[Zero Cool]

Vetëdija dhe ndërdija

Me qëllim të të kuptuarit të funksioneve të mendjes suaj, paramendojeni atë si një kopsht! Ju jeni kopshtari që tërë ditën diçka mendon, mbjell. Atë që keni mbjellë në ndërdije, do ta korrni në trupin tuaj në marrëdhënie me botën e jashtme.

Është koha e fundit që të filloni mbjelljen e mendimeve për paqe, për fat, për mirësi dhe për përparim. Mendoni në qetësi. Koncentrohuni në vlerat e vërteta! Përvetësojini ato si pjesë të vetëdijes! Po mbollët pandërprerë mendime të mrekullueshme në kopshtin e mendjes suaj, do të përjetoni korrje më të begatshme nga të gjitha korrjet.

Ndërdija mund të krahasohet me tokën ku rriten të gjitha llojet e bimëve, si të mirat, ashtu edhe ato të dëmshmet. Dikush korr fruta e dikush baroja. Secili mendim është shkak, ndërkaq të tjerat janë vetëm pasoja. Mu për këtë patjetër duhet t'u kushtoni rëndësi mendimeve tuaja dhe të kujdeseni që ato të sjellin vetëm pasoja të dëshiruara.

Po qe se keni mendime të shëndosha, po qe se e kuptoni të vërtetën, po qe se mendimet tuaj në ndërdije janë konstruktive, të harmonishme dhe të drejtuara kah paqja, fuqia çudibërëse e ndërdijes do t'ju përgjigjet dhe do t'ju sigurojë jetë të këndshme dhe të harmonishme.

Në momentin kur do ta keni përvetësuar të kontrolluarit e proceseve të të menduarit tuaj, do të jeni në gjendje që forcën e ndërdijes ta përdorni ndaj çfarëdo problemi dhe vështirësie. Me fjalë të tjera, do ta filloni një bashkëpunim të vetëdijshëm me forcën e pakufizuar dhe me ligjin e plotfuqishëm që mbretëron në mbarë botën.

Po u rrotulluat rreth vetes, do të vëreni se shumica dërmuese e njerëzimit është e kthyer kah bota e jashtme. Vetëm të arsimuarit interesohen më tepër për botën e brendshme. Kini ndërmend faktin se bota e jashtme është prodhim i botës së brendshme - i botës së mendimeve, të ndjenjave dhe parafytyrimeve.

Pra kjo botë e brendshme është fuqi e vetme krijuese e gjithësisë: çdo gjë që ndodh në botën e jashtme është e krijuar me veprim të vetëdijshëm a të pavetëdijshëm të mendjes suaj.

Njohja e procesit të depërtimit të vetëdijes dhe të ndërdijes do t'ju bëjë të mundur ta ndryshoni jetën tuaj. Për t'i ndryshuar pasojat, është e nevojshme të ndryshohen shkaqet. Shumica përpiqen t'i ndryshojnë pasojat, duke u marrë veçanërisht me to.

Vetëm me largimin e shkakut është e mundur që të tejkalohet mospajtimi, vetmia, mjerimi, të kufizuarit e çfarëdo lloji. Shkaku, siç është thënë më parë, është mënyra se si e përdorni vetëdijen tuaj, gjegjësisht mënyra se si mendoni dhe përfytyroni.

Le t'ju bie ndërmend se jeni duke jetuar në oqeanin e paarritshëm të pasurisë së pakufishme. Ndërdija juaj është shumë e ndjeshme ndaj mendimeve. Mendimet, nga ana e tyre, krijojnë modelin e matricën nëpër të cilën rrjedh inteligjenca e paskajshme, mençuria, forca jetësore dhe energjia e ndërdijes suaj.

