Ndarja e Kosovës

[Zero Cool]

Duket se ndarja e Kosovës tani është opcion real!



Oferta e re e Daçiqit: Ju neve veriun, ne juve OKB-në?!


Beograd, 16.01.2013
Kryeministri i Serbisë, Ivica Daçiq, është i gatshëm për “kompromis”.

Siç shkruan ditorja serbe “Blic”, Daçiqi është i gatshëm të pranojë që Kosova të ketë një ulëse në OKB, por vetëm me një kusht: që Prishtina zyrtare ta pranojë ndarjen e Kosovës.

Sipas Daçiqit, Kosova mund ta shantazhojë Beogradin në rrugën drejtë BE-së, ndërsa Beogradi mund ta shtantazhojë Prishtinën në rrugën e anëtarësimit në OKB.

“Kështu mund të vazhdojmë për 30 vite rresht, por kjo nuk është në interesin e askujt”, ka thënë ai, transmeton Telegrafi.


Thaçi: Në fund të bisedimeve, Kosova merr ulësen në OKB


Prishtinë, 16.01.2013

Kryeministri i Kosovës, Hashim Thaçi ka njoftuar sot kabinetin qeveritar në lidhje me takimin e nesërm në Bruksel me homologun serb, Ivica Daçiq.

Thaçi ka përsëritur qëndrimin e tij se në takimin që do të ndërmjetësohet si zakonisht nga Përfaqësuesja e Lartë e Bashkimit Evropian për Politikë të Jashtme, Catherine Ashton, ai do t’i përmbahet agjendës e cila do të jetë në harmoni me Kushtetutën dhe Planin e presidentit Marti Ahtisaari.

Në asnjë mënyrë, sipas tij, pala kosovare nuk do të pranojë që në tavolinën e bisedimeve të shtrohen çështjet që prekin në sovranitetin dhe integritetin e Kosovës.

Ndërkaq duke iu referuar tashmë temës qendrore të dialogut, asaj për gjendjen në veri të Kosovës, Thaçi tha se synimi i palës kosovare është shuarja e strukturave paralele atje dhe vendosja e institucioneve demokratike që do të punojnë në kuadër të sistemit kushtetues e juridik të Kosovës.

“Në asnjë mënyrë nuk do të bisedoj për statusin politik. Ai është zgjidhur njëherë e përgjithmonë. Pastaj për tërësinë territoriale që është e njohur e pranuar ndërkombëtarisht, për organizimin e brendshëm të Kosovës që është kodifikuar edhe me Propozimin Gjithëpërfshirës të presidentit Ahtisaari, Kushtetutën dhe ligjet në fuqi të Republikës së Kosovës”.

“Ne synojmë që brenda një periudhe të shkurtër kohore të arrijmë largimin e të gjitha strukturave të sigurisë së Serbisë nga veriu i Kosovës. Pastaj transformimin e strukturave ekzistuese në veri në fushën e arsimit, shëndetësisë, çështjeve sociale në struktura të qytetarëve të veriut të Kosovës”, ka thënë Thaçi.

Ndërsa kryeministri serb Ivica Daçiq është cituar të ketë thënë se Qeveria e Serbisë mund të bisedojë me palën kosovare edhe në lidhje me ulësen e Kosovës në Kombet e Bashkuara, por si kundërshpërblim kishte kërkuar që edhe Kosova të jepte diçka.

Thaçi nuk ka komentuar këtë deklaratë, por ka shprehur bindjen e tij se në fund të procesit të bisedimeve palët do të nënshkruajnë një marrëveshje e cila do t’i siguronte Kosovës edhe ulësen e saj në Organizatën e Kombeve të Bashkuara.

“Kosova me të drejtë pret që kjo marrëveshje e cila mund të arrihet në fund të procesit të normalizimit të marrëdhënieve me Serbinë, duhet patjetër që t’i mundësojë Kosovës anëtarësimin në Kombet e Bashkuara dhe të gjithë mekanizmat tjerë ndërkombëtarë. Prandaj është e domosdoshme që Kosovës t’i sigurohet anëtarësimi në OKB, t’i hapet rrugë sa më e shpejtë për anëtarësim në NATO dhe Bashkim Evropian”, është shprehur Thaçi.

