[GURI SYLAJ]

Postimi origjinal është bërë nga Pupi

Libri Aforizmat e Sami Frashërit është një thesarë i madhë i filozofis, dhe fjalës së popullit te Shqiptarët.
Ndër shumë nga ato që ka aty, ka një që do të pëlqente lidhur me Temën.
,,Të kujtosh se je i menqur është marria më e madhe".

Gjithashtu me vlerë të madhe ishin edhe anekdota e ,,Odave" ndër shqiptarët, ato ruajtën dhe ngritën një moral të fort gjenerat pas gjenerate. Sot ato duhet ti zëvendësoj Librat dhe bankat e shkollës.
Kujtoj një anekdot nga imë xhaxhai:
Derisa plaku i thinjur rrinte para dere, tek ngrohej në prushin qe digjej, mendonte më vetë(jo me injoranc).
Paj unë kalova shumë në jetën time, vizitova shkolla e mejtepe, takova njerz të ndryshëm nga të gjitha shtresat, nuk e besoj që më ka mbetur gjë pa e ditur/mësuar.
Befasisht dhe papritur ja bënë aty një çun i vogël.
Xhaxha i thot çuni, më dërgoj mamaja ime të marrë ca gaca prushi të ndez zjarrin.
Po mir or çun, ti jap unë si jo, ama si do ti bartësh, shko e sill një enë së pari.
Jo Xhaxha, Ti më hidh pak Hi të ftoht mbi shuplaka, e mbi to gacat, ja priti çuni shpejt dhe pa u manduar gjatë!
Hmmm! u kujtua plaku, pak më parë mendova që i dija të gjitha, ja që një çun ditka më shumë se unë!
Dituria më e madhe gjendet në mesin e popullit!

Pikrisht kjo "anegdada e xhaxhit tend " e detyron Sokratin te thote kulmin e filozofise " Edij se s'dij"!!?