[panta_rhei]

...Gjyqtari lexonte ngadalë pa ngritur kokën. Dani vështronte Fjollën vjedhuzari.
" Para se psikologia të lexojë raportin e vet, do të kenë mundësi palët të deklarohen. Ne sot nuk mund ta ndalim shkurorzimin, por duhet të vendosim për ardhmërin e Kevinit, se cilit nga prindërit do ta fitojë kujdestarinë. Pra, sot, nuk do të vendoset për interesat e prindërve, por të djalit!" Gjyqtari ngriti kokën, hoqi syzat e leximit dhe shtoi: " Fjalën e ka zonja Fjolla Destini-Pusi.
Ajo u ngrit, u falenderua dhe shikoi Danin në sy. Ai uli shikimin. Gjyqtari i tha se mund të flasë " mudn të flisni edhe ulur", i tha gjyqtari. Fjolla iu falenderua dhe ul duke shtrënguar një laps në dorë. Avokati e preku në krah duke i sugjeruar të flasë. Nga fillimi?, pyeti ajo.
" Po, nga fillimi," përsëriti avokati.
" Unë u dashurova në fillim në bazë të fjalëve, që m´i tregonte kushëriri im, pastaj takoheshim shpesh në internet, kur e pashë më pëlqeu dhe e dua akoma dhe jam e gatshme të kthehem pranë djalit tim! E thash këtë sepse psikologia më pyeti se a ishim fejuar që nga fëmijëria. Në Kosovë diçka e tillë, nuk ekziston. Pra unë jam e gatshme të kthehem te djali, por jo me dy ..."
" Për fat të keq burri Juaj nuk e dëshiron këtë", e ndërpreu gjyqtari.
" Po, e di", tha Fjolla dhe shikoi përsëri Danin. Ai ktheu shikimin nga avokati i tij.
" Zoti gjykatës", vazhdoi Fjolla. " Unë në shtëpinë e tij jam sjellur si sillet një grua shqiptare..."
" Si sillet një grua shqiptare", pyeti gjykatësi.
" Unë kam respektuar të gjitha rregullat. Kam bërë atë që ka dashur ai. Për një vit kam dalur dy herë në qytet. Jam kujdesur për prindërit e tij. Kur erdhi letra nga Zyra për të Huaj me kërkesën për vijimin e kursit të gjermanishtes, ai e bëri copë-copë dhe e hodhi. Prandaj mua më nevojitet sot përkthyesi. Gjatë shtatzanisë më ka dërguar vetëm një herë te gjinekologu, jo burri im, por kunata. Te një grua gjinekologe. Dy javët e para ka fjetur në shtëpi, pastaj tha se duhet të punojë natën dhe kthehej në mëngjes, pak pas orë tetë. Kështu vazhdoi deri një javë para lindjes", dhe ajo mbylli sytë. Lotët rrëke zbrisini mbi faqet e saja valë. Avokati i dha një facoletë. Fjolla dëneste. Gjyqtari i ofroi një pushim të vogël derisa të qetësohej. Ajo refuzoi. "Do të vazhdoj", tha ajo e vendosur. Psikologia i shtyri gotën me ujë, që gjendej mbi tavolinë me një kanë. Fjolla fshiu lotët dhe mori gotën në dorë duke u falenderuar.
" Zoti gjykatës, një javë para lindjes së Kevinit ishim të ftuar në dasmën e kushëririt të tij. Dola para dere të marrë pakëz ajër të pastër. Sapo desha të kthehem brenda, doli edhe ai për të tymosur dhe në atë çast po afrohej një zonjë me dy fëmijë. Kur panë fëmijët Danin, vrapuna në drejtim të tij duke bërtitur "papi...!" ( babi). Unë e shikova atë e hutuar, ai i mori femijët me vrull, bërtit diçka në gjermanisht, e mbaj mend vetëm fjalën "Scheise", sepse te ne ka edhe emër femre: Shaize.
Gjyqtari nënqeshi si dhe zonja që shkruante në kompjuter.
