[Pause_Print_Scroll]

Nė vend tė pėrmbylljes

Muhammedi a.s. ėshtė pejgamberi i fundit i Zotit. Ai ishte ‘nebij’, ‘resul’ dhe ‘ulu’l-adhmi’, dhe simbolikisht ishte simbioz e tėrė asaj qė tė gjithė pejgamberėt njė nga njė ishin nga fillimi i pejgamberisė.
Nėpėr tė gjitha misionet pejgamberike para Kur’anit pėr tė ėshtė njoftuar si pėrmbarues i shpalljeve tė Zotit (hatem’ul-enbija`) pėr tė gjithė njerėzit e botės dhe pėrsosės i udhėzimit hyjnor. Ajeti kur’anor “Ty nuk do tė thuhet asgjė qė nuk u ėshtė thėnė pejgamberėve pėrpara teje” (Fussilet, 43), duhet komentuar edhe ashtu se tė gjithė tė dėrguarve tė Zotit, marrė sė bashku, Allahu ua komunikoi atė qė Muhammedit a.s. tė vetėm ia komunikoi nė tėrėsi. Pėr kėtė arsye ai ėshtė i zgjedhur, sepse kėta pejgamberė atė e paralajmėrojnė, kurse ai e konfirmon, e vulos dhe e pėrmbaron misionin e tyre.