Korigjim!

[ShEjToNkA]

Përshëndetje, të nderuar forumista!



Po hapë këtë temë me qëllim që të korigjojmë shkrimet të cilat do plasohen po në këtë temë.
Nga kjo temë shkrimet nuk do shkojnë askund dhe as nuk do zgjedhet shkrimi më i mirë ndër shkrime,
prandaj duhet ta marrim si argëtim dhe mësim dhe jo si garë, dhe assesi si fyrje apo ofendim ndajë njëri-tjetërit. Andaj, kërkoj të shkruajmë pa hezituar dhe pa polemika, ju lutem!

Kjo ide më erdh si rrjedhojë e temës "Tre hartime", ku një korgjim aty kishte bërë Panta_rehi. Duke shfletuar atë temë, ku edhe hasa në shkrimin e të lartëpërmendurit, m'u shfaqë ideja ta kemi një temë të tillë ku mund të shkruajmë dhe të përmisojmë drejtëshkrimin duke na korigjuar të tjerët.

Për të korigjuar një shkrim, qoftë në hyrje apo përfundim të shkrimit, në paragrafe, në lidhëza, parafjalë, përemër, mbiemer, presje, apostrofe etj. duhet shkrimi t'i ketë së paku 100 fjalë. Tema e shkrimit është e lirë, çka ju mund të shkruani çka të doni, dhe ai shkrim do korigjohet nga ndokush këtu.




Si korigjues, unë përsonalisht do emroja, z.Kodra, z.Panta_rehi, z.Dilaver,z.Naki, z.Honesty, z.Artist, znj.Idila, znj.Murgesha, ( këtë të fundit emroj pa hezituar pasi e njofë porfesionalizmin e saj në këtë drejtim, përderisa për të tjerët po bazohem në shkrimet e tyre). Sigurisht, që edhe antarë të tjerë mund të korigjojnë shkrime, por po e lëri me kaq rënditjen e korigjuesve, pasi që edhe nofkat s'po më kujtohen për momentin.


SP. Korigjimi mund të fillojë që tani, po me shkrimin tim, pse jo!

Argëtim dhe mësim të këndshëm në vazhdim!

[Dardan Kastrati]

Gabim e ke shkruar së pari titullin e temës ,jo korigjimi -korrigjimi ..

[Murgesha]

Virtualiteti dhe realiteti!

A jemi gjithmonë vetvetja?

Mendoj qe as ne realitet e as ne virtualitet nuk mund te jemi 100% vetvetja. Këtë nuk na e lejon rregulla e etikes. Në një farë mënyre është shoqëria si ajo reale apo virtuale që na e pamundëson një gjë të tillë.
Sa herë kemi buzëqeshur kur nuk e kemi ndjerë, sa herë duhet të heshtim kur nuk duam? Edhe këtu në forum nëse gjithmonë shprehemi ashtu si ndihemi plasin zënkat, qortimet, sharjet ose dikush lëndohet nga mendimi i shfaqur.
Anëtarët me nivele të ndryshme të shkollimit, edukatës, moshës me të cilët
diskutojmë shpesh qojnë në keqkuptim të mendimeve, e ne nuk mund të jemi vetvetja me të gjithë prej tyre. Me disa prej tyre buzëqeshim, shkruajmë sa për të ja bërë qefin ose thjeshtë postojmë një figurë që nuk tregon aspak mendimin personal për shkrimin e dikujt. Shumë prej nesh edhe kur fyhemi shtrëngojmë grushtat, i mshojmë fort tastaturës, na bie terrim syve kur lexojmë sharjen që na është drejtuar, them me veti sikur të kisha mundësinë të ja kthej këtë sharje sy më sy atij që na ka sharë, por nuk e bëjmë nga shkaku i etikës, nga keqardhja për shoqërinë që na konsideron krejt tjetër e nuk duam ta shfaqim egërsinë të cilën e posedojmë në realitet.
Edhe nëse ti i shmangesh zënkës me të tjerët ngaqë thjesht se ndjen veten si grindavec e don të jesh vetvetja janë të tjerët që përplasen me mendimet tua, ti bëjnë bajat ato, të nxisin të detyrojnë, stë mbetet gjë tjetër vetëm të përshtatesh ose të ikesh nga të mundesh.

Cili prej nesh e shpreh vetveten edhe në realitet. Ke gabuar diçka në punë, të vie shefi të përplas për ftyre punën e bërë gabim dhe ne edhe pse duam të ja japim grusht turinjve buzëqeshim para tij si idotë se rrezikojmë të humbim punën?

Njëri prej kolegëve të tu ka hudh një parfym të fortë, ty të ndejll neveri kur ai të kalon pranë, apo mban erë tjetër ose është vesh pa shije, ose kur shkoni në sallën e ngrënjes nxjerr shaminë e frynë hundët në te, ulim kokën të nervozuar me të shenjtën etikë që nuk na lejon të shfaqim ato që ndjejmë.

Shiqoni rreth vetes tuaj, çdo ditë ndodhin raste të panumërta kur bëjmë atë që nuk e ndjejmë, na mbetet ta quajmë veten hipokrit, se shumë prej nesh jemi hipokritë edhe ndaj vetes tonë!

[lovely]

Virtualiteti dhe realiteti!

A jemi gjithmonë vetvetja?

Mendoj qe(që) as ne(në) realitet e as ne(në) virtualitet nuk mund te(të) jemi 100% vetvetja. Këtë nuk na e lejon rregulla e etikes. Në një farë mënyre është shoqëria si ajo reale apo virtuale që na e pamundëson një gjë të tillë.
Sa herë kemi buzëqeshur kur nuk e kemi ndjerë, sa herë duhet të heshtim kur nuk duam? Edhe këtu në forum nëse gjithmonë shprehemi ashtu si ndihemi plasin zënkat, qortimet, sharjet ose dikush lëndohet nga mendimi i shfaqur.
Anëtarët me nivele të ndryshme të shkollimit, edukatës, moshës me të cilët
diskutojmë shpesh qojnë në keqkuptim të mendimeve, e ne nuk mund të jemi vetvetja me të gjithë prej tyre. Me disa prej tyre buzëqeshim, shkruajmë sa për të ja bërë qefin(qejfin) ose thjeshtë postojmë një figurë që nuk tregon aspak mendimin personal për shkrimin e dikujt. Shumë prej nesh edhe kur fyhemi shtrëngojmë grushtat, i mshojmë fort tastaturës, na bie terrim syve kur lexojmë sharjen që na është drejtuar, them me veti sikur të kisha mundësinë të ja(ia) kthej këtë sharje sy më sy atij që na ka sharë, por nuk e bëjmë nga shkaku i etikës, nga keqardhja për shoqërinë që na konsideron krejt tjetër e nuk duam ta shfaqim egërsinë të cilën e posedojmë në realitet.
Edhe nëse ti i shmangesh zënkës me të tjerët ngaqë thjesht se ndjen(ndien) veten si grindavec e don të jesh vetvetja janë të tjerët që përplasen me mendimet tua, ti(t`i) bëjnë bajat ato, të nxisin të detyrojnë, stë(s`të) mbetet gjë tjetër vetëm të përshtatesh ose të ikesh(ikësh) nga të mundesh.

Cili prej nesh e shpreh vetveten edhe në realitet. Ke gabuar diçka në punë, të vie shefi të përplas për ftyre(fytyrë) punën e bërë gabim dhe ne edhe pse duam të ja(ia) japim grusht turinjve(turinjëve) buzëqeshim para tij si idotë(idiotë) se rrezikojmë të humbim punën?

Njëri prej kolegëve të tu ka hudh një parfym të fortë, ty të ndejll neveri kur ai të kalon pranë, apo mban erë tjetër ose është vesh pa shije, ose kur shkoni në sallën e ngrënjes nxjerr shaminë e frynë hundët në te, ulim kokën të nervozuar me të shenjtën etikë që nuk na lejon të shfaqim ato që ndjejmë(ndiejmë).

Shiqoni rreth vetes tuaj, çdo ditë ndodhin raste të panumërta kur bëjmë atë që nuk e ndjejmë(ndiejmë), na mbetet ta (t`a) quajmë veten hipokrit, se shumë prej nesh jemi hipokritë edhe ndaj vetes tonë!


Etika m`tha mos :biggrin: por nuk jemi duke bërë gara, ka thënë Shejtonka :biggrin:

ps, nuk isha e sigurtë për fjalën "na" nese shkruhet "n`a" psh; "nuk n`a lejohet..."

me respekt e dashuri per ty vjehërr
lovely ;)

[panta_rhei]

Virtualiteti dhe realiteti!

A jemi gjithmonë vetvetja?

Mendoj qe (se) as neë realitet e as neë virtualitet nuk mund teë jemi 100% vetvetja. Këtë nuk na e lejonjnë rregullat e etikeës. Në një farë njëfarë mënyre është shoqëria, si ajo reale apo virtuale, që na e pamundëson një gjë të tillë.
Sa herë kemi buzëqeshur kur nuk e kemi ndjerë, sa herë duhet të heshtim kur nuk duam? Edhe këtu në forum, nëse gjithmonë shprehemi ashtu si ndihemi ndjehemi, plasin zënkat, qortimet, sharjet, ose dikush lëndohet nga mendimi i shfaqur.
Anëtarët me nivele të ndryshme të shkollimit, edukatës, moshës me të cilët
diskutojmë, shpesh qojnë në keqkuptim të mendimeve, e ne nuk mund të jemi vetvetja me të gjithë secilinprej tyre. Me disa prej tyre buzëqeshim, shkruajmë sa për të ja ua bërë qejfin ose thjeshtë postojmë një figurë që nuk e tregon aspak mendimin personal për shkrimin e dikujt. Shumë prej nesh edhe kur fyhemi shtrëngojmë grushtat, i mëshojmë fort tastaturës tastierës, na bie terrim syve kur lexojmë sharjen që na është drejtuar, themi me veti vehte "sikur të kisha mundësinë të ja kthej këtë sharje sy më sy atij që na ka sharë", por nuk e bëjmë nga shkaku i etikës, nga keqardhja për shoqërinë që na konsideron krejtë tjetër e nuk duam ta shfaqim egërsinë të cilën e posedojmë në realitet.
Edhe nëse ti i shmangesh zënkës me të tjerët, ngaqë thjeshtë s'e ndjen vehten si grindavec, e don të jesh vetvetja, janë të tjerët që përplasen me mendimet e tua, t'i bëjnë bajat ato, të nxisin, të detyrojnë, s'të mbetet gjë tjetër vetëm të përshtatesh ose të ikesh nga të mundesh.

Cili prej nesh e shpreh vetveten edhe në realitet. Ke gabuar diçka në punë, të vie shefi e të përplasë për fytyre punën e bërë gabim, dhe ne edhe pse duam të ja japim grusht turinjëve, buzëqeshim para tij si idiotë sepse rrezikojmë të humbim punën?

Njëri prej kolegëve të tu, ka hudh një parfym parfum me erë të fortë, ty të ndejll ngjallë neveri kur ai të kalon pranë, apo mban erë tjetër ose është veshur pa shije. Oose kur shkoni në sallën e ngrënies, dhe kur ai e nxjerrë shaminë e frynë u fryen hundët hundëve në te të, ne me të shenjtën etikë që nuk na lejon të shfaqim atë që ndjejmë ulim kokën të nervozuar me të shenjtën etikë që nuk na lejon të shfaqim ato që ndjejmë. (Përndryshe, më kënd je e nervozuar? Me të shenjtën etikë, apo me kolegun!!!???)

Shiqoni përreth vehtes tuaj suaj,! Ççdo ditë na ndodhin raste të panumërta kur bëjmë atë që nuk e ndjejmë, na mbetet ta quajmë vetveten hipokrit, sepse shumë prej nesh jemi hipokritë edhe ndaj vehtes tonë sonë! (Kur flet për diçka që ndodhë "përreth vehtes tënde", ti e vendosë vehten në pozitën e shikuesit, prandaj nuk mund ta përfshishë atë në ngjarje! Kështu siq është, komplet paragrafi i fundit nuk ka kuptim. Do të ishte ok nëse fillonte me "Le të shiqojmë përreth vehtes sonë!")

Me të kuqe janë të gjitha të shtuara nga unë si përmirësime.
Të nënvizuarat do të duhej të fshiheshin fare. :biggrin: fare
E gjithë pjesa tjetër me të zezë është origjinali.

p.s.
Nuk jam gjuhëtar me profesion. Bile jam goxha larg nga kjo. Thjeshtë, gabimet drejtshkrimore "ma vrasin vazhdimisht syrin".

p.s.1 edhe... kush nuk osht i thirrun n dasëm (po mendoj n korigjime), le t del ma mir vet pertej telit... :tongue:

[DEA]

Ec e guxo shkruaj ne kete teme se!!!!!!

[Murgesha]

Kqyrne more Lovushkën, për veti shkrun si mos më keq e paska ardhë këtu të korigjoj shkrimin tim??
Ani mo Panta nuk qenka gjuhëtar, por po ja vrajkan zotëriut syrin gabimet drejtshkrimore.
Sa e sa paskan lexuar këtë shkrim të qitur enkas për t`u korigjuar po ngaqë s`kan lidhje me gjuhën shqipe se përndryshe nuk e kishin lënë pa u mundu edhe ata me korigju??? :tongue:

S.P. Isha vetvetja!


Përndryshe falënderoj Lovushkën time që së paku është përpjek të baj një korigjim si dhe korigjimet e bukura të Pantës.

Kuku mam po dobët po shkrujsha :wink:

[panta_rhei]

Kqyrne more Lovushkën, për veti shkrun si mos më keq e paska ardhë këtu të korigjoj shkrimin tim??
Ani mo Panta nuk qenka gjuhëtar, por po ja vrajkan zotëriut syrin gabimet drejtshkrimore.
Sa e sa paskan lexuar këtë shkrim të qitur enkas për t`u korigjuar po ngaqë s`kan lidhje me gjuhën shqipe se përndryshe nuk e kishin lënë pa u mundu edhe ata me korigju??? :tongue:

S.P. Isha vetvetja!


Përndryshe falënderoj Lovushkën time që së paku është përpjek të baj një korigjim si dhe korigjimet e bukura të Pantës.

Kuku mam po dobët po shkrujsha :wink:
Ani aniiii... nuk ki faj ti...
...po t'garantoj që së paku në nja 6 vende të kam falë a :tongue:

[Murgesha]

Ani aniiii... nuk ki faj ti...
...po t'garantoj që së paku në nja 6 vende të kam falë a :tongue:

Më duhet me t`u falënderu prap që s`më paske skuq me ka krejt.
Shkrimi ishte mendime momenti e ngase nuk kisha kohë me u përqëndru në drejtshkrim e shkrova shpejt e shpejt. Në rreshtin e parë mungojnë Ë-jat se kisha harru ta kthej tastierën në gjuhën shqipe.
Besoj që prap do të dëshiroj, të më korigjohet ndonjë shkrim. Ama mbasi Shejtonka na e ka lënë të lirë zgjedhjen e temës më duhet të pres deri sa të më vijë ndonjë frymëzim!
Sinqerisht kisha dashtë që edhe të tjerët ta testojnë veten.
Pse jo, nuk është turp të mësosh ato gjëra që nuk i din.
Ngaqë në gjuhën daneze Tastatura është tastaturë kurr se paskam menduar se i thuhet tastier. Do ta mbaj në mend sa herë që të flas e shkruaj shqipt ti them tastier!

[panta_rhei]

Më duhet me t`u falënderu prap që s`më paske skuq me ka krejt.
Shkrimi ishte mendime momenti e ngase nuk kisha kohë me u përqëndru në drejtshkrim e shkrova shpejt e shpejt. Në rreshtin e parë mungojnë Ë-jat se kisha harru ta kthej tastierën në gjuhën shqipe.
Besoj që prap do të dëshiroj, të më korigjohet ndonjë shkrim. Ama mbasi Shejtonka na e ka lënë të lirë zgjedhjen e temës më duhet të pres deri sa të më vijë ndonjë frymëzim!
Sinqerisht kisha dashtë që edhe të tjerët ta testojnë veten.
Pse jo, nuk është turp të mësosh ato gjëra që nuk i din.
Ngaqë në gjuhën daneze Tastatura është tastaturë kurr se paskam menduar se i thuhet tastier. Do ta mbaj në mend sa herë që të flas e shkruaj shqipt ti them tastier!
Edhe unë "normal" e përdori "tastaturë", por e dij që shqip quhet tastierë. Nuk e dij prej nga e dij :).

p.s. sinqerisht, do të kisha dashur që, këtu, përveq ZONËS SË ARGËTIMIT, në të gjitha "zonat" e tjera të forumit" t'u lejohej nja tre-katër anëtarëve korigjimi i postimeve që kanë tepër gabime drejtshkrimore, herëpashere. Nuk po them të bëhen bajat vend e pavend.
Mendoj se efekti i vetëdijësimit dhe përvetësimit për shkrimin dhe mësimin sa më të drejtë të gjuhës shqipe, në këtë mënyrë do të ishte me i dukshëm.
Nuk është turp mos me dijtë, por...!

[lovely]

Kqyrne more Lovushkën, për veti shkrun si mos më keq e paska ardhë këtu të korigjoj shkrimin tim??
Ani mo Panta nuk qenka gjuhëtar, por po ja vrajkan zotëriut syrin gabimet drejtshkrimore.
Sa e sa paskan lexuar këtë shkrim të qitur enkas për t`u korigjuar po ngaqë s`kan lidhje me gjuhën shqipe se përndryshe nuk e kishin lënë pa u mundu edhe ata me korigju??? :tongue:

S.P. Isha vetvetja!


Përndryshe falënderoj Lovushkën time që së paku është përpjek të baj një korigjim si dhe korigjimet e bukura të Pantës.

Kuku mam po dobët po shkrujsha :wink:




Unë "s`paku u përpjeka", i korigjova në atë mënyrë në të cilën ke shkruar ti, do të thotë vetëm gabimet drejtshkrimore, pa u kyqur në gabimet gjuhësore. Atë e bëri Panta.


ps; kush shkrun keq ej? :biggrin:

[ShEjToNkA]

Ec e guxo shkruaj ne kete teme se!!!!!!

E di se këtë pyetje ke bërë pa menduar!
E dinë pse?
-Sepse ti je një zonjë guximtare dhe me vlera, nuk dorëzohesh lehtë, prandaj e dijë se do të shkruajsh.

Përvec kësaj, mos hezito të lutëm sepse tek e fundit kjo temë nuk do na ofrojë asgjë më shumë se sa një argëtim, dhe një mësim, pse jo?
Nuk kemi nevojë, dhe nuk duhet, ta marrim si ofendim apo dicka të ultë nëse një shkrim na korigjohet, thjeshtë pak argëtim e pak përmisim!


Dea, të presim me shkrime, dhe të premtoj se do korigjohesh nga Panta_rehi, sepse ai po bë korigjime të hatashme.:biggrin:


SP. Murgeshë, ngeli me shpresë se mirë je dhe mirë po ndjehesh!:biggrin:

PS. OPS! E përmisova SP-në!:biggrin:

[ShEjToNkA]

Gabim e ke shkruar së pari titullin e temës ,jo korigjimi -korrigjimi ..

E saktë!

Fjala "Korrigjim" shkruhet me "Rr" dhe jo me "R", dhe kjo ka ndodh si pasojë e të folurit tim ku "Rr"-në e përdori rrallë, por kjo s'më arsyeton, assesi!

[LOJETARI]

Temë shumë me vend .Ndoshta do të na ruante pak prej gjithë këtyre postimeve që po prodhohen në ditë , pa kurrëfarë filtrimi .Është shumë interesant se një numër i madh i antarëve lënë përshtypjen se e kanë të kryer të paktën shkollën e mesme , cka do të duhej të mjaftonte për të njohur rregullat parësore të drejtëshkrimit .Dymbëdhjetëvjetë shkollë nuk janë pak .Mirpo edhe më tragjike është fakti se edhe ata që posedojnë diploma të universitetit nuk janë në gjendje të shkruajnë një tekst pa gabime fillestare .Kjo është shqetësuese . Do të ishte mirë sikur dikush që ka kaluar nëpër këto instanca të na japë një përgjigje lidhur me këtë çështje . A vlerësohet nëpër universitetet tona drejtëshkrimi , apo nuk i intereson askujt se si shkruhet shqipja ?

[Idila]

Temë shumë me vend .Ndoshta do të na ruante pak prej gjithë këtyre postimeve që po prodhohen në ditë , pa kurrëfarë filtrimi .Është shumë interesant se një numër i madh i antarëveanëtarëve lënë përshtypjen se e kanë të kryer të paktën shkollën e mesme , çcka do të duhej të mjaftonte për të njohur rregullat parësore të drejtëshkrimit .Dymbëdhjetëvjetë(distancë në mes dy fjalëve të para) shkollë nuk janë pak .MirpoMirëpo edhe më tragjike është fakti se edhe ata që posedojnë diploma të universitetit(është emër, pra emrat me të mëdha...) nuk janë në gjendje të shkruajnë një tekst pa gabime fillestare .Kjo është shqetësuese . Do të ishte mirë sikur dikush që ka kaluar nëpër këto instanca të na japë një përgjigje lidhur me këtë çështje . A vlerësohet nëpër universitetet tona drejtëshkrimi , apo nuk i intereson askujt se si shkruhet shqipja ?

