PDA

View Full Version : Imam Aliu a.s.


Zero Cool
14-12-11, 16:38
Imam Aliu a.s. e vėrteta e tė gjitha kohėrave

Dymbėdhjetė imamėt

1 – Imam Ali ibėn Ebi Talib (as).2 – Imam Hasan ibėn Ali (as).3 – Imam Hysejn ibėn Ali (as).4 – Imam Ali ibėn Hysejin (as).5 – Imam Muhamed ibėn Ali (as).6 – Imam Xhafer ibėn Muhamed (as).7 – Imam Musa ibėn Xhafer (as).8 – Imam Ali ibėn Musa (as).9 – Imam Muhamed ibėn Ali (as).10 – Imam Ali ibėn Muhamed (as).11 – Imam Hasan ibėn Ali (as).12 – Imam Mehdi ibėn Hasan.


Imami i parė

Amir al-muminin Aliu - paqja qoftė mbi tė - ishte i biri i Abu Talibit, Sheik i Banu Hashimit. Abu Talibi ishte i ungji dhe kujdestari i Pejgamberit tė Shenjtė dhe njeriu i cili e kishte sjellė Pejgamberin nė shtėpinė e vet dhe e kishte rritur si tė birin e tij. Pasi Pejgamberi u zgjodh pėr misionin e tij Pejgamberik, Abu Talibi vazhdoi ta pėrkrahte atė dhe largoi nga ai tė ligėn qė vinte nga tė pabesėt ndėr arabėt dhe sidomos ndėr kurejshėt.
Sipas vlerėsimeve tė mirėnjohura tradicionale Aliu ishte lindur dhjetė vjet pas fillimit tė misionit pejgamberik tė Pejgamberit. Kur ai ishte gjashtėvjeēar, si rezultat i skamjes nė Mekė dhe rreth saj, Pejgamberi kėrkoi qė ai tė linte shtėpinė e babait tė vet dhe tė vinte nė shtėpinė e kushėririt tė tij, tė Pejgamberit. Atje ai u vendos drejtpėrsėdrejti nėn kujdestarinė e Pejgamberit tė Shenjtė.
Pas disa vjetėsh, kur Pejgamberit iu dhurua dhurata hyjnore e pejgamberisė dhe pėr herė tė parė mori shpalljen hyjnore nė shpellėn Hira, siē e la shpellėn pėr t’u kthyer nė qytet dhe nė shtėpinė e tij ai e takoi rrugės Aliun. I tregoi atij ēka kishte ndodhur dhe Aliu e pranoi besimin e ri. Pėrsėri nė njė tubim kur Pejgamberi i Shenjtė i kishte mbledhur bashkė kushėrinjtė e tij dhe i ftoi tė pranonin kėtė religjion, ai tha se personi i parė qė kishte pranuar thirrjen e tij do tė ishte zėvendės, trashėgimtar dhe ndihmės i tij. I vetmi person i cili u ngrit nga vendi dhe pranoi fenė ishte Aliu dhe Pejgamberi e pranoi deklaratėn e tij tė besimit. Prandaj, Aliu ishte njeriu i parė nė Islam i cili e pranoi besimin dhe ėshtė i pari ndėr vijuesit e Pejgamberit i cili kurrė nuk ka adhuruar tjetėr pos tė Vetmin Zot.
Aliu gjithmonė ishte nė shoqėri me Pejgamberin derisa Pejgamberi migroi nga Mekka nė Medinė. Natėn e migrimit nė Medinė (hixhrah) kur tė pabesėt kishin rrethuar shtėpinė e Pejgamberit dhe kishin vendosur ta pushtonin shtėpinė kah fundi i natės dhe ta prenin atė copė-copė derisa ai po flinte, Aliu fjeti nė shtratin e Pejgamberit, ndėrsa Pejgamberi e lėshoi shtėpinė dhe u nis pėr nė Medinė. Pas nisjes sė Pejgamberit, sipas dėshirės sė vet Aliu ua ktheu njerėzve obligimet dhe detyrimet tė cilat ata ia kishin lėnė Pejgamberit. Pastaj ai shkoi nė Medinė me nėnėn e tij, tė bijen dhe me Pejgamberin, dhe me dy gra tė tjera.40 Nė Medinė po ashtu Aliu ishte gjithherė nė shoqėri tė Pejgamberit nė jetėn private dhe publike. Pejgamberi ia dha Aliut pėr grua Fatimen, tė bijen e tij tė dashur nga Khadija, dhe kur Pejgamberi ishte duke bėrė lidhjen e vėllazėrimit midis shokėve tė tij ai e zgjodhi Aliun si vėlla tė tij.
Aliu ishte i pranishėm nė tė gjitha luftėrat nė tė cilat mori pjesė Pejgamberi, pos nė luftėn e Tabukut kur i ishte urdhėruar tė qėndronte nė Medinė nė vend tė Pejgamberit. Ai nuk ishte tėrhequr nga asnjė betejė as qė ia kishte kthyer shpinėn ēfarėdo armiku. Ai nuk la pa i kryer urdhrat e Pejgamberit, kėshtu qė Pejgamberi ka thėnė: “Aliu kurrė nuk ndahet nga e vėrteta as e vėrteta nga Aliu.”
Ditėn e vdekjes sė Pejgamberit, Aliu ishte tridhjet e trevjeēar. Ndonėse ai ishte mė i larti me virtytet e religjionit dhe mė i dalluari ndėr shokėt e Pejgamberit, ai ishte shty anash nga halifati duke thėnė se ishte tepėr i ri dhe se kishte shumė armiq nė mesin e popullit pėr shkak tė gjakut tė politeistėve qė kishte derdhur ai nė luftėrat ku kishte luftuar sė bashku me Pejgamberin. Prandaj Aliu qe shkėputur thuaja plotėsisht nga punėt publike. Ai u tėrhoq nė shtėpinė e tij ku filloi tė ushtronte individė kompetentė nė shkencat hyjnore dhe nė kėtė mėnyrė i kaloi njėzet e pesė vjetėt e halifatit tė tre halifėve tė parė tė cilėt e trashėguan Pejgamberin. Kur u vra halifi i tretė, populli ia dha besimin atij dhe ai u zgjodh halif.
Gjatė halifatit tė tij prej afėr katėr vjetėsh dhe nėntė muajsh, Aliu vijoi rrugėn e Pejgamberit dhe i dha halifatit tė tij formėn e njė lėvizjeje shpirtėrore dhe tė pėrtėritjes dhe filloi shumė lloje reformash. Natyrisht, kėto reforma ishin kundėr interesave tė disa grupeve qė kėrkonin fitimin e tyre vetjak. Si pasojė e kėsaj, njė grup shokėsh (mė tė dalluarit nė mesin e tyre qenė Talhahu dhe Zubairi, tė cilėt po ashtu morėn pėrkrahjen e Ajshes, dhe sidomos tė Muavijut) morėn si pretekst vdekjen e halifit tė tretė pėr tė ngritur krye kundėr Aliut dhe filluan njė revoltė dhe kryengritje kundėr tij.
Pėr ta shuar kėtė grindje qytetare dhe kryengritje, Aliu luftoi nė njė luftė afėr Basrės tė njohur si “Beteja e Devesė”, kundėr Talhahus dhe Zubairit, nė tė cilėn ishte pėrzier edhe Ajshja, “Nėna e Besimtarit”. Ai luftoi edhe nė njė luftė tjetėr kundėr Muavijut nė kufi tė Irakut dhe tė Sirisė, e cila zgjati njė vit e gjysmė dhe njihet si “Beteja e Sifinit”. Ai luftoi edhe kundėr Havarixhit44 nė Nahravan, nė njė betejė tė njohur si “Beteja e Nahravanit”. Prandaj, shumica e ditėve tė halifatit tė Aliut kaluan duke kapėrcyer kundėrshtimet e brendshme. Mė nė fund, nė mėngjesin e 19. tė Ramazanit, nė vitin 40 tė hixhrit, derisa lutej nė xhaminė e Kufas, ai u plagos nga njė i Kavarixhėve dhe vdiq si dėshmor gjatė natės sė 21.
Sipas dėshmive tė miqve dhe armiqve, Aliu nuk kishte tė meta nga pikėpamja e pėrsosjes njerėzore. Ndėrsa me virtytet islamike ai ishte njė shembull i pėrsosur i edukatės dhe i ushtrimit tė dhėnė nga Pejgamberi. Bisedat qė janė bėrė lidhur me personalitetin e tij dhe librat qė janė shkruar mbi kėtė temė nga shiitėt, sunitėt dhe anėtarėt e religjioneve tė tjera, si dhe thjesht nga dikush i jashtėm, nga njerėz tė dalluar tė religjionit, vėshtirė se mund tė krahasohen me tė cilitdo tjetėr nga personalitetet historike. Nė shkencė dhe dije Aliu ishte mė i dijshmi nga shokėt e Pejgamberit dhe nga muslimanėt nė pėrgjithėsi. Nė bisedat e tij intelektuale ishte i pari nė Islam pėr tė hapur derėn e demonstrimit dhe tė provės logjike dhe pėr tė biseduar pėr “shkencat hyjnore” ose pėr metafizikėn (ma’arif-i ilahijah). Ai fliste lidhur me aspektin ezoterik tė Kur'anit dhe pėrpiloi gramatikėn arabe pėr ta ruajtur formėn e shprehjes sė Kur'anit. Ai ishte arabi mė elokuent nė ligjėrim (siē ėshtė zėnė ngoje nė pjesėn e parė tė kėtij libri).
Guximi i Aliut ishte proverbial. Nė tė gjitha luftėrat nė tė cilat mori pjesė ai gjatė jetės sė Pejgamberit, dhe po ashtu edhe pas kėsaj, kurrė nuk tregoi frikė ose shqetėsim. Ndonėse nė shumė beteja, si nė ato tė Uhudit, Hunajnit, Khajbarit dhe Khandakit ndihmėsit e Pejgamberit dhe muslimanėt dridheshin nga frika ose zhdukeshin dhe iknin, ai kurrė nuk ia ktheu shpinėn armikut. Kurrė nuk e angazhoi Aliu njė luftėtar ose ushtar nė betejė e tė mos dilte nga atje i gjallė. Megjithatė, me plot trimėri kalorsiake ai kurrė nuk do tė vriste armikun e dobėt as qė do t’i ndiqte ata qė iknin. Ai nuk do tė anagazhohej nė sulme tė befasishme ose duke u lėshuar si rrėke uji kundėr armikut. Ėshtė vėrtetuar definitivisht nė histori se nė Betejėn e Khajbarit, nė sulmin kundėr kėshtjellės, ai e kapi rrethin e derės dhe me njė lėvizje tė menjėhershme e theu derėn dhe e hodhi anash. Gjithashtu nė ditėn kur u pushtua Mekka, Pejgamberi urdhėroi qė tė theheshin idhujt. Idhulli “Hubal” ishte idhulli mė i madh nė Mekkė, njė statujė guri gjigante e vendosur nė kulm tė Qabesė. Duke vijuar urdhrin e Pejgamberit, Aliu e vendosi kėmbėn mbi shpatullat e Pejgamberit, hipi nė maje tė Qabesė, e shkuli “Hubalin” nga vendi dhe e hodhi poshtė.
Aliu ishte po ashtu pa shoq nė asketizmin fetar dhe nė adhurimin e Zotit. Duke u pėrgjigjur disave qė ishin ankuar pėr zemrimin e Aliut kundėr tyre, Pejgamberi kishte thėnė: “Mos e qortoni Aliun sepse ai ėshtė i dalldisur dhe i shushatur nė mėnyrė hyjnore.”48 Abu Dardai, njėri nga shokėt (e Pejgamberit) njė ditė e pa trupin e Aliut nė njė kopsht palmash nė Medinė qė qėndronte i shtrirė pėrtoke, i shtangur si druri. Ai shkoi nė shtėpi tė Aliut pėr t’i treguar gruas sė tij fisnike, sė bijės sė Pejgamberit, dhe pėr t’i shprehur ngushėllimet. E bija e Pejgamberit tha: “Kushėriri im (Aliu) nuk ka vdekur. Atij i ka rėnė tė fikėt nga frika e Zotit. Kjo gjendje e kap atė shpesh..”
Ka shumė ngjarje qė tregohen pėr sjelljen e Aliut ndaj atyre mė tė ulėt, pėr mėshirėn pėr nevojtarėt dhe tė varfrit, pėr bujarinė dhe dorėhapėsinė ndaj atyre tė mjerėve dhe tė varfėrve. Aliu shpenzonte gjithēka qė fitonte pėr t’u ndihmuar tė varfėrve dhe nevojtarėve, kurse vetė jetonte nė mėnyrėn mė tė rreptė dhe mė tė thjeshtė. Aliu e donte bujqėsinė dhe kalonte shumė nga koha e tij duke gropuar puse, duke mbjellė pemė dhe duke punuar arat. Por tė gjitha arat qė i punonte ai ose puset qė i hapte i jepte pėr ndihmė (vakėf) tė varfėrve. Ndihmat e tij tė njohura si “lėmosha e Aliut”, kah fundi i jetės sė tij, arrinin tė ardhura tė konsiderueshme prej njėzet e katėr mijė dinarėsh ari.


Imami i dytė

Imam Hasan Muxhtabai - paqja qoftė mbi tė - ishte imami i dytė. Ai dhe i vėllai, Imam Huseini, ishin dy djemtė e Amir al-muminin Aliut dhe Hazreti Fatimes, sė bijės sė Pejgamberit. Shumė herė kishte thėnė Pejgamberi: “Hasani dhe Huseini janė fėmijėt e mi”. Pėr shkak po tė kėtyre fjalėve Aliu do t’u thoshte fėmijėve tė tjerė: “Ju jeni fėmijėt e mi, kurse Hasani dhe Huseini janė fėmijėt e Pejgamberit.”
Imam Huseini u lind nė vitin e tretė tė hixhrit nė Medinė51 dhe jetoi derisa ishte Pejgamberi gjallė nja shtatė vjet, duke u rritur gjatė asaj kohe nėn kujdesin e tij tė dashur. Pas vdekjes sė Pejgamberit, e cila ndodhi vetėm tre muaj, ose sipas disave, gjashtė muaj, para vdekjes sė Hazreti Fatimes, Hasani u vendos drejpėrsėdrejti nėn kujdesin e babait tė tij fisnik. Pas vdekjes sė babait tė tij, pėrmes Urdhrit Hyjnor dhe sipas dėshirės sė babait tė tij, Hasani u bė imam; ai po ashtu zuri funksionin e halifit pėr nja gjashtė muaj dhe gjatė asaj kohe ai administroi gjėrat e muslimanėve. Gjatė asaj kohe Muaviju, i cili ishte armik i hidhur i Aliut dhe i familjes sė tij dhe kishte luftuar me vite me ambicie pėr ta zėnė vendin e halifit, sė pari me pretekst tė hakmarrjes pėr vdekjen e halifit tė tretė dhe nė fund me njė pretendim tė hapėt pėr halifat, marshoi me ushtrinė e tij nė Irak, nė selinė e halifatit tė Imam Hasanit. Vazhdoi lufta gjatė sė cilės Muaviju gradualisht i rrėzoi gjeneralėt dhe komandantėt e armatės sė Imam Hasanit me shuma tė mėdha tė hollash dhe me premtime tė rrejshme, derisa ushtria u ngrit kundėr Imam Hasanit.52 Mė nė fund, Imami u detyrua tė lidhte paqe dhe t’ia jepte halifatin Muavijut, me kusht qė pėrsėri t’i kthehej Imam Hasanit pas vdekjes sė Muavijut, kurse familja e Imamit dhe ithtarėt e tij tė mbroheshin nė ēdo mėnyrė.
Nė kėtė mėnyrė Muaviju e zuri halifatin islamik dhe hyri nė Irak. Nė njė fjalim publik ai zyrėtarisht i shpalli tė pavlefshme tė gjitha kushtet e paqes dhe nė ēdo mėnyrė tė mundshme vendosi presionin mė tė ashpėr mbi anėtarėt e familjes sė Pejgamberit dhe mbi shiitėt. Gjatė gjithė dhjetė vjetėve tė imamllėkut tė tij, Imam Hasani jetonte nė kushte jashtėzakonisht tė vėshtira dhe nėn pėrndjekje, pa asnjė siguri madje as nė shtėpinė e tij. Nė vitin 50 tė hixhrit, atė e helmoi dhe e martirizoi njė i familjes sė tij, i cili, siē tregohet nga historianėt, ishte nxitur nga Muaviju.
Pėr nga pėrsosja njerėzore Imam Hasani tė pėrkujtonte babain e tij dhe ishte shembull i pėrsosur i gjyshit tė tij fisnik. Nė tė vėrtetė, derisa qe Pejgamberi gjallė, ai dhe i vėllai ishin gjithmonė nė shoqėri tė Pejgamberit, i cili ndonjėherė edhe do t’i mbante nė krah. Si burimet sunite ashtu edhe ato shiite kanė pėrcjellė kėtė thėnie tė Pejgamberit tė Shenjtė qė ka tė bėjė me Hasanin dhe Huseinin: “Kėta dy fėmijė tė mi janė imamė qoftė tė rrinė nė kėmbė ose ulur” (aluzioni me qoftė tė zėnė funksionin e jashtėm tė halifatit ose jo).56 Gjithashtu, ka shumė ngjarje tė Pejgamberit tė Shenjtė dhe tė Aliut qė kanė tė bėjnė me tė dhėnėn se Imam Hasani do tė merrte funksionin e imamllėkut pas babait tė tij fisnik.

Zero Cool
14-12-11, 16:39
Imami i tretė


Imam Huseini (Sajjid al-Shuhada’, “zot ndėr martirėt”), fėmija i dytė i Aliut dhe i Fatimes, u lind nė vitin 4 tė
hixhrit, kurse pas martirizimit tė babait, Imam Hasan Muxhtabai, u bė imam pėrmes Urdhrit Hyjnor dhe me
dėshirėn e tė vėllait. Imam Hyseini ishte imam gjatė njė periudhe dhjetėvjeēare, gjithė pos gjashtė muajve tė fundit
tė cilėt pėrputhen me halifatin e Muavijut. Imam Huseini jetoi nė kushtet mė tė vėshtira tė jashtme tė trysnisė dhe
tė pėrndjekjes. Kjo ishte pėr shkak tė faktit se, para sė gjithash, ligjet dhe rregullat fetare kishin humbur shumė nga
pesha dhe besimi i tyre, kurse dekretet e qeverisė sė Muavijut kishin arritur autoritet dhe pushtet tė plotė. Sė dyti,
Muaviju dhe ndihmėsit e tij shfrytėzonin ēdo mjet tė mundshėm pėr tė mėnjanuar dhe larguar familjen e
Pejgamberit dhe shiitėt, dhe kėshtu tė fshinin emrin e Aliut dhe tė familjes sė tij. Dhe mbi tė gjitha, Muaviju donte
tė forconte bazėn e halifatit tė tij pėr tė birin, Jazidin, tė cilin pėr shkak tė mungesės sė parimeve dhe tė
skrupullave tė veta, e kundėrshtonin njė grup i madh muslimanėsh. Prandaj, pėr ta shuar gjithė opozitėn, Muaviju
kishte ndėrmarrė masa mė tė reja dhe mė tė rrepta. Me forcė dhe detyrim Imam Huseini u desht t’i duronte ato
ditė dhe tė toleronte ēdo lloj agonie dhe mjerimi mendor dhe shpirtėror nga Muaviju dhe ndihmėsit e tij - deri nė
mesin e viteve gjashtėdhjetė sipas hixhrit. Muaviju vdiq, kurse i biri i tij, Jazidi, e zuri vendin e tij.

Dhėnia e betimit (beja) ishte njė praktikė arabe e cila zbatohej pėr ēėshtjet e rėndėsishme siē ėshtė ajo e mbretėrisė
dhe e qeverisė. Ata qė sundoheshin dhe sidomos ata mė tė njohurit nė mesin e tyre, do tė betoheshin pėr besnikėri,
pajtueshmėri dhe dėgjueshmėri ndaj mbretit ose princit tė tyre dhe nė kėtė mėnyrė do tė tregonin pėrkrahjen e
tyre veprimeve tė tij. Mospajtimi pas betimit konsiderohej si turp dhe ēnderim ndaj njė populli dhe sikur shkelje e
marrėveshjes pasi tė ishte nėnshkruar ajo zyrtarisht, konsiderohej si krim pėrfundimtar. Duke vijuar shembullin e
Kur'anit tė Shenjtė, njerėzit besonin se betimi, kur bėhej me vullnet tė lirė dhe jo me forcė, kishte autoritet dhe
peshė.

Muaviju kishte kėrkuar nga tė mirėnjohurit ndėr popull t’i jepnin besimin Jazidit, por kėtė kėrkesė nuk e kishte
bėrė nga Imam Huseini. Ai i kishte thėnė nė mėnyrė tė posaēme Jazidit nė amanetin e tij se nėse Huseini refuzonte
t’i jepte besimin ai duhej tė kalonte mbi kėtė ēėshtje nė heshtje dhe tė mos e bėnte tė madhe, sepse i kishte kuptuar
drejt pasojat shkatėrruese qė do tė vijonin po qe se bėhej trysni mbi kėtė ēėshtje. Por pėr shkak tė egoizmit tė tij
dhe pakujdesisė, Jazidi nuk e pėrfilli kėshillėn e babait dhe menjėherė pas vdekjes sė babait tė tij urdhėroi
guvernatorin e Medinės ose ta detyronte Imam Huseinin t’i shprehte besim ose ta dėrgonte kokėn e tij nė Damask.

Pasi guvernatori i Medinės e njoftoi Hasanin pėr kėtė kėrkesė, Imami, pėr tė menduar pėr kėtė ēėshtje, kėrkoi qė
tė shtyhej pak dhe brenda natės u nis me familjen e vet drejt Mekkės. Ai kėrkoi strehim nė faltoren e Zotit e cila nė
Islam ėshtė vend zyrtar pėr strehim dhe siguri. Kjo ngjarje ndodhi nga fundi i muajit Raxhab dhe fillimi i Shabanit
tė vitit 60 tė hixhrit. Gjatė afėr katėr muaj Imam Huseini qėndroi nė Mekkė si refugjat. Ky lajm u pėrhap nėpėr
botėn islamike. Nga njė anė, shumė njerėz qė ishin tė lodhur nga poshtėrsitė e sundimit tė muavijėve dhe qenė
edhe mė tė pakėnaqur kur Jazidi u bė halif, korresponduan me Imam Huseinin dhe i shprehėn keqardhjen e tyre
pėr tė. Nga ana tjetėr, filloi tė rridhte njė vėrshimė letrash, sidomos nga Iraku dhe sidomos nga qyteti Kufa, duke e
ftuar Imamin tė shkonte nė Irak dhe tė pranonte udhėheqjen e popullatės atje me qėllim tė fillimit tė njė
kryengritjeje pėr tė kapėrcyer tė padrejtat dhe poshtėrsitė. Natyrisht, situata e tillė ishte e rrezikshme pėr Jazidin.

Qėndrimi i Imam Huseinit nė Mekkė vazhdoi deri nė sezonėn e haxhillėkut kur muslimanėt nga e gjithė bota
rridhnin nė grupe drejt Mekkės pėr tė kryer ritin e haxhit. Imami zbuloi se disa nga vijuesit e Jazidit kishin hyrė nė
Mekė si haxhinj me mision pėr ta vrarė Imamin gjatė ritit tė haxhit me armėt qė ata i mbanin nėn veshjen e
posaēme tė haxhilerėve (ihrami).

Imami i shkurtoi ritet e haxhillėkut dhe vendosi tė ikte. Nė mesin e turmės sė madhe tė njerėzve ai u ngrit dhe me
njė fjalim tė shkurtėr shpalli se do tė nisej pėr Irak. Nė kėtė fjalim tė shkurtėr ai po ashtu deklaroi se ai do tė
martirizohej dhe i luti muslimanėt t’i ndihmonin pėr ta arritur qėllimin qė kishte ndėr mend dhe t’u ofronte jetės sė
tyre rrugėn e Zotit. Tė nesėrmen ai u nis me familjen e vet dhe njė grup shokėsh pėr nė Irak.

Imam Huseini ishte i vendosur tė mos ia jepte besimin Jazidit dhe e dinte fare mirė se ai do tė vritej. Ishte i
vetėdijshėm se vdekja e tij ishte e pashmangshme nė sytė e fuqisė ushtarake tė frikėsuar tė umevitėve, e pėrkrahur
siē ishte nga korrupcioni nė disa fusha, i rėnies shpirtėrore dhe i mungesės sė fuqisė sė vullnetit ndėr njerėzit,
sidomos nė Irak. Disa nga njerėzit e dalluar tė Mekkės i dolėn nė rrugė Imam Huseinit dhe e qortuan pėr rrezikun
me lėvizjen qė po bėnte. Por ai u pėrgjigj se refuzonte t’i jepte besimin dhe tė miratonte qeverinė e tė padrejtave
dhe tirane. Ai shtoi se e dinte qė kudo qė tė shkonte ose tė sillej, ai do tė vritej. Ai do tė ikte nga Mekka pėr tė
ruajtur respektin e shtėpisė sė Zotit dhe tė mos lejonte ai respekt tė shkatėrrohej duke iu derdhur gjaku atje.

