë, e me shtetet e popujt sllavë? Marrëdhëniet tradicionale të shteteve islamike me vendet diktatoriale dhe, sidomos, ato komuniste?
Si shpjegohen?
A e favorizon politika islame diktaturën??? A çka është puna?

Nejse...
Në të vërtetë, u kyqa në këtë temë për të shtruar këtë pyetje:

Çka po don ti shefqet??? Kah po don???
Shko, askush s'po të ndalë???

[Lapsi]

Ok shefqet,
Jemi që jemi shqiptarë, nuk po shkojmë fort larg në këtë qasje:
Cili ishte qëndrimi i shteteve islamike ndaj çështjes së Kosovës në kohën sa ishim nën okupim dhe pas saj? Le të themi, nëse doni, edhe, qëndrimi i politikës ndërkombëtare islame?!

Ne, iu nënshtruam Amerikës, perëndimit dhe krishterizmit, dhe e refuzuam ndihmën e vendeve islame???!!!
Jo, aspak.
Vetëm pas luftës në Kosovë, nuk jam i sigurtë por, janë ndërtuar së paku 1500 xhami. Do të ndërtohet një katedrale.

Ose, si shpjegohen afërsitë e përhershme të bartësve kryesorë të islamit gjatë historisë, me kishën ortodokse (kujto patrikanen e Stambollit)... marrëdhëniet e vazhdueshme dhe të shkëlqyesme me rusinë, e me shtetet e popujt sllavë? Marrëdhëniet tradicionale të shteteve islamike me vendet diktatoriale dhe, sidomos, ato komuniste?
Si shpjegohen?
A e favorizon politika islame diktaturën??? A çka është puna?

Nejse...
Në të vërtetë, u kyqa në këtë temë për të shtruar këtë pyetje:

Çka po don ti shefqet??? Kah po don???
Shko, askush s'po të ndalë??? Kot pyet, prof Shefqetin e ke ne Prishtine

[hasanmehmeti]

Vetëm pas luftës në Kosovë, nuk jam i sigurtë por, janë ndërtuar së paku 1500 xhami.



Mendo sa eshte ky numer,sje i sigurt ski faj!Edhe 100% me shume me u ndertur , nderohen ne trojet e muslimaneve, dhe eshte pjese e identitetit te tyre.

[LOJETARI]

Mendo sa eshte ky numer,sje i sigurt ski faj!Edhe 100% me shume me u ndertur , nderohen ne trojet e muslimaneve, dhe eshte pjese e identitetit te tyre.

Bile t´ishin ndertue me najfare vlere arkitektonike , po cilen te kqyresh me katastrofe se tjetra, pa kurrefare plani ,pa kurrefare vlere . Ani ne toke te myslimaneve , po le o Hasanmehmet se ma mire e din ti se cdonjeri se cfare myslimanesh ka ne Kosove , po pse po mundohni me e mashtrue veten .

[GURI SYLAJ]

Me nje pershendetje te sinqert e vllezerore per Lapsin!

Kjo eshte teme qe ,siq ka thene edhe Murrizi ,ka cka te diskutohet por do te ishte mire qe gjerat te thuhen me nje fjalor te pranueshem edhe atehere kur nuk pajtohemi.
Une per fillim do te shtroj dy konstatime qe ndoshta edhe mund te jen te veshtruara nga nje kende ndryshe.

1. Muhamedi a.s nuk ka bere POLITIKE !??( Une mendoj se Kurani dhe Besimi Islam nuk mund te futen ne gjirin e POLITIKES ,perndryshe do te kalonim ne nje rrafsh tjeter dhe edhe kuptimi e edhe trajtimi i kesaj ceshtjeje do te vendosej komplet ne Toke dhe ne mes Njerezve!!!!)
2 Konstatimi se ky ishte i pari apo ai ishte i dyti nuk qendron . Nese nisemi nga definicioni se ;"Edhe lufta eshte Politike por me mjete tjera" del se shume ,shume me heret ka fillu politika!
Une po sjelle vetem nje shembull .Aleksandri i Madh edhe kur i pushtonte popujt nuk ua nderronte udheheqesit por udheheqjen e plotsonte me nje gjeneral (komandant)nga ushtria e tij...!!???

Kurse, nese eshte fjala per perdorimin e ketyre per qellime politike dhe sa kjo eshte e drejte, atehere ka vend per debat !

[hasanmehmeti]

Bile t´ishin ndertue me najfare vlere arkitektonike , po cilen te kqyresh me katastrofe se tjetra, pa kurrefare plani ,pa kurrefare vlere . Ani ne toke te myslimaneve , po le o Hasanmehmet se ma mire e din ti se cdonjeri se cfare myslimanesh ka ne Kosove , po pse po mundohni me e mashtrue veten .

Me takat o Lojtar bohet puna!Me me rendesi eshte shpirti i saj se fiziku!
Arkitektuara e tille qe shifet ne xhamit e atyre ne lindje lyp financen e madhe!
Spo e mashtroj askend, po veq realitetin , se Kosova ka xhami shume me pak se sa kishte para represionit serbe, sot xhematlinjet falen ne bore dhe shi rrugeve te prishtines , kjo tregon per mjaftushmerin e nje komoditeti me te vogel per te kryer adhurimet njerezit ne qetesi,aq me teper behen nganjeher figura kritike neper gazeta se po ua zejne rrugen kalimtareve.Ky eshte diqka realitet,qe se kupton njeri pa marre pjese ne Loje!

[Makresh]

Ok shefqet,
Jemi që jemi shqiptarë, nuk po shkojmë fort larg në këtë qasje:
Cili ishte qëndrimi i shteteve islamike ndaj çështjes së Kosovës në kohën sa ishim nën okupim dhe pas saj? Le të themi, nëse doni, edhe, qëndrimi i politikës ndërkombëtare islame?!

Ne, iu nënshtruam Amerikës, perëndimit dhe krishterizmit, dhe e refuzuam ndihmën e vendeve islame???!!!
Jo, aspak.
Vetëm pas luftës në Kosovë, nuk jam i sigurtë por, janë ndërtuar së paku 1500 xhami. Do të ndërtohet një katedrale.

Ose, si shpjegohen afërsitë e përhershme të bartësve kryesorë të islamit gjatë historisë, me kishën ortodokse (kujto patrikanen e Stambollit)... marrëdhëniet e vazhdueshme dhe të shkëlqyesme me rusinë, e me shtetet e popujt sllavë? Marrëdhëniet tradicionale të shteteve islamike me vendet diktatoriale dhe, sidomos, ato komuniste?
Si shpjegohen?
A e favorizon politika islame diktaturën??? A çka është puna?

Nejse...
Në të vërtetë, u kyqa në këtë temë për të shtruar këtë pyetje:

Çka po don ti shefqet??? Kah po don???
Shko, askush s'po të ndalë???

Mos mendo prapsht Panta, sepse sipas teoris tende, i bie qe Kosova iu nenshtrua te Krishtereve, te Krishterët e Luftuan, dhe te krishterët e shpetuan, pra krishteret luajn me ne si maca me miun ! ...dhe ne te ndershem sic jemi, u paskam ndertuar edhe katedrale ?... Kete deshe ta thuash ?

Te njejtat beteja i kan edhe muslimanet nderkombtar qofshin ata ne filipin, afganistan, irak, palestin, somali e po kaloj,.. te gjitha qe nga periudhat e kryqëzatave ata jan çliruar, te coptuar, nga kolonit e krishtera !


Po nejse,... a ben te pergjigjem une pyetjes se fundit ?
Shefqeti s'po don asgje, eshte thjesht duke e ber hapin e par nje faqe te re ne historin shqiptare !
Ky eshte fillimi, dhe se kjo do t'arrihët me apo pa-shefqetin.

[Makresh]

Bile t´ishin ndertue me najfare vlere arkitektonike , po cilen te kqyresh me katastrofe se tjetra, pa kurrefare plani ,pa kurrefare vlere . Ani ne toke te myslimaneve , po le o Hasanmehmet se ma mire e din ti se cdonjeri se cfare myslimanesh ka ne Kosove , po pse po mundohni me e mashtrue veten .


Lojetar, te mir apo te kqinj, keta qe jemi, jena ! Stili i arkitektures se xhamive shqiptare eshte tipike vendase, e nese duam te shkojm edhe me larg..... arkitekti i par i cili e planifikoj kete stil ishte Shqiptar, Mimar Sinani !

[4peace]

Me nje pershendetje te sinqert e vllezerore per Lapsin!

Kjo eshte teme qe ,siq ka thene edhe Murrizi ,ka cka te diskutohet por do te ishte mire qe gjerat te thuhen me nje fjalor te pranueshem edhe atehere kur nuk pajtohemi.
Une per fillim do te shtroj dy konstatime qe ndoshta edhe mund te jen te veshtruara nga nje kende ndryshe.

1. Muhamedi a.s nuk ka bere POLITIKE !??( Une mendoj se Kurani dhe Besimi Islam nuk mund te futen ne gjirin e POLITIKES ,perndryshe do te kalonim ne nje rrafsh tjeter dhe edhe kuptimi e edhe trajtimi i kesaj ceshtjeje do te vendosej komplet ne Toke dhe ne mes Njerezve!!!!)
2 Konstatimi se ky ishte i pari apo ai ishte i dyti nuk qendron . Nese nisemi nga definicioni se ;"Edhe lufta eshte Politike por me mjete tjera" del se shume ,shume me heret ka fillu politika!
Une po sjelle vetem nje shembull .Aleksandri i Madh edhe kur i pushtonte popujt nuk ua nderronte udheheqesit por udheheqjen e plotsonte me nje gjeneral (komandant)nga ushtria e tij...!!???

Kurse, nese eshte fjala per perdorimin e ketyre per qellime politike dhe sa kjo eshte e drejte, atehere ka vend per debat !

Me siguri qe ka pasur elemente politike (ose elemente diplomatike) gjat periudhes se predikimit, veprimtarise... se Profetit Muhammed (a.s.) por, ne ditet e sotme ekzagjerohet ne kete drejtim (sikur te politika qe po flitet mbi I. Rugoven me ekzagjerime te ndryshme si: profet, "gandi", vizionar i...).

Ajo cfare me brengos mua kur eshte fjala tek elementet politike te asaj kohe eshte se sot kjo gje keqperdoret ne ate menyre qe politika tejtheksohet, me c'rast te mbushet mendja se asaj kohe Profeti Muhammed (a.s.) eshte marre me shume me politike se sa ngritje shpirterore. Realisht, qellim kryesor i veprimtarise se tij ka qene ngritja shpirterore.


Sot kemi situaten kur ka shume politike ne fe (disa levizje te caktuara) e kjo dhe quhet islamizem (Islami si ideologji politike). Ata qe sot jane islamistë, ne realitet jane njerez qe merren me shume me politike, kurse, per te qene ajo politike me e suksesshme apo me e efektshme fusin elemente fetare ne te.


Edhe ky shkrimi i Shefqet Krasniqit shkon ne kete drejtim.



P.S.
Ne shume faqe (interneti) muslimane neper shkrimet e tyre verejme se nje numer i madh njerezish nuk dijne as ta dallojne Islamin nga Islamizmi.
Per shembull, po e them afersisht, sepse kjo mvaret nga kush e si:
Islam eshte 95% fe/religjion dhe 5% politike kurse
Islamizem 5% fe/religjion dhe 95% politike.





***

[Lapsi]

Ideja per nje politike te jashtme dhe te sigurise ka ngjallur frike nder shume politikane. Kjo gjendje ka mbizoteruar shume me heret dhe ne njefare menyre jane krijuar situata ku civilizimet jane zhvendosur nga nje vend ne tjetrin. Historikisht, marredheniet nderkombetare kane luajtur rol pozitiv. Sa njeriu ka qene i gatshem te pranoj te tjetrin eshte ceshtje tjeter, ngase gjithnje ka pasur urrejtje, inat dhe prishje te marredhenieve kur dikujt i eshte cenuar interesi personal. Duke lexuar shkrimin e Profesorit te nderuar Shefqet u ndesha me dy momente shume te rendesishme. I pari eshte Kushtetuta e Medines, pra koha e profetit Muhammed a.s qe karakterizohet me nje te arritur dhe hedhje hape per nje qartesi te gjerave, kuptohet ne marredhenie me te tjeret. Nese gjykojme nga spektri i funksionimit, atehere do te bindemi per nje largpamesi dhe zgjuaresi ne shume drejtime. Shperngulja e profetit nga Meka ne Medine eshte nje rast, kurse rasti tjeter eshte ai i themelimit te bashkesise se pare muslimane qe me vone do te behet faktore i rendesishem per rajonin dhe me gjere. Dhe, nga kjo bashkesi qe u nenshkruan marreveshje per paqe (ruajtjen e armepushimit), komunikim me letra- qe profeti ua ka derguar udheheqesve te kohes paraqet lajmin me te mire se ne bote gjerat po ndryshojne, njeriu per njeriun nuk eshte ujk, por ata mund te merren vesh dhe mund te bashkejetojne dhe bashkepunojne. Dhe ceshtja e dyte eshte funksionimi i asaj qe themeloi profeti. Perhapja e Islamit me nje shpejtesi te madhe eshte tregues se mbrenda tij ekziston dicka qe shume kohe njeriut i ka munguar. Nga shume beteja qe ka be profeti, numri i te vdekurve ka qene shume i vogel. Nuk bejme krahasime me perandoret Romak, Bizantin e Persian ngase sistemi i tyre funksiononte mbi parimin PRCA, URREJ dhe SA ME SHUME TE VRASESH. Nga ky kend veshtrim vijme deri te nje moment shume interesant: Gjunjezimi i perandoreve, pranimi dhe dergimi i letrave ishte shenje se ata pranonin bashkesine muslimane si te rendesishme dhe me ndikim, tani jo vetem ne Arabi por edhe me gjere, ne Bote. Rendesi e marreveshjeve shihet me perhapjen e Islamit ne bote dhe me funksionimin e sistemit Islam, gjithnje duke u mbeshtetur ne parimin se duhet te pranohet edhe tjetri.

[panta_rhei]

Ne shume faqe (interneti) muslimane neper shkrimet e tyre verejme se nje numer i madh njerezish nuk dijne as ta dallojne Islamin nga Islamizmi.
Per shembull, po e them afersisht, sepse kjo mvaret nga kush e si:
Islam eshte 95% fe/religjion dhe 5% politike kurse
Islamizem 5% fe/religjion dhe 95% politike.

Disa besimtarë muslimanë (ose jo dhe qaq besimtarë, por më tepër "ideologë" të vegjël) besojnë, dhe jane te bindur se krejt bota e urren fenë e tyre, demek per shkaqe xhelozie (sepse muslimanet kane zbuluar gjithçka, Kurani parashikon gjithçka në univers, edhe pas mijëra vjetesh, etj.). Kjo është, në përgjithësi, logjika e "viktimizimit", e cila fryhet e së cilës i fryhet. Ndoshta edhe me të drejte, nga një e kaluar e nenshtruar (me përjashtim të Turqisë, e cila, ka nënshtruar muslimanët e tjerë).

Këta ideologë të tipit "ndërkombëtar" (profesora që i thërrasin gjithandej nëpër konferenca, edhe që kohëve të fundit ua kane futur këmbët në një këpucë duke mos u dhanë më hapësirë për përçimin e teorive të tyre të sëmura), dhe disa "ideologë" të vegjël shqiptarë ngatërrojnë e përziejnë qëllimisht islamin dhe islamizmin, duke deklaruar hapur dhe fort se kjo ndarje është një shpikje e "derrave" çifutë dhe të krishterë.

Për këta tipa, islami dhe islamizmi janë një, madje për ta, nuk ka islamizem sepse islami i perfshin të gjitha.
Nese unë qohem dhe iu them : atehere, si duhet t'a quajmë kur muslimani e braktis sferën e besimit të tij personal dhe kapërcen në sferën publike duke diktuar e shpallur ligje dhe rregulla islamike? Atëhere ata qohen dhe pergjigjen se kështu është, islami nuk eshte vetem nje besim por nje menyre jetese, nje mënyre organizimi shoqërorë, organizim shteti.

Mirepo, bash këtu flen lepuri.
Sepse, prej këtu, kapërcimi nga kjo e në fashizëm nuk është ma larg se dy gishta. Në çastin e kapërcimit nga shtëpia e kthyer në një xhami, me daljen në shesh publik për të shpallur vendosjen e ligjeve islamike... jemi komplet në fashizëm.

Jo më kot islamizmi quhet zakonisht fashizëm. Dhe me të drejtë. Sepse islamizmi e ka lënë tashmë fushen e fesë (islamit) dhe ka hy në fushën e shtetit, të organizimit të shoqërisë, dhe se ai dikton, edhe me forcë nëse është nevoja - bile kryesisht me forcë - vizionin islamik te shoqërisë.


Asgjë nuk do te kishte ndodhur nëse muslimanët do ta kishin jetuar fenë e tyre në shtëpi dhe në xhami. Asgjë hiç.
Poashtu, asgjë nuk do të kishte ndodhur as nëse katoliket dhe protestantët do ta kishin jetuar fenë e tyre në kishë apo tempull. (nata e Shën Bartolomeut, masakra, psh, është pasojë e daljes nga kisha - dmth nga sfera e fesë).


Ne kemi një problem: islamizmi. Dhe jo islami. Islami është një fe e nderuar si gjithë të tjerat. Por kjo nuk mjafton. Sepse islami, për arsye dogmatike, bartë në vetvete një mal kundërshtime. Është bukur të thuash se islami ka parashikuar gjithçka, edhe diellin edhe hanen, edhe makinën, edhe kompjuterin (sikur Zhyl Verni), por ama, ky islam, ka harruar të parashikojë diçka të vockël. Diçka qe quhet DEMOKRACI.

Prej nga vjen kjo harresë e demokracise në Kuran? Për mendimin tim, Kurani është një libër i shenjtë si të gjithe të tjeret, si Torah dhe Bibla, një liber që kërkon lexim. Dhe lexim nuk do te thotë me msu përmendsh. Lexim do te thotë që pas çdo kryerreshti ndalesh dhe pyet: po unë, çka po lypi në krejt këtë histori, ku jam unë?

E kam fjalën, që Kurani, Bibla, Torah, nuk duhet të jenë dogma për asnjërin - madje as per vete klerikët (fetarët, nëse janë të menqur). Është e pamundur që ta parashikosh demokracinë kur ti ia mbyll vetit, që në rreshtat e parë, idenë e ndryshimit, ose të ecjes perpara. E pamundur.
Dogma islame ka nevoje për një termet të fortë. Nëse do të ndodhë kjo, atëherë islami do të kthehet në një fe të barabartë me dy te tjerat dhe do t'iu futet punëve tokësore e njerëzore. Sepse, duke ëndërruar qiellin, vend e pa vend, islami e "tharpton" jetën tokësore. E "korrupton" jetën tokësore. Është njëlloj me komunizmin që premtonte lumturinë në shekujt e ardhshëm, ...porse deri atëherë varrezat, burgjet edhe kampet duhet të mbusheshin plot me viktima të pafajshme.

Keto lloj ideologjishë (komunizmi, islamizmi, fashizmi, etj.), që quhen dhe ideologji eskatologjike (dmth që merren me qëllimin final të njeriut - me fundin e tij), jane tepër të dëmshme për diçka që quhet MENDJE, dhe ARSYE NJERËZORE.



nejse...

