[Zero Cool]

Kush e vrau Husejnin radijallahu anhu?


Me pak fjalë dhe shkurt Husejnin e vranë ata që u bënë shkaku kryesor për vrasjen e tij dhe ata qenë pa më të voglin dyshim shiat e Kufes. Ata që pretendonin se e donin atë por që e lanë në baltë atëherë kur ai kishte më tepër nevojë, ashtu siç lanë në baltë të atin dhe vëllain e tij dhe ashtu siç do linin më pas edhe nipin e tij Zejdin!

Por për të mos qenë subjektiv në këtë vlerësim do tu citoj këtu vetëm disa tekste nga vetë librat shiitë që të bindeni për këtë që thashë.

Shumë njerëz të afërm dhe miq e këshilluan Husejnin që të mos u besonte letrave që i vinin nga Kufja ku i jepnin besën dhe tregonin besnikëri ndaj tij. Një nga këta qe edhe Muhamed ibn Hanefije, vëllai i tij nga babai kur i tha: O vëllai im! Ti e njeh pabesinë e banorëve të Kufes me babanë dhe vëllanë tënd. Kam frikë se do të gjendesh në njëjtën situatë sikur edhe ata që qenë para teje.[7]

Po kështu poeti i njohur arab El-ferzedek një nga miqtë e Husejnit, kur ai e pyeti për shiat e tij drejtë të cilëve ai po shkonte, El-ferzedeku i tha: Zemrat e tyre janë me ty ndërsa shpatat e tyre kundra teje, dhe çështja do të zbresë prej qiellit dhe Allahu bën çfarë të dojë. Dhe Husejni iu përgjigj: të vërtetën the, Allahut i përket çështja, Ai çdo ditë kryen çështje. Nëse vjen caktimi ashtu siç dëshirojmë do ta falënderojmë Allahun për mirësitë e Tij dhe vetëm Ai na vjen në ndihmë për ta falënderuar. Dhe nëse caktimi vjen ndryshe nga ç’shpresojmë; nuk qëndron larg ai njeri që e ka qëllimin të drejtë dhe devotshmërinë pjesë të tij.[8]

Po ashtu vetë Husejni, gjithmonë sipas librave shiitë tha: O Allah gjyko mes nesh dhe atyre që na ftuan për të na ndihmuar dhe pastaj na vranë![9]

Që ky nuk është vetëm konstatim i ynë këtu po citoj edhe disa shiiitë.

Husejn Korani thotë: Banorët e Kufes nuk u mjaftuan që u ndan nga Imam Husejni por si rezultat i ngjyrimeve të shumta që ata merrnin kaluan në një pozicion të tretë. Filluan duke shkuar për në Kerbela për të luftuar Imam Husejnin alejhi selam. Dhe atje në Kerbela garonin se kush e kush të bënte gjëra që i pëlqenin shejtanit dhe zemëronin Allahun. Për shembull Amr ibn El-haxhaxh që deri dje në Kufe ishte shfaqur si të qe mbrojtësi i nderit të ehli bejtit dhe luftëtar i tyre…i kapërdinë që të gjitha qëndrimet e tij të mëparshme për të arritur deri atje sa të akuzoj Imam Husejnin se ka dalë nga feja, vini re fjalët e tij kur u thotë shokëve të tij: vriteni atë që ka dalë nga feja dhe është ndarë nga xhemati…[10]

Po kështu ky shiitë po aty thotë: Ne do të gjejmë një tjetër qëndrim që tregon për nifakun e banorëve të Kufes. Abdullah ibn Hauzet et-temimi qëndron para imam Husejnit alejhi selam dhe bërtet: a është në mes jush Husejni? Edhe ky njeri qe nga banorët e Kufes, dhe deri dje qe nga shiat (pasuesit) e Aliut alejhi selam, dhe ndoshta ka qenë prej atyre që i patën shkruar imamit… dhe pastaj ai thotë atij: O Husejn të përgëzoj se do të shkosh në zjarr…! (fq.61)

Një tjetër shiitë, Kadhim El-ihsai en-nexhefi thotë: Ushtria e cila doli për të luftuar kundra imam Husejnit alejhi selam përbëhej nga treqind mijë vetë, që të gjithë prej banorëve të Kufes, në mes tyre nuk kish asnjë nga Shami, Hixhazi, India, Pakistani, Sudani, Egjipti apo Afrika, por që të gjithë qenë nga Kufja të mbledhur nga fise të ndryshme.[11]

Shikoni hiperbolat e shiave: treqind mijë veta për të luftuar një grusht njerëzish!