Derisa ishte rrugės pėr Kufa dhe ende disa ditė udhėtimi jashtė qytetit, ai mori lajme se agjenti i Jazidit nė Kufa
kishte dėnuar me vdekje pėrfaqėsuesin e Imamit nė atė qytet dhe po ashtu njėrin nga pėrkrahėsit e vendosur tė
Imamit i cili ishte njė njeri i njohur nė Kufa. Ua kishin lidhur kėmbėt dhe i kishin tėrhequr nėpėr rrugė. Qyteti dhe
rrethina e tij ishin vendosur nėn mbikėqyrje tė rreptė kurse ushtarė tė panumėrt tė armikut po e pritnin atė. Nuk i
kishte mbetur rrugė e hapur pos tė marshonte pėrpara dhe tė ballafaqohej me vdekjen. Ishte pikėrisht kėtu kur
Imami e shprehu vendosmėrinė e tij pėrfundimtare tė shkonte pėrpara dhe tė martirizohej; dhe kėshtu vazhdoi ai
kėtė udhėtim.

Pėrafėrsisht shtatėdhjetė kilometra nga Kufa, nė njė shkretėtirė tė quajtur Qerbela, Imami dhe suita e tij u
rrethuan nga ushtria e Jazidit. Gjatė tetė ditėve ata ndejtėn nė kėtė vend gjatė sė cilės kohė ngushtohej qarku kurse
numri i ushtrisė sė armikut rritej. Mė nė fund Imami, me familjen e vet dhe njė numėr tė vogėl shokėsh u rrethuan
nga njė armatė prej tridhjetė mijė ushtarėsh. Gjatė kėtyre ditėve Imami e kishte fortifikuar pozitėn e vet dhe bėri
zgjedhjen e fundit tė shokėve tė tij. Natėn ai i ftoi shokėt e tij dhe gjatė njė fjalimi tė shkurtėr deklaroi se nuk kishte
mbetur tjetėr para tyre pos vdekjes dhe martirizimit. Ai shtoi se meqenėse armiku kishte tė bėnte vetėm me veten
e tij, ai do t’i lironte ata nga tė gjitha obligimet kėshtu qė secili qė dėshironte mund tė ikte nė errėsirė tė natės dhe
tė shpėtonte jetėn. Pastaj ai urdhėroi tė fikeshin dritat dhe shumica e shokėve tė tij, tė cilėt e kishin shoqėruar pėr
interes tė tyre vetjak, u zhdukėn. Mbetėm vetėm njė grusht i atyre qė donin tė vėrtetėn - nja dyzetė nga ndihmėsit
e tij mė tė ngushtė - dhe disa nga Banu Hashimi.

Edhe njė herė Imami i mblodhi ata qė kishin mbetur dhe i vuri nė provė. Ai iu drejtua shokėve tė tij dhe farefisit
hashimit duke u thėnė pėrsėri se armiku kishte tė bėnte vetėm me tė. Secili mund tė pėrfitonte nga errėsira e natės
dhe tė ikte nga rreziku. Por kėsaj radhe shokėt besnikė tė Imamit u pėrgjigjėn secili nė mėnyrėn e vet se ata nuk do
tė shmangeshin as pėr njė ēast nga rruga e sė vėrtetės udhėheqės i sė cilės ishte Imami dhe kurrė nuk do ta linin atė
vetėm. Ata thanė se do ta mbronin familjen e tij deri nė pikėn e fundit tė gjakut tė tyre dhe gjithė derisa tė mundnin
tė mbanin shpatėn.

Nė ditėn e nėntė tė muajit, Imamit iu bė sfida e fundit nga armiku pėr tė zgjedhur midis “besimit ose luftės”. Imami
kėrkoi njė afat pėr tė adhuruar gjatė natės dhe mori vendim tė hynte nė betejė ditėn e nesėrme.
Nė ditėn e dhjetė tė Muharremit tė vitit 61/680 Imami u rreshtua para armikut me grupin e tij tė vogėl tė vijuesve,
mė pak se nėntėdhjetė njerėz qė pėrbėhej nga dyzetė shokėt e tij, nja tridhjetė anėtarė tė armatės sė armikut qė iu
bashkuan atij gjatė natės dhe ditės sė luftės, dhe nga familja e tij hashimite prej fėmijėsh, vėllezėrish, nipash,
mbesash dhe kushėrinjsh. Atė ditė ata luftuan nga mėngjesi deri nė frymėn e tyre tė fundit, kurse Imami,
hashimitėt e rinj dhe shokėt e tij tė gjithė ranė dėshmorė. Nė mesin e tė vrarėve qenė dy fėmijė tė Imam Hasanit, tė
cilėt kishin vetėm trembėdhjetė dhe njėmbėdhjetė vjet, si dhe njė fėmijė pesėvjeēar dhe njė foshnjė nė gjinj e
Imam Hasanit.
Armata e armikut, pasi mori fund lufta, e plaēkiti haramin e Imamit dhe i dogj tendat e tyre. Ata i prenė kokat e
kufomave tė dėshmorėve, i rropėn dhe i hodhėn pėrtoke pa i varrosur. Pastaj i morėn anėtarėt e haramit, tė gjithė
nga tė cilėt ishin gra dhe vajza tė pafuqishme, sė bashku me kokat e martirėve, dhe i ēuan nė Kufa.70 Nė mesin e tė
burgosurve ishin tre anėtarė meshkuj: njė djalė njėzetedyvjeē i Imam Hyseinit, i cili qe shumė i sėmurė dhe nuk
mund tė lėvizte, gjegjėsisht Ali ibėn Huseini, Imami i katėrt; i biri i tij katėrvjeēar, Muhamed ibėn Aliu, i cili u bė
Imami i pestė, dhe nė fund Hasan Mathana, i biri i Imamit tė dytė i cili ishte po ashtu dhėndėr i Imam Huseinit, dhe
i cili duke qenė i plagosur gjatė luftės, qėndronte midis tė vdekurve. Atė e gjetėn gati duke vdekur dhe me
ndėrmjetėsimin e njėrit nga gjeneralėt nuk ia prenė kokėn. Pėrkundrazi, ata e morėn me tė burgosurit nė Kufa dhe
prej atje e ēuan nė Damask, para Jazidit.

Ngjarja e Qerbelasė, zėnia e grave dhe fėmijėve tė familjes sė Pejgamberit, dėrgimi i tyre si tė burgosur nga njė
qytet nė tjetrin dhe fjalimet e mbajtura nga e bija e Aliut, Zejnebi, dhe Imami i katėrt tė cilėt ishin nė mesin e tė
burgosurve, i turpėruan umajadėt. Keqtrajtimi i tillė i familjes sė Pejgamberit e asgjėsoi propagandėn tė cilėn
Muaviju e kishte bėrė me vite. Kjo ēėshtje arriti pėrpjestim tė tillė saqė Jazidi publikisht i mohoi dhe i dėnoi
veprimet e agjentėve tė tij. Ngjarja e Qerbelasė ishte faktori kryesor pėr rrėzimin e sundimit tė umevitėve ndonėse
efekti i saj u vonua. Ajo po ashtu i forcoi rrėnjėt e shiizmit. Nė mesin e rezultateve tė menjėhershme ishin revoltat
dhe kryengritjet e kombinuara me luftėra tė pėrgjakshme tė cilat vazhduan gjatė dymbėdhjetė vjetėve. Nė mesin e
atyre qė ishin instrument i vdekjes sė Imamit asnjė nuk qe nė gjendje tė ikte nga hakmarrja dhe dėnimi.

Secili qė studion pėr sė afėrmi historinė e jetės sė Imam Huseinit dhe tė Jazidit dhe kushtet qė mbizotėronin nė atė
kohė, dhe analizon kaptinėn e historisė islamike, nuk do tė ketė dyshim se nė ato rrethana nuk kishte zgjidhje
tjetėr para Imam Huseinit pos qė tė vritej. Dhėnia e betimit Jazidit do tė thoshte qė publikisht tė tregohej pėrbuzje
pėr Islamin, diēka qė nuk ishte e mundshme pėr Imamin, sepse Jazidi jo vetėm qė nuk tregonte fare respekt pėr
Islamin dhe urdhrat e tij, por ai bėri edhe njė demonstrim publik pėr nėpėrkėmbjen e paturpshme tė themeleve
dhe tė ligjeve tė tij. Ata para tij, edhe nė qoftė se i kundėrshtonin urdhrat fetare, gjithmonė vepronin ashtu nėn
maskėn e religjionit, dhe sė fundit formalisht e respektonin religjionin. Ata krenoheshin se kishin qenė shokė tė
Pejgamberit tė Shenjtė dhe tė figurave tė tjera fetare nė tė cilat besonte populli. Nga kjo mund tė pėrfundohet se
pohimi i disa interpretėve tė kėtyre ngjarjeve ėshtė i rrejshėm kur thonė se dy vėllezėrit, Hasani dhe Huseini,
kishin dy shije tė ndryshme dhe se njėri e zgjodhi rrugėn e paqes, kurse tjetri rrugėn e luftės, kėshtu qė njėri vėlla
lidhi paqe me Muavijun ndonėse kishte njė armatė prej dyzet mijė ushtarėsh, kurse tjetri doli nė luftė kundėr
Jazidit me njė ushtri prej dyzet vetash. Sepse ne shohim se po ky Imam Husein, i cili refuzoi tė jepte betimin para
Jazidit pėr njė ditė, jetoi dhjetė vjet nėn sundimin e muavijėve, nė tė njėjtėn mėnyrė si i vėllai i cili po ashtu kishte
duruar gjatė dhjetė vjetėsh nėn muavijėt, pa i kundėrshtuar ata.

Duhet tė thuhet me tė vėrtetė se sikur Imam Hasani ose Imam Huseini tė kishin luftuar kundėr muavijėve ata do tė
ishin vrarė pa qenė fare tė dobishėm pėr Islamin. Vdekjet e tyre nuk do tė kishin pasur kurrfarė efekti para se tė
paraqitej politika nė pamjen e drejtė tė Muavijut, njė politikan kompetent i cili theksonte se kishte qenė shok i
Pejgamberit tė Shenjtė, “i shkrimit tė shpalljes” dhe “dajė i besimtarit” dhe i cili pėrdorte ēdo dredhi tė mundshme
pėr ta ruajtur njė maskė tė religjionit pėr sundimin e tij. Pėr mė tepėr, me aftėsinė e tij pėr ta ngrehur skenėn pėr
pėrmbushjen e dėshirės sė tij ai do tė kishte mundur t’i vriste ata nga vetė njerėzit e tyre dhe pastaj tė parashihte
njė gjendje tė dhėmbjes dhe tė kėrkonte t’ua nxirrte gjakun, pikėrisht siē u pėrpoq tė linte mbresėn se ai po
hakmerrej pėr vrasjen e halifit tė tretė.

Zero Cool
14-12-11, 16:40
Imami i katėrt

Imam Ali ibėn Husein, me titull Zajn al-’abidin dhe Saxhad, ishte i biri i imamit tė tretė, kurse gruaja e tij,
mbretėreshė ndėr gratė, e bija e Jazdigirdit, mbretit tė Iranit. Ai ishte i vetmi djalė i Imam Huseinit qė i mbeti
gjallė, sepse tre vėllezėrit e tjerė tė tij, Ali Akbar, njėzetepesėvjeēar, Xhaferi pesėvjeēar dhe Ali Asghari (ose
Abdallahu) i cili ishte foshnjė pėr gjiri, u martirizuan gjatė ngjarjes sė Qerbelasė. Imami edhe e kishte shoqėruar
babain e tij nė atė udhėtim qė mbaroi fatkeqėsisht nė Qerbela, por pėr shkak tė sėmundjes sė rėndė dhe
pamundėsisė pėr tė bartur armė ose pėr tė marrė pjesė nė luftė, ai nuk mundi tė merrte pjesė nė atė luftė tė
shenjtė dhe nuk u martirizua. Kėshtu ai u dėrgua me gratė nė Damask. Pasi kaloi njė kohė nė burgim atė e dėrguan
me nderime nė Medinė sepse Jazidi dėshironte tė pėrvetėsonte mendimin publik. Por pėr herė tė dytė, me
urdhrin e halifit Umevit, Abd al-Malikut, atė e lidhėn me zinxhir dhe e dėrguan nga Medina nė Damask dhe
pėrsėri e kthyen nė Medinė.

Imami i katėrt, pasi u kthye nė Medinė, u tėrhoq plotėsisht nga jeta publike, e mbylli derėn e shtėpisė sė tij pėr tė
huajt dhe e kalonte kohėn duke adhuruar. Ai kishte kontakt vetėm me elitėn e shiitėve, si me Abu Hamzah
Thumaliun, Abu Khalid Kabulin dhe tė ngjashėm. Elita i pėrhapte ndėr shiitėt shkencat e religjionit tė cilat i
mėsonin nga Imami. Nė kėtė mėnyrė shiitėzmi u pėrhap bukur shumė dhe tregoi efektin e tij gjatė imamllėkut tė
imamit tė pestė. Ndėr veprat e Imamit tė katėrt ėshtė njė libėr i quajtur Sahifah saxhxhadijah. Ai pėrbėhet nga
pesėdhjetė e shtatė lutje qė kanė tė bėjnė me shkencat mė tė larta hyjnore dhe njihet si “Psalmi i Familjes sė
Proetit”.

Imami i katėrt vdiq (sipas disa rrėfimeve shiite i helmuar nga Valid ibėn Abd al-Maliku me nxitjen e halifit
umevit, Hishamit ) nė vitin 95/712 pas tridhjetė e pesė vjetve tė imamllėkut.


Imami i pestė

Imami Muhamed Bakir (fjala bakir do tė thotė ai qė pret e qep; titull i dhėnė nga Pejgamberi) ishte i biri i
Imamit tė katėrt dhe u lind nė vitin 57/675. Ai ishte i pranishėm nė ngjarjen e Qerbelasė, kur kishte katėr vjet.
Pas babait tė tij, pėrmes Urdhrit Hyjnor dhe me dekretin e atyre qė shkuan para tij, ai u bė imam. Nė vitin
114/732 ai vdiq, sipas disa rrėfimeve shiite i helmuar nga Ibrahim ibėn Valid ibėn Abdallah, nipi i Hishamit,
halifit umevit.

Gjatė imamllėkut tė Imamit tė pestė, si rezultat i padrejtėsive tė umevitėve, nė disa kėnde tė botės islamike ēdo
ditė shpėrthenin revolta dhe luftėra. Pėr mė tepėr, kishte grindje edhe brenda vetė familjes umevite tė cilat e
mbanin halifatin tė zėnė me punė dhe deri nė njė shkallė i lanė tė qetė anėtarėt e familjes sė Pejgamberit. Nga ana
tjetėr, strategjia e Qerbelasė dhe dhuna nga e cila vuanin familja e Pejgamberit, nga tė cilėt Imami i katėrt ishte
mishėrimi mė i dukshėm, shumė muslimanė ishin tėrhequr ndaj imamėve. Kėta faktorė kombinoheshin pėr t’ua
bėrė njerėzve tė mundur dhe sidomos shiitėve tė shkonin nė numėr tė madh nė Medinė dhe tė vinin nė praninė e
Imamit tė pestė. Imamit tė pestė iu paraqitėn mundėsitė pėr pėrhapjen e sė vėrtetės mbi Islamin dhe mbi
shkencat e familjes sė Pejgamberit, tė cilat kurrė mė parė nuk kishin ekzistuar pėr imamėt para tij. Provė pėr kėtė
fakt janė traditat e panumėrta tė treguara nga Imami i pestė dhe njė numėr i madh njerėzish tė shquar dhe tė
shkencės dhe shkollarėsh shiitė tė cilėt ishin ushtruar nga ai nė shkenca tė ndryshme islamike. Kėta emra janė tė
regjistruar nė libra dhe biografi tė njerėzve tė famshėm tė Islamit.

Zero Cool
14-12-11, 16:41
Imam Aliu a.s. e vėrteta e tė gjitha kohėrave


05 Korrik

Sot ėshtė ditėlindja e Imam Aliut a.s., mendimet, veprat dhe fjalėt e tė cilit dėshmuan fuqinė e fesė islame pėr tė edukuar njerėzimin. Historia i ka treguar epitetet dhe karakteristikat e larta tė Imam Aliut a.s. dhe njerėzit kanė mbetur tė habitur nga kėto epitete madhėshtore, pėr atė dhe vazhdimisht ata qė ė njohin atė ndjehen se janė afėr tij. Hz. Aliu me bukuritė e tij shpirtėrore dhe edukative nė shoqėri ka prezantuar njė tablo tė pėrkryer tė jetės me nder dhe dinjitet. Fjalėt e tij ndikuan deri nė thellėsinė e mendjeve dhe zemrave tė njerėzve. Aliu a.s. me personalitetin madhėshtor tė tij, bukurinė e ēoi tej kufijve tė botės materiale. Ai gjithė ekzistencėn e sheh tė bukur. Ai thotė:
"Bukuria e brendshme ėshtė mė e mirė se bukuria e jashtme"
"Dija ėshtė bukur kur nuk mbetet e fshehur"
"Bukuria e burrit ėshtė ne madhėshtinė dhe personalitetin e tij"
"Ajo qė e zbukuron njeriun ėshtė besnikėria dhe e vėrteta"
Tė dashur miq ju urojmė ditėlindjen e Ali Bin Ebi Talibit, zėvendėsit tė merituar tė hz. Muhammedit s.a.v.s..
Nė kėtė botė kanė kaluar fuqi tė mėdha dhe kanė lėnė ndikime tė mėdha pas veti, por asnjėherė nuk kanė arritur tė bėhen shembull pozitiv pėr tė tjerėt. Shumica e fuqive sa herė qė marrin nė dorė pushtetin fillojnė tė bėhen despotike dhe me kalimin e kohės shkatėrrojnė ēdo gjė pozitive. Po ashtu gjatė historisė kemi patur njerėz qė emrat e tyre kanė mbetur nė histori dhe po ashtu krijuan role tė dukshme gjatė jetės sė tyre. Kėta persona rreth vetes kishin mbledhur epitetet mė tė bukura nė jetėn e tyre dhe jetuan tė lumtur. Kėta njerėz jetojnė pėr tė vėrtetėn dhe vazhdimisht me dijen e tyre njerėzit i ftojnė nė rrugėn e drejtė dhe tė vėrtetė. Aliu a.s. i takon kėtyre lloj njerėzve. Ai ėshtė ndėr njerėzit e rrallė qė edhe pushtetin edhe drejtėsinė edhe drejtėsinė e mishėroi nė mes veti dhe me dijen e tij tė pafund i ngopi mendjet dhe zemrat e etura tė njerėzve. Prandaj dhe nėse ekzistojnė njerėz qė dėshirojnė t'i fshijnė emrat e kėtyre njerėzve nė histori, nuk do tė mund t'ia arrijnė njė gjėje tė kėtillė. Ngase vet prezenca e Imam Aliut a.s. bėhet shkak qė njerėzit tė shpėtojnė nga errėsira dhe injoranca. Fjalėt e tij koinēidojnė me kėrkesat e njerėzve dhe janė sikur barna shėruese pėr sėmundjet e njeriut tė sotėm modern. I ndjeri Al'lame Muhammed Taki Xhaferi, filozof dhe dijetar i madh islam, nė njė libėr tė tij flet pėr disa virtyte tė Imam Aliut a.s. dhe shkruan: "Dashuria ėshtė njė fenomen i madh njerėzor e cila haset te ēdo njeri. Te njerėzit e zakonshėm me njė gabim shumė tė vogėl kjo dashuri mund tė kthehet nė urrejtje, por te njerėzit e mėdhenj dhe tė edukuar ky fenomen nuk mund tė lėkundet aq lehtė dhe dashurinė nuk e humbin pėr interesa personale dhe epshore. Pėr kėta persona dashuria rrjedh nga esenca njerėzore. Ky fenomen mund tė shihet qartė nė tė gjitha sjelljet e Ali Bin Ebi Talibit. Nė luftėn e 'Seffinit', ushtria e Muavijės kishte mbyllu burimet e ujit pėr ushtrinė e Imam Aliut dhe ushtarėt e tij mbetėn tė etur sa qė shkuan deri nė vdekje. Por pas njė kohe, ushtria e Aliut a.s. sulmoi dhe i mori burimet e ujit nėn komandėn e saj. Kėshtu qė Aliu a.s. mbylljen e burimeve tė ujit e konsideroi si vepėr jo burrėrore dhe lejoi qė ushtria e Muavijes tė pijė ujė nga lumi Eufrat. Po ashtu ai kur mori goditjen me shpatė nga Ibni Mulxhemi, derisa ishte nė Mihrab, gjėja e parė qė e porosit tė birin, Imam Hasanin .a.s ishte qė tė mos hakmerret ndaj vrasėsit. Kjo ėshtė po ajo bukuria dhe dashuria qė kishin pushtuar trupin e tij.
Aliu (as) u rrit dhe u edukua nė shtėpinė e tė dėrguarit tė fundit, nė shtėpinė nga e cila kishte filluar thirrja islame. Ai nė tė gjitha momentet ishte ndihmėsi dhe mbėshtetėsi mė i madh i Profetit Muhamed s.a.v.s. dhe asnjėherė nuk e la tė vetėm atė. Shoqėrimi i Aliut a.s. me tė dėrguarin u bė shkak i ngritjes dhe edukimit tė tij. Sjellja e tij rreth hz. Muhamedit s.a.v.s. bėri qė ai tė ngrihet nė shkallėt mė tė larta tė pėrsosmėrisė dhe spiritualitetit. Ai qė nė moshėn e re hodhi hapa tė mėdhenj tė rrugėn e Besimit nė Zotin Njė dhe ishte mashkulli i parė qė pranoi fenė islame. Nė personalitetin e tij madhėshtor manifestonin dėshira dhe vullneti i lartė, dija dhe njohuria e pafund, elokuenca e paparė dhe besimi e dorėzimi i thellė, kėshtu qė tė gjitha kėto atė e bėnė njė njeri tė mrekullueshėm. Xhorxh Xhordak, njė i krishterė i cili e dashuronte shumė Imam Aliun a.s. kishte shkruar: "Gjatė tė gjitha kohėrave tek arabėt nuk ka ardhur person me oratori dhe elokuencė si tė Imam Aliut. Sjellja e bukur dhe oratoria e tij mahnitėse i kishte habitur tė gjithė. Fjalėt e tij ndonjėherė janė kaq shumė tė bukura sa qė sikur era e lehtė e agimit ėshtė duke i shoqėruar ato. Ndonjėherė kėto djalė kanė njė melodi sikur britmat e luftėtarėve nė sheshin e luftės dhe janė tė mprehta sikur tehu u shpatės. Kurse disa nga fjalėt e tij janė sikur lum i qetė i cili rrjedh nga burimet e pastra. Po. Fjalėt e Aliut hapin derėn e mendjes dhe njohurisė dhe pėrforcojnė ndjenjėn dhe mendjen e njeriut. Njerėzit i bashkon me ekzistencėn dhe atyre ia tregon rrugėn e shpėtimit dhe sė vėrtetės". Faqet e historisė na bėjnė me dije shumė mirė se kultura mbizotėruese nė shumė pushtete ėshtė kulturė qė sheh vetėm interesat e veta dhe sillet vetėm rreth lakmive dhe dėshirave tė ngushta tė krerėve despotikė. Ata duke shfrytėzuar mjetet e pushtetit. Ndaj popullit ushtrojnė trysni dhe shfrytėzojnė ēdo rrugė tė mundur pėr t'ia arritur qėllimeve dhe interesave tė tyre. Por Imam Aliu a.s. si njė udhėheqės i madh i myslimanėve, prezantoi njė kulturė tė ndryshme nė krahasim me pushtetarėt tjerė tė botės. ai zgjeroi kulturėn e besimit nė Zotin Njė dhe tė drejtėsisė. Nė kėtė kulturė, edhe pushtetari dhe populli i pėrkasin njė strukture dhe qė tė dy sė bashku janė pėrgjegjės para Zotit dhe kjo kulturė gjithashtu prezanton njė dashuri reciproke ndėrmjet popullit dhe udhėheqėsit. Pushteti disa vjeēar i Imam Aliut ishte i paparė dhe u bė shembull pėr tė gjithė myslimanėt e botės. Ai shkatėrroi me rrėnjė klasat nė shoqėri dhe nė mesin e popullit ngjalli shpresėn pėr drejtėsi. Personaliteti i tij ėshtė i mishėruar me drejtėsi dhe trimėri dhe ai me dashurinė qė kishte pėr popullin u mundua pa ndėrprerė pėr sigurimin e nevojave tė popullit tė tij.
Aliu a.s., udhėheqjen e myslimanėve e pranoi me qėllim qė tė vendoste drejtėsinė, tė merrte tė drejtat e njerėzve qė iu kishin shtypur nga tė tjerėt dhe tė luftonte dhunėn dhe korrupsionin nė shoqėri. Nė lidhje me kėtė kishte thėnė: "Po sikur tė mos ishte urdhri i Zotit ndaj dijetarėve, qė tė mos heshtnin pėrballė gllabėrisė, despotizmit dhe urisė sė tė shtypurve, do ta lija kalifatin dhe do tė tėrhiqesha anash". Imam Aliu duke prezantuar udhėheqjen e drejtė, njė guvernatori tė tij tė quajtur Malik Eshter, i thotė: "Mėshira dhe drejtėsia janė shtyllat kryesore tė qeverisjes. Zgjate dorėn drejt zemėrthyrėve dhe ndėrtojė ato vende tė shkatėrruara, zemra e thyer ėshtė vendi i Zotit, dhe ēdo kush qė gėzon njė zemėr tė thyer ėshtė sikur ta ndėrtojė Qaben e shenjtė. Zgjidhi problemet e popullit, kėshtu qė bėhu me popullin qė edhe populli tė bėhet me ty". Profesor Mutahari nė lidhje me personalitetin e Imam Aliut a.s., shkruan: "Nė personalitetin e Aliut a.s., ishin tubuar misticizmi dhe pėrgjegjėsia. Ai ishte mistik dhe nė tė njėjtėn kohė nė gjoksin e tij kishte mbledhur tė gjitha zemrat dhe pėrgjegjėsitė e kohės sė tij. Ai me tė parė padrejtėsinė mė tė vogėl dhe ndonjė rrezik ndaj ndonjė personi, tėrė natėn nuk flinte derisa ia zgjidhte atė problem. Ai nuk pranonte qė me bark tė plot ta vente kokėn nė jastėk se mos gjoja ndonjė person nė vendin qė udhėhiqte ai ėshtė i uritur". Njė ditė hz. Aliu a.s. derisa ishte kalif i myslimanėve e kishte humbur enėn e tij. E kėrkoi shumė por nuk e gjeti. Pas njė kohe nė rrugėt e Kufes e pa njė tė krishterė qė nė dorė e mbante njė enė. Kur iu afrua atij, e pa qė ajo ena ishte e tij. Nga i krishteri kėrkoi qė t'ia jepte enėn atij. Ai nuk pranoi dhe i tha se ena ishte e tij. Qė tė dytė u nisen dhe shkruan te gjykatėsi. Kėshtu qė gjykatėsi duke mos patur fare parasysh se Imam Aliu a.s. ishte udhėheqėsi i myslimanėve, qė tė dy i uli nė vendin ku uleshin personat para gjykatėsit dhe filloi tė pyes pėr problemin e tyre. Aliu a.s. tha: Kjo ėshtė ena ima dhe ky e ka marr atė nga unė pa lejen time". Edhe njeriu i krishterė tha se kjo enė mė takon mua. Kėshtu qė gjykatėsi nė bazė tė ligjeve islame nga Aliu kėrkoi qė t'i sillte dy dėshmitarė. Aliu a.s. tha se dėshmitarė janė Mekdadi dhe Hasani, ata e dinė se kjo ėshtė ena ime. Gjykatės ia ktheu: Dėshminė e Mekdadit e pranoj, por jo edhe tė Hasanit, sepse ai ėshtė djali yt. Kėshtu qė nuk mund ta dėshmosh se kjo enė ėshtė e jotja dhe kjo qenka e kėtij njeriu.

