Çka po shkruajnë Gazetat/Opinione

[Naki]

Borë mbi barrikada


Beqë Cufaj

Nëse ia vlen të bëhet politikë në këtë dimër të madh që ka mbërthyer edhe Kosovën, nuk e dimë, por ajo që bie në sy është se këto ditë askush, ama askush, nuk po flet për barrikadat. Po pra. Pikërisht barrikadat e vendosura në pikun e verës nga serbët në pjesën veriore të territorit të Republikës së Kosovës në drejtimin e pikave kufitare 1 dhe 31 në kufirin me shtetin fqinjë, Serbinë.
Në anën tjetër, ndoshta pikërisht pse e kemi këtë acar e këtë borë të paparë ndonjëherë për dekada me radhë, s’kanë së rreshturi propozime e supozime, plane e përpjekje për ta zgjidhur problemin e veriut dhe me këtë edhe për të shënuar shkëputjen përfundimtare të Kosovës nga orbita politike e historike serbe.
“Statusi special” për veriun e Kosovës, “katërpikëshi” konkret i Tadiqit, propozime pensionistësh të politikës për ndarjen, përkatësisht “shkëmbimin” e veriut të vendit me Luginën e Preshevës dhe një mori propozimesh të kësaj natyre i servohen opinionit çdo mëngjes e çdo mbrëmje, thuajse Kosova dhe Serbia janë në prag të një lufte të re apo tensionesh, të cilat u ngjajnë atyre të verës së vitit të kaluar. Në të vërtetë asgjë nuk po ngjet.
Ose që të jemi edhe më të sinqertë, krejt ato që kanë ngjarë javën e kaluar, përfshirë edhe zbulimet a propozimet e lartpërmendura a të ngjashme me to nuk do të duhej të ishin gjë tjetër pos një vazhdimësi e qartë e gjetjes paqësore të konfliktit mes Prishtinës e Beogradit, shqiptarëve dhe serbëve.
Ngjarja më e rëndësishme që për Kosovën shënohet javën e kaluar, s’ka dyshim që është ajo e aprovimit të Rezolutës së Kuvendit të Kosovës për përfunimin e mbikëqyrjes së pavarësisë së vendit. Ndërlidhur me këtë, s’ka kurrfarë dyshimi, ishte dhe është takimi që Presidentja e Republikës, Atifete Jahjaga në margjinat e Konferencës së Munihut për Siguri kishte me (super)ministrin e BE-së për Zgjerim, Shtefan Füle. Dhe porosinë që ai presidentes së vendit ia dha me vete në Prishtinë: duhet ta keni platformën për veriun.

Jo pa qëllim duhet lënë pak anash punën e vizitës së Cooperit apo atyre të negociatave. Kjo, sepse njeriu i Baroneshës e ka mëse të qartë që Tadiqi nuk është i gatshëm ta vrasë veten politikisht duke pranuar të shkruhet “Republikë” në takimet rajonale, kurse Thaçi e di, e ka mëse të qartë që po qe se do ta jepte këtë shprehje për Brukselin e Beogradin, do ta vriste po ashtu mantrën e tij të vetme politike - dukjen, pamjen, imazhin... armën e tij kryesore dhe mbase të vetme politike që e ka për të mbijetuar mes kaosit dhe keqqeverisjes, e cila di të jetë talenti i tij i vetëm prejse e ka marrë në dorë udhëheqjen e vendit.
Kthehemi pra te Rezoluta e Kuvendit dhe te porosia e Shtefan Füles. Mes të cilave si Thaçi ashtu edhe Tadiqi kanë filluar jo veç të flirtojnë, por edhe t’i çojnë njëri-tjetrit “selame” a “pozdrav”-a politikë për “takime” të mundshme. Në tërë këtë lojë ka një logjikë të shëndoshë. I mbërthyer me këtë talentin defektuoz të keqqeverisjes, Thaçit i duhet kohë dhe i duhet si infuzion permanent veriu. Tadiqit po ashtu, sepse sivjet i ka dy palë zgjedhje - për parlament dhe për karrigen e vet - të presidentit.
Loja nxehtë-ftohtë apo gota e mbushur a e zbrazur, por kryesorja është përgjysmë, do të jetë ajo që do na përcjellë për muaj e muaj të tërë gjatë këtij viti. Pa ndonjë përparim signifikant, qoftë në bisedimet e Editës e Borkos, ashtu edhe gjendjen e përgjithshme në veri.
Derisa të kryhen zgjedhjet presidenciale në Serbi (e mori kjo statusin e kandidatit apo jo) në fundvit. Dhe ja, pikërisht në këtë fundvit, edhe Kosova duhet ta përmbyllë procesin (ligjor, politik etj.) të ICO-së dhe të mbikëqyrjes së pavarësisë.
Atëherë dhe kjo do të thotë pas rreth një viti si sot planet janë të hapen kartat e veriut të vendit. Tadiqi sipas gjasës do të rizgjidhet president, Thaçi do t’i fërkojë duart që mbijetoi edhe një vit, kurse Brukseli, sidomos Brukseli, do të na thotë: Ahtisaari është përmbyllur ... prandaj hajdeni me propozimin e ri për autonomi të atij rripi toke.
Sot të mbuluar me barrikada e borë. E gjatë tërë vitit me tensione e frymëmarrje të zorshme, të cilat shefave u hyjnë në punë për mbijetesë, kurse popullatës i ofrohen si opium i politikave të pështira proteksioniste... A do ta lejojmë këtë?!

[Naki]

I ftohtë... i frikshëm


Beqë Cufaj
Lot. Ngado lot. Lot të hidhur. Lot përmallimi. Në shtëpi, në tren, në aeroport, në televizor, në telefon, në libra, në gazeta. Dhe në qiell e tokë. Është muaji shkurt dhe ky muaj nuk di, nuk mundet, nuk do të jetë ndryshe, pos i turbullt. Me shi e borë dhe gri, plot gri, i cili kryeneç siç është... sikur lufton të mos shkojë për t’ua lëshuar vendin pranverës dhe verës. Qiellit të kaltër me re të bardha dhe fytyra të çelura fëmijësh, pleqsh, grashë dhe burrash të cilët nuk ia kanë besën këtij moti si sot e mot.
Është e premte dhe më fshijnë djersët e ftohta derisa shoh kokat e këtyre mijëra e mijëra njerëzve. Mendoj në Gaußin (matematicientin e madh gjerman) dhe faktin sesi në ditët e pleqërisë nuk bënte gjë tjetër pos që për mbretërinë prusjane bënte ca statistika të çuditshme në bazë të të cilave llogariste kohën, ose thënë edhe më mirë probabibilitetin e jetëzgjatjes së banorëve të varfër të Mbretërisë. Dhe prejse shkrimtari i ri gjerman Daniel Kehlmann ka botuar librin e tij „Matja e botës“ (Die Vermessung der Welt), roman ky i cili për tre-katër vjet është përkthyer në dyzet gjuhë dhe është shtypur e shitur me miliona e miliona ekzemplarë.
Një gjetje gjeniale. Për dy njerëz gjenialë. Aty ku është matematicienti Guaß, atëherë s’ka si bëhet edhe pa Humboldtin e madh. Sepse për Gaußin dhe Humboldin rrëfehet në romanin në fjalë. Për dy shkencëtarë të mëdhenjë dhe dy rrugë jetësore: njëra (e Gaußit) me moslëvizje por për këtë me plot ëndërra e ankthe dhe tjetra (e Humboldtit) me marrjen e botës së egër në sy e nën këmbë.
Një matje- të themi më mirë e jetës sesa e botës, përmes dy pikëshikimeve por me një dhe të vetmin cak: atë të gjetjes së një përgjigjeje për kapërcyellin e ndërrimeve të mënyrës së të jetuarit në të katër anët e botës. Nga amazonat e Amerikës Latine të Humboldtit drejt Qiellit me planetet dhe numrat e matjeve të tokës e jetës së Gaußit. Një punë jo edhe aq e lehtë kjo e cila edhe njëherë dëshmon sesi edhe gjenialiteti nuk ndihmon që ta japë përgjigjen e fundit në pyetjet të cilat edhe atëbotë si edhe sot vazhdojnë të ngarkojnë kokat e kthjellëta të gjenive e ngapak edhe vdektarëve të zakonshëm.
Më duhet ta zgjedh Humboldtin dhe lëvizjen e tij fizike edhepse Gaußin e dua më tepër. Sepse ky është më ekscentrik. Më kontradiktor. Më depresiv. Humboldi i di të gjitha këto por nuk do dhe nuk mund të dorëzohet. Deri në pleqëri. Në udhëtimin e tij të fundit përgjatë stepave ruse. Deri në çastin kur e sheh dhe takon një mbrëmje të ftohtë në oborrin mbretëror të Berlinit njeriun i cili e di se çfarë do të ndodhë edhe nja 100 vjet. Si do të ndryshojë kjo botë. Dhe për këtë mallkon çdo gjë por më së shumti vetveten. Për faktin që ka lindur në një kohë të keqe, në një kohë të pakohë. Kur njerëzit ende nuk e dijnë se sa shpejt do të ecë çdo gjë. Makinat, trenat, avionat, medicina, armët... Njerëzimi.
Në Gaußin mendoj këtë mesditë shkurti në këtë qytet. Tramvajet dhe trenat janë plot njerëz. Të gjithë janë të thelluar në mendime apo libra e gazeta. Çdo gjë është e vetëkuptueshme. Thuajse nuk i drejton lokomotivat, makinat e avionët dorë njeriu... por ligjet e matematikës.
Prandaj kthehem tek Humboldti. Më mungojnë amazonat: jo të Amerikës Latine por të Ballkanit.
Boshnjakja e re është varur në dritaren e trenit i cili do të niset. Merr një faculetë dhe fshin lotët. Qan me dënesje. Nuk shoh kujt ia bën me dorë. Kjo skenë e cila ngjet këtë mesditë në një tren përkon me një pamje të një kiç filmi i cili nuk do të duhej të ishte nga Hopolywoodi por nga Boollywoodi. Këtë gjë e mendoj derisa shoh indusin e ri i cili në tryezën e ngrënies në bistro ka nxjerrë kompjuterin e tij portabël dhe shikon diçka në të... Punon në të.
Më vjen keq që gjykoj kaq rëndë për lotët e boshnjakes. Kushedi çfarë fati e fatesh e përcjellin atë edhe kësaj radhe. Pas tmerreve të Bosnjës dhe Ballkanit të cilat e kanë hedhur në vendin e pasardhësve të Gaußit e Humboldit. Nuk dua të mërzitem dhe të mërzis. Prandaj më duhet të bëj diçka. Të telefonoj dikë. Nga dhe në amazonat ballkanike. Shkoj tek shkronja B. Dhe shoh emrin e (Mahmut) Bakallit. Më duhet ta fshij. Ta shlyej përgjithmonë (edhe) këtë numër dhe këtë emër. Çdo gjë do jetë vetëm një kujtim i përjetshëm. Asgjë më pak as më shumë.
Shikoj nga boshnjakja e re. Filloj të mendoj dhe dua të kuptoj për lotët dhe mërzinë e cila sikur më kishte grishur të përfundoja aty ku nuk do të duhej.
Mbylli telefonin dhe shikoi nga qielli. I cili vazhdon të luftojë me vetveten. Mes grisë dhe të kaltrës... Në këtë të ftohtë frikësues.

[Naki]

Opinion: Gara vazhdon…!

Shkruan: Zejdush Kastrati 13 Shkurt 2012
Heq dorë nga dituria,dhe nuk do të dish për vuajtje !(Lao-Tse)

Të premtën e kaluar,siq raportuan mediet në Britaninë e Madhe , Ministri britanik i Energjetikës,
Chris Huhne,ka dhënë dorëheqje nga ky post,pasi që ai , ka mësuar, se së shpejti, do të dali para drejtësisë londineze, meqë sipas këtyre mediave ,ishte përpjekur ta fshihte, nje tejkalim të shpejtësisë, me veturën e tij,ngjarje që kishte ndodhur, në vitin 2oo3.
Gjithnjë sipas këtyre medieve ,ky ministër me reputacion dhe figurë e fuqishme në partinë Liberaldemokrate në kooalicionin qeveritar, ka deklaruar se është i pafajshëm,por me qëllim të vetëm,që të evitoj cfardo interference, me funksionet që ka, ai ka dhenë dorëheqje nga ky post.
Në rrethanat dhe kushtet në të cilat po jetojmë dhe veprojmë ne në Kosovë, ky veprim dhe kjo sjellje e këtij ministri britanik, për shumkend është befasues, kurse për pjesën dërmuese të liderëve dhe pushtetarëve tanë, pse jo, ndoshta, edhe një budallallëk, i llojit të vet!
Hiq më largë, vetëm një ditë para publikimit të kësaj informate, në njërin nga shtetet më të fuqishme ,jo vetëm në aspektin ekonomik të Europës,jemi dëshmitarë kur në Kosovën tonë të mjerë, dhe më të varfër në këtë kontinentë, për mbi dy orë , jo në ndonjë aheng sic ndodh gjatë vikendeve dhe festave të ndryshme,anë e kend këtij vendi, dhe ate, jo vetëm shtetërore, por edhe ato private, dhe jo larg opinionit të gjërë,gati gjitha veturat zyrtare të markave më të shtrejta, me të cilat voziten ZëvëndësKryeministra e Zëvëndës Kryeministresha ,pastaj Ministra e Zyrtarë tjerë të lartë,por dhe ajo e Kryeparlamentarit dhe Nënkryetarve të Parlamentin, qëndruan të ndezura në parkingun e Parlamentit, me te vetmin qëllim, që kur të zgjedhurit e Thacit,përkatësisht të popullit, kur të dalin nga objekti i legjislativit, të akomodohen butë e nxehte, në këto vetura, me të vetmin aryetim që të mos ftohen, deri sa të shkojnë në ndonjërin nga restoranet e preferura luksoze,apo në shtëpitë e tyre!
Skenë tjetër domethënëse, ishte edhe ajo, kur po atë ditë, dhe në atë kohë, ambasadori britanik Ian Cliff i cili ishte pjesë e vëzhgimit të punës së Parlamentit, posa doli në hollin e kuvendit, pa përcjellje nga askush nga stafi i tij i afert, i veshur më keq se shumica e stafit adminsitrativ të këtij institucioni,me pantollona si të “katërfertalshëve”,pa ndonjë “qallum”,nxorri telefonin , dhe ftoi stafin e tij, që ti vijë vetura, për ta marrë nga ambasada, dhe nuk hezitoi, që nëpër të ftohtë e me borë, të dali e të presë, për pak kohë edhe në oborr të Parlamentit, duke shikuar qiellin e borën që binte.
Vetëm disa ditë më parë,pas këtij rasti, me veturat”e nxehta” të zyrtarëve të lartë,në oborrin e Parlamentit, e që, pa pardon , janë cikrrima, krahasuar edhe me deformime e keqëpërdorime tjera edhe më të mëdha ,ishte edhe një informatë tjetër, e publikuar, ku publikohen të dhëna, se si, në njërin nga Agjensionet që menagjohen nga Qeveria , përkatësisht në KPMM,(Komisioni i pavarur për minera dhe minerale),vetëm për servisim të tri veturave të blera, nga e njeta kompani për shitjen e vetuarve”Hundai Auto” , për një vit janë paguar 72 mijë euro në emër të servisimit të atyre automjeteve, të cilat janë blerë vetëm 1 mijë euro më shtrejtë se servisimi,(pra 73 mijë euro), edhe pse me rastin e blerjes,ky servis ,ka pasur obligim për mirëmbajtje të tyre.
Kur jemi te servisimi i automjetev me të cilat vozisin jo vetëm vehten por edhe familjet…,nuk e ka lënë keq edhe Ministri i cili në shikim të parë të duket “melaqe”, dhe duhet të jete shembull, sa i përket menagjimit të parasë publike. Edhe, Ministri i financave, Bedri “Mercedesi”, sic është quajt, për servisim të dy vetyrave të kësaj ministrie, gjithashtu ka dhënë mbi 5o mijë euro për një kompani nga e cila janë blerë veturat, nga ish kolegu i tij,meraklia i parasë,Ahmet Shala.
Kur,me njërin nga misistrat e Qeverisë Thaci, para disa ditësh, bisedova për këto fenomene, që po tregojnë për(mos) nikoqirllëkun e kësaj Qeverie ,dhe planin zhvillimor që po premton, gjithnjë kjo Qeveri,edhe me këtë fillim viti, ai paksa, duke qeshur më fuqizoi edhe më shumë këto fenmene,kur tha se një Zëvëndësministër i tij, për cdo vikend, shkon në një shtet jashtë Kosovës, dhe kuptohet, ditën e hënë,përkatësisht, ditët në vijim të javës,dorëzon faturat te Sekretari Permanent i Ministrisë, për ti paguar këtij zëvëndësministri shpenzimet, në emër të udhëtimit zyrtar!
Këto raste që janë cekur në këtë shkrim janë minore nëse krahasohen me tendere e keqëpërdorime tjera milionshe, gati në të gjitha fushat e minsitritë,për cka po dëshmohen edhe nga auditimet,por në radhë të parë, mosveprimi dhe ndërhyrjet politike, janë fajtorë dhe shkaktarë kryesor të kësaj gjendje,që nuk ka të ndalur, e që ka vetëm një emër:PAPERGJEGJESI dhe JAVASHLLEK INSTITUCIONAL!
Fundja fundës, këso situata, fatkeqësisht, sjellin dhe prodhojnë, vetëm dëme, ,iritim,provokim …që herë herë, rezultojnë me anarki e rebelizëm, që nuk i dihet fundi.
Rasti dhe veprimi i ministrit britanik Huhne,por edhe shumë zyrtarëve tjerë nga bota ku funksionojnë ligjet dhe normat demokratike,ku askush nuk është mbi ligjin,janë shembuj, që bile ndonjëherë, duhet ti kopjoj dhe zbatoj edhe Qeveria Thaci dhe institucionet tjera kosovare,por si duket Kosova është ba një arenë perfekte, ku po bahet gara, se kush po merr më së shumti,kush po rren më së shumti,kush kujt po ja fut…,kush po e falimenton më shumë ketë shtet!
Ska dilemë,sikur të veprohej në Kosovë, sikur në rastin e Ministrit britanik, mbi gjysma e kabinetit qeveritar Thaqi, afër gjysma e deputetëve,por edhe e shumë zyrtarëve tjerë të lartë, do të duhej, jo të ballafaqoheshin me dorëheqje, por me “flladin…”

[Neferta]

Shteti – Tradhtarët dhe patriotët


Shkruan: Leon DUHANAJ
Tradhti është çdo vepër, e cila bie ne kundërshtim me parimet juridike, politike, morale, të cilat janë ne shërbim te një kauze kombëtare (shtetërore) qoftë ajo tradhti ne kohe lufte për liri dhe çlirim apo paqeje për shtet ndërtim.
Nocionet tradhtar dhe patriot, në Kosovë, sidomos kohëve te fundit janë bere madje mode. Sot, secili merr guximin qe ta cilësoj tjetrin si tradhtar apo veten si hero. Çfarë është kjo ? Çfarë i sjell kjo shtetit, ne këtë rast Kosovës? Asgjë përpos huti e kaos, ku përzihet lëmshi dhe askush me nuk ja gjen as fijen. Dhe nëse këto nuk i shërbejnë vendin atëherë kujt pra i shërbejnë këto terma ekstrem dhe abstrakt, të cilët sidomos në kohe paqe nuk do duhej të gjenin hapësirë ne diskursin publik, madje aq me pak ne atë te elitave politike gjegjësisht e Parlamentit dhe institucionet me te larta te shtetit.
Në një kohë (gjendje) lufte, këto nocione do te ishin normale ku ndodh që nga një popull te dalin shumë patriot dhe heronj, por që po nga ai popull mund te dalin edhe tradhtar. Nëse këto terma hyjnë në përdorim me të madh dhe madje janë ne trend, në një kohe paqe ku preokupimi kryesor do duhet të ishte shtet ndërtimi, zhvillimi, integrimi, mirëqenia dhe perspektiva e vendit. Atëherë, ajo shoqëri lirisht për mendimin tim mund te quhet shoqëri e sëmurë, e cila nuk është ne gjendje te analizoj dhe nuk është ne gjendje të prodhoj kualitet, por gjithnjë e me shumë futet ne kolaps politik, ekonomik dhe social, duke prodhuar institucione te paafta, te korruptuara deri ne palcë.
Si ka mundësi që në Kosovë, një politikan, i cili përfaqëson institucione publike, mund te akuzohet për te gjitha veprat e liga të mundshme të bëra gjatë një mandati, duke shfrytëzuar postin politik dhe institucionet për qëllime mafioze, kriminale, duke pasuruar gjithnjë në mënyre te paligjshme veten, rrethin e ngushtë dhe atë të gjerë klanore , fisnorë dhe ideologjik dhe pas tërë këtyre veprave kriminale, jo vetëm që nuk thirret në përgjegjësi para drejtësisë, por e keqja më e madhe, i njëjti ne rast votimi prapë “fiton” votat e popullit.
Kosova është në krizë shumë të thellë, si rezultat i një politike te paafte dhe te korruptuar. Si rezultat i krimit te organizuar, i cili është bere pjesë e pa ndashme e politikes dhe mekanizmave te saja, politika kosovare e ka humb çdo koncept normal, i cili do te shërbente ne favor te vendit. Kosova është bërë rob e akuzave te llojllojshme, si shtet dhe si komb, pikërisht si rezultat i një politike te pa përgjegjshme. Sot, secili individ merr guximin të thirret në emër të shtetit dhe te nxjerr plane për Kosovën, qoftë ai vendor apo edhe ndërkombëtar. Kjo nuk do te ndodhte sikur Kosova te kishte një udhëheqësi të afte dhe të përgjegjshme, sepse një shtëpi qe ka zot shtëpie nuk ka nevojë secili qe kalon rrugës të jap sugjerime, por në një shtëpi qe s’ka zot shtëpie, të përgjegjshëm, atëherë secili e ndjen thirrjen qe te përkujdeset për te dhe natyrisht qe secili e bën sipas mendimit dhe interesave te veta.
Kosova është bere arene e një nacionalizmi populist, e të rrejshëm, i cili është i ndare ne dy ekstreme, totalisht te kundërta dhe që asnjeri nuk i shërben te mirës se vendit në formën siç do duhej t’i shërbente. Te gjitha aktivitetet politike ne Kosovë sot bëhen në shërbim të pushtetit.
Një demokraci apo një shtet demokratik, funksionon ne baze të një mirëqenie te lartë, gjithëpërfshirëse ekonomike, e jo ku një grup i vogël qe gllabëron pasurinë e vendin dhe ku shumica e popullatës jeton ne skamje kjo s’është demokraci dhe ai shtet më se paku mund të cilësohet si demokratik.

[sherri]

Qosja: Lugina e Preshevës me Kosovë, Veriu i Kosovës me Serbi


Unë mendoj se për t’u zgjidhur përfundimisht çështja e Kosovës, duhet të zgjidhet edhe një breng e brendshme në Kosovë, për t’u çliruar nga serbët e Veriut dhe kush është interesuar nga këta serbë nga brendia e Kosovës, mund të kalojnë atje në Veri dhe ajo pjesë t’i jepet Serbisë, ndërsa Lugina e Preshevës t’i bashkohet Kosovës. Do të thotë të bëhet shkëmbi i territoreve, për të cilin opsion unë jam dakord, kështu ka deklaruar akademik Rexhep Qosja, për agjencinë Presheva Jonë.
“T’i mbash me zor serbët e Kosovës dhe shqiptarët e Luginës së Preshevës nën një shtet që nuk e duan është jo e drejtë dhe jo demokratike, që ndryshe mund të thuhet t’i mbash ata nën okupim”, citon kjo agjenci, të ketë thënë Qosja.
"Edhe pse ky ishte shekulli ynë, çështja shqiptare në Ballkan nuk është zgjedhur si duhet, nuk është zgjidhur drejtë ajo ende nuk është e zgjidhur përfundimisht", shkruan tutje kjo agjenci.
Duke folur në vazhdim rreth vizitave të krerëve të shtetit serbë në Kosovë, Qosja një gjë të tillë as nuk e kundërshton e as nuk e lejon por pohon se: “Lëvizja e njerëzve çofshin ata edhe funksionar duhet mundësuar edhe atë në mënyrë reciproke. Dhe nëse këta serbët e Beogradit vijnë e futen në Kosovë sa herë t’ju teket, këtë gjë duhet mundësuar edhe krerëve të shteteve tona nga Prishtina e Tirana për të vizituar vëllezërit tanë momentalisht nën Serbi.
Ketë duhet bërë sikur Atifete Jahjaga edhe Bamir Topi, bile çoftë dhe për fushatë vetëm e vetëm për t’i treguar atyre vëllezërve se nuk janë të vetëm, nuk janë jetim, dhe nuk ju kemi harruar, por edhe për t’i treguar Serbisë dhe botës e ato toka janë shqiptare deri te molla e kuqe. Politikanët tanë nuk duhet të kenë frikë të shkojnë me pi një kafe tek vëllezërit tanë në Preshevë, me një kafe nuk do të dilte Kosova e as shqiptarët si faktor destabilizues”.
Ndërsa, sipas kësaj agjencie, pyetjes se si i ka gjetur sot shqiptarët 100 vjetori i pavarësie Qosja ka deklaruar: “Dorën në zemër dekadave të fundit janë arritur mjaft suksese në avancimin e proceseve të kombit tonë në përgjithësi nga gjitha sferat si në kulturë ashtu edhe në ekonomi, turizëm, politikë ...Edhe pse ky ishte shekulli ynë, çështja shqiptare në Ballkan nuk është zgjedhur si duhet, nuk është zgjidhur drejtë ajo ende nuk është e zgjidhur përfundimisht”.

U tranu ky plaku!!

[Hajra]

......Qosja paska huq krejt, ev ev te paskan ba muhabet atje edhe ti hygjym me i ndrru teritoret por paske harru qe ky nuk do te ishte nje ndrrim dushk per gogla. Ne duhet tu dalim zot tokave tona, teritorit tone, ngase nuk kemi toke per te falur. Kosova duhet te shtrije kontrollin ne tere hapsiren teritoriale dhe shtetrore me kufijte aktual, ndersa vllezrit tane ne kosoven lindore duhet te jene zote te tokes se tyre stergjyshore.Sa u perket te drejtave qe do te gezojne serbet ne shtetin e kosoves dhe shqiptaret ne shtetin e serbise ato duhet te jene te njeita ne menyre absolute. Vetem keshtu do te ia arrijme te mbrojme ate qe na takon dhe jo ndryshe duke ia fale serbise veriun e kosoves..

[Naki]

Shikim nga Brukseli

http://www.koha.net/repository/image.php?source=journalists/07_06_11_33558_augustin-palokaj-240x320.jpg&x_=1&y_=0Augustin Palokaj





Publikuar: 14.02.2012 - 20:16
Kemi pasur më shumë shpresa për shtetin e Kosovës para 4 vjetësh
Pakkush do të mund ta ketë menduar shtetin e Kosovës që 4-vjetori i Pavarësisë do ta gjejë duke negociuar çështjen e përdorimit të emrit me Serbinë, që në javën e Pavarësisë në një pjesë të territorit të saj serbët të zhvillojnë referendum për të mos pranuar Qeverinë qendrore të Kosovës, që në skenën ndërkombëtare të mos jetë e njohur nga asnjë organizatë e rëndësishme ndërqeveritare, të mos ketë 100 njohje nga shtetet individuale, ndërsa të mos jetë nisur fare në rrugën formale të integrimit në BE

U gëzuam shumë atë ditë të 17 shkurtit të vitit 2008 kur Kosova shpalli Pavarësinë dhe menduam se ajo shpallje shënonte përmbylljen e një procesi të bërjes së Kosovës shtet dhe nisjen e rrugës së zhvillimit ekonomik, ndërtimin e subjektivitetit ndërkombëtar dhe nisjen e realizimit të aspiratave për integrimet euroatlantike të Kosovës. Sot katër vjet më vonë, Kosova e mbuluar me borë dhe me një tragjedi të madhe të shkaktuar në bjeshkët e Sharrit nga një ortek bore, me emocione të përziera shënon katërvjetorin e kësaj Pavarësie me një ndjenjë se pak nga aspiratat e shprehura janë realizuar.

Kryeministri i atëhershëm, i cili është kryeministër edhe sot, premtonte se brenda disa ditëve pas shpalljes së Pavarësisë hiç më pak se 100 shtete do ta njohin Kosovën. Jo që nuk u arrit ai numër brenda disa ditëve, por nuk u arrit as brenda disa muajve e nuk është arritur as sot pas katër vjetësh. Mungesa e njohjeve nga vendet tjera nuk është i vetmi dështim i shtetit të ri të Kosovës, sepse edhe ashtu ka qenë e ditur se do të ketë aq njohje sa do të sigurojnë sponsoruesit e Pavarësisë së Kosovës, para së gjithash Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Britania e Madhe, Franca, Gjermania e deri diku edhe Turqia. Sot në Kosovë ende bëhen gara se kush ka pasur merita për njohje, por pakkush e merr përsipër përgjegjësinë për dështimin e njohjeve. Jo rrallë dëgjohet nga zyrtarë të Kosovës se „shtetet mike nuk i kanë siguruar njohjet që i kishin premtuar“.

Kjo lojë e stilit „unë i kam meritat për të gjitha sukseset“, ndërsa „për dështime fajin e kanë të tjerët“ është shndërruar në filozofi pune të politikanëve të Kosovës në çdo fushë. Mungesa e përgjegjësisë, llogaridhënies dhe vullnetit për të ndërtuar shtetin demokratik është evidente. Apo këto katër vjet dëshmuan se është shumë lehtë të shpallet pavarësia, por jo edhe të ndërtohet shteti i mirëfilltë.

Këtë javë do të dëgjojmë me siguri shumë fjalime të politikanëve, sidomos të atyre në pushtet, për arritjet e mëdha të shtetit të Kosovës. Do të dëgjojmë përsëri për planet që të përmbyllet mbikëqyrja e Pavarësisë dhe të kemi pavarësi të plotë. Do të dëgjojmë edhe nga disa diplomatë të huaj fjalë të mira për arritjet dhe vërejtje për sfidat që kanë mbetur. Por realiteti është ndryshe nga ajo që kosovarët e entuziazmuar në vitin 2008 e kishin pritur. Edhe në rastin e Kosovës u dëshmua ajo thënia se pas lirisë dhe Pavarësisë së pari vjen lehtësimi dhe gëzimi e më vonë shpesh zhgënjimi.

Pakkush do të mund ta ketë menduar shtetin e Kosovës që 4-vjetori i Pavarësisë do ta gjejë duke negociuar çështjen e përdorimit të emrit me Serbinë, që në javën e Pavarësisë në një pjesë të territorit të saj serbët të zhvillojnë referendum për të mos pranuar Qeverinë qendrore të Kosovës që në skenën ndërkombëtare të mos jetë e njohur nga asnjë organizatë e rëndësishme ndërqeveritare, të mos ketë 100 njohje nga shtetet individuale, ndërsa të mos jetë nisur fare në rrugën formale të integrimit në BE. Ajo që sot i ofrohet Kosovës nga ana e Bashkimit Evropian, shpesh edhe si një lloj „shpërblimi“ për kompromiset me Serbinë, është nisja e dialogut për liberalizimin e vizave (të cilat janë hequr qëmoti për të gjitha vendet tjera të rajonit) dhe disa „dialogë“ tjerë me BE-në për „rendin dhe ligjin“ apo edhe për „marrëveshjen tregtare“ ose për „pjesëmarrjen në programet komunitare“. Asnjë prej këtyre nuk nënkupton integrimin e Kosovës në BE.

Dialogu mes Prishtinës dhe Beogradit, i lehtësuar nga BE-ja, vazhdon të na paraqitet si një përpjekje për të „zgjidhur çështjet praktike që do të përmirësojnë jetën e qytetarëve“. Asnjë nga këto „çështje praktike“ nuk është problem i cili nuk ka shkaqet politike si shkaktarë. Pra në një mënyrë ky dialog sikur pranon se pas shpalljes së Pavarësisë janë krijuar disa probleme praktike që tash duhen zgjidhur, duke lënë anash çështjen e statusit. Tash Kosova, edhe në rrugën e saj drejt BE-së, e ka kushtëzuar përparimin me rezultatet e dialogut e në këtë mënyrë i ka dhënë një rol Beogradit edhe në rrugën evropiane të Kosovës. Nëse nuk do të ketë zgjidhje me Beogradin (për shembull për çështjen e përdorimit të emrit) Kosova sot kërcënohet se do të pengohet nga BE-ja, duke u thirrur në 5 vendet të cilat refuzojnë njohjen e shtetit të Kosovës edhe 4 vjet pas shpalljes së Pavarësisë. Pra Kosovës sot në 4-vjetorin e Pavarësisë së saj i dërgohet porosia se duhet të merret vesh me Beogradin edhe rreth rrugës së Kosovës drejt BE-së, por edhe për çështje të brendshme territoriale të Kosovës.

Ndër ato pak suksese që ka pasur Kosova në skenën ndërkombëtare kanë qenë padyshim mendimi pozitiv e Gjykatës Ndërkombëtarë të Drejtësisë se me shpalljen e Pavarësisë Kosova nuk ka shkelur normat e së drejtës ndërkombëtare, pastaj anëtarësimi në Bankën Botërore dhe në Fondin Monetar Ndërkombëtar. Por këto suksese nuk janë shfrytëzuar si duhet dhe Mendimi i GJND-së nuk ka rritur shumë numrin e njohjeve, ndërsa anëtarësimi në FMN dhe Bankën Botërore nuk ka ndihmuar në zhvillimin ekonomik të Kosovës dhe zbutjen e papunësisë.

Në gjithë këtë kohë nuk është ndryshuar shumë imazhi i Kosovës në vendet perëndimore, në vendet mike të cilat e kanë njohur pavarësinë e Kosovës, por ku opinioni nuk ka ndonjë simpati për këtë shtet dhe vazhdon ta identifikojë për nga korrupsioni, krimi i organizuar, droga, trafikimi (nëntokë dhe mbi tokë), spiunimi (legal apo ilegal), vrasje dhe dukuri tjera negative.

Prandaj këtë javë kur shënohet 4-vjetori i shpalljes së Kosovës si shtet duhet përqendruar në punë për ta ndërtuar atë shtet si shtet demokratik, për të përmirësuar imazhin e shtetit jo duke paguar firma të cilat bëjnë reklama televizive, por duke luftuar dukuritë negative në vend. Duhet respektuar edhe veten dhe nuk duhet harruar se, nëse BE dhe disa organizata tjera ndërkombëtare mund të kenë qëndrim „neutral ndaj statusit“, Kosova nuk mund të ketë qëndrim të tillë ndaj pavarësisë së vet. Një këmbëngulje më e madhe e Kosovës në shtetësinë e saj, duke dëshmuar se e kemi marrë seriozisht pavarësinë, do të ishte porosi edhe për „lehtësuesit ndërkombëtarë“ . Nëse duam, e duam gjithsesi, që BE-ja të na trajtojë si shtet të pavarur, duhet ta trajtojmë veten si të tillë para se të presim që atë ta bëjnë të tjerët.

[Zana_ch]

Qosja: Lugina e Preshevës me Kosovë, Veriu i Kosovës me Serbi


Unë mendoj se për t’u zgjidhur përfundimisht çështja e Kosovës, duhet të zgjidhet edhe një breng e brendshme në Kosovë, për t’u çliruar nga serbët e Veriut dhe kush është interesuar nga këta serbë nga brendia e Kosovës, mund të kalojnë atje në Veri dhe ajo pjesë t’i jepet Serbisë, ndërsa Lugina e Preshevës t’i bashkohet Kosovës. Do të thotë të bëhet shkëmbi i territoreve, për të cilin opsion unë jam dakord, kështu ka deklaruar akademik Rexhep Qosja, për agjencinë Presheva Jonë.
“T’i mbash me zor serbët e Kosovës dhe shqiptarët e Luginës së Preshevës nën një shtet që nuk e duan është jo e drejtë dhe jo demokratike, që ndryshe mund të thuhet t’i mbash ata nën okupim”, citon kjo agjenci, të ketë thënë Qosja.
"Edhe pse ky ishte shekulli ynë, çështja shqiptare në Ballkan nuk është zgjedhur si duhet, nuk është zgjidhur drejtë ajo ende nuk është e zgjidhur përfundimisht", shkruan tutje kjo agjenci.
Duke folur në vazhdim rreth vizitave të krerëve të shtetit serbë në Kosovë, Qosja një gjë të tillë as nuk e kundërshton e as nuk e lejon por pohon se: “Lëvizja e njerëzve çofshin ata edhe funksionar duhet mundësuar edhe atë në mënyrë reciproke. Dhe nëse këta serbët e Beogradit vijnë e futen në Kosovë sa herë t’ju teket, këtë gjë duhet mundësuar edhe krerëve të shteteve tona nga Prishtina e Tirana për të vizituar vëllezërit tanë momentalisht nën Serbi.
Ketë duhet bërë sikur Atifete Jahjaga edhe Bamir Topi, bile çoftë dhe për fushatë vetëm e vetëm për t’i treguar atyre vëllezërve se nuk janë të vetëm, nuk janë jetim, dhe nuk ju kemi harruar, por edhe për t’i treguar Serbisë dhe botës e ato toka janë shqiptare deri te molla e kuqe. Politikanët tanë nuk duhet të kenë frikë të shkojnë me pi një kafe tek vëllezërit tanë në Preshevë, me një kafe nuk do të dilte Kosova e as shqiptarët si faktor destabilizues”.
Ndërsa, sipas kësaj agjencie, pyetjes se si i ka gjetur sot shqiptarët 100 vjetori i pavarësie Qosja ka deklaruar: “Dorën në zemër dekadave të fundit janë arritur mjaft suksese në avancimin e proceseve të kombit tonë në përgjithësi nga gjitha sferat si në kulturë ashtu edhe në ekonomi, turizëm, politikë ...Edhe pse ky ishte shekulli ynë, çështja shqiptare në Ballkan nuk është zgjedhur si duhet, nuk është zgjidhur drejtë ajo ende nuk është e zgjidhur përfundimisht”.

U tranu ky plaku!!



O Sherri kti sduhet me ja pa per tmadhe e ki pa se ju ka shtjerr kryt si ka met asigja mrene asht ba si ata percekat

[sherri]

Letër-reagim kundër qëndrimit të Rexhep Qosjes për ndarjen e Kosovës!

http://www.albobserver.com/wp-content/uploads/2012/02/Luan-Asllan-Dibrani.jpg (http://www.albobserver.com/archives/46822/luan-asllan-dibrani)Nga Luan (Asllan) Dibrani
(Mendimet janë të autorit dhe jo domosdoshmërisht pasqyrojnë qëndrimin e Albania Observer)
Rexhep Qosja , bagazhin e dijes dhe intelektin e vet e shprehu përmes një deklarate lidhur me termin “ndarje të Kosovës”
Kohët e fundit po përmendet statusi special për veriun e Mitrovicës dhe ,se ndarja e Kosovës është si shprehje e shpeshtë nga qarqe serbe , evropiane por edhe nga ndonjë qyqar politik shqiptar qe sa janë irituese, po aq banale në propozimet e tyre!Një gjë e tillë u theksua edhe nga Ish-koordinatori i Paktit të Stabilitetit për Evropën Juglindore, Erhard Busek, në takimin e Munihut në Gjermani. Idetë për ndarjen e Kosovës dhe për shkëmbimet e territoreve midis Kosovës dhe Serbisë, ka deklaruar se Prishtina dhe Beogradi duhet të nisin diskutimet për ndarjen. Fill pas kësaj doli me një deklarate edhe i “madhi akademik Rexhep Qosja “!?…
Po ,Rexhep Qosja , bagazhin e dijes dhe intelektin e vet e shprehu përmes një deklarate lidhur me termin “ndarje të Kosovës” prononcohet me sa vijon nga pyetje se çka mendon rreth disa ideve për ndarje e Kosovës apo shkëmbimin e territoreve ,profesor Rexhep Qosja është përgjigjur se ( Unë mendoj se për t’u zgjidhur përfundimisht çështja e Kosovës, duhet të zgjidhet edhe një brengë e brendshme në Kosovë, për t’u çliruar nga serbët e Veriut dhe kush është interesuar nga këta serbë nga brendia e Kosovës, mund të kalojnë atje në Veri dhe ajo pjesë t’i jepet Serbisë, ndërsa Lugina e Preshevës t’i bashkohet Kosovës. Do të thotë të bëhet shkëmbi i territoreve, për të cilin opsion unë jam dakord), kështu ka deklaruar akademik Rexhep Qosja, për agjencinë “Presheva Jonë”.
Po fillojmë me një fjalë te urtë nga i Sami Frashëri kur thotë;”Njeriu merret me dituri dhe me shkencë gjatë gjithë jetës së tij. Në fëmijëri i mëson ato, në rini i vë në zbatim e në pleqëri mëson të tjerët, por te zoti Rexhep Qosja kjo e fundit sikur nuk përputhet me realitetin dhe qëndrimet e tij për çështjen kombëtare , jo qe po mëson po, po denigron .ç’orjenton , abuzon dhe po dezinformon !!! http://www.albobserver.com/wp-content/uploads/2012/02/Rexhep-Qosja.jpg (http://www.albobserver.com/archives/46822/rexhep-qosja-2)
Rexhep Qosja në prononcim shkëmbim territoresh
shqiptaro -shqiptare me Serbinë!
Gjithherë,ndarësit,për të mos thënë përçarësit e popullit,gjegjësisht të kombit tonë,mjerisht në forma dhe nga motive të ndryshme,akoma vazhdojnë të jenë prezentë ,për fat të keq edhe aktiv,më,apo pa vetëdije, le të mbetët ta vlerësojnë publiku se me prononcime ,deklarata dhe opinione të tilla po e dëmtojnë kauzën e bërthamës autoktone shqiptare, qe për fat te keq kësaj po i frymojnë disa njerëz me reputacion letrar , por në konceptin politik zero siç është zoti Rexhep Qosja!?…
Prononcimi i Rexhep Qosjes ,Lugina e Preshevës me Kosovën, Veriu me Serbinë, absurditet,denigrim,naivitet dhe abuzim drejt shkallëzimit të vetëfundosjes si personalitet me vlerë ne fushën e letërsisë !
Me një parullë të Qosjes , “Lugina e Presheves me Kosovën” ndërsa “veriu i Mitrovicës me Serbinë” , jo qe është i bindshëm për shqiptarët, por ai opsion nuk e bind as faktorin ndërkombëtar ,madje, madje edhe vet politikajt e Serbisë, po qe janë largpamës, sikur qe u shpreh para disa ditësh edhe presidenti serb Tadiqi, (“Ndarja nuk është qasje e mirë, dhe në një farë mënyre madje është edhe e rrezikshme, sepse do të kishte pasoja të këqija edhe në shtetet tjera të rajonit” , por politika serbe e provon qe në “hangësh e bajsh me shëndet”Referendumi qe po mbahet në veri të http://www.albobserver.com/wp-content/uploads/2012/02/Ndarja-e-Kosoves.jpg (http://www.albobserver.com/archives/46822/ndarja-e-kosoves)Kosovës nga minoriteti serb, është garantuesi i dështimit përfundimtar të bisedimeve Kosovë-Serbi. Qeveria e Kosovës në një mbledhje të jashtëzakonshme duhet të mblidhet dhe të shpallë dështimin e bisedimeve për shkak se në veri të Kosovës është shkel sovraniteti dhe integriteti i vendit dhe është bërë agresioni i Serbisë, përmes strukturave të saja të instaluara në Veri të Kosovës ).
-Prononcimi i Rexhep Qosjes ,Lugina e Preshevës me Kosovën, Veriu me Serbinë, absurditet,denigrim,naivitet dhe abuzim drejt shkallëzimit të vetfundosjes si personalitet me vlere ne fushën e letërsisë !
Një fjalë e urte popullore thotë ;”Mos e nis një punë, në të cilën ti sheh për veten tënde 9 dobi dhe një dëm për publikun, sepse do t’i humbasësh të 9 dobitë, ndërsa konsekuencën e dëmit të
përgjithshëm do ta heqësh për se gjalli dhe pas vdekjes sate” andaj kujdes zoti Qosja për imponimin tuaj te një përfitimi skeptik ndaj teje. deklarata e juaj na ka indinjuar në ne mase te madhe nga qëndrimi aq naiv, aq të ultë dhe aq të pa vlere qe u gjete si akademik. Profesor, Qosja, do ishte mire të merret me pleqërinë e vet . Le te merret me gjurmime dhe studime në krijimtarinë letrare të gjuhës shqipe, të pasuroi, thesarin e Institutit Albanologjik, këto janë vlerat e tij ma te mira sesa me dhënë konstruksione shkëmbimesh të vendeve me territore shqiptaro-shqiptare, tu dhuroj armiqve shekullor tokë shqiptare !!!!???…
Zoti profesor Qosja , për fat te keq, ju keni anatemuar, historinë e Shqipërisë etnike dhe dëmeve të bëra nga qarqet serbe dhe evropiane,se këtë ide destruktive, tepër antishqiptare dhe proserbe, japin impulse, e cila e rrite Serbinë me territor dhe nuk ia zvogëlon pretendimet ndaj territoreve shqiptare, është për tu gjykuar nga faktori shqiptar po edhe ma gjërë. http://www.albobserver.com/wp-content/uploads/2012/02/Mali-i-Zi.jpg (http://www.albobserver.com/archives/46822/mali-i-zi)

[sherri]

..........Rexhep Qosja nuk përpiqet ta përmirësoje gjendjen e shqiptareve të Malit te Zi atje dhe t’i bashkoj me shtetin amë Shqipërinë apo edhe me Kosovën!
Profesor Qosja ke një prejardhjeje nga territoret shqiptare të Malit të zi , nga Plavë e Guci, qe si pasoje e një ndëshkimi sllav, ke ndërruar vendbanimin ,pse nuk shkon ti ndihmoj dhe jap mësime instruksionesh Plavës e Gucisë qe babë- babadem është shqiptare, qytetit të bukur turistik Ulqinit ,Tivarit dhe territoreve tjera nën administrimin sllav të Malit te Zi . Lind pyetja se çka bëri Rexhep Qosja , për gjendjen aktuale të shqiptarëve në Mal të Zi ,për një status politik për të partë e tij ? Po thuajse u boshatis ai vend ne tërësi si pasojë e politikes sllave . Përse i” madhi “Rexhep Qosja nuk përpiqet ta përmirësoje gjendjen e shqiptareve të Malit te Zi atje dhe t’i bashkoj me shtetin amë Shqipërinë apo edhe me Kosovën , po derdh lot krokodili për gjendjen e katër fshatrave serbe në veriun e Mitrovicës, si ardhacak në tokat tona?
Edhe ato territore, Presheva,Bujanovci, Medvegja 90% janë shqiptare. Vraja,Leskovci dhe Periferia e Nishit janë “Toka” nga këto pjesë ku u ndoqën me dhunë, terror dhe djegie shqiptarët autokton!!!.
Kjo deklaratë qe ma se shumti nënshtron “Kombin Shqiptar” është ,kur dëgjohet një shprehje e tillë nga goja e një akademiku me një memorie të skaduar , me një pseodopolitikë të gabuar , ku harron pjesët tjera të Sanxhakut. T’i kujtojmë zotit Qosja se nuk është moti, sllavët bënë pazarllëqet e vata dhe i ndanë në mes vete këto territore ,duke i shporuar me dhune e zjarre shqiptaret , ku si pasoje e asaj kohe edhe Zoti Rexhep Qosja u shpërngul nga vendi ku ke lindur.
Mendimi i juaj për shkëmbim territoresh dhe ndërrim kufijsh për brenda Kosovës do të thotë akoma humbje territoresh shqiptare. Edhe ato territore, Presheva,Bujanovci, Medvegja 90% janë shqiptare. Vraja,Leskovci dhe Periferia e Nishit janë “Toka” nga këto pjesë ku u ndoqën me dhunë, terror dhe djegie shqiptarët autokton!!!. Ata shqiptarë qe kanë mbet janë asimilua në serb edhe pse sot nuk po mundemi t’i fusim nën administratën shtetërore të Republikës se Kosovës, së paku mos të humbim territore tjera. Nuk i dihet kohës dhe të nesërmes?. Ti , zoti akademik nëse nuk je i ngopur me të kaluarën tuaj ne sensin politik nga disfatat, ti rikujtoj dhe ndërgjegjësohu qe të mbetesh se paku një njeri me vlere në letërsi dhe asgjë ma tepër! Me rastin e këtyre provokimeve, po me befason fakti ,se si “Intelektualët shqiptar, akademitë dhe njerëzit adekuat nuk reaguan ,por kane heshtur dhe po heshtin ndaj një deklarate destruktive të dëmshme dhe shume naive ?!!!. Përse mos të reagohet nga zyrtarët tanë për (Zërat ) të ngjashëm , qe si zgjedhje adekuate shkundin plagë te reja për gjakderdhje dhe lufta të reja, gjejnë ndarjen e Kosovës si ky tipi, edhe nga të tjerë duke u prononcuar ,pos ndarjes, edhe shkëmbimin e territoreve,( Lugina e Preshevës t’i bashkohet Kosovës dhe veriu i Kosovës Serbisë)!. Nga njeriu i ndërgjegjshëm, i vetëdijshëm , largpamës , me vizione të spektrit politik, duhet ta gjykojnë dhe mos të pranohet një marketing politik i tillë, kur dihet se ato territore janë shqiptaro -kosovare , aq sa janë territore tonat Lugina e Preshevës po aq është edhe pjesa veriore e Kosovës qe pretendohet ti përfitojë Serbia përmes diplomacisë se vet ,por edhe nga individ shqiptar siç është Rexhep Qosja. Zotëri i nderuar Akademik Qosja, gjeneza e shqiptareve në “Kosovën Lindore” është autokton në trojet e tyre etnike. Besoj qe ketë e din edhe ti shumë mirë, ndërsa serbët në veri të Kosoves, janë ardhacak nga Karpatet, të cilët pastaj nga Serbia me dhunë janë vendosur në tokat dhe trojet shqiptare, qe po pretendojnë akoma ta zvogëlojn tokën tonë ,sipas projekteve të akademive serbe qe për çështjen kombëtare janë ma patriot se ne shqiptarët qe për toka të huaja bëjnë projekte dhe memorandume antishqiptare shumë shpesh, ndërsa ju në Akademinë e Kosovës as qe brengoseni , as qe flisni ne mes vete ,as qe bashkëpunoni me Akademinë e Shqipërisë me qellim qe të jeni zëdhënëse të planeve dhe koncepteve mbarëkombëtare.
http://www.albobserver.com/wp-content/uploads/2012/02/Deshtimi.jpg (http://www.albobserver.com/archives/46822/deshtimi) T’i kujtojmë disfatat e karrierës politike dhe dështimet në te gjitha betejat e humbura si politikan, duke kaluar si përçarës i shoqërisë shqiptare në Kosovë dhe ma gjerë!
T’i kujtojmë disfatat e karrierës politike dhe dështimet në te gjitha betejat e humbura si politikan, kur u bë një lëvizje e veprimeve për ndryshimin e statusit të Kosovës ,në status republike , përshpejtove me formuar edhe ti një parti politike “Partinë demokracia e bashkuar” me çka në zgjedhjet e asaj kohe humbe, pos qe ja zbehe autoritetin vetit u deklasove politikisht në rival te partive tjera! Pastaj vajte me veprimtarinë e juaj , karshi proceseve politike si “intelektual i pa varur” nga i cili destrutivitetin tuaj e tregove ne emër të qëndrimeve tua të njëanshme duke ra pre e interesave personale a thua përse, ti e din ma se miri? Ndërrimi i sistemit komunist në Shqipëri dhe lëvizjet për një demokraci qe u digjte Shqiperia në flakë , ti u gjete në rolin e ndezësit të zjarrit, propagandistik në një krah politik me çka dole me opinionin tuaj me “Demokracia e Vonuar në Shqipëri”. Në vitin e kaluar kur ishin zgjedhjet për kryetar bashkie në Tiranë dhe ishte mjaft gjendje alarmante dhe e elektrizuar në shkallë vendi , ti prapë , dole ne krahun e partisë socialiste, pro Edi Rames kundër kandidatit demokrat Lulzim Bashes , me çka mjaft solle përçarje dhe shokizëm me deklaratën tuaj ,qe gati e solle vendin në luftë civile kur dihet se ju keni mundur te luani një rol pozitiv me i ul gjakrat se aty ishte populli po thuajse i përgjysmuar ne vendvotime!!! Gara e juaj politike me partinë tuaj në zgjedhjet e lira në Kosovë, si rezultat ishte me o vota , andaj u shprehtë se “ky popull nuk donë pavarësi”. Kur dolën me larguar foton e Enver Hoxhës në Tirane ti dole në krahun e socialisteve gjë qe nuk përkon me njerëzit e artit kulturës dhe shkencës ?…Nuk e di zotëri Qosja pse , pos përçarjeve në Kosovë, ju keni arritur edhe në Shqipëri të prononcoheni, ndaj një krahu politik , e nuk e dini se fjala e juaj qon ne ujë ne mullirin shkapërderdhjes e jo bashkimit. Kur del dikush për projekt “Bashkim me Shqipërinë” prapë dilni me lloj, lloj shpifjesh duke i injoruar planet e kundërshtarëve , me çka, ma në fund, ju po mbeteni ma i injoruar se ata , kur nuk ja qëlloni prognozës politike. Ismail Kadare para disa ditsh doli me një deklaratë, se integriteti dhe sovraniteti i vendit duhet të ruhet, ju pas pak dolët me projekt të ri me “coptuar “Kosovën. Vitin e kaluar ekstremiteti islamik morri hov me bërë çdo gjë fetare në Kosovë saqë u bënë objekt diskutimi, se çka janë ky popull edhe në arenën ndërkombëtare ,ju prapë, zoti Rexhep Qosja keni dal me prononcime dhe shkrime propagandistike dhe përçarëse pro fesë islame gjë qe harrove edhe dy fe tjera qe ekzistojnë në Kosovë, nga e cila keni ndezur akoma revoltën e pa arsyeshme te ekstremitetit islamik vehabiste . Nga ato nxitje sot të rinjtë tanë në shumë vende perëndimore po gjinden në krahun vehabist me çka po bien ndesh me shtetet ku jetojnë dhe po nxisin një urrejtje ndaj kombit shqiptar në tërësi . Veprimet destruktive të tyre po e humbin edhe imazhin dhe vlerën e kombit shqiptar, po e cenojnë edhe vete Qendrën Islame të Kosovës qe asnjëherë nuk kishin mosmarrëveshje fetare deri ne këtë shkalle qe reflektohet sot në shoqërinë shqiptare. Nga kjo rrjedh se njeriu nuk mundet me u pajtuar assesi me konfuzoitetin tuaj të pa qartë ,qe me vetëdije a pa vetëdije je duke kaluar ne një njeri përçarës i shoqërisë shqiptare në Kosovë dhe ma gjerë? http://www.albobserver.com/wp-content/uploads/2012/02/Harta-300x230.gif (http://www.albobserver.com/archives/46822/harta-3)

[sherri]

gjerë? ........... http://www.albobserver.com/wp-content/uploads/2012/02/Harta-300x230.gif (http://www.albobserver.com/archives/46822/harta-3)
I vetmi koncept përfundimtar është përmirësimi i gabuar i historisë , pro ribashkimit në një shtete të bashkuar në Shqipërinë ajo qe ishte, ajo qe ka qenë dhe ajo qe nesër do të jetë!
T’i kthehemi edhe njëherë temës : Më duhet t’ua përkujtoj zotëri akademik dhe politikan Qosja, se populli shqiptar nuk ka toka me fal, por ne duhet ta ndjekim një politikë qe ti kthejmë ato, qe na u kanë marrë me dhunë, qe padrejtësisht ju aneksuan dhe ju dhanë vendeve ballkanike. Lugina e Preshevës ju dha Serbisë , gjysma e Maqedonisë është shqiptare, pjesët e banuara me shqiptar në krahinën e Çamërisë ju dhanë Greqisë,siç cekem ma lart , gjysma e territorit në Mal të Zi është shqiptare , prandaj zoti Qosja ne duhet te përpiqemi qe ti përmirësojmë gabim tona historike në dëmin e kombit shqiptar, drejt konceptit të bashkimit e jo ndarjes , drejt forcimit e jo dobësimit, drejt rimëkëmbjes e jo rrënimit, drejt integritetit të vendit e jo copëtimit të mëtutjeshëm, drejt lirisë e jo robërisë , drejt stabilitetit e jo destrutivitetit, dmth i vetmi koncept përfundimtar është përmirësimi i gabuar i historisë , pro ribashkimit në një shtete të bashkuar në Shqipërinë ajo qe ishte, ajo qe ka qenë dhe ajo qe nesër do të jetë. Një Shqipëri natyrale as e madhe as e vogël ajo që ishte me një gjuhë , kulturë dhe gjak , me kufijtë e vet pa kufi në zemrën shqiptare!!!???.. .
Ky do të jetë një “kompromis qe duhet politika kosovaro-shqiptare ta ndjek pran faktorit ndërkombëtar” , atij serb dhe pran faktorëve në Ballkan ,ku edhe ti edhe unë edhe te gjithë shqiptarët duhet me qene në shërbimin këtij programi.
http://www.albobserver.com/wp-content/uploads/2012/02/Kufijt-300x193.jpg (http://www.albobserver.com/archives/46822/kufijt)











Asnjëherë në histori, shqiptarët nuk kanë vendosur për kufijtë e Shqipërisë, pos kur kanë bërë kinse “kompromise të dhimbshme në dëmin e Shqipërisë” nga “kuislingë dhe bashibozuk” qe e tradhtuan Shqipërinë!
Pra edhe ti zoti Qosja duhet te pajtohesh se teza për ndarjen e Kosovës do te jete një skandal politik në rajon dhe nxitje kah destabiliteti i Ballkanit me çka do ti harroni presionet ,imponimet apo lakmitë qe te jeni një politikan i moderuar pro politikes agresive serbe qe keni shprehur ne këto kohë të nxehta poetike në rajon!Asnjëherë në histori, shqiptarët nuk kanë vendosur për kufijtë e Shqipërisë, pos kur kanë bërë kinse “kompromise të dhimbshme në dëmin e Shqipërisë” nga “kuislingë dhe bashibozuk”, largoju këtij epiteti i nderuari Rexhep Qosja sa nuk është vonë se ky popull e ka paguar shume shtrenjtë lirinë dhe tokën e vet për ndryshe mos harro se ne nuk kishim pas nevojë as me hy ne burgje, as me demonstruar për te drejtat tona qe 100 vjet , as me hy në front të luftës e lavdishmja dhe e shtrenjta Ushtria Çlirimtare e Kosovës për ta mbrojtur sovranitetin e Kosovës.
Shkruan Asllan Dibrani Shkurt 2012

[Neferta]

“Koha që Izraeli ta njohë Kosovën”



E përditshmja prestigjoze izraelite, Haaretz në katër vjetorin e shpalljes së pavarësisë, ka ngritur idenë për njohjen e mundshme të shtetit të ri nga Izraeli. Në një opinion të botuar në faqet e saj, thuhet se mbase është koha më e duhur që të Izraeli ta njoh Kosovën për arsye historike dhe morale.
Aty përmendet fakti se shteti i ri nuk ka krijuar kurrfarë reperkusione tjera negative nëpër botë dhe si rezultat as mundësinë që Palestina ta shfrytëzoj këtë rrugë kosovare, pasi vendi është njohur nga fuqitë më të mëdha botërore.
“Katër vite më parë, më 17 Shkurt 2008, Kosova deklaroi pavarësinë. Kjo lëvizje erdhi pasi ndërkombëtarët nuk arritën të gjejnë një zgjidhje mes Serbisë dhe Kosovës, por pavarësia u njoh menjëherë nga vendet më të fuqishme botërore përfshirëëë. SHBA, Kanadaja, Gjermania, Britani e Franca. Katër vite më pas, Izraeli ka dështuar ta njoh shtetin ballkanik. Ky dështim nuk është vetëm një ngecje diplomatike por edhe dështim historik e moral” shkruan në artikull.
Më tej, përmendet roli i shqiptarëve në Ballkan gjatë holokaustit, kur hebrenjtë u mbrojtën dhe u strehuan vullnetarisht nga shqiptarët duke e konsideruar një përgjigjësi morale e historike për ta njohur Kosovën.
“Në festimin e katër vjetorit të pavarësisë, Izraeli ka një mundësi të përmirësoj gabimin duke e njohur Kosovën. Ky akt nuk do ti drejtohej vetëem Kosovës por edhe popullit hebraik” përfundon shkrimi.

