Citate nga dijetaret islam

[Kosova19]

Citate nga dijetaret

El-Albani: "Jobesimtaret e akuzojne Islamin per padrejtesi ngaqe lejon poligamine, ndersa ata vete bejne zina me dy, me tre, me kater apo me pese dhe keshtu u lindin femije jashtëmartesor, dhe ata kete e miratojne." (Silsilât-ul-hudâ ven-Nûr; 193)


Esh-Shenkiti:"Një bashkëshorte e cila nuk shikon meshkujt e huaj, do të jetë më e dashur te burrit i vet dhe ata çojnë një jetë të lumtur bashkëshortore." (el-Adhwa' 5/237)

[Kosova19]

Ibën Kajimi ka shkruar: "Nëse mediton përreth urtësisë së jashtëzakonshme dhe të shkëlqeshme të kësaj feje të drejtë, kjo rrugë e drejtë dhe e pastër, dhe sheriati i sjellë nga i Dërguari i fundit Muhamedit (lavërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) të ndihmon të kuptosh se asnjë shprehje s`mund të përmbajë përsosmërinë e saj, asnjë përshkrim s`mund të përfshijë bukurinë e saj dhe asgjë s`mund të mendohet më e lartë , madje, edhe në rast se do të mblidheshin nga njerëzit më të përsosur. Është e mjaftushme në vete, se këto mendje të përsosura dhe të respektueshme kanë kuptuar bukurinë e saj dhe dëshmojnë për madhështinë e saj dhe fakti se asnjë juridiksion tjetër në botë nuk është treguar më i përkryer, më i kompletuar dhe më sublim. Edhe vetë sheriati është dëshmi dhe është pohim dhe evidencë. Madje, edhe në rast se i Dërguari (lavërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të), nuk do të kish sjellë asnjë dëshmi për të (p.sh. fuqinë ligjore), vetë është i mjaftushëm si dëshmi, është si shenjë dhe dëshmitar se vërtet është nga Allahu." [Miftah Dar es-Seadeh, fq. 323, shih edhe fq. 328 dhe tutje.]

[Kosova19]

El-Albani: "Fjala Vehabi nga ana gjuhesore eshte e gabuar per dy arsye:

1) Vehabi rrjedh nga emrat e Al-llahut el-Vehhab (Ai qe gjithmone jep). Domethene, emri perbehet nga nderi.

2) Njeriu per te cilen thuhet qe ishte themelues i grupit quhet Muhamed bin Abdulvehab, jo AbdulVehab, i cili ishte babai i tij. (Silsilât-ul-hudâ ven-Nûr; 195)

[valiii]

Ibnul-Kajjim (rahimehullah) ka thënë:
“Gjynahu mund të jetë më i dobishëm për njeriun
nëse ai gjynah e shtyn njeriun që të pendohet,sesa atëherë kur ai bën shumë ibadet. Këtë kanë patur për qëllim fjalët që ka thënë njëri prej Selefëve: “Dikush mund të bëjë një gjynah dhe hyn në Xhenet për shkak të tij, ose ai mund të bëjë një vepër ibadeti dhe hyn në Zjarr për shkak të tij”. Njerëzit i thanë: “Si ka mundësi?” Ai tha: “Ai mund të bëjë një gjynah dhe e mban mendjen vazhdimisht tek ai gjynah që ka bërë, kur ulet e kur ngrihet ai sjell ndërmend gjynahun e
tij. Kështu, ai ndihet i turpëruar dhe pendohet,
kërkon falje dhe ka keqardhje për atë që ka bërë. Dhe ai do të jetë shpëtimi i tij.

Dhe ai mund të bëjë një vepër të mirë dhe e mban
mendjen vazhdimisht, tek ajo vepër, kur ulet e kur
ngrihet ai e kujton atë dhe mbushet plot vetëpëlqim dhe kryelartësi. Dhe kështu, ajo vepër bëhet shkak për dënimin e tij. Pra, gjynahu mund të jetë shkaku që e shtyn atë drejt veprave të ibadetit, veprave të mira dhe që ai të ndryshojë sjelljen e tij. Kështu, ai e ka frikë Allahun,
është i ndruajtur para Tij dhe ndihet i përulur me
vetëposhtërim para Tij, me kokën ulur nga turpi,
duke qarë me dënesë dhe duke kërkuar faljen e Zotit të tij. Çdonjëra nga këto rezultate është më e mirë për personin sesa një vepër ibadeti që e bën atë të ndihet kryelartë, që të duket para të tjerëve dhe t’i nënçmojëata. Nuk ka dyshim se ky gjynah është më i mirë para Allahut dhe ka më shumë gjasa që të sjellë shpëtim sesa ai që i pëlqen vetja dhe i nënçmon të tjerët dhe mendon se po i bën mirë Allahut. Edhe nëqoftëse ai thotë fjalë që tregojnë të kundërtën e kësaj, prapëseprapë Allahu është Dëshmitar për atë që ka ai në zemër. Një person i tillë mund të jetë plot urrejtje
ndaj njerëzve që nuk e ngrejnë ata lart dhe nuk i ulin vetet e tyre para tij. Nëse ai do ta vërente me kujdes veten e tij me ndershmëri, atëherë ai do ta shikonte këtë gjendje qartazi.”

[Fshatari]

"Vertet Krijusi imë është Allahu
o Allah t'lutem gjykom me meshiren tënde e jo me drejtsin tënde sepse jam prej gjynahqarve ! "

taraku-1

[Kosova19]

"Vertet Krijusi imë është Allahu
o Allah t'lutem gjykom me meshiren tënde e jo me drejtsin tënde sepse jam prej gjynahqarve ! "

taraku-1

Kët fjal nuk mundem me besua se ka mujtë me thën një dijetar islame; shkau se nuk bën me thë jo me drejtsin tënde?

[hasanmehmeti]

Kët fjal nuk mundem me besua se ka mujtë me thën një dijetar islame; shkau se nuk bën me thë jo me drejtsin tënde?

selam alejkum vellait Kosova19,

Nuk po e kuptoj me çfarë argumenti fetarë i'a ndalon dikujt një lutje të tillë?, e gjithë kjo kur kihet parasysh se askush nuk do hyjë në xhenet si pasoj e veprave(meritës) të tij.

Atëhere nëse nuk hynë në xhenet si pasoj e veprave ,po të vije ne pyetje Drejtësia e All-llahut nuk do hyjë ai ne xhenet.

Argument për këtë është fjala e Pejgamberit alejhiselam që transmetohet ne Bukhari: 5673 dhe Muslimi: 2816, ku Ai alejhiselam thotë: “Askënd prej jush nuk ka për ta futur në Xhenet puna e tij”. I thanë: “As ty o i Dërguar i Allahut? Tha: “As Mua, përveçse të më kredhë (zhysë) Allahu në mirësinë dhe mëshirën e Tij”.

All-llahu Alem.

ps/ e kamë të qartë se ne FD nuk kemi dijetarë Islam dhe si e tille fjala e tarakut-1 do pershtatej me mirë tek tema tjeter: fjale te urta Islame apo diç e tillë.

[Kosova19]

selam alejkum vellait Kosova19,

Nuk po e kuptoj me çfarë argumenti fetarë i'a ndalon dikujt një lutje të tillë?, e gjithë kjo kur kihet parasysh se askush nuk do hyjë në xhenet si pasoj e veprave(meritës) të tij.

Atëhere nëse nuk hynë në xhenet si pasoj e veprave ,po të vije ne pyetje Drejtësia e All-llahut nuk do hyjë ai ne xhenet.

Argument për këtë është fjala e Pejgamberit alejhiselam që transmetohet ne Bukhari: 5673 dhe Muslimi: 2816, ku Ai alejhiselam thotë: “Askënd prej jush nuk ka për ta futur në Xhenet puna e tij”. I thanë: “As ty o i Dërguar i Allahut? Tha: “As Mua, përveçse të më kredhë (zhysë) Allahu në mirësinë dhe mëshirën e Tij”.

All-llahu Alem.


ps/ e kamë të qartë se ne FD nuk kemi dijetarë Islam dhe si e tille fjala e tarakut-1 do pershtatej me mirë tek tema tjeter: fjale te urta Islame apo diç e tillë.

Ndokush nga seleftë e sinqert a ka bë kët dua? A duhemi na si musliman të kemi frik nga drejtesi e All-llahut. Ndosha bën me bo kët dua "O Zot kam shum gjunahe e pak vepra të mira i pranoj e falmi."

[Kosova19]

Drejtësi për mbarë njerëzimin, edhe ndaj atyre që shfaqin armiqësi ndaj Islamit

Allahu i Madhërur thotë:"

"O besimtarë! Bëhuni të qëndrueshëm në urdhrat e Allahut dhe bëhuni dëshmues me drejtësi! Le të mos ju nxisë urrejtja ndaj njerëzve për të bërë padrejtësi. Bëhuni të drejtë, se kjo është më afër devotshmërisë dhe frikësojuni Allahut! Pa dyshim, Allahu është i Dijshëm për çdo gjë që punoni ju." (Kuran, 5:8)


El Kurtubiu, dijetar i shquar i shekullit 12-të, deklaron:

"Ky ajet kuranor është dëshmi se mosbesimi i jomuslimanëve nuk duhet të jetë barrierë për ne që të sillemi me drejtësi ndaj tyre... dhe nuk na lejohet që të hakmerremi në mënyrë të njëjtë, madje, edhe nëse ata mbysin gratë dhe fëmijët tanë dhe na shkaktojnë dhimbje dhe hidhërim. Është e ndaluar që edhe ne qëllimisht t’u shkaktojmë atyre vuajtje dhe pikëllim."

[Arb]

Edhe cka tjeter?

[taraku-1]

Edhe cka tjeter?
Se Kurani per dikon dikon nuk eshte udhzues se sja ka shkrue Ai i MADHI lart qe eshte...,veq e lexojn si vjerrsh dhe asgje nuk kuptojn...,sepse jan te vulosur.

Lexo interesohu... le njerin te shkruan poston e sheh se eshte i ri....mos i ngatrro temat me trafikun urban ne pr e me ndertimet e rrugve...

[Kosova19]

Shejhul Islam ibn Tejmije thotë: tradita e bën të pamundur që një popull ta lexojë një libër që flet për një art siç është mjekësia, matematika etj pa e shpjeguar atë. Kur kjo nuk ndodh tek ata si mund të ndodh me fjalën e Allahut të Madhëruar! Fjalë e cila i ruan ata dhe me të arrijnë shpëtimin, lumturinë dhe me anë të saj mbajnë lart fenë dhe jetën e tyre.

[hasanmehmeti]

Ndokush nga seleftë e sinqert a ka bë kët dua? A duhemi na si musliman të kemi frik nga drejtesi e All-llahut. Ndosha bën me bo kët dua "O Zot kam shum gjunahe e pak vepra të mira i pranoj e falmi."


Selam alejkum ,

Pa dashur ta prish rrjedhen e temes per ta orientuar ne teme diskutimi, po te pergjigjem edhe kete here.

Se pari selefet tane te devotshem kur u jepte dikush selam e ndienin veten te obliguar ta kthenin selamin.
Mandej qe selefet nuk e kane bere ate dua nuk eshte e thene se neve nuk ben ta bejm ate. Mendoj se duhet qartesuar dallimet ne mes dhikrit qe behet ne gjera obligative dhe ka ardhe i prere dhe asaj jashte farzeve dhe eshte lene hapsire ne te perderisa nuk bie ndesh me rregullat e sheriatit.Mandej per te ndaluar diqka duhet ndoj argument te sillet perderisa qeshtja ne esence eshte e lejuar.

Lutja e vellait qe paska bere nuk bie ndesh me asgje ne sheriatin Islam, perkundrazi tregon shkalle te larte te nenshtrimit , njohjes se vetes si mekatare dhe Zotit si Te Drejte por edhe Meshirues.

[taraku-1]

"Vertet Krijusi imë është Allahu
o Allah t'lutem gjykom me meshiren tënde e jo me drejtsin tënde sepse jam prej gjynahqarve ! "

taraku-1

Nuk eshte e gjitha e imja, e para eshte e imja ndersa e fundit kshill nga Alima ..., nje dite dite isha merzitshem nga frika... dhe alima ma dha kete kshill per te bere kete dua.. Allah gjykom me meshiren tende, nuk du me rrejt... pra eshte nje kombinim

[Kosova19]

Allahu zemërohet nga ai që nuk i lutet Atij
Autor: esh-Shejkh Muhamed Nasirud-Din el-Albani
Burimi: Silsiletul-Ehadithus-Sahijha (vëll. 6, Hadithi n. 2654, fq. 323-326)


Nga Ebu Hurejrah (radij-Allahu ‘anhu), nga i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):

“Kush nuk i lutet Allahut, Allahu zemërohet me të.”

Shënuar nga Bukhari në “Edebul-Mufrad”, Tirmidhiu, Ibn Maxheh, Hakimi, Ahmedi, Ibn Ebi Shejbeh, Bejhakiu në “esh-Shejbeh” dhe Taberani. Shejkhul-Albani e ka deklaruar Hasen.

Shejkhul-Albani ka sjellë një hadith tjetër nga Nu’mani (radij-Allahu ‘anhu) që e mbështet transmetimin e mësipërm, teksti i të cilit është:

“Du’aja është ibadet.” Pastaj i Dërguari (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) recitoi:

“Zoti juaj ka thënë: “Lutmuni Mua, e Unë do t’ju përgjigjem! Me të vërtetë, ata që tregohen mendjemëdhenj e nuk duan të Më adhurojnë, do të hyjnë në Xhehenem të poshtëruar”!” [el-Bekare, 60]

Ky hadith është shënuar nga autorët e Suneneve dhe të tjerë përveç tyre. Është saktësuar nga Ibn Hibbani, Hakimi, Dhehebiu etj. Studimi i këtij hadithi gjendet në “Ahkamul-Xhena’iz”, “Sahih Ebi Davud” dhe “Raudatun-Nedijr”.

Shejkhul-Albani ka komentuar: “Nuk ka dyshim se të qëndruarit larg adhurimit të Allahut si rezultat i mendjemadhësisë dhe të mos luturit Atij sjell domosdo zemërimin e Allahut ndaj personit që nuk i lutet Atij. Ky hadith është një mbështetje e fuqishme për hadithin e Ebu Hurejrës për shkak të kuptimit të tij e jo për shkak të zinxhirit të tij.

Disa injorantë prej Sufive i kanë injoruar këto hadithe ose pretenduan se i injoruan. Ata pretendojnë se t’i lutesh Allahut është mungesë edukate ndaj Allahut. Ata u ndikuan nga një transmetim prej Israilijateve: “Dijenia e Tij për gjendjen time më bën që të mos i lutem Atij.”

Ata ishin injorantë rreth faktit që kur robi i lutet Allahut, ai nuk e informon Allahun [I]Subhanehu ue Te’ala për nevojën që ka.

“Ai e di se çfarë mbahet sekret dhe atë që është akoma më e fshehtë.” [Ta-Ha, 7]

Përkundrazi, ky është realizimi i Ubudijes ndaj Allahut dhe realizim i nevojës të tejskajshme që ka robi për Allahun.

[Kosova19]

Vlera e nënës

"Adhuroni Allahun dhe mos i shoqëroni Atij asgjë (në adhurim); silluni mirë me prindërit..." En Nisa 36

"Thuaju: “Ejani t’ju lexoj çfarë ju ka urdhëruar Allahu: që të mos i shoqëroni Atij asgjë (në adhurim); që të silleni mirë me prindërit..." El Enam 151

Tranmestohet nga Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) se ka thënë: “Një person erdhi te i Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) dhe e pyeti: O i Dërguar i Allahut, kë detyrohem më shumë të respektoj (të sillem mirë me të)? Profeti i tha: “Nënën tënde”. Pyetësi tha: Po pastaj?- “Nënën tënde”, po pastaj? Përsëri i tha "Nënën tënde.” Po pastaj? Tha: "Babanë tënd”. Buhariu dhe Muslimi
Është mirë të kesh grua të bukur dhe pasuri të madhe por më së miri është të kesh nënën, të cilën e puth çdo ditë ndërsa ajo të uron: Qoftë i kënaqur Allahu me ty o biri im!
Disa prej nesh turpërohen nëse shoqërojnë nënat e tyre në ndonjë vend ndërsa nëna ndihet plotësisht ndryshe. Ajo krenohet nëse i biri e merr me vete tek ndonjë i afërm…Sa të mira janë nënat e sa të vrazhdë janë të bijtë! Para se ta martosh vajzën mos harro ta pyesësh dhëndrin, jo vetëm për fenë, moralin, nderin, pasurinë dhe punën e tij por edhe për respektin që ka ndaj prindërve. Çdokush planifikon t’i bëjë një surprizë gruas, shokut apo mikut, por të paktë janë ata që mendojnë ta bëjnë këtë për nënën e tyre. Ndoshta sot nuk e di sa e madhe është dashuria e nënës për ty, por vetëm atëherë kur të martohesh dhe të kesh fëmijë do ta kuptosh një gjë të tillë. Bindu se zemra jote është tamam sikur një gur i shurdhër. Në fakt, kjo është një nënë e cila vdes në duart e birit të saj, dhe siç e shihni asgjë nuk mund ta bëjë atë që ta harrojë të birin, madje as në momentet kur jep shpirt. Ajo fshin lotët e të birit për të shkruar kështu në histori rrëfimin e dashurisë së vërtetë.
Ah sa shumë do të donte sikur edhe toka ta përpinte e i biri të mos e shihte në atë gjendje. Ka ngritur dorën dhe sikur thotë: Biri im, ti je me rëndësi! Kush do të kujdeset për ty, kush do t’i dëgjojë hallet, kush do të gatuaj për ty sonte, kush do t’i pastroj rrobat biri im?
Lamtumirë, bukuri e jetës, lamtumirë! Çdo gjë në këtë botë mund të zëvendësohet, vetëm nëna jo. Asgjë nuk mund të gjesh që mund ta mbush boshllëkun e saj. Pasuria shkon e vjen ndërsa nëna nuk kthehet kurrë! Asgjë nuk mund ta zëvendësojë atë!
Disa bijë mendojnë se nëna është vetëm një shërbëtore e cila gatuan, pastron, të zgjon në mëngjes, dhe ndoshta dallimi i vetëm ndërmjet saj dhe shërbëtores është se kjo e fundit për punën e saj kërkon shpërblim material ndërsa nëna jo. Disa bijë nuk ia dinë vlerën nënës së tyre vetëm se atëherë kur t’ju vdes nëna dhe të mbesin nën përkujdesjen e njerkës...
Cili prej nesh ia puth dorën nënës së vet?!
Cili prej nesh ia puth kokën nënës së vet?!
Cili prej nesh i flet me respekt nënës së vet?!
Po të bënim një shqyrtim kritik të gjendjes, do të gjenim se shumica jemi të pasjellshëm ndaj saj. Sa i përbuzur është ky njeri! Historia ka dëshmuar se çdokush që ka qenë arrogant ndaj prindërve nuk ka kaluar jetë të qetë dhe nuk ka gjetur respekt as prej bijve të tij...Pasi të kesh lexuar këto fjalë, atëherë lexoja (ose nisja) dhe të tjerëve që të fitosh shpërblime dhe të arrihet dobia e përgjithshme.Mos harro se Profeti (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) ka thënë:

“من دعا إلى هدىً، كان له من الأجر مثل أجور من تبعه لا ينقص ذلك من أجورهم شيئاً، ومن دعا إلى ضلالةٍ، كان عليه من الإثم مثل آثام من تبعه لا ينقص من آثامهم شيئاً
"Kush thërret në udhëzim ka shpërblim sikur shpërblimin e atyre që e pasojnë ata, duke mos i pakësuar shpërblimi i atyre. Kush thërret në humbje ka mëkat sikur mëkati i atyre që e pasojnë duke mos iu pakësuar mëkati i tyre fare”.

O Zot! Fali dhe mëshiroji prindërit tanë!

Burimi: ril-al.com

[taraku-1]

Cili prej nesh ia puth dorën nënës së vet?!
Cili prej nesh ia puth kokën nënës së vet?!
Cili prej nesh i flet me respekt nënës së vet?!

Baba,nana jan sene te gjetne ... baba ose nana i mban 10 veta i rrit etj etj, a 10 vet smuj e mbajn baben ose nanen

Tani dojna me pa diten tone, kurr kueeerr kueer kueerr

[emine]

prindi cmohet dhe duhet me vepra,skan pesh fjalet neper libra nese nuk zbatohen,dhe behet e kunderta nga ajo qe eshte e udhes,nese rrespektone nenen tende duhesh ta rrespektojsh dhe duash dhe nene e fmijes tende,keshtuqe qindra fjal nuk vlejne sa nje veper e vetme,dhe fatkesisht kudo flitet ne cdo fe per vlersimin dhe dashurin ndaj gruas po e verteta ka tregu krejt diqka te kunderte

ps.dhe aj qe perfol per grat e te tjereve dhe shan femrat tjera se besoi se eshte i afte apo sbesoi se ka rrespekt dhe dashuri ndaj nenes tij,

[Kosova19]

,dhe fatkesisht kudo flitet ne cdo fe per vlersimin dhe dashurin ndaj gruas po e verteta ka tregu krejt diqka te kunderte



Gjithashtu Allahu thotë:
“Zoti i tyre iu përgjigj lutjes së tyre (e tha): Unë nuk ia humbë mundin asnjërit prej jush, mashkull qoftë apo femër.” (Ali Imran 3-195)

“Kush bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, e duke qenë besimtar, Ne do ti japim atij një jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do t’u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre.” (En Nahl, 97)

“Kush bën ndonjë nga punët e mira, qoftë, mashkull ose femër duke qenë besimtar, të tillët hyjnë në xhennet dhe nuk u bëhet fare padrejtësi.” (En Nisa, 124)

Nuk ekziston religjion, popull, shoqëri apo ligj, i cili mund të krahasohet me nderin që gruaja ka në islam.

Në qoftë se vështrojmë statusin e gruas në hebraizëm, vendimi dhe statusi i saj në Dhjetën e vjetër është siç vijon:
“Dhe fillova të mendoj për të kuptuar,
Të hetoj dhe të gjurmoj mençurinë dhe konspektin e gjërave
Dhe të kuptoj idiotësinë e keqdashjes
Dhe marrëzinë e budallallëkut
E gjej më të hidhët se vdekja gruan e cila është kurth,
Zemra e së cilës është grackë, e duart e së cilës janë zinxhir…”
(Ecclesiastes 7:25-26 – versioni i ri internacional)


Sa i përket gruas bashkëkohore në Evropë, Amerikë dhe nga vendet e tjera industriale, ajo është krijesë, e cila është e degraduar dhe e abuzuar për qëllime komerciale.

Ajo është tipar e shoqërive reklamuese, dhe gjërat kanë arritur në atë fazë sa që ajo zhvishet për të reklamuar produktet nëpër pllakate, dhe ajo shet dhe ekspozon trupin e saj sipas një sistemi të shpikur nga meshkujt, kështu që ajo nuk është asgjë më tepër se një objekt kënaqësie për ata në çdo vend.

Gruaja është e respektuar përderisa mund të japë dhe kontribuon fizikisht dhe mentalisht. Kur ajo do të plaket dhe nuk ka më se çka të shërbejë, shoqëria, individët dhe institucionet e braktisin atë dhe ajo jeton vetëm në shtëpinë e saj apo në spital mental.

[Kosova19]

Domethënia e përemrit "Ne", siç përdoret në Kuran
"Kjo është një tipar i stilit letrar në arabisht, që personi mund t'i referohet vetvetes me përemrin nahnu [Ne], në shenjë respekti apo lavdie. Ai, po ashtu, mund të përdorë fjalën ene [Unë], që tregon një vetë, apo vetën e tretë huwe [Ai]. Të tria këto stile përdoren në Kuran, ku Allahu u drejtohet arabëve në gjuhën e tyre". [Fetaua el-Lexhne el-Da'imeh 4/143]
"Allahu, qoftë i lavdëruar e i lartësuar Ai, nganjëherë i referohet vetvetes në njëjës, me anë të emrit apo me përemër, dhe nganjëherë në shumës, si në frazën:'Vërtet, Ne të kemi dhënë një fitore të qartë' [el-Fet'h, 1] dhe të tjera fraza të ngjashme. Por, Allahu asnjëherë nuk i referohet vetvetes në dysi, sepse shumësi i referohet nderit që Ai e meriton dhe mund t'i referohet emrave dhe cilësive të Tij, kurse dysia i referohet një numri të veçantë [dhe asgjë më shumë], dhe Ai është larg nga kjo". [el-Akide el-Tedmurije e Shejh-ul-Islam Ibn Tejmije, f.75]
Këto fjalë, inna [Vërtet Ne] dhe nahnu [Ne], si dhe të tjera forma të shumësit mund të përdorën nga një person, që flet në emër të një grupi, apo mund të përdoren nga një person për qëllime nderi dhe lavdi, siç veprohet nga disa mbretër, kur japin ndonjë deklaratë apo ndonjë vendim në të cilin thonë:'Ne kemi vendos..." Në të tilla raste, vetëm një person po flet, por shumësi përdoret për respekt. Ai që është më meritor për respekt se të tjerët, është Allahu, qoftë i lavdëruar e i lartësuar Ai. Kështu, kur Ai thotë në Kuran inna [Vërtet Ne] dhe nahnu [Ne], kjo bëhet në shenjë respekti dhe lavdie, jo për të treguar shumësi numrash. Nëse një ajet i këtij tipi shkakton hutim, atëherë është me rëndësi t'u kthehemi ajeteve të qarta për sqarim. Dhe, nëse një i krishterë, për shembull, këmbëngul për t'u thirrur në ajetet si 'Vërtet, Ne, jemi Ne që e zbritëm Dhikrin [dmth Kuranin]' [el-Hixhr, 9], për të dëshmuar shumësinë hyjnore, këtë pohim mund ta hedhim poshtë me anë të ajeteve të qarta si
'Zoti yt është një Zot. Kurrkush nuk meriton të adhurohet, përveç Tij, Përdëllestarit, më të mëshirshmit', dhe
'Thuaj: Ai është Allahu, një' [el-Ikhlas, 1]
dhe të tjera ajete, që mund të interpretohen vetëm në një mënyrë. Kështu, hutimi do të largohet për kërkuesin e së vërtetesës. Sa herë që Allahu përdor shumësin për t'iu referuar vetvetes, kjo bazohet në nderin dhe respektin që Ai e meriton dhe në numrin e shumtë të emrave dhe të cilësive të Tij, si dhe në numrin e madh

www.mburoja.net (http://www.mburoja.net)

[Kosova19]

Shembulli i Jezusit është si shembulli i Adamit


Autor: el-Alame ‘Abdul-Muhsin el-‘Abad
Burimi: ‘Kutub ue Rasa-il ‘Abdul-Muhsin el-‘Abad’
http://selefi.org/images/stories/basm.png

All-llahu i Lartësuar thotë (përkthimi kuptimit të ajetit):
“Rasti i Isait për All-llahun është si rasti i Ademit që e krijoi prej baltës e pastaj i tha: “Bëhu!” - dhe ai u bë. E vërteta është nga Zoti yt, andaj mos u bëj nga ata që dyshojnë!” (Ali Imran: 59 – 60)
Isai biri i Merjemes (Jezusi biri i Mërisë), salavatet dhe selamet qofshin me të, në Ligjin Islam është rob dhe i dërguar i All-llahut, Fjala e All-llahut të cilën Ai ia dha Merjemes dhe një shpirt nga Ai.
Pra, ai është rob (i All-llahut) dhe nuk bën të adhurohet, është i Dërguar (i All-llahut) dhe nuk bën të mohohet. Çifutët dhe të krishterët ose e kanë tepruar, ose e kanë cunguar realitetin për të.

Çifutët ishin të vrazhdë dhe cungues të pozitës së tij, pasi ata e cilësuan atë si një fëmijë kopil. Përderisa të krishterët e tepruan duke e adhuruar atë bashkë me All-llahun.
All-llahu e krijoi atë me Fuqinë e Tij nga Merjemja pa baba, ashtu siç e krijoi Ademin nga toka, Havanë (Evën) nga Ademi dhe njerëzit e tjerë nga një mashkull e një femër.
Këto janë katër kategoritë e krijimit në të cilat është kufizuar njerëzimi. All-llahu e ka përmendur krijimin e Ademit dhe Havasë dhe pjesën tjetër të njerëzimit – me përjashtim të Isait – në fillimin e Sures en-Nisa’, ku thotë (përkthimi kuptimit të ajetit):
“O njerëz! Frikësojuni Zotit tuaj, i Cili ju krijoi prej një njeriu, ndërsa prej atij krijoi bashkëshorten e tij, kurse prej këtyre të dyve krijoi shumë meshkuj e femra.” (enNisa’: 1)
Pastaj, All-llahu i plotëson (kategoritë e krijimit) me krijimin e Isait pa baba, i cili është një kategori më poshtë (dhe më lehtë) se krijimi i Ademit që u bë pa baba dhe pa nënë. Për këtë arsye All-llahu thotë (përkthimi kuptimit të ajetit):
“Rasti i Isait për All-llahun është si rasti i Ademit që e krijoi prej baltës e pastaj i tha: “Bëhu!” - dhe ai u bë.” (Ali Imran: 59)
Krijimi i Isait u bë me fjalën ‘Kun’ (Bëhu!), ashtu siç u bë edhe krijimi i Ademit me ‘Bëhu!’. Kjo është ajo që e thotë Ligji Islam dhe ajo është e vërteta pa asnjë dyshim. Prandaj, All-llahu më pas tha (përkthimi kuptimit të ajetit):
“E vërteta është nga Zoti yt, andaj mos u bëj nga ata që dyshojnë!” (Ali Imran: 60)
Ai, gjithashtu, në Suren Merjem, thotë (përkthimi kuptimit të ajetit):
“Ky është Isai, i biri i Merjemes. Kjo është fjala e vërtetë, për të cilën ata dyshojnë dhe diskutojnë. All-llahu nuk ka mbetur të marrë dikë për bir. Qoftë i Lavdëruar Ai! Kur vendos diçka, Ai vetëm thotë për të “Bëhu!” dhe ajo bëhet.” (Merjem: 34)
Duke komentuar këtë ajet, Ibën Kethiri ka thënë:
“Rasti i Isait për All-llahun është si rasti i Ademit që e krijoi prej baltës e pastaj i tha: “Bëhu!” - dhe ai u bë.” (Ali Imran: 59)
All-llahu i Lartësuar thotë: “Rasti i Isait për All-llahun”, në lidhje me fuqinë e All-llahut, pasi Ai e krijoi atë pa baba, “është si rasti i Ademit”, sepse All-llahu i Madhëruar e krijoi atë pa baba e pa nënë. “E krijoi prej baltës e pastaj i tha: “Bëhu!” - dhe ai u bë. E vërteta është nga Zoti yt, andaj mos u bëj nga ata që dyshojnë!”
Pra, Ai i Cili e krijoi Ademin pa baba edhe më parë dhe më thjeshtë është i Fuqishëm që ta krijojë edhe Isanë, dhe nëse pretendohet se Isai është bir i All-llahut, ngase ai u krijua pa baba, atëherë mund të pretendohet, gjithashtu, se Ademi është biri i Allahun për të njëjtën arsye apo akoma më tepër, kurse kjo gjë dihet unanimisht se është e pavërtetë. Prandaj, të pretendosh se Isai është biri i Allahun për këtë arsye është një pavërtetësi më e madhe dhe kontradiktë më e qartë. Por, Zoti Krenar e Madhështor donte t’u tregonte krijesave fuqinë e Tij kur krijoi Ademin pa baba e pa nënë, Havanë nga një mashkull e pa një femër, Isanë nga një femër e pa një mashkull, dhe pjesën tjetër të njerëzimit nga një mashkull e një femër.”
Një rast tjetër i ndarjes së krijesave në katër kategori, siç ishte ndarja e origjinës së njerëzve, është edhe krijimi i vetë bijve të Ademit: ku All-llahu, disave prej tyre u dhuron djem, disa të tjerëve vajza, disave u jep edhe djem edhe vajza, kurse kë të dojë prej tyre e bën steril. All-llahu thotë (përkthimi kuptimit të ajetit):
“I All-llahut është pushteti mbi qiejt dhe Tokën. Ai krijon çfarë të dojë. Ai i dhuron vajza kujt të dojë e djem kujt të dojë. Disave u dhuron të dyja gjinitë: djem e vajza; e, kë të dojë e lë pa fëmijë. Vërtet, Ai është i Gjithëdijshëm dhe i Fuqishëm.” (eshShura: 49 – 50)
Njëjtë janë edhe katër kategoritë në lumturi dhe mjerim. Ka njerëz që kanë lindur besimtarë dhe vdesin të tillë, të tjerë kanë lindur si mosbesimtarë dhe vdesin të tillë, disa kanë lindur si mosbesimtarë e vdesin si besimtarë, e të tjerë që lindin si besimtarë e vdesin si mosbesimtarë. Argument për dy kategoritë e fundit është Hadithi i Ibn Mes’udit radijAll-llahu anhu, në të cilin thuhet:
“Pasha Atë, përveç të Cilit nuk ka të adhuruar të drejtë! Ndonjëri prej jush bën vepra të banorëve të Xhenetit derisa mes tij dhe Xhenetit mbetet një hapësirë sa një krah, dhe pastaj atë do ta zërë ajo që është shkruar për të, bën vepra të banorëve të Xhehenemit dhe kështu hyn në të; kurse, ndonjëri prej jush bën vepra të banorëve të Zjarrit derisa mes tij dhe Zjarrit mbetet një hapësirë sa një krah, pastaj do ta zërë atë ajo që është shkruar për të, bën vepra të njerëzve të Xhenetit dhe kështu hyn në të.” – Transmetuar nga Buhariu (nr. 3208) dhe Muslimi (nr. 6723).
Përktheu: Alban Malaj
Kontrolloi nga arabishtja: Xhemal N. Jakupi

[GURI SYLAJ]

Ky shkrim qe keni sjelle qe ne tituill fillon me nje te pavertete.
Shembulli i Ademit a.s dhe i Ises a.s nu eshte i njejte sepse njeri nuk ka prind kurse i dyti ka Nene .
Njani krijohet nga balta dhe Fryma e Shenjet kurse tjetri vetem nga Fryma e shenjet.
Jan te njejte vetem ne kete : Behu dhe ajo Behet !!
Jan te njejte sepse jan krijesa te Allahut sikur te gjitha krijesat tjera dhe se qe te dyt ja te Derguar te Allahut!!
Titulli eshte jo real!

[roadrunner]

Zoti Krijoi Ademin, Haven...ata dy bane f'mi...e pastaj.........kah gjith kta te zi, japanca, e lloj lloj....

[4peace]

Ky shkrim qe keni sjelle qe ne tituill fillon me nje te pavertete.
Shembulli i Ademit a.s dhe i Ises a.s nu eshte i njejte sepse njeri nuk ka prind kurse i dyti ka Nene .
Njani krijohet nga balta dhe Fryma e Shenjet kurse tjetri vetem nga Fryma e shenjet.
Jan te njejte vetem ne kete : Behu dhe ajo Behet !!
Jan te njejte sepse jan krijesa te Allahut sikur te gjitha krijesat tjera dhe se qe te dyt ja te Derguar te Allahut!!
Titulli eshte jo real!

Shnetje GURI
E verteta, e verteta... eshte krejt relative.
Dyja shembujt nuk jane te njejte, por jane te ngjashem (deri ne njefare mase) me njeri-tjetrin. Por, cka eshte me kryesorja ne gjithe kete eshte se ne te dyja rastet kemi te bejme me simbolikë (apo/ose metaforë). Kurse, porosia e simbolikes ka karakter krejt tjeter nga dëshirimet e njerezve, neve gabimtarëve...

Kurse, ne gabimtaret, ne vend qe te merremi me mesazhin kryesor qe permban Kur'ani, merremi me ceshtje dytesore (me mire me thene: gjera te kota) dhe e perdorim si molle sherri ndermjet veti duke e akuzuar njeri-tjetrin me "Ti e ke gabim! Nuk eshte ashtu". Tjetri: "Jo! S'eshte ashtu por keshtu"...dhe, sic e dijme tashme nga pervoja...perfundojme me sharje e ofendime...

Kur'ani Fisnik, pra, per mesazh ka SHERIMIN dhe LIDHJEN: Me LIDHJE nenkuptohet Lidhja me Krijuesin dhe, sa me teper arrin te lidhesh, aq me teper sherohesh, shpëlohesh (jo shpetohesh por shpëlohesh)...


...

[Kosova19]

Ky shkrim qe keni sjelle qe ne tituill fillon me nje te pavertete.
Shembulli i Ademit a.s dhe i Ises a.s nu eshte i njejte sepse njeri nuk ka prind kurse i dyti ka Nene .
Njani krijohet nga balta dhe Fryma e Shenjet kurse tjetri vetem nga Fryma e shenjet.
Jan te njejte vetem ne kete : Behu dhe ajo Behet !!
Jan te njejte sepse jan krijesa te Allahut sikur te gjitha krijesat tjera dhe se qe te dyt ja te Derguar te Allahut!!
Titulli eshte jo real!

A është më leht krijimi i njeriut veq pa bab, apo pa bab dhe pa nënë?

[GURI SYLAJ]

Shnetje i nderuari 4peace

Pajtohem dhe e kam te kjarte edhe porosine e edhe simboliken.
Ate qekeni thene per Kuranin qendron dhe une pajtohem plotesisht.
Por si te mos reagohet !

Shih kete pyetjen e fundit !!


Oj kosove 19.Per ate qe munet nuk eshte veshtire as e para e as e dyta kurse nper te treten demek per njeriun me babe e nane egziston nje thenje shume e qelluar.

"Njeriu eshte qenja me e persosur ne Toke por e maron turlifar.... qyrri!"

[Makresh]

Un mendojq e s'mund te behem avokat i te gjitheve, dhe te mbrojm nje qeshtje qe as vet nuk i besojm, dhe e gjithe kjo, vec per te then qe edhe islami qenka i kritikueshem.

Titulli mund te tingellon si i gabueshem, po sikur ta kishit lexuar shkrimin do ta kishit kuptuar edhe titullin e nuk do ta kishit trajtuar si 'gabim'.

Sidoqoft, keto "kritika" un po i shoh si mikro-sulme, e jo si ndonje kritik qe mund ta ndihmon debatin apo lehtesim per kuptim te temes.

[Kosova19]

Keqkuptim: Islami është fe vetëm për Arabët
Burimi: Vegjilenca Islame
Mënyra më e shpejtë që të dëshmojmë se kjo është plotësisht e pavërtetë, është që të cekim faktin se vetëm afro 15% deri në 20% të muslimanëve në botë janë Arabë. Më shumë ka muslimanë indianë sesa musliman Arabë, dhe më shumë muslimanë indonezianë sesa muslimanë Indianë! Të besohet se Islami është fe vetëm për Arabët, është një mit që është përhapur mga armiqtë e Islamit më herët në histori. Ky supozim i gabuar me gjasë është i bazuar në faktin se shumica e muslimanëve të gjeneratës së parë ishin Arabë. Mirëpo, mësimet e Islamit dhe historia e përhapjes së tij tregon se muslimanët e hershëm bënë përpjekje për ta përhapur porosinë e tyre të së Vërtetës nëpër të gjithë popujt, racat dhe njerëzit. Për më tepër, duhet të sqarohet se të gjithë Arabët s’janë muslimanë dhe të gjithë muslimanët s’janë Arabë. Arabi mund të jetë musliman, i krishterë, çifut, ateist – apo i ndonjë feje apo ideologjie tjetër. Poashtu, shumë vende, të cilat disa njerëz i konsiderojnë të jenë "Arabe", s’janë fare "Arabe" – siç është Turqia dhe Irani (Persia). Njerëzit që jetojnë në këto vende flasin tjetër gjuhë nga ajo Arabe si gjuhë të tyren autoktone dhe janë prej një trashëgimie tjetër etnike nga Arabët. Është më rëndësi të kuptohet se prej fillimit të misionit të pejgamberit Muhamed, paqja qoftë mbi të, pasuesit e tij erdhën nga një spektrum i gjerë individësh – ishte Bilalli, robi Afrikan; Suhejbi, romako-bizantin; Ibn Seilem, rabi çifut; dhe Selmani, persiani. Meqë e vërteta fetare është e përjetshme dhe e pandryshueshme, dhe njerëzimi është një vëllazëri universale, Islami na mëson se shpalljet e Zotit të Gjithfuqishëm ndaj njerëzimit gjithmonë kanë qenë të vazhdueshme, të qarta dhe universale. E vërteta e Islamit është menduar për të gjithë njerëzit pa marrë parasysh racën, nacionalitetin apo mjedisin gjuhësor. Të vështruarit në botën Islame, prej Nigerisë deri te Bosnja dhe prej Malajzisë deri te Afganistani, mjafton që të dëshmohet se Islami është porosi universale për tërë njerëzimin – të mos e përmendim faktin se një numër domethënës i Evropianëve dhe Amerikanëve i të gjitha racave dhe prejardhjeve etnike janë duke hyrë në Islam.

mburoja (http://www.mburoja)

[premium]

Islami eshte per te gjithe njerezimin , per te shpetuar nga zjarri i xhehnemit.

Ne gjuhen Arabe eshte zbritur Kur'ani , ngase gjuha arabe eshte nje gjuhe ma e persosur e gjere , e ma adekuate per te deshifruar Kur'anin.

[Zanzi/M]

Islami eshte per te gjithe njerezimin , per te shpetuar nga zjarri i xhehnemit.

Ne gjuhen Arabe eshte zbritur Kur'ani , ngase gjuha arabe eshte nje gjuhe ma e persosur e gjere , e ma adekuate per te deshifruar Kur'anin.

Po pajtohem se eshte keqkuptim nese mendohet se Islami eshte vetem per Arabet, sepse natyrisht nuk eshte vetem per arabet, mirepo eshte per te gjithe ata qe dojne ta perqafojne. Mirepo nese ben qe ta deshifrosh me mire rendesine e gjuhes Arabe, sepse nuk e kuptova mire.

[premium]

Po pajtohem se eshte keqkuptim nese mendohet se Islami eshte vetem per Arabet, sepse natyrisht nuk eshte vetem per arabet, mirepo eshte per te gjithe ata qe dojne ta perqafojne. Mirepo nese ben qe ta deshifrosh me mire rendesine e gjuhes Arabe, sepse nuk e kuptova mire.
Deshifrimi i Kur'anit ;
nje ajet ne Kur'an nenkupton shume sure
per te zbatuar korigjimin ne gjuhet e tjera duhet per te gjetur fjalorin ma e gjere , ngase Arabet kane fjalorin ma e gjere me shume domethenje.

[Makresh]

Po pajtohem se eshte keqkuptim nese mendohet se Islami eshte vetem per Arabet, sepse natyrisht nuk eshte vetem per arabet, mirepo eshte per te gjithe ata qe dojne ta perqafojne. Mirepo nese ben qe ta deshifrosh me mire rendesine e gjuhes Arabe, sepse nuk e kuptova mire.

Zanzi,


Te sygjeroj qe ta hapesh nje tem tek komuniteti yt, dhe te na sqarosh se pse na duhet me besu Zotin tend arab (Jezus Krishtin).

Keshtu, t'vim edhe na kajhere ne vizit e ti bojm disa muhabeta, muhabet burrash a ?! :wink:

[Kosova19]

LIBRAT E NXËNËSIT TË DIJES

Në fillim të këtij kapitulli duhet patjetër që të sqarojmë disa çështje të rëndësishme për nxënësin e dijes. Ato çështje janë:
1. Si të sillemi me librin?
Sjellja me librin bëhet me disa gjëra:
E para: Njohja e subjektit të librit me qëllim që të përfitosh prej tij në fushën që kërkon, pasi që mund të jetë libër magjie, fallesh apo me gjëra të pavërteta. Pra duhet patjetër që të njohësh subjektin e librit me qëllim që të arrish dobinë e kërkuar prej tij.
E dyta: Njohja e termave të përdorura në libër, gjë e cila zakonisht tregohet në parathënien e librit. Kjo është e rëndësishme pasi që kështu ti kursen shumë kohë, dhe prandaj dijetarët i vendosin parathënie librave.
P.sh: Ne e dimë se kur autori i librit “Bulugul Meram” thotë: “Ky hadith është Muttefekun Alejhi”, ka për qëllim Buhariun dhe Muslimin, ndërsa autori i librit “Munteka el Ahbar” ka për qëllim gjë tjetër. Kur thotë “Muttefekun alejhi” ai ka për qëllim se atë hadith e transmeton Ahmedi, Buhariu dhe Muslimi.
Po kështu në librat e Fikhut bëhet dallim mes termave “dy thënie”, “dy drejtime”, “dy transmetime”, “dy mundësi” e kështu. “Dy transmetimet” janë nga imami i medhhebit. “Dy drejtimet” janë nga shokët e tij, dijetarët e mëdhenj të medhhebit ata të cilët i japin drejtim gjërave në medhheb. “Dy mundësitë” përdoret kur ka lëkundje mes dy thënieve dhe “dy thëniet” janë më të përgjithshme se të gjitha këto.
Po kështu duhet të dish p.sh. se kur autori thotë “ixhmaan” – në unanim, apo “uifakan”-në përputhje, në këtë rast me fjalën “unanim” është për qëllim unanimi i metit dhe kur thotë “në përputhje” d.m.th. në përputhje me tre imamët, siç e përdor këtë shprehje autori i librit “El Furu”-Degëzimet, në fikun hanbeli. Po kështu edhe dijetarët e medhhebeve të tjerë, secili ka termat e veta, kështu që duhet të njohësh termat që përdor autori.
E treta: Njohja e stilit dhe shprehjeve të librit, ndaj kur lexon një libër, dhe veçanërisht kur është libër shkencor i mbushur me dije, ndesh me shprehje të cilat kërkojnë meditim dhe mendim të thellë që t’i kuptosh, për shkak se ende nuk je mësuar me stilin e tij, por kur e lexon përsëri, mësohesh me të.
Ekziston edhe diçka tjetër jashtë sjelljes me librin, dhe bëhet fjalë për shënimet poshtë apo anash faqes. Nxënësi i dijes duhet t’i shfrytëzojë këto vende bosh në faqen e librit për të shënuar sqarimin, argumentin apo analizimin e një çështje që ndesh në libër dhe ka frikë se mos e harron. Shpesh njeriut i shpëtojnë këto dobi të cilat sikur t’i shënonte, nuk do i merrnin veçse një apo dy minuta kohë, dhe kur i kthehet përsëri atij libri, harxhon kohë të gjatë deri sa të kujtojë ku e ka lexuar atë dobi të caktuar, madje ndoshta nuk e gjen më.
Pra, nxënësi i dijes duhet të kujdeset për këtë gjë, sidomos në librat e fikhut. Shpesh në librat e fikhut ndesh një çështje të caktuar bashkë me gjykimin e saj, për të cilën ti stepesh dhe ajo çështje të bëhet problematike. Kur kthehesh në librat e fikhut më të zgjeruara se libri që ke në dorë, dhe gjen atje një thënie e cila e sqaron plotësisht çështjen tënde, atëherë ti duhet ta shënosh këtë thënie me qëllim që të kthehesh tek ajo herë tjetër në rast nevoje, pa u kthyer përsëri tek libri i madh nga i cili e ke marrë atë. Kjo gjë të kursen shumë kohë.
2. Leximi i librave bëhet në dy mënyra:
E para: Lexim me vëmendje dhe përqendrim për të kuptuar. Në këtë mënyrë të të lexuarit, njeriu duhet të mendohet dhe të përqendrohet.
E dyta: Lexim dhe shfletim për të parë se për çfarë bën fjalë libri dhe çfarë kapitujsh përmban, duke e shfletuar shpejt atë, gjë në të cilët nuk përkushtohet vëmendje dhe përqendrim si në mënyrën e parë të leximit.

3. Grumbullimi i librave
Nxënësi i dijes duhet të kujdeset për grumbullimin e librave, por duhet të fillojë nga më të rëndësishmit në më pak të rëndësishmit. Nëse njeriu ka pak mundësi financiare, nuk është prej hajrit dhe as prej urtësisë që të blejë shumë libra dhe të fus veten në borxhe për çmimin e tyre. Kjo është prej menaxhimit të keq. N.q.s. nuk ke mundësi të blesh një libër, atëherë ti mund ta marrësh atë hua nga ndonjë bibliotekë.

4. Përkujdesja për përvetësimin e librave të rëndësishme
Nxënësi i dijes duhet të kujdeset për përvetësimin e librave nënë dhe bazë, dhe jo librat e shkruara së fundi, pasi që disa autorë të rinj nuk janë në dijen e thelluar dhe me baza, ndaj kur lexon atë që kanë shkruar këta, i gjen gjëra sipërfaqësore. Mund edhe të kenë përcjellë shprehje të librave të vjetër, por me ndryshim të shprehjes duke e zgjatur atë me fjalë të shumta të pavlera.
Ndaj, kujdesu për librat nënë të selefëve, sepse ato janë shumë më të mira dhe më të begata se librat e halefëve (të mëvonshmëve), dhe kjo sepse shumica e librave të këtyre të fundit janë kuptimpakë dhe shprehjeshumë, sa që lexon një faqe të tërë dhe mund ta përmbledhësh atë me një apo dy rreshta. Ndërsa librat e të parëve i gjen të lehta, të thjeshta, të arritshme dhe të matura. Madje nuk gjen një fjalë të vetme pa pasur kuptim.
Prej librave më madhështore për të cilat duhet të kujdeset nxënësi i dijes janë librat e shejhut të Islamit, Ibën Tejmijes (Allahu e mëshiroftë!) dhe librat e nxënësit të tij, Ibnul Kajjim (Allahu e mëshiroftë!). Siç është e njohur, librat e Ibnul Kajjim janë më të lehta dhe të thjeshta se ato të Ibën Tejmijes, sepse Ibën Tejmije përdor shprehje të forta për shkak të dijes së tij të gjerë dhe forcës së intelektit të tij. Ndërsa Ibnul Kajjim pa një shtëpi të ngritur dhe u preokupua me zbukurimin dhe renditjen e saj. Nuk kemi për qëllim këtu të themi se Ibnul Kajjim është kopje e Ibën Tejmijes. Përkundrazi, Ibnul Kajjim ka qenë i lirë në mendimet dhe zgjedhjet e tij, dhe kur shihte se shejhu i tij e kundërshtonte diçka që ky e shihte të saktë, atëherë ai fliste, siç ka bërë në lidhje me obligueshmërinë e shndërrimit të Haxhit në Umra për atë që nuk e sjell me vete kurbanin ndërkohë që ka bërë nijet për Haxh Mufrid apo Kiran, siç ishte edhe mendimi i Ibën Abasit (Allahu qoftë i kënaqur me ta!). Ndërsa Ibën Tejmije kishte mendimin se kjo gjë ishte e obliguar në këtë mënyrë posaçërisht për sahatet. Pasi përmend fjalën e Ibën Abasit, ibnul Kajjim thotë: “Unë më shumë anoj nga fjala e tij se sa nga fjala e shejhut tonë.” D.m.th. shprehu kundërshtimin e tij.
Pra Ibnul Kajjim (Allahu e mëshiroftë!) ka qenë i pavaruar dhe i lirë në mendimet e tij, por nuk ka çudi që ai të përputhet me shehun e tij në atë që mendon se është e saktë dhe e vërtetë, dhe nuk ka dyshim se nëse ti i mendon thellë shumicën e zgjedhjeve të Ibën Tejmijes, i gjen se ato janë të sakta, gjë të cilën e njohin mirë ata që lexojnë librat e atyre dyve (Ibën Tejmijes dhe Ibnul Kajjim).

5. Vlerësimi i librave
Librat ndahen në tre lloje:
Lloji i parë: Libra të hajrit
Lloji i dytë: Libra të sherrit
Lloji i tretë: Libra as të hajrit dhe as të sherrit
Ti kujdesu që libraria jote të mos përmbajë libra në të cilat nuk ka hajër, apo në të cilat ka sherr.
Ekzistojnë edhe disa libra të cilave u thuhet “Libra letërsie”, por në të vërtetë këto libra e therin kohën dhe e vrasin atë pa përfituar dobi. Si dhe ekzistojnë gjithashtu libra të dëmshme që përmbajnë ide të caktuara, as këto mos i fut në librarinë tënde, qofshin ato në menhexh apo në akide, siç janë librat e bidatçnjve të cilat dëmtojnë akiden dhe librat revolucionare të cilat dëmtojnë menhexhin.
Në përgjithësi, çdo libër të dëmshëm mos e fut në librarinë tënde, pasi që librat janë ushqim për shpirtin njësoj si ngrënia dhe pirja për trupin, dhe nëse e ushqen shpirtin me libra të tillë, ty të shkaktohet dëm i madh dhe merr drejtim të kundërt me rrugën e saktë të nxënësit të dijes.

Librat e nxënësit të dijes

Së pari: Në Akide
1. Libri “Tre parimet”
2. Libri “Katër bazat”
3. Libri “Largimi i dyshimeve”
4. Libri “Kitabu et Teuhid”
Të katërta këto libra janë të shejhut të Islamit, imam Muhamed ibën Abdulvehab (Allahu e mëshiroftë!).
5. Libri “Akidja el Vasitije” e cila përmban sqarim të Teuhidit El Esma ue Sifat dhe është nga librat më të mirë që janë shkruar në këtë temë dhe e meriton të lexohet dhe të referohesh tek ai.
6. Libri “El Hamavije”
7. Libri “Et Tedmurije”, që të dy këto libra janë më të zgjeruara se libri “El Vasitije”. Të tre këto libra janë të shejhut të Islamit Ibën Tejmijes (Allahu e mëshiroftë!).
8. Libri “Akidja Tahavije”, e shejh Ebu Xheafer Ahmed ibën Muhamed et Tahavi.
9. Libri “Sqarimi i Akides Tahavije”, i Ebu el Hasen Ali ibën Ebil Iz (Allahu e mëshiroftë!).
10. Libri “Margaritarët shkëlqyes në përgjigjet Nexhdije”, grumbullim i shejh Abdurrahman ibën Kasim (Allahu e mëshiroftë!).
11. Libri “Margaritarët ndriçues në akiden e grupit të pëlqyer”, i Muhamed ibën Ahmed es Sefarini el Hanbeli, por duhet pasur parasysh se në të përmenden disa shprehje të cilat e kundërshtojnë menhexhin e selefëve, siç është fjala e tij:
Zoti ynë nuk është as materie dhe as gjë aksidentale
As trup nuk është Ai, i Larti në lartësi
Prandaj nxënësi i dijes duhet ta mësojë akiden në duart e një shejhu i cili e njeh mirë akiden e selefëve, me qëllim që t’i sqarojë atij shprehjet dhe bindjet që janë në kundërshtim me akiden e selefëve.

vijon...

[Kosova19]

Zoti ynë nuk është as materie dhe as gjë aksidentale
As trup nuk është Ai, i Larti në lartësi
Prandaj nxënësi i dijes duhet ta mësojë akiden në duart e një shejhu i cili e njeh mirë akiden e selefëve, me qëllim që t’i sqarojë atij shprehjet dhe bindjet që janë në kundërshtim me akiden e selefëve.