Pak korrigjim Lojëtar. :D

[Idila]

Meqë tema është e lirë, unë personalisht zgjodha pak fjalë mbi Këngën.

Këngët janë si Urat, për to ka nevojë çdo burrë, çdo grua dhe çdo fëmijë. Edhe pse duken si të dobëta, ato na lidhin dhe na bashkojnë. Pa çelik dhe gurë, ato janë ndërtuar lehtësisht dhe shpejt veç përmes tingujve, notave.
Murator, Bojaxhi, ejani dhe shikoni këtë Urë!
Cdokush mund t`ia fillojë, këtu dhe kudo. Mos kini frikë, edhe nëse gaboni ndonjë notë nuk është dëm i madh!

Sa herë dëgjojmë muzikë, duam t`i bashkëngjitemi tingullit e të bëhemi njësh me të, thjesht kjo është një mrekulli mbi mrekullitë. Përmes tingujve depërton magji që të bën të ndihesh si një fëmijë i pa brenga, larg nga e përditshmja. Futemi në marrëdhënie intime dhe miqësore veç me tingullin.

Ejani të këndojmë së bashku! Kënga është Urë që na bashkon.

[sherri]

Eshte e drjet,fjala:korigjim!...a po duhet te perdoret:Korektim?

[panta_rhei]

Meqë tema është e lirë, unë, personalisht, zgjodha pak fjalë mbi Këngën. (Kur thua "unë", s'ke pse ia shton edhe "personalisht", sepse normal që ti je personi "unë"! Pra, gjithmonë shkruhet vetëm njëra.)

Këngët janë si Urat,. Ppër to ka nevojë çdo burrë, çdo grua dhe çdo fëmijë. Edhe pse Edhepse duken si të dobëta, ato na lidhin dhe na bashkojnë. Pa çelik dhe gurë, ato janë ndërtuar lehtësisht dhe shpejtë veç përmes tingujve, notave.
Muratorë, Bbojaxhinjë, ejani dhe shikoni shikojeni këtë Urë!
ÇCdokush mund t`ia fillojë, këtu dhe kudo. Mos kini keni frikë, edhe nëse gaboni ndonjë notë, nuk është dëm i madh!

Sa herë që dëgjojmë muzikë, duam t`i bashkëngjitemi tingullit e të bëhemi njësh me të,. Tthjeshtë kjo është një mrekulli mbi mrekullitë. Përmes tingujve depërton magji që të bën të ndihesh ndjehesh si një fëmijë i pa brenga, larg nga e përditshmja. Futemi në marrëdhënie intime dhe miqësore veç me tingullin.

Ejani të këndojmë së bashku! Kënga është Urë që na bashkon.


Në rreshtin e fundit. Folja "Ejani" i përshtatet asaj të përmirësuarës më lartë "shikojeni". Pra, "Eni - shikoni", "Ejani - shikojeni".

[Idila]

Në rreshtin e fundit. Folja "Ejani" i përshtatet asaj të përmirësuarës më lartë "shikojeni". Pra, "Eni - shikoni", "Ejani - shikojeni".
Korrekt nga ana e juaj, por kjo folja (ndjehesh) fare s`më pëlqen.
Unë ndihem
Ti ndihesh dhe jo ndjehesh ...

(kështu e kam mësuar në shkollë :d )

[panta_rhei]

Korrekt nga ana e juaj, por kjo folja (ndjehesh) fare s`më pëlqen.
Unë ndihem
Ti ndihesh dhe jo ndjehesh ...

(kështu e kam mësuar në shkollë :d )
Ti, a thua NDJENJAT, apo NDINJAT???

[Idila]

Ti, a thua NDJENJAT, apo NDINJAT???
"Ndjenja dhe ndihesh" në fakt nuk janë largë njëra tjetrës porse kanë dallim.
Përshembull:
Ndjej mall për mëmëdhenë.
Sot ndihem mirë. (por që të them "ndjehem mirë", sinqerisht hiç s`më pëlqen, thuaj ç`të duash ti) :smile:

[panta_rhei]

"Ndjenja dhe ndihesh" në fakt nuk janë largë njëra tjetrës porse kanë dallim.
Përshembull:
Ndjej mall për mëmëdhenë.
Sot ndihem mirë. (por që të them "ndjehem mirë", sinqerisht hiç s`më pëlqen, thuaj ç`të duash ti) :smile:

"Ndjenja dhe ndinja", është krahasimi, ti shoqjo. Cila po t'pëlqen?
Ti a i tregon dikujt "për ndjenjat e tua", apo "për ndinjat e tua"???
Hajt, tregona, qysh i thua dikujt "unë në atë çast isha pa ndjenja, thjeshtë nuk ndjeja asgjë"?! :wink:

[Idila]

"Ndjenja dhe ndinja", është krahasimi, ti shoqjo. Cila po t'pëlqen?
Ti a i tregon dikujt "për ndjenjat e tua", apo "për ndinjat e tua"???
Hajt, tregona, qysh i thua dikujt "unë në atë çast isha pa ndjenja, thjeshtë nuk ndjeja asgjë"?! :wink:
Sikur e zgjatëm pak, por nuk mund të rrija dot pa theksuar, se unë e them "ndienja", e jo "ndinja apo ndjenja". Pikërisht këtu qëndron qëllimi i mospërputhjes tonë. Sa i përket kësaj të fundit (ndjenja), e kam lexuar veç në internet, ndoshta ngaqë kjo "ndjenja" përdoret veç nga ju Kosovarët ( e ku ta di unë), por që të them se e kam lexuar në ndonjë libër në shkollë, atë që kam mësuar ka qenë vetëm "ndienja".

Ndoshta ka të bëje me dialektin gjuhësor? Ku i dihet!

[panta_rhei]

Sikur e zgjatëm pak, por nuk mund të rrija dot pa theksuar, se unë e them "ndienja", e jo "ndinja apo ndjenja". Pikërisht këtu qëndron qëllimi i mospërputhjes tonë. Sa i përket kësaj të fundit (ndjenja), e kam lexuar veç në internet, ndoshta ngaqë kjo "ndjenja" përdoret veç nga ju Kosovarët ( e ku ta di unë), por që të them se e kam lexuar në ndonjë libër në shkollë, atë që kam mësuar ka qenë vetëm "ndienja".

Ndoshta ka të bëje me dialektin gjuhësor? Ku i dihet!
hahahahahahahaa... haj moj Idilë :wink: ... n'daç me e dijtë, aq sa m'kujtohet mu', ne kosovarët deri vonë foljen "ndjenjë" nuk e kemi pasë n'fjalor hiq, sepse, garant nuk na ka vyjt kurrgjo...

Ndjenjë shkruhet, ndjenjë... s'ka hiq randsi a i pëlqen dikujt apo jo. Ne mund të merremi vesh që kungullin ta quajmë tavan, s'ka kurrfarë pengese gjuhësore për këtë. Gjuha është marrëveshje në mes njerëzve, apo grupi. Nëse nuk i përmbahesh marrëveshjes, nuk kuptohesh dot me njëri tjetrin. Edhe "e keqe" në qoftë gjuha, nëse e dijnë dhe e zbatojnë të gjithë njësoj, të gjithë do të jenë të kënaqur.
Njëjtë është edhe me ligjin.

[Dilaver]

Unë mendoj se nuk është përdor gabimisht folja ndihem.
Si ndihesh?
Ndihem i zhgënjyer.
Ndihej i lumtur.

[Idila]

Unë mendoj se nuk është përdor gabimisht folja ndihem.
Si ndihesh?
Ndihem i zhgënjyer.
Ndihej i lumtur.
He më të lumtë! Po ec e mbushja mendjen Pantës! :smile:

[panta_rhei]

He më të lumtë! Po ec e mbushja mendjen Pantës! :smile:
Nëse është për mua... të jeni të sigurtë se po më kënaqni shpirtin me këto që po pohoni.
Personalisht "vuaj" për padrejtësinë që i është bërë gegnishtes nga standardi. Si pasojë, ne shqiptarët nëpër institucione, nuk flasim në gjuhën shqipe, por flasim në gjuhën standarde.

"...nga mali u ndi një krismë...", "...u ndie zani i Sokolit..."...

Pra, shprehja, në rend të parë, i dedikohet organit të dëgjimit - Veshit. Pastaj, bartet tek ndijimet tjera gjatë komunikimit... tek ndijimet e trupit, të shpirtit etj... dmth, ashtu siq i ndin krismat në mal, ashtu i ndin edhe dhimbjet në shpirtë...
Por, këtu jemi komplet brenda gegnishtes...

Ndjehem, pastaj vjen nga e folmja e jugut, toskërishtja që nuk e përfshinë as 30% të trojeve shqipfolëse... e që lirisht mund të quhet standardishte.

Duke ju falënderuar për përfshirjen në debat, ju kisha pyetur: Me cilën po doni? Cila ju pëlqen më shumë?
Cilës t'i përmbahemi?

[lovely]

Këshilla për shëndet të mirë!

Është me rëndësi të kemi imunitet të mirë që të luftojmë sëmundjet e ndryshme. Ne mundemi vet të ndihmojmë trupin tonë të ndërtojë një imunitet të fortë.
Këtë e arrijmë me ndër të tjera gjumë të mjaftueshëm, ushqim të shëndetshëm, mospërdorimin e drogërave, alkoolit, duhanit, pastërti të majftueshme si dhe aktivitete fizike. Pastaj është e rëndësishme që të ndihemi mirë me veten tonë dhe njerëzit të cilët na rrethojnë!


ho i dashni msus :biggrin:

[Idila]

"s'ka hiq randsi a i pëlqen dikujt apo jo"

Të thashë dhe më herët që nuk më pëlqente ajo ndjenja apo jo Panta?

Mbetshi i përshëndetur nga Idila :smile:

[DEA]

Ju kisha lute , atyre qe kane njohuri te mjaftueshme te gjuhes shqipe, te na e shkruajne nje text te shkruar bashke dhe krejt me te medha p.sh : UNESOTKISHANJEDITETELODHESHMEDHEMEMUNGONKONCENTRIM I.........
Qe ne te tjeret ti testojme njohurit e gjuhes shqipe. Ti dallojme ku vihet pika e ku presja dhe ku shkruhet me te madhe e ku me te vogel.



p.s. ishte nje propozim!

[sherri]

Hallet e modes.......

Se c'na erdhi shpirti mu ne gryk t'gurmazit,
Se c'na dulen djerset plasem prej marazit,
Plassem prej marazit u zbem ne surrat
Edhe pak po dalim per s'gjalli lugat !
S' neper karari kesaj s'shkrete jallane
Ne dac bâni bishta ne dac shtjeri behâne
Shtje si t'dushe behâne del po qeth e rrú
Ma mire t'shurdhojsh veshin,mâ mire t'jesh qorrú......
Mâ mire me qene qorr mos t'shofish nga syt,
Me lloqe t'âmvises,kur t'shkojsh me pushú
Per <<krem-ana>> e <<pudra>>...ma mire te jeshe hutú!
Ma mire t'jeshe <<matufe>> se sa verdalle koka
T'vij nga <<mode>> e shkrete, nga <<alla-karioka>>;
Nga <<alla-karioka>> kordel me kunore
T'bâjn me qâ me lot...t'marish koken n'dore !

Sa cel' e mbylle syte na merr fund <<sezoni>>,
Per nje te ku buze vrik shkon napoleoni,
Per nje te kuq buze syrme per qerpike
Pa pushim ner gishta t'numrojsh metelike
Hej belâ ! n'vitrina shifet nji gjerdân
Qi t'a fik bishtukun,qi te bân hajrân ;
Atje pak mâ teje plot xhixha dhe rruza,
Zen na dridhet shtati zen na fregllon buza,
Zen na fregllon buza,fillojm me mallkú
Zotnit e vitrines qi dune me na shkatrru;.........
...............................
................CEN QYTYKU

[Idila]

Hallet e modës

Seç na erdhi shpirti në grykë të gërmazit,
Seç na dolën djersët plasëm prej marazit,
Plasëm prej marazit u zbehëm në surrat,
Edhe pak po dalim për së gjalli lugat!
.....
vazhdoni ju lutem, shumë pak kuptoj gegërishten, përndryshe me shumë dëshirë do ta korrigjoja..

[panta_rhei]

Hallet e modes.......

Se c'na erdhi shpirti mu ne gryk t'gurmazit,
Se c'na dulen djerset plasem prej marazit,
Plassem prej marazit u zbem ne surrat
Edhe pak po dalim per s'gjalli lugat !
S' neper karari kesaj s'shkrete jallane
Ne dac bâni bishta ne dac shtjeri behâne
Shtje si t'dushe behâne del po qeth e rrú
Ma mire t'shurdhojsh veshin,mâ mire t'jesh qorrú......
Mâ mire me qene qorr mos t'shofish nga syt,
Me lloqe t'âmvises,kur t'shkojsh me pushú
Per <<krem-ana>> e <<pudra>>...ma mire te jeshe hutú!
Ma mire t'jeshe <<matufe>> se sa verdalle koka
T'vij nga <<mode>> e shkrete, nga <<alla-karioka>>;
Nga <<alla-karioka>> kordel me kunore
T'bâjn me qâ me lot...t'marish koken n'dore !

Sa cel' e mbylle syte na merr fund <<sezoni>>,
Per nje te ku buze vrik shkon napoleoni,
Per nje te kuq buze syrme per qerpike
Pa pushim ner gishta t'numrojsh metelike
Hej belâ ! n'vitrina shifet nji gjerdân
Qi t'a fik bishtukun,qi te bân hajrân ;
Atje pak mâ teje plot xhixha dhe rruza,
Zen na dridhet shtati zen na fregllon buza,
Zen na fregllon buza,fillojm me mallkú
Zotnit e vitrines qi dune me na shkatrru;.........
...............................
................CEN QYTYKU

Hallet e modes.......

Seç na erdh' shpirti mu ne gryk' t'gurmazit,
Seç na dúlen djerset plasem prej marazit,
Plasem prej marazit u zbem' ne surrat
Edhe pak po dalim per s'gjalli lugat!
S'nepet karari 'kesaj s'shkrete jallane
N'daç bâni bishta n'daç shtjeri behâne
Shtje si t'dúsh' behâne po del qeth' e rrú
Ma mir' t'shurdhojsh veshin, mâ mire t'jesh' qorrú...
Mâ mir' me ken' qorr mos t'shofish nga syt',
Me lloqe t'âmvises, kur t'shkojsh me pushú!
Per "krem'na" e "pudra"... ma mire t'jesh' hutú!
Ma mir' t'jesh' "matuf" se sa verdall' koka
T'vij' nga "mod"'e shkret', nga "alla-karioka";
Nga "alla-karioka" kordel' me kunore
T'bâjn me qâ me lot'...t'marrish koken n'dore!

Sa çel'e mbyll' syt' na merr fund "sezoni",
Per nji te kuq buze vrik shkon napoleoni,
Per nji te kuq buze syrme per qerpik'
Pa pushim ner gishta t'numrojsh metelik'
Hej belâ! N'vitrina shifet nji gjerdân
Q'i t'a fik' bishtukun, q'i t' bân hajrân;
Atje pak mâ tej' plot xhixha dhe rruza,
Zen' na dridhet shtati zen' na fregllon buza,
Zen' na fregllon buza, fillojm' me mallkú
Zotnit e vitrines q'i dún' me na shkatrru;.........
...............................
................CEN QYTYKU

**********************

Ky do të ishte verzioni im i kësaj parodie.
Në gegnishte, zakonisht apostrofi në fund të fjalës aplikohet për të rregulluar theksin e zanores së parafundit në fjalët përkatëse... si dhe për të lidhur parafjalën me fjalën pasuese (që në standarde e bën shkronja ë).

p.s. korrgjimin e bazova në metodat e shkrimeve të Fishtës, Migjenit, Camajt, Mjedës etj. poet përfaqësues të dialektit Geg

[Fshatari]

Futet njani n'forum dhe ia nis:
-"ku kisha mujt me dovnaldit qit program se pom duhet shum pasha zotin..."!
- "shko qitu bre e kie fal hiç papages..."!
- "pse mqove qaty bre ti dost ma ka mush kompjuterin plot me virusa qaj linki jot..."!

Korrigjimi i administratorit:
"qyre jaran ti tjetren here nisja mas pari me ni pershendetje e masanej pyet çka pot duhet.po ta terhjek verejtjen se n'kit forum respektohet drejtshkrimi i xhuhes shqipe po edhe fjalori i shqipes;nuk duhet me than dovnaldit(kjo asht serbisht!) po ship e kemi shkarkue..."! Edhe ky ka harrue me pershendet!

Pres korrigjimin e kësaj mini drame të trilluar. Kot kërkoni në forume shkrime të këtilla!

[Idila]

Futet njani n'forum dhe ia nis:
-"ku kisha mujt me dovnaldit qit program se pom duhet shum pasha zotin..."!
- "shko qitu bre e kie fal hiç papages..."!
- "pse mqove qaty bre ti dost ma ka mush kompjuterin plot me virusa qaj linki jot..."!

Korrigjimi i administratorit:
"qyre jaran ti tjetren here nisja mas pari me ni pershendetje e masanej pyet çka pot duhet.po ta terhjek verejtjen se n'kit forum respektohet drejtshkrimi i xhuhes shqipe po edhe fjalori i shqipes;nuk duhet me than dovnaldit(kjo asht serbisht!) po ship e kemi shkarkue..."! Edhe ky ka harrue me pershendet!

Pres korrigjimin e kësaj mini drame të trilluar. Kot kërkoni në forume shkrime të këtilla!

Kyçet njëri në forum dhe ia fillon:
-" Ku mund të downlladit këtë program, sepse më duhet shumë pasha perëndinë..."!
- "Shko këtu, e ke falas pa pagesë..."!
-"Pse më dërgove aty more dost, ma ka mbushur Kompjuterin plotë me virusë ai linku yt..."?!

Korrigjimi i administratorit:
"Shiko jaran, herën tjetër më parë fillo me një përshëndetje dhe pastaj pyet se çfarë të duhet. Po ta tërheq vërejtjen, sepse në këtë forum respektohet drejtëshkrimi i gjuhës shqipe, poashtu edhe fjalori i gjuhës shqipe. Nuk duhet të thuash downlladit (kjo është serbisht!), por thuaje shqip, e kemi shkarkuar...!" Edhe ky ka harruar të përshëndetë!

A është mirë ore Fshatar, apo duhej ta bëja në dialektin e gegërishtes?

[ShEjToNkA]

Mesnata po afrohet dhe çdo gjë tashmë është e qetë. E vetmja zhurmë që ndëgjohet, për momentin, është shiu që troket në xhama. Çudi, sa shumë më nevrikos! Kjo nuk është e zakonshme tek unë, prandaj habitem. Shiu është ai që më ofron qetësim, por sonte më ndodh e kundërta! Dhe unë pyes vehtën, vallë ç'është me mua sonte?
Po, le të bie shiu, le ta ujit tokën, ka nevoj ashtu si edhe për diellin, ashtu siç edhe ne kemi nevoj të na ujit dhe të na ngrohë fjala e mirë dhe e këndshme.
Kot, nuk qetësohem, jo! Përvec zhurmës së shiut, e cila më nevrikos, diçka më mundon... Po, më mundon ti, mendimi për ty, që më është bërë i pandërprerë tani e sa kohë.
Sillem vërdallë duke pyet vehtën përse më ndodh kështu. Vallë, përse nuk mundem të të largoj mëndjen nga ty së paku ca çaste?
Mungesa jote më mundon, me shqetëson! I afrohem dritarës, shiqojë drejt qiellit duke u lutur dhe menduar për ty. U bë kohë që s'jemi parë, dhe kjo më ka krijuar shqetësim sepse nuk e di as të vetmin një detaj për ty. Sikur të më ndëgjonte nata, tani do ta urdhëroja që të të sjellte vetëm sa për të biseduar, për të parë.
Mund ta besosh se sa shumë jam e shqetësuar?
Mbase ty të duket absurde, por shqetësimi që kam për ty më ka trazuar të tërën. Shpeshherë po më ndodh t'i iki edhe ndejës me të tjerët, ngase, në munges tënde, vullneti për biseda dhe argëtim me të tjerët më mungon!


Me dëshirë që gjithcka të është si më mirë, përfundoj shkrimin këtu, biles edhe zhurmën e shiut:biggrin: , dhe postoj shkrimin për t'u korigjuar me shpresë që të mos gjejnë mbi 100 gabime!