Aliu a.s. pasi dėgjoi vendimin e gjykatėsit pa asnjė kundėrshtim u ngrit dhe shkoi. Por i krishteri e dinte shumė mirė se Aliu mund tė shfrytėzonte pozitėn e tij prej kalifit dhe mund t'ia merrte enėn. Por dorėzimi i Aliut a.s. pėrballė drejtėsisė e habiti pamasė tė krishterin. Ai pasi e pa tė vėrtetėn dhe pastėrtinė e Imam Aliut, u nis nė drejtim tė tij. Iu pėrkulė nė gjunjė. Aliu a.s. e ngrit dhe e qetėsoi. Kėshtu qė, i krishteri i turpėruar ia dha enėn dhe e pranoi islamin. Tė dashur miq pėrsėri ju urojmė ditėlindjen e Imam Aliut a.s..

Zero Cool
14-12-11, 16:43
Imam Aliu dhe agresorėt



Gjatė historisė, pushtetet e ndryshme janė pėrballur me kundėrshtarė dhe kritikė. Natyrisht qė rėndėsia dhe mėnyra e pėrballjes sė kėtyre kundėrshtarėve nuk ka qenė e njėjtė. Nė kėtė mes, mund tė hedhim njė vėshtrim mbi pushtetin katėr vjeēar tė Imam Aliut a.s., si njė pushtet i plotė islamik dhe mėnyrėn e tij tė pėrballjes me kundėrshtarėt. Duhet tė kemi parasysh se gjendja sociale e popullit tė kohės sė Imam Aliut a.s. dhe lloji i kundėrshtarėve tė tij nė krahasim me kėto fenomene nė kohėn aktuale kanė ndryshime shumė tė mėdha. Prandaj dhe mėnyra dhe metoda e pėrballjes sė Imam Aliut a.s. me armiqtė e tij ėshtė njė leksion shumė i rėndėsishėm pėr tė gjitha pushtetet.
Disa njerėz mund tė jenė kundrshtarė tė njė pushteti tė caktuar dhe nuk marrin masa tė dhunshme ndaj atij pushteti. Por disa tė tjerė, pėrveē se kanė kritika, ata kundėrshtimin e tyre e shprehin me anė tė dhunės dhe armėve dhe vazhdimisht kėrkojnė shkatėrrimin e tij. Kėshtu qė Imam Aliu a.s. kishte parasysh karakteristikat e ndryshme tė kundėrshtarėve tė tij dhe ndaj cdo njėrit kishte sjellje tė veēanta. Ai hazret pėrpiqej qė me anė tė debatit dhe dialogut t'i tejkalojė dyshimet e tyre dhe ata t'i udhėzojė nė rrugėn e drejtė. Por disa nga kundėrshtarėt e hz. Aliut u rebeluan dhe filluan luftė kundėr tij. Mėnyra e ashpėr dhe e dhunshme e tyre e kishte detyruar Imam Aliun qė t'i pėrgjigjej nė tė njėjtėn mėnyrė. Zakonisht liderėt dhe tė dėrguarit e Zotit, luftėn e shihnin si opsionin e fundit pėrballė armiqve dhe shtypėsve. Nė kohėn kur disa popuj nuk pranonin tė udhėzoheshin nė rrugė tė drejtė dhe luftonin pėrballė tyre, atyre nuk u mbetej tjetėr gjė, pėrveēse tė luftonin. Lufta nė realitet bėhej pėr tė mbrojtur jetėn shpirtin dhe tė drejtat e popullit.
Armiqėsitė ndaj Imam Aliut a.s. filluan nė kohėn kur ai filloi tė zbatojė traditėn e Profetitt Muhammed dhe tė vendosė drejtėsinė nė shoqėri. Ai ishte lider qė kėrkonte zbatimin e drejtėsisė dhe nuk lakmonte pushtetin, por kur populli shkoi nė derėn e tij dhe i bėri presion pėr ta pranuar pėrgjegjėsinė e kalifatit, edhe ai u detyrua qė tė pranonte atė dhe nė kėtė mėnyrė u zgjodh udhėheqės i myslimanėve. Me tė pranuar kėtė pėrgjegjėsi, hz. Aliu bėri tė ditur se atė e ka bėrė me tė vetmin qėllim qė t'i zbatojė tė drejtat e tė shtypurve dhe ta vendos drejtėsinė nė shoqėri. Nė realitet, realizimi i vėrtetė i drejtėsisė dhe pėrballja me agresorėt ishte edhe shkaku i urrejtjes dhe armiqėsisė sė disave nė atė shoqėri. Madje edhe disa nga shokėt e Profetit, tė cilėve mė herėt me tė padrejtė u ishin shkelur tė drejtat e tyre, pushtetin e Imam Aliut a.s. e panė tė dėmshėm.
Nė kėtė mes, Talha dhe Zubejri tė cilėt nė pushtetet e kalifėve tė mėparshėm ishin pasuruar nė mėnyrė tė paligjshme duke keqpėrdorur arkėn shtetėrore te myslimanėve, me ardhjen e Aliut a.s. nė krye tė pushtetit, pritnin qė tė zinin poste tė larta. Por sipas Aliut a.s.., pasuria nuk kishte ndonjė vlerė tė theksueshme. Kėta persona kur e panė drejtėsinė e Imam Aliut, atėherė u rebeluan kundėr tij. Kėta dy persona (Talha dhe Zubejri) megjithėse kishin pranuar kalifatin e Aliut, por pėrsėri atij i shpallėn luftė. Persona tė kėtillė nė histori njihen me emrin 'Nakesin' apo shkelės tė marrėveshjes. Kėta dy persona martirizuan shumė shokė tė Imam Aliut a.s.. Para se tė ndodhte lufta, Imam Aliu u dėrgoi shumė letra dhe kėshilla qė tė heqin dorė nga qėllimet e liga tė tyre dhe tė udhėzohen nė rrugėn e drejtė. Madje, edhe kur ata u rreshtuan pėrballė ushtrisė sė Imam Aliut dhe filluan tė sulmojnė atė, Imam Aliu nuk lejoi ushtrinė e tij qė tė fillojė luftėn. Mė nė fund megjithėse ai nuk deshi, lufta filloi me sulmet e ashpra tė armikut. Por nė vazhdim, ushtarėt e Xhemelit pėrjetuan njė humbje tė madhe.
Imam Aliu a.s. pastaj i fali tė gjithė ushtarėt e zėnė robė dhe me ta pati njė sjellje shumė fisnike. Mervan Hakemi ishte njėri ndėr udhėheqėsit e ushtrisė sė armikut, i cili shokėve tė tij u tha: Ne i kemi bėrė padrejtėsi Aliut dhe pa asnjė aryse kemi thyer marrėveshjen e kalifatit me te. Por kur ai ngadhėnjeu ndaj nesh, nuk e kisha parė askėnd mė madhėshtor dhe mė falės pas tė dėrguarit tė Zotit".
Muavija, biri i Ebu Sufjanit ishte njė armik i fuqishėm i Imam Aliut a.s.. Me vite tė tėra kishte pushtetin nė Sham dhe atė e udhėhiqte me dhunė dhe presion. Kėshtu qė, njė kalif i drejtė dhe korrekt si Imam Aliu a.s. i cili pėrpiqej tė vendoste drejtėsinė nė shoqėri, nė asnjė mėnyrė nuk mund tė pranonte njė person tė kėtillė qė tė udhėhiqte Shamin. Pėr atė dhe nga Muavija kėrkoi qė tė ofronte dorėheqjen nga posti i guvernatorit tė Shamit. Nė anėn tjetėr, edhe Muavija punonte qė pushtetin e tij tė padrejtė ta shtrinte nė zonat tjera tė banuara me myslimanė. Andaj ai duke paraqitur arsye tė kota nuk pranonte tė japė dorėheqje nga posti i tij. Letrat dhe kėshillat e Imam Aliut a.s. nuk patėn as ndikimin mė tė vogėl te Muavija dhe nė kėtė mėnyrė puna shkoi deri te konflikti me armė.
Para se tė fillonte lufta e Seffinit, hz. Aliu a..s. akoma pėrpiqej qė problemin ta zgjidhte pa derdhur gjakun e myslimanėve. Por Muavija e filloi luftėn pasi qė mendonte se do tė dalė fitues nė kėtė luftė dhe nė fund do ta merrte pushtetin e myslimanėve. Filloi lufta dhe pas disa ēasteve ushtria e Muavijės u pėrball me humbje. Por nė kėtė mes, Amr Bin Asi, njeri i afėrt dhe kėshilltar i Muaviut, me njė hile i mashtroi disa ushtarė tė Imam Aliut a.s. dhe zgjidhjen e problemit ia dorėzuan disa personave tjerė tė pavarur. Kjo zgjidhje e cila u quajt 'Hakimijet' apo arbitritet pėrfundoi nė interes tė Muaviut dhe ēėshtja u zgjidh nė mėnyrė tė padrejtė me lojėn e rrezikshme tė Amr Bin Asit. Por Aliu a.s. asnjėherė nuk pranonte t'i nėnshtrohej padrejtėsisė dhe mashtrimit, pėrsėri vazhdoi tė kėrkojė dorėheqjen e Muavijės nga Shami.
Havarixhėt ishin grupi tjetėr i armiqėve tė Imam aliut a.s., tė cilėt dallonin nga dy grupet tjera tė armiqve tė tij. Kėta persona ishin disa pjesėtarė tė ushtrisė sė Imam Aliut a.s. tė cilėt, pasi ishin naivė dhe injorantė, ishin mashtruar dhe atė e kishin detyruar tė pranonte marrėveshjen e padrejtė Hakimijjet. Por mė vonė, pasi u bė i qartė qėllimi i kėsaj marrėveshjeje, u penduan nga veprimi i tyre i mėparshėm, ku e kishin detyruar Imam Aliun ta nėnshkruante marrėveshjen nė fjalė. Kėshtu qė ata nė mėnyrė ziliqare edhe nga Aliu kėrkuan qė tė pendohet nga nėnshkrimi i marrėveshjes. Por pasi qė Imam Aliu a.s. tė drejtėn e konsideronte nė anėn e tij, nuk pranoi kėrkesėn e tyre. Andaj dhe 12 000 ushtarė tė Imam Aliut a.s. u shndėrruan nė armiq tė tij, tė cilėt mė pas u njohėn si Havarixhė.
Havarixhėt kishin mendime radikale dhe fanatike. Ata ishin tė mendimit se njeriu bėhet qafir nėse kryen madje vetėm njė mėkat. Edhe pėrballė Imam Aliut a..s ishin shumė tė kėqij dhe tė egėr. Havarixhėt ndaj Imam Aliut a.s. silleshin shumė ashpėr dhe gjithnjė shkaktonin probleme kur Imam aliu a.s. mbante ndonjė fjalim apo kur falte namazin nė xhami. Shokėt e Imamit shumė herė kėrkonin qė tė luftonin kundėr tyre, por ai i ndalonte. Ai duke ju drejtuar Havarixhėve tha: "Dijeni se derisa jeni me ne, ju pėr tri tė drejta nuk do tė privoheni: 1. Nuk kam pėr t'ju ndaluar tė hyni nė xhami dhe tė lutni Zotin, 2. Nuk do t'ua ndėrpres rrogat nga arka e shtetit,3.Derisa nuk na sulmoni, nuk do tė luftoj kundėr jush.
Megjithė fanatizmin dhe radikalizmin e verbėr tė Havarixhėve, Imam Aliu a.s. disa herė debatoi me ta dhe dėrgoi njerėz t'a udhėzojnė kėtė grup nė rrugėn e drejtė dhe mė nė fund arriti rreth 8000 prej tyre t'i kthejė nė rrugėn e vėrtetė. Pjesa e mbetur e Havarixhėve mė nė fund i shpalli luftė Imam Aliut a.s.. Edhe Imam Aliu pėr tė mbrojtur njerėzit u detyrua tė luftojė me ta dhe kėtė grup injorant dhe fanatik e shpartalloi ashpėr.
Kėshtu qė Imam Aliu nė luftėrat e tij kundėr armiqėve tė tij asnjėherė nuk dėshironte tė derdhte gjakun e njerėzve dhe asnjėherė nuk ishte i pari ai qė fillonte luftėn. Madje ai gjatė luftės i kėshillonte ushtarėt e tij qė tė ruajnė rregullat njerėzore dhe morale, kėshtu qė tė mos vrsinin tė plagosurit dhe civilėt, tė mos ia mbyllnin burimet e ujit armikut dhe tė mos ua shkatėrronin shtėpitė atyre. Edhe pse Imam Aliu a.s. nė fund u martirizua nga njė havarixh, por mėnyra e sjelljes sė tij me kundėrshtarėt, ashtu sikur punėt tjera tė tij, ishte shembulll pėr tė gjithė pushtetet e kėsaj bote.

Zero Cool
14-12-11, 16:44
Moharram


Ashurja, Epope e pėrjetshme

Historia ėshtė si njė oqean i madh i cili ka kaluar tufane tė shumtė. Ēdo tufan i fortė ka njė pjesė tė tij nė histori dhe tufani i Qerbelasė me valėt e tij ndikon dhe trondit akoma njeriun. Nė kulturėn islame ngjarja e Ashures ėshtė njė tregim i jetės dhe pėrparimit dhe epopeja e Huseinit (as), ėshtė hadithi i epopesė manifestuese dhe madhėshtore. Ashtu si profeti i cili pėrcaktoi kufijtė e monoteizmit dhe idhujtarsw, kufijtė e Islamit dhe ateizmit, me martirizimin e imam Huseinit (as) u hap rruga e drejtė e besimit dhe u pėrcaktua e vėrteta nga mashtrimi dhe falsiteti. Nė kėtė mes profeti ka thėnė: "Huseini ėshtė nga unė dhe unė jam nga Huseini". Me fjalė tė tjera, Islami erdhi me shfaqjen e tė dėrguarit tė Zotit dhe me martirizimin e imam Huseinit, ai u bė i qėndrueshėm dhe manifestues.
Nė mėngjesin e ditės sė Ashures kur dielli u shfaq nė qiell, u formua ngjarja mė e madhe e historisė. Pasdite, Imam Huseini filloi hartimin e luftės sė ushtrisė sė tij. Ushtria e imamit pėrbėhej nga 72 persona, ndėrsa ushtria e Jezidit nga 30 mijė ushtarė. Me pak fjalė njėri shumė i madh dhe tjetri shumė i vogėl. Nuk flitet pėr numrin e ushtarėve, por pėr madhėshtinė e besimit dhe vullnetit. Ata qė kishin mbetur ishin trima, besimtarė, jurisprudentė, mendimtarė dhe tė ditur dhe besimi i kėtij grupi tė vogėl ėshtė regjistruar pėrjetėsisht nė histori. Nė kėtė mėnyrė kėta trima duke u vendosur pėrballė ushtrisė sė armikut programuan ēdo gjė pėr tė ngritur lart besimin dhe tė vėrtetėn kundrejt mashtrimit dhe shtypjes.
Nė ngjarjen e pashoqe tė Ashures qė ndodhi nė Qerbela, roli i grave dhe burrave sakrifikues dhe dashamirės ka krijuar njė epope tė pėrjetshme. Zejnebi (Sa) ishte njė dritė nė mesin e karvanit tė Imam Huseinit (as), e cila kishte pėr detyrė drejtimin dhe udhėheqjen e grave dhe fėmijėve. Ajo nė ditėn e Ashures u vinte nė ndihmė tė plagosurve, shprehte dashurinė pėr martirėt dhe pastronte dhimbjet e tė pėrvuajturve. Nė kohėn kur Ali Akbar djali i imam Huseinit (as) rėnkonte nė tokė Zejnebi u shfaq sipėr kokės sė tij dhe pėr tė kėrkonte shpėtim tek Zoti. Nė kohėn kur Ghasemi djali i ri i imam Hasanit ra pėrdhe, hija e dashamirėsisė sė Zejnebit u pėrhap mbi kokėn e tij. Por nė kohėn kur dy fėmijėt e Zejnebit, Auni dhe Muhamedi ngrenė lart kupėn e dashurisė dhe mirėsisė sė imam Huseinit dhe martirizohen nė fushėn e betejės, Zejnebi nuk shfaqet dhe thotė: " Ato janė dy dhurata pėr Zotin. Nuk ėshtė kusht qė unė tė shkoj pranė fėmijėve tė mi dhe me lot dhe rėnkime tė krijoj dhimbje nė zemrėn e Huseinit (as)." Mė pas ajo sheh nga larg Huseinin (as) qė zbret nga kali dhe merr nė krah nipėrit e tij. Nė arenėn e luftės dhe epopesė ishte nėna e Amru Ben Xhenade e cila inkurajonte birin e saj tė mbėshteste imam Huseinin (as). Amru u martirizua pas njė trimėrie tė madhe. Ushtria e armikut i preu kokėn dhe e hodhėn atė nė drejtim tė nėnės. Mė pas nėna e tij pa bėrtitur puthi kokėn e djalit, ngriti duart dhe tha: " O Zot pranoje kėtė kurban prej nesh." Mė pas kthen kokėn drejt ushtrisė sė armikut dhe thotė: "atė qė kemi humbur nė rrugėn drejt Zotit nuk e marrim mė". Pas kėsaj, kjo grua trime me shpatė nė dorė i drejtohet armikut dhe pas kėsaj imam Huseini (as) lutet pėr kėtė grua trime dhe e kthen atė nė vendqėndrimin e tyre. Om Al'Benin gruaja e Imam Aliut (as) kishte dėrguar katėr bijtė e saj tė pėrkrahnin Imam Huseinin kėtė frut tė zemrės sė Profetit dhe u kishte kėrkuar atyre tė mos e lėnė vetėm Huseinin asnjėherė. Ajo vetė nuk ndodhej nė Qerbela. Ajo ndodhej nė Medinė dhe nėpėr rrugėt e qytetit vėshtronte gjithmonė larg. Mė pas, u pėrball me Bashirin dhe e pyeti: " Ē'lajm kemi? Bashiri me qetėsi i thotė: Nėnė Abasi yt u martirizua. Om Al'Benin bėnte sikur nuk dėgjonte dhe pyeste ē'lajm kemi? Bashiri pėrgjigjej: " Ē'tė tė them nėnė, djemtė e tjerė Osmani, Abdullahu dhe Xha'afari u martirizuan. Om Al'Benin e shqetėsuar pyeti: Mė fol pėr Huseinin, tė gjithė bijtė e mi dhe ēdo gjė qė ndodhen nėn kėtė qiell janė kushtuar Huseinit, ēfarė lajmi ke pėr tė? Nė atė kohė Bashiri tha se edhe Huseini nxitoi drejt takimit me Zotin. Om Al'Benini ndjeu njė dhimbje tė fortė therėse dhe ra nė gjunjė.

Nė ditėnAshures, burrat e Huseinit (as) kanė krijuar arena tė pashoqe tė dashurisė dhe sakrificės. Ēdonjėri prej tyre nxitonte pėr tė shkuar nė fushėn e betejės dhe nė praninė e Huseinit tregonin respekt tė veēantė. Ata e siguronin imamin duke i treguar se nėse do tė kishin disa shpirtra do ti sakrifikonin pėr tė dhe qėllimet e tij tė shenjta. Ēdokush nga shokėt e imam Huseinit (as) kur futej nė fushėn e betejės me besim dhe qėndresė zmbrapste kundėrshtarin e vet dhe me dashuri e trimėri mbronte imam Huseinin (as). Nė kohėn kur Huseini (as) shfaqej mbi trupin e plagosur dhe me plagė tė shokėve tė tij ata e pyesnin: " I dashur Husein (as) a je i kėnaqur nga unė". Huseini (as) nė pėrgjigje tė kėsaj pyetjeve u jepte siguri shokėve se janė tė pashoq nė sakrificėn dhe trimėrinė qė krijuan epopenė. Abas Ebn Abi Shib ėshtė njė ndėr burrat e mėdhenj tė ngjarjes sė Qerbelasė. Ai shkon pranė imamit dhe thotė: " O Aba Abdullah nė kėtė tokė pėr mua nuk ėshtė askush mė i dashur sesa ti. Nėse do tė kisha fuqinė qė tė pastroja nga rreziku i shtypjes dhe vrasjes nė kėtė luftė, unė do tė pėrdorja ēdo gjė qė do tė ishte mė e shtrenjtė sesa jeta. Tani ji dėshmitar se unė po largohem nga kjo botė me fenė tėnde dhe tė babait tėnd". Mė pas Abasi futet nė fushėn e betejės. Njė nga ushtarėt e Jezidit thotė: Unė e kam njohur Abasin qė mė parė. Ai ėshtė luani i luanėve. Ēdokush qė shkon tė luftojė me tė vritet. Abasi lufton me aq trimėri, saqė nuk ka shok. Omar Sad komandanti i ushtrisė sė Jezidit me habi tė madhe jep urdhėr pėr vrasjen e tij. Abasi martirizohet pasi kishte vrarė njė numėr tė madh armiqsh.