[Naki]

Urimi i 4-vjetorit të pavarësisë u takon; kombit, UÇK-së, heronjve dhe dëshmorëve

Shkruan: (Qerim Pllana), 16 Shkurt 2012
Injorimi i patriotizmit është rreptësisht i dënueshëm Ekziston patriotizmi kolektiv human njerëzor e kombëtar dhe ai individual Është krenari kur kryhet një vepër e mirë humane patriotike dhe kombëtare

Në një shkrimin para këtij, pata shkruar për patriotizmin e vërtet puro të pastër dhe atë “modernë”! Patriotizmi i vërtetë, i pastër dhe i pranuar në shkencë, pra në vepër, është atëherë kur njerëzit apo njeriu vihet në shërbim të sinqertë të popullit dhe vendit të vetë. Qoftë në luftë për liri me besnikëri vetëmohim dhe dinjitet, qoftë duke kryen një shërbim madhor ndaj kombit, atdheut, njeriut dhe perëndisë. Kjo u shpreh këto ditë në tragjedinë e fshatit Restelicë të komunës së Sharrit në (Dragash). Këta banor janë të Kosovës dhe Kosova ka përgjegjësinë ndaj tyre, kur sesi Serbia, por as Maqedonia, siç u dëshmua në vepër dhe në luftë për shpëtimin qoftë edhe të vetmes vajzë, Amserës së njomë, mbetur pa familje, por nën përkujdesje të dajave dhe humanizmit njerëzor, që duhet të dëshmohet ndaj saj dhe për te! Kurse injorimi i veprës kombëtare-patriotike është rreptësishtë i dënueshëm!
Intervenimi vetëmohues i bashkëfshatarëve, FSK-ës, Policisë, Zjarrfikësve dhe gjithë atyre që u gjinden pranë kësaj tragjedie natyrore, e cila mori 10-viktima sa (qelë e mbyll sytë nga orteku i madh i dëborës), ndaj dy familjeve Reka. Ngase në vepër u shpreh solidariteti dhe patriotizëm kolektiv. Në kushtet në të cilat u zhvillua aksioni në luftë për shpëtimin dhe nxjerrjen e viktimave, fletë për një vepër humane dhe njerëzore. Varësisht kushteve të vështira të motit të ashpër, që s`u mundësua diçka më shumë. U shpëtua një fëmijë (vajzë), e cila do të mbetet legjendë kohe e shpëtimit e gjetur gjallë në gjoksin e së ëmës. Por edhe një legjendë e dhembshme e humbjes së familjes, një histori tjetër kohe, roman jete për jetën e Amserës bonjake!
Në jetën e përditshme, luftën për liri, bashkim - ribashkim, në çdo kohë, vend dhe hapësirë, njeriu i ndershëm, patriot dhe atdhetar i devotshëm, ndeshet me vepra të tillë, duke kryen një obligim patriotikë. Patriotizmi është edukatë, pastërti ndaj veprës së kryer me nxënës, studentë popullin në nevojë. Patriotizmi është puna e ndershme mësimi, respekti, frymë bashkuese dhe vëllazërore, kudo që e gjen njeriun. Në shkollë, fakultet, kuvend, qeveri, presidencë, në situata të tilla si në Restelicë, pranë halleve të shumta njerëzore, humane e shoqërore.
Është krenari kur me sukses kryhet një vepër njerëzore dhe patriotike
Shprehja patriotizëm paraqet nderë dhe respekt, sidomos kur finalizohet me sukses një vepër e tillë, por edhe kritika ka vendin e vet. Apeli për të bërë dhe për t`u sjellë mirë, ndershëm, ndaj votuesit, elektoratit, popullit, i cili i ka mundësuar; një deputeti, udhëheqësi, gjyqtari, porotës, gjykatës, avokatit të popullit, policit, ushtarit, punëtorit, arsimtarit etj., një vend meritor. Nëse në vendin e punës u është afruar besimi, obligimi duhet kryer me respekt. Gjithsesi është një patriotizëm i kryer ndaj shtetit, popullit, komunitetit, rrethit familjar, si pjesë dhe celulë e shtetit. Me ç`rast është krijuar një ind më shumë kombi, shteti dhe populli. Është patjetër nderë, mirësi, humanizëm dhe valerë e çmuar patriotike. Nëse për rrethin, mjedisin ku gjendesh, ke bërë një shërbim qoftë ai edhe ngritje e një burimi, i cili do t`u mundësoj kalimtarëve, për ta shuar etjen, është një vepër patriotike e vlerave humanitare-njerëzore shoqërore. Me ketë ke kryer një shërbim human e kombëtar.
Në hierarkinë shtetërore, për çdo orë, çdo ditë dhe javë, mund të kryhet një vepër humanitare, patriotike, por mund edhe të keqpërdorët, nëse kryhet shkel e shko, ose ara-mara, siç i thuhet veprës së keqe. Vepra patriotike kërkon një përkushtim më të sinqertë sesa vepra e zakonshme dhe e rëndomtë. Patriotike ishte vepra e njerëzve të FSK-së në ndihmë banorëve të fshatit Restelicë. Por, jo sall e ushtarakëve. Sepse në luftë për shpëtimin nga fenomeni i ortekut të borës, nga i cili e pësuan disa viktima, morën pjesë bashkëfshatarët, shumë individë vullnetarë, pavarësisht pësimeve...
Në ndodhitë e fenomeneve të natyrës, ujërave, zjarreve, tërmeteve, vullkaneve, ortekët e dëborës, furtunave dhe të ligave tjera të tilla, pasqyrohet dhe dëshmohet vepra patriotike e çdo njeriu të aftë, për të ofruar ndihmë, duke u përpjekur që rreziqet apo rreziku të jetë sa më i vogël. Pra, patriotizmi dëshmohet në shpëtimin e jetës së njerëzve. Në fatkeqësi dëshmohet patriotizmi individual dhe kolektiv. Por, gjithmonë shteti duhet bartë barrën kryesore, obligimin ligjor me organizmat dhe institucionet; ushtrinë, policinë, grupet e intervenimeve të shpejta, zjarrfikësve, pastaj përfshirja e çdo individi, çdo njeriu me shpirt humanisti dhe patriotizmi.
Për raste të tilla, dikur ekzistonin çmime, lavdërime, shpallje heronjsh pune dhe sakrifice, nderi dhe shpëtimi njerëzish, nga pësime të mundshme dhe të rrezikshme. Ndonëse veprat patriotike nuk kanë nevojë për lavdërime, as për çmime, meqë janë obligim njerëzor, moral, human e kombëtar për çdo individ, i cili merr për obligim vullnetar, me dinjitet dhe vullnet të pastër e të sinqertë, për ta kryer cilëndo detyrë që i është besuar. Qoftë vullnetarisht dhe pa u obliguar dhe pa u detyruar nga askush! Me fjalë tjera, atdhedashuria dhe patriotizmi nuk njohin kategorizime të posaçëm të vlerësuara në shkallë gradimi. Pos heronjve, sakrifikuesve, dhe flijuesve për liri atdhe dhe për komb, të cilit i takojnë. Nuk është thënë kotë në popull: “Bënë mirë në mal, gjen mirë në shtëpi, ose me “sjellje të mirë në Prizren ke siguruar konak (bujtinë) në Shkodër” dhe anasjelltas ! Është krenari kur kryhet një vepër e mirë humane, njerëzore dhe e çmuar në shkallën patriotizmi human e kombëtar!
Përbuzja e patriotizmit arealit etnik gjuhësor historik është e dënueshme!
Në fund do të shtoja edhe këtë referencë politike: Në Bruksel po takohen ekspertë nga Kosova dhe Serbia, me ndërmjetësimin ndërkombëtar evropian. Grupi nga Kosova, (populli s`i njeh kush janë ata), por duhet të jenë të kujdesshëm sa të mos shpallën anti-patriotë të kombit dhe vendit të cilit i takojnë! Ata duhet të shkojnë më larg sesa Rambujea! Më larg takimeve të Vjenës dhe pranimit të Pakos shumë të dhembshme të Ahtisarit! E cila Kosovës i ka sjellë lëshime të tepërta për komunitetin serb! Pasojat e të cilës Pako u panë që në Ditën e Pavarësisë më 17 shkurt 2008! Me heqjen e simboleve, pranimin e të drejtave jashtë kushtetuese me komunat etnike serbe. Shembulli konkret i strukturave paralele kriminele, referendumi serb në veri, i cili shkel sovranitetin, integritetin dhe kushtetutën, ligjet e shtetit “sovran”, të pranuar nga afro 90-shtete dhe GJND-ja. E cila në jetën praktike dhe juridike në Kosovë nuk po zbatohet. Strukturat kriminele, Kosovën e sollën para aktit të kryer, luftës së haptë politike..! Kjo është pasojë e bisedimeve kuturu, t`imponuara me hile nga Brukseli me vendorët! Kjo është shkelja me dy këmbët mbi patriotizëm! Amanetin e heronjve, dëshmorëve dhe gjithë patriotëve të kombit. Ky më nuk është patriotizëm, por shkelje e veprës, të së drejtës për liri, sovranitet, patriotizëm dhe amanet i heronjve dhe dëshmorëve të rënë për liri. Të gjallëve, të cilët s`do të pajtohen kurrë me shkeljen e gjakut për liri, unitet, bashkim dhe ribashkim të kombit, Kosovë-Shqipëri!
As me këmbim territoresh tua, me territorin tënd! E keni gabim z. akademik, Rexhep Qosja, po ua them përherë të dytë, se jeni kah gabon atdhetarisht! Nuk dhurohet ara jote për ta marrë arën tënde, që gjithashtu është okupuar, është marrë me dhunë. Mbase ju z. akademik dini më shumë sesa ne “idealistet”, për atdhe dhe për ruajtjen të paktën të asaj tërësie, qe ka mbet, e pranuar edhe nga GJND-ja, ndërkombëtaret, nga afro 90 shtete më të fuqishme të botës. Pos pesë të tjerave në Evropë, të cilat luajnë lojën e futbollit me Brukselin dhe me vendorët në Kosovë! Pjesa veriore e Kosovës, dikur me qendër në Rasë (Rashkë), fundi i mesjetës së hershme, ishte themeluar nga dinastia e Nimanasve. Pra Stefan Nimani i kësaj dinastie u kurorëzuar për mbret, nga Papa, që do të thotë se ky mbret ishte shqiptar dhe i takonte Kishës Shqiptare. Për ketë dëshmojnë faktet si këto:
Emri Deçan, si llagap i mbretit Stefan, si emër i manastirit dhe si emër fshati, ka etimologji shqipe: Deç-an, anë e deçëve, ( e deshve; vend blegtorë i dhenve e deshve). Stefani i dinastisë së Nimanasve, themeloi principatën e Rasës të shtrirë deri në Pantinë. Shih:”Shqiptarët dhe Serbët në Kosovë”, fq. 12, Kapitulli:”Kush janë shqiptarët? Kush janë serbët? Kush është Kosova? Prof, dr. Skënder Rizaj, historian dhe njohës i shkëlqyeshëm i Mesjetës së hershme të mesme dhe mesjetës së vonë. Prandaj, pjesa veriore e Mitrovicës, përkatësisht e Kosovës, është po aq autoktone shqiptare sa edhe Lugina e Preshevës, respektivisht Kosova Lindore! Duke mos u mohuar kurrë historikisht, Sanxhaku i Nishit dhe ai i Jeni Pazarit si toka të okupuara nga Serbia me përkrahjen ryse, pikërisht si aktualisht me tri komuna, gjysmë fshatra të imagjinuara, nga strukturat kriminele serbe të përkrahura nga Serbia, hilet e Brukselit si përherë ndaj shqiptarëve. Pra, z. akademik Qosja, është një thënie e Hamletit te Shekspiri, ju e dini, po ju kursej, s`po ua them..! Nuk falët toka jote për tokën tënde! Kosova i ka humbur brenda më pak se 150- vjet, dy Kosova tjera, deri kur kështu z. Qosja?! Jemi në 4-vjetorin e pavarësisë, urimi u takon; (kombit, UÇK-së, heronjve, Familjes Jashari, Banorëve të Reçakut, Mejës, Gllogjanit, Gjakovës, Izbicës, Prekazit, Drenicës). I takon popullit i cili sakrifikojë. Atyre që u flijuan për atdhe, bashkim dhe ribashkim. Prandaj, injorimi i patriotizmit është rreptësishtë i dënueshëm, i papranueshëm..!

[Naki]

Kultura politike gjermane


Lehtësia e durueshme
Beqë Cufaj


Është një ngjarje e cila duhet të shënohet. Edhe pse politike deri në thelb, megjithatë ajo është një peisazh dhe leksion njëkohësisht, se si politika, ose thënë edhe më saktë politikanët - qofshin ata edhe në postet më të larta të mundshme, nuk mund t’i rezistojnë asaj që quhet opinion publik. Me opi
nion publik mund të përmbledhim këtu: mediet dhe ndikimin e tyre te qytetarët (votuesit?), por edhe drejtësia e cila e kryen punën e saj, sepse në bazë të asaj që mediet printojnë a emetojnë edhe reagojnë.
Rasti i presidentit të Republikës Federale të Gjermanisë, Christian Wulff, i cili dje dha dorëheqje nga posti më i lartë shtetëror në këtë shtet, tregon se si pikërisht roli i medieve jo vetëm që është esencial për shpirtin dhe para së gjithash funksionimin e një demokracie, por në pah nxjerr edhe një të vërtetë të madhe, e cila i ka dy anë të cilat mbase janë një dhe e vetmja gjë: sado që një shtet të ketë traditë dhe institucione të shëndosha, megjithatë politika dhe politikanët dijnë të jenë të korruptuar.
Por ja që janë mediet, është dimensioni i “pushtetit të katërt”- pra i medieve, ai i cili edhe pse jo i shkruar në kushtetutat e vendeve demokratike megjithatë si akterë qenësorë luan këtë rol kaq të rëndësishëm për të ruajtur shëndetin e shteteve nga sëmundjet e korrupsionit, joligjshmërisë e jokorrektësisë.
Pak a shumë e kësaj natyre mund të quhet historia e ngritjes dhe rënies së ish-presidentit të Gjermanisë, Christian Wulff.
I zgjedhur si president i Gjermanisë, post ky i cili ka më shumë karakter etik dhe reprezentativ dhe për këtë është edhe mëse i çmuar për çdo politikan, Wulff ishte i përzgjedhuri i kancelares Angela Merkel, por edhe partnerëve të saj të koalicionit nga liberalët. Me shtrëngime dhëmbësh- pse ishte i ri nga mosha, pse prapa vetes linte një post të kryeministrit të Niedersachsen-it, pse ishte tepër afër kancelares (para dy vitesh kishte deklaruar edhe vetë që nuk donte dhe nuk do të bëhej kurrë kancelar i Gjermanisë as pas Merkelit)... disi u arritën votat në Asamblenë Federale të Gjermanisë dhe Wulff fitoi.
Dhe kjo u bë pas turbulencave që ngjanë kur Horst Koehler, paraardhësi i tij në mënyrë befasuese pati dhënë dorëheqje sepse ndjehej i injoruar nga kancelarja. Gjë kjo e cila dihej dhe deri diku edhe u kuptua si një ndërskamcë e kësaj gruaje me talente të jashtëzakonshme si për politikë të brendshme ashtu edhe të jashtme. Wulff pra ishte i përzgjedhuri i saj dhe është vërtet larg mendësh që Merkel ishte prapa lojërave që presidentit të saj dhe të Gjermanisë dalëngadalë por sigurt t’i nxirreshin në shesh afera të mëdha dhe pak më të vogla të cilat atë e detyruan që dje të jepte dorëheqje. Thjesht- politikanët jo rrallë dinë ta luajnë edhe mikun në publik dhe armikun në prapavi. Këtë gjë e kemi ne, e kanë gjermanët, francezët e amerikanët. Por kauza Wulff, kjo gjë nuk vlen.
Natyrisht që për pikëshikimin tonë- ajo që Wulff kishte bërë nuk ishte asgjë. Ose ishte diçka që nuk do t’ia vlente të përmendej sepse... sepse te ne politkanët bëjnë... e ç’nuk lënë pa bërë dhe janë aty ku janë. Edhe më të fortë se sa që mund të imagjinojmë. Christian Wulff-in e kishte përcjellë me vete posti i kryeministrit të Niedersachsenit. Atje, duke e mbajtur këtë post- ai kishte marrë një kredi private nga një ndërmarrës i madh gjerman dhe atë kredi nuk e kishte lajmëruar siç e do rregulli. Këtu- kur ky lajm u bë i ditur Wulff bëri gabimin e tij fatal.
Nga Arabia kishte kapur telefonin dhe i kishte thirrur një kryeredaktor të një gazete (asaj më të madhes dhe më të verdhes) “Bild Zeitung” dhe pas tij edhe shefin e krejt Imperiumit Axel Springer- dhe të dyve u ishte kërcënuar me “luftë” nëse do ta botonin lajmin në fjalë... Më pas, si në formë të një orteku bore... nuk u ndalën ngjarjet me dhe rreth presidentit. Përkundër mbrojtjes morale e publike që kancelarja e koalicioni i bënin, mediat në formë sistematike zbuluan që kredia që e kishte marrë për kthimin e borxhit ishte kthyer me një kamatë shumë më të ulët se sa qytetarët tjerë e paguajnë. Që kishte udhëtuar e pushuar me kostot e miqve të tij bujarë të biznesit në pjesë të ndryshme të botës... dhe ata për këtë kishin marrë privilegje nga ky sa ishte kryeministër.
Një aferë, jo dramatike por për këtë sistematike ku dilte e qartë që të qenit politikan atij i jepte privilegje- të cilat ky ua kthente miqve të tij. Rreth 4 muaj luftë mediale dhe zig-zage mes presidentit dhe medieve të pavarura gjermane- të të gjitha ngjyrave.
Derisa parmbrëmë, prokuroria e Hannoverit kërkoi nga Bundestagu që të fillonte me procedurën e heqjes së imunitetit të presidentit të Gjermanisë. Për herë të parë në historinë e këtij shteti.
Nuk mjaftuan as 12 orë... dhe Wulff shkoi. Përgjithmonë dhe i përulur ndaj demokracisë, shtetit të së drejtës dhe... kulturës politike gjermane. Kaq

[Murgesha]

Fusnota - Kungji i Nastradinit


Ernest Luma
Kompromis i dhimbshëm dhe kohë e keqe për Kosovën, sot kur Rezolutën 1244 po e kontrabandojnë në Fusnotën 1244. Serbia po e fiton një argument tjetër, pas banalizimit të Rezolutës 1244. Po e fiton fusnotën. Kosova po e devalvon dukshëm 17 Shkurtin e vitit 2008 dhe Vendimin e Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë

Kungji i Nastradinit është figurë e huazuar nga anekdotat therëse, por me shumë mesazhe, që i sjellë ky personazh i tyre. I kemi parë të shkruara, por edhe i kemi dëgjuar, shpeshherë. Nastradin Hoxha ia kishte shitur një personi shtëpinë me të gjithë pasurinë përqark – me oborr, ara e livadhe… Por, nuk ia kishte shitur vetëm një kungj, të cilin e mbante të varur në brendi të shtëpisë. Palët ishin marrë vesh: kungji do të jetë përherë i Nastradinit. Ky i fundit, sërish, vite me radhë, çdo ditë hynte e dilte në shtëpinë që e kishte shitur. Pa leje të pronarit të ri. E varte në kungjin e tij ndonjë rrobë të veten – pallto, setër e çkado. Të nesërmen, e merrte njërën dhe e varte tjetrën. Dikur, i zoti i shtëpisë mërzitet me hyrje-daljet e Nastradinit dhe i thotë: Merri të gjitha – shtëpinë e tërë pasurinë. Pronari i ri, pa fjalë të tjera, heq dorë nga shtëpia. Nastradini e rikthei sërish pronën e vet, plus i ruajti paratë, për të cilat e kishte shitur.

E kam përdorur këtë figurë dikur, në disa shkrime, duke iu referuar manastireve ortodokse në Kosovë, të cilat Beogradi synonte dhe synon t’i përdorë përherë si kungj Nastradini. Dhe kështu po ndodhë. Tadiqi dhe IQ-ët tjerë të Beogradit zyrtar, me mjekrra, kravata e pa to, sa herë që duan i vizitojnë ato, pavarësisht se manastiret i takojnë një shteti tjetër – Republikës së Kosovës. Dokumente e marrëveshje, të shkruara të pashkruara, nuk po ua ndalojnë këtë.

Manastiret Ortodokse në Kosovë, Serbia i shndërroi në kungje të vetat politike, dhe po i përdorë kështu. Dhe kështu do t’i trajtojë e shfrytëzojë gjithmonë, derisa politika zyrtare e Kosovës do të vazhdojë ta shtrijë qafën e të bëhet urë e çfarëdo kompromisi në dëm të Kosovës, vetëm e vetëm për t’i ruajtur sulltanatet e veta.

Për të mos e lënë me kaq, këto ditë, në emër të kompromiseve të tilla, Republikës së Kosovës po synojnë t’ia fusin edhe një kungj tjetër, tash në letër, në dokument – fusnotën e famshme. Një shenjë të vogël mbi emër, që do t’i bëjë sherr të madh shtetit tonë në të ardhmen.

Këtë nuk po e thonë vetëm politikanët, sa për ta bërë opozitën apo sfiduesin, por edhe ekspertët e shquar të kësaj fushe. Që të gjithë, argumentueshëm folën e po flasin për dëmet e mëdha që do t’i bartë për Kosovën, fusnota e vogël. Ky pranim, ky dakordim, flet edhe një herë për qafështrirjen e gjatë, ndër vite, të një pjese të politikës në Kosovë. Tek e fundit, kjo do të mbetet vetëm dakordim i një personi apo një ekipi rreth tij, por jo edhe pajtim i popullit dhe qytetarëve të Kosovës.

Lufta për liri e popullit të Kosovës, është fusnota më e rëndësishme, që nuk përmendet në dokumente dhe nga e cila varet apo do të orientohet edhe në të ardhmen fati i vendit dhe i popullit tonë.

Fusnotat e tilla sigurisht se nuk mund të kenë pasoja me fatalitet për popullin tonë, por mund të na kushtojnë me humbje kohe e vitesh të shumta, në të ardhmen, për ta hequr atë kungj Nastradini mbi emrin e Kosovës, në kohën kur Serbia, mbase para nesh do jetë pjesë e Evropës së Bashkuar, në kohën kur Serbia do të jetë në pozicion shumë më të favorshëm se ne, politikisht e diplomatikisht. Fajtorët e sotëm mund të jenë të pensionuar nesër, kur kungji me fusnotë do t’u nxjerrë telashe të tjerëve.

Sigurisht se askush nuk e ka në dorë komandën Ctrl-Alt-Delete, për ta fshirë këtë fusnotë, të cilën e shpiku në kohë të liga dhe plot lëmsh nëpër të cilat po kalon vendi ynë. Do të duhet kohë për ta hequr. Kohë dhe mund, madje më shumë se sa për ta shbarrikaduar veriun e lodhur të vendit tonë, apo për t’i shpëtuar copat tjera të shtetit tonë, të cilin po e hanë përditë e nga pak, vendas e të huaj.

Kompromis i dhimbshëm dhe kohë e keqe për Kosovën, sot kur Rezolutën 1244 po e kontrabandojnë në Fusnotën 1244. Serbia po e fiton një argument tjetër, pas banalizimit të Rezolutës 1244. Po e fiton fusnotën. Kosova po e devalvon dukshëm 17 Shkurtin e vitit 2008 dhe Vendimin e Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë.

Ata që e pranuan këtë, nëse nuk janë naivë të skajshëm politikë, atëherë janë djaj të vërtetë të politikës, apo, së paku aventurierë të kauzës që janë të thirrur ta përfaqësojnë.

(Autori është zëdhënës i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës)

[Neferta]

SHBA, një shqiptar akuzohet se ka përdhunuar një qen (http://www.shekulli.com.al/shekulli/2012/02/23/shba-nje-shqiptar-akuzohet-se-ka-perdhunuar-nje-qen/)

Banorët e një pallati të mbingarkuar në Rye Colony afër Nju Jorkut e kanë akoma të pamundur ta besojnë se një bashkëshort dhe baba shqiptar ka arritur të përdhunojë një qen të racës Labrador Retriver të një qiraxhiu, që ishte fqinj me shqiptarin.
“Eshtë e pabesueshme”, thotë Kris Lumaj shqiptar edhe ai, që punon në ndërtim dhe që e njeh përdhunuesin prej vitesh. “Kjo është kafshëri! Ai ka grua dhe dy fëmijë dhe nuk ka asnjë precedent penal. Madje nuk njoh asnjë njeri që mund të thotë ndonjë gjë të keqe për të”. Kujtim Nicaj quhet shqiptari që ka ndërmarrë këtë akt të çuditshëm. Ai u ndalua në shkurt për akuza të dhunës dhe sjellje të turpshme seksuale.
Nicaj, një njeri miqësor dhe që punon shumë nuk ka thënë asgjë publikisht. Nuk është shfaqur as edhe një sekondë në bllokun ku banon që nga koha kur u arrestua dhe u lirua me kusht. Askush nuk iu përgjigj ziles së gazetarëve në shtëpinë e tij, ndërkohë që i vetmi që mban kontakte me 41 vjeçarin dhe gruan e tij është avokati. Rasti në fjalë e ka shndërruar Nicaj në objekt talljeje dhe për këtë arsye ai ka humbur edhe punën. “Kam qenë në kontakt me familjen e tij përgjatë gjithë fundjavës”, tha avokati Steven Davidson. “Përpos faktit që është bërë objekt talljeje ai shqetësohet ngaqë nuk ka më mjete financiare për të siguruar familjen e tij.Eshtë një moment jashtëzakonisht i vështirë për ta. Nuk duan asgjë më shumë se e gjithë kjo histori të marrë fund”.
Policia tha se kanë një video të të gjithë incidentit që ndodhi në 8 shkurt, pasi Nicaj hyri me çelës në apartamentin e tij që ekish dhënë me qera. Ngaqë qiraxhiu kishte kohë që dyshonte se dikush I hynte në shtëpi, kishte vendosur të instalonte kamera të vogla. Avokati Davidson e mohon që klienti I tij përdhunoi qenin. Ai sqaroi se as klienti i vet dhe as ai, nuk e kishin parë akoma videon që policia duhet akoma ta bëjë publike. Nicaj u lirua pasi pagoi një garanci prej 100 mijë dollarësh dhe pritet të dalë para gjykatësve në 6 mars.
Marre nga The Journal News

[Neferta]

Dekadenca e garantuar
Albin Kurti
Qeveria e Kosovës po i ndihmon Serbisë që ajo ta fitojë statusin e vendit kandidat për në BE më shumë sesa që këtë gjë po e bën vetë Qeveria e Serbisë. Në Beograd mbizotëron diskursi publik i politikanëve atje që thonë se nuk e japin Kosovën, ndërkohë që e duan BE-në. Përmes koncesioneve të vazhdueshme Qeveria e Kosovës po ia mban gjallë shpresat Serbisë që mund të forcohet brenda Kosovës pa e rrezikuar udhëtimin drejt BE-së.



Në anën tjetër, Gjermania po e ndihmon Kosovën karshi Serbisë dhe situatës në veri të vendit tonë më shumë sesa që këtë gjë po e bën vetë Qeveria e Kosovës. Sa për Qeverinë e Kosovës, Serbia tashmë do ta kishte të fituar statusin e vendit kandidat për në BE, ndërsa kufijtë veriorë të Kosovës s’do të ishin aty as formalisht. Megjithatë, shtetet e tjera nuk mund të mbajnë tepër gjatë qëndrim më të avansuar për Kosovën sesa që Kosova mban për veten e saj. Nga shtetet kryesore të BE-së, Gjermania tashmë ka nisur të ndjehet e vetmuar.

Kompromisin e radhës ndaj Serbisë e paralajmëroi kryeministri i Kosovës personalisht. Do të na ndërrohet emri sepse do të largohet fjala ‘Republikë’ nga emërtimi i shtetit, kurse shtetësia e Kosovës do të shfaqet e kontestuar në fusnotë. Ky kompromis nuk e bën vetëm përmbledhjen e koncesioneve të tetë raundeve të zëvendëskryeministres Edita Tahiri përgjatë vitit 2011 në dialogun e Brukselit me Serbinë. Ky kompromis i tejkalon të gjitha ato duke hapur rrugë për koncesione të reja drejt kompromiseve të tjera. Bëhet fjalë për lëshime pe që nuk e ndërpresin zinxhirin e lëshimeve pe. Përkundrazi: këto koncesione thelbësore shndërrohen në garanci të dominimit të koncesionit si koncept (që mandej rregullisht mishërohet konkretisht).

Ankesat e ndryshme që vetëm Serbia po përfiton kurse Kosova asgjë, vijnë nga një keqkuptim elementar. Së pari, nuk mund të ketë përfitime për Kosovën përderisa bisedimet me Serbinë zhvillohen pa kushte për Serbinë dhe për çështje të brendshme të Kosovës. Së dyti, koniunktura udhëheqëse në pushtet në Kosovë nuk ka hyrë në këto bisedime sepse ka hall Kosovën, por për shkak se ka hall veten e saj. Fundja, kjo koniunkturë është ngjitur lart (në pushtet) duke e futur Kosovën (si shtet) në pazar dhe pastaj duke e zbritur aty pazarin. Është ky model dekadent që është instaluar në Kosovën e pasluftës dhe i cili e imponon konkurrencën negative politike e partiake: kush përkulet më shumë, ngjitet më lart; kush e zbret Kosovën, arrin ta lartësojë veten.

Me fusnotë në emrin e shtetit tonë dhe pa fjalën Republikë në të, përfundimisht po legjitimohet mosnjohja e pavarësisë së Kosovës nga mosnjohësit e saj. Teorikisht mund të imagjinohet se kushdo do të mund ta bënte këtë gjë. Por, vetëm për njërën instancë të mundshme është e paparamendueshme që të bënte këso legjitimimi. Është kjo Qeveria e Kosovës, qeveria e shtetit që po e pëson këtë degjenerim. Pikërisht ajo (na) e bëri këtë shkallnim. Mbase, realiteti është gjëja më fantastike, ashtu siç thoshte Jorge Luis Borgesi.

Kryeministri i Kosovës hoqi dorë nga Republika. Statusi i Kosovës po bëhet sërish i papërcaktuar. Dialogu i Brukselit në vitin 2011 po na kthen te negociatat e Vjenës të vitit 2006. Fusnota s’ka të bëjë me emrin ose emërtimin por me cilësinë e rregullimit juridiko-kushtetues të Kosovës. Qeveria e Serbisë po propozon plane shumëpikëshe për Kosovën. Ajo thotë se i ka përgatitur pesë alternativa për emrin e Kosovës. S’ka mundur të jetë ndryshe përderisa Serbia u legjitimua edhe njëherë si hisedare në Kosovë, si faktor që na paska të drejtë të pyetet për Kosovën. Vetë pranimi i dialogut me Serbinë edhe e ka mundësuar, edhe e ka kushtëzuar këtë gjë.

Tash, prej Kosovës kërkohet që t’i propozojë edhe ajo solucionet e saj për veten e saj! Këto propozime do të ndodhen karshi propozimeve të Serbisë dhe në të njëjtin kontekst me to. Në mënyrë që mandej të gjenden mese të arta të pozicioneve të palëve për njërën prej palëve (që jemi ne). Gjithçka duket se i përngjan asaj situatës tragjikomike ku një person, teksa i afrohet tjetrit, i thotë: “Unë dua të ta thyej këmbën ty. Cila është alternativa jote?”. E ky tjetri hutohet, harron të ngrihet në këmbë e t’i thotë: “Alternativa ime është të mos ma thyesh këmbën”.

[Naki]

“Ju nuk e dini”!


Beqë Cufaj
I emocionuar mbase pse ishte kthyer në një vend ku vetë kishte punuar për vite të tëra (American Academy) por edhe më tepër për faktin që fliste para sallës së mbushur plot e përplot, buldozeri i diplomacisë amerikane Richard Holbrook, dikund para 7- 8 vjetësh pranë liqenit Wansee në afërsi të Berlinit - pikërisht aty pra ku ishin qëndisur planet për Holokaustin, pas ligjëratës për punën e tij si diplomat... në një pyetje nëse ishte penduar për ndonjë gabim në punën e tij të, pasi u mendua paksa... u përgjigj me fjalët: “Po, jam penduar me një gabim në Dayton. Jo me planin, sepse plani ishte e vetmja rrugë e mundshme për ta ndalur atë tmerr. Por, ajo që s’ia fali vetes është se si pranova para Milosheviqit e Karaxhiqit, që zonat serbe t’i quanim “Republika Srpska”.
Edhe sot e kësaj dite, edhe në këtë çast, sa herë mendoj për atë lëshim çmendem nga hidhërimi dhe pendimi... Sepse e dini, në Ballkan, njerëzit mund t’i lini edhe pa bukë e ujë... por t’u merrni apo jepni “Republika”... është diçka më shumë se emocionale!...”.
Këto fjalë të Holbrookut do të duhej t’i mendojmë sot e këto ditë kur shohim se çfarë me Republikën (apo thënë edhe më mirë) ish-Republikën e Kosovës ndodhi e po ndodh. Në morinë e krahasimeve dhe shembujve pse Hashim Thaçi ka gabuar e ka shkalluar, ka tradhtuar e poshtëruar, s’ka dyshim që edhe ky i “Republika Srpska”-s do të duhej të na sillte te një fakt sado i dhembshëm aq edhe i vërtetë: me gjak dhe luftë, agresion dhe vrasje - fitohet Republika. Kështu kanë bërë fqinjët serbë.
Dhe janë po këta serbë që shtetit të Kosovës ia bënë jetën e vështirë dhe tashti, menjëherë pas katër vjetësh Republike e Pavarësie, arritën atë që askush nuk do të mund ta imagjinonte: t’ia heqin Kosovës Republikën, e bile bile edhe të varin fusnota këmbëve e qafës së saj.
Edhe një dilemë e frikshme: nëse Kosova e paska fusnotën për “takime rajonale”... kush dhe si nuk na garanton që ajo fusnotë nuk do shfaqet edhe në takime të cilat do mbahen në Uashington, Berlin, Paris, Londër e të mos flasim për vende tjera.
Natyrisht, që do shfaqet ajo fusnotë dhe do hiqet Republika, sepse në shumicën e rasteve edhe Serbia edhe fqinjët do jenë aty, ku do të jemi edhe ne. Enver Hoxhaj t’ua përgatitë diplomatëve të tij qaforet me 1244! Sepse aty ku ai i ka ata - do t’i ketë edhe serbët që do kërkojnë 1244!
Pa radhitur këtu morinë e mungesave tjera që Kosova NUK merr si shpërblim për këtë pabesi të Thaçit dhe kryekëput Thaçit... s’ka njohje nga pesëshja e BE-së, s’ka anëtarësim në OKB, s’ka anëtarësim në FIFA, UEFA etj. etj. etj.
Pyetjes pse Thaçi e bëri një gjë të tillë tashmë i jemi përgjigjur të gjithë dhe e dimë: ta shpëtojë shpirtin (edhe ashtu të shitur) nga hetimet, keqqeverisja, rrëshqitja e shpejtë. Teorisë së konspiracionit që amerikanët e gjermanët duan ta dobësojnë atë me këtë hap... nuk duhet besuar sepse Thaçin nuk mund ta shpëtojë as vetë Thaçi.
Ky njeri është thjesht një aksident në historinë e re dhe politikën e shqiptarëve të Kosovës. Vendin e ka ku të dojë ai, por jo aty ku është. Ata "ministra" të tij që janë skaj tij sot - do të duhej të turpërohen kë e kanë shef.
Gjëja më e rëndë që Kosovës po i ndodh me këtë “po” është se po prishet Pako e Ahtisaarit, po zhvlerësohet shtetësia dhe po Tajvanizohet e Maqedonizohet Kosova. Pa përmendur këtu korrupsionin, krimin, keqmenaxhimin etj. etj. të Thaçit e kompanisë së tij te të cilat edhe duhet gjetur gjeneza e këtij hapi tragjik.
Është perverze kur dikush akuzon opozitën për “gjuhën” e saj - siç bënin njerëz të Thaçit dje në medie. Kosova s’ka opozitë - e aq më pak Qeveri. Ose, në këtë lëshim të Thaçit opozitë është dhe do jetë çdo qytetar i këtij vendi dhe kjo punë do ta ketë një bisht. Apo t’i harrojmë ato se çfarë Holbroooke thoshte në Wansee para 7-8 vjetësh...
Le t’ia shtojmë edhe një fakt skanimit të situatës sot - rrëfimin e Havelit në Columbia, në vitin 2006. Vizionari i madh thoshte: "Si disident që isha, jo rrallë vizitohesha nga gazetarë perëndimorë...dhe ata më pyesnin: -"Cili është kuptimi i kësaj që po bëni? Nuk keni as edhe një shans të fitoni apo keni rezultate, sepse jeni një grup i vogël dhe si mund ta ndryshoni tërë këtë sistem të madh?".
Ose shtonin "Ku janë ata miliona punëtorë të cilët do të duhej t'iu përkahnin juve?". Dhe gjithmonë u përgjigjesha: "Keni kujdes: diçka po ndodh përfundi sipërfaqes. Ju nuk e dini këtë por një ditë do të mund të jeni shumë, shumë të befasuar". Dhe vërtet - ju nuk e dini. Ose po bëheni që s’e dini!

[sherri]

Azem Syla mori qindra mija franga, i bindur se i takonin

Bernë, 27 shkurt – Mbi 16 vjet Zvicra i ka përkrahur financiarisht Azem Sylën
dhe familjen e tij. Sot refugjati i dikurshëm është anëtar i Kuvendit të Kosovës. Megjithatë, Syla kërkon që Zvicra edhe më tutje të mbulojë shpenzimet e tij të jetesës dhe të mbajë lejeqëndrimin C. Po ashtu ai refuzon t’i kthejë kontributet financiare që i ka marrë në formë të pensionit. Dy procedura gjyqësore janë duke u zhvilluar, ka konfirmuar avokati i Sylës për “SonntagsZeitung”.

Syla nuk ka punuar kurrë në Zvicër. Pasi mori ndihma sociale, ai nga viti 2002 mori një pension, sepse gjoja ishte 100 për qind invalid për arsye psikike. Pasi “SonntagsZeitung” në janar 2011 kishte njoftuar se Syla ende e ka lejeqëndrimin C, kantoni i Solothurnit më 1 shkurt 2011 i ndërpreu pagesat. Deri atëherë ai kishte marrë 426 mijë franga. Syla nuk e pranon ndërprerjen e pagesave, ai dëshiron të marrë edhe më tutje pension. Për këtë duhet të vendosë gjykata e çështjeve të sigurimeve.

Në janar 2012, kantoni i Solothurnit vendosi të kërkonte nga Syla që t’i kthente prapa 190,954 franga që i kishte marrë si pension, pasi këto para i kishte tërhequr pa pasur të drejtë. Edhe këtë ai e kundërshton.

Ky kosovar gjatë gjithë këtyre viteve, kur kinse ishte i paaftë për punë, ishte mjaft aktiv: gjatë luftës së Kosovës 1998/99, ai ishte shef i Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, mori pjesë në negociatat për paqe në Rambouillet, u bë anëtar i Kryesisë së Partisë Demokratike të Kosovës të kryeministrit Hashim Thaçi dhe ministër i Mbrojtjes në Qeverinë e Përkohshme. Ai kreu studimet në distancë në një universitet privat amerikan dhe në dhjetor 2010 u zgjodh deputet në Parlament. Në webfaqen e Parlamentit të Kosovës figuron kjo adresë e Sylës: Kishnarekë në Kosovën Qendrore.

Por avokati i Sylës thotë se klienti i tij ende banon në kantonin e Solothurnit. Sipas tij, kur kantoni ia ndali pagesat, ai u detyrua që bashkë me gruan e tij të shkonte për të banuar te e bija e tij.

Megjithatë, Syla nuk është i detyruar të heqë të zitë e ullirit. Sipas medieve kosovare, ai para zgjedhjeve ka bërë publike pasurinë e tij: ai merr 12 mijë euro rrogë vjetore si anëtar i Kryesisë së Partisë Demokratike të Kosovës. Rroga mesatare vjetore në Kosovë është 3600 euro. Syla ka deklaruar se shtëpia e tij në Kishnarekë vlen 170 mijë euro, ndërsa në xhirollogari bankare i ka 150 mijë euro. Po ashtu, siç thotë avokati i tij, ai merr rrogë edhe si deputet.

Ish-pjesëtari i UÇK-së, Azem Syla, është famëkeq: sipas raportuesit të Këshillit të Evropës, Dick Marty, ai është i përfshirë në tregtinë e mundshme me organe, të kryer nga njerëz të UÇK-së. Po ashtu edhe një ish-anëtar i shërbimit sekret të UÇK-së SHIK e ka akuzuar atë rëndë. Ish-anëtari i SHIK-ut (fjala është për Nazim Bllacën, v.j.) ka thënë se Syla i takon kuadrit të trupës, e cila pas luftës është angazhuar për interesa të kryeministrit Hashim Thaçi dhe mendohet të ketë vrarë kundërshtarë politikë.

Enti i Migracionit i kantonit të Solothurnit tani dëshiron ta dëbojë Sylën. Deri më tani ai ka kundërshtuar me sukses. Por, më 13 shkurt 2012 ai humbi para Gjykatës Administrative. Në vendimin, të cilin e ka SonntagsZeitung, gjyqtarët flasin qartë: ata thotë se Sylës nuk është dashur t’i jepej lejeqëndrimi C në vitin 1999. Atëbotë ai ishte anëtar i Qeverisë së Përkohshme të Kosovës. Gjyqi shkruan: “Që një ministër i mbrojtjes në detyrë i një vendi të prekur nga lufta parimisht duhet të qëndrojë në vendin e tij, kjo duhet të konsiderohet si e vetëkuptueshme”.

Më tutje gjykatësit theksojnë se Syla “pa asnjë dyshim është në gjendje” të punojë dhe të fitojë para. Duket se ai nga kjo “dëshiron të heqë dorë” dhe “me vite të tëra në mënyrë drastike e ka shfrytëzuar dhe madje keqpërdorur sistemin social të Zvicrës”.

Gjykata Administrative e Solothurnit ka vendosur që Azem Syla ta lëshojë Zvicrën deri më 15 maj 2012. Ende është e hapur nëse ai do të ankohet kundër këtij vendimi gjyqësor.

Në komentin e “SonntagsZeitung” theksohet se Syla e dëmton imazhin e bashkëkombësve të tij të ndershëm

Azem Syla nuk është i vetmi nga kasta drejtuese e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, të cilin Zvicra e ka pranuar si refugjat gjatë viteve 90. Zvicra lejoi që këta aktivistë nga këtu të organizojnë luftën e armatosur në Kosovë. Pas vitit 1999, prijësit e UÇK-së pak a shumë vullnetarisht hoqën dorë nga lejeqëndrimet zvicerane C dhe nga ndihma sociale. Që në vitin 2011, politikani i privilegjuar në Kosovë, Azem Syla, lufton me gjyq kundër ndërprerjes së domosdoshme të ndihmës sociale zvicerane, është diçka e padëgjuar. Me kësi parazitësh socialë Syla e dëmton edhe imazhin e bashkëkombësve të tij në Zvicër.

[Zero Cool]

Çka pas fusnotës z. Kryeministër?


Burim Ramadani

Jo pak njerëz janë konfuzuar. Shumë të tjerë janë të pakënaqur, madje të hidhëruar. Tashmë, dikush edhe nuk po mund t’u besojë veshëve të vet. Jo pse veshët e kanë tradhtuar më herët, porse janë shurdhuar nga daullja patriotike e kryeministrit Hashim Thaçi.

Daullja e tij rrahu fuqishëm për javë të tëra. Ishte në lajmet kryesore të televizioneve dhe në ballinat e gazetave. “Unë jam i fundit në skenën politike që mund të pranoja diçka të tillë”, pati thënë Thaçi me entuziazëm fëmijëror. Këto lloj deklaratash kishin vetëm një temë: Rezolutën 1244 në fusnotën që do t’i vihej emrit të Kosovës në përfaqësimin rajonal të shtetit tonë. Dhe, e tërë kjo fushatë tipike elektorale e llojit të “Në jetën time i kam pasur 3 qëllime...”, po bëhej pa kurrfarë koordinimi me ata që kanë ndihmuar popullin dhe vendin tonë në rrethana vërtet të rënda. Pra, me partnerët e fuqishëm ndërkombëtarë të Kosovës, në rend të parë me SHBA-të dhe vendet kryesore të Bashkimit Evropian.

Sjellja e kryeministrit Thaçi gjatë këtyre javëve të fundit ka tejkaluar çdo nivel të papërgjegjësisë. Ka dëshpruar ata që i besonin deri tash, nëse ende mund të themi se kishte njerëz të tillë. Dhe, ka vërtetuar definitivisht ato që po i themi ne (opozitarët) për vite me radhë, se ky Thaçi nuk është lider me të cilin mund të mbështeten populli dhe institucionet e Kosovës, parnterët strategjikë të vendit dhe definitivisht e ardhmja jonë e përbashkët.

Jo pse fusnota bëri namin e zi për Kosovën, por fakti se Thaçi e maltretoi vendin me formulime plotësisht të papërgjegjshme ka sjellë një situatë më të rënduar për të gjithë ne.

Prandaj, është e pashmangshme nevoja për qartësime të fuqishme të tërë kësaj që ndodhi, po ndodh dhe do të ndodhë. Sigurisht se secili i ka përshtypjet e veta për këto zhvillime. Por, të gjithë kemi nevojë për sqarime shtesë, të sakta dhe të afatizuara. Ajo që mund të jetë nevoja kryesore për vendin tash është sqarimi për përfitimet e mundshme për Kosovën.

Ta themi se çështja e fusnotës është e mbyllur (sepse vërtet është e mbyllur), atëherë çka pas fusnotës z. Kryeministër? Çka fitoi Kosova nga ky vendim i juaji, sikurse thatë tashmë, “vendimi i vështirë”? Kur do të shihen sukseset e vendit tonë në përfaqësimin rajonal të llojit të këtillë? Cilat janë nevojat e Kosovës për përfituar nga kjo situatë e tashme? Çka keni kërkuar që t’i mundësohet Kosovës për të arritur këtë “vendim të vështirë”? A do të kemi Kodin Telefonik të Kosovës në fusnotë? A do të ndalojmë tashmë Serbinë që të mbajë të drejtën për Kodin Telefonik edhe për Kosovë? Apo, a do të kemi domenin tonë në internet, qoftë edhe me fusnotë?

Kryeministri Thaçi dhe anëtarët e Qeverisë së tij na folën gjatë këtyre ditëve se Kosova do të jetë në gjendje të nënshkruajë Marrveshjen e Stabilizim-Asociimit (MSA) me BE-në. Kur do të ndodhë kjo z. Kryeministër? Si do të zhvillohet ky proces? A do të marrim mbështetjen edhe të pesë vendeve të BE-së që nuk na kanë njohur shtetësinë që të nënshkruhet MSA-ja? Kur do të ndodhin takimet tuaja me udhëheqësit e këtyre vendeve për të pasur të qartë se nuk do të bllokojnë Kosovën në këtë proces?

Cili do të jetë rezultati i fusnotës në çështjen e aviacionit civil? A do të ndikojë kjo që hapësira ajrore e Serbisë mund të përdoret tashmë për aviacionin civil në prej dhe për në Aeroportin Ndërkombëtar të Prishtinës? A do të ndikojë kjo në uljen e çmimemeve të udhëtimit ajror dhe si rezultat i kësaj përmirësim i një elementi të standardit jetësor të kosovarëve? Të paktën, a keni menduar për këtë?

Çka do të ndodhë me sportin e Kosovës? A nënkupton që fusnota do t’u mundësojë ekipeve sportive dhe sportistëve kosovarë të përfaqësojnë Kosovën në gara të ndryshme rajonale dhe ndërkombëtare? A e keni bindur BE-në dhe vendet tjera se përfaqësimi në këto gara tashmë mund të bëhet edhe me fusnotë? Pse jo? Fusnota është çështje e kryer dhe po pajtohemi se nuk mund të kthehet mbrapsht. Atëherë, pse të mos përfitojmë sa më shumë që është e mundur?

Në vend se të kapni daullen e patriotizmit z. Kryeministër, është dashur që të bëni një listë të gjatë dhe të detajuar për nevojat që Kosova i ka dhe të cilat do të mund të adresoheshin si rezultat i “vendimit të vështirë” për fusnotën.

Të gjitha këto duhet t’i sqaroni z. Kryeministër. Dhe, ne do të të mbajmë për fjalësh. Sqaroni këto detaje dhe thuajani popullit qartë se kur do të arrihen të gjitha këto. Tregoni po ashtu se cili është hapi juaj i ardhshëm nëse këto nuk arrihen gjatë këtij viti? Normalisht, besoj e dini se morali në politikë nuk do t’ju linte të vazhdoni edhe më tutje të udhëheqni Qeverinë. Nëse keni edhe pak moral politik.

Edhe një gjë: dijeni qartë se askush më nuk beson se Ju do të mund të rregulloni ndonjë gjë në Kosovë. E tërë shpresa është në angazhimin e fuqishëm të SHBA-ve për të ruajtur sovranitetin, integritetin territorial dhe shtetësinë e Kosovës. Pa besimin e popullit të Kosovës në Qeverinë amerikane, vështirë se do të ruhej stabiliteti. Por, populli i Kosovës nuk ka pasur, nuk ka dhe nuk do të ketë dilema në miqësinë me SHBA-të.

(Autori është sekretar i Përgjithshëm i AAK-së dhe deputet në Kuvendin e Kosovës)

1 (http://www.zeri.info/artikulli/3/20/44662/cka-pas-fusnotes-z-kryeminister/)

[Naki]

Fusnota dhe çamçakëzi si perspektiva europiane

Shkruan: Milazim Krasniqi , 26 Shkurt 2012

Perspektiva jonë europiane nuk është si çamçakëzi, por të gjithë ne si shoqëri, jemi duke e përtypur perspektivën tonë europiane si çamçakëz.

Arritja e pajtimit për përfaqësimin e Kosovës në nismat rajonale, me anën e një fusnote tek emri i saj, e cila përmban edhe rezolutën 1244, ndër të tjera solli edhe një të mirë: ajo ndihmon që shumë njerëz të kuptojnë disa gjëra që nuk i kanë kuptuar me kohë lidhur me statusin sui generis të këtij vendi. Fjala vjen, tash disa kanë rast të kuptojnë se Marrëveshja e Rambujesë-Parisit, po të nënshkruhej nga Serbia, do ta linte Kosovën me një autonomi substanciale brenda Jugosllavisë së Zhablakut. E drejta, edhe me një perspektivë fluide të deklarimit për fatin e saj, falë këmbëngultësisë personale të shefit të atëhershëm të delegacionit të Kosovës në atë konference. Lëshimet pe që u bënë në atë në atë kohë, për shkak se ngjarjet morën tjetër drejtim, janë paketuar si interes i vendit, por të gjitha kompromiset e mëvonshme kanë qenë variacione të atij kompromisi.
Jo rastësisht është e mbikëqyrur pavarësia e Kosovës
Sot nuk ka pse të hamendësohet se si do të dukej ai “deklarim i popullit”, siaps dokumentit të Rambujesë/Parisit, pas një periudhe kalimtare brenda shtetit jugosllav, por nëse e ndjekim logjikën e kritikuesve të pajtimit më të ri, mund të thuhet që presioni i Fuqive të Mëdha do të mund ta shfytyronte edhe vullnetin e popullit, në emër të ruajtjes së stabilitetit të rajonit dhe të integrimit europian të tij. Sidoqofë, askush nuk duhet të gënjejë se në Kosovë ka elita politike që janë aq të forta e refuzuese ndaj ofertave të komunitetit ndërkombëtar e veçmas të propozimeve të aleatëve të Kosovës, SHBA-ve dhe BE-së. Në fund të fundit, duhet të thuhet haptas se këto elita dhe shoqëria jonë ende nuk janë të afta as që të qeverisin plotësisht të pavarura. Jo rastësisht pavarësia e Kosovës është e mbikëqyrur dhe sipas gjasave, në një formë a në një tjetër, do të mbetet e këtillë edhe për shumë kohë.
Kjo nuk është atraktive për ta thënë, por kjo e vërtetë është si tableta e idhët, që është më mirë të pihet, për të filluar një proces eventual shërimi. Përndryshe, nga sa po shihet edhe kësaj radhe, shumë politikanë e opinionistë, nuk kanë vullnet që gjërat të shihen realisht. Madje as nga ish të moderuarit, të cilët në opozitë janë shndërruar në patriotë radikalë, as nga kompomisaxhinjtë tradicionalë, të cilët betejat e humbura politike duan t’i kompensojnë me hakmarrje duke nxitur radikalizëm, po as nga stalinistët e ndryshkur, që edhe kur janë afër sahanave të pushtetit, më shumë kanë urrejtje ndaj bashkëkombasve të vet se sa ndaj ish pushtuesit e poshtëruesit të tyre. Me këso elita hileçare e hipokrite dhe në ndonjë rast edhe sadiste, zor se mund të mbrohet diçka më shumë se sa ajo që definohet si interes i Kosovës nga sponsorët e pavarësisë së saj, SHBA-të, NATO dhe BE. Reduktimi i interesave shtetërore në interesa partiake, klanore e në shumë raste mafioze, që ka ndodhur që nga çlirimi i vendit në vitin 1999, nuk ka si të prodhojë koncensus e aq më pak fuqizim të shtetit. Askush nuk duhet të luajë rolin e moralistit në këtë mes (absolutisht nuk jam duke e luajtur as unë në këtë tekst), sepse të gjithë jemi përgjegjës për krijimin e kësaj elite politike hipokrite e kleptomane dhe të një shoqërie, e cila nuk ndjen nevojë të brendshme për reforma të thella. Përgjegjësi kanë qeveritë gjithsesi, por për këtë shoqëri të paralizuar e të çmoralizuar, kanë përgjegjësi edhe gjyqësori, edhe mediet, edhe shoqëria civile, edhe arsimi publik.
Rezoluta 1244 dhe lufta e demave
Poashtu, disa njerëz kanë rast të rikuptojnë tash se rezoluta 1244 e Këshillit të Sigurimit, e miratuar në ditët kur Kosova ishte tërësisht e shërbërë, jo vetëm politikisht e ushtarakisht, po edhe demografikisht, është një realitet me të cilin ka rrezik se do të jetojmë edhe për shumë kohë, jo vetëm në fusnotë, por në jetën e përditshme. Ata që e kanë lexuar librin “Misioni të Beograd” të Marti Ahtisarit, e kanë të qartë që tratativat për mbylljen e konfliktit mes NATO-s e Serbisë dhe për rezolutën 1244, kanë qenë si një luftë demash ndërmjet SHBA-ve dhe Rusisë. Ajo rezolutë edhe sot është pjesë e asaj beteje. Prandaj, nuk është e ndershme që ekzistimi i saj dhe kontekstualizimi i saj të përdoret rishmi në betejat e brendshme politike në vendin që është peng i saj. Fatkeqësisht, edhe këtu del sheshit prirja sadiste e një pjese të politikanëve dhe të kuazianalistëve, të cilët duan me çdo kusht që edhe ekzistimin e rezolutës 1244 ta paraqesin si dështim të qeverisë aktuale, e jo si dobësi historike të krijimit të shtetit.
Në këët mes edhe Konferenca e Vjenës e bashkë me të edhe Plani Gjithëpërfshirës i Ahtisarit janë produkt i rezolutës 1244. Tjetër punë është pse institucionet e Kosovës e kanë pranuar Planin, ashtu si është, dezintegrues e paralizues. Por, disa nga ata që kanë qenë ithtarë të flakët të Planit, tash po shtiren se e kanë harruar dhe e dredhin muhabetin e po e paraqesin dialogun teknik dhe pajtimin më të ri si diçka e papritur, e padëgjuar dhe jashtë realitetit. E vërteta është se Plani i Ahtisarit e ka bërë Kosovën shtet jofunksional dhe shtet i tillë do të mbetet deri sa të mbetet i dizajnuar sipas atij plani. Plani i Ahtisarit e ka shndërruar Kosovën në një organizëm (në kuptimin funksionalist) që mbahet në këmbë me dializë. Edhe për këtë faj është i elitave e jo vetëm i qeverive, sepse në instancë të fundit, qeveritë janë produkt i tyre. Pra, në këtë kontekst të kësaj kujtese, duhet të kundrohet edhe pajtimi më i ri i qeverisë për përfaqësimin rajonal të Kosovës, me një fusnotë që nuk paragjykon statusin e saj në raport me Serbinë. Por, kjo funsotë në fakt shpreh një realitet të prekshëm. Statusi i Kosovës në raport me Serbinë, si me funsotë si pa të, është i pazgjidhur dhe rrjedhimisht i padefinuar. Serbia nuk e njeh Kosovën dhe për më tepër e konsideron pjesë të shtetit serb. Megjithatë, edhe Serbia detyrohet të zhvillojë dialog e negociata me Kosovën, bile të sponsorizuara nga komuniteti ndërkombëtar. Serbia thirret në rezolutën 1244 por në të njëjtën kohë, ajo bashkë me Bashkimin Europian, ka bashkësponsorizuar në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së rezolutën ku opinioni i Gjykatës Ndërkombëtare sipas të cilit pavarësia e Kosovës është në pajtim me rezolutën 1244 dhe nuk është në kundërshtim me të drejtën ndërkombëtare, mirren në dijeni me kënaqësi. Pra, edhe Serbia, si rezultat i epilogut të sanksionuar me Marrëveshjen e Kumanovës, ka politikë të dyzuar në raport me Kosovën e jo vetëm Kosova në raport me Serbinë. Ajo marrëveshje është larg përfshirjes në negociata dhe në fakt paraqet themelin e sigurisë dhe pavarësisë faktike të Kosovës.
Edhe Serbia po detyrohet të bëjë lëshime
Rrjedhimisht, edhe Serbia po detyrohet të bëjë lëshime, për të paguar tagrin e Marrëveshjes së Kumanovës, tagrin e dobësive të veta të tashme shtetërore, po edhe të aspiratës së saj për t’u integruar në Bashkimin Europian. Prandaj, “cilësia e marrëdhënieve”(një sintagmë e përdorur këto ditë me pasion nga Veton Surroi), ndërmjet Kosovës e Serbisë nuk do të ndryshojë me këtë pajtimin e fusnotës e nuk do të ndryshojë esencialisht as në të ardhmen e afërt. Në dokumentet ku ka filluar të ngjizet liria dhe pavarësia e Kosovës, Serbia dhe Kosova nuk kanë qenë palë në proces, po kanë qenë palë në luftë. Ato faktikisht as sot nuk janë palë të proces, por palë të varura nga procesi të cilin e dizajnojnë Fuqitë e Mëdha. Prandaj, insistimi i disa politikanëve dhe opinionistëve tanë që agjenda e integrimit të Serbisë të mbahet pas qerres së Kosovës, është jorealiste. Mund të jetë moralisht e drejtë, por është politikisht jorealiste, sepse Bashkimi Europian e ka agjendën e vet për integrimin e Serbisë, qoftë dhe të përshpejtuar e deri dikund edhe të imponuar.
Sa i përket “perspektivës europiane të Kosovës”, pas pajtimit për përfaqësimin rajonal, është cinike të thuhet se kjo perspektivë është si çamçakëzi. E vërteta, ajo persektivë tashmë është prezente dhe në dispozicion. Por, se a do të shfrytëzohet në mënyrë adekuate, kjo mbetet që të shihet. Perspektiva jonë europiane nuk është si çamçakëzi, por të gjithë ne si shoqëri, jemi duke e përtypur perspektivën tonë europiane si çamçakëz. Edhe deklarimi radikal kundër pajtimit më të ri për për përfaqësimin rajonal të Kosovës, i cili është një kompromis i sponsorizuar nga Fuqitë e Mëdha, (që të hapet disi një shteg drejt integrimit europian), është përtypje e padobishme e perspektivës europiane.