Këto janë pak a shumë çka desha të them, pa pretenduar se mund t'ia ndrroj mendimin askujt. Hajt tash, Tung

[Lapsi]

Ti nuk ke thene asgje, vetem se ke be nje pune- llomotitjet e dikujt i ke ngjite ketu... Me ate pak qe te njohe, nga shkrimet dhe fjalori qe perdore, komenti me larte nuk eshte i yti... nejse, edhe ti je pjese e qyqareve qe cerren per dicka qe ne popull thuhet se mund t'iu kuptojm nese lexojm nga prapa. Per arsye te qarta ju largoheni nga tema qe eshte postuar. Me larte flitet per marredhenie nderkombetare e jo per dogmen fashiste tenden. Te krahasosh Islamin ne marredhenie ne te tjeret me fashizmin dhe komunizmin do te thote se ti jeton ne nje kohe te mbrapsht ku vetem djalli te bene vend

[panta_rhei]

Ti nuk ke thene asgje, vetem se ke be nje pune- llomotitjet e dikujt i ke ngjite ketu... Me ate pak qe te njohe, nga shkrimet dhe fjalori qe perdore, komenti me larte nuk eshte i yti... nejse, edhe ti je pjese e qyqareve qe cerren per dicka qe ne popull thuhet se mund t'iu kuptojm nese lexojm nga prapa. Per arsye te qarta ju largoheni nga tema qe eshte postuar. Me larte flitet per marredhenie nderkombetare e jo per dogmen fashiste tenden. Te krahasosh Islamin ne marredhenie ne te tjeret me fashizmin dhe komunizmin do te thote se ti jeton ne nje kohe te mbrapsht ku vetem djalli te bene vend
Just stay tuned, Dear Pen! :wink:

[Makresh]

Ndoshta qe Islam dhe Islamizëm dallojn per disa, por keto dyja duhet te shkojn njera pas tjetrës !

Kur ateisti, apo jo muslimani i dikton dhe ua impunon te drejtat per muslimanin te cilat jan ne kundërshtim me plot-besimin e tij, cfar i thuhët kesaj ?

Mendoni ju qe "Islamizmi" do e kishte lejuar te drejten e bashkimit mes dy burrave apo dy grave ? Mendoni ju qe Islamizmi do ua kishte ndaluar shkollimin besimtareve te ndryshem vetem pse kryejn obligime fetare ? JO, kurrsesi qe JO !

Islami eshte edhe me tolerant se e ashtuquajtura "toleranca demokratike", në nje gje Islami/zmi nuk do te jet kurr tolerant, me HARAMIN dhe vetëm me HARAMIN ! Kjo ben qe Islami/zmi dallohet nga demokracia, fashizmi e komunizmi ku gjithcka tolerohet, ofendohet dhe shkilet per motive personale !

[Maxi]

ISLAMI SI BESIM DHE ISLAMI SI POLITIKË

Ajni Sinani

Të shkruash për Islamin si fe dhe shtet (din ve devle) nuk është fare e thjeshtë. Kjo për faktin se një pjesë e muslimanëve kanë rënë nën ndikimin e jashtëm që i ka tronditur seriozisht konceptet themelore, diku duke i modifikuar e diku duke i nxjerrë jashtë përdorimit.
Shteti shekullarist është shfaqur shekujt e fundit si përgjigje ndaj dominimit të Kishës dhe luftërave fetare në Evropë, të cilat e kishin shkatërruar Evropën për dekada. Këto luftëra që kishin shkaktuar shumë viktima, duke shkretuar një pjesë të konsiderueshme të Evropës së asaj kohe, kishin ndikuar që shteti dhe kisha të mbaheshin në distancë.
Mirëpo feja sipas Islamit nuk duhet të reduktohet vetëm në rrafshin shpirtëror, duke e përjashtuar veten nga politika dhe jeta e përditshme, pasi kjo do të rezultonte me abstenimin dhe heqjen dorë nga aktualiteti dhe realiteti i botës.
Bota islame e gjetur përballë trysnive të shumta nga jashtë, si dhe për shkak të trazirave të brendshme si rezultat i dekadencës së saj dhe i mos udhëheqjes efikase, dhe qysh më herët si rezultat i ndarjes së dijeve në dije fetare dhe profane, është kapluar nga ndjenja e hutisë.
Ajo çka e karakterizon periudhën e shekullit XX-të është shpartallimi i sundimit të shtetit universal islamik dhe imponimi i dominimit të konceptit evropian të shtetit kombëtar, dhe në shumë vende muslimane edhe i konceptit të sistemit evropian në politikë dhe ekonomi.
Andaj, shqyrtimi i këtij raporti në islam është edhe më i vështirë, pasi koncepti i përgjithshëm modern rreth kësaj çështjeje është mjaft i ndjeshëm për faktin se Perëndimi konceptet e veta i sheh si të aplikueshme për të gjithë.
Njeriu ka nevojë për religjionin që është politikë dhe për një politikë që është etikë. Pikërisht për ketë Islami është fe në të cilën nuk ka hendeqe dhe ndarje artificiale mes besimit dhe shkencës, prandaj ai ka vendosur lidhjen mes aktivitetit shpirtëror dhe atij fizik, punës dhe adhurimit, si dhe mes përparimit material dhe shpirtëror.

[Maxi]

Religjioni

Islami imiton shembullin sipas të cilit Zoti qeveris mbretërinë e Tij, ai është një imitim i rendit kozmik i manifestuar këtu në këtë jetë njerëzore si një rend shoqëror dhe politik.

Islami nuk është religjion por Fe (Din), që ngërthen të gjitha aspektet e jetës së njerëzimit sikurse janë: aspektet politike, sociale, ekonomike, juridike, apo ushtarake.
Religjioni nuk duhet të konsiderojë se do te jetë aq më religjion sa më shumë ta mohojë politikën dhe forcën. Të largosh politikën dhe ekonominë nga ndikimi i fesë dhe të abstenosh e heqësh dorë nga kjo botë në emër të religjionit dhe metafizikës së tij, do të thotë dalje nga bota reale në botën e utopisë.
Pikërisht për këtë në Islam gjejmë inkorporimin e këtyre dy elementeve. Islami nuk mund ta pranojë shekullarizmin dhe as shekullarizmi nuk mund ta gjejë vendin në gjirin e Islamit. Alternativa e shekullarizmit do t’i shkaktonte pasoja katastrofale Islamit dhe do ta shpinte drejt vdekjes. Kjo ngase Islami pa ligjin e tij, Sheriatin, nuk do të ishte i plotë, por i cunguar, gjysmak, nuk dot ishte Din-i, feja që ka shpallur i Gjithëdituri, sikurse e gjejmë në Kur’anin Famëlartë.
Shkëputja e Islamit nga realiteti dhe aktiviteti i gjithmbarshëm i njeriut dhe mospërfillja e moszbatimi i Ligjit të tij do të ishte blasfemi. Sepse, vetëm Zoti është Krijuesi, Poseduesi, Ligjvënësi dhe Mbizotëruesi Absolut i gjithçkaje që ekziston. Andaj, të gjithë të dërguarit i kanë ftuar njerëzit që të ndërgjegjësohen e të njohin sovranitetin absolut, që i përket ekskluzivisht All-llahut, dhe kanë kërkuar që jetën e tyre ta jetojnë sipas modelit dhe programit të shpallur nga Zoti.
Në Islam sovraniteti nuk u përket njerëzve si një popull, apo si një kolektiv, por ligjit. Askush në shtetin islamik nuk “bën ligje”; vetëm Zoti bën, dhe Ai veproi kështu për herë të fundit me revelimin e Kur’anit dhe ilustrimin e Pejgamberit Muhammed.
Islami si fe e shpallur nuk kufizohet vetëm në aspektin shpirtëror, por ofron vizionin e një jete civilizuese: të një jete shoqërore të ligjit, rendit, drejtësisë dhe autoritetit. Ai është Program Hyjnor dhe Ligj i shpallur që bën shpjegimin realist të jetës dhe përkon me natyrën njerëzore. Sheriati u shpjegon muslimanëve se si ata ta kuptojnë botën dhe jetën përmes arritjes së virtyteve, moralit, shkencës dhe forcës.
Ligji islamik përmban rregulla që definojnë dhe dizajnojnë marrëdhëniet ose më saktë të drejtat dhe obligimet në raportin njeri-njeri, njeri-shoqëri, njeri-natyrë dhe njeri-Krijues. Islami në tërësinë e tij është një mendim alternativ për njerëzimin, si një sistem besimi dhe një mënyrë jetese.
Ai është një vetëdije e thellë politike ngase përshkohet nga një konceptim i përgjithshëm dhe i kompletuar mbi jetën, universin, shoqërinë, qeverisjen, dhe ndërlidhet ngushtë me politikën, ekonominë, kulturën, dhe etikën.

Islami besim dhe ligj (akide dhe sheriat)

Fjala Din që Kur’ani e përmend me qindra herë nënkupton bindje ndaj vullnetit të Zotit, si në jetën e individit ashtu edhe të bashkësisë, sepse Islami dallon nga ajo që kuptohet me fjalët religjion në Perëndim.
Islami fokusohet mbi një shpjegim realist të jetës dhe mbi përhapjen e të kuptuarit të jetës në formën e saj reale, si një hyrje që përgatit rrugën për jetën e dytë. Islami nuk e mallkon këtë botë. Për muslimanin e gjithë toka është xhami, dhe kur ai nuk ka ujë mund të pastrohet prej saj (të marrë tejemum).
Formula: “ata që besojnë dhe bëjnë punë të mira” ka karakter religjioz, moral dhe shoqëror. Islami ngërthen gjithë aktivitetin dhe veprimtarinë e njeriut. Ai s’është religjion që njeriut ia ndalon të mirat e kësaj bote ose që urdhëron heqjen dorë nga kjo botë.
Islami si fe (din) e shpallur integron shpirtin dhe trupin, besimin dhe veprat, qiellin dhe tokën, dynjanë dhe ahiretin, namazin dhe zekatin, agjërimin, haxhin dhe kurbanin. Islami është Fe që e pohon jetën dhe botën, por e disiplinon ndjekjen e tyre me moralitet; dhe që i pohon vlerat e pastërtisë, besnikërisë dhe devocionit.
Islami vendos lidhjen mes fesë dhe shkencës, religjionit dhe politikës, xhamisë dhe shkollës, tokës dhe qiellit, dynjasë dhe ahiretit, trupit dhe shpirtit, arsyes dhe besimit, idesë dhe praktikës, besimit dhe shehadetit.
Ai krijon një sistem në të cilin individi nuk konsiderohet si një vegël mekanike në sistemin shoqëror, as shoqëria si një organizim i krijuar për hir të individit. Më saktë, ai i jep secilit – individit dhe shoqërisë – të drejtat e tyre dhe i siguron individit si dinjitetin e tij shpirtëror, ashtu edhe atë material.
Edhe burimet e islamit e kanë shenjën e kësaj dyjësije: Kur’ani dhe Hadithi që përfaqësojnë shpalljen dhe përvojën, amshimin dhe kohën, mendimin dhe praktikën. Islami si program hyjnor është më pak mënyrë e mendimit, më tepër mënyrë e jetesës. Komentuesi më i mirë i Kur’anit është vepra e Muhammedit a.s. Madje pa një praktikim dhe jetësim, Kur’ani është i pakuptueshëm.
Sunneti i Muhammedit plotësoi hallkën munguese midis të menduarit dhe të bërit, midis aperceptimit ideacional dhe veprimit, midis mendimit dhe jetës e historisë.
Vepra e Muhammedit a.s ishte jetësim i Kur’anit andaj me plotë të drejtë është thënë se Muhammedi a.s ka qenë Kur’ani i gjallë që ka ecur mes njerëzve.
Fillimi i Islamit ishte në Mekë dhe shpellën Hira ku njëra reprezenton veprimin kurse tjetra meditimin.
Më vonë do të jetë Medina. Islamin aty do ta gjejmë jo vetëm si besim, por edhe si politikë, Medina do të shndërrohet në komunë fetare dhe shoqëria islame në komunitet politikë. Në Medinë feja e fundit e shpallur njerëzimit, Islami, është manifestuar dhe jetësuar, si rezultat i të cilit jeta e njerëzve ndryshoi. Muhammedi a.s shembujt e parë historik dhe universal të aplikimit të Islamit i dha në një copë vend (lokalitet) të quajtur Jethrib-Medine.
Medina u mbiemërua me këtë emër ngase në këtë qytet u realizua Din-i i vërtetë për njerëzimin. Atje besimtarët iu nënshtruan autoritetit dhe juridiksionit të Pejgamberit a.s. Medina është vendi ku jetoi dhe u zhvillua tradita, praktika e Pejgamberit a.s. Marrëdhëniet njerëzore, jeta shoqërore, e drejta, ekonomia, politika, morali si dhe çdo sjellje njerëzore dhe shoqërore, morën formën e vet dhe u zbatuan në Medinë, në bazë të mesazhit dhe parimeve themelore të Islamit.
Mesazhi islam bëri që populli më i prapambetur i asaj kohe, me pranimin e Islamit, të bëjë një kërcim të madh drejt virtytit, humanizmit, dijes dhe urtësisë. Arabët dolën nga errësira në dritë, dhe ata u bënë prijësit e botës së qytetëruar.
Islami i disiplinoi dhe i bashkoi muslimanët përgjatë gjeneratave, shekujve dhe kontinenteve, në çdo aspekt të jetës së tyre, duke vulosur mendjet e tyre, zemrat e tyre dhe veprat e tyre me vulën e Islamit. Kështu i konvertuari kaloi nga Koha e Gurit në kohen e dijes, shkencës dhe përparimit me një kërcim të paparë, nga miti dhe supersticioni drejt empirizmit dhe dëshmisë racionale, dhe nga lufta për mbijetesë individuale apo fisnore drejt asaj të mëkëmbësisë hyjnore të historisë njerëzore.

[Maxi]

Religjioni

Islami imiton shembullin sipas të cilit Zoti qeveris mbretërinë e Tij, ai është një imitim i rendit kozmik i manifestuar këtu në këtë jetë njerëzore si një rend shoqëror dhe politik.

Islami nuk është religjion por Fe (Din), që ngërthen të gjitha aspektet e jetës së njerëzimit sikurse janë: aspektet politike, sociale, ekonomike, juridike, apo ushtarake.
Religjioni nuk duhet të konsiderojë se do te jetë aq më religjion sa më shumë ta mohojë politikën dhe forcën. Të largosh politikën dhe ekonominë nga ndikimi i fesë dhe të abstenosh e heqësh dorë nga kjo botë në emër të religjionit dhe metafizikës së tij, do të thotë dalje nga bota reale në botën e utopisë.
Pikërisht për këtë në Islam gjejmë inkorporimin e këtyre dy elementeve. Islami nuk mund ta pranojë shekullarizmin dhe as shekullarizmi nuk mund ta gjejë vendin në gjirin e Islamit. Alternativa e shekullarizmit do t’i shkaktonte pasoja katastrofale Islamit dhe do ta shpinte drejt vdekjes. Kjo ngase Islami pa ligjin e tij, Sheriatin, nuk do të ishte i plotë, por i cunguar, gjysmak, nuk dot ishte Din-i, feja që ka shpallur i Gjithëdituri, sikurse e gjejmë në Kur’anin Famëlartë.
Shkëputja e Islamit nga realiteti dhe aktiviteti i gjithmbarshëm i njeriut dhe mospërfillja e moszbatimi i Ligjit të tij do të ishte blasfemi. Sepse, vetëm Zoti është Krijuesi, Poseduesi, Ligjvënësi dhe Mbizotëruesi Absolut i gjithçkaje që ekziston. Andaj, të gjithë të dërguarit i kanë ftuar njerëzit që të ndërgjegjësohen e të njohin sovranitetin absolut, që i përket ekskluzivisht All-llahut, dhe kanë kërkuar që jetën e tyre ta jetojnë sipas modelit dhe programit të shpallur nga Zoti.
Në Islam sovraniteti nuk u përket njerëzve si një popull, apo si një kolektiv, por ligjit. Askush në shtetin islamik nuk “bën ligje”; vetëm Zoti bën, dhe Ai veproi kështu për herë të fundit me revelimin e Kur’anit dhe ilustrimin e Pejgamberit Muhammed.
Islami si fe e shpallur nuk kufizohet vetëm në aspektin shpirtëror, por ofron vizionin e një jete civilizuese: të një jete shoqërore të ligjit, rendit, drejtësisë dhe autoritetit. Ai është Program Hyjnor dhe Ligj i shpallur që bën shpjegimin realist të jetës dhe përkon me natyrën njerëzore. Sheriati u shpjegon muslimanëve se si ata ta kuptojnë botën dhe jetën përmes arritjes së virtyteve, moralit, shkencës dhe forcës.
Ligji islamik përmban rregulla që definojnë dhe dizajnojnë marrëdhëniet ose më saktë të drejtat dhe obligimet në raportin njeri-njeri, njeri-shoqëri, njeri-natyrë dhe njeri-Krijues. Islami në tërësinë e tij është një mendim alternativ për njerëzimin, si një sistem besimi dhe një mënyrë jetese.
Ai është një vetëdije e thellë politike ngase përshkohet nga një konceptim i përgjithshëm dhe i kompletuar mbi jetën, universin, shoqërinë, qeverisjen, dhe ndërlidhet ngushtë me politikën, ekonominë, kulturën, dhe etikën.

