[AKT]

Sonte do doja,të të kem pranë
por je shumë largë,një botë na ndanë
sonte do pushoje në krahërorin tim,
së bashku do zbardhnim , deri në agim.

Sonte, veç TI më bënë të lumtur,
pyete magjistarin,le të të bëj flutur.
Eja të lutem,gjithnjë po të pres
prap sonte festohet deri në mëngjez.

Gotat me uiski tash i kam rrallitur
njerën nuk e mbushi,ti ketu pa arritur,
pranë gotës sime krejt e kam afruar
tash një mijë herë, në vehte them GËZUAR...

Fotografinë tënde e mbaj në murë,
ishe shumë e re,e bukur si nurë,
eja ti sonte,bashkë ne le t`festojmë
rinia kalon,bashkë le ta kujtojmë.

Sonte më lodhi,dashuria e vjetër
por ty akoma të ngushëllon një tjetër
eja ti sonte,unë ty po të pres
drita e dhomës për ty po rri ndezë.




Më the....

Dikur,më ndalove në rrugë dhe më the:
Të dua sikur lulen,e cila ngushllon dimrin me borë...
ke qenë zjarr që më ke mbajtur gjallë,
dhe lexoje një letër që e mbaje në dorë...
Më the:
Mendo më tepër për fuqin time
si femër ti them,në sy të gjitha...
pa luhatje,shqetsime,dyshime...
Mos mendo për mua,mendo për forcën time...


Më the:
Unë po shkoj,ruaje kujtimin
imazhin që ke krijuar për mua
sepse kudo që do gjindem
unë vetëm ty...do të dua!
Më the:
Në dashuri vendos fati
fati...në vendin tonë,
edhe pse e duam ndryshe
ne nuk mund ta ndërrojmë...


Më the:
Një mijë betime premtime...
vdesin në letër,
dhe kurr s`realizohen në jetën time...
Njeriu para vdekjes e ndjen vehtën më pak të vetmuar
kur pas le dike ,që shumë ka dashuruar...


Më the:
...e ashtu me rrallë,tani të gjitha i kujtoj
pëshpëris me vehte dhe kam frikë kush mos t`më ndigjoj....
Sekret e ruaj kujtimin e hidhur
dashurinë,në të cilën bënim be,
të gjalla mbetën fjalët që në ikje më i the...



Kujtesa e tretur

Në ditët e kaluara harrova diku kujtesën,
shpejt u ktheva pas,por nuk e gjeta....
takova disa të njohur,për mua të panjohur
që i kishte dërmuar fati,i kishte lodhur jeta...
...i pyeta për kujtesën time,
por u habitën,përse nuk i njoha,
me vehte kishin nga një valixhe
heshta pranë tyre,kujtesën mora...
...e gjeta,në një degë të thyer
e kishin mbuluar gjethët,pemët pa fryte
disa portokalle të egër dhe ca lule shtrydhe...

Në ditët e kaluara harrova kujtesën...
u ktheva por ngadalë...dhe me shpejt e gjeta!


Nuk e dij...

Nuk e dij,kur të desha më shumë?!
Në fillim,apo tani në fund...
Nuk e dij përse largohem nga TI
kur gjithmonë të kthehem,me mallë përsëri.

E ashtu me rrallë pyetje pa mbarim,
përse s`jam i lumtur si dikur nfillim?!
Çka është ajo , që dashurin e lodhë
e ringjallë ate por jeta s`vazhdon!!!

Vitet po kalojnë,tjetri shumë afrohet
nuk e dij përse,zemra më sgëzohet?
Rrullat në ballë frikë tani e kanë
duan veç një gjë: të vij më ngadalë...