[Naki]

Bëjeni të dobishme marrëveshjen e dialogut!

http://www.kohaditore.com/repository/image.php?source=images/&x_=1&y_=1


Publikuar: 28.02.2012 - 22:36,Ulrike Lunacek

Letër qytetarëve të Republikës së Kosovës nga një mikeshë e ngushtë e Kosovës dhe mbështetëse e integrimit në Bashkimin Evropian e të gjitha shteteve të Ballkanit Perëndimor
Duke lexuar dhe dëgjuar për dëshpërimin e fortë me marrëveshjen e dialogut ndërmjet Serbisë dhe Kosovës, të premten e kaluar, nga ana e partive opozitare dhe zërave të tjerë në Prishtinë, më lejoni t'ju drejtohem juve për ta interpretuar dhe për ta bërë të dobishme këtë marrëveshje sipas MËNYRËS SUAJ dhe të mos bini në kurthin e Beogradit - i cili, ta merr mendja, do ta interpretojë marrëveshjen sipas mënyrës qysh e sheh vetë (mos harroni se është koha e zgjedhjeve në Serbi).

Hidheni prapa shpine interpretimin që po i bën Serbia kësaj marrëveshjeje dhe fitoni dobitë që marrëveshja ju ofron në përfaqësim dhe bashkëpunim: Kosova do të marrë pjesë dhe do të nënshkruajë marrëveshje të reja në emër të vet dhe do të flasë në emër të vetin në takime rajonale. S'ka më UNMIK! Nëse politikanë nga Serbia apo nga ndonjëri prej pesë vendeve anëtare të Bashkimit Evropian që nuk e kanë njohur Kosovën kërkojnë që anash një përfaqësuesi kosovar të jetë edhe një i UNMIK-ut, ose nëse kërkojnë që ai të nënshkruajë ose të flasë në emër të Kosovës, ju dhe qeveria juaj lirisht mund t’i referoheni marrëveshjes të së premtes: Përdoreni atë. Kudo që të jetë, në CEFTA, në RCC, apo në çdo ngjarje të ngjashme rajonale: Përdoreni fusnotën!

Madje edhe në OSBE - që gjithashtu është një organizatë rajonale, edhe pse rajoni është më i gjerë - deri tash gjithnjë ishte Shqipëria ajo që ka folur në emër të Kosovës: është koha që kjo ulëse të merret nga vetë diplomatët e Kosovës. Përdoreni!

E në lidhje me fusnotën: Fjala "në linjë me" u referohet ngjarjeve kronologjike: 1244-shi i Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, dymbëdhjetë vjet më parë, nuk është zëvendësuar nga një rezolutë e re e Këshillit të Sigurimit, ky është një fakt, ku pengesa bëjnë Rusia dhe Kina me qasjen e ngjashme të kohës së luftës së ftohtë, të cilat si dy nga pesë vendet anëtare të Këshillit të Sigurimit gëzojnë të drejtën e vetos. POR fusnota nis me 1244-shin, por mbaron me Opinionin Këshillëdhënës të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë të 12 korrikut të vitit 2010 për Deklaratën e Pavarësisë së Kosovës - që Beogradi e di fort mirë, theksonte se Deklarata e Pavarësisë ishte në pajtim të plotë me të drejtën ndërkombëtare. Përdoreni fusnotën me qëllim të përafrimit të Republikës me Bashkimin Evropian!

IBM-ja është marrëveshja e parë ndërmjet Kosovës dhe Serbisë - kjo është de fakto njohje e shtetësisë së Kosovës. Qeveria mund ta mohojë atë sa herë që të dojë, por gjithsecili e di se ky është një fakt. Përdoreni fusnotën!

Dhe Komisioni Evropian ka deklaruar se do të nisë një studim të fizibilitetit për Marrëveshjen e Stabilizim-Asociimit me Kosovën. Ky është hapi i parë në rrugën drejt statusit të kandidatit për vendet e Ballkanit Perëndimor. E njëjta gjë vlen edhe për Kosovën: është një hap i rëndësishëm drejt Bashkimit Evropian. Përdoreni!

E dini se unë si Raportuese e Parlamentit Evropian për Kosovën kam mbrojtur fuqishëm shtetësinë dhe pavarësinë e Kosovës. Unë nuk jam prej atyre që duan që Serbia të çojë përpara e Kosova të ngelë prapa. Dhe ju e dini se kam qenë kritike ndaj kryeministrit të Kosovës dhe Qeverisë së tij sa herë kam menduar se kjo ishte e nevojshme, sa herë që kam menduar se veprimet e zbatuara nuk ishin në linjë me standardet e Bashkimit Evropian (si puna e zgjedhjeve të vitit 2010). Kësaj here jam fort e sigurt se Edita Tahiri ka bërë një punë të mirë për vendin tuaj - më e mira e mundshme, edhe pse unë, ju dhe ajo do të donim shumë më shumë. Ju e dini se Bashkimi Evropian nuk është plotësisht i unifikuar (jo vetëm në rastin e Kosovës!) sikur se unë dhe shumë të tjerë do të donim të ishte. Kjo nuk ka asnjë lidhje me Kosovën, por me rrugën e vjetër dhe të vështirë drejt Shteteve të Bashkuara të Evropës. Kjo ka të bëjë më shumë me deficitet demokratike, me shumë kompetenca të mëdha që ende janë në duar të qeverive kombëtare anëtare të BE-së. Fatkeqësisht ne nuk jetojmë në një botë ideale, asnjë prej vendeve anëtare të BE-së, e as Kosova. Duhet të luftojmë për atë që synojmë.

Serbia do ta ketë të vështirë ta përpijë marrëveshjen. Dhe për aq kohë sa Serbia po mundohet të mbrojë se gjithçka do të mbetet ashtu siç është tani, dhe se asgjë nuk do të ndryshojë: kjo thjesht nuk është e vërtetë. Dhe mos e harroni: Tadiqi ka qenë shumë i sigurt se Serbia do ta merrte statusin e kandidates së BE-së dhe se do t'i niste negociatat e pranimit deri në fund të vitit 2011. Madje edhe nëse Serbia do ta marrë statusin e kandidates së BE-së në fund të kësaj jave: Serbia do të duhet të bëjë edhe shumëçka përpara për t'i nisur negociatat.

Pra, me qëllim që ta finalizoj: Nëse dëshironi ta përdorni dëshpërimin tuaj me marrëveshjen për argumentime të brendshme kundër Qeverisë suaj, natyrisht se kjo është e drejtë juaja demokratike. Por, mos harroni se dialogu ishte iniciuar nga Bashkimi Evropian dhe ishte mbështetur nga Shtetet e Bashkuara dhe të tjerët në gusht-shtator në vitin 2010 në Kombet e Bashkuara kur Serbia përsëri mundohej të kundërshtonte pavarësinë e Kosovës. Ishte negociuar nga BE-ja me qëllim për të shënuar progres të mëtejshëm të mundshëm për të dyja vendet në rrugën drejt BE-së. Pra PËRDORENI këtë marrëveshje kurdo që mundeni dhe mbrojeni pavarësinë e Kosovës, siç u theksua edhe nga GJND-ja!



(Autorja është raportuese e Parlamentit Evropian për Kosovën)

[Makresh]

A ben nje keshille per kete teme ?

Shkruani vetëm titullin e artikullit, dhe postone lidhjen/burimin e websitit, e jo tere shkrimin.

[Hajra]

Bugajski: Pjesëmarrja pozitive, fusnota negative

Marrëveshja do ta sjellë Qeverinë e Kosovës në forumet ndërkombëtare me Serbinë. Por, anë negative është fusnota, e cila është potencialisht dëmtuese, ka vlerësuar Janusz Bugajski, nga Qendra për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare, me seli në Washington, në një intervistë dhënë Radios Evropa e Lirë.
Ai ka thënë se marrëveshja e vë në pyetje legalitetin e pavarësisë së Kosovës, duke thënë se paragjykon. Me fjalë të tjera, nëse diçka nuk paragjykohet, logjikisht do të nënkuptohet se nuk është zgjidhur. Ky është pozicioni i qeverisë së Serbisë prej fillimit.
“Unë mund ta paramendoj një situatë ku Serbia do të vazhdojë ta sfidojë Kosovën, duke e theksuar këtë marrëveshje, duke theksuar se më nuk quhet Republikë në këto forume ndërkombëtare dhe duke deklaruar se përfundimisht kërkohet zgjidhje.
Pra, shoh probleme të ardhshme si pasojë e kësaj marrëveshjeje dhe nuk jam i befasuar me kundërshtimet në Prishtinë ndaj fusnotës dhe heqjes së termit Republikë”, ka thënë Bugajski.
Sipas tij, dialogu ndërmjet Kosovës e Serbisë është i rëndësishëm dhe çdoherë duhet të ketë dialog. Por, dialogu duhet të ketë rezultate të caktuara, nga të cilat përfitojnë të dy palët. Ai më tej, shtoi se pasi Serbia qartazi po përfiton nga dialogu, meqë duket se tash do ta ketë statusin e kandidatit për BE, shtrohet pyetja se çka po fiton Kosova?
“Në rregull, ka fituar përfaqësim potencial në organizata ndërkombëtare dhe forume, por ende nuk ka një plan drejt kandidaturës për në BE, drejt një statusi në BE. Shpresojmë se kjo do të zgjidhet më vonë këtë vit. Me fjalë të tjera, që Kosova të lëvizë nga të, qenit subjekt i BE-së, nën misionin EULEX, te kandidatura ose aspiranti potencial për anëtarësi në BE”, tha Bugajski.
Duke folur për veriun, ai theksoi se statusi i veriut të Kosovës mund të zgjidhet dhe duhet të zgjidhet gjatë bisedave me Serbinë, me presion më të fuqishëm të BE-së dhe të Shteteve të Bashkuara.
Sipas tij, nëse ka pasur presion ndaj Kosovës për të bërë kompromis për emër në përfaqësimin në strukturat rajonale, atëherë duhet të ketë presion ndaj Serbisë për t’i tërhequr të gjitha strukturat paralele nga Kosova dhe ta pranojë integritetin e plotë politik dhe administrativ të Kosovës si një shtet.
“Mendoj se tash duhet të ketë presion të njëjtë ndaj serbëve, siç pamë presion ndaj kosovarëve gjatë disa javëve të kaluara”, tha ai.
Bugajski më tej vlerësoi se Beogradi dhe serbët lokalë, për momentin, kanë arritur në një konkluzion se çfarëdo bisede për ndarje do të krijonte probleme të mëdha për kandidaturën në BE.
“Si rezultat i kësaj, ata tash po flasin për autonomi, status special, po e shtrojnë modelin e sistemit dy-entitetësh në Bosnjë... me fjalë të tjera, po shikojnë për çfarëdo lloj formule, sipas së cilës komunat veriore nuk do të ishin pjesë e autoritetit të qeverisë në Prishtinë. Çfarëdo vendimi i tillë, mendoj se do të jetë i keq, pasi do të krijojë një konflikt të ri ndërmjet veriut dhe pjesës tjetër të vendit dhe do ta lejonte Serbinë të vazhdojë të ushtrojë presion ndaj Prishtinës. Për këtë arsye, mendoj se këto katër komuna duhet të integrohen plotësisht në shtetin e Kosovës. Kjo duhet dhe do të jetë temë e bisedimeve gjatë muajve të ardhshëm”, u shpreh Bugajski.
Ai ka folur edhe raportet se Shtetet e Bashkuara do t’i tërheqin disa ushtarë nga Evropa. Mirëpo, sipas Bugajskit, tash për tash, Washingtoni ka deklaruar se prania e trupave amerikane në Kosovë do të vazhdojë.
“Mendoj se forca e brendshme e Kosovës duhet të përmirësohet, të rritet dhe të bëhet më efektive. Kuptohet se trupat e Shteteve të Bashkuara do të jenë të pranishme, por nuk është e nevojshme që ato të jenë të pranishme në formë masive”, tha ai.
Bugajski, duke folur për njohjet e shtetit të Kosovës tha se numri duhet të ishte më i lartë.
“Besoj se numri duhet të ishte më i lartë. Nuk mendoj se, veçanërisht në fazat e para, është bërë mjaft nga Uashingtoni ose Brukseli, për të mbledhur njohje jashtë Evropës, veçanërisht në botën arabe dhe më gjerësisht në atë myslimane. Nuk mendoj se vetë qeveria në Prishtinë ka bërë mjaft në vitin e parë, që të arrijë njohje. Por, kuptohet se politika e Serbisë, e veçanërisht gjatë katër viteve të pavarësisë, është që të parandalohen vendet nga njohja e Kosovës”, tha ai.

[Zero Cool]

Zijadin Gashi
29.02.2012


Qeveria e Kosovës e mirëpriti vendimin e Këshillit të Ministrave në Bruksel për studimin e fizibilitetit. Kryeministri Hashim Thaçi tha se ky vendim paraqet avancim të pozicionit të Kosovës drejt integrimeve evropiane. Përderisa nga opozita thanë se çmimi që ka paguar Kosova për këtë studim fizibiliteti, duke arritur marrëveshje me Serbinë për përfaqësimin e Kosovës me anë të fusnotës, është shumë i lartë krahasuar përfitimet.

Sidoqoftë, ishte kryeministri Thaçi ai i cili tha se vendimi i Këshillit të Ministrave paraqet një avancim të madh për Kosovën.

“Kosova do të trajtohet si të gjitha vendet tjera, e barabartë, dhe ky hap, ky standard bëhet vetëm për vendet e pavarura dhe sovrane dhe të njohura ndërkombëtarisht. Kjo do të bëjë shkurtimin e rrugës për liberalizimin e vizave për Kosovën dhe do të vazhdohet me marrëdhëniet kontraktuale me BE-në”, u shpreh kryeministri Thaçi.

Në anën tjetër, opozita vazhdon kritikat ndaj Qeverisë se ka bërë kompromise të dhimbshme krahasuar me përfitimet. Burim Ramadani, deputet dhe sekretar i Përgjithshëm i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës tha se çdo avancim i pozitës së Kosovës drejt integrimeve evropiane, është pozitiv. Por, ai tha se çmimi që po paguan Kosova për hapat e vegjël që po bën, është shumë i lartë.


“Ne besojmë se ky është një hap i vogël përpara drejt integrimeve evropiane, por besojmë po ashtu se çmimi në krahasim me këtë hap, është tepër i madh”, tha Ramadani.

Duke iu referuar lëshimeve që Kosova bëri në dialogun me Serbinë për pranimin e fusnotës, Burim Ramadani tha se mendon që Kosova duhet të insistojë që të përfitojë edhe në përfaqësimin e saj në nisma tjera ekonomike, politike, kulturore dhe sportive.

“Besojmë se janë edhe shumë elemente që mund të përfitohen, duke përfshirë kodin telefonik, domenin në internet, hapësirën ajrore dhe tekefundit edhe pjesëmarrjen sportive në rajon e Evropë, ngase Kosova tashmë mund të përfaqësohet në to, qoftë edhe me fusnotë. Por, ne po shohim dështim të Qeverisë në përfitimet e Kosovës pas këtij kompromisi që është bërë”, deklaroi Ramadani.

Mirëpo, me kritikat e opozitës dhe të tjerëve nuk pajtohen në Qeveri. Sipas zëvendëskryeministrit Hajredin Kuçi, rruga e Kosovës për në BE po përshpejtohet shumë. Ai tha se çështja e fusnotës po përdoret tashmë për pretekste e përfitime politike.

“Kjo çështja e yllit (fusnotës) është bërë çështje e pretekstit për ndonjë garë politike. Por, Kosova po trajtohet si të gjitha shtetet pretendente për anëtarësim në Bashkim Evropian me subjektivitet të vet juridik ndërkombëtar, dhe me një trajtim krejt të veçantë nga të tjerët. E keni parë edhe dje (të martën), nuk është thënë studimi i fizibilitetit për dikë tjetër, por për Kosovën, për një shtet, entitet të veçantë”, theksoi Kuçi.

Ndryshe, studimi i fizibilitetit paraqet vetëm fazën fillestare, pasi që deri te nënshkrimi i marrëveshjes për Stabilizim-Asociim, vendet e rajonit kanë pritur më pas edhe me vjet.

[Neferta]

Lamtumire QEVERIA THAÇI?
Sami Islami
[/URL]Siç po shihet politika e qeverisë Thaçi është në çorrsokak. Kjo për arsye se politikën e Kosovës po e diktojnë të huajt (ambasadorë te shteteve të tjera në Kosovë, Euleksi etj.). Në mungesë të një strategjie kombëtare, Thaçi vëhet në dispozicion të të huajve dhe vepron siç thonë ata. Ai po tregohet dorëlirë, sikur Kosova të kishte qenë pronë e tij. Serbia kërkon diçka, qeveria e gatshme t’i japë. Kryeministri me politikën e tij duket se nuk e ka hallin t’i mbrojë interesat e popullit. Me gjasë sikletin e ka të qëndrojë në pushtet sa të mundet më gjatë.


[URL="http://www.albaniapress.com/lajme/15953/fotot/lajme_foto/feb_12/356qvriakosovs.jpg"] (http://www.albaniapress.com/lajme/15953/QUO-VADIS-QEVERIA-THACI.html#)
Po ta shikosh vetëm ambasadorin amerikan Dell, e sheh qartë se ai në Kosovë është gjithçka! Ai është mbi kryeminstrin, mbi kyetarin, e mbi çka jo? Ke përshtypjen se Thaçi është vetëm zbatues i urdhërave të Dellit! Kjo është politka shqiptare e Kosovës! Në zgjedhjet parlametare në Kosovë kishin dorë të huajt, po Delli ishte padyshim kryesori. Zgjedhja e kryetares së shtetit u bë me “ndërmjetësimin” e Dellit. Kryetarja u zgjodh sikur kur zgjedhet fituesi në lotari (duke e tërhequr një prej zarfave!). Delli, të cilit, fatëkeqësisht, po i përfundon mandati, do të mbahet në mend se ishte a-ja dhe zh-ja e poltikës kosovare. Unë nuk di rast tjetër në botë, përveç Kosovës (edhe, do të thosha, Shqipërisë) që ambasadori i një shteti tjetër të përzihet në politikën e brendshme të shtetit ku ai emërohet, sikur që po ndodh në shtetet shqiptare? Vetëvendosja prej se hyri në parlament, me aq sa kishte hapësirë, i tregoi se ku e kishte vendin ai. Delli nuk u muar fare me Veteverndosjen!

Se si do të përfundonin negociatat e fundit të Kosovës me Serbi për përfaqesimin e Kosovës në forumet rajonale Delli, kësaj radhe, dukej më “i shqetësuari”. Me Thaçin e dinte se s’do të kishte problem, po problem i doli pak me partinë më të madhe opozitare, me LDK dhe me kreun e saj Isa Mustafën, pse kjo parti nuk e përkrahu marrëveshjen për pranimin e fusnotës me Serbinë. Dhe Delli pa asnjë fije turpi tha se Mustafa dhe partia e tij, jo vetëm se ishte kundër marrëveshjes së tillë, po se ishte kundër Amerikës! Kështu vepron ambasadori amerikan në politikën kosovare, udhëhequr nga Thaçi.

Po meditoja: po sikur ky Delli të ishte emëruar ambasador p.sh. në Angli, apo Francë, a thua do të kishte pasur këtë “autoritet”? Një gjë jam i sigurt që as nga dyert e ministrive, ndoshta, e as e parlamentit britanik nuk besoj se do të kishte pasur mundësi të afrohej! Nejse.

Një lëvizje taman si i ka hije një qeverie popullore, qe, kur qeveria Thaçi bëri më 25 korrik 2011, kur i angazhoi forcat speciale për t’i marrë nën kontroll dy pikat doganore ndërmjet të Kosovës dhe Serbisë, pra pikën 1 dhe 31. Edhe pse Brukseli pati njëfarë lloj reagimi për këtë ,qendrat e tjera Vashingtoni, Berlini, Londra, Parisi e ndonjë tjetër e mirëpritën këtë gjest të qeverisë së Kosovës.
Po kjo zgjati vetëm një natë. Thaqi u tërhoq. U kthy mbrapsht dhe ia la KFOR-it ta zgjidhte këtë problem! Po këto janë çështje të brenshme të shtetit e jo të KFOR-it. Ai është vetëm për ta zbatuar rezolutën e “famshme” të Këshillit të Sigurimit, që nga themelimi i tij e deri më sot, rezolutën 1244! Pra KFOR-i është për të mbajtur qetësi. Dhe qetësia u vu por forcat speciale të Kosovës u kthyen me shumë të lënduar dhe pa një polic, i cili u vra nga bandat serbe. Dhe kjo përfundoi me kaq. Qeveria Thaçi heshti.
Kuvendi merr vendim për reciprocitet tregtar me Serbinë, qeveria Thaçi, nuk e zbaton. Kur Vetëvendosja organizon protesta, policia, e urdhëruar nga Thaçi i sulmon protestuesit paqësor me mënyrën më brutale, qe t’i përkujton sulmet serbe të para luftës në Kosovë!

Qeveria Thaçi duke e parë se nuk kishte më argument, për moszbatimin e vedimit të Kuvendit, atëherë në një mbledhje tjetër (të jashtëzakonshme!) zhvleftëson vendimin e mëparshëm të Kuvendit me votat e partisë së vet! O tempora o mores (O kohëra të çuditdhme, o njerëz të çuditshëm)! do të thoshte një fjalë latine. Kësaj i thonë: “Për inatë të resë më vdektë djali”!

Bisedimet “teknike” me Serbinë, vetëm një i marrë nuk e ka ditur se ato kurrë nuk kanë qenë “teknike”. Ato që nga fillimi qenë, janë dhe do të jenë politike. Ia filluan të “merren vesh” përfaqësuesit e qeverisë së Kosovës, për lëvizjen e lirë, për njohjen e tabelave të regjistrimit e ku ta tij unë se çka (të cilat “marrëveshje” nuk u zbatuan kurrë); por jo, në asnjë çast për çështjet vitale, si Veriu i Kosovës, kthimi i eshtrave të viktimave shqiptare (edhe pas 12 vjetësh pas luftës), regjistrat civilë, pensionet etj.
Loja politike e Serbisë dhe zemërgjërësia e qeverisë Thaqi vjen deri aty sa një ditë Serbia e shpiku edhe FUSNOTËN. Pasi që qeveria Thaqi kishte lëshuar pe vazdhimisht (edhe pse Thaçi një ditë më parë deklaroi se përsa i takon republikës nuk mund të bënte kompromis), një ditë më vonë ai e ndërroi mendimin. Fusnota u krijua asisoji sa të gjithë dolën “fitues”! Qeveria Thaçi thoshte se ne jemi fitues se në marrëveshje kemi futë deklaratën e pavarërsisë dhe vendimin e Gjykatës së Hagës; Serbia thoshte se ne jemi fitues se rezoluta 1244 është pjesë e marreveshjes dhe kjo tregon sovranitetin serb mbi Kosovën! Hajde e merre vesh se çfarë hallakame u bë! Njerëzit s’po marrin vesh asgjë! Krejt dolën fitues!
Kjo puna e fituesit ma kujtoi vjetin 1998, kur Serbia atëherë filloi ta rrënonte atë pak autonomi që kishin shqiptarët e Kosovës. U përhap një lloj propagande nga të gjithë politikanët,në atë kohë, se Kosova nuk humb asgjë, veçse Serbia fiton më shumë kompetenca! Pra njerëzit e politikës së atëhershme, gati njësoj si qeveritarët e sotit, trumpetonin dhe i gënjenin shqiptarët se ne nuk po humbnim asgjë, veçse Serbia po merrte më shumë kompetenca në Kosovë! Më kujtohet, se si popullata u hutua, sikur edhe sot me fusnotën, sepse përditë në ekran dilnin koka të njohura të politikës së Kosovës (shumica shqiptarë) dhe, edhe ata i përsëritnin frazat se” Kosova nuk po humbte asgje”! Bile shpesh njerëzit bënin pytje: si është e mundur që Serbia të fitojë, e Kosova të mos humbas? Kjo zgjati deri kur presidenti i atëhershëm i Serbisë Sllobodan Millosheviqi, para suspendimit të autonomisë së Kosovës, erdhi në Obiliq (Kastriot). Pas një fjalimi që mbajti në Elektroekonominë e Kosovës u përgjegj në shumë pytje të punëtorëve. Dhe një nga pyetjet që iu bë qe edhe kjo: Si është e mundur z. kryetar, që Serbia të fitojë, po Kosova të mos humbas?! Kryetari serb iu përgjigj: Serbia ka fituar, atë çfarë është dashur ta fitonte, kurse Kosova ka humbur, atë çfarë është dashur ta humbte” dhe doli nga salla.
E kjo fusnota e tashme, në mos tërësisht, pak a shumë ka ngjajshmëri me këtë. Qeveria Thaçi po thotë se ky është një një kompromis i dhimbshëm, po s’kemi pasur çfarë të bëjmë. Po, zotërinj, kjo është kur juve ju mungon strategjia e punës! Qeveria vepron në krye në veti. Në vend që ta arsyetoni votën e popullit, ju po e nëpërkëmbëni atë. Ju po veproni kështu që Serbisë t’ia rregulloni punët për të hy në Bashkimin Europian. Kurse ju zonja Edita Tahiri, fusnota nuk do të jetë një fluskë bore që do të shkrihet shpejt, por zoti e di se sa do të qëndrojë e ngrirë. Deri atëherë i ngrirë do të mbetet edhe përfaqësimi i Kosovës në prezentimet rajonale!

[Hajra]

Kurban Afgan për politikën në Tiranë

Autor: Olsi Jazexhi
E mërkure 22 Shkurt 2012 09:08 AM

1.
Sulmi i datës 20 shkurt ndaj dy komandove shqiptarë të Kontigjentit “Eagle-4” në Kandahar të Afganistanit, ku si pasojë e një sherri mes ushtarësh, njëri u vra e tjetri u plagos, duket se ka qënë një lajm i mezipritur për elitën politike të Tiranës. Klasa politike që sundon sot Shqipërinë është një prej grupeve më servile dhe të bindura në radhën e vendeve që Amerika kontrollon sot nëpër botë. Frika dhe bindshmëria e klasës politike shqiptare ndaj amerikanëve mund të krahasohet me bindshmërinë që Aleanca e Veriut në Afganistan tregon ndaj amerikanëve apo me nënshtrimin që pushtetarët e ish-republikës sovjetike të Abkhazisë kanë ndaj Rusisë. Po ndërsa në rastin e Afganistanit dhe Abkhazisë, përulja e këtyre dy grupeve politike ndaj amerikanëve dhe rusëve bëhet për shkaqe ekzistenciale, në rastin e Shqipërisë, servilizmi i klasës sonë politike ndaj amerikanëve vjen si pasojë e natyrës legene që shqiptarët zhvilluan gjatë kohës së sundimit komunist, ku bindja ndaj Partisë së Punës dhe Enver Hoxhës, i ktheu elitat intelektuale shqiptare në puthadorë ndaj pushtetit dhe të fortit.
2.
Personat që kanë patur mundësinë të lexojnë raportet e ambasadës amerikane në Tiranë në Wikileaks do të kenë mbetur të tmerruar kur kanë kuptuar sesi në Shqipëri, amerikanët kanë instaluar jo një regjim të lirë dhe demokratik siç pretendohet nëpër botë, por një regjim të kontrolluar nga ambasadorët e Uashingtonit. Ambasadorët e pazgjedhur amerikanë që qëndrojnë në rrugën e Elbasanit në Tiranë, nuk i ngjajnë përfaqësuesëve të paanshëm të vendeve demokratike. Por në të kundërt, ambasada e tyre është një qendër okulte pushteti nga ku ambasadorët i japin fetva njerëzve me pushtet të Tiranës dhe u tregojnë se ç’duhet të bëjnë dhe mos bëjnë. Raportet e Wikileaksit tregojnë që ambasadorët fuqiplotë të Amerikës në Tiranë u diktojnë qeverive shqiptare pothuajse çdo send. Ata çertifikojnë vlefshmërinë e zgjedhjeve, aprovojnë qeveritë, justifikojnë apo sulmojnë pushtetarët te drejtuesit e Shtëpisë së Bardhë, ndajnë para për atë që ata konsiderojnë “shoqëri civile”, spiunojnë, merren me thashetheme e zënka politikanësh e në disa raste edhe me muhabete grashë. Raportet e Wikileaksit i tregojnë ambasadorët amerikanë të Tiranës si disa guru më fuqi magjike apo si pashallarët e kohës së Turqisë, të cilët kanë fuqi të bëjnë sus sa Ramën aq edhe Berishën, edhe në rastet kur ata i ndërsehen njëri tjetrit me kodoshë e me zagarë për të djegur Shqipërinë.
Kur përpara disa muajsh lexova raportet e Wikileaksit për Shqipërinë, përveç se u tremba, në të njëjtën kohë, më duhet të pranoj, që edhe u magjepsa ndërsa i bëja pyetje vetes nga ku e fitonin gjithë këtë fuqi këta ambasadorë të zinj apo të bardhë që i kemi peshqesh nga Amerika? Mesa unë di, amerikanët, Shqipërinë nuk e mbajnë të pushtuar me tanke dhe me avionë dhe as që e bombardojnë më drone siç bëjnë fjala bie ne Afganistan apo Libi. E as nuk e mbajnë me bukë, siç besonim ne në barcaletat e kohës së Mehmet Shehut. E kur nuk bëhet një gjë e këtillë, pyetja që më mundonte ishte të dija se çfarë marifetesh përdorin këta guru që poshtërojnë kaq shumë krerët e vendit tonë, të cilët, nëpër libra shkollorë që ne kemi në Shqipëri. thonë se rrjedhin nga një rracë trimash, e janë kreshnikë ilirë e pellazgë?
3.
Personat që kanë lexuar kabllogramet e ambasadorëve amerikanë në Tiranë, një gjë e kanë të qartë; pushteti i palimituar i tyre te ne nuk vjen si pasojë e ndonjë presioni kush e di se çfarë i tyre. Në shumicën e rasteve vetë shqiptarët janë ata që si pasojë e servilizmit që kanë për të tradhëtuar njëri tjetrin, i fuqizojnë të parët duke u dhënë statusin e supermenit. Në raportet e Wikileaksit dikush mund të lexojë fjala bie spiunllëqet që Ben Blushi bënte kundër Edi Ramës. Apo si nënkryetari i Komunitetit Musliman spiunonte shokët e tij dhe besimtarët muslimanë, apo si ambasadori amerikan raportonte në Uashington sesa pilaf e mish hallall hanin myslymanët për Ramazan, apo edhe sesi Rama dhe Berisha i kanë kthyer ambasadorët në guru e fallxhorë për tu ankuar e gjetur derman.
Lexuesit që duan të kuptojnë sesa servilë janë politikanët shqiptarë ndaj amerikanëve u mjafton të lexojnë kabllin e datës 14 qershor 2006 numër 06TIRANA743. Në këtë raport lexuesi ska si të mos skandalizohet kur lexon servilizmin e Sali Berishës ndaj ambasadores Marcy Ries. Berisha i kërkon pothuajse me përgjërim që të rrisë numrin e mercenarëve shqiptarë në Afganistan dhe po të jetë e mundur të dërgojë trupa edhe në Darfur të Sudanit. Ambasadorja Ries e cila çuditej nga përgjërimi i Berishës për të çuar sa më shumë ushtarë edhe në vende ku atyre nuk u kërkohej një gjë e këtillë e pyet e habitur “po në Darfur pse kërkon të çosh trupa”. Berisha, si një kone e lumtur i përgjigjet "We want to be anywhere you are" – “Ne duam të jemi kudo ku ju jeni.” Në komentet cinike që ambasadorja Ries i bën këtij servilizmi të ulët të vasalit shqiptar, konkludon si e zënë në hall duke thënë se “ndërsa kryeministri, në shumicën e rasteve, thotë gjërat që duhet të thotë… disa nga iniciativat që qeveria ndërmerr janë shkel-e-shko… megjithatë ne do të vazhdojmë të punojmë ngushtësisht me qeverinë që t’ia drejtojmë zellin në drejtimin e duhur…”
Servilizmi i klasës politike shqiptare ndaj amerikanëve dhe dëshira për të çuar nizamë nuk mungon as në rrëfimet që kryetari i socialistëve, Edi Rama, bën përpara ambasadorëve amerikanë. Në kabllon 07TIRANA1067 ambasadori Uithers tregon sesi Rama, ndërsa ishte i tërbuar me sundimin e Berishës, i xhelozohej amerikanëve se duke e futur Shqipërinë në NATO në kohën që Berisha është në krye të qeverisë, kreditet për këtë do i fitonte Berisha dhe jo ai. Pra si ndërmjet Ramës “socialist” ashtu edhe Berishës “të djathtë” nuk kishte asnjë kundërshtim ideologjik për futjen e Shqipërisë në NATO. Halli i vetëm që kishin të dy kryepalikarët e ambasadorëve ishte se kush do të shihej si legeni më i bindur i Amerikës; Rama apo Berisha?
Kabllot e Wikileaksit janë shumë të dobishme për tu lexuar, pasi ato shpjegojnë hapur dhe troç se ç’politikë bëhet me fatet e popullit në Shqipëri dhe sesi përfshirja e Shqipërisë në konfliktet e Amerikës në Sudan, Afganistan, Irak, Libi, Siri e kudo gjetkë nuk bëhet as për liri e as për demokraci siç gënjen narrativa jonë zyrtare. Mercenarizmi dhe dërgimi i ushtarëve tanë “përtej urës së Qabesë” bëhet thjeshtë për ti bërë qejfin ambasadorit nga i cili varet fati i vasalëve të tij shqiptarë.
4.
Kur në Prill të vitit 2009, Shqipëria mori ftesën për në NATO, unë rastisa të isha në Tiranë. Ndryshe nga vendet e tjera të Evropës, ku një pjesë e mirë e elitës intelektuale, e sidomos e majta e urren inkuadrimin e vendeve të tyre në aleanca militariste dhe imperialiste si NATO, në Tiranë nuk kishte aspak opozitë për këtë hap që Shqipëria po ndërmerrte. Nuk kundërshtonin as muslimanët mjekërroshë të xhamisë Dine Hoxha në Tiranë, të cilët i ka zbutur e trembur SHIK-u aq shumë saqë i thanë Bushit “Welcome” kur ai erdhi në Tiranë. Nuk kundërshtonin as ortodoksët, të cilët, siç dihet Nato synon që një ditë t’u mundi Rusinë Ortodokse. E nuk kundërshtonin as katolikët, kryeprifti i të cilëve, Rrok Mirdita mban flamurin amerikan në zyrë; e nuk kundërshtonte as shoqëria civile, pasi siç të gjithë e dinë, në Tiranë nuk ka shoqëri civile jashtë suazave të USAID-it. Në këtë situatë fantastike bindje për në NATO unë pata rastin të takoj edhe një hoxhë me mjekër të madhe nga Kavaja, i cili ishte i lumtur që Shqipëria po hynte në NATO pasi mendonte se NATO ishte Bashkimi Evropjan dhe pas kësaj shqiptarët do të hanin me lugë florini.
I vetmi debat që bëhej në media dhe në qytet ishte ndërmjet Berishës me Partinë Demokratike dhe Edi Ramës me PS-në, ku secili klan kishte ndërsyer militantët e tij, që futjen në NATO ta tregonte si vepër të doktorit apo të piktorit. Mbaj mend që në ato ditë, kur pyesja shumë qytetarë nëpër autobuzë, shkolla dhe rrugë përse ishin aq të lumtur që po hynin në NATO, përgjigja që merrja ishte se “tani do marrim lekë nga Amerika”, “morrën fund hallet tona”, “tani do na hajë m. serbi dhe greku”, dhe anekdoda të këtij lloji. Këto mite urbane që populli besonte nxiteshin edhe nga qeveria dhe mediat militante. Në parrullat që Berisha kishte vënë nëpër Tiranë shkruhej “Shqipëria në NATO, This is a miracle of freedom (kjo është mrekullia e lirisë)”, “Shqipëria në NATO, sigurojmë lirinë, të ardhmen tonë.”
Po se ç’lidhje kishte Nato-ja me mrekullinë e lirisë apo me ardhjen e parave në Shqipëri, një Allah e di. Çfarë Shqipëria ka fituar që nga futja e saj në NATO, është që vendi ynë është bërë pjesë e bllokut agresiv ushtarak i cili sillet me botën më keq se Traktati i Varshavës në kohën e Bashkimit Sovjetik. NATO-ja është fajtore për një seri agresionesh sot në botë; që me djegjen e Libisë e vrasjen e liderit të saj, pushtimin e Afganistanit, rrethimin e Sirisë dhe vrasjen e qindramijë njerëzish të pafaj. Si pasojë e futjes në këtë organizatë militariste, Shqipëria harxhon me miliona dollarë nga buxheti i saj për të çuar nizamë që të vdesin e vrasin muslimanë për amerikanët në shkretëtirat arabe dhe afgane. E për faj të NATO-s vendi ynë ka fituar pamjen e një vendi mercenar të Amerikës. Merhumi Feti Vogli që u vra në Afganistan në 20 shkurt është po ashtu viktimë e futjes sonë në një aleancë të pakuptimtë dhe mëkatare e cila vret njerëz e bën luftë që nga Sudani e deri në Afganistan.

[Hajra]

5.
Vrasja dhe plagosja e ushtarëve shqiptarë në Afganistan ka qënë një lajm i mezipritur dhe do të thoja, i mrekullueshëm, për klasën politike shqiptare. Tamam si në filmin “Wage the Dog” Robert De Nirot e politikës shqiptare mezi presin që të vriten ushtarë në luftime, pasi këta heroizojnë kombin dhe heqin vëmendjen e publikut nga varfëria, i ftohti, uria, mungesa e dritave dhe shkatërrimi politik dhe social.

Edi Rama, Sali Berisha, Ilir Meta, Jozefina Topalli, Arben Imami etj, duket, se mezi e kanë pritur vrasjen e një shqiptari në Afganistan për ta përdorur si kartë besnikërie ndaj amerikanëve. Edi Rama i cili ishte i pari të reagojë me yrysh në emër të Partisë Socialiste e të gjithë opozitës, pas hapjes së lajmit të gabuar të vrasjes së “dy shqiptarëve në Afganistan,” ka shprehur ngushëllimet ndaj “dy familjeve të zakonshme”. Rama i rrëfen të rinjtë si patriotë dhe dëshmorë të Shqipërisë të cilët i janë bashkangjitur “mijëra e mijëra dëshmorëve të NATO-s në luftën e universit demokratik me forcat e një errësire kërcënuese.” Duke qënë se Rama është kaur me soj e me sorrollop, vdekjen e “dy shqiptarëve” e ka përshkruar si një epope biblike; si ato të përrallës së sakrificës së Jezu Krishtit për mëkatin e botës. Ky flijim sipas Ramës tregohet të jetë bërë për “kauzën e madhe të botës së lirë në luftën me një të keqe që synon asgjësimin e vetë lirisë së botës”. Rënien e “dëshmorëve të kombit” Rama, tamam si në filmin e De Niros ku amerikanët bërtasin “Courage Mom” e tregon si një arsye më shumë për të mbajtur Shqipërinë në NATO “krah për krah me Shtetet e Bashkuara e me të gjitha forcat e NATO-s, kundër fashizmit të këtij shekulli.” Fjalimi Ramës, të cilin unë “vë bast” se ia ka shkruar ose fanatikja katolike Ledia Shamku Shkreli, ose misionari protestant Erion Velija ose ortodoksi Ben Blushi, është një fjalim patriotik-teologjik të cilin do e kishte zili edhe Xhorxh Bushi. Ndërsa dy të vrarët shpallen patriotë të “Shqipërisë së vogël”, luftën që NATO bën në Afganistan, Rama e rrëfen si luftë “Mes botës së lirë (Krishtërimit) dhe “botës së palirë” (Islamit), “mes universit demokratik’ (Krishtërimit) dhe “errësirës kërcënuese” dhe mes “fashizmit të këtij shekulli“ (Islamit). Vizioni që Rama i ka dhënë kurbanizimit të shqiptarëve në Afganistan është jashtëzakonisht interesant dhe teologjik. Në paragrafin përmbyllës, ai Shqipërinë e tregon si një vend të rreshtuar “krah për krah me aleatët tanë të mëdhenj” të “universit demokratik” kundër të cilëve qëndrojnë “forcat djallëzore të së keqes” dmth. ajo që Bushi përshkruante si “Axis of Evil” - muslimanët (dhe për Ramën muslimanët variojnë që nga Berisha e deri të Mullah Omari).

Po ndërsa kauri Edvin Rama, luftën pushtuese të NATO-s e ka përshkruar si luftë mes Jezu Krishtit e Satanait (lexo Krishtërimit kundër Islamit), myslymani Berisha, vdekjen e ka rrëfyer si vepër heroike të një ushtari të kombit i cili ka qënë në një “mision të rëndësishëm paqeje” por që është sulmuar nga një “sulm i pabesë”. Arben Imami, kapiten Fetiun e ka rrëfyer si një “trim”, i cili vdiq “siç vdesin burrat shqiptarë” e si “një hero”, “ushtarak i shkëlqyer karriere,” dhe “çmim i shtrenjtë që populli paguan për lirinë dhe sigurinë e tij dhe paqen dhe sigurinë në botë.” Ndërsa president Topi i cili u ka dhënë dy ushtarëve ‘Medaljen e Artë të Shqiponjës’, në prononcimin e parë që bëri ndaj lajmit të “rënies në krye të detyrës të paqeruajtësve shqiptarë, Kapiten Voglit dhe Nëntetar Peçit”, martirizimin e tyre e ka përshkruar si “vepër heroike”, “vetëmohim dhe heroizëm… në mbrojtje të vlerave të lirisë e demokracisë në botë, në luftën pakompromis kundër terrorizmit ndërkombëtar krah për krah me partnerët tanë të Aleancës më të madhe të paqes e sigurisë në botë”. Në valën e glorifikimit të herojve të vrarë e plagosur të kombit ka hyrë edhe kryeparlamentarja Jozefina Topalli e cila vdekjen e kapitan Voglit e ka përshkuar si rënie në krye të “një detyre të madhe dhe fisnike në Afganistan” nga ku kapiten Vogli “donte të projektonte paqen për fëmijët e popullit afgan.” Në përmbyllje të gjithë këtyre përlëvdimeve, Ministria e Mbrojtjes kapiten Voglin e ka dekoruar pas vdekjes me statusin “Dëshmor i Atdheut”. Varrimi i tij është njoftuar që do të bëhet në varrezat e Dëshmorëve të Kombit dhe siç pritet, ardhja e tij do të kthehet në një ceremoni mburrje kombëtare dhe hakërrimi mes pozitës dhe opozitës, ku secila palë do mundohet që ti dëshmojë amerikanëve kurbanin që Tirana, Shqipëria, Rama dhe Berisha u ofruan atyre në Afganistan. Robert De Niro do e kishte zili ceremoninë mortore që pritet të ndodhë në Tiranë.
6.
Vdekja e kapiten Feti Voglit dhe plagosja e Aleksandër Pecit janë dy incidente tragjikë, ama jo në sensin e heroizmit të luftës për mbrojten e kombit shqiptar apo të luftës kundër terrorizmit. Talebanët, tani që Amerika po mundet e zbythet nga Afganistani, po kthehen në miq të Amerikës, ashtu siç ishin deri në vitin 2001 kur amerikanët i sollën në pushtet. Amerikanët sot janë në bisedime me talebanët dhe janë në aleancë me Al-Kaedën në Siri dhe në Libi. Për punë pak muajsh, Mulla Omari, ka shumë mundësi të shpallet hero i kombit amerikan dhe Bamir Topi do të urdhërohet nga ambasadori amerikan që të shkoj në Kandahar dhe të pijë çaj me atë.
Siç raporton CNN-i, kapiten Feti Vogli dhe Aleksandër Peci nuk janë sulmuar nga talebanët apo nga forcat armike. Si pasojë ata nuk janë as heronj të Natos dhe as të Nënës Shqipëri. Mediat amerikane raportojnë që ushtarët shqiptarë janë sulmuar nga vetë policet afganë të forcave të Hamit Karzait për sherre ordinere. Por edhe pse CNN-i tregon që kapiten Vogli dhe Peci janë vrarë dhe plagosur për çështje ordinere, sërisht fati i tyre duhet të na brengosë. Kapiten Vogli dhe Peci ashtu si disa mijëra shqiptarë që kanë shkuar nëpër misione të NATO-s nëpër botë, e kanë bërë këtë jo për ideologji, por pse janë fukarenj dhe pse kështu u kërkon politika e Tiranës. Vogli dhe Peci kanë shkuar në Afganistan si mercenarë, siç bënin shqiptarët në kohë të turkut, pra për të marrë një rrogë të mirë. Sikur Peci dhe Vogli të ishin çuna të Edi Ramës apo Berishës ata nuk do të shkonin në shkretëtirat e Afganistanit të shoqëronin agjentët e USAID-it nëpër Kandahar e të rriheshin e vriteshin me afganë. Sikur të ishin çuna të Edi Ramës, Berishës, Jozefina Topallit apo Ben Imamit ata tani do të ishin diku në Paris, Romë apo te Blloku në Tiranë duke bërë kokrrën e qejfit. Por për fat të keq Feti Vogli që jetonte në Baldushk e Aleksandër Peci i Bathores janë disa nga qytetarët më të varfër të Shqipërisë, të cilët, shesin veten si nizamë të Natos, Ramës dhe Berishës nga që nuk kanë bukë të hanë. Ata shkuan në Afganistan për të fituar disa para për të bërë një jetë më të mirë dhe jo për të luftuar me afganët apo përhapur misionin pushtues të NATO-s nëpër botë. Sikur Shqipëria të mos ishte në NATO dhe ato para që ajo harxhon për të çuar nizamë ti investonte në Shqipëri për të hapur vende pune për miletin, Peci dhe Vogli tani do të ishin me ne në Tiranë, duke punuar dhe qënë të lumtur pranë familjeve të tyre. Por për fat të keq, sot, Shqipëria sundohet nga një klasë politike hajdutësh e rrugaçësh të cilët e kanë futur atë në NATO dhe çojnë shqiptarë nëpër botë që të luftojnë e vrasin popuj që atyre nuk u kanë bërë kurrë keq. Vdekja e kapiten Fetiut duhet ti shërbejë shoqërisë shqiptare si një shtysë morale dhe qytetare, për ti kërkuar pushtetarëve tanë që të ndalojnë mercenarizmin e tyre për interesa të një shteti të huaj, ndaj të cilit ne nuk kemi ndonjë borxh. Qytetarët e Shqipërisë duhet ti kërkojnë pushtetarëve tanë që ta nxjerrin Shqipërinë nga NATO, mos ti bëjnë me zorr heroj të kombit dhe Natos këta djem fukarej, dhe ti japin fund sundimit të vendit tonë nga ambasadorët e pazgjedhur amerikanë të rrugës së Elbasanit. Vetëm në këtë mënyrë ne nuk do të kemi viktima të reja, nga disa luftëra që për ne nuk kanë as sens dhe as kuptim.
Opinionet e autorëve nuk paraqesin domosdoshmërisht edhe opinionin e redaksisë së portalit www.mesazhi.com

[Neferta]

Kelmendi: Riza Salihu, vrasësi i Jusuf Gërvallës
Ibrahim Kelmendi, një nga themeluesit e LPK-së dhe ish-udhëheqës i Fondit “Vendlindja thërret”, ka deklaruar se e njeh me emër e mbiemër vrasësin e Jusug Gërvallës
Si mysafir në Zona B, në Klan Kosova, ai për herë të parë publikisht rrëfeu të dhënat e “Rezilit” të tij, të cilit thotë se ia vuri këtë nofkë atentatorit të 17 janarit të vitit 1982.
“E njoh me emër dhe mbiemër, e ka emrin Riza Saliu. Këtë e kam thënë në gjykatë…”.
Kelmendi thotë se këtë dëshmi e ka dhënë edhe në prokurorinë gjermane. Madje, sipas tij, bashkë me Saliun ka qenë edhe një shqiptar tjetër, emrin e të cilit e ka deponuar në hetuesinë e shtetit në fjalë, por që nuk e thotë publikisht.
Në librin “Lindja e përgjakur”, bashkëbisedim me Ibrahim Kelmendin, të autorit Bedri Islami, Kelmendi thotë: “Ndoshta është vendi të informoj se hetimet kundër Rizës gjermanët i riaktivizuan në vitin 1992, pasi shteti gjerman nuk kishte më interesa për të përkrahur Jugosllavinë, e cila kishte filluar të shpërbëhej.

Unë mora pjesë në atë proces gjyqësor si dëshmitar kundër Riza Salihut. Gjykata e liroi Rizën nga akuza për vrasje në mungesë të provave, pasi vuajti ndoshta një vit e gjysmë burg”.
“Kryehetuesi dhe unë biseduam se ai ishte njëri nga dorasët, por gjykata nuk kishte të drejtë t’i shfrytëzonte si dëshmitarë nipat e Riza Salihut, meqë kur ka ndodhur vrasja, ata ishin të mitur. Ata e kishin informuar kryehetuesin se në momentin që ishte bërë vrasja, Riza nuk kishte qenë të motra e tij, që ai po e përdorte si alibi”. Lajmonline

[Neferta]

Për tu njohur me veprimtaritë ilegale të asaj kohe klikoni/ketu (http://pashtriku.beepworld.de/files/Gervalla/Gervalla08/xhefaerdurmishi_mozaikupolitikimrgatsshqiptare_16. 1.08.htm)

[Zero Cool]

Veriu – aranzhmanet nuk duhet ndryshuar


Burim Ramadani (http://www.zeri.info/artikulli/3/21/45158/veriu-aranzhmanet-nuk-duhet-ndryshuar/)

Nuk është hera e parë që flitet për veriun. Qëndrime të shumta janë dhënë në opinion. Nga bisedimet me ilegalët dhe aranzhmane të reja deri tek ndarja dhe shkëmbimi i territoreve. Dhe, kjo do të thotë se qëndrime të ndyrshme janë dhënë edhe në takime private a zyrtare. Ndëkohë, e vërtëta është se veriu mbetet plotësisht jashtë kontrollit të shtetit të Kosovës. Madje, përveç KFOR-it (misionit të NATO-s në Kosovë), as organizmat dhe misionet e tjera ndërkombëtare nuk kanë qasje të lehtë atje. E kemi parë se si një grumbull udhëheqësish ilegalë politikë atje luajnë me EULEX-in.

Këto dy elemente janë baza e analizës që duhet bërë për atë se çka po ndodh apo mund të ndodhë me veriun e Kosovës. Pra, së pari, nuk ka një unitet qëndrimesh mes faktorëve vendorë e ndërkombëtarë për të ardhmen kushtetuese dhe funksionale për atë pjesë të territorit të Kosovës. Në parim pothuajse të gjithë pajtohen se nuk duhet të ketë ndryshim kufijsh, por politikisht kërkojnë një rrugë të re për tejkalimin e situatës problematike, të thelluar nga shkurti i vitit 2008. Dhe, së dyti, realiteti në terren është në kundërshtim të plotë me kapacitetet që mund të përdorin Qeveria e Kosovës dhe misionet ndërkombëtare në vend. Është jashtë çfarëdo lloj përdorimi të autoritetit dhe fuqisë ekzekutive e financiare të shtetit të Kosovës dhe partnerëve ndërkombëtarë prezentë në vend.

Në pak fjalë, Kosova dhe misionet ndërkombëtare këtu kanë fuqinë për të ndryshuar për të mirë gjendjen në veri. Por, nuk po mund të gjejnë formën e saktë se si duhet vepruar. Dhe, për këtë faji nuk duhet të kërkohet tek ndërkombëtarët. Është Qeveria e Kosovës ajo që duhet të prijë me plane, programe të veçanta, ndihmesë për qytetarët tanë atje dhe të jetë plotësisht aktive në vendosjen e agjendës për rregullimin e situatës në veri. Derisa nuk po ndodh kjo, pra Qeveria është e padije për këtë, pala e tretë (misionet ndërkombëtare) tentojnë vetëm të raujnë stabilitetin dhe kjo logjikë nuk është për t’u hedhur poshtë. Dhe, në kërkim të zhvillimit të stabilitetit, këto misione mendojnë gjithnjë e më shumë në zgjidhje politike që duhet t’i jepet veriut.

E në të njëjtën kohë, ekzekutivi i Kosovës pretendon të largojë përgjegjësitë e vetë karshi qytetarëve të vendit. Shpeshë na është thënë nga Qeveria e tashme e Kosovës se situata në veri është e njëjtë që nga përfundimi i luftës në Kosovë. Kjo nuk është aspak e vërtetë. Është konfuzion i qëllimshëm që tenton ta bëjë udhëheqja e tashme e vendit. Ata tentojnë të fshehin përgjegjësinë e vet për dështimin atje.

Më 25 korrik 2011 ndodhi një operacion policor për “marrjen” nën kontroll të pikave kufitare dhe doganore 1 dhe 31 në veri të Republikës. Operacion totalisht i papërgatitur. Pa vlerësime inteligjente dhe pa plan operacional që do të duhej të bazohej në analizë inteligjente për situatën atje. Që nga ajo kohë, kanë kaluar më shumë se gjashtë muaj. Asgjë e mirë nuk doli. Për më tepër, nuk po ndihet asnjë efekt pozitiv, sado i vogël, për shkak të atij operacioni.

E keqja tjetër është fakti se me disa marrëveshje me Beogradin në Bruksel, Qeveria e Kosovës i ka hapur derën mundësisë së aranzhmaneve të reja në veri. Kjo vërehet sidomos me marrëveshjen për targat e veturave. Qeveria e Kosovës është pajtuar dhe ka marrë obligim që të prodhojë targa të veturave KS (sikurse në kohën e UNMIK-ut), duke u bazuar në Rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së. Automatikisht, kjo do të thotë aranzhman i ri për një komunitet të caktuar në Kosovë. Pra, për serbët e Kosovës. Dhe, praktikisht kjo është më së shumti e mundshme të ndodhë në veri të Kosovës. Kështu del se Qeveria e Kosovës është pajtuar që serbët në veri të vendit të kenë trajtim tjetër në këtë aspekt, të ndryshëm nga qytetarët në pjesët e tjera të vendit.

Kur Kosovës iu vu fusnota me referim edhe në Rezolutën 1244, dera është hapur edhe më shumë. Tashmë, i është dhënë një legalitet i fuqishëm edhe përdorimit të targave të veturave KS. Ta supozojmë se do të mund të ndodhin marrëveshje edhe për gjykatat dhe doganat dhe këtu dalim saktësisht në Planin e famshëm 6-pikësh të Ban Ki-Munit.

Por, e tërë kjo e rrezikon konsolidimin e shtetit të Kosovës. Dhe, ky duhet të jetë argumenti kryesor që duhet të përdoret në këto lloj situatësh. Baza e padiskutueshme e Planit të Ahtisarit është një model i demokracisë së ndërtuar mbi ‘pushtet-ndarjen’ ose ‘konsociacionalizmin’. Në këtë lloj demokracie të gjitha grupet (komunitetet në rastin e Kosovës) janë të përfaqësuara në të gjitha nivelet e jetës politike dhe publike, me qëllimin e shmangies së ndjenjës së armiqësisë ndaj shtetit. Obligimet që merr Kosova sipas Planit të Ahtisarit në mënyrë të qartë janë në përputhje me teorinë e konsociacionalizmit, të themeluar nga politologu holandez Arend Lijphart, në vitin 1968. Si model për rregullimin e konflikteve etnike, demokracia konsociacionale është një prej strategjive më shumë demokratike dhe largon çfarëdo përdorimi të dhunës.

Teoria konsociacionale është duke u bërë një prej teorive më të rëndësishme në botën akademike, e cila merret me tejkalimin e përçarjeve ndërmjet komuniteteve të ndryshme në shoqëritë postkonfliktuoze. Një shoqëri e këtillë, e karakterizuar me ndarje të thella është edhe shoqëria kosovare. Alternativat ndaj kësaj strategjie janë kryesisht më pak demokratike dhe variojnë nga kontrolli hegjemonik deri te federalizmi dhe ndarja. Alternativa të tilla nuk është koha të analizohen, pa parë nëse aranzhmanet e tashme vlerësohen si të dështuara.

Ndryshimi i aranzhmaneve të përcaktuara me Planin e Ahtisarit rrezikon funksionalitetin e shtetit të Kosovës. Nuk zgjidh problemin, por e shtyn atë për një fazë tjetër, pas disa vjetësh. E atëherë do të jetë edhe më vështirë.