Kryeministri Thaçi tha po ashtu se bisedimet me Serbinë duhet të sjellin si rezultat shuarjen dhe largimin e strukturave ilegale serbe nga veriu të cilat i ka financuar shteti serb.

Ndërkaq nuk i ka mohuar të drejtën Serbisë që të investojë në komunat me shumicë serbe në Kosovë në fusha të caktuara si arsim, kulturë e shëndetësi, por ka kërkuar që fondet të jenë transparente dhe të menaxhohen nga Qeveria dhe institucionet e Kosovës.

Kryeministrat Thaçi e Daçiq, pritet që nesër nën ndërmjetësimin e baroneshës Ashton të mbajnë takimin e katërt me radhë në Bruksel.

Risi e këtij takimi është paralajmërimi i Brukselit që të hapet për diskutim edhe tema e zhvillimeve në veri të Kosovës ku Prishtina zyrtare nuk ka qasje për shkak të pranisë dhe ndikimit të fuqishëm të strukturave paralele serbe të mbështetura nga Beogradi zyrtar.

[Zero Cool]

Takimi i sotëm legalizon strukturat ilegale serbe


Bruksel, 17.01.2013

Kryeministri Hashim Thaçi për herë të parë ka pranuar të mërkurën se do të legalizohen ato që deri tash i ka quajtur struktura ilegale, të cilat prej pasluftës kanë vepruar në veriun e Kosovës të banuar me serbë. Ka thënë se ato do të transformohen.

Ka shprehur këmbëngulje vetëm për heqjen e strukturave serbe të sigurisë, tek ka folur para Kabinetit qeveritar për qëndrimet që do të prezantojë të enjten në takimin me kryeministrin e Serbisë, Ivica Daçiq, e në të cilin temë qendrore do të jetë çështja e veriut të Kosovës.

“Ne synojmë që brenda një periudhe të shkurtër kohore të arrijmë synimin për largimin e të gjitha strukturave të sigurisë së Serbisë nga veriu i Kosovës”, ka thënë fillimisht kreu i Ekzekutivit, që pasditen e së enjtes ka udhëtuar për Bruksel. “Pastaj, transformimin e strukturave ekzistuese në veri të Kosovës, në fushën e arsimit, shëndetësisë, çështjeve sociale, në struktura të qytetarëve të veriut të Kosovës, në pajtim me propozimin e presidentit Ahtisaari dhe Kushtetutën e Kosovës dhe ligjeve në fuqi”, shkruan sot Koha Ditore.

Kryeministri ka thënë të ketë marrë edhe mbështetjen ndërkombëtare për pozicionet që duhet të mbajë ai në takimin e së enjtes. Deklaratën e ka nxjerrë pas takimit me përfaqësuesit e vendeve të Kuintit.

[Zero Cool]

Strukturat ilegale në veri të shuhen, jo të legalizohen


Mitrovicë, 17.01.2013

Njohësit e zhvillimeve politike dhe ekspertët e sigurisë konsiderojnë se çështjet që kanë të bëjnë me veriun e Kosovës, si strukturat ilegale të ngritura atje me financimin e Serbisë, duhet të shuhen dhe jo legalizohen.

Ish ministri i Pushteti Lokal, Sadri Ferati nga Lidhja Demokratike e Kosovës, tha se të gjitha strukturat ilegale që i financon Beogradi, duhet të shuhen, dhe siç tha ai, të fuqizohen struktura lokale sipas ligjeve të Republikës së Kosovës.

“Ato patjetër duhet të shuhen duhet të largohen, për të arritur një normalizim, pastaj për t’u parë se çfarë roli konstruktiv do të luajë Beogradi në atë pjesë që të mund të kenë qasje institucionet e Kosovës për të krijuar një lidhje, një dialog me qytetaret edhe liderët lokal për të përgatitur parakushtet organizimit e zgjedhjeve lokale, ndërtimin e strukturave lokale dhe pastaj fuqizimin e atyre strukturave lokale, për me mundur qytetarët t’i reflektojnë interesat e veta përmes atyre komunave”, shpjegoi Ferati.

Ferati mendon se gjithçka tjetër, përveç fuqizimit të komunave me ligjet e Republikës së Kosovës, do të jete një dështim dhe vazhdim i problemeve në veri.

