[Kercovari]

Nuk krijohen kombe të reja brenda natës me dekrete të ndryshme administrative. Brumi i i kombit shqiptar ekziston gati katërmijë vjet. Ky brum dha shenjat e para të ekzistencës që me kryengritjet antiromake dhe antibizantine, vazhdoi me luftërat antiosmane dhe antisllave - greke, dhe filloi të ravijëzohet duke marrë formë më të qartë më 1912 me pavarësimin e vendit, duke u zhvilluar në vazhdimësi, tashmë në një shtet të lirë dhe i papenguar nga tjerët. Kombet nuk janë dhe nuk mund të jenë diçka e imagjinuar. Edhe pse mund të jenë emërtuar ose quajtur më ndryshe, ose edhe mund të kenë qenë ose jo të vetëdijshëm për përkatësitë e tyre kombëtare, prapëseprapë, kategoria e "kombit" ka ekzistuar që në fazat e hershme historike. Në varësi nga zhvillimi shoqeror mund të jetë quajtur grup i mbledhësvë të gjahut, bashkësi gjinore, fis, klan, grup etnik, popull dhe në fund e kushtëzuar më tepër nga rrethanat teknike, procesi përfundon me kombformimin dhe shtetformimin. Por kjo më tepër ka të bëjë me arritjen e një stadi të ri e cilësor në zhvillimin e grupeve etnike - formimin e shtetit të pavarur sovran. Kombi shqiptar, ose thënë më drejt një pjesë e tij, e rrumbullakësoi këtë fazë zhvillimi në vitin 1912. Një pjesë e tij mbeti e robëruar jashtë kufijve shtetërorë. Kjo pjesa e robëruar është përsëri e copëtuar në disa formacone politiko-juridike. Apologjetët e "kombit kosovar" e dinë mirë se qytetet e Istogut, Pejës, Gjakovës e Prizrenit janë pjesë e Rrafshit të Dukagjinit që s'kanë asnjë lidhje me nocionin Kosovë. Banorët e këtyre qyteteve verilindore shqiptare nuk mund të hyjnë assesi në kategorinë e "kombit kosovar". Shkupi ishte pjesë, e madje për një kohë edhe kryeqytet i Kosovës së dikurshme, por ja që shqiptarëve të Shkupit nuk u shkon fare mendja të shpallen pjesë e "kombit kosovar". Ata mbeten shqiptarë krenarë, pjesë përbërëse e kombit shqiptar. Shqiptarëve të Preshevës, Bujanovcit, Novi-Pazarit, Rozhajës, Plavës, Gucisë etj., që kanë lidhje gjeografike natyrore e familjare me "Republikën multietnike të Kosovës", gjithashtu nuk u shkon aspak ndërmend të ndërrojnë identitetin e tyre shqiptar dhe të shpallen "komb kosovar". Do të ishte shumë e natyrshme të themi që së paku preshevarët të shpalleshin "kosovarë". Mirëpo, ja që as ata s'duan t'ia dinë për këtë lloj kombi artificial. Edhe 95% e shqiptarëve të kësaj Kosove të sotme me këto kufijtë që ia caktoi "Sërbia federale" në vitin 1945 në Beograd, nuk e pranojnë sakrifikimin e identitetit historik shqiptar për diçka të re, të përkohshme e artificiale si “kombi kosovar”. Edhe sërbët e Kosovës nuk pranojnë kurrfarë kosovarizmi dhe kanë shumë të drejtë në këtë qëndrim të tyrin.
Nëse e relativizojmë deri në këtë shkallë absurditeti çdo fenomen shoqëror, atëherë edhe vetë jeta, apo qenia njerëzore paraqitet si shumë relative dhe e imagjinuar. Mos ndoshta ne aktrojmë tërë kohën? Mos ndoshta e gjithë jeta jonë është një vorbull i pandalshëm dhe i pakuptueshëm ngjarjesh të kota, të parëndësishme, me një fjalë relative dhe e imagjinuar? Këto janë teorizime boshe pseudo-filozofike, të cilat nuk duhet të kenë vend në diskursin publik shqiptar. Së paku filozofitë e tilla absurde nuk duhej të përzihen në çështje të tilla ekzistenciale, të përhershme, e të pandryshueshme si identitetet kombëtare. "Kosovarizimi" i shqiptarëve të Fushës së Kosovës dhe Rrafshit të Dukagjinit, është një fenomen i jashtëm, sipërfaqësor, dhe i ri në moshë. Thellë në shpirtin dhe në ndërgjegjen/ndërdijen e tyre shqiptarët e Ish-Jugosllavisë dhe gjithë shqiptarët e tjerë jashtë kufijve politikë të Shqipërisë, mbeten shqiptarë. "Kosovarizmi" nuk ka bazë kulturore dhe nuk është pjesë e etnopsikologjisë së asnjë pjese të kombit shqiptar. Ai edhe mund të përqafohet përkohësisht nga grupe të ndryshme individësh, por kjo vjen si pasojë e interesave të ndryshme e shumë të përkohshme financiare e të tjera të këtyre mjeranëve infantilë. Rast shumë i ngjashëm është edhe me masën e madhe autoktone shqiptare në Greqi, të a.q "arvanitoi". Do të ishte interesante të studiohen nga ekspertë sociologjie dhe psikologjie dallimet dhe ngjashmëritë e mundshme mes fenomeneve të "kosovarizmit" antishqiptar në Ish-Jugosllavi dhe "arvanitizmit" antishqiptar në Greqi.
Nocioni "komb kosovar" është një konstrukt artificial, i cili do të shkërmoqet në momentin e parë kur ai të mos financohet më prej atyre qarqeve që nuk ua duan të mirën shqiptarëve në Ballkan.
Rinia, intelegjencia, punëtorët, mediet, elita ekonomiko-financiare, shoqëria civile, grupet e ndryshme fetare, dhe gjithë qytetaria shqiptare në Shqipëri, Kosovë dhe Maqedoni duhet të ngrihen urgjentisht kundër spekulimeve të tilla shumë të rrezikshme për të ardhmen tonë si shtet i pavarur dhe si komb i veçantë. Ndarja e një pjese të shqiptarëve nga gjiri i kombit dhe formimi në mënyrë artificiale i një " kombi të ri" është një tragjedi kombëtare kolosale dhe me gjasë e pariparueshme . Nëse ky ishte çmimi për çlirimin e Kosovës, më mirë të mos vinte kurrë. Por, ne jemi të bindur plotësisht se kjo nuk është e vërtetë. Spekulimi se bota e çliroi Kosovën jo si shtet shqiptar, por si entitet eksperimental multietnik, është pjellë e qendrave të specializuara për luftë speciale kundërshqiptare, të Moskës, të Beogradit, të Athinës dhe të gjithë atyre grupeve të interesit, për të cilët thamë që në fillim se janë kundër faktorizimit dhe etablimit real të shqiptarëve në Ballkan.
Shpejt do të vijë dita kur krahinat shqiptare të Rrafshit të Dukagjinit dhe Fushës së Kosovës do t’i bashkohen asaj që iu shkëputën me dhunë e padrejtësisht 100 vjet më parë - Republikës së Shqipërisë - shtetit amë të të gjithë shqiptarëve në botë. Së bashku do të hapërojnë drejt integrimeve euro-atlantike, jo si të gjymtuar, por si të barabartë me gjithë kombet tjera ballkanike.

/Zëri Yt/