Një tjetër autor shiitë, një historian, Husejn ibn Ahmed el-beraki en-nexhefi thotë: El-kazuini ka thënë: një nga gjërat e urryera që bën banorët e Kufes qe edhe fakti se ata e goditën Hasanin të birin e Aliut alejhima selam dhe vranë Husejnin alejhi selam pasi e ftuan atë të vinte.[12]

Një tjetër shiitë, i konsideruar si dijetar i madh mes tyre me epitetin Ajetullah el-udhma Muhsin El-emin thotë: Më pas ia dhanë besën Husejnit njëzet mijë njerëz nga banorët e Irakut të cilët e tradhtuan. Ata dolën kundra tij ndërkohë që i kishin dhënë besën atij, dhe pastaj e vranë atë.[13]

Xheuad Muhadithi, një tjetër shiitë thotë: Të gjitha këto shkaqe e bën imam Aliun alejhi selam të vuante prej tyre. Po kështu edhe imam Hasani alejhi selam e provoi tradhtinë e tyre, mes tyre u vra pa të drejtë edhe Muslim Ibn Akil (djali vëllait të Aliut), u vra Husejni i etur për ujë në Kerbela, në afërsi të Kufes nga duart e ushtrisë së Kufes.[14]

Dijetarë shia si Ebu Mensur et-tabersi, Ibn Taus etj. transmetojnë nga Ali ibn Husejni, i biri Husejnit që mbeti gjallë, e që njihet ndryshe edhe si Zejnul Abidin (bukuria e adhuruesve) Allahu qoftë i kënaqur prej tij, i cili duke folur për pasuesit e tij të cilët tradhtuan të atin derisa e vranë tha: O njerëz po ju pyes për hirë të Allahut, a nuk ishit ju ata që i shkruat babait tim dhe e mashtruat atë, i dhatë atij besën dhe fjalën dhe pastaj e braktisët dhe e vratë. Mjerë për ju për çka bëtë. Me çfarë sysh do ta shikoni të dërguarin e Allahut salallahu alejhi ue selem kur t’iu thotë: ”keni vrarë familjen time dhe keni shkelur mbi nderin tim ndaj nuk jeni prej umetit tim.”

Nga çdo anë filluan të dëgjoheshin zërat e grave që qanin, dhe njeri- tjetrit i thoshin: u shkatërruat dhe nuk e kuptoni. Dhe Ali ibn Husejni u tha: Allahu e mëshiroftë atë që pranon këshillën time dhe e ruan porosinë time për Allahun të dërguarin e Tij dhe ehli bejtin, sepse ne tek Profeti kemi shembullin më të mirë. Dhe ata të gjithë njëzëri i thanë: ne që të gjithë do të dëgjojmë ty dhe do të bindemi, do ta ruajmë besën tënde pa u larguar prej teje, ndaj na urdhëro Allahu të mëshiroftë. Sepse ne do të jemi në luftë me atë që ti e lufton dhe në paqe me atë që ti bën paqe. Do ta ndëshkojmë Jezidin dhe do të distancohemi nga ata që të kanë bërë ty edhe neve padrejtësi. Por Aliu ibn Husejn u tha: Ah sa larg u çon mendja! O ju tradhtarë intrigantë, juve nuk u lenë pasionet tuaja! A mos dëshironi të ma bëni ashtu siç ja bëtë baballarëve të mijë para meje? Jo pasha Zotin, plaga akoma nuk është mbyllur, dje u vra im atë dhe familja e tij ishte me të…[15]

Po kështu në një transmetim tek shiat kur Ali ibn Husejn po kalonte nëpër Kufe dhe atë e kish drobitur sëmundja tha me zë të dobët: ata qajnë për ne, e kush na vrau tjetër veç tyre?[16]

Subhan Allah! Është për tu habitur sesi Allahu bën çudira edhe sot e kësaj dite me këta njerëz që pretendojnë se duan ehli bejtin dhe Husejnin dhe përsëri e ndjejnë veten fajtorë për vrasjen e tij! Skenat makabre që ata shfaqin në ditën e ashures është treguesi më i mirë se kush qenë shkaktarët e vrasjes së Husejnit! Le ta mbajnë mbi supe këtë faj meqë duan!


Përkujtimi i zisë për Husejnin është bidat


Që për sunnijtë është një bidat i shëmtuar është e tepërt të argumentohet. Por ajo që të bën përshtypje është se edhe këtë e pranojnë indirekt edhe mjaft dijetarë shiash kur thonë se një gjë e tillë nuk ka qenë bërë në kohën e sahabeve dhe as të imamëve. I vetmi ”justifikim” që ata japin është se ata nuk i bënin ato nga frika, pra silleshin me tekije!