(Autori është sekretar i përgjithshëm i AAK-së dhe deputet në Kuvendin e Kosovës)

[Neferta]

Rifat Jashari i zhgenjyer me qeveritaret e Kosovës(video)



Siq duket keqpërdorimet dhe padrejtësit, janë arsyet përse disa nga pushtetarët nuk po kan ftyrë te trokasin ne deren e Jasharajve.Kjo mund te kostatohet pas kesaj interviste te cilen kini mundesi ta shikoni ne vazhdim
Rifat Jashari,kryefamiljari i Familjes Legjendare nga Prekazi në një intervsitë në emisionin “Parrotlla” shprehu shumë mllefë të madh për qeveritaret e Kosoves.
“Krejt kjo garnitur qeveritare që janë tani kan bërë akuzat të mdha ndaj qeverive te kaluara,se po e han shtetin se po keqperdorin buxhetin e shtetit etj.Me tregoni cka bënë këta qe janë ne qeveri tani.Cka bënë më shumë se te tjerët”tha Rifat Jashari
“Në Kosovë nuk funksionon ligji dhe cdo shkels i ligjit lirohet pas nje intervenimi.Mjafton te kesh dikend ne pushtet. Qeveritaret tan nuk i fikin vetuarat me orë të tëra per t’i mbajtur te nxeta dhe keqperdorin paran publike,derisa ka njerz qe nuk kan bukë me ngrënë”tha nder te tjera Rifat Jashari ne intervistë me gazetarin Milaim Zeka,raporton kosovalbaner.com

A kini votuar ndonj here ne Kosovë?
“Ju skeni nevojë te tregoni per kened keni votuar ,sepse vota eshte e shejt ,por unë po te tregoj, kam votuar për Sabit Rrahmanin ,kryetarin e hashkalive te Ferizajt dhe ishte hera e parë dhe e fundit qe kam votuar” tha Milaim Zeka para se baci Rifat te pergjigjen ne kete pyetje.
“Unë mund te them vetem nje,kur kemi votuar per kryetar te Kosoves ne Gjermani ne vitin 1992,atëher ka qen Ibrahim Rugova,7000 votues kan marr pjesë,pasha naten qe kam me bërë vetem me zotin ne paqa ditë kush eshte Ibrahim Rugova ose qfar qehrje ka pa iman dalsha prej kesaj bote.Unë kam ruejt sanakun,kur revolen s ekam hjek prej shokës duke u tut se dikush po ma vjedh nej votë dhe ekam pas nje knaqesi në shpirt as bukë skam hanger nga gezimi se na e pruni zoti njehere ne jetën tonë si shqiptar me qit një votë për një lider tonin.Ndersa ne votimet e kaluara ne Kosovë po flitet se me qindra e qindra janë vjedh.Unë aty skam qen por edhe Delli ne Skenderaj i ka zënë këto magjupllake” tha nder te tjera Rifat Jashari/kosovalbaner.com/shiqo ketu
http://i3.ytimg.com/vi/JkELPU5c2q8/default.jpg (http://www.youtube.com/watch?v=JkELPU5c2q8&feature=related)http://i4.ytimg.com/vi/_PoSfSgGAgs/default.jpg (http://www.youtube.com/watch?v=_PoSfSgGAgs&feature=related)

[Neferta]

Kushte të rënda për liberalizim

Qeveritarë, kryetarë komunash, drejtorë të kompanive publike e shumë të tjerë, me siguri se do të “trishtohen” prej një nga kushtet që pritet t’i jepet Kosovës, në kuadër të “Udhërrëfyesit” apo listës së detyrave që vendi ynë duhet të plotësojë për liberalizim të vizave. Nëse duam ta arrijmë këtë lehtësim nga BE-ja, atëherë Kosova, sipas draft-versionit të “udhërrëfyesit” që e ka siguruar “Zëri”, duhet të hetojë se si po pasurohen disa kosovarë në mënyrë të pashpjegueshme.
Zyrtarisht këtë dokument nuk duhet ta kenë as përfaqësuesit e shtetit të Kosovës, por përderisa ai iu është dërguar vendeve anëtare, dokumenti tashmë ka “rrjedhur” ndonëse statusi i tij vazhdon të jetë “TOP SECRET”.
Kërkesa e mësipërme thuhet në faqen tetë, Bllokun numër tre, me emrin, “Rendi Publik dhe Siguria” i cili përfshin “Parandalimin dhe luftimin e krimit të organizuar, korrupsionit dhe terrorizmit”.
Në këtë kapitull, pasi i kërkohet Kosovës që të miratojë dhe zbatojë ligjet e duhura në këtë drejtim, vendit tonë i kërkohet edhe: “Të kryejë hetime proaktive të pasurimit të pashpjegueshëm; të krijojë një sistem të shëndoshë kundër shpërlarjes së parave; dhe të zhvillojë e implementojë një sistem të fuqishëm të konfiskimit të pasurisë dhe menaxhmentit”.
Marrë parasysh formularët e deklarimit të pasurive që publikohen nga Agjencia Kundër Korrupsionit, organet e drejtësisë padyshim që do kenë shumë punë të hetojnë një mori zyrtarësh me rroga të vogla, por që kanë qindra mijëra euro në llogaritë e tyre bankare apo prona të reja që vlejnë edhe më shumë, totalisht të parsyetuara.
Në fund të muajit janar, komisionarja evropiane për Punë të Brendshme, Cecilia Malmstrom, gjatë vizitës në Kosovë, me të cilën e deklaroi zyrtarisht të nisur dialogun për vizat, ka përsëritur shumë herë nevojën që Kosova të luftojë korrupsionin dhe krimin e organizuar.
“Unë shpresoj që udhërrëfyesi të jetë gati gjatë kësaj pranvere, ndërsa autoritetet kosovare duhet të vazhdojnë të luftojnë korrupsionin dhe krimin e organizuar, menaxhim më të mirë të kufijve, menaxhim më të mirë të migracionit”, iu pati thënë gazetarëve në ndërtesën e EULEX-it, Malmstrom më 20 janar.
Kushti i përcaktimit të kufirit
Megjithëse versioni final i këtij dokumenti po diskutohet mes Komisionit Evropian dhe vendeve anëtare të BE-së, duke u mbështetur në deklarimet e rregullta të zyrtarëve të KE-së, ky kusht vështirë që mund të hiqet prej listës.
Një tjetër kusht i rëndë, i cili para së gjithash në aspektin politik është tejet i vështirë, për të mos thënë i pamundshëm për t’u realizuar, është kërkesa për demarkacionin e kufirit-pikave të kalimit apo shënimi i vijës së gjelbër kufitare me vendet fqinje.
Në Bllokun numër 2 i emërtuar “Menaxhimi i migracionit dhe kufirit-pikave të kalimit”, si kusht për Kosovën është shkruar edhe demarkacioni i kufijëve-pikave të kalimit me shtetet e rajonit, më saktë me vendet fqinjë. Ky kusht e shtyn Kosovën që të shënojë vijën, ku ndahet edhe Kosova me Serbinë, diçka që momentalisht është ndoshta i pamundshëm marrë parasysh qëndrimet politike të Prishtinës dhe Beogradit rreth statusit të Kosovës.
Demarkacioni i kufirit është kryer me Maqedoninë, me Shqipërinë dihet se nuk ka problem, ndërsa ka kohë që ajo po diskutohet edhe me Malin e Zi, sidoqoftë me Serbinë nuk dihet se çfarë formule do përdoret për të arritur deri te kjo.
Mbështetur në përvojat e deritashme, Brukseli ka ditur shpeshherë “të mbyllë një sy” në kushtet e veta, sidomos në marrëdhëniet mes Kosovës dhe Serbisë, siç ka bërë edhe me vetë Serbinë, e cila është pjesë e grupit të parë të vendeve të Ballkanit Perëndimor që ka përfituar nga liberalizimi i vizave, pa e kryer demarkacionin e vijës kufitare-pikave të kalimit me Kosovën.
Shtetet “telashgjike”
Në përgjithësi, draft-versioni i “udhërrëfyesit” që e ka siguruar gazeta “Zëri” ka 12 faqe. Pika D e hyrjës (Kornizave të Përgjithshme) shpjegon që “dialogu i liberalizimit do të trajtojë katër lloje të çështjeve: sigurimi i dokumenteve; menaxhimi i migracionit dhe kufirit-pikave të kalimit; rendi publik dhe siguria; dhe e fundit, të drejtat fundamentale që kanë të bëjnë me lirinë e lëvizjes”.
Aty nuk harrohet të kujtohet ajo që thuhet shpesh se suksesi varet “nga progresi i Kosovës në aprovimin dhe implementimin e masave dhe plotësimin e kushteve që janë vënë në këtë udhërrëfyes”.
Për shkak të statusit “Top Secret” të këtij dokumenti, “Zëri” e ka pasur të pamundur të konfirmojë zyrtarisht nëse këtë dokument e ka edhe Qeveria e Kosovës si dhe të bisedojë për të me zyrtarë të BE-së.
Burime diplomatike të njërit prej vendeve anëtare i kanë thënë “Zërit” se vendi që po shkakton telashet kryesore për finalizimin e “udhërrëfyesit” janë vendet e Beneluksit, por pak më shumë Franca.
“Halli kryesor i Francës është çfarë performance do të japë shteti i Kosovës në luftimin e azilkërkuesve, që francezët frikësohen se do të rritet në momentin kur liberalizohen vizat. Ata duan shumë më tepër punë nga zyrtarët kosovarë që t’i bidnin qytetarët e tyre të mos ua mësyjnë fare vendeve të BE-së, njëjtë siç bën jo pak ballkanas, kryesisht me origjinë shqiptare, kur iu liberalizuan vizat vendeve fqinj të Kosovës”.
Një hall tjetër i Francës dhe disa vendeve të BE-së është edhe menaxhimi i rreptë i migracionit ilegal nga shteti i Kosovës.
Zyrtarë të shtetit të Kosovës, ka kohë që e përmendin faktin që ndonëse kushtet janë të njëjta me vendet tjera të Ballkanit Perëndimor, këmbëgulja evropiane për implementimin e tyre në tërësi e bën pak më të rëndë arritjen e liberalizimit të vizave.

[Zero Cool]

AAK:Raporti i DASH-it është shumë negativ për Kosovën

1 (http://rtv21.tv/home/?p=63776)

Prishtinë, 9 mars 2012 (15.45)
Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës (AAK) ka shprehur shqetësimin e saj për raportin e fundit të Departamentit Amerikan të Shtetit (DASh), të cilin e ka cilësuar si shumë negativ për vendin. Përfaqësues të saj kanë thënë se AAK-ja ka kohë që e ka ngritur një shqetësim, të tillë edhe në Kuvendin e Kosovës, por që, sipas tyre, kjo nuk është marrë fare në konsideratë nga Qeveria e Kosovës.
Sekretari i Përgjithshëm i AAK-së, Burim Ramadani, në një konferencë për media ka thënë se raporti i fundit i Departamentit Amerikan të Shtetit (DASH) është shumë negativ për vendin.
Sipas tij, raporti i DASH-it tregon për defektet që ekzistojnë në kontrollin dhe menaxhimin e kufijve, në mënyrë që të bëhet parandalimi i hyrjes së drogës në vend.
Ai ka shtuar se AAK-ja lidhur me këtë çështje ka iniciuar debat edhe në Kuvendin e Kosovës, por kjo nuk është marrë parasysh nga Qeveria e Kosovës.
Mirëpo, duke e parë këtë situatë, Ramadani ka ngritur pyetjet se “A është kjo Kosova që ne po duam ta ndërtojmë? A është kjo Kosova që ne duam ta kemi në familjen euro-atlantike?”
Sekretari i Përgjithshëm i AAK-së, Burim Ramadani, ka shpalosur planin e kësaj partie lidhur me parandalimin dhe luftimin e kësaj dukurie negative që e ka kapluar Kosovën.
Lidhur me këtë çështje, Ramadani ka thënë se për t’i vetëdijesuar qytetarët e Kosovës se marrja me këtë dukuri është shumë e rrezikshme, ata, së bashku me Aleancën e të Rinjve të Kosovës (ARK), do të iniciojnë projekte për vetëdijesimin e qytetarëve. /kosovapress (http://rtv21.tv/home/?p=63776)/


2 (http://www.indeksonline.net/?FaqeID=2&LajmID=16520)

[sherri]

Deputetit Azem Syla i ndalohet përjetësisht hyrja në Zvicër

Autoritetet e entit për migracion në Sollothurn të Zvicrës, konfirmojnë lajmin për agjencinë e lajmeve “COMEZE”
Me duar të përlyera përmes likuidimeve të ndryshme në Policinë sekrete të Kosovës, Azem Syla vazhdonte të mbaj “Vizën C” lëshuar nga entet Zvicerane. Kësaj i ka ardhur fundi pasi EULEX-i ka kontaktuar Entin për Migracion të Zvicrës.
Pasi EULEX ka zbuluar se Azem Syla është i lajmëruar në Zvicër në mënyrë oficiale, mirëpo ai ka atje vetëm një adresë, kjo gjë ka shtyre entin për migracion të Zvicrës që të kontrolloj dokumentacionin e tij të lëshuar nga zyra e Migracionit në Sollothurn.
Për këtë, Azem Syla është lutur të dorëzoj dokumentacionin e tij para Entit për Migracion deri më datën 20 Maj të këtij viti, përndryshe ai do të kërkohet nga Entet Zvicerane me fletëarrest ndërkombëtar.
Gjykata në Sollothurn ka sjellë vendimin për këtë që nga data 13 Shkurt dhe ka informuar Azem Sylën mbi këtë, mirëpo deri më tani nuk ka ardhur ndonjë dokument nga ai, informon për agjencinë e lajmeve “COMEZE” një punëtor i entit për migracion në Sollothurn.
Sipas informatës së mësuar nga agjencia e lajmeve “COMEZE.NET”, në vendimin e gjykatës nga Azem Syla kërkohen rreth 426.000 (katërqind e njëzetegjashtëmijë) Franga të kthehen prapa ngase ato ai kishte marrë me mashtrime nga shteti Zviceran. Kjo shumë të cilën Azem Syla mori nga shteti zviceran daton vetëm nga viti 2002- 2011, ndërsa për shumën e marrë me të padrejtë vite më parë është duke u analizuar nga Enti për ndihmë sociale.
Azem Syla kishte kërkuar azil nga Entet Zvicerane në vitin 1994 ku edhe iu pranua, por ai nuk punonte , duke marrë kështu ndihmë sociale vite me radhë. Për shkak të një atesto në të cilin vërtetohej se Azem Syla është i sëmurë psiqikisht, Ai është pensionuar para kohe si një invalid 100% dhe pa shanse shërimi.
Kjo nuk ishte e tëra ku Azem Syla mashtroj shtetin Zviceran. Në prokurorinë e Sollothurn-it ka arritur një akuzë ku Azem Syla përmes mashtrimeve ka marrë një shumë të madhe parash dhe tani kjo gjë u zbulua si një mashtrim.
Në anën tjetër, Enti për Migracion në Zvicër është duke bashkëpunuar me EULEX-in për të nxjerrë këtë shumë “Borxhesh” nga ai. Sipas Gjykatës ekziston një mundësi që prona e patundshme e Azem Sylës të cilën ai posedon në Kosovë të shitet dhe me paratë e nxjerra të paguhet ky borxh.
Gjykata nuk fajëson vetëm Azem Sylën në këtë çështje. Ajo ka fajësuar po ashtu Entin për Migracion të Sollothurn-it ngase Vazhdimi i vizës së tij në vitin 1999 nuk duhej të bëhej sepse ai posedonte një vend të punës në Kosovë si parlamentar.
Shoqata e Sigurimeve e cila ka dërguar Azem Sylën para Gjykatës për shkak të mashtrimeve ka lutur Gjykatën që të mos kthej atë për në Kosovë përderisa nuk ka përfunduar gjykimi mbi çështjen e Sigurimeve. Gjykata ka shpjeguar se vendimi i marrë për kthimin e tij për në Kosovë është i paprekshëm, ndërsa për mashtrimin e Sigurimeve do të arrihet një dëmshpërblim pas shitjes së pronës së tij në Kosovë (nëse arrihet deri tek kjo pikë). Gjykata ka shpjeguar Shoqatës së Sigurimeve se nëse nuk mund të nxjerrin paratë nga prona e patundshme e Adem Sylës në Kosovë, atëherë Shoqata e sigurimeve mund të nxjerrë paratë e saja në brendësi të shtetit pranë Entit Kryesor për sigurime në Zvicër.
EULEX-i ka kërkuar nga Enti për Migracion i Zvicrës që të nxjerrë një regjistër nga Gjykata zvicerane, ku përmes këtij regjistri do nxirreshin fakte të reja në krimet e bëra nga Azem Syla gjatë kohës së tij pranë Policisë Sekrete. (Agjencia e lajmeve “COMEZE”)

[Hajra]

“Patriotët” e Prishtinës dhe “tradhtarët” e Mitrovicës

Autor: Nexhmedin Spahiu
E premte 9 Mars 2012 23:47 PM

Çfarë domethënie inkurajuese do të kishte për banorët në Veri të Kosovës, nëse do të përhapej lajmi se kryeministri i Kosovës, filan ministri, filan gjenerali, filan biznesmeni, filan artisti, etj, etj ka blerë pronë në veri të Kosovës?!

Raportet kryeqytet- provincë
Në një tubim ndërkombëtar, më rastisi të jem i pranishëm në bisedën mes një gazetareje serbe nga Beogradi dhe një gazetari serb nga Kosova. Gazetarja nga Beogradi e pyeti se sa fëmijë ka. Katër - u përgjigj gazetari serb nga Kosova. Ohu, shumë pak, ju serbet në Kosovë duhet të keni shumë fëmijë që t’ua kaloni shqiptarëve. Po gruaja ime nuk lind dot më, ma jep një fëmijë tuajën ta adaptoj dhe do ta rris ne Kosovë - tha gazetari. Jo, unë jam divorcuar nga burri sepse nuk desha që të kem fëmijë për ta ruajtur estetikën e trupit tim-iu përgjigj gazetarja nga Beogradi.
Kjo si duket është logjika e kryeqytetasve që kanë paturpësinë të kërkojnë sakrificë nga provincialët, në ndërkohë që vet nuk bëjnë as minimumin.

Mungesa e patriotizmit
Menjëherë pas luftës ne Kosovë kur shqiptarët në veri te Kosovës u ballafaquan me terrorin e strukturave të shtetit serb, thirrja e të gjithë politikanëve dhe opinionit publik ne Prishtinë ishte: “mos i lëshoni vatrat tuaja, mos i shisni pronat tuaja në veri të Kosovës”. Në ndërkohë që në Prishtinë bënin kokrrën e sefasë duke lëshuar me qira shtëpia dhe banesa ndërkombëtarëve të shumtë dhe duke hapur lokale e restorante për ta. Harronin se e gjithë kjo prani e madhe e ndërkombëtarëve nga të cilët ata po përfitonin ishte pikërisht për shkak të problemeve me veriun e Kosovës. Nuk kujtoheshin që të paktën një sasi të vogël të përfitimeve te qerasë ta investonin duke blerë një pronë në veri të vendit. Madje këtë nuk e bën as politikanët më të zëshëm me fjalorin patriotik që përfituan goxha pasuri viteve të fundit. Le që nuk denjuan të blejnë prona me çmime shumë të lira (krahasuar me Prishtinën) nga serbët në veri por as edhe nga shqiptarët kur ata filluan t’ua shesin serbëve.

Shërbimet inteligjente serbe dhe politika kosovare
Çfarë domethënie inkurajuese do të kishte për banorët në Veri të Kosovës, nëse do të përhapej lajmi se kryeministri i Kosovës, filan ministri, filan gjenerali, filan biznesmeni, filan artisti, etj, etj ka blerë pronë në veri të Kosovës?!
Po përse kjo nuk ndodhë? Nuk ndodhë për shkak të mungesës së patriotizmit.
Ndërsa patriotizmi mungon ngase ai nuk çmohet në Kosovë. Pikërisht për këtë shërbimet inteligjente serbe e drejtojnë jetën politike në Kosovë.
Ato pak raste të demonstrimit të patriotizmit kosovar e pësojnë dhe të tjerët tremben.
Pikërisht atëherë kur deputeti me stazhin më të gjatë në parlamentin e Kosovës, Ramadan Kelmendi ndërtoi shtëpi në veri të Mitrovicës nuk u zgjodh më deputet. Ndërsa e njëjta gjë i ndodhi deputetit Naim Rustemi në momentin që nuk pranoi t’ua shes serbëve shtëpinë në veri te Mitrovicës.
Në ndërkohë ata shqiptarë që ua shitën pronat e tyre qeverisë së Serbisë në veri të Kosovës rezultuan të kenë sukses në politikën kosovare. Kjo shpjegon se në ç’masë shërbimet inteligjente serbe e drejtojnë politikën kosovare.
Zmbrapsja më e madhe e institucioneve të Kosovës nga veriu i saj ndodhi pikërisht pasi autoritetet kosovare mbyllën Televizionin e Mitrovicës (31.12.2007). U desh një vit që TV Mitrovica t’i humbë gjyqet një pas një në Kosovë, për ta fituar rastin në panelin e Kombeve të Bashkuara dhe për t’u rikthyer. Por u rikthye TV Mitrovica, por nuk u rikthyen institucionet kosovare që ishin në veri. Kështu dikush apo shumëkush i kreu punë Beogradit brenda natës. Tani në TV Mitrovica mund të këndojnë me çiftelia dhe ta vajtojnë Kosovën sa të donë, por institucionet kosovare nuk po arrijnë të kthehen në Veri.

Makro dhe mikro politika kosovare
Fatbardhësia e Kosovës qëndron në atë se makro-politikën e Kosovës e udhëheqë Amerika sado që shërbimet inteligjente serbe po na e udhëheqin mikro-politikën. Amerika nuk mund ta mbulojë çdo vrimë të Kosovës se ka mjaft telashe të tjera në botë.
Derisa të jetë kështu, gjithmonë do të duket sikur Amerika po i imponon gjërat në Kosovë siç është rasti me flamurin e Kosovës.
Në fakt, sikur mos t’ishte operacioni i shërbimeve inteligjente serbe për djegien e flamurit të propozuar nga Ibrahim Rugova, amerikanët nuk do t’kishin telashe ta bëjnë Kosovën me flamur duke u parë ky si një imponim, sepse Kosova do ta kishte natyrshëm flamurin e vetë kombëtar – atë të propozuar nga Presidenti i saj Rugova.
Kjo situatë nuk ka ilaç tjetër pos që të ngritët vetëdija patriotike e shqiptarëve të Kosovës.

[Royal]

S’e mbyllim gojën
Arbana Xharra

Gjysmë milionë euro kërkoi dëmshpërblim për shkrimin që kam botuar dy vjet më parë, i titulluar “S’po na vjedhin, po na plaçkitin” . Duke konsideruar se ia kam humbur shanset në karrierën e tij profesionale, dinjitetin njerëzor dhe profesional dhe autoritetin, ish- drejtori i PTK-së, Shyqri Haxha, megjithatë nuk u paraqit në gjykatë, si paditës ndaj meje.

Kjo vërtetoi përpjekjet e tij për të më frikësuar. I vetëdijshëm që një gazetar s’mund të sigurojë këto të holla edhe sikur të punojë tërë jetën, ai ka zgjedhur këtë formë të kërcënimit me tendencë që të ma mbyll gojën. Me sigurinë maksimale se ka pushtet dhe qëndron mirë financiarisht në atë kohë, ai ka marrë guximin që të ngre padi për një shkrim, i cili flet me fakte për mënyrën se si ai e ka keqmenaxhuar këtë ndërmarrje publike, duke e zhvlerësuar me të madhe atë. Ai ka kërkuar me padi që të demantohet nga ana ime ky shkrim.

Detyrimet për përgënjeshtrim të shkrimeve të bazuara në fakte që kritikojnë ashpër, janë duke u bërë praktikë e shpeshtë e kapadaive që e njohin sistemin totalitar të instaluar në sektorët kyçë të shtetit të Kosovës. Ata i janë adaptuar rrethanave lehtësuese për t’ia arritur qëllimin që të pastrojnë emrat nga keqpërdorimet dhe krimet që kritikohen nga gazetarët përmes sistemit të drejtësisë, që shumë prej tyre e kanë në dorë.

Procese penale të ngritura ndaj gazetarëve, janë forme e re e presioneve dhe e shantazhit që ia kanë mësyrë zyrtarët me pushtet në këtë vend. Me dhjetëra raste janë shënuar gjatë vitin që lamë pas, të padive të ngritura ndaj gazetarëve, ku dëmshpërblimet e kërkuara për t’u paguar nga gazetarët kapin shumat qindra mijëra euro. Nga ana tjetër qasja selektive e drejtësisë në Kosovë, bën që gazetarët ta druajnë se çfarë vendimi mund të nxjerrë drejtësia.

As numërimi në vend nuk i ngjason zhvillimeve aktuale në Kosovë. Sistemi i funksionimit të të “fortëve” tregon se si Kosova po është kthim prapa në demokraci. Ata që mbështesin të vërtetën nuk kanë fuqi, sepse duke mbështetur të vërtetën dhe drejtësinë je kundër atyre që janë në pushtet, të cilët kanë forcë dhe lidhje kudo që atyre u duhet.

Për të pasur më të lehtë dënimin e gazetarëve, së fundi është propozuar amendamentimi i Kodit të Procedurës Penale, përkatësisht neni 187 dhe neni 188 që kanë të bëjnë me veprën penale Fyerje dhe Shpifje, vepra për të cilat janë paditur gazetarët në disa raste. Këto vepra janë propozuar që të mos jenë vepra penale por që këto çështje të zgjidhen në konteste civile. Pra deri tash vepra Fyerje dhe Shpifje ka qenë vepër penale dhe kjo është kërkuar që të hiqet. Kështu që me këtë ndryshim palët mund të padisin gazetarët në konteste civile dhe dënimi është vetëm me gjoba marramendëse dhe jo me burgim.

Kjo është taktika e re e pushtetit për t’ua futur frikën gazetarëve përmes shtrimit të infrastrukturës së re ligjore që dënon kush të ketë qejf gazetarët.

[Royal]

Në Shkup ka ndërruar jetë Agim Tanallari
Ka ndërruar jetë Agim Tanallari (31) i plagosur mbrëmë, në afërsi të fshatit Rashçe, e Shkupit.
Ai dhe babai i tij, pronar i këmbimores “Vrella” janë sulmuar me armë zjarri, nga persona të maskuar. Informacionet e para flasin se sulmi është kryer nga dy vetura, të cilët më pas janë gjetura të braktisura nga sulmuesit.
* * * * *
Rreth orës 18 e 30 minuta në afërsi të fshatit Rashçe ka ndodhur një incident me ç’rast persona të panjohur kanë sulmuar me armë zjarri babë e birë pronar të këmbimores ‘Vrella’. Gjatë shkëmbim zjarrit mbetet i plagosur njëri nga pronarët e këmbimores A.T. 31 vjeç, supozohet të jetë i biri i pronarit të këmbimores. Incidentin e konfirmojnë edhe nga Ministria e brendshme dhe njoftojnë se në trupin e të plagosurit kanë përfunduar katër plumba. Raportohet se sulmuesit kanë qenë gjashtë persona me dy vetura të maskuar dhe armatosur me armë zjarri dhe kanë pasur për qëllim plaçkitjen e pronarëve të këmbimores ‘Vrella’.
Shpërnd

[Royal]

Tripi* i Editës për 8 Mars ia merr 50 mijë euro buxhetit

Publikuar: 14.03.2012 - 08:51


Prishtinë, 14 mars – Ndaj grave të Zyrës së Kryeministrit është treguar zemërgjerë për 8 Mars Edita Tahiri, por pa prekur në kuletën e saj. Ka prekur në të shtetit.

Diku 50 mijë euro është kostoja publike e shpenzuar për tripin në Shqipëri të autorizuar nga zëvendëskryeministrja Tahiri, si dhe për ekipin e saj mbështetës. Pjesë e tij ishin 36 femrat që punojnë në zyrën më me rëndësi të ekzekutivit. Të enjten kishin mbërritur në Tiranë, e të dielën pasdite qenë kthyer në Prishtinë.

Nga atje kanë postuar fotografi në rrjetin social Facebook, madje nga Mali i Dajtit, ku nga Tirana shkohet me teleferik.

Gratë e Qeverisë jo veç që nuk kanë pasur nevojë të fusin dorën në xhep gjatë kësaj vizite, por ato kanë realizuar edhe të ardhura shtesë. Ndonëse ishin pjesë e një tripi, secila nga to ka realizuar nga dy mëditje. E tarifa për një mëditje të udhëtimit zyrtar në Shqipëri është 209 euro.

Njëra nga pjesëmarrëset ka treguar në kushte anonimiteti arsyen e vetme që i ishte bashkëngjitur tripit.

“Veç për mëditje shkova”, ka treguar ajo. “Mëditjet në Shqipëri janë të mira, se përndryshe nuk i kisha lënë tri net fëmijët vetëm”.
(Trip - udhëtim, aventurë)

Më gjerësisht lexoi sot në gazetën “Koha Ditore”

[Royal]

Sa kushtoni*?

Zejdush Kastrati


Nëse e thua të vërtetën, s’ke nevojë të mbash mend se ç’ke thënë (proverb anglez)

Gati të gjithë pushtetarët, pa dallime të mëdha, prej vitit 1999, me përjashtime shumë të rralla të ndonjë ministri “aksidental” apo të ndonjë zyrtari tjetër të lartë (me moral të fortë), në kontinuitet, në çdo kabinet qeveritar, por edhe në institucionet tjera të pasluftës e deri më tash, kanë pasur të identifikuar si “specialitet” shumë të preferuar në “meny”, keqpërdorimet, abuzimet dhe keqmenaxhimin e parasë publike.

Opinioni i gjerë kosovar, por nganjëherë edhe ai botëror, gjatë gjithë kësaj periudhe kohore është njoftuar me informata jo të rralla, dhe jo të paargumentuara, për këto fenomene, të cilat, herë-herë janë përmendur dhe janë prezantuar nëpër disa nga mediet që nuk kanë qenë nën kontroll të këtyre qeverive, por edhe të institucioneve të tjera, edhe atë me emra personash e individësh që janë konkretizuar e zbërthyer edhe me raste shumë specifike të këtyre abuzimeve, por fatkeqësisht, pas një apo disa ditësh, këto informata shumë shpejt janë harruar e shpërfillur, në radhë të parë nga ata që është dashur të hulumtojnë dhe t’i zbardhin në detaje, por jemi dëshmitarë kur njëri skandal ka mbuluar tjetrin, dhe kështu është vazhduar deri më tani, në pafundësi.

Kështu, në të gjitha qeveritë e deritashme, dikush më shumë e dikush më pak, dhe pothuaj nga gjithë kryeministrat, pastaj zëvendëskryeministrat, shumë ministra e disa presidentë, shumë prokurorë e kryeprokurorë, fatkeqësisht edhe ata ndërkombëtarë, një kohë disa të UNIMK-ut, pastaj Guarda de Financa, e tani edhe të EULEX-it, pos premtimeve, dhe herë-herë ndonjë aksioni spektakular, sa për shou mediatik, rezultatet dhe pengimi i këtyre fenomeneve kurrsesi dhe assesi nuk ka rezultuar me ndonjë sukses, apo nuk ka shënuar rënie, e të mos flasim për minimizim (për çdo vit në ranglistë më të fuqishëm).

Keqbërës, falsifikatorë, njerëz të pangopur të pushtetit e të klaneve të nëntokës, ata që gjithnjë janë thirrur në emër të shtetit e Kosovës, disa prej të cilëve kur dalin para medieve e kanë gojën plot demokraci e shtet ligjor e funksional, shumë herë identifikohen në emër të luftës e UÇK-së, familjeve të dëshmorëve e sakrificës, janë pikërisht ata që me paranë publike të grumbulluar nga tatimpaguesit e mjerë kosovarë (shumica prej të cilëve jetojnë dhe mbijetojnë në pikën më kritike të ekzistencës), veprojnë dhe sillen sikur ato para të ishin të ndonjë shteti armik, apo të fituara në ndonjë lotari ndërkombëtare!

Vlen të ceket se, pos këtyre vendorëve, që Kosovën po shihet se e kanë bërë “rryp daulli”, edhe një pjesë e ndërkombëtarëve janë ata që falë terrenit në të cilin kanë ardhur dhe kanë vepruar e po veprojnë, qoftë në emër të krijimit të rendit e ligjit, por edhe disa tjerë, kinse në rolin e ndihmës dhe konsulencës në aspektin e zhvillimit ekonomik të Kosovës, që përkon dhe ka lidhje me donacione dhe me kredi e ndihma të tjera në emër të Kosovës, të shumtën e rasteve me shifra milionëshe, sa i përket asaj që kanë përzgjedhur nga “menyja” e kosovarëve, përcaktimi është i njëjtë edhe për disa nga këta ndërkombëtarë, të cilët nuk janë treguar “imunë”, sepse si duket kjo “gjellë” është shumë e “shijshme” edhe për ta, e që më së miri dëshmohet me faktin që, sipas disa shënimeve jozyrtare, flitet se në Kosovë brenda kësaj periudhe kohore të pasluftës, në forma të ndryshme, janë orientuar dhe destinuar mjete në vlerë mbi 30 miliardë dollarë (një zyrtar i Odës Ekonomike përmend shifrën 34 miliardë) e që sikur të ishin menaxhuar e orientuar me korrektësi, Kosova nuk do të krahasohej me Slloveninë apo me shtetet nordike, por me shtete të tjera të rajonit po se po, sa i përket zhvillimit të gjithmbarshëm.

Lufta kundër këtyre fenomeneve, që janë e keqja më e madhe e këtij vendi, është banalizuar skajshmërisht me deklarata nga gjithë ata që ishin dhe që janë për momentin në pushtet e në institucione të tjera, dhe atë duke formuar e inauguruar në mënyrë pompoze Task Forca e ekipe ministrore e ndërministrore në emër të luftimit të këtyre dukurive, disa të përziera edhe me “ekspertë” ndërkombëtarë, herë-herë me iniciativë të kryeministrave, së fundi edhe nga Presidentja, e që, sipas tyre, kanë të vetmin qëllim dhe destinim: të luftohen dhe të pengohen këto dukuri, por e keqja më e madhe është se shumica prej tyre në këto ekipe janë pikërisht njerëzit më të përfolur për këto afera!

Në një të pame, në Gjilan, apo kryeshëndosh si quhet në disa lokalitete të Kosovës, para disa ditësh, një pensionist (ish-mësues), ku si në gjithë Kosovën politika fatkeqësisht është temë e padiskutueshme edhe në këso ceremonish, dha një propozim sa sfidues por ndoshta për dikë paksa edhe komik, e që për Kosovën e “eksperimenteve” dhe të vakive nuk është edhe për t’u habitur e çuditur, kur kemi provuar gjithçka dhe po pranojmë gjithçka, pse të mos aplikohet dhe të provohet dhe (ndoshta) ky propozim me shpresë se do të jepte rezultate (shpresa vdes e fundit).

Ky pensionist propozoi që, në radhë të parë, njerëz nga kabineti qeveritar, por edhe të institucioneve të tjera, urgjentisht të prezantojnë para opinionit çmimin apo ofertën e tyre: sa kushtojnë, me qëllim që ato oferta të negociohen dhe të aprovohen, por me të vetmin kusht dhe garanci – pos këtij çmimi dhe kësaj shume të mos vjedhin dhe të mos keqpërdorin shuma të tjera.

“Na ropën e na tranuen. Nuk ka kush i ndal këta hajna. Të gjithë ishin të njëjtë. Nuk po dijnë me u ngi. Nuk po dijnë kur është boll. Janë të pashpirtë e katila. S’ka asgjë prej antikorrupsionit. Nuk kanë me ia pa hajrin…”, tha pensionisti i nervozuar, por shumë i bindur dhe i vendosur që do të paguajë një shumë bukur të madhe që do ta kërkonte nga dy djemtë që i ka në Angli, po qe se ata që janë dhe vijnë në pushtet, definitivisht, e caktojnë çmimin, sado i lartë qoftë ai, por me të vetmin kusht dhe garanci që të mos vjedhin më popullin dhe këtë Kosovë të mjerë, që po vuan nga këta njerëz, për të cilët paraja është mbi të gjitha, tha pensionisti, për të cilin, një shok, kur dolëm nga ajo shtëpi, më tha se ai gjatë pushtetit absolut serb në Kosovë kishte lëshuar shtëpinë e tij për shkollë, por edhe shquhej për korrektësi.

Propozim i qëlluar dhe interesant, por sa për satisfaksion është mirë t’i qitet edhe fusnota, me shpresë se ndërkohë ndoshta gjërat do të ndryshojnë.

Pra, tregoni çmimin: Sa kushtoni o njerëz*?

[Royal]

Jargaviten afër Thaçit
Arbana Xharra

Është i shkëlqyeshëm në lojën që luan, si nga jashtë ashtu edhe me ata që i mban rreth vetes. Luan aq mirë, sa që ata të cilëve ua luan lojën zor që e marrin vesh. Taktikat i ka të thjeshta, por të gjithë bien në lojën e tij. Është për t’ia zgjatur dorën sesi i sjell në gisht një kabinet ministrash kur atij i duhet të veprojë asisoj.

Edhe pse të devotshëm ndaj kërkesave të shefit të qeverise, ata kanë harruar se mjafton të futet diçka e re në agjendë dhe të digjen shumë prej atyre që janë të bindur se janë më të mirët në qeveri. Kryeministri i Kosovës, Hashim Thaçi, e di se s’ka gjë prej reformatizmit të qeverisë, ai e ka provuar të ndërrojë ministra, e ka bërë edhe herën e parë, për të na hedhur hi syve, mund ta bëjë edhe kësaj here.

Por, atij kohë pas kohe i duhet loja për ta mbajtur gjallë strategjinë, shtyllat e së cilës i kanë në dorë shumë pak veta. Edhe nëse nuk reformon qeverinë, mjafton ta nxjerrë këtë thashetheme për t’ua bërë me dije ministrave të jenë të dëgjueshëm ndaj pazareve të tij. Në anën tjetër, është përpjekja e tij për t’u paraqitur si i interesuar për përmirësimin e qeverisjes.

Ai bën se gjoja do të heqë qafe dështakët, në të njëjtën kohë me egoizmin e tij është duke krijuar amulli brenda qeverisë, ndërkohë që neve përpara syve po na shfaqen haptazi rivalitetet mes ministrave. Para disa muajsh kjo qeveri, sipas kryeministrit, ishte më e mira që ka pasur ndonjëherë Kosova.

Ata që e kishin kritikuar ashpër më parë, iu bashkëngjitën duke i shërbyer me devotshmëri; nga lezeti që u lidhën me më të fortin, u shkonin jargët nga goja. Por, ata që janë shprehur më së shumti se Thaçi do t’i mbajë afër vetes me pozita më të mira, me të përmendur reformatizimi ka nisur t’i kapë paniku.

Dy ministret, ajo e Tregtisë dhe Industrisë, Mimoza Kusari-Lila, dhe ministrja e integrimeve Vlora Çitaku nuk po e fshehin ambicien për t’u kyçur edhe më fort në qeveri. Vlora ka kohë që ka mbrehur dhëmbët për pozitën e ministres së Punëve të Jashtme, sidomos pas paraqitjes në mbledhjen e Këshillit të Sigurimit të OKB-së, e cila u lavdërua për prezantimin që ka bërë.

Nga ana tjetër, Mimoza është duke ia bërë me dije kryeministrit se e ka kryer misionin me futjen e masave të reciprocitetit dhe se është e aftë për të bërë edhe më shumë në qeveri, duke u treguar edhe kryeneçe karshi kryeministrit me qasjen e tillë se “s’ka kush që më lëviz mua” .

Në të njëjtën kohë nga rrethi i kryeministrit dalin thashetheme se ai nuk qenka i kënaqur me punën e ministrit aktual të Punëve të Jashtme, Enver Hoxhaj, duke ua shtuar të tjerëve apetitet për këtë post. E gjithë kjo lojë ka bërë që pavijoni i Thaçit të hapë sytë se kujt po i përgatitet komploti, kush do të promovohet dhe kush do të largohet. Por, të gjithë janë produkt i politikës që e udhëheq vetë kreu i qeverisë.

Këta ministra nuk kanë ardhur aksidentalisht në pushtet, ata janë të përzgjedhurit e Thaçit. Para pak kohe po këta ministra me qasje dominuese, kanë performuar me arrogancë nga jashtë dhe në të njëjtën kohë kanë shërbyer me servilitet ndaj Thaçit. Por ata shumë thjesht brenda natës mund të shpallen të paaftë të gjenerojnë platforma të cilat i konvenojnë kësaj qeverie. Deri më tash ministrat e Thaçit kanë pozuar bashkërisht duke promovuar qeverisje të mirë si asnjëherë më parë. Por, në thelb kësaj qeverie i mbesin militantet “trima”, të tjerët vijnë e shkojnë, varësisht nga disponimi i Thaçit.

[Royal]

Hasreti i dallavereve, Besim Beqaj
Arbana Xharra

Sillet me autoritet sikur e ka shpëtuar këtë vend nga kriza ekonomike, duke lënë përshtypje se është duke e çuar me të madhe përpara zhvillimin ekonomik. Tenton të paraqitet si autoritet me peshë në Qeveri në ecjen përpara të këtij vendi. Për t’i ikur skandaleve të mundshme ai ka deklaruar se ka pasuri milionëshe si djalë hasreti, ka bërë publike tokat që ia ka lënë baba për ta arsyetuar shtëpinë e blerë në fshatin amerikan në vlerë qindra mijëra euro. Ai haptazi tregon se i ka punët mirë financiarisht dhe se nuk është nga ata ministrat që iu mbetet syri në paratë e buxhetit.

Por, nuk i ka zgjatur shumë sjellja e “pasanikut të ngopur”, sepse edhe ky, sikurse plot të tjerë, ia mësyn luksit të parave pa dhimbtë të taksapaguesve.

Në fillim si ministër i Integrimeve Evropiane, i ofroi luksin vetes të blejë makinë superluksose me vlerë 51 mijë euro. Akomodoi veten në ambient të shtrenjtë si “pasanik” i kyçur në qeveri vetëm pak kohë kur bënte kritika ndaj qeverisë sa ishte kryetar i Odës Ekonomike të Kosovës (OEK) për shpenzime alarmante. Për dallim nga kolegët e tij që kanë ardhur në qeveri nga strukturat partiake, Besim Beqaj, tash ministër i Zhvillimit Ekonomik, ka luajtur lojën ndryshe për të marrë post të rëndësishëm. Ai ka nisur strategjinë për t’u ngritur në pushtet duke përkrahur bizneset që e kanë financuar partinë më të madhe në pushtet PDK-në, përmes tyre i është afruar shefit të qeverisë. Ka mjaftuar që ai të besojë se është më i ngritur sesa një pjesë e madhe e ministrave, ndërkohë që interesi reciprok i një urë lidhëse me bizneset i është bërë një vend i mirë në qeveri.

I rrethuar nga biznesmenët milionerë, dhe duke e jetuar një jetë me standard të lartë, të cilin tash për tash ia ofrojnë kurrizi i qytetarëve të varfër Kosovës, si duket ka harruar se rreth 40 për qind e popullit është e papunë dhe me dhjetëra mijëra janë në varfëri të skajshme. Dhe pa fijen e turpit me paratë publike ai shpalli tender për të blerë telefonat mobilë më të shtrenjtë tash për tash ne treg ; “Iphone 4s” të kompanisë Apple- 64 gb, çmimi i të cilit sillet rreth 1000 euro.

A thua ministri Beqaj është i vetëdijshëm se sa qytetarë të këtij vendi i ka tmerruar lajmi për blerjen e Mercedesit sapo erdhi në qeveri, e tash Iphoni.

Ky zyrtar bashkë me shokët e tij në qeveri, kujt po i shesin mend me gjithë këtë luks, qytetarit, i cili sillet poshtë e lart duke kërkuar një vend pune sa për idare, atyre që hynë natë e del dritë e s’kanë nga t’ia mbajnë, se nuk kanë të njohur në qeveri për ta gjetur një vend pune, atyre që numërojnë centët në xhep për të blerë një bukë... Por Besim Beqaj nuk ka faj, sepse ka gjetur urtë e butë, ai i thërret mendjes “Zgjat Zot kësi moti”.

[Royal]

Nëna-ministreshë
Arbana Xharra

Para pak ditësh në qendër të Prishtinës, në një marshim simbolik në këmbë me rastin e shënimit të “Javës së të ushqyerit me qumësht të gjirit në Kosovë”, zëvendëskryeministrja e Kosovës, Mimoza Kusari-Lila, u bëri thirrje nënave që të ushqejnë fëmijët me gji.

Ishte për t’u përshëndetur porosia që ajo u përpoq të transmetojë te nënat që nuk dinë për rëndësinë e gjidhënies. Kur dihet se ka edhe aso nënash që nuk i ushqejnë fëmijët e tyre me gji për shumë arsye.

Disa nuk kanë qumësht të mjaftueshëm, por disa të tjera nuk duan t’u “prishet” forma e gjinjve, por ka edhe shumë asosh që zgjedhin karrierën dhe nuk sakrifikojnë disa muaj të merren vetëm me foshnjat e tyre, të cilat në muajt e parë të jetës deri në gjashtë herë në ditë kanë nevojë të ushqehen nga gjiri.

Është mirë kur personat që inkurajojnë për një veprim të tillë të jenë shembull adekuat dhe jo vetëm pse kanë pozitë në qeveri të dalin në rrugë me një moto të tillë. Nga ana tjetër nuk mjafton të jesh vetëm nënë, kur përvoja personale na tregon diçka tjetër.

Është pikërisht zëvendëskryeministrja ajo e cila me gojë plot foli për gjidhënie, e cila automatikisht lidhet me afërsinë që nëna duhet ta ketë me foshnjën e saj. Siç dihet, zonja zëvendëskryeministre vetëm katër ditë pasi lindi djalin e saj të dytë, iu kthye takimeve, madje edhe atyre të parëndësishme, siç ishte pritja e kryetarit të diskredituar të Hondurasit, i cili akuzohet për përndjekje e vrasje gazetarësh.

Po të kishte vepruar njëlloj një grua e cila ka pozitë dhe peshë në shoqëritë demokratike, atëherë ajo do të degradohej nga kritikat dhe analizat për karakterin e saj. Një gjest i tillë tregon shumë për ata që duan të marrin vesh se çfarë personaliteti ka një grua. Janë disa ligje të natyrës, instinkte, të cilat nuk mund të tradhtohen, qoftë edhe nga Kusari-Lila. Por, ja që ajo e bën këtë, shpesh vetëm për poza publike nga pseudotakimet.

Nuk e di nëse e arsyeton një njeri me logjik të shëndoshë një grua sado karrieriste të jetë ajo që ta privojë fëmijën e saj të posalindur nga afërsia që ka nevojë në ditët e para të jetës për nënën e vet. Është aroma e nënës ajo për të cilën ka nevojë ai fëmijë, më shumë se çfarëdo vendimi apo takimi që duhet të jetë pjesë nëna-ministreshë.

Çfarë ndjenja duhet të ketë ai person për vendin, kur është në gjendje që të rrijë larg apo ta bartë nëpër zyra fëmijën e porsalindur. Nuk mbaj mend të ketë pasur ndonjë emergjencë shtetërore, apo mos ka pasur frikë se do t’i ikë diçka nga dora.

Apo ndoshta është duke tentuar që të tregohet si “grua e hekurt”, e cila sakrifikon gjithçka për Kosovën. Si një grua e ngritur inteligjente, do të duhej t’i shkonte mendja se në këtë rast nuk mund të lavdërohet, sepse ky është potez i gabuar, i cili mund të cilësohet nga ndokush si çështje personale, por Kusari-Lila është fytyrë publike dhe ka peshë në këtë shoqëri.

Janë për t’u përshëndetur përpjekjet e saj për të arritur në karrierë, por jo të gjitha variantet që ka zgjedhur për të mbajtur pozitën janë për t’u lavdëruar. Është formuar si politikane me autoritet, si eksperte e ekonomisë, një femër e cila është marrë shembull për aftësitë e saj për të ecur përpara në një rreth ku dominon gjinia mashkullore me një mentalitet goxha të ulët.

Por, në rrugëtimin e saj drejt politikëbërjes, ka bërë disa veprime që kanë irrituar votuesit e saj, duke iu bashkëngjitur në koalicion partisë, udhëheqësit e së cilës i ka kritikuar ashpër vetë ajo. Mbetet të shpresojmë t’i ecë mbarë me karrierën e saj dhe të mos irritojë edhe më tutje ata që besuan në vlerat e saj.

[Royal]

“Bukuroshi” i LDK-së
Arbana Xharra

Nuk mjafton të kesh një diplomë në xhep, të marrë diku jashtë Kosovës, dhe përkrahjen e liderit të partisë, për të mbijetuar gjatë në politikë, e aq më pak të mbash qëndrimin e manekinit të pispillosur. Për momentin edhe mund të “dhezë”, por në periudhë afatgjatë të siguron dështimin në karrierën politike. Reputacioni politik nuk arrihet me arrogancë, qëndrim të ashpër, përkundrazi, kjo qasje largon votuesit. Arben Gashi (Beni), i njohur si njeri shumë i afërt i liderit të LDK-së, Isa Mustafës, ka nisur fushatën e tij politike me një angazhim të madh, duke përdorur taktika të tjera, për dallim nga kolegët e tij në LDK, mirëpo edhe pse pa ndonjë bagazh politik, ai e bëri vendin e vet afër Isës.

Mbështetja dhe hapësira që kreu i LDK-së i ka dhënë, bëri që Gashi të fitojë vetëbesim të shoqëruar me arrogancë dhe qëndrim të izoluar. Nga literatura psikologjike, por edhe analizat e karaktereve politike na është mësuar se ambientalizmi i politikanit me arrogancë dhe përpjekje të vazhdueshme për të shmangur të tjerët janë rezultat i injorancës së tij. Forma më e shpeshtë e mosdijes së dikujt shprehet me reagime të ashpra dhe ndjenjë të inferioritetit karshi të tjerëve. Me këtë qasje Gashi është nisur jo vetëm ndaj të tjerëve, por edhe veteranëve të LDK-së, që kanë një të kaluar politike të ndërtuar me sakrifica.

Ndoshta tash për tash mund edhe t’ju duket atraktiv Beni, por me kalimin e kohës ai do të shndërrohet në një figurë të dështuar politike, që për një kohë të shkurtër ishte i dëshirueshëm, por jo në saje të cilësive të tij, por nga privilegjet që ia ofruan të tjerët. Kreu i LDK-së duhet ta ketë të qartë se nuk reformohet partia me shembuj të tillë, nuk mjafton të jesh i ri dhe tërheqës për dy-tri kafehane në Prishtinë. Përkundrazi, kjo formë e përkrahjes dhënë këtij djaloshi, pa merita, ka irrituar të tjerët në parti dhe si rezultat krijohen klane të cilat të dezorientojnë si parti, në vend se të të çojë përpara.

Në një intervistë para pak ditësh, Beni tregoi sesi partia duhet ngritur, ai foli për strukturat ekonomike, zhvillimin ekonomik, e që realisht në debate politike na ka treguar se ka mësuar vetëm disa terma ekonomikë dhe se ka mungesë të madhe të dijes në këtë sektor të rëndësishëm. Në këtë intervistë ai ka falënderuar votuesit e tij që i kanë siguruar një ulëse në Kuvend, duke u paraqitur i gatshëm të japë kontributin për këtë shoqëri. Zhargon ky demode i atyre që synojnë karrierë politike e që e kanë një mangësi esenciale, e ajo është potenciali i të bërit politikë.

LDK-ja duhet të reformohet dhe duhet të largohen garda e vjetër e dembelëve dhe arrogantëve, por edhe të sillen njerëz të rinj, ekspertë, por jo tipa si Arben Gashi (Beni).

Një politikan të mirë e bën thjeshtësia dhe mënyra sesi ai kap mentalitetin e shoqërisë që pretendon ta udhëheqë. Kryelartësia e tij bën që votuesit të mendojnë dy herë përpara se t’ia japin nesër votën LDK-së dhe në të njëjtën kohë të largojë intelektualët dhe ata që mund të japin më shumë nga kjo parti.

[Royal]

Bac, ‘e kënaqën’!

Flaka Surroi

Publikuar: 26.02.2012 - 18:58
Kosovo* na ktheu 13 vjet mbrapa dhe na e dëshmoi pafuqinë e një populli të vogël, posaçërisht kur udhëhiqet nga injorantët mbi të cilët rëndon edhe barra e dyshimit se nuk i kanë duart të pastra
Se sa e mjerueshme është të jesh pjesëtar i një populli të vogël, që e shkel kush do, si do dhe kur do, posaçërisht kur udhëhiqet nga injorantët dhe arrogantët, e dëshmoi konkluzioni për fusnotën. Bashkë me të gjitha gjërat, e vendimet, e veprimet që sollën deri te pika në të cilën u miratua një marrëveshje për përfaqësimin rajonal të Kosovës, që, sipas deklaratës zyrtare të BE-së, thotë: “Emërtimi Kosovo* është pa paragjykimin e palëve për statusin dhe në linjë me Rezolutën e Këshillit të Sigurimit 1244 si dhe Opinionin e GJND-së për Deklaratën e Pavarësisë së Kosovës”. Sipas formulimit “pa paragjykim”, del se as Kosova s’e paragjykon shtetësinë dhe pavarësinë e vet. Që edhe Kosova ka statusin neutral karshi pavarësisë së vet.



Nuk ka pasur ditë që nga krisja e luftës në Kosovë që nuk jam pyetur se me çfarë e kishim merituar përkrahjen aq të fuqishme të Perëndimit. E dija se një pjesë e përgjigjes gjendej te rrethana se “kishim qenë me fat” që Bosnja u shkatërrua dhe u masakrua sistematikisht për tre vjet me radhë e që në fund ndodhi Srebrenica, në kohën kur ishte “zonë e mbrojtur” nga OKB-ja. Pjesë e përgjigjes ishte vendosmëria e Perëndimit që kjo e fundit të mos përsëritej në Kosovë dhe fakti se bota demokratike nuk ia dilte që të merrej vesh se më mirë ishte të parandalohej sesa të shërohej. Dhe në rastin e ish-Jugosllavisë, tri herë u detyra të ndërhynte për t’i shpëtuar jetët e civilëve, që u bënë pre e fashizmit serb që i nisi katër lufta, të cilat fatmirësisht i humbi.



Kam dashur të besoj se njëra nga arsyet ka qenë edhe fakti se si popull jemi specifik, e simpatik, e liridashës, e çfarëdo pozitive që mund të të bjerë në mend, dhe se për këtë arsye na donin të huajt, posaçërisht amerikanët. Zhvillimet në vitet e fundit që nga pavarësia, më bëjnë të mendoj se në mos ndoshta jemi shndërruar monedhë kusurimi: me djegien e Kosovës (fusnota*) arrihet kënaqja e aspiratave dhe e ambicieve të Serbisë (shndërrimi në shtet kandidat për BE) dhe njëkohësisht arrihet zbutja e qëndrimit të Rusisë në OKB – në raport me Sirinë dhe Iranin. Duke mbetur shtet i pakryer, me problemin shumë serioz të qeverisjes nga një strukturë e paaftë dhe e korruptuar, e me problemin edhe më serioz të veriut të barrikadave dhe të strukturave paralele serbe, Kosovo* mund të riaktivizohet kurdo qoftë si problem ose si zgjidhje shtesë për kënaqjen e ndonjë qejfi tjetër – për shembull federalizmin e Kosovës...



E që shteti mund të shndërrohet në një gjë kaq të pavlefshme e dëshmoi kryeministri i Kosovës, i cili, duke marrë parasysh se ka ardhur në pushtet me vota të vjedhura dhe se hëpërhë duket të jetë nën hetime pas raportit të zviceranit Marti, është brumë i jashtëzakonshëm për gatim ashtu siç kujt i konvenon në çastin e caktuar. Si njeri që ka problem t’i lidhë tri fjali pa i lexuar (të cilat edhe kur t’i lexon, i lexon gabimisht), është i prirë që të flasë shumë e të mos thotë gjë; ose të thotë diçka, e më pas ta demantojë veten pa asnjë fije telashe, as pa u skuqur e as pa u zverdhur.



Sa pak vlerë ka shteti ynë i udhëhequr nga kjo Qeveri, e dëshmon fakti se të huajt e bindën, thënë më mirë, e obliguan Thaçin që t’i niste “bisedimet teknike” me Serbinë. Ishte mahnitëse që gati pas një viti, ta dëgjonim zonjën Ashton (së cilës kryetari serb i drejtohet me “Keti”) tek e përsëriste të njëjtën fjali në lidhje me qëllimin e bisedave të ndërmjetësuara nga Cooperi: “Ekipin që e kemi dërguar atje për momentin është duke punuar bashkërisht në përpjekje për t’i mbështetur të dyja palët për të ardhmen e tyre. Shpresoj se të dyja vendet do të jenë në gjendje të punojnë në bazë të planit që do t’ia mundësojë Serbisë që ta marrë statusin e kandidatit, kurse Kosovës do t’i mundësojë hapjen e dialogut për vizat”.



Këtë e ka ditur edhe Thaçi, edhe Qeveria e Kosovës dhe, natyrisht, e kanë ditur të huajt që kanë insistuar që të shkohet me negociata teknike që janë thellësisht politike dhe që shkaktojnë pasoja politike. Do të ishte shumë tronditëse po të kuptohej se kryeministri dhe Qeveria nuk e kanë ditur pse po futen në bisedime me Beogradin. Mbase nuk do të kenë pasur iluzionin se me këto bisedime, Serbia përnjëmend do ta pranonte Kosovën shtet dhe se qysh vitin e ardhshëm do të bëhemi shtet kandidat për në BE dhe për në NATO.



E ajo që ka ndodhur në javën e shkuar, tregon thjesht se kjo Qeveri me shefin e vet e kanë parë se janë futur në një rrugë nga e cila nuk kanë ditur si të dalin, dhe prandaj i janë qasur për këshilla, përkatësisht urdhra, “miqve ndërkombëtarë”. Sa për ilustrim, ja pak kronologji, e cila jo pak i ngjet një vargu karikaturash të Pimpsonsave:



E enjte, 2 shkurt 2012; Hashim Thaçi: “...Dua t’ju siguroj juve (Kuvendin) dhe të gjithë qytetarët e RKS, se Rezoluta 1244, për mua, Qeverinë e Kosovës, Kuvendin e Kosovës, Popullin e Kosovës është e tejkalueshme, ndërsa shteti sovran dhe i pavarur i Kosovës është i përjetshëm”.



Siç do ta thoshte Konjufca nga “Vetëvendosja”, Rezoluta 1244 është “zgjidhje vamprisite”, se posa shpallet e vdekur, ajo ringjallet. Si dhompiri, i kishin thënë nëpër katundet tona. Nëse nuk e besoni, lexojeni deklaratën e ardhshme të kryeministrit.



E hënë, 20 shkurt; Hashim Thaçi: “Kosova, do të përfaqësohet edhe me marrëdhëniet regjionale, apo në përfaqësimin, pra do të përfaqësohet edhe me Deklaratën e Pavarësisë 17 shkurt 2008, Opinioni i GJND-së që konfirmon ndërkombëtarisht shtetin e Kosovës që ka bazë dokumentin e presidentit Ahtisaari, do të përfaqësohet me Rezolutën 1244 që njeh dhe garanton integritetin territorial të RKS dhe siguron prezencën e NATO-s në Kosovë, pra Kosova do të përfaqësohet si e barabartë dhe si shtet... Të gjithë ata që pretendojnë të vejnë sot dilema kanë një qëllim të kundërt, pra Kosovën e izoluar antievropiane, antiamerikane. Kjo nuk do të ndodhë”.



Dhe për ta bindur popullin se këtë punë po e bën sipas këshillave që vijnë nga Amerika, Qeveria doli me një komunikatë ku thuhej:



E martë, 21 shkurt: “Në një bisedë telefonike, sekretarja amerikane Hillary Clinton i ka rikujtuar edhe një herë kryeministrit Hashim Thaçi dhe gjithë popullit të Kosovës që SHBA-ja asnjëherë nuk do t'i sugjeronte Qeverisë së Kosovës të ndërmarrë veprime të cilat do t'i dëmtonin interesat e shtetit të Kosovës dhe të qytetarëve të saj”.



Nuk e dyshoj se Amerika na e do të mirën. Por problemi është se Amerika e pranoi dhe e legjitimoi këtë Qeveri, duke ditur se përfaqësuesi i saj në Kosovë pati thënë vetë se vjedhja votave, posaçërisht në Skenderaj, ishte e “përmasave industriale”. Për më keq, ishte përfaqësuesi i Amerikës në Kosovë, ai i cili e shpiku formulën e zgjedhjes së kryetarit me zarf, nga e cila pliko, mund të dalin deklarata sikur kjo:



E martë, 21 shkurt: Atifete Jahjaga “...Përfaqësimi i Kosovës në skenën ndërkombëtare dhe nismat rajonale bëhet vetëm mbi bazat e reciprocitetit dhe barabarësisë me të gjitha vendet tjera pjesëmarrëse”.



Kjo do të thotë se tash e mbas, në takimet ndërkombëtare, të gjithë kryetarët e shteteve të rajonit do të dalin nga zarfi i ambasadorit amerikan. Kjo gjithashtu do të thotë se pushtetarët, pavarësisht nivelit, tash e mbas do ta mbajnë nga një fusnotë si zbukurim në rever. Shembullin më së miri do t’ua paraqesë dikur zëvendëskryeministri i parë, e tash nuk e di cili me rend:



E mërkurë 22 shkurt: Në pyetjen “A e pranoni fusnotën?”, Hajredin Kuçi përgjigjet: “A dëshironi të përgjigjem sinqerisht. Nëse do të më kërkohej nga SHBA-ja, ose miq të tjerë, dhe që do të ishte e mirëseardhur për t’u integruar në BE, do ta pranoja – por nuk do ta ndërroja emrin e as identitetin".



Pra, fusnotistit që del për t’ia mbrojtur deklaratat Thaçit, sa herë që ky shkreton diçka, kësaj radhe iu bashkua edhe ambasadori amerikan, i cili, pos që e quajti LDK-në antiamerikane dhe antievropiane, na mbajti edhe një fjalim për dhompirin dhe për atë çfarë domethënie ka shteti dhe si forcohet shtetësia:



E enjte, 23 shkurt: Christopher Dell: “Shtetësia e Kosovës forcohet nëpërmjet ushtrimit të shtetësisë. Ai nuk ushtrohet duke u mbështjellë me flamur e duke thënë unë jam Kosova, jam i lirë. Jo. Ju e fitoni shtetësinë duke punuar për të. Ju e fitoni shtetin duke e ndërtuar atë. Ju e fitoni vendin në komunitetin ndërkombëtar duke punuar për të dhe duke punuar me të tjerët. Jo duke qëndruar ulur në shtëpi, duke pirë kafe në ndërtesën e Parlamentit dhe duke folur për simbole dhe formula të pakuptimta. Kemi parë komente të mira nga analistë ndërkombëtarë të cilët vërejnë se për arsye krejt praktike, Rezoluta 1244 është e vdekur. Ajo është në libra, sepse vende të caktuara që kanë të drejtë vetoje në Kombet e Bashkuara, nuk duan të lejojnë largimin e saj nga librat. Por, në pikëpamje praktike, nuk ka kuptim...”.



Atë që harron ta thotë ambasadori amerikan është se flamurin me të cilin mbështillemi na e ka dizajnuar paraardhësja e tij, e cila gjithashtu na ka treguar se himni ynë nuk bën të ketë fjalë. Në këto kushte dhe në rrethanat kur nuk e di sa njerëz e kanë hëngër burgun për formulën “Kosova Republikë”, ta mbrosh jo emërtimin, por esencën e saj, nuk do të duhej të ishte as krim, as antiamerikanizëm e as antievropianizëm. Por shprehje e një mendimi demokratik, i cili nuk është i dhunshëm.



