Une mendoj se vete fakti qe pasi te martohesh do te ndahesh nga anetaret me te ngushte te familjes dhe do te perballesh me njerez tjere me te cilet kurre s'ke jetuar me pare dhe mendimi se si do te trajtohesh nga ata,c'fare kulture dhe karakteri familjar do te kene,do te jesh e rrethuar nga nje ambient krejtesisht tjeter,nuk do te jesh me ajo qe ke qene sepse do te dukej sikur ke hyre ne nje bote tjeter,te gjitha keto,mjaftojne qe te behesh aq nostalgjike sa do te fillosh te qash.
Nuk ma merr mendja se nje vajze qan nga gezimi se ndahet nga prinderit,vellezerit e motrat,shoqeria.Per mua kjo nuk do te paraqiste asnje pike gezimi,por nje lloj dhimbje!
__________________
"Do all the good you can,
by all the means you can,
in all the ways you can,
in all the places you can
at all the times you can,
to all the people you can,
as long as ever you can".
|