[LOJETARI]

ka nevojë...........hahhahaha......prit se tash vjen polici drejtëshkrimor:biggrin: , pantha rhei

[panta_rhei]

Mesnata po afrohet dhe çdo gjë tashmë është e qetë. E vetmja zhurmë që ndëgjohet, për momentin, është shiu që troket në xhama. Çudi, sa shumë më nevrikosë! Kjo nuk është e zakonshme tek unë, prandaj habitem. Shiu është ai që më ofron qetësim, por sonte më ndodhë e kundërta! Dhe unë pyes vehtëen, "vallë, ç'është me mua sonte"!?
Po, le të bie bjerë shiu, le ta ujitë tokën, ka nevojë ashtu si edhe për diellin, ashtu siç edhe ne kemi nevojë të na ujitë dhe të na ngrohë fjala e mirë dhe e këndshme.
Kot, nuk qetësohem, jo! Përvec zhurmës së shiut, e cila më nevrikosë, diçka më mundon... Po, më mundon ti, mendimi për ty, që më është bërë i pandërprerë tani e sa kohë.
Sillem vërdallë duke pyet vehtëen përse më ndodhë kështu. Vallë, përse nuk mundem të të largoj mëendjen nga ty së paku ca çaste?
Mungesa jote më mundon, meë shqetëson! I afrohem dritarëes, shiqojë drejtë qiellit duke u lutur dhe menduar për ty. U bë kohë që s'jemi parë, dhe kjo më ka krijuar shqetësim sepse nuk e di as të vetmin një detaj për ty. Sikur të më ndëgjonte nata, tani do ta urdhëroja që të të sjellte vetëm sa për të biseduar, për të të parë.
Mund ta besosh se sa shumë jam e shqetësuar?
Mbase ty të duket absurde, por shqetësimi që kam për ty më ka trazuar të tërën. Shpeshherë po më ndodhë t'i iki edhe ndejës me të tjerët, ngase, në mungesë tënden, vullneti për biseda dhe argëtim me të tjerët më mungon!


Me dëshirë që gjithcçka të është jetë si është më mirë, përfundoj shkrimin këtu, biles edhe zhurmën e shiut:biggrin:, dhe postoj shkrimin për t'u korigjuar me shpresë që të mos gjejnë mbi 100 gabime!

Si zakonisht, të kuqet të gjitha të shtuara nga unë.
Të gjitha të nënvizuarat do të duhej të fshiheshin.

p.s. nuk e dij ku është problemi pse ndahet citati në dy pjesë

[Idila]

Mesnata po afrohet dhe çdo gjë tashmë është e qetë. E vetmja zhurmë që ndëgjohet, për momentin, është shiu që troket në xhama. Çudi, sa shumë më nevrikosë! Kjo nuk është e zakonshme tek unë, prandaj habitem.! Shiu është ai që më ofron qetësimnë, por sonte më ndodhë e kundërta! Dhe unë pyes vehtëen, vallë ç'është me mua sonte?
Po, le të bie shiu, le ta ujitë tokën, ka nevojë ashtu si edhe për dDiellin, ashtu siç edhe ne kemi nevojë të na ujitë dhe të na ngrohë fjala e mirë dhe e këndshme.
Kot, nuk qetësohem, jo! Përveç zhurmës së shiut, e cila më nevrikosë, diçka më mundon... Po, më mundon ti, mendimi për ty, që më është bërë i pandërprerë tani e sa kohë.
Sillem vërdallë duke pyetur vehtëen, përse më ndodhë kështu.? Vallë, përse nuk mundem të të largoj mëndjen nga ty së paku ca çaste?
Mungesa jote më mundon, meë shqetëson! I afrohem dritarëes, shikoj drejt qiellit duke u lutur dhe menduar për ty. U bë kohë që s'jemi parë, dhe kjo më ka krijuar shqetësim sepse nuk e di as të vetmin një detaj për ty. Sikur të më ndëgjonte nata, tani do ta urdhëroja që të të sjeillte vetëm sa për të biseduar, për të të parë.
Mund ta besosh se sa shumë jam e shqetësuar?
Mbase ty të duket absurde, por shqetësimi që kam për ty më ka trazuar të tërën. Shpeshherë po më ndodhë t'i ikë edhe ndejës me të tjerët, ngase, në mungesë tënden, vullneti për biseda dhe argëtim me të tjerët më mungon!


Me dëshirë që gjithcka të është si më mirë, përfundoj shkrimin këtu, biles edhe zhurmën e shiut:biggrin: , dhe postoj shkrimin për t'u korigjuar me shpresë që të mos gjejnë mbi 100 gabime!

Sqarim: Shkronjat e nënvizuara tregojnë të tepërta......

[panta_rhei]

Sooo...:biggrin: let's continue...
Do të sfidoj, në radhë të parë, të nderuarën Idila (por edhe të tjerët)...
Do të provoj me një "letër dashurie" të stilit klasik, pra të stilit të përfaqësuesve të romanticizmit.
Letrën, pa keqkuptim por me respekt, do t'ia drejtoja të nderuarës Idila.


E dashur Idila,

Kjo vjeshtë e bukur në të cilën kemi hyrë, më ka ligështuar shpirtin. Ti je tashmë larg meje. Por mjafton të të çoj në mendje dhe atëherë zemra ime kapet nga një rrënqethje e çuditshme, dhe me zë të ulët i them vetes: "ah i vdekur i gjallë"!
Por, e di ti pse ndodh kështu?
Sepse njerëzit janë lindur thjeshtë për të ushqyer njëri-tjetrin, thjeshtë për të jetuar së bashku nën një kulm, por pa mundur kurrë të shuajnë etjen e tyre shpirtërore. Le të bëjnë provë ata të ushqehen ndërsjelltazi me këtë ushqim shpirtëror, që është dashuria, dhe ata do të shohin se do të rilindin në çast, dhe zjarri do t'iu pushtojë trupat.
Idila ime e dashur! Ne nuk jemi asgjë tjetër veçse fushëbeteja e katër luftëtarëve të egër dhe të pamëshirshëm: trupi, mendja, shpirti, zemra.
Që të katër, secili më i fortë se tjetri. Ndodh që të ndeshen dy nga dy. Ndodh që edhe tre kundër një, por luftimi, megjithëse i pabarabartë është mjaft i ashpër dhe rrallëherë ka fitore.
A nuk kërkon trupi që të jetë tani pranë teje? Por a nuk është mendja që thotë se kjo është e pamundur? Por a nuk është zemra që thotë se dua të shkoj me çdo kusht? Po shpirti, a nuk është ai që mundohet të luajë prijësin duke thënë së fundja, unë jam ai që kam në dorë çdo qenie njerëzore?
E di, e dashur, që do të na duhet të jemi të ndarë, dhe për shumë kohë. E di së gjërat kanë filluar të më turbullohen në kokë. Kjo ndarje e dhimbshme po më bluan shpirtin për çdo ditë. Ulem në tavolinë dhe shkruaj ndonjë poezi. Dëshironi t'jua lexoj një, e dashur?

Mallkuar qoftë toka që rrotullohet,

duke bërë vitet kështu të shkojnë,

por as i ngulur në një vend nuk rrohet

larg dashurive që zemra bashkojnë.

Kjo luftë që përmenda më lart, do të më vrasë një ditë. Nëse nuk do të mësoj ta mposhtë, atëherë ajo do të më gllabërojë.
Dje isha në spitalin këtu ku banoj, dhe mjekët panë ca shenja çmendurie. Por unë e di, nuk është ajo çmenduria që të kthen në të paditur, por ajo çmenduria e ëmbël që ju bën të shihni ngado harmoninë e natyrës, fytyrën tuaj të dashur të shkrirë në të.
Do të kthehem tek familja ime. Ndoshta do të më bëjë mirë. Janë të vetmit që më kanë mbetur. Do t'ju largohem ende më shumë. Por ju do të dini të ruani në zemrën tuaj atë zjarr të dashurisë sonë, kësaj dashurie të pafat, dhe do ta ruani të pastër në jetë të jetëve.
Ne nuk do të jemi bashkë, nuk mundemi. Copëtimi do të jetë i dhimbshëm, por duhet. Nuk mund t'ju shoh më nga aq afër pa mundur t'ju flas. Do të kisha dashur t'ju shkruaj shumë më tepër por e di se kjo vetëm sa do të na dobësonte zemrat, tashmë të lodhura.
Ju përqafoj, e dashur Idila, dhe ta dini se po ta kisha lënë zemrën time të fliste krejt e lirshme, kjo do të kishte qenë ende më e vështirë. Më falni për këtë gjuhë të shkoqur, por në fatin tim që më është shkruar tashmë, është e pamundur që të zotëroj ende guximin e duhur për të vazhduar, duke pasë frikën e madhe se kjo do të më turbullonte deri edhe në harmonitë më të vogla të jetës sime të brendshme.

Lamtumirë, e dashur, lamtumirë!

:mad:

[Idila]

Sooo...:biggrin: let's continue...
Do të sfidoj, në radhë të parë, të nderuarën Idila (por edhe të tjerët)...
Do të provoj me një "letër dashurie" të stilit klasik, pra të stilit të përfaqësuesve të romanticizmit.
Letrën, pa keqkuptim por me respekt, do t'ia drejtoja të nderuarës Idila.


E dashur Idila,

Kjo vjeshtë e bukur në të cilën kemi hyrë, më ka ligështuar shpirtin. Ti je tashmë larg meje. Por mjafton të të çoj në mendje dhe atëherë zemra ime kapet nga një rrënqethje e çuditshme, dhe me zë të ulët i them vetes: "ah i vdekur i gjallë"!
Por, e di ti pse ndodh kështu?
Sepse njerëzit janë lindur thjeshtë për të ushqyer njëri-tjetrin, thjeshtë për të jetuar së bashku nën një kulm, por pa mundur kurrë të shuajnë etjen e tyre shpirtërore. Le të bëjnë provë ata të ushqehen ndërsjelltazi me këtë ushqim shpirtëror, që është dashuria, dhe ata do të shohin se do të rilindin në çast, dhe zjarri do t'iu pushtojë trupat.
Idila ime e dashur! Ne nuk jemi asgjë tjetër veçse fushëbeteja e katër luftëtarëve të egër dhe të pamëshirshëm: trupi, mendja, shpirti, zemra.
Që të katër, secili më i fortë se tjetri. Ndodh që të ndeshen dy nga dy. Ndodh që edhe tre kundër një, por luftimi, megjithëse i pabarabartë është mjaft i ashpër dhe rrallëherë ka fitore.
A nuk kërkon trupi që të jetë tani pranë teje? Por a nuk është mendja që thotë se kjo është e pamundur? Por a nuk është zemra që thotë se dua të shkoj me çdo kusht? Po shpirti, a nuk është ai që mundohet të luajë prijësin duke thënë së fundja, unë jam ai që kam në dorë çdo qenie njerëzore?
E di, e dashur, që do të na duhet të jemi të ndarë, dhe për shumë kohë. E di së gjërat kanë filluar të më turbullohen në kokë. Kjo ndarje e dhimbshme po më bluan shpirtin për çdo ditë. Ulem në tavolinë dhe shkruaj ndonjë poezi. Dëshironi t'jua lexoj një, e dashur?

Mallkuar qoftë toka që rrotullohet,

duke bërë vitet kështu të shkojnë,

por as i ngulur në një vend nuk rrohet

larg dashurive që zemra bashkojnë.

Kjo luftë që përmenda më lart, do të më vrasë një ditë. Nëse nuk do të mësoj ta mposhtë, atëherë ajo do të më gllabërojë.
Dje isha në spitalin këtu ku banoj, dhe mjekët panë ca shenja çmendurie. Por unë e di, nuk është ajo çmenduria që të kthen në të paditur, por ajo çmenduria e ëmbël që ju bën të shihni ngado harmoninë e natyrës, fytyrën tuaj të dashur të shkrirë në të.
Do të kthehem tek familja ime. Ndoshta do të më bëjë mirë. Janë të vetmit që më kanë mbetur. Do t'ju largohem ende më shumë. Por ju do të dini të ruani në zemrën tuaj atë zjarr të dashurisë sonë, kësaj dashurie të pafat, dhe do ta ruani të pastër në jetë të jetëve.
Ne nuk do të jemi bashkë, nuk mundemi. Copëtimi do të jetë i dhimbshëm, por duhet. Nuk mund t'ju shoh më nga aq afër pa mundur t'ju flas. Do të kisha dashur t'ju shkruaj shumë më tepër por e di se kjo vetëm sa do të na dobësonte zemrat, tashmë të lodhura.
Ju përqafoj, e dashur Idila, dhe ta dini se po ta kisha lënë zemrën time të fliste krejt e lirshme, kjo do të kishte qenë ende më e vështirë. Më falni për këtë gjuhë të shkoqur, por në fatin tim që më është shkruar tashmë, është e pamundur që të zotëroj ende guximin e duhur për të vazhduar, duke pasë frikën e madhe se kjo do të më turbullonte deri edhe në harmonitë më të vogla të jetës sime të brendshme.

Lamtumirë, e dashur, lamtumirë!

:mad:
Fantastike, as edhe një vërejtje. Nganjëherë nuk mund të arrijmë dot në konkludime të sakta, ngaqë i përzihet ndjenja arsyes. (hahaha):biggrin:

Vazhdojmë më tutje....

Si liqenj të kaltër fërgëlluan nga vetmia dhe dëshira sytë e mij. Si dashuri e qetë lulëzoi në gojë një buzëqeshje e mbetur përgjysmë. Si kujtim mbaj në dorë një trëndafil gjysmë të tharë duke e rrotulluar nga njëra dorë në tjetrën. Si një burim i këndshëm është kjo kënaqësi që më jep kjo dlirësi, por si një makth është kjo qetësi që po më hanë nga brenda. E urrej heshtjen, në të gjitha format dhe mënyrat që mund të shprehet ajo.
Nuk të pyeta njëherë, si të ra në mendje të më shkruash këtë letër, i dashuri Panta?
Sa dua të të them, se sapo më shkule nga vetja zemrën dhe shpirtin, por jam e sigurtë se nuk do të më kuptosh, por do ta marrësh si një shenjë dobësie të theksuar.
Një natë ishte si të tjerat,
por si të tjerët nuk ishim ne të dy.
Hëna na puthte faqet e gushën
dashuria na puthte në zemër e sy.
Duart shtrëngonin shoqen
që bashkë të ishin përjetë,
sa hëna të na vështrojë nga lart
më the, se ndarje kurrë s`do të ketë.
Lamtumirë, i dashuri Pantë, lamtumirë!:frown:

(Asta la vista baby ahahaha)

[lovely]

Sooo...:biggrin: let's continue...
Do të sfidoj, në radhë të parë, të nderuarën Idila (por edhe të tjerët)...
Do të provoj me një "letër dashurie" të stilit klasik, pra të stilit të përfaqësuesve të romanticizmit.
Letrën, pa keqkuptim por me respekt, do t'ia drejtoja të nderuarës Idila.


E dashur Idila,

Kjo vjeshtë e bukur në të cilën kemi hyrë, më ka ligështuar shpirtin. Ti je tashmë larg meje. Por mjafton të të çoj në mendje dhe atëherë zemra ime kapet rrëmbehet nga një rrënqethje e çuditshme, dhe me zë të ulët i them vetes: "ah i vdekur i gjallë"!
Por, e di ti pse ndodh kështu?
Sepse njerëzit janë lindur thjeshtë për të ushqyer njëri-tjetrin, thjeshtë për të jetuar së bashku nën një kulm, por pa mundur kurrë të shuajnë etjen e tyre shpirtërore. Le të bëjnë provë ata të ushqehen ndërsjelltazi me këtë ushqim shpirtëror, që është dashuria, dhe ata do të shohin se do të rilindin në çast, dhe zjarri do t'iu pushtojë trupat.
Idila ime e dashur! Ne nuk jemi asgjë tjetër veçse fushëbeteja e katër luftëtarëve të egër dhe të pamëshirshëm: trupi, mendja, shpirti, zemra.
Që të katër, secili më i fortë se tjetri. Ndodh që të ndeshen dy nga dy. Ndodh që edhe tre kundër një, por luftimi, megjithëse i pabarabartë është mjaft i ashpër dhe rrallëherë ka fitore.
A nuk kërkon trupi që të jetë tani pranë teje? Por a nuk është mendja që thotë se kjo është e pamundur? Por a nuk është zemra që thotë se dua të shkoj me çdo kusht? Po shpirti, a nuk është ai që mundohet të luajë prijësin duke thënë së fundja, unë jam ai që kam në dorë çdo qenie njerëzore?
E di, e dashur, që do të na duhet të jemi të ndarë, dhe për shumë kohë. E di së gjërat kanë filluar të më turbullohen në kokë. Kjo ndarje e dhimbshme po më bluan shpirtin për çdo ditë. Ulem në tavolinë dhe shkruaj ndonjë poezi. Dëshironi t'jua lexoj një, e dashur?

Mallkuar qoftë toka që rrotullohet,

duke bërë vitet kështu të shkojnë,

por as i ngulur në një vend nuk rrohet jetohet

larg dashurive që zemra bashkojnë.

Kjo luftë që përmenda më lart, Lufta e lartpërmendur, do të më vrasë një ditë. Nëse nuk do të mësoj t`a mposhtë, atëherë ajo do të më gllabërojë.
Dje, isha në spitalin këtu ku banoj, dhe mjekët panë ca shenja çmendurie. Por unë e di, nuk është ajo çmenduria që të kthen në të paditur, por ajo çmenduria e ëmbël që ju bën të shihni ngado harmoninë e natyrës, fytyrën tuaj të dashur të shkrirë në të.
Do të kthehem tek familja ime. Ndoshta do të më bëjë mirë. Janë të vetmit që më kanë mbetur. Do t'ju t`iu largohem ende më shumë. Por ju do të dini të ruani në zemrën tuaj atë zjarr të dashurisë sonë, kësaj dashurie të pafat, dhe do t`a ruani të pastër në jetë të jetëve.
Ne nuk do të jemi bashkë, nuk mundemi. Copëtimi do të jetë i dhimbshëm, por duhet i domosdoshëm. Nuk mund t'ju shoh më nga aq afër pa mundur t'ju t`iu flas. Do të kisha dashur doja t'ju të t`shkruaj shumë më tepër por e di se kjo vetëm sa do të n`a dobësonte dobsojë zemrat, tashmë të lodhura.
Ju përqafoj, e dashur Idila, dhe t`a dini se po ta kisha lënë të lejoja zemrën time të fliste krejt e lirshme, kjo do të kishte qenë ende më e vështirë. Më falni për këtë gjuhë të shkoqur, por në fatin tim që tashmë më është shkruar tashmë, është e pamundur që të zotëroj ende guximin e duhur për të vazhduar, duke pasë frikën e madhe se kjo do të më turbullonte deri edhe në harmonitë më të vogla të jetës sime të brendshme.

Lamtumirë, e dashur, lamtumirë!

:mad:


a ke kjo gegerishtë, a toskë? :biggrin:

une me 8 vjet shkolle tu Kosoves, qashtu qysh e kam msu ateherë, i gjeta nja dy copa gabime :D

me t`mira
lovely
:cool:

[panta_rhei]

a ke kjo gegerishtë, a toskë? :biggrin:

une me 8 vjet shkolle tu Kosoves, qashtu qysh e kam msu ateherë, i gjeta nja dy copa gabime :D

me t`mira
lovely
:cool:

Ah Idila ime e dashur! Dëshironi t'jua lexoj edhe një poezi, e dashur?

Mallkuar qoftë lovely që na u fut ndërmjet,

duke bërë kështu të na humbë koncentrimin,

sa nuk ishte kjo fort patëm lezet

do t'i lus moderatorët t'ia fshijnë postimin.

:tongue:

kerrrrrk lovely hahahahahahaa

[4peace]

***

Kjo vjeshtë e bukur në të cilën kemi hyrë, më e ( „më e“ ose „m’a“) ka ligështuar shpirtin. Ti je tashmë larg meje. Por mjafton të të çoj në mendje dhe atëherë zemra ime kapet nga një rrënqethje e çuditshme, dhe me zë të ulët i them vetes: "ah i vdekur i gjallë"!
Por, e di ti pse ndodh kështu?
Sepse njerëzit janë lindur thjeshtë për të e ( „të e“ ose „t’a) ushqyer njëri-tjetrin, thjeshtë për të jetuar së bashku nën një kulm, por pa mundur kurrë të e („të e“ apo „t’a) shuajnë etjen e tyre shpirtërore. Le të bëjnë provë ata (këtu duhet ose presje ose një „e“) të ushqehen ndërsjelltazi me këtë ushqim shpirtëror, që është dashuria, dhe ata do të shohin se do të rilindin në çast, dhe zjarri do t'iu (t’ua) pushtojë trupat.
Idila ime e dashur! Ne nuk jemi asgjë tjetër veçse fushëbeteja e katër luftëtarëve të egër dhe të pamëshirshëm: trupi, mendja, shpirti, zemra. (trupit mendjes, shpirtit dhe zemrës).

