Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga doGzona
Nje nder popujt qe nuk asimilohet aq lehte jane populli i jone shqiptar.Kete me kohen e ka deshmuar historia qysh ne kohrat e vjetra , me hyrjen e Turqis dhe deri me ditet e sotme.Nuk asimilohet aq lehte shqiptari edhe pse nese nuk e flet gjuhen shqipe , edhe pse ka lindur ne nje vend te huaj , por me veti e percjell cdo here fjalen se eshte shqiptar dhe ashtu do te mbetet.Te i marrim shembulle Arbereshet , shqipetaret ne Ukrain , Shqiptaret ne MIsir ( Egjipt ) etj , ne cdo hap , ne cdo levizje kan ruajtur identitetin e vete kombetar me aq sa kan mundur , me tradit , flamur por edhe me amanet pas amaneti qe te mos harrojne se jane shqiptar.Kohrat e ndryshme dhe sundimet , luftrat , varferia e kan obliguar cdo here shqiptarin qe te marre rruget e botes dhe te braktis te dashurit e vete , te jetoj me malle dhe dashuri te pa shuar per nje dhe te tokes se embel.Si rezultat pozitiv i daljes se shqiptareve ka qene edhe ndihma ne familje , shtet dhe komb ,ka qene edhe fjala top dhe ngritja e zerit per te drejten kombtare shqiptare.
Njef historia edhe ne burrat me te medhenj te cilet ne gurbetin a larget kan kontribuar aq shume dhe aq mire ne te gjitha sferat e politikes dhe qellimit tone kombtare.Nuk jam per daljen e dikuj nga vendi sa per nje kafshat me shume , sepse varferia eshte nje nder armet me te forta qe e vret njeriun ne cdo vend , shoqeri dhe jete, por jam vetem per ate se ; ngado te shkohet , mos te harorjme se kemi flamurin kuq e zi por edhe kemi krenarin dhe trimerin e trasheguar brez pas brezi.Disa hapa perpara nese behen nuk do te thote qe nuk jemi me ne traditen e shqiptarit , por jemi duke ecur perpara e prape se prape duke e numeruar veten deri ne vdekje si shqiptar i tokes se lashte Ilire.
Nje gje qe me ka gezuar shume ishte edhe ajo kur voglushi i im me tha me nje fytyr te buzqeshur dhe i gezuar:
Mami , flamurin me te mirin ne bote e kemi ne.
E kjo eshte hap i asaj qe shqiptari nuk asimilohet kurre.
|
Ti Shqiperi, Me jep nder
Ti,Shqiperi me jep nder, me jep emrin shqipetar,
Zemren ti ma gatove me deshir e me zjarr,
Shqiperi o meme imja,ndonse jam i merguar,
dashurin tende kurr zemra s'e ka harruar.
Kur degjon zethin e s'emes,qysh e le qengji kopene?
Blegerin dy a tri here,edhe iken e merr dhene;
edhe ne i prefshin udhen njezet a tridhjet vete
e ta trembin, ai s'kthehet, po shkon ne mes si shigjete,
Ashtu edhe zemra ime me le ketu, tek jam, mua,
vjen me vrap e me deshire aty,ne viset e tua!