Edhe pse nuk ka shumë nevojë për sqarime, megjithatë duhet rikujtuar se shumica e njerëzve rrinë në shtëpi për shkak se nuk kanë punë. Për këtë, në fakt, do të duhej të dilnin në rrugë e të protestonin, për shkak se programi ekonomik i “skijave” të Bullgarisë, nuk ka krijuar asgjë tjetër, pos më shumë varfëri. E nga ana tjetër, duhet thënë se deputetët pinë kafe në Parlament, për shkak se negocimi i stilit me ndërmjetësimin e Cooperit e mbyt demokracinë dhe i bart kompetencat legjislative te ekzekutivi. Në vend se Kuvendi të merrej me punë substanciale, merret me suxhuka. Por, natyrisht, ky nuk është faji i ambasadorit, por i atyre të cilëve ua legjitimuan votat e vjedhura për të krijuar qeveri – jo me duar të pastra.



Si për shembull i dikujt që të shikon në sy, të buzëqesh e të rren. I dikujt që sot ta thotë një gjë, nesër i ha fjalët e veta, pa një fije brejtje ndërgjegje e kërkimfaljeje, thuajse Kosova është prona e tij:



E enjte, 23 shkurt: Hashim Thaçi: “Krahas kërkesës së Serbisë, për Rezolutën 1244 do të jenë edhe mendimi i GJND-së për shpalljen e Pavarësisë së Kosovës dhe Deklarata e Pavarësisë së Kosovës. Nëse nuk pranohen edhe këto fusnota, atëherë nuk do të ketë marrëveshje me Serbinë”.



E marrëveshje megjithatë pati, ngase u fut në telashe, u ngul dhe “e nxorën” miqtë ndërkombëtarë, sepse, garant edhe atij i kanë thënë “se puna e fusnotës është si një fjollë bore që shkrihet në pranverë (sic!)”:



E premte, 24 shkurt; HashimThaçi: “Jam shumë i vetëdijshëm se formula në fusnotë nuk është ideale, por është më e pranueshmja, nëpër situatën nëpër të cilën po kalon rajoni. Kjo është formulë e përkohshme.



Sa herë e shoh fjalën “e përkohshme” më kujtohet puna ime e parë – dhe punëtorët sezonalë në Zvicër. Shumë nga ata që kanë shkuar në Zvicër më 1986, janë ende në punë të përkohshme në botën e jashtme.



Prej zemrës së plasur, s’kam çfarë them tjetër pos Bac, ‘e kënaqën’

[jadore]

http://www.youtube.com/watch?v=nJbATmnDp34

[Oqeani]

Shemsi Nuhiu (ekstradohet) dergohet ne Serbi !!!!!!!!!!

[Oqeani]

Jade - vertete je "gazetare" !!! Me nderime !

[Hajra]

Të ngrihen të gjithë shqiptaret për të kerkuar bashkimin kombëtar
Shkruan: RESHAT BADALLAJ
Opinion nga diaspora
Motorët e makinerisë luftarake që e zotërojnë hegjemonistet sllavojugorë të Ballkanit akoma janë të ndezur dhe të drejtuar me nishan kundër shqiptareve, që janë të paret dhe këmbëkryq në trojet e tyre denbabaden të Arbërit. Pra, në të gjitha trojet ku flitet shqip,sternipat e Car Dushanit, brenda oborrit dhe jashtë gardhit i kane kurdisur bombat me sahat dhe pak gjë mungon që të ndizet fitili.
Rreth e rrotull, për stërnipat e Gjergj Kastriotit po fryenë veriu i sertë dhe po bien këmbanat e mortit. S´do mend se planet për këtë marifet, që do të këtë pasoja të paparashikueshme, gatuan në kuzhinat e Moskes nga tellallët e kishave ortodokese të zhupaneve, vojvodeve dhe heleneve. Evropa shpeshherë po luan bisht dhe ka shumë hise në këtë hile, ndonëse kohëve të fundit i ka "korigjuar" ca gabime të moçme.P o vezhgon nga bregu,sepse ajo vete na ka lenë as në tokë e as në qiell. këtë mesele,ajo po e shfrytezon nga paaftesite dhe përçarjet e "liderve tanë", sipas asaj:"Perça e sondo". Dhe për këtë arsye, me provokimet e tyre ndërsen here pas here bandat kriminale dhe mercenare rusë, për t´iu versulur shqiptareve tamam si llavë ujqish të uritur për vaktin e tyre. Nuk zgjedhin mjete kundër shqiptareve; perdorin sakicë,hanxhar, dajak e hu biki. Perbuzen në baza etnike, vrasin ,dhunojnë, rrahin shtazarakisht,na shajnë në nënë e babë e tej e për tej,kercnohen me gelltitje teritoresh,per therje të foshnjeve në djep e në gji nanash. Oreksi i barkëmdhenjeve sllavojugor nuk ka të ngopur...
Përse po e bëjnë këtë ulkonjat ortodokse? Sepse, mjerisht në nuk kemi lider tamam burrë. Ta zëmë:
Sali Berisha, kryeminister e Shqiperise, u deklarua haptazi, dite me pare, se është KUNDER BASHKIMIT KOMBETAR. Sala i Ramës se veriut, në fillim u lidhe me disa sheik arab,amshur që kishin hallin e ushkurit. në anen tjeter greku kerkon të përbije ujerat tona që e lagin token e etur të ARBËRIT dhe Sala nuk bene as gëk e as mëk. Falangat e Janullutosit,ne pike të drekes futen në Himare, si në tokë babës dhe thonë se kjo eshte greke dhe perdhunosin varret tona. Sala i Rames, kreministër i vendit vetëm bene "dua"...
Edvin Rama,kryetar i Partise Socialiste, çuni i Krista Rames, fare nuk ka hallin e vatanit. I shkreti ka halli se si ta largoj nga pushteti, burrin e kanunit,Salën. Ca parti tjera të vogla, që nuk e mbushin asnjë autobuz me anëtarë, mblidhen njëherë në gjashte muaj,per ta lagur fytin me raki Skrapari dhe duke bere gosti me def e me violinë dhe duke i dhene zor fytit me kengen labe eeeeeeeeeeeee
Po Çamerinë! Çamerinë nuk guxojne të zene n´goje!?
Ne Kosovë, Hashim Thaci, kryeministër e Republikës së Kosovës, Hashim Aga i Drenices, nga një malok u bë shumë degjueshëm ndaj faktorit ndërkombëtar, tamam si nje pule në shi. Ata, të huajt,kur të dojne i´a ngrehin veshin si çyraves dhe nuk bënë ze a i dhemb, a si dhemb. Mitrovica e veriut, toka Dardane ka mbetur e huaja. Hashim Aga, i beri ca poteza, në kordinim me Nderkombetaret dhe shkijet,sic u shprehte Gjergj Fishta,vetem sa për t´i hedhur pluhur syve popllit në pike të dites. Por, Hashim Thacin,tani për tani askush nuk mund ta largoj nga shkami,sepse e thirri e Amerik Xh. Bajden de i tha:Gatitu! Ti, je XHORXH Washingtoni i Kosoves dhe kush ta terbullon ujin, ka për të perballur me Hagen, ja me Eulexin... Por,populli bene cdo gje...
AAK-ja kryetarin e vet Ramush Hajradinajn e ka në Hagë. Kryetari nga Haga here pas here u dergon "selam" anetareve të saj. Pra, AAK-ja e ka hallin se si ta nxjerre Rambon nga "hapsanja"...
Isa Mustafa, krytari i LDK-es, as që e ka ndrmend Bashkimin Kombetar. Largqofte! Primare për Isen, që akoma e ka nostalgji stafeten e Titos, hallin e ka se si ta ruaj karriken nga Fatmiri i Llapit dhe frymën e Ibrahim Rugoves...
Ne Mal të Zi, malazezet edhe Flamurin KUQEZI po i´a ndalojne malesoreve në dasem e çati,bile edhe këngët kresnike të lashtesise...
Ne Maqedoni para ca ditesh plasi sherri. Provokim i ndersyere nga Beogradi. I preku shqiptaret në palcë. Aty ku janë me të ndishem.Ne femije dhe në BAJRAK. Al iAhmeti, beri kurore martese me sllavomaqedonet dhe akoma e ka bute fotelen. Menduh Thaci, ka nje halle tjeter shume interesant, se si ju duket mjekra para kamerave telivizive...
Pra lideret tane, që tashme u ka daluroja po veprojne sipas:"TAMBOLLI PO DIGJET,KURVA PO KRIHET"
Është koha e fundit që në shqiptaret ta zgjedhim një lider që interesat kombëtare i ve mbi interesat personale dhe se me 28 nëntor 2012, të na prij në ballë dhe të kërkojmë bashkimin kombëtar. Zotin dorëzan!

[Oqeani]

Hajro - thuaj ati far RESHATIT - Nuk po hajke kushi me e kape pushken me - se po jitke si "qen" ata per rreth po jetonin si luaj !!!

[Hajra]

Bashkimi i Kosovës me Shqipërinë, ose nën mbrojtjen e SHBA-ve
Prof. Dr. Mehdi Hyseni
BAROMETRI DIPLOMATIK
*** Identiteti i kombit shqiptar në Ballkan, është i ndërlidhur me Shqipërinë Etnike, jo me “Shqipërinë e madhe” (sepse shqiptarët, askujt nga vendet fqinje, nuk i kanë këputur asnjë pëllëmbë territori, por është e kundërta), të patentuar dhe të finalizuar nga industria ballkanike “lebensraum” e Serbisë së Madhe (1844- 1999) të Ilia Garashaninit…, dhe të Slobodan Milosheviqit. Ndaj, shqiptarët, asgjë nuk kanë të përbashkët me krijesën e trilluar paditëse dhe akuzuese “Shqipëria e madhe”!!!
*** Të drejtën e Kosovës dhe të shqiptarëve për t’u bashkuar me Shqipërinë, e garanton Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, ku thuhet: “ me aspiratën shekullore të popullit shqiptar për identitetin dhe bashkimin kombëtar” (Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, “Pegi”, Tiranë, 2002, f.5).
Prandaj, askush nuk ka të drejtë morale, as ligjore e as demokratike, që këtë të drejtë historike, legjitime, legale, kushtetuese dhe demokratike të popullit shqiptar për bashkim me Shqipërinë, ta shantazhojë, ta kontestojë, ta mohojë dhe ta keqinterpretojë si kërkesë për krijimin e një “Shqipërie të madhe”! Kjo është tezë e fabrikuar dhe ndërruar e shovenistëve serbomëdhenj, që është në funksion të drejtpërdrejtë të mbrojtjes dhe të zgjerimit të Serbisë së Madhe në kurriz të territoreve autoktone të Shqipërisë Etnike.
Derisa Kosova të jetë nën mbrojtjen e Amerikës dhe të NATO-s, ajo është jashtë çdo rreziku nga Serbia dhe nga Rusia. Mirëpo, në të kundërtën, në mungesë të këtyre dy faktorëve relevantë ndërkombëtarë, Kosova do të jetë e rrezikuar dhe e sulmuar nga Serbia dhe nga aleatët e saj tradicionalë. Këtë rrezik, që tash, duhet ta mbajnë parasysh, jo vetëm Prishtina dhe Tirana, por edhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe aleatët e tyre evro-perëndimorë.
Për të mos i lënë asgjë rastit, krerët drejtues të Shqipërisë dhe të Kosovës, tani, sa nuk është bërë vonë, duhet të kërkojnë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe të BE-së (Franca, Gjermania, Britania e Madhe, Italia etj.), që të ushtrojnë trysni ndaj Beogradit, Moskës dhe Pekinit, që ta njohin Republikën e Kosovës, në mënyrë që t’i njihet subjektiviteti juridik ndërkombëtar nga ana Këshilli të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara.
Në rast dështimi të një formule të tillë në relacionin Uashington, Bruksel, Beograd, Moskë dhe Pekin, atëherë alternativa e vetme politike dhe juridike, është bashkimi i Kosovës me Shqipërinë. Formulë afatgjatë, e drejtë, legjitime dhe racionale kjo, që do të mbyllte përgjithmonë aspiratat dhe pretendimet e Serbisë, të ripushtonte Kosovën e Shqipërisë. Këtë opcion, do të duhej ta mbështesnin edhe SHBA-të edhe partnerët e saj të BE-së, në mënyrë që në afat të gjatë, të shpëtonin dhe siguronin edhe Kosovën, edhe Shqipërinë, si një shtet të përbashkët në Ballkan, i cili do të ishte në përputhje të plotë, edhe me të drejtën historike, edhe me të drejtën ndërkombëtare. Ndryshe, Serbia kurrë nuk do të pranojë, që të heqë dorë nga rikolonizimi i Kosovës. Këtë e provon edhe Kushtetuta e saj në fuqi, ku thuhet se “Kosova është pjesë e pandashme e Serbisë”. Pra, derisa në Kushtetutën e Serbisë, është sanksionuar një klauzolë e tillë, rrezikun nga Serbia, nuk duan ta shohin vetëm ata, që nuk e kuptojnë dhe e anashkalojnë me qëllim politikën kolonialiste dhe hegjemoniste të Serbisë ndaj Republikës së Kosovës.
Pra, shkurt dhe thjesht, nëse Kosova nuk bashkohet me Shqipërinë, ose nuk mbetet nën mbrojtjen e përhershme të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, por mbetet kështu si shetet i vetëm, atëherë, alternativa e tretë është me rrezik të madh të shpërthimit të një lufte të re midis Kosovës dhe Serbisë. Që të mos ndodhë repriza e errët, e hidhur dhe tragjike e shekullit të kaluar (1912-1999), Kosova nuk ka zgjidhje tjetër të statusit të saj politik të përhershëm, o bashkim me Shqipërinë, o nën mbrojtjen e përhershme të Amerikës. Opcioni i tretë, mund të jetë me pasoja të rënda dhe të paparashikuara si për Kosovën, ashtu edhe për Shqipërinë, sepse Serbia, do të tentojë ta mbajë “edhe Kosovën, edhe Evropën”, kështu ka deklaruar presidenti i Serbisë, Boris Tadiq, pasi Këshilli i Evropës, më 1 mars 2012, unanimisht miratoi statusin e vendit kadidat të Serbisë në BE. Kështu thotë, edhe Kushtetuta e Serbisë, sipas së cilës “Kosova është pjesë e Serbisë”!?
Kosova, pa Shqipërinë, vetëm një eksperiment i përkohshëm shtetëror!
Kosova për të ekzistuar si shtet i pavarur dhe sovran, do të duhej të arrinte njërin prej këtyre kushteve:
(1) Të jetë anëtare e Organizatës së Kombeve të Bashkuara,
(2) Të jetë anëtare e Organizatës së Atlantikut Verior (NATO),
(3) Të jetë nën mbrojtjen e përhershme të Shtetetve të Bashkuara të Amerikës.
Ndryshe, është i pashmangshëm dhe i domosdoshëm Bashkimi i Kosovës me Shqipërinë.
Çdo alernativë tjetër politike qoftë aftshkurtër, qoftë afatgjatë, Kosovën e rikthen nën sundimin kolonial të Serbisë (1912-1999).
Këtë rrezik të shthurjes së shtetësisë së Republikës së Kosovës, para së gjash e paralajmëron statusi i tanishëm i Kosovës Veriore, të cilën qe 13 vjet (1999-2012) Serbia e ka okupuar dhe pacifikuar në “paqësore”, duke e konsideruar si pjesë të saj.
Pavarësisht se çfarë përmbajnë deklaratat dhe intervistat e rezervuara të Ambasadorit të nderuar dhe të repektuar Christopher Dell ndaj bashkimit të Kosovës me Shqipërinë, me gjasë, as Amerika, e as Evropa Perëndimore (duke qenë se politika bëhet në afat të gjatë, jo vetëm sot për sot), nuk do ta pengojnë ribashkimin e shqiptarëve brenda kufijve historikë të Shqipërisë Etnike mbase ky është një proces i pandalshëm, por shqiptarët, duhet të dijnë se si t’i qasen kësaj çështjeje të rëndësishme për fatin e tyre dhe për ribërjen e shtetit të tyre të përbashkët-Shqipërinë Etnike, jo, KURSESI “Shqipërinë e madhe”, sepse ajo është një falsitet i shpifur dhe i trilluar nga kuazishkenca, nga politika, nga diplomacia dhe nga propaganda e Beogradit (1844-2012), që është mjeti më efikas për mbrojtjen dhe shpëtimin e Serbisë së Madhe, e cila është krijuar me copa të grabitura të territoreve shqiptare, hungareze dhe kroate etj., që nga Kongresi i Berlinit (1878).
Kush do të bindet në të vërtetën historike dhe gjeopolitike, le ta shikojë hartën e shteteve të Ballkanit, aty do të shohin se, nuk ekziston kurrfarë “Shqipërie e madhe” ( e fabrikuar nga serbomëdhenjtë dhe aleatët e tyre të sllavëve të Jugut të Ballkanit), por vetëm Serbia e Madhe, e formuar sipas “Naçertanie-s” së Ilia Garashaninit dhe pasuesve të tij, siç ishin Stevan Moleviqi, Dostiej Obradoviqi, Jovan Cvijiqi, Vladan Gjorgjeviqi, Vaso Qubriulloviqi, Ivo Andriqi, Dobrica Qosiqi, Milorad Ekmeçiqi, Dimitrije Bogdanoviqi, Slobodan Milosheviqi…e shumë të tjerë.
Pyetja për disa pseudointelektualë, apolitikanë dhe adiplomatë në shkallë ballkanike, evropiane dhe ndërkombëtare, po, si mund të shpifin dhe të dakordohen me gënjeshtrat, me akuzat dhe me aktpaditë e zeza të Serbisë se, gjoja dikur paskësh ekzistuar një “Shqipëri e madhe”, të cilën, edhe sot, shqiptarët po luftuakan për ta “ringjallur” e saj?!
Kjo është PADEREJTËSIA dhe ofendimi më i madh, që po u bëhet shqiptarëve, duke i shantazhuar, frikësuar dhe kërcënuar se, ata nuk e gëzojnë të drejtën të ribashkohen si një komb dhe si një shtet i vetëm në Ballkan, ashtu sikurse të gjitha shtetet e tjera në rajon, por, duhet ta mbyllin gojën, dhe të pajtohen me statusin e tyre vasal nën sundimin e eger kolonial 100-vjeçarë serbosllav. Mirëpo. kjo padrejtësi, duhet të dalë para Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë, sepse shqiptarët e kanë të drejtën e vet historike dhe legjitime, që të jetojnë të bashkuar brenda kufijve natyrorë dhe gjeopolitikë të Shqipërisë Etnike, jo kursesi të “Shqipërisë së madhe”, të sajuar nga Serbia e Madhe-Piemonti i sllavëve të Ballkanit.
-Nuk ka “Shqipëri të madhe” në Ballkan, as nuk ka shqiptarë në Ballkan, që po veprojnë dhe, që po kërkojnë ribashkimin e “Shqipërisë së madhe”, por ka vetëm një Shqipëri Etnike, e cila në çdo aspekt dhe element të saj, është ANTITEZË e “Shqipërisë së madhe”, të patentuar dhe të fabrikuar nga projektuesit dhe nga zbatuesit e Serbisë së Madhe në Beograd. Kjo është e vërteta.
Prandaj, edhe Lëvizja Vetëvendosje, sikurse edhe të të gjitha lëvizjet dhe partitë e tjera politike shqiptare plotësisht (to the full extent) e gëzojnë të drejtën legjitime, që të kërkojnë ribashkimin e Kosovës me Shqipërinë. Këtë të drejtë, askush nuk duhet ta keqinterpretojë dhe ta falsifikojë (për interesa dhe qëllime të ndryshme politike, ekonomike a tregtare etj.), ashtu sikurse që po veprojnë në mënyrë orkestrale dhe tradicionale kuazishkenca, politika, diplomacia, propaganda, agjenturat e ndryshme serbosllave, filosllave ballkanike dhe jashtëballkanike, sepse është e garantuar me të gjitha parimet dhe me normat e së drejtës ndërkombëtare, me konventat, rezolutat, deklaratat, protokollet dhe me Kartën e Kombeve të Bashkuara, si dhe me Kushtetutën në fuqi të Republikës së Shqipërisë.

[Hajra]

Hajro - thuaj ati far RESHATIT - Nuk po hajke kushi me e kape pushken me - se po jitke si "qen" ata per rreth po jetonin si luaj !!!

....hiq keq nuk e ke Oqean, po shkau nuk po te vete po te shtin me zor me e kap se per ndryshe po te vijne e po te hyjne ne shpi. Po siq po shifet ma se pari duhet me ju hi qetyne shkieve tone qe na vodhen e na shiten.

[Oqeani]

....hiq keq nuk e ke Oqean, po shkau nuk po te vete po te shtin me zor me e kap se per ndryshe po te vijne e po te hyjne ne shpi. Po siq po shifet ma se pari duhet me ju hi qetyne shkieve tone qe na vodhen e na shiten.



Ashtu siç punon, i ke punet !

Jo !

Eshte dashur me menduar me heret - kokrra i ka fajet !


Nje kokerr - nje plumb !

Mire - falje, shume hyra kendej !

[Hajra]

Kosova, mjet për shpërblime evropiane
Edhe pse mbetet e paqartë se a do ta jetësojë Serbia planin për mbajtjen e zgjedhjeve të saja lokale edhe në territorin e Kosovë, disa nga njohësit e zhvillimeve politike thonë se zhvillimet rreth kësaj çështjeje dëshmojnë ndërlidhjen e politikën serbe karshi Kosovës, me atë karshi Bashkimit Evropian.
Ata thonë se me moton “Sulmo, tërhiqu dhe fito”, shteti serb e ka shndërruar në mjet manipulimi situatën në Kosovë për të përfituar më pas në avancimin drejt integrimit evropian.
Duke rikujtuar barrikadat rrugore në veri të Mitrovicës, të cilat u patën larguar pak para marrjes së vendimit për statusin e kandidatit të Serbisë për anëtarësim në BE, analisti, Shenoll Muharremi, tha se Serbia po vazhdon me gjenerimin e problemeve të paqena më parë dhe se po përdor “taktika të pozicioneve maksimaliste”.
E krejt kjo, sipas tij, ka për qëllim përfitimet evropiane.
“Serbia po manipulon BE-në, e cila kur është fjala te Serbia, po tregohet naive dhe nuk po jep shenja që ka mësuar nga gabimet e saja në Ballkan. Serbia nuk ka ndryshuar në esence qasjen e saj karshi Republikës se Kosovës; ajo nuk po i zbaton marrëveshjet dhe po vazhdon më tej të sabotojë zhvillimin e fqinjit të saj Republikës së Kosovës me çdo kapacitet. Kjo nuk është një qasje evropiane, dhe le të provojë, për shembull Franca të bëjë një gjë të tillë në Gjermani dhe do të shihni se çka do të ndodh”, u shpreh ai duke theksuar nevojën për një presion të shtuar politik të Brukselit zyrtar mbi Serbinë-presion ky që për qëllim do të duhej të kishte stabilizimin e situatës në rajon.
Por, analistët serbë thonë se në qasjen dhe veprimet e Serbisë në raport me Kosovën luan rol të rëndësishëm kushtetuta e shtetit, e cila e cilëson Kosovën si pjesë të shtetit serb.
Aleksandër Popov nga Qendra Rajonale në Beograd shpjegoi:
“Kjo është një çështje shumë e komplikuar. Kjo është edhe çështje e skenës së brendshme politike në Serbi, pra, sa edhe deri kur mund të bëjë dikush ndonjë gjë duke respektuar preambulën e Kushtetutës, e cila është obligative. Në anën tjetër, shtrohet edhe pyetja sa i kontrollon Serbia disa përfaqësues politik në veri të Kosovës. Personalisht mendoj se referendumi në veri nuk ka gëzuar përkrahjen e Beogradit i cili ka dashur ta shmangë atë për të mos hyrë në konfrontim me BE-në”, vlerësoi Popov
Konfrontimit me BE-në i është shmangur deri më tani edhe Prishtina zyrtare, e cila thuhet se ka bërë lëshime të dhimbshme në kuadër të dialogut për hir të perspektivës evropiane të vendit.
Autoritetet kosovare vazhdojnë ta shohin dialogun Prishtinë-Beograd si çelës edhe për avancimin e tyre në integrimin evropian, ndërsa ankohen për mungesën e vullnetit të Serbisë në zbatimin e marrëveshjeve që synojnë përmirësimin e raporteve ndërmjet palëve.
Analisti Muharremi e quajti të gabuar edhe qasjen e Kosovës në procesin e integrimit evropian.
“Është naive nga lidershipi të perceptohet që, nëse e bën një kompromis me Serbinë në Bruksel, ti do të shpërblehesh. Kjo nuk qëndron kështu. Procesi i integrimeve është proces meritor dhe, pavarësisht që janë hapur perspektivat, ato duhet të fitohen dhe meritohen”, theksoi ai.
Derisa në kuadër të sfidave dhe kritereve kryesore për avancimin e Serbisë në Bashkimin Evropian është listuar ndër të parët normalizimi i raporteve me Kosovën, për autoritetet kosovare është theksuar domosdoshmëria e luftimit të korrupsionit e krimit të organizuar, reformimin e gjyqësorit dhe të administratës publikë dhe harmonizimi i legjislacionit vendor më atë evropian.

[Hajra]

Fusnota na mbeti në derë, zgjohuni për Veriun e Kosovës

Autor: Nexhmedin Spahiu
E diel 4 Mars 2012 16:30 PM

Ne po e vajtojmë faktin që fusnota ka zënë vendin e fjalës Republikë dhe nuk po shqetësohemi për atë që mund të na ndodhë që të kemi jo një republikë, por tri republika: Republikën Shqiptare të Kosovës, Republikën Serbe te Kosovës dhe Republikën Federale të Kosovës.
Atëherë kur Kosova duhet të zgjedhë ndonjërën nga alternativat politike që dalin para saj, politikanët kosovarë nuk qajnë kokën fare dhe i nënshtrohen stihisë e cila në fund i qet para një akti të kryer kur zakonisht nuk mbeten alternativa. Dhe për habi pikërisht atëherë lind debati për alternativën e duhur, pra kur, në fakt, nuk mbeten alternativa.

Alternativat ne muajin e nëntë të shtatzënisë
Ilustrimi i më i mirë për këtë që po them është rasti kur një grua mbetet me shtatzëni të padëshiruar, e cila nuk ka shtruar alternativa se cilën metodë do të përdorë për të evituar shtatzëninë e padëshiruar dhe madje as që ka çarë kokën për abort deri kur janë mbushur nëntë muaj. Tek në ditën kur tashmë ajo është duke lindur fëmijën e padëshiruar hap debat se çfarë të bëjë: 1. Mos ta lindë fare – e pamundur; 2. Ta vrasë foshnjën - shkon në burg dhe 3. Ta lindë kopilin - ta marrë turpin e botës.
Sigurisht që ky debat është i pavlerë, sepse debati është dashur të bëhet nëntë muaj më parë dhe jo kur kopili ka mbetur në derë.

Po i akuzojmë ne vend se t’i falënderojmë miqtë e Kosovës
Kosova po i sjellë miqtë e vetë në një situatë të tillë ku ata zakonisht i thonë linde foshnjën. Dhe me këtë politikanët kosovarë arsyetohen se “kështu na kanë këshilluar miqtë ndërkombëtarë”. Në vend të turpërohen se në çfarë situate i kanë sjellë miqtë e Kosovës ata i akuzojnë se ua kanë lënë kopilin në derë, atë për të cilin vetë e kanë fajin.
Tani në Kosovë, në çdo skutë, kafene, zyre, media etj, po vlon debati për fusnotën. Çfarë dobie kemi nga ky debat kur kopili (fusnota) na mbeti në derë? Çështja që e pret Kosovën tani është Veriu. Ky muhabet është duke u zier . Për këtë punë Kosova po fle në gjumë në ndërkohë që Beogradi, Brukseli e Uashingtoni po i vejnë kapak kësaj pune.

Kategorizimi i popujve sipas një filozofi të refuzuar
Një filozof, që nuk është shumë popullor dhe është përgjithësisht i refuzuar nga qëndrimi dominant në kohën tonë, i ka ndarë popujt në tri kategori: 1. popujt e përparuar, 2. popujt mesatarë dhe 3. popujt idiotë.
Popujt e përparuar e dinë shumë mirë historinë, e jetojnë të tashmen mirë e sigurt dhe zhvillojnë debate për të ardhmen.
Popujt mesatarë e dinë historinë, por jo bash mirë, prandaj zhvillojnë debate për të tashmen, ndërsa të ardhmen e presin me shqetësim.
Popujt idiotë historinë e kanë të mbushur me rrena dhe përherë zhvillojnë debat rreth historisë, të tashmen e jetojmë me ankth e shqetësim, kurse e ardhmja as që u intereson.
Sikur ta pranojmë këtë teori si të mirëqenë, del se ne i takuakemi kategorisë së popujve idiotë, sepse historinë e mësojmë me plot rrena dhe debatet tona gjithnjë kanë të bëjnë vetëm me atë që tashmë ka shkuar e jo me atë që na pret në të ardhmen por madje as me të tashmen.

Intelektualët shqiptarë: nuk jemi popull idiot?
Intelektualët shqiptarë nuk e kanë pranuar kurrë këtë teori. Ata janë përpjekur të arsyetojnë në një mënyrë apo tjetër dhe kanë pasur kurajën të nxisin opinionin publik të mendojnë për të ardhmen. Por suksesi i tyre duket se ka munguar. Në ndërkohë ne përsërisim të njëjtat sjellje si para 100 viteve.
Eqrem bej Vlora tregon se kur është shpallur pavarësia e Shqipërisë më 28.11.1912 gjithë ai kuvend burrash të politikës nuk kishte një flamur të vetëm për ta ngritur në Vlorë. Mezi ishin kujtuar të shkonin ta merrnin te dhoma e gjumit të Eqrem bej Vlorës që ta ngrinin dhe ta qëndisnin një kopje të tij. A nuk ndodhi e njëjta gjë në Parlamentin e Kosovës 96 vjet më vonë ku flamuri u soll tek në momentin e fundit, edhe pse kishte intelektualë kosovarë që kishin shkruar për këtë punë gati dy dekada më herët, përfshi këtu edhe ish-Presidentin Rugova që edhe e kishte dizajnuar një propozim-flamur konkret?
Tani ne po e vajtojmë faktin që fusnota ka zënë vendin e fjalës Republikë dhe nuk po shqetësohemi për atë që mund të na ndodhë që të kemi jo një republikë por tri republika: Republikën Shqiptare të Kosovës, Republikën Serbe te Kosovës dhe Republikën Federale të Kosovës.

[Hajra]

Shteti nuk bëhet me rrena e mëdyshje

Autor: Nexhmedin Spahiu
E premte 23 Mars 2012 10:30 AM

Shteti, kudo në botë, është projekt serioz që nuk ngritët me mëdyshje, por me besim të plotë e sakrifica të mëdha. Shteti është një projekt që ngritët nga djersët, lotët dhe gjaku.
Kryeministri i Kosovës në një konferencë shtypi me baroneshën Catherine Ashton impresionoi diplomatët dhe gazetarët me fjalimin e tij. Edhe pse me anglishte që ngatërronte “çështjet” me “këpucët”, fjalimi i tij ishte fjalim dinjitoz për një lider.

Thaçi me dy maska: në Bruksel për kombin kosovar, në Prishtinë kundër tij
Për dallim nga shumë prononcime të tij në Kosovë ku mohonte ekzistencën e kombit kosovar, në Bruksel, Thaçi me plot gojën foli për kombin kosovar dhe atë se si po e ndërtojmë atë.
Kjo na jep të kuptojmë se kryeministri Thaçi nuk merr asgjë seriozisht. Para vendorëve ka një maskë, kurse para ndërkombëtarëve një maskë tjetër. Kryeministri që dëshmoi lidership në Bruksel u tregua një axhami politik në Parlamentin e Kosovës. Deklaroi se “nëse lëvizin kufijtë në Ballkan, shqiptarët fare mirë do të mund të jetonin në një shtet”. Këtë, si duket, e ka bërë që të tregohet patriot para njerëzve që nuk shohin më larg se hunda e tyre, pa i menduar pasojat e një deklarate joserioze.
Së pari, Thaçi harroi se kufijtë në botë ndryshojnë vazhdimisht dhe se në tri dekadat e fundit në Ballkan u krijuan shumë kufij të rinj mes shtetesh dhe brenda shtetesh.
Së dyti, shteti është një projekt që mund të mbahet vetëm nëse shumica e qytetarëve të atij vendi besojnë në qëndrueshmërinë e tij.

Çfarë mund të thuhet për shtetin ku vet kryeministri nuk është i sigurt nëse shteti i tij do të vazhdojë së ekzistuari apo jo? Kush do të investojë në atë?
Sado që Thaçi këtë e ka thënë në mënyrë të kushtëzuar, kjo tërthorazi tregon se ai nuk i beson mjaftueshëm projektit të quajtur Republika e Kosovës. Shteti kudo në botë është projekt serioz që nuk ngritët me mëdyshje, por me besim të plotë e sakrifica të mëdha. Shteti është një projekt që ngritët nga djersët, lotët dhe gjaku. Prandaj kombet si krijues dhe pronarë të shteteve, kanë heronjtë dhe dëshmorët e vet. Nuk bëhet shteti me “nëse” po me bindje për të cilat sakrifikohet çdo gjë, jeta dhe familja.
Fjalia “nëse lëvizin kufijtë në Ballkan, shqiptarët fare mirë do të mund të jetonin në një shtet” është edhe një kërcënim. Kërcënim po për kënd? Jo vetëm për Serbinë por edhe për Maqedoninë edhe për Malin e Zi edhe për Greqinë, por edhe për Shqipërinë.
A nuk është kërcënues për Shqipërinë insistimi për bashkim me të nëse Shqipëria nuk do.

Deklarata e Thaçit është shuplakë fytyrës Amerikës e cila bënë presion mbi shtetet fqinje që të kenë qasje miqësore me Kosovën.
Thaçi dhe klasa politike e Kosovës duhet ta kuptojnë se fakti që fqinjët e mëdhenj të Serbisë: Bullgaria, Hungaria e Kroacia, e njohën Kosovën në të njëjtën ditë nuk ka ardhur rastësisht dhe vetvetiu, por është rezultat i punës së koordinuar të diplomacisë amerikane dhe aleatëve të saj. Fakti se fqinjët e vegjël të Serbisë: Maqedonia e Mali i Zi, fqinjë këta edhe të Kosovës, madje shumë të rëndësishëm për Kosovën, e njohën pavarësinë e Kosovës në të njëjtën ditë është po ashtu rezultat i angazhimit të diplomacisë amerikane dhe aleatëve të saj.
Të gjitha sukseset e deritanishme Kosova i ka arritur në këtë konstelacion dhe nuk mund të sillet e papërgjegjshme sikur është qendra e botës.
Nëse e pranojmë faktin se Republika e Kosovës është një foshnjë politike e Amerikës, atëherë mosbesimi në projektin politik Republika e Kosovës është mosbesim në Amerikën.
Kosova duhet t’i dijë t’i caktojë prioritetet e saj. Cili është miku më i mirë dhe kundërshtari më i rrezikshëm? Me cilin duhet të neglizhohen problemet eventuale dhe me cilin duhet vënë në spikamë?

Zgjedhjet nacionale serbe në Kosovë duhen lejuar vetëm nëse publikisht heqin dorë nga ato lokale
Ajo çfarë e sfidon Kosovën aktualisht është puna e zgjedhjeve serbe në Kosovë. Sipas planit të Ahtisaarit dhe, rrjedhimisht, Kushtetutës së Republikës së Kosovës, qytetarëve të Kosovës që duan ta mbajnë shtetësinë e Republikës së Serbisë u mundësohet kjo gjë.
Si shtetas të Serbisë, serbët e Kosovës, por edhe qytetarë të tjerë të Kosovës do të mund të votojnë për zgjedhjet kombëtare të Serbisë përmes formave që do merreshin vesh autoritetet e Serbisë me autoritetet e Kosovës. Pjesëmarrja në votim do të mund të bëhej në disa mënyra: përmes postës, përmes Ambasadës së Serbisë në Prishtinë apo përmes vendvotimeve në disa lokalitete të Kosovës ku ka më shumë shtetas të Serbisë.
Në rastin e raporteve të mira mes Kosovës e Serbisë kjo gjë nuk do të paraqiste kurrfarë problemi pos atij teknik.
Meqë Serbia akoma nuk e njeh Republikën e Kosovës dhe nuk ka ambasadë në Prishtinë atëherë e vetmja mënyrë e pjesëmarrjes në këto zgjedhje për shtetasit e Serbisë që jetojnë në Kosovë mbetet ajo e votimit përmes postës.
Në të kundërtën, kthehemi te Rezoluta 1244 e cila Kosovën e njeh si pjesë të Serbisë, por me sovranitet të suspenduar. Konform kësaj, Republika e Serbisë nuk ka të drejtë të organizojë zgjedhje në Kosovë, as lokale as nacionale, por për këtë është i autorizuar UNMIK-u.
Pra, në të dyja rastet, Serbia nuk ka të drejtë të organizojë zgjedhje në Kosovë dhe qëndrimi i institucioneve të Kosovës duhet të jetë negativ dhe i rreptë jo vetëm me fjalë por edhe me plane vepruese.
Gjithsesi, Kosova duhet të ofrojë kompromise, por këto kompromise duhet të jenë në funksion të interesave afatgjate të Kosovës.
Kompromisi që institucionet kosovare mund të ofrojnë në këtë rast duhet të jetë ky: “U lejomë që të mbani zgjedhjet parlamentare e presidenciale në Kosovë me kushtin që publikisht të hiqni dorë nga zgjedhjet lokale në Kosovë. Në të kundërtën do të përdorim gjithë forcën e shtetit që të mos lejojmë asnjë lloj zgjedhje të Serbisë në Kosovë”.
Një veprim i tillë i institucioneve kosovare do t’ishte një lloj mosrespektimi i të drejtës kushtetuese të një pjese të qytetarëve të saj (atyre që kanë shtetësi të dyfishtë: kosovare dhe serbe) por në raste kur rrezikohet sovraniteti i vendit lejohet edhe shkelja e disa të drejtave, megjithëse as kjo në instancën e fundit nuk do t’ishte shkelje e të drejtës kushtetuese, sepse mbetet e hapur mundësia e votimit përmes poste.

[Neferta]

Hysen Gega flet per vrasjen e Jusufit

Vrasja e Jusufit, Kadriut dhe Bardhoshit është temë debati që lexuesit kanë dëshirë të mësojnë realitetin objektiv e jo spekulime në adresë të njërit apo tjetrit. Një nga më të përfolurit në këto debate është Hysen Gega, për të cilin thuhet se Riza Salihu ia kishte dhënë revolen dhe e kishte urdhëruar të vriste Jusuf Gërvallën.
Që lexuesit të informohen më saktësisht rreth ngjarjeve se si ato janë zhvilluar asokohe, Hysen Gega ka pranuar të japë një intervistë ekskluzive për t’i shpalosur kujtimet e tij, shkruan "Kosova Sot". Ai në këtë intervistë të gjatë dhënë kësaj gazete ka prezantuar dëshmitë e veta rreth akuzave për vrasjen e Jusuf Gërvallës dhe njohjen e tij me Riza Salihun.
“Hysen Gega që në moshën e re aktivizohet për aktivitete kombëtare. Për veprimtari kombëtare dënohet më 12 vjet burg të rëndë, të cilin e mban në burgun famëkeq CZ në Beograd. Pas vuajtjes së dënimit, në vitin 1993 përsëri do të arrestohet dhe burgoset me tre vjet e gjysmë burg të rëndë. Pas lirimit nga burgu më 1997, do të angazhohet në radhët e UÇK-së deri në çlirimin e Kosovës. Në Kosovën e çliruar Hysen Gega do të tërhiqet për t’u marrë me bletari. Edhe pse personazh kyç i shumë aktiviteteve kombëtare që nga viti 1972, i burgosur politik, organizator i aktiviteteve të ndryshme kombëtare, zhgënjimin e zbut, i izoluar me bletët e tij në bjeshkët e Sharrit”, kështu ka prezentaur Gega veten në "Kosova Sot”.
Në pyetjen se si e komenton ai paraqitjet e Riza Salihut I cili publikisht e pranon se ka propaganduar ndër shqiptarët e atjeshëm se Jusuf Gërvalla ishte spiun i UDB-së, madje të njëjtin mendim e ka edhe tani. Gega shpreht:“Kjo është e vërtetë, Riza Salihu thoshte dhe propagandonte se Jusufi është agjent i UDB-së. Pohimet e tij më shtynë që unë të bëja pyetje në ambasadën shqiptare në Vjenë se mos kishin ndonjë fakt për Jusufin. Aty atëherë ishte njëri që më duket se quhej Simon Qirici, sekretar i parë, ndërsa vetë ambasadori ishte farefis me Avni Rrustemin. Prej tyre mora garancinë se Jusufi është i pastër dhe se mund të bashkëpunonim lirisht e pa asnjë rezervë me të”.
“Me t’u kthyer nga Vjena takova Riza Salihun dhe i thashë që të mos merrej me thashetheme, me akuza të rreme e me shpifje ndaj bacës Jusuf. I propozova që të shkonim së bashku në ambasadën shqiptare e të dëgjonte vetë se ç’thuhej aty për Jusuf Gërvallën. Ai parimisht pranoi, ndërsa kur i shkova të nesërmen në banesë për ta realizuar këtë gjë, mbeta i tronditur kur në korridorin e tij dëgjova se si flitej serbo-kroatisht. Vetëm shumë kohë më vonë mora vesh se ai kishte qenë i martuar me një femër nga Kroacia dhe kishin një fëmijë me të. Nuk kam ndonjë paragjykim rreth kësaj lidhjeje të tij përveç faktit se na e kishte mbajtur plotësisht të fshehur. Në këtë rast ai nuk pranoi që të shkonim bashkë në Vjenë, me arsyetimin se po i dhembte syri, me gjithë ngulmimin tim se unë do të vozisja dhe ai vetëm do të rrinte i qetë” thotë Gega.
Edhe pas tërë kësaj tregon, Hysen Gega, Riza vazhdonte shpifjet e tij kundër Jusuf Gërvallës, duke shkuar aq larg sa në një rast ka thënë: “I vjen keq se s’ka kush e bën sepse ai madje e meriton edhe plumbin”, duke nxjerrë me këtë rast edhe revolen e duke më thënë: “Ja merre këtë dhe vrite, sepse ai e meriton plumbin”, propozim të cilin ia refuzova me fjalët: “Më mirë mbaje për vete, sepse mund të të duhet ndonjë ditë për të vrarë veten”. Për këtë përcaktim të Rizait pastaj informova Ibrahimin, Jusufin dhe Bardhin”, thotë Gega, në intervistë për "Kosova Sot".

[Zero Cool]

Kurti: Bashkimi kombëtar është i domosdoshëm

30.03.2012

Hapi i parë për bashkimin kombëtar të shqiptarëve duhet të fillojë me Kosovën e Shqipërinë dhe më pas, të ndihmohen edhe shqiptarët që u copëtuan në konferencën e Londrës më 1913.

Kështu vlerësoi lideri i lëvizjes Vetëvendosje Albin Kurti, në një intervistë për televizionin Alsat-M. “Le të fillojmë prej hapit më të domosdoshëm dhe më të rëndësishëm tash për tash, bashkimi i Kosovës me Shqipërinë, më pastaj duhet të ndihmohen shqiptarët në Mal të Zi, Luginë të Preshevës dhe në Maqedoninë Perëndimore - në Iliridë, duhet të ndihmohen që të organizohen sa më mirë. Ty mund të takojë e drejta, por ajo nuk realizohet nëse s’ke organizim. Nuk po mendoj shqiptarët në Maqedoni pa Shkupin, deri para 30 vjetëve është konsideruar që qyteti me më së shumti shqiptar ka qenë Shkupi”, deklaroi Kurti.

Duke folur për pozitën e shqiptarëve në Maqedoni, Kurti tha se shqiptarët në Maqedoni duhet të bashkohen dhe të organizohen, si në aspektin kulturor, arsimor, politik, e po ashtu në atë socio-ekonomik, pasi pa organizim, sipas tij, nuk ka të drejta të realizuara dhe ato mbeten formale dhe nuk aktualizohen.

Kurti tha se Kosova dhe Shqipëria kanë për obligim t’u dalin në ndihmë shqiptarëve në Maqedoni. “Nëse ne lejojmë që shqiptarët në Maqedoni të ballafaqohen me Qeverinë Gruevski ndaras prej Kosovës e Shqipërisë, atëherë do të prodhohen Brodeca të ri. Ne kemi nevojë që të kemi sa më shumë organizim dhe aktivitete, i cili edhe ndihmohet dhe mbështetet prej Tiranës dhe Prishtinës, këtë gjë duhet ta kërkojnë shqiptarët e Maqedonisë edhe më shumë”.

Kurti tha se Marrëveshja e Ohrit në Maqedoni më shumë ka pasur efekte për të çarmatosur shqiptarët se sa realizimin e të drejtave. “Kur do të shkruhet historia se çfarë bëri kjo Marrëveshje e Ohrit, do të dalë që efekti kryesor ka qenë demilitarizimi i UÇK-së, nuk do të dalë se fituam këtë apo atë të drejtë sepse shqiptarët atje mbeten të diskriminuar në përfaqësim, konkretisht në gjykata, administratë, shërbyesit civil nëpër ministri, polici, nëpër ndërmarrje të ndryshme, në përgjithësi shqiptarët mezi mbërrin në 10 për qind, ndërkohë në bazë të regjistrimit të fundit të popullsisë janë më shumë se çereku i popullsisë”, u shpreh ai.

Kurti tha se ajo çfarë duhet të zhvillohet tek shqiptarët në Maqedoni, është sofistikimi dhe afirmimi i kritikës. Qytetarët shqiptarë sipas tij, me mendje kritike duhet të kundërshtojnë dimensionin nacional shovinist të shtetit maqedonas, i cili po i shfrytëzon dhe po i shtyp shqiptarët.

Lideri i lëvizjes ‘Vetëvendosje’ tha se nëse Greqia ka arsye që të mos ia njohë emrin shtetit të Maqedonisë, shqiptarët kanë dyfish apo trefish më shumë arsye që të mos ia pranojnë emrin Maqedonisë. Ai tha se shqiptarët duhet t’i bëjnë të qarta kompromiset që kanë bërë, dhe se në çdo kohë t’i tërheqin mbrapsht ato, gjithmonë përmes gjuhës së të drejtave politike civile dhe socio-ekonomike në rrafshin universal të konventave evropiane dhe ndërkombëtare.

[Neferta]

Plani i serbeve per bllokimin total te veriut
Mitrovicë – Grupet kriminale Serbe në veriun e Mitrovicës të enjten kanë ndezuar kamionët që të bllokojnë të gjithë veriun kanë njoftuar burime të portalit lajmeshqip.
Sipas burimeve këto grupe kriminale kanë marrë urdhër nga shtabi i krizës serbe të veriut të Kosovës që të jenë gati në rast të ndërhyrjesë së KFOR-it për ti bllokuar rrugët alternative, serbe do të bllokojnë gjithë veriun duke pamundësuar lëvizjen e automjeteve të NATO-së në këtë pjesë të Kosovës.

Lajmin për përgatitjen e kamionëve për bllokimin e veriut nga ane e grupeve kriminale serb e kanë konfirmuar edhe burime të portalit nga selia e KFOR-it në Prishtinë.

Sipas burimet KFOR-i është në dijeni se të ashtuquajturit lidere serbë ku përfshihen, 4 të ahstuquajturit kryetar të komunave Kërstimir Pantiç i Mitrovicës, Dragisha Milloviç i Zveçanit, Sllavisha Ristiç i Zubin Potokut si dhe Branko Niniç i Leposaviçit së bashku me të ashtuquajturin kryetar i qarkut të Mitrovicës Radenko Nedelkoviç dhe shefin e MUP-it Gjorgje Dragoviç, kanë urdhëruar grupet kriminale që të përgatisin kamionet e tyre dhe në rast të bllokimit të rrugëve alternative nga ana e KFOR-it të bllokojnë të gjithë veriun e Kosovës.

Burimet më tej kanë shtuar se serbët fillimisht do të bllokojnë rrugën në hyrje të Leposaviçit e më pas, tërë veriun.

Të gjitha kamionë në veri janë bërë gati për të bllokur rrugët ka thënë burimi ndërkombëtar.

Burimi më tej ka shtuar se vendimi për mbylljen e rrugëve alternative është marrë nga ana e NATO-s, EULEX-it si dhe Qeverisë së Beogradit, pra do të jetë një bashkpunim tri palësh për mbylljen e pikalimeve ilegale.

“Është turp dhe tradhëti nacionale që ministri serb Ivica Daçiç të urdhërojë bllokimin e rrugëve të cilat popullata e këtushme i ka përdorur gjatë gjithë dimrit, dhe me të vetmen arsye që Serbia të fitojë statusin e kandidatit”-, ka thënë Marko Jakshiç në takim e shtabit serb të krizës.

Po ashtu edhe të ashtuquajturit këshilltarë të Kuvendit Komunal në veri të Mitrovicës, kanë kërkuar nga ministri serb i Punëve të Brendshme, Ivica Daçiç, që xhandarmëria serbe të mos vazhdojë të bllokojë rrugët alternative në pikat kufitare në Jarinjë dhe Bërnjak të Kosovës.

Ata në takimin e tyre vlerësuan se gjendja e sigurisë është gjithnjë e më e komplikuar dhe kërcënon përleshje të qytetarëve serbë me përfaqësues të Bashkësisë Ndërkombëtare, por edhe me shqiptarë.

Kryetari ilegal në veri të Mitrovicës, Kërstimir Pantiç, ka akuzuar EULEX-in se me automjetet e tyre po transporton policët dhe doganierët e Kosovës në pikat kufitare në veri.

“Kemi një situatë ku serbët sërish kërcënohen nëse dalin në zgjedhje, sepse sipas Bajram Rexhepit dhe planit të tij operativ, shqiptarët do të kenë të drejtën të qëllojnë me armë dhe të vrasin serbët, të gjitha stacionet policore në veri posedojnë planin operativ dhe se ai vetë e ka parë një plan të tillë”- ka thënë Pantiç

[Naki]

Debatet dhe televizioni


Muharrem Nitaj
Është fare e mundur që dikush të dalë midis sheshit dhe në mesditë e të bëjë çfarë të dojë dhe kjo të mos i lërë përshtypje askujt. Politikanët mund të flasin çfarë të duan dhe të mos japin pesë pare për fjalën e dhënë. Shefi i një grupi parlamentar mund të sqarojë se si presidenti amerikan nuk kishte pasur kohë ta takonte kryeministrin e vendit, dhe kjo të kalojë si një gjë fare normale, thua se ky “shef” të ishte zëdhënës i Barack Obamës.
Mund të ndodhë që liderët e partive opozitare të flasin në log të Kuvendit, se nuk ka zot që t’i detyrojë ta pranojnë futjen në rend të ditës të tri projektligjeve, dhe vetëm pak minuta më pas, shumica syresh t’i hanë fjalët e veta bash si pulat që i hanë kokrrat pas lamës. Çuditërisht e për habinë e të gjithëve bëhet fare e zakonshme që një vizitë e suksesshme e kryeministrit të vendit në SHBA, shndërrohet në storie problematike se pse ai nuk u prit nga presidenti amerikan, sepse dikush e kishte pasur guximin ta thoshte një lajm të pakonfirmuar.
Po përflitet me të madhe se si sheshet në qendër të Prishtinës, po i ndërton një kompani e vetme dhe me çmime marramendëse, ndërkohë që njerëzit e kamur të pushtetit po thuhet se mund të fillojnë që mbi të ndërtojnë “Dell Arenën” ose diçka të ngjashme. Pothuajse nuk ka njeri që nuk i di pazaret problematike të tregtarëve shqiptarë me partnerët e tyre në Serbi, por që asgjë nuk po shkon përtej kësaj.
Këtu mund të bësh çfarë të duash dhe turpin ta hash me bukë e ta shpërlash dhe me një gotë verë nga mbrapa. Opinioni në Kosovë është i “lodhtë”, ndërkaq media, me fare pak përjashtime, klienteliste.
Janë më shumë se dhjetë televizione të Tiranës për shembull, të cilat kanë debate të përditshme dhe për pothuaj të gjitha temat dhe çështjet me interes për opinionin shqiptar. Këto televizione për çdo javë e në vazhdimësi, kanë pasur seri debatesh për të gjitha çështjet e mundshme që nga vrasjet politike e deri te gay parada e Tiranës, duke përfashirë këtu edhe debatet për “laviret dhe horrat e bulevardit”, që përbëjnë trekëndëshin më të fuqishëm të pushtetit shqiptar.
Nëse iu del në nishan, opinioni dhe media në Tiranë të thyejnë në mes dhe të bëjnë paçavër për një javë të vetme. Edhe ata flasin shqip por pavarësisht kësaj, shumë nga televizionet e Kosovës, përpos për të keq e për zi, s’po mund të bëhen një.
Ka kohë që në këto tonat, të jemi përballur me intervista e debate për Nazim Bllacën e me Azem Sylën, për vrasjen e Jusuf Gërvallës e me dëshmitarin X, me Kamishin e për Kurtin, ose edhe me hoxhallarët kopukë që ditën rrihen me grushte, e në “aksham” thonë “All’llahu Akbar”, por që fare pak ose hiç me çështjet që janë shumë më të mëdha sesa vrasjet e dyshimta ose spiunllëqet e fëlliqura. A mos ka ardhur koha t’i kthejmë antenat nga Taraboshi, bash si dikur kur zhurmuesit jugosllavë e pengonin sinjalin e televizionit shqiptar.
Lajmi më skandaloz i javës ishte, se si grupet parlamentare të LDK-së dhe të AAK-së, ishin mbështetur për muri nga një diplomat i huaj, dhe brenda një ore i kishin “hangër fjalët e veta” dhe ishin kthyer kokulur në parlament për të votuar. Por, çuditërisht nuk pati një debat për presionin e pretenduar të të huajve mbi parlamentarët e Kosovës, ose për papërgjegjësinë e opozitës që flet dhe nuk di çfarë thotë.
Opinioni i pafajshëm gjatë gjithë javës, ka qenë në pritje të takimit të kryeministrit me presidentin amerikan, sepse kështu ishte thënë, por që nuk pati një debat për të kuptuar se ku kishte dështuar sistemi dhe kush ishte fajtor që në vend të një vizite të suksesshme të flitej për mossuksesin e saj.
Në javët dhe muajt që vijnë, paska dy ngjarje të rëndësishme për Kosovën, zgjedhjet serbe dhe bisedat për veriun. Dikur plakat thoshin “Oj gra ileti po të hike prej s’poshti”. A thua Serbia dhe Veriu vijnë prej s’poshti?
Unë akoma e kam të freskët një emision debati në RTK për depilimin. Ishte mesele çështja e qimeve...aty e mora vesh. Kush e di se cili do të jetë debati i radhës në kutitë e magjisë televizive.
(Autori është kolumnist i rregullt i gazetës “Zëri”)

[Zero Cool]

Shqiptarët nuk po bëhen rehat. Kudo që janë. Jo vetëm në aspektin shtetëror por edhe personal. Dy shqiptar, tri parti politike. Kjo është logjika e viteve të fundit. E një ngjarje për të ardhur keq ka ndodhur vetëm një javë pas asaj në Maqedoni edhe në Luginën e Preshevës.

Përderisa në Maqedoni, deputetët shqiptarë zgjodhën Parlamentin ti qërojnë hesapet fizikisht, politikanë shqiptarë në Luginën e Preshevës ndoqën këtë shembull të përleshen fizikisht në një studio televizive. Përplasja erdhi ndërmjet deputetit të vetëm shqiptar në Kuvendin e Serbisë, Riza Halimi dhe të një partie tjetër shqiptare, por që nuk kemi arritur të identifikojmë.


Lg0qtDfg-lg

[Neferta]

Veseli më tepër se i mirëseardhur
Vendimi eventual i ish-shefit të SHIK-ut, Kadri Veseli, për t’iu bashkangjitur PDK-së, për kryetarin e kësaj partie, kryeministrin Hashim Thaçi, do ishte një vendim më tepër se i mirëpritur. Kryeministri Thaçi në intervistë për Gazetën “Lajm”, thotë se zoti Veseli është një personalitet që ka dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm për lirinë, çlirimin dhe ndërtimin e shtetit të Kosovës


Prishtinë- Partia Demokratike e Kosovës do të mundet që të vazhdojë të qeverisë vendin tri mandate radhazi, por kryeministri Hashim Thaçi, nuk parapëlqen që ai të vazhdojë të jetë në krye të atij ekzekutivi.

Ai në intervistë për Gazetën “Lajm”, vlerëson se për një vend si Kosova, i cili është në fazë tranzicioni, nuk do të ishte e shëndetshme të qeverisej në tri mandate rresht nga i njëjti kryeministër. Kur flet për heqje dorë nga pretendimi që të jetë kryeministër edhe në një mandat tjetër, Thaçi thotë se çdo lider duhet të ketë kufizime edhe morale në karrierën e tij politike.

Kryeministri Thaçi thotë se as për postin e presidentit nuk ka ndonjë ambicie, të cilën sipas tij, po ta kishte, do ta realizonte dy apo tri herë në vitet e kaluara.

Ndërsa kur pyetet rreth mundësisë së inkuadrimit në PDK të ish-shefit të SHIK-ut, Kadri Veseli, kryeministri Thaçi thotë se ai është më shumë se i mirëseardhur në parti dhe se nuk e konsideron fare konkurrent, por bashkëpunëtor me të cilin ka punuar duke nisur me themelimin e UÇK-së, pastaj në punën për lirinë dhe çlirimin e vendit, e ka besim të plotë te ai se mund të japë kontribut të madh edhe në konsolidimin dhe forcimin e shtetit të Kosovës

[LOJETARI]

Lojtarë në terren të huaj
Enver Robelli


Të tjerët i bien tupanit, shqiptarët vallëzojnë dhe rrezikojnë të fundosen. Këtë e tregojnë sidomos zhvillimet në Maqedoni, ku feja përzihet në politikë dhe kështu diskreditohet angazhimi për respektimin e të drejtave kombëtare
“Një nga simbolet më përcaktuese të identitetit kombëtar është kapuçi. Po e ndërrove atë, me automatizëm, e ndërron edhe identitetin kombëtar. Bie fjala, nëse një shqiptar do të pranonte ta mbulonte kokën me kapuçin serb, ‘shajkaçën’ do të identifikohej nga të tjerët si serb dhe, anasjelltas, nëse një serb do ta mbante plisin e bardhë, pa dilema do të perceptohej si shqiptar. Prandaj, këto mundësi hipotetike nuk ndodhin në realitet, pos në skena teatrore ose në filma ku kostumografi, përmes veshjes, e identifikon përkatësinë etnike të personazheve. Mirëpo, çuditërisht, këto parime nuk vlejnë për huazimet nga popujt e tjerë. Shumë shqiptarë nuk janë të vetëdijshëm se kapuçat që i mbajnë, terllëqet e famshme, u takojnë popujve semitikë, arabo-hebrenjve” – Arben Xhaferi në librin “Në Tetovë, në kërkim të kuptimit”



Të fillojmë me një supozim dhe një pyetje njëkohësisht: a mund të jetë manipulim i pushtetit maqedonas? Të arrestosh me bujë dhjetëra shqiptarë nën akuzën se janë autorë të vrasjes makabre të pesë maqedonasve mund të ketë efekt në politikën e brendshme. Të aludosh se pesë maqedonas u vranë nga fundamentalistët myslimanë të trajnuar në Pakistan dhe Afganistan – kjo mund të bëjë jehonë ndërkombëtare. Dhe bëri: të gjitha agjencitë e lajmeve dhe pothuaj të gjitha gazetat perëndimore njoftuan për arrestimet në Maqedoni. Për Qeverinë e Maqedonisë arsyetimi i vrasjeve me prapavijën fundamentaliste islamike është mirëseardhës: vrasja nuk kualifikohet si ballafaqim ndëretnik (maqedonas kundër shqiptarëve dhe anasjelltas), por si sulm i qarqeve ekstremiste islamike, të cilat mund të jenë të inspiruara nga jashtë.

