[Zero Cool]

Zamira, së bashku me të shoqin, kishin kohë që kishin ftohur marëdhëniet me të vëllanë dhe të ëmën.midis tyre kishte një ngrirje të plotë.
Si oficeri edhe babai i Kostaqit që ishte më i madh kishin gati dy vjet që nuk flisnin si vëllezër, bile aqë sa oficeri nuk pyeste as për të ëmën e tij plakë.
Oficeri që s’kishte as dy vjet i martuar i gëzohej Zamirës nuses së tij të re, e të bukur,e kishte marë me dashuri nga një fshat tjatër e kishte me kimet, nuk e kishte nxjerë as në punë, duke menduar për një trasferim të mundshëm në qytet bile as fëmijë nuk kishin bërë.
Zamira, nuk jepte përshytpjen se ja dridhte të vëllait, një gjë dihej se ajo, sa erdhi nuse u distancua nga e ëma e të shoqit, nga kunati, kunata dhe nga tarafi i burit, u ftoh me ta dhe nuk u foli qysh në fillim duke bërë indiferenten dhe mëndjemadhen.
U vuri me pak fjalë distancë. I shoqi akoma më keq, mbante anën e të shoqes si i fantaksur dhe s’pyeti më as për vëlla e as për nënën që i kishte bërë kokën. Të dy palët u pajtuan me këtë gjëndje dhe heshtja e tyre u bë ortek....shkëputje totale nga njëri tjatri.
Zbriti nga mëni i pezmatuar i hidhëruar në kulm dhe i ofenduar deri në palcë....mirë ja bën maskarait, im vëlla është qor, i pa fytyrë dhe sylesh...ja bën mirë ajo kucka...prandaj prishi të gjitha marëdhëniet që të mos fliste me ne dhe të mos kishte pengesë dhe trazira....dridhja moj dridhja...tu lumte....tha i ziu vëlla kur zbriti nga mëni tu lumtë ajo p.....!
U vu në në siklet të madh, vëllait mbasi kishin kohë pa folur, nuk mund t’i thoshte tragjedinë ose historinë e Zamirës....se mund të ngatëronte veten familjen fëmijët...por mund të kishte dhe pasoja duke e akuzuar si shpifës e thashethemaxhi....!
Ishte ne dilemë...të madhe,të behej sehirxhi do ta vriste ndërgjegja për gjithë jetën, t’i thoshte ishte akoma më keq...si duhej të vepronte....?
Të nesërmen nuk vajti sërish në punë...mori Kostaqin dhe e shtrydhi të voglin në pyetje duke e kërcënuar e duke e rahur t’i thoshte të vërtetën....djali u zbërthye me njeherë...ne, tha ai, për çdo ditë shikojmë teta Zamirën në krevat me doktorin, ata nuk na shikojnë neve....!
Mirë. mos thoni gjë e porositi i ati, se po thatë gjë vjen policia e u hedh nga mëni...doktori shkon tek teta Zamira se i bën “gjëlpërën” çdo ditë mbasi ajo është ështe e sëmurë, këtë nuk e dini JU , prandaj shkon ai, atje....!
Nuk dua të dëgjoj asgjë reth kësaj çështje as ty as të tjerëve...haj qërrou këndej dhe po mora vesh që hypët përsëri në mën do tu hedh që andej.
Erdhi e ëma e Kostaqit nga puna më darkë, e pyeti të shoqin pse ishte i mërzitur...ai nuk i tha asgjë, jam pak pa qejf....pyeti të vjerën veças...as ajo s’dinte gjë...pyeti të birin sërish veças...ai i tregoi të vërtetën...!
Dëgjo këtu i tha të shoqit plot inat e mëri…!.
Po deshe mos na mer me qafë.
Zamira ka kohë që sillet me doktorin, ty je i vonuar që e mer vesh…hesht e mos u dëgjo, mos thuaj gjë se do na marish më qafë e do të na bësh gjëmën…le të krejnë sytë, ajo qëllimisht nuk u bë me neve që në fillim, të mos e pengonim në dashuritë e saja që s’janë të parat.
Vellait tënd i janë mbyllur sytë dhe sikur ta kapi në flagrancë ja fal…po po ja fal….ai, përgjërohet për Zamirën, prandaj të lutem mbylle këtë histori, sikur nuk ke parë asgjë.kujdes Kostaqin dhe fëmijët…fshati e di i tëri se doktori shkon atje çdo saba se i bën “gjëlpërën” të shkretës…!
Të lutem mos thuaj kurkujt asgjë, as atij.
Kaluan, ditë e kaluan muaj, dy vëllezërit as shifeshin me njëri tjatrin as donin të dinin për gjë, gjithëkush në punë të vet.
Babanë e Kostaqit, se zinte gjumi, e ëma e Kostaqit e qortonte nga herë se e kuptonte që të shoqin se mbante vëndi për historinë e bukur të Zamirës…
Lëre të krrejë zverkun, ç’të duhet ty more I shkretë, apo do të na shkatërosh të gjithëve….!
Jo moj grua, i kam vënë kyçin gojës dhe nuk them gjë, se i mar me mënd pasojat, ama më grryen përbrënda, si ai lumëmadhi im vëlla që mos qoftë s’po mer vesh….!
Kaluan kohë dhe babai i Kostaqit…u ngjit sërish në mën, ishte fund vjeshte…dritarja e katit të dytë tek flinte Zamira ishte mbyllur.