Islami besim dhe ligj (akide dhe sheriat)

Fjala Din që Kur’ani e përmend me qindra herë nënkupton bindje ndaj vullnetit të Zotit, si në jetën e individit ashtu edhe të bashkësisë, sepse Islami dallon nga ajo që kuptohet me fjalët religjion në Perëndim.
Islami fokusohet mbi një shpjegim realist të jetës dhe mbi përhapjen e të kuptuarit të jetës në formën e saj reale, si një hyrje që përgatit rrugën për jetën e dytë. Islami nuk e mallkon këtë botë. Për muslimanin e gjithë toka është xhami, dhe kur ai nuk ka ujë mund të pastrohet prej saj (të marrë tejemum).
Formula: “ata që besojnë dhe bëjnë punë të mira” ka karakter religjioz, moral dhe shoqëror. Islami ngërthen gjithë aktivitetin dhe veprimtarinë e njeriut. Ai s’është religjion që njeriut ia ndalon të mirat e kësaj bote ose që urdhëron heqjen dorë nga kjo botë.
Islami si fe (din) e shpallur integron shpirtin dhe trupin, besimin dhe veprat, qiellin dhe tokën, dynjanë dhe ahiretin, namazin dhe zekatin, agjërimin, haxhin dhe kurbanin. Islami është Fe që e pohon jetën dhe botën, por e disiplinon ndjekjen e tyre me moralitet; dhe që i pohon vlerat e pastërtisë, besnikërisë dhe devocionit.
Islami vendos lidhjen mes fesë dhe shkencës, religjionit dhe politikës, xhamisë dhe shkollës, tokës dhe qiellit, dynjasë dhe ahiretit, trupit dhe shpirtit, arsyes dhe besimit, idesë dhe praktikës, besimit dhe shehadetit.
Ai krijon një sistem në të cilin individi nuk konsiderohet si një vegël mekanike në sistemin shoqëror, as shoqëria si një organizim i krijuar për hir të individit. Më saktë, ai i jep secilit – individit dhe shoqërisë – të drejtat e tyre dhe i siguron individit si dinjitetin e tij shpirtëror, ashtu edhe atë material.
Edhe burimet e islamit e kanë shenjën e kësaj dyjësije: Kur’ani dhe Hadithi që përfaqësojnë shpalljen dhe përvojën, amshimin dhe kohën, mendimin dhe praktikën. Islami si program hyjnor është më pak mënyrë e mendimit, më tepër mënyrë e jetesës. Komentuesi më i mirë i Kur’anit është vepra e Muhammedit a.s. Madje pa një praktikim dhe jetësim, Kur’ani është i pakuptueshëm.
Sunneti i Muhammedit plotësoi hallkën munguese midis të menduarit dhe të bërit, midis aperceptimit ideacional dhe veprimit, midis mendimit dhe jetës e historisë.
Vepra e Muhammedit a.s ishte jetësim i Kur’anit andaj me plotë të drejtë është thënë se Muhammedi a.s ka qenë Kur’ani i gjallë që ka ecur mes njerëzve.
Fillimi i Islamit ishte në Mekë dhe shpellën Hira ku njëra reprezenton veprimin kurse tjetra meditimin.
Më vonë do të jetë Medina. Islamin aty do ta gjejmë jo vetëm si besim, por edhe si politikë, Medina do të shndërrohet në komunë fetare dhe shoqëria islame në komunitet politikë. Në Medinë feja e fundit e shpallur njerëzimit, Islami, është manifestuar dhe jetësuar, si rezultat i të cilit jeta e njerëzve ndryshoi. Muhammedi a.s shembujt e parë historik dhe universal të aplikimit të Islamit i dha në një copë vend (lokalitet) të quajtur Jethrib-Medine.
Medina u mbiemërua me këtë emër ngase në këtë qytet u realizua Din-i i vërtetë për njerëzimin. Atje besimtarët iu nënshtruan autoritetit dhe juridiksionit të Pejgamberit a.s. Medina është vendi ku jetoi dhe u zhvillua tradita, praktika e Pejgamberit a.s. Marrëdhëniet njerëzore, jeta shoqërore, e drejta, ekonomia, politika, morali si dhe çdo sjellje njerëzore dhe shoqërore, morën formën e vet dhe u zbatuan në Medinë, në bazë të mesazhit dhe parimeve themelore të Islamit.
Mesazhi islam bëri që populli më i prapambetur i asaj kohe, me pranimin e Islamit, të bëjë një kërcim të madh drejt virtytit, humanizmit, dijes dhe urtësisë. Arabët dolën nga errësira në dritë, dhe ata u bënë prijësit e botës së qytetëruar.
Islami i disiplinoi dhe i bashkoi muslimanët përgjatë gjeneratave, shekujve dhe kontinenteve, në çdo aspekt të jetës së tyre, duke vulosur mendjet e tyre, zemrat e tyre dhe veprat e tyre me vulën e Islamit. Kështu i konvertuari kaloi nga Koha e Gurit në kohen e dijes, shkencës dhe përparimit me një kërcim të paparë, nga miti dhe supersticioni drejt empirizmit dhe dëshmisë racionale, dhe nga lufta për mbijetesë individuale apo fisnore drejt asaj të mëkëmbësisë hyjnore të historisë njerëzore.

[Maxi]

Zemra e Islamit është të perceptuarit e tij integral të botës

Sheriati përfshin porosi të shpallura nga Zoti, që kanë të bëjnë edhe me sferën shpirtërore edhe me sferën profane të jetës. Kur’ani dhe Sunneti përmbajnë qindra norma dhe rregulla nga jeta e përditshme, ndër të cilat ka edhe norma që kanë të bëjnë me shtetin, politikën dhe ekonominë.
Islami nuk është i lidhur vetëm për xhami, shtëpi, treg, pallat qeveritar, për luftë e paqe, por Islami është shkencë, politikë, punë, aktivitet, luftë-xhihad, ai është i pandarë nga çdo aktivitet i tij duke ia sqaruar njeriut atë që është e lejuar dhe atë që është e ndaluar. Prandaj, Islami nuk është vetëm raport individual i njeriut ndaj Krijuesit, por ai është më shumë se kaq ngase përfshin: diturinë, besimin, shkencën, artin, moralin, drejtësinë, traditën, të gjitha aftësitë dhe shprehitë të cilat njeriu i realizon si anëtar i shoqërisë.
Islami mbron institucionin e familjes, u përmbahet parimeve të drejtësisë, vetëmjaftueshmë risë, përgjegjësisë personale dhe kolektive, lirisë së besimit dhe mendimit, konsultimit (shuras) dhe parimit të njëshmërisë së njerëzimit në aspektet e origjinës së tij, interesave dhe fatit të tij.
Muslimanët nuk janë të përkryer, por ata pranojnë porosinë nga i Përkryeri. Ne, natyrisht nuk mund të arrijmë përsosmërinë, por neve për këtë na drejtohet i Përkryeri duke na dëftuar rrugët më të mira. Çdo injorim i yni i Rrugës së Vërtetë (Siratul mustekim) do të na kushtojë me humbje katastrofike dhe me destruksione të mëdha.”

Promotorët e privatizimit të religjionit

Në rastin e Islamit duhet parë, mes të tjerash, se çështja e raportit mes fesë dhe politikës nuk është identik, sikurse raporti i kishës dhe religjionit. Nëse këtij dallimi nuk i kushtohet kujdes, mund të arrihen disa konfuzione si në planin teorik ashtu edhe në atë praktik.
Filozofia perëndimore në tërësi mohon ekzistimin e zgjidhjes me anë të Shpalljes dhe Urtësisë së Zotit. Njeriun perëndimor e kanë mësuar se privatisht mund të jetë i krishterë, kurse si njeri publik, afarist dhe politikan, mund të jetë edhe makiavelist. Çështja e fesë është çështje individuale e individit dhe sipas Krishterizmit kisha kultivon shpirtin, kurse shteti sundon trupin, sipas thënies: Zotit hyjnoren, mbretit mbretëroren.
Ndërkaq Islami, këtij pasazhi biblik, i përgjigjet me parullën “Din ve devle” (Islami “fe dhe shtet”). Sepse e gjithë shpallja kur’anore është gjithëpërfshirë se, meqenëse ajo e posedon individin dhe shoqërinë me tërësinë e tij.
Pra, ndryshe nga Krishterizmi, Islami kërkon që të formojë një shoqëri të mirëfilltë islame që udhëhiqet nga parimet fetare dhe morale, dhe meqenëse ndryshimet shoqërore nuk krijohen në vakum, por nëpërmjet transformimit të shoqërisë, pikërisht për këtë arsye raporti i Islamit me politikën është i lidhur ngushtë dhe i pandashëm. Ai kërkon nga muslimanët që ta organizojnë veten në mënyrë kolektive, që të vendosin një sistem që të rregullojë marrëdhëniet ndër-njerëzore, që t’i gjykojë konfliktet me drejtësi dhe paanësi, dhe që të vërë në jetë synimin e Zotit në botë dhe në histori.
Me integrimin e tij politik (religjioni si fe dhe si shtet -din ve devle), Islami rrënon nocionin eurocentrik dhe atë shekullar të religjionit të cilin Perëndimi e konsideron të aplikueshëm për të gjithë.
Ka pohime të gabuara sipas të cilit: “Zoti dëshiroi që Islami të jetë religjion, njerëzit me atë bënë politikë!” Ndërkaq për muslimanët religjioni dhe politika nuk janë as të kundërta dhe as të ndara.
Ka prej muslimanëve që gjërat i shohin nga prizmi nacionalist dhe nëse rregullat e fesë, udhëzimet e religjionit dhe parimet e kulturës do t’u shërbenin qëllimeve të nacionalizmit, nacionalisti do ta mbështeste religjionin e vet me shumë dëshirë, e nëse këto parime bien ndesh me nacionalizmin, ai nuk do ta pranonte fenë e vet, por do të gjente e do të pranonte parime dhe teori të tjera.
Mirëpo, duhet të jetë e qartë se Islami kërkon që shoqëria të organizohet në parimet moralo-etike e juridike që ofron ai nëpërmjet krijimit të sistemit politik, ekonomik dhe juridik-shtetë ror, që do të përcaktonte vetëdijen fetare, shoqërore dhe pse jo edhe atë kombëtare të saj.
Islami dhe Krishterizmi nuk janë dalluar gati për 1200 vjet në aspektin e veprimtarisë dhe ndikimit të tyre tek ithtarët e vet. Pasi mbreti Konstantin e mori timonin e Perandorisë Romake në shek. IV-të , religjioni i krishterë u bë religjion shtetëror, ashtu sikurse është edhe në kohët më të reja në vendet ortodokse të Evropës Juglindore.
Ishte Reformacioni dhe Iluminizmi që luftuan ndikimin e Kishës dhe bënë ndarjen e fesë nga shteti. Mirëpo edhe përkundër asaj se në Evropë kemi ndarjen e shtetit nga religjioni, megjithatë, sikurse thotë Murad Hofmann, në Gjermani prapëseprapë gjenden festa fetare që i mbron shteti, mblidhet tatim për Kishën, mbahet mësim fetar në shkollat shtetërore dhe mësuesit fetarë paguhen nga buxheti shtetëror. Në gjyq dhe në ushtri betimi bëhet në Zot, ashtu sikurse titullohet edhe Kushtetuta Federale. Në ushtri janë të punësuar edhe priftërinj ushtarak, në muret e shkollave qëndrojnë të varur kryqet. Dhe këtë gjë gjermanët me të drejtë nuk e ndiejnë si obskurantizëm mesjetar.
Nëse kështu qëndron gjendja në shumë shtete perëndimore duke përfshirë edhe SHBA-të, që sipas Eduard Seidit është vendi që më së shumti merret me fe, atëherë pse Islami të akuzohet si luftëtar dhe mbrojtës i idesë për shtet fetar? Islami nuk kërkon asgjë tjetër veçse shtetin e këtij lloji, ku religjioni dhe politika, religjioni dhe ekonomia, religjioni dhe shoqëria të jenë afër njëra-tjetrës dhe të ndërlidhura mes tyre
Muslimanët e të gjithë vendeve e kanë pranuar shtetin islamik si të domosdoshëm për Islamin dhe e kanë kuptuar përligjjen e tij si të bazuar në Sheriat. Juristët islamë vënë në dukje se kërkohet që seksionet dhe klauzolat e shumta të Ligjit të mbështeten dhe të zbatohen nga shteti. Pa shtetin, konkludojnë ata, këto segmente të Sheriatit nuk do të respektoheshin, një mungesë që dënohet qartë nga Kur’ani si i barabartë me braktisjen e të tërë religjionit dhe prej këtu, që rezulton në apostazi: “E kush nuk gjykon me atë që e zbriti All-llahu, ata janë mohues.” (El Maide: 44); “E kush nuk vendos sipas asaj që zbriti All-llahu, ata janë mizorë (të padrejtë)” (El Maide: 45); “E kush nuk gjykon sipas asaj që All-llahu e zbriti, të tillët janë mëkatarë të dalë jashtë rrugës së Zotit.” (El Maide: 47).
E drejta islame për shtetin e saj ideal nuk kërkon ndonjë formë të caktuar shtetërore. Çdo gjeneratë muslimane është e ftuar që të gjejë për vete atë organizim shtetëror që i përgjigjet më së miri nivelit të saj zhvillimor.
Forma e shtetit, sikurse ajo e shtetit të parë në islam në Medinë, mund të jetë edhe republikë. E drejta islame në asnjë rast nuk e kërkon teokracinë në kuptimin e ngushtë të fjalës, gjegjësisht sundimin e klerikëve, ngase në Islam nuk ka kler.

[premium]

Vetëm një gjë të tilla e di ....
ne Botë sistemet ke politike apo ideologjike lindin ,, dhe dikur humben ose nuk vlen më.
ndersa Islami lindi , më tej lind ... dhe asnjehere nuk do shuhet .

[Lapsi]

Demokracia ne islam

Shkruar nga
Agim Jakupi

Fjala demokraci ka treguar gjithmonë një entitet politik, një formë shteti e qeverisjeje. Nocionin e demokracisë shoqërore e fut Tokëvili te DE LA DEMOCRATIE EN AMERIQUE. Kur, më 1831, vizitoi Shtetet e Bashkuara, Tokëvili u befasua nga një “gjendje shoqërore” që Europa nuk e njihte. Po duhet kujtuar se në fakt Shtetet e Bashkuara në atë kohë kishin një sistem politik të një Republike, por ende jo një demokraci. Pra, këtu demokracia nuk ishte e kundërta e regjimit shtypës, tiranisë, por e “aristokracisë”... Si duket Tokëvili nuk e ka vërejtur se ato njerëz atje dhe kudo në perëndim kanë jetuar (jetojnë) në një kohë përplot shqetësime. Jeta ska domethënie. Njerëzit e harxhonin jetën në aktivitete të paqëllimta dhe të pakuptimta, por kjo gjithnjë në emër të demokracisë. Por zotëri Tokëvil ku na mbeti lumturi, besa për këtë nuk mundem të flasë, se kam frikë se do të akuzohem se vuaj nga romantizmi. Është e dobishme të studiohet dhe të kuptohet se si doli në skenë kjo kohë e turbullt në të cilën është duke jetuar njeriu. Pra, për të shëruar një sëmundje a nuk duhet pikësëpari ta përcaktojmë diagnozën? Kush do ta shpëtojë këtë njerzim të tërbuar dhe të devijuar? Vrasjet e përgjakshme, luftërat, eksploatimi që nuk njeh drejtësi, varfëria e madhe, tronditjet shpirtërore, devijimet seksuale, plaçkitjet dhe krimet, dhuna dhe terrori, njerëzit përplot dhembje që në çdo katër minuta provojnë të bëjnë vetëvrasje... A thua demokracia nuk mund të përkufizohet kësisoj: të vrojtosh dhe të ofrosh zgjidhje për çështjet e kohës? Çdo mësim që përcakton diagnozë të drejtë dhe që ofron zgjidhje të shëndosha për çështjet ose problemet e kohës aktuale, është bashkëkohor dhe demokratik. S’do mend se ky qëndrim është mjaft i saktë, sepse islami me të vërtetë është fe që dallohet nga tjerat sepse i drejtohet çdo kohe, ngase njerëzimit “izmat” e shtyjnë prej një mashtrimi në tjetrin. Nga njëra anë ideologjitë që njeriun e shndërrojnë në objekt, sistemet të cilat i kanosen natyrës dhe jetës së gjallë, nga ana tjetër mësimi hyjnor që na bënë qenie më të ndershme të gjithësisë, mëkëmbës dhe përfaqësues të ndershëm të All-llahut në faqe të tokës. Le të ndalemi pak edhe në pikën e fundit lidhur me temën tonë: Në ditët e sotme shpesh shtrohet pyetja nëse Islami përputhet me demokracinë. Po ia fillojmë me një thënie të dijetarit Jusuf El Kardavi, ku thotë: Ai i cili demokracinë e barazon e me mosbesim, nuk e kupton as Islamin , as demokrcinë. Ajo që vlen për të drejtat e njeriut vlenë edhe për demokracinë brenda botës muslimane. Rezultatet e këtyre polemikave të ashpra janë mjaft me rëndësi. Nuk e kam për qëllim të konsiderojë demokracinë si alternativë të Islamit, por si parim Islam. Për tejkalimin e temës që ka të bëjë me demokracinë, mirë është që Islami të mos largohet nga kjo botë, por në mënyrë të barabartë të pranojë edhe këtë edhe botën tjetër, gjë e cila e bën religjionin politik. Nëse muslimani e sheh një të keqe, atëherë ai e largon me dorë “nëse nuk mundet atëher “me gjuhën e tij”, e nëse nuk mundet edhe me këtë atëherë një djë të tillë e bënë “me zemër”. Dhe këtu nuk ka dyshim, se Islami mundet të qëndrojë në shtet dhe në ekonomi.
Gjdo musliman nuk është i kënaqur vetëm me shqiptimin e Shehadetit, por shumë pak e kanë kuptuar se ndotja e rrethit nuk është gjë tjetër pos pas-efekt i ndotjes së shpirtit të njeriut, gjë që lindi në çastin kur njeriu i perëndimit vendosi të luaj rolin e Hyjnisë mbi sipërfaqen e tokës. Andaj edhe mendojmë se besimtarët e Jezusit si krishterë të parë, njëkohësisht konsiderohen edhe si besimtarë të fundit, si dhe siç dihet Jezusi nuk e konsideronte veten si themelues të një religjioni të ri, por si reformator i judaizmit të vet. Ndërkaq Muhammedi a.s. mendoi për dy fenomenet: në mundësinë e Ditës së Fundit dhe në mundësinë e rrjedhave historike. Në fillim të shekullit disa intelektual ishin të magjepsur nga Perëndimi, se kërkuan birësimin e të mirës dhe të keqes së përvojës Perëndimore, e tashmja përshkruhet nga një zhgënjim i madh për shkak të kalbëzimit moral dhe të padrejtsive politike të Perëndimit, sa njerëz mohojnë gjithçka Perëndimore, duke përfshirë dhe demokracinë.
Është e vërtetë se nuk është e mundur të krahasohet sistemi Islam që u krijua në fillim të shekullit VII me institucionet demokratike të Perëndimit, të cilat u zhvilluan shumë shekuj më vonë. Perëndimori beson se shoqëria rregullohet me ndihmën e ligjeve. Qysh nga “Shteti” i Platonit e nëpërmjet utopive të njohura për rregullimin ideal të shtetit, por realiteti tregon se në shoqëri diçka është e kalbur. Vera, bixhozi dhe falli- tre gjëra mjaft të përdorura në atë kohë në Lindje, janë eliminuar me një ajet të vetëm Kuranor, me shpjegimin: Se janë të ndaluara nga Zoti. Kurse, Ligji për ndalimin e alkoolit amerikan, i shpallur në emër të shkencës dhe i sendërtuar me fuqinë e njërës më të organizuara të botës, u deshtë të tërhiqej, pas përpjekjeve 13 vjeçare, të përmbushura me dhunë dhe krime. A nuk është ky shembull që fletë qartë se shoqëria mund të përmirësohet vetëm me anën e Zotit? Medet! Demokracitë në Perëndim janë më të mëdha pas dhunës se sa pas demokracisë. Si mund ta akuzojnë Islamin kur vetë kanë dështuar...Është për me u habitur, Amnesty Internacional, organizatë e njohur për mbrojtjen e të drejtave të njeriut, nuk arriti ti ndihmojë njerëzimit me gjë tjetër përveç publikimit të raporteve në gazeta. Mandej OKB-e cila nuk është gjë tjetër veç se një dështuese e madhe. Kush i krijoi këta institucione Islami apo Perëndimi? Dihet se Perëndimi është ai që çdo gjë që krijon nuk respektohet se kjo për ta ,kuptohet, është demokratike. Edhe pse gjendet në dështim të plot, perëndimi e akuzon Islamin se nuk i pranon të drejtat e njeriut, të drejtat themelore të gruas dhe nuk janë të aftë për ta treguar demokracinë. Kurse e vërteta qëndron në anën e Islamit:
1. Të drejtat e njeriut- Në Perëndim fillohet prej aty se, përkujdesja për të drejtat e njeriut në mënyrë të përgjithshme bëhet vetëm në Perëndim, duke konsideruar se në botën Islame anashkalohen. Vallë a ka pasur shkelje të së drejtave të njeriut në ndonjë kohë tjetër më tepër se gjatë periudhës së dy luftërave botërore ( ku u përdoren armët bërthamore), gjtaë kohës së terrorit Stalinist, apo gjat pastrimit etnik në Bosnje dhe Kosovë? Nuk ekziston ndonjë ekuivalent musliman për llogoret naziste të vdekjes, për gjenocidin e përmasave të gjëra siç ishin ato në Amerikën Jugore dhe Australi, për racizmin e egër japonez të vitit 1945 dhe as me kulturën amerikane e përcjellë me ekzekutimet dhe brutalitetin e ushtruar ndaj zezakëve. E sa i përket Islamit, edhe pse ka shumë shembuj, por mjafton të përmenden vetëm dy:
a) Qabeja, vendi i shenjtë i adhurimit, kështu personi që ngjitej në çatinë e saj për të bëre thirrjen për lutje, sipas traditës së perëndimit për një vendë të tillë, duheshte të ishte prej një shtrese të lartë. Kurse Bilalli ishte vetëm skllav i zi... ja demostrimi i demokracisë në Islam.
b) Gjatë kohës së kalifit Omer ibn Hatabit, guvernatori i Egjptit organizoi një garë kuajsh ku mori pjesë edhe djali i tij, i cili e humbi garën që bëri me një të ri kopt. Prej mërzizë së humbjes djali i guvernatorit e goditi me kamxhik rivalin e tij duke i thënë; “le të jetë mësim kjo, që mos të kalosh më djalin e fisnikut”. Me të kuptuar Omeri r.a i thiri që të paraqitej urgjentisht guvernatori me të djal. Ai e detyroi koptin që ta godas edhe djalin e fisnikut... dhe ju drejtua guvernatorit: Që kur i keni kthyer në robër, njerëzit e lindur të lirë nga nëna.
2. Të drejtat e gruas: Mund të themi se historia është histori, por prapëseprapë vetëm atëher nëse historia është vetëm histori. Sot një nga vajzat amerikane në moshën 15-19 vjeç aborton ose lind fëmij. Më tepër se 15% nga të gjitha amerikanet deri në moshën 19 vjeçare, së paku një herë, kanë qenë shtatëzëna. Gjdo e 4-ta femer amerikane dhunohet prej 2-6 sulmuesve dhunues, shumë nëna braktisen nga fëmijët e tyre, e shumë të tjera malltretohen poashtu nga bashkëshorti dhe fëmijët, e shume të vërteta tjera, që mundeni të vërtetoeni vetëm nëse qëndroni 1 minut para një TV-je amerikane. Vlenë të përmendet trendi i ashpërsisë seksuale që erdhi si pasojë e revolucionit seksual e që mbaroi me legalizimin e homoseksualizmit( Vallë Zoti nuk e dënoi popullin e Lutit për këte gjë?). Më 1972 në SHBA (në Doracakun diagnostik për klasifikim të sëmundjeve psiqike), homoseksualizmi konsiderohej sëmundje psiqike, por në botimin e dytë homoseksualizmi nuk përmendet si sëmundje, por “stil jetësor”. Ka të drejtë Novalis kur thotë se: Aty ku nuk ekzistojnë Zota, do të sundojnë fantazmat. Cka mendoni për rolin e femrës në Islam? Kjo është çështje emocionale se ajo reduktohet pikërisht në një element margjinal, siç është shamia, si simbol Islam. Perëndimorët e kanë rëndë, që stereotipat imagjinuese për femrat joshëse syzeza të haremit, pajtohen me “fundamentalistet” reale të fqinjësisë, të cilat e fshehin bukurin e tyre femërore. Unë mbeta i habitur kur një koleg maqedon më pyeti se sipas Islamit a posedon femra shpirt dhe a do të hyjnë femrat në xhenet. Duke menduar rreth këtij botkuptimi të gabuar dhe stereotipe ndaj islamit, erdha në përfundim se si Islami nuk varet vetëm nga temat “e të drejtave të njeriut”ose “demokracia”, por në shikim të parë nga të kuptuarit e çështjes së “femrës“, rreth së cilës u thurën mjaft të pavërteta. Kurse pergigjeja ime drejtuar kolegut ishte: Jeni mësuar të thoni se femrat janë të krijuara vetëm për familje dhe fëmijë..., por Islami ua garanton atyre të gjitha të drejtat dhe liritë, të cilat i dëshirojnë feministet perëndimore, përveç prostitucionit, lezboizmit dhe abortimit.

