[shaban cakolli]

NËNËS

Edhe qielli ishte përzier
Nga erërat
Lëkundeshin lisat
Me rrënjë
E mërkurë ditë e zymtë
Shkruar me vargje lotësh
Pikëllimi mbi fjalë
Heshta ra mbi shkronja
Nënë
Më duket se dëgjoj zërin tënd
Sonte kur bie shi
Të thërras…s’më dëgjon
Jam mbledhur në grushtin e natës
Këngë malli jam bërë
Me ëndrra grindem shpesh
Dhe një kufi të ndarjes
Sonte
Jam hije nate !