Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga vjeshta
Si nje hije e bardhė ...
|
Vjeshta ka shkrue :
"Si nje hije e bardhė ..."
__________________
"Tė gjithė njėrzitė gabojnė por, vetėm njėrzitė e mėdhėnjė e pranojnė".
Natyrisht se kėto dy thanie meritojnė tretman tė nivele tė ndryshme po mund tė gaboj ( a jam njeri i madh a jo!).
Po ia filloj nga "hija e bardhė":sintaksa e gjuhės tonė lejon qė nji emėn tė shoqėrohet nga nji mbiemėr (emėn+epitet nė sintaksė).Kjo "sintagmė" duket pra krejt korrekte (nė planin e formės...).
Problemi asht se fjalėt e fjalitė definohen edhe nė planin semantik(kuptimor): hije e gjatė, e shkurt... nuk do t'ishte e ēuditshme po Hija e bardhė tėrheq vėmendjen sepse merr nji epitet jo tė rėndomtė : po e quejmė "kromatik". Nji epitet i kategorisė tė ngjyrave nuk mund tė cilėsojė emnin e pa ngjyrė "Hije"!
Pra mendoj qė shprehja "hije e bardhė" asht shprehje metaforike po konteksti asht aq i kufizuem sa nuk di se cili asht kuptimi i saktė qė vjeshta ka dasht me ia atribuue kėsaj shprehjeje poetike!
Tash po e analizoj hiē pa gabue(nuk pranoj gabimet) fjalitė tjera (total 2)"Tė gjithė...".
Nuk jam krejt i sigurtė po ky tim gjykimi njihet me emnin "sofizėm" nė filozofinė antike dhe nė logjikės moderne.
Po e marr nji shembull qė citohet shpesh nė frėngjishten:
1) "Ēdo gjė e rrallė asht e shtrenjt":
-Nji kali i vjetėr e i shėmtuet asht i rrallė!
Pra
- kuajt e vjetėr e tė shėmtuet janė tė shtrenjtė(jo e vėrtetė).
Sofizmat janė gjysmė tė vėrteta e gjysmė gėnjeshtra.
E di qė ju kam lodh me kėto farė pollavrash po bėhuni tė "mźdhenjė " e pranoni pėrndryshe Vjeshta ju noton keq!
Fjalė kafesh janė kėto : mos harroni se n'cilin lokal ndodhemi!
PS: jam 1 e 82 cm i madh : a jam i madh a jo (tė lutem, pėrgjigjmu vjeshtė)!
fshatari