[Lapsi]

Vlenë ti përmendim dy fakte historike:
a. Beteja e Devesë e zhvilluar afër Basrës më 656... e udhëhoqi Aisheja gruaja e ve e Muhammedit a.s.dhe
b. Me të vërtetë bota muslimane me Benazin Buton e Pakistanit (1988) dhe Begum Halide Zia (1991), ka pasur më së shumti femra në krye të shtetit se sa Gjermania, Franca, Anglia dhe SHBA së bashku.

3. Demokracia- Mendoj se as kombet Islame, as ato krishtere nuk duhet t’ia detyrojnë pikpamjet e veta njëri-tjetrit, por nuk ndodhë kështu, ngaqë perëndimi, në mënyrë të njëanshmei pengoi vetëqeverisjet e muslimanëve në përputhje me Islamin,ngase ata mbështeten diktaturat laike dhe diktaturat që në mënyrë të gënjeshtërt vetëshpallen si Islame. Kudo ku procesi demokratik është gati të sjellë fitoren e një partie Islame, ndërhyjnë menjëherë aleancat paradoksale dhe e ndërlikuar ndërmjet demokracive kryesore dhe diktaturave sunduese, për ta asgjësuar këtë përpjekje pa i dhënë mundësi që të vërtetojë ose çvërtetojë vetveten. Kjo bëhet ngase, në Islam, drejtuesi mban përgjegjësi para kombit, duke u quajtur shërbetoti dhe sundimtari i tij. Është kundër Islamit të gjykohen vetëm njerëzit e thjeshtë dhe të dobtit, duke lejuar ndërkohë që të mos ndëshkohen për shkeljet të pasurit ( perkujtohu në shembullin me guvernatoin). Në ditët e sotme mjaftë shpesh shtrohet pyetja nëse Islami përputhet me demokracinë. Kundërshtarët tradicional të Islamit në Perëndim, edhe në media edhe në rrethet politike, gjithashtu, nuk lodhen së përshkruari Islamin si një besim anti-demokratik, se është kundër njerëzimit, pasi paska dënime të rrepta për vjedhësit dhe për të pamoralshmit-tradhëtarët. Për këte skemi pse të futemi në panik, vlenë të përkujtojmë se si edhe disa shtete të fuqishme të perëndimit( veçojmë SHBA-të), jo vetëm që nuk e kan hequr këtë dënim, por e zbatojnë me qindra herë gjatë një viti: prerja e kokës, varja në litar, injeksioni me helm në venë ose vendosja e të gjykuarit në karrige elektrike etj. Do të thote se kjo e thëne e tyre nuk qëndron, pasi që islami nuk është fjalë magjike që do ti zgjedhë problemet e ndërlikuara ekonomike, politike dhe shoqërore që e rëndojnë në shpatullat vendet e tyre. Është e vërtetë se, ligji nuk njeh kufi. Të gjithë atyre që shformojnë dhe shtrembërojnë demokracinë, do të doja tu themë se demokracia nuk ka qenë kurrë e huaj për Islamin: vujatjet e tij të vazhdueshme kanë qenë despotizmi dhe diktatura. Atyre që akuzojnë Islamin se nuk toleron demokracinë, u them se ekanë gabim, dhe se ka një ndryshim shumë të madh mes demokracisë perëndimore dhe Islamit. Një demokraci perëndimore, ndaj Zotit mund t’i vihet veto ose mund të rrëzohet me vota nëse kundërshtarët e Tij ia dalin të grumbullojnë shumicën e votave. Në Islam kushtetuta bazohet tek sheriati, çdo ligj që bie ndesh me te do të jetë jo-kushtetues. Brenda këtij konteksti, rrjedh njëqind përqind procesi demokratik.

E mos u dobësoni (fizikisht) dhe mos u dëshpëroni (shpirtërisht) derisa ju jeni më të lartit, po që se jeni besimtarë të sinqertë.
( Ali Imran: 139)




Shkruar nga:


Agim Jakupi

[GURI SYLAJ]

Ti nuk ke thene asgje, vetem se ke be nje pune- llomotitjet e dikujt i ke ngjite ketu... Me ate pak qe te njohe, nga shkrimet dhe fjalori qe perdore, komenti me larte nuk eshte i yti... nejse, edhe ti je pjese e qyqareve qe cerren per dicka qe ne popull thuhet se mund t'iu kuptojm nese lexojm nga prapa. Per arsye te qarta ju largoheni nga tema qe eshte postuar. Me larte flitet per marredhenie nderkombetare e jo per dogmen fashiste tenden. Te krahasosh Islamin ne marredhenie ne te tjeret me fashizmin dhe komunizmin do te thote se ti jeton ne nje kohe te mbrapsht ku vetem djalli te bene vend


Shume i nderuari Lapsi!

Ne shkrimin e pare une solla dy konstatime dhe tash po e shoh se pikrisht ne ate pike do te thehen "shpatat"!!
Ne momentin kur sillet si fakt (i politikes) Kushtetuta e Medines apo numri i vogel i te reneve ne lufterat qe beheshin ne ate kohe, ti ,detyrimisht ,duhet te pajtohesh me krahasimet ne debat sepse edhe kushtetuta e edhe luftra kishte edhe para Muhamedit a.s e edhe pas Tij ! Dhe ne momentet kur te fiollojn krahasimet atehere duhet me u pajtu se po flasim per ceshtje politike .Ceshtje LUFTE!! Pavarsisht a ishte Aleksandri , Cezari ,Muhamedi a.s apo edhe dikush tjeter ne balle te ushtrive! Dhe kur te behen keto krahasime del se Ushtrite qe i udhehiqte Aleksandri shkonin deri ne 100,000 e 200.00 njerez nene arme vetem ne njeren ane kurse ushtrine qe e udhehiqte Muhamedi a.s shkonte prej 10 deri shume shume 1000 ushtare!! S'do mend se edhe numri i te vrareve ishte shume me i vogel!!
Por ajo qe nuk len vend per krahasime eshte se Muhamedi a.s nuk ishte as politikan (autor kushtetutash ) as stratege i luftrave por ishte PROFET .
Nese pranojm qe te flasim per dy Muhameda atehere duhet te behesh gadi te pranosh edhe krahasimet. E ,krahasime, te cilat nganjehere nuk shkojn ne favor te asaj qe ti deshiron me e thene .Ndodhe qe gjerat te marrin nje rruge te padeshirume dhe ndoshta pa qellim!!!!
Konstatimi i 4peace rreth ISLAMIT dhe ISLAMIZIMIT ,shiqu nga nje prizme reale ,duhet te jet i pranueshem.
Ne pjesen dermuse te shteteve te BESIMIT ISLAM -Besimi eshte i njejet kurse kushtetutat e tyre jan shume te ndryshme bilem nganjehere edhe diametralisht te kunderta!

[Lapsi]

Shume mire po e hedhe topin mbi pararojen e pakapshmerise se reales, duke veshtruar gjerat ashtu sic te konvenojne- kuptohet pa u munduar qe ti kuptosh ata. Kushtetuta e Medines eshte e para qe bashkon nje komunitet... Thjeshte qellimi i shkrimit eshte per me u tregu se Islami eshte sistem qe i pergjigjet cdo situate dhe kohe... Lindja e kushtetutes u be ne fillet e lindjes se shoqerise se pare muslimane, une gjykoj nga ky aspekt e jo nga e drejta romake.
Pasi qe di te merresh me numra, atehere bene nje llogaritje me perqindje se sa do te dalin viktimat ne lufterat e Lekes se Madh.

[luckyman]

Erdogan zitat:"Die Demokratie ist nur der Zug,auf den wir aufsteige,bis wir am Ziel sind.Die Moscheen sind unsere Kasernen,die Minarette unsere Bajonette,die Kuooeln unsere Helme und die Gläubigen unsere Soldaten".

[Lapsi]

Një natë në meditim!

Ndjeja një mungesë të madhe, ndoshta nga nata e gjatë që kaloja në vetmi, duke qenë në punë. Shiqoja nga dritarja e hapur dhe para meje kishte vetem errësirë. Shoqëria më mungonte, nuk kishte njeri që më flet... Në vete mendoja, jam më i humburi nga të humburit e kësaj bote...njerëzit që dikur ishin afër meje tani nuk janë..., shushurimën e tyre e dëgjojë, por ata nuk i shohë... respektin dhe miqesinë, mendoja që ata e kanë shndërruar në tallje dhe armiqësi. Ishte vetëm një mendim që më sillej në kokë dhe doja të gjejë ngushëllimin dhe furnizimin për të qetësuar shpirtin tim të trazuar. Unë udhëtari i anijes kozmike që quhet Tokë...Në këtë natë të errët e të qet, shiqoja edhe qiellin dhe arkitekturën kolosale, më nxiti mahnitje.
Morra krahë me shpritin tim duke soditur ekspozitën e shtruar përgjatë rrugës time... u mundova të kuptoj... Krijova një mendim të prerë për veprën artistike me trajta të përsosura, të krijuara nga Krijuesi... Kuptova, çdo gjë që hynë në ekzistencë, hyn në dyert e domosdoshmërisë dhe është e detyrueshme të ndodhë në bazë të caktimit të pashmangshëm e të amshueshëm. Gjithçka që na rrethon në këtë botë është mashtruese, e ngjyrosur me ngjyra nga më të ndryshmet, sikur rrena...ka një drejtim të caktuar që çon drejtë përfundimit dhe zhdukjes... Çfarë na qenkan veprat, lëvore të ngjitura të cilat bien gjatë turbulencave të kohës, apo ngjyra të improvizuara të cilat zhduken me kalimin e kohës ose sikur lara në rërë të cilën e fshijnë erërat...? Vazhdojë të shiqoj nga dritarja e hapur... dhe ate që shiqoj ma shton besimin dhe vullnetin për të nis një udhëtim të ri shumë më të gjatë se ai i pari, që u ndërpre nga mendjemadhësia, nga vrapimi pas asaj që nuk arrita ta kuptojë asnjëherë... për këtë ia lë fajin paturpësisë së shpirtit të pagdhendur që s’dinë çështë besimi, çështë njerëzia, çështë dashuria, çështë e mira e çështë e keqja..., kjo ndoshta është ajo që gjthë kësaj kohe më bëri aq të “veçantë” që njerëzit shumë lehtë ikin nga unë...!
Edi që konstrukti i kozmosit është i ndërtuar në pajtim me vullnetin dhe urtësinë e Zotit. Edi që Ai çdo gjë ka krijuar... Ai jep besim dhe siguri shpirtërave... dhe i forconë në rrugën e tyre ata që nuk janë të përkulur dhe që iu bëjnë ballë sfidave kohore. Gjithçka është e përkufizuar me kufijtë e kohës dhe hapësirës. Çdo gjë ka pranverën dhe vjeshtën e vet... lulja që lulëzon, një kohë na jep aromë, e pas saj venitet dhe vyshket. Dielli lind, por ai edhe perëndon. Dita përsëritet gjatë ndërrimit të pandërprerë të ditës dhe natës... ashtu siç stinët pasojnë njëra pas tjetrës duke u përsëritur në intervalin e caktuar kohor. Gjithëçka është mashtrim e kalimtare, por Zoti është i përhershmi, Ai është mbi kohë dhe hapësirë. Ekzistenca e Tij është shkaku i ekzistencës sonë...qiellin e mbushur me yje, që shiqojë është përshndritje prej rrezatimeve të dritës së Tij. Ah, o shpirti im që shehë vetëm errësirën e kësaj natës, i lënë në vetmi, dëgjoje klithmën e ndërgjegjës, hapi sytë ndaj të vërtetës dhe ngushëllohu...lutju Zotit për shpëtim, për udhëzim... afrim të zemrës drejtë bukurive të fshehta të ekzistencës së Tij, strehou nën fjalën e Tij... mos përbuzë njeri, mos i ndaj ata por mundohu të arrishë oqeanet e pafundme të aftësisë për të njohur Zotin...
O Zoti im, na i ndriço sytë me dritën Tënde dhe na i shëro zemrat! Mos më bënë nga ata që përbuzin, që veçojnë njerëzit për nga ana materiale, nga pozita dhe grupi qe i takojnë, por më bënë nga ata që iu ndihmon atyre që kanë mbetur në rrugë...
O Zot ty të takon madhështija, kurse mua përkulësia... të lutem më dhuro dritë edhe në këtë natë të errët!

Agim Jakupi
Shkruar më:
15.08.2008

[Lapsi]

Islami eshte kunder spiritualizmit dhe materializmit ekstrem.

Nga:
Agim JAKUPI



Islami nuk eshte thjeshte vetem nje ideal abstrak, i kuptuar vetem per nje adhurim te pakonsiderueshem....Islami eshte kod i jetes, eshte force e gjalle qe manifestohet ne cdo aspekt te jetes.
Shume here kemi degjuar te thuhet se Islami eshte fe e mesme, kurse muslimanet populli (umeti) mesatar. Islami nuk eshte nje „izem“ i ri. Ai eshte nje koncept qe i nenshtrohet Ligjit te Zotit, pra nenshtrimi behet vetem ne emer te Tij.
C’eshte e verteta, problemi boteror qe preokupon mendimin njerezor dje dhe sot, si dhe prek realitetin eshte problemi i vleresimit te ideve si dhe sistemet e krijuara nga ata ide. Ky problem permblidhet ne te munduarit e te dhenurit pergjigje pyetjes: cili sitsem eshte i mire per njerezimin qe i siguron atij nje jete te lumtur shoqerore?
Pra, ky eshte nje problem qe rrenjet thelle i ka ne historine njerezore... Njerezimi eshte perballuar me kete histori...me perpjekje te gjata dhe te dhimbshme, me udhetime te largeta drejt pikave te ndryshme ne drejtime te ndryshme. Mirepo, natyra dhe mendja e njeriut u ndryshua me paraqitjen e Islamit, ata ndikoheshin nga Islami qe i kundervihet materializmit, i cili jo vetem qe mohon cdo gje jomatriale, por nxit ne genjeshter, veper te keqe, qofte publike ose e fshehte. Po ashtu Islami e lufton edhe spiritualizmin, i cili rekomandon izolim nga kjo bote, nga kenaqesit, stolit dhe bukurit e saja. Islami e ndalon spiritualizmin nga se ai eshte drejtuar kunder individit kurse matirializmi i ben dem shoqerise. Eshte e nevojshme te gjindet mesi ndermjet teprimit dhe abstenimit.

