[Zero Cool]

Çështja e Kosovës u internacionalizua në përmasa të mëdha dhe
gjithnjë shtohej mirëkuptimi dhe mbështetja e madhe e bashkësisë ndërkombëtare,
veçmas e Shteteve të Bashkura të Amerikës dhe Unionit Evropian. Mirpo, e gjithë
kjo nuk bëri ndonjë ndryshim rranjësor në pozitën e shqiptarve të Kosovës dhe në
realizimin e idealeve e aspiratave për liri e pamvarësi.
Levizja demokratike për pamvarësi përcaktohet ekskluzivisht për rrugën
paqësore si alternativë të vetme për jetësimin e Referendumit popullor të vitit
l991. Rezultatet që ajo arrinë janë të shumta, por që duhet posaqërisht të
veçohen janë dy:
në plan të brendshëm- mbajtja e arsimit në të gjitha
niveleve të shkollimit në gjuhën shqipe më planprogram kombëtar; në planin e
jashtem - veprimtaria diplomatike afirmative në sensibilizimin e problemit të
Kosovës, si problem që kerkon zgjedhje. Lëvizja paqësore demokratike nuk arriti
të bëjë një organizim të mirëfilltë kombëtar të institucioneve që

pretëndonim se i kemi. Duke kaluar në pasivitet, domethënë duke i lënë në
mosveprim shtresat e gjëra
të kombit, alternativa paqësore nisi të
shëndrrohet në lëvizje liderësh politik dhe u tregua e pazonja që më veprime
konkrete të lodhë e të sjellë në atë gjendje Serbinë, sa asaj ti pamundësohet
sundimi i Kosovës.
Pasiviteti i këtillë i popullit të Kosovës gjithsesi i shkonte në favor
regjimit kolonial të Beogradit për të shtuar represaliët dhe dhunen në Kosovë.
Hegjemonizmi serbomadh më veprimet e veta ushtarake në Kroaci e në Bosnje po
tregonte botërisht së
jo vetem nuk njeh vlerat e qytetrimit modern për
tolerancë, mirëkuptim dhe zgjedhje paqësore, por njëkosisht së nuk i perfill ato
dhe së vepron perkundër atyre - më gjuhen e dhunës. Ky veprim serbomadh, sikurse
pritej, do të ishte në mos ma i egër, të pakten aq i madh edhe në Kosovë, për të
cilen kishte krijua më kohë mitin e djepit të Serbisë. Ç`është më e keqja, edhe
qendrat e vendosjes nderkombëtare në mënyrë direkte apo indirekte ushqejnë
botkuptimin shovinist serbomadh, duke u sjellur në rrethin vicioz të mbetjes