" Siç thashë, i rrëmbeu fëmijë si i tërbuar, gruaja vrapoi pas tij dhe i çoi diku me makinë. Në atë çast më kanë dërguar në spital, ku linda djalin tim", dhe ia plasi përsëri vajit. " Në spital qëndrova shtatë ditë dhe nuk më ka vizituar asnjë herë. Unë desha djali të quhen Faton, e kishin pagëzuar Kevin. Djalit i kam dhënë gji vetëm një javë. Pastaj kunata ime, që pat lindur fëmijë dy muaj para meje. Dani thoshte se tamli im është i keq. Pak para se më dëboi nga shtëpia, mora vesh nga një shqiptare, nga një telefonatë anonime, se Dani nuk kishte punuar kurrë natën dhe se jetonte nga ndihma sociale, por natën e kishte kaluar te gruaja tjetër, gjermane. Një vit jetova në një gjendje të pa shpjegueshme: rrahje, keqtrajtime dhe qortime të përditshme. Djalin nuk ma jepnin, por e mbante nëna e tij ose kunata. Unë shërbeja në atë familje, por me djalin nuk kam mundur kurrë të kalojë një orë. Kevini flinte natën me gjyshen. Një ditë më tha ta marrë pasaportën me vete se do të dalim diku, u soll shumë mirë me mua, mendova se do të ndryshojë gjendja, por pas katër orëve arritëm në aeroportin e Berlinit. Më lëshoi biletën e aeroplanit në dorë me dhjetë euro dhe iku. Për të ardhur këtu, për dhurata, pata marrë hua një mijë euro, që nuk i kam kthyer...Pjesën tjetër e dini, se pastaj u ktheva në shtëpinë e grave...Gjatë më shumë se një vjet qëndrimi në atë shtëpi i kam telefonuar dhe shkruar mesazhe qindra herë, por kurrë nuk më lejoi ta takoj djalin...!"
Gjyqtari solli kokën dhe një copë herë mori disa shënime.
" E keni radhën ju, zoti Pusi, por përqëndrohuni në çështjet kryesore ju lutem."
Dani tregoi se ishte zhgënjyer dhe se ndjehej i mashtruar nga Fjolla. Qëllimi i saj nuk kishte qenë krijimi i familjes me të, por përfitimi i lejës së qëndrimit.
" Fakti se kemi 11 vjet dallim, flet për këtë!, tha ai. " Në shtëpi sillej keq. Nuk respektonte prindërit e mi. Nuk është e vërtetë se ia kam ndaluar mësimin e gjuhës, por ajo thoshte se gjermanishtja është gjuhë oficerësh. Kam dashur ta dërgoj disa herë te gjinekologu, por nuk dëshironte, kishte turp apo shtirej se kishte turp. Nuk dinte të sillej si nënë e mirë, ndoshta pse është e re dhe nuk e kanë mësuar në shtëpi. Në aeroport nuk e kam dërguar, pse doja unë, por ajo më tha: ose ndaju nga ajo grua ose ika." Fjolla tërë kohën sillte kokë në shenjë mospajtimi.
" Unë i pata treguar qysh në Kosovë se kam tre fëmijë, me dy gra. Me gruan që kam dy fëmijë nuk kishim kontakte, por zoti gjytar, unë jam burrë, kjo nuk dinte të bëjë as dashuri si duhet. Seksi me të ishte i mërzitshëm, i pavlerë dhe iu ktheva gruas së dytë. Arsyeja kryesore pse unë u pajtova të kthehet, është se ajo nuk e donte djalin! E keqtrajtonte, nuk e ushqente, harronte...Diçka tjetër nuk kam ç´ ka të them", tha ia. " Harrova edhe një gjë që për ne shqiptarë është me shumë rëndësi: ajo nuk ishte e virgjër." Nëtë këtë çast Fjolla u ngrit si e tërbuar, avokati u përpoq ta ndalë, por megjithë pengimin e tij, arriti të hedhë me gotë në drejtimin e tij. Ai uli kokën dhe gota u thye copa-copa në mur. Avokati i tij dhe Dani fshinë fytyrën nga uji, që u derdh gjatë fluturimit të gotës.
Dan Pusi u buzëqeshë dhe shtoi: " E shihni zotëri gjykatës! A mund të jetohet me një grua të tillë!?! E fëmija, si mund të jetojë fëmija me një nënë të tillë?!" Gjyqtari e qortoi Fjollën duke iu kërcnuar edhe me gjobë për mosrespketimin gjykatës...Fjolla vuri dorën në ballë dhe qante.