Zoti na e terheqe verejtjen duke thene:

“O bijte e Ademit, vishuni bukur, kur doni ta kryeni namazin! Edhe hani, edhe pini, por mos e teproni! Ai nuk i do ata qe e teprojne.”( El-Araf-31)

Kerkon veshje te bukur me rastin e takimit me All-llahun ne namaz, ashtu edhe gjate cdo takimi, qofte ndermjet burrit dhe gruas ose farefisit. Na lejoi te hame dhe te pime nga ajo qe eshte e lejuar nga begatite e kesaj bote, por ndalon teprimin dhe thyerjen e normave te te matures. Andaj, Zoti i kundervihet sicilit qe ia mohon vetes keta begati:

“Thuaj: kush i ka ndaluar stolite, te cilat i ka krijuar All-llahu per robet e vet, dhe ushqimet e shijshme!” Thuaj “Ato jane per besimtaret ne kete bote, ne ate bote jane vetem per ata. “Ja keshtu Ne hollesisht ua ekspozojme ajetet njerezve qe dijne.” .”( El-Araf-32)


Kur ne kete menyre e mohon ndalimin e kenaqesis ne begati, njekohesisht dhe haptas deklaron se te mirat i perkasin besimtareve dhe te tjereve qe jetojne me ta ne kete bote, duke theksuar se ne boten e ardhme ato do t’i shfrytezojne vetem besimtaret. D.m.th qe kjo shkon ne llogari te lejimit te tyre... Numersia e tyre eshte lejuar dhe kjo ne kufij te mesit te arte. Mirepo, kur me kete teprohet, ndalimi i Islamit eshte kategorik, sepse perdorimi i tepruar ne bukurite dhe begatite e kesaj bote shpie drejt shume mekateve, duke filuar prej pershkrimit shok Zotit deri te kundervajtjet shoqerore. Para nesh kemi dy raste, njeri eshte nje person, shenjtor qe shkon dhe izolohet neper male apo ne manastire. Ne qoftese hapin e tyre e ndjekin shume individ te nje shoqerie, jeta familjare nuk do ekzistonte.... Kjo valle nuk paraqet nje gjenocid kunder njerezimit? Rastin e dyte e kemi ate qe eshte i pangopur per defrime nuk ndalet ne kufirin e lejuar dhe te caktuar. Ne rast se nuk ka mjete materiale, pangopesia e shtyn ne vjedhje dhe prostuticion dhe e shpie ne veprim te padrejte me antaret e familjes, sikur edhe me ata per te cilet eshte i detyrushem te kujdeset, nese te drejtat e tyre i sjellin ne pyetje defrimet e tyre. I tilli verifikon cdo gje qe i vie ne dore, shete shume gjera te shtepise, mandej edhe vete shtepine per te vetmin qellim ti kenaq endjet e veta, duke synuar qe te mbetet ne shoqerine e kenaqesive. I kthehet asaj ashtu si ai qe i drejtohet idhullit te vet, per plotesimin e deshirave. Materia eshte qellim i tij dhe nuk e sheh asgje tjeter pos saj. Vlerat jomateriale sikur as devotshmeria nuk meritojne angazhimin per respektimin sipas botekuptimit te tij. Per kete eshte lehte qe ne rrugen e senderimit te kerkesave te materies te blasfenoje dhe te genjeje All-llahun i cili ia terheq verejtjen per Veten dhe per rrugen e drejte. Kur’ani kur i komenton keto pyetje, thote :

“Thuaj: “Krijuesi im ndalon shfrenimin, edhe publik edhe fshehur, edhe mekatet, edhe dhunen e paarsyeshme dhe qe All-llahut t’ia konsideroni te barabarte ate per te cilet Ai kurrfare deshmie nuk ka shpallur, dhe per All-llahun te flitni ate qe nuk dini. ”( El-Araf-33)

E ky eshte islami qe nuk mban anen e ateistit qe te gjitha per te jane te lejuara dhe te nje prifti te mbyllur ne nje manastir.....
Ai eshte koncept i mesit, pra qendroni ne mes!

[BE LK]

Jo më kot islamizmi quhet zakonisht fashizëm. Dhe me të drejtë. Sepse islamizmi e ka lënë tashmë fushen e fesë (islamit) dhe ka hy në fushën e shtetit, të organizimit të shoqërisë, dhe se ai dikton, edhe me forcë nëse është nevoja - bile kryesisht me forcë - vizionin islamik te shoqërisë.


Ti teveqel a nuk e din se cdo sistem jete apo religjin qe ka ardhe ne kete bote nga njerezit dhe jo vetem ka per qellim ngritjen e sitemit te jeteses se njerezve sipas parimit te tij !
Me sistemin e jeteses nenkuptojme, ngritjen e shtetit dhe gjithckaje tjeter qe ka te bej me jeten e njereiut.

te gjithe fete monoteiste dhe jo vetem kane pas per qellim ngritjen e shteteve dhe mbreterive te tyre per te vendosur sistemet e tyre qeverisese me qellim qe te permiresojne jeten e nejrezve sipas menyres se tyre.
Kjo nuk eshte dicka e shpikur nga fashizmi apo islami por nje fakt themelot dhe elementar per c'do lloj sistemi apo feje qe ka njohur ndonjehere bota.

Tendenca juaj miskine dhe mediokre per te krahasuar islamin me fashizmin ska te bej me gje tjeter vetem se llogjika juaj e semure dhe dashakeqese don te provokoje disa njerez ketej qe per fat te keq bien shume shpejt ne kurthet tuaja te felliqta.

Te gjithe sistemet qeverisese ne bote qe egzistojne sot dhe qe kane egzistuar me pare u kane diktuar njerezve me force vulnetin dhe ligjin e shumices.
Sot ne jemi koshient se po nuk guxove ne Angli ti bindesh ligjit Anglez do perfundosh ne burg sa hap em byll syte. Keshut funsionon ne Amerike, ne france, ne Itali, Belgjike, Arabi, Pakistan, Kine, Rusi dhe kudo tjeter.

Ne nje vend ku ka ligje zbatimi i tyre imponohet me dhune, kush nuk i zbaton ndeshkohet.

Me thoni ju mua se cili njeri ne shqiperi mund te guxoje te mos respektoje dhe te mos u bindet ligjeve te ketij vendi dhe si do e kete problemin me pas... ?
Pra per nje njeri qe ka dy fije tru e kupton se cfar do lloj sistemi ne bote imponon forcen per te vendos ligjn e saj, kjo ska rendesi se cfar regjimi eshte, diktatorial apo liberal...
A nuk kane vendet demoktatike Polici, ushtri ... ?!

Islamizmi, Krishterimi dhe te gjithe fete e tjera kane qeveriusr boten per mijera vjet dhe sot nje pantahiqi vjen dhe thote se islamizmi po len fene dhe po merret me qeverisjen !!!
Islami ka ardhe ne kete bote si sistem shpirteror dhe legjislativ shteteror !
... po keshtu Krishterimi,
... Po keshtu Judaizmi ... etj.

Islami si fe dhe Islamizmi si model qeverises skane asnje ndryshim mes njera tjetres, jane e njejta gje, te vetminm ndryshim qe kane eshte se panta rhei me ndonje tip tjeter nuk arrijne te perceptojne dot kete fakt, per fat te keq as nuk kane per te kuptuar !

Tung

[panta_rhei]

Ti teveqel a nuk e din se cdo sistem jete apo religjin qe ka ardhe ne kete bote nga njerezit dhe jo vetem ka per qellim ngritjen e sitemit te jeteses se njerezve sipas parimit te tij !
Me sistemin e jeteses nenkuptojme, ngritjen e shtetit dhe gjithckaje tjeter qe ka te bej me jeten e njereiut.

te gjithe fete monoteiste dhe jo vetem kane pas per qellim ngritjen e shteteve dhe mbreterive te tyre per te vendosur sistemet e tyre qeverisese me qellim qe te permiresojne jeten e nejrezve sipas menyres se tyre.
Kjo nuk eshte dicka e shpikur nga fashizmi apo islami por nje fakt themelot dhe elementar per c'do lloj sistemi apo feje qe ka njohur ndonjehere bota.

Tendenca juaj miskine dhe mediokre per te krahasuar islamin me fashizmin ska te bej me gje tjeter vetem se llogjika juaj e semure dhe dashakeqese don te provokoje disa njerez ketej qe per fat te keq bien shume shpejt ne kurthet tuaja te felliqta.

Te gjithe sistemet qeverisese ne bote qe egzistojne sot dhe qe kane egzistuar me pare u kane diktuar njerezve me force vulnetin dhe ligjin e shumices.
Sot ne jemi koshient se po nuk guxove ne Angli ti bindesh ligjit Anglez do perfundosh ne burg sa hap em byll syte. Keshut funsionon ne Amerike, ne france, ne Itali, Belgjike, Arabi, Pakistan, Kine, Rusi dhe kudo tjeter.

Ne nje vend ku ka ligje zbatimi i tyre imponohet me dhune, kush nuk i zbaton ndeshkohet.

Me thoni ju mua se cili njeri ne shqiperi mund te guxoje te mos respektoje dhe te mos u bindet ligjeve te ketij vendi dhe si do e kete problemin me pas... ?
Pra per nje njeri qe ka dy fije tru e kupton se cfar do lloj sistemi ne bote imponon forcen per te vendos ligjn e saj, kjo ska rendesi se cfar regjimi eshte, diktatorial apo liberal...
A nuk kane vendet demoktatike Polici, ushtri ... ?!

Islamizmi, Krishterimi dhe te gjithe fete e tjera kane qeveriusr boten per mijera vjet dhe sot nje pantahiqi vjen dhe thote se islamizmi po len fene dhe po merret me qeverisjen !!!
Islami ka ardhe ne kete bote si sistem shpirteror dhe legjislativ shteteror !
... po keshtu Krishterimi,
... Po keshtu Judaizmi ... etj.

Islami si fe dhe Islamizmi si model qeverises skane asnje ndryshim mes njera tjetres, jane e njejta gje, te vetminm ndryshim qe kane eshte se panta rhei me ndonje tip tjeter nuk arrijne te perceptojne dot kete fakt, per fat te keq as nuk kane per te kuptuar !

Tung

belkë moj,

Në angli zbaton ligjet e shtetit britanik, e jo "ligjet" e biblës. (A e ke parasysh sistemin e shtetit sekular, kur poston???)


Ka tre nocione :

1. islami - fe tradicionale (njëra nga tre fetë, bashkë me judaizmin dhe kristianizmin)
2. islamizmi - ideologji dhe program politik i mbështetur mbi Kuranin dhe Hadithet.
3. islamike - mbiemër që ka lidhje me kulturën, ligjet, jetën e prekshme të besimtarëve.

Tek 1. Ti je në treg me fetë e tjera... secili beson atë që ndjen.
Tek 2. Ti je në treg me komunizmin, fashizmin, totalitarizmin, demokracinë, socializmin, liberalizmin etj... secili voton dhe zgjedhë atë që do.
Tek 3. Ti je në treg me Nike, adidas, versace, coolerat, rockerat etj... secili e pëlqen dhe blenë atë që do.

[Lapsi]

Ne bote ekzistojne shtete laike. Modeli qeverises ne Britani ka pasur modifikime, nese ne nje kohe Lordet kane qene shtresa e pare, tani ata jane shtresa e fundit, pra pas Kryeministrit, Dhomes se Komuneve. Faktin qe veshtire te kuptohet sistemi islam i qeverisjes vjen nga mosnjohja e ketij sistemi. Te gjykuarit pa lexuar as nje here Kuranin dhe ndonje liber qe flet per islamin eshte halli i shume komentuesve. Nje sistem nuk gjykohen nese ke ndonje kunje personal me ndonjerin nga ata qe bejne vepra qe jane kunder atij sistemi. Cmenduria gjendet ketu:
1. Krahasim me ndonje IZEM qe ka sunduar por nuk sundon- komunizmi lindi gjate luftrave boterore, por sot te thuash ka humbur. Te njejtin fat e kane edhe IZMAT tjere. Islami si ka qene para 14 shekujve eshte edhe sot.
2. Krahasimi me nike, adidas qe ne cdo moment mund te falimentojne eshte nje cmenduri e radhes nga tipat qe kane jetuar 50 vjete te jetes se tyre dhe ende nuk e kane kuptuar mesazhin e asaj qe e quajm JETE.

[4peace]

***


Po i ngatërroni (pak si shpesh) gjërat, qoftë nga dëshira, qoftë nga mosdija…
Unë, kur përmenda islamizmin, kisha parasysh rrymimet e ndryshme politike (që janë në rend të parë politike) e që përmbajnë elemente religjioze, e jo e kundërta (religjiozitet me përmbajtje politike).

Ja që arritëm deri aty që islamin ta krahasojmë me fashizmin…

Në të shpeshtën e rasteve ngatërrohet edhe ajo që ka të bëjë me vet islamin. Disa, numri më i madh i tyre, islamin e kuptojnë ashtu siç na e paraqesin „mendimtarët“, „dijetarët“ e kohës e jo çfarë është e duhet të jet në të vërtetë…ose çfarë është sipas vet domethënies (islam=paqe, nënshtrim ndaj Zotit..)

Ka pasur shkrime të shumta (forume e media tjera) ku krahasohej islami me komunizmnin. Këta janë kryesisht kundershtarë të islamit.

Ka dhe shume sosh (kundërshtarë dhe përkrahës) që lidhje me islamin e fusin edhe demokracinë.

Demokracia i ka edhe dy sivëllezër më të vegjël: komunizmin dhe fashizmin. Pra, i kemi tri/tre simotra/sivëllezër, edhe ate sipas rradhitjes:
1. Demokracia
2. Komunizmi dhe
3. Fashizmi

Që të trija këto janë ide hyjnore.
Demokracia, si më e vjetra, ka arritur më shumë se dy tjerat por, megjithëkëtë ajo është mjaft larg përsosjes.
Komunizmi si ide, është mjaft e re, krahasuar me demokracinë. Megjithatë gabohet shumë ai që mendon se ajo ka vdekur. Nëse i kthehemi shkrimeve që merren me elemente të komunizmit në islam nuk dalin edhe aq shumë gabim, sepse vërtetë ka elemente të atilla. Elemente pozitive. P.sh. elemente që kanë të bëjnë me bashkësinë, përkujdesjen e përgjithshme e jo interesat vetjake, sikur që mund t’i gjejmë në (turbo) kapitalizëm, e të cilin kapitalizëm e ngatërrojmë (jo rrallë) me demokracinë. Fundja, vendet me përmbajtje më të madhe komuniste/socialiste në rendin e tyre shoqëror janë vendet Skandinave. Shikojeni gjendjen e atyre shteteve!

Fashizmi si ide më e re nga të trijat, deri sot është paraqitur në trajtën më të dëmshme e të rrezikshme dhe ende nuk është paraqitur ndonjë element pozitiv në të (shih Gjermaninë Naziste/fashiste, Japoninë e Italinë e asaj kohe dhe Serbinë, Izraelin… sot).
*
Këtu ka edhe diçka tjetër me shumë peshë e që shumicës së njerëzve nuk i bie në sy (nuk e përceptojnë). Fjala është për totalitarizmin.

Kemi tre totalitarizma:
1. Totalitarizmi politik (“komunizmi” apo socializmi)
2. Totalitarizmi ekonomik (kapitalizmi apo “demokracia”) dhe
3. Totalitarizmi religjioz (në të gjitha religjionet, dogmat dhe doktrinat e tyre).

1. Totalitarizmi politik apo, i ashtuquajturi komunizëm tanimë është shkatërruar. Këtu dhe (sot e gjithë ditën) është ngatërrimi më i madh. Shumica (sidomos mediat) me “rënie të komunizmit” mendojnë se është shkatërruar komunizmi si ide, në vend që të thonë se është shkatërruar totalitarizmi politik, i cili ka dominuar në vendet e ashtuquajtura komuniste.


2. Në shpërbërje/shkatërrim e sipër është totalitarizmi ekonomik (shih krizën globale të financave). Kjo që sot quhet demnokraci faktikisht është kapitalizëm, neoliberalizëm…ku, pos dominimit ekonomik dhe pasurimit vetjak, në njërën anë, dhe varfërimit të pjesës më të madhe të popullatës së botës nuk ka asnjë të mirë në të…

3. Totalitarizmi religjioz, i dominuar nga dogmat e doktrinat fetare do të jet më i qëndrueshmi (në aspektin negativ), kështuqë edhe do të shkatërrohet si më i fundit. Megjithëse si më i fundit, ky është shumë më pak e rrezikshëm se dy të parët.
Totalitarizëm religjioz quhet kur në emër të fesë flasin persona të caktuar, sikur feja të kishte qenë pronë private e tyre. Numri më i madh i të të ashtuquajturve “mendimtarë”, “dijetarë”, “shejha”, papallarë…janë pikërisht ata për të cilët e kam fjalën.



***

[BE LK]

***

Demokracia i ka edhe dy sivëllezër më të vegjël: komunizmin dhe fashizmin. Pra, i kemi tri/tre simotra/sivëllezër, edhe ate sipas rradhitjes:
1. Demokracia
2. Komunizmi dhe
3. Fashizmi

Totalitarizëm religjioz quhet kur në emër të fesë flasin persona të caktuar, sikur feja të kishte qenë pronë private e tyre. Numri më i madh i të të ashtuquajturve “mendimtarë”, “dijetarë”, “shejha”, papallarë…janë pikërisht ata për të cilët e kam fjalën.



***


Me duket se po i ngaterron sistemet hyjnore dhe ato njerezore sipas qejfit te momentit.

Nuk kane te ngjare islami me fashizmin, komunizmin, feudalizmin, slavopronarizmin, "demokracine" liberale... etj.

Mos i ngaterroni stacionet !

[Lapsi]

Një botë...


