Dardania.de - Shiko Postimin Tek

lirik · 22-03-09, 00:32

Mbi ato valë
''''''''''''''''
nga autori xhelal ferizi ne kohrat e qe ecin me vargje lirike ne mergime
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''''''''
Mbi ato, valë që i, l'shon liqeni
Q, po lshoj varg si lum erzeni
aq të shndritshme me i përshkrue
valë ligjeni aq magjike
ne at tokë te bukur etnike
Kah me drita bijnë valëzue
N, gjuh t, argjentit rrijnë tue shkrue
kahdo ne brigje shkumbzojnë zallit
se q'të nxisin ndjenja te mallit
sa e lehtë melankolija
kah shkoon vala e bukuria
kah e dridhë era me brusha
sharm i falin brigje e fusha
e syprina me valë ritmike
duket e gjerë mbi dhe magjike

Bashk me hanen, sharton vala
E mua zemre m, dilte fjala
ket shartim me bukuri
ta pershkruaj me dashuri
Edhe,me pas po ngjyrë sa deti
S, mund te shkruej se qka ndjej n, veti
Bregut vala vjen biluri
Qe mua m, nxiti me qdo guri
E me zallin që e, ka liqeni
Me i shartue me lot erzeni
Me shartue me lot luleflete
Se po më shtron n,djesija jete
Kah n, thellsi n, shpirtsi e vargëzime
po me nxitë mua nji far rime
N gjak po m, flet shqipnija ime
N gjak, po m, flet, me gjuhë zallina
Edhe liqeni me kodrina
Se,q, po m, rrrin n, kujtim n, për dhele
Siq rrin langu n, lulë sherbele
Edhe n ,tjera lule bari
Mbi ket dhe qe na e, la i, pari
Eh q, po shtrij mallin n ,hapsinë
E h, q, po m, dehin mot e, stinë
Edhe zogjt për rreth ujt, t, zallit
Se, q, po m ,dehë kjo gjuhë e, mallit
Lshoj shikimin n, valë që dridhen
Të dy sytë me qiell kah m, lidhen
Her me qiell e, her me dhe
per shqpninë qe esht nda a pre
Matanë deti e, liqeni
qajë si buna e si erzeni
qajë si drini n, rrke n, për gurë
Kur kujtoj shqipninë me, nurë
kur ne per shekuj ma kan nda
me liqej me lum e va
e kan marr oher e diber
prandaj vargu me qanë ne liber
se edhe struga e manastiri
edhe liqeni ai ma i miri
prespa e i shkder ndy ne dy pjesë
prandaj penda lot si vesë
lshon per iber e per ujvare
tue renkue ne vargje shqiptare
So mua vala po m, mahnitë
Kah valzon si margaritë
Kah shkumbzon me gjuhë te vet
Njiqind bulza që vijnë leht
Valorëzime me erlehten
N, drita ari që, e ,bien jeten
Mbushen mallë k'to dy barkusha
Kah për rreth m, bjen syri n, fusha
Kah liqeni i, lihnidit
Që kta sllav e quajn t, ohridit
E do tjerë pogradadecare
E ku i mbet gjuha shqiptare
Ilirisht si esht emrue
Yjet posht kur e, kan lshue
Edhe n, vizzlim t' margaritarit
e kan l'shua mbi dhe t' shqiptarit
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
kushtuar liqenit të pogradecit
nga autori xhelal ferizi
pjesa e parë

22-03-09, 00:32	#1578
lirik Anëtarësuar: 09-02-07 Postime: 13,508	Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi Mbi ato valë '''''''''''''''' nga autori xhelal ferizi ne kohrat e qe ecin me vargje lirike ne mergime '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''' Mbi ato, valë që i, l'shon liqeni Q, po lshoj varg si lum erzeni aq të shndritshme me i përshkrue valë ligjeni aq magjike ne at tokë te bukur etnike Kah me drita bijnë valëzue N, gjuh t, argjentit rrijnë tue shkrue kahdo ne brigje shkumbzojnë zallit se q'të nxisin ndjenja te mallit sa e lehtë melankolija kah shkoon vala e bukuria kah e dridhë era me brusha sharm i falin brigje e fusha e syprina me valë ritmike duket e gjerë mbi dhe magjike Bashk me hanen, sharton vala E mua zemre m, dilte fjala ket shartim me bukuri ta pershkruaj me dashuri Edhe,me pas po ngjyrë sa deti S, mund te shkruej se qka ndjej n, veti Bregut vala vjen biluri Qe mua m, nxiti me qdo guri E me zallin që e, ka liqeni Me i shartue me lot erzeni Me shartue me lot luleflete Se po më shtron n,djesija jete Kah n, thellsi n, shpirtsi e vargëzime po me nxitë mua nji far rime N gjak po m, flet shqipnija ime N gjak, po m, flet, me gjuhë zallina Edhe liqeni me kodrina Se,q, po m, rrrin n, kujtim n, për dhele Siq rrin langu n, lulë sherbele Edhe n ,tjera lule bari Mbi ket dhe qe na e, la i, pari Eh q, po shtrij mallin n ,hapsinë E h, q, po m, dehin mot e, stinë Edhe zogjt për rreth ujt, t, zallit Se, q, po m ,dehë kjo gjuhë e, mallit Lshoj shikimin n, valë që dridhen Të dy sytë me qiell kah m, lidhen Her me qiell e, her me dhe per shqpninë qe esht nda a pre Matanë deti e, liqeni qajë si buna e si erzeni qajë si drini n, rrke n, për gurë Kur kujtoj shqipninë me, nurë kur ne per shekuj ma kan nda me liqej me lum e va e kan marr oher e diber prandaj vargu me qanë ne liber se edhe struga e manastiri edhe liqeni ai ma i miri prespa e i shkder ndy ne dy pjesë prandaj penda lot si vesë lshon per iber e per ujvare tue renkue ne vargje shqiptare So mua vala po m, mahnitë Kah valzon si margaritë Kah shkumbzon me gjuhë te vet Njiqind bulza që vijnë leht Valorëzime me erlehten N, drita ari që, e ,bien jeten Mbushen mallë k'to dy barkusha Kah për rreth m, bjen syri n, fusha Kah liqeni i, lihnidit Që kta sllav e quajn t, ohridit E do tjerë pogradadecare E ku i mbet gjuha shqiptare Ilirisht si esht emrue Yjet posht kur e, kan lshue Edhe n, vizzlim t' margaritarit e kan l'shua mbi dhe t' shqiptarit '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' kushtuar liqenit të pogradecit nga autori xhelal ferizi pjesa e parë