[lirik]

I thash nji dit te gjithve

shkruan xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
I thash nji dit t ë gjithve a don me u bë njeri
gurit i thash e ai me jo jo ma preu shkurt e me be
nuk dua ta shëndrroj padjallzinë në makutri
më tha-
nuk dua të jem si ju njerzit me lakmi
si ju njerzit që materjet rrini prore tu i bre
''''''''''

e luta mandej drurin e i thash edh e atij në besë
a don o dru të bëhesh njeri
jo më tha perse të jem mish me llaskucëri e ves
përse të jem zgerdheshje e servili
---
e druri
ai rrudhshëm ndjeshëm jo me tha me të vendsouren vulë
se nuk dua un përjetshëm të jem grryes planeti e thes
i mendjes laskucëri
grryes e uzurpues me ve ,
qe te behem grabits e,globet me i shkulë
---
mnadej i thash zjarrit behu ti njeri
rrufeshëm e,mohoj refuzueshë me kokë
un nuk dua të jem djegsi per globe e gjithsi
si grabitsi njeri
por vlerë dua t ë mbetem mbi tokë
---
mandej e luta zogun që e gjeta mbi fletë në cicërimë
iku trishtueshëm edhe ai me nji pergjegje jo
un nuk dua tha të jem simbolë për krim
të lutem më le të ciciroj mos më shqetso
---
e,luta mandej hekurin e qelikun
më than se s' kan aq shum qëndresë sa njeriu e imunitet
se thyhen,e gjak prej qerpikve pikun
kur dhimbjet vuajtje gjak e luftrat të ju vërshohen e derdhen si det
-------
e luta diellin edhe ai kategorikisht jo m' tha
ps e gazin ngjyrene gëzmin më duhet ta ndrroj
nuk mund t ë zgerdheshem si maska e ti them dikujtë pseudo vlla
e cakun në thikë t' ia mendoj
-----
e shkova te hëna me nji palë tesha
n' flakrim të arit punu
mendova se ate ndoshta e joshë veshja
që njeri t ë bë het nga lakmija me u shëndrru
---
por hana qiellore ,me kët ofertë qeshi
dikur ë në vetulla u ngrys
un që jam qiellore ,gjakun me lot nuk e përsheshi
me bukpermbysje kur njerzit ti mbys
''''''''

e luta pastaj arin argjendin e safirin
ju thash t ë behen njeri
perbuzshëm ma kthyen duke rrënqethë edhe h irin
s e driten e tyre magjike nuk ' deshten me e shkri


edhe shpates i thash që ësht e mbreht e mizore
i ofrova shpërblim per ket tjetersim, gjoja madhorë
por ajo më tha se nuk bëhet dytehshe dy ftyrshe dot djallëzore
ma mir me ndejtë shpat se me u shndrrua si vegel putha dorë
---
mandej i luta engjujt t e gjith nji nga nji
sa keq kur ju thash ata jan ndje
ma mirë kë shtu siq jemi më than e nuk shartojm aq zi
se me u bë njeri me fe e pa fe
---
e shkova te djalli e i thash për kët qellim
i thash që të bëhet njeri
nuk mundem të shëndrrohem më tha në kët maskë aktrim
nga djalli në djallë me u shkri

as lulja as rana a kokrrat e e dheut as zallina
as vuajtja nuk deshti që të hyn n'ë kët mish
as dheu as moti as shekujt e stina
edhepse i luta shum fish

nuk deshten te shndrrohen ne ket qenje qudije
u rrënqetha ndër planetarë
pse un kët mohim nuk e kisha në për dije
as ditë nuk,e kam ma parë

se nuk pranon a s lulja sa rrezja as uji
as toka e graniti me dhe
mu duk vetja keq e njeriu më doli prej huji
me kombe me ligje e me fe
---------
se askush nuk deshti e as ajo vuajtja vet
asnji intelekt gjeni
nuk pranoj vullkani as pezhgve zeza as nje dhe e det
me hy në' kët ,të' menqur vuajtëri
'''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
nga mitrovica