Dardania.de - Shiko Postimin Tek

panta_rhei · 25-09-11, 23:01

Nese dojme me i lane pra parimet anash, edhe me ia fute diskutimit te kesaj teme ne menyren tallava:

Sonte me i pushkatu e me masakru e me i vjerre krejt homoseksualet, aspak keq sdo te me vinte.

Por,
mu po me vret pafytyresia e popullit tim. Dyfytyresia jone.

Shembull,
ketu askush nuk i permendi Dylberat!!!

Pse?

A nuk e dini qe mbi 70 perqind e kengeve te odave te burrave te na shqiptaret e kane tematiken homoseksuale?

M'u dogj zemra per dylberin, thote arshiku.

Se dylberin ma kane vra, vajton arshiku.

Kush ta kepi o djal dallamen, pyet arshiku.

Krejt keta jane mashkuj qe vuajne e qojne dashuri me mashkuj.

Historiati?

Ne kohen e sundimi te turqise, shqiptaret qe e pranonin me qef fene e turqise edhe pushtetin e turqise, perfitonin aq shume privilegje, saqe shume shpejt fitonin titullin e ages ose te begut.
Keta agallaret me qallma te kuqe ne koke, e me tespi ne dore, zakonisht ishin pronaret kryesore te dyqaneve me te mire te qarshive.

Keta agallaret e kishin si mode qe neper dyqanet e veta si punetore (qirak) te i angazhonin djemte e rinje rreth 18 vjec, te zgjedhur me te hijshmit e me te bukurit, te cilet i shfrytezonin edhe si dashnore.
Bile ne ate kohe kishte edhe konkurrnce e agallaret shtyheshin me njeri tjetrin kush kujt po ia merr dylberin, ose kush e ka me te mirin.

Pra e moret vesh qe keta djem te rinje, dashnore te agallareve, quheshin dylbera.

Poezia edhe muzika, si ne krejt boten, gjithmone kane qene privilegj i shtreses se pasur, i elitave. Sidomos ne ato kohe te moqme.
Prandaj keta agallaret e bejleret iu kane kushtuar ne ate kohe shume poezi e tekste e kenge pikerisht dashurive te tyre ndaj dylberave.
Neper ato tekste e poezi mbizoteron "vuajtja e arshikut pse nuk po mundet ta jetoje haptas dashurine me dylberin, e pse nuk po kuptohet prej rrethit". Ne plot poezi e kenge te tilla permenden raste ku ne rastet qe rrethi paragjykues e vret dylberin, si denim per turpin, kurse arshiku, agai ose beu, ben vetvrasje nga dhimbja e pikellimi pse iu ka vra dashnori.

Krejt kjo ne kohe te turqise, afersisht para 200 e 100 vjetesh. Tradite kjo e importuar nga tuqia, stambolli.

Cka po ju merr mendja? A duhet me u ndryshu historia?
A duhet me u tregu realiteti krejt qysh ka qene?

25-09-11, 23:01	#41
panta_rhei Anëtarësuar: 16-03-06 Postime: 3,153	Titulli: Hapet kafe homoseksuale ne Prishtine !!!!! Nese dojme me i lane pra parimet anash, edhe me ia fute diskutimit te kesaj teme ne menyren tallava: Sonte me i pushkatu e me masakru e me i vjerre krejt homoseksualet, aspak keq sdo te me vinte. Por, mu po me vret pafytyresia e popullit tim. Dyfytyresia jone. Shembull, ketu askush nuk i permendi Dylberat!!! Pse? A nuk e dini qe mbi 70 perqind e kengeve te odave te burrave te na shqiptaret e kane tematiken homoseksuale? M'u dogj zemra per dylberin, thote arshiku. Se dylberin ma kane vra, vajton arshiku. Kush ta kepi o djal dallamen, pyet arshiku. Krejt keta jane mashkuj qe vuajne e qojne dashuri me mashkuj. Historiati? Ne kohen e sundimi te turqise, shqiptaret qe e pranonin me qef fene e turqise edhe pushtetin e turqise, perfitonin aq shume privilegje, saqe shume shpejt fitonin titullin e ages ose te begut. Keta agallaret me qallma te kuqe ne koke, e me tespi ne dore, zakonisht ishin pronaret kryesore te dyqaneve me te mire te qarshive. Keta agallaret e kishin si mode qe neper dyqanet e veta si punetore (qirak) te i angazhonin djemte e rinje rreth 18 vjec, te zgjedhur me te hijshmit e me te bukurit, te cilet i shfrytezonin edhe si dashnore. Bile ne ate kohe kishte edhe konkurrnce e agallaret shtyheshin me njeri tjetrin kush kujt po ia merr dylberin, ose kush e ka me te mirin. Pra e moret vesh qe keta djem te rinje, dashnore te agallareve, quheshin dylbera. Poezia edhe muzika, si ne krejt boten, gjithmone kane qene privilegj i shtreses se pasur, i elitave. Sidomos ne ato kohe te moqme. Prandaj keta agallaret e bejleret iu kane kushtuar ne ate kohe shume poezi e tekste e kenge pikerisht dashurive te tyre ndaj dylberave. Neper ato tekste e poezi mbizoteron "vuajtja e arshikut pse nuk po mundet ta jetoje haptas dashurine me dylberin, e pse nuk po kuptohet prej rrethit". Ne plot poezi e kenge te tilla permenden raste ku ne rastet qe rrethi paragjykues e vret dylberin, si denim per turpin, kurse arshiku, agai ose beu, ben vetvrasje nga dhimbja e pikellimi pse iu ka vra dashnori. Krejt kjo ne kohe te turqise, afersisht para 200 e 100 vjetesh. Tradite kjo e importuar nga tuqia, stambolli. Cka po ju merr mendja? A duhet me u ndryshu historia? A duhet me u tregu realiteti krejt qysh ka qene? __________________ O shpirti im, mos ëndërro për jetën e pavdekshme, por shterro fushën e së mundshmes.