“Unë besoj se edhe Beogradi e ka kuptua se kjo gjendje nuk i ka konvenuar dhe asnjëherë nuk ka shënuar ndonjë progres. Dhe tash po diskutohet se si do të jetojë veriu. Veriu do të jetë në Kosovë me ligjet e Republikës së Kosovës dhe se ata do të kenë të gjitha të drejtat që kanë edhe komunat e tjera. Vetëm kjo është rezoluta edhe e Kuvendit të Kosovës se të gjitha zgjedhjet atje të gjinden në kuadër të kushtetutës, një tërësi territoriale, integritetin dhe në sistemin unik të funksionimit”, deklaroi për Radion Evropa e Lirë, Sadri Ferati.

Kryeministri i Kosovës Hashim Thaçi ka deklaruar se institucionet e vendit synojnë që brenda një periudhe të shkurtër kohore të arrijnë largimin e të gjitha strukturave të sigurisë së Serbisë nga veriu i Kosovës.

Kurse është shprehur se pastaj do të ndodh transformimi i strukturave ekzistuese në veri në fushën e arsimit, shëndetësisë, çështjeve sociale në struktura të qytetarëve të veriut të Kosovës.

Në anën tjetër, politikani serb nga veriu i Mitrovicës, Oliver Ivanoviq, ish-zyrtar në qeverinë e mëparshme të Serbisë, tha për Radion Evropa e Lirë, se nuk do të ketë ndonjë zgjidhje të shpejt, por ajo që është e mundshme është që struktura aktuale të legalizohet përkohësisht deri te mbajtja e zgjedhjeve.

“Në momentin kur arrihet marrëveshja, zgjedhjet janë të mundshme në një përudhë kohore prej 6 deri në 9 muaj. Mund të mbahen zgjedhje në të cilat serbët do të marrin pjesë me përkrahjen e Qeverisë serbe, dhe kjo do të jetë e pranueshme edhe nga Prishtina dhe Beogradi, po ashtu edhe nga komuniteti ndërkombëtar”, tha Ivanoviq.

Ai gjithashtu shtoi se me arritjen e ndonjë marrëveshjeje të tillë, është e sigurt që do të ketë kundërshtime nga popullata serbe në veri.

“Disa persona janë mësuar të jetojnë me komoditet, të punojnë në rrethana siç kanë punuar deri tash, e këto rrethana janë as me Beogradin e as me Prishtinën por siç kanë dashur ata vet. Por, kjo mënyrë e të menduarit nuk do të zgjas edhe shumë kohë. Kjo është çështje e marrëveshjes se qeverise tonë. Çdo marrëveshje që arrin kryeministri ynë ajo marrëveshje është e obligueshme për të gjithë”, u shpreh Ivanoviq.

Kurse, njohësi i çështjeve të sigurisë Nuredin Ibishi vlerëson se shuarja e strukturave ilegale të Serbisë do të jetë e vështirë, pasi që Serbia insiston në një autonomi për atë pjesë të Kosovës.

“Pala serbe do të insistojë që t’i mbajë ato struktura me çdo kusht dhe të imponojë një autonomi. Dhe e fundit, nëse nuk gjënë një përkrahje prej Bashkimit Evropian, atëherë tjetra është që ato t’i transformojë, ky do të jetë ai opsioni i serbeve”, theksoi Ibishi.

Ndonëse po bëhen pesë vjet që kur Kosova shpalli pavarësinë, Prishtina zyrtare nuk ka arritur ta shtrijë në tërësi autoritetin shtetëror në veri të Kosovës .

Kundërshtimi i banorëve serbë të asaj pjese ndaj këtij autoriteti shtetëror, vazhdon të jetë i fuqishëm, sikurse lidhjet e tyre me Beogradin zyrtar.

Bashkësia Ndërkombëtare disa herë i ka kërkuar Serbisë zhbërjen e strukturave paralele nga veriu i Kosovës, ndërsa ka inkurajuar palët për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet vete.