Së dyti: Në Hadith
1. Libri “Fet’hul Bari, sqarim i Sahihut të Buhariut”, i Ibën Haxher el Askilani (Allahu e mëshiroftë!).
2. Libri “Subulu as selam, sqarim i Bulugu al meram”, i Saneanit, një libër i cili bashkon mes hadithit dhe fikhut.
3. Libri “Nejlu al eutar, sqarim i Munteka el Ahbar” i Sheukanit.
4. Libri “Umdetu al Ahkam” i El Makdesi, një libër i specializuar shumica e haditheve të të cilit janë në dy Sahihat dhe nuk është nevoja të kërkohet për saktësinë e tyre.
5. Libri “Dyzet hadithet e Neveviut”, i Ebu Zekerija en Nevevi Allahu e mëshiroftë! Ky libër është shumë i mirë sepse në të ka mësime të mira, stil të mirë dhe rregulla shumë të dobishme, siç është p.sh. hadithi: “Nga islami i mirë i njeriut është lënia e asaj që nuk i intereson.”[1] (http://www.rrugetepaqes.net/tematemeparshme/tema7.html#_ftn1) Ky hadith është një rregull, po të ecësh sipas të cilit, do të ishte i mjaftueshëm. Po kështu edhe rregulli në lidhje me të folurin: “Kush beson Allahun dhe botën tjetër, të flasë mirë ose të heshtë!”[2] (http://www.rrugetepaqes.net/tematemeparshme/tema7.html#_ftn2)[/URL][URL="http://www.rrugetepaqes.net/tematemeparshme/tema7.html#_ftn2"] (http://www.rrugetepaqes.net/tematemeparshme/tema7.html#_ftn1)
6. Libri “Bulugu al Meram”, i hafiz Ibën Haxher el Askilani, një libër shumë i dobishëm veçanërisht me faktin se ai përmend transmetuesit e haditheve dhe se kush e ka konsideruar të saktë apo të dobët një hadith të caktuar, si dhe bën shënimet e veta në hadithe.
7. Libri “Nuhbetu el fikr”, i Ibën Haxher el Askilani, i cili konsiderohet një libër përmbledhës. Sikur nxënësi i dijes ta kuptojë dhe ta përvetësojë këtë libër, ai i mjafton në vend të shumë librave në terminologjinë e hadithit. Në këtë libër, Ibën Haxheri ka edhe një stil shumë të dobishëm, i cili është: shqyrtimi dhe ndarja. Kur e lexon këtë libër, nxënësi i dijes është aktiv pasi që ai është i ndërtuar në atë mënyrë që të kërkon të vesh mendjen në punë. Madje unë them se nxënësi i dijes bën mirë ta mësojë përmendësh atë, sepse ai është një përmbledhje e dobishme në shkencën e hadithit.
8. Gjashtë Sunenet: Sahihu i Buhariut, Sahihu i Muslimit, Sunenu en Nesai, Sunenu Ebi Daud, Sunenu Ibën Maxheh dhe Xhamiu et Tirmidhi. E këshilloj nxënësin e dijes që të lexojë sa më shumë prej tyre, sepse në to ka dy dobi:
E para: Kthimi tek bazat e fesë.
E dyta: Përsëritja e emrave të transmetuesve në mendje, gjë e cila bën që kur të lexosh emrat e transmetuesve në çdo sened që të jenë, e dallon p.sh. se filani është nga transmetuesit e Buhariut, duke përfituar kështu këtë dobi në shkencën e hadithit.

Së treti: Në fikh
<LI class=style171>1. Libri “Edukata e të ecurit për në xhami”, i shejhut të Islamit Muhamed ibën Abdulvehab, Allahu e mëshiroftë. <LI class=style171>2. Libri “Zadu el Nustekni, shkurtim i librit “El Mukni”, i El Haxhavi, një nga më të mirat libra të përmbledhura në fikh. Ky është një libër i shkurtuar dhe i përmbledhur, të cilin profesori ynë, dijetari i madh Abdurrahman es Seadi, Allahu e mëshiroftë, na këshilloi që ta mësonim përmendësh, ndërkohë që vetë ai kishte mësuar përmendësh tekstin e librit “Delijlu et Talib”. <LI class=style171>3. Libri “Er raudul murabea, sqarim i “Zadul Mustekni”, i shejh Mensur el Behuti.
4. Libri “Umdetul Fikh”, i Ibën Kudames, Allahu e mëshiroftë!


Së katërti: Në ndarjen e trashëgimisë
<LI class=style171>1. Libri “Metnu er Rrahabije”, i Er Rahabi.
2. Libri “Metnul Burhanije”, i Muhamed el Burhani, një libër i shkurtuar, i dobishëm, përmbledhës për të gjitha trashëgimitë. Për mendimin tim, ky i dyti është më i mirë se libri Er Rrahabije, për shkak se ky është më përmbledhës dhe me njohuri më të zgjeruara.


Së pesti: Në Tefsir
1. Libri “Tefsiri i Kuranit të Madhërishëm”, i Ibën Kethirit, i cili është i mirë në tefsirin me gjurmët e të parëve, i dobishëm dhe i sigurtë (për nga akidja, etj). Por ai jep shumë pak në lidhje me anën gjuhësore dhe atë retorike.
2. Libri “Tejsijr el Kerijmi er Rrahman fi Tefsir Kelamil Menan”, i shejh Abdurrahman ibën Nasir es Seadi, Allahu e mëshiroftë! Ky është një libër i mirë, i lehtë për t’u përvetësuar dhe i sigurtë (për nga akidja, etj). Unë këshilloj për leximin e tij.
3. “El Mukadimetu fi et Tefsir”, e shejhut të Islamit Ibën Tejmije, i cili është hyrje e rëndësishme dhe e mirë në shkencën e Tefsirit.
4. Libri “Edvaul Bejan”, i dijetarit të madh Muhamed esh Shinkiti, Allahu e mëshiroftë! Ky është një libër përmbledhës i hadithit, fikhut, tefsirit dhe usuli fikhut.

Së gjashti: Libra të përgjithshme në disa shkenca të ndryshme
1. Në sintaksën arabe: “Metnul Axhrumije”, një libër i shkurtuar dhe i thjeshtë.
2. Gjithashtu në sintaksë: “Elfijtu Ibni el Malik”, i cili konsiderohet esenca e sintaksës.
3. Në Sira, libri më i mirë që kam parë është: “Zadul Miad”, i Ibnul Kajim, Allahu e mëshiroftë! Ky është një libër shumë i dobishëm i cili përmend historinë e Pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) në të gjitha gjendjet e tij, pastaj nxjerr ligje dhe dobi të shumta.
4. Libri “Kopështi i njerëzve të zgjuar”, i Ibën Hiban el Busti, Allahu e mëshiroftë! Ky është një libër i dobishëm edhe pse është i vogël, dhe ka mbledhur një numër të madh dobishë dhe gjurmë dijetarësh të hadithit e të tjerë.
5. Libri “Sijeru ealami en Nubela”, i Dhehebiut, një libër me dobi shumë të mëdha, nga i cili nxënësi i dijes duhet të lexojë dhe të kthehet tek ai.



[1] (http://www.rrugetepaqes.net/tematemeparshme/tema7.html#_ftnref1) Hadith Sahih. E ka nxjerrë Tirmidhiu 2324, Ibën Maxheh 3976.

[2] (http://www.rrugetepaqes.net/tematemeparshme/tema7.html#_ftnref2) Buhariu 6018, Muslimi 47.

[Kosova19]

Shpejgim Hadithit:" Besimtari i fort më i mirë se i dobëti.." - Jeton Bozhlani

pEplJX9oQ4U

[Kosova19]

Imoraliteti dhe dëmet që ai shkakton


1. Imoraliteti e shkatërron mirëqënien e mbarë njerëzimit dhe bëhet shkak për humbjen e përkatësive farefisnore.
Dijetari i islamit Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: "Dëmet si pasojë e imoralitetit janë shkatërruese të mirëqënies se mbarë njerëzimit. Femra nëse bën imoralitet, e mbulon me turp familjen, bashkëshortin dhe të gjithë të afërmit e saj, si dhe bëhet shkak që ata ta humbasin krenarinë në mesin e njerëzve. Nëse ajo ngel shtatzënë si pasojë e imoralitetit, po ta vrasë fëmijën e saj, ajo ka bashkuar midis dy krimeve të shëmtuara, kurvërisë dhe vrasjes. Nëse e mbart atë tek bashkëshorti i saj, ka futur në familjen e tij një të huaj, i cili nuk është prej tyre. I trashëgon ata duke mos qenë prej tyre, merr përkatësinë e tyre duke mos qenë gjaku i tyre, si dhe janë edhe shumë e shumë dëme të tjera si pasojë e imoralitetit. Ndërsa, për sa i përket kurvërisë së burrit, ajo gjithashtu bëhet shkak për humbjen e përkatësisë familjare. Pas kësaj qëndron shkatërrimi i gruas dhe nderit te saj, si dhe vënia në rrezik e rolit të saj, duke e bërë atë burim të shthurjes dhe shkatërrimit. E s'ka dyshim se ky krim bëhet shkak për rrënimin e jetës së kësaj bote dhe botës tjetër (ahiretit). Janë të shumta gjynahet të cilat ndërmerren për shkak të imoralitetit. Sa e sa të drejta hidhen poshtë për shkak të tij?! Sa e sa padrejtësi ndodhin si pasojë e imoralitetit?!"
Po ashtu ka thënë: "E përderisa dëmet si pasojë e kurvërisë ishin prej dëmeve më të mëdha, ku ajo bëhej shkak për humbjen e përkatësive farefisnore, mosruajtjes së nderit dhe mosruajtjes së ndalesave të Allahut; bëhej shkak për futjen e urrejtjes dhe armiqësisë ndërmjet njerëzve, duke bërë që çdokush të cënoj nderin e gruas, vajzës, motrës apo nënës së tjetrit. E s'ka dyshim se këto që përmendëm janë prej shkaqeve kryesore të përhapjes së shkatërrimit në tokë. Pikërisht për të gjitha këto arsye, kurvëria u rendit menjëherë pas krimit të vrasjes për nga madhësia, kështu e ka renditur atë Allahu i Madhëruar në Librin e Tij dhe i Dërguari (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) në sunetin e tij. Imam Ahmedi(Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: "Nuk di që pas vrasjes të ketë krim më të madh se kurvëria. Allahu e ka përforcuar moslejueshmërinë e saj me Fjalët e Tij: "Edhe ata që përveç Allahut, nuk lusin ndonjë zot tjetër dhe nuk e vrasin njeriun që e ka ndaluar Allahu vrasjen e tij, por vetëm kur e meriton në bazë të drejtësisë, dhe që nuk bëjnë kurvëri, ndërsa kush i punon këto ai e gjen ndëshkimin. Atij i dyfishohet dënimi ditën e kiametit dhe aty mbetet i përbuzur përgjithmonë. Përveç atij që është penduar..." [El Furkan: 68-69]
Allahu i Madhëruar në këtë ajet e ka shoqëruar kurvërinë me shirkun dhe vrasjen e njeriut padrejtësisht dhe si ndëshkim për këto në botën tjetër, përcaktoi dënim të dyfishtë e të përjetshëm, përveç se nëse njeriu e heq këtë barrë nga vetja e tij duke u penduar tek Allahu i Madhëruar, duke e përforcuar besimin dhe duke vepruar punë të mira. Allahu i Madhëruar thotë: "Dhe mos iu afroni imoralitetit (zinasë), sepse vërtet ajo është vepër e shëmtuar dhe rrugë shumë e keqe." [El Israë: 32]
Allahu i Madhëruar në këtë ajet e ka cilësuar kurvërinë si "vepër e shëmtuar", madje të qenët e saj një vepër shumë e keqe është një realitet i ngulitur në mendje, jo vetëm tek njerëzit por edhe te shumë prej kafshëve.
Buhariu (Allahu e mëshiroftë!) në "Sahihun" e tij ka përmendur një transmetim nga Amër ibën Mejmun el Eudi se ka thënë: "Kam parë në kohën e injorancës dy majmunë të cilët bënë kurvëri. Majmunët u mblodhën rreth atyre dyve dhe nisën t’i gjuajnë me gurë derisa ngordhën."[1] (http://ril-al.com/islami/index.php?option=com_content&view=article&id=32:imoraliteti-dhe-demet-qe-shkakton-ai&catid=12:gruaja-a-familja&Itemid=6#_ftn1)
Allahu i Madhëruar e ka bërë të qartë se cili është përfundimi i kësaj vepre duke e quajtur atë "rrugë shumë e keqe", kjo sepse kurvëria është rruga e skamjes, rrënimit dhe poshtërimit në këtë botë, si dhe ajo është rruga e vuajtjes, ndëshkimit dhe dëshpërimit në botën tjetër."

2. Kurvëria i përmbledh të gjitha nyjet e së keqes.

Ibnul Kajim(Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: "Kurvëria i përmbledh të gjitha nyjet e së keqes. Ajo bëhet shkak për dobësimin e besimit, largimin e turpit, mungesën e personalitetit dhe humbjen e xhelozisë. Nuk ndodh që një imoral të jetë i turpshëm, përmbushës i amanetit, i besueshën në fjalë, besnik ndaj shokut, si dhe të ndjejë xhelozi të plotë ndaj familjes se vet. Tradhtia, mashtrimi dhe gënjeshtra janë natyrë e tij. Paturpësia, mungesa e xhelozisë dhe moskujdesi për ruajtjen e ndalesave të Allahut; të gjitha këto janë simptoma të imoralitetit."

3. Kurvëria i hap njeriut dyert e gjynaheve.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë: "Kurvëria e shtyn njeriun në prishjen e lidhjeve me të afërmit e tij, në mosrespektimin e prindërve, në kërkimin e pasurisë në rrugë të ndaluara dhe në bërjen padrejtësi ndaj të tjerëve. Kurvëria bëhet shkak për humbjen e bashkëshortes dhe fëmijëve, madje jo rrallë herë ajo e çon njeriun drejt dhunës dhe gjakderdhjes. Ka edhe prej atyre të cilët për të arritur te kurvëria, kërkojnë ndihmën e fallxhorëve dhe magjistarëve, e ky veprim, në shumicën e rasteve i shtyn ata drejt shirkut, qoftë kjo me apo pa dijen e tyre. Pra ky gjynah, nuk përmbushet ndryshe, veçse duke u shoqëruar me një varg gjynahesh para dhe pas tij; gjynahe këto të cilat lindin të tjera lloje gjynahesh. Kurvëria është gjëja më tërheqëse e të keqes së kësaj bote dhe botës tjetër. Ajo në të njëjtën kohë është gjëja më penguese e të mirës së kësaj bote dhe botës tjetër. Nëse njeriu bie pre e kurvërisë dhe ajo zë vend në zemër, si dhe shndërrohet në ves të tij; atëherë kurimi i saj bëhet tepër i vështire. Robi i saj është vështirë të lirohet, ndërsa viktima e saj nuk mund të kurohet. Allahu i Madhëruar i ka dhënë këtij krimi kompetencën e prishjes së mirësive. Nëse njeriu ka rënë pre e kurvërisë, atëherë le t'u thotë lamtumirë mirësive të Allahut, kjo sepse ato do të jenë të dobëta; e shpejt do të jetë shvendosja e tyre, e afërt do të jetë zhdukja e tyre. Allahu i Madhëruar në Librin e Tij ka thënë: "Këtë (masë ndëshkuese) e bëri, sepse Allahu nuk e ndryshon një begati, të cilën ia ka dhuruar një populli, derisa ata ta ndryshojnë gjendjen e tyre."[El Enfal: 53]
Gjithashtu i Lartësuari ka thënë: "E nëse Allahu vendos ta ndëshkojë një popull, Atë nuk ka kush që ta zbrapsë. Ata (njerëzit) nuk kanë mbrojtës tjetër përveç Tij." [Er Rra'd : 11]

4. Kurvëria shkakton sëmundje psikike dhe e sëmurë zemrën.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë: "Prej veçorive të imoralitetit, është gjithashtu edhe fakti se ai e hallakat zemrën dhe e sëmurë, në qoftë se nuk e vret atë. Ai fut mërzitje, dëshpërim dhe frikë në zemër. E largon njeriun nga Allahu i Madhëruar dhe e afron atë tek shejtani i mallkuar."
Po ashtu ka thënë: "Prej pasojave të imoralitetit, është se ai e errëson zemrën dhe e shuan dritën e saj." Ndërsa në një tjetër vend ka thënë: "Pasojë e kurvërisë është edhe trishtimi të cilin Allahu i Lartësuar e vendos në zemrën e lavirit, trishtim ky, shenjat e të cilit vërehen në fytyrën e tij. Në krah të kundërt, i moralshmi, në fytyrën e tij ka dritë dhe ëmbëlsi, në zemrën e tij ka rehati dhe qetësi. Nëse dikush ulet apo bisedon me të, shumë shpejt miqësohet dhe ndjen simpati ndaj tij. Ndërsa laviri, në fytyrën e tij vërehet trishtimi. Nëse dikush ulet apo bisedon me të, zmbrapset dhe ndjen neveri ndaj tij.
Po ashtu ka thënë: "Prej pasojave të imoralitetit është edhe ankthi dhe gjendja e keqe shpirtërore, kjo sepse laviri shpërblehet me të kundërtën e asaj që dëshironte. Ai i cili e kërkon kënaqësinë në ato gjëra që Allahu i Madhëruar i ka bërë të ndaluara, Allahu e ndëshkon atë me të kundërtën e asaj që kishte për qëllim. Kënaqësia e Allahut nuk arrihet ndryshe, veçse duke ju bindur Atij. Allahu i Madhëruar, gjynahet kurrësesi nuk i ka bërë shkaqe për arritjen e ndonjë të mire. E sikur ta dinte imorali se çfarë fshihet pas ndershmërisë, prej kënaqësisë, lumturisë, rehatisë shpirtërore dhe jetesës së mirë, do ta kuptonte se kënaqësia të cilën e ka humbur, është shumë herë më e madhe se ajo me të cilën e shkëmbeu atë.

5. Kurvëria shkakton skamje dhe varfëri.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë: "Prej veçorive të imoralitetit, është edhe fakti se ai shkakton skamje dhe varfëri. Në trashëgiminë fetare përmendet se Allahu i Madhëruar ka thënë: "Vërtet, Allahu i shkatërron zullumqarët dhe i varfëron imoralët."



vijon....

[Kosova19]

6. Kurvëria shkakton largimin e njerëzve, dhe bën që ata (që bëjnë zina) të shihen me neveritje nga të tjerët

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë:"Kurvëria bëhet shkak që personi të humbasë nderin dhe respektin në mesin e njerëzve. Ajo e ul pozitën e njeriut tek Allahu i Madhëruar dhe e ul vlerën e tij në sy të njerëzve… Si pasojë e kurvërisë është edhe humbja e autoritetit. Laviri nuk gëzon autoritet në zemrat e familjarëve të vet, të afërmve dhe njerëzve në përgjithësi. Ai është gjëja më e neveritshme në sytë e tyre. Në të kundërt, i moralshmi gëzon autoritet dhe posedon pozitë të lartë në mesin e njerëzve…Pasojë e kurvërisë është edhe fakti se njerëzit e shohin lavirin me syrin e mosbesimit dhe tradhtisë. Atij askush nuk i zë besë për familjen dhe fëmijën e tij.

7. Kurvëria lë gjurmët e prishjes në fytyrën e vepruesit të saj.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në lidhje me këtë ka thënë:"Prej shenjave të imoralitetit është nxirja e fytyrës dhe errësira e saj. Në fytyrën e lavirit mbizotëron brenga dhe trishtimi, gjë kjo e cila vërehet nga njerëzit... Në krah të kundërt, i moralshmi, në fytyrën e tij ka dritë dhe ëmbëlsi, në zemrën e tij ka rehati dhe qetësi. Nëse dikush ulet apo bisedon me të, shumë shpejt miqësohet dhe ndjen simpati ndaj tij. Ndërsa laviri, në fytyren e tij vërehet trishtimi. Nëse dikush ulet apo bisedon me të, zmbrapset dhe ndjen neveritje ndaj tij.

8. Kurvëria shkakton erë të rëndë dhe të neveritshme.
Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: "Gjithashtu pasojë e kurvërisë është edhe era e keqe që del nga goja dhe trupi i lavirit. Këtë erë e dallon çdo njeri me zemër të shëndoshë. Sikur të mos ishte pjesmarrja e njerëzve në këtë erë, do të përhapej dhe do të lëshonte britmë, duke treguar mbartësin e saj.

9. Kurvëria bëhet shkak që njeriu të meritojë ndëshkimin në jetën e varrit dhe në ditën e Kijametit.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë: "Rruga e kurvërisë është rruga më e keqe, dhe vendqëndrimi i lavirëve në ferr (xhehenem) është vendqëndrimi më i keq. Vendi i shpirtrave të tyre në barzakh është furra e ndezur fortë (tennuri). Poshtë tyre ata i godet flaka e zjarrit. Sa herë i kap flaka ata rënkojnë dhe përpiqen të largohen për t'u shpëtuar flakëve, e pastaj sërish kthehen në vendin e tyre. Ata vazhdojne të jenë në këtë gjendje deri në ditën e Kijametit, ashtu siç i ka parë në ëndërr i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), e s'ka dyshim se ëndërrat e profetëve janë pjesë e shpalljes."
Këto janë çfarë vuri në dukje Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) prej urtësive të rralla dhe fshehtësive të imta legjistlative, në sqarim të urtësisë së moslejueshmërisë së imoralitetit. Siç vërejtëm më sipër, të argumentuarit e tij ai e bazoi duke sqaruar dhe vënë në dukje dëmet dhe rreziqet e imoralitetit (kurvërisë), si dhe shkaqet negative të tij, të cilat janë shkatërruese të mirëqenies së mbarë njerëzimit, si në rang shoqëror ashtu edhe në atë individual. Në dorëshkrimet e Ibnul Kajim-it, lexuesit i bëhet e qartë urtësia legjislative e moslejueshmërisë së imoralitetit nga ana fetare. Autori (Allahu e mëshiroftë!) e shpalos temën në mënyre të atillë argumentuese, saqë rrallë e gjen atë të shpalosur nga të tjerë dijetarë të cilët e kanë prekur këtë temë. S'ka dyshim se kjo argumenton edhe një herë aftësitë e gjera dhe gjithëpërfshirëse të këtij dijetari, si dhe mendjemprehtësinë dhe përpjekjet e tij për t'u zhytur thellë në urtësitë legjislative të kësaj feje madhështore.
Përktheu: Edmon AJDINI
© all rights reserved

[1] (http://ril-al.com/islami/index.php?option=com_content&view=article&id=32:imoraliteti-dhe-demet-qe-shkakton-ai&catid=12:gruaja-a-familja&Itemid=6#_ftnref1) E transmeton Buhariu në "Sahihun" e tij me nr [3849].
Shkëputur nga libri "Ez Zina" me autor Ahmed en Nehari

[Kosova19]

Çfarë thotë Kurani dhe Bibla për mbulesën

Jetojmë në një kohë plot sfida, të cilat po na shoqërojnë ditë e natë deri në vdekje. Propaganda skajshmërisht antiislame dhe shumëdimensionale nuk ka të ndalur, sulmet ideologjike të shoqëruara aspak me mëshirë e ndërgjegje janë të gjitha të shigjetuara me plot urrejtje e armiqësi kundër Islamit, fesë së natyrshmërisë njerëzore dhe programit për të gjitha sferat e jetës e për mbarë kombet e globit, fesë të cilën e zgjodhi Zoti i Madhërishëm, Sundimtari absolut. Shumë herë shkak i këtyre sulmeve po bëhen vetë muslimanët, të cilët me sjelljet e tyre po paraqesin imazhe negative, me të cilat Islami nuk ka të bëjë fare. Kjo vjen si rezultat i largimit nga metodologjia që reflekton Islamin autentik.
Por sulmet ideologjike përmes librave, revistave, ligjëratave, debateve televizive dhe emisioneve dokumentare i hasim të drejtuara direkt kundër fondamenteve, parimeve dhe udhëzimeve islame dhe ky fenomen është një mesazh shumë i qartë që duhet të na nxisë për vigjilencë dinamike dhe dashuri maksimale në praktikimin e fesë islame për të formuar personalitetin e vërtetë islamik dhe kjo kërkon orientim shkencor e jo fanatizëm fraksionist e medhhebor. Këto sulme vullkanike vërshojnë edhe kundër veshjes që Islami parasheh për muslimanen. Kundërshtimet e tilla priten dhe do të vazhdojnë edhe në të ardhmen nga sekularistët dhe ideologjia feministe me të gjitha rrymat e saj[1] si dhe nga ideologjitë e tjera, të gjitha produkte të mendjes njerëzore.
Në këtë kohë, disa dijetarë e mendimtarë u sfiduan dhe u viktimizuan ideologjikisht nga këto kundërshtime satanike duke përhapur fetva skandaloze në lidhje me mbulesën islame, duke e tjetërsuar atë nga ajo që parasheh koncepti islam me qëllim që të paraqiten sa më modernë dhe bashkëkohorë; një mbulesë e cila ka nevojë për mbulesë dhe që shfaq bukurinë femërore duke korruptuar lehtë ndjenjat mashkullore dhe duke nxitur pasione djallëzore.[2] Ai që ka dëshmuar se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Tij duhet që personalitetin e tij ta formojë në pajtueshmëri me atë që kërkon kjo dëshmi, mbi të cilën ndërtohet e gjithë feja, e cila përfshin të gjitha sferat e jetës nga lindja deri në vdekje.
Krijuesi ynë kërkon nga njerëzimi që t’i përgjigjet këtij mesazhi hyjnor dhe të mos shprehë revoltë duke ia kthyer shpinën dritës kur’anore dhe udhëzimeve profetike dhe nën hijen e kësaj metodologjie qiellore[3]realizohet të larguarit nga të gjitha rrugët e burimit djallëzor. Kush e ngulit mu në kandil të zemrës dashurinë e shoqëruar me respekt dhe nënshtrim ndaj metodologjisë në fjalë, do të shfaqë Islamin burimor dhe gjithë atë që urdhëron kjo fe, do ta praktikojë atë me bindje dhe do të largohet me urrejtje nga çdo gjë që ndalon kjo fe. Prej urdhërimeve fetare është edhe hixhabi, mbulesa me të cilën obligohen muslimanet. Ato duhet ta zbatojnë duke mos hezituar dhe në momentet kur i dëgjojnë ajetet që flasin për mbulesën, ato duhet ta zbatojnë me dashuri dhe krenari.
Për të arritur deri te implementimi i tillë dhe realizimi i obligimit që kemi ndaj Kur’anit, duhet të realizojmë dy gjëra. Së pari, duhet ta kuptojmë Kur’anin dhe të meditojmë mbi ajetet e tij. Së dyti, të veprojmë me Kur’an. Kur urdhërohet diçka me të, ajo gjë duhet zbatuar, por nëse ndalohet ndonjë gjë, duhet të largohemi prej saj. Kur zbriti ajeti i mbulesës, Pejgamberi salallahu alejhi ve sel-lem ua tha sahabëve, Allahu qoftë i kënaqur me ta, dhe ata pastaj u kthyen te shtëpitë dhe ua thanë këtë ajet bijave, grave, nënave dhe motrave të tyre, të cilat u mbuluan. Allahu i Plotpushtetshëm thotë: “O Pejgamber! Thuaju grave dhe bijave të tua si dhe grave të besimtarëve që të lëshojnë mbulesën e tyre (të kokës) mbi gjithë trupin. Kjo do të ishte më e mirë që ato të mund të dallohen (se nuk janë rrugaçe) e të mos ngacmohen nga të tjerët. Allahu është Falës i madh dhe gjithnjë Mëshirëplotë.” [5]
Dhe në suren Nur thotë: “Thuaju besimtareve që të ulin shikimet e tyre (nga e ndaluara) dhe ta ruajnë nderin e tyre (nga marrëdhëniet e jashtëligjshme) dhe të mos i shfaqin stolitë e tyre, përveç atyre që janë të dukshme.[6] Le t’i mbulojnë kraharorët me mbulesat e tyre (të kokës) dhe të mos ua shfaqin stolitë e tyre...”[7] Mesazhet që ngërthejnë këto ajete janë:
- obligueshmëria për mbulimin e tërë trupit nga koka e deri në fund të këmbëve;
- mbulesa reflekton besimin, nderin, thjeshtësinë, sakrificën dhe mbrojtjen nga shikimet e liga;
- mbulesa nuk duhet të jetë e tejdukshme;
- nuk duhet të jetë e zbukuruar;
- të jetë e gjerë dhe jo e ngushtë dhe e hollë;
- të mos jetë e parfumuar;
- mos t’i përngjajë veshjes së meshkujve e as asaj të jobesimtarëve.

vijon...

[Kosova19]

BIBLA PRO MBULESËS

Nuk u takon besimtarëve dhe besimtareve që të veprojnë me librat e mëhershëm qiellore ngase ata kanë pësuar ndryshim nga origjinali prej faktorit njeri. E sa i përket ruajtjes së Kur’anit, atë e ka marrë përsipër Allahu deri në kataklizëm, pasi Krijuesi dhe Sundimtari i krijimit thotë: “Sigurisht, Ne e kemi zbritur Kuranin dhe, sigurisht, Ne do ta ruajmë atë.”[8]
Ne me këtë nëntitull kemi synim që njerëzve afetarë t’u sqarojmë se nuk është vetëm Islami që e bën obligim mbulesën, por edhe Bibla e urdhëron një gjë të tillë, ngase kur është fjala për mbulesën kritikat ngërthejnë në vetvete se mbulesa është prapambetje dhe diskriminim gjinor dhe këto akuza lëshohen si raketa vetëm në adresë të Islamit, duke e anashkaluar Biblën. Kjo bëhet edhe për një arsye tjetër, se ky obligim biblik është i injoruar nga pasueset e saj, me përjashtim të murgeshave.[9]

Ja çfarë lexojmë në Bibël në lidhje me mbulesën: “Çdo grua që lutet apo profetizon me krye të zbuluar, turpëron kryetarin[10] e vet: sepse është e njëjtë sikurse t’i kishte qethur flokët.[11] E po ndodhi që ndonjë grua nuk do ta mbulojë kryet, le të qethet;[12] por, në qoftë se është turp për grua ta qethë e ta rruajë kryet, atëherë le të mbulohet.”[13]
Këto citate janë skajshmërisht të qarta se Bibla e urdhëron femrën që të mbulohet sepse me këtë mbulesë dallohet nga prostitutat, duke qenë se mosmbulimi është turp dhe gjë e pamoralshme. Në të kundërt, gruaja e pambuluar duhet t’i ketë flokët e qethura ose të rruara. Në citatin tjetër, i cili e përforcon obligueshmërinë e mbulesës, lexojmë: “Prandaj gruaja duhet të mbajë një shami koke si shenjë varësie për hir të engjëjve.”[14]
Kjo mbulesë e mbron femrën nga shikimet e liga prej të cilave paralajmëron e qorton Bibla si dhe mbulesa i shpëton sytë e meshkujve që të mos mëkatojnë.
Bibla thotë: “Keni dëgjuar se qe thënë: “Mos e thyej kurorën!” E unë po ju them: Kushdo që me dëshirim e shikon një grua, në zemrën e vet e ka bërë fëlligështinë me të. Nëse syri yt i djathtë të çon në mëkat, nxirre e flake larg teje! Është më mirë për ty të humbasësh njërën nga gjymtyrët e tua, se i tërë trupi yt të hidhet në ferr.”[15]
Po ashtu Bibla e ndalon që femra t’i përngjajë mashkullit në veshje dhe anasjelltas, kur thotë: “Një grua nuk duhet të mbajë veshje meshkujsh, as një burrë veshje femrash. Zoti, Perëndia juaj, e urren atë që bën ashtu.”[16]
Kjo le të shërbejë si përkujtim edhe për femrat nazaretiane, që nëse marrin mësim dhe i zbatojnë këto këshilla biblike, mbasi edhe besojnë në të, do ta ndihmojnë moralin që sot në shoqërinë tonë është në dekadencë.
PËRFUNDIM

Mesazhi i Zotit që nga Pejgamberi Muhamed sal-lallahu alejhi ve sel-lem është vetëm Kurani dhe Sunneti, ligj që rregullon jetën individuale dhe shoqërore për gjithë popujt e rruzullit tokësor dhe nuk do të realizohet harmonia, siguria, lumturia dhe paqja në tokë nëse njerëzimi do t’ia kthejë shpinën sheriatit të Zotit. Kur njerëzimi revoltohet kundër Mbretit të gjithësisë duke u larguar e kundërshtuar urdhërimet, ndalesat dhe këshillat e Tij, nuk ka dyshim se do të shfaqen në fytyrën e tokës dhuna, luftërat, dënimet dhe shumë gjëra të tjera negative të pranishme sot.
Allahu i Madhëruar thotë: “Kushdo që i kthen shpinën Mesazhit Tim, do të ketë jetë të mjeruar dhe Ne, në Ditën e Kiametit, do ta ringjallim të verbër.”[ 17]
Pra, njerëzimi vetëm përmes Mesazhit të Zotit (Kuranit dhe Sunnetit) realizon sigurinë dhe lumturinë në këtë botë dhe në amshueshmëri.
Shkroi:
Adem AVDIU
Delirje&Edukim nr:11
Burimi: Albselefet.net

___________________________
[1] Si feminizmi liberal, socialist dhe radikal.
[2] Në lidhje me mbulesën fetare sipas sheriatit, lexoni librin “Mbulesa” nga dijetari eminent dhe fakihu i kohës sonë, Imam Albani, Allahu e mëshiroftë.
[3] Këtë metodologji e implementuan gjenerata e artë, sahabët, shokët e Pejgamberit sal-lallahu alejhi ve sel-lem, me rrugën e të cilëve Allahu ishte i kënaqur. Kjo mjafton për të gjitha gjeneratat e tjera që ta pasojnë rrugën e tyre, pra kur është vërtetuar me Kur’an dhe hadith se Allahu është i kënaqur me gjeneratën e parë të kombit musliman, atëherë kjo sinjalizon qartë se kënaqësia e Zotit të Madhëruar arrihet duke pasuar metodologjinë e sahabëve dhe jo rrugët të cilat kundërshtojnë rrugën e tyre me paudhësi si mosbesim, shpikje e mëkatime.
[4] Shiko “El Akidetu Ev-velen lev kanu Jalemun” 1/275 nga Ebu Islam Salih ibën Taha Abdulvahid. Botoi Mektebul Guraba, 1428h.
[5] Ahzab: 59.
[6] Ka për qëllim fytyrën dhe shuplakat e duarve deri te kyçet.
[7] Nur: 31.
[8] Hixhër: 9.
[9] Murgëria nuk ka qenë e legjitimuar, por e shpikën ata vetë. Allahu thotë: "...ndërsa murgërinë ata vetë e shpikën." Hadid: 27.
[10] Në Diodatin e Ri, përkthim 1991-94, qëndron “turpëron kryet e vet”. Po kështu gjendet edhe në gjuhën arabe texhlibul are ala re’siha. Botim i vitit 1995, Arabic Bible NVA Copyright 1988 IBS.
[11] Ndërsa në përkthimin e ECM 1993 qëndron: “Ajo sillet si të ishte prostitutë, me flokë të qethur.”
[12] Në përkthimin e ECM është e shënuar në kllapa “e le të përjashtohet”.
[13] Bibla, Besëlidhja e Re, Letra e parë drejtuar Korintianëve 11/5,6 . Përktheu dhe shtjelloi Dom Simon Filipaj, Ferizaj 1994.
[14] Bibla, Dhiata e Re, Letra e parë drejtuar bashkësisë së Korintit 11/10. Përkthimi i vitit 1993 ECM. Në këtë përkthim lexojmë komentin se engjëjt e pranishëm nuk durojnë mospërfillje. Ndërsa në përkthimin e Dom Simon Filipaj qëndron: “Prandaj, gruaja duhet ta mbartë mbi krye shenjën e varshmërisë, për shkak të engjëjve.” Dom Simoni shtjellon: “Në mbledhjet e bashkësisë, sipas një interpretimi çifut të Lgp 23,15 në mbledhje janë pranë edhe engjëjt, prandaj qëndrimi duhet të jetë me nderim dhe rregull.
[15] Bibla, Besëlidhja e Re, Ungjilli sipas Mateut me titull Mësimi mbi kurorëthyerjen 5/27, 28 dhe 29. Përkthimi nga Dom Simon Filipaj.
[16] Bibla, Dhiata e Vjetër, Libri i Besëlidhjes së Ripërtërirë 22/5. Përkthimi i vitit 1993 ECM.
[17] Sure Ta ha: 124.

[panta_rhei]

Po cfar mbulese bre mos na e lodh b*then pash familjen.
Nuk jane kah mbulohen ma n'midis arabie e turqie, e ti n'midis shqipeve ke gjet me na shit p*rdha bulesha bulesha.

A jini budall ju a cka keni?

[winona]

Po cfar mbulese bre mos na e lodh b*then pash familjen.
Nuk jane kah mbulohen ma n'midis arabie e turqie, e ti n'midis shqipeve ke gjet me na shit p*rdha bulesha bulesha.

A jini budall ju a cka keni?
Hahahahah sa m'bere me qesh hahhahh

[Besi:)]

Hahahahah sa m'bere me qesh hahhahh
A ke keq me injoru apo ke kesh qe e ka permend B..then
nese nuk je injorante ateher ruju po na zhyt Forumin...
Nime harrova how much ??

[Kosova19]

Po cfar mbulese bre mos na e lodh b*then pash familjen.
Nuk jane kah mbulohen ma n'midis arabie e turqie, e ti n'midis shqipeve ke gjet me na shit p*rdha bulesha bulesha.

A jini budall ju a cka keni?

O Magar, si mos te pëlqej kategoria "Mësime nga Kurani (http://www.dardania.de/vb/upload/forumdisplay.php?f=136)" mos u fut se këtu ka Mësime nga Kurani (http://www.dardania.de/vb/upload/forumdisplay.php?f=136).

[GURI SYLAJ]

I ( e ) nderuara(i) Kosova 19 !
Zoti t'a baft kabull perkushtimin dhe perpjekjen per te mesuar dicka e, ishalla ,per fyerjet dhe nenqmimin qe po i bene Bsimit Islam me mosdijen dhe fjalorin rrugaq, Zoti te fale!!

[Kosova19]

Shfrytëzimi i kohës dhe gjendja e kësaj bote

Kjo botë gjithmonë është në largim dhe çdo gjë në të është mësim. Dielli që lind herët në mëngjes e në mbrëmje fshihet dhe largohet të kujton njeriun që vjen në këtë jetë jeton dhe në fund shuhet. Hëna që fillimisht duket e re dhe e vogël, shtohet e plotësohet por në fund pakësohet duke u kthyer si një degë e tharë hurme. E njëjta ndjesi ndodh me muajt, njeriu sheh muajt qe do ti vijne duke thënë: Ky është muaji i dymbëdhjetë dhe për ramazanin kanë ngelur edhe tetë muaj sa larg janë ato!? Por pa e ndjerë ato kalojnë menjëherë sikur të ishin një orë e ditës.
Kështu ndodh me jetën e njeriut, i cili e sheh vdekjen shumë larg por papritur vëren se filli i shpresës këputet dhe cdo gjë ndërpritet.
Shpeshherë i mban të tjerët në tabut, i mbulon me dhe, pastaj mediton: Kur do vijë rradha ime? Kur do të përfundoj në këtë gjendje? Kur ja, vdekja sapo e ka vizituar dhe i duket sikur ka jetuar një paradite ose një mbrëmje. Këto fjalë i them të shtyjë veten dhe vëllezërit e mi në shfrytëzimin e kohës dhe të mos humbim asnjë cast pa e ditur se cfarë kemi fituar prej saj. Të pyesim veten a i jemi afruar Allahut me adhurime? Apo qëndrojmë në vendnumëro? Si do vejë puna jonë? Tu biem gjërave mbrapa para se të mbarojë koha, eh sa afër që është ahireti me dunjanë.
Ebu Bkeri radiAllahu anhu gjithmonë recitonte vargje të një poezie që thoshte:
Në shtëpitë tona vdekja do na vijë, ajo është më afër se lidhësat e këpucëve.
O Zot na jep të mira në këtë botë dhe në botën tjetër si dhe na ruaj nga dënimi i zjarrit, lus Allahun për vete dhe për ju që jetët tona të mbyllen me të mira dhe të ardhmen tonë ta bëjë më të mirë se të shkuarën dhe të na ndihmojë në përmendjen, falenderimin dhe mirëadhurimin ndaj tij. Amin.

Muhamed bin Salih Uthejmin

“Lika el babil meftuh” (Takim për pyetje të hapura) 2/179.

Burimi: www.udhaebesimtareve.com (http://www.udhaebesimtareve.com)

[Kosova19]

Pasuesit e Sunnetit janë ashtu si ka thënë Shejhu i Islamit : "Pasuesit e sunetit janë më të diturit e të vërteteës dhe më të mëshirshmit me krijesat."

[Kosova19]

Rebelizmi ndaj Sunduesit është cilësi e novatorëve

Shejkh Uthejmin: Një prej parimeve për të cilin ka mospajtim në mes të Pasuesve të Sunnetit dhe Pasuesve të Bidatit është rebelimi kundër sundimtarëve. Harurijtë-Hauarixhët, u rebeluan kundër udhëheqësit mysliman. Ata e konsideruan atë jobesimtarë dhe luftuan kundër tij. Si rezultat i kësaj ja lejuan vetes që të derdhin gjakun e myslimanëve.


Ndërsa Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati, ata thonë se jemi të obliguar që ta dëgjojmë dhe t’i bindemi sunduesit edhe nëse ai bën mëkate të mëdha apo vepra imorale përderisa ato nuk janë mosbesim i qartë. Në këtë rast, luftojmë kundër tij me kusht që lufta të mos sjell sherr edhe më të madh.



Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka ndaluar rebelimin kundër sundimtarëve, përveç nëse plotësohen kushte të caktuara. Ai (sal Allahu alejhi ue selem) tha:
"Përveç në qoftë se ju shihni mosbesim të qartë dhe për to të keni argument nga Allahu (sheriati i Tij)."



Pra, ato janë katër kushte:



1 - "... Nëse ju shihni ... " d.m.th. me sytë tuaj, ose të keni dituri për mosbesimin e tyre, e jo vetëm të jetë mëkat prej mëkateve të mëdha. Pra p.sh., edhe nëse ju e shihni atë të bëj zina, të vjedh ose të vret dikë pa të drejtë, mirëpo pa i konsideruar këto vepra si të lejueshme. Në këtë rast, ai nuk është jobesimtarë. Ai është një mëkatarë i madh dhe neve nuk na lejohet të rebelohemi kundër tij.



2 - Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: "... mosbesim ... "



3 - "... të qartë ... " - d.m.th. mosbesim i qartë që nuk mund të jetë ndryshe. Nëse mund të kuptohet ose të interpretohet në një mënyrë tjetër, as nuk duhet ta konsiderojmë atë jobesimtarë, e as nuk duhet të rebelohemi kundër tij.



4 - "... për të cilin keni argument nga Allahu. " – D.m.th. Nuk është mosbesim vetëm nëse ne e kemi parë si të tillë, tek i cili arrijmë duke bërë krahasime apo me forma tjera. Por për të duhet pasur argumente të qarta nga Kur'ani dhe Sunneti. Këto janë katër kushtet.



Ekziston një kusht i pestë, i cili është i bazuar në argumente të tjera dhe i cili thotë:


vijon...

[Kosova19]

5 - Mundësia për ta rrëzuar këtë sundimtar jobesimtarë i cili ka dalë nga feja me mosbesim të qartë për të cilin kemi dëshmi nga Allahu. Ne duhet të kemi fuçinë e duhur për ta bërë këtë. Nëse ne nuk kemi këtë fuçi, e keqja që ne duam ta çrrënjosim do të bëhet edhe më e madhe sesa ajo që ishte më herët. Në vend të kësaj, ne duhet të përmirësojmë gjendjen aq sa mundemi. Kështu disa prej vëllezërve të cilët e donë fenë, kanë gabuar kur janë rebeluar kundër sunduesve të tyre. Allahu është i Urtë. Ai është që i jep disa sunduesve të padrejtë pushtet mbi tjerët. Mos mendoni se nëse disa sundues ushtrojnë padrejtësi apo agresion ndaj të tjerëve se, kjo ndodh vetëm për shkak se Allahu dëshiron kështu. Jo, kjo mund të jetë një urtësi.


Allahu ka thënë:


وكذلك نولي بعض الظالمين بعضا بما كانوا يكسبونِ

"Dhe kështu, Ne i bëjmë sundues disa mizorë mbi mizorët e tjerë për shkak të asaj që ata vepruan."6:129

Sunduesit nuk bëhen mizorë mbi popullin, përveçse për shkak të tyre: "Ashtu siç jeni ashtu edhe do të qeveriseni."


Disa njerëz që përpiqen të rebelohen kundër sundimtarëve të tyre, edhe nëse kjo bëhet me forcë, kjo është gabim. Para së gjithash, ne duhet të dimë se çfarë kanë bërë në të vërtetë sunduesit. Nuk duhet besuar vetëm në thashetheme. Ne kemi dëgjuar shumë thashetheme të rreme në lidhje me ata që janë në pushtet. E kur ne deshëm t’i vërtetojmë ato shpifje, realisht nuk kishin asnjë bazë.



Prandaj hadithi thotë:



"Përveç nëse ju shihni mosbesim të qartë ..."



Nëse ne me të vërtetë shohim këtë me sytë tanë, ose na bëhet e ditur nga burime të besueshme, ne duhet ta shtjellojmë përmes Kur´anit dhe Sunnetit për ta parë nëse është mosbesim apo mëkat. Nëse ne mendojmë se është mosbesim, ne duhet të shikojmë nëse kemi argument për të nga Allahu. A është ky mosbesim i qartë që nuk mund të kuptohet ndryshe? Ajo mund të jetë pabesim, kur njëkohësisht ai që e vepron atë mund të justifikohet për shkak të keqkuptimit. Pra ajo duhet të jetë e qartë e cila nuk mund të keqinterpretohet. Përveç kësaj, ne duhet të kemi një dëshmi definitive dhe të qartë për të nga Allahu.


vijon...

[Kosova19]

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) vendosi këto kushte për rebelim kundër sunduesit, të cilat mund të gjykohen nga dikush se vështirë mund të ndodhin, vetëm për shkak se rebelimi sjell dëme më të dëmshme se ato ekzistuese.


Ju i shihni frytet e rebelimeve. A janë njerëzit më të lumtur, para apo pas revoltave? Kurrë. Përkundrazi. Ne nuk kemi nevojë për të përmendur ndonjë shembull të veçantë për shkak se çështja është më se e qartë.

Ne i këshillojmë vëllezërit tanë myslimanë që të mos nxitohen në këto gjëra. Në qoftë se atyre ju vije në pushtet ndonjë zullumqarë, ata duhet që t’i luten Allahut që ta udhëzojë atë, dhe që Allahu t’i ruajë popullin nga dëmet e tij dhe të bëjnë durim.



Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:



"Nëse dikush nga ju sheh ndonjë gjë të urryer tek sunduesi i tyre, ai duhet të durojë. Ai i cili braktis xhematin vetëm sa pëllëmba dorës dhe vdes, ai ka vdekur në xhahilijet."



Duhet të durojmë dhe të këshillojmë. Kjo është edhe një nga gjërat me të rëndësishme për të cilën na pyeti vëllai, për të cilën Pasuesit e Bidatit dallojnë nga Pasuesit e Sunnetit dhe Xhematit. Ju e shihni se si ata rebelohen kundër sundimtarëve dhe se pasojat bëhen akoma më të këqija.
Çfarë është ajo që përçau umetin, kur ata u rebeluan kundër Uthmanit (radija Allahu anh) përveç kësaj?!

E lusim Allahun që të të na udhëzoj neve dhe juve.

Përktheu: Usame Morina
Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (45 B)

[Murgesha]

Përshëndetje Kosova19.

Jo çdo kopje e sjellë prej jush në këtë forum e meriton të trajtohet si temë në vete.

Bashkova 11 temt tuaja, lutesh tash e tutje të postosh të gjitha kopjet tuaja në këtë temë.
Nëse ke ndonjë titull tjetër që i shkon për shtati kopjeve tuaja lutesh të na e thuash dhe e ndryshojmë titullin e temës!


Murgesha!

[Kosova19]

Ibn Kajimi (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:" Nëse do të përfitosh nga Kur’ani. – Përqëndroje zemrën tënde gjatë leximit dhe këndimit të Kur’anit.- Dëgjoje me vëmendje.- Le të jenë prezente gjymtyrët tuaja dhe llogariteni veten se ai I cili po ju fletë është Allahu i Madhëruar, ju drejtohet me këto fjalë nëpërmjetë gjuhës së të dërguarit të Tij." Thotë Allahu i Madhëruar:" Në të gjitha këto, për atë që ka mendje të shëndoshë dhe që i ka vënë veshin me vëmendje, ka argument.”

http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/s320x320/388140_299426236746593_176437595712125_961261_1116 896075_n.jpg

[Kosova19]

Shejkh Abdu Rrahman Nasir es-Saadi (Allahu e Mëshiroftë) në librin "Pema e Besimit" faqe 47 thotë:" Në qoftë se dëshiron ta dish besimin dhe fenë e një njeriu, shiko se a'i ruan amanetet që i janë lënë atij, a i kryn detyrimet, marrëveshjet dhe premtimet ndaj Zotit dhe njerëzve. Nëse po, atëherë ai është fetar dhe besimtar i mirë. E nëso jo, atëhere feja dhe besimi i tij është i mangët, varësisht se sa ka mangësi në cështjet për të cilat bëhet fjalë "

[Kosova19]

Ka thënë Abdullah ibn Mes'udi (Allahu qoftë i Kënaqur me të):" Nëse e shihni vëllain tuaj në ndonjë mëkat, mos u bëni ndihmësa të shejtanit kundër tij, duke thënë: O Zot dënoje, o Zot mallkoje! Por, kërkoni për të falje tek Allahu."

[Kosova19]

U çudita me atë person që e njeh vdekjen dhe vazhdon të qeshë; u çudita me atë që e diti se dynjaja do të zhduket dhe përsëri e kërkon atë (dynjanë); u çudita me atë që e njohi se çështjet janë sipas përcaktimeve dhe ai mërzitet për gjërat e kaluara; u çudita me atë që e njohi llogarinë dhe vazhdon të grumbullojë pasuri; u çudita me atë që e njohi zjarrin dhe ai bën mëkate; habitem me atë që njeh Allahun me një njohje të sigurtë, dhe përkujton dikë tjetër përveç Tij; habitem me atë që njeh xhennetin me një njohje të sigurtë dhe rehatohet me dynjanë; habitem me atë që njeh shejtanin si armik dhe përsëri e ndjek (pason atë)."

Uthmani (All-llahu qoftë i kënaqur me të).

[Kosova19]

Imam Albani ka thënë:" Ju këshilloj për dije të dobishme dhe punë të mira. Dija e dobishme është dija e Librit dhe Sunnetit ashtu siç e kanë kuptuar të parët e këtij umeti, ndërsa puna e mirë është ajo që bëhet për hir të Allahut dhe është në përputhje me Sunnetin"

[Kosova19]

Imam Abdulaziz bin Baz ka thënë:"Kjo kohë është koha për butësi, për durim dhe urtësi dhe nuk është koha për ashpërsi. Shumica e njerëzve ndodhen në injorancë, në pakujdesi dhe i japin përparësi dynjasë, prandaj duhet patjetër durim dhe butësi në mënyrë që njerëzve t'u arrijë thirrja, t'u kumtohet dhe ta mësojnë. Lusim Allahun që t'i udhëzojë të gjithë!"

[Kosova19]

Abdullah Ibn Mes'udi (Allahu qoftë i kënaqur me të) ka thënë:" Nuk kam ndjerë keqardhje për asgjë përveç se për ditën në të cilën shpërblimi im është pakësuar, dhe veprat e mia nuk janë shtuar.

[Kosova19]

Shejkhul Islami Ibn Tejmije ke thënë:" Në këtë botë, njeriu e zbulon se të kujtosh Allahun, ta lavdërosh Atë dhe ta adhurosh Atë, është një kënaqësi që nuk krahasohet me asgjë tjetër." Minhaxh es-Sunneh (5/389)

[Kosova19]

Ibn Tejmije (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:" Thuhet se asnjë trup nuk është i mbrojtur prej xhelozisë. Njeriu bujar atë ndjenjë e fsheh, ndërsa njeriu i prishur e manifeston atë."

[Kosova19]

Uthmani Ibn Afani (Allahu qoft i kënaqur me të) ka thënë:" Më janë bërë të dashura nga dynjaja tre gjëra: ngopja e njeriut të uritur, veshja e njeriut të zhveshur, dhe leximi i Kur'anit."

[Kosova19]

Sufjan Ibn Ujejneh (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:" Kush sillet midis njerëzve me një formë, e Allahu prej tij di diçka tjetër të kundërt, ka për ta shëmtuar Zoti atë person."

[Kosova19]

Eshtë pyetur Abdullah Ibn Mesudi (Allahu qoft i kënaqur me të):" Kush janë të vdekurit e gjallë?- Ai u përgjigjë.- Ata që se kuptojnë të drejtën siç është dhe se dënojnë të keqen."

[Kosova19]

Ibn Kajimi (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:
Nëse njerëzit kënaqen me këtë botë, kënaqu ti me Zotin.
Nëse njerëzit gëzohen me dynjanë, gëzohu ti me Zotin.
Nëse miqësohen njerëzit me të mirat e kësaj bote, miqësohu ti me Zotin.
Nëse njerëzit shkojnë te mbretërit dhe paria e vendit, duke u nënshtruar ndaj tyre për tu kërkuar të mira materiale, nënshtrohu ti ndaj Allahut!"

[Kosova19]

Ibn Kajim El Xheuzije: "Dituria nuk matet me shume transmetime, por dituria e vertet eshte ajo qe shkakton frike dhe perulje."

[Kosova19]

Ali Ibn Ebi Talib (Allahu qoft i kënaqur me të) ka thënë:" Kjo botë po shkon dhe bota tjetër po vjen. Gjithësecila prej dy botëve ka bijtë e saj. Jini prej bijve të botës tjetër dhe jo prej bijve të kësaj bote, sepse sot ka punë e jo llogari dhe nesër ka llogari e jo punë."

[Kosova19]

Fudajl Ibn Ijadi (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:" Kam hasur në njerëz që kanë pasur turp prej Allahut në errësirën e natës për shkak të gjumit të gjatë."

[Kosova19]

Ibn Kajimi (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:" Besmitari i cili është i sinqertë ndaj Allahut është prej më të mirëve në jetë, dhe më me fat, dhe me gjoks më të lirë (hapur), dhe me zemër më të gëzuar, kjo është xhenneti i shpejtuar par xhennetit të vonuar (ahiretit)."

[Kosova19]

Këshilla e Imam Malikut ndaj vëllait të tij, Imam Shafiut (Allahu i Mëshiroftë):" Po shoh që Allahu ka hedhur dritë mbi ty, kështu që mos e fik atë me errësirën e mëkatit!"

[Kosova19]

Ebu Darda (Allahu qoftë i kënaqur me të) ka thënë:" Çdo njeri ka një papërsosuri të dijes dhe urtësis, nëse pasuria e tij rritet, ai gëzohet shumë edhe pse dita dhe nata po punojnë për të shkatërruar jetëgjatësinë e tij. Pra çfarë vlere ka pasuria që rritet ndërkohë jetëgjatësia ulet?"

[Kosova19]

Ka thënë Jahja ibn Muadhi (Allahu e Mëshiroftë):" Kërkimi i së mirës është e vështirë, ndërsa lënia e së keqes është më e vështir sepse çdo të mirë nuk ke nevojë ta marrësh, kurse çdo të keqe duhet ta lësh."

[Kosova19]

Fudajl Ibn Ijadi (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:" Ka vetëm dy lloje dijetarësh, dijetar të Dynjas dhe Ahiretit. Dijetari i dynjasë e ka dijen e hapur dhe të shpërndarë, ndërsa dijetari i Ahiretit e ka dijen të mbuluar. Shkoni pas dijetarit të Ahiretit dhe kini kujdes nga dijetari i Dynjasë! Mos lejoni që ai t'ju pengojë me dehjen e tij!"

[Kosova19]

Ibn Mubarek thotë: Sufjan e th-Theuri më ka thënë:" Nuk kërkohet kënaqësia e Allahut me gjë më të mirë se sa kërkimi i dijes. E në asnjë kohë gjëndja e kërkimit të dijes nuk ka qënë më e mirë sesa sot ."

[Kosova19]

Shejkhul Islami Ibn Tejmije (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:" Robi përherë është marrës i një shpërblimi nga Allahu, e në këtë rast ai ka nevoj për mirënjohje, apo ai është autor i ndonjë mëkati, e në këtë rast ai ka nevoj të pendohet. Kështu që ai gjithmonë është në lëvizje nga njëri shpërblim në tjetrin dhe gjithmonë ka nevoj të pendohet." Mexhul Fetaua (10/88)

[Kosova19]

Ibn Kajimi (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:" Mëkatet janë sikurse plagët, ndërsa plaga ndonjëherë mund të jetë vdekjeprurëse."