Që të katërtit, secili më i fortë se tjetri. Ndodh që të ndeshen dy nga dy. Ndodh që edhe tre kundër njërit, por luftimi, megjithëse i pabarabartë është mjaft i ashpër dhe rrallëherë ka fitore.
A nuk kërkon trupi që („që“ është e panevojshme) të jetë tani pranë teje? Por a nuk është mendja që thotë se kjo është e pamundur? Por a nuk është zemra që thotë se dua të shkoj me çdo kusht? Po shpirti, a nuk është ai që mundohet të e(…ose „ta“) luajë prijësin duke thënë së(e) fundja, unë jam ai që kam në dorë çdo qenie njerëzore?
E di, e dashur, që do të na duhet të jemi të ndarë, dhe për shumë kohë. E di së gjërat kanë filluar të më turbullohen në kokë. Kjo ndarje e dhimbshme po më („më e“ apo „m’a“) bluan shpirtin për çdo ditë. Ulem në tavolinë dhe shkruaj ndonjë poezi. Dëshironi t'jua lexoj një, e dashur? (Kjo është e shkruar në shqipe dhe e menduar në anglisht. Shqip: „Dëshiron të ta lexoj një, e dashur?“ apo „anglisht“/shumës: „Dëshironi t’ua lexoj një, të dashura (t) e mija?“ (ha ha ha)

Pjesa tjetër është deri diku më në rregull.
Kaq di sipas asaj që më ka mbetur në kujtesë nga drejtshkrimi…


***

[lovely]

Ah Idila ime e dashur! Dëshironi t'jua lexoj edhe një poezi, e dashur?

Mallkuar qoftë lovely që na u fut ndërmjet,

duke bërë kështu të na humbë koncentrimin,

sa nuk ishte kjo fort patëm lezet

do t'i lus moderatorët t'ia fshijnë postimin.

:tongue:

kerrrrrk lovely hahahahahahaa

kqyr more edhe Panta po keshka "hahahahahaha" :biggrin:


Panta dhe Idila,

Vendosa t`iu shkruaj një letër , për t`ë shprehur atë që unë mendoj, pa më pyetur njeri. Kjo sepse nganjëherë n`a duhet një mendim i tretë, një shtyrje sa do e vogël për të na i hapur sytë.
Ngase që të dy jeni të përzier emocionalisht në këtë situatë të dhimbshme, është e mundur që asnjëri nuk jeni në gjendje të shihni gjërat kjartë.
Arsyeja për të cilën u larguat nga njëri tjetri, nuk më duket e arsyeshme. Menduat se jeta është vallëzim në lule? Jo të dashur, JO. Pas fushave, do vijnë kodra, e fusha përsëri... Prandaj, do iu lutesha; me mirësi, me tolerim, me dashuri dhe respekt të zgjidhni cdo keqkuptim, moskuptim apo problem. Shihet se dashuria juaj është e fortë të kalojë cdo furtunë.

Me shpresë se do bashkoheni përsëri
lovely


ps; s po di per qka jeni prish, veq hajt :biggrin:

[panta_rhei]

***

Kjo vjeshtë e bukur në të cilën kemi hyrë, më e ( „më e“ ose „m’a“) ka ligështuar shpirtin. Ti je tashmë larg meje. Por mjafton të të çoj në mendje dhe atëherë zemra ime kapet nga një rrënqethje e çuditshme, dhe me zë të ulët i them vetes: "ah i vdekur i gjallë"!
Por, e di ti pse ndodh kështu?
Sepse njerëzit janë lindur thjeshtë për të e ( „të e“ ose „t’a) ushqyer njëri-tjetrin, thjeshtë për të jetuar së bashku nën një kulm, por pa mundur kurrë të e („të e“ apo „t’a) shuajnë etjen e tyre shpirtërore. Le të bëjnë provë ata (këtu duhet ose presje ose një „e“) të ushqehen ndërsjelltazi me këtë ushqim shpirtëror, që është dashuria, dhe ata do të shohin se do të rilindin në çast, dhe zjarri do t'iu (t’ua) pushtojë trupat.
Idila ime e dashur! Ne nuk jemi asgjë tjetër veçse fushëbeteja e katër luftëtarëve të egër dhe të pamëshirshëm: trupi, mendja, shpirti, zemra. (trupit mendjes, shpirtit dhe zemrës).

Që të katërtit, secili më i fortë se tjetri. Ndodh që të ndeshen dy nga dy. Ndodh që edhe tre kundër njërit, por luftimi, megjithëse i pabarabartë është mjaft i ashpër dhe rrallëherë ka fitore.
A nuk kërkon trupi që („që“ është e panevojshme) të jetë tani pranë teje? Por a nuk është mendja që thotë se kjo është e pamundur? Por a nuk është zemra që thotë se dua të shkoj me çdo kusht? Po shpirti, a nuk është ai që mundohet të e(…ose „ta“) luajë prijësin duke thënë së(e) fundja, unë jam ai që kam në dorë çdo qenie njerëzore?
E di, e dashur, që do të na duhet të jemi të ndarë, dhe për shumë kohë. E di së gjërat kanë filluar të më turbullohen në kokë. Kjo ndarje e dhimbshme po më („më e“ apo „m’a“) bluan shpirtin për çdo ditë. Ulem në tavolinë dhe shkruaj ndonjë poezi. Dëshironi t'jua lexoj një, e dashur? (Kjo është e shkruar në shqipe dhe e menduar në anglisht. Shqip: „Dëshiron të ta lexoj një, e dashur?“ apo „anglisht“/shumës: „Dëshironi t’ua lexoj një, të dashura (t) e mija?“ (ha ha ha)

Pjesa tjetër është deri diku më në rregull.
Kaq di sipas asaj që më ka mbetur në kujtesë nga drejtshkrimi…


***

4peace,
hoeflichkeits form (forma e respektit) shkruhet me JU, e jo me TI. Sidomos ndaj zonjave apo në përgjithësi kur i drejtoheni me respekt gjinisë femërore.
Përshembull, zotëria juaj jeni i respektuar, shkelqësia juaj jeni i mirëseardhur, a dëshironi me çka dëshironi t'ju shërbej ... i drejtohet një personi të vetëm...

nejse, janë mundësitë tuaja, përceptimet tuaja... nuk kam të drejtë kundërshtimi... gjithsesi ju falënderoj për konsideratën

[panta_rhei]

kqyr more edhe Panta po keshka "hahahahahaha" :biggrin:


Panta dhe Idila,

Vendosa t`iu shkruaj një letër , për t`ithënë atë që unë mendoj, pa më pyetur njeri. Kjo sepse nganjëherë n`a duhet një mendim i tretë, një shtyrje sa do e vogël për të na i hapur sytë.
Ngase që të dy jeni të përzier emocionalisht në këtë situatë të dhimbshme, është e mundur që asnjëri nuk jeni në gjendje të shihni gjërat kjartë.
Arsyeja për të cilën u larguat nga njëri tjetri, nuk më duket e arsyeshme. Menduat se jeta është vallëzim në lule? Jo të dashur, JO. Pas fushave, do vijnë kodra, e fusha përsëri... Prandaj, do iu lutesha; me mirësi, me tolerim, me dashuri dhe respekt të zgjidhni cdo keqkuptim, moskuptim apo problem. Shihet se dashuria juaj është e fortë të kalojë cdo furtunë.

Me shpresë se do bashkoheni përsëri
lovely


ps; s po di per qka jeni prish, veq hajt :biggrin:

E dashur Idila,

duke lexuar letrën tuaj, situata pati filluar të bëhej shumë hottt... saqë kur e kom pa lovelyn jam kon kah ia ngjes me e qu pak te Pa Cenzura... por dashuria e sinqertë ndaj jush nuk më lejoi të lëshohen në tradhëtinë e çastit... :tongue:

kerrrrrk lovely apet hahahahahhaa

[Idila]

Kujdes! Këtu çdo shkronjë korrigjohet. :biggrin:

[4peace]

4peace,
hoeflichkeits form (forma e respektit) shkruhet me JU, e jo me TI. Sidomos ndaj zonjave apo në përgjithësi kur i drejtoheni me respekt gjinisë femërore.
Përshembull, zotëria juaj jeni i respektuar, shkelqësia juaj jeni i mirëseardhur, a dëshironi me çka dëshironi t'ju shërbej ... i drejtohet një personi të vetëm...

nejse, janë mundësitë tuaja, përceptimet tuaja... nuk kam të drejtë kundërshtimi... gjithsesi ju falënderoj për konsideratën

Nejse, unë e paskam keqkuptuar "stilin klasik" që e përmende.

Të e them të drejtën, sa kam lexuar (atëherë kur kam lexuar) letra shqipe, nuk më kujtohet të kam hasur në këso Höflichkeitsforma (formë mirësjelljeje), pos ngjandonjëherë nëpër forume.
Me siguri paskemi të bëjmë me ndonjë trend të ri e që më paska shpëtuar (...shkelur koha, me gjasë).
E kam dhe si parim që me çdo shqiptar e përdori vetëm "TI", nëse flas shqip.
Në anglishte i bie njësoj (Ti/unë= You), gjermanisht "Sie" (ju)...

Prandaj edhe më vie vështirë përdorimi i "JU"-së.


Tung!


***

[panta_rhei]

Nejse, unë e paskam keqkuptuar "stilin klasik" që e përmende.

Të e them të drejtën, sa kam lexuar (atëherë kur kam lexuar) letra shqipe, nuk më kujtohet të kam hasur në këso Höflichkeitsforma (formë mirësjelljeje), pos ngjandonjëherë nëpër forume.
Me siguri paskemi të bëjmë me ndonjë trend të ri e që më paska shpëtuar (...shkelur koha, me gjasë).
E kam dhe si parim që me çdo shqiptar e përdori vetëm "TI", nëse flas shqip.
Në anglishte i bie njësoj (Ti/unë= You), gjermanisht "Sie" (ju)...

Prandaj edhe më vie vështirë përdorimi i "JU"-së.


Tung!


***
Në përpilimin e letrës, e ceka në fillim që do t'i referohem klasikëve të romanticizmit që 90% e përfaqësuesve të tij kanë qenë shkrimtarë boemë nga Franca. Mendoj se kot lexohen ose citohen ata nëse eliminohet forma poetike e përkushtimit, përuljes, përvuajtjes dhe respektit që përmban letërsia e tyre.
Normal, në gjithë botën, edhe në Kosovë, kur je fill vetëm kamarieri të thot "Çka jeni për me pi, zotëri"?

[Dilaver]

E dashur Idila,

Kjo vjeshtë e bukur në të cilën kemi hyrë, më ka ligështuar shpirtin. Ti je tashmë larg meje. Por mjafton të të çoj në mendje dhe atëherë zemra ime kapet nga një rrënqethje (rrëqethje) e çuditshme, dhe me zë të ulët i them vetes: "ah i vdekur i gjallë"!
Por, e di ti pse ndodh kështu?
Sepse njerëzit janë lindur thjeshtë për të ushqyer njëri-tjetrin, thjeshtë për të jetuar së bashku nën një kulm, por pa mundur kurrë të shuajnë etjen e tyre shpirtërore. Le të bëjnë provë ata të ushqehen ndërsjelltazi (ndërsjellëtas) me këtë ushqim shpirtëror, që është dashuria, dhe ata do të shohin se do të rilindin në çast, dhe zjarri do t'iu pushtojë trupat.
Idila ime e dashur! Ne nuk jemi asgjë tjetër veçse fushëbeteja e katër luftëtarëve të egër dhe të pamëshirshëm: trupi, mendja, shpirti, zemra.
Që të katër, secili më i fortë se tjetri. Ndodh që të ndeshen dy nga dy. Ndodh që edhe tre kundër një, por luftimi, megjithëse i pabarabartë është mjaft i ashpër dhe rrallëherë ka fitore.
A nuk kërkon trupi që të jetë tani pranë teje? Por a nuk është mendja që thotë se kjo është e pamundur? Por a nuk është zemra që thotë se dua të shkoj me çdo kusht? Po shpirti, a nuk është ai që mundohet të luajë prijësin duke thënë së fundja, unë jam ai që kam në dorë çdo qenie njerëzore?
E di, e dashur, që do të na duhet të jemi të ndarë, dhe për shumë kohë. E di së gjërat kanë filluar të më turbullohen në kokë. Kjo ndarje e dhimbshme po më bluan shpirtin për çdo ditë. Ulem në tavolinë dhe shkruaj ndonjë poezi. Dëshironi t'jua lexoj një, e dashur?

Mallkuar qoftë toka që rrotullohet,

duke bërë vitet kështu të shkojnë,

por as i ngulur në një vend nuk rrohet

larg dashurive që zemra bashkojnë.

Kjo luftë që përmenda më lart, do të më vrasë një ditë. Nëse nuk do të mësoj ta mposhtë, atëherë ajo do të më gllabërojë.
Dje isha në spitalin këtu ku banoj, dhe mjekët panë ca shenja çmendurie. Por unë e di, nuk është ajo çmenduria që të kthen në të paditur, por ajo çmenduria e ëmbël që ju bën të shihni ngado harmoninë e natyrës, fytyrën tuaj të dashur të shkrirë në të.
Do të kthehem tek familja ime. Ndoshta do të më bëjë mirë. Janë të vetmit që më kanë mbetur. Do t'ju largohem ende më shumë. Por ju do të dini të ruani në zemrën tuaj atë zjarr të dashurisë sonë, kësaj dashurie të pafat, dhe do ta ruani të pastër në jetë të jetëve.
Ne nuk do të jemi bashkë, nuk mundemi. Copëtimi do të jetë i dhimbshëm, por duhet. Nuk mund t'ju shoh më nga aq afër pa mundur t'ju flas. Do të kisha dashur t'ju shkruaj shumë më tepër por e di se kjo vetëm sa do të na dobësonte zemrat, tashmë të lodhura.
Ju përqafoj, e dashur Idila, dhe ta dini se po ta kisha lënë zemrën time të fliste krejt e lirshme, kjo do të kishte qenë ende më e vështirë. Më falni për këtë gjuhë të shkoqur, por në fatin tim që më është shkruar tashmë, është e pamundur që të zotëroj ende guximin e duhur për të vazhduar, duke pasë (pas) frikën e madhe se kjo do të më turbullonte deri edhe në harmonitë më të vogla të jetës sime të brendshme.

Lamtumirë, e dashur, lamtumirë!

[Idila]

Ju kisha lute , atyre qe kane njohuri te mjaftueshme te gjuhes shqipe, te na e shkruajne nje text te shkruar bashke dhe krejt me te medha p.sh : UNESOTKISHANJEDITETELODHESHMEDHEMEMUNGONKONCENTRIM I.........
Qe ne te tjeret ti testojme njohurit e gjuhes shqipe. Ti dallojme ku vihet pika e ku presja dhe ku shkruhet me te madhe e ku me te vogel.



p.s. ishte nje propozim!
O Dea, ja për ty ja për kënd?

......DHEKYISHTEFILLIMIINJËLUFTETËGJATËQËVAZHDONTE PREJKOHËSH
DHEDUKEJSENUKDOTËMBARONTEKURRËATËDITËBËNTEVAPËEMAD HE
VERADONTETËDEMONSTRONTESETASHMËKISHTEARDHURDHENUK
KISHTEGJËQËTAKTHENTEMBRAPAAFSHIINGROHTËLËPIHEJNËPË RFASADAT
EGODINAVENËPËRRRUGËNËPËRTRUPINEATYREQËDUHETTËSHETI SNIN
RRUGËTTËPAMBROJTURDHETËSHKUJDESUR.....

Radhitjen e shkronjave/fjalëve ndajini sipas nevojës së fjalisë duke patur parasysh drejtëshkrimin dhe shenjat e pikësimit në vendin e duhur.

Drejtëshkrim të këndshëm pra!

[panta_rhei]

Do t'i përmbahem kërkesës së Dea-s, pra pjesën që ka sjellë më lart Idila le të mbetet për ata që nuk janë të thirrur në korrigjime, le ta provojë secili sipas mundësive të veta.

Për "letrën e dashurisë" drejtuar Idilës, mendoj se ishte një vendim i ngutshëm nga ana ime, sepse menjëherë pasuan mesazhe me thashëtheme të ndryshme, gjë për të cilën publikisht i kërkoj falje anëtares Idila.
Korrigjimet pastaj mendoj se disa më tepër ishin të bazuara në gjuhën e inatit sesa në gjuhën shqipe.
Poashtu i falënderohem sinqerisht të nderuarit Dilaveri për ndërhyrjet shumë korrekte dhe profesionale, sidomos për fjalën "rrëqethje". Shumë me vend.

Kësaj radhe, do të provoj të sjellë një pjesë për korrigjim që nuk është aq e drejtëpërdrejtë sa e para, pra përmban më shumë rrotulla :biggrin: (siç ka thënë edhe në hapje shejtonka, le të përmbajë kjo temë në vetvete edhe pjesën e argëtimit)

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje të egër. Janë të ashpra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të kthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", i them, "po rri", qenka mirë. "Të vij dhe unë?" vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", i them unë, "hajde". "Dëgjo", më thotë, "mos m'a përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos"!!!
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë, asgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm. "Vallë, të jetë kështu parajsa?" mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital. :smile:

[Idila]

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje të egër. Janë të ashpëra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë(zhveshë) lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të këthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", - i them, "po rri", qenka mirë". "Të vij dhe unë?" -vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", - i them unë, "hajde". "Dëgjo", - më thotë, "mos m'a përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", - i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos"!!!
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë,. Aasgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," -them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm.! "Vallë, të jetë kështu parajsa?" mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital. :smile:

Dhe si kalove me sfidën e kaluar, kush, kë sfidoi? :smile:

[panta_rhei]

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje të egër. Janë të ashpëra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë(zhveshë) lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të këthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", - i them, "po rri", qenka mirë". "Të vij dhe unë?" -vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", - i them unë, "hajde". "Dëgjo", - më thotë, "mos m'a përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", - i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos"!!!
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë,. Aasgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," -them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm.! "Vallë, të jetë kështu parajsa?" mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital. :smile:

Dhe si kalove me sfidën e kaluar, kush, kë sfidoi? :smile:
Idila,
vepër - vepra, libër - libra, kodër - kodra, letër - letra, ashpër - ashpra...

Në gjuhën shqipe nuk ekziston fjalë këthim, këthehu, këthyer..., ose ok, nëse ti je e sigurtë, sill këtu një dëshmi ku shkruhet këthim.

Tek "asgjë s'pipëtinte". Me këtë shprehje përfundon komplet fjalia që përshkruan situatën, përderisa edhe fjalët para saj janë të njëjta dhe të të njëjtit qëllim, pse do të duhej pika???

Sa për "zhveshë lëkurën", gabim, shumë gabim... në gjuhën shqipe lëkura rjepet e nuk zhvishet. Poashtu fjala zhvoshk është nga fjalori i gjuhës shqipe, dhe përshkruan pikërisht një formë më masive të gërvishtjes.

Të tjerat i pranoj, disa :):)... sidomos me thonjëzat e citateve pata edhe vetë problem, nuk jam i sigurtë nëse do të duhej patjetër të përdoreshin në këtë tekst.

Në sfidën e kaluar... më sfiduan thashëthemet... dhe fituan?

[Idila]

Idila,
vepër - vepra, libër - libra, kodër - kodra, letër - letra, ashpër - ashpra...

Në gjuhën shqipe nuk ekziston fjalë këthim, këthehu, këthyer..., ose ok, nëse ti je e sigurtë, sill këtu një dëshmi ku shkruhet këthim.

Tek "asgjë s'pipëtinte". Me këtë shprehje përfundon komplet fjalia që përshkruan situatën, përderisa edhe fjalët para saj janë të njëjta dhe të të njëjtit qëllim, pse do të duhej pika???

Sa për "zhveshë lëkurën", gabim, shumë gabim... në gjuhën shqipe lëkura rjepet e nuk zhvishet. Poashtu fjala zhvoshk është nga fjalori i gjuhës shqipe, dhe përshkruan pikërisht një formë më masive të gërvishtjes.

Të tjerat i pranoj, disa :):)... sidomos me thonjëzat e citateve pata edhe vetë problem, nuk jam i sigurtë nëse do të duhej patjetër të përdoreshin në këtë tekst.

Në sfidën e kaluar... më sfiduan thashëthemet... dhe fituan?
Po kjo zhvoshkë a nuk vjen si rrjedhim i zhveshjes?
U këtheva (u ktheva) , për të të thënë...... Si të kam i dashuri Pantë? :biggrin:
u këthye
u këthyem
por asesi u "ktheva"
Ato thonjëzat ishin të tepruara, por siç e thashë dhe diku më lartë "nganjëherë i përzihet ndjenja arsyes", dmth, ndjenja që kam për ty i dashur, dhe nuk mund të koncentrohem dot. (hahaha )
Ndërsa sa i përket thashethemeve, dhe pa to nuk bën! :biggrin:

Por ajo letra ime "e dashurisë" nuk kishte ndonjë gabim drejtëshkrimi? Askush nuk reagoi!
Ja pra, kjo don të thotë Sfidë.:smile:

[Dilaver]

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje (dardhëze) të egër. Janë të ashpra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të kthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", -i them, "po rri", qenka mirë. "Të vij dhe unë?" (shenja e pikësimit pas thonjëzave) -vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", -i them unë, "hajde". "Dëgjo", -më thotë, "mos m'a (ma) përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", -i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos (Mos)"!!! (vetëm një shenjë pikësimi)
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë, asgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm. "Vallë, të jetë kështu parajsa?"(shenja e pikësimit pas thonjëzave) mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital.


