[Idila]

Ishte fundjavë ditë pranvere me Diell. Tek udhëtoja me veturë nëpër autoudhë (autostradë), një veturë me ngjyrë të zezë ishte parkuar në qoshe të rrugës ndërsa zotëriu (duhej të ishte rreth të dyzetave) stoponte veturat një pas një në pikë të vapës!

...ndalova, u rreshtova para veturës së tij dhe prita të dëgjoj se ç`në zor ishte katandisur i gjori mes autoudhës...

S`kaloi as një min. ai u afrua dhe fillon të ankohet se kishte gruan dhe fëmijët në veturë. Vinte nga Anglia, kalonte nëpër Zvicër dhe tani që të shkonte në Gjermani tek i ati i nevojiteshin para për ta furnizuar veturën me benzin. Dola nga vetura për t`u siguruar nëse vërtet kishte familjen... u afrova dhe c`të shoh, një grua e mbuluar me perçë dhe dy fëmijë të vegjël të pafajshëm pritnin ndihmë....

Iu drejtova zotëriut duke e qortuar se pa para nuk mirret gjithë kjo rrugë....
-Është festë tha dhe askund nuk mund të nxjerr para pasi që nuk punohet sot.....filloi me lutjet e tij...All-llah, All-llah e ku ta di se çfarë thoshte...
E po u binda se qenka njeri besimtar thashë, njeri i Zotit, gjatë lutjes filloi të nxjerrë dhe orën e dorës të ma japë për para....

Sa të duhen e pyeta! -Sa të doni tha, veç sa të arrij tek im atë dhe do t`ua shpërblej dyfish, ai është shumë i pasur ka Ofiçinën e tij....

I afrova 200 Fr pa asgjë në shkëmbim sepse tepër i besova. I refuzoi! -Pak janë tha ....

...shikoj gruan dhe fëmijët....vapë e madhe....ndjej keqardhje....


Dhe tani të dashur miç/mikesha, më intereson të di si do të vepronit ju po t`u rastiste diçka e tillë?!

(dhe një gjë nuk isha vetëm në veturën time... sepse po të isha vetëm s`do të kisha guximin t`u ndalohesha të panjohurëve)

Se si veprova më tutje do të ua tregoj më vonë...

Por më parë të dëgjojmë reagimin tuaj....