[Kosova19]

Këshilla e Ibn Tejmijes ndaj nxënësit të tij Ibn Kajimit.

Ibn Kajimi thotë:" Derisa vazhdoja të ngrija dhe ti parashtroja dyshim pas dyshimi shejkhul Islamit, Allahu qoftë i kënaqur me të, në një rastë më tha:" Mos e bëj zemrën tënde ndaj dyshimeve dhe mendimeve të padrejta si sfungjeri, që thith të gjitha gjërat që i kalojnë dhe pikon vetëm atë që thith. Por bëje zemrën tënde si xhami i ngurtë, i kalojnë dyshimet vetëm sipërfaqësishtë dhe nuk zënë vend në zemër, i sheh shumë kthjellët dhe i refuzon (nuk i thith) me ngurtësinë që ka. Nëse nuk vepron kështu dhe e bën zemrën që të absorbojë çdo dyshim që të kalon, atëherë ajo bëhet vendqëndrim dhe qëndër e dyshimeve." Ibn Kajimi thotë:" Në largimin e dyshimeve nuk mbaj mend se kam përfituar nga diçka tjetër më shumë se nga kjo keshillë."

[GURI SYLAJ]

Mire mjes!!


" Ibn tal-tal Besuini" KA THENE:

"Me qorrin rruge merr por kurr mos e hap biseden per TERR ! "

"Nese don me u ngatrru me te paditurin ,thuaj -NUK DIN !!"

[Kosova19]

Umer Ibn Abdul-Azijz ka thënë: “Kushdo që nuk e konsideron fjalën si pjesë të punës së tij do të bëjë gjynahe tej mase; dhe kushdo që punon pa dije do të bëjë më shumë keq sesa mirë.”

[Kosova19]

Ka thënë Ali Ibn Ebi Talib (radiall-llahu anhu):

Vëllai jot është ai i cili nëse ndonjëherë të shkakton ndonjë dëm, atëherë ai nuk ndalet së paturi mëshirë ndaj teje. Nuk është vëllai jot ai i cili, nëse të vështirësohen çështjet, ai fillon të të shajë e të të ofendojë.

El-Bidaje Uen Nihaje: 7/128

[Kosova19]

Ibnul‐Kajjimi ka thënë: ʺTurpi është shkalla më e lartë e moralit, më e vlefshmja prej tyre dhe që më së shumti sjell dobi. Ai është veçori që e dallon njeriun nga shtazët. Kush nuk ka turp, tek ai nuk gjendet ndonjë veçori e njeriut përveç mishit dhe gjakut, ngase ky njeri, vetëm me këtë pamje të jashtme të njerëzimit, është i humbur dhe i zhveshur nga koka e mirësive dhe e moralitʺ.

[Kosova19]

Bilal ibn Se’id ka thënë: "Mos shiko në vogëlsinë e gjynahut, por shiko në madhështinë e atij që po kundërshtohet [Allahut]."

[valiii]

Bilal ibn Se’id ka thënë: "Mos shiko në vogëlsinë e gjynahut, por shiko në madhështinë e atij që po kundërshtohet [Allahut]."


Keto jane fjale te mdha dhe te arta... Te jetohet me kete parim padyshim se je prej triumfuesve.

[Kosova19]

Abdullah Ibn Mes’udi, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: “Jeni në një kohë në të cilën ka shumë dijetarë kurse ata që flasin janë të pakët. Pas jush do të vijë një kohë në të cilën dijetarët do të jenë të pakët kurse ata që flasin do të jenë të shumtë.”

[Kosova19]

Se’id Ibn el-Musejjib – Allahu e mëshiroftë ka thënë: “Personi vazhdon të jetë i ditur për sa kohë vazhdon të kërkojë dituri. Por kur ai ndalon së kërkuari dituri dhe mendon se i mjafton ajo që ka mësuar, atëherë ai është në kulmin e injorancës së tij…”

[e-uritura]

Se’id Ibn el-Musejjib – Allahu e mëshiroftë ka thënë: “Personi vazhdon të jetë i ditur për sa kohë vazhdon të kërkojë dituri. Por kur ai ndalon së kërkuari dituri dhe mendon se i mjafton ajo që ka mësuar, atëherë ai është në kulmin e injorancës së tij…”


Bravo!
Mos posto më sot!

[Arb]

Se’id Ibn el-Musejjib – Allahu e mëshiroftë ka thënë: “Personi vazhdon të jetë i ditur për sa kohë vazhdon të kërkojë dituri. Por kur ai ndalon së kërkuari dituri dhe mendon se i mjafton ajo që ka mësuar, atëherë ai është në kulmin e injorancës së tij…”

Ky duhet te futet ne listen e postimit te vitit.

[Kosova19]

Ebu Idris el Haulanij ka thënë: "Një zemër e pastër në trup me rroba të pista është më mire se sa nje zemër e pistë në një trup me rroba të pastra."

[Kosova19]

Imam Shafiu ka thënë: "Më ndihmo me këshillën tënde të dhënë fshehurazi, dhe largohu këshillimit në publik. Padyshim dhënia e këshillës në mesin e njerëzve është një lloj qortimi demaskues, të cilin nuk do të doja ta dëgjoja. Nëse e injoron dëshirën time, mos u mërzit nëse nuk të bindem në këshillën tënde."

[Kosova19]

Imam Ahmed ka thënë: ''Asgjë nuk i vlen dijes, nëse qëllimi nuk është i pastër.''Thanë:''Si bëhet pastrimi i tij?'' Tha:''Duke synuar heqjen e injorancës nga vetja jote dhe nga të tjerët.''

[Artisti]

Ky duhet te futet ne listen e postimit te vitit.



I nderuari Arb, ai shkrim nuk mund të futet në si shkrim i vitit sepse nuk është shkrim i një anëtari nga Forumi Dardan.

Një anëtar me emrin Se’id Ibn el-Musejjib nuk ka FD-ja.

Edhe një gjë që me keqardhje më duhet të them, anëtari Kosova19 nuk është aspak origjinal, të gjitha shkrimet i ka të huazuara, kopje, me përjashtim kur po magaron!!!



.

[Kosova19]

I
... anëtari Kosova19 nuk është aspak origjinal, të gjitha shkrimet i ka të huazuara, kopje...

...kopjimi nuk është i ndaluar dhe gjdoher kur kam kopjuar e kam treguar adressën se ku e kam marrë.

[Kosova19]

Hilal ibn Hababi thotë: "E pyeta Seid ibn Xhubejrin: O Ebu Abdullah! Cila është shenja që tregon për shkatërrimin e njerëzve? - U përgjigj: - Kur vdesin dijetarët e tyre!”

[Kosova19]

Ibn Kajjim el-Xheuzijje ka thenë:" Si munde të shpëtosh me një besim të mangët, shpresë të tepruar, sëmundje pa mjekim e pa vizita, me epshe të ndezura, me një mendje të fjetur, i shkujdesur, i dehur në verberi, i zhytyr në pellgun e padijes, i pakënaqur me Zotin, i kënaqur me njerëzit, përmendja e njerëzve të jep forcë dhe ëmbëlsi, ndërsa përmendja e Allahut të burgos e të brengos. Zotit i perkushtohesh kaq pakë, ndërsa zemrën dhe bindjen e ke diku tjetër ?!

[Kosova19]

Jahja ibn Muadh thotë: "Nëse nuk i bën dobi muslimanit, atëherë mos e dëmto. Nëse nuk e gëzon, atëherë mos e mërzit. Nëse nuk e lavdëron, atëherë mos e shaj."

[Kosova19]

Ebul-Abbas Ahmed ibën Muhamed el-Ensari Allahu e mëshiroftë ka thënë: Ç’do këndë që e sheh se ka mendim të keq për njerëzit dhe kërkon në çdo mënyrë që t’ua qet në pah mangësit e tyre, dije se kjo është rrezulltat i mbrendësis së tij të prishur dhe mendimit të tij të ligë. Vërtetë muslimani kërkon arsyetime (për njerëz...it) ngase brendija e tij është e pastër, ndër, ndërsa hipokriti kërkon mangësi ngase brendija e tij është e prishur. Këto janë disa nga ndërhyrjet e shejtanit në zemër dhe njëherit është lajmërim për ato të cilat kan mbetur (pa u sulmuar nga ai). (Ez-Zevaxhir an iktirafil-Kebair 1/143).

[Kosova19]

Ekstremizmi siç është në teprim është edhe në lëshim

Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të Dërguarin tonë, Muhamedin sal-lAllahu alejhi ve sel-lem.

Janë të shumta fushatat kundër ekstremizmit në fe dhe janë me vend sepse ekstremizmi në fe është i ndaluar me Kur’an, Sunnet dhe konsensusin (ixhmain) e dijetarëve. Allahu i Lartësuar thotë: “O ithtarët e librit, mos teproni nëfenë tuaj dhe mos thoni tjetër gjë për Allahun,përveç asaj që është e vërtetë.” En-Nisa 171
Ndërsa në ajetin tjetër thotë: “Thuaju: O ithtarë të librit, mos e teproni në fenë tuaj jashtë së vërtetës.”El-Maide 77. I Dërguarii Allahut sal-lAllahu alejhi ve sellemka thënë: “Kujdes nga ekstremizmi sepse me të vërtetë ajo që i ka shkatërruar gjeneratat para jush është ekstremizmi.”

Ekstremizmi në fe është tejkalimi i kufijve në raport me atë që është e lejuar, nganjëherë edhe në adhurim, siç është rasti i tre personave: njëri tha se do të falet dhe nuk do të flejë, i dyti tha se do të agjërojë dhe nuk do të hajë, kurse i treti tha se nuk do të martohet kurrë.
Nganjëherë ekstremizmi është edhe në dispozita, kur një vepër që është e preferuar (e pëlqyer) e ngre dhe e bën vaxhib (obligim). Është ekstremizëm që tëgjykosh për mëkatin e madh, i cili ështënën kufrin dhe shirkun, duke e nxjerrëdikë nga feja. Nganjëherë ekstremizëmështë edhe në urdhrin për të mirë dhendalimin nga e keqja, siç është ekstremizmii mu’tezilive, të cilët kanë lejuarkryengritjen ndaj udhëheqësit duke e argumentuarse është urdhër për të mirëdhe ndalim nga e keqja apo ekstremizminë haram dhe hallall, kur lejon të ndaluarëndhe ndalon të lejuarën.Të gjitha llojet e ekstremizmit janë tëndaluara dhe mund të të nxjerrin nga feja dhe të të çojnë në humbje, siç u ka ndodhurgjeneratave para nesh. Askush nga neqë i ka dhënë Allahu dije në fenë e tij,mendjemprehtësi në dispozita dhe i vendosçështjet në vendin e tyre nuk dyshonnë të.
Mirëpo ekzistojnë njerëz që janë në të kundërtën e ekstremit të teprimit në fe ata bëjnë lëshime dhe tolerancë në fe. Nuk ka dyshim se feja jonë është fe e tolerancës, mirëkuptimit dhe mesatares, mirëpo duhet që kjo tolerancë të jetë në dispozitat e Allahut, duke i marrë lehtësimet sipas nevojës, pasi feja në çdo aspekt nuk ka rëndime dhe vështirësi. Allahu thotë: “Allahu nuk e obligon asnjë
njeri përtej mundësisë së tij.”El-Bekare 286 “...dhe nuk ju obligoi në fe me ndonjëvështirësi.” El-Haxh 78 Dhe: “Allahu nuk dëshiron t'ju sjellë ndonjë vështirësi.” El-Maide 6

Mirëpo ekstremizmi në tolerancë, dalja nga dispozitat e Allahut, nuk quhet tolerancë por vështirësi, anulim i dashurisë për hir të Allahut (elvela) dhe urrejtjes për hir të Allahut (el berae) në Islam. Barazimi mes muslimanit dhe jobesimtarit me anë të tolerancës apo anulimi i gjërave që e nxjerrin njeriun nga feja (nevakidul islam), barazimi mes feve, si për shembull barazimi mes Islamit, Judaizmit dhe Krishterimit dhe feve idhujtare janë shembuj që kanë të bëjnë me ekstremizmin në tolerancë dhe lëshime.

Ne duhet ta refuzojmë dhe urrejmë ashtu siç urrejmë ekstremizmin në teprim, pasi nganjëherë ekstremizmi në tolerancë dhe lëshim mund të jetë më i rrezikshëm se ekstremizmi i teprimit në fe sepse ekstremizmi në tolerancë dhe lëshime e bën fenë e mohuesit (qafirit) të barabartë me fenë e vërtetë dhe kjo është kufër, sipas të gjithë dijetarëve (ixhma), kurse ekstremizmin në teprim shumica e dijetarëve e shohin si humbje (dalal). Dijetarët kanë thënë se prej gjërave që e nxjerrin njeriun nga feja (nevakidul islam) është kur nuk e bën jobesimtarin (qafirin) jobesimtar apo kur dyshon në kufrin (mohimin) e tij. Ata që kanë rrëshqitur në këtë rrëshqitje të rrezikshme duhet të shikojnë çështjen e tyre dhe të kthehen tek e vërteta sepse kthimi tek e vërteta (hakk) është fisnikëri. Kthimi tek e vërteta është më i mirë se vazhdimi në të shtrembëtën (batil).
Allahu na e mundësoftë që të përfitojmë dituri të vlefshme dhe të veprojmë punë të mira dhe paqja e Allahut qoftë mbi të Dërguarin tonë, mbi familjen e tij dhe mbi shokët e tij!

Dr. Salih ibën Fevzan El FEVZAN


Nga revista: “Dëlirje&Edukim”

[Kosova19]

Gjykimi I pyetjes së magjistarëve dhe mashtruesve.


Pyetja: Në ca zona të Jemenit ekzistojnë ca njerëz të cilët quhen <zotërinjtë>. Këta veprojnë gjëra që bien në ndesh me fenë si për shembull: fall, magji, pretendojnë se mund të shërojnë njerëzit nga sëmundje të vështira dhe e argumentojnë këtë duke therur veten me thika apo duke prerë gjuhën dhe rikthimin e saj siç ishte pa pësuar asnjë dëm. Ka prej tyre që fallen dhe ka nga ta që nuk fallen. Kur luten për të sëmurët thonë: O Allah.. o filan, duke thërritur ndonjë nga gjyshërit e tyre. Më parë njerëzit I madhëronin ata dhe I konsideronin të <jashtëzakonshëm>, të afërmit e Allahut, bile I quanin njerëzit e Allahut, ndërsa tani njerëzit janë ndarë në dy grupe: një palë- të rinjtë dhe disa të shkolluar- I kundërshton ata ndërsa një palë vazhdojnë akoma siç kanë qenë më parë, kuptohet të vjetrit në moshë dhe të pashkolluarit. Kërkojmë nga hirësia juaj t na e sqaroni të vërtetën rreth kësaj.


Përgjigje: Ata të cilët u përmendën janë nga sufitë të cilët bëjnë vepra të urryera dhe të kota. Gjithashtu ata janë fallxhorë dhe parashikues të së ardhmes për të cilët Profeti ka thënë:''Kush shkon tek parashikuesi I të ardhmes dhe e pyet për ndonjë gjë nuk I pranohet atij namazi 40 ditë.'' Kjo sepse ata I adhurojnë xhindët dhe u shërbejnë atyre dhe mashtrimi që u bëjnë njerëzve nëpërmjet llojeve të ndryshme të magjisë për të cilën Allahu ka thënë në historinë e Musës dhe Firaunit:'' Musai u tha: hidhni çkeni për të hedhur. Kur ata I hodhën I magjepsën sytë e njerëzve dhe u futën tmerrin atyre dhe sollën magji të fortë marramendëse''. Araf 116

Nuk lejohet shkuarja tek ata njerëz dhe as të pyeturit e tyre sepse Profeti ka thënë:''Kush shkon tek fallxhori dhe I beson fjalëve të tij, e ka mohuar atë që I është zbritur Muhamedit''.

Sa I përket lutjes që ata I bëjnë dikujt tjetër veç Allahut, kërkimit të ndihmës nga dikush tjetër veç Allahut, pretendimit të tyre se baballarët dhe të parët e tyre kanë ndikim në lëvizjet e gjithësisë ose shërojnë të sëmurët ose u përgjigjen lutjeve që u bëhen megjithëse janë të vdekur, të gjitha këto janë kufr dhe mohim I Allahut, shirk I madh.

Është detyrë refuzimi I këtyre veprave dhe qortimi I veprusve të tyre, është detyrë mos shkuarja tek ata, most ë pyeten për asgjë, mos tu besohet fjalëve të tyre sepse në veprimet e tyre ka vepra të fallxhorëve, të parashikuesve të së ardhmes, të idhujtarëve të cilët adhurojnë diçka apo dikë tjetër veç Allahut, të atyre që I kërkojnë ndihmë dikujt tjetër veç Allahut qofshin ato xhindë apo të vdekur nga baballarët e tyre apo të tjerë tek të cilët pretendohet se janë eulija apo që bëjnë mrekullira, të gjitha këto janë nga veprat e fallit, të magjisë, të mashtrimit, të parashikimit, vepra të urryera në sheriatin e pastër. Kurse sa I përket disa veprimeve të urryera të tyre si për shembull: therja e vetes me thika apo prerja e gjuhës, etj këto I bëjnë për t'I mashtruar njerëzit. Këto veprime janë lloj nga llojet e magjisë, e cila ëshët e ndaluar në tekstet e Kuranit dhe Sunetit. Nuk I takon njeriut të llogjikshëm që të mashtrohet nga veprime të tilla sepse këto janë njësoj si ajo për të cilën Allahu na tregoi në lidhje me magjistarët e Faraonit: ''Atij(Musait) I dukej sikur shkopinjtë dhe litarët lëviznin (si gjarpërinj) për shkak të magjisë së tyre''( Taha 66).

Ata njerëz kanë bashkuar në veprimet e tyre mes shumë gjërave: magji, mashtrim, fall, shirk I madh, kërkim të ndihmës dikujt tjetër veç Allahut, pretendim të njohjes së të fshehtës, ndikim në lëvizjet e gjithësisë, të gjitha këto janë shirk I madh, kufr I qartë dhe mashtrim, që Allahu I ka ndaluar. Allahu thotë duke bërë të qartë se askush nuk mund ta dijë të fshehtën përveç Tij:''Thuaj: askush, në qiej dhe në tokë, nuk e di të fshehtën përveç Allahut''(Neml 65).

Çdokush që njeh persona të tillë e ka detyrë t'I qortojë ata, tua bëjë të qartë poshtërsinë e veprave të tyre të urryera dhe në rast se ndodhet në vende islame atëherë le t'I denoncojë tek organet përkatëse ashtuqë të marrin përsipër dënimin e tyre ashtu siç e meritojnë në sheriat që të ruhen dhe shpërtojnë muslimanët nga sherri dhe mashtrimi I tyre.


Allahu është që jep sukses.

Përktheu: Ebu Duxhanah
Medine 29 dhulhixheh 1426
29 Janar 2006

[Kosova19]

Abdullah bin Mesudi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) ka thënë:

“Besimtari i sheh gjynahet e tij, sikur të ishte ulur në rrëzën e ndonjë mali dhe frikësohet se mos i bie mbi krye, ndërsa i prishuri i sheh gjynahet e tij, si një mizë që i kaloi nëpër hundë.”

[Kosova19]

Terroristët e dëmtojnë më shumë Islamin se sa jomuslimanët.


Janë njerëz të cilët kryejnë veprime terroriste dhe thojnë se luftojnë në emër të All-llahut, në realitet, këta e kanë njollosur pasqyrën e Islamit më shumë se sa që bënë jomuslimanët. Dhe këto vepra, perëndimorëve dhe të tjerëve ju ka dhënë një pasqyrë të shtrembër rreth Islamit.

Cilat janë pasojat e këtyre akteve (sulmeve) ?

A i bën (me këto vepra) jomuslimanët që Islami të jetë më i pranueshëm (tek ata) ? Tani muslimanët frikësohen të mos etiketohen si terrorist, mirëpo, islami dhe muslimanët e vërtetë nuk kanë të bëjnë me këtë terrorizëm. Dhe as që duhet të jenë me këta autorë që i kryejnë këto akte.

Kur muslimanët morrën leje nga All-llahu që t`i luftojnë armiqtë e tyre, ata asnjëherë nuk u futën në shtëpitë e tyre. Lufta për hirë të All-llahut ka qenë nën flamurin e një prijësi i cili kishte aftësi dhe forcë për të luftuar kundër atyre që i sulmuan muslimanët. Mirëpo, këto akte terroriste i kanë shkaktuar më shumë dëm dhe shpifje Islamit.

Duhet të jemi të mençur dhe ta përmirësojmë taktikën tonë para se të dalim dhe t`i thërrasim njerëzit për ta pranuar mesazhin tonë, rezultatet do të ishin më të frytshme dhe atëher do të përfitonim më shumë pasues se sa armiq.



Autori:
Imam Muhammed Ibn Salih El-Uthejmin
(All-llahu e mëshiroftë)

Burimi:
Revista “Ed-Daueh”, Fq. 26, Nr. 20, Rabiu Thani 1424 / qershor 2003.

Përshtati:
Udhezimi dhe Drita.

[Kosova19]

Një shembull rreth durimit me të cilën u sprovua me vdekje Imam Ahmedi rahimehull-ah



Shembull për këtë kemi atë që ka ndodhur me imam Ahmedin rahimehull-ah, kur është sprovuar me sprovën e rëndë dhe të njohur. Atij iu kërkua që të thotë se Kur’ani është i krijuar dhe nuk është fjalë e Allahut. Imam Ahmedi e refuzoi dhe për këtë e torturuan dhe e dënuan, saqë e tërhiqnin zvarrë me mushkë nëpër tregje prijësin e Ehli Sunnetit, duke e rrahur me shkopinj deri sa alivanosej, por sa herë që vinte në vete thoshte: “ Kur’ani është fjalë e Allahut dhe nuk është i krijuar.”

Nuk ia lejoi vetës që ta shqiptonte fjalën e mosbesimit duke e urryer atë sepse njerëzit shihnin se çfarë thoshte imam Ahmedi. Sikur ai të thoshte se Kur’ani është i krijuar, atëherë të gjithë njerëzit do ta pasonin dhe do të prishej feja.

Mirëpo ai u flijua për këtë fe dhe bëri durim duke llogaritur me të shpërblim tek Allahu. Dhe fitorja në fund i takoi atij, elhamdulilah.

Vdiq kalifi i asaj kohe dhe pasardhësi i tij dhe erdhi një kalif i drejtë, me dëshirën e Allahut, i cili e nderoi imam Ahmedin shumë. Imami vdiq pasi Allahu ia bëri të mundshme që ta thoshte të vërtetën haptazi dhe njerëzit e thoshin bashkë me të, kurse armiqtë e tij që i flitnin kalifëve kundër tij (imam Ahmedit), u poshtëruan. Falënderimi i takon Allahut. Ky është argument se përfundimi është në favor të durimtarëve.

Suksesi është vetëm prej Allahut
______________________

Shkëputur nag libri “Komentar i Librit Rijadu Salihin” nga dijetari Muhamed ibën Salih El Uthejmin
Përktheu nga arabishtja: Bali Sadiku, Eshrefedin Ismajli, Fidan Xhelili, Fehmi Dalipi, Sabahudin Selimi, Unejs Murati, Xheladin Leka
Recensent: Bali Sadiku, Fidan Xhelili, Sabahudin Selimi, Xheladin Leka
Botimi i parë, Gjilan 2011

[Kosova19]

Fjalët e paharrueshme të Shejkh Mukbilit:

Për dijen:
“A ka gjë më të mirë sesa dija? Ajo është më e mirë se ari dhe paratë, më e mirë se një grua e bukur dhe e mrekullueshme dhe më e mirë sesa lukset mbretërore.”

“Do të kërkojmë dije insha`Allah derisa të vdesim.”

“O bijtë e mi, betohem në Allahun se sikur dija të derdhej në gotë, unë do ta kisha derdhur në të që ju ta merrnit, por ajo nuk arrihet përveç se duke u përballur me vështirësi, rraskapitje dhe këputjen e gjunjëve. Jahja Ibn Ebi Kethir i tha të birit të tij, ‘Abdullahut: Nuk arrihet dija me rehatinë e trupit.”

“Përpiquni sa më shumë që të jetë e mundur (në kërkimin e dijes) përpara se të ndaleni ose përpara se të dalë ndonjë pengesë midis jush dhe dijes, sepse vërtet pengesat dhe barrierat janë të shumta.”

“Prej shkaqeve që të ndihmojnë në kërkimin e dijes janë:
1- Frika ndaj Allahut, “O ju që besoni, nëse i frikësoheni Allahut, Ai do t’ju japë një shenjë dalluese (furkan)” që të bëni dallim midis të vërtetës dhe të pavërtetës, midis bidatit dhe Sunetit, midis dijes së dobishme dhe dijes së padobishme, etj. Allahu i Lartësuar thotë: “Dhe kijeni frikë Allahun dhe Ai do t’ju mësojë juve...”
2- T’i mbështetesh Allahut për rrizkun derisa kjo të mos largojë nga kërkimi i dijes.
3- Vendosmëria.
4- Shoqërimi me ata që janë të zellshëm dhe dobiprurës.
5- Qëndrimi larg telasheve.
6- Leximi i biografive të Selefëve.
7- Ruajtja e shëndetit që të ndihmon në mësimin përmendësh të Kur'anit.Kurse sëmundja ju bën që t’i harroni disa gjëra që i keni mësuar.”
“Ajo që ndihmon në mësimin përmendësh është ngrënia e gjërave të ëmbla të cilat çlirojnë nxehtësi, siç janë hurmat, stafidhet, temjani dhe pirja e xhenxhefilit dhe mjaltit. Dhe po të pish më shumë xhenxhefil (sesa normalja) kjo e dëmton gjakun dhe e hollon atë... Zuhriu dhe Muhamed bin Kasim el-Anberi nuk i hanin mollët

“Prej suneteve që këshillohen për fëmijën e porsalindur është ‘Akijka (prerja e kurbanit), pastaj zgjedhja e emrit dhe zgjedhja e mëndeshës (gjidhënësja)... dhe kini kujdes nga thithja e qumështit nga gruaja pa intelekt ose e marrë, sepse qumështi ndikon (tek fëmija).”


Për arrogancën dhe mendjemadhësinë:

“Personi arrogant dhe kryeneç është i urryer mes njerëzve edhe sikur ai t’u jepte atyre shporta me flori.”


Ai ka thënë gjithashtu: “Mendjemadhësia është një gjë që të largon nga mirësia. Allahu ka thënë: “Unë do t’i largoj nga Ajetet e Mia (Vargjet e Kur’anit) ata të cilët do të sillen me kryelartësi në tokë.” (A’raf, 146)

Dhe ai që ka mendjemadhësi është i urryer nga njerëzit edhe sikur të ketë ar në sasi të mëdha.”

© Selefi.org
Përgatiti: Alban Malaj
Fier më 17 Dhjetor 2008 / 18 Dhul-Hixheh 1429

[premium]

"Sikur njerezit te kishin dashur te jene te ditur aq sa duan te jene te pasur dhe te bukur, nuk do te kishte pasur mbi siperfaqen e tokes kaq shume injorante". - Jakup Hasipi (Allahu e meshirofte)

[Kosova19]

http://www.hdwallpapers.in/thumbs/green_nature_dual_monitor-t2.jpg


Ka thënë Shejkh Albani (Allahu e Mëshiroftë): “... Problemi i cili është burimi i të gjitha problemeve në këtë kohë - siç e kemi thënë edhe në shumë nga mexhliset tona - është se në këtë kohë ka një shthurje në edukim dhe në karakter. Nuk ka dyshim se askush nuk mund ta mohojë që në këto ditë ka një rizgjim në dije. Por në vend që këtij rizgjimi në dije t’i bashkangjitet edhe edukimi i vetvetes me sjellje të mira, po ndodh e kundërta e edukimit me sjellje që janë vërtetë të mira. Dhe shkak për këtë është fakti që shumë nga ata që merren me edukim dhe mësimdhënie nuk kanë sjelljet e Ulemave. Dhe në vend që të vishen me sjelljet e Ulemave, ata të cilët sapo kanë filluar të kërkojnë dije janë marrosur me atë pak dije që kanë marrë për një kohë fare të shkurtër.”

[Kosova19]

http://2.bp.blogspot.com/-PrCRlzrHqhQ/TkuuH2dRbLI/AAAAAAAAALo/KoQ-evrGiGA/s1600/desktop+wallpaper3.jpg


Ebu Ali el Fudajl bin Ijad (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: "Mos të të frikësojë rruga e drejtë për shkak të numrit të pakët të pasuesve të saj dhe mos u mashtro nga numri i madh i të shkatërruarëve!"

[Kosova19]

http://1.bp.blogspot.com/-erZPtmUn1WI/Tdj4ywy3mVI/AAAAAAAAABw/IwXDA1Bqf48/s320/nature_wallpaper7.jpg

Ibn Tejmije, rahimehullah, ka thënë: "Besimtari për besimtarin është sikur dy duart të cilat lajnë njëra tjetrën. E ndonjëherë fëlliqësira nuk hiqet vetëm se me ashpërsi, mirëpo ajo (ashpërsi) sjell pastërti dhe zbutje, që na shtyen ta lavdërojmë atë ashpërsi."

[Kosova19]

Bidatet të cilat bëhen në ditën e Ashures
Shkruar nga Imam es-Sujuti

Hafidh Xhalal-ud-Din es-Sujuti (vdiq. 911): Prej risive që kanë të bëjnë me Ditën e Ashures, janë veprimet e disa pasuesve të epsheve - ditën kur ata bëhen të etur, të pikëlluar, vajtojnë dhe veprime të tjera të ndaluara që nuk janë porositur as nga Allahu, as nga i Dërguari i Tij (sal Allahu alejhi ue selem), as nga Selefët, as nga familja e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) apo nga dikush tjetër.

Vrasja e Husejn bin Aliun (radija Allahu anhu) ishte një fatkeqësi që ka ndodhur në shekullin e parë hixhrij, e cila duhet pranuar sikurse çdo fatkeqësi tjetër, duke përkujtuar Allahun (sepse ne jemi të Allahut dhe tek Ai do të kthehemi), duke qenë të durueshëm dhe pa u ankuar, pa rënë në depresion dhe pa e torturuar veten për ngjarje të tilla.

Kjo risi, padyshim se është futur në fe nga Pasuesit e Bidateve. Këtë ngjarje (vrasjen e Husejnit), ata e ndërtuan me gënjeshtra dhe shpifje ndaj Sahabeve të pafajshëm, gjëra të cilat janë të urryera nga Allahu dhe i Dërguari i Tij.

Nuk është prej islamit mbajtja zi për ngjarje të ndryshme të cilat kanë ndodhur gjatë historisë. Dhe, veprimi i tillë më së shumti ngjason me kohën e injorancës. Për shkak të shpikjeve që i kanë bërë ne fe, ata humbasin agjërimin e kësaj dite madhështore.

Disa të tjerë, në lidhje me këtë dite, kanë shpikur risi të tjera. Lahen, ngjyrosin flokët dhe mjekrrën, vënë kuhl në sytë e tyre, urojnë njëri-tjetrin duke e festuar dhe gjëra të tjera. Argumenti i tyre, është një hadith i trilluar dhe i shpifur.

I veti veprim i preferuar në këtë ditë është "agjërimi i saj."

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: el-Emru bi-Ittiba uen-Nahi en el-Ibtida, faqe. 187-189
perlat-muslimane.com

[Kosova19]

Shpërblimi i agjërimit të Ditës së Ashures
Shkruar nga el-Mundhiri

Imam Abdul-Adhim bin Abdil-Kaui el-Mundhiri:

1 - Ebu Katade (radija Allahu anhu) ka treguar se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) është pyetur rreth agjërimit të Ditës së Ashures dhe ai tha:
"Ajo fshin mëkatet e të vitit të kaluar." Muslimi.

2 - Ibn Abbasi (radija Allahu anhu) transmeton se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) agjëronte Ditën e Ashures dhe urdhëroi sahabet që ta agjërojnë atë. Buhari dhe Muslimi.

3 – Ibn Abasi (radija Allahu anhu ) gjithashtu ka thënë: "Unë nuk di që i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) të ketë agjëruar ndonjë një ditë për të kërkuar mirësinë e saj përveç kësaj dite." Transmeton nga Muslimi.

4 – Ibn Abasi (radija Allahu anhu) gjithashtu ka thënë: "Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) nuk është dhënë pas mirësive të ndonjë dite të veçantë pas agjërimit të Ramazanit, përveç Ditës së Ashures." Transmetuar nga et-Taberani në "el-Avsat" me zinxhir të mirë.

5 - Ai (radija Allahu anhu) gjithashtu ka thënë se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: "Nuk ka asnjë ditë që është më e mirë se një ditë tjetër për ta agjëruar, përveç muajit të Ramazanit dhe Ditës së Ashures." Transmetuar nga et-Taberaniu në "el-Kebir" dhe el-Bejhaki.

6 - Ebu Seid El Hudri (radija Allahu anhu) na ka treguar se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: "Kushdo që agjëron Ditën e Arafatit, do t’i falen mëkatet e tij të vitit të kaluar po ashtu të vitit të ardhshëm. Kushdo që agjëron Ditën e Ashures, do t’i falen mëkatet për një vit." Transmeton et-Taberani me zinxhir të mirë.

7 - Ebu Hurejra (radija Allahu anhu) ka treguar se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: "Ai i cili furnizon shtëpinë dhe familjen e tij në Ditën e Ashures, Allahu do ta furnizojë për pjesën tjetër të vitit. " Transmeto Bejhekiu nga shumë transmetues prej sahabeve dhe shumë të tjerë prej tyre.

Ndërsa Bejhekiu ka thënë: "Edhe nëse këto zinxhirë janë të dobët, ato forcohen kur bashkohen njëri me tjetrin; Allahu e di më mirë."

Kontrolli: Usame Morina
Burimi: et-Targhib uet-Tarhib (2/115-116)
Dar Ihja et-Turath el-Arabi, 1388/1968

[Kosova19]

http://www.albselefet.com/images/smilies/bismilah.gif
Sjelljet kanë kufij
http://b.imagehost.org/0262/5805dkonawfs5c.gif
Libri: El-Fewa’id
Nga: Ibn el-Kajjim (rahimehullah)
Burimi: Mburoja.net



... Sjelljet kanë kufij. Kalimi i këtyre kufijve është zullum; mosarritja e tyre është mangësi dhe turpërim.

Hidhërimi ka kufij: kjo është të jesh trim ndërsa s’ke cilësi të këqija, dhe kjo është forma e përsosur e hidhërimit. Nëse e kalon këtë kufi, bëhesh zullumqar; nëse nuk e mbërrin atë, do të jesh qyqar dhe s’do të jesh në gjendje të ngrihesh mbi cilësitë e këqija.

Lakmia ka kufi: kjo është që të marrësh krejt çka ke nevojë nga kjo botë dhe atë që ajo të ofron. Mosarritja e këtij kufiri bëhet turpërim dhe shkapërderdhje, kurse kalimi i tij të bën që ta dëshirosh atë që s’duhet ta dëshirosh.

Zilia ka kufi: kjo është të garosh për përsosuri dhe të dallohesh në mënyrën që rivali yt s’do të jetë në gjendje të të kalojë. Kur e kalon këtë kufi, ti bën zullum në atë se dëshiron që gjërat e mira t’i merren atij që e ke zili dhe je i interesuar që ai të dëmtohet. Kur ky kufi nuk arrihet, ti bëhesh i ulët, me ambicie të liga, dhe ti e nënçmon vetveten. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) tha:”S’bën të kihet zili, përveç në dy raste: personit që i është dhënë pasuri nga Allahu dhe ai e harxhon atë për hir të së vërtetës, dhe personit që i është dhënë urtësi nga Allahu dhe ai e merr atë dhe ua mëson njerëzve”.
Pra, kjo është zilia e konkurrencës, ku ziliqari mundohet të jetë si ai të cilin e ka zili, pa dashur që atij t’i hiqen gjërat e mira që gjenden tek ai.

Dëshira seksuale ka kufi: kjo është të rehatosh zemrën dhe mendjen nga rraskapitja e adhurimit, të ruash moralin, dhe të shfrytëzosh përmbushjen e këtyre dëshirave për t’u ndihmuar në këtë. Kalimi i këtij kufiri të bën tepër epshor dhe të ngjashëm me kafshët; mosarritja e tij dhe mosshfrytëzimi i kësaj kohe për arritjen përsosurisë dhe vlerës bëhet dobësi, paaftësi dhe turpërim.

Pushimi ka kufi: kjo është që ta marrësh veten dhe të forcohesh për adhurim dhe përsosje të vetes tënde, dhe të ruash këtë në mënyrë që të mos dobësohesh apo lodhesh. Nëse ky kufi kalohet, kjo bëhet përtaci dhe humbje, dhe ti humb shumë gjëra që mund të të bëjnëdobi. Nëse ky kufi nuk arrihet, do ta dëmtosh dhe dobësosh energjinë tënde, dhe bile ajo mund të largohet nga ti, si një fermer që s‘është në gjendje të plugojë apo të mbledhë të korrat.

Bujaria ka një kufi mes dy ekstremeve: kurdo që tejkalohet ky kufi, bëhet shkapërderdhje dhe teprim; kur nuk e arrin këtë kufi, bëhesh i
kursyer dhe dorështrënguar.

Trimëria ka kufi: kur të kalosh këtë kufi, bëhesh kokëkrisur; kur nuk arrin këtë kufi, bëhesh frikacak. Ky kufi është që të dalësh në kohën e duhur dhe të përmbahesh në kohën e duhur, mu siç Mu’awijeh i tha Amr bin el-As:”Nuk di në je trim, apo frikacak! Ti avancon aq shumë, saqë them se je trimi më i madh, pastaj mbetesh mbrapa aq shumë, saqë them se je frikacaku më i madh!” Ai u përgjigj:”Unë jam trim, nëse më jepet shansi. Nëse s’ka shans, unë jam frikacak ...

Xhelozia mbrojtëse ka kufi: nëse e kalon këtë kufi, do të dyshosh dhe do të akuzosh të pafajshmin; nëse nuk e arrin këtë kufi, do të jesh i shkujdesur dhe i paburrë.

Përulësia ka kufi: kalimi i këtij kufiri çon në poshtërim dhe turpërim; nëse nuk e arrin këtë kufi, do të devijosh në arrogancë dhe krenari të rreme.

Nderi ka kufi: nëse e kalon këtë kufi, do të biesh në arrogancë dhe cilësi të dënueshme; nëse nuk e arrin këtë, do të devijosh në poshtërim dhe turpërim.


Parimi bazë në të gjitha këto është që të zgjedhësh shtegun mesatar mes teprimit dhe shkujdesjes. Në këtë bazohen të gjitha dobitë e kësaj bote dhe tjetrës. Në fakt, ti dhe s’mund t’i sjellësh dobi trupit ndryshe, sepse, kur disa aktivitetet tuajat nuk kryhen mesatarisht dhe ti e tepron a lë mangët, shëndeti dhe energjia e trupit nisin të bien në përputhje me këtë. Ngjashëm, aktivitetet natyrore si gjumi, të ndenjurit zgjuar, ngrënia, pirja, marrëdhëniet seksuale, luajtja, kalimi i kohës vetëm, kalimi i kohës me të tjerët etj., nëse këto bëhen mesatarisht, mes dy ekstremeve të dënueshme, kjo është drejtësi; nëse devijon drejt ndonjërës nga ekstremet, kjo është shenjë e mangësisë dhe do të çojë në mangësi tjera.


Njohja e kufijve të duhur është në llojet më të mira të dijes, sidomosnjohja e kufijve të asaj për të cilën urdhërohemi dhe asaj nga çka ndalohemi. Njerëzit më të ditur janë ata, që më së shumti dinë për këta kufij, në mënyrën që nuk vendosin në ta diçka që s’përket aty dhe nuk heqin prej tyre diçka që përket aty. Allahu i madhëruar thotë:”Beduinët janë më të këqijtë në mosbesim dhe hipokrizi, dhe pritshëm më të paditur rreth kufijve që Allahu i shpalli të Dërguarit të Tij ...” (et-Teubeh, 97)

Kështu, njerëzit më të drejtë janë ata, që arrijnë të njohin mënyrën e dijes dhe të veprimit të kufijve të ligjësuar në sjelljet dhe veprat e tyre, dhe Allahu është burim i suksesit ..

[GURI SYLAJ]

Shpërblimi i agjërimit të Ditës së Ashures
Shkruar nga el-Mundhiri

Imam Abdul-Adhim bin Abdil-Kaui el-Mundhiri:

1 - Ebu Katade (radija Allahu anhu) ka treguar se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) është pyetur rreth agjërimit të Ditës së Ashures dhe ai tha:
"Ajo fshin mëkatet e të vitit të kaluar." Muslimi.

2 - Ibn Abbasi (radija Allahu anhu) transmeton se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) agjëronte Ditën e Ashures dhe urdhëroi sahabet që ta agjërojnë atë. Buhari dhe Muslimi.

3 – Ibn Abasi (radija Allahu anhu ) gjithashtu ka thënë: "Unë nuk di që i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) të ketë agjëruar ndonjë një ditë për të kërkuar mirësinë e saj përveç kësaj dite." Transmeton nga Muslimi.

4 – Ibn Abasi (radija Allahu anhu) gjithashtu ka thënë: "Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) nuk është dhënë pas mirësive të ndonjë dite të veçantë pas agjërimit të Ramazanit, përveç Ditës së Ashures." Transmetuar nga et-Taberani në "el-Avsat" me zinxhir të mirë.

5 - Ai (radija Allahu anhu) gjithashtu ka thënë se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: "Nuk ka asnjë ditë që është më e mirë se një ditë tjetër për ta agjëruar, përveç muajit të Ramazanit dhe Ditës së Ashures." Transmetuar nga et-Taberaniu në "el-Kebir" dhe el-Bejhaki.

6 - Ebu Seid El Hudri (radija Allahu anhu) na ka treguar se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: "Kushdo që agjëron Ditën e Arafatit, do t’i falen mëkatet e tij të vitit të kaluar po ashtu të vitit të ardhshëm. Kushdo që agjëron Ditën e Ashures, do t’i falen mëkatet për një vit." Transmeton et-Taberani me zinxhir të mirë.

7 - Ebu Hurejra (radija Allahu anhu) ka treguar se i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: "Ai i cili furnizon shtëpinë dhe familjen e tij në Ditën e Ashures, Allahu do ta furnizojë për pjesën tjetër të vitit. " Transmeto Bejhekiu nga shumë transmetues prej sahabeve dhe shumë të tjerë prej tyre.

Ndërsa Bejhekiu ka thënë: "Edhe nëse këto zinxhirë janë të dobët, ato forcohen kur bashkohen njëri me tjetrin; Allahu e di më mirë."

Kontrolli: Usame Morina
Burimi: et-Targhib uet-Tarhib (2/115-116)
Dar Ihja et-Turath el-Arabi, 1388/1968




A din dikush me tregu cka shenon Dita e Hashureve dhe prej kure festohet kjo Dite!???

[premium]

A din dikush me tregu cka shenon Dita e Hashureve dhe prej kure festohet kjo Dite!???
10 ditë ki me hongër vetëm hashure , send tjetër jo :biggrin:

Bac çka t'gjeti ti me vet
mos vet se kallzon vet
ne lidhje me ligjeratën Islame keni njohuri , por problemi qendron se nuk pajtohesh me kët fe , je në dyshim në cilin fe të kapësh.

[GURI SYLAJ]

10 ditë ki me hongër vetëm hashure , send tjetër jo :biggrin:

Bac çka t'gjeti ti me vet
mos vet se kallzon vet
ne lidhje me ligjeratën Islame keni njohuri , por problemi qendron se nuk pajtohesh me kët fe , je në dyshim në cilin fe të kapësh.

Mire mjes me Bacin .
Baci kur nuk din bvete!?? Prandaj me mire eshte te pergjigjeni ....kuptohet kush din !!

[Makresh]

A din dikush me tregu cka shenon Dita e Hashureve dhe prej kure festohet kjo Dite!???


www.dardania.de/vb/upload/showpost.php?p=2161113&postcount=3

[Kosova19]

Mire mjes me Bacin .
Baci kur nuk din bvete!?? Prandaj me mire eshte te pergjigjeni ....kuptohet kush din !!

...shko vet , ne tema ku vetet!

[Kosova19]

Agjërimin i Ditës së Ashures
Shkruar nga Zejn-ud-Din bin Rexheb el-Hanbeli

Imam Zejn-ud-Din bin Rexheb el-Hanbeli (vdiq në vitin 795): Agjërimi i ditës së Ashures (d.m.th ditën e dhjetë të muajit Muharrem) nga Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) kaloi nëpër katër faza:


E para: Ai e kishte zakon të agjërojë atë ditë në Meke, por pa i urdhëruar njerëzit që të agjërojnë. Buhariu dhe Muslimi transmetojnë nga Aisha (radija Allahu anha) e cila ka thënë: “Ashura ishte ditë që Kurejshitët e kishin zakon ta agjëronin që nga periudha e injorancës. Këtë e bënte edhe Profeti (sal Allahu alejhi ue selem). Kur mbërriti në Medine, ai vazhdojë ta agjërojë atë, por i kishte urdhëruar edhe njerëzit që të agjërojnë. Ndërsa agjërimi i Ramazanit u bë obligim, ai filloi të agjëronte atë në vend të ditës së Ashures. Kushdo që dëshironte i lejohej të agjëronte e kush nuk dëshironte nuk agjëronte.” Buhari (2002) dhe Muslim (1126).


E dyta: Kur Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) mbërriti në Medine dhe pa se si çifutët e agjëronin dhe e respektonin ketë ditë, ai e agjëronte atë dhe i urdhëroi njerëzit për të njëjtën gjë. Agjërimi ishte aq i preferuar, saqë ata i shtynin edhe fëmijët të agjëronin.


Ibn Abbasi (radija Allahu anhu) ka thënë: "Kur i Dërguari i Allahut erdhi në Medine, i gjeti çifutët duke agjëruar 'Ditën e Ashures'. I Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) u tha atyre: "Çfarë është kjo ditë që ju po e agjëroni?" Ata thanë: "Kjo është një ditë e madhështore. Në këtë ditë Allahu shpëtoi Musain me popullin e tij dhe e fundosi Faraonin së bashku me popullin e tij. Musai (alejhi-selam) e agjëronte këtë ditë si shenjë falënderimi dhe ne tani e agjërojmë këtë ditë." Atëherë i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) tha: "Ne kemi më shumë të drejtë në Musain se sa ju dhe ne jemi më afër tij se sa ju.” Si rezultat i kësaj, i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) e agjëronte këtë ditë dhe i urdhëroi njerëzit që ta agjërojnë." Buhari (2004) dhe Muslimi (1130).


Dijetarët nuk janë të pajtuar se a ishte agjërimi i "Ditës së Ashures" i detyrueshëm apo i rekomanduar; e gjithë kjo para obligimit të Ramzanit. Ebu Hanife është i mendimit se agjërimi ishte i detyrueshëm në atë kohë. Ky është gjithashtu mendimi i Imam Ahmedit dhe i Ebu Bakr el-Athramit. Shafiu ka thënë se, të agjëruarit e ditës së Ashures ishte i preferuar dhe jo i detyrueshëm. Këtë mendim e kanë shumë nga kolegët tanë dhe të tjerët.

E treta: Pasi u obliguar agjërimi i Ramazanit, Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) nuk i urdhëronte më Sahabet që të agjëronin këtë ditë dhe nuk i jepte aq rëndësi si më parë, gjë e cila u përmend në hadithin e Aishes (radija Allahu anha) të cilin e theksuam më lartë.



E katërta: Në fund të jetës së tij, Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) vendosi që të mos e agjërojë Ditën e Ashures pa agjëruar një ditë me të për tu dalluar nga Ithtarët e Librit. Ibn Abbasi (radija Allahu anhu) ka thënë: "Kur i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) agjëronte Ditën e Ashures dhe urdhëroi shokët e tij për të bërë këtë, ata thanë: "O i Dërguari i Allahut, kjo ditë madhërohet nga çifutët dhe të krishterët." Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) tha: "Vitin e ardhshëm, nëse Allahu dëshiron ne do ta agjërojmë edhe ditën e nëntë." Por i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) vdiq para se të vjen kjo ditë. ' Muslimi (1134).

Prej atyre që mendojnë se duhet agjëruar ditën e nëntë dhe të dhjetë (të muajit Muharrem) është Shafiu, Ahmedi dhe Is'hak bin Rahoja; ndërsa Ebu Hanife ishte i mendimit se duhet agjëruar vetëm ditën e dhjetë.

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: Lata’if-ul-Ma´arif, faqe. 68-72

[GURI SYLAJ]

Te dyve ju falenderoj !!
Feste qe rrenjet i ka ne traditen e popujve te rajonit!!?
D.m.th, me Kerbelan lidhet vetem rastesisht!!?

[Kosova19]

A duhet të punojmë ne me dispozitat e librave të mëparshëm?

Themi se ne punojmë me atë që ka përmendur Allahu prej këtyre librave, nëse nuk kundërshtojnë ligjin e Allahut. Shembull për këtë është fjala e Allahut teala për Tevratin: "Ne u caktuam atyre në të (në Tevrat) kundërmasat ndëshkuese: njeriu (mbytet) për njeriun, syri për syrin, hunda për hundën, veshi për veshin, dhëmbi për dhëmbin, por edhe plagët kanë kundërmasë. E kush e falë atë (hakmarrjen), ajo është shpagim (nga mëkatet) për të. E kush nuk vendos sipas asaj që zbriti All-llahu, ata janë mizorë (të padrejtë)." (El-Maide: 45). Kjo është e shkruar në Tevrat dhe Allahu azze ve xhel-le na e ka transmetuar në Kur`an, mirëpo Allahu i Madhëruar e ka tregur këtë vetëm që të marrim mësim dhe të punojmë me të, siç thotë i Lartmadhëruari: "Në tregimet e atyre (të Dërguarve) ka këshilla për ata që janë me mend." (Jusuf: 111) Dhe "Këta janë ata të cilët Allahu i ka udhëzuar në rrugën e drejtë, andaj edhe ti (O Muhamed) ndiq rrugën e tyre." (El-En`am: 90)

Shkëputur nag libri “Komentar i Librit Rijadu Salihin” nga dijetari Muhamed ibën Salih El Uthejmin

[Makresh]

Te dyve ju falenderoj !!
Feste qe rrenjet i ka ne traditen e popujve te rajonit!!?
D.m.th, me Kerbelan lidhet vetem rastesisht!!?

S'ka perse,

Nuk mund ta cilesojm si fest, por me shume si dit perkujtimore ne adhurim te Zotit ne permes agjerimit.

Me Kerbelan, s'ka kurfar lidhje. Dervishet e lidhin me diten e vrasjes se Imam Hysejnit, duke i dhen keshtu, kuptim krejtesisht ndryshe kesaj dite.

[GURI SYLAJ]

S'ka perse,

Nuk mund ta cilesojm si fest, por me shume si dit perkujtimore ne adhurim te Zotit ne permes agjerimit.

Me Kerbelan, s'ka kurfar lidhje. Dervishet e lidhin me diten e vrasjes se Imam Hysejnit, duke i dhen keshtu, kuptim krejtesisht ndryshe kesaj dite.

Ani -Dite perkujtimore !!
Por keshtu e perkufizueme si Dite perkujtimore me shume po lidhet me humbjen se sa me shpetimin .Me shume me Kerbelane se sa me shpetimin e Judeve nga Faraoni!!
.... edhe ,Dervishet ,cka jan kta ,kush jan kta a nuk jan edhe kta musliman !???

[Kosova19]

Ani -Dite perkujtimore !!
Por keshtu e perkufizueme si Dite perkujtimore me shume po lidhet me humbjen se sa me shpetimin .Me shume me Kerbelane se sa me shpetimin e Judeve nga Faraoni!!
.... edhe ,Dervishet ,cka jan kta ,kush jan kta a nuk jan edhe kta musliman !???

...shko vet , ne tema ku vetet!

[GURI SYLAJ]

...shko vet , ne tema ku vetet!


Flm per keshillen !!
Por ,kur nuk dini ,atehere mos e fyeni Besimin Islam me muhalife e kopje prej autoreve te ndryshem ,mos futni perqarje e s´harje brenda per brenda Besimit Islam sepse ,pa u marr vesh ne mes vedi , je jo serioz ne debat me te tjeret!!
Nese nuk dini me u pergjegje ,cfar po tregoni cdo dite e me shume , shkoni e mesoni!!
UNE JU PERSHENDES DHE NUK DO TE JU SHQETESOJ ME -RRINI SHLIRE !!

[Kosova19]

http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/283537_152618821481009_100001986756597_322537_1045 154_n.jpg


El-Albani thote: "Eshte e vertet se ne jemi percares, sepse ne percajme te verteten nga e kota. "

[Kosova19]

Cili është gjykimi për ata që kanë vdekur duke iu lutur të vdekurve

Muhammed Nasiruddin el-Albani(Allahu e Mëshiroftë)

(Kaseta 95, El-Huda Uen-Nur)

Pyetje: Cili është gjykimi për ata të vdekur që kanë vdekur duke iu lutur të vdekurve, nëse besonin se këta të vdekur u sillnin dobi dhe u bëjn dëm, por ata nuk e njihnin të vërtetën e Teuhdit, por e kanë njohur atë përmes dijetarëve të tyre të humbur.

Përgjigje: Them se këta njerëz për aq kohë sa i kanë zbatuar shtyllat e Islamit, por kanë pasur injorancë dhe përgjegjës për këta kanë qenë ata dijetarë që i çonin në humbje, këta që vdiqën origjina për ata është se janë muslimanë dhe do të trajtohen si muslimanë, do të varrosen në varrezat e muslimanëve.
Për këtë arsye, nëse dikush kalon nga varret e tyre thotë:
“Selami qoftë mbi ju, o banorë të varreve nga muslimanët dhe besimtarët-pra kërkon mëshirë për ta, lutet për ta për mëshirë dhe falje…nëse ndonjëri prej këtyre të humburve nuk kanë pasur dikë që t’ua tërheq vërejtjen dhe t’i ndalojë nga ajo që bëjnë, atëherë ata janë të justifikuar tek Zoti tyre dhe nuk do të vlerësohet njëlloj si me atë që i janë paraqitur argmentet…në sahihun e Buhariut përcillet se kufri mund të falet prej dijes që ka Alalhu në lidhje me justifikimin që ka patur ky jobesimtar, Buhariu dhe Muslimi kanë përcjellë një hadith shume të çuditshëm, që tregon për mëshirën e gjërë të Allahut, ku profeti a.s. thotë: “Ishte një burrë para jush që kurrë nuk kishte vepruar një vepër të mirë….hadithi i burrit që porositë fëmijët.
Sipas bindjes sonë, Allahu i Lartësuar nuk i merr në përgjegjësi njerëzit derisa t’u paraqitet argumenti. Për këtë arsye, nëse ndonjëri nga këta të vdekur –ne nuk e dimë- e ka dëgjuar thirrjen e vërtetë nga filan hoxhe dhe pastaj nuk i ka dhënë rëndësi, sepse ai hoxhë është i humbur, atëherë vepra e tij merret në përgjegjësi dhe vendi i tij është xhehenemi. Por nëse nuk ka pasur askënd që ta ndalojë, ai është i justifikuar tek Allahu. Përderisa ne jemi të pafuqishëm për të dalluar mes atij që i ka mbërritur thirrja e saktë prej atij që nuk i ka mbërritur, atëhenë në gjykojmë për atë që duket dhe shfaqet, se ata janë muslimanë, përderisa ata faleshin dhe agjëronin. Nëse gjendemi në varrezat e muslimanëve ne lutemi për të, kërkojmë falje për të dhe i japim selam. Përsa i përket çëshjes së tij tek Allahu, kjo i përket vetëm Allahut.

imamalbani.wordpress.com

[Makresh]

Ani -Dite perkujtimore !!
Por keshtu e perkufizueme si Dite perkujtimore me shume po lidhet me humbjen se sa me shpetimin .Me shume me Kerbelane se sa me shpetimin e Judeve nga Faraoni!!
.... edhe ,Dervishet ,cka jan kta ,kush jan kta a nuk jan edhe kta musliman !???