Mendimi im.

[panta_rhei]

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje (dardhëze) të egër. Janë të ashpra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të kthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", -i them, "po rri", qenka mirë. "Të vij dhe unë?" (shenja e pikësimit pas thonjëzave) -vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", -i them unë, "hajde". "Dëgjo", -më thotë, "mos m'a (ma) përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", -i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos (Mos)"!!! (vetëm një shenjë pikësimi)
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë, asgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm. "Vallë, të jetë kështu parajsa?"(shenja e pikësimit pas thonjëzave) mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital.


Mendimi im.
Të faleminderit Dilaveri,
Në fakt, isha i vetëdijshëm se thonjëzat duhen për citate, por për raportin e tyre me shenjat tjera të pikësimit kisha dyshime (gjë që doli të jetë edhe kontradikta më e madhe e tekstit).

Ndërsa, për të tjerat, ok, ajo me "dardhëza" është shumë relative, sepse prapashtesa "za" gjithmonë përdoret për gjërat e vogla, psh shtëpiza, mollëza, dardhëza... ndërsa unë kisha hipur në një dardhë të madhe :tongue:
Të përshëndes

[Urata]

Tema me me vend deri tani...! Shpresoj de deshiroj qe dhe Jador t'inkuadrohet...! Kam nevoje per ulje/mesim ketu...!:smile:

ps: mos ma zini per t'madhe se germen e 8 te alfabetit se bej dot n'Mac Book!!!

[Idila]

Po shkruaj pak fjalë mbi muzgun...

Muzgu është i njëjti në çdo perëndim dielli, vetëm se njerëz të ndryshëm sipas gjendjeve të tyre shpirtërore e shohin në një mënyrë të ndryshme duke menduar të gjejnë përshtatjen me ndjenjat e tyre. Dhe shpeshherë ia arrijnë sepse muzgu përmban të gjitha ngjyrat që i ka falur natyra dhe që njeriu i ka vënë në përshtatje me veten e tij. Shpeshherë ndodh që ai të tregohet kapriçoz dhe të shfaqë vetëm një ngjyrë, por kjo nuk ndodh në vazhdimësi. Vetëm ata që kanë pak fantazi mbeten të zhgënjyer nga ky muzg, i cili nuk iu jep atë që meritojnë. Në fytyrat e njerëzve që kalojnë poshtë në rrugë shikoj shprehje nga më të ndryshmet për mbylljen e kësaj dite. Disa ishin të gëzuara, disa monotone, të tjera të lumtura.

[Oqeani]

Ju përqafoj, e dashur Idila, dhe ta dini se po ta kisha lënë zemrën time të fliste krejt e lirshme, kjo do të kishte qenë ende më e vështirë. Më falni për këtë gjuhë të shkoqur, por në fatin tim që më është shkruar tashmë, është e pamundur që të zotëroj ende guximin e duhur për të vazhduar, duke pasë (pas) frikën e madhe se kjo do të më turbullonte deri edhe në harmonitë më të vogla të jetës sime të brendshme.

( duke pasur )*

[murrizi]

A ka edhe një pushk për mua


Do ti ipja në titull të tillë vetësfidimit për njohurit e Gjuhës së bukur shqipe. Pse jo, edhe ti gaboja ca fjalë në vendërënditje, apo edhe ti ngatërrojë ca nga shenjat e pikësimit? këtu jemi, këta që jemi !

Atë ditë thuajse të gjithë kishin ngarendur për të parë festen e parë të prezantimit të forcave tona, të atyre forcave që pritet të na e sigurojnë qetësin e rahatin tonë në të ardhmën. Goca ime, ajo më e vogla, sapo i kishte marrë këmbët si duhet, dhe nga ajo që kishte arritur të ma shtërngoje gishtin e vogël fort, dilte një burrëreshë e ardhshme, teksa përballonte tuke taket e të shtënave të nderit.
Nuk kaloi shumë gjatë dhe ja bëhu një buri me zërin e saj alarmues, të gjithë njëherëshi si me komandë i përdredhën qafat, e i drejtuan kokat nga atje ku vinte zëri i hollë i "sihariqit".
... e vogël, dukej të mos e kapte të tërën sa duhet se çfar po ndodhte rrethë e përqark saj, andaj edhe pash tek ngjiste shpines s'ime, për të kaluar në majë të kres, duke ngritur atë dorëzën e sajë të vockël dhe përshëndetur nga atje, ku edhe ishin drejtuar sytë e turmës.
Ta, raaaaaa.... ta ta ta...ta .............. dhe sakaq turma u hesht, su dëgjua as edhe një më i vogli bëz, nga të gjithë ata njerëz, e që thuja se numronin gati gjysmën e milionit.
,,Babi, a ka ele një pushkë për mua ?'', preu heshtjen vogëlushja e kalëruar në maje të kokës s'ime. Oooo...uuuuuu..... dhe të gjithë syt e botës mu pingulën në maj të kres sime, derisa kaqurrelja e vogël vazhdonte të përshëndeste me dorë turmën, sikur të mos kishte ndodhur asigjë.

[lovely]

A ka edhe një pushkë për mua?!










Do (ti ipja në titull të tillë vetësfidimit) e titulloj të tillë vetsfidimin për njohuritë e Gjuhës së bukur shqipe. Pse jo, edhe sikur t`i gaboja ca fjalë në vendërënditje vendrenditje, apo edhe t`i (ngatërrojë) ngatrrojë ca nga shenjat e pikësimit?
këtu Këtu jemi, këta që jemi !(Pas pikës, pikëpyetjes dhe pikëcuditëses fillojmë gjithmonë me shkronjë të madhe)


Atë ditë, thuajse të gjithë kishin ngarendur për të parë festen e parë të prezantimit të forcave tona, të atyre forcave që pritet të n`a e sigurojnë (qetësin e rahatin) qetsinë dhe rehatinë tonë në të ardhmën. Goca ime, ajo më e vogla, sapo i kishte marrë këmbët si duhet, dhe nga ajo që kishte arritur të ma shtërngoje shtrëngojë gishtin e vogël fort, dilte një burrëreshë e ardhshme, teksa përballonte tuke taket e të shtënave të nderit.
Nuk kaloi shumë gjatë dhe ja bëhu një buri me zërin e saj alarmues, të gjithë njëherëshi njëkohsishtë, si me komandë i përdredhën qafat, e dhe i drejtuan kokat nga atje ku vinte zëri i hollë i "sihariqit".
... e vogël,( dukej të mos e kapte të tërën sa duhet se çfarë po ndodhte rrethë e përqark saj, andaj edhe pash tek ngjiste shpines s'ime,) dukej sikur nuk arrinte të kuptonte dot situatën që zhvillohej rreth saj,prandaj pa një pa dy, e ndieva tek ngjitej shpines sime, për të kaluar në majë të kres kokës, duke ngritur atë (dorëzën) dorën e sajë të vockël dhe përshëndetur nga atje, ku edhe ishin drejtuar sytë e turmës.
Ta, raaaaaa.... ta ta ta...ta .............. dhe sakaq turma u hesht, s`u (nuk u) dëgjua as edhe zëri më i vogël (një më i vogli bëz), nga të gjithë ata njerëz, e që thuaja se numronin gati gjysmën e milionit.

,,Babi, a ka ele një pushkë për mua ?'', preu heshtjen (vogëlushja) voglushja e kalëruar në (maje) majë të kokës (s`ime) sime.
Oooo...uuuuuu..... dhe të gjithë sytë e botës (mu pingulën në maj të kres sime) u ngulitën në majen e kokës sime, derisa kaqurrelja e vogël vazhdonte të përshëndeste me dorë turmën, sikur të mos kishte ndodhur (asigjë) asgjë.


2-

:biggrin:

[DEA]

O Dea, ja për ty ja për kënd?

......DHEKYISHTEFILLIMIINJËLUFTETËGJATËQËVAZHDONTE PREJKOHËSH
DHEDUKEJSENUKDOTËMBARONTEKURRËATËDITËBËNTEVAPËEMAD HE
VERADONTETËDEMONSTRONTESETASHMËKISHTEARDHURDHENUK
KISHTEGJËQËTAKTHENTEMBRAPAAFSHIINGROHTËLËPIHEJNËPË RFASADAT
EGODINAVENËPËRRRUGËNËPËRTRUPINEATYREQËDUHETTËSHETI SNIN
RRUGËTTËPAMBROJTURDHETËSHKUJDESUR.....

Radhitjen e shkronjave/fjalëve ndajini sipas nevojës së fjalisë duke patur parasysh drejtëshkrimin dhe shenjat e pikësimit në vendin e duhur.

Drejtëshkrim të këndshëm pra!

Nese nuk e provoje, nuk do ta kuptoj kurre se ku jane veshtiresit e mija.......


.....dhe ky ishte fillimi i nje lufte te gjate, qe vazhdonte prej kohesh dhe dukej se nuk do te mbaronte kurre.
Ate dite bente vape e madhe, vera donte te demonstronte se tashme kishte ardhur dhe nuk kishte gje qe ta kthente mbrapa.
Afshi i ngrohte, lepihej neper fasadat e godinave, neper rruge, neper trupin e atyre qe duhet te shetisnin rruget te pambrojtur dhe te shkujdesur.......

[Artisti]

Çka ?



Ju lutem më korrigjoni!


.

[murrizi]

2-

:biggrin:
cka ke bo o level ? hahahaha
Eshte tjeter drejtshkrimi, eshte tjeter te nxjerresh nje tekst te ri (te perpunuar).

[lovely]

cka ke bo o level ? hahahaha
Eshte tjeter drejtshkrimi, eshte tjeter te nxjerresh nje tekst te ri (te perpunuar).


kqyrum ti djale, a din sa punen ma ke nxjerr? ni vend ta kom ndrru gjysmen e fjalise, kjo sepse ke shkru fjale qe nuk jan hiq ne guhen shqipe :biggrin: , si pasoje u dashte me ndrru gati krejt fjaline..

"e vogël, dukej të mos e kapte të tërën sa duhet se çfar po ndodhte rrethë e përqark saj, andaj edhe pash tek ngjiste shpines s'ime,...."

po t boj be sa jam munu qitu me dit qka ke dashte me thane, lexoje edhe vet nihere hahahahahahahaha, e ke perkthy bukfalisht prej gjermonishtes n shqip, e ashtu nuk shkon jarano :biggrin:

ni fjali e kam shkru komplet, e ato 400 gabimet tjera nuk i paske pa demek :D


"pingul n maj t krese" une nuk e di qe osht shqip as kjo :biggrin: merre dyshin e ec pej shpije sa nuk ta qita 1 :D


ps; ru se gaboni kush e m korrigjoni :D

msusja
level :D

[Fshatari]

kqyrum ti djale, a din sa punen ma ke nxjerr? ni vend ta kom ndrru gjysmen e fjalise, kjo sepse ke shkru fjale qe nuk jan hiq ne guhen shqipe :biggrin: , si pasoje u dashte me ndrru gati krejt fjaline..

"e vogël, dukej të mos e kapte të tërën sa duhet se çfar po ndodhte rrethë e përqark saj, andaj edhe pash tek ngjiste shpines s'ime,...."

po t boj be sa jam munu qitu me dit qka ke dashte me thane, lexoje edhe vet nihere hahahahahahahaha, e ke perkthy bukfalisht prej gjermonishtes n shqip, e ashtu nuk shkon jarano :biggrin:

ni fjali e kam shkru komplet, e ato 400 gabimet tjera nuk i paske pa demek :D


"pingul n maj t krese" une nuk e di qe osht shqip as kjo :biggrin: merre dyshin e ec pej shpije sa nuk ta qita 1 :D


ps; ru se gaboni kush e m korrigjoni :D

msusja
level :D
Murrizi qenka tregue shume "dorelehte" e i paska ra ne krye nje "dorerende"!
Ma mire mos me u fut hiç nga kjo teme se vend nuk te lane me gjet keta/o jarana/t/eshat!

[4peace]

***


O murriz,
Mos shkruj k’tu se je i papërshtatshëm, kështuqë nëse shkruan, shkrimi yt quhet shkrim për inati.
Edhe unë e bona ni „korrigjim“, ama pa idhnime, a?


Atë ditë thuajse të gjithë kishin ngarendur për të parë festen e parë të prezantimit të forcave tona, të atyre forcave që pritet të na e sigurojnë qetësin e rahatin tonë në të ardhmën.

Çat dit t’ishin çue krejt mileti me kshyrë rekmallimin e takateve tona, takateve çi na bojnë t’mundshme m’u knacë tuj u knaçë pi sodit e deri n’fund dynjasë.

Goca ime, ajo më e vogla, sapo i kishte marrë këmbët si duhet, dhe nga ajo që kishte arritur të ma shtërngoje gishtin e vogël fort, dilte një burrëreshë e ardhshme, teksa përballonte tuke taket e të shtënave të nderit.

Kjo çika jeme, ma e vogla, çi as s’dike me hecë n’komë t’veta e memzi mujke me ma mrri gishtin e vogël, u kallxue shumë burrneshë kur kërsitshin askerija me pushka e alltija.


Nuk kaloi shumë gjatë dhe ja bëhu një buri me zërin e saj alarmues, të gjithë njëherëshi si me komandë i përdredhën qafat, e i drejtuan kokat nga atje ku vinte zëri i hollë i "sihariqit".

Nuk zgati shumë vakt e kur t’ja krisi njani me buri, sa qi i trishtoj tuj jav shurdhue veshtë çatynve çi kishin çillue ngat, e mileti e kthej qafën (sikur n’lojë tenisi) tuj kshyrë se shka do t’bohet tash.


... e vogël, dukej të mos e kapte të tërën sa duhet se çfar po ndodhte rrethë e përqark saj, andaj edhe pash tek ngjiste shpines s'ime, për të kaluar në majë të kres, duke ngritur atë dorëzën e sajë të vockël dhe përshëndetur nga atje, ku edhe ishin drejtuar sytë e turmës.

Nime, kjo e vogël e s’mirrke xho vesh shka o ka bohet okolla për okolla edhe, pi tutës, t’mu nxhit shpinës përpjetë e m’hypi n’krye…edhe, tuj ju doke vetja e madhe, krejve ja bonte me dorë… (papaaaa)

Ta, raaaaaa.... ta ta ta...ta .............. dhe sakaq turma u hesht, su dëgjua as edhe një më i vogli bëz, nga të gjithë ata njerëz, e që thuja se numronin gati gjysmën e milionit.

(apet pushkat e alltijat) Ta, ta, taaaaa … edhe, pi tutës, krejt mileti u ndal, s’u ndike as miza pi krejt ktynve xhinve çi u dokshin si m’u konë ma shumë se xhys miljoni.

,,Babi, a ka ele një pushkë për mua ?'', preu heshtjen vogëlushja e kalëruar në maje të kokës s'ime. Oooo...uuuuuu..... dhe të gjithë syt e botës mu pingulën në maj të kres sime, derisa kaqurrelja e vogël vazhdonte të përshëndeste me dorë turmën, sikur të mos kishte ndodhur asigjë.

„Babi! A s’e pate edhe ti ndoj pushkë a allti për mu?“, e prishi renin çika tuj kcy si përmi kali n’kry temin…Ou au o… u çudit mileti e ja nisi me kshyrë përmi kryjën teme, e kjo krejve jav bojke me dorë „kshyre sa e male u bona!“.


***

[murrizi]

***


O murriz,
Mos shkruj k’tu se je i papërshtatshëm, kështuqë nëse shkruan, shkrimi yt quhet shkrim për inati.
Edhe unë e bona ni „korrigjim“, ama pa idhnime, a?




Çat dit t’ishin çue krejt mileti me kshyrë rekmallimin e takateve tona, takateve çi na bojnë t’mundshme m’u knacë tuj u knaçë pi sodit e deri n’fund dynjasë.



Kjo çika jeme, ma e vogla, çi as s’dike me hecë n’komë t’veta e memzi mujke me ma mrri gishtin e vogël, u kallxue shumë burrneshë kur kërsitshin askerija me pushka e alltija.




Nuk zgati shumë vakt e kur t’ja krisi njani me buri, sa qi i trishtoj tuj jav shurdhue veshtë çatynve çi kishin çillue ngat, e mileti e kthej qafën (sikur n’lojë tenisi) tuj kshyrë se shka do t’bohet tash.




Nime, kjo e vogël e s’mirrke xho vesh shka o ka bohet okolla për okolla edhe, pi tutës, t’mu nxhit shpinës përpjetë e m’hypi n’krye…edhe, tuj ju doke vetja e madhe, krejve ja bonte me dorë… (papaaaa)



(apet pushkat e alltijat) Ta, ta, taaaaa … edhe, pi tutës, krejt mileti u ndal, s’u ndike as miza pi krejt ktynve xhinve çi u dokshin si m’u konë ma shumë se xhys miljoni.



„Babi! A s’e pate edhe ti ndoj pushkë a allti për mu?“, e prishi renin çika tuj kcy si përmi kali n’kry temin…Ou au o… u çudit mileti e ja nisi me kshyrë përmi kryjën teme, e kjo krejve jav bojke me dorë „kshyre sa e male u bona!“.


***

Jo qebesa pa asnji lloj idhnimi, ti veq e paske përkthye në gjuhën që e marrim vesh ne kombi kosovar :wink:
P.s. ku e dija mor vlla që e kam angazhue nji "ekip" të tërë të merret me mua.
Ani ani se ska dert, aiiii Kupa prej "falltores" po ja FUT, e spo bohet nomi, e naj prej korrneri...

[Idila]

Ju lus të vazhdojmë më tutje, tok të gjithë. :smile:


....gjithçka është e qetë, pothuajse e palëvizshme, si një lojë shahu e lënë përgjysmë një dekadë më parë.
Trotuarët qumëzhinë nga zhurma e gjetheve të zverdhura e të shkëputura mbi tokë. Të tjera bien të heshtura,
pa peshë, duke bërë harqe, si të deshën qoftë edhe një grimë të vononin rënien e tyre, të cilat të kujtojnë fatin e njerëzve, pasigurinë e tyre. Frikën para së nesërmes.
Vërtet e bukur është Vjeshta, por përtej kësaj bukurie ngjyrash të larushitura fshihet vdekja.
Vdekja e natyrës.
Por, a vdes natyra?

Padyshim jo, ajo veç ripërsërit ciklin e saj. Por ç`ndodh me njerëzit?


A jam unë Vjeshta apo Vjeshta unë?

[panta_rhei]

Ju lus të vazhdojmë më tutje, tok të gjithë. :smile:


....gjithçka është e qetë, pothuajse e palëvizshme, si një lojë shahu e lënë përgjysmë një dekadë më parë.
Trotuarët qumëzhinë gumëzhijnë nga zhurma e gjetheve të zverdhura e të shkëputura mbi tokë. Të tjera bien të heshtura, (pse nuk vazhdon këtu vargu?!)
pa peshë, duke bërë harqe, si të deshën donin qoftë edhe një grimë të vononin rënien e tyre, të cilat të kujtojnë fatin e njerëzve, pasigurinë e tyre. Frikën para së nesërmes.
Vërtet e bukur është Vjeshta, por përtej kësaj bukurie ngjyrash të larushitura (laryshitura) fshihet vdekja.
Vdekja e natyrës.
Por, a vdes natyra?

Padyshim jo, ajo veç ripërsëritë ciklin e saj. Por ç`ndodh me njerëzit?


A jam unë Vjeshta apo Vjeshta (jam) unë? :wink: :biggrin:

Gjithë këto gabime në një hapësirë kaq të ngushtë. Po me bo me shkru ma gjatë ti?! :tongue:

[Shpat]

prej kurreshtejes ta shoh sa gabime ka ketu.


Nuk di a do zërë. Bën shumë ftohtë këtu te ky qytet ku jeton ti tani”. Kështu më tha ai burri. Por fikusi zuri. U rrit edhe ai dhe u bë trung i trashë. Përsëri ma theu vazon. E mbolla në një vazo më të madhe. Por vazot thyheshin nga rrënjët e forta. Se fikusi i ka rrënjët shumë të forta. U bë si pemë. Si ajo që kisha në fshat. Por në qytet nuk kisha oborr. Dhe zura t’ia pres degët dhe t’ua dhuroja njerëzve. Të njohur e të panjohur. E ata i mbillnin, kush nëpër vazo e kush nëpër oborre. Dimri dhe bora ua vyshkte atyre që i mbillnin në oborr, dhe kështu në pranverë vinin e kërkonin filiza të rinj dhe ua jepja….Ai qytet verior nuk kishte parë kurrë më parë një bimë të tillë.
Vitët kaluan. Shumë vite përsëri. Fikusi u plak e bashkë me të u plaka edhe unë.
Një ditë prej ditësh kohët ndryshuan prapë. Kish ardhur koha që zogjtë e korbit të ktheheshin. Dhe u kthyem në jug, buzë detit në vendlindje. U ngritëm me ç’kishim e ç’nuk kishim dhe erdhëm këtu. Lulet që më zbukuronin ballkonin ua dhurova të njohurve të atij qyteti verior ku jetova shumicën e jetës sime. Mora me vete vetëm fikusin. U vendosëm në qytet. Zumë këtë shtëpi me qira. Të nesërmen shkova në fshat bashkë me tët ëmë. Ec e ec e s’kish të sosur… Teqeja dhe shtëpia ishin braktisur, pothuajse rrëzuar…Eh...ç’të them aman…jetë plot vuajtje. Dhe plot kujtime. Varrit do ia tregoj…. Ja edhe pak…Po shkoj njëqind vjeçe tani. Mavria im vdiq atje larg, por as varri nuk i dihet. I dihet…afër piramidave e ka se aty afër banonte, por ne nuk do ia dimë se ku e ka… Sikur një brinjë të tij të kisha tani këtu…Një kockë të tij…ta mbaja ja këtu, në gjoks. Dhe ti më thua është larg. Eh, evlati im, ka dhe më larg...ka dhe më larg

[panta_rhei]

prej kurreshtejes kurreshtjes ta shoh sa gabime ka ketu.


