[jonuzi]

ishte duke shpresuar shumë që të paktën ajo të jete e pranishme që ta shihte edhe një herë afër, e zëntë të turpshme, por e vërtet e kishte marr malli shumë që ta shohë. Ndonjëherë e pyeste veten se mos ajo është pa ndjenja fare, asgjë të turpshme nuk i kishte thënë asaj, pos një gjëje shumë të sinqertë që buron nga brenda shpirtit të çdo njeriu, e që është dashuria, ajo nuk donte të dëgjonte për këtë, në ditarin e tij shkruante, “ajo, ajo, ajo, ajo, ajo, o zot, pse me fute në kokën time gjithë këto ndjenja, unë isha shumë më i lumtur atëherë kur gjithçka kisha, pos kësaj që tani ndjej, isha shumë me i lumtur, isha shumë më optimist, bëja çfarë të doja, sepse kisha mundësi të bëja vetë ato që dëshiroja t’i bëja , kisha më shumë energji, kisha me pak halle e mos të flasim për dyshime dhe hidhërime”. Do të dëshironte që të kthehej atje kur ishte para ca muajsh dhe të kënaqej duke lexuar, duke punuar, duke ëndërruar, jo jo kishte gjëra të cilat të mundojnë dhe të këtilla gjëra ai nuk ishte mësuar dhe kjo po i kushton, ajo duhej të kuptoj se është njëri dhe si njeri që është duhet të paktë të bisedonte për atë që ndjente për të, vetëm ajo ishte plotësisht i bindur se do të mundte të nxirrte nga kjo situatë, ndoshta e ka dënuar kështu, ndoshta ...... nuk dinte, ai shpesh herë shkruante “shumë më mirë të thuash nuk di, ngase edhe nëse di shumëçka ................ ok presim”, po ku të marrte dot durimin dhe të priste, jo sepse dyshonte edhe aq shumë në një pritje të gjatë, do të dëshironte të dinte gjithçka sa më shpejt, sepse thjesht ai kishte shumë nevojë që të ishte me të. E dinte se në këtë mes kishte edhe marrëzira, e dinte se askush nuk do ta kuptonte se çfarë ai mendonte për çdo ditë, e dinte se po ta lexonte dikush ndonjë pjesë të ditarit të tij, nga të gjithë ata që e njihnin, nuk do t’i besonin, ai shpesh qeshte me vetveten, por nuk besonte ende se ishte duke përjetuar një realitet të hidhur,e këtë e bënte thjesht për vetëm për atë, e bënte për të ngushëlluar vetën, për ty mikeshën e tij e cila si gjithnjë vetëm heshtje kishte.
E gjithë vëmendja iu është kthyer për ditën e nesërme, në ditarin e tij ai shkruante; “të shohim a do të jetë prezente dhe çfarë duhet të flas me të, hahahaha sikurse të dilja në foltore dhe të filloja “për mikeshën time, për atë të cilën jam bërë ....., vijë këtu që publikisht ti them se të