Kjo dit eshte caktuar para "festes" se dervisheve.

"Logjike" : Imam Hysejni eshte vra, pas vdekjes se Muhamedit a.s., pra pas persosjes se fejes se Zotit.

Kurse vrasja e imam Hysejnit eshte nje koincidenc qe ka ndodhe ne diten e Ashurës, dhe festa e dervisheve dhe agjerimi i suniteve jan krejtesisht te ndryshme qe s'kan te bejn njera me tjetren.

Musliman eshte vetem ai i cili nuk i ben shirk Zotit.

[panta_rhei]

"Hashuret" jane thanksgivings (dite e falenderimeve) te arabeve, ndaj perendise qe ju ka fale bereqetin (buken) e motmotit.
Cdo popull ne bote, e ka nje dite te tille te caktuar falenderimesh (ndaj natyres, ndaj perendise etj, varesisht kultit te besimit).
Populli ilir e ka pase "Darken e Lames". Lama eshte arena ose fusha e kufizuar ku fshihej gruri.

[Kosova19]

...nuk jena të udhëruar me punua si arabet, por si thotë Kur`ani dhe Sunneti.

[Kosova19]

Reagimi i njerëzve për vrasjen e Husejnit

Grupi i parë mendon se Husejni u vra me të drejtë, sepse kishte bërë kryengritje ndaj udhëheqësit të asaj kohe dhe deshi të krijonte përçarje në mesin e muslimanëve. Ata argumentojnë fjalën e Profetit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), që thotë: Ai që vjen te ju në kohën që keni zgjedhur një udhëheqës dhe dëshiron të përçajë bashkimin tuaj, vriteni, kushdo qoftë ai.(Transmeton Muslimi, nr. 1852) Sipas tyre, Husejni kishte për qëllim përçarjen e muslimanëve dhe fjala e Profetit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) është e qartë: Vriteni, kushdo qoftë ai. Ky është mendimi i Nasibive, të cilët e urrejnë Husejnin (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!).

Grupi i dytë mendon se Husejni ishte imami që duhej t’i bindeshin dhe ishte obligim t’i dorëzohej pushteti.

Grupi i tretë është Ehli suneti dhe xhemati, të cilët thonë: Ai u vra padrejtësisht, edhe pse nuk ishte udhëheqës i muslimanëve. Vrasja e tij nuk ishte si kryengritës, por u vra padrejtësisht si dëshmor, ashtu siç ka thënë Profeti (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!): Haseni dhe Husejni janë zotërinjtë e djelmoshave të xhenetit. (Transmeton Tirmidhiu, nr. 3768) E themi këtë, sepse Husejni zgjodhi të kthehej ose të shkonte në Sham te Jezidi, por ata nuk e lejuan dhe kërkuan t’i robërohej Ubejdullah bin Zijadit.

Autor: Uthman ibën Muhamed El Hamijs
Përktheu: Fatjon Çorapi

[Kosova19]

Ibn Rexhep el Hambeli ka thënë: "Allahu e ka refuzuar pagabushmërin për ndonjë libër veç Librit të Tij. I drejtë është ai që i fal gabimet e pakta të personit përballë saktësisë së vazhdushme të tij."


http://data.whicdn.com/images/18162635/tumblr_lulvz4TuRb1qkz3nbo1_500_large.jpg

[Kosova19]

http://www.albselefet.com/images/smilies/bismilah.gif
Disa fjalë të dobishme nga Tefsiri i Sea’dit
Marrë nga Tefsiri i Abdurrahman ibën Nasir Es Seadit, f. 60
Përktheu: Jeton Bozhlani


Është caktim dhe urtësi e Allahut se ai që e braktisë një gjë të dobishme, përderisa ka mundësi të përfitoj dobi nga ajo, atëherë ai do të sprovohet me preokupimin me një gjë të dëmshme. Prandaj ai që e braktisë ibadetin ndaj Allahut do të sprovohet me ibadetin ndaj idhujve, ai që e braktisë dashurinë apo frikën dhe shpresën tek Allahu do të sprovohet me dashuri apo frikë dhe shpresë ndaj tjetërkujt pos Allahut, ai që nuk e shpenzon pasurinë e tij në rrugën e Allahut do të sprovohet me shpenzimin e pasurisë në rrugën e shejtanit, ai që nuk nështrohet dhe përulet ndaj Allahut do të sprovohet me përulje dhe nënshtrim ndaj krijesave, ndërsa ai që e braktisë të vërtetën do të sprovohet me të kotën.

[Kosova19]

http://www.albselefet.com/images/smilies/bismilah.gif
Dijetaret tek muslimanet jane shembulli me i mire


Shejhul islam Iben Tejmije rahimehullah, thote:

"...Përpara ardhjes së Pejgamberit (sal-lallahu alejhi ue sel-lem), dijetarët e çdo vendi ishin më të këqinjët ndër njerëz. Por kjo nuk është rasti me muslimanët, me të vërtetë dijetarët e tyre (muslimanëve) janë më të mirët në mes tyre. Ata janë pasardhës të Pejgamberit (sal-lallahu alejhi ue sel-lem) në lidhje me kombin e tij dhe ata janë që e ringjallën atë që ishte shkak të vdesin për sunnetin e tij (sal-lallahu alejhi ue sel-lem). Kjo është se me anë të tyre Kur'ani është ngritur dhe nëpërmjet tij, ata janë ngritur. Përmes tyre Kur’ani është artikuluar, dhe nëpërmjet tij (Kur’anit) ata janë artikuluar...."



Burimi: "Raf'-ul-Malâm 'an-il-A'immat-il-A'lâm” -Iben Tejmije

[Kosova19]

http://www.albselefet.com/images/smilies/bismilah.gif
Ndarja e dijetareve

Shejh Rabi Iben Hadi el-Medkhali(All-llahu e Ruajte) thote:

"...mes dijetarëve ka të atillë që janë tepër të butë (mutesahil), ka nga ata që janë të drejtë dhe të paanshëm dhe ka nga ata që janë mjaft të ashpër.

Këshu, nëse doni me çdo kusht atë që është i ashpër, ai nuk do t’u japë atë që dëshironi; dhe nëse doni me çdo kusht atë që është tepër i butë, ai nuk do t’u japë atë që dëshironi.

Prandaj llogaritini të gjithë dijetarët – Allahu ju bekoftë – në mënyrë që të përfitonin nga të gjithë ata... Allahu ju bekoftë."

_________________

Burimi: Shkëputur nga një lidhje telefonike me Shejkhun në datën 13 Janar 2001 në Lejster (Leicester) Britani dhe është inçizuar në kasetë.

[Kosova19]

Origjina e Shirkut


Prej asaj që është vendosur në Sheriat (ligjin e urdhëruar), është ajo se njerëzimi qe – në fillim – popull i vetëm në Teuhidin e vërtetë, pastaj Shirku (të drejtuarit e ndonjë forme të adhurimit, apo çfarëdoqoftë tjetër që është e drejtë ekskluzive e Allahut, tjetërkujt pos Allahut) gradualisht i kaploi ata. Bazë për këtë është thënia e Allahut – më të Bekuarit, më të Lartit:

“Njerëzimi ishte një Umet (popull), pastaj Allahu dërgoi pejgamberë që sollën përgëzime dhe paralajmërime.” (Bekare, 213)

Ibn Abas – radiallahu anhu – tha:

“Në mes Nuhut dhe Ademit qenë dhjetë gjenerata, të gjitha prej tyre qenë në Sheriat (ligj) të së vërtetës, pastaj ata u përçanë. Kështu që Allahu dërgoi pejgamber si prurës të lajmeve të mira dhe si paralajmërues” (1)

Ibn Urve el-Hanbeli (v. 837) tha:

“Kjo thënie i përgënjeshtron ata historianë nga Njerëzit e Librit, të cilët pohojnë se Kabili (Kaini) dhe të bijtë e tij qenë adhurues të zjarrit” (2)

Unë them: Kjo po ashtu është përgënjeshtrim ndaj disa filozofëve dhe ateistëve, të cilët pohojnë se baza (natyrore) e njeriut është Shirku, dhe se Teuhidi evuloi në njeriun! Ajeti që parapriu i bën këto pohime të rreme, dhe po ashtu edhe të dy hadithet që vijojnë:

Së pari: Thënia e tij (sallallahu alejhi ue selam), që ai transmetoi nga Zoti i Tij (Allahu):

“Unë i krijova të gjithë robërit e Mi në Fenë e vërtetë (në Teuhid, të pastër prej Shirkut). Pastaj atyre u erdhën djajtë dhe i devijuan ata prej Fesë së vërtetë. Ata ua bënë të palejuar njerëzve atë çka Unë ua kam lejuar atyre, dhe ata i urdhëruan të shoqërojnë në adhurimin Tim atë për të cilën Unë s’kam zbritur kurrfarë autoriteti.” (3)

Së dyti: Thënia e tij (sallallahu alejhi ue selam): “Çdo fëmijë lind në Fitre (natyrshmëri të pastër)(4) por prindërit e tij e bëjnë atë çifut, të krishter apo zjarrputist. Kjo është sikurse mënyra në të cilën një shtazë lind një pjellë natyrale. A keni vërejtur ndonjë të lindur të shtrembëruar, para se ju t’i keni shtrembëruar ato.”

Ebu Hurejra ka thënë: Lexoni nëse doni: “Fitra e Allahut me të cilën Ai krijoi njerëzimin. Nuk duhet të ketë ndryshim në krijesën (fenë) e Allahut.” (er-Rum, 30)(5)

Pas këtij shpjegimi, është me rëndësi të madhe për Muslimanin që ta di se si përhapet Shirku në mesin e besimtarëve, pasi që ata ishin muvehidin (njerëz të Teuhidit)

Në lidhje me thënien e Allahut – më të Përsosurit – për popullin e Nuhut (alejhis selam):

“Dhe ata thanë: ti s’do t’i braktisësh zotat tu, as që do të braktisësh Uedin, as Suvanë, as Jeguthin, as Ja’ukun, as Nesrin.” (Nuh, 23)

Është treguar nga një grup prej Selefit (paraardhësve të devotshëm), në shumë transmetime, se këto pesë perëndi qenë adhurues të drejtë. Sidoqoftë, kur ata vdiqën, Shejtani (Satana) u përshpëriti njerëzve të tyre që të tërhiqen dhe të ulen tek varret e tyre. Pastaj Shejtani u përshpëriti atyre që erdhën pas tyre se ata duhet t’i marrin ata si idhuj, duke ua zbukuruar atyre idenë se ju do t’i përkujtoni ata dhe me këtë t’i pasoni në sjelljen e mirë. Pastaj Shejtani i sugjeroi gjeneratës së tretë se ata duhet t’i adhurojnë këta idhuj krahas Allahut – më të Lartit – dhe ai u përshpëriti se kjo ishte ajo çka stërgjyshërit e tyre bënin!!!

Kështu që Allahu iu dërgoi atyre Nuhun (as), duke i urdhëruar ata që ta adhurojnë vetëm Allahun. Mirëpo, asnjë nuk iu përgjigj thirrjes së tij përveç disave. Allahu e tregoi tërë këtë incident ne kaptinën Nuh

Ibn Abasi tregon:

“Vërtet, këta janë pesë emra të njerëzve të drejtë prej popullit të Nuhut. Kur ata vdiqën, Shejtani iu përshpëriti popullit të tyre që t’u bëjnë statuja atyre dhe t’i vendosin këto statuja në vendtubimet e tyre si përkujtim për ta, kështu që ata vepruan kësisoj".

Sidoqoftë, asnjë prej tyre nuk i adhuroi këto statuja derisa ata vdiqën dhe qëllimi i statujave qe harruar. Pastaj (gjenerata tjetër) filloi t’i adhurojë ata.”(6)

E njëjta si kjo ka qenë treguar po ashtu nga Ebu Muteher, i cili tha: Jezid ibn el-Muhelleb i qe përmendur Ebu Xhafer el-Bakirit (v. 11H), kështu që ai tha: "Ai qe mbytur në vendin ku një tjetër pos Allahut qe adhuruar së pari. Pastaj, ai e përmendi Uedin dhe tha:

“Uedi qe një Musliman i dashur për popullin e tij. Kur ai vdiq, njerëzit filluan të mblidheshin rreth varrit të tij në vendin e Babilit (Babilonisë), duke qarë dhe vajtuar. Kështu që kur Iblisi (Satana) i pa ata duke qarë dhe vajtuar për të, ai mori formën e njeriut dhe u erdhi atyre, duke thënë: Unë shoh se ju jeni duke qarë dhe vajtuar për të. Pra, pse nuk e bëni një figurë të tij (d.m.th. statujë) dhe ta vendosni atë në vendtubimet tuaja që ta përkujtoni atë. Ata thanë: Po. Dhe ata e bënë një figurë të tij dhe e vendosën në vendtubimin e tyre, e cila i përkujtonte ata për të".

Kur Iblisi i pa ata sesi e përkujtonin atë (së tepërmi), ai tha: “Pse nuk e bëni secili prej jush nga një figurë të ngjashme që ta mbani në shtëpitë tuaja, ashtu që ta kujtoni atë (vazhdimisht).”

Ata thanë “po”. Dhe secila shtëpi e bëri nga një figurë të tij, të cilën ata e admironin dhe respektonin dhe e cila i përkujtonte vazhdimisht në të.

Ebu Xhafer tha: “Ata të gjeneratave të vona panë se çfarë kishin bërë (gjeneratat e mëhershme) dhe e morën këtë në konsiderim... deri në atë masë, saqë e morën atë si një ilah (perëndi) për adhurim krahas Allahut. Ai pastaj tha: “Ky ishte idhulli i parë që u adhurua pos Allahut, dhe ata e quajtën këtë idhull Ued. (7)

Kështu urtësia e Allahut – të Bekuarit, më të Lartit – qe përmbushur kur ai dërgoi Muhamedin (sallallahu alejhi ue selam) si pejgamberin e fundit dhe e bëri Sheriatin e tij plotësim të të gjitha Ligjeve të Urdhëruara hyjnore. Me këtë Ai ndaloi të gjitha mënyrat dhe shtigjet me të cilat njerëzit mund të bien në Shirk – i cili është mëkati më i madh.

Për këtë arsye, të ndërtuarit e faltoreve mbi varre dhe qëllimi që të udhëtohet posaçërisht te ato, duke i marrë ato si vende për kremta dhe tubime, dhe duke u betuar në banorin e varrit, të gjitha janë ndaluar.

E gjithë kjo çon në teprim dhe udhëheq për në adhurimin e të tjerëve pos Allahut – më të Lartit. Duke qenë ky rasti edhe më shumë në epokën në të cilën dituria është duke u pakësuar, injoranca është në rritje, ka pak këshillues të sinqertë (në të vërtetën) dhe shejtani është duke bashkëpunuar me njerëz dhe xhinë që ta devijojë njerëzimin dhe t’i largojë ata nga adhurimi i Allahut – të Bekuarit, më të Lartit.




Marrë nga Tehdhirus-Saxhid min Itikhadhil-Kuburi Mesaxhid
Nga Shejh Nasir ud-Din el-Albani


--------------------------------------------------------------------------------

Shënime:

(1) Tedhirus-Sexhid min Itikhadhil-Kuburi Mesaxhid (f. 101-106)

(2) Transmetuar nga Ibn Xherir et-Taberi ne tefsirin e tij (4/275) dhe el-Hakim (2/546) i cili tha: “Kjo është autentike sipas kriterit të el-Buharit.” Edh-Dhehebi po ashtu u pajtua.

(3) El-Kheuakibud-Durari fi Tertib Musnedul-Imam Ahmed’ela Ebuabil-Buhari (6/212/1), ende në formë manuskripte.

(4) Transmetuar nga Muslimi (8/159) dhe Ahmed (4/162) nga Ijadh ibn Himar el-Muxhashi’i radiallahu anhu.

(5) Ibn el-Athir tha në en-Nihaje (3/457): “El-Fitr: do të thotë të fillosh dhe të krijosh, dhe el-Fitre është gjendja që rezulton nga kjo. Domethënia është se njerëzimi qe lindur me një dispozitë dhe natyrë, e cila është e gatshme ta pranojë Fenë e vërtetë. Kështu që sikur ai të lihej në këtë, atëherë ai do të vazhdonte në këtë. Sidoqoftë, ata të cilët devijojnë nga kjo e bëjnë këtë për shkak të ndjekjes së dobësive njerëzore dhe pasimit të verbër të të tjerëve...”

El-Hafidh Ibn Haxher tha në El-Fet-h (3/248): “Njerëzit dallojnë në lidhje me atë se çfarë është menduar me el-Fitre, dhe thënia më e famshme është ajo se kjo do të thotë Islam. Ibn Abdul-Ber tha: Kjo ishte ajo që ishte mirë e njohur në shumicën e Selefit (paraardhësve të devotshëm), dhe dijetarët e tefsirit janë pajtuar se ajo çka është menduar në thënien e Allahut – më të Lartit – “Fitra e Allahut me të cilën Ai e krijoi njerëzimin” është Islami.

(6) Transmetuar nga el-Buhari (11/418) dhe Muslim (18/52)

(7) Transmetuar nga el-Buhari (8/534)

(8) Transmetuar nga Ibn Ebi Hatim po ashtu, siç është në el-Keuakibud-Durari (6/112/2) të Ibn Urve el-Hanbelit, së bashku me isnad i cili është Hasen, deri te Ebu Muteher. Sidoqoftë, s’është gjetur ndonjë biografi për të në el-Kuna uel-Esma të ed-Deulabit, as në el-Kuna të Muslimit, e as në të tjetërkujt. Dhe mangësia e fshehur këtu është se ai është prej Shi’ajve, por biografia e tij s’është përfshirë në el-Kuna të et-Tusit – prej indeksit të transmetuesve Shi’itë.

[Kosova19]

Thashethemet dhe e keqja e tyre




Autor: Shejkh Salih el-Feuzan
Burimi: “et-Tethebbut uehtiramul-Ulema ue bejan mekanetihim fil-Ummeh” (fq. 34-36)


http://www.selefi.org/images/stories/basm.png

Të merresh me thashetheme do të thotë të përcjellësh fjalë midis njerëzve duka patur për qëllim shkatërrimin e marrëdhënieve ndërmjet tyre. Allahu Subhanehu ue Te’ala ka thënë:

وَلَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٍ۬ مَّهِينٍ (١٠ (هَمَّازٍ۬ مَّشَّآءِۭ بِنَمِيمٍ۬ (١١(
“Dhe mos iu bind çdo njeriu që betohet shumë, i cili është i përçmuar, merret me shpifje dhe përhap thashetheme.” [el-Kalem, 10-11]
Dhe më e keqja nga të gjitha këto është kur njeriu nxiton të shkatërrojë marrëdhëniet ndërmjet studentëve të dijes dhe thirrësave në Islam (duke përhapur thashetheme), me qëllim që ta përçajë Xhematin e Muslimanëve dhe të fusë urrejtje midis tyre. Ai që e bën këtë quhet “Nemmam” (thashethemexhi).

Dhe vërtet Allahu i Lartësuar ka ndaluar që të pasohet dhe t’i zihet besë një personi të tillë edhe nëqoftëse ai betohet në Allah, siç ka thënë Allahu:

وَلَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٍ۬ مَّهِينٍ (١٠(هَمَّازٍ۬ مَّشَّآءِۭ بِنَمِيمٍ۬ (١١(
“Dhe mos iu bind çdo njeriu që betohet shumë, i cil është i përçmuar, që merret me shpifje dhe përhap thashetheme.” [el-Kalem, 10-11]
Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:
“Thashethemexhiu nuk do të hyjë në Xhenet.” [Transmetuar nga Muslimi]
Ka ardhur në një transmetim se thashethemexhiu bën më shumë shkatërrim në një orë se ç’mund të bëjë një magjistar për një vit të tërë.
Thashethemet janë prej magjisë, ngase magjistari i shkatërron marrëdhëniet midis njerëzve dhe fut armiqësi midis tyre, siç ka thënë Allahu i Lartësuar:
فَيَتَعَلَّمُونَ مِنۡهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِۦ بَيۡنَ ٱلۡمَرۡءِ وَزَوۡجِهِۦ*ۚ
“Dhe nga ata (dy ëngjëjt) njerëzit mësuan se si të ndajnë burrin nga gruaja.” [el-Bekare, 102]
Ata e mësuan magjinë, kurse magjia shkakton ndarjen e zemrave dhe fut armiqësi në to. Poashtu, thashethemet janë akoma më të rënda sesa magjia; ndoshta mund të ndodhin luftëra për shkak të një thashethemexhiu; ndoshta Muslimanët mund të armiqësohen me njëri-tjetrin për shkak të një thashethemexhiu; fqinjtë mund të braktisin njëri-tjetrin dhe kryetari i njërës familje mund të armiqësojë një tjetër dhe të ndahet me të për shkak të një thashethemexhiu.
Prandaj ne duhet të kemi frikë Allahun ‘Azze ue Xhel dhe duhet të kemi kujdes nga thashethemexhinjtë.



Përktheu Alban Malaj

[Kosova19]

Gjarperinjet qe dalin nga varret e njerezve
Shejh Salih bin Feuzan el-Feuzan
Ligjërata: Usul Ehl-is-Sunnah


Pyetje: Ka njerez qe komentojne daljen e gjarperinjeve nga varret e njerezve duke thene se ata njerëz (të varreve) kane qene mekatare. Disa njerëz i permendin keta njerez me emra dhe e shperndajne kete nepermjet telefonit mobil. Çka thoni per kete?

Pergjigje: Kjo eshte nje prej metodave te terrorizimit dhe frikesimit te njerezve. Kjo nuk eshte e lejuar. Edhe ne qofte se e sheh ndonje nga kafshet te dale nga varri, ti duhet ta fshehesh (identitetin) personin qe eshte ne varr. Çfare di ti di? Ndoshta kafsha jeton ne grope dhe nuk ka te beje asgje me te vdekurin. Kjo nuk te hyn ne pune dhe nuk lejohet ta shpërndash dhe, nga padituria, te kesh mendim te keq per te vdekurin. Edhe sikur ta dish, duhet ta mbash të fshehte, pasi ai eshte vellai yt i vdekur. Kini kujdes me keto mesazhe qe perhapin mite dhe gjera te tmerrshme. Kini kujdes me keto (gjera) dhe mos i pranoni.

Perktheu:Ergin Shala

Burimi: rijadulilm.com (http://www.rijadulilm.com/)

[Kosova19]

http://www.ecotarget.com/wp-content/uploads/2011/06/Fountain-Pens.jpg

Rreth vlerës së dijes
Shkëputur nga libri "Përmbledhësi sqarues i dijes dhe vlerës së saj"
Autor: Jusuf ibën Abdulberr
Përktheu: Bledar Albani


Transmetohet nga Mejmun –ibën Mehran el Xhezeri- (Allahu e mëshiroftë!) se ka thënë: "Ekzistenca e një dijetari në një vend është njësoj si ekzistenca e një burimi të ftohtë e të kulluar në atë vend."

Halid ibën Khudash thotë: I dhashë lamtumirën Enes ibën Malikut dhe i thashë: Më këshillo (apo më lër ndonjë amanet). Ai tha: "Kije frikë Allahun në fshehtësi (vetmi) e në publik, këshillo (dhe prano këshillën e) çdo musliman-i dhe merre dijen e shkruaje prej të zotëve të saj (dijetarëve)."

Disa njerëz të urtë kanë thënë: "Prej argumenteve për vlerën e dijetarëve është se njerëzit e duan bindjen ndaj tyre."

Disa njerëz të urtë kanë thënë: "Prej argumenteve për vlerën e dijetarëve është se njerëzit e duan bindjen ndaj tyre."


Haxhaxhi i tha Halid ibën Safvanit: "Kush është zotëriu i banorëve të Basras? Ai tha: Haseni. Haxhaxhi tha: Si mund të jetë ai, përderisa ai është një rob?! Ai tha: Njerëzit kishin nevojë për të në Fenë e tyre (në çështjet e saj), ndërsa ai nuk kishte interes në dynjanë e tyre dhe nuk kam parë ndonjë prej fisnikëve të Basras të mos prezentojë tubimet e tij dhe të mos shkruajë dijen e tij. Haxhaxhi tha: Për Zotin! Ky është nderi i vërtetë."

[Kosova19]

http://www.albselefet.com/images/smilies/bismilah.gif Pendimi i atij që shpif për të ndershmen dhe i atij që gënjen






Ibën el Kajim (Allahu e mëshiroftë!), në librin "Medarixhu es salikin", thotë:



"Pendimi i shpifësit bëhet duke përgënjeshtruar veten e tij, sepse kjo është e kundërta e gjynahut që ai ka kryer dhe me të cilin ka grisur nderin e muslimanit. Pendimi i tij nuk është i vlefshëm vetëm nëse përgënjeshtron vetveten e tij, me qëllim që të mohojë turpin që ia ka veshur viktimës së shpifjes së tij, gjë e cila është qëllimi i të penduarit e tij.



Ndërsa fjala e atyre që thonë se pendimi i tij është të thotë: I kërkoj falje Allahut nga shpifja, duke e pranuar se kjo gjë është e ndaluar, kjo fjalë e tyre është e dobët, pasi që në këtë rast, viktima nuk ka asnjë lloj dobie dhe as nuk e rifiton pastërtinë e nderit dhe ndërgjegjes së tij nga ajo shpifje që i është veshur. Kështu që, nuk është realizuar qëllimi i të penduarit nga ky gjynah, pasi që ai përmban dy të drejta: një të drejtë të Allahut, e cila është ndalimi nga shpifja për të ndershmin dhe pendimi prej tij është duke kërkuar falje tek Allahu, duke e pranuar se ke bërë gjynah, duke u pikëlluar për atë dhe duke vendosur se nuk do t'a përsëritësh më. Dhe një të drejtë të njeriut, e cila është hedhja pluhur mbi nderin e tij, kështu që pendimi prej tij bëhet duke përgënjeshtruar vetveten. Pra, të penduarit nga ky gjynah, realizohet duke i bashkuar të dyja këto gjëra: kërkimin e faljes nga Allahu dhe përgënjeshtrimin e vetvetes.



Nëse thuhet: Sikur ai të jetë i sinqertë dhe t'a ketë parë imoralitetin me sytë e tij, pastaj e përhap atë, atëherë si mund t'a përgënjeshtrojë vetveten dhe të thotë se ka gënjyer, pastaj kjo të jetë prej realizimit të plotë të pendimit të tij?!



Atëherë thuhet: Ky është problemi për shkak të të cilit thënësi i asaj fjale ka thënë:



"Pendimi i tij realizohet duke pohuar ndalimin e shpifjes dhe duke kërkuar falje për të." Këtu është nevoja për të sqaruar gënjeshtrën me të cilën ka gjykuar Allahu kundra shpifësit, duke thënë se ai është gënjeshtar tek Allahu, edhe nëse lajmi i tij është në përputhje me realitetin.Për të sqaruar këtë, themi:



Me fjalën "gënjeshtër", janë për qëllim dy gjëra:



E para: Lajmi që nuk është në përputhje me realitetin, dhe ai është dy llojesh: gënjeshtër e qëllimshme dhe gënjeshtër e paqëllimshme.



Gënjeshtra e qëllimshme është e njohur, ndërsa gënjeshtra e paqëllimshme është si ajo e Ebu Senabil-it, kur dha gjykim për gruan të cilës i vdes burri, se ajo duhet të presë katër muaj e dhjetë ditë, që t'i lejohet të martohet me dikë tjetër. Por i Dërguari (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha:"Ebu Senabil ka gënjyer."[1]



Kjo lloj gënjeshtre është gënjeshtër e paqëllimshme dhe kuptimi i saj është se thënësi i asaj fjale ka gabuar.



E dyta prej llojeve të gënjeshtrës është ai lajm i cili nuk lejohet të përhapet, edhe nëse ai është i vërtetë dhe në përputhje me realitetin.



Shembull për këtë është lajmi i atij që shpif për dikë dhe nuk ka dëshmitar që t'a kenë parë imoralitetin me sytë e tyre, përveç vetes së tij.[2] Ky person është gënjeshtar në gjykimin e Allahut, edhe nëse lajmi i tij është i vërtetë. Për këtë shkak, Allahu i Lartësuar thotë:"Përderisa ata nuk sollën dëshmitarë, atëherë tek Allahu, ata janë gënjeshtarët." [en Nur: 13]



Për këtë person, Allahu ka dhënë vendim që të ndëshkohet me dënimin e trilluesit gënjeshtar, edhe nëse lajmi i tij është i vërtetë.Sipas kësaj, pendimi i tij nuk mund të realizohet, derisa të pohojë se ai është gënjeshtar tek Allahu, ashtu siç ka thënë Allahu për të. Nëse ai nuk e pohon se është gënjeshtar, përderisa Allahu e ka quajtur gënjeshtar, atëherë çfarë pendimi mund të ketë për të?!A nuk është kjo këmbëngulje dhe shfaqje e kundërshtimit për vendimin e Allahut të Lartësuar, me të cilin vendim, Ai ka gjykuar kundra tij?!"[3]


____________________________



Fusnota:



[1] Ky hadith është i saktë.



[2] E si eshte halli i atyre qe as vet nuk e kane pare e as nuk ka deshmitare me plot kuptimin e fjales deshmitare(me deshmi te qarte).Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem), në një hadith ku përmendet personi që erdhi të dëshmojë, tha: “A po e shikon Diellin?” Ai tha: “Po.” Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) i tha: “Nëse e ke të qartë në këtë mënyrë, atëherë dëshmo, nëse jo – lëre!(Transmetojnë Hakimi dhe Bejhekiu nga Ibën Abbasi radijAll-llahu anhuma, i cili e transmeton nga Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem. Shih “Nasbur Raje” 4:82; “edDiraje fi Tahrixhi Ehadithil Hidaje” 2:172; “Keshful Hafa” 1781.)Allahu ua dhasht hakkun te tilleve ashtu siq e meritojne.Allahume Amiiiin. [E.SH].



[3] "Medarixhu es Salikin" (1/363-365).





Burimi: sqarime.multiply.com

[Kosova19]

Pyetje: Një njeri shkruan hajmali dhe njëkohësisht është imam i xhamisë. A lejohet falja e namazit pas tij?

Sqarim: Ky njeri nuk i shkruan këto hajmali për të bërë magji (sihër), por për qëllime të vogla (thjeshta), si...: për dhimbje të kokës, për të porsalindurin në mënyrë që të pranojë qumështin e nënës dhe për tjera qëllime të ngjashme me këto. Shpresoj të ma sqaroni këtë çështje, sepse ka ndër dijetarët që thonë se, ky njeri është mushrik dhe nuk lejohet falja e namazit pas tij!

Përgjigje: Lejohet falja e namazit pas atij që shkruan hajmali (me vargje) nga Kurani dhe nga lutjet e ligjësuara, edhe pse ai nuk duhet t’i shkruaj ato, sepse bartja e tyre s’është e lejueshme. Mirëpo, nëse këto hajmali përmbajnë çështje shirku, atëherë nuk lejohet falja e namazit pas atij që i shkruan ato dhe duhet t’i qartësohet se një gjë e tillë është shirk. Ndërsa ai, i cili e ka për detyrë sqarimin, është secili që e di se ato përmbajnë shirk.
Suksesi është nga Allahu. Salati dhe selami janë për të dërguarin tonë, Muhamedin, për familjen dhe mbarë shokët e tij.

Komisioni i përhershëm për kërkime dhe fetua në përbërje të: AbdulAziz bin Baz, AbduRrezak Afifij, Abdullah bin Gudejjan, Abdullah bin Ku’ud.
Përktheu: Petrit Perçuku

[GURI SYLAJ]

Shembull për këtë është lajmi i atij që shpif për dikë dhe nuk ka dëshmitar që t'a kenë parë imoralitetin me sytë e tyre, përveç vetes së tij.[2] Ky person është gënjeshtar në gjykimin e Allahut, edhe nëse lajmi i tij është i vërtetë. Për këtë shkak, Allahu i Lartësuar thotë:"Përderisa ata nuk sollën dëshmitarë, atëherë tek Allahu, ata janë gënjeshtarët." [en Nur: 13]




Për këtë person, Allahu ka dhënë vendim që të ndëshkohet me dënimin e trilluesit gënjeshtar, edhe nëse lajmi i tij është i vërtetë.Sipas kësaj, pendimi i tij nuk mund të realizohet, derisa të pohojë se ai është gënjeshtar tek Allahu, ashtu siç ka thënë Allahu për të. Nëse ai nuk e pohon se është gënjeshtar, përderisa Allahu e ka quajtur gënjeshtar, atëherë çfarë pendimi mund të ketë për të?!A nuk është kjo këmbëngulje dhe shfaqje e kundërshtimit për vendimin e Allahut të Lartësuar, me të cilin vendim, Ai ka gjykuar kundra tij?!"[3]
------------------------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------------------------

Shiqoni dhe lexoni mire cfar sjellim ketu ne emer te Besimit Islam dhe duke mos gjyku me koken tone, sepse nuk kemi koke per gjykime ,tregojme se Islami eshte ende ne shek .X apo XI kur nuk kishte as aparat fot, as kamera ,as tel.celular me kamere etj!
Athua Zoti nuk e dinte se do te vij nje kohe kur njeriut nuk do ti duhen deshmitare tjere sepse faktet i ka te "gjalla" apo dikush fliste ne Emer te Zotit pa e pyte fare!!

Shkrimeve te tilla ,qofshin edhe Hadise ,ju ka ikur koha .Duhet kujdese kur thirremi ne gjykime e shkrime te tilla.
Qysh ne kohen Antike kemi mendimin e art se GENJESHTRA mundet me qe e mire e edhe e keqe .
Cdo genjeshter qe i behet mikut, me qellimin e mire ,eshte e mire !!
Cdo genjeshter qe i behet armikut ,me qekllimin e keq, eshte e mire !
...dhe e kunderta!!

[Kosova19]

Shiqoni dhe lexoni mire cfar sjellim ketu ne emer te Besimit Islam dhe duke mos gjyku me koken tone, sepse nuk kemi koke per gjykime ,tregojme se Islami eshte ende ne shek .X apo XI kur nuk kishte as aparat fot, as kamera ,as tel.celular me kamere etj!
Athua Zoti nuk e dinte se do te vij nje kohe kur njeriut nuk do ti duhen deshmitare tjere sepse faktet i ka te "gjalla" apo dikush fliste ne Emer te Zotit pa e pyte fare!!


...me qka u krijuan këta aparat dhe kemera? ...nga asgjëja?
...nga mëshira e All-llahut është sjellja e këtyre dëshmitarve që kushtet e dënimit mos plotësohen let dhe nuk ka nevoj mu përdorë aparateti.

[Kosova19]

Cdo genjeshter qe i behet mikut, me qellimin e mire ,eshte e mire !!
!!

...me pas shkuar me qëllim të mir te serbët me gënjyer për ty se ke armë dhe ata met pas mbyt koka sipas budallakijave tua mir.

[GURI SYLAJ]

...me pas shkuar me qëllim të mir te serbët me gënjyer për ty se ke armë dhe ata met pas mbyt koka sipas budallakijave tua mir.


Pash ty qysh me e marr kete shkuarjen tande te serbet si mik i tyre apo si armik i imi.
Vertet je larg ,shume larg .Pak jan 1000 vjet !

[Kosova19]

Çfarë gjykimi ka përdorimi i emrit Izrael për shtetin e Çifutëve?

Nga Shejkh Rabij' Ibn Hadij el-Medkhalij

Lavdërimi i takon vetëm Allahut, Zotit të Botërave; lavdërimi dhe bekimi i Allahu qoftë mbi Profetin tonë Muhamed, Familjen e tij, Shokët e tij dhe të gjithë ata që e pasojnë udhëzimin e tij.

Në vazhdim:

Është një fenomen i çuditshëm i cili është mjaft i përhapur dhe i njohur mes Muslimanëve që është përdorimi i emrit Izrael për shtetin Çifut mbi të cilin ka rënë Zemërimi i Allahut. Nuk kam parë askënd që ta refuzojë këtë fenomen të rrezikshëm që dhunon nderin e të dërguarit fisnik, një nga prijësat e të dërguarve, Ja’kubi (alejhis-selam) i cili u lavdërua nga Allahu në Librin e Tij Madhështor bashkë me dy baballarët e tij, Ibrahimi dhe Is’haku. I Bekuari dhe i Lartësuari ka thënë:

"Dhe kujto robërit Tanë, Ibrahimin, Is’hakun dhe Ja’kubin që ishin që të gjithë të fuqishëm, të zellshëm në adhurim dhe me kuptim të thellë në Fe. Vërtet, Ne i zgjodhëm ata duke u dhënë përkujtuesin e banesës së fundit (në Ahiret) dhe i bëmë që të përpiqen për ta arritur atë. Dhe vërtet ata janë tek Ne nga të përzgjedhurit dhe më të mirët."
[Sad, 45-47]

Kështu pra, kur kjo është pozita e këtij Pejgamberi të nderuar në Islam, atëherë si mund t’u atribohet ai atyre dhe si mund t’i atribohen ata (Çifutët) atij? Dhe shumë nga Muslimanët e përmendin emrin e tij në kur sharjnë shtetin Çifut duke thënë: Izraeli ka bërë këtë e këtë…" dhe "Izraeli do të bëj këtë e këtë…"

Sipas mendimit tim kjo është një gjë e keqe. Madje nuk lejohet që të ekzistojë kjo gjë mes Muslimanëve dhe situata është akoma më e keqe sepse kjo është bërë një fenomen mjaft i përhapur mes tyre pa hasur kurrfarë refuzimi. Kështu që në këtë rrethanë parashtrojmë pyetjen e mëposhtme dhe po japim përgjigjen përkatëse:

A lejohet thirrja e shtetit të lig kufar të Çifutëve me emrin ‘Izrael’ ose ‘Shteti i Izraelit’ dhe pastaj t’i drejtojmë fyerjet dhe sharjet atij në emrin Izrael?

Ajo çfarë është e saktë është se kjo gjë nuk lejohet. Çifutët kanë ngritur një kurth të madh nëpërmjet të cilit ata e bënë të ligjshme të drejtën e tyre për të ngritur shtetin e tyre mu në zemër të tokave të Muslimanëve, në emrin e trashëgimisë së Ibrahimit dhe Izraelit (Ja’kubit).

Ata thurën një kurth tjetër të madh duke e quajtur shtetin e tyre Zionist: "Shteti i Izraelit". Ky mashtrim është përhapur mes Muslimanëve dhe nuk them vetëm tek masat në përgjithësi porse edhe tek intelektualët. Ata e përdorin emrin ‘Shteti i Izraelit’ madje edhe ‘Izrael’ nëpër lajme, gazeta, revista dhe fjalimet e tyre, qoftë ai në kontekstin e një transmetimi të thjeshtë lajmesh ose në kontekstin e sharjes dhe fyerjes dhe madje edhe mallkimit.

E gjithë kjo po ndodh mes Muslimanëve dhe fatkeqësisht nuk po dëgjojmë asnjë refuzim për këtë fjalë. Allahu i ka qortuar dhe i ka mallkuar Çifutët në Kur'an në shumë vende dhe na ka lajmëruar për Zemërimin e Tij mbi ta, porse iu është drejtuar me emrin ‘el-Jehud’ dhe me emrin e atyre që mohuan mes Bijëve të Izraelit (Benu Israil) dhe jo me emrin e Izraelit, profetit fisnik Ja’kub, birit të Is’hakut, profeti fisnik i Allahut, i biri i Ibrahimit, miku (el-khalil) i Allahut, salati dhe selami i Allahut qoftë mbi të gjithë ata.

Këta Çifutë nuk kanë asnjë lidhje fetare me profetin e Allahut, Ja’kubin (alejhis-selam), as me Ibrahimin, mikun e Allahut (alejhis-selam) dhe nuk kanë asnjë të drejtë që ta trashëgojnë fenë nga këta dy profetë. Më saktë, kjo është e veçantë vetëm për besimtarët siç ka thënë Ai, më i Larti:

"Vërtet nga njerëzit që janë më të afërt tek Ibrahimi janë ata që e ndoqën atë dhe këtë Profet (Muhamedin) dhe ata që kanë besuar (Muhaxhirët dhe Ensarët dhe të gjithë ata që i ndoqën në mirësi). Dhe Allahu është Ueliu (Mbrojtësi, Ndihmuesi) i beismtarëve."
[Ali-Imran, 67]

De Ai, më i Lartësuari ka thënë ndërsa e distancon mikun e Tij, Ibrahimin, nga Çifutët, të Krishterët dhe Mushrikët:

"Ibrahimi nuk ishte as Çifut dhe as i Krishterë, por ai ishte një Musliman i vërtetë Hanif (me besim të vërtetë e të pastër Islam) dhe nuk ishte prej Mushrikëve."
[Ali-Imran, 67]

Musimanët nuk e refuzojnë faktin që Çifutët janë nga pasardhësit e Ibrahimit dhe Izraelit. Megjithatë, kanë mendimin e palëkundur se Çifutët janë armiqtë e Allahut dhe armiqtë e pejgamberëve të Tij, siç është Muhamedi, Ibrahimi dhe Izraeli.

Muslimanët e pohojnë se nuk ka trashëgimi ndërmjet profetëve dhe armiqve të tyre mosbesimtarë, qofshin ata Çifutë, të Krishterë, mushrikë Arabë apo të tjerë veç tyre. Kështu, ata që kanë pretendimin më të mirë për Ibrahimin dhe të gjithë profetët e tjerë janë Muslimanët, të cilët i besojnë, i duan dhe i respektojnë ata (profetët) dhe besojnë atë që iu shpall atyre nga Librat dhe Shkrimet e Shenjta dhe e konsiderojnë këtë si themel i besimit të tyre.

Kështu që Muslimanët janë trashëgimtarët e tyre dhe njerëzit që kanë pretendimin më të mirë për ta. Dhe toka e Allahut është vetëm për robërit e Tij të cilët e besojnë Atë dhe këta pejgamberë të nderuar. Ai, më i Lartësuari, ka thënë:

"Dhe vërtet Ne kemi shkruajtur në Zebur (dhe në gjithë Librat e tjerë, në Teurat, Inxhil dhe në Kur'an) pasi që e patëm shkruar më parë në Leuhul-Mahfudh se robërit e Mi të drejtë do ta trashëgojnë tokën. Vërtet që në këtë (në Kur'an) është një Mesazh i qartë për popullin që e adhuron Allahun të vetëm. Dhe Ne nuk të kemi dërguar ty (O Muhamed) veçse si mëshirë për gjithë njerëzimin (xhinët, njerëzit dhe krejt krijesat)."
[Enbija, 105-107]

Pra, nuk ka trashëgimi në tokë, në këtë dynja për armiqtë e profetëve e në mënyrë të veçantë Çifutët, kurse në Ahiret ata do të kenë dënim të përjetshëm në Zjarr.

Kështu që është e çuditshme kur sheh gjendjen e shumë Muslimanëve të cilët u janë nënshtruar pretendimeve të pabaza të Çifutëve gjoja ata na qenkan trashëgimtarët e tokës në Palestinë. Dhe ata polemizojnë për tempullin e Sulejmanit, që në fakt Çifutët nuk e besojnë por e akuzojnë atë (Sulejmanin) për vepra të turpshme dhe janë armiq të betuar të tij dhe të profetëve të tjerë nga Bijtë e Izraelit. Më i Lartësuari ka thënë:

"A mos vallë që sa herë ju vinte ndonjë i dërguar me atë që ju nuk e dëshironit, ju bëheshit arrogantë? Disa i mohuat dhe disa i vratë."
[Bekare, 87]

Si ka mundësi që disa prej Muslimanëve t’u nënshtrohen atyre, ndërsa grada më e ulët është nënshtrimi i tyre si miratim i heshtur për këtë pretendim të pabazë që hedhin ata. Dhe në fund, ata i quajnë ‘Izraelitë’ apo ‘Shteti i Izraelit’?

Pasha Allahun, do të vijë një ditë për shpartallimin e tyre nga Muslimanët të cilët besojnë vërtet në Muhamedin (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem), në pejgamberët dhe në shpalljen e tyre, në eulijatë e Allahut dhe miqtë e profetëve dhe të dërguarve të Tij.

Kështu që është detyrë për Muslimanët që ta marrin akiden dhe menhexhin nga Libri i Zotit të tyre dhe Suneti i Profetit të tyre dhe rrugën në të cilën ishte Pejgamberi, Shokët e tij dhe ata që e ndoqën atë në mirësi, nga Tabi’inët më të mirë dhe Imamët e udhëzimit dhe fesë, sepse vërtet kjo është rruga madhështore me të cilën ata mund të arrijnë fitoren mbi armiqtë e tyre dhe fuqinë, sundimin dhe nderin e tyre në këtë dynja dhe në Ahiret.

Ata duhet të largohen dhe të distancohen nga epshet, bidatet, nga hizbija e kotë dhe njerëzit e saj. Pastaj duhet të përpiqen seriozisht në përgatitjen materiale siç janë armatimet në forma të ndryshme dhe vigjilencën dhe organizimin e trupave, ashtu siç ka urdhëruar Allahu dhe i Dërguari i Tij:

"Dhe përgatitni kundër tyre gjithë fuqitë që keni, bashkë me kalorsinë (përfshi tanket, avionët, raketat, artilerinë…etj.) për ta frikësuar armikun e Allahut dhe armikun tuaj…"
[Enfal, 60]

Fuqia që është përmendur në këtë ajet përfshin çdo lloj fuqie nga të gjitha llojet e armëve të cilat e fusin frikën armikut.

I Dërguari i Allahut ka thënë: "A nuk është fuqia luftim?" Dhe luftimi përshin çdo lloj arme e përdorur në luftë. Dhe është detyrë që të arrihen të gjitha këto qoftë duke i prodhuar, duke i blerë apo në ndonjë mënyrë tjetër.

U çudita në një rast tjetër kur pashë emrin e këtij profeti fisnik që i atribohej këtij shteti të ndyrë dhe rrenacak mbi të cilin ka rënë Zemërimi i Allahut. Kështu, kur njerëzit e përmendin dhe e shajnë, thonë "Izraeli" dhe "Shteti i Izraelit", sikur Arabishtja, gjuha e gjerë e Islamit, të jetë ngushtuar dhe kufizuar deri në atë pikë sa ata nuk mund të gjejnë ndonjë emër tjetër përveç këtij.

Pastaj a nuk mendojnë ata për vetet e tyre nëse kjo gjë do ta kënaqte apo jo Allahun dhe të Dërguarin e Tij? Madje edhe profeti i Allahut, Izraeli (Ja’kubi), a do të ishte i kënaqur ai me këtë apo do të ishte ofenduar, nëse do të kishte qenë i gjallë. A nuk e dinë ata se sharja dhe mallkimet që i thonë për Çifutët nën emrin e tij i drejtohen atij në një mënyrë që ata nuk e kuptojnë?

Transmetohet nga Ebu Hurejra i cili ka thënë: I Dërguari i Allahut ka thënë: "A nuk ju habit fakti se si Allahu më mbron nga sharjet dhe mallkimet e Kurejshve? Ata shajnë dhe mallkojnë Mudhememin ndërsa unë jam Muhamedi." [Transmetuar nga Ahmedi, Bukhariu në Sahijhun e tij (n.3533) dhe Nesaiu.]

Kështu që si mund t’i drejtoni sharjet, mallkimet dhe ofendimet tuaja për armiqtë e Allahut drejt emrit të profetit fisnik, njërit nga profetët, të dërguarit dhe miqtë e afërt të Allahut?

Dhe nëse dikush thotë: "Kështu është përdorur edhe në Teurat."

Ne u përgjigjemi: "Kjo u ngjan më tepër shtrembërimeve të Ehli-Kitabëve, siç ka dëshmuar Allahu kundër tyre dhe ka thënë se ata e shtrembërojnë Librin me duart e tyre dhe pastaj thonë: "Kjo është nga Allahu."

Më saktë, Teurati i shtrembëruar përmban thënie të ndyra dhe akuza për kufër kundër profetëve, kështu që si mund të përdoret ajo që është në Librat e tyre si argument kur gjendja e këtyre Librave është e tillë?

Ne i lutemi Allahut që t’u japë sukses të gjithë Muslimanëve në ato fjalë dhe vepra që Ai do dhe është i kënaqur me to.

Vërtet Zoti ynë e dëgjon lutjen.

Burimi: SalafiPublications.com
Përktheu: Alban Malaj

[Kosova19]

Nga kush u mësuan ata që fyejn dijetarët??!!


Hadithi 42

Nga Ibën Mes'udi radijallahu anhu transmetohet të ketë thënë: "Pas betejës së Hunejnit, i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem i dalloi disa njerëz në ndarjen e plaçkës së luftës. Ai i dha el Akra’ ibën Habisit njëqind deve, Ujejne ibën Hisnit po ashtu. U dha disa njerëzve autoritativë duke i dalluar atë ditë. Një njeri tha: "Për Allahun, kjo ndarje nuk u bë me drejtësi dhe me këtë nuk u synua kënaqësia e Allahut." Unë thashë: -Për Allahun, do ta lajmëroj për këtë të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem.

Shkova tek ai dhe e lajmërova për atë që kishte thënë. Në moment i ndryshoi fytyra e tij derisa u bë e tëra si e kuqe, e më pas tha: ‚E kush do të mbajë drejtësi nëse Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk mbajnë drejtësi?!" Pastaj tha: "Allahu e mëshiroftë Musain, është ofenduar edhe me më shumë se kjo, por bëri durim.‛ Thashë: -S'ka gjë, pas kësaj here nuk do t'i tregoj asgjë.‛140 Muttefekun alejhi.

Spjegimi

Ky hadith që ka përmendur autori, Allahu e mëshiroftë, nga Abdullah ibën Mes’udi radijallahu anhu, tregon se kur ishte beteja e Hunejnit, që ndryshe quhet edhe beteja e Taifit, e cila ndodhi pas çlirimit të Mekës, i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem fitoi shumë pasuri e bagëti. Më pas i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem u ndal në Xhi’rrane, një vend në përfundim të haremit (të Mekës) në anën e Taifit, ku filloi të ndante plaçkën e luftës. Ai ndau për disa luftëtarë për t'u përfituar zemrat sepse ishin nga fiset e mëdha, duke i tërhequr në Islam, prandaj u dha shumë plaçkë lufte, madje vetëm njërit prej tyre i dha njëqind deve. Një nga të pranishmit tha: “Për Allahun, kjo ndarje nuk u bë me drejtësi dhe me këtë nuk synohej kënaqësia e Allahut!” Allahu na ruajttë! Si mund të thuhet kjo fjalë për ndarjen e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, mirëpo dashuria ndaj kësaj bote dhe nxitja e shejtanit e çojnë njeriun drejt shkatërrimit. E lusim Allahun të na falë! Kjo fjalë është fjalë kufri sepse i mvishet Allahut dhe të Dërguarit të Tij padrejtësi, se gjoja Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem nuk kishte për qëllim kënaqësinë e Allahut. S'ka dyshim se Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem me këtë ndarje dëshiroi kënaqësinë e Allahut, dëshiroi të përfitonte zemrat e të parëve të fiseve në mënyrë që të forcohej Islami. Nëse të parët e popullit forcohen në fe, kjo sjell shumë mirësi sepse ata pasohen nga fiset e tjera dhe kështu forcohet Islami. Abdullah ibën Mes’udi radijallahu anhu kur dëgjoi këto fjalë për të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, e lajmëroi atë dhe në atë moment fytyra e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ndryshoi dhe u zverdh si ari. Më pas ai tha: “E kush do të mbajë drejtësi nëse Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk mbajnë drejtësi?!" Të vërtetën ka thënë Profeti i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Nëse ndarja e Allahut dhe e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem nuk është e drejtë, kush do të jetë i drejtë? Pastaj tha: “Allahu e mëshiroftë Musain, është ofenduar edhe më shumë se kjo, por bëri durim.”

Ajo që na nevojitet nga ky hadith këtu është fjala e fundit, e cila tregon se Profetët alejhimus-salatu ves-selam fyheshin, por bënin durim. Profetit tonë sal-lAllahu alejhi ve sel-lem kjo fjalë iu tha tetë vite pas hixhretit, jo në fillim të misionit të tij, por pasi Allahu i mundësoi triumfin, pasi e vërteta e tij u bë e njohur dhe Allahu i shfaqi shenjat e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem anembanë botës.

Kur njëri nga shokët e Profetit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem foli kështu, atëherë mos u çudit nëse dikush nga njerëzit flet e thotë për ndonjë dijetar se "ky dijetar është ashtu ose kështu" dhe i atribuon të meta sepse e nxit shejtani që të shpifë për dijetarët. Kur shpifin për dijetarët, atëherë fjalët e dijetarëve nuk pranohen nga njerëzit dhe nuk ka kush t'i udhëheqë njerëzit me librin e Allahut. Kush do t'i udhëheqë ata nëse nuk u besojnë dijetarëve dhe fjalëve të tyre? Do t'i udhëheqë shejtani dhe partia e tij. Kjo është arsyeja pse përgojimi i dijetarëve është mëkat më i madh se përgojimi i të tjerëve.

Përgojimi i të tjerëve është përgojim personal, dëmton vetëm atë që është përgojuar, ndërsa përgojimi i dijetarëve i bën dëm gjithë Islamit sepse dijetarët mbajnë flamurin e fesë; nëse bie besueshmëria e tyre, fundoset flamuri i Islamit dhe dëmtohet ummeti. Nëse përgojimi i njerëzve është si ngrënia e mishit të të vdekurit, atëherë përgojimi i dijetarëve është si ngrënia e mishit të të vdekurit duke qenë i helmuar. Pra, mos u çudit nëse dëgjon dikë duke fyer dijetarët. Bëj durim dhe shpreso shpërblimin tek Allahu azze ve xhel-le dhe dije se përfundimi është në favor të devotshmërisë. Pra, përderisa njeriu jeton në devotshmëri dhe udhëzim nga Allahu, me të vërtetë fundi do të jetë për të.

Gjithashtu kemi raste kur ndonjë shok apo i afërt i dikujt gabon vetëm një herë, flet fjalë të këqija për të- për një gabim të vetëm. Kush ofendohet, le të bëjë durim dhe ta dijë se Profetët e Allahut janë fyer, janë keqtrajtuar dhe përgënjeshtruar, saqë janë konsideruar të çmendur, poetë, fallxhorë, magjistarë. “Por ata ishin të durueshëm ndaj gënjeshtrave dhe torturave përderisa u erdhi ndihma Jonë.” (El-En’am: 34)

Ky hadith na argumenton se prijësi i muslimanëve ka të drejtë t'i japë atij që e sheh se prej tij ka përfitim Islami, edhe nëse i jep më shumë se të tjerëve. Kjo është e drejtë e tij dhe ai është përgjegjës për këtë para Allahut. Askujt nuk i lejohet ta kundërshtojë sepse do t'i bëjë padrejtësi vetvetes.

Ky hadith gjithashtu na tregon se Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem merrte mësim nga të Dërguarit që ishin para tij dhe prandaj tha: "Musai është ofenduar edhe me më shumë se kjo, por bëri durim." Allahu i Lartësuar thotë: "Këta janë ata të cilët Allahu i ka udhëzuar në rrugën e drejtë, andaj edhe ti (o Muhamed) ndiq rrugën e tyre.” (El-En’am: 90). Edhe ne duhet të pasojmë Profetët alejhimus-salatu ves-selam në durimin ndaj sprovave dhe të shpresojmë shpërblimin e Allahut duke e ditur se kjo është ngritje e gradave tona me shpërblim dhe falje nga gjunahet. Vetëm prej Allahut është suksesi.

_______________________

140 Transmetojnë Buhariu (3150) dhe Muslimi (1062). Ky hadith nuk gjendet në përkthimin shqip të librit Rijadu Salihin (sh.p.).