"Nuk di a do zërë. Bën shumë ftohtë këtu te ky qytet ku jeton ti tani”. Kështu më tha ai burri. Por fikusi zuri. U rrit edhe ai dhe u bë trung i trashë. Përsëri ma theu vazon. E mbolla në një vazo më të madhe. Por vazot thyheshin nga rrënjët e forta. Se fikusi i ka rrënjët shumë të forta. U bë si pemë. Si ajo që kisha në fshat. Por në qytet nuk kisha oborr. Dhe zura t’ia pres degët dhe t’ua dhuroja njerëzve. Të njohur e të panjohur. E ata i mbillnin, kush nëpër vazo e kush nëpër oborre. Dimri dhe bora ua vyshkte atyre që i mbillnin në oborr, dhe kështu në pranverë vinin e kërkonin filiza të rinj dhe ua jepja….Ai qytet verior nuk kishte parë kurrë më parë një bimë të tillë.
Vitët Vitet kaluan. Shumë vite përsëri. Fikusi u plak e bashkë me të u plaka edhe unë.
Një ditë prej ditësh kohët ndryshuan prapë. Kish ardhur koha që zogjtë e korbit të ktheheshin. Dhe u kthyem në jug, buzë detit në vendlindje. U ngritëm me ç’kishim e ç’nuk kishim dhe erdhëm këtu. Lulet që më zbukuronin ballkonin ua dhurova të njohurve të atij qyteti verior ku jetova shumicën e jetës sime. Mora me vete vetëm fikusin. U vendosëm në qytet. Zumë këtë shtëpi me qira. Të nesërmen shkova në fshat bashkë me tët ëmë. Ec e ec e s’kish të sosur… Teqeja dhe shtëpia ishin braktisur, pothuajse rrëzuar…_Eh..._ç’të them aman…jetë plot vuajtje. Dhe plot kujtime. Varrit do ia tregoj…. Ja edhe pak…_Po shkoj njëqind vjeçe tani. Mavria im vdiq atje larg, por as varri nuk i dihet. I dihet…_afër piramidave e ka se aty afër banonte, por ne nuk do ia dimë se ku e ka… Sikur një brinjë të tij të kisha tani këtu…Një kockë të tij…_ta mbaja ja këtu, në gjoks. Dhe ti më thua është larg. Eh, evlati im, ka dhe më larg..._ka dhe më larg.

(_)= hapësirë boshe

[Idila]

Postimi origjinal është bërë nga Idila
Ju lus të vazhdojmë më tutje, tok të gjithë. :smile:


....gjithçka është e qetë, pothuajse e palëvizshme, si një lojë shahu e lënë përgjysmë një dekadë më parë.
Trotuarët qumëzhinë gumëzhijnë nga zhurma e gjetheve të zverdhura e të shkëputura mbi tokë. Të tjera bien të heshtura, (pse nuk vazhdon këtu vargu?!)
pa peshë, duke bërë harqe, si të deshën donin qoftë edhe një grimë të vononin rënien e tyre, të cilat të kujtojnë fatin e njerëzve, pasigurinë e tyre. Frikën para së nesërmes.
Vërtet e bukur është Vjeshta, por përtej kësaj bukurie ngjyrash të larushitura (laryshitura) fshihet vdekja.
Vdekja e natyrës.
Por, a vdes natyra?

Padyshim jo, ajo veç ripërsëritë ciklin e saj. Por ç`ndodh me njerëzit?


A jam unë Vjeshta apo Vjeshta (jam)(këtu nuk duhet "jam" por "eshtë" gjë që nuk e pashë të nevojshme të shtohet) unë? :wink: :biggrin:
Gjithë këto gabime në një hapësirë kaq të ngushtë. Po me bo me shkru ma gjatë ti?! :tongue:
Larushitura e jo laryshitura
Dmth, i ke sytë larush ti apo larysh? :D
sqarim: vargu aty vazhdon me vargun tjetër më poshtë, e nuk e di pse qenka ndarë ashtu...
E ti djal mos më shty inatin që të shkruaj më gjatë tani. :tongue:

Hajt po pres të të korrigjoj ty tani!

[Idila]

prej kurreshtejes(kurreshtjes) ta shoh sa gabime ka ketu.


"Nuk di a do zërë. Bën shumë ftohtë këtu te ky qytet ku jeton ti tani”. Kështu më tha ai burri. Por fikusi zuri. U rrit edhe ai dhe u bë trung i trashë. Përsëri ma theu vazon. E mbolla në një vazo më të madhe. Por vazot thyheshin nga rrënjët e forta. Se fikusi i ka rrënjët shumë të forta. U bë si pemë. Si ajo që kisha në fshat. Por në qytet nuk kisha oborr. Dhe zura t’ia pres degët dhe t’ua dhuroja njerëzve. Të njohur e të panjohur. E ata i mbillnin, kush nëpër vazo e kush nëpër oborre. Dimri dhe bora ua vyshkte atyre që i mbillnin në oborr, dhe kështu në pranverë vinin e kërkonin filiza të rinj dhe ua jepja….Ai qytet verior nuk kishte parë kurrë më parë një bimë të tillë.
Vitët(vitet) kaluan. Shumë vite përsëri. Fikusi u plak e bashkë me të u plaka edhe unë.
Një ditë prej ditësh kohët ndryshuan prapë. Kish(kishte) ardhur koha që zogjtë e korbit të ktheheshin. Dhe u kthyem në jug, buzë detit në vendlindje. U ngritëm me ç’kishim e ç’nuk kishim dhe erdhëm këtu. Lulet që më zbukuronin ballkonin ua dhurova të njohurve të atij qyteti verior ku jetova shumicën e jetës sime. Mora me vete vetëm fikusin. U vendosëm në qytet. Zumë këtë shtëpi me qira. Të nesërmen shkova në fshat bashkë me tët ëmë. Ec e ec e s’kish(s`kishte) të sosur… Teqeja dhe shtëpia ishin braktisur, pothuajse rrëzuar…Eh...ç’të them aman…jetë plot vuajtje. Dhe plot kujtime. Varrit do ia tregoj…. Ja edhe pak…Po shkoj njëqind vjeçe tani. Mavria im vdiq atje larg, por as varri nuk i dihet. I dihet…afër piramidave e ka se aty afër banonte, por ne nuk do ia dimë se ku e ka… Sikur një brinjë të tij të kisha tani këtu…Një kockë të tij…ta mbaja ja këtu, në gjoks. Dhe ti më thua është larg. Eh, evlati im, ka dhe më larg...ka dhe më larg

Edhe pse e kishte korrigjuar i nderuari Panta, unë përsëri nuk hezitova të rikorrigjoj. :biggrin:

[Rozafa]

Po me bo me shkru ma gjatë ti?! :tongue:



Sikur të shkruaje më gjatë ti ?!

[panta_rhei]

Larushitura e jo laryshitura
Dmth, i ke sytë larush ti apo larysh? :D
sqarim: vargu aty vazhdon me vargun tjetër më poshtë, e nuk e di pse qenka ndarë ashtu...
E ti djal mos më shty inatin që të shkruaj më gjatë tani. :tongue:

Hajt po pres të të korrigjoj ty tani!

Qe bre korrigjom e mbytëm krejt veq ishalla po kënaqeni :tongue:

Po sjellë një "skicë" (të shkurtër edhe unë :)) nga një "frymëzim gyrbetqar" ;):


Një ditë pashë postën, dhe ç'të shoh?! Një 10-12 letra, të gjitha fatura. Njëra dua kaq e tjetra aq, aq shumë sa thashë me vete gjakpirësit janë ende në formë. E nejse. Vajta të paguaj njërën nga ato që ishin më urgjente. Shkoj tek sporteli:
- Zonjë, kam ardhur të paguaj.
- Zotëri, është shumë vonë tani.
- Si, vonë?
- Ora është 16.01, zotëri, dhe ne pranojmë pagesa deri në 16.00.
- Po thjesht të paguaj...
- Nuk bëhet, zoteri.
Dola jashtë dhe hyra në banesë. Pas dy ditësh, marr një letër tjetër: "... ju do të paguani edhe 20% më shumë sepse nuk e paguat faturën dje"!
I them vetes: More kokëderr, po ik more atje në majen e malit se atje s'të vjen kush të të çajë kokën me afatet e kaluara. Ik e bjeri fyellit dhe çiftelisë atje, e kërsitja këngës së Selman Kadrisë. Ik e prite stinën e qershiave dhe merri binjaket e vari në vesh.
Qe, qeshtu i thash vetit, se nuk e përmajta dot gjuhën... ja se po e korrigjoj vetë: Ja kështu i thashë vetes. :biggrin:

[Idila]

Qe bre korrigjom e mbytëm krejt veq ishalla po kënaqeni :tongue:

Po sjellë një "skicë" (të shkurtër edhe unë :)) nga një "frymëzim gyrbetqari" ;):


Një ditë pashë postën, dhe ç'të shoh?! Një 10-12 letra, të gjitha fatura. Njëra dua kaq e tjetra aq, aq shumë sa thashë me vete gjakpirësit janë ende në formë. E nejse. Vajta të paguaj njërën nga ato që ishin më urgjente. Shkoj tek sporteli:
- Zonjë, kam ardhur të paguaj.
- Zotëri, është shumë vonë tani.
- Si, vonë?
- Ora është 16.01, zotëri, dhe ne pranojmë pagesa deri në 16.00.
- Po thjesht të paguaj...
- Nuk bëhet, zoteri.
Dola jashtë dhe hyra në banesë. Pas dy ditësh, marr një letër tjetër: "... ju do të paguani edhe 20% më shumë sepse nuk e paguat faturën dje"!
I them vetes: More kokëderr, po ik more atje në majeën e malit se atje s'të vjen kush të të çajë kokën me afatet e kaluara. Ik e bjeri fyellit dhe çiftelisë atje, e kërsitja këngës së Selman Kadrisë. Ik e prite stinën e qershiave dhe merri binjaket(kalaveshin :D) e vari në vesh.
Qe Ja, qeshtukështu i thashë vetitvetes, se nuk e përmajtapërmbajta dot gjuhën... ja se po e korrigjoj vetë: Ja kështu i thashë vetes. :biggrin:
(o të marrtë e mira të marrtë se ç`pashë në përfundim (hahaha) hiç nuk e shlyej tani veç për inat...:biggrin:

Jo që kam vetëm kënaqësinë e korrigjimit por edhe të përmbajtjes së një tregimi apo përshkrimi, andaj vazhdo të shkruash më tutje...:-)

[Idila]

.....Tualeti i lehtë i nxirrte në pah tiparet e një femre të bukur. Rrinte e qetë në krye të shtratit duke shikuar me bisht të syrit se mos i ulej dikush në bardhësinë e çarçafëve që dukeshin si të ngjitur pas shtratit. Vura re se çdo gjë ishte në rregull dhe bëra të dal. Zëri i gruas që murmuriti diçka nëpër dhëmbë më ktheu pas.
-Pastërtia e botës jemi ne femrat, kurse papastërtia janë burrat. Vërtet që më ka pëlqyer gjithmon pastërtia dhe rregulli por asnjëherë nuk kam qenë e mbyllur në çmendinë. Një ditë vdiq një shoqja ime e fëmijërisë dhe unë duhet të shkoja atje. Ishte errësirë e madhe atë natë kur u nisa. Im shoq nuk donte të më shoqëronte se sipas tij kishte një mbledhje të rëndësishme. Më nisi me shokun e tij, i cili më shpoi veshin gjatë gjithë rrugës duke më folur gjoja për veshjen e cila nuk kishte asgjë të jashtëzakontë, sepse unë isha veshur për mort. Qëndrova tre ditë atje dhe u ktheva një natë më përpara se i kisha thënë tim shoqi. Në shtëpinë time ishin fikur dritat. Nuk pipëtinte zë njeriu. Futem në kuzhinë ku ishin mbledhur një numër i madhë pjatash të lara e të palara. Mbi tavolinë ishin eshtrat e një gjeli të pjekur. Hapa derën tek dhoma e fëmijëve, ata flinin si qengja, pastaj..... -sytë e gruas u mbushën me lot dhe duart u mblodhën fort njëra pas tjetrës. U nxi e tëra duke lëshuar mbi shtratin që kishte rregulluar me kujdes trupin që nuk e mbante dot. Pastaj vazhdoi:
-Ata më thonë se jam manjake e pastërtisë dhe vendosën të më shtrojnë në këtë vend, por unë doja të hiqja vetëm papastërtinë e grumbulluar në shtëpinë time. Aty vinte era mëkat doktoreshë.. Kur hapa derën e dhomës së gjumit një tjetër grua ishte e shtrirë në vendin tim, përafonte atë me të cilin kisha ndërtuar jetën, kisha bërë fëmijët. Doktoreshë, ju nuk mund ta merrni me mend si ndihet një grua kur shikon t`i shkërrmoqet para syve imazhi që ka krijuar për familjen. Fëmijët e mi flinin në dhomën tjetër, kurse në dhomën time mëkatonte im shoq. Doktoreshë, ju mendoni se jam e çmendur? Do të kisha dashur t`i vrisja e t`i zhdukja të dy, por më shumë doja të pastroja dhomën time nga era e mëkatit. Unë e ndiej doktoreshë. Akoma vjen era mëkat..... nuk jam e çmendur... jo, nuk jam e çmendur!!!

[panta_rhei]

.....Tualeti i lehtë i nxirrte në pah tiparet e një femre të bukur. Rrinte e qetë në krye të shtratit duke shikuar me bisht të syrit se mos i ulej dikush në bardhësinë e çarçafëve që dukeshin si të ngjitur pas shtratit. Vura re se çdo gjë ishte në rregull dhe bëra të dal. Zëri i gruas që murmuriti diçka nëpër dhëmbë më ktheu pas.
-Pastërtia e botës jemi ne femrat, kurse papastërtia janë burrat. (totalisht gabim je këtu ti shoqe :D :P) Vërtetë që më ka pëlqyer gjithmonë pastërtia dhe rregulli por asnjëherë nuk kam qenë e mbyllur në çmendinë. Një ditë vdiq një shoqja ime e fëmijërisë dhe unë duhet të shkoja atje. Ishte errësirë e madhe atë natë kur u nisa. Im shoq nuk donte të më shoqëronte se sipas tij kishte një mbledhje të rëndësishme. Më nisi me shokun e tij, i cili më shpoi veshin gjatë gjithë rrugës duke më folur gjoja për veshjen e cila nuk kishte asgjë të jashtëzakontë, sepse unë isha veshur për mort. Qëndrova tre ditë atje dhe u ktheva një natë më përpara se që i kisha thënë tim shoqi. Në shtëpinë time ishin fikur dritat. Nuk pipëtinte zë njeriu. Futem në kuzhinë ku ishin mbledhur një numër i madhë pjatash të lara e të palara. Mbi tavolinë ishin eshtrat e një gjeli të pjekur. Hapa derën tek dhoma e fëmijëve, ata flinin si qengja, pastaj..... -sytë e gruas u mbushën me lot dhe duart u mblodhën fort njëra pas tjetrës. U nxi e tëra duke lëshuar mbi shtratin që kishte rregulluar me kujdes trupin që nuk e mbante dot. Pastaj vazhdoi:
-Ata më thonë se jam manjake e pastërtisë dhe vendosën të më shtrojnë në këtë vend, por unë doja të hiqja vetëm papastërtinë e grumbulluar në shtëpinë time. Aty vinte era mëkat doktoreshë.. Kur hapa derën e dhomës së gjumit një tjetër grua ishte e shtrirë në vendin tim, përqafonte atë me të cilin kisha ndërtuar jetën, kisha bërë fëmijët. Doktoreshë, ju nuk mund ta merrni me mend si ndihet një grua kur shikon t`i shkërrmoqet (shkërmoqet) para syve imazhi që ka krijuar për familjen. Fëmijët e mi flinin në dhomën tjetër, kurse në dhomën time mëkatonte im shoq. Doktoreshë, ju mendoni se jam e çmendur? Do të kisha dashur t`i vrisja e t`i zhdukja të dy, por më shumë doja të pastroja dhomën time nga era e mëkatit. Unë e ndiej doktoreshë. Akoma vjen era mëkat..... nuk jam e çmendur... jo, nuk jam e çmendur!!!

Hooo de se s'koka bo kiameti :tongue: :tongue:

[Idila]

A ju ka ndodhur ndonjëherë të mendoni sikur gjithëçka që bëni gjatë apo brenda një dite mund të jetë si hera e fundit?

Në çaste filozofike mendoja se në jetën e njeriut gjendet një varg njerëzish, sendesh e veprimesh që ai i takon ose i bën në mënyrë të përsëritur ose më shumë se një herë në jetë. Se vjen një kohë që ato i bën për herë të fundit. Dhe ky moment në jetën tonë vjen më herët seç e pandehim ne. Madje kjo hera e fundit vjen që në çastin e parë e ardhjes sonë në jetë. Ne lindim për herë të fundit. Pastaj pimë për herë të fundit qumësht në gjirin e nënës. Pastaj në jetën tonë vjen një varg i gjatë njohjesh me njerëz, me fenomene, me situata për të cilat neve nuk na shkon mendja se i shonim, i takojmë apo i përjetojmë për herë të fundit në jetë. Se një shok klase që transferohet apo dikë që kemi njohur rastësisht në tren e shohim për herë të fundit. Sa më shumë të kalojë koha e sa më shumë të thyhemi në moshë , aq më shumë dendësohet vargu i sendeve, veprimeve, njerëzve apo përvojave që kryejmë apo hasim në jetë për herë të fundit në jetë.
Ja edhe një korrigjim i shkrimit tim ndoshta për herë të fundit...

Mjaft u bëre qaramane Idila!:frown:

Unë pesimistja...... :D

[panta_rhei]

A ju ka ndodhur ndonjëherë të mendoni sikur gjithëçka që bëni gjatë apo brenda një dite mund të jetë si hera e fundit?

Në çaste filozofike mendoja se në jetën e njeriut gjendet një varg njerëzish, sendesh e veprimesh që ai i takon ose i bën në mënyrë të përsëritur ose më shumë se një herë në jetë. Se vjen një kohë që ato i bën për herë të fundit. Dhe ky moment në jetën tonë vjen më herët seç e pandehim ne. Madje kjo hera e fundit vjen që në çastin e parë e ardhjes sonë në jetë. Ne lindim për herë të fundit. Pastaj pimë për herë të fundit qumësht në gjirin e nënës. Pastaj në jetën tonë vjen një varg i gjatë njohjesh me njerëz, me fenomene, me situata për të cilat neve nuk na shkon mendja se i shonim, i takojmë apo i përjetojmë për herë të fundit në jetë. Se një shok klase që transferohet apo dikë që kemi njohur rastësisht në tren e shohim për herë të fundit. Sa më shumë të kalojë koha e sa më shumë të thyhemi në moshë , aq më shumë dendësohet vargu i sendeve, veprimeve, njerëzve apo përvojave që kryejmë apo hasim në jetë për herë të fundit në jetë.
Ja edhe një korrigjim i shkrimit tim ndoshta për herë të fundit...

Mjaft u bëre qaramane Idila!:frown:

Unë pesimistja...... :D
Zahre n'kob moj "shejtane", bash qit postim pa asnji gabim e paske shkru :biggrin:

Hajt, please, veq edhe qito korrigjoma mua, edhe tani... postoje ti njo tjetër për me ta korrigju...

