Shqiptarėt, njė histori
Astrit Lulushi
Nga Yll, Ylber, Ilir thuhet se rrjedh.
Djegės, verbues, por edhe s’dukej fare
kur pėr dritė Iliret nevojė kishin pakėz.
Si grurė i hedhur, shkelur nga tė tjerė,
Tė rallė, tė shpėrndarė, bashkė pak herė.
Udhėtim drejt dritės eshte historia e tyre.
si ata qė dritė kėrkojnė te dalin nga tuneli.
Gjate kėsaj rruge ngjarje te rėnda ndodhen,
dritė shpėtimi e menduan trenin pėrballė
si ėndėrra e keqe harruar e askush s’e kujton,
kaq i madh paskėsh qenė tmerri i provuar.
Luftuan njeri-tjetrin, u vranė, u pėrēanė,
pa emer mbeten, si jetimė, tė pakėt nė numėr,
mė te lidhur ndjeheshin, ndryshe nga mė parė,
por me qėllim e shikim prapė tė shpėrndarė.
Nje pjese zuri fushat e tjetra kodra e male
“jemi arbnorė” pėr tė mos u zėnė thanė.
Megjithese njė tjetėr tunel pėr tė kaluar
“tė mėsuar jemi”, por njėsoj e pėsuan.
Tė pėrgjumur dolėn nga kjo errėsirė
punė e madhe u desh deri nė rizgjim.
“E imja” thirren, kur nė qiell e panė,
shpejt, shqiponjėn ne flamur e vunė,
duke lėnė arbnorėt thellė ne histori,
emrin e shqipes morėn e dy krerė i dhanė.
Tė tjera ngjarje erdhėn shumė sprova kaluan
me trena nė tunelė qė s'kishin tė mbaruar
thuhet se prej andej mė tė menēur dolėn
me dritėn qė panė, mburren, nuk e ngatėrruan.
__________________
...
|