[Kosova19]

Domethënia e përemrit "Ne", siç përdoret në Kuran
"Kjo është një tipar i stilit letrar në arabisht, që personi mund t'i referohet vetvetes me përemrin nahnu [Ne], në shenjë respekti apo lavdie. Ai, po ashtu, mund të përdorë fjalën ene [Unë], që tregon një vetë, apo vetën e tretë huwe [Ai]. Të tria këto stile përdoren në Kuran, ku Allahu u drejtohet arabëve në gjuhën e tyre". [Fetaua el-Lexhne el-Da'imeh 4/143]
"Allahu, qoftë i lavdëruar e i lartësuar Ai, nganjëherë i referohet vetvetes në njëjës, me anë të emrit apo me përemër, dhe nganjëherë në shumës, si në frazën:'Vërtet, Ne të kemi dhënë një fitore të qartë' [el-Fet'h, 1] dhe të tjera fraza të ngjashme. Por, Allahu asnjëherë nuk i referohet vetvetes në dysi, sepse shumësi i referohet nderit që Ai e meriton dhe mund t'i referohet emrave dhe cilësive të Tij, kurse dysia i referohet një numri të veçantë [dhe asgjë më shumë], dhe Ai është larg nga kjo". [el-Akide el-Tedmurije e Shejh-ul-Islam Ibn Tejmije, f.75]
Këto fjalë, inna [Vërtet Ne] dhe nahnu [Ne], si dhe të tjera forma të shumësit mund të përdorën nga një person, që flet në emër të një grupi, apo mund të përdoren nga një person për qëllime nderi dhe lavdi, siç veprohet nga disa mbretër, kur japin ndonjë deklaratë apo ndonjë vendim në të cilin thonë:'Ne kemi vendos..." Në të tilla raste, vetëm një person po flet, por shumësi përdoret për respekt. Ai që është më meritor për respekt se të tjerët, është Allahu, qoftë i lavdëruar e i lartësuar Ai. Kështu, kur Ai thotë në Kuran inna [Vërtet Ne] dhe nahnu [Ne], kjo bëhet në shenjë respekti dhe lavdie, jo për të treguar shumësi numrash. Nëse një ajet i këtij tipi shkakton hutim, atëherë është me rëndësi t'u kthehemi ajeteve të qarta për sqarim. Dhe, nëse një i krishterë, për shembull, këmbëngul për t'u thirrur në ajetet si 'Vërtet, Ne, jemi Ne që e zbritëm Dhikrin [dmth Kuranin]' [el-Hixhr, 9], për të dëshmuar shumësinë hyjnore, këtë pohim mund ta hedhim poshtë me anë të ajeteve të qarta si
'Zoti yt është një Zot. Kurrkush nuk meriton të adhurohet, përveç Tij, Përdëllestarit, më të mëshirshmit', dhe
'Thuaj: Ai është Allahu, një' [el-Ikhlas, 1]
dhe të tjera ajete, që mund të interpretohen vetëm në një mënyrë. Kështu, hutimi do të largohet për kërkuesin e së vërtetesës. Sa herë që Allahu përdor shumësin për t'iu referuar vetvetes, kjo bazohet në nderin dhe respektin që Ai e meriton dhe në numrin e shumtë të emrave dhe të cilësive të Tij, si dhe në numrin e madh

www.mburoja.net