Një kujtim i kohës që shkon e nuk kthehet më. Një botë e mbushur me iluzione... Sakrificë në emër të...Vazhdoj të shohë të pakëndshmen...Gjithçka po lëvizë në mënyrë të kundërt nga e dëshiruara...
Fjala drejtësi është e pakuptimt. Dashuria e humbi peshën e vetë! Vullneti dhe vetëbesimi u venitën. Mardhënie të mira nuk ka...shokët dhe kolegët shiqohen në mes vete me syrin e interesit. Njerëzorja po e humb vlerën. Kështjellat e larta, të ngritura nga dija dhe shkenca, tani po shkatërrohen dhe zëvendësohen me ndërtesa të krijuara nga numri i madh i diplomava “SHKENCORE”.
...Zoti im, më shto diturinë!(Ta-ha:114)

Hë, një botë e shiquar nga një kënd tjeter, nga këndi i largësisë dhe e mbetur e izoluar dhe e vetmuar nga ndikimi i “civilizimeve” shumë të përfolura...njeriu në këtë botë jeton në hapsirën e fushës së polarizuar tensionesh të krijuara nga antivlera... Ndjenja e paqes dhe sigurisë është mbështjellur nga frika dhe shqetësimi. Lumturia që vjen nga brendësia e shpirtit dhe mendjes së shëndoshë është shndërruar në hamendje të kënaqësisë së përkohshme, njeriu interesohet për të sotmen si ta kaloje në dëfrime, kurse për të nesërmen nuk do të dëgjojë. Njerëzit veten e gjejnë në mes luksit. Paraja është vënë mbi gjthçka. I varfëri shfytëzohet pa mëshirë, për te flitet shumë keq, ai nuk gëzon të mira, ai përbuzet...
Ndihmouni mes vete me të mira dhe në të mbara, e mosni në mëkate dhe armiqësi. (El-maide:3)

Një botë që shiqohet si e pashpirtë, me nje panorame të zbehtë. Janë të paktë ata që mundohen t’ia japin ngjyrën e duhur. Mandej, edhe ata pak përpjekje i ngjasojne nje pikturimi që shpie në nje rrënim kërcënues. Gjithçka është në harresë...një shoqëri me standarde te edukimit të keq, pa mardhënie dhe interesa të përbashkëta... Secili shiqon ta shfrytëzojë tjetrin, të pasurohet në kurrizë të të tjetrit. Shpirti alturist thuajse nuk ekziston. Nuk shiqohet menyra se si të arrihet deri te pasuria, grada, pozicioni, fama... Tek ta mbisundon ndjenja dhe presioni për të fituar dhe për të pasur gjithçka në pronën e vetë... Një profesor ngacmon seksualisht studentet, një avokat kurorëzohet me një biznezmen, një sportist i cili nuk do të ballafaqohet me humbjen e një loje, përdorë drogë, një këngëtare që zbulon trupin e vetë...
Kudo që të jeni vdekja do t’ju kapë, po edhe në pallate të fortifikuara...(En-Nisa:78)

Një botë e kundërshtimeve dhe shpikjeve teknologjike. Një dhunim i njeriut dhe i natyrës... çdo kund shkatërrim, njeriu asgjë nuk vë në peshë. Probleme nga më të ndryshmet. Bëhen projekte vetëm nga jasht, në mënyrë sipërfaqësore. Ambienti po shkatërrohet nga kriza ekologjike dhe të ngjajshme që e kanë përfshi, e kjo është si rezultat i sëmundjes së harresës nga e cila vuan njeriu...
A nuk e sheh se All-llahu nënshtroi çdo gjë që gjendet në tokë, për të mirën tuaj... (El-Haxh:65)

Çdokund po shfaqen mëkate dhe krime, pasiguri, inate, zili e xhelozi, frikë, padrejtësi, dyshim, pesimizëm, arrogancë, hidhërim... A ka shpresë?
Njeriu është i pajisur me aftësinë e të menduarit, të arsyes dhe te kuptimit...Ai mund të kontrolloj emocionet... a i mund të krijojë një botë në dritën e kuptimit të vlerave...ai për të arritur deri te suksesi duhet ti kuptoj Udhëzimet Hyjnore, të cilat e drejtojnë drejtë të vërtetës. Do të krijojë një botë të përpjekjeve intelektuale dhe shpirtërore, me çka do të jetë i aftë të dije për ekzistencën e tij, lidhjen e tij me universin dhe me krijesat e tjera, qëllimin e krijimit të tij, se si ka ardhur në këtë botë. Nëse respektohet Udhëzimi Hyjnorë do të krijohet një botë gjithëka do të lëvizë në drejtim të duhur; dominim i dituris së shëndoshë, e mbështetur në të vërtën shkencore, njerëzit do të ndihmohen në mes vete, fqinji do të kujdeset për fqiun, ndarje në klasa nuk do të ketë, profesori do të jetë edukues i gjeneratave të ardhshme, pesimizmi do të zëvendësohet me shpresë...
...Ai (Kur’ani) nuk është bised e trilluar, por vërtetues i asaj që ishte më parë (librave të shenjta) dhe sqarues i çdo sendi, edhe udhërëfyes e mëshirë për një popull që beson (Junus:111)




Shkruar nga
Agim Jakupi
14.04. 2008

[Lapsi]

Islami dhe Demokracia

“Ai, i cili demokracin e barazon me mosbesim, nuk e kupton as Islamin, as demokracin”
(Jusuf Kardavi)

Në ditët e sotme hasemi në shumë polemika rreth asaj se Islami përputhet me demokracin apo jo. Një numër I madh orientalistësh të mëparshëm, musliman e perëndimor, mendonin se ndërmjet tyre ekziston një kontrast i madh. Këta grupe heterogjene, mesaduket nuk kanë qëndrim të njejtë dhe nga ajo shkaktohet habi. Kjo me siguri vjen nga ajo se disa grupe intelegjente muslimane, në fillim ishin të magjepsur nga Perëndimi, kurse sot janë të zhgënjyer nga morali dhe padrejtësia politike e Perëndimit, andaj edhe mohojnë gjithçka perëndimore, duke përfshirë edhe demokracin. Kurse, perëndimoret Islamin e shiqojnë si rrënues të nocionit eurocentrik, nocion ky i vlefshëm për ta. Sundimi I diktatorëve laik në vendet Islame ka luajtur rol jashtzakonisht të madh për paraqitjen e demokracisë si joislame. Përdorimi I veshjes islame nga ana e diktatorëve, propaganda e demokracisë si e huaj përshkak të veshjes na lë të kuptojmë për qëndrimin e tyre prej Makiaveli. Kundërshtarët tradicional të islamit për qëllim të largojnë edhe më tej islamin nga mendja e opinionit Perëndimorë, edhe në media edhe në rrethe politike nuk lodhen të përshkruarit islamin si një besim antidemokratik. Ajo çka është evidente, është politika e udhëhequr nga Perëndimorët që ju dalin në mbrojtje udhëheqësve diktatorë të vendeve që veten e quajnë islame. Ne nuk bëjmë krahasime ndërmjet sistemit islam I cili u formua shumë më herët, me institucionet demokratike perëndimore që u zhvilluan më vonë. Është më se e vërtetë se edhe demokracitë perëndimore nuk përputhen njëra me tjetrën, ata të përbashkët kanë vetëm parimin dhe ideologjinë e demokracisë. Me plotë bindje e pranoj thënien e Radwan Mesoud që thotë se:“Ne nuk e konsiderojmë demokracinë si alternativë të Islamit ose më të mirë se ai. Ne demokracinë e llogarisim si një parim Islam, të cilin i Dërguari Muhammed dhe sahabët e tij e mësuan dhe e zbatuan”, ngase është e vërtetë se zbatimi praktik i këtij parimi cilësohet si pararendësin Islam të demokracisë. Në Kuran lexohet qartë dhe pranohet parimi i konsolidimit të ndërsjelltë (Shura). Pra, që atëherë muslimanët qe urdhëruar për të marrë vendime përmes procesit të konsultimit, që përfshin përzgjedhjen e drejtuesve përmes mandatit publik dhe konsulitimit me ata që i përfaqëson gjatë marjes së vendimeve që ndikojnë tek ta. Qeveritë muslimane janë të detyruara që të ndjekin metodologjinë e Shuras. Aty nuk ka vend për diktaturë. Këtë e vërrejmë që nga paraqitja e islamit. Shembuj kemi shumë, vetëm në zotësinë e vet si profet kur përcjellte shpjegimet e marra nga Zoti, si dhe ua bëri të qartë se është njeri i zakonshëm që nuk mund të parashikonte të ardhmen dhe nuk thonte se kishte më shumë njohuri se njerëzit tjerë në fushat përkatëse të dijes. Shembujt flasin. Ndeshja e parë ushtarake mes muslimanëve dhe idhujtarëve është një dëshmi që flet për këtë. Edhe pse Muhammedi bëri planin e shpërndarjes së ushtarëve të tij, ai plan u ndryshua me sugjerimin strategjik që e dha njëri nga ndjekësit e tij. Muhammedi e pranoi këshillën, e zbatoi dhe rezultoi me fitore madhështore. Rast tjetër është edhe Beteja e Uhudit, kur Muhammedi mendonte të qëndronte në Medinë dhe aty të ndeshej me armikun, por diskutimet bënë që ajo të zhvillohet në Uhud. Nuk dua që të flas për betejën e Uhudit ku edhe Zoti dërgoi në suren 3 ajetin 159. Siç dihet se Muhammedi është profet i fundit, pas vdekjes së tij ai do të zëvendësohet nga një kryetarë shteti. Rasti i Ebu Bekrit është argument i zgjedhjes së një udhëheqësi të shtetit me anë të një debati të hapur...
E vërteta qëndron në atë se sikur gjërat të ishin zhvilluar dhe të ishte punuar sipas parimeve islame kur u bënin zgjerimet e perandorive islame dhe me zhvillimin e qytetërimit të tyre muslimanët do të kishin një qeverisje që do tua kalonte demokracive perëndimore dhe muslimanët nuk do të ishin zhytër në të metat e tyre. Veçojmë edhe Omerin kur ngriti vetëdijen e mbështetjes kur ishte në të drejtë dhe që ta përmirësonin kur ishte në gabim, qoftë edhe me majën e shpatës. Ajo që ndodhi pas sundimit të Omerit është shqetësuese dhe një nga ngjarjet më trishtuese të historisë islame. Akuza për nepotizëm dhe vrasja e Osmanit janë pjesë e atij trishtimi. Mandej edhe vrasja e Aliut është një goditje e rëndë ngase pas vrasjes së Aliut lind Shiizmi si lëvizje që vetën e konsideronin partizanë të Aliut. Ngjarjet e përmendura ishin momentet ogurzi të kalimit të pushtetit nga dora në dorë, që fatkeqësisht nuk ndodhi përmes mbështetjes së popullit, por me anë të shpatës dhe pasurisë. Ngjarjet e mëvonshme, kur kërkohej dituri, shkëlqente shkenca dhe u krijonte qytetërim, zbulojmë se të drejtat kushtetuese të popullit ishin të fuqishme. Sot duhet larguar polemikat në përgjithësi dhe duhet biseduar hapur për çështjet i tangojnë muslimanët. Nëse vendet islame nuk e vërrejnë dhe nuk e pranojnë lëvizjen islame drejt demokracisë dhe nëse haptazi nuk i publikon mendimet islame, bota islame asnjëherë nuk do të pranohet nga perëndimi si model, e as që plotësisht do të mund të zhvillohet brenda tij. Në këtë rast vlen të përmendet princi Charles i cili ka thënë se:”Ne jemi duke rrënë në një grackë të tmershme arogante, kur me modernizim në vendet e tjera nënkuptojmë se ata duhet të jenë sikur ne... Zemra e islamit është të perceptuarit e tij integral të botës... Këtë vizion integrues perëndimi dalëgadalë është duke e humbur”. Muslimanëve të cilët e shtrembërojnë demokracinë do tju thoja se demokracia nuk ka qenë asnjëherë e huaj për muslimanët, se vuajtjet e tyre e vazhdueshme kanë qenë diktatura. Në vend të ofendimeve muslimanët duhet kuptuar se dëshira themelore e demokracisë do të thotë të kesh kontroll sistematik te qeveritë për tu ndaluar çfarëdolloj diktature. Pra, esenca e islamit a nuk është lufta e diktaturës???! Në këtë rast e pëlqej dr. Murat Hofman kur thotë se gurrëthemel i parë e demokracisë islame është të pranuarit e Kuranit si kushtetutë më të lartë, për të vazhduar me legjislacionet e trupës ligjdhënëse me baza parlamentarizmi islamik për tu biseduar hapur me Shura dhe me zgjedhje të përgjithsme të lira ku do të zgjidheshin përfaqësuesit e popullit. Nga ana tjetër nuk pranoj demokracinë perëndimore ku edhe Zotit i vihet veto. Është më se e vërtetë se kushtetuta në islam bazohet tek sheriati, nga kjo del se çdo ligj që bie ndesh me të është jo kushtetues. Dhe brenda këtij konteksti rrjedh procesi demokratik. Dhe në fund islami shtrihet përtej imazheve edhe pse disa ekstremistë të zjarrtë dhe qeverisje despotike laike përpiqen tja humbin vlerën. Në fund të fundit dijetarët kanë shpallur se një shtet që zbaton drejtësinë edhe pse është joislam është më i mirë se ai shteti islam i udhëhequr nga tirani dhe padrejtësia në te.

Agim Jakupi

[Guri i madh]

ne islam nuk ka demokraci dhun dhe terror ne po shohim

[premium]

ne islam nuk ka demokraci dhun dhe terror ne po shohim
Gjynahit .. të paskan dhunu shumë keq Islamikët ty.. çdohere që shpifesh me fjalët arogante :mad:

[Lapsi]

ne islam nuk ka demokraci dhun dhe terror ne po shohim Zoti nuk i udhezon mizoret qe me ane te shprehjes dhe veprimit shkaterrojne cdo gje, shkaterrojne ate qe shume veta me mund dhe djerse e kane ndertuar. Dhe nga ti nuk pres fjale te ngrohta ne kete drejtim. Ky koment nuk eshte se dua ty te komentoj por te mbroje ate qe kam shkruar me larte. Nese flasim me argumente historike do dalesh nje qyqar i vertete dhe per ate nuk dua te te pengoj ne rrugen tende te nje hileqari. Nese flasim ne aspektin diplomatik, aty do dalesh qesharak. Edhe ne kete rast do te le te lire se po te fola ne kete drejtim do te zbulohesh se komunizmi eshte ideologji e ytja.
Islami, deri me sot eshte kuptuar ne formen devijuese. Diplomati nga gjermania F. Hofman kur bene krahasime rreth sistemeve, Islamin e paraqet ne piadestal duke ua be me dije te gjitheve se ky sistem qendron mbi demokracin.

[premium]

I nderuar Lapsi
së pari të falendëroj për hapjen e kesaj teme që vlen për të kuptuarit dhe e diturit .
dhe e dyta ... dijuria yt nuk vlen të diskutohesh(është mëkat) me aq komplimente të mira për një njeri se është '' hiç'' e të harxhon kohën kot për një person se është i ngopur me injorime ndaj literaturave ku bahet fjalë për fejën Islame.

kët faktor i njohi çysh ma herët ???
është provokator.. dhe gjuhet çdo temës se përkasin fejës Islame.

selamealeykum Lapsi .
kerkoj falje se i nderhura fjalëve të tuaja.

[Lapsi]

Nuk e kam te qarte pse i vendosin te gjitha shkrimet ne nje vend. Secili shkrim eshte teme ne vete, mandej shkrimi :ISLAMI DHE POLITIKA NDËRKOMBËTARE eshte shkruar nga Shefqet Krasniqi e jo nga une

[GURI SYLAJ]

Kerkoj falje por ketu duhet te kemi kujdese!

Duhet bere ndarjet e duhura sepse ISLAMI eshte dicka tjeter e Demokracia eshte dicka tjeter!
DEMOS -KRATIS (Populli -udheheqe apo sundon) !Por megjitheate mbetet prap nje "aparat i dhunes " Ku dikush sundohet nga dikush!??
Kurse tek ISLAMI kemi krejt dicka tjeter -nese nuk gabohem !!?
Mandej edhe forma e sundimit (udheheqjes) ne shtetet qe i takojn Besimit Islam eshte aq e ndryshme sa qe nuk na mundeson te krijojm nje pasqyre te kjart per kete per te cilen neve po debatojm ketu!
Dikush ne nje teme ,si shembull te Demokracise ne Islam e solli rastin e Benazir Butos si udheheqese e shtetit por harroj se ne Arabine Saudite femra nuk ka drejete vote!!
Jan ceshtje te ndieshme dhe ,mendimi im eshte ,qe te kemi kujdese ne trajtimin e temave te tilla ku do te detyrohemi te perballemi me krahasime.

[Lapsi]

Kerkoj falje por ketu duhet te kemi kujdese!

Duhet bere ndarjet e duhura sepse ISLAMI eshte dicka tjeter e Demokracia eshte dicka tjeter!
DEMOS -KRATIS (Populli -udheheqe apo sundon) !Por megjitheate mbetet prap nje "aparat i dhunes " Ku dikush sundohet nga dikush!??
Kurse tek ISLAMI kemi krejt dicka tjeter -nese nuk gabohem !!?
Mandej edhe forma e sundimit (udheheqjes) ne shtetet qe i takojn Besimit Islam eshte aq e ndryshme sa qe nuk na mundeson te krijojm nje pasqyre te kjart per kete per te cilen neve po debatojm ketu!
Dikush ne nje teme ,si shembull te Demokracise ne Islam e solli rastin e Benazir Butos si udheheqese e shtetit por harroj se ne Arabine Saudite femra nuk ka drejete vote!!
Jan ceshtje te ndieshme dhe ,mendimi im eshte ,qe te kemi kujdese ne trajtimin e temave te tilla ku do te detyrohemi te perballemi me krahasime.
Po Guri, edhe Demokracia ne Islam eshte nje shkrimi imi qe kam shkruar me heret. Ceshtja aty ka te beje me trajtimin e demokracise. Vete muslimanet jane ne dileme ne kete rast. Dikush thote se nuk duhet te dilet ne votime e te tjeret po, ky eshte nje rast qe duhet te diskutohet dhe ti jepet vendi i merituar. Me plot te drejte e shtrove ceshtjen e B. Butos... ajo ishte viktim e mendimeve izoluese. Nuk arrijeti kuptoj te gjithe ata qe ne nje pike behen joreal dhe bejne trajtime sipas qejfit te vete. Ne kete rast Islamin e trajtoj si sitem qe nje nga parimet e tij eshte demokracia (ketu nuk mendoj per demokracin e homoseksualeve)

[premium]

mos të bazojmë ligjeratën Islame me ate të njerzimit ...
njeriu rrëshqet nga binari ., ndersa ligjerata vazhdon me zakonin e predifikume.

[4peace]

***

Këtu po flitet për mundësitë, si duhet të jet, teoritë… demokracia, islami…
S’mund ta marrësh për model ndonjë vend/shtet e të thuash: „Ja, ky është vend demokratik!“, apo „Ja, ky vend është model për islamin“.
Neve mundemi vetëm të bëjmë krahasime si: Filan vendi është më demokratik se Fistek vendi apo Filan vendi i përmbahet më shumë rregullave islame krahas Fistek vendit.

Po ta kishim një vend/shtet ku islami apo demokracia funksionojnë në mënyrë të përkryer, atëherë edhe vendet tjera do ta merrni si shempull për ta pasuar atë vend/shtet.

Unë personalisht preferoj ndonje vend apo rend shoqëror të atillë ku çdo gjë funksionon siç duhet, ku ka drejtësi, barazi e pas tyre (barazisë e drejtësisë) vie edhe paqja…
pa marrë parasysh se si quhen ato: demokratike, islame, kapitaliste, komuniste, irredentiste. Pra, shkurt e shqip, nuk më intereson etiketa/ambalazhi por përmbajtja.


***

[Lapsi]

"Ambalazhet" sunduese qendrojn mbi paqartesi, andaj nuk duhet te bejme krahasime mbi sistemet ne baze te emocioneve. Njerezit nuk e kuptojne nje gje: Sistemi eshte tjeter kurse menyra e sjelljes dicka tjeter. Ne kete rast nuk duhet te hezitojm, te kerkojm ndonje vend islam me demokraci, kjo eshte absurde. Si duket nuk po kuptohemi, Islami eshte sistem qe per parim ka ate qe ne e quajm demokraci ( kete term e perdorim per disa gjera e jo per demokracite qe sundojne ne perendim, ngase Islami nuk lejon homoseksual, leizbejka etj)

[Lapsi]

Cfare mesova


Agim JAKUPI


Mësova se njeriu është i kufizuar në logjik dhe sa i brishtë nga trupi...
Mësova që njeriu kërkon një fole që të sigurojë shpëtim...
Mësova se njeriu eshte krijuar për t’u lartësuar drejt një ideali të plotësuar dhe nga një jetë e amshuar...
Mësova se feja është shtylla më e madhe ku mund të mbështetet njeriu e që të triumfojë në luftërat e jetës, kur të ndeshet me shumë pengesa, kur të ndodhet para shumë aksidenteve...
Mësova se njeriu bënë qëndres të fortë kundrejt vuajtjeve dhe punëve të pasosura...
Mësova se njeriu pa fe, poshtërsinë apo çnderimin e konsideron virtyt...
Mësova trupi i njeriut mund të rregullohet duke ia siguruar vetes shëndetin dhe lumturinë – edhe ate :duke u ruajtur prej dëmeve e sëmundjeve që rrezikojnë shëndetin dhe duke përdorur ilaçe për shërim pasi të jetë dëmtuar një herë shëndeti...
Mësova se njeriu mund të jetë i lavdruar, nëse i respekton dhe ti dije shenjat që ekzistojnë, e rruga është e mbushur me ta, por i verbëri nuk i shiqon...
Mësova se njeriu edhe pse i shkruan ligjet, nuk i respekton ata...
Mësova se njeriu ka një fuqi, një aftësi që e ndihmon të dalloj të mirën nga e keqja...
Mësova se njeriu haron se kjo botë është si një gotë me helm, vrapojnë të pijnë prej saj ata që se dinë, e ajo për Zotin është vdekjeprurëse...
Mësova se njeriu është ndër krijesat më të çmuara, është udhëheqës në faqen e tokës...
Mësova se njeriu ka një çmim, një dinjitet e një nder mbi krijesat e tjera, por duhet pasur kujdes se shume shpesh bie nën ta...
Mësova se çdo njeri mendon se populli i tij është më i ndershëm, si dhe feja e tij është fe e vërtetë...
Mësova se njeriu e kujton veten një send të vogël, por çdo gjë që është në rruzullin e madh ka një shembëlltyrë edhe tek ai...
Mësova se njeriu jeton me nje stoli, ai është turpi...
Mësova se njeriu kur bënë një punë të madhe, ate e fillon me një hap të vetëm...
Mësova se njeriu është themelues i shumë civilizimeve, por edhe shkatrues i tyre...
Mësova se njeriu nuk është krijuar kot, ai në vete mbartë një amanet...
Mësova se njeriu lind për të vdekur, vdes për t’u ringjallur, ringjallet që të jep llogari për veprat e bëra në këtë botë...