Mė nė fund Huseini (as) si luan i arenės sė luftės futet nė fushėn e betejės. Gjaku i Muhamedit, Aliut dhe Fatimesė zien nė enėt e tij tė gjakut. Pėrsėri i tregon Zotit se ka bėrė ē'ėshtė e mundur pėr tė ēliruar njerėzit nga xhehiliati ( injoranca) dhe mashtrimi. Lufton me trimėri dhe rikujton se nuk ėshtė ngritur pėrveē se tė pastrojė dhe rregullojė fenė e umetit tė familjes sė tij. Heroizmi i tij ka ringjallur dashamirėsinė dhe trimėrinė e imam Aliut (as), por materializimi dhe egoizmi i kishte mbyllur sytė armikut. Pak nga pak dielli filloi tė largohej dhe po kalonin orėt e epopesė sė Ashures. Tragjedia e madhe ndodhi. Gjaku i pastėr i Huseinit, pasardhėsit tė dashur tė profetit tė Zotit, ngjyrosi tokėn e Qerbelasė dhe koka e Huseinit (as) ra nė duart e armikut. Jezidėt tė cilėt kishin ardhur pėr tė grabitur kopshtin hyjnor, me kuajt e injorancės shkelnin lulet dhe degėt dhe flladi mbetet vetėm pėrkrahės i plagėve. Dielli i Qerbelasė perėndon duke mos ditur se nga ky perėndim i dhimbshėm do tė rishfaqet bardhėsia.
Nė lėvizjen e imam Huseinit(as) shtypja paraqitet me tė gjithė injorancėn e saj. Imami e fton popullit tė zgjohet, tė jetė i vetėdijshėm dhe inteligjent. Inteligjenca ėshtė e nevojshme pėr ekzistencėn e njeriut dhe historia ka treguar se ata qė nuk janė inteligjentė dhe tė vetėdijshėm janė mashtruar shumė lehtė. Nė kėtė lėvizje imam Huseini (as) na mėson pėr mėnyrėn e tė jetuarit dhe ndryshon vėshtrimin pėr jetėn. Ai i shprehet njerėzimit me mesazhin se duhet tė gjejnė vendin e tyre nė botė dhe tė mos mbyten nė papastėrti, sepse liria ėshtė veēori e ekzistencės sė njeriut. Nė tė vėrtetė, atė ditė gjaku i derdhur nė tokė pėrbėn lumin e lirisė dhe qėndresės pėrballė shtypjes i cili rrjedh pėrgjithmonė nė histori. I ndjeri Dr. Said Xha'afar Shahidi thotė: " Epopeja e Ashures nė ato ditė u duk sikur pėrfundoi pa rezultat, mirėpo kjo epope nuk kishte vetėm njė, por shumė rezultate. Kjo epope me masakrėn e Jezidit u duk sikur u shua, por ajo kurrė nuk u zhduk. Nė kohėn kur Sulejmani djali i Soradit bėri lėvizjen e tij nė emėr tė gjakut tė martirėve, u ringjall mesazhi i imam Huseinit (as) dhe pas kėsaj ky mesazh u kthye nė njė dritė shpresėdhėnėse pėr tė gjithė ata persona tė cilėt vuajnė nga shtypja dhe sundimi i pushtetarėve".

Zero Cool
14-12-11, 16:49
Namazi Xhaferive

eAl7-uIcmbU&feature=player_embedded



Namazi i Xhaferive,femrat


fbBJc3I-SNI&feature=player_embedded

Kosova19
14-12-11, 16:53
..A mundesh edhe pėr imamin e 12 te na tregoni diqka qka thojnė shiat?

Zanzi/M
14-12-11, 16:59
Imam Aliu, a eshte ky me i madhi i Suniteve?

Ku eshte dallimi ne mes ketyre dy sekteve, suni dhe shiit?

Cilet nga keto dy kane me shume besimtar?

Kosova19
14-12-11, 17:00
...pėrse nuk ju tregohen me emra gjithė fėmit e Alies qė janė vra nė kerbela?

Zero Cool
14-12-11, 17:01
Arbaein , vazhdimesi e kryengritjes se Ashures




Arbaein do tė thotė 40. Kanė kaluar 40 ditė nga ngjarja e Ashures. Qė nga muaji Muharrem i vitit 61 Hixhri e deri mė sot, ēdo vit dashamirėsit e imam Huseinit (as), pėrkujtojnė me nderim tė dyzetat e martirizimit tė atij hazreti dhe tė shokėve tė tij besnik dhe pėrsėri njerėzit frymėzohen nga shembujt mė tė lartė tė qėndresės dhe martirizimit.

Ushtarėt e Jezidit, duke martirizuar imam Huseinin (as) nipin e dashur tė profetit tė Zotit (savs), kapėn rob gratė dhe fėmijėt e familjes se imam Huseinit (as) dhe pėr tė manifestuar pseudo-fitoren e tyre dhe pėr ti bėrė mėsim pėr tė tjerėt, i nxorėn ata nėpėr rrugėt e qytetit. Por Jezidi dhe bashkėpunėtorėt e tij nuk e dinin se me kėtė veprim, do tė bėheshin shkak pėr propagandimi e drejtėsisė sė lėvizjes sė imam Huseinit (as) dhe tė gjithė do ti kuptonin krimet e egra tė Jezidit nė Qerbela. Nė vitin 61 HK, 40 ditė pas martirizimit tė imam Huseinit (as), hazreti Zejnab (s) motra e imam Huseinit (as), sėbashku me anėtarėt e tjerė tė Ehli Bejtit tė Profetit (savs), gjatė rrugės pėr nė Medine, arritėn pėrsėri nė tokėn e Qerbelasė. Dielli kishte zbritur nga kulmi i qiellit duke ringjallur kujtimin e muzgut tė Ashures. Qerbelaja akoma ishte e ngjyrosur me gjakun e dėshmorėve dhe hazreti Zejnab (s)kujtonte se si njerėz tė egėr dhe injorantė masakruan njerėzit mė tė mirė dhe mė tė pastėr. Zemra e saj u mbush me dhimbje dhe trishtim por ajo ishte e kėnaqur qė gjatė kėsaj kohe kishte kryer me sukses njė mision tė madh. Padyshim nė kulmin e fatkeqėsisė dhe dėshpėrimit, nuk ėshtė e lehtė tė qėndrosh fort por hazreti Zejnab (s) vajza e imam Aliut me durim dhe qėndresė tė pashoqe, mbrojti vlerat dhe aspiratat e larta pėr tė cilat u martirizua vėllai i saj imam Huseini (as). megjithėse vetė ngjarja e Qerbelasė mund tė shkaktonte reagimet mė tė ashpra ndaj pushtetit tė egėr tė Beni Umejadėve, duhet theksuar se kryengritja e imam Huseinit (as) kėrcėnohej nga njė rrezik i madh nga mundėsia e manipulimit dhe e devijimit nga ana e aparatit propagandistik tė Umejadėve. Me fjalė tė tjera nėse ngjarja e Ashures do tė pėrfundonte vetėm me martirizimin e imam Huseinit (as), fitorja e Jezidit do tė ishte e sigurtė dhe nuk do tė ekzistonte mundėsia e njohjes sė aspiratave dhe idealeve tė kėsaj kryengritjeje tė madhe. Hazreti Zejnab (s) me largpamėsi dhe pėrgjegjėsi, vendosi tė pėrcjellė tek njerėzit mesazhet e rėndėsishme dhe historike tė lėvizjes sė imam Huseinit (as). Ajo e filloi menjėherė kėtė mision pasi u zu rob dhe duke parashtruar qėllimet e lėvizjes sė imam Huseinit (as), si dhe duke publikuar korrupsionin, devijimin dhe tiraninė e pushtetit Umejad, ngjalli tek shoqėria frymėn e zgjimit dhe frymėzoi protestat dhe kryengritjet kundėr Jezidit.


Grupi i robėrve drejtohej nėpėr rrugė dhe qytete dhe nė kėto kushte hazreti Zejnab (s) publikonte krimet e ushtarėve tė Jezidit dhe fliste nė mėnyrė aq emocionuese saqė shkaktonte lotėt dhe ndjenjat e pendimit dhe dėshpėrimit tek populli i Kufes. Kur banorėt e Kufes panė qė pasardhėsit e Profetit tė Zotit (savs) ishin robėruar, shpėrthyen nė lot, por hazreti Zejnab (s) filloi ti kritikonte ata duke thėnė: " Tani ėshtė shumė vonė pėr tė qarė". Kritikat e hazretit Zejnab (s) kumbuan nė veshin e popullit tė Kufes, duke u kujtuar banorėve tė kėtij qyteti mėkatin e madh dhe tė shėmtuar qė kishin bėrė. E vėrteta ėshtė se tradhtia e popullit tė Kufes ishte e pafalshme, sepse banorėt e Kufes braktisėn dhe lanė vetėm imam Huseinin (as) dhe 72 shokėt besnik pėrballė mijėra ushtarėve tė Jezidit. Ata e kishin ftuar imam Huseinin (as) por nga frika e braktisėn atė, nė mėnyrė qė tė jetonin disa ditė mė shumė tė dėshpėruar dhe tė turpėruar. Por fjalėt e hazretit Zejnab (s), i tronditėn banorėt e Kufes dhe ajo duke ju drejtuar atyre tha: " Ju keni arritur kulmin e turpit dhe skandalit dhe ky turp nuk do tė shlyhet kurrė prej jush. Si mund tė ēlirohen nga turpi pėr vrasjen e djalit tė Profetit tė Zotit (savs) dhe prijėsit tė rinisė nė Xhenet "? Hazreti Zejnab (s) nė vazhdim tė kritikave tė saj tha: " Jam e sigurt se Zoti nuk do t'iu falė juve veēse duke luftuar vrasėsit e Huseinit (as), apo tė zhdukeni vetė". Fjalimet madhėshtore tė hazretit Zejnab (s) dhe imam Sexhadit (as) nė lidhje me kryengritjen e Ashures, ndikuan aq shumė nė zemrat e njerėzve tė pikėlluar dhe tė dėshpėruar, saqė shumė shpejt u bė e qartė e vėrteta. Populli e kuptoi se imam Huseini (as) u ngrit pėr ringjalljen e Islamit, tė vlerave njerėzore, tė shpirtit tė lirisė dhe tė qėndresės ndaj shtypjes dhe tiranisė dhe njerėzit e kuptuan se imam Huseini (as) ishte fituesi i vėrtetė i betejės. Banorėt e Kufes u penduan qė nė kohėn kur imam Huseini (as) u martirizua dhe u organizuan pėr kryengritje nė shenjė hakmarrje pėr gjakun e imamit. Ata pėrgatitėn armė dhe ushtri qė nė histori njihet me emrin ushtria Toubein ( e tė penduarve). Ata kudo qė shkonin thėrrisnin: "Ku janė hakmarrėsit e gjakut tė Huseinit (as)". Kėtė herė populli i Kufes nuk u pėrgatit fshehurazi pėr luftė dhe nuk u tremb nga pushteti i Umejadėve. Sipas tregimeve historike tė penduarit blinin armė haptazi dhe thoshin: " Ne jemi ngritur pėr tu penduar dhe pėr tė marrė gjakun e djalit tė profetit tė Zotit".

Nuk kishin kaluar akoma 4 vjet nga martirizimi i imam Huseinit (as) dhe thirrjet pėr hakmarrje kishin tronditur tokėn nėn kėmbėt e Beni Umejadėve. Nė Kufe tė penduarit kishin veshur rrobat e luftės dhe ishin drejtuar drejtė varrit tė Huseinit (as), duke lexuar sėbashku kėtė ajet: " ...Pendohuni dhe kthehuni drejtė Krijuesit tuaj...". Ata kur arritėn tek varri i imam Huseinit (as) nė Qerbela, me sy tė pėrlotur dhe zemra plot dhimbje qėndruan atje njė natė dhe nė ditė, duke qarė nė shenjė pendimi dhe dėshpėrimi. Mė pas u kthyen dhe luftuan me trimėri kundėr mijėra ushtarėve tė ushtrisė sė Beni Umejadėve. Mė vonė u regjistruan kryengritje tė njėpasnjėshme, qė dėshmuan se lėvizja e imam Huseinit (as), ngjalli shpirtin e rezistencės dhe krenarisė, i cili vazhdon tė jetė mė i gjallė sa mė shumė qė kalon koha. Kjo ishte njė nga rezultatet e misionit tė rėndėsishėm tė hazretit Zejnab (s) dhe imam Sexhadit (as) pėr pėrhapjen e mesazhit tė drejtėsisė dhe pėr demaskimin e padrejtėsisė dhe tiranisė. Ata nė tubime tė ndryshme flisnin me popullin dhe demaskonin tradhtinė e pushtetarėve. Tashmė kanė kaluar shumė vite dhe tė gjithė janė dėshmitarė se pishtari qė u ndez nga imam Huseini (as), ndriēon pėrjetė historinė duke u dhėnė forcė dhe kuraje njerėzve qė aspirojnė pėr liri dhe drejtėsi. Kjo pėr faktin se lėvizja e imam Huseinit (as), nuk synonte poste dhe pasuri. Ai u ngrit pėr Islamin e vėrtetė dhe pėr mbrojtjen e dinjitetit njerėzor. Nė kryengritjen e tij u shpalosėn vlerat mė tė bukura shpirtėrore dhe morale. Imam Huseini (as), e kishte mėsuar se dinjiteti dhe nderi janė mė tė larta sesa njė jetė nė pėrulje dhe robėri dhe njerėzit nė ēdo epokė, janė tė obliguar tė kėrkojnė kėtė jetė me dinjitet, madje edhe nėse kjo gjė do tė kėrkonte sakrifikimin e tyre. U shprehim tė gjithėve ngushėllimet mė tė sinqerta me rastin e Arbaeinit tė prijėsit tė dėshmorėve imam Huseinit (as) dhe shokėve tė tij.

Zero Cool
14-12-11, 17:03
Fjalėt e Imam Aliut(a.s)


142. Mė i miri i thesarėve ėshtė dashuria e zemrave.

143. Mendja ėshtė pėr tė bėrė adhurim dhe jo pėr tė kuptuar Perėndinė (se si ėshtė).
10
144. Pėr deri sa njeriu nuk arrin tė kuptojė dot esencėn e tij se si ėshtė formuar, atėherė si mund ta kuptojė Perėndinė se si ėshtė Ajo?! Pra njė gjė e krijuar e ngjizur dhe e shpikur, si mund tė kuptojė krijuesin e vet?!

145. Disa e adhurojnė Zotin se kanė shpresė qė Ai t’u falė fajet, kėta janė tregtarė; disa i falen nga frika, kėta janė robėr; disa tė tjerė i falen pėr ta lavdėruar dhe pėr ta lartėsuar (pėr shkak se e duan Atė) kėta janė njerėz tė lirė dhe tė mirė.

146. Njeriu, sa mė i paditur qė tė jetė, aq mė pak vlerė ka.

147. Dhėnia kur ėshtė vetėm nė gjuhė, ėshtė fort e pandershme, ndėrsa kur ėshtė me duar, ėshtė fort e ndershme.

148. Edhe pse thoshte Faraoni "jam Perėndi", Zoti e duronte atė, sepse kushdo qė tė kishte ndonjė tė keqe dhe po tė shkonte tek ai pėr t’u ankuar, ai e afronte, i’a dėgjonte fjalėt dhe ushqente tė varfėrit.

149. E fshehura e shqetėsimeve, duke mos iu ankuar tė tjerėve pėr ta, ėshtė burrėri.

150. Jep sihariq vetvetes: "po durove trashėgove".

151. Njeriu nga gjuha pėson.

152. Tė mirėn qė bėn, mos e humb duke u mburrur para tė tjerėve me tė.

153. Tjetrin po e nderove, dashurin ndaj teje ia shtove.

154. Kur shtohen musafirėt nė sofėr, buka ka duk, ajo jo vetėm qė nuk pakėsohet, por pėrkundrazi, shtohet.

155. Nga tė ligat largohu sa mė shumė.

156. Vdekja e dijetarėve tė fesė ėshtė dobėsim i besimit pėr njerėzinė.

157. Lėvdoje dhimbjen tėnde duke kėrkuar ndjesė.

158. Ai qė lėvdon atė qė i jep, shton tė mirėn e vet.

159. Jep sipas pasurisė qė ke.

160. I varfri pėrpiqet shumė (por s’ka ē’tė bėjė).

161. Urtėsinė njeriu e ka ndihmė pėr vete.

162. Urtėsia ėshtė njė mbulesė kurse mendja njė shpatė e mprehur; turpet e veseve tė tua mbuloji me urtėsinė, ndėrsa shpresat e ndyra vraji me kordhėn e mendjes.

163. Gjella e thartė ėshtė mė e shijshme se fjala e thartė.

164. Vdekja e fėmijės tė djeg zemrėn.

165. S’ka gjė mė tė mirė pėr njeriun, se sa vetia e mirė.

166. Fjalėn e mirė mundohu ta rrokėsh qoftė edhe nga goja e idhujtarėve dhe e ateistėve.

167. Zemėrimi ia shuan njeriut qartėsinė e mendjes.

168. Pasuria e njeriut ėshtė mjeshtria.

169. Mė i miri i shokėve ėshtė ai qė tė mėson pėr tė mirė.

170. Mendja e njeriut kuptohet nga shokėt qė ka.

171. Ai qė tė mban fjalėn e fshehtė, tė do me shpirt.

172. Ajo gjė qė jepet nė udhė tė Zotit, ėshtė mė e mbarė.

173. Ilaēi i zemrės ėshtė ėshtė pritja me qetėsi dhe gėlltitja e atyre qė janė dhėnė nga Zoti (kaderi).

174. Besa e njeriut ėshtė shoku i tij.

175. Njeriu, kur shan njė gjė, dije qė tė gjithė atė e ka ndėrmend.

176. Kujtimi i tė mirėve, tė sjell ndjesė nga Zoti.

177. Lakmia e ēnderon njeriun.

178. I varfėri ėshtė i nderuar tek Zoti.

179. Tė sjellėsh ndėr mend djalėrinė, ėshtė peng i madh.
11
180. Mė e larta shkallė, ėshtė ajo e diturisė.

181. Rrizku tė kėrkon, por rri i fshehur.

182. Shoku i ligė ėshtė vetė djalli.

183. Mikut eci sipas nderit qė ka dhe qė tė bėn.

184. Tė vajturit tek i dashuri, pėrsėrit dashurinė.

185. Cepat e kėsaj bote janė plot me hidhėrime.

186. Veti e ligė pėr njeriun ėshtė mėrzitja e madhe, prej sė cilės nuka ka shpėtim, ngado qė tė shkojė.

187. Fjala e fshehtė ėshtė robi yt, por kur e flet bėhesh ti rob i saj.

188. Vlerėn e njeriut e tregon puna e tij.

189. Tė mėdhenjtė e kėtij ymmeti janė dijetarėt e fesė.

190. Tė dehurit e njeriut ėshtė vesė i ndyrė.

191. Gjashtė cilėsi tregojnė burrėri pėr njeriun: tri prej tyre janė kur ėshtė nė shtėpi, dhe tri tė tjera kur ėshtė nė udhėtim. Ato tė shtėpisė janė: 1-Kėndimi i Kur’anit Kerim; 2-Ndėrtim xhamish; 3-Tė zėnit miq. Cilėsitė qė duhen nė udhėtim e sipėr janė: 1-Tė mos kursehet pėr t’u shtruar tryezėn shokėve; 2- Rruajtja e dinjitetit dhe e cilėsive tė mira morale; 3-Tė qenėt i qeshur me shokėt, por jo aq shumė sa tė humb serioziteti e dinjiteti i personit.

192. Nuk ka gjė mė tė keqe sa sa veprimet e paligjshme.

193. Kėrkoje Parajsėn me adhurim dhe me punė.

194. Pleqėria tė jep sihariq nga vdekja.

195. Shatranxhi (shahu) ėshtė lodėr e axhemit.

196. Gjykimi dhe veprimi me drejtėsi i njeriut, ėshtė shpėtim pėr veten e tij.

197. Durimi sjell trashėgim.

198. Mbarėsia, pėrparimi i trupit arrihet me pushim.

199. Heshtja tė paditurit ia mbulon turpet (gafat) e tij.

200. Ec (shoqėrohu) me miq qė tė tė shtohet e rrethi.

201. Kur tė godet i dashuri tė dhemb mė tepėr (se goditja e dikujt tjetėr).

202. Kush ndjeg tė ligjtė, ėshtė i humbur.

203. Kur kacafyten dy tė pagdhendur, e kanė keq pėrfundimin.

204. Kush i mbėshtetet Zotit, ai e kalon mirė kohėn.

205. Lum ai qė e ka mirė gjendjen.

206. Mė mirė tė kėrkosh edukatė e dituri, se sa tė kėrkosh pasuri.

207. Kush ndėgjon fjalėn e armikut, ka vrarė vetveten.

208. Dashuria pėr Zotin e vėrtetė ėshtė fitim pėr jetė.

209. Errėsira e dhunuesit ia errėson dhe besimin tjetrit.

210. Jeto me sy tė ngopur qė tė bėhesh i madh.

211. Shėmtimi i ligjėratės ėshtė zgjatja e saj.

212. I menēur ėshtė i vuajturi, i pėsuari.

213. Ēuditem me atė njeri zemėrzi e tė pasur qė ndjell varfėrinė, e cila ik prej tij dhe humbet atė kamje qė e ndjek atė dhe qė rron nė kėtė jetė si i varfėr, ndonėse do t’i merret shuma e tė pasurit; Ēduditem me atė fodull qė dje ishte njė pikė uji i ndyrė, ndėrsa nesėr do tė jetė njė coftinė. Ēuditem me atė njeri qė e ka tė lėkundur mėdysh besimin pėr Zotin, edhe pse e sheh botėn (gjithėsinė); Ēuditem me atė njeri qė e ka harruar vdekjen, edhe pse e sheh kur vdesin njerėz tė tjerė; Ēuditem me atė njeri qė nuk e beson ngjalljen e dytė, edhe pse e di fort mirė ngjalljen (krijimin) e parė; Ēuditem me atė njeri qė ka rėnė krejtėsisht pas kėsaj bote, ndėrsa jetėn e pėrhershme e ka lėnė fare.

214. Mė mirė tė kesh njė armik tė menēur, sesa njė mik pa mend.
12
215. Shtrėngesa ėshtė kallauz, udhėrrėfyes i lehtėsirės, domethėnė, pas hidhėrimit vjen gėzimi.

216. S’ka fitim mė tė madh se shpėtimi.

217. Tė ndenjurit bashkė me atė qė s’ta do zemra, ėshtė vdekje (torturė) e madhe.

218. Ai qė tė mėson pėr tė keq, do humbjen tėnde.

Zero Cool
14-12-11, 17:03
Fjalėt e Imam Aliut(a.s)

219. Ai qė tė nxit pėr tė ligė, tė ka bėrė pabesi.

220. Pėr besimtarin mysliman nuk ka gjė mė tė mirė sesa ajo, kur gjen tė vėrtetėn.

221. Njeriu duhet tė ketė pėr nder, kur ėshtė i ditur e i ndershėm, dhe jo pse ėshtė bir i akėcilit.

222. Nėse do ta mposhtėsh armikun, duro!

223. I fituar ėshtė ai qė shpėton nga ligėsia e vetvetes.

224. E vėrteta e shpėton njeriun.

225. Kuvendimi i vėrtetė e i sinqertė vjen nga besimi (imani).

226. Tė forcuarit e zemrės ėshtė pasojė e besimit tė saktė.

227. Puthja e djalit ėshtė mėshirė, puthja e gruas ėshtė dashuri e zjarrtė, puthja e nėnės dhe e babait ėshtė falje dhe puthja e vėllait vjen nga ndjeshmėria e zemrės.

228. Lakmia e vret tė zotin (vetveten).

229. Tė ndenjurit pranė tė ligėve ėshtė dėm i madh.

230. Njeriu e gjen nderin me pėrpjekje.

231. Rrushin hajeni kokrra-kokrra, sepse nė atė mėnyrė e shijoni dhe ju bėn mirė.

232. Pėr atė qė ka nakar, soset zjarri i nakarit.

233. Pėrfundimi i diturisė ėshtė arritja e urtėsisė.

234. Nga tė kėqijat e kėsaj jete ėshtė e mjaftueshme vetėm kjo gjė; qė s’je i pėrhershėm, por je i vdekshėm.

235. S’ka njeri tė mos ketė njė tė metė me vete dhe tė mos e shfaqė atė.

236. Mė duket mė lehtė tė ngarkohem me gurė tė mėdhenj nga mali, se sa tė mbetem nė barrė tė tjetrit. Tė tjerėt mė thonė: "ėshtė turp tė merresh me tregėti, sepse je mbret", ndėrsa unė u them atyre: "turp ėshtė tė lypurit".

237. Ē’do armiqėsi lind nga njė shkak, veē nakari (s’mira) s’ka ndonjė shkak.

238. Njė ditė, kur H. Aliu ishte nė mimber duke predikuar dhe dikush nga xhemati e pyeti pėr njė ēėshtje, ai u pėrgjigj: "Nuk e di"! Pas kėsaj, personi qė e pyeti mė parė, i tha Imam Aliut: "Ky vend, nė tė cilin predikohet, nuk ėshtė pėr tė paditurin", atėherė H. Aliu iu pėrgjigj kėshtu: "Ky vend ėshtė pėr atė qė disa gjėra i di dhe disa tė tjera nuk i di. Ndėrsa pėr atė qė di gjithēka dhe nuk ka gjė qė tė mos dijė, pėr tė s’ka vend tė caktuar".

