[Liraa]

çdo puthje fallc,
çdo fjalë qe ma ke thanë,
mbasi dashnia me zor s'shkon,
atëhere bashk s'mujm me kan,

por ndoshta dikond pa zemer e gjan,

pse i harrove premtimet tona,
e shkele ëndrrën qe ke e jona,
e vetmja herë ne jetë
qe kohen s'du me kthy,
rëndsinë mua as vetes s'ia ke ditë,
e unë tan jetën s'kam me t'pritë,
s'du me kan me ty,
bile s'du as me t'pa me sy,

merri kujtimet qe i patem,
se nuk du m'i kujtu,
merre arsyjen qe ma dhe,
bashk ne dy me jetu,
Merri kujtimet qe kot u dhan,
kam pas nevoj veq per ty,
s'kam lyp me kan don juan,

Besoj ne dashni jo ne ty..ty nuk t'besoj,
t'i urrej ata sy, qe mirë i kuptoj,
ti aktron ne ndjenja, s'ki zemer,
çdo ditë e ma shumë ta urrej atë emer,
nuk du me t'pa as n'ëndërr,
ku t'kam pa çdo natë,
te jem me ty nuk kam nevoj per fat..

Prita shumë me shpresë se bohet mirë,
por ani shko, pa lamtumirë,
e unë i vetmum rri percjelli stinë,
çdo ditë e njejtë, e njejta rutinë,
e letren qe naten e fundit ta dhash,
janë 1000 arsyje pse s'jemi bashk,

pse i harrove premtimet tona,
e shkele ëndrrën qe ke e jona,
e vetmja herë ne jetë
qe kohen s'du me kthy,
rëndsinë mua as vetes s'ia ke ditë,
e unë tan jetën s'kam me t'pritë,
s'du me kan me ty,
bile s'du as me t'pa me sy.