[Lapsi]

MBI ÇËSHTJEN TONË


SHKRUAN: AGIM JAKUPI

"Ai është që krijoi vdekjen dhe jetën, për t’ju provuar se cili prej jush është më vepërmirë. Ai është ngadhënjyesi, mëkatfalësi!" (Kur`an, 67: 2).

Sot gjithçka është e papërfillshme. Shumë lëkundje dhe turbullira e kanë përfshirë botën. Toka është e mbështjellur me errësirë… Gjoksi i njeriut është ngushtuar… I verbër, i shurdhër dhe me sëmundje të zemrës ec në rrugën e shembjeve. Ai ndodhet në një krizë të thellë shpirtërore. Gjërat shikohen nga largësisa. Ndjenja e paqes dhe sigurisë është mbështjellur nga frika e plasjeve së bombave, që bota merr tiparet e pashpirtësisë, me nje panoramë të zbehtë... dhunimin e njeriut. Vlerat e larta njerëzore veç më kanë marrë trajtë tjetër, ata po veniten. Njeriu po harron fenë, veten, Zotin. Thirrja e pejgamberëve është shndërruar në lojë. Historia po përsëritet. Mesjeta është bë realitet. Atëherë feja krishtere u shndërrua ne fe idhujtare, ku njerëzit e fesë u larguan nga jeta e përditshme dhe u futën nëpër kisha duke ikur nga turbullirat dhe trazirat. Shumë nga ata mbanin anën e sundimtarëve të vendit duke i ndihmuar në mëkat, armiqësi dhe ngrënie të pasurisë së njerëzve pa të drejtë. Mirëpo, si atëherë edhe sot - shpresë ka, në shpirt ka mbetur një dritë e dobët që ndizet në zemrat e disa njerëzve. Mjafton që të mendojmë për veten, si erdhëm në këtë jetë, a nuk do e vërejmë se sa të kufizuar jemi në logjikë dhe sa i brishtë në trup? Duhet kërkuar fole që ta sigurojmë shpëtimin, duhet t’u kthehemi këshillave të Zotit, të kërkojmë ndihmë dhe nga NJË që është i Plotfuqishëm dhe NJË që është i vetmi Pushtetar, që të jetojmë të qetë.
Pastrimin e zemrës dhe pastërtinë e shpirtit njeriu duhet ta kërkojë dhe ta synojë ta fitojë, ashtu siç e ka sqaruar Zoti në Librin Hyjnor. Njeriut i mjafton të mendojë për vetveten, të shikojë librin e rruzullimit që tmerron mendjen, të hedhë hapat në udhën e kërkimit dhe të kureshtjes, që të arrijë që ta shuajë ndjenjën e shpirtit dhe të largohet nga ligësia që mos ta humbë më rrugën e të bie në humnerën e frikshme të skepticizmit. Ka mbetur njohja e mënyrës me të cilën bëhet pastrimi i zemrës dhe qetësia e shpirtit- ajo është dituria. E ai që përgatitet për dituri, zemra e tyre duhet të jenë të përgatitura, ashtu siç pregaditet toka për mbjellje, në mënyrë që çdo mëngjes dhe mbrëmje të kërkoje falje Zotit…
“… E ata që nuk pendohen, janë mizorë!” (Kur`an, 49: 11).
Zoti kur i ka përshkruar besimtarët dhe besimtaret e devotshme, ata që e ruajnë veten prej gabimeve, ka përmendur se prej cilësive të tyre është se ata bien në mëkat, ose së paku nuk mund t’iu ikin mëkateve të vogla. Mirëpo, dihet se jemi krijesa që bëjmë gabime, sepse të këtillë na krijoi Allahu i Lartësuar. Pejgamberi, alejhi selam, thotë: "Të gjithë bijtë e Ademit janë gabimtarë, por më të mirët prej tyre janë ata që pendohen!". Njeriu në këtë botë është vetëm një udhëtar. Që të ketë sukses në këtë rrugë ai duhet të bëjë sakrifica dhe të ketë bindje të fortë. Duhet stolisur në shkallë të lartë me urtësi dhe prirje për vazhdimësi të rrugës, ngase për shkak të sprovave ai mund të heqë dorë… dhe duke gjykuar mund të lirohet tepër dhe të krekoset, duke u krenuar dhe kështu të humbet.
Një poet thotë: "O ju që kënaqeni me të mirat e kësaj bote/Dijeni se ato janë kalimtare/Dhe se është marri të mashtroheni me freski kalimtare!
Ja, pra, çështja jonë është e tillë. Ndodhemi para gjendjes: të jemi apo të mos jemi! Ndërkaq, thelbësore është që, pas gjithë këtyre ndodhive që na përcjellin, struktura e re të mund të përgatitet në mënyrë më të përsosur, me themel dhe në përputhje me parime të shëndosha që burimin e kanë te Libri Hyjnor, që janë parime të palëkundshme. E kjo është rruga më e mirë që të dilet nga kjo vorbull, me një arsye e vetëdije të thellë, të themelohet bota e projektuar nga të gjithë ne. Në këtë mënyrë do të arrijmë paqe dhe qetësi… kjo është rruga më e shkëlqyeshme, që të obligon në bindje, respektim dhe përmbushje të obligimeve ndaj Tij…që gjoksi i njeriut të zgjerohet, zemrat e përçara të pajtohen dhe Toka e mbështjellur me errësirë të ndriçohet.

Ashtu qoftë!

[Psikologu]

"Ambalazhet" sunduese qendrojn mbi paqartesi, andaj nuk duhet te bejme krahasime mbi sistemet ne baze te emocioneve. Njerezit nuk e kuptojne nje gje: Sistemi eshte tjeter kurse menyra e sjelljes dicka tjeter. Ne kete rast nuk duhet te hezitojm, te kerkojm ndonje vend islam me demokraci, kjo eshte absurde. Si duket nuk po kuptohemi, Islami eshte sistem qe per parim ka ate qe ne e quajm demokraci ( kete term e perdorim per disa gjera e jo per demokracite qe sundojne ne perendim, ngase Islami nuk lejon homoseksual, leizbejka etj)

Të lutem , vetem këto të nenvizuarat nga une të i sqarosh me gjatë.
Flm

[GURI SYLAJ]

Citim:
Postimi origjinal është bërë nga Lapsi
"Ambalazhet" sunduese qendrojn mbi paqartesi, andaj nuk duhet te bejme krahasime mbi sistemet ne baze te emocioneve. Njerezit nuk e kuptojne nje gje: Sistemi eshte tjeter kurse menyra e sjelljes dicka tjeter. Ne kete rast nuk duhet te hezitojm, te kerkojm ndonje vend islam me demokraci, kjo eshte absurde. Si duket nuk po kuptohemi, Islami eshte sistem qe per parim ka ate qe ne e quajm demokraci ( kete term e perdorim per disa gjera e jo per demokracite qe sundojne ne perendim, ngase Islami nuk lejon homoseksual, leizbejka etj)


Të lutem , vetem këto të nenvizuarat nga une të i sqarosh me gjatë.
Flm
.................................................. ......................................



Ketu vetem nje duhet te kihet parasyshe .
Nocioni ISLAM dhe nocioni DEMOKRACI jan te papajtueshem ne mes vedi!
Dhe cdo orvatje per te gjete dicka te perbashket eshte absurd!
Kjo vlene deri ne momentin kur neve i japim te drejte vetes qe keto dy nocione t'i interpretojme si dicka individuale!
Vet rrafshi nga i cili dalin dhe ne te cilin shtrihen keto dy gjera jan rrafshe te ndryshme.Cdo krahasim apo nderthurje do te detyronte qe ndoshta edhe pa dashje te perjashtosh ,ne raste te caktuara ,rrafshin Hyjnor!!
Prandaj eshte e udhes qe secilin NOCION me e lene ne qerdhen e vet!!!

[panta_rhei]

***

Këtu po flitet për mundësitë, si duhet të jet, teoritë… demokracia, islami…
S’mund ta marrësh për model ndonjë vend/shtet e të thuash: „Ja, ky është vend demokratik!“, apo „Ja, ky vend është model për islamin“.
Neve mundemi vetëm të bëjmë krahasime si: Filan vendi është më demokratik se Fistek vendi apo Filan vendi i përmbahet më shumë rregullave islame krahas Fistek vendit.

Po ta kishim një vend/shtet ku islami apo demokracia funksionojnë në mënyrë të përkryer, atëherë edhe vendet tjera do ta merrni si shempull për ta pasuar atë vend/shtet.

Unë personalisht preferoj ndonje vend apo rend shoqëror të atillë ku çdo gjë funksionon siç duhet, ku ka drejtësi, barazi e pas tyre (barazisë e drejtësisë) vie edhe paqja…
pa marrë parasysh se si quhen ato: demokratike, islame, kapitaliste, komuniste, irredentiste. Pra, shkurt e shqip, nuk më intereson etiketa/ambalazhi por përmbajtja.


***
Nëse pajtohemi të gjithë se kriteri kryesor për të matur sukseset e sistemeve duhet të konsiderohet mirëqenia e qytetarëve, atëherë le të fillojmë me: Danimarkën, Suedinë dhe Findlandën. Janë vendet me mirëqenien më të lartë qytetare në botë. (Danimarka konsiderohet kombi më i lumtur sot në botë).

Nuk pajtohem me ty kur thua s'ka vende që mund të merren si model.
Çdo vend sot e ka pasqyrën dhe vulën e sistemit që e ka sundu e që e sundon. Shqipëria e ka komunizmin, Danimarka e ka demokracinë liberale, Amerika kapitalizmin, Afganistani Pakistani Irani islamin, Gjermania e gjatë dhe pas L2B-së fashizmin... e kështu me radhë.

[4peace]

Nëse pajtohemi të gjithë se kriteri kryesor për të matur sukseset e sistemeve duhet të konsiderohet mirëqenia e qytetarëve, atëherë le të fillojmë me: Danimarkën, Suedinë dhe Findlandën. Janë vendet me mirëqenien më të lartë qytetare në botë. (Danimarka konsiderohet kombi më i lumtur sot në botë).

Nuk pajtohem me ty kur thua s'ka vende që mund të merren si model.
Çdo vend sot e ka pasqyrën dhe vulën e sistemit që e ka sundu e që e sundon. Shqipëria e ka komunizmin, Danimarka e ka demokracinë liberale, Amerika kapitalizmin, Afganistani Pakistani Irani islamin, Gjermania e gjatë dhe pas L2B-së fashizmin... e kështu me radhë.

Shume e gjerat jane relative...
...ka hundlesh mbi hundlesh apo të vërtetë mbi të vërtetë.

Çështja qëndron edhe te kriteret. Kush dhe si i cakton kriteret.

P.sh. kriteri për mirëqenien. Për çfarë mirëqenie bëhet fjalë dhe cila mirëqenie merret si kriter, si kriter më i rëndësishëm, më i vlershëm...: mirëqenia materiale apo shpirtërore.
Mirëqenia materiale, ta zëmë, nuk është garantues i lumturisë...Me pak fjalë, nëse je i pasur nuk d.m.th. të jesh edhe i lumtur...


***

[panta_rhei]

Shume e gjerat jane relative...
...ka hundlesh mbi hundlesh apo të vërtetë mbi të vërtetë.

Çështja qëndron edhe te kriteret. Kush dhe si i cakton kriteret.

P.sh. kriteri për mirëqenien. Për çfarë mirëqenie bëhet fjalë dhe cila mirëqenie merret si kriter, si kriter më i rëndësishëm, më i vlershëm...: mirëqenia materiale apo shpirtërore.
Mirëqenia materiale, ta zëmë, nuk është garantues i lumturisë...Me pak fjalë, nëse je i pasur nuk d.m.th. të jesh edhe i lumtur...


***
Thash: Danimarka, Finlanda dhe Suedia sot konsiderohen kombet më të lumtura në botë.
Nuk thash më të pasurat.
Mirëqenia konsiston në të qenit i kënaqur dhe i lumtur.

[4peace]

Thash: Danimarka, Finlanda dhe Suedia sot konsiderohen kombet më të lumtura në botë.
Nuk thash më të pasurat.
Mirëqenia konsiston në të qenit i kënaqur dhe i lumtur.

Paj, athua, përse i përmenda unë kriteret?!
Edhe unë kam dëgjuar/lexuar se është Norvegjia e atillë çfarë po thua ti.

Nëse e marrim Norvegjinë si shembull me këtë rast, atëherë e krahasojmë me Kosovën, që sipas këtij kriteri është e kundërta e Norvegjisë.

Dhe, shih çudinë! Prapseprap në Kosovë has në njerëz më të buzëqeshur se në Norvegji?!

Çfarë i thuhet kësaj?

Një kolege e punës, ku pata punuar para ca vitesh, kishte qenë në Kosovë në një familje (për herën e parë). Kur e pyeta "çfarë nuk të pëlqeu atje", ajo ma ktheu "njerëzit atje ishin shumë të dashur" (Die Leute waren viel zu nett).


***

[Agolli]

Nëse e marrim Norvegjinë si shembull me këtë rast, atëherë e krahasojmë me Kosovën, që sipas këtij kriteri është e kundërta e Norvegjisë.

Dhe, shih çudinë! Prapseprap në Kosovë has në njerëz më të buzëqeshur se në Norvegji?!




***

Pershendetje i nderuari 4peace.

Krahasime e tilla nuk çojn pesh, e as qe krahasohen. A di perse?
Qetash te tregoje une.
Ne Norvegji apo shtetet ku lypet angazhimi, pergjegjesia dhe puna, i bene Njerezit paksa ma te stresuar mbase kane obligime te perditshme.
Keto obligime i mungojn Kosoves tani per tani ku fatkeqesishte ndjehet mungesa e pergjegjsise, vullneti i punes dhe plotesimi i normave apo kushteve njerezore.
Zoti qofte me ne.

Mire mbetshe.

[4peace]

Pershendetje i nderuari 4peace.

Krahasime e tilla nuk çojn pesh, e as qe krahasohen. A di perse?
Qetash te tregoje une.
Ne Norvegji apo shtetet ku lypet angazhimi, pergjegjesia dhe puna, i bene Njerezit paksa ma te stresuar mbase kane obligime te perditshme.
Keto obligime i mungojn Kosoves tani per tani ku fatkeqesishte ndjehet mungesa e pergjegjsise, vullneti i punes dhe plotesimi i normave apo kushteve njerezore.
Zoti qofte me ne.

Mire mbetshe.

Edhe nga unë përshëndetje.

Ne e kishim fjalën për diçka tjetër.

Kurse, me këtë që e ke përmendur ti, ke plotësisht të drejtë.

Kjo quhet shprehi pune, e cila tek ne kryesisht mungon. P.sh. në Gjermani ndëmirren masa të ashtuquajtura resocializim. Masa të këtilla ndërmerren kryesisht ndaj atyre që janë për kohë të gjatë jashtë marrëdhënieve të punës. Pra, njerëz që s'kanë punuar koxha gjat kohë dhe kanë harruar se si duket puna, si është të punosh, ta mbash familjen me punë (në vend që të jetosh nga ndihmat sociale)...e kjo për në fund që të marrësh edhe obligime e përgjegjësi mbi vete... Kurse në Kosovë ka gjenerata të tëra që s'njohin as punë e as (edhe më pak) shprehi pune. Apo, siç themi popullorçe: "Kurrë punë me dorë s'kanë prekë" (ama me folë dijnë shumë... ha ha ha)

Ky, pra, është një problem shumë i madh. Ke bërë mirë që e ke përmendur.


***

[panta_rhei]

Paj, athua, përse i përmenda unë kriteret?!
Edhe unë kam dëgjuar/lexuar se është Norvegjia e atillë çfarë po thua ti.

Nëse e marrim Norvegjinë si shembull me këtë rast, atëherë e krahasojmë me Kosovën, që sipas këtij kriteri është e kundërta e Norvegjisë.

Dhe, shih çudinë! Prapseprap në Kosovë has në njerëz më të buzëqeshur se në Norvegji?!

Çfarë i thuhet kësaj?

Një kolege e punës, ku pata punuar para ca vitesh, kishte qenë në Kosovë në një familje (për herën e parë). Kur e pyeta "çfarë nuk të pëlqeu atje", ajo ma ktheu "njerëzit atje ishin shumë të dashur" (Die Leute waren viel zu nett).


***
Ti me qëllim nuk don të kuptosh... normal, sepse nuk po të përshtatet ajo çka unë po aludoj.
A e din ti çka është sistemi, sepse këtu për sistemet po flasim e jo për dy tre injorantë të dashur. Unë i përmenda kriteret, dhe thashë se nëse pajtohemi të gjithë që si kriter për suksesin e një sistemi të konsiderohet mirëqenia dhe lumturia e qytetarëve, atëherë mund të thërrasim këtu disa nga modelet:
Hyn ti në Kosovë edhe pyete popullsinë se sa janë të kënaqur me kushtet dhe me ato që u ka ofruar shteti, nxirri rezultatet dhe mesataren, pjesën ku ankohen për papunësi, për varfëri të skajshme, për padrejtësi e korrupsion, për mungesë kushtesh elementare, infrastrukturë...

Hyn ti në Danimarkë, dhe bëje të njëjtin hulumtim...

...pastaj nxirr krahasimet

Bëje këtë edhe në të gjitha vendet e botës dhe do ta kesh "glass klar" të vërtetën e të mirave që u sjell njerëzve secili sistem qeverisës.

Si kriter duhet të merret plotësimi dhe përmbushja e kushteve që kërkojnë qytetarët nga shteti, pra plotësimi i kërkesave të tyre si komunitet.

Një person i vetëm mund të mos jetë i kënaqur edhe nëse ti e qon në parajsë. Por kjo nuk hyn tek kriteret për sistemet. Kriteri është mesatarja e përgjithshme e popullsisë së një vendi.

Meqë jemi në këtë temë, nxirre ti mesataren e përgjithshme të mirëqenies së qytetarëve në vendet ku sundon kuranokracia, pastaj bëji edhe krahasimet me ato ku sundon komunizmi dhe demokracia liberale... shih cilat përngjajnë më shumë me njëra tjetrën.