239. Sado qė tė mundohet njeriu ta fsheh njė gjė, ajo do t’i kuptohet atij nga tradhėtia qė i bėjnė dridhjet e zėrit e tė marrurit e gojės dhe nga ndryshimi i mimikės sė fytyrės, kur tė flitet pėr atė problem.

240. Kush vėshtron turpet e botės dhe i quan tė liga, ndėrsa turpet e veta i sheh, por i konsideron tė mira, ai ėshtė mendjelehtė, kokėbosh.

241. Njė njeri qė ka kėto pesė gjėra, duhet tė jetė i lumtur: 1-Bashkėshorten ta ketė sipas kėrkesave tė tij; 2-Fėmijet t’i ketė tė mbarė; 3-Shokėt e tij tė jenė tė ndrojtur nga tė ligat; 4- Fqinjėt t’i ketė tė mirė; 5-Ushqimin ta ketė tė siguruar.
13
242. Ai qė rreh gjunjėt kur i ndodh ndonjė e keqe, e ka humbur shpėrblimin e Zotit.

243. Tė ndenjurit me tė ligjtė, ėshtė si tė hyrėt nė det.

244. Kuvendimi me tė mirėt ėshtė kėshtjellė e fjalės, domethėnė ruhet sekreti.

245. Njerėzit janė kundėr gjėrave qė s’i dinė.

246. Me pasuri i arrin shpresat njeriu.

247. Bamirėsia atje ku nuk duhet bėrė, quhet vepėr e ligė.

248. Ai qė jep dhuratė, por e pėrgojon atė, me tė pėrfolurėn e tij ia humbet shpėrblimin e dhurimit.

249. Si mjer i shėmtuari, qė ka edhe vese tė liga.

250. Njeriu mendjeshkurtėr edhe po tė hypė nė shkallė (poste) tė larta, rrokulliset shpejtė.

251. Njeriu mė mirė tė rrijė i vetmuar, sesa tė shoqėrohet me njerėz me vese tė liga.

252. Ai qė nuk tė bėn armiqėsi, tė do.

253. Ēdo foshnje qė lindet, vjen bashkė me rriskun (ushqimin) e vet.

254. E mira ėshtė larg kėshillės sė armikut.

255. Ai qė pėlqen vetveten, bije nė hund.

256. Tė ikėsh prej veseve tė vetvetes mė shumė sesa prej frikės sė luanit.

257. Nxirre nė shesh atė qė ke, qė tė dihet se kush je.

258. Kush s’ka burrėri, s’ka as besė.

259. As pėr mburrje mos puno, as sfidės mos iu tėrhiq.

260. Kur ke nevojė pėr tė pyetur dikė pėr diēka, mos pyet zemėrziun, sepse ai tė prapson nga e mira dhe tė tremb me varfėrinė; as frikacakun mos e pyet, sepse ai tė dobėson veprimtarinė tėnde; as lakmuesin mos e pyet, se ai tė fut nė lakmi duke tė bėrė kėshtu qė tė lėndosh edhe tė tjerė. Frikacaku dhe lakmuesi pėrmbajnė nė vetvete ligėsi dhe pėr Perėndinė.

261. I menēuri s’ka varfėri.

262. Gėnjeshtari s’ka nder.

263. Nakarmbajtėsi, smirėziu s’ka prehje e qetėsi nė zemėr.

264. Armikun e mikut tėnd mos e zėr mik.

265. Kamja vihet me mend.

266. Ē’ėshtė e shkruar do tė vijė nė kohėn e caktuar.

267. Mbartėsi i fjalėve pėr njė orė ban aq tė liga, sa qė dikush tjetėr s’i bėn dot pėr muaj tė tėrė.

268. Dhembshuria dhe mėshira pėr tė tjerėt tė shton jetėn.

269. Njeriu bėhet udhėheqės i kombit duke i bėrė mirė atij.

270. Siē e kėrkon ti ushqimin, edhe ai ashtu tė kėrkon ty.

271. Njeriu qė kėrkon dhe mbron tė drejtėn, arrin nė shkallėn (gradėn) e zotėrinjėve tė mėdhenj.

272. Kur i priten shpresat, njeriu bėhet i pakujdesshėm pėr vetveten, dorėzohet para vėshtirėsive.

273. Njeriu fatbardhėsohet, bėhet i lumtur kur futet nė mjedise njerėzish tė lumtur.

274. Kur vdes njė njeri i mirė, qajnė pėr tė dheu i vendit nė tė cilin falej, si dhe vendet ku ai bėnte punėt e mira, tė cilat janė ngritur nė qiej. E thėnė ndryshe, pėr njeriun e mirė qan toka dhe qielli.

275. Stolia e tė varfėrit ėshtė ndershmėria (tė ruajturtit nga tė ligat).
14
276. Kur vjen tė ftohtit, ruhu prej tij, por kur tė pėrballesh me tė, pėrshtatiu ambientit, sepse tė ftohtit i punon trupit tė njeriut atė qė u bėnė drurėve: nė fillim i than, pastaj u rrėzon gjethet.

277. Ai qė jep pa i kėrkuar, ėshtė zemėrbardhė; ndėrsa ai qė jep pasi t’i kėrkohet, kėtė nga turpi.

278. Mė i keqi i qyteteve ėshtė ai qė s’ka rregull, qetėsi e siguri pėr qytetarėt.

279. Qortoje tėt vėlla duke i bėrė mirė; dhe largoje tė ligėn e tij, gjithashtu, po me tė mirė.

280. Mė mirė tė kėnaqesh me njė minimum jetese, se sa tė notosh nė mirėqenie materiale, por me plot brenga shpirtėrore.

281. Kur’ani ju tregon se ē’ėshtė bėrė pėrpara jush, nė tė shkuarėn dhe se ē’do tė bėhet mė pas, nė tė ardhmen. Ai ėshtė gjyq qė sqaron mosmarrėveshjet ndėrmjet jush.

282. Zoti ėshtė jashtė ēdo pėrfytyrimi, qė mund t’i vijė ndėrmend njeriut.

283. Bėhu zemėrbardhė, por mos prish pa hesap (pa llogari), dhuro me shumicė, por jo sa tė bėhesh kėrmė.

284. Ka shumė tė menēur, sa s’ka mbi mendjen e tyre, por janė aq tė kėputur (tė varfėr) sa s’kanė bukė tė hanė; ka edhe shumė tė paditur, qė kanė aq, sa s’dinė ku t’i vėnė; kėshtu e ka krijuar Ai, Zoti i madh e i ditur.

285. Kėrkesat e tepėrta tė lėnė pa asgjė.

286. Njeriu ose di, ose mėson, ose dėgjon; nė mos qoftė kėshtu, atėherė ai ėshtė i trullosur.

287. E liga e ligė ėshtė, por mundimi i saj ėshtė mė i lig. Dhe e mira e mirė ėshtė, por shprehja e saj ėshtė ca mė e mirė.

288. Kjo jetė me atė jetė i ngjet lindjes me perėndimin, po t’i afrohesh njėrės, i largohesh tjetrės.

289. E pyetėn Aliun: "Sa e doje Muhammedin (pastė ndjesė e shpėtim pėr jetė!)"? Ai u pėrgjigj: "Bėj be pėr Zotin e vėrtetė se e donim mė tepėr se ēdo gjė nė jetė: mė tepėr se baballarėt, se nėnat, e bijtė dhe mė tepėr se ujin qė pimė, kur jemi tė zhuritur".

290. Njė njeriu iu ankua H.Aliut pėr njė person, i cili kishte thėnė: njė natė, nė gjumė kam parė njė ėndėr, nė tė cilėn u bėra pėr t’u larė me nėnėn time. Imam Aliu i dha kėtė zgjidhje: "Nxirre atė person nė diell dhe rrih hijen e tij!".

291. E pyetėn H.Aliun: "Sa mban qė nga ku lind e deri ku perėndon?" Pėrgjigjja e tij ishte: "Pas diellit mban njė ditė".

292. Njė nga bashkėpunėtorėt e pyeti H.Aliun: "Pėrse qe i turbulluar hylafeti yt dhe i Osmanit, ndėrsa hylafeti i Ebu Bekrit dhe i Omerit nuk qe kėshtu?" Kėsaj pyetjeje ai iu pėrgjigj kėshtu: "Ata patėn ndyhmės mua dhe Osmanin, kurse ne patėm ndyhmės ty dhe shokėt e tu".

293. Lyhuni me manushaqe, sepse ajo nė verė ju flladit, ndėrsa nė dimėr ju nxeh.

294. Mė tepėr ma do shpirti tė liroj njė rob, se sa tė mblidhem me disa nė njė vaktė bukė.

295. Mbani unazė me gurė akik, sepse sa tė keni atė, nuk ju gjen ngushtim nė zemėr.

296. Kush ngul kėmbė shumė, duhet dėbuar.
15
297. Leri mos i merr nėpėr gojė gratė se janė tė pabesa si era, edhe fjalėt e tyre njė janė: ta lėndojnė zemrėn, pastaj ta shėrojnė". Zemrat e tyre nga besa janė tė lara.

298. Kur i lutej Zoti, H.Aliu thoshte: "Mjaftė nder ėshtė pėr mua qė jam robi Yt, mjaftė pėrgėzim ėshtė pėr mua, kur tė kam Zot Ty!"

299. Prej dheu u krijove, edhe pėr sė shpejti nėn palė tė dheut do prehesh; lakmon tė rrosh e tė jeshė gjithė jetėn e jetės nė kėtė tė shkretė botė, por mos lakmo, se kėmbėn e ke mbi uzengji.

300. Fjala "Amin" ėshtė vula e Zotit pėr lutjen e robit.

301. Pėr burrat nuk shihet fisi, por vėshtrohet tė ketė edukatė, sjellje tė mira. Prandaj hap sytė e mėso dituri dhe diturinė zbukuroje me edukatė. Ai qė nuk e mėson besėn (fenė) e Muhammed Mustafait (s.a.s), gjithė jetėn mbetet nė paqartėsi tė mėdha.

302. Dita e djeshme shkoi, ja u gdhive pėrsėri. Tė ligėn e djeshme stolise me tė mirėn e sotme; dhe punėn e mirė tė sotme mos e lėr pėr nesėr, sepse mundet qė, kur tė vijė e nesėrmja, ty s’tė gjen; edhe dita e djeshme s’kthehet mė.

303. S’ka mė mirė se sa tė pyeturit, kėshillimi me tė tjerėt. S’ka mė keq se tė punuarit nė kokėn e vet (pa u kėshilluar me dikė).

304. Fjalėn e fshehtė, sekretin, vetėm tė ndershmit tregoja, sepse ai i vė kyēin asaj dhe ēelėsin e thyen.

305. H.Aliu, kur i lutej Zotit, thoshte: "O Zot! Ti je i madh, je durues, kurse unė jam fajtor, a s’mė duro! O Zot! Unė mendimim pėr ty e kam tė mirė. O Zot! Sipas mendimit qė kam, ashtu mė ki dhe ti mua!"

306. Largohu prej gėnjeshtarit, dhe pėrpiqu tė zėsh shok atė qė s’gėnjen.

307. O mėkatmadh mos e pre shpresėn, sepse Zoti ėshtė mė Mėshirėmadhi, por as mos shko i papėrgatitur, sepse udha ėshtė e frik.

Makresh
14-12-11, 17:13
ZC,

A ndrrove besim a ca u be keshtu me tye ?

panta_rhei
14-12-11, 17:27
306. Largohu prej gėnjeshtarit, dhe pėrpiqu tė zėsh
shok atė qė s’gėnjen.

Hajde aftėsi, hajde.
Kurr nuk paskna ndi qeshtu!!!

4peace
14-12-11, 17:34
ZC,

A ndrrove besim a ca u be keshtu me tye ?

Jo jo...


...ju ka shterre burimi ku i merrte copy/pastet e mehershme...


O.K.
Tash per temen Imam Aliu
Pikerisht eshte Imam Aliu molle sherri e ndarjes se ummetit musliman.
Keta qe sot quhen shiite...
...pretendojne se cdo Profet duhet te ket trashegimtare, keshtuqe Imam Aliun e konsiderojne si pretendent te trashegimise profetike. Shkurt, ta shpallin Imam Aliun trashegues i Profetit Muhammed.


Mirepo, kjo gje nuk qendron:


Jo te gjithe i plotesojne kushtet per te qene Profet.




***

Makresh
14-12-11, 17:36
Jo jo...


...ju ka shterre burimi ku i merrte copy/pastet e mehershme...


O.K.
Tash per temen Imam Aliu
Pikerisht eshte Imam Aliu molle sherri e ndarjes se ummetit musliman.
Keta qe sot quhen shiite...
...pretendojne se cdo Profet duhet te ket trashegimtare, keshtuqe Imam Aliun e konsiderojne si pretendent te trashegimise profetike. Shkurt, ta shpallin Imam Aliun trashegues i Profetit Muhammed.


Mirepo, kjo gje nuk qendron:


Jo te gjithe i plotesojne kushtet per te qene Profet.




***

Me duket qe ka ra me nje website ku flitet per Imam Aliun r.a., dhe tani do ta transferon te gjithe materialin qe gjindet aty,

paramendo pakes, per 5 min. sjell 6 shkrime, 3 citate + 1 video 20minutash rreth Alijės r.a. ! Impresionuese a ?

Zero Cool
14-12-11, 17:40
Po, ato tjerat i keni sjelle ju e na keni mbushe, tash ta shohim se cfare te mirash do te na sjelle ky sekti tjeter :biggrin:

4peace
14-12-11, 17:43
Me duket qe ka ra me nje website ku flitet per Imam Aliun r.a., dhe tani do ta transferon te gjithe materialin qe gjindet aty,

paramendo pakes, per 5 min. sjell 6 shkrime, 3 citate + 1 video 20minutash rreth Alijės r.a. ! Impresionuese a ?

S'eshte problem pse i merr, i kopjon e i sjell ketu...Ky eshte proces i shkurte. Disa sekonda...
Problemi qendron se keta as nuk i lexojne se c'thuhet ne to...e lere me t'i kuptojne


Prandaj, mos provo me i shtrue ndonje pyetje ZC-se...




...se as haberin s'ia ka.




***

Zanzi/M
14-12-11, 18:00
Po, ato tjerat i keni sjelle ju e na keni mbushe, tash ta shohim se cfare te mirash do te na sjelle ky sekti tjeter :biggrin:

Ky sekti tjeter ( shiit ) jane te poshter, keta nuk lojne gje pa ba, keta qesin bomba, keta vrasin femije, mirepo jane musliman. Cka me bo!

Nuk e di sigurt a jane a jo? dikush thot po dikush thot jo?

Ok, Pyetje;

A jane Musliman shiit-et a jo? Kaq!

Kosova19
14-12-11, 18:03
Po, ato tjerat i keni sjelle ju e na keni mbushe, tash ta shohim se cfare te mirash do te na sjelle ky sekti tjeter :biggrin:

...mir mir ke drejt me sjell sat dush por me mbrojtur nuk mundesh as njė.

premium
14-12-11, 18:10
Ky sekti tjeter ( shiit ) jane te poshter, keta nuk lojne gje pa ba, keta qesin bomba, keta vrasin femije, mirepo jane musliman. Cka me bo!

Nuk e di sigurt a jane a jo? dikush thot po dikush thot jo?

Ok, Pyetje;

A jane Musliman shiit-et a jo? Kaq!
Janė musliman sikur kobra ..
bane me shkel ! tė helmon .
pėr ndryshe shkojnė udhės vet .
mjafton nga ata se e bijnė me gujė 5 here nė ditė pėr Allahun !
ēka me bė atyre se kurrė nuk kan permendur emrin ZOT !

Kosova19
14-12-11, 19:06
Janė musliman sikur kobra ..
bane me shkel ! tė helmon .
pėr ndryshe shkojnė udhės vet .
mjafton nga ata se e bijnė me gujė 5 here nė ditė pėr Allahun !
ēka me bė atyre se kurrė nuk kan permendur emrin ZOT !

...kėta nuk kan tė bajė asgjė me Ali bin ebi Talib (radiallahu anhu) dhe mėsė paku jan ata qė i mbrojnė.

...kėta i shfrytėzojn disa mos marveshje mes sahabve, dhe pa te drejt i shain disa nga ta.

Zero Cool
06-02-12, 12:51
Fatimja (sa)


Njė grua, qetė e qetė ishte duke ecur neper rrugėt e Medinės, rrobat e arnuara te saj ishin tregues te varfėrisė. Ajo duke shpresuar ne ndihmėn e te tjerėve, kalonte pėrmes shtėpive te Medinės. Por e pashpresė nga te gjitha anėt arriti te shtėpia e profetit. Aty pa se ne shtėpinė e te dėrguarit te Zotit ishin duke lėvizur shume gra. U habit, beri ca hapa pėrpara dhe pa se te gjithė po pėrgatiten pėr ceremoninė martesore te hazreti Fatimesė (sa) dhe Aliut (as). Si duket vajza e profetit pritet qe se bashku me njė grup grash te shkojnė ne shtėpinė e Aliut. Gruaja e varfėr qėndroi ne njė skaj. Pėr njė moment ajo harroji varfėrinė dhe problemet, dhe buzėqeshi se bashku me pjesėmarrėsit ne kėtė gėzim. Ne kėtė kohe Fatimja (sa) doli prej shtėpisė se profetit. Ne kėtė ēast gruaja e varfėr pa dėshirėn e vet beri ca hapa pėrpara. Nga afėr e njohu fytyrėn e ndritur te Fatimesė. Edhe shikimi i Fatimesė (sa), e vėrejti atė. Gruaja u afrua dhe i dha Selam. Ajo kishte dėgjuar shume pėr mėshirėn dhe faljen e Fatimesė, kishte dėgjuar se ajo nuk e le te pashpresė asnjė nevojtare. Gruaja e varfėr kėrkoi ndihme prej vajzės se profetit. Fatimja (sa) u ndal pėr njė ēast dhe shikoi kėmishėn e re qe e kishte veshur pėr dasme dhe pa hamendje u kthye ne shtėpi. Pjesėmarrėsit u habiten nga sjellja e Fatimesė. Me pas Fatimja doli nga shtėpia me kėmishėn e re ne dore. Ajo me mėshire dhe butėsi shkoi drejt gruas se varfėr dhe ia fali kėmishėn. Kėshtu Fatimja shkoi ne shtėpinė e Aliut me rroba te thjeshta, por zemrėn e kishte te mbushur terplote me kėnaqėsi. Ajo ishte e lumtur qe Zoti i plotfuqishėm edhe njėherė i mundėsoi asaj qe te jete ne shėrbim tė robėrve tė Tij. Ishin duke kaluar 90 dite nga vdekja e Profetit dhe Fatimja (sa) e sėmurė ne shtrat ishte duke kaluar ēastet e fundit te jetės. Pas Profetit, malli pėr babanė Fatimesė i kishte marr durimin. Ngjarjet qe ishin duke ndodhur pas vdekjes se profetit ishin shume te vėshtira pėr shpirtin e bute te Fatimesė (sa). Mirėpo premtimi i babait atė e qetėsonte, atėherė kur profeti ne prag te vdekjes iu drejtua asaj: “Bija ime, pas meje ti do te jesh e para qe do te me bashkėngjitėsh.” Ne ēastet e fundit te jetės se Fatimesė s.a., Aliu a.s. se bashku me katėr fėmijėt qėndronin mbi kokėn e saj. Aliu a.s. shikonte fytyrėn e bashkėshortes dhe kujtonte jetėn e shkurtėr por tepėr te begatshme. Atij ju kujtuan disa fjale te pejgamberit ku kishte thėnė: “O Ali, Fatimja ėshtė fryti i zemrės sime. Betohem ne Zot,se Fatimja nuk me ka hidhėruar asnjėherė.” Koha kalonte me durim, qetėsi dhe shume ngadalė. Kujtimi i ēasteve te hidhura dhe atyre te lumtura te jetės se Fatimesė s.a. ishin shume te vėshtira dhe te renda pėr Aliun a.s. Ai kapi duart e nxehta te bashkėshortes se tij dhe kujtoi ditėn kur ai i kishte thėnė: “O i dashuri Ali, gjithmonė do te jem pranė teje. Ne qofte se, do te jesh i qete do te jetoj me ty, e nėse do te pėrballesh me vėshtirėsi dhe probleme, edhe atėherė do te jem pranė teje”. Aliu mendoi ne vetvete se si Fatimja ne mėnyrė te pėrkryere ka zbatuar thėniet e saj. Edhe fėmijėt e hz. Fatimesė e shikonin nenėn me sy te pėrlotur, duke kujtuar kujtimet pėr te. Zejnebja s.a. kishte pare se nena e saj, ne asnjė rast nuk kishte lėnė pa pėrgjigje ndonjė nevojtare. Imam Hasani a.s. kujtoi lutjet e natės kur nena e tij zgjohej ne mesnate pėr te falur namaz, duke e lutur Zotin qe te gjithėve tu jep te mira. Ndėrsa Imam Hysejni a.s. kishte vėrejtur se si nena e tij me ēiltėrsi dhe sinqeritet udhėzonte njerėzit drejte se vėrtetės. Aliu a.s. qete i pėshpėriti Fatimesė: “Oj Fatime, prania jote ėshtė ngushėllim pėr mua. Ti nuk me ke shqetėsuar asnjėherė mua. Dhe sa here qe te shikoja harroja pikėllimet. Me te vėrtetė ti je gruaja me e mire e Ymmeti Muhamedit. Fatimja a.s. hapi sytė. Hodhi njė shikim plote mėshire drejte bashkėshortit dhe fėmijėve te saj. Sikur dėshironte qe burrit te saj t’ia pėrkujtonte kėshillat e fundit. Qe te kėtė kujdes ndaj fėmijėve dhe atė gjate natės dhe pazhurmė ta varrose larg syve te njerėzve. Ne kėtė moment Fatimja s.a. nguli sytė drejte qiellit dhe tha: “Paqja qofte mbi Xhebrailin, mbi te dėrguarin e Zotit, tani engjėjt e qiellit kane ardhur kėtu dhe babai im thotė: “Bija ime shpejto drejte meje, ajo qe ke pėrpara teje pėr ty ėshtė me e mire.”, paqja qofte mbi ty o baba, dhe paqja qofte mbi premtimet tua te vėrteta.” Ne kėtė mėnyrė Fatimja a.s. mbi krahėt e engjėjve u nis drejte Krijuesit. Ne kėtė ēaste Aliun e lėshoi fuqia dhe me zė te drudhur tha: “Pas teje me nuk do te kėtė mirėsi ne bote dhe ne jetėn e kėsaj bote, dhe unė qaj pėr shkak te frikės se pas teje jeta ime do te jete e gjate.” Abdysselam Hashim Hafidh, shkrimtare dhe hulumtues synit ne Arabin Saudite, ne njė libėr ku flete mbi jetėn e Profetit, ne lidhje me jetėn e personalitetin e hz. Fatime Zehrasė s.a thotė: “Profeti i ka thėnė vajzės se vet: ‘Oj Fatime me hidhėrimin tėnd hidhėrohet edhe Zoti dhe me lumturinė edhe Zoti ėshtė i lumtur”. Fatimja ishte edukuar ne shkollėn profetike dhe ishte njeriu me i afėrt me Flamurtarin e tevhidit. Ajo ėshtė po ai person pėr te cilėn Pejgamberi ka thėnė: “Ne mesin e grave te botes, katėr prej tyre janė me te mirat. Asija, bashkėshortja e Faraonit, Merjemi, vajza e Imranit, Hatixheja bija e Huvejlidit, dhe Fatimja, vajza e Muhamedit.” Fatimja s.a. qe ne fėmijėri shikim te thelle ndaj jetės. Selman Farisiu thotė: “Njė dite e pashe Fatimenė te veshur me rroba te thjeshta dhe te lira, u habita dhe thashė me vete, vajzat e mbretėrve te Iranit dhe mbretit te Romes rrinė ulur mbi ulėse te argjendit dhe veshin rroba te mėndafshta, ndėrsa vajza e te dėrguarit te Zoti vesh rroba te thjeshta. Pas pak kohesh dėgjova Fatimenė duke thėnė: “Mua nuk me mashtrojnė bukuritė e kėsaj bote dhe Zoti mirėsitė e Tij pėr robėrit e Tij te devotshėm i ka ruajtur pėr ne ditėn e gjykimit. Fatimja s.a. duke shfrytėzuar mėsimet hyjnore arriti ne pozita te larta shpirtėrore. Qėllimi i saj ishte qe te bej hapa ne shėrbim te se vėrtetės dhe thoshte: “kėnaqėsia qe ndjej duke i shėrbyer te vėrtetės mua me ka larguar nga ēdo dėshirė dhe nuk kėrkoj gjė tjetėr pėrpos qe vazhdimisht te shikoj bukuritė e Zotit te madhėrishėm. Hz. Fatimja s.a. me gjithė pozitėn e larte shpirtėrore qe kishte, ajo rendėsi te veēantė i kushtonte edhe jetės personale, shoqėrore si dhe bashkėshortore si dhe edukimit te fėmijėve. Ajo me largpamėsinė qe kishte, arriti te kuptoj pasojat e rrezikshme te kthimit ne periudhėn e injorancės pas Profetit, dhe ne lidhje me kėtė vazhdimisht u tėrhiqte vėrejtjen myslimaneve. Kjo grua ne te vėrtetė ishte shembull i njeriut te pėrsosur dhe kishte njė role aktive dhe tepėr ndikues ne shoqėrinė e asaj kohe. Ne njė lutje te bukur te hz. Fatimesė lexojmė: “O Zot, me bėn kėtė bote te mire sepse jeta ime ėshtė lidhur me te, dhe me bėn te mire edhe boten tjetėr, sepse kthimi im edhe tek ajo.” Ēastet me te mira dhe me te kėndshme ne jetėn e hz. Fatimesė kane qene ne kohen kur ajo i ėshtė falur me pastėrti Zotit. Ne lidhje me kėtė Profeti thotė: “ne kohen kur vajza ime qėndron ne mihrabin e lutjes ajo ndriēon engjėjt e qiellit, ashtu si dielli dhe yjet qe janė pėr banoret e kėsaj toke.”