" Ta dëgjojmë tani raportin e specialistes, që është marrë me studimin e sjelljeve të tyre", tha gjyqtari. Avokatëve u janë dërguar kopje me kohë, por megjithëkëtë t´i dëgjojmë shkurtimisht edhe një herë. Psikologia mori syzat e leximit dhe ul në një tryezë në mes të sallës duke shfletuar dosjen.
" Gjykatë e lartë, sipas autorizimit Tuaj, unë mora kontakt me të dy palët. Në shtëpinë e zotëri Pusit isha nga ora dhjetë deri në orën pesëmbëdhjetë. Me zonjën Pusi dhe djalin u takuam dy herë, për tetë orë. Psikologia shikonte herë pas here në aktet e saja.
Si kalohet dita te z.Pusi? Nga ora dhjetë z.Pusi ishte shtrirë në divan dhe ai shërbehej nga nëna. Nëna i sillte ujë, nëna ia solli taketuken, tymoste në dhomën ku gjendjej edhe djali. Kur djali qante, nëna e tij vraponte. Ai nuk shqetësohej dhe nuk lëvizej nga vendi. Shikonte televizor me të atin apo bisedonte me të. Ose luanin shah. Konstatimi im që është me rëndësi për gjyqin: djali nuk ka lidhje të veçanta me z.Pusi, por e konsideron nënë, nënën e zotit Pusi dhe ajo kujdeset për të. Interesante të përmendet se për drekë erdhi motra e tij, bëri drekën gati dhe me një enë në dorë u afrua pranë të pranishmëve për t´i larë duartë edhe pse lavamani ishte aty afër. Fëmija ka ngelur prapa, i retarduar dhe nuk flet shumë dhe ndaj lodrave nuk reagon si fëmijë e moshës së tij.
Me zonjën Pusi u takuam dy herë: djali nuk reagon ndaj saj. Ata kanë jetuar më shumë se një vjet të ndarë dhe fëmija e konsideron gjyshen nënë!" Fjolla ofshani thellë dhe i nguli shikimin Danit duke shtrënguar nofullat, ai fshehu kokën pas avokatit të vet.
" Janë provuar dhjetëra mënyra për të rikrijuar një lloj lidhshmërie mes nënës dhe djalit, pa sukses. Djali qante në praninë e saj dhe nuk pushonte... Përshkrimet tjera me imtësira i keni të bashkangjitur në raport. Ajo u ngrit, eci ngadalë dhe ulë në radhën e parë.
Gjyqtari e falenderoi psikologen. "Para se të tërhiqem për të marrë vendimin, zonja Pusi ju lutem të mendoni se a mund të shpërnguleni në këtë qytet apo afër, në mënyë që çdo njëri të ushtrojë detyrën e prindit? Gati 900 kilometra larg njëri tjetrit, nuk mund të bëhet!"
Fjolla solli kokën në shenjë mospajtimi.
" Zonja Pusi, ju keni leje qëndrimi në bazë të martesës, tani jeni e papunë dhe jetoni nga ndihma sociale, por meqenëse fëmija juaj është këtu gjerman, atëherë nuk mund të ju kthejnë prapa, mirëpo vetëm nëse fitoni kujdestarinë e djalit apo jeni në gjendje të paguani alimente. Ligji parashe rregulla të përkuizuara mirë. Ashtu si jetoni ju tani, duket vështirë, sepse nëse ju fitoni, atëherë djalit i pamundësohet kontakti me të atin dhe kryesisht me gjyshen...unë kam përt detyrë të vendos në dobi të fëmijës! Pas vendimit të sotshëm Zyra për të Huaj vendosë se a vazhdohet leja e qëndrimi apo ju kthejnë në Kosovë!"
Avokati i saj u përpoq të bindë Fjollën, mirëpo ajo sillte kokën. Gjyqtari me zonjën Müller u ngrit dhe nga një derë, që gjendje pas tyre, hynë në zyrë. Pas gjysmë ore gjyqtari hyri duke lëshuar dosjen mbi tryezë. Të pranishmit u ngritën në këmbë...