Po guxuat t'i përrdorni ligjshmëritë e mendjes, ashtu siç u cek në kaptinat vijuese, në vend të skamjes do të keni pasuri, në vend të besimeve të kota dhe të mosdijes - mençuri, në vend të dhembjes - qetësi, në vend të mërzisë - gëzim, në vend të errësirës - dritë, në vend të mospajtimit- harmoni, në vend të frikës - besim, në vend të mossuksesit - sukses dhe do të liroheni nga të përqafuarit e fortë të mesatares. Vallë, nga aspekti mendor, emotiv dhe material, a mund të ketë diç më të mrekullueshme dhe më të bukur në botë?

Shumica e shkencëtarëve, e artistëve, e poetëve, e këngëtarëve, e shkrimtarëve dhe e shpikësve të mëdhenj, posedojnë njohuri dhe kuptueshmëri të thellë të mënyrës së veprimit të vetëdijes dhe ti ndërdijes.

Ja një shembull: tenorin e madh të operës italiane, Enriko Karuzon, e pati kapluar trema e rrëmbyeshme. Nga frika irracionale plotësisht iu paralizua qafa. Nëpër fytyrë i rridhte djersa. E pati kapluar turpi, sepse, pas disa minutash, duhej të dilte në skenë.

Mirëpo frika nuk lëshonte pe, e me të as muskujt e qafës. Ai thoshte: "Do të më përqeshin. Nuk jam në gjendje të këndoj". Pastaj, në prezencë të një numri të madh të të tubuarve, prapa skenës, bërtiti: "Uni i Vogël do ta ngulfasë Unin e Madh". Pastaj, Unit të Vogël iu drejtua me këto fjalë: "Dil prej nesh! Uni i Madh do të këndojë". Me Unin e Madh ai nënkupton fuqinë e paskajshme dhe mençurinë e ndërdijes së vet. Vazhdoi të bërtiste: "Dil, dil! Uni i Madh do të këndojë!

Ndërdija iu përgjigj duke ia liruar fuqitë jetësore në brendi të trupit të tij. Mu ashtu siç ishte paraparë, Karuzoja pati dalë në skenë, e pati kënduar melodinë e vet madhështore dhe pati ngritur publikun në këmbë.

Karuzoja, siç duket, e ka kuptuar se ekzistojnë dy nivele të mendjes së njeriut: niveli i vetëdijes ose racional dhe ai i ndërdijes ose irracional. Ndërdija njerëzore është mjaft e ndjeshme dhe reagon madje edhe ndaj natyrës së mendimeve.

Nëse vetëdijen (Unin e Vogël) ua kaplon frika, halli ose ngarkesa psikike do të vijë deri te shpërthimi i ndjenjave negative që burojnë nga ndërdija (Uni i Madh), e cila, nga ana e vet, e përshkon vetëdijen me ndjenja paniku, me parandjenja të errëta dhe të dëshpërimit.

Nëse ju ngjan kjo, përpiquni që, sikurse Karuzoja, t'i urdhëroni ndjenjat tuaja irracionale, të lindura në thellësi të ndërdijes dhe atë në mënyrë vijuese: "Ngadalë, qetësohu, këtu unë urdhëroj! Je i detyruar të më dëgjosh! E ke të ndaluar të futesh, aty ku nuk e ke vendin!"

Është tepër interesante, gati mahnitëse të vështrohet se si urdhri i prerë, i drejtuar ndaj lëvizjeve irracionale në brendi të qenies thellësore të njeriut, shkakton qetësi, heshtje dhe harmoni shpirtërore. Ndërdija i është nënshtruar vetëdijes dhe pikërisht për këtë ajo quhet ndërdije.

Dallimet kyçe dhe mënyra e veprimit

Shembulli vijues do t'ju ndihmojë që t'i hetoni dallimet kryesore. Vetëdija ka rolin e kapitenit që gjendet në vendkomandimin e anijes. Ai drejton anijen dhe u jep urdhra njerëzve në repartin e makinave, të cilët, nga ana e vet, bëjnë mbikëqyrjen e kazanëve, të instrumenteve e të instalimeve të tjera. Njerëzit që gjenden në repartin e makinave nuk e kanë të ditur drejtimit e lundrimit të anijes.