Zero Cool
06-02-12, 12:52
Dr. Ali Sheriati

Kėtė mbrėmje tė shėnuar nuk ishte paraparė qė tė flasė njė person siē jam unė. Duke u njohur me punėn e profesorit Luis Masinjon, unė fitova shumė. Ai ishte njė njeri i madh dhe dijetar islamik i cili ka shkruar pėr Fatimenė.
Shumė mė ka tėrhequr jeta e bekuar e saj dhe ndikimi qė ajo e pati nė historinė e Islamit. Madje, edhe pas vdekjes sė saj, ajo i mbante nė jetė shpirtrat e atyre qė gjurmonin drejtėsinė dhe tė ci*lėt iu kundėrvunė shtypjes dhe diskriminimit nė shoqėrinė islame. Ajo paraqet shprehje dhe simbol tė rrugės dhe ėshtė udhėrrėfyese pėr “mendimin islam”. Derisa isha student, mora pjesė nė pėrg*a*titjen e kėsaj vepre tė madhe, e posaēėrisht nė fazėn e hulumtimit dhe tė mbledhjes sė tė dhė*nave. Dokumentet dhe informatat qė ekzistonin ishin tė periudhės njėmijekatėrqind*vjeēare. Ato ishin tė shkruara nė tė gjitha gjuhėt dhe dialektet lokale islamike. U studiuan implikacione historike nga doku*mente tė ndryshme, madje edhe kėngėt popullore. Nga unė u kėrkua qė kėto punime t’i pėrmbledh dhe t’i prezentoj kėtu para jush. Pėr njė ēast i tha*shė vetes: “Kėtė punim do ta prezentoj kėtu, sepse kjo duhet edhe mė tutje tė publikohet, ndėrsa njeriu i madh qė e filloi, e lėshoi kėtė botė pa e pėrfunduar punėn e tij”. Pėr fat tė keq, njerėzit shumė pak dinė pėr kėtė punim. Madje edhe evropianėt, tė cilėt kanė njohuri pėr Islamin, nuk dinė pėr kėtė studim. Kjo gjith*ashtu ndikoi edhe te shkencėtarėt tanė, tė cilėt Islamin e njohin nėpėrmjet shkrimeve tė evropianėve, dhe tė cilėt mu pėr kėtė shkak mbetėn tė painformuar rreth kėtij punimi.
Unė e pėrkraha kėtė thirrje dhe i thashė vetes: “Do t’ua pėr*shkruaj dorėshkrimet studentėve tė mi, e sidomos atyre qė nuk marrin pjesė nė ligjė*ratat nė Husejnije Irshad. Do t’ua prezentoj rezultatet e studimit tė thellė shkencor dhe hist*orik tė kėtij njeriu tė madh”.
Por, tani shoh dhe ndiej se para meje gjenden tė tjerė. Ky nuk ėshtė njė grup i mbledhur pėr bise*dime apo predikime. Burrat dhe gratė qė gjenden kėtu, tė gjithė ata janė intelektualė dhe pėr*fa*qėsues tė gjeneratės sė sotme tė varfėr tė shoqėrisė. Ata nuk kanė ardhur tė mė dėgjojnė se si flas pėr Fatimenė, e me kėtė tė nxjerrin ndonjė pėrftim shpirtėror nga tubimi i sontėm. Ata nuk kanė ardhur tė dėgjojnė njė ligjėratė tė thatė shkencore apo his*torike, sepse kanė njė nevojė tjetėr dhe tė gjallė, e ajo ėshtė qė t’i pėrgjigjen pyetjes mė tė ndie*shme e cila ka tė bėjė me fatin tonė: Kush jam unė?
KUSH JAM UNĖ ?
Nė shoqėrinė tonė gruaja ndryshon me hapa tė shpejtuar. Kushtėzimet e kohės sonė dhe ndikimi i institucioneve e largojnė gruan nga “ajo qė ėshtė”. Asaj i janė marrė tė gjitha tiparet dhe vlerat tradicionale, vetėm e vetėm qė tė shndėrrohet nė qenie tė atillė siē “e duan ato”, “e ndėrtojnė ato” dhe siē po shohim qė “e kanė ndėrtuar”! Andaj pyetja mė kryesore dhe mė e rėndėsishme pėr gratė e vetėdijėsuara tė kohės sonė ėshtė “Kush jam unė?”, duke i shtuar kėsaj atė se gruaja nuk mund tė mbesė ajo qė ėshtė. Nė tė vėrtetė, ajo nuk dėshiron qė t’i pranojė maskat bashkė*ko*hore dhe me kėtė t’i zėvendėsojė ato tradicionale. Bashkė*ko*ha*ni*kėt e saj zgjedhin pėr vete. Ata me vetėdije tė plotė e stolisin per*sonalitetin e vet me ndėrgjegje dhe pavarėsi. Ata e dekorojnė ve*ten gjer nė themel. Ata shfaqin synime. Ata pasqyrojnė hije, por nuk e dinė nė ē’mėnyrė. Ata nuk e njohin disenjin e aspektit tė vėrtetė njerėzor tė personalitetit tė vet, i cili nuk ėshtė as shprehje e trashėgimisė sė tyre, e as shprehje e maskės imituese tė vėnė nė mėnyrė artificiale. Me cilėn prej kėtyre identifikohen ato?
Gjatė kėsaj parashtrohet edhe njė pyetje tjetėr qė del nga tė menduarit e kėtillė. Ne jemi muslimane, gra tė njė shoqėrie qė dėshiron tė vendosė me arsyen dhe zgjedhjen e saj, e me kėtė na lidhė pėr historinė, kulturėn, fenė dhe shoqėrinė e cila rrėnjėt dhe frymėn e vet i ka marrė nga Islami. Gruaja e kėsaj shoqėrie do tė jetė ajo qė ėshtė. Ajo do qė vetė ta ndėrtojė “veten” e saj. Gjatė lindjes sė re tė saj, ajo dėshiron qė vetė tė jetė mamia e vetes. Ajo nuk dėshiron tė jetė prodhim i trashėgimisė sė saj, e as qė tė ketė maskė tė jashtme. Ajo nuk mund tė mbetet indiferente ndaj Islamit dhe nuk mund tė jetė e pakujdesshme ndaj tij.
Andaj, ėshtė gjė e natyrshme qė pėr musli*manen tė shtrohet njė pyetje e kėtillė. Populli ynė vazhdon tė qajė pėr Fatimenė. Ēdo vit, qindra mijėra muslimanė qajnė pėr tė. Mbahen me qind*ra mijėra tubime, lutje, festivale dhe ceremoni tė vajtimit pėr kujtimin ndaj saj. Mbahen ceremoni tė pikėllimit nėpėr tė cilat pėrsėritet vajtimi i saj dhe mallkohen ata qė e poshtėruan atė. Pėrkundėr tėrė kėsaj, personaliteti i saj i vėrtetė ka mbetur i panjohur. Pėr fat tė keq, gjėrat e vetme qė njerėzit tanė i dinė pėr kėtė personalitet tė shenjtė, janė vetėm disa fakte, siē janė:
“Fatimeja ka qenė bija e dashur e tė Dėrguarit. Pas vdekjes sė tė Dėrguarit, asaj ia grabisin kullosat nė Fedek dhe ia sulmojnė shtėpinė. Atė e lėnduan dhe nė muajin e gjashtė tė shtatzėnisė, ajo humbi njė djalė, Muh*sinin. Prej atėherė, ajo i kalonte ditėt vetėm me fėmijėt, tė cilėt i merrte pėr dore dhe dilnin jashtė qy*tetit nė vendin e quajtur “Shtėpia e vajtimit”. Atje kishte zakon tė ulej dhe tė vajtonte. Fliste keq pėr uzurpatorėt e tė drejtės sė Aliut. Qante dhe vajtonte me orė tė tėra. Jetėn e saj tė shkurtėr e kaloi duke e vajtuar dhe mallkuar fatin e vet. Dėshirėn e fundit e kishte qė ta varrosnin natėn, ashtu qė ata tė cilėt ia mendonin tė keqen, tė mos mund t’ia gjenin as vendin se ku ėshtė varrosur”.
Kjo ėshtė pėrmbledhja e tėrė asaj qė pėr kėtė grua tė madhe ka mbetur nėpėr kujtimet e njerė*zve tanė. Mirėpo, pėrkundėr njohurive tė pakta qė i kanė pėr tė, njerėzit tanė me gjithė zemėr e pranojnė madhėshtinė dhe fuqinė e saj. Ata ia falin zemrėn asaj me tėrė fuqinė shpirtėrore, dhe me tėrė besimin dhe vullnetin tė cilin mund ta ketė apo mund ta krijojė bashkėsia njerėzore.
Sipas mendimit tim, nderi mė i madh qė iu bė shoqėrisė sonė iraniane, ėshtė zgjedhja e Imam Aliut, pėrkundėr pikėllimit dhe pengesave qė i pėrjetoi gjatė rrugės sė zgjedhjes sė tij. Populli ynė na e tėrhoqi vėrejtjen se me mendjemprehtėsi mund t’i balla*faqohet shtypjes dhe gėnjeshtrave. Ata i ngritėn grushtat kundėr njerėzve tė fuqishėm, kundėr tradhtarėve dhe sunduesve, tė cilėt qe*nieve njerėzore ua merrnin tė drejtat e tyre. Ai lufton kundėr dhunės dhe korrupsionit. Ai i demaskon kurthet, gėnjeshtrat dhe tradhtarėt. Ai u kundėrvihet regjimeve shtypėse. Ai nuk e lejon veten tė jetė i lidhur apo tė bie nėn ndikimin e reklamave dhe tė liderėve fetarė tė cilėt janė ithtarė tė institucioneve tė halifatit. Ai zbulon tė vėrteta tė panjohura. Ai i gjen tė dobėtit dhe i zbulon ata pas perdeve tė panevojshme. Ai zbulon rryma tė forta. Ai ėshtė bamirės i kėsaj shoqėrie dhe nga ajo i duron tė gjitha. Ajo e zgjodhi Aliun (a.s.).

Alima
06-02-12, 13:15
...

A ban vakija me qene ZC qajo gruja me shami ngat Nexhit ? http://www.dardania.de/vb/upload/images/icons/icon6.gif



.

Zero Cool
11-08-13, 13:30
Thėnie tė zgjedhura tė Imam Aliut


Nė kohė trazirash sillu si ajo deveja ende e pa rritur, qė s′e ka shpinėn tė fortė, sa t′ia hipėsh, as gjinjtė tė zhvilluar, sa ta mjelėsh.

Kush e bėn zakon lakminė, ia mpak vlerat vetes; kush qahet se vuan, jep shkak tė pėrbuzet; kush e lė gjuhėn tė livadhisė, ndot shpirtin e tij me tė.

Kopracia ėshtė turp; frika ėshtė mangėsi; skamja ia ul vlerėn fjalės sė menēur; i mjeri ėshtė i huaj nė vend tė tij.

Paaftėsia ėshtė dėshtim, durimi trimėri, pėrkorja pasuri, vetpėrmbajta mburojė, dhe pėrkushtimi – shoqėruesi mė besnik.

Dija ėshtė kamje qė s’merr njollė, logjika pasqyrė qė s’njeh shtrembėrim, mirėsjellja veshje qė s’ka vjetrim.

Zemra e tė urtit ėshtė fortesa e tė fshehtave tė tij; ēiltėrsia ėshtė arė qė rrit miqėsi; kontrolli mbi vetveten ėshtė vdekje pėr tė metėn.

Harmonia i fsheh mangėsitė. Kush e do veten pėrherė e mė shumė, i shton armiqtė e tij pėrherė e mė shumė.

Kurat mė tė mira janė lėmosha dhe mėshira; njerinė e pret nė ahiret ajo qė bėn nė kėtė jetė.

Ē′qenie e mahnitshme ėshtė njeriu! Sheh pėrmes njė mase tė squllėt, flet pėrmes njė cope mishi, dėgjon nėpėr njė kockė dhe frymėmerr nėpėr njė brimė.

Kur kjo botė tė miklon, tė jep dhe tė mirat e tė tjerėve; po kur tė kthen kurrizin, tė merr dhe tė mirat qė ke hak.

Bėhu me njerėzit nė mėnyrė tė atillė, qė tė tė qajnė, kur tė vdesėsh, e t′i marrė malli, sa je gjallė.

Fale kundėrshtarin, kur ke pushtet mbi tė. Kjo ėshtė mirėnjohja ndaj Zotit pėr fuqinė qė tė dha pėr mposhtjen e tij.

Mė i pazoti nga tė gjithė ėshtė kush s′mund tė bėjė miq nė jetė; por edhe mė i pazotė akoma ėshtė kush e humb mikun, pasi e ka bėrė.

Mospranimi i tė mirave nga qė s′janė tė mėdha dėshmon mungesė tė mirėnjohjes.

I braktisuri nga tė afėrmit bėhet i afėrt pėr tė huajt.

Ēdo gjė i shtrohet fatit, aq sa dhe vdekja vetė vjen shpeshherė nė sajė tė pėrpjekjes pėr t′iu shmangur.

Kush ecėn galop me frerėt lėshuar, pengohet dikur me vdekjen dhe rrėnimin.

Faluani tė metat njerėzve fisnikė, sepse ėshtė vetė Zoti qė i ngre, sa herė qė bien nė gabim.

Zhgėnjimi pason frikėn si dėshtimi drojėn. Rasti i mirė largohet si retė nė behar. Mos e lini tė iki kot, por pėrdoreni pėr mirė.

Kush meritoi vend tė ulėt me punėt e tij, s′mund tė prijė vetėm me prejardhjen e tij.

Zbutja e helmit tė tė helmuarit dhe lehtėsimi i fatit tė fatkeqit falin mėkate tė mėdha.

O bir i Ademit: kur sheh qė Zoti po tė jep tė mira, ndėrkohė qė ti i mosbindesh, atėherė frikėsoju mė shumė!

Kur zemra fsheh diēka, atė e shfaq gjuha dhe fytyra.

Pėrkorja mė e mirė ėshtė fshehja e saj.

Kur ndahesh nga bota dhe ėshtė vdekja nė afrim, nuk ka mė shpresa pėr vonesa nė takim.

Kini frikė nga Zoti! Kini frikė nga Zoti! Sepse jua ka mbuluar aq shumė mėkatet qė i keni bėrė, sa duket sikur jua ka falur!

Feja mbahet mbi katėr shtylla: qėndresėn, besimin, drejtėsinė dhe xhihadin.

Bėrėsi i sė mirės ėshtė mė i mirė se vetė e mira dhe bėrėsi i sė keqes ėshtė mė i keq se vetė e keqja.

Ji bujar, por jo dorėshpuar; ji i kursyer, por jo koprac.

Pasuria mė e madhe fitohet kur braktis ambicjet.

I shpejti nė thėnien e gjėrave qė s′u pėlqejnė tė tjerėve, bėhet shumė shpejt shėnjestėr e shpifjeve tė tyre.

Ē′i zgjat ambicjes, ia shkurton veprimit.

Faljet vullnetare s′ta sjellin dot Zotin mė pranė, nėse me to pėrligj mosbėrjen e faljeve tė detyrueshme.

Tė urtit gjuha i rri pas zemrės, ndryshe nga tė marrit, qė i rri pėrpara.

I bekuar ėshtė njeriu qė mban parasysh jetėn tjetėr, qė bėhet gati me punė tė mira pėr tė dhėnė llogari, e qė lumturohet dhe mbetet i kėnaqur nga Zoti me aq sa i mjafton.

Zoti mban pėr mė tė pėlqyer mėkatin qė s′jep kėnaqėsi, se virtytin qė ngjall krenari.

Njeriu ka aq vlerė sa guxim e vendosmėri, aq sinqeritet sa baraspeshė nė gjykim, aq trimėri sa respekt pėr vetveten, dhe aq dėlirėsi sa ka tė zhvilluar ndjenjėn e turpit.

Fitoren e sjell qėndrimi i vendosur, qėndrimit i jep vendosmėri kudhra e mendimit. Kur mendimi bėhet plan, duhet ruajtur mirė sekreti i tij.

Druaju nga sulmet e fisnikėve tė uritur dhe tė alabakėve tė nginjur.

Zemra e njeriut ėshtė si egėrsira, qė i shkon pas vetėm zbutėsit tė saj.

Pėr sa kohė ecėn fati, tė metat mbeten nė hije.

Falėsi mė i pėlqyer ėshtė ai qė ka mė shumė mundėsi pėr tė ndėshkuar.

Bujari ėshtė ajo qė bėhet vetiu. Kur jep se tė kėrkojnė, kėtė e bėn nga turpi ose pėr t′iu shmangur qortimit.

Nuk ka pasuri si intelekti, mjerim si padija, trashėgimi si edukata dhe mbėshtetje si kėshillimi.

Qėndresa ėshtė dy llojesh: Qėndresa ndaj asaj qė mundon, dhe qėndresa ndaj asaj qė lakmon.

Me pasuri bėhet atdhé dhe njė dhé i huaj; me mjerim edhe atdheu bėhet dhé i huaj.

Qenia i kėnaqur ėshtė pasuri qė s′shter.

Pasuria ėshtė burimi mė i parė i pasionit.

Ai qė ju paralajmėron ėshtė si ai qė ju sjell lajme tė mira.

Gjuha ėshtė si bisha; po e zgjidhe, kafshon.

Ndėrmjetėsuesi ėshtė krahu i kėrkuesit.

Njerėzit e kėsaj bote janė si udhėtarėt qė i afrohen destinacionit, edhe pse mund tė jenė duke fjetur.

Mungesa e miqve tė bėn tė panjohur.

Tė mos kesh atė qė tė duhet, ėshtė mė e lehtė se t′ia kėrkosh njė tė padenji.

Mos u turpėro qė jep pak, sepse mosdhėnia ėshtė mė pak se pak.

Nderi ėshtė stoli e skamjes dhe mirėnjohja stoli e kamjes.

Nėse s′ndodh ajo qė prisje, mos u pikėllo pse mbete ku ishe.

Padija ėshtė bota e njeriut ekstremist.

Kur shtohet urtėsia, mpaket tė folurit.

Zero Cool
11-08-13, 13:32
Thėnie tė zgjedhura tė Imam Aliut


Koha drobit trupat e rrit shpresat, ndėrkohė qė vdekja avitet dhe dėshirat fashiten. Kush pati sukses, druhet se e humb, e kush pati humbje, druhet mos nuk reshtin humbjet.

Ai qė kėrkon tė prijė, edukon veten pėrpara tė tjerėve; se njerėzit binden mė mirė me sjellje se me gjuhė. E drejta pėr respekt e njeriut qė edukon vetveten ėshtė mė e madhe se e atij qė vetėm sa mėson tė tjerėt.

Sa herė qė merr e lėshon frymė, hedh njė hap mė afėr vdekjes.

Ēdo gjė e fundme do ta gjejė njėherė fundin e saj, ashtu si do tė ndodhė njėherė ajo qė ėshtė premtuar.

Kur gjėrat ngatėrrohen, fundi i tyre duhet vlerėsuar nga fillimi i tyre.

Pranoje fjalėn e urtė nga kushdo qė e thotė. Ajo flatron sa kohė qė ėshtė nė zemra hipokritėsh dhe s′gjen qetėsi, veēse kur del prej tyre dhe zė vend nė zemrėn e besimtarit, krahas me shoqe tė tjera tė saj.

Fjala e menēur u takon besimtarėve tė vėrtetė; po humbi ndonjė, duhet gjetur dhe marrė, qoftė edhe nga njė i pafé.

Vlera e ēdo njeriu matet me arritjet e tij.

Kush resht sė thėni “s′e di”, ka marrė rrugėn e rrėnimit.

E dua mendimin e tė moshuarit mė shumė se vrullin e tė riut.

Habitem me njeriun qė s′ka mė shpresė, megjithėse mundet tė lypi ndjesė.

Juristi i pėrsosur islam s′i lė njerėzit ta humbin shpresėn nė Mėshirėn e Zotit, s′i bėn tė zhgėnjehen nga Mirėsia e Zotit dhe s′i lejon tė ndihen tė sigurtė nga ndėshkimi i Zotit.

Zemra rrėgjohet njėsoj si trupi; prandaj ushqeje me urtėsi.

Dija qė vlen mė pak ėshtė ajo qė mbetet ngjitur pėr gjuhe, kurse dija qė vlen mė shumė ėshtė ajo qė njihet pasi vihet nė jetė.

Mė tė afėrmit me profetėt janė ata qė dinė mė shumė rreth asaj qė ata prunė.

Gjumi me besim tė shėndoshė e tė sinqertė ėshtė mė i mirė se falja me besim tė lėkundur.

Mirėsia ndaj tė tjerėve bėhet virtyt i pėrhershėm kur pėrmbushen tre kushte: Duke e parė si tė vogėl, qė tė arrijė tė bėhet e madhe; duke e fshehur, qė tė shfaqet vetė; dhe duke u bėrė shpejt e me takt, qė tė jetė e pėlqyeshme dhe e dobishme.

Do tė vijė njė kohė kur pozitat e larta do t′u jepen vetėm intrigantėve dhe kur mėkatarėt do mbahen pėr tė zgjuar, kurse tė drejtėt pėr budallenj. Atėherė lėmosha do shihet si shpenzim i kotė, kujdesi pėr tė afėrmit si barrė ose nder dhe pėrkushtimi si shkas pėr t′iu mburrur tė tjerėve. Atė kohė pushteti do ushtrohet nėpėrmjet kėshillimit me femrat, vėnies sė ēunakėve nė poste tė larta dhe drejtimit tė administratave nga eunukėt.

Sigurisht, kjo botė dhe tjetra janė tė kundėrta tė njėra tjetrės, siē janė dy rrugė qė shpien nė drejtime tė kundėrta. Ai qė e do dhe e pėlqen kėtė botė, do ta urrejė tjetrėn e do bėhet armiku i saj; tė dyja ato janė larg nga njėra tjetra sa Perėndimi me Lindjen. Udhėtari qė ndodhet mes tyre mund t′i afrohet njėrės duke iu larguar tjetrės; ato janė shemrat e njėra tjetrės.

Qoftė i bekuar kush i druhet kėsaj bote, nga qė mallohet pėr tjetrėn. I tillė ėshtė ai qė e sheh kėtė dhé si shtrat tė tij, kėtė pluhur si shtresėn e mbulesėn e tij, dhe kėtė ujė si parfumin e vetėm tė tij; ai e thotė Kur′anin me zė tė ulėt, lutet me zė tė lartė dhe largohet nga kjo botė si Isai.

Zoti ju ka vėnė ca detyrime, mos i lini pas dore; ju ka caktuar ca kufij, mos u rrekni t′i kaloni; ju ka ndaluar ca gjėra, mos e bėni dysh fjalėn e Tij; dhe ka lėnė nė heshtje ca gjėra tė tjera e nuk jua ka thėnė, por jo nga qė ka harruar; mos bėni provė t′i zbuloni.

Njeriu gėnjen veten, kur mendon se mund t′i zgjidhė problemet e tija tė kėsaj bote duke sakrifikuar diēka nga feja e vet. Zoti do ta mundojė me probleme shumė mė tė vėshtira.

Ndodh qė padija e njeriut tė mėsuar t′i zhvlerėsojė dijet e tij dhe ta shpjerė nė rrėnim.

Ne (Ehl-i Bejti) jemi si jastėku nė mes: kush ka mbetur pas nxiton tė na arrijė, e kush na e ka shkuar rikthehet drejt nesh.

Askush nuk e vendos dot rendin e Zotit tė Madhėruar, pėrveē atij qė s′e njeh dobėsinė, nuk bėn dot keq dhe s′ka pasione e lakmi.

Kush na do ne (Ehl-i Bejtin), tė llogaritė pėrballjen me skamjen.

