[Linka_pz]

Unë, gjaku dhe ashti yt


Dinjitetshëm, me kurrizin drejtë
Papërkulshëm…
Endem rrugëve të qytetit tim
Aty ku Nerodimja ndanë, “Ura e Konakut” bashkon
Ku qyteti im merr frymë, frymon…
Në harkun e Xhamisë
Rinia gjallëron

Dhe, me Kalanë dinjitetshëm përballem
Mëngjeseve të hershme, në mesditë
Para saj falem
Unë, biri i saj
Unë, gjaku dhe ashti
Themeli në rrënjët pa fund

Dita ikën shpejtë
Kujtimet lëmsh në mendje ndrydhen
Sa të ngushta i kishim rrugët
Tani Bulevarde janë.

Gumëzhinë zëri rinor
Hareshëm, rrugëve të qytetit tim
Unë, zëri i tyre isha dhe jamë
E kaluara, Nerodimës shkon, shkon…
Atje, diku në Vardar, Egje..., në pafundësi.

Bredhjet s’kan fund
Sa nga” Gryka”…, nga “Përroi Rakocit”
Në Runjevë…
Kotilinë, Ivajë…
”Lidhjen e Prizrenit” pararojë kam
Nënqiellit, i lire, kudoqoftë…
Unë, biri i kësaj toke

Kandilin ndezur mbajë
Dhe zjarrin që nuk shuhet kurr
Këtu kisha lindjen dhe rriten
Këtu diku, vdekja do më gjejë.

Të tjerët do kujtohen për mua
Në zjarrni tim, ngrohje do gjejnë
Shtafetën më tej do e bartin

Shoqërim mua do më ken.

Kete Poezi e kam dhurate nga nje Mik virtual ,shume te respektuar ,,,,
Shpresoj qe poezit e tij ti kemi ne duar se shpejti !
I falenderohem shume !