[AmonRa]

Qeveria e Kosovës dhe kryeministri i saj aq shumë e aq shpesh kanë theksuar se s’kemi pse merremi me Rezolutën e Platformën e Serbisë saqë ajo mbase edhe nuk duhej lexuar fare sipas tyre. Njëkohësisht, vazhdonin ata, Kosova nuk ka pse harton Platformë të saj për dialogun politik meqenëse ne s’duhet ta imitojmë Serbinë dhe fryma, germa e vijat e kuqe për neve tashmë i ka shkruar ish Presidenti finalandez Marti Ahtisaari. Sidoqoftë, kryeministri Thaçi i mblodhi pardje krerët partiakë të koalicionit qeverisës dhe ata opozitarë që s’e kundërshtojnë dot, për të përpiluar një dokument i cili si në strukturë po ashtu edhe në përmbajtje i ngjan pikërisht një Platforme për dialogun politik me Serbinë.

Shumëçka do të mund të thuhej për këtë Platformë dhe kontekstin e saj politik, mirëpo këtu po kufizohem në pesë elemente që m’u dukën më të rëndësishme. E para, kjo Platformë i referohet territorit gjeografik në veri të lumit Ibër në Kosovë si Veriu i Kosovës, pra me ‘V’ të madhe thua se bëhet fjalë për një entitet të veçantë, tërësisht në përputhje me aspiratat e Serbisë. Së dyti, problematizimi i strukturave shtetërore të Serbisë në Kosovë kufizohet vetëm te ato të MUP-it famëkeq duke mos i quajtur ato as armiqësore, as kriminale dhe, në fillim, as ilegale, por vetëm struktura të sigurisë.

Më tej, kërkohet veçse largimi i këtyre strukturave, gjë që paraqet një lloj amnistie për krimet e tyre të panumërta në këto vitet e pasluftës. Së treti, është ofenduese që kjo Qeveri të zotohet që do të themelojë ‘Fondin Zhvillimor për Veriun’ në kohën kur edhe qasja e vizioni, edhe buxheti shtetëror, sipas kësaj Qeverie e vitet e saj të qeverisjes, mund të jenë gjithçka tjetër përveçse zhvillimore. Së katërti, asnjë fjalë nuk thuhet në këtë Platformë për Luginën e Preshevës, përkatësisht Kosovën Lindore, ashtu qysh e kishim parashikuar qysh moti. Dhe, së pesti, fjalia “Natyrisht, ne e kuptojmë që Serbia nuk do të mund ta njohë pavarësinë e Kosovën në fund të këtij procesi...” shfaq mirëkuptim sa të çuditshëm aq edhe të dëmshëm të Thaçit dhe të të tjerëve për Serbinë. Kjo do ta trimërojë Serbinë dhe do të ketë pasoja të mëtutjeshme në zbutjen e qëndrimit të faktorëve ndërkombëtarë karshi saj.

Platforma e Qeverisë së Kosovës me të cilën u pajtuan edhe disa opozitarë po e përgatit terrenin për kompromisin e radhës për Kosovën. Ky kompromis nis me veriun por zgjatet edhe te njëfarë bashkësie e komunave me shumicë serbe si dhe sërish te trashëgimia kulturore ortodokse. Meqë ky dialog nuk bazohet në drejtësi ai s’mund të sjellë drejtësi. Nuk është i bazuar në drejtësi sepse nuk ka asnjë parakusht për Serbinë dhe aty dialogohet veçse për çështje të brendshme të Kosovës. Nuk do të sjellë drejtësi andaj më shumë koncesione drejt marrëveshjes së kompromisit do të kërkohen nga pala më e dobët e që në këtë rast është Kosova.

Bashkimi Evropian dhe Serbia pajtohen që ndërmjet idesë së ndarjes së Kosovës dhe Planit të Ahtisaarit ekziston një hapësirë. Zyrtarë të shumtë të BE-së që janë preokupuar me rajonin e Ballkanit perëndimor, në kohëra dhe forma të ndryshme, e kanë pohuar këtë gjë. Këta zyrtarë evropianë dhe qeveritarët serbë mund të mos pajtohen për madhësinë e asaj hapësire por jo edhe për faktin nëse ajo ekziston. Në anën tjetër, Qeveria e Kosovës duket se pretendon të kundërtën, së paku deklarativisht e para publikut kosovar. Mirëpo, kjo Platformë tash porsi edhe vetë hyrja në dialog me Serbinë më herët, e demantojnë Qeverinë e Kosovës.