Dhe mesa duket nga vetë librat shiite kuptohet që të tilla kremtime kanë filluar në shekullin e katërt të hixhretit në kohën e sundimit të Buejhijinëve shiitë, që kishin futur në dorë administratën abaside në Bagdad.[17] Sipas shumë prej tyre nëse shiat do të kishin qenë më të lirë siç janë sot do të kishin bërë edhe më tepër për të përkujtuar këtë ditë! Kuptohet kjo është përgjigjja e tyre kur nuk gjejnë sesi ta mbrojnë këtë bidat të shëmtuar që nuk e kanë praktikuar as imamët e tyre, e se gjoja ata do ta bënin një gjë të tillë po të qenë më të lirë! Medemek siç edhe e kemi cekur edhe më parë paskan qenë frikacak! Metodë tepër naive për të mbrojtur bidatin!

Ceremonia e shëmtuar mortore e Kerbelasë

Ditë përpara se të vijë dita e ashures në qytetin Nebtije të Libanit ngado vendosen flamuj të zinj. Ditën e ashures në mëngjes nga ora tetë (gjashtë me të Shqipërisë) fillon ceremonia me recitime e këndime deri nga ora nëntë e gjysmë. Pastaj zhvillohet skena teatrale e vrasjes së Husejnit! Çmenduri tjetër kjo! Më pas djem gjysmë lakuriq bredhin nëpër qytet duke rrahur veten me zinxhirë, shpata dhe thika! Të tilla skena gjakatare i sheh në Iran, Pakistan, Indi e tashti edhe në Irak.

Shiiti dr. Musa El-museui duke folur për kremtimet e kësaj dite në librin e tij Esh-shia ue et-tes’hih thotë: Nuk e dimë me saktësi se kur ka filluar të shfaqet rrahja me zinxhirë ditën e ashures që është përhapur në zona shiite si Irani, Iraku etj. Por pa dyshim që çarja e kokës me shpatë si zi për Husejnin në ditën e dhjetë të Muharremit ka depërtuar në Iran dhe Irak nga India në kohën e largimit të pushtimit anglez nga ai vend. Anglezët qenë ata që shfrytëzuan injorancën e shiave dhe naivitetin e tyre dhe dashurinë e zjarrtë për imam Husejnin dhe ua mësuan atyre tu bien kokës. Deri afër[18] ambasadat britanike në Teheran dhe Bagdad financonin kortezhin mortor për Husejnin, i cili shfaqej me atë pamje të shëmtuar nëpër rrugë dhe portikë. Qëllimi i politik i kolonializmit anglez që nxiste të tilla gjëra të shëmtuara qe që t’i jepte një justifikim të logjikshëm popullit anglez dhe gazetave të lira të cilat kundërshtonin kolonializmin e Indisë dhe tokave islame, kështu ata u jepnin atyre një pamje të egër të këtyre popujve të cilët kanë nevojë për vlera për t’i nxjerrë ata nga injoranca dhe egërsia. Pamjet e kortezhit që ecte nëpër rrugë ditën e ashures dhe që përbëhej nga mijëra vetë që rriheshin me zinxhirë dhe godisnin kokat e tyre me kamë dhe shpata përhapeshin nëpër gazetat angleze dhe evropiane. (fq. 134-135) Dr. Musa përmend edhe përpjekjet e shiave të moderuar për ta zhdukur këtë zakon duke e konsideruar atë haram, siç qe për shembull gjyshi i tij i cili në kohën e tij ishte kreu i shiave, por që mbas vdekjes së tij dhe mbas revolucionit të Iranit kjo ceremoni e shëmtuar filloi të riforcohej pasi qe zbehur së tepërmi. Ai vazhdon e thotë: dhe mbasi në Iran u shpall Republika Islamike dhe pushtetin e morën në dorë fakihët shiitë të cilët dhanë urdhra për të ringjallur këto vepra si pjesë e politikës medh’hebore. Republika e re islame filloi tu vijë në ndihmë grupeve shiite në të gjithë botën dhe t’i nxisë ata moralisht dhe materialisht për ta ringjallur këtë bidat të cilën e futi kolonializmi anglez në botën islame shiite që para dyqind vjetësh. Për ti nxirë faqen Islamit dhe myslimanëve dhe për të justifikuar kolonizimin e vendeve islame, siç e cekëm edhe më parë. Ndërkohë që unë shkruaj këto rreshta qytete të ndryshme në Iran, Pakistan, Indi dhe Liban, për fat të keq, janë dëshmitare në ditën e dhjetë të Muharremit të çdo viti të kortezheve që ecin nëpër rrugë ashtu siç ua përshkrova. Dhe pa mbaruar orët e asaj dite pamje nga ai barbarizëm njerëzor dhe çmenduri trishtuese shfaqet nëpër ekranet e televizioneve të botës në lindje dhe në perëndim për tu dhënë kështu forcë armiqve të Islamit dhe myslimanëve që u rrinë atyre në pritë. (fq.138)