Ata, thjesht veprojnë sipas urdhrave të marra. Po qe se në rast të leximit të gabuar të të dhënave nga kompasi, sekstanta ose harta gjeografike, njeriu nga vendkomanda jep urdhra të gabuara, makinistët verbërisht do të shkojnë drejt shkëmbinjve nënujor. Pra, ata i nënshtrohen atij, sepse ai është epror i tyre. Urdhrat kryhen pa kundërshtim, anëtarët e ekuipazhit nuk diskutojnë me kapitenin rreth rregullsisë së urdhrit.

Kapiteni është i zoti i anijes dhe fjala e tij është ligj. Ngjashëm me këtë, vetëdija juaj është kapiten dhe i zoti i punëve që kryeni. Ndërdija i pranon urdhrat që ia jepni në bazë të asaj në çka besoni dhe çka pranon si të vërtetë vetëdija juaj.

Po qe se vazhdimisht para njerëzve përsëritni: "Kjo është shumë e shtrenjtë për mua", ndërdija do t'ju kuptojë me seriozitet, do t'ju marrë fjalën dhe do të kujdeset që vërtet të mos jeni në gjendje për ta blerë sendin e dëshiruar.

Përderisa me këmbëngulje pohoni se: "Ky automobil, udhëtimi për në Evropë, shtëpia, gëzofi i lëkurës nuk janë për mua", mund të jeni të bindur se ndërdija juaj do ta dëgjojë urdhrin dhe do të beje çmos që tërë jeta t'ju kalojë pa të mirat e lartcekura.

Vitin e kaluar, në prag të kërshëndellave, një studente dashamirëse ishte ndalur pranë vitrinës ku ishte ekspozuar një çantë udhëtimi shumë e bukur, por mjaft e shtrenjtë.

Ajo, sapo ishte nisur për në vendlindje, ku duhej ta kalonte festën. Në momentin kur qe përgatitur të thoshte: "Kjo çantë është tepër e shtrenjtë për mua", iu kujtua fjalia që e kishte dëgjuar gjatë ligjëratës sime: "Asnjëherë mos vendosni prerë me fjali mohuese. Në vend të tij, jepini domethënie të kundërt dhe çudirat pastaj do të fillojnë t'ju ndodhin". Prandaj, vajza tha: "Kjo çantë është imja, mendimisht e pronësoj, kurse ndërdija ime do të përkujdeset që ajo njëmend të bëhet imja".

Po atë mbrëmje, rreth orës tetë, i fejuari ia dhuroi një çantë identike me atë që kishte vështruar dhe me të cilën mendimisht qe identifikuar në orën dhjetë të mëngjesit. Vajza vetëm se në mendje shpresonte duke ia lënë ndërdijes që ajo me aftësinë e mjaftueshme ta zgjidhë këtë problem.

Më vonë më ishte rrëfyer: "Nuk kisha para për ta blerë çantën, mirëpo tash plotësisht e kam të qartë se ku gjenden paratë dhe çdo gjë tjetër që më nevojitet — në thesarin e amshueshëm, të vendosur në brendi të vetes sime".

Ja edhe një shembull i thjeshtë.

Nëse thuani "nuk më pëlqejnë kërpudhat", por me ndonjë rast, megjithatë, ju ofrojnë ato me sallatë ose si paragjellë, doemos do të keni probleme me organet e tretjes, sepse ndërdija do t'ju thotë: "Patroni (vetëdija) nuk i do kërpudhat". Në këtë shembull ngapak qesharak, lehtë mund të hetohen dallimet kyçe dhe mënyrat e veprimit të vetëdijes dhe të ndërdijes së qenies njerëzore.

Dikush do të thoshte: "Po e piva një kafe para mbrëmjes, nuk do të fle tërë natën". Gjithnjë kur pi kafe, ndërdija cingëron në shenjë alarmi dhe thotë: "Patroni të urdhëron që sonte të mos flesh tërë natën".
Ndërdija juaj punon 24 orë, duke u përpjekur që këtë ta beje në dobi tuajën, gjegjësisht duke ju ofruar frytet tuaja të të menduarit të zakonshëm.