së domosdoshme të Kosovës brenda Serbisë, më të
drejtën ( të zgjaruar
apo të ngushtuar ) autonomiste, çka nuk është tjeter vetem vazhdim i njohjes së
pushtimit serb mbi Kosovën - njohje e sistemit kolonial në Kosovë, sistem prej
të cilit ka thuaja një shekull
që Evropa ka hequr dorë.
Në qarqët nderkombëtare trumbetohet së njohja e pavarësisë së Kosovës do ta
krijojë "Shqipërinë e Madhe", që gjoja, na qenka rrezik për Ballkanin. Nderkaq,
harrohet më qellim së "Serbia e Madhe" është kancer shume më i rrezikshem se sa
Shqipëria Etnike. Pastaj, mija herë është më rrezik për Ballkanin, e besa edhe
për boten, Rusia e Madhe, e cila edhe pas shkatërrimit të imperisë sovjetike, më
gjak po i shtyp më qindra popuj. Ja, pra, së çfare është drejtësia e atyre që
marrin vendime për fatin tonë!
"..Rusinë 180 miljonëshe dhe të pajisur
më bomba atomike e
anashkalojnë,
nderkaq i bien të gjitha borive për gjoja
rrezikun e
krijimit të shtetit të përbashkët
të shqiptarëve, që mezi që përbëjnë
7 milion njerëz..".
Ismail Kadare
Duke e pare këtë padrejtësi të Perendimit, popullit shqiptar të Kosovës nuk i
mbeti zgjidhje tjetër veç t`i rroku armet në menyrë që të realizojë idealin e
vet shekullor-lirinë kombëtare.
REZISTENCA E ARMATOSUR
Populli shqiptar që nder shekuj kishte kaluar furtuna të shkombëtarizimit
dhe kishte mbijetuar duke rujtur supstancën shqiptare, nuk do ta pranonte sviden
shoviniste kurrsësi. Prandaj nga gjiri i vetë nxorri bijtë më të vendosur dhe më
të gatshëm për të sakrifikuar gjithëçka të tyren përsonale vetëm e vetëm që t`i
thuhet ndal dhunës shvarosëse të okupatorëve serb, ata që u bënë të mirënjohur
më emrin Ushtria Çlirimtare e Kosovës - UÇK.
Në kohen kur po trumbetohej gjithëandej se Serbia ka forcë që të çvarosë
Kosovën për një kohë shumë të shkutër, luftetarët e lirisë po tregonin së këjo
është e pavërtetë, së ata dinë t`i përgjëgjën dhunës më dhunë, po qe se faktori
nderkombëtar nuk do ta frenojë dhunën shoviniste. Ky mesazhë që populli shqiptar
po i dergonte botës nuk u kuptua drejt nga qendrat e
vendosjes ndërkombëtare
që vazhduan mosinteresimin e duhur dhe mosqasjen serioze ndaj çështjes së
Kosovës dhe konfliktit që po zgjërohej, duke shprehur hizitim si dikur në
Bosnje. Regjimi antidemokratik e shovinist i Beogradit, duke kuptuar amullinë
kosovare dhe stepjën ndërkombëtare, vazhdoi shtimin e dhunës së vetë policore
e
ushtarake në Kosovë, duke shtruar terrenin për luftë të hapët të armatosur.
Në radhët Ushtrise Çlirimtare të Kosovës, u rreshtuan bijtë e bijat më të mirë
të
Kosovës dhe jo vetëm të Kosovës, por edhe të trojeve tjera etnike
shqiptare. Në radhët e tyre ishin edhe vullnëtarët shqiptarë nga Ilirida (
Republika e Maqedonisë), nga Malsija e Republikës së
Malit të Zi, nga
Shqipëria, Arbresh nga Italia dhe nga viset e tjera. Aty ishin vullnetarët,
luftëtarët të vertetë të lirisë, pa ideologji dhe politikë. E vetmja që ata
dinin dhe donin ishte ”dëbimi i armikut, serbit nga Kosova”. Dhe, në mesin e
tyre ishin anëtarët e LDK-së, LPK-së, PPK-së, PDKSH-së, etj. Më një fjalë, ishin
bijtë më guximtarë të Kosovës, më trimat, të cilët ia falen atë më të vlefshmen
që paten atëdheut të tyre, Kosovës së tyre, jetën e tyre. Në luftë ishte i tërë
populli shqiptar. Ishte në front të luftimëve apo përkrah Ushtrisë Çlirimtare të
Kosovës. Krah për krah më Ushtrinë
Çlirimtare të Kosovës ishte mbarë
popullata civile , më uniformë e pa uniformë, duke rezistuar në çdo mnyrë
armikun. Popullsia civile e prekur nga flaka e luftes, së bashku më djemtë dhe
vashat e tij, po qendrojnë krah për krahu më bijtë dhe bijat, vëllëzerve dhe
motrave ushtarë dhe për asnjë moment nuk po ndahen nga luftetarët e lirisë në
mbrojtje të vatrave tona shekullore. Secili në menyrën e vet është kthyer në
ushtar të UÇK-së.
Ushtria Çlirimtare e Kosovës lindi si rrjedhoi tani e dhjetë vjet mizorije,
vrasjesh, djegjesh, e rrenimesh, që po kryente policia dhe soldateska serbe mbi
popullatën shqiptare të Kosovës. Ushtria Çlirimtare e Kosovës ishte mbrojtja e
substancës së popullit shqiptarë nga egërsira e policisë serbe.
Ilegalja çlirimtare ngadhnjeu, mbi kriminalen fashiste. Populli u organizua
fuqishem. Stuhia filloi, që nga atentatët e para mbi armiqtë dhe tradhtarët.
Kështu, lindi UÇK-ja, e cila më sukses sfidoi makinerinë e fashizmit të eger
serb. U treguan të kota përpjekjet e armiqve dhe tradhëtarëve për t'i çarmatosur
shqiptarët. Ata ndoshta edhe kanë menduar së ia kanë
aritur qellimit. Mirëpo
ata, kurrën e kurrës s'arriten t`i
shuanin idealet e lirisë që flakëronin
nepër gjenët e shqipëtarisë.
Pushteti akupues serb, në krye më despotin e fashistin Sllobodan Millosheviq,
në shenjë hakmarrje ndaj kryngritjes së armatosur, në Kosovë dergoi ekspedita të
mëdha ushtarako-policore që ta shuaj kryngritjen duke masakruar qytetarë
shqiptarë të pa armatosur të të gjitha moshave. Në fakt u aktivizuan elaboratet
famkeqe të shkrimtarit nobelist Ivo Andriq dhe akademikut Vasa Cubrilloviq, që u
bënë platformë e Akademisë së Shkencave Serbe, klerit ortodokës serb dhe partive
politike në pushtet.
Gjatë dekades së fundit u zhvillua një politikë intenzive antishqiptare.
Asnjë herë më parë në këto përmasa nuk u zbatuan porositë e Çubrilloviqit, siq u
zbatuan në dhjëtvëjtshin e fundit të këtij shekulli . Akademiku Vasa Çubriloviq,
ministër në qeverinë e Serbisë, më 3 nëntor 1944, plasoi Elaboratin për
spastrimin etnik të "pakicës" shqiptare e gjermane në "Jugosllavi", kërkesë kjo
shekullore serbe e cila mund të zgjidhet më së miri gjatë luftës.
…"Në kurre nuk kemi pasur kushte më të mira
dhe rast për vendosjen e
çështjës së minoriteteve.
Krahas spastrimeve ushtarake gjatë operacionëve duhet të perdorën edhe mjetët e tjera:
t’u merrën të gjitha të drejtat, të nxirrën para gjyqit ushtarak, të dergohen në kampe përqendrimi, t’u konfiskohet pasuria, dhe të detyrohën për shperngulje..."
Vasa Çubriloviq