[Urata]

Megjithë këtë Ai edhe pas vdekjes është bërë objekt i sulmeve të egoizmave të disa personaliteteve politike e intelektuale shqiptare. Ata që kanë ndjekur me vëmendje këtë debat dhe ata që kanë lexuar memuare dhe artikuj të shumtë në media ose në faqet e internetit mund të konstatojnë se kundërshtarëve të Rugovës u mungon argumenti dhe fakti, për pasojë edhe logjika përatëse, ndërkohë që ata si të tilla i shesin oinionet denigruese që shprehin.

Ibrahim Rugova ishte dhe mbetet përgjithnjë modeli i kurajos për ta refuzuar ndikimin institucional e shpirtëror serb në Kosovë. Refuzimi institucional i Serbisë në Kosovë nga ana e Tij është i një lloji specifik, i krahasueshëm me refuzimin e pushtimit britanik në Indi nga Mahthma Gandhi. Ndërsa refuzimi psikologjik, ideologjik, shpirtëror, refuzimi i brendshëm është një detaj i veçantë, i pazakontë, madje krejt specifik në radhën e polikanëve shqiptarë të të gjitha kohëve si dhe të politikanëve në rajon e më gjerë. Mohimi rugovian i regjimit dhe ideologjisë sunduese të Serbisë në Kosovë nuk ishte një mohim metafizik i tipit “Unë nuk të dua dhe pikë!”. Ai ishte mohim nëpërmjet pohimit të diçkaje të re, të diçkaje të “ndaluar” nga ligjet dhe mentaliteti serb i sundimit nga njëra anë, si dhe i mirëkuptuar dhe akceptuar nga ligjet e së drejtës ndërkombëtare dhe të vlerave perendimore.

Nga studimi i kësaj dukurie më është dashur të vij në përfundimin se atakimi i Rugovës dhe figurës së Tij prej politikanëve e intelektualëve në Kosovë e në Shqipëri ka ardhur dhe për dy arësye të tjera: P.sh, për shkak të një prirjeje që meritat të fitohen duke "groposur" madhështinë e tjetrit. Ose që të bëhen përpjekje "të dukesh i madh", duke u matur me hijen e më të madhit. Nëse vemë re faktin se një pjesë e madhe e kundërshtarëve të Ibrahim Rugovës në politikë, janë kundërshtarë të Ismail Kadaresë në fushën e letrave, atëherë mund të dallojmë qartë këtë prirje anadollakësh për "tu matë me hijen e mëngjësit". Gjithashtu mund të thuhet se shumë prej politikanëve dhe intelektualëve kritikë ndaj Rugovës ndjejnë si të nevojshme që të "groposin", të fshehin mëkatet e tyre sa i përket qëndrimit ndaj çeshtjes nacionale të shqiptarëve. Ndërsa vetë kanë afera të shumta me shërbimet shtetërore e sekrete serbe, kritika ndaj veprimeve transparente të Rugovës në raport me Serbinë u shërben atyre të shiten si "atdhetarë e nacionalistë". Ky trend është i rrezikshëm, jo për faktin se ky lloj politikani e intelektuali përpiqet të ndryshojë realitetet dhe të dëmtojë personalitetin e ish-presidentit të Kosovës, por se krijon kushte për të fshehur afera dhe veprimtari dëmprurëse për interesat kombëtare të shqiptarëve. Edhe më tej kjo shërben për tu promovuar në instancat e ndryshme shtetërore e politike të Kosovës apo të Shqipërisë, promovim të cilin e nxit gjithashtu faktori politik ndërkombëtar, me qëllim që përmes këtyre politikanëve dhe intelektualëve të "zbutë" dhe "përmirësojë" marrëdhëniet midis Prishtinës e Beogradit.

Megjithatë duket se kundërshtarët më të përkushtuar të Rugovës kanë filluar të vihen në vijën mbrojtëse, duke e pranuar se "Rugova ishte një shqiptar i madh", nëse i referohemi një përkufizimi të gazetarit M. Zeka në një emision televiziv të janart 2009. Gjithësesi unë besoj se do të vihet deri te mendimi unik se kurrë ndonjëherë më parë nuk ishte konstruktuar një vizion aq i qartë dhe një profil aq dinamik e magjepës, si ai që kishte vizatuar Ibrahim Rugova për vendin e tij e të shoqërisë shqiptare. Se kurrë ndonjëherë bota shqiptare nuk kishte përpunuar një filozofi aq të kthjellët e aq të kuptueshme për të ardhmen e tyre. Se kurrë ndonjëherë ndonjë udhëheqës rajonal e më gjerë nuk ishte fiksuar me aq këmbëngulje dhe nuk kishte qenë aq bindës në shërbim të paqes, të së drejtës e të lirisë njerëzore për shtetformim e demokraci, sa çishte Rugova. Për këto arësye mund të vihet në përfundimin se sa më shumë vite kalojnë, aq më shumë do të minimizohen dhe do të harrrohen gabimet njerëzore të Rugovës, sepse Ai arkitektoi të ardhmen e një vendi, Kosovës, të cilën pesimistët e shumtë në botë e kishin cilësuar si epiqendrën e një lufte shkatërruese, të cilën shpesh e cilësonin madje dhe si fillimin e "Luftës së Tretë Botërore". Me filozofinë e tij politike Ai e shndërroi në realitet atë që mund të quhet e pamundur për logjikën e shumë shkenctarëve dhe studiuesve në botën demokratike. Vetë njohës të shquar të arkitekturës historike të Ballkanit nuk kanë mundur të besojnë se një personalitet i këtyre hapësirave do të arrinte të shkëputej plotësisht nga konceptet arkaike nacionaliste të së kaluarës dhe do të shndërrohej në një simbol të luftës moderne për liri, pavarësi e drejtësi. Ky personalitet erdhi në jetën politiko-shoqërore si i tillë dhe Ai mban emrin e të shquarit, Ibrahim Rugova.