Asnjė pasuri nuk vlen sa menēuria; asnjė vetmi s′tjetėrson si vaniteti; asnjė urtėsi s′i ngjan taktit; asgjė s′tė jep nder sa droja prej Zotit; asnjė s′tė ėshtė besnik sa morali i lartė; asnjė trashėgimi s′matet me sjelljen e mirė; asnjė udhėheqje s′e bėn efektin e veprimit tė pavonuar; asnjė zanat s′ia vlen sa njė veprim i virtytshėm; asnjė fitim s′i pėrqaset Shpėrblimit Hyjnor; asnjė kontroll i vetes nuk bie dobi sa pėrmbajtja nė ēaste tė paqarta; asnjė dorėheqje s′tė ruan sa largimi nga gjėja e ndaluar; asnjė dije s′e ka nivelin e mendjes qė e lind; asnjė adhurim s′ėshtė si pėrmbushja e detyrimit; asnjė besim nuk ėshtė si modestia dhe qėndrueshmėria; asnjė arritje nuk ėshtė si pėrunjėsia; asnjė nder nuk ėshtė si dija; asnjė fuqi nuk ėshtė si durimi; dhe asnjė mbėshtetje nuk ėshtė aq e mirė sa kėshillimi.

Nė botėn ku mbretėron virtyti, nuk ėshtė e udhės tė ushqesh mendime tė kėqija rreth dikujt qė s′ka bėrė keq nė asnjė rast. Po kur bota dhe njerėzit mbretėrohen nga vesi, ruaju nga rreziku qė tė sjell mendimi i mirė qė krijon pėr dikė.

Shumė njerėzve u jepet kohė pėr hir tė mirėdashjes qė ėshtė pėr ta, e ca tė tjerė mashtrohen nga qė u mbulohen veset e mėkatet; po ka dhe nga ata qė dashurohen pas vetes pėr shkak tė lėvdatave qė u bėhen. Zoti nuk vė askėnd nė sprovė aq seriozisht, sa atė, tė cilit i jep kohė.

Dy lloje njerėzish do rrėnohen pėr shkakun tim: ata qė e teprojnė me dashurinė e tyre pėr mua, dhe ata qė mė urrejnė pėr vdekje.

Bota ėshtė si gjarpri – e butė nė tė prekur, dhe plot helm nė brendėsi. I padituri mashtrohet e joshet prej saj, kurse i urti e i dituri i ruhen.

I bekuar qoftė ai qė e mban veten tė pėrunjur, qė e nxjerr jetesėn me duar tė pastra, qė ka zemėr tė qashtėr, qė ka zakone tė rrėnjosura nė virtyt, qė e shpenzon atė qė tepron, qė e pėrmban gjuhėn nga thėnia e fjalėve tė kota, qė nuk ushtron tirani e dhunė, po jep siguri me praninė e tij, qė ėshtė i kėnaqur me Sunnetin e Profetit (s) dhe qė s′pajtohet me risitė nė fé.

Ēuditem me njeriun e kursyer, qė ngutet drejt skamjes duke menduar se i largohet, dhe humbet kėshtu paqen e jetės, qė aq shumė e lakmon. Pėr pasojė, bėn nė kėtė botė jetėn e tė varfėrit, ndėrkohė qė nė tjetrėn do japė llogari si i pasur. Ēuditem me njeriun kryelartė, qė s′ishte gjė tjetėr njė ditė, veē spermė, e s′do jetė gjė tjetėr njė ditė, veē kufomė. Ēuditem me njeriun qė vė Zotin nė dyshim, ndonėse e sheh Krijimin e Tij. Ēuditem me njeriun qė harron pėr vdekjen, edhe pse pėrcjell tė vdekur nė varrezė. Ēuditem me njeriun qė e mohon jetėn tjetėr, megjithėse e shkoi njė kėtu. Ēuditem me njeriun qė stolis banesėn e tij tė pėrkohshme dhe lė pas dore shtėpinė e tij tė pėrjetshme.

Po ta kuptonit deri nė fund Madhėshtinė e Krijuesit, nuk do t′i jepnit rėndėsi Universit dhe krijesave tė tjera tė Tij.

Njė engjėll i Zotit na kujton ēdo ditė: “Fėmijėt i lindni pėr vdekjen, pasurinė e mblidhni pėr rrėnimin, ndėrtimet i bėni pėr shkatėrrimin”.

Kjo botė ėshtė rrugė pėr tė kaluar, jo vend pėr t′u sheshuar. Dy lloje njerėzish udhėtojnė nėpėr tė: Njė qė e shet veten, duke e dėnuar pėrjetėsisht shpirtin e tij, dhe njė tjetėr qė e blen, duke e shpėtuar shpirtin e tij nga dėnimi i pėrjetshėm.

Shoku nuk ėshtė shok, po qe se nuk jep prova nė tre raste: Nė nevojė, nė mungesė dhe nė vdekje.

Kujt i lejohen katėr gjėra, s′i mohohen katėr tė tjera: Kush lut, merr pėrgjigje; kush pendohet, dėgjohet; kush lyp ndjesė, falet; kush ndihet mirėnjohės, s′mbetet pa tė mira.

Kush druhet nga Zoti, mund t′i afrohet pėrmes faljes. Haxhxhi ėshtė Xhihadi i tė dobėtit. Ēdo gjė ka kėrkesat e saj. Agjėrimi ėshtė kėrkesė e shėndetit. Xhihadi i gruas ėshtė tė jetė e kėndshme pėr burrin e saj.

Kėrkoi mjetet e jetesės nėpėrmjet dhėnies sė lėmoshės.

Kush s′dyshon nė rimarrjen e asaj qė jep, jep me tė dy duart.

Zero Cool
11-08-13, 13:34
Thėnie tė zgjedhura tė Imam Aliut


Ndihma jepet sipas nevojės.

Ai qė ėshtė i matur, s′bie kurrė nė varfėri.

Familja e vogėl ėshtė njė nga rrugėt e arritjes sė lehtėsive nė jetė.

Ndėrsjellėsia e marrėdhėnies pėrbėn gjysmėn e urtėsisė.

Gjysma e pleqėrisė ėshtė trishtim.

Durimi duhet t′i pėrgjigjet mundimit. Kush rreh duart mbi gjunjė nga dėshpėrimi, ua humb vlerėn punėve tė mira.

Ka shumė agjėrues, agjėrimi i tė cilėve ėshtė vetėm etje dhe uri, dhe shumė ofrues faljesh, faljet e tė cilėve janė vetėm mundim e pagjumėsi. Gjumi dhe tė ngrėnėt e tė pirėt e njeriut tė ditur ėshtė shumė mė i mirė.

Mbroje besimin me lėmoshė; ruaje pasurinė me zekat dhe prapsi tallazet e vuajtjeve me falje.

Njeriu fshihet pas gjuhės sė tij.

Ai qė s′ia di vlerat vetes, rrezikon tė dėshtojė.

Tė gjithė tė ardhurve u duhet tė rikthehen; e pasi tė jenė rikthyer, ėshtė njėsoj si tė mos kishin qenė kurrė.

I duruari ia del mbanė nė ēdo rast, ndonėse mund t′i duhet tė presė gjatė.

Tė pajtohesh me veprimin e njė tjetri ėshtė si ta kesh bėrė bashkė me tė. Kush bashkėpunon nė gjėra tė mbrapshta bėn dy herė mėkat: bėn njė ligėsi dhe s′pengon tjetrin nė bėrjen e saj.

Qortoje shokun me butėsi e takt dhe hiqja tė keqen me anė tė sė mirės.

Kush vete nė vende me nam tė keq, s′duhet tė ēuditet pse e mbajnė pėr tė keq.

Zakonisht, tė veshurit me pushtet s′i shmangen dot njėanėsisė.

Kush bėn vetėm mė kokė tė vet, ia afron rrėnimin vetvetes. Kėshillimi bėn tė shohėsh me sytė e tė tjerėve.

Kush di tė mbajė sekrete, i ka nėn kontroll punėt e tij.

Skamja ėshtė vdekja mė e hidhur.

T′i respektosh tė drejtėn atij qė nuk ta respekton, ėshtė idhujtari.

S′duhet tė ketė bindje qė bie ndesh me urdhrat e Zotit, kushdo qoftė ai qė e kėrkon.

Mos bėni njeri me faj pse vonohet nė marrjen e hakut; faj ka kush merr gjėra qė s′janė tė tijat.

Vaniteti e pengon pėrparimin.

Agimi ka zbardhur pėr kėdo qė i ka sytė.

Pėrmbajtja nga mėkati ėshtė mė e lehtė se largimi prej tij.

Nepsmadhi e prish vetė midenė e tij.

Njerėzit janė armiq tė asaj qė s′e njohin.

Kush mpreh dhėmbėt e revoltės pėr hir tė Zotit, merr fuqinė e duhur pėr tė mundur dhe mė trimat e armiqve tė Tij.

Sado tė frikshme qė tė jenė, problemet duhen pėrballur nė vend qė tė shmangen, pėrndryshe bėhet mė e mundimshme tortura e ngurrimit sesa vetė zgjidhja e tyre.

Autoriteti i njeriut ėshtė i madh aq sa ėshtė e madhe zemra e tij.

Qortoje kė bėn keq duke shpėrblyer kė bėn mirė.

Shkule tė ligėn nga zemrat e tė tjerėve duke e shkulur nė fillim prej zemrės tėnde.

Kėshilla s′ėshtė bėrė pėr kokėmushkėn.

Lakmia ėshtė skllavėri e pafund.

Pakujdesia tė hap punė, maturia tė mbaron punė.

Tė heshtėsh kur mund tė thuash diēka tė menēur e dobiprurėse, ėshtė po aq e keqe sa tė thuash gjepura dhe gjėra pa vlerė.

Kur bėhen dy thirrje tė kundėrta, njėra tė fton domosdo nė udhė tė gabuar.

Kurrė s′kam patur dyshime pėr tė drejtėn, qysh nė ēastin qė m′u shfaq.

Unė s′kam folur gėnjeshtra, as mė janė thėnė gėnjeshtra. Dhe s′kam gabuar njeri, as mė kanė gabuar.

Kush merr sot nė duar flamurin e tiranisė, nesėr do t′i kafshojė ato duar.

Ndarja ėshtė nė prag tė derės.

Kushdo qė ka dalė kundėr sė drejtės, ėshtė shkatėrruar.

Nėse durimi s′bie paqe fare, padurimi vret pėr fare.

Ēudi qė kalifati u dhėnka pėr hir tė shoqėrisė me Profetin e jo dhe pėr hir tė afėrisė nė gjak me tė!

O bir i Ademit: gjith ē′fiton mbi ē′ke nevojė, nuk ėshtė pėr ty, po pėr tė tjerėt.

Zemrat janė mbrujtur me pasione e prirje pėr pėrparim e tėrheqje. Nxiti pėr veprim kur janė tė ndezura pėr progres, sepse verbohen, po t′i shtėrngosh.

Vetėm kamja qė shkon pėr dije nuk shkon kot.

Zemra lodhet njėlloj si trupi, prandaj ēlodhe me thėnie tė urta.

Turmat janė njerėz qė bėjnė njė forcė tė madhe sa janė bashkė; po kur ndahen, bėhen anonimė; ato janė njerėz qė bėjnė tė kėqija, kur mblidhen bashkė, dhe tė mira, kur rrinė veē e veē.

Ēdo gjė e mbush enėn ku hidhet, pėrveē dijes qė hap vend tjetėr pėr tjetėr dije.

Shpėrblimi i parė qė merr i urti nga tė tjerėt ėshtė pėrkrahja e tij, jo e arrogantit.

Kur nuk e mban dot veten, shtiru sikur e mban, se rrallė ndodh qė njeriu t′u pėlqejė tė tjerėve pa u njėjtėsuar me ta.

Bota do ta kthejė fytyrėn nga ne (Ehl-i Bejti), pasi na ka kthyer shpinėn, siē bėn deveja nėnė, qė i kthehet fėmijės, pasi e ka ndukur mė parė.

Bujaria ėshtė mburoja e nderit; durimi ėshtė freri i tė leshtit; ndjesa ėshtė ēmimi i suksesit; pėrēmimi ėshtė ndėshkimi pėr atė qė tė shet, dhe kėshillimi ėshtė garanci pėr udhėheqje.

Vaniteti ėshtė armiku i intelektit njerėzor.

Mos i pėrfill vuajtjet, ndryshe nuk do ndihesh asnjėherė i lumtur.

Pema trungbutė e ka gjethnajėn mė tė dendur.

Kundėrshtimi e tut kėshillėn e mirė.

Kush jep bujarisht, bėhet i pushtetshėm.

Qėndrueshmėria e njeriut njihet kur ndryshojnė kushtet.

Nuk ėshtė e sinqertė miqėsia e mikut qė tė ka zili.

E shumta e mangėsive nė gjykim buron nga lakmia.

Qėndrimi i heshtur jep dinjitet; drejtėsia shton miqtė e besės; bujaria lartėson prestigjin; mirėsitė breshėrojnė kur lypen pėrulėsisht; shėrbimi ndaj njeriut tė bėn prijės tė tij; sjellja e njerėzishme ia pret krahėt kundėrshtarit; pėrmbajtja ndaj njė tė marri t′i shton pėrkrahėsit.

Ēudi qė lakmitari s′lakmon shėndet!

Lakmitari ėshtė pėrherė nė kthetra tė turpit.

Nė fakt, kush dėshpėrohet nga kjo botė, dėshmon pakėnaqėsi ndaj Zotit qė i rregulloi gjėrat nė kėtė mėnyrė. Kush ankohet prej fatkeqėsive, ankohet kundėr Zotit.

Kush i afrohet e i pėrulet dikujt pėr shkak tė pasurisė, i ka humbur dy tė tretat e fesė sė tij.

Kur zemra skllavėrohet nga kjo botė, bėhet fole e tre gjėrave: Ankthit, qė e mbėrthen pėr gjithnjė; lakmisė, qė s′e lėshon mė pėr asnjė ēast; dhe ambicjes, qė s′kėnaqet dot kurrė.

Tiparet mė tė mira tė grave janė ato, qė pėr burrat janė mė tė kėqijat, dhe pikėrisht: kryelartėsia, kursimi dhe brishtėsia. Njė grua kryelartė s′i lejon njeriu t′i afrohet; kur ėshtė e kursyer, e pėrdor mirė pasurinė e saj e tė burrit tė saj; e nėse ėshtė zemėrbrishtė, trembet e ka frikė nga gjithēka qė i ndodh.

Pėr Atė Zot, kjo botė e juaja ėshtė nė sytė e mi mė e pėshtirė se zorrėt e derrit tė tredhur nė duart e njė lebrozi.

Njė grup njerėzish e adhuron Zotin pėr hir tė favoreve; ky ėshtė adhurim tregtarėsh. Njė tjetėr grup e adhuron nga frika; ky ėshtė adhurim skllevėrish. Sė fundi ėshtė grupi qė e adhuron vetėm nga mirėnjohja. Kėshtu adhurojnė vetėm njerėzit e lirė dhe fisnikė.

Njeriu humbet tė drejtat nga mosveprimi dhe mikun nga pėrgojimi.

Guri i vėnė pandershmėrisht nė muret e njė shtėpie ėshtė garanci e rrėnimit tė saj.

Dita e tė shtypurit mbi shtypėsin do jetė mė e mundimshme se dita e shtypėsit mbi tė shtypurin.

Pyetja me shumė pėrgjigje ėshtė ende pa pėrgjigje.

Nė ēdo bekim tė Zotit ėshtė njė e drejtė e Tij. Zoti e rrit bekimin, kur ajo pėrmbushet, dhe e heq fare, kur s′pėrfillet, po merret nėpėr kėmbė.

Kur shtohet aftėsia, mpaket frika.

Ruhuni nga largimi i bekimit, se jo ēdo gjė qė ikėn kthehet pėrsėri.

Bujaria i rri sė mirės mė afėr se pėrkujdesja pėr tė afėrmin nė fis.

Provoi qė s′gabohet atij qė ka mendim tė mirė pėr ty.

E njoha Zotin pėrmes dorėheqjes nga vendimet, prishjes sė planeve dhe humbjes sė kurajos.

Hidhėsia e kėsaj bote ėshtė ėmbėlsi e botės tjetėr dhe ėmbėlsia e kėsaj bote ėshtė hidhėsi e botės tjetėr.

Zemėrimi i ngjet ēmendurisė, nėse pasohet me pendesė; se kur s′pasohet, ėshtė vėrtet ēmenduri.

Sa mė pak hasét, aq mė shumė shėndet.

Kur tė marrin punėt ters, merru vesh me Zotin pėrmes dhėnies lėmoshė.

Besa me tė pabesin ėshtė pabesi ndaj Zotit, mosbesimi ndaj tė pabesit ėshtė besnikėri ndaj Zotit.

Ka njerėz qė sillen drejt ndėshkimit hap pas hapi pėrmes trajtimit tė mirė; ka tė tjerė qė mbeten nė mashtrim, se u fshihen tė kėqijat; sė fundi, ka nga ata qė mbahen me shpresa, pėr shkak tė fjalėve tė mira qė u thuhen. Tė gjithė harrojnė qė dhėnia e kohės ėshtė sprova mė e madhe, qė ka bėrė Zoti.

Njeriu me pushtet ėshtė si ai qė nget shaluar njė luan: E lakmojnė pėr pozicionin qė ka, por ai e di mė mirė nė ē′pozitė ėshtė.

Bėju mirė qyqarėve tė pa njeri, qė t′u bėhet mirė tė afėrmve tė tu, nė mbetshin qyqarė ndonjėherė.

Fjala e urtė ėshtė kurė, kur synon zgjidhjen e ēėshtjes, dhe sėmundje, kur synon ngatėrrimin e saj.

O bir i Ademit, mos e vuaj qysh sot shqetėsimin e ditės qė s′ka ardhur ende. Kur tė vijė ajo ditė nė jetėn tėnde, Zoti do t′ia japė pjesėn qė i takon.

Duaje mikun me kufi, se mund tė tė bėhet armik njė ditė. Urreje armikun me masė, se mund tė tė bėhet mik njė ditė.

Mos e kėmbeni dijen me padije dhe bindjen me dyshim. Veproni, pasi tė fitoni dije, dhe vazhdoni, pasi tė krijoni bindje.

Lakmia e shpie njeriun tek burimi dhe e bėn tė kthehet mbrapsht, pa pirė. Ajo merr pėrsipėr pėrgjegjėsi qė s′i pėrmbush dot. Ndodh qė ai qė pi, tė mbytet, pėrpara se zjarrmia t′i fashitet. Sa mė shumė vlen njė send i dėshiruar, aq mė shumė dhembje sjell humbja e tij. Ambicja ia verbon sytė logjikės. Pjesa e caktuar vjen vetvetiu, sado t′i afrohesh a t′i ikėsh larg.

Puna e vogėl, e vazhduar rregullisht, ėshtė mė me vlerė se puna e gjatė, e kryer pa zell.

Hiqni dorė nga gjėrat qė ju lihen nė dėshirė, nėse bėhen pengesė pėr gjėrat e detyruara!

Ai qė s‘harron sa e gjatė ėshtė udha, rri pėrherė i pėrgatitur.

Perceptimi i syrit s′ėshtė vrojtim real, sepse sytė tė gėnjejnė herė-herė; kurse urtėsia s′e gėnjen kurrė atė qė kėshillohet me tė.

Midis jush e predikimit varet njė perde mashtruese.

Tė paditurit ndėr ju marrin ē′tė duan, sa kohė qė mbahen larg tė diturit.

Dija zhvlerėson shfajėsimin e atij qė rreket tė pėrligjet.

Kush bie herėt nė kthetrat e vdekjes, kėrkon kohė, e kush u ndie i harruar prej saj, kėrkon justifikime.

Kjo botė mban fshehur njė tė keqe pėr ēdo gjė, qė njerėzit thonė se ecėn mirė.

Kur Zoti dėshiron tė pėrulė dikė, e lė pa dituri.

Edhe sikur Zoti tė mos kish folur pėr ndėshkim, do duhej tė mjaftonte vetėm mirėnjohja pėr mirėsitė e Tij, pėr t′i bėrė njerėzit tė mos shfaqnin mosbindje ndaj Tij.

Mos u shoqėro me tė lajthitur, sepse hiqen sikur merren me punė tė mėdha dhe kėrkojnė qė tė bėhesh dhe ti si ata.

Ai qė s′ia pėrton sherrit, mėkaton, kurse ai qė i shmanget, pėson. Si zor qė sherrxhiu t′ia ketė frikėn Zotit.

Nuk shqetėsohem shumė pėr gabimin, pas tė cilit mund t′i lyp Zotit ndjesė me dy rekate.

I rėni nė mjerim nuk ėshtė mė nevojtar pėr lutje se i pambrojturi prej tij.

Njeriu ėshtė pjellė e kėsaj bote, prandaj s′i vihet faj qė e do tė ėmėn.

Lypsari ėshtė lajm nga Zoti. Kush e largon, pėrēmon Zotin, kush i jep, bėn Zotin borxhli.

Njeriu qė respekton veten nuk kryen tradhėti bashkėshortore.

Caku qė i ėshtė caktuar jetės ėshtė mjaft pėr t′u ndier i ruajtur*.

Njeriu mund tė flerė edhe pas humbjes sė fėmijės, po s′vė dot gjumė nė sy pas humbjes sė pronės.

Vuri veshin opinionit tė besimtarit, sepse ėshtė Zoti qė e vė tė vėrtetėn nė gojėn e tij.

Fetaria ėshtė e shtirė, kur mbėshtetja kėrkohet mė shumė nga vetvetja se nga Zoti.

Skamja mpak besimin, pėshtjellon intelektin dhe shton mllefin.

Pyet pėr tė kuptuar, jo pėr tė ngatėrruar. Injoranti qė do tė mėsojė, sillet si i mėsuar, kurse i mėsuari qė do tė ngatėrrojė, sillet si injorant.

Ruhuni nga mosbindja ndaj Zotit kur jeni vetėm, se ėshtė vetė Gjykatėsi ai qė dėshmon.

Kush mposhtet nga mėkati, s′mund tė jetė fitimtar; kush fiton pėrmes mėkatit, nė fakt ka dėshtuar.

Zoti ia ka dhėnė pjesėn tė skamurit nė pasurinė e tė kamurit. Varfanjaku ka uri kur s′i jepet pjes′ e tij. Por pėr kėtė do jepet llogari pėrpara Zotit.

Mungesa e nevojės pėr shfajėsim ėshtė mė e mirė se argumenti qė shfajėson.

Mė e pakta qė duhet bėrė pėr hir tė Zotit ėshtė mospėrdorimi i bekimeve tė Tij pėr tė mėkatuar kundėr Tij.

Besimtarit i qesh fytyra, ndėrsa zemra i qan; sjellja e tij kokulur fsheh njė zemėr me bujari tė pafund; s′e lakmon pozitėn e lartė, kurse pėr famėn s′pyet fare. Malli i tij ėshtė i pashuar, guximi i tij ėshtė i pamatė, durimi i tij ėshtė i madh dhe koha e tij ėshtė e zėnė. Ėshtė mirėnjohės e i pėrmbajtur, i heshtur nė mendimet e tij, i matur nė kėrkesat e tij, i shkėlqyer nė sjelljet e tij dhe i butė nė temperamentin e tij. Ėshtė mė i gurtė se guri dhe mė i pėrunjur se skllavi.

Po t′i ndodhte njeriu tė njihte fatin dhe fundin e jetės sė tij, do t′i urrente ambicjet dhe mashtrimin prej tyre.

Nė pronėn e ēdo njeriu ka dy pjesėtarė: pasardhėsit dhe aksidentet.

Njeriu qė kėrkon ėshtė i lirė sa pa premtuar ende.

Kush lutet pa bėrė pėrpjekje, ėshtė si ai qė do tė gjuajė me njė hark pa kordė.

Dija ėshtė e dy llojeve: Ajo qė ėshtė pėrvetėsuar dhe ajo qė ėshtė dėgjuar. Vetėm e dėgjuara nuk sjell dobi, po tė mos pėrvetėsohet.

Drejtėsia e vendimit shkon krah pėr krah me fuqinė: njėra lind kur lind tjetra dhe zhduket kur zhduket tjetra.

Zero Cool
11-08-13, 13:36
Thėnie tė zgjedhura tė Imam Aliut


Stolia e varfėrisė ėshtė dėlirėsia, stolia e pasurisė ėshtė mirėnjohja.

Dita e Drejtėsisė pėr tė padrejtin do tė jetė mė e mundimshme se dita e padrejtėsisė pėr viktimėn e tij.

Kamja mė e madhe ėshtė tė mos ia hedhėsh sytė fare kamjes sė tė tjerėve.

Thėniet mbahen mend, veprimet vihen nė provė.

Kini frikė nga Zoti, o njerėz! Shumė nga ju pėrpiqen pėr gjėra qė s′i marrin dot, ndėrtojnė shtėpi ku nuk banojnė,

dhe mbledhin sende qė u lihen tė tjerėve. Ka dhe qė marrin nė rrugė tė pandershme e nė dėm tė sė drejtės sė tjetrit. Kush fiton kundėr ligjit, do duhet tė mbajė barrėn e mėkatit, prandaj ikėn nga kjo botė me shpinėn kėrrusur dhe del pėrpara Zotit i dėrrmuar nga dėshpėrimi.