KOMENTAR I LIBRIT RIJADU SALIHIN – IBËN UTHEJMINI 1/201-202

[Kosova19]

Siguria dhe vlera e saj në Islam


Siguria dhe rehatia janë ndër mirësitë më të çmuara që na janë dhënë nga Allahu i Madhërishëm. Allahu këtë mirësi ia dha fisit Kurejsh, siç e ka përmendur në shumë ajete kur'anore, ku thotë:
"Vallë, a nuk e shohin ata se si Ne u kemi dhënë atyre një vend të shenjtë e të sigurt (Mekën), ndërkohë që njerëzit rreth tij po grabiten? A mos vallë ata besojnë në gjëra të kota, ndërsa dhuntitë e Allahut i mohojnë?!” (El-Ankebut: 67)

Gjithashtu Allahu i Madhërishëm thotë: “Ata thonë: “Nëse ndjekim udhëzimin së bashku me ty, së shpejti do të jemi të dëbuar nga vendlindja”. Vallë, a nuk ua kemi mundësuar, që të jetojnë në një vend të shenjtë e të sigurt, ku sillen fruta të llojllojshme, si ushqim prej Nesh? Por shumica e tyre nuk e dinë." (El-Kasas 57)

Pra, siguria dhe rehatia janë nga dhuntitë më të mëdha të Allahut ndaj robërve. Në këtë dhunti njeriu e gjen veten të sigurt dhe kryen obligimin e tij në profesionin ku punon, shkon e vjen i sigurt dhe i qetë. Kur Allahu ua dhuroi këtë mirësi Kurejshëve, i urdhëroi që ta adhurojnë vetëm Atë si falënderim. Për këtë Allahu thotë në Kur'an:
"(Shkatërrimin e njerëzve të elefantit Allahu e bëri) për të mbrojtur fisin Kurejsh. Për t’i mbrojtur ata në udhëtimin që bëjnë dimër e verë. Prandaj le të adhurojnë Zotin e kësaj shtëpie (Qabes), i Cili i ushqen ata në ditë urie dhe i siguron në ditë frike." (Sure El-Kurejsh)

Kur Kurejshët e përgënjeshtruan të Dërguarin e tyre, e kundërshtuan Allahun dhe nuk e falënderuan për dhuntinë që ua kishte dhënë, Allahu sigurinë ua ktheu në frikë e pasiguri, ngopjen e tyre në uri, siç thotë Allahu i Madhërishëm: "Allahu e ka bërë shembull qytetin (e Mekës), i cili ishte i sigurt dhe i qetë. Atij i arrinin ushqime të bollshme nga të gjitha anët, por pastaj banorët e tij i mohuan dhuntitë e Allahut dhe Ai i bëri të shijojnë urinë dhe frikën, si ndëshkim për atë që bënë. Vërtet, atyre u erdhi një i Dërguar nga radhët e tyre, por ata e quajtën për gënjeshtar dhe i goditi dënimi, ngaqë ishin të padrejtë.” (En-Nahl: 112-113). Ndërsa kur besimtarët e realizuan të drejtën e Allahut, duke e veçuar Atë në adhurim, Allahu ua zëvendësoi frikën me siguri, qetësi e rehati dhe realizoi premtimin që u kishte dhënë në fjalën e Tij: "Allahu u ka premtuar atyre prej jush, që besojnë dhe që bëjnë vepra të mira, se do t’i bëjë mëkëmbës në Tokë, ashtu siç i ka bërë ata para tyre dhe që do t’ua forcojë fenë e tyre, me të cilën Ai është i kënaqur dhe që frikën do t’ua shndërrojë në siguri. Le të më adhurojnë Mua e të mos më shoqërojnë asgjë (në adhurim). Sa për ata që pas kësaj mohojnë (besimin), pikërisht ata janë të mbrapshtët.” (En-Nur: 55)

Allahu ua përkujtoi atyre dhuntinë e sigurisë që u kishte dhuruar. Allahu thotë:
"Dhe kujtohuni kur ishit pak në numër, ishit të dobët në tokë e kishit frikë se njerëzit (mosbesimtarët) do t’ju gllabëronin! Ai ju strehoi dhe ju forcoi me ndihmën e Tij e ju dha shumë të mira, që ju ta falënderoni. (El-Enfal: 26)

Allahu i ka urdhëruar besimtarët që ta ruajnë dhuntinë e sigurisë, të rehatisë e qetësisë, duke i dalë përballë çdokujt që dëshiron ta rrezikojë sigurinë e tyre apo të krijojë kaos në mesin e tyre, qofshin këta muslimanë apo jomuslimanë, individë apo grupe. Allahu thotë:
"Pa dyshim se ndëshkimi i atyre që luftojnë kundër Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe që bëjnë shkatërrime në tokë është të vriten ose të gozhdohen, ose t’u këputen duart dhe këmbët tërthorazi, ose të dëbohen nga vendi. Ky ndëshkim është poshtërim për ata në këtë jetë, ndërsa në jetën tjetër për ata do të ketë dënim shumë të madh.” (El-Maide: 33)

Ky ajet quhet ajeti i -el-hirabe- luftimit. Lufta është e kundërta e paqes, e cila është shpëtim nga çdo e keqe dhe e dëmshme dhe sigurim i shpirtit dhe i pasurisë.
Disa juristë të fesë, el-hirabe e kanë përkufizuar kështu: Dalja e një grupi të armatosur në vendin islam për të shkaktuar kaos, për derdhjen e gjakut, marrjen e pasurisë, çnderimin e njerëzve, shkatërrimin e të mbjellave, duke kërcënuar kështu fenë, moralin, rendin dhe ligjin. Nuk ka dallim që ky grup të jetë nga muslimanët apo jomuslimanët përderisa i shkaktojnë këto trazira në vendin islam dhe përderisa e bëjnë këtë ndaj atyre që gjakun e kanë të mbrojtur.

Nëse këto krime i kryen edhe vetëm një person, ai konsiderohet njeri që duhet të luftohet. Kjo dukuri ndryshe quhet edhe "bllokim i rrugës apo plaçkitje" sepse kur ndodh kjo, njerëzit u shmangen rrugëve nga frika se mos vriten, se mos u merret pasuria apo se mos çnderohen.

I Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem është distancuar nga ai që mban armë dhe del në rrugë duke frikësuar njerëzit e sigurt. I Dërguari alejhi selam ka thënë: "Kush na drejton armët nuk është prej nesh." (Mutefekun alejhi) Ky njeri nëse nuk e ka pasur nderin në këtë botë që të cilësohet si musliman, nuk do ta ketë këtë nder as pas vdekjes sepse secili ringjallet në atë që ka vdekur. I Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem thotë: "Kush del nga respektimi (i ligjit) duke u larguar nga xhemati (bashkësia) e pastaj vdes, ai do të vdesë me vdekje të injorancës.” (Muslimi)

Me të vërtetë Allahu e ka nderuar njeriun, e ka krijuar me Dorën e Tij, i ka dhuruar shpirtin, i ka urdhëruar melaiket që t'i bien në sexhde (formë nderimi), ia ka nënshtruar çfarë ka në qiej e në tokë, i ka dhënë fuqi e dhunti në mënyrë që ta udhëheqë tokën dhe të arrijë në piedestalet më të larta të mundshme si nga ana materiale ashtu edhe ajo shpirtërore. Mirëpo njeriu nuk mund t'i realizojë qëllimet e veta dhe ta arrijë kulmin përveç nëse i ofrohen të gjitha kushtet e ngritjes dhe nëse merr të gjitha të drejtat që i takojnë. E drejta e tij themelore që Islami ia ka garantuar është e drejta e jetës. Kjo është e drejtë e shenjtë dhe në asnjë mënyrë nuk lejohet të keqpërdoret shenjtëria e saj. Allahu thotë: "Mos e mbytni njeriun që Allahu e ka ndaluar (mbytjen e tij) përpos kur është me vend (ligj).” (El-En'am: 151)

Gjithashtu thotë: "Mos i vrisni fëmijët tuaj nga frika e varfërisë! Ne u sigurojmë ushqim atyre dhe juve. Vërtet, vrasja e tyre është gjynah i madh.” (El-Isra: 31)

Kjo ndalesë është e vërtetuar në të gjitha ligjet e mëparshme. Allahu e ka bërë të ligjshëm kisasin edhe për ata që ishin para nesh si ndalim dhe frikësim për derdhjen e gjakut dhe vrasjen e njerëzve pa të drejtë. Allahu i Madhërishëm thotë: "Prandaj Ne i urdhëruam bijtë e Izraelit se kush vret ndokënd, që s’ka vrarë njeri ose që nuk ka bërë çrregullime në Tokë, është sikur të ketë vrarë të gjithë njerëzit. Dhe, nëse dikush shpëton një jetë, është sikur të ketë shpëtuar jetën e krejt njerëzve. Të Dërguarit tanë u sollën shenja të qarta, por shumë nga ata, edhe pas kësaj, i kaluan tërë kufijtë me të këqija në tokë." (El-Maide: 32). Na ka urdhëruar me atë që i kishte urdhëruar edhe ata që ishin para nesh. Allahu thotë:
"O besimtarë! Është caktuar për ju kisasi për vrasje: i liri për të lirin, skllavi për skllavin dhe femra për femrën. Ai (vrasës) që falet nga farefisi i të vrarit, duhet të sillet njerëzishëm dhe le të zbatojë dëmshpërblimin më të mirë. Kjo (falje) është një lehtësi dhe mëshirë nga ana e Zotit. E kushdo që pas kësaj (faljes), e kapërcen kufirin, do të marrë një dënim të dhimbshëm.” (El-Bekare: 178)

Në Islam nuk është i çmuar vetëm shpirti i muslimanit, por i muslimanit dhe jomuslimanit në mënyrë të barabartë. Nuk vritet muslimani vetëm me diçka që e obligon vrasjen e tij, d.m.th. siç e ka përmendur Allahu në shumë ajete fjalën "vetëm me të drejtë". Gjithashtu nuk vritet jomuslimani vetëm se me atë që e obligon vrasjen e tij. I Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem e ka konsideruar shumë të rëndë vrasjen e padrejtë të jomuslimanit që jeton në paqe me muslimanët. Për këtë ka thënë: "Kush vret atë të cilit i është dhënë besa (jomusliman), ai nuk do ta nuhasë erën e xhennetit, edhe pse era e tij nuhatet nga dyzet vjet larg." (Buhariu)

Ndërsa për atë që vret një besimtar pa të drejtë Allahu ka thënë:
"Kushdo që vret një besimtar me qëllim, ndëshkimi i tij është xhehennemi, në të cilin do të qëndrojë përgjithmonë. Allahu është zemëruar me atë, e ka mallkuar dhe i ka përgatitur një dënim të madh.” (En-Nisa: 93)

Hadithe të shumta kanë ardhur që tregojnë për madhërimin e të drejtave të muslimanit, ruajtjen e gjakut të tyre dhe qartësimin e dënimit mbi ata që e bëjnë të kundërtën.

Ebu Bekrete radijallahu anhu thotë se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë:
"Me të vërtetë gjaku juaj, pasuria juaj dhe nderi juaj është i ndaluar për ju, ashtu siç është e ndaluar kjo ditë e juaja, në këtë vend tuajin, në këtë muaj të ndaluar. Allahun do ta takoni dhe Ai do t'ju pyesë për veprat tuaja, mos u zmbrapsni pas meje si femohues ose të humbur, që ta vrisni njëri- tjetrin." (Mutefekun alejhi)

Nafiu tregon se Ibën Umeri një ditë e shikoi Qaben dhe tha:
"Sa e çmuar që je dhe sa e shenjtë që je, por besimtari është më i shenjtë tek Allahu sesa ti." (Tirmidhiu)

Ebu Hurejra radijallahu anhu tregon se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë:
"Largohuni nga shtatë gjërat shkatërruese.” I thanë: “Cilat janë ato o i Dërguari I Allahut?” Tha: “Bërja shok Allahut, magjia, vrasja e shpirtit që e ka ndaluar Allahu, pos me të drejtë, ngrënia e kamatës, ngrënia e pasurisë së jetimit, ikja nga fronti i luftës, shpifja ndaj grave të ndershme besimtare e të gjora." (Mutefekun alejhi)

Ibën Umeri radijallahu anhuma thotë: “Ka thënë i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: "Besimtari vazhdon të ketë hapësirë në fenë e tij përderisa nuk derdh gjakun e ndaluar.” (Buhariu)

Bera' ibën Azibi radijallahu anhu thotë se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë:
"Shkatërrimi i botës është më i lehtë tek Allahu sesa të vritet një besimtar pa të drejtë.” (Tirmidhiu, Albani e ka saktësuar.)

Ebu Seid el-Hudriu thotë se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë:
"Sikur banorët e qiellit dhe të tokës të binin në ujdi që ta vrisnin një besimtar, Allahu do t'i fuste në zjarr që të gjithë." (Tirmidhiu, e ka saktësuar Albani.)

Për shkak të rëndësisë dhe shenjtërisë së gjakut, gjëja e parë që Allahu do të gjykojë mes robërve është gjykimi në gjakra, siç tregon për këtë hadithi:
"Çështja e parë që do të gjykohet mes robërve Ditën e Gjykimit është çështja e gjakrave." (Mutefekun alejhi)

Këto ishin disa hadithe që tregojnë për dënimin e vrasësit që vret dikë tjetër, por cili është dënimi i atij që vret veten? Vetëvrasja është mëkat i madh dhe dënimi për të është i hidhur. Në hadithin që e transmeton Ebu Hurejra, i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem thotë:
"Ai që e vret veten me hekur, atë hekur do ta ketë në dorë duke e futur në barkun e tij në zjarrin e xhehennemit duke qëndruar ashtu përgjithmonë. Ai që e vret veten me helm, helmin do ta ketë në dorë duke e marrë atë në zjarrin e xhehennemit përgjithmonë. Ai që e hedh veten nga një vend i lartë dhe vritet, ai do të hidhet ashtu në zjarrin e xhehennemit përgjithmonë." (Mutefekun alejhi)

Ky ishte dënimi i atij që vetëvritet. Si qëndron puna nëse ai vetëvritet duke hedhur veten në erë dhe shkakton vrasjen e të tjerëve, muslimanë ose jo? Ky vetëvrasës ka kryer tre krime: ka vrarë veten, ka vrarë muslimanin dhe jomuslimanin, gjaku i të cilit është i mbrojtur, prandaj i meriton të gjitha dënimet që u përmendën më herët. Nëse shpërthimi i tij sjell vrasjen e më shumë njerëzve, atëherë për çdo shpirt do të ketë dënim të veçantë.

Nga madhëria e Islamit dhe lehtësia e tij është se edhe gjatë kohës së luftës e ka kufizuar luftën vetëm mes ushtarëve dhe e ka ndaluar rreptësisht që lufta të tejkalojë nga mejdani i saj te njerëzit që janë të sigurt e të qetë nëpër faltoret e tyre, nëpër shtëpitë dhe tregjet e tyre. Ibën Umeri radijallahu anhuma thotë: “Kaloi i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem pranë një gruaje të vrarë gjatë çlirimit të Mekës, pastaj tha: “Kjo nuk do të luftonte (kundër nesh)”, pastaj ndaloi nga vrasja e grave dhe fëmijëve." (Mutefekun alejhi)

Në bazë të këtij arsyetimi (ajo nuk do të luftonte), dijetarët kanë thënë se iu bashkëngjitën këtij rregulli gratë, fëmijët, shërbyesit e faltoreve, haxhilerët, pleqtë, të sëmurët dhe të tjerë të cilët janë distancuar nga lufta, që ndryshe quhen qytetarë, prandaj duhen respektuar ata dhe pasuria e tyre. Duke u nisur nga kjo, ne i kundërshtojmë të gjitha shpërthimet që ndodhin sot në vendet muslimane dhe jomuslimane sepse këto shpërthime kanë për qëllim qytetarët e rëndomtë, të cilët janë të sigurt. Islami, siç e thamë, e ndalon në mënyrë të prerë vrasjen e qytetarëve në gjendje lufte, kështu që kuptohet si qëndron çështja në situata sigurie dhe paqeje.



Marrë nga revista "Tevhid", numër 107
Autor: Dr Abdul Adhim Bedevij
Përktheu me disa ndryshime: Mr. Fidan XHELILI
Aman/Jordani

[Kosova19]

http://www.albselefet.com/images/smilies/bismilah.gif
Verifikimi i lajmeve para se të gjykosh
Marrë nga Libri i Diturisë fq 52 i shejh Muhamed bin Salih el Uthejmin

Nga moralet më të rëndësishme me të cilat duhet te pajiset nxënësi i dijes është verifikimi i lajmeve që transmetohen dhe sigurimi për gjykimet që nxirren. Detyrimisht kërkohet që lajmet të cilat përcillen, fillimisht të verifikohen:Vallë janë thënë nga personi të cilit i atribuohen? Nëse janë thënë prej tij, sigurohu mirë për gjykimin, sepse ai lajm që ti mund të kesh dëgjuar, mund të jetë i bazuar në ndonjë parim të cilin ti nuk e di, ndaj dhe e gjykon si gabim, mirëpo në të vërtetë nuk është gabim.
Cila është rruga që duhet të ndiqet në këtë rast?
Rruga është që të kontaktosh me personin të cilit i atribuohet lajmi dhe t`i thuash: Percillet se ke thënë kështu e ashtu, a është e vërtetë? Më pas e diskuton me të, sepse qortimi yt paraprak apo mos pëlqimi yt, mund të vijë si shkak i mos njohjes tënde rreth motivit të atij lajmi që përcillet, sic thotë një proverb: Kur njihet shkaku, s`ngelet më cudi. Pra fillimisht duhet verifikuar lajmi dhe të sigurohemi për gjykimin. Më pas kontakton me personin dhe e pyet nëse është e vërtetë ajo që thuhet në lidhje me të. Më pas e diskuton me të, ose do jetë e vërteta me të dhe ti bindesh per fjalën e tij, ose ti arrin ta bindësh për gabimin e tij dhe ai kthehet tek e vërteta që ti i tregove.
Gjithashtu themi se verifikimi është gjë e rëndësishme duke u nisur nga fakti se nganjëherë përcjellësit e lajmeve mund të kenë qëllime të ndryshme dashakeqe, përcjellin qëllimisht ato lajme që dëmtojnë dhe cënojnë imazhin e personit. Nganjëherë mund të mos kenë qëllime dashakeqe por e keqkuptojnë fjalën në atë mënyrë që thënësi nuk e ka pasur për qëllim,prandaj kërkohet verifikim. Pra për ta përmbledhur themi: Nëse të arrin ndonjë lajm nga dikush, atëherë ndiq njërën nga këto tre rrugë:
1) Verifikimi në lidhje me saktësinë e lajmit që përcillet.
2) Vlerësimi i gjykimit rreth asaj cështjeje, a është gjykimi saktë apo jo? Nëse gjykimi është i saktë, e mbështet dhe e mbron atë. Nëse mendon se gjykimi nuk është i saktë, atëherë ndiq rrugën e tretë:
3) Kontaktimi me personin që i atribuohet ajo thënie, në mënyrë që të diskutohet me të, por diskutim me qetësi dhe respekt.

Marrë nga:Verifikimi i lajmeve para se të gjykosh « Udha e Besimtarëve (http://www.udhaebesimtareve.com/2011/11/14/verifikimi-i-lajmeve-para-se-te-gjykosh/)

[Kosova19]

Ebu Kilabeh rahimehullah ka thene:
Nuk e ka vdekur diturine ndokush me shume se sa tregimtaret e historive, te cilet ulen dhe tregojne historira nje vit te tere dhe asgje nuk ngelet ne mendje, ndersa nqs ulesh ne mexhlisin e dijetarit nuk do ngrihesh prej tij pa te ngelur dicka ne mendje.
Marre na libri Hiljetul eulija 2/287


http://4.bp.blogspot.com/-EcnGxT7crQE/TcFXm4LpWmI/AAAAAAAAARc/DM72sjPlsFA/s1600/2576690326_faed117474.jpg

[Zero Cool]

Gjashtë cilësi tregojnë burrëri për njeriun: tri prej tyre janë kur është në shtëpi, dhe tri të tjera kur është në udhëtim. Ato të shtëpisë janë: 1-Këndimi i Kur’anit Kerim; 2-Ndërtim xhamish; 3-Të zënit miq. Cilësitë që duhen në udhëtim e sipër janë: 1-Të mos kursehet për t’u shtruar tryezën shokëve; 2- Rruajtja e dinjitetit dhe e cilësive të mira morale; 3-Të qenët i qeshur me shokët, por jo aq shumë sa të humb serioziteti e dinjiteti i personit.

Imam Aliu a.s.

[Kosova19]

A ka ekzistuar urrejtje ndërmjet familjes së Profetit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) dhe sahabëve?

Kjo nuk është e vërtetë, sepse ndërmjet tyre ka ekzistuar dashuria, respekti dhe lidhjet familjare. Si shembull konkret për këtë mund të themi se Profeti (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) i martoi dy vajzat e tij, Umu Kulthumin dhe Rukijen, me Uthmanin, ndërsa Zejneben me El As bin Rabijan. Aliu e martoi vajzën e tij Umu Kulthumin, me Umerin, ndërsa vetë Aliu u martua me thjeshtrën e Ebu Bekrit, Esma bint Umejs.

Gjithashtu, Muhamed bin Ali bin Husejn u martua me Umu Ferue bintul Kasim, mbesën e Ebu Bekrit. Djali i Uthmanit, Abani, u martua me Umu Kulthumin, të bijën e Abdullah bin Xhaferit, si dhe shumë e shumë lidhje të tjera martesore ndërmjet familjes profetike dhe sahabëve të ndershëm.

Nuk mund të lëmë pa përmendur edhe emrat që u ka vendosur Aliu fëmijëve të tij si: Ebu Bekër, Umer dhe Uthman. Të njëjtën gjë ka bërë edhe Haseni, duke e quajtur njërin prej djemve të tij Ebu Bekër.

Këtu përfundon ky libër, duke lutur Allahun e Madhëruar që të ketë dhënë frytet e duhura dhe fjala jonë e fundit është: Falënderimet i takojnë vetëm Allahut, Zotit të botëve.

Autor: Uthman ibën Muhamed El Hamijs
Përktheu: Fatjon Çorapi

[Zero Cool]

Çuditem me atë njeri zemërzi e të pasur që ndjell varfërinë, e cila ik prej tij dhe humbet atë kamje që e ndjek atë dhe që rron në këtë jetë si i varfër, ndonëse do t’i merret shuma e të pasurit; Çduditem me atë fodull që dje ishte një pikë uji i ndyrë, ndërsa nesër do të jetë një coftinë. Çuditem me atë njeri që e ka të lëkundur mëdysh besimin për Zotin, edhe pse e sheh botën (gjithësinë); Çuditem me atë njeri që e ka harruar vdekjen, edhe pse e sheh kur vdesin njerëz të tjerë; Çuditem me atë njeri që nuk e beson ngjalljen e dytë, edhe pse e di fort mirë ngjalljen (krijimin) e parë; Çuditem me atë njeri që ka rënë krejtësisht pas kësaj bote, ndërsa jetën e përhershme e ka lënë fare.

Imam Aliu a.s.

[Kosova19]

Shejh bin Bazi shpesh qante kur ndëgjonte për shpifjen që i është bërë Aishes (radij Allahu anha)

Shejh bin Bazi (Allahu e mëshiroftë) thoshte: “Aisheja (radij Allahu anha) është e bija e Siddikut, dhe sipas unanimitetit të muslimanëve ajo është nëna e besimtarëve. Prandaj ai që pohon se ajo ka bërë zina, atëherë ka bërë kufër; sepse ky nuk i ka besuar Allahut e as fjalës së Tij, me ç’rast Allahu... thotë: “Me të vërtetë, ata që shpifën, janë një soj i keq prej jush. Mos e quani atë si të keqe për ju. Përkundrazi, kjo është mirë për ju” (Nur: 11). Këtë e quajti shpifje, sepse qëllimi është se Aisheja, nëna e besimtarëve, është gruaja më e mirë ndër të gjitha gratë e Pejgamberit (salallahu alejhi ve selem) përveç Hadixhes, sepse dijetarët ndahen disa mendimesh se cila ishte më e mirë. Prandaj ai që pohon se Aisheja ka bërë zina, apo e akuzon për atë vepër, atëherë ai është kafir sipas unanimitetit të muslimanëve, dhe është person që nuk i ka besuar Allahut e as Pejgajmberit të Tij. Ajo ishte e pastër nga kjo shpifje, ajo ishte Siddikeja e bija e Siddikut, ajo ishte gruaja më e mirë e Pejgamberit, përveç Hadixhes, siq e cekëm më lartë. Gratë e Pejgamberit (salallahu alejhi ve selem) të gjitha ishin të pastërta, besimtare dhe të devotshme, ato janë nënat e besimtarëve (Allahu qoftë i kënaqur me to). Është obligim të besohet kjo, dhe të besohet se ato janë gratë më të pastërta dhe më të mira.
www.sahab.net (http://www.sahab.net/)

Përktheu: Jeton Bozhlani (http://www.facebook.com/jbozhlani)

[Kosova19]

http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/305718_2444682196990_1249945544_32992709_13210632_ n.jpg

Imam el-Asbahani ka thënë:"Shenjë e Pasuesve të Sunetit është se ata ndjekin Selefus-Salih (të Parët tanë të Mirë) dhe braktisin çdo bidat që është shpikur në këtë Fe.”

____________

[el-Huxheh fij Bejanil-Mehaxheh, 1/364]

[Kosova19]

Ebu Is’hak el Fazari permend: ”Armiqte asnjehere nuk munden ti perballojne shoket e te Derguarit te Allahut sal-lAllahu aljhi ue sel-lem; keshtu kur lajmi i humbjes se romakeve i mberriti Heraklit e ky ishte ne Antiok, ai i pyeti popullin e tij:”Mjere per ju!Me tregoni per keta njerez qe po luftojne kundra jush, a nuk jane ata njerez si ju?”Ata thane:”Me te vertete, ashtu jane(njerez si ne?”Ai i py...eti:” Kush eshte me shume ne number ju apo ata?”Ata thane:”Ne jemi me shume ne number ne cdo vend.”Ai pyeti:”E si eshte e mundur qe ju te mposhteni ne cdo beteje qe po beni me ta?Nje udheheqes i moshuar dhe fisnik prej tyre tha:”Sepse ata falen gjate nates, e agjerojne gjate dites, i permbahen kontratave dhe marrveshjeve, premtimeve te tyre; ata urdherojne ne te mire dhe ndalojne nga e keqja; dhe jane te drejte ne mes tyre, kurse ne pijme alkol, bejme zina, bejme mekate, i thyejme marreshevjet tona, vjedhim, bejme zullum e nuk bejme drejtesi, urdehrojme ne ate qe e zemeron Allahun dhe ndalojme ne ate qe e kenaq Allahun, dhe ne perhapim te keqija e korrupsion ne toke.”Herakli tha:”Ti je ai qe me the te verteten.”

_______________________________

Ebu Bekr ed-Dajnuri El Muxhalasah uel Xhauahir el ilm 4:91

[Kosova19]

Shëndeti i zemrës dhe sëmundja e saj ndikojnë në shëndetin e trupit dhe sëmundjen e tij.


I dërguari i Allahut –paqja dhe nderimi i Allahut qofshin mbi të- ka thënë:

ألا وإن في الجسد مضغة إذا صلحت صلح الجسد كله وإذا فسدت فسد الجسد كله ألا وهي القلب


“Me të vërtetë në trup ndodhet një copë mishi, nëse ajo përmisohet i gjithë trupi përmisohet e nëse ajo prishet i gjithë trupi shkatërrohet, ajo copë e mishit është zemra” transmeton imam Buhariu dhe Muslimi.

Në këtë hadith tregohet qartë se përmisimi i pjesëve të trupit dhe shkatërrimi i tyre është në varësi se çka ka në zemër, nëse zemra është e shëndoshë gjymtyrët e trupit përmisohen dhe si pasojë bëhen vepra të mira dhe largohesh nga të ndaluarat, por nëse zemra është e prishur edhe gjymtyrët e trupit shkatërrohen dhe si rrjedhojë pasohet me bërjen e gjynaheve në varësi se sa zemra e pason epshin. Zemra është mbreti i gjymtyrëve, kurse gjymtyrët janë ushtarë të saj vighilent që i binden asaj në atë që ajo i urdhëron si për mirë ashtu edhe për keq, nëse zemra është e devotshme atëhere edhe ushtarët e saj janë të devotshëm, e në të kundërt ushtarët e saj janë të shkatërruar.

Zemra nuk është e devotshme përderisa të ngulitet mirë në të njohja e Allahut, madhështia e Tij, dashuria e Tij, frikërespekti ndaj Tij, shpresa tek Ai, mbështetja e plotë tek Ai, Allahu i Lartësuar ka thënë:

يَوْمَ لا يَنْفَعُ مَالٌ وَلا بَنُونَ * إِلا مَنْ أَتَى اللهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ


“Atë ditë nuk i bën dobi askujt pasuria e tij e as femijët e tij, veç atij që i ka ardhur Allahut me zemër të pastër” Suretu Shuara: 88-89.

Zemra e pastër është ajo zemër e cila ka shpëtuar nga çdo dyshim që bie në ndesh me të vërtetën dhe nga çdo epsh i ndaluar. Ajo zemër është e shpëtuar nga shirku, dyshimi, syefaqsia, smira, urrejtja, gjithsesi gjynahet që të gjitha e sëmurin zemrën e mund ta çojnë atë deri në vdekje, kurse përmendja e Allahut dhe bindja ndaj tij e gjallëron zemrën, siç ka thënë Allahu i Lartësuar:

أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ


“Zemrat nuk qetësohen vetëm se me përmendjen e Allahut” suretu Rra’d: 28.

Një poet ka thënë:

وقد يورث الذل إدمانها
رأيت الذنوب تميت القلوب



وخير لنفسك عصيانها
وترك الذنوب حياة القلوب



I pashë gjynahet që e vdisnin zemrën

Dhe se vazhdueshmëria në gjynahe sillnin poshtërim.

Lënia e gjynaheve është gjallëri për zemrën

Dhe është më mirë për veten tënde lënia e tyre.

E lusim Allahun e Madhërishëm që t’i përmisojë zemrat tona, o Ti që i ndryshon zemrat forcoje zemrën tonë në fenë Tënde, o Ti që i drejton zemrat drejtoji zemrat tonë në bindjen Tënde dhe bindjen e të dërguarit Tënd, Zoti ynë mos na i shtembëro zemrat tona pasi i udhëzove ato, dhe na dhuro neve nga mëshira Yte me të vërtetë Ti je Dhurues i madh.

Paqja dhe nderimet e Allahut qofsjin mbi të dërguarin e Tij, familjen e tij dhe mbi të gjithë shokët e tij.


Shkëputur nga libri:
“Sëmundjet e zemrës dhe shërimi i saj“

Të autorit:
Abdullah ibn Xhar Allah ibn xharAllah.

Përktheu:
Ylli Rama.

Marrur nga:
www.Udha e Besimtareve.com (http://www.udhaebesimtareve.com/shendeti-i-zemres-dhe-semundja-e-saj-ndikojne-ne-shendetin-e-trupit-dhe-semundjen-e-tij/)

[Kosova19]

Ke kujdes namazin!
Shkruar nga Abdurr-Rrazak el-Bedr

Shejkh Abdurr-Rrazak el-Bedr: Transmetohet nga Enes bin Malik, shërbëtori i të Dërguarit të Allahut (sal Allahu alejhi ue selem), duke thënë:

“Shikimin e fundit me të cilin pashë të Dërguarin e Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) ishte ditën kur e largoi perden në ditën e hënë.”
Dita e hënë koha pas agimit, ishte dita kur ka vdekur i Dërguari ynë (sal Allahu alejhi ue selem). D.m.th. në ditën e hënë kur ka kaluar një pjesë e mirë e agimit të asaj dite.

Në mëngjesin e së hënës, kur njerëzit ishin të radhitur në safa pas Ebu Bekrit për të falur namazin e sabahut, Profetin (sal Allahu alejhi ue selem) veçse e kishte rënduar sëmundja, ai hapi perden dhe i shikonte sahabet. Enesi (Allahu qoftë i kënaqur me të) e cilësoi me fjalët e tij duke thënë:


Kur e pash, fytyra e tij ishte sikurse fletë e petëzuar; - që do të thotë se ishte shumë e pastër, e bukur, e çelur dhe e lulëzuar. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) kur e hoqi perden dhe i shikoi sahabet, buzëqeshi.

Vëllezër të nderuar, këtë buzëqeshje vëne në qendër të vëmendjes! Sepse ajo ka peshë dhe vlerë të madhe. Profeti ynë (sal Allahu alejhi ue selem) kur e hoqi perden në atë ditë kur edhe ka vdekur, dhe kjo gjatë namazit të sabahut, i shikoi sahabet... Shikoi në ndikimin e edukimit të tij ndaj sahabeve, i cili padyshim se ishte prej dhuratave më të çmuara nga ana e Allahut për të; dhe edukata më e mirë ishte ajo e namazit, së bashku me xhematë, e me rregulla të caktuara në safa, të nënshtruar ndaj Allahut, të përulur ndaj Tij, duke e adhuruar vetëm Allahun, duke shpresuar shpërblimin dhe duke ju frikësuar ndëshkimit të Tij.


I shikoi ata Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) dhe buzëqeshi duke i parë këta njerëz besimtarë të sinqertë, të edukuar me iman të drejtë, të edukuar me namaz, të edukuar me adhurim ndaj Allahut të Madhëruar... Buzëqeshi Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) i gëzuar dhe i kënaqur. Të nderuar vëllezër, nga kjo mësojmë se namazi me xhemat ka vlerë të madhe dhe zë vend të rëndësishëm në fe!


Ky ishte Profeti ynë (sal Allahu alejhi ue selem) në fund të jetës së tij madhështore, e mbushur përplot thirrje për t’u drejtuar kah Allahu i Lartësuar, e mbushur përplot këshilla për robërit e Allahut e mësime të fesë së Tij, Në momentet e fundit të jetës së tij, i shikon shokët e tij, të radhitur në safa në xhami dhe buzëqesh (sal Allahu alejhi ue selem) i gëzuar, i hareshëm dhe i kënaqur me këtë mirësi të madhe.



Nga kjo, gjithashtu mësojmë humbjen dhe privimin e madh për ata që nuk falen fare apo nuk janë të kujdesshëm ndaj namazit! Personi i tillë është i privuar përtej mase prej asaj që Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka buzëqeshur dhe është gëzuar për së tepërmi, në momentet e fundit të jetës së tij! Andaj, keni parasysh këtë buzëqeshje, sepse ajo ka peshë dhe vlerë të madhe. Ai i cili e do sinqerisht Profetin (sal Allahu alejhi ue selem), kjo buzëqeshje i zë vend të veçantë në zemrën e tij dhe vlerë të madhe në vetveten e tij! Kjo çështje, është ajo që Profetin tonë (sal Allahu alejhi ue selem) e ka gëzuar për së tepërmi!

Ku është dashuria e sinqertë për Profetin (sal Allahu alejhi ue selem) të cilët nuk e falin namazin, pasojnë epshet e tyre, bëjnë vepra të këqija dhe e lënë anash të nënshtruarit ndaj Zotit të tokës e të Qiejve, i Lartësuar qoftë Ai?! Robi i Allahut, duhet ta gjykoj vetveten denjësisht dhe të mendojë në këtë çështje thellësisht!

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) e hoqi perden dhe shikoi në tubimin e besimtarëve në safa, në shtëpinë e Allahut, në xhaminë e tij (sal Allahu alejhi ue selem), prapa më të drejtit dhe më të mirit të këtij umeti Ebu Bekrit (Allahu qoftë i kënaqur me të); buzëqeshi ai (sal Allahu alejhi ue selem).
Ndërsa sahabet u gëzuan shumë dhe menduan se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) do të dalë për t’ua falur atyre atë namaz, mirëpo ai i bëri me shenjë Ebu Bekrit që të qëndrojë në vendin e tij. Pas kësaj, e uli perden Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) dhe mbeti në shtëpinë e tij deri kur edhe vdiq (sal Allahu alejhi ue selem) po në atë ditë pasi kaloi pjesa më e madhe e agimit.

Përktheu: Usame Morina
Burimi: http://www.youtube.com/user/audiosunneti#p/u/1/9oJzeBmLxMw

[Kosova19]

Cili është lloji më i vështirë i durimit?

Shkalla e vështirësisë në përmbajtjen nga disa gjëra varet nga fuqia e motivit të njeriut dhe aftësisë për ta bërë veprën në fjalë. Kushdo që s'ka motiv për të vrarë, apo për të vjedhë, apo për të pirë alkool, apo çfarëdo qoftë tjetër, dhe njëkohësisht s'ka mundësi ta bëjë këtë, do ta ketë të lehtë të bëjë durim nga këto gjëra. Kushdo që ka motiv të fortë për të bërë një vepër të keqe dhe ka mundësi për këtë, do të ketë shumë vështirë të bëjë durim e të përmbahet. Për sunduesin është tepër vështirë të përmbahet nga bërja e padrejtësive dhe e shtypjes [dhulm], për një të ri është tepër vështirë të përmbahet nga kurvëria, dhe për një të pasur është tepër vështirë të përmbahet nga ndjekja e dëshirave dhe e kënaqësive fizike.

Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"Allahu do ta lavdërojë një të ri që kurrë s'është sjell në mënyrë të pahijshme" [Ahmed].

Në një tjetër hadith, ai i referohet atyre që do të jenë në hijen e Fronit të Allahut, për durimin e tyre të përsosur, siç është durimi i një sunduesi totalitar në të qenit i drejtë në çdo situatë, pavarësisht ndjenjave personale; durimi i një të riu në adhurimin ndaj Allahut dhe ndrydhjen e tekave dhe të dëshirave të tij; durimi i një njeriu që jep sadaka dhe e mban atë të fshehtë; durimi i një njeriu që u reziston joshjeve të një gruaje të bukur dhe të pushtetshme; durimi i dy burrave që takohen dhe ndahen për hir të Allahut, për mbajtjen e marrëdhënieve për hir të Allahut; dhe durimi i atij që qan nga frika prej Allahut, duke e mbajtur të fshehtë këtë dhe duke mos i treguar askujt për këtë. Të gjitha këto janë prej llojeve të vështira të durimit. Ndaj, dënimi i një të moshuari që bën kurvëri, i një mbreti që rren dhe i një të varfri që është arrogant, është më i ashpër, sepse është lehtë për ta të përmbahen nga ky lloj veprimi dhe nuk kërkon shumë mund. Qëndrimi i tyre tregon se ata me paramendim po rebelohen kundra Allahut.

Durimi në përmbajtjen nga veprimet e këqija sa i përket të folmes dhe marrëdhënieve seksuale

Prej llojeve më të vështira të durimit është përmbajtja nga veprimet e këqija që kanë të bëjnë me të folmen dhe me marrëdhëniet seksuale. Veprimet e këqija në të folur, si përgojimi e ofendimi, të gënjyerit për të bërë telashe mes njerëzve, lavdërimi i vetvetes në mënyrë të drejtpërdrejtë apo tërthorazi, dhe ofendimi i njerëzve që s'i pëlqen dhe lavdërimi i atyre që i pëlqen, të gjitha këto janë zbavitëse dhe dëfryese. Ka një motiv të fortë për të bërë këso veprime të këqija, dhe është fare lehtë të lëvizet gjuha e të flitet, kështu që durimi i kërkuar në këto raste është veçanërisht i vështirë. Ndaj, pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] i ka thënë Muadhit:"Kontrollo gjuhën tënde".

"Do të merremi në përgjegjësi për çfarë themi?" – pyeti Muadhi.

"A ka diçka tjetër veç keqbërjes së gjuhës që i bën njerëzit të hidhen me fytyrë në xhehenem?!" – u përgjigj pejgamberi.

Njëherë pasi veprimet e këqija të bëhen shprehi, durimi bëhet edhe më i vështirë. Kështu, mund të shohësh një njeri të falë namaz gjithë natën, të agjërojë gjithë ditën, të përmbahet nga prekja e një jastëku të mëndafshtë, megjithëkëtë, ai përgojon, ofendon dhe bën çrregullime mes njerëzve.

Marrë nga Uddet es-Sabiriin ue Dhakirat i Ibn Kajjim el-Xheuzi

[Kosova19]

Menyrat e perhapjes se ATEIZMIT MODERN

Ateizmi është bërë një fenomen epidemik vetëm pasi çifutët bënë plane për ta përhapur mes njerëzve dhe për ta bërë doktrinë falë organizatave dhe shteteve të mëdha që e përqafuan atë.
MËNYRAT E PËRHAPJES SË
Falënderimi i qoftë Allahut, paqja dhe bekimi qofshin mbi të Dërguarin e Allahut.

Ateizmi asnjëherë në historinë njerëzore nuk ka qenë tipar i dukshëm i një bashkësie njerëzore apo doktrinë e përkrahur nga organizata dhe shtete, por një fenomen individual i rrallë. Rreth tij bashkoheshin disa grupe të vogla amatorësh të krimit, padrejtësisë dhe agresionit. Mund të ketë qenë vetëm ndonjë tendencë e ndonjë njeriu të mashtruar, që ka mohuar Zotin dhe e ka shpallur veten për Zot dhe njerëzit e kanë adhuruar atë përveç Allahut të Lartësuar.

Ateizmi është bërë një fenomen epidemik vetëm pasi çifutët bënë plane për ta përhapur mes njerëzve dhe për ta bërë doktrinë falë organizatave dhe shteteve të mëdha që e përqafuan atë.

Në Protokollin e katërt nga "Protokollet e djajve sionistë" thuhet: "Ne duhet të heqim mendimin për Zotin nga mendjet e njerëzve “të lajthitur” e injorantë[1] dhe në vend të tij të vëmë llogaritje matematikore dhe dëshira materialiste."

Përhapja e ateizmit gjatë shekujve 19 dhe 20 nga çifutët, nga njerëzit e shitur për ta dhe nga agjentët e tyre është bërë në dy mënyra. Mënyra e parë ka qenë ngritja e motos së racionalizmit dhe sekularizmit, që dominoi fuqishëm në mendimin perëndimor.

Mënyra e dytë ka qenë përhapja e marksizmit me gjithë filozofinë që përmban, motot, programet dhe gjitha llojet e kurtheve dhe mashtrimeve të tij.

Për të përhapur ateizmin kanë përdorur disa metoda, disa prej të cilave janë:

1. Njollosja e famës së praktikueseve të fesë dhe udhëheqësve fetarë me anë të shpifje ve, siç thuhet në protokollin e shtatë: "Jemi lodhur shumë që të rrëzojmë dinji tetin e praktikueseve të fesë në sytë e njerëzve, por kemi arritur të dëmtojmë misionin e tyre, i cili ishte pengesë serioze në rrugën tonë.” Në protokollin e nëntë thuhet: "Ne e kemi ma shtruar brezin e ri dhe e kemi bërë të prishur dhe të kalbur duke i shërbyer parime dhe teori për të cilat e dinim shumë mirë se janë plotësisht gënjeshtra dhe trilli me, por ishim ne ata që ua servirëm atyre.”

2. Parandalimi i lëvizjeve fetare në vend, sado të dobëta, duke punuar vazhdimisht dhe me vigjilencë për të zhdukur çdo mision të fesë, duke e goditur atë me dhunë dhe pa mëshirë. Meqë feja luan rol të rëndësishëm në ndërtimin e popujve, ata punuan ta rrethojnë atë nga çdo anë duke e akuzuar me shpifje të rënda dhe duke i
larguar njerëzit nga ajo me çdo mënyrë.

3. Inkurajimi i shkrimtarëve ateistë, duke u dhënë atyre të gjitha liritë që të kundërshtojnë apo të abuzojnë me shkrimet e tyre ndaj ndjenjave fetare.

4. Fokusimi në mendjet e njerëzve se koha e Islamit ka marrë fund dhe prej tij në ditët e sotme kanë mbetur vetëm adhurimet formale.

5. Ndërprerja e lidhjeve fetare midis popujve dhe krijimi i lidhjeve të tjera mes tyre.

6. Mbulimi i jetës me gjëra që e prishin fenë, si: tregime, skena, ligjërata, gazeta, lajme, libra që nxisin në ateizëm dhe bëjnë thirrje në të, tallen me fenë dhe pasuesit e saj dhe bëjnë thirrje që të ekzistojë vetëm shkenca.

7. Shkatërrimi i vlerave fetare dhe shpirtërore me pretendimin se në to ka defekte
dhe të meta dhe se nuk janë në pajtim me mendjen apo kohën që jetojmë.

Megjithatë, pavarësisht nga këto forca, të cilat po e luftojnë fenë, feja islame ende dërgon rreze ndriçuese, ende vazhdon të prodhojë fuqi, miliona njerëz janë kthyer e vazhdojnë të kthehen në fe, e kanë bërë atë fenë preokupim kryesor, e mbrojnë dhe e përhapin anekënd globit.

Miliona njerëz në mbarë botën konvertohen në Islam, i shfaqin haptazi mësimet e tij dhe thërrasin të tjerët në të. Të vërtetën ka thënë Allahu kur thotë: "Mbeturinathidhen, ndërsa ajo që u shërben njerëzvembetet në tokë.” Er-Ra’d: 17


Mahmud ABDUL-HAMID
Përshtati me disa shkurtesa dhe ndryshime të vogla:
Xheladin LEKA
Zyrih / Zvicër[

1] Me fjalën të lajthitur dhe injorantë ata kanë për qëllim çdo njeri tjetër përveç çifutëve. Rrënja e këtij nënçmimi ndaj të tjerëve rrjedh nga bindja e tyre djallëzore se kinse ata qenkan populli i zgjedhur i Allahut, ndërsa çdo njeri tjetër është vetëm shërbëtor dhe rob i tyre (sh.p.).

Dëlirje&Edukim

[Kosova19]

Gjykimi për të prezantuar në ceremonitë e jobesimtarëve
Shkruar nga Muhenna bin Jahja esh-Shami

Imam Muhenna bin Jahja esh-Shami: Imam Ahmedi ka thënë se, nuk është e lejuar për të prezantuar në festat e të krishterëve dhe çifutëve. Ai e dëshmon këtë me fjalën e Allahut të Madhëruar:

“(Robërit e Zotit janë) Edhe ata që nuk dëshmojnë rrejshëm dhe kur (rastësisht) kalojnë pranë të keqes, largohen duke e ruajtur dinjitetin dhe nderin.”(25:72)

Ai e komentoi këtë si:

"Kjo do të thotë e diela para pashkëve dhe vetë ceremonia e saj (pashkët)."

Ky transmetim dëshmon se, nuk është e lejuar për të prezantuar në ceremonitë e jobesimtarëve dhe ky është mendimi bazë i medhëhebit Hanbeli.

Muhana ka thënë: << E kamë pyetur Imam Ahmedin në lidhje me prezantimin në ceremonitë që bëhen këtu në Sham (shembuj të tyre janë Tur Tabur [1], Dijar Ejub [2] dhe të tjera të cilat myslimanët prezantojnë në to, duke ardhur në tregjet e jobesimtarëve për të blerë dhe shitur, gjëra si: lopë, dele, miell, grurë dhe gjëra të tjera. Mirëpo ata nuk hyjnë në kishat e tyre); - Ai tha: “Nëse ata nuk hyjnë në kishat e tyre, por janë prezent vetëm në tregjet e tyre, atëherë s’ka të keqe në këtë”. >>

[1] Ndryshe quhet edhe ‘Ceremonia e Zotit’ ose ‘Festa e Shpalljes’. Me këtë festë, të krishterët pretendojnë se Zoti Jesuzi ju shfaq tre nga shokët e tij në Kodrën Tabur. Kjo festë festohet në muajin gusht.
[2] Dijar Ejub është një fshat në Havran në periferi të Damaskut. Thuhet se aty jetoi Ejubi (alejhis-selam), në të u sprovua dhe aty gjendet varri i tij.
Këtë festë të krishterët e quajnë edhe ‘Dita e mërkurë e Ejubit’.

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: Masail-ul-Imam Ahmad bin Hanbel
Fusnotat: Ismail Gazi Merhaba

[Kosova19]

Krishtlindjet s’kanë të bëjnë me Islamin
Shkruar nga Imam Sujuti

Hafidh Xhalal-ud-Din es-Sujuti: Prej risive (bidateve), është ajo që ka të bëj me festat e dimrit. Ata pretendojnë se kjo është koha kur Isai (alejhis-selam) ka lindur. Çdo gjë që veprohet gjatë këtyre netëve, i përket veprave të ndaluara. Shembuj të tyre janë ndezja e qirinjve, gatimi i ushqimit për këto festa, etj.

Festimi i ditëlindjeve, është prej të krishterëve dhe nuk ka të bëj asgjë me islamin. Gjeneratat e më hershme nuk njihnin ceremoni të ngjashme si këto. Në fakt, kjo rrjedh nga të krishterët.

Ata në këtë festë, e kanë shtuar një gjë tjetër e cila nuk ka të bëj asgjë me të, ajo është ndezja e qirinjve dhe kjo për shkak të motit të ftohtë.

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: al-Amr bil-Ittiba uen-Nahi anil-Ibtida, faqe. 145

[Kosova19]

T’i urosh dhe bekosh ceremonitë e jobesimtarëve

Pyetje: Çfarë është vendimi për t’i uruar dhe bekuar ceremonitë e jobesimtarëve, si p.sh. vitin i ri e festa të tjera?
Shkruar nga Shejkh Fuzan

Shejkh Fauzan: Nuk lejohet të marrësh pjesë në ndonjë nga festat e jobesimtarëve, ceremonitë dhe lutjet e tyre. Nuk është e lejuar të marrë pjesë në to, ose t’i përgëzosh ata në festat e tyre. Përveç kësaj, nuk është e lejuar për të ngrënë mishin dhe ushqimet e tyre që është përgatitur në lidhje me festimet dhe festat e tyre.


Nëse ju e bëni këtë, atëherë ti je përkrahës dhe bashkëpunëtorë i tyre. Allahu (te ala) ka thënë kur Ai përmendi robërit e Tij:
"Dhe ata të cilët nuk dëshmojnë gënjeshtrën (nuk rrinë aty ku flitet dhe punohet gënjeshtra dhe nuk bëjnë dëshmi të rreme).’’ 25:72

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: http://alfawzan.ws/node/13189

[Kosova19]

http://a2.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/309237_285068731522745_100000588626906_1106141_479 227658_n.jpg

Nje person i thote Hasan el Basriut: Ma kane kerkuar vajzen disa njerez te ndryshem per martese? Kujt me keshillon tia jap?
Tha: Jepja nje te devotshmi, sepse nese do e doje do e nderoje, e nese nuk do e doje se paku nuk do i beje padrejtesi.

[Kosova19]

http://www.wia-kompetenz.ch/fileadmin/images/startseite/schluessel_kompetenz.jpg

BËHU ÇELËS PËR TË MIRËN

Nga Enes ibën Maliku, radijAllahu, transmetohet se ka pohuar që i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "Me të vërtetë ka njerëz që janë çelësa për të mirën dhe mbyllës për të keqen, por ka njerëz që janë çelësa për të keqen e mbyllës për të mirën. Lum ai në duart e të cilit Allahu bëri çelësat për të mirën dhe mjerë ai në duart e të cilit Allahu bëri çelësat për të keqen!" [1]

Kush ia do të mirën vetes, që të jetë ndër ata që janë çelësa për të mirë dhe mbyllës për të keqen, të cilët njëkohësisht janë edhe fatlumët, atëherë duhet të ketë parasysh çështjet[2] që vijojnë:

1. Të jetë i sinqertë në fjalë dhe në vepra sepse sinqeriteti është baza e çdo të mire dhe burimi i çdo mirësie.

2. Të lutet dhe t'i kërkojë Allahut sukses sepse lutja është çelës për çdo të mirë. Allahu nuk e refuzon lutjen dhe nuk e nënçmon besimtarin kur e thërret Atë.

3. Të kujdeset për kërkimin dhe marrjen e dijes sepse dituria tërheq mirësinë dhe begatinë dhe mbron nga të këqijat e të ligat.

4. Të përqendrohet në adhurimin e Allahut, posaçërisht te farzet si namazi, i cili ndalon nga veprat e liga dhe të këqija.

5. Të pajiset me edukatë të lartë dhe të largohet nga edukata e ulët.

6. Të shoqërohet me vepërmirët sepse qëndrimi me ta është shkak për t'u rrethuar nga melaike dhe e përfshin mëshira e Allahut. Të largohet nga shoqërimi me të këqijtë e të ligët sepse me ta ulen shejtanët.

7. Të këshillojë njerëzit për sa kohë gjendet mes tyre, duke i orientuar për tek e mira dhe duke i larguar nga e keqja.

8. Të kujtojë ringjalljen dhe qëndrimin para Allahut, Zotit të botëve, i Cili i shpërblen vepërmirët për të mirat dhe mëkatarët për mëkatet. Allahu i Lartësuar thotë: "E kush punon ndonjë të mirë sa grimca, atë do ta shohë. Dhe kush punon ndonjë të keqe sa grimca, atë do ta shohë."[3]

Shtytja për tërë këtë është dashuria e njeriut për të mirën dhe për dobinë e njerëzve, pasi kurdo që është prezente dëshira, qëllimi i paluhatshëm dhe kërkimi i ndihmës së Allahut për këtë, ky njeri do të jetë me lejen e Allahut nga çelësat e së mirës dhe mbyllës i së keqes. Allahu u jep sukses robërve të Tij dhe ia hap rrugën kujt të dojë, se Ai me të drejtë është dhënësi i suksesit.

[1] Transmeton ibën Maxheh (237), kurse Albani e cilësoi të mirë (hasen) në Sahih Sunen ibën Maxhe (194).

[2] Shejhu, Allahu e ruajtë, i përmendi çështjet shkurtimisht pa argumente, edhe pse argumentimi për to është më se i njohur për muslimanët dhe në veçanti për nxënësit e dijes (sh.p).

[3] Ez-Zelzele: 7-8.

” Fevaid El-Menthure” Dr. AbduRrazak ibën AbdulMuhsin el-Bedr

Përshtati: Namik VEHAPI
Gjakovë / Kosovë

[Kosova19]

Keshilla nga Hasan El Basriu
''Njeriu është i dobët dhe i pafuqishëm, andaj le të ngarkohet aq sa mund të bartë. Sepse, nëse ngarkohet me detyra të shumta, ekziston frika nga përtesa dhe braktisja e punëve''.

"Njeriu eshte gjithmone ne shenjester, te sprovave, fatkeqsive ose vdekjes".
Hasan el Basriu

''Mendimi i drejtë dhe devotshmëria janë veprat më të mira.Kush e rregullon veten e tyre sipas tyre është i sigurt se do te shpëtojë''.
Hasan el-Basriu

I është thënë Hasen Basriut, Allahu e mëshiroftë:
“Ç’është puna me adhuruesit (që falen natën), fytyrat e tyre dallohen, janë më të mirat.”
Ka thënë: “Ngase ata janë vetmuar me Allahun, Ai i ka hijeshuar me dritën e Tij.”

"Kjo bote eshte treg ne te cilin fitohet bota tjeter".
Hasan el Basriu.

Hasan el-Basriu ka thënë: “Shenja e largimit prej All-llahut është preokupimi i njeriut me gjërat që nuk i përkasin.”

[Kosova19]

Hadithi 36- O Zoti im, fale popullin tim se ata nuk dinë


Nga Ebu Abdurrahman Abdullah ibën Mes’udi radijAllahu anhu transmetohet se ka thënë: “Sikur e shikoj të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem se si tregon për njërin nga Pejgamberët e Allahut salavatullahi ve selamuhu alejhim, të cilin e ka rrahur populli i vet aq shumë sa e ka përgjakur, ndërsa ai duke fshirë gjakun nga fytyra thoshte: “O Zoti im, fale popullin tim se ata nuk dinë.’’ Muttefekun alejhi.

Shpjegimi

Në këtë hadith, Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem po tregon diqka që ka ndodhur me Pejgamberët e mëhershëm alejhimus-salatu ves-selam. Allahu i kishte obliguar Pejgamberët ta kumtonin shpalljen, siç thotë Allahu në Kur’an: “Allahu e di më mirë se kujt ia jep mesazhin e Vet.” (El-Enam: 124) Ata kishin merita në mbajtjen e përgjegjësisë, në kumtim, në thirrje, në urdhërin për të mirë e ndalim nga e keqja dhe në durim ndaj të gjitha këtyre. Kishte Pejgamberë që lëndoheshin me fjalë dhe vepra, madje disa prej tyre edhe janë vrarë. Allahu e ka sqaruar këtë në Kur’anin Fisnik: “Edhe para teje (o Muhamed) shumë të Dërguar janë mohuar, por ata e kanë duruar mohimin dhe lëndimin (që kanë pësuar), derisa u ka ardhur ndihma Jonë, sepse askush nuk mund t’i ndryshojë vendimet e Allahut. Ti tashmë ke dëgjuar për ata të Dërguar. Nëse ty të duket e rëndë për t’u mbajtur përbuzja e tyre, atëherë - kërko nëse mundesh – një zgavër në tokë ose shkallë në qiell, që t’u sjellësh atyre një mrekulli!” Nëse mund ta bësh një gjë të tillë, bëje atë. “Sikur Allahu të donte, do t’i kishte mbledhur ata në rrugë të mbarë”, mirëpo nuk e bëri ngase ashtu ishte urtësia e Tij, që ata të përgënjeshtrojnë me qëllim që të dallohet e kota prej së vërtetës. “Prandaj mos u bëj nga ata qënuk e dinë këtë.” (El-Enam: 34-35).

Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem tregon për njërin prej Pejgamberëve se populli i tij e ka rrahur dhe ia ka përgjakur fytyrën. Ai fshiu gjakun nga fytyra dhe tha: “O Zot! Falja populli tim se ata me të vërtetë nuk dinë.” Ky ishe kulmi i durimit. Kur një njeri rrihet për diçka të dunjasë, do të mbushet me mllef e zemërim dhe do të hakmerret, por ky thirrës në rrugën e Allahut duron derisa ia përgjakin fytyrën dhe thotë: “O Zot! Falja popullit tim, ngase me të vërtet ata nuk dinë.” Ky hadith nuk ishte vetëm një histori e bukur sa për të kaluar kohën, por që të marrim mësim prej saj dhe të ecim në atë rrugë. Allahu subhanehu ve teala thotë: “Në tregimet e atyre (të Dërguarve) ka këshilla për ata që janë me mend.” (Jusuf: 111) Le t’i pranojmë këshillat që të bëjmë durim ndaj mundimeve dhe lëndimeve, qofshin ato me fjalë apo vepra, në thirrjen tonë për në fenë e Allahut subhanehu ve teala dhe të themi:
Ti nuk je gjë tjetër vetëm një gisht që pikon gjak
nga vështirësitë që ke ballafaquar në rrugën e Allahut.

Të bëjmë durim ndaj asaj që dëgjojmë, ndaj asaj që thuhet për ne për shkak të thirrjes në rrugën e Allahut subhanehu ve teala dhe ta shohim këtë si ngritje të gradave tona, si pastrim prej mëkateve tona. Ndoshta në thirrjen tonë kemi mangësi në sinqeritet apo në formën dhe mënyrën e thirrjes dhe këto fjalë që dëgjojmë do të jenë pastrim në këto mangësi, pasi njeriu sado që të punojë, prapëseprapë ka mangësi dhe puna e tij nuk mund të përsoset vetëm nëse do Allahu. Nëse mundohet në rrugën e Allahut kjo është kompletim i thirrjes dhe ngritjes së tij në grada të larta, prandaj le të durojë dhe shpresojë shpërblimin e të mos zmbrapset, të mos thotë se është munduar, lënduar, lodhur. Është obligim të durosh sepse dynjaja nuk është e gjatë, ditët i ka të numëruara dhe ikin, prandaj duro derisa të të vijë vdekja. Në fjalën e Abdullah ibën Mesudit radijAllahu anhu: “Sikur e shikoja të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, ai na tregonte neve...”, ka argument se folësi përmend diçka që e forcon memorizimin më të mirë të lajmit apo hadithit. Kjo metodë është e njohur tek njerëzit, që thonë: “Sikur po e shoh filanin duke thënë kështu...”, d.m.th. sikur po e shoh tani dhe sikur po e dëgjoj tani. Pra, nëse njeriu përdor këtë metodë për ta forcuar më shumë lajmin apo thënien e tij atëherë në këtë ka shembull nga të parët e mirë, Allahu qoftë i kënaqur me ta.

Allahu na dhëntë sukses.

___________________________

Shkëputur nga libri “Komentar i Librit Rijadu Salihin” nga dijetari Muhamed ibën Salih El Uthejmin
Përktheu nga arabishtja: Bali Sadiku, Eshrefedin Ismajli, Fidan Xhelili, Fehmi Dalipi, Sabahudin Selimi, Unejs Murati, Xheladin Leka
Recensent: Bali Sadiku, Fidan Xhelili, Sabahudin Selimi, Xheladin Leka
Botimi i parë, Gjilan 2011

[Kosova19]

http://www.albselefet.com/images/smilies/bismilah.gif
Fetva: Dispozita mbi paratë e kompensuara nga kompanitë e sigurimeve
Fetva nr. 4862
Komisioni i Përhershëm për Studime dhe Fetva, në përbërje të anëtarëve:
Abdulaziz ibën Baz, Abdurrezak Afifi, Abdullah ibën Gudejan, Abdullah ibën Kuud.
Përktheu: Jeton Bozhlani


Pyetje: Ka marrë flakë dyqani i një muslimani, dhe si pasojë është djegur i gjithë malli që gjendej në të. Mirëpo pronari e ka siguruar dyqanin prej vitesh në një kompani sigurimesh, ndërsa kompania i ka kompensuar të gjitha humbjet. Prandaj si është gjykimi i Allahut lidhur me atë pasuri të kompensuar, veçanërisht kur dihet se sasia e kompensuar e tejkalon dyfishin e vlerës së asaj që klienti i ka paguar kompanisë prej vitesh, gjithashtu duke e ditur se në disa shtete sigurimet janë të obliguara?


Përgjigje: Ky lloj i sigurimeve quhet sigurim komercial, i cili është haram; për shkak se përmbanë kamatë, bixhoz, përmban pasiguri në humbje dhe fitim si dhe përvetësim të pasurive me pa të drejtë. Ndërsa ai që i ka ndodhë fatkeqësia, e ka të lejuar të marrë kompensim në atë sasi sa i ka paguar kompanisë, ndërsa pjesën që e tejkalon ua jep të varfërve apo e shpenzon në ndonjë punë tjetër të dobishme, dhe ky person duhet të tërhiqet nga kompania e sigurimeve.

[Kosova19]

http://forum.hawahome.com/nupload/180676_1252811839.jpg


RESPEKTIMI I PRINDERVE

Muslimani beson në të drejtën e prindërve të tij mbi të dhe në obligueshmërinë e respektimit të tyre, bindjes ndaj tyre dhe bamirësisë ndaj tyre. Jo sepse ata kanë qenë shkak i ardhjes së tij në jetë, as sepse ata i kanë bërë mirë atij dhe janë përpjekur e munduar për rritjen e tij, dhe kështu ai duhet t’u kthejë të mirën me të mirë, por sepse Allahu i Madhëruar e ka bërë të obligueshme bindjen ndaj tyre dhe i ka ngarkuar fëmijës mirësjelljen dhe bamirësinë ndaj prindërve të tij, madje Ai ka bashkuar mes të drejtës së prindërve dhe të drejtës së Tij për t’u adhuruar vetëm Ai dhe asgjë tjetër përveç Tij.
Allahu i Madhëruar thotë: “Zoti yt ka përcaktuar (urdhëruar) që të mos adhuroni askënd e asgjë veç Atij dhe që të jesh i përkushtuar ndaj prindërve të tu. Në qoftë se njëri prej tyre ose të dy ata arrijnë moshën e pleqërisë dhe ti je gjallë me ta, mos u thuaj atyre ndonjë fjalë pakënaqësie e mosrespekti, as mos e ngrini zërin duke u thënë “Uf!”, por folu atyre shprehje nderuese e me respekt. Dhe ule mbi ta krahun e nënshtrimit, të mirësisë e të përuljes me mëshirë dhe thuaj: “Zoti im! Mëshiroji ata dy siç më rritën mua, kur unë isha i mitur!” [El Isra: 23-24].

Allahu i Madhëruar gjithashtu thotë: “Dhe Ne kemi kërkuar nga njeriu të jetë i përkushtuar e i dëgjueshëm ndaj prindërve të tij. Nëna e tij e mbarti atë me mundime pas mundimesh e vështirësi pas vështirësish dhe dhënia e gjirit është dy vjet –më falendero Mua dhe prindërit e tu –tek Unë është kthimi i fundit.” [Lukman: 14].
I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), atij burrit i cili e pyeti: “Kush ka më shumë të drejtë për shoqërinë dhe kujdesin tim?”, i tha: “Nëna jote.” –Po pastaj? –Nëna jote. –Po pastaj? –Nëna jote. –Po pastaj? –Babai yt.”[1]
I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) gjithashtu ka thënë: “Allahu ua ka bërë të ndaluar (haram) mosrespektimin e nënave, mosdhënien dhe kërkimin dhe varrosjen e vajzave të gjalla. Ai e urren për ju thashethemet, pyetjet e shumta dhe shpërdorimin e pasurisë.”[2]

Ai (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) gjithashtu ka thënë: “A t’iu njoftoj për gjynahet më të mëdha nga të mëdhatë? –Po, o i Dërguari i Allahut! –thanë ata. –Shokvënia Allahut, mosrespekti i prindërve dhe –atëherë u ngrit ulur pasi ishte i mbështetur dhe tha- a nuk është fjala e rremë dhe dëshmia e rreme?! A nuk është fjala e rreme dhe dëshmia e rreme (prej gjynaheve më të mëdha)?!” –Pastaj vazhdoi ta përsërishte këtë saqë Ebu Bekra thotë: Thashë me vete: Ah! Sikur të heshtte!”[3]
Dhe ka thënë: “Fëmija nuk mund t’ia shlyejë prindit të tij vetëm në rast se e gjen atë të jetë skllav, pastaj ta blejë dhe ta lirojë atë.”[4]
Ndërsa Abdullah ibën Mesudi (Allahu qoftë i kënaqur me të!) ka thënë: Pyeta të Dërguarin e Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!): Cila është puna më e dashur tek Allahu i Lartësuar? Ai (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha: “Sjellja mirë me prindërit.” –Po pas kësaj? –Xhihadi në Rrugë të Allahut.” –Pastaj aty erdhi një burrë i cili i kërkonte leje të Dërguarit (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) për të shkuar në xhihad dhe ai (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) i tha: “A i ke gjallë prindërit? –Po, -tha ai. –Atëherë tek ata bëj xhihad (përpiqu të kujdesesh për ta)!”[5]

Një burrë prej ensarëve erdhi tek i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) dhe i tha: O i Dërguari i Allahut! A ka mbetur ndonjë gjë nga bamirësia ime ndaj prindërve të mi, pas vdekjes së tyre? –“Po, katër gjëra: Lutja dhe kërkimi falje për ta, përmbushja e marrëveshjeve të tyre, nderimi i shokut të tyre dhe mbajtja e lidhjeve farefisnore nga të cilat ti nuk ke lidhje farefisnore tjetër veçse nga ana e tyre. Kjo të ka mbetur ty nga bamirësia ndaj tyre pas vdekjes së tyre.”[6]
I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) gjithashtu ka thënë: “Prej respektit më të madh është që burri të mbajë lidhjet shoqërore të babait të tij pas vdekjes së tij.”[7]
Përderisa muslimani i aprovon këto të drejta të prindërve të tij mbi të dhe i plotëson ato si bindje ndaj Allahut të Madhëruar dhe për të përmbushur amanetin e Tij, atëherë ai mvishet gjithashtu me moralet dhe sjelljet e mëposhtme, kundrejt prindërve të tij:

1. Bindja ndaj tyre për gjithçka që ata e urdhërojnë apo që e ndalojnë atë, përderisa në atë gjë nuk ka kundërshtim të Allahut dhe të sheriatit të Tij, pasi që nuk ka bindje ndaj krijesës në kundërshtim të Krijuesit. Allahu i Madhëruar thotë: “Por nëse ata të dy përpiqen me ty, që ti të më shoqërosh Mua të tjerë për të cilët ti nuk ke asnjë dije, atëherë mos iu bind atyre, por sillu me ta në dynja me dashamirësi dhe ndiq rrugën e atij i cili më kthehet Mua me pendim dhe nënshtrim.” [Lukman: 15].
Ndërsa i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) ka thënë: “Bindja është në të mira e të ligjshme.” Dhe ka thënë: “Nuk ka bindje ndaj krijesës në kundërshtim të Krijuesit.”

2. Nderimi dhe madhërimi i vendit të tyre, mëshirimi i tyre, respektimi i tyre me fjalë dhe vepër. Mosofendimi i tyre, mosngritja e zërit më shumë se ata, mosecja para tyre, mosprivilegjimi i gruas apo i fëmijës para tyre dhe moslënia e tyre për shkak të tyre (gruas dhe fëmijës). Të mos udhëtojë veçse me lejen dhe pëlqimin e tyre.

3. Bamirësia ndaj tyre me gjithçka që mundesh dhe ke mundësi prej llojeve të bamirësisë e shpirtbutësisë, si të ushqyerit dhe të mbathurit e tyre, të kuruarit e të sëmurit prej tyre, largimi i ndonjë të keqeje nga ata dhe dhënia e jetës për ta.

4. Mbajtja e lidhjeve farefisnore nga ana e tyre, lutja dhe kërkimi falje për ta, përmbushja e marrëveshjeve të tyre me të tjerët dhe nderimi i shokut të tyre.


[1] E transmeton Buhariu, Muslimi, etj.

[2] E transmeton Buhariu dhe Muslimi.

[3] E transmeton Buhariu dhe Tirmidhiu.

[4] E transmeton Ebu Daudi, Tirmidhiu, Ibën Maxheh, etj.

[5] E transmeton Buhariu, Muslimi dhe Nesai.

[6] E transmeton Ebu Daudi. Hadithi është i dobët, siç e ka konsideruar të tillë shejh Albani.

[7] E transmeton Muslimi (1979).

Shkëputur nga libri “Minhaxhu el Muslim”
Autor: Ebu Bekër Xhabir el Xhezairi
Përktheu: Bledar Albani

[Kosova19]

http://imagecache.te3p.com/imgcache/9e0ed16c4cd52ffcb90703e7862258f6.jpg

Lidhja farefisnore është obligim varësisht nga mundësitë
Fetaua Ibn Baz
[9/414]

Pyetje: Kam motra të martuara dhe nëna ime është e martuar për një burrë tjetër, meqë babai im vdiq. Unë punoj në ushtri dhe dëshiroj që t’i vizitoj ata, por pozita ime nuk ma lejon këtë dhe jam i martuar. Kur shkoj dhe largohem nga familja, më duhet të qëndroj aty së paku tri ditë dhe, gjatë kësaj kohe, nuk do të mund të kujdesem për gruan dhe fëmijët. Pra, a është kjo ndërprerje e lidhjes farefisnore, duke ditur që kam dhe dhjetë muaj që s’kam lidhje me ta?

Përgjigje: Lavdi Allahut. Mbajtja e lidhjes farefisnore është obligim, varësisht nga mundësitë që kanë të afërmit. Në këtë ka dobi të shumta dhe interes të madh. Ndërprerja e lidhjeve farefisnore është nga mëkatet e mëdha, për shkak të thënies së Allahut:

« Ndoshta, nëse ju japim pushtet, ju bëni çrregullime në tokë dhe i ndërpritni lidhjet farefisnore. Këta i ka mallkuar Allahu, kështu që as nuk dëgjojnë, as nuk shohin » [Muhamed, 22]

I dërguari i Allahut [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"Nuk do të hyjë në xhenet ai që i ndërpret lidhjet farefisnore" [Muslim]


Dhe thënia e tij [salallahu alejhi ue selam] ndaj atij që e pyeti:
- O i dërguar i Allahut, kë ta nderoj?
- Nënën tënde, - iu përgjigj.
- Pastaj kë?
- Nënën tënde.
- Pastaj kë?
- Nënën tënde.
- Pastaj kë?, - pyeti për të katërtën herë.
- Babanë tënd, pastaj të afërmit tjerë. [Muslim]

Dhe është transmetuar besnikërisht nga ai [salallahu alejhi ue selam]:

"Kush do që t’i shtohet furnizimi dhe jetëgjatësia, le t’i mbajë lidhjet farefisnore"

Hadithet më këtë domethënie janë të shumta. Ty të takon t’i mbash lidhjet farefisnore aq sa ke mundësi, duke i vizituar kurdo që të lehtësohet kjo, nëpërmjet korrespondencës/shkrimit apo nëpërmjet telefonit. Po ashtu, duhet të mbash lidhjet nëpërmjet pasurisë, nëse i afërmi është i varfër. Allahu i lartësuar ka thënë:

« Kini frikë Allahu aq sa keni mundësi » [et-Taghebun, 16]

« Allahu nuk e ngarkon asnjë shpirt përtej mundësive të tij » [el-Bekare, 286]

Dhe pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"Kur të urdhëroheni për ndonjë gjë, bëjeni atë aq sa keni mundësi". [Muteffekun alejhi]

www.mburoja.net (http://www.mburoja.net)

[Kosova19]

http://a7.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/408628_10151098009740647_755650646_22727655_338599 431_n.jpg

Ebu Derda radijallahu anhu ka thene:
Muslimani nuk mund te jape nje sadaka me te mire dhe me te dashur tek Allahu se sa nje keshille qe ia ofron njerezve rreth tij, te cilet ndahen prej tij duke pas perfituar nga keshilla e tij.

Marre nga libri Sifetu es-Safueh 1/242

[Kosova19]

http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/180648_195219153844212_190229297676531_559537_7452 334_n.jpg

Selman el Farisiu radijallahu anhu ka thene:
Dituria e cila nuk thuhet (qe nuk jepet, qe nuk shperndahet) eshte si nje thesar i cili nuk perdoret.

Marre nga libri Es-Sahihul musned min ekualis-sahabeh 1/35

[Arb]

http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/180648_195219153844212_190229297676531_559537_7452 334_n.jpg

Selman el Farisiu radijallahu anhu ka thene:
Dituria e cila nuk thuhet (qe nuk jepet, qe nuk shperndahet) eshte si nje thesar i cili nuk perdoret.

Marre nga libri Es-Sahihul musned min ekualis-sahabeh 1/35


E kane thane pleqte tane, edhe ma mire, edhe ma thjeshte, se sa ky magjup harap...

[e-uritura]

http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/180648_195219153844212_190229297676531_559537_7452 334_n.jpg

Selman el Farisiu radijallahu anhu ka thene:
Dituria e cila nuk thuhet (qe nuk jepet, qe nuk shperndahet) eshte si nje thesar i cili nuk perdoret.

Marre nga libri Es-Sahihul musned min ekualis-sahabeh 1/35



Kur fitova në kasino (automat) 300 euro, më dolën 5 thesarë si ky në foto! lol


Arb, a është haram të luhet në kasino?

[Kosova19]

E kane thane pleqte tane, edhe ma mire, edhe ma thjeshte, se sa ky magjup harap...


...Selman el Farisiu vjen nga Persia dhe është persiane.
...por ti nuk din send perveq se me fyer.

[Kosova19]

Bixhozi, llojet dhe rreziku prej tij

http://www.destination360.com/north-america/us/washington/images/s/snoqualmie-casino.jpg

Pasuria është njëra nga pesë gjërat e domosdoshme që duhet të ruhen, të cilat janë: feja, shpirti, mendja, nderi dhe pasuria. Ato janë të domosdoshme në mënyrë që jeta e njerëzve të rregullohet në këtë botë dhe botën tjetër.

Meqë pasuria ka këtë vlerë të madhe, atëherë shohim se Islami është kujdesur për ruajtjen e saj me kujdese të veçantë duke vendosur rregulla dhe mënyra për përfitimin e saj dhe njëkohësisht duke bërë të ndaluar çdo rrugë që çon në shkatërrimin dhe humbjen e saj.

Islami udhëzon për ruajtjen e pasurisë dhe nxit në shtimin e saj përmes ligjshmërisë së transaksioneve të ndryshme, si shitblerja, qiraja, mbjellja e të tjera. Përveç kësaj, Kur’ani ka nxitur për punimin e tokës dhe nxjerrjen e të mirave të saj.

Islami na mëson për ruajtjen e pasurisë dhe nxitjen në shtimin e saj përmes ndalimit të çdo mënyre të përfitimit të saj pa të drejtë si p.sh. kamatës, bixhozit, ryshfetit, shitblerjeve të ndaluara, vjedhjes, tregtisë me narkotikë e alkool e të tjera mënyra përfitimi të pasurisë në mënyrë të ndaluar.

Rëndësia e ruajtjes së pasurisë në Islam shfaqet shumë qartë duke e ditur se Allahu është poseduesi esencial i kësaj pasurie, ndërsa njeriu vepron me këtë pasuri vetëm si zëvendës dhe nëpunës. Allahu thotë: "...dhe shpenzoni nga ato që Ai jua ka lënë trashëgim…" (El Hadid: 7)

Kjo sjell obligueshmërinë e ruajtjes së pasurisë nga njeriu sepse ajo është pasuri e Allahut, kurse ne jemi përgjegjës që të veprojmë me pasurinë ashtu si dëshiron pronari i parë i pasurisë. Për këtë themi se duke qenë se ruajtja e pasurisë është obligative me fe dhe me logjikë, atëherë humbja e saj me bixhoz është e ndaluar dhe armiqësi ndaj pasurisë.

Duke ditur rrezikun e bixhozit, i cili është pothuajse i njëjtë me nënën e të këqijave, alkoolin, duke ditur dëmet e tij materiale, morale, shëndetësore, shoqërore, politike dhe përhapjen e tij në vendin tonë, do ta trajtojmë në pika të shkurtra në këtë shkrim.

Çfarë quajmë bixhoz?

Bixhoz është çdo lloj loje që bëhet me pasuri mes dy palëve, ku fituesi merr pasuri nga humbësi.

Nëse e analizojmë këtë përkufizim, arrijmë në këto konkluzione:

1) Esenca e bixhozit është në lojë dhe dëfrim.
2) Çdo lloj loje me pasuri do të thotë se lojërat që bëhen pa të holla nuk konsiderohen bixhoz.
3) Fituesi merr pasurinë nga humbësi na tregon se nëse shpërblimi vjen nga një palë e tretë, konsiderohet dhuratë për ekipin fitues.
4) Mes dy palëve do të thotë se ndodh që njëra palë të jetë një person ose më shumë, mund të jetë njeri, por mund të jetë edhe mjet, siç janë lojërat e bixhozit mes njeriut dhe mjetit të bixhozit apo bixhozit me mjetet elektronike.
5) Gjithashtu përkufizimi tregon se bixhozi përmban në vetvete mëdyshje dhe fshehtësi se kush do të fitojë sepse asnjë lojtar nuk e di a do të fitojë apo do të humbë.


Gjykimi mbi bixhozin

Që bixhozi është vepër e shëmtuar dhe e ndaluar në Islam dëshmon Kur’ani, Sunneti dhe konsensusi i dijetarëve.

Allahu i Madhërishëm thotë: "O besimtarë! Me të vërtetë, pijet alkoolike, bixhozi, idhujt dhe shigjetat e fallit janë vepra të ndyra nga punët e djallit. Prandaj, largohuni nga këto, me qëllim që të shpëtoni! Vërtet, djalli me pije alkoolike dhe me bixhoz kërkon që të fusë midis jush armiqësi e urrejtje dhe t’ju shmangë nga të kujtuarit e Allahut dhe kryerja e namazit. Prandaj, a po hiqni dorë?" (Maide: 90-91)
Edhe nga fjalët e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem shohim se bixhozi është vepër e shëmtuar dhe e ndaluar.

1) Transmetohet nga Ebu Hurejra radijallahu anhu se ka thënë: "Ka thënë i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: "Kush nga ju betohet në Latin dhe Uzanë e thotë pasha Latin e Uzanë, le të thotë La ilahe il-lAllah. Kush i thotë shokut të vet eja të luajmë bixhoz, le të japë lëmoshë."

Imam Neveviu thotë: "Dijetarët kanë thënë: "Ka urdhëruar për dhënien e sadakasë si shpagim për mëkatin që ka shprehur gjatë të folurit të tij."

2) Transmeton imam Ahmedi se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "Kali është tre llojesh: kali që përdoret në rrugën e Allahut, kali që përdoret në rrugën e shejtanit dhe kali për nevoja të njeriut…", më pas thotë: "Ndërsa kali për shejtan është ai i cili luhet bixhoz me të apo jepet peng."
Hadithi tregon se kali me të cilin luhet bixhoz me të është kali i shejtanit dhe kjo tregon se kumari ose bixhozi është vepër e shejtanit, kurse ne e dimë se shejtani nuk urdhëron për diçka tjetër pos në mëkat ndaj Allahut.

3) Transmetohet nga Sulejman ibën Burejde nga babai i tij, se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "Kush luan me zar, është si të fusë dorën e tij në mishin e derrit dhe në gjakun e tij."

4) Transmetohet nga Ebu Musa el Esh’ariu radijallahu anhu të ketë thënë: "Ka thënë i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: "Kush luan lojën me zar, vetëm se e ka kundërshtuar Allahun dhe të Dërguarin e Tij."

Dijetarët kanë rënë në ujdi se bixhozi me të gjitha llojet e tij është i ndaluar për shkak të rrezikut të tij.

　
Disa shembuj të bixhozit

Kur kemi përkufizuar bixhozin, kemi thënë se bixhozi është çdo lloj loje që bëhet me pasuri mes dy palëve, ku fituesi merr pasurinë nga humbësi. Me këtë përkufizim çdo njeri mund ta dijë për një veprim apo lojë a hyn në bixhoz apo jo.

Nga gjërat që hyjnë në bixhoz dhe që janë të pranishme në vendin tonë veçojmë:

Lojërat me zar apo ndryshe loja e tavllës. Më lart e kemi përkufizuar këtë lojë dhe treguam se është e ndaluar nga Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Kjo lojë për fat të keq është përhapur edhe në vendin tonë. Ajo sjell vetëm varfëri, mjerim e skamje. E lusim Allahun që popullin tonë ta vetëdijesojë që të mos bjerë pre e ujqve që mezi presin të marrin nga njerëzit edhe kafshatën e fundit të gojës.

Lojërat e fatit.

Nga lojërat e fatit që edhe sot luhen në vendin tonë është loja e lotos, gjithashtu edhe lojërat përmes të cilave shpërndahen shpërblimet, në të cilat fiton zarfi i atij që nxirret nga kutia.
Lojërat e bastit apo bastoret.

Për fat të keq ky lloj bixhozi është përhapur me të madhe në vendin tonë, i cili dita-ditës po zhytet në varfëri të skajshme.

Çdo lloj organizimi i ndonjë sporti ku pjesëmarrësit paguajnë një shumë të caktuar, pastaj nga ajo shumë shpërblehet fituesi i parë, i dytë dhe i tretë hyn në bixhoz. Për t’u larguar nga bixhozi duhet që palët që marrin pjesë të mos paguajnë asgjë për pjesëmarrjen, kurse shpërblimet t’i japë pala e tretë organizatore.

Mund të ketë edhe lojëra të tjera në vendin tonë që hyjnë në bixhoz, por ne do të mjaftohemi me kaq sa për ilustrim.

Dëmet e bixhozit

Dëmet e bixhozit mund t’i ndajmë në dëme individuale dhe dëme shoqërore.

Disa nga dëmet e bixhozit ndaj individit janë:

Dëmet e bixhozit në mendjen dhe jetën e bixhozxhiut

Islami është kujdesur për shëndetin dhe trupin e njeriut me një kujdes të veçantë dhe nga ky aspekt vjen edhe ndalimi i bixhozit, pasi ai është nga shkaqet e shkatërrimit të njeriut dhe humbjes së mendjes. Studimet e mëvonshme dhe më të përsosura që janë realizuar mbi bixhozxhinjtë tregojnë se tek ata që e ushtrojnë bixhozin në mënyrë të vazhdueshme, ai ndikon në bilancin kimik në tru. Këtë e ka vërtetuar Piter Kaltun, profesor i psikiatrisë në Universitetin e Nju Xhersit në Amerikë, i cili bëri prova në shumë prej atyre që luanin bixhozin në vazhdimësi.

Ndikimi i bixhozit në fenë e kumarxhiut

Pamë se bixhozi ndikon negativisht në mendjen dhe jetën e njeriut, duke qenë njëkohësisht edhe një mjet për shkatërrimin e fesë së njeriut. Allahu në Kur’an ka përmendur dy të këqija që shkaktohen nga bixhozi, të cilat janë: bixhozi e largon njeriun nga përmendja e Allahut dhe nga namazi, sepse kumarxhiu është i zënë me bixhozin dhe zemra e tij nuk është e lirë që të përmendë Allahun.

Ndikimi i bixhozit në pasurinë e bixhozxhiut

Ruajtja e pasurisë është nga gjërat e domosdoshme dhe kjo është arsyeja përse sheriati islam nxit në ruajtjen e saj dhe njëkohësisht e ka renditur armiqësinë ndaj saj së bashku me armiqësinë ndaj fesë, shpirtit dhe nderit. I Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem thotë: "Me të vërtetë pasuria juaj, gjaku juaj dhe nderi juaj është i ndaluar siç është e ndaluar kjo ditë në këtë muaj, në këtë vend."

Duke qenë se Islami e ka krahasuar pasurinë me gjakun dhe nderin, atëherë nuk lejohet në asnjë mënyrë marrja e saj nga pronari, përveçse me mënyrë të ligjshme apo me vetëdëshirë, ndërsa marrja e saj përmes bixhozit konsiderohet ngrënie e pasurisë së tjetrit pa të drejtë dhe është e ndaluar me Kur’an, siç thotë Allahu:"O besimtarë, mos e përvetësoni pasurinë e njëri-tjetrit në mënyrë të palejueshme, përveç rastit kur ajo është tregti me pëlqim të dyanshëm." (En-Nisa: 29)

Rreziku i bixhozit në humbjen e kohës

Koha ka një rëndësi të veçantë në jetën e bashkësive njerëzore dhe në veçanti në jetën e muslimanit, sepse koha është vetë jeta e njeriut. Sheriati islam e vërteton rëndësinë e kohës dhe tregon përgjegjësinë që do të ketë njeriu për të në Ditën e Gjykimit. Islami urdhëron për shfrytëzimin e kohës në vepra të dobishme dhe ndalon nga humbja e saj në punë të kota dhe të padobishme.

Bixhozxhinjtë humbin kohën dhe jetën e tyre në vendet e bixhozit duke qëndruar me orë të tëra mbi tavolinën e bixhozit duke lënë kështu pas dore obligimet fetare ndaj Zotit të tyre dhe të drejtat e familjes dhe të fëmijëve të tyre.

Dëmet shoqërore të bixhozit mund të themi se janë këto:

a) Futja e armiqësisë dhe urrejtjes mes atyre që luajnë dhe kalimi i kësaj armiqësie në shoqëri

Allahu në Kur’an e ka theksuar këtë çështje shumë qartë. Allahu thotë:"Vërtet, djalli me pije alkoolike dhe me bixhoz kërkon që të fusë midis jush armiqësi e urrejtje…"

b) Përhapja e krimeve të ndryshme në shoqëri

Nëse krimi i bixhozit përhapet në shoqëri, patjetër do të përhapen edhe krime të tjera për një arsye shumë të thjeshtë: kur bixhozxhiu humb pasurinë e vet, atij i shtohet dëshira për ta rikthyer pasurinë e tij në dorë. Por kur e humb tërë pasurinë që ka, atëherë ai sheh si rrugë pasurimi krimet e tjera si vjedhja, vrasja, kamata, terrorizimi i njerëzve, prostitucioni etj. Kjo është arsyeja që vendet e Evropës ankohen shumë nga krimet e bixhozxhinjve.

c) Shkatërrimi i edukimit dhe lindja e përtacisë

Bixhozi i bën njerëzit të mos punojnë, por të presin risk nga bixhozi, duke lënë kështu anash metodat dhe rrugët e përfitimit të pasurisë me ndershmëri dhe djersë.

d) Shkatërrimi i shtëpive plot gjallëri

Kjo ndodh kur kujdestari i familjes luan bixhoz dhe humb pasurinë. Sa familje që kanë jetuar në rehati e bollëk brenda një nate janë shndërruar në familje të mjera dhe të varura për shkak të bixhozit?!

E lusim Allahun që ta largojë popullin tonë nga çdo rrugë që çon në shkatërrimin e tyre si në këtë botë edhe në botën tjetër! E lusim Atë t’i drejtojë ata në rrugën e drejtë, që të jenë fitues në këtë botë dhe në botën tjetër! Amin!



Marrë nga libri i përgatitur për shkallën e magjistraturës "Bixhozi dhe llojet e tij në dritën e sheriatit islam", Fakulteti i Sheriatit në Universitetin e Jordanisë
Autor: Shukri Ali Abdurrahman Et-Tavil
Përktheu dhe përshtati me disa shtesa dhe ndryshime
Mr. Fidan XHELILI
Publikuar në revistën "Dëlirje dhe Edukim" Nr 20

[Kosova19]

Rendesia e amanetit dhe nxitja per ruajtjen e tij http://images.aarabladies.com/media/images/1912805643.jpg

Lavdërimi dhe falënderimi i takon Allahut, prandaj Atë e lavdëroj. Dëshmoj se nuk meriton të adhurohet me të drejtë askush pos Allahut të vetëm, i Cili nuk ka ortak, Krijuesi i të gjitha krijesave. Dëshmoj se Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sellem është rob i Allahut, i Dërguar dhe i zgjedhur i Tij.

O ju besimtarë!

Frikësojuni Allahut sepse ai që i frikësohet Allahut, Ai do ta ruajë dhe do ta udhëzojë drejt së mirës së kësaj bote dhe tjetrës. Frika nga Allahu është krenari në këtë botë dhe tjetrën dhe se përfundimi i mirë gjithmonë do të jetë për ata që i frikësohen Allahut. Pastaj duhet ta dini se amaneti është një përgjegjësi e madhe dhe një obligim madhështor që njeriu e ka marrë mbi vete në këtë botë. Njeriut i është besuar amaneti sepse pasi e krijoi Allahu, ia ofroi amanetin dhe ky e pranoi dhe i mori përsipër përgjegjësitë dhe pasojat e tij në këtë botë.

Robër të Allahut!

Amaneti është një gjë madhështore, që ka një pozitë të lartë në fe, prandaj është obligim që t’i kushtohet një kujdes i shtuar. Shumë ajete në Kuran dhe shumë hadithe të Pejgamberit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem e vlerësojnë lart atë dhe tregojnë se kush kujdeset që ta ruajë amanetin ka shpërblim në këtë botë dhenë tjetrën, kurse ai që nuk e përfill dhe nuk kujdeset për të, do të ketë dënim në të dyja botët. Allahu thotë: “Dhe nëse njëri prej jush ka besim tek tjetri, atëherë le ta kthejë atë që i është besuar dhe le t’i frikësohet Allahut.” El Bekare 283

Ai thotë: “Ne ua ofruam amanetin (kryerjen e obligimeve) qiejve, tokës dhe maleve, por ato nuk pranuan ta marrin përsipër dhe u frikësuan ta pranojnë atë, kurse njeriu e pranoi. Me të vërtetë, njeriu u tregua i padrejtë me veten dhe i paditur (për pasojat e kësaj përgjegjësie).” El Ahzab 72

“Allahu ju urdhëron që amanetet t’ua ktheni atyre që u përkasin.” En Nisa 58

Allahu përmend se ruajtja e amanetit është cilësi e besimtarëve të plotë: “...të cilët u përmbahen amaneteve dhe detyrimeve të marra.” El Mu’minun 7

Pastaj thotë: “...ata do ta trashëgojnë Firdevsin, ku do të qëndrojnë përjetësisht.” El Mu’minun: 11. Pra, ai që e kryen amanetin dhe i kushton rëndësi, do të ketë përfundim të lavdishëm.

Ndërsa humbjen e amanetit, Allahu e përmend tek cilësitë e çifutëve. “Por ka edhe të atillë (ehlul kitab), që nëse u jep në besim, qoftë edhe një dinar, nuk takthejnë.” Alu Imran 75

Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve sel-lempërmend se mosruajtja e amanetit ështëcilësi edhe e munafikëve. “Shenjat e munafikut janë tri: kur flet gënjen, kur premton nuk e kryen atë, dhe kur i besohet diçka tradhton.” Gjithashtu ai përmend seamaneti është nga imani: “Ai që s’ka amanet s’ka as iman.”

Ky hadith na tregon për rëndësinë e amanetit, i cili qenka nga imani. Sa më tepër amanet ka besimtari dhe e ruan atë, aq më tepër do të shtohet imani i tij, por aq sa i mungon besa dhe amaneti aq i mungon edhe imani.

Robër të Allahut!

Ndër ajetet madhështore të Kuranit, që e sqarojnë rëndësinë dhe pozitën e amanetit, është fjala e Allahut: “Ne ua ofruam amanetin (kryerjen e obligimeve)qiejve, tokës dhe maleve, por ato nuk pranuan ta marrin përsipër dhe u frikësuanta pranojnë atë, kurse njeriu e pranoi. Me tëvërtetë, njeriu u tregua i padrejtë me vetendhe i paditur (për pasojat e kësaj përgjegjësie).” El Ahzab: 72

Vështroje këtë ajet fisnik! Përmes këtij ajeti do ta mësosh rëndësinë e amanetit, sepse me këtë ajet Allahu na njofton se amanetin ua ka ofruar qiejve, tokës dhe kodrave, ua ka ofruar që të zgjedhin, por ato nuk pranuan, jo për t’i bërë mëkat Allahut, e as për t’u larguar nga shpërblimi i Tij, por për shkak të frikës nga rëndësia e madhe që ka përgjegjësia. Për këtë Allahu tha: “...dhe u frikësuan ta pranojnë atë”.

Kodrat u frikësuan që ta bartin amanetin, u frikësuan qiejt edhe toka, ndërsa njeriu e pranoi atë, sepse “u tregua i padrejtë me veten dhe i paditur”. Edhe pse u tregua i padrejtë me veten dhe i paditur, ai e pranoi amanetin me të gjitha pasojat e tij, kurse pasojat e tij janë shpërblimi i Allahut në këtë botë dhe në tjetrën për atë që e ruan amanetin dhe ndëshkimi i Tij për atë që e humb amanetin. Njeriu e pranoi bartjen e amanetit, e pranoi këtë përgjegjësi të madhe me gjithë padrejtësinë dhe paditurinë e tij dhe për këtë ai jeton gjithë jetën e tij duke bartur përgjegjësinë e amanetit, ndërsa Allahu do ta pyesë për të në ditën kur do të takohet me Të.

Nëse vështrojmë gjendjen e njerëzve, nëse vështrojmë bartjen e amanetit dhe se si janë duke e kryer njerëzit atë, do të vërejmë se ata ndahen në tre grupe:

Grupi i parë e ka bartur amanetin sipërfaqësisht, ndërsa në brendinë e tyre nuk e kanë bartur atë. Këta janë munafikët, të cilët shfaqin atë që nuk e kanë në zemër: kur vijnë tek besimtarët shfaqin imanin dhe besën, duke u frikësuar prej tyre, ndërsa kur janë në shoqërinë e jobesimtarëve shfaqin kufrin (mosbesimin). Munafikët shfaqin imanin dhe fshehin kufrin dhe në shikim të jashtëm duken se e bartin amanetin, por në zemrat e tyre janë tradhtarë, janë tradhtarë të vetvetes sepse mendojnë se janë duke tradhtuar Allahun dhe besimtarët, por në realitet tradhtojnë veten e tyre duke shkuar drejt shkatërrimit të sigurt në këtë botë dhe në tjetrën.

Grupi i dytë janë ata të cilët nuk e kanë bartur amanetin as nga ana e jashtme e as me zemrat e tyre. Këta janë jobesimtarët sepse këta si për nga ana e jashtme ashtu edhe nga brendia e tyre janë të njëjtë në mosbesim dhe largim nga feja e Allahut.

Grupi i tretë janë besimtarët, të cilët e kanë bartur amanetin dhe janë përpjekur ta realizojnë atë. Këta janë njerëzit e imanit dhe njerëzit që i ka nderuar Allahu në këtë botë dhe në tjetrën. Kur Allahu përmendi ajetin paraprak, ku thuhet se qiejt, toka dhe kodrat u frikësuan ta pranojnë amanetin, por e pranoi njeriu, menjëherë pas këtij ajeti Ai përmend grupet e njerëzve që ndahen lidhur me amanetin: “Si pasojë, Allahu do t’i dënojë munafikët dhe munafiket, idhujtarët dhe idhujtaret, ndërsa do t’ua pranojë pendimin besimtarëve dhe besimtareve. Vërtet Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.” El Ahzab 83

Në raport me ruajtjen e amanetit, Allahu ka përmendur se njerëzit ndahen në tre grupe: dy grupe do të dënohen –munafikët dhe idhujtarët-, ndërsa grupi tjetër do të shpërblehet, e këta janë njerëzit e imanit. Allahu na bëftë prej tyre!

Robër të Allahut!

Nëse dëshirojmë që ta vështrojmë amanetin nga aspekti se me kë lidhet, kujt i obligohet dhe cilat janë sferatqë përfshihen në të, atëherë le t’i shqyrtojmë disa herë fjalët e Allahut në vijim: “O besimtarë! Mos e tradhtoni Allahun dhe të Dërguarin e mos i tradhtoni amanetet me vetëdije.” El Enfal 27

Ky ajet tregon qartë se amaneti ndahet në tre lloje, nga aspekti se me kë lidhet:

1. Amaneti që lidhet me detyrimet e robërve ndaj Allahut, sepse Allahu t’i ka lënë në amanet obligimet e Tij në këtë botë. Ai të ka krijuar që t’i bësh ibadet, të ka urdhëruar për disa gjëra dhe të ka ndaluar nga disa të tjera dhe nuk të ka lënë në papërgjegjshmëri. Të ka krijuar vetëm për një qëllim të lavdishëm, që është të adhuruarit e Allahut, dhe kjo të është lënë në amanet, madje amaneti më madhështor është kryerja e ibadetit ndaj Allahut. Kjo është arsyeja që teuhidi është amanet, ndërsa shirku është tradhti.

Amaneti më madhështor është teuhidi, kurse tradhtia më e madhe është shirku. Kush e adhuron Allahun me sinqeritet, i kryen urdhrat, largohet nga ndalesat dhe bëhet i kujdesshëm nga shirku, me të vërtetë se ka kryer amanetin ndaj Allahut. Nëse ti e njeh Allahun nëpërmjet emrave dhe cilësive të Tij madhështore, po ashtu nëse e njeh Atë nëpërmjet madhështisë, fuqisë, urtësisë dhe dijes së Tij të plotë, atëherë të gjitha këto do ta realizojnë mundësinë që ta kryesh amanetin ndaj Allahut në mënyrën më të mirë.

2. Amaneti që lidhet me detyrimet ndaj Pejgamberit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, sepse gjithashtu na është lënë në amanet që t’i kryejmë edhe obligimet ndaj Pejgamberit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem dhe ndër ato obligime është dashuria për të më tepër se vetveten dhe më tepër se çdo gjë tjetër. Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve sellem thotë: “Askush nuk ka besuar si duhet përderisa të mos jem më i dashur për të sesa prindi, fëmija dhe të gjithë njerëzit.” Kur Umeri i tha: “O i Dërguar i Allahut, pasha Allahun, ti je më i dashur për mua përpos vetes sime”, Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem i tha: “Askush nuk ka besuar përderisa të mos jem më i dashur te ai më tepër se vetja e tij”, dhe Umeri tha: “O i Dërguar i Allahut, pasha Allahun, tani je më i dashur për mua sesa vetja ime,” Në fund Pejgamberi tha: “Tani (ke besuar si duhet), o Umer!” Pra, amanet ndaj Pejgamberit është që ai të duhet me një dashuri e cila kërkon që të kryhen urdhrat dhe të ndalohet nga ndalesat e tij, t’u besohet fjalëve të tij, të respektohetdhe të nderohet si dhe të largohemi nga ekstremizmi ndaj tij. E tërë kjo është amanet ndaj Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve sel-lem.

3. Amaneti që lidhet me detyrimet ndaj njerëzve, siç janë detyrimet ndaj prindërve, ndaj fëmijëve, fqinjëve, tregtarëve. Gjithashtu punëtorët dhe mësuesit kanë amanet, sepse çdonjëri ka amanetin në fushën ku vepron dhe Allahu do ta pyesë çdonjërin për amanetin që i ka dhënë, siç transmetohet në hadithin e Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve sel-lem, kuthotë: “Çdo njëri nga ju është çoban dhe përgjegjës për kopenë e tij.”

Robër të Allahut!

Kjo na e bën të qartë se amaneti nuk ka të bëjë vetëm me një fushë, siç mendojnë një pjesë e muslimanëve, se amaneti ka të bëjë vetëm me mbajtjen e fjalës dhe premtimit ndaj njerëzve. Jo, nuk është kështu, sepse amaneti është një përgjegjësi dhe obligim shumë i madh: një amanet lidhet me detyrimet ndaj Allahut, njëri me detyrimet ndaj Pejgamberit, kurse tjetri lidhet me detyrimet ndaj robërve të Allahut. Andaj, kini frikë Allahun dhe kryejeni amanetin ashtu siç duhet, mbajeni këtë përgjegjësi të madhe dhe kryejeni këtë obligim madhor dhe ta dini se Allahu do t’ju pyesë për të në ditën kur do të qëndroni përpara Tij: “Atë ditë do të mbeteni zbuluar dhe asnjë fshehtësi e juaja nuk do të mbetet pa u shfaqur.” El Hakkah 18

Robër të Allahut! Përderisa jeni në botën e veprave, atëherë kini frikë Allahun dhe kryejeni amanetin ashtu siç duhet në të gjitha sferat e jetës, kërkojini ndihmë Allahut, sepse sa mbrojtës dhe sa ndihmues i mirë që është Ai.

Dr. Abdurrezak EL BEDER

Përshtati: Jeton BOZHLANI



Dëlirje&Edukim

[Kosova19]

http://img26.imageshack.us/img26/4848/superstock1566042795.jpg

Thote Ibe Mes'udi radijAllahu anhu: "Shkatrrimi eshte ne dy gjera: ne mahnitje me vetveten dhe ne pesimizem!

[Kosova19]

http://img15.imageshack.us/img15/7363/penut.jpg

Ka thene Umeri radijAllahu anhu: "Nuk ka dobi ne ata njerz qe nuk i kshillojne te tjeret, dhe nuk ka dobi ne ata njerz qe nuk e deshirojne kshillen"

[Kosova19]

http://a2.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/390737_310000705689146_176437595712125_984143_5660 98697_n.jpg


Një shembull nga praktika se si kuptohet Kurani dhe Suneti sipas interpretimit të Selefu Salih


Rreth çështjes se Kurani nuk është i krijuar dhe është fjalë e Allahut


Për të sqaruar domosdoshmërinë e kufizimit në kuptimin e Kuranit përmes Sunetit, si dhe kushtëzimin e interpretimit të tyre (Kuranit dhe Sunetit) me atë praktikë të gjallë që na lanë pas Selefu Salih, po përmend këtu një ngjarje që ka ndodhur gjatë ditëve kur u sprovua imam Ahmedi Allahu e mëshiroftë- me qëllim që, njëkohësisht të shpjegoj këto dy çështje. Axhurri thotë: “Jam njoftuar se Muhtedi, - Allahu e mëshiroftë- ka thënë: - Nuk e ka ndaluar babain tim (domethënë Vathikun) kush tjetër, vetëm se një shejh të cilin e sollën nga Mesisa. Pasi qëndroi për një kohë në burg, një ditë iu kujtua babait e tha: - Ma sillni shehun! – E sollën të prangosur dhe, kur e ndaluan para babait, ai e përshëndeti me selam, mirëpo babai nuk ia ktheu selamin. Atëherë shehu i tha: - O udhëheqës i besimtarëve, ndaj meje nuk ke zbatuar një sjellje të Allahut dhe të Profetit të Tij! Allahu i Lartësuar thotë: “Kur ju përshëndet dikush me respekt, kthejani me një përshëndetje më të mirë ose në të njëjtën mënyrë! Pa dyshim, Allahu llogarit çdo gjë.” 4/86 Profeti salAllahu alejhi ue selem ka urdhëruar të kthehet selami! – Atëherë ai i tha: - Alejkumus-selam! – Pastaj Ibn Ebi Daudit i tha: - Pyete! – Ai (shejhu) tha: - O udhëheqës i besimtarëve! Unë jam në pranga, në burg falem me tejmum dhe më është ndaluar uji. Jepu urdhër të më çlirojnë nga prangat, të më sjellin ujë të pastrohem e të falem dhe pataj të më pyes. – Dha urdhër urdhër për t’ia hequr prangat dhe për t’i sjell ujë. Kështu ai mori abdes dhe u fal. Atëherë i tha Ibn Ebi Duadit për ta pyetur. Shehu tha: - Mua më takon të pyes; urdhëroje të më përgjigjet! – Tha: - Atëherë, pyet! – Shejhu u drejtua nga Ibn Ebi Duadi dhe i tha:

- Më trego rreth kësaj çështjeje për të cilën po i thërret njerëzit, a është diçka në të cilën ka ftuar Profeti salAllahu alejhi ue selem?

- Jo – u përgjigj ai.

- A është diçka për të cilën ka ftuar Ebu Bekri pas tij? - e pyeti shehu.

- Jo – u përgjigj ai.

- A është diçka për të cilën ka ftuar Omeri pas atyre të dyve?

- Jo – u përgjigj ai.

- A është diçka për të cilën ka ftuar Uthmani pas tyre?

- Jo – u përgjigj ai.

- A është diçka për të cilën ka ftuar Aliu pas tyre?

- Jo – u përgjigj ai.

Atëherë, për një çështje për të cilën nuk ka ftuar Profeti, as Ebu Bekri, as Omeri, as Uthmani dhe as Aliu po u bën thirrje njerëzve! Tani, nuk mbetet gjë tjetër për t’u thënë: të thuash se ata e kanë ditur këtë, ose nuk e kanë ditur! Nëse thua se e kanë ditur por kanë heshtur (nuk e kanë përmendur), në këtë rast, ne dhe ty na mjafton të heshtim ashtu siç ishte e mjaftueshme për ta. Nëse thua se ata nuk e kanë ditur, por e di unë... Ah, naiv (xhahil) e bir naivi! Nuk e ditka Profeti dhe kalifët e udhëzuar dhe po e ditke ti me shokët e tu?! – tha shejhu.

Atëherë pashë se babai kërceu në këmbë, doli në oborr dhe, me cepin e rrobës në gojë, filloi të qeshte. Pastaj tha: - E ka thënë të vërtetën: s’kemi zgjidhje tjetër, ose të themi që e kanë ditur ose nuk e kanë ditur. Nëse themi se e kanë ditur, por nuk e zunë në gojë, na mjafton edhe neve ajo që qe e mjaftueshme për atë popull. Nëse themi se nuk e kanë ditur, por e di unë...Ah, injorant bir injoranti! Nuk e ditka Profeti dhe kalifët e udhëzuar dhe na ditke ti me shokët e tu! – Pastaj tha: - O Ahmed! – Iu përgjigja: Urdhëro! – Tha: - Nuk të kisha për qëllim ty, por Ibn Ebi Duadin. – Iu drejtua atij dhe i tha: - Jepi shehut ca të holla dhe nxirre nga qyteti ynë!”

Ndërsa në një transmetim tjetër që ka përmendur SHehebiu në Sijer, lexojmë: “...i doli nga qejfi Ibn Ebi Duadi dhe pas kësaj nuk sprovoi më askënd” Ndërsa në një tjetër: “Muhtediu thotë: - U tërhoqa nga ai mendim (domethënë nga pohimi se Kurani është i krijuar) dhe mendoj se edhe babai u tërhoq që nga ai çast.” E shënon Axhurrij në Esh-Sheriatu (1, 455). Nga ai e transmetoi Ibn Betta në El-Inabe, në kapitullin “Refuzimi i xhehmive” 452. hatibi në veprën Tarih Bagdad 4, 151-152/ 1, 75-79; Ibn El Xheuzi në Menakib El Imami Ahmed fq. 475-480; AbdulGanij El-Makdisij në El-Mihne fq. 167-169-174 dhe Ibn Kudame në El-Teuabin fq. 210-215.

Medito se si referimi i kësaj çështjeje madhore në historinë e të parëve tanë të devotshëm, bëri që kundërshtimi të mënjanohet drejtpërdrejtë, dhe u bë shkak për udhëzimin e Vathikut dhe Muhtedit, sikundërse dhe u përmend në tregim. Kjo na tregon se interpretimi i këtij parimi është shumë i thellë dhe i rrallë, prandaj mësoje!

Dhe mu për këtë, dijetarët vazhdojnë të përsërisin fjalët e Imamit të Medinës, Enes ibn Malikut: “Nuk përmirësohet ndryshe fundi i këtij ummeti përveçse nëpërmjet asaj që u përmirësua fillimi i tij.”

__________________________

Shkëputur nga libri “Gjashtë margaritarë prej parimeve të besimtarëve të parë” i AbdulMalik ibn Ahmed Ramadani
Përktheu: Blerim Krasniqi
Recensent: Lulzim Perçuku
Dardanë, 2011

[Kosova19]

Transformimi i gjinisë




Pyetja:

Po shohim dhe po lexojmë, në disa gazeta, për disa operacione të cilat po i kryejnë disa kirurgë, në Evropë, me ç'rast arrijnë ta transformojnë femrën në mashkull dhe mashkullin në femër. A është kjo e vërtetë dhe a nuk konsiderohet kjo ndërhyrje në çështjet të cilat i përkasin vetëm Krijuesit, i Cili veçohet me krijim dhe formësim? Cili është gjykimi i Sheriatit për këtë?

Përgjigja:

Nuk ka mundësi askush nga krijesat që të bëjë transformimin e mashkullit në femër dhe as të femrës në mashkull. Kjo është një çështje që nuk u përket mundësive të tyre, sado që ata të thellohen në studimin e materies dhe të përbërësve të saj. Kjo i takon vetëm Allahut. Allahu i lartësuar thotë:
''Allahut i përket sundimi i qiejve dhe i tokës. Ai krijon çfarë të dojë. Ai i dhuron (fëmijë) femra kujt të dojë dhe Ai i dhuron (fëmijë) meshkuj kujt të dojë. Ose, Ai i dhuron të dy: edhe meshkuj, edhe femra, dhe Ai bën që të mbetet steril ndokush. Vërtet që Ai është i Gjithëdijshmi dhe Ai është i Zoti për të bërë çdo gjë'' (Shura, 49-50).
Allahu i lartësuar, në këtë ajet, fillimisht, tregoi se vetëm Ai zotëron një gjë të tillë dhe vetëm Atij i përket ajo, dhe, në mbarim të ajetit, tregoi se dija dhe fuqia e Tij e plotë bëjnë që ato t'i përkasin vetëm Atij. Mirëpo, nganjëherë, i porsalinduri nuk dallohet se a është mashkull a femër. Mund të duket në fillim se ai është mashkull, por, në të vërtetë, ai është femër, ose e kundërta. Përgjithësisht, ky problem mënjanohet dhe del në pah e vërteta kur ai arrin moshën e pjekurisë dhe, rrjedhimisht, kirurgët i bëjnë një operim që i përgjigjet natyrës së tij, femërore qoftë apo mashkullore. Nganjëherë, s'ka nevojë as për hapje, as për operim. Ajo që mjekët bëjnë në këso raste, është zbulimi dhe nxjerrja në shesh e asaj që është prezent tek i linduri. Pra, ata nuk e kanë transformuar mashkullin në femër e as femrën në mashkull. Nga kjo kuptojmë sa ata nuk janë futur në çështjet që i përkasin Allahut, mirëpo vetëm se ua kanë zbuluar njerëzve atë që Allahu i lartësuar ua ka krijuar.

Me (ndihmën) Allahun vjen suksesi. Paqja dhe bekimet qofshin mbi pejgamberin tonë Muhamed, mbi familjen e tij dhe mbi shoqëruesit e tij.

Komisioni i Përhershëm për Kërkime dhe Fetua:
Shejh Abdul Aziz bin Baz,
Shejh Abdu Rrezak el-Afif,
Shejh Abdullah el-Gudejan,
Shejh Abdullah el-Gu-ud.
Fetwaja me numër 1542, f.64, vëllimi 1 i Fetuave të Komisionit të Përhershëm.