BE-ja dhe Serbia po nxitohen për njëra-tjetrën, kurse Kosova po përfundon si dëm kolateral. Thaçi është këtu në Kosovë (dhe jo vetëm atëherë kur shkon atje në Bruksel) për ta riemëruar këtë dëm si ndonjëfarë fitore të Kosovës. Normalizimi i marrëdhënieve me Serbinë është abnormalizim i veriut dhe i krejt Kosovës. E gjithë kjo për normalizim të marrëdhënieve të Thaçit me BE-në ku ky jep shtetësi e territor të Kosovës ndërkaq merr imunitet politik nga EULEX-i për korrupsionin e tij.

Po ky kryeministër që para disa muajve thoshte që nuk do të ketë dialog politik me Serbinë, kurse para disa javëve që nuk do të dialogojë me Serbinë për veriun e Kosovës, tash na thotë që nuk do të lëshojë pe në këtë dialog politik i cili qartazi me 17 janar 2013 do të jetë (edhe) për veriun e Kosovës. Siç e tha vetë Maja Kocijançiq, zëdhënësja e Baroneshës Ashton: “Raundi i ardhshëm i dialogut Prishtinë-Beograd do të jetë më i vështirë se takimet e tjera të mbajtura deri më tani dhe tema e veriut do të jetë temë kryesore”.

Dihet që Serbia është faktor destabilizues dhe destruktiv në Kosovë. Nëpërmjet dialogut politik në Bruksel me Kosovën e për Kosovën, Serbia po legalizohet si faktor stabiliteti dhe faktor konstruktiv në sytë e BE-së. Kësisoj, ajo po ribëhet hisedare në stabilitetin dhe ndërtimin institucional në Kosovë. Nga këndvështrimi i BE-së, Qeveria e Kosovës dhe ajo e Serbisë janë komplementare në Kosovë si faktor stabilizues e ndërtues. ‘Normalizimi i marrëdhënieve’ ndërmjet Kosovës e Serbisë është sajimi i kësaj marrëdhënie komplementare në Kosovë ndërmjet Qeverisë së Kosovës dhe Qeverisë së Serbisë.

[Miriam]

http://www.zeri.info/fotot/70188/thumb_burim_ramadani_-_op.jpg
Shkruan
Burim Ramadani

18-01-2013




Ulësja në OKB është jashtëzakonisht e rëndësishme. Njësoj sikurse funksionalizimi i shtetit të Kosovës. Të dy qëllimet janë të njëjtësuara. Nuk shkojnë kundër njëri-tjetrit. Kosova duhet të arrijë anëtarësimin e plotë në OKB dhe, në të njëjtën kohë, duhet të zhvillojë funksionalizimin e saj përbrenda.