Qėndrimi larg mėkatit ėshtė njė nga rrugėt e mbrojtjes prej tij.

Dinjiteti tė ėshtė dhėnė i lartė, por ti vetė e ul sa herė qė kėrkon; prandaj zgjidh mirė para kujt e ul.

Tė lėvdosh mė shumė nga ē′meritohet ėshtė sahanlėpirje, tė lėvdosh mė pak ėshtė ose smirė ose mangėsi nė tė folur.

Mėkati mė serioz ėshtė ai qė gjykohet i vogėl nga ai qė e bėn.

Tirani ka tri cilėsi: Dhunon eprorin duke mos iu bindur, dhunon vartėsin pėrmes arrogancės sė postit, dhunon njerėzit tė gjithė duke pėrkrahur tiranėt e tjerė.

Pas kulmit tė dhembjes zbret qetėsia, ashtu si zbret paqja pasi laku i dėshpėrimit s′ngushtohet dot mė.

Mos e tepro nė pėrkushtimin ndaj gruas e fėmijėve, se Zoti s′do t′i lėrė pa pėrkujdesje, nė qofshin dashurues tė Tij; e nė qofshin armiq tė Tij, pse duhet brengosur e shpenzuar kohė pėr ta?

E meta mė e madhe e njeriut ėshtė tė quajė tė metė tė tė tjerėve njė tė metė qė e ka vetė ai.

O skllevėr tė ambicjeve, ndahuni prej tyre! Kush pėshtetet pas kėsaj bote, s′do marrė gjė prej saj, pėrveē dhembjes. Kaliteni veten, o njerėz, e mos ua vini veshin prirjeve tuaja instiktive.

Mos e shihni tė keqe thėnien, ku mund tė gjeni diēka tė mirė.

Kur t′i luteni Zotit pėr diēka, nė fillim kėrkoni bekime pėr Profetin, pastaj pėr veten tuaj. Zoti ėshtė tepėr bujar qė tė pranojė vetėm lutjen e parė e tė mos pranojė dhe tė dytėn pėr hir tė saj.

Kush e ka tė shtrenjtė dinjitetin, u qėndron larg grindjeve.

Budallallėk ėshtė tė nxitosh pėrpara momentit tė pėrshtatshėm dhe tė vonosh, pasi ka ardhur ky moment.

Mos pyet pėr gjėra qė mund tė ndodhin, se mjaft telashe ke nga gjėrat qė tė ndodhin.

Imagjinata ėshtė pasqyrė, mėsimet japin kėshillė dhe paralajmėrim. Ai qė bėn veten, ka bėrė mjaft, nėse ka shmangur atė qė quan tė keqe tek tė tjerėt.

Dija ka shok veprimin. Kush di, tė veprojė, se dija vdes po s′pati aksion. Po tė mbahet parasysh kjo veti e saj, mirė. Pėrndryshe ajo ikėn e tė lė.

Nuk ka gjė mė tė lartė se Islami, nder mė tė lakmuar se adhurimi i Zotit, strehė mė tė sigurt se kufizimi i vetvetes, ndėrmjetės mė tė mirė se pendimi, dhe thesar mė tė vyer se qenia i kėnaqur.

Asnjė pasuri s′e tremb aq shumė mjerimin, sa mjaftimi me mjetet e ekzistencės. Kush e kufizon veten nė sa i duhet pėr t′u mbajtur, arrin paqen dhe bėhet gati qetėsisht pėr ndėrrimin e banesės.

Ambicja ėshtė porta e dėshpėrimit dhe ēelėsi i fatkeqėsisė. Lakmia, krenaria dhe xhelozia nxitin pėr mėkat, ndėrkohė qė zakonet e kėqija shpien ujė nė mullirin e sė keqes.

Zemra e ngushtė nxė veē veset e kėqija; ajo ėshtė mėgojza qė e kthen njeriun drejt sė ligės.

Ka njerėz qė ia dalin mbanė njė dite, por pas saj nuk shohin mė ditė tjetėr; ka tė tjerė, qė janė pėr t′u patur zili para mesnatės, pastaj i qajnė gratė mė tė gdhirė tė ditės tjetėr.

Fjalėt mbahen nė zap ende pa u thėnė; se me t′u thėnė, e mbajnė ato njeriun zap. Prandaj pėrgjojeni gjuhėn mė shumė se arin e argjendin, se ndodh shpesh qė vetėm njė shprehje tė prapėsojė njė bekim e tė sjellė njė ndėshkim.

Mos fol pėr atė qė s′e di, por as atė qė di mos e thuaj tė tėrė, nėse ka mundėsi.

Ruaju Zotit mos tė sheh ku mėkatohet e nuk tė sheh ku ka bindje ndaj Tij, sepse do jesh i humbur tė dyja herėt. Kur ndihe i vendosur, tregohu i vendosur nė bindjen ndaj Tij, dhe kur ndihe i lėkundur, tregohu i lėkundur nė mėkatimin ndaj Tij.

Mbėshtetja nė kėtė botė ėshtė marrėzi, pėrderisa dihet ē′ka nė tė; prapambetja nė vepra tė mira ėshtė humbje e sigurt, pėrderisa dihet qė sjellin shpėrblim; ėshtė papjekuri t′i japėsh besim njeriut qė s′ka dhėnė prova ende.

Se sa e ulėt ėshtė kjo botė nė gjykimin e Zotit del nga fakti qė vetėm nė tė ka mosbindje ndaj Tij. Pikėrisht kjo bėn tė arrihen tė mirat e Tij, vetėm kur ikėn prej saj.

Kush kėrkon do gjejė qoftė dhe vetėm njė pjesė tė asaj qė kėrkon.

Nuk ėshtė e mirė ajo e mirė, pas sė cilės vjen Skėterra, dhe nuk ėshtė vuajtje ajo vuajtje, pas sė cilės vjen Parajsa. Ēdo lumturi tjetėr nga e Parajsės ėshtė banale, dhe ēdo fatkeqėsi tjetėr nga e Skėterrės ėshtė shaka.

Varfėria ėshtė vėrtet fatkeqėsi, por mė e keqe se varfėria ėshtė lėngata e trupit dhe mė e keqe se lėngata e trupit ėshtė lėngata e zemrės. Kamja ėshtė vėrtet bekim, por mė e mirė se kamja ėshtė shėndeti i trupit dhe mė i mirė se shėndeti i trupit ėshtė shėndeti i zemrės.

Prejardhja s′mund ta ēojė pėrpara atė, qė ka mbetur prapa nga punėt qė ka bėrė.

Qėndroi botės larg, qė t′ia shohėsh mė mirė tė kėqijat qė tė ka dėftuar Zoti; dhe mos rri mospėrfillės ndaj saj, se ajo tė pėrfill, sido qė tė jetė.

Fol qė tė shfaqesh, ndryshe do mbetesh fshehur nėn gjuhė.

Prapse sulmin e joshjeve tė kėsaj bote dhe qėndroi larg asaj qė s′tė afrohet. E nėse s′bėn dot ndryshe, trego maturi nė kėrkim.

Shpesh fjala bėn shumė mė tepėr se sulmi.

Ajo qė kėnaq, mjafton, sado e vogėl tė jetė.

Le tė ketė vdekje, por jo poshtėrim. Le tė ketė pak, por jo nga tė tjerėt. Kush s′merr duke ndenjur unjur, nuk do marrė as kur tė jetė mė kėmbė. Bota ka dy ditė: Njė pro teje e njė kundėr teje. Mos u kapardis, kur dita ėshtė me ty, dhe bėj durim, kur e ke kundėr.

Aroma mė e mirė ėshtė e myshkut. Peshon pak, po erėn e ka tė kėndshme.

I lini mburrjet e mos e gėnjeni veten, por sillni vdekjen ndėr mend.

Fėmija ka njė tė drejtė tek prindi dhe prindi ka njė tė drejtė tek fėmija. E drejta e prindit tek fėmija ėshtė bindja pėr ēdo gjė, pėrveē asaj qė pėrbėn mėkatim ndaj Zotit; kurse e drejta e fėmijės tek prindi ėshtė trashėgimi i njė emri tė mirė, edukata e shėndoshė dhe mėsimi i Kur′anit.

Mania e kundėrshtimit t′i pakėson shanset e suksesit.

408. E vėrteta rrėzon kėdo qė i del kundėr.

Zemra ėshtė libri i syrit.

Pėrkushtimi ndaj Zotit ėshtė tipari mė i rėndėsishėm i karakterit tė njeriut.

Mos e provo mprehtėsinė e gjuhės tėnde kundėr Atij qė ta dha aftėsinė pėr tė folur, as shkathtėsinė e fjalės kundėr Atij qė tė futi nė udhėn e mbarė.

Kontrollit mbi veten i mjafton largimi nga gjithēka qė s′pėlqehet tek tė tjerėt.

Pėrmbahu si njeri i lirė, ose hesht si i paditur.

Mė e pakta gjė qė i kėrkohet intelektit ėshtė tė shquajė udhėn e mbarė nga e gabuara.

Bėni tė mira pa quajtur tė vogėl asnjėrėn prej tyre. E mira e vogėl ėshtė e madhe dhe e mira e paktė ėshtė e shumtė. Askush nuk duhet tė pranojė qė tė tjerėt tė jenė mė tė zotė se vetė ai nė bėrjen e sė mirės, ndryshe do bėhej vėrtet ashtu. E mira dhe e keqja kanė pėrkrahėsit e tyre. Nė heqshi ju dorė prej ndonjėrės, do ketė tė tjerė qė do t′i afrohen.

Zoti ia rregullon paraqitjen, kujt vė rregull nė brendi tė vet. Zoti i ndihmon nė punėt e kėsaj bote, kujt bėn shėrbime pėr fenė e Tij. Zoti ia sjell mbarė punėt me tė tjerėt, atij qė mba tė forta lidhjet me Tė.

Maturia ėshtė perde qė mbulon e urtėsia shpatė e mprehtė. Fshihi dobėsitė e sjelljes tėnde pas maturisė dhe vraji ambicjet e tua me shpatėn e urtėsisė.

Zoti i begaton disa njerėz nė dobi tė njerėzve tė tjerė. Zoti ua mbush duart plot, sa kohė qė u japin dhe tė tjerėve; e kur s′ japin mė, Zoti ua heq bekimin e ia jep dikujt tjetėr.

Njeriu nuk mund tė ndihet kurrė i sigurtė nė punėt e shėndetit e tė pasurisė. Ka shumė njerėz qė duken tė shėndetshėm, por sėmuren pas pak, si dhe shumė tė tjerė qė janė tė pasur, por bien shpejt nė varfėri.

Ai qė i qan hallin njė besimtari, i ėshtė qarė Zotit, nė fakt; ai qė i qan hallin njė jo-besimtari, i ėshtė qarė pėr Zotin, nė fakt.

Mundimet e kėsaj bote pėrballen me durim, se padurimi i shton mė shumė.

Kėnaqėsia mė e madhe arrihet pasi heq dorė nga ambicjet.

Mendjet e skllavėruara bėhen vegla tė pasioneve tė fuqishme.

Aftėsia i ndihmon ruajtjes sė pėrvojės.

Mos i jepni pėrgjegjėsi e besim njeriut tė dėshpėruar.

Mė fatkeqi nė tregti e mė i pafati nė pėrpjekje ėshtė kush rropatet pas kamjes pa e gjetur dot. Si rezultat, ikėn i trishtuar nga kjo botė dhe detyrohet tė pėrballet me tė kėqijat e saj edhe nė botėn tjetėr.

Ka dy lloj mjetesh jetese: Qė kėrkojnė dhe qė kėrkohen. Vdekja pėrgjon hapat e atij qė i pėrgjėrohet kėsaj bote, deri sa e shqit nga gjiri i saj; kurse atij qė i pėrgjėrohet botės tjetėr, i vijnė vetiu tė mirat e kėsaj bote. Ai vetėm sa i pranon.

Mbani mend qė qejfet do zhduken dhe do mbeten vetėm pasojat.

Vėr nė provė dhe do urresh!

Nuk ėshtė e mundur qė Zoti t′ia mbajė hapur njeriut derėn e mirėnjohjes, duke i mbyllur derėn e bollėkut; as t′ia mbajė hapur derėn e lutjeve, duke i mbyllur derėn e pranimit tė tyre; as t′ia mbajė hapur derėn e pendesės, duke i mbyllur derėn e mėshirės.

Njeriu mė i pėrshtatshėm pėr pozicion tė nderuar ėshtė ai qė vjen nga njerėz tė nderuar.

Njeriu ėshtė armik i asaj qė s′njeh.

Gjumi i natės squll vendosmėrinė e ditės.

Pushteti qeverisės ėshtė gur prove pėr njė prijės.

Asnjė qytet nuk ka mbi ty mė shumė tė drejtė se tė tjerėt. Qyteti mė i mirė ėshtė ai qė tė mban.

Pak, por pėrherė, ėshtė mė mirė se shumė, por qė zhgėnjen.

Po tė hasni te dikush njė cilėsi tė spikatur, do gjeni dhe tė tjera, tė tė njėjtit lloj.

Ai qė tregton pa ditur ē′thotė feja, do bjerė herėt a vonė te fajdeja.

Zoti e fut nė halle tė mėdha njeriun qė alarmohet nga telashet e vogla.

Kush i jep rėndėsi dinjitetit, s′u jep rėndėsi dėshirave tė vogla.

Kur hyn nė shaka qesėndia, dalin intelekti dhe gjallėria.

Largimi i atij qė do tė tė afrohet, t′i mpak shanset e suksesit, kurse afrimi tek ai qė tė largohet, tė mpak dinjitetin.

Zero Cool
11-08-13, 13:37
Thėnie tė zgjedhura tė Imam Aliut



Vetėm kur tė jemi pėrpara Zotit, do duket kamja e skamja e vėrtetė.

Pse duhet tė mbahet mė tė madh njeriu? Ka nisur si farė e do mbarojė si kufomė. Veten s′e mba dot vetė, as takimin me vdekjen s′e shmang dot.

Vall′ s′paska njeri aq tė lirė, sa tė mundė t′ua lėrė kafshatėn e tij tė kėsaj bote atyre qė dinė veē tė mbllaēiten? Veē Parajsa vlen tė jetė ēmimi juaj, pra mos e shisni veten, pėrveēse nė shkėmbim tė saj.

Dy tahmaqarė s′ndiejnė kurrė tė ngopur: Kėrkuesi i dijes dhe kėrkuesi i kėsaj bote.

Besimi ėshtė zgjedhje e sė vėrtetės, ndonėse mund tė dėmtojė, dhe flakje tej e tė pavėrtetės, ndonėse mund tė ndihmojė; besimi kėrkon qė fjala tė mos thotė mė shumė se vepra; besimi nėnkupton frikėn ndaj Zotit sa herė qė flitet pėr tė tjerėt.

Vendimet i dominon fati, ndryshe s′do mund tė dėshtonin nga vetė pėrpjekjet.

Vetėpėrmbajtja dhe durimi janė pjella binjake tė kurajės sė lartė.

Pėrgojimi ėshtė arma e tė pafuqishmit.

Shumė njerėz futen nė udhė tė keqe nga qė pėr ta ėshtė folur vetėm mirė.

Kjo botė s′ėshtė bėrė pėr vetveten, po pėr tjetėr gjė nga vetja.

Syri ėshtė gjalm pėr torbėn pas shpine.

Dy lloj njerėzish do tė rrėnohen pėr shkakun tim: admiruesi qė e tepron me admirimin e tij, dhe fajėsuesi qė mė ngarkon me faje tė paqena.

Heshtja pėr ēėshtje qė duan urtėsi nuk sjell asnjė tė mirė, ashtu si nuk sjell asnjė tė mirė fjala e thėnė pa patur dituri.

Mėkati mė i keq ėshtė ai qė shihet si i parėndėsishėm nga bėrėsi i tij.

Zoti s′ia detyron mėsimin tė paditurit, pa ia dhėnė tė diturit detyrėn e mėsimit tė tij.

Shoku mė i keq ėshtė ai, ndaj tė cilit ndihesh i detyruar tė ruash disa formalitete.

Besimtari qė i bie mė qafė vėllait tė tij nė besim, e braktis, nė fakt.

Vdekja nuk ėshtė kurrė tepėr larg.

Grindjet sjellin shkatėrrim.

I bekuar ėshtė ai qė ia kushton krejt veprimet, dijen, dashurinė, urrejtjen, marrjen, dhėnien, fjalėn, heshtjen, veprat dhe fjalėt vetėm Allahut.

Sikur njeriu ta dallonte vdekjen dhe shpejtėsinė me tė cilėn i afrohet, mesiguri do ta urrente dynjanė dhe shpresat e saja.

Sikur lutėsi ta dinte shkallėn e mėshirės hyjnore qė e rrethon, nuk do ta ngrinte kokėn kurrė nga sexhdja.

Kush flė shumė natėn do tė humbasė diēka qė s′mund ta fitojė ditėn.

Dyert e mėshirės janė tė hapura nė pesė raste: gjatė shiut, xhihadit, recitimit tė Kur′anit, muzgut dhe agimit.

Qasjuni du‘asė nė pesė raste: gjatė kėndimit tė Kur′anit, ezanit, shiut, xhihadit dhe lutjes sė tė shtypurit, sepse vėrtet, nuk ka perde mes saj dhe Zotit!

Mund tė ndodhė qė tė kėrkoni diēka e Ai tė mos jua japė, pėr t′ju dhuruar diēka mė tė mirė (mė vonė).

Ndonėse koprracia, frika e lakmia janė cilėsi tė ndryshme, ato kanė tė pėrbashkėt idenė e gabuar pėr Allahun.

Mungesa e faljes ėshtė e meta mė e keqe dhe ngutja nė hakmarrje ėshtė mėkati mė i madh.

Sa mjeranėve po u numėrohen ditėt e ata prapė jepen marrėzisht mbas pasurisė.

Kush mbahet me tė madh ėshtė njė hiē tek zoti.

Dy gjėra i shpiejnė njerėzit nė shkatėrrim: frika nga varfėria dhe kėrkimi i epėrsisė pėrmes krekosjes.

Kush kėshillohet me tė urtit tregon pjekurinė e vet.

Lotėt nuk thahen veēse kur ngurtėsohen zemrat dhe zemrat nuk ngurtėsohen veēse nga mėkatet e shumta.

Thuaje tė drejtėn nė ēdo rast; miqėso tė drejtėt dhe shmang gjynahqarėt, largoju hipokritėve dhe mos u shoqėro me tradhtarėt!

Shkaku i ndėrprerjes sė mirėqenies ėshtė shpėrfillja e nevojtarėve.

Kėnaqėsia e Allahut ėshtė te kėnaqėsia e prindėrve dhe zemėrimi i Tij ėshtė te zemėrimi i tyre.

Forma mė e keqe e tradhtisė ėshtė zbulimi i tė dhėnave tė mirėbesuara.

Ai qė e shet ahiretin pėr dynjanė i humbet tė dyja.

Pranoja kėrkesėn pėr falje vėllait tėnd musliman, e nėse nuk ka ndonjė, gjeja!

Qortimi nė publik ėshtė poshtėrim.

Dėgjuesi i pėrgojimit ėshtė njėlloj me pėrgojuesin.

zoti e mėshiroftė personin qė ofron njė mirėsi dhe largon njė padrejtėsi; ose rrėzon njė zullum dhe vendos drejtėsi.

Kush resht sė ndaluari nga e keqja me fjalė dhe vepra ėshtė njė kufomė nė mesin e tė gjallėve.

Fėmija qė duhet bėrė zap ėshtė si gishti i tepėrt: nėse e lė, nuk tė pėlqen dhe nėse e kėput, tė dhemb.

Qėllimi juaj duhet tė jetė tė tregoni mė shumė mirėsi ndaj fėmijės suaj sesa ai ndaj jush.

Kur qortoni njė fėmijė, lėrini vend tė largohet nga faji, qė si rrugėdalje e vetme tė mos i mbetet kryeneēėsia!

Rrahja e ferishtes ėshtė si plehėrosja e njomishtes.

Mos i harxhoni ditėt duke pėrmendur veprat tuaja dhe duke pėrgojuar, sepse vėrtet ka engjėj regjistrues me ju.

Mos u veshni me tė zeza, sepse ajo ėshtė moda e Faraonit.

Ruajuni debatit, sepse shkakton dyshim.

Ruajuni neglizhimit, sepse shkakton pishmanllėk kur pishmanllėku s′ka dobi.

Bėni ndere sa tė mundeni, sepse ju shpėtojnė nga vdekja e dhunshme.

Gjatė haxhxhit, soditeni Bejtullahin shpesh, sepse Zoti i kushton njėqind e njėzet shpėrblime Shtėpisė sė Shenjtė, gjashtėdhjetė prej tė cilave janė pėr tavafbėrėsit, dyzet pėr namazfalėsit dhe njėzet pėr soditėsit e Qabes.

Jepni sadaka natėn, sepse sadakaja e natės shuan zemėrimin e Allahut.

Ruajuni pėrtacisė, sepse pėrtaci nuk do t′i pėrmbushė tė drejtat e Allahut.

Kėshillimi mbron nga shkatėrrimi.

Nderet janė tė pavlera, veē nėse i bėhen fisnikut dhe fetarit.

Ēdo gjė ka frytin e vet dhe fruti i bėrjes nder ėshtė shpejtimi i tij.

I sigurti pėr shpėrblimin jep bujarisht.

Tė referuarit neve (Ehl-i Bejtit) ėshtė ilaēi i ngurrimit, sėmundjeve dhe cytjeve dyshuese.

Duhet tė reshtni sė diskutuari mbi thėniet tona qė s′i kuptoni.

Moderimi ėshtė rruga jonė dhe udhėrrėfimi ėshtė ēėshtja jonė.

Organi mė mosmirėnjohės i trupit ėshtė syri; ndaj, mos iu pėrgjigjni qė tė mos shmangeni nga dhikri i Allahut.

zoti e ka pėr detyrė ta shėrojė atė qė e fsheh lėngimin e tij pėr tri ditė dhe i ankohet pėr atė vetėm Allahut.

Kėnga ėshtė vajtimi i Shejtanit pėr humbjen e Xhennetit.

Neve (Ehl-i Bejti) jemi rojtarėt e fesė sė Allahut dhe fanarėt e diturisė; saherė qė dikush nga ne kalon, njė tjetėr shfaqet.

Dehja ėshtė katėr llojesh: dehja e rinisė, dehja e pasurisė, dehja e gjumit dhe dehja e pushtetit.

Mosbesimi qėndron mbi katėr shtylla: shthurjen, teprimin, dyshimin e rebelimin.

Hipokrizia mbėshtetet nė katėr gjėra: tekat, pakujdesinė, mllefin dhe lakminė.

Modestia ėshtė rroba mė e mirė e besimtarit, ndershmėria ėshtė bukuria e tij mė e mirė, dija ėshtė nderi i tij dhe shpėrfillja e pėrgojimeve ėshtė dinjiteti i tij.

Mos ua trego varfėrinė tėnde tė tjerėve; duroje atė pėr hir tė Allahut – me dinjitet dhe nė fshehtėsi!

O Kumejl, mund t′ia tregosh mikut tėnd tė ngushtė sekretin. Kush ėshtė miku yt i ngushtė? Ai qė s′tė zhgėnjen nė fatkeqėsi, s′tė braktis nė halle dhe mėkate, nuk pret derisa t′i kėrkosh ndihmė dhe s′tė lė t′ia tregosh telashin. Atė mund ta drejtosh nėse mbėshtetet.

Statusi i durimit ndaj imanit ėshtė si ai i kokės ndaj trupit; kėshtu, mosdurimtarėt janė jobesimtarė.

U druhem, nė lidhje me ju, dy gjėrave: shpresave tė tejzgjatura dhe ndjekjes sė dėshirave.

Mos e tradhėto shokun nga dyshimi dhe mos e braktis atė para se ta qortosh.

Shtyllat e ateizmit janė katėr: dėshira – pėr kėnaqėsitė e dynjasė, frika – nga humbja e kėnaqėsive tė dynjasė, pakėnaqėsia – me rizkun e Allahut, dhe zemėrimi.

Pendimi i vėrtetė ėshtė keqardhja me zemėr, kėrkimi i faljes me gjuhė dhe vendosmėria pėr tė mos e pėrsėritur mė kurrė.

Ruajeni dinjitetin nėpėrmjet vetmisė.

Zemrat e injorantėve turbullohen nga lakmia, zaptohen nga shpresat dhe ndryhen nga dredhitė.

Heshtja ėshtė urti, pėrmbajtja nga tė folurit ėshtė siguri dhe fshehja (e halleve) ėshtė pjesė e lumturisė. Profeti i njeriut ėshtė interpretuesi i intelektit tė tij.


http://islam-by-zeinab.webs.com/photos/Ahlul-Bait/Imam%20Ali%20(A.S).jpg