Ç’bën vaki pastaj? Dalin shqiptarët për të kërkuar kinse të drejta kombëtare dhe për të protestuar kundër arrestimeve në Maqedoni, por nuk kanë asnjë kërkesë të logjikshme politike. Në vend të tyre çirren “Allahu-Akbar” dhe “Shqipëri Etnike”. Valëvitin flamuj arabë dhe aty-këtu, sa për sy e faqe, ndonjë flamur kombëtar. Protestojnë kundër shtypjes nga shteti maqedonas me flamuj të xhihadit. Nuk bartin plisa, por kryesisht kapuça piratësh dhe beduinësh. Në të ashtuquajturën protestë të Shkupit pjesëmarrësve u mungonin vetëm ibrikët dhe legenët për avdes! Në protestën e ardhshme me siguri vjen edhe Shefqet Krasniqi nga Prishtina, kanakari i qarqeve ekstremiste islamike. Atë edhe policia serbe e kishte lejuar të shkojë në Preshevë për t’u folur shqiptarëve për fenë, por jo për atdheun! Për fat të keq në trenin e popullizmit fetar kacavirren edhe disa politikanë shqiptarë të Maqedonisë. Përzierja e fesë në politikë dhe anasjelltas si dhe zbritja e kërkesave politike në mesazhe fetare vetëm mund të çojë ujë në mullirin e propagandës nacionaliste maqedonase.



Karnavali i Shkupit



Jo pak shqiptarë në Maqedoni duhet ta pyesin veten në mos janë duke luajtur në terren të huaj me këso protestash me elemente karnavali. Edhe nëse dëshmohet se arrestimet e fundit janë një montazh i autoriteteve të Shkupit, shqiptarët duhet të hapin një debat kritik mbi rolin destruktiv të elementëve fetarë islamikë në mesin e tyre. Shumica e shqiptarëve në Maqedoni, por edhe në viset e tjera të banuara me shqiptarë në Ballkan nuk kanë rënë pre e joshjeve fundamentaliste. Por nuk mund të mohohet se një pakicë gjithnjë e më agresive përpiqet të imponojë agjendën e saj të prapambetjes. Disa i këndojnë Bin Ladenit, të tjerët propagandojnë sheriatin dhe luftojnë vlerat demokratike perëndimore, teologë me mendësi beduinësh japin leksione për mospërdorimin e Facebook-ut, të tjerët synojnë të marrin nën kontroll xhami dhe me falangat e tyre religjioze të diktojnë se kush është mysliman i vërtetë e kush jo. Në vitin 2010 në xhaminë e Isa Beut në Shkup madje u përleshën fizikisht grupe besimtarësh. Në këtë batërdi ishin të involvuar edhe politikanë, të cilët në mungesë të programeve cilësore për përmirësimin e gjendjes së shqiptarëve besimin e masës synojnë ta fitojnë me anime ndaj grupeve të caktuara fundamentaliste.



Ndihma e një çetniku



Sot pothuaj në të gjitha viset shqiptare në Ballkan mungojnë teologë islamë, të cilët janë mendjehapur, të gatshëm për të përqafuar ligjet e shtetit laik. Edhe ata pak imamë liberalë gjenden nën presionin e radikalëve. Në Kosovë ende nuk janë zbuluar personat që rrahën teologun Xhabir Hamiti, i cili prej vitesh ka tërhequr vëmendjen se feja nuk bën të keqpërdoret për qëllime politike. Shoqëritë që heshtin ndaj krimeve dhe bashkëjetojnë me krimin zor se mund ta gjejnë rrugën e paqes. Keqpërdorimi i religjionit, i secilit religjion, paraqet rrezik sidomos për shoqëritë shumëkonfesionale. Shqiptarët në Ballkan janë shoqëri shumëkonfesionale. Gjatë historisë ka pasur shumë shembuj të teologëve islamë që luftën për të drejta kombëtare e kanë parë si prioritet, sepse pa atdhe nuk ka as fe. Por në shoqëritë shqiptare është heshtur edhe për disa rrëshqitje makabre të teologëve islamë. Disa edhe pas fundosjes së Perandorisë Osmane kërkonin kthimin e “babës Sulltan”, të tjerët hidhnin poshtë alfabetin me shkronja latine të miratuar në Manastir, duke e diskualifikuar si “alfabet të të pafeve”. Sot mund të duket e pabesueshme, por pas Kongresit të Alfabetit në Manastir më 1908 fushatën kundër shkronjave latine ndër shqiptarë e mbështeti edhe Organizata e serbëve osmanë me seli në Shkup! Nën drejtimin e prijësit çetnik Radenkoviq dhe me miratimin e xhonturqve atëbotë në Kosovë dhe Maqedoni u themeluan degë për të luftuar alfabetin latin dhe për ruajtjen e alfabetit arab. Janë të njohura rastet kur hoxhallarë analfabetë shërbyen me djallëzi në procesin e shpërnguljes së shqiptarëve në Turqi në vitet 50-të.



Këmbët në legen



Ku jemi një shekull më vonë? Ende duke mbajtur këmbët në legen, duke u flladitur në përralla dhe duke valëvitur flamuj të huaj për qëllime të huaja. Madje në pikë të ditës disa shqiptarë mund të ekzaltohen me lajme të rrejshme se si, ta zëmë, kryeministri turk Erdogan paskësh thënë se vendi i tij do të mbështesë shqiptarët në angazhimin për krijimin e një shteti etnik shqiptar. Priti pastaj komentet shkumëzuese të budallenjve shqiptarë të stolisura me lavdërime për kthimin e Turqisë në Ballkan si dalëzotëse e kombit mysliman shqiptar! Kështu me përralla jetohet më lehtë; të plotësosh standarde evropiane, të ndërtosh shtet funksional është pak më vështirë. Turqia vërtet është fuqi rajonale, vërtet ekonomia e saj sot është ndër më të fuqishmet në botë, por do të duhen dekada derisa ky vend të bëhet model edhe i demokracisë. Nëse shqiptarët kanë kohë të presin derisa Stambolli të bëhet Bruksel, atëherë është mirë që tani t’i nxjerrin nga trapazani nargjiletë dhe të shpresojnë se bëhet mirë, se vjen dikush dhe na i vë punët në terezi. Deri atëherë edhe Sali Berisha mund ta përsërisë refrenin se turqve u pëlqejnë gratë shqiptare. Nëse e zbresim në humor këtë deklaratë, atëherë mund t’ia kujtojmë kryeministrit të Shqipërisë se edhe Silvio Berlusconit i pëlqejnë femrat shqiptare. Kështu i pati thënë Berishës publikisht në Romë vetë Berlusconi: “Saliu më ftoi që të vija në Shqipëri. Por ka vetëm një kusht që unë të vij në Shqipëri. Socialistët deri më tani nuk më kanë prezantuar asnjë vajzë të bukur. Nëse ai ma prezanton një, atëherë unë vij që nesër në Shqipëri”.

Kur bëhesh vetë gaz i botës, pse të presësh respekt nga të tjerët. Kjo vlen edhe për atë grusht protestuesish në Shkup që politikën e ngatërrojnë me fe, xhaminë me sallë parlamenti dhe Kuranin me Kushtetutë.



[email protected]

[Arb]

Enver Robelli!

Qofte me jete te gjate ai tru i juaj i shendosh!

[Zero Cool]

Të padijshmit e Kuvendit


Burim Ramadani

“Nuk kemi ditur çka po votojmë!”. Dhe, normalisht se nuk kanë ditur, sepse shumica e tyre janë të padijshëm. Sepse, shumica e tyre nuk e kanë merituar ulësen e deputetit. Sepse, shumica e tyre i kanë vjedhur votat për të ardhur aty. E pasi kanë ardhur në Kuvend, po ia qesin faqen e zezë vetes dhe Kosovës

Nuk ka ku shkon më dëshpëruese. Ditë e për ditë, të gjithëve po na mbetet goja hapur me injorancën totale të koalicionit qeverisës. Ditë e më shumë, njerëzit po binden se çfarë niveli i padijes karakterizon grupin politik që po udhëheq Kosovën. Dhe, secilën herë, po del nga një “arsyetim” i ri në skenë.

Tashmë doli se deputetët e koalicionit qeveritar nuk kanë ditur çfarë kanë votuar! Nuk kanë ditur se për çka po bëhet fjalë, sepse përndryshe do të ishin kundër. E vërteta është se nuk ka fare rëndësi se cili është qëndrimi real i deputetëve të koalicionit qeveritar, disa ditë pasi që Kuvendi i Kosovës (më 10 maj 2012) ka votuar një mocion që kushtëzon bisedimet me Serbinë me zbardhjen e fatit të të pagjeturve nga lufta në Kosovë, më 1998-99, e të cilët janë marrë me dhunë nga forcat militare, paramilitare dhe policore të Serbisë.

Nëse janë në favor të këtij kushtëzimi apo nëse janë kundër këtij kushtëzimi, seanca e Kuvendit të Kosovës ka vendosur. Qëndrimi i shumicës dërrmuese të deputetëve të koalicionit qeverisës është dhënë atë të enjte, kur është votuar me numër mjaft të madh të deputetëve mocioni i kushtëzimit të bisedimeve me Serbinë.

Kjo, në të vërtetë, ka qenë hera e parë që Kuvendi i Kosovës i vë kusht konkret Serbisë, në rast se dëshiron të vazhdojë procesin e bisedimeve me shtetin e Kosovës. Dhe, nuk ka se si të ketë kusht më human, më korrekt dhe më konstruktiv në procesin e pajtimit midis dy shteteve sesa që është çështja e zbardhjes së fatit të të pagjeturve, të marrë me dhunë gjatë luftës.

Ky kushtëzim, nuk është vetëm për qëllime politike, ky kushtëzim ka në esencën e vet aspektin human, sikurse edhe vullnetin e dyanshëm (nëse ekziston një i tillë!) për ndërtimin e paqes pozitive në rajon dhe në Kosovë. Prandaj, nuk ka asgjë të keqe në këtë mocion, këtë kushtëzim dhe këtë frymë të të menduarit në politikën kosovare. Një kushtëzim i tillë do të ishte një zhvillim i rrjedhshëm pas gjithë këtyre problemeve të njëpasnjëshme që po shkaktohen nga Serbia kundër konsolidimit të shtetit dhe demokracisë në Kosovë.

Por, po bindemi (besoj shumica në Kosovë) se në çfarë niveli të ulët është katandisur qeverisja e Kosovës, e reflektuar në këtë rast përmes udhëheqjes së deputetëve të koalicionit qeveritar. Menjëherë pas votimit, sigurisht se kanë ardhur edhe reagimet e Qeverisë. E më pas, udhëheqja e deputetëve të koalicionit qeveritar filloi të bëjë presion për rivotimin e mocionit. Normalisht, me vonesë.

“Nuk kemi ditur çka po votojmë!” Ky është shpjegimi që po japin tashmë sa ditë këta njerëz që përfaqësojnë partitë në pushtet. Dhe, normalisht se nuk kanë ditur, sepse shumica e tyre janë të padijshëm. Sepse, shumica e tyre nuk e kanë merituar ulësen e deputetit. Sepse, shumica e tyre i kanë vjedhur votat për të ardhur aty. E pasi kanë ardhur në Kuvend, po ia qesin faqen e zezë vetes dhe Kosovës.

Ky në fakt është pasqyrimi i të vërtetës së hidhur të politikës kosovare. Kjo është forma më adekuate për të përshkruar se kush po udhëheq Kosovën, kush po kontrollon dhe menaxhon paratë e popullit (buxhetin e Kosovës) dhe kush po vendos sot për të ardhmen tonë dhe të fëmijëve tanë. Këta të padijshmit!

Për rreth katër vjet me radhë, ne po mundohemi t’u shpjegojmë qytetarëve të Kosovës se sa të padijshëm, sa të paskrupullt dhe sa analfabetë janë këta njerëz që po vendosin në emër të popullit. Dhe, pas kaq kohe, tashmë këta vetë kanë nisur të tregojnë se në çfarë niveli janë. Po i tregojnë vetë popullit se janë të padijshëm, janë të pavendosur dhe nuk e kanë as vendin për të qenë në Kuvendin e Kosovës.

Ky institucion është më i larti i Kosovës dhe si i tillë nuk duhet të ketë vend për analfabetë, të cilët as nuk dinë të lexojnë para se të vendosin se si të votojnë.

Nuk kanë ditur dhe nuk kanë kuptuar asgjë nga tërë ajo interpelancë që ka ndodhur të enjten në Kuvendin e Kosovës. Nëse dikush nuk beson se deri në këtë nivel të ulët kanë rënë këta njerëz, atëherë duhet dëgjuar deklaratat e tyre që i japin vetë. Arsyetimin e tyre “se nuk kanë kuptuar për çka po votohet”!

Por, mos u habisni. Këta vërtet nuk dinë asgjë. Nuk kuptojnë asgjë. Nuk e kanë vendin në institucione. Krejt çka u intereson, është ndonjë tender. Asgjë më shumë!

(Autori është sekretar i përgjithshëm i AAK-së dhe deputet i Kuvendit të Kosovës)

[Guri i madh]

Flet Donika Gërvalla (video) - Lajme - Koha Net (http://www.kohaditore.com/?page=1,13,99821)

[jadore]

http://gazetac.com/index.php?news=18177

[Neferta]

Miloshevic angazhoi
700 agjentë në Kosovëhttp://www.shqiptarja.com/foto/53464.jpg
BRUKEL- Ish presidenti serb Sllobodan Miloshevic gjatë regjimit të tij ka patur rreth 2200 agjentë në Balkan të cilët kanë punuar për Shërbimin e Sigurimit Shtetëror Serb.
Në Kosovë Milloshevic kishte angazhuar 700 agjentë, në Maqedoni 150 agjentë, në Kroaci 450, në Mal të Zi 200, në Bosnjë Hercegovinë 350, në Slloveni 150 kurse pjesa tjetër punonin në Shqipëri, Bullgari, Greqi, Rumani, Qipro, Hungari dhe Austri. Të dhënat lidhur me rrjetin e agjenturës së Milloshevicit janë bërë publike në raportin e një forumi i cili është mbajtur këto ditë në Bruksel, ku është shqyrtuar roli i ish-shërbimeve sekrete në Ballkan.
Një pjesë e agjentëve kishin shtetësi të dyfishtë”, thuhej në raportin e ekspertit të njohur serb të OJQ-së “Koop i Kapinic”, Zoran Petrovic.
“Agjentët e Miloshevicit ishin politikanë, punonjës në media, biznesmenë, shkelës të embargos, si dhe zyrtarë të forcave të sigurimit të ushtrisë, policisë, inteligjencës dhe grupe të ndryshme lobuese në favor të Miloshevicit”, nënvizoi Petrovic.
“Një pjesë e agjentëve kishin shtetësi të dyfishtë”, thuhej në raportin e ekspertit Petrovic.
Në këtë Forum kanë marrë pjesë ish-agjentë, përfaqësues nga të gjitha ish shtetet socialiste, tani vende anëtare të NATO-s, përfaqësues dhe ekspertë për siguri, ku qëllimi kryesor ka qenë të analizohet puna e ish-sigurimit shtetëror nga viti 1949 deri në vitin 2010.

Në rezolutën e fundit për Serbinë, më 28 mars 2012, Parlamenti Evropian u bëri thirrje autoriteteve të Beogradit “të vazhdojnë përpjekjet e tyre për të eliminuar legjitimitetin e ish-shërbimeve sekrete komuniste, si një hap demokratizimi në Serbi” .

[Zero Cool]

Shala: Shteti i shkelur!

Publicisti Blerim Shala është shprehur tepër pesimistë me zhvillimet në Kosovës pas shpalljes së pavarësisë më 17 Shkurt 2008. Ai ka thënë se nga viti 1999 deri në vitin 2008 ka pasur arritje të jashtëzakonshme, mirëpo vitet e fundit, sidomos pas shpalljes së pavarësisë, shoqëria e Kosovës po degradon, dhe se askush nuk është i kënaqur përveç qeveritarëve që shfaqen nëpër televizione me optimizmin e tyre të rrejshëm.
Shala, i cili njëherësh është edhe nënkryetar i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, në emisionin Rubikon të KTV-së, ka shpjeguar pse në njërin nga librat e tij të fundit “Shteti i shkelur” është treguar tepër pesimistë lidhur me zhvillimet e përgjithshme në Kosovë viteve të fundit. Ai ka folur për politikën, për politikanët, për identitetin kombëtar dhe çështje tjera që kanë të bëjnë me Kosovën.

“Kosova, në bashkëpunim me faktorin ndërkombëtar, ka arritur të menaxhojë me sukses provokimet e Serbisë ndaj Kosovës, ka arritur me sukses të vendosë raporte të mira me komunitetet pakicë, por ka dështuar në shumë pika tjera të rëndësishme për forcimin e shtetit”, ka thënë Shala duke përmendur edhe pyetjet që disa diplomatë amerikanë nga dëshpërimi ua kishin bërë drejtuesve të Kosovës pas vitit 1999, si ajo e Richard Holbrook: “E kemi ditur që duhet t’ju mbrojmë nga Serbia, por nuk e kemi ditur se duhet t’ju mbrojmë nga vetvetja”; dhe e Medeline Allbright: “Dëshironi të bëni shtet të mirëfilltë apo të dështuar”.

Shala ka thënë se gjendja gjatë këtyre viteve ka arritur deri aty sa në sytë e qytetarëve secili nga politikanët e Kosovës është hajn. Mbase sipas tij, pritjet e qytetarëve pas shpalljes së pavarësisë nuk kanë qenë reale, porse siç ka thënë ai, është shumë e vërtetë që drejtuesit e shtetit nuk kanë punuar që ata të ndjehen krenarë me Kosovën e tyre. Ai ka thënë se qytetarët nuk duhet mashtruar se do të hiqen vizat edhe pesë-gjashtë muaj, se Kosova do të anëtarësohet në Bashkimin Evropian brenda pesë-gjashtë vjetëve, por duhet t’u thuhet e vërteta.

“Kosova nuk mund të ndryshojë asgjë derisa nuk e arrin buxhetin prej të paktën tre miliardë eurove dhe ka gjasa që do të kalojnë vite derisa kjo të arrihet, sepse mungon strategjia. Dhe sipas rekomandimeve ndërkombëtare, nuk duhet të ketë rritje pagash edhe katër vjet. Kështu Qeveria vendnumëron dhe kur problemet arrijnë kulmin ngrihet shpejt dhe thyen qafen. Ashtu sikur ka ndodhur edhe me veriun deri më tani”, ka thënë Shala. Ai ka thënë se në vend që Qeveria të bëjë rritje graduale të çmimit të energjisë për çdo vit, tani kërkon të bëjë rritjen prej 30 për qind çfarë është e papërballueshme për qytetarët e Kosovës.

“Koncepti bazik i shtetit nuk duhet të ndryshojë çdo katër vjet, pushtetet ndryshojnë, ndryshojnë kryeministrat, por proceset shtetërore duhet të çohen përpara pavarësisht se kush i fillon. Duhet të ketë strategji, por nuk mund të themi se sot jemi me Perëndimin dhe pas katër vjetësh të nisemi drejt Lindjes, sepse identiteti i shqiptarëve në Ballkan është i qartë dhe vetëm njerëzit e palexuar ngatërrojnë me ose pa qellim shtetësinë me kombin”.

Shala ka thënë se në rastin e Kosovës gjithçka është e qartë, Kosova është shtet i shqiptarëve, shqiptarët e Kosovës kanë shtetësi kosovare, ndërsa etnia e tyre është shqiptare. “Identiteti ynë është shqiptar, nënidentitetet janë: mysliman, katolik, ortodoks. Natyrisht, dihet që shumica e shqiptarëve të Kosovës janë mysliman që kanë kultivuar me shekuj tolerancën dhe islamin tradicional dhe këto vlera duhet ruajtur”, ka thënë Shala, i cili ka qenë edhe koordinator i Ekipit të Unitetit për zgjidhjen e statusit të Kosovës në bisedimet e Vjenës përpara shpalljes së pavarësisë.

Publicisti Shala ka shprehur nevojën e transformimit të politikanëve në mënyrë që shtetasit e Kosovës të ndjehen krenarë me Kosovën dhe shtetet që e kanë njohur Kosovën të mos pendohen me vendimin që kanë marrë, që sipas tij tashmë ka edhe prej tyre. Ai ka thënë se është e paimagjinueshme që në vitin 2012 të mbahen ligjërata patriotike të viteve të 90-ta.

“Duhet të transformohemi, të transformojmë partitë, të bashkohemi dhe ta bëjmë Kosovën vërtetë shtet të zhvilluar dhe demokratik. Nuk duhet të anashkalojmë meritat e askujt, por nuk duhet folur në veten e parë siç bën shembull kryeministri Hashim Thaçi... Askush nuk mund të thotë se ka pasur projekt personal pavarësinë e Kosovës. Ka qenë guxim i jashtëzakonshëm të luftosh me Serbinë, por nuk mund të mbetesh politikan apo komandant i përjetshëm. Shteti nuk i ka borxh askujt, ndërsa secili prej nesh i kemi borxh shtetit. Andaj është koha që sa më parë të ndryshojmë këtë mentalitet dhe ta bëjmë Kosovën ashtu si e duan qytetarët, të krenohen me të, ta çojmë aty ku e ka vendin - ta bëjmë anëtare të Bashkimit Evropian dhe NATO-s”.

[Denim]

Gjate gjithe atyre viteve qe Kosova luftonte per te fituar lirine e pavaresine , qarqe te Moskes e Beogradit jane munduar qe kesaje lufte ti japin ngjyrim fondamentalist islamik ,ose me e lehta komunisto-enverist ,pasi keshtu mendonin te sensibilizonin opinionin e Europes dhe Botes Perendimore me ne krye Shtetet e Bashkuara te Amerikes. Fatesisht kjo propogand mashtruese antishqiptare ,jo vetem nuk u muar parasysh nga faktori nderkombetare ,por ky faktor u soldarizua aq shume me te drejtat e shqiptareve autokton te Kosoves ,sa nderhyri ushtarakish duke bere te mundur clirimin perfundimtar te Kosoves nga shovenet Serb (1999) ,dhe si rrjedhoje ndihmoi e njohu pavaresin e shtetit te Kosoves te shpallur me 17 shkurt 2008…Kosova si treve e hershme shqiptarie ,ka demostruar e po demostron para Europes dhe Botes Perendimore ,se eshte pjese historike e saj ,ndaj ketyre nuk u ka shkuar mundi kot ,pasi duke cliruar Kosoven Perendimi ka cliruar nje pjese te veten qe eshte shembull i qendreses se qytetrimit e zhvillimit perendimore ndaj atij lindor.. Kjo mrekulli ne Kosoven e cliruar ,me siguri ka verbuar e zemruar armiqt e hershem e te perhershem te shqiptareve ,armiq qe nuk jane vetem ata qe i shkruajn emrat me shkronja cirilike e deri arabe ,por edhe ata qe i shkruajn dhe mbajn per emra e mbiemra shqiptare..

Mjerisht si modelin e kesaj tollovie mediatike antishqiptare na duhet te marrim imamin e xhamise se Madhe ne Prishtine Shefqet Krasniqin i cili me zulmin e tij antiperendimore ka zgjedhur si objekt goditje jo nje figur te thjesht te shqiptareve ,por nje simbol te jetes toksore e hyjnore , bamiresen - shenjetore ,Nene Terezen.

Per hir te vertetes duhet thene se edhe ne Shkoder ka pasur reagime nga segmente te komunitetit musliman qe kerkuan dhe “detyruan” pushtetin lokal per te mos e vendosur shtatoren e Nene Terezes ne hyrje te Shkodres (afer Kishes se Zojes se Keshillit Mire),por aty ku eshte sot para godines se Albtelekomit . Gjithashtu nje reagim afersisht te till ka pasur edhe kur u “diskutua” qe nje nga simbolet e kartave te identitetit te jene edhe shembelltyra e Nenes Tereze ,qe ne fakt ishte me shume nje provokim mediatik i porositur ,se sa nje mendim i faktorit shtetrore shqiptar…Sulme mediatike ndaj Nene Terezes ka vazhdimisht ne Shqiperine Politike (te 1913), por keto kane qene e jane disi me te zbehta e pa “jehon “ kombetare e nderkombetare. Ndersa sulmet mediatike te Imamit te xhamise Madhe te Prishtines Shefqet Krasniqit fatkeqesisht kane gjetur “perkrahje” ne Beograd , Moske e deri ne Cerdhen e terroristeve “Islamik”, gje qe mund te lene gjurme hijesh ne Shtetin e ri te Kosoves.. Para se te mnerremi me disa nga akuzat e Imamit ,ne po i kujtojme se ky Shefqet ka nje mbiemer Krasniqi qe i ka rrenjet ne trojet qendrestare shqiptare- Europerendimore te Malesise Madhe . Ku rreth pese shekuj me pare i pari i mbiemrit te tij ishte KRASNI ,qe eshte nje vella i te pareve te Hotit ,Trieshit ,Piperit ,Merkotit e Vasojeviqit ,qe dalngadal u shtuan e zgjeruan ne trojet etnike shqiptare ,duke u bere fise ,male e bajrak ne vehte ,por qe nje pjese e tyre fatkeqesisht sot jane te ortodoksizuar, ose islamizuar nen shtypjen e mjerimin e pushtuesve Sllav e Otoman,ku nje rast i till eshte edhe Krasniqeja e sotme e islamizuar (por e patjetersuar) rreth 250 vite me perpara..

Imami Shefqet ne vend qe ta kishte per nder qe ka mbiemrin e kesaje krahine historike shqiptarie ,me fjalet e veprat e tij deshmon se nuk e meriton mbiemrin Krasniqi... Gjithsesi gjuha mediatike e perdorur ne internet (apo media te shkruara),kunder Nene Terezes i perket “gjinise” se nje fushate te pamoralshme ,denigruese e fyese jo vetem per simbolin e shenjterimit shqiptare te shekullit njezet , por fyen nje popull te tere kudo qe banon e jeton sot ,me qellime te qarta per minimin e harmonise e bashkejeteses se mrekullueshme nderfetare,qe ekziston prej shekujsh...Nene Tereza sipas Imamit Shefqet e paska vendin ne Xhehnem pasi nuk eshte muslimane , dhe per mekatet e bera do te digjet ne flaken e Xhehnemit ..ajo i ka pasur te gjitha vijon ky imam , ka pasur deren hapur ku ka dashte me shkua pa pare ne kete dynja ,ka pasur me hanger cfare ka dashte ,me pi cfare ka dashte ,burra kend ka dasht me nderrue.

Ajo ka pasur plote te mira ne kete dynja... Mjerisht ky fetare pretendon se keto “predikime” i bene ne emer te “Kuranit”,kur ne fakte jane predikime te lena pas shekuj me pare ,jo nga Kurani i shenjte ,por nga pushtuesit otoman ,qe i quante kristianet te pa fe e si te tille ,ose duhej te pranonin besimin e pushtuesit ,ose duhej qe te vriteshin ,shpronsoheshin e skllaveroheshin... Imam Shefqetin duket se e ka kapur skleroza ,pasi e kunderta ai do ta dinte se te gjitha trojet tona etnike ,duke perfshire edhe Kosoven martire kane qene totalisht te banuara nga banore autokton (Iliro-Shqiptare) te besimit Kristian,besim qe e kishin perkrahur e perqafuar qe ne shekullin e par si filozofi shpetimtare -shpirterore ,perkunder deshires se pushtusit romak. Per besimin Kristian qe sot eshte edhe qytetrim e zhvillim ,ne te cilin “kullote” edhe dashakeqi Shefqet, Dardania e “tij”,(per te cilen pretendon se ka luftuar per ta cliruar),ka nje plejad te tere martiresh , shenjetoresh e heronjesh ,qe jane ne themelet e vete Europes e Botes Kristiane ,me ne krye heroin legjendar Gjergj Kastriotin Skenderbe (edhe ky i sulmuar mediatikisht..). Per rilindjen e nje figure kaq te madhe e dy-dimensionaleshe (toksore e hyjnore) eshte pritur nga NE dhe BOTA plote 505 vite..Por tashma kjo mrekulli kishte lindur (1910 ) jo tek nje mashkull,por tek nje femer,me emrin Gonxhe Kol Bojaxhi, nga prinder safi shqiptare dhe Katolik.. Emrat fetare e human (Moter e Nene) do ti merrte sic dekleronte Ajo, pasi i eshte pergjigjur thirrjes se Jezu Krishtit,per tu sherbyer njerzve me ne nevoje te kesaje bote.. Institucionet e saj te bamiresise jane te shtrira thuajse ne te gjithe boten . Nga keto institucione dhe nga vet dora e fjala e Nene Terezes,gjeten derman fizik e mbi te gjitha shpirterore mijera e miliona njerz ne zgrip te jetes .

Natyrisht kjo eshte nje mrekulli qe eshte bere me ymrin e vete Zotit, ymer qe ja kishte dhene bijes sone ,Nene Terezes.. Per keto mrekulli e vepra eshte vlersuar dhe nderuar nga Kisha ,Shtete dhe Institucione prestigjoze te Botes ,nga te cilat po kujtojme cmimin NOBEL per paqen (te 9 dhjetorit 1979),vendosjen emrit saj ne disa qendra ,sheshe e institucione , ngritjen e shume shtatoreve apo monumnteve te Nene Terezes neper Kryeqytete e qytete te Botes ,duke perfshire edhe ato te Prishtines e Tiranes ,e deri tek shtatorja e vendosur ne Shkoder (me 29 dhjetor 2006) ,shtatore qe i falen duke e “pagezuar” si Zoja e “Re”e Shkodres , qe i mungonte ketij qyteti qe nga 25 prilli i vitit 1467...per aresye qe besoj se duhet ti dij imami i Xhamis Madhe te Prishtines... Nene Tereza pasi i ka lene kesaj bote veprat e saja te pavdekshme nderroi jete ne vitin 1997... Selia e Shenjte per Nene Terezen ka miratuar diten e 19 tetorit (qe nga viti 2003) si dite te lumturimit e Shenjeterimit te saj, ndersa shteti shqiptar kete dite e ka njohur si dite feste e pushimi . Tashma kjo Nene e madhe e Botes “thirret” edhe Shen Tereza,dhe neper bote kane filluar ndertimet e kishave apo katedraleve kushtuar kesaje Shenjetore ,duke perfshire edhe kryeqytetin e Kosoves Prishtinen, ku banon (me sa duket vetem fizikisht) Imam Shefqeti..

Vlersimet per Nene Terezen nuk kane rreshtur nga personalitete laike e teokratike nga i gjithe planeti toke . Shqiptaret jane falnderuar per kete bije te madhe qe i kishte falur botes edhe nga Papa Gjon Palit II i cili kur vizitoi Shqiperine me 25 prill 1993 do te dekleronte : “ ...Atdheu i Nene Terezes eshte ketu.... Ne personin e Nene Terezes Shqiperia eshte nderuar gjithmone . Ky eshte misioni i saj dhe i gjithe atyre qe , porsi ajo, jane ndjekes te vertet te Krishtit, jane apostuj te Krishtit , jane apostuj te dashurise e te dhembeshurise. Ju falnderoj sot ne emer te Kishes Katolike per kete bije te tokes suaj e te popullit tuaj.” Eshte ky vlersim dhe vete Historia e Shqiperise Etnike , qe kane bindur Europen dhe Boten Perendimore ne drejtesine e luftes dhe perpjekjeve te shqiptareve te Kosoves , per te rifituar lirine e pavaresine e grabitur nga kopete dy-kembeshe te arinjeve sllav , te zbritur se voni nga Uralet ne trojet e bekuara te kesaj Europe Kristiane e Perendimore , ku bejne pjese edhe trojet etnike Iliro-Shqiptare me ne krye Dardanin e mocme apo Kosoven e sotme qe pavaresisht nga besimet qe i kane imponuar shekujt ,ata kane qene e jane Europerendimore ,pasi besojne te gjithe (ata qe vertet besojne ) ne nje Zote qe eshte Nje dhe vetem Nje.. Presidenti i asaj kohe i republikes Islamike te Iranit , Muhamet Khatani pas vdekjes se Nene Terezes do te thoshte : ”Madheshtia e Nenes Tereze konsiston ne shpirterimin e madh nga mendimet e medha te vlerave morale dhe fetare ,qe ajo mbante per te miren e njerzimit.”.

Nga ky vlersim i mrekullueshem per Nene Terezen (nga nje Presidenti me profil te larte fetar) ,“gjejne” mbeshtetje edhe fjalet proverbiale te Papa Gjon Palit dyte se ne kete bote ka dy FE ,ata qe besojne ne Zot , dhe ata qe nuk besojne. Duke u bazuar ne theniet e ketyre dy personaliteteve qe u perkasin dy besimeve te medha te kesaj bote , neve me te drejte na lind dyshimi se Imami i xhamise se madhe te Prishtines ,Shefqet Krasniqi ,nuk eshte bere protogonist mediatik si kundershtare fetare i Nene Terezes ,por si sherbetror i “paguar” i Serbo-sllavizmit (apo dreqi e dine se kujt..) qe kerkon ta paraqes Kosoven si “rrezikun islamik” te Europes , duke cuar keshtu uje ne “mullirin”e propogandes antishqiptar... Ndaj per kete “fare” imami (qe me siguri eshte nje mutacion jo shqiptare) meriton te themi , se ka qene “gjynah” synetlleku ne organin gjenital , pasi ky imam i djallit meriton “synetllekun” ne gjuhen e tij prej gjarperi ...gje qe me siguri do t’ja bejne shqiptaret e Kosoves Europiane e me gjere ketij “imami” me gjuhe gjarperi e te tjerve si ai …

[Domira]

Fevziu: Nga se kishte frikë Enveri


Gazetari dhe shkrimtari i njohur flet ne nje interviste te gjate, mbi librin “Enver Hoxha”. Duke iu referuar dokumenteve te arkivit dhe desh mive, Fevziu pohon se diktatori komunist ishte njeri qe donte t’i kontrollonte te gjithe dhe kishte nje paranoje ndaj te huajve. Intervistuar ne emisionin radioteleviziv “Eurodita” ne Shkoder, nga Sead Cena dhe Mirsad Sylja, gazetari dhe shkrimtari Blendi Fevziu ve ne dukje se diktatura komuniste ne te vertete nuk ishte thjeshte ndalim i disa gjerave por nje mekanizem pushteti.

Z. Fevziu tani qe jeni ne Shkoder, a vute re ndonje ndryshim te vecante?

Nuk ka shume kohe qe s’kam qene ne Shkoder. Qellon qe kaloj shpesh ne kete qytet. Gjeja qe me beri me shume pershtypje tani qe erdha, ishte pastertia ne hyrje te qytetit, nuk e di nese lidhej me shiun apo me pastrimin, gjithsesi eshte veshtire te gjesh kaq shume pasterti ne qytetet e tjera. Zakonisht anet e rrugeve jane te mbushura me qese, letra te hedhura. Ndersa hyrja e Shkodres ishte shume e paster. Ky ishte ndryshimi qe vura re.

Ky eshte promovimi i pare i librit “Enver Hoxha” ne Shkoder. Pse u la per kete moment promovimi ne kete qytet?

Ky eshte promovimi i pare ne gjithe Veriun e Shqiperise. Ndersa per promovimet, nuk kam organizuar une nje tur promovimesh, por i jam pergjigjur ftesave. Kam mbajtur pezull disa ftesa, pasi intensiteti i madh neper televizione, momentin e daljes se librit, intensiteti shume i madh i promovimeve neper disa universitete te Tiranes dhe neper qytete, me krijoi nje lloj riperseritjeje. Njeriu fillon te ndihet keq me vetveten kur perserit, riperserit te njejtat gjera. Keshtu qe mendova qe nje distance kohore do te ishte e nevojshme. Pezullova perkohesisht promovimin e metejshem te librit ne Maqedoni, ne Tetove dhe Shkup, ne Presheve, si dhe ndoshta ne Malin e Zi. Kam pasur gjithashtu ftesa nga universitetet e rretheve, por i stopova te gjitha, per t’iu pergjigjur ne nje kohe te dyte qe do te jete besoj mesi i majit e ne vijim, sepse po prisja qe te dilte versioni perfundimtar i dokumentarit per Enver Hoxhen, qe mund te sillte nje ndryshim ne perceptimin e pergjithshem. Natyrisht, libri eshte dicka shume me e thelle, shume me e plote dhe elitare njekohesisht, ndersa dokumentari eshte me masiv.

A keni ndonje lloj konstatimi se si eshte pritur libri “Enver Hoxha” ne Shkoder?

Jo nuk kam asnje. Nuk e di. Kam pasur email-e, por email-et kane te njejtin intensitet qe kane ardhur nga pjesa me e madhe e vendeve te Shqiperise. Une marr cdo dite rreth 100 sms ne “Facebook”, pjesa me e madhe kane lidhje me librin. Shpesh ka konsiderata te pergjithshme, kritika, kritika te specializuara dhe nderhyrje specifike. Ajo qe me ka bere me shume pershtypje eshte reagimi i te rinjve. Rreth 70% e atyre qe me shkruajne ne “Facebook” jane te rinj, ndoshta edhe ngaqe te rinjte e perdorin me shume teknologjine dhe “Facebook”-un. Jane te rinj qe nuk e kane njohur Enver Hoxhen, por qe jane rritur ne sfond me te. Libri me shume se Enver Hoxhen, i ka bere te kuptojne jeten dhe femijerine e prinderve e tyre dhe gjysherve te tyre. Gjate premieres se dokumentarit “Enver Hoxha” ne kinema “Millenium”, nje vajze e re, nje nga prezantueset me te mira sot ne Shqiperi, me tha qe e kishte menduar komunizmin si nje periudhe qe nuk mund te haje shume, qe nuk te linin te vishje xhinse dhe nuk te linin te dilje jashte shtetit, “tani e kuptova qe eshte nje mekanizem pushteti”. Dua te them edhe dicka tjeter, nje liber apo 10 libra jane shume pak per te specifikuar nje kohe. Fakti qe nuk kemi pasur libra te pergjithshem nuk na ka lejuar qe te kalojme ne libra apo dokumentare specifik. Libri im “Enver Hoxha” eshte nje liber i pergjithshem, i cili ka vetem nje kendveshtrim – “raportin e Enver Hoxhes ne partine komuniste dhe raportin qe ai pati me drejtuesit e tjere komuniste te kohes. Nje liber shume i mire mund te ishte “raporti i Enver Hoxhes me kundershtaret e tij politike” apo “raporti i Enver Hoxhes me fene” dhe shume e shume kendveshtrime te tjera.

Sa i surprizuar jeni nga buja qe beri ky liber?

Para se te botohej libri, ideja ime e pare ishte qe libri te botohej 2 mije kopje dhe mendoja qe do te shitej diku mes 3 mije dhe 5 mije kopje, duke u nisur edhe nga eksperienca e librave te meparshem. Botuesi me kerkoi qe te zgjasja kontraten, nga 2-vjecare ne 3-vjecare dhe do te shtypte 5 mije kopje. Ne ate moment m’u duk e tepert. Gjithsesi botuesi kembenguli duke e marre riskun mbi vete. Ne 6 dite jane shitur 5 mije kopjet e para. Dhe kishte moment kur nuk kishim mundesi te furnizonim panairin e librit, por kjo ndodhi edhe me librin e Ben Blushit dhe te Edi Rames. U krijua nje lloj boshlleku, nje keqkalkulim i botuesve ne raport me publicitetin qe kishin pasur keto libra. Gjithsesi, sipas kalkulimit te shperndaresve te librit “Enver Hoxha” mendohet te shiten rreth 80 mije kopje, gje qe e ben ndoshta publikimin me te shitur ne Shqiperi.

Sipas jush, z. Fevziu, cila ka qene arsyeja qe ky liber ngjalli kaq shume interes?

Besoj qe ka qene shterpesia ne kete fushe, nuk ka pasur libra te tjere te plote te kesaj natyre, besoj ka qene publiciteti televiziv, figura per te cilen eshte folur, d.m.th., Enver Hoxha, padyshim dhe fakti qe autori eshte nje personazh qe del 4 here ne jave ne televizion, por kam pershtypjen qe edhe reagimi ndaj librit e ka shtuar shume vemendjen ndaj tij. Sidomos ne fillim, pas djegieve te para ne Ferizaj dhe pastaj ne disa qytete te Shqiperise, pas cdo djegieje shiteshin 5 mije kopje ne 2 – 3 dite.

Gjate hulumtimit te fakteve, a ka pasur fakte qe kane kundershtuar njeri-tjetrin?

Po shume. Duhet te kemi parasysh nje gje. Duhet te ndajme faktet nga legjendat. Rreth Enver Hoxhes kane qarkulluar shume legjenda, ka shume njerez qe vuajne nga paranoja per ta inkriminuar ate. Per shembull, kam investiguar gjere e gjate per ate qe ne e quajme deviacion seksual te Enver Hoxhes. Mua nuk me rezulton qe ai te kete pasur nje deviacion te tille. Ka pasur shume komente qe thoshin qe Enver Hoxha ka qene agjent, por perseri mua nuk me rezulton ne asnje dokument. Mund t’ju tregoj nje histori qe mund te jete interesante. Para disa kohesh, nje personazh relativisht i njohur insistonte per nje takim me mua. Erdhi dhe filloi te me tregonte. Kishte qene refugjat ne Korfuz te Greqise per disa kohe. Me pas filloi te me tregonte qe Enver Hoxha kishte ndjekur nje shkolle te sigurimit ne Korfuz, ne viti 1940, para se te vinte ne Shqiperi. Une e sqarova qe kjo nuk mund te jete e vertete, sepse periudha e vitit 1940 eshte bosh politikisht, d.m.th., Enver Hoxha nuk evidentohet politikisht, por fizikisht, prania e tij eshte e dokumentuar e gjitha.

Cili eshte nje nga faktet me te rendesishme qe gjetet gjate hulumtimit tuaj?

Eshte nje dokument, i cili eshte dokumenti thelbesor i librit, nje leter qe Enver Hoxha i dergon forcave partizane ne veri per eliminimin e Llazar Fundos. Kete dokument e ka pare edhe z. Montefiore, nje nga biografet me te medhenj ne bote sot, biograf i Stalinit. Z. Montefiore ndodhej ne zyren time kur e pa kete dokument dhe me tha qe ky dokument vlen nje liber. Ky eshte nje dokument i rendesishem, pasi Enver Hoxha me doren e tij kerkon eliminimin e nje personi. Ky dokument ka qene ne Muzeun Historik Kombetar dhe nuk eshte evidentuar kurre.

A ka pasur pjese te historise se shkruar nga Enver Hoxha, e cila u hodh poshte me pas nga faktet qe ju gjetet?

Nje pjese e mire e kesaj historie jane hedhur poshte qe nga viti 1991 - 1992. Duhet te kemi dicka parasysh, Enver Hoxha ka qene relativisht i sinqerte kur ka shkruar kujtimet e tij, sidomos pjeset e femijerise dhe rinise. Ai arrin t’i permende shoket e tij te femijerise, megjithese nje pjese te tyre i kishte vrare, i permend edhe me emra, flet per ta.

Ju thoni ne librin tuaj qe beteja e Enver Hoxhes me fene eshte nje nga faqet me te trishta te komunizmit shqiptar. Pse mendoni qe ai i shpalli nje lufte kaq te ashper besimeve fetare?

E para, eshte filozofia e regjimit komunist qe nuk i pranonte dot besimet fetare dhe kjo nuk eshte histori shqiptare, eshte histori e njohur edhe ne Bashkimin Sovjetik. E dyta, ishte xhelozia e nje force politike, e cila mendonte se feja arrinte te terhiqte dhe kishte ndikim mbi nje pjese te popullates se Shqiperise. E treta, feja binte ne kundershtim me njeriun e ri qe ky sistem po perpiqej te ndertonte. E fundit, besoj ka qene ndikimi i revolucionit kulturor kinez. Dhuna ndaj fese ka qene ekstreme, sidomos ne momentet e para ka nisur ndaj klerit katolik, ndoshta per arsye te ndikimit te madh qe kishte Vatikani ndaj tyre.

A keni gjetur dokumente qe vertetojne se Enver Hoxha apo te afermit e tij kane festuar festa fetare?

Babai i Enver Hoxhes ka qene hoxhe, ka qene besimtar deri ne ditet e fundit te jetes se tij. Ka qene nje hoxhe qe paguhej nga perandoria osmane. Kur kjo e fundit u shperbe dhe me qe komuniteti ku jetonte nuk mund ta paguante me, ai e nderroi profesionin e tij, nga hoxhe ne peshemates. Pastaj u largua ne Amerike me vellane, ku punoi 5 vjet. Ne gjykimin tim dhe nga ajo qe kam hasur, Znj. Nexhmije Hoxha ishte besetyte, nje njeri qe vuante nga besetytnite, kishte frike, mendonte kjo duhej bere kjo s’duhej bere. Nuk di qe Enver Hoxha vete te ishte besimtar. Aty ketu me del qe tezat e tij jane teza qe afrojne shume me fundamentalistet, teza shume te ngjashme me tezat e vellazerise myslimane te Egjiptit, Irakut etj.

Ne librin “Enver Hoxha” gjendet nje kapitull me titull “Enver Hoxha dhe Nene Tereza”. Ne gjykimin tuaj, pse ishte Shqiperia nje toke e ndaluar per Nene Terezen?

Shqiperia ishte toke e ndaluar per cdo person qe jetonte jashte Shqiperise. Une e kam permendur Nene Terezen, sepse ishte nje person me permasa boterore. Drama e Nene Terezes ishte aq e madhe sa edhe drama e shume personave te tjere ne ate periudhe. Ne nje raport qe ministria e Jashtme i sqaron Enver Hoxhes qe ministri i Jashtem francez i kishte thene ne menyre konfidenciale ambasadorit shqiptar ne Paris qe presidenti i Frances kishte kerkuar transferimin 21 ditor te nenes se Terezes ne Rome per t’u vizituar dhe per te takuar te bijen. Enver Hoxha ka nje shenim me doren e tij ku thote qe te kontrollohet kush hyn dhe kush del ne shtepine e motres dhe nenes se Nene Terezes, ajo duhet te jete nje agjente shume e rrezikshme perderisa njerez kaq te rendesishem interesohen per te. Ne vitet ‘89-’90, Nene Tereza erdhi ne Shqiperi dhe vendosi lule ne varrin e Enver Hoxhes. Ne ate kohe mu duk nje gje e tmerrshme, pasi mllefi per komunizmin ishte i madh, por sot e shoh si nje xhest sublim qe dikush tregon superioritetin ne kete menyre.

A ka dokumente qe tregojne krimet e Enver Hoxhes dhe qe e implikojne ate direkt me krimin?

Nese flasim per dokument arkivor, vete arkiva eshte e paeksploruar e gjitha. Filmimet e Enver Hoxhes dhe nje ditari i tij personal jane gjetur ne bodrumin e Arkivit Qendror te Shtetit, ku qendronin prej 20 vitesh dhe ishin te paskeduara. Sepse jane transferuar nga Arkivi i Komitetit Qendror, me aq dijeni sa kam une permes personave qe kane punuar personalisht ne arkivin e Enver Hoxhes, persona te tij te afert qe merreshin me shkrimin e veprave te Enver Hoxhes. Arkivi i Komitetit Qendror ka pasur nje fond te vecante, qe ishte fondi personal i Enver Hoxhes. Ky fond mund te prekej vetem me leje te posacme te Nexhmije Hoxhes. Ishte nje pjese e fondit ku mund te hynte vetem Ramiz Alija dhe Enver Hoxha. Ne kartele nuk figuron qe Ramiz Alia te jete treguar ndonjehere kurioz per te hyre brenda. Gjithsesi, mos prisni te kete dokumente qe do ta perfshijne Enver Hoxhen personalisht ne krime, ne eliminimin e njerezve. Mekanizmi i komunizmit shihet ne pergjithesi, nuk mund ta zbulosh me nje leter. Me vjen keq, por une jam i paafte qe te bej nje analize te diktatures, sepse ajo kerkon nje pergatitje shume me te gjere. Une kam bere nje publicistike historike, i ngjashem me ato qe shkruan Misha Gleni. Kam pasur nje diskutim me z. Lubonja, i cili me thoshte qe duhet te hyja me ne thellesi per te analizuar. Me vjen keq, por nuk e beja dot dhe nese do ta beja, do ta isha subjektiv.

vzhdon.......................

[Domira]

Produkt i kujt ka qene Enver Hoxha?

Nuk besoj se ka qene produkt vetem shqiptar Enver Hoxha, ka qene nje produkt lindor pavaresisht se produkti me i keq i diktaturave komuniste te lindjes. Shume njerez i nderton nje kohe e caktuar dhe nje shoqeri e caktuar. Nuk duhet ta shohim vetem tek individi, pra te shohim gjithcka tek Enver Hoxha. Eliminimi i personave nga Enver Hoxha eshte kriminal, eshte i tmerrshem, padyshim. Por eliminimet e njerezve rreth e rrotull tij si Koci Xoxe, Mehmet Shehu dhe shume te tjere, jane eliminime njerezish po kaq kriminele sa vete Hoxha. D.m.th., kur eliminoi Koci Xoxen, ai eliminoi nje person po aq kriminal sa vet Hoxha. Mendoj qe n.q.s., Koci Xoxa do te ishte ne pushtet do te ishte edhe me i dhunshem se Enver Hoxha. Ka nje tendence ne shtyp, ku cdo viktime e Enver Hoxhes shihet si nje person i iluminuar, demokratik. Ne te vertete ishin po aq kriminale sa Enver Hoxha. Ne gjykimin tim, Hoxha ishte me i zoti i bandes komuniste.

Cili ishte raporti i Enver Hoxhes me Kosoven?

Raporti me Kosoven ka qene demagogjik, sepse nuk ka asnje gjest te vetem qe Enver Hoxha te kete bere ndonje tentative per te ndihmuar shqiptaret e Kosoves. Raporti i komunizmit ne Shqiperi me komunizmin Jugosllav ishte perfekt. Kete mund ta gjesh ne nje liber qe nuk eshte botuar ende, ne kujtimet e Mahmut Bakallit, i cili ishte njeri nga drejtuesit kryesor te Kosoves nga viti 1968 deri 1981. Jugosllavet kane qene nje lloj kishe ku “faleshin” drejtuesit komuniste shqiptare deri ne nje fare periudhe. Nako Spiroja ankohej per Enver Hoxhen tek Jugosllavet, Enver Hoxha per Nako Spiron, Koci Xoxe per te dy bashke.

Qe nga rinia gjer me sot, si ka ndryshuar perceptimi juaj per Enver Hoxhen?

Ne fillim ishte perceptimi familjar, qe do te thote une jam rritur ne nje familje qe nuk e donte komunizmin. Nuk ka qene familje qe ka pesuar goditje te medha, me perjashtim te shpronesimeve. Stergjyshja ime dhe motrat e saj kishin nje percmim qe lidhej me gjithe komunizmin. Ato e kishin njohur edhe personalisht Enver Hoxhen. Ne fund te viteve ‘80fillimviteve‘90kamqeneshumepasionantmeqe isha aktiv ne ato kontestimet e para kunder regjimit. Ndersa, vitet e fundit e kam pare me ftohtesi figuren e Enver Hoxhes, jam perpjekur te kuptoj psikologjine e ketij njeriu. Kam folur me shume persona qe kane qene prane tij. Enver Hoxha ishte person me trille te cuditshme, sic ka trille cdo diktator. Ai diku ishte shume i mire, diku shume i keq.

Mes dokumentesh, a keni vene re se nga cfare kishte frike Enver Hoxha?

Ishte paranojak ndaj te huajve. Ishte njeri qe donte t’i kontrollonte te gjithe. Ketu po i referohem z. Spartak Ngjela. Po te mos i shihte drejtuesit komuniste ne shtepine e partise pasdite, mendonte se ata ishin diku duke komplotuar. Nje nga akuzat qe i beri Tuk Jakoves dhe Bedri Spahiut ishte fakti qe i tha – “Per dy muaj rresht nuk keni ardhur ne shtepine e partise. Cfare benit te dy kur nuk ishit ketu?”.

Cila ishte arsyeja qe Enver Hoxha eliminonte bashkepunetoret e tij?

Regjimet komuniste ne pergjithesi funksionin mbi kete baze. Kristo Frasheri e ka thene ne nje prej intervistave te mia – Enver Hoxha ndoqi nje keshille te Miladin Popovicit. Sipas Miladinit, partia fuqizohet duke u spastruar. Edhe n.q.s., nuk ke armiq, shpik armiq!

Cili ishte personi qe kishte me shume ndikim tek Enver Hoxha?

Une nuk gjej ndonje person qe kishte ndikim tek z. Hoxha. Kam pershtypjen qe ai mund te ndikohej nga njerez te ndryshem, por ishte shume autonom ne marrjen e vendimeve. Pas vitit ‘74, pas infarktit qe pesoi, shfaqet ne letra Nexhmije Hoxha. Konsultohej me Mehmet Shehun dhe Kadri Azbiun. Kam pershtypjen qe njerezit rreth tij i thoshin ate qe ai donte te degjonte.

A ka shprehur ndonje moment, pendim per eliminimet qe beri z. Hoxha?

Une kam ndeshur vetem nje rast. Behet fjale per fillimin e viteve ‘80. Z. Hoxha kishte nje njeri shume te afert, i cili ishte edhe shume me i pasur dhe i huante gjithmone para. Gjate viteve te luftes ky personi mori dy shtepi me qira dhe i paguante qe te strehonte Enver Hoxhen, paguante edhe nje pension per familjen e Enver Hoxhes. Ne kete shtepi u njohen Enver Hoxha me Nexhmijen. Ky person quhej Syria Selfo, ishte nje pasanik i madh, i cili kishte nje dyqan qelqurinash. Enver Hoxha ne nje liber thote per te – “Ai me donte shume dhe shkriu nje pjese te pasurise per mua e familjen time”. Ne vitin 1946, u denua me vdekje dhe u pushkatua per komplot. Firmen per kete denim e vendosi Enver Hoxha. Ne vitet 1980 apo 1981, mbesa e Syria Selfos i shkroi nje leter ku i kerkoi te drejte studimi. Enver Hoxha mbi kete leter shkruan, qe kete njeri ne e kemi pushkatuar, por mbase e pushkatuam gabimisht. Gjithashtu i dha lejen e studimit te mbeses. Nese kete mund ta quajme pendese, kur i jep te drejten te studioje kur i ke vrare gjyshin, atehere kjo eshte pendesa e vetme qe ai ka shprehur ne jeten e tij.

Si ndihej Enver Hoxha ne vitet e fundit te jetes se tij?

Kete nuk mund ta gjesh ne dokumente, kete mund ta gjesh vetem ne rrefimet e njerezve prane tij pak a shume. Kam pershtypjen qe vitet e fundit te tij qene vite me shume familjare. Ai nuk kishte me miq. Trashegimtari i tij, Ramiza Alija ishte 17 vjet me i vogel. Keto kane qene vite kur ai ka shkruar shume, donte t’i linte te ardhmes versionin e tij te historise. Une kam biseduar me librashkruesit e Enver Hoxhes. Ata thoshin qe duke filluar nga viti 1981 dhe deri 1984, Enver Hoxha harxhonte nje ore duke takuar njerezit per pune dhe 4 – 5 ore duke shkruar. Pra e kishte me shume merak historine, donte ta linte sipas versionit te tij. Ketu dallon nga gjithe diktatoret e tjere te botes, Stalini nuk cante koken per historine, Hitleri nuk cante koken per historine.

Me rastin e vdekjes se Enver Hoxhes ju personalisht keni qare?

Jo fare nuk kam qare. Kam qene shume i kenaqur. Kam shkuar ne shtepi, prinderit ishin shume te gezuar. Lagjja ku une jam rritur ka qene nje lagje shume specifike. Ishte e perbere me Tiranas te vjeter apo Dibrane te ardhur ne vitin 1913. Pjesa me e madhe kishin qene punonjes te vjeter te administrates se Zogut. Ata kurre nuk e deshen Enver Hoxhen, por edhe kurre nuk u bene protagoniste kunder tij. Arsyeja me e madhe e tyre kunder Hoxhes ishte ceshtja e pronave. Jo rastesisht ajo lagje qe ne votimin e pare rrezoi Ramiz Aline, votoi rreth 68 % ndaj nje kandidati te panjohur. Gjithsesi pas vitit 1985, shumica e shqiptareve nuk e donin me Enver Hoxhen.

Libri juaj ka pasur edhe kontestime te forta ku ne disa qytete eshte djegur. Si jeni ndjere ju?

Cdo vend ka nostalgjiket e tij. Cdo regjim qe ka dominuar per 50 vite ka njerez qe i beson si ithtare. Padyshim reagimi i tyre ka qene tipik i njerezve te mesuar ne mungesen e lirise. Ata kane treguar intolerance, karakteristike e regjimit. Gjithsesi ato ishin shume pak njerez dhe sherbyen si marketing per librin.

Pse znj. Nexhmije Hoxha nuk eshte intervistuar asnjehere nga ju?

Nuk e kam thene kurre ndonjehere, por une kam bere nje tentative per ta intervistuar ne vitin 1998. N.q.s., ne do binim dakord per ta bere intervisten, znj. Nexhmije Hoxha donte te diktonte vendin e intervistimit dhe pyetjet. Une nuk i kam pranuar keto kushte. Znj. Hoxha ne ato pak intervista qe ka dhene nuk i eshte bere pyetja kryesore per raportin me vrasjet. Nexhmije Hoxha eshte rritur ne nje klase me pese shoqe, te gjitha u bene komuniste. Ne fund te vitit 1981, Nexhmije Hoxha ishte e vetmja, pasi shoqet e tjera i kishte vrare ose i kishte burgosur. Znj. Hoxha ka luajtur nje rol shume te madh per thelluar paranojen dhe sensin kriminal te Enver Hoxhes.

Si i shihni ju komentet qe kane bere familjaret e Enver Hoxhes per librin tuaj?

Ketu ka nje keqkuptim te madh te familjes. Une nuk kam bere liber per burrin e Nexhmijes as per babin e Ilirit apo Pranveres. Une kam bere nje liber per Enver Hoxhen, drejtuesin e Shqiperise per 41 vite rresht, kryetarin e Partise Komuniste shqiptare e me pas, Partia e Punes. Familjaret e tij i kane shprehur mendimet e tyre per Enver Hoxhen ne libra, Iliri ne librin “Babai im Enver Hoxha” apo Nexhmija ne librin “Jeta ime me Enverin” etj. Une nuk kontestoj asnje nga kujtimet familjare ne lidhje me Enver Hoxhen, sepse nuk me interesojne dhe jam i sigurt qe mund te kete qene nje familjar i rregullt, i cili mund te kete mbuluar femijet ne darke para se te flinin, qe mund t’i kete hedhur doren Nexhmijes ne qafe. Nuk i kontestoj fare keto. Une ne liber flas per drejtuesin politik. Nese do te merrnit ne shqyrtim nje figure tjeter drejtuese te shtetit shqiptar, cila do te ishte ajo? Nuk kam plan per momentin te merrem me ndonje figure tjeter drejtuese te shtetit shqiptar. Por nje figure qe me intrigon dhe ne se nje dite do merresha perseri me nje figure tjeter drejtuese ai do jete Ahmet Zogu, si minister i Brendshem, si President, si Mbret.

Koha Jone

[Neferta]

Nuk eshte fjala per Sulltanatin e Brunejt
Niveli i pagave, të cilat i marrin zyrtarët e lartë në institucionet e Kosovës, konsiderohet të mjaftueshme për një jetesë standarde në vend, por pasuritë që ata i kanë deklaruar, sidomos në tre vjetët e fundit, janë në s’përputhje me të hyrat (http://www.evropaelire.org/content/article/24507024.html) që ata i kanë për punën që bëjnë, vlerësojnë përfaqësuesit e organizatave joqeveritare në Kosovë.

Pagat e zyrtarëve të lartë sillen prej rreth 1mijë e dyqind euro, e deri rreth 2 mijë e 800, sa është paga e presidentes Atifete Jahjaga.

Merita Mustafa, nga Instituti Demokratik i Kosovës thotë se pasuritë që kanë krijuar zyrtarët e lartë, ngrenë dyshimet lidhur me prejardhjen e tyre.
Është një dallim mjaft i madh, i cili nuk mund të shpjegohet në asnjë mënyrë...



“Është një dallim mjaft i madh, i cili nuk mund të shpjegohet në asnjë mënyrë, sepse shumë zyrtarë, të cilëve u ka ndryshuar pasuria e tyre për tri vite – pra ka një dallim të madh në mes asaj kur kanë hyrë në pushtet dhe tash - nuk përputhet as me ndonjë histori se ata kanë pasur ndonjë biznes, i cili do të kishte mundur që të siguronte të hyra të mjaftueshme për të arritur atë pasuri”.