Pse na duhet OKB-ja? Është e qartë se Organizata e Kombeve të Bashkuara (OKB) paraqet një ombrellë të shteteve në mbarë botën. Kjo Organizatë është automatikisht një ombrellë e rëndësishme për Kosovën, duke pasur parasysh se shteti ynë ende nuk është njohur nga të gjitha shtetet veç e veç. Përgjegjësitë dhe obligimet që merr Kosova me anëtarësimin në OKB nuk janë të vogla. Thjesht, ulësja aty do të ketë koston e vet financiare. Përafërsisht sikurse ka koston financiare edhe anëtarësimi në Fondin Monetar Ndërkombëtar (FMN). Por, kjo kosto është tejet simbolike në krahasim me atë që Kosova përfiton nga ulësja aty.
Rëndësia për anëtarësimin e Kosovës në OKB ka tri elemente tepër të veçanta. Së pari, me anëtarësimin e Kosovës në këtë organizatë botërore largohen përgjithmonë dilemat e jashtme nëse shteti i Kosovës duhet të ekzistojë apo jo. Kjo nënkupton se të gjitha shtetet anëtare të OKB-së do të pranojnë shtetësinë e Kosovës dhe janë të obliguara që në një formë apo tjetër të bashkëpunojnë me ne.
Së dyti, anëtarësimi në OKB nënkupton faktin se Rusia nuk do të përdorë veton e saj kundër Kosovës. Pra, në formë të qartë do të kemi zbutjen e pozicionit të ashpër të Rusisë kundër shtetit të Kosovës. Kjo automatikisht do të ndikonte në pozicionin abstenues të Kinës, e cila pas kësaj do të mund të lëvizte drejt raporteve diplomatike të ndërsjella me Kosovën. Mund të thuhet se një hap i tillë do të kishte ndikim në përmirësimin e pozitës së Kosovës në atë pjesë të botës, duke u fokusuar kryesisht në mundësitë e rritjes së marrëdhënieve ekonomike të cilat kanë kapluar tregun e rajonit dhe më gjerë.
Së treti, anëtarësimi në OKB do të nënkuptojë një pozicion tjetër (të ri!) të Serbisë në raport me Kosovën. Serbia edhe mund të mos njohë formalisht Republikën e Kosovës, por heqja dorë nga kundërshtimi që Kosova të jetë në OKB do të mundësonte një komunikim normal mes dy vendeve (edhe pse pa njohje formale!).
Kjo detyron Serbinë që të gjejë zgjidhje juridike dhe politike me Kushtetutën e vet, e cila e përcakton Kosovën si pjesë të territorit të saj. Duhet thënë qartë se Kushtetuta e tashme e Serbisë nuk ka dhe nuk mund të ketë asnjë ndikim praktik dhe legal mbi Kosovën. Ajo ndikon vetëm në raportet mes Kosovës dhe Serbisë, duke bërë agjendën politike të Beogradit të varur edhe nga provizionet kushtetutuese të saj. Normalisht se ndryshimi i Kushtetutës serbe ëshë i domosdoshëm për të arritur nivelin e kënaqshëm të marrëdhënieve mes dy shteteve, por kjo mund të arrihet me kohë. Thjesht, tash për tash, nuk mund të jetë një akt apo operacion. Duhet të jetë proces i brendshëm i Serbisë dhe i lidhur direkt me integrimet evropiane të tyre.
Por, dilemat që po ngriten këto ditë në opinion (besa, jo vetëm ditë, por edhe muaj e vite me radhë!) kanë të bëjnë me mundësinë që Kosova t’i japë diçka Serbisë në këmbim me ulësen në OKB. Kjo tashmë u tha edhe si kërkesë publike e kryeministrit të Serbisë. Më jep diçka që të jap diçka tjetër! Kjo është logjika e politikës së Serbisë. Të gjithëve na kujtohet se si Serbia ka pasur plane krejt të tjera për Kosovën. Ka pasur edhe përpjekje për realizimin e planit të saj. Përpjekje kjo që ka ushtruar dhunë, luftë, vrasje, masakra, dhunime, spastrim etnik, tentin-gjenocid e çka jo. Plani i Serbisë dhe tentimi për të realizuar atë plan në të gjitha format ka nxitur botën demokratike të reagojë. Dhe, ai reagim kulmoi me largimin e forcave ushtarake, para-ushtarake, policore dhe administratës së Serbisë, si rezultat i bombardimeve 78 ditëshe nga NATO-ja e udhëhequr nga SHBA-të.
Tashmë, Kosova i ka të gjitha argmumentet politike, juridike dhe humane për të ruajtur dhe për të zhvilluar pozicionin e vet. Kushtetuta e Kosovës ka absorbuar provizionet e Planit të Ahtisaarit, që paraqet një shtet me pushtet-ndarje (konsociacionalizëm), si mënyra më demokratike për tejkalimin e përçarjeve midis etnive, kryesisht komunitetit shqiptar dhe komunitetit serb. Kosova nuk ka asnjë nevojë që të lëshojë pe në dëm të funksionalitetit të vet të brendshëm. Edhe ky proces i dialogut që po ndodh në Bruksel nuk ka dhe nuk mund të dëmtojë aranzhmanet e brendshme të sistemit politik dhe juridik të Kosovës. Thjesht, nga ky proces i dialogut nuk duhet të ketë ndryshime Kushtetuese. Kosova zhvillon funksionalitetin e vet në bazë të përkushtimeve dhe vendosmërisë që ka për të respektuar me kompetenca shtesë autonominë lokale, që realisht paraqet një autonomi joterritoriale të një komuniteti të caktuar.
Sa u përket komunave në veri të Kosovës, e tëra që duhet të ndodhë është largimi i strukturave ilegale të Serbisë dhe ato të zëvendësohen fuqishëm nga institucionet e shtetit të Kosovës. Gjyqësia, policia dhe unikaliteti i doganave nuk mund të jenë pjesë e kompromiseve. Tek e fundit, këto janë ndër elementet kryesore që mundësojnë funksionalitetin e shtetit të Kosovës. Zinxhir tjetër komandues apo ndryshime kushtetuese në këto fusha nënkuptojnë ndërrim të sistemit politik dhe juridik të Kosovës, prandaj nuk ka asnjë argument dhe garancë të vetme se kjo do të funksionalizonte shtetin. Përkundrazi, kjo do të mund të brishtësojë shtetin e Kosovës edhe më shumë.
Thënë shkurt, Kosova do të arrijë të dy qëllimet e veta: ulësen në OKB dhe funksionalitetin e shtetit. Asnjëra nuk është në dorën e politikës së Serbisë, e cila është tepër e njohur për të gjithë ne. Të dy qëllimet varen nga përgatitjet dhe përkushtimi i institucioneve të Kosovës. Thjesht, Kosovën e ka në dorë dhe përgjegjësi vetëm Kosova. Askush tjetër.
Autori është kolumnist i rregullt i gazetës “Zëri”

