[jonuzi]

dua më shumë se mike, të dua më shumë se sa mendon se......’ natyrisht se kjo nuk do të ndodh, por gjithsesi se do të ndodh diçka, të shohim.........”


19.01.....

E dinte se sa shumë kohë i kishte humbur dhe sa shumë shqetësime i kishin lindur që nga atëherë kur u zhyt në këtë histori që ndoshta kurrë nuk do ta kishte domethënien e saj të vërtet, mirëpo e rëndësishme është se ai ka vendosur që të harroj të paktën një pjesë të asaj historie edhe pse e dinte se kjo do të jetë shumë e vështirë. Besonte se gjate gjithë kësaj kohe tregoi një mençuri, tregoi një respekt dhe ndjenjë të veçantë për Atë, mirëpo nuk mundte të duronte më që të ishte një njeri që të luste të tjerët, edhe ai kishte të drejtën të tregonte unin e tij, i cili pa marr parasysh çmimin nuk lë që ai të nëpërkëmbët. Ajo gjatë gjithë kësaj kohe nuk u tregua për asnjë moment e gatshme të kthej qoftë edhe një përgjigje, andaj për të më mirë ishte që të mos insistoj më asgjë në këtë drejtim, e përsëriste se ishte një gjë e dhimbshme, por është zgjidhja e vetme, nuk kishte kohë dhe as që donte më të shkrij nerva që të di se çfarë mendonte një njeri tjetër për të, pa marr parasysh se për të ndjente dashuri, me lehtësi konstatonte se gjinia femërore sa më shumë që të respektohej, aq më shumë të nënçmonte, e dinte se të vështirë e kishte të gjente një vajzë e cila nuk do t’i kishte këto tipare, ai shkruante një natë në ditarin e tij ... “është ironike, por e vërtet ka pak të rinj që vërtet dashurojnë, për ta dashuria është interes, por edhe më keq se kjo, ajo shpeshherë është edhe lojë apo shfryrje epshesh”. Për të nuk është e tillë, natyrisht ajo ka pasur të drejtën që të veproj ashtu siç ka vepruar, por në çdo moment thoshte se ajo duhet ta di se gjithçka që ke pasur nga unë, kanë qenë gjëra të sinqerta.
Ai shkruante për mikeshën e tij vazhdimisht dhe këto rreshta të cilat i kishte shkruar vazhdimisht për ”Mikesha e tij”, kanë qenë ato të cilat i ka nxjerr nga sinqeriteti i tij, i cili sinqeritet po e mbyste fare, ai kurrë