[Ilir@]

GJUHA SHQIPE


Gjuha shqipe -
është rrjedha e lumit e gurgullima e Kronit
është Zoni i Zotit -
currilat e pikllimeve të shiut në strehë zemre
rrjedha e konit të pashterrshëm të jetës shkrum i gjallë
burim ka zemrën e gurit të trollit nëpër damarë të gjakut të shkëmbinjve

sa të jetë toka - tokë
sa të jetë dielli - diell e hana - hanë!

E thirrja - Nanë!

Gjuha shqipe -
është ushtima e ujëvareve kur bie mbi shkëmbinj
është shushurima e erës e dridhja e fuqishme e stuhive

është zani i zëmrës së nanës në majethike
është duhama e babait në tranët e kullës e në shtrat të vdekjes
është ushtima e ushtrisë grykave dhe jehona e britmave majave ne mbrojtje te atdheut -
është gjëmimi i kullave rrafsh me tokë - nga krismat rrafsh me qiell
është marrshi vigan i popullit mbi tokën e vet të lirë!

Gjuha shqipe -
është gufimi i shpirtit nga të rrahurat e fuqishme të zemrës
kur dojë të shpërthejnë zanoret e para të emrit të trollit të lindjes
ku emrohet toka me emrin e vertetë të gjakut të derdhur

kur e sheh babain lidhur me zinxhirë e gjaku skurrë përfaqe
kur e sheh vllaun duke dhëne shpirt me grushta ne Dhe
kur e sheh motrën me flakë në krye duke vrapuar oborrit

kur digjet bukuria e shkrumohet bari e lulet e zemrës thahen
kur bie kulmi i fatit në tokë e lukinitë edhe në qiell robërie!

Gjuha shqipe -
është rrezja e diellit në agim nga kaltria e kuqrremtë
është cicërrima e zogjve nëpër degë me bulëza e ngjyrat e luleve në kopshte shpirti

është frymëmarrja e thellë e gurit në murana lotësh
është ecja e vrullshme e të rinjve rrugëve fatit të dashurisë
është ecja çapkene e vashave duke i valvitur flokët në erë
është balli i lavruar i pleqve prej umave të kohërave të liga
është zani nënhundë i plakave duke tjerrur të kaluarën në furka
në shllungat e bashkëve të reve të tymosura
duke i mbështjellur pejtë e viteve e kohërat në boshta.

Gjuha shqipe -
flet kudo e gjithkah në dritë e terr
flet me krye, flet me sy, flet me gishta
e flet nënhundë -
kur populli është duke pregatitur historinë e vet
kur nuk i pëlqen diçka as gjithçka dhe e din se ende nuk i ka ardhë dita -

një ditë e ka edhe qeni - thot populli
e kur është dita e qenit, populli jeton qençe në kohë qeni
dikush e luan kryet në shënjë të shkeljes së lirive të njerit
e dikush e luan kryet për ta kallë vet shtëpinë e tij

populli - flet e fle rrallë e përmallë

njeriu vdes duke buzëqeshur sikur me luajtë
kur ka pse të vdesë!
Mate veten - pse u linde të bëhesh hamall bote gjithmonë të krrusesh derisa të mbetesh dikund në ndonjë qoshe pa frymë!
Mate veten! E Mate Fjalën!

Të flasësh gjuhën shqipe -
duhet ta keshë fjalën në majegjuhe
ta njohësh atë gjuhë mijavjeçe me rrënjë në gjak dhe eshtra
nga belbëzimet e foshnjes në djep, në postajë, në shavar në kashtë - nëpër buxhilla të ujit nga vërshimat e kobshme
t'i njohesh klithjet e fëmijve duke u rrëxuar në hapat e parë të ecjes këmbadoras -
t'i njohesh ofshamat e pleqve kur nxëjnë në t'thua në prag dere
kur mezi luhen e çohen duke u mbajtur për shkopin e viteve topalle -
t'i njohesh ofshamat e nanave para bijve të vdekur duke u shkrirë si krypa në ujë -
t'i njohesh ofshamat e baballarëve para varreve që ua këputin shpirtin!

Atëherë ke çka folë e ke çka shkruan -
kur ta dridhë fjala fjalën në buzë pa e qitë përgoje
atëherë vërtet - ke çka kallxon!

Të flasësh në gjuhën shqipe -
duhet ta shqipërosh gjëmimin e motit e ta zbërtheshë në diftongje e zanore bubullimën e Motit të Madh
të emrit të djalit të vetëm të Trollit Trim!

Kur emron foshnjen -
duhet parase ta keshë emruar djepin me kaptyll e emrat e lojërave të fëminisë -
emrat e gjymëtyrëve të trupit e dyerve të shtëpisë
përpara duhet të ia keshë emruar: rrugët, sheshet, shkollat, trollin, vendlindjen, kathedralet, monumentet e muzetë historike e parahistorike -
me këtë gjuhën e bukur shqipe

përndryshe -
fëmia do të gabojë në emërtimet e fëmijve të vet
e ti do ta gaboshë rrugën në oborr e s'ke askënd të gjallë ta pyesesh -

e do të mungojnë gjithmonë lodrat e fëmijve
e do të mungojnë gjithmonë fjalët e pleqve
e do të mungojnë gjithmonë ushtarët e vërtetë e gjeneralet trima të mënçur -
do të mungojnë rrugët e jetës në shkolla

e do të mungojë historia!

Gjuha shqipe -
është bukuria e jetës mbi tokë
sa të jetë toka - tokë, e dielli - diell, e hana - hanë

e sa të jetë thirrja - Nanë!

(1995, duke pregatitur Lirinë e Kosovës)

nga POEMA PËR POPULLIN