[Albanian eX|PerT]

Postimi origjinal është bërë nga rilinda

Pse mos mu dashuru edhe "fmija", kur nga momenti në moment mund të vdes pa e shijuar dashurinë!?

"Mire e ke", keshtu mendonin nje shumice e femrave (70%) kur ishin femije, e qe iu kishte "hyre" frika se po vdesin, e u mundonin ta shfryezonin femijerine bile per t'u dashuruar, e qe sot akoma jane gjalle, vecse a e di cka po thojne tash: "Ah sikur ta kthej kohen, e te mos behem budallic", e disa tjera: "Mallkuar qofte ajo dite qe te pash", e ca te tjera: "Mi verbove syt o mashtrues me ato sy", e ca te tjera: "ma ke prish jeten", e ca te tjera: "Edhe nese sot jam me dikend tjeter, prap ty te kujtoj me mall", e ca te tjera: "Mallkuar qofsh gjithe jeten qe ma humbe lumturine", e ca te tjera: "o idiot, kurr lumturi mos paq ne jete", e disa te tjera: "jeta me eshte bere e pakuptimt", e ca te tjera: "te urrej me gjithe shpirt, edhe pse kur isha femije do kisha vdekur per ty", e qe keto te gjitha e disa te tjera e perbejne nje shumice dermuese nese mund te them 70% te femrave, qe per ta "DASHURIA ESHTE E VERBER", mbase femije, a, s'ka kapacitet per shume gjera, e ku mbet te gjej dashurine, e qe dashuria e realte eshte qe deri ne momentin e fundit te jetes je me te dashurin/en, e qe, hajt te shohim cili femije po e mendojka kaq larg kete gje?

Dashurija e vertete eshte si psh. une qe s'mundem te rri pa ty, e qe lumturine time e llogarise tenden e anasjelltas!

(K)(K) rilind my (L) :)