[4peace]

.




Jam i sigurtë se ekziston ndonjë tregtar, kudoqoftë në Amerikë, në ndonjë qytezë, i cili punon në mënyrë krejt tjetër: në të mirë të bashkësisë. Dhe jam i sigurtë se ekzistojnë shumë njerëz të tillë që mendojnë për të mirën e komunës (rrethit) të tyre, të cilët nuk bëjnë përpjekje për maksimimin e përfitimeve të tyre porse duan ta mbajnë së bashku grupin e punëtorëve, të cilët i paguajnë mirë dhe fitimin e ndajnë së bashku me ta. Veprimtaria e tyre është e orientuar në shërbim të tjerëve, por kjo (veprimtari) s’është me aq ndikim krahasuar me instinktet dhe aktivitetet komercializuese të jetës tregtare amerikane në përgjithësi.






Kjo mënyrë veprimi e maksimimit të fitimit në ndërkohë është duke u praktikuar në gjithë botën. Tanimë është përhapur nëpër të gjithë botën së bashku me të gjitha ato që nënkuptohen si investime dhe kontrollë të ekonomisë së sejcilit vend (shtet). Investimet e kapitalit bëhen në atë mënyrë që, derdhja e përkundërt e afro 90% të fitimit nga investimet është e garantuar në prejardhjen e vet, pra tregu, rëndom Amerika. Mund të jetë edhe Gjermania, Franca, Britania e Madhe apo Japonia, por më së shpeshti është Amerika. Sipërmarrjet e mëdha (koncernet) amerikane i kanë perfeksionuar metodat e tyre.






Rreziku i komercializimit – pos shfrytëzimit të popujve të Botës së Tretë – qëndron në komercializimin e përfytyrimeve tona, vlerave tona, botëkuptimeve tona. Prandaj thuhet se komercializimi për botën është më i rrezikshëm se bomba atomike. Qetë e pa u ndier është duke depërtuar në të gjitha aspektet e jetës sonë. Është duke e marrë pushtetin; në këtë mënyrë është duke u bërë si normë të menduarit për treg e profit në politikë, përkujdesje shëndetësore, arsim e komunikacion. Mirëpo kjo s’ka çka të kërkojë në arsimim apo përkujdesje shëndetësore apo në proceset politike të demokracisë. Dhe prapseprap lejojmë që të infiltrohet e kontrollojë të gjitha shërbimet themelore të njerëzimit. Ky është rrezik zvarranitës. Nuk jemi në gjendje ta hetojmë se si është duke ndodhur.






Befas ndërrohet gjuha. Gjindeni në ndonjë spital dhe papritmas flitet për treg(ti). „Paj, natyrisht se do t’ua lënim në disponim këtë bari (medikament) me gjithë dëshirë të gjithë pacientëve por, në situatën e sotme të tregut, thjesht, nuk ka të holla të mjaftueshme për këtë gjë“. Ç’kemi pastaj? Vdesin njerëzit meqë nuk mund të marrin trajtim (terapi) të caktuar. Nuk mund ta marrin pse është i shtrenjtë e në këtë mënyrë privatizohet. Ky është privatizimi i të gjitha aspekteve tona të jetës.






Po privatizohet dhe uji. Mund ta merrni me mend ju këtë? Marrin resurset elementare për çdo (gjë që ka) jetë në planetin tonë dhe e privatizojnë. Uji jonë në Angli i takon pjesërisht (edhe) Francës, meqë ajo i ka blerë akcizat. Edhe amerikanët kanë investuar shumë në ujin , gas dhe elektricitetitn e Britanisë së Madhe.






Ky është komercializimi global (apo globalizimi, siç përdoret në mediat tona, pa e sqaruar fare domethënien e vërtetë…?). Në njërën anë mund të kuptohet si dobi për njerëzimin, sepse është internacional. Njerëzimit ia jep ndjenjën se e gjitha është komerciale, se të gjithë i takojmë njëri-tjetrit – çka nuk është e vërtetë, (meqë) ne i takojmë sipërmarrjeve të mëdha (koncerneve). Për ta është njësoj si në ç’ka investojnë, përderisa të mjaftojnë (për)fitimet, ashtu që të mund t’i finansojnë (të ashtuquajturit) top manaxherë, të cilët marrin paga marramendëse (shumë milionëshe). Këto sipërmarrje duhet të bëjnë fitime gjigante, meqenëse duhet t’i justifikojnë përmes përfitimeve avantazhet (plusët) e top menaxherëve të tyre.




vazhdon...




***