[Jana]

Ajo që më së paku vlerësojnë njerëzit te ti...



Kur ua trasoj turinjve të vërtetën të cilën unë e shoh si të vërtetë. Atëherë njerëzit reagojnë keq, është normale. Por, unë ngelem e kënaqur, "fjala ndër sy është hallall" (qesh). Nuk brengosem çfarë mendojnë dhe çfarë komentohet, ata gjithmonë do ta dinë që unë e di dhe kjo i vret, hë, hë ,hë.



Thonë që për t’u çliruar, nervat dhe stresin ia shfryjmë personave më të dashur. Po me ty si ndodh?

Jo, asnjëherë nuk "lajnë borxhet" e nervozes apo stresit tim ata që i dua. Për këtë ka forma tjera, palestra, ushtroj kick-boks, notoj kur më jepet mundësia. Sporti është shpëtimi im kundër stresit. Ok, ka raste kur ndodhin të papritura të vogla të cilat unë i zvogëloj, më duhet të pranoj që atëherë më duhet dikush të më qetësojë (qesh), por ata që më duan më kanë pranuar kështu siç jam.



Një femër e bukur dhe e mençur mund të quhet e rrezikshme?



Që bukuria plus mençuria janë mallkim e kanë thënë njerëz më të mençur para meje. Nuk dua ta quaj veten të bukur, as të mençur, por një femër me suksese të mëdha ka dhe armiqtë e mëdhenj. Kjo më imponon, thënë të drejtën. E mira është që nuk ia lejoj më vetes luksin që të humb kohë duke u frikuar. Edhe unë di të jem armik i tmerrshëm, vet ma kanë mësuar ata që më kanë bërë keq pa asnjë shkak. Por, jam miku më i mirë për ata që dua më përjetojnë mik pa interesa negative.



Ç’farë “gabime” ke bërë deri tani?

Gabim të vetëm e përjetoj faktin që kam mësuar shumë nga gabimet që tjerët i kanë bërë karshi meje. Nganjëherë dëshiroj të isha më budallaqe. Të mos i shoh gabimet e të tjerëve (qesh).



Çdo femër ka një dozë të diplomacisë dhe filozofisë së lindur. Ju, duket se e keni dozën më të theksuar se sa brezi yt.

Gjatë u mendova si të përgjigjem dhe më del një JO e madhe. Është e vështirë për një mashkull të ketë në krah femrën e cila admirohet nga shumë njerëz. Që të ketë afër vetes një person që dhuron shumë ndjeshmëri e dashuri pa kërkuar asgjë, e pamundur të ballafaqohet me ndërskamcat e njerëzve të këqij; e paimagjinueshme që m’u ajo femër do që t’i bashkëngjitet kur shkon të luajë futboll me shokët dhe hyn në dhomë e veshur si Ronaldinjo, me buzëqeshjen vesh me vesh nga entuziazmi që do të ketë shansin të shënojë ndonjë gol. Mendoj që kjo e fundit është vendimtare, (qesh me të madhe).



Primadona e këngës burimore shqipe, fenomeni Nexhmije Pagarusha, ju ka vlerësuar si artisten më origjinale të gjeneratës së re. Ju bën nder kjo?

Të vlerësohesh nga Nexhmije Pagarusha është ndjenjë hyjnore e çdo artisti në botë. Hyj në atë pjesën e vogël të njerëzve që njohin krijimtarinë e asaj madhështie, dhe jam më shumë sesa e zhgënjyer që populli ynë nuk sheh në mediumet tona ariet operistike, filmat, shfaqjet, çmimet e para nëpër botë, këngët e panumërta të Nexhmije Pagarushës. Tmerr që fëmijët tonë nuk kanë shansin që të krenohen para popujve tjerë me një artiste të kalibrit të tillë, sepse dikush ka vendosur që ato vepra t’i mbyllë në arkiva! E di pse e kam idhull. Të jem e vlerësuar nga ajo, ke prekur majat e asaj që i thonë ARTI SHQIPTAR.



Me këngët e interpretuara ju keni dalë si një përfaqësuese e një brezi që po e kundërshton dhe po e hedh poshtë nga themeli mentalitetin, me një mënyrë shumë të hapur. Një mënyrë e paparë më parë në Kosovë.... Nga e ka burimin?

Kam një jetë që më ka neveritur, tmerruar, çuditur; e shëmtuara e cila shihet, dëgjohet, përjetohet. Asnjëherë nuk kam mundur të pajtohem me të shëmtuarën, të keqen, gënjeshtrën, hipokrizinë, rrethin vicioz. Nuk kam lëkundur mentalitet. Kam dashur të tregoj cila është e vërteta e së arriturit të lumturisë shpirtërore nga burojnë gjithë të mirat. Një ferexhe e mbetur si pasojë e sundimit turk, nuk na bën të ndershme. Një e vërtetë e thënë, nuk na bën të këqij, na bën të vetëdijesohemi sa të mirë jemi, nga çfarë populli madhështor vijmë. Shpesh e kam bërë me ekstremizëm, sepse ishte e vetmja mënyrë të luftoja ekstremizmin negativ. Ndoshta nuk ishte zgjidhja ideale që "të shpohet pyka me pykë", por ishte e vetmja që të mos mbetem e padëgjuar. Po, kam sakrifikuar shumë, unë dhe njerëzit rreth meje që më kanë përkrahur deri në atë masë që na rrezikohej edhe jeta, por dikush duhej ta bënte.

Ku e ka burimin? Ndoshta fakti që jam mbesë e familjes aleate të Skënderbeut, familjes Balsha. Gjaku nuk është ujë...



Ti ke pasqyruar këtë vajzë të guximshme që po lufton këtë realitet. Cili është mendimi për femrat e gjeneratës së sotme, dhe si dukeni ju në sytë e kësaj gjenerate?

Nuk ishte realitet. Ishte një "mashtrim optik" i imponuar. Çdo gjë rreth meje binte në kundërshtim me atë që propagohej. Sa i përket femrave të reja, më pëlqen fakti që të pavarësuara ekonomikisht, kanë një nivel më të lartë intelekti dhe pavarësimi, janë më të vetëdijshme që nuk është burri ai që duhet të të "mbajë" me të gjitha tërë jetën. E mendoj që kjo është një lehtësim i madh edhe për gjininë mashkullore që dikur bartnin peshën e të gjithë familjes së ngushtë e të gjerë, farefisit, etj.(qesh). Femra e pavarur nuk është rrezik për egon mashkullore. Prandaj, quhen "partnerë" ku çdo gjë e mirë apo keqe zgjidhet bashkërisht, pa përjashtuar dashurinë e sinqertë. Natyrisht, kundërshtoj shfrenimin total ku femra keqkupton nocionin "pavarësim" dhe shndërrohet në një bushtër të zgjidhur nga zinxhirët.



Jeni përballur me dallgë të jetës, madje keni patur edhe kërcënime... Si paraqitet gjendja shpirtërore e juaja për momentin? Duket se edhe në këtë rrafsh ke dalë fitimtare?

Në një moment jete, kam menduar se këto dallgë jete, këto gjëra kanë mbaruar për mua. Nuk e kam ditur që kthimi im në skenë do të dyfishojë ndotësinë që njerëz të këqij bartin në vete. Dhe tash më shumë se kurrë përballem me njerëz të pistë. Por, ka një ndryshim. Unë më nuk merrem me ta, ndjej veten më të fortë se kurrë dhe i gëzohem çdo ditë jete që ma ka dhuruar fati. Po, ndjehem fitimtare. Kam fituar atë që kam dashur gjithmonë...Arritjen e lumturisë së të jetuarit.