[Domira]

http://www.zeri.info/fotot/70188/thumb_burim_ramadani_-_op.jpg
Shkruan
Burim Ramadani

18-01-2013




Ulësja në OKB është jashtëzakonisht e rëndësishme. Njësoj sikurse funksionalizimi i shtetit të Kosovës. Të dy qëllimet janë të njëjtësuara. Nuk shkojnë kundër njëri-tjetrit. Kosova duhet të arrijë anëtarësimin e plotë në OKB dhe, në të njëjtën kohë, duhet të zhvillojë funksionalizimin e saj përbrenda.

Pse na duhet OKB-ja? Është e qartë se Organizata e Kombeve të Bashkuara (OKB) paraqet një ombrellë të shteteve në mbarë botën. Kjo Organizatë është automatikisht një ombrellë e rëndësishme për Kosovën, duke pasur parasysh se shteti ynë ende nuk është njohur nga të gjitha shtetet veç e veç. Përgjegjësitë dhe obligimet që merr Kosova me anëtarësimin në OKB nuk janë të vogla. Thjesht, ulësja aty do të ketë koston e vet financiare. Përafërsisht sikurse ka koston financiare edhe anëtarësimi në Fondin Monetar Ndërkombëtar (FMN). Por, kjo kosto është tejet simbolike në krahasim me atë që Kosova përfiton nga ulësja aty.
Rëndësia për anëtarësimin e Kosovës në OKB ka tri elemente tepër të veçanta. Së pari, me anëtarësimin e Kosovës në këtë organizatë botërore largohen përgjithmonë dilemat e jashtme nëse shteti i Kosovës duhet të ekzistojë apo jo. Kjo nënkupton se të gjitha shtetet anëtare të OKB-së do të pranojnë shtetësinë e Kosovës dhe janë të obliguara që në një formë apo tjetër të bashkëpunojnë me ne.
Së dyti, anëtarësimi në OKB nënkupton faktin se Rusia nuk do të përdorë veton e saj kundër Kosovës. Pra, në formë të qartë do të kemi zbutjen e pozicionit të ashpër të Rusisë kundër shtetit të Kosovës. Kjo automatikisht do të ndikonte në pozicionin abstenues të Kinës, e cila pas kësaj do të mund të lëvizte drejt raporteve diplomatike të ndërsjella me Kosovën. Mund të thuhet se një hap i tillë do të kishte ndikim në përmirësimin e pozitës së Kosovës në atë pjesë të botës, duke u fokusuar kryesisht në mundësitë e rritjes së marrëdhënieve ekonomike të cilat kanë kapluar tregun e rajonit dhe më gjerë.
Së treti, anëtarësimi në OKB do të nënkuptojë një pozicion tjetër (të ri!) të Serbisë në raport me Kosovën. Serbia edhe mund të mos njohë formalisht Republikën e Kosovës, por heqja dorë nga kundërshtimi që Kosova të jetë në OKB do të mundësonte një komunikim normal mes dy vendeve (edhe pse pa njohje formale!).
Kjo detyron Serbinë që të gjejë zgjidhje juridike dhe politike me Kushtetutën e vet, e cila e përcakton Kosovën si pjesë të territorit të saj. Duhet thënë qartë se Kushtetuta e tashme e Serbisë nuk ka dhe nuk mund të ketë asnjë ndikim praktik dhe legal mbi Kosovën. Ajo ndikon vetëm në raportet mes Kosovës dhe Serbisë, duke bërë agjendën politike të Beogradit të varur edhe nga provizionet kushtetutuese të saj. Normalisht se ndryshimi i Kushtetutës serbe ëshë i domosdoshëm për të arritur nivelin e kënaqshëm të marrëdhënieve mes dy shteteve, por kjo mund të arrihet me kohë. Thjesht, tash për tash, nuk mund të jetë një akt apo operacion. Duhet të jetë proces i brendshëm i Serbisë dhe i lidhur direkt me integrimet evropiane të tyre.
