Shpresa e fundit...
vjen ti perseri andej nga nuk te pres...afrohesh dhe me puth ne faqe,me shterngon me duart te gjata...parfumi yt kundermon arome te paperseritur...thua se je ne kalim e siper dhe nuk do qendrosh gjate.kujton ate cka kemi folur ne takimin e fundit dhe ringjalle shpresen e fundit ...perseri dimrin e ben te ngroht,thepat e maleve i ngrin sikur akullnajat e veriut polar,ashtu i shendrron gjithnje...dhe perseri me puth ne faqe,thua se jemi miq te vjeter dhe miqt keshtu e kan ves pershendetjen...mua nuk me pelqen,te marr hopa dhe mundohem nga dheu te te ngris por nuk mundem...a thua pesha yte ndryshoi apo me rroku pleqeria e flamosur...dhe dua te te puth njeher me gjithe mend ashtu sic e kemi bere dikur dhe gjaku perseri ngazellon shpirtin,kendell shpresen e fundit dhe casti mallengjyes me ben prap per vehte...ah sikur edhe pak koha te premtonte,vetem edhe pak minuta ne oret e numruara nga akrepi super i shpejt...qendro sonte te thashe me ze te ngrire dhe buzet e ngjitura nga epshi i dashurise qe ndjeva perseri per ty e bukura e dheut te huaj dhe kujtimi i vyshkur i tokes sime, te vendlindjes...sapo dua te te puth perseri ti me largohesh dhe me pershendet nga se largu,largohesh dhe zvarre mbjell renkimin e pafund,shuan shpresen e fundit...deri kur ???
|