“Pra, është një dallim mjaft i madh, të cilin KDI-ja e ka ngritur si shqetësim dhe për të cilin duhet kryer hetime se në çfarë mënyre ata i kanë arritur këto pasuri”, thotë Mustafa.

Mendim të ngjashëm shpreh edhe Petrit Zogaj, nga Organizata joqeveritare Lëvizja FOL. Ai thotë se në shumicën e formularëve ku zyrtarët e lartë kanë deklaruar pasurinë, vërehet se shumicën e pasurisë së paluajtshme jofamiljare e kanë përfituar që nga viti 1999 e deri më tash.

Përveç kësaj, Zogaj shpreh dyshimin se zyrtarët e lartë (http://www.evropaelire.org/content/article/24588072.html)nuk kanë mundur të krijojnë pasuritë përmes pagave, e as përmes ndonjë biznesi, (http://www.evropaelire.org/content/article/24576645.html)duke marrë parasysh, sipas tij, rrethanat ekonomike të pavolitshme për zhvillim të biznesit.

“Pagat që marrin këta zyrtarë publikë, paratë e deponuara që i kanë nëpër banka dhe gjithçka tjetër është në një s’përputhje të madhe. Nuk ka gjasë që të krijohet një pasuri aq e madhe sa ka aktualisht një zyrtar publik, përmes një page si shërbyes civil ose edhe për ndonjë biznes”, shprehet Zogaj.

Me dyshimet, të cilat i ngrenë përfaqësuesit e organizatave joqeveritare, pajtohet edhe njohësi i rrethanave ekonomike në Kosovë, Ibrahim Rexhepi.
Lufta “e dështuar” (http://www.evropaelire.org/content/article/24439456.html)


Dallimet ndërmjet pasurisë së deklaruar, parave të deponuara në banka, si dhe pagave që marrin zyrtarët e lartë, sipas tij, mund të nxjerrin një përfundim të logjikshëm.

“Kjo tregon se ata kanë edhe fitime të tjera, të ligjshme ose të paligjshme, të cilat mbesin bukur enigmatike dhe të pagjurmuara prej institucioneve që janë kompetente për ta analizuar prejardhjen e pasurisë dhe mënyrën e pasurimit të këtyre njerëzve”, vlerëson Rexhepi.

Por, organizatat joqeveritare kanë nxjerrë edhe një përfundim lidhur me deklarimin e pasurive të paluajtshme të zyrtarëve të lartë, sidomos kur ato gjenden në mjediset rurale. Sipas tyre, zyrtarët e lartë, i kanë fryrë çmimet e kësaj pasurie, të cilat nuk janë në përputhje me çmimet e tregut në Kosovë.

Zogaj thotë se zyrtarët e lartë i kanë vënë pasurisë së paluajtshme të tyre çmime sipas qejfit.
Deklarimi i pasurive të patundshme po bëhet sipas qejfeve të secilit dhe jo sipas çmimeve të tregut.


“Deklarimi i pasurive të patundshme po bëhet sipas qejfeve të secilit dhe jo sipas çmimeve të tregut. Kemi parë që, ta zëmë, te çështja e shpronësimit që po ndodh tash me autostradën, çmimi nuk sillet më shumë se, ta zëmë, më i larti 800 euro për një ar tokë”.

“Ndërkohë që , këta zyrtarë nuk përtojnë ta deklarojnë nga 3 mijë, 4 mijë apo 5 mijë euro, të njëjtën sipërfaqe të tokës”, thekson Zogaj.

Mustafa thotë se, çmimet, sipas saj, të fryra, ngrenë dyshime se zyrtarët e lartë po përpiqen të krijojnë hapësirë për veprime të jashtëligjshme: (http://www.evropaelire.org/content/article/24507024.html)

“Ekziston një tendencë e fryrjes së çmimeve të aseteve që i kanë këta zyrtarë të lartë, në mënyrë që më vonë të kenë mundësi që t’i shpëlajnë ato para (http://www.evropaelire.org/content/article/24570817.html) në mënyra të ndryshme dhe të thonë se kanë pasur pasuri të tilla, të cilat i kanë shitur dhe me të cilat i kanë siguruar këto të ardhura për të ardhmen”.

Ndryshe, e gjithë kjo situatë, sipas Rexhepit, është krijuar për shkak të shumë defekteve dhe mungesave në mekanizmat ligjorë. (http://www.evropaelire.org/content/article/24518067.html)

“Defekti i parë është se një spektër i ligjeve, duke përfshirë edhe ligjin kundër-mafia apo edhe ligjet, të cilat e hapin mundësinë për identifikimin e pasurisë, mbesin të bllokuara në procedurat e miratimit”.
Evazioni fiskal po e dëmton ekonominë kosovare (http://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=evazioni%20fiskal%20ne%20kosove&source=web&cd=3&ved=0CFgQFjAC&url=http%3A%2F%2Fwww.evropaelire.org%2Fcontent%2Fa rticle%2F2048214.html&ei=VKvHT8rXL_LP4QST_c3tDg&usg=AFQjCNH3toWKO5lBDTAOaacMd1WOYweBqw)


“Prandaj, kjo situatë po shfrytëzohet në mënyrën më të egër. Ndërsa, Agjencia Kundër-korrupsion nuk e ka atë përgjegjësi dhe atë kompetencë që përveç deklarimit vullnetar apo me vetë-dëshirë të pasurisë së personave publikë, të shkojë më tutje në hulumtimin e tyre”, sqaron Rexhepi.
pastrimi-i-parave-ne-kosove (http://www.profit.al/index.php/financa/item/1488-vazhdon-pastrimi-i-parave-ne-kosove)
Ndryshe, përfaqësuesit e organizatave joqeveritare theksojnë se duhet të futen në funksion mekanizmat përgjegjës, në këtë rast prokuroria, që personat që kanë krijuar pasuri, e cila nuk mund të shpjegohet, duhet të sanksionohen, në mënyrë që të mos krijohen pasoja të ngjashme edhe në të ardhmen.

[Neferta]

Kosova me qeveri teknike
Qeverisë Thaçi II po i vjen fundi. Burime ndërkombëtare të Indeksonline kanë bërë me dije se faktori ndërkombëtar në vend është duke u përgatitur për të ndërhyrë në shkarkimin e qeverisë aktuale dhe për të formuar një qeveri teknike deri në zgjedhjet e ardhshme.
“Qeveria teknike për Kosovën do të formohet në shtator, e më së largu deri në tetor të këtij viti”, kanë bërë me dije për Indeksonline burime të mirë informuara ndërkombëtare.
Sipas këtyre burimeve, deri të ky vendim ka ardhur pas dështimit të procesit të reformës zgjedhore, dhe një marrëveshje të heshtur të partive për të zvarritur kohën e zgjedhjeve.
Si arsye për këtë veprim, këto burime për Indeksonline kanë përmendur edhe dështimin e negociatave politike për veriun e vendit. /Indeksonline/

[Uragani_99]

Qeveria e zoteriut Kryeminister Hashim Fusnotes eshte dashur kahere te perfundoj,....perfundimi i kesaj Qeverie kukull, shpetim i Kosoves dhe shqiptareve,..... kishte me qene mire ,sikur te perfundonte edhe Qeveria e Sali Gerdecit ne Shqiperi,do te ishte shpetim i Shqiperise dhe i tere kombit shqiptar,....prishja e aleances ,"marteses" së Ali Ahmetit me Nikolla Gruevskin ,shpetim i shqiptareve te Maqedonise nga burgosjet, denigrimet,torturimet,qe po pesojne nga sllavo-maqedonasit,........keta "lideruc" jane e zezedita e kombit shqiptar ne ket shekull te ri,....i mbulofte turpi sic i ka mbuluar,........me nderime .....Uragani_99

[Neferta]

A ka shqiptar “bir nane” që e arreston Nikoliqin në Kosovë?!
Paralajmërimet ende të pakonfirmuara se presidenti serb Tomisllav Nikoliq, do të vizitojë veriun e Kosovës, duke se ka ardhur pas ngjarjeve të fundit që ndodhën atje.
Përderisa në veri ende nuk flitet dhe dihet data e vizitës së presidentit serb Nikoliq, zyrtarët në Prishtinë nuk kanë “haber” për këtë vizitë, shkruan Bota Sot.
Zëvendëskryeministri Hajredin Kuçi, ka thënë se nuk ka informatë për një vizitë të tillë.
Ndërsa, partitë opozitare në Kosovë, për vizitën e mundshme të president serb, thonë se kjo tregon se qasja politike e Serbisë, karshi respektimit të sovranitetit të shtetit të Kosovës, ka mbetur i njëjtë.
Opozita kërkon që ekzekutivi i vendit si dhe ndërkombëtarët, duhet t’ia bëjnë të qartë Serbisë dhe ilegalëve në veri, qoftë në forma të heshtura dhe mënyra të tjera, se përfundimisht duhet të marrë fund kriminaliteti në atë pjesë të vendit./Indeksonline/

[Neferta]

Rastin e vjedhjes në polici, e shkatërroi policia



nga ''zeri'' Rastit të vjedhjes në dhomën e dëshmive në Prishtinë i mungojnë elementet kryesore të gjetjes së autorëve, shenjat e gishtërinjve, fotografitë fillestare etj. Burime të “Zërit” brenda këtij institucioni thonë se “skena e krimit” siç i thonë vendit ku ka ndodhur një thyerje e ligjit, qoftë ajo vjedhje apo vrasje, nuk është bërë nga Policia e Kosovës.
Prandaj, rastit që ka ndodhur në vitin 2009 në ndërtesën e sigurisë së lartë, Drejtorinë e Krimeve të Rënda, sipas të gjitha gjasave nuk do t’i dihen kurrë saktësisht autorët pasi në dosje mungojnë elementet kryesore që rregullisht merren qysh në momentin e parë kur ndodh rasti.
“Rasti i është dorëzuar EULEX-it disa muaj më vonë, pasi ka ndodhur vjedhja e gati 50 kilogramëve heroinë e qindra mijëra euro në valuta të ndryshme. Në fakt EULEX-it nuk i është dhënë pothuajse asgjë pasi ‘skena e krimit’ nuk ishte bërë… më vonë kur EULEX-it i është dorëzuar njëfarë dosje, pothuajse gjithçka ka qenë më shumë përpjekje për ta kamufluar atë çfarë ka ndodhur”, i ka thënë “Zërit” një burim brenda Policisë në kushte anonimiteti.
Ditë më parë “Zëri” ka raportuar për tre zyrtarët kryesorë që kanë qenë përgjegjësit kryesorë të dhomës së dëshmive në Prishtinë dhe që tani përpos gradave që nuk u janë ndryshuar asnjëherë vazhdojnë të punojnë në pozita udhëheqëse brenda Policisë.
Përgjegjësia e nënkolonel Fatos Hazirit dhe majorët Haxhi Krasniqi dhe Senad Kelmendit nuk është hedhur poshtë asnjëherë nga Policia e Kosovës, mirëpo për ta nuk ka pranuar të thotë asnjë fjalë.
I pari ka qenë drejtor i Drejtorisë për Krime të Rënda, i dyti ka qenë zëvendës i tij, ndërsa major Senad Kelmendi ka qenë përgjegjës për kamera që ditën e vjedhjes nuk kanë funksionuar fare.
Policia: I kemi bërë të gjitha
Rasti i vjedhjes në dhomën e dëshmive në Prishtinë tani zyrtarisht është jo i anuluar në tërësi, por i pezulluar pasi kanë kaluar afatet ligjore kur një hetim mund të mbahet ende aktiv. Sipas legjislaturës kosovare, një hetim mund të zgjasë vetëm për dy vjet duke e llogaritur prej momentit kur ka pasur një vendim të prokurorisë për të nisur hetimin.
Policia kosovare thotë, megjithatë, përgjegjësitë janë tani të Prokurorisë Speciale të Kosovës, më saktë të hetuesve të EULEX-it pasi ata i kanë të gjitha dëshmitë që i ka mbledhur institucioni brenda të cilit ka ndodhur vjedhja.
“Nuk është e vërtetë që nuk është bërë proces. Ai është bërë si për çdo rast tjetër, me përfshirjen e të gjitha njësiteve policore, duke e përfshirë hetuesinë, forenzikën… pra ato janë bërë siç e ka kërkuar natyra e rastit. Aty janë marrë të gjitha gjurmët që gjenden në një vendngjarje”, ka thënë toger Brahim Sadriu, një nga zëdhënësit e Policisë së Kosovës.
Ky i fundit nuk ka pranuar të hyjë në detaje, nëse të dhënat që Policia thotë se i ka mbledhur janë pjesë e një procesi që është bërë menjëherë kur është alarmuar për vjedhjen apo më vonë.
Dyshimet përtej një vjedhjeje të zakonshme
Prej kohës kur ka ndodhur rasti, në prill të vitit 2009, as Policia e Kosovës, as Ministria e Punëve të Brendshme e as EULEX-i nuk kanë bërë të ditur asnjë detaj se ku po çojnë hetimet.
Për drejtorin e organizatës kundër korrupsionit dhe për dinjitet, “Çohu”, Avni Zogiani, në rast se çfarëdo nga ato që ka raportuar “Zëri” dalin të vërteta, atëherë më nuk mund të bëhet fjalë fare vetëm për një vjedhje.
Sipas Zogianit, vetë fakti që përgjegjësit brenda Policisë së Kosovës as nuk janë ndëshkuar për këtë rast tregon se përgjegjësia më së paku deri te Ministria e Punëve të Brendshme.
“Fakti që nuk ka pësuar askush nga një vjedhje kaq skandaloze, pra s’janë ndërmarrë masa kundër përgjegjësve të një vjedhje që praktikisht ka shkatërruar potencialisht raste të krimit të organizuar është vetëm arsye shtesë që të mendohet se MPB ka qenë e përfshirë në këtë skandal”, vlerëson Zogiani.
Sipas drejtorit të “Çohu-t”, këtij dyshimi i shtohet edhe akuza që Policia nuk ka bërë procedurat e nevojshme për mbledhjen e të dhënave në momentin e parë kur ka ndodhur vjedhja.
“Në rast se kjo është e vërtetë, atëherë kjo vetëm sa e fuqizon dyshimin për përfshirje të strukturave të larta në këtë ngjarje”, thotë Zogiani.
“Zëri” ka bërë përpjekje që të marrë një qëndrim prej MPB-së, por kjo s’ka qenë e mundur. Zëvendësministri Ismet Ibishi ka thënë s’mund të flasë se është për vizitë në Jordani, ndërsa zëvendësi tjetër, Izmi Zeka, ka thënë se nuk dëshiron të flasë për këtë temë.
Ministri Bajram Rexhepi ka kohë që nuk pranon të japë asnjë prononcim për “Zërin”.
Vjedhja në dhomën e dëshmive në Prishtinë në fakt ka ndodhur në kohën kur ministër i brendshëm ka qenë Zenun Pajaziti, mirëpo ky i fundit e ka ndërprerë lidhjen kur “Zëri” ka bërë përpjekje që të kontaktojë me të.
I larguari për paaftësi, ushtrues detyre në Pejë
Pas skandalit të dytë të vjedhjes së arit në dhomën e dëshmive në Pejë, Policia ndryshe nga rasti i Prishtinës, kishte reaguar shumë shpejt. Përpos katër zyrtarëve të lartë policorë të arrestuar, komandanti rajonal i Pejës, Ahmet Hasi, është suspenduar nga puna.
Zëvendësimi i Hasit është Shaban Shala, që deri në vitin 2007 ishte komandant i të njëjtës drejtori rajonale. Largimi i Ahmet Hasit nga pozita e komandantit tani ka kthyer në këtë pozitë dikë që vetë Policia e Kosovës e kishte larguar pas një skandali tjetër.
“Zëri” merr vesh jo-zyrtarisht se deri në vitin 2007 ka pasur vlerësime negative për përformancën e dobët të Shalës në këtë detyrë, ndërsa vendimi përfundimtar ishte marrë pasi një i dyshuar për vrasje ishte vrarë në brendi të Stacionit Policor të Pejës.

[Neferta]

Veshka e blerë - "Der Spiegel" gjurmon në Kosovë

Hetuesit e BE-së po ndjekin gjurmët e tregtarëve të organeve me aktivitet global. Rasti i një fabrikanti gjerman dhe i një emigranteje ruse, tregon se si të sëmurët e pasur zgjasin jetën në kurriz të të varfërve.
Autorët gjermanë Arndt Ginzel, Martin Kruashaar, Steffen Winter kanë botuar në numrin e së Hënës të revistës javore gjermane "Der Spiegel" një artikull të zgjeruar për tregtinë ilegale të organeve me fokus klinikën mjekësore "Medicus" në Kosovë.
Tregti me të varfërit
Autorët gjermanë kanë arritur të bisedojnë me një person të prekur. Ajo është Vera Shevdko, e cila ka rrëfyer për Spiegelin. Ja si shkruajnë autorët gjermanë për tregtinë me organet: "...Në tregtinë ilegale me organe bandat kriminale e kanë më të lehtë, sepse ka shumë njerëz si Vera Shevdko, që janë të varfër dhe të paditur dhe që janë gati të shesin pjesë të trupit të tyre për disa mijëra euro. Është në natyrën e tregtarëve të organeve, të kirurgëve të tyre dhe kontrabandistëve, që ta ofrojnë modelin e tyre të biznesit në fshehtësi. Vetëm rrallë herë makinacionet e tyre bëhen të ditura, dhe në raste edhe më të rralla ato ndëshkohen. Në rastin e klinikës Medicus në Prishtinë rrjeti kriminal është i dokumentuar mirë.
http://www.dw.de/image/0,,15715442_402,00.jpg

Prokurori Jonathan Ratel flet për Spiegelin
Kjo falë një njeriu trupmadh me vështrim të vendosur: Prokurori Jonathan Ratel erdhi në vitin 2010 në Kosovë, për të ndihmuar në kuadër të misionit të BE-së EULEX për ndërtimin e një sistemi konstitucional. Dhe nuk zgjati shumë kohë, derisa kanadezi nisi të merrej me hetimin e veprimtarisë së paligjshme të tregtarëve të organeve nga Klinika Medicus.
Jonathan Ratel, 51 vjeç, është i bindur se në spitalin me pronar gjerman transplantuesit e paskrupull kanë marrë 20 deri 30 veshka dhe ia kanë implantuar të sëmurëve, që janë në gjendje të paguajnë. Ndërmjetësuesi ishte nga Izraeli, blerësit e organeve nga e gjithë bota, kirurgu nga Turqia, në shtyp ai njihet si "dr. Frankenstein". Dhuruesit e veshkave, nëse mund të quhen "dhurues", vijnë nga Stambolli, nga Kisinau në Moldavi, apo ishin njerëz, që kanë emigruar para pak kohësh në Izrael. Sistemi ka mundur të funksionojë, thotë Ratel, sepse mjekët kosovarë dhe punonjësit e administratës i kanë mbuluar.
Biznes me shumë fitime
Me muaj të tërë SPIEGEL ka ndjekur gjurmët e mafies së organizuar nga klinika Medicus, kërkimet u shtrinë në Izrael, Turqi, në Bjellorusi dhe në Republikën Federale të Gjermanisë. Rezultatet e hetimeve të Ratelit dhe hulumtimet e SPIEGEL-it të lejojnë të shohësh thellë brenda strukturave të tregtisë me pjesë këmbimi të njeriut. Rasti i sipërmarrësit ëalter bën të mundur që të përshkruhet se sa thellë janë përfshirë gjermanët në biznesin me tregtimin e organeve. Janë biznese, thekson hetuesi Ratel, me të cilat mund të bësh "fitime gati skurrile". Dhe është një biznes i bandave kriminale, që "rritet me shpejtësi", siç paralajmëron Europoli.....

[Guri i madh]

SOT i knova krejt GAZETAT ato po thojn se HASHIMI paska bisedue per PERSPEKTIVEN E KOSOVES në BASHKIMIN EVROPJAN bile po thojn se HASHIMI para dy ditve e paska hap edhe nji KAPITULL te ri per KOSOVEN

[Neferta]

Plani '81, u parashikua spastrimi etnik në Kosovë

Xhevat Agolli, ish-komandant dhe komisar i Brigadës së Artilerisë në Burrel, tregon planin e vitit 1981, për evakuimin e popullsisë civile të mbetur mes dy zjarresh në rast lufte
(shekulli)
Leonard Veizi
Deri në vitin 1981 strukturat e ushtrisë e të pushtetit lokal nuk kishin parashikuar lëvizje masive popullsie përveç asaj vendase që do të gjendej në mes të zjarrit të luftës. Por pas demonstratave të vitit 1981 në Kosovë, në brigadat e skalionit të parë në ushtri, ato të cilat përballeshim me kufirin, qarkulloi një material sekret ku kërkohej nga komandat të merreshin masat në rast të dyndjes së refugjatëve shqiptarë nga përtej kufijve shtetërorë. Për të përballuar një fluks të mundshëm refugjatësh lufte, u bënë një mori stërvitjesh në rang brigade e divizioni, ku qëllimi ishte kompaktësimi i rolit të Forcave të Armatosura, të cilët duhet të bënin transportimin e kontingjenteve larg vatrave të zjarrit. Më pas në bashkëpunim me pushtetin lokal duhej përballuar dhe situata në ushqime, veshmbathje e medikamente. Por nuk ishte vetëm kjo.... ...Asgjë nuk mbaronte me shpërnguljen e shqiptarëve nga përtej kufirit që në panik e sipër kërkonin t’i shpëtonin zjarrit të armëve dhe masakrave. Në pikën e grumbullimit të tyre ushtarakët shqiptarë do të bënin një seleksionim i shpejtë. Kush ishte në gjendej të mirë shëndetësore, i ri e i fuqishëm, do të shënjohej si rekrut i ardhshëm i ushtrisë. Mbas disa ditësh stërvitje të përshpejtuar për përdorim arme, ata do të përbënin kontingjentin rezervë për vazhdimin e luftimeve. Pjesa tjetër, gra, fëmijë e meshkuj të pamundur, të strehuar në thellësi të territorit, do të prisnin përfundimin e luftës. Xhevat Agolli, ish-komandant dhe më pas komisar i Brigadës së Artilerisë në Burrel, tregon për gazetën “Shekulli” planin për evakuimin e popullsisë civile të mbetur mes dy zjarresh në rast lufte.
Si do të veprohej me popullsinë civile në rast të një sulmi frontal nga një ushtri e huaj?
Planet e reja filluan të bëheshin pas trazirave dhe demonstratave të kosovarëve në vitin 1981. Atëherë nga Ministria e Mbrojtjes na u dha një urdhër se si duhet të vepronin Brigadat në afërsi të kufirit, pra ato që ishin skalioni i parë, në rast të një sulmi nga ana e ushtrisë jugosllave. Sulmet frontale ballafaqohen edhe me lëvizje të popullsisë nga zonat e luftës. Në një rast të tillë ne duhet të kryenim dy lloj lëvizjesh, fillimisht duhet të spostonim civilët brenda kufirit, ata që viheshin në mes të dy zjarreve, dhe gjithashtu filluam përgatitjet në rast se do të kishte dyndje refugjatësh nga jashtë kufirit tonë, pra nga shqiptarët që jetonin në trojet e tyre jashtë kufirit shtetëror, në rastin konkret kosovarë apo maqedonas.
Si ishte përcaktuar të bëhej kjo lloj lëvizje?
Rregulli i përgjithshëm ishte që civilët duhet të evakuoheshin në një thellësi prej 25 kilometrash nga vija e kufirit apo nga fronti real i luftës. Për këtë u morën masa të jashtëzakonshme nga ushtria dhe pushteti lokal. Parashikohej që të lëviznin disa qindra mijë trupa dhe për këtë duheshin mjetet e transportit, fjetina apo vend fushimi, spitale për të dëmtuarit e të plagosurit me armë, ushqime e veshmbathje. Në kushtet e reja ne u përgatitëm të përballonim një dyndje të madhe njerëzish, në të njëjtat shifra që ajo ndodhi realisht në pranverën e vitit 1999. Për ata që vinin matanë kufirit fillimisht do të bëhej grumbullimi në një qendër ku bëhej dhe seleksionimi i tyre.
Çfarë nënkuptohej me seleksionim?
Me termin “seleksionim” kuptoheshin disa veprime. Fillimisht duheshin trajtuar të plagosurit. Më pas duheshin seleksionuar ata të rinj që ishin të aftë të përballonin luftën. Ata rekrutoheshin dhe futeshin në frontin tonë kundër ushtrisë kundërshtare. Së treti, në bashkëpunim me shqiptarët përtej kufirit bëhej një verifikim i të gjithë të ardhurve me qëllim që të dilnin të dyshimtët, fjala vjen agjentë serbë të infiltruar në radhët e refugjatëve. Për këtë punë angazhoheshin dhe organet e Ministrisë së Brendshme pasi ishin të specializuar për këto situata.
U bënë stërvitje për të vënë në zbatim këtë plan?
U bënë disa stërvitje shtabi e komandoshtabi ku përcaktohej me imtësi itinerari i lëvizjes, kapacitetet, dhe trajtimi i civilëve si këtej dhe matanë kufirit. Brigada kishte pozicionet e saj dhe i njihte mirë detyrat luftarake. Në çdo lloj operacioni dhe jo vetëm në rast të dyndjes së refugjatëve, parashikohej fillimisht se si do të tërhiqeshin forcat tona civile. Pra ishte parashikuar që nëse nga sulmi i befasishëm forcat jugosllave të futeshin në thellësi prej 10 kilometrash në territorin shqiptar, të bëhej lëvizja e trupave civile që mbesnin mes dy zjarreve. Përcaktohej kalimi i tyre, larg vijës së zjarrit, pra jashtë goditjes kryesore të armikut dhe në drejtimin kryesor të mbrojtjes tonë me qëllim që të kishte sa më pak humbje.
A kishte kosovarë që e kalonin kufirin në vitet ’80, pas përplasjes së demonstruesve me policinë serbe?
Po ka pasur shumë raste. Por ato ishin sporadike. Kalonin një, dy apo një grup prej disa personash dhe jo më shumë. Në përgjithësi ata ndaloheshin nga posta kufitare. Mbaheshin aty dhe u dorëzoheshin forcave të Ministrisë së Brendshme. Por kishte raste kur ata e kalonin klonin dhe futeshin në thellësi, atëherë kapeshin nga repartet e brigadës së skalionit të parë. Edhe në këtë rast veprohej po ashtu, pasi ishin organet e Ministrisë së Brendshme ato që vërtetonin se çfarë kontingjenti ishin njerëzit që kalonin kufirin tonë shtetëror.
Çfarë tjetër kishte të përcaktuar në plan?
Ishte përgatitja psikologjike. Në luftë përgatitja psikologjike merr rëndësi të veçantë. Sidomos kur ke të bësh me popullsi civile që kalon në panik dhe nuk orientohet nga duhet të shkojë për t’i shpëtuar zjarrit. Në anën psikologjike futej dhe trajtimi i të plagosurve. Bëheshin stërvitje të posaçme me ushtarët aktivë e rezervistë për të seleksionuar llojet e plagëve. Çdo ushtar kishte në pajimet e tij personale dhe kutinë e ndihmës së shpejtë. Ata që kishin plagë të lehta trajnoheshin që të mjekoheshin vetë, ata me plagë më të rënda i mjekonte shoku, dhe ata akoma më rëndë transportoheshin për në spital. Dhe kështu u krijua bindja tek të gjithë se asnjëri prej tyre nuk mbeste i pa trajtuar në fushën e luftës.
Në repartin e katjushave
Ai ka provuar të lëvizi në shumë rrethe ku është emëruar në detyra të ndryshme. Për të qenë një ushtarak karriere, Xhevat Agolli, vazhdoi shkollën e mesme “Skënderbej”. Pas shkollës bëri një vit stazh në repartin e katjushkave në Pezë Helmës të Tiranës. Më pas vazhdon Shkollën e Bashkuar të Oficerëve në specialitetin e artilerisë tokësore dhe në vitin 1969 pasi del me rezultate të shkëlqyer, titullohet oficer. Emërohet pedagog në Shkollën e Bashkuar në katedrën e artilerisë tokësore. Në vitet 1986-1988 vazhdon Akademinë Ushtarake e më pas Kursin e Lartë të Filozofisë. Merr detyra të rëndësishme në shtabin e Korpusit. Por do të emërohej dhe komandant e më pas komisar i Brigadës së Bulqizës në Burrel. Gjithashtu ai ka pasur dhe detyra të tjera të rëndësishme në divizion. Në vitin 1995 del në rezervë.

[Neferta]

Të arrestuarit i përcillnim për Kleçkë, nga “Çeliku” merrja urdhëra

Publikuar: 31.08.2012 - 13:14
Rrëfimi i Shukri Bujes - Pjesa e parë

Prishtinë, 31 gusht - Ishte 28 prill i vitit 2003 dhe Komandant Gazetari i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK), Shukri Buja po rrëfehej në ambientet e batalionit finlandez të KFOR-it në Kosovë. Këto ambiente ishin në Fabrikën e Letrës në Lipjan, komunë kjo të cilën tash e dy mandate e drejton Buja.

Ai po intervistohej nga Endru Kajli, prokurori qe merrej me çështjen kundër Fatmir Limjt dhe të tjerëve në Tribunalin Ndërkombëtar te Hagës.

Indeksonline thotë të ketë siguruar krejt transkriptim e rrëfimit të Komandant Gazetarit në këtë rast.

Rrëfimi i Shukri Bujes - Pjesa e dytë (http://koha.net/repository/docs/Rrefimi_i_Shukri_Bujes_2003_pjesa_e_dyte.pdf)

[Neferta]

Kosova – një vend pa asnjë shpresë
12 Shtator, 2012 |
http://www.gazetatema.net/web/wp-content/uploads/2012/09/kosovo-flag1-300x213.jpg (http://www.gazetatema.net/web/wp-content/uploads/2012/09/kosovo-flag1.jpg)Nga Norbert Mappes-Niediek
Katër vjet pas pavarësisë, Kosova është e shtrirë për toke
“Tani edhe unë kam shtet!”, shkruante në fanellat e të rinjve, të cilët duke iu rënë borive marshonin nëpër Prishtinë. Kur Kosova u bë e pavarur në shkurt 2008 entuziazmi nuk kishte fund. Të hënën bashkësia ndërkombëtare e tërhoqi nga Prishtina “përfaqësuesin civil” Pieter Feith. Tani e tutje sipas të drejtës ndërkombëtare kosovarët janë vetë dhe plotësisht përgjegjës për fatin e tyre.
Por atyre nuk po u festohet. Ekonomia e vendit është ende e shkatërruar; të papunë janë 47 për qind. Edhe nëse hiqet ekonomia e zezë, prapë ky është një rekord në Europë. Të ardhurat për kokë banori janë pak më shumë se 2000 euro ne vit – në Bosnjë, një vend i pasluftës, sidoqoftë këto te ardhura janë dyfish më të larta, në fqinjësi, në Shqipëri e Maqedoni, tri herë më të larta. Pak gjëra prodhohen. Industria, e cila merret pothuaj vetëm me përpunimin e artikujve ushqimorë, furnizon vetëm tregun e dobët të brendshëm dhe ia ka frikën konkurrencës së huaj. Jetëgjatësia, cilësia e jetesës – pa marrë parasysh se çfarë vlere merret, Kosova është vrima e fundit e kavallit.
Së shpejti shumëçka mund të bëhet edhe më keq. Për çdo vit në tregun e punës vërshojnë deri në 35’000 të rinj. Çdo i njëzeti ka shkollim të lartë. Të rinjtë e frustruar thonë se arsimimi nuk ndihmon asgjë; 73 për qind e të rinjve janë të papunë: 39 për qind e tyre si “kualifikimin” më të rëndësishëm për një vend pune i përmendin lidhjet familjare, 18 për qind ryshfetin.
Fajtorë për këtë mjerim në radhë të parë është po ai shtet, të cilin kosovarët aq shumë e kanë dëshiruar. Në një anketë me 600 ndërmarrës mbi pengesat më të mëdha për investime shumica përmendën konkurrencën e padrejtë, vjedhjet, kaosin, korrupsionin, mafien, shkeljen e vazhdueshme të kontratave – të gjitha këto janë flakaresha për politikën, administratën, policinë dhe drejtësinë. Në të vërtetë në kryeqytetin e vendit, në Prishtinë, ndërtohet me nxitim. “Por pas çdo projekti ndërtimor qëndron një politikan, i cili dëshiron t’i investojë paratë e korrupsionit”, thotë një njohës i këtij sektori. Rrjedhimisht heronjtë e pavarësisë urrehen. Derisa në vitin 2008 nja 72 për qind i besonin kryeministrit të tyre, Hashim Thaçit, sot janë vetëm 24 për qind. Katër prej pesë kosovarëve janë të pakënaqur me zhvillimin politik dhe ekonomik.
Të kënaqur me qeverinë janë ambasadorët e pesë Fuqive të Mëdha vendimtare: Thaçi dhe ministrat e tij kryesisht i plotësojnë dëshirat e tyre. Opozita antiperëndimore nuk vërehet. Lëvizja nacionaliste Vetëvendosje! po numëron në vend, islamistët e paktë kanë vështirësi të gjejnë përkrahje.
Qeveria në Prishtinë angazhohet para së gjithash në integrimin e Kosovës veriore dhe mundësinë e udhëtimit për kosovarët në Europë. 13 vjet pas luftës katër komunat e dominuara nga serbët në veri të lumit Ibër ende vetëm formalisht janë pjesë e republikës tani të pavarur. Ndonëse ushtarët e NATO-s vjeshtën e kaluar imponuan kontrolle kufitare mes Serbisë dhe Kosovës veriore, ende atje zhvillohet një qarkullim i lirë i mallrave dhe personave nëpër rrugë të pakontrolluara. Nëse është për t’i besuar qeverisë së Kosovës gjendja e paqartë në veri është burim kryesor për kontrabandë dhe krim të organizuar. Një trupë gjermano-austriake po përgatitet që nga tetori t’i mbyllë edhe pikëkalimet e vogla.
Para së gjithash Berlini angazhohet për biseda politike, të cilat do duhej t’i jepnin fund konfliktit mes Beogradit dhe Prishtinës mbi pavarësinë dhe integritetin territorial të Kosovës. Kosovarët mund të udhëtojnë pa viza vetëm në Shqipëri dhe Maqedoni. Qeveria shpreson se shtetet e Schengenit do të heqin vizat. Por pesë shtete të BE-së nuk e kanë pranuar ende Kosovën dhe Suedia e Danimarka frikësohen se mund të përballen me një valë emigrimi.
Përktheu: Enver Robelli

[natyra]

Kosova – një vend pa asnjë shpresë
12 Shtator, 2012 |
http://www.gazetatema.net/web/wp-content/uploads/2012/09/kosovo-flag1-300x213.jpg (http://www.gazetatema.net/web/wp-content/uploads/2012/09/kosovo-flag1.jpg)Nga Norbert Mappes-Niediek
Katër vjet pas pavarësisë, Kosova është e shtrirë për toke
“Tani edhe unë kam shtet!”, shkruante në fanellat e të rinjve, të cilët duke iu rënë borive marshonin nëpër Prishtinë. Kur Kosova u bë e pavarur në shkurt 2008 entuziazmi nuk kishte fund. Të hënën bashkësia ndërkombëtare e tërhoqi nga Prishtina “përfaqësuesin civil” Pieter Feith. Tani e tutje sipas të drejtës ndërkombëtare kosovarët janë vetë dhe plotësisht përgjegjës për fatin e tyre.
Por atyre nuk po u festohet. Ekonomia e vendit është ende e shkatërruar; të papunë janë 47 për qind. Edhe nëse hiqet ekonomia e zezë, prapë ky është një rekord në Europë. Të ardhurat për kokë banori janë pak më shumë se 2000 euro ne vit – në Bosnjë, një vend i pasluftës, sidoqoftë këto te ardhura janë dyfish më të larta, në fqinjësi, në Shqipëri e Maqedoni, tri herë më të larta. Pak gjëra prodhohen. Industria, e cila merret pothuaj vetëm me përpunimin e artikujve ushqimorë, furnizon vetëm tregun e dobët të brendshëm dhe ia ka frikën konkurrencës së huaj. Jetëgjatësia, cilësia e jetesës – pa marrë parasysh se çfarë vlere merret, Kosova është vrima e fundit e kavallit.
Së shpejti shumëçka mund të bëhet edhe më keq. Për çdo vit në tregun e punës vërshojnë deri në 35’000 të rinj. Çdo i njëzeti ka shkollim të lartë. Të rinjtë e frustruar thonë se arsimimi nuk ndihmon asgjë; 73 për qind e të rinjve janë të papunë: 39 për qind e tyre si “kualifikimin” më të rëndësishëm për një vend pune i përmendin lidhjet familjare, 18 për qind ryshfetin.
Fajtorë për këtë mjerim në radhë të parë është po ai shtet, të cilin kosovarët aq shumë e kanë dëshiruar. Në një anketë me 600 ndërmarrës mbi pengesat më të mëdha për investime shumica përmendën konkurrencën e padrejtë, vjedhjet, kaosin, korrupsionin, mafien, shkeljen e vazhdueshme të kontratave – të gjitha këto janë flakaresha për politikën, administratën, policinë dhe drejtësinë. Në të vërtetë në kryeqytetin e vendit, në Prishtinë, ndërtohet me nxitim. “Por pas çdo projekti ndërtimor qëndron një politikan, i cili dëshiron t’i investojë paratë e korrupsionit”, thotë një njohës i këtij sektori. Rrjedhimisht heronjtë e pavarësisë urrehen. Derisa në vitin 2008 nja 72 për qind i besonin kryeministrit të tyre, Hashim Thaçit, sot janë vetëm 24 për qind. Katër prej pesë kosovarëve janë të pakënaqur me zhvillimin politik dhe ekonomik.
Të kënaqur me qeverinë janë ambasadorët e pesë Fuqive të Mëdha vendimtare: Thaçi dhe ministrat e tij kryesisht i plotësojnë dëshirat e tyre. Opozita antiperëndimore nuk vërehet. Lëvizja nacionaliste Vetëvendosje! po numëron në vend, islamistët e paktë kanë vështirësi të gjejnë përkrahje.
Qeveria në Prishtinë angazhohet para së gjithash në integrimin e Kosovës veriore dhe mundësinë e udhëtimit për kosovarët në Europë. 13 vjet pas luftës katër komunat e dominuara nga serbët në veri të lumit Ibër ende vetëm formalisht janë pjesë e republikës tani të pavarur. Ndonëse ushtarët e NATO-s vjeshtën e kaluar imponuan kontrolle kufitare mes Serbisë dhe Kosovës veriore, ende atje zhvillohet një qarkullim i lirë i mallrave dhe personave nëpër rrugë të pakontrolluara. Nëse është për t’i besuar qeverisë së Kosovës gjendja e paqartë në veri është burim kryesor për kontrabandë dhe krim të organizuar. Një trupë gjermano-austriake po përgatitet që nga tetori t’i mbyllë edhe pikëkalimet e vogla.
Para së gjithash Berlini angazhohet për biseda politike, të cilat do duhej t’i jepnin fund konfliktit mes Beogradit dhe Prishtinës mbi pavarësinë dhe integritetin territorial të Kosovës. Kosovarët mund të udhëtojnë pa viza vetëm në Shqipëri dhe Maqedoni. Qeveria shpreson se shtetet e Schengenit do të heqin vizat. Por pesë shtete të BE-së nuk e kanë pranuar ende Kosovën dhe Suedia e Danimarka frikësohen se mund të përballen me një valë emigrimi.
Përktheu: Enver Robelli

:rolleyes::frown:

[Naki]

Struktura qeverisëse PDK- AAK?


13-09-2012 14:20 CET,Zeri Info



Qeverinë e re PDK- AAK do ta drejtoj Ramush Haradinaj, derisa kryeministri aktual, Hashim Thaçi do të kaloj në postin e presidentit, në vend të Atifete Jahjagës, e cila është pajtuar që të jap dorëheqje, për t’u “shpërblyer” me postin e ministres së Brendshme.
Partia Demokratike e Kosovës dhe Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës janë pajtuar përfundimisht për hyrjen në bashkëqeverisje. Partia e kryeministrit Hashim Thaçi dhe ajo e Ramush Haradinajt janë pajtuar edhe për mënyrën se si do të ndahen postet qeveritare.
Burime të besueshme të “Infokusit” brenda Qeverisë së Kosovës kanë thënë se PDK-ja dhe AAK-ja janë pajtuar që posti i kryeministrit t’i takoj liderit të Aleancës, Ramush Haradinajt, derisa kryeministri Thaçi do të kaloj në postin e të parit të shtetit- atë të presidentit.
Sipas këtij burimi, dy partitë janë dakorduar edhe me presidenten aktuale, Atifete Jahjaga, që ajo të jap dorëheqje nga posti i të parës së vendit. Por, as Jahjaga nuk do të mbesë me “gishta në gojë”. Ajo do të shpërblehet me postin e ministres së Punëve të Brendshme, në vend të Bajram Rexhepit.
“Presidentja Atifete Jahjaga është pajtuar që të jap dorëheqje nga posti i të parës së vendit, dhe në vend të saj të vijë kryeministri aktual, Hashim Thaçi. Ndërkaq, Jahjaga për këtë kompromis të dhimbshëm, do të shpërblehet me postin e kryepolicës, në vend të ministrit Rexhepi”, ka thënë ky burim qeveritar.
Ministritë që do t’i marr AAK-ja
Burimi i “Infokusit” ka bërë të ditur edhe strukturën e re qeverisëse. Sipas këtij burimi, AAK-ja, pos postit të kryeministrit, që vazhdimisht ka qenë kërkesa kryesore e partisë së Haradinajt, do të marrë edhe ministrinë e Finincave, atë të Tregtisë dhe Industrisë, ministrinë e Integrimeve Evropiane, ministrinë e Shëndetësisë, si dhe ministrinë e Punëve të Jashtme, ndonëse sipas këtij burimi kërkesë e AAK-së ka qenë MPB-ja, por kjo nuk mund t’i jepet, sepse këtë do ta marr presidentja Jahjaga.
Ky burim ka saktësuar se me largimin e Aleancës Kosova e Re, të Behgjet Pacollit nga qeverisja, AAK-së do t’i takojë të paktën edhe një zëvendëskryeministër.
Burimi në fjalë ka sqaruar edhe mënyrën se si do të vij deri te realizimi i këtij skenari. “Së pari, PDK-ja dhe AAK do të arrijnë marrëveshjen për koalicionin qeverisës. Menjëherë pas këtij hapi, presidentja Jahjaga do të jap dorëheqje, duke i hapur kështu rrugë koalicionit qeverisës që të propozoj kandidatin për president, në këtë rast kryeministrin Thaçi. Pas zgjedhjes së tij në krye të shtetit, atëherë ai do ta nominoj Ramush Haradinajn për kryeministër, i cili pastaj së bashku me kabinetin e tij do të marrë besimin e deputetëve shumicë në Kuvend”, ka sqaruar burimi mënyrën se si do të zgjidhet qeveria e re.
Drejtuesit e Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, vazhdimisht që nga zgjedhjet e fundit, më 2010 e kanë bërë shumë të qartë qëndrimin e tyre, se ata do të hyjnë në qeveri me PDK-në, me të vetmin kusht, që atë ta drejtoj lideri i partisë, Ramush Haradinaj.
Megjithatë, të mërkurën pas mbledhjes së Qeverisë së Kosovës, zëvendëskryeministri i Kosovës, njëherësh nënkryetari i PDK-së, Hajredin Kuçi ka thënë se koalicioni aktual me AKR-në është duke funksionuar OK, duke e përjashtuar mundësinë e hyrjes në koalicion me AAK-në. “Ajo çka shihet në horizontet është se koalicioni qeverisës po funksionin kështu siç jemi”, ka thënë ai.
I pyetur se afrimi i kryeministrit Thaçi me zyrtarët e partisë së Ramush Haradinajt, më saktësisht pas një takimi të zhvilluar në Pejë, mes katër zyrtarëve të lartë të PDK-së dhe AAK-së: Hashim Thaçi, Hajredin Kuçi, Blerim Shala dhe Daut Haradinaj a nënkupton edhe hyrjen në koalicion të PDK-së me AAK-në, Kuçi është përgjigjur duke thënë se, “ne nuk jemi në hasmëri me askënd. Kontaktet fizike nuk na e ndërrojnë mendjen. Por, është simbolik e mirë që të shihen njerëzit e pozitës dhe opozitës bashkë”.
Edhe zyrtarët e AAK-së mohojnë të ketë diçka konkrete rreth mundësisë së ndonjë koalicioni PDK-AAK. Nënkryetari i AAK-së, Ahmet Isufi u ka thënë medieve se AAK është në pritje të lirimit të Haradinajt, dhe më pas do t’i nënshtrohet procesit të zgjedhjeve të brendshme të partisë.
Koalicioni PDK- AAK, i mundshëm
Analistët politik ndërkaq vlerësojnë se është shumë i mundshëm koalicioni ndërmjet PDK-së e AAK-së.
Zëvendëskryeredaktori i së përditshmes “Zëri”, Adrian Çollaku, ka thënë për “Infokus” se koalicioni ndërmjet partisë së Thaçit dhe asaj të Haradinajt është shumë i mundshëm. Sipas tij, janë disa arsye që këto dy parti do të futen në koalicion. Por, shton ai, arsyeja kryesore është fillimi i bisedimeve politike me Beogradin.
“PDK-ja në koalicion vetëm me AKR-në në asnjë mënyrë nuk do të mund të hyj në bisedimet politike me Beogradin që pritet të fillojnë shumë shpejt. Prandaj, PDK-ja e Thaçit do të bëjë të pamundurën që ta fus në qeverisje edhe AAK-në, në mënyrë që ajo mos ta marr mbi supet e veta tërë përgjegjësinë për bisedimet politike me Serbinë, sidomos kur kemi parasysh faktin se veriu i vendit do të jetë tema qendrore”, thotë Çollaku.
Prandaj, sipas tij, AAK-ja është ajo që do të duhej t’i bëjë mirë përllogaritjet se çka do të fitoj e çka do të humbë, në rast se do të hyjë në koalicion me PDK-në. /infokusi/

[Zero Cool]

Mesazh i “Komandant Çakallës”, përmes grilave të burgut të Idrizovës


Njëri nga ish komandantët e Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare që operonte në zonën e Kumanovës, Likovës dhe Haraçinës, Avdil Jakupi i njohur si Komandant Çakalla, prej burgut të Idrizovës dërgoi një mesazh të fuqishëm drejt opinionit publik si në Maqedoni ashtu edhe atë më të gjërë shqiptarë.


Njëri nga ish komandantët e Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare që operonte në zonën e Kumanovës, Likovës dhe Haraçinës, Avdil Jakupi i njohur si Komandant Çakalla, prej burgut të Idrizovës dërgoi një mesazh të fuqishëm drejt opinionit publik si në Maqedoni ashtu edhe atë më të gjërë shqiptarë.

Ai tregon qëllimet dhe motivet e tij për kyçjen në UÇK duke thënë se ai dhe shokët e tij që disa edhe nuk janë në mesin e të gjallëve por janë dëshmirë të kombit, ishin të kyçur në UÇK për çlirimin dhe bashkimin e trojeve shqiptare. Mirëpo, sipas tij në luftë u kyçën disa persona si Ali Ahmeti, ku kryetarin e BDI-së e quan si “të infiltruar në UÇK nga shërbimet sekrete”, i cili luftën çlirimtare e shnëdrroi në luftë për të drejtat e grave.

Çakalla thotë se ai në burg është prej pas mbarimit të luftës edhe atë në burg nuk është vet dhe se me të gjenden edhe 200 ushtarë të tjerë të UÇK-së, për të cilët nuk përkujdeset askush.

Ai përmend udhëheqësinë e luftës që u shndërrua në parti politike me qëllim që të hyjë në pushtet dhe të koalicojë me partinë maqedonase në pushtet

Ai mes tjerash thotë se ndaj tyre është bërë dhunë fizike dhe psikike. Përveç kësaj ai thotë se dhuna dhe presioni politik ka vazhduar edhe ndaj anëtarëve të familjes së tyre, ku përmend rastin e vëllait të tij që ishte i larguar nga puna direkt nga kryetari i BDI-së Ali Ahmeti.

Avdil Jakupi – Çakalla, në videon që ua paraqesim ekskluzivisht në albtime.com përmend se në burgun e Idrizovës afër Shkupit gjenden edhe 8 ish ushtarë të UÇK-së që janë të dënuar me burgim të përjetshëm, por edhe 200 të tjerë që janë të dënuar për dënime të luftës, të cilët për më shumë se 10 vite janë nëpër burgje, kurse askush nuk interesohet për ta. Ai tregon se burgu nuk i ka thyer, ata janë akoma të fortë dhe të pathyeshëm sepse i mbanë gjallë qëllimi i ribashkimit të Shqipërisë.

Me këtë rast “Çakalla” thotë se askush deri më tani nuk është ngritur për të kërkuar amnesti postkonfliktuale për të gjithë këta ushtarë të UÇK-së që po kalben nëpër burgjet e Maqedonisë. Ai thirret në Aneksin C të Marrëveshjs së Ohrit , i cili u garanton risocializim të gjithë ushtarëve të UÇK-së.

[Naki]

Kërkojnë punë për Jahjagën!


Besiana Xharra | 22-09-2012 10:18 CET
[/URL] (http://www.zeri.info/artikulli/1/1/57856/kerkojne-pune-per-jahjagen/#) [URL="http://www.zeri.info/artikulli/1/1/57856/kerkojne-pune-per-jahjagen/#"]

Ata që e kanë sjellë Atifete Jahjagën në krye të shtetit, e kanë menduar edhe opsionin se çka do të bëhet me të pas përfundimit të detyrës së saj. Menjëherë pas largimit të Jahjagës nga Presidenca e Kosovës, ndërkombëtarët janë në negociata që ta ngarkojnë atë me një detyrë të re në misionin e Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim Evropian (OSCE), me seli në Vjenë. Kështu kanë thënë burime ndërkombëtare të “Zërit.
“Pas largimit nga posti i presidentit, Jahjaga me gjasë do të nisë punën e saj të re në OSBE në Vjenë. Kjo gjë është duke u negociuar”, thotë ky burim ndërkombëtar, duke mos dhënë shumë detaje tjera.Mirëpo, gazeta e ka pasur të pamundur që të marrë mendimin e zyrës së presidentes së Kosovës lidhur me këtë çështje. Gazeta ka provuar të kontaktojë përmes telefonit dhe emailit zëdhënësin e presidentes, Arbër Vllahiu, por ky i fundit nuk ka kthyer përgjigje.
Largimi i Jahjagës nga posti i të parës së vendit është kërkuar vazhdimisht nga ana e Lidhjes Demokratike e Kosovës, për faktin se siç thonë zyrtarët e partisë më të madhe opozitare, ashtu është paraparë në marrëveshjen e arritur ndërmjet tre liderëve të vendit: Hashim Thaçi, Isa Mustafa dhe Behgjet Pacolli, nën ndërmjetësimin e ambasadorit Dell. Mirëpo, Jahjaga ka thënë se ajo nuk do të japë dorëheqje, për faktin se Kushtetuta e Kosovës i mundëson asaj që të ketë mandat të plotë pesëvjeçar.
Deputetja e LDK-së, Vjosa Osmani, duke mos dashur që të flasë për këtë ofertë të Jahjagës, ka thënë se oja çka i intereson LDK-së, është respektimi i marrëveshjes së nënshkruar mes treshes politike, Thaçi- Pacolli- Mustafa.(Shkrimin e plotë mund ta lexoni në numrin e sotëm në gazetën "Zëri")

[Guri i madh]

[/URL] (http://www.botasot.info/kosova/189339/policia-e-rrah-fazli-jasharin-te-birin-e-rifat-jasharit-nipi-i-heroit-legjendar-adem-jashari/#)[URL="http://www.botasot.info/kosova/189339/policia-e-rrah-fazli-jasharin-te-birin-e-rifat-jasharit-nipi-i-heroit-legjendar-adem-jashari/#"] (http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&winname=addthis&pub=ra-503e2ca26fc35ccb&source=tbx-250&lng=de&s=jappy&url=http%3A%2F%2Fwww.botasot.info%2Fkosova%2F18933 9%2Fpolicia-e-rrah-fazli-jasharin-te-birin-e-rifat-jasharit-nipi-i-heroit-legjendar-adem-jashari%2F&title=Policia%20e%20rrah%20Fazli%20Jasharin%2C%20t %C3%AB%20birin%20e%20Rifat%20Jasharit%2C%20nipi%20 i%20heroit%20legjendar%20Adem%20Jashari%20-%20Kosova%20-%20Bota%20Sot&ate=AT-ra-503e2ca26fc35ccb/-/-/506a03208ef6f1fa/2&frommenu=1&uid=506a03201984c687&ct=1&pre=http%3A%2F%2Fwww.botasot.info%2F&tt=0&captcha_provider=nucaptcha) http://images.botasot.info/uploads/largea_arrestimi_2557161349121613.jpg
Nipi i Adem Jasharit rrahet nga Policia e Kosovës me urdhër të mitrovicasit Dr. Bajram Rexhepi!

Në protestën e sotme studentore u rrah brutalsht dhe u sulmua me sprej nga Policia e Kosovës edhe Kryetari i Parlamentit Studentor Fazli Jashari, i biri i Rifat Jasharit, nipi i heroit legjendar Adem Jashari.
13 vjet pas përfundimit të luftës erdhi momenti që qeveritarët e Kosovës të ushtrojnë dhunë edhe mbi familjen Jashari që nuk kursyen asgjë për lirinë që duam të shijojmë sot!
Dhe krejt kjo nën urdhërin e Dr. Bajram Rexhepit, mitrovicasit që tani ka ulësen e Ministrit në Ministrinë e Brendshme.
Athua është ngopur ky popull. Athua po i afrohet fundit kësaj Qeverije që po ushtron dhunë ndaj ardhmërsië së vendit tonë, ndaj studentëve?
Parlamenti Studentor fton të gjithë studentët që protestat të vazhdojnë edhe nesër dhe ditët në vijim, derisa të përmbushen kërkesat e arsyeshme të studentëve.

[sherri]

http://images.botasot.info/uploads/largea_bllaca1349118028.jpg
S’është ndonjë DJ (di-gjej), mirëpo CD-të e tij ‘shkojnë flakë’. S’e dimë se cila muzikë i pëlqen por “tingujt” që prodhon ai kanë bërë jehonë në të katër anët.
Nazim Bllaca, dëshmitari bashkëpunuar në proceset “Bllaca I” dhe “Bllaca II”, ka treguar se ka vesh edhe për muzikë.
Në një fotografi të postuar në Facebook nga vetë Nazim Bllaca, ai shihet derisa qëndron pran një miksete, kurse në mesazhin që ia ka bashkangjitur fotos shkruan: “CD-ja e radhës”!
Sigurisht se edhe kjo CD e paralajmëruar nga Bllaca do të ketë shumë “duete” dhe realizimi i saj do të jetë bërë në ndonjë odë, ku nuk mungoj as qaji i rusit!

[Guri i madh]

E diel
7 tetor 2012


Prishtinë http://www.zeri.info/images/weather/34.png



(http://www.zeri.info/nenkategoria/1/34)

Amerikanët paralajmërojnë Qeverinë për veriun




[/URL] (http://www.zeri.info/artikulli/1/1/58982/amerikanet-paralajmerojne-qeverine-per-veriun/#) (http://www.zeri.info/artikulli/1/1/58982/amerikanet-paralajmerojne-qeverine-per-veriun/#) [URL="http://www.zeri.info/artikulli/1/1/58982/amerikanet-paralajmerojne-qeverine-per-veriun/#"]

Diplomatët amerikanë e kanë paralajmëruar Qeverinë e Kosovës, për planin që Brukseli është duke e përgatitur për veriun e vendit, për të cilin vetë amerikanët janë kundër.
Është ky një plan që do t’i ofrohet Prishtinës në bisedimet e radhës politike me Beogradin, me anë të të cilit veriut i ofrohet më shumë se Pakoja e Ahtisaarit, një lloj statusi special, modeli i së cilës është i ngjashëm me atë në Bosnje, si “Republika Srpska”. Kështu ka thënë për “Zërin”, një burim brenda Qeverisë së Kosovës.
“Amerikanët kanë kërkuar nga ne që të mos pranojmë një plan të tillë”, thotë ky zyrtar i lartë në Qeveri.
E kontaktuar lidhur me këtë çështje, kryesuesja e delegacionit kosovar në bisedimet me Serbinë, Edita Tahiri, ka thënë se nuk e ka një informatë të tillë, prandaj edhe nuk ka dashur të japë koment. E pyetur se nëse Qeverisë së Kosovës i ofrohet ky plan, cili do të jetë reagimi i saj, Tahiri tha se për këtë duhet pyetur direkt zyrën e kryeministrit. “Kjo pyetje duhet t”i bëhet drejtpërdrejt zyrës së kryeministrit”, tha shkurt Tahiri.
“Zëri” ka provuar ta kontaktojë edhe zëvendëskryeministrin tjetër, Hajredin Kuçi, por kontakti ka qenë i pamundur.
Ndërkaq, nga Brukseli nuk kanë dhënë informacione në lidhje me një plan të tillë. Maja Kocijançiq, zëdhënëse e baroneshës Catherine Ashton, tha për “Zërin”, se të hënën do të shikojë nëse ka diçka lidhur me këtë. “Nuk kam për momentin informata të tilla, por do të shikoj të hënën”, tha ajo, duke shtuar se Brukseli mbetet i përkushtuar për vazhdimin e dialogut.
Ndryshe, opozita në Kosovë thotë se është vetë Qeveria e Kosovës ajo që ka faj për këtë, për shkak se ka dështuar të zbatojë planin e Ahtisaarit në veri.
Vjosa Osmani nga Lidhja Demokratike e Kosovës (LDK), tha për “Zërin”, se sikur Qeveria e Kosovës ta kryente punën e vet, nuk do të kishte nevojë që dikush tjetër të përgatiste plan për veriun.
“E nëse është e vërtetë kjo që amerikanët janë kundër planit për status special për veriun, është diçka shumë e mirë, sepse me përkrahjen e tyre edhe Qeveria Kosovës më lehtë do të mund të refuzojë një gjë të tillë”, tha Osmani.
Erzen Vraniqi, nga “Vetëvendosje”, tha se vetëgatishmëria për dialog me Serbinë, nënkupton gatishmëri për koncesione.
“E duke pasur parasysh aspiratat e Serbisë, koncesionet s’kanë si dalin ndryshe, përveçse të bazuara në modelin boshnjak. Prandaj nuk bën assesi të shkohet në dialog me Serbinë pa kushte për të”, tha Vraniqi.
Analisti politik Behxhet Shala, në anën tjetër, thotë se dhënia e statusit special për veriun, nuk ka kurrfarë dyshimi që do të ndodhë, por ai nuk e beson se amerikanët janë kundër kësaj.
“Nuk e besoj se Brukseli mund të bëjë plane për veriun, pa u konsultuar me SHBA-të. Sidoqoftë, se veriut do t’i jepet statusi special nuk ka më dyshime. E kjo do të krijojë një situatë edhe më të keqe se në Bosnje”, tha Shala.
Sipas Shalës, kufijtë e Kosovës nuk do të preken, por do të ndodhë një ndarje e brendshme e saj.
Nga ana tjetër, Ivica Daçiq, kryeministër i Serbisë, vazhdon të insistojë se ndarja e Kosovës është e vetmja zgjidhje.
Ai nuk e precizon se si e sheh këtë ndarje, si të brendshme apo me lëvizje të kufijve, por thotë se është zgjidhja e vetme.
“Vazhdoj të mendoj se kjo është zgjidhja më e shpejtë, më e mirë dhe më e drejtë, e cila është e pranueshme edhe për shqiptarët, edhe për serbët, sepse merr parasysh interesat e tyre legjitimë”, ka thënë Daçiq të shtunën, për media serbe.
I njëjti ka shtuar se dialogu mes Prishtinës e Beogradit duhet sa më parë të përfshijë edhe çështjet politike.
BE nuk e konfirmon takimin e së mërkurës
Kryesuesi i ekipit negociator për dialog me Prishtinën, Dejan Paviqeviq, ka paralajmëruar se të mërkurën me përfaqësues të Prishtinës do të takohen në Bruksel, për të diskutuar lidhur me protokollin për menaxhimin e integruar të kufijve. Por, Maja Kocijançiq, zëdhënësja e Ashton-it, tha për “Zërin” se nuk ka informata për këtë.