Nuk ka dy kodrina të njëllojta, por ngado mbi tokë fusha është e njëjtë. Dhe po ecja në një udhë fushe. Pyesja veten, por pa ndonjë rëndësi të madhe, se si mund të jepesh pas një femre pa ia parë sytë.
Pas shpinës së saj, si në terren të porsazbuluar, "kërkuesi" nuk kërkon asgjë të paparë prej të tjerëve, por thjesht diçka të paparë prej tij. Rruga mund të zgjasë shtatë vjet, ose shtatë minuta, pak rëndësi ka kjo. E rëndësishme është të shijosh çdo hap dhe në çdo shtatë hapa të marrësh frymë thellë, të pushosh pak, dhe të vësh çdo lëvizje tënden në kontekstin e të arriturit.
Fshehur prej syve të saj, ndërtoj mundimshëm atë që të tjerët, do ta quanin dashuri. Fshehur prej syve të saj, lexoj dhe interpretoj çdo frymëmarrje të saj, çdo dëshirë, çdo mospëlqim. Pak rëndësi ka distanca, ajo herë shkurtohet, herë zgjatet, por i qëndroj ndjekjes së ankthshme edhe në qoftë ajo femra e gabuar.
Nuk ia ndaj sytë. Madje edhe symbyllur e di ku është. Pak rëndësi ka kush është, pak rëndësi ka kush jam. Jam i sigurtë se edhe ajo, ndonëse në mënyrë të ndryshme, kërkon të njëjtën gjë si unë. Modestia mënjanë, edhe asaj i pëlqen indiferenca ime. Ndaj vazhdon kjo lojë shtatë vjet a ndoshta shtatë minuta. Si kërkues i rryer ndjek lumin e rrëmbyeshëm që zbret përmes kodrinave të shpatullave të saj, që paqtohet në fushën e gjatë dhe, çka mbetet, arrin në grykë-derdhje.
Jam betuar të mos bëj plane për jetën, por planet që jeta kishte bërë për mua i kam zbatuar me përpikmëri.
Por aty ku jeta ka harruar të planifikojë diçka, hidhem i lumtur dhe i thërras gjërat me emrin e vërtetë: “Aah... Ta lumsha o "stil i qenit"!” :biggrin: :wink:

[Idila]

Zahre n'kob moj "shejtane", bash qit postim pa asnji gabim e paske shkru :biggrin:

Hajt, please, veq edhe qito korrigjoma mua, edhe tani... postoje ti njo tjetër për me ta korrigju...

Nuk ka dy kodrina të njëllojta, por ngado mbi tokë fusha është e njëjtë. Dhe po ecja në një udhë fushe. Pyesja veten, por pa ndonjë rëndësi të madhe, se si mund të jepesh pas një femre pa ia parë sytë.
Pas shpinës së saj, si në terren të porsazbuluar, "kërkuesi" nuk kërkon asgjë të paparë prej të tjerëve, por thjesht diçka të paparë prej tij. Rruga mund të zgjasë shtatë vjet, ose shtatë minuta, pak rëndësi ka kjo. E rëndësishme është të shijosh çdo hap dhe në çdo shtatë hapa të marrësh frymë thellë, të pushosh pak, dhe të vësh çdo lëvizje tënden në kontekstin e të arriturit.
Fshehur prej syve të saj, ndërtoj mundimshëm atë që të tjerët, do ta quanin dashuri. Fshehur prej syve të saj, lexoj dhe interpretoj çdo frymëmarrje të saj, çdo dëshirë, çdo mospëlqim. Pak rëndësi ka distanca, ajo herë shkurtohet, herë zgjatet, por i qëndroj ndjekjes së ankthshme edhe në qoftë ajo femra e gabuar.
Nuk ia ndaj sytë. Madje edhe symbyllur e di ku është. Pak rëndësi ka kush është, pak rëndësi ka kush jam. Jam i sigurtë se edhe ajo, ndonëse në mënyrë të ndryshme, kërkon të njëjtën gjë si unë. Modestia mënjanë, edhe asaj i pëlqen indiferenca ime. Ndaj vazhdon kjo lojë shtatë vjet a ndoshta shtatë minuta. Si kërkues i rryer ndjek lumin e rrëmbyeshëm që zbret përmes kodrinave të shpatullave të saj, që paqtohet në fushën e gjatë dhe, çka mbetet, arrin në grykë-derdhje.
Jam betuar të mos bëj plane për jetën, por planet që jeta kishte bërë për mua i kam zbatuar me përpikmëri.
Por aty ku jeta ka harruar të planifikojë diçka, hidhem i lumtur dhe i thërras gjërat me emrin e vërtetë: “Aah... Ta lumsha o "stil i qenit"!” :biggrin: :wink:
Bukur, bukur, disa herë e rilexova për të gjetur ndonjë gabim por kot. :D
Veç, a m`i përkëthen ato fjalë me ngjyrë të kuqe?

[Idila]

Do mundohem të përshkruaj me pak fjalë mendimin e një mashkulli që i ka ardhur shpirti në majë të hundës nga gratë. :biggrin:

Me gruan që të kalosh jetën duhet të përputhesh në shumë gjëra. Gruaja ka nevojë për një çelës që asnjëra nuk e ka në të njëjtin vend. Po të ishte kështu siç do silleshe për t`i fituar zemrën një gruaje do bëje dhe me një tjetër dhe do të ishte e lehtë për t`i bërë për vete të gjitha gratë e botës. Por ato janë qenie djallëzore, madje janë vetë djalli. Janë të gatshme për t`ia falur dhe shpirtin shejtanit për të fituar atë që duan vetë. Asgjë nuk i ndalon. Për t`u fituar zemrën atyre duhet të kesh një djall dhe një engjull të bashkuar në një dhomë të mendjes tënde dhe sa herë që të kërkojë engjullin ti të nxjerrësh djallin, sa herë që të kërkojë djallin ti të nxjerrësh engjullin. Asnjëherë nuk duhet t`ia kënaqësh tekat. Ndryshe ajo të përpin dhe me metodat e saj të fshehta arrin të futet tek ti dhe të bëjë një lëmsh aq të madh sa që nuk do të njohësh as veten.
Thua se femrat po djallëzohen çdo ditë nga shejtani për të na vënë poshtë ne meshkujve... :biggrin:
Ato janë si macet. I ndjell me pak gjë, dhe po i afrove një zjarr të ngrohtë, një krah që t`i mbështjellë, të rrinë pranë pa e menduar shumë. E duan me shpirt atë sigurinë që iu ofron dhe atë ushqimin që iu sjell. Po u tregove jo i gatshëm t`i mbash ato nuk e bëjnë të gjatë, ikin. E kanë kuptuar shtrigat se bota nuk jeton dot pa to dhe në mos një, një tjetër do ketë nevojë e do dashurohet pas tyre.

:wink: :P

[LOJETARI]

Zahre n'kob moj "shejtane", bash qit postim pa asnji gabim e paske shkru :biggrin:




Ke filluar te korruptohesh .Fjalia e pare e idiles e ka nje gabim , qe ti tjeterkujt nuk ia kishe fale .....:tongue:

[Idila]

Ke filluar te korruptohesh .Fjalia e pare e idiles e ka nje gabim , qe ti tjeterkujt nuk ia kishe fale .....:tongue:
Korrigjoje ti atëherë, çfarë po pret?

Tema është e hapur për të gjithë, e jo veç për Pantën dhe Idilën.

[panta_rhei]

Korrigjoje ti atëherë, çfarë po pret?

Tema është e hapur për të gjithë, e jo veç për Pantën dhe Idilën.
hiqu tij bre, m'u pas kon i miri i kishin thon edhe ktij me marr pjes ne korrigjime :biggrin:

[Idila]

hiqu tij bre, m'u pas kon i miri i kishin thon edhe ktij me marr pjes ne korrigjime :biggrin:
Panta, a m`i përkëthen ato fjalë shqip e kjartë?
(fjalët me ngjyrë të kuqe, të lutem)

[panta_rhei]

Po,
m'fal se m'paskan dal prej mendjes.

Zahre dmth, ndoshta, ose, ban vaki. N'kob dmth, Në kob, e ke parasysh fjlaën "kobi i zi", diçka që ndjell keq, që paralajmëron diçka shumë shumë të keqe... e unë e përdora për mahi për t'të shpotitë ty për atë shkrimin me "për herë të fundit".

Rryer dmth, që ka shumë përvojë, i mësuar, i sprovuar në ato gjëra për të cilat bëhet fjalë.

[Idila]

Po,
m'fal se m'paskan dal prej mendjes.

Zahre dmth, ndoshta, ose, ban vaki. N'kob dmth, Në kob, e ke parasysh fjlaën "kobi i zi", diçka që ndjell keq, që paralajmëron diçka shumë shumë të keqe... e unë e përdora për mahi për t'të shpotitë ty për atë shkrimin me "për herë të fundit".

Rryer dmth, që ka shumë përvojë, i mësuar, i sprovuar në ato gjëra për të cilat bëhet fjalë.
Kobi i zi apo korbi i zi?
Nejse.... jam pak e ndërlikuar:biggrin: , të falemnderit për sqarim dhe që nuk përtove.:-)

[panta_rhei]

Ke filluar te korruptohesh .Fjalia e pare e idiles e ka nje gabim , qe ti tjeterkujt nuk ia kishe fale .....:tongue:
Jo bre as që bëhet fjalë, por nuk deshta me ia prishë suksesin:tongue:

[Idila]

Hë pra ku ngelëm me korrigjimin?

[Artisti]

Hë pra ku ngelëm me korrigjimin?





Për të arritur gjerë te Caku duhen:

Urtësia e të gjithë dijetarëve,
Mundi i të gjithë të palodhurve,
Durimi i të gjithë të përvuajturve,
Besimi i të gjithë të pathyerve,
Syçeltësia e të gjithë të zgjuarve,
Begatia e të gjithë të pasurve,
Trimëria e të gjithë kreshnikëve,
Madhështia e të gjithë ngadhënjimtarëve.

Pasiqë pyete u ndjeva i obliguar të ndërhyjë!!!

Je e mrekullueshme!


Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)

[Idila]

Pasiqë pyete u ndjeva i obliguar të ndërhyjë!!!

Je e mrekullueshme!


Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)
Bëra pak ndryshim tani, besoj duket më mirë. :)
Gjithashtu jeni i mrekullueshëm!


Idila :smile:

[Artisti]

Bëra pak ndryshim, tani, besojë duket më mirë. :)
Gjithashtu jeni i mrekullueshëm!


Idila :smile:


Ndryshimi nuk ka qenë i nevojshëm, për lexim është më mirë nëse do të figuronte gjerë te sesa deri te.

Shembull:

1. NATO i bëri me dije Qeverisë së Kosovës

2. NATO i bëri me dije Qeverisë të Kosovës


Shumë raste shkruhet kjo e dyta!
E dyta është gabim.

Mrekullia ka lindur me Idilën!

P.S.
Vështirë e kam jadoren ta korigjojë, për ta korigjuarë atë, më duhet shkrimet e saja t'i deshifrojë e pikërisht këtu kam pak probleme hahaha



Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)

[jadore]

plasen qokollatat edhe ketej ... eshte nje citat qe e ka permendur Idila , nese nuk gaboj ..
p.s. ika te mirrem me murrizin ...

[Artisti]

plasen qokollatat edhe ketej ... eshte nje citat qe e ka permendur Idila , nese nuk gaboj ..
p.s. ika te mirrem me murrizin ...



Nuk po të citojë për korigjim por për nderim!

Të falemnderit që më jep mundësin e drejtimit të deshifrimit.

Ndoshta kur të rritem edhe pak do ta kem guximin, tash për tash FolShlirë hahahaha

Të fala murrizit!


Me Respekt dhe Nderim


Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)

[Idila]

Ndryshimi nuk ka qenë i nevojshëm, për lexim është më mirë nëse do të figuronte gjerë te sesa deri te.

Shembull:

1. NATO i bëri me dije Qeverisë së Kosovës

2. NATO i bëri me dije Qeverisë të Kosovës


Shumë raste shkruhet kjo e dyta!
E dyta është gabim.

Mrekullia ka lindur me Idilën!

P.S.
Vështirë e kam jadoren ta korigjojë, për ta korigjuarë atë, më duhet shkrimet e saja t'i deshifrojë e pikërisht këtu kam pak probleme hahaha



Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)


ahaha Artist, dhe ti fillove tani të më korrigjosh çdo fjalë!?
Interesant! Pikërisht po më pëlqen. (apo pëlqenë?)
Në të shumtën e rasteve kam vërejtur se si shkronja ë përdoret vend e pa vend.
Kur kemi të bëjmë me vetën e parë njëjës, shembull:
Unë këndoj
unë lexoj
unë anashkaloj
unë flas
D.m.th. këtyre mbiemrave të lartëshënuara nuk është aspak e nevojshme të i shtohet shkronja ë në fund.
Merre me mend si do të tingëllonte fjalia në një rast të tillë apo si do të dukej intonacioni i zërit?

[Idila]

Dhe tani diçka më bën të dyshoj:
gjer dhe gjerë

gjer, që ndryshe do të thotë (deri)
Përshembull: U nisa të vij deri tek ty apo gjer te ty.
dhe
gjerë, që ndryshe përcakton një hapësirë të gjerë
.....

A më ndihmoni pak ju lutem?

[Idila]

1. NATO i bëri me dije Qeverisë së Kosovës

2. NATO i bëri me dije Qeverisë të Kosovës

Artist, mendoj se këto lidhëse të dhe së luajnë rol sipas gjinisë përkatëse.
Përshembull:

Jam vajza e babait tim.
Jam vajza e nënës sime.
ose
Ishte e bija e së ëmës
Ishte e bija e të atit.

E kupton tani? :-)

[Idila]

plasen çokollatat edhe ketej ... eshte nje citat qe e ka permendur Idila , nese nuk gaboj ..
p.s. ika te mirrem me murrizin ...

Të mira janë që ta kënaqin shpirtin,
duhet edhe të shkruhen bukur për syrin. :-)

P.s. pritmë se po vij edhe unë të përleshem pak me të!

(hahahahaa)

[LOJETARI]

Nuk po të citojë për korigjim por për nderim!

Të falemnderit që më jep mundësinë e drejtimit të deshifrimit.

Ndoshta kur të rritem edhe pak do ta kem guximin, tash për tash FolShlirë hahahaha

Të fala murrizit!


Me Respekt dhe Nderim


Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)

Vëllaçko , edhe ti ke fillue të rrallohesh .......:biggrin:

[Idila]

Vëllaçko , edhe ti ke filluar të rrallohesh .......:biggrin:
Edhe ti paske filluar bukur të referosh. (haha)

[Fshatari]

Vëllaçko , edhe ti ke fillue të rrallohesh .......:biggrin:
"Nuk po të citojë..."?!
Në këtë fjali, folja citoj(me citue) përdoret ne mënyrën dëftore, koha e tashme, veta e parë dhe shkruhet pa -ë ne fund sipas paradigmes së foljes punoj:

(Unë) punoj; lexoj, shkoj, kërkoj, etj. ose edhe po punoj, po shkoj, po lexoj,etj., ose edhe ne mënyrën mohore : nuk po punoj, lexoj, shkoj, etj.

[Idila]

"Nuk po të citojë..."?!
Në këtë fjali, folja citoj(me citue) përdoret ne mënyrën dëftore, koha e tashme, veta e parë dhe shkruhet pa -ë ne fund sipas paradigmes së foljes punoj:

(Unë) punoj; lexoj, shkoj, kërkoj, etj. ose edhe po punoj, po shkoj, po lexoj,etj., ose edhe ne mënyrën mohore : nuk po punoj, lexoj, shkoj, etj.
Në fakt Lojtari e korrigjoi gabimin që kishte bërë Artisti.

Pikërisht për këtë arsye e thashë më lartë që shumica përdorin shkronjën ë vend e pa vend. :-)

Ps. Lojtari, më fal që ta mora fjalën.. :D

[Fshatari]

Në fakt Lojtari e korrigjoi gabimin që kishte bërë Artisti.

Pikërisht për këtë arsye e thashë më lartë që shumica përdorin shkronjën ë vend e pa vend. :-)

Ps. Lojtari, më fal që ta mora fjalën.. :D

ë-ja përdoret në kohën e ardhshme të formës veprore:

(Unë) do të citoj
(Ti) do të citosh
(Ai/Idila) do të citojë. Veta e tretë e njëjësit merr një -ë në fund. Kjo vlen për të gjitha foljet e zgjedhimit të parë që, në dëftorën e kohës së tashme, në numrin njëjës të vetës së parë, mbarojnë me bashkëtingëllorën -j.

[4peace]

Pikërisht për këtë arsye e thashë mëlartë që shumica përdorin shkronjën ë vend e pa vend. :-)

:D

Në të shumtën e rasteve shkronja ë luan funksionin e një shkronje tjetër të zgjatur:
"është", për shkak të "ë"së në fund normal duhet të shqiptohet: "ëësht"
"thash" shkruhet me "a" të shkurtë, ashtuqë s'ka nevojë për "ë" në fund.
Sikurse edhe "lart".
Ashtu si i ke shkruar "thashë" dhe "lartë" shqiptohen "thaash" dhe "laart" (a e zgjatur)


***

[Idila]

ë-ja përdoret në kohën e ardhshme të formës veprore:

(Unë) do të citoj
(Ti) do të citosh
(Ai/Idila) do të citojë. Veta e tretë e njëjësit merr një -ë në fund. Kjo vlen për të gjitha foljet e zgjedhimit të parë që, në dëftorën e kohës së tashme, në numrin njëjës të vetës së parë, mbarojnë me bashkëtingëllorën -j.
Ashtu është Fshatar, topi s`e luan. :)
Në të shumtën e rasteve shkronja ë luan funksionin e një shkronje tjetër të zgjatur:
"është", për shkak të "ë"së në fund normal duhet të shqiptohet: "ëësht"
"thash" shkruhet me "a" të shkurtë, ashtuqë s'ka nevojë për "ë" në fund.
Sikurse edhe "lart".
Ashtu si i ke shkruar "thashë" dhe "lartë" shqiptohen "thaash" dhe "laart" (a e zgjatur)
Pikërisht e prisja këtë korrigjim të arsyeshëm.
Ju falemnderit 4peace. :)

P.s. Diku më lart kërkova një ndihmë të vogël rreth fjalës: gjer dhe gjerë... a ma sqaroni dot dallimin mes tyre?

[panta_rhei]

........................................

[panta_rhei]

Ashtu është Fshatar, topi s`e luan. :)

Pikërisht e prisja këtë korrigjim të arsyeshëm.
Ju falemnderit 4peace. :)

P.s. Diku më lart kërkova një ndihmë të vogël rreth fjalës: gjer dhe gjerë... a ma sqaroni dot dallimin mes tyre?
Zakonisht foljeve gjer-ë dhe thjesht-ë u shtohet shkronja ë mbrapa varësisht prej pozitës në fjali. Psh kur kanë pozitën e mbiemrit shkruhen me ë mbrapa:
Temë e gjerë,
Mendim i gjerë,
Mendim i thjeshtë,
Detyrë e thjeshtë.
Fushë e gjerë. Gjer tek fusha.
Rrugë e gjerë. Gjer tek rruga.
Ishte detyrë e thjeshtë. Unë thjesht u zbavita derisa e zgjodha detyrën

Kur nuk e kanë pozitën e mbiemrit, nuk u shtohet ë mbrapa:

Ne thjesht po luanim,
Nuk e kam dëgjuar gjer më sot,
Thjesht doja të të tregoja,
Ne do të kishim arritur gjer më tani.

[Idila]

Zakonisht foljeve gjer-ë dhe thjesht-ë u shtohet shkronja ë mbrapa varësisht prej pozitës në fjali. Psh kur kanë pozitën e mbiemrit shkruhen me ë mbrapa:
Temë e gjerë,
Mendim i gjerë,
Mendim i thjeshtë,
Detyrë e thjeshtë.
Fushë e gjerë. Gjer tek fusha.
Rrugë e gjerë. Gjer tek rruga.
Ishte detyrë e thjeshtë. Unë thjesht u zbavita derisa e zgjodha detyrën

Kur nuk e kanë pozitën e mbiemrit, nuk u shtohet ë mbrapa:

Ne thjesht po luanim,
Nuk e kam dëgjuar gjer më sot,
Thjesht doja të të tregoja,
Ne do të kishim arritur gjer më tani.
Atëherë mirë e paskam patur në nënshkrimin tim... dmth, ....gjer te Caku e jo gjerë te Caku.

Ju falemnderit për ndihmën i nderuari Pantë. :)

[panta_rhei]

Atëherë mirë e paskam patur në nënshkrimin tim... dmth, ....gjer te Caku e jo gjerë te Caku.

Ju falemnderit për ndihmën i nderuari Pantë. :)
S'kë përsë ë ndëruërë Idilaë, ishtë kënëqësië të të ndëhmëjaë. :biggrin:

p.s. tphu bre ë-në e nënës, delmi ka ardh puna dej qaty se me u mat niveli intelektual i shqiptarit sipas përdorimit të një zanoreje të shpifur, e të shpikur enkas nga një regjim satrapi si enver hoxha ...

[Idila]

S'kë përsë ë ndëruërë Idilaë, ishtë kënëqësië të të ndëhmëjaë. :biggrin:

p.s. tphu bre ë-në e nënës, delmi ka ardh puna dej qaty se me u mat niveli intelektual i shqiptarit sipas përdorimit të një zanoreje të shpifur, e të shpikur enkas nga një regjim satrapi si enver hoxha ...
Pse ç`punë ka xhaxhi me shkronjën ë? :D
Shkronja ë e zbukuron fjalën shqipe sikurse njeriun e zbukuron eleganca, kuptohet duke mos e tejkaluar cakun e shkronjës ë në fjalë.
Në dialektin e gegërishtes me sa kam vërejtur është shumë pak e nevojshme shkronja ë.
Ndërsa sa i kam dëgjuar jevgjit (nuk e di si u thoni ju jevgjëve haha), ata s`thonë fjalë pa shkronjë ë në fund. Sa keq tingëllon gjuha shqipe në këtë rast!