Përktheu: Blerim Krasniqi

[Kosova19]

http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/302599_2515519134030_1434751462_32824337_97290214_ n.jpg

Imami i ehlu Sunetit, Ebu Abdullah Ahmed bin Hanbel ne lidhje me dijetaret ka thene: Sa te mira jane gjurmet qe ata lene tek njerezit dhe sa te keqija jane gjurmet e njerezve qe lene tek ata.

[Kosova19]

SI TË SHFRYTZOHET KOHA?
http://news.lamprecht.net/wp-content/images/uhr_titel-20080831191400.jpg

GJËRAT QË TË NDIHMOJNË TË SHFRYTËZOSH KOHËN

1. Perceptimi i rëndësisë së kohës dhe vetëdijesimi se ajo është e kufizuar
Nëse qëndron çështja kështu, që koha as nuk shtohet e as nuk pakësohet dhe vlera e saj është në mënyrën se si shfrytëzohet, atëherë është obligim që të kemi kujdes ndaj saj dhe ta shfrytëzojmë në formën më të mirë të mundshme. Imam Ibën Xhevziu, Allahu e mëshiroftë, thotë: "Njeriu duhet ta dijë vlerën e kohës dhe rëndësinë e saj, në mënyrë që të mos humbë asnjë moment në diçka tjetër vetëm se në ndonjë punë që e afron te Zoti i Madhërishëm dhe duhet t’u japë përparësi gjërave më të vlefshme nga të vlefshmet, si në fjalë ashtu edhe në vepër."[1]
Imam Er-Rafi'iu, Allahu e mëshiroftë, thotë: "Me të vërtetë një ditë e mbetur nga jeta për
besimtarin është prapë jetë, e cila nuk bën të nënçmohet e të mos shfrytëzohet."[2] Një shembull arab thotë: "Isri ve kamrun leke", që do të thotë: "Ec sa e ke hënën në shërbimin tënd", pra shfrytëzoje dritën e hënës për të ecur kur ajo ndriçon. Thuhet se imam Shafiu ka thënë këto vargje: "Kur njerëzit ranë të flenë, mora lapsin tim E thura një poezi nga më të mirat. A nuk është humbje që netët të kalojnë duke mos mësuar, E ato net të konsiderohen nga jeta ime?"[3]

2. Përcaktimi i qëllimit
Nuk ka diçka më të lodhur se ai i cili ecën rrugës pa ndonjë udhëzim, shëtit nga rruga në rrugë, nga vendi në vend duke mos pasur ndonjë qëllim të caktuar. Nuk është dikush që e humb kohën më shumë sesa një lexues që nuk ka përcaktuar një qëllim, që nuk e dallon të dobishmen nga e padobishmja dhe lexon çfarë t’i bjerë në dorë. Këtë e bën vetëm që të kalojë kohën e jo që të ketë një synim të caktuar, si p.sh. mësimin e ndonjë çështjeje të veçantë apo studimin e ndonjë çështjeje të caktuar, që i shërben synimeve të tij dhe në të njëjtën kohë e pasuron mendjen e tij me njohuri të reja. Gjendja e këtij lloji njerëzish që lexojnë vetëm sa për të kaluar kohën është si e atij që përdor drogë sa për të munguar nga kjo jetë apo që tëbëhet nga bota e fantazmave. Leximi nuk peshohet me sasinë e të lexuarit, as me kohëzgjatjen e saj, por peshohet me precizitetin dhe vlerën e asaj që lexohet. Ajo që është për të ardhur keq është se shumë njerëz lexojnë çdo gjë që u bie në dorë dhe mendojnë se ai lexim u mjafton për ta ushqyer trurin e tyre, por ai lexim nuk është tjetër vetëm se mpirje e kokës dhe nxitës i epshit. Ky lloj leximi nuk bën dobi e as nuk është i këndshëm. Tek e fundit, leximi nuk është bërë për këto gjëra, por për të përfituar atë që është e saktë, pra leximi i drejtë dhe i dobishëm është ai lexim kur është caktuar qëllimi dhe synimi i tij, sepse vetëm atëherë lexuesi e di se çfarë është duke lexuar, për çfarë qëllimi lexon dhe si të lexojë."[4]
Përcaktimi i synimit të bën ta shfrytëzosh kohën më shumë dhe bën që njeriu të ecë në këtë botë duke qenë i udhëzuar, sepse sa herë që ndeshet me probleme, ai di si t'u shërbejë qëllimeve të tij dhe njëkohësisht të largohet nga e kundërta e saj. Ata që nuk i përcaktojnë synimet e tyre dhe e lënë kohën të kalojë siç kalon ndaj gjërave të ngurta, prej tyre nuk pritet të kemi dobi apo të bëjnë ndonjë punë gjigante. E njeriu pa synim të caktuar është si anija që lundron në det pa ndonjë drejtim të caktuar dhe me të luajnë valët e detit. Ajo që vërejmë këtu është se ata që punojnë më shumë, edhe kohë gjejnë më shumë, pasi synimet e tyre i kanë të caktuara dhe veprojnë sipas asaj që ua siguron qëllimi i tyre dhe nuk e kalojnë kohën në dyshime, zgjedhje e hamendësime. Sa më shumë shtohet vlera e synimit, aq më shumë shtohet vullneti dhe forca e personit që e ka këtë synim. Pra, përcakto synimin tënd, ec drejt tij dhe mos u mërzit nëse çdo ditë bën hapa të rinj drejt tij, sepse një ditë do të arrish me lejen e Allahut, edhe nëse është e vështirë të arrihet.

3. Serioziteti dhe sinqeriteti në rrugën drejt synimeve
Nuk mjafton vetëm përcaktimi i qëllimit, pasi duhet të shoqërohet nga serioziteti dhe sinqeriteti në mënyrë që të arrihet synimi në kohën më të shkurtër të mundshme.

4. Preciziteti në orare
Kjo gjë ndihmon shumë në shfrytëzimin e kohës dhe në përkryerjen e punës, sepse vonimi në kohën e caktuar të punës do të thotë humbje e disa minutave gjatë saj. Kjo rezulton në njërën nga këto dy gjëra: ose ngutje në punë dhe mosprecizitet në të për të zëvendësuar kohën e humbur ose do t’u merret koha oblig-imeve të tjera.

5. Kujdesi nga shtyrja e punëve
Puna e shtyrë për më vonë shpeshherë nuk kryhet, por edhe nëse kryhet, rrallëherë përsoset ashtu si do të ishte kryer në kohën e vet.

6. Shfrytëzimi i mirë i kohës së lirë
Kjo nuk do të thotë të punojmë pa ndërprerë dhe të mos caktojmë kohë për pushim dhe rehati, mirëpo kemi për qëllim që ta shfrytëzojmë kohën e lirë në atë mënyrë që të na bëjë më të fortë për punë. E nëse kohën e lirë e kalojmë në përtaci dhe molisje, atëherë nuk kemi përfituar nga ajo kohë dhe nuk na bën dobi në punë. Nëse e shfrytëzojmë kohën e lirë në diçka që na bën dobi, qoftë edhe ndonjë lojë e lejuar apo stërvitje e trupit që na bën më aktiv, atëherë kjo na bën dobi gjatë punës sonë. E si do të ishte puna nëse koha e lirë shfrytëzohet në lexim apo shkrim e të ngjashme me këto, dobia e të cilave është më e madhe? Shfrytëzimi i kohës së lirë në mënyrë të mirë është nga çështjet më të rëndësishme të jetës, për të cilën ia vlen të kujdesemi dhe të mendojmë, pasi një pjesë e madhe e jetës tonë kalon kot së koti, as për këtë botë e as për botën e amshueshme, sepse ne nuk dimë se si ta shfrytëzojmë kohën e lirë ashtu si duhet. Fëmijët e kalojnë kohën e lirë duke luajtur nëpër rrugë apo duke parë televizor etj., ndërsa të rinjtë dhe të moshuarit e kalojnë kohën nëpër klube, ku dëgjohen vetëm thashetheme apo polemika të padobishme.


vijone...

[Kosova19]

7. Të dimë si t'ia fillojmë punës
Kjo çështje është nga më të vështirat për njeriun. Sa kohë kalon së koti, duke menduar si të fillohet një punë? Nxënësi i dijes ose studenti dëshiron të mësojë diçka dhe mendon gjatë me çfarë të fillojë. Ai mendon të fillojë me librin e ndonjë autori apo me një lëndë të caktuar, por pastaj i duket e vështirë dhe më pas vazhdon me një tjetër dhe kështu humb shumë kohë derisa të fillojë të lexojë me seriozitet. Shtoji kësaj edhe vështirësinë e fillimit të një pune për shkak të mospërvojës apo për shkak se njeriu transferohet nga pushimi i këndshëm në një punë të vështirë. Shërimi i kësaj arrihet me disa gjëra, ku më e rëndësishmja prej tyre është të kërkojë ndihmë nga Allahu i Madhëruar e më pas të konsultohet, nëse e kërkon nevoja. Pastaj, para se të fillojë punën, të mendojë për gjërat më primare dhe t'i radhisë ato njëra pas tjetrës për nga vlera e tyre. Pas kësaj vendos me një vendosmëri që nuk e lëkund ndonjë dyshim dhe më pas nuk ia lejon vetes që të ndryshojë atë që ka vendosur, pa marrë parasysh vështirësitë që i paraqiten. Mirëpo, ai që e sheh se fillimi për të është i vështirë dhe e sheh veten se është larg nga puna, atëherë gjëja që i bën dobi është të lexojë ndonjë kapitull që nxit për në punë apo të lexojë ndonjë varg poezish që e nxit në seriozitet dhe që e ndihmon në kthimin e ambicieve apo në atë moment le të kujtojë frytet e seriozitetit apo të së kundërtës, përtacisë. Ai mund të kujtojë personalitetet e shumta që kanë qenë të vendosur në punë dhe kanë arritur synimet e tyre e kështu me radhë.
Nëse fillon të punojë, vetëm se e ka kaluar një pjesë të mirë duke u afruar kështu nga suksesi sepse ky fillim e ngjall shpirtin e tij, i ngjall ambiciet e tij dhe e shtyn të jetë edhe më i vendosur. Pas kësaj duhet të vazhdojë me punën sepse edhe nëse është e vështirë, ajo bëhet e lehtë me durim dhe vazhdimësi, sepse vazhdimi në zbatimin e qëllimeve të jep vullnet dhe të bën të fortë ndaj dyshimeve të kaluara dhe do të shohësh se përmbajta e vetes është mbjellë fort në shpirtin dhe zemrën tënde. Ajo që të nxit edhe më shumë që të vazhdosh në punë është se puna që ke zgjedhur duhet të jetë punë që të përshtatet ty dhe natyrës tënde, në mënyrë që ta shohësh dobinë e asaj pune, sepse shkaqet më të mëdha të plogështisë dhe përtacisë burojnë nga zgjedhja jo e përshtatshme e punës.[5

8. Përqendrimi vetëm ndaj punës që je duke bërë
Ajo që ndihmon në përfitimin e kohës dhe kryerjen e punëve është që njeriu të përqendrohet vetëm në punën që është duke bërë për momentin, duke ia kushtuar tërë ambiciet e tij, duke u dhënë me tërë zemrën e tij, duke bash - kuar anën fizike dhe shpirtërore vetëm për atë punë dhe njëkohësisht duke u larguar nga çdo gjë që e dobëson dhe e largon nga ajo punë. Nëse i përmbahet kësaj, do të arrijë dëshirën e tij dhe do të realizojë qëllimin e tij. E nëse jepet pas punëve që ende nuk ka ardhur koha të merret me to, duke lënë anash punën që është duke bërë, me këtë veprim ambiciet i dobësohen, vendosmëria e tij zbehet, i humb koha, i pakësohet përsosmëria ndaj punës dhe ndoshta e lë punën për të mos u kthyer më. E nëse nis punën pas asaj që ishte duke e bërë, atëherë nuk është i gatshëm për të dhe e bën me ambicie të dobët dhe vullnet të paktë. E ndoshta puna e tij e dytë është shkak që ka lënë të parën dhe me këtë largohet edhe nga e para edhe nga e dyta për shkak të shpërndarjes së ambicieve dhe të mospërqendrimit të mendjes. E në qoftë se do ta kishte mbledhur tërë forcën vetëm për punën e tij të tanishme dhe do të kishte ecur në mënyrë të shkallëzuar hap pas hapi derisa ta kishte përfunduar, e kur punës së dytë do t’i kishte ardhur koha, do të kishte filluar me të me tërë ambiciet dhe vullnetin dhe do ta kishte pranuar me dëshirë dhe vendosmëri dhe do të kishte qenë gjithnjë i gatshëm. Edhe në Kur'anin Famëlartë në shumë vende gjejmë shenja që thërrasin për këtë rregull. Allahu i Madhëruar thotë: "A nuk i vure re ata të cilëve u pate thënë:“Ndalni duart tuaja prej luftës, e faleni namazindhe jepeni zeqatin!” E kur iu bë atyre obligimlufta, që një grup prej tyre u frikësoheshin njerëzvesiç është frika ndaj Allahut, e edhe më fortë…" Nisa 77
Pra, ata e kërkonin luftën edhe pse ishin të urdhëruar që t'i ndalnin duart prej luftës, por kur nuk e pranuan këshillën e Allahut, u dobësuan. Kur u erdhi puna e dytë, u dobësuan shumë.[6] Ky kuptim shfaqet shumë qartë në fjalën e All - ahut: "Sikur t’i kishim obliguar ata: mbytni vetveten tuaj apo dilni prej atdheut tuaj, atë(obligim) nuk do ta zbatonin, me përjashtim të një pakice prej tyre. Po sikur të zbatonin atë qëkëshilloheshin, do të ishte më mirë për ta dhe dot’i përforconte më shumë." Nisa 66
Gjithashtu: "E ata që besuan po thonë: “Përse të mos shpallet një sure (që na e obligon luftën)?” E kur u shpall surja e qartë dhe në të u përmend lufta, i sheh ata, të cilët kanë zemra të sëmura (të
dyshimta), të shikojnë me një shikim si të ishin në agoni të vdekjes, më parimore për ta do të ishte një respekt dhe një fjalë e mirë. E kur çështja (e luftës) të jetë vendosur, do të ishte mirë për ata të jenë besnikë ndaj Allahut." Muhammed 20-21
Dijetari Abdurrahman ibën Sa'dij, Allahu e mëshiroftë, kur e komenton këtë ajet kur'anor thotë: "…më parimore për ta do të ishte një respekt dhe një fjalë e mirë…", më parimore për ta do të ishte ta zbatonin urdhrin e prerë për ta dhe t'i bashkonin tërë ambiciet e tyre e të mos kërkonin diçka që ishte e rëndë për ta, të gëzoheshin me të mirat e Allahut dhe faljen e Tij. "…e kur çështja (e luftës) të jetë vendosur…", d.m.th kur u erdhi atyre urdhri seriozisht dhe i prerë. "… sikur të ishin besnikë ndaj Allahut…", në
këtë gjendje duke kërkuar ndihmën e Tij dhe të sakrifikonin në zbatimin e urdhrit të Tij. "…do të ishte më mirë për ta…" sesa gjendja e tyre e parë dhe kjo gjë shihet qartë nga shumë aspekte:
- Njeriu është i mangët nga çdo aspekt, nuk ka fuqi, vetëm se nëse e ndihmon Allahu, prandaj të mos kërkojë shtesë nga ajo që është duke vepruar.
- Nëse njeriu jepet pas së ardhmes, dobësohetndaj punës që është duke kryer dhe njëkohësisht ndaj punës në të ardhmen, sepse ambiciet kanë kaluar në diçka tjetër dhe dihet se puna është pasuese e ambicieve dhe vullnetit.
- Njeriu që shpreson shumë në të ardhmen duke qenë përtac ndaj punës në kohën e tanishme i ngjan atij që zotohet se është i fuqishëm ndaj gjërave që do t'i vijnë në të ardhmen. Më mirë për të është që mos të veprojë atë që është zotuar dhe gjëja e duhur është që njeriu ta bashkojë vullnetin, mendjen dhe shkathtësinë e tij në kohën prezente që është duke punuar dhe ta kryejë punën e tij në bazë të mundësisë që ka, pastaj sa herë që i vjen koha punës tjetër, ta pranojë atë me seriozitet, kthjelltësi dhe ambicie të larta të bashkuara e jo të shpërndara, duke kërkuar ndihmë nga Allahu. Kjo është më e mirë për të nëse dëshiron të jetë më i dobishëm dhe më i suksesshëm në punët e tij."[7]
Ky rregull nuk do të thotë që të mos fillojmë me aksione të reja pune dhe t’i lëmë përgatitjet për të ardhmen, mirëpo ky rregull më tepër na ndihmon që të përgatitemi për të ardhmen, pasi kryerja e punës së tanishme të shtyn drejt asaj që t’i mbarosh punët për nesër që sot. Dr. Kenedi Osler thotë: "Rruga më e mirë për t’u përgatitur për të nesërmen është që ta përqendrojmë mendjen dhe euforinë tonë në kryerjen e punës së sotme në mënyrën më të mirë. Kjo është rruga e vetme që të përgatitemi për të
nesërmen."[8]

9. Mos të zhvlerësojmë asgjë nga puna që kemi bërë
Ajo që ndihmon në shfrytëzimin e kohës është ta jetojmë kohën me punë të dobishme, edhe nëse është simbolike dhe mos ta zhvlerësojmë atë që jemi duke bërë nga mundi, edhe nëse është simbolike, siç shohim te disa, ose fillon me punë të mëdha ose e lë punën në tërësi. Kjo ndodh sepse ndjenjat e njeriut kanë aftësi edhe të pranojnë obligime, por edhe të largohen prej tyre. Shumë njerëz që janë seriozë në punë e shfrytëzojnë kohën kur për pranimin e një pune kanë ambicie dhe i sheh se për një kohë të shkurtër kryejnë punë madhështore, por kur ambiciet e tij largohen, e lë punën në tërësi. Ndërsa urtësia thotë se njeriu duhet ta shfrytëzojë kohën edhe kur ka ambicie pune, por edhe kur i mungojnë ato. Në qoftë se i vijnë ambiciet për punë, atëherë e dyfishon mundin e tij e nëse i largohen ambiciet, atëherë nuk e lë pu - nën në tërësi, por është mirë të kryejë ndonjë punë të lehtë ose të vogël. Marrja në konsideratë e këtij parimi bën dobi shumë, e bën njeriun ta shfrytëzojë kohën dhe e bën të gatshëm t'i kthejë ambiciet dhe forcën e tij, por njëkohësisht nuk lejon që t'i grumbullohen punët.


10. Zgjedhja e vendit të përshtatshëm
Ajo që ndihmon në kryerjen e punëve e veçanërisht ato punë që kërkojnë përqendrim të mendjes dhe logjikës është zgjedhja e vendit të përshtatshëm, zgjedhja e një vendi ku aty zotëron qetësia, që nuk gjendet afër pamjeve që mund ta hutojnë njeriun, pasi kjo është më e qetë për trurin dhe mendjen. Kjo nuk do të thotë që njeriu të punojë vetëm atëherë kur e ka vendin e qetë, sepse kjo nuk mund të realizohet në çdo kohë. Atëherë njeriu a ta lërë punën nëse s’i përshtatet vendi dhe t'i kalojë koha kot pa ndonjë dobi, me pretekstin se vendi është i papërshtatshëm? Jo, kurrë! I mençuri, edhe nëse nuk i përshtatet vendi, e shfrytëzon kohën duke vepruar diçka që i bëndobi, edhe nëse është e paktë, e shfrytëzon kohën me leximin e Kur'anit apo me përmendjen e Allahut, ose përsërit diçka që di përmendësh e kështu me radhë.

Shkëputur nga: “El Himetu el Alijetu” fq 244-254 Muhamed ibën Ibrahim El Hamed
Përshtati me disa shkurtesa dhe ndryshime:
FidanXhelili


[1] Shiko Fejdul Hatir (3\69, 5\190-191).
[5] Shiko Fejdul Hatir (3\59-60).
[6] Shiko "El Kavaid el hisan li tefsir el Kur'an", i dijetarit Abdurrahman Ibën Sa'di, faqe 136-139.
[7] "Tejsir el Kerim Err-Rrahman fi tefsir kelamil Men-nan", nga dijetari Abdurrahman ibën Sa'di (5\33-34).
[8] "Da'i el-kaleka", faqe 26.


Dëlirje&Edukim

[premium]

Kur fitova në kasino (automat) 300 euro, më dolën 5 thesarë si ky në foto! lol


Arb, a është haram të luhet në kasino?
Jo nuk është harram për ju !

Gjithat të këqijat e përjashtume nga Kur'ani ju ka lërë juve të mos jenë harram !
Ju të cilët e talleni me librin e Kur'anit , veproni me kuderveshtrim , sepse jeni e lirë , Zoti është e dorzuar nga veprat e juaja .

Tani lirisht punoni si të doni , nuk keni asgjë harram.

[Kosova19]

Të gënjesh fëmijët
Shkruar nga Muhammed bin Abdil-lah es-Subejjil

http://img202.imageshack.us/img202/2789/prematurebabyhand.jpg


Pyetje: A është e lejueshme që të gënjesh një fëmijë gjashtë vjeçar për të mirën e tij dhe për ta disiplinuar atë?

Shejkh Muhammed bin Abdil-lah es-Subejjil: Nuk është e lejuar të gënjesh, as të riun e as të moshuarin. Nëse i gënjen fëmijët, ti po e fsheh të vërtetën dhe në qoftë se të rriturit gënjejnë, atëherë i riu mësohet dhe kërkon kënaqësi në gënjeshtër.

Është përmendur se Abdullah ibn Amir (radija Allahu anh) ka thënë: ‘’Nëna ime më thirri një ditë, ndërsa i Dërguari i Allahut ishte ulur në shtëpinë tonë dhe ajo tha: "Eja këtu dhe unë do të jap diçka. Në atë rast, i Dërguari (sal Allahu alejhi ue selem) i tha asaj: ‘Dhe çfarë dëshiron t’i japësh?’ Ajo tha: ‘dëshiroj t’i jap një hurme.’ I Dërguari (sal Allahu alejhi ue selem) i tha asaj: "Në qoftë se ti nuk i jep atij ndonjë gjë, atëherë do të shkruhet ty kjo si gënjeshtër." (Ahmedi dhe Ebu Davudi).

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: Fataua ue Rasail il-Mukhtarah faqe 533.

[Kosova19]

Shejkhul Islam Ibn Kajjim El-Xheuzijje (All-llahu e mëshiroftë)

Zemrës nuk i plotësohet pastërtia derisa ajo të shpëtojë prej pesë gjërave:

1- Prej shirkut i cili kundërshton teuhidin.

2- Prej bidatit i cili kundërshton sunetin.

3- Prej epshit i cili kundërshton urdhërin.

4- Prej hutesës që kundërshton përkujtimin.

5- Prej nefsit i cili kundërshton sinqeritetin.

[vjeshta]

Shejkhul Islam Ibn Kajjim El-Xheuzijje (All-llahu e mëshiroftë)

Zemrës nuk i plotësohet pastërtia derisa ajo të shpëtojë prej pesë gjërave:

1- Prej shirkut i cili kundërshton teuhidin.

2- Prej bidatit i cili kundërshton sunetin.

3- Prej epshit i cili kundërshton urdhërin.

4- Prej hutesës që kundërshton përkujtimin.

5- Prej nefsit i cili kundërshton sinqeritetin.

Nga ky shkrim i nxorra pesë fjalë të panjohura per mua por ,mund te jene edhe per tjeret .Ajo se qka dua të theme : mos eshte e nevojshme nje teme n'veti dhe te vendoset si kryetem per fjalet e panjohura (islame) dhe te perkthyera ne shqipë ?
Keshtu qe lexuesit t'ia mundesoni kuptimin e asaj qe shkruani ,se perndryshe mundi eshte i kot per juve dhe ne privohemi nga disa gjera qe mund te jene apo ti cilesojme si te qmuara .

Sinqerishtë !

[taraku-1]

Jo nuk është harram për ju !

Gjithat të këqijat e përjashtume nga Kur'ani ju ka lërë juve të mos jenë harram !
Ju të cilët e talleni me librin e Kur'anit , veproni me kuderveshtrim , sepse jeni e lirë , Zoti është e dorzuar nga veprat e juaja .

Tani lirisht punoni si të doni , nuk keni asgjë harram.

Gabim eshe kjo, kuesh ... shprsoj Allahu te na fal. sepse sipas njejtit e ke thene prej gazepi ..,sepse kajhere themi gjera per Allahun sikur te ishte krijes njerzore ... i japim cilsi te

Allahu na fshin ndakik krejt qka ka krijuar. por gjithmon shpresoj ne meshiren e Tij..

[Kosova19]

http://www.marketo.com/_includes/wp/news/wp-content/uploads/2010/07/books.jpg


Allahu e mëshiroftë Imam Ibën Kajjimin i cili ka thënë: "Dijetari gjysmak është ai i cili vëzhgon se çfarë del nga goja jote (për të të kritikuar), kurse dijetari (i mirë) është ai i cili shikon se çfarë ke pasur për qëllim (me fjalën tënde).

[Kosova19]

Ali ibn Ebi Talibi radijallahu anhu ka thënë:
"Mos e ki zili atë që nuk sprovohet, por kije zili atë që sprovohet, sepse Allahu do ta fusë në xhennet(per shkak te durimit ne ato sprova)."

[Kosova19]

Shejkh Ibën Uthejmini, Allahu e mëshiroftë, ka thënë:

Me të vërtetë, kur një person i përballon sprovat me durim (por) pa pritur
shpërblim nga Allahu, sprova bëhet pastrim për mëkatet e tij. Dhe nëse ai bën durim së bashku me shpresën për shpërblim (prej Allahut), atëherë përveç si pastrimin nga mëkatet e tij, kjo bëhet kompensim i mirë dhe shpërblim.

... Domethënia e shpresës në shpërblimin e Allahut (el-ihtisab) është që personi beson se së shpejti do të shpërblehet për durimin (që po e tregon), kështu ai e bën të mirë mendimin e tij për Allahun, e kështu Allahu i Madhërishëm do t’i japë atij (shpërblim) varësisht nga ajo që ai ka menduar për Të."

Et-Ta’lik ‘ala Sahih Muslim. Fq.342

[Kosova19]

Pirja e duhanit është haram
Shkruar nga Abdur-Rahman el-Axhlan

http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc4/163714_494313835804_227165835804_6124449_2532682_n .jpg


Pyetje: A është haram pirja e duhanit?

Shejkh Abdur-Rahman el-Axhlan: Ai po pyet a është duhani haram? Kurse ne i themi pyetësit: A është duhani prej gjërave të mira-të pastra, apo prej gjërave të këqija?
Kjo është pyetja e parë.

Ndërsa pyetja e dytë: Duhani a është i dobishëm apo i dëmshëm?

Asnjë i mençur, nuk mund të thotë se duhani është prej gjërave të mira për shkak të papastërtisë që ai përmban dhe për shkak të dëmit që shkakton.

Gjithashtu, asnjë i mençur nuk thotë se, duhani bën dobi apo të thotë se, as nuk bën dobi e as dëm. Edhe ata që pinë duhan, thonë se ai është i dëmshëm. Dhe mjekët janë të një mendimi se ai është i dëmshëm. Sikurse të ishte vetëm njëra prej këtyre dy gjërave që i përmendëm, prapëseprapë do të ishte haram. Duhani është i keq. Ndërsa Allahu e ka cilësuar Profetin tonë (sal Allahu alejhi ue selem) duke thënë se ai na lejon neve gjërat e mira (të pastra) dhe na ndalon gjërat e këqija (të fëlliqura). Pra, duhani është i ndaluar edhe për shkak të fëlliqësisë që përmban. Gjëja e dytë është se, duhani është i dëmshëm. Dhe çdo gjë që është e dëmshme është e ndaluar edhe nëse nuk është i keq (fëlliqur).

Për shembull: Dheu, a është i fëlliqur? Përgjigja është: Jo. Allahu dheun e ka quajtur të pastër. dhe përdoret për pastrim në mungesë të ujit apo atëherë kur ndokush nuk ka mundësi ta përdorë ujin për arsye të justifikueshme. Dhe nuk është e drejtë që, dheun ta quajmë të fëlliqur, përderisa Allahu e ka quajtur të pastër. Mirëpo, dheu është i dëmshëm. Nëse ndonjë njeri ha dhe, a mund t’i themi atij se, mos e bëj këtë se ngrënia e dheut është haram? Ai do të na thotë: A është dheu i fëlliqur? Ne i themi: Jo, nuk është i fëlliqur, mirëpo ai është i dëmshëm. Pra, ngrënia e dheut është haram, sepse si i tillë është i dëmshëm.
Ndërsa tek duhani, janë bashkuar dy gjëra: E keqja (fëlliqësia) dhe dëmi që shkakton. Prandaj, pirja e duhanit është haram, dhe nuk mund të thotë asnjë njeri i mençur se duhani është i mirë (i pastër).

Është obligim për çdo mysliman, që të heq dorë nga pirja e duhanit. Ta shërojë vetveten duke u larguar nga pirja e duhanit gradualisht, të shoqërohet me njerëz të mirë, të prezentojë nëpër derse të ndryshme, të lexojë Kur’an. Gjithashtu, të largohet nga ndeja të kota, veçanërisht në ato vende ku pihet duhani.
Me marrjen në konsideratë të këtyre masave, me lejen e Allahut do të shpëtojë nga pirja e duhanit.

Gjithashtu, duhet ndihmuar veten duke bërë adhurime që të ofrojnë më afër Allahut, me agjërim (nafile), lexim sa më shumë të Kur’anit, të falë namaz nafile, të jetë i rregullt në xhami, të rrijë larg vendeve të këqija. Pra, me lejen e Allahut njeriu shpëton nga ai. Lënia e pirjes së duhanit, është shpëtim për trupin e tij, shpëtim i fesë dhe pasurisë së tij.

Përktheu: Usame Morina
Burimi: http://www.youtube.com/user/audiosunneti#p/u/0/03lGlPGZss8

[Kosova19]

Ka thënë Sufjan eth-Thevriu, Allahu e mëshiroftë:"Nesë e don dike për hir të Allahut, pastaj ai njeri bënë ndonje mekat dhe ti nuk e qorton, do të thotë se ti nuk e ke dashtë për hir të Allahut"

[Kosova19]

Libri “Biseda me Xhinin mysliman”
Shkruar nga Komisioni i Fetvave

http://www.marketo.com/_includes/wp/news/wp-content/uploads/2010/07/books.jpg

Pyetje: Kam lexuar këtë titull "Hiuar Sahafi Ma`a Xhinni muslim "(Biseda me Xhinin mysliman) në një libër të shkruar nga Muhamed Isa Davud nga Egjipti. Unë nuk e di se për çfarë bëhet fjalë dhe në qoftë se kjo bisedë është e vërtetë. Çfarë mendoni për një libër të tillë, dhe çfarë është këshilla juaj për ata që lexojnë libra të tilla?

Përgjigje: Ajo çfarë duhet lexuar janë libra të cilat sjellin dobi dhe duhet injoruar ato libra që nuk janë të dobishme, ose libra që përmbajnë gabime në Akide (besim). Libri në fjalë “Hiuar Sahafi Ma`a Xhinni muslim” përmban gënjeshtra dhe trillime. Ajo është një libër i rremë dhe tërësisht i fabrikuar. Libra të tilla, i shpikin gënjeshtarët për të fituar para dhe për të vënë në dyshim besimin e njerëzve, kështu që duhet shmangur nga ky libër dhe duhet paralajmëruar njerëzit për të!

Allahu na dhëntë sukses! Paqja dhe bekimi qofshin mbi Profetin tonë Muhammed, familjen e tij dhe shokët e tij.

Kontrolloi: Usame Morina
Fataua el-Lexhneh ed-Daimeh 16384
(Komisioni i Përhershëm Për Fetua)

[Kosova19]

Omer ibn Hatabi ka thene: "Mos u mashtroni me ata qe e lexojne Kur'anin,por shikoni ata te cilet punojne sipas Kur'anit."

[Kosova19]

"Mos e nenqmoni diturine!Shoqerimi me injorantet eshte denim i trishtueshem.Te largohesh nga dituria dhe nga gjerat e dobishme e ti leshohesh injorances dhe epsheve i perngjan cmendjes" [Ebu Hanife]

[Kosova19]

Në cilat raste lejohet autopsia?
Shkruar nga Shejkh Uthejmin

Pyetje: Ndodh ndonjëherë që i sëmuri vdes e mjekët nuk e kanë të qartë shkakun e vdekjes së tij. A lejohet autopsia në këtë rast në mënyrë që të kryhen analizat e të gjendet shkaku i vdekjes? Duke pasur parasysh se një veprim i tillë do të ndihmonte për gjetjen e ilaçit i cili do të shpërbente në të ardhmën për kurimin e të sëmuarëve të cilët kanë të njëjtin problem. Një ndërhyrje e tillë s´do të linte ndonjë shenjë të konsiderueshme në trupin e të vdekurit. Nëse kjo s´lejohet, a është e lejuar marrja e disa qelizave me shiringë prej gjymtyrëve apo organeve të tjera të trupit pa jetë si p.sh.: prej mëlçisë apo mushkerive për ti ekzaminuar?

Shejkh Uthejmin: Së pari, nuk lejohet të bëhet autopsi në trupin e të vdekurit përveç atyre rasteve kur është e domosdoshme, si p.sh.: kur hetohet për gjetjen e shkakut të vdekjes. Pra, në këtë rast ky veprim është i nevojshëm.


Ekzaminimi i kufomës në kohën e sotme nuk konisderohet "përdhosje e trupit", pasi prej tij mund të merret një mostër (pjesëz) e pastaj trupi rregullohet ashtu siç ishte normalisht e nuk mbetet i gjymtuar. Pra kur lejohet një veprim i tillë?

Lejohet atëherë kur është e nevojshme të hetohet për vet të vdekurin në fjalë. Ndërsa që të bëhet një veprim i tillë për të gjetur llojin e sëmundjes me arsyen e vetme që të përfitojnë të tjerët kjo s´lejohet.

Për marrjen me shiringë të disa qelizave prej trupit të të vdekurit si p.sh.: prej mëlçisë apo shprektkës. Këtë gjë nuk e shoh si diçka problematike. Së pari, sepse mëlçia është organ i brendshëm dhe s´bie në sy dhe së dyti, sepse ajo çka merret është diçka e papërfillshme, gjak apo e ngjashme me këtë. Pra s´prish punë.

Përktheu: Edmond Fatmir Ajdini
Korrektoi: Xhabir Sheme
Burimi: http://www.youtube.com/user/audiosunneti#p/u/0/PFb5et40s3k

[Kosova19]

Muslimi transmeton se Abdullah ibn Umer ka dëgjuar Profetin duke thënë: "Mos i pengoni gratë tuaja që të shkojnë në xhami, në qoftë se ato ju kërkojnë leje."
Kur e dëgjoi këtë fjalë, Bilal ibn Abdil-lahi tha: "Uallahi do t'i ndalojmë!" Atëherë Abdullah ibn Umer u kthye drejt tij, e qortoi dhe e shau aq keq, sa nuk e kam dëgjuar të shante ndonjëherë ashtu. Pastaj i tha: "Të lajmëroj nga i dërguari i Allahut dhe thua uallahi do t'i ndalojmë!?"

[Kosova19]

Prej qëndrimeve të vyera (të shkëlqyeshme) të sahabeve në lidhje me Sunetin e Muhamedit janë këto që vijojnë:

- Ndërkohë që Imran ibn Husejni ishte i ulur me shokët e tij, njëri prej tyre tha: "Mos na fol veçse me Librin e Allahut." "Afrohu", - i tha Imrani, dhe ai u afrua. "çka mendon ti sikur të liheshit ti dhe shokët e tu, për të marrë çdo sqarim nga Kur'ani? A do të gjeje në të se farzi i drekës është katër rekate, i ikindisë është katër rekate dhe i akshamit tre rekate, ku në dy të parat lexohet me zë? çka mendon sikur të liheshit ti dhe shokët e tu, për të marrë çdo sqarim në Librin e Allahut? A do të gjenit në të se tauafi rreth Kabes është shtatë herë, dhe a do të gjeje në të sa'jin (angazhimin, ecjen) ndërmjet Safasë dhe Mervas?" Pastaj vazhdoi e u tha: "O njërëz, merrni prej nesh, sepse betohem në Allahun, në qoftë se nuk do të merrni prej nesh do të humbni."

[Kosova19]

Shejhul Islam ibn Tejmije ka thënë: "Prej mirësive më të mëdha që Allahu ia ka bërë "ehli sunetit" është bazimi në Kur'an dhe në Sunet. Prandaj prej parimeve në të cilat janë pajtuar sahabet dhe pasuesit e tyre më të mirë, është që të mos pranohet prej asnjërit të kundërshtojë Kur'anin me mendimin e tij, as me shijen e midenë e tij, as me logjikën e tij, as me kijasin (analogjinë) e tij, dhe as me ndjenjat e preferencat e tij. Kjo sepse argumentet e prera dhe faktet e qarta tregojnë që Profeti erdhi me udhëzimin dhe fenë e drejtë, dhe se Kur'ani udhëzon për atë që është më e mirë dhe më e përsosur."

[Kosova19]

Shejhul Islam ibn Tejmije ka thënë: "Ai që i mbështet sqarimet dhe diskutimet lidhur me çështjet e besimit dhe çështjet praktike, në Kur'an, Sunet dhe gjurmët e transmetuara nga të parët, e ka qëlluar rrugën e drejtë të Profetit. Po ashtu edhe ai që i bazon punët e zemrës, të cilat janë themelet dhe burimet e punëve të jashtme, dhe punët e gjymtyrëve në besimin, Sunetin dhe udhëzimin me të cilin erdhi Muhamedi dhe shokët e tij, ai është në rrugën e profecisë."

[Kosova19]

Imam Malik ibn Enes ka thënë: "Kjo dije, është gjaku yt dhe mishi yt, për të do të pyetesh Ditën e Gjykimit, prandaj shiko nga cili po e merr."

[Kosova19]

Ibnu Abdil Hadi ka thënë: "Nuk lejohet të shpikësh koment ose interpretim për ndonjë ajet ose hadith që nuk ka ekzistuar në kohën e selefëve (paraardhësve të devotshëm muslimanë), nuk e kan njohur dhe nuk ia kanë sqaruar ymetit, sepse kjo nënkupton se ata nuk e kanë njohur të vërtetën dhe kanë devijuar prej saj, ndërkohë që është udhezuar e e ka qëlluar ky kundershtar i mëvonshëm!"

[Kosova19]

Gruaja ime konsumon drogën
Shkruar nga Shejkh Fauzan

http://www.apply-pictures.de/img/big_wz/AX-TS2-139.jpg


Pyetje: Një vëlla nga Franca shkruan: Unë jam martuar me një grua dhe ne kemi fëmijë të vegjël. Pas një kohe e kuptova se ajo konsumon drogën! Çfarë më këshilloni ju? A është e lejuar që ta shkurorëzoj atë për këtë arsye?

Shejkh Fauzan: Po, kjo është e lejuar, bile është e detyrueshme, pasi që ajo konsumon drogë. Ajo ta shkatërron shtëpinë dhe fëmijët tuaj. Ti je tradhtuar ndërsa ajo është zullumqare ndaj jush. Ju duhet që sa më shpejt të ndaheni prej saj. Por në qoftë se ajo pendohet sinqerisht dhe lë drogën, ajo mbetet gruaja juaj. E nëse ajo vazhdon ashtu, atëherë ajo nuk duhet të jetë gruaja juaj.

Përktheu: Usame Morina
Burimi: http://alfawzan.ws/node/3167
http://www.youtube.com/user/audiosunneti#p/u/0/B5xNX9FjJ0w

[Kosova19]

Urtësia e divorcit
Marrë nga "Motra muslimane pyet, dijetarët përgjigjen"
Shejh Abdulaziz iben Baz

http://img9.imageshack.us/img9/9047/sigpic4004882.jpg

Pyetje: Cila është urtësia e divorcit?

Përgjigje: Sa i përket urtësisë së divorcit, është prej gjërave më të qarta, sepse ndodh që njëri nga bashkëshortët nuk i pëlqen tjetrit, apo nuk përputhen më njeri-tjetrin, qoftë në aspektin financiar, qoftë në atë moral e edukativ, apo njëri prej tyre mund te jetë i pamoralshëm, i degjeneruar etj. Ndaj, Allahu, subhanehu we teala, u la zgjidhje të gjithë këtyre me divorc. Divorci bëhet i domosdoshëm, kur dëmi që i shkaktohet njërit prej bashkëshortëve, nuk eliminohet veçse me të. Po ashtu, mund të jetë edhe i ndaluar, kur njërit prej bashkëshortëve i shkakton më shumë sesa dobi.

Përgatiti: Umu Ensar

[Kosova19]

Gjykimi për t’i dhënë dhurata vetëm vajzave
Shkruar nga Shejkh Fauzan

Pyetje: Unë kam disa djem dhe disa vajza. A është e lejuar për mua që t’u jap dhurata vetëm vajzave e jo djemve të cilët punojnë.
Kurse djemtë e kanë zakon të më japin mua gjëra të ndryshme, por unë nuk i marrë ato. Dhe vajzat e mia janë të martuara.

Shejkh Fauzan: Profeti (sal Allahu alejhi ue selam) urdhëroi që dhuratat të ndahen në mënyrë të drejtë në mes të fëmijëve. Ai (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: “Kini frikë Allahun dhe jini të drejtë me fëmijët tuaj.” Buhari 3/134

Nuk është e lejueshme për prindin që të dallojë disa prej fëmijëve me dhurata. Ai është i detyruar që t’i shpërndajë ato njësojë mes tyre dhe t’i trajtojë të gjithë ata në mënyrë të drejtë, gjë të cilën Allahu (azze ue xhel) e ka urdhëruar. Kjo vlen edhe pse disa punojnë në krahasim me të tjerët. Drejtësia është obligim.

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi:El-Muntaka (3/125)

[Kosova19]

A është mëkatar ai i cili jeton me jomyslimanët dhe nuk i fton ata në fenë Islame?
Shkruar nga Shejkh Uthejmin

Pyetje: A është mëkatar ai person i cili jeton me jomyslimanët dhe nuk i fton ata në fenë islame?

Shejkh Uthejmin: S´ka dyshim që ky person ka lënë pa kryer një detyrë të domosdoshme (vaxhib). Allahu i Lartësuar ka urdhëruar që të ftojmë (thërrasim) në islam. Është shumë e lehtë që mjekët ta pranojnë fenë islame, prandaj unë ju këshilloj dhe këtë duhej ta kisha përmendur më parë me këshillat e mësipërme që tu bëhet thirrje për në fenë islame mjekëve të krishterë apo edhe të ndonjë feje tjetër qofshin.

Duhet t´u jepni atyre nga ata që ju i lexoni, apo edhe të përkthyer në gjuhët e tyre.
I Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) i ka thënë Ali ibën ebi Talibit:

"Sikur Allahu të udhëzojë nga duart e tua qoftë edhe një njeri të vetëm,
është më mirë për ty sesa devetë e kuqe."

Ato devetë e kuqe simbolizonin pasurinë më të shtrenjtë tek arabët e asaj kohe.
Ajo që ju këshillojë juve, është që tu bëni thirrje atyre për në fenë islame. Të paktën ta njohin islamin si fe, se në të kundërt do të thonë: Secili prej nesh ka fenë e vet de s´është nevoja që dikush të ftojë të tjerët për në fenë e tij. Duhet bërë kjo detyrë edhe nëse e shikon të dobishme ta ftoshë këtë njeri në shtëpin tënde. Pra nuk ka problem.

Përktheu: Edmond Fatmir Ajdini
Korrektoi: Xhabir Sheme
Burimi: http://www.youtube.com/user/audiosunneti#p/u/0/KLp0Q11Ei7E (http://www.youtube.com/user/audiosunneti#p/u/0/KLp0Q11Ei7E)

[Kosova19]

Prej gabimeve në edukimin e fëmijëve; preferimi i djalit mbi vajzën
Ali ibn Jahja el Haddadi

Disa prej baballarëve dhe nënave anojnë nga preferimi i djemve mbi vajzat në çfarë do lloj marrëdhie të jetës; financiare, shpirtërore, me vepra, fjalë aq sa gjëndja mund të arrijë në urrejtje të vajzës për nënën dhe babanë, apo krijimin e një urrejtjeje nga ana e vajzës për vëllaun e saj. Vërtet kjo gjë shkakton dobësi në marrëdhëniet familjare dhe copëtim të marrëdhieve mes anëtarëve të familjes.

Nga zelli i Pejgamberit (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) për drejtësi, kthjelltësi të zemrave, unitet të familjes muslimane, të qënurit të kënaqur pjestarët e saj qofshin ata djem apo vajza nga ‘udhëheqja’ e familjes (nga babai dhe nëna), Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) jepte udhëzime për drejtësi në marrdhëniet mes djemve dhe vajzave, edhe nëse ata ishin të vegjël.

Tahauiu në librin ‘sherhu ma’anil ether’ dhe Bjehakiu në ‘shuabul ijman’ kanë transetuar nga Enesi (radijaAll-llahu anhu) se ka thënë:

“Po qëndronte një burrë me Pejgamberin (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) dhe këtij burri i erdhi një djalë i tij të cilin e puthi dhe e uli mbi kofshën e tij. Më pas i erdhi një vajzë e tija të cilën e uli pranë vëllaut, dhe Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) tha: Përse nuk je i drejtë me ata dy?! Dmth mes djalit dhe vajzës”. Ndërsa në një transmetim tjetër thuhet: “Atëherë nuk je treguar i drejtë mes tyre”.

Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) e qortoi këtë person për mosbarazimin mes djalit dhe vajzës së tij, sepse ai e puthi të birin ndërsa të bijën jo, e si qëndron puna lidhur me ata që e kanë lënë mënjanë drajtësinë mes fëmijëve (djem dhe vajza) më shumë?!

Selefët e kanë kuptuar këtë menhexh të drejtë lidhur me edukimin dhe trajtimin e fëmijëve dhe për këtë Ibrahim en-Nekhai’ ka thënë:

“Ata (selefët) pëlqenin të ishin të drejtë mes fëmijëve të tyre qoftë edhe për puthjet (që i jepnin atyre)”. ‘Shehus-sunneh’ i Beghauiut.

Prej paradokseve, është ndjenja e keqardhjes nga ana e prindërve kur vajza sillet keq me ta, në një kohë kur prindërit sillen keq me vajzën duke preferuar vëllanë e saj mbi të. Vajza shikon dhe dëgjon (çfarë bëhet) ndërsa përbrënda ajo ndjen padrejtësinë që i bëhet, si pra prindërit i bëjnë vajzës çfarë nuk u pëlqen t’u bëhet atyre vetë?!

Tek historia e en-Nuaman ibën Beshirit, vërejmë se si Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) i tërheq vëmendjen babait të en-Nuamanit tek ky realitet. Beshiri i dhuroi një dhuratë en-Nuamanit duke e privilegjuar (dhe veçuar) nga fëmijët e tjerë. Beshiri shkoi tek i Dërguari i All-llahut (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) që ta bëjë dëshmitarë të dhuratës dhe Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) e pyeti Beshirin: “A gjithë fëmijëve tuaj u ke bërë të njëjtën dhuratë?”

Tha: Jo!

Atëherë Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) tha: “Atëherë mos më kërko të dëshmoj, unë nuk dëshmoj për një padrejtësi” më pas tha: “A të gëzon që të gjithë fëmijët tuaj të sillen mirë me ty?”

Tha: Po, më gëzon.

Tha: “Atëherë mos e bëj (këtë dallim mes fëmijëve tuaj)”. Transmeton Muslimi.

Kjo do të thotë se preferimi yt i një prej fëmijëve, bën që tjetri të krijojë urrejtje për të preferuarin, e pas kësaj kjo ndjenjë bën që mirjellja e tij të shndërrohet në sjellje të keqe.

Lusim All-llahun të na ndihmojë në miredukimin e fëmijëve tanë dhe t’i bëjë ata të mirësjellshëm, vërtet Ai është Dëgjues i lutjeve.


Burimi: http://www.haddady.com/ra_page_views.php?id=428
Përshtati: Besmir Cacani

[Kosova19]

Paraqitja e pikave bojëkafe pas menstruacioneve
Shejh Muhamed Ibn Salih el-Utheimin, Allahu e mëshiroftë
"60 Su'alen an Ahkam el-Hajd", pyetja 24


Pyetje: Isha shtatzënë në muajin e dytë kur abortova, dy ditë para se të shkoja në haxh. Isha e pastër, por, në ditën e terwijes, pashë disa pika të errëta, që u ngjanin pikave në ditët e fundit të menstruacioneve, dmth, nuk ishte gjak, por pika bojëkafe të papastra. Megjithëkëtë, e kreva haxhin. A është i vlefshëm haxhi im?

Përgjigje: Çfarë vjen pas pastrimit [nga menstruacionet], si qitja bojëkafe apo e zverdhemë, apo pikat, apo lagështia, s'është menstruacion. Kështu, kjo s'do të thotë që gruaja nuk mund të falet e të agjërojë, apo që burri s'mund të ketë marrëdhënie seksuale me gruan e vet, ngaqë kjo s'është menstruacion.
Umm Atijeh ka thënë: "Ne nuk e konsideronim qitjen bojëkafe apo të zverdhemë si diçka të rëndësishme" [Transmetuar nga el-Buhari]. Ebu Daud shtoi [në transmetim]: "... pasi pastroheshim". Zinxhiri transmetues është i sigurt.

Bazuar në këtë themi: Gjithçka që ka ndodhur, pasi të jeni të sigurt që kanë përfunduar menstruacionet, nuk ndikon në gruan, apo kjo s'do të thotë që nuk është e lejueshme të falet namazi apo të agjërohet, apo që burri i saj të mos ketë marrëdhënie intime me të. Por, ajo s'bën të ngutet, derisa ta shohë tuhr [qitjen e bardhë që tregon përfundimin e menstruacioneve], sepse disa gra, kur të pushojë gjakderdhja, nguten të bëjnë gusl, para se ta shohin tuhr. Që këtu, gratë e sahabëve dërgonin tek Aisha copëza pambuku në të cilat kishte gjak dhe ajo u thoshte: "Mos nxitoni derisa ta shihni qitjen e bardhë".

[Kosova19]

http://img17.imageshack.us/img17/3184/wasserspiegel.jpg

Ka thene Ibrahim bin Ed'hem Allahu e meshirofte:
"Ti, nese hedh veshtrimin ne pasqyren e pendimit, do te vesh re shemtine e gjynahut"

[valiii]

“Kush flet në emër të fesë pa dije, ai është gënjeshtar, edhe nëse nuk e ka për qëllim gënjeshtrën.” (Ibën Tejmijje)

[Kosova19]

Ka thene Imam Shafiu Allahu e meshirofte :
"Nuk kam bere debat me ndokend dhe te kem deshiruar qe ai te gaboje, dhe nuk kam ne zemren time ndonje dije veçse deshiroj qe te jete tek çdokush, dhe te mos me dedikohet mua"

[Kosova19]

Hasen el Basri (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: “Njeriu i mençur nuk polemizon dhe nuk llaston. Ai e përhap urtësinë e tij, e nëse ajo gjen vend dhe pranohet, ai falënderon Allahun dhe nëse refuzohet, përsëri falënderon Allahun.”

[Kosova19]

http://img249.imageshack.us/img249/8772/38012010150400378182885.jpg

Çasti më i bukur është agimi , kur dallimi midis errësirës dhe dritës nuk është ende i qartë , dhe njeriu nëse dëshiron , dhe nëse është i kujdesshëm , mund të mendoj gjithçka që në jetë i shfaqet si kontrast

[Kosova19]

Shejkh Uthejmini (Allahu e Mëshiroftë) ka thënë:
"Kur zemra preokupohet me pavërtetësi nuk mbetet vend në të për të vërtetën, sikurse kur ajo preokupohet me të vërtetën nuk mbetet vend në të për pavërtetësi.”

[Kosova19]

Çfarë lejohet nga intimiteti për bashkëshortët gjatë periudhës menstruale të gruas?

Imam Muhammed bin Salih el-Uthejmin: 137 - Enesi (radija Allahu anhu ) ka thënë:
“Kur gruaja çifute e kishte periudhën e menstruacioneve, burri i saj, e braktiste ngrënien ushqim së bashku me të.” Atëherë Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) tha: “Veproni çdo gjë përveç marrëdhënieve seksuale.” Transmetuar nga Muslimi.

Kjo do të thotë se është e lejueshme që gjatë periudhës menstruale, burri të bëjë me gruan e tij paraloja, puthje, përqafime e gjëra të tjera, përderisa nuk ka marrëdhënie intime me të. A është e detyrueshme që gruaja të mbulojë pjesën e poshtme të trupit në qoftë se ai dëshiron të prek trupin e tij me të saj?

Jo, një gjë e tillë nuk është e detyrueshme. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) në hadithin e mësipërm flet në formë të përgjithshme. Pra ai mund të prek trupin e tij me të saj, edhe nëse ajo është e zhveshur në pjesën e poshtme të trupit.

Megjithatë, është më mirë që gruaja të mbulojë pjesën e poshtme të trupit për shkak të dy arsyeve:

1 – Në qoftë se gruaja nuk mbulon pjesën e poshtme (gjenitalet e saj), në këtë rast mund të ndodhë që burri të mos jetë në gjendje ta kontrolloj veten e tij dhe të ndodhin edhe marrëdhëniet intime në mes të tyre.

2 – Nuk është mirë që burri ta shoh gjakun e menstruacioneve, sepse kjo gjë mund ta irritojë atë e të shkaktojë pasoja të tjera afatgjate.


Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: Fat´h Dhil-Xhalal uel-Ikram (1/712)

[Kosova19]

Martesa me qëllim të shkurorëzimit

Pyetje: Është bërë e zakonshme midis të rinjve të udhëtojnë jashtë vendit dhe të martohen atje, me qëllim të shkurorëzimit më pas. Kjo martesë është qëllimi i tyre i udhëtimit, bazuar në fetuanë që ka të bëjë me këtë çështje, por shumë njerëz e kanë keqkuptuar fetuanë. Cili është vendimi mbi këtë?

Përgjigje: Martesa me qëllim të shkurorëzimit më pas, është martesë e përkohshme, kurse martesa e përkohshme është martesë e pavlefshme, sepse është mu'teh, dhe mu'teh është haram me konsensus. Martesa është e vlefshme kur një burrë martohet me qëllimin ta mbajë gruan dhe të qëndrojë me të, nëse ajo dëshmohet të jetë bashkëshorte e mirë dhe kalojnë mirë me të, përndryshe, ai mund ta shkurorëzojë atë. Allahu thotë:

"Ose mbajeni atë si duhet, ose lirojeni me mirësi". [el-Bekare, 229]

Dhe Allahu është burim i fuqisë. Bekimet dhe paqja e Allahut qofshin mbi pejgamberin Muhamed, mbi familjen e tij dhe mbi shoqëruesit e tij.

Komisioni i përhershëm për fetua [18/448, 449]:

shejh AbdulAziz ibn Abdullah Alushejh
shejh Abdullah ibn Gudejan
shejh Salih el-Feuzan
shejh Bekr ebu Zejd

www.mburoja.net (http://www.mburoja.net)

[Zero Cool]

1 – Në qoftë se gruaja nuk mbulon pjesën e poshtme (gjenitalet e saj), në këtë rast mund të ndodhë që burri të mos jetë në gjendje ta kontrolloj veten e tij dhe të ndodhin edhe marrëdhëniet intime në mes të tyre.

2 – Nuk është mirë që burri ta shoh gjakun e menstruacioneve, sepse kjo gjë mund ta irritojë atë e të shkaktojë pasoja të tjera afatgjate.


ahahahhaha diqa tuj kesh, po qysh ban mu sexav gjate menstruacioneve bre Zoti n`havale :biggrin:

[Kosova19]

ahahahhaha diqa tuj kesh, po qysh ban mu sexav gjate menstruacioneve bre Zoti n`havale :biggrin:

...mso diqka dhe mos kesh se nuk është as pak me keshe.

[Zero Cool]

...mso diqka dhe mos kesh se nuk është as pak me keshe.

ja po mire e ke ti, veq qeta i kam dite hiq pa kta dijetaret musulman :biggrin::tongue:

[Kosova19]

ja po mire e ke ti, veq qeta i kam dite hiq pa kta dijetaret musulman :biggrin::tongue:

...me vjen mir qe e ke dite. ...por mundet dikush që mos me dite.