[4peace]

***



Ti me qëllim nuk don të kuptosh... normal, sepse nuk po të përshtatet ajo çka unë po aludoj.
A e din ti çka është sistemi, sepse këtu për sistemet po flasim e jo për dy tre injorantë të dashur. Unë i përmenda kriteret, dhe thashë se nëse pajtohemi të gjithë që si kriter për suksesin e një sistemi të konsiderohet mirëqenia dhe lumturia e qytetarëve, atëherë mund të thërrasim këtu disa nga modelet:
Hyn ti në Kosovë edhe pyete popullsinë se sa janë të kënaqur me kushtet dhe me ato që u ka ofruar shteti, nxirri rezultatet dhe mesataren, pjesën ku ankohen për papunësi, për varfëri të skajshme, për padrejtësi e korrupsion, për mungesë kushtesh elementare, infrastrukturë...

Hyn ti në Danimarkë, dhe bëje të njëjtin hulumtim...

...pastaj nxirr krahasimet

Bëje këtë edhe në të gjitha vendet e botës dhe do ta kesh "glass klar" të vërtetën e të mirave që u sjell njerëzve secili sistem qeverisës.

Si kriter duhet të merret plotësimi dhe përmbushja e kushteve që kërkojnë qytetarët nga shteti, pra plotësimi i kërkesave të tyre si komunitet.

Një person i vetëm mund të mos jetë i kënaqur edhe nëse ti e qon në parajsë. Por kjo nuk hyn tek kriteret për sistemet. Kriteri është mesatarja e përgjithshme e popullsisë së një vendi.

Meqë jemi në këtë temë, nxirre ti mesataren e përgjithshme të mirëqenies së qytetarëve në vendet ku sundon kuranokracia, pastaj bëji edhe krahasimet me ato ku sundon komunizmi dhe demokracia liberale... shih cilat përngjajnë më shumë me njëra tjetrën.


O ti njeri!

Unë nuk shërbehem me fjalor gazetarucas kosovarë e as me fjalor shkollash kosovare.
Dhe duhet ta dish se ka dhe fjalorë tjerë, për të cilët as ke dëgjuar ndonjëherë.
Sikur që duhet ta dish se unë nuk shërbehem me një burim të vetëm. Sikur që nuk shërbehem me një pikëvështrim a botëkuptim të vetëm, siç bën ti e pastaj nuk më kupton.

Unë i përmenda kriteret. Sipas cilave kritere është zgjedhur, ta zëmë, Norvegjia? Sipas kritereve perëndimore, kineze, indase, australiane, zelandeze, zimbabveze? Pra, sipas kritereve perëndimore. Kurse kriteret perëndimore nuk janë të vetmet që vlejnë. Nëse vlejnë për ty, ja që ka njerëz që nuk mbështeten në kriteret perëndimore si të vetmet.

Unë fola para ca kohe për preferencat e mija, të cilat i kishe kuotuar sot për me e nisë (dhezë) muhabetin. Aty thash se nuk më intereson etiketa/ambalazha. Nuk e thash kotnakoti atë.

Sistem demokratik nuk ka askund. Të gjitha vendet që quhen demokratike, në realitet, janë vende kapitaliste.

Sikur që nuk ka pasur as nuk ka sisteme komuniste, gjgjs socialiste. Ashtu si nuk ka as vende islame në kuptimin e plotë të fjalës „ISLAM“.

Mirëqenia sociale është në ato vende ku ka barazi sociale. Atje ku ka barazi sociale s’mund të quhet demokraci, gjgjs kapitalizëm por, të pëlqeu ty apo jo, kam ë shumë socializëm. Nëse e përkthejmë këtë në parti me orientime të djathta apo të majta, na del se aty ku sundojnë apo janë opozitë e madhe partitë e majta ka edhe më shumë socializëm. Pra, Norvegjia, Danimarka, Suedia…pastaj Franca, Gjermania…Kurse, në Amerikë (SHBA) kemi sistem me mbi 95% kapitalist. Atje, nëse je i ri, i shëndoshë…mund ta realizosh ëndërren amerikane („American dream“…prej pjatalarësit në milioner). Mirëpo, nëse të ndodhë e sëmuresh…vaj halli për ty!

Mirëqenie, megjithëse kriteret perëndimore, me të cilat po shërbehesh ti, nuk përfshihen në to ka edhe në Gadishullin Arabik. Ke shtet si Katari (p.sh.) ku 80% jetojnë e punojnë të huajt kundrej 20% popullsie vendase që vetëm rrijnë e bëjnë seri, sepse e kanë të siguruar jetën me cullë e me mullë…

E ke në Azi Nepalin ku sundon Monarku, për të cilin nuk flitet kurrë nëpër media, dhe bëhet jetë e mirë, e lumtur dhe pa fërkime…Mirëpo, nëse i marrim kriteret perëndimore, jeta e tyre s’ka vlerë.

Në Kinë ende është në krye të vendit Partia Komuniste, por Kina është duke ndryshuar shumë drejt mirëqenies.

Me rëndësi më të madhe është motivi (nijeti) i një udhëheqësie shteti se sa etiketa/ambalazhi. Nëse don t’i ndihmosh popullit, këtë mund ta bësh si demokrat, si komunist, si diktator, si monark… Nëse më me rëndësi është si quhesh (komunist, demokrat, monark a diktator) se sa ajo se çfarë bën, atëherë po ua lë juve të merreni me to. Sepse mua nuk më interesojnë fort.


***

[panta_rhei]

***






O ti njeri!

Unë nuk shërbehem me fjalor gazetarucas kosovarë e as me fjalor shkollash kosovare.
Dhe duhet ta dish se ka dhe fjalorë tjerë, për të cilët as ke dëgjuar ndonjëherë.
Sikur që duhet ta dish se unë nuk shërbehem me një burim të vetëm. Sikur që nuk shërbehem me një pikëvështrim a botëkuptim të vetëm, siç bën ti e pastaj nuk më kupton.

Unë i përmenda kriteret. Sipas cilave kritere është zgjedhur, ta zëmë, Norvegjia? Sipas kritereve perëndimore, kineze, indase, australiane, zelandeze, zimbabveze? Pra, sipas kritereve perëndimore. Kurse kriteret perëndimore nuk janë të vetmet që vlejnë. Nëse vlejnë për ty, ja që ka njerëz që nuk mbështeten në kriteret perëndimore si të vetmet.

Unë fola para ca kohe për preferencat e mija, të cilat i kishe kuotuar sot për me e nisë (dhezë) muhabetin. Aty thash se nuk më intereson etiketa/ambalazha. Nuk e thash kotnakoti atë.

Sistem demokratik nuk ka askund. Të gjitha vendet që quhen demokratike, në realitet, janë vende kapitaliste.

Sikur që nuk ka pasur as nuk ka sisteme komuniste, gjgjs socialiste. Ashtu si nuk ka as vende islame në kuptimin e plotë të fjalës „ISLAM“.

Mirëqenia sociale është në ato vende ku ka barazi sociale. Atje ku ka barazi sociale s’mund të quhet demokraci, gjgjs kapitalizëm por, të pëlqeu ty apo jo, kam ë shumë socializëm. Nëse e përkthejmë këtë në parti me orientime të djathta apo të majta, na del se aty ku sundojnë apo janë opozitë e madhe partitë e majta ka edhe më shumë socializëm. Pra, Norvegjia, Danimarka, Suedia…pastaj Franca, Gjermania…Kurse, në Amerikë (SHBA) kemi sistem me mbi 95% kapitalist. Atje, nëse je i ri, i shëndoshë…mund ta realizosh ëndërren amerikane („American dream“…prej pjatalarësit në milioner). Mirëpo, nëse të ndodhë e sëmuresh…vaj halli për ty!

Mirëqenie, megjithëse kriteret perëndimore, me të cilat po shërbehesh ti, nuk përfshihen në to ka edhe në Gadishullin Arabik. Ke shtet si Katari (p.sh.) ku 80% jetojnë e punojnë të huajt kundrej 20% popullsie vendase që vetëm rrijnë e bëjnë seri, sepse e kanë të siguruar jetën me cullë e me mullë…

E ke në Azi Nepalin ku sundon Monarku, për të cilin nuk flitet kurrë nëpër media, dhe bëhet jetë e mirë, e lumtur dhe pa fërkime…Mirëpo, nëse i marrim kriteret perëndimore, jeta e tyre s’ka vlerë.

Në Kinë ende është në krye të vendit Partia Komuniste, por Kina është duke ndryshuar shumë drejt mirëqenies.

Me rëndësi më të madhe është motivi (nijeti) i një udhëheqësie shteti se sa etiketa/ambalazhi. Nëse don t’i ndihmosh popullit, këtë mund ta bësh si demokrat, si komunist, si diktator, si monark… Nëse më me rëndësi është si quhesh (komunist, demokrat, monark a diktator) se sa ajo se çfarë bën, atëherë po ua lë juve të merreni me to. Sepse mua nuk më interesojnë fort.


***
Ajo çfarë bën të shndërron në komunist, demokrat, diktator etj, pavarësisht nëse ty të intereson ose jo.
Edhe injorant megaloman quhet dikush në bazë të sjelljes, e jo në bazë të kritereve akademike.

[Blaugranet]

Përse e lexojmë Kur’anin kur nuk kuptojmë as një fjalë Arabisht?





Një amerikan i moshuar mysliman, jetonte në një fermë në lindje të maleve Kentaki (Kentucky) së bashku me nipin e tij. Çdo mëngjes, gjyshi zgjohej herët në mëngjes, ulej në tavolinën e kuzhinës dhe lexonte Kur’an. Nipi i tij, dëshironte të bëhej sikur ai dhe e imitonte atë në të gjitha mënyrat e mundshme. Një ditë nipi e pyeti gjyshin: 'Gjysh, kam provuar të lexoj Kur’an sikurse ti por nuk mund ta kuptoj atë, edhe atë çfarë e kuptoj e harroj sapo ta mbylli librin. Çfarë të mira ka nga leximi i Kur’anit?'




Gjyshi, me qetësi ndaloi së mbushuri stufën me qymyr dhe iu drejtua nipit:
'Merre këtë shportë të qymyrit, mbushe në lumë me ujë dhe m’a sjell prapë!' Djaloshi veproi si i tha ai, por i tërë uji i rrodhi nga shporta para se të vinte në shtëpi. Gjyshi qeshi dhe i tha:
'Duhet të ecësh pak më shpejt herën tjetër, e dua shportën me ujë. Nuk po provoni sa duhet dhe e dërgoi atë përsëri.
Kësaj radhe djaloshi vrapoi shpejt, por përsëri shporta ishte e zbrazët para se të kthehej në shtëpi. Me gjysmë fryme i tha gjyshit se ishte e pamundur të bartte ujë me shportë dhe shkoi ta merrte një kovë. Plaku i tha: 'Nuk dua një kovë ujë, por dua një shportë ujë. Ti vetëm nuk provon sa duhet', dhe doli jashtë ta shikonte djaloshin tek po provonte përsëri.
Kësaj radhe, djaloshi e kuptoi se ishte e pamundur por dëshironte t’i tregonte gjyshit të tij se edhe nëse do të vraponte sa më shpejt që të mundte nuk do t’ia arrinte, uji do të rridhte para se të kthehej në shtëpi.
Djaloshi, përsëri e zhyti shportën në lumë dhe vrapoi shpejt, por kur arriti të gjyshi i tij shporta ishte e zbrazët. Me gjysmë fryme tha: 'E sheh gjysh, është e padobishme'.
Plaku ia ktheu: 'Shikoje shportën'.
Djaloshi shikoi shportën dhe për herë të parë e vërejti se shporta ishte ndryshe. Ishte transformuar nga një shportë e vjetër e ndyrë në një shportë të pastër, brenda dhe jashtë. 'Bir, kjo ndodh kur e lexon Kur’anin. Mund të mos kuptosh dhe të mos mbash mend asgjë, por kur e lexon atë,do të ndryshosh brenda dhe jashtë. Kjo është puna e Allahut në jetët tona'.

[Lapsi]

Të lutem , vetem këto të nenvizuarat nga une të i sqarosh me gjatë.
Flm gjithcka eshte e perfshire ne ata fjali... qofsh bektesh do e marresh vesh

[Lapsi]

Rrugetimi
Si qenie e pasjisur me ndjenja te larta, i afte per virtyte dhe i shtene pas perjetsise, nisa nje rrugetim qe doja te vije deri te e verteta. Ne shpirtin tim, me duket me i mjeri, madje, ishte e pranishme nje klime e formosuar prej idese se pavdeksise. Ky rrugetim i yni filloi me nje hap te vetem dhe levizte me nje pasion per te arritur deri te me e bukura, virtyti. Gjithnje duke ecur per arritjen e nje lartesimi shpresa e ketij rrugetimi varet prej zhvillimit dhe daljes ne shesh te dhuntive te nje Krijuesi qe e krijoi natyren. Doja ta kryej nje detyre, doja ta zbuloj dhe njoh veten dhe, ne sajet e ketij rrugetimi, te orientohem kah Zoti. Fatkeqesia ime e pare ishte mosnjohja e vetes, pra nuk e dija se cjam per cka ishte veshtire te krijoj lidhjen me Krijuesin. Duke u ballafaquar me ekzistencen dhe librin e ndodhive te mia, ne nje fare mase ndjeva nje lehtesi, ne boten time te brendshme shfaqeshin shenjat e urtesise. Kuptova, hapi im i pare i takon nje te shkuare te gjate… Sigurisht qe kerkoja nje mbeshtetje, jam nje qenie e dobet por qe mundem te zoteroje nje pushtet te jshtezakonshem, kuptohet ne sajet e mbeshtetjes te Fuqia Absolute. I lodhur nga kerkimi i se vertetes, u ula te pushoj; shiqoj kodrat, diellin i cili me ngroh, shiqoj gjithe ate qe me rrethon, ne cast me sillen ne koke mendime te shumta… Papritmas, perderisa isha ne mendime, degjova nje ze afer meje, ishte nje plak i cili me pershendeti… doja qe te cohem po ma beri me shenje qe te rri ulur. Me tha se kam nje rrugetim te gjate, te mbushur me sacrifica, me mund dhe me te papritura… U ndjeva keq, mendoja se per mua ska shpresa, por zeri i bute i tij jehoi thelle ne zemren time kur me tha se: jo vetem une, por te gjithe njerezit i percjell nje fat i tille, andaj ska vend per shqetesim, ngase njeriu eshte nje pike uji e behet lume, eshte nje molekule e behet diell qe ngrohe, eshte nje lypes e behet mbret ! Vazhdoje rrugetimin duke ecur i mbeshtetur te Zoti dhe mos u be i varur nga mohimi dhe ateizmi! Ma dha nje kurajo, jeta eshte e tille, do rrugetim te gjate e te lodhshem, kurse ne duhet te jemi nga ata qe iu bejne balle stuhive dhe shtrengimeve kohore, si dhe shpirti yn nuk duhet te drydhet as me dhimbjet e se shkuares, as me friken e se ardhmes. Per kete duhet vendosmeri, kembengulje, qendres, qe te futet ne boten shpirterore dhe ta ndricoje rrugen, qe te ec njeriu sa me lire drejt horizonteve te reja. Po vazhdoj rrugetimin, te keqes po i pergjigjem me te mire, sjelljeve te pahijshme dhe fjaleve ofenduese ndaj meje spo ua var, po kerkoje ne cdo moment ti afrohem Krijuesit tim… Nuk dua qe te bie nen pushtetin e egos, andaj po beje nje lufte te madhe me egon, kurse me te tjeret sillem bute, ngase ky rrugetim kerkon qe te tregohet vemendje se si sillemi, cfare veprime kemi qe te jem i suksesshem ne kete rruge. He pra, ne nje gjendje isha dje : te jem apo mos te jem; kurse sot dua qe te jem, edi se jam, di te vleresoj, sigurisht, sepse mirekuptimi dhe marreveshja jane, parasegjithash, nje pune logjike… Jam nje njeri me zemer dhe ndergjegje te lene ne uri, e me siguri qe dua dhe kerkoje rrugen qe do ta shuaj kete nevoje…Asnjehere nuk do te harroje se edhe gjendja e te coroditurve eshte nje ceshtje me vete dhe serioze. E ne fund u detyrova qe te gjitha ceshtjet ti trajtoj jo mes nje euforie ndjenjash dhe emocionesh, por ne kuadrin e parimeve te caktuara nga Ai i Gjithefuqishmi… I perkujtoje edhe te tjeret qe jane ne rrugetim, e nese duan qe ta perfundojne me sukses duhet qe ta riparojne ceshtjene ndergjegjes. Le te jete dashuria ime per hire te Allahut, e te tjeret le te me kuptojne si te duan, se une te gjitha i perballova, e per kete i them falenderimi i takon All-llahut Zotit te boterave.
O All-llah mos na i lako zemrat tona, pasi na i drejtove !

AGIM JAKUPI

[Lapsi]

Kur fjala nuk percillet me veper


” O besimdrejte, perse e flitni ate qe se veproni? O sa ju urren All-llahu kur flitni, e nuk punoni! All-llahu i don ata qe ne rrugen e Tij luftojne si beden i forte.” (Es-Saff:2-4)


Besimtari, kur e lidh nje kontrat, duhet ti permbahet te nenshkruares; kur jep premtimin, duhet ta zbatoj ate. Ajo eshte veti e besimtarit te vertete i cili gjithnje qendron pas asaj qe thote, kurse te te tjeret ai njihet si njeri i ndershem, fjala e te cilit eshte bese e forte, dhe nuk kane frike nga shkelja e saj.e kjo njeshmeri buron nga besimi, kurse e kunderta, mosmbajtja e premtimit buron nga dyfytyresia. Nje pjese e njerezish gjate gjithe jetes perpiqen per ta cuar ne vend merreveshjen e nenshkruar ne zemra, kurse nje pjes tjeter jetojne pa ditur gje per nje marreveshje te tille. Ja, ne kete pike ndahen besimtari nga hipokriti. Kurani u ben verejtje besimtareve per fjalet dhe premtimet e tyre te zbrazeta. Pohon se praktika tregon ekzistimin e distances te gjere ndermjet fjaleve dhe veprave, premtimit dhe permbushjes se tij: “ O besimdrejte, perse e thuani ate qe se veproni?” U ben verejtje per kete kontradikte ne menyren e cila permban zemerimin dhe pakenaqesin e All-llahut: “Tek All-llahu gjeja me e urrejtur dhe neveritese eshte qe ta thoni ate qe nuk e veproni.” Zbatimi i premtimit, fjales se dhene ka nevoje per dy sende, te cilat kur plotesohen te njeriu, ai e ka me lehte ta realizoj ate me te cilen eshte ngarkuar. Memoria e dobet dhe pavendosshmeria, jane pengesa serioze te kryerjes se obligimeve. Njeriu shume shpesh i nenshtrohet ndikimit te kohes, me cka te djeshmen qe e donte shume, sot nuk e do, kurse per te nesermen nuk ia ka idene si do te veproje. Kjo eshte nje reflektim i cuditshem ngase i fshin shenjat e qarta, ajo qe eshe transparente ( e Dashur) ne te humbet dhe preokupohet me risi.
Per ate njeriu duhet me ia perkujtu vetes gjerat, mos te dominojne ne te valet e harreses, ngase qendrimi ne fjalen e dhene eshte domosdoshmeri e qenies njeri dhe njohjes se vlerave njerezore!
“ Mos thuaj, premtoi, por nuk e coi ne vend premtimin! Mendo ato qe u premtuan e nuk u cuan ne vend. Mos deno kend duke thene se nuk u tregua njeri! Kujto rastet qe ti vete i le te te ikin per tu treguar njeri!
Fol po edhe vepro ne baze te asaj qe e thua se me kete e kenaq All-llahun dhe e deshmon veten se je njeri!


Agim Jakupi