Por, dilemat që po ngriten këto ditë në opinion (besa, jo vetëm ditë, por edhe muaj e vite me radhë!) kanë të bëjnë me mundësinë që Kosova t’i japë diçka Serbisë në këmbim me ulësen në OKB. Kjo tashmë u tha edhe si kërkesë publike e kryeministrit të Serbisë. Më jep diçka që të jap diçka tjetër! Kjo është logjika e politikës së Serbisë. Të gjithëve na kujtohet se si Serbia ka pasur plane krejt të tjera për Kosovën. Ka pasur edhe përpjekje për realizimin e planit të saj. Përpjekje kjo që ka ushtruar dhunë, luftë, vrasje, masakra, dhunime, spastrim etnik, tentin-gjenocid e çka jo. Plani i Serbisë dhe tentimi për të realizuar atë plan në të gjitha format ka nxitur botën demokratike të reagojë. Dhe, ai reagim kulmoi me largimin e forcave ushtarake, para-ushtarake, policore dhe administratës së Serbisë, si rezultat i bombardimeve 78 ditëshe nga NATO-ja e udhëhequr nga SHBA-të.
Tashmë, Kosova i ka të gjitha argmumentet politike, juridike dhe humane për të ruajtur dhe për të zhvilluar pozicionin e vet. Kushtetuta e Kosovës ka absorbuar provizionet e Planit të Ahtisaarit, që paraqet një shtet me pushtet-ndarje (konsociacionalizëm), si mënyra më demokratike për tejkalimin e përçarjeve midis etnive, kryesisht komunitetit shqiptar dhe komunitetit serb. Kosova nuk ka asnjë nevojë që të lëshojë pe në dëm të funksionalitetit të vet të brendshëm. Edhe ky proces i dialogut që po ndodh në Bruksel nuk ka dhe nuk mund të dëmtojë aranzhmanet e brendshme të sistemit politik dhe juridik të Kosovës. Thjesht, nga ky proces i dialogut nuk duhet të ketë ndryshime Kushtetuese. Kosova zhvillon funksionalitetin e vet në bazë të përkushtimeve dhe vendosmërisë që ka për të respektuar me kompetenca shtesë autonominë lokale, që realisht paraqet një autonomi joterritoriale të një komuniteti të caktuar.
Sa u përket komunave në veri të Kosovës, e tëra që duhet të ndodhë është largimi i strukturave ilegale të Serbisë dhe ato të zëvendësohen fuqishëm nga institucionet e shtetit të Kosovës. Gjyqësia, policia dhe unikaliteti i doganave nuk mund të jenë pjesë e kompromiseve. Tek e fundit, këto janë ndër elementet kryesore që mundësojnë funksionalitetin e shtetit të Kosovës. Zinxhir tjetër komandues apo ndryshime kushtetuese në këto fusha nënkuptojnë ndërrim të sistemit politik dhe juridik të Kosovës, prandaj nuk ka asnjë argument dhe garancë të vetme se kjo do të funksionalizonte shtetin. Përkundrazi, kjo do të mund të brishtësojë shtetin e Kosovës edhe më shumë.
Thënë shkurt, Kosova do të arrijë të dy qëllimet e veta: ulësen në OKB dhe funksionalitetin e shtetit. Asnjëra nuk është në dorën e politikës së Serbisë, e cila është tepër e njohur për të gjithë ne. Të dy qëllimet varen nga përgatitjet dhe përkushtimi i institucioneve të Kosovës. Thjesht, Kosovën e ka në dorë dhe përgjegjësi vetëm Kosova. Askush tjetër.
Autori është kolumnist i rregullt i gazetës “Zëri”


Ulësja në OKB nuk është më e rëndësishme se integriteti dhe sovraniteti i Kosovës. Mos folni prralla.