[Naki]

Frankfurt


Beqë Cufaj
Ajo pritja që zakonisht rri pezull se “kush do jetë fituesi” këtë vit, për dallim nga i kaluari, kur Nobeli u dha një javë para se Panairi më i Madh i Librit në botë- ai i Frankfurtit në Gjermani, të hapej, këtë vit ndjehej qysh në mëngjesin e së enjtes. Bursat e botuesve ishin hapur dhe të gjithë kishin emrat e tyre, autorët e tyre, të preferuarit e tyre. Dhe siç ngjet zakonisht, Akademia e Stockholmit edhe sivjet diti dhe arriti të na befasojë duke i dhënë Çmimin një shkrimtari kinez për të cilin shumëkush dëgjonte për herë të parë. Por jo edhe një prej botuesve më të njohur gjerman: Michael Krüger, shefi i “Hanser Verlag” i fërkonte duart dhe jepte intervista.
Vitin e kaluar ai e kishte Tomas Tranströmer-in si autor të vetin... një vit më parë Hertha Müllerin kurse këtë, Nobelistin e ri kinez, Mo Yan, Kruegeri e kishte “blerë” para disa muajsh. Romani i kinezit në gjuhën gjermane ishte planfikuar të botohej në pranverë. Tashti, falë “intervenimit” të Akademisë, ai do të botohet menjëherë në dhjetor! Këtij i thonë fat. Por shumë më tepër edhe intuitë prej një botuesi fascinues sesi i “zë” Nobelistët. Pothuajse vit për vit.
Duke iu falënderuar edhe një dielli çuditërisht të ngrohtë për këtë stinë viti- diell ky që u jep frymë shumë njerëzve të dalin në të, të pinë duhan, kafe apo birrë në ishullin magjik në të cilin është vendosur një tendë e madhe leximi dhe shumë e shumë reklama tjera për të cilat njeriu mendon që s’kanë edhe aq të bëjnë me librin- por ja që kanë edhe atë shumë bile, përballë ndërtesave të labirinthit gjigand të sallave e korridoreve, stendave e librave ku masa të pafundme të njerëzve që si lumenj vërshues vrapojnë me librin apo për të. E të kesh punë sot me librin nuk është që atë duhet vetëm ta prekësh dhe ta shfletosh. Sepse është një mekanizëm i tërë, një rrugëtim gati se mistik, që katapultohet nga shkruarja deri te prodhimi i një libri ai që e bën kaq magjik këtë event. Botëra të tëra që ndahen nga njëra tjetra përgjatë këtij rrugëtimi. Panairi i Librit në Frankfurt është sidomos për ata që e shkruajnë librin gjëja më e vështirë. Sepse amalgimi i botës së agjentëve që shesin e blejnë, botuesve që ankohen e festojnë dhe lexuesve që vetëm kërkojnë e kërkojnë... secilin autor që e bën librin- në çfarëdo forme, e stërlodhin dhe dërmojnë! Edhe kur autorët duhet të dalin para televizori, apo publiku por edhe kur përzihen me të gjithë të sipërpërmendurit ngapak.
Për të folur apo shkruar për Frankfurtin dhe Paniairin e Librit është e pamundshme. Pa e parë vetë kuptohet. Sepse çdo rrëfim e histori, legjendë e thashetheme mund të ketë diçka që e hedh në erën e dyshimit apo vërtetimit... të asaj që... sërish shkruhet a thuhet. Ky Panair, i cili është i 63-i me radhë, më i madhi i tillë në botë me pjesëmarrje të më se 7.000 botuesve nga 100 shtete të botës këtë vit ka Zelandën e Re si mysafire të posaçme. Dhe ky shtet kaq i largët jo vetëm që ka letërsi e autorë të fuqishëm por tradita letrare e këtij vendi vazhdon ta fascionojë edhe hemisferën perëndimore të civilizimit me të cilën ishulli i madh di dhe mëton të ketë lidhje të forta- edhe, apo sidomos në letërsi. Vetë fakti që këto ditë Zelanda e Re ka dërguar as më pak e as më shumë se 70 shkrimtarë në Franfurt të Gjermanisë tregon se sa vetë ky vend i tregon rëndësi prezantimit dhe letërsisë. Kulturës dhe imazhit mes gjelbërimit dhe blusë – si dy ngjara tipike për këtë shtet e popull.
Përndryshe sivjet kemi lajme të mira: sepse janë Kosova edhe Shqipëria! Jemi së bashku dhe ideja e dy shoqatave të botuesve shqiptarë nga Tirana e Prishtina duket që ka ndezur jashtëzakonisht mirë. Përkundër buxhtetit minimal dhe krahasuar me vendet fqinje është thjesht turp sa ministritë përkatëse të Tiranës e Prishtinës ndajnë për këtë prezantim kaq të rëndësishëm, shoqatat e botuesve nga Prishtina e Tirana kanë arritur ta përgatisin një stendë të mrekullueshme në të cilën pos që shënohet edhe 100-vjetori Pavarësisë së Shqipërisë, paraqitet edhe Kosova si pjesë e kombit dhe kulturës shqiptare në përgjithësi. Është vërtet për keqardhje sesi institucionet kulturore të vendeve tona nuk e kuptojnë rëndësinë e këtij aktiviteti kaq të rëndësishëm. Sepse poqese kësaj stende të punuar për mrekulli do t’i vesheshin edhe aktivitete me shkrimtarë shqiptarë nga Prishtina e Tirana por edhe nga diaspora jonë aq e madhe, festa do të kishte kuptimin e vet edhe më të madh.
Ky fakt është për qortim sidomos për “paradhënësit” tanë... Kurse ajo që dy shoqatave tona duhet thënë me këtë rast është sa vijon: Urime për prezantimin dinjitoz të kulturës e letërsisë shqipe! Dhe të shpresojmë që edhe viteve tjera do të vazhdoni kështu!

[natyra]

Dua të jem e lirë!

GENTIANA RAMADANI
Ndryshe do të kishin qenë gjërat sot për shumë nga vajzat e gratë që nuk jetojnë më nëse ato do të kishin zë, do të kishin folur dhe do të ishin dëgjuar. Ndryshe, për viktimat e njëpasnjëshme të dhunës në Shqipëri. Viktima të një shoqërie të dhunshme dhe pa zë. Tmerrin që panë me sy sa ishin gjallë, e tmerrin që lanë pas në familjet e fëmijët e tyre. Rastet e fundit të grave që humbën jetën prej kapriçove të partnerëve të tyre më bëjnë të besoj se Shqipëria është ende një shoqëri krejtësisht patriarkale. Patriarku është rregulli i babait, rregulli i një burri, më pas rregulli i një shefi dhe kështu ky rregull bëhet një zë arbitrarisht dominues deri në marrjen e jetës. Nuk dua të bëj kronologjinë e kronikës së zezë të muajve të fundit, por dua të kaloj në mendje skenat e krimit, armët e përdorura për masakrimet, vetëmbrojtja (jo) e munguar, e paragjykuar apo edhe e dënuar më shumë se vetë krimi dhe krimineli. Të gjitha këto, për të kuptuar se sa pak flitet e sa shumë heshtet.
Të gjithë këto elemente së toku ia kanë humbur rëndësinë dhe vlerën lirisë.
Të drejtën për të jetuar i lirë!
E meqë ky është viti i 100-vjetorit të pavarësisë sonë dhe shqiptarët anembanë ngrenë lart historinë dhe vlerat e këtij kombi, nocioni i lirisë, i aq shumë luftuar për të, duket sikur ka humbur fillin deri në shpërdorim. Ç’kuptim ka që një komb është i lirë nëse gjysma e tij, pra gratë, nuk janë të këtilla? Po ç’është liria? Po sjell në vëmendje përkufizimin e publicistit dhe mendimtarit shqiptar Faik Konica, i cili thotë se “Liria është të mundet njeriu: 1) të besojë ç’i do zembëra; 2) të thotë ç’i do zembëra; 3) të shkrojë ç’i do zembëra; 4) të bëjë ç’i do zembëra, veç ato që janë kundër lirisë së tjatëri njeriu”.
Ah sikur të mund të flitej apo të besohej, të shkruhej apo edhe të bëhej aq sa duhej nga viktimat, por edhe shoqëria, sot bilanci nuk do të ishte kaq dramatik! Të gjithë inatin e kam me të folurën, me të qenit i lirë për t’u shprehur. Me këtë proces të munguar e të deformuar, i cili në fakt duhet të jetë gjithmonë aktiv në tri drejtime: 1) të folurit në familje; 2) të folurit në shoqëri; 3) të folurit në institucionet shtetërore.
Prej kohësh më ka ngacmuar ideja se si do të ishte jeta e njerëzve dhe kryesisht ajo e grave nëse do t’u jepnin zë gjithë mendimeve të tyre. Atyre mendimeve të cilat vërtiten e vërtiten në kokë, në zemër e në trup për të mos pranuar më të dhunohen.
Mendime të pandashme nga veprimi që duhet të luftojë në të njëjtën kohë kundër të gjitha formave të shtypjes dhe dhunës. Në këtë kontekst, t’i japë frymë çdo forme tjetër që e respekton individin (gruan) dhe e vesh me “liri”. Lirinë e mendimit, të shpirtit, të trupit, të mendjes dhe të fjalës. Kësaj fjale kaq të pushtetshme, e cila në thelb nuk është gjë tjetër veçse një e drejtë që do të duhej ta kishte e ta gëzonte çdokush në këtë vend, por që në fakt nuk është kështu.
E drejta për liri si një e drejtë themelore e gjithsecilit prej nesh, është ajo e drejtë e cila duhet parë edhe në një kontekst moral që shkon kundër apo paralel me rregullat dhe mentalitetet tona. Me këtë dua të them se të gjitha ato gra që iu është marrë jeta barbarisht nga burrat apo të dashurit e tyre, iu është mohuar një e drejtë e qenësishme, ajo e të jetuarit. Kjo për nder apo për dashuri posesive, për ego apo për urrejtje, për një mentalitet budalla apo paragjykime, të cilat i shoqëron edhe moshat e reja e shpeshherë bien pre e këtij modeli të dhunshëm. Këto raste i bashkon një sjellje: heshtja. Ato nuk kanë mundur të flasin, sepse gjithmonë ka qenë një burrë që i ka frikësuar, një baba a një vëlla e më pas një partner. Kultura e heshtjes ka filluar të bëhet përherë e më shpesh e pranishme jo vetëm në shtëpitë tona, por edhe jashtë saj. Sot heshtet në punë, heshtet në shkollë, heshtet në drejtësi, heshtet për drejtësi, heshtje në shoqëri, qoftë kjo individuale apo kolektive. Heshtet kur nuk duhet, pikërisht në një vend ku flitet kudo, për këdo dhe pa pushim. Dhe nuk pipëtin miza para një padrejtësie që të bën të ulërish, qoftë kjo karshi vetes apo edhe karshi fenomenit që shqetëson jetën shoqërore.
Nevoja e ndryshimeve sociale, ekonomike, arsimore, edukative dhe kulturore për të krijuar praktikat e reja në qëndrimet dhe sjelljet individuale dhe shoqërore për të drejtat e njeriut, kryesisht të grave, është një ndryshim që duhet të nisë pikërisht tani. Koha s’pret më për fëmijët tanë.
“Mjaft vojti e gjora Shqipëri jetën e Kurmit, duhet dhe ajo të nisjë tani të rrojë jetën e mëndes” –thoshte Konica.

...Me shume nga kjo kategori:
Nji aspekt politik i grevës së urisë
Mbi telenovelën Hoxha-Kadare
Ne ndryshojmë në ide!
Ishim mirë kur ishim keq!
Absurdi rreth rekomandimeve të pambyllura
Amerikanët dhe “kujtimet” e Ismail Qemalit
Konsolidim vs Stimulus
Agresivitet jonjerëzor
Praktika e projektimit të tregut, “NOBEL” në Ekonomi
Për një debat mbi arsimin e lartë

Gazeta/PANORAMA

"Nese nje Tem e Tille/Ekziston?...mund ta bartni ne vend te duhur.Flm.

Natyra.

[natyra]

Ndarja e Kosovës po përgatitet butësisht


http://images.botasot.info/uploads/largea_mitrovica-jpg1350751405.jpg

“Ndarja finale do të mbetet e ndërvarur me skenarin pasues që ndërlidhet me hartën e re politike të Ballkanit në prag të aderimit të Ballkanit Perëndimor në Unionin Evropian, diku pas vitit 2025”, thotë Ramabaja.
Thuaja pak veta në Kosovë pajtohen për bisedimet e filluara në Bruksel. Por, ai që nuk çan kokën për kundërshtarët është Kryeministri. Por, sa kanë mbetur kundërshtarë të bisedimeve është vështirë të thuhet. Nga partitë në parlament vetëm një është kundër, ndërsa thuaja opinioni ka vetëm një mendje se bisedimet do ta kërcënojnë shumë të ardhmen e Kosovës, pavarësisht disa gjërave pozitive që mund të ndodhin.
Kryeministri i Kosovës Hashim Thaçi e ka vlerësuar si mjaft konstruktiv takimin e sotëm me kryeministrin e Serbisë, Ivica Daçiq….


Daçiq: Takimi me Thaçin - protokolar, pa simbole shtetërore


http://images.botasot.info/uploads/largea_cb4571e1350738899.jpg

Kryeministri i Serbisë, Ivica Daçiq, tha sot se qeveria e tij prej nesër do ta filloj punën në përgatitjen e platformës për bisedime me Prishtinën.

Ai u tha sot gazetarëve se dialogu me Prishtinën nuk ka të bëjë me statusin e Kosovës, por me zgjidhjen konkrete të problemeve.

Në këtë kuadër zoti Daçiq ka përmendur çështjen e të pagjeturve, të drajtat e serbëve në pjesën jugore dhe veriore të Kosovës, mbrojtjen e pasurisë kulturore dhe fetare dhe privatizimin.

Ai theksoi se, pos institucioneve shtetërore, në përpilimin e platformës për bisedime me Prishtinën, duhet të përfshihen edhe opozita dhe institucionet kulturore dhe shkencore.

Kryeministri i Serbisë, Ivica Daçiq, e vlerësoi si protokolar takimin e djeshëm me kryeministrin e Kosovës, Hashim Thaçi, në Bruksel, në të cilin ishte e pranishme edhe përfaqësuesja e lartë e Bashkimit Evropian, Catherine Ashton. Ai me këtë rast ka theksuar se me Hashim Thaçin nuk është përshëndetur me shtrëngim duarsh dhe se këtë do ta bëjë kur bisedimet të përfundojnë në mënyrë të suksesshme.

Mëtutje, ai ka theksuar se Thaçi është negociator më me përvojë se ai, pasi ka marrë pjesë në negociatat në vitin 1998 dhe në ato në vitin 1998 në Rambuje.

“Pasi kam luftuar kundër Thaçit, përse tash të mos zhvilloj negociata”, u tha Daçiq gazetarëve në qytetin Vërbas.

Sipas tij, në takimin e djeshëm nuk ka pasur kurrfarë simbolesh shtetërore.

KomentetKomente (2) | Kthehu
daqiq e as thaqi nuk kan luftue njeri kunder tjetrit, kjo kush se ka dit deri me tash tash e pan me syt e tij, se daqiq e thaqi apo ma mire me than kryesija e ped kes kan luftue kunder shqiptarve,shume here e kam cek e po e theksoi edhe sot se pdkja eshte parti e len me porosi nga milloshi,se sa eshte e verrtet u pa se shqiptar vrau e dhunoj ushtrija e milloshit,shqiptar vrau e dhunoj usjhtrija ecila ishte nen komanden e pdkes,shqiptart iken nga kosova prej milloshit,shqiptart po ikun prej pdkes.milloshi ishte per coptimin e kosoves ne pjes si lkura e leopartit,ket pun e perfundoi thaqi e beri kosoven lecka e shara,tash e ka vetem ta krye edhe dorzimin e kosoves ne duart e pushtetit te ti serb,kjo sdo shkoj larg e do behet.

[natyra]

Takimi që e “theu akullin”:wink:

http://images.botasot.info/uploads/largea_taci-dacic1350742447.jpg


Takimi i kryeministrave të dy vendeve, të Republikës së Kosovës dhe të Republikës së Serbisë, i cili ka ndodhur në Bruksel, është mjaft pozitiv edhe pse ky takim më tepër ka vlerën simbolike, vlerësojnë njohësit e rrethanave dhe zhvillimeve politike në Kosovë.

Analisti i çështjeve politike, Shkëlzen Maliqi, thekson se takimi i kryeministrit të Kosovës, Hashim Thaçi, me kryeministrin serb Ivica Daçiq, është fillimi i hapjes së rrugës për rregullimin e raporteve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, gjë që edhe është kërkesë e Bashkimit Evropian dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës, në mënyrë që të përfundohet struktura e re e sigurisë dhe e stabilitetit të rajonit.

“Është një takim që, për momentin, ka më shumë vlerën simbolike apo të ‘thyerjes së akullit’, po është shumë me rëndësi, në kuptimin se hap rrugë për zhbllokimin e Kosovës në ecurinë e saj që të njihet pavarësia e saj në mënyrë universale. E dimë se i kemi bllokadat edhe për ecurinë e Kosovës drejt anëtarësimit në Kombet e Bashkuara, por edhe në Bashkimin Evropian”, thotë Maliqi.

Edhe analisti tjetër, Shenoll Muharremi, e vlerëson si pozitiv takimin ndërmjet Thaçit dhe Daçiqit, takim të cilin, sipas tij edhe shumica e partive politike, por edhe opinioni në vend, e kanë pranuar si diçka të nevojshme për Kosovën.

“Mendoj se është pozitive që është mbajtur takimi, për shkak se ne pa diskutuar, nuk mund t’i zgjidhim mosmarrëveshjet që i kemi. Andaj, ne shpresojmë që takimet e ardhshme kanë për të qenë të strukturuara. Por, gjithashtu, kërkojmë nga kryeministri Thaçi që të jetë transparent dhe t’i marrë parasysh opinionet dhe pozicionet e partive politike dhe shoqërisë civile në Kosovë, kur bisedon me Serbinë”, shprehet Muharremi.

Analisti Maliqi vlerëson se takimi i dy kryeministrave, të Kosovës dhe Serbisë, është takim inaugurues i dialogut politik, ku përcaktohen kornizat e tij.

“Takimi i parë, besoj se ka qenë më shumë protokollar dhe me deklarime parimore, por është thënë se në nëntor do të jetë vazhdimi, do të thotë, takimi i dytë”.

“Besoj se të dyja palët, atëherë do t’i kenë platformat e veta paraprake dhe do të bisedojnë edhe për kornizën dhe për temat, për të cilat do të bisedohet. Cilat janë temat e reja që do të hapen, kjo është diçka që është më e ndjeshme. Besoj se ky vit do të kalojë në përcaktimin e tyre (temave) dhe dialogu i vërtetë do të fillojë, besoj, pas vitit të ri”, vlerëson Maliqi.

Ndërkaq, analisti Muharremi shpreh mendimin se, ndryshe nga takimi i parë i dy kryeministrave, të Kosovës dhe të Serbisë, i cili, siç thotë ai, ishte më shënjues, takimet e ardhshme nuk do të ngjallin shumë bujë.

“Tash, ne i dimë interesat e palëve dhe ne shpresojmë që Kosova është në pozitë më të mirë se sa që ka qenë më herët, pas formulimit që ka bërë Bashkimi Evropian, rreth respektimit të integritetit territorial të Kosovës”.

“Unë mendoj se edhe partitë opozitare - edhe ato që janë më të zhurmshmet - në vend se të përdorin qasje më tradicionale dhe konservative, duhet të bëhen më pragmatike dhe më kreative, në mënyrë që të ofrojnë solucione dhe t’i ndihmojnë pozicionit të Kosovës karshi Serbisë dhe Brukselit, për të pasur në fund një solucion sa më të favorshëm për Republikën e Kosovës”, thekson Muharremi.

Ndryshe, takimi i kryeministrit të Kosovës, Hashim Thaçi, me kryeministrin serb, Ivica Daçiq, ka ndodhur një ditë pas miratimit të rezolutës nga ana e Kuvendit të Kosovës, për normalizimin e marrëdhënieve me Serbinë.

<<<<<<<<<<<<<
............Duke shkelur ne ato ne te cilat me zhurme te papare u thirre dhe vetem sa per sy dhe faqe,tani Thaqi tejkalon emocionet e tija duke u perqafur me keshilltarin dhe zerin nje te Milloshit. Po te vepronete Hyjnori yne Ibrahim Rugova keshtu,ose ndokush nga LDK qfar do te ndodhete??? Ky far Thaqi me banden e tije ndezi flamurin Dardan rrugeve te Prishtines,po te bente LDK kete gje me flamurin qe erdhi tani qfar do te ndodhte me ata jnerez me me LDK?? gjithesesi do te shpalleshin tradhetar dhe me pas do i priste plumbi pas shpine. Kush eshte sot tradhetari i Kosoves??? Jakup Krasniqi eshte kah na tregon me se miri.

Komentin e fundit,e kopjova nga/Mustaf Shabani/Bota Sot.

Natyrisht.

[natyra]

Anëtarësimi në Partitë Popullore Evropiane, sukses i gjithë Kosovës!

http://images.botasot.info/uploads/largea_isa1350743010.jpg

Eh,u mytsha n'Filxhan!...Kush mbeti me perfaqsua LDK/pas Dr.Rugovs:rolleyes:

Nejse,dalni pak merrni frym,ashtu marr frym,se shka /qka ka dasht me tha o Jadore mos mendo se po te Emitoi qy:smile: Nejse, edhe qeky Isaja medet:rolleyes: Jo more po Tlumt na deshta me than per ksi/ksi (fare qe na kan met en der me zor mi votua)Tybe une njet se kam kerkuj mi dhan Voten pas Dr/Rugoves:

LAVDI ATIJ

Me falni perpak,se u vonova me sjell qka ka tha ky i partis me harrna?!:wink:
hajr dalt o Zot,se kurr ma ngusht punt si kem pas ne kete Kosoven e Lire!
..........,
QE dhe shkrimi po e filloi prej qetune,,,,,,,,,,,

Lidhja Demokratike e Kosovës është parti që promovon vlerat evropiane dhe angazhohet në përmbushjen e të gjitha kritereve për nënshkrimin e Marrëveshjes së Stabilizim Asociimit. Kështu tha lideri i LDK, Isa Mustafa, në ceremoninë me rastin e anëtarësimit në Partitë Popullore Evropiane.

Anëtarësimi i LDK-ës, në Partitë Popullore Evropiane është sukses jo vetëm i LDK-ës, por edhe i Kosovës, që do të kontribuojë në proceset evropiane, tha kryetari i LDK-ës, Isa Mustafa.

“Është sukses i gjithë Kosovës, ne duhet ta përjetojmë që të gjithë sepse do t’i kontribuojë proceseve evropiane, hapjes së dyerve të BE –së, bashkëpunimit me shtete evropiane dhe do të kontribuojë për të mirë, për të ardhme evropiane të Kosovës”, tha Mustafa.

Sipas, kryetarit Mustafa, LDK-ja është anëtarësuar në Partitë Popullore Evropiane, pasi këta të fundit kanë vlerësuar se LDK-ja është parti me program dhe statut që afirmon demokracinë dhe vlerat evropiane. Mustafa foli edhe për angazhimin e LDK-ës, në përmbushjen e të gjitha kritereve për nënshkrimin e Marrëveshjes së Stabilizim Asociimit:

“Ne po punojmë si kosovarë në përmbushjen e kushteve tona që të fillojë procesi i Stabilizimit dhe Asociimit dhe të krijojmë kushte që qytetarët tanë të udhëtojnë lirshme në BE”.

Ndryshe, ditë më parë, Asambleja Politike e Partive Popullore Evropiane ka miratuar propozimin për anëtarësimin e Lidhjes Demokratike të Kosovës në familjen e madhe të Partive Popullore Evropiane.

Partitë Popullore Evropiane janë parti të qendrës së djathtë. Ato janë parti shumicë në pjesën më të madhe të vendeve të anëtare të BE-së.

<<<<<<<<<<<<
P.s.Tash kam drejt me dha dhe doni koment A pO?:smile:
Ja Komenti,A jeni te kenaqur qe postova dhe diqka per LDK?..Sa mos me tha qe Natyra/ka postua veq per PDK-LOL

Edhe se une nuk e perfasoi asnje nga Partit.

Partia/Perndryshe Njeriu qe ia kam dhan voten e lire me krejt qenien time ishte/ka qen I ndjeri Dr/Rugova:(dhe se meriton kush ma voten time pas tij)...po tjetet dhe djal i Tij.:frown:

Vetem nese dhe nihere le ni Dr.Rugov?

LAVDI ATIJ PERGJITHEMON....E JONA IKONA...DR/RUGOVA:

Natyra/Hajla Rugovase

ShqipeAutoktone

[natyra]

Mirembeteshit per Sot...per te gjithe uroi ni dite te mbare....

P/S.Ju lutem mos me flisni pas shpine!..Jo per gje,veqse nuk me pelqen qe une tflase per diken!:P

klb.

[Guri i madh]

Publikuar: 21.10.2012 - 08:28Prishtinë, 21 tetor – Jakup Krasniqi mund ta ruajë postin e kryetarit të Kuvendit vetëm nëse arrin të gjejë gjuhë të përbashkët me shumicën e përfaqësuesve të PDK-së dhe me kabinetin qeveritar. Diplomatë të jashtëm, sipas burimeve të “Kohës Ditore” kanë thënë haptas se nuk duan të shohin pengesa të brendshme gjatë punës së institucioneve qendrore të shtetit, veçanërisht tash kur ka filluar procesi i dialogut politik për normalizim të marrëdhënieve Kosovë-Serbi. Sipas burimeve të gazetës, seanca e së enjtes, e cila është ndërprerë dy herë, ka shtuar trysninë e ndërkombëtarëve ndaj lidershipit të PDK-së, për të garantuar rrjedhë normale të punës së Kuvendit.

Në PDK besojnë se kanë kapacitete për ta ruajtur Krasniqin dhe për ta tejkaluar këtë situatë.



(Gjerësisht lexoni sot në gazetën Koha Ditore)

[Naki]

Raundi i fundit


Beqë Cufaj

Ahtisaari është tashmë pjesë e së kaluarës së Kosovës. Plani i tij për pavarësinë e mbikëqyrur, e cila më 10 shtator të vitit 2012 u “përmbyll”- do të shërbejë si shembull për studiues të së drejtës ndërkombëtare dhe historianë të kohës së re. Në të njëjtën kohë në Serbi ndodhi trandja më e madhe politike pas rënies së Milosheviqit para më shumë se një dekade. Demokratët dhe krejt spektri politik “reformator” me në krye dikur Koshtunicën e Gjingjiqin dhe më pas Tadiqin u rrëzua përmes zgjedhjeve të lira dhe demokratike në shtetin fqinj.
Gjithsesi: humbja e madhe e demokratëve të Tadiqit nuk duhet faturuar politikës së tij për dhe ndaj Kosovës, por shumë më tepër gjendjes së rëndë në ekonominë serbe, korrupsionit, klientelizmit dhe paaftësisë për të çuar vendin drejt integrimeve europiane. Formula e tij “Edhe Europë edhe Kosovë” dështoi njëherë e përgjithmonë dhe tash, ish-i preferuari i fuqive perëndimore po rropatet ta ruajë karrigen si shef i demokratëve serbë.
Në të njëjtën kohë, në Serbi në krye të shtetit kemi një tandem, i cili sidomos kur Kosova është në pyetje paraqet simetrinë perfekte për diplomacinë perëndimore që me “çështjen” e Kosovës të mbyllet njëherë e përgjithmonë. Përparimtarët e Tomiqit- shef i të cilit dikur ishte Shesheli, dhe socialistët e Daçiqit- shef i të cilit ishte Milosheviqi, i kanë të gjitha “kredencialet” që përmes bisedimeve me Prishtinën edhe me letra: ta vulosin humbjen e Kosovës. Këtë fakt e dinë këta dy po aq sa edhe opozita serbe (pos Koshtunicës) por edhe opinioni i gjerë atje.
Çka është edhe më me rëndësi: politika aktuale serbe nuk ka një plan dhe nuk do të hartojë asnjë plan për Kosovën. E tëra do të jetë vetëm një “bllof” në mënyrë që të nxirren dy elementet esenciale për politikën e Beogradit: një autonomi sa më e gjerë për serbët në veri të Kosovës me çmimin e një përshpejtimi në procesin e integrimeve europiane për Serbinë. Kjo është e tëra. Ndryshe nuk ka si të shpjegohet loja, gjithsesi e koordinuar e dy shefave të shtetit serb kur i pari (Nikoliqi) thotë: duhet që sa më shpejt të fillojmë bisedimet me Prishtinën; kurse i dyti (Daçiqi) shton: bisedimet do të zgjasin së paku sa ky mandat qeveritar.
Situata në Prishtinë paraqitet pak më ndryshe. Kosova e ka të qartë që duhet hyrë një procesi të rëndë bisedimesh në mënyrë që filtrave të korrupsionit e të krimit që në veri mbretëron t’u vihet kapaku. Pos Lëvizjes së Albin Kurtit, e cila do të provojë me çdo kusht ta ndalë këtë proces, spektri politik në Prishtinë, përfshirë edhe LDK-në e AAK-në, të gjithë të varur nga ndërhyrja perëndimore, por edhe më shumë të vetëdijshëm që nuk mund të barten mbi supe edhe një qeverisje e keqe edhe një veri në kaos dhe pa sovranitet, tashmë kanë dhënë pëlqimin për fillimin e bisedimeve.
Por, ajo që më së shumti frikëson në këtë mes është që as Prishtina nuk ka një plan për bisedimet. Floskulat politike të presidentes dhe kryeministrit që s’ka e s’ka e s’ka janë vetëm për konsum të kronikave ditore. Dhe që është edhe më e palejueshme: si Jahjaga ashtu edhe Thaçi e shohin dhe lidhin procesin e bisedimeve edhe me mbijetesën e tyre politike. Këtu është problemi i madh që Kosova e ka dhe do ta ketë.
Dhe këtu duhet një intervenim i shpejtë i opozitës në Prishtinë- LDK-së, AAK-së dhe krahut të Krasniqit e Limajt në PDK. Me apo pa vota në Kuvend, opozita duhet që sa më shpejt ta shohë dhe update-ojë rolin e saj në këtë proces. Hartimi i platformës duhet bërë në mënyrë të përbashkët. Nëse ngecin reformat kushtetuese dhe ato zgjedhore, atëherë duhet (ri)menduar themelimin e një Grupi Uniteti nga i gjithë spektri politik i Kosovës në mënyrë që bisedimet të ecin kurse proceset e tjera të shtetësisë (zgjedhjet dhe forcimi i shtetit të brishtë) të vazhdojnë paralelisht.
Ardhja e Clinton dhe Ashton në Prishtinë do të nisë një proces të gjatë nga i cili të gjithë do të fitojmë, por edhe humbasim. Kosova nuk ka as lider(ë) as vizionar(ë) që do të mund të bartnin tërë këtë proces mbi supe vetjake. Prandaj, duhet një bashkim forcash. Fjala është për raundin e fundit dhe për këtë më të rëndësishmin të ndeshjes Prishtinë- Beograd.

[Fshatari]

Raundi i fundit


Beqë Cufaj

Ahtisaari është tashmë pjesë e së kaluarës së Kosovës. Plani i tij për pavarësinë e mbikëqyrur, e cila më 10 shtator të vitit 2012 u “përmbyll”- do të shërbejë si shembull për studiues të së drejtës ndërkombëtare dhe historianë të kohës së re. Në të njëjtën kohë në Serbi ndodhi trandja më e madhe politike pas rënies së Milosheviqit para më shumë se një dekade. Demokratët dhe krejt spektri politik “reformator” me në krye dikur Koshtunicën e Gjingjiqin dhe më pas Tadiqin u rrëzua përmes zgjedhjeve të lira dhe demokratike në shtetin fqinj.
Gjithsesi: humbja e madhe e demokratëve të Tadiqit nuk duhet faturuar politikës së tij për dhe ndaj Kosovës, por shumë më tepër gjendjes së rëndë në ekonominë serbe, korrupsionit, klientelizmit dhe paaftësisë për të çuar vendin drejt integrimeve europiane. Formula e tij “Edhe Europë edhe Kosovë” dështoi njëherë e përgjithmonë dhe tash, ish-i preferuari i fuqive perëndimore po rropatet ta ruajë karrigen si shef i demokratëve serbë.
Në të njëjtën kohë, në Serbi në krye të shtetit kemi një tandem, i cili sidomos kur Kosova është në pyetje paraqet simetrinë perfekte për diplomacinë perëndimore që me “çështjen” e Kosovës të mbyllet njëherë e përgjithmonë. Përparimtarët e Tomiqit- shef i të cilit dikur ishte Shesheli, dhe socialistët e Daçiqit- shef i të cilit ishte Milosheviqi, i kanë të gjitha “kredencialet” që përmes bisedimeve me Prishtinën edhe me letra: ta vulosin humbjen e Kosovës. Këtë fakt e dinë këta dy po aq sa edhe opozita serbe (pos Koshtunicës) por edhe opinioni i gjerë atje.
Çka është edhe më me rëndësi: politika aktuale serbe nuk ka një plan dhe nuk do të hartojë asnjë plan për Kosovën. E tëra do të jetë vetëm një “bllof” në mënyrë që të nxirren dy elementet esenciale për politikën e Beogradit: një autonomi sa më e gjerë për serbët në veri të Kosovës me çmimin e një përshpejtimi në procesin e integrimeve europiane për Serbinë. Kjo është e tëra. Ndryshe nuk ka si të shpjegohet loja, gjithsesi e koordinuar e dy shefave të shtetit serb kur i pari (Nikoliqi) thotë: duhet që sa më shpejt të fillojmë bisedimet me Prishtinën; kurse i dyti (Daçiqi) shton: bisedimet do të zgjasin së paku sa ky mandat qeveritar.
Situata në Prishtinë paraqitet pak më ndryshe. Kosova e ka të qartë që duhet hyrë një procesi të rëndë bisedimesh në mënyrë që filtrave të korrupsionit e të krimit që në veri mbretëron t’u vihet kapaku. Pos Lëvizjes së Albin Kurtit, e cila do të provojë me çdo kusht ta ndalë këtë proces, spektri politik në Prishtinë, përfshirë edhe LDK-në e AAK-në, të gjithë të varur nga ndërhyrja perëndimore, por edhe më shumë të vetëdijshëm që nuk mund të barten mbi supe edhe një qeverisje e keqe edhe një veri në kaos dhe pa sovranitet, tashmë kanë dhënë pëlqimin për fillimin e bisedimeve.
Por, ajo që më së shumti frikëson në këtë mes është që as Prishtina nuk ka një plan për bisedimet. Floskulat politike të presidentes dhe kryeministrit që s’ka e s’ka e s’ka janë vetëm për konsum të kronikave ditore. Dhe që është edhe më e palejueshme: si Jahjaga ashtu edhe Thaçi e shohin dhe lidhin procesin e bisedimeve edhe me mbijetesën e tyre politike. Këtu është problemi i madh që Kosova e ka dhe do ta ketë.
Dhe këtu duhet një intervenim i shpejtë i opozitës në Prishtinë- LDK-së, AAK-së dhe krahut të Krasniqit e Limajt në PDK. Me apo pa vota në Kuvend, opozita duhet që sa më shpejt ta shohë dhe update-ojë rolin e saj në këtë proces. Hartimi i platformës duhet bërë në mënyrë të përbashkët. Nëse ngecin reformat kushtetuese dhe ato zgjedhore, atëherë duhet (ri)menduar themelimin e një Grupi Uniteti nga i gjithë spektri politik i Kosovës në mënyrë që bisedimet të ecin kurse proceset e tjera të shtetësisë (zgjedhjet dhe forcimi i shtetit të brishtë) të vazhdojnë paralelisht.
Ardhja e Clinton dhe Ashton në Prishtinë do të nisë një proces të gjatë nga i cili të gjithë do të fitojmë, por edhe humbasim. Kosova nuk ka as lider(ë) as vizionar(ë) që do të mund të bartnin tërë këtë proces mbi supe vetjake. Prandaj, duhet një bashkim forcash. Fjala është për raundin e fundit dhe për këtë më të rëndësishmin të ndeshjes Prishtinë- Beograd.

Pse Prishtina duhet te kete "nje plan per bisedimet" ?
Per çfare plani aludon autorthi i ketij atikullthi ?!
Paska pas zgjedhje demokratike n'serbia a ! Nuk e kemi dit...

Perfundim : - "raundi i fundit i ndeshjes" asht luejt ne kryeqytetin austriak para shume vitesh;
-Shteti kosovar e jo Kosova*, ka pas e ka edhe sot lidere vizionare po Cufaj paska i problem me "vizion"(me sy)!
_________________________________

*"Tadiqi u rrëzua përmes zgjedhjeve të lira dhe demokratike në shtetin fqinj. "!(Beqë Cufaj)

"Kosova nuk ka as lider(ë) as vizionar(ë) që do të mund të bartnin tërë këtë proces mbi supe vetjake".(Beqë Cufaj) : Karshi "shtetit fqinj","demokrat" e me "zgjedhje te lira", autori e sheh shtetin e Kosoves si nje toponim gadi inekzistent, si jo-shtet,jo-demokrat, pa zgjedhje te lira,pa lidere e pa vizion.
Kush po na del i verber ne kete mes ?!
Çdo antar i ketij forumi, me 2 pike mende ne koke, do ia qelloje, pa asnje problem.

[Zero Cool]

Branko Manojlovski:

Qysh në fëmijëri kam menduar dhe jam ndjerë shqiptar. Nëna ime fliste shqip, gjyshërit flisnin shqip me nënë Zafiran dhe baba Manojlon, i lindur me 19.08.1941 në fshatin Kiçinicë, Reka e Epërme, jo larg Gostivarit.. Shkollën katërvjeçare e kam kryer në Beliçicë, kurse tetëvjeçaren në Gostivar. Shkollën e mesme e kam mbaruar në Tetovë, ndërsa studimet në Zagreb. Në vitin 1969 kam emigruar në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, prej kur jam edhe shtetas amerikan Branko Manojlovski: - Kam tre fëmijë, një vajzë dhe dy djem. Kam gjashtë nipër. Ata janë në Çikago, në Amerikë.

Kjo vazhdimisht më ka munduar, por historia e bën të veten. Shkollimi në maqedonisht, serbokroatisht, e rrethana të tjera, të gjitha e bënë të veten. Asimilimi vinte nga e majta, nga e djathta. Unë pareshtur mendoja, kujtoja, se si kam folur me vetveten, si një ditë ta them të vërtetën. Ajo, mjerisht, për një kohë, nuk mund të thuhej. Mirëpo, ja që erdhi koha, falë Zotit, falë meje, që më në fund ta them këtë të vërtetë. Tash, nëna ime fliste shqip, më jepte tambël nga gjiri i saj shqiptar. Fjalët e para që i kam dëgjuar ishin “djal’i nënës!” Kjo vazhdimisht më ka preokupuar dhe, para se të vija nga Amerika, iu thash djemve të mi, unë kam dy djem, se çfarë do të bëj, se do të tregoj të vërtetën. Ata më thanë, ki kujdes, ruaju, sepse kjo temë është e ndjeshme në Maqedoni. Kjo është e vërtetë. Njerëzit këtu ende nuk janë të vetëdijshëm. Historia e ka bërë të veten, ama është e vërtetë se Reka e Epërme me të gjitha fshatrat, ka folur shqip deri në vitin 1960. Në kohën e industrializimit, të promovuar nga Tito, njerëzit nisën të shkojnë nëpër qytete dhe nisën të ndjehen maqedonas, serbë, bullgarë. Normalisht, gjithkush ndjehet ashtu si dëshiron, por gjenerata e re duhet ta dijë të vërtetën .

[Naki]

Për zërin e të zhdukurve!


Beqë Cufaj
Do të hapen apo s’do të hapen zyrat ndërlidhëse? E Kosovës në Beograd dhe e Prishtinës në Serbi? Do të jenë vërtet zyra, apo, siç Daçiqi po u thotë, “zyrtarë” që do ta ndihmonin jetësimin e marrëveshjeve? Do të marrë pjesë opozita krah Qeverisë së Kosovës në dialog apo jo? Po serbët e veriut të Republikës sonë vërtet do jenë pjesë e delegacionit të Beogradit në tryezat e takimeve? Të futen edhe shqiptarët e Luginës së Preshevës në këtë dialog? Do të marrë veriu autonomi siç po flitet në Beograd, apo do të jetë kjo vetëm edhe një ëndërr e kotë serbe, siç po thotë Thaçi?!... Të gjitha këto dhe këso pyetjesh vazhdojnë të shtrohen këto ditë kur është paralajmëruar takimi i radhës mes kryeministrave të dy vendeve, Thaçit e Daçiqit këtë javë në Bruksel. Pa lënë anash këtu edhe refuzimin kategorik të “Vetëvendosjes” në njërën anë dhe “Demokratëve serbë” të Koshtunicës ndaj këtij raundi të bisedimeve shqiptaro - serbe.
Të gjitha këto pyetje dhe trajtime që janë bërë, po bëhen dhe ditëve në vijim do të vazhdojnë të kenë fokusin e mediave e ekspertëve, politikanëve e diplomatëve shqiptarë, serbë e ndërkombëtarë, kanë logjikën e tyre dhe me këtë edhe janë legjitime të diskutohen. Përfshirë këtu edhe shumë kontribute të intelektualëve e publicistëve, shqiptarë por edhe serbë për atë se çfarë do të duhej të diskutohej dhe ku do të duhej të fokusohej ky dialog i cili mbetet të shpresohet që edhe do ta sjellë paqen përfundimtare mes shqiptarëve dhe serbëve.
Duhet thënë që derisa serbët dhe opinioni i atjeshëm duket paksa i hutuar me guximin pragmatik të kryeministrit të tyre që të takohet me Thaçin dhe ofansivën mediale që koalicioni radikalo- socialist në Beograd ka ndërmarrë për “nevojën” e përmbylljes së konfliktit me shqiptarët, në mënyrë që "brezave që vijnë të mos u lihet barrë ky problem"... te ne ekziston një diskurs më i gjallë me propozime të cilat shkojnë nga akuzat për “tradhti” të hapur të Qeverisë e një pjese të opozitës e deri tek ofrimi i “modeleve” dhe “kushteve” me të cilat shqiptarët duhet të dalin karshi serbëve. Këtu kemi propozime që kanë për bazë përvojat mes gjermanëve dhe hebrenjve apo edhe gjermanëve dhe francezëve. Në këtë mes, përkundër logjikës dhe qëndrueshmërisë së argumentimit them që gjasat që të “përvetësohen” këto modele të kërkimit të faljes, kompenzimeve të dëmeve të luftës etj., nga Serbia për Kosovën, gjasat janë megjithatë të vogla që diç e tillë do të ngjajë. Sepse “disponimi” por edhe kompasi i Brukselit dhe Washingtonit do të jetë shumë më pragmatik. Duke e harruar “paksa” të shkuarën e përgjakshme provohet të preken temat “praktike” në mënyrë që në tunelin shqiptaro-serb të shihet pak dritë. Pa lënë anash këtu edhe ndihmën e madhe që shoqëria shqiptare e Kosovës i ka bërë vetes duke e dëmtuar imazhin herë me ndihmën e “misioneve” ndërkombëtare në Prishtinë e herë me korrupsionin e krimin e organizuar që vazhdon të jetë një njollë e madhe kur bëhet fjalë për pamjen e Kosovës nga jashtë.
Përkundër krejt këtyre problemeve pozita e Kosovës është më e mirë sesa e Serbisë në këtë start të bisedimeve. Por kjo përparësi e vogël mund të na kthehet si bumerang qysh në fillim nëse nuk niset mbarë dhe me temën kryesore. Beogradi është duke punuar dhe duke insistuar që si shpërblim për fillimin e bisedimeve pos legjitimitetit nga Washingtoni e Brukseli ta marrë edhe datën për fillimin e bisedimeve për Stabilizim-Asocim me BE-në. Dhe në këtë frymë, njerëzve që dikur ishin dora e djathtë e Milosheviqit dhe Sheshelit dhe sot e kanë pushtetin bashkë me shërbimet informative dhe policinë duhet thënë: i fillojmë bisedimet me temën më të vështirë- si për ju ashtu edhe për ne- dhe ajo është çështja e të zhdukurve gjatë luftës së Kosovës. Askush më mirë se Nikoliqi e Daçiqi nuk e di ku janë ata njerëz tanë. Dhe askush nuk duhet të kujtojë që nëse kjo temë lihet “njëherë” anash mund të ketë edhe të dialog të frytshëm. Nëse duam të dialogojmë- e bëjmë pra: por ta nisim aty ku duhet. Te plagët e së kaluarës të cilat ende vazhdojnë të jenë të hapura! Çdo temë tjetër për fillim: do të jetë vetëm (vetë)mashtrim!

[Naki]

A duhet platformë?

Beqë Cufaj

Takimi i dytë i kryeministrit të Republikës së Kosovës, me atë të Serbisë, kishte diçka bizare më vete. Jo pse nuk duhej të ndodhte. As për atë se çfarë aty ndodhi (tekefundit ai raund ishte i mbyllur për publik). Por pse më pas sërish në pah doli dhe vërtetua ajo që e njohim qe vite e vite të tëra dhe ka të bëjë me atë që e quajmë jokulturë, mentalitet i mbrapshtë, josinqeritet dhe banalitet i një njeriu që pretendon të jetë udhëheqës shteti dhe kryeministër Republike. Fjala është për Daçiqin, dhe atë sesi ai e përshkruante “darkën” me homologun e tij nga Kosova.
Nuk është që u bë kiameti nëse Daçiqi ka pirë ujë, e Thaçi verë të kuqe... por është ai stili i moçëm serb, që gjërave t’u vihet bishti, takimeve t’u bëhen njolla, bisedimeve t’u jepen kahe për nevoja të brendshme, gjithsesi me tone shtypi të verdhë dhe në një formë a tjetrën të na bëjë të ndjehemi që kemi të bëjmë me njerëz që jetojnë në kohë tjera, por për këtë as zanatin e as qimen s’e kanë ndërruar. Aspak.
Një remineshencë shëmtie tipike e babait të tij (shpirtëror) dhe këlyshëve tjerë të viteve ’90, kur Kosova dhe populli i saj ishin të shtypur dhe këta tregonin të njëjtat gjëra. Me dallimin e vetëm që atëbotë krekoseshin sesi pos në fushëbeteja edhe në tavolina pune e bisedimesh pinin edhe rakinë e rrushit!
Nëse Daçiqi tashti paska kaluar tek “uji” atëherë vërtet duket që ka ndodhur diçka. E ka kuptuar që e ka humbur Kosovën, dhe përkundër lotëve që me 18 shkurt të vitit 2008, kishte derdhur kur shpallëm pavarësinë, atëherë duket po kështu ta ketë kuptuar që Kosova, jo vetëm që është shtet por edhe nuk do të lëvizë as edhe një milimetër prapa në rrugën e saj të mëvetësisë dhe sovranitetit territorial.
Njeriu edhe mund të thotë që s’ia vlen të diskutohet për të dhe ta. Sepse janë pra të njëjtit. Pjesërisht edhe ka diçka të vërtetë këtu. Nga ana tjetër, duhet theksuar që jo vetëm se kemi nevojë të mësojmë si flasin e çka thonë –sepse mund ta marrim vesh ku duan të dalin, por kjo paraqitet edhe si nevojë, e cila mund të na sjellë te konkluza për nevojat tona, të vendit e shtetit, qeverisë e popullit në këtë ballafaqim përfundimtar me ta.
Në këtë frymë, pos që ndjehemi të vërtetuar që mentaliteti i tij dhe tyre është i moçmi- me suadat e përshkrimeve të darkës, duhet parë edhe atë që quhet lansim për keqkuptim dhe bishtnim të asaj për të cilat palët merren vesh. Kështu duhet parë “ndërrimin” e drejtimit të autostradës. Apo mospërmendjen e të pagjeturve si temë e bisedës. Por, edhe mënyrën sesi do të implementohen marrëveshjet e arritura paraprakisht.
Nëse tërë kësaj i shtojmë edhe ngutjen e Daçiqit dhe partnerit të tij Nikoliqit, që të bëhet diçka (gjysmë marrëveshje e gjysmë premtime mes Prishtinës e Beogradit) me çdo kusht në mënyrë që të sigurohet data e fillimit të bisedimeve mes Beogradit dhe Brukselit, atëherë s’kemi si të mos shprehim skepticizmin e thellë që me ta mund të bëhet diçka.
Kjo mund të thuhet edhe për faktin që treshja e qeverisë së Kosovës, pothuajse me të njëjtin takt thonë diçka për të mos kuptuar asgjë. Thaçi thotë “platforma ime është Kushtetuta”, Hoxhaj është i bindur që bisedimet sjellin “njohjen e pesëshes së BE-së dhe anëtarësimin e Kosovës në OKB”, kurse Kuçi herë siguron që pasi të kryhet do kemi “Traktat paqeje” por edhe “hartim platforme me miqtë ndërkombëtarë”.
Prej të gjitha këtyre deklaratave të treshes në fjalë kujtoj që kjo e fundit - e Kuqit sa është më naivja po aq është edhe më e vërteta. Sepse në pah nxjerr pasigurinë e Thaçit, dëshirat e Hoxhajt, por edhe neve dhe të papriturat e mundshme që “miqtë” mund të na i serojnë - sidomos kur veriu i vendit është në pyetje.
Në këtë frymë: ndoshta Kosova edhe s’ka nevojë për platformë sa do të kishte nevojë për hartimin e vijave të kuqe, të cilat do të fundosnin çdo ëndërr serbe për Republikën e Kosovës.

[Naki]

Historikisht - histerik!

Beqë Cufaj


I ngjajmë dhe për këtë edhe duhet të jemi një familje e madhe. E përçarë dhe e shpërndarë: në tre-katër shtete në Ballkan dhe gjithandej në kontinente e vende nga më të ndryshmet e botës. Kemi vendosur që ta shënojmë jubileun e madh, më të madhin dhe më të rëndësishmin: 100-vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë. Datë dhe ditë e madhe. E rëndësishme po se po.
Për shumë shkaqe e arsye kur secili nga pjestarët e kësaj familjeje, pra të gjithë së bashku apo veç a veç, hedhim kokën prapa s’kemi si të mos konstatojmë që i ngjet një mrekullie sesi shpëtuam dhe mbijetuam: para fqinjëve të uritur për të na coptuar, fuqive të cilat herë na dënonin e herë shkelmonin, por para së gjithash vështirë na kuptonin dhe vetvetes, sidomos vetvetes për vullnetin vetëshkatërrues, iracionalitetin ideologjik, keqkuptimet kërcënuese kulturore e politike, gjuhësore e rajonale. Dhe shumë e shumë blloqe me bllofe dashamirësie të rrejshme.
Natyrisht që në këtë atmosferë në njërën euforike dhe në anën tjetër lehtësisht të manipulueshme nga kronistët e akterët e politikës ditore, nuk ka si të mos dalë në pah ajo që mund të quhet histeri. Për personalitete historike e politike, diplomatike, kulturore e kombëtare. Pse jo edhe ekonomike e financiare. Secili ka të drejtë ta ketë të përzgjedhurin e të përzgjedhurën e tij. Secili ka të drejtë të anojë nga “ajo” apo “kjo” kohë e figurë kombëtare. Por para së gjithash secili provon të vulosë dhe të ngjyrosë herë me njolla tradhtie e herë dashamirësie e adhurimi, për hir të së vërtetës, në të dy rastet me tone të forta naiviteti fatal, këto figura kombëtare a gjetje gjeografike.
Marrë në tërësi, para kësaj feste të madhe dhe të rëndësishme në pah del, për të mos thënë, kulminon mungesa e madhe e bazamentit dhe me këtë edhe paprekshmërisë së vijave të trasha të shenjtërisë së historisë dhe gjeografisë shpirëtore të kombit shqiptar. Kësaj i kemi ndihmuar më së shumti ne vetë. Si historianë, politikanë, shoqëri dhe shtete shqiptarësh në Ballkan. Tendencat për vetëcelebrime nevojash të politikës ditore, si sot e mot, janë fatale. Prandaj kemi këtë histori- me histeri. Si edhe gjithmonë. Dhe tashti me këtë shpërthim gati banal, i cili i ngjet më shumë një dehjeje para se ajo të fillojë të ngjajë mirëfilli.
Tërë këto suada (keq)përdorimesh për ta bërë sa më mirë këtë festë duhet parë paksa edhe me humorin e ditës dhe kohës që jetojmë. Së paku vegjëlia ime i sheh ashtu. Për shumë shkaqe por ndoshta më së shumti me argumentimin që një provim as një piramidë, një studim ose një libër, një parti ose një parlament, një investim ose shkëmbim (tregtar, financiar?), nuk mund të bëhen as brenda 24 orësh e as brenda 24 ditësh. Nëse doni as brenda 24 vitesh.
Prandaj mund të themi lirisht mund të shtrihemi prapa dhe të vëzhgojmë me kënaqësi e tone humori sesi vazhdojmë të shërbehemi me të gjitha- pa thyer ndonjë traditë dhe lakuar për të kaluar në shtegun e tabanit të të qenmit normalë: shajmë njëri-tjetrin dhe duam njëri-tjetrin. Vetëmashtrohemi dhe krenohemi. Akuzohemi dhe mallkohemi. Dhe fare në fund festojmë me të gjitha dallimet që s’ka si të jenë logjike para gjakut e luftërave shekullore, shtigjeve e maleve të pakalueshme, robërisë dhe me këtë edhe tendencave për synime e stigmatizime tradhtish...
Le të shërbehemi pra me të gjitha ngapak: kush si të dojë e si të mundet. Nga të gjitha shtresat e shoqërisë e shteteve shqiptare. Sepse jemi si jemi dhe duket që ende s’jemi vetëdijësuar të mësojmë të nxjerrim edhe leksionin kryesor: kjo shumësi dallimesh na bën edhe kaq të pathyeshëm dhe për këtë edhe me përparësi para fqinjëve, miqve dhe nëse duam edhe vetvetes. Leksioni i dytë: edhe këta që i kemi në pushtetet politike e shpirtërore, përkundër zaptimit të madh që i bëjnë jetës sonë me frymë teknokratike (të parët) e parazite (të dytët), edhe këta janë si ne! Me preferenca personale e histori- me histeri.
Në këtë frymë, sa më qetë që merret tërë kjo atmosferë parafestive aq më shumë do të mund ta festojmë 28 Nëntorin. Pa harruar që pas kësaj date vjen menjëherë 29 Nëntori- i cili këso radhe këso viti do të festohet dyfish!

[Guri i madh]

Vetëvendosje vendos flamurin kombëtar në Merdar (video) (http://www.botasot.info/kosova/198595/vetevendosje-vendos-flamurin-kombetar-ne-merdar-video/)

[MemphiSx]

Malishevë, 27 nëntor - Protesta e ish bashkëluftëtarëve të Fatmir Limajt në autostradën “Ibrahim Rugova” ka eskaluar dhunshëm. Protestuesit kanë shkatërruar të gjitha pajisjet teknike në skenën e ndërtuar për ceremoninë e lëshimit në funksion të 60 km të radhës të kësaj autostrade, raporton KTV.

Protestuesit janë duke qëndruar në binë dhe po kërkojnë lirimin e menjëhershëm të Fatmir Limajt. Ata po dëshirojnë praninë e Limajt në këtë përurim.Njësia Speciale e Policisë së Kosovës është duke vëzhguar situatën por ende nuk ka ndërhyrë.

[Zero Cool]

Greqia e Serbia “dridhen” nga Shqipëria Natyrale



http://toplajmi.com/wp-content/uploads/2012/11/423.jpg



Publikuar,29.XI.2012

Greqia dhe Serbia i tremben idesë së krijimit të “Shqipërisë së Madhe”. Sipas qëndrimeve të shprehur na mediet e tyre, plani për “Shqipërinë e Madhe” po bëhet gjithnjë e më shumë e arritshme.

Gazeta “Ta Nea”, raporton se komenti nacionalist i Berishë që çoi në një krizë diplomatike është shkaktuar pasi kryeministri shqiptar i është referuar Prevezës si territor shqiptar. Sipas “Ta Nea”, Athina është shumë e shqetësuar lidhur me “shtimin e incidenteve nacionalistë kundër grekërve në Shqipëri”.

Me mbështetjen amerikane ata i morën Kosovën Serbisë në kuadër të planit të Shqipërisë së Madhe. Ekziston frika se shqiptarët mund të fitojnë një terren në politikën greke përmes numrit të madh të emigrantëve shqiptarë.

Gazeta “Protothema” e quan incident diplomatik greko-shqiptar dhe përkeqësim të papritur të marrëdhënieve greko-shqiptare, të cilat janë si zhiva, ftohen lehtë dhe nxehen po aq lehtë, ndërsa sqarimin e zyrës së kryeministrit shqiptar e cilëson përpjekje për të ndrequr një gabim trashanik.

Gazeta “Efimerida” shkruan se fjalimi i Berishës solli një përkeqësim të mëtejshëm të marrëdhënieve greko-shqiptare. E majta Demokratike, pjesë e koalicionit qeverisës deklaroi se deklaratat e Berishës minojnë bashkëjetesën paqësore të shqiptarëve me popullin grek dhe nxitin nacionalizmin ekstrem.

Syriza, partia opozitare e Aleksis Tsipras i cilësoi deklarata të rrezikshme të papërgjegjshme nga politikanët e krahut të djathtë. “Agimi i Artë” shkon edhe më tej duke deklaruar se bëhet fjalë për një çmenduri ta quash Prevezën shqiptare, ndërsa deputetja serbe në Kuvendin e Kosovës, Rada Trajkoviq citohet nga shtypi në Beograd të ketë thënë se shqiptarët në rajon, në mënyrë mjaft provokuese kanë dëshmuar edhe më tej se ekziston ideja e Shqipërisë së Madhe.

[Zero Cool]

Capa gjatë arrestimit: Reagimet tona do të përshkallëzohen, maqedonasit na vjedhin historinë

“Gruevski kishte vite që po shtynte agjendën e tij për ta vizituar Tiranën Zyrtare, dlhe e gjeti tani momentin e takimit në prag të 100 vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë ku dhe kërkon duke provokuar me deklaratën e tij për të drejtat e minoritetit të paqena sllavo – maqedonase. Ndërkohë homologu i tij Berisha nuk prek të drejtat dhe diskriminimin e shqiptarëve në Maqedoni, ndonëse e ka me Kushtetutë e ligj për ti mbrojtur ato. Kjo gjë na bëri të ndihemi të pambrojtur e të pasigurt për të ardhmen e shqiptarëve pasi Gruevski nxori pretendimet e tij për këtë minoritet inekzstent deri ne Berat. Por, vëmë në dije atë se shqiptarët dhe trevat tona jane nga Kumanova legjendare, Shkupi e Tetova, deri në Manastirin historik, nga Dibra deri ne Vardar, dhe ato shume shpejtë do ti takojnë Shqipërisë të Ribashkuar. Unë bashkë me disa aktivistë të Partise Civile sot goditëm me vezë makinën e Gruevskit në formë revolte, por dhe demokratike për diskriminimin e shqiptarëve autoktonas në Maqedoni, për të kërkuar zbatimin e plot të të drejtave të shqiptarëve në Maqedoni. Poashtu demonstrimi jonë lidhet dhe me vjedhjen e historisë tonë më të lashtë pellazgo iliro shqiptare, duke filluar nga Leka i Madh(Aleksandri i Madh) një bir i një nëne Ilire, duke dashur të krijojnë një identitet të rrem me historinë shqiptare. Nëse të drejtat e shqiptarëve në Maqedoni nuk zbatohen urgjentisht plotësisht reagimet tona do të përshkallëzohen në forma të tjera. Ne jemi në kërkim të policisë shqiptare, por ne duam të jemi të lirë ne 100 vjetorin e Pavaresisë ashtu siç të paret tonë realizuan lirinë e shqiptarëve, ashtu siç na e lanë amanet për të kërkuar dhe mbrojtur lirinë e kombit tone

[Zero Cool]

Hollandisht (http://sphotos-b.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/r270/66060_2553304768414_1367970194_n.jpg)

[AmonRa]

Publiku i keq dëshiron gazeta të këqija.