[Kosova19]

Prioritetet e rreme

Besime të prishura, rrena, mashtrime, padrejtësi, bidate, dëshira të ulëta, kapje pas kësaj jete, padituri, misticizëm, adhurim varresh, pasim verbazi me fanatizëm e kështu me radhë, kurse ne mburremi duke thënë:
"Problemi ynë kryesor janë udhëheqësit tanë!!"
A qëndron puna kështu?

Allahu, më i larti, ka thënë:
« Vërtet, Allahu s’do ta ndryshojë mirësinë [apo gjendjen e keqe] të një populli për sa kohë që ata nuk i ndryshojnë vetët e tyre [apo mëkatet] » [13:11]

Imam Ibn el-Kajjim [rahimehullah] ka thënë:
"Reflektoni mbi urtësinë e Allahut, më të lartit, kur ai i ka bërë mbretërit, udhëheqësit dhe të përgjegjësit mbi ta të njëjtë si veprat e tyre.
Kjo është sikur veprat e njerëzve të merrnin formën e mbretërve dhe udhëheqësve të tyre. Nëse njerëzit janë të drejtë, mbretërit dhe sunduesit e tyre do të jenë të drejtë.
Nëse ata largohen [nga drejtësia], udhëheqësit e tyre do të kthehen kundra tyre.
Nëse ata bëjnë zullum, mbretërit dhe udhëheqësit e tyre do të bëjnë zullum.
Nëse tradhtia dhe mashtrimi shfaqet mes tyre, e njëjta gjë do të shfaqet edhe tek udhëheqësit e tyre.
Nëse njerëzit nuk përmbushin të drejtat e Allahut dhe përmbahen nga kjo, mbretërit dhe udhëheqësit e tyre nuk do t’ua respektojnë të drejtat atyre.
Nëse ata marrin atë çfarë nuk u takon nga ata të cilëve u bëjnë zullum, mbretërit do t’ua marrin njerëzve atë që nuk u takon [mbretërve] dhe do t’u vejnë taksa atyre [popullit].
Dhe çfarëdo që njerëzit marrin padrejtësisht nga të shkelurit, mbretërit e tyre do ta marrin dhunshëm të njëjtën gjë prej tyre.
Pra, udhëheqësit e njerëzve shfaqen në formë të veprave të tyre [popullit].
Nuk i ka hije urtësisë hyjnore që të këqijtë dhe të ligjtë të sundohen me tjetër veç atyre si vetë ata.
Meqë muslimanët e parë kanë qenë gjeneratat më të mira dhe më të drejta, sunduesit e tyre kanë qenë të po atij rangu. Por, kur njerëzit u dobësuan, udhëheqësit e tyre dolën të jenë të rangut të tyre.
Kështu, nuk i përshtatet urtësisë së Allahut që në këtë kohë1 përgjegjës mbi ne të jenë të ngjashmit me Mu’auijen dhe Umer bin AbdulAziz, e aq më pak të ngjashmit me Ebi Bekr dhe Umer.
Udhëheqësit tanë janë në përputhje me gjendjen dhe pozitën tonë, kurse ata që i sunduan ata që qenë para nesh, po ashtu, qenë në përputhje me gjendjen dhe pozitën e tyre.
Të dyja çështjet [pozita e sunduesve të mëhershëm dhe të atyre të kohës sonë] janë ashtu siç e kërkon dhe e detyron urtësia e Allahut".2
Është më se evidente se nga pikëpamja ligjore dhe sipas konsensusit të muslimanëve të mëhershëm, si edhe me anë të intelektit dhe përvojës, ndryshimi i vërtetë i pozitës së umetit ndodh atëherë kur ai t’i kthehet Allahut dhe të ndjekë rrugët që i bënë të suksesshëm gjeneratat e mëhershme.
Imam Malik [rahimehullah] e ka përmbledhur këtë me fjalë të pakta, por të thella në kuptim:
"Asgjë s’do t’i bëjë dobi pjesës së ardhshme të umetit, përveç asaj çfarë i bëri dobi pjesës së hershme të tij".
Ata që miratojnë mënyrën e konfrontimit me udhëheqësit, duke menduar se ndryshimi bëhet në këtë mënyrë, e zgjasin shtegun e devijimit, për pasojat e të cilit është dëshmuar nga të gjitha pikëpamjet. Ky është shtegu i njëjtë i cili u ndoq nga disidentët [Hauarixhët], të cilët morën tekstet e paqarta në vend të teksteve të qarta, dhe ia referuan atë që s’është krejtësisht e qartë asaj që është përligjur.
Ndjekja e teksteve të paqarta [muteshabih] është shteg i fitneve [çrregullimeve], i cili çoi në kryengritje kundër udhëheqësve të sahabëve, ndërsa në kohën tonë ka shkaktuar gjakderdhje, vuajtje dhe pengim në da’uet.
Allahu na ndihmoftë.

1. Ibn el-Kajjim u lind më 691H/1292 e.s. dhe vdiq më 751H/1350 e.s. Allahu e mëshiroftë.

2. Miftah Darus-Se’adeh, vëll.1, faqe. 177-178.

Autorë: Dr. Salih es-Sali
Burimi: Mburoja.Net

[Zero Cool]

Martesa me qëllim të shkurorëzimit

[/URL]

Dmth per letra koka haram mu martu a ?

[Kosova19]

Dmth per letra koka haram mu martu a ?

...duhesh me martua një grua qe done me ta me jetua dhe nuk e ke qëllim tjeter.

[Zero Cool]

...duhesh me martua një grua qe done me ta me jetua dhe nuk e ke qëllim tjeter.

po me desht ata pooooooo shume, derisa ti baj letrat, a ban ashtu ?

[Kosova19]

po me desht ata pooooooo shume, derisa ti baj letrat, a ban ashtu ?

...a nuk është martesë e përkohshme?

[Kosova19]

Ibn Sirini ka thene:" Ishim qe i mesonim sjelljet e mira sikur qe i mesonim disiplinat shkencore."


Haseni ka thene:" Ndodh qe njeriu te largohet nga sjelljet e mira e te behet i keq dhe i pavyeshem."

... __________________________

Tedhkiretu es-Sami ve el-Mutekilim f.2

[Kosova19]

http://img853.imageshack.us/img853/5360/24892322069990128792710.jpg

Shejh Muhamed Emin esh-Shenkiti, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Nëse thuhet cili është dallimi mes Tevratit dhe Kuranit, sepse që të dy janë fjalët e Allahut që i zbritën të Dërguarit të Tij salavatull-llahi alejhim, themi se (dallimi është se) Tevrati u ndryshua dhe u zëvendësua (me fjalët e tyre. Ndërsa Kurani është i mbrojtur nga ndryshimi dhe zëvendësimi (me fjalë të tjera). Sikur dikush të ndryshojë në të një shkronjë apo ta zëvendësojë atë me një tjetër, ose të shtojë në të një shkronjë apo të heqë, do ta kundërshtojnë atë me mijëra fëmijë të vegjël muslimanë, e të mos flasim për të rriturit. Allahu ua la përsipër beni Israilëve që ta ruajnë Tevratin. Ua la në besim atyre, mirëpo ata e shkelën premtimin dhe nuk e ruajtën atë, por e humbën qëllimisht. Ndërsa Kuranin e Madhëruar, Allahu nuk ia la përsipër ruajtjen e tij askujt, që të mos humbë, por e mori përsipër ruajtjen e tij ashtu siç na ka treguar: “Vërtet, Ne e kemi zbritur Përkujtuesin (Kuranin) dhe vërtet Ne do ta ruajmë atë (Kuranin).” El-Hixhër: 9.
Si dhe: “Atij nuk mund t’i afrohet gënjeshtra nga asnjëra anë. Kjo është shpallje prej një të Urti që meriton të gjitha lëvdatat” Fus-silet: 41-42. Por edhe shumë ajete të tjera”.

[GURI SYLAJ]

http://img853.imageshack.us/img853/5360/24892322069990128792710.jpg

Shejh Muhamed Emin esh-Shenkiti, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Nëse thuhet cili është dallimi mes Tevratit dhe Kuranit, sepse që të dy janë fjalët e Allahut që i zbritën të Dërguarit të Tij salavatull-llahi alejhim, themi se (dallimi është se) Tevrati u ndryshua dhe u zëvendësua (me fjalët e tyre. Ndërsa Kurani është i mbrojtur nga ndryshimi dhe zëvendësimi (me fjalë të tjera). Sikur dikush të ndryshojë në të një shkronjë apo ta zëvendësojë atë me një tjetër, ose të shtojë në të një shkronjë apo të heqë, do ta kundërshtojnë atë me mijëra fëmijë të vegjël muslimanë, e të mos flasim për të rriturit. Allahu ua la përsipër beni Israilëve që ta ruajnë Tevratin. Ua la në besim atyre, mirëpo ata e shkelën premtimin dhe nuk e ruajtën atë, por e humbën qëllimisht. Ndërsa Kuranin e Madhëruar, Allahu nuk ia la përsipër ruajtjen e tij askujt, që të mos humbë, por e mori përsipër ruajtjen e tij ashtu siç na ka treguar: “Vërtet, Ne e kemi zbritur Përkujtuesin (Kuranin) dhe vërtet Ne do ta ruajmë atë (Kuranin).” El-Hixhër: 9.
Si dhe: “Atij nuk mund t’i afrohet gënjeshtra nga asnjëra anë. Kjo është shpallje prej një të Urti që meriton të gjitha lëvdatat” Fus-silet: 41-42. Por edhe shumë ajete të tjera”.

Jo vetm kjo kopje por edhe shume te tjera lene vend per dyshim ne vertetesine e gjerave qe shperfaqen neper keto shkrime.
Kurani vertete eshte dicka madheshtore dhe qenka edhe i mbrojtur.Po pajtohem .
Por ,Kurani eshte i njejte per te gjithe vetem per aq sa rrin i pa hapur (i pa lexuar) :
Nga momenti kur fillojm me e lexu atehere me nuk eshte i njejte per te gjithe sepse jo te gjithe arrijn me kuptu dhe mee interpretu njesoj.As edhe nga dietaret me te mdhaj te Islamit nuk ke interpretim te njejte te pjeseve te ndryshme te Kuranit.
Kurani eshte nje oqean i thelle dhe ai qe mendon se margaritaret notojne ne siperfaqe ,ai me se paku e rrespekton dhe e njeh mdheshtine e keti Libri.
Shkrimin e me siperm do e arsytoja nese flet per Teoremen e Pitagores kurse kur eshte fjala per Kuranin ,thjeshte, nuk pajtohem.
Kurani,ndoshta edhe nuk mund te ndryshohet por as nuk mund te mirret ashtu sikur qe e lexojme , e gjat interpretimit ,atehere
, dallimet ne mes dietareve jan shume te ndryshme.E keto dallime ne interpretimedhe e ndryshojne permbajtjen e Ajeteve te caktuara.

[Kosova19]

...si u pajtove dhe si nuk u pajtove është njesoje dhe nuk qone peshe se ti as qe din spari me lexua Kurani e sa per tefsir mos te flasim.


, dallimet ne mes dietareve jan shume te ndryshme.E keto dallime ne interpretimedhe e ndryshojne permbajtjen e Ajeteve te caktuara.

...kjo ështe rren se dijetaret nuk kan kundershtime.

[Kosova19]

Fetva: Pastrimi i dhëmbëve me brushë dhe pastë në vend të musvakut


Pyetje:
Allahu ju nderoftë, një grua me inicialet U.M pyet: a e zëvendëson misvakun pastrimi i dhëmbëve me brushë, dhe a është i njëjtë shpërblimi i tij me shpërblimin e misvakut për të cilin ka inkurajuar Pejgamberi (salallahu alejhi ve selem)?

Përgjigje:
Po, përdorimi i brushës dhe pastës e zëvendëson misvakun, bile me këtë pastrimi është më i plotë. Prandaj nëse njeriu e përdorë brushën atëherë me këtë ka praktikuar sunetin, sepse nuk është me rëndësi mjeti por me rëndësi është veprimi, sepse rezultati i përdorimit të brushës dhe pastës është më i madh sesa rezultati përdrorimit të misvakut. Por a mund të themi se përdorimi i brushës dhe pastës duhet të përdoret në çdo rast që është mustehab përdorimi i misvakut, apo mund të themi se ky është një teprim që ndoshta mund të ketë ndonjë ndikim negativ në gojë, kjo duhet të shqyrtohet.

Muhammed bin Salih el Uthejmin
Fetava nurun Ala Derb
Përktheu: Jeton Bozhlani

[GURI SYLAJ]

...si u pajtove dhe si nuk u pajtove është njesoje dhe nuk qone peshe se ti as qe din spari me lexua Kurani e sa per tefsir mos te flasim.




...kjo ështe rren se dijetaret nuk kan kundershtime.



O ,pashe krejt cka ki ,mos u ban hore.
Mos me pas dallime nuk i kishim pas disa shkolla po veq nja!
Mos me pas dallime nuk kishin luftu Shitet e Sunite nermejt veti tash e 1700 vjet.
Boll more !!
Kopjo ,se ke ku me kopju boll,po te tjerat lej anash se nuk je per komente!





A duhet me mlu gruja veq koken a edhe ftyren ????

Kjo mjafon me te binde qe ti ....


Nuk din !

[Kosova19]

Mos me pas dallime nuk i kishim pas disa shkolla po veq nja!


...tregom ti qka janë Medhebet?


Mos me pas dallime nuk kishin luftu Shitet e Sunite nermejt veti tash e 1700 vjet.



...Shiat nëper libart e tyre thojne se Kurani është i ndrishuar dhe kështu nuk ka qka flasim për ta.

[Kosova19]

Mosdhënia e trashëgimisë bijës, që të mos i bjerë në dorë burrit të saj
Komisioni i përhershëm për Kërkime shkencore dhe Fetua [16/493]

Pyetje: Disa njerëzi e nuk ua japin trashëgiminë bijave të tyre, nga frika se burrat e tyre do ta marrin atë. A është e lejueshme kjo?

Përgjigje: Allahu i ka përshkruar trashëgimtarët dhe hisen e secilit prej tyre në suren en-Nisa. Në këta trashëgimtarë përfshihen edhe bijat. Allahu urdhëron për dhënien e së drejtës secilit që i takon, dhe pasazhi i parë rreth trashëgimisë mbaron me fjalët:

« … Këta janë kufijtë e vendosur nga Allahu [lidhur me ligjet e trashëgimisë]. Kushdo që i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij [Muhamedit], do të pranohet në Kopshtet, nën të cilat rrjedhin lumenj, që të banojnë aty. Ky është suksesi madhështor »

« Dhe kushdo që kundërshton Allahun dhe të Dërguarin e Tij [Muhamedin], dhe shkel kufijtë e Tij, Ai do ta hedhë atë në Zjarr, që të banojë aty, ku do të ketë dënim poshtërues » [en-Nisa, 13-14]

Pastaj, Ai, më i larti, e mbaron ajetin e fundit e të njëjtës sure me fjalët:

« Kështu Allahu jua sqaron [ligjin e Tij], që të mos devijoni. Dhe Allahu është i gjithëdijshëm për gjithçka » [en-Nisa, 176]

Kushdo që i heq drejtën e dhënë nga Allahu një bije apo dikujt tjetër, pa pëlqimin e saj, ai ka kundërshtuar Allahun dhe të Dërguarin e tij [salallahu alejhi ue selam], ka ndjekur tekat dhe dëshirat e veta dhe është kapluar nga ndjenjat fisnore dhe injoranca. Vendbanimi i tij do të jetë xhehenemi, nëse nuk pendohet dhe nuk u jep njerëzve të drejtat e tyre.
Dhe Allahu është burim i forcës.

www.mburoja.net (http://www.mburoja.net)

[Kosova19]

Marrja e mbiemrit të burrit
Shejh Sâlih bin Fevzân el-Fevzân
Burimi: Kaseta "Sharh Mandhûmat-il-Adab"
Përktheu: Ergin SHALA


Pyetje: A është e lejuar që gruaja e martuar ta ndërrojë dhe ta marrë mbiemrin e burrit të saj, ashtu siç ndodh në perëndim?

Përgjigje: Kjo nuk është e lejuar. Është e ndaluar në Islam që ajo t'i atribuohet dikujt tjetër në vend të babait të saj. Kjo vlen edhe për burrin, edhe për gruan. Ai i cili këtë e bën këtë, bie në kërcënim të rreptë dhe është i mallkuar. Absolutisht nuk është e lejuar që njeriu t'i atribuohet dikujt tjetër pos kujdestarëve dhe baballarëve të tyre.

www.mburoja.net/ (http://www.mburoja.net/)

[Kosova19]

Ebu Ali Fudejl ibn Ijjad tha:
"Kush i perkufizon fjalet e tij te jene ne perputhje me veprat e tij, do ta zvogeloje te foluren e tij ne ate qe nuk i intereson".

[Kosova19]

Ka thënë Shejkh Albani (Allahu e mëshiroftë): "Rruga për tek Allahu është e gjatë! Ne ecim në të sikur breshka! Nuk është qellimi që te arrijmë në fundë të rrugës! Mirpo qëllimi është që të vdesim në ketë rrugë!"

http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/398514_236091449798477_122703174470639_554111_5033 99243_n.jpg

[Kosova19]

Prezenca e fëmijëve në xhami
Shkruar nga Imam Albani

Imam Muhammed Nasirud-Din el-Albani:

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) dhe selefët tanë, i linin fëmijët që të hynin në xhaminë e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem). Transmetohet nga njëri prej sahabeve, se një ditë prej ditësh, kur ata ishin duke e falur namazin e ikindisë pas Profetit (sal Allahu alejhi ue selem), i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) mbeti një kohë të gjatë në sexhde. Sahabiu ngriti kokën e tij për t’u siguruar se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) nuk kishte vdekur. Në vend të kësaj, ai vuri re një gjë të çuditshme. Ai pa një nga nipërit e tij se i kishte hipur në shpinë. Pas përfundimit të namazit, Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) u pyet në lidhje me sexhden e gjatë, ai u përgjigj:

“Nipi im ishte mbi shpinën time dhe unë nuk desha që ta shqetësoj atë.”

Ky fëmijë që përmendet në këtë hadith, nuk erdhi në xhami për tu falur dhe se ai nuk ishte aq i mitur.

Nuk ishte prej udhëzimit të tij që t’u thoshte atyre që faleshin me të, burrave e grave, që të mos i marrin fëmijët në xhami. Në fakt, ai e miratonte prezencën e fëmijëve në xhami. Dhe jo vetëm kaq; ai gjithashtu e përshtate namazin e tij me nevojat e nënës së cilës i qante fëmija, duke e shkurtuar namazin e tij vetëm për hir të nënës dhe fëmijës.

Ai shumë lehtë mund të thoshte, atë që shumica e e njerëzve e thonë sot nëpër xhamitë tona:
”Pse po i merrni fëmijët tuaj në xhami dhe po na pengoni duke u falur?”

Ai (sal Allahu alejhi ue selem) nuk bënte kurrë një gjë të tillë. Bazuar në këtë, prindi duhet të lejojë që fëmija të vijë në xhami nëse fëmija dëshiron këtë, edhe nëse shkon për të luajtur në xhami. Që fëmijët të vijnë në xhami do të thotë që ata të mësohen me vendet më të mira e të hajrit siç është xhamia. Nëse fëmija rritet në këtë mënyrë dhe dëshiron të vijë në xhami, këtë duhet ta konsiderosh si një dhuratë dhe një lajm shumë të mirë. Prindërit duhet ta shfrytëzojnë këtë prirje të fëmijës dhe ta marrë atë me vete në xhami; edhe nëse fëmija do të bëjë diçka që në sytë e njerëzve është e pahijshme për xhamitë! Ne mund të mendojmë se çfarë mund të jetë më e pahijshme se sa për të hipur mbi qafën e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem).

Megjithëkëtë Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) nuk reagoi ndaj veprës së fëmijës. Në fakt, ai i bëri një veprim të veçantë duke e zgjatur sexhden. Ashtu veproi edhe në rastin tjetër, e kur fëmija qante përderisa ata ishin në namaz, ai e shpejtoi namazin. Në qoftë se kjo do të ndodhte në ditët e sotit, njerëzit në xhami do të bërtisnin:

”Shejkh! Ti po falesh gjatë!” Nëse ai përgjigjet: ”Fëmija më hipi mbi qafë.”
I menjëhershëm do të ishte reagimi: ”Pse po e merr fëmijën me vete?”
Njerëzit brenda xhamisë, nuk e njohin udhëzimin e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) në këtë çështje.

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: Silsilet-ul-Huda uen-Nur (668)

[Kosova19]

MARRËDHËNIET SEKSUALE NË VRIMËN ANALE
Ibn Bazi

Pyetje: Një burrë kërkoi nga gruaja tij që të kryente marrëdhënie seksuale në vrimën anale. A është e lejueshme kjo gjë në Islam?

Përgjigje: Kjo vepër është e ndaluar, pasi transmetohet se Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) ka thënë: "Eshtë i mallkuar ai që kryen marrëdhënie seksuale me gruan e tij në vrimën anale." {Trans. Ebu Davudi, Nesaiu dhe të tjerë me sened të fortë}

[Kosova19]

Ska bashkim pa Akide të pastër!
Shkruar nga Shejkh Fauzan

Pyetje: Sot paraqitet në media, ashtu siq ju përmendët, se të thirrurit për të mirë dhe të ndaluarit nga e keqja dhe të sqaruarit e të vërtetës dhe të paralajmëruarit ndaj të kotës dhe të synuarit për bashkim. Të gjitha këto vetëm për të bashkuar myslimanët. Megjithatë, shfaqet një thirrje e re në media dhe thotë se është më e rëndësishme për të ruajtur strukturën e shoqërisë edhe nëse ajo do të përmbante kontradita, se sa të sqarohet e vërteta dhe të ndalohet e kota.

Shejkh Fauzan: Kjo është thënie kontraditore. Struktura e shoqërisë dhe e myslimanëve nuk mund të bazohet në asgjë tjetër përveçse në parime të drejta. Nuk është e mundur pa themelet të cilat gjenden në Kur´an dhe Sunnet dhe të cilat dijetarët i kanë shkruajtur në librat e fesë.

Unitet arrihet vetëm në këtë mënyrë:

"Të gjithë mbahuni fort për litarin e Allahut (Kur´anin) dhe mos u përçani!" 3:103

Ai nuk tha se vetëm të bashkohemi e të mos përçahemi. Ai tha të kapemi për litarin e Allahut e të mos përçahemi. Uniteti dhe struktura shoqërore nuk arrihet pa Kur´an dhe Sunnet, çfarë do thofshin ata! Kjo nuk mund të korigjohet nëse Doktorina e Besimit nuk korigjohet. Kjo është me e rëndësishmja.

Nuk ka tolerim kur është fjala për mosmarrëveshje në Akide, ndryshe nga degëzimet dhe çështjet e Fikhut ku mund te jetë më butë (lehtë). Por kur vjen puna për mosmarrëveshjet në Akide, kështu që nuk është e lejuar me tolerime në këtë çështje. Uniteti kurrë nuk mund të arrihet në këtë mënyrë.

Një idhujtar nuk mund të bashkohet me atë që adhuron vetëm Allahun. Një Sunni nuk mund të bashkohet me një bidatçi. Kjo nuk mund të ndodhë kurrë, sado që të përpiqen ata për këtë.

Përktheu: Zejd Haziri
Burimi: http://www.youtube.com/user/audiosunneti#p/search/0/7CRECI01Gl0

[Kosova19]

Zekati në aksionet e kompanive
Alifta.org

Pyetje: Nëse personi ka aksione në një kompani dhe s’është qind për qind i sigurt se kompania paguan zekatin për ato aksione, por ai vetëm është i informuar se kompania e bënë këtë dhe, siç e di shkëlqesia juaj, kjo mund të jetë apo të mos jetë e vërtetë. Cili është vendimi mbi këtë?

Përgjigje: Ti duhet të pyesësh kompaninë që ka aksionet tua nëse paguajnë zekatin për to, apo jo. Nëse kompania paguan zekatin ashtu siç autorizohet nga aksionarët, atëherë aksionarët janë të shkarkuar nga përgjegjësia.

Nëse kompania paguan vetëm një pjesë të zekatit, atëherë aksionarët duhet të paguajnë pjesën tjetër.

Nëse kompania nuk paguan zekatin për aksionet, atëherë aksionarët duhet të paguajnë zekatin e plotë për aksionet e tyre.

Ju duhet të keni parasysh që zekati është i obligueshëm për aksionet që janë të caktuara për tregtim dhe që ofrohen për shitje.

Mirëpo, për aksionet e patundshme, që nuk mendohet të shiten dhe janë vetëm për investim, zekati duhet të paguhet për të hyrat e tyre, nëse ato vetë mbërrijnë (sasia që detyron zekatin) ose kur t’i shtohen pasurisë tjetër dhe të kalojë një vit hënor ndërsa ato janë në pronësi të pronarit të tyre.

Allahu na dhëntë sukses. Paqja dhe bekimet qofshin mbi pejgamberin tonë Muhamed, mbi shokët e tij dhe mbi shokët e tij.

Komisioni i përhershëm për Hulumtim dhe Fetwa
Kryetar: Abdul-Aziz ibn Abdullah bin Baz
Anëtar: Abdul-Aziz Al-Shejh
Anëtar: Salih el-Feuzan
Anëtar: Bekr ebu Zejd

www.mburoja.net (http://www.mburoja.net)

[Kosova19]

Zekati i arit që është i përzier me diamante
Shkruar nga Shejkh Uthejmin

http://www.christuslicht.net/tl_files/christuslicht/upload/Impulse/Gold%20Diamant.jpg


Pyetje: Si vlerësohet zekati i arit që është i përzier me diamante?

Shejkh Uthejmin: Specialistët janë ata të cilët duhet ta vlerësojnë atë. Duhet të shkoni tek shitësi i arit në mënyrë që ai të shoh nëse ari arrin shumën e caktuar (nisabin) apo jo. Në qoftë se nuk arrin shumën e caktuar, atëherë nuk duhet nxjerr zekati për të. Por në rast se ajo ka pasuri tjetër prej ari që plotëson sasinë e caktuar, në këtë rast ajo e nxjerr zekatin për të dhe për stolinë e vlerësuar që është e përzier me diamante, paguan zekatin 2,5% të saj.

Burimi: Fetaua Erkanil Islam, fq. 430

[Kosova19]

A është më mirë t’i jepet Zekati njërit apo disa personave?
Shkruar nga Shejkh Bin Baz

Pyetje: Shejkh i nderuar, në lidhje me Zekatin:
A është më mirë që t’i jepet zekati një personi apo t’i shpërndahet disa personave?

Shejkh Bin Baz: Nëse zakati që do të jepet nuk është shumë, është më mirë dhe më parësore për t’ia dhënë atë një familjeje që ka nevojë. Kjo është për shkak se shpërndarja e Zekatit të tillë disa familjeve humb rëndësinë e saj.

Burimi: nga libri Likaa’aati maa’ esh-Shejkhain nga Abdullah et-Tejjar 1/127.

www.perlat-muslimane.com/ (http://www.perlat-muslimane.com/)

[Kosova19]

A duhet të paguajë gruaja zekatin e bizhuterive të saj që ajo i bartë?
Shkruar nga Imam Albani

Pyetje: Duke pasur parasysh se shumica e njerëzve e japin zekatin gjatë muajit të Ramazanit, një motër pyet se a duhet të paguajë gruaja zekatin e bizhuterive të saj që ajo i bartë?

Imam Albani: Është obligim të paguhet zekati për bizhuteri të arit dhe të argjendit.

Burimi:-Silsilat ul-Huda-uen nur (694)
www.perlat-muslimane.com/ (http://www.perlat-muslimane.com/)

[Kosova19]

A duhet ti japim lypsave?
Shkruar nga Shejkh Fauzan

Pyetje: Tek unë vinë njerëz që kërkojnë para dhe gjëra të tjera, a është obligim për mua që t’u jap atyre duke e ditur se unë frikësohem që të mos e fus në praktikë ajetin Kur’anor: “Dhe as lypësin mos e përzë (pa i´a vënë veshin).” (93:10)

Shejkh Fauzan: Po, lypësi e ka të drejtën e vet, dhe ajo është që t’i jepet (kur ai lyp). Lypësi nuk duhet përzënë. E gjithashtu, nuk duhet dhënë hapësirë që ata të lypin. Por nuk duhet harruar se ai ka të drejtën e tij, ashtu edhe siç ka ardhur në hadith:
“Ai ka hak edhe nëse vjen duke kalëruar.”

Pra, lypësit duhet t’i jepet. Por ajo çfarë i jepet atij, dallon nga mundësia e atij që i lypet. Nëse ai ke mundësi që t’i jap atij shumë para apo gjëra të tjera, duke e ditur se ai i meriton të gjitha ato, atëherë i jepet. Mirëpo, nëse ai nuk ka mundësi që t’i ndihmojë lypësit shumë, atëherë i jep atij çfarë të mundet.

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: “Ruaju nga zjarri i Xhehenemit, qoftë edhe me gjysmë hurme, e nëse nuk e ka as atë atëherë me fjalë të mira.”

Përktheu: Usame Morina
Burimi: http://www.youtube.com/user/audiosunneti#p/u/2/F6lMPvOHbBc

[Kosova19]

Zekati për paratë e depozituara në bankë
Alifta.org

Pyetje: A duhet paguar zekatin për paratë e depozituara në bankë, duke ditur që një pjesë e parave nuk e ka kompletuar një vit hënor, meqë unë çdo muaj shtoj një sasi parash.

Përgjigje: Është obligim që të paguhet zekati për paratë e depozituara në bankë, kur ato të mbërrijnë (sasia që detyron zekatin) dhe të ketë kaluar një vit hënor. Dhe ti duhet të paguash zekatin për sasinë e re (të parave), kur të ketë kaluar një vit hënor nga depozitimi i tyre, si dhe të paguash zekatin në shumën totale si të shumës fillestare, ashtu dhe të shumës së resë. Nëse s’mund ta kalkulosh këtë saktësisht, atëherë, për të qenë i sigurt, zekati duhet të paguhet në krejt paratë që ke depozituar në bankë, qoftë herët apo vonë, me qëllim që të shkarkosh përgjegjësinë. Ti, po ashtu, duhet të caktosh një kohë për nxjerrjen e zekatit, siç është muaji i ramazanit, që të mos ngatërrohesh lidhur me kompletimin e vitit hënor të depozituar në kohë të ndryshme.

Komisioni i përhershëm për Hulumtim dhe Fetwa
Kryetar: Abdul-Aziz ibn Abdullah bin Baz
Zëvendës-kryetar: Abdul-Aziz Al-Shejh
Anëtar: Salih el-Feuzan
Anëtar: Bekr ebu Zejd

www.mburoja.net/ (http://www.mburoja.net/)

[Kosova19]

Të shesësh më lirë se tjetri
Shejh Ibn Uthejmin el-Sherh el-Mumti’ (8/204)

Pyetje: A është haram ofrimi i një çmimi më të ulët për të njëjtin artikull, me qëllim të konkurrimit me tregtarët e tjerë, dhe a konsiderohet kjo tejkalim i vëllait musliman1 në ofrim/tregti?

Përgjigje: Pikëpamja e saktë është se është haram t'ia rrëzosh çmimin vëllait musliman, qoftë kjo gjatë kohës kur ata ende mund ta anulojnë marrëveshjen, apo pas kësaj. Por, nëse kjo ndodh pas një kohe të gjatë, s'ka gjë të keqe në këtë, dmth nëse kjo ndodh pas një jave apo një muaji dhe të ngjashme me këtë, dhe ai vjen e thotë:'Do të të jap një artikull të ngjashëm për nëntë, kurse ia e kishte blerë për dhjetë, pra, s'ka gjë të keqe në këtë, sepse s'është e mundshme të anulohet marrëveshja në këtë fazë.


1 "Asnjëri s'bën t'ia rrëzojë çmimin vëllait të tij". [el-Buhari (5142) dhe Muslim (1412) nga Ibn Umer] "… dhe ai s'bën të shesë më lirë se vëllai i tij [musliman]". [Muslim (1408) nga Ebu Hurejra] "Asnjëri s'bën të shesë më lirë se vëllai i tij, derisa të arrihet apo të anulohet marrëveshja". [en-Nesa'i (4504) nga Ibn Umer. I cilësuar si sahi nga el-Albani në Sahi en-Nesa'i]

www.mburoja.net (http://www.mburoja.net)

[Kosova19]

Vendimi në lidhje më kërkimin e vdekjes për shkak të fatkeqësisë
nga shejh Ibn Uthejmin

Pyetje: Jam përballur me mjaft fatkeqësi në jetën time, të cilat më kanë bërë ta urrej këtë jetë. Sa herë që lus Allahun, kërkoj nga Ai që të ma merr jetën sa më shpejt. Kjo është dëshira ime deri tash, meqë nuk shoh zgjidhje tjetër për problemet e mia përveç vdekjes. Kjo është e vetmja gjë që mund të më shpëtojë nga ky dënim. A bën të sillem kështu?

Përgjigje: Kur njeriu të dëshirojë vdekjen për shkak të diçkaje që e godet atë, ai bën diçka që pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka ndaluar. Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"Askush prej jush mos ta kërkojë vdekjen për shkak se është goditur me fatkeqësi. Nëse ka këso dëshira, ai duhet të thotë:'O Allah, më jep jetë nëse jeta është më mirë për mua, dhe më jep vdekjen nëse vdekja është më mirë për mua".

Andaj, s'është e lejueshme për askënd të dëshirojë vdekjen për shkak të fatkeqësisë që e ka goditur atë, apo ndonjë vështirësie a mundim. Në fakt, ai duhet të ketë durim dhe të shpresojë në shpërblimin e Allahut për atë që po përjeton. Ai po ashtu duhet të shpresojë se do të vijë lehtësimi, siç ka thënë pejgamberi [salallahu alejhi ue selam]:

"Dije se fitorja vjen më durim, ndihma me shqetësim dhe lehtësimi me vështirësi".

Ai që goditet me ndonjë dëm duhet të dijë se ato dëme ia shlyejnë disa mëkate që ai ka bërë. Asnjë besimtar nuk goditet me ndonjë lloj shqetësimi, dhimbjeje apo brenge vetëm se Allahu ia shlyen mëkatet atij për shkak të kësaj, madje edhe me shpimin e gjembit. Kur një person është i duruar dhe shpreson shpërblimin e Allahut, ai mbërrin shkallën e të qenit ndër durimtarët. Kjo shkallë është një shkallë mjaft e lartë. Allahu ka thënë rreth banorëve të tij:

"Dhe përgëzoje durimtarin, i cili kur goditet me fatkeqësi, thotë:'Vërtet, Allahut i përkasim dhe Atij do t'i kthehemi". [el-Bekare, 155-156]

Femra që po pyet ndien se s'ka tjetër zgjidhje për problemet e saj përveç vdekjes. Besoj që ky është qëndrim i gabuar. Vdekja nuk zgjedh asnjë problem. Në fakt, vështirësitë mund të bëhen edhe më të rënda. Sa e sa njerëz vdesin ndërsa janë të goditur me dhimbje dhe probleme, por ata kanë qenë duke i bërë padrejt vetes dhe nuk i kanë dorëzuar mëkatet e tyre dhe kështu t'i pendohen Allahut. Në këtë rast, vdekja e tij është vetëm një përshpejtim i dënimit të tij. Po të mbetej gjallë, ndoshta Allahu do ta udhëzonte që të pendohej, të kërkonte falje, durim, ballafaqim me problemin dhe pritje të ndihmës. E gjithë kjo do të ishte mirë për të. Andaj, ti, pyetëse, duhet të jesh e duruar dhe të presësh ndihmë nga Allahu. Allahu thotë në librin e Tij:

"Vërtet, pas vështirësisë vjen lehtësimi. Vërtet, pas vështirësisë vjen lehtësimi". [esh- Sherh, 5-6]

Dhe pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë, në një transmetim të vërtetë:

"Dije se fitorja vjen me durim, ndihma me shqetësim dhe lehtësim me vështirësi".

www.mburoja.net (http://www.mburoja.net)

[Kosova19]

Të gjitha risitë janë devijim
Shkruar nga Shejkh Fauzan

"Fjala më e mirë është fjala e Allahut, ndërsa udhëzimi më i mirë është udhëzim i Muhamedit. Gjërat më të këqija janë risitë në fe dhe çdo risi është devijim.” Muslimi (867).

Kjo kundërshton ata që ndajnë risitë në dy lloje, të mira dhe të këqija. Nuk ka asnjë të mirë në risitë fetare. Ato janë të gjitha të këqija.

I Dërguari (sal Allahu alejhi ue selem) tha: "Çdo risi është devijim."

Ndërsa ‘dikush’ thotë: “Të gjitha risi nuk janë të këqija. Vërtet, ka edhe risi të mira.”

Kjo thënie vije në kundërshtim me fjalën e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) dhe hedh poshtë vetë thirrjen e tij (sal Allahu alejhi ue selem).

Njëri nga poetët ka thënë: Çështjet më të mira janë ato të më hershmet sipas udhëzimit (islam) dhe çështjet më të këqija janë risitë e futura në fe.

Kushdo që thotë se ka risi të mirë, ne e refuzojmë duke thënë se këto risi janë devijime dhe sherr. Nuk ka risi të mira në fe. Ne qëndrojnë larg risive dhe mjaftohemi me atë që është prej Sunnetit. Vetëm në Sunnetin e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) janë gjërat më të mira dhe më të përsosura.

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: Sherh Akidet-ul-Imam Muhamed bin Abdul-Vahab, faqe. 131-132

[Kosova19]

Nuk ka pranverë arabe

Pyetje: Çfarë mendoni për atë që sot quhet 'pranvera arabe'?

Shejkh Fauzan: Për Allahun, ne nuk kemi parë ndonjë pranverë. Ne kemi parë vetëm vrasje dhe sprova.

Kjo nuk është pranverë. Kjo është një epokë. Jobesimtarët e quajnë pranverë. Myslimanët nuk e quajnë atë 'pranverë', por e quajnë atë 'sprovë dhe sherr.'

Është e vërtetë se kjo është pranvera e jobesimtarëve sepse ata i dëmtojnë myslimanët me të. Ata janë të kënaqur nga ajo që dëmton myslimanët. Ata janë të kënaqur nga kjo. Andaj kjo është pranvera e tyre.

Kontrolloi: Usame Morina
Burimi: http://www.sahab.net/forums/index.php?showtopic=125352

[Kosova19]

Ata i quajnë dijetarët, dijetarë të hajzit e nifasit
Shkruar nga Shejkh Uthejmin

Pyetje: Ne shpresojmë që ju mund t’i këshilloni disa nxënës të dijes, e disa të rinj, të cilët nënçmojnë disa dijetarë, me qëllim apo pa qëllim. Kur ju thuhet atyre se duhet t’i kthehemi dijetarëve në kohë të sprovave dhe mosmarrëveshjeve të ndryshme, ata thonë se, këta dijetarë janë dijetarët e menstruacioneve e lehonisë! Edhe unë vetë i kam dëgjuar këto thënie. Në lidhje me këtë, shpresojmë që ju mund të na këshilloni me diçka të dobishme.

Shejkh Uthejmin: Është obligim për çdo njeri që t’i frikësohet Allahut (Azze ue xhel) dhe të mos i nënçmojë të tjerët:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُوا خَيْرًا مِّنْهُمْ

"O ju që keni besuar, Mos të tallet një popull me një popull tjetër, ngaqë ata (të përqeshurit) mund të jenë më të mirë sesa ata (të cilët tallin) dikë tjetër." 49:11


Përveç kësaj, duhet ruajtur gjuhën, ngase ajo është një nga rreziqet më të mëdha për njerëzit.


Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) i tha Muadh bin Xhebelit:
“A të tregoj për atë që të ruan nga e gjithë kjo?”
Ai tha, “Gjithsesi, o i Dërguari i Allahut.”
Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) e kapi gjuhën e tij dhe tha: “Ruaje këtë.”
Muadhi tha: “O i Dërguar i Allahut, a do të gjykohemi për atë që ne flasim?”
Ai (sal Allahu alejhi ue selem) i tha: “Mjerë për ty o Muadh! Çfarë tjetër do t’i fus njerëzit në zjarr me fytyrat e tyre përveçse gjuhët e tyre?!”


Dijetari në lidhje me menstruacionet dhe lehoninë, është dijetarë në lidhje me gjykimet e Allahut dhe sheriatin e Tij. Çështjet që kanë të bëjnë me menstruacionet dhe lehoninë, janë nga çështjet më të vështira për nxënësit e dijes shkak të kundërshtimeve të shumta që kanë të bëjnë me to. Ai që është i aftë në lidhje me këto çështje, është shumë i dijshëm. Dhe nuk duhet shprehur në drejtim të tyre në mënyrë nënçmuese. Shumë gjykime në sheriatin islam, kanë të bëjnë me menstruacionet dhe lehoninë. Shembuj të tillë janë: adhurimet e ndryshme, periudha e pritjes, periudha e divorcit e të tjera gjëra. Pra, kjo nuk është çështje e lehtë.

Kontrolloi: Eshrefedin Ismajli
Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (74 B)
http://www.youtube.com/user/audiosunneti#p/u/0/at-Ytn61pKA

[Kosova19]

Mos fol me të tjerët për mëkatet tuaja të mëhershme
Shkruar nga Shejkh Fauzan

Pyetje: Në shtetin tonë në Amerikë, disa këngëtarë kanë pranuar islamin. Disa prej tyre, ligjërojnë për t’i thirrur të rinjtë në pranimin e islamit dhe lënien e kufrit (mohimit). Ndonjëherë gjatë ligjërimit, ata përmendin mëkatet e tyre të mëhershme, a është ky veprim i drejtë?

Shejkh Fauzan: Jo, nuk është kjo e drejtë.
Thirrja-da’veti i tyre, kjo është gjë e mirë. Kurse, përmendja e mëkateve të cilat ata i kanë bërë më herët, kjo nuk është siç duhet.

Njeriu duhet të pendohet për mëkatet e veta dhe nuk duhet t’i përmendë ato. Përveç nëse i përmend apo kujtojnë me veten e tij. Kjo, që të ndjejë keqardhje dhe të pendohet për to. Ndërsa t’i flasësh mëkatet tuaja me njerëzit e tjerë, kjo mund t’i shtyj që edhe ata të veprojnë të njëjtat gjëra.

Përktheu: Usame Morina
Burimi: http://www.youtube.com/user/Perlatmuslimane#p/a/u/0/V0U47hY5UU8

[Kosova19]

Pasojat e fitneve

Pasoja e tretë
Ardhja në krye e të paditurve

Gjithashtu ndër pasojat e fitneve është: ardhja në krye e njerëzve mendjelehtë dhe të paditur, të cilët nuk e kuptojnë fenë e Allahut, por tentojnë të vinë në krye vetëm me eufori, pa e kuptuar fenë e Allahut, pa pasur dituri dhe maturi, por duke i gjykuar gjërat kuturu dhe duke përhapur lajme që sjellin trazira, duke ndërhyrë në çështje të fetvave dhe të tjera duke qenë se nuk njihen si njerëz të ditur dhe të matur, por euforia është ajo që i shtyen deri te kjo, ndërsa euforinë ua sjellin fitnet.
Lidhur me këtë, Ibën Tejmije në librin e tij “El Minhaxh” thotë: “Kur ndodhë fitneja, njerëzit e menqur nuk mund t’ia dalin që t’i zbrapsin të paditurit”1.
Kështu është çështja e fitneve, siq thotë Allahu:“Ruajuni fitneve, të cilat nuk i godasin vetëm ata që bëjnë keq” El Enfal/25.
Kur ndodhë fitneja, askush nuk shpëton pa u përlyer me të, përveç atyre që i ka ruajtur Allahu, e të Cilin e lusim të na ruaj të gjithve.

Dr. Abdurrezak el Bedër
Përktheu: Jeton Bozhlani

[Kosova19]

Pasojat e fitneve

Pasoja e dytë
Largimi i njerëzve nga dituria dhe dijetarët

Ndër pasojat e fitneve është se: ato i largojnë njerëzit nga dijetarët dhe nga tubimet ku mësohet dituria, duke i larguar kështu nga mësimi i dispozitave dhe mësimi i fesë. Nëse fitneja merr hov në zemrat e njerëzve, atëherë zemrat bëhen të preokupuara dhe njeriu nuk mund të jetë i qetë për të kërkuar dituri, nuk orientohet që të shoqërohet me njerëzit e dijes, por largohet tërësisht nga dija.

Më tepër se kjo, fitneja i shpie shumë njerëz që t’ua ulin vlerën dhe t’i nënqmojnë dijetarët duke përfolur për ta dhe për nderin e tyre.

Ndërsa është transmetuar nga Pejgamberi ynë (salallahu alejhi ve selem) të ketë thënë: “Nuk është në rrugën e ummetit tim ai që nuk i mëshiron të vegjlit tanë, nuk I respekton të moshuarit tanë dhe nuk ia di vlerën dijetarit tanë” 1.

Në kohë të fitnes, shumë njerëz ulin personalitetin e dijetarëve, i nënçmojnë, i përqeshin, shpifin ndaj tyre, i fyejn dhe i cilësojnë me cilësi të ulëta duke marrë guxim të paskrupullt, dhe e gjithë kjo si pasojë e fitneve, Allahu na ruajtë.

Ndër ngjarjet e historisë që transmetohen në këtë kuptim, është fitneja e Abdurrahman Bin el Esh’ath (sh.p. i cili ishte ngritur kundër Haxhaxhit dhe si rezultat i kësaj ishin vrarë mijëra musliman) në të cilën fitne ishin futur një numër i madh njerëzish. Në kohën kur kishte ndodhur kjo fitne; disa njerëz kishin shkuar tek Hasan el Basriu (Allahu e mëshiroftë) i cili ishte imam dhe ndër dijetarët dhe fukahatë më të mëdhenj të Islamit, duke i thënë: “Çfarë mendon për këtë zullumqar të madh – dmth Haxhaxhin – i cili ka derdhë gjak të pafajshëm, u a ka rrëmbyer njerëzve pasurinë, ka braktusur faljen e namazit si dhe ka vepruar shumë gjëra ...?!

Ata ia përmendën veprimet e Haxhaxhit, kurse Hasan el Basriu (Allahu e mëshiroftë) u përgjigj: “Unë mendoj se nuk duhet të luftoni kundër tij; sepse, nëse pushteti i tij mbi ju ka ardhë si ndëshkim nga Allahu; atëherë ju me shpatat e juaja nuk do të mund ta ndalni ndëshkimin e Allahut. Por nëse pushteti i tij mbi ju është sprovë; atëherë kini durim derisa të gjykoj Allahu, i Cili është gjykatësi më I mirë”.

Ata dolën nga ai duke thënë: T’i bindemi këtij njeriu të pagdhendur?! Por, kur fitneja morri hov në shpirtërat e tyre; atëherë kur edhe dijetari thotë një fjalë që nuk është në pajtim me teket dhe animet e tyre; ata e fyejnë.

Ndërsa fyerjet ndaj dijetarëve nga ana e atyre që janë futur në fitne nuk kanë kufij, as në kohërat e hershme as sot; i akuzojnë për servilizëm, për rrogëtarllëk, si dhe i akuzojnë me disa cilësi që nuk kanë fund.

Pra, fitnet u japin njerëzve guxim që të flasin për dijetarët, të përulin personalitetin e tyre, t’i nënçmojnë dhe t’i fyejn. Kjo është gjëja më e rrezikshme për njeriun, Allahu na ruajtë të gjithëve nga kjo.

Më pas, ai grup njerëzish, të cilët ia thanë atë fjalë Hasan el Basriut dhe nuk iu përmbajtën këshillës së tij; i ishin bashkangjitur Abdurrahman bin el Esh’athit dhe ishin vrarë që të gjithë, duke mos sjellë asnjë dobi, e po ashtu duke mos përfituar as nga këshillat e dijetarëve, sepse nuk kishin patur asnjë konsideratë ndaj dijetarëve dhe fjalëve të tyre.


Autor: Abdurrezak el Bedr
Përktheu: Jeton Bozhlani
Qendra Imam Albani (http://www.imamalbani.org/)

_____________________________

1 . Transeton Ahmedi (22755), Hakimi (211/1), kurse shejh Albani e konsideron hasen në librin Sahihul Xhami (211/1).
2 .Transmeton Ibën Sa’d në librin Et Tabakat el Kubra (7/163-164), Dulabi në librin El Kuna vel Esma (3/1030), si dhe transmetohet në librin Tarihu Dimeshk (12/176)

[Kosova19]

Leximi i Kur’anit për të vdekurin
Shkruar nga Shejkh Suhejmi

http://www.radiokosova.ch/0/logo/14.jpg

Pyetje: Sot kam prezantuar në një varrim në varrezat Beki’ (në Medine) dhe njëri nga të afërmit e të vdekurit, lexoi suren Jasin dhe el-Fatiha pasi e mbuluan të vdekurin...

Shejkh Suhejmi: Ai ka gabuar dhe veprimi i tillë është risi prej risive në fe. Nuk duhet lexuar asgjë nga Kur’ani për të vdekurit. Është një hadith i dobët i cili thotë: “Lexoni për të vdekurit tuaj Jasinin.” Ndërsa ata të cilët kanë punuar sipas këtij hadithi, Jasinin ia kanë lexuar të vdekurit, vetëm gjatë agonisë së vdekjes d.m.th. vetëm para daljes së shpirtit nga trupi.

Kurse leximi i Kur’anit pasi të bëhet varrimi ose gjatë varrimit, pas tre ditësh, një jave, pas dyzetë ashtu siç veprojnë disa njerëz; - të gjithë ato veprime, nuk i përkasin mësimeve të Allahut. Dhe ajo pasuri që jepet për këtë gjë është pa të drejtë. Andaj nuk lejohet ngrënia e ushqimit i cili përgatitet në këto tubime.

Disa prej sahabeve, kur i vdiste ndonjë i afërt i tyre, i mbyllnin dyert e shtëpisë që të mos tuboheshin njerëzit aty. Pra, tubimi për të pritur ngushëllimet është prej risive në fe. Prandaj ti e ngushëllon vëllanë tënd kur të varroset i vdekuri apo në ndonjë vend tjetër ku ti e takon atë. Mirëpo pritja në një vend të caktuar për të shprehur njerëzit ngushëllimet e tyre, kjo është prej risive më të mëdha. Nëse në këto vende përgatitet ushqim dhe lexohet Kur’an, atëherë kjo është prej risive më të urryera. E nëse pasuria e shfrytëzuar në këto tubime është i ka takuar të vdekurit, atëherë kjo është keqpërdorim e të drejtës së trashëgimtarëve. Sepse, pasuria e të vdekurit realisht nuk është më e tij, por është e trashëgimtarëve të tij. Nuk lejohet që ta shpenzosh asnjë kirsh (cent) për këta lexues të Kur’anit të shthurur dhe imoral! Unë i quaj ata të shthurur! Sepse:

“Ata nuk respektojnë te asnjë besimtar as farefisninë e as marrëveshjen.” (9:10)

Atyre që nga mëngjesi, u intereson vetëm të kenë ndonjë thirrje për të fituar ndonjë gjë, duke shpresuar të vdes ndokush! Kur dëgjojnë se dikush ka vdekur, ai gëzohet. Pastaj vijnë të gjorët, familja e të vdekurit dhe bëjnë pazar me të. Po të jenë ata të varfër, nuk u përgjigjen në ftesat e tyre, duke u thënë: “Jo, më fal! Kërko ndonjë lexues tjetër. Kërko ndonjë lexues të Kur’anit i cili është i vogël (jo i njohur). Unë nuk bën që të jem në mesin tuaj, për mua duhet të paguani shumë të madhe dhe ajo që më ofroni ju, nuk më mjafton mua!” Kjo është e vërtetë dhe ekziston edhe në shtete arabe! Pasha Allahun, kjo gjë ndodhë dhe është krim monstruoz!

Nuk lejohet të marrim pjesë në këto tubime dhe as të hamë ushqimin i cili përgatitet për nder të tyre. Nuk lejohet ushqimi i tillë, për arsye se siç edhe e theksuam më herët, është krim, ku keqpërdoret pasuria që i takon trashëgimtarëve; është krim sepse është edhe bidat; është krim sepse njerëzit tubohen për diçka të kotë... Lexuesit të tillë, të cilit i përgatitet ëmbëlsira të ndryshme, pemë e mish,- kur ta mbush barkun e tij të mykur me këto, do të tundet në të majtë e të djathtë duke e zgjatur qafën dhe ngritur zërin sikurse të ishte këngëtare! Pasha Allahun! Kjo është vepër e urryer. Dhe pasha Allahun, nuk i arrin të vdekurit. Po betohem, nëpërmjet të cilit i afrohem Allahut! Betohem mu nga ky vend, nga xhamia e të Dërguarit të Allahut se ky lexim i Kur’anit nuk i bën dobi të vdekurit. Ky veprim është vetëm një prej bidateve. Andaj, keni frikë Allahun dhe ruajeni pasurinë e trashëgimtarëve dhe mos e humbni tek ata lexues të Kur’anit të shthurur! Përzëni ata, sepse:

“Ata i kanë blerë ajetet e Allahut për një vlerë të paktë.” (9:9)

Njerëz si këta, janë zullumqarë. Shumë prej tyre i gjeni pa mjekra dhe pa asnjë qime, e me fytyra sikurse të grave. Kërkoj ndjesë për këto fjalë; por ky veprim i urryer ndoshta e gjejmë në tërë botën islame përveç aty ku Allahu i ka mëshiruar! Organizimi i varrimeve (në këtë mënyrë) është një prej risive. Ndërsa, ngrënia e ushqimit i cili përgatitet për raste të tilla është haram. Shfrytëzimi i pasurisë së trashëgimtarëve për këta lexues është prej krimeve monstruoze. Do të pyetni për të në Ditën e Kiametit. Do të të kërkoj përgjegjësi ky trashëgimtarë përpara Allahut, duke thënë: “Përse e keni keqpërdorur pasurinë time dhe hakun tim, pasuri të cilën ma lënë babai im, duke ia dhënë këtij lexuesi gënjeshtarë dhe dashakeqës?!” I cili luan me Librin e Allahut të Lartësuar!
Disa prej tyre, nëse u jepet shumë para, i lexon ajetet e mëshirës! E nëse u jepet pak para, atëherë lexon prej ajeteve të ndëshkimit!

Tregon njëri se, një lexuesi të tillë nuk i kanë mjaftuar paratë për të lexuar. Atëherë ai kishte lexuar ajete të ndëshkimit:

“(Do të thuhet): Kapeni atë dhe lidheni në pranga. Pastaj hidheni në zjarrin e flakëruar. Mandej lidheni atë me një zinxhirë të gjatë shtatëdhjetë kut.” (69:30-32)

Me këtë rast, familjarët e të vdekurit të mjerë, të hidhëruar i thonë atij: “O vëlla, lexo nga ajetet e mëshirës, gjej ndonjë ajet ku flitet për Xhenet!” Ndërsa ai ua kthen: “I Lartësuar është Allahu, po e dëshironi Xhenetin falas?! Jepni nëse dëshironi të lexoj atë që doni!” Kur i dhanë atij më shumë para, ai lexoi ajete sikurse:

“O ti shpirt i bindur plotësisht! Kthehu te Zoti yt i vetëkënaqur e i pranuar. Hyn në turmën e robërve të Mi. Dhe hyn në xhennetin Tim.” (89:27-30)

Shih se çfarë veprojnë këta njerëz të ndyrë me librin e Allahut të Madhëruar! Pasha Allahun, ata luajnë me të. Pra, nuk lejohet të prezantosh në këto organizime, e as të hash ushqimin i cili është përgatitur për këtë gjë. Nuk lejohet të shkosh në to dhe nuk lejohet të ngushëllosh dikë aty ku organizohen funerale të tilla.

E Lus Allahun e Madhëruar, Poseduesin e Arshit madhështorë që të na fal neve dhe juve...

www.perlat-muslimane.com (http://www.perlat-muslimane.com)
Burimi:http://www.youtube.com/watch?v=k6-ueFUhL7o&