[murrizi]

Lale, po se fort po e munojshe vehten hej medet.

[4peace]

Pikërisht e prisja këtë korrigjim të arsyeshëm.
Ju falemnderit 4peace. :)

P.s. Diku më lart kërkova një ndihmë të vogël rreth fjalës: gjer dhe gjerë... a ma sqaroni dot dallimin mes tyre?

Kjo kishte të bëjë me një dobësi tënden: u ndikove nga dikush që është më i dobët se ti në drejtshkrim. Mirë e kishe të shënuar në fillim. Si gjithherë, ti shkruan mjaft saktë. Madje më saktë se unë :wink:

P.S.
E kisha lutur këdoqoftë ta sjellë këtu një copë tekst të gegërishtes (gegnishtes), nës eka mundësi.

***

[Idila]

Kjo kishte të bëjë me një dobësi tënden: u ndikove nga dikush që është më i dobët se ti në drejtshkrim. Mirë e kishe të shënuar në fillim. Si gjithherë, ti shkruan mjaft saktë. Madje më saktë se unë :wink:

P.S.
E kisha lutur këdoqoftë ta sjellë këtu një copë tekst të gegërishtes (gegnishtes), nës eka mundësi.

***
Po mësojmë të gjithë së bashku 4peace, ti nga unë, unë nga ty, ata nga ne, e kështu me radhë.
Personalisht mendoj, ky gurbeti sikur m`i ka tharë trutë. Sinqerisht ndihem e kënaqur që kjo temë më dha mundësin ta shkund pak pluhurin nga truri/koka.
Ju përshëndes dhe më fal sepse nuk mund të gjeja dot ndonjë tekst në dialektin e gegërishtes. :)

[vjeshta]

Kjo kishte të bëjë me një dobësi tënden: u ndikove nga dikush që është më i dobët se ti në drejtshkrim. Mirë e kishe të shënuar në fillim. Si gjithherë, ti shkruan mjaft saktë. Madje më saktë se unë :wink:

P.S.
E kisha lutur këdoqoftë ta sjellë këtu një copë tekst të gegërishtes (gegnishtes), nës eka mundësi.

***

Mbet e i tha ajo Zana e Madhe
n'zbunin dorën mbi krah tuj ja vnue
Paj për hatër tan veç mori Ajkë
se je mesa e kuja je
e njatij Mujit të vshtirit e trimit
ti je motra e atij Zukut, të Mirit
se na gogëve kurr s'u kem ndihmue



Eshte vargu i nje kenge.

[Artisti]

Dhe tani diçka më bën të dyshoj:
gjer dhe gjerë

gjer, që ndryshe do të thotë (deri)
Përshembull: U nisa të vij deri tek ty apo gjer te ty.
dhe
gjerë, që ndryshe përcakton një hapësirë të gjerë
.....

A më ndihmoni pak ju lutem?


E nderuara Idila, Profesori im Xhabir Haradinaj më ka mësuar se gjer shkruhet gjerë.
Në asnjë rast nuk shkruhet pa ë, çfarëdo kuptimi të ketë fjalia, e merrë edhe gjerë.

Tash po dal te citmi i mësipërm; - Tek ty është gabim.

Tek shkruhet kur pason diçka e filluar me zanore:

Tek ai, tek isha duke folur etj.

Dhe më pastaj, jo Tek ty por Te ti.

Kërkoj falje që fillova të shkruaj këtu te korigjimi.

Të përshëndet nga Zemra

Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)

[Artisti]

Vëllaçko , edhe ti ke fillue të rrallohesh .......:biggrin:


Po shkojmë prej Pleqnie hahahahahaa


Tëëëëëëëë pëëëëëërshëëëëndessss


P.S.

E zgjata pak ë-në, rast për 4 peace hahahaa


.

[Artisti]

Prezenca e juaj shpërndan ngrohtësi, elegancë forumit. Ju përshëndes nga zemra sinqerisht. :)


E falenderoj dhe gjithashtu e përshëndes nga Zemra, ka harruar ta nënshkruajë.

Në rastin e "ta nënshkruajë" duhet të figuroj ë-ja.

Po në rastin e "të figuroj" pa ë apo me ë.

Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)

[Idila]

E nderuara Idila, Profesori im Xhabir Haradinaj më ka mësuar se gjer shkruhet gjerë.
Në asnjë rast nuk shkruhet pa ë, çfarëdo kuptimi të ketë fjalia, e merrë edhe gjerë.

Tash po dal te citmi i mësipërm; - Tek ty është gabim.

Tek shkruhet kur pason diçka e filluar me zanore:

Tek ai, tek isha duke folur etj.

Dhe më pastaj, jo Tek ty por Te ti.

Kërkoj falje që fillova të shkruaj këtu te korigjimi.

Të përshëndet nga Zemra

Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)







Le të mësojmë nga njëri-tjetri i nderuari Artist. Sinqerisht kënaqësia është e imja që kam nderin të debatoj/replikoj me ju si dhe anëtarët e tjerë që morën/marrin pjesë në këtë temë.

S`di pse e kam një të keqe, së tepërmi e dëgjoj logjikën time...
Pse ata që i kanë shkruar librat mos janë gjë të përkryer? Apo mësuesit?
Njerëz janë, njerëz jemi. :-)
Dhe tani unë doja të them se fjalën e korrigjoj përgjatë theksimit, tingullit, rrokjes në fjalë etj, etj, duke mos anashkaluar atë që kemi mësuar në shkollë falë mësuesve.

Tek ty Artist që në fakt duhet shkruar te ty, - ke dhënë një sqarim të kjartë.

Të falemnderit shumë. :-)

[Idila]

Prezenca e juaj shpërndan ngrohtësi, elegancë forumit. Ju përshëndes nga zemra sinqerisht. :)


E falenderoj dhe gjithashtu e përshëndes nga Zemra, ka harruar ta nënshkruajë.

Në rastin e "ta nënshkruajë" duhet të figuroj ë-ja.

Po në rastin e "të figuroj" pa ë apo me ë.

Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)


Me ë duhet edhe të nëshkruajë edhe të figurojë.

A bën të nënshkruaj tani Artist? :biggrin:

[jadore]

p.s.
idila eshte e preferuara ime , nuk e di ? ... vie kjo nga drejteshkrimi i saj i bukur , thenjet qe mbane mbrenda apo nicku i saj qe me turbullone mendjen..!!!!
njejta pershtypje kam per Artisitn , nga nicku duhet ta kem me deomos..??? ah , arti ... !


.. nuk e di ? kam pershtypje qe instektivishte sukoshienca jone ka perzgjedhure nicket tone , me kote mundohemi te shkruajme e shkruajme ..kur nicket flasin vete per boten tone ..me avetaret qendron puna ndryshe , se pse me irritojne xhan ?... te rralle jane qe ja qellojne apo qe mua me pelqejne ..
Sa e kopmplikuar kjo bote njeriu, more Aman..! gjithesecilin qmojme , gjithesecilin ngacmojme ?..te vrejme vehten tone tek ata e kjo mos te na pelqeje ,prandaj ..? .... kushedi ...!
.............................................
He mo de juve te gjitheve ..
na shkoj tema ''korrigjimi ''me justifikime e prezentime respekti ..
qellimishte e shkova nje esse qasti qe te beni lektyrimin e saj ..
do mesoj me ne fund diqka nga gramatika dhe permisoj gabimet qe kam , apo prap dhe ketu do degjoje komplimente e komplimente ...?

[4peace]

Mbet e i tha ajo Zana e Madhe
n'zbunin dorën mbi krah tuj ja vnue
Paj për hatër tan veç mori Ajkë
se je mesa e kuja je
e njatij Mujit të vshtirit e trimit
ti je motra e atij Zukut, të Mirit
se na gogëve kurr s'u kem ndihmue



Eshte vargu i nje kenge.

Falemnderit vjeshta

Tekst i shkurtër po ja që i paska dy fjalë me shkronjë të zgjatur. Pikërisht kjo më interesoi.

"vnue" shqiptohet vnuu ("e"ja në fund nuk shqiptohet por i ndihmon "u"-së për t'u zgjatur), sikurse
"ndihmue" = ndihmuu

Kur këtyre fjalëve në fund iu shtohet "ar" (vnuar, ndihmuar) mua më asocon në brinat e sajit apo kulmeve kineze :wink:


***

[Idila]

Kur këtyre fjalëve në fund iu shtohet "ar" (vnuar, ndihmuar) mua më asocon në brinat e sajit apo kulmeve kineze :wink:


***
Hmmm çfarë është brina e sajit? Nuk e kuptova?
Apo shkruajte në dialektin e gegërishtes? :)

P.s.Jadore prit dhe pak se vjen Artisti tani. :D

[Idila]

p.s.
Idila eshte e preferuara ime , nuk e di ? (e di, e di)... vjen kjo nga drejteshkrimi i saj i bukur , thenjet qe mbane (m)brenda apo nicku i saj qe me turbullon(e) mendjen..(!!!)!?
Të njejtën pershtypje kam per Artis(i)tin , nga nicku duhet ta kem me deomos..??? ah , arti ... !(ncuk, s`është me doemos)


.. nuk e di ? Kam pershtypje qe instektivisht(e) sukoshienca jone ka perzgjedhur(e) nicket tone , me kote mundohemi te shkruajme e shkruajme ..kur nicket flasin vete per boten tone ..me avataret qendron puna ndryshe , se pse me irritojne xhan ?... te rralle jane qe ja qellojne apo qe mua me pelqejne ..
Sa e komplikuar kjo bote njeriu, more aman..! gjithesecilin çmojme , gjithesecilin ngacmojme ?..te vërejme vehten tone tek ata e kjo mos te na pelqeje ,prandaj ..? .... kushedi ...!
.............................................

Kështu duhet të duket shkrimi i të nderuarës Jadore,
shkronjat e futura në kllapa janë të tepërt (por jo ato të kuqet:biggrin: ),
shkronjën ë nuk ia korrigjova sepse nuk është faji i saj,
e kështu pra Jadore, mjaft më me komplimente.

(hahaha)

[4peace]

Hmmm çfarë është brina e sajit? Nuk e kuptova?
Apo shkruajte në dialektin e gegërishtes? :)

P.s.Jadore prit dhe pak se vjen Artisti tani. :D


Si diçka e lakuar dhe e çuar përpjetë (prej çerek deri në gjysmërreth).

A i ke parë kulmet kineze të çuara në fund?


*

[LOJETARI]

p.s.
idila eshte e preferuara ime , nuk e di ? ... vie kjo nga drejteshkrimi i saj i bukur , thenjet qe mbane mbrenda apo nicku i saj qe me turbullone mendjen..!!!!
njejta pershtypje kam per Artisitn , nga nicku duhet ta kem me deomos..??? ah , arti ... !


.. nuk e di ? kam pershtypje qe instektivishte sukoshienca jone ka perzgjedhure nicket tone , me kote mundohemi te shkruajme e shkruajme ..kur nicket flasin vete per boten tone ..me avetaret qendron puna ndryshe , se pse me irritojne xhan ?... te rralle jane qe ja qellojne apo qe mua me pelqejne ..
Sa e kopmplikuar kjo bote njeriu, more Aman..! gjithesecilin qmojme , gjithesecilin ngacmojme ?..te vrejme vehten tone tek ata e kjo mos te na pelqeje ,prandaj ..? .... kushedi ...!
.............................................
He mo de juve te gjitheve ..
na shkoj tema ''korrigjimi ''me justifikime e prezentime respekti ..
qellimishte e shkova nje esse qasti qe te beni lektyrimin e saj ..
do mesoj me ne fund diqka nga gramatika dhe permisoj gabimet qe kam , apo prap dhe ketu do degjoje komplimente e komplimente ...?

Ky shkrim i Jadores duhet të deshifrohet në mënyrë që Artisti ta korigjojë .

Deshifrimi:
Insektivisht :biggrin: thumbohen komplimentet e ndërsjellta duke lënë gjurmë të gravuara krahëve të vetësigurisë .{ thotë mama e jadores}

[Idila]

Si diçka e lakuar dhe e çuar përpjetë (prej çerek deri në gjysmërreth).

A i ke parë kulmet kineze të çuara në fund?


*
Formë harku don të thuash?:smile:
Edhe kulmet kineze i kam parë madje ballë për ballë në realitet.
Dmth.
Vnuu dhe ndihmuu duke marrë prapashtesën ar - nga thika shndërrohet në drapër. ;)

[4peace]

Formë harku don të thuash?:smile:

Vnuu dhe ndihmuu duke marrë prapashtesën ar - nga thika shndërrohet në drapër. ;)



Korrekt.

Vnuu/ndihmuu shkon horizontalisht drejt (vijë e drejtë horizontale) dhe, kur i shtoher "ar" ngritet përpjetë (si drapër ).

Për ate thuhet (thoshin toskët): "gegët flasin drejt, pa lakesa" ha ha ha


***

[Idila]

Sot është e enjte, ditë pushimi për mua. Tek shetisja bulevardit të forumit tonë, nuk mund të qëndroja dot pa e vizituar edhe një herë këtë temë. Edhe pse me dhjetra herë e kam vizituar sot.
Por këtë herë e lexova nga fillimi, që nga postimi i parë e deri te postimi i fundit që është bërë deri më tani. Herë qeshesha me zë, herë-herë mendime të ndryshme më kaplonin mendjen rreth drejtëshkrimit, rreth anëtarëve të dashur dhe të respektuar ndërkohë që lexoja postimet e tyre. Sa njerëz të mirë ka kjo botë! Sa bukur kuptohen mes veti! Kjo është mrekulli!
Seç më ra në mendje, po sikur t`i bëja kopje këto postime dhe t`i ruaja në sirtar! Ndoshta do të çmallem në moshën e pleqërisë duke i lexuar dhe rilexuar....
Në fakt, këtu mes jush ndihem sikur në klasë, e rrethuar nga shokë dhe shoqe, mësojmë, debatojmë, qeshim dhe këndojmë të gjithë së bashku. Por edhe pse grindemi nganjëherë, prapë se prapë neve jemi dhe ngelim po ata, të mirët.
Ju dua! :smile:

P.s. korrigjomëni tani! :)

[shfletuesi_]

Vini re !
Vini re !
Vini re !

Kujdës në drejtshkrim. Idila ka marrë gomën dhe po bën kërrdira :) hahahaha

[Idila]

Vini re !
Vini re !
Vini re !

Kujdës në drejtshkrim. Idila ka marrë gomën dhe po bën kërrdira :) hahahaha
-Shfletues, ma jep gotën ta mbush me lule!
Shfletuesi e sjell gomën... -urdhëro shoqe Idile!
-Jo gomën por gotën Shfletues ti gabove, lulet lihen në gotë mendjen ku e çove?
-Po gabova shoqe, isha zhytur thellë në mendime, nga frika se mos bëj gabime u fiksova në gomë për korrigjime! Ndaj mos ma vë re po të lutem unë, sot bën vapë shumë e jam si nëpër gjumë. :D

[Idila]

-Shfletues, ma jep gotën ta mbush me lule!
Shfletuesi e sjell gomën... -urdhëro shoqe Idile!
-Jo gomën por gotën Shfletues ti gabove, lulet lihen në gotë mendjen ku e çove?
-Po gabova shoqe, isha zhytur thellë në mendime, nga frika se mos bëj gabime u fiksova në gomë për korrigjime! Ndaj mos ma vë re po të lutem unë, sot bën vapë shumë e jam si nëpër gjumë. :D
Shfletues, eja korrigjomë këtu! :D

[USB]

Persendetje kisha me ju drejtu nese bon me ma korigju qet punim qe eshte bere nga une, duke dhene kritika ,sepse ne baze te tyre ne mesohemi dhe pikerishte vlersimi ne fund ! :) Tema eshte per mesuesin !!


Te flasesh per mesuesin ,do te thote te permendesh nje njeri te shenjte dhe te denje.Te cekesh nje teme te tille.do te thote te hyshe ne nje brendesi e cila shenderrite nga thesare te shumte ,i cili me munde ia holli themelet jetes sone ,duke e pasuruar mendjen tone me nje dije qe permbane nje peshe dhe nje vlere me te madhe se sa floriri.Nga njehere pyesim vehten se mos ndoshta nje njeri te tille zoti e kish derguar qe te na drejtoje ne rruge te denje.
Pamja e tije e mbrenshme pothuajse nje pamje mahnitse qe te le ne mes endrres dhe realitetit.
Castet e para qe i kalova me mesuesin tim i mbaj mend ende ,por nganjehere ato mund te notojne neper siperfaqe te ndonje oqeani,po nje dite shpresoj qe valet do i qesin ne pasterti dhe do dalin ne realitet.Keshillat e tij ende jane te ngulosura ne mendjen time dhe kane len nje pershtypje te madheshtore.Ai per ne u be nje xixellonje e jetes,sone nje xixe qe na shenderrite kudo dhe na qet ne ruge drejt te vertetes.Dija qe na dhuroi ne ne ngeli pothuajse sikur vaji i gurit per kandilin ,kandili pa vaj guri nuk shenderrite,prandja as ne pa ate dije skemi kah ti ja mbajme.Fjalet i merr era dhe ecen me kohen,por veprat dhe gjestet e tija edukativo-arsimore nuk do i harroi kurre.
:) E dua dhe e rrespektoi mesuesin tim !!!!! :)

Nga ky punim (hartim) pothuajse fitova note vec kaluese (2) ku qendron problemi nuk e di !!! ju lutem korrigjojeni !! dhe masandej vlersimi ne fund :)

[USB]

hahahaha!!! nje gje e tille te ndoll me cudit shume dhe me thot qe kom dal nga tema mendoj qe ky hartim ka gabime gramatikore sepse e kom shkru ne computer e nuk pac shume kohe ta korigjoj ne hartim nuk kom pas asnje gabim gramatikor perpos qe me ka thene nuk je perqendruar ne teme .
hartime me duket qe ka nje kuptim tejet te plote se fjala per mesuesin eshte kene edhe pse kom perdor ca figra stilistike !! :(

[Fshatari]

hahahaha!!! nje gje e tille te ndoll me cudit shume dhe me thot qe kom dal nga tema mendoj qe ky hartim ka gabime gramatikore sepse e kom shkru ne computer e nuk pac shume kohe ta korigjoj ne hartim nuk kom pas asnje gabim gramatikor perpos qe me ka thene nuk je perqendruar ne teme .
hartime me duket qe ka nje kuptim tejet te plote se fjala per mesuesin eshte kene edhe pse kom perdor ca figra stilistike !! :(
Ne hartim e pash fjalen "holli" ne vend te hodhi. Edhe ketu lart e ke poashtu " ndoll" ne vend te ndodh. Keto fjale karakterizojne te folmet e Malesise te dialektit geg.
Sa i perket hartimit, me duket se eshte pak teper intimist(shprehje e thekaur e ndjenjave personale dhe mbresave tuaja).Mendoj se ne nje hartim te mirefillte duhet te ruhet distanca ne mes hartuesit dhe temes se trajtuar.
Nga hartimi yt mesohet me teper per boten dhe psikologjine tende(pershtypjet tuaja ndaj mesuesit) se sa vertet per mesuesin qe na del idhull i vertete.
Sa i perket retorikes, figurat dalin me shume ne poezi:rima, ritmi, theksi,etj. i vargut jane figura. Ne proze, perdoren me shume tropet, siç jane psh metafora, metonimia, sinekdota,antiteza, alegoria...e shume tjera.
"Çastet qe lundrojne ne siperfaqen e oqeanit..." eshte metafore. Vijojne disa hiperbola ne hatimin tend...

[Idila]

Nuk do të ishte keq sikur në radhë të parë të na tregoje se si titullohet tema e hartimit në fjalë e parashtruar nga mësuesi.
Pastaj të mos harrojmë se në hartim mirren parasysh shenjat pikësimit në vendin e duhur, drejtëshkrimi si dhe bukurshkrimi. A i ke paraqitur këto të fundit ti?

Castet e para qe i kalova me mesuesin tim i mbaj mend ende ,por nganjehere ato mund te notojne neper siperfaqe te ndonje oqeani,po nje dite shpresoj qe valet do i qesin ne pasterti dhe do dalin ne realitet

...
ulu në vend! Mjaftueshëm me meritë!

[Fshatari]

Nuk do të ishte keq sikur në radhë të parë të na tregoje se si titullohet tema e hartimit në fjalë e parashtruar nga mësuesi.
Pastaj të mos harrojmë se në hartim mirren parasysh shenjat pikësimit në vendin e duhur, drejtëshkrimi si dhe bukurshkrimi. A i ke paraqitur këto të fundit ti?



...
ulu në vend! Mjaftueshëm me meritë!





Edhe mesuesi i kish than: mjaftueshem 2! As ti s'qenke hiç me e gjymerte se mesuesi.Hape zemren e veja nje 3!